Gerard Bontenbal 19 december 1928 – 6 mei 2016 Mijn vader, mijn vader was een bijzonder mens, een bijzondere man, een bijzondere vader. Mijn eerste herinnering aan hem is vaag. Hij was weinig thuis, werkte veel en hard. We woonden inmiddels, 1959, op de flat in Nieuwland: een nieuwe wijk in Schiedam. De Piersonstraat nr. 16. kantoor aan huis te Schiedam (senior met junior). 1 Hij was toen net zelfstandig architect, eerst bureau vanuit huis en later in 1961 had hij een kantoor op de van Haarenlaan in Schiedam. Soms ging ik hem daar halen of gewoon even langs. Ik herinner me een grote lange plaat op de muur als je binnen kwam: ‘Guernica’ van Pablo Picasso. Guernica van Pablo Picasso. Mijn vader zat achter een groot tekenbord met 2 linialen haaks op elkaar verbonden aan een ingenieus stangenstelsel met contragewicht en een bedienknop die harde klakkende geluiden maakte als je de linialen draaide naar een 30 of 45 graden hoek. Ik vond het machtig interessant. Er stonden grote uitlegtafels vol tekeningen, boeken, pennen, pennen en nog eens pennen. Potloden, vulpotloden en slijpmachines, sjablonen en gummetjes. Er stonden meerdere tekenschotten want mijn vader had werk, veel werk, het ging goed. Er kwam een tekenaar bij, meneer de Zeeuw, een aardige vent die jaren in dienst is geweest. In die Schiedamse jaren had hij veel werk in Hoek van Holland. Er hing in het kantoor een topografische kaart met daarop aangegeven alle huizen, of andere projecten, die hij ontworpen had. Het zag zwart van de blokjes. We gingen vaak naar de Hoek zoals dat heette toen. Naar het strand maar ook langs zijn huizen, zijn opdrachtgevers (principalen noemde hij ze steevast) ik herinner me de familie Doorduin. Als ze niet thuis waren mochten wij in het huis een dagje 'uit'. Maar ook een restaurant Unicum toen nog bijna aan het strand bij de boulevard. Het bestaat trouwens nog steeds. Onze tandarts werd ook opdrachtgever en vriend. Familie De Wilde was een begrip en ik kwam er graag. Zelfs na verhuizing naar Bergambacht en Oosterhout bleven we bij de Wilde komen. Het ontwerpen hield thuis niet op, ook daar was hij actief, kasten, tafels, werkbladen, stereomeubels alles werd ontworpen en gemaakt. Zelfs een standaard kerstboom kwam er niet in, nee dat werd een wit gestileerde torenflat van wit karton met open vakjes en een heuse skischans. In die vakjes hingen kerstballen of er lagen cadeautjes in. Op de glijbaan skieden 2 kerstmannen naar beneden. De opdrachten verplaatsten zich langzaam richting de Krimpener- en Alblasserwaard. Het begon met een lagere- en kleuterschool in Gouda. (Anne de Vries voor Gouwenaars) 2 lagere- en kleuterschool Anne de Vries te Gouda. Een aannemer en opdrachtgever haalde mijn vader en moeder over om te verhuizen uit Schiedam naar het landelijke Bergambacht. Inmiddels was namelijk het leven in Schiedam niet gezond meer. Regelmatig waren er alarmfases 3 en mensen liepen dan met tranen in de ogen over straat vanwege de ernstige luchtvervuiling uit de Botlek. Tijd om te vertrekken. Het was 1971. Vanuit Schiedam gingen mijn vader en ik in die zomervakantie 3 weken lang klussen in het nieuwe huis. Het was aan de buitenkant een doodgewoon doorzonhuisje. Behalve dan dat de kozijnen niet wit en stand groen waren maar bruin gebeitst, een unicum in die dagen. Maar binnen was het een ander verhaal. Mijn pa heeft zich uitgeleefd. Schoonmetselwerk wanden, indirecte verlichting in koven, in de wc zwart tegelwerk tot aan plafond en in het trappenhuis dezelfde tegels tot aan het dak. Geen gewone houten trap maar een stalen ronde spiltrap. Alle af- en intimmeringen hebben we er toen samen ingezet: alle bedden, kasten, koven, plafonds, alles was bedacht uitgetekend en vooral niet standaard. We mochten gebruikmaken van de timmerwerkplaats van de aannemer. Na 3 weken was het af en men kon niet geloven dat dat in 3 weken door 2 man gedaan was. Mijn pa was een perfectionist. Het moest passen, zuigend er in zei hij dan. Niks aftimmer latjes of naden afkitten. Ik heb toen zoveel van hem geleerd. Hij was behalve een goed architect (waarover later meer) ook een fantastische meubelmaker. Aftekenen, voorboren, soevereinen, schaven, schuren en schroeven met de hand! Niks machines. Hij vond het prachtig en we waren maar wat trots op het resultaat. Dan volgen de Bergambachtse jaren. Een niet onbelangrijk onderdeel van de inrichting in de woonkamer was trouwens een enorme boekenkast over de volle lengte van de kamer van vloer tot plafond vol boeken, boeken over architectuur, kunst, 2e wereldoorlog maar ook veel Nederlandse literatuur, zwarte beertjes pockets van Maigret, de Saint en James Bond. Ik heb me suf gelezen. Ik leerde Hans in die tijd kennen en hij werd een graag geziene vriend bij ons. Temeer daar pa ook met hem een fijne discussie kon starten. Als puber waren we niet de makkelijkste zonen denk ik. Pa was een rappe en goede debater, hij kon discussiëren als de beste. Die discussies liepen soms zo ver op dat ma en zus Michelle de kamer verlieten als ze het niet leuk meer vonden. 3 Vriend Hans weet daar nog alles van. Hij kon je bevechten als geen ander maar altijd met respect zeker als je in staat bleek met argumenten voet bij stuk te houden dan mocht je blijven. Bergambacht was een enorme overgang voor ons grootstedelingen uit Schiedam en Rotterdam. Ik herinner me dat pa besloten had om bij de plaatselijke elektrieker een stereo en een kleuren tv te kopen. Hij wilde wel meteen kunnen kijken naar de Belgische, Duitse en Engelse tv. Kabel TV bestond nog niet. Dus er moest een enorme antenne op het dak komen. Dat werd geen gewone met 3 reflectortjes nee het werd een schotelantenne met een doorsnede van 2 meter met elektromotor te draaien in de richting van de zender. U voelt m al aankomen, tv kijken in het christelijke Bergambacht was al een dingetje laat staan op zondag. We hadden zo'n lol om de antenne te draaien van Duitsland naar België of Engeland en dan vooral als net de kerk uit ging... Hij vond het stiekem prachtig. In dezelfde tijd startte hij zijn kantoor in Bergambacht aan de Pleinstraat. Ook dat gebouw was door hem ontworpen en deels door mij getekend. Dat had hij me al geleerd (ik was toen 16). Vele gebouwen en woningen volgden. Hele woonwijken in Bergambacht, Rotterdam Zalmplaat, Streefkerk, Bleskensgraaf, Wijngaarden, Hillegersberg, Hoeven. Zijn beste werk in mijn optiek waren luxe villa's die hij ontwierp aan de Lek in Lekkerkerk. 5 luxe villa’s Opperduit te Lekkerkerk. Ik heb met hem nog een prachtige houten maquette gemaakt van dit project De huizen lagen buitendijkse op een voormalige scheepswerfterrein aan de Opperduit. De mix van een traditionele boerderij vorm en een goede plattegrond en het gebruik van toen moderne materialen maakten die huizen in zijn soort uniek. Ook luxe geschakelde villa’s in Hillegersberg en een vrijstaande villa met rieten kap in Bergambacht voor de fam. Zorgdrager mogen genoemd worden. 4 luxe geschakelde villa’s in Hillegersberg te Rotterdam. Want ontwerpen dat kon hij! Zijn plattegronden moesten 'lopen' zelfs in de kleinste woningen wist hij het zo te ontwerpen dat het geen standaard huis werd. Hij had een pesthekel aan gewone huisjes. Hij wilde iedere keer weer wat anders bedenken. Dat werd m niet altijd in dank afgenomen. Het kostte geld. Aannemers en projectontwikkelaars willen standaard want dat verdiend het meest. Dus geen standaard woning met een ander geveltje er voor geplakt... Pa hield voet bij stuk en het werd altijd iets bijzonders. Hij bouwde niet alleen woningen maar ook scholen, dorpshuizen, winkels, sporthallen, fabrieken, restaurants, hotels, motels, sportcomplexen, studentenflats etc. totaal meer dan 320 projecten. Op de bouwplaats was hij gevreesde maar ook een graag geziene gast. Gevreesd omdat zijn kritiek meestal terecht en hard was. Als iets ‘m niet zinde kreeg de bouwvakker er van langs. Als de man zijn antwoord dan was: ‘maar zo doen we het al jaren’ was zijn antwoord: dan doe je het al jaren verkeerd breek dit maar af. Of hij pakte gereedschap en deed voor hoe het wel moest, hij dwong daarmee weer veel respect af. Maar hij was altijd geïnteresseerd in de mensen en maakte graag een praatje in zijn onafscheidelijke pak, shirt en stropdas of vlinderdas en Rayban zonnebril die hij tot het laatst had... Maar Bergambacht was te benauwd voor mijn moeder dus er moest verhuisd worden naar Oosterhout. We spreken dan over 1976. Pa hield het kantoor in Bergambacht aan en ik reed met hem mee om de MTS bouwkunde waar ik inmiddels op zat af te maken. Die autoritjes iedere dag schiepen een band. Heen lag ik slapend naast hem in mijn stoel. Vol verhalen reden we terug en stonden vaak stil in de file. Onvermoeibaar was hij. Als we dan thuis kwamen vrijdag om 19:00 uur deden we meteen nog even de boodschappen bij AH. We hadden er dan 14 uur opzitten. In het examenjaar heb ik met vriend Gerard op kantoor nog ons eind werkstuk zitten tekenen. We deden dat in 1 vakantieweek ipv de 4 maanden die we er voor hadden. Pa schudde dan meewarig zijn hoofd, dat werd nooit wat met ons ☺. 5 Eind 80er jaren liepen de opdrachten terug. De 2 tekenaars Ad en Aart moesten worden ontslagen en uiteindelijk moest hij zijn bureau staken. Dat heeft hem meer verdriet gedaan dan we toen beseften. Zijn archief van de afgelopen 30 jaar was zo groot dat we dat niet konden onderbrengen. Ik vergeet nooit dat we achter het pand van het bedrijf waar ik werkte alles hebben verbrand, het was zoveel dat de berg meer dan 24u brandde, en de dag erop na regen, bij een beetje porren weer ontvlamde.