CITYWIJZER VENETIË GRATIS

Auteur: Auteur Onbekend Aantal pagina's: 127 pagina's Verschijningsdatum: 9999-01-01 Uitgever: Unieboek / Het Spectrum EAN: 9789041021304 Taal: nl Link: Download hier Rome Denis Montagnon We haalden al drank en waren perfect geïnstalleerd voor dat de meute binnenkwam. Want die wachtten buiten tot alle renners voorbij waren gekomen. Door de stormloop was er weinig plaats, en was het wachten aan de bar. En wij konden op het gemak de finale volgen, want na Cysoing kom de fameuze Carrefour de l'Arbre en de piste van Roubaix. Hieronder zie je ons gezelschap in spanning volgen. In waren we aan het feesten. Want versloeg zijn metgezellen in de spurt op de piste. Net zoals in In en kwam Boonen solo over de meet. En al die keren was ik live op het parcours. In en met mijn vriend Tom en zijn pa, en in zat ik met vrienden in de tribunes van de piste van Roubaix. In totaal ben ik 5 keer live naar Parijs-Roubaix gaan kijken, en Tom Boonen won 4 keer. Alleen in , de laatste keer dat ik met pa ben gaan kijken, was Cancellara te sterk. Ook toen volgden we alles in het caféetje in Cysoing. En na Cysoing volgde nog een halte! De piste zelf, want daar kan je vrolijk rondlopen tijdens en na de koers. Morgen trekken we daarheen voor nog enkele mooie beelden. Zo'n 32 jaar geleden traden mijn pa en ma in het huwelijksbootje. Voor de tweede keer eigenlijk want op 8 april trouwden ze al voor de wet. Op 9 april was het voor de kerk te doen. En een geluk dat de viering in de namiddag voorzien was. Want op 9 april 's voormiddags zag pa er niet al te best uit. Kijk hieronder maar. Labels: anekdote , familie. De bezoeken aan de Hel van het Noorden gingen altijd gepaard met twee passages aan kasseistroken. De eerste strook waarop we de coureurs zagen dokkeren ligt voor het gevreesde bos van Wallers. Daar in dat breekt de koers pas echt open. Ik herinner me helaas de naam niet meer van die eerste kasseistrook. Maar na deze, schoten we de wagen in, de autostrade op, naar strook 2. Deze strook ligt bij Orchies, zoals ik terugvond in pa zijn foto-archief. Die kasseistrook ligt pal naast de autostrade het parcours van Parijs-Roubaix kronkelt er eigenlijk zowat langs. Ze krijgt 3-sterretjes toebedeeld in de koers, en daarmee is ze middelmatig zwaar. Bij de strook van Orchies konden we altijd makkelijk parkeren aan één of ander wegrestaurant. Via een brugje staken we dan de autostrade over, naar de kasseistrook. Op dat brugje stonden altijd heel wat fotografen om beelden te schieten van de renners. Hieronder vind je een foto van een fotograaf, met wie pa stond te tetteren in Op de strook zelf was het redelijk kalm. Er is niet zoveel volk, en je kan veilig staan kijken vanop het veld. De foto van pa, die je gisteren zag, was daar genomen. Ik heb hieronder nog wat andere vanop zijn camera geplaatst. In Orchies voelde je pas de adrenaline. De koers was al open gebroken, en vaak sleurden de favorieten de boel kapot. In de verte zagen we dan het stof al opwaaien en de helikopters naderen. Aan het gejuich van de supporters kon je de renners haast voelen afkomen. En dan schreeuwden we onze kelen schor. Voor Tommeke Boonen, want die was meestal diegene die aan de kop van het peloton sleurde. Na deze passage, trokken we richting het dorpje Cysoing. En dat doen we vrijdag ook. Morgen staat een gebeurtenis gepland, die we zeker moeten vermelden. Zonder deze, las je deze blog nu eenmaal niet. TG Fotograaf staat klaar om beelden te schieten op de brug. Rustig wachten tot de koers passeert. Tommeke, Tommeke, wat doe je nu? De Ronde is gereden, maar dat betekent zeker nog niet dat het wielervoorjaar erop zit. Zondag is er Parijs-Roubaix, de hel van het Noorden. Bonken op kasseien, op zoek naar ultieme wielerglorie op de piste van Roubaix. Volgden pa en ik die koers? Zeer zeker. Op parcours! Zeer zeker, meer nog dan de Ronde. We bezochten een drietal kasseistroken, zagen de renners in volle finale langsrijden in kleine dorpskernen. We beleefden de finale op tv in een klein kroegje en achteraf liepen we nog vrolijk op de piste. Sinds vervoegde ik pa naar de kasseistroken. Weken voordien was hij al bezig aantekeningen te maken op zijn Michelinkaarten. Als we hier kijken, dan zien we ze daar nog. In potlood stond alles piekfijn genoteerd. Parijs-Roubaix volgen is onvergetelijk. Ik vergezelde pa 3 keer, en ook met mijn vriend Tom en zijn pa was ik er twee keer. Wat een sfeer. Het dokkeren van de fietsen, de adrenaline als je in het veld staat en helikopters ziet naderen. Maar helaas heb ik nooit pa zijn aantekeningen bewaard. Ik weet bij god niet hoe de stroken die we bezochten heten, hoe het dorp noemt waar we in een kroeg alles live volgden. Dus ben ik sinds nooit meer teruggekeerd naar de kasseistroken. Gelukkig heb ik nog wat beelden en herinneringen bewaard om te delen. Met onze Martin naar de Hel van het Noorden. Koers om nooit te vergeten. TG 13 april Onze Martin in volle spanning wachtend op de helden van Parijs-Roubaix. De paasfoor is weer in het land. Te zeggen, in Kortrijk. En de foorkramers hebben geluk, want hun twee weken in Kortrijk vallen net samen met de paasvakantie. Heel wat kleine mannen zijn thuis en kunnen afzakken naar de draaimolens, grijpers, Als klein pagadder keken we ook enorm uit naar de foor. Allemaal de douche of bad in, schone kleren aan en weg naar Kortrijk met wat drinkgeld. Zo waren we in de wolken als we op de autootjes tussen de Ghostbusters mochten. Of als we een beertje konden grijpen in het lunapark. Maar de grootste knuffels die haalden pa en ma binnen aan het cola-flesjeskraam. Je betaalt een bepaald bedrag, en krijgt een aantal ringen. Die moet je proberen rond de hals van een colaflesje te werpen. Zodra het lukt, mag je iets kiezen uit het kraam. En dat waren vaak grote prijzen. Ik herinner nog dat pa en ma 's avonds met vrienden naar de foor gingen, en wij thuisbleven met een oppas nonkel Wouter, Tjorven, Linsey, Toen we opstonden stonden vaak grote knuffels in de huiskamer. Zo hadden pa en ma eens twee Barbar-olifanten mee, een Asterix, een grote Hond, We hebben redelijk wat van die dingen thuis staan. In de loop der jaren heb ik telkens, uit pure nostalgie, geprobeerd om zo'n ring rond de hals van een cola-flesje te gooien, maar tevergeefs. Ik hield het maar op het Lunapark, en later zelfs gewoon op een terrasje. Altijd prijs! Labels: uitstap. De start van de Ronde beleefden we steeds in Brugge. De sfeer snoven we op langs het parcours. We tankten bij in de lokale herbergen en zagen de ontknoping vanuit de zetel. En daarna? Wel, dan was er ook een steevaste traditie. Een klassieker die op meeste zondagen plaatsvond. Een bezoekje aan meme. Gezellig een chipje knabbelen en een pintje drinken terwijl de tv opstond en we de beelden van de voorbije Ronde nog eens herbekeken. Haar vriend André had ook steeds zijn visie over de koers, al hadden we soms de indruk dat hij een andere koers gezien had. En dan discussieerde hij met pa. Sylvère Maes, dat was een beer. Vandaag kaarten we na de Ronde niet meer na bij meme aan tafel. En geeft André ook zijn visie niet meer. We kunnen het alleen maar in beelden. Labels: koers , meme agnes , ronde. Ik heb de ontknoping van de Ronde dus gehoord van enkele veertieners tijdens het vieruurtje en eens via een sms van pa in de Maloja Palace. Maar voor het overgrootste deel heb ik de Ronde gewoon gezien Dan gingen we naar Brugge voor de start. Afhankelijk van het parcours dat de renners reden, pikten we nog een glimp van ze mee langs de baan. Indien dat niet lukte, dronken we nog iets in Brugge, vooraleer af te zakken naar de Kroone in Moorsele. Daar pronostikeerden we dan nog over de koers vooraleer we afzakten naar ons tv-toestel. We speelden vlug wat eten binnen en dan placeerden we ons in de luie zetel. Een tafereel dat vaak van tel was. Pa en ik, en ook vaak mijn maat Tom, samen voor de buis. En door het vroege ochtenduur en de niet te onderschatten passages in de herbergen, was het een enorm moeilijke opdracht om de ogen open te houden. Het gebeurde vaak dat pa zelfs lag te ronken toen de wedstrijd openbarstte. En we maakten hem niet wakker. Hij opende dan zijn ogen. Ge moet mij ook niet wakker maken! Ook niet in , toen Cancellara Boonen losreed op de muur van Geraardsbergen. Tornado Tom had 5 jaar eerder een fantastisch nummer opgevoerd, en nu was het de beurt aan de Zwitser. Ook een memorabele editie. Anno is de Ronde veranderd. In veel opzichten. Het parcours is gewijzigd, Boonen en Cancellara rijden morgen niet mee, en de sfeer is toch anders nu ik niet meer met pa naar de start kan, of samen met hem in de zetel kan liggen kijken. In ben ik nog 1 keer naar de start geweest, en dan heb ik de traditie laten varen. Sindsdien spreken we thuis af bij vrienden, en ook morgen zijn we een hele dag paraat voor de buis! Wie zal er winnen? Geen idee. Deze topper mag je niet thuislaten in zo'n wedstrijd. TG , een laatste keer samen naar de koers met pa. De Zwitser Cancellara is de sterkste in Vlaanderens Mooiste. Labels: koers , ronde. Ja ja, ik heb dus sinds enkele Rondes gemist. In en En laat dat nu 2 onvergetelijke rondes zijn. Ik stond wafeltjes en fruitsapjes uit te delen als vieruurtje. Het was stralend weer en het uitzicht fantastisch. Maar ik genoot geen minuut, want de ronde was bezig. Wie zou winnen? En hoe goed zou mijn idool Frank Vandenbroucke zijn? Want die was bezig aan een comeback. Maar het leek met quasi onmogelijk dat er in de buurt ergens een tv zou zijn waarop de Ronde te zien was. Heel goed blijkbaar, want tijdens het uitdelen van de wafels kwam een bende veertieners naar me toe. Hij was mee met een andere en verloor in de sprint. Ik sprintte het hotel naar binnen en daar stond de tv inderdaad op. De kookploeg was nog net aan het nakaarten toen hij werd uitgezet. De Belgische kok stapte naar buiten en rookte een sigaretje. Van Peteghem klopte VDB, maar die was ook wel sterk. Die is helemaal terug. Echt waar. Enkele dagen later kregen we de kranten en ik las iedere letter van de sporteditie. VDB was even terug, en ik had dit magische moment gemist. Ik zou nooit nog een Ronde missen! Maar in was het weer van dat. We vertrokken op zaterdag 2 april en miste zo meme Agnès haar 85ste verjaardag. Op zondag 3 april trokken we al naar de skipistes in St-Moritz. Tijdens de lunch zaten we in een stralende zon te eten te midden de bergen. Een onvergetelijk zicht. Maar opnieuw kon ik er niet van genieten. Het was 12 uur, en de renners waren al 2 uur op weg. Wie schreef vandaag Vlaanderens Mooiste op zijn palmares? Rond 16u30, de uitgerekende aankomsttijd sms'te ik naar pa: "Wie wint de Ronde? En het duurde even voor ik antwoord kreeg. Enkele jarige koersliefhebbers en collega-leiders spraken me constant aan. En een bende van veertienjarigen troepte samen op de trappen van de Maloja Palace. Klaar voor een nieuwe activiteit. En toen voelde ik iets trillen in mijn zakken. Ik trilde bijna op mijn benen. Het was een sms van pappie. Ongelooflijk sterk! Tommeke, Tommeke had de week voordien al op verbluffende wijze de E3 Harelbeke gewonnen en nu dit. Ik liep de trappen op en sprak de menigte toe: "Boonen wint de Ronde!! Op een bende van jarigen zijn de wielerliefhebbers zeer schaars. Maar die schare menigte was wel in de wolken! Toen we de zondag nadien terugkeerden naar België, reisde ik meteen met mijn maat Tom en zijn pa naar de hel van het Noorden. Doodmoe, maar we brulden onze kelen schor voor Tommeke. En ja, hij lukte een historische dubbel op de piste van Roubaix! Ik had dan wel de Ronde gemist, Parijs-Roubaix had ik live meegemaakt. Op de kasseien gewandeld, het stof geproefd en zowaar het zweet van de coureurs geroken. Ik heb de beelden van de Ronde die ik heb gemist keer herbekeken. Wat een nummer van Tom Boonen! De sterkste van de ontsnapping en toch al de andere los uit het wiel rijden. Solo naar Meerbeke. Zonder twijfel de mooiste die ik ken en waarvan ik de ontknoping via een sms van pa heb meegemaakt. Ik herinner nog de woorden van Michel Wuyts. Tom Boonen is de echte koning! Balen boven, Boonen boven. Maloja, 2 april omstreeks 12u Prachtig zicht, prachtig weer en toch kunnen mijn maat Tom en ik amper genieten want de Ronde is bezig. De mooiste Ronde van Vlaanderen die ik me herinner vond in plaats. Op zondag 3 april. En ik was in het buitenland Dat was balen die dag. Even toch, want voor de rest was het een magnifiek kamp! Maar ik ga het morgen, 3 april, over deze mooiste Ronde hebben, waarbij een sms van pa mij van de spanning verloste. En hij sms'te terug Maar vandaag gaan we 10 jaar terug in de tijd, want ook op 2 april was het balen. Niet omdat paus Johannes Paulus stierf, maar toen vertrok de trein naar Zwitserland met mezelf en een heleboel veertieners en collega-leiders er op. En op die dag werd meme Agnès Ik kon dus ook niet op haar feestje zijn. Ik zou er dan wel bij zijn voor haar 90ste verjaardag, dacht ik bij mezelf. Een feestje dat vandaag zou hebben plaatsgevonden, maar dat helaas nooit is doorgegaan. Ik zou ze al zien zitten hebben. Aan haar troon met een overbevolkte tafel met kinderen, kleinkinderen en ook een bende achterkleinkinderen. Ik vraag me af of haar magische vermanende vinger en boze blik zou hebben geholpen bij een kapoen als Artuur. Zeker en vast. Niemand was veilig. Ik zou enorm veel over meme kunnen vertellen. Dat kan je ook zien in mijn blogberichten die je terugvindt met de tag "meme agnes". Over haar hutsepot, haar koer, haar tafel, haar brouwerij Ik heb ooit eens heel wat herinneringen proberen bundelen in een tekst. Die las ik voor op haar begrafenis in Ik heb hem nog eens hieronder gezet, zodat je kan zien wat zij voor mij als kleinzoon heeft betekend maar ook voor de familie en vrienden. Maar zeker ook als moedertje. Pa en zijn moedertje waren onafscheidelijk. Bijna dagelijks ging hij langs behalve die keer dat ze hem in pinnewaar uit café haalde. Ik heb je al verteld dat ik al pa zijn foto's vanop zijn gsm heb bewaard. Je hebt er zo nu en dan al zien passeren via deze blog. Ik bekeek onlangs de map, en vroeg me eigenlijk af wat de allerlaatste foto was die pa ooit heeft genomen. Ik sorteerde de foto's per datum, en de laatste was van "17 oktober 19u58". En het verbaasde me eigenlijk totaal niet welke dat was. Ik heb hem hier onderaan de tekst gezet. Gelukkige verjaardag Meme. Deze Duvel hier naast mijn laptop is er ééntje voor jou! TG Liefste meme, Wat heb ik gezweet op deze tekst … Niet omdat ik niet wist wat geschreven, nee, gezweet over wat ik er nu echt zou moeten uitlaten want ik zou dagen over jou kunnen blijven doorpraten. Ik zou een boek over je kunnen schrijven, en dat ga ik ook doen. Een boek over moedertje Agnes, meme Agnes, Agneske van de gemeenteschool, … zodat mijn kinderen voor het slapengaan nog eens kunnen luisteren naar de mooie verhalen over jou. Wat zullen wij jou missen, wat zal ik je toch zo missen. Ik kwam bijna elke dag bij je langs. Als ik niet kwam was ik op congé. Pagine: Formato: 8°. Ex libris: Antonio Biancheri leggerissimo strappetto nella parte alta dell'ex-libris. Rilegatura: Brossura con dorso rovinato, mancanza della copertina. Da restaurare. Stato: Deteriorato. Caratteristiche: Volume proveniente dalla Biblioteca privata Antonio Biancheri. IV 3 ; b. Eleganti leg. Timbretti di antica società di teatro amatoriale estinta ai 2 front. Firma ex libris e una nota ms. Nelle cc. Al termine del 2° vol.. Bella xilografia al frontis con al verso ritratto dell'autore, fregi e capilettera figurati. Edizione originale rara e pregiata di questa storia, dedicata a Cosimo De Medici ed edita da Cosimo bartoli dopo la morte dell'autore. Vecchio restauro al margine della pergamena, lieve tarletto al margine bianco interno di alcune carte, ma esemplare molto bello fresco e ben marginato. Ex libris manoscritto coevo alla sguardia: "Por Michi del S. MM de Agueda et de Juan. Le cronache di un paese immaginario, Aporue sul Reno, dalle grandi invasioni all'anno Mille: questo è il tema di il continente infantile, che in chiave più visionaria e spesso comica, amplia quell'operazione sul tempo già sperimentata da Riccioli, sull'arco di cento anni, in Epistolario collettivo. Si tratta innanzitutto del recupero di una qualità del tempo, quella proletaria, con le sue costanti e le sue variabili: i castellani che, a dispetto dei secoli, sono sempre gli stessi e gli emar​ginati senza-nome, alla cui multiforme presenza occorre «rassegnarsi»; e anche con le sue sorprese, come le gravidanze che durano 90 anni e le voci d'allarme che paiono riferirsi direttamente al presente. A mano a mano che la lettura procede, in una lingua tersa e aperta, emergono i nessi con alcuni grandi problemi di oggi: la crisi di prospettiva dell'esistenza, il rapporto tra gli uomini e il potere e il progressivo sviluppo di strutture che tendono a limitare la loro libertà. Ma forse il risultato più sorprendente del libro è la scoperta di un'Europa sempre una, quella appunto degli emarginati, se è vero che è possibile inventare, per secoli in fuga, le vicende di un paese senza scomodare neanche un solo personaggio storico. Gian Luigi Riccioli è nato a Firenze nel ; è vissuto fino a vent'anni in Abruzzo, poi si è trasferito a Roma dove lavora. Ha pubblicato: nel Inorgaggio Mondadori , nel Arnolfini Feltrinelli , nel Epi​stolario collettivo Bompiani. Particolarmente attento ai problemi politici ed economici, collabora a giornali e riviste, tra cui l'Unità ed Ecos, di cui è inviato; per questa rivista, tra l', scrive corrispondenze da paesi europei e del Terzo Mondo. Covers slightly marked and edge-rubbed; dust wrapper edgeworn and rubbed; p. First Edition. Card cvrs with dw. Accurato e raro studio storico corredato da ampia esemplificazione iconografica. Allegata scheda edit. Insieme Società Cooperativa Sociale a r. This book has hardback covers. In fair condition suitable as a study copy. Dust Jacket in fair condition. Lago di Annecy, con una carta a colori ripiegata fuori testo e 3 foto. Brossura fittizia. Euro 8. Auflage Orig. Qualche segno d'uso alla sovraccoperta vedi foto , con quattro strappetti, senza perdite, ben rimarginati, uno nel bordo superiore della parte anteriore e tre nel bordo superiore della parte posteriore. Piccole, lievi tracce d'umido ai tagli, normale patina del tempo alle pagine, per il resto, in buono stato. Prima edizione. Indice: Nota d'introduzione; I. La storia cambia direzione; II. Ermengarda; IV. Film in Italië, Italiaanse cinema. Zijn eerste grote speelfilm La Sfida , een verhaal over de strijd van camorra-bendes Napels. Daarmee won hij een regie-prijs bij het filmfestival van Venetië. Zijn films zijn zeer Daar volgde hij na de middelbare school Geschiedenis van de hoge middeleeuwen in Italië. De steden Napels , Sorrento, Amalfi en Gaeta waren Byzantijns maar gedroegen zich als zelfstandige stadstaatjes. Vanaf dat moment hadden de Noormannen 'eigen' territorium Zuid- Italië en dat bracht Geschiedenis van de renaissance in Italië. Itali napels

Want dat was denk ik het enige bier dt je er kon drinken. He caféétje werd tegen de vlakte gegooid en vervangen door een grote refter. En pa was daar niet van de hoogte. Ik weet nog dat we een uitstap naar de zee maakten, en langs West-Vleteren terugkeerden. Hij schrok zich een bult toen hij zag dat café "In de Vrede" verleden tijd was. De trappist smaakte zo goed niet meer in de nieuwe zaal en sindsdien is hij er maar zelden of zelfs nooit meer teruggekeerd. TG In de Vrede in zijn oude gloriedagen. Het andere biertje dat je met mijn quizvraag kon winnen was de blauwe Chimay. Niet dat het bier blauw kleurt, maar het werd zo vernoemd naar zijn etiket. Het trappistenbier wordt gebrouwen in de abdij Notre-Dame in Scourmont. Niet alleen de blauwe, maar ook de rode en witte Chimay vinden daar hun oorsprong, en blijkbaar ook nog de Chimay dorée, een refterbier. Best wel straf en daar heet onze Martin zich ooit eens aan mispakt. Want aanvankelijk kende hij het bier niet zo, en hebben Japie en ik hem dat leren kennen. Wij gingen vaak op drankinkopen, en brachten dan steeds wat speciallekes mee. Een blond en een bruin bier. Op een keer hadden we dus een bak blauwe Chimay meegebracht naar huis en die ontdekte pa. Hij zat aan zijn computer opzij gemak ééntje te drinken, en dat smaakte naar mee. Hij ontkurkte er nog één. Na een tijdje stapte hij uit zijn stoel. Hij greep het flesje en merkte inderdaad op dat het bier iets zwaarder was dan hij had ingeschat. Eén van de twee bieren die de winnaars van mijn vraag destijds konden komen proeven is Orval. Orval is één van de Belgische trappisten en wordt gebrouwen door de cistercienziër monniken in het klooster van Notre-Dame d' Orval in de provincie Luxemburg. In tegenstelling tot andere trappistenkloosters, wordt er maar één variant van het bier gebrouwen te zeggen, er is maar 1 te verkrijgen, want in de brouwerij heb je blijkbaar ook een lichtere, groene Orval. Daardoor is het een beetje een buitenbeentje, maar eigenlijk ook door zijn smaak. Het bier heeft een uitgesproken smaak, en je bent ofwel liefhebber of niet. De eerste keer dat je het bier drinkt is het toch even wennen, want er bestaan volgens mij geen twee zo'n bieren. Het bier zit in van die typische flesjes met bolle buikjes en schenk je in het kloeke glas met zilveren randje en zware voet. In gespecialiseerde cafés kan je Orval drinken van bepaalde periodes: meteen na het brouwen, ofwel na 6 maanden, een jaar De smaak van het bier kan hier enorm variëren en is de moeite om eens uit te proberen. Het bier is vooral enorm verfrissend en zeer goed voor als je maag wat pijn doet zo maakte pa me toch wijs. Ook voor zwangere vrouwen zou het een kalmerend effect hebben. Dat vertelde pa zijn zus, mijn tante Christa toch ooit. Haar dokter raadde haar tijdens haar zwangerschap Orval en Rodenbach aan. Twee bieren die ze totaal niet lust. Maar pa dus wel. In of is hij zelfs met vrienden naar de brouwerij geweest als uitstap met café De Litanie in Moorsele waar meme ooit in eens in haar Pinnewaar langskwam. Dat café was ambassadeur van Orval, en daardoor mochten ze eens met een bende langskomen. Dat liet pa uiteraard niet aan zich voorbij gaan. Wie weet hier trouwens waar het logo voor staat? De forel en de ring? Wel het is een legende! Het bier wordt gebrouwen met water uit de Mathilde-bron. Prinses Mathilde niet de huidige, maar ééntje van lang geleden ging trouwen en zette haar aan die bron om haar ring nog eens te inspecteren. Je raadt het al, ze liet de ring vallen en die zonk naar de bodem van het water. Maar een forel pikte die op, kwam boven water en schonk de ring terug aan de verloofde Mathilde. En dat werd vereeuwigd op het etiket. Een handig weetje voor op een quiz, en ééntje die ik heb onthouden dankzij het beste boek uit pa zijn collectie! Van Martins boekenkast gaan we over naar zijn brouwerij. Niet dat hij bier brouwde. Hij heeft dat in wel ooit eens geprobeerd, en met weliswaar vruchtbare gevolgen. Maar voor de rest stopt zijn brouwerscarrière daar en heeft hij de wereld geen noemenswaardige brouwsels achter gelaten. In zijn brouwerij gaan we op zoek naar pa zijn favoriete bieren en dranken. Misschien wel handig, nu het mooie weer stilaan zijn intrede doet. Maar we beginnen de reeks eigenlijk met nog een boek uit zijn boekenkast. Eigenlijk het beste en interessantste wat hij ooit kocht. Bij het Davidsfonds dan nog! Het boek "Trappist, het bier en de monniken" van Jef van den Steen beschrijft de geschiedenis van de trappistenbrouwerijen en ook hun bieren. Moet je zeker niet lezen als je er geen enkele van staan hebt in je frigo of kelder. Anders verga je gewoon van de goesting. Ik las het boek ooit eens op kot in Gent toen ik het uit pa zijn boekenkast had gehaald. Na 4 bladzijden was ik al op weg naar de dichtst bijzijnde supermarkt om enkele exemplaren te halen. Want op dat moment, had ik er nog geen enkele geproefd. Daar is gelukkig doordat boek verandering in gekomen. Bij de trappisten ken je ze allemaal :- zitten 2 van pa zijn favoriete bieren. Ik had ze de winnaars al beloofd in de quizvraag op de blogpost "Dieren". Ik kreeg 3 correcte antwoorden binnen, en deze week krijgen de gelukkigen te weten wat nu die precies die bieren waren. Labels: bier , boekenkast. Ook altijd present in pa zijn boekenkast, was het nieuwste boek van zijn vriend Rik Vanwalleghem. Pa eerder Rik kennen via een activiteit die pa met zijn club de Behaarde Borsten waarover binnenkort heel wat meer had georganiseerd in zijn stamkroeg de Kroone. Niemand minder dan wielerlegende was er aanwezig en stond het café te woord. Ik heb prachtige foto's van dit unieke moment, en die komen zeker nog op je af. Rik was sportjournalist bij ondermeer het Nieuwsblad en De Standaard en was die avond in de Kroone de interviewer van dienst. Momenteel is Rik directeur van het centrum van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde. De man heeft ook al enkele boeken op zijn palmares, waarvan het grootste deel wielerboeken. Vorig jaar waagde Rik zich aan een eerste fictiewerk met "Op Drift". Zeker een boek om aan te raden! En pa had ook alle werken van zijn vriend Rik in huis. Ben je geen wielerliefhebber, dan moet je zeker "België Absurdistan" eens proberen. Als het nog te vinden is, want het boek wordt geloof ik niet meer verkocht. In dit boek word ons absurde land België fantastisch geschetst, en de Vlamingen en Walen tegenover elkaar gezet. We hebben meer gemeen dan we denken. Voor mensen die graag eens huizen zouden wisselen met Amerikanen raad ik "De Amerikaanse Ziel" aan, waar Rik samen met zijn familie op uitwisseling naar de USA trekt. Een mooie cultuurshock. Rik Vanwalleghem nam trouwens ook het woord tijdens de begrafenisplechtigheid van onze Martin. Hoewel Rik zelf een fantastisch schrijver is, las hij voor uit de schrijfsels van één van de schrijvers die hij zelf enorm apprecieerde. Namelijk Martin zelf. Pa had een zeer goede pen, maar heeft dat nooit in boekvorm gegoten. Ik ben er zeker van dat hij dat ooit wel eens wilde doen. Pa was een crack in gevatte mails en ook korte verslagen. Je kan er sommige van lezen op zijn blog: opperborst ontdekt de dingen. Rik bracht een bloemlezing van zijn mails en blogs en onze Martin toverde zelfs in droevige omstandigheden nog een glimlach op ons gezicht. En zo hebben we hem eigenlijk ook het best gekend en willen we hem blijven herinneren. Een boek van Martins hand zullen we helaas nooit in de boekenkast vinden. Maar wie weet binnen enkele jaren wel ééntje over hem. Labels: boekenkast , schrijfsels , vrienden. Wordt Eddy Planckaert als de filosoof bestempeld, dan zou je dat ook haast geloven van pa. Toch als je zijn boekenkast erop na zou slaan. Naast een berg aan reisgidsen en online bestelde managementboeken, kwam je er ook heel wat boeken met wijsheden tegen. En niet alleen de boeken van Eddy Planckaert , die we hem steevast cadeau deden met vaderdag, maar ook vele andere. Die had hij dan weer gekocht via Davidsfonds. Ik had je eerder al verteld dat zijn vriend Noël van de Zonnebloem jaarlijks langskwam met een bestelling boeken. En bij het nuttigen van een gerstenat bestelde pa dan een reeks nieuwe. Bij die bestelling zaten soms reisgidsen, maar veelal kon je er gif op innemen dat hij er ook wat van die wijsheden-boekjes aan toevoegde. Zo herinner ik me dat hij ooit een boek had met lessen van père Gildert, de rock-n-roll priester die prins Laurent heeft gehuwd. Waar dat boek naartoe is, god mag het weten. Maar ook lessen van de Dalai Lama, wijsheden van de Indianen en zelfs Joodse wijsheid preken in zijn boekenkast. Of hij ze, net als al zijn managementboeken, ook effectief heeft gelezen is maar de vraag. Wat we wel met plezier zagen arriveren tijdens de bestelling van het Davidsfonds, waren de boeken van het cartoonfestival in Knokke-Heist. Ideaal voor op het toilet in te bladeren en eens goed te lachen. Daar zijn we alvast zeker van dat er ooit een blad is van omgedraaid. TG Enkele boeken uit de filosofische afdeling van onze Martin. Labels: boekenkast. Vandaag de dag bestel ik enorm veel boeken via bol. Super handig. Je bestelt online en enkele dagen later heb je de boeken in de bus. En als ik zo rond hoor, dan gebruiken heel veel vrienden deze service. Pa bestelde ook heel wat boeken online, al bestond bol. Indertijd was Amazon één van de voorlopers, en regelmatig bestelde hij daar een serie boeken. Engelstalig dan wel en vooral werkgerelateerd. Zo had hij boeken over marketing, innovatie, stressbestrijding, emails in de hand houden, We hebben ze zelfs niet allemaal gehouden en een deel ligt ergens op het containerpark. Ik heb er ooit een boel meegenomen naar mijn werk in Wevelgem en uitgedeeld aan collega's die ze wel interessant vonden. Je kon ze zo gek niet bedenken, of pa had ze wel zitten in zijn collectie. Ik vraag me zelfs af of hij ze ooit zelf gelezen heeft. Ik vermoed van niet. Wat ik wel een hele leuke vond, is de "4 hour werkweek". Gaat over iemand die er in slaagt om maar 4 uren per week te werken, en toch alles rond te krijgen en alles op te volgen. Ik weet dat dit toch één van pa zijn dromen was. En eigenlijk ook wel de mijne. Het zal pa helaas niet meer lukken om een 4 hour werkweek in te lassen, maar ik zal het boek eens doornemen, en wie weet slaag ik er binnen een tiental jaar wel ooit eens in. Pa zijn grootste collectie boeken bestond ongetwijfeld uit reisgidsen. En ook kaarten, al kan je die niet echt al boeken beschouwen. Als kind herinner ik me dat zijn auto steeds vol lag met kaarten. Maar zelfs sinds de opkomst van de GPS, had hij steevast kaarten liggen in zijn auto. Uit vrees dat de techniek hem in de steek zou laten, of uit pure nostalgie. Maar bij die kaarten had hij ook kleine reisgidsen van Delta. Je kent ze ongetwijfeld van in de boekenwinkel, want vanop de rug hebben ze die typische gele-paarse-blauwe-oranje-groene vlakken. In zo'n gidsen staat dan heel wat info over bepaalde steden of een bepaalde streek. Pa kocht die altijd op voorhand, zodat hij de reis goed kon voorbereiden. Ook tijdens zijn trip had hij die gidsjes vaak bij de hand. In sommige ervan zit ook nog extra documentatie of aantekeningen van leuke adresjes die hij heeft uitgeprobeerd. Pa had een zeer ruime collectie, waarvan ik er een deeltje thuis heb staan. Stuk voor stuk plaatsen waar hij ook effectief is geweest! Naast die Delta reisgidsjes, had hij ook nog ander boeken zoals Trotters en dergelijke. Hij hield zeker en vast van reizen, en van het lezen erover. Binnenkort gaan we nog eens op reis met Martin. Wie weet kan je wat ideeën oppikken voor de vakantie! Maar voorlopig houden we nog even halt in zijn boekenkast! Labels: boekenkast , reizen. Een andere reeks uit pa zijn collectie, waren de boeken van Eddy Planckaert. Naast koersen, meegespeeld in zijn soapserie, heeft de man dus ook boeken geschreven: "De Helse Tocht van een Flandrien" en "Pelgrimstocht". Bovendien zijn er ook twee stripverhalen verschenen van de Planckaerts. En pa had die staan in zijn kast. Weliswaar niet zelf gekocht. Japie en ik deden hem die cadeau voor vaderdag. Omdat pa natuurlijk de ster was van onze eigen versie van de Planckaerts. En blij dat hij was met zijn nieuwe literatuur En pa kon nog even weg met zijn collectie, want hij heeft er nooit een letter uit gelezen! Labels: boekenkast , de planckaerts. Een reeks boeken die pa verzamelde, en ook zeker las, was die van Aspe. Pa had er zelf een tiental, en ik ben de reeks beetje bij beetje aan het vervolledigen. Dit weekend had ik er opnieuw twee gevonden op het boekenfestijn in Kortrijk. De boeken vertellen de avonturen van de Brugse commissaris Pieter Van In, zijn bevallige echtgenote onderzoeksrechter Hannelore Martens en zijn vriend en collega inspecteur Guido Versavel. Dit zijn de vaste personages die in elk boek één of andere moord of zaak oplossen. De boeken zijn zeer gevat qua humor en kennen vooral een sterk hoofdpersonage. Pieter Van in is een flamboyante er, verstokt roker, vrouwenliefhebber en vooral Ik ben ervan overtuigd dat deze boeken alleen al de verkoop van Duvel hebben gestimuleerd. Bij ons thuis toch. Want pappie kon geen twee bladzijden lezen, vooraleer hij er één uit de frigo haalde. Ik begreep zijn gewoonte niet, tot ik in zelf aan de reeks begon. Ik kon hem begrijpen. Er gaan geen twee bladzijden voorbij zonder dat dit fantastische bier vermeld wordt. Na enkele passages kan je het gewoon niet meer houden, en moet er ééntje geopend worden. Net als pa, lees ik vooral Aspes in de zomer, op mijn terras buiten. Want dan past een Duvel net iets beter. In is zelfs een serie op tv gestart van Aspe. Ter gelegenheid daarvan werd een Aspe-zoektocht gelanceerd in Brugge. Pa en enkele collega's vanuit het bedrijvencentrum in Wevelgem trokken er heen om een "moord" op te lossen, te poseren op de set van de reeks foto vind ik helaas niet meer en vooral Duvel te proeven in de stamkroeg van Pieter Van In, L' Estaminet. In het laatste boek van Aspe, maakte Van In bekend dat hij overstapt op Omer. Dat zal wat raar doen de eerste keer dat ik dat zal lezen. Ik ga niet vlug naar de frigo lopen denk ik. Ik, en ik ben ervan overtuigd ook pa, zullen het op Duvel houden! We laten de koers achter ons en duiken deze week eens in zijn boekenkast. We waren eerder al eens te gast in zijn platenkast en ook videokast. En nu kijken we eens wat er zoal te vinden was op zijn boekenkast. Was pa een lezer? Hij las graag boeken, vooral dan op reis. In zijn reiskoffer zaten altijd wel wat boeken. Ook toen wij nog mee op reis gingen met onze ouders op reis, was pa 's avonds op het gemak op het terras op de camping of gehuurd huisje te vinden met een boek. En een glas wijn uiteraard. Ook de krant en de roddelblaadjes las hij graag en die vind hij, net als wij, uitgebreid terug aan de tafel van meme Agnès. Maar meer nog dan een boekenlezer, was onze Martin een boekenverzamelaar. Vooral een grote collectie boeken van het Davidsfonds liet hij na. Na de bezoeken van zijn vriend Noël van de Zonnebloem was hij telkens enkele boeken rijker. En uiteraard ook zijn jaarlijkse afspraak met de nieuwe Snoecks , waar hij geen enkel nummer van wilde missen. Voor de artikels, uiteraard. Deze week gaan dieper in op enkele typische boeken uit zijn collectie. Hou de leesbril alvast in aanslag! TG Onze Martin poserend voor zijn boekenkast. Diep nadenkend over welk boek hij uit zijn collectie zal pikken. Ziezo, het einde van de kasseiklassiekers zit er weer op. Een emotioneel moment, zeker voor een koersliefhebber als ik. Ik weet dat ik altijd met een soort van droefheid getroffen werd nadat we vanuit Roubaix terugkeerden naar huis. Een mooie periode die aan zijn einde kwam. Zeker anno doet de dag van Parijs-Roubaix toch steeds opnieuw pijn. Zeker als de koers afgelopen is. Vandaag zag ik weer Orchies, Cysoing en de piste passeren op het scherm. En dan dacht ik bij mezelf: Waar zouden we nu exact gestaan hebben? Zouden we op tijd met de wagen op de volgende afspraak geraakt zijn? Hoeveel volk zou er met ons in het café staan supporteren hebben voor op de piste? En zouden we Degenkolb nog zijn tegengekomen in Roubaix? En in en konden we de droefheid nog wat wegspoelen bij meme aan tafel. Ook hier heb ik nog foto's van uit de reeks van pa uit waarvan ik er deze week heel wat heb gedeeld. Dat kan ook vandaag niet meer. Maar bon, binnen enkele jaren waag ik me samen met Artuur wel aan de wegen in het Noorden van Frankrijk op zoek naar kasseien en renners. Vader en zoon samen langs de banen, in de wagen, op café en op de piste. Plaatsen en momenten om te koesteren. Labels: koers , roubaix. Een half uur tot een uurtje nadat de winnaar gekend was, kwamen wij ook op de piste aan. Het is niet zo moeilijk om er te geraken, omdat er in Roubaix gewoon die dag niks te doen is, buiten de koers. In de laatste kilometer is zelfs bijna niks open. De lokale frituur opent er pas zijn deuren rond 18u00, zelfde uur als anders. In Vlaanderen staat er tijdens de Ronde op quasi op iedere hoek van de straat een tapkraan en verkopen ze braadworsten. In Roubaix mag je al blij zijn dat je een café ziet dat open is die dag. Je hebt een caféetje op de piste zelf, Au Pavé, waar de namen van alle winnaars boven de toog geschreven staan, en er zeer mooie foto's van de koers te zien zijn. Onderaan vind je er één waar pa dol op was. Het is een foto van George Hincapie, na afloop van een editie van Parijs-Roubaix of denk ik. George zit doodmoe ineengezakt in de douches van de piste. Je kan eigenlijk gemakkelijk op de piste geraken via een simpel achterdeurtje, waar je ook een tapkraan met pintjes en een frietkraampje vindt. Toch één Fransman die zin heeft om iets te verdienen die dag. Je mag je ook zonder problemen op de tribune zetten. Plaatsen zijn niet voorbehouden voor VIPS ofzo, wie eerst is, mag zit zetten. In zat ik er met vrienden toen Tom Boonen solo over de meet kwam. Kippenvel, kippenvel, kippenvel! Je kan heel makkelijk op de piste zelf lopen of met de fiets rijden als je je eens een wielerheld wil voelen. Je kan gerust eens de meet inspecteren en ook naar de rennersbussen en fietsen kijken. Zijn er daar dan nog coureurs? Jawel, de winnaar zelf! Want die moet nog de pers te woord staan, en dat duurt even. In een klein onnozel zaaltje zitten de jounalisten en de winnaar samen, terwijl wij makkelijk buiten konden wachten. In zagen we zo winnaar Cancellara pal naast ons passeren na afloop. Wel geen handtekening gevraagd, want de vermoeidheid staat echt in zijn gezicht af te lezen, zoals je ziet op onderstaande foto van pa. En met de winnaar, vertrokken ook wij naar huis. Naar meme om de de dag, de koers en ook het klassieke voorjaar af te sluiten. Toch datgene die wij volgden. De Ardennenklassiekers hebben we ons nooit aan gewaagd. Het enige uit de Ardennen waar pa, ik en ook Japie ons aan waagden zijn trappisten. Ook klassiekers! TG Een kalme bedoening op de piste. Ideaal om je even wielerheld te wanen. Een poging van pa om zijn favoriete foto vast te leggen. Een verslagen George Hincapie na de koers. De namen van alle winnaars boven de toog. Voor de tweede keer. Op vandaag staat Tommeke er 4 keer op. Fietsen inspecteren. Hier zie je het kilometriekje van , de tweede in Pa deelde deze op zijn Facebook met de commentaar: " Den Fabian heeft genoten van ons gezelschap vandaag, en wij van het zijne, tot in den draai". Na de kasseistrook van Orchies, rijden we nu naar het dorpje Cysoing. Nabij het dorp is ook een strook met stenen, maar wij gingen echt in het centrum van het dorpje kijken. Daar passeerden de renners, maar heel vaak verspreid. De finale was opengebroken en de favorieten reden al op kop. Hieronder de passage van Boonen met zijn metgezellen Cancellara en Ballan in Je hoort pa Tom Boonen aanmoedigen. Na de doortocht van de koplopers, sprintten we het caféetje achter ons binnen. Daar stond de tv te spelen, en we plaatsten ons aan de tafel op de eerste rij. We haalden al drank en waren perfect geïnstalleerd voor dat de meute binnenkwam. Want die wachtten buiten tot alle renners voorbij waren gekomen. Door de stormloop was er weinig plaats, en was het wachten aan de bar. En wij konden op het gemak de finale volgen, want na Cysoing kom de fameuze Carrefour de l'Arbre en de piste van Roubaix. Hieronder zie je ons gezelschap in spanning volgen. In waren we aan het feesten. Want Tom Boonen versloeg zijn metgezellen in de spurt op de piste. Net zoals in In en kwam Boonen solo over de meet. En al die keren was ik live op het parcours. In en met mijn vriend Tom en zijn pa, en in zat ik met vrienden in de tribunes van de piste van Roubaix. In totaal ben ik 5 keer live naar Parijs-Roubaix gaan kijken, en Tom Boonen won 4 keer. Alleen in , de laatste keer dat ik met pa ben gaan kijken, was Cancellara te sterk. Ook toen volgden we alles in het caféetje in Cysoing. En na Cysoing volgde nog een halte! De piste zelf, want daar kan je vrolijk rondlopen tijdens en na de koers. Morgen trekken we daarheen voor nog enkele mooie beelden. Zo'n 32 jaar geleden traden mijn pa en ma in het huwelijksbootje. Voor de tweede keer eigenlijk want op 8 april trouwden ze al voor de wet. Op 9 april was het voor de kerk te doen. En een geluk dat de viering in de namiddag voorzien was. Want op 9 april 's voormiddags zag pa er niet al te best uit. Kijk hieronder maar. Labels: anekdote , familie. De bezoeken aan de Hel van het Noorden gingen altijd gepaard met twee passages aan kasseistroken. De eerste strook waarop we de coureurs zagen dokkeren ligt voor het gevreesde bos van Wallers. Daar in dat breekt de koers pas echt open. Ik herinner me helaas de naam niet meer van die eerste kasseistrook. Maar na deze, schoten we de wagen in, de autostrade op, naar strook 2. Deze strook ligt bij Orchies, zoals ik terugvond in pa zijn foto-archief. Die kasseistrook ligt pal naast de autostrade het parcours van Parijs-Roubaix kronkelt er eigenlijk zowat langs. Ze krijgt 3-sterretjes toebedeeld in de koers, en daarmee is ze middelmatig zwaar. Bij de strook van Orchies konden we altijd makkelijk parkeren aan één of ander wegrestaurant. Via een brugje staken we dan de autostrade over, naar de kasseistrook. Op dat brugje stonden altijd heel wat fotografen om beelden te schieten van de renners. Hieronder vind je een foto van een fotograaf, met wie pa stond te tetteren in Op de strook zelf was het redelijk kalm. Er is niet zoveel volk, en je kan veilig staan kijken vanop het veld. De foto van pa, die je gisteren zag, was daar genomen. Ik heb hieronder nog wat andere vanop zijn camera geplaatst. In Orchies voelde je pas de adrenaline. De koers was al open gebroken, en vaak sleurden de favorieten de boel kapot. In de verte zagen we dan het stof al opwaaien en de helikopters naderen. Aan het gejuich van de supporters kon je de renners haast voelen afkomen. En dan schreeuwden we onze kelen schor. Voor Tommeke Boonen, want die was meestal diegene die aan de kop van het peloton sleurde. Na deze passage, trokken we richting het dorpje Cysoing. En dat doen we vrijdag ook. Morgen staat een gebeurtenis gepland, die we zeker moeten vermelden. Zonder deze, las je deze blog nu eenmaal niet. TG Fotograaf staat klaar om beelden te schieten op de brug. Rustig wachten tot de koers passeert. Tommeke, Tommeke, wat doe je nu? De Ronde is gereden, maar dat betekent zeker nog niet dat het wielervoorjaar erop zit. Zondag is er Parijs-Roubaix, de hel van het Noorden. Bonken op kasseien, op zoek naar ultieme wielerglorie op de piste van Roubaix. Volgden pa en ik die koers? Zeer zeker. Op parcours! Zeer zeker, meer nog dan de Ronde. We bezochten een drietal kasseistroken, zagen de renners in volle finale langsrijden in kleine dorpskernen. We beleefden de finale op tv in een klein kroegje en achteraf liepen we nog vrolijk op de piste. Sinds vervoegde ik pa naar de kasseistroken. Weken voordien was hij al bezig aantekeningen te maken op zijn Michelinkaarten. Als we hier kijken, dan zien we ze daar nog. In potlood stond alles piekfijn genoteerd. Parijs-Roubaix volgen is onvergetelijk. Ik vergezelde pa 3 keer, en ook met mijn vriend Tom en zijn pa was ik er twee keer. Wat een sfeer. Het dokkeren van de fietsen, de adrenaline als je in het veld staat en helikopters ziet naderen. Maar helaas heb ik nooit pa zijn aantekeningen bewaard. Ik weet bij god niet hoe de stroken die we bezochten heten, hoe het dorp noemt waar we in een kroeg alles live volgden. Dus ben ik sinds nooit meer teruggekeerd naar de kasseistroken. Gelukkig heb ik nog wat beelden en herinneringen bewaard om te delen. Met onze Martin naar de Hel van het Noorden. Koers om nooit te vergeten. TG 13 april Onze Martin in volle spanning wachtend op de helden van Parijs-Roubaix. De paasfoor is weer in het land. Te zeggen, in Kortrijk. En de foorkramers hebben geluk, want hun twee weken in Kortrijk vallen net samen met de paasvakantie. Heel wat kleine mannen zijn thuis en kunnen afzakken naar de draaimolens, grijpers, Als klein pagadder keken we ook enorm uit naar de foor. Allemaal de douche of bad in, schone kleren aan en weg naar Kortrijk met wat drinkgeld. Zo waren we in de wolken als we op de autootjes tussen de Ghostbusters mochten. Of als we een beertje konden grijpen in het lunapark. Maar de grootste knuffels die haalden pa en ma binnen aan het cola-flesjeskraam. Je betaalt een bepaald bedrag, en krijgt een aantal ringen. Die moet je proberen rond de hals van een colaflesje te werpen. Zodra het lukt, mag je iets kiezen uit het kraam. En dat waren vaak grote prijzen. Ik herinner nog dat pa en ma 's avonds met vrienden naar de foor gingen, en wij thuisbleven met een oppas nonkel Wouter, Tjorven, Linsey, Toen we opstonden stonden vaak grote knuffels in de huiskamer. Zo hadden pa en ma eens twee Barbar-olifanten mee, een Asterix, een grote Hond, We hebben redelijk wat van die dingen thuis staan. Accurato e raro studio storico corredato da ampia esemplificazione iconografica. Allegata scheda edit. Insieme Società Cooperativa Sociale a r. This book has hardback covers. In fair condition suitable as a study copy. Dust Jacket in fair condition. Lago di Annecy, con una carta a colori ripiegata fuori testo e 3 foto. Brossura fittizia. Euro 8. Auflage Orig. Qualche segno d'uso alla sovraccoperta vedi foto , con quattro strappetti, senza perdite, ben rimarginati, uno nel bordo superiore della parte anteriore e tre nel bordo superiore della parte posteriore. Piccole, lievi tracce d'umido ai tagli, normale patina del tempo alle pagine, per il resto, in buono stato. Prima edizione. Indice: Nota d'introduzione; I. La storia cambia direzione; II. Ermengarda; IV. Le pasque di Roma; V. Quarantasei anni di guerra; VI. Carlo Magno, com'era; VII. Aquisgrana, la nuova Roma; IX. L'incoronazione; X. Morte di un Imperatore. Beautiful copy gift quality. Immaculate and tight in unclipped slightly edge-rubbed dust jacket. Cloth Spine. Very Good. Scholar's name to ffep Robert Brown. Light creasing to a couple of corners. Essays on the politician the soldier the priest the farmer the slave the merchant and others together create a fresco of Roman society as it spanned years. Synthesizing a wealth of current research The Romans surveys the most complex society ever to exist prior to the Industrial Age. Searching out the identity of the ancient Roman the contributors describe an urbane figure at odds with his rustic peers known for his warlike nature and his love of virtue his magnanimity to foreigners and his predilection for cutting off his enemies' heads. Most important perhaps of the themes explored throughout this volume are those of freedom and slavery of citizenship and humanitas. What results from the depictions Roman society through time and across its many constituent cultures is the variety of Roman identity in all its richness and depth. These masterful essays will engage the general reader as well as the specialist in history and culture. Wie die Coburger Europa eroberten. Libreria Tara s. Geologica-Geographica, No. Good with no dust jacket; Owner's Name Inside. Describes the author's travels down the River Seine by boat from her source in a valley of the Cote d'Or some twenty miles north of Dijon telling of the people and places that he encountered during his journey. A very good clean hardback in dustjacket which shows signs of shelfwear with small loss to base of spine. Illustrated with woodcuts. Prompt dispatch. Hard Cover. UK 1st thus No markings Fine. Wraps pp. Illus with the author's wood engravings. This is an account of a trip down the Seine in the early s from its source near Dijon to the English Channel near Le Havre. Gibbings was an artist and author who wrote 8 books about rivers. A narrative of the author's travels along the Seine in France with his fascinating description and sketches. A picture of this book is available on request by email. London, J. Dutton Descriptions of Irish life and natural history long the river Lee in County Cork with engravings by the author. BOMC leafletl laid in. Dutton and Co. New York: Hardcover no dustjacket. Good condition considering its age. An exploration of the River Lee country in Ireland. Here is the simple and ancient life which still exists in Ireland erected in tiny villages in the southern and western part of the country. Gibbings finds every part of that life absorbing. As a naturalist he is sensitive to the bird life of the western counties and islands and describes with an accurate beauty these winged inhabitants. Very Good-. Spine faded. Small chip to rear boards. Jacket chipped and torn along edges. In mylar cover. [{{cleanData.name}}

Ik las het boek ooit eens op kot in Gent toen ik het uit pa zijn boekenkast had gehaald. Na 4 bladzijden was ik al op weg naar de dichtst bijzijnde supermarkt om enkele exemplaren te halen. Want op dat moment, had ik er nog geen enkele geproefd. Daar is gelukkig doordat boek verandering in gekomen. Bij de trappisten ken je ze allemaal :- zitten 2 van pa zijn favoriete bieren. Ik had ze de winnaars al beloofd in de quizvraag op de blogpost "Dieren". Ik kreeg 3 correcte antwoorden binnen, en deze week krijgen de gelukkigen te weten wat nu die precies die bieren waren. Labels: bier , boekenkast. Ook altijd present in pa zijn boekenkast, was het nieuwste boek van zijn vriend Rik Vanwalleghem. Pa eerder Rik kennen via een activiteit die pa met zijn club de Behaarde Borsten waarover binnenkort heel wat meer had georganiseerd in zijn stamkroeg de Kroone. Niemand minder dan wielerlegende Briek Schotte was er aanwezig en stond het café te woord. Ik heb prachtige foto's van dit unieke moment, en die komen zeker nog op je af. Rik was sportjournalist bij ondermeer het Nieuwsblad en De Standaard en was die avond in de Kroone de interviewer van dienst. Momenteel is Rik directeur van het centrum van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde. De man heeft ook al enkele boeken op zijn palmares, waarvan het grootste deel wielerboeken. Vorig jaar waagde Rik zich aan een eerste fictiewerk met "Op Drift". Zeker een boek om aan te raden! En pa had ook alle werken van zijn vriend Rik in huis. Ben je geen wielerliefhebber, dan moet je zeker "België Absurdistan" eens proberen. Als het nog te vinden is, want het boek wordt geloof ik niet meer verkocht. In dit boek word ons absurde land België fantastisch geschetst, en de Vlamingen en Walen tegenover elkaar gezet. We hebben meer gemeen dan we denken. Voor mensen die graag eens huizen zouden wisselen met Amerikanen raad ik "De Amerikaanse Ziel" aan, waar Rik samen met zijn familie op uitwisseling naar de USA trekt. Een mooie cultuurshock. Rik Vanwalleghem nam trouwens ook het woord tijdens de begrafenisplechtigheid van onze Martin. Hoewel Rik zelf een fantastisch schrijver is, las hij voor uit de schrijfsels van één van de schrijvers die hij zelf enorm apprecieerde. Namelijk Martin zelf. Pa had een zeer goede pen, maar heeft dat nooit in boekvorm gegoten. Ik ben er zeker van dat hij dat ooit wel eens wilde doen. Pa was een crack in gevatte mails en ook korte verslagen. Je kan er sommige van lezen op zijn blog: opperborst ontdekt de dingen. Rik bracht een bloemlezing van zijn mails en blogs en onze Martin toverde zelfs in droevige omstandigheden nog een glimlach op ons gezicht. En zo hebben we hem eigenlijk ook het best gekend en willen we hem blijven herinneren. Een boek van Martins hand zullen we helaas nooit in de boekenkast vinden. Maar wie weet binnen enkele jaren wel ééntje over hem. Labels: boekenkast , schrijfsels , vrienden. Wordt Eddy Planckaert als de filosoof bestempeld, dan zou je dat ook haast geloven van pa. Toch als je zijn boekenkast erop na zou slaan. Naast een berg aan reisgidsen en online bestelde managementboeken, kwam je er ook heel wat boeken met wijsheden tegen. En niet alleen de boeken van Eddy Planckaert , die we hem steevast cadeau deden met vaderdag, maar ook vele andere. Die had hij dan weer gekocht via Davidsfonds. Ik had je eerder al verteld dat zijn vriend Noël van de Zonnebloem jaarlijks langskwam met een bestelling boeken. En bij het nuttigen van een gerstenat bestelde pa dan een reeks nieuwe. Bij die bestelling zaten soms reisgidsen, maar veelal kon je er gif op innemen dat hij er ook wat van die wijsheden-boekjes aan toevoegde. Zo herinner ik me dat hij ooit een boek had met lessen van père Gildert, de rock-n-roll priester die prins Laurent heeft gehuwd. Waar dat boek naartoe is, god mag het weten. Maar ook lessen van de Dalai Lama, wijsheden van de Indianen en zelfs Joodse wijsheid preken in zijn boekenkast. Of hij ze, net als al zijn managementboeken, ook effectief heeft gelezen is maar de vraag. Wat we wel met plezier zagen arriveren tijdens de bestelling van het Davidsfonds, waren de boeken van het cartoonfestival in Knokke-Heist. Ideaal voor op het toilet in te bladeren en eens goed te lachen. Daar zijn we alvast zeker van dat er ooit een blad is van omgedraaid. TG Enkele boeken uit de filosofische afdeling van onze Martin. Labels: boekenkast. Vandaag de dag bestel ik enorm veel boeken via bol. Super handig. Je bestelt online en enkele dagen later heb je de boeken in de bus. En als ik zo rond hoor, dan gebruiken heel veel vrienden deze service. Pa bestelde ook heel wat boeken online, al bestond bol. Indertijd was Amazon één van de voorlopers, en regelmatig bestelde hij daar een serie boeken. Engelstalig dan wel en vooral werkgerelateerd. Zo had hij boeken over marketing, innovatie, stressbestrijding, emails in de hand houden, We hebben ze zelfs niet allemaal gehouden en een deel ligt ergens op het containerpark. Ik heb er ooit een boel meegenomen naar mijn werk in Wevelgem en uitgedeeld aan collega's die ze wel interessant vonden. Je kon ze zo gek niet bedenken, of pa had ze wel zitten in zijn collectie. Ik vraag me zelfs af of hij ze ooit zelf gelezen heeft. Ik vermoed van niet. Wat ik wel een hele leuke vond, is de "4 hour werkweek". Gaat over iemand die er in slaagt om maar 4 uren per week te werken, en toch alles rond te krijgen en alles op te volgen. Ik weet dat dit toch één van pa zijn dromen was. En eigenlijk ook wel de mijne. Het zal pa helaas niet meer lukken om een 4 hour werkweek in te lassen, maar ik zal het boek eens doornemen, en wie weet slaag ik er binnen een tiental jaar wel ooit eens in. Pa zijn grootste collectie boeken bestond ongetwijfeld uit reisgidsen. En ook kaarten, al kan je die niet echt al boeken beschouwen. Als kind herinner ik me dat zijn auto steeds vol lag met kaarten. Maar zelfs sinds de opkomst van de GPS, had hij steevast kaarten liggen in zijn auto. Uit vrees dat de techniek hem in de steek zou laten, of uit pure nostalgie. Maar bij die kaarten had hij ook kleine reisgidsen van Delta. Je kent ze ongetwijfeld van in de boekenwinkel, want vanop de rug hebben ze die typische gele-paarse-blauwe-oranje-groene vlakken. In zo'n gidsen staat dan heel wat info over bepaalde steden of een bepaalde streek. Pa kocht die altijd op voorhand, zodat hij de reis goed kon voorbereiden. Ook tijdens zijn trip had hij die gidsjes vaak bij de hand. In sommige ervan zit ook nog extra documentatie of aantekeningen van leuke adresjes die hij heeft uitgeprobeerd. Pa had een zeer ruime collectie, waarvan ik er een deeltje thuis heb staan. Stuk voor stuk plaatsen waar hij ook effectief is geweest! Naast die Delta reisgidsjes, had hij ook nog ander boeken zoals Trotters en dergelijke. Hij hield zeker en vast van reizen, en van het lezen erover. Binnenkort gaan we nog eens op reis met Martin. Wie weet kan je wat ideeën oppikken voor de vakantie! Maar voorlopig houden we nog even halt in zijn boekenkast! Labels: boekenkast , reizen. Een andere reeks uit pa zijn collectie, waren de boeken van Eddy Planckaert. Naast koersen, meegespeeld in zijn soapserie, heeft de man dus ook boeken geschreven: "De Helse Tocht van een Flandrien" en "Pelgrimstocht". Bovendien zijn er ook twee stripverhalen verschenen van de Planckaerts. En pa had die staan in zijn kast. Weliswaar niet zelf gekocht. Japie en ik deden hem die cadeau voor vaderdag. Omdat pa natuurlijk de ster was van onze eigen versie van de Planckaerts. En blij dat hij was met zijn nieuwe literatuur En pa kon nog even weg met zijn collectie, want hij heeft er nooit een letter uit gelezen! Labels: boekenkast , de planckaerts. Een reeks boeken die pa verzamelde, en ook zeker las, was die van Aspe. Pa had er zelf een tiental, en ik ben de reeks beetje bij beetje aan het vervolledigen. Dit weekend had ik er opnieuw twee gevonden op het boekenfestijn in Kortrijk. De boeken vertellen de avonturen van de Brugse commissaris Pieter Van In, zijn bevallige echtgenote onderzoeksrechter Hannelore Martens en zijn vriend en collega inspecteur Guido Versavel. Dit zijn de vaste personages die in elk boek één of andere moord of zaak oplossen. De boeken zijn zeer gevat qua humor en kennen vooral een sterk hoofdpersonage. Pieter Van in is een flamboyante er, verstokt roker, vrouwenliefhebber en vooral Ik ben ervan overtuigd dat deze boeken alleen al de verkoop van Duvel hebben gestimuleerd. Bij ons thuis toch. Want pappie kon geen twee bladzijden lezen, vooraleer hij er één uit de frigo haalde. Ik begreep zijn gewoonte niet, tot ik in zelf aan de reeks begon. Ik kon hem begrijpen. Er gaan geen twee bladzijden voorbij zonder dat dit fantastische bier vermeld wordt. Na enkele passages kan je het gewoon niet meer houden, en moet er ééntje geopend worden. Net als pa, lees ik vooral Aspes in de zomer, op mijn terras buiten. Want dan past een Duvel net iets beter. In is zelfs een serie op tv gestart van Aspe. Ter gelegenheid daarvan werd een Aspe-zoektocht gelanceerd in Brugge. Pa en enkele collega's vanuit het bedrijvencentrum in Wevelgem trokken er heen om een "moord" op te lossen, te poseren op de set van de reeks foto vind ik helaas niet meer en vooral Duvel te proeven in de stamkroeg van Pieter Van In, L' Estaminet. In het laatste boek van Aspe, maakte Van In bekend dat hij overstapt op Omer. Dat zal wat raar doen de eerste keer dat ik dat zal lezen. Ik ga niet vlug naar de frigo lopen denk ik. Ik, en ik ben ervan overtuigd ook pa, zullen het op Duvel houden! We laten de koers achter ons en duiken deze week eens in zijn boekenkast. We waren eerder al eens te gast in zijn platenkast en ook videokast. En nu kijken we eens wat er zoal te vinden was op zijn boekenkast. Was pa een lezer? Hij las graag boeken, vooral dan op reis. In zijn reiskoffer zaten altijd wel wat boeken. Ook toen wij nog mee op reis gingen met onze ouders op reis, was pa 's avonds op het gemak op het terras op de camping of gehuurd huisje te vinden met een boek. En een glas wijn uiteraard. Ook de krant en de roddelblaadjes las hij graag en die vind hij, net als wij, uitgebreid terug aan de tafel van meme Agnès. Maar meer nog dan een boekenlezer, was onze Martin een boekenverzamelaar. Vooral een grote collectie boeken van het Davidsfonds liet hij na. Na de bezoeken van zijn vriend Noël van de Zonnebloem was hij telkens enkele boeken rijker. En uiteraard ook zijn jaarlijkse afspraak met de nieuwe Snoecks , waar hij geen enkel nummer van wilde missen. Voor de artikels, uiteraard. Deze week gaan dieper in op enkele typische boeken uit zijn collectie. Hou de leesbril alvast in aanslag! TG Onze Martin poserend voor zijn boekenkast. Diep nadenkend over welk boek hij uit zijn collectie zal pikken. Ziezo, het einde van de kasseiklassiekers zit er weer op. Een emotioneel moment, zeker voor een koersliefhebber als ik. Ik weet dat ik altijd met een soort van droefheid getroffen werd nadat we vanuit Roubaix terugkeerden naar huis. Een mooie periode die aan zijn einde kwam. Zeker anno doet de dag van Parijs-Roubaix toch steeds opnieuw pijn. Zeker als de koers afgelopen is. Vandaag zag ik weer Orchies, Cysoing en de piste passeren op het scherm. En dan dacht ik bij mezelf: Waar zouden we nu exact gestaan hebben? Zouden we op tijd met de wagen op de volgende afspraak geraakt zijn? Hoeveel volk zou er met ons in het café staan supporteren hebben voor Greg Van Avermaet op de piste? En zouden we Degenkolb nog zijn tegengekomen in Roubaix? En in en konden we de droefheid nog wat wegspoelen bij meme aan tafel. Ook hier heb ik nog foto's van uit de reeks van pa uit waarvan ik er deze week heel wat heb gedeeld. Dat kan ook vandaag niet meer. Maar bon, binnen enkele jaren waag ik me samen met Artuur wel aan de wegen in het Noorden van Frankrijk op zoek naar kasseien en renners. Vader en zoon samen langs de banen, in de wagen, op café en op de piste. Plaatsen en momenten om te koesteren. Labels: koers , roubaix. Een half uur tot een uurtje nadat de winnaar gekend was, kwamen wij ook op de piste aan. Het is niet zo moeilijk om er te geraken, omdat er in Roubaix gewoon die dag niks te doen is, buiten de koers. In de laatste kilometer is zelfs bijna niks open. De lokale frituur opent er pas zijn deuren rond 18u00, zelfde uur als anders. In Vlaanderen staat er tijdens de Ronde op quasi op iedere hoek van de straat een tapkraan en verkopen ze braadworsten. In Roubaix mag je al blij zijn dat je een café ziet dat open is die dag. Je hebt een caféetje op de piste zelf, Au Pavé, waar de namen van alle winnaars boven de toog geschreven staan, en er zeer mooie foto's van de koers te zien zijn. Onderaan vind je er één waar pa dol op was. Het is een foto van George Hincapie, na afloop van een editie van Parijs-Roubaix of denk ik. George zit doodmoe ineengezakt in de douches van de piste. Je kan eigenlijk gemakkelijk op de piste geraken via een simpel achterdeurtje, waar je ook een tapkraan met pintjes en een frietkraampje vindt. Toch één Fransman die zin heeft om iets te verdienen die dag. Je mag je ook zonder problemen op de tribune zetten. Plaatsen zijn niet voorbehouden voor VIPS ofzo, wie eerst is, mag zit zetten. In zat ik er met vrienden toen Tom Boonen solo over de meet kwam. Kippenvel, kippenvel, kippenvel! Je kan heel makkelijk op de piste zelf lopen of met de fiets rijden als je je eens een wielerheld wil voelen. Je kan gerust eens de meet inspecteren en ook naar de rennersbussen en fietsen kijken. Zijn er daar dan nog coureurs? Jawel, de winnaar zelf! Want die moet nog de pers te woord staan, en dat duurt even. In een klein onnozel zaaltje zitten de jounalisten en de winnaar samen, terwijl wij makkelijk buiten konden wachten. In zagen we zo winnaar Cancellara pal naast ons passeren na afloop. Wel geen handtekening gevraagd, want de vermoeidheid staat echt in zijn gezicht af te lezen, zoals je ziet op onderstaande foto van pa. En met de winnaar, vertrokken ook wij naar huis. Naar meme om de de dag, de koers en ook het klassieke voorjaar af te sluiten. Toch datgene die wij volgden. De Ardennenklassiekers hebben we ons nooit aan gewaagd. Het enige uit de Ardennen waar pa, ik en ook Japie ons aan waagden zijn trappisten. Ook klassiekers! TG Een kalme bedoening op de piste. Ideaal om je even wielerheld te wanen. Een poging van pa om zijn favoriete foto vast te leggen. Een verslagen George Hincapie na de koers. De namen van alle winnaars boven de toog. Voor de tweede keer. Op vandaag staat Tommeke er 4 keer op. Fietsen inspecteren. Hier zie je het kilometriekje van Fabian Cancellara, de tweede in Pa deelde deze op zijn Facebook met de commentaar: " Den Fabian heeft genoten van ons gezelschap vandaag, en wij van het zijne, tot in den draai". Na de kasseistrook van Orchies, rijden we nu naar het dorpje Cysoing. Nabij het dorp is ook een strook met stenen, maar wij gingen echt in het centrum van het dorpje kijken. Daar passeerden de renners, maar heel vaak verspreid. De finale was opengebroken en de favorieten reden al op kop. Hieronder de passage van Boonen met zijn metgezellen Cancellara en Ballan in Je hoort pa Tom Boonen aanmoedigen. Na de doortocht van de koplopers, sprintten we het caféetje achter ons binnen. Daar stond de tv te spelen, en we plaatsten ons aan de tafel op de eerste rij. We haalden al drank en waren perfect geïnstalleerd voor dat de meute binnenkwam. Want die wachtten buiten tot alle renners voorbij waren gekomen. Door de stormloop was er weinig plaats, en was het wachten aan de bar. En wij konden op het gemak de finale volgen, want na Cysoing kom de fameuze Carrefour de l'Arbre en de piste van Roubaix. Hieronder zie je ons gezelschap in spanning volgen. In waren we aan het feesten. Want Tom Boonen versloeg zijn metgezellen in de spurt op de piste. Net zoals in In en kwam Boonen solo over de meet. En al die keren was ik live op het parcours. In en met mijn vriend Tom en zijn pa, en in zat ik met vrienden in de tribunes van de piste van Roubaix. In totaal ben ik 5 keer live naar Parijs-Roubaix gaan kijken, en Tom Boonen won 4 keer. Alleen in , de laatste keer dat ik met pa ben gaan kijken, was Cancellara te sterk. Ook toen volgden we alles in het caféetje in Cysoing. En na Cysoing volgde nog een halte! De piste zelf, want daar kan je vrolijk rondlopen tijdens en na de koers. Morgen trekken we daarheen voor nog enkele mooie beelden. Zo'n 32 jaar geleden traden mijn pa en ma in het huwelijksbootje. Voor de tweede keer eigenlijk want op 8 april trouwden ze al voor de wet. Op 9 april was het voor de kerk te doen. En een geluk dat de viering in de namiddag voorzien was. Want op 9 april 's voormiddags zag pa er niet al te best uit. Kijk hieronder maar. Labels: anekdote , familie. De bezoeken aan de Hel van het Noorden gingen altijd gepaard met twee passages aan kasseistroken. De eerste strook waarop we de coureurs zagen dokkeren ligt voor het gevreesde bos van Wallers. Daar in dat breekt de koers pas echt open. Ik herinner me helaas de naam niet meer van die eerste kasseistrook. Maar na deze, schoten we de wagen in, de autostrade op, naar strook 2. Deze strook ligt bij Orchies, zoals ik terugvond in pa zijn foto-archief. Die kasseistrook ligt pal naast de autostrade het parcours van Parijs- Roubaix kronkelt er eigenlijk zowat langs. Ze krijgt 3-sterretjes toebedeeld in de koers, en daarmee is ze middelmatig zwaar. Bij de strook van Orchies konden we altijd makkelijk parkeren aan één of ander wegrestaurant. Via een brugje staken we dan de autostrade over, naar de kasseistrook. Op dat brugje stonden altijd heel wat fotografen om beelden te schieten van de renners. Hieronder vind je een foto van een fotograaf, met wie pa stond te tetteren in Op de strook zelf was het redelijk kalm. Er is niet zoveel volk, en je kan veilig staan kijken vanop het veld. De foto van pa, die je gisteren zag, was daar genomen. Ik heb hieronder nog wat andere vanop zijn camera geplaatst. In Orchies voelde je pas de adrenaline. De koers was al open gebroken, en vaak sleurden de favorieten de boel kapot. In de verte zagen we dan het stof al opwaaien en de helikopters naderen. Aan het gejuich van de supporters kon je de renners haast voelen afkomen. En dan schreeuwden we onze kelen schor. Voor Tommeke Boonen, want die was meestal diegene die aan de kop van het peloton sleurde. Na deze passage, trokken we richting het dorpje Cysoing. En dat doen we vrijdag ook. Morgen staat een gebeurtenis gepland, die we zeker moeten vermelden. Zonder deze, las je deze blog nu eenmaal niet. TG Fotograaf staat klaar om beelden te schieten op de brug. Rustig wachten tot de koers passeert. Tommeke, Tommeke, wat doe je nu? De Ronde is gereden, maar dat betekent zeker nog niet dat het wielervoorjaar erop zit. Zondag is er Parijs-Roubaix, de hel van het Noorden. Bonken op kasseien, op zoek naar ultieme wielerglorie op de piste van Roubaix. Volgden pa en ik die koers? Zeer zeker. Op parcours! Zeer zeker, meer nog dan de Ronde. We bezochten een drietal kasseistroken, zagen de renners in volle finale langsrijden in kleine dorpskernen. We beleefden de finale op tv in een klein kroegje en achteraf liepen we nog vrolijk op de piste. Sinds vervoegde ik pa naar de kasseistroken. Weken voordien was hij al bezig aantekeningen te maken op zijn Michelinkaarten. Als we hier kijken, dan zien we ze daar nog. In potlood stond alles piekfijn genoteerd. Parijs-Roubaix volgen is onvergetelijk. Ik vergezelde pa 3 keer, en ook met mijn vriend Tom en zijn pa was ik er twee keer. Wat een sfeer. Het dokkeren van de fietsen, de adrenaline als je in het veld staat en helikopters ziet naderen. Maar helaas heb ik nooit pa zijn aantekeningen bewaard. Ik weet bij god niet hoe de stroken die we bezochten heten, hoe het dorp noemt waar we in een kroeg alles live volgden. Dus ben ik sinds nooit meer teruggekeerd naar de kasseistroken. Gelukkig heb ik nog wat beelden en herinneringen bewaard om te delen. Met onze Martin naar de Hel van het Noorden. Koers om nooit te vergeten. TG 13 april Onze Martin in volle spanning wachtend op de helden van Parijs-Roubaix. De paasfoor is weer in het land. Te zeggen, in Kortrijk. En de foorkramers hebben geluk, want hun twee weken in Kortrijk vallen net samen met de paasvakantie. Heel wat kleine mannen zijn thuis en kunnen afzakken naar de draaimolens, grijpers, Als klein pagadder keken we ook enorm uit naar de foor. Allemaal de douche of bad in, schone kleren aan en weg naar Kortrijk met wat drinkgeld. Zo waren we in de wolken als we op de autootjes tussen de Ghostbusters mochten. Of als we een beertje konden grijpen in het lunapark. Maar de grootste knuffels die haalden pa en ma binnen aan het cola-flesjeskraam. Je betaalt een bepaald bedrag, en krijgt een aantal ringen. Die moet je proberen rond de hals van een colaflesje te werpen. Zodra het lukt, mag je iets kiezen uit het kraam. En dat waren vaak grote prijzen. Ik herinner nog dat pa en ma 's avonds met vrienden naar de foor gingen, en wij thuisbleven met een oppas nonkel Wouter, Tjorven, Linsey, Toen we opstonden stonden vaak grote knuffels in de huiskamer. Zo hadden pa en ma eens twee Barbar-olifanten mee, een Asterix, een grote Hond, We hebben redelijk wat van die dingen thuis staan. In de loop der jaren heb ik telkens, uit pure nostalgie, geprobeerd om zo'n ring rond de hals van een cola-flesje te gooien, maar tevergeefs. Ik hield het maar op het Lunapark, en later zelfs gewoon op een terrasje. Altijd prijs! Labels: uitstap. De start van de Ronde beleefden we steeds in Brugge. De sfeer snoven we op langs het parcours. We tankten bij in de lokale herbergen en zagen de ontknoping vanuit de zetel. En daarna? Wel, dan was er ook een steevaste traditie. Een klassieker die op meeste zondagen plaatsvond. Een bezoekje aan meme. Gezellig een chipje knabbelen en een pintje drinken terwijl de tv opstond en we de beelden van de voorbije Ronde nog eens herbekeken. Haar vriend André had ook steeds zijn visie over de koers, al hadden we soms de indruk dat hij een andere koers gezien had. En dan discussieerde hij met pa. Sylvère Maes, dat was een beer. Vandaag kaarten we na de Ronde niet meer na bij meme aan tafel. En geeft André ook zijn visie niet meer. We kunnen het alleen maar in beelden. Labels: koers , meme agnes , ronde. Ik heb de ontknoping van de Ronde dus gehoord van enkele veertieners tijdens het vieruurtje en eens via een sms van pa in de Maloja Palace. Maar voor het overgrootste deel heb ik de Ronde gewoon gezien Dan gingen we naar Brugge voor de start. Afhankelijk van het parcours dat de renners reden, pikten we nog een glimp van ze mee langs de baan. Indien dat niet lukte, dronken we nog iets in Brugge, vooraleer af te zakken naar de Kroone in Moorsele. Daar pronostikeerden we dan nog over de koers vooraleer we afzakten naar ons tv-toestel. We speelden vlug wat eten binnen en dan placeerden we ons in de luie zetel. Een tafereel dat vaak van tel was. Pa en ik, en ook vaak mijn maat Tom, samen voor de buis. En door het vroege ochtenduur en de niet te onderschatten passages in de herbergen, was het een enorm moeilijke opdracht om de ogen open te houden. Het gebeurde vaak dat pa zelfs lag te ronken toen de wedstrijd openbarstte. En we maakten hem niet wakker. Hij opende dan zijn ogen. Ge moet mij ook niet wakker maken! Ook niet in , toen Cancellara Boonen losreed op de muur van Geraardsbergen. Tornado Tom had 5 jaar eerder een fantastisch nummer opgevoerd, en nu was het de beurt aan de Zwitser. Ook een memorabele editie. Anno is de Ronde veranderd. In veel opzichten. Het parcours is gewijzigd, Boonen en Cancellara rijden morgen niet mee, en de sfeer is toch anders nu ik niet meer met pa naar de start kan, of samen met hem in de zetel kan liggen kijken. In ben ik nog 1 keer naar de start geweest, en dan heb ik de traditie laten varen. Sindsdien spreken we thuis af bij vrienden, en ook morgen zijn we een hele dag paraat voor de buis! Wie zal er winnen? Geen idee. Deze topper mag je niet thuislaten in zo'n wedstrijd. TG , een laatste keer samen naar de koers met pa. De Zwitser Cancellara is de sterkste in Vlaanderens Mooiste. Labels: koers , ronde. Ja ja, ik heb dus sinds enkele Rondes gemist. In en En laat dat nu 2 onvergetelijke rondes zijn. Ik stond wafeltjes en fruitsapjes uit te delen als vieruurtje. Het was stralend weer en het uitzicht fantastisch. Maar ik genoot geen minuut, want de ronde was bezig. Wie zou winnen? En hoe goed zou mijn idool Frank Vandenbroucke zijn? Want die was bezig aan een comeback. Maar het leek met quasi onmogelijk dat er in de buurt ergens een tv zou zijn waarop de Ronde te zien was. Heel goed blijkbaar, want tijdens het uitdelen van de wafels kwam een bende veertieners naar me toe. Hij was mee met een andere en verloor in de sprint. Leiden Nederl. Letteren ; p. Christoph Rutimann, Christoph. Verlag Lars Muller, With ills. Kiros Ciao Bella meer info Terra Gelezen, kan ezelsoren, vouw in de kaft, vlekjes, verkleuring, deukjes of lichte slijtage hebben. Kiros Ciao Bella meer info Terra Zeer goed, kan zeer lichte gebruikssporen hebben. Conditie: Als nieuw. Editie: 1. Jaar: De smaak van Venetië. Venetië en haar culinaire rijkdom door de ogen van Tessa Kiros: een betoverend mooi kookboek - Van cicchetti en antipasti tot secondi, dolci en alle gangen daaromheen: Tessa Kiros selecteerde de lekkerste - meer info Terra. Ciao Bella - de smaak van Venetië Terra Lannoo, , gebonden in harde kaft met stofomslag, goud op snede, fluwelen leeslint, De smaak van Venetie Terra Vierde druk, Paperback, blz. In prima staat. Civilta' delle Ville Venete. Udine, pp. Amsterdam p. Schampers, C. Nederlands Paviljoen As good as new. Vier generaties in een kantoorboekhandel meer info In eigen beheer door Boekhandel Damen , eerste en enige druk, ingenaaid, rijk geïllustreerd, 26 blz. Niets gevonden? Plaats een gratis advertentie bij www. Wilt u op de hoogte blijven van deze zoekopdracht? Registreer nu! U ontvangt een bericht als er een verandering wordt geconstateerd. Venetie Zoekopdracht. Uitgebreid zoeken. Afbeelding: Alleen tonen met afbeelding. Van: Afgelopen week. Zoeken Meer opties Reset filters. Niet gevonden wat u zocht? Sla laatste zoekopdracht op. Alle rechten voorbehouden. Switch language Algemene voorwaarden Privacy en cookies Contact. Boekenman Uden. Carnivia 2 - Het schandaal van Venetië meer info. Carnivia 2 - Het schandaal van Venetie meer info. Gelezen, kan ezelsoren, vouw in de kaft, vlekjes, verkleuring, deukjes of lichte slijtage hebben. Kan naam voorin, veel slijtage, kromme rug, grote vouw of kleine beschadiging hebben. Carnivia trilogie. Deel 1 - Het labyrint van Venetie meer info. Casanova - De avonturen van een geniale verleider meer info.

https://files8.webydo.com/9583528/UploadedFiles/2CFD136D-95E1-BD45-D85E-993388756F58.pdf https://cdn.starwebserver.se/shops/mimmilundqvistmm/files/kanban-450.pdf https://files8.webydo.com/9583188/UploadedFiles/622E5937-C0EC-855D-4367-6089113F4181.pdf https://files8.webydo.com/9583043/UploadedFiles/2FC680B0-BBF7-9B98-F083-27813E9E831E.pdf https://files8.webydo.com/9583729/UploadedFiles/6274833C-44E5-D132-58BA-B7F20B99CFA9.pdf https://files8.webydo.com/9583606/UploadedFiles/12132B4E-9531-DE46-2A7A-A8FB267C6C26.pdf