DOCSLIB.ORG

Free Cinema Stood Up! Του Νίκου Τερζή, Phd

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
Free Cinema Stood Up! Του Νίκου Τερζή, Phd Free Cinema stood up! του Νίκου Τερζή, PhD «Η Τέχνη είναι μια εμπειρία, δεν είναι η διατύπωση ενός προβλήματος». Lindsay Anderson Το Free Cinema είναι ένα ιδιαίτερο βρετανικό κινηματογραφικό φαινόμενο, αισθητικά επηρεασμένο από τη Γαλλική Nouvelle Vague με σαφείς επιδράσεις από την ιδεολογία και την πρακτική του Ιταλικού Νεορεαλισμού, το οποίο πυροδοτήθηκε αρχικά από τα κείμενα του πολυγραφότατου αριστερών πεποιθήσεων δημοσιογράφου Lindsay Anderson που εμφανίζονταν με κανονικότητα κυρίως στα κινηματογραφικά περιοδικά Sight and Sound, Sequence και στο αριστερό εβδομαδιαίο πολιτικό περιοδικό New Statesman. Συγκεκριμένα το 1956, ο Lindsay Anderson επινόησε τον όρο Free Cinema για να αναγγείλει ένα νέο βρετανικό κινηματογραφικό κίνημα εμπνευσμένο από το Look Back in Anger (Οργισμένα νιάτα, 1956), θεατρικό έργο του John Osborne και την ομώνυμη ταινία του Tony Richardson που επακολούθησε το 1959. Συνιδρυτές του κινηματογραφικού αυτού ρεύματος υπήρξαν οι σκηνοθέτες Karel Reisz, Tony Richardson, Loretta Mazzetti, ο ηχολήπτης και μοντέρ John Fletcher και ο δ. φωτογραφίας Walter Lassally, o οποίος γύρισε ταινίες του Κακογιάννη από το (1956-67) και πλέον ζει στα Χανιά της Κρήτης όπου και γύρισε την ταινία Zorba the Greek (1963) για την οποία και τιμήθηκε με το Oscar 1 Φωτογραφίας! Θέλοντας να ξεκόψουν από τη βρετανική μεταπολεμική παράδοση ενός ελιτίστικου και πολιτιστικά μικροαστικού συντηρητικού κινηματογράφου που εξαρτιόταν αποκλειστικά από την κλασική λογοτεχνία, παρήγαγαν ασπρόμαυρες ταινίες κοινωνικού ρεαλισμού, χαμηλού προϋπολογισμού, γυρισμένες στις υποβαθμισμένες βιομηχανικές περιοχές με σχετικά άγνωστους ηθοποιούς1. Με φρεσκάδα τόσο στο περιεχόμενο όσο και στη φόρμα προσέλκυσαν με ιδιαίτερη επιτυχία ένα διεθνές κοινό. Αλλά, ας δούμε διεξοδικότερα πώς το σπερμογόνο Free Cinema προέκυψε ιστορικά. Το κίνημα ξεκίνησε με ένα πρόγραμμα προβολών τριών ταινιών μικρού μήκους στο National Film Theatre, στο Λονδίνο στις 5 Φεβρουαρίου 1956. Το πρόγραμμα είχε τέτοια επιτυχία που το διαδέχθηκαν αλλά πέντε προγράμματα προβολών κάτω από το λάβαρο του Free Cinema πριν οι ιδρυτές του αποφασίσουν να τερματίσουν τη σειρά προβολών. Η τελευταία εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Μάρτιο του 1959. Τρεις από τις προβολές περιελάμβαναν ξένες ταινίες. 1 Alan Bates, Dirk Bogarde, Julie Christie, Oliver Reed, Tom Courtenay, Tom Bell, Albert Finney, Richard Harris, Laurence Harvey, Rita Tushingham, Richard Burton, Malcolm McDowell Ο Anderson και ο Reisz είχαν προηγουμένως ιδρύσει με τον Gavin Lambert, το βραχύβιο, αλλά με ιδιαίτερη επίδραση κινηματογραφικό περιοδικό Sequence (1947-52). O Anderson έγραψε αργότερα ένα κείμενο με τίτλο: «Καμιά ταινία δεν μπορεί να είναι πάρα πολύ προσωπική», σηματοδοτώντας το πρώτο Κινηματογραφικό Μανιφέστο του Free Cinema, με τον τίτλο του κειμένου να αποτελεί το σύνθημα του περιοδικού Sequence. Το μανιφέστο εκπονήθηκε από τον Lindsay Anderson και την Ιταλίδα σκηνοθέτη, συγγραφέα και ζωγράφο Lorenza Mazzetti στην καφετέρια The Soup Kitchen στο Charing Cross του Λονδίνου, όπου η Mazzetti εργαζόταν. Το μανιφέστο μεταξύ άλλων αναφέρεται στα εξής: «Αυτές οι ταινίες δεν δημιουργήθηκαν μαζί, ούτε προϋπήρχε η ιδέα να προβληθούν μαζί. Αλλά όταν τις είδαμε μαζί, νιώσαμε ότι προέτασσαν μια κοινή στάση προς την πραγματικότητα. Οργανικό στοιχείο αυτής της στάσης είναι η πίστη στην ελευθερία, στη σημασία των ανθρώπων και στη σημασία της καθημερινής ζωής». Ως κινηματογραφιστές πιστεύουμε ότι: «Καμιά ταινία δεν μπορεί να είναι πολύ προσωπική. Η εικόνα μιλάει. Ο Ήχος ενισχύει και σχολιάζει. Το μέγεθος είναι άσχετο. Η τελειότητα δεν είναι ο στόχος. Μια στάση σημαίνει ένα στυλ. Ένα στυλ σημαίνει μια στάση». Σε συνέντευξή της το 2001, η Mazzetti εξήγησε ότι η αναφορά στο μέγεθος είχε έγινε με 2 αφορμή τα τεχνολογικά πειράματα της εποχής όπως την επινόηση του cinemascope και άλλα formats του κινηματογραφικού καρέ. «Η εικόνα μιλάει» αναφερόταν στην πεποίθηση για την υπεροχή της εικόνας έναντι του ήχου. Ο Reisz εξήγησε ότι η φράση «μια στάση σημαίνει ένα στυλ» εννοούσε ότι το [κινηματογραφικό] στυλ δεν είναι θέμα γωνίας λήψης ή μιας εντυπωσιακής κίνησης της κάμερας, άλλα θέμα έκφρασης, μια ακριβής έκφραση μιας συγκεκριμένης προσωπικής άποψης [του σκηνοθέτη]». Το πρώτο πρόγραμμα προβολών του Free Cinema περιελάμβανε τις εξής τρεις ταινίες: 1. την ταινία ντοκιμαντέρ O Dreamland (1953)του Anderson που δεν είχε ποτέ προβληθεί μέχρι τότε, με θέμα ένα πάρκο ψυχαγωγίας στο Margate του Kent. 2. την ταινία ντοκιμαντέρ Mοmma Don't Allow (1956) των Reisz και Richardson για ένα Jazz Club στο Βόρειο Λονδίνο. 3. την ταινία μυθοπλασίας Together (1956) των Denis Horne και Mazzetti που βασιζόταν σε ένα διήγημα του Denis Horne για ένα ζευγάρι κωφαλάλων λιμενεργατών στο East End του Λονδίνου. Οι ταινίες αυτές συνοδεύτηκαν από το προαναφερθέν προκλητικό μανιφέστο το οποίο γράφτηκε κυρίως από τον Anderson και έφερε στους κινηματογραφιστές αυτούς πολύτιμη δημοσιότητα. Τα προγράμματα προβολών που επακολούθησαν έφεραν και άλλους ομοϊδεάτες κινηματογραφιστές στο προσκήνιο, μεταξύ των οποίων και τους Ελβετούς Alain Tanner και Claude Goretta (με την ταινία Nice Time), καθώς επίσης τους ντοκιμαντερίστες Michael Grigsby και Robert Vas. Οι δύο τεχνικοί του κινηματογράφου που συνδέθηκαν στενά με το κίνημα ήταν ο δ. φωτογραφίας Walter Lassally και ο ηχολήπτης John Fletcher. Τα τρία από τα έξι συνολικά προγράμματα αφιερώθηκαν σε ξένες ταινίες, με το αφιέρωμα στον νέο Πολωνικό Κινηματογράφο (τέταρτο πρόγραμμα), το αφιέρωμα στο αναδυόμενο γαλλικό Νέο Κύμα (πέμπτο πρόγραμμα) και τον Αμερικανό ανεξάρτητο σκηνοθέτη Lionel Rogosin, ο οποίος κλήθηκε να παρουσιάσει την πρωτοποριακή ταινία του On the Bowery στο δεύτερο πρόγραμμα προβολών το Σεπτέμβριο του 1956. η εκδήλωση αυτή περιελάμβανε επίσης το έργο του Σκωτσέζου animator και σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ Norman McLaren καθώς και του Γάλλου Georges Franju. Οι ταινίες ήταν «ελεύθερες», με την έννοια ότι έγιναν έξω από τα όρια της κινηματογραφικής βιομηχανίας και διακρίθηκαν για το ιδιαίτερο ύφος τους και τη στάση τους καθώς και τις περιοριστικές οικονομικά συνθήκες παραγωγής τους. Όλες οι ταινίες γυρίστηκαν με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό που δεν ξεπερνούσε ποτέ μερικές εκατοντάδες λίρες, με επιχορηγήσεις ως επί το πλείστον από το Ταμείο του Experimental Film Fund του British Film Institute. Κάποιες από τις ταινίες που ολοκληρώθηκαν στη συνέχεια χρηματοδοτήθηκαν από την Ford Motor Company ή βρήκαν ανεξάρτητη χρηματοδότηση. Ήταν όλες γυρισμένες σε μαυρόασπρο φιλμ 16 χιλιοστών, με ελαφριές κάμερες στο χέρι που τους έδινε ευελιξία, σε φυσικούς χώρους μακριά από τα studio, με ασύγχρονο ήχο μαγνητοφωνημένο ως οδηγό του τελικού ήχου που σχεδιαζόταν στο στάδιο του montage. Οι περισσότερες από τις ταινίες 3 σκόπιμα παρέλειπαν κάποιου τύπου voice-over αφήγησης. Οι κινηματογραφιστές2 είχαν από κοινού την πεποίθηση να επικεντρωθούν στους συνηθισμένους ανθρώπους της εργατικής τάξης. Αισθάνθηκαν ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν αγνοηθεί από τη μεσαία τάξη που κυριαρχούσε στη βρετανική κινηματογραφική βιομηχανία της εποχής εκείνης. Οι ιδρυτές του κινήματος είχαν απορρίψει τις mainstream παραγωγές ντοκιμαντέρ στη Βρετανία, ιδιαίτερα τα mainstream Ντοκιμαντέρ της δεκαετίας του 1930 και του 1940 που σχετίζoνταν με τον John Grierson, αν και έκαναν μια εξαίρεση για τον Humphrey Jennings. Ένας από τους σκηνοθέτες που τους ενέπνεε ήταν ο πρόωρα χαμένος Γάλλος σκηνοθέτης Jean Vigo (1905-1934). Εν κατακλείδι το Free Cinema φέρει κάποιες ομοιότητες με το cinema vérité κινηματογράφο και το Direct Cinema στην Αμερική. Το Free Cinema επέδρασε δραστικά στο Βρετανικό Νέο Κύμα του τέλους της δεκαετίας του ’50 και αρχών της δεκαετίας του ’60, ενώ όλοι οι ιδρυτές κινηματογραφιστές του πλην της Mazzetti έκαναν ταινίες στο πνεύμα του κινήματος! Ουσιαστικά, το 1964 το Free Cinema αλλά 2 Lindsay Anderson, John Boorman, Jack Clayton, Basil Dearden, Clive Donner, Bryan Forbes, Richard Lester, Ken Loach, Joseph Losey, Karel Reisz, Nicolas Roeg, Ken Russell, Tony Richardson, John Schlesinger, Peter Watkins, Peter Yates. και το Βρετανικό Νέο Κύμα συνολικότερα, ολοκληρώνουν τον κύκλο τους. O Tom Jones του Tony Richardson, το A Hard Days’ Night του Richard Lester και ειδικά οι πρώτες ταινίες του James Bond μπάζουν σε μια νέα εποχή τον βρετανικό κινηματογράφο. Κι όμως ο Lindsay Άντερσον συνέχισε τη θεματολογία των ανατρεπτικών ηρώων του έως το 1973 με το O Lucky Man κάνοντας ιδιαίτερη αίσθηση ήδη με το If (1968) και τον Malcolm McDowell εκπληκτικό στον πρωταγωνιστικό ρόλο, πράγμα που έκανε τον Stanley Kubrick να τον αξιοποιήσει στο A Clockwork Orange (1971). Ως δείγματα γραφής του καινοτόμου αυτού κινήματος, ξεχωρίζω τις ταινίες: Look Back in Anger (1959), A Taste of Honey (Γεύση από μέλι, 1961) και The Loneliness of the Long Distance Runner (Η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων, 1962) του Tony Richardson, A Kind of Loving (Αμαρτία μιας νύχτας, 1962) και Billy Liar (Μπίλλυ ο ψεύτης, 1963) του John Schlesinger, το Saturday Night and Sunday Morning (1960) και το Morgan: A Suitable Case for Treatment (Μόργκαν ο τρελός εραστής, 1966) του Karel Reisz, το This Sporting Life (Η τιμή ενός ανθρώπου, 1963) και το If.... (1969) του Lindsay Anderson. Πολλές από αυτές τις ταινίες έχουν επίσης χαρακτηριστεί ως ενδεικτικές του κινηματογραφικού είδους «ρεαλισμός του νεροχύτη της κουζίνας», ενώ πολλές από αυτές είναι μεταφορές μυθιστορημάτων ή θεατρικών έργων γραμμένων από μέλη 4 μιας παρέας που στη Βρετανία αποκαλούσαν «οργισμένους νέους άνδρες»3. Βιβλιογραφία Anderson, Lindsay: The Collected Writings edited by Paul Ryan (London: Plexus, 2004). Ellis, J. (ed.) Catalogue: British Film Institute Productions 1951-1977. BFI, 1977. O'Pray, Michael. The British avant-garde film, 1926-1995: an anthology of writings. University of Luton Press, 1996. (κείμενα των Virginia Woolf, Lindsay Anderson, Peter Gidal, Laura Mulvey, Peter Wollen και Malcolm Le Grice). Taylor, B. F. The British New Wave: A Certain Tendency? 1 Oct 2012. 3 Edward Bond, John Braine, Michael Hastings, Thomas Hinde, Stuart Holroyd, Bill Hopkins, John Osborne Harold Pinter, Alan Sillitoe, David Storey, Kenneth Tynan, John Wain, Keith Waterhouse, Arnold Wesker, Colin Wilson .
Load more

Recommended publications
  • Xerox University Microfilms 300 North Zeeb Road Ann Arbor, Michigan 48106 I
    INFORMATION TO USERS This material was produced from a microfilm copy of the original document. While the most advanced technological means to photograph and reproduce this document have been used, the quality is heavily dependent upon the quality of the original submitted. The following explanation of techniques is provided to help you understand markings or patterns which may appear on this reproduction. 1. The sign or "target" for pages apparently lacking from the document photographed is "Missing Page(s)". If it was possible to obtain the missing page(s) or section, they are spliced info the film along with adjacent pages. This may have necessitated cutting thru an image and duplicating adjacent pages to insure you complete continuity. 2. When an image on the film is obliterated with a large round black mark, it is an indication that the photographer suspected that the copy may have moved during exposure and thus cause a blurred image. You will find a good image of the page in the adjacent frame. 3. When a map, drawing or chart, etc., was part of the material being photographed the photographer followed a definite method in "sectioning" the material. It is customary to begin photoing at the upper left hand corner of a large sheet and to continue photoing from left to right in equal sections with a small overlap. If necessary, sectioning is continued again — beginning below the first row and continuing on untii complete. 4. The majority of users indicate that the textual content is of greatest value, however, a somewhat higher quality reproduction could be made from "photographs" if essential to the understanding of the dissertation.
    [Show full text]
  • In Spite of History? New Leftism in Britain 1956 - 1979
    In Spite of History? New Leftism in Britain 1956 - 1979 Thomas Marriott Dowling Thesis Presented for the Degree of PhD Department of History University of Sheffield August 2015 ii iii Contents Title page p. i Contents p. iii Abstract p. vi Introduction p. 1 On the Trail of the New Left p. 5 Rethinking New Leftism p. 12 Methodology and Structure p. 18 Chapter One Left Over? The Lost World of British New Leftism p. 24 ‘A Mood rather than a Movement’ p. 30 A Permanent Aspiration p. 33 The Antinomies of British New Leftism p. 36 Between Aspiration and Actuality p. 39 The Aetiology of British New Leftism p. 41 Being Communist p. 44 Reasoning Rebellion p. 51 Universities and Left Review p. 55 Forging a Movement p. 58 CND p. 63 Conclusion p. 67 iv Chapter Two Sound and Fury? New Leftism and the British ‘Cultural Revolt’ of the 1950s p. 69 British New Leftism’s ‘Moment of Culture’? p. 76 Principles behind New Leftism’s Cultural Turn p. 78 A British Cultural Revolt? p. 87 A New Left Culture? p. 91 Signifying Nothing? p. 96 Conclusion p. 99 Chapter Three Laureate of New Leftism? Dennis Potter’s ‘Sense of Vocation’ p. 102 A New Left ‘Mood’ p. 108 The Glittering Coffin p. 113 A New Left Politician p. 116 The Uses of Television p. 119 History and Sovereignty p. 127 Common Culture and ‘Occupying Powers’ p. 129 Conclusion p. 133 Chapter Four Imagined Revolutionaries? The Politics and Postures of 1968 p. 135 A Break in the New Left? p.
    [Show full text]
  • Dias Difíceis a Representação Da Violência Na Dramaturgia Britânica De Matriz Realista Do Pós-Segunda Guerra Mundial (1951-1967)
    UNIVERSIDADE DE LISBOA FACULDADE DE LETRAS Dias difíceis A representação da violência na dramaturgia britânica de matriz realista do pós-Segunda Guerra Mundial (1951-1967) Rui Pina Coelho DOUTORAMENTO EM ESTUDOS ARTÍSTICOS ESPECIALIDADE ESTUDOS DE TEATRO 2013 2 UNIVERSIDADE DE LISBOA FACULDADE DE LETRAS Dias difíceis A representação da violência na dramaturgia britânica de matriz realista do pós-Segunda Guerra Mundial (1951-1967) Rui Pina Coelho Tese orientada pela Professora Doutora Maria Helena Serôdio, especialmente elaborada para a obtenção do grau de Doutor em Estudos Artísticos, Especialidade Estudos de Teatro. 2013 3 4 Resumo A violência na sociedade e a sua representação artística têm sido desde sempre objecto de vibrantes debates. Na criação contemporânea, a violência continua a ser um dos mais insistentes refrãos temáticos motivando trabalhos que fazem confundir a realidade e a ficção, a violência e a sua representação. Este estudo analisa um corpus seleccionado de dramaturgia britânica de matriz realista do pós-Segunda Guerra Mundial, incluindo textos de John Whiting (Saints’s Day, 1951), Brendan Behan (The Quare Fellow, 1954), John Osborne (Look Back in Anger, 1956), Harold Pinter (The Birthday Party, 1958), Arnold Wesker (Chicken Soup with Barley, 1958; Roots, 1959; e I’m Talking about Jerusalem, 1960), John Arden (Serjeant Musgrave’s Dance, 1959), David Rudkin (Afore Night Come, 1962), Giles Cooper (Everything in the Garden, 1962), Edward Bond (Saved, 1965) e Charles Wood (Dingo, 1967). São textos reportados a uma geração de dramaturgos conhecidos como “Angry Young Men” e por uma Segunda Vaga de dramaturgos dos anos sessenta que a, seu modo, respondem às profundas alterações na geometria política e social, motivadas, em grande medida, pela Segunda Guerra Mundial.
    [Show full text]
  • The British War Film, 1939-1980: Culture, History, and Genre
    The British War Film, 1939-1980: Culture, History, and Genre by Kevin M. Flanagan B.A., College of William and Mary, 2006 M.A., North Carolina State University, 2009 Submitted to the Graduate Faculty of The Kenneth P. Dietrich School of Arts and Sciences in partial fulfillment of the requirements for the degree of Doctor of Philosophy University of Pittsburgh 2015 UNIVERSITY OF PITTSBURGH KENNETH P. DIETRICH SCHOOL OF ARTS AND SCIENCES This dissertation was presented by Kevin M. Flanagan It was defended on April 15, 2015 and approved by Colin MacCabe, Distinguished Professor, Department of English Adam Lowenstein, Associate Professor, Department of English David Pettersen, Assistant Professor, Department of French and Italian Dissertation Advisor: Lucy Fischer, Distinguished Professor, Department of English ii Copyright © by Kevin M. Flanagan 2015 iii THE BRITISH WAR FILM, 1939-1980: CULTURE, HISTORY, AND GENRE Kevin M. Flanagan, Ph.D. University of Pittsburgh, 2015 This dissertation argues that discussions of war representation that privilege the nationalistic, heroic, and redemptively sacrificial strand of storytelling that dominate popular memory in Britain ignore a whole counter-history of movies that view war as an occasion to critique through devices like humor, irony, and existential alienation. Instead of selling audiences on what Graham Dawson has called “the pleasure culture of war” (a nationally self-serving mode of talking about and profiting from war memory), many texts about war are motivated by other intellectual and ideological factors. Each chapter includes historical context and periodizing arguments about different moments in British cultural history, explores genre trends, and ends with a comparative analysis of representative examples.
    [Show full text]
  • 1 Unit 1: ―Romantic Movement‖ 1-Literature: Any Piece of Written
    Unit 1: ―Romantic Movement‖ 1-Literature: any piece of written text having artistic quality. Some concepts: 2-Pre-Victorian female writers *Jane Austen: she was born on the 16th December 1775 in Steventon Rectory, Hampshire, England and died on the 18th July 1817 in Winchester, Hampshire, England. She is one of the first women writer in English. She is different from other writers of her time because her main interest is in moral, social and psychological behavior of the character. She writes mainly about young women as they grow up and search for personal happiness. Austen pictures are detailed often ironic and always about a small number of people. She gives her main characters choices and then shows how and why they make their choices. She criticized novels of sensibility. Her plots are fundamentally comic; she also highlighted the dependence of women on marriage to secure social standing and economic security. WORKS: Sense of sensibility (1811); Pride and Prejudice (1815); Mansfield Pride (1814); Emma (1816); Northanger Abbey (1818); Persuasion (1818). *The Bronte Sisters: Charlotte, Emily and Anne were all writers of great talent, although it is probably Charlotte who is remembered today as the most gifted. Their family was poor and in the early years the sisters tried to earn money by working as governesses and later by opening a village school. Then, they gave up teaching and started to write, first poetry and then novels. Because of the difficulties of writers as women in 19th c, they wrote under the pseudonyms of Currer, Ellis and Acton Bell: 1)- Charlotte: was born in Yorkshire in 1816 into a truly remarkable literary family.
    [Show full text]
  • Personalbibliographien
    View metadata, citation and similar papers at core.ac.uk brought to you by CORE provided by Hochschulschriftenserver - Universität Frankfurt am Main Prof. Dr. Wolf-D. Weise J A M E S S A U N D E R S BIBLIOGRAPHIE (allen in meinem Archiv verfügbaren Materials) [Stand: 06.03.03] Auberlen, Eckhard, "Die Nutzung des dramatischen Mediums in James Saunders' 'Next Time I'll Sing to You", Germanisch-Romanische Monatsschrift 30 (1980) 191-210. Berger, Dieter A., "Komik und Tragik des Paradoxen bei James Saunders" [ SA/SF ], Maske und Kothurn 20 (1974) 2, 191-207. Berger, Dieter A., "James Saunders: The Borage Pigeon Affair ", in: Horst Oppel (ed.), Das englische Drama der Gegenwart , Berlin 1976, 174-191. Brown, Dennis, "James Saunders (8 January 1925-)", in: Stanley Weintraub (ed.), British Dramatists Since WWII , (Dict. of Lit.Biogr.13), Detroit 1982, 440-444. Coveney, Michael, "Not-so-tall Stories on the Block" [rev.-art. Making it Better ], Observer (1992) 16 Feb., 56. Crowley, Jeananne, "A Scent of Flowers" [re: TV series Bloomers ], Radio Times [no further data]. Dace, Tish, "Saunders, James A.", in: James Vinson (ed.), Contemporary Dramatists , New York 31982, 691-695. Dace, Tish, "Saunders, James A.", in: K.A. Berney/N.G. Templeton (eds.), Contemporary British Dramatists , London etc.: St James Press, 1994, 626- 630. Dörfel, Hanspeter, "James Saunders: A Scent of Flowers (1964), in: Klaus-Dieter Fehse/Norbert H. Platz (eds.), Das zeitgenössische englische Drama: Einführung, Interpretation, Dokumentation , Frankfurt/M. 1975, 199-217. Gentile, Kathy J., "A Hermit Dramatized", Modern Drama 28 (1985) 3, 490-499. Hammerschmidt, Hildegard, Das historische Drama in England (1956-1971): Erscheinungsformen und Entwicklungstendenzen , Frankfurt/M.
    [Show full text]
  • THE IMPORTANCE of BEING the Autobiographical Subject in the Drama and Memoirs of Ronald Duncan
    University of Plymouth PEARL https://pearl.plymouth.ac.uk 04 University of Plymouth Research Theses 01 Research Theses Main Collection 2001 THE IMPORTANCE OF BEING The Autobiographical Subject in the Drama and Memoirs of Ronald Duncan TRUSSLER, ANNA CLAIRE http://hdl.handle.net/10026.1/2207 University of Plymouth All content in PEARL is protected by copyright law. Author manuscripts are made available in accordance with publisher policies. Please cite only the published version using the details provided on the item record or document. In the absence of an open licence (e.g. Creative Commons), permissions for further reuse of content should be sought from the publisher or author. THE IMPORTANCE OF BEING The Autobiographical Subject in the Drama and Memoirs of Ronald Duncan by ANNA CLAIRE TRUSSLER A thesis submitted to the University of Plymouth in partial fulfilment for the degree of DOCTOR OF PHILOSOPHY UNIVERSITY OF PLYMOUTH School of Humanities and Cultural Interpretation Faculty of Arts and Education in collaboration with THE RONALD DUNCAN FOUNDATION August 2001 University of Plymouth Library Anna Claire Trussler THE IMPORTANCE OF BEING: The Autobiographical Subject in the Drama and Memoirs of Ronald Duncan This study developed after considerable time spent collating and cataloguing data contained in Ronald Duncan's archive. Familiarisation with the material led to my identifying a need to explore the elusive nature of the personality that biographical material should hope to uncover. Duncan was prone to mainly confessional writing, a kind of writing that demands a causal inference between life and work. Further­ more, the archive supplies multiple data sources that serve to aid chronology, trace reliability, provide external corroboration and investigate truth-value.
    [Show full text]
  • 1958 the Witness, Vol. 45, No. 6. March 13, 1958
    The ESS MARCH 13, 1958 lol publication. and reuse for Ryth mic Interpretation required For Permission Lenten DFMS. Study / Church PAGE ELEVEN Episcopal the of NEXT WEEK Archives First Of Two Articles 2020. Copyright The Crucifixion As Seen By A Surgeon Church and the International Scene I 9 - SERVICES The WITNESS SERVICES In Leading Churches For Christ and His Church In Leading Churches CHRIST CHURCH THE CATHEDRAL CHURCH CAMBRIDGE, MASS. OF ST. JOHN THE DIVINE EDITORIAL BOARD The Rev. Gardiner M. Day, Rader 112th St. and Amsterdam The Rev. Frederic B. Kellogg, Clpdu Sunday: Holy Communion 7, 8, 9, 10; Sunday Services: 8, 10 and 11 amu BROWN, Editor, W. B. SwO:- Nming Prayer, Holy Commnio JOziN PAsIMA Wednesday and Holy Days 12:10 p.m and Sermon, 11; Evensong and see. Ponn, Managing Editor; KaNNEvTE R. FoRnuS, man, 4. Gonns C.. GRnAas, RoBEaT HAaavsinaa, Gamaes H. MACMURsnAx, JosEPS H. Trna. Weekdays: Holy Communion, 7:30 ST. JOHN'S CATHEDRAL Columnists: CLIFTON J. Kaw, Religion and the DErvEa, COLORADO (and 10 Wed.); Morning Prayer, Mind: MAssEY H. SrmPSvnsa Ja., Living 8:30; Very Rev. Wiliama Lee, De.. Evensong, 5. Li wgy FanRncx A. SCEILLINO,Epl Rev. Harry Watts, Canon theospls; OHNELLs~ LARon; Sundays: 7:30, 8:30, 9:30 and 11. SmnsurrTZ; PHILIP MCNAxnY. 4:30 in., THE HEAVENLY BEST NEW YORK p. recitals. 5th Avenue at 9Otis Street Weekdays: Holy Communion, Wedne. publication. Rev. John Ellis Large, D.D. day, 7:15; Thursday, 10:30. - Holy Days: Holy Communion, 10.30. Sundays: Holy Communion, 7:30 and 9 CornTRrIN Enrrons: Frederick C.
    [Show full text]
  • Film Movements
    FILM MOVEMENTS Early Experimental Cinema U.S., France, England (1893-1903) For centuries, humans had experimented with what would become the two key elements of cinema: the projection of images using light (such as with the camera obscura and the Magic lantern); and the illusion of motion created by exploiting the optical phenomenon called "persistence of vision" (such as with the zoetrope, introduced in the 1830s). The invention and spread of photography in the mid-19th century provided the key missing element. Even from here, the "birth" of the movies was actually a gradual process of evolution with many blind alleys and crisscrossing paths. It involved a number of individuals in Europe, the United Kingdom, and the United States, who, from the 1860s on, worked on often similar inventions with varying degrees of success. Eadward Muybridge, Louis Le Prince and Ottomar Anschütz were among those who designed pioneering machines for projection of rapidly moving images. George Eastman, the American founder of Eastman Kodak, Hannibal Goodwin and William Friese Greene all worked on early prototypes of motion picture film. W.K. Laurie Dickson, a researcher at the Edison Laboratories, is credited with the invention of a practicable form of celluloid strip containing a sequence of images, the basis of a method of photographing and projecting moving images. In 1894, Thomas Edison introduced to the public the Kinetograph, the first practical moving picture camera, and the Kinetoscope. The latter was a cabinet in which a continuous loop of film (powered by an electric motor) was projected by a lamp and lense onto a glass.
    [Show full text]
  • BRITISH DRAMA (Paper Code: MAEG1002)
    PONDICHERRY UNIVERSITY (A Central University) DIRECTORATE OF DISTANCE EDUCATION BRITISH DRAMA (Paper Code: MAEG1002) MA (English) – I Year DDE – WHERE INNOVATION IS A WAY OF LIFE PONDICHERRY UNIVERSITY ( A Central University) DIRECTORATE OF DISTANCE EDUCATION MASTER OF ARTS In ENGLISH First Year Course Code:60 Paper Code:MAEG1002 British Drama Master of Arts in English British Drama Units I to V Written by Dr. Sujatha Vijayaraghavan Reader Dept of English Pondicherry University Pondicherry – 605 014. All rights are reserved. For Private Circulation only. Printed at PONDICHERRY UNIVERSITY (A Central University) DIRECTORATE OF DISTANCE EDUCATION MA - English British Drama TABLE OF CONTENTS Title Page No. I Introduction 1-43 II Christopher Marlowe- Dr. Faustus, William Shakespeare- King Lear: :A Midsummer Night’s Dream 44-210 III G.B. Shaw-Pygmalion, T.S. Eliot-Murder in the Cathedral 211-276 IV Samuel Beekett-Waiting for Godot, John Osborne - Look Back in Anger 277-329 V Edward Bond-Lear, Harold Pinter-The Birthday Party 330-372 1 COURSE CODE 41 BRITISH DRAMA PAPER CODE H 1020 UNIT ONE Aristotle’s Poetics (selections from chapter Four) 1.Sophocles : Oedipus Rex UNIT TWO 2. Christopher Marlowe : Dr. Faustus 3.William Shakespeare : King Lear- Detailed Study 4. : A Midsummer Night’s Dream UNIT THREE 5. G B Shaw : Pygmalion 6. T S Eliot : Murder in the Cathedral- Detailed Study UNIT FOUR 7. Samuel Beckett : Waiting for Godot 8. John Osborne : Look Back in Anger UNIT FIVE 9. Edward Bond : Lear 10. Harold Pinter : The Birthday party . ******************************************************************** 2 UNIT - I In this unit we shall study Selections from Aristotle’s Poetics by way of introduction & Sophocles’ Oedipus Rex INTRODUCTION Why start with Aristotle? It is first of all necessary to know why we have to look at what Aristotle has said when the course we are about to begin studying is British Drama.
    [Show full text]
  • Nice Distinctions 5
    Nice Distinctions 5 Arthur D. Hlavaty, 206 Valentine Street, Yonkers, NY 10704-1814. 914-965-4861. [email protected]. Published four times (or so) per year. The print version is available for $1 ($2 outside the USA), arranged trade, or letter of comment (e-mail counts). If there is an X after your name on the envelope, send at least one of the above if you wish to receive the next issue. The e-mail version is available on request. Copyright 2004 by Arthur D. Hlavaty. Staff: Bernadette Bosky, Kevin J. Maroney, Peter Celeron, Courageous, and the Valentine's Castle Rat Pack. Permission to reprint in any nonprofit publication is hereby granted, on condition that I am credited and sent a copy. This is Discordian Regimentation #105, a Church of the SuperGenius publication. In Wile E. we trust. Let's start with some good news. The Science Fiction Writers of America have named Robert Silverberg as the latest Grand Master. I don't think any sf writer has done as much that's as good, but I realize that others with different reading values could make the same claim for previous winners Poul Anderson and Jack Vance. For me, though, Silverberg's prose skills, willingness to fit into a larger literary picture than Science Fiction, and emphasis on character make him the best. Valentine's Castle (the new Grand Master's works even gave us a name for our house) continues to survive. I've been busier than usual with paying work, and Bernadette and Kevin are likewise working. We're looking forward to the International Conference on the Fantastic in the Arts in a few weeks.
    [Show full text]
  • Lindsay Anderson - Romantisk Ironiker Lindsay Anderson Blev Født I 1923 I Bangalore I Det Erklæres Det, at »Hitchcock Aldrig Har Været En Alvorlig Sydlige Indien
    Lindsay Anderson - romantisk ironiker Lindsay Anderson blev født i 1923 i Bangalore i det erklæres det, at »Hitchcock aldrig har været en alvorlig sydlige Indien. Faderen var officer. To år gammel kom instruktør«. Med tanke på senere tiders eksegeser fore­ Lindsay til England, hvor han i tidens fylde gik i skole på kommer udtalelsen næsten blasfemisk, men der er ikke sydkysten. Senere kom han til Cheltenham College (hvor noget at stille op. Anderson finder filmene veldrejede »If ...« er optaget) og endelig på Oxford. Her tilknyttedes men som helhed uinteressante. Uden historie, idé eller han en gruppe filminteresserede men fik i øvrigt sit op­ mennesker. »Ingen af de tidlige melodramaer kan siges hold afbrudt af krigen. Senere grundlagde og redigerede at bringe noget budskab. Og når det så endelig fore­ han sammen med Karel Reisz tidsskriftet Sequence (1947- kommer - som i »Foreign Correspondent« eller »Life- 1952) og blev dets mest indflydelsesrige skribent. Han boat« - er det banalt indtil det uhyrlige«. Med Andersons har også leveret bidrag til Sight and Sound, The Times, antilitterære, indædte forhold til alt, hvad der er middle­ Observer, New Statesman, Encore og her i landet til Kos- brow, må erklæringen undre, for hvor findes en mere morama. I 1952 udsendte han bogen »Making a Film« om uprætentiøs film- og netop ikke litteratur-bevidst instruk­ tilblivelsesprocessen bag Thorold Dickinson’s film »Secret tør end Hitchcock? Denne inkonsekvens er imidlertid ikke People«; en teknisk detaljeret, dagbogsformet fagbog. den eneste i Andersons kritiske virksomhed. Samtidig Anderson debuterede selv som instruktør med et sponsor­ med at han foragtende vender sig mod middlebrow-kravet arbejde - en industri-film fra 1948 - og udvidede ni år om polerede virkelighedsskildringer får Elia Kazan at vide, senere sit felt tii teatret, hvor han - først og fremmest at han savner decorum, hvilket vil sige intet mindre end på Royal Court Theatre - har opsat såvel klassikere som sømmelighed! sin egen generations dramatikere.
    [Show full text]