JEANETTE, L’ENFANCE DE JEANNE D’ARC 311 [, 2017]

ESTREA EN NUMAX: 16.03.2018 | V.O.S.E.

Jeannette, l’enfance de Jeanne d’Arc (2017, 115’) filmografía seleccionada sinopse Dirección: Bruno Dumont Alta sociedad, 2016 Francia, 1425. No medio da Guerra Guión: Bruno Dumont, Charles Peguy O pequeno Quinquin, 2014 dos Cen Anos, Jeannette, con só 8 Elenco: Aline Charles, Jeanne Voisin, Lise Leplat Prudhomme, , 2013 anos, coida as súas ovellas na vila de Lucile Gauthier, Victoria Lefebvre Hors Satan, 2011 Domremy. Un día dille á súa amiga Son: Philippe Lecoeur Hadewijch, 2009 Hauviette que non pode aguantar máis Montaxe: Basile Belkhiri, Bruno Dumont La humanidad, 1999 o sufrimento que causan os ingleses. Fotografía: Guillaume Deffontaines La vida de Jesús, 1997 Madame Gervaise, unha monxa, intenta Vestiario: Alexandra Charles razoar coa nena, pero Jeannette está Dirección de arte: Erwan Le Gal premios e festivais Produtoras: 3B Productions, ARTE, Arte France (Francia) lista para tomar as armas e lograr Distribuidora: La Aventura Audiovisual Festival de Xixón 2017 (Sección oficial), a salvación do imperio francés. Formato de proxección: DCP2K, 1.55:1 Prix Louis Delluc 2017 (Nomeado a Guiada pola súa fe, converterase en Idioma orixinal: Francés mellor filme) Xoana de Arco.

«Dumont agasállanos o que sen dúbida é o musical máis estraño da historia do cinema, unha tremenda, austera e única loucura cinematográfica» CINE PREMIÈRE JEANETTE, L’ENFANCE DE JEANNE D’ARC [Bruno Dumont, 2017]

“Jeannette é unha moza intelectualmente. Xoana de Arco pretensiosa. Gústame o que se coñece responde á mesma idea: ela é unha muller como post-rock electrónico, unha ordinaria que se converte á vez guerreira e santa, que está próxima escena que ao tempo que procura a súa en extraordinaria” aos pobres e a Deus, quere salvar o seu renovación, navega a través da historia do país e mesmo ao mundo enteiro, que é rock. Peguy é moi rockeiro dalgún xeito. Entrevista con Bruno Dumont todo e o seu contrario. Hai coincidencias E todo o mundo comprende o rock. Por Nicolas Gilson importantes entre o suxeito e a forma. Como concibiches a coreografía? Foi Como traballastes as cancións? algo similar. Philippe Decouflé fíxose Igorrr fai unha música particular, non cargo. Foi un pouco desconcertante Logo dunha viraxe cara á comedia necesariamente melódica senón máis cando viu ás mozas por vez primeira n’O pequeno Quinquín (2014) e aínda ben paroxística e psicodélica. Eu quería pois elas non sabían bailar. Díxenlle máis en La alta sociedad (2016), minimizar a melodía, cando menos que se trataba do nacemento do baile, e decides atacar a comedia musical. Por durante o texto. Pedinlle ás rapazas que axiña aceptou o reto. Analizou as súas que esta escolla? É un xénero que non capacidades e adaptounas á coreografía coñecía, que nunca tiña abordado. Son compuxeran a capella melodías que lles fosen próximas. Deille ese material a para non pedirlles cousas ás que elas non moi curioso. Gústame facer cousas novas. fosen quen de chegar. Acompañámolas Sorprendeume porque a música permite Igorrr para que lles puxese música. Foi unha maneira orixinal de traballar. A no nacemento da coreografía. Jeannette, abordar determinadas cousas que doutro é a Xoana de Arco que está a nacer. As xeito resulta bastante difícil. Vivimos maior parte das comedias musicais fanse en play-back, aquí todo é son directo. torpezas e as imperfeccións non eran un unha época na que se tende a simplificar problema. Quería mostrar a infancia en ou aplanar as cousas, e a música axuda toda a súa inocencia. a ser esixente co espectador sen por En Jeannette viaxamos da música electrónica ao heavy metal. Por que iso resultar fatigoso, pretensioso ou Esas imperfeccións dan ao personaxe intelectual. Os filmes intelectuais esta escolla? Iso é Igorrr. Emprendeu a súa viaxe como fixeron Peguy e Xoana toda a súa forza. É sincero mais tamén fatíganme. A comedia musical permite é falso, como a natureza humana. dicir en forma de cancións cousas ás de Arco. Estou moi ledo de ter contado con este músico polícromo, que pasa Atopámonos a un tempo coa dificultade veces bastante complexas que a música de facer algo e a necesidade de facelo dun xénero a outro en cuestión de axuda a facer comprender. ben. Progresamos canda Xoana de segundos, pois iso cadra á perfección coa Arco, quixen facer sentir ao espectador poesía de Peguy que é moi curiosa de Baseácheste en dúas obras de Charles este camiño, moi reconfortante, na ler, moi alucinada e colorista. A música Peguy. Por que? Peguy tivo un itinerario compaña da nosa heroína. Jeanne é ten ese poder de nos facer pasar dun bastante curioso. Era socialista e ateo unha moza ordinaria que se converte estado a outro. Isto permite transportar e ao cabo de cinco anos converteuse en extraordinaria. O filme mostra o espectador e faille acceder a un en antisocialista, católico, cristián e o nacemento do extraordinario no nivel superior sen sermos abstractos místico. Encontramos por tanto nunha ordinario. mesma peza de teatro a obra dun ateo ou intelectuais. Buscaba unha música e a obra dun cristián. Esta mestura que non fose demasiado actual, como serve á perfección para nos falar dun a que escoitamos en todas partes. Non sentido da duplicidade, da capacidade me gusta demasiado a música francesa Publicado en www.ungrandmoment.be de pasarmos dun estado a outro, mesmo contemporánea pois paréceme moi Tradución: Xan Gómez Viñas

na libraría numax Jeanne d’Arc, Jules Michelet. Gallimard, 2017 Juana de Arco, Louis-Maurice Boutet de Monvel. Thule, 2015 La pasión de Juana de Arco, Carl-Theodor Dreyer. Llamentol [DVD]

NUMAX, S. Coop. Galega Concepción Arenal, 9 baixo 15702 Santiago de Compostela telf 981 560 250 | www.numax.org