2010-2011 architectuur theater dans muziek 2010-2011 blauwe zaal grote podia deSingel Desguinlei 25 / B-2018 Antwerpen ma vr 10 19 uur / za 16 19 uur www.desingel.be [email protected] RICHARD THOMPSON & T +32 (0)3 248 28 28 F +32 (0)3 248 28 00 MUSICIANS OF THE GLOBE OLV. PHILIP PICKETT ZA 27 NOV 2010 deSingel is een kunstinstelling van de Vlaamse Gemeenschap en geniet de steun van hoofdsponsor mediasponsors 2010-2011 CROSSOVER RICHARD THOMPSON & MUSICIANS OF THE GLOBE OLV. PHILIP PICKETT ZA 27 NOV 2010 FRANK VANDENBROUCKE & LOD & B’ROCK ZA 15 JAN 2011 ANA MOURA & NEDERLANDS BLAZERSENSEMBLE ZA 22 JAN 2011 FERRAN & JORDI SAVALL WO 6 APRIL 2011 JEAN-GUIHEN QUEYRAS & KEYVAN & BIJAN CHEMIRANI ZO 29 MEI 2011 inleiding Maarten Beirens / 19.15 uur / blauwe foyer begin 20.00 uur pauze omstreeks 20.45 uur einde omstreeks 21.50 uur teksten programmaboekje Maarten Beirens coördinatie programmaboekje deSingel & Diederik Verstraete RICHARD THOMPSON stem, gitaar MUSICIANS OF THE GLOBE PENELOPE SPENCER viool PHILIP PICKETT blokfluit LYNDA SAYCE luit, gitaar ELIZABETH PALLETT bandora HENRIK PERSSON basgamba NUTMEG & GINGER Pittige ballades uit de tijd van Shakespeare All in a Garden Green Goddesses / Heartsease Go silly note (What if a day) Green Garters Dido was the Carthage Queen Dargason / Greenwood How can the tree Packington’s Pound Watkins Ale (There was a maid this other day) pauze The Wooing of the Baker’s Daughter (The Miller) gelieve uw GSM uit te schakelen Daphne / Tickle my toe Lie still my dear The Queen’s Dumpe De inleidingen kan u achteraf beluisteren via www.desingel.be Dulcina Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. Cuckolds all awry / Picking up sticks / The old mole John Faustus, Doctor of Divinitie Op www.desingel.be kan u uw visie, opinie, commentaar, appreciatie, … reageer betreffende het programma van deSingel met andere toeschouwers delen. Light o’Love & win Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. Have over the water (To Warre) Neemt u deel aan dit forum, dan maakt u meteen kans om tickets te winnen. Bij elk concert worden cd’s te koop aangeboden door ’t KLAverVIER, Kasteeldreef 6, Schilde, 03 384 29 70 > www.tklavervier.be Grand café deSingel open alle dagen 9 > 24 uur informatie en reserveren +32 (0)3 237 71 00 www.grandcafedesingel.be drankjes / hapjes / snacks / uitgebreid tafelen Historische Crossover In 1998 bracht Philip Pickett de cd ‘The Bones of All Men’ uit, een verzameling dansen uit de 16de eeuw. Op dat vlak had Pickett, een ervaren veteraan van de oude muziek en de historische uitvoeringspraktijk, natuurlijk al uitgebreid zijn sporen verdiend, zowel in zijn werk met het New London Consort als met de Musicians of the Globe. Met Sharona Joshua op renaissance klavierinstrumenten (virginaal, klavichord, regaal,…), Pickett zelf op allerlei blaasinstrumenten (kromhoorn, schalmei, blokfluit,…) en violist Pavlo Beznosiuk had de cd alle troeven om de beginselvaste oude muziekliefhebber te overtuigen. Maar Picketts naam prijkt op de cd-hoes broederlijk naast die van folkrock-legende Richard Thompson, die samen met de ‘Fairport Rhythm Section’ een heel andere toets toevoegt: een zinderende elektrische gitaar, geruggesteund door een trio dat de kern van iedere rockgroep weerspiegelt: ritmegitaar, bas en drums. Diezelfde beginselvaste oude muziekliefhebber die bij het begin van de eerste track nog het vertrouwde, ‘authentieke’ renaissance-klankbeeld hoorde, zal na een halve minuut bruut uit zijn stoel opveren wanneer de ritmesectie invalt en Richard Thompson de melodielijnen op elektrische gitaar in dialoog met de historische instrumenten begint te spelen. Nochtans is die combinatie geen echte verrassing te noemen voor wie vertrouwd is met de carrières van Pickett en Thompson. Richard Thompson begon zijn carrière al op zeer jonge leeftijd als gitarist bij de legendarische Britse folkrockgroep Fairport Convention, waarvoor hij ook zijn eerste eigen nummers schreef. De mengeling van folk-, blues- en rockelementen bij Fairport werkt Thompson in zijn rijk gevulde carrière nog verder uit: in duo met zijn toenmalige echtgenote Linda Peters en sinds 1982 solo. Zowel zijn kwaliteiten als gitaarvirtuoos, met een stilistisch heel breed palet, van epische solo’s op elektrische gitaar tot fenomenale subtiliteiten op akoestische gitaar, als die als songwriter worden steeds weer geprezen. Opvallend daarbij is dat Thompson ook in zijn eigen songs een vrij breed gamma van muzikale invloeden betrekt en zelfs laat versmelten. Symbolisch voor die brede achtergrond zijn de ‘1000 Years of Popular Music’- programma’s die hij sinds een kleine tien jaar speelt, waarin hij effectief een dwarsdoorsnede van populaire muziek uit het jongste millennium speelt, van de middeleeuwse canon ‘Summer is icumen in’ tot Britney Spears’ ‘Oops I Did it Again’. Op het einde van de jaren 1970 speelde Thompson in The Albion Richard Thompson © Ron Slenzak Band, waarin heel wat grote namen uit de Britse folkrock opdoken, maar ook opdelingen enkel nog. Er is oude en nieuwe muziek, er is jazz, klassieke enkele muzikanten met een achtergrond in de oude muziek, waaronder … muziek en popmuziek, er zijn schlagers en opera’s, er is traditionele muziek Philip Pickett. Later zou Pickett nog regelmatig als gastmuzikant op cd’s van en er is wereldmuziek. En dan zwijgen we nog over de versnippering Thompson meespelen. De interesse voor het raakvlak tussen traditionele van genres en subgenres in de rock of de elektronische muziek. Zulke muziek (waarvan de folkrockers een hedendaagse ‘lezing’ gaven) en de onderscheiden bouwen misschien wel op muzikale criteria (het verschil oude muziek (waarvan de historische uitvoeringspraktijk de banden met de tussen blues, rock ‘n’ roll en rhythm ‘n’ blues valt op basis van muzikale volkse wortels van een deel van het repertoire niet kon negeren) is wat de kenmerken te duiden, al zijn het in dit voorbeeld muziekstijlen die misschien muzikanten in de Albion Band samenbracht. In de vindingrijk vormgegeven meer verbonden worden door wat ze gemeenschappelijk hebben dan clash tussen beide werelden op ‘The Bones of All Men’ kwam dat aspect dat ze met elkaar contrasteren), maar dat heeft minstens evenveel met enkel nog veel radicaler uit de verf. sociale verschillen te maken. Deelgenres worden benoemd als een nieuwe afgebakende categorie omdat een bepaalde sociale groep of subgroep zich Kan je dat nog authentieke uitvoeringspraktijk noemen? Op basis van ermee identificeert. de instrumentenkeuze natuurlijk niet, maar de aandachtige luisteraar Dat principe is natuurlijk niet nieuw. Dat sociale verschillen ook aparte zal wel opmerken dat de frasering, het spelen met kleur en textuur muzikale werelden in stand houden, is evident. Het gros van wat we nu en de nauwkeurigheid waarmee de oorspronkelijke partituren ook als oude muziek en klassieke muziek bestempelen, speelde zich af in door die anachronistische instrumenten gerespecteerd worden het een exclusief milieu van religieuze orden en adellijke hoven. Pas vanaf origineel allerminst als excuus gebruiken voor zomaar een potje rockend de 18de eeuw bereikt die muziek ook de (hogere) burgerij, maar blijft het freewheelen. Als ‘The Bones of All Men’ één ding duidelijk maakte, dan is een muziekleven voor een kleine minderheid, netjes gescheiden van het het wel dat categorieën relatief zijn, dat oude muziek die wij doorgaans muziekleven van de ‘gewone man’. Een ander repertoire, andere genres, onder de ‘klassieke’ categorie en hedendaagse muziek die wij in het pop/ andere contexten, vaak ook andere muzikanten bestonden zo volledig rock segment situeren niet zo ver uit elkaar hoeven te liggen. Uiteindelijk naast elkaar. Maar die grens was niet altijd even strikt. En in deze tijden waren het instrumentale dansen, uitgecomponeerde (en hooguit lichtjes waarin zoveel informatie beschikbaar is dat nieuwsgierige verkenning van gestileerde) amusementsmuziek die in de jaren 1500 hetzelfde brede onbekende genres en stijlen vergemakkelijkt wordt en kruisbestuivingen appèl had als de rocktraditie vandaag. Aan het einde van de vorige eeuw allerhande aangemoedigd worden, is dat soort van strak onderscheid raakte het begrip ‘crossover’ ingeburgerd als containerbegrip om alles wat steeds minder van tel. Zo bewijst althans dit concert. eclectische bronnen verenigde te duiden: vooral een Westerse blik op allerlei traditionele muziek uit alle windstreken of huwelijken tussen ‘populaire’, ‘Nutmeg and Ginger’ is als opvolger van ‘The Bones of All Men’ veel minder ‘lage’ kunst en ‘elitaire’ ‘hoge’ kunst werden onder deze noemer geplaatst. confronterend. De Musicians of the Globe krijgen enkel Richard Thompson Maar wat een project als de ongewone Pickett/Thompson samenwerking zelf toegevoegd en die speelt hier op een akoestische gitaar – een vooral duidelijk maakt, is dat het geen kwestie is van zulke mengvormen, ‘historisch’ instrument zelfs, een speciaal voor deze gelegenheid gebouwde maar dat muziek steeds een uitnodiging is geweest voor muzikanten kopie van een gitaar uit 1581 (gemaakt door Belchior Dias in Lissabon) die van allerhande achtergrond om mee in interactie te treden. De ‘Slavische nu in de instrumentenverzameling van het Royal College of London wordt Dansen’ van Dvorak of de Strijkkwartetten van Bartók, ‘A Love Supreme’ bewaard. Maar er is geen twijfel dat ook in ‘Nutmeg and Ginger’ de wat van John Coltrane of de avantgardistische ‘drones’ waarmee de Velvet ongewone combinatie van Thompsons zeer eigen virtuoze gitaarstijl en Underground de rock