1 Spis Treści
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
Spis treści Wstęp .......................................................................................................................................... 3 VJ czyli kto? ............................................................................................................................... 5 Archeologia interaktywnych projekcji ........................................................................................ 8 Część 1: Przedfilmowa starożytność ....................................................................................... 8 1. Fantasmagorie ............................................................................................................ 9 2. Latarnie Magiczne ................................................................................................... 12 3. Duch Peppera ........................................................................................................... 15 4. Organy Kolorów ...................................................................................................... 17 Część 2: Pionierzy Synestezji ............................................................................................... 20 5. Walter Ruttman ....................................................................................................... 21 6. Hans Richter ............................................................................................................ 23 7. Viking Eggeling ....................................................................................................... 26 8. Len Lye .................................................................................................................... 28 9. Oskar Fischinger ...................................................................................................... 30 10. Fantazja Walta Disneya – pierwowzór teledysku.................................................... 35 Część 3: „Love is analog” ..................................................................................................... 37 11. Lightshows, Wet-shows i Liquid ............................................................................. 38 12. Projekcje slajdowe ................................................................................................... 40 13. Już projekcjoniści, jeszcze nie VJe.......................................................................... 42 14. Popkulturowy kolaż - Andy Warhol i Exploding Plastic Invetible ......................... 48 Część 4: Epoka Hybrydy: Video Nasty ................................................................................ 50 15. Video for the people ................................................................................................ 51 16. Technologiczny galop.............................................................................................. 53 17. Trylogia -Qatsi ......................................................................................................... 58 18. Narodziny MTV ...................................................................................................... 60 19. Live Video Performance .......................................................................................... 62 Część 5: Era digitalna ............................................................................................................ 64 20. Nowa muzyka .......................................................................................................... 65 21. Video mashup .......................................................................................................... 67 Wstęp 22. Live Cinema ............................................................................................................ 73 Rozdział: Rozdział: 1 DOSSIER .................................................................................................................................. 77 23. Wywiad: Graham Daniels // Addictive TV ............................................................. 78 24. Wywiad: Olivier Sorrentino // VJ Anyone ............................................................. 84 25. Wywiad: Gary Oldknow // VJ DeepVisual ............................................................ 90 26. Wywiad: Clement Cordier // VJ Pikilipita .............................................................. 97 27. Wywiad: Stuart Warren Hill / Hexstatic ............................................................... 101 28. Wywiad: Emilia Gumańska // VJ Emiko ............................................................. 106 29. Wywiad: New Opera Hero .................................................................................... 109 Podsumowanie ........................................................................................................................ 115 Bibliografia ............................................................................................................................. 117 Źródła online ........................................................................................................................... 117 Załączniki ................................................................................................................................ 118 Spis Ilustracji .......................................................................................................................... 118 Wstęp Rozdział: Rozdział: 2 Wstęp Chłonąc różne wytwory ludzkiej kultury można dojść do wniosku, że najbardziej istotne pytania, na które musi odpowiedzieć sobie każdy człowiek pozostają takie same praktycznie od czasów starożytności. Na przestrzeni dziejów tematy fabuły wiekopomnych dzieł coraz mniej się różnią, opisane ludzkie zachowania i postawy pozostają niezmienne, tak jak niezmienna jest natura ludzka. To, co natomiast zmienia się w obrębie czasu w tych wytworach kultury to ich forma, która oddziałuje coraz szybciej i mocniej na zmysły, wywołuje coraz głębsze i mocniejsze emocje, jest coraz bardziej poruszająca. Proces ten jest poniekąd wymuszony poprzez stałe podnoszenie progu odporności na bodźce, coraz głośniejszy szum informacyjny docierający z każdej strony do ludzkiego mózgu. W obecnym świecie jesteśmy cały czas odbiorcami jakichś przekazów, praktycznie nie ma chwili żebyśmy byli od nich wolni, więc siłą rzeczy musimy dokonywać jakiegoś rodzaju selekcji. Często jest to proces nieświadomy. Forma jest coraz doskonalsza, jednak w opozycji do niej coraz bardziej tłumiona jest ludzka percepcja. Proces ten ciągle się toczy, jesteśmy jego naocznymi świadkami. Aby udowodnić tą tezę, nie trzeba się zbytnio starać - wystarczy pokazać dzisiejszemu odbiorcy “Wjazd pociągu na stację w Ciotat” i obserwować jego reakcje. Diametralnie różniła będzie się ona od tej najsłynniejszej, z paryskiej Grand Café. Nikt nie wybiegnie z kina z krzykiem, niewielka część wzruszy ramionami, większość przejdzie obojętnie, paru koneserów ewentualnie wpadnie w nostalgię. I to wszystko. Jednak tak jak wszystkie inne muzy, również ta dziesiąta nie pozostaje obojętna na rozwój formalny. Perfekcjonizm realizacyjny jest bardzo daleko posunięty, zapierający dech w piersiach, aż do momentu, w którym oglądając kolejny kinowy majstersztyk, świadomy widz z czasem zada sobie pytanie: „Czy to nie jest już kres możliwości?” Co można zrobić poza jeszcze doskonalszym montażem, jeszcze piękniejszymi zdjęciami, jeszcze bardziej zapierającymi dech w piersiach efektami? Co będzie następnym punktem zwrotnym? Granice zostały przesunięte już tak daleko, że niewiele tak właściwie już może potencjalnego odbiorcę zadziwić. Nie twierdzę jednak, iż następuje kres możliwości, wręcz przeciwnie - uważam, że swoista rewolucja dopiero nadejdzie. W dobie przesytu informacji, kiedy coraz trudniej kogokolwiek zaskoczyć, bo przecież wszystkie historie zostały już opowiedziane, żeby trafić do odbiorcy trzeba go „bić po oczach” coraz mocniej i mocniej. Prowadzi to do swoistej tabloidazycji kultury, gdzie nacisk położony jest na bezpośredni, mocny i krótki bodziec. Jednak zamiast stosować „taktykę szoku”, możliwa jest inna droga. Zamiast po oczach, można uderzyć w „oczy” i „uszy” jednocześnie, można pozwolić mu na „dotyk”, poczuć „zapach” czy nawet „smak”, aż do osiągnięcia stanu całkowitej synestezji, jedności zmysłów. Można też, niczym w nowoczesnym teatrze pozwolić widzowi wpłynąć na akcję i zmienić przy każdym pokazie fabułę dostosowując realia do miejsca pokazu. Można ją utkać z fragmentów klasycznych filmów dobrze znanych każdemu średnio-ambitnemu koneserowi kina. Brzmi to jak mrzonka, jednak czy aby na pewno? W dniu dzisiejszym istnieje pojęcie „Live Cinema”, czyli „kino na żywo”, w którym wizualna forma, warstwa dźwiękowa, a również czasem fabuła różni się dość istotnie pomiędzy różnymi seansami. W „Live Cinema” mamy do czynienia z montażem na żywo, podobnym do transmisji Wstęp sportowych, jednak zamiast wydarzenia sportowego „transmitujemy” tworzywo filmowe. W oficjalnym nurcie reprezentowane jest głównie przez projekt Petera Greenawaya „Tulse Luper Suitcases”, który zostanie bliżej przedstawiony w dalszej części pracy. Sądzę, że interaktywność Rozdział: Rozdział: 3 obrazu, odpowiednie aranżowanie go w zastanej, dobrze znanej widzowi przestrzeni będzie miało bardzo duży wpływ na dalszy formalny rozwój sztuki filmowej. Ludzie, którzy obecnie zajmują się „Live Cinema” mają swoje korzenie w świecie klubowych imprez, na których za pomocą dwóch gramofonów, miksera i torby pełnej płyt z muzyką Disc Jockey miksuje muzykę w taki sposób, żeby moment przejścia pomiędzy