DOCSLIB.ORG

MASYW MONT BLANC OD KOŃCA LAT PIĘĆDZIESIĄTYCH DO TERAZ Tekst / JAKUB RADZIEJOWSKI

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
MASYW MONT BLANC OD KOŃCA LAT PIĘĆDZIESIĄTYCH DO TERAZ Tekst / JAKUB RADZIEJOWSKI GÓRY 2/2016 42 HISTORIA ŚCIANY, LUDZIE, REWOLUCJE MASYW MONT BLANC OD KOŃCA LAT PIĘĆDZIESIĄTYCH DO TERAZ Tekst / JAKUB RADZIEJOWSKI isać o Białej Górze można albo ob- na Mont Blanc du Tacul. W następnej w gigantyczną, lodową i ryzykowną ścianę szernie, albo wcale. Historia jej zdo- kolejności, pomijając turnie – satelity Ta- Brenvy. Po lewej wznosi się chyba najtrud- Pbywania i eksploracji, czy też sportowej niejsza i najbardziej poważna formacja – rywalizacji odbywającej się na jej zboczach Wielki Filar Narożny. Jego wierzchołek pełna jest mniej lub bardziej fascynujących jest jedną z kulminacji najpoważniejszej zdarzeń i wspinaczek. Jest ich tak wiele, że z białogórskich grani, Peutérey, noszą- siłą rzeczy muszę narzucić sobie dość silne cej przydomek Wielka. Tuż za nią mamy obostrzenia, poza które nie powinno się południowe ściany z filarami Mgieł i Frê- wykraczać w tekście tak krótkim, jak ten. ney. Wysoko położone, trudno dostępne, Przyjmuję trzy kryteria. pełne ekstremalnych kuluarów i skalnych Po pierwsze: ściany. Historii alpini- formacji godnych mistrzostwa także naj- stycznego podboju masywu Mont Blanc lepszych. To oczywiście nie wszystkie nie da się oddzielić od innych szczytów wystawy i nie wszystkie formacje. Jednak, rejonu. Jej milowe kroki stawiane były jak już wspomniałem, z punktu widzenia i na górach trudniejszych (Grandes Joras- alpinisty są one najbardziej interesujące ses), i na bardziej spektakularnych (Dru), Po drugie: rewolucje. Nie sposób pi- o mniejszych, choć nie mniej znaczących sać o kuluarach lodowych na Mont Blanc Kapucynach, Droite’ach, Igłach czy Gi- w kontekście rewolucji sprzętowej, pomija- gantach nie wspominając. Niemniej jed- jąc północny kuluar na Dru czy Całun na nak sam masyw Mont Blanc obejmuje Jorassach. Nie sposób pisać o klasycznym kilka interesujących ścian i formacji. Al- przejściu Frêneya czy odhaczeniu Boskiej pinista zacznie ich przegląd od wystawy cula, mamy do czynienia z cyrkiem Mont Opatrzności na Narożnym, nie pamiętając wschodniej i siatki kuluarów oraz filarów Maudit, który dość płynnie przechodzi o sportowych wspinaczkach na Dru, Kapu- Zdjęcie powyżej: Walter Bonatti – jego działalność zamyka okres „Ostatnich Wielkich Problemów” w masywie Mont Blanc GÓRY 2/2016 43 cynie czy setkach dróg wytyczonych na nej wystawie należała do jednej z trzech Midi i pozostałych Igłach. najtrudniejszych linii lodowych rejonu Po trzecie: ludzie. Bonatti, Mazeaud, czasów sprzed rewolucji sprzętowej. Desmaison, Profit, Gobbi, Bonington, Dwa lata po swojej pierwszej dro- Gogna. Cecchinel, Nominé, Marsigny. dze na Filarze Narożnym Bonatti ru- Ghersen, Piola, Casarotto i Gabarrou. szył zdobywać kolejne nietknięte for- Nazwiska, które mówią same za siebie. macje Białej Góry. Na początku padło Każdy z nich odcisnął swój znak na Bia- na ścianę Mgieł (Mont Brouillard) i jej łej Górze. centralny filar, który przeszedł do hi- storii jako Czerwony Filar Mgieł. Jego MIĘDZY POKOLENIAMI towarzyszem był Andrea Oggioni, a li- Walter Bonatti śmiało mógłby powie- nia padła dopiero w drugim podejściu. dzieć: alpinizm to ja. Napisać o nim, We wspomnieniach Bonattiego znacz- że jest ikoną i punktem odniesienia, to nie więcej emocji i dramatyzmu znaj- tak jakby nie napisać nic. A to, że książ- dziemy przy opisie pierwszej próby, ka Moje góry jest obowiązkową lekturą nieudanej ze względu na gwałtowne miłośników wspinaczki wysokogórskiej, załamanie pogody. też chyba nie wymaga komentarza. Li- „Nastaje mleczny świt, ale zawie- czę na to, że redakcja GÓR odda kiedyś rucha szaleje dalej, omotując nas coraz kilka stron wyłącznie jemu, podobnie mocniej szarą watą. Skuleni w płach- jak niegdyś Riccardo Cassinowi. Wtedy tach, czekamy dalej nie wiadomo na co, będzie można przybliżyć jego życiorys niezdolni podjąć decyzji, myśląc może, bardziej szczegółowo. że nie ma co spieszyć się do śmierci. (…) Działalność Bonattiego w masywie Jesteśmy przemoczeni i skostniali z zim- Mont Blanc zamyka okres „Ostatnich na”. Wycof i prawie całodobowa walka Wielkich Problemów”. Co prawda o przeżycie wśród zawieruchy, lawin wszyscy wiemy, że nie ma czegoś takie- i lawirowania między szczelinami koń- go, jak „ostatni problem”, bo zawsze mo- czą się szczęśliwie osiągnięciem schro- żemy odkryć wcześniej niezauważany, niska. Dopiero (lub „już”) po miesiącu wybitny prawy filar lewej części północ- alpiniści atakują problem ponownie. nej ściany Buli pod Bandziochem. Nie- Tym razem, pomimo załamania pogody mniej jednak, kiedy piszemy o historii i gwałtownej burzy pod szczytem, koń- podboju Białej Góry, myśląc o „proble- czą swoją epopeję sukcesem. mach”, wspominamy nieco większe for- W tym samym roku Bonatti doko- macje. nuje kolejnego znaczącego przejścia, rów- Już po swoich słynnych drogach na nolegle ze swoim wielkim przyjacielem Kapucynie i Dru, w 1957 roku Włoch i rywalem Carlo Maurim. Pierwszy po- atakuje Wielki Filar Narożny, najwspa- konuje samotnie drogę Major na ścianie nialszą formację rejonu, stojącą w jednym Brenvy, drugi tego samego dnia i w tym rzędzie z Filarem Walkera czy zachodnią samym stylu robi tamże Gruszkę (Poire). ścianą Dru, jednocześnie ostatnią dziewi- „Nigdy jeszcze nie znalazłem się sam na czą w tej skali. Wraz ze swoim przyjacie- sam z ogromną «mieszaną» ścianą lodo- lem, Tonim Gobbim, Bonatti – podczas wo-skalną. Co za cudowne uczucie. Mam zaledwie trzydniowej wspinaczki – prze- wrażenie, że jestem wolny jak nigdy w my- chodzi drogę uchodzącą w tamtym okre- ślach i w działaniu, nie muszę kłopotać się sie za jedną z najtrudniejszych mikstowo o towarzysza, który idzie za mną, wcale też skalnych linii całych Alp. Grand Pilier nie odczuwam braku asekuracji”. d’Angle (czyli właśnie Narożny Filar) Wspomniana wcześniej przygoda na stał się zresztą poletkiem eksploracyjnym Filarze Mgieł stała się niestety zapowie- Włocha, który w późniejszym okresie, dzią tego, co spotkało Bonattiego i jego w towarzystwie Cosimo Zapelliego, towarzyszy dwa lata później, latem 1961 wytyczył tam dwie kolejne drogi (1962 roku. Wraz z Oggionim oraz Roberto i 1963), z których ta pierwsza, o północ- Gallienim, Włoch atakuje główną for- Zdjęcia powyżej: René Desmaison, letni i zimowy zdobywca Filara Frêney | Andrzej Mróz dokonał wraz z zespołem pierwszego przejścia drogi Bonatti – Oggioni na Wielkim Filarze Narożnym | Claude Jaeger (na zdjęciu) przeszedł wraz z Walterem Cecchinelem północno-wschodni kuluar na Dru GÓRY 2/2016 44 mację ściany umiejscowionej na prawo od Brouillard – linię, która znana jest obec- * * * nie jako Centralny Filar Frêney. Ich fran- cuska konkurencja pod kierownictwem Wielkie problemy przestały być ostatni- Pierra Mazeauda ma ten sam plan. Lide- mi, młode pokolenie dorasta, technicznie rzy obu zespołów decydują się połączyć przerastając swoich starszych kolegów. siły i wspólnie zmagać z trudnościami. Szukają wyzwań. Na pierwszy ogień idzie Razem sprawnie dochodzą pod „Świecz- walka o przejścia zimowe i solowe. Biała nik” – kluczowy odcinek drogi. Góra, oczywiście nie jako jedyna, staje się To, co dzieje się w kolejnych godzi- areną gry następców wielkiego Waltera. nach, jest szczegółowo opisane w litera- W 1965 roku pierwsze przejście zi- turze górskiej. Wspomnienia zarówno mowe uzyskuje legendarny Filar Gerva­ Bonattiego, jak i Mazeauda, pełne dra- suttiego na Mont Blanc du Tacul, a to za matycznej narracji i poczucia bezradno- sprawą dwójki Włochów: Corrado Rab- ści w obliczu śmierci przyjaciół, to jedna biego i Giovanniego Ribaldone. W 1967 z najlepiej opisanych tragedii górskich roku René Desmaison, czołowa postać w historii. Szczegółowo opowiada o niej tego okresu, ponownie przechodzi Filar także Świecznik Filara Frêney autorstwa Frêney, tym razem zimą. Udaje mu się to Jana Długosza. dopiero za trzecią próbą, w towarzystwie Przychodzi gwałtowna burza i zała- Roberta Flemattiego. Pięć dni w ścianie, manie pogody. Jeden z Francuzów, rażo- duża ilość świeżego śniegu, duże zagro- ny piorunem stopniowo ulega obłąkaniu, żenie lawinami, wreszcie temperatury do pozostali wyczerpani, mimo nadludzkich minus 30º – wyraźnie widać, jak zdeter- prób Bonattiego i Mazeauda, żeby ich minowany był Francuz, by osiągnąć cel. ocalić, powoli umierają podczas wycofu. Dla tych, którzy znają tę postać, jego Do schronu, gdzie otrzymują pomoc, do- determinacja nie jest niczym zaskakują- ciera tylko wspomniana dwójka i Gallie- cym. Historia otwierania nowych dróg ni. Filar pozostaje niezdobyty. na Grandes Jorasses (Całun w 1968 oraz Półtora miesiąca później Frêneya próba w 1971 i powtórka zimą 1972 roku atakują ponownie dwa zespoły. Pierw- na Direttissimie Filara Walkera), gdzie szy to legendy brytyjskiego alpinizmu: zmarł jego partner, Serge Gousseault, pięć Chris Bonington, Don Whillans i Ian dni samotnego oczekiwania na ratunek Clough oraz Polak – Jan Długosz. Drugi, i skuteczny rewanż rok później. Historia francusko-włoski zespół prowadzi René słynnej akcji ratunkowej na Dru (1966), Desmaison, kierujący się przesłanką, że kiedy to czekającą na pomoc przez osiem w obliczu niedawnej tragedii filar powi- dni dwójkę Niemców ratuje ekipa wybit- nien paść za sprawą gospodarzy rejonu. nych alpinistów pod przewodnictwem Początkowo oferta współpracy zostaje właśnie Desmaisona – to wszystko stano- przez nich odrzucona i dopiero po przej- wi znakomity materiał na film akcji. ściu kluczowych trudności przez Bon- W 1972 roku Francuz dodaje kolejny nigtona, korzystają oni z liny zostawionej mocny akcent, przechodząc (jako pierw- przez pierwszy zespół. Na szczycie czeka szy samotnie) w trzy dni Wielką Grań na zwycięzców francuski dziennikarz Peutérey.
Load more

Recommended publications
  • Note on the History of the Innominata Face of Mont Blanc De Courmayeur
    1 34 HISTORY OF THE INNOMINATA FACE them difficult but solved the problem by the most exposed, airy and exhilarating ice-climb I ever did. I reckon sixteen essentially different ways to Mont Blanc. I wish I had done them all ! NOTE ON THE ILLUSTRATIONS FIG. 1. This was taken from the inner end of Col Eccles in 1921 during the ascent of Mont Blanc by Eccles' route. Pie Eccles is seen high on the right, and the top of the Aiguille Noite de Peteret just shows over the left flank of the Pie. FIG. 2. This was taken from the lnnominata face in 1919 during a halt at 13.30 on the crest of the branch rib. The skyline shows the Aiguille Blanche de Peteret on the extreme left (a snow cap), with Punta Gugliermina at the right end of what appears to be a level summit ridge but really descends steeply. On the right of the deep gap is the Aiguille Noire de Peteret with the middle section of the Fresney glacier below it. The snow-sprinkled rock mass in the right lower corner is Pie Eccles a bird's eye view. FIG. 3. This was taken at the same time as Fig. 2, with which it joins. Pie Eccles is again seen, in the left lower corner. To the right of it, in the middle of the view, is a n ear part of the branch rib, and above that is seen a bird's view of the Punta lnnominata with the Aiguille Joseph Croux further off to the left.
    [Show full text]
  • 4000 M Peaks of the Alps Normal and Classic Routes
    rock&ice 3 4000 m Peaks of the Alps Normal and classic routes idea Montagna editoria e alpinismo Rock&Ice l 4000m Peaks of the Alps l Contents CONTENTS FIVE • • 51a Normal Route to Punta Giordani 257 WEISSHORN AND MATTERHORN ALPS 175 • 52a Normal Route to the Vincent Pyramid 259 • Preface 5 12 Aiguille Blanche de Peuterey 101 35 Dent d’Hérens 180 • 52b Punta Giordani-Vincent Pyramid 261 • Introduction 6 • 12 North Face Right 102 • 35a Normal Route 181 Traverse • Geogrpahic location 14 13 Gran Pilier d’Angle 108 • 35b Tiefmatten Ridge (West Ridge) 183 53 Schwarzhorn/Corno Nero 265 • Technical notes 16 • 13 South Face and Peuterey Ridge 109 36 Matterhorn 185 54 Ludwigshöhe 265 14 Mont Blanc de Courmayeur 114 • 36a Hörnli Ridge (Hörnligrat) 186 55 Parrotspitze 265 ONE • MASSIF DES ÉCRINS 23 • 14 Eccles Couloir and Peuterey Ridge 115 • 36b Lion Ridge 192 • 53-55 Traverse of the Three Peaks 266 1 Barre des Écrins 26 15-19 Aiguilles du Diable 117 37 Dent Blanche 198 56 Signalkuppe 269 • 1a Normal Route 27 15 L’Isolée 117 • 37 Normal Route via the Wandflue Ridge 199 57 Zumsteinspitze 269 • 1b Coolidge Couloir 30 16 Pointe Carmen 117 38 Bishorn 202 • 56-57 Normal Route to the Signalkuppe 270 2 Dôme de Neige des Écrins 32 17 Pointe Médiane 117 • 38 Normal Route 203 and the Zumsteinspitze • 2 Normal Route 32 18 Pointe Chaubert 117 39 Weisshorn 206 58 Dufourspitze 274 19 Corne du Diable 117 • 39 Normal Route 207 59 Nordend 274 TWO • GRAN PARADISO MASSIF 35 • 15-19 Aiguilles du Diable Traverse 118 40 Ober Gabelhorn 212 • 58a Normal Route to the Dufourspitze
    [Show full text]
  • Area Notes 1993 COMPILED by ROY RUDDLE
    Area Notes 1993 COMPILED BY ROY RUDDLE The Alps Lindsay Griffin Tibet and China J6zef Nyka Bhutan J6zef Nyka India Harish Kapadia Nepal Bill 0'Connor Pakistan Paul Nunn Central Asia J6zef Nyka North America H Adams Carter South America David Sharman Middle East Tony Howard New Zealand Richard Thompson LINDSAY GRIFFIN The Alps and Pyrenees 1993 In preparing these notes Lindsay Griffin would like to acknowledge the assist­ ance of Patrick Gabarrou, Alison Hargreaves, Mireille Lazarevitch, Neil McAdie, Giuseppe Miotti, Brendan Murphy, Michel Piola, Andres Lietha, Simon Richardson, Ian Roper, Franci Savenc, Pierre Tardivel, John Sumner, Dick Turnbull and Dave Wilkinson. He would welcome further information and any new route descriptions for publication in these pages at: 2 Top Sling, Tregarth, Bangor, Gwynedd LL57 4RL. The year saw AC members involved in several important winter as­ cents, a continuous crossing of all the 4000m peaks in the Alps, plus a fine series of first woman solo ascents. It also saw the demise of two outstanding continental activists: Romain Vogler, one of the greatest Swiss Alpine rock-climbers and full-time guide, died at the age of 34 in a rappelling accident on a crag at Maladiere. It appears that he was making a long rappel and had not set the ropes equally, his weight com­ ing on to a single strand as he neared the bottom. In May Fred Vimal, France's most promising young Alpinist, was killed whilst trying to solo a hard mixed free/aid route on the Grand Capucin. He was held by his ropes after a 20m fall, but appears to have hit his head and prob­ ably died of hypothermia.
    [Show full text]
  • Les Clochers D'arpette
    31 Les Clochers d’Arpette Portrait : large épaule rocheuse, ou tout du moins rocailleuse, de 2814 m à son point culminant. On trouve plusieurs points cotés sur la carte nationale, dont certains sont plus significatifs que d’autres. Quelqu’un a fixé une grande branche à l’avant-sommet est. Nom : en référence aux nombreux gendarmes rocheux recouvrant la montagne sur le Val d’Arpette et faisant penser à des clochers. Le nom provient surtout de deux grosses tours très lisses à 2500 m environ dans le versant sud-est (celui du Val d’Arpette). Dangers : fortes pentes, chutes de pierres et rochers à « varapper » Région : VS (massif du Mont Blanc), district d’Entremont, commune d’Orsières, Combe de Barmay et Val d’Arpette Accès : Martigny Martigny-Combe Les Valettes Champex Arpette Géologie : granites du massif cristallin externe du Mont Blanc Difficulté : il existe plusieurs itinéraires possibles, partant aussi bien d’Arpette que du versant opposé, mais il s’agit à chaque fois d’itinéraires fastidieux et demandant un pied sûr. La voie la plus courte et relativement pas compliquée consiste à remonter les pentes d’éboulis du versant sud-sud-ouest et ensuite de suivre l’arête sud-ouest exposée (cotation officielle : entre F et PD). Histoire : montagne parcourue depuis longtemps, sans doute par des chasseurs. L’arête est fut ouverte officiellement par Paul Beaumont et les guides François Fournier et Joseph Fournier le 04.09.1891. Le versant nord fut descendu à ski par Cédric Arnold et Christophe Darbellay le 13.01.1993. Spécificité : montagne sauvage, bien visible de la région de Fully et de ses environs, et donc offrant un beau panorama sur le district de Martigny, entre autres… 52 32 L’Aiguille d’Orny Portrait : aiguille rocheuse de 3150 m d’altitude, dotée d’aucun symbole, mais équipée d’un relais d’escalade.
    [Show full text]
  • Christophe Dumarest
    THE CLIMB INTERVIEW Lucia Prosino talks to CHRISTOPHE DUMAREST France is renowned as a country of exceptional climbers and outstanding mountaineers. Christophe Dumarest is no exception. Behind this highly skilled athlete, however, lies an inventive and attentive person, always ready to crack a joke and eager to share his experiences with others. He’s climbed extensively in the Greater Ranges and opened many new routes in the Alps, such as Tifenn (V6 A1 M8+, 1100 m) on the Aiguille Sans Nom, Destruction Massive (M7/IV, 400m) on the north face of the Tournier Spur on the Droites, and Jean-Chri (7a+, A1, 800 m) on the, Hidden Pillar of Freney. He’s also repeated some of the famous hard modern classics in the range, such as the Lesueur Route (ED3, M8+, 900 m) on the north face of the Dru, and the Gousseault/Desmaison (M7+, 1100m) route with a direct variation. But he prefers to spend his time devising his next enchainments, with a keen eye on the aesthetics of the mountain range in question, and the historical aspects of the routes he chooses to link up. Lucia Prosino recently spoke to Christophe about his life and climbs, the role of ethics in the sport, and the enduring respect he has for British climbers and mountaineers. Mont Blanc is your home and your playground. (Largo’s Route, ED1, W16, M5 X 5c). Why are a lot of Can you still write history there? strong alpinists going to China these days? Well I started going to the mountains aged four, and before ten I China is an immense country, rich in history and traditions, had already gone up a 4000 metre peak in the Mont Blanc area, all still pretty much unknown.
    [Show full text]
  • Patrick Gabarrou : La Montagne Lui a Tendu Les Bras
    Publié le 21 juillet 2005(Mise à jour le 27/12) Par Jean-François Cullafroz Patrick Gabarrou : La montagne lui a tendu les bras Pèlerin de la terre et du ciel, c’est le titre d’une prière qui habite ce montagnard. Patrick Gabarrou vit depuis trente ans en vallée d’Arve, dans les Alpes. Il aime guider les personnes handicapées physiques pour admirer les plus hauts sommets d’Europe. Le 6 juin 2004, dans la nuit anniversaire du débarquement, Patrick Gabarrou, alpiniste de haut vol, ouvrait une nouvelle voie dans les Alpes françaises sur le versant est du Mont-Blanc du Tacul. Une longue équipée réalisée avec Pierre Darbellay, un collègue suisse de Verbier. « Cela faisait longtemps que j’avais repéré ce passage et j’attendais le moment propice. Deux jours auparavant, j’étais allé faire du ski de randonnée là-haut, sur le versant italien. La neige et la glace étaient de belle qualité. Alors, j’ai appelé Pierre », raconte le guide de haute montagne installé aux Carroz-d’Arâches, en Haute-Savoie. Ils s’étaient retrouvés quelques mois plus tôt dans les Aravis, dans une goulotte de glace près de La Clusaz. Ils se connaissaient peu mais, dès les premières impressions échangées, ils se sont dit qu’ils pourraient un jour faire route ensemble. « Faire une première à deux, c’est extraordinaire ! Au fil des heures, on sent naître une symbiose qui s’enracine dans la confiance des efforts partagés. Et puis, quand on est là-haut, après dix-neuf heures de montée, c’est un émerveillement commun.
    [Show full text]
  • Grandes Jorasses, Pointe Croz
    After suffering the acrimony of the climbing 97 [ GRANDES JORASSES, community, this way of climbing, as old as alpin- ism, has rapidly become widespread and is now an integral part of the mountaineer’s arsenal. Isn’t POINTE CROZ [4110m] it more comfortable to have one’s hands in warm LESCHAUX BASIN gloves round the handles of ice axes than to crimp on the edge of a snowy crack in -5° temperatures? Just like training on sports crags, practicing dry No Siesta tooling on bolted cliffs allows climbers to quickly become at home with these techniques. In recent years, the number of dry-tooling crags has increased greatly and, thanks to the ‘reasonableness’ of new Difficulty: VI 5 M7 A1 ‘No Siesta: just the name worries a lot of alpinists. The north face and the first people to repeat the routers, there have never been any conflicts with Vertical height: 1000m route, François Marsigny and Olivier Larios in September 1997, have forged for it a solid reputation. ‘bare-hand’ climbers. Like many alpinists, I came to Time: 3 hrs 30 min for the approach/2 to 3 days for the Statistically, the greatest chances of success are for an assault at the beginning of autumn: quite long mountaineering from rock climbing. I have retained route/5 hrs for the descent days, potentially clement temperatures, snow that sticks on the first 20 and final few metres… if the a deep respect for the rock, and obviously I wouldn’t Gear: 2 sets of Aliens, 2 sets of Camalots up to blue 3, wires, preceding months have been rainy.
    [Show full text]
  • Alpenkarte-Internet-910.Qxd:Layout 1
    ALPENTOUREN ZUM SAMMELN plus GPS-Daten zum Download unter www.tourenfahrer.de Teil 24 Lac de ● Vernayaz Bec de A9 ● Salanfe Branson 9 Siviez la Montau L Taninges ● a le Môle Charrat ● 2922 ● D Pic d’Art Mart.-F. ● Salvan ● Lac de i Tortin x Pic de ● Gd. St.-Bernard e 1863 ● 2998 A40 Cleuson n Marignier ● Moussy D903 Martigny ● Tenneverge c ● ● ● ● e Bonneville Réserve Lac d’ Mt. Gelé ● Cluses-la- Start Verbier ● ● ● Le Métailler Roche- Bonneville Samoëns 2987 Vollèges ● 16 Sardagne Châtillon Emosson Ziel Mart.-Ex. 3213 -Foron 19 Ouest Morillon 3023 ● ● Finhaut E27 21 Mt● Fort ● TOURla Roche 47 17 18 Cluses Le Châble ● ● ● ● ● ● D1205 ● ● Le 3329● Cluses- ● E712 Bonneville-Est Vougy ● Sembrancher 578 Versegeres ● Rund um Leden Borne Mont Blanc Centre Châtelard Bruson Marnaz Sixt Col de la Rosablanche Aig. Ro St-Laurent Brizon Scionzier 19 Arâches natur Lourtier Forclaz Champsec 3336 364 Passhöhe Vallorcine 1526 m La Drance de Bagnes Champex Pte du Vasevay Lac des Orsières Steigungs-Haute-Savoie und Gefällstrecken ab 15 % Col de Balme Fionnay 3356 Magland D1506 orens le Petit- Pralong de Sixt Passy 2204 Champex-Sattel ● L Rive TOURENFAHRER-Partner-Haus Col de ● 1498 m a Mt Rogneux Mt Pleureur Bornand Rés. ● D ● r Rés. Montets● 1461 m Issert Haute Pic de Jallouvre a 3084 Flaine nat. n 3704 landschaftliches Highlight 3540 c 2408 le Tour Praz- e Liddes L. d'Anterne Nat. Réserve nat. Aig. du Tour Pig de-Fort Vichères d Sehenswertes Sallanches 20 Argentière ’ Petit Combin e E E27 r s t n è des i Tournelon E25 de Passy e t La Ruinette 3672 s i Aig.
    [Show full text]
  • The Alps 2012
    Area Notes Julian Cooper, Mont Blanc du Tacul, oil on canvas, 40 x 60cm, 2013 265 Area Notes LINDSAY GRIFFIN COMPILED AND EDITED BY PAUL KNOTT The Alps 2012 The Alps 2012 Lindsay Griffin Scottish Winter 2012-13 Simon Richardson Afghanistan 2012 Lindsay Griffin Pakistan 2012 Dick Isherwood India 2011-12 Harish Kapadia Nepal 2012 Dick Isherwood Peruvian Andes 2011-12 Antonio Gómez Bohórquez Argentine Andes 2012-13 Marcelo Scanu Antarctica 2011-12 Damien Gildea Punta Giancarlo Grassi. The Climb That Time Forgot takes the prominent New Zealand 2012-13 Kester Brown corner system up right from the large cave/overhang. The corner was entered from the right via a thin and technical traverse. Above, the groove proved less exciting than the ground below. (Mike Mitchell) Maritime Alps On the great north-east face of the Corno Stella (3050m), one of the best known and most important peaks in the southern Alps, the Bavarian-Italian team of Paolo ‘Maldi’ Dalmasso, Christian Gaab, Toni Lamprecht, Uli Strunz and Benno Wagner put up the hard new rock route, Come Animali nella Bolla dei Temporali (Like Animals in a Thunder Ball). The 450m, 13-pitch line has its hardest part towards the top: the last three pitches are F7c, F6b and F7b+, with obligatory moves of F6c. Ecrins Range Max Bonniot and Arnaud Guillaume (France) climbed a vague spur on the left side of the north face of Pic Gaspard (3883m), above the hanging 266 267 268 T h e A l p i n e J o u r n A l 2 0 1 3 T h e A l p s 2 0 1 2 269 Tom Prentice just above the crux section on the second pitch of the Scottish Route on Pointe de la Fouly.
    [Show full text]
  • MONTAGNERE PASSY 9 -10 -11 AOUT 2013 23Ème SALON INTERNATIONAL DU LIVRE DE MONTAGNE Imp
    Pascal Tournaire AR CHI TEC TU en MONTAGNERE PASSY 9 -10 -11 AOUT 2013 23ème SALON rnaire INTERNATIONAL DU LIVRE DE MONTAGNE Imp. PLANCHER - Tél. 04 50 97 46 00 Crédit photo : Pascal Tou salonLivrePassyVz.indd 1 En partenariat avec LE JARDIN DES CIMES 09/04/13 07:43 HAUTE-SAVOIE-FRANCE - Tél. / Fax 04 50 58 81 73 - www.salon-livre-montagne.com - [email protected] 1 TRANSACTIONS - LOCATIONS SYNDIC D’IMMEUBLES les contamines immobilier Jean-Marc PEILLEX, MAÎTRE EN DROIT Cl 639 route de Notre Dame de la Gorge 74170 LES CONTAMINES-MONTJOIE Tél. 04 50 47 01 82 - Fax 04 50 47 08 54 [email protected] Retrouvez notre rubrique Librairie-Cartothèque en ligne sur notre site www.auvieuxcampeur.fr Un large choix de guides, topos et cartes ainsi qu’une sélection de livres vous y attendent ! SALLANCHES - 925 route du Fayet - 74700 - Tél. : 04 50 91 26 62 Et aussi à : Lyon - Thonon-Les-Bains - Sallanches - Toulouse-labège - Strasbourg - Albertville - Marseille - Grenoble - Chambéry (Eté 2013) Montagne de Livres… …Livres de Montagne 23ème Salon International du Livre de Montagne de Passy 9 - 10 - 11 août 2013 "ARCHITECTURE EN MONTAGNE" Président d’Honneur Jean-François LYON-CAEN Architecte, Maître-assistant, Responsable du Master et de l’Equipe de recherche « architecture-paysage-montagne » à l’Ecole Nationale Supérieure d’Architecture de Grenoble Achetez votre entrée au Salon du Livre de Montagne directement à l’Offi ce du Tourisme de Passy Contactez le 04 50 58 80 52 Téléphone du salon pour les 3 jours : 06 86 76 69 04 Siège
    [Show full text]
  • Mit Schi, Pickel Und Steigeisen Unterwegs Im Mont Blanc Gebiet
    Steil ist es hier, sehr steil - zumindest für mein Empfinden. Ein mulmiges Gefühl in der Magengegend, ein flüchtiger, zögernder Gedanke. Die Schier sind angeschnallt. Im Aufstieg noch gefroren, mittlerweile leicht aufgefirnt präsentieren sich die Verhältnisse nun fast perfekt – jetzt nur noch die Selbstsicherung lösen, dann geht`s los. Nach den ersten Metern fährt das Adrenalin ein – ein geiles Gefühl. Die Hände kribbeln, die Gedanken ganz im Jetzt. Kein Zögern mehr. Was zählt ist der nächste Schwung – wobei, wohl doch eher Sprung. Im gut 50 Grad steilem Gelände der 900 Meter hohen Courtes NNO-Wand gilt es vor allem nicht zu viel Fahrt aufzunehmen. Schnell verliere ich an Höhe. Routine stellt sich ein. Schwung für Schwung geht´s weiter Abwärts ... Mit Schi, Pickel und Steigeisen unterwegs im Mont Blanc Gebiet „Was hältst du von einer Bergfahrt ins Mont Blanc Gebiet?“ fragte mich Leo. Wie so viele andere Bergunternehmungen auch, entstand die Idee für die Eis- und Schitourenwoche im Mont Blanc Gebiet beim gemütlichen Zusammensitzen mit stimmungsfördernden Getränken irgendwann an einem nass-kalten Novemberabend des letzten Jahres in einer Bar in Linz. Im Laufe des Abends wurden die Gedanken dann konkretisiert, der Blick immer getrübter und die Tourenpläne immer verwegener… Einige Monate später – in der Osterwoche dieses Jahres – nach einigen lustfördernden Lesestunden in allerhand bunter Bergliteratur, ist es dann soweit. Mittlerweile auch nicht mehr als Duo - unsere Gruppe zählt inzwischen 8 eis- und felshungrige Alpinisten, allesamt Mitglieder der NF Bergsteigergruppe Linz. Eingequetscht in 2 PKWS düsen wir auf der Autobahn durch fremdes Land hindurch in Richtung des im französichen gelegen Örtchens Argentière.
    [Show full text]
  • DISTRIBUZIONE DEI 4000 PER NAZIONE Francia Italia Svizzera
    DISTRIBUZIONE DEI 4000 PER NAZIONE Francia Italia Svizzera Sullo spartiacque 12 29 17 All'interno della Nazione 12 10 31 club 4000 Totale 24 39 48 Gruppo della Sezione CAI di Torino Via G. Barbaroux, 1 DETTAGLIO 10121 TORINO ITALY Vetta Metri Francia Italia Svizzera Barre des Ecrins 4101 V Dôme des Ecrins 4015 V Gran Paradiso 4061 V Aig. de Bionnassay 4052 V V Dôme du Goûter 4304 V V Monte Bianco 4810 V V Mte. Bianco di Courmayeur 4765 V Picco Luigi Amedeo 4470 V Mont Brouillard 4068 V Punta Baretti 4006 V Grand Pilier d'Angle 4243 V Aig. Blanche de Peutérey 4114 V Mont Maudit 4468 V Mont Blanc du Tacul 4248 V L'Isolée 4114 V Pointe Carmen 4109 V Pointe Médiane 4097 V Pointe Chaubert 4074 V Corne du Diable 4064 V Dente del Gigante 4014 V V Aiguille de Rochefort 4001 V V Dôme de Rochefort 4015 V V Punta Margherita 4065 V V Punta Elena 4045 V V Punta Croz 4110 V V Punta Whymper 4184 V V Punta Walker 4208 V V club4000.club Les Droites 4000 V [email protected] Aiguille du Jardin 4035 V Grande Rocheuse 4102 V 1 club 4000 Gruppo della Sezione CAI di Torino Via G. Barbaroux, 1 DETTAGLIO 10121 TORINO ITALY Vetta Metri Francia Italia Svizzera Aiguille Verte 4101 V Combin de Valsorey 4015 V Combin de Grafeneire 4061 V Combin de la Tsessette 4052 V Dent d'Hérens 4304 V Cervino 4810 V V Dent Blanche 4765 V V Bishorn 4470 V Weisshorn 4068 V Ober Gabelhorn 4006 V Zinalrothorn 4243 V Breithorn W West 4114 V V Breithorn centrale 4468 V V Breithorn Est /Ost 4248 V V Breithornzwillinge E 4114 V V Roccia Nera 4109 V V Pollux / Polluce 4097 V V Castor / Castore 4074 V V Lyskamm Ovest /West 4064 V V Lyskamm Est /Ost 4014 V V Punta Giordani 4001 V Piramide Vincent 4015 V Corno Nero 4065 V V Ludwigshöhe 4045 V V Parrotspitze 4110 V V Signalkuppe / Putna Gnifetti 4184 V V Zumsteinspitze 4208 V V club4000.club Pte.
    [Show full text]