PEACE Info (August 16, 2017)
Peace in Nagaland: Myanmar and India Both Have a Role to Play RCSS/SSA to return detained soldier to Tatmadaw Displaced Kachin Mothers Struggle to Feed Their Children Tatmadaw to continue clearing out illegal mines in Tanai and Hpakant Opinion: Suu Kyi’s dilemma over a free press တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြကို ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ရွင္းလင္းနိုင္မလား ABSDF ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ဦးမင္းေဌးလြတ္ေျမာက္ေရး အဖဲြ႕ဥကၠ႒က တရား႐ုံး၌ထြက္ဆုိ ဦးမင္းေဌးရဲ့ တရားခံျပသက္ေသအျဖစ္ ABSDF ဥကၠဌ စစ္ေဆးခံခဲ့ တပ္မေတာ္က ဖမ္းဆီးရိုက္ႏွက္လိုက္သည့္ မန္တုံေဒသခံ အသက္အႏၲရာယ္စိုးရိမ္ရ ရပ္ရြာအတြင္း အစိုးရတပ္မေတာ္ တရားမဲ့ ေသနတ္ပစ္ခတ္မွု လႊတ္ေတာ္အတြင္း လားရွိုးအမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္အမတ္ တင္ျပမည္ မန္ပန္ ျပည္သူ႕စစ္ လူသစ္ စုေဆာင္းေနမႈ ေျဖရွင္း မေပးနိုင္ေသး မီးေလာင္ပ်က္စီးသြားသည့္ ကရင္နီဒုကၡသည္ေနအိမ္မ်ား ျပန္လည္ေဆာက္လုပ္ၿပီးစီး ကခ်င္ တိုက္ပြဲေတြ အေၾကာင္း ေဆြးေႏြး နမၼတီးက စစ္ေဘးေရွာင္ေတြကို ၈၈ အဖဲြ႔ စားနပ္ရိကၡာ လွဴဒါန္း နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ႏွစ္ရာေက်ာ္ရွိေနဆဲလို႔ AAPP ထုတ္ျပန္
------
Page 1 of 26
Peace in Nagaland: Myanmar and India Both Have a Role to Play
By Bidhayak Das 16 August 2017
Boys play with a ball at sunset in Yansi village, Donhe Township in the Naga Self‐Administered Zone in northwest Myanmar in December 2014. / Reuters
There is much talk and speculation about a new solution to ongoing peace negotiations between the Indian government and the National Socialist Council of Nagaland—Isak Muivah faction (NSCN‐IM). There is also an emerging belief among many Naga that a solution to the decades‐old conflict may be just around the corner—sentiments held by Naga residents on both the Indian and the Myanmar sides of the border.
This expression of hope—as auspicious at it may seem—coincides with some recent significant developments in the history of the Naga struggle for repossession of its homeland.
The Naga—under the aegis of the Government of the Peoples’ Republic of Naglan (Nagalim) (GPRN)—celebrated their independence day on August 14 at Hebron near Dimapur in Nagaland, a day ahead of India’s own national Independence Day. Monday also marked a year since the joint announcement made by NSCN‐IM general secretary Thuingaleng Muivah and the government of India interlocutor R.N. Ravi that both sides were getting closer to a “final settlement.”
The joint statement issued on August 13 last year said: “We assure the people that the talks have been progressing in the right direction with determination. We are closer than ever before to the final settlement and hope to conclude it sooner rather than later.” A ceasefire agreement was signed between the NSCN‐IM and the government of India in 1997 and since then there have been more than 80 rounds of talks paving the way for a “framework agreement,” that was signed in August last year.
Very recently, V.S. Atem—member of the collective leadership of NSCN‐IM—is said to have told a visiting Naga delegation from Myanmar that a “solution will arrive soon.”
Meanwhile in Myanmar, the National Socialist Council of Nagland‐Khaplang (NSCN‐K) has, for the first time, made its position clear on the nationwide ceasefire agreement (NCA) that frames the Myanmar peace process. Leaders of the NSCN‐K told the Myanmar government the group is willing to sign the NCA if it covers all Naga including those living across the international boundary with India. The NSCN‐K has, in fact, proposed a tripartite dialogue, involving India, Myanmar and the Naga, to find a solution for peace.
Recently, the NSCN‐IM General Secretary Muivah also reiterated the call for the “integration of all Naga territories.” He was quoted in a report in Indian news site FIRSTPOST as saying: “The historic ‘Framework of Agreement’ recognizes the unique history, the identity, the
Page 2 of 26 sovereignty, the territories of the Naga. It also recognizes the legitimate right of the Naga to the integration of all Naga territories.”
The backdrop of all this—and what perhaps assumes great significance—is the call for a tripartite dialogue involving the government of India, Myanmar and the various Naga groups on both sides of the geographical divide. Most Naga in Myanmar feel this is the best way forward as they don’t believe the country’s NCA addresses their needs. They desire an alternative platform that addresses the key issue of Naga Homeland, according to Muivah.
Similar views were expressed by Athong Makury, the president of the Council of Naga Affairs, in a recent interview. According to Makury: “Tripartite dialogue is a must in order to solve this conflict. We are also observing the situation on both sides. There are many capable people who can lead this. Also, India as a big nation with a long history of democracy should take initiative on this. It is an opportunity for India.”
Young leaders like Makury certainly see merit in a joint dialogue involving all the different stakeholders, as they feel that a peace process only involving the Government of India and the NSCN‐IM is not sufficient. Though he is confident that “uncle” Muivah will not give up on the sovereignty issue, he is also wary of the lack of transparency of the agreement. He sees no logic in a Naga solution if it’s one‐sided—meaning without taking into account the larger aspirations of all Naga. “If they are going to solve the conflict in accordance with imaginary boundary lines, it will be a fatal blunder,” Makury cautioned.
Displays of optimism among Naga residents on both sides of the border are rarely felt, perhaps because most Naga view the peace process with much skepticism and the content of the framework agreement between New Delhi and NSCN‐IM is still unknown. Even if the framework agreement is made known, will it answer questions regarding the integration of Naga‐inhabited areas in Arunachal Pradesh, Assam, Manipur in India and some areas of Myanmar—areas considered to be the rightful homeland of the Naga? Local ethnic groups of states bordering Nagaland in India have vehemently opposed the idea of a Greater Nagaland by incorporating the Naga‐inhabited areas of those states.
The pre‐conditions put forth by NSCN‐K to sign the NCA certainly give the Naga homeland issue a new dimension. The NSCN‐K has been fighting with the Indian government but it has rarely come to blows with the Myanmar Army. A bilateral agreement between Myanmar’s government and the NSCN‐K signed in 2012 allows the outfit to keep arms and to freely move unarmed personnel within Myanmar. The organization was allowed designated military camps in the Naga Self‐Administered Zone, which includes Lahe, Leshi, and Namyun townships in Sagaing Division.
Even though the chance of a conflict with the Myanmar military is remote, the issue of territorial integrity for the Naga is supremely important, and declared widely on social media. The eastern Naga hold on to their history and text “rejecting the division of the Naga homelands” in the Anglo‐Burmese Yandabo Treaty of 1826, and later in 1953 under the India‐Myanmar demarcation of Naga territory by prime ministers Pandit Jawaharlal Nehru and U Nu.
Page 3 of 26
Like most ethnic armed organizations in Myanmar, the Naga opposed the country’s military‐ drafted 2008 Constitution, which they claimed “badly damaged and sliced” Naga territories into pieces. A Facebook post by the Naga in Myanmar (Eastern Naga) states: “The hill townships, Lahe, Leshi, and Namyun, were given as a Naga Self‐Administered Region but not Hkamti, Homalin and Tamu townships, which now fall under Sagaing Division. This was done by the junta without the consent of the Naga public. The military knew it belonged to the Naga but intentionally annexed major parts of the Naga territory into their fold. It is a deliberate human rights violation [against] the Naga!”
The issue of integration of Naga‐inhabited areas has proven to be extremely sensitive on the Indian side of the border and could throw up similar challenges on the Myanmar side. It is hard to forget the June 2001 violence in Manipur’s Imphal Valley, in which protests and riots broke out over an extension to a ceasefire between the government and Naga forces.
It remains to be seen how the concept of “shared sovereignty” plays out in reality. On August 14, 2015, speaking at Hebron, Muivah claimed that it was “clearly stated in the agreement that both sides respect the people’s wishes for sharing sovereignty,” adding that, “We have to work out to what extent to share our rights to sovereignty.”
On the Myanmar side of the Naga story, the big question is whether the same concept of a shared sovereignty applies to the tripartite dialogue—if and when it happens.
It may be too early to comment, but recent developments in the Indian government’s framework agreement—which is expected to provide a possible solution—and the call for a tripartite dialogue by the NSCN‐K certainly are certainly positive steps going forward.
Bidhayak Das is a veteran journalist who has also spent more than a decade working on promoting democracy in Myanmar. He is currently working as an independent consultant on elections, media and communications.
https://www.irrawaddy.com/opinion/guest‐column/peace‐nagaland‐myanmar‐india‐role‐ play.html ‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐
RCSS/SSA to return detained soldier to Tatmadaw
Posted By: Sai Aw | on: August 16, 2017
Gen Yawd Serk, the chairman of the Restoration Council of Shan State/Shan State Army (RCSS/SSA).
The Restoration Council of Shan State/Shan State Army (RCSS/SSA) says it will return a Burmese soldier who was apprehended earlier this week during a clash in Mong Kung
Page 4 of 26
Township, southern Shan State.
Gen. Yawd Serk, the chairman of the RCSS/SSA, told Shan Herald that the arrested soldier will be handed over to the Burmese army. He said that his group had reported the case to Shan State’s Joint Monitoring Committee (JMC), which was formed to monitor both government forces and ethnic armed groups in accordance with the terms of the Nationwide Ceasefire Agreement (NCA) signed on October 15, 2015.
“This arrested soldier is from Bago Township,” he said. “We are in the process in transferring him back to the Tatmadaw [Burmese army].”
Fighting between RCSS/SSA and Burmese army Infantry Battalion 577 broke out in Wan Mong village tract in Mong Kung Township on August 13.
On October 5, 2016, Shan Herald reported that clashes between two groups broke out in Mong Kung Township, a RCSS/SSA stronghold, when a Burmese unit overran an RCSS/SSA rehabilitation center. The hostilities compelled more than 2,000 civilians to flee their homes.
The RCSS/SSA is considered one of the strongest ethnic armed groups in Burma. Despite the ceasefire accord, it has clashed more than 20 times with Burmese government forces since the signing of the NCA with the then President Thein Sein administration. http://english.panglong.org/2017/08/16/rcssssa‐to‐return‐detained‐soldier‐to‐tatmadaw/ ‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐
Displaced Kachin Mothers Struggle to Feed Their Children
By Moe Myint 16 August 2017
A woman in Sadung IDP camp, Kachin State, brings some plants back to her home. / Moe Myint / The Irrawaddy
SADUNG, Kachin State — On a foggy evening, a few women trundled along the slope of a valley, grasping bundles of green leaves, and carrying their babies in slings on their backs. They entered a compound of dozens of bamboo homes roofed with blue tarpaulin, some displaying the UNHCR logo, in the backdrop of paddy fields lush with rain and leading to mountains.
The women walked inside homes venting smoky waves, a sign that dinner was cooking in the camp for internally displaced people (IDPs). Based in Sadung town in Waingmaw Township, Kachin State, about 70 kilometers from the Kachin capital of Myitkyina, the camp was established with 408 people in early 2017.
Page 5 of 26
It was the result of renewed fighting between the Kachin Independence Army (KIA) and the Myanmar Army, or Tatmadaw, near Zai Awng camp, which forced thousands of IDPs to flee to Waingmaw and Myitkyina townships.
Known locally as an area of displaced Lisu people, an ethnic minority of several hundreds of thousands living mostly in Kachin and Shan states, the residents of the camp often gather edible plants from nearby highlands, as international aid agencies in 2016 changed their ration schemes to provide cash rather than food.
Children at Sadung IDP camp in Kachin State. (Photo: Moe Myint / The Irrawaddy)
The change has proved crippling for IDPs such as Daw Wo Mi, a Lisu mother‐of‐five who is fluent in Burmese, unlike most other people in the camp who only speak the Lisu language.
“I cannot afford to cook meat for my children very often in one month. Our table is mostly decorated with a couple of side dishes,” she said.
Cash Rations
According to the most recent UNHCR (United Nations High Commissioner for Refugees) estimation, nearly 100,000 IDPs have been sheltering for up to six years across Kachin State and along the border of neighboring Shan State since the collapse of a 17‐year ceasefire agreement between the Tatmadaw and the KIA in 2011.
IDPs make up 9 percent of jade‐rich Kachin, and among this figure, 70 percent are women. Many of them—including residents of the Sadung camp—have little hope of returning home and reclaiming the lives they had before the conflict.
From 2011 to early 2016, international aid agencies provided rice bags for Kachin IDPs, but in March 2016, the World Food Programme (WFP) replaced the food with cash, because of the refugee crises in the Middle East and “donor fatigue,” according to Hka Li, the director of the humanitarian department in the Kachin Baptist Convention (KBC).
U Thein Soe, committee member of Thagara IDP camp in Waingmaw Township, told The Irrawaddy that each beneficiary used to receive 13.5 kilograms of rice, two bottles of oil, salt and two cups of beans every month from 2011 to 2016. Now, each IDP is given 9,000 kyats (US$6.60) monthly, or, for those deemed the most vulnerable, 13,000 kyats ($9.53).
Nang Shwe, a 23‐year‐old Shan mother of two who lives in Thagara camp, said, “We can’t even buy meat for a few days a month. How can I pay for tuition fees for my children?”
Not Enough Food
Page 6 of 26
The current aid package means most IDPs receive just 300 kyats per day ($0.22)—in the commercial capital of Yangon, this is not even enough to take a round trip journey on a public bus, and will barely cover the cost of a bind of watercress and roselle, the leaves of which can be fried or boiled in soup.
During The Irrawaddy’s recent visit to Kachin’s IDP camps, Lisu, Shan and Kachin women spoke through the assistance of a translator of their financial hardships. Shan mother‐of‐two Nang Shwe said, “I cannot even give 100 kyats ($0.07) of pocket money to my child when he goes to school.”
Nang Shwe, 23, (pictured) who lives in Thagara camp, is struggling to provide for her family on the aid rations. (Photo: Moe Myint / The Irrawaddy)
Daw Wo Mi, the Lisu mother, explained that her family of seven recently arrived at the camp and falls under the “most vulnerable” category, therefore receiving 91,000 kyats ($66.70) altogether every month from the WFP.
She initially focused on buying low‐grade rice bags of 50 kilograms instead of clothing for her family. A rice bag costs between 30,000‐40,000 kyats ($22‐29) in Sadung town and her family consumes at least two bags per month. She used the remaining 30,000 kyats on oil, salt, and other basic commodities.
“I have to spend at least 4,000 kyats ($2.93) if I want to buy meat in the market, so vegetables are the main dishes on the table,” she said. The children, she added, sometimes even refuse these dishes and eat only rice.
Mother‐of‐three Daw Lang Yu, 44, who recently arrived at the camp on the compound of Lhavo Church in Waingmaw Township said, “We eat rice with salt when we have no money to go shopping.”
Women at an IDP camp on the compound of Lhavo Church in Waingmaw Township sit near the cooking area. (Photo: Moe Myint / The Irrawaddy)
Finding Work
The struggle to put enough food on the table was a story that repeated itself in every camp The Irrawaddy visited in Waingmaw, Myitkyina, and Sadung towns. IDPs and aid workers told The Irrawaddy that the typical tasks of women in the camps include cooking, washing clothes, and parenting, while their husbands look for day labor in town, cutting bamboo or collecting firewood.
Page 7 of 26
Some women would leave the camps to seek recruitment on paddy farms, and some IDP camps located near urban areas see residents earning small amounts of money for selling crafts such as amber beads and necklaces in local markets.
KBC humanitarian department director Hka Li said aid organizations give vocational training to IDPs as well as small grants for livelihood projects. International religious organizations occasionally give donations, he added.
However, he conceded, “I suppose meals with meat would be very limited for IDPs.”
Local relief organizations reported that dire financial needs drive some young women to travel to China in order to find work; some marry Chinese men, and others are known to get trafficked, although the organizations said there is no systematic data available on trafficking cases among these populations.
A lawyer in Waingmaw Township who asked for anonymity said IDP women have been working as prostitutes at an illegal casino near Bala Min Htin Bridge that is under the control of militia groups. The Irrawaddy could not verify this claim.
KBC delegates told Daw Aung San Suu Kyi in Naypyitaw last month that addressing the food shortage of IDPs must be prioritized, Hka Li said, but it was undecided when the problem would be addressed.
But mostly, the women in camps are burdened by the perpetual fear of more armed clashes— even more than cash or food concerns. Tatmadaw battalions, militias, and KIA Regiment No. 6, for instance, contest the area of Sadung.
Daw Wo Mi, the Lisu mother of five, fled the fighting in 2011 and again in 2016. “I have no idea about politics, but we are always caught in the crossfire whenever they fight,” she said.
https://www.irrawaddy.com/specials/displaced‐kachin‐mothers‐struggle‐feed‐children.html ‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐
Tatmadaw to continue clearing out illegal mines in Tanai and Hpakant
By Htoo Thant | Wednesday, 16 August 2017
The Tatmadaw needs to continue military operations in Tanai and Hpakant in Kachin State to bring peace, order and stability in the area and put an end to illegal amber and gold mining, according to a proposal of three Tatmadaw MPs to the Pyithu Hluttaw.
Page 8 of 26
Lieutenant Colonel Soe Myint Aung pointed out that without peace, stabillity and rule of law at those mines, they cannot become legal businesses.
“There are questions about how Union Government and State Government will legalize those illegal armed and lawless activities in the area. Who will take care of security,” he said.
Soe Myint Aung also noted that the ethnic armed group Kachin Independence Army (KIA) is also into gold mining in the area using illegal migrant workers, without the permission from the Union Government.
“KIA gets K2.80 billion per year according to local source. They do nothing for regional development, the money does not benefit the State,” he said.
Tanai Constituency MP U Lin Lin Oo noted that due to the clearing operation by Tatmadaw, local people have suffered and it would be better if in future the Ministry of Natural Resources and Environmental Conservation and the State government should deal with illegal mining and illegal migrant workers.
But he noted that the mining areas are controlled by the KIA.
Minkin Constituency MP U Maung Myint said that local police and administration cannot clear about 700,000 illegal miners there.
“From resources’ point of view, it is not wrong that the Tatmadaw has to take care of the security there. I noticed that Tatmadaw’s entry means we do not want illegal mining to continue in the area,” he said.
“Can it be said that the situation is calm when extortion money has been given to KIA. I dare say if there were no Tatmadaw personnel, all the people in Tanai would have given extortion money to KIA,” he added.
“Tatmadaw is helping the government clear out illegal mines in accordance with the authority vested in it by the Constitution,” Tatmadaw MP Lieutenant Colonel Khin Maung Swe said.
Mokaung Constituency MP U Win Naing and Phaungpyin Constituency MP U Tun Wai supported the proposal by saying people have been losing properties when they flee their homes to escape the violence in the area. Children could not go to schools. There were about 1000 people displaced by the recent fighting, U Win Naing said.
Myitkyina Constituency MP U In Htone Kha Naw Sam said the Union government will find it difficult to control illegal mining in Kachin State because the region is not peaceful.
“The problem is ethnic armed groups think that they own the resources in their areas.” he said.
Page 9 of 26
U Ohn Win, minister for natural resources and environmental conservation, said there are restrictions in taking action against illegal miners due to armed ethnic groups but if authority is given to Kachin Government, illegal mining may be reduced.
“If the Kachin Government is allowed to approve small scale gem and amber mining, illegal mining can be prevented and the Ministry will cooperate with Kachin State Government and I would like to request that the proposal is approved.”
The proposal was approved without objection, but Lieutenant Colonel Soe Myint Aung said the Tatmadaw will take action in accordance with the law to protect natural resources.
“The Tatmadaw is performing its duties prescribed in the Constitution without awaiting an order to protect the nation’s natural resources and environment, and the Tatmadaw will continue to perform its duty in line with the law.” he said.
http://www.mmtimes.com/index.php/national‐news/nay‐pyi‐taw/27282‐tatmadaw‐to‐ continue‐clearing‐out‐illegal‐mines‐in‐tanai‐and‐hpakant.html ‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐
Opinion: Suu Kyi’s dilemma over a free press
By REUTERS | 16 August 2017
OPINION by Alex Lazar
Aung San Suu Kyi is treating the press in Burma poorly, and that may impede her efforts to democratise the conflict‐wrought country. But is Suu Kyi’s apparent authoritarian streak mere caution? Expanding civil liberties too forcefully could bait the former junta into retaking full control of the Southeast Asian nation, setting back the cause of liberty and democracy.
File photo of NLD leader Aung San Suu Kyi. (Photo: Reuters)
Prior to becoming Burma’s state counselor – the de‐facto head of government – Suu Kyi was considered a hero among Western democrats due to her role as a leader during the 1988 uprisings against the military‐run government, which resulted in her being placed under house arrest repeatedly from 1989 until 2010. In 1991, she won the Nobel Peace prize for her efforts.
Now, however, that image has been sullied. Human rights advocates and journalists are alarmed by her treatment of the media and fear the erosion of gains in freedom of speech. As Reuters reported last week, she is calling on the nation to follow state‐run news reports
Page 10 of 26 about government activities and keeping independent media at a distance. Foreign media are given more access her than the domestic press, but their movement in conflict zones is still sharply limited. Suu Kyi’s security detail has even physically prevented foreign reporters from asking her questions.
“Despite hopes a Suu Kyi‐led government would improve press freedom conditions in Myanmar [Burma], the situation for reporters has not materially improved over the previous military and military‐backed regimes,” says Shawn Crispin, the Committee to Protect Journalist’s Southeast Asia senior representative. “It’s been eye‐opening for anyone who remembers her as a pro‐democracy icon standing up to military power.”
In 2013, Burma’s legislature enacted the Telecommunications Law, the most controversial aspect of which is arguably the broadly‐written section 66D. Under 66D, anyone can press charges over internet, telephone, radio and television content, regardless of whether or not he or she is the subject of the content. The maximum prison sentence for being convicted on 66D charges is three years, though fines may also be imposed. According to the free speech advocacy organisation PEN Myanmar, at least 80 cases invoking 66D have been filed since the law passed; 73 of those occurred since Suu Kyi came to power in 2016. While even some members of the media have invoked 66D, it has also been used by members and supporters of the National League for Democracy, Suu Kyi’s political party. Some of the law’s victims were prosecuted, and served months in prison, for making controversial comments about Suu Kyi.
There are small signs that Suu Kyi’s party is beginning to reform media law. The upper house of parliament, with the NLD now in the majority, approved amendments to 66D in August that would prevent third parties from pressing charges without permission from the aggrieved individual, and make it easier for defendants to obtain bail. A proposal to abolish 66D entirely, however, stalled.
It’s not clear what role Suu Kyi played in trying to advance the legislation, though she was certainly involved.
Then there’s the Unlawful Associations Act’s section 17(1), in which even covering an event can land a journalist in jail if the government disapproves of a person or group present. While the act has been on the books since 1908, it’s still wreaking havoc under Suu Kyi’s pro‐democracy government.
Earlier this month, three journalists were denied bail after they were detained under the Unlawful Associations Act for covering a ceremony organised by the Ta’ang National Liberation Army, the armed wing of a rebel group based in Burma’s northeastern Shan State, in June.
Suu Kyi herself doesn’t speak in direct opposition to these laws and the fallout from them, opting instead to talk in broad terms about potentially changing them. Perhaps that’s because of the fragility of her country’s first steps towards democracy and constitutional liberty. The Burmese military has 25 percent of seats in the legislature and it could retake power under an emergency clause in the constitution, which requires over 75 percent
Page 11 of 26 approval in the legislature to be modified. So legislators from the military can undo any progress if they think reformers have gone too far.
“The military clearly sees journalists attempting to faithfully cover stories within conflict zones and disseminate them in online media as a potential threat to national security,” writes John Dale, an associate sociology professor at George Mason University and an expert on development and human rights in Burma, in an email.
Journalism advocates also note, however, that Suu Kyi often refrains from speaking to the Burmese press, choosing to speak only to international news outlets on occasion. “As far as I can recall, since the election she has only done press conferences inside Myanmar when foreign dignitaries have been visiting, and she has taken a very limited number of questions,” says Thomas Kean, editor‐in‐chief of the independent publication Frontier Myanmar. “She seems to see little need to engage with journalists on a day‐to‐day basis.”
That may be partly just because Suu Kyi does not have strong historical relationships with the local independent media. During Suu Kyi’s house arrest, “there was little local media beyond the government newspapers and journals and they were very hostile toward her, even extremely rude,” says Priscilla Clapp, the Chief of Mission to the U.S. Embassy in Burma from 1999‐2002 (the U.S. didn’t have an ambassador then due to strained relations). “There is now a plethora of newspapers and journals, many with their own agendas, and I can imagine that it would be very difficult and politically tricky for her to choose which outlets to grant interviews without causing a great political uproar.”
But some of her actions cannot be given such benign explanations. Her own office seems to have taken a page out of U.S. President Donald Trump’s playbook by dismissing reports about her and about clashes between the military and ethnic minorities as fake, fabricated and false.
Suu Kyi spokesperson Zaw Htay did not respond to a request for comment about complaints from media and activist groups.
“I think now she and her government don’t want to confront … the military,” emailed Nai Kasauh Mon, editor‐in‐chief of Mon News Agency, a non‐profit news outlet that reports on the Mon ethnic community, and spokesperson for Burma News International, an association of 13 independent news outlets reporting on Burma. “While they fought for democracy, they were not afraid,” he adds. “But now they are afraid to lose their power.”
Call it the Catch‐22 of democracy promotion.
Alex Lazar is a reporter in Washington DC covering defense and military issues. The opinions expressed here are his own. http://www.dvb.no/news/opinion‐suu‐kyis‐dilemma‐free‐press/76905 ‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐
Page 12 of 26
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြကို ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ရွင္းလင္းနိုင္မလား
Joe Kumbun | 16 August 2017
ေနျပည္ေတာ္တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္ေန႔ စစ္ေရးျပအခမ္းအနားတခု / Reuters
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က သူတို႔၏ တပ္ဖြဲ႕မ်ား အင္အားေတာင့္တင္းလာေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေနေၾကာင္း သိသာထင္ရွားစြာ ျပသခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္၊ အိႏၵိယ၊ ႐ုရွား၊ အစၥေရး၊ ပါကစၥတန္ ႏွင့္ ဥေရာပ စသည္ ့ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး မင္းေအာင္လွိုင္၏ လတ္တေလာျပည္ပ ခရီးစဥ္ အမ်ားအျပားတြင္ လက္နက္ဆိုင္ရာ သေဘာတူညီမႈမ်ား ရရွိရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က စစ္ေရးစြမ္းေဆာင္ရည္ကို ျမႇင့္တင္ရန္ လက္ရွိ အသုံးျပဳေနသည့္ ေခတ္မမီ ေတာ့ေသာ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားေနရာတြင္ ေခတ္မီလက္နက္မ်ားႏွင့္ အစားထိုးနိုင္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္မာွ ထင္ရွား ပါသည္။
ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္၏ လတ္တေလာေဆာင္႐ြက္ခ်က္မ်ား ေၾကာင့္ ေမးခြန္း အမ်ားအျပားထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ ျမန္မာ နိုင္ငံတြင္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာျမင့္ခဲ့ေသာ ျပည္တြင္းစစ္ကို ရပ္တန႔္နိုင္ေရး အတြက္ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး လုပ္ ရမည့္ အခ်ိန္တြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ စစ္ေရးစြမ္းေဆာင္ရည္ ေခတ္မတီ ိုးတက္လာရန္ ေဆာင္႐ြက္ေနပါသနည္း။ တပ္မေတာ္က တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္ ႀကိဳးစားေနျခင္း ျဖစ္ပါသလား။ ဤသို႔ ဆိုလွ်င္ တပ္မေတာ္ကို မည္သူကေထာက္ခံမည္ နည္း။ ဤသို႔မဟုတ္ဟု ဆိုလွ်င္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ တပ္မေတာ္၏ မူဝါဒက မည္သို႔ရွိပါသနည္း။
အဆိုပါ ေမးခြန္းမ်ားကို ကာကြယေရး္ ဦးစီးခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္မွသာ ေျဖနိုင္မည္ ျဖစ္သည့္အတြက္ က်ေနာ့္ အေနျဖင့္ တပ္မေတာ္၏ ေဆာင္႐ြက္မႈမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာ၍ ခန႔္မွန္းၾကည့္ဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့ရပါသည္။
တပ္မေတာ္၏ ဗ်ဴဟာမ်ား
ေလ့လာခ်က္မ်ားအရ ျဖစ္နိုင္ေခ် ရွိေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ ရည္မွန္းခ်က္တခုမွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းအားလုံးကို ဖယ္ရွားရန္ ျဖစ္ပါသည။္ သီရိလကၤာ တပ္မေတာ္က တမီလ္က်ား လက္နက္ကိုင္မ်ားကို အနိုင္ယူခဲ့ ျခင္းက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို အားက်ေစခဲ့သည္။ ထင္ရွားသည့္ အၿငိမ္းစား ဒုတိယဗိုလ္မႉးႀကီး တဦးျဖစ္ေသာ ဦးလွေဆြ (ဘူးလက္လွေဆြ) က ၂၀၁၃ ခုႏွစ္တြင္ ဘီဘီစီ သတင္းဌာန ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္သည့္ အခ်ိန္တြင္ တမီလ္က်ား အဖြဲ႕ အရံးေပးသညႈ ့္ အေၾကာင္းကို ထည့္သြင္းေျပာဆိုခဲ့သည္။
အကယ္၍ ျမန္မာတပ္မေတာ္က တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားကို ဖယ္ရွားမည္ ဆိုလွ်င္ ကြဲျပားျခားနားသည့္ အဖြဲ႕ မ်ားကို တဖြဲ႕ၿပီး တဖြဲ႕၊ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ထိန္းခ်ဳပ္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ား အင္အားနည္းပါး သြားေစရန္အတြက္ ၎တို႔၏ ေက်ာ္ၾကားေသာ ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာ ျဖင့္ ရိကၡာ၊ ေငြေၾကး၊ လူအင္အားစုေဆာင္းျခင္း ႏွင့္ သတင္းအခ်က္အလက္ ျဖတ္ေတာက္ျခင္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့သည္။
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားကို အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစမည့္ သဘာဝအရင္း အျမစ္မ်ားကို ပစ္မွတ္ ထားခဲ့သည္။ တပ္မေတာ္က ေ႐ႊ၊ ပယင္း၊ ေက်ာက္စိမ္း ႏွင့္ ကြၽန္းသစ္မ်ား ကဲ့သို႔ တန္ဖိုးႀကီးသဘာဝ အရင္းအျမစ္မ်ား ရွိသည့္ေနရာမ်ား တြင္ ႀကီးမားေသာ ထိုးစစမ်ား္ ဆင္ႏြဲခဲ့သည္။ ပယင္းႏွင့္ ေ႐ႊတြင္းမ်ားရွိသည့္ ေဒသျဖစ္ေသာ
Page 13 of 26
ကခ်င္ျပည္နယ္၊ တနိုင္း ၿမိဳ႕နယ္ တြင္ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ (KIA) ကို တိုက္ခိုက္သည့္ တပ္မေတာ္ ၏ လတ္တေလာ ထိုးစစ္မ်ားက တပ္မေတာ္၏ ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာကို ျပသေနသည့္ ဥပမာတခု ျဖစ္သည္။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ား အင္အားနည္းေစေရး အတြက္ မတရားအသင္း ဆက္သြယ္မႈ ပုဒ္မ ၁၇(၁) ကိုလည္း အသုံးျပဳေနခဲ့သည္။ တပ္မေတာ္က အရပ္သားအမ်ား အျပား အထူးသျဖင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ႏွင့္ ပတ္သက္မႈရွိသည္ဟု သံသယရွိသည့္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားကို တရားစြဲဆို ခဲ့ သည္။ ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ျခင္း အားျဖင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား ႏွင့္ ျပည္သူမ်ားၾကားမွ ဆက္သြယ္ေရးကို ေႏွာင့္ ေႏွးေစၿပီး တုငိ ္းရင္းသား အဖြဲ႕မ်ားကို အားနည္းေစခဲ့သည္။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ား အေပၚတြင္ ေျမျပင္တပ္ဖြဲ႕မ်ား၊ လက္နက္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ေလေၾကာင္းတိုက္ခိုက္မႈမ်ား ပူးေပါင္း၍ ျပင္းထန္ေသာ ထိုးစစ္မ်ားဆင္ႏႊဲခဲ့သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ၅ ႏွစ္ အတြင္းတြင္ ျပင္း ထန္ေသာ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားေၾကာင့္ KIA ၏ ဗ်ဴဟာေျမာက္ စခန္းမ်ားျဖစ္ေသာ ခရာဘြမ္ (KIA ၏ ဌာနခ်ဳပ္ ျဖစ္ ေသာ လိုင္ဇာ ႏွင့္ ၅ မိုင္မွ်သာေဝးသည့္ ဗ်ဴဟာေျမာက္ေနရာ)၊ ဘြမ္ေတာင္၊ ဖုန္ပ်ဥ္ဘြမ္၊ ဂီဒုန္ ႏွင့္ Lai Hpawng စသည့္ စခန္း အမ်ားအျပား ဆုံးရႈံးခဲ့ရသည္။ ဖားကန႔္မွ တပ္ရင္း ၆ ႏွင့္ အင္းေတာ္ႀကီးမွ တပ္မဟာ ၈ တို႔ ေနရာေ႐ႊ႕ေျပာင္းခဲ့ရသည္။ ကိုး ကန႔္ေဒသမွ ျမန္မာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ မဟာမိတ္ တပ္မေတာ္ – ကိုးကန႔္တပ္ဖြဲ႕ (MNDAA) မွာလည္း လတ္တေလာ တြင္ ဗ်ဴဟာက်ေသာ စခန္းအမ်ားအျပား ဆုံးရႈံးခဲ့ရသည္။
အေရွ႕ဘက္ ေမၽွာ္ၾကည့္ျခင္း
သို႔ေသာ္လည္း တိုင္းရင္းသား လက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားကို ဖယ္ရွားေရး ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ ျပင္ပမွ အကူအညီမပါဘဲ မျပည့္စုံနိုင္ ေၾကာင္း ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္က သတိထားမိသည္။ အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္နိုင္ငံမ ွ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တ႐ုတ္ နိုင္ငံ ႏွင့္ ဆက္ဆံမႈတိုးျမႇင့္လာခဲ့သည္မွာ ထိုရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္နိုင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္တြင္ အေျခစိုက္သည့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျဖစ္သည္။
တ႐ုတ္နိုင္ငံက ျမန္မာနိုင္ငံ ႏွင့္ ပတသက္ ္၍ မွတ္သားေလာက္စရာ မူဝါဒ ၂ ခု က်င့္သုံးသည္။ ပထမ မူဝါဒမွာ ျမန္မာ့တပ္ မေတာ္ကို နိုင္ငံတကာ၏ အျပစ္ေပးျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို ကုလသမဂၢ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီ က စစ္ေဆးျခင္း၊ အေရးယူျခင္းဟူသမွ် ျပဳလုပ္နိုင္ျခင္း မရွိေအာင္ တ႐ုတ္နိုင္ငံက သံတမန္ေရးအရ ကာကြယ္ေပးထား သည။္ ဥပမာအား ျဖင့္ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၇ ရက္ေန႕တြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ အေျခအေနႏွင့္ ပတ္သက္၍ လုံၿခဳံေရး ေကာင္စီ အဖြဲ႕ဝင္ ၁၅ နိုင္ငံ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးၿပီး ျမန္မာနိုင္ငံ၏ လူ႕အခြင့္အေရး အေျခအေနႏွင့္ ပတ္သက္၍ လုံၿခဳံေရး ေကာင္စီက စိုးရိမ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပသည့္ ေက်ညာခ်က္ အတို တေစာင္ ထုတ္ျပန္ေရးကို တ႐ုတ္ နိုင္င ံ ႏွင့္ ႐ုရွားနိုင္ငံ တို႔က တားဆီးခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာနိုင္ငံ ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကုလသမဂၢ၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မူၾကမ္းတခုကိုလည္း ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ တြင္ တ႐ုတ္နိုင္ငံက ဗီတို အာဏာ သုံး၍ပယ္ခ်ခဲ့သည္။
ဒုတိယ မူဝါဒမွာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားကို ေထာက္ခံသူျဖစ္ရန္ အလားအလာရွိသူမွနသမ္ ွ် ကို တ႐ုတ္နိုင္ငံမွ ဖယ္ထုတ္ရန္ ျဖစ္သည္။ သမၼတ ရွီက်င္ဖ်င့္၏ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈတိုက္ဖ်က္ေရး လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ အညီ တ႐ုတ္ဗဟို အစိုးရက တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ သတၱဳတူးေဖာ္ေရးလုပ္ငန္း၊ သစ္ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ ငန္း ႏွင့္ (တခါတရံ ရႈပ္ေထြးေသာ စီးပြားေရးဆက္သြယ္မႈမ်ားမွ တဆင့္ ျဖစ္သည့္) အျခားဖက္စပ္လုပ္ငန္းမ်ား ကဲ့သို႔ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္မႈရွိသည္ဟု သံယရွိေသာ ေတာင္ပိုင္း ယူနန္ျပည္နယ္မွ တာဝန္ရွိသူမ်ားကို ဖိအားေပးခဲ့သည္။
Tengxun News ၏ အဆိုအရ တ႐ုတ္အစိုးရက ထိပ္တန္းအရာရွိႀကီး ၈ ဦးျဖစ္သည့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဒုတိယ အတြင္းေရး မႉးေဟာင္း Qiu He၊ ကူမင္း ဒုတယိ အမႈေဆာင္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ Li Xi၊ ယူနန္ျပည္နယ္ ဒုတိယ
Page 14 of 26
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေဟာင္း Shen Peiping၊ ျပည္နယ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အတြင္းေရးမႉးေဟာင္းမ်ား ျဖစ္သည့္ Qin Guangrong ႏွင့္ Bai Enpei၊ ကူမင္းၿမိဳ႕ ေတာ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အတြင္းေရးမႉးေဟာင္းမ်ား ျဖစ္သည့္ Gao Jinsong ႏွင့္ Zhang Tianxin တိုႏွင့္ ကူမင္း ဒုတိယ ၿမိဳ႕ ေတာ္ဝန္ေဟာင္း Xie Xinsong တို႔ကို ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္အတြင္းတြင္ ဖမ္းဆီး စစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလပု ္ခဲ့ေၾကာင္း သိ ရသည္။ အဆိုပါ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ KIA၊ MNDAA ႏွင့္ ဝ ျပည္ ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးတပ္မေတာ္(UWSA) ကဲ့သို႔ေသာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္း အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈမ်ား ရွိခဲ့သည္ဟု တ႐ုတ္အစိုးရက သံသယ ရွိခဲ့သည္။
၂၀၁၇ မတ္လ တြင္ MNDAA ကို ေငြ ေၾကးေထာက္ပံ့ရာတြင္ အသုံးျပဳေနေသာ ေငြစာရင္းမ်ားကို တ႐ုတ ္ အစိုးရပိုင္ ဘဏ္တခု ျဖစ္သည့္ တ႐ုတ္စိုက္ပ်ိဳးေရးဘဏ္ (AgBank) က ဆိုင္းငံ့ခဲ့သည္။ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၅ ရက္ ေန႕တြင္ တ႐ုတ္ အာဏာပိုင္မ်ားက နယ္စပ္ေဒသမွ ဘဏ္ေငြစာရင္း (account) ၅၀၀၀ ေက်ာ္ကို ပိတ္ပင္ခဲ့သည္။ နယ္စပ္ ကုန္ သြယ္ေရး တည္ၿငိမ္မႈကို တိုးျမႇင့္နိုင္ေရး အတြက္ ေငြေၾကးခဝါ ခ်မႈ ၊ ေလာင္းကစား ႏွင့္ ရာဇဝတ္မႈမ်ားကို တိုက္ဖ်က္ရန္ ျဖစ္သည္ဟု သူတို႔ကေျပာသည္။
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားက တ႐ုတ္နိုင္ငံမွ လူမ်ားႏွင့္ စီပြားေရးလုပ္ျခင္းကို ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကလည္း မလို လားပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ တရားမဝင္ကုန္သြယ္မႈမွ ရရွိသည့္ ဝင္ေငြမ်ားက တရားဝင္ေငြျဖဴ ျဖစ္သြားမည္ကို စိုး ရိမ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင္ ့ တ႐ုတ္နိုင္ငံက ျပန္ၿပီး သိတတ္ေစရန္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ တပ္မေတာ္က ျမန္မာ နိုင္ငံ အတြင္းမွ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ တ႐ုတ္နိုင္ငံက ႀကီးမားစြာ ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံရန္ ခြင့္ျပဳျခင္းလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ နိုင္ပါသည္။ တ႐ုတ္နိုင္ငံက ၎၏ ေခတ္သစ္ပိုးလမ္းမ စီမံကိန္းကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ အရင္းအျမစ္မ်ားလိုအပ္ ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္နိုင္ငံက ရခိုင္ျပည္နယ္ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ရွိ ေက်ာက္ျဖဴေဒသမွ စတင္သည့္ ေရနံ ႏွင့္ ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္း စီမံကိန္း အပါအဝင္ ရွမ္းျပည္နယ္ မန္တုံ တြင္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စက္႐ုံမ်ားတည္ေဆာက္ျခင္း၊ ကခ်င္ ျပည္နယ္မွ ျမစ္ဆုံ စီမံကိန္း (လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ဆိုင္းငံ့ထားသည)္ ႏွင့္ အျခား စီမံကိန္း အမ်ားအျပားတြင္ ေဒၚလာ ဘီလီ ယံ ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းႏွီးျမႇုပ္ႏွံေနျခင္း ျဖစ္သည္။
အေနာက္သို႔ ေမၽွာ္ၾကည့္ျခင္း
သို႔ေသာ္လည္း လတ္တေလာတြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က အိႏၵိယနိုင္ငံ ဘက္သို႔ လွည့္ခဲ့သည္။ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ အတြင္း တြင္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မးႀကႉ ီး မင္းေအာင္လွိုင္က အိႏၵိယ နိုင္ငံသို႔ ၈ ရက္ၾကာ ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီး သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး အိႏၵိယ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ Narendra Modi၊ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး Arun Jaitley ႏွင့္ အမ်ိဳးသားလုံၿခဳံေရး အႀကံ ေပး Ajit Doval တို႔ ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခဲ့သည္။
အိႏၵိယ စစ္ဘက္မွ သတင္းမ်ားအရ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ၎၏ ေရတပ္အတြက္ ေတာ္ပီဒိုမ်ား ဝယ္ယူရန ္ အိႏၵိယ နိုင္ငံ ႏွင့္ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ သေဘာတူညီခ်က္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၃၇.၉ သန္း တန္ ေၾကးရွိ သေဘာတူညီခ်က္ျဖစ္သည္။ ထိုသေဘာတူညီခ်က္က အိႏၵိယ ႏွင့္ ျမန္မာနိုင္ငံၾကားတြင္ ပထမဆုံး သေဘာတူ ညီ ခ်က္ မဟုတ္ပါ။ တပ္မေတာ္က ေရာ့ကက္ေလာင္ခ်ာမ်ား၊ ေမာတာမ်ား၊္ ေရဒါမ်ား၊ ညၾကည့္ ကိရိယာမ်ား၊ တံတားမ်ား ႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရး ကိရိယာမ်ား အျပင္ ဘူဒိုဇာမ်ား၊ ေျမသယ္ကားမ်ား ႏွင့္ ေျမထိုးစက္မ်ားကဲ့သို႔ေသာ ေဆာက္လုပ္ေရး ပစၥည္းမ်ား ဝယ္ယူရရွိခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
ယခင္က တ႐ုတ္နိုင္ငံက လႊမ္းမိုးခဲ့ေသာ ျမန္မာေရတပ္ အဆင့္ျမႇင္တင္မႈမ်ားတြင္ ေထာက္ပံ့ေပးနိုင္ရန္ အိႏၵိယ နိုငင္ ံက စိတ္အားထက္သန္ေနသည္။ ကုန္းေျမ ႏွင့္ ပင္လယ္ေရျပင္ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ေနသည့္ တခုတည္းေသာ အိမ္နီးခ်င္း အာဆီယံ နိုင္ငံ ျဖစ္သည့္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ တ႐ုတ္နိုင္ငံက ေျခခ်ရန္ႀကိဳးစားျခင္းကို အိႏၵိယနိုင္ငံက အႀကီးအက်ယ္ ဥေပကၡာျပဳထားခဲ့မိသည္။ အိႏၵိယနိုင္ငံက ျမန္မာနိုင္ငံ ႏွင္ ့ ေနာက္ထပ္ သံတမန္ေရး၊ စီးပြားေရး ႏွင့္ စစ္ေရး ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ဆႏၵ ရွိေနသည္။
Page 15 of 26
နိုင္ငံ ၂ ခုၾကားတြင္ နီးကပ္ေသာ ဆက္ဆံေရး ရွိျခင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးေက်းဇူး အမ်ားအျပားရရွိနိုင္ပါ လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ လည္း ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အတြက္ အနီးကပ္ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ေရး၏ အဓိက အေၾကာင္း ျပခ်က္မွာ တ႐ုတ္နိုင္ငံ ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးတြင္ အားသာခ်က္ ရရွိရန္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ တ႐ုတ္နိုင္ငံကသာ နယ္စပ္မ ွ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားကို ဆက္လက္ေထာက္ပံ့ေနခဲ့လွ်င္ ျမန္မာနိုင္ငံက စစ္ေရး အရင္းအျမစ္ႏွင့္ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားေသာ ရင္းႏွီးျမႇုပ္ ႏွံ မႈ စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ အိႏၵိယ နိုင္ငံဖက္သို႔ ႐ုတ္တရက္ လွည့္သြားနိုင္ေၾကာင္း တပ္မေတာ္က တ႐ုတ္နိုင္ငံကို သိေစလိုသည္။
ျငင္းနိုင္စရာ မရွိသည္မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ကာကြယ္ရန္ စြမ္းေဆာင္ရည္ အင္အားမရွိသည့္ တိုင္းရင္း သား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္း အခ်ိဳ႕ကို ဖယ္ရွားနိုင္ေခ်ရွိျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ႀကီးမားေသာ အဖြဲ႕မ်ားကို ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ရန္ မျဖစ္နိုင္ပါ။ သီရိလကၤာနိုင္ငံကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ အင္အားေကာင္းေသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ ကိုင္ အဖြဲ႕ အမ်ားအျပား ရွိေနသည္။ အထူးသျဖင့္ တပ္ဖြဲ႕ဝင္ အင္အားကို ၃၀၀၀၀ ခန႔္အထိ ျမႇင့္တင္ထားသည္ဟု ခန႔္မွန္း ရေသာ UWSA ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အားလုံးကို ဖယ္ရွားပစ္မည္ဟု ယူဆပါက မွားယြင္းလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ညွိႏွိုင္းေဆြးေႏြးရန္ ႏငွ ့္ အစိုးရမဟုတ္သည့္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ယူေဆာင္ေပးမည့္ သေဘာတူညီခ်က္တခု ရရွိရန္ အေကာင္းဆုံး လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အေပၚ ေနာက္ထပ္ ဖိအားေပးမႈမ်ား၊ ရန္စမႈမ်ား ႏွင့္ အနိုင္က်င့္မႈမ်ားက တိုင္းျပည္၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆာင္႐ြက္မမ်ားႈ ပ်က္စီးျခင္း ႏွင့္ အေသအေပ်ာက္တိုးလာျခင္းကိုသာ ျဖစ္ေစပါလိမ့္မည္။ မည္သည့္ ျမန္မာ နိုင္ငံသားကမွ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရရွိမႈမ်ား၊ ေသဆုံးမႈမ်ားကို ဆက္ၿပီး မျဖစ္ေစခ်င္ၾကေတာ့ပါ။
(Joe Kumbun သည္ ကခ်င္ျပည္နယ္ အေျခစိုက္ ေလ့လာဆန္းစစ္သူ တဦး ျဖစ္ပါသည္။ ဧရာဝတီ အဂၤလိပ္ပိုင္းပါ ၎၏ Will the Myanmar Army Wipe Out Ethnic Armed Groups? ကို ဘာသာျပန္ဆိုသည္။) https://burma.irrawaddy.com/opinion/viewpoint/2017/08/16/140687.html
------
ABSDF ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ဦးမင္းေဌးလြတ္ေျမာက္ေရး အဖဲြ႕ဥကၠ႒က တရား႐ုံး၌ထြက္ဆုိ
By ေအာင္ေဇာ္ထြန္း | On Wednesday, August 16, 2017
မတရားအသင္းဆက္ သြယ္မႈ အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၁၇(၁) ျဖင့္ ဖမ္းဆီးခံေနရသည့္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (ABSDF)ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ဦးမင္းေဌးအ မႈအတြက္ ABSDF ဥကၠ႒ဦးသံခဲ ကၾသဂုတ္ ၁၄ ရက္ ႐ုံးခ်ိန္းတြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ မုိးေမာက္တရား ႐ုံးသို႔သြားေရာက္ထြက္ဆိုခဲ့သည္။
ထုိသို႔ ထြက္ဆုိရာတြင္ အစိုးရႏွင့္ ABSDF တို႔အၾကား ျပည္ နယ္အဆင့္၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး သေဘာ တူစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုထားမႈမ်ားႏွင့္ တစ္ႏုိင္ငံလုံးပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္မႈ ရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ (NCA) လက္မွတ္ေရးထုိးထားမႈ မ်ားအေပၚ အေျခခံၿပီး ဦးမင္းေဌး လြတ္ေျမာက္ေရး ထြက္ဆိုခဲ့သည္ဟု ဦးမင္းေဌး၏ဇနီး ေဒၚနန္းယဥ္က ေျပာသည္။
‘‘ကၽြန္မတို႔က တရားေသ လြတ္မယ့္ဟာကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါ တယ္’’ဟု ေဒၚနန္းယဥ္က ဦးမင္းေဌး အမႈျဖစ္စဥ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေျပာသည္။ လာမည့္ ၾသဂုတ္ ၂၃ ရက္ ႐ုံးခ်ိန္းတြင္ ABSDF ဗဟိုဦး ေဆာင္ေကာ္မတီ၀င္ ဦးသူရက ဆက္လက္ထြက္ဆုိေျဖရွင္းမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေနာက္ ႏွစ္ဖက္ ၾကားနာၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်မည္ ျဖစ္၍
Page 16 of 26
ၾသဂုတ္လကုန္တြင္ မုိးေမာက္တရား႐ုံးအေနျဖင့္ ေနာက္ ဆုံးစီရင္ဆုံးျဖတ္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းဦးသံခဲက ၎၏ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။
အစိုးရႏွင့္ ABSDF တို႔အ ၾကားခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည့္ ျပည္နယ္အ ဆင့္ သေဘာတူစာခ်ဳပ္အရ ABSDF အေျခစိုက္ေဒသမ်ား သည္ တုိင္းရင္သားလက္နက္ကုိင္ အဖဲြ႕အစည္းမ်ား အေျခစုိက္ရာ နယ္ေျမမ်ားအတြင္း မူလရွိၿပီး သား ေနရာမ်ား၌ အက်ဳံး၀င္ ေၾကာင္းႏွင့ ္ NCA စာခ်ဳပ္အရ ABSDF တပ္ဖဲြ႕၀င္အားလုံးသည္ ကန္႔သတ္နယ္ေျမမွအပ လြတ္ လပ္စြာသြားလာခြင့္ရွိေၾကာင္း ဦးသံခဲက ေျပာသည္။
ဦးမင္းေဌးသည္ လြန္ခဲ့သည့္ ခုနစ္လေက်ာ္ကတည္းက ကခ်င္ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕(KIA) ႏွင့္ ဆက္သြယ္သည္ဟုဆုိကာ ျမစ္ႀကီးနား-လြယ္ဂ်ယ္လမ္း၌ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသည္။ တပ္မေတာ္မွ ဗုိလ္ႀကီးတစ္ဦးက တရားလိုအျဖစ္ တုိင္ၾကားျခင္းျဖစ္ၿပီး လကရ္ ွိတြင္႐ုံးခ်ိန္း ၂၄ ႀကိမ္စစ္ေဆးထား ၿပီးျဖစ္သည္။ http://www.7daydaily.com/story/104709
------
ဦးမင္းေဌးရဲ့ တရားခံျပသက္ေသအျဖစ္ ABSDF ဥကၠဌ စစ္ေဆးခံခဲ့
2017-08-16
ABSDF ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ဦးမင္းေဌး ကို ကခ်င္ျပည္နယ္ မိုးေမာက္ၿမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္းမွာ ေတြ႔ရစဥ္ Photo: Khun Win Thaung FB
ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ဗန္းေမာ္အက်ဥ္းေထာင္မွာ မတရားအသင္းပုဒ္မ ၁၇(၁)နဲ႔ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံထားရတဲ့ ABSDF အဖြဲ႔ရဲ႕ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ေျမာက္ပိုင္းေဒသေခါင္းေဆာင္ ဦးမင္းေဌးကို ၿပီးခဲတဲ့ ့ ၾသဂုတ္လ ၁၄ ရက္ေန႔က မိုးေမာက္ၿမိဳ႕နယ္ တရားရံုးမွာ ရံုးထုတ္ခဲ့ရာမွာ တရားခံျပသက္ေသ ၂ ဦးထဲက တစ္ဦးျဖစ္တ့ဲ ABSDF အဖဲြ႔ ဥကၠဌ ဦးသံခဲကို ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ စစ္ေဆးခဲ့ပါတယ္။
ABSDF အဖြဲ႔ဟာ NCA ေရာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မွာပါ လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သလို မတရားအသင္း အျဖစ္ကလည္း လြတ္ကင္းတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဥပေဒအရာရွိ ေမးျမန္းခ်က္တခိ်ဳ႕ကိုလည္း တရားခံျပ သက္ေသတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ABSDF အဖြဲ႔ ဥကၠဌ ဦးသံခဲ က ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့တယ္လို႔ ကိုမင္းေဌး ရဲ့ ဇနီးျဖစ္သူ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းေကာ္မတီ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး မနန္းယဥ္ က ေျပာပါတယ္။
"ဥကၠဌေပါ့ေနာ္၊ ရဲေဘာ္သံခဲကေတာ့ ဒီ ABSDF က ဒီ NCA မွာေရာ၊ ျပည္နယ္အဆင့္၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္မွာ လက္မွတ္ထိုးထားတဲ ့ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ဥစၥာေျပာတယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့မွ ABSDF ဟာ မတရား အသင္းအျဖစ္ကလည္း လြတ္ထားတဲ့အဖြဲ႔ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ဥစၥာမ်ိဳးကို ေျပာပါတယ္ရွင့္၊ အစိုးရေရွ႕ေနေပါ့ေနာ္၊ ဥပေဒအရာရွိေပါ့၊ သူတုိ႔ကေတာ့ေမးတာ KIA ကေနၿပီးေတာ့မွ ေထာက္ပံ႔မွႈေတြရွိေနသလား၊ KIA အတြက္ အလုပ္ေတြလုပ္ေပးေနတယ္ေပါ့ ဆိုတဲ့ဥစၥာမ်ိးေတြ သိသလားေပါ့၊ အဲ့လိုမ်ိဳးေတြ ေမးပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ ဒသကီ ္ေသကလည္း သူတို႔မသိဘူးဆိုတဲ့ဥစၥာမ်ိဳးကို ေျပာပါတယ္"
လာမယ့္ ၾသဂုတ္လ ၂၃ ရက္ေန႕မွာ ရံုးခ်ိန္းထပ္ခ်ိန္းထားၿပီး တရားခံျပသက္ေသ ေနာက္ထပ္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ABSDF ဗဟိုဦးေဆာင္ေကာ္မတီ၀င္ ဦးသူရကို စစ္ေဆးသြားမွာ ျဖစ္တယ္လို႔လည္း ေျပာပါတယ္။
Page 17 of 26
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔က ဦးမင္းေဌးဟာ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ကေန လြယက္ ်ယ္ အသြားလမ္းျဖစ္တဲ့ မိုးေမာက္ ၿမိဳ႕နယ္ စိန္လံုစစ္ေဆးေရးဂိတ္မွာ အဖမ္းခံရၿပီး အဲဒကေနတဆငီ ့္ ဗန္းေမာ္အက်ဥ္းေထာင္ကို ပို႔လိုက္တာျဖစ္ ္ ပါတယ္။
ဦးမင္းေဌးကို ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဗန္းေမာ္အေျခစိုက္ စစ္ဆင္ေရးကြပ္ကဲမွဴးဌာနခ်ဳပ္ စကခ - ၂၁၁ က ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ရွိတဲ့ တပ္မေတာ္အရာရွိတစ္ဦးက မတရားသင္းဆက္သြယ္မႈ ပုဒ္မ ၁၇/၁ နဲ႔ တရားလိုလုပ္ၿပီး အမႈဖြင့္လုကိ ္တာျဖစ္ပါတယ္။
ၾသဂုတလ္ ၁၄ ရက္ေနက႔ ကိုမင္းေဌး ကို ၂၄ ႀကိမေ္ ျမာက္ရံုးထတု ရာမ္္ ွာ တရားခံျပသက္ေသတစ္ဦးကို စတင္ ္ စစ္ေဆးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ http://www.rfa.org/burmese/news/minhtay-absdf-arrest-08162017071738.html
------
တပ္မေတာ္က ဖမ္းဆီးရိုက္ႏွက္လိုက္သည့္ မန္တုံေဒသခံ အသကအ္ ႏၲရာယ္စိုးရိမ္ရ
16 August 2017နန္းလြင္ႏွင္းပြင့္
ေဆး႐တငုံ ္ထားရသည့္ မန္တုံေဒသခံ ဦးေဇာ္ဆငို ္းေအာင္ ္
ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း၊ ပေလာင္ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ၊ မန္တၿမုံ ိဳ႕နယ္အတြငး္ မသကၤာမႈျဖင့္္ တပ္မေတာ၏္ ဖမ္းဆးရီ ိုက္ႏွက္ျခင္းကို ခံထားရသည့္ အရပ္သား ၆ဦး အနက ္္ တဦးမွာ လာားရွိုးေဆး႐ုံတြင္ ေဆးကုသမႈ ခံယူေနရၿပီး အသကအႏ္ ၲရာယ္ စိုးရိိမ္ရသည့္ အေျခအေန ျဖစ္ေနေၾကာင္း သတငး္ ရရွိသည္။
ရိုက္ႏွကခ္ ံထားရသည့္ ၆ ဦးမွာ ဦးေဇာ္ဆိုင္းေအာင္၊ ဦးရိန္ဂြန္း၊ ဦးေအာင္စိုး၊ ႏွစ္ျခင္းဘုရား ေက်ာင္းရွိ စစ္ေဘးေရွာင္ စခန္းမွ စစ္ေရွာင္ဒုကသၡ ည္ ဦးဂြန္တုံဂမ္၊ လီဆူ စစ္ေဘးေရွာင္စခန္းမ္ ွ စစ္ေရွာငဒ္ ု ကၡသည္ ဦးဝမ္ဘဲႏွင့္ ဦးေ႐ႊစႊ ံ တို႔ ျဖစ္ၿပီး လက္ရွိတြင္ အသက္အႏၲရာယ ္ စိုးရိမ္ရသူမွာ ဦးေဇာ္ဆိုင္းေအာင္ ျဖစ္သည္။
ဦးေဇာဆ္ ိုင္းေအာင္၏ ဇနီး ေဒၚနန္းဟိန္းခမ္းက “မေန႕က ထပ္ၿပီး ခြဲစိတ္ရတယ္။ ည ၈ နာရီခြဲ ၉နာရီ မွာ သအူ ရမ္း အသကရ္ ႈက်ပ္လာတယ။္ ေနလို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဆရာဝနက္ အဆုတ္ ၂ ဖက္လုံး ေလေတြနဲ႕ ဖိေနတယ္တဲ့။ အဲဒါနံရိုးၾကားမွာ ေဖာကၿပ္ ီး ပိုက္တပၿပ္ ီးေလေတြကို ထုတ္ေပးေနတယ္။ အသကအႏ္ ၲရာယ္ရွိတယ္တဲ့” ဟု ေျပာသည္။
၎က“အပိ ္ေနရင္း လုံးဝမထနိုင္ေတာ့ဘူး။ နားတဖက္လည္း ေသးေတြြ ထြက္ေနတယ္။ ဦးေခါင္းအေရျပားလည္း ေရာင္ေနတယ္။ သူျပနလ္ ာေတာ့ အျပင္ဒဏ္ရာမေတြ႕ဘူး။ နိုင္လြန္ႀက္ ိဳးနဲ႕ ရိုက္တဲ့ဒဏ္ရာပဲ ေတြ႕လို႔ က်မက အေရးမႀကီးဘူးလို႔ ထင္ထားတာ။ မနက္က်ေတာ့ အပိ ္ေနရင္း လုံးဝမထနိုင္ေတာ့တာ” ဟု ေျပာၿပီး ၎၏ အမ်ိဳးသားမွာ အျပစ္မရွိပဲ မတရားရိုကႏ္ ွက္ခံရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆသညုိ ္။
ဦးေဇာဆ္ ိုင္းေအာင္ကို ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္တြင္ ကခခ်င္ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္ (KBC) မွဆရာမ်ားႏွင့္ မိသားစဝု င္မ်ားက လားရွိုးေဆး႐ုံသို႔ ပို႔လကို ၾကျခင္ ္း ျဖစၿပ္ ီး ရိုက္ႏွက္ခထံ ားရသည့္ ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္ ဗိုက္အတြင္္းမွ ေဘလုံး ကြဲသြားသျဖင့္ ၾသဂုတ္ ၁၂ ရက္ေန႕က ခြဲထုတ္ထားရေၾကာင္း၊ လက္ရွိတြင္ မိသားစုဝင္မ်ားကို မွတ္မိေသာလ္ ည္း သတိရလကို ္ မရလကို ္ ျဖစ္ေနၿပီး စကားမေျပာနိုင္ေသးပါဟု မိသားစုဝင္မ်ားက ေျပာသည္။
Page 18 of 26
ဧရာဝတီက လားရွိုးေဆး႐ုံမွ ဆရာဝန္မ်ားကို ဖုန္းျဖင့္ ဆက္သြယ္ရာ တာဝန္ရွိသူ တဦးက လူနာ၏ အေျခအေနမွာ စိုးရိမ္ရေၾကာင္း၊ အေသးစိတ္ကို မေျပာဆိုနိုင္ေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။
ျဖစ္စဥ္မွာ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ ညေနပိုင္းက ဦးေဇာ္ဆိုင္းေအာင္ႏွင့္ အျခား ၅ ဦး ရွိေနသည့္ မန္တုံၿမိဳ႕၊ လက္ဖက္စက္႐ုံေဟာင္း သို႔ တပ္မေတာ၊္ တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက လာေရာက္ ရွာေဖြရာ ေလေသနတ္တလက္ႏွင့္ စကားေျပာစက္ အေဟာင္းတလုံး ေတြ႕ သျဖင့္ ရိုက္ႏွက္ စစ္ေဆးေမးျမန္း ခံရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ၎တို႔ မိသားစုဝင္မ်ားက ေျပာသည္။
ေလေသနတ္ႏွင့္ စကားေျပာစက္အေဟာင္း ေတြ႕ရွိသည့္ စက္႐ုံမွာ ယခင္က ဦးေဇာ္ဆိုင္းေအာင္ႏွင့္ အစ္မ ေတာ္စပ္သူ ၏ လက္ဖက္အခ်ိဳေျခာက္ စက္႐ုံေဟာင္း ျဖစ္ၿပီး လက္ရွိတြင္ ကားဂိုေဒါင္ျပဳလုပ္ကာ အေစာင့္ျဖင့္ ထားေၾကာင္း၊ ဦးေဇာ္ဆိုင္းေအာင္ကလည္း ဂိုေဒါင္သို႔ ၂ ႀကိမ္ခန႔္ သြား၍ ၾကည့္ေၾကာင္း ေဒၚနန္းဟိန္းခမ္းက ဆိုသည္။
ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးသြားသည္ကို သတင္းၾကားသျဖင့္ မိသားစုဝင္မ်ားက လိုက္ၾကရာ ေတြ႕ခြင့္မေပးပဲ ၾသဂုတ္လ ၁၀ ရက္၊ ည ၉ နာရီဝန္းက်င္တြင္ အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္လာၾကျခင္း ျဖစသည္ ္ဟု သိရသည္။
လီဆူစစ္ေဘးေရွာင္စခန္းတာဝန္ခံ ဦးဂမ္ဘုံက “လီဆူစစ္ေရွာင္ဒုကၡသည္ ဦးဝမ္ဘီ ႏွင့္ ဦးေ႐ႊစံတို႔က အဲဒီမွာ ဆန္၂ ျပည္ ေရာင္းမယ္ ၾကားတယ္။ သြားဝယ္မယ္ ဆိုၿပီး သြားတာမွာ ရိုက္ခံရတာ။ သူတို႔ကေတာ့ နည္းနည္းပဲ ရိုက္ခံရေတာ့ အရမ္းမဆိုးဘူး။ ခုေတာ့ စခန္းမွာပဲ ရွိတယ္။ သက္သာေနၿပီ ေျပာတယ္” ဟု ဆိုသည္။
ဖမ္းဆီးခံရသူ ဦးဂြန္တုံဂမ္သည္လည္း ေသနတ္ျဖင့္ ရိုက္ႏွက္ခံထားရသျဖင့္ ဘယ္ဘက္လက္က်ိဳးသြား၍ ေက်ာက္ပတ္တီး စည္းထားရကာ ဖမ္းဆီးခံရစဥ္က ေျခေထာက္မ်ားတြင္ ဖေယာင္းတိုင္ ႏွင့္ ေကာ္ဗူးမ်ားကို မီးရွို႔ အစက္ခ် ထား၍ ရသည့္ ဒဏ္ရာမ်ား၊ မ်က္ႏွာႏွင့္ ေက်ာကုန္းမ်ားတြင္လည္း ဖိနပ္ျဖင့္ ကန္ခံရ သျဖင့္ ဒဏ္ရာမ်ား ရရွိ၍ ေဆး႐ုံတက္လိုက္ရေသာ္လည္း လက္ရွိတြင္ ေဆး႐ုံဆင္းကာ လားရွိုးၿမိဳ႕ရွိ အမ်ိဳးအိမ္တြင္ ေနထိုင္ေနသည္ဟု သိရသည္
ဦးဂြန္တုံဂမ္၏ ေခြၽးမေတာ္စပ္သူ ေဒၚေခါန္ဆန႔္က “က်မတို႔က ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနတာ ဆန္လည္း မေပးေတာ့ စားစရာလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ အေဖက ေလာပန္း ဂိုေဒါင္မွာ ဆန္ရေအာင္ လခနဲ႕ အေစာင့္သြားလုပ္တာ။ တပတ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ အခုလို အရိုက္ခံရတာပဲ” ဟု ေျပာသည္။
ဧရာဝတီက ဦးရိန္ဂြန္းႏွင့္ ဦးေအာင္စိုးကိုမူ ဆက္သြယ္၍ မရသလို တပ္မေတာ္၏ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူမ်ားကို ေမးျမန္းရန္ ဖုန္းျဖင့္ဆက္သြယ္ေသာ္လည္း ဆက္သြယ္၍ မရပါ။
မန္တုံေဒသခံ တဦးက “က်ေနာ္တို႔က အၿမဲအနိုင္က်င့္ခံေနရတယ္လို႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ တကယ္ဆို ေလေသနတ္ ဆိုတာ တားျမစ္ထားတဲ့ ပစၥညးမဟ္ ုတ္ပါဘူး။ တိုက္ပြဲဝင္ပစၥည္းမ်ိဳးမိတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဥပမာ ရွမ္းျပည္နယ္ တခြင္လုံးမွာ ရွမ္းတူမီးဆိုတာေတာင္ မုဆိုးေတြ အကုန္ကိုင္တယ္။ တိုက္ပြဲေသနတ္ မဟုတ္လို႔ ကိုင္ၿပီး ေနရာတိုင္း ေလွ်ာက္သြားလို႔ ရတယ္။အခုက သက္သက္အနိုင္က်င့္တာ” ဟု ေျပာသည္။
ပေလာင္( တအာင္း) အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႕အစည္း၊ သုေတသနဌာန တာဝန္ခံ ေဒၚေလြးခ်စ္တငန္းက “တိုက္ပြဲျဖစ္တာက လက္နက္ကိုင္ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ျဖစ္တာ ျဖစ္လို႔ ျပည္သူေတြကို ဓားစာခံ အေနနဲ႕ လုပ္တာႏွိပ္စက္တာတို႔ကေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး။ ဘယ္ေနရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူေတြက ေပၚတာေတြ ျဖစ္မယ္။ Torture (ႏွိပ္စက္) လုပ္ခံရတယ္။ အဲဒါေတြက မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ က်မတို႔ ျမင္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
မန္တုံၿမိဳ႕နယ္အနီးတြင္ တပ္မေတာႏ္ ွင့္ ပေလာင္ (တအာင္း) အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ (TNLA) တို႔ အၾကား စစ္ေရးတင္းမာမႈမ်ား ရွိသည္ဟု သိရသည္။ Page 19 of 26
ၾသဂုတ္လ ၄ ရက္၊ မနက္ပိုင္းကလည္း မန္တုံၿမိဳ႕ႏွင့္ ၃ မိုင္ခန႔္ေဝးသည့္ နမၼတူ- မန္တုံ ကားလမ္းအနီးတြင္ တပ္မေတာ္ ႏွင့္ TNLA တို႔ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြားၿပီး ညေနပိုင္းတြင္ ၿမိဳ႕အတြင္းသို႔ လက္နက္ႀကီးမ်ား က်ထားသည္။ တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ မန္တုံၿမိဳ႕ အဝင္အထြက္ကို ေခတၱပိတ္လိုက္ကာ တပ္မေတာ္ တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက မန္တုံၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ အိမ္မ်ားကိုလည္း လိုက္လံစစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလုပ္သည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။ https://burma.irrawaddy.com/news/2017/08/16/140699.html
------
ရပ္ရြာအတြင္း အစိုးရတပ္မေတာ္ တရားမဲ့ ေသနတ္ပစ္ခတ္မွု လႊတ္ေတာ္အတြင္း လားရွိုးအမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္အမတ္ တင္ျပမည္
Posted By: SHAN | on: August 16, 2017
သၽွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းလားရွိုးၿမိဳ႕နယ္ အီနိုင္းရြာမွာ စခန္းခ်ေနတဲ့ အစိုးရတပ္မေတာ္ရဲ့ စစ္ေၾကာင္း လုံျခဳံေရး ကား ၂ စီးကေန ရြာအတြင္းျဖတ္သြားတဲ့ ဖိုးဝွီးကား ၂ စီးကိုပစ္ခတ္လို႔ ေဒသခံရြာသား ေတြရဲ့ ေနအိမ္ ထိခိုကပ်က္ ္စီးခဲ့ရတဲ့ကိစၥ လားရွိုးခရိုင္အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္အမတ္က လႊတ္ေတာ္အတြင္း တင္ျပသြား မယ္လို႔ သိရပါတယ္။
Photo: က်ည္ဆံထိမိေသာ အိမ္ႏွင့္ က်ည္ဆံထိမိ ပ်က္စီးေသာ ကား
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ အဂၤါေန႔ ၾသဂတ္စ္လ ၈ ရက္ေန႔ ညေန ၅ နာရီက ပစ္ခတ္မွုျဖစ္ပြါးခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဒီျဖစ္ရပ္ဟာ တရားမဲ့လြန္းရာက်တဲ့အတြက္ လႊတ္ေတာ္မွာတင္ျပသြားဖို႔ရွိတယ္လို႔ လားရွိုးခရိုင္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စား လွယ္စိုင္းဝမ္းလ်န္းခမ္းကေျပာပါတယ္။
“က်ေနာ္တို႔ၾကားသိရသေလာက္ကေတာ့ အဲဒီဖိုးဝွီးကား ၂ စီးဟာ နမၼတူဘက္ကလာတာျဖစ္တယ္။ နမၼတူ- လားရွိုးနယ္ျခားမွာစခန္းခ် လုံျခဳံေရးဂိတ္က တားတာကို မရပ္ေပးလို႔ အီနိုင္းအေရာက္ အီနိုင္းဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းမွာ စခန္းခ်ထားတဲ့ ရမခတိုင္း လုံျခဳံေရး စစ္ေၾကာင္းက ကား ၂ စီးကို ပစ္ခတ္ လိုက္ တာျဖစ္ပါတယ္။ တားဆီးစစ္ေဆးေမးျမန္းတာမရွိဘဲအခုလို ရြာထဲမွာ ပစ္ခတ္ ေတာ့ ရြာသားေတြရဲ့ ေနအိမ္ ေတြကို က်ည္ဆံထိမိတယ္။ သက္ကယ္မိုးအိမ္ ထိမိရင္ ရြာမီးေလာင္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲတာမ်ိဳး ေတြထပ္မံ မျဖစ္ေအာင္ လႊတ္ေတာ္မွာတင္ျပေပး ဖို႔စီစဥ္ထား ပါတယ္။”- လို႔ စိုင္းဝမးလ်န္ ္းခမ္း ကေျပာပါတယ္။
ဖိုးဝွီးကား ၂ စီးအနက္ တစီးမွာလႊတ္ေျမာက္သြားၿပီး ၁ စီးကေတာ့ ထိခိုက္မွုမ်ားလို႔ရြာအထြက္လမ္း မွာသြား ထိုးရပ္ထားေၾကာင္း၊ ကားဆရာကေတာ့ ထြက္ေျပးလႊတ္ေျမာက္သြားေၾကာင္း လားရွိုးေရာက္ ရြာသား စိုင္းလွက ေျပာပါတယ္။
Page 20 of 26
ပစ္ခတ္မွုမွာ ရြာသားေတြကိုထိခိုက္မွုမရွိေပမယ့္ ေနအိမ္ ၃ လုံးကို က်ည္ဆံေတြထိမိပ်က္စီးတာ ေတြရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္အရြယ္ေစ်းသည္အမ်ိဳးသမီးတဦး ပစ္ခတ္သံေၾကာင့္ လွန႔္ၿပီး ေသြးတက္ေမ့ေျမာတဲ့အထိျဖစ္ရေၾကာင္း စိုင္းဝမ္းလ်န္းခမ္းကေျပာပါတယ္။
အခုပစ္ခတ္မွုျဖစ္ပြါးတဲ့ အီနိုင္းရြာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနားကေနရာမွာ ဒီတႏွစ္အတြင္း ဒုတိယအႀကမိ ္ပစ္ ခတ္မွုျဖစ္ပြါး တာျဖစ္ၿပီး ပထမအႀကိမ္ကေတာ့ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတုန္းက ဆိုင္ကယ္သမားလူငယ္တေယာက္ကို တပ္မေတာ္စစ္ေၾကာင္းက ပစ္ခတ္ခဲ့တာလို႔ဆိုပါတယ္။
ေနာက္ေနာင္မွာအခုလိုထပ္မံမျဖစ္ပြါးရေလေအာင္ လူထုလုံျခဳံေရးအတြက္ အီနိုင္းရြာထဲကို စစ္ေၾကာင္းဝင္ မလွည့္ဖို႔ ၊ လႊတ္ေတာ္မွာ တင္ျပေပးဖို႔ရွိေၾကာင္းလည္း စိုင္းဝမ္းလ်န္းခမ္းကေျပာပါတယ္။ http://burmese.panglong.org/?p=13789
------
မန္ပန္ ျပည္သူ႕စစ္ လူသစ္ စုေဆာင္းေနမႈ ေျဖရွင္း မေပးနိုင္ေသး
By ခ်စ္မင္းထြန္း 16 August 2017
ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္း လားရွိုးၿမိဳ႕ ဆိုင္းဘုတ္ / htunmyintwinn.blogspot.com
ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း အေျခစိုက္ မန္ပန္ ျပည္သူ႕စစ္ အဖြဲ႕၏ လူသစ္ စုေဆာင္းေနမႈအား သက္ဆိုင္ရာ တာဝန္ ရွိသူမ်ားကို စာပို႔ တင္ျပထားေသာ္လည္း ေျဖရွင္းေပးနုငိ ္ျခင္း မရွိေသးေၾကာင္း ရွမ္းျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ေျပာ သည္။
ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း မိုင္းရယ္၊ လားရွိုး ႏွင့္ တန႔္ယန္း ၿမိဳ႕နယ္မ်ားအတြင္းရွိ ေက်း႐ြာမ်ားမွ ေဒသခံမ်ားကို လူသစ္ စုေဆာင္းမႈ ျပဳလုပ္ေနျခင္း ျဖစ္ၿပီး ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္နယ္ အစိုးရအဖြဲ႕ နယ္စပ္ေရးရာႏွင့္ လုံၿခဳေရးံ ဝန္ႀကီးမ်ား ထံသို႔ စာပို႔ တင္ျပထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
မိုင္းရယ္ၿမိဳ႕နယ္ အမွတ္ ၁ မဲဆႏၵနယ္မွ ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးစိုင္းျမင့္ထူးက ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဇြန္ ၂၇ ရက္က စာပို႔ တိုင္ၾကားခဲ့ရာ ယေန႕အခ်ိန္ထိ တစုံတရာ ေျဖရွင္းေဆာင္႐ြက္ ေပးျခင္းမရွိေသးဟု ေျပာဆို သည္။
“စာက ျပညနယ္ ္ နယ္လုံဝန္ႀကီးကို တင္ထားတယ္။ တလေက်ာ္မွာ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ကို ျပန္ၫြန္ ၾကားၿပီးေတာ့ ေျဖရွင္းေပးဖို႔ တင္ျပထားတယ္လို႔ က်ေနာ့္ဆီကို မိတၳဴပို႔လာတယ္။ တျမန္မေန႕က(ၾသဂုတ္ ၁၄ ရက္) ျပန္စာ ရတယ္။ လႊတ္ေတာ္ကိုလည္း စာပို႔ထားတယ္။ ေအာက္ေျခက လူထု မ်က္ရည္မ်က္ခြက္နဲ႕ တင္ျပ လာလို႔ က်ေနာ္က ဒါကိုတင္ျပတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုထိေတာ့ ဘာမွ အေၾကာင္းျပန္လာတာ မရွိေသးဘူး။ ေျဖရွင္း ေဆာင္႐ြက္ေပးေနတာ မရွိေသးဘူး”ဟု ဦးစိုင္းျမင့္ထူးက ေျပာသည္။
အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ္လည္း ေျမာက္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္သို႔ နယ္လုံဝန္ႀကီး က လႊဲေျပာင္း တင္ျပေနျခင္း အေပၚကိုလည္း ေမးခြန္း ထုတ္စရာျဖစ္ေနသည္ဟ ု ၎က ဆိုသည္။
Page 21 of 26
မန္ပန္ ဌာေန ျပည္သူ႕စစ္ အဖြဲ႕မွ အမည္ မေဖာ္လိုသူ တာဝန္ရွိသူတဦးကမူ “ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ လူသစ္ ေကာက္ တာလည္း ေလွ်ာက္ဖြေနတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ ဟိုအရင္ ႏွစ္ေဟာင္းေတြက ဟာေတြကို ေလွ်ာက္ဖြေန တာ၊ မဟုတ္ဘူး၊ မျဖစ္နိုင္ဘူး၊ ရိုးေနၿပီ။ တဖက္အရွိန္အဝါနဲ႕ လုပ္ေနတာ ဘယ္အထိလုပ္မလဲ၊ က်ေနာ္တို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ က်ေနာ္တို႔ လူသစ္ ေကာက္တာ အခုမရွိဘူး”ဟု ေျပာသည္။
မန္ပန္ ျပည္သူ႕စစ္သည္ လားရွိုးၿမိဳ႕နယ္အတြင္း လုံၿခဳံေရးပိုင္း ဆိုင္ရာကို တာဝန္ယူထားၿပီး မိုင္းရယ္ၿမိဳ႕နယ္၊ လားရွိုးၿမိဳ႕နယ္၊ တန႔္ယန္းၿမိဳ႕နယ္မ်ားရွိ ေက်း႐ြာအုပ္စုမ်ားမွ ေဒသခံမ်ားကို တ႐ြာကို လူဘယ္ႏွေယာက္ ေပးရ မည္ ဟုဆိုကာ လူသစ္ စုေဆာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနျခင္းသည္ အခ်ိနၾကာျမင္ ့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ေျပာဆိုၾကသည္။
“ေမလပိုင္းက စတယ္။ အခ်က္အလက္ေတြ လာေပးတယ္၊ တခ်ိဳ႕ကမေပးဘူး။ ရနိုင္သေလာက္ အခ်က္ အလက္ ေတြ စုၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြဆီ ျပန္တင္ျပတာ မထိေရာက္ဘူး။ အမွန္ပဲ လူသစ္ စုေဆာင္းတာ၊ တခ်ိဳ႕က တခါတည္း မဟုတ္ေတာ့ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားလာေတာ့ လိုက္ပါသြားရတယ္။ စစ္မႈထမ္းရတာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ လူဘယ္ႏွေယာက္ ေပးရတယ္ဆိုတာေတာ့ အတိအက်မသိဘူး”ဟု လားရွိုးၿမိဳ႕နယ္ နမ့္ေပါင္ တိုက္နယ္မွ ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။
မန္ပန္ ျပည္သူ႕စစ္သည္ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဇြန္ ၁၁ ရက္က တႀကိမ္၊ ၂၉ ရက္တြင္ တႀကိမ္ စာပို႔ကာ မိုင္းရယ္၊ တန႔္ယန္း၊ လားရွိုး စသည့္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားအတြင္း လူသစ္ေကာက္ခံမႈ ျဖတ္ပိုင္းမ်ား ေပးပို႔ကာ လူသစ္စုေဆာင္းမႈ မ်ား ျပဳလုပ္ေနေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားထံမွ သိရသည္။
ရွမ္း ျပည္နယ္ အမွတ္ ၃ မဲဆႏၵနယ္မွ အမ်ိဳးသား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးစိုင္းဝမ္းလွ်န္ခမ္း ကလည္း “သူက လူေကာက္ေနတာ ၾကာၿပီ၊ အခုမွ မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ လေတြတုန္းကဆိုရင္ မိုင္းရယ္၊ တန႔္ယန္း၊ လားရွိုး ဒီၿမိဳ႕နယ္ေတြထဲက ေက်း႐ြာေတြမွာ ဘယ္႐ြာက ဘယ္ႏွေယာက္ေပးရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ေတာင္းတယ္။ ေခါင္တဲ့ ေက်း႐ြာကလူေတြက ေၾကာက္ၿပီးေတာ့ ပို႔ေပးတယ္။ တခ်ိဳ႕ေက်း႐ြာက လူေတြကေတာ့ မပို႔ဘူး၊ ဒီ အတိုင္း ေနၾကတယ္။ ဒါနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္နဲ႕ ျပည္နယအစ္ ိုးရကို တိုင္ထားတယ္။ စာပို႔ထား တယ္။ အခုထိေတာ့ သူတို႔ကလည္း ဘာမွ အေၾကာင္းမျပန္ေသးဘူး၊ ေျဖရွင္းေပးနိုင္တာ မရွိေသးဘူး”ဟု ေျပာ သည္။
အဆိုပါ ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္အတြင္း တင္ျပနိုင္ေရး ေဆာင္႐ြက္ေနသကဲ့သို႔ ရွမ္းျပည္ နယ္ အတြင္းရွိ တပ္မေတာ္ ထိပ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏငွ ့္ ေတြ႕ဆုံတင္ျပထားရာ တပ္မေတာ္ဘက္က ေျဖရွင္း ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာခဲ့သည္ဟုလည္း ၎က ဆိုသည္။
မိုင္းရယ္ၿမိဳ႕နယ္ မန္ပုံေက်း႐ြာမွ ေဒသခံတဦးက “ဒီဘက္မွာေတာ့ မၾကားမိဘူး။ မန္ပန္ျပည္သူ႕စစ္က လားရွိုး နားမွာရွိတာ။ မိုင္းရယ္မွာေတာ့ လူသစ္စုတယ္ဆိုၿပီး မၾကားမိေသးဘူး။ တျခားေတာ့ မသိဘူး”ဟု ေျပာသည္။
မန္ပန ္ ျပည္သူ႕စစ္သည္ ယခင္က ဘိန္းဘုရင္ ခြန္ဆာ၏ MTA အဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္ၿပီး MTA လက္နက္ခ်ၿပီးေနာက္ ျပည္သူ႕စစ္ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းကာ တပ္မေတာ္၏ ကြက္ကဲမႈေအာက္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ေသာ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္း တခုျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ၏ အခန္း(၇) ပုဒ္မ ၃၃၈ တြင္ နိုင္ငံေတာ္အတြင္းရွိ လက္နကက္ ိုင္ အဖြဲ႕အစည္း အားလုံးသည္ တပ္မေတာ္၏ ကြပ္ကြဲမႈေအာက္တြင္ ရွိရမည္၊ ပုဒ္မ ၃၄၀ ၌ တပ္မေတာ္သည္ အမ်ိဳးသား ကာ ကြယ္ ေရးႏွင့္ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီ၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ နိုင္ငံေတာ္ လုံၿခဳံေရးႏွင့္ ကာကြယ္ေရးတြင္ ျပည္သူ တရပ္လုံး ပါဝင္ေရးအတြက္ စီမံေဆာင္႐ြက္ခြင့္ရွိသည္ဟု ပါရွိသည္။
Page 22 of 26
ထို႔အျပင္ တပ္မေတာ္၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ျပည္သူ႕စစ္ မဟာဗ်ဴဟာကို ေဖာ္ေဆာင္ရမည္၊ အခန္း(၈) ပုဒ္မ ၃၈၆ တြင္ နိုင္ငံသားတိုင္းသည္ ဥပေဒ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ စစ္ပညာ သင္ၾကားရန္ႏွင့္ နိုင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး အတြက္ စစ္မႈထမ္းရန္ တာဝန္ရွိသည္ဟုလည္း ျပဌာန္းထားသည္။ https://burma.irrawaddy.com/news/2017/08/16/140705.html
------
မီးေလာင္ပ်က္စီးသြားသည့္ ကရင္နီဒုကၡသည္ေနအိမ္မ်ား ျပန္လည္ေဆာက္လုပ္ၿပီးစီး
ၾသဂုတ္ ၁၆ ရက္၊ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္။ ေစာရွား
ထုိင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခ႐ုိင္ရွိ ကရင္နီ အမွတ္(၁)စခန္းတြင္ မီးေလာင္ပ်က္စီးသြားသည့္ ဒုကၡသည္ေန အိမ္မ်ားကို ဇူလုိင္ ၁၉ ရက္ေန႔မွစ၍ ျပန္လညတည္ ္ေဆာက္ခဲ့ရာ ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ အားလုံး ၿပီးစီးသြားၿပီျဖစ္ ေၾကာင္း စခန္းေကာ္မတီဝင္ တစ္ဦးက ေကအုိင္စီသုိ႔ ေျပာသည္။
၎က “အိမ္ျပန္ေဆာက္တာ အားလံုးၿပီးသြားလို႔ အိမ္သားေတြ ျပန္ေန ေနၾကကုန္ပါၿပီ။ အိမ္အသံုး အေဆာင္လည္း ကူညီေထာက္ပံ့မႈေတြေၾကာင့္ ေနထိုင္ရတာ အဆင္ေျပေနၾကၿပီ။ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။” ဟ ု ယမန္ေန႔ (ၾသဂုတ္လ ၁၅)တြင္ ေျပာသည္။
ကရင္နီ အမွတ္(၁) ဒုကၡသည္စခန္း၊ အမွတ္ (၅)ရပ္ကြက္၌္ ယခုလ ဇူလုိင္ ၅ ရက္ေန႔၊ ည ၁၀ နာရီအခ်ိန္တြင္ မီးေလာင္ ကၽြမ္းမႈျဖစ္ပြားခဲ့ရာတြင္ မီးေလာင္ပ်က္စီးခဲ့သည့္ လူေနအိမ္ ၃၃ လုံးႏွင့္ ႀကိဳဖ်က္လုိက္ရသည့္ လူေနအိမ္ ၃၈လုံး စစု ုေပါင္း အိမ္ ၇၁ လုံးပ်က္စီးခဲ့ၿပီး ဒုကၡသည္ ၃၂၁ ဦး အုိးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
၎ပ်က္စီးခဲ့သည့္ ေနအိမ္ေပါင္း ၇၁ လံုးအနက္ အခ်ိဳ႕အိမ္မ်ားမွာ တစ္အိမ္လံုး ပ်က္စီးသြားျခင္း မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ကာ ေနထိုင္သည့္ အိမ္ေထာင္စုမ်ားရွိသကဲ့သို႔ လံုးဝ ပ်က္စီးသြားသည့္ အမိ ္ေထာင္စုဝင္ အခ်ိဳ႕သည္ အျခားရပ္ကြက္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ၾကၿပီး အသစ္ျပန္ေဆာက္၍ ေနမည့္သူမ်ားမွာ စုစုေပါင္း အိမ္ ၂၃ လုံးသာ ရွိသည္ဟု စခန္းတာဝန္ရွိသူမ်ားက ေျပာသည္။
အစိုးရ မဟုတ္ေသာအဖြဲ႔အစည္း (NGOs)မ်ားႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာ တာဝန္ရွိသူမ်ားမွ မီးေလာင္ ပ်က္စီးသြားသည့္ ေနအိမ္မ်ားကုိ ျပန္ေဆာက္ရန္ သစ္၊ ဝါးမ်ားသာမက အိမ္အသုးအေဆာငံ ္ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ အျခားလုိအပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ားကုိပါ အကူအညီမ်ားေထာက္ပံ့ေပးလ်က္ရွိသည္ဟု သိရသည္။
ကရင္နီ အမွတ္(၁) ဒုကၡသည္စခန္း၌ စုစုေပါင္းရပ္ကြက္ (၁၇)ခု ရွိၿပီး လက္ရွိ လူဦးေရ ၁၇,ဝ၄၅ ဦး ခုိလႈံလ်က္ရွိသည္ဟု စခန္းေကာ္မတီ၏ စာရင္းအရ သိရသည္။ ယင္းစခန္း၌ပင္ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၇ ရက္ေန႔ကလည္း ေပါ့ဆမီးေၾကာင့္ မီးေလာင္ကၽြမ္းမႈျဖစ္ပြားခဲ့ရာ လူေနအိမ္ ၁၀၀ ေက်ာ္ မီးေလာင္ ကၽြမ္းၿပီး ဒုကၡသည္ ၇၀၀ ေက်ာ္ အိမ္ရာမဲ့ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ http://kicnews.org/2017/08/မီးေလာင္ပ်က္စီးသြားသည္/
Page 23 of 26
------
ကခ်င္ တိုက္ပြဲေတြ အေၾကာင္း ေဆြးေႏြး
16 ဩဂုတ္ 2017
တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ ဒုကၡသည္ ပိုတိုးလာ (ဓာတ္ပုံ မူပိုင္ SENG MAI)
ကခ်င္ျပည္နယ္ တနိုင္း ေဒသဘက္မွာ ေကအိုင္ေအ ကခ်င္ လက္နက္ကိုင္ေတြက သယံဇာတနဲ႔ ေဒသခံေတြ လုံျခဳံမွုကို ၿခိမ္းေျခာက္ ေနတဲ့ အတြက္ တပ္မေတာ္က အေျခခံ ဥပေဒနဲ႔ အညီ နယ္ေၿမ ရွင္းလင္းေရး လုပ္ေနတယ္လို႔ တနလၤာေန႔က က်င္းပတဲ့ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္မွာ တပ္ ကိုယ္စားလွယ္တခ်ိဳ႕က ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီေဒသမွာ တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းေရး အတြက္ တင္သြင္းခဲ့တဲ့ အဆိုကိုေတာ့ ကန္႔ကြက္သူ မရွိ လက္ခံခဲ့တယ္လို႔ အဆိုတင္သြင္းသူ တနိုင္း ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦး လင္းလင္းဦး က ဆိုပါတယ္။
တနိုင္း၊ ဖားကန႔္ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ တရားမဝင္ ေရႊေမွာ္နဲ႔ ပယင္းေမွာ္ေတြ တူးေဖာ္ ေနတာ မျဖစ္ရေအာင္နဲ႔ နယ္ေၿမ မတည္ၿငိမ္မွုေတြ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ သယံဇာတနဲ႔ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ ျပည္နယ္အစိုးရက ထိထိေရာက္ေရာက္ ၾကပ္မတ္ ေဆာင္ရြက္ ေပးဖို႔ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရကို တိုက္တြန္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အေျခခံ ဥပေဒနဲ႔ အညီ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို တပ္မေတာ္ ဘက္က အေလးအနက္ထား စဥ္းစားမွာပါ လို႔လည္း သူက ေျပာပါတယ္။
တပ္မေတာ္ အေနနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ နိုင္ငံကို ကာကြယ္ဖို႔ တာဝန္ရွိေၾကာင္း တပ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက အေၾကာင္းျပခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ အေနနဲ႔ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးနဲ႔ နယ္ေၿမ တည္ၿငိမ္ေရး ကို တာဝန္ယူရမယ္ ဆိုတဲ့ အေျခခံ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၁၉ ကို ကိုးကားၿပီး ျပန္လည္ ေျဖဆိုခဲ့ေၾကာင္း ဦး လင္းလင္းဦး က ဆိုပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံ အက်ပ္အတည္း ေၾကာင့္ပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရဘဲ ျဖစ္ေနတာကလည္း တိုက္ပြဲေတြ ပိုဆိုးေစတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဇြန္လ မတိုင္ခင္က တနိုင္းေဒသမွာ တိုက္ပြဲေတြ မရွိခဲ့ဘဲ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ရွိခဲ့တယ္၊ ေနာက္ ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ ပယင္း ထုတ္ယူမွုေတြကလည္း အရင္အစိုးရေတြ လက္ထက္ ကတည္းက ေကအိုင္ေအက လုပ္ေဆာင္ လာခဲ့တာလို႔ ဦး လင္းလင္းဦး က ေျပာပါတယ္။
သယံဇာတေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ စစ္ေတြမို႔ ဒါေတြကို ၿပီးၿငိမ္းေစခ်င္တယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ http://www.bbc.com/burmese/burma-40952455
------
Page 24 of 26
နမၼတီးက စစ္ေဘးေရွာင္ေတြကို ၈၈ အဖဲြ႔ စားနပ္ရိကၡာ လွဴဒါန္း
2017-08-16
နမၼတီးၿမိဳ႕ လမ္းခြေက်းရြာ ကခ်င္ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္မွာေရာက္ရွိေနတဲ့ စစ္ေဘးဒုကၡသည္ေတြကို ေတြ႔ရစဥ္ Photo: RFA
ကခ်င္ျပည္နယ္ မိုးေကာင္းၿမိဳ႕နယ္က ေကအိုင္ေအတပ္ရင္း ၁၁ အေျခစိုက္တဲ့ ကဆုန္႔ေက်းရြာနားမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းကျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ စစ္ေရးအေျခအေနေတြေၾကာင့္ နမၼတီးၿမိဳ႕ေပၚထြက္ေျပးလာတဲ့ မသားစိ ုဝင္ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ကို ၈၈ မ်ိဳးဆက္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႕အစည္းက ဒီကေန႔ အေျခခံစားနပ္ရိကၡာေတြ သြားေရာက္လႉဒါန္းပါတယ္။
ျမစ္ႀကီးနား၊ နမၼတီး၊ တႏိုင္း ေဒသေတြဘက္က လတ္တေလာထြက္ေျပးလာသူေတြ လိုအပ္တဲ့ အေျခခံ စားနပ္ရိကၡာေတြ က်ပ္သိန္း ၂၀၀ ဖိုးခန္႔ လႉဒါန္းဖို႔ စီစဥ္ထားေၾကာင္း ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ပြင့္လငး္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း က မမီးမီး က ေျပာပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းက နမၼတီးၿမိဳ႕ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ ၁၀ မိုင္အကြာက ေကအိုင္ေအတပ္ရင္း ၁၁ အေျခစိုက္တဲ့ ကဆုန္းရြာတဝိုက္မွာ ေကအိုင္ေအနဲ႔ အစိုးရရဲ႕ အမွတ္ ၃ စစ္ဆင္ေရးကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္ စကခ ၃ လက္ေအာက္ခံ တပ္ေတြနဲ႔ ထိေတြ႕မႈျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။
အခုေလာေလာဆယ္မွာ နမၼတီးၿမိဳ႕ လမ္းခြေက်းရြာ ကခ်င္ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္ နဲ႔ ကက္သလစ္ အသင္းေတာ္ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းမွာ မိသားစုဝင္ေတြနဲ႔ အနီးပတ္ဝန္းက်င္က ရြာသားစုစုေပါင္း တေထာင္ေလာက္ ထြက္ေျပး ခိုလႈံေနၾကသလို ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ ေအးျမသာယာရပ္ကြက္က ျမန္မာႏိုင္ငံ ဧဝံေဂလိ(ေအဂ်ီ) အသင္းေတာ္မွာလည္း ခိုလႈံေနၾကပါတယ္။ http://www.rfa.org/burmese/news/88-donate-nanmatee-refugees-08162017082029.html
------
နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ႏွစ္ရာေက်ာ္ရွိေနဆဲလို႔ AAPP ထုတ္ျပန္
2017-08-16
တပ္မေတာ္က ဖမ္းဆီးထားတဲ့ ဒြန္ေဒၚ ေနာင္လတ္နဲ႔ လန္ေဂ်ာ္ဂမ္ဆိုင္းတို႔ကို ေတြ႔ရစဥ္ ဓါတ္ပံု - တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္႐ုံး ျမန္မာနုိင္ငံမွာ နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂၂၅ ေယာက္ရွိေနေသးၿပီး ၊ ၄ ေယာက္က က်န္းမာေရးဆိုးေနတယ္လို႔ နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရာကွ ္ေရးအသင္း AAPP က ဒီေန႔ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။
Page 25 of 26
ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံထားရသူက ၃၅ ေယာက္၊ ေထာင္ထဲကေန အမႈရင္ဆိုင္ေနရသူက အေယာက္ ၅၀ ျဖစ္ၿပီး၊ အာမခံနဲ႔အျပင္ကေနတရားရင္ဆိုင္ေနရတဲ့သူက ၁၃၆ ေယာက္ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ဇူလိုင္လထဲမွာ စုစုေပါင္း ၃၁ ေယာက္အဖမ္းခံရၿပီး၊ အဲဒီထဲမွာ တုိင္းရင္းသား ၁၀ ေယာက္၊ ပုဒ္မ ၆၆-ဃနဲ႔ တရားစြဲခံရသူက ၄ ေယာက္၊ ရာဇသတ္ႀကီးပုဒ္မ ၁၈၈ နဲ႔ ၁၇ ေယာက္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လယ္သိမ္းခံေတာင္ သူေတြနဲ႔ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ၄၂ ေယာက္တရားစြဲခံရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
က်န္းမာေရးဆိုးေနတဲ့သူေတြကေတာ့ စိုင္းတင္မင္းထြန္း၊ ကိုေဇာ္သက္ေအာင္ ေခၚ ကိုကတံုး၊ လဖိုင္ဂမ္ႏွင့္ ဒြန္ေဒၚ ေနာင္လတ္တို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ AAPP ရဲ့ထုတ္ျပန္ခ်က္မွာ ေဖၚျပထားပါတယ္။
ဒီစာရင္းထဲမွာ TNLA တအာန္းလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ရဲ့နယ္ေျမကို သတင္းသြားယူလို႔ အဖမ္းခံထားရတဲ့ DVB နဲ႔ ဧရာဝတီက သတင္းေထာက္ေတြျဖစ္တဲ့ ဦးေအးႏိုင္၊ ဦးျပည့္ဘုန္းႏိုင္၊ ဦးသိန္းေဇာ္ (ခ)လဝီဝမ္နဲ႔ သူတို႔နဲ႔အတူ အဖမ္းခံထားရတဲ့ အရပ္သား မိုင္းဆန္းညြန္႔၊ မိုင္းေအာင္ခမ္းနဲ႔ မိုင္းထြန္းေအးတို႔လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ http://www.rfa.org/burmese/news/aapp-political-prisoners-08162017101053.html ‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐‐
Page 26 of 26