DOCSLIB.ORG

Jednostki Specjalnego Przeznaczenia Niemieckiej Służby Bezpieczeństwa Podczas Działań Wojennych Na Froncie Wschodnim W Latach 1941-1945

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
Jednostki Specjalnego Przeznaczenia Niemieckiej Służby Bezpieczeństwa Podczas Działań Wojennych Na Froncie Wschodnim W Latach 1941-1945 Łukasz Gładysiak Jednostki specjalnego przeznaczenia niemieckiej Służby Bezpieczeństwa podczas działań wojennych na froncie wschodnim w latach 1941-1945 Rozprawa doktorska pod kierunkiem naukowym prof. dr hab. Karola Olejnika Poznań 2012 Wstęp Zbrodnie dokonane przez Niemców oraz ich sojuszników podczas drugiej wojny światowej nie mają sobie równych w dziejach dwudziestego wieku oraz ludzkości w ogóle. W całej Europie trudno znaleźć naród, który nie ucierpiałby w wyniku narodowosocjalistycznego terroru. Na szczególną uwagę zasługują w tym przypadku nacje zamieszkujące Europę Środkową i Wschodnią - Słowianie, których ideologia III Rzeszy uznała za podludzi (Untermenschen), skazując albo na niewolniczą pracę na rzecz rasy panów (Herrenvolk), a co za tym idzie: naturalną selekcję, albo na śmierć. Bezprecedensowa jest także zbrodnia dokonana na narodzie żydowskim – głównym celu misji eksterminacyjnej w państwie Hitlera. Pomimo niemal jednoznacznego kojarzenia Shoah, czy Holokaustu z obozami koncentracyjnymi i obozami zagłady, na czołową pozycję w zakresie masowych zbrodni wysuwają się jednostki specjalnego przeznaczenia Służby Bezpieczeństwa (Sicherheitsdienst), których aktywność odnotowana od drugiej połowy lat trzydziestych apogeum osiągnęła podczas wojny przeciwko Związkowi Socjalistycznych Republik Radzieckich. Żołnierze polityczni (Politische Soldaten), jak niekiedy określani są funkcjonariusze wchodzący w skład Einsatzgruppen, mieli odegrać i de facto odegrali istotną rolę w prowadzeniu nowego wymiaru działań zbrojnych – tak zwanej wojny światopoglądowej (Weltanschauungskrieg). Jej cel stanowiło unicestwienie największego przeciwnika cywilizacji europejskiej, judeo-komunizmu, utożsamianego z jednej strony z państwem Józefa Stalina, z drugiej natomiast – Żydami. Na tych ostatnich wziąć miano ponadto odwet za klęski Niemiec, w tym przede wszystkim zdradziecki cios w plecy (Dolchstoß) zadany armii cesarskiej w roku 1918; stanowić to winno swoistą wartość dodaną aktywności Einsatzkommandos. Sposoby uśmiercania ofiar wdrożone przez oddziały egzekucyjne, a przede wszystkim ich konsekwencje zarówno w zakresie efektywności, jak i oddziaływania na samych sprawców, legły bez wątpienia u podstaw opracowania mechanicznych metod zabijania na skalę masową. Stosowano je w tworzonych od przełomu lat 1941 i 1942 Vernichtungslagern, 1 korzystając między innymi z doświadczeń podporządkowanych Głównemu Urzędowi Bezpieczeństwa Rzeszy funkcjonariuszy, którzy w dniu rozpoczęcia Operacji Barbarossa wyruszyli na antybolszewicką i antyżydowską krucjatę. Podstawowe źródło poznania dziejów tytułowych formacji specjalnego przeznaczenia stanowią tajne Raporty Operacyjne (Ereignismeldungen) przesyłane z okupowanych terytoriów Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich do Reichssiherheitshauptamt w Berlinie. Zawierają one szczegółowy zapis przedsięwzięć podejmowanych przez poszczególne Einsatzgruppen i ich pododdziały, z enumeracją rejonu aktywności oraz liczby i gradacji ofiar. Ponadto niekiedy treść uzupełniona została o część sprawozdawczą o charakterze ogólnospołecznym, ogniskującą się w dużej mierze na nastrojach wśród mieszkańców terytoriów, na których prowadzono akcje oczyszczające (Säuberungaktionen). Materiał ten, sporządzony między wczesnym latem 1941 a schyłkiem wiosny 1942 roku odnosi się do okresu zakrojonych na najszerszą skalę operacji eksterminacyjnych – wspomnianego wcześniej apogeum w historii grup. W języku polskim nie został on opracowany; dostępny jest w wersji oryginalnej bądź anglojęzycznej w Archiwum Instytutu Yad Vashem w Jerozolimie albo nowojorskich United States National Archives. Te ostatnie, w formie cyfrowej udostępnione zostały w ramach projektu badawczego zatytułowanego Holocaust Research Project, poświęconego zagadnieniu zagłady narodu żydowskiego w latach 1935-1945, w ujęciu szerokim. Unikatowym dokumentem powstałym w epoce jest ponadto zestawienie egzekucji przeprowadzonych między 4 lipca a 1 grudnia 1941 roku przez Einsatzkommando 3 i Rollkommando Hamman, zatytułowanym: Gesamtausstellung der im Bereich des Eisatzkommando 3 bis zum 1. Dezember 1941 durchfürungen Exekutionen. Od nazwiska ówczesnego dowódcy zgrupowania – SS-Standartenführera Karla Jägera, określa się go skrótowo jako Raport Jägera. Jedna z kopii przechowywana jest w zasobach Jewish Virtual Library. Dzziałalność pozostałych pododdziałów Einsatzgruppe A ukazana została również na kartach wydanego w Waszyngtonie, w roku 1946, wielotomowego opracowania pod tytułem: Nazi Conspiracy and Agression. 2 Dodatkowe informacje, przede wszystkim o skali ludobójstwa zawarte zostały w zapisie zeznań złożonych w latach 1945-1947 przez jego bezpośrednich uczestników albo aktywnych obserwatorów, przede wszystkim: Paula Bobela1, Ericha Naumanna2, Otto Ohlendorfa3, Erwina Schulza4 czy Dietera Wisliceny5. Archiwalia te, w języku niemieckim opracowane i udostępnione zostały przez NS-Archiv, fragmenty odnaleźć można także w wersji anglojęzycznej. Część zawarta została ponadto w osiemnastotomowym zbiorze źródeł dotyczących Holokaustu, przygotowanym przez Johna Mendelsohna: The Holocaust. Selected Documents in Eighteen Volumes (Nowy Jork 1982) albo opublikowanej rok wcześniej przez Yitzhaka Arada kompilacji Documents on the Holocaust (Londyn 1981). Próbą zestawienia zakresu zbrodni dokonaną na gruncie rosyjskim jest także, reedytowana w języku angielskim, w 2002 roku Czarna Księga Ilii Erenburga – The Complete Black Book of Russian Jewry. Odrębną grupę źródeł powiązanych z tematem niniejszej pracy stanowią świadectwa osób, którym udało się zagładę przeżyć. Za sprawą, zachowanych w Archiwum Biblioteki Wiedeńskiej6, wspomnień Erwina Bingla, Fritza Hoefera (Archiwum Instytutu Yad Vashem)7 czy Firmy Laub8 albo Herschla Rosenblata (United States Holocaust History Memorial Museum)9, poznać można działalność Einsatzgruppen od strony ludzi, którzy stanowili jej cel. U schyłku ubiegłego stulecia memuarystyka powiązana z zagładą na Wschodzie, a co za tym idzie – działaniami niemieckiej Służby Bezpieczeństwa zasiliła także rynek księgarski, przede wszystkim w 1 Eidestattliche Erklärung – Paul Blobel (18. Juni 1947), NS-Archiv.de, http://www.ns- archiv.de/einsatzgruppen/blobel/faksimile/ oraz Paul Blobel Affidative 6 June 1947, Akta Międzynarodowego Trybunału Wojskowego w Normyberdze, sygnatura NO 3824 via Holocaust Research Project, http://www. holocaustresearchproject.org/ einsatz/blobeltest.html. 2 Eidesstattliche Erklärung – Erich Naumann (27. Juni 1947), NS-Archiv.de, http://www.ns-archiv.de/ einsatzgruppen / naumann/eidesstattliche-erklaerung.php. 3 Eidesstattliche Erklärung Otto Ohlendorf. Band 2 (5. November 1945), NS-Archiv.de, htttp://www.ns- archiv.de/einsatzgruppen/ohlendorf/eidestattliche-Erklaerung-2.php. 4 Eidesstattliche Erklärung – Erwin Schulz (20. Dezember 1945), [w:] Mendelson John, The Holocaust. Selected Documents in Eighteen Volumes. Volume 10, Nowy Jork 1982. 5 Affidativ Dieter Wisliceny, http://www.ess.uwe.ac.uk/genocide/Wisliceny.htm. 6 W opracowanej w ramach Holocaust Research Project wersji tłumaczonej na język angielski noszą one tytuł: Erwin Bingel – Eyewitness to Mass Murder at Uman and Vinnitsa in the Ukraine. Edycja cyfrowa pod adresem internetowym: http:// www.holocaustresearchproject.org/einsatz/bingel.html. 7 Jak wyżej: Fritz Hoefer – Eyewitness to Mass Murder; http://www.holocaustresearchproject.org/einsatz/ babiyartest.html. 8 Interview with Firma Laub (1990), United States Holocaust Memorial Museum, http:// www.ushmm.org/wlc/en/media_oi.php?ModuleId=10005130&MediaId=1131. 9 Herschel Rosenblat Personal History, United States Holocaust History Memorial Museum, http://www.ushmm.org/wlc/en/media_oi.php?ModuleId=10005130&Media Id=300. Ponadto warto zwrócić uwagę na anonimowe zeznanie odnoszące się do masakry w Babim Jarze pod Kijowem, zorganizowanej we wrześniu 1941 roku: A Survivor of the Babi Yar Massacre, [w:] Heritage Civilization and the Jews, http://www.pbs.org/wnet/heritage/episode8/documents/documents_13.html. 3 Stanach Zjednoczonych. Na szczególną uwagę zasługują w tym przypadku publikacje autorstwa Fridy Michelson (I survived Rumbuli, BMW 1982)10, Sidneya Iwensa (How Dark the Heavens: 1400 Days in the Grip of Nazi Terror, Nowy Jork 1990) czy Maxa Michelsona (City of Life, City of Death: Memories of Riga, Denver 2001). W historiografii polskiej tematyka jednostek specjalnego przeznaczenia Sicherheitsdienst, a zwłaszcza jej udziału w zbrodniach popełnionych podczas wojny niemiecko-radzieckiej nie doczekała się jeszcze opracowania. Rzutują na to zjawisko dwa fakty, wydające się dominować w tematyce dotyczącej zbrodni dokonanych w czasie okupacji: obozów koncentracyjnych i obozów zagłady oraz zbrodni katyńskiej. Pierwsze z wymienionych zagadnień w naszym kraju doczekało się wielu publikacji zarówno o charakterze naukowym, jak i popularnym, wkraczając nawet w kręgi beletrystyczne. Na baczniejsze przyjrzenie cały czas zasługują egzekucje oficerów Wojska Polskiego oraz funkcjonariuszy państwowych, przeprowadzone przez NKWD wiosną 1940 roku. Mogiły odkryte trzy lata później, tak skrupulatnie wykorzystane przez radziecką propagandę w ciągu kolejnych pięciu dekad, z jednej strony zwróciły uwagę na ludobójstwo dokonane z polecenia Reichssicherheitshauptamt, z drugiej jednak, ogniskując się na tragedii narodowej, rozproszyło spojrzenie na pozostałe operacje eksterminacyjne na Wschodzie. Jeżeli temat tytułowych formacji poddawano analizie historycznej, to nosiła ona znamiona ewidentnie epizodycznej. Przykładem potwierdzającym tę tezę może być chociażby
Load more

Recommended publications
  • Shoah 1 Shoah
    Shoah 1 Shoah [1] (« catastrophe » ,שואה : Le terme Shoah (hébreu désigne l'extermination par l'Allemagne nazie des trois quarts des Juifs de l'Europe occupée[2] , soit les deux tiers de la population juive européenne totale et environ 40 % des Juifs du monde, pendant la Seconde Guerre mondiale ; ce qui représente entre cinq et six millions de victimes selon les estimations des historiens[3] . Ce génocide des Juifs constituait pour les nazis « la Solution finale à la question juive » (die Endlösung der Judenfrage). Le terme français d’Holocauste est également utilisé et l’a précédé. Le terme « judéocide » est également utilisé par certains pour qualifier la Destruction du ghetto de Varsovie, avril 1943. Shoah. L'extermination des Juifs, cible principale des nazis, fut perpétrée par la faim dans les ghettos de Pologne et d'URSS occupées, par les fusillades massives des unités mobiles de tuerie des Einsatzgruppen sur le front de l'Est (la « Shoah par balles »), au moyen de l'extermination par le travail forcé dans les camps de concentration, dans les « camions à gaz », et dans les chambres à gaz des camps d'extermination. L'horreur de ce « crime de masse »[4] a conduit, après-guerre, à l'élaboration des notions juridiques de « crime contre l'humanité »[5] et de « génocide »[6] , utilisé postérieurement dans d'autres contextes (génocide arménien, génocide des Tutsi, etc.). Une très grave lacune du droit international humanitaire a également été complétée avec l'adoption des Conventions de Genève de 1949, qui protègent la population civile en temps de guerre[7] . L'extermination des Juifs durant la Seconde Guerre mondiale se distingue par son caractère industriel, bureaucratique et systématique qui la rend unique dans l'histoire de l'humanité[8] .
    [Show full text]
  • OCR2007.Feb .6-17.The-Streets-Of
    H Theatre de Complicite The Street of Crocodiles Based on stories by Bruno Schulz Adapted by Simon McBurney and Mark Wheatley . Devised by Theatre de Complicite . Performances made possible by kind permission of Complicite . Additional material written by Mack Gordon CREATIVE TEAM Director Ewan Mclaren Set Designer Carla Bernachi Costume Designer Shawna Picken Lighting Designer Tim Herron Sound Designer Eugene Mendelev Guest Composer Candace Collin Stage Manager Kate Costin Dramaturgical Support Jennifer Quinn Choreographer Gwen Dobie Language Coach Sara Tuppen Faculty Co-Supervisors (Directing) Peter McGuire and Jan Wood Faculty Supervisor (Design) Mary Kerr CAST Jesse Collin Theodore, shop assistant Keira Danniels Aunt Agatha Victor Dolhai Cousin Emil Mack Gordon Uncle Charles Ingrid Hansen Adela, maid Ming Hudson Maria, maid Danielle Janess Mother Amitai Marmorstein Joseph Jason Moldowan Father Kholby Wardell Leon, shop assistant A theatre converted into a warehouse in Drohobycz, Poland, 19 November 1942. There will be no intermission SEASON SPONSORS CH Television and Cadboro Bay Village "Somewhere in the dawn of childhood was The Book; the wind would rustle through its pages and the pictures would rise. Page after page floated in the air and gently saturated the landscape with brightness ." -from The Book by Bruno Schulz Notes from the Director Some years ago a theatre colleague in Prague gave me a really unusual book of short stories called The Street of Crocodiles, written by Polish author Bruno Schulz before the Second World War. It took a while to break into the densely woven magic of his writing, but story by story it began to reveal in scintillating detail his Jewish boyhood in turn-of-the-century Poland .
    [Show full text]
  • Criminals with Doctorates: an SS Officer in the Killing Fields of Russia
    1 Criminals with Doctorates An SS Officer in the Killing Fields of Russia, as Told by the Novelist Jonathan Littell Henry A. Lea University of Massachusetts-Amherst Lecture Delivered at the University of Vermont November 18, 2009 This is a report about the Holocaust novel The Kindly Ones which deals with events that were the subject of a war crimes trial in Nuremberg. By coincidence I was one of the courtroom interpreters at that trial; several defendants whose testimony I translated appear as major characters in Mr. Littell's novel. This is as much a personal report as an historical one. The purpose of this paper is to call attention to the murders committed by Nazi units in Russia in World War II. These crimes remain largely unknown to the general public. My reasons for combining a discussion of the actual trial with a critique of the novel are twofold: to highlight a work that, as far as I know, is the first extensive literary treatment of these events published in the West and to compare the author's account with what I witnessed at the trial. In the spring of 1947, an article in a Philadelphia newspaper reported that translators were needed at the Nuremberg Trials. I applied successfully and soon found myself in Nuremberg translating documents that were needed for the ongoing cases. After 2 passing a test for courtroom interpreters I was assigned to the so-called Einsatzgruppen Case. Einsatzgruppen is a jargon word denoting special task forces that were sent to Russia to kill Jews, Gypsies, so-called Asiatics, Communist officials and some mental patients.
    [Show full text]
  • Canada Archives Canada Published Heritage Direction Du Branch Patrimoine De I'edition
    Library and Bibliotheque et 1*1 Archives Canada Archives Canada Published Heritage Direction du Branch Patrimoine de I'edition 395 Wellington Street 395, rue Wellington Ottawa ON K1A0N4 Ottawa ON K1A0N4 Canada Canada Your file Votre reference ISBN: 978-0-494-38002-4 Our file Notre reference ISBN: 978-0-494-38002-4 NOTICE: AVIS: The author has granted a non­ L'auteur a accorde une licence non exclusive exclusive license allowing Library permettant a la Bibliotheque et Archives and Archives Canada to reproduce, Canada de reproduire, publier, archiver, publish, archive, preserve, conserve, sauvegarder, conserver, transmettre au public communicate to the public by par telecommunication ou par I'lnternet, prefer, telecommunication or on the Internet, distribuer et vendre des theses partout dans loan, distribute and sell theses le monde, a des fins commerciales ou autres, worldwide, for commercial or non­ sur support microforme, papier, electronique commercial purposes, in microform, et/ou autres formats. paper, electronic and/or any other formats. The author retains copyright L'auteur conserve la propriete du droit d'auteur ownership and moral rights in et des droits moraux qui protege cette these. this thesis. Neither the thesis Ni la these ni des extraits substantiels de nor substantial extracts from it celle-ci ne doivent etre imprimes ou autrement may be printed or otherwise reproduits sans son autorisation. reproduced without the author's permission. In compliance with the Canadian Conformement a la loi canadienne Privacy Act some supporting sur la protection de la vie privee, forms may have been removed quelques formulaires secondaires from this thesis. ont ete enleves de cette these.
    [Show full text]
  • From Nuremberg to Now: Benjamin Ferencz's
    “Are you going to help me save the world?” From Nuremberg to Now: Benjamin Ferencz’s Lifelong Stand for “Law. Not War.” Creed King and Kate Powell Senior Division Group Exhibit Student-composed Words: 493 Process Paper: 500 words Process Paper Who took a stand for the Jews after World War II? Pondering this compelling question, we stumbled upon the story of Benjamin Ferencz. As a young lawyer, Ferencz convinced fellow attorneys at the Nuremberg Trials to prosecute the Einsatzgruppen, Hitler’s roving extermination squads, in the “biggest murder trial of the century” (Tusa). Ferencz convicted all twenty-two defendants, then parlayed his Nuremberg experience into a lifelong stand for world peace through the application of law. Our discovery that Ferencz, at age ninety-seven, is the last living Nuremberg prosecutor – and living in our home state – led to a remarkable interview. We began by researching primary sources such as oral histories and evidence gathered after the war by the War Crimes Branch of the US Army and compared these to personal accounts archived by the Florida State University Institute on World War II. Reading memos and logbooks kept by the Nazis helped us understand the significance of Ferencz’s stand at Nuremberg. Ferencz’s papers provided interviews, photographs, and documents to corroborate historical data and underscore his lifelong advocacy for peace. For a firsthand perspective, we conducted several personal interviews. Talking with Ferencz about his transformation from prosecutor to modern activist for world peace and Zelda Fuksman on surviving the Holocaust and her perspective on the Nuremberg Trials were two crucial pieces of research.
    [Show full text]
  • Beyond East West Street Personal Stories and Political Directions
    BEYOND EAST WEST STREET PERSONAL STORIES AND POLITICAL DIRECTIONS EDINBURGH INTERNATIONAL BOOK FESTIVAL 26 AUGUST 2017 I began to write East West Street late in 2010, after I first visited the city of Lviv. I travelled to the city in response to an invitation to deliver a lecture, on my work as an academic and as a barrister, on the law and cases of mass killing. This work touched on ‘genocide’ (concerned with the protection of groups) and ‘crimes against humanity’ (concerned with the protection of individuals). I accepted the invitation because I hoped to find the house where my grandfather Leon Buchholz was born in 1904. I wanted to understand the recesses of an unspoken family history and recover my hinterland and sense of identity. I found a remarkable city and, eventually, Leon’s house. 1 The Polish poet Józef Wittlin describes the essence of the city, and ‘being a Lvovian’, in his wonderful, slim volume Móy Lwów, first issued in 1946 and last year published in English for the first time by Pushkin Press – with wonderful photographs by Diana Matar – as City of Lions. To be a Lvovian, he wrote, is ‘an extraordinary mixture of nobility and roguery, wisdom and imbecility, poetry and vulgarity.’ He reminds his readers that ‘nostalgia even likes to falsify flavours too, telling us to taste nothing but the sweetness of Lwów today . but I know people for whom Lwów was a cup of gall.’ East West Street was published six years later, in late May 2016, by which time I had come to understand why Lviv was a cup of gall for my grandfather, a place of which he never spoke to me.
    [Show full text]
  • I. Regionale Organisation Des SD
    I. Regionale Organisation des SD 1. Räumliche Gliederung Analog zu seiner Stellung im Gefüge der nationalsozialistischen Herrschaft war auch die räumliche Gliederung des Sicherheitsdienstes nicht statisch, sondern stän- dig im Wandel begriffen. Die äußere Hülle präsentiert sich unstetig und ist ähnlich schwer zu fassen wie sein innerer Charakter. Zwischen 1932 und 1945 wurden fast im Jahresrhythmus Reorganisationen durchgeführt, die die räumlichen Grenzzie- hungen und regionalen Unterstellungsverhältnisse immer wieder veränderten.1 Dies trifft besonders auf den mitteldeutschen Raum zu, der mit den Ländern Sachsen, Thüringen, Anhalt und Preußen bereits auf staatlicher Seite stark zer- klüftet war.2 Deshalb scheint hier eine Darstellung, die - anders als der größte Teil dieser Arbeit - dem Ablauf auf der Zeitachse chronologisch folgen wird, ange- bracht, um weiterführende Prozesse und Merkmale in ihrer regionalen Reichweite richtig abschätzen zu können. Im Hinblick auf den regionalen Schwerpunkt dieser Arbeit wird die besondere Aufmerksamkeit auf der Entwicklung im Land Sachsen liegen. Um für dieses Land die Verbindung von der Organisationsgeschichte zur Bio- grafieforschung zu finden, werden in einem direkt anschließenden Exkurs die ent- scheidenden SD-Führer porträtiert. Da es sowohl aus den zentralistischen Organi- sationsstrukturen heraus als auch von der Selbsteinschätzung dieser Männer her nie einen spezifisch „sächsischen" Sicherheitsdienst gegeben hat, ist Mitteldeutsch- land die entscheidende Größe. Im biografischen Teil soll es darum gehen, welchen biografischen Hintergrund die Männer hatten, die die Strukturen ausfüllten. Um diese regionale Elite einord- nen, ihre spezifische Mentalität und die von Heydrich zugewiesene Aufgabe als an allen Fronten einsetzbare politische Kämpfer erkennen zu können, darf sich die Darstellung nicht auf deren Zeit in Sachsen beschränken.
    [Show full text]
  • Clemency in a Nazi War Crimes Trial By: Allison Ernest
    Evading the Hangman’s Noose: Clemency in a Nazi War Crimes Trial By: Allison Ernest Ernest 2 Contents Introduction: The Foundations for a War Crimes Trial Program 3 Background and Historiography 10 Chapter 1: Investigations into Other Trials Erode the United States’ Resolve 17 Chapter 2: The Onset of Trial Fatigue Due to Public Outcry 25 Chapter 3: High Commissioner McCloy Authorizes Sentence Reviews 38 Chapter 4: McCloy and the United States Set the War Criminals Free 45 Conclusion: A Lesson to be Learned 52 Chart: A Complicated Timeline Simplified 57 Bibliography 58 Ernest 3 Introduction: The Foundations for a War Crimes Trial Program “There is a supervening affirmative duty to prosecute the doers of serious offenses that falls on those who are empowered to do so on behalf of a civilized community. This duty corresponds to our fundamental rights as citizens and as persons to receive and give respect to each other in view of our possession of such rights.” Such duty, outlined by contemporary philosopher Alan S. Rosenbaum, was no better exemplified than in the case of Nazi war criminals in the aftermath of World War II. Even before the floundering Axis powers of Germany and Japan declared their respective official surrenders in 1945, the leaders of the Allies prepared possible courses of action for the surviving criminals in the inevitable collapse of the Nazi regime. Since the beginning of the war in 1939, the Nazi regime in Germany implemented a policy of waging a war so barbaric in its execution that the total numbers of casualties rivaled whole populations of countries.
    [Show full text]
  • Reichskommissariat Ukraine from Wikipedia, the Free Encyclopedia
    Create account Log in Article Talk Read Edit View history Reichskommissariat Ukraine From Wikipedia, the free encyclopedia During World War II, Reichskommissariat Ukraine (abbreviated as RKU), was the civilian Navigation occupation regime of much of German-occupied Ukraine (which included adjacent areas of Reichskommissariat Ukraine Main page modern Belarus and pre-war Poland). Between September 1941 and March 1944, the Reichskommissariat of Germany Contents Reichskommissariat was administered by Reichskommissar Erich Koch. The ← → Featured content administration's tasks included the pacification of the region and the exploitation, for 1941–1944 Current events German benefit, of its resources and people. Adolf Hitler issued a Führer Decree defining Random article the administration of the newly occupied Eastern territories on 17 July 1941.[1] Donate to Wikipedia Before the German invasion, Ukraine was a constituent republic of the USSR, inhabited by Ukrainians with Russian, Polish, Jewish, Belarusian, German, Roma and Crimean Tatar Interaction minorities. It was a key subject of Nazi planning for the post-war expansion of the German Flag Emblem state and civilization. Help About Wikipedia Contents Community portal 1 History Recent changes 2 Geography Contact Wikipedia 3 Administration 3.1 Political figures related with the German administration of Ukraine Toolbox 3.2 Military commanders linked with the German administration of Ukraine 3.3 Administrative divisions What links here 3.3.1 Further eastward expansion Capital Rowno (Rivne) Related changes 4 Demographics Upload file Languages German (official) 5 Security Ukrainian Special pages 6 Economic exploitation Polish · Crimean Tatar Permanent link 7 German intentions Government Civil administration Page information 8 See also Reichskommissar Data item 9 References - 1941–1944 Erich Koch Cite this page 10 Further reading Historical era World War II 11 External links - Established 1941 Print/export - Disestablished 1944 [edit] Create a book History Download as PDF Population This section requires expansion.
    [Show full text]
  • Ledger of Death
    Seton Hall University eRepository @ Seton Hall The Bridge: A Yearbook of Judaeo-Christian Studies, Vol. I The Institute of Judaeo-Christian Studies 1955 Ledger of Death William Keller Follow this and additional works at: https://scholarship.shu.edu/jcs-bridge-I Part of the Biblical Studies Commons, Christianity Commons, and the Jewish Studies Commons Recommended Citation William Keller, "Ledger of Death." In The Bridge: A Yearbook of Judaeo-Christian Studies, Vol. 1, edited by John M. Oesterreicher and Barry Ulanov, 283-291. New York: Pantheon Books, 1955. SURVEYS William Keller LEDGER OF DEATH NO HISTORICAL theory has ever received a more crushing refutation than the nineteenth-century view of continual progress. The widely held pre-1914 conviction that "we are too civilized to fight" was shown to be a fallacy in World War I. But who, in the wildest flights of fancy, could have foretold that this century would see a new age of persecu­ tion and massacre, on a scale undreamed of in centuries past, and rely­ ing on all the latest techniques of modern "civilization"? Yet such have been the facts: a whole people, the Jews, were regarded by the distorted, worse-than-pagan nationalism of the Nazis as alien, un­ cooperative, inferior, indeed scarcely human, and were marked down for total liquidation. Demented as such a scheme sounds, it was actually put into operation, and in large part succeeded. To write the full story of this terrifying nadir in human history would require many volumes, volumes which one day may be written. Nevertheless it is essential for all of us even now to realize at least the actual extent of this persecution.
    [Show full text]
  • The Berlin Memorandum
    The Berlin Memorandum or, The Quiller Memorandum Quiller, #1 by Adam Hall, 1920-1995 Published: 1965 J J J J J I I I I I Table of Contents Introduction & Chapter 1 … Pol. Chapter 2 … The Hook. Chapter 3 … Snow. Chapter 4 … The Wall. Chapter 5 … Phoenix. Chapter 6 … Quota. Chapter 7 … Red Sector. Chapter 8 … Inga. Chapter 9 … The Kill. Chapter 10 … The Needle. Chapter 11 … Oktober. Chapter 12 … Narcosis. Chapter 13 … The Bridge. Chapter 14 … Libido. Chapter 15 … Blackout. Chapter 16 … Cipher. Chapter 17 … Ferret. Chapter 18 … Object 73. Chapter 19 … The Sepulchre. Chapter 20 … Bunkerkinder. Chapter 21 … Trap–Shoot. Chapter 22 … Corner. Chapter 23 … Signal Ends. J J J J J I I I I I Introduction The setting is the divided city of Berlin, some 15 years after the end of World War II. Quiller is an enigmatic (and unarmed) agent working in Berlin for an elusive intelligence agency. Besides the nature of his job, Quiller knows little about his employers, and he himself is something of a mystery. Quiller´s assignment is to penetrate a neo-Nazi organization called Phoenix, which has its secret headquarters in Berlin, and is run by a former SS officer named Heinrich Zossen, and Quiller knows him from the war. In an assignment that becomes a personal quest, Quiller wants to find Zossen and destroy him, though one agent has already died trying. Chapter 1 Pol. A couple of air-hostesses came in through the glass doors, crisp and pure- looking in Lufthansa uniform. They looked once at the group of pilots who stood at the soft-drinks bar then swung on their spiked heels to preen themselves in the mirrors.
    [Show full text]
  • Operation 1005 in Belorussia: Commonalities and Unique Features, 1942–1944
    DOI:10.17951/k.2017.24.1.155 ANNALES UNIVERSITATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN – POLONIA VOL. XXIV, 1 SECTIO K 2017 Tel Aviv University, Goldstein-Goren Diaspora Research Center LEONID SMILOVITSKY Operation 1005 in Belorussia: Commonalities and Unique Features, 1942–1944 ABSTRACT The article is devoted to the little-studied topic of concealing the traces of Nazi mass crimes on the territory of Belarus, in the period from the spring of 1942 to the liberation of the Republic in the summer of 1944. “Operation 1005” is the code name of a top-secret large-scale operation, carried out by Nazi Germany in order to hide the traces of mass killings committed in Europe during World War II. Citing numerous examples of the cities, regions and areas of Belarus, the author reveals the mechanism used by the Nazis for concealing the consequences of mass murders, names the initiators of these crimes, the executioners and their accomplices. The article has been written on the basis of documentary materials found in various archives, which have been supplemented by the testimony of witnesses of those events, that allowed the author to show the general and the particular, and to draw the necessary conclusions. Key words: “Operation 1005”, Belarus, Jews, Holocaust, genocide, Belarus Jewry, WW2, Nazi crimes INTRODUCTION During the Second World War, in the region of Belorussia (in the territory of modern-day Belarus), the Nazis established over 260 SS and SD forced-labor and internment camps, prisons, penal colonies, and transit camps and colonies for women and children [Mikhnuk 1995: 295]. The Jewish population of Belorussia was cut off and doomed to die in over 300 small and large ghettos throughout the country.
    [Show full text]