1 KASAYSAYAN NG PASYONG MAHAL NI HESUKRISTONG PANGINOON NATIN (COPYRIGHT 1949 by IGNACIO LUNA & SONS) Panalangin Sa Diyos Oh

Panalangin sa Diyos

Oh Diyos sa kalangitan Emperatris na mataas Hari ng sangkalupaan ng Patriarkas, Propetas Diyos na walang kapantay, Birheng walang makatulad, mabait lubhang maalam bukod sa babaing lahat at puno ng karunungan. ng nag-iwi sa Mesias.

Ikaw ang Amang tibobos Yayang ikaw ay di iba ng nangungulilang lubos batis ng Misericordia amang di matapus-tapos, binabalungan tuwi na, maawi't mapagkupkop ng awa't mahal na grasya sa taong lupa't alabok. ng bunying tatlong persona.

Iyong itulot sa amin Kami po ay uod lamang Diyos Amang maawain sa lupa ay gumagapang mangyaring aming dalitin, lipos ng dilang kasamaan, hirap, sakit at hilahil Birhen, kundi mo tulungan ng Anak mong ginigiliw. anong aming kapakanan?

Panalangin sa Mahal na Birhen Ang paglalang ng Panginoong Diyos nitong buong mundo At ikaw Birheng Maria Ina't hari ng awa ka Ang lupa't sampu ng langit bukod sa tanang sampaga, hangin at ang himpapawid di matuyo't di malanta hayop, isdang nasa tubig, dikit mong kaaya-aya. taong hamak na bulisik may karamdaman at bait. Ikaw rin po't siya lamang Sedes Serpientine ang ngalan; Ano pa't ang balang bagay luklukan ng karunungan na di nating natitignan at kaban kang sinusian dapat sampalatayanan, ng Diyos sa kalangitan. na ang isang Diyos lamang ang may gawa at may lalang. Toreng walang pangalawa ni David, bunying Propeta Dili iba't at siya nga bahay na ganitong sinadya, lubos na may manukala pinamahayang talaga ng gawang hindi mahaka, ng ikalawang Persona. kusa niyang inadhika sa taong hamak na lupa. Ikaw rin Birheng Mahal bituin sa karagatan Kaya ngayon at ang dapat mapag-aliw sa may lumbay, tayo'y maniwala't sukat kuta ng makasalanan sa Santisima Trinidad, matibay sa katibayan. tatlo sa pagka-Personas iisang Diyos na wagas. Reynang walang kahulilip ng sanlangitan angheles Ito ring Diyos na tunay 2 walang punong pinagmulan aniya ay pawang tapat wala namang katapusan, at Diyos ang napahayag. ganap na kapangyarihan ganda't kaluwalhatian. Anim na araw ay bago na niyari itong mundo Mistulang Diyos na isa sampu ng gawin ang tao, tatlo sa pagka-persona nagtahan sa ikapito walang huli't walang una, itong Diyos na totoo. bait at omnipotensia paraparang maligaya. Ito'y pasunod sa atin ng Diyos na maawain, at kaya ipinagbilin na talimahin at sundin ang Sabado'y ipangilin.

Na kung sa bilang ng tao Ang una niyang nilalang, una ang Amang totoo ang langit na kataasan; ikalawa ay ang Berbo, doon sa kailaliman at ang personang ikatlo nitong lupa ay nilagyan Diyos Espiritu Santo. ng impiernong parusahan.

At silang tatlo ay lubos iisa ang pagka-Diyos Doon ang balang malupit kaya't ang wika sa simbolos, parurusahang masakit Qualis Paper, talis Filius ng hirap na di-maisip, talis Espiritus Sanctus. at di-totoong umiibig sa Diyos, Hari ng Langit. Di samakatuwid baga kung ano ang Diyos Ama Ginawa rin Niya naman gayon din ang Anak niya, sa Langit na kalamanan, siya rin at dili iba Angeles na karamihan, yaong ikatlong Persona. mga espiritung tunay na walang bakas katawan. Misteriong hindi mahaka ninomang pantas na dila; Ng Lunes, pirmamento Diyos ngani palibhasa siyang ginawang totoo puno na may manukala ng Diyos na masaklolo, ng lahat niyang ginawa. pinagbukod naman dito ang tubig sa buong mundo. Sa buong Sangsinukuban itong Diyos ang may lalang; May ginawa siyang dagat, sa Kaniyang wika lamang na sakdal pait at alat, langi't lupa't dilang bagay may matabang at masarap, nayaring hindi naliban. biyayang di hamak-hamak nitong Diyos na mataas. At sa Henesis na libro, nalalaman ay ganito: Nang Martes, pinamutihan nang lalangin itong mundo itong mundong kabilugan nitong Diyos na totoo, kahoy at madlang halaman kaarawan ng Domingo. ay hayop na bagay-bagay, kalugod-lugod kung tingnan. Tinotoo't siniyasat ng Santa Iglesiang dilag Mierkoles ay ginawa rin ang sa Henesis na sulat, nitong poong maawain, 3 araw, buwan at bituin, na kinamtan tuwina na madlang talang maningning ay hindi magaling baga, nakaaaliw sa tingin. ang siya ay nag-iisa sapagka't walang kasama. Doon sa Huebes na araw ginawa rin Niya naman Ano nga'y nang mapanood mga hayop isdang tunay: nitong maawaing Diyos ibon sa hangin ang tahan alipala'y pinanaog, isda'y sa tubig ang bahay. ginawa ng Poong Diyos si Adan ay pinatulog. Nang ganap na't walang kulang dito sa sangsinukuban Ang ginawa nga pagdaka ginawa rin di naliban, ng Diyos na Poong Ama doon sa Biernes na araw nang si Ada'y maidlip na, ang ama nating si Adan. sa dakong kaliwa niya isang tadyang ang kinuha. Ang tatlo'y nagsang-usapan ang tao ay gawin tunay At ito ngang isang tadyang anila'y atin larawan, siyang hinugot kay Adan ang wangisan at bagayan ng Diyos, na Poong Mahal, ng kaniyang katauhan. at saka binendisionan ng Kaniyang kamahalan. Nang mayari't matapos na katawan ng tao baga, Pagiging tao ni Eba hiningahan kapagdaka, si Adan ay ginising na; doo'y siyang pagsilid na Adan, hayo't magbangon ka, ng buhay at kaluluwa. tingni ang iyong kasama sa iyo ko rin kinuha.

At saka pinagwikaan Doon na nga pinagmasdan hayo't magtindig ka, Adan ang mag-asawang si Adan nagbuhat na kapagkuwan, sila ay pinagbilinan, at doon nga napagmasdan ng ilang kataga lamang ang Paraiso terrenal. mga ito ang palaman.

Yaong Paraisong lupa, lagay at katuwa-tuwa; Adan, ang iyong asawa dikit na walAng kamukha mamahalin mo tuwi na sa halamanan ay sagana at katawan mo rin siya, dili masayod ng dila. sundin mon anomang ola tungkol sa gawang maganda. Ano pa't ganap na ganap ligayang walang katulad, At ikaw naman babae lupang lubhang aliwalas sisintahin mong parati palibhasa'y gawang lahat si Adan na iyong kasi, ng Santisima Trinidad. susundin mo araw-gabi tungkol sa gawang mabuti. Nang doroon na si Adan sa lubos na katuwaan Kayo ang panggagalingan nang Diyos na Poong Mahal, ng tao sa sangtinakpan agad siyang pinanawan na hindi nga mabibilang, nag-iisa ngang iniwan. dito sa lupang ibabaw magsama kayong mahusay. Kahit lubos ang ligaya 4

Iyang mga katuwaan dili iba't and mansana dito at kaligayahan bawal kay Ada't kay Eba, na inyong napagmamasdan, na ang kumain ng bunga kayo'y siyang magtatangan tantong mapapalamara. gawin balang kalooban. Sa pagsasamang mahusay Ang kahoy na lahat na niyong si Eba't si Adan naritong may mga bunga buong kaluwalhatian, kanin ninyo ang bala na, ang kanilang kinakamtan huwag lamang iyong isa sa Paraiso terrenal. na ang pangala'y Mansana. Ng makita ng demonyo Bunga ng kahoy na iyan luwalhati nilang ito na aking bilin at bawal alipala'y nangimbulo, inyong pakatatandaan, loob ay di magkatuto kapag pinagpamahakan at parating gulong-gulo. tanto kayong mamamatay. Aniya'y di katuwiran Nang ito ay mawika na na ang taong hamak lamang ng Diyos na Poong Ama ako'y pagpapalaluan, pumanaw kapag karaka, sila'y buong katuwaan at kaniyang nilisan na at ako'y Kahirapan. ang dalawang mag-asawa. Ako'y hindi nga tutugot, Sabihin ang katuwaan anitong hunghang na loob niyong si Eba't si Adan hanggang di ko malamuyot, lubos na kaginhawahan, maraming salang masunog ang kanilang kinakamtan at sa apoy ay marubdob. sa Paraiso terrenal. Doo'y yaong magdaraya Hindi sila napapagod sa ahas ay nakimukha, walang gutom at dayukdok; at sa kahoy na bawal nga, ginhawang lubos na lubos, ng Diyos na makalinga yaong ipinagkaloob namulupot alipala. nitong maawaing Diyos. Mana nga'y sa paglilibang Misteriong hindi mahaka ni Eba at pagpapasyal nitong Diyos na Dakila panonood ng halaman, ay sa Paraiso rin nga, duon niya napagmasdan ang kahoy doon ay madla kahoy na bilin at bawal. may isang kahanga-hanga. Sa kawiliha't ligaya ng kanilang mga mata Kung baga sa katuwiran sa pagmamasid ng bunga, ang tanang mga halaman nag-wika kapag karaka ay kahoy ng kabuhayan, ang demonyong palamara. at yanong mansana naman at kahoy ng kamatayan.

Ang pangingimbulo ng dimonyo sa mag-asawang ama nating si Adan at Eba, anang sinungaling Eba ano’t hindi ka kumain nitong bunga at kumitil? Yaong arbol de la ciencia sinagot ni Ebang tambing 5 iyan ay bawal sa amin. ang ama nating si Adan.

Ang Diyos na Poong Mahal siyang sa ami'y nagbawal Sa katakutan at hiya at kung kami ay sumuway, si Adan sa pagkalisya, kumain ng bungang iyan siya ay nagtagong kusa baka kami ay mamatay. di maisilay ang mukha sa Panginoong dakila. Ang tugon ng palamara ay hindi gayon aniya Adan, anang Diyos Ama kaya bawal itong bunga, ano baga't sumuway ka, baka kayo ay mapara sa aki'y di tumalima, at matulad sa kaniya. kinain ninyong talaga ang Aking bawal na bunga? Gayong wika't ng marinig ni Ebang mahinang isip Nang kay Adan ay masabi naniwala nang maakit, ay sumagot ng gayari: sa sabing ipinagsulit Diyos ko, aniya kasi, niyong demonyong malupit. Mulier, quam dediste mihi dedit mihi de ligno et comedi. Nuti na ngani si Eba bunga ng kahoy na sala Itong babaing bigay mo kumain na kapagdaka, na kasamahin ko rito saka niya dinalhan pa sa aki'y siyang tumukso, ang sinta niyang asawa. at nagpakaing totoo bungang ipinag-bawal Mo. Pinakain niyang tunay ang esposong kaibigan Tinanong naman si Eba sa malaking alang-alang, ng ganitomg parirala at dalang sinta ni Adan ay babae bakit baga, kay Eba'y hindi sumuway. tikis kang nagpalamara sinuway akong talaga? Nang makakaing matapos ang mag-asawang sing-irog Sagot ni Eba at wika doon nila napanood, Poong Haring darakila at nakilalang tibobos itong ahas na kuhila, salang nagawa sa Diyos. sa aki'y siyang nagdaya humibo't nagwika-wika. Doon na nga napagmasdan ang lagay nila at asal; Sinumpa na kapagkuwan ano pa ngani't sinidlan, ng Diyos itong bulaan ng takot at kahihiyan ay, aniya tampalasan, pangambang di ano lamang. magpangayo't kailan man sa lupa ka ay gagapang. Agad silang nagsikuha niyong dahon na higera Ikaw at itong babae, tinakpan kapag karaka, magtatanim na parati, ang mga katawan nila sa supling niya at iwi, hiyang walang makapara. sisipot siyang aapi sa kalupitan mong dati. Sa malaking kagalitan ng Diyos na Poong Mahal Ito ang siyang sumpa Ko nanaog na di naliban, sa iyo, lilong demonyo at saka pinangusapan isang babae ring tao, 6 balang araw'y paririto agad nilang nakilala, yuyurak ng iyong ulo. pagod, gutom at pangamba hirap na walang kapara. Nang ito nga ay mawika nitong Diyos na dakila Dahil doon sa pagsuway ay nilingon alipala agad silang binawian ang babaing alibugha't ng grasia at dilang bagay, kaniya naman sinumpa. pinawi nama't pinaram ang Hustiva orihinal.

Anang Diyos na maalam Tayo namang anak nila babae ay ikaw naman paraparang nangahawa totoong masasakupan, niyong wikang ibinadya, ng buong kapangyarihan orihinal bagang sala ng asawang kaibigan. mana kay Ada't kay Eba.

Lalong hirap lalong dusa ang sasapitin mo Eba Ano pa't hindi maisip sakit na walang kapara, pangamba at madlang sakit kung maglihi't manganak ka narating nila't nasapit, sa lahat mong ibubunga. nang pumanaw at umalis doon sa lupang marikit. At ikaw, Adang suwail na di sumunod sa akin At kung kanilang makita madlang hirap ang daratnin, doon at maaalala na ang lahat mong kakanin ang una nilang ginhawa, sa iyong pawis manggagaling. hapis, lumbay sabihin pa ng kanilang kaluluwa. Itong abang mag-asawa pinaramtan kapagdaka, Ang nagawang kamalian ng damit na masasaya laking katampalasan, nang matapos iniwan na dahil doon sa pagsuway, ng Diyos na Poong Ama. kanilang pinagsisihan tinangisan gabi't araw. Nanaog nga at sukat kerubing sakdal ng dilag, Itong si Ada't si Eba isang espada ang hawak, ay nag-anak ng dalawa nagbabaga't nagniningas na lalaking para-para, daig ang mabisang kidlat. si Kain ang una-una si Abel ang pangalawa. Agad ipinagtabuyan yaong si Eba at si Adan Sinabi nama't tinuran at sila ay pinapanaw, na sila'y panggagalingan pinaalis pinaluwal niyong sasakop sa tanan, sa paraisong pintuan. papawi ng kabagsikan ng demonyong tampalasan. Pinto'y binantayang tambing niyong mahal na Kerubin Ano pa't itong dalawa sino ma'y di papasukin, anak ni Ada't ni Eba lupang yao'y inilihim pawang nagsisitalima, ng Diyos na poon natin. sa utos at madlang pita ng kanilang ama’t ina. Nang is Adan at si Eba manaw sa lupang maganda Nang lumaki't magkaisip 7 ang dalawang magkapatid Ang ama nating si Adan sila nga at nangagbukid, dito sa mundo'y nabuhay at naghanap na masakit siyam na raang taong gulang, sa ama't ina’y pag-ibig. tatlumpu ang kalabisan ng edad niya at gulang. Ano nga'y sa kainggitan dalang kapanaghilian Ano pa't ang buong mundo ni Kain lilo't sukaban, nalaganapan ng tao, si Abel agad pinatay sa kainggitang totoo sa gitna ng kabukiran. ng tampalasang demonyo ang lahat pawang tinukso. Dugong tunay ng kapatid ang sumisigaw sa Langit Inupatang parapara ang hinging ipinilit, ang tanang anak ni Eba gantihing huwag malihis na sa kaniya'y sumama, ang kaka niyang malupit. sa Diyos huwag kumilala at huwag namang sumamba. Ano nga'y sa kataksilan nitong lilong nakamatay Sa malaking kagalitan sala'y di pinagsisihan, nitong Diyos na maalam umalis na nga't pumanaw buong mundo ay ginunaw, gumala-gala sa parang. na walo katao lamang iniligtas, di namatay.

Kaya nga't ang napagsapit Si Noe na mag-asawa nitong si Kain malupit sampung tatlong anak nila ang hininga ng mapatid at asawang titig-isa, kaluluwa'y ibinulid yaong lamang ang natira sa balong kasakit-sakit. sa tanang anak ni Eba.

Ang ikatlo baga bilang anak ni Eba't ni Adan Kaya ngayon ay ang dapat ay si Seth nga ang pangalan, tayo'y maniwala't sukat mabait, magandang asal sa Diyos Haring mataas, masunurin sa magulang. na naawa at nahabag sa sakit natin at hirap. Nang dumami't kumapal na anak ni Ada't ni Eba Yayang dahilan sa sala magkakapatid man sila, niyong si Ada't si Eba doo'y nag-asa-asawa nagkatawang tao na, nagpisan at nangagsama. pumili ng magiging Ina ang ikalawang Persona. Siya na ngang pagdami nang tao sa buong Orbe, Ang panganganak ni Sta. Ana kay si Enoc na descendiente, Ginoong Sta. Maria si Seth siyang nagpuri sa Diyos at napakasi. Sa kaanakan at gulang ni David Propetang mahal Datapuwa't ang naging bunga si San Hoakin ay lumitaw, ni Kain at desendesia bilang kaapu-apuhan ay sumamang parapara, ng patriarkang Abraham. totoong di kumilala sa Diyos Poong Ama. Dito rin nga't dili iba bilang kaanakan niya 8 ang Poong Birhen Maria, ng ama at inang liyag. na totoong maging Ina niyong sasakop sa sala. Sabihin ang katuwaan niyong katipunang mahal Kahi't baog at matanda na sa templo'y tumatahan, si Santa Anang dakila nang makita at matingnan naglihi at nanganak nga, si Mariang matimtiman. isang babaing mistula dikit na walang kamukha. Nang maialay sa Diyos sa kolehiyo'y ipinasok Rosa na lubhang maganda inalila at kinupkop, sadyang mabangong sampaga yoang batang maalindog ang anak ni Santa Ana, at puspos mababang loob. yaong nga at dili iba ang Birheng Santa Maria. Doon siya inaralan ng tahi at habi naman Yaong Mariang pamagat at sukat na katampatan, bituing sakdal ng dilag ukol sa kaniyang asal ay siyang nagliwanag, na malinis at timtiman. sa tanang nagsisiliyag sa kalautan ng dagat. Ang magandang ugali sa kolehiyo'y gawa ngani Siya rin at dili iba ng Birhen Inang mabunyi, yaong Birheng Preservada palibhasa'y itinangi sa orihinal na sala, ng Diyos na Poong Hari. mana nga nating lahat na sa kay Adan at kay Eba. Doon ang gawa lamang manalangin gabi't araw, Nang sumipot na't lumabas ng dalagang karamihang itong bituin sa dagat anopa't siyang huwaran Mariang sakdal nang palad, sa kolehiyo'y napipisan. tuwang hindi hamak-hamak ng Santisima Trinidad. Kausap-usap tuwi na angeles na magaganda ano pa nga't si Maria, bukod sa babaing iba na kaanakan ni Eba.

Sa maganap ang totoo Naging siyam na taon na at araw ay mahusto edad ng Birhen Maria ng panganganak na ito, siya ngang pagkaulila, agad dinala sa templo sa kaniyang ama't ina si Mariang masaklolo. na sa kaniya'y nagdala.

Inialay, inihandog at inihain sa Diyos Nguni't doon sa kolehiyo itong anak nilang irog, itong Birheng masaklolo tuwa'y di matapos-tapos papupuri'y mago't mago, ng kanilang puso't loob. sa Diyos Amang totoo hari ng sang-uniberso. Di pa naman nagaganap tatlong taong bagang edad Nang mahusto na't maganap ng Birheng Inang mapalad, taong sukat maging dapat sa templo at itinambad na ipag-asawang hayag, 9 siya nga ay iginayak ay tinipon sa simbahan, sa kapuwa niya palad. tanang mga kahinlugan ni David, propetang banal. Sa matanto ni Maria na ipakakasal siya May isa ngang matanda na nagwika kapag-karaka, Hosep ang pangalan niya, sa Padreng nag-anyaya anak sa tribu ni Huda, ganito ang parirala. kadugo't kadesendensia ni David, bunying Propeta. Ako po, Padreng dakila gawang iya'y di ko nasa Ang ama niya't magulang at malayo sa gunita, ay si Eli ang pangalan ang kalinisang mistula matanda't mabuting asal, siya ko pong binabanta. loob ay lubhang timtiman malinis sa kalinisan. At ang aking pagka-Birhen sa Diyos ko ihahain Dili iba at si Hosep at hindi ko sisirain, siyang tinangi ng langit kaya nga at sa templo rin na maging esposong ibig, nasok ang aking panimdim. ng Birheng Inang marikit timtima't lubhang mabait. Sa matanto at matatap ng Padreng humihikayat Siya ngani ang hihirang nagtaka at nanggilalas, pinili sa karamihan sa mga wikang banayad na doroon sa simbahan ng Birheng bunying nangusap. bilang kaapu-apuhan na Patriarka Abraham. Agad napasa simbahan yaong mga Padreng banal, Nang makitang si Maria nanalangin kapag kuwan di tangka ang mag-asawa sa Diyos na Poong Mahal agad na ngang nagpakita, ng gagawing mga bagay. ang Diyos Poong Ama at nagwika kapagdaka. At sapagkat nga ang tika at panata ni Maria Anang Diyos na maalam hindi ibig mag-asawa, Maria, ikaw ay pakasal ay sinagot naman sila at siya kong kalooban, ng Diyos na Poong Ama. iyang iyong kalinisan hindi nga marurumihan. Anang Diyos na maalam dito'y muling magkapisan Ang iyong makakasama tanang mga kahilingan, malinis nama't maganda ni David Propetang mahal linis na walang kapara, katoto ko't kaibigan. kaya bunso'y sumunod na sa aking hiling at pita. Dito ko ipakikita dapat na maging asawa Sa matanto at matatap tambing ipakilala, ng Birheng Inang mapalad mag-alaga at sumama tumango na at nangusap, sa anak kong kay Maria. at napakasal ngang agad kay Hosep na marilag.

Sa matanto itong bagay Nang sila at makasal na niyong mga padreng mahal ay namahay na mag-isa 10 panata nila at tika, Kaya ikaw man ay sino kalinisang walang hanggan may asawa ka mang tao, habang nabubuhay sila. ang asal mo ay magbago, nang kamtan mo at matamo Ang kaniyang pagka-Birhen ang tuwa sa Paraiso. minsan ma'y di sisirain ano pa nga't parang anghel, At ngayon ay matuwa na na parating nagniningning pawiin ang madlang dusa, sa kalinisan at galing. magkakatawang-tao na, ang kalawang Persona Dito na ngani namahay ng Trinidad Santisima. dalawang magkaibigan Ang pagkakatawang tao ng walang lika't gabi't araw, ikalawang persona sa sinapupunan nagpupuring walang humpay ni Ginoong Sta. Maria sa Diyos na Poong Mahal. Nang malaon nang totoo Ang opisyo'y anluage taong may apat na libo nitong banal na lalaki mulang lalangin ang mundo, at ang gawa ng babae, siya nganing paparito manahi nama't humabi niyong sasakop sa tao. at mamahay na mabuti. Na hindi magugunita Ano pa nga at iisa ng madlang tao sa lupa ang loob nilang dalawa tanang lubos na biyaya, mahusay ang pagsasama, ganap na pagkakalinga kinakalingang maganda ng Diyos Haring dakila. ng Diyos na Poong Ama. At ang ginagawa lamang A R A L magkasala gabi't araw pawang mga tampalasan, Kristiano ang katampatan na walang takot munti man sila nga'y ating tularan dito sa Poong maykapal. sa kagandahan ng asal, at loob na malulumay Lalong dakila ang sala sa kanilang pamamahay. ng tanang anak ni Eba; anakin ay idolatria, Siyang tularan tuwi na kahit ano'y sinasamba, ng sino mang mag-asawa pinaparang Diyos nila. kung mahusay na magsama, ang bawa't mahal na grasia Isa ang nasion sa mundo di lalayo sa kanila. ang kumilalang totoo sa Diyos, kumapal sa tao; Nguni ang pala-away at ito ay ang hudyo mapagtalo gabi't araw bukod nawalang anito. punong kinapopootan, tuloy ikinapaparam Bagama't kumilala grasiang kamahal-mahalan. sa Diyos na Poong Ama ang mga taga-Hudea, Dapat nganing magsunuran puno rin ng madlang sala ang mag-asawang sino man ang marami sa kanila. si Hosep siyang tularan, at si Mariang matimtiman Ano pa't santinakpan pagkakalinga sa bahay. nagugumon sa mahalay salang hindi maulatan, 11

dito na nga pinagmasdan bukod na pinagpala ka sila kay kinaawaan. sa tanang babaing iba.

Nangatunaw na ang loob Nang ito at mapakinggan nitong maawaing Diyos niyong Birhen matimtiman nang makita't mapanood, agad siyang natilihan, ang kamaliang tibobos di nakaimik munti man ng tao, sa sangsinukob. bating yao'y pinagnilay.

Ibig na nganing matupad Nang sa anghel na makita ang tanang ipinahayag na hindi tugunin siya ng mga Santos Propetas, binati namang muli pa, na itinitik sa sulat huwag matakot, aniya sa pagdating ng Mesias. Poong kong Birheng Maria.

Sapagka't ikaw nga lamang, bukod na kinalulugdan ng Diyos sa kalangitan, Sapagka't wala nang iba na magiging Inang tunay sukat umako sa sala niyong sasakop sa tanan. ng tanang anak ni Eba, kung hindi ang anak niya na ikalawang Persona.

Ang pagbati ng Arkanghel San Gabriel kay Ginoong Sta. Maria Nang marinig ni Maria yaong bating ikalawa Nag-usap na nga ang tatlo ay tumugon kapagdaka, na may gawa nitong mundo sa anghel na embahada ang hatol ng Konsistorio, ito ang ipinagbadya. dili iba at ang Berbo siyang sasakop sa tao. Paanong pangyayarihan niyang wika mong tinuran? Inutusan na ngang tambing pangako ko nang matibay, yaong si Gabriel Arkanghel na hindi ko durungisan manaog at babalain, kalinisang iningatan. si Mariang bunying Birhen Santang walang makahambing. Nang matalastas ng anghel naging sagot niyong Birhen Nanaog na kapagkuwan muli namang tinugon din, Arkanghel na inutusan ng mga wikang magaling dikit na di ano lamang, kalugod-lugod na dinggin. halos hindi matitigan sa laking kaliwanagan. Maria, aniyang Poon ko, bungang ipanganak mo Si Maria'y nakaluhod ay hindi lalang ng tao, nananalanging tibobos at ang tunay mong esposo siya na ngang pagpanaog, Diyos Espiritu Santo. at sa oratoryo'y nasok anghel na sugo ng Diyos. At kung baga sumipot na ang iyong magiging bunga Ito ang ipinabadya; Hesus ang pangalan niya, Aba Ginoong Maria, sasakop at kakalara napupuno ka ng grasia, sa sangsinukubang sala. 12

ni Mariang Masaklolo. Kaya huwag kang manimdim at di niya sisirain Nanaog nang di naliban lalo nang piririkitin, tanang korong Angelikal at malulubos ang ningning sinamba't pinag-awitan, niyang iyong pagka-Birhen. itong kamahal-mahalan Diyos at tao ngang tunay. Nang iyong paniwalaan yaring lahat kong tinuran Ang pagdalaw ni Ginoong Santa si Isabel na iyong pinsan, Maria kay Sta. Isabel ngayo'y kahit matanda man buntis na anim na buwan. Naganap na ngang toto yaong mahal na misterio Kahit baog man ang sabi na pagpanaog sa mundo, si Isabel na 'yong kasi at pagkakatawang-tao sa kaibigang sarile, ng Poong si Hesukristo. ng Diyos sa buong Orbe walang hindi mangyayari. Nang malibang ilang araw kay Mariang naisipan Ay ano'y nang maunawa paroo't siya'y dumalaw, ng Birheng kahanga-hanga sa kaniyang buong pinsan na di siya masisira, buntis na anim na buwan. sumagot na alipala ito ang siyang winika. Lumakad kapagkaraka ang Poong Birhen Maria, Narito, mahal na anghel si San Hosep ang kasama, akong tunay na alipin at ang kanilang pinunta ng Diyos na Poon natin, kabundukan ng Judea. papangyarihin sa akin lahat na ipinagbilin. Di naman lubhang nalaon ang paglakad nilang yaon narating nila't nasumpong, Nang ito ay mawika na ang sadyang bayan ng Ebron ng Birheng Santa Maria na kanilang nilalayon. katuwaa'y sabihin pa, ng anghel na embahada pumanaw kapagkaraka.

Nanaog na kapag kuwan, Espiritu Santong mahal Ay ano nga'y ng makita at nuha ng dugong tunay, ni Isabel si Maria, sa tiyang ng Birheng maalam katuwaan'y sabihin pa siyang ginawang katawan. ng kaniyang kaluluwa, nagkayakap kapagdaka. Saka naman linikha na isang bunying kaluluwa Gayon din ang katuwaan inilangkap kapagdaka, ng sanggol na nasa tiyan sa katawang mahalaga ni Isabel na timtiman, niyong sasakop sa sala. doon pa nga'y naging banal ang prekursur na si Huan. Siya nang pagiging tao ng bunying Dibino Berbo At binati kapagdaka at nanaog na sa mundo, ni Isabel nga si Maria ipinaglihing totoo ito ang ipinagbadya, 13 aniya at mapalad ka umalis siya't nanaw, sa tanang Babaing iba. at si Maria nga'y iniwan doon sa kanilang bahay. At mapalad na totoo ang bungang nasa tiyan mo Sa malaking pagbabago Hesus, Hari ng sangmundo, loob niya't alaala sasakop sa madlang tao naghanda't aalis na, na sa Diyos ay naglilo. mana'y agad nagpakita isang anghel na maganda. Sumagot din si Maria sa bati ng pinsan niya Anang anghel na butihin anya'y pagpalain ka, Hosep, huwag kang manimdim ng Diyos na Poong Ama kay Mariang iyong giliw, sampu ng mahal mong bunga. mahigit pa sa salamin ang kaniyang pagka-birhen. Nang ito'y maipagsulit ng Inang Birheng Marikit Ang kaniyang kabuntisan doo'y hindi na umalis, na iyong napagmasdan hanggang sa hindi sumapit hindi tao ang may lalang, dalawang buwang mahigit. Diyos ang may kalooban ng sanggol na nasa tiyan. Doon ay ang gawa lamang nitong dalawang magpinsan At yao'y kapag lumabas mag-usap ng dilang bagay, siyang tunay na Mesiyas at manalangin mataman Hesus siyang itatawag, sa Diyos na Poong Mahal. siyang sasakop sa lahat ng kay Adang mga anak. Pumanaw na at umalis ang mag-asawang sing-ibig Nang matanto ni San Hosep ano'y nang sila'y sumapit, itong misterio ng langit, doon sa bayang Nazareth tumiwasay na ang dibdib, ang pagod di mumuntik. nanaw ang lumbay at hapis, tuwa ang siyang gumiit. Ng maging ilang buwan na, ang kabuntisan ni Maria Pagdaka'y ang mag-asawa napansin kapagkaraka, na si Hosep at si Maria at agad nakilala nanalangin at sumamba, ng sinta niyang asawa. tumawag, at napakalara sa Diyos na Poong Ama. Nang makita ni San Josep lagay ng esposang ibig Itong panibughong lihim halos mawalat, mapunit, ni Hosep sa Inang Birhen ang puso niya't dibdib siya ang tularan natin, sa laking lumbay at sakit. bagaman hindi malining ng taong sino ma't alin.

Matay man niyang isipin At sapagka't katampatan ang kabuntisan ng Birhen at ugaling katwiran ano pa't pabaling-baling, ang namamali'y aralan, walang matutuhang gawin huwag pagupasalaan ang loob niya'y panimdim. ang taong sino't alin man.

Ang kaniyang naisipan Ang panganganak ni G. Santa Maria daang huwag kagalitan sa ating Panginoong Hesukristo 14

At kung sala ng iba, mahalay na ipabadya, di lalo ngang masama pa, ang di ingatan tuwi na, kamahalan ng asawa. At kaya nag-asal dukha, nag-anyong taong mababa Kaya, kapatid kong kasi yao'y tikis na ginawa gayong asal ay bawahi, nang may kunang halimbawa ang taong mapamarali ang taong hamak na lupa. kawikaa'y walang puri sa katawan niyang sarili. Nang wala ngang matuluyan walang maawang sino man Nang maging siyam na buwan sa kanilang kalagayan, kay Mariang kabuntisan doon na sila tumahan ibig nganing sumilang, sa wakas luwal ng bayan. yaong Mesias na mahal ang mundo'y liliwanagan. May dinatnan at nakita na isang yungib o kuweba Mana nganing naisipan silungan ng mga baka ng haring Tiberio Cesar, at mga hayop na iba, nagpabando kapagkuwan doon nga pumasok sila. sa tanang nasasakupan, probinsiya at mga bayan. Dito sa kuwebang naturan nasok silang nagtuluyan Sa bando'y napapalaman, sapagka't siyang hinirang ang tanong sino't alin man, ng Diyos sa kalangitan umuwing huwag maliban sa Birheng panganganakan. sa kanilang bayan at pabubuwising tunay. Nang hating-gabing malalim niyong araw na tinuring Nang tatanto iyong tawag, ay lumuwal nganing tambing, ni San Jose ay gumayak si Hesus na Poon natin kasama ang Birheng liyag, kay Mariang tiyang Birhen. agad na silang lumakad at sa Belen at tumambad. Sumilang na kapagdaka yaong araw ng Hustisya Sumunod at di sumuway at liliwanagan niya sa utos na napakinggan madilim na kaluluwa kahit buntis na kagampan, nalulugmok nga sa sala. at siya nang kabuwanan ng Inang Birheng maalam. Kuwebang yao'y lumiwanag sa pagsilang ng Mesias Sapagka't taong mahirap dikit na walang katulad ang mag-asawa sinliyag ligayang ganap na ganap nang manuluya't tumawag, bangong humahalimuyak. wala isa mang tumanggap hinlog man o kamag-anak. Kinuha agad kinalong ng Birheng Inang marunong Kahit mahirap kung tingnan yaong marikit na sanggol, sa grasia at sakdal yaman at binalot niya tuloy kaluluwa at katawan, tuwa at walang kaukol. tantong pinamamahayan ng Diyos sa kalangitan. Sayang hindi mamagkano 15 ng buong Langit, Imperio, na kanilang puso't dibdib. Angeles nanaog dito, puri sa Esterno Berbo: At nagsihalik sa paa Gloria in excelsis deo. niyong sanggol na maganda yao'y tandang pagkilala, Kung baga samakatuwid sa totoong Hari nila itong kanilang inawit Diyos na mulang-ginhawa. purihin na walang patid ang Diyos Haring marikit Ng mangyaring maluhuran, sa kataasan ng Langit. nalis na sila at nanaw; balang taong masumpungan, kanilang pinagsabihan Doo'y may nagsisitahan, niyong himalang natingnan. mga pastores na ilan na di-malayo sa bayan, Kay Moises na kautusan nagtatanod nagbabantay utos na kaugalian hayop nilang lumiligaw. kung mahustong walong araw, bilang sa kapanganakan Naparoon kapagdaka ang anak ay bibinyagan. isang Anghel na maganda At ano nga'y nang maganap at pahahayagan sila; ang walong araw na singkad nang matanto at makita nang pagsipot ng Mesias, nangatako't at nangamba. bininyagan siya agad Hesus siyang itinawag. Anitong Anghel ng Diyos huwag kayong mangatakot Ito ang unang pagtulo bagkus matuwa't malugod, niyong malinaw na dugo dumating na ang sasakop ng Mesias na umako, sa sala ng Sangsinukob. at siya ring pagkahango ng sinta niya sa puso. Dumating na at lumabas sa Belen ipinanganak Pagdalaw ng Tatlong Haring Magos ang hintay ninyong Mesias, kaya ngayon ay ang dapat Ng maganap na't mahusto magsidalaw kayo agad. araw na tanging totoo ng panganganak sa Berbo, Nang matanto nila ito, siyang pagdalaw na rito nagsang-usapang totoo nitong tatlong Haring Mago. anila, tayo'y tumungo, dalawin natin ang Ninio Ang wika't sabi sa sulat, Berbong sasakop sa tao. ng isang propetang hayag, kung dumating ang Mesias, Pagbibinyag kay Jesus sa silanga'y sisikat isang astrong maliwanag. Nagsilakad kapag kuwan at ang Bele'y pinaroonan Hulang ito'y di man alam nakita nila't namasdan, niyong tatlong haring mahal, yaong Mesias na Mahal ang sa gabi at araw, nahihilig sa sabsaban. na astronomia ang tangan nakita nila ang pagsilang. Manag ito'y sa masilip ng ibang mga pastores, Niyong gabing ipanganak, halos ang mata'y tumangis, ang Poong Haring Mesias ng tuwang hindi maisip siya ngang pagkamalas, 16 niyong tatlong mapapalad daan tungong Nazareth. sa bituing bagong sikat. Nang sila’y mapalapit na Pagkasilay na nga nila, nagsangusapang talaga niyong himalang nakita, ang tatlong Haring masigla, nagsigayak kapagdaka, na si Herodes nga baga, magsisidalaw ang tika daanana at ipagsama. key Hesus na Poong Ama. Sagot ng Haring Baltazar: Yaong tatlong Haring mahal oo't siyang katuwiran ang tunay nilang pangala'y parang pagbibigay-galang, Melchor, Gaspar, at Baltazar; kung sasama o dili man, malayong di ano lamang at nang ating maalaman. ang kanilang kaharian. Ano ay ng malapit na Na ang bayan baga nila, sa bayan'y papasok na Persia, Arabia at Saba, tumaha't nagsugo muna, silangan nang Palestina, ang pinaka embahada lupang kaligaligaya kung mangyaring tumuloy na. sakdal ng tuwa at saya. Ang kay Herodes na sagot Sila'y di nagkakaalam, sa mga haring nag-utos ng kanilang paglalakbay, magpatuloy silang nasok, at kaya nagbati lamang, nang matanto nga't matalos ng magtago na sa raan ang sadya nilang tibobos. dahil sa talang sinundan. Tulin ay di mamagkano Sa baya'y nasok nga agad, ng hayop na dromedario, nagtingin sila't nagmalas, siyang sinakyang totoo, itinanong sa lahat, niyong tatlong haring mago kung saan ipinanganak sa paglalakbay na ito. yaong mahal na Mesias.

Sa kanilang paglalakad sa parang at mga gubat Ano'y sa matanto ito sa bundok na matataas, ni Herodes, Haring lilo pumapatnugot na hayag pinapanhik sa palasio, yaong bituing masikat. ang mahal na haring tatlo at tinanong ng ganito: Nang kanilag matapatan ang Jerusalem na bayan Aniya ay pasasaan ay nawala kapag kuwan ang mga haring marangal? ang bituing sinusundan ibig ko nga maalaman, patnugot nila sa raan. at sa aki'y dagling turan ang inyong sadya at pakay. Nagdilim ang kabundukan at nangaligaw sa raan Ang sagot naman ng tatlo ang tatlong Haring marangal, kaya kami'y naparito bayan ngang napatunguhan magsisisambang totoo, kay Herodes na sukaban. sa inianak na bago ng Haring tunay ng hudyo. Nang sila na’y mapalapit sa kaharian ni Herodes, Ang mahal na tala baga, nakita nila’t nasapit tandang ipinanganak na, ang kabulusang matuwid sa aming baya'y nakita, 17 kaya Hari'y turan sana, doon sa portal na Belen kung saan naroon Siya. ang sinusundang bituin, kapagkaraka'y tumigil Sugong yao'y nang mabatid lalong dumikit ang ningning. ng Haring lilong Herodes puso't loob ay natulig, Nagsiibis at nanaog agad sumukal ang dibdib sa kanikanilang hayop dahil sa wikang narinig. sa portal ay nagsipasok, doon nila napanood Agad nang ipinatawag ang mahal na Ninio Hesus. ang mga doktos at pantas at kaniyang siniyasat Sapagka't Haring Supremo kung saan ipinanganak nitong buong Universo ang pariritong Mesias. lumuhod sumamba rito, paa'y hinagkang totoo Wika't sagot sa kaniya niyong mga haring mago. ng tanang mga bihasa sa Belen po't walang iba, At hinandugan pagdaka tanda ng mga propeta ginto, insienso at mira sapagka't tribu ni Juda. ang setro nila't korona, inialay na sa paa Nang matalastas ng lilo ni Hesus na Poong Ama. ang mga sagot na ito nangusap nang panibago; Kaya ginto yaong alay aniya'y mga ginoo ng bunying Haring Baltazar mabuti't narinig ninyo. ay sapagka't Haring tunay, may-ari at nagtatangan Na ang inyong hinahanap ng ginro at santinakpan. sa Belen ipinanganak siyang tunay na pahayag Hain naman ay insienso ng propetang si Miqueas ng Haring Gaspar sa Berbo doon kayo magsitambad. pagkat' Diyos na totoo, maawai't masaklolo At kung inyong masundan sa nananalangin tao. ako'y agad pagbalikan ako'y paroroon naman, Kaya mapait na mira samsambahi't igagalang alay ni Melchor at dala Mesias na bagong litaw. pagka't taong tunay Siya sasakop at kakalara sa sansinukubang sala. Ako naman ay dadalaw paroroo't maglalakbay Makaraang ilang araw sampung aking mga kawal, yaong kanilang pagdalaw paa niya ay hahagkan kay Hesus haring marangal, sapagka't Haring marangal. agad silang nagpaalam sa mag-asawang timtiman.

Nagpaalam na't nanaog Nang aalis na't papanaw yaong mga haring magos ang mga Haring marangal tuwa'y di matapos-tapos, sa pagtulog ng mahusay, muli na namang sumipot sila ay pinagsabihan ang talang pumapatnugot. ng isang anghel na mahal.

Nang sila nga ay dumating Anang anghel sa kanila 18

kung kayo ay uuwi na Binalot na nga ang Ninio at aalis na talaga, niyong Birheng masaklolo ay huwag nang pakita at iaalay sa Templo, sa sukab at palamara. sa Diyos Amang totoo Hari ng sang-uniberso. Ang pagdalaw sa Templo ng Jerusalem ni Ginoong Sta. Maria Lumakad na kapagdaka, at pagtalima sa utos tungkol sa si San Hosep ang kasama paglilinis nanganak na babae na dalawang pitson ang dala, tinatawag na Purificacion nang dumating naman sila sa simbaha'y nagtuloy na. Haring lilo at balawis tampalasan si Herodes Nang makapasok sa Templo ang puso'y halos mapunit, si Mariang Masaklolo sa laki ng pagkagalit agad kinalong na rito kayo nga'y bibigyang sakit. ni Simeon bunying tao, ang Mesias na totoo. Nang ito'y maipahayag ang anghel nawala't suka't, Tuwang hindi ano lamang sa langit napaitaas; ang kay Simeong nakamtan ang mga haring mapalad, mata'y agad isinilay agad namang nagsilakad. sa Diyos Amang maalam at nag-wika kapagkuwan. Ugali nang una naman ang manganak na sinuman, Diyos na Poon, aniya di papasok sa Simbahan, dagat na Miserikodia, hanggang hindi maganapan ang buhay ko'y aanhin ko pa, yaong apatnapung araw. yamang akin nang nakita itong sasakop sa sala. At kung babae ang anak hihintin munang maganap Alin pa ang titingnan ko tatlumpung araw na singkad, lalong marikit sa mundo ito ang bilin at atas kung dili nga ang Anak Mo ni Moises na sumulat. na aking kinalong dito't iniaalay sa iyo? Kung maganap na't mahusto ang mga araw na ito At yamang iyong niloob siyang pagdalaw sa Templo, kung kaya siya nanaog mag-aalay na totoo nang ang tanan ay masakop, ng isa bagang kordero. dugo niya'y mabubuhos sa sala ng Sangsinukob. Kung dukha at walang yaman walang korderong ialay, Nang matapos ang orasyon sukat ang tortola lamang, ng banal na si Simeon o-pitson kayang inakay iniabot na ang Sanggol, ang sa templo'y ibibigay. sa Birheng Inang marunong saka nagwika ng gayon: Nang apatnapung araw na, ang panganganak ni Maria, Aniya ay malaki man sumunod at tumalima, ang dala mong katuwaan mga ugaling nang una, nguni't lalong kalumbayan, na ang ngala'y ley antigua. ang iyong kasasapitan kung dumating na ang araw.

Sa pagsakop, pakalara, sa inako niyang sala Ugaling ito'y sinunod pawa mo ring makikita, ng Birheng Inang tibobos ang kararatnang lahat na at nang di ang Poong Hesus ni Hesus na iyong bunga. malagak, siya'y nadhandog nang kabilinan sa utos.

Nang matanto at malining Nang ito ay makaraan ng Inang Mahal na Birhen nagsiuwi na pagkuwan ang puso't agad na nalaing, ang mag-asawang timtiman, lumuhod at inihain sa Nazareth nilang bayan sa Diyos ang Niniong giliw. na dating tinatahanan.

Diyos na poon, aniya Panginoon ko, at Ama, Magmula niyong pagdalaw ang bahala po'y ikaw na, sa templo ng Birheng Mahal dito sa bigay mong bunga malaki ang kaguluhan, na Anak kong sinisinta. niyong taong karamihan sa Jerusalem na bayan. Yamang loob Mong totoo, kaya siya naging tao Ang dahila'y pagkarinig ngayo'y ibinibigay ko't, ng balita ng pastores iniaalay sa iyo at lalo nang naligalig, itong bugtong na Anak Mo. nang dumating na sumapit ang tatlong haring mabait. Ang bahala na nga'y Ikaw sa kanilang pagkabuhay At ano't nang mapakinggan sundin balang kalooban, ni Herodes na sukaban ako'y wala sa pagsuway itong mga kaguluhan, yamang Anak Mo ring tunay. lalo na nang di na dumaan ang tatlong haring marangal. Wikang ito'y pagkatapos ng Birheng Ina na Diyos Bait, isip ay nagulo kinuha't agad binalot, at hindi na nagkatuto at dinala ngang tibobos ang minagaling ng lilo, ang Anak niyang si Hesus. pawang pugutan ng ulo ang tanang sanggol sa reino. Nang una'y ang kautusan tungkol anak na panganay Gayong gawa'y nang maisip ibibigay sa simbahan, niyong haring walang bait; o tutubusin kaya naman isang gabi si San Hosep, ng ama'y inang magulang. pinagsabihang umalis ng isang anghel sa Langit. Kaya ito'y ugali raw ay alaalang matibay Ang pagpasa Egipto nang ubusing ipapatay, tanang anak na panganay At doon ng pinatahan ng taga-Egiptong bayan. sa Egiptong kaharian pagka't ibig papugutan, At kung hindi ginanito niyong haring tampalasan ng Diyos ang haring lilo ang Sanggol na bagong silang. hindi sana sa Egipto, nakaalis na totoo Nang matalastas nga ito Israelitas na tao. ni Hosep dakilang Santo 20

kumuha ng isang asno, at isinkay na rito Sa laking pagkagiyagis ang Birhen sampu ng Ninio. loob ng haring Herodes munti ma'y di natahimik, At di na nga nabukasan ang puso at kanyang dibdib gabing yao'y nagsipanaw sa inggit na gumigiit. dilim na di ano lamang, nguni't ang totoong ilaw Ano pa nga't gulong-gulo ang kasama nilang tunay. ang loob ng haring lilo pinasukan ng demonyo, At sa paglakad sa bundok na umisip ng ganito ang Birhen ay kung mapagod sa sakop niyang basalyo. sa pagdadala kay Hesus, agad niyang iaabot Nag-utos at nagpatawag sa asawang sinta't irog. ng soldadong mararahas, kapag dating ay nangusap, Habang daa'y nagaawit aniya nga'y kayong lahat ang tanang mga angheles magsihanda at lumakad. nagpupuring walang patid, dito sa Poong marikit Sa Belen kayo patungo Hari ng lupa at langit. at hulihin yaong tatlo, Haring nagsidaan dito, Ang kahoy na maraanan kung wala'y kahit ang Ninio nitong mag-Inang timtiman siyang dalhin sa harap ko. yumuyuko't gumagalang, laki nang pamamagitan dito sa Poong Maykapal.

Anopa nga't di mahaka dili masayod ng dila Yaong bagang inianak, ang mga gawang himala, na gumugulo sa tunggak nitong Diyos na dakila anang ibang nakamalas, sa buong Egiptong lupa. ay yaon daw ang Mesias na hinihintay ng lahat. Nang sila ay dumating na sa isang bayang masaya Nalis na nga't nagsipanaw balang taong makakita, soldados na inutusan, kay Hesus at kay Maria bayang Bele'y pinaronan, natutuwang parapara. hahanaping pagpilitan ang sanggol na bagong litaw. Nang sumapit na ang tatlo doon sa lupang Egipto, Buong baya'y hinalughog tanang diyoses sa templo, kabukiran sampung bundok idolong mga demonyo'y di rin nakita si Hesus, nadurog, nangapiraso. at nagbalik ang soldados sa Haring lilong nag-utos. Si Hosep at Birheng tunay sampu ni Hesus na Mahal Nang matanto ng sukaban sa Egipto ay tumahan, na mainggiting lanuwang sa isang bayan-bayanang mana ay ang naisipan, pinili nila't hinirang. nag-utos sa mga kawal basalyong nasasakupan. Ang pagpapapugot ni Herodes sa lahat ng sanggol Ang wika ng Haring pusong 21 ang hingi ko't utos ngayon niyong ninios inocentes sa aking soldadong kampon, ang narating ni Herodes, libutin ang Bele'y nayong linagnat na walang patid karatig ng bayang yaon. at uod ang ipinawis.

Panhikin ang bawa't bahay Katawa'y sugat-sugatan, na huwag may kaligtaan, buhong hindi ano lamang sa aki'y huwag may sumuway ni hindi na malapitan, ang sanggol na masumpungan ang lahat ay nasusuklam agad alisan ng buhay. sa kaniyang pagkalagay.

Santaon o kulangin man Ito'y siyang ganti't bihis o hustong dalawang tunay sa gawang hindi matuwid yaong sanggol ay pugutan, dito sa haring balawis, ang sa aki'y sumalansang ang lalong kasakit-sakit aalisan ko ng buhay. di siya nagkamit-langit.

Utos hari, palibhasa, Aba malupit na uslak! di sino susuway nga aba, haring walang palad! mga kawal at gumala, aba, lilo at dulingas! masumpungan nilang bata, aba, at ikaw'y nabihag pinugutan alipala. ano't di ka makakalag?

Bawa't bahay ay pinanhik Ano ang iyong akala pinapasok hanggang silid at ano ang sapantaha? sa paghanap nilang pilit, anong hirap iyan kaya? at ang sanggol na masilip ano at di nga nagwika ay agad bibigyang sakit. iyang malupit mong dila.

Gulong di hamak ang bayan Iyang iyong hinihingan, maingay ang panambitan iyan ang napakinggan halos di magkarinigan, iya'y siyang kabayaran sa pagtangis ng pag-uwang at siyang kahihinatnan ng ama't inang magulang. apoy mo sa kagalitan.

Aling matigas na loob Apo'y na di matatapos ang di matunaw, madurog, apo'y na galit ng Diyos kung makita't mapanood, apoy sa gawa mong buktot ang dugong nagsisiagos apoy ang siyang susunog pinugutang mga ninios? Haring malupit sa hayop.

Daig ang init ng bakal ng puso nitong lanuwang, Haring hindi na nag-isip, hindi nahabag munti man, haring taksil at balawis kaya nga't ang kinaratnan, haring halimaw na ganid, hirap na di ano lamang. haring hindi na nahapis sa dugo nang inocentes. Ang kabilangang totoo sanggol na namatay dito Kaya ang iyong natamo wika ni Salmerong sabio, hirap, sakit sa impierno; batang pinugutan ng ulo hunghang, masakim na tao, may labing apat na libo. sa apoy mo na ibunto ang galit kay Hesukristo. Ang dugo'y nagsisitangis 22

Ito ang siyang pagmasdan ng mainggitin sinoman; Ang bahay niyang kinita iwaksi ang gayong asal, na nihabilin nila, at kung hindi ay kakamtan, ay hindi rin na-iiba impiernong apoy na bayan. at dito nga namahay na si San Hosep at si Maria. Nang mamatay na't matapos itong haring saligutgut, Dito itong Ninio Hesus, sa Egipto ay nanaog tumalima at sumunod ang isang anghel ng Diyos sa ano mang iniutos, asal ay kalugod-lugod. hiling ng puso at loob ng mag-asawang sin-irog. Doon sa pagkagupiling ni San Hosep na butihin Anang mga Ebangelistas, binati agad ng anghel, lumaki ang Mesias, ng wikang kaaliw-aliw lumaki nama't tumaas ito ang ipinagturing. ang grasia't dunong na wagas sa harap ng taong lahat. Anang anghel kay San Hosep bangon na, anak ni David, Pagdalaw sa templo ng Jerusalem dito kayo ay umalis, at umuwi sa Nazareth, Nang labing-dalawang husto bayan ninyong iniibig. ang taong bilang si Kristo, ang mag-ina ay dumayo, Wala na nga at namatay sa Herusalem na Templo, yaong haring tampalasan isang araw nga ng Pasko. na naghirap sa bayan; kayo'y magbalik na nanam Kasama rin sa paglakad sa dati ninyong tahanan. si Hosep, tunay na liyag kalayuan at di hamak Nang matanto at matatap pagsunod lang at pagtupad ni San Hosep na mapalad sa kaugaliang lahat. sa Birhe'y dagling nangusap, at biglang nagsilakad Ng dumating na sa Templo, na kasama ang Mesias. pumasok na silang tatlo at nanalanging ng rito, Nang sila na'y nasa raan, sa Diyos, Haring totoo ay kusang nabalitaan ng buong sang-uniberso. sa Jerusalem na bayan, ang hari ay si Arquelaw, Ay ano'y nang makaraan anak niyong tampalasan. ang piesta ngang tinuran na dating kaugalian, Sila nga'y nag-ibang daan, sila'y umuwi na naman naparo't nagtuluyan sa dati nilang tahanan. sa bayang sukat tahanan, bayang walang kapakanan Dito na nga itong Berbo hirap na walang kapantay. nagpalumagak sa Templo walang malay na totoo, mag-asawang magkatoto, Ang Nazareth ay tinungo kasama nilang dumayo. na bayan nilang totoo, sapagka't ang batang ito Sapagka't ibig maganap tatawaging Nazareno ang tanan bilin at atas pagwangis niya sa tao. ng Ama Niyang Mataas, 23

kaya itong Diyos na Anak natilihan at nagtaka; sa templo'y nagpalumagak. ang wika ng isa't isa, Ay ano nga'y ng makita ay sino kaya, anila, ni Hosep at ni Maria ang may anak sa Kaniya? doon sa paglakad nila ay hindi na nga kasama, si Hesus na Poong Ama.

Dito'y ang Inang mapalad ang puso'y agad nasindak At sa gayong paghaharap tumangis nga at umiyak sa lalapit namang agad ang dibdib halos mawalat ang Inang Birheng mapalad nang hindi makita ang anak. at pagkabati sa lahat ito ang ipinagusap. At si Hosep namang Santo Sindak ay di mamagkano, Bunso, aniyang Anak ko nang di makita ang Berbo, ano't kami'y ginayon mo? loob ay sumikdo-sikdo ako't sampu ng ama mo, panimdim ay mago't mago. parang ulol na totoo ng paghahanap sa iyo? Ano'y nang kinabukasan na nag-bubukang liwayway Anong aming naging sala nagsilakad kapagkuwan, gawang di mo minaganda sa Herusalem titingnan at kusang humiwalay ka? ang Anak na nahiwalay. tatlong araw na nabalisa nang sa Iyo ay pagkita. Ang pagpapalumagak ni Hesukristo sa templo ng Herusalem Sumagot kapagkaraka si Hesus sa Birheng Ina, Wala rin at di makita ito ang ipinagbadya; itong Anak ni Maria babae bakit baga sapagka't di pa talaga, Ako'y iyong kinikita? ay may ibang gagawin pa misteriong walang kapara. Dati na ngang iyong alam kahit ako'y umalis man, Ikatlong araw na husto wala akong paroronan, ng pagkawala ni Kristo kundi sa pagsunod lamang pumasok sila sa templo, sa Diyos Ama kong mahal. doon nakitang totoo, tuwa'y di mamagkano. Nang ito'y maipagsulit ang Birhe'y di na umimik, Naroo't kasalamuha si Hesus agad kinawit, ng marurunong na pawa, ni Maria at ni Hosep kahit siya'y isang bata, at umuwi na sa Nazareth. pantas na nagnunukala at matuwid kung magwika. Lumalaki araw-araw itong si Hesus na mahal Dinaig niya't tinalo nguni't hindi sumusuway, ang mga pantas at doktor ang utos na ano pa man natakpan na ang mga libro ang ama't inang magulang. palibhasa nga ay Berbo Diyos at Haring totoo. Ito'y siyang sabi't sulit, sa Ebanghelyo at sambit Ang tanang mga bihasa si San Mateong tumitik, 24 na itong Berbong marikit hirap sakit na lahat na, Et erat subditus illis. pawang tiniis at binata ng iyong ama at ina. Samakatuwid nga baga itong si Hesus na Ama, Kahit na at tadtarin mo totoo mang Diyos siya, ang laman at sampung buto sumunod at tumalima sampung tanang balahibo kay Hosep at kay Maria. di pa sukat ibayad mo sa mga hirap na ito. At ang buong panininta, pagkakalinga tuwi na Kung di mo nga iibahin, ni Hosep at ni Maria, ang iyong pagkasuwail kahi't minsa'y di nagbawa ay hindi ka katotohin, sa puso nilang dalawa. bagkus ka pang iiringin ng Diyos na Poon natin. A R A L O, anak na mapagsuway Kaya ngayon ay ang dapat, sa ama't inang magulang kay Hesus tumulad dito ay iyong pagmasdan, ng pagsunod na maluwag, mga gawang kababaan sa ano mang ipag-atas nitong Diyos na maalam. na ama't inang nag-ingat.

Siya'y Haring darakila ng Langit sampu ng lupa, Ang pagkamatay ni San Hosep lahat na'y kanyang gawa, ngayon ay nag-asal bata Ng malapit nang mangaral pagbibigay halimbawa. si Hesus sa katauhan ibig ngang ipatanghal, Saka ikaw na suwail ang kaniyang kadiyosan walang munti mang pagtingin sa taong makasalanan. sa ama't inang nag-angkin kung utusan ka marahil, Nguni't ang kasing esposo, dumadabog, umaangil. ama sa haka ng tao, si San Hosep bagang Santo, Ang wika ay iisa pa natanto rin nga totoo ng iyong ama at ina ang sasapitin ng Berbo. ang tugon mo'y sanglibo na, paglaban mo ring talaga Kaya nga't nang di makita at pag-suway sa kanila. ni Hosep ang madlang dusa ni Hesus na iwi niya, Ito'y kataksilan nga hiningi nang buong sinta at mataas na akala, siya'y mamatay na una. o anak na sulupika, asal mong lubhang masama At hindi nga matitiis sa iyo'y siyang sisira. niyong banal na si Hosep na makita at masilip, Kundi mo tambing bawasan ang madlang hirap at sakit ang mga liko mong asal ni Hesus na kasi't ibig. totoong iyong kakamtan, ang lahat mong kahirapan Dito sa nasang magaling dito nga sa huling araw. ni San Hosep na butihin agad namang sinunod din, Sukat mong ikabalisa ng Diyos na maawain at gunitain tuwina ang kaniyang pita't hiling. 25

Ang pangangaral ni San Huan Yaon ang siyang mula na Bautista doon sa parang at ang ng pagkakasakit niya pagbibinyag kay Hesukristo kinalinga tuwi na, ni Hesus at ni Maria Ay ano'y nang mamatay na si Hosep na mapaninta. ang esposo ni Maria inilibing kapagdaka, Palibhasa ay katoto si Hesus nama'y kasama at malinis na esposo tumatangis ang dalawa. kinalinga ngang totoo, ng Poong Hesukristo't Mga ugaling lahat na ni Mariang masaklolo. sinunod ng Birheng Ina nagluksa kapagkaraka, Sa kalubhaang di hamak tanda ng ganap na sinta ng sakit nitong mapalad kay Hosep niyang asawa. di na inibsan ng lagnat, ito na ang siyang wakas At ako, aniya, lamang, buhay niyang mabanayad. kay Hesus na inutusan, pinapaghahanda bilang, Di siya hiniwalayan na maglilinis ng daan nitong mag-inang timtiman na kaniyang lalakaran. ang alaga'y matibay, sa kanyang pagkaratay Ito ang ibibinyag ko hanggang sa napatdang-buhay. tubig na sadyang totoo nguni't kung siya'y parito, Wala nganing makapara ang ibibigay sa tao'y itong pagkamatay niya grasiang tunay na saklolo. daig ang santong lahat na; sa kamay nitong mag-ina Sa ito'y maipahayag pumanaw ang kaluluwa. niyong Bautisting nangusap, Ang kaluluwang marikit isang araw nama'y kagyat nitong timtimang si Hosep sa darating ang Mesias sinalubong ng angheles, na ang nasa ay pabinyag. pinupuring walang patid tuwang walang kahulilip.

At kanilang inilagay sa seno nga ni Abraham; Si Hesus ngani'y nakita, sabihin ang katuwaan, ngunit hindi nakilala sayang hindi ano lamang, ni Huan ang pinsan niya; ng lahat ng mga banal. sa loob ay pinagsiya napag-wari kapagdaka. Si Hosep ang una-una namalita ngang talaga, Lalo na nang mapakinggan sa mga Santos Propeta, yaong wikang binitawan aniya ay dumating na ako'y binyagan mo, Huan: yaong sasakop sa sala. dito nagpasiyang tunay ang katoto niya't pinsan. Dito nga napagnilay lubos naggunamgunam Natilihan at nanglumo di na lubhang mababalam, yaong marangal na Santo bibihisan kapagkuwan aniya ay ano ito, ang kanilang kahirapan. pabibinyag ang Poon ko sa isang hamak na tao? 26

sa bundok na pinipita Bago ay ang karampatan pumasok kapagkaraka, ang ako'y siyang binyagan sa isayng yungib o kuweba, ng mahal mong mga kamay, doon nanalangin Siya. sapagka't Diyos kang tunay nagkatawang tao lamang. Di kumain kaunti man doon sa pag-aayunar, Sumagot pa itong Berbo; puyat, gutom sampung uhaw, Huan ako ay sundin mo tiniis na paminsanan nitong hingi ko sa iyo, sa apatnapu ngang araw. at nang tularang totoo ako ng lahat ng tao. Nang maganap ngang totoo pag-aayunar na ito Di na tumugon si Huan nagutom na nga si Kristo, dito sa kaniyang pinsan, dito na ngani tinukso lumusong silang nagsabay, ng magdarayang demonyo. doon sa ilog ng Hordan, si Hesus ay bininyagan. Nakitulad, nakimukha sa tao ang magdaraya At nang umahon sa pampang na parang isang matanda, ang langit agad nabuksan dumulog na alipala at ang Espiritung tunay, kay Hesus agad nag-wika. nanaog at pumatnubay kay Hesus na Poong Mahal. O, katoto ko, aniya sa masid ko ay Anak ka At narinig naman dito ng Diyos na Poong Ama, boses ng Padre Eterno, ano't ikaw'y nagbabata ipinangusap sa Berbo, gutom, uhaw na lahat na? ito ang wika'y Anak ko, minamahal kong totoo. Totoo nga't naliliham sa sulat napapalaman Tuwang hindi ano lamang mangyayaring walang liban, ang buong sangkalangitan na sa Iyong wika lamang angheles ay nag-awitan, yari ang anomang bagay. pagpupuri'y walang humpay sa Mesias na maalam. Kaya ngayon ang wika ko, na inoola sa iyo Nang maganap na't matapos magmadali ngang gawin mo, ang pagbibinyag kay Hesus maging tinapay ang bato nagpaalam na tibobos, at nang may makain tayo. sa kaniyang pinsa't irog na masintahin ngang lubos. Sumagot na kapagkuwan yaong si Hesus na mahal aniya ay hindi lamang Napatukso si Hesus sa sa tinapay nabubuhay dimonyo doon sa bundok ang taong sino’t alin man.

Nagtuloy sa kabundukan si Hesus na poong mahal at magkukulasiong tunay; kusang napatukso naman sa demonyong tampalasan. Kundi sa grasia at awa, mga mahal na biyaya Ano nga'y nang dumating na ng Diyos Haring dakila, 27 siyang ikabubuhay nga na iyong napagmamasdan ng taong Kaniyang likha. sa mga sakop kong bayan.

Sa di mangyaring totoo daya’t lalang ng dimonyo Ang dinugtong pang sabi nagbantang nagpanibago, ng demonyong lilong dati, agad dinala si Kristo kay Hesus wika’y gayari sa pinakulo ng Templo. Haec omnia tibi dabo si cadens adoraveris me. Kung baga sa katuwiran ang pinakulong tinuran Kung baga sa katuwiran ay ang kataas-taasan, anitong lilo’t sukaban na Boheda ng Simbahan na kung nais mong makamtan, ng Herusalem na bayan. nariritong kayamanan ako ay iyong luhuran. Nang doroon na si Kristo, muli na namang tinukso, Kung ako nga’y sambahin mo ng magdarayang demonyo, at lumuhod sa harap ko ibig din niyang matalo hindi sasalang totoo’t kaya ang wika’y ganito. ibibigay ko sa iyo mga kayamanan dito. Aniya ay kung mistula, tantong ikaw ay anak nga Ano nga’y nang mapakinggan ng Diyos Haring Dakila, ni Hesus ang gayong bagay magpatibulid kang bigla gumamit ng kadiyosan, mula diyan hanggang lupa. at buong kapangyarihan sumagot sa tampalasan. At sapagka’t nakasulat na hindi mapapahamak Sa pangako ngang sarili kung totoong Diyos Anak, ng demonyong lilong dati pipigili’t itataas ay sumagot at ang sabi, ng anghel nilang alagad. ni Hesus na Poong kasi: Vade Satanas ang pakli. Sumagot si Hesukristo sa magdarayang demonyo Sa katuwirang totoo, na ang wika ay ganito: ani Hesus sa demonyo, huwag aniyang manukso, Satanas manaw ka rito, sa Panginoo’t Diyos mo. hayo’t ilag sa harap ko ikaw ay pasa impierno. Nang ito ay mapakinggan niyong demonyong sukaban Sukat mong maalaman, ang pagtukso’y inilulan, sa sulat napapalaman at si Hesus ay tinangnan ang Poong Diyos nga lamang, dinala sa kabundukan. siyang dapat na luhuran at sambahin gabi’t araw. Dito sa bundok na ito, ipinatanaw sa Berbo Nang marinig ng demonyo ng magradayang demonyo, itong winika ni Kristo, madlang baya’t mga reino natulig na at nanglumo, at kayamanang totoo. at nabulid sa impierno takot na di mamagkano. Aniya ay ako lamang, may-ari at nagtatangan Na ang buong kaisipan nitong madlang kayamanan nitong demonyong sukaban 28 si Hesus ay tao lamang, ako’y hindi si Elias, na tantong kinakasihan hindi propeta at pantas, ng Diyos sa Kalangitan. boses akong nagtatawag niyong mahal na Mesias. Ano pa nga’y sa matapos ang pananalo ni Hesus Ako nga ay siya lamang sa demonyong lilong loob, na naglilinis ng daan sa langit naman’y nanaog ng kaniyang lalakaran; anghel na sugo ng Diyos. kaya nga ang katampatan kayo’y magiba ng asal.

Nagkakanta’t umaawit Nang matanto at mabatid ang karamihang angheles ng mga embahadores, dala’y tinapay at tubig, nanaw na sila at umalis; at alaalang masakit gawa ni Huang mabait, sa Ama niyang marikit. binyagan balang lumapit.

Kumain na kapagkuwan si Hesus niyong tinapay Ang dahilang pagpasa Galilea lumagok ng tubig naman, Ni Kristo saka pinasalamatan ang Ama sa Kalangitan. Ano pa nga’t pagkarinig na si Huan napipiit, Nang nasa bundok na ito si Kristo’y agad nagtindig, ang Poong Hesukristo, sa paglakad ay sumapit sa Horda’y pinagsisino, sa itaas ng Nazaret. pati si San Huan Santo ng mga lilong hudyo. Mana nga’y ang naisipan, sa Kaparnaum pumanaw Ng makita’t mapagmasdan at doon siya tumahan, ng pariseos na tanan paghanap sa nadidimlan, mga gawang kabanalan na taong makasalanan. ng Prekursor na si Huan doon sa ilog na Hordan. Sa malapit na’y ang sabi nitong makapangyayari Pinagsisiya ng lahat, bati ni Huan gayari, Pariseos at eskribas wika’y Ecce agnus dei sa loob nila’t hinagap, Qui tollis peccata mundi. siyang totoong Mesias si San Huan na buminyag. Itinuturo sa tao; tingni’t iyan ang Kordero Kaya nga’t ang naisipan ang Diyos na masaklolo ay ang kanilang paronan, nakawawalang totoo tatanungin baga bilang; ng kasalanan sa mundo. kapag dating agad naman tinanong na si San Huan. Nang si Hesus ay umalis at umuwi sa Nazareth Anila ay maginoo, yaon naman si San Andres, ikaw baga ay si Kristo; at ang kasama’y inakit ani Huan hindi ako; sumunod sa Poong ibig. kung gayon, ikaw ay sino, si Elias baga Santo? Ngunit at yaong kasama ni Andres agad kinita Ani San Huang mapalad: wika ng ibang bihasa 29 yaon daw ay hindi iba’t si Huan Ebanghelista. Nang ito’y maipangusap niyong Mahal na Mesias Ang dalawa’y nagsisunod doon siya pinalagak, doon sa bahay ni Hesus ng maghapon at magdamag nang sila ay mapanood, inaralan nang banayad. ng Birheng Inang tibobos tuwa’y di matapos-tapos. Saka nang pagka-umaga si Hesus ay lumakad na Doon sila inaralan yaong tatlo ay kasama ni Hesus na Poong Mahal si Felipe ay nakita ng pagkakaginhawahan; doon sa bayang Betsaida. ng matapos mapakinggan nalis na sila at nanaw. Binati na ng ganito ng Poong si Hesukristo Tuwang walang makapara Felipe: ako’y sundan mo ng kanilang kaluluwa, sumunod namang totoo ang ginawa kapagdaka, si Felipe sa Kordero. ni Andres kung sino siya si Simong kapatid niya. Nang isa namang umaga si Natanael ay nakita ni Felipeng mapaninta binati kapagkaraka ito ang ipinagbadya.

At sa laking katuwaan Ani Felipeng katoto ng kaniyang gunamgunam, ay nakita ng mata ko si Simon nang masumpungan, si Hesus na Nasareno, binati na kapagkuwan yaong pangakong totoo wika’y Vidimus Mesiam. ng mga propetang Santo.

Samakatuwid kung baga amin, aniya nakita Wikang yao’y ng mabatyag ang Mesias na Maganda, ni Natanael ay nangusap: kaya irog, sumunod ka ano kaya at nagbuhat hamo siyang makilala. sa Nazareth ang Mesias yao’y isang bayang hamak? Nang matanto at mabatid ni Simon, sabi ni Andres, Dili baga nabibilin sumunod na sa Nazareth; sa Eskritura’y hayag din doon naman nang sumapit ang Mesias kung dumating, binati ng Poong ibig. di iba nga at sa Belen ipanganganak ng Birhen. Ang kay Hesus napahayag Simon ang iyong pamagat Saka ngayon ang wika mo na kay Hona ka ngang anak, na siya ay Nasareno: at mula ngayon ay Sepas ani Felipe ay oo, ang sa iyo’y itatawag. mangyayari ngang totoo sa Galelea paririto. Itong Sepas na wika ko na itatawag sa iyo, Kung ibig mong makilala ang kahulugan ay Pedro, sa akin ay sumama ka: samakatuwid ay bato, at agad namang nakita tigas na di mamagkano. si Hesus ay binati na 30

ni Felipeng nagbabadya. naglakbay kapagkaraka doon sa bayang Kanaa. Ang isinagot ni Kristo na ang winika’y ganito Nang sila nga ay dumating aniya ay tingnan ninyo, doon sa mahal na piging ang Israelitang tao ay oras na ng pagkain; sa akin ay naparito. pinaluklok na ang Birhen at si Hesus ay kapiling. Si Natanael ay nagbadya; Maestro, saan aniya Sa karamihang totoo ako’y iyong nakilala, nagsidalong mga tao ani Hesus, sa Higuera kinulang ng alak dito ay doon kita nakita. kahihiya’y mago’t mago niyong bunying desposado. Doo’y dinadalanging mo sa Diyos Haring Amang ko Nang matanto ni Maria na ipakita sa iyo, nilihim ang anak niya ipakilala kung sino Bunsong giliw ko, anya, ang Mesias na totoo. dito ay walang alak na mahihiya ang may boda. Gayon wika’y nang masabi ni Hesus na Poong kasi Ang isinagot ni Kristo sa katuwaang malaki, Ina nga ay aanhin ko, si Natanael ay nagpuri mawawala kaya’y ano, wika’y Tu es filius Dei. sa aki’t sampu ang sa iyo ng kakulangang ganito. Idinugtong na wika rin puring Tues Rex Israel At hindi pa sumasapit kung baga tatagalugin, ang oras na aking ibig Anak ng Diyos kang tambing dito na nga ay nabatid, at Hari ka ng Israel. na Birheng Inang marikit ang mga gawang matuwid. Himalang ginawa ni Hesus sa bayang Kanaa Tinawag na kapagkuwan ng Birhen Inang timtiman ang nagsisilbi sa dulang, kaniyang pinagbilinan ito ang siyang tinuran.

Nang mabati na ng gayon Kayo, aniya’y sumunod ay nuwi na itong Poon; sa ano mang ipag-utos ang Natanael palang yao’y itong anak kong si Hesus, si Bartolomeng Apostol, at inyong mapapanood pahayag ng marurunong. karunungan niyang lubos.

Nang si Hesus ay sumapit sa bayang niyang Nazaret Nang ito ay mapakinggan ay nangagsisamang pilit, sila’y lumapit sa dulang yaong limaNg Apostoles si Hesus ay tinitingnan na kaniyang iniibig. naghihintay pag-utusan ng ano mang mga bagay. Isang araw naman sila piniging sa isang boda, Ipinag-utos ng Berbo kasama ang Birheng Ina sa doroong mga tao 31 aniya’y sidlan na ninyo sa babaeng Samaritana ang tapayang nangarito, niyong tubig na totoo. Bayan-baya’y nililibot nang pangangaral ni Hesus; Sumunod at di sumuway isang tanghali’y napagod yaong mga inutusan; nagpahinga at lumuklok ginamit na kapagkuwan; doon sa balon ni Hakob. tayong anim na tapayan at kanilang tinubigan. Doon niya inabangan babaing makasalanan, Ito ang unang himala Samaritana ang ngalan, gawa ng Haring dakila, at pagdating agad naman sa kataga niyang wika binati’t pinangaralan. ang tubig ay alipala naging alak na mistula. At ang ginawang dahilan daang sukat maaralan Nagsiinom na nga rito kanyang pinaki-inuman ang madla’t maraming tao at totoong nauuhaw tuwang hindi mamagkano sa taong makasalanan. at nangagpuring totoo sa Poong kay Hesukristo. Ang madlang lingid na sala ng abang Samaritana Nang lumubog na ang araw agad ipinakilala agad silang nagsipanaw ni Hesus na Poong Ama at umuwi nang tuluyan pinagsisihang talaga. sa Nazaret nilang bayan na dating tinatahanan. Itong babae pagkuwan ang banga niya’y iniwan Wika ng ibang bihasa at biglang nasok sa bayan ang may-ari niyong boda ipinahayag sa tanan si Huan Ebanghelista, yaong himalang natingnan. ikinasal sa dalaga na maganda at may sinta. Nabantog nga sa lahat na bait, karunungan niya Nguni’t sila’y kinasal man at balang taong makakita hindi nagsamang namahay paraparang nagtataka sapagka’t yaong si Huan, kay Hesus na Poong Ama. ay hindi na humiwalay sa Maestro niyang mahal. Itong Diyos na maalam tumahan ng dalawang araw Ano pa nga’t napahayag doon sa Sikar na bayan; bait dunong ng Mesias, mga tao’y inaralan sa madlang baya’y sumikat at pinaghihimalaan. ang lubos niyang liwanag na umaaliw sa lahat. Nguni’t ang mga Hebreos at kuhilang pariseos, At siyang nagpatotoo ay nanagsukalang-loob ng pagka-Diyos ni Kristo sa himalang napabantog si Huang pinsa’t katoto, nitong maawaing Diyos. na nagpahayag sa tao, niyong Mahal na Misteryo. Ito ngang Poong marikit isang araw ay sumapit sa dagat ng Tiberiades, Ang pangangaral ni Kristo doon nakita si Andres 32 sampu ni Pedrong kapatid. Kapagdaka’y pinagaling nitong Panginoon natin madlang tao’y umuwi rin tuwa’y walang makahambing ng puso nila’t panimdin.

Sa tubig ay iniladlad At umalis naman doon ang kanilang sadyang lambat sa bayan ng Kaparnaum doon na ngani namalas, at sa Galilea nagtuloy sila ng Poong Mesias itong si Hesus na Poon sumunod na walang liwag. pagod ay walang kaukol.

Lumakad na di nagbantog itong ating Panginoon Doo’y maraming himala sampu ng apat na kampon; na pawa niyang ginawa kapagdaka ay nagtuloy nagpapagaling na kusa, sa bayan ng Kaparnaum. may sakit kahit patay nga binubuhay alipala. Doon ay ng dumating na, pumasok sa Sinagoga Nang siya nga ay magbalik at nangaral sa lahat na sa daan ng Nazareth ay pawang nangagtaka doon naman ay nabatid, sa bait at dunong niya. madlang tao’y nakikinig ng aral niyang marikit. Ito ang siyang pahayag ni San Marcos na Sumulat Daming hindi mamagkano madlang tao’y nagsitanggap ng sumusunod na tao at nakikinig na lahat ang ginawa nitong Berbo, dito sa Poong Mesias. sa barko ni Simon Pedro sumakay silang totoo. Dito rin sa bayang ito, may pinagaling si Kristo; Sa tabi ng karagatan pinapasukan ng tukso ang tao ay inaralan sa katawan, nitong tao nang matapos agad naman, namamahay ang demonyo. napalaot kapagkuwan si Pedro’y pinangusapan. Nang ito ay magawa na ni Hesus na Poong Ama Iyang lambat mo, aniya, umalis sa Sinagoga, Pedro’y iyong ihulog na; at doon tumuloy siya ani Pedrong mapaninta; sa bahay ni Pedrong sadya. kami nga po’y magdamag na walang huli kahit isa. Dinatnan naman sa bahay ay ang kay Pedrong biyenan, Nguni’t ako po’y sumunod may sakit at nararatay; at sapagka’t inyong utos pinagaling kapagkuwan dito’y agad nang sinambot at nagsilbi na sa dulang. ni Pedro at inihulog ang lambat niya sa laot. Saka nang kinabukasan doon kay Pedrong pintuan Nang kanilang isasampa doroo’t nagkakapisan ang lambat ay di mahila may sakit na di mabilang bigat na walang kapara, ng mga tao sa bayan. napatulong kapagdaka sa iba niyang kasama. 33

ang kabagsikan kong wagas. Ano pa’t maraming lubha ang kanilang huling isda, Pinagwikaan na rito sinigla’y dalawang bangka ang abang paralitiko at nangatigib kapuwa, hayo’t magbangon ka tao, kataka-takang himala. biglang dalhin ang banig mo, ito’y utos ko sa iyo. Dito pinuring totoo ang Poon niya’t Maestro Nang ito’y maipagsulit, katuwaa’y mago’t-mago; paralitiko’y nagtindig, mula sa pagiging ulo pinasan agad ang banig Santa Iglesia ni Pedro. pagpupuring walang-patid dito sa Poong marikit. Yaong isdang karamihan sampung bangkang sinidlan Nalis na siya at nanaw, ay di iba’t kalarawan at umuwi na sa bayan ng Santa Iglesiang mahal na ang balang masumpungan, buong Sangkakristianuhan. agad pinamalitaan, nitong himalang nakamtan.

Saka naman isang araw Sa mga gawang milagro sa Kaparnaum ngang bayan nitong maamong Kordero, si Hesus, doo’y naglakbay dito siya pinagsino na ang tika’y mangangaral ng lahat ng mga tao sa taong makasalanan. pagpupuri’y mago’t mago.

Sa kalakhang panininta niya’t pag-aalaala Ano pa nga’t nabantog na di mapalagay tuwi na bait karunungan niya parating nababalisa sa buong hakariang Siria, ang kaniyang kaluluwa. pawang nagsisitanggap na ng mahal niyang Doktrina. Sa karamihang totoo ng taong nangagsidalo Isang araw, si Mateo may isang paralitiko, ay nakita nitong Berbo, dala ng apat na katao tinawag nga niya ito na iniharap kay Kristo. at sumama naman dito, sa maalam na Maestro. Ay ano nga’t ng makita ni Hesus, binati niya, Ang pabuwisang tindahan taong maysakit, aniya, at salaping patubuan ang lahat mong mga sala kapagdaka ay iniwan ipinatawad ko na. ni Mateong matimtiman dahil kay Hesus na Mahal. Gayong wika’y nang matalos ng eskribas, pariseos, Napapiging kay Mateo nangagbulong, nangag ingos itong maawing Berbo, sino, anilang huhunos ano’y sa makita ito, ng sala kundi ang Diyos. niyong mga pariseo, upasala’y mago’t mago. Saka iyang taong uslak mangangahas magpatawad Kung iyan anila ay banal ay ang sagot ng Mesias, Anak ng Diyos na tunay, ngayon ninyo mababatyag ano’t nanakyat sa bahay, 34 sumasalo pa sa dulang doon si Hesus na Ama ng taong makasalanan. siya naman ay kumita ng kakatotohin niya. Dito sa Poong marikit, walang gawang nalilingid, Labingdalawang katao, kaya tunay niyang batid, siyang pinili ni Kristo yaong mga lilong isip Apostoles na katoto at mga akalang lihis. na maghahayag sa mundo ng kaniyang Ebanghelyo. Ang kay Hesus na tinuran doon sa mga sukaban; Si Pedro ang una-una, ang aking pinarituhan puno ng Santa Iglesia, aniya’y hindi ang banal si Andres ang ikalawa, kundi ang makasalanan. magkapatid naman sila, tunay na anak ni Hona. At ang buong akala ko, hindi dapat ang mediko Si Huan at si Santiago sa walang sakit na tao, magkapatid din nga ito kaya mga maginoo, na anak ni Sebedeo, isip ninyo ay magbago. mga Apostol ni Kristo pinili niyang katoto. Nang ito’y maipangusap ng mahal na Diyos Anak At ang ikalamang bilang agad na siyang lumakad, ay Felipe ang pangalan sa Herusalem tumambad, at ang ikaanim naman, at mangangaral sa lahat. si Bartolomeng timtiman Apostol niyang hinirang. Dito’y maraming milagro, ginawa niya sa tao, Si Tomas ang ikapito, daang isinama ito, ikawalo’y si Mateo, loob ng mga hudyo, ikasiyam si Hakobo, sa Poong kay Hesukristo. saka si Hudas Tadeo, magkapatid naman ito.

Marami ang upasala Ang ama nito’t magulang niyong mga aliktiya, dalawang taong magalang galit na hindi kawasa, si Alpeo ang pangalan kainggitan nilang pawa loob ay lubhang timtiman dito sa Poong may-gawa. hahi’t mahirap ang buhay.

Kay Hesus na maalaman ang masamang kaisipan Ikalabing-isa nito niyong mga tampalasan, na apostoles ni Kristo ay umalis kapagkuwan ay si Simon Kananeo, sa Herusalem na bayan. dukha ma’y mabuting tao at maawaing totoo. At dito nga sa pag-alis ng Poong kaibig-ibig Ang ikalabingdalawa ay nangagsisamang pilit si Hudas at dili iba, ang tanang may mga sakit, Iskarioteng palamara na hanggang sa Tiberiades. na sa kasakimang dala nagpakasamang talaga. Pinagaling kapagdaka yaong taong nagsisama; Ang labingdalawang ito 35

dukha at hamak na tao Kapagdaka ay lumuhod walang halaga sa mundo, sa paanan nga ni Hesus mga mangmang na totoo, luha sa mata’y nanagos, walang dunong kahi’t ano. paa’y hinagkang tibobos at pinahiran ng buhok. Ito ang siyang hinirang ni Hesus na Poong Mahal At kaniyang binuksan pa, magpapatanyag ng aral balsamerang mahalaga gagawa ng kababalaghan nang kay Hesus na makita dito sa Sangsinukuban. pinatawad kapagdaka ang sala ni Magdalena. Nang mapili ng matapos ang Apostoles ni Hesus Nang mangyari naman ito sampung mga disilupos agad nanaog si Kristo umupo sila’t lumuklok sa Galilea tumungo; sa itaas ng isang bundok. mangangaral na totoo sa madla’t maraming tao. Doon iniaral na mga ni Hesus Haring dakila Pangamba ng mga apostoles ang mapapalad na gawa, sa kalautan ng dagat pakikinabang pawa ng tao dito sa lupa. Isang araw’y naisipan sa barko siya’y lumulan Ay ano nga’y nang matapos lumayag sa karagatan ang pangangaral ni Hesus kasama niya’t kaakbay agad silang napausos mga Apostoles na tanan. at umalis na sa bundok sampung mga disipulos. Nang sila ay mapalaot si Hesus ay nakatulog, Sa pagpanaog na ito dito nga ay umunos, ng Poong si Hesukristo ulan na katakot-takot pinagaling naman dito, halos ang barko’y lumubog. ang lumapit na leproso na napa-awang totoo. Dito nangagsipangamba ang mga alagad Niya Ang paghanap ni Magdelena si Hesus ay dinulog na kay Hesus at ginising kapagdaka ito ang ipinagbadya. Isang araw itong Berbo napapiging na totoo Poon, anila’t Maestro sa Kay Simon pariseo kami po ay iligtas mo pinaghanap naman dito at lulubog na nga tayo; ng isang babaing tao. malakas nganing totoo ang hangin at ulan dito.

Sagot ni Hesus na Ama oh mga katoto, aniya kulang ng sampatalataya, Nang oras na kumakain bakit kayo’y nangangamba itong Panginoon natin narito’t ako’y kasama? ay siya namang pagdating, ni Magdalenang butihin lumbay na walang kahambing.

Di baga’t nakita ninyo Nang dumating na sa bahay ang madlang mga gawa Ko ang bata’y nahahandusay ano sa panahong ito, na pinananambitanan at kayo’y nangalilito ng ina niya’t magulang takot ay di mamagkano. at ibang kamag-anakan.

Nang ito’y maipangusap lumubay naman ang dagat Nang kay Hesus na makita pinauntos niya’t sukat, sinaway kapagkaraka; at pinalinaw na agad huwag kang tumangis muna hangin at ulang malakas. hindi iyan patay, aniya, natutulog lamang siya. Ay ano nga’y ng makita ng mga alagad niya: Sa silid ay pinapanaw anong tao ito anila, yaong taong karamihan tubig, hangin at lahat na, at ang pinatira lamang, sumusunod sa kaniya. ang ama’t inang magulang ng nabuburol na bangkay. Nang makaahon na naman si Hesus ay may natingnan Ang kasama nga ni Kristo dalawang inaalihan si Huan, Pedro’t Hakobo ng demonyong tampalasan; na dati niyang katoto, pinagaling kapagkuwan. sila ang saksing totoo nitong dakilang milagro. Doon din nga sa lansangan may babaing nasumpungan Tinangnan na nga sa kamay sakit ay inaagasan, ang nabuburol na bangkay mahaba nang tao’t araw at tinawag kapagkuwan; pinagaling niya naman. nang si Hesus mapakinggan kapagkaraka ay nabuhay. Nang si Hesus ay makita sa damit humalik na, Itong milagro ni Kristo, gumaling at guminhawa, nahayag sa madlang tao; saka naman dumating pa, pinuri siyang totoo, prinsipe sa Sinagoga. nguni’t siyang naging apdo, sa eskribas at pariseo. Lumapit na sa Kordero itong prinsipeng si Hayro Nang hustong labingdalawa iniamo ngang totoo, mga apostoles niya anak na naghihingalo’y pumili siyang muli pa ipinadalaw kay Kristo. ng pitumpu at dalawa discipulong makakasama. Naawa ang Poong Mahal, agad na ngang pinaronan Sila nga ay mangangaral doon naman sa lansangan, sa buong sangkatauhan may nagsabi sa magulang magpapakilalang tunay na ang anak niya’y patay. mga misteryong tanan ng Diyos sa kalangitan. Ani Hesus sa kaniya huwag mong ikabalisa Tinuturang lahat na kahi’t anak mo’y patay na ng mga gawang maganda sa akin ay manalig ka, at ang masasapit nila, mabubuhay kapagdaka. kung si Hesus mamatay na 37

yaon mandi’y walang sala. Panginoon po, anila Sila naman ay binigyan iyong paalisin muna ng ganap na kabagsikan sila po’y pasa bayan na gumawa ng kababalaghan at tanghalo nang talaga nang sila’y paniwalaan pawang nagugutom sila. sa anomang iaaral. Ang sagot ng Poon natin Ang pangangaral ng ating ano’t sila’y paalisin? Panginoong Hesukristo sa dito’y inyo nang pakanin maraming tao dapuwa saan po kukunin ang tinapay na kakanin?

Dalawangdaan denario, tinapay na dalhin dito Nabalita sa Kordero wika ni Felipe’y ano? na si Herodes na lilo pagkakasiyahin, Poon ko ang nagpapugot ng ulo, sa gayong karaming tao! ni Huang banal na tao, pinsan niya at katoto.

Gayong bagay na mabatid ng Poong kaibig-ibig, Dito po ay walang taglay sa isang barko’y sumilid, kundi lilimang tinapay sampung mga Apostoles at dalawang isda naman, at tumuloy sa Nazareth. paanong pangyayarihan ng makabusog sa tanan? At ang tinungo nga nila, lupang sakop ng Betsaida; Ani Hesus, inyo lamang sa Desierto’y dumoon na, dalhin dito ang tinapay si Hesus na Poong Ama sampu ng isdang nariyan sampu ng mg kasama. pagdating ay kanya namang agad na binendisionan. Di naman nalaon dito, may nagsirating na tao Pinamalagi na rito mahigit na limang libo, niyong mga disipulo makikinig na totoo sa lahat ng mga tao; ng mga aral ni Kristo. nangabusog na totoo, kataka-takang milagro! Doon sila inaralan ng madla’t maraming bagay Awang hindi hamak-hamak na sukat pakinabangan, nitong mahal na Mesias nguni’t hindi nagdaramdam pawang nabusog na lahat, ang tao ng kagutuman. ang nalabi pa’y di hamak labindalawang canastas. Himalang ginawa ni Hesukristo sa limang tinapay at sa Nang makakaing matapos dalawang isda na ang lahat ay mabusog sampung mga disipulos, Ano nga’y nang mapanood lumakad na ngang tibobos niyong mga disipulos itong ating Poong Diyos. araw ay nasa taluktok: agad nag-wika kay Hesus Isang araw’y napipisan at nangusap na tibobos. ang Apostoles na tanan 38

tinanong sila pagkuwan, ni Elias sa ating Panginoong ni Hesus kung anong bagay Hesukristo doon sa bundok ng ang mga usap sa bayan. Tabor

Ani Hesus at kung ano Saka naman nang maliban, yaong nangarinig ninyo, maging ikaanim na araw mga usapan ng tao kay Hesus na naisipan kung ako kaya ay sino sumalunga kapagkuwan sa masid nilang totoo? sa Tabor na kabundukan.

Ay ang sagot sa kaniya; Dito sa bundok na ito ikaw raw po’y dili iba pinagsamang totoo yaing si Huan Bautista, ng poong si Hesukristo anang iba’y Elias ka yaong tatlong disipulo Heremias na Propeta. si Huan, Pedro’t Hakobo.

Kung gayon, anitong Berbo Nng sumapit sila naman ang sapantaha ng tao, doon sa kaibabawan nguni at sa masid ninyo, ng Tabor na kabundukan pili long mga katoto, si Hesus na Pong Mahal sino kaya’t alin ako? nanalanging kapagkuwan.

Nang marinig na maigi Muna nga’y kaginsa-ginsa, ni Pedrong kaniyang kasi sa pananalangin niya, ay sinagot ng gayari, ang katawa’y nagkaiba Tu es filius Dei vivi dikit na walang kapara, anak ng Diyos kang kasi. di matitigan ng mata.

Ang mukha ay parang araw Samakatuwid kung baga na tantong nakasisilaw; si Kristo’y ikaw, aniya, at ang damit sa katawan, anak ng Diyos na isa, parang busilak na tunay, sasakop at kakalara puting hindi ano lamang. sa sansinukubang sala.

Tinugon naman ni Kristo ang apostol na katoto; Doon naman ay kaharap ikaw, ang wika ni Pedro, si Moises at si Elias; samakatuwid ay bato, nakita rin at namalas, tigas na di mamagkano. yaong mahal na liwanag ng bunying Diyos Anak. At pagbabatayan ka pa ng kapuwa batong iba Nang makita naman ito ibababaw kong talaga, niyong tatlong disipulo sa iyo ang Santa Iglesia tuwang hindi mamagkano, alagaan mo tuwi na. Poon, anila’t Maestro, dito na magtahan tayo. Ikaw’y siyang magtatangan ng susi sa kalangitan At kung ibigin po aniya balang iyong kalooban, dito tayo’y gumawa pa na papasuking sino man ng tatlong bahay na sadya aking tinatanggap naman. tahanan mo po ang isa kay Moises ang ikalawa. Ang pakikipanayam ni Moises at 39

At ang bahay na ikatlo, ang kay Elias na Santo; Sa kainggitang totoo ano’y sa mawika ko, niyong mga pariseo niyong tatlong disipulo madlang isip na di totoo may himala pang nabago. kalupita’y mago’t mago sa Poong kay Hesukristo. Tto namang alapaap puting lalo sa busilak Mana nga ay isang araw tumakip sa Diyos Anak, naisip ng mga hunghang ay may boses pang nangusap, si Hesus ay nilapitan ito ang ipinahayag: anila’y kung karampatan ang tao’y muwis kay Cesar? Ito ang anak kong tunay na aking kinalulugdan Ang tugon ni Hesukristo at siyang kinalalagian, dito nga ang madlang tao nitong buo kong katawan, ako’y tinitikman ninyo lubos na kaligayahan. ngayo’y iyong tinutukso kung ang aral ko’y totoo. Nang marinig ang ganito nitong tatlong disipulo, Hayo na at ipakita nagiklahanang totoo, isa man lamang moneda: napasubasob at nanglumo ay ang mga palamara nang panonood kay Kristo. dumukot na kapagdaka ng isang pilak sa bulsa. Di naman lubhang nabalam itong himalang natingnan Saka itong Poong Mahal ay mana nga at naparam, tumugon sa mga hunghang at lubos nawalang minsan kangino, anyang larawan yaong madlang karikitan. iyong nalilimbag diyan? anila’y sa bunying Cesar. Si Moises at si Elias, nawala naman at sukat Kung gayon ang katampatan dito itong Diyos na Anak, ani Hesus na maalam pinabangon at tinawag ng katuwira’y ibigay ang tatlo niyang alagad. ang kay cesar at kay Cesar ang sa Diyos, sa Diyos naman. Sa mauli na ang loob niyong tatlong disipulos Kung ito’y maganap na pinangusapan ni Hesus masunod na parapara huwag aniyang ibabantog, totoong hindi sasala itong inyong napanood. magaganap na lahat na ang iyong pagka-hustisya.

Nguni’t kung ako’y patay na Gayong wika’y ng marinig at umakyat na sa Gloria nitong Diyos na marikit doon ninyo ibantog na, sino ma’y di makaimik himalang inyong nakita nagsipanaw at umalis nitong aking pag-iiba. na pawang nagdalang galit.

Nang ito’y maipagsaysay nalis na sila at nanaw Isang araw itong Berbo at nuwi na nga sa bayan, ay papasok na sa Templo, balang taong masumpungan sinundan nga siya rito kaniyang inaaralan. ng eskribas at pariseo, 40 dala ay babaing lilo. ang sa iyo’y nangaghabla?

Kay Hesus iniharap na yaong babaing may sala Sino man sa mga lilo, dalahira’t adultera, di makahatol sa iyo; nahuli nila’t nakita, anang babae ay oo, naglililo sa asawa. walang humatol na sino sa madlang salang gawa mo. Nang maiharap kay Kristo ang abang babaing ito; Ani Hesus sa kaniya; ano ang dapat, maestro ako’y isang hahatol na, dusa sa ganitong tao, at ang akin ngang parusa anang mga pariseo. mula ngayon magsisi ka huwag muling magkasala. Ngunit iyo na pong alam kay Moises na kautusan Dito sa wikang tinuran kalunyera nga pong ganyan ni Hesus na poon mahal dapa’t na pagpukulanan babai’y nalis at nanaw, ng bato hanggang mamatay. sala ay pinagsisihan itinangis gabi’t araw. Ang kay Hesus na ginawa, sila’y hindi tinugan nga, Saka nga isang umaga mandi’y nagwalang bahala, itong Poo’y napakita, yumuko na alipala nanuluyan kapagdaka, siya’y sumulat sa lupa. sa bahay niyong si Marta babaing taga Bethania. Nang di tumugon si Kristo tinanong nang panibago Tuwang hindi mamagkano ay aba, anila, Maestro, nitong binibining ito; ang hatol mo po nga’y ano pinatira ngang totoo, sala ng ganitong tao. ang poong si Hesukristo na masintahin sa tao. Nagtindig na kapagdaka itong poong mapaninta Nang nagugulo’t balisa kung sino sa inyo, aniya babaing sinambit ko na ang walang munti mang sala sa paghahandang talaga, muha ng bato’t puklin na. ang kapatid naman niya nasa kay Hesus na paa. Tugong yao’y nang mawika ni Hesus ay alipala Nawiwiling nakikinig nuling sumulat sa lupa; ng aral na maririkit dito’y parang nangakutya at si Marta nga’y lumapit, yaong mga aliktiya. sa Poong kaibig-ibig ito ang ipinagsulit. Sinong tao kaya naman ang walang sala munti man Poon at Maestro aniya, kaya nga ang mga hunghang, ako’y iniwang mag-isa nagsipanaw kapagkuwan ngayo’y ngangapa-ngapa, at ang babae’y iniwan. patulungin mo po, Ama bunso kong si Magdalena. Nang kay Hesus na makita yaong babae’y natira Ako’y nagiisa lamang nagtindi na kapagdaka, nang paghahanda sa bahay nangapasaan, aniya kakanin ng kalahatan, 41 manong ako ay tulungan nitong Panginoon natin, ni Magdalenang nariyan. kaya nga’t nang makakain nag-wika siya’t nagturing. Ani Hesus sa kaniya, Marta, Marta ay aniya Ani Hesus na maalam, ngayo’y lubhang balisa ka, kayong pariseong tanan, ang gawang lalong maganda walang wasto’t mga mangmang, di mo siyang alaala. ang inyong alaga lamang pinggan ninyong kinakanan.

Ang dapat mong ikagulo At ang inyong pananamit, ikabakla ng puso mo sila lamang nililinis ay ang sinta ngang totoo, nguni’t yaong nalilingid, sa tanang mga aral ko na di ninyo nasisilip na para nitong bunso mo. binabayaang dumungis.

Nang ito’y maipagturing nitong Poong maawain Ayaw ninyong marumihan ang ginawa namang tambing, ang pinggang kinakanan ni Magdalenang butihin nguni’t ang lalong mahalay, ay naghanda ng pagkain. duming hindi ano lamang ng kaluluwa ninyong iyan. Umupo na nga si Kristo sampung ibang pariseo Bakit iyang mga dibdib na naparoo’t dumalo, na puno nang labis-labis kasama rin at kasalo ng daya at panglulupit, yaong ibang disipulo. ay di ninyo nalilinis na sukat ikapagbait? Saka naman isang araw si Hesus sampu ng abay, Kayong mga taong hunghang mga disipulong hirang, malinis sa tingin lamang piniging at hinandaan loob ay pawang mahalay, niyong pariseong tunay. inyo nang tambing bawahan dilang kasamaang asal. Sa isang bahay na sadya ng pariseong talaga Nang masabi na ni Kristo doo’y sangkap na lahat na, at mawika ang ganito dumalo naman ang ibang ay lumisan na nga rito, pariseos at eskriba. iniwan ang mga lilo eskribas at pariseo. Nang umupo na sa dulang itong Diyos na maalam, At nagtuloy kapagdaka agad nang binendesyonan, sa isang munting aldea sumubo siya ng ilan ng ang ngala’y Bethabarra, isda’t doroong tinapay. doo’y mangangaral siya sampu ng mga kasama. Nang makita’t mapanood niyong mga pariseos Ang pagbuhay ni Hesukristo na di naghinaw si Hesus, kay Lazaro nangagbulong nanga-ingos madla ang pula sa loob. Doon sa bayang Bethania aldea rin ng Hudea Walang gawang nalilihim sa bahay niyong si Marta, na hindi nga talastas din at Maria Magdalena 42 magkapatid na dalawa. Agad na ngang nagsilakad si Hesus sampung alagad Ang kapatid na ikatlo sa Hudea ay tumambad, pangalan ay si Lasaro, at doo’y maghapon sinkad minamahal na totoo, na nangaral na sa lahat. ng Poong si Hesukristo at tunay nitong katoto. Nang maging ilang araw na sila sa bayang Hudea, At mana nga’y isang araw inakit kapagkaraka, si Lasaro ay dinatnan, ni Hesus ang mga sama sakit na ikamamatay ang nasa’y pasa Bethania. nagpasabi kapagkuwan kay Hesus na Poong Mahal. Anang Poong maawain; atin anyang dadalawin Ang pabilin baga’t sulit si Lasarong aking giliw; ng dalawang magkapatid, siya’y aking pupukawin Maestro naming marikit, sa pagtulog ng mahimbing. ang katoto mo at ibig, malubha ngayon ang sakit. Nagsisagot kapagkuwan ang Apostoles na tanan kung yaon po’y tulog lamang nakaligtas kaya naman sa sakit at karamdaman?

Ang tugon ni Hesukristo Ang sagot ni Hesukristo: doon sa mga nagsabing tao: patay na nga si Lasaro kay Marta ay sabihin mo nguni’t malaking tuwa ko, yaong sakit ni Lasaro nang tumibay na totoo ay hindi makaaano. ang paniniwala ninyo.

Di muna pinaroonan at siya ay nagpaliban, Ano pa’t hindi dinalaw ano’y nang kinabukasan, ni Hesus ang kaibigan gumayak na kapagkuwan na hanggang hindi maliban at sa tao’y nangangaral. naging ikapat na araw na nabaon yaong bangkay. Naging dalawang araw pa si Hesus sa Bethabarra Marami nama’t makapal saka nang isang umaga, mga taong nagsidalaw wika sa mga kasama taga Herusalem na bayan tayo’y pasa sa Hudea. at inaaliw na tunay magkapatid na may lumbay. Anang mga disipulo bakit, anila, Maestro Ano nga’y nang dumating na doon tayo patutungo, araw na nasa at pita ang mga lilong hudyo ni Hesus na Poong Ama; doo’y babatuhin tayo. agad napasa Bethania sampung Apostoles niya. Ani Hesus sa kanila kayo ay huwag mangamba, Nang matanto at matatap kundi ko tulutan sila ni Marta kay gandang palad mangungurong na lahat na na dumating ang Mesias, ang kamay nila at paa. luha’y nagkakanlalaglag sinalubong niya agad. 43

sa sinta niya’t katoto. Ang wika ay ganito: Poon, aniya’t Maestro, Agad na ngang itinanong kung ikaw po ay narito, nitong ating Panginoon buhay disin ang kaka ko na ang wika ay gayon; katoto mong si Lasaro. saan aniya ibinaon si Lasarong aking kampon? Nguni’t aking naalaman ang iyong kapangyarihan, Ay ang tugon sa kaniya ani Hesus na maalam ni Marta’t ni Magdalena iyan ngang wika mong iyan sumunod ka po, anila, aking kinatutuwaan. doo’y iyong makikita kaka naming mapaninta. Walang pagsalang totoo, mabubuhay ang kaka mo Nagsilakad kapagkuwan, sagot ni Marta ay oo, naparoon sa libingan; kung matapos na ang mundo ani Hesus na maalam at huhukuman ang tao. hayo na at inyong buksan ang batong nakararagan. Ang kay Hesus na winika oo aniya’y buhay nga Ang isinagot ni Marta: at sa aki’y maniwala, Panginoon ko, aniya, kahit patay na mistula, ngayo’y apat na araw na, mabubuhay alipala. totoong hindi sasala na ang bangkay ay bulok na. Itong mga winika Ko ay paniwalaan ninyo; Ang tugon ni Hesukristo sagot ni Marta ay oo, dili wika ko sa iyo, ikaw po’y si Hesukristo, paniwalaan mo ako, Anak ng Diyos na totoo. makikita mong totoo. mabubuhay ang kaka mo. Nang ito ay mawika na, ay lumakad na si Marta, Ano pa nga at binuksan tumuloy kay Magdalena, yaong takip na libingan ang maestro’y narito, aniya niyong kay Lasarong bangkay bunso’y itinatanong ka. bahong hindi ano lamang ito ang ipinagturing.

Gayong wika’y ng mabatyag Nang matanto at malining ni Magdalenang mapalad, nitong Panginoon natin, kapagdaka’y nagbuhat sa langit agad tumingin sumalubong na nga agad, at siya ay nanalangin hapis ay walang katulad. sapagka’t apat ng araw.

At lumuhod kapagkuwan sa kay Hesus na harapan Ama ko aniyang mahal, Oh, Maestro, aniyang mahal Diyos na walang kapantay, kung dirito ka sa bahay salamat na walang hanggan, ang kaka ko’y di namatay. ako’y inyong pinakinggan sa hiling kong ano pa man. Nang makita nitong Berbo ang panambitang ito, Kaya winika ko ito, tumatangis siyang totoo, Oh, Diyos Haring Ama ko, habag na di mamagkano nang makilalang totoo, 44 ng naritong mga tao sapantaha’y mago’t mago, na ako’y siyang Anak mo. at ninasa ngang totoo ipapatay na si Kristo. Nang ito ay mawika na nangusap kapagkaraka: Sa Konsilyo ni Kaypas nitong Poong mapaninta, doon nagpulong ang lahat Lasaro ay magbangon ka pariseo at eskribas, at diya’y lumabas baga. ang nayari nilang usap ipapatay ang Mesias. Parang natutulog lamang, si Lasaro ay pinukaw, Ang mga usapang ito nang si Hesus mapakinggan, niyong mga pariseo kumilos na kapagkuwan nang matalastas ni Kristo, doon sa sadyang libingan. agad silang napatungo sa malapit sa Disierto. Ng mangyaring mabuhay na si Lasarong mapaninta Di napakita sa bayan nag-utos ang Poong Ama, hanggang dalawang buwan, kalagin ninyo, aniya sa Ephrem siya tumahan, gapos na kamay at paa. sampung Apostoles naman pangingilag niya bilang. Nang unang kaugalian niyong mga hudyong tanan, Yaong pagtatago niya, kung ibaon yaong bangkay, di sa takot at pangamba, ginagapos ang katawan kundi pangingilag muna, ng isang pamahid bilang. palibhasa’y malayo pa ang oras niyang talaga. Doon na nga si Lasaro nagpatirapang totoo Nang malapit nang totoo sa paa ni Hesukristo, paskuwa nang mga hudyo, pagpupuri’y mago’t mago na hintay ni Hesukristo, sa ginawa niyang milagro. nang pagtupad sa Misterio nitong pagsakop sa tao. Ito ring Lasaro naman ang sinasabing nangaral Inakit na kapagdaka doon sa Marsellang bayan, ang mga alagad niya, pitungpung taon ang gulang at sa bayan namang isa, sinapit bago namatay. na sakop din ng Samaria doon nagsitambad sila. At sa ginawang milagro nitong maawaing Berbo Nguni’t hindi pinapasok nang pagkabuhay kay Lasaro, sa bayan yaong si Hesus ay mahayag na totoo nang mga Samaritanos, sa madla’t maraming tao. paraparang napopoot sa mga aral nang Diyos. At marami sa kanila ang nagsisampalataya Ano’y ng makita ito na Anak ng Diyos siya, ni Huan at Hakobo muling ikinabalisa nagalit silang totoo, ng pariseong lahat na. agad nangusap kay Kristo na ang winika’y ganito.

Hindi na nga nagkatoto Maestro, anilang mahal, ang loob ng mga lilo, kung iyong kalooban, 45 sila nga’y papanaugan, si Hesus na Poong Ama, ng apoy sa kalangitan sampu ng mga kasama, at pugnawin itong bayan. si Lasaro’y duroon pa si Marta’t si Magdalena.

At ng ating maiganti Nang nahahanda na naman ang sa iyo’y pangaapi ang kanilang hahapunan nitong mga taong imbi, nagsiluklok kapagkuwan, sumagot ang Poong kasi si Hesus at mga kawal na ang wika ay gayari. at humapong natuluyan.

O, mga Apostoles ko pili kong mga katoto, Kapagdaka ay kinuha hindi pagpatay ng tao ni Maria Magdalena ang aking ipinarito’t yaon ngang sisidlan niya, ipinanaog sa mundo. niyong nardong mahalaga at binasag kapagdaka. Kundi bagkus kong bibigyan ng buhay ang mga patay, Agad niyang ibinuhos ito ang inyong tularan, sa ulo’t paa ni Hesus ang tao ay kaawaan, nang mabusan pagkatapos, at sa akin alangalang. paa naman ay kinuskos at pinahiran ng buhok. Ano pa’t si Hesukristo, lumakad at ang tinungo Buong baya’y nakalatan yaong bayan ng Heriko ng bangong di ano lamang, dalawang bulag na tao nang ito ay mapagmasdan pinagaling na totoo. si Hudas na tampalasan loob ay biglang sumukal. Doon sa loob ng bayan ay isang taong mayaman Ito’y siyang isinidhi si Sakeo ang pangalan, ng loob ni Hudas ngani; na nagnanasang matingnan ang Poon, sa di ugali, itong sasakop sa tanan. sa hinayang sa salapi, pinagliluhang madali. Nang kay Hesus na makita ay pinangaralan niya At ang kaniyang sinabi si Sakeo kapagdaka, kung yao’y ipinagbili iniwan ang madlang sala, at inilimos sa pobre, nagsisi ito’t nagtika. di lalong gawang mabuti at huwag sinayang dini. Saka naman itong Berbo sa Bethania napatungo, Ang kanyang kaisipan, piniging siyang totoo, kung yaong nga’y di sinayang ng isang banal na tao, at sa kanya’y ibinigay, ngala’y si Simon Leproso. mauumit niya bilang at sukat na pagtubuan. Sa malaking alangalang nitong si Simong timtiman Ng kay Hesus na matatap kay Hesus na Poong mahal, ang gayong balak ni Hudas na nagpagaling nang minsan kapagdaka ay nangusap, kati niya sa katawan. aniya, ay mga liyag, akala ninyo ay linsad. Piniging nga kapagdaka 46

Kayo’y hindi magkukulang ng pobreng malilimusan, Kung kaya ipinakuha nguni’t ito ay tandaan, ni Hesus yaong humenta, iilang araw na lamang ani Hakobong butihin, at tayo’y maghihiwalay. ito ay utos sa amin ng Maestro’y may gagawin. Ang gawa ni Magdalena yao’y parang himakas na, Gayong wika ng mabatid at sa aki’y alaala, ang may-ari’y umimik kaya nga mga kasama di na binuka ang bibig, huwag nang ikabalisa. sapagka’t pita at ibig nitong Diyos na marikit. Ano’y nang kinabukasan, sa Bethania ay pumanaw Kung kaya ipinakuha itong Maestrong maalam ni Hesus yaong humenta kasama at kaalakbay kung siya ay papasok na, ang Apostoles na tanan. sa Herusalem na sadya sasakyan niyang talaga.

Nang malapit na, ang sabi Ito’y salaming malinaw si Hesus na Poong kasi na sukat panganinuhan sa Aldea ng Betphage, ng mga anak ni Adan karatig ng Olibete at siyang dapat tularan kinawiwilihang dati. ng mga palalong asal.

Kalahating oras bilang A R A L ang layo ng lalakaran, sa Herusalem na bayan Taong lubhang alisaga, dito ay ang Poong Mahal mataas magmanukala nag-utos sa mga kawal. ang palalo kung magwika, ilipin mong matiyaga Dalawa ngang disipulo lahat mong lihis na gawa. ang inutusan ni Kristo, si Huan at si Hakobo, Itong Diyos na totoo, magkapatid na totoo kung nagkatawang tao, na anak ni Sebedeo. nagpakamara sa mundo, pangaral lamang sa tao, Inyo ngang paroonan at ng ikaw ay matuto. ang dako roong lansangan at kayo ay may daratnang Ang lahat niyang Doktrina humentang na napupugal milagro’t pag-aanyaya na may anak pang kaakbay. sa mundo’y ipinakita, nang iyong maalala Kalagin at dalhin dito, ang totoo niyang sinta. at ito’y siyang utos ko, kung may tatanong sa inyo Nguni’t ikaw na suwail isagot ay ang Maestro wala man munti mang panimdim, ang nagpapakuha nito. ang parati mong hangad din ang sala at gawang linsil, Pumanaw na kapagdaka siya mong minamagaling. ang inutusang dalawa, doon nga’y kanilang nakita, Di ka na nagdalang awa napupugal na humenta sa tao na iyong kapwa kasiping ang humentilya. ang gawa mo’y pawang daya, 47 magbintang, mag-upasala, Ang sa mga unang pantas mangusap, mag-wika-wika. na masisidhing propetas, siyang nagsabi’t sumulat Manumpa at manungayaw nang kamatayan at hirap, dilang katampalasan ng pariritong Mesias. sa bibig mo ay nunukal, wala kang takot munti man Sa salmos na ikalawa sa Diyos na Poong mahal. ni David, bunying propeta Mesias na mapaninta, Kung pumula’t manuya ka pariritong walang sala, nag-wawala kang kapara kusang magpapakamura. nguni’t di mo nakikita, at di mo na alala Sinabi niya’t tinuran kalupitan mong lahat na. ang buong kapangyarihan sampu nang kaparusahan, Ano pa at pawang lihis sa sinomang sumasalansang ang lahat mong-pag-iisp ng kaniyang kautusan. linlang at hindi matuwid, kung yao’y di mo itangis, Sinaysay ang madlang hirap anong iyang masasapit. na daratnin ng Mesias; darakpin ng mararahas, Ang katampatang mong gawin at tataliang di hamak, Kristianong nagugupiling; aariing isang uslak. ngayo’y ating salubungin, si Hesus na maawain, Ano pa at itinitik papasok sa Herusalem. sa buong Salmos ni David ang buhay na masasapit, Tingni at nagpakababa hirap at madlang pasakit bagoy Diyos na dakila niyong Berbong mapagtiis. Hari ng Langit at lupa, puno na may munukala Ang Propetang si Miqueas ng lahat niyang ginawa. siyang nagsabi’t sumulat, sa Belen ipinanganak Nagparang dukha at mura, at doon din nga sisikat salat sa tingin ng mata, yaong mahal na Mesias. sumasakay sa humenta, bago’y lubos na kaniya ang kayamanang lahat na.

Ito’y kaya gawa lamang nang siya’y ating tularan: At yaong namang Propeta magpakababa ng asal si Isias ang nagbadya, iwaksi ang kapalaluan isang dalaga aniya, puno ng dilang kasamaan. maglilihing walang sala at manganganak ng isa. Ngunit at abgo lumakad tayo muna ay magmalas At yaong iaanak din at pag-isipang banayad tatawaging Emmanuel mga sabi’t nakasulat kung baga tatagalugin, hula ng mga propetas. ngayon yaon ay ang turing, Diyos at sumasa-atin. Hula nang mga Propetas sa ating Panginoong Hesukristo Ecce virbo concipiet, et pariet filium et vocabitur 48 nomen ejus Emmanuel Isayas 7:14 ay sukat apdong mapait, ipaiinom na tikis Tanang mga testamento niyong mga malulupit. ang palaman ay ganito: hirap na di mamagkano, At kung siya’y patayin na ang sasapiting totoo na sa krus ipariripa, niyong sasakop sa tao. susugatan kapgdaka, yaong tagiliran niya Ang wika pa at pahayag ng senturiong masigla. na kung dakpin ang Mesias, at sa takot ng alagad, Kung malibing nang totoo tatakbo’t magsisiilag, ang bangkay ni Hesukristo magpapahaba’t duruwag. sa takot ng mga lilo, yaong mahal na sepulkro’y Totoo ngang aariing babantayan ng soldado. parang ulol, taong baliw: ano pa at hahamakin, Nguni’t agad mabubuhay niyong mga sinungaling paghusto mg tatlong araw, at mga panaghiliin. at paglabas na sa hukay pawang manga lulunasan Isa’t isa ay mumura, ang soldadong nagbabantay. mukha niya’y luluran pa tatampalin naman siya, Ito ang hulang lahat na magtitiis, magbabata, ng masidhing propeta: Kordero siyang kapara. ang sakit at madlang dusa, titiising, parapara Sicut ovisad occisionem ducetur ng ikalawang Persona. et quasi agnus tondente, se obmutescet, et non apariet ECCE TU VENI AD ME os sunm. Isayas 51:7’ Nang sumakay si Hesukristo sa Siya’y ipaghahatiran isang humenta at pumasok sa sa isa’t isang hukuman: Herusalem si Pilato’y sila lamang, ang hahatol kapagkuwan DOMINGO DE RAMOS nang dusang ikamamatay. Passio domini nostri Jesus Mula ulo hanggang paa Christi, secundum mattheum matatadtad ng suplina limang libong mahigit pa, Ang tanang mga bihasa ihahampas sa kaniya marurunong na lahat na niyong mga palamara. paraparang nangagbadya, na sinakyan ngang talaga ni Hesus yaong humenta.

Nang malapit ng dumating Tuloy namang puputungan sa pinto ng Herusalem, ng tinik ang ulong mahal si Hesus ay umibis din, kunwa nga’y hari-harian, at sumakay namang tambing ang setrong ipatatangan, sa humentilya ang turing. isang tambong hamak lamang.

At sa gayong mga sakit, ang ibibigay na tubig Pagka’t yaong humentilya 49 na anak niyong humenta, ay in nomine Domini, bata’t dili makakaya, iyo pong gamutin kami, kaya at sinakyang una sa ngalan ng nagkandili ni Hesus yaong ngang ina. at Diyos Ama mong kasi.

Dito na ngani natupad ang hula ni Zacarias; Habang daa’y umaawit sinabi’t ipinasulat, ng Hosanna filio David na sasakay ang Mesias tuwang hindi nga maisip, sa isang hayop na hamak. pagpupuring walang patid dito sa Poong marikit. Ang sinabi ni San Mateo sa kaniyang Ebanghelio, Sa malaking katuwaan, nang malapit ng magpasko, niyong taong karamihan, piesta ng mga hudyo, mula na ngang isinukal, naglakbay si Hesukristo. ng puso at gunamgunam ng pariseos na tanan. Si Hesus nang sasakay na sa hayop na humentilya May pariseong lumapit iyong tanang mga kapa sa kay Hesus ay nagsulit, niyong disipulos niya aniya’y Maestrong ibig, iniangkas kapagdaka. ang taong nangag-aawit patahanin mo ang bibig. Lumakad na nga si Kristo naliligid ng katoto, Anitong si Hesukristo sa Herusalem ang tungo, ang kahima’t walang taong at balak niyang totoo magpuri sa akin dito, ang pangangaral sa tao. ang naritong mga bato, mangagpupuring totoo. Nang matanto’t maalaman na si Hesus na maalam Nang ito’y maipangusap, niyong taong karamihan nagtuloy na ng paglakad ay papasok sa Simbahan sa Templo siya tumambad sinalubong kapagkuwan. kasamang umaakibat, ang apostoles na lahat. Kaguluha’y di kawasa ng matanda man at bata Pumasok na sa templo paraparang natutuwa, nangaral sa madlang tao, nagpupuring walang sawa marami namang milagro, dito sa Poong dakila. awang hindi mamagkano ng Poong si Hesukristo. Yaong iba’y nagsikuha ng palaspas at oliba, Ang pilay at mga bulag ang iba naman ay kapa sampuang nangagsisiuad, ilinatag kapagdaka piping di makapangusap, kay Hesus na Poong Ama. pinagaling niyang lahat awang hindi hamak-hamak! Isa’t isa’y umaawit ng Hosanna filio David Marami’t lubhang makapal at Benedictus qui venit, ang gumaling na may damdam salamat, aniya’y sumapit, nagsisikip ang Simbahan mahal na anak ni David. tao’y hindi magkamayaw nang pakikinig ng aral. Ang idinugtong pang sabi 50

Nguni’t ang mga balawis datapuwa’t kung nangyari na eskribas at saserdotes dili ka na maalala. halos magputok ang dibdib, sa laki ng pagkagalit Ang tao, hangga’t mayaman dito sa Poong marikit. marami ang kaibigan; kung maghirap na ang buhay Saka yaong mga lilo, kahit masumpong sa daan, maginggiting pariseo, di na batii’t titigan. pinagbawalan ang tao, ang magpatuloy kay Kristo, Gayong ngani itong mundo parurusahang totoo. magdaraya’t walang toto, pawang lihis na totoo, pangimbulo’y nananalo Maghapon ang Poong Ama sa kaluluwa ng tao. ay nangaral sa lahat na, doon ipinakilala Tingi ang Poong si Hesus, ang linamnam at ang lasa niyong Domingo de Ramos ng mahal niyang Dokrina. marami ang nalulugod nguni’t walang isang loob Nang lulubog na ang araw, na nag-anyaya’t naghandog. mga tao’y nagsipanaw, Kaya ngayon, kapatid ko sa maghapo’y di kumain, karampatan isipan mo at ang Poong nangangaral ang kahulugan kung ano, nasa loob ng Simbahan. sa Seremonia sa templo, sa mga araw na ito. Walang sino mang pumiging kay Hesus na Poon natin; Kung kaya pinagsasama sa maghapo’y di kumain, ang palaspas at oliba binatang mapaalipin, ay may laurel na lahok pa, ito’y aral din sa atin. kahuluga’y mga Doktrina ni Hesus sa madlang sala. Lumabas na sa Simbahan, itong Diyos na maalam Sa Olibang kahulugan, sampung disipulong abay, ang malaking kaawaan at nagtuloy kapagkuwan nitong Diyos na maalam, doon sa Bethaniang bayan. sa taong makasalanan mga inanak ni Adan. A R A L Ang laurel nama’y ganito Kristiano’y sino ka man, ang kahulugang totoo; dito ay iyong pagmasdan sa karapatan ni Kristo, pagkawalang kabuluhan puputungan naman tayo ng papuri at parangal ng tuwang di mamagkano. dito sa hamak na bayan. At kung kaya sinasarhan Ano pa’t pawang lisya, yaong pinto ng Simbahan ang mundo ay balintuna, kung papasok na nga bilang mali ang lahat na gawa; yaong prosesiong mahal, kayamanan man at tuwa’y gayari ang kahulugan. parang asong nawawala. Sapagka’t si Kristong Ama Kapagka may pinipita ay dili pa nagdurusa sa iyo at inoola, sa mahal na Pasion niya, totoong minamahal ka, at tunay pang nasasara 51 ang pintuan niyong Gloria. yaong ginawa ni Kristo sa araw ng Lunes Santo. Tutumbukin kapagkuwan ng krus nga niyang tangan, LUNES SANTO at ang pinto ng Simbahan ay agad nang mabubuksan, Si S. Marcos ang nangusap ito’y siyang kahulugan. sa Ebanghelyo’y sinulat; di umano’y ang Mesias, At kung ito’y maganap na, nang Lunes muling lumakad sa krus ay maiparipa sa Herusalem tumambad. pagkamatay nga sa dusa, siya namang pagkabuka Doon sa paglakad nila, ng pintuan niyong Gloria. sa daan ay may nakita na isang punong higera, Kaya sa araw na ito, ang daho’y kaaya-aya ay kinakanta sa Templo nguni’t wala namang bunga. ang Pasion ni Hesukristo, kahulugan ay ganito, Yaong puno ng halaman niyong dakilang Misterio. ng higera ang pangalan walang bunga ni isa man Pagka’t kusa nang natupad ay sinumpa kapagkuwan yaong hula ni Heremias nito ngang Poong Maykapal. at ng lahat ng propetas, nayari rin at naganap, Pagtataka’y mago’t mago lahat nilang pangungusap. niyong mga disipulo doon nila napagsino na ang higera ngang ito Ang isa pang kahulugan ang katulad at ang tao. ay ang puring ibinigay kay Hesus na Poong mahal yaong mga napakinggan ng pariseos na tanan.

Sumukal na nga ang dibdib Katulad nga at kabagay at sila’y pawang nagalit, ng taong makasalanan dito na nga pinag-isip, na kung walang kabanalan ang paghuli at pagdakip, ang dahon ma’y malalabay dito sa Poong marikit. ay wala ring pakinabang.

Kaya nga taong binyagan Sapagka’t ang tao pala kung sino ka at ano man, ay katampatang mamunga ang iyong napapakinggan ng mga gawang maganda pag-isipan mong mahusay at kung dili’y mapapara sa loob mo’t gunamgunamin. sa sinumpa ngang higera.

Matunaw na nga’t madurog Nang si Hesus ay masok na ang tigas ng iyong loob sa Templo ay may nakita, gunitain mong tibobos mga tindaha’t lamesa, ang mga hirap ni Hesus itinapong parapara nang sa iyo ay pagsakop. isa ma’y walang natira.

At maawa kang totoo Sa malaking kagalitan sa iyong kapuwa tao nitong Diyos na maalam, tuloy namang isipin mo sila’y ipinagtabuyan, 52 ito, aniya’y simbahan anong pagkakaliwagan? at di dapat pagtindahan. kung ang buong Santinakpan nayari sa wika lamang. Ang sino mang matuwain at budhing lubhang matining Ipinangaral na niya sa Diyos na Poon natin, yaong Sermon de la Vina, dito’y dapat na manalangin, ang maghasik ng maganda, at di dapat na hamakin. mag-aaning walang sala ng tuwa’t madlang ligaya. Nang mangaral na sa Templo ang Poong si Hesukristo, Nguni’t ang mga sukaban, pinagbuntunan ng tao, nagpunla ng kasamaan, eskribas at pariseo wala namang makakamtan, at ang iba pang mga hudyo. at walang kasasapitan kung hindi nga kahirapan. Ani San Juan kay Kristo, nagtanong ang mga lilo, Kaya alin ka ma’t sino anong ipakikita mo, na nakaririnig nito sa akin at patotoo ang iyong isipin dito, at ginawa mo nga ito. ang isinermon ni Kristo na halimbawa sa tao. Ang sagot ni Kristo naman itong mahal na Simbahan, Ang pangangaral ng ating igiba ninyo’t ihapay Panginoong Hesukristo sa itatayo ko ring tunay kaniyang mga alagad sa loob ng tatlong araw. MARTES SANTOS Ang sa hudyong itinuring, simbahang ito nang gawin Ang mga Ebanghelista ay apatnapu at anim ang nagsabi’t nagpahayag, ang taon sa bilang namin nang Martes muling lumakad bago nayaring magaling. itong Korderong marilag at nangaral sa lahat. Saka ngayo’y tuturan mo sa amin ay pangahas mo Nang matanto’t maalaman kung igiba itong templo, niyong taong karamihan sa tatlong araw na husto na sila’y pangangaralan, iuuli mong magbago. nagsipasok sa Simbahan tuwa’y hindi ano lamang.

Ang isip at sapantaha Nang dumating na si Hesus ng mga hudyong kuhila, sa templo’y agad pumasok ang Templong kahanga-hanga sampung mga disipulos, mauuli kung masira mangangaral na tibobos bago yao’y talinghaga. ng gawang kalugod-lugod.

Ang katawan nga ni Kristo ang iuuling magbago, Ipinangaral na niya, na sa araw na ikatlo, paghuhukom sa lahat na, mabubuhay na totoo, sa mag anak ni Eba hindi ang tunay na Templo. ang igaganti’y parusa sa taksil at palamara. Kung baga magkagayon man na iuuli ang Simbahan Ang mapapalad na tao 53 na sumunod na totoo Kahima’t aking sinaysay sa madlang iniaaral ko, at sa inyo ay tinuran walang salang matatamo nang panahong nakaraan, ang mahal na Paraiso. at di ninyo naalaman kung aling oras at araw. At doon sa pangangaral nitong Diyos na maalam, At nang inyo ngang makita kapagdaka’y nilooban ang araw na aking pita niyong mga punong-bayan, at di nga magkakaiba, na sa aral niya’y ayaw. bago sumapit ang paskua ako’y mapipiit muna. Sa kainggitang totoo niyong mga taong lilo, Nang ito’y maipahayag balawis na pariseo, ni Hesus, Haring mataas, doon sa loob ng templo, ay ang lahat ng alagad, ibig na’y dakpin si Kristo. para-parang nangasindak, hapis na walang katulad. Nguni’t di nila nakita si Hesus na Poong Ama Lumakad na si Kristo sampung mga kasama, sampung mga disipulo, sapagka’t nga’y malayo pa sa Bethania napatungo, yaong oras na talaga. di rin nagbawang totoo, lumbay ng mga katoto. Lumakad na nagtuluyan at napaluwal sa bayan, Nang dumating na sa bayan ang kanilang dinaanan, si Hesus na Poong mahal Olibeteng kabundukan, at apostoles na tanan, Dating kinawiwilihan. nangagsiluklok sa dulang at kumain kapagkuwan. Doon ay tumigil muna at bilang nagpapahinga Ang Poong Birhen Maria, itong Poong mapaninta, kapiling ang Anak niya, at saka kapagkaraka yao’y parang himakas na nangusap sa mga kasama. ang may bahay kasalo pa, ni Hesus sa mga kasama. Aniya’y mga katoto na aking kasalu-salo, Nang makakaing matapos ngayo’y tandaan na ninyo yaong tanang disipulos itong lahat na wika ko, pawang nawawalang-loob walang pagsalang totoo. naalaalang tibobos yaong winika ni Hesus. Ako aniya’y darakpin, gagapusi’t mumurahin, Mata’y na nilang tipirin hahampasi’t papatayin hapis, lumbay at panimdim sa pagsakop sa sala rin nguni’t nahahalata rin, ng mga tao kong giliw. kapagkaraka’y pinansin ng Inang mahal na Birhen. At ang kamay kong dalawa sa krus ay ipaparipa, Pumasok ang Birhen mahal totoo nga’t di sasala, sa silid nga niyong bahay pawa ninyong makikita, at tinawag kapagkuwan, panahon kung dumating na. ang Apostoles na tanan tatanungin baga bilang.

Ang Birhen ay ganito: ay ano mga bunso ko, Ang isinagot ni Kristo di ba ako’y Ina ninyo walang ano man Ina ko, at mga anak ko kayo pahid na iyang luha mo, minamahal kong totoo? at dili pa oras ito ng pagsakop ko sa tao.

Ano baga ang dahilan Nguni’t bakit nangangamba ng luha ninyong nananaw? ang dibdib mo aking Ina ano’t kayo’y nalulumbay dito ako matitira hayo na nga’t ipagsaysay hanggang dumating ang oras at nang aking maalaman. ng Poong ko’t aking Ama.

Ngayo’y inyong iniiba ang asal ninyong lahat na, Bahagya nang tumiwasay dati-dati mga oya, yaong pusong nalulumbay kapagdating ibabadya ang Inang Birheng may damdam ano mang inyong makita. at parating pinupukaw ng sakuna’t agam-agam. Agad ninyong sasabihin ipahahayag sa akin MIYERKOLES SANTO saka ngayon baga’y bakin tikis kayong naglilihim Kasaysayan ng malupit na si Hudas sa aking dinaing-daing? At, sapagka’t marami na Sa ganoong pangungusap ang sumasampalataya ng Birheng Inang may habag sumusunod sa kaniya, ang Apostoles na lahat, at niwalan ngang halaga lalo pang nangagsiiyak kabagsikan ninyong sadya. luha’y agos ang katulad. Kung kaniyang mauptan Ang isinagot na lamang ang tao sa buong bayan, ng Apostoles na tanan baka kayo ay alihan, anila’y O Birheng mahal, lupigin ang kabagsikan, anak mo ay naririyan, alisan ng katungkulan. siyang sukat makaalam. Kayo man nga ay tumanggi, Sa dili rin magpahayag di na yata mangyayari, ang Apostoles na liyag lalo na kapag dumami ay lumapit naman agad ang mahibuan ng sabi ang Inang may alapaap ng dila niyang maliksi. at tinanong na ang Anak. At yamang may panahon pa Anang Birheng masaklolo mag-isip kayo ng iba, Panginoon at Anak ko inyong iparakip siya anong bagay kaya ito nang hindi mapalamara laki ng dalang hapis mo ang mga punong hustisya. sampung mga disipulo. Na kung mangyayari lamang O Anak na minamahal bukas huwag nang maliban, na aking pinalalayaw, o kung dili kaya naman, ano’t pinaglilihiman ay sa ikalawang araw at di mo pagpahayagan agad ninyong ipapatay. yaring iyong Inang tunay. 55

ang salapi nang makita Kayo’y huwag maghinagap ay sinilid sa bulsa nitong aking pangungusap, at iningat-ingatan na. kahima’t ako’y alagad, ngayo’y kusang umiilag Nanaog na kapagkuwan sa kaniyang gawang lahat. ang alibughang matakaw at nagtuloy na sa bahay, At di ko minamaganda loob at di mapalagay ang ugali’t aral niya at ang budhi’y salawahan. ako’y tumatalikod na, at nagsisising talaga, Nagbabalobalo siya ano’t ako’y nakasama? kunwa’y wala siyang sala, bago’y natatalastas na, Nang inyong paniwalaan ni Hesus na Poong Ama itong lahat kong tinuran ang masama niyang pita. ay pangako kong matibay, kayo’y aking sasamahan Hindi nga naalaman kung huhulihin ang hunghang. ng Apostoles na tanan yaong mga kagagawan, ni Hudas na tampalasan na puno ng kasikiman.

Ituturo ko sa inyo Ang isip nilang totoo ang pagdakip kung paano, kaya sa bayan tumungo ang bahala nga ay ako, ay mamimili ang lilo nguni’t magkalutas tayo bago’y hindi’t ang Maestro dito sa usap na ito. ang siyang ipinagduro.

At kung inyong masunod na Nang siya nga’y magpaalam ang nasa ninyo at pita sa Birheng Inang timtiman, nang pagdakip sa kanya, ay kusa pang binilinan, at magkano kaya baga alami’t pakimatyagan sa aki’y magiging upa? sa baya’y bulong-bulongan.

Gayong wika’y nang matalos Isinagot pa ng lilo, niyong mga pariseos, Oo po, Panginoon ko, nangatuwa nang tibobos ang bahala na ay ako, ang malupit nilang loob na magkalingang totoo sa pangako nitong hayop. sa aking Poo’t Maestro.

At niyakap na si Hudas O sukaba’t taong pusong ng pariseos, eskribas budhing parini’t paroon? sampung lilong si Cayfas, ano iyang naging tugon? tuwa nila’y dili hamak ay bago ang iyong layong at ang nasa’y matutupad. ipagduduro ang Poon.

Pinangakuang bibigyan, Nang si Hudas magbalik na tatlumpung salapi lamang, tinanong kapagkadaraka kanilang pinagsulatan ng Poong Birheng Maria, yaong gawang kaliluhan, ano ang napansin baga’t at tuloy pinanumpaan. sa tao’y narinig niya.

Tuwang walang makapara Ang isinagot ng lilo: ni Hudas na palamara, matuwa na ang Poon ko, 56 usapan ng mga tao sapagka’t araw ng Pasko, pawang puro sa Anak mo, saka ikaw na anak ko tuwa nila’y mago’t mago. ay aalis iiwan mo akong nag-iisa rito. Huwag ka na pong malumbay at ako’y napasa bayan Paano ang iyong Ina, doon ko nga napakinggan kung ikaw ay di kasama ang mga usap-usapan ano ang ikasasaya niyong taong karamihan. dumating man ang Paskua, bunso kung dito’y wala pa. Ang lahat ay natutuwa, nagpupuring walang sawa Itong iyong pagpipilit sa lahat niyang ginawa, nang pagpanaw at pag-alis wala isa mang pumula siyang ikinahahapis, sa Maestro kong dakila. halos na ngang ikapunit ng puso ko’t aking dibdib. Tumiwasay na ang budhi loob nitong Inang pili, Para kong naaaninaw parati mang sumasanhi, ang iyong daratning buhay, nguni’t hindi napapawi diwa ito’y katapusan, ang lubos niyang pighati. at lulubog na kapagkuwan ang maliwanag na araw. Lalo na nang mapagmasdan ang malaking kalumbayan Kaya ngayon ang hingi ko, ng Apostoles na tanan, dalawang bagay sa iyo, puso niya’y nasasaktan sundin naman sana ako, sa ganoong mga asal. pahimakas ko na ito O bunso, sa pag-alis mo. Pinahid na ni Maria luha sa kaniynag mata, Ang hingi kong una-una pumasok kapagkaraka, sa bunso ko’t aking sinta, sa silid ng Anak niya, huwag kang lalayo muna, lumbay ay walang kapara. at dito ka na magpaskua bago maghiwalay kita.

Ito ang ipinangusap: Ang kalawang hingi ko O Panginoon ko at Anak, na inoola sa iyo minamahal ko sa lahat, ako nama’y tapatin mo, puso ko ay naghihirap ano ang nasa sa iyo, sa aking napagmalas. niyong mga pariseo?

Ano baga, O bunso ko at hindi ka magkatuto Nang kay Hesus na marinig gayong niluhogluhog ko yaong wikang matatamis magdalita ang Anak ko niyong Inang nahahapis, ang Ina mo’y tugunin mo. di nabata’t di natiis, sumagot siya’t nagsulit. Ang sino mang tao riyan, taga malayo mang bayan, Ina ko, aniyang mahal kung ganitong Paskong araw, na aking kaginhawahan, ay umuuwi sa bahay ano pa po bagang bagay dinadalaw ang magulang. ang sukat mong ikasuway sa Poon na nalulumbay. Sa dulang ay magsasalo, 57

Ngayon po at naganap na ang araw na aking pita Wika na kalumbay-lumbay nang pagsakop ko sa sala, sagot na ikamamatay! simula na ito, Ina daig ang mabisang punyal, ng di natin pagkikita. na ikikitil ng buhay ng sino mang nasasaktan. Ganap na at walang kulang panahon at takdang araw Nang marinig ni Maria ng Ama kong lubhang mahal, ang gayon ngang parirala sa pagsakop ko sa tanan dibdib ay kumaba-kaba sa buong sangsinukuban. nalunos na kapagdaka halos manaw ang hininga. Ina ko’y masusunod na hula ng mga Propeta Kung danga’y kinakasihan sa Eskritura Sagrada, ng Diyos sa kalangitan hirap at madlang parusa ang sa Inang Birheng buhay, nang pagsakop ko sa sala. halos nga maalis at manao ang hininga sa katawan. Magdalita ang ina ko, at ako nga’y tulutan mo Nang mauli na ang loob kay Ama’y sumonod ako, nitong Inang nalulunos di mangyayaring totoo sa silid agad pumasok, na di ako manaw dito. nanalangin at lumuhod sa kaniyang Amang Diyos. Di na mangyaring iliban ang pag-alis at pagpanaw Sa langit ay tumingala palibhasa ito’y halal, ang mata ay lumuluha, ito’y pangakong matibay, ito at siyang winika; pagsakop sa kasalanan. O Diyos Amang dakila Hari sa Langit at Lupa! Mangyayari bang suwayin utos ng Ama at bilin, Ano nga’t bakit Poon ko wala yatang daan mandin pinalalo sa Anak Mo nag tao’y di ko sakupin ang mga hamak na tao? sa sala’y pagkagupiling. at mahal mo pang totoo sa gayong sala sa iyo? Datapuwa Inang mahal na aking kinalulugdan, Ang dapat mong pahirapan kahima’t ako’y mamatay, dahilan sa kasalanan sa loob ng tatlong araw siyang ipagtatangkakal; ako’y muling mabubuhay. at ang anak Mo ring tunay ang iyong ipapapatay. Ito’y siyang pangako ko, siyang tipan ko sa iyo, Kung baga, Diyos kong Ama walang pagsalang totoo, sa tao ay naawa ka kaya ako’y tulutan mo patawaring Mo na sila nitong pagpanaw na ito. huwag mong ipapatay na ang Anak kong sinisinta.

Aba Ina kong mapalad, Yamang ganap na totoo bukod sa babaing lahat, kapangyarihan Mong ito: para ko nang pahimakas, di man, mamatay Diyos ko, sa aking pagpanaw bukas mangyayari kung loob Mo yakap yaring iyong Anak. sakupin ang madlang tao. 58

ng Diyos sa kalangitan.

Batid mo na’t naalaman Narinig ko nang magaling, ang lahat kong kahirapan Maria, ang iyong daing; dinalang siyam na buwan, di ko mangyaring tanggapin sa tiyan ko ay namahay, na ikaw’y aking sagutin, ito’y siyang kalooban. ang anak ay timawain

Lalong hirap na totoo nang kami’y paalisin mo, Hindi niya mababata naparoon sa Egipto, na makitang maghirap ka pagod na di mamagkano lalo pa ngang sakit niya; nang pagkalong sa Anak Mo. kaya ang lalong maganda ay ang siya ay magdusa. Ano pa’t Diyos kong Ama, madla ang aking balisa, Maria’y di ko matanggap hapis na walang kapara iyang iyong pakiusap nang lumaki na nga siya, hindi na nga malilinsad at mangaral sa lahat na. ang anak mo’y maghihirap dahil sa sala ng lahat. Kaya Amang maawain, siya’y iyong patawarin Siya ang katampatan at ako nama’y gayon din; ng maghirap at mamatay huwag Mo na pong kunin sapagkat siya nga lamang, ang Anak kong ginigiliw. ang umako at humadlang sa sala ng sangtinakpan. At kung siya at mamatay pilit akong mararamay Dili iba’t ang anak mo dito nga’y ang kahirapan magbabawa ng poot ko sa puso ko’y mamamahay sa mga hunghang na tao; kung ang anak ko’y matingnan. siyang lunas na totoo sa sala ng buong mundo. Di pa ba sukat, Poon ko ang kanyang pagaayuno, Maria, ang iyong tularan paghahampas sa disierto, sakripisyo ni Abraham maging tubos na totoo sa pagsunod niya lamang sa sala ng madlang tao. sa hiling ko’t kalooban, si Isaac, pinugutan. Ako na ang pagbuntunan ng lahat Mong kagalitan; Ito naman ang hiling ko ako na’y siyang mamatay, at aking loob sa iyo: lalo ko pang katuwaan nang matimawa ang tao, siya lamang ay mabuhay. ay nagtiis kang totoo at magdusa’y ang anak mo. Itong hiling kong talaga at sa iyo’y inoola Nang matanto at mabatid Diyos ko magdalita ka ng Inang Birheng may hapis itulot Mo na nga sana na yao’y loob ng Langit, nang ako’y matiwasay na. munti ma’y di na umiimik nagbata na nga’t nagtiis. Marami pa’t madlang bagay ang sa Birheng karaingan; Mahapdi mang walang hangga agad siyang pinakinggan mapait man at mapakla, at sinagot kapagkuwan gayong hirap ay binata, 59 ng Poong Birheng Maria ang palalong walang too, pagsunod Diyos Ama. api saan mang patungo, sa hirap nananagano. A R A L Gayong hirap ay magbawa O taong walang balisa, sa puso mo’t kaluluwa wala ngani mang alaala, magkusa kang pakalara ang iniibig mo tuwi na, at manalangin tuwi na sumuway at magkasala sa Poong Birhen Maria. sa Diyos na Poong Ama. Ang ano mang kahirapan, Lubos na tinutularan sakit na iyong karatnan, kay Hudas na kagagawan pawa mong pasalamatan dilang katampalasanan, ay yaon ay kalooban at isip na mahahalay ng Diyos sa kalangitan. ang nasa iyong katawan. Dunong na magwika-wika Huwag ipagdalang galit, humibo’t magdaya-daya ano mang hirap at sakit; lubhang mananalong dila, kung mabata at matiis, mataas magmanukala tantong hindi malilihis palalong walang kamukha. gagantihan ka ng langit.

At kung di mo babawahan gayong katampalasanan, HUEBES SANTO tantong kahina-hinayang ang kaluluwa mong iyan Nang una’y kaugalian sa impierno’y gagtungan. niyong taong kalahatan, taon yao’y napipisan Tingni ang lilong si Hudas ang buong sangkahudyohan apostol na walang-palad sa Herusalem na bayan. sa kasakiman sa pilak, ang kaluluwa’y nasadlak Kapag ikalabing-apat sa balong puno ng hirap. buwan ng Marso ang bansag magpipisan na ang lahat, Marami pa at makapal tuwa nang pasasalamat sa sulat napapalaman ng manaw sa paghihirap. dahilan sa kayamanan, sa impierno’y gagatungan Sapagka’t ng unang araw ang budhing mga sukaban. bihag ang sangkahudyohan ni Paraong haring hunghang, Kay sino ka ma’t akin at alipin silang tunay Kristianong nagugupiling, ng taga-Ehiptong bayan. iyong isiping magaling, at ngayon mo saliksikin Si Moises at hindi iba ang lahat mong gawang lihim. ang sa kanila’y kumuha, himalang kataka-taka, Nang doon mo mausisa sa hari’ipinakita ang iyong pagkamasama, pagtubos nga sa kanila. kung mahabag ka’t naawa, sa taong iyong kapuwa Ito ngang araw na ito sa may hirap at dalita. ang pagsasaya ng hudyo; nang pagpanaw sa Ehipto, Kung magaling ang gawa mo araw ng Paskuang ganito daming pupuri sa iyo; kaya sila dumarayo. 60

Pawiin ang madlang dusa, Nang Huwebes pagka umaga at ang luha mo sa mata, si Kristo ay gumayak na mahapdi ma’y aanhin baga, at nagpaalam sa ina, ikaw rin po lamang ina tutupdin na ngang talaga ang aking kasama-sama. pagsakop niya sa sala. Datapuwa’t madlang sakit Aniya ako’y paalam, daing ng inang may hapis kalapating minamahal aling dila ang magsulit ina kong kinalulugdan; aling mataas na bait ito na ang takdang araw, ang di magputok ang dibdib. sa Diyos na kalooban. Tumatangis kapuwa na Dumating na pong totoo bubuntu-buntong hininga, araw na hinihintay ko dibdib ay kakaba-kaba, ng pagsakop ko sa tao; at nagpaalam pagdaka magdalita ang ina ko, si Hesus sa Birheng Ina. ako’y paalam sa iyo. Ina huwag kang mahapis Niyakap na nga si Hesus sa pagpanaw ko’t pag-alis niyong Inang nalulunos, masaklap man at mapait, luha sa mata’y nanagos, titiisin at siyang ibig at saka siya nanaog ng Ama kong nasa langit. sampung mga disipulos.

Nang matanto ni Maria Sinusundan din ng mata yaong sabi sa kaniya, nitong may lumbay na ina, dibdib ay kumaba-kaba gayon din ang anak niya, at tumangis kapagdaka. linigo’t di mabata ito ang ipinagbadya. ang inang nababalisa.

Diyata bunsong anak ko Nang di na niya matanaw di mangyayaring mabago ang anak na minamahal, ang pagpanaw, pag-alis mo pumasok na kapagkuwan, ano ang aasalin ko sa silid niyang tahanan kung mahiwalay sa iyo! hapis na di ano lamang.

Yamang ito’y siyang utos at kalooban ng Diyos Itong mahal na Mesias mapait ma’t di masayod nagpatuloy ng paglakad at mahapdi man sa loob inaaliw ng alagad, titiisin ko nang tibobos. mga Misteryong mataas siyang ipinahahayag. Nguni at ang aking hiling sa bunso ko’t aking giliw, Nang sapitin nila naman sana’y sabihin sa akin, Olibeteng kabundukan kung saan ka hahanapin na di malayo sa bayan, ng ina mong nanimdim? doon muna nagtumahan hanggang lumubog ang araw. Ang sagot sa Birheng mahal nitong anak na papanaw: At inaralang lahat na ina’y di ka maiiwan ni Hesus ang mga sama; ikaw ay sasamahan pawang wikang magaganda, ng pamangkin mong si Huan. na sukat ikaginhawa ng kanilang alaala. 61

sampung tanang disipulo. Nang alas-tres na ang araw si San Pedro’t si San Juan Nang dumating na si Hesus tinawag niya kapagkuwan, doon sa bahay ni Markos, at saka pinangusapan binati niyang tibobos, ito ang siyang tinuran. ng buong galang na puspos ang katoto niya’t irog. Kayo, aniya’y umuna at sa baya’y pumasok na Pumasok at ang tinungo doo’y inyong makikita, yaong sadyang Senakulo, isang taong nagdadala pagkakathaang totoo ng tubig sa bangang isa. ng mataas na Misterio, habilin sa madlang tao. Alinsunurin pagkuwan saan man siya humanggan Doon sa pagkakapisan ang pasukin niyang buhay, ni Hesus at mga kawal, kayo at pumasok naman bago lumuklok sa dulang, at siya kong kalooban. nangusap na nga’t nangaral, itong Hesukristong maalam. At ang saysaying totoo sa bahay ay turan ninyo Oh mga apostoles ko doon ako magpapasko, mahal kong mga katoto, at nang ituro kung ano laon nang ninanasa ko, laan sa araw na ito. ang tao’y magsalu-salo, araw ng Paskuang ganito. Nang ito’y maipangusap ni Hesus na nagpahayag Ngayon na nga matutupad ay ang dalawang alagad ang nasa ko’t pitang lahat, kapagdaka ay lumakad dito tayo maghaharap, at sa bayan nagsitambad. at ibig ko nang maganap hula ng mga propetas. Sa pagparoo’y nakita yaong tanda sa kanila, Saka ang Poong si Kristo, sinunod kapagdaka, sampung mga disipulo sa bahay nila inihanda nagsiluklok na totoo, ang kasangkapang lahat na. at minulan na nga rito ang pagkain sa kordero. Ang Paghapon ng ating Panginoong Hesukristo sampu ng Kaniyang mga Ang Paghuhugas ng ating Apostoles Panginoong Hesukristo sa mga Paa ng Kaniyang mga Apostoles

Itong korderong inihaw, dili iba’t kalarawan Nang lumubog na ang araw ng mahal niyang katawan, ay itong Poong maalam totoong pinahirapan niyakag ang tanang kawal, niyong mga hudyong hunghang. at pumasok kapagkuwan sa Herusalem na bayan.

At sa bahay ng katoto agad silang napatungo, Ay ano nga’y nang matapos ang nasa nilang totoo yaong paghapong tibobos, doon sila magpapasko dito na nga ibinuhos, 62 ng kaniyang sintang lubos si Pedro’y agad nagtindig, sa mga katoto’t irog. yaong paa ay inalis at ang wika’y non lavabis Nang alas-sies-y-media, in aeternum mihi pedes. oras niyong gabi baga, Huwag mo na pong hugasan Maestro’y lipos ng dusa, paa kong dumi-dumihan, katawa’y di makakaya magpasaan man humanggan, sa lumbay ng Pasyon niya. at nang hindi malunasan ang buong sangkalangitan. Nagbuhat na at nagtindig ang Maestro’t Poong ibig, Ay ano’y sa hindi mayag isang tuwalya’y ginamit si Pedro’y ayaw pahugas at sa baywang ibinigkis ay ang Korderong banayad, siyang gagawing pamahid. kapagkaraka’y nangusap, ito ang ipinahayag: At saka niya sinidlan ng tubig yaong panastan Si non lavero te at kaniyang huhugasan, Nan habebis partem mecum. ang paang dumi-dumihan ng kaniyang mga kawal. Na kung hindi huhugasan, Pedro ang paa mong iyan, Dinulog na kapagdaka, kita ay kagagalitan, si Pedrong katoto niya at di ka makikinabang at huhugasang talaga, sa akin ng ano pa man. gayong gawa’y nang makita ni Pedro’y agad nagitla. Kita at tatampuhan na, parang hindi ka kasama, Ano pa nga’t natilihan di magkakamit ginhawa, loob ni Pedrong timtiman babawiin kong lahat pa luha sa mata ay nukal; ang aking mahal na grasia. kapagdaka ay nagsaysay, ito ang siyang tinuran. Ay ano’y nang maunawa ni Pedrong nawalang-diwa Domine tu mihi lavas pedes? sumagot na alipala, na ang mata’y lumuluha Ikaw, Oh Panginoon ko nangusap at ang winika. paa ko’y huhugasan mo, bago ang dapat nga’y ako, Aniya’y Panginoon ko siyang humugas sa iyo, hindi lamang ang paa ko pagka’t Diyos kang totoo. kundi kamay sampung ulo, tulot ko nang hugasa mo Di ka yata mababata, huwag ka lamang magtampo. Panginoon ko at Ama na hugasan kong makita Kung ako at kagalitan, yaring mahalay kong paa, ngayon ay iyong tampuhan, duming walang makapara. aba Panginoong mahal ano pang kapakanan Ang isinagot ni Kristo: niring maralitang buhay! di mo natatanto Pedro kung ano itong gawa ko, Pumayag na nga si Pedro ngayo’y matatalastas mo, na pahugasan sa Maestro, ang kahulugan nito. at nanikluhod na rito, ang Poong Dibino Berbo, Sa malaking pagkahapis, at hinugasang totoo. 63

magpakababa ng asal Asal ay kaawaawa, at loob na malumanay, bago’y Diyos na dakila, sapagkat ang kataasan, nang may kunang halimbawa, punong dilang kasamaan. tikis na nagpakababa ang taong hamak na lupa. Nang maipangusap yaon ni Hesus na Panginoon, nagtuloy na ng paghapon, hapis na walang kaukol ng kaniyang mga kampon.

Angeles at Principados At doon sa pagsasalo, Virtudes at mga Tronos, ang maalam na Maestro tingni nga ang Poong Diyos, nangusap sa disipulo: nagbabatang nakaluhod isa aniya sa inyo, sa paa ng mga lingkod. ipagkakanulo ako.

Mahapis na at malumbay ang lupa at sangkalangitan, Ano ay nang mapakinggan sukat nganing ikahambal, ng apostoles na tanan, ang kaawa-awang lagay para-parang natilihan, nitong Diyos na maalam. ang lahat ay nagpamaang sa kaniyang isinaysay. Tingni’t hinuhugasan na ang kay Pedrong mga paa, Sa hiya at takot nila nang mahugasan na niya, tumanong kapagkaraka: pinharira’t hinagkan pa ako po kaya, anila? na luhaan yaong mata. si Hudas nama’y gumaya nakitanong kapagkaraka. Sa pumayag nang totoo na napahugas si Pedro Sinagot naman marahan ay ang ibang disipulo itong apostoles na banday di tumanggi’t nakitalo na walang iba kung di ikaw napahugas sa Maestro. ani Hesus na maalam: walang iba kung di ikaw. Silang lahat ay binaybay, para-parang hinugasan, Taas na hindi maisip pagkapahid ay hahagkan, ng karunungan at bait aling puso kaya naman ng Diyos, Hari ng Langit, ang di madurog, matunaw! sa doroong apostoles walang isang nakarinig. Ano’y nang mahugasan na sa disipulos na paa Sa hiya at alang-alang, si Hesus nama’y nuli pa si Pedro ay natilihan lumukluk na kapagdaka nilihim na si San Huan at nangusap sa kanila. at kay Hesus na pahilig: himalang gawa ng langit. Aba, mga kaulayaw, katoto ko’t kaibigan, Si Huan ay tumanong na itong inyong napagmasdan, sa Maestrong mapaninta, sa aki’y siyang tularan ani Hesus sa kaniya, sa inyong magiging kawal. ang subuan kong mauna, yao’y siyang palamara. Kayo ay mangagsunuran, 64

Sa paghapong matahimik niyong mga apostoles Kaniyang binendisiyonan, si San Huan ay naidlip tuloy namang binulungan at kay Hesus na pahilig, ay naging dugo ring tunay, himalang gawa ng langit. ipinainom pagkuwan sa kaniyang mga kawal. Dito na nga yaong lilo sinubuan ng Maestro, At ang winika’y ganito: hindi nakitang totoo, ito ay inumin ninyo niyong mga disipulo at ito nga ang dugo ko, na kapiling at kasalo. mabubuhos na totoo dahil sa sala ng tao. Nang mayari’t maganapan nag paghapong Cena Legal Masayod, mauubos ay itong Poong maalam sa isang malaking krus; isinunod na nilalang sa pagsakop ko’t pagtubos yaong Cena Sacramental. sa sala ng sangsinukob dugo ko ang mabubuhos. At sa Senakulong sadya linalang ng Poong Ama Kayo nama’y bibigyan ko ang mahal na Eukaristia, kapangyarihang totoo, ipatatantong talaga ito ngayong ginawa ko, sa mga katoto niya. siya namang gawin ninyo kung ako’y manaw sa mundo.

Ugali ng kahudyohan In mei memotian facietis, kung ganitong paskong araw, ani Hesus na marikit, sa pagkain ng hapunan kung baga samakatuwid, sila’y may isang tinapay ang kaniyang sabi’t sulit na nabubukod sa dulang. sa narong apostoles.

Yaong tinapay na isa walang halong lebadura, Kung ito’y inyong gagawin ni Hesus na Poong Ama ako’y ang alalahanin, tinangnan na may paninta siya ninyong panimdim, at binuksan pagdaka. kayo naman mga giliw ay aking pagpapalain. Saka niya binulungan niyong mga wikang mahal, Ano pa’t si Hesukristo, itong tangan kong tinapay, lubos ang sinta sa tao ay siya ko ngang katawan at sa lahat ng katoto, kakaning ikabubuhay. nangusap nagpanibago na ang winika’y ganito; Pinisan at piniraso, ipinakaing totoo Qui manducat meam carnem na ang winika ay ito, et bitbit meum sanguniem. aniya ay kanin ninyo ito’y siyang katawan ko. Ang sino mang makakain ng katawan kong habilin Nang masubuang matapos at ang dugo ko’y inumin yaong tanan disipulos siya nga ay nasa akin ay ang ginawa ni Hesus, at ako’y nasa kanya rin. ang kalis agad sinambot, may lamang alak sa loob. Niyong mapakinabang na 65 ni Hesus ang mga sama mahanga nanga’y mahangay ay pinagbilinan sila, ikaw ay huwag nabuhay. may Obispo’t Santo Papa at Saserdotes ang iba. Kumaon na nga ang lilo ng kapuwa niya aso, Misteriong hindi maisip, eskribas at pariseo himalang gawa ng Langit, ipahuhuling totoo sintang bukal nga sa dibdib, ang masintahing Maestro. awang walang kahulilip, nitong ating Poong ibig. Tuwang hindi ano lamang niyong mga tampalasan, Ang alaalang matibay pariseong mga hunghang ni Hesus ang Birheng mahal at ang nasa nilang tanan nang gabi ring yaon naman masusunod kapagkuwan. si San Gabriel inutusan ang Birhe’y pinasuguan. At ito namang nangayag na palamarang si Hudas Si Enok at si Elias tuwa’y hamak-hamak, doroon din at kaharap palibhasa ay dulingas nakinabang na banayad, isang lilo’t taong uslak. nguni’t walang nakamalas sa disipulos ng lahat. Pusang lampong ang kaparis sa pagngiyaw at pag-ingit Oh sintang hindi masayod nang sarili at malupit, biyayang hindi matapos gutom at taong ulisik awa ay lubos na lubos na wala munti mang bait. kusang ipinagkaloob nitong maawaing Diyos! Punung-puno ng kasakiman gayon din sa kalupitan; Purihin ng buong mundo madlang awa ay mahalay, itong mananalong Berbo hayop ang siyang kabagay dahil sa sinta sa tao walang bait kamunti man. katawa’t dugong totoo nalagak sa Sakramento. Hunghang, malupit na aso, anak yata ng demonyo, Ang pagpanaw ni Hudas sa balawis at walang tuto, Senakulo at ipararakip halay ng pagiging tao, ang Maestro walang wasto’t walang apdo.

Tigas na di ano lamang Ano pa’t pawang mahalay daig pa ang batong-buhay, ang dugong pinagbuhatan, loob ni Hudas na banday duming hindi ano lamang na di lumambot munti man ng kanyang pinanggalingan ang kaniyang kalupitan. at insestong kasalanan.

Sa kataksilang totoo kaluluwa nitong lilo Tampalasa’t palamara, pinasukan ng demonyo, dili na inalala nanaw na sa senakulo, madlang loob na pakita ipahuhuli ang Maestro. pagkakalinga tuwi na ng Panginoong may sinta. Kusa na ngang humiwalay yaong apostol na banday; Ang kasalanan mong lahat Oh, Hudas na tampalasan, kanyanag pinatatawad 66 ginawa ka pang alagad, sa banal man at malupit ikaw’y siyang nag-iingat at nang doon mapag-isip, niyong ginagastang pilak. ang lubos niyang pag-ibig sa mga bulisik. Katiwala ka ng Maestro tuwi na’y kasalu-salo, Tayo lamang tantong lilo minamahal kang totoo, palamara’t walang toto ano’t ikaw ay naglilo sa mga bagay na ito. sa may sinta ng ganito? pagkakalingang totoo ng Poong si Hesukristo. Di mo na ginunamgunam ang madlang pagpapalayaw Ang ating nakakapara sa iyo ng Birheng mahal, si Hudas at dili iba, ano mang kanin sa bahay kung tayo ay magkasala, alaala kang matibay. ipinapalit ang grasya sa mga gawang hamak na. Tuloy ipinagbilin pa sa iyo ang anak niya: Ano pa’t ang kasalanan ang tugon mo ay ikaw na, marami’t sakdal ng halay makakalinga tuwina kaya kinapopootan sa Poon mong mapaninta. at hindi ibig matingnan ng Diyos sa kalangitan Ito’y siyang pangako mo pagkakalingang totoo, Ang Pananalangin ni kusa mang napatungo Hesukristong Panginoon natin at iyong ipinagduro sa Werto ng Hetsemani ang kaniyang naging-tao. Kaya Kristiano’y magbawa Bukod dito, ang isa pa, nang iyong pagkakasala, apostol na palamara maawa ka nang talaga, ikaw rin at dili iba, at iyong ikabalisa sa mga lilo’y sasama ang aba mong kaluluwa. sa pagdakip sa kaniya. At kung di ka gumanito, Kaya malupit na lilo, hunghang, malupit na tao magnilay niyang gawa mo ano ang masasapit mo pagsisihan mong totoo kung hirap sa impierno, sa aba mo ngang aba mo! ang siya mong matatamo. at kundi ka gumanito. Nang maganap na’t matapos A R A L yaong paghapong tibobos, ay itong Poong si Hesus Taong hindi nagigikla sampung mga disipulos, walang munti mang balisa, nagpasalamat sa Diyos. iyong isipin tuwi na, lubos na nag-aanyaya, Sa Senakulo’y nalis na si Hesus sa kaluluwa. si Hesus pati kasama pawang may lumbay na dala Sintang hindi maulatan, at ang pinaroonan nila, lubos na kapangyarihan, kabundukan ng Oliba. awa sa makasalanan, ang dugo niya’t katawan Sa haba nilang paglalakad, inihabilin sa altar. ang apostoles na lahat, At hindi ipinagkait inaliw ng Diyos Anak 67 at nang hindi nga masindak walang pagsalang totoo ang kaniyang mga liyag. di ako manaw sa iyo, sa Diyos, Haring totoo.

Ani Hesus na maalam: oya Pedro’y kararahan O mga apostoles ko, isip ang wika mong iyan, pili kong mga katoto ang mabuyo ay mahalay at ngayon ding gabing ito, baka masinungalingan. walang pagsalang totoo, ako’y papanawan ninyo.

Kayo rin nga ay iilag, magpapabaya’t duruwag Si San Pedro’y sumagot pa loob ninyo’y maiilap, ng ganitong parirala: malilimutang di hamak Panginoon ko, aniya, itong ating paghaharap. tunay di maniwala ka, tantong ako’y magdurusa. Di sasala’t di lilihis mga hulang itinitik Pinasiya na ni Hesus ng propetang mababait, kay San Pedro ng pagsagot Percutiam pastorem et ay bago nga magtilaok Dispergentur oves gregis. sa hating-gabi ang manok pilit nganing masusunod. Na ang kanilang tinuran ang Pastor ay susugatan, Walang pagsalang totoo agad namang mabubugaw, ako’y itatatuwa mo, ang obehang mga kawal, di miminsa’t makaitlo, walang di ka lalayasan. isa pang sasabihin mo’y di nakikilala ako. Tantong hindi mag-iiba hula ng mga propeta Sa pangungusap na yaon na nasa sulat Sagrada ni Hesus na Panginoon, sapagkat wikang lahat na lumakad silang nagtuloy, ng Poon ko’t aking Ama. at tumawid naman doon torrenteng batis ng Sedron. Nang marinig ni San Pedro yaong winika ni Kristo Yaong batis ng torrente di nakabatang totoo ng Sedrong dito’y nasabi loob ay sumikdu-sikdo umaagos na parati, at nangusap ng ganito: tubig na batis na yari sa libis ng libete. Et si omnes scandalizati Fuerint inte, ego nunquam Nang makatawid na naman Scandalizabor. si Hesus at mga kawal ay sa isang halamanan Maestro, aniyang mahal Hethsemani ang pangalan, silang lahat ma’y pumanaw, doon sila nagsitahan. at ikaw ay pabayaan ako ang siyang daramay Doo’y ang Poong si Kristo kita’y di hihiwalayan. nangusap sa disipulo: kayo, aniya’y dumito, Maniwala ang Poon ko at mananalangin ako nitong pangako kong ito, sa Diyos, Haring totoo. 68

na darating sa ktawan. Tatlo ang ipinagsama na siyang pinili niya, Datapuwa nga anakin, si Pedro ang una-una, ito man ay aking hiling, si Diego ang ikalawa ang loob ko’y di ko sundin, at si Huan Ebanghelista. kundi ang iyong loob din siya kong tatalimahin. Pumasok at nagtuluyan sa loob ng halamanan, Yaring aking kaluluwa wertong pananalangin, nahahanda sa lahat na doon nga’y naggunamgunam anong gagawin ko, Ama, tigib kadalamhatian. ang katawan ay balisa, siyang tantong nangangamba. Ay ano’y nang malayo na sa ibang mga kasama, Suko rin at sunod ako, sa tatlo’y ang ibinadya tumatalima sa iyo Tristis est anima mea ako’y walang anu-ano, Usque ad mortem aniya. kalinga ko ring totoo balang iyong ipaoo.

Kaluluwa ko’y may lumbay Ano ay nang maganap na dahilan sa pagkamatay ang pananalangin niya dito kayo ay maghintay nagtindig kapagkaraka, kaya mga kaulayaw, hinanap niya at kinita at manalanging mataman. ang tatlo niyang kasama.

Vigilate ay ang turing Nang datna’y nagugupiling, kayo ay magpakagising, natutulog na mahimbing: et orate, manalangin, agad niyang ginising ut non, ay karugtong din binating pinakamagaling, intertis in tentationem. ito ang ipinaturing.

Kayo’y nang huwag pasukan Aniya ay mga liyag ng tukso’t dilang kasamaan katoto ko at alagad, na kinaliligaligan, dili kayo nakagagad, kaya nga’t ang katampatan sa akin nang pagpupuyat ay manalanging mataman. kahima’t isang oras!

Nang maipangusap yaon Kayo nga ay gumising na, Si possible est, ang sabi manalanging para-para, lumayo at naparoon sa akin kayo’y gumaya sa di maabot ng pukol, nang hindi pasukin baga lumuhod at nag-orasyon. ng tukso’t madlang pangamba.

Aniya at Pater mi Di naman lubhang nabalam Si impossible est, ang sabi, yaong Poong nalulumbay, Ama kong makalawingi ang tatlo’y agad iniwan, ng kung baga mangyayari at nagbalik kapagkuwan Transeat a me Calix iste. sa pinanalanginan.

Ama ko, kung kalooban, Ang pananalangin una mangyaring iyong iliban ay inuulit sa Ama at huwag kong mainuman, tuloy ipinagbilin pa, ang kalis ng kapaitan na kalingain tuwi na 69 ang Birheng kaniyang Ina. kundi masok sa bakuran hindi nga masasakupan. At ang mga apostoles na kasi niya at ibig Nang ito ay masabi na ipinagbiling masakit ng anghel an embahada, nang di masira’t lumamig pumanaw na kapagdaka, puso nila sa pag-ibig. si Hesus ay iniwan na sa pananalangin niya. Saka naman ang wika pa: poon kong Diyos, aniya, Dito sa winikang ito kung gayon ay di sasala, ng anghel sa Nasareno ang kamatayan ko’t dusa, ang siyang ipinaglumo, ako ay tumatalima. nangatal ang tanang buto hinayang sa ibang tao. Datapuwa, Amang mahal, hingi ko’y iyong tulutan Natigilan na ang puso mangyaring huwag maliban, at hindi na nakakibo masakop ang sangtinakpan pinawisan na ng dugo ng dugo ko sa katawan. dating pawis ang kahalo, sa lupa ay tumutulo. Doon sa panalangin ni Hesus na maawain Trists est anima mea usque ay nanaog namang tambing, Ed mortem. anghel na sa langit galing at isang kalis ang hain. Sa gunamgunam at sakit, pagkamatay kong mapait, Nangusap na kapagdaka: at ang aking puso’t dibdib, Poon kong Diyos, aniya, nahahabag na malabis ikaw po ay narinig na, sa ibang taong bulisik. niyong pa mang unang-una, ng Poon kong iyong Ama. Ang Pagdakip kay Hesukristo Ng mga Hudyo

At itong dala kong kalis Siya nama’y nagwika pa: ang iinuman mong pilit Poon kong Diyos, aniya, ng apdong sakdal ng pait, yamang ito’y loob mo na, na pirarayang tikis ako po’y tumatalima ng taong lilo’t balawis. ng pagkamatay sa dusa.

Iyang mga alagad mo, minamahal pong totoo, Sa manalanging matapos kakalingain, Poon ko, itong ating Poong Diyos nang di madaig, matalo, pinagbalikang tibobos, ng dilang masamang tukso. yaong tatlong disipulos: nang datna’y nakatulog. Ang di niya maitulot sa iyo’t ipagkaloob Ginising nang buong sinta: yaong hingi mong masayod bangon kayo mga oya ng dugo mo at masakop at wala na ngang balisa, ang tao sa Sangsinukob. tulog ninyo ay sukat na at darating na ang sigwa. Sapagkat Pastor kang tunay nitong mundong kabilugan, Bangon na kayo’t gumising ang obehang sino pa man, at ako ay inyong sundin, 70 heto na’t ako’y darakpin, ni Hesus ang pagka-Diyos ng mga lilo’t suwail kapangyarihang tibobos, na nagtatanim sa akin. sa katagang isinagot pawang nangawalang-loob. Halos di pa natatapos ang pangungusap ni Hesus At sapagkat talaga na dumating na ngang tibobos, ni Hesus ang pagdurusa, ang darakip na soldados, ay ang mga palamara, eskribas at pariseos. pinagsaulan pagdaka, mga karamdama’t potensia. Heto na nga ang lahat na, si Hudas ang nangunguna, Magtindig na kapagkuwan tampalasa’t palamara, yaong mga tampalasan humahagos nang pagkita tumingi’t nagnilaynilay, sa Maestro’t Poong Ama. at hindi nagunam-gunam ang kanilang kinaratnan. Balutian ang katawan, tao’y hindi magkamayaw, Ay ano’y nang mauli na, para-parang sandatahan; loob nilang nangagikla at may mga dalang ilaw tinanong namang muli pa, yaong mga tampalasan. ni Hesus kung anong pita at kung sinong hanap nila. Kung si Hesus Nasareno balitang bangis na tao Ang tugon ng mga lilo ay dapat magkaganito ay si Hesus Nasareno; ng ipagsamang soldado ang isinagot ni Kristo, at nang hindi makatakbo. wika ko na nga sa inyo, walang iba kundi ako. Siya ay korderong tunay mahinhi’t hindi magaslaw; Ako nga at dili iba, inyo mang kinakaaway, Nasarenong inyong pita, siya ay hindi lalaban kuno ano ang iyong ola, sa inyo at kanino man. at nasa ninyong talaga ako ay inyong dakpin na. Ay ano’y nang malapit na si Hudas kay Hesus baga, Datapuwa’t ang hingi ko binati kapagkaraka. at inoola sa inyo Quem quareitis, aniya ay ang aking disipulo sinong inyong kinikita? na aking kasama rito huwag anhin at ako Ko. Ang tugon ng mga lilo ay si Hesus Nasareno; Nang matalastas ni Hudas ang sagot ni Hesukristo, ang pagsagot na banayad, Ego sum, ang hanap ninyo, nilapitan niya agad, ako nga aniya’y ako. hinagkan niya’t niyakap tumatawang parang uslak.

Dito sa sagot na ilan Lilindi-linding katawan, ni Hesus sa mga hunghang, para rin ng dating asal, para parang nalunasan, binato ng buong galang, nangahapay natimbuwang Ave Rabbi ang tinuran na anaki’y mga patay. Maestro kong minamahal.

Ipinakilalang lubos 71

Ani Hesus ay gayari: Hayo’t isalong mo Pedro Amice: ad quid enisti? iyang tabak sa kamay mo katoto ko’t aking kasi huwag kang mamook dito, anong layon mo ay gabi? na makamatay ng tao Magpanibago kang liksi. papatayin ding totoo.

Ang isinagot nang lilo aba po aking Maestro Pedro’y iyong tandaan Panginoong kong totoo, huwag mong kalilimutan ang maginoo ay ano ang buhay ang naging utang, ano ang gawa mo rito? daan namang katuwiran buhay rin ang kabayaran. Ang isinagot sa kanya katoto ko’t aking sinta Ano baga ang isip mo ang tanda mo’y halik pala kung tikis paadya ako, sa akin nang makilala sa aking Amang totoo, nang iyong mga kasama! may liwag bagang parito Angeles mang limang libo? Niyong madulog ni Hudas at si Hesus ay mayakap Ng itong mundo’y gunawin nagsilapit naman agad, at ako’y biglang agawin ang soldadong mararahas Pedro’y aking tiniis din, para parang nagsisunggab. at ng mangyaring sakupin ang taong nagugupiling. Ginapos at tinubungan ang kaniyang mga kamay Hayo’t iyong iuli na at tuloy sinabunutan, yaong kay Malkong tainga niyong mga tampalasan sinunod kapagkaraka, linabnot na walang husay. ni Pedro ang Maestro niya gumaling at guminhawa. Nang mapanood ni Pedro ang inasal sa Maestro Nangusap naman si Hesus nagalit siyang totoo, sa nagsihuling soldados nagbantang mamook dito anong bagay aling buktot, sa nagsihuling soldado. aling salaring puyapos at ako’y inyong ginapos. Binunot na kapagdaka tabak niyang dala-dala Sa mga hirap na ito at tinaga yaong isang na pagduhagi kay Kristo na nalapit sa kaniya ay ang dalawang katoto naulipas ang tainga. si Huan nga at si Pedro bukod na hindi tumakbo. Dili ibat at si Malko kasama ng mga lilo At kanilang sinusundan sumunggab kay Hesukristo, nang pag-uwi nga sa bayan siyang tinabak sa ulo ano pa’t di malimutan, ng matapang ng si Pedro. at ala-alang matibay itong Diyos na maalam. Nang ito ay mapagmasdan nitong Diyos na maalam Ang pagsunod ni San Huan si Pedro’y agad sinaway kay Hesus umaagapay kaniyang pinangusapan manong ito ay matingnan ito ang siyang tinuran. niyong mga tampalasan pinansin nila pagkuwan. 72

ng mga aral mong linsil? Ng kay Huan ngang makita na darakpin naman siya Dito’y sukat mahalata tumakbo kapagkaraka, ang aral mo’y pawang daya kumot niyang daladala walang wasto’y masasama sa kabiglaa’y nakuha. kaya mo ito ginawa ang tao ay nang masira. Ang Paghaharap ng mg Hudyo sa ating Panginoong Hesukristo Puno kang kapalaluan Kay Anas mapagbagu-bagong aral liko’t walang katuwiran, iyong pinagdarayaan ang mga tao sa bayan.

Ang pagsunod nga ni Pedro At ang buong akala mo sa huli ng mga hudyo, nasang ibigin nang tao kaya hindi napagsino, anyayaha’t iparuyo, niyong mga lilong tao iniimbot mong totoo na nagsihuli kay Kristo. ngalanan kang taong Santo.

Ano pa nga’t ilinakad ang banal na Diyos Anak Lalo ka pa bagang alam may sumuntok may tumadyak kasantusa’t pagkabanal doon nila itinambad kay Moises na isinaysay, sa bahay niyong si Anas. ng sa Diyos na kautusan doon sa bundok ng Sinay. Nang iharap na si Kristo doon kay Anas na lilo At marami ang Propetas tuwa’y hindi mamagkano na nagsabi’t nagpahayag niya’t sampung pariseo isinaysay at isinulat, kasapakat na totoo. aral niyang maririlag na aming natalastas. Kapgkaraka’y nangusap kay Hesus yaong si Anas Bago’y ang iyong inakit ay aniya taong uslak, kasama mong magsusulit nangasaan yaong lahat nang aral mong malulupit, Apostoles mong alagad? kababayan mo’t karatig pinsa’t hinlog na malapit. Kundangan hindi totoo mga liko ang aral mo Tao kang hamak at mura at pawa ngang hindi totoo, ano’t sasampalataya nao’t pinag-iwan ka rito kami sa iyong doktrina? ng lahat ng alagad mo. bakit hindi mangaral ka bangaw na walang halaga? Kabaitan ding mataas ang naisipan ni Hudas Dito’y sukat mahalata kasuyo mo at kasabwat ang aral mo’y pawang daya humiwalay rin at sukat mga gawang wika-wika, ng di sumama’t maghirap. lahat ay ginagambala nagwawala kang kamukha. Katiwala mong magaling sa hayag man at sa lihim Malaki ring kamalian at iyong kasiping-siping, ang lahat mong pangaral ano’t siyang nabala rin hindi ka dapat sumuway, 73 at kami’y pagpalaluran di na tinapos ang usap, aba nanga’y napasaan! ang winika’y magpabukas at sila’y nangapupuyat. Anong di ikakalag mo ng pagkagapos mong ito? Doon na nga itinahan at nang magkalutas tayo, sa maluwang na harapan kung Mesias kang totoo ng kay Kaipas na bahay, ngayo’y patotohanan mo. sa haligi’y binayubay ang dalawang paa’t kamay. Dito itong Poong Diyos kataga ma’y di sumagot Nangaghiwa-hiwalay na si Anas agad na napoot, yaong mga palamara sampung mga pariseos at nagsauli kapagdaka pawang sumukal ang loob. sa bahay nang isa’t isa may bantay na pinatira. Nuli namang nagtatakap ang tampalasang si Anas Ang pagbibiro ng mga hudyo sa aniya’y hayo’t ilakad, ating Panginoong Hesukristo ihatid nga kay Kaipas iyang lilo at dulingas. Niyong gabing paglalamay madlang biro’t pag-uuyam Siya nga ang naglalalang niyong mga tampalasan, ng masamang katipunan pawang kapalibhasaan kay Hesus, ay magparatang, dito kay Hesus na mahal. doon sila nagpipisan at ang tanang punong bayan. Tinakpan na alipala yaong mahal niyang mukha panyong marumi at sira Ang pantas at marurunong niyong mga aliktiya doroo’t nagpupulong pagbalik din nilang pawa. anang isa’t isa’y gayon, para-parang tumututol ang sumbong pinag-aayon.

Ano pa nga’t napapawa doon yaong masasama Inooroy ngani nila pariseong makuhila ang pagtanga’y tambong isa nag-iisip naghahaka tanda yao’t pagkilala, nang dilang ipararaya. sa totoong Hari nila bago’y tikis na pagmura. Asal na di katuwiran nitong mga tampalasan Kunwa’y iginagalang ano pa nga’t pawang bintang, kanilang linuluhuran niyong taong mga hunghang ligira’t yuku-yukuan kay Hesus na Poong mahal. tikis nilang kabuhungan lubhang lapalibhasaan. Hinila na nga ang lubid niyong mga malulupit Isa at isa ngang hudyo kay Kaipas inihatid nagsisitampal kay Kristo asal ay kahapis-hapis at linulurang totoo, nitong Poong mapagtiis. pagmura’y di mamagkano tatanunging ngang ganito: Nang magharap kay Kaipas ang mahal na Diyos Anak Aba tinuturang dati 74

Anak ng Diyos an mabuti At ang dagok sa katawan na walang di nagpupuri, sa balikat at likuran anyong dumuruhago, at di bagay na ibilang Prophetiza nobis Christe. hindi nga sukat maturan nino mang taong timtiman. Aba taong mapagdangal mapagkunwa’y at maalam Sa hita at binti niya wala namang karunungan, dunggol sikad na dinala kung tantong ikaw’y paham na tiniis at binata, manghula ka’t iyong turan. di sukat maikalara ng tao namang may sinta. Sa ami’y kung sinu-sino ang nagsitampal sa iyo Hindi mamagkanong lura kaya ngayon ay turan mo, ang pinatama sa mukha yamang ibinabantog mo, may laway may kalaghala, Anak ng Diyos kang totoo? karumaldumal nang sama mabahong hindi kawasa. Sa tanang mga pag-ayop niyong mga lilong loob Iba’t iba pang pasakit ay itong Poong si Hesus, at hirap na di maisip walang imik walang kilos ng gabing yao’y tiniis, at nagbabatang tibobos. ni Hesus, Hari ng Langit dahil sa taong bulisik. Ang aral na isinulat ng isa ngang Santong hayag Oh gabing kapanlawpanlaw ang sakit at madlang hirap, lubhang kapait-paitan dinalita nang Mesias Hesus ang iyong dinaanan, doon sa gabing magdamag. pag-ayop karuhaginan niyong mga tampalasan! Marami’t lubhang makapal ang hindi naliliham Hesus ang iyong tiniis ng mga Propeta’t paham hirap na hindi maisip bait isip nila’y kulang sadyang Korderong linait, sa sakit na di mabilang. tao, Angel, lupa’t Langit ngayo’y nagsisipanginig. Nang iharap na si Kristo sa hukom na kay Pilato Batis, ilog, karagatan hindi maturang totoo, maging lubhang ikalumbay dalitang di mamagkano ng tao’t ipanambitan, paraya ng mga lilo. di pa yata kasukatan Hesus ang hirap mong iyan.

Ang tiniis niyang tampal Poong Diyos na mapag-iwi niyong gabing paglalamay lumikha ng buong Orbe hindi masabi’t mabilang, ay tiniis mong sarili datapwa’t ang kasabihan pag-ayop pagduhagi lakas na di ano lamang. sa iyo ng taong imbi.

Dunggol na ipinatiis niyong mga malulupit Alin kayang kaluluwa sa matamis niyang bibig Hesus ang di mabalisa ang mukhang kaibig-ibig sa lubos na iyong sinta dila’y hindi maisulit. pag-ayop madlang parusa dahilan sa taong sala. 75

mahirap muling mabuhay Kaya Diyos na maalam sa grasia ng Diyos na mahal. Amang makapangyarihan kami na iyong kinapal Ang Pagtatuwa ni San Pedro magdalita’t kaawaan sa ating Panginoong sa Anak mo’y alang-alang. Hesukristo

A R A L Si San Pedro’t si San Huan yaong buo niyang pinsan Oh taong mapagmabuti ay dili rin humiwalay, at mapaghangad ng puri at nagmamasid ng bagay aayaw maruruhagi, baga man di dumaramay. sa loob mo ay iwaksi kalupitan mong parati. Dito rin sa gabing ito yaong mga taong lilo Alin ka ma’t kahit sino at nagsisiga sa patyo mayroong loob na tao nakipanalang si Pedro panimdimin mong totoo sa ibang mga hudyo. mga pag-ayop na ito sa Poong kay Hesukristo. Manang siya’y ng makita ng isang batang dalaga Iyo ring ikabalisa dili buhi’t hamak na, ang lahat mong gawang sala binati kapagkaraka at isipin mo tuwi na, ito ang ipinagbadya: ang parusahan at hangga ng tanang Anak ni Eba. Aniya ay maginoo ikaw’y nakikilala ko At madaling napaparam kasama-samang totoo, ang ganda at kabutihan nitong huli ngayong tao walang likat gabi’t araw na si Hesus Nasareno. malapit ang kamatayan sa ating lupang katawan. Sumagot na kapagkuwan si Pedrong natitilihan Ang kagandahang di palak ang winika ay aywan katawang dating malakas ako’y walang kamalay-malay ay huwag ding ipangahas niyang wika mong tinuran. palibhasa’y lupang hamak na madali ngang maagnas. Bunso ikaw’y namamali ng pagsino mo’t pagbati Lumulipad na totoo ano’t makakasangguni, ang pagkabuhay ng tao iya’y di ko kaurali ano pa nga’t parang aso minsan ma’y di nakasanhi. magdarayang alipato kung saan ipatutungo. Pumanaw na kapagdaka anyong naglilibang siya Ito ngang hamak na bayan may tao namang nakita, huwag pagkatiwalaan nananalanging sa laguerta walang lumagi isa man, na ginayahan nga niya. papel ang siyang kabagay kung mabasa’y matutunaw. Ang Apostol na si Pedro’y nag-anyong hamak na tao Ang maganda ay ingatan kunwa ay hindi katoto, ang kaluluwa mong iyan nang Poong si Hesukristo marahil minsang mamatay ng di siya mapagsino. 76

gabing yao’y makaitlo Doon naman ay may isang tatatuwa at tatalo. hudyo na kasiping niya binati kapagkaraka, Dili ang wika mo naman dili ka baga kasama, at pangako ngang matibay niyang taong nahahabla? sa Maestro’t Poong mahal di mo siya papanawan kahit iyong ikamatay?

Ang isinagot ni Pedro Pedro at nasaan baga aywan ko po maginoo ang iyong pangakong una? na kung saan siya tao, ngayon ay tumatatuwa ka, di do masabi sa iyo’t animoy di ka kasama walang malay-malay ako. at di mo nakikilala?

May isang nakamamalas lalong nakatatalastas Ano at iyong nilimot nagwika at nagpahayag, itong maawaing Diyos iyan ay isang alagad agad kang napahinuhod, Galileo kung mangusap. nabakla ka at natakot sa mga lilong hudyos? Sa pagtanong na ikatlo nagdalang takot si Pedro Bakit kaya’t nilimot mo nakalimot na totoo, ang mapagpalang Maestro isinumpa na niya rito na masintahin sa tao, ang pagtatuwa sa Maestro. agad ka nang napatukso sa tanong ng mga lilo? Pisanan aniya’t madurog kung ako’y nakatalos Dili ito’y siyang nilit at kung ako’y nakaumpok hinugasan ka’t pinahid niyang taong nagagapos tumanggi kang masakit magnilay kayong tibobos. ang wika mo’y non lavabis in aeternum mihi pedes. Oh Pedrong nagitlahanan at budhing nahintakutan Dili ang una mong puri bakit ka nagkaganiyan, sa Maestro’t Poong kasi di mo na ginunamgunam ibinabati mong dati, ang sinta niyang pautang? ng minsan kang magsabi Tu es Filius Dei vivi. Pedro ito’y ano baga ano’t ikaw nabalisa? Dili ka tinugon naman aba soldadong masigla? nitong Maestrong maalam manilay at mag-isip ka Pedro ang iyong pangalan, sa loob mong nag-iisa! kung baga sa katuwiran bato ka sa kaligtasan. Sa gayong sabi at wika ni Pedro nang pagtatuwa Ano ngayon at lumambot sa Panginoong dakila Pedro iyang iyong loob nagtilaok alipala, agad ka nang nanghilakbot, mga sasabunging madla. at kusa kang tumalikod sa Maestron mapagkupkop? Ano pa’t nagkatotoo yaong winika ni Kristo Dito ito’y ang nagpasilay sa halamanan kay Pedro sa inyo nga si San Huan 77 lubos na kaluwalhatian, ng pagtawag mong matibay ng mahal niyang katawan dati mong naalaman sa Tabor na kabundukan? ang madla kong kaawaan sa taong sino’t alin man. Di doon ka natilihan ibig mo nang huwag manaw At dating natanto mo lumagi’t doon tumahan, ang wikang awa sa tao inaalok mo pa naman ay ikaw pa baga Pedro, gumawa ng tatlong bahay? ay hindi kaawaan ko kung tumawag kang totoo. Tuwa mong walang kapara? doon sa iyong nakita Ay aba huwag kang malis pagkaluwalhati niya, ako’y iyong ikahapis bakit ka ngayon nangamba natatali kang masakit, siya’y iyong iniba? sa puso ko’t aking dibdib na di ibig kong mapaknit. Iyang iyong pagtatuwa Pedro’t pag-upasala Ako’y iyong iniiba paglililo mong dakila, parang di mo kakilala huwag kang mag-alibugha sa akin ay manalig ka, at sa iyo’y naaawa. ang Poon ko’t aking Ama sa iyo’y magkakalara.

Ay ano nga’y sa mamasdan At naligaw ka man Pedro nitong Diyos na maalam sa ibang daan tumungo ang kay Pedrong kabuhungan muwi sa daang totoo, pagtatuwa niyang tunay ako ay siyang Pastor mo ay lumingon kapagkuwan. na sumusunod sa iyo.

Tinitigan na si Pedro nitong maamong Maestro Ng si Pedro’y lumingon na kahiya-hiyang totoo, at si Hesus ay makita sintang hindi mamagkano na tinititigan siya at hinayang sa katoto. doon niya nakilala ang nagawa niyang sala. Para nang winika niya niyong pagtitig ng mata Doon niya nausisa ay aba Pedro ay aba, at kaniyang nahalata di mo ako nakikilala kataksilan niyang gawa, ay nakikilala kita! nalumbay na di kawasa agad tumulo ang luha. Kung ano ma’y itinalo ngayo’y itintatuwa mo Kapagdaka ay umalis at natakot kang totoo, sa isang ilang sumapit huwag kang mahiya Pedro tumahan sa isang yungib at tumawag sa Maestro. sala niya’y itinangis pinagsisihang masakit. Kita ay patatawarin nang pagtatuwa mo sa akin Gabi’t araw walang likat hayo’t ikaw ay manimdim nang pagtangis at pag-iyak at iyong alalahanin luha’y agos ang katulad, itong iyong gawang linsil. kulang lamang ang mawalat ang dibdib sa paghihirap. Huwag kang magsalawahan 78

Pinagninilay sa loob ang kaniyang pagkalimot Ikaw ngayong ay paano dumagok at naghimutok, dapat kayang mabata mo luha sa mata’y nanagos na isulyap mo sa Maestro, sa dibdib ay umaanod. dalawa mong matang lilo di kumilalang totoo? Diyata Panginoon ko ako’y di naturang tao Magbago kang ala-ala Langit pa’y sukat tumampo at lubos ka nang magtika nitong aking paglililo huwag miling magkasala, at pagsusukab sa iyo. at nang ibigin tuwi na nang Poon mong mapaninta. Ikaw ang Diyos kong mahal at Maestro kong maalam Ano panga’t itinangis siya kong pinagliluhan, ni Pedro’t, ikinahapis itinatuwa kong tunay gawa niyang di matuwid at aba nang aking buhay! kaya nga’t ginanting bihis nang Diyos, Hari ng Langit. Ay sa aba mo ngang aba, Pedro ng uban mong madla Ang Ikalawang paghaharap ng ngayon ikaw ay tumanda mga Hudyo sa ating Panginoong ay wala ka ngang nagawa Hesukristo kay Kaipas kundi magpakasira! VIERNES SANTO Di mo na ginunam-gunam ang lagay mo’t kababaan Ano’y nang kinabukasan ang Maetro mong maalam, bagong sisikat ang araw di mo na kinaawaan na nagbubukang liwayway, at itinalo mong tunay. nuli namang nagkapisan yaong mga punong bayan. Nabalatong kang tibobos ang bait mo’t napanulos Inisip at siniyasat kasakit-sakit sa loob, yaong sumbong sa Mesias ang iyo ngang pagtalikod kaya nga’t ang mga uslak sa Poon mo’t iyong Diyos. nagpisan sa isang salas na Senadrin ang pamagat.

At saan ka patutungo Ng maganap na ngang pawa tatakbuhan kaya’y sino doon yaong masasama sa kasalanan mong ito? ay agad iniharap nga, dili iba’t ang Maestro ka Kaipas na kuhila ang siyang sinumpaan mo. ang Poong kaawa-awa.

Ikaw pala ay may laan talagang budhing mahalay Inuulit inu-ungkat tikis at kusang pagsuway, nang pariseos at eskribas at malaking kaliluhan sigaw na lubhang malakas, sa Panginoong Maykapal. patayin nang walang liwag itong taong mapangahas. Di ka pa pinipigipit ay nagsumpang dakip Nang iharap na si Kristo ay agad ka nang umalis, doon sa taksil na tao sa dati mong pananalig punong bayan ng hudyo, sa Maestro’t Poong ibig. ay nangusap na totoo 79 na ang wika y ganito. sa kabulusang totoo at sa mga bayan ninyo. Aba ito nga aniya mapangaral sa lahat na Ano pa’t wala munti man mapagsampalataya, gawa akong kamalian mapagmalikmata tuwi na walang di nakaalam ang ugali’y iniiba. ng akin ngang pangangaral na pagkakaginhawahan. Kapagdaka’y nagtatakap kay Hesus yaong si Kaipas Ito’y gawa lamang tikis ang kamay ay ikinumpas ninyo’t ako’y binabalik sampung mata’y nandidilat aral ko’y pawing matuwid kagalita’y dili hamak. na di ko inililingid sa bawat nagsisilapit. Aba sukaban at lilo dulingas at walang toto Sila ang tanungin ninyo walang katulad sa mundo nakikinig ng aral ko mapagpalalong totoo at siyang sasaksihin ko, ang ugali’y binabago! kung baga’t hindi totoo ang aking aral sa tao. Ikaw yaong nagbabantog Hari at Anak ng Diyos Nang ito ay maisagot bago ay taksil na loob, nitong ating Poon Diyos mapaglilo’t mapag-udyok isang hudyo ay napoot, at mapagdayang tibobos. sa kasukalan ng loob tinampal niya si Hesus. Sumagot ka, kapagkuwan sa lahat kong katanungan Agad niyang dinumihan ano bagang mga saysay, ang mukhang kagalang-galang ang iyong iniaaral bago’y pinanginginigan nakagugulo sa bayan. nang buong Sangkalangitan at hindi na nagpitagan. Dito itong Poon natin malubay na tunugom din Niyong matampal si Kristo doon sa lilo at taksil nang malupit na si Malko mga wikang magagaling sa kagalitang totoo, ang siyang ipinagturing. nangusap pa itong lilo aniya’y ulol na tao. Kailan nangaral ako nang gawang hindi totoo Ikaw bagay aling pantas na kamailan aniyo na nagpalalong nangusap di nalilingid sa tao tugon mo’y lubhang mataas, ang tanang mga saysay ko. at kapalaluang lahat sa punong iyong kaharap. Ang lahat kong mga aral pawang mayron kahulugan Bago’y ang kaugalian sa madlang tao sa bayan, nang sino mang mamamayan doon ako nagsasaysay umaayon sa may halal, nang gawang katotohanan. sa matuwid o dili man bigay puri’t nang kalugdan.

At ipinatatanaw ko Sa mga inasal ngani sa madla’t maraming tao nitong malupit na budhi sa Sinagoga’t sa templo di man siya kasangguni 80 ay nagalit nga kunwari kung masira at mabuwag nanampal na di nangimi. iuuli ngang ilapat sa tatlong araw na ganap.

Di na niya pinagnilay Ani Kaipas na hunghang kung sala o katuwiran ay aniya tampalasan ang inimbot niya’y galang di mo baga napakinggan, nang purihi’t katuwaan itong lahat na isinaysay nang kapuwa tampalasan. gawa mong kapalaluan?

Oh Malkong nag-upasala taong imbi’t walang diwa Ano’t hindi ka tumugon ano ang iyong ginawa? at ngayon’y makipagtutol ang walang salang galisa sigaw ng sala mo ngayon? tinampal mo alipala. sa aba mong taong buhong kung totoo itong sumbong. Itong Korderong banayad nagtiis siya’t nangusap Nagtindig kapagkaraka sa tumampal na dulingas pinapanglisk ang mata tugon na kahabag-habag ay walang bait aniya luha ay halos malaglag. bakit hindi ka magbadya? tumugon sa naghahabla? Kung ang tugon ko’y lisya at ang sabi ko’y masama Aking sinaksi naman kung nagagugulong pawa, ang Diyos sa kalangitan hayo’t iyong ibabala aniya’y iyong isigaw, at ako’y patatalo nga. kung totoo ngang ikaw Anak nang Diyos na tunay. Datapuwa’t kung totoo ako’y walang salang tao Ang sagot ni Hesukristo ano’t ako’y tinampal mo iyan din mga wika mo dili kaululan ito nasnaw diyan sa bibig mo kapusungang ginawa mo? ay siyang nganing totoo na diko itinatalo. Bagaman ngani sumagot itong ating Poong Diyos Kaya di ako magsasaysay kay Malkong taksil sa loob, sa iyo nang ano pa man dinalita ring tibobos mga aking karapatan, ang kamuraha’t pag-ayop. di mo paniniwalaan at lalo kang mababalam. Sa paghaharap na ito nang eskriba’t pariseo Nang matanto mo’t matalos may nagbuhat na totoo, sasabihin kong tibobos saksing dalawang katao ito ring Anak ng Diyos katiyap nang mga lilo. balang araw’y mananaog titingnan ang Sangsinukob. Kami’y pakinggan mo ngayon nang Pontipising marunong Tatahan sa alapaap nitong aming isusumbong puting lalo at busilak gawang sala’t pamumusong sa kanan nang Amang liyag, nitong si Hesus na buhong. magluluklukan nang dilag siyang huhukom sa lahat. Iyan nga ang nangungusap ang Simbaha’y iwawalat Ay ano’y nang mailagda 81 ni Hesus ang gayong wika Inilakad na nga rito ay napoot alipala, ang Poong si Hesukristo si Kaipas na kuhila na halos itinakbo, agad namulang mukha. ng mga lilong soldado pawang kampon ng demonyo. Ang paa ay itinadyak sampu ng kamay ikinumpas Ang Pagpapatiwakal ni Hudas at ang mata’y pinandilat na di umasang ipatatawad galit ay di hamak-hamak ng kanyang kasalanan puso niya’y nag-aalab. Ay ano nga’y ng Makita Nangusap nang gahasa ni Hudas na palamara ito’y sukat batihin kaya ang pag-ayop at magmura, anong hahanapin pa nga, pag-alipusta tuwi na saksi na sukat manumpa sa Maestro’t Poong Ama. siya niyang nawiwika? Siya nga’y nagbulay-bulay ang loob niya’y malumbay Ngayon din sa aking harap ang ala-alang matibay nagpapalalong mangusap ng budhing sumalawahan bukang bibig na dulingas, sa nagawang kasalanan. at kabulaanang lahat tayong tao’y hinahamak.

Doon pa kung nasaluwal sa taong hamak na lamang Na ang winika’y ganito: doon pa kaya di magmahal, masama nganing totoo kaya nga’t dapat hatulan itong salang nagawa ko, dusang dapat ikamatay. ang Poon ko at Maestro siya kong ipinagduro. Ay aba ginoong pawa anitong lilong matanda Ang maganda ngayon ngani anong inyong mga banta, magbalik akong madali hatol na ipakakana at agad kong isauli, sa gayong pangunguhila? ang pinagbilhang salapi sa Maestro’t Poong Hari. Sumagot kapagkaraka yaong hudyong lahat na Naparoon kapagkuwan Reus est mortes anila, sa maraming napipisan patayin nga ang maganda sa mga pinunong bayan, iyang taong palamara. ang salapi’y dala’t taglay ito ang siyang tinuran. Tantong siya’y tampalasan baliw at taong bulaan Oh lahat na maginoo na mapagbanal-banalan punong bayang nangarito patayin na kapagkuwan namali akong totoo iyang taong bungangaan. ang dugo ng taong Santo’y siya kong ipinagduro. Napa oo si Kaipas hayo’t anila’y ilakad Tantong ako’y namali nga kay Pilato ay iharap lihis ang aking nagawa nang sisihin niyang agad ngayon nga ang aking wika iyang taong mapangahas. ay kalagan alipala ang Maestro kong dakila. 82

ang salapi’y dala’t taglay. Ang salapi’t eskritura narito at inyong kuha Ibinulagsak pagdaka labas ako sa lahat na, ang salapi niyang dala inyong kalagan dali na aanhin ko pa aniya, ang Diyos ko’t aking sinta. ako’y hindi tatawad na dito sa nagawang sala. Nagsisisi yaring budhi at ako ay nagkamali Kahit aking pagsisihan ano’t ipagbayad ngani nagawa kong kasalanan nang tatlumpong salapi di na ako pakikinggan ang Diyos at Poong Hari? kaya nga ang katampatan ako ay magpatiwakal. Dili na tinanggap ako ako’y tatawad magbago Alipala’y nagtumanan nitong aking paglililo, sa tabi’y luwal ng bayan upang maging dapat ako sa isang kahoy dumuklay, maging kampon at katoto. liig niya’y tinalian nagbigti’t nagpakamatay. Sumagot kapagkaraka ang pariseong lahat na Ay ano’y nang magkagayon kami’y umaalok baga itong taksil na Apostol ikaw ay magnilay muna nagsidagit naman doon kung umuling gumawa ka. sari-saring mga ibon demonyo ang nagsikaon. Hudas manaw ka na rito wala nang daang totoo Ang kaniyang kaluluwa di nga papayag sa iyo, sa impierno ay dinala sino man sa amin dito ginagatungan tuwi na ano man ang karatnan mo. walang katapusang hangga ang kaniyang pagdurusa.

Tayo ay nagkalutas na Nang matanto’t matalastas sa nayaring eskritura ng pariseos eskribas pilak ay iyong kinuha, salaping tapon ni Hudas ngayon ay amin na siya silang lahat ay nag-usap wala nang magagawa ka. kung anong gagawin dapat.

Hayo na’t ikaw ay manaw gawin na ang kalooban Tantong lihis na totoo kami’y dili bata naman anila at dili toto na iyong paglalaruan na itong salaping ito, pa oo’t saka pa aayaw. ihalo’t ihalobilo sa kayamanan sa templo. Ay ano’y sa marinig na ni Hudas na palamara Ito ay bili at bayad yaong tugon sa kaniya sa dugo ng Diyos Anak loob agad nabalisa kaya ngayon ay ang dapat sa awa’y hindi umasa. ating isiping banayad kung ano ang nararapat. Nais na’t agad pumanaw itong si Hudas na banday Pinagkayariang haka at nagtuloy kapagkuwan niyong mga aliktiya sa pinto niyong Simbahan ating ibili ang wika, 83 ng isang mahal na lupa na ang iyong kasalanan, nang iginhawa ng madla. kung totoong pagsisihan patatawarin pagkuwan. Kung sakaling may parito ibang bayang mga tao Kahit lubhang malaki dumalaw sa ating Templo, nakatatakot masabi kung mamatay na totoo na di mabilang nang dami maging libingan na ito. kung tumawad at magsisi patatawaring mabuti. Dito na ngani naganap ang hula ni Sakarias Kaugalian tuwi na na ang mahal na Mesias nang Diyos na Poong Ama ipagbibiling di hamak kung tumawag ka sa kaniya sa halagang di katapat. pakikinggan kapagdaka ang sino mang palamara. At ang salapi ring ito naging halaga ni Kristo Sa Hustisiang kabagsikan ay ibibiling totoo lumalo ang kaawaan ng mga lilong hudyo siya ma’y pagkasalanan lupa ng isang olyero. kung magsisi mang matibay kaniyang kaawaan. Lupang yao’y siya lamang binili ng mga hunghang Maalam siyang talaga’t isinadya inilaan dati naman wika niya sa sino mang magsidalaw sa kay Ezekiel nang una, Aseldama ang pangalan. di ibig mapalamara ang taong nilikha niya. A R A L Kahima’t salang puyapos Kristianong makasalanan kung nagbabalik ang loob mag-isip ka at magnilay at tumatawag sa Diyos sa loob at gunam-gunam pangako niyang tibobos kung magsisi’y tuluyan patatawarin din lubos. huwag paimbabaw lamang. Lalo na nga kung magtika Si Kain lilo at sukab ipagkumpisal ang sala si Antiokong dulingas sumunod at tumalima, nagsising para ni Hudas, sa ibinigay na parusa kaya nga at nangasadlak nang kahalili nga niya. sa kalang totoong ningas. Paglilimos, pangangadi Sa awa’t miserkordia paghahampas niya ngani ng Diyos na Poong Ama at kung may ipasasauli sila ay hindi umasa, ano mang bagay at uri kaya nga’t hindi nagtika ay ganapin dalidali. sa kanilang gawang sala. Pawa rin nilang natamo Kung ito ay maganap na hirap sakit sa impierno, masusunod na para-para ginagatungang totoo, sukat na namang umasa, at mga lilong demonyo masasaulan nang grasia kanilang kasalo-salo. ang kaniyang kaluluwa.

Kaya taong binyagan umasa ka nang matibay, Diyos ay hindi mapagtanim 84 dili taong para natin kung totoong pagtitika bulinyanang makaangil, ang kakamtan ay ang Gloria. dili na batibatiin ang bala pa ay patayin.

Sa David bunying propeta di baga maraming sala! Sa pagtupad nang hudyo nang magsisi at magtika sa kay Kaipas na lilo ay binihis nga ng grasia inilakad na si Kristo, ang kaniyang kaluluwa. ihaharap kay Pilato ng parusang totoo. At gayon din si San Pedro nang tumatawa sa Maestro Hinila na nga ang lubid pinatawad ngang totoo, na natatali sa liig dinating din at natamo pagmura ay walang patid, ang tuwa sa Paraiso. niyong mga malulupit dito sa Poong marikit. At si Magdalena naman di baga makasalanan Marami ang sumusunod gayong sala nang tangisan, eskribas at pariseos pinagpalang di naliban at mga hunghang na loob, nitong Diyos na maalam. mga kaaway ring puspos nitong maawaing Diyos. Marami at makapal nga sa mundo’y nagsisigala Nang dumating na’t maharap mga taong masasama kay Pilato ang Mesias nang mangagsising mistula tumutol ang mga uslak, ay naging santong dakila. anila ay taong hamak Kristo ang siyang pamagat. Kaya taong bininyagan kung sino ka at alin man Nagpapanggap haring lubos itong iyong napakinggan nang kalahatang hudyos itanim sa gunam-gunam nakagugulong tibobos, at huwag malilimutan. madlang tao’y iniuudyok siya raw’y anak ng Diyos. Sa Diyos ikaw umasa at maawain talaga At ang mga aral niya kung ikaw ma’y nagkasala masama’t walang halaga agad ka naming magtika binabangaw ang lahat na, nang kaawaan ka Niya. at mapagsuway tuwina sa hari nating maganda. At kaya Siya nagtiis ng di mamagkanong sakit Alin man sa salang ito nang ikaw ay huwag manganib na aming sumbong sa iyo kung mamali ka malihis katampatan ding totoo, sa mga gawang matuwid. na siya’y ipapatay mo nang hindi nakagugulo. Ang Paghahatid ng mga Hudyo kay Pilato sa Ating At kaya namin dinala Panginoong Hesukristo sa harap mo’y nang makita ugali natin lahat na, Ito lamang at wala na patayin bawa’t may sala sukat kong masabing iba iutos mo’t ng gawin na. makayuyuta nang sala, 85

Si Pilato’y sumagot din sa sumbong ng mga taksil Aniyo’y kayo’y ginoo ito man’y ugali natin, at mga mahal na tao ang may sala ay patayin bakit kaya at ganito? magnilay kayong magaling. sinong may utos sa inyo na dakpin at dalhin dito? Sukat na ang inyong bagsik na di mamagkanong galit Ano kayang mga usap hindi ko minamatuwid ang inyong ipararapat patayin at bigyang sakit dito sa taong banayad? iyang taon walang imik. at and inyo pang hinagap ang patayin ko at sukat.

Nagikla nang mga hudyo Sa buo kong pagmamasid sa winika ni Pilato hinagap nang aking isip tumutol silang nagbago kayo ay nagkakagalit ano’t di pa ayunan mo nagtatanim na masakit kaming naghabla sa iyo? dito sa taong may bait.

At kaming nagkakapisan dito sa inyong harapan Tingni’t walang anu-ano ginoo’t pinunong bayan, walang kibo-kibong tao di mo papaniwalaan kahit inyong tinatalo sa mga sumbong na tanan. loob na hindi magaso walang imik na totoo. Kaming naghahabla rito di sinungaling na tao Anang mga tampalasan mayayama’t maginoo, kami anila ay banal huwag ng panimdimin mo at sa Diyos ay magalang, hatulan mo nang totoo. kundangan katotohanan ano’t kami’y magbibintang. Si Pilato ay nagsulit Oo, di ko inaalis, Kami’y walang salagimsim kayo’y taong mababait, tungkol budhing pagtatanim ano’t bibigyan kong sakit ang matuwid ay siya rin, ang walang salang gahanip? pumipilit din sa amin dapat ngang siya’y patayin. Di ko muna hahatulan ako muna’y magninilay Ang winika ni Pilato tutol niya’y pakikinggan dili pahahamakin ko kung sala ay parurusahan kung walang saksing totoo, at kung dili ay kalagan. kayong nangaghabla rito sa sala nang abang tao. Ito kaya ay maganda paraya ninyong lahat na Dili sanay kapagdaka bakit may tali na siya sa kangino mang hustisia parang totoong may sala na huwag magpalamara, inaayop minumura? humatol sa naghahabla kundi may saksing makita. Aling hukon ang may halal at inyo nang tinalian At ng doon nga matatap iyang taong malumanay ang katotohanang ganap abgo ito’y salang tunay kung matuwid o kung linsad sa romanong kautusan. ang hatol na igagawad 86 sa kangino man may usap. ay napapawing tibobos ang pananalig sa Diyos. Mga mahal na ginoo ay magnilay muna kayo Ang isa pang kataksilan walang maalaman ako, nitong taong tampalasan salang ihatol sa tao sinasapakat ang tanan, banal siya’t taong Santo. na huwag muis kay Cesar malaking kapalaluan! Dito nga napatigagal yaong mga tampalasan Kami’y mayayamang lahat di namin dadalhin naman, sumusunod tumutupad anila sa iyong dangal sa hari naming mataas, kung hindi makasalanan. saka bukod iyang tunggak magtataksil na mangusap. Ani Pilato ay ano mga gawang hindi tuto Siya raw ay haring tambing nitog dukha bang tao? sa buong bayang Israel saysayi’t pakinggan ko ano pa’t hinihilahil usap na pagkatotoo. nitong lilo’t sinungaling mga tao’y hinahaling. Nang ito ay mapakinggan niyong mga tampalasan Isa pang kabulaan nagtitindig kapagkuwan na sinasabi sa tanan oo po aming tuturan di umano ay siya raw, ang kaniyang kasalanan. Mesias na hinihintay laking kasinungalingan.

Ang kanilang inihabla Bago’y ang sabi at badya ay tatlong bagay na sala ni Isaias na Propeta pinagpisa’t pinagsama, kung ito’y dumating na, ang sumbong ay pinag-isa walang makikilala’t nang walang magparirala. malayo ang hinlog niya.

Itong taong solopika ay mapagbanal kunwa Amin ding naalaman sa baya’y makasisira, ang dugong pinagbuhatan ang tao’y ginagambala si Hosep ang ama naman, nang aral niyang masama. ang ina niya’t magulang ay si Maria ang pangalan. Iba sa aral at sulit sa mulang aral ni Moises Tanto rin naming lahat na yaon daw ay pawang lihis, bayang tinubuan niya at ang liko niyang isip ito ay taga Galilea, ang siyang minamatuwid. taong dukha at hamak na nakisunod na talaga. Marami na at makapal ang taong pinangaralan Ano pa at ang magulang naniniwalang matibay, isang Anluwagi lamang dito sa taong bulaan walang puri’t walang yaman, hanggang Balileang bayan. mahirap ang pamumuhay walang aring iningatan. Siya na ang sinunod nang taong mahinang loob Walang iba kundi ito ang balang bayang mapasok, asal niya’t pagkatao 87 nguni’t kung itatanong mo Hari ng hudyong tambing na kung may pagkamaginoo? ani Hesus na butihin, ay walang-walang totoo. oo tapat iyang turing ng pagtatanong mo sa akin. Ano’t siya’y nababansag ng pagdating ng Mesias? Si Pilato’y nanggilalas dili na sa aming lahat, tumanong pa at nangusap ang kasaysayan at sulat loob nang di umalapaap nang tanang mga Propetas? kung ano ang maging dapat baka siya’y mahikayat. At amin ngang natanto rin ang pagparito’t pagdating Kung gayon ani Pilato Mesias na hintay namin ano’t nangaghabla rito saka iyang sinungaling itong tanang kaaway mo, magpapanggap na magturing. ang hiling nilang totoo ikaw ay ipapatay ko? Nalalamang walang sala sa Sagrada Eskritura Kung baga katotohanan kung ito ay dumating na pagsalita’t iyong turan madlang tanda’y nakikita yaing aking katanungan, na sukat ikakilala. yamamg gentil ako naman sila’y di ko kababayan. Saka iyang taong lilo siyang mangangaral dito Ano bagang iyong lagay madlang gawa’y dili tuto tao o Diyos na tunay? walng halagang gaano at saan ang iyong bayan? palibhasa’y maglililo. anong iyong kalagayan dugo ka bagang malinaw. Oo ng ngani baga man sukat sampalatayanan Kung baga ikaw’y Hari nga na siya ay isang paham, ang mga hudyong madla walang Propetang sumilang turan mo at ibalita, kung sa Galileang bayan. di mo naman ikasira at ako na ang bahala. Binuklat naming lahat na tanang mga eskritura Ang sagot ni Kristong mahal hinanap na isa-isa, dili ako taong tunay kami’y wala ring Makita dito sa hamak na bayan na sukat makapagbadya. at ang aking kaharian sa Langit na kataasan.

Ito pa kayang bulaan Kahit ako’y Anak dito ay ang sukat makaalam sa lupang bayan di toto bago’y wala kamunti man, ay sa Langit na Imperio, dunong na pinag-aralan doon na lalong lakas ko kundi pawang kaululan. kapangyarihang totoo.

Ay ano’y ng mapakinggan ni Pilatong punong bayan Marami man at makapal tinawag niyang marahan, ang habla nila at bintang itong Korderong maalam mga katha katha lamang, at tinanong na malubay. at mano aking hatulan ang bagsik mo pa’y alangan. Tanto nga bagang ikaw rin 88

Si Pilato’y sumagot pa kung gayo’y hindi sasala Sa hindi mayag munti man na totoo ngang Hari ka, si Pilatong punong bayan iyo lamang binabata na si Hesus ay hatulan, itong pag-ayop pagmura. ang loob ay salawahan sumisi sa taong banal. Ani Hesus na maalam oo ako’y Haring tunay Dito’y ang mga hudyo tapat iyang iyong saysay, sumagot sa kay Pilato at diwa’y ang kalangitan at nagwika nang ganito, nuka sa bibig mong iyan. madali nang hatulan mo iyang malupit na tao. Nguni’t ang iyong isipin sa lahat kong mga aral Totoo anilang tunay ngayo’t pagmalasmalasin kuhila’t maraya iyan ako’y kaya nanaog din, pangahas at tampalasan, na napaanak na tambing. taong hamak at bulaan nakagugulo sa bayan. Ako’y siyang magsasaysay ng tapat na katuwiran Baka ka ginagayuma ang makinig na sinuman, huwag ka ring mababakla sa isang babaing Birhen iya’y dating ganiyan na, ginhawa’y siyang kakamtan. mapagmukhang aba siya ng turang banal tuwi na. Natilihan si Pilato loob ay agad nagulo Ang maganda’t katuwiran ano baga aniya ito, nang madala’y parusahan wika mo baga’y totoo? siyang pagkahalimbawaan walang malay-malay ako. nang kapuwa tampalasan na gumagala sa bayan. Maanong iyang sabihin at ako’y iyong tapatin Ano pa’t gulong tibobos, ng katotohanang tambing ang sa taong mga loob ng akin ring mapaglining kaniyang nilalamuyot, ang mga sabi mo’t turing. na huwag mangasisunod sa aming hatol at utos. Nang anyong tutugunin pa ni Hesus ang tanong niya Bago’y dili taong tunay lumingon at humarap na, dito iyan taong iyan sa tanang nangaghahabla at iba ang tinubuan, at nangusap kapagdaka. bayang munti’t hamak lamang sa Galileang hukuman. Aniya’y mga ginoo walang matutuhan ako Kundangan kaming ginoo salang dahilang totoo, nasasansala ang lilo ihatol dito sa tao halos lupigin na tayo, siya’y banal na masid ko. tipunin ang madlang tao na siyang dumigma rito. Nangalumbay at nagulo ang mga lilong hudyo Ito’y hindi ipapatay tumutol silang nagbago sisirain tayong tanan ano’t di pa hatulan mo di bakit si Hudas naman, iyang malupit na tao? Galileong tampalasan na kaniyang kababayan. 89

Dinala na nga si Hesus At tayo ng di masira niyong mga balakiyot nang gayong pangunguhila at di kinalag ang gapos iyong ipapatay na nga kasama ri’t sumusunod gayunin mo alipala eskribas at pariseos. iyang taong solopika. Sa panahong yaon naman si Herodes na sukaban Nang marinig ni Pilato sa Herusalem dumalaw na sambiting Galileo at nakipagpiesta lamang natuwa siyang totoo, sa pagkapasko ngang araw. may nakitang daan dito ng di paghatol kay Kristo.

Nangusap na kapagkuwan ito ang siyang tinuran Ang kay San Lukas na wika katoto ko’t kaibigan, sa Ebangheliong dakila Galileo pala ikaw nang si Hesus iharap nga, Nasaret ang iyong bayan. dito sa haring kuhila tuwa raw ay dikawasa. Ang tugon ni Hesukristo sa hukom na kay Pilato Kaya natuwa ang loob oo, doon ako tao, niyong haring balakiyot guminhawa si Pilato ibig niyang mapanood, loob niyang nagugulo. madlang himalang tibobos na ginagawa ni Hesus. Lumingon na kapagkuwan sa mga pinunong bayan Kamalian ding totoo ito ang kaniyang tinuran, ang inasal ni Pilato ay aniya nga tanan sa pagbitaw niyang ito, di ko pala kampon iyan. at dipa nilutas dito ang usap ni Hesukristo. Si Herodes at di iba ang Hari sa Galilea Ay bago’y may kabagsikan sa usapin ninyong sadya ganap na kapangyarihan siyang dapat kumilala pumatay o bumuhay man, nang katuwirang lahat na. di pa niya hinatulan, talastas na niyang banal. Hayo na’t inyong ihatid sa hari niyang Herodes Kaniyang itinaboy pa siyang bahalang mag-isip, sa pusong at palamara nang katampatang matuwid na umagaw nang asawa, sa iparurusang sakit. nang kapatid at nugot pa ulong mahal ni Bautista. Nang iharap ng mga Hudyo ang ating Panginoon Hesukristo Nang maharap sa lanuwang Sa Haring Herodes itong Diyos na maalam kahapis-hapis ang asal Nang marinig itong wika ang liig sampu ng kamay niyong mga alitikya natataliang matibay. galit na hindi kawasa, hinila na alipala Nang makita ni Herodes ang Poong kaawa-awa. asal na kahapis-hapis kapagdaka ay nagalit, 90 ipinakalag ang lubid aking sinasabi itong, sa kamay sampu ng sa liig. korona ko’t sampung setro ikaw ay di maano. Nagbulas at ginasaan ang mga hudyong tanan Ano at di ka mangusap kayo’y walang pakundangan hingi ko baga’y maliwag ano’t hinahamak lamang gawa mo raw na madalas, ang isang taon maalam? at dito’y napapahayag bulag may pinadidilat? Nagkorona at nagsetro nupo sa kaniyang trono At ang mga namamatay nang siya’y maniig dito, na ibabaon na lamang at nang makitang totoo malibing mang ilang araw, anumang gawin ni Kristo. kapag iyong kalooban kapagdaka’y nabubuhay. At ano’y ng maluklok na sa mataas niyang silya At ang mga binging lahat nangusap kapagkaraka piping di makapangusap salamat Hesus aniya pilay na di makalakad, laong kitang pinipita. kung ibigin mo ay kagyat gumagaling silang lahat.

Ikaw nga ang bukod lamang Ang naghihirap na tanan aking pinagnanasaan totoong inaalihan na makita at matingnan ng demonyo sa katawan, salamat na walang hanggan kapag iyong binasbasan ngayo’y aking napalaran. gumagaling kapagkuwan.

Nang matuwa ang loob ko ngayon sa oras na ito Madalas ka ring tibobos ako’y pagpakitaan mo, na nagpalakad sa laot mga himalang totoo ang sigwa at mga unos na iyong gawa sa tao. kapag daw iyong niloob agad mong pinauuntos. At kung baga iyong dinggin ang pita ko’y madlang hiling Madla pa at ilang bagay kita ay pagpapalain, na aking napapakinggan sa balang iyong ibigin aliw ka nang kalumbayan dili kita susuwayin. si Solomong haring mahal daig mo sa karunungan. Ibibigay kong totoo at pakakamtan sa iyo Ay maanong kahit isa kalahati nang yaman ko, nitong sabi kong lahat na pinaghaharian dito gawa mong kataka-taka ngayo’y iyong matatamo. dito ikaw’y magpakita ako’y siyang bahala na. Ang pangako ko pang isa sa iyo’y kung tumalima Dili ikaw ngang totoo matalo ma’t maapi ka, ang bantog sa buong mundo nang iyong mga kahabla na sinamba niyong tatlo, di ka mapapalamara. haring pamagat ay Mago na nagsidalaw sa iyo. Sa pagtupad na totoo nitong madlang pangako ko Ikaw ang pinagpilitan 91 hanapin ng unang araw Inaring ulol na ngani ng ama ko at magulang, pinaramtan nang maputi ang madlang sanggol sa bayan biniro at inaglahi, kaniyang pinapugutan. niwalan ng pasintabi di na muling binati. Wala ri’t di ka nakita ng poon ko’t aking ama Ipinasauli na niya ikaw nama’t dili iba, sa hukom na nagpadala pinsang buo ni Bautista sumaad at nagbilin pa, na pinapugutan niya. doo’y siyang humatol na lumutas ng inyong habla. Ano at di ka sumagot sa pita ko aking irog? Pinaasa-asa ako gagantihin kong tibobos lamang at binakla rito ang lahat mong ibigay loob hilahin at higtin ninyo, aba kung ako’y mapoot. ang bangaw at lilong tao tulingag at walang toto. Bakit di ka magsaysay sa akin ng ano pa man Tuloy ninyong ipagsaysay alalaong baga bilang, kay Pilatong punong bayan si Samson siyang kabagay salamat na walang hanggan, na Pusong nang natalian? magaling na ngayon naman loob naming nagtaniman. Sa mabidbid ang katawan nang lubid na matitibay Sa pagka ng unang dako malakas dating matapang, nagtatanimang totoo humina’t tuloy naglubay si Herodes at si Pilato, dinaig ng hamak lamang. ang pinagbatian nito ang pagkamatay ni Kristo. Ikaw rin at dili iba ang kawangis at kapara Ikaanim na tibobos bait mo’t tapang na sadya, paghahatiran kay Hesus nangawalang para-para nang mga lilong hudyos nang anyong matalian ka. ikahabag na nang loob ng tanang mga kristianos.

Nang di kumibo’t umimik A R A L itong Poong mapagtiis ay napoot si Herodes, Kristianong makasalanan agad sumukal ang dibdib nagugumon sa mahalay kapagdaka ay nagalit. mag-isip ka at magnilay, dito sa paghahatiran, Ito and aking pinita sa iyong Poong maalam. pinupulo kong laon na ang isip ko’y banal siya, Totoo’t malaking hirap bago’y taong ulol pala, ang kay Hesus ng lumakad di marunong kumilala. tungo sa Isralitas, ng sa balong paghanap Saka nagwika ang lilo sa Samaritanang pantas. sa nangagdalang soldado hayo na anya hayo, Lalong sukat ikahapis ibalik na kay Pilato nino mang taong may bait itong tulingag na tao. na itong Poong marikit may tali kamay at leeg 92 hinihilang walang patid. ay bago’y lupang hamak ka.

Mahapdi nganing totoo At ang madlang katuwaan mapait sa dilang apdo dito sa hamak na bayan tiniis, binata rito, huwag mong lubhang asahan, ng Poong si Hesukristo parang asong nagdaraan dahil sa sala nang tao. agad naging napaparam.

Oh tao kang mapag-ibig Nang iharap na muli ng mga sa gawang hindi matuwid Hudyo ang ating Panginoong manimdim ka ng masakit, Hesukristo sa hukom na si Pilato sa anyong kahapis-hapis nang Diyos Hari sa Langit. Tumulad ka na nga rito sa Panginoon mong ito At ipinaghatiran ang kahirapan sa mundo, sa isa’t isang hukuman iyong tiising totoo na nagagapos ang kamay, para mong damay kay Kristo. liig ay natatalian anaki’y makasalanan. At di ka man makaatim sa kaniyang awang hain At bago’y ikaw na lilo at kahima’t gagatinting, mapagmarikit na tao kaniyang mamahalin din nagpapahangang totoo, kung sa puso mo nanggaling. ang bitui’t madlang astro yapakan din ang ibig mo. Na kung dapat nga baga malangkap mapakisama Kapalaluan ding pawa sa dalita’t hirap niya, ngayon ang magsaysay nga munti ring ipagbabawa nagwawala kang kamukha, sa lahat mong gawang sala. sa taong iyong kapuwa bago’y uod ka sa lupa. Nang dumating kay Pilato itong maamong Kordero Ikaw ay kung lumalakad ang wika sa madlang tao, binubuo mo ang landas, ano’t nasauli rito nagwawala kang katulad, aba anong gagawin ko? at di mo inaalapaap ang kay Kristong paghihirap. Idinulog ninyo siya sa akin at inihabla Diyos na di matingkala aniyo’y lubhang masala, at Panginoong may gawa balang gawa’y di maganda minumurang walang sawa, sa Hari ay masuway pa. nililibak, tinutuya ng mga hudyong madla. Matay ko man ngang isipin akalai’t siyasatin Panimdim mong maigi totoo naming wala rin, kay Hesus na pagkaapi bagay sukat dahilanin kusang dinuruhagi, pagpatay sa kaniya natin. bago’y Diyos na malaki ikaw ang nagmamapuri. Di man ganap ang bait ko inusisa kong totoo Bago’y ikaw at di iba wala ring salang gaano masama at palamara dumuruwag naman ako aliping walang halaga, sa mga pahayag ninyo. mapagmalaki tuwi na 93

di pa yata ipagbawa ng loob naming lahat na.

Kayo ay itinaboy ko Ang pagtutol naming tanan sa hari ninyong totoo lakas na di ano lamang bakit doo’y di inano, na halos sumisigaw, ngayon nama’y aanhin ko ipako sa Krus ang bagay walang sala iyang tao? at ng doon nga mamatay.

Ipinasauli naman at ng di nga mahatulan Si Pilato’y nag-wika na siya ay nag-aalangan, kay Hesus na Poong Ama ang loob ay salawahan di mo narinig aniya, sumisi sa taong banal. hiling nila’t madlang pita sa Krus ay patayin ka. Ako man ay puno rito hukom sa maraming tao Ano pa’t di magpatantan nguni at magnilay kayo yaong mga tampalasan tantong di hahatol ako mga hudyong sukaban, magparusa sa di lilo. galit na di ano lamang sa Krus iparipa iyan. Wala namang katuwiran taong ito’y ipapatay Nang di mag-ibang totoo totoong ako’y aayaw ang loob nang mga lilo hayo na’t inyong kalagan na di lumata’t magbago, at siya’y agad bitiwan. natilihan si Pilato umupong nagpanibago. Inusisa kong totoo sa harap ninyong ginoo Ang wika’t sabi sa sulat wala ring makita ako nang mga Ebanghelistas salang gawa nitong tao taon-taon tuwing paskuas, di pa magkalutas tayo. ugaling pinalalabas ang isang taong may usap. Ipinadala ko ngani sa totoo niyang hari Yao’y tandang pagkilala dito’y pinasauli, buong hebreong lahat na pinaramtan ng maputi at kanilang alaala, ang usap ay pinapawi. ninyong nabibihag sila pinapalong isa isa. Kung baga sa inyong haka salarin siyang mistula Lahat ngang taga Ehipto at di matuwid ang gawa mga idolatrang tao sisihin ko’t ng magtanda si Paraong haring lilo, ng hampas na masagana. sampung maraming soldado nangalunod na totoo. Nang marinig ng hudyo itong mga wikang ito Dahil duon sa pag-usig katalastasang totoo ninyong mga malulupit mga munukalang bago nang pumanaw at umalis pagkaawa ni Pilato. ang mga kampon ni Moises nangalunod nga sa tubig. Ay lalong dinangdagan pa ang mga bintang nila Ano’t sa panahong ito ipapatay mo man siya, pgpapahirap kya Kristo 94 may nabibilanggong lilo, ang mga tao sa bayan ay ang banta ni Pilato at hindi nga katuwiran, mapalit kay Hesukristo. patayin at parusahan tantong walang kasalanan. Maglililo’t taong uslak mgnanakaw mapangahas Sa pagtulong na maluwag matakaw mangungulimbat, ako ay agad nangarap mangangagaw at dulingas totoo at hindi linsad ang pangalan ay Barrabas. itong taong inuusap banal na walang katulad. Ang winika ni Pilato mga tao’y mili kayo At babaling kitang tikis ky Barrabas at kay Kristo, anang aking panaginip isa ang pawalan ninyo ikaw’y huwag manaig, sa araw ng paskuwang ito. humatol nang di matuwid matay sa taong may bait.

Kung ako ay aayunan A R A L nnyong nangagkakapisan akala ko’y dili sinsay, Santong Diyos ano baga? si Hesus siyang kalagan banal kang walang kapara huwag ninyong ipapatay. napadaig sa hamak na, bago’y totoong Diyos ka Ang sagot ng mga sukab at lilong demonyo sila. pariseos at eskribas Itinumbas, ipinaris ingay ng nagtitimpalak, ikaw sa isang malupit ang kalaga’y si Barrabas bago’y Diyos kang mabagsik si Hesus ang bigyang hirap. inayop ka at pinilit ng mga hudyong ganid. Tumugon pa si Pilato ano bagang dili toto Oh ginoong napapawa ang ginawa nitong tao? ano itong inyong gawa di na magpatawad kayo maawai’t mapagpala, kaawa-awang totoo! sa anak ninyo’t apo nga ano at minamasama. Malaki ang alang-alang ni Pilatong punong bayan Laki ng paglait ninyo ang loob ay salawahan, sa nag-adhikang totoo di niya ibig hatulan ng buong sang Uniberso, itong Korderong maalam. at ang malupit na tao ang siyang kinakatoto. Nang anyong napapatigil si Pilato ay nagturing Laki bagang kamurahan kagyat naming sa darating, ni Kristong inyong hinalay ang pagsugo at pabilin itinulad, ipinantay, ni Prokleng asawang giliw. sa isang hamak na hunghang na sadya ang kalupitan. Ay asawa ko aniya ikaw ay mag-alaala Tayo naming taong lahat sa di totoo’t mag-ingat ka, sa hudyo ay tumutulad huwag kang magpalamara kung magkasala’y madalas, humatol sa walang sala. si Hesus, itinutulak kinakabig si Barrabas. Huwag mo ngang aayunan 95

At siya ring kauwian ugali nating Hebreo dito sa hamak na bayan katutusan ng Romano siya nating minamahal, dusa sa sukab na tao. ipinapalit ding tunay ang Diyos sa kalangitan. Ani Pilatong may loob, ano ang salang tibobos Kaya katotong kristiano gayon na ang inyong poot? huwag kang tumulad dito anang mga pariseos, sa masasamang hudyo, ay ipapako mo sa Krus. ikalumbay mong totoo ang sakit hirap ni Kristo. Ano’y sa hindi mapigil ang loob ng mga taksil At kung baga sasalakay si Pilato’y humatol din sa loob mo’t gunam-gunam na si Hesus ay hampasin panimdim na mahahalay, budhi nila’y ng gumaling. iwaksi mo kapagkuwan nang hindi ka malupigan. Hayo na at inyong kuha at loob ko na aniya Sa langit tumingala ka sa haligi’y itali na, bayang lubhang maligaya at hampasin ninyo siya sasapiting walang sala poot ninyo’y ng magbawa. ng loob nating lahat na kung sa Diyos pakalara. Nang maipangusap ito nang hukom na si Pilato Ano man ang ating isip ay ang mga pariseo, ang banta ay kuning pilit ang kamukha’y mga aso wala ring ginhawa’t bihis, ng pagsunggab sa Kordero. ang puso natin at dibdib kundi sa Diyos manalig. Ang berdugo’y nagsikuha ng panghampas na suplina hinuhubaran nang iba, At siya ring kauwian itong Poong walang sala nang kaluluwa’t katawan walang kibo’t nagbabata. dito’y may munting tuwa man ay may kahalo ring lumbay sapagka’t di ating bayan.

Ang pagpapahampas ni Pilato sa ating Panginoong Hesukristo Iginapos na si Kristo sa isang haliging bato Inulit-ulit ng tanan hinampas na walang toto hudyong mga sukaban mahigit na limang libo si Barrabas ang kalagan, na tagos hanggang sa buto. siya nilang kalooban si Hesus ang parusahan. At dito na nga natupad yaong hulang isinulat Ang kay Pilatong winika nang propetang si Isias, ay itong si Kristong aba? sa daratning mga hirap anong aking ipararaya? nang pariritong Mesias. ang sagot ng taong madla agad mong ipapatay nga. Mula ulo hanggang paa matatadtad nang suplina Ang ganiyang walang toto walang lamang nakikita sa Krus ipapako mo kundi sugat na lahat na 96 ang buong katawan niya. matuwid ka ma’t malisya ay araw mo palibhasa. A planta pedis usque ad verticem capitis non est Subali’t kapag nalagot in eo sanitas. hiningang lubhang marupok nang katawan mong mairog, Lakas na di mamagkano ang araw mo’y matatapos ang paghampas nilang ito ang iiral sa Diyos. at doon ibinubunto galit niyong mga lilo Walang magagawang tunay dito sa abang Kordero. ang namatay mong katawan palibhasa’y lupa lamang, Tingni at nagsisitangis sa abang aba mo naman ang Sanglangitang Angheles kung ikaw’y walang sinimpan. halos ang mundo’y manginig, ng malaking pagkahapis Samantalang may hininga dito sa Poong marikit. at ikaw’y nabubuhay pa ay maglaan kang maaga, Tingni mga Patriarka sukat mong ikaginhawa at mga Santos Propeta ng kagamit-gamit mo na. ang ikalawang Persona, nakayuko’t nagbabata At kung ikaw’y pag-isipan gayong lupit ng parusa. nang kagamit-gamit lamang maganda rin ang may simpan Tingni mga taong hunghang at munting naiingatan ang kaawa-awang lagay mayroon ngang pagkukunan. isang Diyos na maalam, may gawa ng Santinakpan At iisiping tibobos siyang pinarurusahan. sasaliksikin nang Diyos ang mga gawa mong buktot, A R A L pagkain sampung pagtulog lamang birong nasa loob. Sino ka ma’t aling tao dinggin ang aral na ito Ang madlang mga gawa mo pagtamanang itangis mo, panimdim na dili toto itong hirap na totoo, lihim na di mamagkano ng Poong si Hesukristo. mahayag na totoo sa harap ng madlang tao. Ikaw rin at dili iba ang dapat sa gayong dusa Kung ikaw ay naglimos nga madalas na magkasala, sa taong iyong kapuwa bago’y humadlang ay siya na dumulog na salanta, nag di ka mapalamara. tumatangis lumuluha kung nagkait o naawa.

Ngayon ngani iyong araw At ang iyong kabaitan hanggang ikaw’y nabubuhay dunong sa ano mang bagay kusang pinababahalaan sa iyo ay pinakamtan, mili ng ano mang bagay ng siya’y ibigin lamang magaling o masama man. bagkus mong linalabanan.

At dili nga mawiwika ang Diyos Poong dakila Ang kagandahan at buti totoong magpapabaya, sang katawan mong maliksi 97 nang isinta mong parati, kundangan linangkapan pa bagkus ipagmamalaki nang pagka Diyos nga niya sa Diyos na Poong kasi. halos manaw ang hininga.

Ang malakas mong katawan liksing hindi ano lamang Alin kaya’t sinong tao kung ipinagsilbing tunay, lubhang malupit sa mundo sa Diyos mong lubhang mahal ang hinampas ng ganito hanggang ikaw’y nabubuhay. kundi lamang itong Berbo at dahilan din sa iyo. Dapat na maghinanakit sa iyo ang Poong marikit Ang pagpuputong ng koronang ginto’t pilak yamang munti, tinik ng mga Hudyo sa ating sa iyo’y di ipinagkait Panginoong Hesukristo kay Baal mo ipinagsulit. Kaya iyong ikalumbay Doo’y walang naliligid ngayon at ipanambitan lahat ay nasasaliksik yamang ikaw’y siya lamang, na gagadulo mang hanip, totoong naging dahilan kaniya ring nababatid nitong madlang kahirapan. gawa mong hindi matuwid. Ay ano’y sa pagsawaan Itong araw’y imbutin mo ang Poong nahihirapan hanggang buhay ka sa mundo agad nilang kinalagan, nguni’t kung matapos ito, sapagka’t napagmasdan kung walang gawang totoo hininga’y halos pumanaw. ano ang masasapit mo? Ano pa’t hindi maisip Lisan na ang gawang tamad ang kay Hesus na tiniis nang katawan mong makupad na di mamagkanong sakit, magmasikap ka nang agad, at di na nagdalang hapis sa mabuting gawang lahat yaong mga malulupit. at kay Hesus ka tumulad. Ang damit niya’y kinuha Hinampas na walang tuto sa pawis ipinahid na nagbata’t nagtiis dito nag-inot at nagdamit siya, sa pag-ibig din sa iyo, nguni’t di naniniig pa na ang lahat ng gawa mo ay hinubdan kapagdaka. ay mapaknit na totoo. Hinubdang muli si Hesus Siya ang Haring tibobos niyong mga lilong loob ngayo’y siyang nagagapos at wala mang nag-uutos, nang ikaw’y huwag matakot, hinampas na walang taros kundi tumapang ngang lubos yao’y tikis na pag-ayop. ang puso mo sa pag-irog. Laking sakit ang dinamdam Aba tayo na’t dulugin ng muli nilang hubaran itong Poong maawain ganggapalad na ng kamay, ang mga sigalot natin, ang naninikit na laman salang lalo sa buhangin sa tunika niyang mahal. ubus-ubusing kalagin. Ano pa’t si Hesukristo Tingni’t siyang nagbabata ay minumurang totoo gayong sakit nang suplina nang mga lilong hudyo, 98 kaya nga’t hinubdan dito Ang pagpapatanaw ni Pilato sa ang katawan niyang Santo. ating Panginoong Hesukristo

At kanilang hinalinhan Nang maipanhik si Kristo damit na lubhang mahalay niyang mga pariseo na habing pula ang kulay, ang ginawa ni Pilato duming hindi ano lamang ipinatanaw sa tao purapura ang siyang ngalan. ang winika’y Ecce Homo.

Narito at inyong tingnan itong taong malumanay kaawa-awa ang lagay, At kanilang pinaupo tingni kung ito pa’y buhay sa isang hamak na bangko kundi totoo nang patay. inooroy, binibiro, ano pa’t sinisiphayo itong Korderong maamo.

At kanilang pinatangnan ng isang tuyong kawayan Nang maipangusap ito ang ulo ay pinutungan nang hukom na si Pilato nang tinik na likaw-likaw doo’y dalawa katao, kunwa ay hari-harian. inalis na ngang totoo ang baro ni Hesukristo. Saka yaong mga lilo tatanong kay Hesukristo At ng doo’y mapanood pinapanghula rito, na mga ganid na hayop sa kanila’y sino-sino ang madlang sugat ni Hesus, ang nagsipukpok sa ulo. upang iluwag nang poot nang puso nila at loob. Ano pa nga’t inuulol itong ating Panginoon Nang ito ay mapagmasdan ng mga hudyong buhong, niyong mga tampalasan saka babatiin niyong galit nila’y inululan, Ave, Rex, Judaeorum. tolle, tolle ang tinuran ipako ang taong iyan. Sa katuwirang totoo nitong bati nilang ito Ang winika ni Pilato parang pag-ayop sa Berbo, Hari ninyo’y ipako ko ang wika ng mga lilo ang sagot ng mga lilo, aba hari nang hudyo. ano’t hari ang turing mo wala kaming hari dito. Nang kay Pilatong makita ang pag-ayop at pagmura Kundi si Tiberio Cesar dito kay Hesus na Ama, siyang panginoon lamang nangusap kapagkaraka ng Sangmundo’t Sanditohan sa tanang nagpaparusa. Emperador na marangal na aming iginagalang. Ipanhik ninyo pagkuwan aniya ang taong iyan Aali’t aagaw ito, at aking ipatatanaw at lulupig kay Tiberio sa tanang nagkakapisan at kundi ipapatay mo, ng kanyang mga kaaway. di ka tuturang katoto nang hari naming totoo. 99

ang sala’y di sasang-ano. Bagkus pa ang ibubuhat kaalam ka’t kasapakat Ng kay Pilatong mamatyag nang kaniyang pagsusukab, itong huling pangungusap kapopootang kang agad loob niya’y umalapaap, opisio mo’y malalampas. ang ibig di’y ang maawat si Hesus sa gayong hirap. Ang isa pa’y ang buhay mo alising idamay rito Ipinaubayang totoo hahatulan kang totoo, sa nangaghablang hudyo ang kayamana’t ari mo pawalan ma’t dili ito, sasamsamin pa sa iyo. nangangamba si Pilato malampasan nang opisyo. Nang kay Pilatong malining ang bala ng mga taksil Agad nang ipinakita nanganib siya’t nanimdim si Hesus na Poong Ama ang katawa’y nanglumo rin at sila’y nuling nupo na loob ay bumalingbaling. sa Lithostrotos kung baga Hebraice autem Gabbatha. Ipinasok na si Kristo sa hukom na kay Pilato Sa malaking pagkagulo tinanong nang panibago, budhi’t loob ni Pilato taga saan ka katoto nangusap siyang nagbago; alin baga ang bayan mo? ang wika sa madlang tao tingni itong hari ninyo.

Di sumagot kataga man Nang marinig itong badya itong Korderong maalam mga hudyo’y nangagikla kusang nagmanga-mangahan, sumagot kapagkaraka anopa nga’t hinihintay dili po dili anila ang magiging kahatulan. totoong namamali ka.

Ang winika ni Pilato may kapangyarihan ako Kami’y walang hari rito at kabagsikan totoo kundi lamang si Tiberio matay at muhay sa iyo ang mga baki-baki mo, ako’y di pahayagan mo. kung maalamang totoo ay mapopoot sa iyo. Magsabi ka kapagkuwan ng lagay mo’t iyong asal Sa walang pagkaraanan at dugong pinagbuhatan na ano’t ano mang bagay ako’y huwag katakutan na huwag bagang hatulan dinaraan kitang lubay. ano pa nga’t natigagal si Pilatong punong bayan. Ani Hesus na marikit wala ka ring buong bagsik Ang Paghihinaw ni Pilato ng Kamay na si aki’y magpasakit kundi ka tulutang pilit At sa gayong pagtatalo ng Ama kong nasa Langit. nang hukom at pariseo sa katakutang totoo, Silang naghabla sa iyo hinatulan na nga rito nagdala sa akin dito ang Poong si Hesukristo. ng ako nga’y hatulan mo, dapat magdusang totoo Lumuklok kapagkaraka 100 sa silyang matatalaga Kung may isip kang kristiano at bago humatol siya, ay magbalik ka na rito alipala’y nagpakuha ang may adhika sa iyo ng tubig at naghinaw na. sumunod na ngang totoo sa hatol ng mga lilo. At nangusap ng ganito: aniya ay lalabas ako Siya nga ang Haring tunay sa dugo nga niyang tao, Diyos na walang kapantay pagkalooban na ninyo hukom sa Sandaigdigan, ano mang nasang totoo. pumayag at di sumuway sa pita ng mga hunghang. Ako’y di nakaaalam yamang inyong kalooban Nagmukhang taong may sala patayin na kapagkuwan bago’y malinis na sadya si Barrabas ang kalagan na di paniktan ng mansa, si Hesus siyang mamatay. siya ang nagpakamura ng ikaw ay guminhawa. Sumagot ang mga lilo anila’y oo na hayo Ang buo mong kasalanan at ako naming totoo, inako ni Kristong tanan hanggang sa aming inapo ng kay Pilatong hatulan, dugo’t buhay niyang tao. siya’y hindi nag-apelar ng ikaw’y masakop lamang. Sukdulang sa ami’y ibigay ang ano mang kaparusahan Ang iyong kalakhang loob dahilan sa taong iyan, pagka ibig mong mabantog kami ay may kalooban ang puri mo’y mapatampok, kaya iyo nang hatulan. mataas mapaimbulog bago’y uod ka’t alabok. Ang sabi at pagkabadya ni San Huan Ebanghelista Siya ang nagpakahirap si Hesus nang itaboy na, napagapos napasikad si Pilato sa kanila ang kabutiha’y hinamak, nangatuwa kapagdaka. dumawis-dawis bumuhat niyong Krus na mabigat. Dinuhapang nga nga rito ang Poong si Hesukristo Ang iyong pagmamarikit ng mga ganid na tao, katawa’y bihis nang bihis taksil na mga hudyo ng ginto’t hiram na damit, pawang kampon ng demonyo. nang batiin at maibig At kanilang hinubaran ng sino mang makamasid. niyong kalamideng balabal at sampu ng damit naman, Ang kaniyang kabayaran hanalinhan nang kairal yaong madlang kahirapan na kaukol at kabagay. ayop karuwahaginan, ulo niya’y pinutungan Walang kibo’t walang imik koronang tiniktinikan. itong Poong mapagtiis Nagpakababa ang Diyos ay aba taong malupit, at ng ikaw mapatampok buksi iyang iyong dibdib siya ang nagpakaayop, at sa aral ay makinig. nang puri mo’y mapabantog maging badlayang tibobos. A R A L Anong aking wikain pa 101 ay ang lahat mo ring sala Anila ay itong tao sampu nang sa isa’t isa, palamara’t walang tuto sinakop at kinalara sa hari pa’y naglililo, nang ikalawang Persona. buong baya’y ginugulo ang ugali’y binabago. Ay aba bakit ka tao wala nang di naglililo Ang hatol ko’t sentensia kung parusahan ka rito, ukol sa kaniyang sala ng pinagkumpisalan mo ay sa Krus nga iparipa di talimahing totoo? ipako kapagkaraka dalawang kamay at paa. Lihim ngani’t hindi hayag na walang nakamamalas Sa kaniya’y ipapasan ano’t hindi ka gumanap, Krus na kamamatayan ng pagtalima’t pagtupad, ipagtawag habang daan iyong binubukas-bukas? tuloy namang ipagitan sa dalawang magnanakaw. Nang si Hesus ay hatulan ginawa ri’t di naliban Ito ang siyang hatol ko sa loob nang isang araw, sa taong dinala ninyo ito’y tikis na pag-aral dito nga sa harapan ko, nang gagarin mo’r parahan. datapuwa’t labas ako sa dugo ng taong husto. Ang paggagawad ni Pilato ng sentencia Ang pag-aatang ng Krus sa ating Panginoong Hesukristo Ikalumbay mo’t itangis ipagpighating masakit Ano’y sa maigawad na itong hirap na tiniis, ni Pilato ang sentensia ni Kristong Poong marikit sinunggaban kapagdaka, Hari nang lupa at Langit. niyong mga Palamara si Hesus na Poong Ama. Ako’y si Ponsio Pilato president’t hukom dito Ginapos at tinubungan sakop ng Romanong Imperio, ang leeg niya at kamay inihalal na totoo sinuntok at sinikaran, ng Emperador Tiberio. hindi pinakundanganan niyong mga tampalasan. Sa aking pag-aaudensia at pag-upo ko sa silya Ipinatawag na rito luklukang natatalaga, sa nangalilimping tao dumulog at nangaghabla ingay na di mamagkano, prinsipe sa Sinagoga. boses niyong pregonero ang palaman ay ganito: Ang kanilang inuusap sa akin ay iniharap Ito’y siyang katuwiran Hesus ang siyang pamagat, at utos na katampatan Nasarenong tinatawag nang matuwid na hukuman, Galileo kung mangusap. ni Pilatong punong bayan dito kay Hesus na banday.

Ang pagbunyi nitong lilo ay Hari siya nang hudyo bago’y ulol palang tao 102 palamara’t walang apdo balang gawa’y dili tuto. Krus na yao’y mabigat labis na nagkakaapat lumulubog sa balikat, at lalo pang nakaragdag ang sala ng taong lahat.

Dili Hari’t taong mura Anopa’t yaong si Hesus manglililo’t palamara nang maatangang matapos nagpapasampalataya, ay niyakap na ang Krus, ginugulo ang lahat na at tinangisang tibobos Anak daw ng Diyos siya. sa sarili niyang loob.

Ang banta nitong suwail ang Roma ay aagawin Ang pagyakap ng ating Panginoong at sampu ng Herusalem, Hesukristo sa Mahal na Santa Krus aaliha’t lulupigin si Cesar na hari natin. Oh Krus aniyang mahak kahoy na lalo sa tanan Ito’y laon ng talastas bukod pinilit hinirang, ng pariseos at eskribas pag-wawagi kong tunay sa testamento’y pahayag sa aki’y nagsisisuway! kaya nga’t sa buong Siudad ipagbantog ipagtawag. Ikaw rin at hindi iba totoong lunas sa sala Siyang paghalimbawaan ang lasap mo’t ibubunga, nang kapuwa tampalasan siyang makagiginhawa, at sa Kalbario ihanggan sa tanang anak ni Eba. ito’y siyang kabayaran sa kanilang kasalanan. Kita’y pinagnanasaan yakapi’t tuloy hiligan At kung siya’y dumating na mula niyong unang araw, doon sa lupang Golgota na nagkasala’t sumuway ipako at iparipa, yaong si Eba’t si Adan. at ipagitnang talaga sa dalawang palamara. Ngayo’y pawang nasunod na ang laon kong pinipita At ng doon matalastas oh Krus na lubhang maganda, ng sino mang makamalas estandarte ko’t bandera na itong si Kristong tunggak aking ipagbibiktorya! Hari ng dalawang uslak sa pagnanakaw ay bansag. Halika at ako’y yakap yamang kita’y nililiyag Nang mabasa ng matapos hihilingang tatlong oras, yaong sentencia kay Hesus nang siyang makababawas at ang mga pariseos, sa sala ng taong lahat. iniatang na ang Krus sa lupa’y humuhilahod. Madla pa ang isinaysay sa loob niya’y tinuran Ang totoong kahabaan hinila na kapagkuwan, niyong Krus na pinasan niyong mga tampalasan labing-limang talampakan, berdugong nagwasangwasang. at pito naman ang bilang nang paripa at pahalang. Sa huli’y may nagtutulak 103 sinusual nang paglakad di man ako makakaya sa tagilira’t sa harap nitong mabigat kong dala. binabakod ang Mesias ng Saserdoteng eskribas. Ang mata mo Inang mahal sa akin ay kung isilay Pagmura’y di ano lamang sa ganitong kahirapan madlang sumpa at tungayaw upang din siyang igaan maparapa’t masunggabang nitong mabigat kong pasan. itulak tadyakan naman, Krus ay kababaw-babaw. Ang pagsalubong kay Hesukristo ng Kaniyang mahal na Ina na ang Ang unang pagkasubasob ni mga mata’y lumuluha Hesukristong Panginoon natin Oh Poong ko’t aking Ina Sa kabigatan ng Krus iyo kayang mababata na pinapasan ni Hesus na di silayan nang mata, at agad napasubasob Anak mong iisa-isa sa lupa’t mga alabok sa ganitong pagdurusa. ang mukhang kalunus-lunos. Parang ito’y naririnig ni Mariang Inang ibig, Kung itindig niya naman kumakaba-kaba ang dibdib, nanginginig ang katawan at nabalisang masakit at halos di makayanan, lumabas, di nakatiis. sa di kawasa’y napagal tumaha’t nagtanaw-tanaw.

At saka siya nangusap sa loob ipinahayag At di man kinatakutan oh disipulos kong lahat baras ng mga sukaban Apostoles ko’t alagad! dinulog at pinalitan, ano’t kayo’y nagsilayas? Anak na pinalalayaw mata ay luha-luhaan. Nangasaan baga kayo pili kong mga katoto Nahahabag tumatangis na aking kasalo-salo, ito ang ipinagsulit: walang dumamay sa inyo oh bunso kong sinta’t ibig ngayon sa panahong ito? araw kong lubhang marikit! oh Isaac na mapagtiis. Kung sila’y nagpabaya na budhing nabuyo’t nabakla Oh bunsong minamahal ko lumuwang sampalataya, maganda kong bagong tao! ikaw naman kaya Ina anong salang nagawa mo, sa aki’y di maawa ka? at ikaw ay ginaganito? di ko mabatang totoo. Magdalita ang Ina ko na silayan ng mata mo Iyang Krus na iyong pasan ang guminhawang totoo, bunso ay iyong bitiwan yaring madlang dalita ko at kita ay hahalinhan kung maharap na sa iyo. ako kaya’y mabubuhay sa lagay mo ngang iyan. Namimindong ka man Ina tingni ang anak mong isa Aakuin kong lahat na ikaw rin ang kinikita, ako ang papapatay na 104

Poon ko’t ng mabuhay ka! sukat na Birheng Ina ko ano pang aking halaga pahid na iyang luha mo, kung ikaw’y di na makita? ang aking Amang totoo magkakalinga sa iyo. Anong aking pangyayari ako’y tunay na babae? Di ko maitulot sa iyo hayo na’t sundin mo yari, Ina ang hinihingi mo bunso ko at mangyayari na ako’y hahalinhan mo kung loobin mong sarili. at nang mabuhay nga ako papapatay kang totoo. Nguni’t ang bahala’y ikaw batid mo ang aking damdam Ina ay wala ngang daan sampu nang karalitaan, at aking inakong tunay tunay ang mukha’y mahusay ang hirap sa pagkamatay dibdib ay puno ng lumbay. siyang tubos bili naman nang sa taong kasalanan. Dili kita nililimot nang panininta’t pag-irog, Poong ko’y magsauli ka hindi kulang kundi puspos, pawi na ang madlang dusa nguni’t sa kaluluwa’s taos mahirap ma’y anhin baga, dalita mong di matapos. aking bagang iurong pa marunog akong magbata. Mahapding di ano lamang malaki ang kapaitan Yamang ito’y kalooban kung makita ko’t matingnan, nang Diyos sa kalangitan bunso ang hirap mong iyan kahit kapait-paitan, ay aking ikamamatay. ay aking pagpipilitan na inumin kapagkuwan. Aling puso’t aling dibdib Hesus ang di mahahapis Kaya Ina kong marikit kaya ang lupa at Langit, madlang luha mo ay pahid sa ganitong iyong sakit ang iyong tinangis-tangis, nananaghoy tumatangis. lalong nagbibigay sakit, sa Anak mong iniibig.

Oh bunso kong sinisinta Kalapati’y lumabas ka ngayon ay magdalita ka sa luwal ni Noeng Arka iyang mabigat mong dala, pagbalik ngayong dali na, bitiwan at ang kukuha tubig lubhang malaki na ang nahahabag mong Ina! nitong pasion kong lahat na.

Aking kayang matitiis bunso’t di ko ikahapis Di mo pa sukat maisip iyang hirap mo at sakit? bahag-hari’t arko iris ngayon ay lalo kong ibig lakas ng sigaw at tubig, yaring hininga’y mapatid. ang anyong nakatatakip sa ulap ng madlang sakit. At ng hindi ko makita Hesus iyang pagdurusa Anak ko, anitong Ina oh ilaw ng aking mata! minamahal ko tuwi na oh buhay nang kaluluwa! animo’y huwag mabalisa Diyos kong walang kapara! hapis ko ay itahan na tantong dili ko mabata. Ang tugon ni Hesukristo 105

Akin kayang ikabubuhay bunso ang hirap mong iyan Lalo kung gunam-gumamin sinong Inang di malumbay at aking alalahanin kung makita’t mapagmasdan ang dila mong paghalinghing, iyang mabigat mong pasan. siyang mabisang patalim na sa buhay ko’y kikitil. Ikaw nga Hesus kong giliw loob na lubhang matining Wala akong minamahal ikaw ang sasalaminin tunay na pinalalayaw ng puso ko at panimdim kundi nga ikay na buhay sa ano mang aking gawin. mistulang kaliwanagan ng puso kong nadidimlan. Mahapdi’t lubhang masaklap di ko man ikapangusap, Dito kita inoola tinipid ko lamang lahat, ng wagas na panininta kahit siyang ikakawas yaring munti kong balisa, puso kong tigib ng hirap. bunso ako’y iyong isama sa hirap mong walang hangga. Kung ako’y iyong titigan niyong mata mong malinaw Dito kita iniirog puso ko ay nasasaktan, ng sintang tunay sa loob na ako’y di mo tulutan puso ko ay nalulunos, na humaliling magpasan. kung akin ngang mapanood iyang mabigat mong Krus. Masakit manding totoo mapati sa dilang apdo Dito kita inaaba ay aba bakit bunso ko, ng anyo’t malaking sinta di ka maawa’t mabuyo yaring hapis kong lahat na, nitong hingi ko sa iyo. ay Anak man ngani kita Diyos ka ri’t Poong Ama. Bunso yaring aking lumbay ay huwag mong pagkaitan Dito ay iniaalay dati mong naaalaman kaluluwa ko at buhay na kita ay minamahal at ang aking panambitan, mahigit sa aking buhay. ilaw ka nang kalangitan ay bakit dungis-dungisan? Lalo sa kaluluwa ko ang pag-ibig ko sa iyo Dito’y ginigiliw kita itong madlang dalita mo, nang totoong panininta siyang tunod na totoo ako’y alipin mong mura, na tumimo sa puso ko. kung iyong tawaging Ina kamatayan kong lalo pa. Kung ako’y may kalumbay hapis kadalamhatian Dito ang aking katawan na halos kong ikamatay, ay nagkukusang mamatay bunso kung ikaw’y matingnan di ano pang kapakanan, nawawala’t napaparam. nang kaluluwa ko’t buhay kung ikaw ay mahiwalay?

Nguni ngayon ay lumalo Dito ngayon o bunso ko hirap sakit nitong puso inaamo kang totoo parang mabisang palaso, ng maralitang Ina mo sa kaluluwa’y tumimo tingni ang mga luha ko pagod mo’t madlang siphayo. at pusong sisikdo-sikdo. 106

ang lahat ay aking batid.

Dito yaring kaluluwa Anhin baga ito’y utos lubos na walang ginhawa at kalooban nang Diyos dinaig ang sinisigwa, nang makalara’t masakop inuulang walang hangga dugo ko ang mabubuhos, ng hirap mo’t madlang dusa. ang tao sa Sangsinukob.

Dito ang mga mata ko ay tumatangis sa iyo Ako’y hindi nasisinsay mabalino kang totoo nitong aking kagagawan alang-alang na bunso ko ang loob kong iningatan, sa suso kong inutot mo. sa dibdib di napaparam pagsakop ko nga sa tanan. Oh lagda ng karunungan nang Ama sa kalangitan Kaya Ina kong marikit sino kang makasalanan, pawi na ang madlang hapis di ka na kinaawaan at luwagan na ang dibdib, ng taong iyong kinapal! masaklap man at mapait ngayo’y ariing matamis. Dito ang totoong sinta ang siyang dahilang una Kung ako’y hinid maghirap ay aba bunso nang Ina, at parohagi sa lahat ang ngalan mo ay sukat na ay paano Inang liyag, ipanambitan tuwi na. ang pagpawi at paglunas sa mabisang kamandag? Yaring lubos na habag ko na idinamay sa iyo Yamang iyong nalalaman di nga salamat bunso ka, ang puno’t kadahilanan kung baga tinatanggap mo yaring aking kahirapan ngayon sa oras na ito. sukat na’t iyong itahan Ina ang panambitan. Ang sagot ni Kristong mahal Oh Ina kong nalulumbay Sa ganitong pagsusulit sukat na’t iyong itahan, ng mag-inang nahahapis pagdaing pananambitan sino sa nakaririnig, sa Anak mong mamamatay. ngayon nitong madlang sakit ang luha ay matitipid? Hirap na taglay mo Ina para-parang nakikita Di yata anakin baga ng Anak mong alimura, isang lalaking maganda pagsakop sa mga sala na mapagbigay ginhawa buong Inanak ni Eba. ano kaya’t minumura inaapi nang lahat na. O Inang kinabugsuan! nang malaking kasakitan Hapis na walang kaukol kung kita ay natitingnan, ang lahat ay nananaghoy ay lalong nauululan nguni’t itong ating Poon, yaring aking kahirapan. nagmamasid kung mayruong isang maawaing tumulong. Loob ko ay magsigasig sa madlang sinta’t pag-ibig Sa wala ring mabalisa Birheng Inang nahahapis, na tumulong sa kanya madla mong hirap at sakit inilakad na’t binata, 107 ang Krus nang ating sala ng babaing sino pa man bigat na walang kapara. at hindi matitingnan hirap na kasasapitan. Loob niya’y ginawa rin sino bagang hihiliin At darating ang balita ibang sumakop sa atin, pagkamatay kong masama sinta ang humihilahil pawang tangis, pawang luha, kaibigang sapin-sapin? at mahanga’y huwag na nga na nangabuhay sa lupa. Madla ang buntong hininga nang kaniyang kaluluwa Ibig pa at nasa naman at ang balang nakikita, ang sila’y mangatabunan nahahabag sa kaniya sa lupa at kabundukan, lumuluhang parapara. ng di mapanood lamang hirap na kasasapitan.

Sinong hindi mahahapis Ang idinugtong pa rito doon at hindi tumangis na talinghaga ni Kristo katawan ay nanginginig, sukat isiping totoo, minumurang walang patid nino mang may budhing tao niyong mga malulupit. ang palaman ay ganito:

Lalo pang nakalulunos sa gayong sakit ni Hesus Kung ang kahoy na sariwa tambor trompetang mataos, namumunga ng sagana galit ay puspos na puspos pinuputol alipala, nang eskribas at pariseos. sa tuyo at walang dagta ano ang gagawin kaya? FAC TUS CIBUS VIATO RUM Sa katuwirang totoo Ang pagkasalubong ng ating ako’y walang salang tao Panginoong Hesukristo sa mga ang pamura ay ganito, babae na ang mga mata’y lumuluha sa sukab at taong lilo ang gagawin kaya’y ano? Doon naman sa lansangan may nakita siyang ilan Oh lubos na karunungan babaing luha-luhaan, nang Diyos na kalangitan! na pawang nangalulumbay oh labis nang kaawaan, siya ang tinatangisan. bibig na binubukalan nang matatas na aral! Di nabata’t nangusap din si Hesus na poon natin A R A L ay aniya mga giliw sa puso ninyo’y itanima Ikaw nanasang Kristiano yaring hirap na narating. nang pasion ni Hesukristo tumigil-tigil ka rito, Bagkus ang tangisan ninyo at magnilay kang totoo anak sampung mga apo sa sariling hinagap mo. ang hirap na tiniis ko, may oras na paririto At ng iyong mapagnuynoy sasabihin ko sa inyo. ang pagkatuyo mo’t luoy walang bunga’t walang dahon Lalong kapalad-palaran kapagdaka’y mapuputol di maipaglihing tunay at sa apoy magagatong. 108

Madla na ang nakita mo Ito’y siyang wikain mo: na nangamatay na tao mag-isip ka nang totoo bata, matanda’t ginoo kung may panimdim kang tao ikaw baga’y bukod dito maghinula ka na rito siyang lalagi sa mundo? sa talinghaga ni Kristo. Nagkakamali kang tunay Ang Diyos ay banal na lubha matakot na at malumbay minura’t inalipusta pagdating ay walang malay, ay aba ikaw pa kaya lakas na di ano lamang di ayupin alipala agad ka nang ibubuwal. gawa mo’y pawang masama! Ang pagpahid ni Beronika sa Ang wikain mong maganda mahal na mukha ng ating oh budhi kong palamara Panginoong Hesukristo ngayon ay mag-isip ka na ang loob mo ma’y nalanta Alin mang sandata dito dilig-diligin mo tuwi na. di lubhang nakaaano ang kamatayang totoo, Luha ang siyang matuwid siyang pupuksa sa tao. na sa iyo idilig Papa, Hari ma’t ginoo. na kung sakaling sumapit, araw ng iyong pag-alis Yaong mag-inang sing-ibig ay may kitlin kang magamit. lipos nang dalita’t sakit halos di pa naniniig, Ang Langit at Sangsinukob mata nila sa pagtitig sa iyo nga’y napopoot agad nagkalayong pilit. ibahin na ang iyong loob, at nang huwag kang mahulog Dali-daling pinalakad sa balong katakut-takot. niyong mga mararahas Kung di mo ikabalisa bago’y lubhang naghihirap, ang loob mo ay mag-iba nangangalay ang balikat sa inyong gawang lahat na, ipinagtulakang agad. tunay na hindi sasala sa impierno ka hahangga.

At kung duon ka mabulid anong iyong masasapit? Ay ano’y sa masakitan pawang lumbay at pagtangis ang mahal niyang katawan dalitang hindi maisip nasubasob at nasungabang, pagsisisi at hinagpis. ang mukha’y naaagusan ng pawis at dugong tunay. Di mo na mapagsaulan ang maluwalhating bayan Di ko na lubhang habaan doo’y walang katuwaan ang bahala na ay ikaw na sukat ikatiwasay mag-isip ng dilang bagay ng kahit sumandali man. kaluluwa’y isa lamang kung masira’y pasasaan. At kundi rin mag-iba loob mo at dilang sala Laking hirap, laking sakit daratnan ng gayong dusa, pagod na hindi maisip kaya ngayo’y magsisi ka ang katawa’y nangininig at tuloy magpenitensia. nagsipangurong ang litid nitong Diyos na marikit. 109

Inilakad na si Kristo Walang maipahid naman niyong mga pariseo sa mukhang nadidiliman na halos itinatakbo, anong laking kahirapan sino kaya’t aling tao ang puspos sa kayamanan ang di mahapis manglumo? walang mapulong basahan. Nang si Hesus ilabas na Kapagkaraka’y ugali sa pinto ng Hudisiaria ni Beronikang may budhi ay alas onse ang ora niyong bata pa mang munti, ang Krus nga’y dala-dala at kung may paawa ngani sa lupa ay hinihila. lilimusang dali-dali. Ano pa’t ng pagkalagay Di nabata’t di natiis niyong pintong nilabasan naawa siya’t nahapis ay nasa gawing kanluran ng makita at masilip, at sa dakong Silanganan ang mukhang tigib ng sakit Golgotang Sasalungahan. ng dugo at madlang pawis. Laking sakit, laking dusa Ipinahid kapagdaka laking hirap ang binata birang niyang dala-dala di na mabuhat ang paa, loob ay kakaba-kaba, sa bundok sumasalunga bubunto-buntong hininga inaayop minumura. hapis na walang kapara. Lalo pang nakagugulat Sa laking kapangyarihan tambor, trompeta’t pakapak nitong Diyos na maalam ingay na nagtitimpalak himalang sukat pagtakhan, sigaw na lubhang malakas mukha niya’y nalarawan ng ministrong nagtatawag. sa ipinahid na birang. Katawan ay nanghihina Natitiklop na talastas ng Mesias na dakila yaong birang ba mapalad sa bigat na di kawasa, sa gilid, likod at harap iginagapang sa lupa kung ilaylay at iladlad yaong Krus na mahaba. tatlong mukha’y nahahayag. Ang ikatlong pagkasubasob ni Ano pa’t hindi maisip Hesukristong Panginoon natin at di matarok nang bait sa kabigatan ng Krus na pinapasan himalang gawa ng Langit, sa birang na ipinahid At ikatlo ngani ito ni Beronikang may hapis. pagkarapa ni Kristo katawan ay nanglulumo, nanginginig na totoo Ay ano’y sa mapahiran litid sampung mga buto. ang mukhang nadiliman ay agad nang humiwalay, Sa lupa’y napasubasob ang masintahi’t maalam ang mukhang mahal ni Hesus puso ay halos matunaw. nahasa na at nakuskos sa malaking pagkapagod Ang paglabas sa pinto ng gutom at madlnag dayukdok. Hudisiaria ng ating Ang tuhod niya at kamay Panginoong Hesukristo ang nangalimbag na tunay at pawang nangalarawan, 110 sa batong kinaluhuran minura mong walang humpay at sa kinapaniinan. at di pinakundanganan?

Sa mga sabing maganda talastas ang pagbabadya Sa iyong pagkaduhagi nguni ng una’t ngayon pa, huwag kang mag-asal bingi naroo’t di nag-iiba tugon yaring aking sabi, sa bato ay nakikita. aniya’y Quid feci tibi Popule, responde mihi? Ang katawan ma’y malakas nitong Poong mabanayad Bayan ko’y tugunin sa pagod at laking hirap, anong nagawa kong linsil di man niya mailakad na hindi mo minagaling, yaong Krus na mabigat. ganito na ang pag-iring at pagmura mo sa akin. At kumg ihakbang ang paa doon sa pananalunga Ano ang isasagot mo bulinyanang nahihila, sa gayong tanong ni Kristo pawang nangamamanhid pa na nagtiis na totoo, ang buong katawan niya. ng makamtan mo’t matamo ang tuwa sa Paraiso. Bangkay na manding totoo ang lagay nitong Kordero Nguni’t ikaw na masama sino kaya’t aling tao, mapaglilo t kuhila ngayon ang hindi manglumo sa gaanong pagpapala sa mga bagay na ito? ni Hesus Haring dakila ang ganti mo ay dalita. Doon sa mga paglakad niyong mahal na Mesias Iyo nang ikabalisa ay sa sariling hinagap, ipagpighati tuwi na habang daa’y inoolak pagpapasan, pagdadala, hinanakit niyang wagas. na di maangat ang paa doon sa pananalunga. Na ang kanyang sinabi Popule responde mihi Naghihirap na totoo bayan ko ako’y tuguni, ang Poong Dibino Berbo anong sala kong malaki pagod na di mamagkano ako’y iyong ginayari? at malayo pa nga rito yaong bundok ng Kalbario. Ano bagang kataksilan gawa kong iyong natingnan Ang sacroleong mahaba at ganito ang inasal di di maangat sa lupa lahat ninyong kagalitan nahahirap pang lubha, sa akin ay ibinabaw? pagmura’t ginagahasa niyong mga alitikya. Oh bayan kong walang loob? bakit mo ako iginapos Ang paghalili ni Simon Sirineo hinampas ng walang taros, at anong gawa kong buktot Ang sa eskriturang saysay; ganito na ang pag-ayop. may isang lalaki naman na taga Sireneng bayan, Bakit mo ako tinampal na kanilang inupahan Krus ay ipinapasan pinahaliling pumasan. sinuntok at sinikaran 111

Ito nganing taong ito niyong mga palamara. ay si Simeon Sireneo ay siyang amang totoo, At dito ng sa paghubad ni Alejandro’t ni Rufo niyong damit ng Mesias na disipulos ni Kristo. ay nabaguhan ng antak, sa di kawasang hirap Ang kay Simong pagdadala sa pagpaknit nga sa sugat. kahit hindi nalaon siya munti ring igininhawa, Nuli na naman nasalang ni Hesus na Poong Ama sugat niya sa katawan sa malaking hirap niya. ang hapdi’y ano lamang At ano nga’y bitiwan masahol ang inanitan ni Sireneo ang pasan ang dugo ay naglalapaw. si Kristo’y siyang nagtagal ang paa’y di maihakbang katawa’y bubuwal-buwal.

Binata na ngang totoo nitong maamong Kordero Itong Korderong marikit ang Krus ay dala’t pangko walang kibo’t walang imik kanilang ipinatungo nagbabata’t nagtitiis, sa bundok nga ng Kalbario. ng di mamagkanong sakit dahil sa taong bulisik. Anang pantas at bihasa itong Kalbario’y di iba Sa mahubuang matapos ng panahon una-uan, itong ating Poong Diyos siyang tinatawag nila ay ang mga pariseos, na bundok nga ng Moria. nagmunukalang tibobos ng ibang gawin kay Hesus. Piniling sinalungahan nang Patriarka Abraham Dating ugali ng minsan doon niya inialay, ang papataying sino man nang kaniyang papugutan ang hirap ng matagalan dugo ni Isaac at buhay. ay paiinumin naman ng alak na minirahan. Kawangis nga at katulad ni Hesus yaong si Isaac At ng lalo pang maghirap sa Kalbario ng umakyat, ang matiising Mesias pasan-pasan sa balikat ay kanilang idinagdag yaong Krus na mabigat. doon sa mira at alak ang apdong lubhang masaklap. Ang paghuhubad ng mga Hudyo sa ating Panginoong Hesukristo Ang pagpapako sa ating Panginoong Hesukristo Ito ring Kalbario naman pinili ng mga hunghang At ipinainom naman kay Kristong pagpapakuan, niyong mga tampalasan ang Golgota kung turingan di rin lumagok munti man ng mga hebreong tanan. at ng malubos na tunay ang kaniyang kahirapan. Ay ano’y dumating na ang mananakop sa sala Gayong sabi at tadhana sa lupa nilang talaga, ni San Mateong nag-wika hinubaran kapagdaka sa di umiinom na kusa, 112 si Hesus, ay alipala sa Krus nga ipinahiga. Nang mapakuang matapos ang Krus nga’y itinaob Sa mabutasan na nila naparapa nga si Hesus, ang pahalang at paripa ang mukha ay nasubasob ibinabaw kapagdaka, sa lupa’t mga alabok. ang kaliwang kamay niya siyang pinakuang una. Yaong mga pakong bakal Nang kanilang isusunod na lumagpas sa likuran ang kanang kamay ni Hesus binaluktot at sinalsal, ay di isa man umabot, pinukpok at pinagtibay doon sa butas ng Krus sa Krus na pinagpakuan. na pagpapakua’t kapos. A R A L Kapagdaka ay binatak niyong mga taon uslak Lagnat liping pagkagutom hanggang pumantay sa butas kasalanan ng panahon kasu-kasuan’y nalinsad pagtiisan natin yaon, sa lakas ng pagkabatak. pakundangan na sa Pasyon ni Hesus na ating Poon.

Aba buhalhaling asal mapagpawili sa layaw ginhawa ang hangad lamang Ano’t pa’t hindi tumugot walang laging katuwaan yaong mga balakiyot di nahalinhan ng lumbay. hanggang hindi nga umabot, ang kanang kamay ni Hesus doon sa butas ng Krus.

Ang pang hindi magaso ng Poong si Hesukristo Walang yumaman sa lupa pinakuan naman dito, na hindi muna nagdukha ng mga layas at lilo ang mga layaw at tuwa, ito naman ay tingnan mo! dito’y pawang balintuna alingawngaw palibhasa. Ang dugong nananambulat di masapa’t di maampat Ano pa at pawang linsil baha ang siyang katulad, daya’t hibong sinungaling sa lupa ay nagdaranak hinog mabuti sa tingin, ang lumalabas sa sugat. hilaw kung pagmalasin nakahihirin kung kanin. Bangkay na manding tibobos itong ating Poong Diyos Ikaw ay huwag panulos na nabibitin sa Krus, sa dilang tuwa at lugod kamay, paat sampung tuhod ng katawan mong mairog, di na niya maikilos. kisapmata’y di mag-abot nawawala’t natatapos. Lalung-lao at mahigpit sa madlang hayop na ganid Ano at pawang lihis loob nga ng malulupit, sukat nating ipanganib batung buhay ang kaparis solopika at malupit na di lumata’t nahapis. bibigan at walang bait 113 mga gawa’y di matuwid. Peter dimitte illis, non enim Palibhasa’y taong hamak Sciunt quid faciunt. ang gawa ay pawang linsad kaya ngayon ay ang dapat Ama kong Diyos na giliw ng sakit at madlang hirap ang hingi ko po at hiling ni Hesus ay ikahabag. ay iyo pong patawarin, ang lahat ng taong taksil Ang pagbabangon ng mahal na nangagpako sa akin. na Santa Krus Di nila namamalayan Ay ano’y sa mairaos itong kanilang inasal ang pagpapako kay Hesus walang loob kamunti man ay ang mga lilong loob, magdalita ka po naman ibinangon na ang Krus sila’y huwag pag-isipan. at kanilang itinulos. Nang ito’y maipangusap Sila ay may laang hukay araw ay tanghaling tapat kanilang patitirikan pawang nagsipanggilalas ang Krus ay iniuumang, dito sa ipinahayag at kinadyot kapagkuwan na paghingi niyang tawad. saka biglang binitiwan. Anila’y ano’t tiniis Ano pa’t si Hesukristo yaong masinta’t maibig naghirap nagpanibago mapagpagaling sa sakit, ang kanyang tanang buto at aliw nang tumatangis nayugyog nganing totoo ginhawa sa madlang hapis. nagkakaslut-kaslot dito. At yaong ministrong apat Saka pinakuan naman na nagparipang nangahas ang dalawang magnanakaw ay ang damit ng Mesias, ano pa’t pinag-itanan na sa katawa’y hinubad sa kaliwa at sa kanan pinagbahaging nagkaapat. anaki’y makasalanan. At yaong isang tunika panakip sa balat niya na wala nganing kostura, habi nang kaniyang Ina bukod yao’y alintana. Dito na ngani natupad ang luha ni Isaas Di kinibo di inano na itong Poong Mesias nang mga lilong hudyo iwawangkit itutulad kung hatiin sayang kono sa dalawang taong uslak. ay pinagsugalan dito dalhing buo ng manalo. Et cum iniquis reputatus est. Kaya nga pinagsugalan S.L.C. 22. yaong tunikang marangal ang may palad na sino man Dito na nga nalubhaan siyang mag-ari’t magtangan nang hirap at kasakitan at huwag nang pagtalunan. tumingala kapagkuwan sa Diyos Amang maalam Ani San Juang sumulat ito ang siyang tinuran: alin man ang magkapalad 114 yao’y siyang mag-iingat rotulong ipinalagay, lahat nama’y nagsitanggap ay pag-ayop niyang tunay nang nayari nilang usap. sa hudyong karamihan.

Nagkatotoo ang sulit Nang Makita ang rotulo niyong Propetang si David na parikit ni Pilato dito’y kamukha’t kawangis sa ulunan nga ni Kristo, iyong sa unang inawit ang tanang mga hudyo ng pagbubukdin ang damit. alipala’y nagkagulo.

Diviserunt sibi vestimenta Agad silang nagsilakad mea, Et super vestem meam at kay Pilato’y humarap miserunt sortem.. anila ay hindi dapat, balatong po iyong sulat Psalm, 21 v.19 na inyong ipinaragdag.

Ay nang matapos ito At kaya kami’y nagpilit lumuklok ang mga lilo na naparito’t lumapit na balutiang soldado nang inyo pong ipaalis, tumatanod na totoo rotulong lihis na lihis sa pinakuang Kordero. ang palama’y di matuwid.

Ang Ebanghelistang apat Ang kay Pilatong pasiya ang nagsaysay nagpahayag, wikang sagot sa kanila: na si Pilato’y nagdagdag, di ko na mababago pa, sa Krus nitong Mesias nasulat ay nasulat na nag isant rotulong sulat. wala nang pagkakaiba.

Ang unang sulat ay ….I At bagaman katuwiran ang pangalawa ay …………..N ang inyong pag-aapelar ang ikatlo nama’y ………..R ay di ko ipagagalaw, ang ikapat ay …………………..I hayo na at kayo’y manaw kahulugan ay ganiri: at diko nga pakikinggan.

Ang unang I ay Jesus Nalis na ang mga lilo at ang N Nazarenos galit ay di mamagkano R nama’y Rex na lubos upasala’y mago’t mago ang I sa huli’t buntot sa hukom na si Pilato ay Judaeorum na puspos. nang di paayong totoo.

Ang mga nagwika nito Doon sa pagkabayubay ay tatlong lahi sa mundo ni Kristong nahihirapan Hebreo, Griego’t Latino, ay ang mga tampalasan, kung pagnuynuying totoo pagmura ay walang humpay ang kahuluga’y ganito: ngusuan nama’t labian.

Kung tatagaluging lubos Ang wika nilang pag-ayop ang wikang ito’y talos na kung Hari kang tibobos ito anilang si Hesus, tunay na Anak ni Diyos pagkatao’y Nazarenos magkalag ka at maghugos Hari ng mga hudyos. nang pagkapako sa Krus.

Ito’y kaya utos naman Kung ito’y iyong magawa ni Pilatong punong bayan kami ay maniniwala 115 ano pa at tinutuya, at marinig yaong daing ay aniya’y solopika ang nagpako’y patawarin ano’t di ka magka-wala. ginawa’y di nalilining muli’t muli ang panimdim.

Di ba ikaw ang nagsaysay Na ang kaniyang winika mag-wawalat ng Simbahan tantong ito ay Diyos nga at kung masira mo naman, kaya’t maganda ang nasa, yayariin mo ring tunay sa nagpako’t nanganyaya sa loob ng tatlong araw. ang ganti ay pagpapala.

Ang katawan mo pang lilo kaya ang di iligtas mo Mahanga’y ako’y dumaing kung di mo magawa ito, siya’y ating dalanginin sinungaling kang totoo upang ako’y patawarin, hunghang malupit na tao. ng sala ko’t gawang linsil yamang siya’y maawain. Ano pa’t hindi maisip pag-uroy nang malulupit A R A L walang sawa nang paglait, ibinubunto ang galit Ito ang titingnan nawa sa Poong kaibig-ibig. nang matapang at gahasa mapagtanim sa kapuwa, At kaya ipinagitna di gumanti’t aayaw nga nila ang Poong dakila mapanganlang siya’y dusta. sa dalawang makuhila, yaon daw pagpalibhasa Hunghang ka’t walang tuto at lubos nilang pagkutya. mapagpalalong totoo sa Panginoon mong ito, Na ang balang makakita bago’y malupit kang tao si Hesus doon ipara walang halagang gaano. gayon ang taguri nila kamukha rin at kapara Kung gayon ang iyong tika nang dalawang palamara. tantong nagkakamali ka, ang mababa ay maganda Sa dalawang mga lilo siyang ikagi-ginhawa ang sa kanan ay natuto may puri at may buhay pa. na binabanal si Kristo aniya’y banal na tao At ano ang gayang damdam banayad at di magaso. sa taong mapagmatapang dili ang kahahangganan, At ang kawikaan niya pawang hirap, kasakitan, kahima’t binigyan dusa ang munsing kung makaraan. sa Krus ay patayin pa, hindi taong palamara Pagpapahirap at sakit at wala munti mang sala. hiya’t sising di mumuntik at panganib nang panganib Kung kaya ginawa ito lalu kung sala’y malupit kainggita’t pangimbulo ang lahat ay umi-iit. nang mga lilong hudyo ng di panganlang si Kristo’y At huwag kang maglililo Diyos at banal na tao. sa iyong kapuwa tao para ng hayop sa damo, Layo pa ng manalangin ngayon sa oras na ito 116 kamahala’y ayunan mo. bago’y ikaw ang marungis.

Sa iyo ay isinangkap Ang madla’y nawiwikaan ang karamdama’t potensias at pagbubulung-bulungan katawan mo ay malakas, sa lihim nilang anuman, ng ibigin ka ng lahat kung magsulit at magtimbang ano’t sa hayop tumulad? ikaw ang lalong mahalay.

Wala ka nang makabagay Ang lahat ay nakakatha bait mo ay magkatimbang dunong na magwika-wika malaks ka ma’t matapang walang hindi upasala, lagna’t sakit bulinyanang ang munting magkabihira sa iyo’y makabubuwal. iyong ipinanglulura.

Doon mo mapagkukuro Maghinahon na’t maglubag ang iyong pagkapalalo loob nating matataas na walang kahalong biro, tayo’y tumulad ka Dimas, para pang kahoy na tuyo miminsang siya’y tumawag kapagkaraka’y magugupo. ay nagkamit nang patawad.

Kung mamamatay ka na nga Kristiano’y samantalahin mangayupapa’t manglata itong panahong magaling sa aba mo ngang sa aba! at yamana naghihintay rin, malakas ka ma’t balita si Hesus na Poon natin daig ka nang mahihina. at tayo’y kakatotohin.

Itong kapangahasan mo Ang paghingi ng tawad ni Dimas kainggitang walang tuto sa ating Panginoong Hesukristo tuwina’y sa pagtatalo para kang hayop na gago Sa dalawang palamara sa apoy ka isusugbo. na kay Kristo’y napasama sa Krus nang pagkadipa, Ang gawin mong katampatan ay hindi nga nagkaisa ang loob na kababaan ang loob nilang dalawa. na malinis at mahusay, huwag kang palatungayaw Yaong isang magnanakaw sa Diyos na alang-alang. na si Hestas ang pangalan ay siyang nanampalasan, Hindi at ang maisip mo na yumakag na magtanan kung ikaw’y makipagtalo sa Poong nahihirapan. baka pintasan ka aniya, maturing duwag na tao Yamang ang iyong pabantog palamara’t walang apdo. ay Mesias kang tibobos anitong hunghang na loob, Tuwi na’y ang ginagawa Salvum fac temetipsum et nos maghapong gagala-gala magkalag tayo sa Krus. balang makita sa lupa, magkakamit upasala Nang marinig nga ni Dimas sa matatabil mong dila. magnanakaw na mapalad yaong winika ni Hestas, Lahat ay nasasaliksik kabuhungang pangungusap niyang palalo mong bait ay pinangusapang kagyat. ang iba’t munting malingid, dumi nila’y nababatid At pinangusapang tikis 117 nang mga wikang matuwid mecum eris ay ang dulo dapat kamtan ng may bait, aniya’y in Paradiso. na pagtutubuang pilit ito ang ipinagsulit. Ako ay paniwalaan nitong pangako kong tunay Aniya’y katoto’t irog ngayon din hindi liliban, kita’y manalig sa Diyos tatamuhin mo’t kakamtan tingi ang kalunos-lunos, Paraisong aking bayan. na ipinako sa Krus ay walang salang tibobos. A R A L

At mag-iisip siya rin Laki nganing kapalaran magpapasulit sa atin ni Dimas na magnanakaw ng sala at gawang linsil, gayong lalong nagsukaban, saka wala kang panimdim miminsang tumawag lamang bagkus mo pang iniiring. nakaiwas sa kasalanan.

Ikaw ay nakikigaya Balang gawa’y dili dapat ng paglabag at pagmura asal ay lubhang halaghag panunungayaw tuwi na kasalana’y mabibigat, ng mga punong lahat na ngayo’y sa sandaling oras mga tanod sa kaniya. ay nagkamit ng patawad.

Ang pagpatay siyang hangad Doroon na’t nauumang nang malulupit na uslak sa impiernong kainitan kita ay huwag gumagad, na itutulak na lamang, ngayon ay tayo’y tumawag ay agad nakapanaban yamang ating naging palad. sa awa ng kalangitan.

Siya ang unang sampaga bungang hinog na maganda sa tanim ni Kristong Ama, sa Pasyon at hirap niya Ano’t nang maipangaral niyong sasakop sa sala. ni Dimas ang gayong bagay ka Kristo ay nanawagan, napaampon kapagkuwan ito ang siyang tinuran.

Domine, memento mei Kung gayo’y ang katampatan Cum veneris ay ang sabi si Dimas ang ating tularan in regnum tuum ay yari manangis at manambitan, Poong kong makalawingi, ng tayo’y masama naman Diyos na lubhang malaki. sa maluwalhating bayan.

Ako pong makasalanan Kahima’t ang kaluluwa ay huwag mong kalilimutan nagugumon nga sa sala alalahanin mong tunay mahabang tao’t araw na, kung mauwi ka sa bayan huwag matakot, umasa na mahal mong kaharian. at kaawaan di niya.

Ang sagot ni Hesukristo Kidaw sa gawang di tuto yaong wikang: Amen dice sa Krus manambitan tayo, tibi hodie. naman ito ng magkamit at magtamo 118 ng grasiang mananagano masama at taong hunghang, sa bayan nang Paraiso. tumawag lamang ng minsan pinagpala kapagkuwan. Ito’y karikit-dikitan lalong kamahal-mahalan Oh! kalapating mapalad sa tumbagang ahas naman, babaing lalo sa lahat ni Moises na naglalang Mariang lipos nang hirap, sa san hebreos ng minsan. dibdib ay halos mawalat dahil sa Berbong Mesias. Kung sino man ang makagat nang ulupong man at ahas Niyon ngang maghiwalay na sa tanso nga kung magmalas ang sing-ibig na mag-ina ay mapaparam na agad sa lansangang amargura, ang mabibisang kamandag. lumbay at buntong hininga sa loob ay di mag-iba. Ano pa nga’t ang katawan doon na nga galing lamang At baga man sinusundan at hindi nasasakupan, si Hesus ng Birheng mahal ang sa kaluluwang buhay ay agad ding nahiwalay, nang sa taong kasalanan. parating nalulunasan sa habang nilalakaran. Nguni bukod at kaiba ang mananakop sa sala Ang pagdating ng mahal na lunas na lubhang maganda, Birhen kasama ang mga babae siyang makagiginhawa na mula sa Galilea sa katawa’t kaluluwa. Laking sakit laking dusa Tindig taong nangatuka nang Inang nangungulila nang ulupong na mabisa kaya nga’t nangagsisama salang ahas ang kamukha ang mga babaing iba tayo’y pagamot magkusa na nagmula sa Galilea. kay Hesus Haring dakila. Nang dumating sa Kalbario Tingni at iyong pagmasdan itong Inang nanglulumo napapako paa’t kamay ang Anak niyang si Kristo at kaniyang hinihintay, napapako nang totoo ang dumulog na sino man doon sa Sakromadero. yayakapin niyang tunay. Dinulog at nilapitan Kung siya nga’y dudulugin sa paa’y di humiwalay nating nangagugupiling ang puso’y halos matunaw, ang buong sinta’y ihain, at gayon din si San Huan agad niyang tatanggapin na pamangking minamahal. tayo at kakatotohin. Madla ang buntong hininga tinangis-tangis tuwi na Malulumbay ang loob niya ng Poong Birhen Maria na di natin ipangamba kung matingala’t Makita tikis na nagpakamura, Anak niyang nagdurusa. hirap ay inalintana dahilan sa taong sala.

Lumalo pa kaya naman kay Dimas na magnanakaw At di man makapagsulit 119 dila niya’y nauumid Mulier, Ecce ilius tuus dahil sa hirap at sakit, babaing timtimang loob, sa loob lamang ng dibdib iyang anak mo ay kupkop ganito ang pananangis. para akong ‘yong inirog.

Bungang giliw ko aniya buhay niyaring kaluluwa Lumingon at nag-wika na bakit nagkaganiyan ka, kay Huan Ebanghelista ito kaya’y mababata wika’y Ecce Mater tua, ng nahahabag mong Ina? iyan ang siya mong Ina huwag ipagpalamara. Ano ang salang di tuto Hesus ang ginawa mo Siya’y iyong iingatan at ikaw ay ginaganito, huwag mong pababayaan pinasakitan kang totoo suyuin mo gabi’t araw, dahil sa sala ng tao? ito ang mana mo lamang sa akin ngayong pagpanaw. Akin kayang madalumat bunso ang ganitong hirap Hirap ay lubos na lubos at aling pusong matigas, nitong Poong Mananakop ng Ina ang di maagnas dumating sa Amang Diyos, sa pagdurusa nang Anak. na ang winikang tibobos: Deus meus, Deus meus. Ay ako pa kaya baga ngayon ang di mabalisa Ut quid ay ang sabi Hesus ikaw at di iba, dereliquisti me, Elli totoo kong sinisinta Elli, lamna sabacthani? minamahal ko tuwi na. kung sa katuwirang sabi kahulugan ay gayari: Ikaw rin at siya lamang ang kaluluwa ko’t buhay Kahulugan ay iisa Diyos na walang kapantay, nitong wikang dinadalawa na pinanganganinuhan nang mga Evanghelista ng buong Sangkalangitan. Diyos ko, Diyos ko! Aniya ako po’y nilimot mo na. Tunghan niyang iyong mata ang Inang nangungulila Marunong ka’t mapag-ibig ngayo’y tinitingala ka, sa alipin mong bulisik at ang buong panininata ano’t sa Anak mong ibig, sa puso’y hindi magbawa. di mabalino’t mahapis awa mo’y inililingid? Tanggapin mo di man dapat bunso yaring aking habag Ano’y ng maipangusap dati mong natatalastas yaong wikang ikaapat ang pag-irog at pagliyag ni Hesus na naghihirap, ng Ina mong naghihirap. ang madla roong kaharap nagsitawa’t humalakhak. Madla pa at di maisip ang sa Birheng pananangis Mana’y tumawag anila aling matigas na dibdib, kay Elias na Propeta ang di mahabag mahapis di na yata nakabata, sa gayong pagkakasakit? sa hirap at madlang dusa sa kaniyang pagkaparipa. Na ang winika ni Hesus 120

Ano pa’t pawang paguyam nila’t kapalibhasaan Tumangis na kapagkuwan sa Poong nahihirapan luha sa mata’y bumukal dito ng nga kapagkuwan sa Ama ay inialay, nagdilim ang Sangtinakpan. ang kaluluwa at buhay ito ang siyang tinuran: Mula sa oras na Sexta magpahangga ngang sa Nona Pater ang wika ni Kristo tao’y di nagkakilala, in manus tuas commendo yaong hudyong lahat spiritum meum ito, natakot sila’t nangamba. wikang sukat ipanglumo kung isiping totoo.

Lubos nganing tatlong oras Oh Diyos ko’t aking Ama na di nagkitang liwanag Diyos na mulang ginhawa nagdilim na dili hamak, yaring aking kaluluwa, ito ay pakitang habag ikaw po ang bahala na ng Ama sa sintang Anak. magtanggol at magkalara.

Ng mapawi na’t maparam yaong himalang natingnan Ay ano’y ng mailagda si Kristo’y muling nagsaysay, ni Hesus ang gayong wika Sitio ang siyang tinuran naghingalo alipala, ako anya’y nauuhaw. itinungo na ang mukha pagkamatay na mistula. Sino man ang umiibig sa akin at nahahapis Pumanaw kapagkaraka dinggin yaing aking sulit, mahal niyang kaluluwa ako ay bigyan nang tubig ay aba tao ay aba, uhaw ko’y upang mapatid. tingni ang luha sa mata nang nahahabag mong Ina? Ano ay nang mapakinggan niyong mga tampalasan Dito na nga ay naganap ay sa laking kapusungan, yaong tanang propesias kinuha nila pagkuwan ng mga Santos Propetas, suka’t apdong nalalaan. hula nilang isinulat na daratnin ng Mesias. Binasa kapagkaraka pangsugiging laan nila Pagkamatay nga ni Kristo sa tikin inilagay na, nanglumo ang buong mundo at sinalisol kapagdaka tabing sa loob ng templo, sa bibig ng Poong naghihirap. na takip ng testamento nagsisi’t nabuksan ito. Kahima’t lubhang masaklap yaong sukang iginawad Bato’y nangagkauntugan ang kan San Huang pahayag, nanginig ang Sangtinakpan sa manamnama’y tinanggap marami nama’t makapal, nitong Poong naghihirap. mga taong nangabuhay na lumabas sa baunan. Laking sakit at dalita hirap na walang kamukha Nasabay napakisama niyong makainom na nga sa kay Kristong pagdurusa ay nangusap alipala: nahayag at napakita, Consummatum est ang wika. ang mga katawan nila 121 sa Herusalem na sadya. sa pagkamatay na ito nang Poong si Hesukristo. Lindol ay di mapatantan bundok ay halos mahapay At kung di mo iilagan tantong hindi mapalagay, sala mo’t dilang kasamaan lakas na di ano lamang ano ang iyong pagdamay ang pag-ugoy at paggalaw. nasaan ang iyong lumbay dito sa Poong Maykapal? Ito ang siyang mula niyong kaguluhang pawa Tantong lubos na totoo ang panaho’y nalumbay nga, pag-ibig niya sa tao pagkamatay na mistula walang puso’t walang apdo ng Panginoong Maygawa. ikaw ay may kaluluwa sa may sinta ng ganito. Araw, buwan at bituin mga astrong maniningning Ano at hindi umiyak para-parang nakulimlim, puso mong sakdal ng tigas at naging kuyap na itim kung ang elementong apat, ang maputing panginorin. nangahapis nangahabag dito sa Poong Mesias? Ang dilang bagay sa mundo sampung apat na elemento Oh taong may kaluluwa para-parang nangagulo tantong nagkakamali ka at nangag-ibang totoo di mo inaala-ala sa lagay nila’t estado. ang kamatayan at dusa nang ikalawang Persona.

Ano pa’t ang dilang bagay Bakit Diyos na maalam sa lupa’t Sangkalangitan, lubhang kalinis-linisan kanilang ikinalumbay nagmukha kang hamak lamang, nangahapis at nagdamdam sa pagtubos at paghadlang sa Diyos na pagkamatay. ng madla mong kasalanan.

Ang tao pa kaya baga may karamdama’t potensia Ang pag-uutos ng mga hudyo ay ang hindi mabalisa, na umugin ang hita ng mga loob magbangong dali na pinarurusahan. manangis at mahapis ka. Ganap na nga at puspos At iyo ring ikalumbay ang pagkalara at pagsakop ngayon at ipanambitan nitong maawaing Diyos, ang sakit at kahirapan kaya nagbantang tibobos dugo, sampung pagkamatay nang pagkamatay sa Krus. nitong Diyos na maalam. Siya ay napapagitna Kung ang bato ay bato na sa dalawang makuhila nahabag at nabalisa dito nagbagong akala, ay aba tao ay aba, yaong mga aliktiya ikaw nga ang siyang lilo, pariseong nangayaya. ano at hindi mangamba? Anang mga taong lilo Ilag, ilag kapatid ko na nangagpako kay Kristo sa mga gawang di toto inyong umuging totoo mahapis ka na ng totoo, ay hayo anila kayo, 122 hita niyong mga lilo. pagkamatay na nahayag ni Hesus Haring mataas. Nalis at agad pumanaw yaong mga inutusan Noo’y dalawa katao sa Kalbario’y nagtuluyan banal at dakilang Santo dinatnan pa nilang buhay ang nagsadya kay Pilato, ang dalawang magnanakaw. hiningi nilang totoo ang bangkay ni Hesukristo. Inumog kapagkaraka yaong hita ng dalawa At ang kanilang winika dito naman ang mula na, doon sa nangagparaya pagkakamit ng ginhawa yamang nasunod nang pawa kay Dimas na kaluluwa. pita niyo’t mga banta pagpatay sa taong aba. Hindi na nila ginalaw ang kay Hesus na katawan Ang aming ipinaglakaby sapagka nga napagmasdan, dito sa inyong harapan di humuhinga munti man kami po’y inyong tulutan, at totoo na ngang patay. mangyaring inyong ibigay yaong kay Hesus na bangkay. Lalong sukat ikagitla ngayon at ikabalisa Di tumanggi si Pilato bakit si Kristo’y patay na sampu pa ng mga hudyo tagilira’y inulos pa ibinigay na totoo, ni Longinos na masigla. sa mga banal na tao bangkay ng abang Kordero. Nguni’t ito’y siyang utos at kalooban nang Diyos Alipala ay pumanaw na doon ngani umagos, ang dalawang mga banal sa tagiliran ni Hesus at napaluwal sa bayan, yaong pitong Sakramentos. ng dala’y dalawang hagdan na sangkay nga sa pagtanggal. Kaya nga’t ng masugatan ang dibdib niyang mahal Si Hosep ang una-una dugo’t tubig ang bumukal, apelyido’y Arimatea na inihugas a tanan ito’y taong mapaninta, sa taong makasalanan. at sumasampalataya ka Hesus na Poong Ama.

Ang ikalawang may irog banal na si Nikodemos Batis ito’y sadyang puente dating katoto ni Hesus, binubukalang parati kaya nga’t ang buong loob ng awang kawili-wili, inialay inihandog. at grasiang hindi masabi ng Diyos naparuhagi.

Ang pagtatanggal sa ating Panginoong Hesukristo at ng mga Nang sila ay dumating na babae sa Mahal na Santa Krus doon sa lupang Golgota ang lumbay ay sabihin pa, Ay ano nga’y ng maganap halos manaw ang hininga mahigit na tatlong oras nang si Hesus ay makita. pagkapako’t paghihirap, 123

Tumatangis umiiyak luha’y baha ang katulad Pinagdahang inihugos nilapitan nilang agad, katawang kalunos-lunos napasintabi’t nangusap malumanay na sinambot, sa Inang lipos ng hirap. at kanilang iniabot sa Inang Birheng tibobos. Oh! Birhen anilang mahal tigib ng pighati’t lumbay Kinalong kapagkaraka kung iyo pong kalooban si Hesus nang Birheng Ina ay kami’y pahintulutan lumbay hapis sabihin pa, as Anak mo ay tumanggal. at pagbubuntong hininga nang kaniyang kaluluwa. Kusa po nang aming loob ang parito at dumulog Dibdib ay halos mawalat at ng tanggali’t ihugos nang sakit at madlang hirap sa pagkakapako sa Krus luha’y baha ang katulad, yaong bangkay nga ni Hesus. nang pagtangis at pag-iyak ito ang ipinangusap: Gayong nasa’y ng malining nang Inang mahal na Birhen Oh maliwanag kong araw napahinuhod na tambing, at maalindog kong buwan! aniya’y inyo ng kalagin aba bituing malinaw, bangkay na Anak kong giliw. liwanag mo’y nahalinhan nang dilim ng kasakitan! Agad na ngang hinawakan ni Hosep ang isang hagdan Ito kaya’y mababata at kanilang sinandigan, ng Ina mong nagdurusa ang kamay sa dakong kanan oh bunso kong sinisinta! niyong sumakop sa tanan. ano’t hindi mapakali hininga ko’t kaluluwa. Sinandigan naman nila ang kaliwa ngang paripa Hesus, dili baga ikaw ng mangyaring matanggal na, mapang-aliw sa may lumbay ay inialis kapagkaraka bukal ng kaginhawahan! rotulong apat na letra. ano at pinasakitan itong mahal mong katawan? Ang koronang tinik naman inalis na pinagdahan Oh paraluman ng mata saka nila sinaklayan, at mutya niyaring Ina! magkabilang tagiliran ang buhay ko’y anhin ko pa ng kayong kanilang taglay. kung baga mangungulila sa bunso ko’t aking sinta? Tinanggal nila’t pinukpok yaong pakong nangagtagos Ito baga ang katawan sa kanang kamay ni Hesus, na pinanganganinuhan nang maalis at mabunot ng lupa at Sanglangitan! ang kaliwa’y isinunod. ano at pinaglahuan at naging mistulang bangkay. Saka nila pinagtibay yaong kayong nasasaklay Ito baga bunsong liyag katawa’y nalulungayngay, kamay mong sakdal na dilag isinunod nila naman na iginawad sa lahat? pako sa paa’y tinanggal. bakit ngayon ay may butas at ang dugo’y nagdaranak? 124

at sampu ni Santa Maria. Ito baga ang buhok mo tuwi na’y sinusuklay ko Ano pa at nalunasan hinuhusay kong totoo? budhi’t loob ni San Huan bakit ngayo’y gulong-gulo ang Maestro’y nilapitan, natitigmak ng dugo mo? ang mata’y luha-luhaan sa laking kapighatian.

Oh bunso kong sinisinta! Umiiyak, tumatangis ano at binigyang dusa aniya’y Maestro kong ibig iyang dalawa mong paa, ano’t ikaw ay umalis? na inilakad tuwi na kung ikaw ay di masilip ng pangangaral sa lahat na? anong aking masasapit?

Lalong kasakit-sakitan na halos kong ikamatay Sino pa ang mangangaral bunso kung aking matingnan sa amin ng madlang bagay? iyang iyong tagiliran sinong aming daraingan, na kanilang sinugatan. sa sakunang ano pa man dito sa hamak na bayan? Nasaan baga bunso ko ang taong pinakain mo Dili ikaw ang Poong ko mahigit na limang libo, pinsan ko’t aking katoto bakit ngayo’y wala rito minamahal na Maestro? at di dumamay sa iyo? ano’t ako’y iniwan mo dito sa balat ng mundo? Oh Hesus! nasaan baga madla mong pinaginhawa? Aking kayang ikabuhay ano’t hindi mabalisa, Hesus ang iyong pagpanaw ang kanilang kaluluwa tingna’t ako’y kaawaan, nitong hirap mong lahat na? yamang Diyos kang maalam lumikha ng Sangtinakpan. Ito’y siyang ganti’t bayad ng pagsinta mo sa lahat Poong ko ay datapuwa oh bunso ko’t aking Anak! pumanaw ka man sa lupa aking kayang madalumat huwag mong ipagkaila, titigan ang iyong sugat? yaong lubos na biyaya ampon mo’t pagkakalinga. Masaklap man at mapait na di masayod nang dibdib Dito sa wikang lahat na bunso itong siyang sakit, habag nang Ebanghelista tiisin ko’t siyang ibig ay dumulog kapagkaraka, ng Diyos Hari sa Langit. si Maria Magdalena bubuntu-buntong hininga. Madla nga t dilang bagay ang sa Birheng panambitan Tumangis at nanambitan aling katigas-tigasan, oh Maestro, aniyang mahal puso ang hindi matunaw kaluluwa ko at buhay! sa ganitong kahirapan? anong aking naging asal kung ikaw ay di matingnan? Tumatangis na lahat na ang tanang nakakikita Na kung lisanin mo kami lalong ikinalumbay pa, puspos nang pagkaduhagi ni Huan Ebanghelista sino kaya ang kakampi 125 magtatanggol na parati ng buhay ko’t sampung puri? Halos di ibig bitiwan ng Inang may hapis lumbay, Kangino kami lalapit ang sa Anak niyang bangkay ni Martang aking kapatid ninonoynoy nininilay Poong ko ikaw’y makinig, yaong madlang kahirapan. sa taghoy tinangis-tangis na alipin mong may hapis. Laking sakit hirap baga nang Inang nangungulila Doon ako nananangan binunot-buntong hininga, sa lubos mong kabagsikan at gayon din ang dalawa sapagka’t Diyos kang tunay, si Huan at si Magdalena! tuwi na at nangangaral sa tanang makasalanan. Lumuhod na kapagkuwan ang dalawang mga banal Dili baga binuhay mo iniabot nila ang bangkay, kapatid kong si Lasaro saka naman pinagdalhan marami pa’t madla rito, sa kabaong inilagay. ang biyaya at saklolo sa aming nananagano? Tinakpan namang totoo ang bangkay ni Hesukristo, nang sabanas at sudario Oh Maestrong mapaninta bangong hindi mamagkano mapagkalinga tuwina saan man sila patungo. laking sakit, laking dusa, nang puso ko’t kaluluwa katawan mo kung makita!

Poon yaring aking buhay ngayon yata ay papanaw Angeles sa kalangitan kung ako’y iyong maiwan, nanaog at pumatnubay dito sa lupang ibabaw sa daang nilalakaran anong aking kapakanan? kanilang tinatangisan itong Diyos na maalam. Ano pa’t hindi magbawa doon ang buntong hininga Marami nama’t madla pa pananangis na lahat na, babaing nangagsisama niluha-luha nang mata pawang may luha sa mata, nang Inang nangungulila. lumbay na walang kapara sa puso at ala-ala. Panambita’y di matapos niyong magagandang loob Doon din sa halamanan kapagdaka’ ay dumulog, Hetsemani ang pangalan si Hosep at si Nikodemus itong si Hosep na banal sa Birheng kalunos-lunos. ay may nabiling baunan di pa pinaglibingan. Aba po mahal na Birhen ang hapis niya’y pag-anhin At ang buong niya asa itong Poon ay ilibing kaya binili nang una itulot mo po sa amin ay doon ilibing baga nang tayo’y huwag gabihin. na kung siya’y mamatay na ang katawa’t bangkay nila. Ang paglilibing sa ating Panginoong Hesukristo Sa malaking sintang tangan 126 niya sa Poong Maykapal Huwag kang magpakaniig ay iyong sadyang libingan, sa gawa mong di matuwid inihandog inialay daya ng demonyong ganid dito sa mahal na bangkay. nilayin ng iyong isip ang kamatayang sasapit. Nang sila nga’y dumating dito sa mahal na libing Kaya hanggang buhay ka pa ay ibinaba nang tambing, ikaw ay magsamantala ang katawang maluningning magtipon at maghanda ka, nitong sumakop sa atin. ng mga gawang maganda ng may datnin kang ginhawa. Binuhat at sinahukay, at saka nila tinakpan Kung tayo nga’y mamatay nang takip na nalalaan dito sa mundong ibabaw batong marmol ang pangalan at doon sa ibang buhay sadyang kalinis-linisan. ay ang pakikinabangan tanang gawang kabanalan. A R A L Dahil sa sintang tibobos Aba lahat nang Kristiano nitong maawaing Diyos ngayo’y pasalamat tayo dito sa lupa’y nanaog, huminging tawad kay Kristo nang tayo nga ay matubos nang kamtan nati’t matamo sa kamay ng demonyos. ang bayan ng Paraiso. Ang pag-uutos sa mga hudyo Ang Poong Diyos na mahal na tanuran ang pinaglilibingan ay kaya nagpakamatay aa ating Poong Hesukristo. sa Krus ay panabayubay pagtubos at awang tunay Kahit ipahintulot sa taong makasalanan. nang hukom at pariseos, kay Hosep at Nikodemus, At kaya nagpakarukha ang paglibing kay Hesus nagtiis at nagdalita, oroy nila at pag-ayop. lubos din niyang biyaya at ng tayo’y sumagana Ano nga’y ng malibing sa grasya niyang dakila. itong Panginoon natin Tayo’y walang gunamagunam ang mga hudyong taksil, kamuntik man gabi’t araw nangusap sila nang lihim sa kay Kristong pagkamatay, ng katampatang gagawin. at ang hinaharap lamang layaw ng ating katawan.

At sa aba mo nga baga na kung hindi ka magbawa Anila ay pabantayan sa hibo’t gawa mong sala, ang inilibing na bangkay ang inyong magiging hangga baka nakawin sa hukay, sa impierno’y magdurusa. niyong disipulong tanan ipabantog na nabuhay. Huwag ka ring tumalikod sa madlang aral nang Diyos Pinagkayariang lubos at sa Santa Iglesiang utos niyong mga pariseos nang magkamit ka sa Diyos ang kapitang ibinoto nang awa’t tawad na puspos. ng mga soldadong tanod ang bayaning si Longinos. 127

Ipinatawag pagdaka Niyong ding oras ay nanaw si Longinos na masigla ang kaluluwa sa katawan at ang kawikaan nila, niyong sumakop sa tanan kung kaya nila pinita ay agad pinanaugan sa pagka dating binasa. yaong seno ni Abraham.

Tinawag na si Longino Kalangkap ang kaluluwa niyong dalawang soldado sa katawan ay tumira nang maharap kay Pilato, lubos ang omnipotensia aniya ay bantayan mo buong pagka Diyos niya bangkay niyong abang tao. at kabagsikang lahat na.

Baka magbango sa hukay At bagama’t naghiwalay at siya’y muling mabuhay ang kaluluwa’t katawan inyo ng pagtakpan-takpan, ay ang buong kadiyosan, huwag ipagmakaingay niya at kapangyarihan sa taong sino’t alin man. na kapuwa nilangkapan.

Ang sagot ni Longinos Ibig nang ipakilala sa hukom at pariseos sa tao at ipakita oo, ako’y sumusunod, buong pagka Diyos niya, sa halal nila at utos nang magsisampalataya sa pagbantay at pagtanod. ang bulag na kaluluwa.

Si Longino’y lumakad na Sapagk’at nasasalatan pumanaw kapagkaraka tayo nang kaliwanagan, soldados niya’y kasama kaya nga pinanaugan, ng dumating na maaga ng Berbo at pinaronan sa tatanurang talaga. ang limbo ng mga banal.

Sila’y pawang sandatahan Doon naman ay kasama pumasok sa halamanan tanang Angeles sa Gloria nangatuloy sa baunan, nagpupuri’t nagsasaya ni Hesukristong maalam at sila ang nangunguna doon sila nangagbantay. sa nanalo’t nagbiktoria.

Sa natatakip na bato Yaong seno’y nasasarhan nang libing ni Hesukristo pinto ay nasususian nupo ang mga soldado, sa Salmos ay nasasaysay, tuwa nila’y mago’t mago na ang madlang kasangkapan sa pagbabantay na ito. para-parang tanso’t bakal.

Hanggang sa kinabukasan Ay ano’y mapasok na bilang sa ikatlong araw ng Mananakop sa sala gawa nilang pagbabantay, Angeles niyang kasama, ay ano’y kaalam-alam nangusap kapagkaraka sila’y pinaghimalaan. ito ang ipinagbadya:

Ang pagkabuhay na Mag-uli ng Atollite portas, prinsipes ating Panginoong Hesukristo vestras; et elevamini, portae aeternales, et introibiti Resurrexit tertia die rex gloriae. secundum Scripturas 128

Buksi ang pintuan ninyo Namimitak at sisilang prinsipes ng mga lilo ang araw sa Silangan at papasok ngayon dito ng lumabas sa baunan itong Haring mananalo iyong Sumakop sa tanan sa Langit sadyang Imperio. siya na ngang pagkabuhay.

Nang ito’y maipagsaysay niyong Angeles na tanan Dikit na walang katulad agad ipinag-wasakan, katawa’y sakdal ng dilag yaong pintong matitibay lubos na pagkaliwanag, ng mga demonyong hunghang. nitong nanalong nagbuhat na ikalawang Personas. Pumasok kapagkaraka itong Sumakop sa sala Pagkalabas sa baunan inaliw niyang lahat na, ng mahal niyang katawan ang doroong kaluluwa natulig at nangabuwal, Patriarkas at Propeta. naparapa’t nasunggabang ang doroong mga bantay. Lumiwanag na totoo yaong madilim na seno Isang Anghel ang nananog nguni’t lalong hirap ito, sa batong takip lumuklok at kasakitang totoo dikit at kalugod-lugod nang mga lilog demonyo. di matitigang tibobos sino mang mahinang loob. Sabihin ang katuwaan niyong mga santong banal Nagwagi na ngang totoo papupuri’y walang humpay ang Poong si Hesukristo at dumating ang Maykapal at pawa niyang tinalo, na kanilang hinihintay. ang sukab at mga lilo kaaway niyang demonyo. Nasunod na nga ang pita ni Abraham na Patriarka At doon sa pagkaluklok natuwa at naligaya nang bumantay na soldados si David bunying Propeta ang mabunying si Longinos Heremias at iba pa. nag-iba’t nagbagong loob ng ito ay mapanood. Ano pa’t ganap na ganap ang tuwa’t pasasalamat Natakot ngani nangamba sa Sumakop at naghirap ang kaniyang kaluluwa at aling dilang matalas nag-isip, nag-alaala doo’y makapangungusap. agad sumampalataya kay Hesus na Poong Ama. Ng husto na’t walang kulang maganap na tatlong araw Ano’y nang mahimasmasan ng kaniyang pagkamatay, loob nilang nalunasan sumilid na sa katawan agad nang nasang-usapan, kaluluwa niyang mahal. na yao’y patakpan-takpan huwag ipagmakaingay. Kalangkap din at kasama buong pagka-Diyos niya Ang bayaning si Longinos kabagsikang walang hangga, di pumayag di sumunod at kapangyarihang sadya sa baya’y agad pumasok, na walang makakapara. humarap na nga’t dumulog 129 sa eskribas at pariseos. sa pangako’t mga handog niyong mga pariseos. Na ang kaniyang tinuran sa mga pinunong bayan Ano pa at tinalikdan ay anya mga mahal, ang layaw sa kalupaan yaong kay Hesus na bangkay nagbgao ng nga nang asal, ngayo’y nag-uling nabuhay. kumilala nang matibay sa Diyos na Poong Mahal. Kaming nangagsitanod naparapa’t nasubasob Kaya nga’t ang isinagot nang malaking pagkalunos sa mga hunghang na loob sa kaliwanagang puspos aniya’y kahit malagot niyong katawan ni Hesus. hininga ko ma’y matapos ay aking ipagbabantog.

Itong sinabi kong tanan Aking pamamalitaan ay inyong paniwalaan mga taong karamihan at pawang katotohanan dito sa loob ng bayan kaninang madaling araw nang totoong pagkabuhay siyang paglabas sa hukay. nang inyong pinarusahan.

Nang mabatid yaong wika na kay Longinong balita Nang ito ay mawika na nangagulo alipala, ni Longinos na nagbadya yaong mga aliktiya pumanaw kapagkaraka, at nangawalan ng diwa. ang balang taong makita pinamalitaan niya. Ang naisipan nga nila at kanilang minaganda Ipinahayag na rito sinaad kapagkaraka, ng bayaning si Longino si Longinos at iba pa sa madla’t maraming tao, soldados niyang kasama. na nabuhay ngang totoo ang Poong Hesukristo. Kami anilang napipisan dito’y pawang punong bayan Ano’y sa hindi pumayag aming pangakong matibay, si Longinos na mapalad ginto’t pilak kayamanan ay nangapoot na lahat, opisio at katungkulan. ang pariseos at eskribas diddib ay halos mawalat. Tantong ibibigay namin ano man ang inyong hingin Agad nilang inutusan ito lamang ay ilihim ang soldadong karamihan huwag ng sabi-sabihin na hanaping pagpilitan sa taong sino ma’t alin. kahit saan man humanggan yaong bayaning kapitan. Ang ibang mga soldado taksil at mapangimbulo Ano pa nga’t di napagod puso nila’y nagugulo, ang umusig na soldados sa mga pangakong ito at sapagka’t si Longinos, nagsipayag napa oo. nagkusa nang napagapos sa mga taksil na loob. Nguni’t yaong si Longinos kapitan, timtimang loob Ang kaniyang napagbulay munti ma’y di malamuyot, sa sariling gunam-gunam 130 ang Diyos aniyang mahal, nang siya’y ating tanuran napamura’t napatampal sa huertong pinaglibingan bago’y walang kasalanan. at ng lumabas sa hukay katawa’y nakasisilaw. Ay ako pa kaya baga taong lilo’t palamara Yaon ang siyang mula na parating nagkakasala, ang aking pagkabalisa ano at hindi magbata kaya ngayon mga oya, nitong kanilang parusa? tantong hindi mag-iiba yaring pagsampalataya. Alipala ay nagturing sa nangagsihuling taksil Kahit maging sanglibo man ay aniya mga giliw, ang buhay niyaring katawan ako ay bago patayin pawa kong ipapapatay, sumandaling inyong dinggin. kung inyong pagpipilitan na siya’y aking talikdan. Kikilalanin kong utang sa inyong nagkakapisan Nang mawika na’t masambit kung ako’y inyong pakinggan yaong wikang matatamis yamang hindi maliliban ay si Longinong mabait yaring aking pagkamatay. tumingala na sa langit ito ang ipinagsulit: Napa oo’t nagsipayag ang soldadong mararahas Panginoon ko, aniya, at si Longinong mapalad, Diyos na tatlong Persona alipala’y nagpahayag ikaw po ang bahala na ito ang ipinangusap: na mag-ampon at kumuha sa buhay ko’t kaluluwa.

Mga irog ko, aniya, Di man dapat Amang mahal katoto ko’t aking sama akin pong iniaalay ay mula nang una-una, yaring kaluluwa’t buhay, bulag yaring mga mata yamang ikaw rin po naman loob sampung kaluluwa. sa aki’y siyang nagbibigay.

Walang munting malay-malay sa daan nang katuwiran Lubos akong umaasa at ang nakikita ko lamang, sa iyong mahal na grasya ay ang mga likong aral ako po’y nagsisisi na, lihis nating kagagawan. at totoong nagtitika sa lahat kong gawang sala. Mula ng aking maulos ang tagiliran ni Hesus Hesus ko’y tanggapin mo dugo’t tubig ang sumipot, yaring kikitling buhay ko sa kabulagan kong puspos ipagtatanggol mong totoo siyang tantong nakagamot. yamang dahilan sa iyo ang pagkamatay kong ito. Dugo niyang mahalaga tumama sa aking mata Hesus ay iyong isama ay siyang nakaginhawa, sa Pasion mo’t pagdurusa lumiwanag, nakakita yamang ikaw ri’t dili iba, ang bulag kong kaluluwa. sakdalan tuwi-tuwi na luwalhati nang lahat na. At bukod sa rito naman 131

Hesus o ikaw nga lamang doon sa Langit na bayan. ang aking inaasahan lubos na magtatangkakal, Na para nang pagbabata sa panganib na ano man niyong martir na maganda na aking pagdaraanan. kaya nga’t ang kaluluwa, nagkamit ng tuwa’t saya Hesus, Hesus iyong kuha sa Langit na sadyang Gloria. papanaw kong kaluluwa ikaw’y siyang bahala na Ang pagkasulubong ni Kristo mag-ampon at magkalara sa kanyang Mahal na Ina sa panganib na lahat na. Nang malabas na sa hukay Ay ano’y ng maihandog at si Hesus ay nabuhay ang kaluluwa sa Diyos ang una niyang dinalaw ay ito ngang si Longinos, ang ang Inang namamanglaw nangusap pa ngang tibobos inaliw sa kalumbayan. sa nagsihuling soldados. Doon nga sa Senakulo Ay aniya’y mga mahal ay pinaroonan ni Kristo na dito ay inutusan at binati nang ganito, kung inyong kalooban, yaong Inang manglulumo ay alisan na ng buhay lumbay ay di mamagkano. yaring lupa kong katawan. Aba, Ina kong mapalad Nang ito’y maipagturing karamay-damay sa hirap ni Longinong masintahin tingni yaring iyong Anak, doo’y may isang taksil, ang loob ay nang lumuwag agad inutos na tambing sa kapighatia’t sindak. ng taglay niyang patalim. Matuwa na’t lumigaya Alipala’y pinugutan ang Poon ko’t aking Ina ni Longinos na matapang yamang aking naganap na itong bayaning kapitan ang pagsakop ko sa sala yaon na ang siyang hanggan sa tanang anak ni Eba. at totoong pagpatay. Napawi na’t nakaraan Dinapit kapagkaraka ang unos ng kasakitan ang kaniyang kaluluwa ngayon ay ang katuwaan Angeles na masasaya, Ina ko’y siyang kakamtan at doon nA guminhawa nitong aking pagkabuhay. sa buhay na walang hangga. Ang tugon ng Birhen Ina A R A L Aba bunso ko aniya buhay niyaring kaluluwa, Tayo naming taong lahat loob ko’y nagkamit saya sa kaniya’y makitulad sa iyo ng pagkakita. magtiis ng madlang hirap, at ng magkamit patawad sa Diyos Haring mataas. Yaong mga tinataglay Kaluluwa nati’t buhay hapis at kapighatian sa Diyos natin ialay ng puso kong nalulumbay, ng tayo ay makinabang, ngayo’y agad nahalinhan ng lubos na katuwaan nang malaking katuwaan. 132

Ano pa’t ngayo’y nalubos ang tuwa kong di matapos Nguni’t sa sintang dakila oh! Anak kong sinta’t irog, nila sa Poong Bathala ang sukal ng aking loob yao’y niwalang bahala, napawi ngayong tibobos. at totoong nanaig nga ang pag-ibig na mistula. Ikaw nga’t dili iba ang buhay ko’t aking sinta Sila’y nagmamadali man bunso ng di ka makita, niyong kanilang paghakbang sa loob ko’y di magbawa nasikatan din ang araw, ang kalumbayang lahat na. nang dumating sa baunan bukas na yaong libingan. Ngayon nga lamang naibsan puso ko ng kalumbayan Nang ito ngani’y makita at ngayon naliwanagan, ni Maria Magdalena mata kong pinag-ulapan ang lumbay ay sabihin pa ng dilim ng kasakitan. umalis at iniwan na dalawa niyang kasama. Halos di nalulubos pa ang tuwa nang Birheng Ina Sinabi’t ipinagsulit sa kanilang pagkikita, sa nakitang Apostoles ay pumanaw kapagdaka anitong santang mabait, si Hesus na Anak niya. ay nabuksan na ang takip niyong libingang marikit. Ang pagdalaw ng Tatlong Maria sa Libingan ng ating Yaong ibang mga banal Panginoong Hesukristo babaing nangagsidalaw di nakaimik munti man, Ang Ina’y kaya nilisan paraparang natilihan ni Hesus at pinanawan si Hesus ng di matingnan. aaliwin niya naman, ang madlang kapighatian Nang makita ng dalawa ng kaniyang mga kawal. isang Anghel na maganda dikit na walang kapara, Ang tatlo namang Maria ay nangusap sa kanila ng Dominggong madilim pa gayari ang wika niya: nagsigayak kapagdaka, at dadalawing talaga Kayo’y huwag mangatakot si Hesus na Poong Ama. nnitong Anghel nang Diyos batid ko na’t natatalos, Nagsilakad kapagkuwan ang hanap ninyo’y si Hesus niyong ding madaling araw yaong pinatay sa Krus. ang dala nila at taglay, walis insienso’t kamanyang Kaya ngayon ang wika ko na isusuob sa bangkay. wala na’t nalis rito at nabuhay ngang totoo, Doon naman sa paglakad yaong hinahanap ninyo habang doo’y nag-uusap na si Hesus Nasareno. yaong tatlong mapapalad, sino anilang bubuhat Muwi na kayo sa bayan ng batong lubhang mabigat? agad ninyong pagsabihan ang kaniyang mga kawal sa Galilea paroonan, 133 doon ninyo matitingnan. mag-uuling mabubuhay ang mahal niyang katawan. Lalo na iyong si Pedro ang nagpaunang totoo Lumbay na di mamagkano sa Galilea tumungo, ni San Hua’t ni San Pedro sapagka’t pangako ito sa bayan ay napatungo, nasa maalam na maestro. laking bahag sa Maestro loob ay sisikdu-sikdo.

Nuwi na’t pasa bayan Ang pagtatanong ni Magdalena ang mga babaing ilan sa ating Panginoong Hesukristo wala nang ibang usapan, na akala’y isang Hortelano kundi yaong pagkabuhay nitong Diyos na maalam.

Sa baya’y agad nakita si Pedro ni Magdalena Nguni at si Magdalena si San Juan ay kasama, sa libingan ay tumira binati kapagkaraka pumasok, tiningnan niya, nitong babaing maganda. si Hesus ay di nakita luha’y baha ang kapara. Wala na, mga katoto bangkay ng abang Maestro Sa pagtangis at pag-uwang sa libingan galing ako, ni Magdalenang may lumbay at nang maniwala kayo at siya nga’y nilapitan, halina at aba tayo. ng isang Anghel na mahal binati’t pinangusapan. Lumakad at nabigla na si Maria Magdalena Anang Angel sa kaniya si Pedro nama’y kasama, babae ay bakit baga si San Huan Ebanghelista ngayon ay tumatangis ka, sa libing nagtungo sila. at di isa man magbawa ang pighati mo’t balisa. Sa libingan ay pumasok ang dalawang disipulos Ang itinugon na lamang doo’y wala na si Hesus, ni Magdalenang timtiman at nakitang nababalot ano’t di ko ikalumbay yaong sabanas o kumot. ang Poong ko’y pinagnakaw at kung saan inilagay? Sa kabila’y ang sudario na itinakip sa ulo Halos di natatapos pa doon na nga pinagsino ang sabi ni Magdalena na ang bangkay ng kordero lumingon ay may nakita, ay kinuha nang hudyo. isang tao na nagbadya at nangusap sa kaniya. Salawaha’t saligut-got ang sa taong mga loob Anitong taong nangusap bago’y ang wika ni Hesus babaing lubhang mapalad tatlong araw kung matapos ano’t ikaw’y umiiyak mabubuhay na tibobos. sinong iyong hinahanap gayon na ang iyong sindak? Di na nila inisap man ang kay Hesus na tinuran At hindi nga napagsino kahima’t siya’y namatay, ni Magdalena si Kristo 134 ang isip niyang totoo, napatungo sa Emaus ay ang kausap na tao nag-uusap na tibobos, doo’y isang hortelano. doon naman ay si Hesus nakisabay nakisunod. Nangusap si Magdalena maginoo po aniya At nangusap na marahan kung ikaw po ang kumuha aniya’y kung anong bagay sa Poon ko’t aking sinta ang inyong mga usapan sa akin po’y ipakita. bakit kayo’y nalulumbay dito sa gitna ng daan? Sagot ni Hesus ay ito: Maria ako ay tingnan mo Sumagot nama’t nangusap ako ang hinahanap mo, disipulong si Kleopas dito na nga napagsino at di mo natatalastas? ang Poong si Hesukristo. ako ang nanggigilalas ng kababalaghang lahat! Ang puso ni Magdalena dito na nga naligaya Ano yaon? Ani Hesus Maestro ko po aniya, si Kleopas ay sumagot sa aki’y pahagkan mo na di mo baga natatalos ang mahal mong nga paa. na iyong anak ng Diyos ay pinatay ng hudyos?

Nguni’t hindi tinutulan Yaong Propetang mabait nitong Maestrong maalam laki sa bayang Nazareth na ang paa niya’y hagkan ito nga’y siyang piniit, para niyong unang araw kusang binigyang sakit nang di siya namamatay. nang hudyong malulupit.

Huwag mong hagkan aniya ang paa ko Magdalena Nang siya’y nabubuhay at di ako nanakyat pa, ipinangakong matibay, sa Diyos ko’t Poong Ama kahima’t siay’y mamatay puno ng tuwa’t ginhawa. mag-uli ring mabubuhay sa loob ng tatlong araw. Hayo na’t ikaw’y manaw at iyong pamalitaan Saka ngayon ay ganap na ang Apostoles kong tanan, araw na tadhana niya ako’y sabihing nabuhay wala pang mapagkilala, at iyong kasalitaan. sa pangako niyang una kaya kami’y nagtataka! Nawala kapagkaraka si Hesus ay di nakita Ang tugon ni Hesukristo nalis naman si Magdalena, oh mga mangmang na tao halos lumuha ang mata dupok niyang loob ninyo nang tuwa’t pagkaligaya. di maniwalang totoo sa mga propetang Santo. Nang dumating na sa bayan namalita kapagkuwan Kung kahiman at nawala sa Apostoles na tanan ang langit sampu ng lupa at ang babaing ilan nguni’t hindi masisira, na kaniyang kaibigan. at hindi magkakabula sa Diyos na mga wika. Ang dalawang disipulos 135

Sa gayong pag-uusapan natapat na nga sa bahay Binati kapagkaraka na kanilang tutuluyan, ni Hesus silang lahat na si Hesus kunwa naman ay aniya mga oya, magpapatuloy sa raan. ang bati ng Poong Ama sumainyong kaluluwa. Piniging kapagkaraka ng dalawang magkasama Kayo ay huwag matakot sapagkat nagabihan na mga katoto ko’t irog pumayag din at tumira ako nga yaong si Hesus si Hesus nga sa kanila. nguni’t nangawalang loob ang lahat nang disipulos. Nagsidulog nga sa dulang silang tatlo’y nag-agapay Muli na namang nagsaysay agad ngang hinawakan itong Maestrong maalam ni Hesus yaong tinapay ano’t kayo’y namamaang, kaniyang binindisyonan. pawang nahihintakutan anong inyong kaisipan? Ay ano’y ng mabendita piniraso kapagdaka Ngayon ay tingni aniya iginawad sa kanila, ang kamay at sampung paa niyong lamang nakilala at ng inyong makilala, si Hesus niyong dalawa. na ako nga’t dili iba ang Maestrong nakasama. Nawala na nga’t naparam na di nila namalayan Ngunit at nangapamaang doon nangagiklahanan, sila at nangatiglihan sila ay nangapamaang binati sila pagkuwan, nitong himalang natingnan. kung kayo’y mayroon diyan ating sukat mahapunan. Si Hesus yaon anila hindi natin nakilala Ang sagot nga ni San Pedro habang daa’y kasama pa, mayroon po Maestro ko at kausap natin siya kung gayon anitong Berbo hanggang sa bahay nanhik pa. hayo na’t ihanda ninyo ngayon sa oras na ito.

Agad na ngang nagtindigan Agad na ngang hinainan ang paghapon ay iniwan nang isda’t isang tinapay nagbalik na pasa bayan, at konting pulot-pukyutan, pawang pinamalitaan humapon na kapagkuwan ang Apostoles na tanan. itong Maestrong maalam.

Amin anilang nakita ang Maestro nati’t Ama Nang makakaing matapos na totoong nabuhay na, sa kanila’y iniabot aming nakausap siya ang nalabi pa’y sinimot, at tuloy nakasalo pa. saka nangusap si Hesus sa mga katoto’t irog. Sa gayong pag-uusapan ay kaginsa-ginsa naman Mga giliw ko aniya ang pintong nasasarhan, irog ko’t mga kasama si Hesus ay kapagkuwan ngayon ngani’y nasunod na, pumasok na nagtuluyan. lahat kong pinagbadya 136 nang panahong una-una. si Hesus anila’y buhay na at aming nakausap pa. Katampatan nang matupad kay Moises ng mga atas Ang Kay Tomas na tinuran hula ng mga Propetas di ko paniniwalaan at sa Salmos nasusulat hanggang di ko nititignan, daratnin kong mga hirap. mahipo niyaring kamay ang sugat sa tagiliran. Sapagka’t talagang utos nang Ama ko’t Poong Diyos Kung sa inyong mga wika naganap na at natapos sa aki’t pamamalita at nasunod ng tibobos ako’y di maniniwala, ang pagkalara’t pagsakop. hanggang di ko madama nga yaong sugat niyang madla. Sa hinipan ni Kristo mukha na mga katoto Ay ano’y kaalam-alam at ang winika’y ganito: ng malibang ilang araw ngayon at tanggapin ninyo nuli silang nagkapisan yaong Espiritu Santo. si Tomas ay kapanayam doon sa gitna ng bahay. Sino mang inyong kalagan sa tali ng kasalanan Ang mga pintong lahat na dito sa mundong ibabaw nasasarhang parapara ay kakalagan ko naman mana nga’y kaginsa-ginsa, doon sa Langit na bayan. na sa gitna naman nila si Hesus ay nagpakita. Ang di magsising totoo at hindi kalagan ninyo Nangusap na malubay sa sala rito sa mundo, ito ang siyang tinuran: di naman kakalagan ko aniya’y ang kahusayan sa kalangitang Imperio. at buong kapayapaan ang sumainyong katawan. Nang ito’y maipangusap ni Hesus nawa’t sukat Tomas ngayo’y dumulog ka at ang linisang alagad, tingni ang kamay ko’t paa paraparang nanggigilas ang dibdib ko’y damhin mo pa katuwaa’y dili hamak. at nang inyong makilala na ako nga’y nabuhay na. Ang pagpapadama ng ating Panginoong Hesukristo sa Ang pag-akyat sa Langit ng ating Kanyang sugat kay Santo Tomas Panginoong Hesukristo ng maganap ang ang apatnapung araw Sa gayon pagkakapisan ng Apostoles na tanan Nang makita nga ni Tomas ay si Santo Tomas lamang, sumampalatayang agad siyang dili nakamalay ay nanikluhod na kagyat, sa Maestro ngang nabuhay. at saka siya nangusap Diyos ko’t Poong marilag.

Ani Hesus sa kaniya Tomas ay nakita mo na Ano’y ng siya’y makita ako at maniwala ka, ng ibang mga kasama palad nang di nakakita pinamalitaan siya, sa aki’y sumampalataya. 137

ng hindi pa namamatay.

Na ang winika ni Kristo: Apostoles ko’t katoto Dito sa balat ng mundo kaya ko hinirang kayo, ang sumampalatayang sino at ng maging saksing totoo maniwalanang totoo, nang ginawa ko sa mundo. hindi man nakita ako ay mapalad ani Kristo.

Nang ito ay maipangusap Pawa ninyong pahayagan ni Kristo at maipahayag ang tao sa Sangtinakpan nails at nawalang kagyat at tuloy pangangaralan, doon sa mata at harap nang pagsisising matibay nang tanang mga alagad. sa kanilang kasalanan.

Recumbentibus undecim Et dixit eis: euntes in discipulis apparuit illis Jesus. Mundum universum, praedicate San Marcos cap. 16 y Evangelium omni creaturae. San Lucas, cap. 24. Magmula sa Herusalem Itong Hesus na mahal lahat ay inyong libutin sa lupa’y hindi pumapanaw at turan nang magaling, hanggang hindi naganapan ang taong nagugupiling ang apatnapung araw ng sa sala’y di mahimbing. mila nang siya’y mabuhay. Ang sino ma’t aling tao Gayon ang sabi’t pahayag aralan at binyagan ninyo sa Ebangheliong marilag ang tumanggap ng bautismo, ni San Markos na sumulat, at maniwalang totoo at gayon di si San Lukas aking magiging katoto. kapuwa Ebanghelistas. Nguni’t ang hindi tumanggap Nang mahusto na ang bilang at aayaw na pabinyag na apatnapung araw di magkakamit patawad, sa Herusalem na bayan, walang salang maghihirap muling napakita naman sa apoy na nagniningas. si Hesus sa tanang kawal. Et dixit eis: Qui crediderit e Kaya muling napakita baptizatus fuerit, salvus erit. si Hesus ay papanaw na quit vero non crediderit sa tanang Apostoles niya, condemnabitur. at nang huwag mabalisa ay inaliw na talaga. Nang kaya’y paniwalaan sa ano mang ipangaral Et reprobavit incredulitatem kayo ay aking bibigyan, eocrum, et duritian cordis, lubos na kapangyarihan quia ii qui viderant eum sa gawang kababalaghan. resurrexisse non crediderunt. Signa autem mea iis qui creride- Loob niya ay binuksan rint Haec sequentur: in nomine at ng maniwalang tunay mea ejicient Daemonia. ginawang kababalaghan, nitong Maestrong maalam Kung sumisilid sa tao 138 at umaali’y demonyo at kung mabasbasan ninyo, Ng maging sampung araw na at masabi ang ngalan ko mulang umakyat sa Gloria mangingilag na totoo. si Hesus na Poong Ama, ay nanaog kapagdaka Sari-saring wika naman yaong ikatlong Persona. inyo ring matututuhan di ninyo katatakutan, Doon sa pagkakatipon ang mga kapangyarihan at mga pag-oorasyon nang mga pinunong bayan. ng tanang mga Apostol, sa ulo nila’y pumatong Serpentes tollent, at si titig-isang dilang apoy. mortiferum quid biberinit, non eis nocebit. Super aegros Na nagmula sa Langit manus impotent et habebunt. na hindi naman mainit ito ang grasiang bihis, Sa inyo ma’y ipainom nang Espiritu ng marikit ang mabisang mga lason sa doroong Apostoles. di makaano yaon, ako ang siyang tutulong saan man kayo dumuon.

Pagpanaog ng Diyos Espiritu Santo sa mga Apostoles Silang lahat ay binigyan niyong grasiang lubhang mahal Ang mabibisang kamandag may hangin naming nagdaan ang ulupong man at ahas lakas na di ano lamang sa inyo’y hindi tatalab, na nakaaliw sa tanan. sa mga hirap na lahat at kayo ay maliligtas. Doon ngani tumanggap na loob nila ay sumigla Ano mang inyong hilahil nangawala nag pangamba at sakuna nang panimdim nahalinhan kapagdaka tatawag kayo sa akin, ng tuwa’t pagkaligaya. kayo’y aking aampunin sa pangambang sasapitin. Sari-saring mga wika natutuhan nilang pawa Nang umakyat na sa Langit sa malaking pagkatuwa ang Poong kaibig-ibig nanaw na nga alipala nagpupuring walang patid, at mangangaral sa madla. ang Birheng Inang marikit sampung mga Apostoles. Tanghaling tapat ang araw nangaglibot sa daan Doon nga sa Senakulo lahat ay inaralan nagpisan ang disipulo di nila kinatakutan nang Poong si Hesukristo ang mga pinunong bayan. na naghihinta’y saklolo niyong Personang ikatlo. Yaon anilang si Hesus na ipinako sa Krus Araw, gabi, walang tahan totoong Anak ng Diyos nananalanging mataman kaya kaming disipulos doon nila hinihintay, sa kaniya’y sumununod. ang grasia’t kabagsikan ng Diyos sa kalangitan. Ano pa’t ang buong bayan, 139 mga nasyong bagay-bagay, Doon na nga pinunuan naroot nagkakapisan ang pangangaral sa tanan pawang nalalaganapan linibot ang buong bayan, ng kanilang pangangaral. ang Sangmundoo’y kinalatan nang Apostoles na tanan. Balang taong makakita para-parang nagtataka Ano pa’t nagkatotoo nguni’t bukod at kaiba, yaong winika ni Kristo hindi sumampalataya na ang mga disipulo, buong hudyong lahat na. magpapahayag sa mundo ng kaniyang Ebanghelio. Palibhasa’y matitigas loob nilang di maagnas Ang pagkamatay at pag-akyat sa batong buhay ang katulad Langit ni Ginoong Santa Maria ang parating hinahangad ay gumawa ng di dapat. Nang maghiwa-hiwalay na Apostoles na lahat na Agad nilang inupatan ang Birheng Santa Maria, ang mga tao sa bayan sa Herusalem tumira na huwag paniwalaan, mangangaral na talaga. yaong mga pangangaral nang Apostoles na tanan. At ang gawa araw-araw ay ang parating dumalaw Ang isang idinugtong pa sa mga daa’t lansangan, niyong mga palamara na totoong nilakaran sa lahat ipinagbadya, ng Anak niyang pumanaw. ang Apostoles anila’y nalalangong para-para. Ano pa at walang likat ang pagdalaw at paghanap sa iniwang mga bakas, Kaya nga’t lubhang matalas mga lansangang nilakad dila nilang nangungusap ng kaniyang sintang Anak. bago’y mga imbi’t duwag, walang puri’t taong hamak mga loob na halaghag.

Marami at makapal nga ang kanilang upasala Siya’y may kaibigan mga wikang gawa-gawa, dalawang babaing mahal magdaraya palibhasa tuwi na’y sinasamahan, lupit ng walang kamukha. sa pagparoo’t pagdalaw niyong mga santong lugar. Mayroon ding nahibuan na mga tao sa bayan Ano pa nga si Maria nguni at lalong makapal walang ginagawang iba ang naniwalang matibay kundi tumawag tuwi na, sa mga mahal na aral. paampon at pakalara sa bugtong na Anak niya. Yaon ang siyang mula na ng pag-aral sa lahat na Mana nga’y isang araw pawang nangagpenitensia itong Inang namamanglaw at totoong nangagtika nanalangin kapagkuwan, sa kanilang gawang sala. at dumating siyang tunay sa Anak niyang marangal. 140

ito ang pabilin niya: Ito ang ipinagbadya oh Anak kong sinisinta Bukas ay di maliliban buhay niyaring kaluluwa, ikaw ay parirituhan kailang oras pa baga ng Anak mong minamahal, tayo’y muling magkikita? iyaakyat ka pong tunay sa maluwalhating bayan. Kailan mo matitingnan iyang mukha mong malinaw Ako po nama’y kasama na pinanganganinuhan bukas kung parituhan ka ng tao sa Sangtinakpan kaya ngayo’y matuwa na, dito sa lupang ibabaw. ang Poong ko at magsaya at ito’y walang pagsala. Aling panahon at oras muli tayong maghaharap Ang sagot ng Inang Birhen Ina mong lipos ng hirap, ay aba mahal na Anghel ay walang daang lumuwag kung gayon ang iyong turing bunso kundi ka kaharap? hayo na’t iyong sabihin itong lahat kong habilin. Anak ko’y magdalita ka na ako’y inyong kunin na Sabihin mo’t ipahayag at ng kita ay makita, sa Diyos ko’t aking Anak sa bayan mong maligaya paparituhing humarap, na maluwalhating Gloria. ang Apostoles na lahat na kasama kong alagad. Di ko mabata munti man ang kita’y hindi matingnan At bago ako mamatay malaki ang aking lumbay sila’y aking matitingnan kaya bunso ko at buhay at ako ay paalam, ako’y huwag pabayaan. tuloy makikipanayam ng madla’t maraming bagay. Mabalino ka’t mahabag ng pagdaing ko’t pagtawag Nagpaalam at nanaw na yamang kita’y siyang Anak, ang Anghel na sugo baga tingni ang Inang may hirap ito namang si Maria, lumuluha’t umiiyak. papupuri’y walang hangga sa Diyos na Poong Ama. Bunso ko’y iyong kuha yaring aking kaluluwa Ang Apostoles na tanan, yamang mahabang araw na, dumating ding di naliban, na hindi ka nakikita kahima’t malayong bayan, tuwa ko kung kaharap ka. sa Senakulo’y nagpisan sa Diyos na kalooban.

Marami pa at makapal At ang ibang mga tao ang daing ng Inang Mahal na kaibiga’t katoto ay nanaog na kapagkuwan, nitong Birheng masaklolo, isang Anghel na marangal nagsidalaw nagsidalo siya ay pinangusapan. sa tahanang Senakulo.

Anang Anghel na maganda aba Ginoong Maria Ang Birhen’y nagugulaylay ako po’y sugong talaga, sa katre niyang hihigan ng Anak mong sinisinta doo’y pinangangaralan, 141 ang Apostoles na tanan mapagturo sa lahat na tungkol sa pagsusunuran. ng sukat ikaginhawa.

At doon ipinangusap sa doroong humaharap, Sino pa ang daraingan yaong wikang masasarap, ng aming ngang kaabaan! na sukat kamtan ng lahat at sinong magtatangkakal at ikaaliw sa hirap. niyaring aming pagkabuhay sa dagat ng kapaitan? Aniya’y ako’y patay man totoo rin akong buhay Pait na walang kapara kayo’y di malilimutan, ng aming pangungulila iaadya’t tutulungan anong ikagiginhawa sa pangambang ano pa man. puso nami’t kaluluwa kung ikaw ay di makita. Ako ang magkakalara at magtatanggol tuwi na Inang mahal di man dapat sa inyo irog ko’t sinta, ngayon ay nagsisitawag na sumunod tumalima ang mga imbing alagad sa aking tanang anyaya. at sa aming paghihirap mata mo po ay ilingap. Dito na nga kapagkuwan sila ay binendesionan Kami’y iyong idalangin kaluluwa’y biglang nanaw, kay Hesus Anak mong giliw parang natutulog lamang ipagtanggol na magaling, ang Birheng Inang namatay. kaluluwa’t buhay namin sa pangambang sasapitin. Ang bunso ring Anak niya ang dumapit at kumuha Yamang nariyan ka na ng kaniyang kaluluwa, sa maluwahating Gloria madlang Anghel ang kasama natutuwa’t nagsasaya, at iniakyat sa Gloria. kami pong nangungulila silayan ng iyong mata. Ang Apostoles na lahat nanduroon humaharap Madla pa’t di maisip at sampung ibang alagad, ang kanilang pananangis nagsitangis at umiyak halos mawalat ang dibdib, lumbay na walang katulad. sa malaking pagkahapis niyong mga Apostoles. Ang Poong Birhen Maria katamisang walang hangga Aling katigas-tigasan Ina ng Divina Grasia pusong matigas sa bakal sino ang magkakalara doon ay hindi matunaw as aming nangungulila? kung makita at matingnan yaong mahal na larawan? Sinong ating daraingan dito at sasanggunian Mukha ay nagliliwanag ng sakunang dumaraan niyong katawang mapalad at sinong magtatangkakal bango’y humahalimuyak, kundi ikaw Birheng mahal? dikit ay ganap na ganap niyong Ina ng Mesias. Ika nga po’t dili iba ang Stella Matutina Ang Sanglangitang Angeles mapagtanggol mapag-adya nagpupuri’t umaaawit 142 tuwang walang kahulilip yaong marikit na hukay ligayang hindi maisip isinilid kapagkuwan nino mang pantas na bait. at saka nila tinakpan niyaong batong nalalaan. Marami namang may sakit doon ay nangagsilapit Ano’y ng mailibing na na pawang nangagsitangis, yaong bangkay ni Maria hirap nila ay binihis nangasiuwi na sila, nang tuwang di maisip. ang iba’y nangagsitira sa libingang mahal niya.

Halos buong sangbayanan Doon sila nanambitan naparoo’t nagsidalaw ng tantong kalumbay-lumbay na nagsisikip ang bahay, at hindi ibig panawan, marami pa at makapal lisanin sumandali man ang taong nasa lansangan. ang sa Birheng Inang bangkay.

Sa malagyan na ng sapot ang Birhe’y ipinanaog Sila nama’y nakarinig isa’t isa’y dumudulog, niyong sari-saring boses yaong mga disipulos kaaliw-aliw ang tinig, pawang may lumbay sa loob. ng tanang mga Apostoles pagsasayang walang patid. Agad na nilang pinasan yaong mahal na katawan Ang Poong Birhen Maria na marami nama’t makapal pinutungan ng korona ng ang taong nangagsiilaw Santisima Trinidad hanggang dumating sa hukay. At doon din sa baunan Sukat namang ipagtaka ay may amoy na sumingaw natin at ikabalisa bangomg hindi ano lamang himalang kaaya-aya nakapawi’t nakaparam nang Diyos na Poong Ama ng kanilang kalumbayan. nang ilibing si Maria. Pinagtanto’t binilang na Bagama’t hindi mabilang nang marurunong magbadya ang kanilang itinanglaw at ng mga Apostoles pa, nguni’t kahit isa man, taon at edad ni Maria doon ay walang namatay ay pitongpu’t dalawa. sa hanging lubhang masasal. Ng maganap na ang bilang Doon sa isang aldea at mahustong tatlong araw ng Hetsemaning laguerta ang sa Birheng pagkamatay, ay may handang hukay sila sumulid na sa katawan pagbabaunang talaga kaluluwa niyang mahal. sa bangkay ng Birheng Ina. Siya ngang pagkabuhay na Ay ano nga’y ng dumating nang Birheng Santa Maria doon sa mahal na libing ang katawa’t kaluluwa, inilagay na ang Birhen, ay iniakyat sa Gloria lumbay na walang kahambing nang Apostoles na lahat na. nang taong nagsisitingin. At kanilang iniharap Kanila nang pinagyaman ang Birheng Inang mapalad 143 katuwaa’y dili hamak pagpupuri’y walang likat Kapagdaka ay nangusap nang Santisima Trinidad. doon nga at isinulat nang Santisima Trinidad, Halos di magkarinigan ang madlang puring gawad pagpuri’t pag-aawitan sa Birhen Inang mapalad. pagsasaya’t pagdiriwang buong korong Anghelikal Ang bati ng Diyos Ama doon sa Langit na bayan. aba Anak kong maganda na napuspos nang grasia, Sinalubong na nga siya sumunod at tumalima, nang ikalawang Persona sa mga hiling ko’t pita. niyakap kapagkaraka, madlang puri’y sabihin pa Ang puri ng Diyos Anak ni Hesus sa Birheng Ina. aba Ina kong mapalad bukod sa babaing lahat, Doon nga sa karurukan kasama-sama sa hirap nang langit na kataasan ng pagsakop ko sa lahat. ay may talagang luklukan, inihanda’t inilaan Yaong ikatlong Persona ng Diyos na Poong mahal. ay ang bati kay Maria aba mahal kong Esposa, na iniirog ko tuwi na linis na walang kapara.

Laan ito at talaga Sumagot at nagsisabad na uupan nga ni Maria yaong tanang Herarkias ano’y nang dumating na, tuwa’y dili hamak-hamak pinaluklok kapagdaka aba Sagradong marilag sa tronong kaaya-aya. ng Santisima Trinidad.

Doon nga pinaramtan nang lubos na katuwaan Ay ano’y ng maganap na na pinalalo sa araw, puring bagay kay Maria ay yaong planetang buwan habilin ang pagsasaya, kaniyang tinutungtungan. tuwang walang makapara ng sanglangitang lahat na. Ang ipinutong sa Birhen labing-dalawang bituin Aling matalas na isip dikit na walang kahambing doon ang hindi matulig liwanag ay nagniningning sinong makapagsusulit aling mata ang titingin? ng katuwaang nasapit niyong mga Serapines. Gayon ang sabi at badya ni San Huan Ebanghelista Di nga sukat maakala sa Apokalipsis niya at di masayod ng dila halimbawa’t pagkakita ang gayong pagkakatuwa nang putungan si Maria. walang makahalimbawa dito sa balat ng lupa. Ay ano’y ng maparamtan ang Birhen ay maputungan Nguni’t kaya natalastas nang bituing makikinang ng mga tao’t nahayag sabihin ang katuwaan yaong mahal na pag-akyat ng buong Sangkalangitan. Asunsion bagang mapalad 144 niyong Ina nang Mesias. ang libing ng Birheng Ina ibig humalik sa paa. Yaong Apostol na mahal na si Tomas ang pangalan Binuhat na kapagkuwan bukod ngani siya lamang, ang batong nakararagan ang di nakakitang tunay doon na niya tiningnan ng sa Birheng pagkamatay. na wala na nga sa hukay ang sa Birheng Inang bangkay. Ito naman ay talaga nang Diyos na Poong Ama Doon na niya nakita ng matanto at Makita sapot ng Birheng Maria at mahayag sa lahat na agad naniwala siya, ang Asunsion ni Maria. na umakyat na sa Gloria. ang katawang maligaya. Nang si Tomas ay dumating sa bayan ng Herusalem Nang matanto at mabatid hindi nakita ang Birhen, ni Tomas na nahahapis sapagkat nga nalilibing na umakyat na ang dibdib ang katawang maluningning. at tumingala sa Langit ito ang ipinagsulit: Sabihin ang hapis sindak nang Apostol na si Tomas Salamat na walang hangga luha’y baha ang katulad, Poon ko’t mahal na Ina kulang ang mawalat akong Apostol na mura, ang dibdib sa paghihirap. lubos ngayong umaasa sa iyong miserikordia. Ay aniya Birheng mahal laki niyang kamurahan Kami’y iyong kaawaan at hindi ka na dinatnan, dito sa hamak na bayan ang pag-alis mo’t pagpanaw at ang aming pangangaral, dito sa hamak na bayan. sundin naming walang liban ng tanang makasalanan. Buhay ko’y anhin ko pa kung sa iyo’y mangulila Ang binhing sadyang talaga mahanga ay mamatay na, ng aming mga doktrina at ng kita nga’y makita magnanaw nawa’t mamunga sa maluwalhating Gloria. sa puso at kaluluwa nang tanang anak ni Eba.

Sa gayong mga pagtangis Nang ito’y maipagsaysay ni Tomas na nahahapis agad naghiwa-hiwalay at ang mga Apostoles, ang Apostoles na tanan inaliw siyang masakit nangagsiuwing di naliban ng ganitong pagsusulit. sa kani-kanilang bayan.

Nguni’t di rin tumiwasay puso niyang nalulumbay Tuloy ipinahayag pa di maidlip gabi’t araw, ng Diyos sa Santa Iglesia sa laking kapighatian ikatuwa’t ipagsaya di makakain munti man. yaong pag-akyat sa Gloria, nang Birheng Santa Maria. Dumating kapagkaraka kay San Pedrong puno nila Kaya nga’t ang katampatan na pinabuksan talaga ang tao’y gumaya naman 145 nang tayo ay kaawaan Yamang tayo ay binigyan magpuri ng makayanan ng Diyos ng munting lugar sa Inang Birheng maalam. pinautang pa ng buhay, tanang ating kasalanan A R A L pagsisiha’t ikumpisal.

Oh taong nakalilimot Tayo ay magsamantala aniniig sa pagtulog magsisi ng ating sala magbalikwas ka’t kumilos dagdagan ang penitensia at isipin mong tibobos nang tayo ay makasama ang madlang awa ng Diyos. sa Langit ng Birheng Ina.

Iwan na ang madlang sala Yamang di natin malaman at kataksilan tuwina yaong oras kung kailan paampon ka’t pakalara pagdating ng kamatayan tumawag ng bung sinta ay itangis gabi’t araw sa Birheng Santa Maria. lahat nating kasalanan.

At kaya nakyat sa Langit Nang parona’t dalawin ng itong Reynang Emperatris Emperatris Elena ang pinagbaunan tayong hamak sa bulisik ng Krus at mga pako ng ating kakalingaing masakit Panginoong Hesukristo sa tanang mga panganib. Kaya ang lalong magaling Siya ang tunay na Ina dito naman ay isipin batis ng miserikordia ang madlang awa sa atin, tumutulong nag-aadya, misteriong mga habilin kung tumawag kapagdaka ng Diyos na Poon natin. sino mang taong may sala. Na yaong Sakro-Madero Siya ring Haring totoo na kinamatayan ni Kristo ang Arka ng Testamento dahil sa sala nang tao at Hudit na mananalo, dapat mahaling totoo na pumugot niyong ulo ng tanang mga Kristiano. ni Olipernes na lilo. Yaong banderang pangwagi Inang kalinis-linisan marikit na estandarte di nagkamit kasalanann kinatatakutang dati, siya ang ating daingan, at kusang dumuruhagi ang tawagin gabi’t araw sa demonyong umaali. nang tayo’y kaawaan. Ay ano’y sa kalupitan Maawai’t masaklolo ng mga hudyong hunghang sa sino ma’t aling tao kanilang kaugalian siya’y batis na totoo, magdaya’t gumawang lalang nanginginig yumuyuko sa sino mang parusahan. ang tanang sang-impeirno. Kung sakaling mamatay na Mistulang intersesora, at ililibing na nila ng tanang Anak ni Eba sa hukay ay isasama, kaya tayong na sa sala, ang kasangkapang lahat na magbalikwas magsisi na ipinatay sa may sala. at paampon sa kaniya. Ito ang siyang inasal 146 ng mga hudyong hunghang Nang siya nga ay dumating ibinaon nila naman, sa bayan nang Herusalem yaong mga kasangkapan pinaghanap niyang tambing ni Hesus sa pagkamatay. kahoy na walang kahambing pinagtubusan sa atin.

Kaya ginawang tibobos Nguni’t hindi nasumpungan ng malupit na hayop at kung saan inilagay anila’y nang di mabantog, ng mga hudyong hunghang naturang Anak nang Diyos at sa pagka’t ang baunan yaong pinatay sa Krus. kanilang pinatabunan.

At yaon naming naunan ng Mananakop sa tanan Ang naisipang maganda kanilang pinatabunan nang Emperatris Elena saka doon sa ibabaw ipinatapong lahat na, nagpatayo ng Simbahan. ang mga idolatria doon sa templong meskita. Ang pamagat nilang lubos yaong ang Templo ni Benus Iniwasak isinabog kahunghangan ngang tibobos yaong Simbahan ni Benus nang mga taksil na loob ipinatibag ang bundok, an alipin nang demonyos. ng lumalim ay sumipot mahal na libing ni Hesus. At magmula noon naman hindi mangyaring madalaw Sa siping din baunan ng sino mang bininyagan, ng Mananakop sa tanan doon ay may nagbabantay doon naman nasumpungan ng mga hudyo sukaban. yaong kamahal-mahalan Krus na kinamatayan. Sa awang di mamagkano nang Diyos na masaklolo Tatlong Krus ang nakuha ang mga lugar na ito, sampung rotulo’y kasama nabihag nga at tinalo nguni’t hindi mapagsiya, ng Haring si Konstantino. nang tao at makilala ang Krus ni Kristong Ama. Ano nga’y ng makamtan yaong mga Santong lugar Tatlong Krus kung pagmasdan tuwang hindi ano lamang, iisa ang kahabaan ni Konstantino ng minsan at gayon din nga sa kapal Emperador na binyagan. kaya hingi mapagbuhay ang kay Hesus na maalam. Saka si Santa Elena na kay Konstantinong ina Kaya nga ang minagaling sa Herusalem nagsadya, nitong Reynang masintahin at ibig niyang makita sinangguni niyang tambing, Krus na itinubosa sa sala. si San Makariong butihin Obispo sa Herusalem. Ang nasa’t pita ng loob nitong Reynang maalindog Ano pa’t ang minaganda ibig niyang mapanood, nang Obispo’t ni Elena ang mahal na Santa Krus doo’y may isang senyora, na sa ati’y isinakop. tantong naghihingalo na at papanaw ang hininga. 147

sa sakit ng taong madla. Isa-isang inilagay isiniping sa may damdam Kalahok din at kasama ang tatlong Krus na naturan ang Krus na ating sala sa dalawa’y walang tunay apat na pakong maganda, na nagbigay kagalingan. sa kamay sampung sa paa ni Hesus na Poong Ama. Nguni’t ang Krus ni Kristo na isinakop sa tao Tunay nga’t hindi pahayag ng siyang malapit kono, ng mga Santos Propetas nakagaling na totoo na yaong pako ay apat, sa naghihingalong tao. ang ibang bihasa’t pantas siyang nagsabi’t sumulat. Para-parang nangagtaka ang taong nangakakita Lalong nagpakasakit nito himalang walang kapara, ang Ina ni Konstantino nang Diyos na Poong Ama apat ang pakong totoo, doon sa abang senyora. na ipinako kay Kristo ng mga lilong hudyo.

At mayroong isang patay At sapagka’t ng makuha na ibabaon na lamang Krus ni Hesus na Ama isiniping nila naman, nang Emperatris Elena sa Krus ni Hesus na mahal mga pakong mahalaga ang patay agad nabuhay. di nasira’t di nag-iba.

Doon na nga nakilala napagsino ng lahat na Himalang sukat pagtakhan ang Krus na maligaya, sa mga pakong naturan na isinakop sa sala ay naano man lamang, nang ikalawang Persona. sa gayong kahabang araw na ibinaon sa hukay. Agad na ngang iginalang pinuri at niluhuran At ang mga pakong hayag pasasalamat na tunay di Dimas sampu ni Hestas nila sa Poong Maykapal ay kinalawang na lahat, dito sa tuwang kinamtan. kulang lamang ang maagnas na parang lupang matigas. Nagtalo at di nagkaisa loob ng mga bihasa Minahal nganing totoo na di mapagwari nila, nang Ina ni Konstantino na kung anong kahoy baga ang pako ni Hesukristo, yaong Krus na maganda. sampu ng Sakro-Madero na isinakop sa tao. Anang iba ay Olibo Palma anang ibang dokto Isa ngang pakong marilag Sipres ani San Macario, ang nasa bayang Karpentas ang ipinasiyang totoo na minamahal ng lahat yaon ang kahoy na Sedro. kung ipagpiesta’y ang tawag Clavo Santo ang pamagat. Kahoy na katuwa-tuwa ibinunga’y pawang awa Ang ikalawa sa bilang ang linamnam at ang bisa nitong pakong lubhang mahal nakapawi’t nakawala nasa Simbahan ng Milan, 148 si San Carlos ang naglagay sa paghanap at pagkita, nang paroon at dumalaw. ng kasangkapang lahat na na isinakop sa sala. Ikatlong pakong maganda isinangkap kapagdaka Atin naming pagpilitan nang Emperatris Elena, tanang gawa ng kabanalan sa marikit na deadema manalangin gabi’t araw, ng bugtong na anak niya. ng tayo’y huwag masinsay sa daan ng katuwiran. Ang wika ni San Ambrosio pakong ikaapat ni Kristo Pagtulog tayo’y dumaing ipinatapong totoo, sa mahal na Inang Birhen ng Ina ni Konstantino yamang siya’y maawain, sa dagat ng Adriatiko nang tayo’y ipanalangin sa Diyos na Poon natin. Dahil sa bagyong sumasal halos ang baya’y matunaw Panalangin ng taong Kristiano kaya itinapon naman, Kay Ginoong Sta. Maria yaong pakong lubhang mahal at ng siyang magpahumpay. Oh Mariang masaklolo Ina nang Divino Berbo Ang wika ng ilang doktos ngayon po’y pakinggan mo, sa pakong yaon ni Hesus itong pagtawag sa iyo ng maitapong matapos, naming salaring tao. sa tubig ay di lumubog himala nang Poong Diyos. Alang-alang Inang mahal sa iyong kapighatian At ito ring pakong mahal ng makita mo’t matingnan, ang sa dagat binitiwan ang mahal na pagkamatay ang nasa Paris na bayan, ni Hesus Anak mong tunay. sa Templong lubhang mainam ni San Dionisiong banal. Kami’y iyong idalangin kay Hesus Anak mong giliw nang kaniyang patawarin, At yaong pakong maganda ang sala at gawang linsil nasasangkap sa deadema na mga nagawa naming. ni Konstantino ng una yaon din at hindi iba ang nasa Templo ng Roma.

Kaya nga’t ang katampatan sa sino mang bininyagan Kapag ikaw Inang hirang purihi’t pasalamatan, Birheng kalinis-linisan ang Diyos na Poong mahal ang humingi ng ano man, nitong awa niyang tanan. hindi ka pagkakaitan ni Hesus Anak mong mahal. Tayo ngayo’y dumalangin at tumawag tayong tambing Kaya pa, Birheng marilag sa Diyos na maawain, Inang walang makatulad at ng tayo ay ampunin magdalita ka’t mahabag, sa ano mang hirap natin. ipagtanggol kaming lahat sa mga dalita’t hirap. Tayo naman ay pumara sa gawa ni Santa Elena Sa Diyos Amang mahal 149 idalangin kami’t bigyan Nang kay Moises ay iabot nang pagsisising matibay ang sampung utos na Diyos tanang aming kasalanan madlang kakila-kilabot, at magandang kamatayan. ang tunay na napanood doon sa Sinay na bundok. At sa oras ng pagdating niyong kamatayan namin Dilim na kapanglaw-panglaw kami po’y inyong dalawin, kidlat ay di magpatantan saklolohan at aliwin kulog ay gayon din naman, sa hirap na titiisin. na anaki’y magugunaw ang buong sangkabundukan. Yayaman ikaw nga lamang Birheng kalinis-linisan Yaon ay kaya pakita ang di nahawa munti man, nang Diyos sa taong sala ng salang mana kay Adan ng matanto ng lahat na nitong buong Sangtinakpan. na dapat magsitalima ang tao sa utos niya. At ang aming kaluluwa kung kami’y mamatay na Kung doon sa pag-aabot ay kunin mo’t ipagsama, kay Moises niyong utos at ng kami’y guminhawa gayon nang katakut-takot sa maluwalhating Gloria. na ipinakita nang Diyos doon sa Sinay na bundok. Ang paghuhukom ng ating Panginoong Hesukristo sa Di lalong kagitla-gitla Sanglibutang tao. kung muling manaog siya at tayo’y huhukuman na, Ang winika ni San Mateo saka hihingan nang kuenta sa kanyang Ebanghelio ang tao kung tumalima. walang pagsalang totoo, aniya’y si Hesukristo Doon nga ipatatanghal muling mananaog dito. sa buong sangsinukuban ang buong kapangyarihan Kaniya ngang huhukuman at ganap na kabagsikan ang buong Sangkatauhan ng Diyos Poong Maykapal. nguni’t hindi malalaman, nino mang banal na banal Hindi na mababang loob kung aling oras at araw. ang ipakikita ni Hesus para nang unang manaog, Subali’t hindi sasala niyong ipako sa Krus itong pagparito niya nang mga lilong hudyos. niyong pa mang unang-una, kaniyang ipinagbadya Kundi matang nanglilisik sa mga Santos Propeta. at mukhang puno ng galit saka ang hawak at bitbit, nitong Diyos na mabagsik espadang namimilansik.

Kaya nga at itinitik Araw na ibig matupad sa buong Salmos ni David ni Hesus Haring mataas itong araw kung sumapit pagbawi sa mga sukab, pawang magugulong pilit galit niyang nag-aalab ang lupa sampu ng Langit. laong panahong iningat.

150

Ano pa’t doo’y wala na Katakut-takot ang kidlat munti mang miserikordia kulog ay lubhang malakas at ang pananangan niya, lintik ay mananambulat, ang paghuhukom sa lahat na ang bundok at mga gubat ng kaniyang pagkahustisya. para-parang mag-aalab.

At kung dumating na naman ang panahong takdang araw Magugulong di kawasa sa Langit at kalupaan ang mga tao sa lupa sa hangin at karagatan ang lahat ay mamumutla may mga tandang lilitaw. di mabibigkas ng dila at mangawawalang diwa. Ang mga kometang ito ay makikitang totoo Di na mangagkakatuto kung matatapos ang mundo, bata’t matanda sa mundo ano pa’t ang madlang tao ano pa nga’t gulong-gulo para-parang magugulo. at kapuwa rin Kristiano mangagbabakang totoo. At ang araw na masinag ay magdidilim na agad Nguni at ito’y hindi pa at ang sangmaliwanag na sukat ikabalisa mamumulang dili hamak ang lalong kagitla-gitla, dugo ang siyang katulad. na mundo’y kung sumipot na yaong taong palamara. At ang bituing lahat na tala at madlang planeta Yaong sukaban at lilo ay kukulimlim pagdaka magdarayang walang tuto tuloy namang mag-iiba kalupit-lupit na tao, sa dating tahanan nila. kampon ng mga demonyo ang pangala’y Anti Kristo. Anaki’y mangahuhulog sa lupa ang tanang astros Ang wika ng mga paham tantong kakila-kilabot na nagsabi at nagsaysay ang maiilap na hayop ay yaong tribi ni Dan, sa baya’y magsisipasok. siya raw panggagalingan nitong lilo at kaaway. Pawang mangagsisiungal ng tantong kalumbay-lumbay Halay na di mamagkano at ito’y pakitang tunay, ng dugo’t pagiging-tao sa magiging kasiraan ipaglilihi ang lilo, ng kanilang pagkabuhay. sa kasalanang insesto na galing sa sakrilehio. Sa dagat magsisibangon matataas na daluyong Kung ito’y ipagbuntis na kaigtla-gitla ang ugong, ng kulang palad na ina ang lupa’y malilinggatong ay parating magigikla, halos tabunan ng alon. at madla ang makikita na katatakutan niya. Sa hangi’y mapapakinggan ang malaking kaingayan Parating gugulat-gulat ay parating magigikla, yaong inang kulang palad ang katulad at kabagay at alapaap ng alapaap, ehersitong nag-aaway. at kaya gayon ang sindak 151 demonyo nga ang lalabas. ng dusang makamamatay para ng martir na tunay. Ito ang siyang nakita ni San Huan na nagbadya At ang mga masunurin sa Apokalipsis niya, sa gawang hindi magaling ng panahong una-una kaniyang pagpapalain, hayop na walang kapara. ng tumalikod na tambing sa Diyos na Poon natin. Lalo sa hayop na tanan na kaniyang napagmasdan Tatlong taon itong hayop katakut-takot matingnan, na tutulungan ng Diyos pito ulo’t sampung sungay umaral ng liko’t buktot, iisa naman ang katawan. at saka naman sisipot si Elias at si Enok.

Doon nahahalimbawa Itong dalawang Propeta kapangyarihang dakila mangangaral sa lahat na nitong malupit na diwa, ng hindi mapalamara, ng siyang ipaniwala ng katawa’t kaluluwa ng imbing tao sa lupa. ng tanang anak ni Eba.

Gayon ang sabi’t pahayag ng mga Santos Propetas Kung matanto’t maalaman kaya naman isinulat, ng Anti Kristong bulaan nang mga Ebanghelistas yaong mga pangangaral, sa Ebanghelyong marilag. ipararakip pagkuwan at agad papupugutan. Ito’y pagkakalooban nang Diyos at kapasyahan At saka ang gagawin pa gumawa ng kababalaghan, nitong lilo’t palamara at kaniyang makakamtan kaniyang ipakukuha, ang yaman sa karagatan. at ihahayag sa plaza ang bangkay nitong dalawa. Ang mga pagmimilagro tutulungan ng demonyo At ng doon matalastas siya ay magkakabayo, ng taong nagtitimpalak ano pa’t sa buong mundo na liko at pawang linsad maghahari itong lilo. ang pangangaral sa lahat ni Enok at ni Elias. Ang kaniyang mga aral masasama’t di katuwiran Saan di kung mapanood madlang ugali’y mahalay, makita yao’t matalos ipagbabantog sa tanan ng taong mahinang loob, siya’y ang Kristianong tunay. puso nilang marurupok ay agad malalamuyot. Ang lahat niyang kasama mamamansag na Propeta Maniniwalang totoo hihibuan ang lahat na sa aral ng Anti Kristo nang magsisampalataya lalo na kung magmilagro sa lihis na aral niya. may sakit patay na tao ay bubuhaying totoo. Ang sino mang sumalansang at sa kaniya’y sumuway Gayon ang sabi at wika tambing na parurusahan, ni Hesus Haring dakila 152 kaikailan ma’y wala natin at kapalaluan taong lumitaw sa lupa dahilan sa kayamanan, na para nitong kasama. ay ang ibang mga hunghang di mag-iiba nang asal. Santong Diyos na mataas poot mo po’y paglubag Lalo na nga kung ang tao sa aming iyong obehas, ay mahirap nang totoo at iyong mga alagad ang loob niyang magbago na pawang natitiwalag. ay magumon na sa bisyo ang wika nga ni San Pablo. Sino ang makatataya ng iyong pagka-Hustisia Halos hindi matahimik ito nga ang siyang dusa, sandali ma’y di maidlip ng mga taong lahat na sa puso’y hindi mapaknit sa madlang pagkakasala. tuwi na’y lumiligalig kapalaluang umaakit. Bagaman at ipapatay ng dalawang mga banal Kung maganap na ang araw kung maging apat na araw tadhana nang Maykapal ay mag-uling mabubuhay kapagdaka’y bibitiwan, sa Diyos na kalooban. ang poot at kagalitan at parusang ibibigay. Mananaog naman dito ang isang Anghel ni Kristo Kukulog nama’t lilintik pupuksa sa mga lilo, kidlat na makatutulig, at pupugutang totoo, ang hangi’t bagyong mahilis hari nilang Anti Kristo. at uugong na masakit yaong elementong tubig.

Ito’y siyang sinasaysay Ang lupa’y malilinggatong sa sulat napapalaman walang tahan ng paglindol si San Miguel na matapang, ang kahoy at mga ibon, Prinsipe sa kalangitan tatangis at hahagulgol ang pupugot sa bulaan. sindak sa gayong panahon.

At kung baga mamatay na ang taksil at palamara Magmumula nga sa Langit saan di nga mag-iiba, ulan, apoy na masakit ang nagsisampalataya sa lupa’y halos tumakip sa lihis na aral niya. susunog magpapasakit sa mga taong bulisik. Nguni’t pahihintulutan ng Diyos ang katauhan Kung maubos na mapuksa ang mundo’y bago matunaw, ginto at yaman sa lupa ay hihinting makaraan ang apoy nama’y bababa, ang apatnapung araw. susunugin alipala tao at hayop na madla. Ito kaya’y pahintulot sa atin nang Poong Diyos Ang tore’t mga palasio ay ng magsising tibobos, bahay sadyang edipisyo tayo at mag-ibang loob mga kalakhan sa mundo sa gawang liko at buktot. walang pagsalang totoo magiging uling at abo. Sa malaking kataksilan 153

Lahat nating minamahal dito sa lupang ibabaw Kung mabuhay na ang lahat na sa hangi’y di pahipan kay Adang mga Inanak, kung dumating na ang araw sa Balye rin ni Hosapat, para-parang matutunaw. magpipisang walang liwag gayon ang sabi’t pahayag. Ano pa’t walang titira tao yaman at balana Doo’y wala ng matanda mawawalang para-para at wala rin namang bata lalong sukat ipangamba edad tatlong po’t tatlo nga kung anong daratning hangga. ang taon ng taong madla nang nabubuhay sa lupa. At sa Balye ni Hosapat hihipan yaong pakapak Doon sa pagkakapisan na ipupukaw sa lahat nang mga lilo’t banal ang Anghel ay matatawag pagbubukdin-bukdin naman, ito ang ipangungusap. sapagka’t aalingasaw baho nang makasalanan. Bangon kayo mga patay nagsidulog kayong tunay Ang katawang mapapalad sa mataas na hukuman, nang mga banal na lahat niyong Sumakop sa tanan, ang bango’y hahalimuyak, Haring makapangyarihan. ang mukha’t magliliwanag lalo sa araw ng ningas. Ang kalakasan ng boses lalo sa kulog at lintik Ano nga’y kung mabukod na sa lupa’t sampung sa Langit, ang banal sa taong sala sa impierno’t sandaigdig mananaog kapagdaka, ang tawag ay maririnig. si Hesus na Poong Ama madlang Anghel ang kasama. Ay ano’y kung mailagda ng Anghel ang gayong wika Kasama ring mananaog magbangon alipala, ang lahat ng mga Santos ang lahat ng taong madla at siyang saksing tibobos, na nangamatay sa lupa. niyong biyaya ni Hesus sa taong taksil na loob. At kahit mangawalat man buto natin sa katawan Doon naman ay kasama mag-uuling magkapisan, ang Birhen Santa Maria anupa’t di magkukulang lalong saksing nakakita ng ano mang kasangkapan. nang pagsakop at pagkalara ni Hesus sa taong sala.

Ang lahat ng kaluluwa Ano pa’t itong Mesias papasok kapagkaraka ay nagigitna sa lahat sa kata-katawan nila, kasiping ang Inang liyag magpipisa’t magsasama tumutuntong yumayakap sa tuwa o pagdurusa. sa maputing alapaap.

Doon na magsusumpaan ang kaluluwa’t katawan At doon sa pagpanaog nguni’t yaong mga banal ay nangunguna ang Krus ng mga makasalan, estandarteng itinubos magpupuring walang humpay. ipinagwagi ni Hesus 154 sa malupit na demonyos. doon ang hindi manglumo?

Yaong Krus kung matingnan nang taong makasalanan Doon na nga mabubuksan agad pangingilabutan, ang libro nang kabanalan sa dili pakikinabang gayon din ang kasamaan, bungang kasarap-sarapan. pawang mangagpapaluwal lihim na ating inasal. Nguni’t kaliga-ligaya ikatutuwang makita Ang gawa ng taong lahat niyong banal na lahat na, lihim na di nahahayag tunay na nagpenitensia pawang mangasisiwalat, at tinangisan ang sala. na anaki’y nalilimbag na noo’y nangasusulat. At kung dumating na naman itong hukom na matapang Kahima’t makasalanan sa balyeng paghuhukuman lubhang kahalay-halayan mauupo kapagkuwan ng dito’y nangabubuhay, sa mahal niyang luklukan. kung mangagsising matibay doo’y mangagsisikinang. Ang kasiping naman niya isang trono ang handa na Ano pa’t uusisain luluklukan ni Maria, doon at sasaliksikin doo’y di na abogada ang lahat ng gawa natin, ang lagay ng Birhen Ina. mga wika at panimdim kahit hayag man at lihim. Kundi bagkus nganing saksi aayop at duruhagi Kung mausisa na naman sa mga taong tumanggi lahat nating kagagawan sa aral niya at sabi alipala’y hahatulan, at nasa niyang mabuti. ng mga Santos at banal ito ang siyang tuturan. Doon din naman sa kanan ni Hesus ay kaagapay Venti, Benedicti Patris mei, labing-dalawang luklukan, Et percipite regnum na talagang lilikmuan, caelorum. ng Apostoles na tanan. Halina mga katoto Ay yaong labing-dalawang na pinagpalang totoo mga Apostoles niya ng Diyos Haring Ama ko ay siayng lalung-lalo pa at ngayo’y kamtan ninyo doon ay magpapasiya ang tuwa sa Paraiso. ng marahas na parusa. Halina at inyong kamtan Ano pa’t ang tanang banal ang Langit na kataasan ay kanilang kinakanan luwalhating inilaan, ang lilo’t makasalanan ng Ama kong lubhang mahal sa taga impiernong bayan sa mga Santos at banal. sa kaliwa mapipisan. At kung ito ay mawika Kasama’t hahalubilo ni Hesus sa taong madla ang madlang mga demonyo na kaniyang pinagpala, Santong Diyos ano ito! ay lilingon namang bigla sino kaya’t aling tao sa tanang na sa kaliwa. 155

Galit na walang kapara Laking tuwa at ligaya ang mukha ay namumula nang katawa’t kaluluwa nakatatakot makita, magpupuri’t magsasaya ang dalawang mata niya doo’y matatamo nila parang mabisang sentelya. luwalhating walang hangga.

Santong Diyos ikaw nga ang tantong banal na lubha sa magaling mapagpala, Pagdaka’y ibubulalas mapagbawi’t mabagsik nga parusang kasindak-sindak, sa taong lilo’t masama. sa harap ng taong lahat ni Hesus Haring mataas A R A L ito ang ipinangungusap:

Ite maledicti in ignem aeternum. Oh mga Kristianong tanan na mapagbantog na aral Mangagsilayo na kayo mag-isp ka na’t magnilay, sa akin sukaba’t lilo loob nating salawahan tampalasang mga tao sa gawang di katuwiran. at masuwaying totoo malupit na walang tuto. Talikdan na ngang totoo ang mga banal sa mundo Hayo na’t inyong kamtan tumulad kay Hesukristo, apoy sa impiernong bayan nang tayo’y huwag mabuyo sa inyo’t sa diablong tanan, sa aral ng mga lilo. inihanda’t inilaan na magparating man saan. Ang ating mga katawan di sasala’t mamamatay Sa laki ng dalang poot gayon din ang dilang bagay, ng pangungusap ni Hesus ginto’t pilak kayamanan ang madagundong na tunog, ang lahat ay matutunaw. tantong kakila-kilabot yaong boses na mataos. Ano at di pa magbawa mga gawa mong lahat na? Mabubuka alipala bakit di ka mabalisa, ang tinutuntungang lupa loob na napalamara lalamunin yaong madla, sa gawang pagkakasala? tao’t diablong masasama mga malulupit na diwa. Ano at di pa malumbay tayo at di kilabutan Doo’y mangagkakagatan kung ang lalong mga banal sila’t mangaghihilahan nanginginig ang katawan ang madlang pagsusumpaan, kung ito’y magunam-gunam? ang hirap at kasakitan walang katapusa’t hanggan.

At kung magawa na ito ni Hesus sa mga lilo yayakagin ng totoo, ang mga banal na tao doon sa Langit na Reino. 156

W A K A S

Oh taong nakalilimot sa sala’y nakakatulog pukawin nag iyong loob, at isipin mong tibobos ang sa mundong pagkatapos.

At kung di ka gumanito sa aba mo ngang aba mo walang pagsalang totoo, sapilitang daratnin mo hirap sakit sa impierno.

Samantalang may oras pa ay maglaan kang maaga kung gumabi’t dumilim na, ay lalong maghihirap ka gumawa’y ngangapa-ngapa.

Ang puso mo’t iyong loob iyong ialay sa Diyos magsisi ka na’t matakot ng marating mong tibobos ang bayan ng Santa’t Santos.

At kung marating na naman ang Langit na kapisanan ay doon na makakamtan ang yama’t kaginhawahan ng Diyos Poong Maykapal.

157

158

159

160