An. et vol. XCV4 Iunii 2003 N. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico – Citta` del Vaticano – Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA IOANNIS PAULI PP. II

LITTERAE DECRETALES

quibus Alfonso de Orozco sanctorum honores decernuntur.

IOANNES PAULUS EPISCOPUS servus servorum dei ad perpetuam rei memoriam.

« Qui autem seminat in spiritu, de spiritu metet vitam aeternam » (Gal 6, 8). Spiritus Sanctus qui in Christi amicorum cordibus residet eosque ad Deo Ecclesiaeque serviendum per vitae operaeque sanctitatem impellit, illumi- navit etiam et direxit beatum Alfonsum de Orozco, qui Iesum contuens, auctorem et consummatorem fidei (cfr Heb 12, 2) Evangelii lumine mundum collustravit, Dei Verbum nuntiando, misericordiae opera praestando ac spi- ritalitatis doctrinaeque catholicae magni momenti scripta edendo. Fidelis hicS. Augustini discipulus die xvii mensis Octobris anno md Oropesae Toletanae provinciae diviti e familia religiosaque ortus est, quae eum Dei semitas tenere docuit. Puer fuit aliquandiu cantor cathedralis templi Toletani atque artem musicam magno cum emolumento didicit. Dum adulescens studiorum Universitatem Salmaticensem adibat, S. Tho- mae a Villanova captus est sermonibus. Animadvertit ideo se a Domino ad vitam consecratam presbyteratumque vocari atque Ordinem Sancti Augusti- ni ingressus est. In pervigilio Pentecostes anno mdxxii religiosum vestimen- 378 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale tum induit atque die ix mensis Iunii subsequentis anni vota religiosa nuncu- pavit. Philosophiae theologiaeque expletis curriculis anno mdxxvii sacerdotali ordine auctus est. Insignis cum esset concionator, praedicationis ei ministe- rium commiserunt superiores. Definitor quoque fuit provincialis, visitator et variis in coenobiis Hispanicis prior. Prudenter aequabiliterque talia sustinuit officia atque sodalibus probos per mores fuit exemplo. Ut evangelicum nun- tium inter gentes diffunderet, navem conscendit Mexicum petiturus, sed re- pentino morbo correptus in Hispaniam remigrare est coactus. Cum prior esset coenobii Vallisoletani, quae urbs erat tunc princeps regni, concionator regis nominatus est. Matriti, quo cum ceteris aulicis venerat, sibi humile cubicu- lum postulavit et se superioribus subdidit, licet immediata iurisdictione suum propter officium solveretur. Etsi compluribus detinebatur officiis, infirmos, captivos pauperesque subinde invisebat, quos sollicite paterneque confirma- bat et iuvabat. Cum insignis esset humanitatis litterarum, sacrorum biblio- rum, patrum reique spiritalis cultor, complura scripta edidit, ut Christi vita ac normae morales liturgicaeque Ecclesiae latius cognoscerentur. Sensum momentumque orationis et Marialis devotionis explicavit, annales spiritali- tatemque sui Ordinis collustravit, Dei misericordiae magnitudinem extulit. Grato animo Concilii Oecumenici Tridentini doctrinam recepit. Complura condidit coenobia Augustinianorum Augustinianarumque contemplativae vi- tae. Constanter perfectionis semitam tenuit. In omnibus vitae condicionibus fidem in Christum palam manifestavit virtutesque per sacrae Eucharistiae, Virginis Mariae devotionem aluit. Cum Domino coniunctionem coluit, Dei verba meditanda, assiduas precationes curavit, sibi plane conscius « precatio- nem magnos bonorum spiritalium thesauros de Dei manibus impetrare ». Cunctis rebus in adversis tranquillus mansit, Providentiae fidens. Maiorem Dei gloriam et Regni Christi amplificationem affectavit. Senex etiam in viis ambulans universis Redemptionis bonum exhibebat. Cum Iesum diligeret indigentes homines corporis spiritusque praesidiis iuvabat ipseque regis fa- miliam, nobiles humiliorisque ordinis personas studiose curabat. Augustiniano in Ordine sapienter acriterque reformationis operam praestitit. Licet vitae severitatem persequeretur, humaniter benigneque officium gubernandi gessit. Religiose Ecclesiae leges ac Sancti Patris Au- gustini tenuit normas. Patienter infirmitates toleravit, parabili cibo potu- que usus est, quietem solummodo necessariam adhibuit, sensus per volun- tarias castigationes continuit. In paupertate et oboedientia cum viveret, castitatem insigniter servavit, cum per praedicationem doceret, hoc evan- gelico consilio servato artius cum Domino coniungi fidelem. Mense Augu- Acta Ioannis Pauli Pp. II 379 sto anno mdxci vehementi febri est correptus, quem infirmum primarii homines inviserunt, quorum sibi aestimationem conciliaverat. Matriti die xix mensis Septembris eiusdem anni e vita excessit, cum usque in finem Dei amorem testaretur. Latam propter sanctitatis apud omnes ordines invalescentem famam an- no mdcxix Processus Informativus incohatus est. His iure statutis perfectis rebus, Decessor Noster Leo XIII die xv mensis Ianuarii anno mdccclxxxii eum in Beatorum numero reposuit. Die xxiv mensis Aprilis anno mmi Nobis coram decretum de miraculo prodiit. Consentientibus exinde Patribus Cardi- nalibus Episcopisque, in Consistorio die xxvi mensis Februarii coadunatis, statuimus ut canonizationis ritus Romae die xix mensis Maii anni mmii cele- braretur. Hodie igitur, una cum ingenti coetu Pastorum et Christifidelium ex multis populis et regionibus pie sollemnitatem celebrantes Pentecostes, invocato Spiritus Sancti auxilio, in foro Petriano inter sacra hanc pronuntiavimus formulam: « Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli acNostra, matura deliberat io- ne praehabita et divina ope saepius implorata, acde plurimorum Fratrum Nostrorum consilio, Beatos Alfonsum de Orozco, Ignatium a Santhia`, Humi- lem a Bisignano, Paulinam a Corde Iesu Agonizanti et Benedictam Cambia- gio Frassinello Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ». Operositatem doctrinamque insignis huius Christi ministri extollere placet, qui sua opera luculenter in sodales colendos, in hominum salutem persequendam contulit. Exoptamus igitur ut huius caelitis testificationi- bus incitati homines qui nunc sunt ad superna ac caelestia certo gradu contendant. Deinde Ipsi Nos libentes venerati sumus novum Sanctum, extollentes virtutes et merita eius, praesertim sane proponentes hominibus nostrae aetatis veluti exemplar authenticae vitae evangelicae, genuinae eius hu- militatis, promptae oboeditionis et voluntariae paupertatis propter Chri- stum. Quae autem decrevimus, volumus nunc et in futurum tempus vim ha- beant, contrariis rebus quibuslibet non obstantibus. 380 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis Maii, anno bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.

EGO IOANNES PAULUS Catholicae Ecclesiae Episcopus

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.

Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 517.190

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I

MUVATTUPUZHENSIS

Nova eparchia in India constituitur Muvattupuzhensis appellanda.

IOANNES PAULUS EPISCOPUS servus servorum dei ad perpetuam rei memoriam.

Communitates terrarum in orbe ecclesiales multiplices variasque prae se ferunt formas condicionesque, quas legitimas Nos tueri volumus, atque con- tendimus et studemus, ut floridiorem statum per proprium ritum illae adi- piscantur. Nunc de Tiruvallensi eparchia cogitamus ac de eiusdem amplo territorio fideliumque efficaciori cura. Itaque, postquam de hac re Congrega- tionis pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus rettulit, iudicavimus opportunum Acta Ioannis Pauli Pp. II 381 nonnulla loca ab eadem distrahere et novam eparchiam condere. Quapropter Apostolica Nostra de auctoritate novam eparchiam constituimus ab urbe « Muvattupuzha » Muvattupuzhensis appellandam, ubi eparchialis sedes loca- tur, quae regiones in districtis Ernakulam, Thrissur, Palakkad in Statu Ke- ralensi, necnon Coimbatore et Tiruchirappalli positas complectitur, quamque metropolitanae archieparchiae Trivandrensi suffraganeam facimus. Huius provisionis exsecutionem absolvent Excellentissimus Episcopus Tiruvallensis una cum Excellentissimo Episcopo Muvattupuzhensi. Ad haec tandem perfi- cienda consuetudines iuraque congrua serventur et quae a Codice Orientali praecipiuntur, quibusvis rebus minime officientibus. Novensilem tandem ad hanccommunitatem benignum animum Nostrum convertentes, exoptamus, ut novum spiritale iter animose ipsa suscipiat, quae per translaticias consuetudines et fervidam pietatem magnum progres- sum consequatur et fidelibus salutifera largiter afferat beneficia.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis De- cembris, anno Domini bismillesimo altero, Pontificatus Nostri quinto et vicesimo. e Angelus card. Sodano e Ignatius Moussa card. Daoud Secretarius Status Congr. pro Eccl. Orientalibus Praef.

Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost. Laurentius Civili, Protonot. Apost. Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 534.864

II

IDDUKKENSIS

Nova constituitur in India eparchia Syrorum-Malabarensium nominata « Iduk- kensis ».

Maturescens Catholica fides ac pietas et maximis quidem auctibus intra fines Indiae non sinit tantum verum quodam modo poscit ut singulis inibi communitatibus efficientius consulatur, novis etiam passim excitandis eccle- siasticis dicionibus. Cum igitur eparchia Kothamangalamensis Syrorum Ma- labarensium ita tum christifidelium creverit numero tum apostolatus coti- 382 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale diani necessitatibus, haec quae sequuntur pro apostolica Nostra auctoritate statuimus fierique praecipimus. Ab ipsa commemorata eparchia Kothaman- galamensi totam seiungimus regionem loca provinciae civilis dictae Udum- banchola necnon civilium circumscriptionum Thodupuzha et Devicolam com- plectentem, unde apud urbem Idukki novam condimus eparchiam, in posterum Idukkensem vocandam quam volumus veluti suffraganeam subdi archieparchiae metropolitanae Ernakulamensi-Angamaliensi, cunctis additis ei propriis iuribus et privilegiis, propriis operibus et officiis obligationibus quae in normis Codicis Canonum Ecclesiarum Orientalium recensentur de huius generis constitutione. Documentum autem hoc Nostrum sanctum ra- tumque in omne esse tempus iubemus, contrariis quibuslibet causis rebusve haudquaquam obsistentibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis De- cembris, anno Domini bis millesimo altero, Pontificatus Nostri vicesimo quinto. e Angelus card. Sodano e Ignatius Moussa card. Daoud Secretarius Status Congr. pro Eccl. Orientalibus Praef.

Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost. Laurentius Civili, Protonot. Apost. Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 534.979

III

SAXANIGRENSIS

In Mexico nova conditur dioecesis Saxanigrensis.

IOANNES PAULUS EPISCOPUS servus servorum dei ad perpetuam rei memoriam.

Sollicitus de spirituali bono suorum fidelium, Venerabilis Frater Iose- phus Radulfus Vera Lo´pez, O.P., sacrorum Antistes Saltillensis, audita Conferentia Episcoporum Mexici, ab hac Apostolica Sede petivit ut, quo- dam seiuncto territorio a circumscriptione ecclesiastica sua, nova dioecesis Acta Ioannis Pauli Pp. II 383 conderetur. Nos vero, favente quoque eidem rei Venerabili Fratre Iosepho Bertello, Archiepiscopo titulo Urbis Salviae et in memorata Natione Nuntio Apostolico, audito consilio Congregationis pro Episcopis, enixas preces liben- ter audiendas esse putavimus. Summa igitur Nostra potestate sequentia de- cernimus: a Saltillensi dioecesi separamus integrum territorium, prout in praesens civili lege circumscribitur, municipiorum nuncupatorum: Acun˜a, Allende, Guerrero, Hidalgo, Jime´nez, Juare´z, Morelos, Mu´zquiz, Nava, Piedras Negras, Progreso, Sabinas, San Juan de Sabinas, Villa Unio´n, Zaragoza et borealem partem (scilicet, a 28 gradu septemtrionalis latitudinis) municipii Ocampo atque ex ita distractis locis novam constituimus dioecesim Saxani- grensem, quae iisdem limitabitur finibus, quibus praedicta municipia simul sumpta, prout lege civili exstant, nunc terminantur. Sic conditae Ecclesiae sedem in urbe « Piedras Negras » ponimus, ibique situm paroeciale templum, Deo in honorem Martyrum a Christo Rege dicatum, ad gradum et dignitatem ecclesiae cathedralis evehimus, mandantes ut in eo Capitulum Canonicorum, ad normam iuris, instituatur. Praeterea dioecesim Saxanigrensem suffraga- neam facimus metropolitanae Sedi Monterreyensi eiusque Episcopum metro- politico iuri Archiepiscopi Monterreyensis pro tempore subicimus. Cetera vero secundum canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perficienda committimus praedicto Venerabili Fratri Iosepho Bertello, vel, absente eo, illi, qui curat negotia Sanctae Sedis in eadem Natione, eisdem tribuentes necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito Congregationi pro Episcopis authenticum exemplar actus peractae exsecutionis, cum primum fas erit, mittendi. Hanc denique Constitutionem Nostram nuncet in posterum ratam esse volumus, contrariisquibuslibet rebus non obstantibus.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die octavo mensis Ianuarii, anno Domini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto. e Angelus card. Sodano e Ioannes B. card. Re Secretarius Status Congr. pro Episcopis Praef.

Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost. Franciscus Bruno, Protonot. Apost. Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 534.755 384 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

IV SAMARINDAE¨ NSIS

In Indonesia constituitur nova Provincia ecclesiastica Samarindae¨nsis, cuius metropolitana Ecclesia erit sedes eiusdem nominis.

IOANNES PAULUS EPISCOPUS servus servorum dei ad perpetuam rei memoriam.

Cum Ecclesia catholica in Indonesia, in territorio Provinciae ecclesiasticae Pontianakensis, haud parva incrementa passim suscepisset, ut ipsis Episco- pis, sacerdotibus, religiosis viris atque mulieribus et Christifidelibus ibidem operose adlaborantibus meritae tribueretur testimonium laudis eorumque animi incitentur ad novos maioresque in dies exantlandos labores necnon ut ipsa Ecclesia firmius constabiliretur, Congregatio pro Gentium Evangeli- zatione, re mature perpensa acceptisque pariter eorum, quorum interest, faventibus votis, censuit nuper novam Provinciam ecclesiasticam iisdem in locis esse condendam. Nos vero de totius Dominici gregis bono solliciti, talem sententiam ratam habentes, summa Apostolica potestate sequentia decerni- mus. A metropolitana sede Pontianakensi seiungimus dioeceses Tanjungse- lorensem, Bangiarmasinam, Palangkaraiensem et Samarindae¨nsem, ex iisque constituimus novam Provinciam ecclesiasticam Samarindae¨nsem atque dioe- cesim eiusdem nominis ad gradum archidioecesis metropolitanae evehimus cuique assignamus uti suffraganeas memoratas dioeceses Tanjungselorensem, Bangiarmasinam, Palangkaraiensem, Samarindae¨nsem Praesulem Florenti- num Sului Hajang Hau, nominamus Archiepiscopum Metropolitam Samarin- dae¨nsem. Omnia committimus perficienda Venerabili Fratri Laurentio Fra- tini, Archiepiscopo titulo Botrianensi et Apostolico Nuntio in Indonesia, onere imposito sincerum exemplar actus effectae exsecutionis mittendi me- moratae Congregationi. Hancdenique Constitutionem nuncet in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo quarto mensis Ianua- rii, anno Domini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto. e Angelus card. Sodano Crescentius card. Sepe Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost. Laurentius Civili, Protonot. Apost. Loco e Plumbi In Secret. Status tab., n. 534.926 Acta Ioannis Pauli Pp. II 385

LITTERAE APOSTOLICAE

I

Venerabili Dei Servo Theodoro Romz˙a Beatorum honores decernuntur.

IOANNES PAULUS PP. II

Ad perpetuam rei memoriam. — « Donum autem Dei vita aeterna in Christo Iesu Domino nostro » (Rom 6, 23). Venerabilis Dei Servus Theodorus Romz˙a, Eparchiae Munkacsiensis ritus Byzantini pastor, res affectusque terrestres omnino posthabuit atque animum suum in perpetuam beatitudinem tantum direxit, quam Iesus suis fidelibus servis est pollicitus. Cum ipse sibi plane conscius esset, quemadmodum in epistula quadam significavit, pro Christo mori idem esse ac in aeternum vivere, suum pastorale officium absolvere perrexit, licet Sovietici eum perse- querentur, atque per sanguinis effusionem suum in Deum Ecclesiamque testatus est amorem. Dei Servus die xiv mensis Aprilis anno mcmxi in oppido Nagybocsko, quod in orientali plaga Transcarpatiae (Ruteniae) locatur, atque nunc ad Ucrainum agrum pertinet, ortus est. Humilis fuit eius familia et religiosa. Suam sequens vocationem, Romam petiit atque disciplinis theologicis apud studiorum Uni- versitatem Gregorianam operam dare coepit, transmigrans deinde ad collegium Russicum. Die xxv mensis Decembris anno mcmxxxvi ordinationem presbyte- ralem recepit, sed ante quam studia absolveret, patriam repetere debuit ut militiae nomen daret. Ipsius curationi duae commissae sunt montanae paroe- ciae, quae in districtu Huszt reperiebantur. Dei Servus perstudiose suum ex- plevit ministerium, ut summam apud fideles mereretur aestimationem. Cum apud Seminarium Ungva´r philosophiam doceret, in alumnos caritatem et iu- stitiam exercuit, praestantis vitae patefaciens mores. Aestate anno mcmxliv Episcopus electus est titulo Appianus et Auxiliaris Administratoris Apostolici Munkacsiensis. Die xxiv mensis Septembris anno mcmxliv episcopalem conse- crationem recepit atque duobus post annis Eparchiae factus est Administrator Apostolicus. Cum rerum potiti sunt communistae, etsi vexatus et minis affec- tus, in eorum partes haudquaquam transiit, sed unitatis et erga Romanum Pontificem oboedientiae servavit vinculum. Fidem palam testatus est, quam precatio, Dei Verbi lectio et meditatio, filialis in Virginem Mariam devotio alebant. Divino auxilio usque nisus, tum quoque cum condicio magis magi- 386 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale sque difficilis fiebat, suum ministerium explere absque metu perrexit: pa- roecias invisebat, sacris ritibus praesidebat Dei Verbum proclamando, Sacra- menta ministrabat. Aperte declaravit se ad moriendum esse paratum potius quam a Christo Ecclesiaque deficeret. Die xxvi mensis Octobris anno mcmxlvii parvum pagum Lochovo adiit, ut paroeciale templum modo resti- tutum consecraret. Rediens interceptus est a Sovieticis et male est mulcatus. In valetudinarium Munkacsiense receptus, Dei Servus, mentis potestate recuperata, corollam precatoriam postulavit ut orare posset atque veniae verba in persecutores dixit. Paulo post, die i mensis Novembris, propter plagas receptas vel, ad nonnullorum opinionem, propter venenum e vita discessit. Martyrii increbrescente fama, anno mcmxcv Munkacsiensis Episcopus bea- tificationis seu declarationis martyrii Causam incohavit. His rite a iure sta- tutis peractis rebus, Nobis coram super martyrio Decretum die xxiv mensis Aprilis anno mmi prodiit. Statuimus exinde ut beatificationis ritus Leopoli Ucrainorum die xxvii mensis Iunii eiusdem anni, Nostri pastoralis itineris tempore, celebraretur. Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam: PlÖb˘ cyææxb ghjÔfyyz yfibÔ œhfnÖd, Kæœjvbhf Rfhlbyfkf Uepfhf, DthÔjdyjuj FhÔbtgbcrjgf KmdÖdcmrjuj lkz erhfºywÖd, Rbh Õdfyf CtvtlÖz, Tgbcrjgf VerfxÖdcmrjuj dÖpfynÖb˘ cmrjuj jœhzle, Rbh Cjahjyf Cntafyf Velhjuj, Ðgbcrjgf Õdfyj-AhfyrÖdcrjuj (CnfyÖckfdÖdcmrjuj) lkz erhfºywÖd, Rbh VbÔfºkf Rjkneyf, Ðgbcrjgf Cjrfkmcmrjuj lkz erhfºywÖd, Ö œfufnmjÔ ÖyibÔ œhfnÖd e tgbcrjgcndÖ nf œfufnmjÔ dÖhybÔ, gÖckz dbckeÔfyyz levrb RjyuhtufwÖº e cghfdfÔ cdznbÔ, yfijæ fgjcnjkmcmrjæ dkfljæ vb ljpdjkztvj, ojœ dÖlntgth Ö yflfkÖ dctxtcybÔ Ckeu ŒjqbÔ: Vbrjkfz Xfhytwmrjuj Ö ldflwznm xjnbhmjÔ cgÖdvextybrÖd, Ntjljhf Hjvqe, Jvtkzyf Rjdxf Ö B˘ jcfafne Ujhlfitdcmre, dtkbxfnb œkfqtyybvb Ö ojœ ºÔyÖ ghfpybrb cdznredfkbcz rjqyjuj hjre e vÖcwzÔ Ö puÖlyj p xbyjv, dbpyfxtybvb ecnfdjv, Acta Ioannis Pauli Pp. II 387

f cfvt: Vbrjkfz Xfhytwmrjuj Ö ldflwznb xjnbhmjÔ cgÖdvextybrÖd ldflwznm cmjvjuj xthdyz; Ntjljhf Hjvqb gthijuj kbcnjgflf; Jvtkzyf Rjdxf ldflwznm cmjvjuj xthdyz ÖB˘ jcfafnb Ujhlfitdcmrjº ldflwznjuj kbcnjgflf. D Öv’z Jnwz Ö Cbyf Ö Cdznjuj LeÔf. FvÖym. FvÖym. FvÖbm.

Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firma esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.

Datum Leopoli, sub anulo Piscatoris, die xxvii mensis Iunii, anno Domini mmi, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.

De mandato Summi Pontificis e Angelus card. Sodano Secretarius Status Loco e Sigilli In Secret. Status tab., n. 497.601

II

Venerabili Dei Servae Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato Beatorum honores decernuntur.

IOANNES PAULUS PP. II

Ad perpetuam rei memoriam. — « Si quis mihi ministraverit, honorificabit eum Pater » (Io 12, 26). Haecverba, a Divino pronuntiata Magistro, penitus in animo Venerabilis Dei Servae Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato (in saec.: Mariae a Tran- situ Cabanillas) resonaverunt quae, studiose sancti Francisci spiritalem ra- tionem in cotidiana vita sequens, Iesu Christo servire voluit. Praeclara haec spiritalis sancti Francisci Asisinatis filia in Argentinae loco vulgo dicto « Carlos Paz », prope Cordubam, die xv mensis Augusti anno mdcccxxi e fecunda et omnino christiana familia est orta. Adhuc iuvenis assidua fuit in precibus, in austeris vitae moribus, atque artam cum Christo Eucharistico coniunctionem nutrivit. Alacrem exercuit navitatem in commu- 388 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale nitate paroeciali, potissimum in catechesi tradenda et in navanda opera pro spiritali pauperum progressione. Anno mdccclviii se ascripsit in Ordinem Franciscanum Saecularem. Animo in afflictorum ipsius Christi dolentis vul- tum percipiebat atque alacriter morbo cholerae aegrotantibus aderat. Consi- lio capto cum moderatore spirituali, consecratam vitam amplecti decrevit. Monasterium ingressa est Carmelitarum in urbe Bonae¨rensi, sed deinde com- munitatem Sororum Visitationis in Monte Visivo se rettulit. Adversam ob valetudinem in urbem natalem reversa est. Attamen, plurimis superatis dif- ficultatibus, die viii mensis Decembris anno mdccclxxviii, ut Deus glorifica- retur in opera pro spiritali pauperum bono atque in christiana iuvenum educatione, novam condidit religiosam familiam, Sorores scilicet Missionarias Franciscanas de Argentina. Serva Dei peculiares virtutes demonstravit at- que in vitae variis angustiis versans, Infantem Iesum, Eucharistiam atque Virginem Sanctissimam studiose coluit. Munus moderatricis prudenter exer- cuit suis filiabus spiritalibus cotidianae vitae exemplum praebens. Ecclesiam Christi vehementer amavit singularique eminuit oboedientia erga ecclesiasti- cas auctoritates. Die ii mensis Februarii anno mdccclxxx vota nuncupavit. Institutum a Serva Dei conditum celeriter auxit atque, sub patrocinio Fra- trum Minorum susceptum, novum accepit spiritalem moderatorem, patrem Cyriacum Porreca. Ille precarias videns valetudinis condiciones Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato, munus moderatricis generalis ipsi abrogavit. Etiam hoc in rerum contextu Serva Dei omnes difficultates pro Christi amore libenti animo pertulit ad praemium aeternum cotidie diligenter aspirans. Cordubae, die xxv mensis Augusti anno mdccclxxxv, pie in Domino obdor- mivit haec sororibus suis dicens: « Nunc nihil possum, sed de caelo multa pro vobis faciam bona ». Sanctimoniae fama crebrescente post obitum Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato, anno mcmlxix Processus Informativus est initiatus et anno mcmlxxiv feliciter conclusus. Expletis diligenter legibus, Nobis adstantibus die xxviii mensis Iunii anno mcmxcix Servam hancDei virtutes theologales et cardinales atque adnexas heroum in modum factita- visse est pronuntiatum. Die vii mensis Iulii anno mmi prodiit super miraculo decretum quod eiusdem Venerabilis Servae intercessioni adsignatum erat. Decrevimus igitur ut beatificationis ritus Romae perageretur die xiv mensis Aprilis anno mmii. Hodie igitur in Petriano foro inter Missarum sollemnia hancprotulimus formulam: « Nos, vota Fratrum Nostrorum Michaelis Cardinalis Giordano, Archie- piscopi Neapolitani, Iulii Sanguineti, Episcopi Brixiensis, Petri Cardinalis Acta Ioannis Pauli Pp. II 389

Rubiano Sa´enz, Archiepiscopi Bogotensis, Caroli Iosephi N˜ a´n˜ ez, Archiepi- scopi Cordubensis in Argentina, Marcelli Angeli Melani, Episcopi Neuque- niani et Administratoris Apostolici Viedmensis, et Romani Arrieta Villa- lobos, Archiepiscopi Sancti Iosephi in Costarica, nec non plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apo- stolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Caietanus Errico, Lu- dovicus Pavoni, Aloisius Variara, Maria a Transitu a Iesu Sacramentato, Artemides Zatti et Maria Romero Meneses Beatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum: Caietani Errico die vicesima nona Octo- bris, Ludovici Pavoni die vicesima octava Maii, Aloisii Variara die decima quinta Ianuarii, Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato die vicesima quin- ta Augusti, Artemidis Zatti die decima quinta Martii, et Mariae Romero Meneses die septima Iulii in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ». Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firma esse volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv mensis Aprilis, anno mmii, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.

De mandato Summi Pontificis e Angelus card. Sodano Secretarius Status

Loco e Sigilli In Secret. Status tab., n. 512.618

III

Venerabili Dei Servo Ludovico Pavoni Beatorum honores decernuntur.

IOANNES PAULUS PP. II

Ad perpetuam rei memoriam. — « Omnibus omnia factus sum » (1Cor9, 22). Quod vitae propositum Paulus Apostolus usque tenuit, ad id Venera- bilis Dei Servus Ludovicus Pavoni se continenter contulit, quod ad Dei amorem manifestandum per humilem studiosumque pauperiorum fratrum, 390 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale sibi a Providentia concreditorum, famulatum re illum compulit. Hi fuerunt iuvenes derelicti Brixiensis urbis, in qua ipse die xi mensis Septembris anno mdcclxxxiv natus est. Presbyterali ordine anno mdcccvii auctus, ab Episco- po suo Gabrio M. Nava suffultus, quem Secretarium itemque Canonicum Cathedralis templi nominavit, Oratorium « pro pauperculis », scilicet « pro adulescentibus illis pannosis ac laceris » condidit, qui aliis institutis illius urbis deserebantur. Cum complurium adulescentium, qui ab omnibus deserti in locis quoad mores attinebat periculosis operari cogebantur atque christiana principia in Oratorio percepta amittebant, videret condicionem, illis domicilium, fami- liam, opus obtulit, Institutum condens anno mdcccxxi S. Barnabae. « Colle- gium Artium » voluit, in quo adulescentium tutela cum educationis proposito coniungebatur, quod personae centralitatem amoremque, veluti praesump- tionis methodi, ut aiunt, cardines, prae se ferebat. Ipse quoque animadvertit, ut in posterum illis convenienter prospiceretur, oportere ut artem quandam adipiscerentur, qua nulli obnoxii essent et societati utiles; idcirco in S. Barna- bae collegio octo officinas, inter quas principem obtinuit locum typographeum, quod primum habitum est artis graphicae institutum. Surdos mutosque quoque recepit, quos perdilexit. Colonia agris colendis in oppido Saiano, prope Brixiam, adulescentibus agricolis destinavit. Ut sua opera sustentaret anno mdcccxlvii Congregationem Filiorum Mariae Immaculatae, cuius soda- les — presbyteri religiosique — ad unam missionem pertinerent ipsique « vi- tam omnino communem » exigerent. In praesentia sui Conditoris charisma variis in Nationibus persequitur Congregatio, rem pastoralem educationisque agendo, scripta edendo. Ut suos adulescentes a pyrobolis vastationibusque tempore « Decem Dierum » Brixiensium servaret, Ludovicus Pavoni cum illis Saianum petivit atque sibi peripneumoniam contraxit. De hoc mundo mensis Aprilis die i anno mdcccxlix eximiae caritatis exemplar demigravit. Per do- num sui « perlibenter » factum, tener fuit parvulis postremique ordinis homi- nibus pater. Omnino divinae Providentiae fidens, aptissima ipse repperit instrumenta ut convenienter adulescentibus subveniretur. Illud « ora et la- bora » propositum officium fuit eiusdem asseclis commissum, qui vocabun- tur « fratres operarii ». Omnia sua consilia Ecclesiae Pastorum iudicio de- mandavit. Oboedientia cum humilitate simplicitateque coniuncta « praecipua virtus » eius religiosae familiae fuit. Virginem Mariam filii pie- tate dilexit atque Immaculatam « caelestem inspiratricem ac tutricem » pu- tavit Congregationis. Acta Ioannis Pauli Pp. II 391

Beatificationis Canonizationisque causam anno mcmviii Brixiae incohata est. Die v mensis Iunii anno mcmxlvii Pius XII decretum de virtutibus he- roum in modum exercitis foras emisit in quo Ludovicus Pavoni, appellatus est « alter Philippus Nerius » vel « praecursor » S. Ioanni Bosco vel S. Iosephi Benedicti Cottolengo « perfectus aemulator ». Die xx mensis Decembris anno mmi Nobis coram decretum de mira sanatione Mariae Stevani, Venerabili Dei Servo adscripta, prodiit. Statuimus ut Beatificationis ritus Romae die xiv mensis Aprilis anno mmii celebraretur. Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam: « Nos, vota Fratrum Nostrorum Michaelis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Iulii Sanguineti, Episcopi Brixiensis, Petri Cardinalis Rubiano Saenz, Archiepiscopi Bogo- tensis, Caroli Iosephi N˜ a´n˜ez, Archiepiscopi Cordubensis in Argentina, Mar- celli Angeli Melani, Episcopi Neuqueniani et Administratoris Apostolici Viedmensis, et Romani Arrieta Villalobos, Archiepiscopi Sancti Iosephi in Costarica, necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorum- que christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum con- sulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Caietanus Errico, Ludovicus Pavoni, Aloisius Variara, Maria a Transitu a Iesu Sacramentato, Artemides Zatti et Maria Romero Meneses Beatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum: Caietani Er- rico die vicesima nona Octobris, Ludovici Pavoni die vicesima octava Maii, Aloisii Variara die decima quinta Ianuarii, Mariae a Transitu a Iesu Sacra- mentato die vicesima quinta Augusti, Artemidis Zatti die decima quinta Martii, et Mariae Romero Meneses die septima Iulii in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ». Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere, contrariis minime officientibus rebus quibuslibet. Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv men- sis Aprilis anno Domini mmii, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.

De mandato Summi Pontificis e Angelus card. Sodano Secretarius Status Loco e Sigilli In Secret. Status tab., n. 514.091 392 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

IV

Sanctuarium Cracoviae Deo dicatum in honorem Divinae Misericordiae ad gradum Basilicae Minoris evehitur.

IOANNES PAULUS PP. II

Ad perpetuam rei memoriam. — Cum postremum iter Nostrum apostoli- cum fecimus in dilectam Poloniae nationem, Cracoviensi in urbe spiritali cum gaudio gratiarumque actione die xvii mensis Augusti anno mmii Sanctuarium Deo consecravimus in honorem Divinae Misericordiae aedificatum, loco sci- licet commorationis sanctae Faustinae Kowalska. Instante deinde Venerabili Fratre Nostro Francisco S.R.E. Cardinale Macharski, Archiepiscopo Craco- viensi, de propagatione cultus Divinae Misericordiae omnino sollicito, Apo- stolicae potestatis Nostrae plenitudine, de Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum consulto, statuimus ut Sanctuarium Deo dicatum in honorem Divinae Misericordiae Cracoviensi in urbe ad titulum ac dignita- tem Basilicae Minoris evehatur, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis hoc nomine insignibus rite competunt, secundum Decretum « De ti- tulo Basilicae Minoris » die ix mensis Novembris anno mcmlxxxix datum. Exoptamus ut hoc Nostrum Decretum in divulgationem proficiat cultus Di- vinae Misericordiae tum in archidioecesi Cracoviensi tum in toto orbe terra- rum atque in spiritalem cunctorum fidelium progressionem. Contrariis quibusvis non obstantibus.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi mensis Martii, anno mmiii, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.

IOANNES PAULUS PP. II

Loco e Sigilli In Secret. Status tab., n. 536.783 Acta Ioannis Pauli Pp. II 393

ALLOCUTIONES I

Ad Romanae Rotae iudices.*

1. La solenne inaugurazione dell’Anno Giudiziario del Tribunale della Rota Romana mi offre l’opportunita` di rinnovare l’espressione del mio ap- prezzamento e della mia gratitudine per il vostro lavoro, carissimi Prelati Uditori, Promotori di Giustizia, Difensori del Vincolo, Officiali e Avvocati. Ringrazio cordialmente Mons. Decano per i sentimenti manifestati a nome di tutti e per le riflessioni sviluppate sulla natura e sui fini del vostro lavoro. L’attivita` del vostro Tribunale da sempre e` stata altamente apprezzata dai miei venerati Predecessori, che non hanno mancato di sottolineare che amministrare la giustizia presso la Rota Romana costituisce una diretta partecipazione ad un aspetto importante delle funzioni del Pastore della Chiesa universale. Da cio` il particolare valore nell’ambito ecclesiale delle vostre decisioni, che costituiscono, come da me affermato nella Pastor bonus, un punto di riferimen- to sicuro e concreto per l’amministrazione della giustizia nella Chiesa.1

2. Attesa la marcata prevalenza delle cause di nullita` di matrimonio deferite alla Rota, Mons. Decano ha sottolineato la profonda crisi che attual- mente investe il matrimonio e la famiglia. Un dato rilevante che emerge dallo studio delle cause e` l’offuscamento tra i contraenti di cio` che comporta, nella celebrazione del matrimonio cristiano, la sacramentalita` del medesimo, oggi assai frequentemente disattesa nel suo intimo significato, nel suo intrinseco valore soprannaturale e nei suoi positivi effetti sulla vita coniugale. Dopo essermi soffermato in anni precedenti sulla dimensione naturale del matrimonio, vorrei oggi richiamare la vostra attenzione sul peculiare rappor- to che il matrimonio dei battezzati ha con il mistero di Dio, un rapporto che, nell’Alleanza Nuova e definitiva in Cristo, assume la dignita` di sacramento. Dimensione naturale e rapporto con Dio non sono due aspetti giustappo- sti: anzi, essi sono cosı` intimamente intrecciati come lo sono la verita` sull’uo- mo e la verita` su Dio. Questo tema mi sta particolarmente a cuore: torno su di esso in questo contesto, anche perche´ la prospettiva della comunione dell’uo-

* Die 30 Ianuarii 2003. 1 Cfr art. 126. 394 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale mo con Dio e` quanto mai utile, anzi necessaria, per l’attivita` stessa dei giudici, degli avvocati e di tutti gli operatori del diritto nella Chiesa.

3. Il nesso tra la secolarizzazione e la crisi del matrimonio e della famiglia e` fin troppo evidente. La crisi sul senso di Dio e sul senso del bene e del male morale e` arrivata ad oscurare la conoscenza dei capisaldi dello stesso matri- monio e della famiglia che in esso si fonda. Per un ricupero effettivo della verita` in questo campo, occorre riscoprire la dimensione trascendente che e` intrinseca alla verita` piena sul matrimonio e sulla famiglia, superando ogni dicotomia tendente a separare gli aspetti profani da quelli religiosi, quasi che esistessero due matrimoni: uno profano ed un altro sacro. « Dio creo` l’uomo a sua immagine; a immagine di Dio lo creo`; maschio e femmina li creo` ».2 L’immagine di Dio si trova anche nella dualita` uomo- donna e nella loro comunione interpersonale. Percio`, la trascendenza e` insita nell’essere stesso del matrimonio, gia` dal principio, perche´ lo e` nella stessa distinzione naturale tra l’uomo e la donna nell’ordine della creazione. Nel- l’essere « una sola carne »,3 l’uomo e la donna, sia nel loro aiuto reciproco che nella loro fecondita`, partecipano a qualcosa di sacro e di religioso, come ben mise in risalto, richiamandosi alla coscienza dei popoli antichi sulle nozze, l’Enciclica Arcanum divinae sapientiae del mio predecessore Leone XIII.4 Al riguardo, egli osservava che il matrimonio « fin da principio e` stato quasi una figura (adumbratio) dell’incarnazione del Verbo di Dio ».5 Nello stato di in- nocenza originaria Adamo ed Eva avevano gia` il dono soprannaturale della grazia. In questo modo, prima che l’incarnazione del Verbo avvenisse stori- camente, la sua efficacia di santita` gia` si riversava sull’umanita`.

4. Purtroppo, per effetto del peccato originale, cio` che e` naturale nel rapporto tra l’uomo e la donna rischia di essere vissuto in modo non conforme al piano e alla volonta` di Dio e l’allontanamento da Dio implica di per se´ una proporzionale disumanizzazione di tutte le relazioni familiari. Ma nella « pie- nezza dei tempi », Gesu` stesso ha restaurato il disegno primordiale sul matri- monio 6 e cosı`, nello stato di natura redenta, l’unione tra l’uomo e la donna non solo puo` riacquistare la santita` originaria, liberandosi dal peccato, ma viene realmente inserita nello stesso mistero dell’alleanza di Cristo conla Chiesa.

2 Gn 1, 27. 3 Ibid. 2, 24. 4 10 febbraio 1880, in Leonis XIII P.M. Acta, vol. II, p. 22. 5 Ibid. 6 Cfr Mt 19, 1-12. Acta Ioannis Pauli Pp. II 395

La Lettera di san Paolo agli Efesini collega direttamente il racconto della Genesi con quel mistero: « Per questo l’uomo lascera` suo padre e sua madre e si unira` alla sua donna e i due formeranno una carne sola.7 Questo mistero e` grande; lo dico in riferimento a Cristo e alla Chiesa! ».8 L’intrinseco nesso tra il matrimonio, istituito al principio, e l’unione del Verbo incarnato con la Chie- sa si mostra in tutta la sua efficacia salvifica mediante il concetto di sacra- mento. Il Concilio Vaticano II esprime questa verita` di fede dal punto di vista delle stesse persone sposate: « I coniugi cristiani, in virtu` del sacramento del matrimonio, col quale essi sono il segno del mistero di unita` e di fecondo amore che intercorre fra Cristo e la Chiesa, e vi partecipano,9 si aiutano a vicenda per raggiungere la santita` nella vita coniugale, nell’accettazione e nell’educazione della prole, e hanno cosı`, nel loro stato di vita e nel loro ordine, il proprio dono in mezzo al Popolo di Dio ».10 L’intreccio tra ordine naturale ed ordine soprannaturale viene subito dopo presentato dal Concilio anche in riferimento alla famiglia, inseparabile dal matrimonio e vista come « chiesa domestica ».11

5. La vita e la riflessione cristiana trovano in questa verita` una fonte inesauribile di luce. In effetti, la sacramentalita` del matrimonio costituisce una via feconda per penetrare nel mistero dei rapporti tra la natura umana e la grazia. Nel fatto che lo stesso matrimonio del principio sia diventato nella Nuova Legge segno e strumento della grazia di Cristo, si evidenzia la tra- scendenza costitutiva di tutto cio` che appartiene all’essere della persona umana, ed in particolare alla sua relazionalita` naturale secondo la distinzione e la complementarita` tra l’uomo e la donna. L’umano e il divino s’intrecciano in modo mirabile. L’odierna mentalita`, altamente secolarizzata, tende ad affermare i valori umani dell’istituto familiare staccandoli dai valori religiosi e proclamandoli del tutto autonomi da Dio. Suggestionata com’e` dai modelli di vita troppo spesso proposti dai mass-media, si domanda: « Perche´ si deve essere sempre fedeli all’altro coniuge? » e questa domanda si trasforma in dubbio esistenziale nelle situazioni critiche. Le difficolta` coniugali possono essere di varia indole, ma tutte sfociano alla fine in un problema di amore. Percio`, il precedente interrogativo si puo` riformulare cosı`: perche´ bisogna sempre amare l’altro,

7 Gn 2, 24. 8 Ef 5, 31-32. 9 Cfr ibid. 5, 32. 10 Cost. dogm. Lumen gentium, 11. 11 Cfr ibid. 396 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale anche quando tanti motivi, apparentemente giustificativi, indurrebberoa lasciarlo? Si possono dare molte risposte, tra cui hanno senz’altro molta forza il bene dei figli e il bene dell’intera societa`, ma la risposta piu` radicale passa anzi- tutto attraverso il riconoscimento dell’oggettivita` dell’essere coniugi, visto come dono reciproco, reso possibile ed avallato da Dio stesso. Percio` la ra- gione ultima del dovere di amore fedele non e` altra che quella che e` alla base dell’Alleanza divina con l’uomo: Dio e` fedele! Per rendere possibile la fedelta` di cuore al proprio coniuge, anche nei casi piu` duri, e` quindi a Dio che bisogna ricorrere, nella certezza di riceverne l’aiuto. La via della mutua fedelta` passa, peraltro, attraverso l’apertura a quella carita` di Cristo, che « tutto copre, tutto crede, tutto spera, tutto sopporta ».12 In ogni matrimonio si rende pre- sente il mistero della redenzione, operata mediante una reale partecipazione alla Croce del Salvatore, secondo quel paradosso cristiano che lega la felicita` all’assunzione del dolore in spirito di fede.

6. Da questi principi si possono trarre molteplici conseguenze pratiche, d’indole pastorale, morale e giuridica. Mi limito ad enunciarne alcune, con- nesse in modo speciale con la vostra attivita` giudiziaria. Anzitutto, non potete mai dimenticare di avere nelle vostre mani quel mistero grande di cui parla san Paolo,13 sia quando si tratta di un sacramento in senso stretto, sia quando quel matrimonio porta in se´ l’indole sacra del principio, essendo chiamato a diventare sacramento mediante il Battesimo dei due sposi. La considerazione della sacramentalita` mette in risalto la tra- scendenza della vostra funzione, il nesso che l’unisce operativamente con l’economia salvifica. Il senso religioso deve pertanto permeare tutto il vostro lavoro. Dagli studi scientifici su questa materia fino all’attivita` quotidiana nell’amministrazione della giustizia, non c’e` spazio nella Chiesa per una vi- sione meramente immanente e profana del matrimonio, semplicemente per- che´ tale visione non e` teologicamente e giuridicamente vera.

7. In questa prospettiva occorre, ad esempio, prendere molto sul serio l’obbligo formalmente imposto al giudice dal can. 1676 di favorire e cercare attivamente la possibile convalidazione del matrimonio e la riconciliazione. Naturalmente lo stesso atteggiamento di sostegno al matrimonio ed alla famiglia deve regnare prima del ricorso ai tribunali: nell’assistenza pastorale le coscienze vanno pazientemente illuminate con la verita` sul dovere trascen-

12 1 Cor 13, 7. 13 Cfr Ef 5, 32. Acta Ioannis Pauli Pp. II 397 dente della fedelta`, presentata in modo favorevole ed attraente. Nell’opera per un positivo superamento dei conflitti coniugali, e nell’aiuto ai fedeli in situazione matrimoniale irregolare, occorre creare una sinergia che coinvolga tutti nella Chiesa: i Pastori d’anime, i giuristi, gli esperti nelle scienze psico- logiche e psichiatriche, gli altri fedeli, in modo particolare quelli sposati e con esperienza di vita. Tutti devono tener presente che hanno a che fare con una realta` sacra e con una questione che tocca la salvezza delle anime!

8. L’importanza della sacramentalita` del matrimonio, e la necessita` della fede per conoscere e vivere pienamente tale dimensione, potrebbe anche dar luogo ad alcuni equivoci, sia in sede di ammissione alle nozze che di giudizio sulla loro validita`. La Chiesa non rifiuta la celebrazione delle nozze a chi e` bene dispositus, anche se imperfettamente preparato dal punto di vista so- prannaturale, purche´ abbia la retta intenzione di sposarsi secondo la realta` naturale della coniugalita`. Non si puo` infatti configurare, accanto al matri- monio naturale, un altro modello di matrimonio cristiano con specifici requi- siti soprannaturali. Questa verita` non deve essere dimenticata al momento di delimitare l’e- sclusione della sacramentalita` 14 e l’errore determinante circa la dignita` sa- cramentale 15 come eventuali capi di nullita`. Per le due figure e` decisivo tener presente che un atteggiamento dei nubendi che non tenga conto della dimen- sione soprannaturale nel matrimonio, puo` renderlo nullo solo se ne intacca la validita` sul piano naturale nel quale e` posto lo stesso segno sacramentale. La Chiesa cattolica ha sempre riconosciuto i matrimoni tra i non battezzati, che diventano sacramento cristiano mediante il Battesimo dei coniugi, e non ha dubbi sulla validita` del matrimonio di un cattolico con una persona non battezzata se si celebra con la dovuta dispensa.

9. Al termine di questo incontro, il mio pensiero si volge agli sposi ed alle famiglie, per invocare su di loro la protezione della Madonna. Anche in questa occasione mi e` caro riproporre l’esortazione che ho rivolto loro nella Lettera apostolica Rosarium Virginis Mariae: « La famiglia che prega unita, resta unita. Il Santo Rosario, per antica tradizione, si presta particolarmentead essere preghiera in cui la famiglia si ritrova ».16 A tutti voi, cari Prelati Uditori, Officiali ed Avvocati della Rota Romana, imparto con affetto la mia Benedizione!

14 Cfr can. 1101 § 2. 15 Cfr can. 1099. 16 N. 41. 398 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

II

Ad quosdam Brasiliae episcopos.*

Venerados Irma˜os no episcopado

1. Sede bem-vindos a` Casa do Sucessor de Pedro, nesta vossa Visita ad Limina Apostolorum, testemunho visı´vel da colegialidade episcopal da Igre- ja. Sau´do fraternalmente cada um de vo´s e Dom Jayme Henrique Chemello, Presidente da Confereˆncia nacional dos Bispos do Brasil. Desejo agradecer de corac¸a˜o as palavras do Senhor Cardeal, Dom Jose´ Freire Falca˜o, Arcebispo de Brası´lia, por querer transmitir os bons sentimentos que vos animam e os desafios pastorais dos Regionais Centro-Oeste e Norte 2. Ao observar num relance o mapa dos vossos Estados, desde Goia´s ate´ atingir as fronteiras internacionais do norte brasileiro, passando por Tocan- tins, Para´ e Amapa´, posso imaginar as dificuldades que tendes para exercer vossa missa˜o de pastores daquelas imensas regio˜es. Ser bispo nunca foi fa´cil, pois hoje supo˜e obrigac¸o˜es, compromissos e dificuldades que, por todo o lado, e em circunstaˆncias tantas vezes imprevistas, constituem obsta´culos enormes, complexos e, a`s vezes, humanamente insupera´veis. Mas e´ Deus quem vos chama a servir, com sentido de responsabilidade, o povo que vos foi confiado, e nunca cessara´ de sustentar e acompanhar a quantos escolheu, na certeza de que os fie´is, « reconhecendo este ministe´rio, glorificara˜o a Deus pela vossa obedieˆncia na profissa˜o do Evangelho de Cristo e pela sinceridade de vossa comunha˜o com eles e com todos ».1

2. Sem negar as diversidades especı´ficas de cada diocese, existem situa- c¸o˜es e problemas que exigem uma ac¸a˜o pastoral concorde para exercer, na unidade e na caridade, « algumas func¸o˜es pastorais (...) a fim de promover o maior bem que a Igreja oferece aos homens (...) por formas e me´todos de apostolado convenientemente ajustados a`s circunstaˆncias de tempo e de lu- gar, nos termos do direito ».2 Conforta-me saber que esta e´ a vossa experieˆn- cia, e que este e´ tambe´m o empenho da vossa Confereˆncia episcopal: uma longa e profı´cua experieˆncia de comunha˜o e de co-responsabilidade, que vem ajudando vossas dioceses a unirem seus esforc¸os em prol da evangelizac¸a˜o, dando vida a um organismo de comunha˜o episcopal, para que os Pastores de

* Die 7 Februarii 2003. 1 2 Cor 9, 13. 2 Motu proprio Apostolos suos, 14. Acta Ioannis Pauli Pp. II 399 um determinado territo´rio possam renovar seu afeto colegial no exercı´cio de algumas func¸o˜es, inspirados pela solicitude pastoral comum. Desde o seu inı´cio, em 1952, a Confereˆncia Nacional dos Bispos do Brasil vem realizando esta missa˜o, com numerosas iniciativas destinadas na˜oso´ a aprimorar a sua organizac¸a˜o, mas tambe´m a certificar a presenc¸a do Reden- tor, e sua mensagem salvadora, no meio dos homens. Esta foi a constatac¸a˜o havida ao concluı´rem-se as celebrac¸o˜es do Jubileu de Ouro da entidade. A Confereˆncia dos Bispos ajudou a Igreja que esta´ no Brasil a permanecer ao lado do povo, compreendendo a sua situac¸a˜o e assumindo as suas causas. Isto leva-nos tambe´m a recordar a importaˆncia de que, se a Igreja precisa estar perto do povo, como Jesus o fez ao colocar-se nos caminhos da Palestina para ir ao encontro das almas, ela deve, sobretudo, aproximar Jesus ao povo, dando-o a conhecer, fazendo que a grac¸a, que brotou do seu lado aberto, como fonte de a´gua viva, alcance os corac¸o˜es que anelam pela glo´ria no Reino dos ce´us. A Igreja, como instrumento de salvac¸a˜o, recebeu de Cristo, atrave´s dos apo´stolos, a missa˜o vital de « ir por todo o mundo e pregar o Evangelho a toda a criatura » recordando que « quem crer e for batizado, sera´ salvo, mas quem na˜o crer, sera´ condenado ».3 Vossa missa˜o, venerados Irma˜os no episcopado, assume enta˜o um cara´ter pro´prio e especı´fico na hora de decidir os diversos enfoques da pastoral e, mais amplamente, da evangelizac¸a˜o. Como sucessores dos Apo´stolos, recebes- tes a luz que vem do Alto, mediante a consagrac¸a˜o episcopal. « O Senhor Jesus, depois de ter orado ao Pai, chamando a Si os que Ele quis, elegeu doze para estarem com Ele (...) constituiu-os em cole´gio ou grupo esta´vel e deu- -lhes como chefe a Pedro. Enviou-os primeiro aos filhos de Israel e, depois,a todos os povos para que, participando do seu poder, fizessem de todas gentes discı´pulos seus e as santificassem e governassem e, deste modo, propagassem e apascentassem a Igreja ».4 Pela consagrac¸a˜o sacramental e a comunha˜o hiera´rquica com a Cabec¸a e os membros, o Bispo torna-se membro do Cole´gio Episcopal, e participa portanto da solicitude por todas as Igrejas,5 para ser mestre da doutrina, sacerdote do culto sagrado e ministro da governac¸a˜o.6 Sua tarefa prima´ria e´, com efeito, governar a diocese que lhe foi encomendada, consciente de que assim fazendo, « concorre eficazmente para o bem de todo o Corpo mı´stico,

3 Mc 16, 16. 4 Lumen gentium, 19. 5 Cf. ibid., 23. 6 Cf. CIC, caˆn. 375. 400 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale que e´ tambe´m o corpo das Igrejas ».7 Todos sabem, pore´m, que sa˜o bastantes as ocasio˜es nas quais os Bispos na˜o conseguem realizar convenientemente sua missa˜o, « se na˜o tornam mais´ ıntima e harmoˆnica a colaborac¸a˜o com os outros Bispos ».8 Esta e´ a raza˜o pela qual, hoje, as Confereˆncias episcopais cooperam com uma ajuda fecunda e diversificada para dar vida, de modo efetivo e concreto, a` unia˜o colegial ou collegialis affectus entre os Bispos. A unia˜o com aqueles irma˜os no Episcopado, com os quais cada um se encontra especialmente vinculado, muitas vezes pela proximidade geogra´fica e por bastantes proble- mas pastorais comuns, serve de veı´culo ao bem comum da diocese que lhe esta´ encomendada, caso contra´rio seu Pastor ver-se-ia impossibilitado de cumprir eficazmente a sua missa˜o. Penso, por exemplo, na importante ques- ta˜o da formac¸a˜o dos candidatos ao sacerdo´cio. A necessidade de encontrar vocac¸o˜es firmes e seguras tem exigido das vossas Igrejas particulares um renovado esforc¸o e dispeˆndio de energias. Fac¸o votos de que o Ano Vocacio- nal, promovido pela Confereˆncia episcopal, seja coroado de sucesso, para o qual tendes, desde ja´, meu apoio e asseguradas minhas preces elevadas ao Todo-Poderoso.

3. Pode-se afirmar, desta forma, que a tarefa pastoral do Bispo na sua diocese inclui necessariamente a participac¸a˜o ativa nos trabalhos da Confe- reˆncia episcopal, configurando, ao mesmo tempo, seus limites: limites por parte da Confereˆncia, devendo esta ocupar-se daqueles assuntos que necessi- tam de ser por ela conduzidos, de acordo com os seus Estatutos, para o bem do conjunto das dioceses; e limites, tambe´m, por parte da dedicac¸a˜o pessoal de cada Bispo, correspondente a` importaˆncia dos problemas que devem ser tratados na Confereˆncia, ou seja, de acordo com os benefı´cios que redundara˜o para todas as dioceses. Tende em conta, pore´m, que o excesso de organismos e de reunio˜es, obri- gando muitos Bispos a permanecerem frequentemente fora das pro´prias Igre- jas particulares, ale´m de ser contra´rio a` « lei de resideˆncia »,9 tem consequeˆn- cias negativas tanto no acompanhamento do seu presbite´rio, quanto em outros aspectos pastorais, como poderia ser o caso da penetrac¸a˜o das seitas. Por isso, foi indicada explicitamente a necessidade de evitar, ale´mda excessiva multiplicac¸a˜o de organismos, a burocratizac¸a˜odeo´rga˜os subsidia´- rios e comisso˜es que continuam ativos no perı´odo entre as reunio˜es plena´rias;

7 Lumen gentium, 23. 8 Motu proprio Apostolos suos, 15. 9 CIC, caˆn. 395. Acta Ioannis Pauli Pp. II 401 destarte, estes o´rga˜os « existem para ajudar os Bispos, e na˜o para ocupar o lugar deles ».10

4. No desempenho desta missa˜o, ao dirigir-me aos meus Irma˜os no epis- copado, atrave´s da Carta Aposto´lica sob forma de Motu proprio Apostolos suos, pus em evideˆncia que a « unia˜o colegial do Episcopado manifesta a natureza da Igreja que, enquanto semente e inı´cio do Reino de Deus na terra, e´ — citando o Concı´lio Vaticano II 11 — “para todo o geˆnero humano o mais firme germe de unidade, de esperanc¸a e de salvac¸a˜o” ».12 Quisera, pois, recordar aqui com satisfac¸a˜o o espı´rito que vem imbuindo a Confereˆncia Nacional dos Bispos do Brasil, como fruto tambe´m da recente revisa˜o dos seus Estatutos. Ao empenhar-se em « fomentar uma so´lida comu- nha˜o entre os Bispos (...) e promover sempre maior participac¸a˜o deles na Confereˆncia » (Cap. I, art. 2), quisestes reafirmar a tradic¸a˜o aposto´lica man- tida sempre ao longo da vida da Igreja, desde a sua constituic¸a˜o. Na˜omee´ desconhecido o vulto da Igreja no Brasil, que se encontra entre as maiores do orbe cato´lico. Os dezessete Regionais que a compo˜e, cada um deles com um numeroso grupo de Dioceses e, a`s vezes, de Prelazias, Eparqui- as, um Exarcado, Abadias Territoriais, um Ordinariado Militar e outro para os fie´is de Rito Oriental, uma Administrac¸a˜o Aposto´lica Pessoal, mostram- -nos o imenso e exigente panorama de trabalho que vos depara e a contı´nua preocupac¸a˜o por manter unido o processo evangelizador. Tal estruturac¸a˜o deve estar a servic¸o da Confereˆncia e de cada um dos Ordina´rios locais, para poˆr em execuc¸a˜o as deciso˜es da Assemble´ia Geral e, quando for o caso, do Conselho Permanente como « o´rga˜o de orientac¸a˜oe acompanhamento da atuac¸a˜o da CNBB » (Cap. V, art. 46). Por isso, confio no vosso zelo pastoral, a fim de que seja evitada qualquer discrepaˆncia rela- tiva a`s normas estatuta´rias aprovadas.

5. A dimensa˜o continental do Brasil requer uma atenc¸a˜o renovada, a fim de que a todos chegue a certeza pela qual Cristo instituiu o Povo de Deus « para ser comunha˜o de vida, de caridade e de verdade ».13 O Povo de Deus apresenta-se como uma comunidade, na medida em que os seus membros possuem e participam dos mesmos « bens », que servem para identifica´-lo e distingui-lo dos demais grupos sociais. Sa˜o Paulo resume quais sa˜o os bens

10 Motu proprio Apostolos suos, 18. 11 Lumen gentium,9. 12 N. 8. 13 Lumen gentium,9. 402 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale que concorrem para constituir o Povo de Deus, ao proclamar que para os seguidores de Cristo « ha´ um so´ Senhor, uma so´ fe´,umso´ batismo ».14 A todos cabe o direito de receber de forma unita´ria e homogeˆnea na˜oso´ a verdade revelada, mas o pensamento comum do Episcopado nacional, atra- ve´s das declarac¸o˜es feitas em nome da Confereˆncia dos Bispos. Apelo, por- tanto, ao vosso sentido de responsabilidade nos pronunciamentos realizados atrave´s dos meios de comunicac¸a˜o social, em representac¸a˜o da mesma Con- fereˆncia. O fato de uma comunicac¸a˜o ser de inteira responsabilidade pessoal, conforme indicam vossos Estatutos,15 na˜o exime a coereˆncia doutrinal e a fidelidade ao Magiste´rio da Igreja.

6. Como Mestres na Fe´ e dispensadores dos miste´rios de Deus, cabe uma sintonia ainda maior quando se trata de analisar, nas diversas instaˆncias da Confereˆncia episcopal, assuntos de dimensa˜o nacional que repercutem nas diversas pastorais diocesanas. A Confereˆncia episcopal tem a pro´pria responsabilidade no aˆmbito da sua competeˆncia, mas « as suas deciso˜es possuem reflexos inevita´veis na Igreja universal. O ministe´rio petrino do Bispo de Roma permanece o garante da sincronizac¸a˜o da atividade das Confereˆncias com a vida e o ensinamento da Igreja universal ».16 Por sua vez, no aˆmbito da competeˆncia de cada organis- mo que compo˜e vossa entidade, cabe ao bispo um diligente e atento exame das mate´rias que lhe sa˜o submetidas, na˜o podendo isentar-se, por falta de tempo, da ana´lise objetiva dos assuntos. Como « testemunhas da verdade divina e cato´lica » os Bispos, « dotados da autoridade de Cristo, sa˜o doutores auteˆnticos que pregam ao povo a eles confiado a fe´ que se deve crer e aplicar na vida pra´tica ».17 A esta exigeˆncia deve-se acrescentar tambe´m a correta aplicac¸a˜o, para cada caso, das normas do Direito da Igreja, tanto ocidental como oriental. Se, por um lado, teoricamente, reina um acordo bastante estendido de conceber o Direito na Igreja a` luz do miste´rio revelado, como foi indicado pelo Concı´lio Vaticano II,18 ainda persiste a ide´ia de um certo legalismo que, na pra´tica, reduz esse Direito a um conjunto de leis eclesia´sticas pouco teolo´gicas e pouco pastorais, contra´rias em si a` liberdade dos filhos de Deus. Tal visa˜oe´ certamente inadequada, visto que, como ja´ tive oca-

14 Ef 4, 5. 15 Cf. Cap. IV, art. 131. 16 Audieˆncia geral de 7 de outubro de 1992, n. 8. 17 Lumen gentium, 25. 18 Cf. Optatam totius, 16. Acta Ioannis Pauli Pp. II 403 sia˜odedizer,ate´ mesmo recentemente, « as normas canoˆnicas se baseiam numa realidade que as transcende », e compreende « aspectos essenciais e permanentes nos quais se concretiza o direito divino ».19 Por isso, e´ neces- sa´rio considerar que a ac¸a˜o pastoral na˜o pode reduzir-se a um certo pasto- ralismo, entendido no sentido de desconhecer ou atenuar outras dimenso˜es essenciais do miste´rio crista˜o, entre elas a jurı´dica. Se a pastoral dilui qualquer obrigac¸a˜ojurı´dica, relativiza a obedieˆncia eclesial, esvaziando o sentido das normas canoˆnicas. A verdadeira pastoral jamais podera´ ser contra´riaaoverdadeiroDireitodaIgreja. 7. Venerados Irma˜os, e´ uma grac¸a saber-se e sentir-se unidos, pro´ximos uns dos outros, decididos a caminhar e trabalhar em conjunto, sobretudo quando se sente tantas forc¸as que nos sa˜o contra´rias, forc¸as de divisa˜o que procuram separar ou mesmo contrapor os irma˜os entre si, chamados antes a viverem unidos. Prossegui o vosso caminho buscando sempre uma sintonia fraterna no aˆmbito da vossa Confereˆncia episcopal e com o Sucessor de Pedro que, neste momento, renova seu abrac¸o de comunha˜o com todos, inclusive com os que aqui estiveram, desde o ano passado, em Visita ad Limina. Por ser este o u´ltimo grupo previsto do Episcopado brasileiro, deixo-vos os meus votos de paz e de fraternidade, na esperanc¸a de que sigais construindo a unidade na verdade e na caridade e para que possais, juntos, responder aos grandes desafios da hora atual. Ao concluir este encontro, dirijo o meu pensamento a` Virgem Aparecida, Ma˜e das vossas Comunidades crista˜s e Padroeira da grande Nac¸a˜obrasileira.A Ela confio todos vo´s e vossos sacerdotes, religiosos, religiosas e fie´is leigos das vossas dioceses, ao conceder-vos de corac¸a˜o a minha Beˆnc¸a˜o Aposto´lica.

III

Ad episcopos Bielorussiae.*

1. "Ghsrfpfyyt yjdft lfæ dfv: gfkæœÖwt flpÖy flyfuj, zr Z gfkæœÖe˘ dfc, nfr ds gfkæœÖwt flpÖy flyfuj".1 LfhfuÖz Ö ifyje˘ ysz Œhfns e˘ ŒÖcregcndt, uþnsz ckjds, zrÖz Tpec gfrÖlft e˘ zrfcwÖ pfgfdtne Fgjcnfkfv e DzxþhyÖre, yzcgsyyf uexfwm e yfisv cþhws!

19 Cf. Discurso ao Pontifı´cio Conselho para os Textos Legislativos, 24/1/2003, n. 2. —————— * Die 10 Februarii 2003. 1 Zy 13, 34. 404 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

DÖnfæ dfc e ljvt Fgjcnfkf Gznhf! P kæœje˘ ’æ fœlsvfæ rjqyfuf p dfc. FcfœkÖdsv xsyfv dÖnfæ Dfc, rct¨ ylp Rfhlsyfk, Gfcnsh VÖycrf-VfuÖk- t¨ e˘ crfb˘ vÖnhfgjkÖÖ, Ö cfhlþxyf lpzreæ Dfv pf ckjds, p zrÖvÖ Ds gfqflfkÖ pdzhyewwf lf vzyt fl Övz yt njkmrÖ ÖyisÔ Cfœhfnje˘ gf œÖcregcnde, fkt Ö fl ect¨ b˘ rfnfkÖwrfb˘ uhfvfls ŒtkfhecÖ. DÖnfæ dfc, kæœsz Gfcnshs Uhjlyf, GÖycrf Ö DÖwtœcrf. P kæœje˘ ’æ yfrÖhje˘ dfæcz e˘ vfÖÔ levrfÔ lf vfktymrfb˘ , fkt hegkÖdfb˘ rfnfkÖwrfb˘ uhfvfls œÖpfynsb˘ crfuf fœhfle, cgflrftvyÖws vÖccsÖ Cdznjuf Zcfafnf, Ö dÖnfæ Dzktœyfuf Fgjcnfkmcrfuf DÖpÖnfnfhf ad nutum Sanctae Sedis, zrÖ injlpt¨ yyf pfb˘ vftwwf zt fgtrfb˘ . Kæœje˘ Óhscnjdfz zlyft yfc. VtyfdÖnf Zujyfz kæœje˘ gfdÖyyf yfg- fe˘ yzwm yfif qswwt¨ Ö yfif gfcnshcrft ckeqþyyt ls pffÔdjxdfwm lf fly- fe˘ ktyyz yfifb˘ dthyfcwÖ Þdfyutkkæ Ö Övrytyyz lf e˘ ct¨ œjkmi dzkÖrfleiy- fuf gfcdzxfyyz fgjcnfkmcrfb˘ vÖccsÖ, zreæ yfv lfhexse˘ Gfy.

2. Z ljœhf gfvznfæ yfif cgfnrfyyt e˘ rhfcfdÖre 1997 ujlf. Nfls œskÖ e˘ ct gflcnfds lf uksœjrfb˘ hflfcwÖ, dsrkÖrfyfb˘ dzcyjb˘ flyfe˘ ktyyz rfcwt¨ kmyfuf qswwz e˘ dfifb˘ RhfÖyt, zrfz yflsb˘ ikf gfckz pÖvs udfkn- je˘ ysÔ gthfcktlfdfyyze˘ , inj wzuyekfcz ytrfkmrÖ lptczwÖujllpze˘ . Nfls zixþ œskÖ ljœhf pfe˘ dfqfkmysz dsyÖrÖ cÖcnþvfnsxyfb˘ fnþÖpfwsÖ dfifuf yfhjlf, fcfœkÖdf vjkflpÖ, fvfkm gje˘ yfuf pyÖixþyyz rfcwt¨ kmysÔ cnherneh Ö udfknje˘ yfuf pfrhswwz vtcwfe˘ ÔhscwÖzycrfuf dsÔfdfyyz. Lpzreb˘ Œjue, uþns qt¨ hcnrÖ gthszl crjyxse˘ cz Ö e˘ qj yf ghfwzue ytrfkmrÖÔ uflje˘ ghfwzudftwwf cnfyje˘ xs, yfnÔyzæxs e˘ plsv. Pf vÖyekft gzwÖujllpt ghfdzlptyyt Csyjlfe˘ VÖycrfb˘ fhwslszwþpÖÖ Ö GÖycrfb˘ ls DÖwtœcrfb˘ lszwþpÖb˘ lfkj dfv vfuxsvfcwm ktgtb˘ pfczhjlpÖwm ghszhsnþnysz yfghfvrÖ gfcnshcrfb˘ lptb˘ yfcwÖ, dsghfwje˘ dfæxs e˘ kfcysz gkfys fgjcnfkmcrfb˘ lptb˘ yfcwÖ lkz hjpysÔ gfnhþœfe˘ lfhexfyfb˘ dfv nþhsnjhsÖ. Yf uþns hfp ds ghsœskÖ cæls, rfœ gfdtlfvÖwm vyt fœ gkt¨ yt dfifb˘ fllfyfb˘ gfcnshcrfb˘ ghfws, Ö, hfpfv p dfvÖ, z lpzreæ pf uþnf pfe˘ ct¨ ls vÖkfcþhyfuf Ö ghflœfxkÖdfuf Gfyf.

3. Wzgth hfpvjdf Ölpt fœ gkfyfÔ yf œelexsyæ. Gthift vtcwf nen pfb˘ vft czv’z, zrfz nfrcfvf Ö e˘ ŒtkfhecÖ, yfqfkm, gthfqsdft ceh’t¨ pys ls uksœjrÖ rhspÖc. GthisvÖ fÔdzhfvÖ uþnfb˘ cÖnefwsÖ p’ze˘ kzæwwf lptwÖ, zrÖz hspsreæwm pfÔfdfwm zt dsyÖrÖ yf ghfwzue e˘ czuj cdfb˘ uj qswwz. Qflfe˘ œs gfe˘ nfhswm, rfœ gflnhsvfwm Ö yfnÔyÖwm dfc, njt, inj e˘ qj crfpfe˘ ivfnkÖrÖv ctv’zv, zrÖz cfœhfkÖcz e˘ VfyÖkt 25 cnelptyz yf ÕV Cecdtnyft cgfnrfyyt ctv’ze˘ .YtfœÔjlyfpegþe˘ ytyfcwæ Ö gfckzlje˘ yfcwæ Acta Ioannis Pauli Pp. II 405 pfcdtlxswm ghfe˘ le fœ czv’t pfcyfdfyfb˘ yf ikæœysv cfæpt. Zyf t¨ cwm dzkÖrÖv lfœhjv, ytfœÔjlysv lkz qswwz, lkz hfpdÖwwz Ö œelexsyÖ xfkfdtwndf. Gthflfb˘ wt ctv’zv ŒtkfhecÖ vjb˘ pfrkÖr, p zrÖv z e˘ qj pdzhyee˘ cz lf e˘ czuj cdtne: ÖvryÖwtcz, rfœ Þdfyutkkt cnfkfcz aeylfv- tynfkmysv ghfdÖkfv czv’Ö, Ö rfœ rjqyfz czv’z cnfkfcz cnfhjyrfb˘ Þdfyutkkz, inj gÖifwwf e˘ yfis xfcs.

4. Dfif rhfÖyf yfkÖxdft rfkz lptczwÖ vÖkmt¨ yfe˘ qsÔfhje˘ , œjkmifz xfcnrf zrÖÔ ghfqsdft e˘ ufhflfÔ. E ŒtkfhecÖ, yzuktlpzxs yf njt, inj zyf gfwzhgtkf vtytb˘ pf Öyisz yfhjls e gjcn-cfdtwrÖ gthszl, ghfwþcs e˘ dfÔj- le e˘ ishjrÖ rfynþrcn Öcyfdfyyz Te˘ hfgtb˘ crfuf rfynsytyne flœsdfæwwf pfgfdjktyf. DsyÖrÖ nfrjuf flcnfdfyyz fœwzqfhdfæwm hþfhufyÖpfwsæ þrfyjvÖrÖ Ö, gthfl ecÖv e ctkmcrfb˘ vzcwjdfcwÖ, dzlewm lf e˘ phjcne ufktxs. Rfywþynhfwsz yfctkmyÖwndf e˘ ufhflcrÖÔ wþynhfÔ gfnhfœet pyfxysÔ dscÖkrfe˘ e fqswwze˘ ktyyÖ ghscenyfcwÖ e˘ ÖÔ Rfcwt¨ kf. FcfœkÖdf uþnf nsxswwf cnfkÖws HþcgeœkÖrÖ - VÖycrf, lpt ghfqsdft œjkmi pf 20 % yfctk- myÖwndf. Czhjl ghszhsnþnysÔ yfghfvrfe˘ lptb˘ yfcwÖ ds yflftwt e˘ dfue vjkflpÖ, ect¨ œjkmifz rjkmrfcwm zrjb˘ yfrÖhje˘ dftwwf e˘ ufhfls e˘ gjierfÔ vfuxsvfcwÖ pyfb˘ cwÖ cfœt pfyznfr. Œtcghþwþylþynys lþvfuhfaÖxys rhspÖc, zrÖ fÔfgÖe˘ dfie RhfÖye, p’ze˘ kztwwf, czhjl Öyifuf, ceh’t¨ pysv dsrkÖrfv e nsv, inj nsxswwf fœ’ze˘ ktyyz "Þdfyutkkz qswwz". Nfrcfvf Ö p’zds flinehÔdfyyz yf e˘ crhfÖye uhfvflcrfuf qswwz, nfrÖz zr fkrfufkÖpv, zrÖ e˘ fgjiyÖ xfc yfœse˘ zixþ œjkmi wzqrÖz ajhvs, xfrfæwm nþhvÖyjdsÔ Ö þatrnse˘ ysÔ hfiþyyze˘ .Dfe˘ cÖÔ uþnsÔ ghfœktvfÔ RfnfkÖwrÖ Rfcwt¨ k, yzuktlpzxs yf njt, inj p’ze˘ kztwwf vtyifcwæ e˘ dfifb˘ RhfÖyt, ghsrkflft dscÖkrÖ, rfœ pyfb˘ cwÖ dsÔfl p gfljœyfb˘ cÖnefwsÖ lfcnegysvÖ chjlrfvÖ Ö cnhernehfvÖ. PffÔdjxdfæ dfc, lfhfuÖz Cfœhfns, Ö yflfktb˘ rhjxswm uþnsv ikzÔfv ls Ôfwte˘ œs dsrfhscnfwm uþneæ yfujle, rfœ gflpzrfdfwm rfnfkÖwrÖv fhufyÖpfwszv ÖyisÔ rhfÖyfe˘ ,fcfœkÖdf ÖnfkmzycrÖv Ö yzvtwrÖv, pf njt, inj zys ghfgfyeæwm dfv cdfæ gflnhsvre Ö ceghfwje˘ yÖwndf.

5. "QyÖdj œfufnft, fkt hfœjnyÖrfe˘ vfkf".2 E cedzpÖ p dzkÖpfhysv fœ’t¨ vfv ghfws, zreæ nhþœf dsrfyfwm, e levrÖ flhfpe ghsÔjlpzwm uþnsz ckjds Tpecf. Inj q hfœÖwm? Flrfp vs pyfÔjlpÖv e ÞdfyutkkÖ: "Lsr ghfcÖwt, - rfqf Óhscnec, - ufcgflfhf qyÖdf, rfœ gfckfe˘ hfœjnyÖrfe˘ yf

2 Vn 9, 37. 406 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale qyÖdj cdft¨ ".3 Gthfl ecÖv - vfkÖndf. YtfœÔjlyf e˘ pvfwyÖwm eghjidfyyt Œjqfb˘ lfgfvjuÖ ls yfdexswm dthyÖrfe˘ phfœÖwm vfkÖnde fcyje˘ ysv vjvfynfv czhjl injlpt¨ yysÔ fœfdzprfe˘ . Lkz uþnfuf œelpt rfhscyfb˘ cghfdf, zreæ ds gfxfkÖ gf gthfrkfle yf œtkfhecreæ vjde CdznsÔ nþrcnfe˘ , fcfœkÖdf nþrcnfe˘ Hsvcrfuf Övifkf. Fghfxf vfkÖnds yt vfue yt ghsgjvyÖwm dfis dscÖkrÖ e˘ ufkÖyt dsÔfdfyyz rfylslfnfe˘ lf cdznfhcndf Ö lf gfcdzxfyfuf qswwz, fcfœkÖdf e˘ dsitb˘ isÔ ctvÖyfhszÔ Uhjlyf Ö GÖycrf. Qflfe˘ œs gflrhþckÖwm nfrcfvf ytfœÔjlyfcwm edfuÖ lf cdznfhje˘ , zrÖz pfb˘ vfæwwf leigfcnshcrfb˘ fgtrfb˘ . Ceghfwje˘ yÖwndf lszwþpÖzkmysÔ cdznfhje˘ Ö pfrjyyÖrfe˘ , inj gfÔjlpzwm p cectlyzb˘ Gjkmixs ct¨ yyz p’ze˘ kztwwf ytfœÔjlyfcwæ, zrfz, œtpevje˘ yf, lfgfvjqf e˘ pvfwytyyæ rfnfkÖwrfb˘ cegjkrÖ dfifb˘ RhfÖys. Õe˘ hþiwt, Ôfxe pdzhyewwf lf þrevtyÖxyfuf lszkjue p Ghfdfckfe˘ yfb˘ Wfhrdjb˘ . Yf dfifb˘ pzvkÖ RfnfkÖwrÖ Rfcwt¨ k Ö Ghfdfckfe˘ yfz Wþhrdf pfe˘ ct¨ ls qskÖ hfpfv, nfve Öcyet yt vfkf pvtifysÔ e rfyatcsb˘ ysv cþyct ctv’ze˘ , zrÖz vfæwm gfnhþœe e˘ fgtws, nfrcfvf, Ö p œjre RfnfkÖwrfuf Rfcwt¨ kf. YzÔfb˘ Gfy Ö yflfktb˘ ghfwzudft rÖhfdfwm dfisvÖ rhjrfvÖ e˘ gjiere e˘ pftvyfb˘ gfdfuÖ Ö ceghfwje˘ yÖwndf. E uþnsv ujlpt cgfe˘ yztwwf 380 uflje˘ p vjvfyne vexfyÖwrfb˘ cvthwÖ Cdznjuf Zcfafnf, Gjkfwrfuf fhwsœÖcregf, rhje˘ zrjuf fcdzwÖkf œtkfhe- creæ pzvkæ. Gfvzwm fœ zujyfb˘ gfrenyÖwrfb˘ cvthwÖ vjqf œswm rhsyÖwfb˘ nhsdfkfuf e˘ ghjidfyyz fœ tlyfcwÖ ÔhscwÖzyfe˘ ls yfnÔyzt ÔhscwÖzycrÖz uhfvfls, zrÖz qsdewm e ŒtkfhecÖ, rhjxswm gf ikzÔe ghsvÖhþyyz.

6. Lfhexfæ e˘ cÖÔ fgtws Yfb˘ cdzwtb˘ ifb˘ Gfyys VfhsÖ, zrfz e˘ ify- je˘ dftwwf yf dfifb˘ pzvkÖ gfl Övzytv VfwÖ Œjqfb˘ QshjdÖwrfb˘ . Ghfie Zt œswm pfcnegyÖwfb˘ dfc, dzktœysz Ö kæœsz Cfœhfns, Ö dfisÔ œkÖqþb˘ isÔ gfvjxyÖrfe˘ - cdznfhje˘ , pfrjyyÖrfe˘ Ö pfrjyyÖw, ctvÖyfhscnfe˘ Ö cdtwrÖÔ fcjœ- fe˘ , zrÖz frnse˘ yf pfb˘ vfæwwf fgjcnfkmcrfb˘ lptb˘ yfcwæ, Ö e˘ ct¨ b˘ rfnfkÖwrfb˘ uhfvfls, inj qsdt e˘ ŒtkfhecÖ. YzÔfb˘ yf e˘ cÖÔ Ö yf rjqyfuf ghfcwzuyt Zyf, hfpfv cf cdznsvÖ PfcnegyÖrfvÖ dfifb˘ pzvkÖ, cdfæ vfnxsye fgtre. Cf cdfb˘ uj œjre, pfgþe˘ yÖdfæ dfc e vfÖv injlpt¨ yysv ecgfvÖyt e˘ vfkÖndt Ö fl eczuj cþhwf œkfckfe˘ kzæ dfc.

3 Vn 9, 38. Acta Ioannis Pauli Pp. II 407

NUNTIUS

Die Nativitatis Domini missus*

1. Puer natus est nobis, et Filius datus est nobis. « Un bambino e` nato per noi, ci e` stato dato un figlio ».1 Si rinnova oggi il mistero del Natale: nasce anche per gli uomini del nostro tempo questo Bambino che reca al mondo la salvezza; nasce portando gioia e pace per tutti. Ci accostiamo al presepe commossi, per incontrare, insieme con Maria, l’Atteso dei popoli, il Reden- tore dell’uomo desiderato da tutte le genti. Cum Maria contemplemur Christi vultum. Con Maria contempliamo il volto di Cristo: in quel Bambino, avvolto in fasce e deposto nella mangiatoia,2 e` Dio che viene a visitarci per guidare i nostri passi sulla via della pace.3 Maria lo contempla, lo accarezza e lo riscalda, interrogandosi sul senso dei prodigi che avvolgono il mistero del Natale.

2. Mistero di gioia e` il Natale! Gli Angeli hanno cantato nella notte: « Gloria a Dio nel piu` alto dei cieli, e pace in terra agli uomini che egli ama ».4 Hanno descritto ai pastori l’evento come « una grande gioia per tutto il popolo ».5 Gioia, nonostante la lontananza da casa, la poverta` della mangiatoia, l’indifferenza del popolo, l’ostilita` del potere. Mistero di gioia nonostante tutto, perche´ nella citta` di Davide « oggi e` nato un salvatore ».6 Della stessa gioia partecipa la Chiesa, pervasa quest’oggi dalla luce del Figlio di Dio: le tenebre non potranno mai oscurarla. E` la gloria del Verbo eterno, che si e` fatto uno di noi per amore.

3. Mistero di amore e` il Natale! Amore del Padre, che ha inviato nel mondo il suo Figlio unigenito, per farci dono della sua stessa vita.7 Amore del « Dio-con-noi », l’Emmanuele, venuto sulla terra per morire sulla Croce. Nella fredda capanna, avvolta dal silenzio, la Vergine Madre, con il cuore presago, assapora gia` il dramma cruento del Calvario. Sara` una lotta scon- volgente tra le tenebre e la luce, tra la morte e la vita, tra l’odio e l’amore.Il

* Die 25 Decembris 2002. 1 Is 9, 5. 2 Cfr Lc 2, 7. 3 Cfr ibid. 1, 79. 4 Ibid. 2, 14. 5 Ibid. 2, 10. 6 Ibid. 2, 11. 7 Cfr 1Gv4, 8-9. 408 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

Principe della pace, nato oggi a Betlemme, dara` la sua vita sul Golgota perche´ regni sulla terra l’amore. 4. Mistero di pace e` il Natale! Dalla grotta di Betlemme si leva quest’oggi un appello pressante perche´ il mondo non ceda alla diffidenza, al sospetto, alla sfiducia, anche se il tragico fenomeno del terrorismo accresce incertezze e timori. I credenti di tutte le religioni, insieme agli uomini di buona volonta`, bandendo ogni forma d’intolleranza e discriminazione, sono chiamati a co- struire la pace: in Terra Santa, innanzitutto, per frenare finalmente l’inutile spirale di cieca violenza, e in Medio Oriente, per spegnere i sinistri bagliori di un conflitto, che con l’impegno di tutti puo` essere superato; in Africa, poi, dove devastanti carestie e tragiche lotte intestine aggravano le condizioni gia` precarie di interi popoli, anche se non mancano spiragli di ottimismo; in America Latina, in Asia, in altre parti del mondo, dove crisi politiche, economiche e sociali turbano la serenita` di non poche famiglie e nazioni. Accolga l’umanita` il messaggio di pace del Natale! 5. Mistero adorabile del Verbo incarnato! Insieme con Te, o Vergine Ma- dre, sostiamo pensosi davanti alla mangiatoia in cui giace il Bambino, per condividere il tuo stesso stupore davanti all’immensa condiscendenza di Dio. Dacci i tuoi occhi, o Maria, per decifrare il mistero che si nasconde dentro le fragili membra del tuo Figlio. Insegnaci a riconoscere il suo volto nei bimbi di ogni razza e cultura. Aiutaci ad essere testimoni credibili del suo messaggio di pace e di amore, affinche´ anche gli uomini e le donne di questo nostro tempo, segnato ancora da forti contrasti e inaudite violenze, sappiano riconoscere nel Bambino che sta nelle tue braccia l’unico Salvatore del mondo, fonte inesauribile della pace vera a cui, nel profondo, aspira ogni cuore. Natus est nobis Salvator mundi. Congregatio de Causis Sanctorum 409

ACTA CONGREGATIONUM

CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM

VERONENSIS

Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Dominicae Mantovani confundatricis et primae antistitae Instituti Parvarum Sororum a S. Familia (1862-1934) DECRETUM SUPER MIRACULO

Venerabilis Serva Dei Maria Dominica Mantovani die 12 mensis Novem- bris anno 1862 in vico Castelletto di Brenzone dioecesis Veronensis nata est. Parochum suum Beatum Iosephum Nascimbeni in Congregatione Parvarum Sororum a Sacra Familia fundanda adiuvit, cui prudens et sedula Superio- rissa Generalis praefuit. Humilitate, caritate et oboedientiae spiritu emicuit et sanctitatis fama circumfusa, die 2 mensis Februarii anno 1934, in Domino requievit. Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 24 mensis Aprilis anno 2001, virtutes theologales, cardinales et his adnexas heroico gradu coluisse decrevit. Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis de Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationem infantis Larae Pascal, quae, sequenti die nativitatis suae, 6 mensis Martii scilicet anno 1999, in nosocomio italico urbis Sinus Albi in Argentina de cubili matris suae fortuito decidens caput in pavimentum illisit. Statim medicorum investigationi commissa est, qui signa irregularis invenerunt respirationis et morarum ipsius respiratus, necnon cyanosim, cardiaci pulsus tarditatem atque haematoma in occipite parietali laevo cum fractura lineari eiusdem sedis. Infans ergo in lethargo comatis versabatur. Paucis post horis tomographia computatoria in alio no- socomio patrata sanguinis profluvium in meninge fibrosa exhibuit cum aede- mate reagenti trans supradictam fracturam. In prius reducta valetudina- rium, infans in machina incubatrice oxygeni inductione ditata pro curandi ratione deposita est, ubi vero subsidia respirationis ei suppeditata suntac remedia contra cerebri aedema et convulsiones. Cum res pupillae ita adversae se haberent, Parva quaedam Soror a Sacra Familia, quae infirmis ministra- 410 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale bat apud italicum nosocomium, ad divinum confugit auxilium per interces- sionem Mariae Dominicae Mantovani, cuius reliquiam super caput Larae infantis apposuit, quae statim usque ad completam sanationem convalescere coepit. De hoc casu, annis 2000-2001, apud Curiam Sinus Albi Inquisitio dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 22 mensis Iunii anno 2001 probatae sunt. Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 17 mensis Ianuarii huius anni 2002, quamvis prognosis aegrotis infausta quoad vitam et valetudinem diceretur, tamen sanationem rapidissimam, completam, duraturam et inex- plicabilem quoad modum secundum scientiam fuisse una voce affirmavit. Die 15 insequentis mensis Aprilis Congressus Peculiaris Consultorum Theologo- rum factus est et die 21 mensis Maii Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Excellentissimo Domino Petro Georgio Silva- no Nesti, C. P., Archiepiscopo emerito Camerinensi-Sancti Severini in Piceno. Et in utroque coetu, posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsum prolatum est affirmativum. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, manda- vit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur. Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Car- dinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congre- gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa- ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Ven. Servae Dei Mariae Dominicae Mantovani, Confundatricis et Primae Antistitae Instituti Parvarum Sororum a S. Familia, videlicet de rapidissima, completa ac duratura sanatione infantis Larae Pascal a « trauma cranioencefalico in neonata con conseguente stato di coma, insufficienza respi- ratoria e cardiocircolatoria grave ». Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.

Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.

Iosephus card. Saraiva Martins Praefectus L. e S. e Eduardus Nowak archiep. tit. Lunensis, a Secretis Congregatio de Causis Sanctorum 411

VINDOBONENSIS seu SABARIENSIS seu SIDEROPOLITANA

Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Ladislai Batthya´ny-Strattmann, patrisfamilias (1870-1931)

DECRETUM SUPER MIRACULO

Venerabilis Servus Dei Ladislaus Batthya´ny-Strattmann in civitate Dunakiliti in Hungaria natus est die 28 mensis Octobris anno 1870. Currente anno 1898, matrimonium cum Maria Teresia Coreth inivit, e qua filios quattuordecim habuit. Doctoris dignitatem et nomen consecutus est in Universitate Studiorum et magna cum caritate operam aegrotis assidendo dedit, pro quibus prius valetudinarium in vico Ko¨pcse´ny fundavit, alterum dein in castro suo Ko¨rmend nuncupato. Tum in familia cum in civili societate sanctitate vitae et operum Christum testificavit usque ad mortem, die 22 mensis Ianuarii anno 1931 occursam. Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 11 mensis Iulii anno 1992 de- cretum super virtutibus heroico gradu exercitis theologalibus, cardinalibus hisque adnexis promulgavit. Beatificationis respectu, Causae Postulatio iu- dicio Congregationis de Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanatio- nem Ioannis Tama´s, ex natione Hungarorum, qui, die 5 mensis Iulii anno 1989, in nosocomio pro morbis cutis correptis Universitatis Studiorum Quin- que Ecclesiensis (v. d. Pe´cs) chirurgicae sectioni commissus est ad magnum tumorem in regione capitis dextera auferrendum. Examine histologico perac- to, diagnosis mutationis glandularum lymphaticarum capitis ex aliquo iniquo naevulo ignotae primigeniae sedis elata est. Ob summam vero huius naevuli mutationis malignitatem prognosis infausta dicta est. Die ipsa chirurgicae sectionis, socer et mulier patientis una cum propinquis amicisque quibusdam auxilium divinum per intercessionem Servi Dei Ladislai Batthya´ny-Stratt- mann invocare coeperunt. Paucis post diebus, condicionis aegroti repentina vicissitudo ita occurrit, ut insequentes recognitiones sanationem completam ac persistentem confirmaverunt. De hoc casu, annis 1995-1996 apud Curiam Quinque Ecclesiensis Inquisitio Dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 16 mensis Maii anno 1997 probatae sunt. Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 15 mensis Februarii anno 2001 sanationem rapidissimam, completam, duratu- ram et inexplicabilem secundum scientiam fuisse una voce affirmavit. Inse- quenti die 2 mensis Octobris Congressus Peculiaris Consultorum Theologo- 412 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale rum factus est, cui de aliquibus peculiaribus adiunctis sanationis ulterius inquirere visum est. Quae cum facta essent, die 15 mensis Februarii huius anni 2002, alter Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum prosperum dixit votum. Insequenti die 7 mensis Maii, Sessio Ordinaria Patrum Cardi- nalium et Episcoporum, Ponente Causae Exc.mo Domino Laurentio Chiari- nelli, Episcopo Viterbiensi, posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsum protulit affirmativum quoad sanationem Ioannis Tama´s mire a Deo per intercessionem Servi Dei praefati patratam. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, manda- vit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur. Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardi- nali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregatio- nis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersol- lemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Ven. Servi Dei Ladislai Batthya´ny-Strattmann, patrisfamilias, videlicet de rapidissi- ma, completa ac duratura sanatione Ioannis Tama´s a « melanoma metastatizzato in sede laterocervicale, a sede primaria sconosciuta in stadio avanzato ». Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur. Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.

Iosephus card. Saraiva Martins Praefectus L. e S. e Eduardus Nowak archiep. tit. Lunensis, a Secretis

ZAGREBIENSIS

Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Ioannis Merz, christifidelis laici (1896-1928)

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

« Mihi vivere Christus est et mori lucrum » (Philp 1, 21). Verba haec, quae Servus Dei Ioannes Merz in sepulcro inscribi voluit, haberi possunt compendium vitae eius omnimode insumptae in amorem Chri- Congregatio de Causis Sanctorum 413 sti, in testificationem Evangelii et in famulatum Ecclesiae. Ille quidem, Chri- sti Spiritu penitus inductus, per sanctimoniae viam alacriter incedit, atque verbo et opere divini Redemptoris lumine omnes gentes collustravit (cf. Mt 5, 16), ad rem deducens quidquid postea dicturum erat Concilium Oecumeni- cum Vaticanum II: « Praecepto caritatis, quod est maximum mandatum Do- mini, omnes christifideles urgentur ad procurandam gloriam Dei per adven- tum Regni eius, et vitam aeternam omnibus hominibus ut cognoscant solum Deum verum et quem misit Iesum Christum (cf. Io 17, 3). Omnibus igitur christifidelibus onus praeclarum imponitur adlaborandi ut divinum salutis nuntium ab universis hominibus ubique terrarum cognoscatur et accipiatur» (Decretum de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, 3). Servus Dei a parentibus Mauricio Merz et Teresia Mersch ortus est die 16 mensis Decembris anno 1896 in loco Banja Luka, in Bosnia, quae ab imperio Austriaco-Hungarico tunc occupabatur. Die 2 mensis Februarii anno 1897 Baptismatis lavacro est regeneratus; novem annos natus ad primam sacram Synaxim accessit ac sequenti anno sacro Confirmationis chrismate est robo- ratus. Studiose et efficaciter maternum litterariumque ludum et gymnasium frequentavit; violina et cymbalo canere privatim didicit; linguam Gallicam colendam curavit. In eius humanam et christianam institutionem potissi- mum acsalutariter contulitprofessor Ljubomir Marakovic ´, qui praeclarus erat assertor motus catholici inter iuvenes. Ab illo suffultus Dei Servus, qui a familia solidis moribus erat eruditus, cognitionem doctrinae catholicae peni- tus perspicere incepit et studiose communionem cum Deo excolere per Eu- charistiam, orationem, cultum Mariae Virginis, contemptionem peccati boni- que cupiditatem. Anno 1914 scribere coepit sua acta diurna, quae veluti speculum sunt eius animae eiusque itineris ad sanctitatem. Expletis scholae mediae studiis sua in terra natali, parentum voluntati obsequens, ingressus est Academiam Castrensem loci Wiener Neustadt, quam post tres menses reliquit, fastidio affectus prae corruptis moribus ibi grassantibus. Anno 1915 ad philosophiam se applicare coepit apud Studiorum Universitatem Vindobonensem, sequenti tamen anno exercitui nomen dedit ut deinde ad aciem Italicam mitteretur. Participans militares actiones in primo omnium gentium bello, sese spiritu roboravit, ductum se sentiens ad altiorem Dei cognitionem tenaciusque virtutum exercitium. Militia relicta, studia Vindo- bonae perrexit annis 1919-1920 et Lutetiis Parisiorum annis 1920-1922. Doc- toris titulo in philosophia ornatus est apud Studiorum Universitatem urbis Zagabriae, ubi cum familia morabatur; eadem in urbe inde ab anno 1922 Gallicam docuit linguam in gymnasio archiepiscopali. Quo perfectius in dies 414 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale instrumentum in Dei manibus fieret, philosophiae scholasticae et theologiae studiis incubuit. Ferventer coluit spiritualem vitam et continenter progressus est in imitando Christo. Actuosas habuit partes in missione Ecclesiae, varia sua impendens talenta pro Actione Catholica, cuius exstitit indefatigabilis fautor secundum doctrinam Summi Pontificis Pii XI. Apud Croaticum Aqui- larum Sodalicium sapienter ac benefice prospexit christianae iuvenum insti- tutioni, quibus praesertim suadebat vitam gratiae, cultum eucharisticum, spiritum sacrificii, apostolatum et fidelitatem erga Summum Pontificem. Hortari consueverat ut ad vitam transferretur liturgia, quam optimam scho- lam sanctitatis esse arbitrabatur. Omnia quae Dei Servus alios docebat, ipse- met ad rem deducebat largo, constanti laetoque animo, obsecundans verbo Dei, qui dixit: « Sic luceat lux vestra coram hominibus, ut videant vestra bona opera et glorificent Patrem vestrum, qui in caelis est » (Mt 5, 16). Fide illuminatus, cum Deo ambulavit tam eius Verbo quam Ecclesiae Magisterio firmiter fidens. Anno 1921 ita scribebat: « Tota vita mea Christum Dominum circuit », quem Dei Servus in Ecclesia, in Eucharistia, in sacramentis, in Sacris Scripturis, in proximo praesentem contuebatur. Deum dilexit ex toto corde suo, ex tota anima sua et ex tota virtute sua (cf. Mc 12, 30); fideliter adimplevit eius voluntatem, debellavit tentationes, effugit peccatum, ad evangelicam tetendit perfectionem, laetanti ferventique animo Domino re- spondit eum vocanti ad laborandum in vinea sua (cf. Mt 20, 3-4). Christum diligendo, animas quoque dilexit. Alloquens ad iuvenes catholicos occasione Congressus Eucharistici Zagrebiensis anno 1923, Servus Dei haec asserebat: « Quoniam Iesus siti compellitur et sollicitatione afficitur de singulis anima- bus, quippe quae ad aeternam beatitudinem sunt creatae, haec profecto de animabus proximorum nostrorum sitis et sollicitudo ex Iesu ad nos transfe- runtur ita ut in nobis desiderium scateat in manus Dei commendandi omnes has animas, quae ad hocipsum sunt creatae». Antesignanum se praebuit liturgici motus in Croatia, spiritualia et corporalia misericordiae opera exer- cuit, hospitalitatem coluit, concordiam fovit, fidem tribuit amicitiae, simpli- citer vixit mysterium communionis sanctorum. Spe plenus in Deo, bonum semen super petrosam quoque et aridam terram largiter seminavit; efficaci- tatem contendit orationis et sacrificii; Divinae Providentiae se commendavit et in difficultatibus quoque et in aegritudine versans spiritualem servavit pacem. Sedulo se paravit ad vitam aeternam, quam merendam curavit Dei mandatis et Ecclesiae obsequens. Integerrime excoluit iustitiam erga Deum et proximum, temperantiam in humanis substantiis adhibendis, patientiam, fortitudinem, paupertatem, castitatem, oboedientiam in parentes et in supe- Congregatio de Causis Sanctorum 415 riores. Pro Dei amore acerbos serene pertulit morbi cruciatus, qui duxerunt eum ad mortem mane diei 10 mensis Maii anno 1928. Vivens, moriens et post mortem iuvenis Ioannes Merz verus Christi testis habetur, atque memoria eius apostolici fervoris praestantiumque virtutum coram Dei populo viva remanet. Sanctitatis fama, qua in Croatia Dei Servus fruebatur, labentibus annis non est infirmata, quin obstaret ei communistarum in Catholicam Ecclesiam insectatio. Inchoata apud Curiam Zagrebiensem Causa beatificationis et ca- nonizationis, instructus est Processus Ordinarius Informativus, cuius vim iuridicam ratam habuit Congregatio de Causis Sanctorum per decretum diei 5 mensis Iunii anno 1992. Apparata Positione, ad normam iuris disceptatio habita est num Servus Dei virtutes heroico gradu observavisset. Die 19 men- sis Aprilis anno 2002 habitus est, cum suffragiis quidem positivis, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Patres Cardinales et Episcopi, in Ses- sione Ordinaria die 7 sequentis mensis Maii congregati, audita Relatione Ponentis Causae, Exc.mi D.ni Salvatoris Fisichella, Episcopi titulo Vicoha- bentini, edixerunt Ioannem Merz heroum in modum coluisse virtutes theolo- gales, cardinales eisque adnexas. Facta demum de hisce omnibus rebus Sum- mo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur. Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Car- dinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congre- gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa- ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei Ioannis Merz, Christifidelis laici, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.

Iosephus card. Saraiva Martins Praefectus L. e S. e Eduardus Nowak archiep. tit. Lunensis, a Secretis 416 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

PREMISLIENSIS LATINORUM

Canonizationis beati Iosephi Sebastiani Pelczar episcopi Premisliensis Latinorum fundatoris Congregationis Ancillarum a S. Corde Iesu (1842-1924)

DECRETUM SUPER MIRACULO

Beatus Iosephus Sebastianus Pelczar die 17 mensis Ianuarii anno 1842 natus est Corcini, intra fines dioecesis Premisliensis Latinorum. Christi minister anno 1864 consecratus, aliquod tempus in paroeciale incubuit ministerium, deinde theologiae iurisque canonici studia Romae perfecit. Cracoviae praeceptor et rector exstitit apud Studiorum Universitatem Iagellonicam. Cooperante Serva Dei Giara Ludovica Szcze˛sna (1863- 1916), Congregationem condidit Ancillarum a Sacro Corde Iesu. Anno 1899 auxiliaris renuntiatus est Episcopus dioecesis Premisliensis Latino- rum, cuius regimen sequenti anno uti Ordinarius assumpsit. In dioecesi regenda pastorali caritate eminuit et prudentia. Coram populo ac praeser- tim coram sacerdotibus et viris mulieribusque consecratis sive exemplo sive scriptis magistrum vitae se ostendit. Meritis onustus famaque sancti- tatis circumdatus die 28 mensis Martii anno 1924 ad caelestem Patrem transiit. Summus Pontifex Ioannes Paulus II in album Beatorum rettulit eum die 2 mensis Iunii anno 1991. Ad canonizationem quod attinet, Postulatio Causae iudicio huius Con- gregationis de Causis Sanctorum miram protulit praesumptam sanationem puellae Polonae, Iustinae Zych nomine, septemdecim annos natae, quae die 9 mensis Ianuarii anno 2001, dum viam quandam urbis Crosnae transiret, a curru sarcinario nimis celeriter procedente vehementer est impulsa et ali- quot metra tracta. Medicus quidam ex itinere statim auxilio iuvit eam et gravitatem comprobavit condicionum puellae, quae post breve temporis spatium in valetudinarium loci est excepta. Diagnosis edicta est commotio- nis cerebralis, osseae cranii fracturae, traumatis ocularis dexteri, tonicarum convulsionum, defectus reflexionis pupillaris, anisocoriae, haemorrhagiae peripapillaris ad sinistram, oedematis papillarum et retinarum bilateralium, status acuti comatis. Eodem die subiecta est tomographiae computatoriae (TAC), quae grave oedema cerebrale revelavit. Exinde medici infaustam edixerunt prognosim. Interea parentes aegrotae aliaeque personae interces- sionem beati Iosephi Sebastiani Pelczar implorare coeperant ut a Deo im- Congregatio de Causis Sanctorum 417 petraretur sanatio Iustinae, quae sequenti die post acceptum viarium in- fortunium levem virium recuperationem obtinuerat. Die 29 mensis Ianuarii aegrota, quae in effı`cacioris curationis sede degebat, sua sponte oculos ape- ruit et, ut videtur, matrem illic praesentem recognovit. Ex clinicis inquisi- tionibus faustus detegebatur regressus haematomatis cerebralis. Die 14 se- quentis mensis Februarii Iustina translata est in redintegrationis membrorum sedem; die 1 mensis Martii voces emittere coepit; die 9 eiusdem mensis ex valetudinario dimissa est. Mensibus sequentibus gradatim, satis celeriter, perfecte ac stabiliter convaluit. De hac sanatione Curia Premi- sliensis Latinorum annis 2001-2002 dioecesanam instruxit Inquisitionem, cuius vim iuridicam agnovit Congregatio de Causis Sanctorum per decretum quod die 26 mensis Iunii anno 2002 edidit. Medicorum Dicasterii Consilium in sessione habita die 14 sequentis mensis Novembris declaravit sanationem Iustinae « satis celerem, progredientem, perfectam, cum regressione anato- mo-pathologica, effectibus invalidantibus carentem, atque potius ob absen- tiam sequelarum inexplicabilem » fuisse. Die 29 mensis Novembris anno 2002 actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum et die 10 sequentis mensis Decembris celebrata est Sessio Ordinaria Patrum Cardi- nalium et Episcoporum, Ponente Causae Em.mo D. Andrea Maria Card. Deskur. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episco- porum, posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsum affirmativum prolatum est. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione con- scriberetur. Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardinali Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a Secretis Congregationis ceterisque de more convocandis eisque astanti- bus, Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Beati Iosephi Sebastiani Pelczar, Episcopi Pre- misliensis Latinorum, Fundatoris Congregationis Ancillarum a S. Corde Iesu, videlicet de satis celeri, progredienti, perfecta sanatione puellae Iusti- nae Zych a « trauma cranico-encefalico con commozione cerebrale, contusio- ne tronco-encefalica, stato di coma profondo prolungato, anisocoria, arefles- sia pupillare, edema papillare della retina. Frattura della base cranica e bacino ». 418 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta Congregationis de Causis Sanctorum referretur.

Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.

Iosephus card. Saraiva Martins Praefectus L. e S. e Eduardus Nowak archiep. tit. Lunensis, a Secretis

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus Ioannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequun- tur Ecclesiis sacros praefecit praesules:

die 3 Maii 2003. — Archiepiscopum Coadiutorem archidioecesis Dublinen- sis Exc.mum P.D. Diarmuid Martin, hactenus Archiepiscopum titularem Glendalacensem et Observatorem Permanentem Apostolicae Sedis apud Of- ficium Europaeum Nationum Unitarum et apud Instituta Specialibus in Rebus versantia, quae sunt in Genava, necnon apud Mundiale Commercii Consilium.

die 5 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Pontisarensi R.D. Ioannem Ivonem Riocreux, e clero archidioecesis Parisiensis, ibique templi cathedralis vulgo dicti « Notre-Dame » curionem.

die 7Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Guayaquilensi Exc.mum P.D. Antonium Arregui Yarza, hactenus Episcopum Ibarrensem.

die 14 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Migirpensi R.D. Danielem Bohan, e clero archidioecesis Monctonensis, ibique parochum et Vicarium episcopalem pro fidelibus linguae anglicae, quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Torontinae. Congregatio pro Episcopis 419

die 14 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Colatinensi, Exc.mum P. D. Decium Zandonade, S.D.B., hactenus Episcopum titularem Gemellensem in Byzace- na et Auxiliarem archidioecesis Bellohorizontinae. — Cathedrali Ecclesiae Velezanae, noviter erectae, R.D. Aloisium Albe- rium Corte´s Rendo´n, e clero dioecesis Pereiranae ibique Seminarii rectorem. die 22 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Tornacensi, R.D. Vidonem Harpigy, e clero eiusdem dioecesis, ibique decanum vicariatus foranei vulgo Mons- Borinage. die 23 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Madisonensi, Exc.mum P.D. Rober- tum Carolum Morlino, hactenus Episcopum Helenensem. 420 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:

Giovedı`, 15 Maggio 2003, le LL.EE. i Signori e le Signore John Herron, Ambasciatore d’Australia; Kelebert Nkomani, Ambasciatore dello Zimbabwe; Siba Nasser, Ambasciatore della Repubblica Araba di Siria; Edgar Rousseau, Ambasciatore di Trinidad e Tobago; Negash Kebret, Ambasciatore di Etiopia; Albert Sarkanis, Ambasciatore della Lettonia; Emitai Lausiki Boladuadua, Ambasciatore delle Isole Fiji; Te´rence Usanze, Ambasciatore del Burundi; Alexander D. Chikraidze, Amba- sciatore di Georgia; Michel Rittie´, Ambasciatore di Vanuatu; Mikail Lauz, Ambasciatore di Moldova; Fauzia Abbas, Amba- sciatore del Pakistan, tutti accreditati presso la Santa Sede.

Ha, altresı`, ricevuto in Udienza: Giovedı`, 15 Maggio 2003, S.E. il Signor Włodzimierz Cimo- szewicz, Ministro degli Affari Esteri di Polonia. Lunedı`, 19 Maggio 2003, S.E. il Signor Aleksander Kwa- s´niewski, Presidente della Repubblica di Polonia. Venerdı`, 23 Maggio 2003, S.E. il Signor Branko Crvenkovski, Primo Ministro della Repubblica di Macedonia. Sabato, 24 Maggio 2003, S.E. il Signor Simeone di Sassonia Coburgo-Gotha, Primo Ministro della Repubblica di Bulgaria. S.E. il Signor Grzegorz W. Kołodko, Vice Primo Ministro e Ministro delle Finanze della Repubblica di Polonia. Diarium Romanae Curiae 421

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha no- minato: 24 marzo 2003 P.D. Fabio Bernardo D’Onorio, O.S.B., Consultore della Con- gregazione per il Culto Divino e la Disciplina dei Sa- cramenti. » » » Il sac. Joseph Gyetin, Direttore Nazionale delle Pontificie Opere Missionarie per il Burkina Faso ed il Niger; il sac. Jan Piotrowski, Direttore Nazionale delle Pontificie Opere Missionarie per la Polonia; il sac. Ignace Siluvai, Direttore Nazionale delle Pontificie Opere Missionarie per l’India, Membri della Congre- gazione per l’Evangelizzazione dei Popoli « ad quin- quennium ». 26 aprile » Mons. Francesco Di Muzio, Capo Ufficio nella Congregazione per l’Evangelizzazione dei Popoli. 12 maggio » S.E. mons. Luigi De Magistris, Arcivescovo tit. di Nova, Membro della Pontificia Commissione « Ecclesia Dei » « usque ad octogesimum annum ae. s. ». 18 » » S.E. mons. , Arcivescovo tit. di Alba ma- rittima, Membro della Pontificia Commissione per l’America Latina « in aliud quinquennium ». » » » Gli Em.mi Signori Cardinali D. Simon Lourdusamy «usque ad octogesimum »; , , Friedrich Wetter, Bernard Francis Law «inaliud quinquennium »; LL.EE. i monsignori Renato Cor- ti, Jean Bonfils, Antonio Bayter Abud; P. Giaco- mo Bini, O.F.M. « in aliud quinquennium », Membri della Congregazione per l’Evangelizzazione dei Po- poli.

Protonotari Apostolici soprannumerari

15 gennaio 2003 Mons. Eleuterio Francesco Fortino (Lungro) » » » Mons. Giuseppe Azeglio Manzetti (Roma) 13 febbraio » Mons. Stanisław Tkocz (Katowice) 3 marzo » Mons. Giuseppe Visentin (Venezia) » » » Mons. Ezio Memo (Venezia) » » » Mons. Angelo Centenaro (Venezia) 7 » » Mons. Jean LucPigeon (Saint Paul in Alberta) » » » Mons. Manuel Cuesta Cabanillas (Madrid) 422 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

Prelati d’onore di Sua Santita`

6 dicembre 2002 Mons. Sergio Ielmetti (Fiesole) 3 gennaio 2003 Mons. Alejandro Gonza´les Gatica (Opus Dei) » » » Mons. Fernando Oca´riz (Opus Dei) » » » Mons. Italo Altimari Ga´speri (Opus Dei) » » » Mons. Manuel Dacal (Opus Dei) » » » Mons. Soichiro Nitta (Opus Dei) 15 » » Mons. La´szlo´ Bo¨cskei (Timis¸oara) » » » Mons. La´szlo´ Tury (Timis¸oara) 28 » » Mons. John Murphy (Down and Connor) » » » Mons. Jose´ David Henao Marı´n (Sonso´n-Rionegro) » » » Mons. Sean Connolly (Down and Connor) 2 febbraio » Mons. Demetrio Pe´rez Ocan˜a (Madrid) » » » Mons. Henry Docherty (Motherwell) 8 » » Mons. Josef Mixa (Plzenˇ) » » » Mons. Tadeusz Krawczenko (Białystok) » » » Mons. Jindrich Suchanek (Plzenˇ) » » » Mons. Peter Holec(Kosˇice) 12 » » Mons. Jean Amesland (Aire et Dax) » » » Mons. Andre´ Darrieutort (Aire et Dax) 17 » » Mons. Andre´s Anı´bal Berrı´os Piedra (Lima) » » » Mons. Rene´ Paredes Araya (Lima) 3 marzo » Mons. James Ryan (Cashel) » » » Mons. Ivan Cˇ olak (Prizren) » » » Mons. Luigi Stucchi (Milano) 5 » » Mons. David S. Kandathil (Quilon) » » » Mons. Lothar Ruppert (Fulda) » » » Mons. Charles Hendry (Dunkeld) 6 » » Mons. Luigi Bianco (Casale Monferrato) 7 » » Mons. John Baptist Lee Hong-ki (Pusan) 8 » » Mons. Christian Montfalcon (Lyon) » » » Mons. Pierre Berger (Lyon) » » » Mons. James O’Donnell (Cloyne) 14 » » Mons. Jan Sikorski (Warszawa) » » » Mons. Jan Twardowski (Warszawa) » » » Mons. Roman Bartnicki (Warszawa) » » » Mons. Jose´ Luis del Rinco´n Cibria´n (Burgos) » » » Mons. Pablo del Olmo Amo (Burgos) » » » Mons. Luigi Piccioli (Spoleto-Norcia) 24 » » Mons. Stanislao Pikul (Bratislava-Trnava)

Cappellani di Sua Santita`

3 gennaio 2003 Il sac. Agustı´nLo´pez Kindler (Opus Dei) » » » Il sac. Alberto Marianetti (Opus Dei) » » » Il sac. Alberto Pampillo´n (Opus Dei) » » » Il sac. Alfonso Monroy (Opus Dei) Diarium Romanae Curiae 423

3 gennaio 2003 Il sac. Andre´s Lavı´n (Opus Dei) » » » Il sac. A´ ngel Rodrı´guez Lun˜o (Opus Dei) » » » Il sac. Antonio Miralles (Opus Dei) » » » Il sac. Antonio Torres (Opus Dei) » » » Il sac. Armando Vera (Opus Dei) » » » Il sac. Arturo Blanco (Opus Dei) » » » Il sac. Enrique Doval (Opus Dei) » » » Il sac. Fernando Martı´n Gonza´lez (Opus Dei) » » » Il sac. Francis Wurmser (Opus Dei) » » » Il sac. Francisco Ugarte Corcuera (Opus Dei) » » » Il sac. Guillermo Schnell (Opus Dei) » » » Il sac. Ignacio Gonza´les Sotos (Opus Dei) » » » Il sac. Jesu´s Gonza´les Gaitano (Opus Dei) » » » Il sac. Jose´ Rafael Rebelo do Espı´rito Santo (Opus Dei) » » » Il sac. Luis Baura de La Pen˜a (Opus Dei) » » » Il sac. Manuel Cabello (Opus Dei) » » » Il sac. Mariano Fazio (Opus Dei) » » » Il sac. Pedro Huidobro (Opus Dei) » » » Il sac. Pedro Prieto (Opus Dei) » » » Il sac. Peter Rutz (Opus Dei) » » » Il sac. Valentı´nGo´mez-Iglesias (Opus Dei) » » » Il sac. Vicente Ariza (Opus Dei) 15 » » Il sac. Antonio Raho (Nardo`-Gallipoli) » » » Il sac. George Augustinov (Timis¸oara) » » » Il sac. La´szlo´ Wonerth (Timis¸oara) » » » Il sac. Peter Jager (Timis¸oara) » » » Il sac. Peter-Pal Tamasko (Timis¸oara) » » » Il sac. S.M. George (Tiruchirapalli) 17 » » Il sac. Blaise Zubuor (Roma) » » » Il sac. Camillus Johnpillay (Roma) » » » Il sac. Godefroy Sankara (Roma) 22 » » Il sac. Benno Elbs (Feldkirch) » » » Il sac. Gilberto De Santis (Civita Castellana) » » » Il sac. Giuseppe Costante Pernigotti (Civita Castellana) » » » Il sac. Mauro Pace (Civita Castellana) » » » Il sac. Pasquale La Rocca (Civita Castellana) » » » Il sac. Renzo Tanturli (Civita Castellana) » » » Il sac. Smaragede Mbonyintege (Kabgayi) » » » Il sac. Walter Vonbank (Feldkirch) 28 » » Il sac. Cla´udio Barros Vieira (Leopoldina) » » » Il sac. Darı´o del Socorro Go´mez Zuluaga (Sonso´n-Rionegro) » » » Il sac. Gilberto Mun˜oz Ospina (Sonso´n-Rionegro) » » » Il sac. Jose´ Antonio A´ lvarez Muniz (Leopoldina) » » » Il sac. Marco Tulio Aristiza´bal Giraldo (Sonso´n-Rionegro) » » » Il sac. Oscar Anı´bal Marı´n Gallo (Sonso´n-Rionegro) » » » Il sac. Ramo´n Iva´n Castan˜oGo´mez (Sonso´n-Rionegro) 2 febbraio » Il sac. Antonio Pianca (Caetite´) » » » Il sac. Jo´zef Kloch (Tarno´w) » » » Il sac. Zbigniew Dusza (Tarno´w) 424 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

2 febbraio 2003 Il sac. Wiesłau Skonieczny (Łowicz) » » » Il sac. Michael Charo Ruwa (Mombasa) » » » Il sac. Donato Piacentini (Sora-Aquino-Pontecorvo) » » » Il sac. Ruggero Martini (Sora-Aquino-Pontecorvo) » » » Il sac. Osvaldo Ribeiro dos Santos (Caetite´) 8 » » Il sac. Stanisław Hodun (Białystok) » » » Il sac. Stanisław Rabiczko (Białystok) » » » Il sac. Tadeusz Malinowski (Białystok) » » » Il sac. Władysław Kulikowski (Białystok) » » » Il sac. Stanisław Zdziech (Białystok) » » » Il sac. Gino Orlandi (Velletri-Segni) » » » Il sac. Luigi Vari (Velletri-Segni) » » » Il sac. Andrzej Kakareko (Białystok) » » » Il sac. Joseph Caggiano (Brooklyn) » » » Il sac. Anton Fabian (Kosˇice) » » » Il sac. Eugene O’Connor (Birmingham in Alabama) » » » Il sac. Stanislav Stola´rik (Kosˇice) » » » Il sac. Gabriel Ragan (Kosˇice) » » » Il sac. Thomas Gerard Caserta (Brooklyn) » » » Il sac. Juraj Kamas (Kosˇice) » » » Il sac. Martin M. Muller (Birmingham in Alabama) » » » Il sac. Pavol Dra´b (Kosˇice) » » » Il sac. Henryk Ciereszko (Białystok) » » » Il sac. Henryk Hołubowski (Białystok) » » » Il sac. Antoni Lic´winko (Białystok) » » » Il sac. Josef Gschanes (Graz-Seckau) » » » Il sac. Ja´n Majernı´k (Kosˇice) » » » Il sac. Andrew James Vaccari (Brooklyn) » » » Il sac. John Edward Delendick (Brooklyn) » » » Il sac. Michael John Hardiman (Brooklyn) » » » Il sac. Raymond J. Kelly (Brooklyn) » » » Il sac. Michael Joseph Curran (Brooklyn) » » » Il sac. Cornelius Henry Mahoney (Brooklyn) » » » Il sac. Guy Anthony Massie (Brooklyn) » » » Il sac. Michael James Reid (Brooklyn) » » » Il sac. Paolo Picca (Velletri-Segni) » » » Il sac. Vladimir Bom (Plzenˇ) » » » Il sac. Witold Łozowicki (Grodno) » » » Il sac. Giovanni Anelli (San Benedetto del Tronto-Ripatran- sone-Montalto) » » » Il sac. Andrzej Głos (Lublin) » » » Il sac. Jo´zef Kruk (Lublin) » » » Il sac. Ferenc Cserhati (Satu Mare) » » » Il sac. Jan Kiełbasa (Lublin) » » » Il sac. Władysław Kopys´c´ (Drohiczyn) » » » Il sac. Jo´zef Kupny (Katowice) » » » Il sac. Kazimierz Siekierko (Drohiczyn) » » » Il sac. Marian S´wierszczyn´ski (Drohiczyn) » » » Il sac. Zdzislaw Jan Borkowski (Drohiczyn) Diarium Romanae Curiae 425

8 febbraio 2003 Il sac. Marek Szkudlo (Katowice) » » » Il sac. Wincenty Myszor (Katowice) » » » Il sac. Stephen Happel (Washington) » » » Il sac. Piotr Kurzela (Katowice) » » » Il sac. Alfred Wloka (Katowice) 17 » » Il sac. Luis Cordero Rodrı´guez (Lima) 3 marzo » Il sac. Jerzy Zaja˛c(Płock) » » » Il sac. Antonio Borsani (Milano) » » » Il sac. Jo`zef Spisak (Warmia) » » » Il sac. Marian Piotrowski (Warmia) » » » Il sac. Kazimierz Zio´łkowski (Płock) » » » Il sac. Tadeusz Zaborny (Płock) » » » Il sac. Janusz Mackiewicz (Płock) » » » Il sac. Jan Kasin´ski (Płock) » » » Il sac. Piotr Joniak (Płock) » » » Il sac. Bronisław Gostomski (Płock) » » » Il sac. Ryszard Czekalski (Płock) » » » Il sac. Ryszard Andrukiewicz (Warmia) 5 » » Il sac. Stanisław Łosiakowski (Włocławek) » » » Il sac. Zygmunt Skrobicki (Włocławek) » » » Il sac. Benone Farcas (Ias¸i) » » » Il sac. Aleksander Suchan (Katowice) » » » II sac. Jo`zef Wysocki (Włocławek) » » » Il sac. Antoni Ponin´ski (Włocławek) » » » Il sac. Ferdinand Peter (Quilon) » » » II sac. Gintaras Grusˇas (Vilnius) » » » Il sac. Roman Małecki (Włocławek) » » » Il sac. Ke˛stutis Latozˇa (Vilnius) 7 » » Il sac. Sean Harty (Montre´al) » » » Il sac. Claude Gauvin (Montre´al) 8 » » Il sac. Stefano De Paulis (L’Aquila) » » » Il sac. Rube´n Darı´o Ruiz Mainardi (Santo Tome´) » » » Il sac. Nivaldo Antonino Dias (Petro´polis) » » » Il sac. Jose´ Genro Carvalheira (Portalegre-Castelo Branco) » » » Il sac. Giuseppe Crisci (Acerra) » » » Il sac. Francesco Perrotta (Acerra) » » » Il sac. Giancarlo Petrella (Acerra) » » » Il sac. Severino Ramos Lins (Petro´polis) » » » Il sac. Paulo Francisco Machado (Petro´polis) 11 » » Il sac. Brian Robert Moore (Dodge City) » » » Il sac. Denis Reidy (Cloyne) » » » Il sac. St. John Thornhill (Cloyne) 14 » » Il sac. Włodzimierz Czerwin´ski (Warszawa) » » » Il sac. Marian Racin´ski (Warszawa) » » » Il sac. Włodzimierz Artyszuk (Warszawa) » » » Il sac. Luciano Vindrola (Susa) 18 » » Il sac. Donato De Mattia (Salerno-Campagna-Acerno) 24 » » Il sac. Martin Okpala (Awka) » » » Il sac. Cyril Ezenduka (Awka) 426 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

24 marzo 2003 Il sac. Bertrand Muojekwu (Awka) » » » Il sac. Basil Kanayo Nwazojie (Awka) » » » Il sac. Jerome Ndubuisi Anthony Madueke (Awka) » » » Il sac. Philip Nwora Chinyelu (Awka) » » » Il sac. Giuseppe Mastrovita (Benevento) » » » Il sac. Francesco Sampietro (Benevento) » » » Il sac. Giuseppe Rosario Girardi (Benevento) » » » Il sac. Ermanno Rocchio (Benevento) » » » Il sac. Domenico Votino (Benevento) » » » Il sac. Mario Antonio Carmine Colantuoni (Benevento) » » » Il sac. Aurelio Pulla (Benevento) » » » Il sac. Giustino D’Addezio (Potenza-Muro Lucano-Marsico Nuovo) » » » Il sac. Domenico Venezia (Acerenza) » » » Il sac. Joseph T. Trinh (Philadelphia dei Latini) » » » Il sac. Charles P. Vance (Philadelphia dei Latini) » » » Il sac. John B. Wendrychowicz (Philadelphia dei Latini) » » » Il sac. Jose´ Maria Verc¸osa Bezerra (Brasile, Ordinariato mi- litare) 26 » » Il sac. Gabriele Castelli (Roma) » » » Il sac. Severino Mottironi (Brescia) » » » Il sac. Mario Simonelli (Como)

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha conferito:

La Gran Croce dell’Ordine Piano

16 ottobre 2002 A S.E. il sig. Acisclo Valladares Molina (Guatemala) » » » A S.E. il sig. Farouk Hussein Raafat (Egitto) » » » A S.E. il sig. Isidro Go´mez Santos (Cuba) » » » A S.E. il sig. Pedro Jose´ Rivera Saavedra (Bolivia) » » » A S.E. il sig. Vicente Espeche Gil (Argentina) » » » A S.E. il sig. Widodo Sutiyo (Indonesia) » » » A S.E. il sig. Wilfrid Guy Licari (Canada) » » » A S.E. il sig. Yosef Neville Lamdan (Israele) 22 gennaio 2003 A S.E. il sig. Louis Esmel (Costa d’Avorio)

La Gran Croce di Dama di Gran Croce dell’Ordine Piano

16 ottobre 2002 A S.E. la sig.ra Blanca E´ lida Zuccolillo de Rodrı´guez Alcala´ (Panama´) » » » A S.E. la sig.ra Edda Victoria Martinelli de Dutari (Panama´) Diarium Romanae Curiae 427

La Gran Croce dell’Ordine di San Gregorio Magno 16 ottobre 2002 A S.E. il sig. Ampalavanar Selverajah (Singapore) » » » A S.E. il sig. Bjarne Bladbjerg (Danimarca) » » » A S.E. il sig. Henri Marie Joseph Lopes (Rep. del Congo) » » » A S.E. il sig. Tayyab Siddiqui (Pakistan) 17 gennaio 2003 Al sig. DominicR. Massaro (New York) 12 febbraio » A S.E. il sig. Mariano Fontecilla (Cile) 27 marzo » A S.E. il sig. Christos N. Psilogenis (Cipro) 28 » » Al sig. Antonio Boggiano (Buenos Aires)

La Commenda con Placca dell’Ordine di San Gregorio Magno 6 dicembre 2002 Al sig. John Billings (Melbourne) 17 gennaio 2003 Al sig. Abdolah Edrisi Haghighi (Iran) 22 » » Al sig. Alfonso Ramonet Garcı´a (Madrid) » » » Al sig. Ange´lCe´sar Beltra´n Sanz (Madrid) 31 » » Al sig. Mario Seren Tha (Roma) 10 febbraio » Al sig. Jose´ Carlos de Araujo Leitao (Brasile) 5 marzo » Al sig. William Deane (Canberra) 14 » » Al sig. Peter Low Kok Chye (Singapore) 17 » » Al sig. Alberto Gasbarri (Roma)

La Commenda dell’Ordine di San Gregorio Magno 15 gennaio 2003 Al sig. Jacques Gabriel M.P. Hardy (Se´es) » » » Al sig. Jose´ Marı´a Cruz Roma´n (Valencia) 22 » » Al sig. Jose´ Luis Gutie´rrez Garcı´a (Madrid) 2 febbraio » Al sig. Abdallah Anton Khoury M.D. (Gerusalemme dei Latini) » » » Al sig. Ge´rard Stephanesco (Bucuresti) 5 » » Al sig. Dong-Wan Kim (Corea) 13 » » Al sig. Jean-Baptiste Dardel (Montpellier) 3 marzo » Al sig. Christopher Donahue (Pittsburgh) » » » Al sig. Frederick P. O’Brien, M.B.A. (Pittsburgh) » » » Al sig. Daniel M. Darragh, J.D. (Pittsburgh) » » » Al sig. Paul Michael Pohl (Pittsburgh) 7 » » Al sig. Enrico Filipponi (Ancona-Osimo) 11 » » Al sig. Edoardo Teodoro Brioschi (Milano) 18 » » Al sig. Paolo Iddas (Roma) 24 » » Al sig. William Reginald d’Apice (Sydney) » » » Al sig. Joseph M. Nardi (Camden) » » » Al sig. Secondo Ricci (Faenza-Modigliana) » » » Al sig. B. Francis Saul (Stati Uniti d’America) 26 » » Al sig. Manuel Guerrero Pema´n (Asidonia-Jerez) » » » Al sig. Victoriano Carrascal Man˜ero (Asidonia-Jerez) 28 » » Al sig. Florencio Aldrey Iglesias (Buenos Aires) » » » Al sig. Julio Marcelo Conte-Grand (Buenos Aires) » » » Al sig. Gerardo Conte-Grand (Buenos Aires) » » » Al sig. Miguel Angel Plo (Buenos Aires) 428 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

La Croce di Dama di Commenda con placca dell’Ordine di San Gregorio Magno 5 marzo 2003 Alla sig.ra Helen Deane (Canberra)

La Croce di Dama di Commenda dell’Ordine di San Gregorio Magno 6 dicembre 2002 Alla sig.ra Evelyn Billings (Melbourne)

La Croce di Dama dell’Ordine di San Gregorio Magno 14 dicembre 2002 Alla sig.ra Margaretha M. van der Meer-Sweyen (Breda) 3 marzo 2003 Alla sig.ra Marion Smith-Reynoso (Pittsburgh) » » » Alla sig.ra Veronica Morgan-Lee, Ph.D. (Pittsburgh) » » » Alla sig.ra Rosemary L. Corsetti, J.D. (Pittsburgh) 28 » » Alla sig.ra Renata McManus Cicioni (Buenos Aires) » » » Alla sig.ra Ana Ferna´ndez de Cotonat (Buenos Aires)

Il Cavalierato dell’Ordine di San Gregorio Magno 1 gennaio 2002 Al sig. Antonio Libonati (Avezzano) 6 dicembre » Al sig. Francesco Schittulli (Bari-Bitonto) 14 » » Al sig. Celso Taioli (Cesena-Sarsina) » » » Al sig. Giuseppe Cantoni (Cesena-Sarsina) » » » Al sig. Luciano Veneri (Cesena-Sarsina) » » » Al sig. Paolo Rizzo (Cesena-Sarsina) 20 » » Al sig. Ezio Fizzotti (Novara) 15 gennaio 2003 Al sig. Ara Aharonian (Bairut degli Armeni) » » » Al sig. Bernard Moretti (Bairut dei Latini) » » » Al sig. Jean-Franc¸ois Chaumont (Tours) » » » Al sig. Philip Resha (Our Lady of Lebanon of Los Angeles dei Maroniti) » » » Al sig. Yves-Marie Deshays (Marseille) 28 » » Al sig. Adrianus Marinus Gordijn (Roermond) 2 febbraio » Al sig. Norman John Coultas (Glasgow) 7 » » Al sig. Pierpaolo Crocetta (Roma) 3 marzo » Al sig. Giuseppe Pezzoli (Bergamo) 24 » » Al sig. Atherton C. Lowry (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. Stan H. Retif (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. Reinaldo Pacheco (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. Robert J. Miller (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. Glenn J. Masakowski (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. Martin McKernan, Jr. (Camden) » » » Al sig. Paul M. Henkels (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. C. Clark Hodgson, Jr. (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. Ge´rard Guyon (Bordeaux) » » » Al sig. Matthew H. McCloskey (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. Robert Bechler (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. Edward Roach (Philadelphia dei Latini) Diarium Romanae Curiae 429

24 marzo» 2003 Al sig. David Girard-di Carlo (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. Chinh Dinh (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. Edward Cahill (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. James J. Bock, Jr. (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. William Bradley (Philadelphia dei Latini) » » » Al sig. Cono Antonio Tropiano (Crotone-Santa Severina) » » » Al sig. Mario Pio Galima (Crotone-Santa Severina) » » » Al sig. Joseph Ozoemena Nwankwu (Awka)

La Gran Croce dell’Ordine di San Silvestro Papa

15 gennaio 2003 Al sig. Eugenio Antilici (Roma) 8 febbraio » Al sig. Anton Hart (Plzenˇ) » » » Al sig. Lubos Hruska (Plzenˇ) 14 febbraio » Al sig. Antonio Angelucci (Velletri-Segni) 17 febbraio » Al sig. Mario Baccini (Italia)

La Commenda con Placca dell’Ordine di San Silvestro

7 febbraio 2003 Al sig. Peter Hasler (Svizzera) 3 marzo » Al sig. Ge´rard Cholvy (Francia) » » » Al sig. Marcel Launay (Francia) » » » Al sig. Yves-Marie Hilaire (Francia) 18 » » Al sig. Pier Giorgio Ramini (Roma)

La Commenda dell’Ordine di San Silvestro Papa

14 dicembre 2002 Al sig. Dieter Kirchmair (Augsburg) 3 marzo 2003 Al sig. Peter Schnell (Eichsta¨tt) 11 » » Al sig. Artur Hussene Canana (Maputo) 18 » » Al sig. Pio Turchetti (Roma) 24 » » Al sig. Hermann Fechtrup (Mu¨ nster) » » » Al sig. Luciano Casiero (Benevento) » » » Al sig. Luca Valente (Benevento) » » » Al sig. Geremia Cianchetti (Sulmona-Valva) » » » Al sig. Giuseppino Napoleoni (Sulmona-Valva) » » » Al sig. Aldo Merigo (Udine) » » » Al sig. Luciano Ferrari (Carpi) » » » Al sig. Bruno Ghidoni (Carpi) » » » Al sig. Brigadier David Neville (Portsmouth) » » » Al sig. Roland Machatschke (Wien) » » » Al sig. Dieter Kindermann (Wien) » » » Al sig. Johann Schadenbauer (Wien) » » » Al sig. Alfons Ribbens (Antwerpen) » » » Al sig. Henderikus Paulus R. Rosenberg (Utrecht) » » » Al sig. Giuseppe Sangiorgi (Faenza-Modigliana) » » » Al sig. Filippo Monti (Faenza-Modigliana) 430 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

24 marzo 2003 Al sig. Filippo Innocente Bruno (Castellaneta) 26 » » Al sig. Maurice Durand-Dubief (Paris) 27 » » Al sig. Hans Klimmer (Sankt Po¨lten) 29 » » Al sig. Arthur Barnett (Nassau) » » » Al sig. Winston Davis (Nassau) » » » Al sig. Michael Dingman (Nassau) » » » Al sig. Burton Hall (Nassau) » » » Al sig. Joseph Lleida (Nassau) » » » Al sig. Francis Cancino (Nassau) 31 » » Al sig. Walter Pecoraro (Roma)

La Croce di Dama di Commenda dell’Ordine di San Silvestro 3 marzo 2003 Alla sig.ra Elin Reissmu¨ ller (Eichsta¨tt) 5 » » Alla Contessa Elisabeth von Enzenberg (Eisenstadt)

Il Cavalierato dell’Ordine di San Silvestro Papa 28 gennaio 2002 Al sig. Vincenzo Bommino (Castellaneta) 6 dicembre » Al sig. Domenico Sorrenti (Messina-Lipari-Santa Lucia del Mela) 14 » » Al sig. Felice De Lucia (Cesena-Sarsina) » » » Al sig. Huib Everdijk (Breda) 20 » » Al sig. Antonio Moretto (Reggio Emilia-Guastalla) » » » Al sig. Medoro Ligabue (Reggio Emilia-Guastalla) » » » Al sig. Primo Bertolotti (Reggio Emilia-Guastalla) 15 gennaio 2003 Al sig. Bernardus Stephanus Dicker (Haarlem) » » » Al sig. Giuseppe Genovese (Potenza-Muro Lucano-Marsico Nuovo) » » » Al sig. Hendrici Gerardus Dijkstra (Haarlem) » » » Al sig. Johannes A.B. Molleman (Haarlem) » » » Al sig. Leonida Vecchi (Imola) » » » Al sig. Martinus J.M. Van der Hulst (Haarlem) » » » Al sig. Nicola Plescia (Nola) » » » Al sig. Petri Gerardus W. Bakkum (Haarlem) » » » Al sig. Piero Cirillo (Spoleto-Norcia) 22 » » Al sig. Arnoldus Cornelis Steenbergen (’s-Hertogenbosch) » » » Al sig. Beniamino Chiabudini (Lausanne, Gene`ve et Fri- bourg) » » » Al sig. Maurizio Evangelista (Civita Castellana) 28 » » Al sig. Alberto Galbiati (Velletri-Segni) » » » Al sig. Carmine Gravina (Castellaneta) » » » Al sig. Ernesto Mario Cerri (Vigevano) » » » Al sig. Jacobus Franciscus A.C. Hack (Breda) » » » Al sig. Johannes Adam Antonius Van Strien (Breda) » » » Al sig. Scipione Di Bello (Castellaneta) 3 marzo » Al sig. Hans Amler (Eichsta¨tt) 7 » » Al sig. Costantino Camponeschi (L’Aquila) Diarium Romanae Curiae 431

7 marzo 2003 Al sig. Oviglio Boldrini (Bologna) » » » Al sig. Vittorio Forlani (Bologna) » » » Al sig. Gualtiero Savazzini (Parma) » » » Al sig. Mario Tito Franceschi (Parma) » » » Al sig. Arduino Verzola (Parma) » » » Al sig. Alberto Signoretti (L’Aquila) » » » Al sig. Bartolomeo Grillini (Bologna) 11 » » Al sig. Franciscus Leonardus P. Veugen (Roermond) » » » Al sig. Paolo Murino (Rieti) » » » Al sig. Giuseppe Giampaolo (Rieti) » » » Al sig. Giuseppe Cararelli (Rieti) » » » Al sig. Giuseppe Palatucci (Rieti) » » » Al sig. Mario Severoni (Rieti) » » » Al sig. Severo Bocchio (Brescia) 17 » » Al sig. Giuseppe Camusi (Sant’Angelo dei Lombardi-Conza- Nusco-Bisaccia) 18 » » Al sig. Franco Fegatelli (Roma) » » » Al sig. Roberto Lella (Roma) » » » Al sig. Nicola Porchetta (Roma) » » » Al sig. Benedikt Steinschulte (Roma) » » » Al sig. Giuseppe Papa (Roma) 24 » » Al sig. IsaacIlora Maduka Okoye (Awka) » » » Al sig. Charles Nwabueze Ezeudogu (Awka) » » » Al sig. Nze Benedict Anozie (Awka) » » » Al sig. Ozoemena Benedict Onyali (Awka) » » » Al sig. Polycarp A. O. Okonkwo (Awka) » » » Al sig. Pita Ejiofor (Awka) » » » Al sig. Charles Ngene Nnebe (Awka) » » » Al sig. Josephat Kanayo Okoye (Awka) » » » Al sig. Augustine Ike Okoli (Awka) » » » Al sig. Clement N.C. Nwafor (Awka) » » » Al sig. Jerome Chukwuemeka Major-Azike (Awka) » » » Al sig. John Wilkins (Westminster) » » » Al sig. Franz Stauber (Wien) » » » Al sig. Johannes Marinus Jacobus Vos (Utrecht) » » » Al sig. Lewis Katz (Camden)

La Croce di Dama dell’Ordine di San Silvestro Papa

14 dicembre 2002 Alla sig.ra Johanna M.T. Gras (Breda) 28 gennaio 2003 Alla sig.ra Carla Sala Bonomi (Vigevano) 7 marzo » Alla sig.ra Ines Pavan (Bologna) 18 » » Alla sig.ra Leticia Sobero´n Maniero (Me´xico) » » » Alla sig.ra Claudia Di Giovanni (Roma) 24 » » Alla sig.ra Regina Chizube Okafor (Awka) 26 » » Alla sig.ra Rene´e Durand-Dubief (Paris) 29 » » Alla sig.ra Elizabeth Dingman (Nassau) » » » Alla sig.ra Mary Sweetnam (Nassau) 432 Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale

NECROLOGIO 3 maggio 2003 Mons. Jozef Feranec, Vescovo em. di Banska Bystrica (Slo- vacchia). 6 » » Mons. F. Paul McHugh,Vescovo tit. di Legis di Volumnio. 8 » » Mons. Carlo Aliprandi, Vescovo em. di Cuneo (Italia). 9 » » Mons. Louis Ferrand, Arcivescovo em. di Tours (Francia). » » » Mons. Adolfo Rodrı´guez Herrera, Arcivescovo em. di Cama- gu¨ ey (Cuba). 18 » » Mons. Teodoro Ubeda Gramage, Vescovo di Mallorca (Spa- gna). 20 » » Mons. Michael Praphon Chaicharoen, Vescovo di Surat Thani (Thailandia). 21 » » Mons. Pierre Nguyeˆn Van Nho, Vescovo Coadiutore di Nha Trang (Vieˆt Nam). 22 » » Mons. Packiam Arokiaswamy, Arcivescovo-Vescovo em. di Tanjore (India). 25 » » Mons. George E. Lynch, Vescovo tit. di Satafi.

Recens nuntiatum est Ioannem Pisanu, episcopum emeritum Octeriensem, die 1 mensis Iulii a. 2000 de vita decessisse.