B A S E N (SWIMMING POOL)

RE ŻYSERIA

FRANÇOIS OZON

W KINACH OD 5 WRZE ŚNIA 2003

DYSTRYBUCJA W POLSCE

ul. Zamenhofa 1, 00-153 Warszawa tel.: (+4822) 536 92 00, 636 25 00, fax: (+4822) 635 20 01 e-mail: [email protected] http://www.gutekfilm.com.pl

B A S E N

re żyseria François Ozon

scenariusz François Ozon Emmanuèle Bernheim

zdj ęcia Yorick Le Saux

muzyka Philippe Rombi

monta ż Monica Coleman

dźwi ęk Lucien Balibar

scenografia Wouter Zoon

kostiumy Pascaline Chavanne

wyst ępuj ą

Charlotte Rampling Sarah Morton Ludivine Sagnier Julie Charles Dance John Bosload Marc Fayolle Marcel Jean-Marie Lamour Franck Mireille Mossé córka Marcela Michel Fau pierwszy m ęż czyzna Jean-Claude Lecas drugi m ęż czyzna Lauren Farrow Julia

producenci Olivier Delbosc Marc Missonnier

kierownik produkcji Christine De Jekel

film wyprodukowany przez Fidélité Productions France 2 Cinéma Gimages Films Le Studio Canal+ Headforce Limited

Francja / Wielka Brytania rok produkcji: 2003 czas trwania: 103 minuty kolor – Dolby Digital – 1:1,85

Najnowszy, a zarazem pierwszy angloj ęzyczny film Françoisa Ozona, twórcy 8 kobiet to thriller erotyczny rozgrywaj ący si ę w plenerach południowej Francji. Sarah (Rampling), angielska autorka kryminałów, ma na koncie seri ę bestsellerów, które przyniosły jej sław ę i pieni ądze, ale nie zaspokoiły twórczych ambicji. Jest sfrustrowana i zniech ęcona. Rozmawia o tym ze swym wydawc ą, Johnem (Charles Dance), a ten proponuje, by oderwała si ę od codzienno ści i wyjechała na czas pisania kolejnej ksi ąż ki do jego domu w Prowansji. Wraz ze zmian ą miejsca akcji zmienia si ę te ż kolorystyka filmu - zgaszone, surowe barwy Londynu ust ępuj ą miejsca ciepłym, roz świetlonym kolorom Luberon, gdzie autorka odpoczywa i szybko rozpoczyna prac ę nad now ą powie ści ą. Jej spokój zostaje jednak zburzony niezapowiedzianym przyjazdem córki Johna, Julie (Sagnier). Zuchwałe zachowanie młodej dziewczyny i jej całkowity brak jakichkolwiek zahamowa ń bardzo irytuj ą Sarah, co w ko ńcu doprowadza do wzajemnej wrogo ści. Im dłu żej jednak pisarka obserwuje dziewczyn ę, tym bardziej jest jej ciekawa. A ciekawo ść podsyca wyobra źni ę, wyzwala seksualne sny i marzenia… Dzi ęki zaproszeniu na plan aktorek tak ró żnych pod wzgl ędem wieku, do świadczenia i temperamentu, jak Charlotte Rampling i Ludivine Sagnier, udało si ę Ozonowi stworzy ć przewrotn ą i przykuwaj ącą uwag ę opowie ść o ró żnych obliczach kobieco ści, przyci ąganiu si ę przeciwie ństw. To tak że, maj ąca wiele z atmosfery filmów Hitchcocka, historia o zderzeniu rzeczywisto ści ze światem skrywanych fantazji. Jeden z najlepszych filmów re żysera, który jest wielk ą nadziej ą francuskiego kina.

GŁOSY PRASY

[W Basenie ] liczy si ę gra, w któr ą film nas wci ąga. Basen zaczyna si ę jak w romansie Chmielewskiej: wzi ęta pisarka angielskich kryminałów (do świadczona, ale świetnie si ę trzymaj ąca Charlotte Rampling) odczuwa zawodowe znu żenie, ma do ść morderstw i śledztw. Zwierza si ę swemu wydawcy, który proponuje jej wypoczynek w samotnej willi na Riwierze. Starzej ąca si ę Angielka (...) uruchamia intryg ę erotyczn ą, która i tym razem nie ob ędzie si ę bez trupa (...). W swojej fikcji (...) pisarka obsadza spotkane w miasteczku postacie. Wiemy, kogo gra miejscowy kelner, ale kim jest ta młoda współmieszkanka willi ( świetna Ludivine Sagnier), której Angielka zazdro ści sprowadzanych facetów, a któr ą w ko ńcu polubi jak córk ę? Czy ta dziewczyna jest ni ą sam ą – młod ą?

Tadeusz Sobolewski „Gazeta Wyborcza”

Film jest tak że studium nad tym, jak wiele przeciwie ństwa mog ą czerpa ć z siebie nawzajem. Ta wymiana wydaje si ę by ć sprytnie oddana za pomoc ą wody wypełniaj ącej basen, który użyczył filmowi tytułu – najpierw brudnej i upstrzonej starymi li ść mi, nast ępnie za ś krystalicznie czystej. Graj ąc kobiet ę nieprzyzwyczajon ą do spontaniczno ści, Rampling jest wstrzemi ęź liwa i nieprzyjemna przez wi ększ ą cz ęść filmu. Stopniowo jednak nasyca sw ą gr ę ciepłem i zmysłowo ści ą. Jednak to Sagnier nadaje filmowi jego specyficzny, seksowny klimat. Wygl ąda fantastycznie w ró żnych stadiach negli żu i wnosi do wizerunku swej postaci uszczypliwy humor. Radykalnie zmieniaj ąc styl i ton z filmu na film, Ozon po kiczowatej teatralno ści 8 Kobiet stworzył bardzo wywa żone, klasyczne dzieło o dobrze wymierzonym tempie, które dopełniaj ą eleganckie zdj ęcia operatora Yoricka Le Saux’a i tajemnicza ście żka d źwi ękowa Philippe’a Rombi.

David Rooney, Variety

Francuzi bardzo chcieli wywalczy ć Złot ą Palm ę. W konkursie [Cannes 2003] znalazło si ę a ż pi ęć ich filmów. Jednak ilo ść nie przeszła w jako ść . O realnych szansach na wygranie mógł my śle ć tylko François Ozon z Basenem , błyskotliwym melan żem dreszczowca i czarnej komedii. Scenariusz został napisany specjalnie dla Charlotte Rampling, która gra podstarzał ą Angielk ę, autork ę kryminałów, wyje żdżaj ącą na południe Francji. (...) trudno w tym filmie rozdzieli ć rzeczywisto ść od fikcji. Zgrabna intryga, dobre aktorstwo. Taki film mógłby niegdy ś nakr ęci ć Clouzot albo Chabrol.

El żbieta Ciapara, Film

Basen wygl ąda efektownie, lecz Ozon zdaje si ę zbyt koncentrowa ć na soczystym ciele Sagnier. Z drugiej strony to akurat mo że odzwierciedla ć ograniczone umiej ętno ści Sarah w zakresie zgł ębiania kobiecej seksualno ści, a nie intencj ę samego re żysera. To film zach ęcaj ący do takich spekulacji – zakładamy, że Sarah jest w pewnym stopniu reprezentacj ą samego Ozona, podobnie jak bohaterka jej ksi ąż ki, zamkni ęta w sobie Angielka, trafiaj ąca na trop morderstwa i tragedii rodzinnej jest projekcj ą Sarah. Sagnier odtwarza obra żalsk ą, lekkomy śln ą Julie wprost idealnie, za ś Rampling ma niesamowit ą obecno ść sceniczn ą; wydaje si ę wr ęcz zmienia ć całkowicie swój sposób bycia, by dobrze odda ć mizantropi ę tej kobiety, zamkni ętej równie szczelnie, jak dom, w którym si ę zatrzymała.

Allan Hunter, Screen International

Pierwszy angloj ęzyczny film Ozona, b ędący jednocze śnie stylow ą kryminaln ą intryg ą, jak i fascynuj ącym portretem twórczego procesu, jest najbardziej satysfakcjonuj ącym i spójnym dziełem w karierze tego francuskiego re żysera. I, z nagrodami czy bez, powinien bez trudu zgromadzi ć bardzo szerok ą publiczno ść . (...). Pomimo doskonałej gry obu aktorek, „Basen” to bez w ątpienia film Ozona, który wł ączył do niego umiej ętnie odmierzone, subtelne nawi ązania do poetyki pó źnych dzieł Hitchcocka, czy Chabrola i uczynił z nich, bezbł ędnie rozpoznawany i przynosz ący widzom wiele przyjemno ści, swój własny styl.

Michael Rechtshaffen, The Hollywood Reporter

WYWIAD Z FRANÇOISEM OZONEM

Jaki był pocz ątek pracy nad Basenem ? Po 8 kobiet poczułem ch ęć powrócenia do czego ś prostszego, bardziej intymnego, z mniejsz ą ilo ści ą postaci. Oczywi ście chciałem pracowa ć z aktorkami, które mnie znały i z którymi miałbym mniej skomplikowane stosunki. Charlotte Rampling natychmiast przyszła mi do głowy, bo Sous le sable było dla nas obojga miłym do świadczeniem. Pierwotnie rol ę Ludivine miał gra ć chłopiec. Zdecydowałem jednak, że bardziej interesuj ące będzie zaj ęcie si ę zwi ązkiem mi ędzy dwiema kobietami. Interesowało mnie szczególnie zbadanie tego rodzaju relacji, o który zahaczyłem w 8 kobiet portretuj ąc Gaby (Catherine Deneuve) i Louise (Emanuelle Beart). Decyzja, by jako partnerk ę Charlotte Rampling zaanga żowa ć Ludivine Sagnier dała mi mo żliwo ść spojrzenia na zwi ązek mi ędzypokoleniowy i jednocze śnie skonfrontowa ć aktork ę do świadczon ą z młod ą. Ponadto Ludivine Sagnier w 8 kobiet grała chłopczyc ę, teraz chciałem da ć jej rol ę, która sprawiłaby jej wi ęcej rado ści, role seksownej puszczalskiej. W rezultacie popracowała nad swoim ciałem, staj ąc si ę czym ś w rodzaju śródziemnomorskiej Marilyn Monroe.

Sk ąd pomysł, by nakr ęci ć film o procesie twórczym? Ci ągle mnie pytano „Jak to mo żliwe, że robisz tyle filmów, jeden po drugim? Co ci ę inspiruje?” Przyszło mi na my śl, że najlepsz ą odpowiedzi ą na te pytania b ędzie nie analiza siebie jako filmowca, lecz projekcja siebie w postać angielskiej pisarki. Sk ąd pisarze bior ą inspiracj ę? Jak wymy ślaj ą opowie ści? Jaki jest zwi ązek mi ędzy fikcj ą a rzeczywisto ści ą? Sarah Morton, by pracowa ć potrzebuje odosobnienia, musi zamkn ąć si ę w komfortowym domu, pój ść na diet ę, żyć według pewnych zasad. Nagle rzeczywisto ść wdziera si ę do jej życia. Jej pierwsz ą reakcj ą jest oczywi ście odrzucenie. Zamyka si ę w sobie. Potem decyduje si ę wł ączy ć t ę now ą rzeczywisto ść do pracy, w któr ą si ę zaanga żowała. Wcze śniej czy pó źniej arty ści musz ą jako ś sobie poradzi ć z rzeczywisto ści ą.

Dlaczego chciałe ś nakr ęci ć film angloj ęzyczny? To film o angielskiej pisarce, a do roli wybrałem Charlotte Rampling, wydawało mi si ę wi ęc oczywiste, że podstawowym j ęzykiem powinien by ć angielski. Poza tym pomy ślałem, że zabawnie byłoby spróbowa ć kierowania aktorami w j ęzyku, którym nie władam perfekcyjnie. Charlotte mówi po francusku, wi ęc trudno ści dało si ę przezwyci ęż yć. Jest w tym tak że pewna gra j ęzykowa. Napisałem scenariusz po francusku, a dopiero potem go przetłumaczono. Przeło żenie na inny j ęzyk zmieniło go, poniewa ż niektóre francuskie niuanse nie przedostały si ę do nowej wersji. Musieli śmy znale źć odpowiedniki, a te niekoniecznie odnosiły si ę bezpo średnio do wyra żeń, których u żyłem w pierwotnym dziele.

Jak zbudowałe ś posta ć Sarah Morton? Posta ć Marie w Sous le sable czerpała wiele z osobowo ści samej Charlotte Rampling. Na użytek tego filmu musieli śmy wymy śli ć j ą od podstaw. Ta rola to czysta abstrakcja. Charlotte w rzeczywisto ści nie jest ani troch ę podobna do Sarah Morton. Jednak t ę rol ę napisałem wła śnie dla niej i zacz ęli śmy prac ę nad filmem dopiero, gdy zgodziła si ę w nim zagra ć. Wspólnie z Pascaline Chavanne, projektantk ą kostiumów, ogl ądali śmy fotografie Patricii Highsmith, Ruth Rendell, Patricii Cornwell, PD James. W tych pisarkach jest co ś m ęskiego. Patrz ąc na nie ma si ę te ż wra żenie, że życie zatrzymało si ę w latach 70-tych. Charlotte zgodziła si ę ści ąć włosy, by zmieni ć si ę mniej wi ęcej na t ę modł ę. W miar ę rozwoju intrygi, ubrania i zachowanie jej postaci zmieniaj ą si ę. Zakwita, staje si ę bardziej kobieca, roz świetlona. Uwa żam Charlotte za aktork ę, która buduje rol ę przez zwykłe, codzienne czynno ści; w tym, jak siebie postrzega nie ma ani krzty narcyzmu.

Dlaczego uczyniłe ś j ą autork ą kryminałów? Bo my ślę, że jest zwi ązek mi ędzy autorami powie ści sensacyjnych i scenarzystami: styl liczy si ę mniej ni ż narracja, intryga i kolejne wskazówki. To one prowadz ą nas do mordercy. Pisanie scenariuszy jest podobne: to akumulacja elementów, które maj ą tchn ąć życie w film. Od czasów Agaty Christie w Anglii istnieje pewna kasta kobiet-autorek kryminałów, które lubi ą opisywa ć szczególnie niepokoj ące lub potworne postaci i sytuacje. Spotkałem si ę z Francoisem Rivere, ekspertem tego tematu, a on opowiedział mi o ich psychice, oraz plotkach na temat ich pija ństwa, ukrytych tendencjach homoseksualnych i fascynacji perwersj ą. Przed rozpocz ęciem zdj ęć zasugerowałem Ruth Rendell, że mo że chciałaby wymy śli ć histori ę, któr ą Sarah b ędzie „pisa ć” w filmie. Wysłałem jej mój scenariusz, a ona odpowiedziała bardzo chłodno, zakładaj ąc, że prosiłem j ą o przekształcenie go w ksi ąż kę: napisała, że dzi ękuje bardzo, ale sama świetnie sobie radzi z pisaniem. Charlotte Rampling bardzo to rozbawiło. Powiedziała, że Sarah Morton zareagowałaby dokładnie w ten sam sposób.

Sk ąd ten długi opis postaci Sarah? Tak naprawd ę to jest ona charakteryzowana w dwóch partiach. Najpierw w Londynie, gdzie widzimy j ą w jej własnym środowisku, obserwujemy jej stosunek do wydawcy, fakt, że jest star ą pann ą mieszkaj ącą z ojcem, że lubi si ę napi ć...Drug ą cz ęść charakterystyki rozpoczyna jej przyjazd do Luberon w Prowansji, gdzie zabiera si ę do pracy. Uwa żam, że wa żne jest ukazanie wszystkich tych rzeczy, nawet je śli zabieg taki nadaje filmowi niecodzienne tempo, a wła ściwa intryga zostaje troch ę przesuni ęta w czasie: trzeba zaznajomi ć si ę z zachowaniem postaci, sposobem w jaki siada do pracy, praktycznymi aspektami pisania w specyficznym kontek ście, małymi nawykami. Filmem rz ądzi tempo procesu twórczego: wszystko stopniowo zaczyna mie ć sens, a potem przyspiesza w ostatniej godzinie, która pełna jest niespodzianek, a napi ęcie emocjonalne jest bardzo zag ęszczone.

Bardzo du żą wag ę przywi ązujesz do tego, jak ciało autorki si ę zmienia w miar ę pisania... Tak. Chciałem rozpocz ąć stereotypem starej angielskiej panny, nie akceptującej swego ciała – cho ć z czasem widz zdaje sobie spraw ę, że Sarah w czasach młodo ści musiała by ć bardzo swobodn ą osob ą. Chciałem tak że sprawi ć, by to dojrzałe ciało wzbudzało po żą danie. Nawet bardziej ni ż ciało Julie. Jako że ksi ąż ka jest wytworem inwencji Sarah, mo żna powiedzie ć, że ona wszystko to aran żuje we własnej wyobra źni...Tak czy owak, chodziło głównie o to, by ciała Sarah i Julie nawzajem na siebie oddziaływały. W miar ę rozwoju całej historii, Sarah zrzuca ubrania; jej styl staje si ę bardziej kobiecy; życie w pewien sposób powraca do niej. Z kolei Julie porzuca sztuczno ść . Staje si ę czystsza. B ędąc uprzednio bardzo agresywn ą, seksown ą kobiet ą, teraz powraca do czasów dzieci ństwa. Mi ędzy obiema kobietami dochodzi do pewnej „wymiany fluidów”.

A muzyka? Zazwyczaj kompozytora zatrudniam w ostatnich stadiach monta żu. Tym razem, jako że film opowiada o procesie pisania ksi ąż ki, pomy ślałem, że ciekawie było by da ć kompozytorowi scenariusz, by muzyka mogła sugerowa ć zawarto ść dzieła Sarah. Na pocz ątku wydaje si ę fragmentaryczna, to zaledwie par ę nut. Dopiero stopniowo splataj ą si ę one w kompletn ą melodi ę. Chciałem tak że, by temat filmu grany był na coraz to innych instrumentach, by zasugerowa ć przej ście z jednego gatunku do innego: saga, thriller, dramat psychologiczny, portret damy, biografia autorki...

Co symbolizuje basen? Basen jest tym, czym chce si ę, żeby był. Cz ęsto filmowałem wod ę, zazwyczaj ocean, który w moim odczuciu powi ązany jest z odrzuceniem zahamowa ń lub z uczuciem strachu. W tym przypadku zainteresowała mnie tekstura basenu, oraz aspekt uwi ęzionej wody. Baseny, w przeciwie ństwie do oceanu, da si ę ogarn ąć , kontrolowa ć. To królestwo Julie. Jest jakby ekranem kinowym, na który rzucane s ą obrazy i w którym mo żna si ę jednocze śnie zanurzy ć. Sarah Morton długo si ę przygotowuje zanim wejdzie do basenu: nie robi tego, dopóki Julie nie staje si ę dla niej źródłem inspiracji – dopóki basen nie jest wreszcie czysty.

TWÓRCY FILMU

FRANÇOIS OZON

Jeden z najbardziej interesuj ących przedstawicieli młodego pokolenia francuskich re żyserów. Jego filmy s ą wypadkow ą bogatej osobowo ści artysty i jego miło ści do kina. Pod ąż aj ąc niezale żną ście żką do ść wcze śnie zwrócił na siebie uwag ę krytyki, która zgodnie nadała mu miano enfant terrible francuskiej kinematografii. François Ozon urodził si ę w 1967 w Pary żu, jest absolwentem wydziału filmoznawstwa na Sorbonie i słynnej szkoły filmowej FEMIS. Po raz pierwszy zetkn ął si ę z filmowaniem dzi ęki swemu ojcu, który z zapałem rejestrował na ta śmie 8 mm podró że do Indii czy uroczysto ści rodzinne. Studia w FEMIS zaowocowały seri ą filmów krótkometra żowych, w których pojawiaj ą si ę zacz ątki pó źniejszych, obsesyjnie powracaj ących u Ozona tematów, jak fascynacja śmierci ą, seksem i fizyczno ści ą, zamiłowanie do sytuacji ekstremalnych, odrzucenie narzuconych przez normy społeczne i kulturowe tabu, i co za tym idzie, d ąż enie do obna żenia prawdziwej natury człowieka, upodobanie do czarnej groteski, epatowanie makabr ą. Filmy Ozona, zdzieraj ące z bohaterów konwencjonalne i wygodne maski u żywane w codziennym życiu, s ą cz ęsto odbierane jako obyczajowe prowokacje, rozmy ślnie epatuj ące drastycznymi szczegółami. Jest to jednak tylko konsekwencja jego obsesyjnego d ąż enia do poznania najgł ębszych pokładów ludzkiej psychiki. Ozon uparcie unika spektakularnych efektów wizualnych i stawia na daleko posuni ętą prostot ę. Na tym polega zreszt ą jeden z cechuj ących go paradoksów: z jednej strony forma wypowiedzi filmowej jest ograniczona i podporz ądkowana prowadzeniu intrygi, z drugiej, bez najmniejszych kompleksów wysadza on fundamenty tradycyjnego kina. Jego krótkie filmy brały udział w wielu festiwalach, gdzie zdobywały nagrody (Léopard de Domain na MFF Locarno 1996 za Une robe d’été, nagroda na festiwalu w Avignon za Scènes de lit ). Pierwszy pełnometra żowy film Ozona, Sitcom , brał udział w Mi ędznarodowym Tygodniu Krytyki na MFF w Cannes w 1998 roku, a na festiwalu w Berlinie w 1999 jego Gouttes d’eau sur pierres brûlantes otrzymał nagrod ę Teddy. Na tym samym festiwalu w 2002 obsada aktorska 8 kobiet w jego re żyserii otrzymała specjalnego Srebrnego Nied źwiedzia za wkład artystyczny, film nagrodzili równie ż berli ńscy dziennikarze. Twórczo ść Ozona naznaczona jest specyficznym poczuciem humoru i wyj ątkow ą wra żliwo ści ą. Cz ęsto jego obrazy porównuje si ę do dzieł Hitchcocka. Dwoma ostatnimi filmami, 8 kobiet i Basen , udowodnił, że dzi ęki doskonałej współpracy z aktorkami, potrafi z wielk ą wra żliwo ści ą i wyczuciem ukaza ć świat kobiecej psychiki.

FILMOGRAFIA

1988 - Photo de famille (kr.m.) 1988 - Les Doigts dans le ventre (kr.m.) 1991 - Une goutte de sang (kr.m.) 1991 - Le Trou madame (kr.m.) 1991 - Peau contre peau (kr.m.) 1991 - Deux plus un (kr.m.) 1992 - Thomas reconstitué (kr.m.) 1993 - Victor (kr.m.) 1994 - Une rose entre nous (kr.m.) 1994 - Action vérité / Truth or Dare (kr.m.) 1995 - La Petite mort (kr.m.) 1995 - Jospin s'éclaire (dok.) 1996 - Une robe d'été / A Summer Dress (kr.m.) 1997 - Regarde la mer / See the Sea (kr.m.) 1997 - Scenes de lit (kr.m.) 1998 - Sitcom 1998 - X 2000 (kr.m.) 1999 - Les Amants criminels / Criminal Lovers 1999 - Gouttes d'eau sur pierres brulantes / Water Drops On Burning Rocks 2000 - Sous le sable / Under the Sand 2002 - 8 kobiet / 8 femmes 2003 – Basen / Swimming Pool

CHARLOTTE RAMPLING

Charlotte Rampling urodziła si ę w Sturmer w Anglii w 1945 roku. Córka brytyjskiego pułkownika (pó źniej komandora NATO i malarza). Uczyła si ę w akademii dla młodych dziewcz ąt im. Joanny D’Arc w Versailles oraz w ekskluzywnej szkole im. Św. Hildy w Bushley. Zanim zacz ęła wyst ępowa ć w filmach była modelk ą. Na du żym ekranie pojawiła si ę po raz pierwszy w filmie Richarda Lestera Sposób na kobiety z 1965 roku. Potem przyszły role w Georgy Girl (1966) czy Zmierzchu bogów (1969) Viscontiego. Najbardziej znan ą kreacj ą Rampling jest wyst ęp w Nocnym portierze Liliany Cavani z 1974 roku. Stworzyła tam zapadaj ącą w pami ęć rol ę kobiety ocalonej z obozu koncentracyjnego, która po wojnie prze żywa burzliwy zwi ązek ze swoim oprawc ą, obozowym stra żnikiem (w tej roli Dick Bogarde). Równie ż w 1974 wyst ąpiła z Seanem Connery w przygodowym filmie fantasy Zardoz . Współpracowała z Woodym Allenem, u którego wyst ąpiła we Wspomnieniach z gwiezdnego pyłu (1980), Sidneyem Lumetem ( Werdykt z 1982, gdzie spotkała si ę na planie z Paulem Newmanem), Nagisha Oshima ( Max, moja miło ść , 1986 ) oraz Alanem Parkerem (Harry Angel , 1987). Z Françoisem Ozonem spotkała si ę ju ż w 2000 roku, na planie filmu Sous le sable. Za swoje osi ągni ęcia aktorskie otrzymała od królowej El żbiety tytuł Oficera Brytyjskiego Imperium.

FILMOGRAFIA

1965 - Sposób na kobiety / Knack... and How to Get It, The (re ż. Richard Lester) 1966 - Geory Girl (re ż. Silvio Narizzano) 1969 - Zmierzch bogów / La Caduta degli dei (re ż. Lucino Visconti) 1973 - Sze ść żon Henryka VIII / Henry VIII a His Six Wives (re ż. Waris Hussein) 1973 - Giordano Bruno (re ż. Giuliano Montaldo) 1973 - Nocny portier / Portiere di notte, Il (re ż. Liliana Cavani) 1974 - Zardoz (re ż. John Boorman) 1975 - Żegnaj laleczko / Farewell, My Lovely (re ż. Dick Richards) 1976 - Sherlock Holmes w Nowym Jorku / Sherlock Holmes in New York (TV, re ż. Boris Sagal) 1977 - Orka / Orca (re ż. Michael Anderson) 1980 - Wspomnienia z gwiezdnego pyłu / Stardust Memories (re ż. Woody Allen) 1982 - Werdykt / Verdict, The (re ż. Sidney Lumet) 1986 - Max, moja miło ść / Max, mon amour (re ż. Nagisha Oshima) 1987 - Harry Angel / Angel Heart (re ż. Alan Parker) 1988 - D.O.A. (re ż. Annabel Jankel, Rocky Morton) 1988 - Pary ż noc ą / Paris by Night (re ż. David Hare) 1991 - Tajemnice Alana / Hammers over the Anvil (reż. Ann Turner) 1994 - Marsz Radeckiego / Radetzkymarsch (TV, re ż. Axel Corti, Gernot Roll) 1996 - Zniewolenie / Invasion of Privacy (re ż. Anthony Hickox) 1997 - Miło ść i śmier ć w Wenecji / Wings of the Dove, The (re ż. Iain Softley) 2000 - Aberdeen (re ż. Hans Petter Moland) 2000 - Sings & Wonders (re ż. Jonathan Nossiter) 2000 - Sous le Sable (re ż. François Ozon) 2001 - Anioł zemsty / Fourth Angel, The (re ż. John Irvin) 2002 - W poszukiwaniu Debry Winger / Searching for Debra Winger (re ż. Rosanna Arquette) 2003 - Basen /Swimming pool (re ż. François Ozon)

LUDIVINE SAGNIER Urodzona w 1979 roku we Francji. Uwa żana za najbardziej obiecuj ącą młod ą aktork ę francuskiego kina. Mimo bardzo młodego wieku ma ju ż imponujący dorobek aktorski. Na du żym ekranie zadebiutowała w 1989 roku, maj ąc 10 lat, w filmie Alaina Resnaisa Chc ę do domu. Basen jest trzecim filmem, przy którym współpracowała z Françoisem Ozonem. Wcze śniej spotkali si ę na planie Gouttes d'eau sur pierres brûlantes (1999) oraz 8 kobiet (2002).

FILMOGRAFIA

1989 - Chc ę do domu / I Want to Go Home (re ż. Alain Resnais) 1989 - Les Maris, les femmes, les amants (re ż. Pascal Thomas) 1990 - Cyrano de Bergerac (re ż. Jean-Paul Rappeneau) 1992 - La Famille Fontaine (serial TV; re ż. Christiane Lehérissey, Michel Picard) 1996 - Le Secret d'Iris (re ż. Élisabeth Rappeneau) 1998 - Meurtres sans risque (re ż. Christiane Spiero) 1998 - Passion interdite (re ż. Thierry Binisti) 1998 - A nous deux la vie (re ż. Alain Nahum) 1999 - Le Ciel, les oiseaux et... ta mere! (re ż. Djamel Bensalah) 1999 - Vacances au purgatoire (re ż. Marc Simenon) 1999 - Les Enfants du siecle (re ż. Diane Kurys) 1999 - Rembrandt (re ż. Charles Matton) 1999 - Gouttes d'eau sur pierres brûlantes / Water Drops On Burning Rocks (re ż. François Ozon) 1999 - Acide animé (re ż. Guillaume Bréaud) 2000 - La Banquise (re ż. Pierre Lary) 2000 - Bon plan / Great Idea (re ż. Jérôme Lévy) 2001 - Ma femme est une actrice (re ż. Yvan Attal) 2001 - Un jeu d'enfants / Children's Play (re ż. Laurent Tuel) 2002 - 8 kobiet / 8 femmes (re ż. François Ozon) 2002 - Marie Marmaille (re ż. Jean-Louis Bertucelli) 2002 - Les Freres Hélias (re ż. Freddy Busso) 2002 - Un jour dans la vie du cinéma français (re ż. Jean-Thomas Ceccaldi, Christophe d'Yvoire) 2002 - Petites coupures (re ż. Pascal Bonitzer ) 2003 – La Petite Lili (re ż. Claude Miller) 2003 – Basen / Swimming Pool (re ż. François Ozon) 2003 – Peter Pan (re ż. P.J. Hogan)