USTRZYKI DOLNE Ktualność I Problematyka Badań

Total Page:16

File Type:pdf, Size:1020Kb

USTRZYKI DOLNE Ktualność I Problematyka Badań Збірник наукових праць 251 УДК 94 (438) Andrij Wawrynjuk KOREKTA POLSKO-UKRAI ŃSKIEJ GRANICY PA ŃSTWOWEJ W 1951 R. – USTRZYKI DOLNE На основі архівних документів пропонується дослідження , у котрому аналізується питання вирішення міждержавних кордонів між Польщею і Радянським Союзом у 1951 р. на території польсь- ко -українських земель . Ключові слова : Україна , Польща , врегулювання кордонів , переселення населення , угода про кордони , муніципалітет , Бещади , Буг , Шевченко , нафта , архівний документ , Карпати . ktualno ść i problematyka bada ń. W 2011 r. mija 60 rocznica od wprowadzenia najpowa żniejszej do dzi ś zmiany granicy pa ństwowej pomi ędzy Polsk ą a Ukrain ą. A Fakt ten zasługuje na szczególna uwag ę, poniewa ż dotychczas nie doczekał si ę naukowego opracowania, z uwzgl ędnieniem polskich dokumentów archiwalnych. Analiza ostatnich publikacji . Brak jest opracowa ń naukowych na ten temat. Przedmiot i cel zadania naukowego . Przedmiotem bada ń było planowanie i przebieg zamiany terytoriów na podstawie umowy mi ędzynarodowej. Praca – ze wzgl ędu na nowatorski charakter, ma dostarczy ć wiedzy merytorycznej na wy żej wymieniony temat. Wykład tekstu . Po zako ńczeniu II wojny światowej i zawartych układach dotycz ących granic Polski (Jałta, Poczdam) okazało si ę, że ustalona i wytyczona granica Polsko – Sowiecka nie była jednak ostateczna. 15 lutego 1951 r. w Moskwie zawarta została umowa w sprawie wymiany terytoriów [1]. Rz ąd Zwi ązku Socjalistycznych Republik Radzieckich twierdził, co znalazło równie ż odzwierciedlenie w ówczesnych przekazach medialnych, że do podpisania dokumentu i wymiany terytoriów doszło z inicjatywy rz ądu polskiego. Artykuł 1 Umowy o wymianie odcinków terytoriów pa ństwowych z 15 lutego 1951 r. jednoznacznie okre śla, że “Zwi ązek Socjalistycznych Republik Radzieckich odst ępuje na drodze wzajemnej zamiany Rzeczypospolitej Polskiej odcinek terytorium pa ństwowego w obwodzie drohobyckim, o ogólnej powierzchni 480 kilometrów kwadratowych, przy czym odcinek ten wł ącza si ę w skład terytorium pa ństwowego Rzeczypospolitej polskiej i odpowiednio zmienia si ę granic ę mi ędzy Polsk ą, a Zwi ązkiem SRR zgodnie z zał ączonym opisem i map ą w podziałce 1:500.000” [1]. Jak zaznaczono w wy żej cytowanym artykule, Umowa zawiera nowy opis linii granicy pa ństwowej na omawianym odcinku. Jej wytyczeniem zajmowała si ę komisja delimitacyjna, a jej przebieg opisano w Zał ączniku do art. 1 Umowy [2]. Zgodnie z zał ącznikiem sporz ądzonym 28 maja 1951 r. “Pocz ątkowym punktem linii granicy pa ństwowej na odcinku terytorium odst ępowanego przez Zwi ązek Socjalistycznych Republik Radzieckich Rzeczypospolitej Polskiej w drodze zamiany jest punkt, poło żony na polsko- radzieckiej granicy pa ństwowej na rzece San w przybli żeniu 3,9 km (w linii prostej) na północny- wschód od uj ścia rzeki Wołosaty do rzeki San i w przybli żeniu 0,5 km na południe od ko ścioła miejscowo ści Żurawin. Od tego miejsca linia granicy przechodzi z pocz ątku na północ, a potem w kierunku północno-zachodnim, zostawiaj ąc po stronie ZSRR miejscowo ści Żurawin, Chaszczów, Gr ąziowa, Nanowa i Łopusznica, a po stronie Polski – Lutowiska, Michniowiec, Bystre, Bandrów- Kolonia, Kro ścienko i Liskowate i ł ączy si ę z polsko-radzieck ą granic ą pa ństwow ą w punkcie, poło żonym w przybli żeniu 3,8 km na wschód od ko ścioła miejscowo ści Jureczkowa i 6,7 km na północny-zachód od ko ścioła miejscowo ści Łopusznica [2]. Tak wi ęc na podstawie porozumienia mi ędzynarodowego Polska odst ąpiła ZSRR w ęglono śne tereny z wi ększymi miejscowo ściami: Bełz, Uhnów, Krystynopol (obecnie Czerwonograd), War ęż (obecnie Nowoukrainka), Chorobrów, Zabu że, Uhnów (obecnie Uhniv) i lewobrze żną cz ęść Sokala – Żwirk ę, wraz z lini ą kolejow ą Rawa Ruska-Krystynopol. Do Polski natomiast przył ączono rejon 252 Україна–Європа–Світ ustrzycki z obwodu drohobyckiego [3], wraz z miastem rejonowym Ustrzyki Dolne [4]. Według danych Starostwa Powiatowego w Ustrzykach Dolnych, w 1951 r. ze Zwi ązku Radzieckiego do Polski wł ączono nast ępuj ące gminy i miejscowo ści. Ich nazwy i powierzchnie przedstawia poni ższa tabela. Gmina Czarna Gmina Ustrzyki Dolne Gmina Szewczenka (Lutowiska) Miejscowo ść Powierzchnia w ha Miejscowo ść Powierzchnia Miejscowo ść Powierzchnia w ha w ha Bystre 1093 Bandrów 2644 Chmiel 1678 Chrewt 1722 Brzegi Dolne 1995 Szewczenka 1647 (Lutowiska) Czarna 1868 Dźwiniacz 957 Skorodne 2361 Dolna Dolny Czarna 1881 Daszówka 884 Smolnik 934 Górna Lipie 975 Hoszczów 825 Żurawin 1093 Michniowiec 1522 Hoszowczyk 596 Paniszczew 1540 Jałowe 493 Polana 2136 Jasie ń 337 Rabe 488 Kro ścienko 3995 Rosochate 690 Liskowate 1931 Rosolin 322 Łobozew 911 Górny Serednie 650 Łodyna 964 Małe Wola 619 Moczary 722 Sokołowska Wydrne Równina 1184 Żłobek 353 Sokole 659 440 Strwi ąż yk 362 Tele śnica 883 Sanna Tele śnica 1423 Oszwarowa Ustianowa 1034 Górna Zadwórze 234 Razem 16298 x 18119 x 7717 Źródło: Opracowanie własne na podstawie: AZSPUD, Przepisy dotycz ące “HT”, bs. Nie wymienione w tabeli miasto Ustrzyki Dolne zajmowało powierzchni ę 1008 hektarów. Łącznie wi ęc do Polski przył ączonych zostało 41 miejscowo ści o ogólnej powierzchni 43138 ha. lub 431 kilometrów kwadratowych [5]. W ślad za podpisana Umow ą, Prezydium Rz ądu podj ęło Uchwał ę nr 427 z dnia 2 czerwca 1951 r., w której mi ędzy innymi okre śla si ę – co prawda w przybli żeniu termin przesiedlenia. W dokumencie zapisano, że “akcja przesiedle ńcza rozpocznie si ę po żniwach” [6], a dokładne terminy i szczegółowe plany przesiedlenia zostan ą w odpowiednim czasie podane do wiadomo ści mieszka ńców, “nie pó źniej jednak ni ż dwa tygodnie przed dniem wyjazdu” [6]. Jednocze śnie rz ąd podał do wiadomo ści, i ż “ludno ść przesiedlaj ąca si ę zabiera ze sob ą całe swoje mienie ruchome (inwentarz żywy i martwy, meble, zapasy żywno ści, zbo ża paszy itp.)”. Zaznaczono tak że: “Władze przeprowadzaj ące przesiedlenie b ędą uwzgl ędnia ć życzenia ludno ści Збірник наукових праць 253 dotycz ące wspólnego osiedlania si ę na nowych terenach. Ludno ść z jednej wsi czy osiedla mo że, je żeli tego b ędzie sobie życzy ć przesiedli ć si ę zbiorowo i zamieszka ć w jednej wsi lub osiedlu na przylegaj ących do woj. rzeszowskiego terenach, uzyskanych w drodze wymiany” [6]. Wa żny zapis Uchwały zawiera tez nast ępuj ący akapit: “Ka żdy wła ściciel zobowi ązany jest zda ć przedstawicielowi władz w chwili opuszczenia terenu pozostawiony maj ątek nieruchomy w stanie nienaruszonym, a uprawy, których termin zbioru jeszcze nie nadszedł, w stanie nale żytej piel ęgnacji, ka żdy zdaj ący maj ątek w nale żytym stanie otrzyma dokument z opisem i wycena tego maj ątku. Dokument ten b ędzie stanowił podstaw ę przydziału nowego gospodarstwa” [6]. Jeden z dokumentów opisów pozostawionego mienia, sporz ądzony 26 czerwca 1951 r. w Uhnowie dotyczy maj ątku nieruchomego b ędącego w posiadaniu Marii Bukowskiej z Urnowa, gmina Uhnów. W cz ęś ci pierwszej dotycz ącej zabudowa ń, w pozycji “dom mieszkalny” znajduje si ę opis: “drewn., blacha, b. dobry, 4 ubik.”. Obory: 2 – obie drewniane. Jedna z nich kryta blacha, a druga gontem. Stodoła – drewniana, kryta blach ą, stan b. dobry. Warto ść szacunkowa w zł. wg PZWU – 48.000 = 800q żyta. Grunty: orne – 0,76 ha, ł ąki – 0,40 ha, sady, ogrody warzywne – 0,10 ha. Razem ha: 1,26, w tym w klasie II 0,86 ha, a w klasie III (ł ąki) – 0,40 ha” [7]. 24 czerwca 1951 r. sporz ądzono warto ść pozostawionych we wsi Zastawie, byłej gminy Uhnów, terenów obecnie przył ączonych do ZSRR budynków b ędących własno ści ą Michała Dubla ńskiego. W obliczeniu zapisano mi ędzy innymi: “Obliczaj ąc warto ść budynków doprowadzono je do warto ści z 1938 r. z uwzgl ędnieniem na okres przesiedlenia stopnia zu życia: a/ dom mieszkalny drewniany o wymiarach 11,8x6,1x2,7. Ściany zewn ętrzne z bali 4 calowych w zr ąb, pokrycie słom ą. Wyko ńczenie budynku średnie, piece z cegły, podłogi z desek. Kategoria budynku wiejska średnia. Dom budowany w 1935 r. Do czasu przesiedlenia stał 15 lat. Trwało ść budynku takiego powinna wynosi ć 60 lat – zu życie na dzie ń przesiedlenia przyjmuje 15 %. Powierzchnia zabudowania 72 m/2. (…) Warto ść budynku wynosi 1.836 zł. (…) b/ obora drewniana, ściany z bali 3 calowych w zr ąb. Pokrycie słoma prost ą. Budynek wybudowany w 1935 r. (…) Warto ść budynku 623 zł. c/ Stodoła. (…) Warto ść budynku 975 zł” [3]. Szczególnie du że zbiory posiada Archiwum Zakładowe Starostwa Powiatowego w Tomaszowie Lubelskim, Wydział Geodezji, Kartografii, Kastratu i Nieruchomo ści, który zgromadził dokumentacj ę “HT” w postaci 67 poszytów [8]. 21 pa ździernika 1951 r. w rejonie ustrzycki rozpocz ęte zostało przejmowanie maj ątku nieruchomego przekazywanego stronie polskiej przez stron ę radzieck ą. Polsk ę reprezentował Zespół II powołany przez Prezesa Rady Ministrów 16 maja 1951 r. Wśród wielu aktów zdawczo odbiorczych nale ży wymieni ć przekazanie drogi głównej (szosy) Ustrzyki Dolne – Szewczenko – granica o długo ści 35,91 km, w tym drogi ze żwiru – 10, 16 km i z kamienia bitego – 25,702 km, 16 mostów drewnianych, 1 most żelazny, 3 mosty żelbetonowe, drog ę główn ą Kro ścienko – Ustrzyki – Ustianowa z kamienia bitego o długo ści 16,16 km z 23 mostami, w tym 13 drewnianymi, 2 żelaznymi i 8 żelbetonowymi [9]. Jak zapisano w oddzielnym protokole, przekazano dróg o ł ącznej długo ści 52,07 km oraz 43 mosty o ł ącznej długo ści 413,55 m [10]. Karta 6 tego poszytu podaje, że przej ęto tak że drog ę główn ą (republika ńsk ą) na odcinku Turka – Szewczenko nr 608: 1/ z kamienia bitego – 1 km, 2/ gruntow ą profilowana – 3,2 km, 1 most drewniany oraz 2 rury betonowe [11]. Zachowała si ę te ż 29 kart przekazania ziemi przej ętej przez Polsk ę z byłych rejonów obwodu drohobyckiego: Ustrzyki Dolne, Strzałki i Chyrów.
Recommended publications
  • Zarząd Powiatu Bieszczadzkiego Program Ochrony Środowiska Dla
    POWIAT BIESZCZADZKI Program Ochrony Środowiska Zarząd Powiatu Bieszczadzkiego Program Ochrony Środowiska dla Powiatu Bieszczadzkiego na lata 2014 – 2017 z perspektywą do 2021 (aktualizacja nr 2 - projekt) Ustrzyki Dolne 2014 1 | S t r o n a POWIAT BIESZCZADZKI Program Ochrony Środowiska WYKONAWCA: Adam Czekański „Bio-San” ul. Konarskiego 74 38-500 Sanok e-mail: [email protected] tel. 509 793 106 2 | S t r o n a POWIAT BIESZCZADZKI Program Ochrony Środowiska SPIS TREŚCI: 1. Wprowadzenie. ............................................................................................................... 7 1.1. Cel i przedmiot opracowania. ...................................................................................... 7 1.2. Podstawa prawna opracowania, merytoryczna dokumentacja źródłowa. ............... 8 2. Ogólna charakterystyka powiatu .................................................................................... 9 2.1. Charakterystyka geograficzno-gospodarcza. ............................................................... 9 2.1.1. Położenie administracyjne, powierzchnia. ................................................................. 9 2.1.2. Opis gmin wchodzących w skład powiatu. ............................................................. 12 2.1.3. Dane demograficzne. .............................................................................................. 17 2.2. Położenie geograficzne, morfologia i geologia. ......................................................... 23 2.3. Środowisko przyrodnicze. ...........................................................................................
    [Show full text]
  • Cadastral Maps in Fond 126 in the Polish State Archives Przemyśl (Archiwum Państwowe W Przemyślu)
    Cadastral Maps in Fond 126 in the Polish State Archives Przemyśl (Archiwum Państwowe w Przemyślu) (click on link at left to view images online) Sygnatura Nazwa jednostki (Title) Lata (Year) Dorf Adamówka in Galizien Przemysler Kreis [Mapa wsi 56/126/0/1M 1854 Adamówka w Galicji w obwodzie przemyskim] Aksmanice sammt Ortschaft Gaje in Galizien [Mapa wsi 56/126/0/3M 1855 Aksmanice z miejscowością Gaje w Galicji] 56/126/0/4M Albigowa in Galizien [Mapa wsi Albigowa w Galicji] 1852 56/126/0/5M Arłamów in Galizien [Mapa wsi Arłamów w Galicji] 1854 Markt Babice sammt Ortschaft Babice in Galizien [Mapa 56/126/0/6M 1854 miasteczka Babice z miejscowością Babice w Galicji] Dorf Babica in Galizien Jasloer Kreis [Mapa wsi Babica w 56/126/0/7M 1851 Galicji w obwodzie jasielskim] Dorf Babula in Galizien Tarnower Kreis [Mapa wsi Babula w 56/126/0/9M 1850 Galicji w obwodzie tarnowskim] 56/126/0/10M Bachlowa in Galizien [Mapa wsi Bachlowa w Galicji] 1854 56/126/0/11M Bachory w Galicji powiat Cieszanów 1875 56/126/0/12M Bahnowate in Galizien [Mapa wsi Bachnowate w Galicji] 1855 Dorf Bachórz in Galizien Sanoker Kreis [Mapa wsi Bachórz 56/126/0/13M 1852 w Galicji w obwodzie sanockim] Dorf Bachórzec in Galizien Sanoker Kreis [Mapa wsi 56/126/0/15M 1852 Bachórzec w Galicji w obwodzie sanockim] Dorf Bachów in Galizien Przemysler Kreis [Mapa wsi 56/126/0/17M 1852 Bachów w Galicji w obwodzie przemyskim] Dorf Baydy in Galizien Jasloer Kreis [Mapa wsi Bajdy 56/126/0/21M 1851 Galicji w obwodzie jasielskim] Markt Baligród in Galizien [Mapa miasteczka Baligród w 56/126/0/23M 1854 Galicji] 56/126/0/24M Balnica in Galizien [Mapa wsi Balnica w Galicji] 1854 56/126/0/25M Bałucianka in Galizien [Mapa wsi Bałucianka w Galicji] 1854 Dorf Banica in Galizien Sandecer Kreis [Mapa wsi Banica w 56/126/0/26M 1846 Galicji w obwodzie sądeckim] Markt Baranów in Galizien Tarnower Kreis [Mapa 56/126/0/28M 1850 miasteczka Baranów w Galicji w obwodzie tarnowskim] 56/126/0/30M [Mapa wsi Bartkówka w Galicji w obwodzie sanockim] b.d.
    [Show full text]
  • Uchwala Nr XXIV/ 231 /17 Z Dnia 30 Marca 2017 R
    UCHWAŁA NR XXIV/ 231 /17 RADY GMINY W CZARNEJ z dnia 30 marca 2017 r. w sprawie dostosowania sieci szkół podstawowych i gimnazjów do nowego ustroju szkolnego, wprowadzonego ustawą - Prawo oświatowe. Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 ze zm.) oraz art. 210 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 60) Rada Gminy w Czarnej uchwala, co następuje: § 1. Uchwała określa dostosowanie sieci szkół podstawowych i gimnazjów na terenie Gminy Czarna do nowego ustroju szkolnego, wprowadzonego ustawą - Prawo oświatowe, po uwzględnieniu uwag przekazanych w opinii Podkarpackiego Kuratora Oświaty w Rzeszowie. § 2. 1. Określa się sieć publicznych szkół podstawowych prowadzonych przez Gminę Czarna, a także granice obwodów publicznych szkół podstawowych prowadzonych przez Gminę Czarna, a także inne organy, na okres od dnia 1 września 2017 r. do dnia 31 sierpnia 2019 r. zgodnie z załącznikiem nr 1 do niniejszej Uchwały. 2. Określa się sieć klas dotychczasowych publicznych gimnazjów prowadzonych w szkołach podstawowych oraz granice obwodów klas dotychczasowych publicznych gimnazjów prowadzonych przez Gminę Czarna, a także inne organy, od dnia 1 września 2017 r. do dnia 31 sierpnia 2019 r., zgodnie z załącznikiem nr 2 do niniejszej Uchwały. 3. Określa się sieć publicznych ośmioletnich szkół podstawowych prowadzonych przez Gminę Czarna, a także granice obwodów publicznych ośmioletnich szkól podstawowych prowadzonych przez Gminę Czarna, a także inne organy, od dnia 1 września 2019 r., zgodnie z załącznikiem nr 3 do niniejszej Uchwały.
    [Show full text]
  • 12. Świątynie Na Pograniczu Polsko-Słowacko-Ukraińskim W Latach 1850-2012
    246 MONOGRAFIE BIESZCZADZKIE 15 (2014) 12. Świątynie na pograniczu polsko-słowacko-ukraińskim w latach 1850-2012 12.1. Świątynie istniejące na badanym obszarze w 1850 r. 12.1.1. Cerkwie istniejące w 1850 r. – Bieszczadzki Park Narodowy z otuliną Beniowa Parafia greckokatolicka w miejscu, dekanat Żukotyn646. Pierwsza wzmianka o cerkwi pochodzi z 1589 roku z Rejestru Podatkowego647. Kolejna cerkiew (greckokatolicka) pw. św. Michała Archanioła została wzniesiona w 1779 r. i była zlokalizowana nad samym Sanem, na jego lewym brzegu. Była to budowla drewniana, trzyczęściowa, w typie bojkowskim. Nad nawą dach namiotowy składał się z czterech załamań, a nad babińcem i prezbiterium - z dwóch648. Cerkiew została opuszczona po tym, jak mieszkańcy zbudowali w 1909 r. nową bardziej okazałą świątynię. Została ona rozebrana w 1927 r., a materiał z niej wykorzystano przy budowie czytelni Towarzystwa Proświty649. Berehy Górne Parafia greckokatolicka w miejscu, dekanat Żukotyn650. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1589 roku i dotyczy uposażenia popa. W 1820 roku wzniesiono nową cerkiew greckokatolicką pw. św. Michała Archanioła. Z planu katastralnego z 1852 r. wynika, że była to budowla murowana, orientowana, na planie prostokąta, o wymiarach około 20,5 x 11 m. Od północy przylegała do prezbiterium zakrystia. Cerkiew istniała do czasu wzniesienia nowej świątyni drewnianej w 1897 roku. Bereżki Wieś należała do parafii greckokatolickiej w Ustrzykach Górnych (odległość 3 km) i dekanatu Żukotyn651. Drewniana cerkiew greckokatolicka pw. Soboru Matki Bożej (Świątyni Matki Bożej) została zbudowana pod koniec XVII lub na początku XVIII w. Z planu katastralnego z 1852 r. wynika, że świątynia była dwudzielna, o wymiarach nawy: 10 x 8,5 m i prezbiterium: 4,5 x 3,5 m 646 Budzyński S.
    [Show full text]
  • Z Zagadnień Ludnościowych Powiatu Ustrzyckiego [W:] Rocznik Naukowo
    ROCZNIK NAUKOWO-DYDAKTYCZNY WSP W KRAKOWIE Zeszyt 10 Prace geograficzne 1962 Andrzej Maryański Z zagadnień ludnościowych powiatu ustrzyckiego Utworzony w roku 1951 powiat ustrzycki o powierzchni 1188 km2 zajmuje południowo-wschodni kraniec województwa rzeszowskiego. Przed wojną około 3/4 obecnego terytorium powiatu wchodziło w skład powiatu leskiego, nale­ żącego do ówczesnego województwa lwowskiego; część północno-wschodnia należała do powiatu dobromilskiego, a rejony wschodnie i południowo-wschod­ nie do powiatu turczańskiego. Po wojnie ponad 40% obecnej powierzchni powiatu znalazło się w granicach ZSRR, reszta weszła w skład powiatu leskiego. W wyniku dokonanej w roku 1951 wymiany rejonów pogranicznych pomiędzy Polską a Związkiem Radzieckim ustalona została istniejąca obecnie granica państwowa z ZSRR na tym odcinku (mapa 1). Specyficzny charakter problemów osadniczych i gospodarczych przejętego od ZSRR rejonu Ustrzyk Dolnych wywołał konieczność wydzielenia tego re­ jonu w odrębną jednostkę administracyjną. Ponieważ przejęty rejon o po­ wierzchni 500 km2 był mniejszy od przeciętnej wielkości powiatu w Polsce, dołączono do niego jeszcze skrawki pow. leskiego na północy (o powierzchni 266 km2) i na południu (o powierzchni 422 km2). Uformowrany w ten sposób powiat stał się terenem przemian demogra­ ficznych o charakterze nie spotykanym nigdzie indziej w Polsce. Przemiany ludnościowe, zaszłe w powiecie ustrzyckim, są fragmentem wielkich przemian, zachodzących na całym pograniczu polsko-radzieckim, a w szczególności na jego południowym odcinku, w związku z ustaleniem w 1945- roku nowej granicy państwowej pomiędzy Polską a ZSRR. Towa­ rzyszące temu faktowi wielkie migracje ludności przybrały największe roz­ miary na odcinku pogranicza pomiędzy Polską a Ukraińską SRR. Z Ukraiń­ skiej SRR do Polski migrowało powyżej 1 miliona Polaków. Repatriacja zaś z Polski do Ukraińskiej SRR, dokonana w latach 1945— 1949, objęła 480 tys.
    [Show full text]
  • P a Ń Stwowy Instytut Geologiczny
    PA Ń STWOWY INSTYTUT GEOLOGICZNY OPRACOWANIE ZAMÓWIONE PRZEZ MINISTRA Ś R O D O W I S K A OBJAŚNIENIA DO MAPY GEOŚRODOWISKOWEJ POLSKI 1:50 000 Arkusz LUTOWISKA (1066), LUTOWISKA E (1084) Warszawa 2007 Autorzy: JERZY GĄGOL*, ANNA BLIŹNIUK*, ANNA GABRYŚ-GODLEWSKA*, PAWEŁ KWECKO*, BARBARA PRAśAK**, ROBERT SPIśEWSKI**, STANISŁAW WOŁKOWICZ* Główny koordynator MGśP: MAŁGORZATA SIKORSKA-MAYKOWSKA * Redaktor regionalny planszy A: ALBIN ZDANOWSKI* Redaktor regionalny planszy B: DARIUSZ GRABOWSKI* Redaktor tekstu: MARTA SOŁOMACHA* * Państwowy Instytut Geologiczny, ul. Rakowiecka 4, 00-975 Warszawa ** Przedsiębiorstwo Geologiczne sp. z o.o. w Kielcach, ul. J. Karskiego 21, 25-214 Kielce Copyright by PIG and MŚ, Warszawa 2007 Spis treści: I. Wstęp - Jerzy Gągol ................................................................................................................ 3 II. Charakterystyka geograficzna i gospodarcza - Jerzy Gągol ................................................. 4 III. Budowa geologiczna - Robert SpiŜewski, Jerzy Gągol ........................................................ 6 IV. ZłoŜ a kopalin - Jerzy Gągol ............................................................................................... 10 1. Ropa naftowa i gaz ziemny ...................................................................................... 10 2. Piaskowce................................................................................................................. 12 3. Klasyfikacja złóŜ .....................................................................................................
    [Show full text]
  • Strategia Rozwoju Gminy Ustrzyki Dolne2015-2025
    STRATEGIA ROZWOJU POWIATU BIESZCZADZKIEGO 2016-2020 0 Streszczenie Strategia Rozwoju Powiatu Bieszczadzkiego na lata 2016-2020 jest podstawowym i najważniejszym dokumentem, określającym obszary, cele i kierunki interwencji polityki rozwoju, wyznaczającym ramy długookresowej działalności samorządu lokalnego, zgodnie z jego kompetencjami oraz współpracujących z nią jednostek na rzecz rozwoju całego powiatu. Niniejszy dokument jest także odpowiedzią na ustawowy wymóg prowadzenia polityki rozwoju w oparciu o Strategię. Obowiązująca dotąd Strategia Rozwoju Społeczno – Gospodarczego Powiatu Bieszczadzkiego została opracowana w 2004 r. i w związku z upły- wem czasu wymagała gruntownej aktualizacji. Prace nad Strategią Rozwoju Powiatu Biesz- czadzkiego rozpoczęły się w grudniu 2015 r. zgodnie z umową podpisaną 1 grudnia 2015 r. pomiędzy Starostwem Powiatowym w Ustrzykach Dolnych a Bieszczadzką Agencją Rozwoju Regionalnego Sp. z o.o. w Ustrzykach Dolnych. Przedmiotowy dokument stanowi nie tylko element polityki rozwoju lokalnego jest także sumą świadomych opinii i rekomendacji przedstawicieli różnych społeczności tworzących wspólnotę samorządową. 1. Zakres merytoryczny, przestrzenny i czasowy. Okres obowiązywania Strategii Rozwoju Powiatu Bieszczadzkiego wyznaczono na lata 2016 – 2020. Przyjęty horyzont czasowy powinien umożliwić osiągnięcie zakładanych w Strategii celów. Wiąże się także z potrzebą dostosowania jej zapisów do terminów plano- wania na poziomie regionalnym, krajowym i unijnym, a jednocześnie do potrzeb maksy- malnego wykorzystania
    [Show full text]
  • „Wetlina 2021”
    Regulamin XXI Otwartego Górskiego Rajdu Koła Przewodników PTTK w Rzeszowie „Wetlina 2021” 09–15 sierpnia 2021 r. Organizatorzy Rajdu: Koło Przewodników Terenowych i Beskidzkich PTTK w Rzeszowie Oddział PTTK w Rzeszowie Sponsorzy: Oddział PTTK w Rzeszowie Grażyna, Piotr, Agnieszka, Tomek Ostrowscy Kierownictwo Rajdu: Kierownik Rajdu – Witold Haspel tel. kom. 607 995 379 Sekretariat – Adam Skiba Adres Organizatorów Rajdu: PTTK Oddział w Rzeszowie 35–064 Rzeszów, ul. Matejki 2, tel. (17) 85 367 55 e–mail: [email protected] FB https://www.facebook.com/oddzialpttkrzeszow Konto: 90 1240 2614 1111 0000 3958 8742 Cel Rajdu: Świętowanie Jubileuszu 20 rajdów na „Piotrowej Polanie” !!!: poznanie walorów krajoznawczych Bieszczadów integracja środowiska przewodnickiego i turystycznego promowanie zdobywania Górskiej Odznaki Turystycznej PTTK, „Góry bez granic” i innych odznak PTTK Rajd odbywać się będzie w dniach 09–15 sierpnia 2021. Rozpoczęcie Rajdu nastąpi w dniu 09 sierpnia (poniedziałek) o godz. 19.30 – „Iskierka”. Zakończenie Rajdu w dniu 14 sierpnia (sobota) o godz. 19.30 – Watra Przewodnicka. Baza Rajdu: Piotrowa Polana 38–608 Wetlina – Stare Sioło Uczestnictwo w Rajdzie: W Rajdzie mogą brać udział zespoły rajdowe zgłaszane przez koła (kluby) Przewodników i oddziały PTTK. Przyjmowani będą również turyści indywidualni. Wszyscy uczestnicy powinni posiadać dokumenty tożsamości. Rajd ma charakter górski – od uczestników wymaga się dobrej kondycji fizycznej. Planowana liczba uczestników – ok. 120 osób. Przypominamy o górskim charakterze Rajdu, o wygodnym obuwiu trekkingowym i okryciach ochronnych oraz małych plecakach na wycieczki jednodniowe. Uczestników Rajdu zobowiązujemy do zabrania ze sobą podstawowych medykamentów. 1 W dniu 09.08 wszystkie trasy Rajdu (zgodnie z Regulaminem) rozpoczynają się PUNKTUALNYM wyjazdem z Rzeszowa, dlatego dla chętnych proponujemy dodatkowy nocleg z 8/9.08 w Rzeszowie w akademikach Politechniki Rzeszowskiej ul.
    [Show full text]
  • Osadnictwo I Ludność
    KRAJOBRAZ (NIE)PAMIĘCI – TERAŹNIEJSZOŚĆ NADPISUJĄCA PRZESZŁOŚĆ 37. OSADNICTWO I LUDNOŚĆ MAGDALENA SKAŁA1, JACEK WOLSKI2 1 Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, Wydział Medyczny, Katedra Geografii 2 Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania Polskiej Akademii Nauk, Zakład Geoekologii i Klimatologii Do II wojny światowej obszar Bojkowszczyzny nosił znamiona odrębnego regio- nu antropogeograficznego, sąsiadującego od zachodu z Łemkowszczyzną, a od wschodu z Huculszczyzną. W wyniku działań wojennych, a przede wszystkim akcji przesiedleńczych na Ukrainę (lata 1944-1946) i Ziemie Odzyskane (1947 r.), region ten, a zwłaszcza jego zachodnia część, poniósł ogromne straty ludnościowe i materialne. Zmiany polityczne po II wojnie światowej i delimitacja granic dopro- wadziły do tego, że ponad 75% obszaru Bojkowszczyzny znalazło się po stronie ukraińskiej, a jedynie niespełna 25% pozostało w granicach Polski. Tym samym przerwana została wielowiekowa ciągłość demograficzna i osadnicza tej krainy. Wykształcony tu od wieków typ osadnictwa z przewagą wsi zakładanych na prawie wołoskim, który dobrze wykorzystywał ukształtowanie powierzchni i odznaczał się najlepszą funkcjonalnością, niemal zupełnie zanikł. Opuszczone całkowicie lub częściowo tereny zaczęli stopniowo zasiedlać nowi osadnicy, co doprowadziło z czasem także do całkowitej zmiany struktury narodowościowej. W badaniach wykorzystano materiały statystyczne zawarte w spisach ludności z lat 1921, 1931, 1978, 1988, 2002 (Skorowidz…, 1924; Skorowidz…, 1933; Naro- dowy Spis Powszechny, 1978, 1988, 2002) oraz dane dotyczące bieżącej ewiden- cji ludności zebrane w poszczególnych gminach (2001, 2009). Odnoszą się one do całego badanego obszaru. Skorzystano także z danych statystycznych dla gmin publikowanych na stronie Głównego Urzędu Statystycznego (Bank Danych Lokal- nych, 1995-2014). Ze względu na niekompletność danych lub nieustabilizowaną 348 Bojkowszczyzna Zachodnia – wczoraj, dziś i jutro sytuację w regionie zrezygnowano z wykorzystania spisów ludnościowych z lat 1943, 1946, 1950, 1960 i 1970475.
    [Show full text]
  • 7. Organizacja Cerkwi Greckokatolickiej Na Pograniczu Polsko- -Słowacko-Ukraińskim
    MONOGRAFIE BIESZCZADZKIE 15 (2014) 151 7. Organizacja Cerkwi greckokatolickiej na pograniczu polsko- -słowacko-ukraińskim 7.1. Cerkiew greckokatolicka w Bieszczadach Zachodnich Ogłoszona w 1596 r. unia Kościoła Wschodniego z Kościołem katolickim zrodziła podział na zwolenników (unitów) i przeciwników (dysunitów), czyli obrońców prawosławia w jego tradycyjnej postaci. Biskup przemyski, Michał Kopystyński (1591–1609), poparł w Brześciu prawosławie i nie przyjął unii. Dopiero w 1691 r. biskup przemyskiej diecezji prawosławnej, Innocenty Winnicki (1679 –1700) podpisał akt Unii Brzeskiej. W diecezji przemyskiej ponad 90% wiernych należało do warstwy chłopskiej. Pod względem społeczno-ekonomicznym diecezja obejmowała obszary najuboższe w obrębie metropolii419. Parafie greckokatolickie były znacznie mniejsze od łacińskich i przeważały parafie jedno- i dwuwioskowe. Od czasu przyjęcia unii, granice greckokatolickiej eparchii przemyskiej do 1772 r. pozostały bez zmian. W 1774 r. cesarzowa Maria Teresa zrównała w prawach grekokatolików z katolikami obrządku rzymskokatolickiego i wprowadziła nazwę Kościoła greckokatolickiego. W 1778 r. Maria Teresa wydała dekret, w którym zalecała pozostawianie w dużych wsiach pojedynczych świątyń, usytuowanych na środku wsi420. W ramach reform józefińskich dokonano również reorganizacji struktury parafialnej. Zmiany te miały na celu utworzenie okręgów o ustalonej w Wiedniu strukturze demograficznej i organizacyjnej. W efekcie doprowadziło to do redukcji liczby nadmiernie rozdrobnionych parafii unickich. W 1785 r.
    [Show full text]
  • Studium Uwarunkowań I Kierunków Zagospodarowania
    STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY LUTOWISKA CZĘŚĆ I - UWARUNKOWANIA Załącznik Nr 1 do Uchwały Nr ……….. Rady Gminy Lutowiska z dnia …………………. Opracowanie: mgr inż. arch. krajobrazu Hanna Czajkowska mgr inż. Arch. Jan Łukasz Juraszyński mgr inż. arch. krajobrazu Anna Pugacewicz inż. gospodarki przestrzennej Katarzyna Samoraj Warszawa, październik 2012 STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY LUTOWISKA CZĘŚĆ I - UWARUNKOWANIA ETAP: wyłożenie do publicznego wglądu 1. WPROWADZENIE Gmina Lutowiska jest gminą wiejską, leżącą we wschodniej części województwa podkarpackiego, przy granicy z Ukrainą i Słowacją. Zajmuje powierzchnię 476 km2 i liczy 2186 mieszkańców (gęstość zaludnienia wynosi 4,6 osoby na km2). Przebiegają przez nią drogi wojewódzkie: nr 896 relacji Ustrzyki Dolne - Ustrzyki Górne i nr 897 relacji Cisna - Ustrzyki Górne - Wołosate. Obszar gminy Lutowiska podzielony jest na 6 sołectw. Znajduje się tutaj 29 miejscowości wiejskich, z których najbardziej znane to: Lutowiska, Ustrzyki Górne, Chmiel, Dwernik, Smolnik. Gmina Lutowiska jest gminą o charakterze turystycznym. Na jej obszarze znajduje się wiele form ochrony przyrody, min. Bieszczadzki Park Narodowy i Park Krajobrazowy Doliny Sanu, bogatych w przedstawicieli flory i fauny bieszczadzkiej. Rysunek 1: Położenie i podział administracyjny gminy Lutowiska Źródło: opracowanie własne 2 STUDIUM UWARUNKOWAŃ I KIERUNKÓW ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO GMINY LUTOWISKA CZĘŚĆ I - UWARUNKOWANIA ETAP: wyłożenie do publicznego wglądu 2. UWARUNKOWANIA WYNIKAJĄCE Z DOTYCHCZASOWEGO PRZEZNACZENIA, ZAGOSPODAROWANIA I UZBROJENIA TERENU ORAZ Z STANU ŁADU PRZESTRZENNEGO I WYMOGÓW JEGO OCHRONY 2.1 PLANOWANIE I ZAGOSPODAROWANIE PRZESTRZENNE – STAN PRAWNY Zadaniem własnym gminy, wynikającym z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 42, poz.1591, z późn. zm.) jest m.in.
    [Show full text]
  • Bieszczady-Z-Historia-Demo.Pdf
    MARIUSZ G£USZKO Bieszczady z histori¹ i legend¹ w tle . MARIUSZ G£USZKO BIESZCZADY Z HISTORI¥ I LEGEND¥ W TLE Armoryka Sandomierz 2008 Redaktor: JOANNA SARWA Projekt ok³adki, sk³ad i ³amanie: ANDRZEJ SARWA Autorem i w³acicielem zdjêæ na ok³adce oraz w tekcie ksi¹¿ki jest MARIUSZ G£USZKO Copyright © 2008 by Mariusz G³uszko ISBN 9788360276969 Wydawnictwo ARMORYKA ul. Krucza 16, 27600 Sandomierz, tel (015) 833 21 41 email: [email protected] http://www.armoryka.strefa.pl/ Druk: Drukarnia Diecezjalna w Sandomierzu ul. ¯eromskiego 4, 27600 Sandomierz Córce Zuzannie oraz Bartkowi i Ewelinie Bieszczadzkie dygresje Mój kolega Mariusz G³uszko z Myczkowiec W latach osiem- dziesi¹tych startowalimy razem w pierwszej klasie, naszej kla- sie chocia¿ wtedy nikt o tym portalu nie s³ysza³, Internetu wszak nie by³o. By³ za to internat Nasza klasa mieci³a siê wtedy w Liceum Ogólnokszta³c¹cym w Lesku imienia Karola wier- czewskiego. W czasach ancient regime, wszystko w Bieszczadach by³o imienia wierczewskiego, wszyscy te¿ znalimy tê potworn¹ piosenkê jak to ziemia spad³a na cia³o i zapachnia³o jak wiosen- ny sad. Jeli dodaæ do tego banknot 50 z³otowy i znaczki pocz- towe na których dorysowywa³o siê bohaterowi wojny domowej w Hiszpanii, d³ugie w³osy to mo¿na powiedzieæ, ¿e strach by³o otwieraæ lodówkê aby z niej nie wyskoczy³ Karol wierczewski. Takiego patrona zafundowa³a Bieszczadom tak zwana komuna. Ka¿dy kto przeje¿d¿a³ przez miejscowoæ Jab³onki, móg³ zoba- czyæ pomnik Waltera, zreszt¹ stoi ten postument tam do dzi, tak jak w Baligrodzie stoi czo³g.
    [Show full text]