Rocznik Naukowo-Dydaktyczny. Zeszyt 47. Prace Językoznawcze 2
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA W KRAKOWIE ROCZNIK NAUKOWO-DYDAKTYCZNY ZESZYT 47 PRACE JĘZYKOZNAWCZE II WYDAWNICTWO NAUKOWE WSP KRAKÓW 1973 PRACE JĘZYKOZNAWCZE II ROCZNIK NAUKOWO-DYDAKTYCZNY ZESZYT 47 ANNALES DE L’ÉCOLE NORMALE SUPÉRIEURE À CRACOVIE FASCICULE 47 WYDAWNICTWO NAUKOWE WYŻSZEJ SZKOŁY PEDAGOGICZNEJ PRACE JĘZYKOZNAWCZE TRAVAUX LINGUISTIQUES II pod redakcją JANA ZALESKIEGO WYDAWNICTWO NAUKOWE WYŻSZEJ SZKOŁY PEDAGOGICZNEJ Kraków 1973 KOMITET REDAKCYJNY WINCENTY DANEK (przewodniczący) KAZIMIERZ AUGUSTYNEK, JAN FLIS, JULIUSZ JASIEŃSKI, ZOFIA KRYGOWSKA, JAN KULPA, HENRYK LACH, JÓZEF MUSIELAK, JÓZEF SMAGA (członkowie) BOLESŁAW EARON (sekretarz) redaktor Wydawnictwa BARBARA KIEDRZYCKA-SZATKO WYDAWNICTWO NAUKOWE WYŻSZEJ SZKOŁY PEDAGOGICZNEJ W KRAKOWIE, UL. KARMELICKA 41 Nakład 500+10 egz. Obi. ark. wyd. 14, ark. druk. 13,5 + 2 wklejki. Pap. druk. mat. kl. III 70g, 70x100. Oddano do składania 18 1 1973r., podpisano do druku w czerwcu 1973, druk ukończono w czerwcu 1973r. Zam. nr. 58/73 Zam. Wyd.nr. 254/73. B-18-1547. Cena zł 28 DRUKARNIA UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO KRAKÓW, UL. CZAPSKICH 4 PROFESOROWI EUGENIESZOWI PAWŁOWSKIEMU w siedemdziesiątą rocznicę urodzin ofiarują przyjaciele, koledzy i uczniowie DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWO-DYDAKTYCZNA PROFESORA EUGENIUSZA PAWŁOWSKIEGO Eugeniusz Pawłowski urodził się 13 grudnia 1902 roku w Krakowie, ale już od roku 1903, po śmierci matki, wychowuje się wraz ze starszym bratem Bogumiłem (znanym później botanikiem) u krewnych w Nowym Sączu. W tym mieście ukończył gimnazjum klasyczne im. Jana Długosza w roku 1920, tam też mieszka do dziś, będąc wielkim miłośnikiem i patriotą ziemi sądeckiej. W latach 1920— 1921 odbył studia z zakresu filologii pol skiej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, studiował pod kierunkiem wybitnych uczonych: Ignacego Chrzanowskiego, Jana Łosia, Jana В oz wadowskiego i Kazimierza Nitscha. Ten ostatni zwłaszcza rozbudził w nim zainteresowania językoznawcze, szczególnie dialektolo- giczne; od tego czasu Eugeniusz Pawłowski łączy badania naukowe z go rącym umiłowaniem folkloru polskiego, jakie się w nim zrodziło jeszcze w latach szkolnych w związku z turystyką górską i pracą w harcerstwie. Po ukończeniu studiów rozpoczął swą długoletnią pracę w szkole średniej. Do roku 1961 uczy kolejno w I Gimnazjum, w II Gimnazjum i Liceum, w Liceum Pedagogicznym i w II Liceum Ogólnokształcącym w Nowym Są czu. W okresie okupacji prowadził tajne nauczanie, pracując równocześnie jako urzędnik w Powiatowym Zarządzie Wodnym. Od ukończenia studiów utrzymywał kontakt z prof. Nitschem i pisał artykuły naukowe z zakresu dialektologii i słownictwa. W roku 1950 uzyskuje doktorat w Uniwersy tecie Jagiellońskim na podstawie rozprawy Gwara podegrodzka wraz z próbą wyznaczenia południowo-zachodniej granicy gwar sądeckich (wyd. w 1955 r.), w roku zaś 1964 habilituje się na tejże uczelni, przedstawiając pracę Nazwy miejscowe Sądeczyzny, t. I (wyd. w 1965 r.). Od roku 1961 pracuje w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, początkowo na etacie adiunkta, potem docenta, a od marca 1972 jest profesorem nadzwyczajnym tej uczelni. Bogaty dorobek naukowy Profesora Pawłowskiego, obejmujący około 60 pozycji, w tym 3 książki i szereg poważniejszych rozpraw, dotyczy głównie trzech działów językoznawstwa polskiego, a mianowicie dialekto logii, słownictwa i onomastyki. 8 Jan Zaleski Z zakresu dialektologii wymienić należy szereg prac dotyczących przede wszystkim gwar małopolskich, np. Charakterystyka gwary Sromo wiec Wyżnych i nowy podział gwar tatrzańsko-beskidzkich (I960), 0 gwarze łapszańskiej (1956), Podział gwar małopolskich na tle wzajemnych wpływów gwarowych i nowych tendencji językowych (1966). Najważniejszą jednak po zycję stanowi tu obszerna monografia pt. Gwara podegrodzka (stron 304 3 mapy; wyd. w r. 1955), w której autor dał na podstawie własnych wielo letnich badań w terenie bardzo szczegółowe i wyczerpujące przedstawienie jednej z gwar małopolskich, a także wyznaczył granice pomiędzy dialek tem sądeckim i podhalańskim. Praca ma więc charakter ogólniejszy, niż zaznaczono w tytule, gdyż na podstawie konkretnych faktów językowych daje wyjaśnienie wewnętrznej struktury dialektów południowomałopol- skich. Należy tu również wspomnieć o zagadnieniu stylizacji gwarowej w literaturze pięknej, któremu Profesor Pawłowski poświęcił wiele arty kułów, np. Gwara ludowa w „Krzyżakach“ Sienkiewicza (1949), Gwara góralska w literaturze pięknej (1956) i inne. Problem stosunku gwar do współczesnego języka literackiego został poruszony w kilku rozprawkach, np. Zagadnienie normy językowej w gwarach ludowych na tle normy w języku ogólnonarodowym (1966), Wpływy gwar ludowych na dialekt kulturalny miast południowej Małopolski (1972) itp. Znany jest również aktywny udział Profesora w realizacji wielkich przedsięwzięć dialektologicznych w okresie powojennym. Współpracował przez wiele lat z Pracownią Dia- lektologiczną PA N w Krakowie, opracowując kilka punktów w terenie dla Małego Atlasu Gwar Polskich oraz 27 map; ponadto opraco wał 3 punkty w terenie dla Atlasu językowego Śląska oraz 2 punkty dla Ogólnosłowiańskiego atlasu lingwistycznego. Sprawom słownictwa, zwłaszcza gwarowego, poświęcił Profesor szereg artykułów, przedstawiając historię i geografię wybranych wyrazów pol skich, np. Z geografii wyrazów polskich: podelga i podyma, z mapką (1939), Z historii i geografii wyrazów polskich: Dziopa 'dziewczyna’ i jej synonimy i chodak 'chłopak5 (1962), Z historii i geografii wyrazów ginących-, sól i solek (1962) oraz inne. Ukoronowaniem studiów Profesora nad słownictwem będzie przygotowywany w pracowni przy Zakładzie Języka Polskiego WSP w Krakowie Słownik nazw roślin polskich. Problematykę i zależenia Słownika przedstawił autor w artykułach: O potrzebie słownika nazw roślin polskich (1970) i Przegląd najważniejszych zagadnień słownika nazw roślin polskich (1970). W późniejszym okresie swej działalności naukowej zajął się Profesor Pawłowski zagadnieniami onomastyki, zwłaszcza toponimii, i w tym za kresie osiągnął poważne wyniki, publikując szereg artykułów w Języku Polskim i w czasopiśmie Onomastica. W roku 1965 ukazała się jego mono grafia pt. Nazwy miejscowe Sądeczyzny, t. I : Ogólna charakterystyka na zewnictwa Sądeczyzny, stanowiąca podstawę habilitacji. Wartość tej pracy Działalność naukowo-dydaktyczna Prof. E. Pawłowskiego 9 „polega nie tylko na wyjątkowo sumiennym zebraniu materiału — jak podkreśla jeden z recenzentów, prof. Z. Stieber — ale też na bardzo szczęśliwym połączeniu faktów językowych z faktami natury geograficz nej i historyczno-osadniczej a przeprowadzonym w nieznanym dotąd u nas zakresie". W roku 1970 ukazała się dalsza praca z tej serii pt. Nazwy miejscowości Sądecczyzny, część I : Nazwy wsi, przysiółków i dzielnic miej skich i wiejskich (druga część w druku). Poza pracami ściśle naukowymi należałoby też wymienić liczne arty kuły popularyzatorskie Profesora, publikowane w różnych czasopismach regionalnych, jak np. Gazeta Podhalańska, Głos Podhala, Rocznik Są decki itp. Wypada też wspomnieć, że jest on autorem trzytomowej po wieści pt. Chochołowscy, w której zastosowano piękną, oryginalną gwarę podhalańską, oraz kilku widowisk teatralnych. Profesor Pawłowski już ponad pół wieku poświęcił sprawom kształce nia i wychowania młodzieży (jeżeli uwzględnić też jego działalność har cerską) oraz sprawom doskonalenia nauczycieli, pełniąc funkcję instruktora powiatowego języka polskiego i kierownika ośrodka metodycznego języka polskiego. Przez wiele lat nauczyciel szkoły średniej, a od roku 1961 nau czyciel akademicki, zyskał sobie ogromną sympatię i uznanie młodzieży. Wykształcił liczny zastęp magistrów filologii polskiej, opiekuje się kilkoma doktorantami, z których jedną osobę już wypromował. Jest kuratorem Koła Językoznawczego Studentów WSP, które pod jego kierownictwem rozwija ożywioną działalność i może się poszczycić znacznymi osiągnię ciami w skali ogólnokrajowej. Profesor organizuje obozy dialektologiczne i razem ze studentami, jak za czasów harcerskich, przemierza Polskę, zbierając materiały dialektologiczne i nazewnicze. Profesor Pawłowski mimo tylu lat niezmordowanej pracy wykazuje zawsze ten sam młodzieńczy zapał, tę samą pasję badawczą, toteż cze kamy na dalsze jego prace naukowe, na nowe osiągnięcia w kształceniu i wychowaniu młodzieży akademickiej. Jan Zaleski Maria Obrzut-Rachwałowa BIBLIOGRAFIA PRAC PROFESORA DOKTORA EUGENIUSZA PAWŁOWSKIEGO I. PRACE JĘZYKOZNAWCZE (NAUKOWE I POPULARNE) 1932 [1] Ja k pisać gwarą podhalańską*? Gaz. Podhal. nr 38 z dn. 19 I X 1932. [2] Uproszczenie pisowni*, Gaz. Podhal. nr 43 z dn. 23 X 1932. 1935 [3] Mocarny (Przyczynek do dziejów modnych wyrazów), JP o l X X , 1935, 141. 1930 [4] Uwagi językowe o książkach (Gwara w literaturze): A. Zachem ski, Gęśle z jawora, JP o l X X I , 1936, 27. [5] Nowa pisownia*, Głos Podhala (N. Sącz), nr 5 z dn. 6 I X 1936. 1938 [6] Poezja wysokich Tatr: Jan Mazur, Z wysokich Tater wiaterny sum. Wiersze w gwarze podhalańskiej — (rec.), Głos Podhala, Dodatek literacko-naukowy z dn. 13 I I 1938. 1939 [7] Z geografii wyrazów polskich: podelga i podyma. Z mapką. Rocznik Sądecki I, N. Sącz 1939, s. 384— 389 i osobna odbitka. 1946 [8] Gwara podegrodzka wraz z próbą wyznaczenia południowo-zacho dniej granicy gwar sądeckich, Spraw. P A U , t. 47, nr 6 (r. 1946) s. 180— 185. Streszczenie pracy nr 18. 1947 [9] Gwara ludowa w pracy oświatowej*. „Praca Oświatowa“, r. III (1947), nr 3— 4, s. 136— 139 i nr 5 s. 203— 207. 12 Maria Obrzut 1949 [10] Gwara ludowa w „Krzyżakach4' Sienkiewicza, JPol X X IX , 1949, s. 107—