SHARRON KRAUS Echte kwaliteit overleeft!

Sharron Kraus is een Britse muzi- kante die furore maakt met aan- sprekende, directe liedjes in het alternatieve folkcircuit. Het lijkt een kwestie van tijd dat ook het ‘traditionele’ bastion wijkt voor haar muzikale charmes. Er is namelijk niks vies aan Kraus’ creaties. Ergo: ze klinken vaak veel verser dan menig belegen en aan de houdbaarheidsdatum grenzende product uit dat tradi- tionele bolwerk. Toch lijkt nog niet iedereen –en vooral de Britse

Foto: Mogg Morgan media- daar van overtuigd.

Tekst: Marius Roeting verleden piano- en gitaarlessen gehad, maar song per week. Ik werd gestimuleerd door het beschouw mezelf als autodidact. Die lessen ontbreken van dingen en de herinneringen. Onder de verzamelnaam ‘neo folk’ ontstaan er pasten niet zo bij mij. Tijdens en na mijn stu- Een afscheid van mijn vrienden stond toen al vooral in Amerika en Engeland nieuwe stro- die leerde ik tin whistle spelen van Ierse muzi- vast en ik wilde als aandenken enkele van mijn mingen binnen de folkmuziek. Psyfolk, dark- kanten in pubsessies in Oxford. Ik raakte meer nummers met hen opnemen. Het label Camera folk, alternative folk en retro folk zijn typerin- en meer in dat wereldje verzeild. Ik vind het Obscura kreeg via via een kopie van die opna- gen voor deelvarianten. Wat kenmerkt, bij de nog steeds een magisch iets, meeslepend, men en zij wilden ze uitbrengen.” een meer dan de ander, is dat er sporadisch levend. Zo leerde ik meer instrumenten bespe- Terug in Engeland stort Kraus zich weer in het wordt teruggegrepen op oude liederen en len. Op dit moment de fiddle. Alles gaat op de sessiecircuit. Samenwerkingen met diverse melodieën. Het ‘trad. arr.’ is duidelijk in de ouderwetse manier: luisteren, kijken, naspelen muzikanten als Meg Baird, Gillian Chadwick of minderheid en eigen(tijds) werk of het zich en oefenen. Ik kan muzieknotaties lezen, maar Tara Burke blijven of krijgen gestalte. Optreden baseren op composities uit de zeventiger jaren niet erg goed. De theorie van mijn vroegere voor een publiek is natuurlijk noodzaak voor van de voorgaande eeuw voert de boventoon. lessen zie ik als een soort bouwstenen die ik een professionele muzikant. Toch is dat niet de Bovendien is er sprake van een minder strak kan gebruiken, maar ‘learning by ear’ is mijn muzikale ader voor Kraus. “Concerten geven is muzikaal keurslijf en wordt er volop geëxperi- manier.” Kraus droomt al heel vroeg van een heel interessant en leuk, net als het schrijven menteerd. Van instrumentgebruik en –samen- professionele loopbaan als muzikant. “Het rei- van songs. Maar een sessie is veel krachtiger. stelling tot compositorische vrijheden en het zen leek me fantastisch. Zo’n tien jaar geleden Muziek is een sociaal actief fenomeen. Als ik assimileren van stijlen en genres. Naast dat rondde ik mijn studie af en wist niet wat ik geen ander mensen meer zou kunnen vinden verschil in muzikaal uitgangspunt is er juist wilde doen. Via die sessies raakte ik in de om samen mee te spelen, dan zou mijn inte- qua thematiek een sterke gelijkenis. De onder- muziekwereld en daar ben ik gebleven.” resse voor muziek snel gedaan zijn.” Op veel werpen die in de composities worden aange- Het reizen zit Kraus in het bloed. Ze wordt foto’s staat Kraus afgebeeld met een banjo. “Ik roerd verschillen nauwelijks van die in de tra- geboren in New York, maar verhuist op zeer begon dat instrument te bespelen omdat het ditionele folkmuziek; van mystieke subjecten jonge leeftijd terug naar Oxfordshire in melancholische geluid me aansprak. En het tot idyllische en metaforische beschrijvingen Engeland. Later toert ze met een groep muzi- past goed bij het soort liedjes dat ik schrijf. van de natuur tot maatschappelijk geënga- kanten door de USA en besluit in Philadelphia Het is het eerste instrument dat ik pak bij het geerde items en uiteraard de relatieliederen. te blijven na die serie concerten. Daarna ver- componeren. Maar het is tevens beperkt. De Als inspiratiebronnen duiken in de meeste bio- blijft ze anderhalf jaar in Californië, waar haar gitaar is veel flexibeler en gevarieerder in grafieën frequent de namen op van The eerste album wordt uitgebracht. “Het was een stemming en klank. Mijn hoofdinstrument is Incredible Stringband en Robin Williamson, zeer vruchtbare periode met een onverwachte echter mijn stem. Tijdens optredens gebuik ik maar ook Shirley Collins. bijwerking. Ver weg van Engeland begon ik hoofdzakelijk banjo en gitaar, bij opnamen mijn eigen muzikale pad te ontdekken. Ik had voeg ik lagen toe via multitracking.” Ik merk Sharron Kraus is een van die jonge muzikanten het erg naar mijn zin daar, maar miste het op dat de muziek van Kraus hier en daar mini- uit dat alternatieve folkcircuit, maar met de smalle, acceptabele van Engeland, het groen malistische trekjes heeft. “Dat ligt aan het potentie om in bredere kring aanhangers te en de bomen. In de US is het allemaal zo album. Soms is het minimalistisch, dan weer is winnen. Ze is niet helemaal onbekend met de geconcentreerd. Ik begon mijn eigen liedjes te er meer instrumentatie of zijn er drones, een e- traditionele folk, zo blijkt. “Ik heb in het schrijven met een traditionele link. Minstens 1 bow. Bij een samenwerking zijn de songs meer

© NEW folk SOUNDS © Stichting Janviool, niets van deze website mag worden overgenomen of gekopieerd zonder nadrukkelijke toestemming van de redactie. ingekleed met een groter klanklandschap. Mijn richtingen, maar wel gebaseerd op een traditie. Selectieve discografie: solowerk is vereenvoudigd en puur: Één instru- Aan die muzikanten ligt het dus niet. Dat is Solo: ment en één stem. Dat kan zeer krachtig zijn en anders gesteld met organisaties en de media. Beautiful Twisted (Camera Obscura 2002) meer impact hebben dan een heel orkest. Als Voor hen zijn we kennelijk niet traditioneel Songs of love and loss (Camera Obscura 2004) het niet overkomt, is het hard werken. De alge- genoeg. Misschien heeft het te maken met The fox’s wedding (Dutro 2008) mene trend is toch dat een groep meer afwis- bescherming, met een stuk angst. De festivals Samenwerkingen: seling geeft en verschillende elementen om in Engeland staan niet echt open. ‘They are all Yuletide, met The Iditarrod (Elsie & Jack 2003) naar te luisteren.” part of the same circle’. Het is een kleine groep The black dove, met Christian Kiefer mensen die al jaren de touwtjes in handen heb- (Tonpkins Square 2006) Acceptatie ben en weinig oog hebben voor verandering. Leaves from off the trees, met Meg Biard & Kraus’ interesse in folkmuziek is opmerkelijk. Maak de overeenkomst maar met Dylan en zijn Helena Espvall (Bo’weavil 2006) Haar tienerjaren spelen zich af in een periode optreden op Newport. De media zijn eveneens Right wantonly a mumming, a collection of waarin belangstelling voor folkmuziek ongeveer erg terughoudend. Zo krijgen we bijvoorbeeld seasonal songs and celebrations by Sharron gelijk gesteld werd met twijfels over je ver- nauwelijks aandacht in Folkroots. Je hoopt Kraus, met Jon Boden, Ian Giles, Fay Hield, standelijke vermogens. “Die jaren tachtig wer- voortdurend op iemand met de visie van John Giles Lewin, Claire Lloyd, Graham Metcalfe, den gedomineerd door synthesizergroepen als Peel: breed georiënteerd en belangstellend. De John Spiers, Michael Tanner, Ian Woods Duran Duran en Depeche mode. Dat heeft wei- wil om te luisteren naar dingen die je niet eer- (Bo’weavil 2006) nig indruk op mij gemaakt. De productionele der gehoord hebt is zo belangrijk. De gevestig- Travellers two, met Tara Burke kwaliteiten uit die periode zijn niet bijzonder de namen hebben die intentie vaak niet meer. (Important 2008) aanlokkelijk. Te veel van het goede. Ik luister- Het maakt deel uit van een breder vraagstuk: Rusalnaia, met Gillian Chadwick de liever naar retromateriaal uit de jaren zestig wat pikken de media nu wel en niet op. Ik ben (Camera Obscura 2008) en zeventig. De pubsessies hebben de rest er van overtuigd dat als iets echt heel goed is, gedaan. Ik ging daarna naar folkfestivals en je dat op den duur gewoonweg niet kunt Meer info: kocht cd’s van Fairport Convention en Jethro –blijven– negeren. Echte kwaliteit overleeft!” www.sharronkraus.com Tull. Ik beperk me echter niet tot folkmuziek. www.myspace.com/sharronkraus Soms vind ik folk veel te benauwend. Jazz en blues zijn veel vrijer. Folksessies zijn ook geli- miteerd in vrijheid. Je speelt met anderen, maar je bent ‘sticked to the tune’. Ik ben geïn- teresseerd in het creëren van soundscapes, werken met drones, improviseren op een thema of lagen met instrumenten maken. Desondanks is die klank die ik ontwikkel strikt akoestisch en natuurlijk.”

In het alternatieve folkcircuit is de Britse muzi- kante uitgegroeid tot één van de fakkeldragers van een nieuwe generatie jonge folkmusici. De erkenning bij de ‘oude garde’ lijkt uit te blijven. Maar waarom eigenlijk? “Een deel van mijn repertoire staat dicht tegen de traditie aan. Met name het verkennen van de tekstuele mogelijkheden in songs. De liederen die ik schrijf zouden traditionals kunnen zijn. Vooral de ballads. Ik schep een atmosfeer. Het zijn pakkende liederen met een verhaal. Daarin ver- schil ik niet veel van wat bijvoorbeeld Martin Carthy, June Tabor of een Fairport Convention doen. In andere liedjes benader ik onderwerpen van een meer filosofische kant. De begeleiding, de muziek van die liedjes, ondersteunt het ver- haal. Ik wijk daarbij soms af van het strikt melodische, zit niet aan bepaalde akkoord- structuren vast en verander dat binnen een lied. Maar ik ben me telkens bewust van de vraag hoe ver je kunt gaan. Waar ligt de grens. Het moet beluisterbaar blijven, maar ik houd er van om de oren van de luisteraars aan het werk te zetten. Mijn collega’s in het traditionele cir- cuit zijn open minded. Ze zijn geïnteresseerd en willen samenwerken. Zo doe ik projecten met onder meer Jon Boden, John Spiers en Giles Lewin, gevestigde namen in dat traditio- nele circuit. Met Shirley Collins heb ik veel gesprekken gevoerd. Ze is een vrij kritisch per- soon naar ontwikkelingen en instanties toe. Ze is zeer enthousiast over hoe we een en ander aanpakken. Zij ziet een parallel met wat er in de zestiger- en zeventiger jaren van de vorige eeuw plaatsvond. Een verandering, nieuwe Foto: Jamie Huddlestone

© NEW folk SOUNDS © Stichting Janviool, niets van deze website mag worden overgenomen of gekopieerd zonder nadrukkelijke toestemming van de redactie.