Rocznik Kolbuszowski
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
REGIONALNE TOWARZYSTWO KULTURY IM. J. M. GOSLARA W KOLBUSZOWEJ ROCZNIK KOLBUSZOWSKI NR 18 KOLBUSZOWA 2018 „Rocznik Kolbuszowski” ukazuje się od 1986 r. RADA NAUKOWA ks. Włodzimierz Bielak, Maria Dębowska, Jacek Chachaj, Agnieszka Januszek-Sieradzka, Jolanta Lenart, Beata Lorens, ks. Wiesław Matyskiewicz, ks. Tomasz Moskal, ks. Roman Nir, Grzegorz Ostasz, Kazimierz Ożóg (przewodniczący), Krzysztof Ożóg, ks. Stanisław Ludwik Piech, Rusłana Popp, Józef Półćwiartek, ks. Józef Szymański, Wacław Wierzbieniec, Robert Zapart, ks. Waldemar Witold Żurek SDB REDAKCJA Grażyna Bołcun (zastępca redaktora naczelnego), ks. Rafał Flak, Maria Anna Furtak, Andrzej Dominik Jagodziński, Zbigniew Lenart, Grzegorz Mazan (sekretarz), Wojciech Mroczka, ks. Marcin Nabożny, Marian Piórek, Barbara Szafraniec, Bartosz Walicki, ks. Sławomir Zych (redaktor naczelny) REDAKTOR JĘZYKOWY, TŁUMACZENIA OBCOJĘZYCZNE Aneta Kiper RECENZENCI ks. prof. dr hab. Jan Walkusz ks. dr hab. Dominik Zamiatała CMF, prof. UKSW PROJEKT OKŁADKI Laura Rokicka FOTOGRAFIE Autorzy poszczególnych artykułów, zbiory Miejskiej i Powiatowej Biblioteki Publicznej w Kolbuszowej ADIUSTACJA I KOREKTA Ewa Kłeczek-Walicka REDAKCJA TECHNICZNA Marta Kośmider ISSN 0860-4584 WYDAWCA Regionalne Towarzystwo Kultury im. J. M. Goslara w Kolbuszowej przy wsparciu Miejskiej i Powiatowej Biblioteki Publicznej w Kolbuszowej Wydanie numeru zostało dofinansowane przez Starostwo Powiatowe w Kolbuszowej oraz Urząd Miejski w Kolbuszowej Wersja papierowa jest wersją pierwotną czasopisma REDAKCJA „ROCZNIKA KOLBUSZOWSKIEGO” ul. J. Piłsudskiego 7, 36-100 Kolbuszowa tel. 17 227 51 99, e-mail: [email protected] www.rtk.kolbuszowa.pl/rocznik-kolbuszowski/ DRUK Zakład Poligraficzny Z. Gajek 39-300 Mielec, ul. Korczaka 23 www.drukarnia.mielec.pl Składamy podziękowanie kolbuszowskim władzom samorządowym na ręce panów: starosty Józefa Kardysia i burmistrza Jana Zuby za serdeczną troskę o materialne podstawy funkcjonowania naszego rocz- nika. Redakcja ARTYKułY KS. MATEUSZ BATÓG – Lublin Odzyskanie przez Polskę niepodległości i początki Drugiej Rzeczpospolitej Pośród wielu dat kształtujących polską tożsamość i świadomość szczególne miejsce zajmuje 11 listopada 1918 r. Dzień ten kończył bo- wiem I wojnę światową (1914-1918), która w jakiś sposób była pierwszym tego rodzaju konfliktem zbrojnym na skalę światową, angażującym wiele państw na kilku kontynentach1. Poza tym, dla Polaków pozbawionych od końca XVIII wieku własnego państwa, 11 listopada 1918 r. stał się dniem odzyskania upragnionej przez nich niepodległości2. Oprócz Polski swoją niepodległość uzyskało także kilka innych państw, z których wiele już istniało wcześniej. Setna rocznica tamtych listopadowych wydarzeń, co prawda zacna i wyjątkowa, nie powinna jednak ograniczać się tylko i wyłącznie do stu lat. Historia Polski liczy sobie bowiem ponad tysiąc pięćdziesiąt lat i to w jakimś stopniu wyróżnia ją od innych szacownych „stulatków”. Nie chodzi przy tym o poczucie wyższości z pogardliwym wręcz odnoszeniem się do innych. Ab- 1 Główną przyczyną wybuchu wojny był zamach na arcyksięcia Ferdynanda, następcę tronu austriackiego, dokonany w Sarajewie (stolicy Bośni i Hercegowiny) 28 czerw- ca 1914 r. W obliczu tych wydarzeń rząd austriacki wystosował do władz Serbii ultimatum, które ostatecznie zostało odrzucone. W tej sytuacji rząd austriacki, pod naciskiem strony niemieckiej, wypowiedział wojnę Serbii 28 lipca 1914 r. W końcu lipca mocarstwa przeprowadziły mobilizację, a w pierwszych dniach sierpnia znalazły się w stanie wojny. W planach dowództwa niemieckiego miała ona trwać kilkanaście tygodni. Działania wojenne zakończyły się jesienią 1918 roku. Por.:, Zarys dziejów Polski 1864-1939, red. J. M. Małecki, Kraków 1991, s. 176. 2 Ciekawą pozycją książkową traktującą o odzyskaniu przez Polskę niepodległości jest praca prof. Andrzeja Nowaka Niepodległa! 1864-1924. Jak Polacy odzyskali Ojczyznę, wydana staraniem Wydawnictwa Biały Kruk w 2018 roku. Książka ta stanowi swoiste kalendarium obrazujące proces odzyskiwania niepodległości od samego momentu jej utraty, aż do pierwszej połowy lat dwudziestych XX wieku. 8 ks. Mateusz Batóg solutnie. Obchody tego typu jubileuszy mogą i powinny uświadomić nam, Polakom, a także innym nacjom mającym podobną do polskiej historię, jaka była nasza przeszłość, po to, by troszczyć się o teraźniejsze i przyszłe losy kolejnych pokoleń Polaków, po to, by unikać niepotrzebnych błędów, po to, by troszczyć się wreszcie o to, co wyjątkowe, co stanowi i powinno stanowić naszą wspólną wartość. Niniejszy artykuł wpisuje się w szereg działań i wydarzeń podej- mowanych w ramach obchodów stulecia niepodległości poprzez pokazanie wysiłku odzyskania niepodległości i pierwszych kilku lat istnienia młodego państwa z całą paletą jego sukcesów i trudności. W tym celu zostanie scha- rakteryzowana pokrótce sytuacja międzynarodowa z początku dwudzie- stego wieku oraz działania samych Polaków w dążeniu do niepodległości, co pozwoli lepiej zrozumieć przedstawiane zagadnienie. A. Odzyskanie niepodległości W roku 1795, na skutek interwencji sąsiednich państw, Polska przestała istnieć3. Przez ponad sto dwadzieścia lat Polacy byli pozbawieni własnego państwa. Dopiero w listopadzie 1918 roku Polska na nowo od- zyskała niepodległość4. Warto przy tym sobie uświadomić, że odzyskanie przez Polskę niepodległości nie wiązało się od razu z uzyskaniem konkret- nych granic. O ile odzyskanie niepodległości dokonało się w przeciągu kil- 3 Więcej informacji na temat sytuacji państwa polskiego w okresie rozbiorów można znaleźć w: J. Feldman, Od 1696 roku do ostatniej chwili, w: Wielka ilustrowana encyklo- pedia powszechna Wydawnictwa Gutenberga, tom XII. Polska, 1931 (reprint nakładem wydawnictwa Kurpisz, Poznań 1995), s. 167-170; Chrześcijaństwo w Polsce. Zarys przemian 966-1979, red., J. Kłoczowski, Lublin 1992, s. 299-300; Atlas historyczny – szkoła średnia do 1815 roku, red. J. Tazbir, S. Kryciński, Warszawa 1999, s. 54-55; Atlas historyczny – szkoła, średnia 1815-1939, red., J. Tazbir, S. Kryciński, Warszawa 2000, s. 5, 37; Dzieje Polski, red. J. Topolski, Warszawa 1975, s. 416. 4 Na ogół podaje się datę 11 listopada 1918 r. Warto przy tym dodać, że niektóre ziemie polskie były „wyzwolone” jeszcze przed 11 listopada 1918 r. Pierwszym „wolnym” polskim terenem był Cieszyn. 28 października 1918 r. Rada Narodowa Śląska Cie- szyńskiego proklamowała jego niepodległość, opowiadając się także za przyłączeniem się do Rzeczypospolitej Polskiej (choć ta jeszcze wtedy nie istniała), a także podpisała traktat dotyczący cesji zachodniej części Księstwa na rzecz lokalnej rady czeskiej. Kraków otrzymał wolność tego samego dnia. Lwów, wyzwolony 1 listopada, został opanowany zarówno przez stronę polską jak i ukraińską. Zob. N. Davies, Boże igrzysko. Historia Polski, t. 2, Kraków 1991, s. 490-493; S. Kutrzeba, Polska odrodzona, Kraków 1988, s. 78-79. Odzyskanie przez Polskę niepodległości i początki... 9 kunastu tygodni, o tyle ustalenie granic nie było procesem jednorazowym. Minęło kilka lat, zanim Polska uzyskała ostateczny kształt swych granic5. Odzyskaniu niepodległości sprzyjała niewątpliwie zaistniała sy- tuacja międzynarodowa. Jeszcze pod koniec XIX i na początku XX wieku wykształciły się w Europie dwa przeciwstawne sobie bloki polityczno-mi- litarne, do których należały: Rosja, Cesarstwo Niemieckie (będące spad- kobiercą Prus), a także Austria (tworząca od 1867 roku, wraz z Węgrami, dualistyczną monarchię: Austro-Węgry)6. Po raz pierwszy, począwszy od ostatniego rozbioru Polski, państwa te znalazły się w dwóch przeciwstaw- nych sobie blokach. Taka sytuacja utrzymała się również podczas I wojny światowej. W wyniku wojny dotychczasowe państwa zaborcze Polski uległy rozpadowi lub przekształceniu7. Kwestia odzyskania przez Polskę niepodległości była poruszana także na arenie międzynarodowej, zwłaszcza w okresie wojny8. Znaczącym w tej sprawie było niewątpliwie orędzie prezydenta Stanów Zjednoczonych Woodrowa Wilsona (1856-1924), z 8 stycznia 1918 r., w którym postulował powstanie niepodległej Polski. Dokument nie precyzował jednak, jak miały przebiegać granice państwa polskiego9. Nie można oczywiście zapomnieć, że także sami Polacy przyczynili się do odzyskania niepodległości10. 5 Proces kształtowania się granic Polski trwał do roku 1922. Niewielkie zmiany w kształ- cie granic nastąpiły w roku 1938, kiedy to Polska zajęła Cieszyn (02.10-03.10), Zaolzie (04.10-11.10), a także część Spisza i Górnej Orawy (01.11-30.11.). Por. Atlas historyczny – szkoła średnia 1815-1939, s. 55. 6 Niemcy i Austro-Węgry tworzyły początkowo z Królestwem Włoch (do 1915 roku) Trójprzymierze (powstałe w 1882 roku), któremu początek dał układ niemiecko-au- striacki z 1879 roku. Państwa należące do tego bloku nazywano centralnymi. 11 listo- pada 1914 r., do tego bloku dołączyła Turcja a 14 października 1915 r. także Bułgaria. Rosja z Francją a następnie z Wielką Brytanią tworzyły Trójporozumienie (ostatecznie ukształtowane w 1907 roku), zwane również Ententą. Por. http://servis-hist.webpark. pl/trojp.htm, z dnia 04.11.2009; J. Pajewski, Historia powszechna 1871-1918, Warszawa 1968, s. 74-75, 95. 7 Por. tamże, s. 453-454. 8 Por. tamże, s. 268-271, 445. 9 W liczącym czternaście punktów orędziu amerykańskiego prezydenta punkt 13. zawierał następujące stwierdzenie: „Powinno być utworzone niepodległe państwo polskie, które winno obejmować ziemie zamieszkałe przez ludność bezspornie polską, mieć zapewniony wolny i bezpieczny dostęp do morza; jego niezawisłość polityczna, gospodarcza oraz całość terytorialna winna być zagwarantowana