De Zuid-Limburger : Nieuws- En Advertentieblad Voor Kerkrade, Spekholzerheide, Bleyerheide, Eygelshoven, Simpelveld, Bocholtz En
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
Uitgave van de N.V. Boek-, Courant- en Zaterdag Handelsdrukkerij „De Zuid-Limburger". Beheerder: Raad van Commissarissen: 17 Maart 1945 DE ZUID-LIMBURGER Voorzitter: Not. J. Thomassen. Redacteur 26ste Jaargang Nummer 20 ]. M. F. Geilenkirchen. Vaste medewer Hoofdstraat 34 - Kerkrade - Telefoon 2213 - Postbus 21 - Giro27947 kers Rector J.Colsen c m., DrH.J.Verhagen Van het vaderland Kalenderblaad je TWEE PERSFRONTEN en kranen en bruggen van Rotterdam, de kaden Mijn vaderland, dat is in de aanvang het kleine Er hebben zich sedert de verschijning van het met Holland's schepen van de oceanen en de wind stukje grond, waar de kindervoeten gingen. Ik ge vorige nummer van ,de Zuid-Limburger" in ons ge ommijmert de grijze, stille pracht van Delft en loof niet aan een mystiek verband tussen de grond west op journalistiek gebied enige dingen voorge vaart met de scheepjes mee, boeiers en tjalken op en mij. Ik geloof niet, dat hij mijn ziel heeft ge daan, welke ons van voldoende belang toeschijnen vormd, want een ziel komt uit een andere hand, onze duizend wateren, en ze hebben onder het boeg om ze niet geheel onbesproken te laten. en ik vermijd liever de vereenvoudigingen van het beeld namen van die moedertaal, die allen bindt tot Het sedert de bevrijding te Maastricht verschij begrip ziel en van raar omschrijvingen. Maar ik éne ziel: De Gebroeders, De Hoop, De Eendracht, nend dagblad „Veritas" heeft zichzelf omgedoopt geloof door dat kleine stukje grond doordrenkt Nooit Gedacht en De Verwachting! Uit het water tot „Gazet van Limburg". Door die naamsverande te zijn als van groeizame dauw; mijn wezen heef., doemt de bonkige stugge toren op aan de Dordtse ring geeft zijn redactie naar onze mening voldoende er alles van ingedronken tot Indrukken, die nim Kil en Den Briel, door de Geuzen uit het water duidelijk te kennen haar invloedssfeer zoveel moge mermeer kunnen worden uitgewist opengestoten. En de wind omlispelt en omluwt koel en speels zulke droomstille beelden als van Veere en lijk te willen uitbreiden over heel onze provincie en Mijn vaderland, dat is het dorp van mijn jeugd. Brouwershaven en zo we de moedertaal ijlend na in dat opzicht de gedragslijn te willen blijven vol Daar gingen mijn ogen open en ze zagen akkers en gaan, volgen we haar welluidende wegen naar de gen, jarenlang door de „Limburger Koerier" onza veldwegen, de kleine huizen en de toren van de schoren en slikken, naar de Zeeuwse eilanden, die liger gedachtenis, in toepassing gebracht. oude kerk, waaromheen duiven en kraaien zwerm met parelgijze en zilveren einders zijn omvloeid. Het tweede feit van betekenis is de oprichting den op hun zwingen. Wij speelden als kinderen op Bergen op Zoom, houd u vroom, ik herken de stem van een Maatschappij, welke zich ten doel stelt een het plein voor die toren, en als wij wisten, dat een der Geuzen uit het lied op de schoolbank geleerd, nauwe samenwerking te verwezenlijken tussen de oude man was gestorven en wij zagen, hoe een kist op dat kleinste stukje vaderland,dat stukje, dat zo drie dagbladen: het „Limburgsch Dagblad" van onder de toren door werd gedragen, dan wisten wij weids en groots verband vindt in d'e grenzen van Heerlen, de „Maas- en Roerbode" van Roermond en aan de ouderdom van die toren, dat die oude mm, dezelfde taal, die taal, helder en klankvol en open een te Venlo in oprichting zijnd dagblad. toen hij een kind was als wij, hier ook had ge- '• als water en wind. Zó zijn de grenzen klaar ge Vergissen wij ons niet al te zeer, dan zal Limburg speeld, en de vader en de grootvader van dien man tekend, als door een geheimzinnige hand. Tussen de dus voortaan twee dagbladfronten tegenover elkaar ook. Zo oud was die toren en zo oud was het dorp. • vloeiende kustlijn, tussen de wadden der zee en het krijgen te zien. W• begrepen het niet en we zeiden het niet, maar dit diminuendo der Ardennen in de heuvelen rond het Daaruit zal het Limburgse volk in ruime mate kleinste stukje vaderland gaf ons wezen toch op, Geuldal, tussen de kust, waar de duinenrij is, en de profijt kunnen trekken. de een of andere wijze de indruk mee, die zich ! scheiding welke de vervreemding en de onverstaan Het zal er aanschouwelijk onderwijs uit kunnen later tot gedachte zou vormen: hoe schakel aan j baarheid trekken tot die muur, die geen ziel meer opdoen en eruit kunnen leren, dat men bij het vor schakel ons verbindt met het voorgeslacht van dat. doordringen zal, de muur van Duitsland, liggen de men van fronten nog niet noodzakelijkerwijze aan kleine stukje grond. Nederlanden, het aanslibsel van zee en delta, dat oorlogvoeren hoeft te denkei*. En dat men ook op wij binnen dijken tot onze polders vormden en zeer vreedzame en niet minder loyale wijze met Korenzomers en sneeuwwinters, en altijd dat een-: kneedden tot die grondslag van het huis van Hol elkaar kan concurreren. Wij hebben in de laatste dere beeld dier kerk en van d'e kleine, slingerende land en van zijn cultuur. tijd herhaaldelijk horen spreken over een gezonde straten, waarover ingetogen het licht viel en die! Als van een huis voel ik er mij in omsloten, als concurrentie waarbij de naastenliefde als leidend regenvochtig konden zijn met hun dorpse geur, en met een huis ben ik er mee vertrouwd. Het vader beginsel voorzit en alles achterwege wordt gelaten, waarin, met elke vroege en late val der scheme- : land leeft langer dan ik. Ik leef slechts een korte wat naar oneerlijke concurrentie zweemt. ring d'e enkele lantarens opgingen en in de open ; spanne tijds. Het Vaderland leeft eeuwen. Als ik En een tweede, niet minder belangrijk, voordeel deur roept de moeder de kinderen en ze verzamelt ontroerd en aangegrepen ben door de grote daden lijkt ons hierin te schuilen, dat er van deze nieuwe hen aan de blanke houten +afel voor het brood: het van het voorgeslacht, neen, dat voorgeslacht heeft persverhouding een mooie les kan uitgaan over de gezin bijeen in die kring, groot en besloten als die niot enkel grote daden verricht. Het heeft millioe- wijze, waarop meningsverschillen over vrije kwes van de schijn der lamp, dit licht van het ouder nen kleine daden verricht, evenals wij kleine daden ties moeten en kunnen worden uitgevochten. huis, dat ons als een band omsluit. Maar de buren verrichten en het heeft de kleinheid gehad, mensen Wij Limburgers houden nu eenmaal veel van wat naast ons en de buren van die buren aten op het eigen en de Nederlandse aard eigener, de kleinheid de volksmond „bekvechten" noemt en dat in de zelfde uur hetzelfde brood, dat, het een naast het en al de kleinmoedigheid van het daagse leven. Maar krantenwereld door „polemiseren" wordt aange ander, in dezelfde oven had gelegen en met een daar zijn mooie bewogen bladzijden in de geschie duid. Daarin steekt op zichzelf geen kwaad, als er zelfde kruis getekend was. En met kinderen van die denis, bladzijden, waarop het beeld van ons volk maar behoorlijk bij te werk wordt gegaan. buren en met die van hun buren deelde ik mijn mooi en onbewogen is. En dan ging het altijd om Als de twee persfronten, waarvan hier boven spel en met hen ging ik de dagelijkse weg naar zijn vrijheid, dat met bloed betaalde hoge goed. Dan sprake is, ten deze het goede voorbeeld gaan geven school, waar we met velen waren in het klaslokaal ging het om de afschudding van het Romeinse juk, en de perken naar behoren afpalen, waarbinnen met de geur van zeepgeboende banken en inkt in om de bevrijding der kwelling van de Franse bezet meningsverschillen opgelost dienen te worden, dan tinnen kokers, waar meester ons dezelfde dingen ting, om de verlossing uit de Spaanse dwingelandij kan het niet anders of daar zal een grote en heilza leerde. en uit die van Napoleon. En deze niet alleen zijn de me invloed ten goede van uitgaan. Dit was het vaderland in zijn begrip van land van mooie bladzijden van onze geschiedenis. Er zijn er V. vader, een innig begrip, maar een verengd begrip. nog, in de weerglans waarvan de zwalping speelt De eerste wandelingen reeds verwijdden het tot het en de briezige lucht trilt der zeeën, waarlangs onze andere dorp, met huizen als het onze had, met een avonturen gingen, en die waaruit het beeld opdoemt Kerkrade toren als de onze en uit dezelfde tijd, met de har van sneeuw en ijs en noorderlicht der pool, waar, telijke gewesttaai aan de onze gelijk, met dezelf kleintjes en spoedig aan flarden de vlag van Holland DE L. T. M. GAAT WEER RIJDEN! de akkers en dezelfde wisselbouw, de gewassen van wapperde in de arctische wind. En er zijn er, min Nederland herrijst! In Brabant is dezer dagen de streek, de beken en riviertjes op hun dartelende der zó bewogen, meer doorzongen en doorbrand, die de eerste bevrijde" trein gestart; in Limburg gaa< weg door een immer eender land vol van duizender waaruit de stem kwam van Hadewijch, heet fluis de eerste „vrije" tram weer rijden. lei schakeringen, die a^e te herleiden waren tot het tert, de stem van Stalpaert bidt, die van Anna Bijns Maandag 19 Maart a.s., zullen de blauwe wagens zelfde, wondere wezen van streek en gewest: het gloeit, waarvan de accoorden opruisen van Swee- van de L. T. M. van stal komen om Kerkrade — ge eigen huis van Brabant. Bij de St Jan waren de deu linck en Valerius en Jooske van der Weyden, waar deeltelijk althans — uit zijn isolement te verlossen. ren ervan open en bij de Moerdijk ligt de dubbele op de beeltenis van Vondel ons vredig tegenkijkt en Voorlopig zal Ehrenstein het eindpunt zijn; in overbrugging naar het glorieuze landschap der bon al de gelaten van Rembrandt ons hun raadsel peilen Heerlen zullen de trams niet verder rilden rfan Mo te en zilveren rivieren, en torentjes en torens aan laten, waarop het schrift klaart van Erasmus en die lenbergpark.