Strategisch Fout Gratis Epub, Ebook
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
STRATEGISCH FOUT GRATIS Auteur: R. Kwik Aantal pagina's: 127 pagina's Verschijningsdatum: 2003-05-24 Uitgever: Muntinga EAN: 9789046400012 Taal: nl Link: Download hier Strategisch Fout Hij had er die ochtend nog grappen over gemaakt op de radio. Aan het begin van de coronacrisis had Nederland vooral veel staan applaudisseren voor de zorg, nu werd het tijd, vond de oppositie, om verpleegkundig personeel ook beter te betalen. De eerste twee keer hadden de stemmen gestaakt. Als dat nu weer zou gebeuren, was de motie van tafel. Asscher was al een half uur van tevoren aanwezig in de Tweede Kamer. Toen de stemming werd afgeroepen liep hij naar de ingang van de plenaire zaal. Daar liep hij Jan Paternotte, Kamerlid voor D66, tegen het lijf. We raakten aan de praat, en ik denk dat ik toen onderbewust dacht: als Jan ook nog hier staat, hebben we nog wel even de tijd. Het had iets geruststellends. Bij een hoofdelijke stemming ga je immers allemaal tegelijk naar binnen. Tussen de shifts door werd de zaal ontsmet. Asscher zat in de eerste groep, de P van Paternotte was nog lang niet aan de beurt. Toen kwam het moment dat hij voorzitter Khadija Arib zijn naam hoorde afroepen. Mijn beurt was voorbij. Er zijn camerabeelden van, het was de meest zichtbare manier van te laat komen: je ziet mij daar bedremmeld staan, als een kleine schooljongen. Ik ben totaal ontredderd weer naar buiten gelopen. Dat was het moment dat ik dacht: laat mij hier nu met een luik in de grond zakken. Geluk bij een ongeluk: de motie wordt met 71 stemmen voor en 73 tegen verworpen. Maar het was een epische blunder. Normaal gesproken, zegt Asscher, is hij altijd te vroeg. Maar vooral is het jammer dat mijn te laat komen afleidt van waar het over zou moeten gaan: hoe schandelijk het is dat de coalitie drie keer tegen salarisverhoging voor zorgmedewerkers stemt. Toch verwacht hij niet dat hem dit nog lang zal achtervolgen. Dus ga ik niet de geschiedenisboeken in als iemand door wiens te laat komen een wet al dan niet is aangenomen, zoals Frank Wassenberg of graaf Schimmelpenninck. Die Francis David graaf Schimmelpenninck zorgde er zijns ondanks voor dat de leerplicht werd ingevoerd. Als hij niet van zijn paard was gevallen, had die wet een stuk langer op zich laten wachten. Maar hij kwam nooit in Den Haag aan, doordat hij voortijdig van zijn paard was gegooid. Het paard is verstandiger dan zijn meester, concludeerden de voorstanders vrolijk. De wet werd door Schimmelpennincks afwezigheid met de kleinst mogelijke meerderheid aangenomen: 50 voor, 49 tegen — de Kamer telde toen nog honderd zetels. De liberalen, die voor waren, hadden er het doodzieke Kamerlid Jacob Johan van Kerkwijk voor met een rijtuig naar Den Haag laten brengen. Van Kerkwijk stierf een jaar later, maar de leerplichtwet was een feit. Zo blijkt maar: je kunt in Den Haag eindeloos debatteren en proberen tegenstanders te overtuigen, maar soms moet je ook gewoon een beetje geluk hebben. Dan valt een tegenstemmer van zijn paard of mist hij, en dat is wat korter geleden, zijn trein. In september was er een hoofdelijke stemming in de Tweede Kamer over de wet waardoor mensen automatisch orgaandonor werden, tenzij ze actief een andere voorkeur lieten registreren. De wet lag bij de christelijke partijen enorm gevoelig, de stemming zou spannend worden, wist indiener D Het hing waarschijnlijk op één stem — maar de wet haalde het doordat een Kamerlid te laat was. De Limburgse volksvertegenwoordiger Frank Wassenberg had de trein gemist. Een enorme blunder. Op Twitter werd zijn partij vrolijk omgedoopt tot de Partij voor de Nieren. Stom toeval? Volksvertegenwoordigers plaatsen vraagtekens bij Wassenbergs verhaal. Zij denkt dat Wassenberg bewust is weggebleven, omdat je bij een hoofdelijke stemming nu eenmaal alleen voor of tegen kunt zijn, en er geen ruimte is voor nuances. Wassenberg ontkent dat, en zegt dat hij anders wel een betere smoes had bedacht. Maar hij wil, schrijft de krant, de argwaan niet wegnemen door te vertellen waar hij dan wel was die dag. En ook tegen mij zegt hij de kwestie niet meer te willen oprakelen. Soms maken politici duidelijk strategisch gebruik van de afwezigheid van anderen. In november vroeg het PVV-Kamerlid Tony van Dijck op een donderdagochtend, totaal onverwachts, een hoofdelijke stemming aan voor het verplaatsen van de Algemene Financiële Beschouwingen. Hij wilde dat het kabinet eerst tekst en uitleg verschafte over een heikele kwestie: welke bedrijven hadden gelobbyd voor de afschaffing van de dividendbelasting, die op dat moment nog boven de markt hing. De grote zaal van de Tweede Kamer was deze ochtend nog vrijwel leeg, de PVV-motie leek het te gaan halen. Sprintend en buiten adem kwam ze de plenaire zaal in, haar jas en tas gooide ze over de balie van de bodes. Ze wist nog net op tijd tegen te stemmen. Daarna werd besloten dat Kamerleden op de vergaderdagen — dinsdag, woensdag en donderdag — in Den Haag moesten blijven. De oppositie weet dat het kabinet leunt op een meerderheid van slechts één zetel en is niet te beroerd om de stevigheid soms even te testen. Daarom moeten Kamerleden binnen enkele minuten in de bankjes kunnen zitten. Het heeft iets ontnuchterends, dat politieke beslissingen kunnen afhangen van zoiets prozaïsch als de fysieke aanwezigheid van een enkeling. Vaak zijn het knikjes in de geschiedenis — de Leerplichtwet was er vast ook wel gekomen, ooit, als graaf Schimmelpenninck gewoon op zijn paard was blijven zitten — maar soms is het effect ingrijpender. Misschien wel het bekendste voorbeeld dateert van mei Een groepje Kamerleden was die dag bij de opnamen van Sterrenslag , het spelletjesprogramma waarbij bekende Nederlanders in teams om het hardst door de modder moesten kruipen of een hindernisbaan moesten afleggen. Op hetzelfde moment debatteert de Tweede Kamer over de IRT-affaire: het Interregionaal Recherche Team dat onder toezicht van politie en justitie drugstransporten doorliet om door te dringen tot grote criminele netwerken. Bij de opnames van Sterrenslag is Den Haag ver weg. Het debat is al anderhalf uur bezig als Hans Dijkstal, de tweede man van de VVD, onrustig wordt, schrijft Het Parool in een reconstructie. Weken heeft hij geroepen dat in elk geval Hirsch Ballin zou moeten aftreden en nu ziet hij zijn moment van glorie naderen. GroenLinks-Kamerlid Marijke Vos krijgt een lift. De opnames zijn inmiddels afgerond. Het groepje Kamerleden zit op dat moment aan het toetje, een bakje mousse. De trainingspakken zijn net uit, de zweetdruppels staan nog op de voorhoofden. Maar hun suggestie vast terug te komen wordt weggewuifd. Niet nodig, zo luidt de inderhaast getrokken politieke analyse. Een paar uur later wordt de motie van Hans Dijkstal aangenomen — reden voor Hirsch Ballin en Van Thijn om af te treden. De stemming: 61 voor, 59 tegen. Als Rozenblad en Vos op tijd terug waren gekomen, hadden de stemmen gestaakt. Peter van Heemst had zich, boos omdat hij geen eigen motie had mogen indienen, in de wandelgangen verschanst en weigerde te stemmen. En de latere staatssecretaris Rick van der Ploeg komt pas na de stemming aankakken. Ze hebben immers net zijn minister naar huis gestuurd. Heel stom. Het maakte niet meer uit, hij was te laat. De krant vat het bondig samen: hoe een Avro-toetje de carrière van twee toppolitici ruïneerde. Dit had niets te maken met de tijd naar je hand zetten. Met expres te laat komen om een punt te maken, met laten zien wie de baas is. In dit geval was het gewoon een blunder. Een politieke inschattingsfout. Punctualiteit is soms een kwestie van karakter: van consciëntieus zijn of grote tijdsdruk voelen, soms van een strak afgestelde biologische klok. Of een kenmerk van een streng geweten. Waar op tijd komen vaak een keuze is, is te laat komen dat ook. Omdat je ergens niet wilt zijn, omdat je je werk geestdodend vindt of de voorgestelde prins onappetijtelijk. Maar vaker is het overmacht, of een chronisch gebrek aan planning. Een grenzeloos geloof in wat je allemaal voor elkaar kunt krijgen in een paar minuten tijd. Of zit je gewoon klem. Wat er wanneer achter zit, is elke keer de vraag. Een feest van misverstanden levert dat op, waar je het uren over kunt hebben. Soms is laatkomen een strategische keuze, soms alleen een kwestie van perspectief. En soms, soms zit je nog gewoon aan je chocolademousse in Limburg als je eigenlijk ergens anders had moeten zijn. Om u deze content te kunnen laten zien, hebben wij uw toestemming nodig om cookies te plaatsen. Open uw cookie-instellingen om te kiezen welke cookies u wilt accepteren. Voor een optimale gebruikservaring van onze site selecteert u "Accepteer alles". U kunt ook alleen de sociale content aanzetten: vink hiervoor "Cookies accepteren van sociale media" aan. Tip hier onze journalisten. Op alle verhalen van Het Parool rust uiteraard copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven. Wil je tekst overnemen of een video fragment , foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright parool. Vertaling van "strategische" in Duits Om de hoofdlijnen te bepalen die onze ontwikkeling de komende jaren zullen afbakenen, is BRUGEL een globale denkoefening begonnen over zijn opdracht, zijn visie, zijn waarden en zijn te bereiken doelstellingen. Hier onder ontdekt u de uitdagingen en doelstellingen die BRUGEL voor zichzelf als ideaal heeft gedefinieerd, evenals de strategie die wij willen toepassen om dit ideaal te bereiken. Ontdek ook onze brochure « Strategische visie ». BRUGEL, de Brusselse regulator voor energie, staat in voor de goede werking van de markt en geeft de aanzet voor de wetgeving om alle verbruikers nu en in de toekomst toegang tot energie te garanderen in de best mogelijke omstandigheden.