Key Note Speech

1 KEY NOTE SPEECH 2 HARNESSING MOVEMENT VARIABILITY TO TREAT AND PREVENT MOTOR RELATED DISORDERS Nicholas Stergiou1, 2 1University of Nebraska Omaha; 2University of Nebraska Medical Center [email protected] An optimal level of variability enables us to interact adaptively and safely to a continuously changing environment, where often our movements must be adjusted in a matter of milliseconds. A large body of research exists that demonstrates natural variability in healthy movement such as gait and posture (along with variability in other, healthy biological signals e.g. heart rate), and a loss of this variability in ageing and injury, as well as in a variety of neurodegenerative and physiological disorders. In this seminar I submit that this field of research is now in pressing need of an innovative “next step” that goes beyond the many descriptive studies that characterize levels of variability in various patient populations. We need to devise novel therapies that will harness the existing knowledge on biological variability and create new possibilities for those in the grip of disease. I also propose that the nature of the specific physiological limitations present in the neuromuscular apparatus may be less important in the physiological complexity framework than the control mechanisms adopted by the affected individual in the coordination of the available degrees of freedom. The theoretical underpinnings of this framework suggest that interventions designed to restore healthy system dynamics may optimize functional improvements in affected individuals. I submit that interventions based on the restoration of optimal variability and movement complexity could potentially be applied across a range of diseases or dysfunctions as it addresses the adaptability and coordination of available degrees of freedom, regardless of the internal constraints of the individual (1-6). REFERENCES 1. Stergiou N, Kent JA, McGrath D. (2015). Human Movement Variability and Aging. Kinesiology Review. 5:15 – 22. 2. Stergiou N, Decker LM. (2011). Human movement variability, nonlinear dynamics, and pathology: Is there a connection? Human Movement Science. Oct;30(5):869-88. 3. Stergiou N, Harbourne R, Cavanaugh J. (2006). Optimal Movement Variability: A New Theoretical Perspective for Neurologic Physical Therapy. Journal of Neurologic Physical Therapy. Sep;30(3):120- 129. 4. Cavanaugh JT, Guskiewicz KM, Stergiou N. (2005). A nonlinear dynamic approach for evaluating postural control: New directions for the management of sport-related cerebral concussion. Sports Medicine. 35(11):935-950. 5. Harbourne RT, Stergiou N. (2009). Movement Variability and the Use of Nonlinear Tools: Principles to Guide Physical Therapy Practice. Physical Therapy. Mar;89(3):267-282. 6. Decker LM, Moraiti C, Stergiou N, Georgoulis AD. (2011). New insights into anterior cruciate ligament deficiency and reconstruction through the assessment of knee kinematic variability in terms of nonlinear dynamics. Knee Surgery, Sports Traumatology, Arthroscopy. Oct;19(10):1620-33. DISCLOSURE STATEMENT This work was supported by the Center for Research in Human Movement Variability of the University of Nebraska at Omaha and the NIH (P20GM109090 and R15HD086828). 3 ORAL PRESENTATIONS 4 O001 ΤΟ ΑΣΚΗΣΙΟΓΕΝΕΣ ΟΞΕΙΔΩΤΙΚΟ ΣΤΡΕΣ ΠΡΟΑΓΕΙ ΤΙΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΙΝΣΟΥΛΙ- ΝΟΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΙΠΙΔΑΙΜΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ: ΑΞΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΞΕΙΔΟΑΝΑΓΩΓΙΚΗ ΔΙΑΤΟΜΙ- ΚΗ ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΗ EXERCISE-INDUCED OXIDATIVE STRESS PROMOTES BENEFICIAL ADAPTATIONS IN INSULIN SENSITIVITY AND LIPID PROFILE: EXPLOITING REDOX INTER-INDIVIDUAL VARIABILITY Τσιφτσής Α.1, Μαργαριτέλης Ν.2, Θεοδώρου Α.3, Πασχάλης Β.4, Δίπλα Κ.2, Ζαφειρίδης Α.2, Παναγιώτου Γ.3, Βράμπας Ι.2, Κυπάρος Α.2, Νικολαΐδης Μ.2 Tsiftsis A.1, Margaritelis N.2, Theodorou A.3, Paschalis V.4, Dipla K.2, Zafeiridis A.2, Panayiotou G.3, Vrabas I.2, Kyparos A.2, Nikolaidis M.2 1Μονάδα Εντατικής θεραπείας, 424 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Εκπαιδεύσεως, Θεσσαλονίκη, Ελ- λάδα 2Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Σερρών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονί- κης, Σέρρες, Ελλάδα 3Τμήμα Επιστημών Υγείας, Σχολή Επιστημών, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Λευκωσία, Κύπρος 4Τομέας Αθλητιατρικής και Βιολογίας της Άσκησης, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ελλάδα 1Intensive Care Unit, 424 General Military Hospital of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece 2Department of Physical Education and Sports Science at Serres, Aristotle University of Thessaloniki, Serres, Greece 3Department of Health Sciences, School of Sciences, European University Cyprus, Nicosia, Cyprus 4Section of Sports Medicine and Biology of Exercise, School of Physical Education and Sport Science, National and Kapodistrian University of Athens, Greece [email protected] Reactive oxygen and nitrogen species (RONS) represent one of the most prominent “new entries” in the long list of the “exercise signals”. All previous studies that investigated the role of RONS in exercise adaptations involved exogenous redox manipulations, such as treatment with a pro-oxidant, antioxidant or RONS inhibitor. To reveal the role of RONS in insulin sensitivity and lipid profile under physiological in vivo conditions without the interference from exogenous redox agents, we invented a novel methodological set-up that exploited the large redox inter-individual variability in exercise responses. More specifically, we used exercise-induced oxidative stress, assessed by urine F2-isoprostanes, as a classifier (i.e., LOW, MODERATE and HIGH groups) and investigated the adaptations in insulin sensitivity (i.e., insulin, glucose, HOMA-IR, glycosylated hemoglobin) and lipid profile (i.e., triacylglycerols, cholesterol, HDL, LDL) after a 6-wk cycling training protocol. Based on our findings and with regard to lipid profile, cholesterol and LDL exhibited a significant interaction between groups (P=0.043 and P=0.023, respectively), whereas no interaction was found for triacylglycerols and HDL (P=0.956 and P=0.448, respectively). Post-hoc analysis revealed that only the HIGH-oxidative stress group exhibited a significant improvement compared to pre-training levels. With regard to insulin Sensitivity, despite the fact that no interaction was found for any of the measured variables, the MODERATE- and HIGH-oxidative stress groups exhibited significant improvements compared to pre-training levels. On the contrary, no improvement was observed in the LOW-oxidative stress group. The findings of the present study substantiate, for the first time in a human in vivo physiological context and in the absence of any exogenous redox manipulation (e.g., use of antioxidant agent), the vital role of RONS produced during exercise in insulin sensitivity and lipid profile adaptations. The stratification approach, based on a redox phenotype, implemented in the present study could be a useful experimental strategy to reveal the role of RONS and antioxidants in biology. Λέξεις Κλειδιά: insulin sensitivity, lipid profile, oxidative stress 5 O002 THE INFLUENCE OF LOW INTENSITY RUNNING DURING RECOVERY BETWEEN REPEATED SPRINTS ON BLOOD LACTATE AND PERFORMANCE IN FOOTBALL PLAYERS Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΕΞΙΜΑΤΟΣ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΕΠΑΝΑ- ΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΣΠΡΙΝΤ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΑΛΑΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙ- ΣΤΩΝ Μπίζας Γ.1, Σμήλιος Η.1, ΜπογδάνηςΓ.2 Bizas G.1, Smilios I.1, Bogdanis G.2 1Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης 2Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών 1School of Physical Education and Sport Science, Democritus University of Thrace 2School of Physical Education and Sport Science, National and Kapodistrian University of Athens [email protected] Σκοπός της εργασίας ήταν να μελετήσουμε, την επίδραση που έχει η παθητική και η ενεργητική αποκατάσταση με τρέξιμο χαμηλής έντασης κατά την διάρκεια ενός πρωτοκόλλου επαναλαμβανόμενων σπριντ που προσομοι- άζει τον αγώνα, στην συγκέντρωση γαλακτικού και την απόδοση ποδοσφαιριστών. 13 ποδοσφαιριστές εκ των οποίων 3 ήταν επαγγελματίες και 10 ημιεπαγγελματίες συμφώνησαν να συμμετέχουν στην μελέτη.( μέσος όρος ηλικίας = 22 ετών,s=2; ύψος: 181cm, s=7;βάρος:75,9,s=6;ποσοστό λίπους: 8%, s=3). Για την ανάλυση της σύστα- σης του σώματος και τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά, χρησιμοποιήθηκαν, ζυγαριά ακριβείας με αναστημό- μετρο (SEGA) και δερματοπτυχόμετρο (Harpenden skinfold caliper HSB-BI). Για τη μέτρηση της συγκέντρωσης γαλακτικού στο αίμα χρησιμοποιήθηκε ο αναλυτής γαλακτικού Lactate Pro 2 (5μl αίματος). Για την μέτρηση της ταχύτητας χρησιμοποιήθηκαν φωτοκύτταρα (Microgate). Στην πρώτη συνθήκη οι ποδοσφαιριστές εκτέλεσαν 2 σειρές των 6 σπριντ των 30 μέτρων με παθητικό διάλειμμα 60 δευτερολέπτων ανάμεσα στις επαναλήψεις και 5 λεπτών ανάμεσα στις σειρές. Στη δεύτερη συνθήκη οι ποδοσφαιριστές εκτέλεσαν 2 σειρές από 6 σπριντ των 30 μέτρων αλλά στα 60 δευτερόλεπτα διαλείμματος παρεμβάλλονταν τρέξιμο διάρκειας 30 δευτερολέπτων με ταχύτητα που αντιστοιχούσε στο 95% της ταχύτητας στο γαλακτικό κατώφλι (ενεργητική αποκατάσταση χαμηλής έντασης), ενώ υπήρχαν 15 δευτερόλεπτα παθητικού διαλείμματος πριν και μετά το τρέξιμο των 30 δευτερολέ- πτων. Έγινε μέτρηση της συγκέντρωσης του γαλακτικού στο αίμα πριν την έναρξη των σπριντ, μετά το τέλος της πρώτης σειράς, πριν την έναρξη της δεύτερης σειράς και 1 λεπτό μετά το τέλος της δεύτερης σειράς. Στατιστική μέθοδο Δεν υπήρξε διαφορά στην συγκέντρωση γαλακτικού μεταξύ των συνθηκών ενώ διέφεραν όλες οι χρο- νικές

Load more