Katalog Opatów Tynieckich

Total Page:16

File Type:pdf, Size:1020Kb

Katalog Opatów Tynieckich O. Paweł Sczaniecki O.S.B. KATALOG OPATÓW TYNIECKICH K R A K Ó W 1978 Każde miejsce na świecie ma swoją historię, ale w Tyńcu jest jej bardzo wiele. Narzuca się ona w sposób nieodparty. „Obarczenie historia” — czy raczej bogactwo? W każdym razie trzeba tę histo­ rię poznać i zrozumieć. Katalog opatów także rozpoczął swoją historię. Myśl podsunął Cyprian Norwid. Wsłuchiwał się on w glosy czasu swego „aż oto Ojcu Opatowi jednego razu HISTORIA głosem wielkim zapytała o LUDZI”. Życiorysy opatów tynieckich dają odpowiedź na to pytanie historii. Kazimierzowi Janickiemu Takie ujęcie wyróżnia niniejszy katalog w narastającej literaturze monasteriologicznej, bo nazbyt często poprzestaje ona na opisie poświęca martwych pamiątek albo stosunków gospodarczych. Właściwym wdzięczny autor bohaterem w dziejach klasztoru na zawsze pozostaje człowiek. Na nim skupia się więc ,uwaga w obecnym ujęciu. W rzeczywistości tytuł pracy okazał się zbyt ciasny, nagromadzony materiał nie zmieścił się w nim, przekraczając wielokrotnie jego granice. Nie darmo benedyktyński klasztor zowie się opactwem. Przełożonym, o których tu mowa, św. Benedykt wyznaczył pierwszoplanową rolę. Dlatego celowym było spojrzenie na dzieje klasztoru ze strony jego kolejnych opatów. Katalog przedstawia kilkudziesięciu ludzi, którzy tkwili w samym centrum życia, realizowali ideał albo też oddalali się od niego w rozmaity sposób. Rzeczywiście czasem zawo­ dził człowiek, pociągając fatalne następstwa. I przeciwnie, życie w klasztorze ponownie rozkwitało i przynosiło owoce, gdy człowiek nie zawiódł. To budzi podziw i zaufanie dla instytucji, której fundamenty dała Reguła zakonna sprzed półtora tysiąca łat. Katalog niniejszy nie jeden raz wspominał o mecenacie dawnych opatów, którzy popierali studia. Dzisiejszy opat nie ma już owych zamków, miast i wsi, ani dochodów, którymi dysponowali jego poprzednicy. A przecież on również z całego serca będzie popierał tak ukierunkowane prace. Od szeregu lat z uszanowaniem i sympatią obserwuję trudy O. Pawła Sczanieckiego, dziejopisa klasztoru w Tyńcu. Szczerze cieszę się pożytkami z jego pracy. Wie on dobrze o tym, że je pochwalam, że dopomogę jego dziełu i ułatwię wykonanie jego rozległych pla­ nów. Niechże nagrodą dla O. Pawła będzie myśl, że kiedy znowu h i- s t o r i a zapyta o ludzi, którzy pracowali w Tyńcu po wzno­ wieniu życia benedyktyńskiego, jego prace nad dawnymi dziejami opactwa odpowiedzą głośno i wyraziście. Gorąco dziękuję również Księdzu Profesorowi Alfonsowi Schle- tzowi, że przyjął tę pracę na gościnne łamy „Naszej Przeszłości”. WSTĘP Enumerari debet ąuelibet accio sollempni O. Kazimierz Janicki O.S.B. literarum testimonio, ne perire possit opat tyniecki prolixitate temporis interuallo. (K T y n nr 82) Arenga, którą opat tyniecki, Jan, pomieścił w swytm dokumencie z 1362 r. pobudza wyobraźnię. Oto zasiadł na trohie in pontificali- bus, jak to przedstawiały średniowieczne pieczęcie. Izibę ostrohikiem przesklepioną wypełniła klientela z korną gotowością, bo arcyopat raczy wydawać rozkazy. Przyszedł moment, gdy kronikarz klasz­ toru z gęsim piórem i czernidłem schylił się, czekając ażeby oko pańskie na nim spoczęło. Arenga, o której mowa, brzmi jak orędzie kogoś stroskanego o dobrą pamięć w uciekających stuleciach. Chce więc, aby każdy z jego — bardzo teatralnych — czynów uwiecznić dla budowania potomności, która potrzebowała wzoru i przykładu. Uroczyste spisanie oznaczałoby na pewno złote litery na purpuro­ wym pergaminie... Rzeczywistość j odm alk była odmienna. W trzysita lat potem Iks. Stanisław Szczygielski ubolewał, że nikomu z dawnych jego współ­ braci nie przyszło do głowy, aby spisać dzieje opactwa 1. W ciągu średniowiecza egzystencja zaabsorbowała wszystkie siły zgroma­ dzenia. Legenda o początkach przechodziła z ust do ust i na tym poprzestawano. Gromadzenie dokumentów klasztornych nie miało na celu nauki, historia wyzierała tylko z murów, z pomników i nielicznych inskrypcji. Tkwiła też w samej instytucji, w liturgii, którą śpiewano trzymając się ściśle miejscowego kalendarza. Niektóre klasztory troskliwie spisywały kolejnych opatów, cy­ stersi z Pelplina umieścili nawet ich imiona na murach tamtejszej bazyliki, gdzie widnieją aż dotąd, ale do tego w Tyńcu widocznie nie przywiązywano wagi. Dopiero Długosz zbierał elementarne wiadomości2, które dowodzą, że na miejscu, za jego czasów, klasz­ tor katalogu opatów nie prowadził ani też dawnego nie miał. Pierwszej redakcji spodziewać się można w ciągu XVI w. Jego najprostszą formę zachował Sczygielski w druku z 1663 r.3 Fi- 1 Tinecia, Wstęp, k. nlb. Uwaga: Wykaz skrótów bibliograficznych — zob. s. 241 3 Długosz LB t. 3 s. 225 3 Aąuila, s. 110— 111 temperamentem węszył wszędzie błąd .i fałszerstwo. Szczególnie gurują tam same imiona bez dat i bez jakiegokolwiek dodatku. ciężkie oskarżenie formułował pod adresem Tyńca, nieufnie (też Nieznany twórca tego katalogu zrekonstruował go w oparciu o odniósł się dlo pnalc Scizygielislkiego. Bezskutecznie szuikalł średnio­ pamięć własną i jakieś dostępne mu źródła. Brak wiadomości za­ stąpił domysłem, dlatego całość nie budzi zaufania. wieczni egjo ndkrologiu :z Tyńca uwaiżlaijąc, że „krytyczne opracowa­ nie szeregu opaftiów tyniedkich (talk diługo nie będzie możebnym”, Katalog ten spisany i przepisywany wspominają źródła. W 1603 aż nie odnajdzie się tego kodeksun. Kętrzyński położył funda­ r. miał go w swych papierach opat Mielecki4, w 1623 r. czyni do niego aluzję przeor z Tyńca, Wojciech Płocki s. Wzmianki te menty pod. nowoczesną historiografię Tyńca i trudno przecenić je­ go zaisłtulgi w tej dziedzinie. Niemniej potępiające sądy, Iktóre przy pośrednio odciążają Iks. Stanisław® S c z y g i e l s ik i e g o, którego tej SipoiS|obinośici wygłaszał, odstręczały od tego (tematu. Odezwały oskarżono o zmyślenia i fałszerstwa. Tymczasem zastał on już się wszakże głosy sprzeciwu, a dyskusja, która wywiązała się o do­ w Tyńcu katalog uświęcony tradycją i nie śmiał go odrzucić. Zastrzeżenie budzi jednak jego dalsza praca, którą przedsięwziął — kumentach tynieckich, zmacanie wzbiagaicitła naiulkę. Obecnie katalog opatów wrócił na warsztat, bo stanowi on za­ mianowicie opracowanie życiorysów opackich, które doprowadził sadniczą pomoc w dalszych pracach nad historią Tyńca. W opra­ aż do współczesnego mu Hieronima Lubomirskiego6. Sczygiel- cowaniu trzeba wykorzystać cały dorobek poprzedników z Wojcie­ ski — jak często bywa -— zasługuje na wiarę w sprawach, których chem Kętrzyńskim na czele. Wszystkich trudności nie rozwiąże był świadkiem, natomiast bałamuci coraz więcej, w miarę cofania się w przeszłość. Niemniej każdy badacz dziejów Tyńca musi za­ nikt, mimo, że nauka w ciągu ostatnich stu lat przysporzyła wiele materiału. Użyć też trzeba nowej metody. „Zamiast apriorycznej cząć od Sczygielskiego. Dalszy ciąg jego pracy poprowadził o. dyskwalifikacji, trzeba (późne nawet) źródła wnikliwie przebadać Odon Kontenowicz uzupełniając ją aż do prymasa Gabriela Podoskiego, który zmarł w 1777 r. 7 i krytycznie oddzielić fikcję od prawdy” 12. Przekonaniom, że „tylko Aron rzeczywiście jest postacią histo­ Po upadku klasztoru jego historią zajęli się uczeni lwowscy. Zasłużył się tu najbardziej Aleksander Batowski, który sko­ ryczną, a prócz niego wszyscy inni są zmyśleni” 13, oponują nowsi piował setki dokumentów tynieckich i w ten sposób umożliwił ich historycy respektując nawet imiona opatów z XI i XII w .14 W wydrukowanie. Sam nawet napisał udatny rys dziejów opactwa. ostatecznym redagowaniu katalogu dopomogły bardzo uwagi prof. Papiery Batowskiego przyjęło Ossolineum i przez to pośrednictwo dra Zbigniewa Perzanowskiego, który jako wydawca źró­ znalazły się one w rękach Wojciecha Kętrzyńskiego. Nikt deł lubińskich, objaśnił taikże olbiiirty tynieckich opatów. Pomoc nie był bardziej powołany do pracy nad przeszłością Tyńca. On ta była tym cenniejsza, że rozciąga się poza granice średniowiecza, to przecież wydawał źródła do dziejów polskich benedyktynów ma stulecia X V I i X VII. w średniowieczu, on miał dostęp do całej rękopiśmiennej spuścizny Nie chodziło o apologię Stizygiefelkiego, ale o relkionstriukioję li­ klasztornej w zbiorach lwowskich. Bez dokonań Kętrzyńskiego sty opatów tynieckich w tym stopniu, w jakim to dzisiaj jest moż­ niepodobieństwem byłoby dziś rekonstruować dawne dzieje opac­ liwe. Dzieje Tyńca sięgają XI w. Toteż należało liczyć się z wielką rozmaitością źródeł a także z ich brakiem. Mimo to klasztor twa. Druk Kodeksu dyplomatycznego klasztoru przygotował on starannie, ogłosił też kilka drobnych studiów, w których sprawa istniał i niejedno o nim wiadomo. Nieraz więc garść informacji sta­ katalogu opajtów wysunęła się na pierwszy iplam8. Drugi raz opra­ nowiących tło będzie musiała wystarczyć na miejsce obrazu, który cował ją w 1875 r. 9 i nareszcie wrócił do tematu w 1888 r. 10 Na zarysować zdoła ktoś dopiero w przyszłości. Praca nad katalogiem opatów kieruje wszakże uwagę na dalsze dzieje fundacji i sprawie­ jego pracach jednalk zaciążył hiperlkrytycyizim. Z właściwym sobie dliwiej traktuje późniejszy, jakże interesujący okres, aż do upadku 4 J. Korzeniowski, Zapiski z rękopisów Cesarskiej Biblioteki klasztoru. Publicznej w Petersburgu. „Archiwum do Dziejów Literatury i Oświaty t. 11, 1910 s. 57 11 Liber mortuorum monasterii lubinensis. Ed. W. Kętrzyński, 5 W. Płocki, Błogosławieństwo Zakonu S. Benedykta, Kraków 1623 wstęp wydawcy. MPH t. 5 s. 602 s. 162 12 J. Zathey, Probem list opatów z dawnej Polski jako pomocni­ 6 Tinecia, s. 19—136 czego źródła historycznego. „Sprawozdania z Czynności Wydawniczej 7 Kontenowicz, Continuatio.
Recommended publications
  • Diecezja Przemyska : W 600 Rocznicę Bulli Grzegorza XI "Debitum Pastoralis Officii" Z 13 II 1375 R
    Hieronim Eug. Wyczawski Diecezja przemyska : w 600 rocznicę bulli Grzegorza XI "Debitum pastoralis officii" z 13 II 1375 r. Studia Theologica Varsaviensia 12/2, 161-208 1974 Studia Theol. Vars. 12 (1974) nr 2 HIERONIM EUG. WYCZAWSKI DIECEZJA PRZEMYSKA W 600 rocznicę bulli Grzegorza XI Debitum pastoralis oilicii z 13 II 1375 r. T r e ś ć: I. Początki; II. Obszar, sieć parafialna; III. Biskupi; IV. Kapi­ tuły, prepozytury, seminaria duchowne, klasztory; V. Czy już czas na mo­ nografię diecezji? I. POCZĄTKI Wymienioną w podtytule bullą włączył papież Grzegorz XI w 1375 r. istniejące już dawniej biskupstwo przemyskie w obręb powołanej do życia tym samym dokumentem metropolii halic­ kiej. O ile więc można święcić w 1975 r. 6-wiekowy jubileusz tego wydarzenia, czemu skromny wyraz pragnie dać i niniej­ szy artykuł, o tyle nie ma żadnej podstawy historycznej do obchodów właśnie w 1975 r. 600-nej rocznicy powstania sa­ mej diecezji przemyskiej. Sądząc wszakże z zamieszczanego w kolejnych schematyzmach tej diecezji katalogu jej bisku­ pów1, gdzie ich poczet rozpoczyna Eryk z Winsen (1377— 1392), wydaje się, że kierownicze czynniki diecezji przemyskiej wi­ dzą początek swego biskupstwa w 1375 r., we wspomnianej bulli Grzegorza XI. Historyczna prawda jest inna. Biskupstwo przemyskie po­ wstało wcześniej, o czym zresztą wyraźnie mówi wspomniana 1 Schematismus ... cleri ... Dioecesis rit, lat. Premisliensis pro anno Do­ mini 1903, Premisliae 1902 s. 11; Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966, Przemyśl 1966 s. 13. 11 Studia Theologica Varsaviensia 2/74 162 HIERONIM WYCZAWSKI [2] bulla i za czym opowiedzieli się ostatnio poważni historycy ks. Jan Kwolek2 oraz ks.
    [Show full text]
  • Meandry Politycznej Kariery Andrzeja Lipskiego (1572–1631)
    V. ZAGADNIENIA HISTORYCZNO-FILOZOFICZNE Studia Oecumenica 18 (2018) DOI: 10.25167/SOe/18/2018/367-380 s. 367–380 JANUSZ DOROBISZ Instytut Historii UO Meandry politycznej kariery Andrzeja Lipskiego (1572–1631). Eksluteranin biskupem krakowskim The meanders of the political career of Andrzej Lipski (1572–1631) An ex-Lutheran holding the post of the bishop of Cracow Abstract Andrzej Lipski (1572–1631) was born to a noblemen’s family of the middle rank and Lu- theran denomination. He studied at Protestant (1582–1594 – Strasbourg, Heidelberg) and Catholic (1603–1605 – Rome) colleges, earning the title of Doctor of both laws (Doctor of Canon and Civil Law). Lipski’s career in the Chancellery of the Crown was sped up by his conversion to Catholicism, entering the clergy and protection of Bishop Vice-Chancellor Pi- otr Tylicki – an influential backer to Chancellor Jan Zamoyski. At that time Lipski belonged to the state clergy who served the King and the Kingdom of Poland and obtained revenues from benefices, the acquisition of which was easier at the Court. Zamoyski’s supporters’ leaving the elites of the Chancellor’s power in 1605, as well as Lipski’s sympathizing with the rebellion (1606–1609) caused him to be kept away from public matters as a person who was politically uncertain. During the period of the Court’s disfavour, Lipski redefined his political views and stayed a zealous royalist and also an advocate of drawing closer to the Habsburgs. Owing to Bishop Vice-Chancellor Henryk Firlej’s protection he earned trust of Queen Constance of the Habsburgs, who then became the patroness of Lipski’s further career.
    [Show full text]
  • Non De Fide, Sed De Securitate Pacis.1 Faith and Politics in the Views of Protestants in the Polish‑Lithuanian Commonwealth, 1631‑32
    Odrodzenie i Reformacja w Polsce PL ISSN 0029‑8514 Special Issue Urszula Augustyniak (Warsaw) Non de Fide, Sed de Securitate Pacis.1 Faith and Politics in the Views of Protestants in the Polish‑Lithuanian Commonwealth, 1631‑32 Traditionally, political views of Polish Protestants are investigated in the context of struggle for the so‑called religious tolerance, although at the time the Warsaw Confederation was regarded not as an ‘edict of tolera‑ tion’ but a guarantee of estate privileges and a principle of the political system of the Commonwealth. Mirosław Korolko’s analysis of political arguments used in the controversy over the Confederation2 – on a par with denominational, historiosophical, legal and socio‑economic argu‑ mentation – does not explain the relation between propaganda activity and actual attitudes of Protestants as citizens. Different from Catholic, the views of Polish and Lithuanian Protes‑ tants on the relationship between religion and politics – for instance, on the genesis of monarchical power and its obligations towards the state, the subordination of the clergy to general laws, the right of the subjects to resist edicts in conflict with the laws of God – were the result of doctrinal premises formulated in the twentieth chapter of John Calvin’s Institutio religionis christianae3 and in the Sandomierz 1 A. S. Radziwiłł, Memoriale rerum gestarum in Polonia 1632‑1656, ed. by A. Przyboś and R. Żelewski, Wrocław, 1968, vol. 1, p. 85: a quote from the polemics of K. Radziwiłł and M. Ostroróg, 30 October 1632. 2 M. Korolko, Klejnot swobodnego sumienia. Polemika wokół konfederacji warszawskiej w latach 1573‑1658, Warsaw, 1974.
    [Show full text]
  • (Janek) Z Czarnkowa. Niedokończona Kronika Polska Z XIV Wieku*
    Janusz BIENIAK Toruń Jan (Janek) z czarnkowa. niedokończona kronika polska z XiV wieku* 1. Genealogia Jana z czarnkowa; 2. Życiorys kronikarza; 3. poglądy polityczne; 4. Kronika wielka i fragment 1333–1341; 5. Kronika wielkopolska 1. Genealogia Jana z czarnkowa Jan z Czarnkowa, podkanclerzy Kazimierza Wielkiego i autor żywo pisanej kroniki, przybierają­ cej w niektórych fragmentach formę pamiętnika, był synem Bogumiła, wójta tego miasta1 — położo­ nego w północnej Wielkopolsce, nad Notecią. Korespondencja papieska zwie go też kapłanem (pres- biter) diecezji poznańskiej2. O wójcie czarnkowskim Bogumile nic więcej nie wiadomo, a w 1412 r. pełnił tę godność jakiś Nikiel3. Czarnków był własnością szlachecką — domu pieczętującego się her­ bem Nałęcz; w czasie odpowiadającym dojrzałemu życiu naszego kronikarza dziedziczył to miasto kasztelan nakielski Sędziwój, a następnie jego synowie: podczaszy, potem sędzia poznański Jan oraz Wincenty4. Kronikarz Jan miał brata — Szymona z Ruszkowa; jako braci notuje ich jedno źródło: statut krakowskich żup solnych z 1368 r.5 Ścisły stopień ich pokrewieństwa (braterstwo rodzone bądź przyrodnie przez ojca lub matkę) różnie przedstawia literatura6; konsekwentne pisanie się Jana (Jan­ ka) z Czarnkowa, Szymona zaś z Ruszkowa w formule datum et scriptum dokumentów królewskich wyklucza możliwość, aby Szymon był także synem wójta Bogumiła7. W grę może więc wchodzić * Artykuł ten został równocześnie opublikowany w języku niemieckim: J Bieniak, Jan (Janek) von Czarnków. Unvollen- dete polnische Chronik aus dem 14. Jahrhundert, „Quaestiones Medii Aevi Novae”, 14, 2009, [Cultus sanctorum (Cults, Saints, Patronage, Hagiography)], s. 123–183. 1 Bull. Pol., ed. I. Sułkowska–Kuraś et S. Kuraś, t. 2, Romae 1985, nr 1294, 1372, 1376; Acta camerae apostolicae, w: MPV, t.
    [Show full text]
  • 0 14 [349]-370 Anusik.Pdf (821.4Kb)
    Artykuły recenzyjne i recenzje 349 http://dx.doi.org/10.18778/1644-857X.15.02.14 Andrzej Korytko, „Na których opiera się Rzeczpospolita”. Senatorowie koronni za Władysława IV Wazy, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2015, ss. 484. utora recenzowanej książki, ucznia profesora Edwarda Alfre- da Mierzwy, śmiało można określić mianem doświadczonego Ahistoryka, legitymującego się dość znacznym już dorobkiem naukowym. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół szeroko pojętych relacji polsko-szwedzkich i polsko-angielskich w dobie panowania w Rzeczypospolitej królów z dynastii Wazów oraz dziejów staropolskiego parlamentaryzmu1. 1 Wśród opracowań jego autorstwa można przywołać w tym miejscu następujące pozycje: A. K o r y t k o, Elżbieta I Tudor wobec polsko-szwedzkiego konfliktu, [w:] Per saecula. Dyplomacja – gospodarka – historiografia. Studia ofiarowane Profesorowi Edwardowi Alfredowi Mierzwie w czterdziestą piątą rocznicę pracy naukowej, red. A. Korytko, B. Krysztopa-Czupryńska, Olsztyn–Piotrków Trybunalski 2009, s. 29–36; i d e m, Sir George Douglas – szkocki żołnierz w szwedzkiej służbie. Przyczynek do biografii, [w:] Primum vivere deinde philosophari. O ludziach czynu w Europie Środkowej i Wschodniej. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Janowi Rzońcy z okazji siedemdziesiątych urodzin, red. M. Białokur i A. Szczepaniak, Opole–Toruń 2009, s. 91–98; i d e m, Poselstwo sir George’a Douglasa w 1635 roku jako przykład stosunku Anglii do polsko-szwedzkiego konfliktu, [w:] Polska wobec konfliktów w Europie nowożytnej. Z dziejów dyplomacji i stosunków międzynarodowych w XV–XVIII wieku, red. R. Skowron, Kraków 2009, s. 237–243; idem, O ujście Wisły. Działania militarne w latach 1626–1635, [w:] Wielkie wojny w Prusach. Działania militarne między Wisłą a Niemnem na przestrzeni wieków, red.
    [Show full text]
  • Kancelaria Królewska Andegawenów I Jagiellonów
    ROCZNIKI HUMANISTYCZNE Tom XLVIII, zeszyt 2 – 2000 ARTUR KUZ´ MA Lublin KANCELARIA KRÓLEWSKA ANDEGAWENÓW I JAGIELLONÓW JAKO S´ RODOWISKO AWANSU NA DRODZE DO ARCYBISKUPSTWA GNIEZ´ NIEN´ SKIEGO Ws´ród uwarunkowan´ decyduj ˛acych o sukcesji na stolicy metropolitalnej w Gniez´nie niezmiennie istotne miejsce zajmował kontekst polityczny towa- rzysz ˛acy kolejnym nominacjom1. Stała obecnos´c´ tego czynnika wynikała z faktu, iz˙obsada arcybiskupstwa gniez´nien´skiego stanowiła tak w s´rednio- wiecznej, jak i w nowoz˙ytnej Polsce akt o istotnym znaczeniu pan´stwowym. W zwi˛azku z tym na drodze kariery prowadz˛acej do godnos´ci metropolity gniez´nien´skiego zupełnie zasadniczego znaczenia nabierały przedpromocyjne kontakty kandydatów do tego urze˛du z aparatem pan´stwowym. Współdziała- nie w realizacji politycznych planów monarchy pozostawało stałym elemen- tem z˙yciorysu niemal kaz˙dego metropolity z czasów panowania Andegawe- nów i Jagiellonów. Kariera pan´stwowa stanowiła zatem integralny czynnik procesu uzyskiwania awansów prowadz˛acych do promocji na stanowisko arcybiskupa w Gniez´nie2. 1 Aspekt prawny sukcesji na stolicach biskupich w Polsce s´redniowiecznej i nowoz˙ytnej oraz zmieniaj ˛acy sie˛wpływ czynników politycznych omawia dokładniej J. Grzywacz (Nomina- cja biskupów w Polsce przedrozbiorowej, Lublin 1960). Na temat znaczenia woli monarszej, zwłaszcza od czasu precedentalnych rozstrzygnie˛c´ze schyłku panowania Ludwika We˛gierskie- go (r. 1382), waz˙ne uwagi wnosi J. Kłoczowski (Biskupi i kapituły w dziele Janka z Czarnko- wa, w: Mente et litteris. O kulturze i społeczen´stwie wieków s´rednich, red. H. Chłopocka i in., Poznan´1984, s. 208-212). Podstawy prawne nominacji oraz okolicznos´ci polityczne okres´laj ˛ace charakter kariery członków episkopatu Polski z czasów ostatniego Jagiellona podaje A.
    [Show full text]
  • The Annihilation of the Arian “Capital”
    ODRODZENIE I REFORMACJA W POLSCE ■ SI 2017 ■ PL ISSN 0029-8514 Janusz Tazbir The Annihilation of the Arian “Capital” The history of the fall of Raków was the subject of a special short dis- sertation by Józef Stańko1 already 35 years ago. At present, however, that work is absolutely insufficient. On the one hand (as stressed in a review of Stańko’s dissertation2), the author did not make use of all the sources available to him and committed many oversights and inac- curacies;3 on the other, since the time the work was published, new, fairly important sources clarifying the circumstances connected with the Raków trial have been added. Since the trial brought about the annihi- lation of the main centre of the Polish Brethren in the first half of the seventeenth century, it seems necessary to re-discuss the 1638 events, so tragic for the Polish Arianism, on the basis of more extensive sources. Founded in 1569 by the Calvinist voivode of Podole, Jan Sienieński, Raków has twice played a leading role in the history of our Antitrini- tarianism. First, between 1569 and 1572, as a centre of supporters of social radicalism and then again, from the beginning of the seven- teenth century until 1638, as a seat of the academy and typography famous all over Europe and the place of many synods grouping the best Arian thinkers. It is not surprising, then, that the Raków cen- tre was a thorn in the flesh of the opponents of the Polish Breth- ren who referred to it in an anti-Arian pamphlet printed in the early seventeenth century as a 1 J.
    [Show full text]
  • Poczet Prymasów Zeszyt
    Poczet PrymasówPolskich (((1417(1417 ––– 20142014)))) Relikwiarz św. Wojciecha w katedrze Gnieźnieńskiej Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana” Przemy śl, 2014 *********************************************** Opracowanie i skład komputerowy: Jerzy Łobos „Naród, który nie zna swojej przeszło ści, umiera i nie buduje przyszło ści” Jan Paweł II. Te słowa skierowane do Rodaków odnosiły si ę do historii naszego narodu, w kontek ście utraty niepodległo ści, zaborów, wojen, ró żnego rodzaju ogranicze ń i zniewole ń.Musimy pami ęta ć i przypomina ć bohaterskie postawy i walk ę o wolno ść , równo ść , sprawiedliwo ść . Musimy pami ęta ć o tym, co si ę wydarzyło. Przekaz o ludzkim cierpieniu nie mo że znikn ąć wraz z upływem czasu. Nie mo żemy zapomnie ć o po świ ęceniu , ofiarno ści, ze strony innych o ich desperackiej walce o wolno ść i podstawowe, ludzkie warto ści. Nie mo żna i ść do przodu, je śli nie b ędziemy pami ęta ć, co wydarzyło si ę w przeszło ści, gdy ż to w ogromnym stopniu ma wpływ na nasz ą świadomo ść historyczn ą i determinuje kierunki naszego osobistego i społecznego rozwoju. W kolejnej publikacji przemyskiego Oddziału Katolickiego Stowarzyszenia „ Civitas Christiana” prezentujemy histori ę dotycz ącą Ko ścioła w Polsce, konkretnie „ Prymasów Polskich”. Ko ściół w Polsce na przestrzeni wieków odgrywał w historii narodu polskiego, szczególn ą rol ę w umacnianiu pa ństwowo ści , rozwoju nauki i kultury, w kształtowaniu wła ściwych postaw Polaków, w szerzeniu miło ści, braterstwa i miłosierdzia. Tymi pierwszymi w tym dziele winni by ć z pewno ści ą od XIV w. Prymasi, dlatego wła śnie o nich traktuje ta publikacja.
    [Show full text]
  • The Małopolska Way of St James (Sandomierz–Więcławice Stare– Cracow–Szczyrk) Guide Book
    THE BROTHERHOOD OF ST JAMES IN WIĘCŁAWICE STARE THE MAŁOPOLSKA WAY OF ST JAMES (SANDOMIERZ–WIĘCŁAWICE STARE– CRACOW–SZCZYRK) GUIDE BOOK Kazimiera Orzechowska-Kowalska Franciszek Mróz Cracow 2016 1 The founding of the pilgrimage centre in Santiago de Compostela ‘The Lord had said to Abram, “Go from your country, your people and your father’s household to the land I will show you”’ (Gen 12:1). And just like Abraham, every Christian who is a guest in this land journeys throughout his life towards God in ‘Heavenly Jerusalem’. The tradition of going on pilgrimages is part of a European cultural heritage inseparably connected with the Christian religion and particular holy places: Jerusalem, Rome, and Santiago de Compostela, where the relics of St James the Greater are worshipped. The Way of St James began almost two thousand years ago on the banks of the Sea of Galilee (Lake Tiberias). As Jesus was walking beside the Sea of Galilee, he saw two brothers, Simon called Peter and his brother Andrew. They were casting a net into the lake, for they were fishermen. ‘Come, follow me,’ Jesus said, ‘and I will send you out to fish for people’. At once they left their nets and followed him. Going on from there, he saw two other brothers, James son of Zebedee and his brother John. They were in a boat with their father Zebedee, preparing their nets. Jesus called them, and immediately they left the boat and their father and followed him. (Matthew 4:18‒22) Mortal St James The painting in Basilica in Pelplin 2 The path of James the Apostle with Jesus began at that point.
    [Show full text]
  • Bibliografia Polska Karola Estreichera (1827–1908)
    UNIWERSYTET JAGIELLOŃ SKI BIBLIOGRAFIA POLSKA KAROLA ESTREICHERA (1827–1908) DYREKTORA BIBLIOTEKI JAGIELLOŃSKIEJ CZĘŚĆ PIERWSZA – WYDANIE DRUGIE TOM XVIII KOR.—KOSKOWSKI KRAKÓW MMXII CENTRUM BADAWCZE BIBLIOGRAFII POLSKIEJ ESTREICHERÓW KAROL ESTREICHER BIBLIOGRAFIA POLSKA XIX STULECIA WYDANIE DRUGIE TOM XVIII KOR.—KOSKOWSKI Redaktor tomu STANISŁAW SIESS-KRZYSZKOWSKI KRAKÓW 2012 WYDAWNICTWO UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO UNIVERSITE JAGELLONNE BIBLIOGRAPHIE POLONAISE PAR KAROL ESTREICHER (1827–1908) ANCIEN DIRECTEUR DE LA BIBLIOTHEQUE JAGELLONE A CRACOVIE PREMIERE SERIE – SECONDE EDITION TOM XVIII KOR.—KOSKOWSKI CRACOVIE MMXII CENTRE DE BIBLIOGRAPHIE POLONAISE KAROL ESTREICHER BIBLIOGRAPHIE POLONAISE DU XIXème SIECLE SECONDE EDITION TOME XVIII KOR.—KOSKOWSKI préparé par STANISŁAW SIESS-KRZYSZKOWSKI CRACOVIE 2012 EDITIONS DE L’UNIVERSITE JAGELLONNE © Copyright by Centrum Badawcze Bibliografi i Polskiej Estreicherów Uniwersytet Jagielloński Wydanie II, Kraków 2012 All rights reserved Żadna część Bibliografi i Polskiej Estreicherów nie może być kopiowana ani udostępniana inną drogą bez pisemnej zgody Uniwersytetu Jagiellońskiego Zespół redakcyjny: Wacław Walecki (przewodniczący), Beata Grzybek, Tomasz Nastulczyk, Stanisław Siess-Krzyszkowski, Magdalena Sokołowska, Marian Zaczyński (do roku 2007) Praca naukowa fi nansowana w ramach programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nazwą „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2012–2016 Skład i łamanie Krzysztof Marek Szwaczka ISBN 978-83-233-3486-6 www.wuj.pl Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Redakcja: ul. Michałowskiego 9/2, 31-126 Kraków tel. 12-631-18-81, tel./fax 12-631-18-83 Dystrybucja: tel. 12-631-01-97, tel./fax 12-631-01-98 tel. kom. 506-006-674, e-mail: [email protected] Konto: PEKAO SA, nr 80 1240 4722 1111 0000 4856 3325 KOR. — KOSKOWSKI KOR. J. (krypt.), ob. Korsak Juliusz.
    [Show full text]
  • Rozdział (200.3Kb)
    Mariusz KULESZA Dorota KACZYŃSKA Department of Political Geography and Regional Studies University of Łódź, POLAND No. 11 MULTINATIONAL CULTURAL HERITAGE OF THE EASTERN PART OF THE COMMONWEALTH OF POLAND AND LITHUANIA Poland is a country with the largest territorial variation in the history of Europe. These changes involved not only the temporary gaining and losing some provinces that were later regained (as was the case for most European countries), but a transition of the country from its natural geographical frames deep into neighbouring ecumenes, while losing its own historical borders in the process. There were also times when the Polish state would disappear from the map of Europe for extended periods. Poland is also a country which for centuries was a place for foreigners where foreigners settled, lead here by various reasons, and left their mark, to a smaller or greater extent in the country's history. They also left numerous places in the Republic that became important not only for Poles. Today, these places belong to both Polish and non-Polish cultures and they become a very significant element of our cultural heritage, a deposit within Polish borders. Up until mid-14th century, Poland was a medium-sized, mostly ethnically homogenous country which faced west both culturally and economically. The eastern border of the country was also the border of Latin Christianity, with the Orthodox Ruthenia and Pagan Lithuania beyond it. In the second half of the 14th century, this situation changed significantly. First, the Red Ruthenia and Podolia were annexed by Poland, and another breakthrough came with the union with Lithuania, which was a Eastern European superpower back then.
    [Show full text]
  • Primate Jan Wężyk in the Role of Interrex and Senator of the Polish
    HISTORIA PRAWA KOŚCIÓŁ I PRAWO 10(23) 2021, nr 1, s. 175-193 DOI: http://dx.doi.org/10.18290/kip21101-10 Włodzimierz Kaczorowski PRIMATE JAN WĘŻYK IN THE ROLE OF INTERREX AND SENATOR OF THE POLISH-LITHUANIAN COMMONWEALTH IN THE PERIOD OF INTERREGNUM FOLLOWING THE DEATH OF SIGISMUND III VASA IN 1632 INTRODUCTION The Primate of the Crown of the Kingdom of Poland and the Grand Duchy of Lithuania held the highest position both in the Church and the State in the period of interregnum. He was entitled to ius praeeminentiae , that is the right of advantage over others. However, the Primate as the in- terrex did not possess the full king’s powers. In his universal (proclama- tion), he could officially announce the fact of the King’s death and – at the same time – the beginning of interregnum. He took over the duties belong- ing in the scope of representing the State outside, prepared the process of choosing a new monarch and it was with this aim that he convoked as- semblies of local parliaments and the Convocation Seym . He was respon- sible for arranging minor matters, submitting more important ones to de- bates by Parliament. At last, the Primate announced the choice of the PROF . DR. HABIL . WŁODZIMIERZ KACZOROWSKI – Institute of Legal Sciences, Opole University; correspondence address: ul. Katowicka 87a, 45-060 Opole, Poland; e-mail: [email protected]; https://orcid.org/0000-0001-5784-9716 176 Włodzimierz Kaczorowski elect, that is executed the nomination [Jezierski 2017, 21-23; Presiowski 2019, 59-66]. S. Grodziski, an outstanding historian of the Polish state and law, while making a presentation of the office of interrex in the Polish histori- cal tradition, stated, among others, that: “It would be an interesting thing to prepare a «list of Polish interreges», beginning with the year 1572.
    [Show full text]