Przemysław Waszak Późnobarokowy Sobór Św
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Sztuka i Kulturatom 4, 2016 Przemysław Waszak Późnobarokowy sobór św. Mikołaja w Sankt Petersburgu, dzieło Sawwy Iwanowicza Czewakińskiego na styku epok Powstały po połowie XVIII wieku petersburski sobór św. Mikołaja (il. 1−5) i postać jego twórcy zyskały uznanie w oczach licznych badaczy. Warto na początku rozważań przytoczyć kilka wypowiedzi. Anatolij Ni- kołajewicz Petrow oceniał, że zespół, który zaprojektował architekt Sawwa Czewakiński1, „wszedł do historii rosyjskiej architektury w XVIII wieku jako jedno z wyższych osiągnięć”2. Odnośnie do twórcy, również Petrow stwierdzał: „W budowlach i projektach Czewakińskiego znalazło się jasne połączenie artystycznych ideałów epoki. Dla jego sztuki charakterystyczne jest bogactwo dekoracyjne, malowniczość i wysokie mistrzostwo kompozy- cyjne. Działalność artystyczna tego wybitnego mistrza odegrała ważną rolę w opracowaniu stylu architektonicznego połowy XVIII wieku”3. Podobnie omawianego twórcę postrzegał Igor Bartenew: „Połowa XVIII wieku – cza- 1 Савва Иванович Чевакинский, Никольский Военно-морской собор, Санкт-Пе- тербург, 1753−1762. 2 А. Н. Петров, С. И. Чевакинский и другие петербургские мастера, [w:] Исто- рия русского искусства, red. И. Е. Грабар, t. 5: Русское искусство первой половины XVIII века, Москва 1960, s. 213. 3 Ibidem, s. 223. 105 DOI http://dx.doi.org/10.12775/SZiK.2016.004 Przemysław Waszak sy łomonosowskie – były okresem podniesienia rosyjskiej kultury. Sawwa Czewakiński jest jednym z najbardziej wyraźnych jego przedstawicieli”4. Sobór św. Mikołaja Morskiego (Nikolskij wojenno-morskoj sobor) wraz z dzwonnicą nazwano w sposób ogólny, ale wyraźnie wartościująco „jedną z najpiękniejszych budowli barokowych w Rosji”5. Według Natalii Aleksan- drowny Yevsiny świątynia to „jedno z arcydzieł rosyjskiego baroku”6. Oceny estetyczne pojawiają się także na kartach przekrojowych publikacji. Włady- sław A. Serczyk docenił sobór, widząc w nim najważniejsze dzieło w dorob- ku artystycznym architekta7. Ludwik Bazylow podkreślał wartości estetyczne soboru, a dzwonnicę nazwał „perłą rosyjskiego baroku”8. Dmitry Shvidkov- sky uznaje omawiany sobór za najważniejsze dzieło Czewakińskiego. Archi- tekta zaś stawia na równi z Francesco Bartolomeo Rastrellim9. Plan soboru to zwarty, logiczny, bogaty kompozycyjnie kształt trój- nawowego krzyża greckiego. Przy czym tylko najbardziej wysunięte przęsła czterech elewacji są trójnawowe. Zbliżoną do kwadratu część centralną bu- duje pięć naw. Długość i szerokość ramion krzyża greckiego wynosi siedem przęseł. Wyróżnia się las 20 filarów, przywodzący na myśl pałacowe kolum- nady. Takie wrażenie sprawia szczególnie wyższa cerkiew. Dalszą analogię stanowią znacznie bardziej monumentalne założenia konstantynopolitań- skich, justyniańskich cystern z VI wieku i późniejszych, owocu sztuki bi- zantyjskiej. To do Bizancjum, do drugiej połowy XVII wieku, a szczególnie do czasu reform Piotra I, w znacznej mierze odwoływała się sztuka rosyj- ska. Kolumnady odpowiadają za ciekawe perspektywy we wnętrzu. Liczbie filarów odpowiada liczba 20 boków bryły kościoła. Poligonalny zarys bryły i umieszczenie szeroko rozstawionych wież, akcentujące bardziej horyzon- talizm niż wertykalizm, na wewnętrznych narożach krzyża greckiego spra- 4 И. А. Бартенев, Зодчие и строители Ленинграда, Ленинград 1963, s. 47. 5 Tschevakinskij, [w:] Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler von der Antike bis zur Gegenwart, wyd. U. Thieme, F. Becker, H. Vollmer, t. 33, Leipzig 1939, s. 463. 6 N. A. Yevsina, Chevakinsky, Savva (Ivanovich), [w:] The dictionary of art, wyd. J. Turner, New York 1998, t. 6, s. 562. 7 W. A. Serczyk, Kultura rosyjska XVIII wieku, Wrocław 1984, s. 173. 8 L. Bazylow, Historia nowożytnej kultury rosyjskiej, Warszawa 1986, s. 91, 94. 9 D. Shvidkovsky, Russian architecture and the West, fot. Y. Shorban, przekł. z ros. A. Wood, New Haven−London 2007, s. 211, 222. 106 Późnobarokowy sobór św. Mikołaja w Sankt Petersburgu… wia, że zarys zbliżony jest bardziej do koła aniżeli kwadratu bądź krzyża. Obrys stanowi początkowy etap zbliżania się figury wielobocznej do koła. Na akcenty ścian zewnętrznych składają się rozliczne wiązki kolumn, wy- stępujące dość znacznie przed lico muru. George Heard Hamilton zauwa- żał, że architektura soboru nosi cechy teatralności10. Można zatem dostrzec w niej zakomponowanie brył tworzących budowlę na zasadzie scenicznej kulisowości. Budowla ma zbliżone do siebie elewacje. Można ją jednak ocenić jako umożliwiającą wiele widoków – wielooglądową i zachęcającą do jej obejścia. Widok bryły świątyni ulega dynamicznym zmianom wraz z przemieszczaniem się punktu oglądu widza. Analogicznie rozświetlone wnętrze soboru pozwala odbiorcy na doświadczenie wielu estetycznych widoków, zróżnicowania przestrzeni i perspektyw11. Podobnie dostrzega- ne w twórczości Francesco Bartolomeo Rastrellego, charakterystyczne dla baroku „rzeźbiarskie postrzeganie kształtów”12, można odnieść do rytmiza- cji, urozmaicenia bryły zewnętrznej, różnej głębokości − zakomponowania elewacji na kilku planach oraz do pokrycia ścian zewnętrznych dekoracją sztukatorską w soborze św. Mikołaja. Każda z czterech elewacji jest siedmioosiowa. Za sprawą tego oraz centralnego założenia kościół ogarniany wzrokiem z każdego punktu wi- dzenia wywiera równie majestatyczne wrażenie. Inspiracje palladiańskie przewijają się w architekturze państwa carów, programach podróży arty- stycznych architektów, rosyjskim typie dworku. Czewakiński również two- rzył architekturę pałacową, domy arystokratów dla rodziny Szeremietie- wów oraz Iwana Szuwałowa13, inicjatora powstania petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1757 roku. Czewakiński obok pracy jako architekt kształcił także w Akademii Nauk kolejnych twórców14. 10 G. H. Hamilton, The art and architecture of Russia, New Haven−London 1983, s. 437, przyp. 13. 11 Т. П. Федотова, К проблеме пятиглавия в архитектуре барокко первой поло- вины XVIII века, [w:] Русское искусство барокко − Материалы и исследования, red. Т. В. Алексеевa, Москва 1977, s. 77, 85. 12 G. H. Hamilton, op. cit., s. 286. 13 А. Н. Петров, С. И. Чевакинский и другие петербургские мастера..., s. 216, 218 n. 14 Ibidem, s. 220 n. 107 Przemysław Waszak Patrząc na dwukondygnacyjny, kamienny sobór odbieramy go bar- dziej jako zachodnioeuropejski pałac aniżeli tradycyjną rosyjską cerkiew. Podstawą takiego wrażenia jest nowy, pełen barokowego rozmachu styl bryły, bogactwo dekoracji, wielość i forma wydatnych okien, amfiladowe wnętrza z arcybogato zdobionymi sklepieniami i ścianami oraz ikonostas. Panoramy ukazujące sobór św. Mikołaja i jego wyniosłą dzwonni- cę egzemplifikują charakterystyczną dla architektury rosyjskiej zdolność i nakierowanie na wkomponowywanie monumentalnych założeń archi- tektonicznych w krajobraz. Budowla Czewakińskiego powstała na miejscu znacznych rozmiarów placu – „Morskim pułkowym polu”15 i w okolicy koszar wojskowych. Wkomponowanie soboru w założenie urbanistyczne odznacza się dobrym wyczuciem i harmonią16. Omawiany obiekt architektoniczny wznoszono od 15 czerwca 1753 do połowy 1762 roku (konsekracja nastąpiła 20 czerwca 1762 roku)17, a więc czas budowy odpowiada niemal idealnie pracom Rastrellego przy czwartym Pałacu Zimowym, również ostatnim dziele barokowym. Wol- no stojąca dzwonnica soboru (il. 4, 5) jest datowana inaczej, na lata 1756−1758, i w odróżnieniu od śmiałych rozwiązań głównej bryły so- boru odznacza się powściągliwością, bardziej klasycystycznymi formami, co prowadziło do podawania w wątpliwość autorstwa Czewakińskiego18. Potężna, z pewnym zaakcentowaniem strzelistości dzwonnica, stojąca na brzegu Kriukowego kanału w oddaleniu od soboru, ma swój wzór w nie- zrealizowanym projekcie Rastrellego 140-metrowej dzwonnicy dla soboru Smolnego powstałego w latach 1748−1764. Projekt jest często reprodu- 15 Ibidem, s. 213. 16 Ibidem, s. 215; Памятники архитектуры Ленинграда, Ленинград 1969, s. 285, 287; 17 А. Н. Петров, С. И. Чевакинский и петербyргская архитектура середины XVIII века, [w:] Русская архитектура первой половины XVIII века, исследования и материа- лы, red. И. Е. Грабар, Москва 1954, s. 318; Памятники архитектуры Ленинграда..., s. 285. 18 А. Ф. Крашенинников, Некоторые особенности переломного периода между барокко и классицизмом в русской архитектуре, [w:] Русское искусство XVIII века − материалы и исследования, red. Т. В. Алексеевa, Москва 1973, s. 97, 99. 108 Późnobarokowy sobór św. Mikołaja w Sankt Petersburgu… kowany i znany z wizualizacji: ówczesnego modelu19. Czterokondygnacyj- na dzwonnica soboru św. Mikołaja o dobranych proporcjach i pięknym kształcie nawiązuje do starorosyjskich dzwonnic20 oraz do tradycji archi- tektury starożytnego Rzymu i renesansu, włoskich kampanili. Trzy niższe kondygnacje ujęto kolumnami. Pierwsze dwie kondygnacje wyróżniają się wklęsło-wypukłą linią, tak charakterystyczną dla głównej bryły soboru, zło- żonej z elementów wypchniętych do przodu bądź cofniętych, wynikających ze stosowania przez architekta form mających akcentować dysonanse, tak jakby architektoniczne kontrapunkty21. Dwie wyższe kondygnacje założono na kolistym planie. Najwyższa ma formę smukłego bębna zwieńczonego hełmem z iglicą22. Nie tylko cechy artystyczne dzwonnicy stanowią nawiązanie do tra- dycji. Narzucenie zachodnich form przez Piotra I zaowocowało tym, że styl cerkwi całkowicie się przeobraził, zerwano z kanonami architektonicz- nymi, dostosowywaniem wnętrza do liturgii, zarzucono tradycyjne kształty ikonostasów, co pokazuje przegląd znanych zabytków. W soborze Nikołajewskim do tradycji należy pięciokopułowe założe- nie oraz tetrastylosy