De Evolutie Van De Surinaams-Hindoestaanse Popmuziek Gratis
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
DE EVOLUTIE VAN DE SURINAAMS-HINDOESTAANSE POPMUZIEK GRATIS Auteur: Rabin Gangadin Aantal pagina's: 120 pagina's Verschijningsdatum: none Uitgever: none EAN: 9789079834624 Taal: nl Link: Download hier In memoriam: HAFIEZKHAN WAGID HOSAIN Het andere deel hangt de Arya Samaj aan. Deze is gefundeerd op de leer van de negentiende-eeuwse hervormer Swami Dayanand. Naast deze groepen zijn er nog enkele kleinere sekten. De orthodoxe hindoe gelooft dat de ene God zich in vele vormen kan manifesteren. De belangrijkste manifestaties zijn die van de schepper Brahma , de onderhouder Vishnu en de vernietiger Shiva. Deze goddelijke personificaties hebben elk hun gemalin. De gemalin van Vishnu, Lakshmi, is de belangrijkste. Zij is de godin van de rijkdom, de wijsheid en het geluk. Vishnu, de onderhouder, is zelf vele malen op aarde geboren om onrecht uit te roeien. In Suriname vindt zijn verering plaats in de incarnatie van Krishna in de Bhagavadgita het lied van de Heer en als Rama in het Ramayana-epos. Ook de dienaar van Rama, Hanuman, de God die als aap wordt afgebeeld, wordt vaak aanbeden. De lange dunne bamboestokken met wimpels of vlaggetjes, die meestal voor de huizen van vrome, orthodoxe hindoes staan, wapperen ter ere van deze godheid. De verering van Rama en Hanuman is zo sterk in Suriname, dat vele hindoes het Ramayana als hun bijbel aanduiden. Hoewel het verhaal bekend is, wordt de opvoering toch als spannend ervaren. In de hindoetempels, mandirs genaamd, worden regelmatig op hoogtijdagen en op zondagen religieuze diensten georganiseerd. De gelovigen nemen dan hun eigen prasad lekkernij mee, die bestaat uit zoete meelgerechten met ghee geklaarde boter bereid, en vruchten. Deze prasad wordt na de dienst onder de gelovigen verdeeld. Iedere gelovige heeft tevens één keer per jaar een offerdienst bij hem thuis. In de offerdienst van de Sanatani's wordt naast de ceremonie een moraliserend verhaal verteld. In zo'n verhaal wordt vaak de nadruk gelegd op liefdadigheid waarbij Brahmanen de begunstigden zijn. Bij de Arya Samaj is het een zuiveringsceremonie waarbij offerformules in het Sanskriet bij het vuuroffer worden gelezen. De Sanatani's kunnen ook een jagya organiseren, een dienst die enkele dagen, soms tot een week lang, kan duren. Vaak worden deze diensten gehouden om een gunst van God te verkrijgen, bijvoorbeeld de genezing van een zieke of het slagen voor een examen. Ook dienen zij als dankdienst, die dan het resultaat is van een belofte die de gelovige aan God heeft gedaan. Bij de dienst of in de mandir van de Sanatani's zijn er altijd beelden van de goden aan wie deze gewijd is. De Arya Samaj is echter streng tegen beeldenverering. Bij het huis van iedere gelovige hindoe is een plaats of een kamer die als offerplaats dient. Tegenwoordig valt het toenemende aantal shivalay's verblijfsplaats van Shiva op. Dit zijn in feite tempels waarin slechts enkele mensen plaats kunnen nemen. Vaak verricht alleen het gezinshoofd daar zijn puja's offers. De priester, die de diensten leidt, wordt de pandit geleerde genoemd, ook al heeft hij soms weinig schoolopleiding. Bij de Sanatani's moet deze pandit een man uit de kaste van de Brahmanen zijn. Bij de. Arya Samaj kan iedereen die de gebeden kent de dienst leiden. Het bestaan van kasten die door de geboorte worden bepaald, wordt door de Arya Samaj ontkend. Tot nog toe hebben de hindoes en moslims slechts twee van de elf nationale feestdagen toegekend gekregen. Voor de moslims is dat het Id Ul Fitr, de feestdag ter afsluiting van de Ramadan, de vastenmaand. Deze dag wordt in religieuze sfeer in eigen kring gevierd. Voor de hindoes is dat het Holi Phagwa. Deze dag heeft steeds meer een nationaal karakter gekregen en wordt dus ook door andere bevolkingsgroepen meegevierd. Het feest viert de overwinning van het goede op het kwade. Koning Hiranya Kashipu eiste van zijn onderdanen dat zij hem als God vereerden. Dit weigerde zijn zoon Prahluda te doen en hij moest mede door toedoen van zijn tante Holika op de brandstapel. Zij meende zelf niet door de vlammen verteerd te zullen worden. Het omgekeerde gebeurde echter. Holika werd het slachtoffer van haar eigen kwade opzet en de godvruchtige Prahluda bleef ongedeerd. Aan de vooravond van het Holifeest wordt Holika, en daarmee het kwade, ieder jaar symbolisch verbrand in de vorm van een grote brandstapel van gedroogde palmbladeren. In Suriname wordt het Holifeest ook een dag eerder gevierd op de scholen. Men besprenkelt elkaar met gekleurde vloeistof en bepoedert elkaar met kleurstof en parfum. Er worden bij het feest speciale liederen gezongen, cautals, waarbij twee groepen tegenover elkaar zitten en over en weer dezelfde woorden herhalen onder begeleiding van cimbalen. De cautal wordt afgewisseld met kabirs, enkele geïmproviseerde regels over allerhande zaken, bijvoorbeeld dat de gastheer gezegend moet worden met tweelingzonen. Holi is een uitbundig feest, er wordt veel gegeten en gedronken en men legt over en weer bezoekjes af. Een ander feest is het Diwali dat in tegenstelling tot het Holi een bezinnend karakter heeft. Het is geen nationale feestdag, maar hindoes werken dan een halve dag of helemaal niet. Het is de feestdag van Lakshmi, gemalin van Vishnu, godin van rijkdom en geluk. Vrome hindoes vasten enkele dagen of weken voor het feest. De maaltijden en gerechten op deze dag zijn uitsluitend vegetarisch. Men gaat ook naar de mandir om te bidden of men doet de radio aan om de tempeldienst te kunnen volgen en de gebeden mee te kunnen doen. De avond van Diwali is er een traditionele fakkeloptocht door de straten van Paramaribo en thans ook in sommige gebieden buiten de stad. Surinamers uit andere bevolkingsgroepen steken soms ook diya's aan. Het Diwalifeest is dus een lichtfeest, het is de overwinning van licht op duisternis, symbolisch van het goede op het kwade. Het feest valt altijd tijdens nieuwe maan wanneer de nacht erg donker is. Tijdens een dienst spreekt de moulvi, de islamitische voorganger Urdu en de pandit Hindi als hij bezig is met de uitleg van een tekst. In enkele gevallen wordt het Sarnami, de feitelijke moedertaal van de Hindostanen, gebruikt. De heilige mantra's en teksten zijn uiteraard in het Sanskriet. Het schijnt de religieuze leider niet altijd uit te maken of zijn gelovigen hem kunnen volgen of niet. Om de zonnestralen op te vangen moet je bij haar komen. Vaak worden godsdienst en taal met elkaar verbonden. Men denkt dat deze niet los te koppelen zouden zijn, en dat kennis van het hindoeïsme uitsluitend verkregen kan worden via het Hindi. Rechts en midden: Schoolkinderen gooien elkaar met poeder op het Holifeest. Onder: Bruiloftsgasten sprekende wijze godsdienstoefeningen, als een manifestatie van zijn eigen godsdienst tegenover anderen. Hij luistert naar de klanken van de woorden, ademt de rook van het heilige vuur, ontmoet vrienden en kennissen, nuttigt de prasad na de ceremonie. Verder schijnt zijn belangstelling meestal niet te gaan. Een groeiend aantal jongeren raakt gedesoriënteerd en probeert uit Nederlands- of Engelstalige werken meer over de eigen religie te weten te komen. Ironisch genoeg zijn het juist deze sekten die vaak het Sarnami en slechts sporadisch het Hindi gebruiken om hun boodschap effectief over te brengen. Voor zover politieke leiders in de groepstaal hun campagnes voeren is de keuze zelden het in Suriname gesproken Sarnami, maar vaak een qua grammatica, woordkeus en zinsbouw slechte benadering van het Hindi. Men zou kunnen tegenwerpen. Het Hindi, hoe slecht dan ook, geeft de spreker een zekere waardigheid van beschaving en geleerdheid. Bovendien, de menigte die zo'n politieke bijeenkomst bezoekt, gaat het meer om de sensatie, de roddelpartijen van politici over elkaar bestrijdende partijen, de anekdotes, dan om een zekere vorm van taal gepropageerd te horen. Om de sfeer van culturele waardigheid op te houden, zenden particuliere radiostations uit in het Hindi Urdu dat weliswaar verzorgder is dan dat van politici maar ook veel te wensen overlaat. Het nieuws wordt in verschillende vormen aangeboden, van het hoog Hindi gesanskritiseerd Hindi dat voor veel Surinamers ontoegankelijk is en waarbij de toon zakelijk is, tot een mengelmoes van het Sarnami en het Hindi met anekdotes en humoristisch commentaar. Evenals het huwelijk is de naamgeving van een kind een belangrijke ceremonie, te vergelijken met een sacrament. De pandit komt er aan te pas in de hoedanigheid van astroloog. Aan de hand van maand, dag en uur van geboorte krijgt het kind een naam die alleen bestemd is voor de familie. Deze naam wordt verder aan niemand verteld om te voorkomen dat men het kind daarmee kwaad zou kunnen doen. Bij het huwelijk, of als er zich problemen voordoen waarbij men een pandit moet consulteren, wordt deze astrologische naam weer ter sprake gebracht. Die naam is de officiële. Meestal is er nog een derde naam die in het gezin wordt gebruikt. Vaak is deze een verkorte versie van de meestal langere officiële naam. Haast alle namen hebben een betekenis. Soms is het de naam van een heilig boek zoals de Gita, soms een god zoals Rudra, of een abstract woord zoals Prem liefde of Amar onsterfelijk. Het komt ook voor dat men naar de dag wordt genoemd waarop men geboren is. Een jongen die op dinsdag geboren wordt kan Mangru en een meisje Mangri genoemd worden. Deze gewichtige namen raken nu uit de mode. Een ding is zeker: haast alle Hindostanen willen dat hun naam verder wordt gedragen. Daarom is de geboorte van een zoon voor de meeste mensen een mijlpaal in hun leven. Voor de hindoes is het ook nodig dat er een zoon is, om na de dood de ceremoniën rond de crematie te verzorgen. Sommigen adopteren een zoon als zij er geen hebben, zodat deze na hun overlijden voor hun zielerust kan bidden.