Citywijzer Venetië Gratis Epub, Ebook
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
CITYWIJZER VENETIË GRATIS Auteur: Auteur Onbekend Aantal pagina's: 127 pagina's Verschijningsdatum: 9999-01-01 Uitgever: Unieboek / Het Spectrum EAN: 9789041021304 Taal: nl Link: Download hier Rome Denis Montagnon We haalden al drank en waren perfect geïnstalleerd voor dat de meute binnenkwam. Want die wachtten buiten tot alle renners voorbij waren gekomen. Door de stormloop was er weinig plaats, en was het wachten aan de bar. En wij konden op het gemak de finale volgen, want na Cysoing kom de fameuze Carrefour de l'Arbre en de piste van Roubaix. Hieronder zie je ons gezelschap in spanning volgen. In waren we aan het feesten. Want Tom Boonen versloeg zijn metgezellen in de spurt op de piste. Net zoals in In en kwam Boonen solo over de meet. En al die keren was ik live op het parcours. In en met mijn vriend Tom en zijn pa, en in zat ik met vrienden in de tribunes van de piste van Roubaix. In totaal ben ik 5 keer live naar Parijs-Roubaix gaan kijken, en Tom Boonen won 4 keer. Alleen in , de laatste keer dat ik met pa ben gaan kijken, was Cancellara te sterk. Ook toen volgden we alles in het caféetje in Cysoing. En na Cysoing volgde nog een halte! De piste zelf, want daar kan je vrolijk rondlopen tijdens en na de koers. Morgen trekken we daarheen voor nog enkele mooie beelden. Zo'n 32 jaar geleden traden mijn pa en ma in het huwelijksbootje. Voor de tweede keer eigenlijk want op 8 april trouwden ze al voor de wet. Op 9 april was het voor de kerk te doen. En een geluk dat de viering in de namiddag voorzien was. Want op 9 april 's voormiddags zag pa er niet al te best uit. Kijk hieronder maar. Labels: anekdote , familie. De bezoeken aan de Hel van het Noorden gingen altijd gepaard met twee passages aan kasseistroken. De eerste strook waarop we de coureurs zagen dokkeren ligt voor het gevreesde bos van Wallers. Daar in dat breekt de koers pas echt open. Ik herinner me helaas de naam niet meer van die eerste kasseistrook. Maar na deze, schoten we de wagen in, de autostrade op, naar strook 2. Deze strook ligt bij Orchies, zoals ik terugvond in pa zijn foto-archief. Die kasseistrook ligt pal naast de autostrade het parcours van Parijs-Roubaix kronkelt er eigenlijk zowat langs. Ze krijgt 3-sterretjes toebedeeld in de koers, en daarmee is ze middelmatig zwaar. Bij de strook van Orchies konden we altijd makkelijk parkeren aan één of ander wegrestaurant. Via een brugje staken we dan de autostrade over, naar de kasseistrook. Op dat brugje stonden altijd heel wat fotografen om beelden te schieten van de renners. Hieronder vind je een foto van een fotograaf, met wie pa stond te tetteren in Op de strook zelf was het redelijk kalm. Er is niet zoveel volk, en je kan veilig staan kijken vanop het veld. De foto van pa, die je gisteren zag, was daar genomen. Ik heb hieronder nog wat andere vanop zijn camera geplaatst. In Orchies voelde je pas de adrenaline. De koers was al open gebroken, en vaak sleurden de favorieten de boel kapot. In de verte zagen we dan het stof al opwaaien en de helikopters naderen. Aan het gejuich van de supporters kon je de renners haast voelen afkomen. En dan schreeuwden we onze kelen schor. Voor Tommeke Boonen, want die was meestal diegene die aan de kop van het peloton sleurde. Na deze passage, trokken we richting het dorpje Cysoing. En dat doen we vrijdag ook. Morgen staat een gebeurtenis gepland, die we zeker moeten vermelden. Zonder deze, las je deze blog nu eenmaal niet. TG Fotograaf staat klaar om beelden te schieten op de brug. Rustig wachten tot de koers passeert. Tommeke, Tommeke, wat doe je nu? De Ronde is gereden, maar dat betekent zeker nog niet dat het wielervoorjaar erop zit. Zondag is er Parijs-Roubaix, de hel van het Noorden. Bonken op kasseien, op zoek naar ultieme wielerglorie op de piste van Roubaix. Volgden pa en ik die koers? Zeer zeker. Op parcours! Zeer zeker, meer nog dan de Ronde. We bezochten een drietal kasseistroken, zagen de renners in volle finale langsrijden in kleine dorpskernen. We beleefden de finale op tv in een klein kroegje en achteraf liepen we nog vrolijk op de piste. Sinds vervoegde ik pa naar de kasseistroken. Weken voordien was hij al bezig aantekeningen te maken op zijn Michelinkaarten. Als we hier kijken, dan zien we ze daar nog. In potlood stond alles piekfijn genoteerd. Parijs-Roubaix volgen is onvergetelijk. Ik vergezelde pa 3 keer, en ook met mijn vriend Tom en zijn pa was ik er twee keer. Wat een sfeer. Het dokkeren van de fietsen, de adrenaline als je in het veld staat en helikopters ziet naderen. Maar helaas heb ik nooit pa zijn aantekeningen bewaard. Ik weet bij god niet hoe de stroken die we bezochten heten, hoe het dorp noemt waar we in een kroeg alles live volgden. Dus ben ik sinds nooit meer teruggekeerd naar de kasseistroken. Gelukkig heb ik nog wat beelden en herinneringen bewaard om te delen. Met onze Martin naar de Hel van het Noorden. Koers om nooit te vergeten. TG 13 april Onze Martin in volle spanning wachtend op de helden van Parijs-Roubaix. De paasfoor is weer in het land. Te zeggen, in Kortrijk. En de foorkramers hebben geluk, want hun twee weken in Kortrijk vallen net samen met de paasvakantie. Heel wat kleine mannen zijn thuis en kunnen afzakken naar de draaimolens, grijpers, Als klein pagadder keken we ook enorm uit naar de foor. Allemaal de douche of bad in, schone kleren aan en weg naar Kortrijk met wat drinkgeld. Zo waren we in de wolken als we op de autootjes tussen de Ghostbusters mochten. Of als we een beertje konden grijpen in het lunapark. Maar de grootste knuffels die haalden pa en ma binnen aan het cola-flesjeskraam. Je betaalt een bepaald bedrag, en krijgt een aantal ringen. Die moet je proberen rond de hals van een colaflesje te werpen. Zodra het lukt, mag je iets kiezen uit het kraam. En dat waren vaak grote prijzen. Ik herinner nog dat pa en ma 's avonds met vrienden naar de foor gingen, en wij thuisbleven met een oppas nonkel Wouter, Tjorven, Linsey, Toen we opstonden stonden vaak grote knuffels in de huiskamer. Zo hadden pa en ma eens twee Barbar-olifanten mee, een Asterix, een grote Hond, We hebben redelijk wat van die dingen thuis staan. In de loop der jaren heb ik telkens, uit pure nostalgie, geprobeerd om zo'n ring rond de hals van een cola-flesje te gooien, maar tevergeefs. Ik hield het maar op het Lunapark, en later zelfs gewoon op een terrasje. Altijd prijs! Labels: uitstap. De start van de Ronde beleefden we steeds in Brugge. De sfeer snoven we op langs het parcours. We tankten bij in de lokale herbergen en zagen de ontknoping vanuit de zetel. En daarna? Wel, dan was er ook een steevaste traditie. Een klassieker die op meeste zondagen plaatsvond. Een bezoekje aan meme. Gezellig een chipje knabbelen en een pintje drinken terwijl de tv opstond en we de beelden van de voorbije Ronde nog eens herbekeken. Haar vriend André had ook steeds zijn visie over de koers, al hadden we soms de indruk dat hij een andere koers gezien had. En dan discussieerde hij met pa. Sylvère Maes, dat was een beer. Vandaag kaarten we na de Ronde niet meer na bij meme aan tafel. En geeft André ook zijn visie niet meer. We kunnen het alleen maar in beelden. Labels: koers , meme agnes , ronde. Ik heb de ontknoping van de Ronde dus gehoord van enkele veertieners tijdens het vieruurtje en eens via een sms van pa in de Maloja Palace. Maar voor het overgrootste deel heb ik de Ronde gewoon gezien Dan gingen we naar Brugge voor de start. Afhankelijk van het parcours dat de renners reden, pikten we nog een glimp van ze mee langs de baan. Indien dat niet lukte, dronken we nog iets in Brugge, vooraleer af te zakken naar de Kroone in Moorsele. Daar pronostikeerden we dan nog over de koers vooraleer we afzakten naar ons tv-toestel. We speelden vlug wat eten binnen en dan placeerden we ons in de luie zetel. Een tafereel dat vaak van tel was. Pa en ik, en ook vaak mijn maat Tom, samen voor de buis. En door het vroege ochtenduur en de niet te onderschatten passages in de herbergen, was het een enorm moeilijke opdracht om de ogen open te houden. Het gebeurde vaak dat pa zelfs lag te ronken toen de wedstrijd openbarstte. En we maakten hem niet wakker. Hij opende dan zijn ogen. Ge moet mij ook niet wakker maken! Ook niet in , toen Cancellara Boonen losreed op de muur van Geraardsbergen. Tornado Tom had 5 jaar eerder een fantastisch nummer opgevoerd, en nu was het de beurt aan de Zwitser. Ook een memorabele editie. Anno is de Ronde veranderd. In veel opzichten. Het parcours is gewijzigd, Boonen en Cancellara rijden morgen niet mee, en de sfeer is toch anders nu ik niet meer met pa naar de start kan, of samen met hem in de zetel kan liggen kijken. In ben ik nog 1 keer naar de start geweest, en dan heb ik de traditie laten varen. Sindsdien spreken we thuis af bij vrienden, en ook morgen zijn we een hele dag paraat voor de buis! Wie zal er winnen? Geen idee.