Słowem Wstępu
12 W niezWykłej krainie miejsc z duszą, niczym z magicznego snu, budzą się do życia WielobarWne motyle ludzkich dośWiadczeń i emocji. słoWem WstęPu dobra dusza – to człowiek wrażliwy na innych. szczera dusza – to taki, który bezinteresownie potrafi poświęcić siebie dla drugiego człowieka lub ważnej idei. zajrzeć komuś w duszę, to znaczy poznać czyjeś najbardziej skrywane tajemnice. A braterstwo dusz? to przecież tajemnica wielkich przyjaźni! W to, że człowiek ma duszę, wierzą wyznawcy wielu religii. niektóre z nich obdarzają duszą także zwierzęta i rośliny, a nawet przedmioty – bo jeśli coś ma duszę, to znaczy, że jest ważne i w pewien sposób lepsze od tego, co duszy nie ma. duszę mają też miejsca. i to nie tylko te opisywane w wielkiej literaturze czy uznawane przez mistyków różnych kultów. Wystarczy przyjrzeć się naszemu otoczeniu. Własnemu miastu, wiosce, osiedlu, a nawet dalszej okolicy. Przy zgłębianiu historii swojej „małej ojczyzny” szybko dowiemy się, że niektóre z miejsc zostały wybrane przez ludzi do osiedlenia się w nich wieki temu. dlaczego te, a nie inne? dlaczego niektóre umarły i opustoszały, a nieliczne, mimo tragicznych czasem przejść, są nadal i ciągle przyciągają nowych mieszkańców? rozwikłanie tej zagadki nie jest łatwe, wymaga z pewnością czasu i wysiłku. jednak warto to zrobić, bo wnikanie w duszę ludzi i genius loci (czyli ducha miejsca) może przynieść zaskakujące efekty. gdzie szukać „miejsca z duszą”? jeśli ktoś zapragnie poznać inspirujących ludzi, a także znaleźć coś dla ciała i dla ducha, musi koniecznie odwiedzić „miejsca z Duszą” w magicznej krainie Wysoczyny elbląskiej, kanału elbląskiego i Zalewu Wiślanego. to jedyne takie miejsce na świecie, gdzie morze styka się z niebem, gdzie po lasach wędrują cienie dawnych mieszkańców tych ziem, gdzie gościnność jest naturalną reakcją na pojawienie się kogoś nowego.
[Show full text]