Oscarwinnaar Heropent Feestelijk De Bioscopen
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
JUNI 2021 ROBIN BROOS OVER The Original Soundtrack OSCAR FEVER Nomadland: Keiharde realiteit vs.transcendentale schoonheid Citizen Kane De Beste Film Aller Tijden Drunk Oscarwinnaar heropent feestelijk de bioscopen DOCVILLE 2021 Cinema ZED-STUK Cinema ZED-Vesalius Naamsestraat 96 A. Vesaliusstraat 9c Vorige maanden in ZED 3000 Leuven 3000 Leuven SCHEMAP. 301 Met in- of uitleiding Met live begeleiding Onuitgegeven ontdekking Alle films zijn Nederlands ondertiteld, tenzij anders aangegeven. INHOUD Oscar fever 14 The Human Voice Documentaires 3 The Father The Courier 22 Future Shocked 4 Nomadland 15 De Oost 23 Zappa 5 NOMADLAND Sneak preview The Mole Agent 6 Drunk DOCVILLE 2021 24 Petite Fille 7 Thomas Vinterberg 16 The Hidden Life of Trees Dark Rider Scandinavische cinema Sabaya 25 White Cube op zijn best 17 Meat The Future 8 Double bill: The Test & The Art of Thinking Special Citizen Kane Expo: Future Cities 26 Filmconcert: Ghost Tropic Mank 18 2040 9 Waarom Citizen Kane 19 Vorige maanden in ZED Filmanjaro de belangrijkste Amerikaanse 27 Wolfwalkers film ooit is The Original Soundtrack De Elfkins -Een Klein Bakfestijn 10 Minari 20 Jaws 28 Cruella Blade Runner 29 Mijn vader is een saucisse Recente releases ROBIN BROOS over Pieter Konijn 2 11 Promising Young Woman The Original Soundtrack 30 Programmatieschema 12 Sons of Philadelphia 21 The Lion King 32 Praktisch 13 Mijn vader is een saucisse Petite Maman Fonk vzw is de filmvereniging achter deze projecten: Alle info www.fonk.be 2 Oscar fever Ook dit jaar verliep de uitreiking van de Oscars niet zoals gepland. De ceremonie werd uitgesteld van eind februari naar eind april en vond plaats met beperkt publiek. Maar dat alles deed niets af aan de kwaliteit van de lichting 2021 - die was alweer uitstekend. Reden genoeg voor Cinema ZED om een reeks geweldige films de plaats te geven die ze verdienen: het grote witte doek. Oscar gewonnen Oscarnominatie The Father Anne zoekt een verzorgster voor haar koppige, demente- rende vader Anthony die nog zelfstandig in zijn appartement in Londen woont. Ze wil zeker zijn dat er goed voor hem gezorgd wordt wanneer zij er niet is. Maar hij blijft hardnek- kig elke hulp afwijzen. Samen met zijn verwarring wordt zijn argwaan steeds groter. Voor Anthony is het niet meer dui- delijk wat echt is en wat zich in zijn hoofd afspeelt. Zijn ver- trouwde omgeving wordt steeds minder vertrouwd. Twee acteergrootheden geven één van hun beste vertolkingen ooit in deze intense verfilming van het gelijknamige bekroonde theaterstuk van Florian Zeller. Anthony Hopkins (The Silence of the Lambs) kreeg voor zijn verbluffende acteerprestatie zijn tweede Oscar voor Beste Acteur. Olivia Colman (The Favourite) verzilverde haar nominatie voor Beste Actrice in een bijrol niet, maar ook zij is ronduit magistraal. Een hartverscheurende en diep empathische verfilming van de gelaagde problematiek van dementie. Intiem en teder, maar ook bikkelhard. Zeller ver- werkte zelf zijn theaterstuk tot film en werd hiervoor bekroond met een Oscar voor Beste Scenario. “Stunning... heartbreaking” The Times “Hopkins delivers a tour-de-force performance” Variety 2020, duur: 1:37, Verenigde Staten, regie: Florian Zeller, met: Anthony Hopkins, Olivia Colman, Mark Gatiss, e.a., dialogen: Engels Vertoningen: 16/6, 17/6 in Cinema ZED-STUK, 20/6, 21/6, 22/6, 23/6, 24/6, 27/6, 28/6, 29/6, 30/6, 2/7, 4/7, 5/7, 6/7 in Cinema ZED-Vesalius 3 Nomadland: Keiharde realiteit vs. transcendentale schoonheid Regisseur Chloé Zhao heeft een vraagtekens zetten bij de manier waarop de beeldbepalende film over de tragedie van film naar een keiharde economische realiteit hedendaags Amerika gemaakt. Met zes kijkt maar vervolgens de schoonheid van nominaties waarvan er drie werden verzilverd het leven benadrukt. Zhao en McDormand was deze melancholische roadmovie langs verbeelden niet alleen Ferns precaire een nieuwe economische frontier de grote maatschappelijke positie, maar laten ook zien winnaar van de 93ste editie van de Oscars. dat er ruimte is voor bijna transcendentale aan. Ze bracht ongeveer een half jaar in schoonheid langs de wegen van Amerika. De films van Chloé Zhao geven een bijzonder haar eigen busje rond en trok door zeven Daar kun je kritiek op hebben, maar het gevoel van immersie. Voor de camera strijkt Amerikaanse staten gedurende de opnames levert meer op om al die spanningsvelden het mooiste licht – het befaamde golden hour, van de film. Het levert een bijzonder – tussen armoede en tevredenheid, tussen net na zonsopgang of voor zonsondergang – authentiek beeld op van het leven langs hopeloosheid en verwondering, tussen over de vergane glorie van het Amerikaanse de weg, mede omdat de andere nomaden eenzaamheid en vrijheid – te zien als de landschap. En achter de camera staat een die ze treft gespeeld worden door niet- conflicten waar de film zelf ook mee worstelt. scenarist en regisseur die eerst helemaal in professionele acteurs die versies van zichzelf haar omgeving opgaat voordat er überhaupt vertolken. Zhao is uiteindelijk op zoek naar het gefilmd wordt. Het doel van Zhao’s films is gevoel van waardigheid dat deze thuisloze om echt dicht bij mensen te komen. Om een Het verhaal van Fern is eigenlijk een Amerikanen proberen mee te dragen als ze hand te reiken naar de vergeten groepen aan hedendaagse variant op de seizoenarbeiders de horizon tegemoet rijden. Ja, de beelden de randjes van het Amerikaanse landschap. die zich ongeveer een eeuw geleden door zijn prachtig, maar ze verbloemen niet Zhao is wat dat betreft een geestverwant de Verenigde Staten verplaatsten, zoals de onbegrensde melancholie die ermee van Gianfranco Rosi. Ook die gevierde bezongen in John Steinbecks Grapes of Wrath gepaard gaat. De hartverscheurende documentairemaker, afgelopen november (1939, in 1940 verfilmd door John Ford) en ontmoetingen tussen Fern en de andere hoofdgast op IDFA, smelt feit en fictie op een Terrence Malicks Days of Heaven (1978). nomaden die naarstig op zoek zijn naar een natuurlijke manier samen om uiterst intieme Beide titels zijn referentiekaders voor wat gevoel van saamhorigheid en gemeenschap ontmoetingen mogelijk te maken. Zhao hier doet. Nomadland is in essentie benadrukken dat dit een film is over leven met Dat deed Zhao ook al met haar veelbelovende een revisionistische western die de nieuwe verlies en verdriet. Ondanks alles proberen debuut Songs My Brothers Taught Me (2015) migratiestromen van Amerika in beeld brengt. de nomaden een gevoel van trots te vinden in en met het nog veel betere The Rider (2017). De verhalen van de werkers zijn praktisch het leven dat ze nu leiden, wat misschien wel Beide films zijn poëtische reflecties op het hetzelfde, het oogt alleen iets anders. de grootste tragedie van het hedendaagse leven in het Pine Ridge reservaat in South Tegenwoordig gaan de nomaden niet aan de Amerika is: dat je je erbij neer moet leggen Dakota. slag in de landbouw, maar staan ze rond de dat armoede een deel van je identiteit zal feestdagen in uitpuilende distributiecentra zijn. McDormand en Zhao proberen een Zhao brengt nu alvast een deel van het van Amazon orders te pikken. Alleen al de diepere laag aan te snijden door te laten zien wereldwijde miljoenenpubliek dat die shots van uitgeputte Amazon-medewerkers dat er veel meer speelt onder het oppervlak film moet gaan trekken naar het nieuwe die in de ijskoude nacht uit het warenhuis naar van deze nieuwe economische frontier. Wat Amerikaanse wilde westen met Nomadland. hun busjes op de parkeerplaats strompelen Nomadland op een prachtige manier laat zien De film is een bewerking van Jessica Bruders zijn een filmkaartje waard. Zhao legt een is dat die laag zich pas openbaart als je er lang gelijknamige non-fictieboek uit 2017, dat economische realiteit bloot en geeft haar en grondig genoeg naar op zoek gaat. in kaart brengt hoe steeds meer oudere publiek de ruimte daar kritische vragen bij te (Hugo Emmerzael, De Filmlkrant.nl) Amerikanen onder de armoedegrens met stellen. een busje door het land trekken. McDormand pitchte het boek bij Zhao en mat zichzelf Die aanpak leverde Zhao de afgelopen weken kortstondig ook deze nomadische levensstijl wat kritiek op, die deels valide is. Je kunt je 4 “Een magnifieke en “Meesterwerk” belang wekkende roadtrip” DE MORGEN HUMO “Een radicale film” DE STANDAARD Nomadland De 61-jarige Fern gaat de baan op in haar omgebouwde busje. Na de dood van haar man en de sluiting van de lokale fabriek is haar thuisstadje in het landelijke Nevada een spookstad gewor- den. De plek kan haar niets meer bieden- ook geen troost- en dus wordt ze een hedendaagse nomade, steeds onderweg naar nergens. Tussendoor werkt ze in een magazijn van Amazon, poetst ze wc’s en ontmoet ze andere nomaden, mensen die buiten de conventionele maat- schappij leven en het eeuwenoude Amerikaanse landschap doorkruisen. Poussette Nomadland werd dé grote winnaar van de Oscars en critici zijn unaniem: die beeldjes zijn meer dan terecht. Actrice Frances McDormand kreeg haar derde Oscar (na Fargo en Three Billboards Cinema Poussette is Cinema ZED op maat Outside of Ebbing, Missouri) en regisseur Chloé Zhao (Songs My Brothers Taught Me, The Rider) van jonge ouders. Eén keer per maand schreef filmgeschiedenis door (nog maar) als tweede vrouw ooit de Oscar voor Beste Regie te zorgt ZED voor de ideale cinemaervaring winnen. Bij haar Oscar-speech sprak McDormand dan ook de wijze woorden: “Kijk de film op het voor ouder én baby. Je neemt je baby mee grootste scherm dat je vindt en neem iedereen die je kent mee naar naar één van de beste films van het moment een bioscoop, schouder aan schouder, in die donkere ruimte.” en je kan samen genieten zonder zorgen: het geluid staat wat stiller, de lampen zijn 2020, duur: 1:47, Verenigde Staten, regie: Chloé Zhao, met: gedimd en de verzorgingskussens liggen Frances McDormand, David Strathairn, Linda May e.a., dialogen: binnen hand bereik.