Rifraf Magazine
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
32 EARTEAM Julia Holter ‘Have You In My Wilderness’ Domino De muziek van Julia Holter – homebase: Los Angeles – is oneindig veel sprook- jesachtiger dan de ouput van Lana Del Rey, minder over the top dan de platen van Kate Bush en bij momenten zo vreemdsoortig apart als het eigen wereldje van Laurie Anderson. Sinds ‘Loud City Song’ uit 2013 heeft Holter de voordelen van een professionele studio ontdekt. Al neemt ze niet volledig afstand van haar vroege homerecordings. Zo herwerkt ze op haar vierde album ‘Have You In My Wilderness’ enkele oudere nummers als ‘Betsy On The Roof’ en ‘Sea Calls Me Home’. Opnieuw in het ge- RifRaf Magazine - Mensuel zelschap van engineer/producer/grammy-winnaar Cole Greif-Neill die ook al van de partij was om de op- names van ‘Loud City Song’ in goede banen te leiden. Muzikale rijkdom, mee ingekleurd door klasbakken van muzikanten, is de uitkomst op ‘Have You In My Wilderness’. Soms denk je aan de klasse van Scott Walker-arrangementen of neemt de muziek je mee op sleeptouw richting Mazzy Star in een jazzy, psyche- delische roes. En altijd is er die tot de verbeelding sprekende stem. Ook als Holter een meer poppy koers vaart (opener ‘Feel You’). ‘Have You In My Wilderness’ is het bewijs dat vakmanschap & ontroering en am- bitieuze gelaagdheid & ingetogen schoonheid elkaar niet hoeven uit te sluiten. Prachtplaatje. (bvm) © Tonje Thilesen Franz Ferdinand) ten spijt, al beter Michael Head met Nigel Godrich (je Paul Kalkbrenner werk gehoord van John Grant. Zijn de- & The Strands weet wel, de Radiohead- ‘7’ buut ‘Queen Of Denmark’ met Midlake ‘The Magical World Of The Strands’ knoppendraaier). Voor Sony als backing band, bijvoorbeeld. Na Megaphone hun vierde langspe- Octobre 2015 de live-plaat met het 60-koppige BBC ler namen Luke Temple Waer bestu bleven, beste Paul? Toen je Philharmonic Orchestra vorig jaar was Re-release (met lijvig booklet, extra liner en de zijnen alle touw- carrière op de rug van een komeet be- het sowieso al even wennen aan de te- notes en twee b-sides als bonus tracks) tjes zelf in handen. We landde, waren wij de eerste om je dat rugkeer naar de huisstijl die ook ken- van de in ‘97 verschenen plaat ‘The horen terug meer de Here We Go Magic succes te gunnen. Het had bloed, zweet merkend was voor zijn tweede worp Magical Worl Of The Strands’. Uncut des- van voor ‘A Different Ship’ (meer gesty- en tranen gekost – herinner je dat ene ‘Pale Green Ghosts’ (een mix van se- tijds: “regarded by many as the equal of leerd, meer essentie), waar speelse vro- non-optreden in een krocht in Luik, haha, venties softpop en clevere elektronica) the Stone Roses debut.” Voeg daar wat lijkheid primeerde. Als er iets is wat Here voor drie man en een cokehead van de maar op ‘Grey Tickles, Black Pressure’ ingetogen barok, sierlijke orkestraties, We Go Magic in de voorbije jaren mees- organisatie die het juiste geluidskabeltje is de balans niet in evenwicht. Dikke de zachtmoedige toets van Nick Drake terlijk heeft gevonden, dan is het een niet kon vinden? Ik was er altijd bij, een- fun in de studio wellicht, maar de hip- en de sound van Elbow in een lofi-mo- evenwicht tussen het spelplezier en het der waar je verscheen in den Belgiek. pe wendingen, Zappaïaanse krullen en dus bij en je hebt een stemmige Britse delicate inelkaar knutselen van popsongs, Maar ere wie ere toekomt: dat headlinen funky eighties bliepjes klinken te vaak plaat die anno 2015 misschien wat braaf zonder een spatje aan sfeer in te boe- op festivals voor 30.000 man gaat je een te gezocht (check het onding ‘You & maar nooit vervelend voor de dag komt. ten. Aanstekelijkheid en harmonie zijn de pak beter af, je hebt er de kop en de pré- Him’ ). De eenheid met de tot het hart Ter info: samen met ‘The Magical World hoofdtonen die ‘Be Small’ karakteriseren. sence voor. Wees gerust, ‘Berlin Calling’ Belgique sprekende crooner – check songs als Of The Strands’ verscheen ook ‘The Olde Knap! Of het nu met een topproducer is of blijft voor eeuwig en altijd onze favorie- het titelnummer, ‘Down Here’ en ‘Global Worlde’, een compil met demo’s, rariteiten niet, Here We Go Magic mag op die ma- te cult/drugsfilm. En die muziek, jongen Warming’ - die de voormalige frontman en onuitgegeven songs die stammen uit nier nog veel plaatjes schrijven. (dw) toch: impeccable, net als ongeveer alles van The Czars eigenlijk is, blijkt zoek. de dezelfde opnameperiode. (bvm) wat je toen uit je magische klankentap- De middelmaat ontstijgt hij pas als hij Colline Hill per schudde, van verschroeiende club- zich met zijn bariton richt op songs HeCTA tracks tot intieme elektronica. Niets deed ‘The Diet’ ‘Skimmed’ vermoeden dat ’t vanaf dan steil bergaf met een donkere grandeur. De experi- Hill & Lake City Slang mentele, psychedelische groove ‘Black zou gaan met jou. Of wacht. Met jou gaat Blizzard’ redt nog de meubelen maar Drie leden van Lambchop die, geïnspi- Na omzwervingen via Ierland belandde alles goed, dat kunnen we zien op de fo- voor de rest mag Grant de arty far- reerd door stand up comedy songgericht deze Bretoense chanteuse in onze con- to’s – want we blijven je volgen. Maar je ty shizzle gerust achterwege laten. De denken en de sound van Morgan Geist treien waar ze vooral in het Franstalig muziek, liebe Paul, daar zit nu toch ferm song wijst de weg, John. (bvm) en John McEntire (Tortoise), een elek- landsgedeelte naam vestigde. Hoog tijd de klad in, nee? Die ‘7’, daar zit toch een tronische plaat met een technoglans uit- dat we haar ook naar waarde schatten reukje aan, hoor. En ook je vorige twee brengen: ook na de gewenning aan de langs deze kant van de taalgrens want albums toverden al zo’n droeve honden- Helena Hauff muziek op ‘The Diet’ blijft het een vreemd ondertussen rijft ze ook internationaal blik op ons gelaat. Allez ja, ’t zit goed in- www.rifraf.be/ ‘Secret Desires’ de beste reviews binnen. ‘Skimmed’ is een, hé, professionele klank ook. En de gegeven en veeleer een gimmick. De be- Werkdiscs/Ninja Tune doeling van Kurt Wagner, Scott Martin en een sterk staaltje singer-songwritershuis- mensen vinden dat neig, van die leu- Stiekeme verlangens hebben we alle- Ryan Norris is niet geheel duidelijk maar werk badend in een intimistisch aura ge- ke house-deuntjes om de handen in de maal, maar Helena Hauff besluit er ge- toch gaat (bvm) op een bescheiden ma- dragen door een zwoele sensuele stem. lucht te steken. Maar waarom zo slap en woon een plaat aan te wijden. Deze nier mee in het verhaal. En wel om deze Denk aan This Mortal Coil, Julee Cruise, gladjes, telkens weer opnieuw? Wo ist Duitse electronimf vertaalde die emo- redenen: Het ironisch getitelde ‘Sympathy Antony Hegarty en Nick Drake. En na- das Feuer, Pauli? Waarom niet nog een ties in haar slaapkamerstudio naar een For The Auto Industry’ is op een mooie tuurlijk zijn er tevens parallellen met het keertje knallen, gelijk op ‘Ffwd’ of iets ra- eclectisch technopalet, dat schakeert manier up-tempo en catchy, zweven is oeuvre van Joni Mitchell. Met twee ver- dicaal anders en vernieuwend en ge- van punk naar avant-garde. Onze oor- de boodschap tijdens de chill-track ‘Like rassende uitschieters, ‘Oh Hey Was’ durfd, zoals op ‘Gebrünn Gebrünn’ of tjes begonnen al spontaan te gloeien. You’re Worth It’ en ‘The Concept’ blijkt (akoestische Bruce Springsteen) en de ‘Castanets’? Want we weten dat je ’t kan, Maar die spontane vlaag van opwinding op een bepaalde manier verwant aan Eurythmics-pop van ‘But In My Days’. beste Paul. Echt! Tot gauw. Je (fp). bleek echter wat te voorbarig. Waar het ‘19’, de eightieshit/protestsong van Paul Te ontdekken voor wie houdt van se- fijne krauty ‘Spur’ ons nog gepast be- Hardcastle. Toch rest het gevoel dat ‘The mi-akoestische pop. Op 6 november in King Midas Sound roert, gooien tracks als ‘L’Homme Mort’ Diet’, hoewel Wagner het anders ziet, Toogenblik (Brussel). (gtb) & Fennesz en ‘Funereal Morality’ alle remmingen niet meer is dan een zijstapje om tijde- ‘Edition 1’ overboord, om te verzakken in wei- lijk wat afstand te nemen van de ameri- Jr. Thomas Ninja Tune nig vermakelijke flipperkasttechno. Wat cana van Lambchop. En zelfs dan nog: & The Volcanos Compact en toch dan volgt, is een voortdurend aantrek- helemaal los komen van de huisstijl blijft ‘Beware’ ongrijpbaar, deze ken en afstoten. Hauff weet je telkens moeilijk. Tijdens het meest rustige elek- Truth & Soul fascinerende samen- wel een beetje binnen te halen, maar tronische moment van de plaat (‘We Are Jr. Thomas komt uit Minnesota, nu niet werking tussen King stelt dan te weinig voor om ons volledig Glistering’) denk je, omwille van de stem bepaald de meest tropische staat van de Midas Sound en overstag te laten gaan. ‘Tryst’ en ‘Silver en het sfeertje, onwillekeurig toch aan VS. Zijn backing band, de interessant- Fennesz. De wonderlij- Sand & Boxes Of Mould’ passen per- Lambchop. Of hoe het moederschip het fout gespelde Volcanos, komt dan weer ke, zij het verstilde, fect in dit rijtje, dat naar het einde van op het eind toch altijd weet te winnen. uit Californië en werkte eerder al samen landschappen liggen voor het grijpen op de plaat jammer genoeg steeds langer met o.a. Jimmy Cliff en Hepcat. Het re- ‘Edition 1’, maar helemaal bevatten, doe wordt. ‘Discreet Desires’ kondigde zich Here We Go Magic sultaat: een debuutplaat boordevol bij- je de industriële ambient nooit. Vallen de dan wel aan als ideale match, het werd ‘Be Small’ zonder overtuigende old school roots- onderkoelde, zeg maar bevroren, beats maar een flauwe eerste date.