2010-2011 architectuur theater dans muziek 2010-2011 blauwe zaal grote podia deSingel Desguinlei 25 / B-2018 Antwerpen ma vr 10 19 uur / za 16 19 uur www.desingel.be [email protected] RICHARD THOMPSON & T +32 (0)3 248 28 28 F +32 (0)3 248 28 00 MUSICIANS OF THE GLOBE OLV. ZA 27 NOV 2010

deSingel is een kunstinstelling van de Vlaamse Gemeenschap en geniet de steun van hoofdsponsor mediasponsors 2010-2011 CROSSOVER

RICHARD THOMPSON & MUSICIANS OF THE GLOBE OLV. PHILIP PICKETT ZA 27 NOV 2010

FRANK VANDENBROUCKE & LOD & B’ROCK ZA 15 JAN 2011

ANA MOURA & NEDERLANDS BLAZERSENSEMBLE ZA 22 JAN 2011

FERRAN & JORDI SAVALL WO 6 APRIL 2011

JEAN-GUIHEN QUEYRAS & KEYVAN & BIJAN CHEMIRANI ZO 29 MEI 2011

inleiding Maarten Beirens / 19.15 uur / blauwe foyer begin 20.00 uur pauze omstreeks 20.45 uur einde omstreeks 21.50 uur teksten programmaboekje Maarten Beirens coördinatie programmaboekje deSingel & Diederik Verstraete RICHARD THOMPSON stem, gitaar MUSICIANS OF THE GLOBE PENELOPE SPENCER viool PHILIP PICKETT blokfluit LYNDA SAYCE luit, gitaar ELIZABETH PALLETT bandora HENRIK PERSSON basgamba NUTMEG & GINGER Pittige ballades uit de tijd van Shakespeare

All in a Garden Green Goddesses / Heartsease Go silly note (What if a day) Green Garters Dido was the Carthage Queen Dargason / Greenwood How can the tree Packington’s Pound Watkins Ale (There was a maid this other day)

pauze

The Wooing of the Baker’s Daughter (The Miller) gelieve uw GSM uit te schakelen Daphne / Tickle my toe Lie still my dear The Queen’s Dumpe De inleidingen kan u achteraf beluisteren via www.desingel.be Dulcina Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. Cuckolds all awry / Picking up sticks / The old mole John Faustus, Doctor of Divinitie Op www.desingel.be kan u uw visie, opinie, commentaar, appreciatie, … reageer betreffende het programma van deSingel met andere toeschouwers delen. Light o’Love & win Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. Have over the water (To Warre) Neemt u deel aan dit forum, dan maakt u meteen kans om tickets te winnen.

Bij elk concert worden cd’s te koop aangeboden door ’t KLAverVIER, Kasteeldreef 6, Schilde, 03 384 29 70 > www.tklavervier.be

Grand café deSingel open alle dagen 9 > 24 uur informatie en reserveren +32 (0)3 237 71 00 www.grandcafedesingel.be drankjes / hapjes / snacks / uitgebreid tafelen Historische Crossover

In 1998 bracht Philip Pickett de cd ‘The Bones of All Men’ uit, een verzameling dansen uit de 16de eeuw. Op dat vlak had Pickett, een ervaren veteraan van de oude muziek en de historische uitvoeringspraktijk, natuurlijk al uitgebreid zijn sporen verdiend, zowel in zijn werk met het New Consort als met de Musicians of the Globe. Met Sharona Joshua op renaissance klavierinstrumenten (virginaal, klavichord, regaal,…), Pickett zelf op allerlei blaasinstrumenten (kromhoorn, schalmei, blokfluit,…) en violist Pavlo Beznosiuk had de cd alle troeven om de beginselvaste oude muziekliefhebber te overtuigen. Maar Picketts naam prijkt op de cd-hoes broederlijk naast die van folkrock-legende Richard Thompson, die samen met de ‘Fairport Rhythm Section’ een heel andere toets toevoegt: een zinderende elektrische gitaar, geruggesteund door een trio dat de kern van iedere rockgroep weerspiegelt: ritmegitaar, bas en drums. Diezelfde beginselvaste oude muziekliefhebber die bij het begin van de eerste track nog het vertrouwde, ‘authentieke’ renaissance-klankbeeld hoorde, zal na een halve minuut bruut uit zijn stoel opveren wanneer de ritmesectie invalt en Richard Thompson de melodielijnen op elektrische gitaar in dialoog met de historische instrumenten begint te spelen.

Nochtans is die combinatie geen echte verrassing te noemen voor wie vertrouwd is met de carrières van Pickett en Thompson. Richard Thompson begon zijn carrière al op zeer jonge leeftijd als gitarist bij de legendarische Britse folkrockgroep , waarvoor hij ook zijn eerste eigen nummers schreef. De mengeling van folk-, blues- en rockelementen bij Fairport werkt Thompson in zijn rijk gevulde carrière nog verder uit: in duo met zijn toenmalige echtgenote Linda Peters en sinds 1982 solo. Zowel zijn kwaliteiten als gitaarvirtuoos, met een stilistisch heel breed palet, van epische solo’s op elektrische gitaar tot fenomenale subtiliteiten op akoestische gitaar, als die als songwriter worden steeds weer geprezen. Opvallend daarbij is dat Thompson ook in zijn eigen songs een vrij breed gamma van muzikale invloeden betrekt en zelfs laat versmelten. Symbolisch voor die brede achtergrond zijn de ‘1000 Years of Popular Music’- programma’s die hij sinds een kleine tien jaar speelt, waarin hij effectief een dwarsdoorsnede van populaire muziek uit het jongste millennium speelt, van de middeleeuwse canon ‘Summer is icumen in’ tot Britney Spears’ ‘Oops I Did it Again’. Op het einde van de jaren 1970 speelde Thompson in The Albion Richard Thompson © Ron Slenzak Band, waarin heel wat grote namen uit de Britse folkrock opdoken, maar ook opdelingen enkel nog. Er is oude en nieuwe muziek, er is jazz, klassieke enkele muzikanten met een achtergrond in de oude muziek, waaronder … muziek en popmuziek, er zijn schlagers en opera’s, er is traditionele muziek Philip Pickett. Later zou Pickett nog regelmatig als gastmuzikant op cd’s van en er is wereldmuziek. En dan zwijgen we nog over de versnippering Thompson meespelen. De interesse voor het raakvlak tussen traditionele van genres en subgenres in de rock of de elektronische muziek. Zulke muziek (waarvan de folkrockers een hedendaagse ‘lezing’ gaven) en de onderscheiden bouwen misschien wel op muzikale criteria (het verschil oude muziek (waarvan de historische uitvoeringspraktijk de banden met de tussen blues, rock ‘n’ roll en rhythm ‘n’ blues valt op basis van muzikale volkse wortels van een deel van het repertoire niet kon negeren) is wat de kenmerken te duiden, al zijn het in dit voorbeeld muziekstijlen die misschien muzikanten in de Albion Band samenbracht. In de vindingrijk vormgegeven meer verbonden worden door wat ze gemeenschappelijk hebben dan clash tussen beide werelden op ‘The Bones of All Men’ kwam dat aspect dat ze met elkaar contrasteren), maar dat heeft minstens evenveel met enkel nog veel radicaler uit de verf. sociale verschillen te maken. Deelgenres worden benoemd als een nieuwe afgebakende categorie omdat een bepaalde sociale groep of subgroep zich Kan je dat nog authentieke uitvoeringspraktijk noemen? Op basis van ermee identificeert. de instrumentenkeuze natuurlijk niet, maar de aandachtige luisteraar Dat principe is natuurlijk niet nieuw. Dat sociale verschillen ook aparte zal wel opmerken dat de frasering, het spelen met kleur en textuur muzikale werelden in stand houden, is evident. Het gros van wat we nu en de nauwkeurigheid waarmee de oorspronkelijke partituren ook als oude muziek en klassieke muziek bestempelen, speelde zich af in door die anachronistische instrumenten gerespecteerd worden het een exclusief milieu van religieuze orden en adellijke hoven. Pas vanaf origineel allerminst als excuus gebruiken voor zomaar een potje rockend de 18de eeuw bereikt die muziek ook de (hogere) burgerij, maar blijft het freewheelen. Als ‘The Bones of All Men’ één ding duidelijk maakte, dan is een muziekleven voor een kleine minderheid, netjes gescheiden van het het wel dat categorieën relatief zijn, dat oude muziek die wij doorgaans muziekleven van de ‘gewone man’. Een ander repertoire, andere genres, onder de ‘klassieke’ categorie en hedendaagse muziek die wij in het pop/ andere contexten, vaak ook andere muzikanten bestonden zo volledig rock segment situeren niet zo ver uit elkaar hoeven te liggen. Uiteindelijk naast elkaar. Maar die grens was niet altijd even strikt. En in deze tijden waren het instrumentale dansen, uitgecomponeerde (en hooguit lichtjes waarin zoveel informatie beschikbaar is dat nieuwsgierige verkenning van gestileerde) amusementsmuziek die in de jaren 1500 hetzelfde brede onbekende genres en stijlen vergemakkelijkt wordt en kruisbestuivingen appèl had als de rocktraditie vandaag. Aan het einde van de vorige eeuw allerhande aangemoedigd worden, is dat soort van strak onderscheid raakte het begrip ‘crossover’ ingeburgerd als containerbegrip om alles wat steeds minder van tel. Zo bewijst althans dit concert. eclectische bronnen verenigde te duiden: vooral een Westerse blik op allerlei traditionele muziek uit alle windstreken of huwelijken tussen ‘populaire’, ‘Nutmeg and Ginger’ is als opvolger van ‘The Bones of All Men’ veel minder ‘lage’ kunst en ‘elitaire’ ‘hoge’ kunst werden onder deze noemer geplaatst. confronterend. De Musicians of the Globe krijgen enkel Richard Thompson Maar wat een project als de ongewone Pickett/Thompson samenwerking zelf toegevoegd en die speelt hier op een akoestische gitaar – een vooral duidelijk maakt, is dat het geen kwestie is van zulke mengvormen, ‘historisch’ instrument zelfs, een speciaal voor deze gelegenheid gebouwde maar dat muziek steeds een uitnodiging is geweest voor muzikanten kopie van een gitaar uit 1581 (gemaakt door Belchior Dias in Lissabon) die van allerhande achtergrond om mee in interactie te treden. De ‘Slavische nu in de instrumentenverzameling van het Royal College of London wordt Dansen’ van Dvorak of de Strijkkwartetten van Bartók, ‘A Love Supreme’ bewaard. Maar er is geen twijfel dat ook in ‘Nutmeg and Ginger’ de wat van John Coltrane of de avantgardistische ‘drones’ waarmee de Velvet ongewone combinatie van Thompsons zeer eigen virtuoze gitaarstijl en Underground de rock een wel heel dreigende, gevaarlijke sound meegaf, het zijn karakteristieke, door folk en rock gevormde zang met de historische zijn voorbeelden van muziek die invloeden uit een andere context toelaat en uitvoeringspraktijk van de Musicians of the Globe de Elisabethaanse muziek daar een bijzonder waardevolle creativiteit uit haalt. Crossover, met andere pittig zal kruiden. En laat dat nu net zijn waar het programma over gaat. woorden, is een wezenlijk deel van de creatieve dynamiek die muziek altijd Pickett en Thompson kozen ‘spicy ballads’ uit de tijd van Shakespeare. al heeft opgezocht. Broadside ballads We zijn gewend geraakt aan eenvoudige grenzen en categorieën. De Hoewel er dus wel degelijk verschillen waren tussen het repertoire en indeling van een platenwinkel met alle genres in hun aparte hoekjes en de de werkwijze van straatmuzikanten en hofmuzikanten in het Engeland taakverdeling tussen radiozenders, waarbij iedere zender een zorgvuldig van de 16de en 17de eeuw, was het muziekleven in die tijd in wezen een uitgekozen muzikaal ‘profiel’ dient te hebben, bevestigen zulke strakke continuüm. Er bestond een populair repertoire van populaire muziek voor straatmuzikanten dat in feite versies van stukken bevatte die doorgesijpeld Lord Vaux, zou oorspronkelijk een vroeg Elisabethaanse ‘consort song’ waren uit het hoofse repertoire. En omgekeerd kenden componisten geweest zijn, voor sopraan en vier viola da gamba’s, hoewel er versies voor als William Byrd, John Bull en John Dowland geen schroom om verfijnde andere instrumenten bestaan en de melodie gebruikt werd voor ten minste instrumentale variaties te componeren op volkse deuntjes. Neem nu Have één broadside ballad. over the Water, dat dit concert afsluit. Deze ballad is gezet op een deuntje Dido was the Carthage Queen, een versie van het verhaal van Dido en dat ook onder de naam Sellinger’s Round bekend staat, wat op zijn beurt Aeneas, komt uit de muziek die George Mason en John Earsden schreven de kenners van oude muziek bekend in de oren zal klinken in de versie die voor een spektakel dat werd opgevoerd voor James I in Brougham Castle, William Byrd ervan componeerde, gezet als vingervlugge variaties voor Westmoreland, op 6 augustus 1617. Dit werk is wellicht een gecomponeerd klavier. lied in ballad-stijl, specifiek voor de gelegenheid gemaakt. De belangrijkste manier waarop populaire muziek in de Elisabethaanse De meeste broadside ballads waren uitgesproken populair en gebruikten periode circuleerde, was de ‘broadside ballad’. Broadside ballads waren eenvoudige dansmelodieën. There was a maid this other day (Watkins liedteksten, gedrukt op enkelvoudige folio vellen papier (de zogenaamde Ale), een ballad die uitgegeven werd rond 1590, vertelt een verhaal van ‘broadsides’). Net als kranten tegenwoordig, hadden ze hun oorsprong verleiding en de ongelukkige gevolgen ervan en gebruikt de term ‘Watkins in een stedelijk milieu (ze werden bijna allemaal gedrukt en verkocht in Ale’ als eufemisme. Nog zo’n gewaagd liedje, All in a Garden green, dateert Londen), maar circuleerden ze doorheen het hele land dankzij rondreizende van nog vroeger – rond 1550 – al verschijnt het pas rond het einde van de balladeverkopers die hun waren aan de man trachtten te brengen door ze 16de eeuw in Ballets ‘Lute Book’, en opnieuw in John Playfords verzameling te zingen. ‘The English Dancing Master’ in 1651. Ten minste één andere ballad werd De onderwerpen varieerden, alweer net als bij kranten, van commentaar op op dit deuntje gezongen (‘An outcast lover’). Greenwood, Goddesses politiek en religie tot natuurrampen, misdaad en werk van grote dichters (die en Picking up sticks staan ook in Playfords bundel en hoewel er geen zo geapprecieerd werden dat hun gedichten in balladevorm circuleerden), bijbehorende teksten zijn overgeleverd, suggereren hun titels dat deze tot en met scabreuze schrijfsels die specifiek voor de broadsides gemaakt melodieën geassocieerd werden met ballads. waren en over de eeuwige thema’s van seks, liefde, trouw en overspel Packingtons Pound was een van de meest populaire ballad-melodieën. gingen. Broadside ballads werden zelden gepubliceerd met de muziek erbij, Veel versies zijn ervan overgeleverd tussen de late 16de eeuw en de vroege al werden de deuntjes wel vaak aangeduid (het ging bijna altijd om teksten 18de eeuw en het diende voor meer dan 100 broadside ballads. Daphne is die op een bestaande melodie werden gezet, een praktijk die ‘contrafact’ een voorbeeld van een kunstlied (oorspronkelijk geschreven voor zang en wordt genoemd) door de titel van het deuntje te vermelden. Veel van die gamba-consort) dat later de ronde deed als ballad en net als de meeste melodieën zijn niet overgeleverd, maar vaak lukt het om teksten te koppelen populaire melodieën uit de tijd een hele reeks bewerkingen voor klavier of aan melodieën (of varianten van melodieën) die in hedendaagse liedboeken ensemble meekreeg. of verzamelingen zijn overgeleverd. Veel ballads leefden voort in de orale traditie en werden in de 19de en 20ste eeuw genoteerd door folkloristen, die Sommige balladmelodieën waren oorspronkelijk duidelijk bestemd voor soms niet op de hoogte waren van de stedelijke, geletterde context waarin instrumenten, eerder dan voor stemmen en pas later gebruikt door ballad- die liederen ontstonden, en dus als volksliederen bestempeld werden. verkopers. Dulcina lijkt oorspronkelijk een dans uit een ‘masque’ (een hybride mengeling van toneel, zang en dans die aan de Britse hoven zeer Sommige broadsides zijn gewoon gepubliceerde en gepopulariseerde populair was onder Elisabeth I en James I) en was gepubliceerd als een kunstliederen, die via die weg verder verfijnd (of vervormd) worden. Het vijfstemmige versie door William Brade met de titel ‘Turckische Intrada’. Het liefdeslied Go, silly note is een goed voorbeeld. Het is wellicht in de jaren werd bekend onder de titel Dulcina omwille van de broadside ballad As 1590 geschreven door componist en dichter Thomas Campion, in een at noon Dulcina rested, die er later op gemaakt is. Ook Tickle my toe versie die begint met de tekst ‘What if a day or a night or a year’, maar deze is enkel overgeleverd in een vijfstemmige versie in een manuscript uit de (en andere) versies circuleerden als broadsides. (Wij Nederlandstaligen British Library en Light o’ Love is te vinden in verschillende bundels voor luit herkennen het misschien als het geuzenlied dat begint met ‘Merk toch en als een courante in Praetorius’ uitgebreide verzameling dansmelodieën hoe sterk zich in ’t werk nu al stelt’ - ook hier geldt hetzelfde principe: een ‘Terpsichore’. nieuwe tekst over de politiek-militaire actualiteit (het beleg van Bergen-op- Ook Nutmeg and Ginger lijkt een dansmelodie te zijn die specifiek voor Zoom door de Spanjaarden) op een populaire melodie). een broken consort (een gemengd instrumentaal ensemble) is geschreven. How can the tree, een zetting van bijzonder droevige verzen van Thomas Het is overgeleverd (net als Sellingers Round en Fortune my foe) in de bundel stemboekjes voor broken consort die door de muzikant uit enige bron voor Greene Garters is anoniem, maar heeft alle kenmerken Oxford Matthew Holmes in de jaren 1590 zijn samengesteld voor de ‘city van de karakteristieke stijl van John Johnson. Johnson was een merkwaardig waits’. Toch werd dit nogal hoekige stuk later met succes gebruikt voor A figuur – hij ligt zowat aan de basis van de Engelse luitmuziek-traditie en is Pleasant Ballad of the Mery Miller’s Wooing of the Baker’s Daughter de eerste Engelse luitist van wie we een omvangrijk oeuvre bezitten. Zijn of Manchester (The Miller). pavannes, gaillardes en ballads werden de referentie voor alle componisten De muziek die voor zulk een ensemble werd geschreven of bewerkt, die na hem kwamen. gaf nauwkeurig aan welke instrumenten ervoor gebruikt dienden te The Queen’s Dumpe is de ultieme Elizabethaanse bluegrass en past hier worden, wat in de renaissance een nieuwigheid was. De zettingen van perfect in omdat de baslijn (gespeeld op bandora en gitaar) de populaire Holmes bevatten stemboekjes voor viool, blokfluit, zither, luit, bandora en ‘Bergamasca’-melodie is, die voor talloze ballads en instrumentale zettingen basgamba. ‘City waits’ (muzikanten die door de stad werden aangesteld is gebruikt. Cuckolds all awry is bijna zeker de oorspronkelijke melodie om entertainment te verzorgen, de uren aan te geven en ceremonieën op voor de ballad ‘Cuckolds all a-row’. Er is geen tekst van bewaard, maar te luisteren) speelden normaal een mengeling van luide blaasinstrumenten, het is mogelijk dat The Old Mole het deuntje was dat gebruikt werd voor maar voor intiemere gelegenheden binnenskamers was een zachtere een ballad over Hamlet en de geest van zijn vader, naar een scène uit consort-bezetting geschikter. Shakespeares stuk. Dargason, ook bekend als ‘Sedony’, kennen we als bewerking voor luit en Zulk een ‘exquisite consort’ werd een van de favoriete vormen van in verschillende dansversies. Minstens twee verschillende ballads werden musiceren in landhuizen tijdens de Elisabethaanse periode. Dit type erop gezongen: ‘The Hawthorne Tree’ en ‘Flee stately Juno’. Een tussenspel van ensemble vond dan blijkbaar zijn weg naar het theater en werd dan in het toneelstuk ‘Misogenus’ (1576/7) vermeldt Heart’s Ease, en er enthousiast overgenomen door de city waits en andere professionele worden twee andere ballad-teksten gecombineerd met deze melodie – die muzikanten. In de theaters speelden de muzikanten vanop een galerij boven pas in druk verschijnt wanneer Playfords ‘English Dancing Master’ wordt het podium zowel, voor, tijdens als na het toneelstuk en tussen de bedrijven uitgegeven in 1651. door. Er zijn heel wat vermeldingen uit die tijd naar dit ‘consort’ en termen als “heavenly noyse”, “celestial harmony” of “heavenly consort” verwezen niet enkel naar de Apollinische klank en symboliek van dit ensemble, maar ook naar het feit dat die muziek letterlijk van boven het publiek kwam. Loath to depart, Fortune my foe en Sellingers Round zijn voorbeelden van stukken die evenzeer bekend waren als instrumentale werken en als broadside ballads. Het aangrijpende Loath to depart zou vaak gespeeld zijn tijdens Elisabethaanse afschaidsceremonieën, zoals wanneer een schip de haven verliet, al werden ook ballads over vertrek en verlies ermee verbonden, zoals Lie still my dear. Op vergelijkbare wijze kon Fortune my foe vaak gehoord worden bij openbare executies en werd het in de 16de eeuw geassocieerd met dood, misdaad en straf en dus ook met ballads op dat onderwerp – in dit geval The Judgement of God shewed upon John Faustus, Doctor of Divinitie. Deze overlevering van de Faust-legende dook voor het eerst in het Engels op in 1587.

Overgeleverd in talloze zettingen voor luit, klavier en consort, diende Sellinger’s Round als basis voor veel broadside ballads, hoewel het meestal werd aangeduid onder zijn eigen titel, in plaats van die van de teksten die erop werden gezet. Dit suggereert dat het vooral als een leuk dansdeuntje werd beschouwd, eerder dan als een lied. De tekst van Have over the water (‘To Warre’), dat op Sellingers Round wordt gezongen komt uit John Pickeryngs toneelstuk uit 1567 ‘The History of Horestes’. De Musicians of the Globe NUTMEG & GINGER Pittige ballades uit de tijd van Shakespeare Samenvatting van de gezongen teksten.

All in a Garden Green How can the tree Een jongen uit het platteland probeert in een aangename Engelse tuin een Een boom die geen zonlicht te zien krijgt, gaat dood, net zoals een bloem. meisje te versieren, maar ze wijst hem af. Hij zegt dat hij alleen maar een Mensen en alle schepselen Gods hebben voedsel en gezelschap nodig; kus wil, waarop zij repliceert dat haar reputatie naar de vaantjes is wanneer we hebben allen behoefte aan zowel ons verstand als aan het gevoel van iemand hen zou zien. Uiteindelijk stemt ze ermee in naast hem te komen liefde in onze harten. Zonder deze is er alleen maar verdriet en pijn, maar zitten. Hij neemt haar hand vast waarop ze protesteert: “Wat als mijn moeder geen vreugde. dit zou zien…”. Maar hij neemt haar mee achter een boom… Wanneer ze terug tevoorschijn komen, vraagt ze hem haar te kussen voor hij vertrekt. The Cautionary Tale of Mother Watkins Ale Ze nemen in tranen afscheid van elkaar, waarbij hij haar belooft haar trouw Een meisje uit het platteland maakt zich zorgen dat ze als een oude vrijster te zullen zijn, wat ook het resultaat is van het avontuur van die dag. Het lijkt zal sterven. Een jongeman die haar bezig hoort, neemt deze gelegenheid er dus sterk op dat heel wat meisjes die eerst weerstand bieden, uiteindelijk te baat om haar de voordelen van Mother Watkins Ale aan te prijzen. Ze toch toegeven! stemt ermee in “the Ale” uit te proberen op een geheime plaats … waar hij met haar kan doen wat hij wil. Ze vindt het zo fijn, dat ze steeds om meer Go silly note (What if a day) vraagt, tot hij uitgeput geraakt. Hij vertrekt met het advies dat ze nooit meer Heb lief en word bemind wanneer je er de kans toe ziet, want zowel de alleen op pad mag gaan. Negen maand later voelt ze de barensweeën, de liefde als het leven gaan snel voorbij. Alle geneugten van de jeugd zijn maar vruchten van Watkins Ale. Daarom, meisjes, wanneer je je te goed doet aan tijdig en de mens is per definitie ijdel. Goed en kwaad worden gestuurd “the ale”, let op voor de gevolgen! Zit er niet mee in om nee te zeggen aan door het lot: een geslaagd leven kan plots om zeep geholpen worden. Een de mannen – mannen zouden niet slecht mogen denken over vrouwen die lang leven is ook niet altijd een zegen, en is bovendien niets in vergelijking “nee” zeggen. met de eeuwigheid. Bemin het leven ook niet té zeer, want de dood komt ons uiteindelijk toch allemaal halen. Aanvaard je lot met een tevreden gemoed: zelfs wijsheid kan de dood niet afwenden, en al helemaal niet de pauze wispelturigheid van de liefde van een vrouw. We komen allen uit de aarde voort en keren naar haar terug, wat ons echter niet mag beletten naar de hemel te trachten.

Dido was the Carthage Queen Dido, koningin van Carthago, had de Tojaan Aeneas lief. Een onweer dwong hen te schuilen in een grot, waar Aeneas haar verleidde. Haar passie bleek groter dan haar eer. De zoon van Jupiter verscheen in een droom aan Aeneas en droeg hem op te vertrekken terwijl Dido nog sliep. Dido was ten zeerste overstuur bij het ontwaken. Dit alles als excuus voor herhaalde ontrouw bij zovelen… The Wooing of the Baker’s Daughter (The Miller) John Faustus, Doctor of Divinitie Miles de molenaar, een aantrekkelijke jongeman op zoek naar een vrouw, Doctor Faustus wordt veroordeeld tot een eeuwig leven in pijn. Hij is van trekt naar Manchester om er de knappe dochter van de bakker het hof te goede komaf en werd een “Doctor of Divinitie”. Maar dan verzaakte hij aan maken. De molenaar fluit een verleidelijk deuntje en zijn zakken zitten vol de bijbel en koos hij voor het pad van de duivel. Twee keer zwoer hij een met geld. Op een feestdag dagen er eerst en vooral vier mannen op om eed met bloed ondertekend, waardoor hij zich voor 24 jaar aan de duivel de bakkersdochter te verleiden: een kleermaker, een handschoenmaker, vastketende, in ruil voor zijn eeuwige vervloeking. De duivel gaf hem daarop een leerlooier en een slager, elk met bijzondere talenten. Maar ze wijst hen volledige kennis over de wereld en het universum. De dokter charmeerde allen af – ze wil alleen blijven. Maar de molenaar durft meer: hij is rijk én dan ook iedereen met zijn kunnen, toverkunsten en kennis, maar juist modebewust. Alleen met haar in haar huis, biedt hij haar goud aan en alles voor zijn tijd er op zat, realiseerde hij zich welke vreselijke prijs hij moest wat ze maar wil, maar nog steeds kan ze zich er niet toe brengen hem lief betalen. Er kon geen hulp maar baten – hij werd vernietigd. Leer uit mijn te hebben. Hij biedt dan aan haar mee te nemen naar zijn molen, waar ze voorbeeld, laat hij weten: wees trouw aan Christus en vermijd de eeuwige kunnen dansen en vrolijk zijn, en dat overtuigt haar. Ze wordt verliefd op verdoemenis. Miles en ze trouwen met elkaar. Jongemannen zouden beter het voorbeeld van de molenaar volgen: tracht een vrouw niet voor je te winnen met Have over the water (To Warre) geschenken, maar met dans en muziek. We trekken ten strijde vol goede moed, en laten het landelijke leven achter ons. We zullen de vruchten van het oorlog voeren plukken wanneer onze Lie still my dear dappere kameraden met de nodige flair de vijanden overwonnen hebben. Waarom sta je op? Dat is het daglicht niet buiten, maar het licht dat uit je ogen schijnt; niet het begin van de dag, maar het breken van mijn hart. Blijf hier, of mijn vreugde dooft uit. Ik wil liever sterven dan van jou afscheid te nemen.

Dulcina Een herder treft op een dag de mooie nimf Dulcina aan, die een middagdutje doet in een schaduwrijk bosje. Hij wil met haar vrijen, maar ze weigert – voorlopig althans: niet in volle daglicht, maar kom terug rond middernacht. Maar hij wil absoluut zijn pleziertje nu, zodat hij kan genieten van haar schoonheid in het daglicht – niet ergens in een onzekere toekomst in het donker. Werd het dispuut uiteindelijk opgelost? Is ze nog maagd? Richard Thompson door het Singapore Arts Festival om deel te nemen aan ‘Awaking’, een Richard Thompson (°1949, Notting Hill, Londen) is een Brits songwriter en productie in samenwerking met het Singapore Chinese Orchestra en het gitarist. De Rolling Stone Magazine rekent hem tot de top 20-gitaristen Northern Kunqu Opera Theatre. De Musicians of the Globe hebben zeven aller tijden. In 1991 kreeg Thompson de Orville H. Gibson Award voor beste cd’s opgenomen bij Philips Classics van Shakespeares ‘Musick’ tot Purcells akoestische gitarist. Als songwriter mocht hij de Ivor Novello Award en ‘Fairy Queen’ en Linley’s ‘Shakespeare Ode to Henry Rowley Bishops Music in 2006 een Lifetime Achievement Award van de BBC Radio in ontvangst for the early 19th-century Shakespeare revivals’ in Covent Garden. Hun nemen. In de jaren zestig was hij stichtend lid van de groep Fairport eerste release in de VS in 1997 werd genomineerd voor een Grammy Award. Convention. Daarnaast vormde hij geruime tijd een duo met zijn ex-vrouw Linda Thompson en zijn leven lang trad hij op als solist. Hij heeft meer dan Philip Pickett 40 cd-opnamen op zijn naam staan. Hij schreef onder meer de muziek bij Philip Pickett is artistiek directeur en stichter van het ensemble New London Werner Herzogs documentaire ‘Grizzly Man’ uit 2005. Thompsons songs Consort en de Musicians of The Globe. Als gastdirigent leidt hij regelmatig werden opgenomen door artiesten als Robert Plant, Del McCoury, R.E.M., symfonieorkesten en operagezelschappen met klassiek, romantisch en Bonnie Raitt, Christy Moore, David Gilmour, Mary Black, Elvis Costello, The barok repertoire. Philip Pickett begon zijn muziekcarrière als trompettist Corrs, Sandy Denny, Maria McKee, Shawn Colvin, Norma Waterson, Maura vooraleer hij een van Groot-Brittannië’s belangrijkste blokfluitspelers werd. O’Connell, Los Lobos, John Doe, Greg Brown, Bob Mould, Loudon Wainwright Als solist concerteerde hij samen met de Academy of St. Martin-in-the-Fields, III en The Blind Boys of Alabama. Thompson blijft ook nu nog nieuwe het English Chamber Orchestra, de en The English nummers schrijven en opnemen en hij staat regelmatig op het podium in Concert. Als gastdirigent wordt hij regelmatig uitgenodigd door het Orchestre Canada, de VS, Europa en Australië. Recent werd Thompson benoemd tot National des Pays de la Loire in Frankrijk en de symfonieorkesten van Aarhus artistiek directeur van het Southbank Centre Meltdown Festival in Londen. en Aalborg in Denemarken. In voorgaande seizoenen was hij dirigent bij het Tevens kreeg hij in 2010 de MOJO Honore List Les Paul Award. Orchestre Symphonique et Lyrique de Nancy, het Orchestre National de www.richardthompson-music.com Lille, het Orchestre National d’Ile-de-France, Chicago’s Music of the Baroque, Halle Opera Orchestra, Mexico City Philharmonic, Macau Orchestra en het Musicians of the Globe Stavanger Symphony Orchestra. In april 2004 dirigeerde hij een nieuwe In 1993 richtte Philip Pickett een oude muziek-ensemble op waarvan de productie van Monteverdi’s ‘L’Orfeo’ in de Opera National de Lyon. Recent was naam verwijst naar Shakespeares beroemde Globe Theatre. Centraal in hij gastdirigent bij oa. het Hong Kong Philharmonic Orchestra, het Rotterdams hun repertoire staat dan ook Elizabethaanse en Jacobijnse muziek, met Philharmonisch Orkest, het Radio Filharmonisch Orkest van Nederland, Het Shakespeare als inspiratie. De kern van de groep bestaat uit een zeskoppig Koninklijk Filharmonisch Orkest van Vlaanderen, het Orquesta Sinfonica de consort van viool, blokfluit, citer, luit, bandora en basviool. De muzikanten Navarra, het Orquesta de Granada, Boston’s Haydn and Handel Society, het werken vaak samen met John Ballanger, directeur van Fools Paradise en Orchestre de Bretagne, het Norwegian Chamber Orchestra, het Trondheim Engelands belangrijkste jonglerende nar. Na hun debuut in de Purcell Room Symphony Orchestra en het Copenhagen Philharmonic Orchestra. In maart in 1994 werden de Musicians of the Globe uitgenodigd om live uitzendingen 2009 dirigeerde Philip een nieuwe productie van Mozarts ‘Don Giovanni’ in de te maken voor BBC Radio 3 en ze waren te gast op de festivals voor oude Mexico National Opera. Philip Pickett en de New London Consort deden vijftien muziek van Sevilla, Aldeburgh en South Bank Centre in Londen. In juni 1997 jaar lang uitsluitend opnamen voor Decca met meer dan veertig cd’s van oa. begonnen ze aan een reeks zomerconcerten in het Globe Theatre en de Monteverdi’s ‘L’Orfeo’ en ‘1610 Vespers’, Bachs ‘Brandenburgse Concerti’, koperblazers, houtblazers en percussionisten van de groep verzorgden de ‘Orkestsuites’ en ‘Weihnachtsoratorium’, Blows ‘Venus & Adonis’, Telemanns muziek voor Richard Oliviers productie ‘Henry V. Highlights’ van 1998/1999 ‘Wassermusik’ en Vivaldi’s ‘Gloria’. Philip Pickett en de Musicians of The Globe waaronder volledig geënsceneerde voorstellingen van Blows opera ‘Venus namen een reeks cd’s op voor Philips Classics van oa. Purcells ‘Timon of & Adonis’ in het Globe Theatre en ‘A Restoration Tempest’ voor het City of Athens’, fragmenten van Purcells ‘Dido & Aeneas’ en ‘The Fairy Queen’ en London Festival die dan ook op tournee ging door heel Europa. Ze gaven Henry Rowley Bishops muziek voor de Covent Garden Shakespeare revivals concerten in het Concertgebouw Amsterdam en in de Cité de la Musique rond 1820. Van 1996 tot 2003 was Philip Pickett artistiek directeur van het South in Parijs en ze waren te zien op verschillende festivals voor oude muziek Bank Centre’s Early Music Festival. In 1995 werd hij benoemd tot directeur ‘Early zoals dat van Antwerpen, Turin, Ravenna, Sienna, Utrecht, York, Sandwich, Music’ in Shakespeare’s Globe Theatre in Londen. In mei 2010 werden Philip Chester, Cheltenham, Neuss, Dubrovnik, Mexico City, San Luis Potosi, Sevilla, Pickett en zijn ensemble benoemd tot Associate Artists van de Bridgewater Estrella, Logrono, Victoria en Buxton, … In juni 2008 werden ze uitgenodigd Hall in Manchester. www.philippickett.com binnenkort in desingel

VOCALE BAROK olv. Harry Bicket Anna Caterina Antonacci sopraan Sara Mingardo contralto N Porpora Salve Regina A Vivaldi Nisi Dominus, RV608 G B Pergolesi Stabat Mater

Anna Caterina Antonacci © Pascal Victor do 9 dec 2010 20 uur / blauwe zaal €40, 36, 32 basis €36, 32, 28 -25/65+ €8 -19 jaar inleiding Bruno Forment / 19.15 uur / blauwe foyer 2010-2011 architectuur theater dans muziek 2010-2011 blauwe zaal grote podia deSingel Desguinlei 25 / B-2018 Antwerpen ma vr 10 19 uur / za 16 19 uur www.desingel.be [email protected] T +32 (0)3 248 28 28 F +32 (0)3 248 28 00

deSingel is een kunstinstelling van de Vlaamse Gemeenschap en geniet de steun van

hoofdsponsor mediasponsors