DOCSLIB.ORG

Sumariusz Metryki Koronnej Księga Wpisów MK 180 Z Archiwum Głównego Akt Dawnych

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
Sumariusz Metryki Koronnej Księga Wpisów MK 180 Z Archiwum Głównego Akt Dawnych Sumariusz Metryki Koronnej Księga Wpisów MK 180 z Archiwum Głównego Akt Dawnych opracował Wojciech Krawczuk Projekt został sfinansowany ze środków Narodowego Centrum Nauki przyznanych na podstawie decyzji numer DEC-2013/09/B/HS3/03578 Wykaz skrótów AGAD – Archiwum Główne Akt Dawnych Boniecki – A. Boniecki, Herbarz polski, T. I-XVI, Warszawa 1899-1913 Kułakows’kyj – Petro Kułakows’kyj, Czernihowo–siwerszczyna u składi Reczi Pospolitoj, (1618-1648), Kijów 2006 LWlkKuj1659 – Lustracja Województw Wielkopolskich i Kujawskich 1659- 1665, Cz. I, wyd. C. Ohryzko-Włodarska, Wrocław 1978, cz. II, wyd. Z. Górski, J. Pakulski, A. Tomczak, Toruń 1996 LWRusk – Lustracja województwa ruskiego, 1661-1665, cz. 1-3, ed. K. Arłamowski, E. Arłamowska, W. Kaput, Wrocław 1970-1976 MK – Metryka Koronna Niesiecki – K. Niesiecki, Herbarz polski, T. I-X, wyd. J. N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1846 PSB – Polski Słownik Biograficzny, tom I i nast., Kraków od 1935 SGKP – Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I – XV, Warszawa 1880-1914, pod red. F. Sulimirskiego, F. Chlebowskiego, W. Walewskiego et. al. SMK – Sumariusz Metryki Koronnej, T. I i nast., ed. W. Krawczuk, K. Chłapowski, Kraków 199 i nast. U – Urzędnicy dawnej Rzeczypospolitej XII-XVIII wieku. Spisy, T. I i następne, Wrocław-Kórnik od 1985, pod red. A. Gąsiorowskiego VC – Volumina Constitutionum, t. I I nast., wyd. W. Uruszczak, S. Grodziski, I. Dwornicka et al., Warszawa od 1996 VL –Volumina Legum, t. I-X, wyd. J. Ohryzko, Z. Kaczmarczyk, St. Petersburg 1859 Uwagi: [Na k. 1a informacja, że jest to tom z czasów panowania Władysława IV z lat 1633, 1634, 1635, z kancelarii Jakuba Zadzika biskupa chełmińskiego i pomorskiego, kanclerza najwyższego koronnego1. Na k. 1c – 1cv informacja, że jest to tom przywilejów w roku 1633, począwszy od koronacji 6 lutego, za panowania Władysława IV, z relacji biskupa Jakuba Zadzika biskupa chełmińskiego i pomorskiego, najwyższego kanclerza Królestwa Polskiego] [Na k. 1 informacja o rozpoczęciu wpisywania przywilejów na rok 1633] 1 Okładka zniszczona, bez napisu. Na wklejce informacja o paginacji w dniach 5–15, 30 IX 1643 kart do 515, a następnie zakończeniu paginowania (8) XI 1843. Karty 1av, 1b. 1 Regesty 1 k. 1 – 2 Kraków, na sejmie koronacyjnym, 7 lutego 1633 Król Władysław IV1 zgadza się, by Łukasz na Żółkwi Żołkiewski, starosta kałuski, mógł przenieść swe prawo dożywotniego posiadania dzierżawy mierzwickiej na Marcjana Grabiankę2. Uczynić to może w dowolnych księgach publicznych Królestwa. Z tytułu dożywotniego posiadania tej dzierżawy Grabianka ma płacić corocznie podwójną kwartę do skarbu rawskiego na mocy prawa określonego w konstytucjach [1632 roku]3. Nie powinien także nadmiernie obciążać poddanych. Relacja kanclerza Jakuba Zadzika. jęz. łac. 1 Tytulatura oficjalna podana w pierwszym dokumencie: Wladislaus IV Dei gratia Rex Poloniae, Magnus Dux Lithuaniae, Russiae, Prussiae, Masoviae, Samogitiae, Livoniaeque etc. Nec non Sveccorum, Gottorum, Vandalorumque haereditarius Rex, Electus Magnus Dux Moschoviae. 2 W r. 1658 dożywocie na Mierzwicy uzyskała od króla Jana Kazimierza Barbara z Kuropatnik Grabianczyna, wdowa po Marcjanie. SGKP, VI, s. 357. Dzierżawa mierzwicka obejmowała Mierzwicę, Smereków, Błyszczywody, Przedrzymiechy, Mokrotyn, Targowiszcze, Artaszów. 3 Quartam proventum duplicem – zob. VL, II, s. 363, punkt 39, f. 763. 2 k. 2 Kraków, na sejmie koronacyjnym, 8 lutego 1633 Król, za wstawiennictwem pewnych doradców, nadaje Maciejowi Natańskiemu prawem dożywotnim pewne pola położone w obrębie gruntów uprawnych zwanych Koczurkowskie i Zamrozieńskie a także górę Wer, w starostwie czorsztyńskim1. Dobra te powróciły do rąk królewskich po śmierci Macieja Przedwojewskiego, który otrzymał je również w dożywocie. Dokument podpisany przez Władysława IV i Jana Lipskiego, referendarza (duchownego) koronnego. jęz. łac. 1 Wg lustracji z 1659 roku pola te zwane były Koczuchowskie (Kożuchowskie) i Jamrozewskie leżały w Krościenku; w 1659 posiadał je Krzysztof Cudzichowski na mocy przywileju z 1608 r., ale zostały mu czasowo odebrane przez starostę, Lustracja województwa krakowskiego 1659– 1664. Część I. Wydali Alicja Falniowska–Gradowska i Franciszek Leśniak, Warszawa 2005, s. 302. 3 k. 2v Kraków, na sejmie koronacyjnym, 8 lutego 1633 Król wyraża zgodę by Jan Manowski, pisarz kancelarii koronnej, mógł trzymać prawem dożywotnim wójtowstwo czyli sołectwo we wsi Mszaniec (Pssaniec) w starostwie samborskim, które wykupił z rąk spadkobierców Steczka Pszaneckiego. Po śmierci Manowskiego, jego spadkobiercy ustąpią z tego wójtostwa dopiero, kiedy spłacona zostanie suma zapisana na tych dobrach. Dokument podpisany przez Władysława IV i Jana Lipskiego, referendarza (duchownego) koronnego. jęz. łac. 2 4 k. 2 v – 3 Kraków, na sejmie koronacyjnym, 8 lutego 1633 Król wyraża zgodę, by Gabriel Zaklika, żołnierz, mógł odstąpić pensję dwustu złotych polskich, zapisanych na dzierżawie mierzwickiej, Marcjanowi Grabiance. Zapisać to może w dowolnych księgach publicznych Królestwa. Dokument podpisany przez Władysława IV i Jana Lipskiego, referendarza (duchownego) koronnego. jęz. łac. 5 k. 3 – 3 v Kraków, na sejmie koronacyjnym, 8 lutego 1633 Król wyraża zgodę, by sekretarz królewski Michał Kupcewicz1, zasłużony w czasie panowania Zygmunta III i samemu Władysławowi IV, mógł wykupić wójtostwo i wieś zwaną Stajne (Staine) w powiecie i ziemi chełmskiej, w województwie ruskim, z rąk obecnych posiadaczy, którzy nie mają do niej żadnych praw. Będzie mógł ją posiadać w dożywocie. Dokument podpisany przez Władysława IV i Jana Lipskiego, referendarza (duchownego) koronnego. jęz. łac. 1 Michał Kupcewicz pracował jako pisarz w kancelarii koronnej od 1615 roku, ok. 1633 został sekretarzem, od 1645 do 1652 r. był metrykantem, W. Krawczuk, Metrykanci koronni…, Kraków 2002, s 133 – 134. 6 k. 3 v – 4 v Kraków, na sejmie koronacyjnym, 8 lutego 1633 Król potwierdza nadanie Zygmunta III, w którym władca ten udzielił zgody Wojciechowi Stawskiemu, by ten mógł ustąpić dożywotnich praw do wójtostwa wsi Trzcianiec1 w starostwie jaworowskim wraz z połową łanu zwanego Niaszewski żołnierzowi weteranowi Gabrielowi Krasuskiemu i jego żonie Jadwidze Łychowskiej. Mając wzgląd na zasługi wojskowe Krasuskiego, Władysław IV zachowuje go wraz z małżonką w dożywotnim posiadaniu tych dóbr. Dokument podpisany przez Władysława IV i Jana Bedermana (Benderman), (pisarza kancelarii koronnej). jęz. łac. 1 W nagłówku druga nazwa wsi: Trościaniec. 7 k. 4 v Kraków, 9 lutego 1633 Król wyraża zgodę by Jakub Kołytek (Kolÿtek) mógł wykupić z rąk obecnych posiadaczy młyn, czyli prawo do trzeciej miary, ustawiony na rzece Gurznik we wsi Dębe (Dęmbe)1, w dzierżawie dębeńskiej (Demba). Młyn ten powrócił do dyspozycji króla po śmierci jego poprzedniego posiadacza, niejakiego Brzosta. Dokument podpisany przez Władysława IV i Jana Lipskiego, referendarza (duchownego) koronnego. jęz. łac. 1 Ob. Dębe Wielkie. 3 8 k. 5 Kraków, 9 lutego 1633 Król, za wstawiennictwem panów z rady, zachowuje Hrehorego i Iwana, synów Hrehorego popa załokieckiego, w dożywotnim posiadaniu wójtostwa we wsi Załokieć1, w ekonomii samborskiej. Potwierdzenie dotyczy całego wójtostwa, z rolami, obszarami, od Polańskiego Potoku, wzdłuż rzeki Bystrzycy i między gruntami Kałuczyńskimi, aż do Jasieniowskiego Potoku, z obszarem nowym nad cerkwią, do Potoku Jasieniowskiego, z ogrodnikami, komornikami, trzecią częścią dani, kolędą, karczmą, młynem, foluszem, sadzawkami, a także z robotami tj,; jednego dnia do żęcia, drugiego do orania, trzeciego do sieczenia w każdym roku, do czego są zobowiązani poddani tejże wsi, oraz ze wszystkimi przynależnościami, tak jak niegdyś posiadali to wójtostwo Pasek i Piotr Pruszkowscy. Dokument podpisany przez Władysława IV i Andrzeja Kowalińskiego, (pisarza kancelarii koronnej). jęz. pol. 1 Inaczej Załokcie. 9 k. 5 v Kraków, 9 lutego 1633 Król nadaje Kasprowi Dobromirskiemu urząd cześnika bracławskiego. Cześnikostwo wakowało po śmierci Jakuba Piaseczyńskiego. Dobromirski zasłużył się w różnych wyprawach na Ukrainie oraz podczas sprawowania funkcji poselskich. Dokument podpisany przez Władysława IV. jęz. pol. 10 k. 5 v – 6 v Kraków, 10 lutego 1633 Król nadaje Sebastianowi Wołuckiemu de Wołucza, staroście rawskiemu, urząd kasztelana małogoskiego, wakujący po śmierci [Jerzego] Kochanowskiego1. Dokument podpisany przez Władysława IV i Jana Lipskiego, referendarza (duchownego) koronnego. jęz. łac. 1 Zostawiono miejsce na imię, zob. Adam Przyboś, Kochanowski Jerzy w Konar h. Korwin (zm. 1633), Polski Słownik Biograficzny, XIII, s. 193; w U IV/3 nr 159, omyłkowa data 10 III 1633. 11 k. 6 v – 7 Kraków, 10 lutego 1633 Król potwierdza decyzję Janusza Wiśniowieckiego, starosty krzemienieckiego, który nadał Wacławowi Kryńskiemu, burgrabiemu krzemienieckiemu pusty plac, zwany Dudyński, pod zamkiem w Krzemieńcu. Plac ten położony był między placami i sadami z jednej strony Aleksandra Bieleckiego, z drugiej Stanisława Gąsiorowskiego, a z trzeciej strony graniczył z drogą zamkową która prowadziła z miasta podzamczem do szyi zamkowej. Plac ten Kryński otrzymuje prawem dożywotnim i może się na nim budować. Dokument podpisany przez Władysława IV i Marka Skibickiego, (pisarza kancelarii koronnej). 4 jęz. pol. 12 k. 7 – 7v Kraków, 10 lutego 1633 Król nadaje Grzegorzowi Borastusowi1, kanonikowi warmińskiemu, sekretarzowi królewskiemu, dożywotnią pensję roczną w wysokości sześciuset złotych polskich na porcie gdańskim. Wypłacana ma być pierwszego marca. Dokument podpisany przez Władysława IV i Pawła Kołudzkiego (sekretarza królewskiego).
Load more

Recommended publications
  • Diecezja Przemyska : W 600 Rocznicę Bulli Grzegorza XI "Debitum Pastoralis Officii" Z 13 II 1375 R
    Hieronim Eug. Wyczawski Diecezja przemyska : w 600 rocznicę bulli Grzegorza XI "Debitum pastoralis officii" z 13 II 1375 r. Studia Theologica Varsaviensia 12/2, 161-208 1974 Studia Theol. Vars. 12 (1974) nr 2 HIERONIM EUG. WYCZAWSKI DIECEZJA PRZEMYSKA W 600 rocznicę bulli Grzegorza XI Debitum pastoralis oilicii z 13 II 1375 r. T r e ś ć: I. Początki; II. Obszar, sieć parafialna; III. Biskupi; IV. Kapi­ tuły, prepozytury, seminaria duchowne, klasztory; V. Czy już czas na mo­ nografię diecezji? I. POCZĄTKI Wymienioną w podtytule bullą włączył papież Grzegorz XI w 1375 r. istniejące już dawniej biskupstwo przemyskie w obręb powołanej do życia tym samym dokumentem metropolii halic­ kiej. O ile więc można święcić w 1975 r. 6-wiekowy jubileusz tego wydarzenia, czemu skromny wyraz pragnie dać i niniej­ szy artykuł, o tyle nie ma żadnej podstawy historycznej do obchodów właśnie w 1975 r. 600-nej rocznicy powstania sa­ mej diecezji przemyskiej. Sądząc wszakże z zamieszczanego w kolejnych schematyzmach tej diecezji katalogu jej bisku­ pów1, gdzie ich poczet rozpoczyna Eryk z Winsen (1377— 1392), wydaje się, że kierownicze czynniki diecezji przemyskiej wi­ dzą początek swego biskupstwa w 1375 r., we wspomnianej bulli Grzegorza XI. Historyczna prawda jest inna. Biskupstwo przemyskie po­ wstało wcześniej, o czym zresztą wyraźnie mówi wspomniana 1 Schematismus ... cleri ... Dioecesis rit, lat. Premisliensis pro anno Do­ mini 1903, Premisliae 1902 s. 11; Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966, Przemyśl 1966 s. 13. 11 Studia Theologica Varsaviensia 2/74 162 HIERONIM WYCZAWSKI [2] bulla i za czym opowiedzieli się ostatnio poważni historycy ks. Jan Kwolek2 oraz ks.
    [Show full text]
  • (Zamość, Polska) Ikonografia Jana Zamoyskiego
    Izabela Winiewicz-Cybulska (Zamość, Polska) Ikonografia Jana Zamoyskiego Sztuka, pełniąc na przestrzeni dziejów różnorodne funkcje, była zwykle dobrym środkiem politycznej propagandy. Szczególną rolę odgrywał portret, który upamiętniając postać wielkiego wodza, polityka czy mecenasa sztuki, zwykle jednoznacznie określał pozycję modela. Wizerunki - tworzone za życia i po śmierci osoby - były gwarancją wiecznie trwającej sławy. Z czasem tworzyły one galerie przodków, kopiowane i powielane przypominały o świetności rodu, jego ciągłości a przede wszystkim o ważnej pozycji założyciela rodowej potęgi. Tak było w przypadku Jana Zamoyskiego - wielkiego kanclerza i hetmana, wybitnego człowieka epoki odrodzenia. Wówczas właśnie portret uzyskał swoją malarską autonomię, stał się wyrazem renesansowego humani- zmu, uznając indywidualność i świecką godność człowieka. Portrety, tworzone dla celów urzędowo- reprezentacyjnych, służyły jako dary w stosunkach dyplomatycznych. Ich prawdziwość była zawsze niewątpliwą zaletą, lecz czasem - w celu szczególnego podkreślenia społecznej i ekonomicznej pozycji portretowanego - heroizowano je - pokazywano poważną twarz, sztywną i władczą pozę. Całość uzupełniano też elementami heraldycznymi, epigraficz-nymi, a nawet alegorycznymi i symbolicznymi. Poziom artystyczny takich wizerunków był zróżnicowany - zależny od tego, czy ich twórca to artysta mający gruntowne przygotowanie, czy jedynie tylko jakiś wrodzony talent i zmysł obserwacji. Należy też pamiętać, że autor musiał liczyć się często z zaleceniami i uwagami samego zleceniodawcy. Najstarsze wizerunki Jana Zamoyskiego, zwłaszcza w grafice i w numizmatach, świadczą niewątpliwie, iż sztuka była narzędziem propagandy. Portrety wykorzystywane do celów politycznych były wizualizacją majestatu portretowanego, jasno określały jego pozycję i szczególne miejsce w zhierarchizowanym ówczesnym społeczeństwie. Takie podkreślenie prestiżu czytelne było dla odbiorców tych dzieł sztuki, a samemu portretowanemu dawało wewnętrzne zadowolenie, umocnienie własnej pozycji i gwarancję wiecznie trwającej sławy.
    [Show full text]
  • Andrzej Gil IEŚW Lublin Jan Zamoyski Wobec Zagadnień Wyznaniowych
    Andrzej Gil IEŚW Lublin Jan Zamoyski wobec zagadnień wyznaniowych na przykładzie Zamościa przełomu XVI i XVII wieku Postać Jana Zamoyskiego stała się swego rodzaju ikoną historyczną, obrosłą różnego rodzaju legendami i mitami. Pod kolejnymi nawarstwieniami, narosłymi w ciągu wieków, ukryty został obraz realnego człowieka, kierującego się swoim rozumieniem świata. Sternik nawy państwowej, orędownik wolności szlacheckiej, twórca ogromnego latyfundium miał także swoje poglądy, które wpływały na podejmowane przezeń inicjatywy. Niezmiernie interesujące wydaje się określenie faktycznego stosunku Jana Zamoyskiego wobec ludzi innego wyznania i narodowości. Jest to o tyle fascynujące, bowiem Zamoyski miał doskonałą sposobność zamanifestowania swoich poglądów w tej dziedzinie w czasie budowy Zamościa. Podjęcie dzieła wzniesienia od podstaw miasta, odmienne przecież od tworzenia ordynacji, budowanej przede wszystkim w oparciu o istniejący już potencjał osadniczy, dawało sposobność nie tylko do zademonstrowania sprawności adaptacji klasycznych idei przestrzennych (renesansowe miasto idealne) oraz militarnych (nowoczesna architectura militaris), ale także, a może przede wszystkim, okazania stosunku do pojmowania i rozumienia przez niego wizji idealnej społeczności miejskiej (swego rodzaju idealna communa civitas). Nie był bowiem Jan Zamoyski w swej decyzji o nadaniu miastu określonego charakteru etnicznego i wyznaniowego zależny od nikogo, poza swoim rozumieniem rzeczywistości i kierowaniem się własnymi w tej mierze przemyśleniami. Stąd właśnie społeczność
    [Show full text]
  • Non De Fide, Sed De Securitate Pacis.1 Faith and Politics in the Views of Protestants in the Polish‑Lithuanian Commonwealth, 1631‑32
    Odrodzenie i Reformacja w Polsce PL ISSN 0029‑8514 Special Issue Urszula Augustyniak (Warsaw) Non de Fide, Sed de Securitate Pacis.1 Faith and Politics in the Views of Protestants in the Polish‑Lithuanian Commonwealth, 1631‑32 Traditionally, political views of Polish Protestants are investigated in the context of struggle for the so‑called religious tolerance, although at the time the Warsaw Confederation was regarded not as an ‘edict of tolera‑ tion’ but a guarantee of estate privileges and a principle of the political system of the Commonwealth. Mirosław Korolko’s analysis of political arguments used in the controversy over the Confederation2 – on a par with denominational, historiosophical, legal and socio‑economic argu‑ mentation – does not explain the relation between propaganda activity and actual attitudes of Protestants as citizens. Different from Catholic, the views of Polish and Lithuanian Protes‑ tants on the relationship between religion and politics – for instance, on the genesis of monarchical power and its obligations towards the state, the subordination of the clergy to general laws, the right of the subjects to resist edicts in conflict with the laws of God – were the result of doctrinal premises formulated in the twentieth chapter of John Calvin’s Institutio religionis christianae3 and in the Sandomierz 1 A. S. Radziwiłł, Memoriale rerum gestarum in Polonia 1632‑1656, ed. by A. Przyboś and R. Żelewski, Wrocław, 1968, vol. 1, p. 85: a quote from the polemics of K. Radziwiłł and M. Ostroróg, 30 October 1632. 2 M. Korolko, Klejnot swobodnego sumienia. Polemika wokół konfederacji warszawskiej w latach 1573‑1658, Warsaw, 1974.
    [Show full text]
  • The Triumphant Genealogical Awareness of the Nobility In
    LITHUANIAN HISTORICAL STUDIES 22 2018 ISSN 1392-2343 PP. 29–49 THE TRIUMPHANT GENEALOGICAL AWARENESS OF THE NOBILITY IN THE GRAND DUCHY OF LITHUANIA IN THE 17TH AND 18TH CENTURIES Agnė Railaitė-Bardė (Lithuanian Institute of History) ABSTRACT This article attempts to show how the manifestation of ancestors was expressed in the genealogical awareness of the nobility in the Grand Duchy of Lithuania, using publications to mark special occasions in the 17th and 18th centuries, genealogical trees and diagrams. The research seeks to establish what effect the exaltation of various battles had on the genealogical memory of the nobility in the Grand Duchy, bearing in mind the context of its involvement in one of the most famous battles it ever fought. The genealogical sources mentioned were examined in order to ascertain which battles and what memories of the commanders who fought in them were important to the genealogical awareness of the nobility, and why this memory was selective, for some battles and notable heroes from these battles are remembered and glorified, while others are simply forgotten. Memories of which battles were important to the genealogical presentation of certain families, how was it expressed, and in what period were the ancestors who participated in these battles remembered? The first part of the study presents the memory of ancestors as soldiers, and the ways this memory was expressed. The second part focuses on an- cestors who distinguished themselves in specific battles, and which family members who participated in battles are remembered and honoured, in this way distinguishing them from other ancestors. KEYWORDS: Grand Duchy of Lithuania; nobility; genealogical awareness; militaristic; heraldry.
    [Show full text]
  • Konferencijos Skelbimas4 ENG
    VYTAUTAS MAGNUS UNIVERSITY Faculty of Humanities Department of History Department of Lithuanian Studies THE NOBLE FAMILY OF (PACOWIE) PACAI OF THE GRAND DUCHY OF LITHUANIA AND LITHUANIAN BAROQUE International scientific conference, dedicated to the 400th birth anniversary of the GDL Chancellor Krzysztof Zygmunt Pac (1621–1684) Krzysztof Zygmunt Pac and his wife Claire Isabelle Mailly de Lascaris (ČDM Mt 1357) (ČDM Mt 1358) May 13–14, 2021 The noble family of Pacowie (Pacai) is important to the history of the Grand Duchy of Lithuania in many respects. The members of the family – famous statesmen, public figures, the mouthpieces of religious culture, the patrons of art. The prominent members of the family: the Chancellor of the Grand Duchy of Lithuania Krzysztof Zygmunt Pac, his father Stefan Pac, the Vice-chancellor of the GDL, the Grand Hetman of the GDL Michał Kazimierz Pac, the Bishop of Vilnius Mikołaj Stefan Pac, the Bishop of Samogitia Kazimierz Pac, Samogitian Doyen Piotr Pac and the others. The noblemen Pacowie (Pacai) were extremely active and profitable in the Baroque period. The Baroque of the GDL is hardly imaginable without the churches and monasteries establishes by them. Not only their mansions in Vilnius and Warsaw astonished everybody with magnificent architecture, but the palaces in the provinces (in Jieznas, for example) as well. Nevertheless there are not enough fullscale research works analysing the influence of Pacowie (Pacai) on social-political life in the GDL and on the development of artistic culture. Krzysztof Zygmunt Pac was the Chancellor of the GDL for a long period of time, during the reign of three kings (1658–1684); he was the founder of several churches and of the monastery, had his residence in several mansion-houses and constantly participated in diplomatic contests in the Commonwealth of Both Nations and abroad.
    [Show full text]
  • Andrzej B. Zakrzewski
    Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego ANDRZEJ B. ZAKRZEWSKI LIBER Warszawa 2000 Rada Programowa: prof. dr hab. Grażyna Bałtruszajtys (przewodnicząca), prof. dr hab. Jan Błeszyński, prof. dr hab. Zdzisław Galicki, prof. dr hab. Jacek Lang, prof. dr hab. Genowefa Rejman, prof dr hab. Piotr Winczorek, prof. dr hab. Witold Wołodkiewicz, Zygmunt Wiernikowski (sekretarz) © Copyright by, Warszawa 2000 ISBN 83-7206-059-2 Wydanie I Druk i oprawa: DRUKARNIA JANUSZ BIESZCZAD Warszawa ul. Moszczenicka 2 tel. (0-22) 678-55-33 Wydawca: LIBER sp. z o.o. 00-325 Warszawa ul. Krakowskie Przedmieście 24 tel. (0-22) 826-30-91 fax (0-22) 696-20-16 witryna internetowa: http://www.liber.com.pl adres e-mail: [email protected] Spis treści Wykaz skrótów 7 I. Wstęp 9 Cel pracy 9 Stan badań 12 Podstawa źródłowa 17 Geneza sejmików litewskich , 19 II. Zagadnienia wspólne sejmików litewskich na przykładzie sejmików trockich 23 Zwoływanie i powiadamianie 24 Miejsce 29 Czas 34 Uczestnicy sejmiku i czynne prawo wyborcze 38 Przebieg sejmiku 56 Kierowanie obradami 60 Uprawnienia dyrektora sejmiku 70 Sposób podejmowania decyzji na sejmiku 73 Wpływanie na sejmikowe decyzje 89 Informowanie o podjętych decyzjach 102 Protestacje 106 Uchwały sejmikowe 114 Instrukcje 116 Zasady bezpieczeństwa sejmików 127 III. Rodzaje sejmików i zjazdów 131 Sejmik przedsejmowy 131 Bierne prawo wyborcze . 133 Diety 139 Sejmik relacyjny 145 Sejmik elekcyjny 154 Warunki wybieralności na urzędy 157 Termin 159 Praktyka wyborów 161 Sejmik deputacki 170 Warunki wybieralności deputata 170 Sejmik gospodarski 177 Sejmiki okresu bezkrólewia 184 Sejmik przedkonwokacyjny - kapturowy 184 Sejmik przedelekcyjny 186 Popisy i zjazdy pospolitego ruszenia 187 Spis treści IV.
    [Show full text]
  • «Voevodych Zemli Moldavskoi»... Peter Mohyla's Youth and Political Heritage
    СОЦІУМ. Альманах соціальної історії. Випуск 4. – C. 19–25. © Alfons Bruening, 200419 Alfons Bruening «Voevodych zemli moldavskoi»... Peter Mohyla's Youth and Political Heritage Literature on Metropolitan Peter Mohyla and famous churchman? And, mostly discussed in his reforms tends to fill libraries. Yet in all the nearly any work on him, which was the signifi- many works, articles and studies little space is be- cance of Western influences on his personality? ing devoted to his early years, provenience and There is a lot of uncertain, unclear data in this youth. Influences, which possibly might have left sketch, giving space to speculation and interpre- their impact on his character and aims are being tation – due to an often mentioned lack of sources named and described only superficially. Most data for the period in question. on his experiences between his birth and his Yet in fact this gap is not so great and empty election as archimandrite of the Kievan Cave´s as it seemed, even on the base of already published monastery are tainted with doubts or even are material. Much errors and speculation still wide- contradictious. The still most comprising bio- spread in literature can easily be cleared up, put- graphy on Mohyla, S.T. Golubev´s voluminous ting together various pieces out of the library study of the end of the 19th century, devotes only already filled with studies on Mohyla. Two aspects about 50 pages (in large print) of the first volume often neglected up to now can help for a better to the first 30 years of the Metropolitan, who only perspective: Most important in this respect is it to reached 50 years of age at all1.
    [Show full text]
  • Poczet Prymasów Zeszyt
    Poczet PrymasówPolskich (((1417(1417 ––– 20142014)))) Relikwiarz św. Wojciecha w katedrze Gnieźnieńskiej Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana” Przemy śl, 2014 *********************************************** Opracowanie i skład komputerowy: Jerzy Łobos „Naród, który nie zna swojej przeszło ści, umiera i nie buduje przyszło ści” Jan Paweł II. Te słowa skierowane do Rodaków odnosiły si ę do historii naszego narodu, w kontek ście utraty niepodległo ści, zaborów, wojen, ró żnego rodzaju ogranicze ń i zniewole ń.Musimy pami ęta ć i przypomina ć bohaterskie postawy i walk ę o wolno ść , równo ść , sprawiedliwo ść . Musimy pami ęta ć o tym, co si ę wydarzyło. Przekaz o ludzkim cierpieniu nie mo że znikn ąć wraz z upływem czasu. Nie mo żemy zapomnie ć o po świ ęceniu , ofiarno ści, ze strony innych o ich desperackiej walce o wolno ść i podstawowe, ludzkie warto ści. Nie mo żna i ść do przodu, je śli nie b ędziemy pami ęta ć, co wydarzyło si ę w przeszło ści, gdy ż to w ogromnym stopniu ma wpływ na nasz ą świadomo ść historyczn ą i determinuje kierunki naszego osobistego i społecznego rozwoju. W kolejnej publikacji przemyskiego Oddziału Katolickiego Stowarzyszenia „ Civitas Christiana” prezentujemy histori ę dotycz ącą Ko ścioła w Polsce, konkretnie „ Prymasów Polskich”. Ko ściół w Polsce na przestrzeni wieków odgrywał w historii narodu polskiego, szczególn ą rol ę w umacnianiu pa ństwowo ści , rozwoju nauki i kultury, w kształtowaniu wła ściwych postaw Polaków, w szerzeniu miło ści, braterstwa i miłosierdzia. Tymi pierwszymi w tym dziele winni by ć z pewno ści ą od XIV w. Prymasi, dlatego wła śnie o nich traktuje ta publikacja.
    [Show full text]
  • Bibliografia Polska Karola Estreichera (1827–1908)
    UNIWERSYTET JAGIELLOŃ SKI BIBLIOGRAFIA POLSKA KAROLA ESTREICHERA (1827–1908) DYREKTORA BIBLIOTEKI JAGIELLOŃSKIEJ CZĘŚĆ PIERWSZA – WYDANIE DRUGIE TOM XVIII KOR.—KOSKOWSKI KRAKÓW MMXII CENTRUM BADAWCZE BIBLIOGRAFII POLSKIEJ ESTREICHERÓW KAROL ESTREICHER BIBLIOGRAFIA POLSKA XIX STULECIA WYDANIE DRUGIE TOM XVIII KOR.—KOSKOWSKI Redaktor tomu STANISŁAW SIESS-KRZYSZKOWSKI KRAKÓW 2012 WYDAWNICTWO UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO UNIVERSITE JAGELLONNE BIBLIOGRAPHIE POLONAISE PAR KAROL ESTREICHER (1827–1908) ANCIEN DIRECTEUR DE LA BIBLIOTHEQUE JAGELLONE A CRACOVIE PREMIERE SERIE – SECONDE EDITION TOM XVIII KOR.—KOSKOWSKI CRACOVIE MMXII CENTRE DE BIBLIOGRAPHIE POLONAISE KAROL ESTREICHER BIBLIOGRAPHIE POLONAISE DU XIXème SIECLE SECONDE EDITION TOME XVIII KOR.—KOSKOWSKI préparé par STANISŁAW SIESS-KRZYSZKOWSKI CRACOVIE 2012 EDITIONS DE L’UNIVERSITE JAGELLONNE © Copyright by Centrum Badawcze Bibliografi i Polskiej Estreicherów Uniwersytet Jagielloński Wydanie II, Kraków 2012 All rights reserved Żadna część Bibliografi i Polskiej Estreicherów nie może być kopiowana ani udostępniana inną drogą bez pisemnej zgody Uniwersytetu Jagiellońskiego Zespół redakcyjny: Wacław Walecki (przewodniczący), Beata Grzybek, Tomasz Nastulczyk, Stanisław Siess-Krzyszkowski, Magdalena Sokołowska, Marian Zaczyński (do roku 2007) Praca naukowa fi nansowana w ramach programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nazwą „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2012–2016 Skład i łamanie Krzysztof Marek Szwaczka ISBN 978-83-233-3486-6 www.wuj.pl Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Redakcja: ul. Michałowskiego 9/2, 31-126 Kraków tel. 12-631-18-81, tel./fax 12-631-18-83 Dystrybucja: tel. 12-631-01-97, tel./fax 12-631-01-98 tel. kom. 506-006-674, e-mail: [email protected] Konto: PEKAO SA, nr 80 1240 4722 1111 0000 4856 3325 KOR. — KOSKOWSKI KOR. J. (krypt.), ob. Korsak Juliusz.
    [Show full text]
  • Szlachta Polska Na Ukrainie W Latach 1569-1648 Kilka Uwag Na Marginesie' Książki Henryka Litwina
    PRZEGLĄD NAUK HISTORYCZNYCH 2002, R. I, nr 2 ARTYKUŁY RECENZYJNE I RECENZJE ZBIGNIEW ANUSIK Uniwersytet Łódzki Szlachta polska na Ukrainie w latach 1569-1648 Kilka uwag na marginesie' książki Henryka Litwina Henryk Litwin. Napływ szlachty polskiej na Ukrainę 1569-1648, Wydawnictwo Naukowe Semper. Warszawa 2000. ss. 224 Henryk Litwin podjął W swojej książce ambitną próbę źródłowej weryfikacji znanej od dawna tezy. iż ,,ekspansja na Wschód", przejawiająca się W dążeniu do skolonizowania ziem ruskich, była jednym z głównych motorów polityki polskiej doby nowożytnej. Ograniczenie zakresu chronologicznego pracy do lat 1569-1648 wydaje się ze wszech miar uzasadnione. Również zawężenie zakresu terytorialnego badań do Ukrainy w rozumieniu siedemnastowiecznym, a więc województw kijowskiego i bracławskiego, nie budzi żadnych zastrzeżeń. Na tych właśnie ziemiach rozwinęła się bowiem w oma- wianym okresie intensywna akcja kolonizacyjna powiązana z daleko idącymi przemianami struktur społecznych, Pewne wątpliwości nasuwa jednak zakres przedmiotowy podjętych przez Autora badań. W kręgu jego zainteresowań znaleźli się bowiem jedynie właściciele ziemscy, dzierżawcy. zastawnicy, użytkownicy królewszczyzn oraz urzędnicy ziemscy i grodzcy. Z oczywistych względów (brak od- powiedniej podstawy źródłowej) pominął on natomiast przebywających na Ukrainie klientów magnackich nie posiadających własności ziemskiej. Nie uwzględnił również obecnych przecież na kresach przedstawicieli szlachty polskiej stanu duchownego. Z pewną dozą ostrożności trzeba więc potraktować twierdzenie Autora, iż sumarycz- ne zestawienie wyników badań dotyczących zbiorowości właścicieli ziemskich, urzędników oraz dzierżawców królewszczyzn pozwoliło 232 Artykuły recenzyjne i recenzje mu ustalić rzeczywiste rozmiary napływu szlachty polskiej na Ukrainę i jej znaczenie na tych terenach (s. 8). Termin "szlachta polska" jest tu zresztą pojęciem czysto umow- nym. Henryk Litwin operuje bowiem utworzonymi przez siebie kategoriami "grup etnicznych".
    [Show full text]
  • Rozdział (200.3Kb)
    Mariusz KULESZA Dorota KACZYŃSKA Department of Political Geography and Regional Studies University of Łódź, POLAND No. 11 MULTINATIONAL CULTURAL HERITAGE OF THE EASTERN PART OF THE COMMONWEALTH OF POLAND AND LITHUANIA Poland is a country with the largest territorial variation in the history of Europe. These changes involved not only the temporary gaining and losing some provinces that were later regained (as was the case for most European countries), but a transition of the country from its natural geographical frames deep into neighbouring ecumenes, while losing its own historical borders in the process. There were also times when the Polish state would disappear from the map of Europe for extended periods. Poland is also a country which for centuries was a place for foreigners where foreigners settled, lead here by various reasons, and left their mark, to a smaller or greater extent in the country's history. They also left numerous places in the Republic that became important not only for Poles. Today, these places belong to both Polish and non-Polish cultures and they become a very significant element of our cultural heritage, a deposit within Polish borders. Up until mid-14th century, Poland was a medium-sized, mostly ethnically homogenous country which faced west both culturally and economically. The eastern border of the country was also the border of Latin Christianity, with the Orthodox Ruthenia and Pagan Lithuania beyond it. In the second half of the 14th century, this situation changed significantly. First, the Red Ruthenia and Podolia were annexed by Poland, and another breakthrough came with the union with Lithuania, which was a Eastern European superpower back then.
    [Show full text]