tf&írt^ GALiGA ¿OGALftiA VOCEIRO DO PARTIDO SOCIALISTA GALEGO W*W

a 2 Xeira Setembro 78

TABOA

• Editorial • Día da Patria Galega • Criterios xeráis de política táctica • Razón de ser. • 15 anos de loita • ¿Renovación dos Pactos da Moncloa? • Política E VIOLENCIA • A poesía Palestina

CONSTITUCIÓN E 15 anos de loita por unha Galicia ceibe e socialista. Mitin na Cruña. ABSTENCIÓN

Co próximo Referendum Constitucional culmina o que se deu en chamar a Reforma Política, a travesó de cal as institucións franquistas debian ser sustituidas por un réxime democrático, homologábel eos europeus, e sobre todo estabel. Este proceso controlado e programado desde os centros EDITORIAL de decisión económica do mundo capitalista de xeito que o cámbeo político non comprometerá a continuidade do sistema socio-económico existente e permitirá seguir detentando o poder, requería certas garantías. A O 25 de Xulio, día tradicional de loita por unha Encadeados polas palabras astutamente potenciación do bipartidismo UCD —PSOE e a política de Galicia ceibe e dona do seu destino político, non introducidas por estes abelenciosos políticos, o ampio consenso con AP e PCE son as claves dunha puido ser este ano, polo sectarismo e as tentacións susursalismo ofrece nos seus escaparates electoráis transición da que a Constitución é un fidel reflexo. hexemónicas de uns e polo posibilismo oportunista unha nova mercancía: Os dereitos nacionáis de Tres son desde a nosa perspectiva os aspeitos dos outros, unha data de unidade nacionalista, pero Galicia. Pero os tendeiros, os métodos de venta, os fundamentáis do texto constitucional: serviu para descalificar como tales a certas forzas e obxetivos e as casas matrices son as mesmas. A a)A instauración da Monarquía sen unha previa consulta clarificar o panorama político galego. causa dun pobo, esterilizada e aséptica, homologa, ao popular sobre a forma de Estado. A monarquía como A concentración no Obradoiro das forzas que cabo, o falso nacionalismo e o oportunismo garantía de estabílídade e continuidade ten o seu orixe queren facer política seria neste país —en expresión feliz centralista. moito antes de iniciarse a Reforma, esto é, en 1967 dun dirixente do POG- convertiu por unha curiosa cando o actual reí xuraba os Principios Fundamentáis do Os sospeitosos atentados contra as F.O.P. metamorfosis consensual o día nacional de Galicia, o día Movimento. ocurridos en Galicia no mes de Agosto deron pé a nacional galego, o día da patria galega, da nación galega, b)A consagración do capitalismo -economía de mercado- unha tendenciosa campaña de prensa na que se de Galicia, nunha manifestación contra o terrorismo e como sistema socio-económico do Estado español, que tratóu de responsabilizar dos mesmos aos partidos de apoio a unha constitución que nega precisamente sitúa fora do marco constitucional todos os programas nacionalistas, hipótese que a mesma policía os dereitos nacionáis de Galicia. de gobernos e medidas abertamente anticapitalístas. descartóu desde un principio. Afirmóuse que os Permanecer enganchados naquel tren da risa Afirmar que con esta Constitución poderia haber un comunicados da inexistente LAG estaban escritos en carecía de xustificación algunha, pero os gobernó socialista cun programa de esquerdas é unha castelán para despistar e mesmo chegóuse a acusar comisionistas da dereita e máis os intermediarios do falacia. directamente a unha determinada forza sindical. españolismo non tiñan outro obxectivo que o de c)A consolidación do Estado unitario con certa Esta burda e grotesca campaña de procesos de presentarse en sociedade no pazo de Raxoi, inda que descentralización administrativa. Nen se reconoce o intención foi a primeira reacción da dereita contra o a alfombra estivese feita coas humillacións dun pobo dereito á autodeterminación das nacións que integran o nacionalismo galego, que, pese á súa división, Estado español nen se permite a federacións das e coa vergonza dunha militancia sodomizada por mostróu a súa vitalidade o 25 de Xulio. comunidades autónomas. Os Estatutos de autonomía imperativos imperiosos e imperióis. A progresiva e desestabilízadora identificación elaborados ñas comunidades autónomas táñense que Os discursos solemnes e circunspectos dos líderes nacionalismo galego esquerda parece aconsellar un ater aps limites fixados constitucíonalmente e poderán da esquerda responsábel non poideron evitar a cámbeo de estratexia que pasa pola potenciación dun seren recortados polas Cortes españolas antes de explosión de noxo reprimido dos seus deica entón partido, galego de dereitas que, baixo o histórico someterse a Referendum. Incluso dentro do reducido dóciles militantes que silenciaron con asubios e nome de Partido Galeguista, achegue a política do ámbito das competencias autonómicas, o gobernó apupos a intervención do presidente da Xunta, consenso a certos sectores do galeguismo e rache a poderá dictar normas que limiten o exercicio daquelas. reduclndoa a sintese mímica do discurso político dialéctica da coincidencia entre loita de clases e loita de Monarquía, Capitalismo e Estado unitario son os tres durante 40 anos: un movimento maquinal vertical e liberación nacional en Galicia. esteos do proxecto constitucional e que atentan contra os dictatorial de man dereita. A manipulación dos As pezas de este xogo son a Democracia Cristiá principios democráticos, socialistas e nacionalistas que medios informativos non poderla encobrir o fiasco da fracasada ñas eleccións do 15 de Xunio e responsabei inspiran o noso ideario o que impide que "He demos a nosa realpolitik paifoca, a gran tourada cómica con Rosón da inviabilidade dunha Alianza Federalista e máis os aprobación. de primeiro espada. sepultereiros do vello Partido Galeguista, sen excluir, As análises posteriores constituiron unha auténtica Reconocendo que o proxecto constitucional supon un se cadra, a certos sectores de UCD con Rosón á deposición política, xustificacións inútiles enfeitadas avance vervo das vixentes Leis Fundamentáis, o PARTIDO ás veces cun adublo marxista, inda que de corte cabeza. SOCIALISTA GALEGO propon xa que logo a Grouchian. Foron desde reducir todo a unha equivoca O lobo quérese meter pastor. A dereita pode crear ABSTENCIÓN no Referendum como xeito de manifestar cuestión de semántica, deica o ter evitado co tantos partidos como queira, pero a usurpación activamente o desacordó co texto constitucional tanto pola espantallo do Estatuto nacional e progresista o indudábel dunhas siglas que son patrimonio histórico do pobo maneira en que foi elaborado como polo seu contido que perigo da concesión dun Estatuto rexional, pasando pola galego, por moi avalada que esté pola senilidade e a nega os dereitos nacionáis de Galicia e bloquea toda ridicula pretensión de ter obligado ás forzas de miopía políticas, é un fraude. posibilidade de transformación social no Estado español, As lousas da Historia dun pobo podaran ser entregandoo as manipulacións das multinacional, sin dirección española á asunción da cuestión nacional profanadas impunemente, a súa memoria nunca. previo referendum (art. 93I. galega. Páxina 2 CáUCtá ¿OGALÜCA MITIN CONXUNTO EN Día da Patria Galega VIANA DO CASTELO UEDS - PSG

O pasado 6 de Outubro no teatro Sá de Miranda de MITIN DO PSG EN SANTIAGO Viana do Castelo (Portugal) tivo lugar un mitin organizado pola UNIAO DA ESQUERDA PARA A DEMOCRACIA SOCIALISTA ó que foi especialmente invitado o PARTIDO O compañeiro Manolo Caamaño, ao verificar a obxetividade informativa dos xornais, SOCIALISTA GALEGO. presentar o mitin do noso partido no Teatro pode comparar a capacidade real daquel teatro Participaron pola UEDS López Cardoso, ex-ministro de Principal de Santiago, o 25 de xullo, fixo co dato de 500 asistentes ao acto que deron. Agricultura e diputado dimisionario da candidatura Verbo do seu contido, as criticas solventes independente, Rui Polonio Sampaio, antiguo lider presente que neste ano —de renuncias, parlamentario do Partido Socialista Portugués e actual transaclóns e traicións— o PSG veuse obrigado manifestáronse unánimemente favorábeles. presidente da UEDS, Mario Murteira, ex-ministro de a cvelebrar o Día da Patria Galega en solitario, Mario Orxales analizou a realidade Economía no 4 e 5 gobernos provisorios, Artur Cortez, contra da súa vontade, porque: plurinacional do Estado español, xustificou a diputado na Constituinte e concellal na Cámara de Almada a) A actitude de intransixencia e defensa dun estado nacional galego (que non e Antonio Santos secretario do Comité local da UEDS en exclusivismo que perdura nalgunha forza ten por que ser separado, pols o nacionalismo Viana do Castelo. Polo PSG participou o Secretario de política galega impedlu que a manifestación do non é arredista necesariamente) e, Relacións Exteriores, Claudio López Garrido. Día da Patria Galega fora a manifestación de exemplificando coas súas repercusións no noso No mitin, foi exposta a alternativa da UEDS á crise tódolos nacionalistas galegos, e o PSG non campesinado, amostrou a significación política actual de Portugal, os presupostos básicos dunha magoante pra o país galego dos proxectos alternativa socialista de esquerda, as liñas xerais dunha consinte que unha organización política se erga política económica e as implicación internacionais da co.monopolio do nacionalismo galego, cando o integristas internacionais do Estado español. mesma. pluralismo déste é un feito. Xoán Gato e Alfredo Fernández Prieto fixeron Pola banda do PSG, o noso compañeiro Claudio López bl O PSG refugou a ceremonia do referencia ponderada á explotación inaturábele Garrido na súa intervención suliñou as semellanzas entre confusionismo oficiada na Praza do Obradoiro que padecen os traballadores do mar e da Galicia e o país hirmán, que van moito mais ala que o mero pola dereita opresora de Galicia e os seus industria, debida á secular expoliación de parentesco étnico ou cultural pra situar a ambolosdous Traballadores — UCD coa Xunta por comparsa — recursos humáns e materias de Galicia, sen que paises nunha posición semellantes cara á problemática que que foi asistida nesta ocasión por partidos e se albisquen síntomas de mellora pola presente tolle o seu desenrolo; insistindo na necesidade dunha sindicatos que se autodenominan de erase —eis actuación gubernamental que tanxe novos meirande coordinación dos partidos da península que son o PC, o PSOE, o PT, as CC.OO, a UGT, a CSUT, instrumentos —os pactos da Moncloa e o auténticamente representantes do socialismo revolucionario de esquerda frente ás maniobras o MC. etc. — e mesmo por formación políticas consenso constitucional son evidentes claudicatorias e desmovilizadoras da socialdemocracia nos nacidas galegas — POG, PGSD— concentrados exemplos— para perpetuar vallas tocatas. dous estados -Partido Socialista Obrero Español e Partido e compadreados nun intento nidiamente Claudio López Garrido fixo un lúcido análise Socialista Portugués— e que responden ós intereses manipulador do pobo galego. político da situación que vivimos, reparando nos económicos do capital do Mercado Común. c) O PSG negouse a constituir un segundo procesos constitucional e autonómico, na 0 mitin, ó que asistlu unha nutrida concurrencia, foi bloque nacionalista pra celebrar este día, pois agresión perseverante pola dereita, mesmo que seguido dun debate no que participou con grande interés o que desorientarla a moitos nacionalistas non sexa galega, e pola esquerda de obediencia público e que se prolongarla ate ben pasada a medianoite. responsábeles das decisións tomadas polos estatal aos partidos nacionalistas, no cumios de organizacións políticas cuias bases escandoloso corremento cara a dereita dos agariman desexos diferentes — lémbrense as partidos estafáis chamados comunista e firmas de numerosos membros da ANPG socialista, e conclulu manifestando a vontade pedindo a unidade dos nacionalistas na do PSG pra encher en Galicia o valeiro existente ACTO POLÍTICO DO PSG celebración do Día da Patria Galega entre o entreguismo por unha banda e a precisamente. tentación testimuñal pola outra. E velal, xa que logo, o porqué de ter optado No cabo, dirixiron unhas verbas Xosé Luis ENRIBADEO o PSG polo mitin que non interferirá outros Méndez Ferrln, polo Partido Galego do actos aos que poideran concurrir galegos Proletariado, Manuel Regó Nieto, polo Partido nacionalistas. Cedendo no seu mitin, Carlista de Galicia, e un membro do Comité de O pasado vernes día 13 de Outono, os nosos xenerosamente, os micrófonos aos demáis Ascón cuios traballadores se atopaban en loita compañeiros da Sección Territorial de Ribadeo partidos nacionalistas e que teñen compartido drmática contra a dirección daquela empresa. O organizaron unha sesión explicativa da postura do connosco o proxeito do Consello de Forzas Bloque Nacional Popular Galego (UPG máis Partido Socialista Galego diante das vlndeiras Políticas. ANPG) que fora, naturalmente, tamén eleccións municipais e do proxecto de Constitución O mitin foi un éxito. Tocante a público, convidado, deu por resposta a ausencia e a que será sometido en breve a referendum; falou do encheuse o teatro a rebordar. E quen desexe calada. primeiro dos temas o compañeiro Secretarlo Xeral de Relacións Exteriores Claudio López Garrido e David Garda Díaz, militante da Agrupación do Ferrol, abordou o segundo deles. A asistencia foi numerosa, como adolta selo nos actos do noso partido naquela vlla norteña, e no DÍA DA GALICIA MÁRTIR coloquio aberto tras as duas exposicións debatíuse amplamente sobre o rechazo desta constitución antidemocrática e antigalega que nos queren facer tragar a dereita e mais as forzas capitulantes do consenso. Agardamos ter cumplido os nosos obxetivos de Informar e movilizar ós cidadans rlbadenses.

PÓDESE DIRIXIR A NOS en:

FERROL: Rué General Mola, 22-3° A CRUÑA: Ronda de Outelro - Edificio

"Divina Pastora. Baixo9 O 17 de agosto, cabodano do fusilamento de Bóveda, Amalia Gómez leu algúns poemas de SANTIAGO: Rúa Santiago de Chile, 28 Alexandre Bóveda, Día da Galicia Mártir, o PSG fixo lembranza do Bóveda, o filio déste, Xosé Luis -entrechán dereita. memoria afervoada dos galegos que se teñen Bóveda Iglesias, falou do nacionalismo galego e entregado en holocausto pola libertade do noso Claudio López Garrido referluse aos mártires galegos PONTEVEDRA: Rúa Barón, 1-1° pobo. dos que se fai memoria neste día. VIGO: Rúa do Principe, 11-2° Drcha. En Pontevedra, conmemorouse a data cunha En toda Galicia, o PSG instou das corporacións OURENSE: Rúa Reza, 18-GalerIas Ro­ ofrenda na campa do Bóveda e un acto político na municipais o urxente acordó de adicarlle unha rúa ou Ferreiría. A primeira, foi presentada por Xosé Luis praza importante a Alexandre Bóveda en cada lugar. ma. Entrechan-oficina 09 Vidale Amalia Gómez. Na Praza da Ferreiría, Luciano E, por certo, esta iniciativa foi secundada nalgúns Santiago Esperón glosou o significado de Alexandre concellos en días sucesivos pola ANPG. GALiCiA >OC¡ALUv¿ Páxina 3 CRITERIOS XERAIS DE POLÍTICA TÁCTICA

O pasado día 10 de Setembro o Plenario do PSG (máximo órgano decisorio en periodos cíóns de desigualdade, dominación e control burocrá-tico intercorgresuais) aprobou a ponencia que sobre "Política táctica" fora presentada pola Secretaría das masas que se dan na sociedade, e. convirten as bases dos partidos en carne de cañón ó servicio dos intereses das Xeneral Colexiada; dado o seu intrés prá comprensión da postura do Partido diante dos próximo camarillas dirixentes, incapaeltanas pro análise crítico e eventos políticos reproducimos neste número de GALICIA SOCIALISTA unha escolma do texto nos autocrítico e capan a súa capacidade pra derrocar ós seus seus aspectos mais xerais. dirixentes e sustituilos por outros máis acordes ca naturale­ za teórica do partido no que militan. Por eso, hase ter ben presente que a democracia directa non é sóio "éticamente satisfactorio", senón que é sobre todo unha condición Nos derradeiros anos da dictadura, plantexouselle á clase siquera a primeira batalla. O PSOE e o PCE, forzas imprescindible pra neutralizar a tendencia a dividir o partido dominante en España a necesidade de introducir cámbeos hexemónicas desa ezquerda, culminaron así o seu longo en clases e a desvíalo dos seus métodos e a súa política de profundos no Estado, o seu instrumento de dominación. O proceso de dexeneración socialdemócrata e deixaron ben orixen. Estado fascista tina realizado compridamente o seu papel: craro a súa renuncia a loitar de verdade polos intereses dos O PSG participou - e diriamos que inevitablemente— da manter amordazadas ás clases traballadoras e ás nacións traballadores frente ós do capital, pola defensa das nacións ambigüedade política que conleva hoxendía o termo socia­ oprimidas, para permitir a acumilación de capital que esixla oprimidas frnete ó Estado opresor, en suma, por destruir lismo. Pois no PSG coexistiron tentación socialdemócratas a posta ó día do capitalismo español. E unha vez acadado algún día a sociedade capitalista e construir a sociedade con preocupacións certamente socialistas. Aquélas con este obxetivo, o vello aparello tina pasado a constituir un socialista. tendencia a unha política morna e pactista —tanto na loita perigo prá pervivencia do sistema; pois cada vez facíase Noustante, pra poderen cumplir con eficacia o seu papel de clases coma na loita de liberación nacional— un tanto máis aguda a contradicción entre un Estado de corte feixista de amortiguadores das contradiccións do capitalismo, de dadas a acordó polos cumios en primeiro lugar. Estas, e a sociedade "avanzada" que se fora xestando baixo del. O bombeiros do neofranquismo, o PSOE e o PCE téñense que ocupadas prioritariamente na construcción dun verdadeiro conflicto manifestábase en especial intensidade en dous esforzar porque o pobo crea que son o que din ser o non o partido de masas. campos, o da loita pola libertade e os dereitos democráticos que realmente son. Teñen que convencer a todos de que a A Liorta entre ambas actitudes fíxose patente no instante e o da loita polas libertades e os dereitos nacionais. Era súa é a única política "de ezquerdas' posible hoxe; e que en que o PSG acadou un certo peso politico no pais necesario, pois, dar paso a unha forma de Estado que calquera outra, son probes utopias de extremistas ou — cadrando ca transición ó postfranquismo— e resultou mitigara estas tensións —pra que o capitalismo puidera alucinados. E pra lógralo, calquera método é bon: desde violenta na medida en que o PSOE maniobrou tentando a contar de novo cun marco político estable onde medrar— e poner medo co perigo inexistente dun golpe militar, hastra absorción do PSG. Extendeuse desda a inauguración do que, ó mesmo tempo, fose homologable ó dos Estados expulsar sen contemplacións ós militantes desconformes, Congreso do PSG, en xaneiro do 1977, até a saída dos capitalistas do espacio xeopolitico no que se enxerta o pasando polas maniobras pía destruir ós poucos partidos compeñentes do Colectivo Socialista, na primavera do español. que souperon manterse no seu sitio, ou o emprego das súas 1978, que se foron integrar descontado no PSOE. E na mes­ Hai moitos tipos de Estado democrático capitalista e, centráis sindicáis pra imponer burocráticamente a ma consumíronse, destragándose, moitas enerxías do léxicamente, a clase dominante tina de percurar que se aceptación desa explotación extra que é o Pacto da partido nunha época decisiva. Mais, de resultas, o PSG ten chegara ó máis comenente pra ela: aquél no que a Moncloa. Neste marco, o PSOE e o PCE teñen establecido unha homoxeneidade e conta cunha conciencia política, participación real do conxunto do pobo na elección e o unha estratexia verbo do resto da ezquerda tendente a ademáis dun caudal de experiencias, que ben poden com­ control dos órganos lexislativos e gubernativos sexa mínima dividir o espectro político do país en dous campos pensar a perda dun mangado de militantes con aspiracións — dentro do democrático— e, en troques, sexa máxima a nidiamente diferenciados: diferentes ás do partido. ilusión de que se está realmente participando e controlando. 11 As actuáis forzas parlamentarias. Que serían as únicas O PSG atópase, ó cabo, — e aínda que cun certo retra­ Este é o ideal de toda burguesía: lograr unha base social o con dereito a unha presencia política na legalidade demo­ so— en condicións de ocupar realmente o espacio político máis ampia posible pra un Estado no que, á hora da crática: ó precio de aceptar todos o que dicten as reducidas que se ten asignado. Un espacio que xurde das condicións verdade, sexa ela quen sigue monopolizando o poder camarillas que firman consensos habidos e por haber. O da realidade galega con tanta forza que fai que o PSG exista político. Mais, esta especie de cadratura do circo non era PSOE e o PCE serían a ezquerda dése sistema pechado e e camine despoixa dunha crise que normalmente liquidaría a doada; e, sobre todo, a clase dominante non podía falsamente democrático, e actuarían na práctica como partidos incluso máis fortes que o PSG. O PSG alenta conseguilo por sí soia: precisaba a colaboración dalguén garantes do apoio popular á farsa institucionalizada e, en porque é necesario. que gozase de credibilidade entre o pobo, dalguén que as caso necesario, como solucións de recambio pra cando o Lembremos a definición do espacio politico que abrangue clases traballadoras. considerasen como algo propio, da gobernó da dereita propiamente dita sufra un desgaste o PSG na formulación dos seus obxetivos como se aprobou chamada oposición de ezquerda. excesivo. na ponencia Política táitica: "os obxetivos estratéxicos Nefecto, se a ezquerda non consentirá en representar ca 2) Os proscritos. Sexan de extrema dereita ou de extrema fundamentáis do PSG resúmense na construcción dunha clase dominante o dúo dunha democracia de opereta, ezquerda. Doamente aillados no ghetto do terrorismo, nun­ sociedade socialista nunha Galicia ceibe. Dahí despréndese haberia que xogar a partida en serio, haberia que se resignar ca serían un problema politico, únicamente poderían ser a necesidade dunha estratexia enxertada na loita de clases a que a dictadura fose sustituida por unha democracia real problema de policías especiáis. E, abeleciosamente en Galicia e no proceso de loita pola liberación nacional do na que o control democrático non seria unha frase oca; na manipulados, estes grupos serven ademáis pra inspirar no pobo galego enxergados émbolos dous como fenómenos que haberia que desmantelar os aparellos represivos do pobo certos temores e precaucións nos momentos emparellados e combinados, que non se dan feixismo e, en certa maneira, compartir o poder con outras oportunos. separadamente. Quere decir esto que a contradición de forzas nunha situación moito menos cómoda. Situación Este esquema bipolar seria o ideal, tanto pra UCD ou AP clase e a contradición nacional combínanse e refórzanse no que en absoluto tivera sido revolucionaria nin prerrevolucio- — que así estarían seguras de que non haberia nunca máis seu papel dinámico dentro da formación social galega. naria; senón simplemente de creba democrática, tal e como unha verdadeira política de ezquerda— como pra o PSOE e Quere decir, noutras palabras, que a loita nacional pasa por a mesma ezquerda plantexara nun principio. Situación que, o PCE, que convertirían a súa hexemonía en monopolio. unha perspectiva de clase. Esto, que pra un partido ademáis, sería aceptada, por máis que fora a regañadentes, Pero, por moito que o intenten, as forzas do sistema non marxista é un principio ¡nmutábel en termos xerais —dado pola clase dominante; pois non lie quedaba outra saída. A poderán manter oculto por moito tempo ese valeiro político que un tal partido loita polos intereses das clases pantasma do golpe militar, ñas condicións da España de que deixou o corremento cara á dereita dos partidos de traballadoras e que o asoballamento nacional tradúcese nun 1975, non era máis que eso; unha pantasma esgrimida por ezquerda; valeiro que nunca poderán cubrir ou encher os reforzamento de explotación da clse e da marxinación tirios e troiáns pra xustificar as súas actuacións. partidos de extrema ezquerda. Tanto no conxunto do social, política e cultural das clases populares do ente nacio­ Deica eiquí, a situación vista desde o lado da clase Estado como en cada unha das súas nacións — cecáis ca nal— constitúe na Galicia de hoxe, un principio se cadra dominante. Vexámola agora desde a outra banda. ¿Qué única excepción de Euskadi— hai un enorme espacio máis nidio e inexcusábel que noutras nacións, dada a debían perseguir as clases traballadoras e as nacións político por cubrir. E ese é o espacio que teñen de ocupar situación de subdesenrolo e asoballamento colonial na oprimidas do Estado español diante da crise do Estado?. partidos novos, capaces de acabar eos pactos por riba e os que o imperialismo ten confinado ó pobo traballador de Dende logo, non podían soñar cunha revolución; pois que consensos das camarillas, capaces de voltar á práctica Galicia, ó travesó da acción opresora do Estado español e non se daban as condicións necesarias. Pero si aproveitar política dos verdadeiros revolucionarios: nidia ante sí das clases dominantes, do bloque hexemónico, que os problemas e a desorganización momentánea do enemigo mesmos e ante o pobo, flexible e firme á vez, sen presas ostentan nel o poder económico e político. A aplicación pra tirar as maiores ventaxas posibles —tanto no terreo das porque a revolución é longa, enraigañada nos traballadores deste criterio conduce, xa que logo, a percurar a alianza das libertades formáis como no das libertades sindicáis e e os pobos oprimidos e nutríndose das súas necesidades e clases populares non explotadoras que teñen que nacionais. E parece innecesario lembrar que a obriga da inquedanzas, poñendo sempre os intereses xerais por riba protagonizar, conbinadamente, a loita contra a explotación chamada ezquerda —no tanto que representante das clases das espúreas ambicións personáis dos xefeciños. ea colonización". traballadoras e forza organizada ó seu servicio— era empre- Esta nova ezquerda non debe aceptar a bipolarización na Pois a loita pola consecución dos obxetivos anteditos esí- gar tódalas súas enerxías en arrincarlle ó poder cantas máis que queren abafala. E polo mesmo, debe refugar as dúas xenos hoxe, entre outras cousas, a construcción dun concesiónsmellor. tentacións que inevitablemente se dan hoxe no seu seo: a partido de características moi concretas: O comenzó, todo semellaba que ía ser así. Frente á tentación realista que a empurra a integrarse nalgunha — Partido de masas. Fortemente implantado ñas clases "reforma" dos neofranquistas erguíase a "ruptura" da das forzas da "ezquerda" do sistema ca vana esperanza de traballadoras, obreiras, labrega e mariñeira. Capaz de oposición. E, aparentemente, ambos procesos ¡an refórmala desde dentro e devolvela ó campo da verdadeira impulsar éstas á súa organización e movilización pola desembocar no mesmo —unha democracia capitalista — ezquerda, e a tentación testemuñal de facerlle frente ó defensa dos seus intereses inmediatos e pola consecución pero na práctica había grande diferencia. Se trunfara a oportunismo omnipresente cun purismo revolucionario dunha sociedade socialista plenamente democrática. exacerbado que na práctica supon decote a máis absoluta ruptura ou creba, a clase dominante terla que compartir — Partido de democracia interna directa.' inoperancia política. realmente o poder; pois o novo sistema político sería o Fomentando ó máximo a homoxeneidade intelectual e resultado dunha loita de clases real, da que a clase E debe evitar tamén os vicios correspondentes a esas política dos seus membros. Controlando a xestión dos dominante teria saido parcialmente derrotada. Os partidos tentacións: II O oportunismo posibilista que, co órganos dirixentes, co fin de que non se poidan formar no da oposición terían conquerido o seu lugar ó sol polos pretexto de que sóio é posible facer "eso" en cada momen­ partido unha sorte de castas dirixentes que, á larga, propios medios; probando a súa forza popular e to (e "eso" é sempre o que á clase dominante lie conven anularían a capacidade revolucionario do PSG e a súa empregándoa. En consecuencia, a correlación de forzas da que se faga) remata por enfocar as súas accións políticas vinculación eos intereses do pobo. nova democracia e as regras de xogo que se implantarían exclusivamente en función de ventaxas inmediatas, aínda — Partido non oportunista. O teito da nosa flexibilidade terían sido moito máis favorables ás clases traballadoras. En que esto supoña anular por completo a Incidencia da meta será decote a colaboración eos que explotan ó pobo e troques, se a ruptura se sustituía por unha reforma final nc quefacer cotián. Con elo, os obxetivos fináis oprimen a Galicia, adoptando medidas contrarias ós otorgada mediante consenso, a clase dominante segui­ convírtense axiña nun mero adorno retórico. 21 O dogma­ intereses inmediatos ou mediatos déstes. Un partido non ría levando a batuta de todo o proceso e as forzas políticas tismo extremista, propio da extrema ezquerda, que oportunista non terla firmado, ponamos por caso, o Pacto da oposición democrática farian confesión pública de — como reacción frente ó anterior confunde a flexibilidade da Moncloa que é un cheque en blanco pra que o capital impotencia, o que as colocaría inmediatamente no papel de táctica co oportunismo e acaba por querer acadar os solucione a crise económica á conta dos traballadores e o comparsas —imprescindibles, pero comparsas— na cons­ obxetivos estratéxicos inmediatamente. E decir, sustitue a gobernó retrase e desvirtúe canto queira a cesión de trucción da democracia. táctica pola extratexia e condénase á inoperancia política. autonomías. Todos sabemos que esto último é xustamente o que E debe fuxir a nova ezquerda doutro vicio que contribuiu — Partido non electoralista. Conforme co acordado na sucedeu. A chamada ezquerda —con honrosas pero notablemente a que se chegara á situación actual e a que mencionada ponencia Política táctica: "O poder politicamente inúteis excepcións de pequeños partidos e, sexa tan difícil saír désta: a dexeneración orgánica dos par­ organizado que o partido representa non se apoiará tanto por suposto, da extrema ezquerda anarquista e marxista- tidos que reproducen no seu seo (tanto no modelo nos votos que poida arrecadar pra acceder a funcións de leninista- rendeuse desde o primerio momento sen librar organizativo socialdemócrata como no estalinista) as rela- Continúa napáx. 5 Páxina 4 CALiGA iOCiALÜÍA 15ANOSDOP.S.G. RAZÓN DE SER

O PSG, fundado clandestinamente o 23 de agosto de 1963, hai 15 anos, é un producto natural do nacionalismo galego; culminación, éste, do galeguismo que agramara eos provincialistas, animadores do levantamento de 1846. O movemento nacionalista galego tenta dotar a Galicia dos L>^* instrumentos de poder propios que lie acaen á nosa condición de nación. Fixose presente no país coas Irmandades de Fala, en 1916; tendo a súa primeira formulación política no Partido Galeguista, artífice do 1 ¡$m Estatuto de Autonomía de Galicia, refrendado polo pobo *^^^ y "T '"<"••• •••••v galego en 1936. E foi vilmente masacrado polo feixismo, vencedor da guerra civil. Afiuzado o réxime franquista, arredor de 1950 liquidárase o PG e encarreirárase a resistencia galega pola vía cultural, que era a única algo practicábale daquela. Logo, na década dos 60, coa primeira xeneración de posguerra na universidade e operante o galeguismo reintroducido pola vía cultural antedita, restabelécese a actividade política galega polo vieiro das organizacións partidarias. Carente Galicia de calquera formación política propia e ausentes de Galicia tódalas forzas socialistas organizadas, un grupo de vellos galeguistas e mozos universitarios danlle vida e pulo ao Partido Socialista Galego. Ao tempo que xurden, igualmente, a organización comunista UPG e un intento de Democracia Cristiana, tamén galegas. E con elo organizase novamente o movemento nacionalista de Galicia; este vez diversificado no espectro de formación políticas máis caracterizadas na Europa do entón. ¿Motivos?. O análise de clase, e mesmo a experiencia do teórica primordial e como método de análise e guía pra a gubernamentais, coa máxima ilusión de participación e finado PG, informaba que o artellamento do nacionalismo acción política revolucionaria que transforme de xeito control dos mesmos. galego nun soio partido, interclasista, serla inestábele. radical a estructura da sociedade galega presente, nunha Pois en situación tal, tendo renunciado os partidos O PSG e a UPG (coas súas escisións, POG e PGP) sociedade socialista sen clases, construida por e pra o pobo hexemónicos da ezquerda estatal a loitaren de verdade mantéñense no regó. Mentres que o intento democristián galego. polos intereses dos traballadores frente aos do capital e pola arrandéase da zoca pra o cacho — PGSD, PPG, refundición Compre deixar constancia de que algúns membros do defensa das nacións oprimidas frente ao Estado opresor, resucitadora do PG— probando que en Galicia, hoxendía, PSG, á hora da verdade, non asumiron íntegramente estes ¿non son ¡ndispensábeles partidos políticos capaces de non é posíbele máis nacionalismo que o de ezquerda. E ben resultados que foron acadaos colectivamente; porque se impulsar a organización e a movilización de clase sintomático o descaro e a violencia con que hoxe atacan ao revelan incompatlbeles co tipo de partido e o ideario político traballadora pola defensa dos seus intereses inmediatos e nacionalismo galego persoeiros do galeguismo, hastra onte acomodábele ás súas aspiracións personáis. Estes pola consecución dunha sociedade socialista plenamente supostamente de ezquerda, pra xustiticaren o seu "compañeiros", facendo pé no PSG quixeron potenciar o democrática, partidos non oportunistas cuio teito de posicionamento na dereita antinacionalista por máis que se seu brinco a un partido nominado socialista que presenta o flexibilidade non pase pola colaboración eos explotadores chame galega. engado da alternativa de gobernó próxima, pola- súa cara­ do pobo galego que son opresores de Galicia, partidos non electoralistas que participen nos procesos electorais O PSG naceu co lema "federalismo, socialismo, cterización socialdemócrata e a obediencia estatal de feito. democracia" na fronte daquel seu primeiro voceiro, O ano 1976, o PSG fusionouso co MSG. Este era unha Adiante. Afirmando que Galicia ten dereito a se producir formación política galega; mais a maioría dos seus membros con persoalidade propia no orde político xa que ten ésta nos atópanse incluidos no grupiño antedito que camiñou pra o ordes xeográfico, antropolóxico, socieconómico e cultural. PSOE lixeiro. Tamén o 1976, constitúese a FPS (Conver­ Declaraba que "somentes os principios políticos, gencia Socialista de Andalucía, Convergencia Socialista de económicos e éticos do socialismo democrático permiten Aragón, Convergencia Socialista de Catalunia (PSC7, Con­ conquerir de cheo o óptimo social na actividade económica vergencia Socialista de Madrid Región, Eusko Sozialistak, colectiva sen asoballar a condición humana". E botouse a Partido Socialista de Canarias, Partido Socialista Galego, caminar ben atento á problemática do socialismo a nivel de Partit Socialista de les liles, Partit Socialista del País Valen­ Estado — participou no Secretariado de Coordinación cia, Reconstrucción Socialista de Asturies e Socialista, no Grupo pro-Congreso Socialista, na Reconstrucción Socialista de Murcia) organizándose os conferencia Socialista Ibérica, etc.— percurando a coordi­ socialistas consecuentemente co artellamente federal do nación táctica de tódalas forzas políticas de oposición ao Estado que é postulado polo PSG. Algo antes, tíñase franquismo— a Coordinadora de Forzas Políticas e constituido en Galicia o CFPG, que integraron o PSG, o Sindicáis, en 1971, é un exemplo — mergullouse nos PGSD, a UPG, o MCG e o PCaG; cadrando conforme coas confleictos políticos e sociais en Galicia— Cástrelo de Miño, aspiracións do PSG que estivo decote por unha conxunción ponamos por caso— e profundizou especialmente no aná­ estratéxica das forzas do país cara unha alternativa política lise, na pescuda e na divulgación da realidade e a situación galega. ¿Resultados?. Tanto a sensibilización galega do noso E foi de resultas déste riguroso análise, precisamente, do pobo, alagado en sangue polo terror da dictadura, como a conocemento certo da nosa realidade concreta, alumeando constitución de partidos e plataformas políticas nidiamente a necesidade de transfórmala en función dos verdadeiros galegos, e máis o artellamento federal dos socialistas a nivel intereses dos traballadores galegos, de onde se teñen tirado de Estado, teñen incidido positivamente no proceso de os elementos decisorios dos principios básicos e o modelos liberación do pobo galego, que vai tomando conciencia de organizativo que definen ao PSG consecuentemente. Un sí mismo, adianta na diferenciación entre o propio e o alleo, únicamente pra facer chegar a todo o pobo as súas partido estructurado territorial e sectorialmente ao mesmo desacompléxase e autoflrmase na esperanza dun novo denuncias e os seus.programas utilizando a representación tempo, que adopta o marxismo como fonte de inspiración abrente... gracias a estes feitos. A galeguización e a que acaden pra dar exemplo de honostidade e coherencia a asunción do federalismo pola maioría das organizacións de máis de facer crítica constante do sistema social e político obediencia estatal é un reflexo do anterior; e por máis que que agocha a irracionalidade coa miseria e o sofremento éstas non sobrepasen apenas o nivel formal, alertan á baixo caruta democrática?. Parece obvio que así é. opinión galega que esixirá unha política realmente galega, Este partido político é o PSG. Un partido entre o descalificándose os oportunismos incuestionábelmente. E oportunismo posibilista (que actúa en función de ventxas encarréirase a liberación real dos traballadores galegos, que inmediatas aínda que se atúe o canle pra o obxetivo final) e é a razón de ser do PSG. o dogmatismo extremista (que, confundindo a flexibilidade Que o PSG ten cumplido un papel relevante na vida táctica co oportunismo posibilista, sustitúe a táctica pola política galega non se dubidará. Pro, ¿o futuro qué estratexia condenándose á inoperancia política). Galicia e o demanda?. A historia pediralles contas aos "galeguistas" pobo traballador galego necesítano. Velaí por qué non que fan o posíbele porque a representación do pobo desapareceu nin desaparecerá o PSG. Eis un campo idóneo traballador galego recaía únicamente ñas organizacións que pra a actividade política constructora do futuro socialista en imperan estatalmente. Galicia. O PSG loitou polo creba democrática, proposta común da ezquerda algún día, que debería supor unha certa derrota da clse dominante; polo que ésta veriase forzada a compartir o poder coa ezquerda realmente. Pero trunfoi a reforma neofranquista, otorgada mediante consenso; debido ao colaboracionismo dos partidos de ezquerda hexemónicos no Estado — PCE e PSOE— que líe deixaron á burguesía a exclusiva na reformulación do Estado segundo as comenencias do capitalismo actual: mínima participación r e control poo:i!a do? orejanos legislativos e GALiCiA MXiALiXA Páxina 5 15 ANOS DE LOITA POR UNHA GALICIA CEIBE E SOCIALISTA

O sábado 21 de outono celebrouse na Cruña un mitin conmemorativo da fundación do PSG que leva 15 anos de loita arrea pola liberación real do pobo galego. Cunha asistencia certamente extraordinario pra o que é usual en actos desta naturaleza actualmente: a capacidade do Polideportivo anda polas 3.000 persoas e atopábase prácticamente cheo. Abrlu o acto Eduardo Gutiérrez Fernández, segredario de formación do PSG, facendo memoria en poucas verbas da historia, a razón de ser, o proxecto de futuro e o artellamento organizativo do partido. (Resultou especialmente emotiva a impresionante ovación do público á cita de Xosé Manuel Beiras, ausente do acto por motivos de saúde). E pechouno Claudio López Garrido, segredario da relacións exteriores, cunha intervención medida e brillante encol da situación política actual considerada desde a óptica do P.S.G., especialmente no tocante aos procesos constitucional e autonómico, ao pacto social que se intenta polo gobernó e algunhas organizacións políticas ou sindicáis e ao entreguismo suicida dun sector do vello galeguismo que se deixa manexar pola dereita instalada no poder. 'I" Falaron, ademáis, e por este orden, Vicent Ventura, home fundamental no constitución da FPS que inspira os Cércles Constant! Llombart do País Valencia, Cesar Oliveira, da formación política portuguesa Uniao da Esquerda para a Democracia Socialista e Ebertahd Groske do

Partit Socialista de les liles; téndose recibido mensaxes de adhesión e solidaridade, entre outros, do Bloc de Treballadors de Catalunya e do Partido Socialista de Canarias que por uns ou outros motivos non puideron estar presentes na Curña aquel día. Das palabras de todos eles é especiamente significativa a total coincidencia en felicitar ao Partido Socialista Galego por 0 saberse manter con firmeza e dignidade, fidel aos principios que o inspiran, no espacio socialista galego; resistindo con enerxía os continuos ataques do PSOE que se chufa de ter esnaquizado outras formacións socialistas en diferentes nacinalidades. Así como a condena unánime da manipulación do socialismo que están a practicar hoxendía o PSOE en España e o PS en Portugal, posicionándose ambos na socialdemocracia xestora dos intereses do capitalismo multinacional, aínda que tenten facer ver o contrario, hipoteca­ dos ao SPD alemán e demáis influencias que configuran a internacional socialista á que pertenecen. Este mitin foi un éxito completo. E a cea de irmandade que o seguíu tamén resultou numerosa e entrañábele. Agardamos que este día signifique, ademáis, o comenzó dun encontró socialista ibérico froitífero no artellamento futuro das formacións políticas da Penínsua que non renuncian ao nome nin á práctica socialista en profundidade.

(Ven da páx. 3)

CRITERIOS XERAIS

gobernó na sociedade, como na capacidade de movilización portunismo vergoñento e do centralismo descarado do — Verbo da unidade dos socialistas. O PSG sempre na loita cotián pola conquista de esferas de poder político PSOE e do PCE, coma do extremismo autoritario e foi partidario da unidade dos socialistas que loitan nesa mesma sociedade a nivel de base, entendido como instrumentalizador das masas que é propio dos partidos consecuente e sistemáticamente pola emancipación das fundamento da viabilidade calquera asalto ó poder e marxista-leninistas, ou do nacionalismo insolidario, por clases traballadoras e pola liberación nacional dos pobos. E calquera función de gobernó que non sexa de bombeiro do máis que diga e badúe a UPG. non está disposto a hipotecar a súa práctica socialista, que capitalismo". O que non significa descartar a participación En concordancia eos análises e valoracións expostos, os é a única práctica socialista en Galicia, por ganancias nos procesos electorais, senón ó contrario: unhas elección, criterios rectores da táctica do PSG nos meses vindeiros doadas que o levarían a autonegarse. E por elo que a son unha batalla política e toda forza política real ten^de serán: f unidade dos socialistas en Galicia pasa irremediablemente estar presente nesta batalla, porque é unha ocasión única — Respecto ó campo nacionalista. A situación ten polo PSG. pra facer chegar ó pobo enteiro o seu programa e as súas cambeado radicalmente de dous anos a esta parte. A loita común no marco dun Estado único esixe, denuncias. Participar nunhas eleccións non ten por que Daquela, a correlación de forzas permitía intentar ademáis, coordinar a tódolos socialistas do Estado. E o Fra­ significar a renuncia á propia razón de ser; debe ser ocasión organismos suprapartidarios, do tipo do CFPG, que coordi­ caso da FPS —debido, esencialmente, ós ataques do r de defender esta razón e maís de propágala. E se é que se naran ás forzas nacionalistas e tiraran doutras forzas pro PSOE, xunto ca traición dos dirixentes do PSC— non debe consiguen postps de representación pública, non se terán mesmo campo. Obligando a poner por riba dos intereses facernos renunciar a tentar o mesmo por outros vieiros. O pagado co vergoñento precio da traición ó pobo. Debendo partidarios intereses de tipo unitario. E esto foi o que fixo o labor de contribución á organización é á renovación do aproveitalos pra dar exemplo de honestidade e coherencia. PSG, ca súa Proposta pola unidade, no outono de 1976. socialismo federalista —verdadeiro— no marco do Estado Convertíndoos nunha arma de propaganda ideolóxica. O Hoxe, as forzas nacionalistas atópanse nunha situación e español, ten de ocupar un lugar importante na táctica e na tempo que se reviran en instrumentos prá crítica dun circunstancias que fan imposible a consolidación de estratexia do PSG. sistema social e político que agacha baixo a carauto demo­ organismos unitarios a corto plazo. — Política de alianzas. Consecuentemente ca naturale­ crática irracionalidade, sufrimento, miseria e opresión a za do partido, o PSG teimará por axustarse ó seguinte mancheas. Polo tanto, e dado o desartellamento do campo orden de prioridades á hora de establecer alianzas tácticas: Queda definido o espacio político que ten de seu o PSG: nacionalista, desgraciadamente, —por máis que puidera 1) Pacto das forzas nacionalistas. o do socialismo democrático, nacionalista e revolucionario; semellar esaxerado— o afortalamento da ezquerda 2) Ampliación, en segunda instancia a toda a ezquerda. que ningún outro partido ocupa, nin ocupará. Tan lonxe do nacionalista galega pasa polo PSG. Unidade popular. Páxina 6 OALiGA ¿OGALftiA POLÍTICA E VIOLENCIA

A violencia está acobillada no poder constituido en dereita para defender ao Exército ou ás forzas de comunistas incluidos. toda sociedade clasista, está presente, en forma orden público. O telón de aceiro tampouco protexe O nacimento dun novo fascismo con rosto human, diversas na dinámica social mesma, mentras existan aos terroristas. Todo esto sábese. Tanto á esquerda tras da continua expansión dos aparatos represivos en clases sociáis antagónicas. como á dereita, os dirixentes políticos, desfasados, Europa occidental é a tese que sosteñen outros. A O terrorismo acompaña ás veces como fenómeno vellos ou envellecidos prematuramente son incapaces inexistencia progresiva de separacións entre o poder marxinal aos grandes cámbeos da Historia, pero hoxe de movilizar a ninguén utilizando as palabras executivo e lexislativo, a omnipresencia dos nunca os provoca nen os sobrevive. Pode alterar máis máxicas de outros tempos, feixismo, comunismo, Ministerios do Interior, as restriccións ao dereito de ou menos o orde establecido pero nunca chega a porque foron utilizadas deica o aborrecemento, defensa, a manipulación dos detidos con drogas, o destruilo. porque non corresponden xa a peligros presentes. mesmo decreto aprobado na panzer-democracia É doado denunciar a violencias, toda violencia. Estes discursos das orgaizacións democráticas (denomi­ alemana, sendo Willy Brant canciller, que impide o Arrincar as súas carautas é moito máis dificil. O nación coa que se pretende deixar como antidemocrá­ acceso á función pública aos enemigos da constitucións, son indicios de que unha nova Europa de Estados terrorismo nunca xurde da nada. Hai causas que rara ticas ás forzas que non suscriben os seus análisesl son policiáis está agromando. vez o xustifican pero que sempre o explican. A teoría tan pouco eficaces como os chamamentos papáis a policial enseña que as técnicas máis sofisticadas son prol da paz, fórmulas rituáis para desgracias xamáis A ideoloxla do Estado policial manten que non hai ineficaces mentras non estén avaladas pola evitadas. libertade sen orden, e que en definitiva o orden é a comprensión dos motivos e do comportamento dos Estas movilizacións e chamamentos ofrecen libertade. Libertade vixilada. condicional, nunha activistas. Unha sociedade que é incapaz de mirar de únicamente unha publicidade inesperada, pero sociedade cada vez máis standarizada, onde a escolla frente as súas insuficiencias agrava o mal e busca sobretodo equivocanse de blanco e desvian a non é tolerada máis que no interior das marxes cada xustificacións en vano. atención dos verdadeiros obxetivos perseguidos polo vez máis estreitas que impon o aparello de As condenas da violencia vena de onde vena que poder. producción. profiren ritualmente quen quixera facer esquencer a A manipulación periodística dos sospeitosos súa, máis todas as que orgaizóu e encubriu, non atentados dunha orgaización desconocida por Neste proceso a chamada Comisión Trilateral non deixan de ser confusas. inexistente en Galicia, LAG, apuntaba claramente a está ausente. Nun dos seus informes encol da crise da As simplificacións descriptivas, sen contido frenar o pulo do nacionalismo galego ao que se fixo democracia, dixe que o orixen daqueia está nos político, nunca explican un problema desta responsabel, cando non se lie acusóu abertamente. "intelectuáis e grupos afins que afirman o seu naturaleza. Tal é o caso do esquemático análise de Sabiase desde un principio que o orixen de tales disgusto pola corrupción, o materialismo e a Annie Kriegel do P.C. francés basado na concepción atentados era alleo a realidade política galega, pero a ineficacia... e que plantexan cuestións sobre a das poboacións en circos concéntricos. Nos núcleos campaña tina como obxetivo á esquerda nacionalista. lexitimidade... a coacción, o segredo, o fraude... pro- centráis {tanto de esquerda como de dereita) está o Casos semellantes táñense dado xa noutros paises cedimentos que nalgunha medida son inevitabeis atri­ partido en armas, que se rodea de sucesivos circos que de Europa. Abonda recordar os procesos de intención butos do gobernó". E tamén "afirmar que o único re­ van desde a complicidade directa, pasando pola sim­ da dereita alemana contra Gunther Grass e máis medio dos males que sufre a democracia é asegurar a patía, deica a indiferencia. O férreo control central Heinrich B6II, considerados intelectualmente democracia, equival na hora actual a botar aceite no que non tolera ningunha disidencia val xenerando responsabeis dos asesinatos da Baader-Meinhof, ou lume". campaña do P.C. italián contra Alberto Moravia e Leo­ unha espiral de autodestrucción na que se consume o Curiosamente a democracia é o único réxime que nardo Sciascia acusadis de complicidade moral co fenómeno. para progresar e mellorar necesita desenvolver o dis­ As condicións políticas de cada país confirenlle á terrorismo das Brigadas Roxas. gusto pola corrupción, o materialismo, o abuso do se­ violencia unha especificidade propia en cada caso. A Caza de sindicalistas sostida nos USA durante a gredo, polo fraude, que non son nunca inevitaveis atri­ Asi en Alemania que é un Estado desenvolvido, as primeira guerra mundial polos Law and order Committes butos dun réxime de libertade. e dirixida polos grupos patronáis é outro triste concepcións da fracción Exército Roxo venen Mals ala do fenómeno do terrorismo, a esquerda explicadas ñas seguintes palabras de Ulrike Meinhof: exemplo das consecuencias deste tipo de campañas. europea ten que plantexarse a identificación dos "Só a guerrilla urbán pode impedir a chegada dun O caso de Italia reviste un especial interés. A verdadeiros perigos da democracia, ben distintos sen novo fascismo orgaizado a escada internacional que intransixencia no caso de Aldo Moro atinguiu cotas dúbida dos grupos marxináis e do espantado do auto­ en Europa ten un instrumento privilexiado, a socialde- solprendcentes. As seccións sindicáis da CGIL foron ritarismo das camisas azules ou pardas, os brazos en mocracia, aopoiada na enorme potencia económica disoltas en certas universidades e chegóuse a propo­ alto e as concentracións histéricas. do imperialismo alemán, o cal está á súa vez sometido ner a creación de milicias obreiras antiterroristas ñas fá-, O verdadeiro perigo está nese autoritarismo con á hexemonia do capital americán. Este superpoder bricas. Un dirixente do PCI diria: "Vémonos rostro human, aparentemente respetuoso coas despois de ter disuadido en Occidente toda contrao­ convertidos en bombeiros coa clase obreira, e en formas legáis, civilizado, cortesmente coactivo, fensiva proletaria someterá aos paises do Terceiro policías coas problemas de orden público". amablemente represivo, con millóns de vecinos Mundo. Para que fracase este proxecto hai que Un dato a ter en conta é que a operación policial de vixiándose mutuamente, con tecnócratas educados baterlle no corazón. A forma de orgaización do inter­ búsqueda infructuosa de Aldo Moro, permitiu según que auxiliados por computadoras naturalmente des­ nacionalismo proletario nos centros do capital sera a cifras do Ministerio do Interior o control de 7 a 10 provistas de instintos sanguinarios, farán docemente, guerrilla ñas metrópolis". millóns de persoas en dous meses, esto é, a maioria discretamente, funcionar as máquinas de moer a O obxetivo é abater ao mesmo tempo o capitalismo da poboación adulta. Para algúns comentaristas os crítica, de esterilizar o pensamento, de afogar a liber­ e a democracia formal. Esta óptica aceptada por unha resultados electoráis do PSI co seu humanismo tade sen un berro de door ou de carraxe. minoría ínfima conduce ao aillamento, xa que uns oportunista, responderon en boa medida á cantos atentados non ahondan para crear unha preferencia por un Estado feble e corrupto antes que auténtica guerrilla urbán. Farán correr o sangue, un Estado policial. manterán un clima de inseguridade, pero non A xustificación da delación en defensa da democracia destruirán o sistema. Moi ao contrario provocan a na prensa alemana e italiana recorda á Alemania nazi repulsión e a indignación xeral. e máis ao países do Leste onde os educadores As Brigadas Roxas parten dunha concepción invitaban aos nenos a sinalar as desviacións políticas distinta. Consideran Italia como un país dos seus país, ou ás denuncias que na resistencia subdesenvolvido cunhas características que permiten francesa e máis na guerra civil española permitiron a a creación dun 'exército revolucionario. O seguinte realización de venganzas persoáis. texto é ben explícito: "Creemos que a acción armada O terrorismo pode ser eliminado sempre por medios é únicamente o intre culminante de un ampio traballo legáis. A OAS que disponía de ampio apoio na político a travesó do cal a avangarda proletaria e o poboación e no aparato do Estado, foi desmontada movimento de resistencia se organizan de xeito sen necesidade de recurrir á delación. directo en función das súas necesidades reáis e As Brigadas Roxas nunca gozaron de tantas inmediatas. Noutros termos, para as Brigadas Roxas, simpatías como a OAS e desde logo as deceas de a acción armada é o remate dun traballo de clase en miles de denuncias que reciben as autoridades de profundidade: é a súa perspectiva de poder". Bonn, non poden evidentemente referirse á Os atentados das Brigadas Roxas non movilizaron minúscula orgaización Baader-Meinhof. deica hoxe á clase obreira. pero serviron Demócratas para quen as libertades das que gozan admirabelmente aos pontífices do orde. non son formáis, humanistas dunha cultura que Máis conocido por nos é o caso de Euzkadi onde a repugna a violencia, cristiáns cunha moral que limita loita armada ven definida nunha perspectiva de libera­ estrictamente o dereito de recurrir á forza, marxistas ción nacional. A evolución na estratexia de ETA, des­ que condenan a violencia individual cando non se de o atentado selectivo deica o actual e sistemático apoia nun movimento de masas, desenrolistas ataque ás FOP e aos mandos militares, parece buscar preocupados por manter o orden indispensábel para o a intervención directa do Exército que cree unha desenvolvimento das súas operacións, idealistas situación semellante á do Ulster coas tropas xenerosos pero ineptos para organizar a acción británicas. revolucionaria sobre a que discurren indefinidamente, Podaríamos seguir analizando outros casos, como o indiferentes absorbidos polas delecias da sociedade de Irlanda ou Córcega, e advirtiriamos sempre unhas de consumo, a inmensa maioria das poboacións de características propias e singulares. Europa occidental son naturalmente hostiles ás A violencia da ultra-dereita e a súa impunidade é de concepcións e métodos violentes. sobrea conocida no Estado español, o mesmo que a Para Leonardo Sciascia no caso italián a violencias chamada estratexia da tensión ou trama ñera da "é a mala herba que nace entre as ruinas de un país. A dereita italiana desde 1969. mala herba sirvelle agora ao poder para encobrir as A tendencia a identificar toda violencia sen analizar ruinas, pero o problema da herba ruin só se resolve as causas que a provocan en cada caso, pretendendo eliminando as ruinas e non ao revés". que todo é o producto único dunha civilización que Para outros a raiz do problema está en que o PCI nos conduce aos primeiros limites, constitue unha dceixóu un ampio sector social privado de simplificación que encerra calculadas inexactitudes. representación (e que agora a refuga) e que enfrente Os gobernos europeus non necesitan da extrema non ve máis xa que xestores do poder e da represión, GALiGA XKiALiXA Páxina 7

(Texto dun comunicado, que pola súa inserción mutilada na prensa e polo seu interés reproducimos) ¿RENOVACIÓN DOS PACTOS DA MONCLOA?

Tras un ano de reinado dos Pactos da Moncloa concluimos: 5.— Os acordos que se proponen teñen naturaleza de "pacto social" eo mesmo ten que sexan firmados por UGT e CCOO ou que a estas firmas se sumen as do 1. —Se ben se cumpliron os aspectos de saneamento que corrían a cárrego dos PSOE e PCE, dados os ben conocidos e estreitos vencellos daquelas centráis traballadores, gracias aos cales o ritmo inflacionario foi frenada e o déficit sindicáis con estes partidos políticos. exterior reducido: a creación dos 400.000 posto escolares de EXB, dos 200.000 6. —Tanto o Pacto da Moncloa como a renovación que se intenta, dado o seu de educación preescolar e os 100.000 de BUP, os plans de fomento do emprego plantexamento centralista, ignoran as diferencias de nivel de salarios e de xuvenil, a restructuración dos sectores industriáis en crise, o establecemento de desenrolo dentro do estado español. Pois, a simple fixación de medidas mecanismos de control e saneamento da Seguridade Social, etc., etc. conxuncturais non resolverá o problema económico de Galicia, nin a grave crise permanecen ainda inéditos; e non vale decir, como fai a UCD, que se cumplirán que atravesa o seu sacareño sector industrial. O noso problema non é tanto de antes de fin de ano, porque é materialmente ¡mposibel. paro como de inexistencia de postos de traballo endexamais creados. Por esto, 2. —O saneamento dos desequilibrios citados (inflación e balanza de pagos) levou calquer pacto amañado en Madrid non fará senón manter as diferencias que emparellada a disminución do nivel de ocupación, O nivel de parados supera o existen actualmente no estado español. millón, e o estado español, co 34,05 % de persoas que traballan sobre o total da poboación, ostenta actualmente a tasa de actividade máis baixa de toda Europa. En consecuencia, o PARTIDO SOCIALISTA GALEGO (PSG) considera que antes de 3. —E nin a inflación está atallada, nin o déficit da balanza de pagos está correxido, calquer tipo de pacto a niveel de estado débense plantexar os problemas a nivel de porque permanecen inalteradas as causas básicas que xeneraron estes Galicia a elaborar una plan de medidas que nos permitan saír do subdesenrolo e do desequilibrios, nin houbo unha acción correctora decidida dos graves problemas bloqueo económico. que aferrollan o noso desenrolo económico. Os Pactos da Moncloa foron un Plan de Estabilización a corto plazo, encuberto baixo promesas de reforma a longo plazo. 4.-Agora tentase a renovación destes pactos, baseada no sometemento dos Santiago, 4 de Outono de 1978 salarios: un tope de aumento do 12 % frente ao 22 % estipulado nos pactos Secretaría de Prensa pasados. Emilio González

OS PATRONS DE EUROPA

Inda que sexa unha visión un pouco esquemática, e políticos que comportaría unha Europa unida perse- intereses que non coicindiran eos de Europa e cuias é interesante a clasificación das burguesías que esta­ guindo outros obxetivos que os que corresponden ás actividades non estarán xa vencelladas ó blece D. Lénegre, membro do P.S.U. francés, nun empresas multinacionais. desenvolvimento europeo. De xeito que as dos seus traballos. Pra aquel, as forzas actualmente c. — Unha burguesía que se desenvolveu á sombra do institucións europeas poden chegar a ser un freno ou no poder en Europa repartense nos tres seguintes Mercado Común nalgún dos países da Comunidade un atranco que lies tenten de imponer uns obxetivos grupos: capaz de dominar o mercado europeo pero hoxe por que non son os seus. E o caso da Shell, Unilever ou a.— Unha burguesía nacional dirixente de empresas hoxe impotente ante os xigantes americans. Estas Philips. que subsisten por unha renta local ou polas facilida­ son as que constituen a base da pretendida "Cons­ Sendo o único fin do Mercado Común o favorecer des do Estado, electorais ou razón similares. Incapaz trucción Europea". Estarían dacordo en que unha a expansión do capitalismo salvaxe, xenera forzas de se modernizar e competir internacionalmente, está "política europea" as protexera contra a competencia que responden únicamente ós mecanismos do bene­ abocada irremediablemente á desaparición sendo cla­ exterior e lies proporcionara subvencións e apoio ficio e praos que Europa non é mais que un campo ramente hostil ó Mercado Común. O esencial do seu técnico que lies asegurara algunha ventaxa sobor dos nun intre do seu medre, un medio de xeito de traballo é a sólida rede de relacións coa fun­ seu adversarios. Hostiles as políticas estafáis suscep­ desenvolvimento, pero nunca unmha estructura da ción pública nunha osmosis perfecta entre altos fun­ tibles de frenar o seu crecimento, estarían por unhas que teñan necesidade de xeito permanente. cionarios e diríxentes de empresa. A este grupo pre­ institucións comunitarias que fosen a expresión dos O Mercado Común non provoca, pois, a aparición téndese asimilar conscentemente a cantos se oponen seus intereses frente ás máis poderosas, e que dunha patronal europea. Europa podería chegar a ó Mercado Común por outras razóns. poideran servir pra crear un imperialismo europeo en convertirse nunha comunidade de homes, nunha co­ b. —Unha burguesía internacional portavoz das mul- conflicto eos outros. munidade de traballadores, praos patrons non sería tinacionaís. O seu obxetivo é aplicar a sua estratexia Pero hoxe por hoxe as empresas que poderían ser­ mais que unha xustaposiqión de rivalidades. Praos 1 nuntia zona tan ampia como sexa posible. Poden vir de base económicas a Europa, nin teñen talla franceses da Wendel, a alemana Krupp é un enemigo adaptarse igualmente a un mercado homoxéneo que europea, nin intereses específicamente europeos ainda máis noxento e abafante que a U.S. Steel, e ás diferencias existentes nos diferentes ámetos esta- máis que de maneira provisoria. Antes ou despois o non teñen pois interés algún en común pra se defen­ tais. Esta satisfeita pola situación creada polo Merca­ trust demasiado feble pra facer frente ás presións ex­ der contra a americana. do Común e quere tanto a sua extensión como a súa teriores será integrado por un conxunto maís vasto O Parlamento multinacional elexido por sufraxio porfundización. 0 único atranco pra elas sería a ou ben a lóxica do crecimento capitalista levaráa universal do que se está a falar, o único que pode aparición de institucións dotadas de poderes conside­ exercer a sua influencia fora de Europa e adquirir proporcionar xa, é unha dubidosa lexitimídade demo­ rables e apoiadas polos medios técnicos económicos unha estructura multinacional e por conseguinte con crática a unha Europa atlántica, pero non europea.

ENCONTRÓ "UNION DE ESQUERDA PRA

DEMOCRACIA SOCIALISTA"-" PARTIDO SUSCRÍBETE A: SOCIALISTA GALEGO". "GALICIA SOCIALISTA" Axudaras a auténtica voz dos socialistas galegos.

O pasado sábado, día 7 de Outono, celebrouse na cidade portuguesa de Viana do Castelo o primeiro dunha serie de encontros que a nivel de dirección levarán a cabo a UEDS e mais o PSG. O intercambio de información da situación política nos dous países, a problemática que afecta ó socialismo de ezquerda na península ibérica, posibles intercambios e colabouracións sobre Ronda de Outeiro temática concreta e a programación de aqueles e destas pros próximos meses foron os puntos Edif. Divina Pastora, Baixo 9 tocados nesta sesión de traballo entre os dirixentes dos dous partidos. ACRUÑA O PSG califica o resultado deste encontró como moi positivo. Páxina 8 CAUCA ¿OGALUÍA A POESÍA PALESTINA ENTRE A FERIDA E O SOÑÓ D<\ TERRA Por har Ben Jelloun

"Veno dunha familia de arxila Con esta xeneración de poetas palesti- moito o marco dunha poesía de resisten­ loitan. Estando moi próximo a Darwich, e da verba "Amén", is alonxados da córrante pesimista e lin­ cia e imponse na avangarda da literatura reclámase nembargantes dos grandes sobor das costas do pasado da poesía árabe, haí máis que unha cha­ árabe. poetas clásicos como Al Mutannabi e Al tina un soñó, unha nai, lí..ida á resistencifl, hai un renacimento do Non se pode deir o mesmo de Molne Maári. A palmeira de Ammán" é un dos tina un saco de estrelas, novo home árabe, o home do rexeitamen­ Bessisou, conocido pola sua arte do reci­ seus poemas encol da masacre de 1970: veno de calqueira lugar. to, que martela as verbas na violencia da tal. Sabe falarlle ás multitudes. Viveu a das promesas dunha muller ferida, historia dunha revolución. guerra civil do Líbano e presenciou a caí­ "Marcharon... saín da rachadura dun tecido" I...I A realidade dos campos e da exclusión, da de Tell —El —Zaatar, o que o incita a deixaronme sobor do tronco da palmeira a ferida vivida e a brutalidade imponen ó escribir decote poemas na corrente do rea­ e enton medreia travesó das suas ponías, Quen asi fala é un soldado, un comba- poeta palestino unha creba coa retórica lismo simbólico. medrei con elas tente das áreas, nado embaixo dunha ten- clásica e o rexeitamento da lamentación. E A nova xeneración que se afirma neste e, como testimuña, tomaba o vento que da, nun campo de refuxiados, cunha íden- unha poesía que se desmarca dun pasado intre non racha co grupo Qassim-Tougan- acariciaba as miñas feridas: tídade vacilante, unha identidade a recon- recente ou lonxano impreso pola nostal- Darwich. Carece de audacia no proceso de os cascos dos so/dados, un patria caída en querir, un nome a levar e a defender. E un xia. rexeitamento e creba coa poesía árabe clá­ farrapos, filio da ferida e do soñó. Un soñó tolo: Non fai mais concesións, fala da caída sica. Digamos que estas voces teñen ainda as fiestras do pazo tráenme osaulidos, unha patria, unha térra e. unha oliveira. O das máscaras e da "traición dos hirmans". mais tendencia a politizar os seus escritos. un tellado caí sobre a cabeza dun neno soldado é taimen un poeta. E a voz de A creba non significa o abandono do patri­ Khaled Abou Khaled, nado en 1944 na o berro dunha nai af/ixida Mahmoud Darwich, poeta da resistencia monio popular, senón ó contrario, revalo- Cisxordania, traballo con minuciosidade a ela celebra a entrada dos Reises na aldea palestina. rizar e integrar este patrimonio amenazado estructura do poema co que quixera res­ tranquila A poesía palestina é comtemporánea do de desaparición cunha nova visión é o que ponder as suas conviccións marxistas. Es- (...) tempo brutal e da historia falsificada. 0 supo facer AL Qassim. Coa mesma esixen- tudante no Cairo, manten na sua poesía a Abandonado ós meus sonos rotos pobo palestino espallado entre as negras cia, outro poeta que tamén quedou en Ga­ herencia dos poetas exipcios que medrei na saiva da palmeira tendas e a desesperación, logo ergueu a lilea, Tawfiq Az Zayad, que non deixou a marcaron a xeneración dos 60, Abd Assa- e convertinme no seu perfume e no seu sua térra, que quixo quedar co seu pobo, sua voz. Non soio para recitar discursos bour e Ahmed Higazy. Voz labrega, froito... senón para falar do cotián, da memoria "gardians da sombra dos laranxos e das Khaled non se afasta de dous temas cons­ (...) amoreada nos campos, falar dun soñó ur- oliveiras", di a quenes intentan desaloxa- tantes da poesía palestina: a térra e a vol­ E si un día quere WIDOS xente: o de existir. lo: ta. A térra cantada con lirismo. Un canto a convirtireime en • ' Ningún pobo viviu sen poesía. 0 pobo varias voces, un xeito de decir a comple- e tomo ó vento í palestino, cecais mais que ningún outro "Sembramos as ideas como levadura na xidade dovivido en suspense. E tamén a mesturou a poesía coa loita supervivencia masa, palabra da sinxeleza e da serenidade, a da Hai outros poeta;, no combate militar e na resistencia. A poe­ os nosos vernos son de xelo lucidez o nomear as cousas como neste nocidos como May S< sía palestina é ante todo un útil de comba­ pero os nosos corazóns votan lume. extracto de "O viaxeiro": ghothi, Sakhr, Yahia ,- te que se preocupa pouco de modas litera­ Si temos sede exprimiremos as pedras, Hessine, etc. Abou Af rias. aparte. E un narrador, comeremos térra "Hacia ti son levado polo paxaro da nos­ si temos fame, que prefire coryír e^ala^ rias. Así, ñas "Crónicas da dor palestina", talgia Mahmoud Darwich responde á poetisa PERO NON PARTIREMOS Apropiase do acfcntec^r)*n que se endona dos regatiños Fadwa Touqan: e non seremos avaros co noso sangue. sensibilidade e hu/nof P$< ou da ponía dunha oliveira Eiqui un encontró coa r para pousar as suas ás "Non éramos temos un pasado, un presente lume, no canto alí anzai^elebra o recen nados, antes de Xunio, Eiqui está o noso porvir..." poema da térra I cara a multitude tras unha estación de verdor que non se deixí' ¡ por iso a nosa pasión non se esmigallou Fadxa Touqan, nada en Napluse onde (...) ter pola nostalxia entre as cadeas. dun Oun Kalsoun: magoxia oportu- quedou despois da ocupación en 1967, é Estes tempos crueles Velahi vinte anos, ¡Ou miña hirmán/ nista como o libas Qabani, conocí- testigo da derrota, ouxeto de asoballa- ouviran un día a voz do profeta do, por cantar o ct } que nos non escribimos poemas neníno e que nos mento cotián, fala da evidencia da ferida e anunciando a chegada do noso Xerusa- senón que combatimos". seus textos ven d 'uir a muller por do odio depositado no seu corpo: lem". Palestina. Isto non lie resta nada á sua calidade e á O público do mundo árabe está moi "¡Ou meu odio arreguizantel Autor de cinco obras, Khaled acaba de súa forza. A poesía seguiu pouco máis ou atento á poesía palestina. No último festi­ Mataron o amor en min. publicar "Non me conoce a oliveira" poe­ menos a evolución política. Os poemas val de Cartago, .onde actuaron Adonis, Transformaron o sangue das miñas veas ma sobor da guerra civil do Líbano na que dos anos 60 percuraban facer ouvir a voz Darwich e Qabanv»había máis, de 5.000 en glicerina e brea." se atopa entre os cambatentes. de Palestina, hoxe os poemas testimuñan expectadores. a determinación dun pobo a recobrar a sua Ahmed Dhahbour é, sen dúbidas, a re­ A Mahmoud Darwich reprochóuselle o Na sua antoloxía Laabi conclue en 197": térra e a sua identidade. Poesía para a velación destes anos. Está considerado ter deixado os territorios ocupados pra irse "Asi por riba das fronteiras creadas polos existencia, esencial na memoria dun pobo, como o novo'Darwich. Despois da masa­ a Moscú. A volta instalouse en Beirut ocupantes, por riba das lomas e das rir esixente, molesta. O seu alcance é real, cre de 1970 en Ammán, publicou "Kar- onde dirixe unha revista editada polo Cen­ ras, as ráfagas dos combatentes o mesmo déla nace o temor á subversión das autori­ bal", un dos textos máis fermosos desta tro de investigacións da O.L.P. Un dos tempo que os poemas de Darwich, Al dades da ocupación. Raras son as institu- nova xeneración dos campos e das masa­ seus primeiros poemas, "Carnet de Iden­ Qassim, Az Zayad e de tódolos poetas cións políticas e militares que non tentaron cres de Xordania e Líbano. tidade" convirtiriase nun dos máis céle­ palestinos manteñen día e noite un diálogo abafar a voz do poeta. Hummayad foi ase­ De orixen moi probé, este mozo nudo e outamente poético e revolucionario" bres da poesía palestina: puro introduciu na poesía palestina a reali­ sinado en 1950 polos invasores de Galilea. Falando dos nenos de 1948, Al Qassim dade do campo. Sobria e dunha lucidez Era querido porque falaba para quen non di: tina o dereito á palabra. Os cantos de "Inscribo aceda, Dhabour bórrase detras do que es­ Hummayad seguiron circulando nos son árabe, cribe. campos, baixo as tendas. Non era a pri- o número do meu carnet é o cincuenta mil, Non quere alterar a escritura senón de­ "¡Ou meus hirmans morenos e espidos! meira voz abafada. Abdellatif Laábi recolle teño oito fillos cir no línguaxe dos recluidos baixo as ten- soñando unha bandeira na sua antoloxía un texto anónimo dun e o noveno... vira despois do verán das o que esta época fai sufrir á sua familia ¡Ou meus hirmans espallados! e ¡ou meu mozo palestino aforcado unha manan de ¿añoxaraste? e ó sue pobo. No que di hai pudor e verda- poema desgraciado! 1936: Inscribo de. Define coa esixencia dun neno aquelo Ainda temos que seguir son árabe, que non pode soportar, sen demagoxías, a oración dos xustos "¡Ou noite¡ trabal/o eos meus compañeiros de sorte sen retórica. Está alí, onde pensa que debe ainda nos queda liña antes de darlle a volta Deixa que o preso remate as súas lamenta- nunha canteira, estar, entre os desheredados, entre os que á historia." cións. teño oito fillos, Non creas que é o medo arrincolles da roca o que me fai vir as bágoas, o pan, os vestidos e as libretas, choro sobor da miña patria non veno a medigar a tua porta e sobor dos nenos que deixei na casa. e non me axionllo ¿ Quen os alimentará despois ñas lousas do teu adro se os meus dous hirmans ¿añoxaraste? foron aforeados antes camin..." (...) Amo por riba de todo o aceite de oliva e o Pata Samih Al Qassim, poeta dos terri­ tómelo torios ocupados, a poesía non é sóio un Omeu enderezo: combate, senón tamén un sopro de vida: Unha aldea perdida... esquencida, "A poesía para min quere decir: Estou vi­ con rúas sen nome, vo, existo". e todos os seus homes... no campo como Existir, fora das noxentas leendas se­ na canteira mentadas polos antergos, ser da térra, ser aman o socialismo a térra mesma, esta é a percura da identi­ ¿añoxaraste? dade. Samih AL Qassim, nado en 1939 en Zargah, órela oriental do Xordán, non dei- Neste poema claro e directo, reconóce­ xou a térra dos devanceiros. Refugou o se a tódolos homes coa identidade confis­ exilo e fixo dése rexeitamento un símbolo cada, asoballado por unha autoridade in- da resistencia. Di: "A nai simboliza ós ára­ vasora. Poema-panfleto, militante, nece­ bes que quedaron no interior". A súa pri- sario no intre en que a identidade palestina meira obra é de 1958, o seu tíduo: "Corte- inda non se impuxera no mundo, pero que xo do sol". Pero coa derrota de xunio de hoxe Mahmoud Darwich considera 1967 a sua poesía xurdiria coa urxencia superado tanto na forma como no contido dun novo nacimento: e refuga recítalo cando lio piden porque seguir declamándoo sería non ter en conta "O cinco a evolución da resistencia e das suas con­ do pasado mes de xunio quistas. Os derradeiros textos de Darwich devolvemos/le á morte desconcertan ós que esperan atopar unha ás suas valixas diplomáticas, poesía de resistencia clasica, con slogans arricémoslle ó vento occidental e anacos de bravura. Convertido dalgún tódalas decoracións manchadas xeito no "embaixador do soñó, palestino" do sangue dos nenos e da vergonza dos soupo evitar a trampa do enventual e do escombros (...) circunstancial. Non soio contribuíu a darlle novas dimensións á poesía sinón que par- Mais para que todo o mundo escoite ticipou, ó mesmo tíduo que o poeta sirio o que dixen, Adonis na revolución da poesía árabe de repltos hoxe. Rica e difícil, complexa e moi elabo­ o 5 de xunio pasado rada, a poesía de Darwich supera con voltamos ó mundo

Imprime: Meixonfrio S.A. - Offset Fotocomposición - Tel. 581509- Santiago Depósito Legal: 857/1978