A1ib000000d8pnkaaz.Pdf
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
JAZZ REPERTOIRE woensdag 13 maart 96 KENNY BARRON woensdag 20 maart 96 STRING TRIO OF NEW YORK & ANTHONY DAVIS woensdag 27 maart 96 ENRICO RAVA & FRANCO D'ANDREA/GIORGIO GASLINI J a z z JAZZ REPERTOIRE Kenny Barron Monk . Ellington . 'standards'. eigen werk Kenny Barron piano woensdag 13 maart 96 String Trio of New York & Anthony Davis Davis . C arter. Lindberg . Emery . Ellington . Monk John Lindberg contrabas Angela Carter viool James Emery gitaar Anthony Davis piano woensdag 20 maart 96 Enrico Rava & Franco D'Andrea/Giorgio Gaslini Armstrong . Beiderbecke Enrico Rava trompet Franco D'Andrea piano A yle r Giorgio Gaslini piano woensdag 27 maart 96 aanvang concerten om 20.00 uur inleiding telkens om 19.15 uur . Foyer KENNY BARRON Kenneth Barron werd geboren in Philadelphia in 1943. Hij groeide er op in een muzikale omgeving. Zijn oudere broer, wijlen Bill Barron, speelde tenorsax en vormde een grote inspiratie. Ook de sterke verstrengeling van diverse muzikale families, typerend voor de bloeiende scène in het Philadelphia van de jaren vijftig, speelde een grote rol in Barrons ontwikkeling. De families van de oudere pianist Ray Bryant en van de jonge broers Eubanks zijn verwant met de Barrons. Kenny Barron komt voor het eerst in de belangstelling medio jaren zestig wanneer hij de vaste pianist van Dizzy Gillespie wordt. Sindsdien is hij een van de meest gezochte en gerespecteerde 'sidemen', een meester- begeleider die met zijn gevoelige en aandachti ge spel een solist tot meer en beter beweegt. Over de delicate rol van de begeleider zegt Barron: "Je moet de kunst beheersen om je aan te passen aan de leader zonder jezelf te verraden". Dat deed en doet hij aan de zijde van Freddie Hubbard, Yusef Lateef, Bobby Hutcher son, Stan Getz, de lijst is eindeloos, ook die van de albums waarop hij te horen valt. Het beroemdste: "People Time", de duetten die hij opnam in de intimiteit van het Café Montmartre in Kopenhagen met Getz, kort voor de dood van de saxofonist. Barrons succes als sideman stelt tot nu toe zijn carrière als leider van eigen groepen, of als solist, een beetje in de schaduw. Ten onrechte. Hij behoort tot de knapste stilis ten van zijn generatie en is een van de weinigen die met bravoure een volwaardig solorecital aankunnen. Deze pianist ziet zich zelf in de lijn van virtuozen als Art Tatum, later Hank Jones en Tommy Flanagan. Net als die twee laatsten ligt zijn spel stevig verankerd in de moderne jazz van de jaren veertig en vijftig die hij van rake moderne accenten voorziet. Ook Barron zweert bij de elegantie van de melodische lijn en een geraffineerde harmonische aanpak, gekleurd door een rond en scherp gedefinieerd toucher. Duke Ellington en Thelonious Monk konden wel STRING TRIO OF NEW YORK op zijn bewondering rekenen voor hun orkestrale piano John Lindberg (1959) maakte naam in het kwartet van stijl, beïnvloeden konden ze hem echter niet. Maar Barron Anthony Braxton, jaren zeventig. Zijn compositorische is een kenner van hun repertoire - met saxofonist Charlie ambities en belangstelling van de contrabassist voor de Rouse leidde hij overigens het aan Monk gewijde ensem raakpunten tussen jazz en klassieke esthetica, tussen ble Sphere. De enorme ervaring en veelzijdige avonturen improvisatie en compositie, kwamen tot uiting in een van Kenny Barron hebben zijn kennis van en feeling voor aantal opnames. Lindberg werkte met Steve Lacy en Eric het standard repertoire stevig aangescherpt. Ook dat Watson. Het duo met die pianist vormde de basis voor aspect van zijn talent - de eenvoudige maar zo essentiële diverse uitbreidingen van die formule. Zo was Lindberg al uitstalling van het them a van een Broadway of Hollywood in deSingel met Watson en trombonist Albert Mangels song, dan de variatie of improvisatie op dat thema - zal in dorff. Inde jaren tachtig richtte Lindberg het String Trio Of deSingel niet ongehoord blijven. New York op, met gitarist James Emery en violist Billy Bang, later Regina Carter. Dit kamerensemble legt zich Kenny Barron op cd: Kenny Barron Trio "Wanton Spirit"; toe op een veelzijdig repertoire van eigen werk, opdracht- m et Stan Getz "People Time". (Verve) werken van Richard Abrams, Leo Smith en andere geves tigde waarden van de hedendaagse Afro-Amerikaanse muziek, en klassiekers van Ellington, Monk, Herbie Ni chols, Bud Powell. Op cd: Lindberg-Watson-Mangelsdorff "Dodging Bullets" (Black Saint); String Trio of New York "Blues" (Black Saint) A NTHONY DAVIS In de jaren tachtig maakte Anthony Davis (1951) naam als pianist, zowel in kringen van nieuwe muziek met het ensemble Episteme, als in milieus van de nieuwe jazz met opnamen onder eigen naam en aan de zijde van onder andere fluitspeler James Newton. Later profileerde hij zich sterker als componist, soms als componist-uitvoerder. Hij is de auteur van vioolconcerto's ("Maps"), concerto's voor piano en symfonieorkest ("Wayang NO. 5"), en natuurlijk van de veelgeroemde opera "Malcolm X". Anthony Davis op cd: solo piano "Lady of the Mirrors" (India Navigation); "Malcolm X" (Gramavision) Anthony Davis / foto Ray Block ENRICO RAVA & FRANCO D'ANDREA Het duo Rava & D'Andrea brengt eigen versies van num Sinds de helft van de jaren tachtig is Rava ook zeer mers geassocieerd met twee belangrijke figuren van de bedrijvig als componist voor scène en film. vroege jazz. Louis Armstrong wordt algemeen be schouwd als de invloedrijkste solist die de muziek ooit Rava op cd : “The Forest and the Zoo" (met Steve Lacy, kende. In de jaren twintig symboliseerde hij de overgang ESP); verschillende opnamen op ECM. van de jazz als volksmuziek naar een gesofisticeerde expressievorm en een vitale kracht in de brede Ameri kaanse samenleving. Zijn krachtige, warmbloedige solo's Franco D'Andrea (1941) werd pas op zijn zeventiende werden bewonderd door zijn tijdgenoot Bix Beiderbecke. pianist. Eerst speelde hij trompet, klarinet, sopraansax, Toch koos deze blanke trompettist voor een meer intimis contrabas. Diverse eigen ensembles stonden lang in de tische stijl, gestroomlijnder, met minder vibrato. Beider schaduw van zijn werk als begeleider van Amerikaanse becke speelde ook piano en componeerde voor dat in en andere vedetten op toernee : Gato Barbiéri, Dexter strument miniatuurtjes van Debussy-aanse allure. Gordon, Lee Konitz, Max Roach, Johnny Griffin. Van medio jaren zeventig tot medio jaren tachtig werkte hij geregeld samen met Enrico Rava. Een concert van Miles Davis in Turijn, en even later de ont Latere ontmoetingen met Lee Konitz illustreerden op bril dekking van Chet Baker, bekeerden Enrico Rava (1 9 3 9 ) jante wijze hoe de rol van D'Andrea was geëvolueerd van in de late jaren vijftig tot de trom pet en de moderne jazz. die van begeleider naar volwassen, vaak intrigerende Daarvoor studeerde hij piano en speelde hij trombone in p a rtn e r. een dixielandband. D'Andrea, een autodidact, is een nieuwsgierig musicus: hij Een samenwerking met Gato Barbiéri leidde tot ontmoe bestudeerde de seriële muziek maar ook de polyritmes tingen met Steve Lacy, Mal Waldron, Don Cherry. Na een van het Afrikaanse continent. (Hij speelde met het percus- toernee in Zuid-Amerika volgde een eerste verblijf in New sie-ensemble Africa Djolé.) York (1967) en kennismaking met de avant garde (Cecil Als pianist valt hij op door een in alle omstandigheden Taylor, Carla Bley, Roswell Rudd). In Europa stonden er accurate articulatie en een grote helderheid van zegging. opnamen met Lee Konitz en een eerste samenwerking De wortels in de bebop, bij Bill Evans en Lennie Tristano, met Franco D'Andrea op het programma. Van 1969 tot gebruikt D'Andrea toch de hele geschiedenis van de jazz 1977 verbleef Rava in New York waar hij eerst speelde om tot een lyrische aanpak te komen, getekend door een met Bill Dixon, Roswell Rudd, Carla Bley (''Escalator Over warme mediterrane toets. The Hill"), alvorens zijn eigen kwartet op te richten. Vanaf 1975 nam hij op voor het ECM label.Na zijn terugkeer naar D'Andrea op cd ; "Gershwin in 12 Keys" (met Lee Konitz, Italië bleef Rava aangetrokken tot vrije spelsituaties, gete Philology); "Armstrong & Beiderbecke" (met Rava, Philo kend door de free esthetiek (Gmobe Unity, Cecil Taylor). logy)- Maar tegelijk evolueerde zijn spel naar een romantischer, zangerig idioom en ontwikkelde hij een voorkeur voor een vaak zeer direct aansprekende melodievoering. G IORGIO GASLINI Giorgio Gaslini (1929) is pianist, componist, arrangeur, orkestleider, theoreticus, provocateur. Dat nog bij leven en welzijn een studie over zijn leven en werk verscheen (Parijs, 1983), illustreert het belang van deze voorloper van de jazz en de hedendaagse muziek in Europa. Gaslini maakte zijn debuut als jazzpianist in 1948. Een eerste verwijdering uit het conservatorium van Milaan wegens zijn verderfelijke neiging tot improviseren, verhin derde hem toch niet om daar later zijn studies af te maken in piano, compositie, polyfonie, koorzang, orkest. Hij was een van de eersten om zich in Europa aan de synthese te wagen van de jazz en de dodecafonie. Gaslini speelde met Don Cherry, Steve Lacy, Anthony Braxton en is vandaag de drijvende kracht achter het machtige Instabile Orchestra. Hij schreef voor grote ensembles, kamerensembles, symfonieorkesten. Opdrachten voor film ("La Notte" van Antonioni), ballet, theater. In zijn zeer persoonlijke muziek vinden jazz, improvisatie, invloeden van Schoenberg of Varese, maar ook romanti sche componisten, elkaar. Typerend is dat Gaslini bewer kingen schreef zowel van werk van Thelonious Monk als van Schumann. In die reeks horen ook zijn pianobewerkingen