Żywoty Hetmanów Królestwa Polskiego I Wielkiego Księstwa Litewskiego

Total Page:16

File Type:pdf, Size:1020Kb

Żywoty Hetmanów Królestwa Polskiego I Wielkiego Księstwa Litewskiego www.cbw.plCBW ŻYWOTY HETMANÓW KRÓLESTWA POLSKIEGO I WIELKIEGO KSIĘSTWA LITEWSKIEGO Z MATERYAŁOW PO SAMUELU BRODOWSKIM W PODHORCACH ZNALEZIONYCH WYDAŁ Ż E GOTA P A ULI OZDOBIONE HERBAMI I RYTOWANEMI W IZERUNKAMI LWÓW, STANISŁ A W ÓW I TARNÓW NAKŁAD J ANA MILIKOWSKIEGO. 1850. www.cbw.plCBW www.cbw.pl www.cbw.plCBW OD NAKŁADCY. Wydając dzieło niniejsze, sądzę iż publiczności pragnącej z liistoryą ojczystą głębiej się obznajomić, niemałą uczynię przysługę; główniej szy albowiem wątek minionych dziejów naszego kraju, stanowią czyny wo­ jenne; życiopisma przeto mężów walecznych, których dzieła są naszą i potomków naszych drogą spuścizną, i których sława jest częścią sławy narodowćj — nie- powinny też być obojętne. Maluje się w nich jak naj­ wyraźniej obraz wieków zeszłych, a bohaterskie dzieła ich, poświęcanie się dla ojczyzny, oraz rozliczne cnoty służyć będą za wskazówkę i naukę najodleglejszym naw7et pokoleniom. Nieszczędziłem przetoż kosztów^, żeby dzieło to po­ żyteczne i co do powierzchowności wewnętrznej war­ tości swój godnie odpowiedzieć mogło: obok ozdobnego druku dodałem drzeworyty herbów, jakie się w pier­ wotnym rękopisie Samuela Brodowskiego narysowane znajdowały, oraz wizerunki niektórych hetmanów po­ dług oryginalnych ówczesnych obrazów familijnych, wiernie i starannie przez słynnych za granicą rytowni­ ków wykonane. www.cbw.plCBW Za miły obowiązek poczytuję sobie objawić w tein miejscu publicznie mą wdzięczność JW. Hr. Leonowi Rzeiouskiemu za łaskawe udzielenie pierwotnego rę­ kopisu Brodowskiego, oraz za dostarczenie trzech ry- towanych wizerunków hetmanów: Stanisława, W a­ cława i Seweryna Rzewuskich 5 JO. Ks. Jerzemu Lubomirskiemu za dostarczenie dwóch rytowanych wizerunków Hieronima i Jerzego Ks. Lubomirskich; JO. Ks. Romanowi Sanguszce za dostarczenie ryto- wanego wizerunku llomana Ks. Sanguszki, hetmana poln. lit. 5 JO. Ks. Karolowi Jabłonowskiemu za do­ starczenie rytowanego wizerunku Stanisława Ks. Jabło­ nowskiego ; jakoteż Jego Excel. Hr. Alfredowi Po­ tockiemu za nadesłanie trzech litografowanych popiersi 5 oraz WmuP. Kamienieckiemu za rytowany wizerunek Mikołaja Kamienieckiego. Wspaniałomyślna chęć, z jaką się te Szanowne Osoby do przyozdobienia niniej­ szego dzieła przyczynić raczyły, pozostanie chwale­ bnym pomnikiem ich starania i pieczołowitości o wzrost nauk i sztuk pięknych w kraju naszym. Lwów d. 15. Sierpnia 1849. JAN MILIKOWSKI. www.cbw.plCBW PRZEDMOWA WYDAWCY. Przy coraz bardziej wzrastaj ącem dziś zamiłowa­ niu w pomnikach ojczystych i przy powszechnej chęci uzupełnienia dziejów krajowych, sądzę iż piśmienni­ ctwu polskiemu niejaką uczynię przysługę , wydając na świat zabytek, który niemal przez lat 80 spo­ czywał w ukryciu. Są to nieogłoszone dotąd dru­ kiem : Żywoty hetmanów królestwa polskiego i wiel­ kiego księstwa litewskiego w idącym po sobie szeregu od czasów ustanowienia tej dożywotniej godności w kraju opisane przez Samuela Brodowskiego. Wa­ żność podobnej pracy sama przez się jest już wido­ czną: najgłówniejszą albowiem część dziejów dawnej Polski stanowią wypadki wojenne. Położona na po­ graniczu nierównie dzikszej wschodniej części Eu­ ropy , zmuszona była Polska do nieustannych prawie bojów z najezdniczemi Tatarami, Turkami, Moskwą i Szwedami, uchodziła na zachodzie za naród najwa­ leczniejszy i miała może zanadto odważnych wojo­ wników. Tych to czyny bohatyrskie, obejmuje dzieło 1 www.cbw.plCBW niniejsze. Podobnej pracy podjął się już w środku zeszłego wieku uczony książę Józef Alexander Jabło­ nowski , klóremu ściślejsze zaprowadzenie baczności krytycznej przy pisaniu rzeczy historycznych winni­ śmy ; w dziele: Dodecas ductm Mariis Poloniae, czyli Dwanaście wodzów polskich, wyszłem we Lwo­ wie r. 1754 miał pierwotny zamiar skreślenia ży­ wotów najsławniejszych hetmanów polskich, jednakże przedsięwzięcie chwalebne Jabłonowskiego ustało na wydrukowaniu w powyższej książce życiorysów dwóch tylko hetmanów wielkich koronnych, to jest Jana Tar­ nowskiego i Mikołaja Sieniawrskiego. Po nim dokonał zamiaru Samuel Brodowski w rękopisie herbami przy­ ozdobionym , i w Podhorcach podczas imienin sła­ wnemu hetmanowi Wacławowi Rzewuskiemu ofiaro­ wanym , pod tytułem : Buława sławna w obozie i w senacie, objął w krótkości żywoty hetmanów polskich i litewskich tak wielkich jako też i polnych aże do r. 1754 i ten to rękopism w archiwum podhore- ckiem przez JM. Leona Rzewuskiego wynaleziony; a przezemnie oczyszczony z owoczesnych dla ucha dzi­ siejszego nieprzyjemnych makaronizmów stylu, uzu­ pełniony co do faktów pojedynczych , oraz wiadomo­ ściami o sztuce wojennej, urzędzie hetmańskim w Polsce i żywotami hetmanów aże do ostatnich cza­ sów , pomnożony, wydaję na widok publiczny. Nieodrzeczy będzie przy tejże sposobności podać czytelnikom małą wiadomość o samym autorze. Sa­ muel Brodowski wstąpił około r. 1735 zapanowania Augusta III do wojska polskiego, wr którem później www.cbw.plCBW od hetmana Józefa Potockiego stopień rzeczywistego porucznika na zalecenie Jerzego Wilhelma Gołcza jenerał-leitnanta otrzymał. Podczas kwitnącego w kraju spokoju poświęcał Brodowski wolne od służby wojskowej chwile literaturze pracując w przedmio­ tach prawa i taktyki wojennej. Brak dzieła podrę­ cznego służby wojennej w języku polskim spowo­ dował go najprzód do przełożenia z niemieckiego sławnego w ówczas dzieła Ludwika Andrzeja Khe- wenhiiller feldmarszałka austryjackiego o sztuce wo­ jennej, który to przekład polski po drugi raz w Kra­ kowie r. 1750 na rozkaz Stanisława Kostki Załuskiego biskupa krakowskiego wyszedł pod tytułem: Ars mi- litaris, to jest, zebranie wszelakich operaciyi wojen­ nych tak w polu jako i w fortecach praktykowanych, z którego każdy sprawny officier łatwo widzieć może, czego się w okazyi trzymać i wystrzegać powinien (w 12tce, str. 145 przypisane hetmanom Józefowi Potockiemu i Janowi Klemensow i Branickiemu). Peł­ niąc potem urząd audytora regimentu pieszego pod imieniem królewicza polskiego zaciągu obcego zna­ nego, dla ułatwienia zawodu sędziów wojskowych, zebrał prawa wojenne polskie pod tytułem: Corpus juris militaris polonicum, w którym się znajdują ar­ tykuły wojenne hetmańskie, autoritate sejmu walnego koronnego r. 1609 za króla JMCi Zygmunta III w Warszawie approboivane i żeby każdemu do wiado­ mości przyjść mogły, a żołnierze wojsk prześwietnej Rzeczypospolitej polskiej tym lepiej się znali na powin­ ności swojej, drukiem publikowane, reflexiami z teo. 1 * www.cbw.plCBW ryt i praktyki wojennej, tudzież z konstytucyi koron­ nych polskich i artykułów wojennych cudzoziemskich zebranemi objaśnione, oraz z addytamentcm różnych ustaw wojennych, sposobu pospolitego ruszenia, de­ ki ar acy ów radomskich, unwersalów królewskich i kancellaryi wojennej w języku polskim, i niemieckim do druku podane. Dzieło to (w arkusz, obejmujące str. 479 i 79 z poświęceniem Wacławowi Rzewu­ skiemu i Janowi Klemensowi Branickiemu) wydał r. 1753 warszawski księgarz Krzysztof Bogumił Ni- kolai w Elblągu w drukarni nieboszczyka Preussa. Aczkolwiek za nadto obszerne i nie mające potwier­ dzenia rządowego, używane było jeszcze za panowa­ nia Stanisława Augusta za podręczną księgę ustaw w kancellaryach wojennych, zwłaszcza iż zawierało wzory rozliczne pism urzędowych. — Resztę żywota swego spędził Brodowski w Podhorcach przy boku sławnego miłośnika nauk i dobrodzieja swego hetmana Wacława Rzewuskiego, pozostawiwszy w rękopisie tę trzecią i ostatnią swą pracę, która dla nas w cza­ sach dzisiejszych najwięcej może ma wartości. Lwów t dnia 15 lipca 1842. www.cbw.plCBW WSTĘP. www.cbw.plCBW www.cbw.plCBW WIADOMOŚĆ O STANIE WOJSKA I URZĘDZIE HETMAŃSKIM W DAWNEJ POLSCE. Chcącemu z słusznego stanowiska rozpatrzyć się w żywocie politycznym, przynależącym sądowi historyczne­ mu, i czynach wojennych hetmanów dawrnej Polski, wy­ wierających tak ważny wpływ na samodzielny byt tegoż narodu, wypada najsamprzód obeznać się z stanem woj­ skowości w różnych epokach, z zmianami jakich on w kilkowiekowym przeciągu doznawał, oraz z okoliczno­ ściami , które stały się przyczyną ustanowienia dożywo­ tniej godności hetmańskiej , i z zakresem czynności tako­ wej. Z tego też powodu sądzimy, iż przy braku osobnego dzieła wyłuszczaj ącego dostatecznie ów przedmiot, pożą­ daną będzie dla czytelnika Żywotów hetmanów^ królestwa polskiego i wielkiego księztwa litewskiego krótka przed­ wstępna wiadomość historyczna, najpierw o dawnej woj­ skowości polskiej a potem o samym urzędzie hetmań­ skim. Pierwszy aczkolwiek nader niedokładny ślad wojska ćwiczonego w Polsce napotykamy już w pewniejszych nieco dziejach za Ziemowita około r. 861 gdy ten możno- władca odbierając bronią odpadłe za swych poprzedników krainy, oraz zajmując część niezgodą wewnętrzną upada­ jącego rozległego państwa wielko-morawskiego, zmuszony był z orężem w ręku stawić opór narodom sąsiednim. www.cbw.plCBW Najświetniejszą jednakże epoką dawnego wojska pol­ skiego mogą słusznie dopiero być nazwane czasy Bole­ sława Chrobrego. Zaraz na początku panowania swego r. 992 uczuł on potrzebę ubezpieczenia królestwa pol­ skiego którego byt ustalił; po granicach zbudował zamki obronne, pomnożył orszaki swe przyboczne mające w tedy postać pułków potężnych i na wzór Karola wielkiego urządził ogólne w kraju ruszenie pospolite, które aże do X V II wieku w znaczniejszych wyprawach większą część wojska polskiego stanowiło. Każdy z szlachty musiał skoro wyprawa obwołaną została stawić się konno wr cię- żkiem uzbrojeniu (eques loricatus),• prócz tego dostar­ czały miasta niemałą ilość jezdnych i piechoty. Siła zbrojna polska była pod tym królem, który sam wszelkim wyprawom dowodził i dzieląc
Recommended publications
  • Arkadiusz Czwołek, Piórem I Buławą. Działalność
    186 Recenzje i omówienia [186] nych indeksów nie zostały sporządzone z należytą starannością. Niestety dość często zapomina się o tym, że są to niezwykle istotne partie każdej publikacji źródłowej, sta- nowiące swego rodzaju klucz do jej poprawnego zrozumienia i mające bezdyskusyjny wpływ na jej późniejsze funkcjonowanie w nauce. Paweł A. Jeziorski (Toruń) http://dx.doi.org/10.15762/ZH.2016.11 Arkadiusz Czwołek, Piórem i buławą. Działalność polityczna Lwa Sapie- hy, kanclerza litewskiego, wojewody wileńskiego, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2012, ss. 748, ISBN 978-83- -231-2956-1. Lew Sapieha to postać, która odcisnęła trwałe i wyraźne piętno na historii Rzecz- pospolitej Obojga Narodów. Będąc kanclerzem wielkim litewskim, wojewodą wi- leńską, a nawet hetmanem wielkim litewskim, miał ogromny wpływ na politykę ze- wnętrzną i wewnętrzną państwa. Dziwić zatem musi to, że jego osoba przez tak wiele lat nie doczekała się solidnego opracowania naukowego. Ten niekorzystny dla polskiej historiografii stan rzeczy postanowił zmienić Arkadiusz Czwołek, poświęcając L. Sa- pieże swoją dysertację, którą po obronie wydał drukiem. „Jednym z głównych celów tej publikacji jest dokładne prześledzenie kariery Lwa Sapiehy oraz zrekonstruowanie jego aktywności na forum publicznym” (s. 9). Tym jednym, jedynym zdaniem autor na pierwszej stronie Wstępu wyjaśnił czytelniko- wi główne założenie pracy. Trudno nie zauważyć, że jak na książkę naukową, liczącą w dodatku ponad 700 stron, takie ukazanie celu wydaje się daleko niewystarczające. Arkadiusz Czwołek nie rozwinął swojej myśli, nie postawił pytań, na które chciały odpowiedzieć, nie wymienił problemów badawczych, z którymi pragnął się zmierzyć. Z zacytowanego zdania wynika, że planował tylko skrupulatnie prześledzić i zrekon- struować dochodzenie L.
    [Show full text]
  • Tarnobrzeski Słownik Biograficzny Wpisani W Historię Miasta TARNOBRZESKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
    zwedo Tarnobrzeski słownik biograficzny Wpisani w historię miasta TARNOBRZESKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY TOM III Bogusław Szwedo Wpisani w historię miasta TARNOBRZESKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY TOM III Tarnobrzeg 2016 Recenzenci: Prof. zw. dr hab. Bogusław Polak Prof. nadzw. dr hab. Czesław Partacz ©Copyright Bogusław Szwedo 2016 Projekt okładki: Joanna Ardelli/MAK Skład i łamanie: MAK Zdjęcia zamieszczone na okładce pochodzą ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego i Krzysztofa Watracza z Tarnobrzega Wydawcy: Wydawnictwo ARMORYKA ul. Krucza 16 27-600 Sandomierz [email protected] www.armoryka.pl i Radio Leliwa ul. Wyspiańskiego 12 39-400 Tarnobrzeg [email protected] www.leliwa.pl ISBN 978-83-8064-154-9 ISBN 978-83-938347-3-0 5 Spis treści Wstęp....................................................................................................7 Jan Błasiak ............................................................................ 11 Jan BOCHNIAK ................................................................... 14 Kazimierz BOCHNIEWICZ ..................................... 26 Michał BUSZ ............................................................................ 29 Władysław BUSZ ................................................................. 31 Jan CZECHOWICZ ......................................................... 34 Juliusz CZECHOWICZ ................................................ 36 Karol CZECHOWICZ ................................................... 40 Tadeusz CZECHOWICZ ............................................. 43
    [Show full text]
  • Artyku³y Y- Go 0– 27 Rzed- Lstwo Egen- Płacić Rzynaj- Genealo- Mie Pilnego W Świetle Ch I Domowych Dtym Nigdy Od Żad- I Napisał Na Jego , [W:] M
    artyku³y Stefan Dmitruk (Białystok) Geneza rodu Chodkiewiczów Początki rodu Chodkiewiczów są trudne do ustalenia. Dzieje przodków Grzegorza Chodkiewicza (ok. 1520–1572) sięgają przynaj- mniej początków XV w. Genealogia Chodkiewiczów stanowiła przed- miot licznych dyskusji wśród historyków. Przyjmuje się, że genealo- giczne hipotezy o pochodzeniu Chodkiewiczów dzielą się na legen- darne i naukowe. Prekursorem wywodów mitycznych stał się żyjący w latach 1520– 1584 Augustyn Rotundus. W swym dziele Rozmowy Polaka z Li- twinem pisał, że Chodkiewiczowie to ród litewski wywodzący się od „Chocka”1. Podwaliny pod legendę chodkiewiczowską położył Maciej Stryjkowski (ok. 1547 – ok. 1593). Między 1575 a 1579 r. przeby- wał on na dworze kniazia Jerzego III Słuckiego2 i napisał na jego polecenie pracę O początkach, wywodach, dzielnościach... W świetle jego ustaleń w 1306 r. do księcia Gedymina miało przybyć poselstwo od chana zawołżańskiego3. Poseł tatarski zaproponował pojedynek wojowników – Tatara i Litwina. W przypadku wygranej poddanego litewskiego państwo Gedymina (ok. 1275–1341) przestałoby płacić 1 A. Rotundus, Rozmowy Polaka z Litwinem, Kraków 1890, s. 47. 2 J. Radziszewska, Maciej Stryjkowski i jego dzieło, [w:] M. Stryjkowski, O początkach, wywodach, dzielnościach, sprawach rycerskich i domowych sławnego narodu litewskiego, żemodzkiego i ruskiego, przedtym nigdy od żad- nego ani kuszone, ani opisane, z natchnienia Bożego a uprzejmie pilnego doświadczenia, opr. J. Radziszewska, Warszawa 1978, s. 8, 10. 3 M. Stryjkowski, O początkach..., s. 239–242. 27 haracz. Na dworze książęcym przebywali Żmudzini. Spośród nich do walki o honor Litwy stanął Borejko. Żmudzinowi udało się pokonać Tatara w pojedynku, przez co zwolnił swoją ojczyznę od płacenia da- niny chanowi. Gedymin nagrodził dzielnego wojownika nadając mu Kazyłkiszki, Zblanów, Sochałów oraz odstąpił mu w dzierżawę Stki- wiłowicz i Słonim.
    [Show full text]
  • The Issue Regarding
    ZAPISKI HISTORYCZNE — TOM LXXIX — ROK 2014 Zeszyt 4 http://dx.doi.org/10.15762/ZH.2014.16 TOMASZ KEMPA (Toruń) THE ISSUE REGARDING “THE REFORM OF THE UNION” OF LUBLIN IN LITHUANIAN POLICY IN THE PERIOD OF THREE INTERREGNA FOLLOWING THE DEATH OF KING SIGISMUND AUGUSTUS (1572–1588) Key words: the Union of Lublin, particularism, interregnum, the Grand Duchy of Lithua- nia, the Polish-Lithuanian Commonwealth In 1569 a new Polish-Lithuanian union was concluded in Lublin; the union strengthened the political, economic and cultural relationship between the Polish Crown and the Grand Duchy of Lithuania. Both states were united in Krewo in 1385. Nevertheless, until 1569, the union was mostly personal – based on the sta- ble rule of the Jagiellons. In Lublin it was converted into a closer federation of the two countries (both of which kept their names and territory) united from that moment on not only by one monarch elected by both Poles and Lithuanians, but also by one common noble parliament, common foreign policy and defence, the same monetary system (with distinct state treasuries) and similar administrative structures1. Th us, in Polish historiography the Union of Lublin is referred to as the real union to emphasise the fact of there being a variety of real bonds connecting the two states and nations2. On the other hand, the circumstances of the conclusion of the new union in- fl uenced the divergent attitudes of the Poles and Lithuanians and aff ected the rela- tions between the nations, which is refl ected even in present times. Th at is why the circumstances and the fi nal outcome of the negotiations in Lublin should be re- called here since they determined the policy carried out by the Lithuanians during the interregna and following the death of the last Jagiellon on the Polish-Lithua- nian throne.
    [Show full text]
  • The Role of Bohdan Khmelnytskyi and the Kozaks in the Rusin Struggle for Independence from the Polish-Lithuanian Commonwealth: 1648--1649
    University of Windsor Scholarship at UWindsor Electronic Theses and Dissertations Theses, Dissertations, and Major Papers 1-1-1967 The role of Bohdan Khmelnytskyi and the Kozaks in the Rusin struggle for independence from the Polish-Lithuanian Commonwealth: 1648--1649. Andrew B. Pernal University of Windsor Follow this and additional works at: https://scholar.uwindsor.ca/etd Recommended Citation Pernal, Andrew B., "The role of Bohdan Khmelnytskyi and the Kozaks in the Rusin struggle for independence from the Polish-Lithuanian Commonwealth: 1648--1649." (1967). Electronic Theses and Dissertations. 6490. https://scholar.uwindsor.ca/etd/6490 This online database contains the full-text of PhD dissertations and Masters’ theses of University of Windsor students from 1954 forward. These documents are made available for personal study and research purposes only, in accordance with the Canadian Copyright Act and the Creative Commons license—CC BY-NC-ND (Attribution, Non-Commercial, No Derivative Works). Under this license, works must always be attributed to the copyright holder (original author), cannot be used for any commercial purposes, and may not be altered. Any other use would require the permission of the copyright holder. Students may inquire about withdrawing their dissertation and/or thesis from this database. For additional inquiries, please contact the repository administrator via email ([email protected]) or by telephone at 519-253-3000ext. 3208. THE ROLE OF BOHDAN KHMELNYTSKYI AND OF THE KOZAKS IN THE RUSIN STRUGGLE FOR INDEPENDENCE FROM THE POLISH-LI'THUANIAN COMMONWEALTH: 1648-1649 by A ‘n d r e w B. Pernal, B. A. A Thesis Submitted to the Department of History of the University of Windsor in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of Master of Arts Faculty of Graduate Studies 1967 Reproduced with permission of the copyright owner.
    [Show full text]
  • Kariery Urzędnicze I Parlamentarne Żółkiewskich Herbu Lubicz W XVI–XVII Wieku
    9 WSCHODNI ROCZNIK HUMANISTYCZNY TOM XVI (2019), No 2 s. 9-27 doi: 10.36121/pjusiak.16.2019.2.009 Paweł Jusiak (Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej) ORCID 0000-0001-6933-1869 Kariery urzędnicze i parlamentarne Żółkiewskich herbu Lubicz w XVI–XVII wieku Streszczenie: Ważnym czynnikiem ukazującym znaczenie rodziny w społeczeństwie szlacheckim była służba publiczna, czyli pełnienie urzędów i sprawowanie funkcji parla- mentarnych. Należy bowiem pamiętać, że piastowanie urzędów, nawet tych najniższych, dawało szlachcicowi powagę i splendor. Żółkiewscy wywodzący się z Żółkwi koło Krasne- gostawu w ziemi chełmskiej w XV i XVI wieku zabiegali i sięgali po urzędy na które mia- ła wpływ szlachta mieszkająca w najbliższym sąsiedztwie ich siedzib. Cieszyli się wśród nich prestiżem i uznaniem. Pozwala to zaliczyć rodzinę Żółkiewskich do elity urzędniczej o znaczeniu regionalnym, związanej z konkretną ziemią w tym przypadku głównie chełm- ską oraz bełską. Tylko trzem reprezentantom Żółkiewskich udało się sięgnąć po urzędy w innych częściach Rusi Czerwonej a jedynie dwóch zdołało objąć urzędy senatorskie. Naj- większą karierę zrobił Stanisław Żółkiewski, kanclerz i hetman wielki koronny, zarazem najbardziej znany reprezentant rodu. Słowa kluczowe: Żółkiewscy, urzędnik, kariera, ziemia chełmska, poseł, żołnierz The clerical and parliamentary careers of the Żółkiewski family of the Lubicz coat of arms in the 16th–17th centuries Annotation: Public service, i.e. holding office and exercising parliamentary functions, was an important factor in showing the importance of the family in nobility society. It should be remembered that holding offices, even the lowest ones, gave the nobleman seriousness and splendour. In the 15th and 16th centuries, the Żółkiewski family, coming from Żółkiew near Krasnystaw in the Chełm land, tried and occupied offices which were influenced by nobility living in the immediate vicinity of their seats.
    [Show full text]
  • Krzysztof Syta O DOLACH I NIEDOLACH STANISŁAWA GOCZAŁKOWSKIEGO, OFICJALISTY I KLIENTA HETMANA JANA KLEMENSA BRANICKIEGO W LATA
    Miscellanea Historico-Archivistica, t. XXIII ISSN 0860–1054 Krzysztof Syta (Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Toruń) O DOLACH I NIEDOLACH STANISŁAWA GOCZAŁKOWSKIEGO, OFICJALISTY I KLIENTA HETMANA JANA KLEMENSA BRANICKIEGO W LATACH 1760–1767 Stanisław Goczałkowski h. Poraj należał do rodziny wywodzącej się zapewne z Wielkopolski, gdzie występowali też Goczałkowscy h. Nowina. Według Sewe- ryna Uruskiego na Górnym Śląsku występowała jeszcze zniemczona rodzina Goczałkowskich herbu Śreniawa. Autor ten pisał, że Goczałkowscy Porajowie występowali też na Rusi Czerwonej1. Natomiast Adam Boniecki hipotetycznie wywodził Porajów Goczałkowskich z Goczałkowic w województwie sandomier- skim2. O wielkopolskich korzeniach tej rodziny świadczy jednak fakt, że od XV w. byli oni tam posesorami majętności ziemskich3. Bracia Stanisława Go- czałkowskiego byli właścicielami wsi Czachorów w Wielkopolsce4. Stanisław był jednym z kilku synów Józefa i Marianny Skarbek-Malczew- skiej, wnukiem Andrzeja i Marianny Daleszyńskiej, a prawnukiem Wojciecha i Ewy Kromolickiej. Jego żoną była Julianna Dębska, z której pozostawił dwóch synów, Andrzeja i Adama Hilarego Franciszka. Obaj ożenili się z baronównami Puszet, obaj też pozostawili po sobie potomstwo płci męskiej5. Zapewne od wcze- snej młodości Stanisław Goczałkowski związał się z dworem Jana Klemensa Branickiego6, a po jego śmierci utrzymywał kontakty z jego żoną Izabelą z Ponia- 1 S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. 4, Warszawa 1907, s. 216–217. 2 A. Boniecki, Herbarz polski, cz. 1, Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlachec- kich, t. 6, Warszawa 1903, s. 149. 3 Hasło Goczałkowski [w:] <http://teki.bkpan.poznan.pl/index_regesty.html> (dostęp: 2016–06–30). 4 AGAD, Archiwum Roskie (dalej ARos.), korespondencja (dalej: koresp.), sygn. VI/74, Stani- sław Goczałkowski, burgrabia myślenicki do Jana Klemensa Branickiego, hetmana wielkie- go koronnego i kasztelana krakowskiego, 1760–1767 (dalej: SG do JKB), s.
    [Show full text]
  • Bitwa Pod Chocimiem, Józef Brandt, 1867 R
    Śmierć Stanisława Żółkiewskiego w bitwie pod Cecorą, Walery Eljasz-Radzikowski BIT WA POD CHOCIMIEM 2 września – 9 października 1621 r. W relacjach Polski z Turcją cały wiek XVI upłynął pod znakiem pokoju. Plany rozpoczęcia wojny z Turcją snuł co prawda Stefan Batory, jednak król zdawał sobie sprawę z tego, że szansę powodzenia może stworzyć jedynie zbrojny sojusz głównych europejskich potęg. Zaczepną politykę wobec Turcji próbował kontynuować po śmierci Batorego kanclerz i hetman wielki koronny Jan Zamoyski. Zakładając, że ewentualna przyszła wojna powinna się toczyć na ziemiach mołdawskich, hetman starał się ugrunto- wać polskie wpływy w Mołdawii. W ślad Zamoyskiego szły magnackie rody z Ukrainy, mające w Hospodarstwie Mołdawskim rozliczne interesy, wzmocnione nierzadko związkami rodzinnymi z samymi hospodarami. Niezależnie od planów polityków w stosunkach Polski i Turcji występowały stale dwa punkty zapalne: kozackie rajdy łupieskie na wybrzeża Morza Czarnego – „chadzki morskie po dobro tureckie” i tatarskie najazdy na południowo-wschodnie ziemie Rzeczypospolitej. Sytuacja zaostrzała się od początku XVII wieku. Polskie wyprawy na Mołdawię, mające na celu osadzenie na tronie przychylnego hospodara, powtarzały się w 1600 r., 1612 r. i w 1615 r. Turcja uznawała te wyprawy za mieszanie się w jej wewnętrzne sprawy, jako że już od początku XVI wieku Mołdawia była uznawana za część Imperium Osmańskiego. Równie wielkie oburzenie wywoływało tolerowanie przez Rzeczpospolitą kozackich rajdów. Kozacy zaporoscy na lekkich łodziach „czajkach” zabierających ok. 60 ludzi spływali w dół Dniepru, omijali turec- ką twierdzę w Oczakowie i wypływali na Morze Czarne, gdzie rabowali statki handlowe, nadmorskie wsie, miasteczka i porty. Niejednokrotnie atakowali z powodzeniem wojenne galery tureckie. W 1606 r. napadli Warnę, w 1614 r.
    [Show full text]
  • Pamięć O Heroicznych Czynach I Cnotach Rycerskich Sławnych Obrońców Ojczyzny Utrwalona W Kazaniach Funeralnych Fabiana Birkowskiego OP
    Napis XXV 2019 37 doi: 10.18318/napis.2019.1.3 Pamięć o heroicznych czynach i cnotach rycerskich sławnych obrońców ojczyzny utrwalona w kazaniach funeralnych Fabiana Birkowskiego OP Michał Kuran orcid: 0000-0002-0378-2453 (Uniwersytet Łódzki) Będą drudzy twym kościam grób zacny budować I twarz twoję w miedzi lać, i w marmurze kować, Między któremi snadź też miejsce będą miały Rymy moje – na łasce bogiń aby trwały1. Literacki pomnik, jaki wystawił Jan Kochanowski dwudziestotrzyletniemu Janowi Baptyście Tęczyńskiemu (1539/1540–1563) w Pamiątce wszytkiemi cnotami hojnie obdarzonemu Janowi Baptyście, hrabi na Tęczynie2, to przykład spersonalizowanych zmagań z zapomnieniem o ludziach, którzy byli – bądź mogli stać się – bohaterami swoich czasów3. Jak wiadomo, podobnie w Muzie Kochanowski podkreślał rolę bogiń sztuki, będących źródłem natchnienia dla poety-epika, który wziął na siebie misję zachowania w zbiorowej pamięci heroicznych czynów i zdarzeń ważnych dla danej społeczności, mając na myśli dzieła Homera i Wergiliusza oraz dokonania Agamemnona i Hektora, Turna, Kamilli, Lausa i Palanta4. Kochanowski podkreślił 1 J. Kochanowski, Pamiątka wszytkiemi cnotami hojnie obdarzonemu Janowi Baptyście, hrabi na Tęczynie, bełskiemu wojewodzie i lubelskiemu staroście, w: idem, Poematy okolicznościowe, oprac. R. Krzywy, War- szawa 2018, „Biblioteka Dawnej Literatury Popularnej i Okolicznościowej”, t. 37, s. 117, w. 5–8. 2 Zob. R. Krzywy, Sztuka wyborów i dar inwencji. Studium o strukturze gatunkowej poematów Jana Ko- chanowskiego, Warszawa 2008, s. 196–200. 3 Szczegółową analizę utworu przedstawił Roman Krzywy (ibidem, s. 245–246). 4 Zob. M. Wichowa, „Jako pamięć o przeszłości i dobrą sławę o sobie czynić”. Staropolscy autorzy o upły- wie czasu, pielęgnowaniu tradycji i kreowaniu własnego wizerunku dla potomnych, od Galla Anonima do Benedykta Chmielowskiego, „Literaturoznawstwo” 2014/2015, nr 8/9, s.
    [Show full text]
  • O Reminiscencjach Konfliktu O Ordynację Ostrogską W Sztuce Kręgu Jana Klemensa Branickiego
    ROCZNIKI HUMANISTYCZNE tom LXVIII, zeszyt 4 – 2020 DOI: http://dx.doi.org/10.18290/rh.2020.68.4-7 krzysztof GomBin O REMINISCENCJACH KONFLIKTU o ordynację ostrogską w sztuce kręgu jana klemensa Branickiego rzeźba z klatki schodowej białostockiego pałacu Jana Klemensa Branickie- go, najczęściej określana jako Rotator, czyli „obracający się”, albo Arrotino, czyli „ostrzący nóż”, wzbudzała zainteresowanie kilku pokoleń badaczy1. ustawiona na piaskowcowym postumencie, wykonana z białego marmuru przedstawia nie- mal całkiem nagiego (jedynie z przerzuconą przez prawe ramię udrapowaną sza- tą), klęczącego na prawym kolanie mężczyznę, o uniesionej i mocno odwróconej w lewo głowie oraz skierowanym ku górze wzroku. Postać, zgodnie z tradycyjnie przypisanym mianem, ostrzy na kamiennej osełce płaski nóż. Dzieło jest swobod- ną kopią antycznego marmuru (i to nie wzbudza dziś wątpliwości), przechowy- wanego obecnie we florenckiej galerii ufizzi (oleńska, „sekretne treści” 645). Brakuje natomiast communis opinio, jeśli chodzi o ukryty przekaz białostockiej rzeźby. anna Oleńska wskazała na związki między zamówieniem przez Branickiego rotatora a sprawą ordynacji ostrogskiej („wątki heroiczne” 260; „sekretne treści” 643-655; Jan Klemens Branicki 309-320). Wyrzeźbiona przez Jana Chryzostoma redlera i ustawiona w westybulu białostockiego pałacu na jesieni 1755 r. praca, miała przedstawiać jednego z rzymskich bohaterów (windycjusza, Milichusa, czy też Feniusza Rufusa), który podczas wykonywania swojej pracy podsłuchał spi- skowców i tym samym udaremnił ich knowania. Miała to być aluzja do roli het- mana we współczesnych mu wydarzeniach (oleńska, Jan Klemens Branicki 317). dr hab. KRZYSZTOF GOMBIN – Katedra Historii Sztuki Średniowiecznej i nowożytnej, Instytut nauk o sztuce, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II; adres do korespondencji: Al. Racła- wickie 14, 20-950 Lublin; e-mail: [email protected]; ORCID: https://orcid.org/0000-0002-0097-2518.
    [Show full text]
  • Polish Battles and Campaigns in 13Th–19Th Centuries
    POLISH BATTLES AND CAMPAIGNS IN 13TH–19TH CENTURIES WOJSKOWE CENTRUM EDUKACJI OBYWATELSKIEJ IM. PŁK. DYPL. MARIANA PORWITA 2016 POLISH BATTLES AND CAMPAIGNS IN 13TH–19TH CENTURIES WOJSKOWE CENTRUM EDUKACJI OBYWATELSKIEJ IM. PŁK. DYPL. MARIANA PORWITA 2016 Scientific editors: Ph. D. Grzegorz Jasiński, Prof. Wojciech Włodarkiewicz Reviewers: Ph. D. hab. Marek Dutkiewicz, Ph. D. hab. Halina Łach Scientific Council: Prof. Piotr Matusak – chairman Prof. Tadeusz Panecki – vice-chairman Prof. Adam Dobroński Ph. D. Janusz Gmitruk Prof. Danuta Kisielewicz Prof. Antoni Komorowski Col. Prof. Dariusz S. Kozerawski Prof. Mirosław Nagielski Prof. Zbigniew Pilarczyk Ph. D. hab. Dariusz Radziwiłłowicz Prof. Waldemar Rezmer Ph. D. hab. Aleksandra Skrabacz Prof. Wojciech Włodarkiewicz Prof. Lech Wyszczelski Sketch maps: Jan Rutkowski Design and layout: Janusz Świnarski Front cover: Battle against Theutonic Knights, XVI century drawing from Marcin Bielski’s Kronika Polski Translation: Summalinguæ © Copyright by Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej im. płk. dypl. Mariana Porwita, 2016 © Copyright by Stowarzyszenie Historyków Wojskowości, 2016 ISBN 978-83-65409-12-6 Publisher: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej im. płk. dypl. Mariana Porwita Stowarzyszenie Historyków Wojskowości Contents 7 Introduction Karol Olejnik 9 The Mongol Invasion of Poland in 1241 and the battle of Legnica Karol Olejnik 17 ‘The Great War’ of 1409–1410 and the Battle of Grunwald Zbigniew Grabowski 29 The Battle of Ukmergė, the 1st of September 1435 Marek Plewczyński 41 The
    [Show full text]
  • Powinności Mieszkańców Miasta Tykocin Według Inwentarza Z 1772 Roku
    Retrieved from https://czasopisma.uni.lodz.pl/pnh [10.08.2021] PRZEGLĄD NAUK HISTORYCZNYCH 2019, R. XVIII, NR 2 http://dx.doi.org/10.18778/1644-857X.18.02.10 Michał Sierba * inStytut hiStorii Pan 1 https://orcid.org/0000-0002-3237-4635 Powinności mieszkańców miasta Tykocin według inwentarza z 1772 roku Streszczenie. Krytyczna edycja źródłowa poświęcona została powinnościom ludności zamieszkującej podlaskie miasto Tykocin. Jest to fragment inwentarza z 1772 r., spisanego po śmierci właściciela Tykocina – Jana Klemensa Branickiego. Podstawą źródłową edycji jest kopia sporządzona na podstawie aktu wpisanego do akt grodzkich brańskich. Dziś znajduje się ona w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie w zespole Archiwum Roskie w dziale Akta Majątkowo- -Prawne pod sygnaturą 122. Wzmiankowane powinności dotyczą zarówno chrze- ścijan, jak i Żydów zamieszkujących miasto. W tym fragmencie inwentarza opisano również opłaty, daniny i robocizny czynione przez różne grupy zawodo- we. Ustęp ten zawiera też dodatkowe informacje, m.in. o miarach, przepisach porządkowych, targach i jarmarkach w Tykocinie. Słowa kluczowe: powinności,PNH Tykocin, małe miasta, Podlasie, Archiwum Roskie. ykocin to dziś miasteczko położone w województwie podla- T skim, w powiecie białostockim. W czasach I Rzeczypospolitej stanowił stolicę powiatu znajdującego się w ziemi bielskiej wo- jewództwa podlaskiego. Powinności ludności tego miasta według inwentarza z 1772 r., które obejmuje prezentowana tu edycja źródłowa, stanowią frag- ment większego dokumentu. W zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w zespole Archiwum Roskie w dziale Akta Majątkowo- -Prawne pod sygnaturą 1221 znajduje się pośmiertny inwentarz ∗ E-mail: [email protected] 1 Dawna sygnatura 82. Archiwum Roskie [dalej: ARos] jest od dłuższego czasu w trakcie opracowania, w związku z tym w przyszłości sygnatura i nazwa działu mogą ulec zmianie.
    [Show full text]