DOCSLIB.ORG

De Biënnale Van Venetië Een Handleiding Op Sneakers

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
De Biënnale Van Venetië Een Handleiding Op Sneakers De Biënnale van Venetië Een handleiding op sneakers. Door Chantal Pattyn. Alles voor de kunst Van maandag tot donderdag om 17u THE SUMMER OF LOVE AND ART 2017 is een historisch jaar voor de beeldende kunst. Na een proloog in Athene (nog tot 16 juli) vindt in Kassel de vijfjaarlijkse Documenta plaats. Op een steenworp daarvandaan, in Münster, is er Skulptur Projekte, dat slechts om de tien jaar wordt georganiseerd en deze keer in handen is van de oude en wijze curator Kasper König. Maar om de twee jaar trekken wij trouw naar de grand old lady aller tentoonstellingen: La Biennale di Venezia. De Dogen- stad kreunt dan nog meer dan anders onder het gewicht van de kunst, met naast de Biënna- le zelf tal van tentoonstellingen, zoals van Damien Hirst, Philip Guston en Shirin Neshat. De Belgen zijn alvast goed vertegenwoordigd. Dirk Braeckman toont zijn sublieme foto’s in het Belgisch Paviljoen. Koen Vanmechelen steelt de show aan het Canal Grande met een bronzen kippenpoot en twee gigantische eieren. Jan Fabre is present met Glass and Bone Sculptures. Edith Dekyndt is met prachtig werk vertegenwoordigd op Viva Arte Viva. Axel Vervoordt pakt voor de laatste keer het Palazzo Fortuny in met de innemende tentoonstelling Intuition. Geen mens die het allemaal bekeken kan krijgen, maar voor uw mentaal comfort, alsmede antici- perend op zere voeten en een hoofd dat van al die beelden zeer explosief kan worden, lijst ik een paar persoonlijke hoogtepunten op. De Biënnale vindt traditioneel plaats in de Giardini, het mooie park van Venetië. In het Cen- trale Paviljoen kan je het eerste deel van de grote tentoonstelling bekijken. Die gaat verder in het Arsenale en de Giardino delle Vergini. Op beide plekken bevinden zich de meeste landenpaviljoenen. De oudste en meest prestigieuze tref je aan in de Giardini. De rangschik- king laat soms oude Europese krachtlijnen zien. Het Verenigd Koningrijk moet als buren Frankrijk en Duitsland verdragen, ook na de Brexit. Iets verderop, twee straten van elkaar, liggen Rusland en de V.S.. Het oudste paviljoen is het Belgische, dat tussen Spanje en Ne- derland (een ontwerp van Gerrit Rietveld) ligt. Veel landen betrekken ook een palazzo in de stad. Dit jaar nemen 86 landen deel. Kortom, je reist naar Venetië en je krijgt de hele wereld te zien. 2 VIVA ARTE VIVA 3 DE CURATOR: HET IS EEN VROUW! De curator van de Biënnale schiet na de bekendmaking meteen omhoog in de Power Top 100 van ArtReview, die nog altijd wordt aangevoerd door Hans Ulrich Obrist, de als een popster aanbeden en de wereld rondtrekkende directeur van The Serpentine in Londen. Christine Macel is sinds 2000 chief curator bij het Centre Pompidou. Daar zag ik enkele prachtige tentoonstel- lingen van haar hand: o.m. van Nan Goldin, Gabriel Orozco en Philippe Parreno. Ze heeft zelfs een link met ons land: in 2007 cureerde ze de tentoonstelling met werk van Eric Duyckaerts in het Belgisch Paviljoen. Maar de tentoonstelling waarmee ze zich op de wereldkaart zette was Ravel, Ravel, Unravel, de imposante en beklijvende installatie van de Albanese kunstenaar Anri Sala in het Frans Paviljoen, dat in 2013 in het Duitse Paviljoen plaats vond. Met deze huisruil wilden de curatoren de aandacht vestigen op de verjaardag van het Elysée-verdrag, dat 50 jaar daarvoor door De Gaulle en Adenauer was ondertekend. De ster van Anri Sala schoot na deze presentatie als een komeet omhoog. Ravel, Ravel, Unravel zag ik nadien in het New Museum in New York maar die presentatie kon niet tippen aan de belevenis die Macel in het Franse paviljoen had gecreëerd. Sinds 1895, het jaar waarin de Biënnale van start ging, is Macel slechts de vierde vrouw die de zaak mag cureren. Maria de Corral en Rosa Martinez waren in 2005 de eerste vrouwen die de Biënnale mochten maken. Snel gerekend betekent dit dat vrouwen 110 jaar of 51 edities op de bank bleven zitten. Bice Curiger was curator van de Biënnale in 2011. Van de 57 edities werden er tot nog toe dus slechts drie door vrouwen geleid. Wat een gekkigheid. Curator Christine Macel in Venice (© Jacopo Salvi – La Biennale di Venezia) 4 & HAAR TENTOONSTELLING VIVA ARTE VIVA. Toen de titel van de 57ste Biënnale werd bekend gemaakt, voelde ik me even ongemakkelijk. Macel pakte uit met slechts drie woorden: Viva Arte Viva. Hip hiep hoera voor de kunst! In deze nogal catastrofale tijden verwacht ik van curatoren, zeker als ze zo’n opdracht krijgen, toch een net iets urgentere boodschap dan dat de kunst de laatste plek is waar de mens zich vrij kan voelen en bovendien het enige alternatief blijkt tegen individualisme en onverschilligheid. De wereld staat in brand maar gelukkig is er de kunst: Alessandro Baricco zal er het zijne van denken. Anderzijds was ik dan weer geporteerd voor het feit dat, in tegenstelling tot de Docu- menta van Adam Szymczik en de vorige Biënnale van Okwui Enwezor (toen maanden aan een stuk uit Das Kapital van Marx werd voorgelezen) dit keer geen al te grote politieke statements werden gedaan. Na een bezoek aan de Documenta in Athene had ik namelijk meer dan ooit behoefte aan kunst in plaats van aan retoriek. Zoals Kasper König me zei op een bankje in Griekenland: This is all about ethics, not aesthetics. Macels Biënnale lijkt wel een tegenpool. 5 Macel wil in de eerste plaats een positief geluid laten horen. Ze huldigt de waarden van het Waar in het Centraal Paviljoen de tentoonstelling nog enigszins evenwichtig en zelfs tradi- humanisme. Kunst is voor haar sowieso an act of resistance, maar ook een geste van vrijheid tioneel is, komt het Arsenale als een orgie van vormen en kleuren over. Ik waande me soms en generositeit. Kunst heeft dan wel de wereld niet veranderd, zegt ze, maar het is wel de plek in de sixties, die ik nochtans alleen ken van horen zeggen. Macels focus op de the commons, waar één en ander opnieuw kan worden uitgevonden. Allright, natuurlijk. Het is old school maar de utopie, de ecologie, het spirituele, het erotische en het sjamanistische levert een nogal haar Biënnale bruist wel van de energie, ook omdat ze vooral op de praktijk van de kunstenaar eenzijdige en vooral formalistische tentoonstelling op, met zelfs een paar zeer genante ver- inzet. Een nieuwigheid is de Tavola Aperta / Open Table: op vrijdag en zaterdag praten kunste- toningen. Tijdens de openingsdagen werd het Arsenale smalend the workshop genoemd. naars er met bezoekers over wat hen drijft en bezig houdt. Nooit zag ik zoveel kunst die met naald en draad werd gemaakt. Nooit zoveel spectaculaire en wereldverbeterende artistieke arbeid en planetaire dansjes waar ik warm nog koud van 103 van de 120 kunstenaars op Viva Arte Viva debuteren op deze biënnale. Sommigen zijn nog werd. Toen ik aan het einde van de Corderie kwam was ik zo wanhopig dat ik me bijna in de heel jong, anderen zijn al jaren in de luwte bezig, een aantal onder hen is er domweg niet meer al te uitnodigende en bontgekleurde wollen bollen van Sheila Hicks had gestort. Maar ik hield (Uriburu, Pootoogook, Heidi Bucher, Maria Lai, Bas Jan Ader). Hun werk wil Macel alsnog voor het me in. En toch, in deze sjamanistische kermis viel ook een aantal wonderlijke dingen te voetlicht brengen. Het is een trend die al een aantal jaren meegaat bij curatoren. De kunstgeschie- ontdekken. Zelfs in de afdeling snit en naad. De in de Filippijnen geboren krasse knar David denis is een al te lineair en uit westers oogpunt geschreven boek dat vooral uit mannen bestaat, Medalla gaat nog altijd mee met A Stitch in Time, dat hij in 1968 begon en waar je nog altijd, dus wordt die per Biënnale en Documenta uitgebreid met nieuwe namen en oeuvres, uit landen als bezoeker, je bijdrage aan kan leveren. ver hiervandaan. Maar Macel maakt er geen strategisch punt van. Ze doet het gewoon. Het nadeel van zo’n simpele en hoopgevende boodschap is dan weer de vrijblijvendheid ervan. Haar voorgan- gers hanteerden vaak kunsthistorische ijkpunten. Hier weinig tot geen geconsacreerde namen. Wel een aantal usual suspects, zoals Olafur Eliasson en Philippe Parreno. Viva Arte Viva werd ingericht in verschillende paviljoenen, of beter: Trans-Pavilions. Niets dogmatisch in de Biënnale van Macel. Alles is er vloeibaar: van the Pavilion of Artists and Books, the Pavilion of Joys and Fears (beide in het Centraal Paviljoen), tot the Pavilion of the Common, the Pavilion of the Earth, the Pavilion of Traditions, the Pavilion of Shamans, the Dionysian Pavilion, the Pavilion of Colours en the Pavilion of Time and Infinity (Arsenale). 6 David Medalla 7 DEEL 1: HET CENTRAAL PAVILJOEN Frances Stark Macel houdt van het Latijnse begrip otium, dat ik gemakshalve maar als artistiek renderen- de luiheid zal vertalen. Ze hangt foto’s op van een slapende Franz West en eert wijlen Mladen Stilinovic, de Servische conceptuele kunstenaar die zijn dag liever slapend doorbracht dan te worden gekweld door de gedachte aan Tito. Otium is ook aanwezig in het bijzonder gees- tige en persoonlijke werk van de Amerikaanse Frances Stark. Meet Bobby Jesus! Raymond Hains Wijlen Raymond Hains gedroeg zich altijd al als een luis in de pels van het establishment. Over biënnales, met hun ouderwetse manier om via de kunst een land te representeren, was hij bijzonder kritisch. Hij maakte zelfs een affiche voor het paviljoen van China toen dat land nog helemaal niet vertegenwoordigd was. Dit werk is behalve heel geestig nog altijd zeer relevant. Taus Makhacheva, Tightrope, video still. 4K Video, 73min, color, sound, 2015. Courtesy of the artist. Taus Makhacheva Een koorddanser brengt 61 schilderijen over van de ene rots naar de andere, waar de werken in een soortement depot belanden.
Load more

Recommended publications
  • Note to the Secretary-General Tonight You and Mrs. Annan Have
    Note to the Secretary-General Tonight you and Mrs. Annan have agreed to drop by (from 6:35-6:45 p.m.) the reception in the West Terrace hosted by Yoko Ono wherein she will present grants to an Israeli and a Palestinian artist in her own Middle East humanitarian arts initiative. When Mrs. Annan and you arrive David Finn, Philippa Polskin and Holly Peppe of Ruder-Finn, will greet you. You will then be accompanied into the center of the room where two easels will display the work of the two artist recipients of the LennonOno Grants, Khalil Rabah and Zvi Goldstein. The following people will greet you and stand with you for a brief photo-op: > Yoko Ono > Zvi Goldstein, Israeli artist, grant recipient > Khalil Rabah, Palestinian artist, grant recipient > Jack Persekian, Founder & Director, Anadiel Gallery, Jerusalem > Suzanne Landau, Chief Curator, The Israel Museum, Jerusalem > Shlomit Shaked, Independent Curator, Israel. At 6:45 p.m. you will proceed to the Macalester Reception and dinner, in Private Dining Room #8. Kevin S.: 9 October 2002 Copy to: Ms. S. Burnheim ROUTING SLIP FICHE DE TRANSMISSION TO: A A: OJ *Mt* FROM: / /" DE: /64< ^*^/^^~^ Room No. — No de bureau Extension — Poste Date / G&W aiLbfo^ FOR ACTION POUR SUITE A DONNER FOR APPROVAL POUR APPROBATION FOR SIGNATURE POUR SIGNATURE FOR COMMENTS POUR OBSERVATIONS MAY WE DISCUSS? POURRIONS-NOUS EN PARLER ? YOUR ATTENTION VOTRE ATTENTION AS DISCUSSED COMME CONVENU AS REQUESTED SUITE A VOTRE DEMANDS NOTE AND RETURN NOTER ET RETOURNER FOR INFORMATION POUR INFORMATION COM.6 12-78) ZVI GOLDSTEIN Artist Recipient of the LennonOno Grant for Peace Born in Transylvania, Romania in 1947, artist Zvi Goldstein immigrated to Israel in 1958.
    [Show full text]
  • Kiki Smith : Natural Etchings [Text Byjudith B
    Kiki Smith : natural etchings [text byJudith B. Hecker] Author Smith, Kiki, 1954- Date 2003 Publisher The Museum of Modern Art, Department of Prints and Illustrated Books Exhibition URL www.moma.org/calendar/exhibitions/133 The Museum of Modern Art's exhibition history— from our founding in 1929 to the present—is available online. It includes exhibition catalogues, primary documents, installation views, and an index of participating artists. MoMA © 2017 The Museum of Modern Art Kiki Smith Natura I Etchings In the second half of the 1990s the focus of Kiki Smith's Smith's first etchings of animals were based on printmaking shifted from the human body to the bodies museum specimens and are characterized by simple of birds and animals, and to exploring humanity's rela linearity and powerful morbidity, as in the multipart tionship with other earthly creatures. She often sketched etchings Destruction of Birds (1997, dated 1998) and directly from dead and stuffed specimens (some deli White Mammals (1998), where the bodies seem to berately sought out in natural history museums, some dangle in the space of each sheet. She then moved on encountered in ordinary life), depicting them isolated on to more richly described representations. To achieve blank backgrounds that directed attention to their form the detail and realism of Fawn (2001), Smith built up and symbolic resonance rather than to their environ the image slowly on the metal etching plate, gradually ment. Her regard for the life of animals was matched developing the varying textures of the animal's fur, the by an appreciation of the aesthetic qualities of their tufts on its chest, and the position of its limbs.
    [Show full text]
  • Venice's Giardini Della Biennale and the Geopolitics of Architecture
    FOLKLORIC MODERNISM: VENICE’S GIARDINI DELLA BIENNALE AND THE GEOPOLITICS OF ARCHITECTURE Joel Robinson This paper considers the national pavilions of the Venice Biennale, the largest and longest running exposition of contemporary art. It begins with an investigation of the post-fascist landscape of Venice’s Giardini della Biennale, whose built environment continued to evolve in the decades after 1945 with the construction of several new pavilions. With a view to exploring the architectural infrastructure of an event that has always billed itself as ‘international’, the paper asks how the mapping of national pavilions in this context might have changed to reflect the supposedly post-colonial and democratic aspirations of the West after the Second World War. Homing in on the nations that gained representation here in the 1950s and 60s, it looks at three of the more interesting architectural additions to the gardens: the pavilions for Israel, Canada and Brazil. These raise questions about how national pavilions are mobilised ideologically, and form/provide the basis for a broader exploration of the geopolitical superstructure of the Biennale as an institution. Keywords: pavilion, Venice Biennale, modernism, nationalism, geopolitics, postcolonialist. Joel Robinson, The Open University Joel Robinson is a Research Affiliate in the Department of Art History at the Open University and an Associate Lecturer for the Open University in the East of England. His main interests are modern and contemporary art, architecture and landscape studies. He is the author of Life in Ruins: Architectural Culture and the Question of Death in the Twentieth Century (2007), which stemmed from his doctoral work in art history at the University of Essex, and he is co-editor of a new anthology in art history titled Art and Visual Culture: A Reader (2012).
    [Show full text]
  • Press Release Kiki Smith. Hearing You with My Eyes 9.10.2020 – 10.1.2021
    Page 1 of 16 Press release Lausanne, 8 October 2020 Kiki Smith. Hearing You with My Eyes (9.10.2020 – 10.1.2021) Kiki Smith. Hearing You with My Eyes 9.10.2020 – 10.1.2021 Contents 1. Press release 2. Media photographs 3. Artist’s biography 4. Excerpts from the catalogue 5. Public engagement– Public outreach services 6. Museum services: Book and Giftshop, Le Nabi Café-restaurant 7. MCBA Partners and sponsors Contact: Aline Guberan Communication and marketing manager 079 179 91 03 [email protected] Florence Dizdari Press coordinator 079 232 40 06 [email protected] Page 2 of 16 Press release Lausanne, 8 October 2020 Kiki Smith. Hearing You with My Eyes (9.10.2020 – 10.1.2021) 1. Press release Exploring the body and the senses: a major Swiss show on the work of Kiki Smith The work of the American artist Kiki Smith is the featured subject of a major temporary show this fall at the MCBA Musée cantonal des Beaux- Arts of Lausanne. Boasting a selection of nearly one hundred works, some of which are on display for the very first time in Europe, this survey covers almost four decades of artmaking, focusing on a theme that is central to her output yet has been little explored until now, i.e., sensory perception. Devoted to the work of Kiki Smith (born 1954), the show Hearing You with My Eyes is a rare opportunity for the general public to get to know the major themes that run through the American artist’s output, themes that spring from her observation of the human body.
    [Show full text]
  • Feminist Perspectives on Curating
    Feminist perspectives on curating Book or Report Section Published Version Richter, D. (2016) Feminist perspectives on curating. In: Richter, D., Krasny, E. and Perry, L. (eds.) Curating in Feminist Thought. On-Curating, Zurich, pp. 64-76. ISBN 9781532873386 Available at http://centaur.reading.ac.uk/74722/ It is advisable to refer to the publisher’s version if you intend to cite from the work. See Guidance on citing . Published version at: http://www.on-curating.org/issue-29.html#.Wm8P9a5l-Uk Publisher: On-Curating All outputs in CentAUR are protected by Intellectual Property Rights law, including copyright law. Copyright and IPR is retained by the creators or other copyright holders. Terms and conditions for use of this material are defined in the End User Agreement . www.reading.ac.uk/centaur CentAUR Central Archive at the University of Reading Reading’s research outputs online ONN CURATING.org Issue 29 / May 2016 Notes on Curating, freely distributed, non-commercial Curating in Feminist Thought WWithith CContributionsontributions bbyy NNanneanne BBuurmanuurman LLauraaura CastagniniCastagnini SSusanneusanne ClausenClausen LLinaina DzuverovicDzuverovic VVictoriaictoria HorneHorne AAmeliamelia JJonesones EElkelke KKrasnyrasny KKirstenirsten LLloydloyd MMichaelaichaela MMeliánelián GGabrielleabrielle MMoseroser HHeikeeike MMunderunder LLaraara PPerryerry HHelenaelena RReckitteckitt MMauraaura RReillyeilly IIrenerene RevellRevell JJennyenny RichardsRichards DDorotheeorothee RichterRichter HHilaryilary RRobinsonobinson SStellatella RRolligollig JJulianeuliane SaupeSaupe SSigridigrid SSchadechade CCatherineatherine SSpencerpencer Szuper Gallery, I will survive, film still, single-channel video, 7:55 min. Contents 02 82 Editorial It’s Time for Action! Elke Krasny, Lara Perry, Dorothee Richter Heike Munder 05 91 Feminist Subjects versus Feminist Effects: Public Service Announcement: The Curating of Feminist Art On the Viewer’s Rolein Curatorial Production (or is it the Feminist Curating of Art?) Lara Perry Amelia Jones 96 22 Curatorial Materialism.
    [Show full text]
  • Pop up 1 Montauk Final
    FOR IMMEDIATE RELEASE Press Contact: Prentice Art Communications 212.228.4048 [email protected] Fabiola Beracasa and Art Production Fund In association with Gary Carrion-Murayari and Joyce Sitterly present Pop Up 1: Montauk August 1 – September 8, 2013 (Montauk, NY) – Fabiola Beracasa and Art Production Fund, in association with Gary Carrion-Murayari and Joyce Sitterly of the New Museum, are pleased to present Pop Up 1: Montauk, an outdoor pop-up exhibition featuring site- specific installations by artists Anya Kielar, Virginia Overton, and Olympia Scarry. On view from August 1 to September 8, 2013, the exhibition will be located on an undeveloped lot at 333 Old Montauk Highway. It will be open to the public Thursday-Sunday from 12-6 p.m. and by appointment on the remaining weekdays. A public opening reception for the artists will be held on August 1 from 6-8p.m. "By commissioning three emerging contemporary artists to engage with the site and local community, we aim to honor Montauk's artistic legacy and continue its fertile cultural dialogue," said gallerist Fabiola Beracasa. Anya Kielar will present a series of new fabric paintings made of gauze, tulle, and ripped canvas that will hang from clothing lines installed on the lot. Envisioned by the artist as a mise-en-scène, the transparent paintings feature stylized portraits of women and encourage viewer interaction. The outdoor site prompted Kielar to incorporate elements of nature in her production process, including a sun printing technique used to weather the fabric. Virginia Overton will produce a new sculptural piece conceived specifically for the Old Montauk Highway site.
    [Show full text]
  • Shifting Perspectives in the Venice Biennale's Hungarian Exhibition
    17 Looking Forwards or Back? Shifting Perspectives in the Venice Biennale’s Hungarian Exhibition: 1928 and 1948 KINGA BÓDI 268 Kinga Bódi Kinga Bódi, PhD, is curator at the Museum of Fine Arts, Budapest. As a doctoral fellow at the Swiss Institute for Art Research (SIK–ISEA) she investigated the cultural representation of Hungary at the Venice Biennale from its beginnings until 1948. In her present essay, Bódi jointly discusses the frst contemporary avant-garde Hungarian show in Venice in 1928 and the Biennale edition of 1948, which she interprets as a counterpoint of sorts to the one twenty years earlier, defned by conservative ideological principles and neo-Classicism. Her study examines the historical, social, cultural, political, artistic, professional, and personal background of these two specifc years of Hungarian participation in Venice. At the same time, her essay contributes to current international dialogues on the changing role of international exhibitions, curatorial activities, and (museum) collections. (BH) Looking Forwards or Back? Shifting Perspectives in the Venice Biennale’s Hungarian Exhibition: 1928 and 19481 From 1895 to 1948, it was self-evident that Hungary would take part in the Venice Biennale. During this period, the country too kept in step, more or less, with the artistic and conceptual changes that governed the Biennale, virtually the sole major international exhibition opportunity for Hungarian artists then and now. Tis is perhaps why, for the 124 years since the frst participation, the question of the Hungarian Pavilion has remained at the centre of domestic art-scene debates. Comparing nations has always been a facet of the Venice Biennale.
    [Show full text]
  • HIRSHHORN MUSEUM and SCULPTURE GARDEN LIBRARY VIDEO COLLECTION Recordings May Not Be Usable in Current Format
    HIRSHHORN MUSEUM AND SCULPTURE GARDEN LIBRARY VIDEO COLLECTION Recordings may not be usable in current format. Check with Library staff. Video materials are not circulated. (updated August 26, 2008) VHS TAPES 1. 41-10 Mr. & Mrs. Chagall, daughter, son-in-law 2. 74-60 HMSG Opening Ceremonies 3. 74-90 Visit of architect Gordon Bunshaft 4. 74-210 Hirshhorn Museum dedication ceremony 5. 75-00 Hirshhorn: Man and Museum-Camera 3 6. 76-20 A life of its own, v-1 7. 79-50 John Baldessari 8. 87-20 Mark Di Suvero: Storm King 9. 88-20 “Cornered” video Installation (Adrian piper piece) 10. 89-20 Buster Simpson (HMSG) 11. 90-30 Scenes and Songs from Boyd Webb (video documentary) 12. 92-80 Robert Irwin- In response 13. 93-20 Paul Reed Catalog #9-1936-1992 (artists’ work) 14. 93-30 Collection that Became a Museum (Smithsonian Film Transfer) 15. 93-30 Collection that Became a Museum (copy) 16. 93-50 A life of its own 17. 93-50 A life of its own 1976 18. 96-20 Thomas Eakins and the Swimming Picture 19. 96-60 Beverly Semmes 20. 97-10 Judith Zilczer interview on De Kooning 21. 97-80 Jeff Wall segment 22. 97-100 Willem De Kooning 23. 98-10 George Segal (HMSG) 24. 98-20 George Segal-Dialogue (HMSG) 25. 00-30 The Ephemeral is Eternal (De Stijl play) 26. 00-40 Gary Hill- Dig 27. 00-60 Willem De Kooning 28. 00-100 The collection that became a Museum-Ron J. Cavalier (HMSG) 29. 1974 Visit of Architect Bunshaft (HMSG) 30.
    [Show full text]
  • 56Th Venice Biennale—Main Exhibition, National Pavilions, Off-Site and Museums
    56th Venice Biennale—Main exhibition, National Pavilions, Off-Site and Museums by Chris Sharp May 2015 Adrian Ghenie, Darwin and the Satyr, 2014. Okay, in the event that you, dear reader(s), are not too tired of the harried Venice musings of the art-agenda corps rearing up in your inbox, here’s a final reflection. Allow me to start with an offensively obvious observation. In case you haven’t noticed, Venice is not particularly adapted to the presentation of contemporary art. In fact, this singular city is probably the least appropriate place to show contemporary art, or art of any kind, and this is from a totally practical point of view. From the aquatic transportation of works to questions of humidity to outmoded issues of national representation, Venice is not merely an anachronism but also, and perhaps more importantly, a point of extravagance without parallel in the global art-circuit calendar. When you learn how much it costs to get on the map even as a collateral event, you understand that the sheer mobilization of monies and resources that attends this multifarious, biannual event is categorically staggering. This mobilization is far from limited to communication as well as the production and transportation of art, but also includes lodging, dinners, and parties. For example, the night of my arrival, I found myself at a dinner for 400 people in a fourteenth-century palazzo. Given in honor of one artist, it was bankrolled by her four extremely powerful galleries, who, if they want to remain her galleries and stay in the highest echelons of commercial power, must massively throw down for this colossal repast and subsequent party, on top of already, no doubt, jointly co-funding the production of her pavilion, while, incidentally, co-funding other dinners, parties, and so on and so forth.
    [Show full text]
  • William Gropper's
    US $25 The Global Journal of Prints and Ideas March – April 2014 Volume 3, Number 6 Artists Against Racism and the War, 1968 • Blacklisted: William Gropper • AIDS Activism and the Geldzahler Portfolio Zarina: Paper and Partition • Social Paper • Hieronymus Cock • Prix de Print • Directory 2014 • ≤100 • News New lithographs by Charles Arnoldi Jesse (2013). Five-color lithograph, 13 ¾ x 12 inches, edition of 20. see more new lithographs by Arnoldi at tamarind.unm.edu March – April 2014 In This Issue Volume 3, Number 6 Editor-in-Chief Susan Tallman 2 Susan Tallman On Fierce Barbarians Associate Publisher Miguel de Baca 4 Julie Bernatz The Geldzahler Portfoio as AIDS Activism Managing Editor John Murphy 10 Dana Johnson Blacklisted: William Gropper’s Capriccios Makeda Best 15 News Editor Twenty-Five Artists Against Racism Isabella Kendrick and the War, 1968 Manuscript Editor Prudence Crowther Shaurya Kumar 20 Zarina: Paper and Partition Online Columnist Jessica Cochran & Melissa Potter 25 Sarah Kirk Hanley Papermaking and Social Action Design Director Prix de Print, No. 4 26 Skip Langer Richard H. Axsom Annu Vertanen: Breathing Touch Editorial Associate Michael Ferut Treasures from the Vault 28 Rowan Bain Ester Hernandez, Sun Mad Reviews Britany Salsbury 30 Programs for the Théâtre de l’Oeuvre Kate McCrickard 33 Hieronymus Cock Aux Quatre Vents Alexandra Onuf 36 Hieronymus Cock: The Renaissance Reconceived Jill Bugajski 40 The Art of Influence: Asian Propaganda Sarah Andress 42 Nicola López: Big Eye Susan Tallman 43 Jane Hammond: Snapshot Odyssey On the Cover: Annu Vertanen, detail of Breathing Touch (2012–13), woodcut on Maru Rojas 44 multiple sheets of machine-made Kozo papers, Peter Blake: Found Art: Eggs Unique image.
    [Show full text]
  • CV Update Muresan
    Ciprian Mureşan Born in 1977, lives and works in Cluj, Romania; co-editor of VERSION artist run magazine; From 2005 editor of IDEA art + society magazine [www.ideamagazine.ro] solo exhibitions 2018 Incorrigible Believers, Plan B, Berlin Art Club 22: Ciprian Muresan, Accademia di Francia a Roma – Villa Medici, Rome, IT 2017 The Struggle Between Academic Abstractionism and Globalized Formalism, Lateral Art Space, Cluj, RO #1.3 WAYS TO TIE YOUR SHOES: CIPRIAN MUREȘAN, Convent Art Space, Ghent, BE Ciprian Mureșan: All Images from a Book..., David Nolan gallery, NY. 2016 Ciprian Mureșan, Mihai Nicodim, Los Angeles, USA. Ciprian Muresan, Museo Pietro Canonica a Villa Borghese, Rome, IT Plague Column, Eric Hussenot, Paris 2015 Your survival is guaranteed by treaty, Ludwig Museum-Museum of Contemporary Art, Budapest Ciprian Mureșan, Wilkinson gallery, Londres. 2014 The Suicide Series, Galeria Plan B, Berlin, DE Ciprian Muresan, Mihai Nicodim Gallery, Los Angeles, US 2013 All that work for nothing! That's what I try to do all the time!, Galeria Plan B, Berlin, DE Page by page, screenings on the facade of MUSEION of modern and contemporary art Bolzano, IT Recycled Playground, Contemporary Art Gallery, Vancouver, CA 2012 Stage and Twist, Project space, Tate Modern, London, UK (with Anna Molska) Ciprian Mureșan, Wilkinson Gallery, London, UK Recycled Playground, Centre d'art contemporaine, Geneva, CH Dead Weights, Museum of Art Cluj-Napoca, Cluj, RO 2011 Recycled Playground, FRAC Champagne-Ardenne, Reims, FR Ciprian Mureșan, David Nolan Gallery, New York, NY, US 2010 Wilkinson Galllery, London, UK Mihai Nicodim Gallery, Los Angeles, US Ciprian Mureșan - n.b.k.
    [Show full text]
  • Untitled (Forever), 2017
    PUBLISHERS DISTRIBUTED BY D.A.P. SP21 CATALOG CAPTIONS PAGE 6: Georgia O’Keeffe, Series I—No. 3, 1918. Oil on Actes Sud | Archive of Modern Conflict | Arquine | Art / Books | Art Gallery of York board, 20 × 16”. Milwaukee Art Museum. Gift of Jane University | Art Insights | Art Issues Press | Artspace Books | Aspen Art Museum | Atelier Bradley Pettit Foundation and the Georgia O’Keeffe Foundation. PAGE 7: Georgia O’Keeffe, Black Mesa Éditions | Atlas Press | August Editions | Badlands Unlimited | Berkeley Art Museum | Landscape, New Mexico / Out Back of Marie’s II, 1930. Oil on canvas. 24.5 x 36”. Georgia O’Keeffe Museum, Gift Blank Forms | Bokförlaget Stolpe | Bywater Bros. Editions | Cabinet | Cahiers d’Art of the Burnett Foundation. PAGE 8: (Upper) Emil Bisttram, | Canada | Candela Books | Carnegie Museum Of Art | Carpenter Center | Center For Creative Forces, 1936. Oil on canvas, 36 x 27”. Private collection, Courtesy Aaron Payne Fine Art, Santa Fe. Art, Design and Visual Culture, UMBC | Chris Boot | Circle Books | Contemporary Art (Lower) Raymond Jonson, Casein Tempera No. 1, 1939. Casein on canvas, 22 x 35”. Albuquerque Museum, gift Museum, Houston | Contemporary Art Museum, St Louis | Cooper-Hewitt | Corraini of Rose Silva and Evelyn Gutierrez. PAGE 9: (Upper) The Editions | DABA Press | Damiani | Dancing Foxes Press | Deitch Projects Archive | Sun, c. 1955. Oil on board, 6.2 × 5.5”. Private collection. © Estate of Leonora Carrington. PAGE 10: (Upper left) DelMonico Books | Design Museum | Deste Foundation for Contemporary Art | Dia Hayao Miyazaki, [Woman] imageboard, Nausicaä of the Valley of the Wind (1984). © Studio Ghibli. (Upper right) Center For The Arts | Dis Voir, Editions | Drawing Center | Dumont | Dung Beetle | Hayao Miyazaki, [Castle in the Sky] imageboard, Castle Dust to Digital | Eakins Press | Ediciones Poligrafa | Edition Patrick Frey | Editions in the Sky (1986).
    [Show full text]