Bizim Hikaye 1
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
BİZİM HİKAYE 1. SENARYO: Seda TURGUTLU 1 DIŞ/GÖKYÜZÜ/GÜN (FLASHBACK) 1 (1980) İSMAİL (45) ve AHMET (5) bir zirai ilaçlama uçağındadırlar, uçak bulutların arasında gökyüzünde uçmaktadır. Ahmet çok mutludur. İsmail de bir yandan uçağı kullanmakta, bir yandan da çok mutlu olan Ahmet’e bakmaktadır. AHMET Babacım bak bizim ev! İsmail uçağı kullanmaya devam eder, mutludur. İsmail’in gözüne aşağıdaki evlerine yaklaşan askeri araçlar takılır. İsmail, Ahmet’e belli etmemeye çalışarak, askeri araçlara dikkat kesilir. Ahmet herşeyden habersiz babasına bakar. AHMET (CONT’D) Evimiz uzaktan çok güzel görünüyor değil mi baba? İsmail’in dikkati aşağıdaki, mahallerini saran askeri araçlarda kalmıştır, göz ucuyla Ahmet’e bakıp cevap verir. İSMAİL Evet oğlum. İsmail bir terslik olduğunu hissetmiştir, Ahmet’e belli etmemeye çalışır. Ahmet iki yana kollarını açmış aşağıyı izlemektedir. AHMET Uçunca özgür oluyoruz değil mi babacım? İstediğimiz her yere, bulutların arasına gidebiliyoruz. İsmail aşağıda olup bitenden huzursuz gülümser Ahmet’e, İSMAİL Kumandalar sende olduğu müddetçe özgürsün oğlum. Ahmet anlamaz, AHMET Nasıl yani babacığım? İsmail, Ahmet’i yanına çağırır, (ya da yan koltuk önünde de, yan koltuk uçucusu için, lövye varsa lövyeyi işaret eder) İSMAİL Gel bakalım buraya. (Al bakalım artık kontrol sen de) (4.yazım) BİZİM HİKAYE 2. Ahmet İsmail’in kucağına oturur, İsmail uçağı kontrol etmek için kullandığı lövyeyi Ahmet’in tutmasını sağlar. Ahmet heyecanlanır, AHMET Babacım sakın bırakma! Ben tek başıma süremem uçağı! İsmail göz ucuyla aşağıdaki kasabayı saran askeri araçlara bakarak Ahmet’i cesaretlendirir ve kendi elini lövyeden çeker, AHMET (CONT’D) Babacım, bırakma! Ben yapamam! İsmail tebessüm eder, Ahmet lövyeyi düzgün, olması gerektiği gibi tutmayı başarmıştır. İSMAİL Kendine inanırsan, özgürsün oğlum. Bunu hiç unutma. Ahmet lövyeyi tutarak mutlu gülümser, başarmanın mutluluğu yüzüne yansımıştır. AHMET Yaptım! Özgürüm! Bak baba! İsmail aşağıya bakar, askeri araç konvoyunu takip eder gözleriyle, kaygılıdır, mutlu olan Ahmet’e bakar. İSMAIL İnanç özgürlüktür oğlum. İnandığın kadar özgürsün. Ahmet’in gülen yüzü görülür. İsmail yeniden lövyeyi eline alır. İSMAIL (CONT’D) Hadi artık inelim. Annen merak etmesin. Ahmet gülümser. DIŞSES (İSMAİL) Oğlumun yüzünü böyle sonsuz tebessümler içinde bir daha görmedim. 2 DIŞ/AHMET EV-BAHÇE/GÜN (FLASHBACK) 2 İsmail ve Ahmet evin bahçe kapısına doğru yürürler. Ahmet çok mutludur, uçakta babasının kontrolü kısa bir süreliğine de olsa ona verdiğini evdekilere anlatmak için can atmaktadır. İsmail evin bahçesindeki askeri araçları evin sokağına girer girmez görür. İsmail koruma iç güdüsüyle Ahmet’in elini tutar. Birlikte evin bahçesine girerler. (4.yazım) BİZİM HİKAYE 3. İsmail’in hamile olan karısı NİMET (42), TUBA (4) kapıda askerlerin arasında kaygılı gözlerle, kendilerine yaklaşmakta olan Ahmet ve İsmail’e bakmaktadırlar. Ahmet durup İsmail’e bakar. AHMET Ne oluyor baba? Ahmet temkimli görünmektedir. İSMAİL Bilmiyorum. Anlarız şimdi oğlum. Askerler İsmail’in etrafını sararlar, içlerinden birinin elinde bir kitap vardır. İSMAİL (CONT’D) Hayırdır komutanım. Bir terslik mi var? Komutan elindeki kitabı İsmail’e gösterir. KOMUTAN Bunu siz mi yazdınız İsmail bey? İsmail gayet kendinden emindir. İSMAİL Ben yazdım. Komutan yanındaki askerlere İsmail’i almalarını işaret eder. KOMUTAN Alın! Askerler İsmail’in koluna girerler, İsmail direnir, İSMAİL Bırakın beni! O kitapta yasak birşey yok. Kötü birşey yok içinde... Bırakın ben! Askerler İsmail’i çekiştirirler, askeri araca doğru götürürler. İSMAİL (CONT’D) Bırakın beni! Komutan, İsmail’e ukala bir bakış fırlatır. KOMUTAN Mahkemede anlatırsın kitabını da içindekileri de! Askerler İsmail’i araca doğru çekiştirirler. Nimet ağlamaya başlar. (4.yazım) BİZİM HİKAYE 4. NIMET Bırakın kocamı! İsmail! Ahmet ve Tuba da yaşlı gözlerle İsmail’e ve askerlere bakmaktadırlar. AHMET Baba! Nereye götürüyorsunuz babamı? İsmail kendisini askeri araca bindirmeye çalışan askerlerin arasında inanan gözlerle ailesine bakar. TUBA Babacım! Gitme! AHMET Bırakın babamı! NİMET O birşey yapmadı! İsmail birşey söyle! İsmail ağlayan ailesine bakar. İSMAİL Suçsuzum ben! Er ya da geç ortaya çıkacaktır! Ağlamayın! Metin olun! Ahmet gelip askeri araca bindirilen babasının elini tutar, İsmail, Ahmet’in elini sıkıca kavrar, İSMAİL (CONT’D) Unutma Ahmet özgürlük, inanmaktır. Askerler İsmail’i araca bindirirler, Ahmet ve İsmail’in elleri birbirinden ayrılır. Askeri araç evin bahçesinden çıkar, uzaklaşır. Tuba, Nimet ağlamaktadır. Ahmet dimdik durmuş, gözleri dolu dolu babasını götüren askeri araca bakmaktadır. Uzaklaşan aracın içindeki İsmail görülür. İsmail’in gözünden gittikçe uzaklaşan ailesi görülür. DIŞSES (İSMAİL) En büyük tutkum, uçmak ve yazmak. Bunlardan biri yüzünden ailemin yüzünün, gencecik ömrümün solacağını bilmiyordum. 3 İÇ/CEZAEVİ-KAYIT ODASI/GECE (FLASHBACK) 3 (Montaj sekans) (4.yazım) BİZİM HİKAYE 5. DIŞSES (İSMAİL) Ömrüm boyunca sadece inandım. Ellerim oğlumun ellerinden koparılınca bile inandım. Bir cezaevi köşesinde sessiz sedasız fişlenince bile... İsmail’in üzerindeki şahsi eşyalar asker tarafından alınır. (anahtar, alyans, cüzdan vs) İsmail’in cezaevine giriş işlemleri yapılmaktadır. Tek tek mürekkebe bastırılan ve kağıda izi çıksın diye bastırılan parmakları görülür. İsmail kederli görünmektedir. İsmail elinde cezaevi numarasının yazılı olduğu bir plaka tutmaktadır. İsmail’in cezaevi kaydı için fotoğrafı çekilmektedir. İsmail bir sağa, bir sola, sonra tam karşıya bakacak şekilde döner. Kederli bir ifadeyle bakan İsmail’in ard arda parlayan flashlarla fotoğrafı çekilir. Demir parmaklıklı kapıların şiddetli bir şekilde kapanma sesi duyulur. (montaj sekan sonu) 4 JENERİK 4 Jenerik akar. 5 İÇ/ADLİYE-KORİDOR/GÜN 5 AHMET (39) ve kardeşi NECİP (33)koridorda kalabalıkları yararak ilerlemektedirler. Ahmet üzerinde avukat cübbesiyle önden hızlı adımlarla yürümektedir. Necip ise onu takip etmektedir, önden hızlıca giden Ahmet’e yetişmek için nefes nefese kalmıştır. NECİP Ahmet abi ne dersin? Babamızın günlüğünü geri verecekler mi? Ahmet bir yandan hızlı adımlarla yürüyerek, kararlı bir ifadeyle konuşur, AHMET Vermek zorundalar! Cezaevi envanterinde saklanması gereken günlüğü, kaybeden kendileri. Onu bulup bize vermek de onların görevi. Necip heyecanlanır, (4.yazım) BİZİM HİKAYE 6. NECİP Düşünsene abi. Babamın o yıllarda neler yaşadığını, neler düşündüğünü öğreneceğiz. Necip heyecanla düşünür, NECİP (CONT’D) Acaba bizden birşey saklamış mıdır? Ahmet hızlı adımlarla yürürken tebessüm ederek konuşur. AHMET Hele bir alalım günlüğü Necip. Gerçeklerle yüzleşmek için cesaretimizi toplarız elbet. Necip, Ahmet’e hak verir. Abi kardeş duruşma salonuna doğru yürürler. Ahmet’in kararlı yüzünü görürüz. 6 İÇ/ADLİYE-DURUŞMA SALONU/GÜN 6 (müzikaltı) Sahne müzikaltı olarak başlar. Savcı hakime hararetli bir şekilde önündeki dosyaya bakarak birşeyler anlatmaktadır. Ahmet gergin bir ifadeyle savcıya bakmaktadır. Hakim, Ahmet’e birşey sorar, Ahmet net ve kararlı bir ifadeyle cevaplar. Hakim yeniden savcıya söz verir. Ahmet yerinde oturmuş dinlemektedir. Hakim, savcıyı dinlerken bir savcıya bir Ahmet’e bakmaktadır. Ahmet sakin ve kararlı bir tavırla savcıyı dinlemektedir. Savcı sözünü bitirir, Ahmet el kaldırır, hakim Ahmet’e bakar, söz verir. (müzik sona erer) AHMET Babamın günlüğünü teslim etmek konusunda savcı beyin takındığı tavır ve duruma bakışa açısı akıl alır gibi değil. Savcı gergin bir ifadeyle Ahmet’e bakar. AHMET (CONT’D) İsmail Akıncı’nın, yani babamın 1980-83 yılları arasında tutuklu bulunduğu cezaevinde yazmış olduğu notlar ailesine yadigarıdır. Savcı dinlemektedir. (4.yazım) BİZİM HİKAYE 7. AHMET (CONT’D) Babam 83 senesinde cezaevinde vefat edince, günlüğü, dönemin koşullarında cezaevi yönetiminin dikkatsizliği nedeniyle kaybolmuştur. Savcı ve hakim Ahmet’i dinlemektedirler. AHMET (CONT’D) Babamın günlüğü savcı beyin iddia ettiği gibi suç isnad etmemektedir. Sadece bir hatırattır. Ve bu hatırattan korkmak yersizdir. İsmail Akıncı’nın günlüğünün ailesine teslimini talep ediyorum sayın hakim. Hakim düşünür, ortam gergindir. Savcı da gergin bir ifadeyle Ahmet’e bakmaktadır. Hakim, Ahmet’in söylediklerini kabul etmeyecek, günlüğün iade edilmemesine karar verecek zannederiz. Hakimin düşünceli, Ahmet’in gergin ifadesinde kalırız. 7 DIŞ/CEZAEVİ ÖNÜ/GECE 7 Necip kapıda beklemektedir, heyecanlıdır, arada durup cezaevinin kapısına bakmaktadır. Cezaevinin kapısı sonunda açılır. Ahmet elinde çantasıyla çıkar. Necip, Ahmet’e meraklı gözlerle bakar. Ahmet defteri alamadığıyla ilgili bir şaka yapacaktır. Necip, Ahmet günlüğü alamadı zanneder. NECİP Ne oldu abi? Günlük nerde? Ahmet mutsuz numarası yapmaktadır. AHMET Şimdi de buraya yollarken kaybetmişler. Necip çok üzülür. NECİP Bizimle dalga mı geçiyorlar? 34 yıl önce kaybolması normal de... Offf! Bu kadarı fazla! Ahmet, Necip’i daha fazla üzmek istemez, bıyık altından gülümser, çantasından günlüğü çıkarır, Necip’e bakar. AHMET Tamam dur, sinirlenme! Necip deftere bakar, defteri eline alır, geçmişi hatırlamak ister gibi koklar. Ahmet gibi Necip de çok mutludur. (4.yazım) BİZİM HİKAYE 8. NECİP Bunu başaracağını biliyordum abi! Ahmet başını kaldırıp gökyüzüne bakar. AHMET Bu cezaevinin kapısından içeri her girişimde, her adımda, söz verdim Necip. Sözlerimden birini tuttum. Şimdi sıra diğerinde... Ahmet elini Necip’in omzuna atar birlikte yürürler, mutludurlar. AHMET (CONT’D) Hadi iftara geç kalmayalım. Anneme müjdeyi sen vermek ister misin? Necip sevinir, NECİP İsterim abi. Ahmet ve Necip cezaevinin önünden yürüyüp uzaklaşırlar. 8 İÇ/AHMET EV/GECE