<<

COMMENTARIUM OFFICIALE

AN. ET VOL, LXV

TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M-DCCCC-LXXIII

An. ei^vol. LXy 30 Ianuam 1973_ N. 1

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIO APOSTOLICA

De Sacramento Unctionis Infirmorum

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

SACRAM UNCTIONEM INFIRMORUM unum esse e septem Sacra­ mentis Novi Testamenti profitetur et docet Ecclesia Catholica, a Christo Domino nostro institutum, « apud Marcum quidem insinuatum (Me 6, 13), per Iacobum autem Apostolum ac Do­ mini fratrem fidelibus commendatum ac promulgatum. In­ firmatur, inquit, quis in vobis? Inducat presbyteros Ecclesiae, et orent super eum, ungentes eum oleo in nomine Domini; et oratio fidei salvabit infirmum, et alleviabit eum Dominus; et si in peccatis sit, dimittentur ei (lac 5, 14-15) n.1 Unctionis infirmorum iam ab antiquis temporibus habentur testimonia in Traditione Ecclesiae, praesertim liturgica, tum in Oriente tum in Occidente. Specialiter sunt memorandae Epi-

1 Conc. Trid., Sess. XIV, De extr. unct., cap. I (cf. ibid. can. 1): OT VII, 1, 355-356; Denz.-Schön. 1965, 1716. 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale stula, quam Innocentius I, Decessor Noster, ad Decentium Episcopum Eugubinum conscripsit,2 necnon venerabilis illa oratio ad benedicendum Oleum infirmorum adhibita: «Emitte, Domine, Spiritum Sanctum tuum Paraclitum », in Precem Eucharisticam inserta3 et hucusque in Pontificali Romano servata.4 Decursu autem saeculorum in Traditione liturgica pressius definiebantur, vario quidem modo, eae partes corporis infirmi, quae sacro Oleo essent ungendae, adiectis pluribus formulis ad unctiones oratione comitandas, quae in libris ritualibus va­ riarum Ecclesiarum continentur. In Ecclesia autem Romana medio aevo consuetudo invaluit ungendi infirmos in locis sen­ suum, adhibita formula : « Per istam sanctam Unctionem, et suam piissimam misericordiam, indulgeat tibi Dominus quid­ quid deliquisti », unicuique sensui aptata.5 Praeterea doctrina de Sacra Unctione exponitur in docu­ mentis Conciliorum Oecumenicorum, Florentini scilicet, Tri­ dentini praesertim et Vaticani II. Postquam Concilium Florentinum descripsit elementa es­ sentialia Unctionis infirmorum,6 Concilium Tridentinum divi­ nam eiusdem institutionem declaravit et ea quae de Sacra Unctione in Epistula Beati Iacobi traduntur enucleavit, prae­ sertim quoad rem et effectus sacramenti : « Res etenim haec

2 Epist. Si Instituta Ecclesiastica, cap. 8: PL 20, 559-561; Denz.-Schön. 216. 3 Liber Sacramentorum Romanae Aeclesiae Ordinis Anni Circuli, ed. L. C. Moniberg (Berum Ecclesiasticarum Documenta, Fontes, IV), Roma 1960, p. 61: Le Sacramentaire Grégorien, ed. J. Deshusses (Spicilegium Friburgense, 16), Fribourg 1971, p. 172; cf. La Tradition Apostolique de Saint-Hippolyte, ed. B. Botte (Liturgiewissenschaftliche Quellen und Forschungen, 39), Münster in W. 1963, pp. 18-19; Le Grand Euchologe du Monastère Blanc, ed. E. Lanne (Patrologia Orientalis XXVIII, 2), Paris 1958, pp. 392-395. 4 Cf. Pontificale Romanum: Ordo benedicendi Oleum Catechumenorum et Infirmo­ rum et conficiendi Chrisma, Città del Vaticano 1971, pp. 11-12. 5 Cf. M. Andrieu, Le Pontifical Romain au Moyen-Age, t. 1, Le Pontifical Romain du XIIe siècle (Studi e Testi, 86), Citta del Vaticano 1938, pp. 267-268; t. 2, Le Ponti­ fical de la Curie Romaine au XIIIe siècle (Studi e Testi, 87), Città del Vaticano 1940, pp. 491-492. 6 Decr. pro Armeniis, G. Hofmann, Conc. Florent., I-II, p. 130; Denz-Schön. 1324 s. Acta Pauli Pp. VI 7

gratia est Spiritus Sancti, cuius unctio delicta, si quae sint adhuc expianda, ac peccati reliquias abstergit, et aegroti ani­ mam alleviat et confirmat, magnam in eo divinae misericordiae fiduciam excitando, qua infirmus sublevatus et morbi incom­ moda ac labores levius fert, et tentationibus daemonis calca­ neo insidiantis (Gn 3, 15) facilius resistit, et sanitatem corporis interdum, ubi saluti animae expedierit, consequitur ».7 Pronun­ tiavit insuper Sancta Synodus illis verbis Apostoli haud ob­ scure edici (( hanc unctionem infirmis adhibendam, illis vero praesertim, qui tam periculose decumbunt, ut in exitu vitae constituti videantur, unde et sacramentum exeuntium nuncu­ patur )).8 Denique ad proprium ministrum quod attinet, decla­ ravit eum esse presbyterum.9 Concilium vero Vaticanum II haec ulterius habet: «"Extre­ ma Unctio ", quae etiam et melius " Unctio infirmorum " vo­ cari potest, non est Sacramentum eorum tantum qui in extre­ mo vitae discrimine versantur. Proinde tempus opportunum eam recipiendi iam certe habetur cum fidelis incipit esse in periculo mortis propter infirmitatem vel senium ».10 Ad solli­ citudinem autem totius Ecclesiae usum huius Sacramenti per­ tinere his verbis ostenditur : « Sacra infirmorum unctione atque oratione presbyterorum Ecclesia tota aegrotantes Do­ mino patienti et glorificato commendat, ut eos alleviet et salvet (cf. I ac 5, 14-16), immo eos hortatur ut sese Christi passioni et morti libere sociantes (cf. Rom 8, 17; Col 1, 24; 2 Tim 2, 11-12; 1 P t 4, 13), ad bonum Populi Dei conferant ».u

7 Conc. Trid., Sess. XIV, De extr. unct., cap. II: CT VII, 1, 356; Denz.-Sehön. 1696. 8 Ibid., cap. III: CT, ibid.; Denz-Sehön. 1698. 9 Ibid., cap. III, can. 4: CT, ibid.; Denz.-Schön. 1697, 1719. 10 Conc. Vat. II, Const. de S. Liturgia , 73: A.A.S. 56 (1964), pp. 118-119. 11 Ibid., Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 11: A.A.S. 57 (1965), p. 15. 8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

«XA. .AA. AL. VV" J7V- "7V

Quae omnia prae oculis habenda erant in ritu Sacrae Unctio­ nis ita recognoscendo, ut quae essent mutationibus obnoxia, ad nostrae aetatis condiciones melius accommodarentur.12 Formulam sacramentalem ita mutare censuimus ut, verbis Iacobi relatis, effectus sacramentales satius exprimerentur. Cum autem oleum olivarum, quod hucusque ad valorem Sacramenti conficiendi praescribebatur, in nonnullis regioni­ bus deficiat vel difficile comparetur, decrevimus, petentibus pluribus Episcopis, ut, pro opportunitate, etiam aliud oleum in posterum adhiberi possit, quod tamen e plantis sit expres­ sum, utpote oleo ex oliva similius. Ad numerum unctionum et ad membra ungenda quod atti­ net, opportunum visum est ritum simpliciorem reddere.

«A> ^ -ii- *7C* W

Quapropter, cum haec recognitio in quibusdam rebus ipsuu etiam ritum sacramentalem tangat, Auctoritate Nostra Apo­ stolica constituimus, ut ea, quae sequuntur, in Ritu Latino in posterum serventur: SACRAMENTUM UNCTIONIS INFIRMORUM CONFERTUR INFIRMIS PERICULOSE AEGROTANTIBUS, EOS LINIENDO IN FRONTE ET IN MANIBUS OLEO OLIVARUM AUT, PRO OPPORTUNITATE, ALIO OLEO E PLANTIS, RITE BENEDICTO, HAEC VERBA, UNA TANTUM VICE, PROFERENDO : « PER ISTAM SANCTAM UNCTIONEM ET SUAM PIISSIMAM MISERI­ CORDIAM ADIUVET TE DOMINUS GRATIA SPIRITUS SANCTI, UT A PECCATIS LIBERATUM TE SALVET ATQUE PROPITIUS ALLEVET». In casu tamen necessitatis, sufficit, ut peragatur unica unctio in fronte vel, propter peculiarem infirmi condicionem, in alia parte corporis aptiore, integra formula prolata.

12 Cf. Conc. Vat. II, Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, 1: A.A.S- 56 (1964), p. 97. Acta, Pauli Pp. VI 9

Hac Sacramentum iterari potest, si infirmus, post su­ sceptam Unctionem, convaluerit et rursus in morbum incide­ rit, aut si, eadem infirmitate perdurante, discrimen gravius fiat. His de essentiali Sacramenti Unctionis infirmorum ritu statutis ac declaratis, Ordinem etiam Unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae, a Sacra Congregatione pro Cultu Divino recognitum, Nos Apostolica Nostra Auctoritate ap­ probamus, simul, si casus fert, derogando praescriptis Codicis Iuris Canonici aliisve legibus hucusque vigentibus, vel illa abrogando, ceteris vero praescriptis et legibus, quae eodem Ordine nec abrogantur nec mutantur, validis ac firmis ma­ nentibus. Cuius Ordinis, novam formam continentis, editio Latina, statim ac prodierit, editiones vero vulgares, a Confe­ rentiis Episcopalibus apparatae et ab Apostolica Sede confir­ matae, die quae a singulis eiusmodi Conferentiis statuetur, vigere incipient; vetus autem Ordo usque ad 31 diem mensis Decembris anni 1973 poterit adhiberi. A die tamen 1 Ianua­ rii 1974 novo tantum Ordine omnibus, ad quos pertinet, erit utendum. Nostra haec statuta et praescripta in Ritu Latino firma et efficacia esse et fore volumus, non obstantibus, quatenus opus sit, Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis a Decesso­ ribus Nostris editis, ceterisque praescriptionibus etiam pecu­ liari mentione dignis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxx mensis No­ vembris anno MCMLXXII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULAE

I Exc.mo P. D. Stanislao Lokuang, Archiepiscopo Taipehensi, ob Eucha­ risticum Conventum e tota Formosa insula Taipehae celebrandum.

Nuntius sane iucundissima allatus est Nobis, nempe Taipehae, in urbe nobilissima, sub exitum vertentis huius anni, Eucharisticum Conventum e tota Formosa insula celebratum iri. Ad quem apparan­ dum cum iam diu studiosa impendatur diligentia, aemula certatione in id annitentibus clero populoque sub ductu et auspicio sacrorum Antistitum, laeta affulget spes fore, ut huiusmodi sollemnia Eucha­ ristica magnopere ad Dei gloriam conferant et Ecclesiae utilitates afferant nec paucas nec leves. Tam pia et salutifera celebratio in honorem augusti Sacramenti Eucharistiae Nos vehementer movet, ut aliquo modo per has Litteras eiusdem partem capiamus, hoc quidem consilio, ut in coetu fidelium, altare Domini circumstantium, etiam Vicarii Christi vox exsonet, quae vos in fide sancta et susceptis propositis confirmet. Minime Nos fugit magnum huius celebrationis momentum, in qua agnoscere placet testimonium luculentissimum non modo catholicae fidei florescentis in hac insula, quam habemus carissimam et ad chri­ stianae vitae incrementa alacriter progredi videmus, sed sollertis etiam sollicitudinis sacrorum Pastorum, qui, Eucharisticum cultum promo­ ventes, praeclarum in modum in christianam illam incumbunt reno­ vationem, quae a Concilio Oecumenico Vaticano Secundo initium duc­ tumque suscepit ; siquidem « ex Eucharistia, ut e fonte, gratia in nos derivatur et maxima cum efficacia obtinetur illa in Christo hominum sanctificatio et Dei glorificatio, ad quam, ut ad finem, omnia alia Ecclesiae opera contendunt».1 In hoc autem mirabile Sanctissimae Eucharistiae mysterium men­ tem intendentes, fideles vestrae curae concrediti habent profecto, cur magis magisque perpendant inaestimabilem huiusmodi caelestium gra­ tiarum thesaurum, ac propterea ad altitudinem divini consilii circa genus humanum et ad infinitae caritatis plenitudinem admirandam salutariter incitentur.

1 Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 10. Acta Pauli Pp. VI 11

Deus, enim, qui ob inenarrabilem caritatem suam homines secum iungere voluit vitaeque divinae participes reddere, nihil fructuosius, excelsius nihil invenire potuit Eucharistiae Sacramento, quo non solum actio Christi animas salubriter attingit, sed sanctitatis Auctor recipitur ; quo non modo gratiae donum praebetur, sed ipse fons gratiae communi­ catur, ad enutriendam perficiendamque vitam divinam, sive in singulis christifidelibus sive in mystico Corpore Christi universo. Non solum autem SS.ma Eucharistia Sacramentum est, et quidem om­ nium praestantissimum, sed etiam verum et perfectum sacrificium, in quo (( idem ille Christus, continetur et incruente immolatur, qui in ara crucis semel se ipsum cruente obtulit ».2 Certa fide credimus id evenire per geminam consecrationem panis et vini, qua fit conversio totius substan­ tiae panis in substantiam corporis Christi et totius substantiae vini in sanguinem eius.3 Ex quo consequitur, ut post mirabilem illam et singu­ larem conversionem, non amplius panis et vinum, sed horum tantum species habeantur, sitque totus Christus cum natura sua divina et humana sub utraque specie (( vere, realiter et substantialiter » prae­ sens, donec utraque perdurat,4 panis scilicet vitae, qui de caelo de­ scendit, sub eucharisticis velamentis dignus prorsus divini cultus reverentia et adorationis obsequio. Meminisse quoque iuvabit caelesti hoc munere unitatem inter christifideles mirandum in modum effici, secundum illud S. Pauli : (( unus panis, unum corpus multi sumus, omnes, qui de uno pane parti­ cipamus )).5 Quo fit, ut SS.ma Eucharistia valde conferat ad instau­ randam fraternam illam sinceramque inter homines necessitudinem, quam aetate nostra homines bona voluntate praediti expetunt, cuius vero praecipui effectores christifideles esse debent, utpote quibus datum sit divino hoc pabulo vesci. Hoc igitur caritatis mysterium, hunc fontem praecipuum gratiae et pacis, hoc salutis ineffabile pignus incensis animis recolatis velimus. Plena et decora sit laus vestra in augustum altaris Sacramentum eadem­ que late resonet per istas immensas extremi Orientis oras, ubi innume­ rae hominum multitudines adhuc sunt Evangelii luminis expertes. In- censissimis Nostris in optatis est, ut per istum Conventum catholica fides, quae inter vos tam laeta cepit incrementa, eucharistica magis

2 Conc. Trid. Sess. XXII, 2. 3 Cf. ib., Sess. XIII, 4. 4 Cf. ib., 8. 5 1 Cor. 10, 17. 12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

magisque exardescente pietate, novam lucem istic effundat hominesque vehementius trahat ad Christum. Interea, dum mentem cogitationemque ad urbem Taipeham amanter convertimus, Christum Dominum « panem vivum et vitalem » suppli­ cibus rogamus precibus, ut piis vestris benignus afflet inceptis, atque lumen et robur suum large diffundat. Quae ut feliciter eveniant, tibi, Venerabilis Frater, Apostolicam Benedictionem ex animo impertimus, quam pertinere etiam volumus ad ceteros sacrorum Antistites, ad civiles potestates, ad sacerdotes et fideles universos, qui celebrando Conventui intererunt. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xv mensis Decembris, anno MCMLXXII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

II Ad Exc.mum P. D. Ioannem Badé, Baiocensem et Lexoviensem episcopum, prima centenaria redeunte memoria ab ortu Sanctae Theresiae a Iesu Infante.

En cette année 1973, le centenaire de la naissance sur terre de Thérèse Martin s'offre comme une lumière providentielle. Que sa proximité de Dieu, la simplicité de sa prière, entraînent les cœurs à rechercher l'essentiel! Que son espérance ouvre la voie à ceux qui doutent de Dieu ou souffrent de leurs limites ! Que le réalisme de son amour soulève nos tâches quotidiennes, transfigure nos relations, dans un climat de confiance en l'Eglise ! Et du haut du Ciel, Nous n'en doutons pas, sainte Thérèse de l'Enfant-Jésus elle-même ne cessera pas, en cette année jubilaire, de réaliser sur terre le bien qu'elle a promis. A notre époque, l'intimité avec Dieu demeure comme un objectif capital mais difficile. On a en effet jeté le soupçon sur Dieu ; on a qua­ lifié d'aliénation toute recherche de Dieu pour lui-même; un monde largement sécularisé tend à couper de leur source et de leur finalité divines l'existence et l'action des hommes. Et pourtant la nécessité d'une prière contemplative, désintéressée, gratuite, se fait de plus en plus sentir. L'apostolat lui-même, à tous ses niveaux, doit s'enraciner dans la prière, rejoindre le Cœur du Christ, sous peine de se dissoudre Acta Pauli Pp. VI 13 dans une activité qui ne conserverait d'évangélique que le nom. Face à cette situation, Thérèse demeure avant tout celle qui a cru passionné­ ment en l'Amour de Dieu, qui a vécu sous son regard les moindres détails quotidiens, marchant en sa présence, qui a fait de toute sa vie un colloque avec le Bien-Aimé, et qui a trouvé là, non seulement une aventure spirituelle extraordinaire, mais le lieu où elle rejoignait les horizons les plus vastes et communiait intimement aux soucis et aux besoins missionnaires de l'Eglise. Tous ceux qui sont aujourd'hui en quête de l'essentiel, qui pressentent la dimension intérieure de la personne humaine, qui recherchent le Souffle capable de susciter une vraie prière et de donner une valeur théologale à toute leur vie, Nous les invitons, qu'ils soient contemplatifs ou apôtres, à se tourner vers la carmélite de Lisieux : au-delà d'un langage nécessairement marqué par son époque, elle constitue un guide incomparable sur les chemins de l'oraison. De même aujourd'hui, il importe de raviver l'espérance. Beaucoup éprouvent durement les limites de leurs forces physiques et morales. Ils se sentent impuissants devant les immenses problèmes du monde dont ils s'estiment à juste titre solidaires. Le travail quotidien leur semble écrasant, obscur, inutile. Bien plus, parfois, la maladie les con­ damne à l'inaction, la persécution étend sur eux un voile étouffant. Les plus lucides ressentent davantage encore leur propre faiblesse, leur lâcheté, leur petitesse. Le sens de la vie peut ne plus apparaître clai­ rement, le silence de Dieu, comme on dit, peut se faire oppressant. Cer­ tains se résignent avec passivité; d'autres se referment sur leur égoïsme ou sur la jouissance immédiate; d'autres se durcissent ou se révoltent; d'autres enfin désespèrent. Aux uns et aux autres, Thérèse « de l'Enfant-Jésus et de la Sainte Face » apprend à ne pas compter sur soi-même, qu'il s'agisse de vertu ou de limite, mais sur l'Amour mystérieux du Christ qui est plus grand que notre cœur et nous asso­ cie à l'offrande de sa Passion et au dynamisme de sa Vie. Puisse-t-elle enseigner à tous la (( petite voie royale )) de l'esprit d'enfance, qui est aux antipodes de la puérilité, de la passivité, de la tristesse! De cruelles épreuves de famille, des scrupules, des peurs, d'autres diffi­ cultés encore semblaient bien de nature à perturber son épanouis­ sement ; la maladie n'a pas épargné sa jeunesse ; bien plus, elle a expé­ rimenté profondément la nuit de la foi. Et Dieu lui a fait trouver, au sein même de cette nuit, l'abandon confiant et le courage, la patience et la joie, en un mot la vraie liberté. Nous invitons tous les hommes 14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de bonne volonté, particulièrement les petits et les humiliés, à méditer ce paradoxe d'espérance. Enfin, l'insertion réaliste dans la communauté chrétienne où l'on est appelé à vivre dans l'instant présent Nous apparaît comme une grâce éminemment souhaitable pour notre temps. Beaucoup de chré­ tiens voient mal comment concilier concrètement l'épanouissement personnel et les exigences de l'obéissance religieuse ou de la vie en commun : la liberté et l'autorité ; la sainteté et l'institution ; la vérité des rapports et la charité; la diversité des charismes et l'unité; le réalisme quotidien et la contestation «prophétique» du présent... Sainte Thérèse s'est trouvée constamment confrontée à de tels pro­ blèmes. Il serait vain, certes, de chercher chez elle une formulation moderne de ces questions, encore moins des solutions systématiques. Mais on ne peut nier les intuitions lumineuses qui ont présidé à ses rapports journaliers avec ses Sœurs — notamment les novices qui furent ses compagnes — et à son insertion dans le cadre étroit de sa vie conventuelle. Avec la finesse de sa sensibilité, la lucidité de son jugement, son désir de simplification, son attachement à l'essentiel, on peut dire qu'elle a suivi l'Esprit, frayé une voie originale, épanoui sa propre personnalité spirituelle, et permis à bien des âmes de pren­ dre un essor nouveau et adapté à chacune d'elles. Mais pour ce faire, elle ne s'est pas éloignée de l'obéissance; elle a su utiliser avec réa­ lisme les humbles moyens que lui offrait sa communauté et que l'Eglise mettait à sa disposition. Elle n'a point attendu, pour commencer à agir, un mode de vie idéal, un entourage plus parfait; disons plutôt qu'elle a contribué à les changer du dedans. L'humilité est l'espace de l'amour. La valeur des actes se mesure à leur charge d'amour. Sa quête de l'Absolu et la transcendance de sa charité lui ont permis de franchir les obstacles, ou plutôt de transfigurer ces limites. C'est avec confiance qu'elle a rejoint d'emblée l'essentiel de l'Eglise, son Cœur, qu'elle n'a point séparé du Cœur de Jésus. Puisse-t-elle obtenir au­ jourd'hui, à tous ses frères et sœurs catholiques, cet amour de l'Eglise notre Mère! Oui, de son exemple, de son intercession, Nous espérons de grandes grâces. Que les laïcs y puisent le goût de la vie intérieure, le dyna­ misme d'une charité sans faille, sans jamais disjoindre leur œuvre terrestre de la réalité du Ciel. Que les religieux et les religieuses se sentent raffermis dans leur totale au Seigneur. Que les prêtres, pour lesquels elle a tant prié, comprennent la beauté de leur Acta Pauli Pp. VI 15 ministère au service de l'Amour divin. Et que les jeunes dont la géné­ rosité ou la foi hésite aujourd'hui devant la perspective d'une consé­ cration absolue et définitive, découvrent la possibilité et le prix hors pair d'une telle vocation, près de celle qui tenait, dès avant quinze ans, à renoncer à tout ce qui n'était pas Dieu, pour mieux vouer sa vie à « aimer Jésus et à le faire aimer ». Elle ne s'est pas repentie, a-t-elle dit sur son lit de mort, de (( s'être livrée à l'Amour ». Dieu le Père est fidèle; l'amour de Jésus ne trompe pas; l'Esprit-Saint vient au secours de notre faiblesse. Et l'Eglise a besoin, avant tout, de sainteté. En formulant ces vœux d'un cœur ardent, Nous vous encourageons donc, cher Frère dans l'épiscopat, à tout mettre en œuvre pour que le message de la sainte de Lisieux soit à nouveau proposé, médité, approfondi, en correspondance avec les besoins spirituels de notre temps. Nous vous félicitons de l'accueil que votre diocèse prépare aux pèlerins, dans l'atmosphère de joie, de simplicité et de recueillement qui sied à cet événement religieux. Nous exhortons les prêtres, les éducateurs, les prédicateurs, à en faire le thème de leurs homélies, de leur catéchèse, de leurs retraites, de leurs pèlerinages, et aussi les théologiens à scruter la doctrine spirituelle de Sainte Thérèse de l'Enfant-Jésus. C'est une joie pour Nous d'apprendre que des publi­ cations nombreuses et de qualité contribuent à mettre davantage encore en lumière cette âme sainte, à donner un écho profond à son aventure spirituelle, dans le respect nécessaire de l'authenticité des faits et du rôle mystérieux de la grâce. Nous invitons aussi les pèlerins d'Alençon et de Lisieux à prier pour notre ministère de Pasteur universel. Et à vous-même, à tous ceux qui s'efforceront d'entrer plus avant dans la voie ouverte par sainte Thérèse de l'Enfant-Jésus, et surtout aux chères religieuses carmélites, Nous adressons, avec nos paternels encouragements notre Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 2 Janvier 1973.

PAULUS PP. VI 16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NUNTII GRATULATOMI

I Ad E.mum P. D. Laurentium Iosephum S. R. E. Cardinalem Shehan, Baltimorensem Archiepiscopum, quinquagesimo exacto anno ex quo sacerdotio est auctus.

Auditu quidem fuit Nobis iucundum fore, ut hoc Decembri mense tibi, Venerabilis Frater Noster, translaticio more celebrandus sollemnis anniversarius recurrat dies : decem enim complebuntur lustra, ex quo ordinatus fuisti sacerdos. Grato animo et religioso mentis obsequio fas est tibi recolere sacratissimo ritu accepta beneficia caelestia. Etenim, ad singularia consilia in regno Dei socia pacis, amoris, iustitiae praeparatus, tunc ipse abunde unctus es illo oleo, de quo Isaias, mansuetudinem divini Redemptoris prospiciens, dixit : « Spi­ ritus Domini super me, eo quod unxerit Dominus me, ad annuntiandum mansuetis misit me, ut mederer contritis corde »/ Amantis curae studio moti, qua continenter volumus Romana pur­ pura honestatorum adiutorum Nostrorum laeta maestave participare, temperare Nobis non possumus, quin in auctum gaudii sancti festae tuae commemorationi Nos quoque quodam modo adsimus. Accipe igitur hasce Litteras Nostras, testes et nuntias bene ominantis animi sensus, quo impulsi ab omnium bonorum Principio et Fonte quidquid est sincerum, faustum, salutare, felix, tibi percupimus. Neque gratulationibus praeconium laudis deesse oportet. Enimvero Nos minime latent diligenter et naviter a te collocati labores in, catho­ lico nomine perillustri, Baltimorensi Archidioecesi moderanda, etiam aspera inter discrimina rerum, quibus viriliter obluctatus es. Praeter alia ob oculos habemus ecclesialem compagem iuxta placita Oecumenici Concilii Vaticani secundi a te concinnatam, complures sacras aedes nec minore numero collegia scholasque exstructa, tria sacrorum alumnorum, qui sint melioris spei Ecclesiae haud defuturum auspicium, Seminaria e solo excitata, sacri ministerii adiumenta singulis in populi coetibus, etiam — idque attentiore studio — Nigritis impensa. Haud exigui inde maturuerunt fructus, quibus gratia Christi curas et vigilias tuas fecit esse fecundas; quin etiam hisce ampliores in posterum editum iri, si

1 Is. 61, 1. Acta Pauli Pp. VI 17 concordiae validae supererant vires ac integerrimae fidei sacra iura sem­ per a te defensa tectaque erunt, haud fallaci exspectatione portenditur. Hanc ob rem magnis precibus tibi Spiritus Sancti septemplex donum invocamus, ut semper eius consolatione et caelestium rerum gustu fruaris, sapientiae haustu magis magisque ditatus, ita ut possint ad te referri perfecti hominis Dei lineamenta pulcherrima : (( Aqua pro­ funda verba ex ore vivi, et torrens redundans fons sapientiae ».2 Enixe denique orantes, ut Dominus misereatur tui et benedicat tibi, illuminet vultum tuum super te et misereatur tui 3 ac tribuat invocanti nomen suum sine perturbatione evangelicae divitias pacis, auspice Bea­ tissima Virgine Maria, Begina pacis, matre sanctae spei et pulchrae dilectionis, Apostolicam denique Benedictionem tibi, Venerabilis Fra­ ter Noster, perlibenter et peramanter impertimus ; hancque volumus An­ tistitibus Auxiliaribus tuis et cuncto gregi, moderationi tuae commisso, atque universis sacro anniversario tuo interfuturis concedi. Ex Aedibus Vaticanis, die ix mensis Decembris, anno MCMLXXII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

II Ad E.mum P. D. Patricium Aloisium S. R. E. Cardinalem O'Boyle, Vashingtonensem Archiepiscopum, quinque condentem lustra a suscepta ordinatione episcopali.

In fastis operosae vitae tuae candida gemma signatus, fugacis tem­ poris cursu revectus mox redibit dies, tibi semper iucundus, paulo subinde iucundiore celebrandus recordatione : quinque enim imple- buntur lustra, ex quo ipse, Venerabilis Frater Noster, Divinae Provi­ dentiae nutu ad maiora in Ecclesia obeunda officia natus, ordinationem episcopalem suscepistis Ad festo ritu, ut communis mos est, huiusmodi recolendam anniver­ sariam memoriam, plane iusteque cogitas convocandum esse populum, quem sacri iuris potestate regis. Quapropter probe ad te convenire potest vibratilis magnificusque hortatus Davidicae vocis : (( Confitebor tibi in

2 Prov. 18, 4. 3 Cf. Ps. 66, 2. 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ecclesia magna, in populo gravi laudabo te)).1 Patri scilicet miseri­ cordiarum et Deo totius consolationis, ex quo omnis paternitas in caelis et in terris nominatur 2 consona gratiarum actione adscribendae sunt salus, felicitas, vita, quibus conlata tibi dignitas in gloriam vertit omnium bonorum Auctoris et Datoris, aeque atque in evangelicum profectum populi curis tuis commissi, ut sub tuo magisterio fieret ecclesia magis conspicua adeuntium frequentia, et in exercendarum virtutum aemulo studio praestantior. Laetitiae autem sanctae, qua haec praeteriti eventus primordia recensebis, benevolentia et bona existimatione permoti, quibus Nos erga te afficimur, libenter volumus esse participes. Ob id Nostram in te impensam voluntatem manifesta faciant dili­ gentiae plena vota, quae tibi, Episcopo de catholico nomine egregie merito, cuncta salutaria, prospera, profutura orant et poscunt. Dulce sane tibi erit in praesens recolere evigilata consilia, arduos labores, quibus, officii tui retinentissimus, illustris Archidioecesis tuae moderationi creditae maiori emolumento cum veteris disciplinae vigore prospexisti. Opera in re religiosa, civili, sociali excitata, tua acerrima integrae fidei et legis moralis tuitio, divini cultus exornatio, complurium catholicarum scholarum extructio, curvae senectuti ac tot auxiliis indigenti puerili aetati exquisita adhibita sollicitudo dili­ gentiam tuam patris, pastoris, magistri ostendunt, in discriminibus rerum impavidam, ac merito sunt causa, cur tuum nomen perenniter in laude et exemplo sit. In hisce tuis aestimatoribus Nos quoque cum simus adlecti, eorum salutaribus precationibus quasi cumulum imponere studemus, atque adeo enixas pro te fundimus Deo supplices preces, ut, perpetua ei caritate coniunctus, diu felix vivas in terris, semper in caelis. Quare ut perfectus homo Dei die noctuque legem Altissimi fac mediteris; fac immurmuret ori tuo illud sacri Psaltae hortativum effatum: «Paratum cor meum...; cantabo et psalmum dicam»,3 ad omnia facienda quae supernae voluntati placeant, ad omnia toleranda quae maiori Ecclesiae et patriae bono sunt conducibilia, praepara cor tuum tamquam in Sancto sanctorum propitiatorium, quod offunditur nube divinae praesentiae et a duobus Cherubim sustentatur.4

1 Ps. 34, 18. 2 Cf. 2 Cor. 1, 3; Eph. 3, 15. 3 Ps. 56, 8. 4 Cf. Ex. 25, 17; Rom. 3, 25. Acta Pauli Pp. VI 19

Haec fiagrantibus ominatis vocibus, hoc Nobis postremum manet ut tibi, Venerabilis Frater Noster, sollertibus Antistitibus Auxilia­ ribus tuis et iis omnibus, qui sacris anniversariis sollemnibus tuis utcumque intererunt, Apostolicam Benedictionem, caritatis Nostrae pignus et auspicem, libentissime impertiamus. Ex Aedibus Vaticanis, die xvm mensis Decembris, anno MCMLXXII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I Ad E.mos Patres Cardinales, ad Romanae Curiae Pontificalisque Domus Praelatos, per E.mum Sacri Collegii Decanum Summo Pontifici felicia ac fausta ominatos, Nativitatis Domini nostri Iesu Christi festo recurrente.*

Accogliamo con commossa riconoscenza, Signor Cardinale, i voti che la prossima festività del santo Natale ispira al suo animo cortese e pio, e che vogliono interpretare anche quelli del Sacro Collegio, che ci onora ancora una volta in questa ricorrente felice occasione, pro­ pizia alla effusione di quei sentimenti che rendono solidale, valida e religiosa la collaborazione, fiduciosa la comune fatica. Ringraziamo di cuore di cotesto prezioso attestato di spirituale comunione, e lo ricambiamo di cuore col nostro : quante volte noi, pensando al loro lavoro, che le presenti condizioni della Chiesa e del mondo, rendono più intenso e più grave, vorremmo subito manifestare la nostra grati­ tudine e confortare la loro operosità, mentre la pressione degli im­ pegni non ce ne concede il tempo necessario, né la congrua tranquil­ lità, e affidiamo all'interiore colloquio col Signore la parola del cuore, dovuta a così generoso servizio. Giunge pertanto opportuno un momento di confidenziale colloquio, come questo, per assicurare cotesto Sacro Collegio, e quanti sono a lui cooperatori nei Dicasteri e negli unici della Romana, del nostro alto apprezzamento dell'animo e dell'opera, con cui è sostenuta la nostra ardua ed umile missione a benefìcio della santa Chiesa, non che dell'umanità in cui siamo inseriti. E favorevole il presente momento sarebbe per aprire l'animo a qualche considerazione sulle condizioni presenti della Chiesa e sull'andamento

* Die 22 mensis decembris a. 1972. 20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale generale delle cose, viste da questo osservatorio vaticano, come già altra volta, in questa ricorrenza, ci sembrò doveroso di fare, ma oggi, pervasi come siamo da un soverchiante pensiero, quello della pace, a questo soltanto si limita il nostro discorso, e, come intorno a punto focale, raggruppa e condensa alcune osservazioni, che ci pare conve­ niente esporre a loro, Signori Cardinali, e a quanti può giungere la eco della nostra voce ; sì, intorno a questo dominante tema, la pace, che, da un lato, il Natale ancora diffonde nel mondo e nei cuori, come messaggio celeste, e, dall'altro, il nostro ufficio apostolico rende di emergente ed urgente attualità. La pace sia dunque, innanzi tutto, il nostro augurio cordiale per gli animi vostri, per gli animi di quanti, fratelli e figli, celebrano con fede amorosa la santa festività del Natale, che con la gloria a Dio porta l'annuncio della pace all'umanità. Questo sacro carisma della pace, frutto del ristabilito rapporto vitale fra noi e Dio, secondo un soprannaturale disegno di misericordia e di bontà,1 emanazione inte­ riore dello Spirito,2 esperienza che sorpassa ogni intendimento,3 noi lo possiamo sperare come privilegiato tesoro, se davvero seguaci di Cri­ sto noi lasciamo ch'Egli lo faccia esultare nei nostri cuori.4 Vi è, ci dicono e noi stessi ne abbiamo documenti, qua e là, una rinascita di vita contemplativa religiosa nella Chiesa, ed anche vicino a lei : questo è già segno del regno della pace, che si conferma e si diffonde dentro e d'intorno al mistico cenacolo di Cristo, eh'è la Chiesa orante e vivente : salutiamo con gioia e con augurio il consolante fenomeno. Ma un altro ben diverso fenomeno si è pronunciato in questi ultimi anni in seno alla Chiesa, come tutti sappiamo : quello della contesta­ zione. Non è questo il momento di farne l'analisi. Basti dire che esso, a quanto a noi pare, è innanzi tutto un fenomeno proveniente da un processo contagioso della insoddisfazione generale e patologica, che ha invaso la presente generazione. Sempre un fenomeno analogo avviene storicamente, come fatto naturale dei cicli pedagogici e mentali delle diverse età, che si succedono Puna all'altra : l'età nuova si stacca dalla precedente mediante contestazione e mediante avanzata verso nuove forme di pensiero e di costume. Tale fenomeno ha causato tante situazioni spirituali e pratiche

1 Cf. Eph. 2, .4-7. 2 Gal. 5, 22. 3 Phil. 4, 7. 4 Cf. Col. S, 15. Acta Pauli Pp. VI 21

nell'ordinamento ecclesiastico tutt'altro che pacifiche, e per lo più riducibili ad un'unica e generica classifica : crisi di obbedienza. La formula, tanto cara al nostro venerato predecessore, Papa Giovan­ ni XXIII : « oboedientia et pax », in non pochi casi e in diverse misure, si è spezzata, con pregiudizio non solo del primo termine, l'obbedienza, ma altresì del secondo, la pace. Ma ci sostengono, a questo proposito, l'ammirazione ed il conforto di vederlo tuttora realizzato questo binomio dell'obbedienza e della pace dalla grande, ed oggi più cosciente, maggioranza degli ecclesia­ stici, dei religiosi e dei fedeli, ai quali l'obbedienza, imbevuta dallo spirito pastorale scaturito in nuova abbondanza dal Concilio, resti­ tuisce, con quel senso di comunione, che la fede e la carità fanno coincidere col supremo desiderio di Cristo, l'unità, il gaudio della pace.5 Questa unità e questa pace nel supremo desiderio di Cristo, pur volto direttamente e principalmente al mondo trascendente dello spi­ rito, debbono essere altresì un bene e una conquista dei membri del­ l'umana famiglia nella loro terrena esistenza di fratelli, figli dello stesso Padre che sta nei cieli, partecipi della stessa naturale e sovran­ naturale vocazione, pellegrinanti con pari diritti e con pari doveri di mutuo aiuto verso la comune casa paterna. La missione, la passione di pace della Chiesa trabocca così dai suoi confini e si protende, per quasi spontaneo e necessario movimento, alla società civile, nelle singole Nazioni e nei rapporti fra di esse. Passione di pace, dicevamo; passione soprattutto, nel senso più proprio della parola, laddove la pace, sospiro dei popoli, è ferita e pericolante: talvolta per obiettive gravi situazioni di conflitto, e tal­ volta, in parte almeno, per insufficienza d'impegno — Dio non voglia per mancanza di buona e sincera volontà — da parte di quanti ne hanno la responsabilità. A chi conservi il ricordo di conflagrazioni non lontane, che ancora oggi lasciano impresse nelle carni dei popoli le cicatrici, dolorose tut­ tora, delle loro conseguenze, parrà risultato già sufficientemente pre­ zioso che l'umanità o interi Continenti siano stati preservati, per un periodo ormai notevole di anni, dal ripetersi di analoghe immani tragedie. Considerazione non trascurabile, certo. Ma chi non si rende conto

s Col. 3, 15. 22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale che questa pace, poggiante in gran parte su un vero o presunto equi­ librio di forze, ha troppo labile e pericolante fondamento? E chi non trepida al pensiero che il prevalere di passioni o un errato calcolo possano imprevedibilmente mettere a disposizione dell'offesa il pauroso arsenale che ora si vuole accumulato a difesa? A questa trepidazione abbiamo dato voce ancor una volta nel nostro recentissimo Messaggio per la prossima giornata mondiale della pace; Messaggio che, nella sua fondamentale ispirazione di positivo otti­ mismo, non poteva non rispecchiare la complessità di una realtà e di una problematica ricca di troppi chiaroscuri, di drammatica e san­ guinante evidenza. Se, ciò nonostante, abbiamo voluto ricordare al mondo che la pace è pur sempre possibile, non è stato soltanto per illuminare d'una qual­ che luce di speranza sofferenze in atto o angosce insorgenti, ma per richiamare, insieme, tutti al senso delle loro responsabilità; perché nessuno sia tentato di ricercare in supposte ineluttabilità storiche un alibi morale, che scusi dalla ricerca volenterosa e instancabile delle vie, difficili ma non chiuse, della pace. Ed a questo riguardo ci piace, ed è per noi doveroso, rendere qui rinnovata testimonianza a quanti, in posizione di guida nei rispettivi Stati o nelle grandi Organizzazioni internazionali, stanno mettendo i loro sforzi, duri assai spesso, non sempre debitamente riconosciuti, né sempre coronati dagli auspicabili successi, al servizio della grande causa della pace. Ad essi il nostro cordiale riconoscimento, il nostro incoraggia­ mento ; per essi le nostre preghiere perché il Signore dia loro saggezza e fermezza sufficienti alla nobile ed ardua impresa. Limitazione e controllo degli armamenti, e specialmente dei mezzi bellici più pericolosi e ripugnanti a quel senso d'umanità che non dovrebbe mancare neppure durante i più aspri conflitti; preparazione e progressiva attuazione di un vero e generale disarmo ; ricerca di nuove forme, mondiali o regionali, per prevenire e comporre i dissidi che tur­ bano la pace e la sicurezza dei popoli : tutti questi sforzi non possono non avere il plauso, l'appoggio e — nella misura consentita dalla loro natura e dalla nostra missione — la collaborazione della Chiesa e della Sede Apostolica. Né crediamo sia lecito cedere al senso di sfiducia che ricorrente­ mente pervade l'umanità quando, sfiorite le speranze di una stabile pace, che sorgono dopo la conclusione d'ogni grande conflitto, si Acta Patiti Pp. VI 23 assiste al graduale addensarsi di nuove rivalità e di nuove tensioni, foriere di più minacciosi pericoli. È dovere invece, di quanti ne hanno, in qualche pur modesta misura, responsabilità e mezzi, non lasciar mancare sforzo alcuno perché le situazioni di conflitto che a mano a mano si presentano, possano avere, mentre ancora sono circoscritte, una equa e sollecita soluzione, nella considerazione e nel rispetto dei diritti e dei legittimi interessi reciproci, ma avendo di mira, insieme, l'interesse comune e superiore della pace. E qui il nostro discorso deve soffermarsi, o meglio ritornare su alcune situazioni di tale genere, delle quali tante volte, in questi ultimi anni, abbiamo dovuto fare parola e che giungono, anche per questo, a dare l'impressione che non vi sia per esse una possibilità di soluzione all'infuori forse di quella, deprecabile e illusoria, della forza. Consapevoli delle difficoltà che si frappongono, e dando debito riconoscimento alla somma degli sforzi che già sono stati compiuti, non vorremmo però che un senso pericoloso di scontento e d'impotenza facesse venir meno, nelle parti interessate, l'animo e la volontà del ricorso alle vie del negoziato leale e tenace. Se a qualche cosa può valere la nostra umile ma sincera ed appas­ sionata parola, sia essa di incitamento e di incoraggiamento a tutti coloro sulle cui spalle, di fronte ai popoli e alla storia, grava il peso di così difficili decisioni. L'attenzione e la comprensione degli uomini di buona volontà li spingono a non darsi per vinti nella nobile bat­ taglia della pace. Questi sentimenti abbiamo ultimamente manifestati, quando l'at­ tesa della sospirata sospensione delle ostilità nel Vietnam è andata delusa, senza che apparissero sufficientemente palesi i motivi della interruzione del negoziato; ed abbiamo espresso il voto e la speranza che questo ritardo doloroso valga, non a mettere in pericolo il rag­ giungimento della pace in quelle martoriate regioni, ma ad assicurare ad essa un più stabile e solido fondamento. L'improvviso precipitare degli eventi ha poi aggravato nell'opi­ nione del mondo l'amarezza e la preoccupazione. Tanto più fervida si leva pertanto la nostra preghiera perché il duro conflitto possa avere al più presto equa e soddisfacente conclusione. Il prolungarsi di fatto della sospensione quasi completa di azioni belliche nel Medio Oriente va senza dubbio valutato come fatto positivo. 24 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ma questo protrarsi dello stato di guerra, senza passi effettivi verso la ricerca di soluzioni pacifiche, mentre immutato resta lo sforzo diretto ad aumentare il rispettivo potenziale bellico, costituisce un permanente e grave pericolo, in una zona così sensibile e delicata, che minaccia, oltre la tranquillità e la sicurezza di quelle popola­ zioni, valori cari, per diversi motivi, a tanta parte dell'umanità. Senza dire che il progressivo affermarsi di situazioni prive d'un chiaro fondamento giuridico, internazionalmente riconosciuto e ga­ rantito, non potrà che rendere più difficoltosa poi, anziché facilitarla, una equa ed accettabile composizione, che tenga il dovuto conto dei diritti di tutti : pensiamo qui, in particolare, alla Città Santa, Geru­ salemme, alla quale va con più intenso pensiero in questi giorni il ricordo dei seguaci di Cristo, e nella quale anch'essi debbono potersi sentire pienamente « cittadini ». Rinnoviamo pertanto il nostro voto, la nostra fervida esortazione a uno sforzo sincero e volenteroso per una giusta e sollecita pace. Lo chiedono con noi fra gli altri, ma con urgenza ancora maggiore e più giustificata, i figli del popolo palestinese che da tanti anni attendono ed invocano un equo riconoscimento delle loro aspirazioni, non in contrasto, ma nella necessaria armonia con i diritti di altri popoli. A un'altra regione, a noi non meno cara, si rivolge ora il nostro pensiero, affettuoso e profondamente addolorato : l'Irlanda del Nord. Faccia il Signore che sentimenti di civile comprensione e di cristiana carità prevalgano finalmente in tutti — come già sappiamo che pre­ valgono nella maggior parte di quelle laboriose e fedeli popolazioni — sopra risentimenti, pur giustificati, e sulle tentazioni del rancore e della vendetta. Superato ogni motivo di antiche rivalità, a tutti appa­ risca con chiarezza quali siano oggi le esigenze della giustizia — fon­ damento insostituibile d'ogni pace genuina — e di una rispettosa e cordiale convivenza. Altre situazioni purtroppo, nel vasto panorama della vita interna­ zionale, si presentano a noi, che non sono di pace, anche se non sembrano costituire imminente pericolo di più vasti conflitti; tutte dolorose, però, e deplorevoli, e perché causa di tanti lutti e sofferenze, e perché frutto per lo più di ingiustificabili condizioni di oppressione, di rivalità razziali, politiche, tribali o del mancato riconoscimento di legittime aspirazioni degli individui o dei popoli. Ma insieme non vorremmo lasciare senza un accenno, almeno, i segni confortanti e promettenti che è dato qua e là rilevare, vòlti a Acta Pauli Pp. VI 25 risanare lacerazioni residue o a ricomporre i rapporti interrotti. Desideriamo ricordare, a titolo di esempì, i colloqui intrapresi nel­ l'anno in corso fra le Croci Rosse delle due Coree, del Nord e del Sud, e i recenti scambi di prigionieri — di guerra o civili — fra il Pakistan da una parte e l'India e il Bangladesh dall'altra. Si tratta di gesti limitati, ancora, ma che dimostrano una buona volontà per la quale esprimiamo la nostra soddisfazione. Voglia Iddio che essi preludano a un pronto ritorno anche delle migliaia e migliaia di persone, che ancora rimangono forzatamente lontane dalle proprie terre! Sappiamo che il problema è complesso, ma confidiamo nella magnanimità e nella generosità di quei popoli, che geografia e tanti antichi legami consi­ gliano di avanzare insieme sulle vie del benessere e del progresso. Annunciatrice di pace, pronta sempre ad incoraggiare e a dare la propria leale cooperazione alle opere di pace, la Chiesa può ben chiedere pace anche per se stessa, da parte degli Stati nei cui territori essa vive ed opera. Una pace che le assicuri non privilegi, ma il rispetto dei suoi diritti nativi e di quelli che — anche in forza dei principi sanciti dal mondo civile in atti solenni, quale la Dichiara­ zione Universale delle Nazioni Unite sui Diritti dell'Uomo — sono da riconoscersi ai cittadini che si proclamano suoi figli. Che le consenta di condurre serenamente e in legittima libertà la sua esistenza, inse­ gnare la sua dottrina, esercitare le sue attività, indirizzate solo al bene. Che la faccia considerare e trattare, non come una estranea e una nemica da osteggiare, o un pericolo da combattere, ma come una forza alleata in tutto ciò che è buono, e nobile, e bello. Per parte sua questa Sede Apostolica sta da tempo conducendo un'azione leale, paziente, fiduciosa nell'assistenza divina e nella forza della verità e del diritto, per stabilire o ristabilire dappertutto — pur tra le difficoltà create da particolari sistemi ideologici o di governo — un chiaro ed onesto rapporto, tale che alla Chiesa sia garantito, come suol dirsi, il sufficiente spazio vitale. Non è nostra intenzione stabilire qui dei bilanci. Non possiamo però tacere di qualche porzione della Chiesa di Cristo, alla quale sem­ bra ancor oggi riservata la pace, non della silenziosa sofferenza sol­ tanto, ma — si direbbe — della tomba. Lasciateci aprire l'animo nostro sulla desolazione che ci procura il pensiero di una nazione, piccola di territorio, ma ricca di gloriose tradizioni, civili e religiose, vicina a noi per la posizione geografica, e ancor più per l'affetto rispettoso che le portiamo, ma tenuta da noi 26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lontana da barriere che la fanno apparire quasi separata dalla vastità di un oceano : l'Albania. Non ne avevamo mai fatto pubblicamente il nome; non per oblìo, bensì — come avviene per altre analoghe situa­ zioni — per un sentimento di amoroso riguardo, e per non aggravare, forse, condizioni di vita ivi già estremamente penose, per la Chiesa Cattolica come del resto per altre confessioni religiose. Percossi i Pastori e disperso il gregge, non si vede quale umana speranza rimanga là alla Chiesa. Ma noi vogliamo sperare ancora, anche « contra spem », mentre al popolo albanese, racchiuso nei con­ fini della sua terra o vivente fuori di essa, desideriamo esprimere il rispetto, l'ammirazione, l'amicizia che la sua storia e le sue presenti vicende ci dettano; ed assicurare che siamo sempre pronti ed ansiosi di poter riprendere anche con il loro Paese un buono ed amichevole rapporto. Vi sono poi altre immense regioni, dove la vita della Chiesa Cat­ tolica è praticamente soffocata, non solo perché essa vi sarebbe rap­ presentata da minoranze, statisticamente esigue, non certo però tra­ scurabili, ma perché effettivamente impedita di esercitare la sua mis­ sione religiosa e di comunicare con la sua propria comunione gerar­ chica. Ma preferiamo noi stessi ora tacere di queste situazioni che parlano da sé, e che, anche queste, non spengono in noi la fiducia nella profonda ricchezza spirituale di quelle genti e nella loro immortale vocazione alla verità universale del cristianesimo. Di passione di pace abbiamo parlato. E a qualcuno potrà talvolta apparire persino eccessiva l'insistenza con la quale ritorniamo su temi che, sembra, non hanno così diretta attinenza con l'oggetto e le respon­ sabilità del nostro ufficio apostolico. Ma non è forse, questa, una essenziale manifestazione di quella Carità di Cristo che, come già Paolo, ci sospinge e ci fa urgenza, e non ci lascia tranquilli ove qualcuno dei nostri fratelli — e Cristo in essi — soffra nello spirito o nel corpo? E non risponde essa alla volontà del Signore, che con l'augurio della pace ha voluto segnare l'inizio e la conclusione della sua vita terrena? L'ossequio a una Volontà che è per noi legge ed esempio ci fa instancabili, come a parlare e ad operare per la pace, così a sperare che essa possa divenire realtà, superando gli ostacoli molteplici e tenaci che incontra sul suo cammino. Tale speranza — paziente e fattiva — vogliamo dare alla Chiesa, al mondo, in questa trepida vigilia natalizia. Con la Nostra Benedizione. Acta Pauli Pp. VI 27

II Cuniculariis habita, nocte Nativitatis Domini, a Beatissimo Patre ad montis Soractis radices sacrum peragente.*

Adesso la mia parola si rivolge principalmente a voi, uomini del cantiere, a voi lavoratori, minatori, operai, manovali, e a quanti con voi sono associati nell'ardua fatica, in quella fìsica specialmente, la quale impone alle membra del corpo sforzo, tensione, stanchezza, e intorpidisce il pensiero. Io voglio svegliare un momento la vostra attenzione, e rompere il sonno a cui avreste ben diritto, per dirvi innanzi tutto perché io sono venuto questa notte fra voi. Perché venuto? Perché ho una notizia da portare anche a voi. Vedete : io sono un messaggero ; diciamo la parola giusta : sono un apostolo. Apostolo vuole appunto significare messag­ gero, cioè un uomo mandato, un portatore di notizie ; nel caso mio, un portatore d'un annunzio straordinario, inviato apposta per comuni­ carvi una buona notizia, in termine proprio si dice un « vangelo », una comunicazione bellissima, che tutti ci riguarda, e riguarda anche voi. Io sento venire da voi due domande ; la prima : Chi ti manda? e da che parte vieni? Tu non sei il Papa, che sta a capo degli altri? chi può comandare al Papa, e mandarlo come un inviato qualunque? Ebbene, voi sapete come sono andate le cose: è stato Gesù Cristo, il Verbo di Dio fatto uomo (del Quale parleremo subito), che ha scelto dodici suoi apostoli e li ha specializzati in una particolarissima funzione, quella appunto d'essere i portatori della sua Parola e dei suoi ordini, e per ciò li ha chiamati « apostoli »-1 Primo fra gli apostoli fu scelto Simone, a cui Gesù cambiò il nome : « Tu ti chiamerai Pietro ! »,2 per significare la solidità e la perennità della funzione a lui affidata. Ebbene chi è il successore di Pietro? Voi lo sapete, è il Papa. Ebbene, ecco allora Chi mi manda ; mi manda il Signore, Gesù Cristo, del quale, sì, sono l'apo­ stolo e il vicario, ma sono nello stesso tempo il servitore, anzi, proprio in forza del ministero, cioè del servizio a me affidato, sono anche il servi­ tore di tutti, il vostro servitore. Un servitore, che non ha altro scopo che il bene di tutti, il vostro bene, in questo momento. E allora la vostra seconda domanda : Ebbene, quale notizia ci porti?

* Die 25 mensis decembris a. 1972. 1 Lc. 6, 13. 2 Gì;. 1, 42; Mt. 16, 18. 28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Noi già la sappiamo : è la notizia che tutti sanno, la notizia che oggi è Natale. Vero, figli e fratelli carissimi : questa è la notizia, la grande notizia che io vi porto ; ed è per essa che si fa festa. Ma è tale notizia ch'è sempre nuova, perché non è mai capita abbastanza; anzi molti neppure ci pensano, e molti forse nemmeno vorrebbero ricordarla. Mentre invece essa riguarda un fatto talmente straordinario che sor­ passa in importanza tutti gli avvenimenti passati e futuri della storia ; e il fatto è questo : il Verbo di Dio, cioè il Pensiero di Dio, ch'è Dio Lui stesso, si è fatto uomo, uomo come noi, nostro simile, nostro fra­ tello, nascendo da Maria, Vergine e Madre, e venendo al mondo, come oggi ricordiamo, in una stalla, povero come nascendo nessuno lo fu, Lui padrone del mondo, umile, piccolo, debole, e subito dispo­ nibile per essere avvicinato dalla povera gente ... A pensarci, viene il capogiro, per la meraviglia, per la felicità, perché davvero è così; e perché, altro aspetto stupendo, Gesù (si chiamò così, Gesù, il Cristo, cioè il Messia), venne al mondo per salvare il mondo ; Gesù è il Salva­ tore del mondo. Tutto gira intorno a Lui, tutto si concentra in Lui : Lui è il Signore, Lui il Maestro, Lui la vita ... Quanto, quanto vi sarebbe da dire ! Ma ora mi preme far presto, e rispondere ad un'altra domanda, che forse voi avete in testa : sì, sì, così sarà; ma questo è un fatto antico, avvenuto 1972 anni fa, in un Paese lontano, in mezzo ad altra gente ... noi, come c'entriamo? sarà un avvenimento unico e grande, ma non ci riguarda; perché il Papa, l'apostolo di quel Signore Gesù, viene qua, da noi, a raccontarci questo avvenimento sperduto nei secoli. Noi che ne sappiamo? e infine quale interesse ne abbiamo noi? Ebbene, proprio questo a me preme di dirvi, di farvi in qualche modo capire. Occorrerebbe un lungo discorso; ma voi comprendete subito, se io vi ripeto le parole con cui l'Angelo annunziò ai Pastori quella nascita prodigiosa; disse infatti questo splendido Essere ap­ parso nell'oscurità di quella notte: «oggi è nato un Salvatore per voi ...».3 Io ripeto qui : Gesù Cristo è nato per voi, per ciascuno di voi ... Come può essere? così è perché la venuta di Dio nella carne umana è un tale fatto che dobbiamo dire universale, tocca tutto il genere umano! E poi Lui, Gesù, entrando nella scena della storia umana ha voluto incontrarsi di preferenza con gli uomini semplici, umili, poveri; e proprio con i lavoratori, perché poi, cresciuto, fu

» Lo. 2, 11. Acta Pauli Pp. VI 29

Lui stesso uomo di comune fatica : fu chiamato « figlio del fabbro » ;4 Giuseppe infatti, suo padre legale, putativo, faceva il falegname. Ogni uomo può dire : Cristo è venuto per me, proprio per me.5 Tanto più ciascuno di voi lo può dire : Dio è venuto al mondo per me, per incontrarsi con me, per visitare me, per salvare me ... Forse non avete mai chiaramente riflesso a questo scopo diretto del Natale. Cioè quello che io tento ora di farvi capire, di scolpire nella vostra memoria. Cri­ sto si è fatto come uno di voi per rivelarvi un segreto che vi riguarda : voi siete amati da Lui ! voi siete l'oggetto, il punto d'arrivo della sua venuta dal cielo. Non siete gente qualsiasi; non siete dimenticati dal cuore di Cristo, non siete (( emarginati », non siete un semplice numero fra milioni d'altri numeri; siete l'Uomo, come Lui, siete la persona con cui Egli vuole trovarsi. Non dubitate : è così, è la verità. Non abbiate paura : Egli vi conosce, vi vuole bene, vi chiama per nome ; Egli è venuto a cercarvi. E se voi foste poveri figli del mondo, che hanno smarrito il sentiero del bene, e non sanno come ritornare nella casa di Dio, il Padre, Egli, se volete, vi prende per mano; anzi, come è figurato nella parabola della pecora perduta,6 è pronto a prendervi sulle sue spalle e a portarvi di peso nell'ovile della sua giustizia e della sua felicità. Vorrei che voi aveste a comprendere la vostra dignità proprio deri­ vante dal Natale di Cristo. « Egli è la luce che illumina ogni uomo che viene a questo mondo ».7 Voi siete in prima fila. E comprendete allora quale conforto, innanzi tutto, vi può nascere nel cuore pensando : qual­ cuno (ed è Cristo) mi ha voluto bene, qualcuno ha un ricordo affettuoso proprio per me, qualcuno ha stima di me, qualcuno (e sempre è Cristo) riconosce il rispetto, la giustizia, il diritto, che mi sono dovuti ... È Cristo. È il Maestro, è il Liberatore, è il Salvatore; ed è mio! E potete allora comprendere come da questo rapporto fra voi e Cristo, il rapporto che nasce dal suo amore, e che vi associa alla grande famiglia umana amata e salvata da Lui, la Chiesa, può e deve nascere una nuova maniera d'essere uomini : diventiamo tutti figli di Dio, tutti fratelli ... Non dev'esserci bisogno di fare ricorso all'odio, alla guerra, alla violenza, all'intrigo per instaurare un ordine migliore nella convi­ venza umana, cioè nella società. Se davvero Cristo la penetra e la ce-

4 Mr. 6, 3. 5 Of. Gal. 2, 20. 6 Le. 15, 5. 7 Gv. 1, 9. 30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale menta col suo amore, dobbiamo e possiamo sperare che un mondo migliore finalmente nascerà. Quando? come? non è facile, né questo è il momento di rispondere ; ma questo possiamo dire : oggi comincia, oggi ricomincia. A voi lo diciamo, perché vi consideriamo i rappresentanti del mondo del lavoro, anzi del mondo di chi ha fame e sete di giustizia, di chi è povero, di chi soffre, di chi piange, di chi spera, di chi crede e prega. A voi, a tutti, e specialmente a cotesto mondo avido di salvezza e di rin­ novamento, di cui oggi in voi vogliamo vedere la presenza davanti a noi, sì, davanti al vicario di Cristo (un vicario, come vedete, anche lui misero uomo e bisognoso di misericordia e di amicizia), noi annun­ ziamo : 8 (( questo è il giorno che il Signore ha fatto : esultiamo e ral­ legriamoci )).9 È il Natale !

III In Vaticana Basilica habita, in festo Epiphaniae Domini, cum e variis longinquis regionibus sacrorum alumni a Beatissimo Patre sacerdotio, sollemni ritu, initiati sunt.*

Venerati Fratelli e Figli carissimi! Questa solenne e piissima cerimonia si iscrive in tre grandi disegni, i quali si aprono sopra di noi e d'intorno a noi, come sconfinati orizzonti. Non possiamo restringere il nostro sguardo al rito, che stiamo compiendo, senza lasciare che da tali amplissimi disegni giun­ gano al nostro rito la luce, il significato, il mistero, di cui sono supe­ riore sorgente. Il primo disegno, da cui l'atto religioso in via di celebrazione, acquista il senso ed il valore suo proprio, è quello liturgico. Noi celebriamo la festa dell'Epifania. Tutti sappiamo la densità di motivi cultuali, ai quali tale festa si riferisce. A noi ora basti considerarli nel loro significato sintetico, e cioè la manifestazione di Dio avvenuta mediante l'Incarnazione : la teofania che si è compiuta umanamente e storicamente in Cristo Gesù : l'apparizione di Dio nel quadro tem­ porale e sensibile della rivelazione cristiana. <( Il mistero occultato

8 Cf. Lc. 4, 18, ss. 9 Cf. Ps. 117, 24.

* Die 6 mensis ianuarii a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 31 ai secoli e alle generazioni ora è stato rivelato ... y).1 Il problema spi­ rituale dell'umanità, l'attesa profetica delle religioni vaganti sulla terra e nei tempi in cerca d'un incontro autentico e felice col Dio ignoto, o soltanto conosciuto per via di processi logici negativi o superlativi, per via di segni insufficienti, atti piuttosto a suscitare il desiderio di Dio, che a conferire la gioia d'un vero e ineffabile incontro con Lui, la questione religiosa nel suo contenuto reale e profondo, e nella sua universale estensione, ha avuto la sua soluzione, la sua chiave d'intelligenza e di possesso, ha avuto il suo punto focale di spiegazione e di ordinamento concreto. La vera religione ci è stata aperta ed offerta.2 Merita un tale avvenimento una riflessione senza fine. L'interpretazione globale della storia è resa possibile. L'umanità ha trovato il principio della sua fratellanza, della sua unificazione. La salvezza ha inaugurato il suo dramma meraviglioso e tremendo : (( è nato per noi un Salvatore »,3 e si chiama Gesù ; 4 Lui è l'imma­ gine trascendente e pur visibile e a noi familiare del Padre; 5 Lui è l'(( Alpha e l'Omega, il principio e la fine ».6 A Lui gridiamo con Tommaso : (( mio Signore e mio Dio »! 7 Una tale visione del cielo liturgico odierno basterebbe per tenerci incantati in una indefinita contemplazione. Se non che è per noi dovere e piacere cogliere nell'immenso pano­ rama dell'Epifania un disegno che ci tocca direttamente, quello mis­ sionario; quello cioè della diffusione della rivelazione avvenuta in Cristo Signore. Gesù è venuto in silenzio ed in umiltà, ma non per nascondersi, non per circoscrivere l'irradiazione della sua presenza nel mondo; ma piuttosto per rendere accessibili a chi lo cerca, a chi lo accoglie i sentieri più piani.8 Vi è un'intenzione missionaria nelle modalità stesse, con cui Gesù Cristo entrò nel mondo e svolse poi il suo disegno evangelico. Vi è un'economia storico-umana a cui certo presiede una guida divina circa la diffusione del Vangelo nel mondo. Ecco. La presenza dei Magi a Betlemme, commemorata in modo particolare oggi dalla Chiesa, indica che subito Gesù, appena nato,

1 Col. 1, 26. 2 Cf. 1 Gv. 1, 1-4. 3 Le. 2, 11. 4 Mt. 1, 21. 5 Cf. Gv. 14, 9. 6 Apoc. 1, 8. 7 Gv. 20, 28. * Cf. Ign. Ant., Ad Eph. 18-19. 32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

è disponibile per alcuni, quasi fosse per tutti ; anzi piuttosto, secondo un'economia particolare, la quale sembra riservare ai più lontani i primi posti. Con la nascita di Gesù nel mondo è accesa una stella, è accesa una vocazione luminosa; carovane di popoli si mettono in cammino ;9 vie nuove si tracciano sulla terra ; vie che arrivano, e per ciò stesso vie che partono. Cristo è il centro. Anzi Cristo è il cuore : una circolazione nuova per gli uomini è incominciata; essa non ter­ minerà mai più. Anzi essa è destinata a costituire un programma essenziale per la Chiesa, cioè per la comunità degli uomini credenti in Cristo e formanti corpo con Lui. Un programma, una necessità, una urgenza, uno sforzo continuo, che ha la sua ragion d'essere nel fatto che Cristo è il Salvatore, Cristo è necessario, Cristo è potenzialmente universale, e che Cristo vuole essere annunciato, predicato, diffuso da un ministero di fratelli, da un apostolato di uomini inviati apposta da Lui per recare all'umanità il messaggio della verità, della fratel­ lanza, della libertà, della pace.10 Ecco l'arco dello sforzo missionario delinearsi sopra questa ceri­ monia; essa è di per sé missionaria, ed una circostanza speciale ne mette in gloriosa evidenza l'intenzione. Voi sapete che una data significativa, il trecentocinquantesimo anniversario dell'istituzione dell'organo specificamente missionario della santa Chiesa cattolica, ci ricorda questa legge intrinseca della fede : la necessità della diffu­ sione del Vangelo e della fede, della Chiesa perciò ; e ci ricorda come storicamente la Sacra Congregazione « de Propaganda Fide », oggi denominata « per l'Evangelizzazione dei Popoli », abbia sapientemente, coraggiosamente, tenacemente incarnato tale legge, dando alle Mis­ sioni cattoliche impulso, direzione, sostegno, diffusione, senza più tregua, né senza mai concludere l'opera ed attenuare lo sforzo; opera e sforzo, che dopo tante esperienze, non poche rinomate per santità e illustrate da sacrifìci incalcolabili, perfino dalla testimonianza estrema del sangue, reclamano oggi nuova, anzi maggiore adesione. Le Mis­ sioni, si direbbe, sono sempre al principio ! Né le ragioni supreme della loro necessità, né i bisogni della loro attività né le difficoltà per la loro espansione sono venute meno. Crescono piuttosto, con l'evoluzione civile dei Popoli ; la quale, mentre apre la loro recettività al messaggio evangelico, ovvero in alcuni luoghi piuttosto la rende più delicata

9 Cf. Is. 60, lss. 10 Cf. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus. Acta Pauli Pp. VI 33 e difficile, aumenta il loro bisogno, diciamo pure il loro morale diritto, a ricevere, e il nostro comune dovere a far loro ricevere dal missio­ nario l'annunzio evangelico. Temi di tanta importanza e di tale ampiezza, voi ben lo sapete, meritano studio adeguato, che non certo intendiamo svolgere in questo momento, né in questa sede. Ma un atto ci sembra obbligatorio proprio in questo momento ed in questa sede : un atto d'impegno, una promessa : quella di dare, di ridare il cuore alla causa delle Missioni. Ce ne fa obbligo, dicevamo, la natura di questa causa; è quella di Cristo e dell'umanità; è quella del Vangelo, quella della salvezza cri­ stiana di tanti uomini ancora privi della Fede ; è quella della civiltà umana abilitata a interpretare e a perseguire i destini autentici della vita umana. Ce ne fa obbligo la recente tradizione missionaria, della quale si è nello scorso anno celebrata la storia eroica, più che mai degna e bisognosa d'essere continuata e promossa. Ce ne fa obbligo altresì la felice circostanza di questa storica cerimonia, nella quale un terzo disegno provvidenziale distende le sue linee ammirabili; ed è quello che presenta al nostro ministero apostolico questi alunni delle nostre Scuole Missionarie Bomane, affinché noi conferiamo loro l'ordinazione sacerdotale ! Oh ! momento sublime e decisivo, tipicamente missionario ! Oh ! davvero come il nostro cuore sente la commozione per essere ora noi stessi ministri d'un tanto sacramento ! Oh ! dove ne cercheremo noi l'essenziale segreto, se non nelle parole stesse di Cristo, le quali non tanto echeggiano come lontano ricordo, ma risuonano con una loro identica attualità nel ministero che stiamo compiendo : « Come il Padre ha mandato me, anch'Io mando voi ... Ricevete lo Spirito Santo ... Qui è la sorgente vitale della missione evangelica. Cristo non affida soltanto un semplice incarico apostolico; Egli trasfonde la potestà, la virtù di compierlo; Egli così associa a Sé alcuni uomini da Lui scelti ed eletti, da abilitarli ad agire per sua potestà ; li segna di Sé, così che, come altri Lui stesso, possano compiere con divina efficacia una deter­ minata funzione, quella sacerdotale, intermediaria tra Dio e gli uomini, quella propria di Cristo, unico Mediatore, la quade in loro si carat­ terizza ontologicamente in un modo peculiare e indelebile, renden­ doli partecipi del suo unico ed eterno Sacerdozio. Oh ! prodigiosa estensione del mistero proprio di Cristo ! oh ! mo-

11 Gv. 20, 21-22.

3 - A. A. S. 34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mento generatore d'ogni altra vitalità ecclesiale ! oh ! profilo della bellezza della Chiesa, reso evidente dall'azione salvatrice di Dio ope­ rante per via di strumenti umani, fatti veicoli della sua carità ! 12 Oh ! Epifania, che ti prolunghi nei secoli e ti diffondi per tutte le regioni della terra ! Questa è un'ora tua, questa è un'ora nostra ! ora di luce, ora di vita, ora di speranza, ora di gaudio, che mentre celebri l'universale vocazione dei Popoli all'unità della fede, tu trasformi la missione, che ne reca il felicissimo annuncio, da forestiera e pellegrina in autoctona e permanente. Salutiamo con estremo interesse il fenomeno missionario, che si compie, sulla tomba del primo Apostolo, il pescatore di Galilea tra­ sformato da Cristo in pescatore di uomini,13 l'entusiasta ma debole discepolo, riscattato poi dall'amore a Cristo per essere dopo di Cristo ed in sua vece, sostenuto lui stesso dal grave peso delle chiavi del regno messe nelle sue mani, il pastore buono e zelante del gregge evangelico, pronto egli pure a testimoniare di fronte alle avversità implacabili del mondo 14 quel nome di Gesù, nel quale solo è salvezza.15 Sacerdoti novelli di Paesi missionari, salute a voi ! Noi per primi onoriamo il carisma sacramentale del Sacerdozio di Cristo, Sacerdozio che ora a voi trasmetteremo per virtù dello Spirito Santo ! Molte, troppe cose noi vorremmo a voi dire in questo momento ! La vostra storia fami­ liare e sociale ci è presente: vorremmo più a lungo discorrere della parentela spirituale, della comunione, che cotesta ordinazione stabilisce fra i vostri cari, la vostra gente e la Chiesa cattolica intera, e con questa romana specialmente ! Vorremmo aver tempo per ringraziare i vostri maestri e quanti hanno spiritualmente ed economicamente con­ tribuito a fare di voi dei nuovi messaggeri del Vangelo ! Siano benedetti ! Vorremmo parlarvi del mondo al quale siete destinati, e delle prospet­ tive affascinanti e avventurose del vostro futuro ministero. Ma ad una parola sola ora noi affideremo l'esuberanza dei nostri sentimenti, la parola tanto spesso ripetuta da Gesù ai suoi discepoli : « Non abbiate paura! ».16 La sproporzione delle forze umane e la grandezza della mis­ sione a voi affidata giustifica questa raccomandazione, valevole per chiun­ que di noi abbia ricevuto l'investitura del sacerdozio ministeriale.

12 Cf. S. TH., Suppl. III, 24, 1. 13 Mt. 4, 19. 14 Cf. Act. 5, 41. 15 Cf. Act. 4, 12; 1 Pt. 4, 12 ss. 16 Cf. Mt. 10, 28; Lc. 12, 7; 12, 32; Mr. 6, 50; Gv. 6, 20; ecc. Acta, Pauli Pp. VI 35

Oggi poi è venuto il momento di ripeterla con la più cordiale energia : non abbiate paura ! una tentazione caratteristica del nostro tempo è venuta ad assalire il cuore del prete, la tentazione polimorfa del timore, dell'incertezza, del dubbio. Del dubbio sopra se stesso, pare strano! sopra la così detta identità propria, declinata in molte sottili questioni, che minacciano di abbattere la vittima, che le ha accolte come fondate entro il proprio spirito, quasi fosse infondato, anacronista, superfluo il sacerdozio cattolico, e senza scopo, senza fortuna la sua missione. Certamente voi tutti conoscete l'insidiosa fenomenologia di questa pos­ sibile corrosione interiore della certezza soprannaturale, che l'ordine sacro infonde nel ministro fedele : sono Sacerdote di Cristo ! Cristo mi ha scelto e mi ha così posseduto da compiere attraverso di me la sua ineffabile missione di salvezza, con la sua parola, con la sua azione sacramentale, con la santa Messa specialmente e l'assoluzione dei peccati, con il ministero pastorale, e, non foss'altro, con il semplice e singolare esempio d'un particolare stile di vita, la vita pura, sacrificata e santa del prete fedele. Non abbiate paura, vi ripeteremo, figli e fratelli carissimi ! abbiate sempre intatta ed insonne coscienza del vostro Sacerdozio; e la vostra vita avrà la sua nuova e vera figura ; avrà la sua forza di resistenza e di azione; avrà la sua originalità e vivacità d'amore per ogni anima, per ogni comunità, per ogni attività ordinata al bene della Chiesa, con l'adesione appassionata alla vostra Chiesa locale, e con l'ampiezza sconfinata della carità per la Chiesa universale; avrà la sua perenne Epifania di ricerca, di possesso, di annunzio di Cristo ! e sempre, oramai, con la nostra Benedizione Apostolica.

IV Ad Excellentissimos Viros e Legatorum Coetu apud Sedem Apostolicam novo ineunte anno Beatissimo Patri felicia ac fausta ominatos.*

Nous sommes très touché, Monsieur l'Ambassadeur, de ce discours que vous venez de tenir devant Nous, en votre nom et au nom de tous les membres du Corps diplomatique accrédité auprès du Saint-Siège. Il Nous plaît de Nous retrouver en cette assemblée, à l'image de la

* Die 11 mensis ianuarii a. 1973. i ) 36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i

diversité du monde, réunie en ce moment pour Nous présenter les vœux de Nouvel An. Vous avez évoqué ce qui caractérise, non seulement l'activité de notre pontificat, mais ces mobiles de l'esprit et du cœur qui déter­ minent nos attitudes journalières, donnent le ton à nos interventions, suscitent nos initiatives. Vous cherchez notre propre image, telle qu'elle se reflète, comme en un miroir, dans nos paroles et dans nos actes; vous scrutez le sens de la fonction que Nous cherchons à ac­ complir au milieu de vous tous, et à l'égard des peuples dont vous êtes ici les nobles représentants. Et de fait, chers Messieurs, cette fonction n'est pas comparable à celle dont vous avez pu être les témoins en d'autres postes diploma­ tiques. Votre présence Nous provoque en quelque sorte à définir à nouveau le système des rapports originaux entre l'Eglise et les Etats, entre le Saint-Siège et le champ de l'activité internationale, constitué par les relations entre pays ou avec les plus hautes instances universelles. A vrai dire, il n'y aurait point besoin, aujourd'hui, d'un long discours sur ce thème. L'an dernier, Nous avions longuement précisé le rôle particulier de l'Eglise, étrangère à l'action politique en tant que telle, et pourtant très présente à la recherche des hommes sur les chemins de la justice, bien plus, travaillant au service des hom­ mes pour éduquer leurs consciences et collaborer, à sa manière, à la promotion culturelle et sociale. Aujourd'hui, sa place tout à fait originale dans le concert des nations n'est plus à démontrer. Tout homme de bonne volonté comprend que Nous n'avons d'autre ligne de conduite que celle tracée par notre divin Fondateur : « Rendez à César ce qui est à César et à Dieu ce qui est à Dieu )).x Les deux ordres sont vraiment distincts, et c'est une chance de notre époque d'avoir redéfini cette distinction capitale du pouvoir temporel et du Royaume de Dieu que l'Eglise incarne, au-delà des vicissitudes et des nécessités de l'histoire qui ont pu amener les uns ou les autres à certaines confusions. En ce sens, Nous n'avons pas, en tant que porte-parole de l'Evangile, à indiquer les voies politiques, les moyens concrets, que les citoyens, en telle conjoncture précise, doivent utiliser pour réaliser le progrès de leur propre pays.

1 Mt 22, 21. Acta Pauli Pp. VI 37

N'allez pas en conclure, chers Messieurs, que les deux ordres n'ont pas de rapports profonds à entretenir. Votre présence ici, fruit d'un désir commun de votre pays et du Saint-Siège, n'atteste-t-elle pas le contraire? C'est sur ce point que Nous voudrions aujourd'hui insister. Même si votre fonction d'Ambassadeur près le Saint-Siège revêt un caractère singulier, vous impose une forme d'activité par­ ticulière, c'est un rôle très important, dont l'utilité se révèle chaque jour plus féconde, et qui correspond bien à la situation moderne. Nous avons d'abord, bien entendu, à mieux tracer les frontières de notre compétence respective. Vous pouvez aussi observer, en té­ moins amicaux, les positions ou les lignes d'action du Saint-Siège, pour vous en faire l'écho auprès de vos gouvernements. Nous avons surtout à collaborer ensemble au bien commun de chacune de vos pa­ tries et de l'humanité entière. Telle est la perspective que Nous nous permettons d'offrir à votre compréhension et à vos possibilités d'action. En ce sens, vous le savez, Nous ne sommes pas neutre. Nous vou­ lons dire : l'Evangile Nous interdit d'être indifférent lorsque sont en cause le bien de l'homme, sa santé physique, l'épanouissement de son esprit, ses droits fondamentaux, sa vocation spirituelle; de même lorsque les conditions sociales subies par une population mettent ces biens en péril, ou encore lorsqu'une Institution internationale a besoin d'être appuyée pour jouer le rôle humanitaire qu'on attend d'elle. Le Saint-Siège, comme témoin actif et organe central de la grande famille catholique, accueille alors avec bienveillance les confidences, les souhaits, les projets, dont vous voulez bien lui faire part. Il vous sait gré aussi de faire connaître à ceux que vous représentez ses pro­ pres vœux qui sont ceux de la conscience chrétienne, cependant qu'il contribue lui-même, par les divers moyens dont il dispose, y compris ceux des communications sociales, à éduquer, dans ce sens, le cœur des hommes. Ces rapports, noués librement et au plus haut niveau entre l'Eglise et la société civile, apparaissent dès lors comme une forme nouvelle de présence de l'Eglise au monde, dans la ligne de la Constitution conciliaire « Gaudium et spes ». Une telle présence exclut subordination, concession, compromis ou confusion entre les deux institutions. Les relations qui s'établissent ici avec le Saint-Siège gar­ dent comme but immédiat, bien sûr, le règlement des problèmes qui peuvent surgir entre l'Etat et la communauté chrétienne locale, même 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

si cette communauté est très réduite. Mais on ne peut aujourd'hui en rester là. Il s'agit, dans le respect réciproque des compétences, d'as­ surer la conjonction des efforts visant à promouvoir les initiatives humaines et les œuvres sociales bénéfiques à tous. Tel nous apparaît l'un des buts actuels de la diplomatie pontificale. Vous voyez donc ce que vous pouvez attendre de ce centre de l'Eglise. Il ne s'agit pas d'un marchandage d'intérêts, comme entre deux Etats dont les objectifs peuvent diverger ou s'opposer. Nous travaillons ici, vous et Nous, pour le bien spirituel et temporel des mêmes individus, de la même communauté. Et le Saint-Siège ne ré­ clamera, vous le savez, aucun privilège, sinon les droits de la liberté religieuse. Pratiquement, l'Eglise est engagée avec vous à rendre plus efficients les principes capables d'éclairer et de guider au mieux la vie en société de tous ces hommes dont le sort tient à cœur aux responsables des na­ tions comme à l'Eglise. Or les mutations de la vie moderne boule­ versent tellement les mœurs qu'il nous faut, les uns et les autres, re­ garder hardiment les questions nouvelles, et surveiller à chaque pas le chemin que nous prenons, car il pèse lourd sur l'avenir. Comment, par exemple, garantir la liberté des individus et des groupes, encourager les initiatives libératrices, et maintenir en même temps les exigences du bien commun, ou plutôt donner le goût de ce bien commun à promouvoir? Comment établir ou rétablir la justice pour toutes les catégories sociales, sans que certaines ne demeurent lésées, ou du moins dans la misère, face à la prospérité des autres? Comment favoriser l'expansion économique, et en même temps per­ mettre aux hommes de la maîtriser, d'assurer un équilibre écologique, d'accorder son prix au progrès qualitatif des personnes, de leur esprit, de leur cœur, de leur âme? Comment adapter la législation aux légi­ times aspirations du monde moderne et aux possibilités scientifiques nouvelles, sans que l'homme lui-même, la qualité de l'amour, le respect de la vie, la valeur de la famille, la responsabilité de la conscience humaine n'en fassent les frais, aujourd'hui ou demain? Tels sont, n'est-il pas vrai, les intérêts profonds que nous avons à garantir ensemble. Ce siège Apostolique n'aspire qu'à y contribuer, et vous êtes, Messieurs les Ambassadeurs, au premier rang de ce dia­ logue entre lui et les gouvernements de votre pays. Vous pouvez, à côté de la recherche de ces principes communs, faire également ici l'expérience d'une fraternité appréciable, entre Acta Pauli Pp. VI 39 les divers pays du monde. Oertains de ces pays connaissent entre eux des différends qui, certes, ne peuvent trouver leur solution au Vati­ can. Mais le niveau auquel se situent ici les relations avec l'Eglise, passionnée de paix et respectueuse de tous les droits, et plus encore la mise en présence du Mystère de la foi chrétienne, créent un climat qui devrait contribuer à rapprocher les cœurs, à les placer devant leur plus haute responsabilité, à préparer la paix. En plus de cette atmosphère de fraternité, le Saint-Siège, vous le savez, est prêt à faire tout ce qui est en son pouvoir pour donner à la vie internationale une plus grande consistance organique. Il existe en effet un égoïsme international qui semble empêcher les Etats de traduire en action collective les bons sentiments de leurs peuples. Sur cette terre pourtant, le monde ne sera sauvé, c'est notre conviction, que par une solidarité croissante, au-delà des nationalismes ombra­ geux. Il f aura sans doute encore un long apprentissage pour apprendre aux nations à se respecter, à échanger dans la justice et dans la paix, à partager, à se tourner ensemble vers les objectifs prioritaires, voire à accepter, s'il en est besoin, le contrôle d'une autorité internationale. L'Eglise catholique, de par sa vocation, est particulièrement sensible à cette universalité. Si la concertation mondiale devait se ralentir ou s'atrophier, laissant les grandes décisions effectives aux mains de deux ou trois puissances, ce serait à nos yeux un recul et une menace. Les Institutions internationales, que l'humanité s'est enfin données, sont appelées, grâce à une représentation équitable de toutes les nations participantes, à exprimer et à mettre en œuvre la raison, le droit, la justice ; à réaliser, avec la coopération de tous ou du moins d'une quasi- unanimité, une loi sévère et pacifique capable de régler les rapports internationaux.2 Elles représentent à nos yeux, Nous n'hésitons pas à le redire, « le chemin obligé de la civilisation moderne et de la paix mondiale )).3 Nous ne cesserons d'inviter les peuples à se hausser au niveau de ce bien commun universel qui correspond au dessein du Créateur du genre humain, et qui assurerait en définitive leur propre bien. Faut-il citer un exemple? Le monde entier commence à s'émouvoir de la recrudescence de la violence : Nous parlons du terrorisme inter­ national. C'est un problème grave et urgent, qu'il appartient à tous

2 Cf. Message pour la Journée de la Paix 1973. A.A.S. 64 (1972), p. 757. 3 Discours aux Nations Unies, 4 octobre 1965, A.A.S. 57 (1965), p. 878. 40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale les partenaires de résoudre ensemble, par une loyale approche, sans omettre d'attirer aussi l'attention sur les causes de ce phénomène, ses modes et ses mobiles. Mais qui oserait soutenir que la fin justifie les moyens, que la terreur peut être une arme pour les causes légitimes, que l'action violente contre les innocents sert valablement la cause qu'on estime bonne? Nous espérons qu'on saura trouver les moyens adéquats de se faire entendre et de préparer des remèdes efficaces, dans une large concertation. Quant à l'Evangile, qui est la charte de l'Eglise, il contribue, c'est notre convinction et notre expérience, à mettre les hommes, non seule­ ment sur le chemin de Dieu, mais sur la voie d'un humanisme plénier. Les valeurs morales auxquelles il éduque apportent un puissant remède aux maux qui défigurent le visage de l'humanité et qui atteignent son cœur : elles s'appellent vérité, justice, liberté, pardon, paix. Elles prennent leur source dans l'amour dont le dynamisme doit supplanter partout celui de la haine. Et elles apportent avec elles la confiance, bien plus, une espérance inébranlable : avec le meilleur de l'homme et le secours de Dieu, ce que nous souhaitons est possible. Pourquoi alors s'arrêter aux désillusions inévitables, se laisser décourager par certains faits, pourquoi attendre avant de reprendre patiemment les chemins de l'entente? Nous vous savons gré d'avoir rappelé cette espé­ rance de notre ultime message : oui, la paix est possible. Telle est, chers Messieurs, au plan temporel, la signification de ce Siège Apostolique et du dialogue amical qu'il entretient avec vos gou­ vernements, par votre intermédiaire ; tel est aussi le sens de nos Représentations pontificales qui font pendant à vos Ambassades : aider le monde à ne faire qu'un, aplanir sans cesse les routes de son unité, de sa solidarité. Notre voix veut se faire l'écho de l'Evangile. Elle peut paraître faible, Nous le savons, elle est démunie des moyens qui sont entre les mains des Etats ; mais elle n'est pas seule : avec elle s'élève celle de nos multiples Frères dans l'épiscopat, dont la mission — faut-il le rappeler? — est inséparable de la nôtre, et la voix aussi de ceux qui partagent la foi, l'espérance et la charité chrétiennes, et qui œuvrent, à leur place, au même témoignage. A ce service de l'humanité, vous œuvrez, vous aussi, Messieurs les Ambassadeurs, dans un rôle que Nous estimons, honorons et encoura­ geons. A travers vos personnes, Nous saluons respectueusement cha­ cune de vos nations : Nous formons pour elles des vœux de bonheur et de paix, et Nous nous réjouissons de ce qu'elles prennent leur place Acta Pauli Pp. VI 41 active dans cette marche vers une Communauté humaine de plus en plus élargie et de plus en plus solidaire. A vous-mêmes, chers Messieurs, à vos familles, Nous présentons nos souhaits cordiaux au seuil de l'An Nouveau, invoquant sur votre mission l'assistance divine, et sur vos personnes les Bénédictions abondantes du Très-Haut.

V Ad Excellentissimum Virum Ato Abate Agede, Aethiopici Imperii apud Sedem Apostolicam liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tradidit.*

Mr Ambassador, We are happy to welcome you and to receive the Letters of Credente by which His Imperial Majesty Haile Selassie I accredits you as Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary to the . We thank you for the gracious message of good wishes which you bring on this occasion from the Emperor and the people of Ethiopia and for the kind words which you nave spoken in our regard. His Imperial Majesty is well known to us : we have met him here in and in Geneva. We know how eminent he is among the leaders of Africa and how his wise counsel has oftentimes served the cause of peace on the continent. We are equally aware that in the inter­ national forum the Emperor is a dedicated promoter of the interests and rights of developing nations, and we cherish a sincere regard and esteem for him. It is hardly necessary for us to speak of our own profound interest in the problems of development. The efforts of the in Ethiopia, especially in the fields of éducation and medicai care, testify to the seriousness of that interest and concern. We would express here our gratitude for the benevolence with which His Imperial Majesty regards the work and institutions of the Catholic Church in his country. It seems to us only natural that the friendliest of relations should exist between Ethiopia and the Holy See, by reason of the history of Ethiopia's Christian tradition. We admire that tradition, stretching as it does into the distant past and discernible today in the great an-

* Die 13 mensis ianuarii a. 1973. 42 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cient monasteries that keep silent watch over the heights of the vast Ethiopian mountains, guarding the secrets of centuries in their con­ templation of the Word of God, in their beautiful liturgy, in their treasures of religious art and manuscripts enriched by the living expérience of Christianity. We appreciate too the spirit of understanding and ecumenism which this deep religious sense has fostered, and we look forward to a harvest of mutuai friendship and coopération between your country and the Apostolic See. Finally, we pray that God will bless His Imperial Majesty, his family and ali the beloved people of Ethiopia with every gift of prosperity, peace and happiness. To you personally, Mr Ambassador, we extend our best wishes for the happy accomplishment of your mission.

NUNTIUS RADIOPHONICUS

Universis Christifidelibus, die festo Nativitatis Domini nostri Iesu Christi, antequam ex externo Basilicae Vaticanae podio Urbi et Orbi Beatissimus Pater Apostolicam impertiit Benedictionem.*

Figli di Roma e del mondo cattolico! Fratelli di tutta la terra! Buon Natale ! buon Natale !

Voi non vi aspettate altro saluto oggi da noi, non altro messaggio. Buon Natale! L'avvenimento che noi commemoriamo e festeggiamo ha in se stesso tale significato, tale virtù da valere per tutti come annunzio a tutti comprensibile, a tutti gradito. È l'annunzio che fa scaturire nei cuori i sentimenti umani più semplici e primitivi, e al tempo stesso più profondi e più ineffabili : i sentimenti della bontà, dell'amore, della felicità e della pace. Non mai come nel Natale l'uomo ha coscienza di sé, della propria natura, della propria vita. È l'ora della verità umana. Non per nulla il bambino, la madre, la famiglia hanno i primi posti in questa umanissima festa. La propria casa, la propria mensa,

* Die 25 mensis decembris a. 1972. Acta Pauli Pp. VI 43 la propria terra, il proprio costume riempiono gli animi della loro dolce intimità. È un'ora di naturale contemplazione : il Natale, per chi ne sa gustare la sua autentica dolcezza, rivela il mondo interiore dell'uomo, di solito assordato o assopito, lo risveglia e lo tenta ad osare un suo canto spontaneo, il quale — singolare e bellissimo fenomeno — concorda in commovente armonia il concento delle voci umili e familiari con quelle cosmiche e lontane, che giungono a lui dal mondo esteriore. Lo spirito e la natura fanno coro insieme. È la celebrazione dell'umanesimo più vero e più bello, giunto alla espressione della sua cosciente maturità. È questo, è proprio questo il Natale? l'incantesimo della vita umana, raggiunto finalmente nella sua realtà? Sì, godiamone tutti. Ma non rifiutiamo di accogliere le istanze, anch'esse umane, che il dolce mo­ mento sollecita. Il Natale, anche gustato col palato naturalista, pone dubbi, domande, questioni, che spingono l'uomo sensibile e intelligente a riflessione più profonda che non sia il godimento naturale, ch'esso porta con sé. Chi mai ha idealizzato l'umanesimo natalizio in questo profilo che così bene interpreta la realtà umana, chi lo ha presentato questo uma­ nesimo, il quale, tanto nelle sue linee belle e autentiche, quanto in quelle deficienti ed inferme, ci parla di una sua duplice trascendenza, che sovrasta l'uomo ; trascendenza d'immagine e somiglianza di Dio, le prime; d'implorante e misteriosa presenza di Cristo, le seconde? Cristo, Cristo stesso, Fratelli ; Lui, Cristo Figlio di Dio, Lui, Figlio dell'uomo; Lui, di cui oggi ancora celebriamo la nascita sulla nostra terra e inserito nella nostra storia ; Lui, alfa e omega, primo e ultimo fra tutti, modello del vero umanesimo, « primogenito fra noi tutti fratelli » ; 1 Lui, immagine misteriosa e irradiante della divinità, rive­ latasi amorosa Paternità celeste ; 2 Lui, non solo tipo, a cui riferirsi e a cui guardare per avere la giusta misura d'imitazione e di confronto, il maestro cioè, la guida, ma altresì misterioso principio generatore e sorgente in ognuno di noi d'un supplemento di vita; Lui pane di vita, trasfusore in chi lo accoglie di energie intellettuali, morali, sociali; capo insomma dell'umanità fatta suo mistico corpo. È così vicino questo nostro Messia e Salvatore, che tutti oggi lo andiamo quasi obbligati cercando, non esclusi quelli che lo vogliono

1 Cf. Rom. 8, 29; e Col. 1, 15. 2 Cf. Gv. 14, 9-11. 44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale morto e dimenticato, avidi ed illusi di poterlo sostituire e di poter generare un umanesimo nuovo, senza la sua luce, senza il suo amore. L'umanesimo vero e completo non può essere che cristiano. Oh, uomini del buon volere, non temete oggi di dirvi cristiani ! Non vi accorgete che, promovendo la giustizia e la pace, andate in cerca di Lui, Cristo? non vedete che, aspirando alla liberazione, la quale non sia nemica della libertà, voi lo sognate, voi lo invocate? non sentite che, mentre voi forse studiate come evitarlo, e come sfuggirlo, Egli vi insegue? E dubitereste forse che, rivolgendo la vostra faccia verso di Lui, lo scoprireste, oggi, corrucciato e nemico, e non piuttosto il buon Pastore, fascinatore grave e soave, tale da riempire il vostro animo di pianti di gioia? e pronto ad assidersi di fianco a voi, con i vostri cari, vivi e defunti, per celebrare con voi il buon Natale? Oh ! questa candida ipotesi si faccia augurio, si faccia fiducia ! In noi essa si fa preghiera, speranza, benedizione ! Ed è così che noi abbiamo, in questo momento, voi, Romani, davanti al nostro sguardo e nel nostro cuore ! Abbiamo, la Chiesa intera, ab­ biamo il mondo! Con l'occhio particolarmente rivolto là, dove ancora è la guerra, e dovunque è fame e sofferenza e angustia, dovunque ancora è atteso l'avvento della giustizia e della pace.

A tutti coloro che ci ascoltano, di espressione italiana : Buon Natale, con l'augurio della pace e del gaudio di Cristo.

Deinde Beatissimus Pater lingua gallica, anglica, hispanica, lusitana, germanica, datava, polona, slovacha, hungarica, dacica, russica, libur- nica, graeca, sinensi et vietnamensi cunctis qui Eum audieoant, felicia omina pronuntiavit. Sacra Congregatio pro Episcopis 45

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 27 Novembris 1972. — Titulari episcopali Ecclesiae Vassinassensi praefecit R. P. D. Leonem Dixneuf, Vicarium Generalem Nannetensem, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Pauli S. R. E. Cardinalis Gouyon, Archiepiscopi Rhedonensis. die 30 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Anagninae Exc. P. D. Victorium Ottaviani, Episcopum Alatrinum. die 22 Decembris. — Titulari pro hac vice Archiepiscopali Ecclesiae Salapinae Exc. P. D. Andream Collini, hactenus Episcopum Adiacensem, quem constituit Coadiutorem ei. s. Exc.mi P. D. Ioannis Guyot, Archiepiscopi Tolosani. die 23 Decembris. — Titulari Episcopali Ecclesiae Assavensi R. D. Maginum Torreblanca, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Francisci Ferreira Arreóla, Episcopi Texcocensis. die 9 Ianuarii 1973. — Metropolitanae Ecclesiae Salisburgensi R. P. D. Carolum Berg, Praelatum Honorarium Sanctitatis Suae, Decanum Capituli Metropolitani Salisburgensis. die 18 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Rotariensi R. P. D. Rainardum Lettmann, Vicarium Generalem Monasteriensem, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Henrici Tenhumberg, Episcopi Monasteriensis. Titulari episcopali Ecclesiae Lugurensi R. P. D. Maximum Georgium von Twickel, Delegatum Episcopalem pro regione dioecesis Monaste­ riensis vulgo (( Oldenburg » nuncupatae, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Henrici Tenhumberg, Episcopi Monasteriensis. Titulari episcopali Ecclesiae Thapsitanae R. D. Ludovicum Aver- kamp, sacerdotem dioecesis Monasteriensis, moderatorem Seminarii 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dioecesani, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Henrici Tenhum­ berg, Episcopi Monasteriensis. — Cathedrali Ecclesiae Fori S. Annae Exc. P. D. Silverium de Albuquerque, O. F. M., hactenus Episcopum Caëtitensem. die 20 Ianuarii. Cathedrali Ecclesiae Fororaphaëliensi R. D. Leo- nem Kruk, Vicarium Generalem archidioecesis Corrientensis. die 25 Ianuarii. — Titulari Episcopali Ecclesiae Mevaniensi Exc. P. D. Iosephum de Jesu Tirado Pedraza, hactenus Episcopum Civitatis Victoriensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Alfonsi Espino y Silva, Archiepiscopi Monterreyensis. — Cathedrali Ecclesiae Limoëirensi Rev.mum P. D. Pompeum Be- zerra Bessa, Vicarium Capitularem eiusdem dioecesis Limoèirensis. die 2ß Ianuarii. Archiepiscopali Ecclesiae Caietanae Exc. P. D. Aloisium Carli, hactenus Episcopum Signinum.

SACRA CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE SEU DE PROPAGANDA FIDE

i PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 15 Octobris 1971. — Titulari episcopali Ecclesiae Rucumensi praefecit R. D. Patricium Chakaipa, e clero saeculari autochthone, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Francisci Villelmi Markall, Archiepiscopi S alisburiensis. die 4 Iulii 1972. — Metropolitanae Ecclesiae Arcis Gallicae et Sancti Petri R. P. D. Mauritium Marie-Sainte, hactenus Episcopum titula­ rem Sicilibbensem. die 19 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Kentunghensi R. P. D. Abraham Then, hactenus Episcopum titularem Tortibulanum. Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 47

die lß Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Arcis Portal Exc. P. D. Serapium Bwemi Magambo, hactenus Episcopum titularem Muzucensem in Proconsulari. — Cathedrali Ecclesiae de Louis Trichardt-Tzaneen, nuper evectae dioecesi, R. P. Ioannem Thomam Durkin, Missionariorum Sacratissimi Cordis Iesu sodalem, hactenus Praefectum Apostolicum eiusdem ter­ ritorii. — Titulari episcopali Ecclesiae Fallabensi, R. P. D. Rodulfum Akanlu, Vicarium Generalem Navrongensis dioeceseos, quem consti­ tuit Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Geraldi Bertrand, Episcopi Navrongensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Zucchabaritanae R. P. D. Ioannem Antonium Kelly, Vicarium Episcopalem pro clero archidioecesano, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi Roberti Knox, Archie­ piscopi Melburnensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Verronensi R. P. D. Henricum Gerardum Perkins, Vicarium Episcopalem pro actione pastorali, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi Roberti Knox, Archiepiscopi Melburnensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Temunianensi R. P. D. Thomam Franciscum Little, Vicarium Episcopalem, pro laicorum apostolatu, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi Roberti Knox, Archi­ episcopi Melburnensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Thunigabensi R. D. Iulium Ade- lakun, professorem in maiori Seminario Ibadanensi, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Eugenii McCoy, Episcopi Oyoënsis. die 21 Novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Gruardensi-McLennan- politanae Exc. P. D. Henricum Legaré, hactenus Episcopum Labra- dorensem - Seheff erpolitanum. die 18 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Kuala Lumpurensi, nuper evectae Archidioecesi Metropolitanae, Exc. P. D. Dominicum Vendargon, hactenus Episcopum Kuala Lumpurensem. — Cathedrali Ecclesiae Badullanae noviter erectae dioecesi, Exc. P. D. Leonem Nanayakkara, hactenus Episcopum Kandiensem. — Cathedrali Ecclesiae Iaffnensi Exc. P. D. Iacobum Bastiampillai Deogupillai, hactenus Episcopum titularem Mozotcoritanum. — Cathedrali Ecclesiae Nahanae, noviter erectae dioecesi, R. P. Petrum Baptistam, in saeculo Tadamarum, Ishigami, Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum sodalem, curionem paroeciae in Nago civitate. 48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

— Cathedrali Ecclesiae Mtuaranae, nuper evectae dioecesi, iam Ndandaënsi Abbatiae Nullius, R. D. Maurum Libaba, sacerdotem indigenam, hucusque Vicarium Generalem dictae Abbatiae Nullius Ndandaënsis. — Cathedrali Ecclesiae Malacensi-Giohorensi, noviter erectae dioe­ cesis, R. D. Iacobum Chan, e clero saeculari Pinangensis dioecesis. — Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Ignatii Glennie, Episcopi Trincomaliensis-Batticaloaënsis, Exc. P. D. Leonem Rajen- dram Anthony, Episcopum titularem Fissianensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Tatiltensi R. P. Ioannem, in saeculo Decimum Pellegrini, Ordinis Fratrum Minorum sodalem, quem consti­ tuit Vicarium Apostolicum Cuevensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Thibuzabetensi R. P. Eduardum, in saeculo Antonium Bösl, e Fratrum Minorum Ordine, quem constituit Vicarium Apostolicum Niuflensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Arsennaritanae R. D. Nicolaum Ravitarivao, sacerdotem dioecesis Miarinarivensis, quem deputavit Auxi­ liarem E.mi P. D. Hieronymi S. R. E. Cardinalis Rakotomalala, Archi­ episcopi Tananarivensis.

II NOMINATIONES

Decretis ut infra datis, Sacra Congregatio pro Gentium Evangeliza­ tione seu de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit :

die 17 Novembris 1972. — R. P. Crescentinum, in saeculo Domi­ nicum Marinozzi, Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum sodalem, Administratorem Apostolicum « ad nutum Sanctae Sedis » Praefecturae Apostolicae Hosannensis. die 12 Ianuarii 1973. — Exc. P. D. Antonium Hubertum Thijssen, Episcopum Larantukanum, Administratorem Apostolicum « ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Denpasarensis. Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 49

SACRA CONGREGATIO PRO CAUSIS SANCTORUM

i CABACENSIS

Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Iosephi Gregorii Hernández Cisneros, viri laici professoris Athenaei Caracensis.

SUPER DUBIO

An introducenda sit eius Causa

Inter maxime provida documenta, quibus Concilium Vaticanum II doctrinam Ecclesiae et eiusdem pastorale munus pro hoc nostro tem­ pore illustravit et efficaciter promovit, proculdubio eminet declaratio, quae ad laicorum apostolicam actuositatem refertur, haec docens : (( Laici, muneris sacerdotalis, prophetici et regalis Christi participes effecti, suas partes in missione totius populi Dei explent in Ecclesia et in mundo », duplici quidem ratione, tum « operositate ad evangeliza­ tionem ac sanctificationem hominum », tum sollerti navitate (( ad rerum temporalium ordinem spiritu evangelico perfundendum et perficien­ dum » (Decr. Apostolicam actuositatem, n. 2). Hoc vero caput doctrinae, iam ante litteram, perfecte in actum deduxit tota sua vitae ratione egregius vir reipublicae Venetiolanae, in arte medica peritissimus, Iosephus Gregorius Hernández Cisneros, qui pietatem et caritatem christianam cum artis suae exercitione intime coniungens, tum de Ecclesia tum de patria optime meritus est. Natus est Servus Dei die 26 Octobris a. 1864, in oppido illius dicio­ nis cui nomen Isnotii, et die 30 Ianuarii a. 1865 vitae gratiae rege­ nerata. In virtutibus christianis sedulo institutus est a pia matre, quam tamen praematura morte vix octennis amisit. Humanioribus litteris optime eruditus, patris consilio morem ge­ rens, studiis disciplinae medicae incubuit in Universitate Caracarum, civitatis principis, in qua annos viginti quattuor natus doctoris gra­ dum maxima laude consecutus est. Pro egregio merito ab ipso Reipu­ blicae Venetiolanae Praeside ad perficiendam suam medicae artis peri­ tiam Lutetiam Parisiorum missus est, unde post biennium in patriam

4 - A. A. S. 50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

est reversus. Mox cathedram in Universitate Caracensi nactus, disci­ plinas speciales histologiae, psychologiae experimentalis ac bacterio- logiae non solum discipulos docuit sed etiam sagaci investigatione non parum auxit, famam insignis magistri tum in patria tum extra pa­ triam adeptus, libris etiam editis maxima laude ubique celebratus. Nec docendo tantum sed et medici artem in aegrotorum iuvamen exercendo, Servus Dei apud cives nomen optimum sibi promeruit : nam non solum assiduis curis infirmorum corporibus medebatur, sed et animarum saluti christiana caritate consulebat, ita ut passim dictus sit artem suam quasi sacerdotium exercuisse. Pauperum vero curam nulla accepta pecunia suscipiebat, qua de causa medici pauperum no­ mine appellabatur. Ceterum a pecuniae possessione maxime abhorrebat, nihil illa periculosius esse dictitans pro christiana virtute. Quapropter eius artis emolumenta in caelestes thesauros manus deportaverunt pauperum. Porro huiusmodi liberalitas ac terrestrium bonorum contemptus altius in Servi Dei animo velut in radice fundabatur : singularis nempe Dei amor et assiduum orationis studium, quibus, rebus caelestibus conti­ nenter intentus, quidquid divinae caritati contrarium esset, sedulo vitabat, solitus dicere se malle mortem obire quam Deum offendere. Divinae Eucharistiae amantissimus, pane caelesti summo mane, ante­ quam proprii muneris officiis incumberet, reficiebatur; cultum vero in B. Mariam Virginem quotidiana Rosarii mariani recitatione fovebat. Castitatem maxime coluit, sensus vigilanti cura custodiens ; qua virtute sodalibus medicis maximae erat admirationi. Qui tamen, fama licet viri doctissimi et virtutum fulgore omnibus praeeminens, sincera humilitate omnem honorem ad Deum referebat a quo omne datum optimum et omne donum perfectum descendere no­ verat. Fidem catholicam non solum exemplo vitae suae promovit, sed et verbo et scripto, omni humano timore seposito, invicte profitebatur, et quidem in talibus convictus socialis adiunctis, imprimis inter cul­ tores scientiae medicae, materialismi et agnosticismi erroribus tunc temporis plurimum indulgentes, ut vel hoc solo nomine ipse quasi exemplum viri vere catholici sit praedicandus. Hanc tamen assiduam christianae virtutis exercitionem minime sibi satis esse arbitratus, perfectioris vitae rationem amplecti bis co­ natus est. Anno 1908, iam annos natus quadraginta quattuor et fama viri doctissimi ubique gaudens, saecularibus rebus valedicens, inter Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 51

Cartusienses religiosos in asceterio Farneta, iuxta Lucam in Italia, ut humilis novitius solitariam vitam aggressus est ; a qua tamen, post menses octo, ob infirmam valetudinem, discedere coactus est. In civitatem Caracensem reversus et cathedram Facultatis medicae denuo conscendens, post annos quinque, scil. anno 1913, Collegium Pium Latinum in Urbe pro sacerdotio capessendo petiit, sed paulo post, pulmonum morbo affectus, ab incepto invitus destitit. Post reditum in patriam, aegrotis curandis incensiore caritate, iis imprimis qui hispanica lue affecti erant, non sine propriae salutis discrimine se dedidit, donec die 29 Iunii a. 1919, cum ad puerum infir­ mum se conferret, in publica via derepente autocineto perculsus, sacra­ mentis Ecclesiae tempestive receptis, animam Christo Salvatori red­ didit. Servi Dei funebria, plurimis adstantibus ecclesiasticis viris et civi­ lis potestatis proceribus ac frequentis populi concursu, celebrata sunt. Fama viri sancti pro eximia omnium christianarum virtutum exer- citione adhuc vivens gavisus est. Quae sanctitatis fama post eius obitum immensum crevit, plurimis continuo ex tota Venetiolana di­ cione ad eius sepulcrum confluentibus, sive ad gratias a Deo eius intercessione impetrandas, sive ob precationum suarum exauditionem ad gratias Deo agendas. Hinc factum est ut plurimi huius insignis Dei Servi glorificationem ab Ecclesia efflagitarent, missis etiam ad Sanctam Sedem Litteris Po­ stulatoriis, quas episcopi Reipublicae Venetiolanae omnes etiam una simul ad Summum Pontificem dederunt. Quare processus informativus super fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in genere apud archiepiscopalem Curiam Caracensem aa. 1957-1958 celebratus est, cui accessit anno 1961 processus additionalis, necnon processus rogatorialis a. 1957 in Curia episcopali S. Christophori in Venetiola instructus, quorum acta ad S. Rituum Congregationem delata sunt. Servatis ita­ que omnibus de iure servandis, eadem S. Congregatio Rituum, scriptis Servi Dei perpensis, ad ulteriora procedi posse edixit die 2 Aprilis anno 1964. Hinc, instante Rev. Domino Marcello Venturi, Causae huius legitimo postulatore, habitus est die 25 mensis Ianuarii a. 1972 Congressus Pecu­ liaris S. Congregationis pro Causis Sanctorum, quem secuta est Con­ gregatio Peculiaris Patrum Cardinalium die 11 Aprilis eodem anno, in qua Em.mus ac Rev.mus Cardinalis Carolus Confalonieri, Causae Ponens seu Relator, dubium discutiendum proposuit : An introducenda 52 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sit Causa beatificationis, in casu et ad effectum de quo agitur, deque ea rettulit. Et Patres Cardinales, omnibus mature deliberatis, affir­ mando responderunt de introducenda Causa, si Summo Pontifici pla­ cuisset. Quibus de rebus facta demum Summo Pontifici per subscriptum Cardinalem relatione, Sanctitas Sua sententiam Sacrae Congregationis ratam habuit et approbavit, die 4 mensis Maii anno 1972.

PAULUS Card. BBRTOLI, Praefectus L. ^ S.

£3 F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis

II NEAPOLITANA Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Mariae Christinae ab Imma­ culata (in saec. Adelaidis Brando) fundatricis Congregationis Sororum Victimarum expiatricum a Sacramentato Iesu.

SUPER DUBIO

An eius Causa introducenda sit

Ex augustissimo Eucharistiae mysterio, « ut ex fonte, gratia in nos derivatur et maxima cum efficacia obtinetur illa in Christo hominum sanctificatio et Dei glorificatio, ad quam, uti ad finem, omnia alia Ec­ clesiae opera contendunt » (Const. Sacrosanctum Concilium, n. 10). Quam efficax validumque incitamentum sit hoc (( immensae divinae caritatis memoriale perpetuum » (postcomm. olim d. 28 apr.), tum ad caritatis perfectionem erga Deum assequendam, tum etiam ad aposto­ latus fraternaeque caritatis opera inter christianum populum exer­ cenda, plurium Servorum Dei exemplum, qui eximia virtutum laude praeclarisque factis Ecclesiam exornarunt, luculenter demonstrat. Quo­ rum numero accensenda esse videtur humilis at fervens Dei Famula, quae recenti aetate in Neapolitana floruit Ecclesia : Maria Christina ab Immaculata, Fundatrix Congregationis Sororum Victimarum Expia­ tricum a Iesu in Ss.mo Sacramento praesenti. Soror Maria Christina Neapoli, parentibus Ioanne Iosepho Brando et Maria Concepta Brando, die 1 Maii 1856 nata est, in baptismo, quo Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 53 ipso terreni ortus die ad gratiam filiorum Dei regenerata est, Adelaidis indito nomine. Infantula quinque vix dierum matre orbata, sed sedulis curis in paterna domo nutrita, pie religioseque educata est. Singularem ad divina propensionem a teneris inde annis ostendit, cuius rei argu­ mentum est quod, duodecimum aetatis annum vix assecuta, virginitatis voto sese Deo obstrinxit. Eodem tempore de amplectendo religioso In­ stituto cogitabat, eo praesertim consilio ut divinam Eucharistiam pro- pensius veneraretur hominumque offensas, protractis moris, reparare posset. Itaque a. 1871, variis superatis impedimentis, Neapolitanum S. Fran­ cisci monasterium Olarissarum, quas Florentinas vocabant (Via Arco Mirelli), ingressa est : a quo tamen haud ita post, adversa obsistente valetudine, semel atque iterum abscedere debuit. Nec meliorem exitum sortita est cum, paucis post annis, die 11 Aprilis 1875, ad Sorores, quas Perpetuas Adoratrices Iesu in Ss. Sacramento praesentis vocant, convolavit : nam, biennio religiosae vitae vix exacto, gravi iterum praepedita morbo, ad saeculum redire cogitur. Nec tamen iteratae eiusmodi religiosae vitae experientiae vacuae aut inutiles eidem Dei Famulae exstitisse dicendae sunt. Ex tunc enim mature cogitare coepit de religiosa condenda Sororum Congregatione, quarum id potissimum esset — quod ipsa inter Sorores « Sacramen- tinas » assequi non potuerat — sanctissimae Eucharistiae venera­ tionem quam impense promovere, necnon divini Amoris offensas pia­ cularibus actibus assidue reparare. In hunc finem initiale experimentum cum aliquibus sodalibus in oppido v. d. Torre del Greco primum, deinde in paterno domicilio vel privata quadam Neapolitanae urbis domo, permissu dumtaxat Ordinarii loci, aggressa est, perpetuae Eucharistiae adorationi puel­ larum humilioris condicionis curam adiungere satagens. Tandem a. 1884, in Casauriae oppidum se recipiens, novae religiosae Congrega­ tionis, ad duplicem praedictum finem sollerter persequendum, cano­ nica fundamenta iecit, cuius adprobationem ab Ordinario Neapolitano primum, deinde a. 1903 a Sede Apostolica, sub titulo Sororum Victi­ marum Expiatricum a Sacramentato Iesu, impetravit. Institutum a se conditum ipsa Famula Dei religiosis domibus nec­ non apostolicis operibus auxit, atque ad diem usque 20 Ianuarii 1906 sapienter gubernavit, quo nempe, brevi morbo patienter tolerato, fere quinquagenaria migravit ad Dominum. Inter praeclaras vero virtutes, quibus Famula Dei ornari visa est, 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

fervens praeprimis eluxit pietas erga augustissimum Eucharistiae mysterium, una cum sincero mortificationis et reparationis spiritu, necnon operosa erga proximum caritas, in pauperioribus praesertim puellis adiuvandis religioseque instituendis. Quod quidem egregium exemplum, si pleniore resplendeat luce, validum providumque videtur exstiturum incitamentum tum ad Eu­ charistici mysterii venerationem et piacularis amoris flammam erga divinam altaris Victimam in fidelium cordibus ferventius alendam, tum ad actuosam in pauperes caritatem, in quibus Ecclesia «imagi­ nem Fundatoris sui pauperis... agnoscit» (Const. Lumen Gentium, n. 8), impensius fovendam. Servae Dei obitum sanctitatis fama est subsecuta magis in dies, tum intra tum extra religiosi, quod ipsa condiderat, Instituti saepta, eamque supernis signis Deus visus est confirmare. Quapropter factum est ut Causa de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis agi coepta sit. Instructus est itaque auctoritate ordinaria in Curia Neapo­ litana annis 1927-1941 processus informativus super fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in genere Romamque transmissus. Plures interim ad Summum Pontificem pervenerunt litterae Cardina­ lium, Archiepiscoporum et Episcoporum, Religiosorum necnon Lai­ corum introductionem Causae apud Apostolicam Sedem petentium. Servato iuris ordine, die 1 mensis Martii a. 1955 decretum pro­ diit S. Rituum Congregationis quo edixit ex parte scriptorum Servae Dei nihil obstare quominus ad ulteriora procederetur. Hinc, instante Rev. Domino Petro Naruszewicz, Causae legitimo Postulatore, habitus est die 22 mensis Decembris anno 1971 Congressus Peculiaris huius pro Causis Sanctorum Congregationis, in quo Quiciales Praelati Pa- tresque Consultores Causam esse introducendam, si Summo Pontifici placuisset, affirmaverunt. Quod responsum Patres Cardinales sua sententia sanxerunt in Congregatione Peculiari diei 11 Aprilis anni 1972, relatore Pericle Cardinali Felici. Referente denique de praemissis omnibus infrascripto Cardinali, Paulus Papa VI eam sententiam ratam habuit et confirmavit. Datum Romae, die 4 mensis Maii a. D. 1972.

PAULUS Card. BERTOLI, Praefectus L. m s.

£¡3 F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 55

III MAIORICENSIS

Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Caietanae Albertae Giménez fundatricis Congregationis Sororum a puritate B. M. Virginis.

SUPER DUBIO

An eius Causa introducenda sit

Inter egregias mulieres, quae altera saeculi xix parte Ecclesiam Sanctam pietate navitateque sacra illustraverunt, numeratur Serva Dei Oaietana Alberta Giménez. Femina fortis, at teneris simul sen­ sibus, experimento variorum ditata vitae generum, eo tempore et loco vixit quo socialis condicio mulierum funditus mutari coepta est atque converti. Verum, ubi ex rerum ipsa perturbatione aliarum pietas nau­ fragium fecit, Serva Dei vitam in Christo per sequebatur, ut clara eius virtutum existimatio ac fama non solum per totam insulam Maio- ricam, sed etiam omnem Hispaniae ac paeninsulam diffonderentur. In oppido Pollentiae nata insulae Maioricae die 6 Augusti anno 1837, postridie Christo Domino et Ecclesiae in fonte salutaris lavacri renata est. A piis parentibus Alberto et Apollonia optime instituta est et proinde iam puella manifesta pietatis signa prae se tulit. Postquam Barcinone cum parentibus consedit, diploma ludi magistrae obtinuit. Die autem 7 mensis Aprilis anni 1860 pientissimo viro Francisco Civera nupsit, qui et ipse magister litterarum erat; sic coniux uterque edu­ cationi puerorum in scholis operam dabat. Mox tamen domui Servae Dei caligo maeroris offusa est. Primum enim tres ex quattuor liberis tenerrima aetate mortui sunt; deinde anno 1869, nono nempe a matrimonio inito, vir quoque eius vita ex­ cessit, eamque viduam et filium duos annos natum divinae Providen­ tiae commendavit. Caietana vero, quae tunc trigesimum tertium an­ num agebat, impensius precationi et operi se dedebat; immo iam ad vitam religiosam amplectendam inclinabat, cum se plenius Deo con­ secrare cuperet. Attamen filii aetatula eam ne ingrederetur ordinem vel congregationem religiosam impediebat. Sed cum episcopus Maio- ricensis ab ipsa petivisset, ut celebrem scholam puellarum a Puritate appellatam regeret, utpote quae tunc in magno discrimine versaretur, 56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Serva Dei proprium et perpetuum vitae munus gradatim reperiebat, dum onus renovationis huius scholae in se recipiebat. Eius pietate permotae et operibus allectae, aliae similiter piae fe­ minae cum ea sese consociaverunt, quibuscum ipsa anno 1874 funda­ menta Congregationis Religiosarum a Puritate iecit, vita communi rite instructa et habitu religioso induto. Die 14 Septembris anni 1878 perpetua nuncupavit vota. Ab eo autem tempore vires omnes et studia in Congregatione fir­ manda ac dilatanda necnon in ministerio educationis christianae explendo magnanima locavit et fixit. Decem itaque Congregationis domus cum scholis inaedificatis condidit, ubi spiritum religiosum et apostolicum Sororibus instillavit. Inde factum est ut anno 1892 epi­ scopus Maioricensis Constitutiones Congregationis approbaret ipsam­ que Servam Dei Moderatricem supremam destinaret, anno vero 1901 Leo XIII decretum laudis Congregationis ederet. Serva Dei munus et officium Antistitae Generalis viginti quattuor annos magno cum Soro­ rum plausu obiit ad annum usque 1916, cum gravitate valetudinis et aetate confecta deposuit illud. Quod ad ministerium educationis chri­ stianae attinet, ita eo exercendo de Ecclesia et patria bene merita est, ut scholae ad instituendas magistras Consilium Ministrorum Hispa­ niae eam praefecerit et anno 1912 Gubernium ipsum cruce regis Al­ phonsi XII cohonestaverit. Postremis denique sex annis precatione, silentio et religiosa observantia ad mortem se paravit, quam placide et sedate die 21 Decembris 1922 occubuit octogesimum septimum an­ num agens. Percrebrescente virtutum eius laudatione, qua etiam viva circumdata erat, Processus Ordinarii super fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in universum, super scriptis et super cultu liturgico eidem Servae Dei non adhibito, annis 1960-1963 in Curia Maioricensi constituti sunt, ad quos accessit Processus Rogatorialis in Curia Cae­ saraugustana anno 1962 instructus. Quae inquisitiones canonicae ad Sacram Rituum Congregationem una cum Litteris Postulatoriis delatae sunt. Sacra vero eadem Congregatio, scriptis Servae Dei diligenter examinatis, ut ad ulteriora procedi posset die 15 mensis Iulii anni 1965 permisit. Instante denique Rev. P. Theodoro Zamalloa, huius Causae Postu­ latore, habitus est die 16 Maii a. 1972 Congressus Peculiaris Sacrae Congregationis pro Causis Sanctorum, quem secuta est Congregatio Peculiaris diei 11 Iulii eodem anno, in qua E.mus Cardinalis Arturus Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 57

Araoz Tabera, huius Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit : An introducenda sit causa beatificationis, in casu et ad effectum de quo agitur, et de ea rettulit. Patres autem Cardinales, omnibus mature perpensis, suffragium tulerunt affirmativum, nempe causam introdu­ cendam esse, si Summo Pontifici placuisset. Quibus de rebus facta relatione Summo Pontifici Paulo VI per infra­ scriptum Cardinalem, die 7 Octobris 1972, Sanctitas Sua sententiam Patrum Cardinalium ratam habuit et confirmavit. Datum Romae, die 7 Octobris a. D. 1972.

PAULUS Card. BBRTOLI, Praefectus

L. © S.

£ß F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis 58 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citatio edictalis

CALARITANA SEU ROMANA Nullitatis matrimonii (De Sole-North)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Heather Susan- nae North, in causa de qua supra conventae, eandem citamus ad com­ parendum coram Tribunali Appellationis Vicariatus Urbis (Piazza S. Giovanni in Laterano 6, Roma), aut per se, aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 8 martii 1973, hora 12, pro concordatione sequentis dubii :

An constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae dominae Heather Susannae North, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur.*

Philippus Giannini, V. Officialis

Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 4 mensis Ianuarii a. 1973. Franciscus Maggi, V. Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Heather Suzanne North, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6 - Roma) le 8 mars 1973, à 12 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Heather Suzanne North, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Pont. Commissio Decretis Concilii Vat. II interpretandis 59

ACTA COMMISSIONUM

PONTIFICIA COMMISSIO DECRETIS CONCILII VATICANI II INTERPRETANDIS

Responsum ad propositum dubium (de iure accusandi matrimonium)

Patres Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vaticani II inter­ pretandis, proposito in plenario coetu quod sequitur dubio, responden­ dum esse censuerunt ut infra : D. - Utrum, attentis decretis Concilii Oecumenici Vaticani II, atque prae oculis habitis Constitutione Apostolica Regimini Ecclesiae Uni­ versae, diei 15 augusti 1967, et Litteris Apostolicis Causas Matrimo­ niales, diei 28 martii 1971, vigeat adhuc responsum S.S.C.S. Ofiicii diei 27 ianuarii 1928, et art. 35, § 3 Instructionis S. Congregationis de disciplina Sacramentorum Provida Mater, diei 15 augusti 1936, vi cuius acatholici, sive baptizati sive non baptizati, actoris partes agere in causis matrimonialibus nequeunt, nisi de licentia S. Congregationis pro Doctrina Fidei, singulis in casibus impetranda.

R. - Negative, seu amplius non vigere.

Ss.mus Dominus Noster Paulus Pp. VI in Audientia die 8 ianu­ arii 1973 infrascripto impertita supradictam decisionem ratam habuit, adprobavit et publicari iussit.

PERICLE Card. FELICI, Praeses tiO Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Sabato, 13 Gennaio 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Cre­ denziali, Sua Eccellenza il signor ATO ABATE AGEDE, Ambascia­ tore Straordinario e Plenipotenziario di Etiopia.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Il Santo Padre Paolo VI ha istituito un Comitato per la Famiglia, con l'incarico di studiare i problemi spirituali, morali e sociali della famiglia, in una visione pastorale. Del nuovo organismo, cui è stato fissato un primo periodo sperimentale di tre anni, Sua Santità, in data 11 gennaio 1973, ha nominato : Presidente: S. E. R. il Sig. Cardinale Roy Maurice, Arcivescovo di Québec () Primo Vice Presidente: S. E. R. Mons. Gagnon Edouard, già Vescovo di San Paolo dell'Alberta (Canada) Secondo Vice Presidente: Sig. Bachelet Vittorio (Italia) Assessore Teologo: R. P. Visser Jan, CssR. (Paesi Bassi) Assessore Giurista: Sig. Galichon Alain (Francia) Consigliere: Sig.ra Cavallaro Vedaldi Emma (Italia) Segretario: Sig. Dousse Michel (Svizzera)

Membri : S. E. Mons. Ahr George, Vescovo di Trenton (Stati Uniti) Sig.ra Bahincinthie Eugenie (Costa d'Avorio) Sig. Chullikal Antony (India) Fr. Duffy Quentin, dei Fratelli Maristi (Australia) Sig. Keegan Patrick (Gran Bretagna) Sig. Lanctot Claude (Canada) Mons. Magnoni Antonio, Sottosegretario della S. Congregazione per la Disciplina dei Sacramenti Sig. Martino Carlo (Italia) Diarium Romanae Curiae 61

Sig.ra Bottiglieri Martino Romilda (Italia) S. E. Mons. Moreira Neves Luca, Vescovo tit. di Feradi Maggiore, Ausiliare di Säo Paulo (Brasile) Mons. Pavan Pietro (Italia) Sig. Piana Agostinetti Giuseppe, della S. Congregazione per l'Educazione Cattolica Sig. Rendu Charles (Francia) Sig.ra Rendu Elisabeth (Francia) Sig.na Sallé Lucienne (Francia) S. E. Mons. Tenhumberg Heinrich, Vescovo di Munster Mons. Tomko Jozef, della S. Congregazione per la Dottrina della Fede Sig.ra Victory Carmen (Spagna)

Consultori : Mons. Bodet Henri, della Segreteria di Stato Mons. Mariani Goffredo, Sotto-Segretario della S. Congregazione per i Vescovi Mons. Fiorelli Leone, della S. Congregazione per le Chiese Orientali Mons. Bovone Alberto, della S. Congregazione per il Clero Mons. Scalzotto Tiziano, della S. Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli Mons. Noè Virgilio, Sotto-Segretario della S. Congregazione per il Culto Divino Mons. Pinto Gómez José Miguel, Prelato Uditore della Sacra Ro­ mana Rota P. Theurer Wolfdieter, CssR, del Segretariato per l'Unione dei Cristiani Prof. Giacchi Orio, della Pont. Commissione per la revisione del Codice di Diritto Canonico P. de Riedmatten Henri, O.P., Segretario del Pontifìcio Consiglio «Cor Unum ».

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 19 gennaio 1973. Le LL. EE. Cirarda Lachiondo José Vescovo di Cordoba e May John Lawrence, Vescovo di Mobile, Membri della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali. » » » Il rev. Labelle Lucien, Presidente dell'O. C. I. C, Membro della Pontificia Commissione per le Comunica­ zioni Sociali «durante munere ». » » » L'avv. prof. Petroncelli Mario, Membro del Collegio degli Avvocati del Sacro Concistoro. 62 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato

Assistenti al Soglio Pontificio: 24 marzo 1972. S. E. Mons. Noser Adolfo Alessandro, Arcivescovo di Ma- dang. 12 maggio » S. E. Mons. Rosenthal Giovanni Battista, già Vescovo di Queenstown. 2 luglio » S. E. Mons. Van Melckebeke Carlo, Vescovo di Ningsia. 28 agosto » S. E. Mons. Démets Antonio, Vescovo tit. di Cadossia. 10 ottobre » S. E. Mons. Margéot Giovanni, Vescovo di Port-Louis. 21 novembre » S. E. Mons. Pizzoni Emilio, Vescovo tit. di Gunugo. 28 » » S. E. Mons. Fraghì Sebastiano, Arcivescovo di Oristano.

Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Paolo VI ha nominato: Protonotari Apostolici soprannumerari: 26 aprile 1972. Mons. Musaka Victor (Masaka). » » » Mons. Curtin Geremia (South wark). 30 ottobre » Mons. Irizarry Raul (Ponce). 10 novembre » Mons. Cain Giacomo (Stockton) 15 gennaio 1973. Mons. Calvaresi Costantino (Ripatransone).

Prelati d'onore di Sua Santità:

11 aprile 1972. Mons. Downey Leo Vincenzo (Auckland). » » Mons. Mackey Giovanni (Auckland). 6 giugno Mons. Alozipan Giuseppe A. (Cebù). » » Mons. Caballa Felino (Cebú). » » Mons. Kriekenbeek Federico (Cebú). 26 » Mons. Kaminski Leo (Köln) 25 agosto Mons. Becker Giovanni Maria Uberto (Köln). 9 settembre Mons. Ermecke Gustavo (Paderborn). 4 ottobre Mons. Engels Ermanno (Köln). 18 » Mons. Fiedler Hans (Bamberg). » » Mons. Heggelbacher Othmar (Bamberg). Mons. Reinwald Giorgio (Bamberg). » Mons. Gergen Eugenio Vincenzo (Great-Falls). Mons. Werner Martino Edoardo (Great-Falls). » Mons. Bierster Leo N. (Harrisburg). 19 Mons. Leitch Tommaso (Harrisburg). » Mons. Lentocha Giorgio V. (Harrisburg). » Mons. Overbaugh Lorenzo (Harrisburg). » Mons. Schraaf Carlo (Köln). » Mons. Kenedo Angelo (Providence). 30 Diarium Romanae Curiae 63

10 novembre 1972. Mons. Cloherty Giacomo Kevin (Stockton). » » » Mons. O' Rourke Bryan Tiernan (Stockton). » » » Mons. Stare Giacomo (Stockton). » » » Mons. Vieira-Alvernaz Emanuele (Stockton). 21 » » Mons. Cunningham Antonio (Southwark). 23 » » Mons. Hammerl Giuseppe (Innsbruck). » » » Mons. Schramm Hans Gioacchino (Innsbruck). 24 » Mons. Glynn Patrizio (Galway). 28 » » Mons. Tassini Francesco (Città della Pieve). 30 » » Mons. Songy Donald Giuseppe (Baton Rouge). 14 dicembre Mons. Armbruster Giovanni (Berlin). 20 » » Mons. Duffy Francesco (Galloway). 25 » » Mons. Peric Marco \Mostar). 29 » » Mons. Chakiamury Giacobbe (Verapoly). 21 gennaio 1973. Mons. Verzini Giuseppe (Cagli e Pergola).

Cappellani di Sua Santità: 31 gennaio 1971. Mons. Oaggiano Pietro (Pompei). » » » Mons. Rendina Giuseppe (Pompei). 12 » 1972. Mons. Mahony Giovanni Patrizio (Liverpool). 13 giugno » Mons. Festing Enrico (Paderborn). 15 luglio » Mons. Grimm Francesco (Köln). » » Mons. Kilinski Giuliano (Köln). 27 » » Mons. Hanslik Erardo (Paderborn). 5 agosto » Mons. Gospos Pietro (Wroclaw). 25 » Mons. Biith Luigi (Köln). 4 ottobre » Mons. Kempem Emilio (Köln). 9 » » Mons. Ceballos Daniele (Jaro). » » Mons. Chiù Raimondo (Jaro). » Mons. Parcon Policarpo (Jaro). » » » Mons. Perez Enrico (Jaro). » » » Mons. Piamonte Alberto (Jaro). 19 » » Mons. Hävers Guglielmo (Köln). » » » Mons. Lessenich Pietro (Köln). » » Mons. Loosen Massimiliano Giuseppe (Köln). 30 » » Mons. Zielinski Carlo (Chelmno). » » » Mons. Abramski Sigismondo (Warszawa). 21 novembre » Mons. Callaman Francesco (Southwark). » » » Mons. Moran Giovanni (Southwark). 24 » » Mons. Stonehill Terenzio (Arundell). » » » Mons. Albinger Giuseppe (Fulda). 28 » Mons. Cicaloni Achille (Città della Pieve). » » » Mons. Vetuli Licurgo (Città della Pieve). 1 dicembre » Mons. Celata Pier Luigi (Sovana-Pitigliano). 2 » » Mons. Szelazek Sigismondo (Szczecin). 14 » » Mons. Allendorff Giovanni (Berlin). » » » Mons. Krajewski Felice (Berlin). » » » Mons. Popan Flavio (Maramures). 64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

20 dicembre 1972. Mons. Loria Giuseppe (Oppido Mamertina). 29 » o Mons. Fernandez Francesco (Verapoly). » » » Mons. Kaniampurath Saverio (Verapoly). » » » Mons. Mavely Agostino (Verapoly). 3 gennaio 1973. Mons. Maccio Martino (Genova). » » » Mons. Massa Amedeo (Genova). » » » Mons. Rebora Angelo (Genova). 27 » » Mons. Imperati Giovanni (Amalfi).

NECROLOGIO

23 dicembre 1972. Mons. Mendonça Monteiro Antonio, Vescovo di Bonfim. 24 » » Mons. Kovács Sândor, già Vescovo di Szombathely. 31 » » Mons. O'Flanagan Dermot, già Vescovo di Juneau. 2 gennaio 1973. Mons. Olalia Alejandro, Arcivescovo di Lipa. 8 » » Mons. de Aguirre José Carlos, Vescovo di Sorocaba. 12 » » Mons. Prosper Dodds, Vescovo di Saint Louis du Senegal. 13 » » E.mo Signor Cardinale Cento Fernando, del titolo della Chiesa Suburbicaria di Velletri. » » » Mons. Raballand Gustave André F., Vescovo tit. di Eguga. 16 » » Mons. Solis Fernández Juan Vicente, Vescovo tit. di Tueca di Numidia. 20 » » Mons. Torrini Antonio, Arcivescovo di Lucca. 22 » » Mons. Zucchetta Antonio Silvio, Vicario Apostolico di Mogadiscio. 27 » » Mons. Hasz Stefano, Vescovo tit. di Sura. 29 » » Mons. Lanzo Egidio Luigi, Vescovo di Saluzzo. » » » Mons. Mignani Gaetano, Vescovo di Kí-an (Cina). An. et vol. LXV 28 Februarii 1973 N. 2

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

EPISTULAE

I Ad Exc.mum P. D. Aloisium Lorscheider, Angelopolitanum Episcopum, Conferentiae Episcoporum Brasiliae Praesidem, eiusdem Conferentiae coacto Coetu.

Apresta-se essa Conferencia Nacional dos Bispos do Brasil para mais urna Assembleia Geral. De per si, mais um encontró de procura, reflexâo e oraçâo em comum, a partir de fraterna permuta de pontos de vista e de experiencias atuadas e vividas, e do interesse com que os seus Membros acompanham no plano vital e doutrinal, a marcha do Povo de Deus no nósso tempo. Foi-nos grato tomar conhecimento do Programa Geral dos trabalhos. Nele perpassa a preocupacäo nítida de urna serena e fiel renovaçâo e atualizaçâo, ao ritmo do mundo atual. Com referencia ao II Concilio do Vaticano, a dez anos da sua abertura, e na linha de antiquissima tradiçâo — segundo a quai os Bispos de todo o orbe sempre comunicaram entre si e com o Bispo de Roma, no vínculo da unidade, da caridade e da paz, e se reuniram para decidir em comum coisas importantes, depois de ponderada a decisäo pelo parecer de muitos 1 — vai abrir-se al um diálogo, de grande interesse e alcance, tendo como tema central « a dimensâo comunitària da Igreja particular ». Unido na oraçâo, queremos também nos inserir-nos, de algum modo,

1 Cfr. Concilio Ecumènico II do Vaticano, Const. dogmática Lumen Gentium, n. 22.

5 - A. A. S. 66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nêsse diálogo, começando por exprimir a nossa complacencia pelo acerto na escolha dos assuntos a tratar e a estudar, e urna palavra esti­ mulante a todos ós intervenientes, a dedicarem-lhes a sua habitual e generosa atençâo. A isso os impelirá, sem dúvida, o zèlo apostólico e os propósitos de comunhâo eclesial que os animam, para tornar mais visi vel e irradiante a sua unidade em Cristo, garantía e incentivo para as comunidades de fé, de esperança e de amor, onde se desenrola a sua atividade pastoral, que, no desempenho do nosso supremo ministerio apostólico, bem conhecemos e apreciamos. A amplidào, profundidade e rapidez das transformaçôes no mundo em que vivemos e a repercussâo destas sobre os individuos e os grupos humanos, conjuntamente com a facilidade e o evidente influxo das comunicaçôes que — quase poderi amos dizer — tornam os homens, hoje, sempre presentes uns aos outros, seja quai for a latitude em que se achem, obrigam a aplicar-nos, constantemente, para, em Igreja, nos situar, aperceber e discernir os sinais dos tempos. E isso, levados por evangélico e sereno interèsse de urna presença a este mundo, atual, adaptada e operante, da mesma Igreja, multissecular « instituiçâo, sem­ pre viva e coerente com as suas raízes, e, ao mesmo tempo, sempre re­ ceptiva daquilo que é susceptível de fazer desabrochar, em perene pri­ mavera, a linfa do Espirito Santo que sem cessar a percorre ».2 Dada a necessària solidariedade de intentos entre os Pastores — para secundar esta continua e misteriosa açâo do Espirito Santo na Igreja, para conservar integro e vivo o Evangelho e fazer com que este responda aos apelos peculiares das situaçôes concretas onde os homens transcorrem a sua vida — no desempenho da sua tríplice funçâo de ensinar, san­ tificar e governar, <( com Pedro e sob Pedro », hâo de os seus esforços de atualidade seguir sempre determinadas coordenadas : urnas, com caráter perene, tragadas por Cristo e pela Igreja e avivadas amiúde pelo Magiste­ rio; outras, ditadas pela prudencia e eficacia pastorais e ateridas pela comunhâo responsável na Colegialidade Episcopal e pelo bem de toda a Igreja. Déste modo, apoiados na força da uniäo mutua e na graea do Espi­ rito Santo e visando confirmar os homens na vivencia plena da propria condiçâo eclesial ou trazê-los à fé, os mesmos Pastores, ao renovarem-se contìnuamente, serâo exemplo e estímulo, também neste ponto, para os

2 Cfr. nosso Discurso na Audiencia Geral de 8 de Novembro de 1972: em «L'Os­ servatore Romano» de 9 de Novembro de 1972. Acta Pauli Pp. VI 67 seus colaboradores e para as instituiçôes católicas, em ordern a urna sempre crescente conjugaçâo de esforcos, na irradiaeäo atual, serena e simpática da Boa-Nova, que se processa, antes de tudo, na paz e na alegría de urna santidade cada vez maior, que é sempre, (( para todo o gènero humano, o mais firme germe de unidade, esperança e salvaçâo ».3 Nêste sentido, porque em tudo feitos modelos do rebanho do Senhor e comprometidos, a título especial, na sequela do « Unico Mestre », convém aos encontros entre Bispos o caráter de diálogo, com Cristo a presidir, porque entabulado em seu nome, e sob o alhar complacente do Pai, porque prosseguido para a sua glorificaçâo. E assim, com as luzes do Espirito Santo, em clima de amor e de confìanca, assentes na aceitaçào e compreensâo recíprocas, brilhará a verdade aliada com a caridade, e a fortaleza com a humildade e mansidäo ; e, acima de tudo, se verá resplandecer a unidade do tao ardente anelo do Senhor, expresso em oraçâo interessada, num momento bem significativo na presença do Colegio dos Doze, continuado no tempo pelo Colegio Episcopal : que ((... também êles sejam um em nos, para que o mundo creia que tu me enviaste ».4 Certo de que é nêste tom de diálogo que vai desenrolar-se a Assembleia Plenaria dos Veneráveis Irmâos Bispos do Brasil, queremos aproveitar a ocasiâo para lhes testemunhar o nosso aprêço pelos esforços generosos envidados no campo da pastoral das vocaçôes e da formaçâo do clero; igualmente, pelo modo corno acompanham, assistem e tratam os sacerdotes, que já compartilham das suas funçôes e solicitude em prol do Reino de Deus. Que, com a graça do Senhor, possam continuar e colher éxitos cada vez maiores nesta louvável aplicaçâo! Quanto aos sacerdotes, em particular, como « fìlhos e cooperadores da Ordern Episcopal » e, ao mesmo tempo, « corno irmâos e amigos », insidiados, por vezes, por nuvens que podem colhé-los desabrigados, em solidäo, com a perturbaçâo, o desalentó, ou a insatisfaçâo pessoal, que êles, encontrando no Presbitèrio estima e afeiçâo e um ambiente de confiança fraterna, de amizade franca e de caridade firme, vejam sempre, no Bispo que o preside, alguém que tem muito a peito o bem déles, quer material, quer sobretudo espiritual.5 Conhecemos ainda a preocupaçâo dos Membros dessa Conferencia, urgida, em nao poucos casos, por angustiante escassez de clero, por

3 Concilio Ecumènico II do Vaticano, Const. dogmática Lumen Gentium, n. 9. 4 Io. 17, 20-21. 5 Cfr. Concilio Ecumènico II do Vaticano, Decr. Presbyterorum Ordinis, n. 7. 68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

inserir os leigos nas atividades eclesiais, dado o papel insubstituível, apesar de subsidiario do sacerdocio ministerial, que ai lhes cabe. Que continuem, assim, a atuar a exortaçâo do recente Concilio : (( apas- centar os fiéis e reconhecer-lhes os serviços e carismas, de tal maneira que todos, a seu modo, cooperem unánimemente na tarefa comum )).6 Salientamos, por firn, na agenda dos trabalhos da Assembleia, o estudo de urna melhor organizaçâo dos Tribunais Eclesiásticos, no territòrio da sua competencia. Dado que a comunhâo na realidade orgànica, que é a Igreja, nâo dispensa urna forma jurídica, do fácil acesso e bom funcionamento, sempre animado pela caridade, dos mesmos Tribunais, podem advir grandes vantagens pastorais e espiri- tuais, para todos aqueles que deles precisam de servir-se. Na certeza do interèsse cornue constantemente acompanhamos a solicitude pastoral dos Veneráveis Irmâos Bispos desse dileto Pais, com a nossa caridade fraterna, concluímos com os votos pelos melhores frutos desta sua Assembleia Geral. Para isso, invocamos sobre todos as luzes do Espirito Santo, para que, guiados por Cristo-caminho, sintonizados com Cristo-verdade, e confortados em Cristo-vida, ai façam resplandecer o rosto sem mácula da Igreja, Mae e Mestra : com a nossa Bencáo Apostólica, extensiva a todos os fiéis brasileiros ! Vaticano, 20 de Janeiro de 1973.

II Ad E.mum P. D. Laurentium Iosephum S. R. E. Cardinalem Shehan, Baltimorensem Archiepiscopum, quem mittit ad Eucharisticum Conven­ tum, ex omnibus nationibus Melburni in Australia habendum, ut celebri- tatibus praesideat.

PAULUS PP. VI

Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictio­ nem. — Melburni, in urbe egregia Australiae — quae terra continens ite­ rum, post Sydneyensem Congressionem, eiusmodi fruitur honore et divincitur officio — mox, ut notum est, XL celebrabitur Conventus Eucharisticus ex omnibus nationibus. Qui cura et studio Venerabilis Fratris Iacobi Roberti Knox, istius sedis Archiepiscopi, peritorum opera sociata, ita paratur, praesertim renovatione pastorali, ut facile

* Ibid.; Const. dogmática Lumen Gentium, n. 30. Acta Pauli Pp. VI 69 prospici possit eum fore religionis ardore insignem, decursu alacrem, prosperum exitu. Variae autem inceptiones per sacri huius coetus dies ad effectum de­ ducentur, quibus hic, ut statutum est, peculiari quadam nota populari conspicuus, praestantior ac salubrior reddatur. Quas inter iuvat me­ morare eam, quae ad fideles pertinet, qui, stirpe, sermone, moribus di­ versi, in Australiani immigrarunt : hi enim suas habebunt liturgicas celebrationes et circa altare Domini una congregabuntur ; etiam rei oecumenicae, ut accepimus, suus locus tribuetur. Quodsi apparatus rationem probamus, summo tamen praeconio di­ gnum arbitramur argumentum praecipuum, huic Conventui propositum ; quod est mandatum novum, quo Salvator praecipit, (( ut diligatis invicem, sicut dilexi vos w.1 Quod quidem aptissimum esse videtur ad rem supernaturalem in animis hominum inculcandam, qui hac aetate ob tot causas saepe inducuntur, ut naturalia potius ac temporalia respi­ ciant. Haec autem res supernaturalis, id est caritatis nobilissima virtus, ab Eucharistia, quae est sacramentum ineffabilis amoris divini, ut e fonte uberrimo manat. Ee quidem vera mente concipi nequit arctius et validius vinculum caritatis, quam convivium illud, quod Deus ut supre­ mum et maximum dilectionis suae testimonium et pignus instituit. Hic unus panis, quo nutriuntur, et unus potus, quem bibunt, Christi asseclas ita coagmentant et coagmentare debent, ut unam veluti fami­ liam efficiant, illud iterato spectaculum mundo praebentes, quod in Actibus Apostolorum describitur : « Multitudinis autem credentium erat cor unum et anima una ».2 Sitiunt profecto hanc « caritatis unitatem »,3 homines, qui saepe tot discidiis, discriminibus, immo saevis dimicationibus confiictantur. Recte ergo Ioannes Chrysostomus, lumen Ecclesiae orientalis, doctrinam Apo­ stoli explanans, secundum, quam unum corpus sumus, et membra ex carne et ossibus eius,4 ait : « Ut ergo hoc simus non solum per dilectio­ nem, sed etiam re ipsa, cum illa carne commisceamur ; id enim efficitur per cibum quem ille dedit, ut ostendat nobis quanto erga nos ferveat amore. Ideo se nobis commiscuit, et in unum corpus totum constituit,

1 Io. 13, 34. 2 4, 32. 3 S. AUGUSTIN. Serm. 356; P.L. 39, 1577. 4 Cfr. Eph. 5, 30. 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ut unum simus, quasi corpus iunctum capiti ».5 Quibus e verbis etiam patefit non agi de pio universalis cuiusdam amoris somnio, sed de caritate, quae factis seu operibus exerceatur. Valde igitur exoptamus, ut Eucharisticus hic Conventus — quemadmodum ii, qui illum appa­ rant, sollerter conituntur — animos inflammet ad mutuum auxilium, ad magnanimam curam advenarum, ad fraternam relevationem indigen­ tium, derelictorum. Itaque haec omnia auctoritate et quadam quasi praesentia Nostra confirmare et corroborare volentes, te, Venerabilis Frater Noster, qui, Cardinalis dignitate spectabilis, Baltimorensi sedi es praepositus se- dulumque agis Praesidem Stabilis Consilii Eucharisticis Internationa­ libus Conventibus provehendis, Legatum Nostrum eligimus et renun- tiamus, ut, Nostram gerens personam, Melburnensi ex omnibus gen­ tibus Congressioni Eucharisticae praesideat. Minime vero dubitamus, quin, pro impensa, qua ardes, pietate in mirabilis Sacramenti altaris mysterium, in quo Christus Redemptor incruente se immolat, animas pascit, extra haec sub sacris speciebus vere, realiter et substantialiter praesens adest, commissum tibi munus feliciter et frugifere sis im- pleturus. Nos denique Deum supplicibus precibus rogamus, ut proximus hic Conventus reapse ferax sit fructuum spiritualium, qui exspectantur, et ut hi in profectum terrae Australianae, cuius suavis apud Nos viget memoria, et totius orbis bene vertant. Haec ex pectore ominati, tibi, Venerabilis Frater Noster, Sacrae Romanae Ecclesiae Cardinalibus, Antistitibus, sacerdotibus, religiosis universisque fidelibus, qui eucharisticis istis celebritatibus intererunt, Benedictionem Apostolicam, caelestis gratiae et solacii auspicem, aman­ tissime impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die XXV mensis Ianuarii, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

5 In Ioannem Horn. 8; P.C 59, 259; iii. I. Rouet De Journel, Enchiridion Pa- tristicum, n. 1166. Acta Pauli Pp. VI 71

NUNTIUS GRATULATORIUS

Ad E.mum P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Sidarouss, Coptorum Alexandrinum Patriarcham, quinque condentem lustra ab episcopali ordinatione suscepta.

Heu quam fugacibus annis labens temporis circulus mox tibi, Ve­ nerabilis Frater Noster, candido signandum lapillo revehet diem : quinque enim exacta decurrent lustra, ex quo ipse episcopalem ordi­ nationem suscepisti. Huic praeclarae occasioni consentanea, bene precantia ultro dici­ mus verba, quae quemadmodum Nobis ad proferendum grata, ita tibi erunt in accipiendo iucunda. Decet sane, valde oportet, fas est, ut sollemniter a te celebranda memoria, quae a sacrorum Antistitibus solet devotae mentis observantia recoli, votis approbatione dignis cla­ rescat, atque adeo afferat caelestis gratiae uberiora dona tibi viro desideriorum 1 ac tecum universis qui te norunt et diligunt, ut durabili sint profectui et oblectamento. Hanc ad rem hoc potissimum pertinet, ut vos omnes aemulo studio so­ lidam, illibatam, integram fidem, quam Apostolorum Principes, duae oli vae ad latera candelabri sancti coram dominatore universae terrae,2 Romae, in catholicis orbis capite, annuntiarunt et Evangelista Marcus, florentissimae Alexandriae inclita gloria sanguine suo sanxit, corde, ore, vita profiteamini. Quod quidem ut in Patriarchatus istius finibus et arduis laboribus feliciore usque exitu eveniat, in te sitas et collocatas optimae spei ratio­ nes Nos tenere persuasum prorsus habemus. Nam tu homo prisci mo­ ris, apertus et simplex, catholicae unitatis sensu eximie praeditus, dictis et factis ministerium tuum nobilitasti atque, iugi magisterio incumbens, constanti nisu id tibi praestituisti, ut agni gregis tui, imo Christi, omnes unanimes, compatientes, fraternitatis amatores, misericordes, modesti, humiles, non reddentes malum pro malo, be­ nedictionem promissae hereditatis possideant.3 Haec vero quae ipse bonus pastor in populo docuisti et doces con-

1 Cfr. Dan. 10, 11. 2 Cfr. Zach. 4, 12-14. 3 Cfr. 1 Pe. 3, 8-9. 72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sono nitore morum confirmare persequere. Hac de causa, virtutum laude crescens, aeternitati vive et hanc in aula, mentis, ubi sol solis Logos radios emittit, meditari perge assidue, ut eius inenarrandi praemii post fructuose actum terrestre iter feliciter sis compos, auspice Beatissima Virgine Maria, decore praesidioque tuo, in qua gratia omnis viae et veritatis.4 Haec ominatis, nihil Nobis reliquum est nisi, ut tibi, Venerabilis Frater Noster, et universo gregi, sollerti moderationi tuae commisso, Apostolicam Benedictionem, arrham abundantium caelestium mune­ rum, impertiamus. Ex Aedibus Vaticanis, die xxx mensis Decembris, anno MCMLXXII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I Romanae Civitatis Magistro et Administratorum Coetui, novo ineunte anno Beatissimo Patri fausta ominantibus.*

Si rinnova oggi un incontro tradizionale, e sempre molto gradito, che offre a voi l'occasione di porgerci i vostri auguri per il Nuovo anno, e a noi di ricambiarli con tutto il cuore. Ringraziamo il Signor Sindaco, per le parole che ha voluto rivolgerci anche a nome dei suoi valenti collaboratori ; e vi assicuriamo la nostra riconoscenza per tanta cortesia. Gli auguri non sono certo una pura formalità ; nel caso odierno corrispondono al desiderio, certamente reciproco — da parte sia del Vescovo di Roma, responsabile della cura spirituale di questa Città unica al mondo, sia del Sindaco e della Giunta di questa stessa Roma, responsabili del suo sviluppo civico e sociale — di gettare uno sguardo, ciascuno dalla rispettiva sfera di competenza, non separata ma com­ plementare anche se diversa, sulla realtà, sulle esigenze, sulle aspetta­ tive della molteplice vita dell'Urbe.

4 Cfr. Eecli. 24, 25.

* Die 15 mensis ianuarii a. 1978. Acta Pauli Pp. VI 73

Guardiamo dunque a questa Roma, a cui dedicate le vostre atten­ zioni, coadiuvati dall'efficienza dei singoli organi dell'apparato neces­ sario a reggere tanto complessa e delicata amministrazione. Come già altre volte ne avemmo l'opportunità, vi diciamo la nostra sollecitudine e sensibilità, il nostro rispettoso e cordiale interesse per l'attività che svolgete, non certo facile né semplice, talché talora il compito ch'essa impone sembra richiedere sovrumane fatiche alla mente, che deve avere di ogni questione piena e chiara e realistica visione, come alla volontà, che è posta di fronte a formidabili problemi e a gravi decisioni, in mezzo a difficoltà di ogni genere, d'indole amministrativa e organizza­ tiva, in ogni campo della convivenza sociale, e in primo luogo delle scuole, degli ospedali, dell'urbanistica, della circolazione stradale, ecc. Vediamo l'impegno, lodiamo lo sforzo, incoraggiamo i propositi, aftin­ ché la popolazione di Roma non manchi di quanto è necessario per il suo ordinato sviluppo, nel moltiplicarsi quotidiano delle proprie urgenti esigenze, per essere al livello che si addice ad una città che è gloriosa e moderna, capitale di uno Stato pieno di vitalità e di progresso civile e sociale ed è nello stesso tempo il centro di una religione a raggio mon­ diale, quale è quella cattolica, irradiatrice senza posa del messaggio evangelico per divino mandato, anche se affidato alle deboli forze del­ l'umile Successore di quel Pietro, « onde Cristo è Romano ». E la costatazione di questa realtà ci pone nel dovere di esporvi con tutta semplicità due pensieri, che ci stanno particolarmente a cuore, e che vogliamo affidarvi in questo incontro. E il primo è l'appressarsi del 1975, in cui, secondo la millenaria consuetudine instaurata dai nostri Predecessori, dovrebbe cadere la celebrazione del Giubileo. La cosa non è ancora ufficialmente deliberata. Ma è da credere che avremo fra due anni l'Anno Santo, come dovrebbe normalmente avvenire. Ciò si dovrà decidere in questi giorni, data la grande complessità dei problemi ecclesiali, pastorali, organizzativi che una tale celebrazione comporta. Noi osiamo fin d'ora sperare che se l'Anno Santo sarà celebrato, Roma saprà degnamente prepararsi per quanto la riguarda ad accogliere questo avvenimento ecclesiale di di­ mensioni mondiali, cercando in primo luogo di far progredire la solu­ zione della questione bruciante dei « baraccati », e in secondo luogo di eliminare se non la triste realtà, l'ostensione almeno e la provocazione del mal costume. Sappiamo di toccare argomenti penosi che — ne siamo certi — formano l'oggetto della vostra attenta considerazione. E questo ci induce ad accennare al secondo punto, strettamente con- 74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nesso col precedente : ed è il dovere che tutti abbiamo di non dimenti­ care la spiritualità propria di Roma, che le deriva da quel carattere straordinario, a cui sopra accennavamo, sia sotto l'aspetto turistico, sia sotto quello della coscienza della sua rappresentatività spirituale e morale. Dobbiamo averla presente, questa spiritualità, come oggi si pone : nella presenza tuttora parlante e suadente delle memorie storiche, che l'alimentano come uno stimolo e un invito costante; presente an­ cora e specialmente nella vita pastorale odierna, che si sforza di ade­ gnarsi alle tremende responsabilità create dallo sviluppo di una città in continua espansione e mutamento; Roma, per la sua eredità di santi, per la sua missione universale, per il suo compito provvidenziale, merita uno sforzo generoso da parte di tutti i romani, specialmente dei gio­ vani, affinché la sua impronta spirituale sia conservata ed adeguata­ mente messa in luce per il bene dell'intera umanità. Ecco, cari Signori, le nostre aspirazioni, che non contrastano con la piena autonomia della città, sì bene rendono onore alla sua dignità e alla sua missione storica perenne ; ecco i nostri voti : li confidiamo a voi, in questo inizio d'anno, affinché trovino nella vostra cooperazione, ne siamo ben certi, quella rispondenza che auspichiamo; ma soprat­ tutto li affidiamo al Signore, affinché voglia continuare a benedire co­ piosamente questa Urbe, ch'Egli ha voluto Sede centro dell'Orbe cat­ tolico e del suo Vicario in terra. E per voi, per i vostri collaboratori, per i vostri cari, per l'immane lavoro che siete chiamati a svolgere, preghiamo il Redentore Divino, e Maria SS.ma « Salus Populi Ro­ mani », invocando su tutti la ricchezza dei doni celesti.

II Ad Excellentissimum Virum Arturum Morgan Morales, Panamensis Rei­ publicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tradentem.*

Señor Embajador : Hemos escuchado con cordial interés las palabras que acaba de dirigirnos al presentar las Cartas, que lo acreditan como Embajador Extraordinario y Plenipotenciario de Panamá ante la Santa Sede. Agradecemos de modo particular sus expresiones de aprecio por

* Die 18 mensis ianuarii a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 75 nuestra acción en favor de la paz y por la actividad de la Iglesia en su País. Ella, en cuanto portadora del Mensaje divino de salvación, que abarca la totalidad del hombre en su caminar hacia Dios y en su relación con el mundo, vive una característica solidaridad con las legítimas aspiraciones y el desarrollo de la vida humana. No queda indiferente ni neutral ante los problemas del peregrinar terreno, sino que se empeña decidida y desinteresadamente en favor de la humanidad, siem­ pre en la línea que le es propia, aportando a los esfuerzos de los indivi­ duos y de las naciones la luz de su palabra, la visión de un humanismo más pleno y la acción de sus hijos, con el fin de lograr un mundo más fraterno, más justo y más pacífico. Por eso seguimos con especial interés el trabajo que la Iglesia, bajo la guía de sus Pastores, lleva a cabo en su País, colaborando al bien de todos no sólo fomentando el espíritu religioso, sino también con su participación activa en el progreso integral, concretamente en aque­ llos campos que le son más característicos, como la misión educativa, la promoción de una auténtica conciencia social cristiana, la formación y la ayuda en el ámbito de la vida familiar. Tal es el espíritu de colaboración que anima a la Iglesia y bien esperamos que cualquier dificultad que pudiese surgir se resuelva en un clima de comprensión y entendimiento recíprocos. Confiamos que el espíritu cristiano, que distingue tradicionalmente a los panameños, y los deseos de progreso que les animan, a los cuales Vuestra Excelencia ha hecho referencia, contribuirán decididamente a que en Panamá las realidades vayan respondiendo cada vez más a las aspiraciones de aquellas queridas poblaciones. Como abogado de los pobres y necesitados, tenemos confianza en que les será dedicada siempre una especial atención, de manera que no solamente puedan disfrutar de las ventajas del progreso, sino que siendo cada uno más y sintiéndose más, puedan colaborar en el logro de su propio desarrollo y del de toda la comunidad. Pensamos en este momento con particular afecto en los campesinos y en los obreros, que tanto esperan y que tanto pueden dar a la sociedad. Nos permitimos también un recuerdo para los jóvenes, esperanza del futuro y estímulo del presente. A ellos la sociedad debe dedicar sus constantes esfuerzos, de manera que sus justas aspiraciones y anhelos encuentren adecuada respuesta y tengan la oportunidad de convertirse 76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale en frutos de fraterno progreso y pacífica convivencia. La Iglesia estará siempre presente con especial interés en esta importante labor. Al corresponder con nuestro deferente saludo al que por medio de Vuestra Excelencia nos han trasmitido las más altas Autoridades de su Nación, le formulamos, Señor Embajador, nuestros mejores votos y le aseguramos nuestra benevolencia para el feliz cumplimiento de la elevada misión que ahora comienza. Con estos sentimientos invocamos sobre Vuestra Excelencia la con­ tinua asistencia divina, mientras otorgamos de corazón a todos los amadísimos hijos de Panamá la implorada Bendición Apostólica.

III Sociis habita e Sodalitate v. d. « Associazione della Stampa Estera in Italia », die festo recurrente S. Francisci Salesii, diurnariorum Patroni.*

Chers Messieurs,

Nous vous remercions des paroles aimables et confiantes que vous venez de Nous adresser par la voix de votre Président. Vous avez voulu Nous associer au soixantième anniversaire de l'« Associazione della Stampa Estera in Italia », célébré en octobre dernier. Nous nous y prêtons bien volontiers, en cette fête de saint François de Sales, le saint patron des journalistes, qui a voulu mettre la vie spirituelle la plus authentique à la portée de tous les laïcs, comme vous vous efforcez de mettre l'actualité à la portée du grand public. Vous êtes les bienvenus en cette maison où, voici vingt ans, notre prédécesseur Pie XII accueillait avec honneur les membres de votre Association. Le Pape Jean avait aussi adressé, en février 1963, à votre Conseil de direction, des paroles émouvantes, simples et nettes, jaillies de son cœur d'apôtre et de son expérience des hommes, tout empreintes de confiance. C'est sur ce ton de la conversation familière que Nous abordons cette rencontre, heureux, oui, très heureux, de pouvoir Nous entretenir avec vous de votre profession qui Nous a toujours tenu très à cœur. Nous regardons d'abord avec une grande sympathie, imprégnée d'estime et de réalisme, la mission qu'il vous est donné d'assumer dans le monde moderne. C'est un fait, vous représentez une force immense

* Die 24 mensis ianuarii a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 77 dans notre civilisation. Aucune institution ne peut faire fi de l'opinion publique que vous contribuez singulièrement à former, avec les autres moyens de communication sociale. L'expérience confirmé chaque jour davantage ces paroles que le regretté Père Emile Gabel écrivait il y a dix ans : « L'information ... est le système nerveux de la vie moderne, par les réactions qu'elle déclenche et l'influx qu'elle propage à travers tout le corps social Il Nous revient aussi à la mémoire cette pensée judicieuse de Biaise Pascal : « Je voudrais de bon cœur voir le livre italien, dont je ne con­ nais que le titre, qui vaut lui seul bien des livres : " Della opinione re­ gina del mondo ". J'y souscris sans le connaître, sauf le mal, s'il y en a )).2 La façon dont vous recueillez les faits, dont vous les groupez, les présentez, les interprétez, fournit à vos lecteurs une matière à ré­ flexion et des critères de jugement dont l'écho et la résonance commune — c'est ainsi que Pie XII qualifiait l'opinion publique — prennent une place capitale qu'il serait superflu de décrire. C'est dire le rôle passion­ nant qui vous échoit, comme aussi la responsabilité considérable at­ tachée à ce pouvoir. Mais Nous pourrions dire également que votre métier comporte des exigences, et aussi des servitudes qui ne Nous échappent pas : elles mettent les journalistes consciencieux devant une tâche lourde, délicate et difficile. La première exigence est celle de vous soumettre au réel, qu'il s'agisse de faits, de situations, de mentalités. Tous les faits ne sont certes pas des « événements », objets d'information. Mais il ne s'ensuit pas que leur choix, et à plus forte raison leur interprétation, soient laissés entièrement à votre liberté. Les lecteurs attendent de vous une documentation honnête, précise, aussi complète que possible, qui leur permettra de juger, en responsables. Quelle que soit l'initiative que vous avez à mettre en œuvre, il y a donc une certaine ascèse en face d'une réalité qui n'est pas une construction de l'esprit, et d'un public qui manifeste de justes exigences. En ce sens, vous n'apparaissez plus comme des maîtres, mais comme des serviteurs. Par ailleurs, ce travail intéressant se révèle par lui-même très astreignant, à cause du foisonnement continuel de l'actualité. Il ne vous laisse guère de repos, car vous devez être prêts à accueillir quoti-

1 Etudes, t. 318, juillet-août 1963, p. 19. 2 Pensées, éd. Brunschvicg, n. 82. 78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale diennement l'événement. Bien plus, il vous faut faire vite pour saisir les informations à leur meilleure source, rassembler les antécédents qui les situent, décrire le contexte, rédiger d'une plume alerte, dans un article condensé, que les responsables de la mise en pages risquent de réduire à leur tour. Nous avons bien conscience de ces difficultés. Il y a enfin et surtout les servitudes de la presse pour laquelle vous travaillez, et les goûts des lecteurs dont on cherche à capter l'intérêt, ne serait-ce que pour faciliter la vente. Cela met à rude épreuve le souci d'objectivité, disons d'indépendance, qui constitue à nos yeux l'honneur du journalisme. Il vous faut d'abord résister à la tentation du sensationnel à tout prix, qui entraîne à devancer l'actualité, à simplifier ou à déformer la réalité, voire à s'appesantir sur ses aspects les moins nobles : une telle presse se déshonore elle-même. Il existe aussi bien d'autres conditionnements, plus insidieux, qui peuvent s'exercer sur vous, d'ordre économique, politique, idéologique, ou issus de groupes de pression dont l'opinion semble faire la loi du jour et que l'on n'ose pas contrecarrer. Il y a tout simplement la concurrence im­ placable, qui peut vous inciter à publier vous aussi des éléments discu­ tables dont on vous reprocherait de ne pas avoir parlé, ou à faire le silence sur des points importants qui ne passionnent malheureusement pas l'opinion publique. Toutes ces conditions actuelles des communi­ cations sociales ne font que souligner la conscience et le courage que requiert votre profession, et peut-être aussi la solidarité qu'elles vous appellent à mettre en œuvre, avec vos collègues, dans votre milieu, pour assainir toujours davantage les mœurs journalistiques et vous assurer l'indépendance nécessaire à l'objectivité. Toutes ces difficultés existent : néanmoins les impératifs de la (( déon­ tologie » de la presse demeurent. Ils impliquent amour incorruptible de la vérité, recherche laborieuse, droiture, humilité, aptitude au dia­ logue. Il ne s'agit pas d'une morale négative, faite d'interdits, qui risquerait effectivement de vous décourager. Il s'agit de répondre à ce droit de tout être humain à une information objective, comme le pro­ clamait Jean XXIII dans «Pacem in terris»; de lui permettre ainsi de savoir, de comprendre, de se cultiver, de mieux prendre en main son destin et de participer à la construction de la cité, en responsable éclairé. Cet objectif suppose un sain pluralisme de la presse, qui permet une confrontation des points de vue, une communication, un dialogue ouvert avec les lecteurs, à la recherche d'une plus grande vérité et d'un plus grand bien. Dans ce concert, vous avez pleinement Acta Pauli Pp. VI 79 le droit d'exprimer vos idées et de défendre vos préférences, mais jamais au détriment d'une information objective ni d'un jugement équitable. Ce serait une responsabilité redoutable que de répandre une conception tronquée de la réalité, qu'il s'agisse des institutions ou des personnes. Votre rôle est de susciter une formation pleinement humaine, d'être des éveilleurs, grâce à l'instrument de choix dont vous disposez. C'est dire l'honneur que Nous accordons à votre profession, l'estimant tou­ jours capable d'un meilleur service des hommes. Dans l'Eglise également, cette importance de la presse a fait l'objet d'une réflexion mairie, notamment depuis le Concile Vatican II, et de dispositions appréciables. Les moyens de communication sociale y ont été envisagés dans leur signification la plus positive, en dépit de leurs imperfections et de leurs risques. Le droit à l'information, qui y a été proclamé et précisé, trouve son application dans l'Eglise elle-même : en même temps qu'une institution hiérarchique agissant au nom du Christ, n'est-elle pas aussi une communauté humaine, avec la nécessité du dialogue et de la participation? Comme témoin typique de cet effort, notre Commission pontificale a publié l'Instruction pastorale « Communion et progrès » : Nous vous invitons à la méditer de nouveau et Nous sommes heureux de l'offrir en hommage à chacun d'entre vous. Témoins aussi ces initiatives que le Saint-Siège a peu à peu mis en œuvre au Vatican, et que vous avez eu la courtoisie d'évoquer : la salle de presse, près de laquelle la plupart d'entre vous sont accrédités et qui demeure en permanence à votre disposition; les nombreuses conférences de presse qui ponctuent la parution des documents pontificaux; la distribution aussi de ces textes et de leur traduction, avec embargo quand c'est possible. Vous avez reçu progressivement une information plus complète au cours du Concile, des divers Synodes d'évêques ; la salle du Synode a connu ré­ cemment des débats de qualité sur la justice et la paix ... Il demeure évidemment des limites que la discrétion et le bien commun exigent, dans l'Eglise, plus encore que dans les autres sociétés. La raison en est simple. Si l'Eglise doit bien connaître le monde auquel sa pastorale est destinée et susciter une large collaboration de ses fils, ses décisions prennent leur appui dans l'Evangile et dans sa propre Tradition vi­ vante, non dans l'esprit du monde, ni dans l'opinion publique, à laquelle échappe souvent d'ailleurs la complexité des problèmes théologiques ou pastoraux qui sont en cause. Mais nous ne prétendons pas pour autant, en ce qui concerne le Saint-Siège, avoir réalisé tout ce qui 80 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale serait possible et souhaitable pour faciliter votre travail. De toute façon, c'est dans un climat de respect, de confiance, de sincère colla­ boration que pourront s'accomplir de nouveaux progrès. Et maintenant, Nous n'oublions pas que vous êtes journalistes, en quête de nouvelles, d'interviews, au cours de toutes vos rencontres, y compris de celle-ci. Et vous êtes vous-mêmes porteurs de questions, des vôtres, de celles de nos contemporains, dans le désir de contribuer à établir comme « un pont » entre l'Eglise et l'humanité. Le monde attend effectivement de Nous des réponses à sa recherche, à son inquié­ tude, à son espérance. Nous nous efforçons de le faire dans les actes habituels de notre ministère. Nous regrettons toutefois que, trop souvent, un seul aspect de nos paroles soit mis en relief. Ce matin, Nous nous contentons d'attirer votre attention sur quelques-unes des lignes maî­ tresses de notre pontificat, en faisant appel à votre collaboration. Sur le plan de l'Eglise, dont il Nous revient de confirmer la foi et de garantir l'unité, Nous veillons à appliquer fermement et intégra­ lement le Concile Vatican II, à marcher sur les chemins qu'il a ouverts. Nous tenons à le faire dans l'esprit de notre première encyclique « Ecclesiam suam ». A ce sujet, Nous voudrions vous dire un mot des multiples actes pontificaux, législatifs et pastoraux, qui ont jalonné ces dernières années. Mesurez-vous à quel point ils sont longuement préparés, dans leur ensemble, par une intense collaboration avec les représentants de tous nos Frères dans l'épiscopat? Si leur préparation requiert de nous, Pasteurs, une étude théologique exigeante, leur pré­ sentation au grand public, qui se fait en partie par votre intermédiaire, vous demande aussi, à vous journalistes, une réflexion sérieuse en ce domaine. Vous êtes témoins aussi des troubles qui agitent l'Eglise. Les ré­ formes qui suivent un grand Concile nécessitent toujours un ajustement laborieux, et plus encore l'adaptation rapide aux mutations accélérées de notre époque. Mais ces conjonctures n'expliquent pas toute la pro­ fondeur des remises en question. Comme Pape, Nous en mesurons la gravité, et Nous devons, tel un veilleur, en signaler l'ambiguïté hu­ maine, voire l'ivraie que le Malin sème dans la Royaume de Dieu. Au milieu de tant de phénomènes marginaux et contestataires, qui sont une proie facile pour le journalisme, comment ne pas souhaiter que vous sachiez discerner, vous aussi, ce qui peut être recherche loyale d'une attitude évangélique, et ce qui porte déjà la marque d'une aventure Acta Pauli Pp. VI 81 stérile, coupée de ses racines vivifiantes? Souvent le bien ne fait pas autant de bruit ! Précisément Nous ne cessons de relever ce qui manifeste un réveil authentique, un progrès dans la prière, dans l'engagement de charité, dans la participation active à l'œuvre de l'Eglise. Ces signes sont nombreux, même s'ils sont discrets : ne pourraient-ils pas faire da­ vantage l'objet de votre regard attentif, de votre témoignage? Le jour­ naliste, surtout le journaliste chrétien, doit, comme le théologien, avoir les yeux grands ouverts sur la chrétienté en travail.3 La véritable Eglise s'enfante aujourd'hui dans la fidélité et la hardiesse de l'Esprit, dans l'unité du Corps du Christ. Nous ne vous demandons pas d'en faire a priori l'apologie, mais d'accorder vraiment la place que méritent ces faits positifs. Comme le Seigneur, Nous vous disons : venez et voyez.4 Sans doute le mystère de l'Eglise sera-t-il toujours difficile à saisir pour ceux qui sont chargés, comme vous, d'en relever les aspects phénoménologiques. L'Eglise est faite d'hommes, de relations sociales. Le Saint-Siège lui-même utilise un appareil extérieur dont l'opinion publique a tendance à ne voir que les détails insignifiants. Vous con­ naissez les (( lieux communs )) qui circulent sur le Vatican et qui donnent une image insolite et fausse de la réalité, sans laisser bien souvent la possibilité pratique de faire les rectifications nécessaires. Peut-être êtes-vous plus sensibles encore à la tentation subtile de ne chercher, dans les actes du Saint-Siège, que la portée ou même les intentions « politi­ ques ». Mais Nous vous estimons capables de vous élever au-dessus de ces visions partielles ou déformées. La loyauté demande qu'on interroge l'Eglise sur ce qu'elle dit d'elle-même, sur ce qu'elle est en réalité : une institution dont les mobiles ne sont pas politiques, mais spirituels, dont les racines sont évangéliques, dont la visée est escha- tologique. En hommes de bonne volonté, sachez en découvrir le cœur, et le manifester à vos lecteurs, comme l'exigent la vérité et l'objectivité. Nous faisons particulièrement appel à ceux qui, parmi vous, partagent la foi chrétienne : comment pourraient-ils parler de l'Eglise, comme d'une réalité extérieure, alors qu'elle est pour eux aussi une mère? Ne serait-ce pas la meilleure chance pour eux de la comprendre de façon adéquate? On ne connaît bien qu'avec le cœur. En dehors de la vie interne de l'Eglise, vous êtes témoins encore de

3 Cf. M. D. CHENU, O.P., dans La Parole de Dieu, II, L'évangile dans le temps, Cerf, 1964, pp. 212-224. 1 Cf. Jn 1, 39.

6 - A. A. S. 82 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nos préoccupations pour tout ce qui touche l'existence de nos contem­ porains : les droits de l'homme, la famille, la culture, les problèmes économiques et sociaux, la construction de la communauté internatio­ nale. C'est vrai: il n'est pas de domaine humain qui ne rencontre notre sollicitude. La Constitution « Gaudium et Spes )) vous donne le secret de notre intérêt, de notre solidarité avec les espoirs ou les angois­ ses des hommes de notre temps. Dans tous ces secteurs les chrétiens ont un service à accomplir avec tous les autres hommes, sans perdre de vue l'achèvement dans le Royaume du Ciel; ils s'y engagent avec l'urgence de la charité. Notre vision peut vous apparaître bien opti­ miste : elle l'est en effet. Nous sommes sûrs que Dieu a sauvé le monde et promis aux hommes son Esprit. Puissiez-vous donner largement écho à notre espérance ! C'est d'elle que les hommes ont besoin pour entreprendre et pour bâtir un monde meilleur. Un acte d'amour géné­ reux est un événement plus important qu'un acte de haine. Il dépend de vous aussi que l'humanité ne soit pas assombrie, mais éclairée, sti­ mulée par la vision qu'elle puise dans vos journaux. Quant à la paix elle-même, vous connaissez nos convictions, sans cesse reprises dans nos exhortations. Si la solution pratique des conflits échappe à notre compétence, nous voulons du moins exercer ce ministère de réconciliation dont le Seigneur nous a chargé, c'est-à-dire renverser sans cesse ce mur d'indifférence et de haine que le Christ est venu détruire en son principe.5 Et quand nous parlons de paix, nous ne la séparons jamais de la justice. Nous vous remercions de l'écho que vous y donnez. Faut-il formuler un dernier souhait? Nous vous invitons tout à l'heure à échapper à une certaine conspiration du silence qui se fait autour de problèmes, vitaux pour l'humanité comme pour l'Eglise. Il est en effet des catégories entières de gens qu'on pourrait appeler les « lais­ sés-pour-compte de l'information », qui ne créent pas aujourd'hui de pro­ blèmes politiques sur le plan international, mais qui sont oubliés dans leur misère, lésés dans leur dignité humaine, dans leurs droits humains élémentaires, dans leur liberté, dans leurs exigences spirituelles. L'escla­ vage n'est pas aboli autant qu'on le croit et les prisonniers dits politi­ ques ont rarement été si nombreux. Vous nous permettrez d'évoquer des situations qui nous tiennent particulièrement à cceur : le sort injuste et douloureux fait à l'Eglise en certains pays. Prend-on suffisamment au

s Cf. Eph. 2, 14. Acta Pauli Pp. VI 83 sérieux la souffrance de ceux qui en sont victimes, qui ne peuvent y exprimer librement leur foi ni disposer des moyens normaux de la transmettre à leurs enfants? Puisque vous Nous demandez nos préoccu­ pations, celle-là demeure essentielle. Voilà, chers amis, quelques confidences amicales que nous sou­ mettons à votre réflexion. Elles vous manifestent notre estime et notre confiance. Nous sommes prêts à vous aider dans votre tâche difficile et prions l'Esprit-Saint de vous assister. Puissiez-vous à votre tour faire connaître le vrai visage du Saint-Siège, de l'Eglise, travailler de concert avec Nous pour les grandes causes de l'humanité, pour la paix. Nous saluons en vous chacun des pays dont vous représentez la presse en Italie. Nous formons les meilleurs vœux pour vous-mêmes comme pour vos familles, et Nous invoquons sur vous tous, avec le patronage de saint François de Sales, les Bénédictions de Celui qui nous a apporté l'Evangile, la Bonne Nouvelle.

* * *

Nous venons d'entendre comme vous, cette nuit, l'annonce officielle de la conclusion de l'accord pour la paix au Vietnam, fait simultanément par le Président des Etats-Unis, le Gouvernement de Hanoï et celui de Saigon. Nous sommes avec tous ceux que cette nouvelle remplit de joie! Et Nous ne voulons pas tarder davantage à envoyer nos félicitations et nos vœux de paix, de liberté, de concorde et de prospérité, tant aux populations du Sud-Vietnam qu'à celles du Nord-Vietnam. Nous voulons dire notre satisfaction à tous ceux qui ont eu le mérite de vouloir mettre fin à ce conflit interminable et meurtrier. Nous leur répéterons les paroles de l'Evangile : Heureux les artisans de paix, car ils mériteront d'être appelés fils de Dieu ! 6 Mais Nous nous sentons particulièrement proche de tous ceux qui ont souffert — ô combien — à cause de la guerre. Où sont, chers Viet­ namiens, où sont vos morts? Et combien sont-ils? Le Dieu des vivants et Père de tous ne les oubliera pas, et Nous le prierons de les accueillir en son sein pour la vie éternelle. Mais Nous pensons actuellement aux veuves, aux jeunes orphelins, aux enfants sans maison, sans famille, sans

Cf. Mt. 5, 9. 84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale assistance; aux blessés, aux mutilés, aux réfugiés, aux pauvres, et Nous faisons appel aux personnes de bonne volonté comme aux insti­ tutions de bienfaisance pour qu'elles apportent leurs secours à tous ces gens qui sont dans l'affliction et dans le besoin : plus que jamais, il faut aider le Vietnam ! Après une épreuve aussi longue et aussi tra­ gique, il importe qu'il se relève rapidement et qu'on lui fournisse une aide prompte et efficace. Il s'agit non seulement de réconforter ce peuple et de rebâtir les ruines, mais aussi de restaurer chez tous les citoyens du monde le sens du bien, de la solidarité humaine, de la liberté, de l'ordre et de l'espérance. Riz, vêtements, médicaments, habitations, écoles, routes, travail, églises : rien de ce qui est nécessaire à une société ordonnée ne doit manquer à cette terre tourmentée. Nous dirons même plus : les mœurs pacifiques et l'expression artistique qui caractérisent traditionnelle­ ment le génie de ce peuple doivent refleurir. Tel est le souhait que Nous formons ; et, pour notre part, Nous continuerons, à faire tout notre possible pour que cette rénovation s^ accomplisse, depuis l'armistice jusqu'à l'établissement de la paix. L'armistice est une trêve des armes : il faut qu'elle évolue et se transforme en véritable paix. Oui. Ecoutez notre voix humble et cordiale, chers Vietnamiens, et vous tous qui prenez intérêt à la fin de ce conflit. C'est dans les cœurs que la véritable paix trouve sa source; ce n'est pas dans la victoire des armes, ni dans la domination politique, ni dans l'orgueil de race, ni même dans l'équilibre des forces et des intérêts; la véritable paix est fondée sur l'amour, sur le fait que nous sommes frères. Le grand effort à réaliser maintenant est donc celui de faire renaître l'amour, la con­ fiance, la sympathie, la patience dans les esprits exacerbés. Chacun doit recréer la paix en lui-même pour pouvoir la rétablir avec les autres. C'est là une vérité paradoxale : pas de vengeance, mais le pardon réci­ proque. Cette vérité, c'est Jésus, le Christ, qui nous l'a enseignée : quant à Nous, Nous vous la transmettons, pour votre bonheur, pour votre paix. Et en vous saluant cordialement, Nous vous bénissons. Acta Pauli Pp. VI 85

IV In sacra aede S. Mariae in Vallicella habita, cum sollemnis ritus cele­ braretur ad Christianorum unitatem implorandam.*

Figli carissimi e venerati Fratelli, Con gioia spirituale intima e profonda abbiamo voluto unirci alla preghiera per l'unità dei cristiani organizzata nella nostra diletta dio­ cesi e trovarci qui tra voi, clero e fedeli, a pregare insieme il Signore, a ripetere la sua stessa preghiera al Padre Celeste : « ut unum sint, ut mundus credat )).x La celebrazione annuale delle Settimana universale di preghiera per l'unità dei cristiani ci ricorda il dovere di essere perseveranti e vigilanti nella preghiera, il dovere di rinnovare al Signore la nostra domanda, la nostra fiducia, la nostra speranza; essa ci fa rinnovare il nostro impe­ gno a pregare sempre meglio e sempre più. « Signore, insegnaci a pregare )),2 chiedevano con semplicità i primi discepoli di Gesù. Ed Egli insegnò loro il Padre Nostro, il modello della preghiera cristiana. La preghiera è dunque dono di Dio. Se il cristiano, strappato al suo peccato ed elevato alla dignità di figlio di Dio 3 vive intensamente questo dono, allora è lo Spirito stesso, operante in lui, che si rivolge al Padre, « perché noi non sappiamo quello che ci conviene chiedere, ma lo Spirito stesso intercede a nostro favore, con gemiti inesprimibili )).4 Il nostro discorso è molto breve e molto semplice, e si può riassumere in questo schema lineare : primo, la ricomposizione dell'unità integrale dei Cristiani è cosa di somma importanza : perché voluta da sempre da nostro Signore ; ce lo dicono le Parole riassuntive dei suoi desideri divini sulla missione di Salvatore e di Mediatore fra Dio Padre e l'umanità cre­ dente : questa deve essere una, e deve riflettere nella sua compagine, che la definisce Chiesa, il mistero stesso d'unità che intercede, anzi che iden­ tifica in una medesima divina natura il Figlio al Padre.5 E poi perché tutto il nuovo Testamento è pervaso da questa esigenza di unità fra quanti

* Die 25 mensis ianuarii a. 1973. 1 Io. 17, 21. * Le. 11, 1. 3 Io. 1, .12. * Rom. 8, 26. 5 Cfr. Io. 17, 11, 12. 86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sono non solo veri seguaci di Cristo, ma di Cristo viventi, nello Spirito Santo. Ed anche perché le disavventure storiche che hanno frazionato la Cristianità durante i secoli si rivelano oggi alla riflessione e all'esperienza intollerabili, sproporzionate, alla luce della fede, alle cause che vi diedero origine, esiziali per la causa della religione nel mondo moderno, insostenibili al confronto del disegno divino, tutto rivolto a fare dello sparso e multiforme gregge di Cristo « un solo ovile e un solo Pastore )).6 Potremmo discorrere senza fine su questo punto ; il Concilio ce ne preste­ rebbe inesauribili ragioni ; ripeteremo le sue stesse parole : « Il ristabili­ mento dell'unità, da promuoversi fra tutti i Cristiani, è uno dei princi­ pali intenti del sacro Concilio ecumenico ».7 Ricordiamo : la ricomposi­ zione dell'unità dei Cristiani è cosa di somma importanza. Secondo punto : è cosa difficilissima. Anche a questo riguardo gli argomenti non sono che troppi ; e, più o meno, tutti lo riconoscono ; essi sono di prima evidenza gravi e complessi, anche se oggi finalmente fra le tenebre di difficoltà, che sembrano rendere insolubile il problema della riunificazione dei Cristiani fra loro separati nell'unica Chiesa cattolica, universale cioè e organica, e perciò variamente composta, ma solidale in una sola univoca fede, in una sola espressione, visibile e sociale di carità, pari a membra diverse, ma componenti un solo corpo,8 il corpo comuni­ tario, gerarchico e mistico insieme di Cristo, anche se, diciamo, qualche consolantissimo bagliore venga ad accendere e a ravvivare le nostre spe­ ranze. Cosa difficilissima, ripetiamo : si tratta, potremmo dire, di cam­ biare la geografia religiosa del mondo cristiano; ma, ancor più che la geografìa, la psicologia; si tratta di superare la formidabile e atavica obiezione antiromana, a nostro avviso ingiustificata, ma sempre resi­ stente specialmente sul fronte teologico e canonico. Come stabilire la ri­ composizione dell'unità dei Cristiani riconoscendo le intrinseche esi­ genze d'una vera unità ecclesiastica senza superare ostacoli, che il genio della divisione ha lavorato per secoli a rendere insormontabili? Occorre certamente una mentalità nuova, un rinnovamento spirituale, una ri­ forma di studi e di comportamenti, che la buona volontà puramente umana non riuscirebbe a raggiungere senza un intervento soprannaturale, senza un aiuto divino. L'unità, che andiamo cercando, non può essere conclusa che con una grazia del Signore. Ecco allora un terzo punto. Come possiamo ottenere questa grazia,

6 Io. 10, 16. 7 Decr. de Oecum, unitatis redintegratio, n. 1. * Eph. 4, 3-7. Acta Pauli Pp. VI 87 che nella questione ecumenica non può non assumere le dimensioni d'un avvenimento straordinario anche misteriosamente maturato? Pregando ! Pregando, fratelli e figli carissimi ! Pregando, amici tutti ! La pre­ ghiera aprirà al prodigio la via del suo compimento. L'unità dei Cri­ stiani deve discendere dalla carità di Dio, lungo i sentieri che la nostra preghiera è impegnata ad aprire. Qui si porrebbe il discorso sull'efficacia della preghiera, ricordando la lezione di S. Alfonso Maria de' Liguori sul « Grande mezzo della pre­ ghiera )) (1759), e applicandola al caso nostro mediante l'analisi delle due classiche definizioni che i maestri danno all'orazione. L'orazione, la preghiera, innanzitutto, è un'elevazione della nostra mente in Dio, per Cristo Signore, nello Spirito Santo. Ora se questa elevazione a Dio, da cristiani fra loro separati, in Lui converge, in Lui si fonde, genera un'unità di spiriti al vertice ultraterreno della divinità; in Dio essi s'incontrano, essi si amano, essi ritornano fratelli ; essi, incontrandosi poi sul livello delle realtà umane e terrene, è mai possibile che dimenti­ chino quel momento di estasi nella verità e nella carità, che appunto è la preghiera, e che non tendano con cuori nuovi a tradurre nella scena dell'esperienza storica e vissuta l'unità goduta nell'incontro verticale delle sommità spirituali? E l'altra definizione della preghiera, la supplica cioè di quei beni i quali non ci possono venire che dalla mano misericordiosa di Dio, e dei quali abbiamo primario bisogno, non c'insegna quanto essa, la preghiera, può essere atta a consumare nell'unità il nostro grande sforzo ecumenico? « Se uno di voi, insegna Gesù, domanda un pane al proprio padre, forse che questi gli darà una pietra? ».9 Ricordiamo quante volte nell'economia del Vangelo il Signore stesso ci raccomanda di aver fiducia nell'efficacia della preghiera.10 La causalità divina s'innesta nel corso delle vicende umane, non mediante (che la grazia rimane sempre incon­ dizionata e gratuita), ma attraverso le disposizioni prodotte in noi, sia individui, che collettività, dalla preghiera. A volte oggi si può avere l'impressione che in qualche parte la pre­ ghiera vada perdendo questo suo ruolo centrale nella vita del cristiano e che essa divenga per alcuni cosa secondaria o superata. Non vorremmo che una simile impressione trovasse rispondenza nella realtà. Mentre con soddisfazione rileviamo che nella vita della Chiesa è in atto anche

9 Le. 11, 10-13. 10 Cfr. Mt. 7, 7; 19, 26; 21, 22; Io. 15, 5; 16, 23; etc. 88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale un fecondo risveglio spirituale e un vero rinnovamento della preghiera sulla base del Vangelo e delle grandi tradizioni liturgiche; in molti ambienti si riscopre anche il valore della contemplazione. Ciò è motivo di conforto per noi. Se la preghiera esprime il nostro rapporto con Dio, la relazione intima con il Padre, essa è essenziale per il Cristiano e per l'uomo di ogni tempo e in ogni circostanza. « Senza di me non potete fare nulla »,1X ci am­ monisce con chiarezza il Signore. Quale sarebbe la nostra vita senza la preghiera? La preghiera è ne­ cessaria per la nostra esistenza, è necessaria per farci vivere nella grazia, per accrescere in noi, ogni giorno di più, la nostra fede, la pre­ ghiera è condizione per il nostro operare e il nostro agire, per poter predicare il Vangelo. La preghiera è dunque indispensabile per il ristabilimento dell'unità di tutti i cristiani. Il Concilio Vaticano II ha posto le preghiere, pri­ vate e pubbliche, in quel nucleo centrale che, con la conversione del cuore e la santità di vita, « si deve ritenere come l'anima di tutto il movimento ecumenico».12 Questo movimento ha dato già importanti frutti, un'amicizia vera e profonda si è ristabilita fra la Chiesa cattolica e le altre Chiese e Comunità ecclesiali ; il dialogo è aperto con impegno di fede e fiduciosa speranza. Se in questo cammino si notano anche delle lentezze, ciò è dovuto alla delicatezza e all'ampiezza della materia trattata, in cui si è impegnati con la propria fede e la propria coscienza e quindi con grande senso di responsabilità. Con le venerabili Chiese d'Oriente, in particolare, abbiamo risco­ perto una comunione quasi piena che ci spinge a fare tutto il possibile per completarla. Con pastorale soddisfazione notiamo che all'interno della Chiesa cattolica la preoccupazione per l'unità di tutti i Cristiani trova effi­ caci strumenti di azione nelle commissioni per l'ecumenismo delle Con­ ferenze Episcopali e, sul piano locale delle diocesi, nei segretariati diocesani. Siamo stati vivamente lieti nel costatare come la commis­ sione per l'ecumenismo della nostra diocesi ha programmato questa set­ timana di preghiera per l'unità, sollecitandone la pratica a tutte le parrocchie, alle comunità religiose, agli istituti e alle scuole. Espri­ miamo la nostra gratitudine.

11 Io. 15, 5. 12 Decr. unitatis Redintegratio, n. 8. Acta Pauli Pp. VI 89

È questo un chiaro segno che è stata accolta la volontà del Concilio Ecumenico Vaticano II, secondo cui : « La cura di ristabilire l'unione riguarda tutta la Chiesa, sia i fedeli che i pastori, e ognuno secondo le proprie capacità.13 Inoltre, ciascun Cristiano anche se non vive in mezzo a Cristiani di altre confessioni « sempre e dovunque partecipa a questo movimento ecumenico confrontando tutta la vita cristiana allo spirito del Van­ gelo ».14 Prima di concludere vogliamo mandare un cordiale e spirituale saluto a tutti i Cristiani del mondo ; ai Cattolici, che con noi godono del dono inestimabile dell'unità della Chiesa, e che con noi devono pregare e ope­ rare per l'unità nella Chiesa; a tutti i fratelli cristiani tuttora da noi separati affinché si sappiano ricordati, amati ed attesi; ed anche vo­ gliamo esprimere un pensiero rispettoso ed affettuoso in Cristo ai Cri­ stiani di altre confessioni dimoranti in questa città e assicurarli della nostra stima e del nostro ricordo al Signore. Con questi sentimenti, in obbedienza alla volontà del Signore, con­ tinuiamo la nostra preghiera per ringraziare Iddio dei progressi com­ piuti in campo ecumenico e per invocare il dono dell'unità piena che dobbiamo rendere possibile e affrettare rimuovendo da noi ogni ostacolo e migliorando la qualità della nostra vita cristiana.

V

In festo Praesentationis Domini, cum cerei, more antiquitus tradito, Bea­ tissimo Patri oblati sunt.*

Occursus, in latino, Ypapanté, in greco, era chiamata nella primi­ tiva Chiesa orientale questa festività; e il nome voleva significare l'incontro, il fatto cioè dell'incontro di Gesù bambino, portato al Tem­ pio di Gerusalemme dopo quaranta giorni dalla sua nascita, secondo la legge mosaica, per essere ivi offerto a Dio, come a Lui appartenente : sappiamo tutti che nello svolgimento di questo rito legale e religioso avvenne l'incontro con il vecchio Simeone, che, invaso dallo Spirito Santo, riconobbe in Gesù il Messia e lo proclamò « Luce per illumi-

13 Decr. Unitatis Redintegratio, n. 5. 14 Directorium de re oecumenica, pars I, n. 21.

* Die 2 mensis februarii a. 1973. 90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nare le nazioni » ; e subito dopo avvenne anche l'incontro con la ve­ neranda profetessa Anna, ottantaquattrenne, la quale parimente « si mise a lodare il Signore e a parlare del bambino a quanti in Gerusa­ lemme aspettavano la redenzione ».x Un incontro messianico dunque, che prende significato profetico e voce storica, e che inaugura pubbli­ camente, proprio nel luogo sacro al culto dell'unico e vero Dio, e alla coscienza del Popolo eletto circa i suoi misteriosi destini, l'era di Cristo. Ebbene, cominciamo la nostra pia cerimonia dando all'incontro, che qui ci riunisce, il significato religioso e spirituale che riflette, sotto certi aspetti, quello che oggi la liturgia ci fa commemorare. Voi qua venite per compiere un atto di riconoscimento della missione affidata alla nostra umile persona per realizzare e continuare nel tempo quella di Gesù, il Cristo, luce e salvezza del mondo. Ï3 un incontro che esprime principalmente due vostri sentimenti, di fede l'uno, di fede in Cristo, nel suo Vangelo e nella sua Chiesa; di aperta adesione, di filiale osse­ quio l'altro al Papa, al vostro Vescovo, all'apostolo Pietro, a cui il Signore affidò le chiavi, cioè la potestà del regno dei cieli, ed insieme la funzione pastorale su tutta la Chiesa. Coscienti dei nostri limiti umani, noi saremmo tentati di fuggire a questo incontro, ma l'inve­ stitura, a noi pervenuta per legittima successione, dell'ufficio apo­ stolico non ce lo consente, anzi essa ci fa grave e dolce obbligo di acco­ glierlo con tutto il cuore. Sì, benedetto sia questo incontro che ci offre la gradita occasione d'avere d'intorno a noi un'assemblea così piena, così varia, così devota, come quella che ora ci circonda, e che noi stessi abbiamo voluta accuratamente predisposta, in questa monu­ mentale e piissima Basilica, non per nostro, ma per vostro onore, carissimi e venerati figli. L'incontro dice unità, dice armonia, dice amicizia, dice coscienza della società gerarchica ed organica ed in­ sieme religiosa e spirituale, che insieme componiamo, amiamo e ser­ viamo. L'incontro dice Chiesa, e qui Chiesa Romana, Chiesa aposto­ lica. Ora a noi questa comune consapevolezza, resa attuale e quasi sperimentale per il duplice fatto della presenza di rappresentanze di tanti corpi ecclesiali, viventi nella stessa città, ma non facili a con­ fluire nel medesimo luogo e nella medesima cerimonia; e per il fatto che ciascuna di coteste rappresentanze viene recando l'offerta d'un suo cero, simbolo ricco di molteplici significati e fra essi primo quello

1 Le. 2, 38. Acta Pauli Pp. VI 91

del vincolo cordiale, onde ogni istituzione rappresentata vuole essere nella fede e nella carità a noi collegata, reca profondo gaudio spi­ rituale: celebriamo Cristo insieme, insieme per Lui e con Lui cele­ briamo la Chiesa. Quale altra cosa può più vivamente rallegrarci e confortarci? Ora noi pensiamo sovente che quel grande avvenimento, di cui il nostro secolo andrà memorabile, il Concilio ecumenico testé con­ cluso, doveva servire, nelle intenzioni della divina Provvidenza, a rav­ vivare, ad approfondire, ad armonizzare quel senso della Chiesa, che le dottrine conciliari hanno nutrito di splendidi temi, e che l'evolu­ zione dei tempi reclama più che mai limpido e forte; siamo perciò pieni di letizia e di fiducia quando abbiamo del (( senso della Chiesa » qualche pur rapida e particolare quasi sensibile esperienza. Quanto ci piace e ci commuove gustare ora con voi la comunione ecclesiale della nostra diocesi ! Come ci è facile supporre che gli Apostoli, suoi fondatori, che i suoi martiri ed i suoi Santi, con la Madonna Santis­ sima, salus Populi Romani, ci assistano in questo momento d'incon­ tro spirituale, tanto espressivo; anzi pensare al mistero della segreta presenza fra noi di Cristo stesso, il Quale ha promesso di trovarsi in mezzo a quelli che sono congregati nel suo nome.2 Non possiamo omettere di rilevare una circostanza, che caratte­ rizza questa cerimonia, e che le conferisce una splendida nota di pietà e di solennità. Vedete chi ha la parte maggiore e migliore quest'oggi nella basilica? sono le religiose, sono le nostre suore, sono le vergini e le vedove, consacrate al Signore, dimoranti a Roma e facenti parte della nostra comunità. Salute a voi, figlie in Cristo, carissime ! Voi benedette, che avete accolto il nostro invito a questo incontro, che, come dicevamo, vuole raccoglierci intorno al mistero messianico della presentazione di Gesù bambino al Tempio ed esprimere così la rete di legami spirituali e canonici, che dà forma e consistenza all'unità religiosa e sociale nella Chiesa di Roma. Perché abbiamo voluto che in questa assemblea le religiose « romane » (così le qualifica la loro permanenza, o anche il loro temporaneo soggiorno nella nostra diocesi), abbiamo oggi un posto distinto? Oh ! per molti motivi ! fra i quali eccone alcuni. Vogliamo che la comunità diocesana abbia una volta occasione di dimostrare di quale stima e di quale affezione essa circondi queste elette sue figlie, umili e forti. Esse non sono « emarginate », no ; sono i

2 Mt. 18, 20. 92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale fiori del suo giardino. Vogliamo che lo stile della loro evangelica te­ stificatio, della loro testimonianza evangelica sia onorato e rivendicato dinanzi alla svalutazione laicista, che vorrebbe secolarizzare anche le anime più ardenti e più fedeli della sequela di Cristo. Vogliamo che una risvegliata generosa sensibilità della comunità dei fedeli non di­ mentichi le necessità delle religiose più povere e prive spesso dei mezzi di sussistenza. Vogliamo che la tradizione ascetica, contemplativa, ov­ vero attiva, della vita religiosa sia da tutti, dalla comunità ecclesiale specialmente, riconosciuta valida ed attuale, restaurata come dev'es­ sere secondo lo spirito del recente Concilio, e secondo le norme sug­ gerite dai documenti di questa Sede apostolica, anzi in conformità allo sforzo rinnovatore che le singole famiglie religiose hanno saputo im­ primere alle proprie consuetudini, alle volte stanche e puramente for­ mali, mediante le sagge revisioni dei loro statuti, studiate e compiute nei loro recenti capitoli generali. Vogliamo che le vocazioni specifiche, che qualificano gli Istituti religiosi, quali la preghiera e la penitenza, l'isolamento e il silenzio in vista d'un più intenso assorbimento inte­ riore nella ricerca della conversazione con Dio, ovvero l'infaticabile dono di sé nell'ardua e provvida attività scolastica, o nell'esperta as­ sistenza agli infermi o ai varí bisogni sociali, oppure in ordine alle missioni cattoliche, e secondo il genio inventivo della loro pietà e della loro carità, siano onorevolmente e organicamente inserite, forse anche mediante una qualche sacra iniziazione, nella compagine ec­ clesiale. Vogliamo poi promuovere e perfezionare l'assegnazione delle religiose, che ne abbiano il gusto e la preparazione alla cooperazione nel ministero pastorale, specialmente dove sia scarsezza di clero, o nelle parrocchie impegnate all'assistenza religiosa e morale dei quar­ tieri popolari e delle borgate di periferia, o delle desolate campagne. Le vogliamo insieme con la Chiesa orante, insegnante, operante, sofferente, evangelizzante, queste nostre figlie generose e coraggiose, queste nostre sorelle pie e laboriose, queste donne ornate di semplicità e di dignità, esemplari sempre, e, secondo l'appellativo attribuito ai membri sinceri delle primitive comunità cristiane, sante! Oh ! sì ! figlie predilette della santa Chiesa, lasciate che lo spirito di comunione, di cui essa vive, entri nelle vostre case, oltre i cancelli delle vostre clausure, entri nelle vostre anime, e infonda il respiro del rinnovamento voluto dal Concilio ecumenico, e dia anche a voi, anzi a voi specialmente, la visione dei grandi disegni divini che attraversano l'umanità e ne segnano i destini in ordine alla sua salvezza sopran- Acta Pauli Pp. VI 93

naturale ed escatologica, così come a noi presentano i nostri doveri e le nostre risorse per l'aiuto necessario alla elevazione, alla concordia e alla pace del mondo. Ecco che voi, beatissime figlie, non meno che gli ecclesiastici ed i laici, avete compreso, e, seguendo sul sentiero evangelico i passi della Madonna, interpretato dal rito liturgico che stiamo celebrando, venite verso l'altare portando anche voi il vostro dono simbolico, il vostro cero. Voi ci fate pensare alla parabola delle vergini del Vangelo di S. Matteo; ci ricordate i tanti significati che il linguaggio rituale e spirituale attribuisce a questa pura e primitiva sorgente di luce, il cero; e ci suggerite di raccomandare a voi stesse di fare del cero il simbolo delle vostre stesse persone : per la sua dirittura e la sua soa­ vità, immagine d'innocenza e di purità; per la sua funzione d'ardere e d'illuminare, a cui il cero è destinato, realizzando in sé la definizione della vostra vita, tutta destinata all'amore unico, ardente e totale, al Padre, per Cristo, nello Spirito Santo, un amore-fuoco; un amore, che con la preghiera, l'esempio, l'azione rischiara provvidenzialmente la stanza ed il cammino della Chiesa e del mondo circostante; per la sua sorte infine, quella di consumarsi in silenzio, come la vostra vita nell'ormai irrevocabile dramma del vostro cuore consacrato : il sa­ crificio, come Cristo sulla Croce, in una carità dolente e felice, che non si spegnerà all'ultimo giorno, ma superstite risplenderà perenne nell'incontro eterno con lo Sposo divino. Per voi, per tutti i presenti, con affettuosa riconoscenza la nostra Benedizione Apostolica.

VI Ad Excellentissimum Virum Ioannem Paulum de Lojendio, cum auctori­ tate Legatum ab Hispanica Natione ad Sedem Apostolicam missum, qui Summo Pontifici Litteras demandati muneris testes tradidit.*

Señor Embajador: Le agradecemos vivamente las deferentes palabras que nos ha diri­ gido al presentar las Cartas que lo acreditan como Embajador Extraor­ dinario y Plenipotenciario de España cerca de la Santa Sede, y las de retiro de su ilustre predecesor Don Antonio Garrigues, de cuya larga misión conservamos tan grato recuerdo.

* Die 5 mensis februarii a. 1973. 94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

La misma benévola acogida y atención puede esperar Vuestra Excelencia de parte nuestra en el desempeño de su misión, que, como Usted recordaba, es de « diálogo », de « encuentro permanente y cualificado », en su condición de Representante de España cerca de la Santa Sede. Un diálogo tanto más solícito por parte nuestra y —Nos queremos esperarlo— fructuoso y benéfico, en cuanto España es acreedora del particular interés de la misma Santa Sede. Hemos escuchado con atención su referencia a las transformaciones temporales que se están operando en su Patria y a los deseos que animan al Pueblo Español en orden a lograr mayor y más armonioso progreso. La Iglesia, fiel a su misión de desinteresado servicio, no podría ser indiferente a las justas aspiraciones, que cada día bullen con mayor viveza y conciencia en el espíritu humano, ni permanecer neutral ante los procesos de cambio que se operan en el mundo, en los que están en juego valores fundamentales de orden espiritual y moral, como el amor fraterno, la justicia, la libertad cívica y religiosa. Por eso asume responsablemente el empeño de colaborar al auténtico pro­ greso, tratando de impregnar todo el contexto social con la fuerza vital e inspiradora de su proyección eterna y de su vocación renovadora en medio del mundo. Su misión de modelar los corazones de los hombres conforme al ideal evangélico, no puede menos de traducirse en un fermento salu­ dable de transformación en el corazón mismo de la sociedad, en la que la vivencia activa de la fe por parte de los Obispos, de los Sacer­ dotes y de los Fieles hace que el compromiso cristiano sea elemento eficaz de crecimiento equilibrado y de genuino perfeccionamiento. Mediante la libertad y la independencia en el cumplimiento de esta tarea de servicio, la Iglesia quiere que su voz, desinteresada y con­ vincente, llegue con facilidad y credibilidad a lo más íntimo del alma humana para guiarla en el camino recto de la realización personal y del trabajo para el bien común. Mirando al presente y al futuro desde esta perspectiva religiosa, que nos es propia como Padre y Pastor, vemos con optimismo y confianza la acción de la Iglesia en España para el bien de toda la Nación, a la que admiramos por tantos capítulos gloriosos de su histo­ ria y a cuyos hijos estimamos cordialmente por su generosidad de espíritu, por la reciedumbre de su honradez, por el universalismo y dedicación de su servicio a la Iglesia y por su característica fidelidad Acta Pauli Pp. VI 95 a esta Sede Apostólica. Por eso nuestros deseos de prosperidad y pro­ greso integral para España llevan la marca de una correspondencia especialmente paternal y cariñosa. Al formularle, Señor Embajador, los mejores votos para el feliz cumplimiento de su alta misión, nos complacemos en expresar nuestro deferente saludo al Excelentísimo Jefe del Estado, que ha tenido a bien confiársela. A todos los amadísimos hijos de España, a quienes tenemos siempre particularmente presentes en nuestro afecto y en nuestras plegarias, a las altas Autoridades de la Nación, a Vuestra Excelencia y a sus colaboradores con las respectivas familias impartimos de corazón la implorada Bendición Apostólica.

VII Ad Praelatos Auditores et Officiales Tribunalis Sacrae Romanae Rotae, a Beatissimo Patre novo litibus iudicandis ineunte anno coram admissos.*

Vivissima gioia ci procura questo incontro annuale con voi, ve­ nerati uditori e ufficiali della Sacra Romana Rota, perché oltre a darci l'opportunità di rinnovare l'espressione della nostra fiducia nella missione che, come Pastore-Vicario di Cristo, vi abbiamo affidata, ci offre altresì la possibilità di conoscere i vostri sentimenti e i vostri propositi. Abbiamo così potuto sentire riaffermata, attraverso le parole del vostro venerato decano, Boleslao Filipiak, la vostra sol­ lecitudine pastorale ; sollecitudine che presso di voi è una tradizione di saggia equità, di « sacerdotale moderazione )),* e corrisponde piena­ mente allo spirito della Chiesa, alle direttive del Concilio Vaticano II e ai voti di tutto l'episcopato cattolico. In realtà le qualità del diritto che voi applicate devono apparire nell'esercizio della vostra funzione e nelle sentenze che pronunziate. Interpretando il diritto, voi fate uso dei poteri e della libertà che vi sono stati concessi; per voi, un giusto giudizio non è soltanto una sentenza dove si riscontra l'equità naturale ; esso riflette ancor più quella aequitas canonica che è frutto della vostra carità pastorale e costituisce una delle sue più delicate espressioni. Nel lavoro del legislatore canonico, come nell'opera del giudice ec­ clesiastico, V aequitas canonica resta un ideale sublime e una regola

* Die 8 mensis februarii a. 1973. 1 Cfr. A.A.S., 62, 1970, 112. 96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale preziosa di condotta. Ciò fu richiamato assai chiaramente durante la preparazione del Concilio : In omnibus legibus ferendis eluceat spiritus caritatis et mansuetudinis Christi, qui semper aurea et perennis regula Ecclesiae est, et leges iudiciaque informare debet.2 Tra le norme per la revisione del codice, approvate dal primo Sinodo dei Vescovi, ancora una volta fu raccomandata questa regula aurea: Codex non tantum iusti­ tiam sed etiam sapientem aequitatem colat quae fructus est benignitatis et caritatis ad quas virtutes exercendas Codex discretionem atque scien­ tiam Pastorum et iudicum excitare satagat.3 Il diritto canonico così appare non solamente come norma di vita e regola pastorale, ma altresì come scuola di giustizia, di discrezione e di carità operante. Tutto ciò dove potrà meglio verificarsi se non presso di voi, nel vostro Tribunale, dove lo stesso diritto è applicato a servizio delle anime? Abbiamo avuto già occasione di manifestarvi il nostro desiderio di approfondire questo concetto di aequitas canonica, per metterne in luce il valore.4 Oggi ci proponiamo di farlo; e a tal fine occorrerà risalire alla natura stessa del diritto della Chiesa.

Natura pastorale del diritto della Chiesa

Indirizzandoci a giudici provenienti da ogni nazione e qui riuniti, noi recentemente abbiamo ricordato che il diritto canonico est ius so­ cietatis visibilis quidem sed supernaturalis quae verbo et sacramentis aedificatur et cui propositum est homines ad aeternam salutem per­ ducere.5 Per questo motivo è un Ius sacrum, prorsus distinctum a Iure civili. Et quidem ius generis peculiaris hierarchicum idque ex ipsa vo­ luntate Christi. Id totum inseritur in actionem salvificam qua Ecclesia opus redemptionis continuat.6 Così il diritto canonico è per la sua natura pastorale, espressione e strumento del munus apostolicum ed elemento costitutivo della Chiesa del Verbo Incarnato. In quanto società visibile, la Chiesa possiede il suo diritto, fondato sulla natura stessa della Chiesa come « popolo costituito in corpo so­ ciale, organico, in virtù di un disegno e di un'azione divina, mediante un

2 Relatio super schema Voti de Matrimonii Sacramento cum textu emendato; Typis Polygl. Vatic. 1964, p. 13. 3 Principia quae Codicis Iuris Canonici recognitionem dirigunt, sub 3 in Com­ municationes, 1, 1969, 79. 4 Cfr. A.A.S., 62, 1970, 112. 5 Communicationes, 4, 1972, 99. * Itidem. Acta Pauli Pp. VI 97 ministero di servizio pastorale — ci piace sottolinearlo — che promuove, dirige, ammaestra e santifica in Cristo l'umanità che a Lui aderisce nella fede e nella Carità ».7 Il Concilio ha voluto chiarire questo mistero sot­ tolineando il carattere sacramentale della società ecclesiale : Ecclesia in Christo veluti sacramentum seu signum et instrumentum intimae cum Deo unionis totiusque generis humani unitatis.9. Ipse sanguine suo Eam, acquisivit, suo Spiritu replevit, aptisque mediis unionis visibi­ libus et socialibus instruxit* In ciò vi è una analogia misteriosa ; in­ fatti, prosegue il Concilio, sicut natura assumpta Verbo Divino ut vivum organum salutis, Ei indissolubiliter unitum inservit, non dissimili modo socialis compago Ecclesiae Spiritui Christi Eam vivificanti ad augmen­ tum Corporis inservit.10 Tale unione è così stretta da non permettere che questi due aspetti, pur distinti, siano in opposizione tra loro. La società visibile è comunità spirituale, e questa non può esistere senza e al di fuori di quella : Societas ... organis hierarchicis instructa et mysticum Christi Corpus, coetus adspectabilis et communitas spiri­ tualis, Ecclesia terrestris et Ecclesia caelestibus donis ditata, non ut duae res considerandae sunt, sed unam realitatem complexam effor­ mant, quae humano et divino coalescit elemento. Ideo ob non medio­ crem analogiam incarnati Verbi mysterio assimilatur.11 Il diritto tende a strutturare e ad organizzare questa realtà organica quae iuridicam formam exigit et simul caritate animatur.12 Diritto e Carità non pos­ sono essere in opposizione là dove sono essenzialmente uniti. Ciò ha indotto un Padre del primo Sinodo dei Vescovi ad affermare che nella Chiesa il divino e l'umano non sono due cose che si oppongono, ma elementi che si uniscono in una sola realtà. Il loro rapporto non è sicut res ad rem. Potius ... utrumque elementum, tamquam essentia­ liter constitutivum, unitatem vitae Ecclesiae efformant ita ut structura externa sit ad modum signi sacramentalis quo vita interna Ecclesia significatur et creatur. Hac ratione tota Ecclesiae activitas iuridica est ad modum signi sacramenti salutis quod est Ecclesia quin hoc signum ad activitatem iuridicam restringatur. Sub hoc aspectu, activitas iuri­ dica Ecclesiae non potest habere alium finem nisi manifestare et inser-

7 A.A.S., 62, 1970, 108. 8 Const. dogm. Lumen gentium, n. 1. 9 Ibid., n. 9. 10 Ibid., n. 8. 11 Ibid., n. 8. 12 Ibidem. Nota praevia, n. 2.

7 - A. A. S. 98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vire vitae Spiritus scilicet vitae divinae fidelium, praesertim caritati.13 Ci piace rilevare che la redazione del Ius novum, che dovrà necessaria­ mente ispirarsi al Concilio, non farà che applicare tale dottrina; ed anche i principii di questa revisione riprenderanno la dottrina stessa.14 La sacramentalità della Chiesa assicura la sua unione con Dio, la sua efficacia soprannaturale, il suo senso di Cristo. Essa è, inoltre, animata dallo Spirito che costruisce ed anima il Corpo Mistico di Cristo, Popolo di Dio, vi trasfigura gli uomini in figli di gloria e loro assicura la libertà dei figli di Dio ; li fa pregare con la preghiera di Gesù 15 ed agisce nel loro apostolato. Ogni apostolato è atto di Cristo; esso non può esercitarsi che sotto l'impulso dello Spirito. E come lo Spirito scandaglia le profondità di Dio,16 e sa ciò che piace al Signore,17 così suscita in noi una preghiera ineffabile e continua l'azione salvifica di Cristo attraverso gli atti dei suoi membri, Pastori e fedeli. Se il Di­ ritto canonico ha il suo fondamento in Cristo, Verbo Incarnato, e pertanto ha valore di segno e di strumento di salvezza, ciò avviene per opera dello Spirito che gli conferisce forza e vigore; bisogna adunque che esso esprima la vita dello Spirito, produca i frutti dello Spirito, ri­ veli l'immagine di Cristo. Per questo è un diritto gerarchico, un vincolo di comunione, un diritto missionario, uno strumento di grazia, un di­ ritto della Chiesa. Queste qualità sono le esigenze dello Spirito che vivifica e dirige la Chiesa, l'unisce a Cristo, la porta a Dio e agli uomini in uno stesso slancio d'amore- È questo lavoro dello Spirito che noi vorremmo ora rilevare nella evoluzione di questa aequitas canonica che conferisce al diritto della Chiesa la sua fisionomia, il suo carattere pastorale.

L'« aequitas canonica » nella sua evoluzione e nel suo avvenire

La Chiesa è, come abbiamo visto, sacramento di Gesiì Cristo, come Gesù Cristo nella sua umanità è sacramento di Dio.18 Ë in questo mi­ stero che dobbiamo vedere la funzione del diritto canonico, la vostra missione e quella virtù che, a poco a poco istituzionalizzata, è diven­ tata Vaequitas canonica, definita dall'Hostiensis iustitia dulcore mi-

13 Communicationes, 1, 1969, 97-98. " Cfr. Communicationes, 1, 1969, 79. 15 Cfr. Rom. 8, 15. 16 Cfr. 1 Cor. 2, 10. 17 Cfr. Rom. 8, 27. 18 Cfr. H. de Lubac, Méditations sur l'Eglise, Paris, 1953, p. 157. Acta Pauli Pp. VI 99 sericordiae temperata: 19 definizione che sarà ripetuta da tutti i cano­ nisti. L'Hostiensis così prosegue : Hoc autem a Cypriano sic describitur: aequitas est iustitia, est motus rationabilis regens sententiam et rigo- rem. Haec est enim aequitas quam iudex, qui minister est, semper debet habere prae oculis, scilicet sciat bonos remunerare, malos punire. Via regia incedens et se rationabiliter regens, non declinans ad dexteram vel sinistram. A leggere questo testo non vediamo noi forse apparire una luce, il Signore della giustizia e della grazia, il Salvatore e il Giu­ dice degli uomini? La Chiesa fin dalla sua origine assunse nella sua vita tutto ciò che nella vita sociale e nelle aspirazioni degli uomini vi era di vero, di nobile, di giusto e di bello, facendo così risplendere la carità di Dio nell'uma­ nità divinizzata dallo Spirito di Amore. L'equità rappresenta una delle più alte aspirazioni dell'uomo. Se la vita sociale impone le determina­ zioni della legge umana, tuttavia le sue norme, inevitabilmente generali ed astratte, non possono prevedere le circostanze concrete nelle quali le leggi verranno applicate. Di fronte a questo problema, il diritto ha cercato di emendare, di rettificare e anche di correggere il rigor iuris; e ciò avviene per opera dell'equità, la quale in tal modo incarna le aspirazioni umane verso una migliore giustizia. Nel diritto canonico Vaequitas, che la tradizione cristiana ricevette dalla giurisprudenza romana, costituisce la qualità delle sue leggi, la norma della loro applicazione, una attitudine di spirito e d'animo che tempera il rigore del diritto. La presenza dell''aequitas, come elemento umano correttivo e fattore di equilibrio nel processo mentale che deve condurre il giudice a pronunziare la sentenza, si riscontra nelle De­ cretali e in tutta la storia del diritto canonico, sia pure con denomina­ zioni diverse. Questo elemento in modo specialissimo caratterizza la vostra giu­ risprudenza. La Chiesa impone al giudice ecclesiastico l'obbligo di giu­ dicare ex aequo et bono; quest'obbligo il vostro tribunale l'ha fatto sempre suo, soprattutto nel trattare le cause affidate arbitrio Rotae: è Vaequitas iure informata. Il codice attuale ha fatto proprie le esigenze di misericordia e di umanità in vista di una giustizia più dolce, più comprensiva. Parla di aequitas naturalis, di aequitas canonica, richiamandosi al principio ul­ timo, a cui si farà appello, il diritto naturale o il diritto canonico.

13 Summa aurea, Lib. V, De Dispensationibus. 100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Precisa poi la portata dell'aequitas e la funzione che le spetta : questa consiste in una giustizia superiore in vista di un fine spirituale; ad­ dolcisce il rigore del diritto, e talvolta aggrava anche certe pene ; in ogni caso si distingue dal puro diritto positivo, allorché questo non può tener conto delle circostanze. Arriva infine a raccomandare perfino, conformemente alle origini apostoliche del diritto,20 di evitare il pro­ cesso, rimettendo la causa ad arbitri che giudichino ex bono et aequo.21 Oggi, l'influenza del Concilio Vaticano II si fa sentire sempre più sull'evoluzione del diritto : non si renderà forse necessario un ripen­ samento àe\Y aequitas canonica alla luce del Concilio stesso, per confe­ rire ad essa un valore più cristiano e un significato più fortemente pa­ storale? I principi della revisione sembrano insinuarlo : la sapiens aequi­ tas di cui essi parlano, è frutto di benignità e di carità. Un ripensa­ mento di questa istituzione dovrà salvaguardarne lo spirito.

Valore pastorale del «munus iudicandi»

È attraverso Vaequitas canonica che si afferma il carattere pasto­ rale del vostro ufficio giudiziario, carattere anche recentemente riaf­ fermato in maniera autorevole.22 Invero questo ministero della Chiesa è, nel pieno senso della parola, pastorale ; è un ministero del sacerdozio cristiano;23 ha le sue radici nella missione che il Signore affidò al « Primo Pietro )),24 il quale nei suoi successori continua a governare, a insegnare e a giudicare f5 fa parte integrante del mandato apostolico e ne sono partecipi tutti coloro, sacerdoti e laici, che sono chiamati ad esercitare la giustizia in nome nostro e in nome dei nostri fratelli nell'episcopato. Questo potere fu esercitato dagli Apostoli, e i loro successori hanno continuato tale missione. Seguendo il consiglio dell'Apo­ stolo delle Genti, essi hanno giudicato anche le cause civili per farvi prevalere il diritto temperato dalla carità.26 Lo rammenta S. Agostino: Constituit enim talibus causis ecclesiasticos cognitores, in foro <( civili » prohibens iurgari christianos.21 Quando il cristianesimo avrà trasfor-

20 Cfr. 1 Cor. 6, 1-7. 21 Can. 1920. 22 D. STAFFA, De natura pastorali administrationis iustitiae in Ecclesia, in Perio­ dica 61, 1972, 3-17. " Const. dogm. Lumen gentium, n. 27. 2i Pio XII, Discorsi, vol. III, p. 209. 28 Cfr. Conc. Vat. I, Constitutio dogmatica de Ecclesia I, DEN.SCHÖN., 3056. 26 Cfr. 1 Cor. 6, 1-7. 27 Enarrationes in Ps. 118, Sermo 28, 3. Acta Pauli Pp. VI 101 mato i costumi della società, queste cause secolari saranno rimesse al foro civile, dove pure si ama vedere la giustizia applicata secondo le norme della Verità divina. Questo ministero del giudice ecclesiastico è pastorale perché viene in aiuto ai membri del Popolo di Dio, che si trovano in difficoltà. Il giudice è per essi il buon Pastore che consola chi è stato colpito, guida chi ha errato, riconosce i diritti di chi è stato leso, calunniato o ingiu­ stamente umiliato. L'autorità giudiziaria è così un'autorità di servizio, un servizio che consiste nell'esercizio del potere affidato da Cristo alla sua Chiesa per il bene delle anime. Tale servizio, per essere evangelico, eviterà qualsiasi forma di as­ solutismo o di egoismo; si compirà nel rispetto della persona, libera e responsabile; consisterà nel guidare senza opprimere, nell'amare un fratello che accetta l'obbedienza come dovere, e non come necessità estrinseca, come un bene per il cristiano e un benefìcio per la comunità. Il giudice terrà conto, grazie alV aequitas canonica, di tutto ciò che la carità suggerisce e consente per evitare il rigore del diritto, la rigi­ dità della sua espressione tecnica ; eviterà che la lettera uccida per ani­ mare i suoi interventi con la carità che è dono dello Spirito che libera e che vivifica; terrà conto della persona umana, delle esigenze della situazione che, se impongono talvolta al giudice il dovere di applicare la legge più severamente, ordinariamente portano ad esercitare il diritto in maniera più umana, più comprensiva : bisognerà vigilare non sola­ mente per tutelare l'ordine giuridico, ma altresì per guarire ed educare, dando prova di vera carità. L'esercizio pastorale del potere giudiziario è piuttosto medicinale che vendicativo; se vi sono delle pene, queste non dovranno apparire mai come una vendetta, ma secondo il pensiero di S. Agostino, come una espiazione desiderata.28 Opera pastorale sarà ancora questa dottrina ponderata, costante­ mente rinnovata e adattata in virtù della stessa aequitas canonica che voi applicate. Le decisioni rotali sono un monumento di scienza giuri­ dica e di saggezza cristiana, cui si aggiungono oggi come felice comple­ mento le decisioni del Tribunale Supremo della Segnatura Apostolica, regolarmente pubblicate. Profittiamo sufficientemente di questi tesori che contengono non soltanto norme giuridiche e regole di diritto, ma altresì numerose indicazioni pastorali di carattere psicologico e sociale? Ma parlare oggi di Pastorale comporta un altro significato, che ha

28 Cfr. De Civitate Dei, 21, 13. 102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

un legame profondo col compito pastorale dell'episcopato e la mis­ sione apostolica della Chiesa. La Pastorale è l'organizzazione ben pon­ derata dall'apostolato ; essa ha di mira la ripartizione equilibrata delle persone, favorisce una migliore collaborazione mediante un programma pastorale fondato su una informazione seria ed oggettiva, programma che tuttavia non può soffocare lo Spirito,29 né impedire la libertà dei suoi doni.30 Questa pastorale d'insieme non può diventare né un vin­ colo, né una forma nuova di autoritarismo, di dominio o di centraliz­ zazione eccessiva. Più ancora di un rinnovamento del lavoro apostolico per mezzo di una migliore collaborazione, la Pastorale si preoccupa delle persone, di coloro che sono alla ricerca della verità, di coloro che devono cre­ scere in Cristo. È in questo senso che una Costituzione del Concilio Vaticano II fu denominata pastorale; essa costituisce uno sforzo di inserzione e di presenza della Chiesa ex eo quod, principiis doctrinali­ bus innixa, habitudinem Ecclesiae ad mundum et ad homines hodiernos exprimere intendit.31 Il diritto canonico, così come i Pastori e i giudici, deve aprirsi alle esigenze di una pastorale rinnovata. Quemadmodum omnia quae in Ecclesia sunt — così affermava il nostro venerato Predecessore Pio XII — ita ius canonicum quoque omnino in animarum curationem contendere ... Sive cum is ecclesiasticas res administrat, sive cum iudi­ cia exercet, sive cum sacrorum administrator aut Christi fideles consi­ lio iuvat, assidue cogitet a se de animorum salute... rationem esse reddendam.32

Siamo lieti di avere potuto svolgere queste riflessioni insieme a voi sulle esigenze della vostra missione, sulla natura del diritto canonico e sul mistero della Chiesa. Questo mistero è sempre presente al nostro spirito, l'abbiamo fatto così spesso oggetto delle nostre considerazioni, le sue divine profondità ci appaiono sempre più luminose e confortanti : Ecclesia de Trinitate.33 La Chiesa è questo Christus totus che, nello Spirito, unisce l'umanità alla vita divina dove il Padre dei Lumi si esprime nel Suo Verbo per unirsi ambedue in questo mutuo amore che

29 Cfr. 1 Cor. 12, 11. 30 Cfr. 1 Thess. 5, 19. 31 Const. past. Gaudium et spes, 1, nota 1. 32 A.A.S., 45, 1953, 688. 33 Cfr. S. CYPRIANUS, De Orat. Dom. 23; P.L. 4, 553. Acta Pauli Pp. VI 103

è lo Spirito Santo. La Chiesa è il sacramento di questo amore : ecco perché essa è madre degli uomini creati a immagine di Dio e salvati dal Verbo fatto carne; essa è segno di vita divina e strumento di salvezza. E voi, pronunziando le vostre sentenze solum Deum prae oculis habentes servite e adorate proprio questo Dio d'Amore. La giustizia che dovete esercitare con equità canonica, voi la vo­ lete più agile, più dolce, più serena. Più agile: infatti la prudenza non necessariamente si identifica con la lentezza la quale talvolta si risolve in una vera ingiustizia con grande danno delle anime; più mite: ma l'equità canonica non plus aequo urgeatur ita ut normas neglegere suadeat, perché allora diventerebbe dannosa e causa d'incertezza;34 più serena: ma ancora, niente più nuocerebbe all'ordine sociale di una giurisprudenza la quale, per essere pastorale, vuol fare a meno del di­ ritto; per sanare penose situazioni, porta pregiudizio alla verità ri­ velata e ai dati della fede; e nel consenso matrimoniale non riesce più a scorgere quel contratto di fedeltà e quel segno di unione che nella volontà umana è il primo fiore dell'amore. Ci è nota la preoccupazione di tanti giudici che, al pari di voi, vedono diminuire il numero degli studenti nelle nostre facoltà di diritto ca­ nonico. Questa situazione pone certe Chiese particolari nella impossi­ bilità di esercitare con competenza e rapidità il munus iudicandi loro affidato da Dio ; e può altresì recare pregiudizio al pieno esercizio delle prerogative dell'episcopato. Ecco i pensieri che abbiamo creduto bene sottoporre alla vostra riflessione, nella fiducia che vi faranno comprendere sempre più che la vostra missione è importante, che la vostra responsabilità è pastorale, che le vostre sentenze possono apportare pace e conforto. In segno della nostra riconoscenza e della nostra stima, noi, di cuore impartiamo a voi tutti qui presenti e ai vostri collaboratori la nostra Apostolica Benedizione.

34 F. ROBERTI, De processibus, p. 99. 104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 10 Ianuarii 1973. — Cathedrali Ecclesiae Surigensi praefecit R. P. Michaelem Cinches, e Societate Divini Verbi, moderatorem eiusdem Societatis seminarii in oppido vulgo « Tagaytay )) in Insulis Philippinis. die 17 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Buffalensi Exc. P. D. Eduardum D. Head, hactenus Episcopum titularem Ardstratensem. die 26 Ianuarii. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae Zarnensi Exc. P. D. Emmanuelem Salvador, hactenus Episcopum ti­ tularem Zarnensem. die 30 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Caeciritanae R. D. Haraldum Camillum Barotto, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Villelmi Bolatti, Archiepiscopi Rosariensis. — Cathedrali Ecclesiae Leonensi in Nicaragua Exc. P. D. Emma­ nuelem Salazar Espinosa, hactenus Episcopum titularem Civitatis Du- calis et Administratorem Apostolicum « » eiusdem Ec­ clesiae Leonensis in Nicaragua. — Titulari Episcopali Ecclesiae Bononiensi R. D. Paulum Antonium Vega, Praelatum Iuigalpensem. die 8 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Hearstensi Exc. P. D. Ro- gerium A. Despatie, hactenus Episcopum titularem Usinazensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Subbaritanae R. P. D. Arcturum H. Krawczak, curionem ad Ascensionem D. N. I. C. in oppido vulgo Warren archidioecesis Detroitensis, quem deputavit Auxiliarem E.mi D. Ioannis S. R. E. Cardinalis Dearden, Archiepiscopi Detroitensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Pomariensi R. P. D. Iosephum L. Imesch, curionem paroeciae Nostrae Dominae Perdolentis in oppido Farmington archidioecesis Detroitensis, quem deputavit Auxiliarem E.mi D. Ioannis S. R. E. Cardinalis Dearden, Archiepiscopi De­ troitensis. Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 105

die 10 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Girardotensi R. D. Iesum M. Coronado Caro, hactenus Praefectum Apostolicum Ariariensem. — Cathedralibus Ecclesiis Interamnensi et Narniensi Exc. P. D. Sanctum Bartholomaeum Quadri, hactenus Episcopum titularem Vil- lanovensem. — Cathedrali Ecclesiae Guastallensi Exc. P. D. Gilbertum Baroni, Episcopum Regiensem in Aemilia. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae Aquavivensi Exc. P. D. Aloisium Rovigatti, deputatum Vicem Gerentem Vicariatus Urbis, hactenus Episcopum titularem Segermitanum. die 23 Februarii. — Cathedrali Rosae in Argentina R. D. Adolfum Rochum Arana, Vicarium Episcopalem archidioecesis Bonaêrensis.

SACRA CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE SEU DE PROPAGANDA FIDE

i RUMBEKENSIS - VAVENSIS - MOPOIENSIS - IUBAËNSIS

DECRETUM De finium mutatione

Quo facilius et efficacius aeternae dominici gregis saluti eiusque regimini consuli possit, Exc.mi ac Rev.mi Ordinarii Conferentiae Episcopalis Sudanensis novam eamque aptiorem Vicariatus Apostolici Rumbekensis finium definitionem nuper ab Apostolica Sede expostula­ verant. Quapropter, Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando, praehabito favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Ubaldi Calabresi, Archie­ piscopi titulo Fundani et Apostolici in Sudan Pronuntii, putans huius­ modi immutationes in bonum animarum cessuras esse, vigore specialium facultatum sibi a SS.mo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI tributarum, oblatas preces accipiendas esse censuit ac inter 106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale circumscriptiones ecclesiasticas Rumbekensem, Vavensem, Mopoiensem et Iubaènsem hos, qui sequuntur, fines constituendos esse decernit : 1. Pars Vicariatus Apostolici Rumbekensis, vulgo « Moru or Me- ridi District » (Equatoria Province) nuncupata, a memorato Vicariatu separetur et Praefecturae Apostolicae Mopoiensi uniatur; 2. Pars Vicariatus Apostolici Rumbekensis, vulgo (( Yei District » (Equatoria Province) nuncupata, ab eodem Vicariatu separetur et Vicariatui Apostolico Iubaensi uniatur ; 3. Pars Vicariatus Apostolici Vavensis, vulgo « Jur River District, Eastern Side » nuncupata, ab eodem Vicariatu separetur et Vicariatui Apostolico Rumbekensi uniatur; ita ut Vicariatus Apostolicus Rumbe­ kensis dehinc hos, qui sequuntur, districtus civiles comprehendat : « Jur River, Eastern Side, District », « Lakes District » et (( Yirol District ». Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando in perpetuam rei memoriam praesens decretum confici iussit et expediri. Datum Romae ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evan­ gelizatione seu de Propaganda Fide, die 12 mensis ianuarii, a. D. 1973.

AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus

D. S. Lourdusamy, a Secretis

II NYERIENSIS - MERUENSIS - MACHAKOSENSIS

DECRETUM De mutatione finium

Cum ad bonum animarum provehendum expostulatum sit ut terri­ torium, sive paroeciae, vulgo, Ithanga Hills, hucusque pars dioecesis Nyeriensis, sive paroeciae, vulgo, Ekarakara, hucusque pars dioecesis Meruensis, districtui vero civili vulgo Machakos pertinens, a memoratis dioecesibus abstrahatur et dioecesi Machakosensi adscribatur, Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, accepto favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Domini Petri Aloisii Sartorelli, Archiepiscopi titulo Castellani atque Apostolici in Kenya Pronuntii, itemque consensu Exc.morum Ordinariorum,quorum interest,prae oculis habito,re mature perpensa, vigore facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, oblatis precibus obsecun­ dare censuit. Qua de re haec Sacra Congregatio statuit ut territorium supra Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 107 memoratum a dioecesibus Nyeriensi et Meruensi separetur atque dioe­ cesi Machakosensi uniatur, praesensque ad rem decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die 12 mensis ianuarii a. D. 1973.

AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus

£B D. S. Lourdusamy, a Secretis

III PUSANENSIS - MASANENSIS

DECRETUM De mutatione finium

Quo facilius et efficacius spirituali dominici gregis saluti eiusque regimini consuli possit, Exc.mi ac Rev.mi Ordinarii dioecesium Pusa- nensis et Masanensis, novam eamque aptiorem inter easdem dioeceses finium definitionem nuper ab Apostolica Sede expostulaverant. Quapropter, Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando, praehabito favorabili voto Rev.mi Domini Aloisii Bressan, negotiorum gestoris Sanctae Sedis in Corea, putans huiusmodi immutationes in bonum animarum cessuras esse, vigore specialium facultatum sibi a SS.mo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI tributarum, oblatas preces accipiendas esse censuit ac proinde Districtus Civiles de Chang-Nyeong-Gun, de Keo-Je-Gun, de Jin-Yeong-Eup, Jin-Rye-Myeon, Ibuk-Myeon ex Kim-Hae-Gun, et de Hanam-Myeon, Chodong-Myeon ex Miryang-Gun a dioecesi Pusanénsi ad dioecesim Masanensem transtulit. Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando in perpetuam rei memoriam praesens decretum confici iussit et expediri. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die 19 mensis ianuarii a. D. 1973.

AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus

rji Sergius Pignedoli, a Secretis 108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO PRO CAUSIS SANCTORUM

SYDNEYENSIS

Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Mariae a Cruce Mckillop, Fundatricis Congregationis Australianae Sororum S. Ioseph a Ss.mo Corde Iesu.

SUPER DUBIO

An introducenda sit eius Causa

In Australiana continenti, quondam appellata « antiqua Spiritus Sancti australi terra », divinum ipsum Flamen, superiore saeculo exo­ riente, almam germinare effecit Ecclesiam, usque ad extremum orbis, re quidem vera, fidelem Iesu Christi testem (cf. Act., 1, 8) et piarum frugiferam operationum altricem. Quarum perspicuum praebet exem­ plum Serva Dei Maria a Cruce McKillop, eodem anno nata quo tres Australiae priores dioeceses conditae sunt. Haec igitur Dei Famula, parentibus genere Scotis Alexandro McKillop et Flora Anna McDonald, in civitate Fitzroy, cui hodie nomen Melbourne, die Io Ianuarii 1842 progenita est ac die 28 Fe­ bruarii in baptismate Maria Helena vocata. Vultu decora et indole vivax, arte musica a puella erudita est, magis autem mentis in Deum elevandae studiosa fuit et adversa tolerandi firmitate suffulta. Domesticae praeceptricis et ludi magistrae officia in locis Portland et Penóla appellatis adulta aetate explevit, tanta peritia tantaque usa prudentia ut sacerdos Iulianus Tennison Woods, scholarum catholi­ carum moderator, illam confirmaret ad perficiendum una secum con­ silium, quod ipse ceperat, nempe instituendi religiosam mulierum societatem, cuius esset pueros egenos sacra praecipue doctrina exco­ lere, ne in periculo contaminandae fidei versarentur. Hanc ergo Sororum Congregationem a S. Ioseph viro provido nuncupatam, origine et propagatione in Australia maximam, Serva Dei anno 1866 in dioecesi Adelaidensi fundavit, quam legifer Iulianus Woods regulis fulsit ab episcopo Laurentio Bonaventura Shiel appro­ batis. Sanctum ideo suscepit suisque sodalibus mandavit (( ministerium Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 109

quo — ut verba S. ioseph de Calasanz afferamus — pueri praesertim pauperes instituuntur, ut sic edocti vitam consequi possint aeternam ... quod autem potissimum confert Ecclesiae, in cuius multimodam vi­ vendi agendique rationem, tamquam Christi amatores Evangeliique assertores, maturius et efficacius inseruntur » (Memoriale ad card. M. A. Tonti, a. 1621 datum). Praeter principem huiusmodi finem quo, Concilii Vaticani II sen­ tentia : (( Ecclesiae praesentia in scholarum campo ostenditur pecu­ liari ratione per scholam catholicam » (Decr. Gravissimum educatio­ nis, 8), Maria McKillop nava et industria cum caritate saepe numero profuit auxiliandae hominum consortioni, plurium auctrix inceptorum pro cuiusque generis subsidii expertibus. Die 15 Augusti 1867 mystice Deo revincta votis, Congregationis regimine ad annum 1885 ac deinde annis 1899-1909 functa est, varias perpessa controversias et angustias, quibus iusta et tenax propositi femina suaviter et humiliter obviam ivit, Apostolicae Sedis continuo fisa tutela, quae die 21 Aprilis 1874 Constitutiones ad tempus probavit et anno 1888 in perpetuum confirmavit. Quot praeterea probrosis simultatibus et acerbis aegritudinibus petita fuerit quantove animo easdem evicerit, sola explicatur ratione quam apostolus Paulus significat scribens : « Omnia possum in Eo qui me confortât » (Phil., 4, 13). Maria a Cruce idcirco, et re et nomine cunctis ita visa, (( inter multas persecutiones facilius invenit quemad­ modum coronaretur » (S. AMBROSIUS, Expositio in Ps. 118). In domo Sydneyensi, Instituti sui veluti matrice, die 8 Augusti 1909 Christi morti configurata (cf. Phil., 3, 10) spiritu caelestia penetravit, dum in eius corpus ibidem humatum venerabundae plebis excrevit obsequium. Actuosae ergo et egregiae ipsius sanctimoniae fama e memoria nec aequalium nec posterorum excidit : ideoque super ea Ordinaria Inqui­ sitio in Curia Sydneyensi anno 1926 inchoata, anno 1951 completa et absoluta fuit; quam ultro adauxerunt sive Processus Additionalis Syd­ neyensis, sive Rogatoriales Brisbanensis et Adelaidensis, annis 1959-1961 constructi. Quod vero in optatis iam diu erat, anno 1962 renovarunt Postulatoriae Litterae numero 127 a cuiusvis ecclesiastici et civilis ordi­ nis personis missae, quippe cum omnium interesset beatam renuntiari piam fortemque mulierem, de totius Australiae catholica et publica progressione bene meritam, illiusque continentis primam quae vide­ retur caelitum honoribus efferenda. 110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quare, post editum die 2 Aprilis 1954 super scriptis revisis decre­ tum, instante Causae postulatore R. P. Theodoro Zamalloa, O.SS.Tr., die 4 Ianuarii 1973 habitus est S. C. 'pro Causis Sanctorum peculiaris Congressus, et die 30 sequenti peculiaris Patrum Cardinalium Congre­ gatio adunata, in qua Rev.mus Dominus Silvius Cardinalis Oddi, Ponens seu Relator, dubium discutiendum proposuit : An introducenda sit Causa beatificationis Servae Dei Mariae a Cruce McKillop, deque ea retulit. Patres Cardinales ergo, omnibus de iure collatis, affirmantes de introducenda Causa responderunt, si Summo Pontifici visum esset. Quibus de rebus certior factus, Summus Pontifex Paulus VI sen­ tentiam Patrum Cardinalium ratam habuit et confirmavit. Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis pro Causis Sanctorum, die 1 Februarii a. D. 1973.

PAULUS Card. BERTOLI, Praefectus

L. ffî S.

££i F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis Diarium Romanae Curiae 111

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Giovedì 18 Gennaio 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere

Credenziali, Sua Eccellenza il Signor Arturo Morgan Morales, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Panama.

Lunedì 5 Febbraio 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere

Credenziali, Sua Eccellenza il Signor Juan Pablo de Lojendio, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Spagna.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 2 febbraio 1973. S. E. Mons. Cassidy Edoardo, Arcivescovo tit. di Aman- zia, Pro-Nunzio Apostolico nella Repubblica del Bangladesh. 26 » » L'E.mo Signor Cardinale Baggio Sebastiano, Prefetto della Sacra Congregazione per i Vescovi. » » » S. E. Mons. Gantin Bernardin, già Arcivescovo di Co- tonou, Segretario della Sacra Congregazione per r Evangelizzazione dei Popoli. » » » S. E. Mons. Lourdusamy Simon D., già Arcivescovo di Bangalore, Segretario della Sacra Congrega­ zione per l'Evangelizzazione dei Popoli. » » » S. E. Mons. Casoria Giuseppe, Arcivescovo tit. di Vesco- vio, Segretario della Sacra Congregazione per le Cause dei Santi. » » » S. E. Mons. Innocenti Antonio, Arcivescovo tit. di Eclano, Segretario della Sacra Congregazione per la Disciplina dei Sacramenti. 112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 10 febbraio 1973. S. E. Mons. Rovigatti Luigi, Vescovo tit. di Segerme, Vicegerente di Boma. 12 » » Mons. Cattani Ginseppe, Capo Ufficio della Sacra Con­ gregazione per la Disciplina dei Sacramenti. 16 » » Mons. Reghezza Giovanni, Sotto-Segretario della Sacra Congregazione per l'Evangelizzazione dei Po­ poli. 19 » » Mons. Rossano Pietro e P. Mallet Jean, O.S.B., Mem­ bri della Pontificia Commissione per la Neo- Volgata. » » » Mons. Virgulin Stefano, Sac. Gross Heinrich, P. Boc­ caccio Pietro, S.I., Consultori della Pontificia Commissione per la Neo-Volgata.

ONORIFICENZE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha conferito: La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 21 ottobre 1972. Al sig. Martelli Gisberte (Milano).

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 1 settembre 1972. Al sig. Seifriz Adalberto (Rottenburg).

NECROLOGIO

1 febbraio 1973. Mons. Tubino Mongilardi Fidel Mario, Vescovo tit. di Cernizza. 2 » » Mons. Rauzi Oreste, Vescovo tit. di Argo. 10 » » Mons. García Martínez Fidel, Vescovo tit. di Sululi. 12 » » Mons. Russo Innocenzo Alfredo, Vescovo tit. di Pege. 15 » » E.mo Sig. Cardinale Liénart Achille, già Vescovo di Lille. » » » Mons. O'Reilly Michael, già Vescovo di Saint George's. 16 » » Mons. Latusek Pawel, Vescovo tit. di Anineta. » » » Mons. Cicuttini Luigi, già Vescovo di Città di Castello. » » » Mons. Elwell Clarence, Vescovo di Columbus. 17 » » Mons. Healy Farmer John, Vescovo di Gibraltar. An. et vol. LXV 31 Martii 1973 N. 3

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE DATAE

Munera Cancellariae Apostolicae in Secretariam Status seu Papalem transferuntur. PAULUS PP. VI

Quo APTIUS Romanae Curiae ministeria necessitatibus Ecclesiae servirent, Summi Pontifices constanti studio annisi sunt, ut ea recte disponerentur, opportune immutarentur, noviter constituerentur. Neque aliud Nobismetipsis propositum fuit, cum, post Oecumenicum Conci­ lium Vaticanum II celebratum, per Apostolicam Constitutionem « Re­ gimini Ecclesiae universae » totam Sacrorum Dicasteriorum ordinatio­ nem definivimus, hodiernis temporibus magis congruentem.1 Quod qui­ dem opus, ecclesiali quadam dynamica vi impellente, aliqua ex parte postmodum recognitum fuit atque perfectum; cui rei documento sunt sive duae Congregationes pro Cultu Divino et pro Causis Sanctorum, e vetere Sacra Rituum Congregatione exortae, sive recentius condita consilia seu instituta.2 Id ipsum nunc pertinere arbitramur ad Cancel-

1 Cf. A.A.S. LIX (1967), pp. 885 ss. 2 Const. Apost. Sacra Rituum Congregatio: A.A.S. LXI (1969), pp. 297ss. ; Lit­ terae Apost. Apostolicae caritatis motu proprio datae, quibus Pontificia Commissio de spirituali migratorum atque itinerantium cura constituta est: A.A.S. LXII (1970), pp. 193ss.; Epistula Amoris officio, qua Pontificium Consilium «Cor Unum» de hu­ mana et christiana progressione fovenda in Urbe conditum est: A.A.S. LXIII (1971), pp. 669 ss. ; institutum hoc ipso anno consilium v.d. Comitato per la Famiglia: A.A.S. LXV (1973), pp. 60-61.

8 - A. A S 114 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

lariam Apostolicam, pernobile sane et antiquissimum officialium cor­ pus, quod olim principem locum obtinuisse egregiamque operam Roma­ nis Pontificibus constat navavisse. Etenim, ut alia quaevis auctoritas, ita et regimen Ecclesiae prisca aetate et, augescentibus eiusdem ministeriis, magis in dies opus habe­ bat adiutoribus ad negotia expedienda, imprimis ad epistulas et ad acta conscribenda, mittenda, servanda. Viri, huic rei dediti, appellabantur notarii et scriniarii, qui per priora medii aevi saecula, nulla quidem distinctione insignes, quamquam in collegium congregati, Romanae Ec­ clesiae erant administri. Cum vero munera huiusmodi, quae hodie propria esse dici possint (( secretariae generalis Summi Pontificis », etiam amplioribus auctibus crevissent, inde a saeculo xi Officium, ab aliis seiunctum, est constitu­ tum, cui praepositus, nomine Bibliothecarii, Cancellarii, Vicecancel­ larii appellatus, moderabatur et nonnulli adiutores operam dabant. Huius Officii, quod Cancellaria Apostolica nuncupabatur, erat adum­ brata exempla actorum componere, haec ipsa deinde perscribere, in codices seu elenchos referre, legitimo sigillo instructa emittere. Eo autem, quod actionis campus tantopere amplificabatur et ne­ gotia una cum actis ad eadem spectantibus multiplicabantur, varia munera, huic Cancellariae commissa, postmodum coepta sunt dividi, et sic factum est, ut ad illa expedienda Officia propria conderentur, ab ipsa Cancellaria separata. Quorum haec sunt praecipua : Dataria Apo­ stolica, quae, magna parte munerum Cancellariae Apostolicae ablata, supplices libellos, Pontifici porrectos, recognoscendos et gratias conce­ dendas, postea etiam rem ad beneficia ecclesiastica spectantem curabat ; et Secretaria Status, cuius initium saeculo xv tribuitur — Camera Se­ creta tunc dicebatur — quaeque saeculis xvi et xvn magis progressa est, cum Secretarius Status exsisteret, vir, cui Pontifex prorsus fidem haberet et qui eius mentem probe interpretaretur et iussa accurate exse­ quentur. Quae quidem Secretaria, cuius erat negotia secreta <( diplo­ matica » tractare epistulasque eodem pertinentes scribere, in hac ipsa re, novorum temporum rationem habens, etiam lingua vulgari utebatur. Ex eadem originem traxerunt Secretaria Brevium ad Principes et Se­ cretaria Litterarum Latinarum, quae propria Officia postea evaserunt. Recensenda est etiam Secretaria Brevium Apostolicorum, quae, Summo Pontifici proxime subiecta, ab exeunte saeculo xiv epistulas forma minus insigni concinnatas expediebat. Sacrae vero Romanae Curiae Congregationes, saeculo xvi constitutae, quaedam acta, novam pro- Acta Pauli Pp. VI 115 vinciam suam respicientia, per se ipsas conficiebant, quae ideo dempta sunt Cancellariae Apostolicae. Itaque has ob causas aliasque res, progressione historica inductas, recentiore aetate ineunte numerus seu amplitudo munerum Cancellariae Apostolicae gradatim perquam imminuebatur et coartabatur. Etiam in renovatione Curiae Romanae, quam S. Pius X perfecit quamque Nos per memoratam Constitutionem sumus aggressi, id solum Cancel­ lariae Apostolicae mandatum est, ut quaedam insignioris formae acta Pontificia appararet, conscriberet, emitteret. Est demum animadvertendum secundum Romanae Curiae ordina­ tionem, quam per eandem Constitutionem suscepimus, nonnulla Officia, quae negotia, olim Cancellariae Apostolicae propria, accurabant, Secre­ tariam dicimus Brevium Apostolicorum, Secretariam Brevium ad Prin­ cipes, Secretariam Litterarum Latinarum, iam transisse ad Secretariam Status, quae nunc est quasi restituta illa vetusta Cancellaria Aposto­ lica, novis quidem necessitatibus conformata atque disposita. Quapropter, illa praeterea attendentes, quae ad cuiusvis generis Latinas Litteras Apostolicas conficiendas pertinent, et huiusmodi publicorum actorum uniformi rationi studentes, necnon annitentes, ut hoc ministerium simplicius et efficacius reddatur ad utilitatem Eccle­ siae, cui ceterum tota Romana Curia deservit, expedire censemus, ut omnia negotia, antea diversimode distributa, in unam sedem con­ ferantur eique Dicasterio concredantur, quod suapte natura Romano Pontifici proxime adest ipsique est ab epistulis. Quae cum ita sint, cunctis mature perpensis auditisque peritorum sententiis, haec, quae sequuntur, statuimus : 1. Officium Cancellariae Apostolicae in Romana Curia uti tale esse desinit, et ea quae prius negotia eidem exsequenda committebantur circa Litteras Decretales, Constitutiones Apostolicas, Brevia maioris momenti ceteraque attribuuntur Nostrae Secretariae Status seu Pa­ pali, ubi sigillum plumbeum atque anulus Piscatoris summa cura erunt custodienda. 2. Praedicta negotia, intra Secretariam Status, curabuntur a pe­ culiari officio, de quo in memorata Constitutione Apostolica « Regi­ mini Ecclesiae universae », n. 22, Io et 2° agitur3 — est autem in unum redactum — et quod Cancellaria Litterarum Apostolicarum appellabitur.

3 Cf. A.A.S. LIX (1967), p. S96. 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

3. Quod ad Praepositos, Officiales ministrosque Cancellariae Apo­ stolicae, quae hucusque fuit, attinet, Apostolicae Sedis erit iisdem, pro rei opportunitate, prospicere. 4. Fidei professio, quam antea in aedibus Cancellariae Praesules recens electi pronuntiabant, in posterum apud Sacram Congregatio­ nem pro Episcopis erit iis proferenda. 5. Consentanea ratione, id quod Protonotariis Apostolicis de nu­ mero participantium in eadem Cancellaria usque adhuc erat agendum, in posterum apud Secretariam Status seu Papalem ipsis erit prae­ standum. Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris motu proprio datis sta­ tuta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus contrariis quibuslibet, etiam specialissima mentione dignis, nihil obstantibus; easdemque Litteras, quo die vulgentur, statim vigere. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxvn mensis Februarii, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I LAGOSENSIS (IJEBUODENSIS)

Quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Lagosensi, nova con­ ditur dioecesis « Ijebuodensis » nomine.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ecclesiarum omnium utilitati consulere cupientes, quas ab omni­ potentis Dei voluntate quasi splendidas margaritas tuendas accepimus, nihil umquam intentatum relinquimus, quod aptiori earum guberna­ tioni, atque fidelium bono conducere videatur. Libentissimo propterea animo sententiam accipiendam esse putavimus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, quae, post audi- tos venerabilem Fratrem Aloisium Bellotti, Archiepiscopum titulo Von- carianensem et Apostolicum in Africa Centro-Occidentali Delegatum Acta. Pauli Pp. VI 117 atque Ordinarium cuius interest, proposuit ut, certis ab archidioecesi Lagosensi distractis territoriis, nova constitueretur dioecesis. Suprema ideo usi Nostra potestate, ab Ecclesiae quam diximus territorio, partem separamus quae componitur provincia civili, cui nomen vulgo Ijebu; ex eaque dioecesim condimus Ijebuodensem nuncupandam atque me­ tropolitanae Sedi Lagosensi subiciendam. Conditae dioecesis, quae Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione obnoxia perget esse, sedes Episcopique domicilium in urbe Ijebu-Ode erunt, cathedra quoque episcopalis auctoritatis inibi exstabit, in aede scilicet S. Sebastiano dicata, quam per has Litteras ad cathedralis templi dignitatem evehi­ mus. Decernimus praeterea ut, pro Canonicorum collegio Consultores dioecesani deligantur, ad Codicis Iuris Canonici normas. Ea demum quae praescripsimus ut ad effectum adducantur curet venerabilis Frater Aloisius Bellotti, quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui autem negotium perfecerit, congrua documenta exaranda studeat ad Sa- cramque Congregationem pro Gentium Evangelizatione mittat, de more signata sigilloque impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis maii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus Nostri sexto.

ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXXXII, n. 15. 118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II ANTEQUERENSIS (HÜAUTLENSIS)

Quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Antequerensi, in Me­ xico, nova conditur praelatura, nomine Huautlensis.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ad bonum animorum procurandum maximopere pro apostolico Nostro munere consulentes, precibus accedendum esse censuimus venerabilis Fratris Ernesti Corripio Ahumada, Archiepiscopi Antequerensis, qui, post auditum de more Episcoporum Mexicanorum coetum, ab Apostolica Sede petiit ut, quo aptius prospiceretur incolis civilis regionis vulgo Oaxaca, Mazatecos cognominatis, nova e peramplo Sedis suae territorio ecclesiastica circumscriptio excitaretur. De sententia ideo venerabilis Fratris Caroli Martini, Archiepiscopi titulo Abaritani et in Mexicana Eepublica Apostolici Delegati, sequentia decernimus. Ab archidioecesi Antequerensi, quam diximus, integrum territorium separamus quod complectitur paroecias vulgo S. Juan Bautista, S. Francisco de Asis, Santa María en Rio Sapo et S. José Tenango iisdemque praelaturam constituimus, Huautlensem appellandam atque iis circumscribendam finibus quibus dictae paroeciae terminantur. Praelati sedem in urbe vulgo Huautla de Jiménez statuimus ; curíale vero templum ibi exstans, Deo dicatum in honorem S. Ioannis Baptistae, ad dignitatem praelaticii evehimus, cum debitis iuribus, cuius praeterea sacrorum Antistiti con­ grua quoque una cum privilegiis officia imponimus, ad normam iuris communis. Eandem praelaturam metropolitanae Ecclesiae Antequerensis suffraganeam facimus ; item eius Praelatus Antequerensi Metropolitae subdatur. Mandamus insuper ut mensa praelaticia Curiae emolumentis constituatur, fidelium sponte oblatis pecuniis bonisque ad canonem 1500 Codicis Iuris Canonici ei obvenientibus. Ad Seminarium quod attinet, idem struatur servatis normis iuris communis, decreto (( Optatam to­ tius » Concilii Vaticani II atque peculiari documento Sacrae Congrega­ tionis pro Institutione Catholica, cui index Ratio fundamentalis. Semi­ narii autem selecti iuvenes Romam mittantur apud Pontificium Colle- Acta Pauli Pp. VI 119 gium Mexicanum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi. Quod spectat praelaturae regimen, administrationem, Vicarii Capitu­ laris electionem aliaque id genus, quod sacri canones praescribunt ada­ mussim serventur. Simul ac Apostolicae hae Litterae ad effectum ad­ ductae fuerint, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adstricti in cuius territorio officium ecclesiasticum habeant; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones ei, in qua legitime degant. Acta denique et documenta quae praelaturae Huautlensis constitutionem respiciunt eiusdemque clericos, fideles ac bona temporalia, a Curia Antequerensi ad Huautlensem mittantur, in tabulario religiose custodienda. Haec quae praescripsimus ad effectum adducat venerabilis Frater Carolus Martini, quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos, perfectique nego­ tii documenta ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittat, de more signata sigilloque impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pontificatus Nostri decimo.

£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA £B CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLII, n. 58. 120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III DE LOUIS TRICHARDT (DE LOUIS TRICHARDT - TZANEEN)

Praefectura apostolica de Louis Trichardt ad gradum dioecesis evehitur nomine de Louis Trichardt-Tzaneen.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Christi iussum, eundi nempe in mundum universum Evangelii praedi­ candi causa (cf. Me. 16, 15), quemadmodum beatos apostolos eorum­ que successores, sic Nos quoque urget, ut divini Redemptoris nostri propagandae fidei finem nullum faciamus, quin immo, humanis divinis- que opibus freti, opus illud intendamus : non solum enim id iussum divinum mandatum est, sed etiam tale, in quo aeterna hominum salus consistat atque idcirco immortalium bonorum adeptio. Quam ob rem, cum Sacrae Congregationi Christiano Nomini Propagando visum fuerit Praefecturam apostolicam De Louis Trichardt ad dignitatem dioecesis evehere, per quam rem sive christianae religionis nuntiis ibidem la­ borantibus meritae laudis praemium attribueretur, sive stimuli admo- verentur ad maiores pro Christo labores, Nos bene negotio reputato consilioque petito a venerabili Fratre Alfredo Poledrini, Archiepiscopo titulo Vazaritano et in Africa meridionali apostolico Delegato, haec statuimus. Praefecturam apostolicam de Louis Trichardt ad gradum atque dignitatem dioecesis tollimus, quae de Louis Trichardt-Tzaneen appellabitur metropolitanae Sedi Praetoriensi subiecta atque Sacrae Con­ gregationi Pro Gentium Evangelizatione seu De Propaganda Fide obnoxia. Episcopalem Sedem dioecesis in urbe Tzaneen collocamus, in cuius templo SS. Trinitati sacro Praesul cathedram docendae doctrinae ponet. Si praeterea ad praesens Canonicorum Collegium condi nequeat, indulgemus ut eorum loco Consultores dioecesani deligantur, qui Episcopo opera atque consilio assint, ab officio cessaturi, eo Collegio constituto. Cetera ad iuris Canonici praescripta agantur. Quae autem per has Litteras iussimus, venerabilis Frater Alfredus Poledrini ad exitum adducet, vel quem ipse delegaverit, factis necessariis potesta­ tibus. Re vero acta documenta exarentur, atque Sacrae Congregationi sinceris exemplis tradantur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti- Acta Pauli Pp. VI 121 tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Novem­ bris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pontificatus Nostri decimo.

£& ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. Rossi 8. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco jji Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLII, n. 62.

IV GORZOVIENSIS

In dioecesi Gorzoviensi Canonicorum Collegium constituitur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cathedralia Collegia, seu Canonicorum Capitula, quantopere Dei gloriae procurandae conducant, quantoque sacris Episcopis sint auxi­ lio, id cum omnibus tum praesertim venerabilibus Ecclesiae pasto­ ribus notum est, quorum sacrarum caerimoniarum splendorem maiestate sua Canonici augent, quorumque consilia prudentia ac sapientia sua confirmant. Quae sane causa est, cur singularum dioecesium Praesules, de summi Numinis honore solliciti deque animorum salute, saepe ab apostolica Sede collegia illa in sua ipsorum dicione constitui postulent. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Villelmus Pluta, Episcopus Gor- zoviensis, quam dioecesim die duo de tricesimo mensis iunii, hoc anno, 122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale constituimus, apostolicis datis Litteris « Episcoporum Poloniae », a Nobis id petierit, ut in sua cathedrali aede tale collegium conderetur, idque a Sacra Congregatione pro Clericis, factis olim a Nobis faculta­ tibus, statutum esset, Nos, re bene reputata, admotae expostulationi concedimus. Cathedrale igitur Canonicorum Collegium in dioecesi Gor- zoviensi constitui placet, iuxta ea quae Sacra Congregatio pro Clericis statuerit, ea lege, ut tribus dignitatibus coalescat, quae sunt Praeposi­ tus, Decanus et Parochus, atque novem Canonicis, quorum duo theo­ logi ac paenitentiarii officia tueantur. Dignitates et canonicatus ad praescripta iuris communis conferantur. Item Collegii leges confician­ tur, eademque diligenter serventur iuxta statuta canonum C.I.C. atque Oecumenici Concilii Vaticani II, eiusque normas exsecutivas, ut dicunt. Scilicet omnia iura et privilegia quae iure communi huiusmodi Colle­ giorum propria sunt, etiam Capitulo Gorzoviensi facimus aequo animo. Ceterum ea quae per has Litteras iussimus, venerabilis Frater Villelmus Pluta ad exitum adducet, vel quem ipse delegaverit, factis ad id neces­ sariis facultatibus; qui profecto, re acta, documenta exarari faciet eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem pro Clericis cito mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die duo de tricesimo mensis novem­ bris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pon­ tificatus Nostri decimo.

£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA IOANNES IOSEPHUS Card. WRIGHT R. E. Cancellarius S. Congr. pro Clericis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Eugenius Sevi, Proton. Apost. Gaspar Cantagalli, Proton. Apost. s. n. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CZLII, n. Iß. Acta Pauli Pp. VI 123

V OKLAHOMENSIS ET TULLENSIS ET ALIARUM

Quibusdam territoriis dioecesis Oklahomensis et Tulsensis nova alia con­ ditur, Tulsensis nomine. Provincia praeterea ecclesiastica Oklahomensis constituitur. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

De sanctae Christi Ecclesiae utilitate maximopere solliciti fidelium­ que bono omnimode comparando magis in dies studentes, precibus ac- cedendum esse censuimus Coetus seu Conferentiae Episcopalis Civita­ tum Foederatarum Americae Septemtrionalis quae, de sententia sacro­ rum quorum negotium interesset Praesulum, ab Apostolica Sede petiit ut nova ibi locorum sive dioecesis excitaretur sive provincia ecclesiastica. Audito ideo venerabili Fratre Aloisio Raimondi, Archiepiscopo titulo Tarsensi atque in Civitatibus quas diximus Apostolico Delegato, deque consilio venerabilis Fratris Nostri S. R. E. Cardinalis Sacrae Congre­ gationis pro Episcopis Praefecti, Nostra auctoritate sequentia decerni­ mus. A dioecesi Oklahomensi et Tulsensi territoria separamus comi- tatuum, vulgo Adair, Atoka, Bryan, Cherokee, Choctaw, Coal, Craig, Creek, Delaware, Haskell, Hughes, Latimer, LeFlore, McCurtain, Mclntosh, Mayes, Muskogee, Nowata, Okfuskee, Okmulgee, Osage, Ot­ tawa, Pawnee, Payne, Pittsburg, Pushmataha, Rogers, Sequoyah, Tulsa, Wagoner et Washington iisque dioecesim condimus Tulsensem appellan­ dam iisdemque cingendam finibus ac comitatus, quos nominavimus. No­ vae dioecesis sedes in urbe Tulsa ponatur, Episcopi vero cathedra in sacra aede ea in urbe exstante, Deo dicata in honorem Sacrae Familiae, adhuc titulo concathedralis Oklahomensis et Tulsensis ornata, quae dehinc cathedralis habebitur cum iustis iuribus. Episcopus autem una cum iuribus officia praeterea habebit, muneris episcopalis propria. Man­ damus insuper ut constitutae dioecesis mensa episcopalis Curiae emo­ lumentis constituatur, fidelium sponte oblatis pecuniis, bonorumque parte quae ad normam canonis 1500 Codicis Iuris Canonici ad eam pertinent; ut consultores dioecesani in ea eligantur, quoadusque vide­ licet Canonicorum Collegium non condatur ; ut ad seminarii erectionem quod spectat alumnorumque educationem, praescripta iuris communis serventur, decreta Concilii Vaticani II peculiaresque normae Sacrae Congregationis pro Institutione Catholica; ut, dioecesi constituta, sa­ cerdotes Ecclesiae illi censeantur addicti in cuius territorio beneficium 124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vel officium ecclesiasticum habeant, ceteri vero sacerdotes, clerici semi- nariique tirones ei, in qua legitime degant; ut documenta quae novam dioecesim respiciant, clerum, fideles bonaque temporalia a Curia episco­ pali Oklahomensi et Tulsensi ad eam mittantur, in tabulario custo­ dienda. Item mandamus ut dioecesis, quae, antea Oklahomensis et Tulsensis, dehinc vero Oklahomensis appellabitur, a provincia ecclesia­ stica Sancti Antonii separetur eademque metropolitana fiat, cum debitis iuribus et privilegiis, ita videlicet ut una cum suffraganeis sedibus Tulsensi, hodie condita, et Petriculana, a provincia ecclesiastica Novae Aureliae separata, novam provinciam ecclesiasticam constituat. Per has denique easdem Litteras Apostolicas venerabilem Fratrem Ioannem R. Quinn, adhuc Episcopum Oklahomensem et Tulsensem, ad Archie­ piscopi dignitatem evehimus, cum iuribus et obligationibus quae ad normas sacrorum Canonum Archiepiscopos Metropolitas ornant et one- rant. Haec quae praescripsimus ad effectum adducat venerabilis Frater Aloisius Raimondi, quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos, effecti- que negotii documenta ad Sacram Congregationem pro Episcopis mit­ tat, de more signata sigilloque impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo. Pontifica­ tus Nostri decimo.

£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA £ß CAROLUS Card. CONFALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

£B Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost.

Loco gß Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXLII, n. 70. Acta Pauli Pp. VI 125

VI KAGOSHIMAENSIS (NAH AN AB)

Territoriis nonnullis a dioecesi Kagoshimaensi detractis, nova quaedam dioecesis conditur, Nahana nomine.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Iaponica Terra, Nobis summe cara, tum ingenio civium, tum rerum gestarum gloria, tum praesertim ob christianae fidei data testimonia, cum sanctissimae religionis Christi latius propagandae spes alat, idcirco persaepe in cogitationibus Nostris, in curis, in coeptis versatur. Qui, si cogitando, curando, nationi atque ecclesiae illi prodesse potuimus, summi simul Numinis gloriae Nos consuluisse putamus. Quam ob rem, cum venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales, Sacrae Congre­ gationi Fidei Propagandae praepositi, post negotium bene reputatum atque consilium petitum a venerabili Fratre Brunone Wuestenberg, Archiepiscopo titulo Tyrensi et in Iaponia Pronuntio, recte fieri censue­ rint, si in ea terra nova dioecesis constitueretur, Nos expostulationi concedentes, haec statuimus. A dioecesi Kagoshimaensi territoria ci­ vilia quae populus (( Ryu-Kyu » cognominat separamus ; quibus terris novam dioecesim condimus, a principe regionis illius urbe Nahanam appellandam, atque archidioecesi Nagasakiensi suffraganeam. In qua urbe nempe Sedem Episcopi collocamus, cathedramque ponimus episco­ palis auctoritatis in templo eius praecipuo, quod dignitate templi ca­ thedralis ornamus. Placet etiam consultores dioecesanos constitui, qui sacro Praesuli assint consilio, opera, ad iuris Canonici praescripta. Cetera, legibus ecclesiasticis temperentur. Quae autem per praesentes Litteras decrevimus, venerabilis Frater Bruno Wuestenberg ad exitum deduci curabit, factis ad id facultatibus, quas poterit, si visum, alii delegare, modo in ecclesiastica dignitate constituto. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae- 126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Eomae, apud S. Petrum, die duo de vicesimo mensis De­ cembris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pontificatus Nostri decimo.

£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. Rossi S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLII, n. 88.

VII KUALALUMPURENSIS - MALACENSIS GIOHORENSIS-SINGAPORENSIS

In Malaysia occidentali nova provincia ecclesiastica conditur; in Re­ publica Singapore archidioecesis Singaporensis Sedi Apostolicae recto subicitur. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Spe certa ducti fore ut aliquando quae Daniel propheta providit (cf. Dan. 2, 35) ad rem adducantur, Ecclesiam nempe, Christi regnum in terris, fines ad omnes gentes esse prolaturam in omnium populorum salutem, nihil omnino omittimus, quin immo in hoc omni cogitatione curaque incumbimus, ut, quantum fieri maxime potest, diem illam, missis qui praedicent, delectis qui regant, Ecclesiis solide constitutis, matüremus. Quam ob rem, cum res christiana in Malaysia occidentali Acta Pauli Pp. VI 127 magna suscepisse^ incrementa, atque maiora futura praevideantur > bene fieri visum est, si ibi loci nova provincia ecclesiastica constituere­ tur ac nonnullarum ecclesiarum fines aliter disponerentur. Qua re, venerabili Fratre Ioanne Moretti, Archiepiscopo titulo Vartanensi atque in Thailandia Pronuntio et in Laos, Malaysia ac Singapore Aposto­ lico Delegato, sententiam rogato; item Coetu Episcoporum Malaysiae et Singapore ante audito Consilio et Patrum Cardinalium Sacrae Con­ gregationis pro Gentium Evangelizatione, haec decernimus : In Malaysia occidentali nova conditur provincia ecclesiastica, quae constabit : me­ tropolitana atque residentiali Ecclesia Kualalumpurensi, hactenus ca­ thedrali Sede Kuala Lumpurensi, quae suffraganea fuit Ecclesiae Ma- lacensi-Singaporensi ; et suffraganeis dioecesibus : Pinangensi, adhuc suffraganea archidioecesi Malacensi-Singaporensi, Malacensi-Giohorensi, per has apostolicas Litteras condita, cuius nempe sedes erit in urbe Johore Bahru, cathedra in templo B. M. V. Immaculatae Conceptioni sacro, in eadem civitate, ac territorium tam patebit, quam regio eius partis Malaysiae quae est ab archidioecesi Malacensi-Singaporensi se­ parata. Ad Ecclesiam Singaporensem quod attinet, archiepiscopalem atque residentialem, erit eadem Sanctae Sedi recto subiecta, toto atque solo territorio Rei publicae Singaporensis coalescet, iusque retinebit sacri Pallii postulandi. Praeterea decernimus ut circumscriptiones omnes quas recensuimus sint Sacrae Congregationi De Propaganda Fide obnoxiae; earum Praesules ita promoveantur aut transferantur, ut venerabilis Frater Michael Olçomendy, adhuc Archiepiscopus Metropo­ lita Malacensis-Singaporensis, sit Archiepiscopus Singaporensis; vene­ rabilis Frater vero Dominicus Vendargon, hactenus Episcopus Kuala Lumpurensis, sit Archiepiscopus Metropolita Kualalumpurensis. Cetera ad ius commune fiant. Hae autem Litterae ad exitum adducantur a venerabili Fratre Ioanne Moretti, cuius mentionem fecimus, vel ab eo qui fuerit ab ipso delegatus. Actae vero rei documenta exarentur, since- risque exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangeliza­ tione seu De Propaganda Fide cito mittantur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis 128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die duo de vicesimo mensis De­ cembris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pontificatus Nostri decimo.

£B ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. Rossi S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £& Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLII, n. 76.

VIII NDANDAËNSIS (MTUARANAE)

Abbatia nullius Ndandaënsis ad gradum dioecesis evehitur, indito no­ mine Mtuarana.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum omnibus perspectum sit efficentius ibi Evangelii praecones ope­ rari ubi aptius sint ecclesiasticae circumscriptiones dispositae, senten­ tiam accipiendam esse putavimus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione, quae, christifidelium utilitati prospiciens, id Nobis proposuit, ut Abbatiam nullius Ndandaënsis, in Tanzania, ad dioecesis dignitatem eveheremus; qua quidem elatione non solum catholicae rei magis magisque allata incrementa significari et probari, verum etiam debitam tribui sodalibus Congregationis Ottiliensis Sancti Benedicti laudem, tandiu ibi locorum tamque impense ad hunc usque diem labo- Acta Pauli Pp. VI 129 rantibus. Auditis igitur hoc super negotio venerabilibus Fratribus Fran­ cisco Brambilla, Archiepiscopo titulo Viminaciensi atque in Tanzania Apostolico Pronuntio, et Antonio Victore Haelg, Episcopo titulo Baia- nensi atque Abbate nullius Ndandaënsi, apostolica Nostra potestate Abbatiam quam diximus ad dioecesis gradum attollimus, nomine Mtua- rana, quae metropolitanae Sedi Daressalaamensi suffraganea erit atque Sacrae Congregationi pro gentium Evangelizatione obnoxia. Episcopi sedes in urbe vulgo Mtwara praeterea erit ; episcopalis vero magisterii cathedra in sacra eiusdem urbis aede principe ponetur. Hae Nostrae sub plumbo Litterae ad effectum adducantur a venerabili Fratre Fran­ cisco Brambilla, quem diximus, vel ab eo delegato sacerdote, perfectique negotii sueta documenta ad Sacram Congregationem pro Gentium Evan­ gelizatione mittantur, de more signata sigilloque impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die duodevicesimo mensis Decem­ bris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pon­ tificatus Nostri decimo.

£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. ROSSI 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

£& Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost.

Loco £ß Plumbi

In Ap. Cane, tai., vol. CXLII, n. 77.

9 - A. A. S,. •1.30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IX BOIANENSIS - CAMPOBASSENSIS

Cathedralis Ecclesia Boianensis-Campobassensis ad archiepiscopalis gra­ dum evehitur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Pontificalis Nostri officii curas eo praecipue intendimus ut Ecclesiis omnibus, quantum in Nobis est, apte consulamus ac proinde perlibenter honores et dignitates illis Sedibus largimur quae, antiquitate illustres, virtutibus, religionis studio erga Petri cathedram amore renident. Cuius rei testimonio dioecesis Boianensis-Campobassensis est quam ad potioris dignitatis gradum extollendam censemus. Ideo precibus dicionis Molisa- nae Episcoporum benigne annuentes et iis omnibus auditis quos opor­ teret, Apostolica Nostra potestate cathedralem Ecclesiam Boianensem- Campobassensem, hactenus metropolitanae Ecclesiae Beneventanae suf- fraganeam, ad archiepiscopalis titulum attollimus, Sanctae Sedi im­ mediate subiectam declaramus, eidem simul omnia iura et privilegia tribuimus, archiepiscopalium Sedium propria. Item Boianensem-Cam- pobassensem sacrorum Antistitem Archiepiscopi titulo augemus eique concedimus ut, praeter cetera archiepiscopalia insignia et honores, pos­ sit in suo territorio et Crucem ante se ferre in caeremoniis peragendis, et Pallio uti, postquam tamen illud in publico Consistorio impetraverit. Canonicorum vero collegium ad honorem et dignitatem evehimus archie­ piscopalem, cum omnibus simul iuribus et privilegiis, quibus eiusdem ordinis collegia iure communi fruuntur. Decernimus praeterea ut, apostolicis his iisdem Litteris, venerabilis Prater Albertus Carinci, qui modo episcopalem Sedem Boianensem-Campobassensem regit, ad Ar­ chiepiscoporum ordinem promoveatur, factis eiusdem dignitatis iuribus, impositis obligationibus. Haec denique quae praescripsimus ad effectum adducat venerabilis Prater Romulus Carboni, Archiepiscopus titulo Sidoniensis atque in Italia Apostolicus Nuntius, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero negotium perfecerit, sueta documenta exaranda curet Acta Pauli Pp. VI 131 ad Sacramque Congregationem pro Episcopis mittat, de more signata sigilloque impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

I$l ALOISIUS Card. TRAGLIA £ß CAROLUS Card. CONFALONIBRI 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco 83 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 27.

X

POTENTINAE

Cathedralis Ecclesia Potentina ad archiepiscopalis gradum evehitur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum Italicas inter civitates, insignis iure meritoque Potentina cen­ seatur, quae videlicet vetustate praestet, firma christiani populi fide 132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale inque Romanos Pontifices veneratione constanti atque integra, visum est Nobis propensiorem esse Nostram in eiusdem clerum et populum significandam voluntatem, qui suam dioecesim petierunt ut ad archie­ piscopalis gradum dignitatemque eveberemus. Hac enim elatione non solum publicam meritae laudis commendationem tribuere putamus, ve­ rum etiam ad maiora in dies catholica incepta provehenda allicere. Iis ideo auditis quos oporteret, Apostòlica Nostra potestate cathedralem Ecclesiam Potentinam, hactenus metropolitanae Acheruntinae suffra- ganeam, ad archiepiscopalis titulum attollimus, Sanctae Sedi recto subiectam declaramus, eidem simul omnia iura et privilegia tribuimus, archiepiscopalium Sedium propria. Item Potentinum sacrum Antisti­ tem titulo Archiepiscopi augemus eique concedimus, ut, praeter cetera archiepiscopalia insignia et honores, possit in suo territorio et Crucem ante se ferre in caerimoniis peragendis, et Pallio uti, postquam tamen illud in publico Consistorio impetraverit. Canonicorum vero collegium ad honorem et dignitatem evehimus archiepiscopalem, cum omnibus simul iuribus et privilegiis, quibus eiusdem ordinis collegia iure com- muni fruuntur. Decernimus praeterea ut, Apostolicis his iisdem Lit­ teris, venerabilis Frater Aurelius Sorrentino, qui modo episcopalem Sedem Potentinam regit, ad Archiepiscoporum ordinem promoveatur, factis eiusdem dignitatis iuribus, impositis obligationibus. Haec de­ nique quae praescripsimus ad effectum adducat venerabilis Frater Ro- mulus Carboni, Archiepiscopus titulo Sidoniensis atque in Italia Apo­ stolicus Nuntius, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero negotium per r fecerit, sueta documenta exaranda curet ad Sacramque Congregatio­ nem pro Episcopis mittat, de more signata sigilloque impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione Acta Pauli Pp. VI 133 sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

£B ALOISIUS Card. TRAGLIA £& CAROLUS Card. CONPALONIERI 8. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 28.

XI URBIS

Curiale templum S* Antonii Patavini in via Tusculana Titulo Cardinalicio ditatur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Purpuratis Patribus assignandi cum haud iam sufficiant presbitera­ les qui in Urbe eminent Cardinalicii tituli, cumque ideo oporteat ut novos, novis cooptatis Sanctae Romanae Cardinalibus, creemus, visum est Nobis templum etiam S. Antonii Patavini in via Tusculana ad eam dignitatem attolli posse. Praestat enim christiani populi frequentia rerumque catholicarum coeptis egregiis. Apostolica igitur Nostra po­ testate, sacram aedem quam diximus, Deo dicatam in honorem S. An­ tonii Patavini, in via Tusculana, ad gradum presbyteralis tituli Car­ dinalicii evehimus, datis iuribus privilegiisque, ad huiusmodi templa pertinentibus. Mandamus praeterea ut hae Litterae Nostrae clero ac po­ pulo publice legantur, die recurrente festo de praecepto, perfectaeque rei documentum ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur, de more signatum sigilloque ; impressum. 134 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA £& CAROLUS Card. CONFALONIERI S. B. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco ffi Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 48-

XII URBIS

Titulus Cardinalibus Presbyteralis S. Emerentianae ad Turrim « Fio­ renza » in Urbe constituitur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ab antiquis quidem temporibus huius Romanae et Apostolicae Se­ dis positum est in more ut S. R. E. Patribus Cardinalibus unum e praecipuis Urbis templis tribueretur quae vel antiquitate, vel artis ma­ gnificentia vel catholicarum rerum inceptis egregiis praestarent. Nos Acta Pauli Pp. VI 135 igitur mox eligendis Purpuratis Patribus proprium titulum assignare volentes nec tamen satis pro eorum numero habentes, templum quoque 8. Emerentianae ad Turrim « Fiorenza », suprema et apostolica Nostra potestate, presbyterali cardinalicio titulo honestamus, datis iuribus et privilegiis, quae huiusmodi Romanae sacrae aedes habent. Mandamus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius cura qui templo S. Eme­ rentianae ad Turrim « Fiorenza » praeest, publice clero atque populo legantur, die recurrente festo de praecepto, peractaeque rei congruum documentum ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur, de more signatum sigilloque impressum. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA £8 CAROLUS Card. CONPALONIERI 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco gß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 89. 136 Acta Apostolicae. Sedis - Commentarium Officiale

XIII URBIS

Templum SS. Fabiani et Venantii in Urbe ad dignitatem Tituli Presby­ teralis Cardinalicii evehitur.

PAULUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ecclesiae Sanctae Principibus, seu Patris Cardinalibus, Titulos deferri, quibus vinculis Romanae Sedi, quasi matri Ecclesiarum, arctius coniungerentur, iam pridem in usu esse coepit in Ecclesia; quod insti­ tutum Romani Pontifices, optimarum consuetudinum tenaces, usque servaverunt. Quando autem Tituli, dari sueti, iam ob auctum Pur­ puratorum Patrum numerum ad hoc non sufficeret, ut unicuique eorum proprius attribueretur, visum est Nobis eos augere, de Romanis templis clariora eligentibus. Cum autem in his et illud annumeraretur, quod est SS. Fabiano et Venantio ad Villam « Fiorelli )), in Urbe, dicatum, bene fieri existimavimus, si idem ad Tituli dignitatem eveheremus, novo honore illustre. Placet ergo templum 88. Fabiani et Venantii ad Villam (( Fiorelli )), in Urbe, apostolica Nostra potestate, ad gradum Tituli Presbyteralis Cardinalicii in perpetuum tolli, cum iuribus et privilegiis, quae talibus fieri solent. Id autem curabit eiusdem sacrae aedis praeses, ut hae Litterae Nostrae clero populoque suae dicionis perlegantur, diem festum ,de praecepto celebrantibus; cuius rei docu­ mentum exarari faciat, sincerisque exemplis ad Sacram Congregatio­ nem pro Episcopis cito mittat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione Acta Pauli Pp. VI 137 sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONPALONIBRI S. R. E, Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIll, n. U-

XIV URBIS

Templum S. Gregorii Barbadici ad Aquas Salvias Titulo Cardinalicio ornatur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum ob proxime Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium numerum amplificandum, templorum etiam tituli essent augendi, quos iisdem de more tribueremus, visum est Nobis nonnulla alia in Urbe exstantia ea­ demque prae aliis insignia ad debitam dignitatem attolli posse. In quibus, quoniam curiale illud templum S. Gregorii Barbadici merito est, quod, tam excellenti arte exstructum, frequentissimis fidelium coetibus re­ cipiendis ad Aquas Salvias magnificum patet, eo ipsum honore decorare placet. Apostolica ideo Nostra potestate, sacram quam diximus aedem in cardinalicium presbyteralem titulum evehimus, factis scilicet iuribus privilegiisque congruis. Mandamus praeterea ut hae Litterae Nostrae, eius cura qui huic templo praeest, clero ac populo perlegantur, die festo de praecepto, utque perfecti negotii documentum, rite signatum sigilloque impressum, ad Sacram Congregationem pro Episcopis mit­ tatur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res 138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

£B ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONFALONIERI S. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £& Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIH, n.

XV URBIS

Titulus Cardinalibus S. Luciae ad locum « Piazza d'Armi » in Urbe constituitur. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quandoquidem, auctis pro Ecclesiae sanctae necessitatibus, quae ubi­ que terrarum et gliscunt quotidie, et magna Nos sollicitudine afficiunt, numero Patrum Cardinalium, etiam templa, quae iisdem in Titulum conferri solerent, accrescere oportuit, profecto visum est in eo numero ponere templum quoque S. Luciae ad locum « Piazza d'Armi », quod sive christiani populi in Deum colendum assiduitate sive catholicarum rerum inceptis egregiis fama praestat. Suprema ideo et apostolica Nostra potestate templum illud presbyterali cardinalicio titulo honestamus, da­ tis iuribus et privilegiis quibus huiusmodi Romanae sacrae aedes fruun- Acta Pauli Pp. VI 139 tur. Mandamus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius cura qui eidem templo praeest, publice clero atque populo legantur, die recur­ rente festo de praecepto, peractaeque rei congruum documentum ad Sa­ cram Congregationem pro Episcopis mittatur, de more signatum sigil- loque impressum. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

SS ALOISIUS Card. TRAGLIA fß CAROLUS Card. CONFALONIERI Si. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 40.

XVI URBIS

Titulus Cardinalibus Presbyteralis S. Marci in Agro Laurentino in Urbe constituitur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum pro auctis ubique terrarum Ecclesiae sanctae negotiis etiam Purpuratorum Patrum numerum amplificare oporteret, quibus in agen- 140 Acta Apostolicae Sedis -. Commentarium Officiale dis et ad exitum perducendis rebus Romani Pontifices uti consueverunt, et cum vero Cardinalicii Tituli ac Diaconiae satis non essent omnibus Patribus, aeque fieri existimavimus, si iis Urbis templis, Titulo dari solitis, templum etiam 8. Marci in Agro Laurentino adderemus, quod non una de causa egregium habetur. Suprema ideo et apostolica Nostra potestate templum illud presbyterali cardinalicio titulo honestamus, datis iuribus et privilegiis, quae huiusmodi Romanae sacrae aedes ha­ bent. Mandamus praeterea ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius cura qui templo S. Marci in Agro Laurentino praeest, publice clero atque populo legantur, die recurrente festo de praecepto, peractaeque rei congruum documentum ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur, de more signatum sigilloque impressum. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

£9 ALOISIUS Card. TRAGLIA £B CAROLUS Card. CONFALONIERI Si. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius. Sevi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 45. Acta Pauli Pp. VI 141

XVII URBIS

Templum S. Mariae Matris Providentiae, in Monte Viridi, in Urbe, ad dignitatem Tituli Presbyteralis Cardinalicii evehitur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Gliscentibus fere cotidie hac nostra aetate Ecclesiae sanctae negotiis et coeptis, Decessori Nostro atque Nobis visum est bene fieri, si numerus Patrum Cardinalium, qui christianae religionis administrandae ac pro­ curandae labores Nobiscum participant, adaugeretur. Cum autem anti­ qui Tituli ex consuetudine sacris iisdem Patribus assignandi non satis essent ut unusquisque eorum suum haberet, per quem Romanae Sedi tamquam columnae et firmamento veritatis, artius adhaeresceret, opor- teretque pro rerum necessitate eos augere, iure templum S. Mariae Ma­ tris Providentiae, in Monte Viridi, in Urbe, Cardinaliciis Titulis an­ numerari posse iudicavimus, pietate insigne, religione venerabile. Quod per has Litteras facimus. Placet ergo templum B. Mariae Matris Pro­ videntiae, quod est in Monte Viridi, Romae, apostolica Nostra potestate in perpetuum Cardinaliciis Presbyteralibus Titulis accenseri, factis iuribus cum privilegiis, quae lege Canonica huiusmodi aedes spectant. Eius autem qui eidem templo praeest, munus proprium erit has lit­ teras tum clero tum populo perlegendas curare, die festo de praecepto ; cuius rei documentum exarabit sincerisque exemplis ad Sacram Congre* gationem pro Episcopis mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. 142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA 83 CAROLUS Card. CONFALONIERI

S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco 83 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. Iß.

XVIII URBIS

Titulus Cardinalibus S. Mariae Reginae Pacis ad litus Ostiense constituitur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Hac nostra aetate auctis huius Apostolicae Sedis negotiis, cum visum sit numerum etiam Patrum Cardinalium augere, quibus Romani Pon­ tifices sollicitudinum suarum sociis utantur, hanc ob causam etiam alios Titulos constituere oportet, qui Purpuratis Patribus attribuantur, inter templa quae sive artis pulchritudine sive cleri et populi pietate, in­ dustria et labore praestare perhibentur. Quas inter illustriores sacras aedes cum annumerandum etiam sit templum 8. Mariae Reginae Pacis ad litus Ostiense, suprema et apostolica Nostra potestate illud presby­ terali titulo cardinalicio honestamus, datis iuribus et privilegiis, quibus huiusmodi Romanae sacrae aedes fruuntur. Mandamus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius cura qui eidem templo S. Mariae Reginae Pacis ad litus Ostiense praeest, publice clero atque populo legantur, die recurrente festo de praecepto, peractaeque rei congruum documentum ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur, de more signatum sigilloque impressum. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi- Acta Pauli Pp. VI 143 cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

83 ALOISIUS Card. TRAGLIA 83 CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. B. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. Jß.

XIX URBIS

Templum S. Mariae Odigitriae Siculorum in Urbe constituitur Diaconia.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Romana templa, sacris Ecclesiae Cardinalibus vel in titulum de more assignanda vel in diaconiam, cum satis iam non essent quae novis ex universo terrarum orbe eligendis committerentur, opportunum Nobis visum est ad hunc gradum et dignitatem alia attollere, vel vetustate miraeque artis claritate prae aliis insignia, vel pastoralibus omne genus operibus a fidelibus presbyterisque initis. Quas inter sacras aedes, cum illa sit quae S. Mariae Odigitriae Siculorum est dicata, suprema et apostolica Nostra potestate eam ad diaconiae dignitatem evehimus, datis iuribus et privilegiis, quae Romanae eiusdem ordinis sacrae aedes habent. Mandamus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius 144 Acta Apostolicae'Sedis + Commentarium Officiale

cura qui templo quod diximus praeest, publice clero ac populo legantur, die festo de praecepto; peractaeque rei documentum ad Sacram Con­ gregationem pro Episcopis mittatur, signatum atque sigillo impressum. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

83 ALOISIUS Card. TRAGLIA 83 CAROLUS Card. CONFALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 37.

XX URBIS

Diaconia S. Petri Damiani ad Montes S. Pauli constituitur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Augescentibus in dies Ecclesiae sanctae negotiis, quae christianae familiae administratio et procuratio intulit, visum est profecto tum Decessori Nostro tum etiam Nobis Patrum Cardinalium numerum au- Acta Pauli Pp. VI 145 gere, qui christiani populi gubernandi pastorales labores una Nobiscum susciperent. Quibus tamen cum Tituli seu Diaconiae assignanda satis non essent, oportuit etiam horum numerum multiplicare, ut unicuique eorum ad antiquissimum morem et consuetudinem, proprium templum, quasi vinculum cum hac Romana et apostolica Sede, daretur. Cumque in templis Urbis augustis atque sanctis illud esset S. Petro Da­ miani dicatum, ad Montes S. Pauli, aeque fieri existimavimus, si et ipsum in Diaconiarum ordinem redigeremus, ampliore honore decoran­ tes. Placet ergo templum #. Petri Damiani ad Montes S. Pauli, Ro­ mae, suprema et apostolica Nostra potestate in Cardinalicias Diaconias perpetuo referri factis scilicet iuribus cum ea dignitate coniunctis. Vo­ lumus etiam ut hae Litterae Nostrae eius cura qui huic sacrae aedi praeest, tum clero eius templi tum populo perlegantur, die festo de prae­ cepto, cuius rei documentum, sincere conscriptum, ad S. Congrega­ tionem pro Episcopis cito mittatur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA £8 CAROLUS Card. CONPALONIERI S. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco @ Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 35.

10 - A. A. S. 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

XXI URBIS

Diaconia S. Pii V ad villam vulgo « Carpegna » in Urbe constituitur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Siquidem peculiaria Romae exstantia templa, quae Patribus Cardi­ nalibus vel in titulum vel in diaconiam ex antiquitate assignantur, haud iam ob auctum denuo eorum numerum sufficiunt, visum est Nobis quaedam alia, aliis praestantia, esse huius generis privilegio decoranda. Quas inter cum sacra etiam aedes annumeretur Deo dicata in honorem 8. Pii V ad Villam vulgo « Carpegna », suprema et apostolica Nostra potestate illam ad cardinaliciam diaconiam evehimus, datis iuribus et privilegiis, quae huiusmodi Romana templa habent. Mandamus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius cura qui eidem templo praeest, publice clero ac populo legantur, die recurrente festo de praecepto, utque peracti negotii congruum documentum ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur, de more signatum sigilloque impressum. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

83 ALOISIUS Card. TRAGLIA 83 CAROLUS Card. CONFALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £g Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 38. Acta Pauli Pp. VI 147

XXII URBIS

Templum S. Sebastiani in Monte Palatino ad dignitatem Diaconiae evehitur.

PAULUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Auctis pro Ecclesiae necessitatibus S. R. E. Cardinalibus, oportuit sane ut etiam Tituli seu Diaconiae augerentur, quae ex antiquo instituto iisdem Ecclesiae sanctae Patribus Purpuratis attribueretur. Cumque nulla umquam dignitas in ipsa Ecclesia fuerit amplior aut excellentior honor quam eorundem sacrorum Patrum, ita haec Romana Sedes, paria cum paribus sociando, illustriora sive arte, sive religione, sive maiestate Urbis templa semper eis detulit ; ut et Purpura sacris illis aedibus decori esset, templa ipsa Patribus ornamento. Quam ob rem, cum tem­ plum S. Sebastiani in Monte Palatino in primis esset nobile atque cele­ bratum, visum est illud bene Diaconus Urbis annumerari posse, in amplioreque dignitatis gradu locari. Placet ergo templum 8. Sebastiani in Monte Palatino suprema et apostolica Nostra potestate perpetuo in Cardinalicias Diaconias referri, factis nempe iuribus et privilegiis, quae ad sacras has aedes respiciant. Mandamus etiam ut hae Litterae, eius cura qui eidem templo praeest, sive clero sive populo perlegantur, die festo de praecepto; cuius rei documentum recte subscriptum atque sigillo impressum ad Sacram Congregationem pro Episcopis cito mit­ tatur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec­ clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione 148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

ALOISIUS Card. TRAGLIA £8 CAROLUS Card. CONFALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 86.

LITTERA APOSTOLICA

S. Gabriel Archangelus patronus tabellariae rei declaratur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. - Quandoquidem mortalium vita, tot undique prementibus difficultatibus, tot periculis ab omni parte immi- nentibus, est summe fragilis atque instabilis, idcirco homines de sua miseria conscii casusque adversos superare impotentes, semper nimirum auxilium et munimentum superum comparare studuerunt : hoc enim sibi persuasum habebant humana consilia felicius cedere, si tanto Dei. amicorum praesidio tegi impetrassent. Sacrarum autem Litterarum paginae, certum divinae bonitatis documentum, haud semel de allato ho­ minibus praesidio per caelestes docent, atque in medio sunt sanctorum angelorum missiones, maxime Gabrielis archangeli, rerum altissimarum nuntii. Qui sane, hoc ipso quod e stellato caelorum tabernaculo tanta in terram attulisset, anno MDCCCCLI, patronum « telecommunicationum », seu ut Italice loquamur, telecomunicazioni, populorum inter se electus est : putabatur enim ille felix Dei angelus quam aptissime posse tanti momenti provinciae dari patronum, in qua res eventus cum hominibus homo omnium opinione celerius communicat, et continens cum continen- Acta Pauli Pp. VI 149 tibus, et sidus cum sideribus. Atqui, cum res tabellaría, quam «poste» dicunt, similem cum telecommunicationibus naturam participet ; atque ea de causa petiisset dominus Grimm, Sodalitatis omnium gentium a S. Gabriele archangelo Praeses, per venerabilem Fratrem Nostrum S. R. E. Cardinalem Franciscum König, Archiepiscopum Viennensem, ut hunc augustissimum Dei nuntium, praeterquam telecommunicatiohum, etiam rei tabellariae patronum declararemus, aeque Nobis fieri visum est, post auditam Sacram Congregationem pro Cultu Divino, si admotis precibus concederemus. Placet ergo S. Gabrielem archangelum rei ta­ bellariae, Nostra apostolica potestate, caelestem apud Deum constitui ac declarari patronum, contrariis nihil obstantibus, cum iuribus et privilegiis iuxta rubricas. Has vero Litteras firmas atque ratas esse decernimus, sive nunc sive in posterum. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Decembris, anno MDCCCCLXXII, Pontificatus Nostri decimo.

£9 ALOISIUS Card. TRAGLIA, $. R. E. Cancellarius

Loco £g Sigilli In Ap. Cane, tab., vol. II, n. 37.

EPISTULAE

I E.mo P. D. Stephano S. R. E. Cardinali Wyszynski, Gnesnensi et Varsa- viensi Archiepiscopo, quinquies centenaria redeunte memoria ab ortu Nicolai Copernici.

(( Caeli enarrant gloriam Dei, et opera manuum eius annuntiat fir­ mamentum » :1 haec profecto sacri Psaltae verba ad astronomicam re­ ferri possunt disciplinam, cuius cultoribus, dum universum pervesti­ gant, datur immensitatem et celsitatem mentis divinae, quam res con­ ditae testantur, singulariter ac veluti proprius intueri et admirari. Inter quos locum obtinet eximium Nicolaus Copernicus, Ecclesiae catholicae filius, copia et magnitudine scientiae praecellens, cuius ho­ nori, cum ante quinque saecula in urbe Toruno, intra fines Culmensis

1 Ps. 18, 2. 150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dioecesis, sit natus, pluribus locis merito sollemnia hoc anno celebra­ buntur. Is enim, nonnullarum quidem disciplinarum, ut doctrinae iuris, medicinae, geographiae , eo summo praeconio dignus evasit, quod, quemadmodum notum est, suo cogitati! mundi universi rationem seu systema detexit, quod heliocentricum vocant. Hoc, postea a Ioanne Keplero, Galilaeo Galilei et Isaac Newton perfectum et certius com­ probatum, fundamentum est notionis nostrae de cosmo. Quodsi ille ut rutilans lumen in doctorum re publica et alias effer­ tur, Nobis idem etiam ut vir ecclesiasticus obversatur, quippe qui fidem cum scientia fecundo et mirabili nexu coniunxerit. Vetus ac trita est quaestio, utrum hae, id est fides ac scientia, inter se seiunctae sint aut seiungendae, aut sibimet adversentur, an altera alteri congruat et adiutricem operam possit praebere. Aperte ac dilucide edicere oportet nullam esse inter veritatem, quae fide accipia­ tur, et veritatem, quae ratione cognoscatur, repugnantiam obiectivam et insanabilem. Dissensiones ac discrepantiae, si quae forsitan inter utramque oriantur, infirmitati sunt tribuendae, qua humana iudicia facile tenentur. Quin immo doctrinae studia suapte natura capacia sunt ad fidem et revelationem divinam confirmandam. Ecclesia reveretur, honorât, admiratur progressiones, quas in variis disciplinis fieri contingit, atque asseverare non dubitat provinciam, in qua altior inquisitio versetur, suis legibus et proprio ordine esse instructam et quadam veluti autonomia uti, quatenus id Creatoris voluntati respondeat. Haec omnia sollemniter Concilium Oecumenicum Vaticanum Se­ cundum affirmavit, quod in hanc est sententiam locutum : « inquisitio methodica in omnibus disciplinis, si modo vere scientifico et iuxta nor­ mas morales procedit, numquam fidei revera adversabitur, quia res profanae et res fidei ab eodem Deo originem ducunt. Immo, qui humili et constanti animo abscondita rerum perscrutari conatur, etsi inscius quasi manu Dei ducitur, qui, res omnes sustinens, facit ut sint id quod sunt )).2 Si alacritas ac diligentia Nicolai Copernici in rerum naturae in­ quisitione consideratur, extollenda est etiam utilitas, quam ipse attulit et ii afferunt, qui recondita studia colunt. Hi saepe diuturno labore se frangunt, quod condicio esse solet novi profectus, et sic benefactores humanae societatis efficiuntur.

2 Const. past. Gaudium et spes, 36. Acta Pauli Pp. VI 151

Inest autem in eiusmodi arduo opere non levis felicitas, siquidem cognitio veri gaudium parit. Quod perfectum erit et mentis vires plene satiabit, cum umbrae cadent ac lux divina, non amplius subobscure ut hic in terra, sed clarissime splendebit. Id sensit Sanctus Augustinus, cum diceret : « Beata quippe vita est gaudium de veritate. Hoc est enim gaudium de te, qui veritas es, Deus ».3 Haec fulgida meta nobiles conatus et labores eorum illuminet, qui arcana naturae, exemplo Nicolai Copernici, scrutantur vel universe doctrinae studiis sunt dediti. Itaque haec saecularis memoria hunc virum egregium, qui siderum motus ingenii acumine intellexit, quasi ipsum sidus micantissimum revenit, quod homines, eruditione ornati, contueantur, unde rationem itineris, saepe praepediti, expetant fidenter. Haec dum animum pulsant Nostram, tibi Venerabilis Frater Noster, et cunctis, qui ubivis eiusdem viri laudes sincere celebrabunt, Bene­ dictionem Apostolicam, superni luminis, roboris, solacii pignus, amanti animo impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die xxin mensis Ianuarii, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

II

E.mo P. D. Carolo S. R, E. Cardinali Confalonieri, Sacrae Congregationis pro Episcopis Praefecto, edito volumine quod « Directorium de Pastorali Ministerio Episcoporum » inscribitur. Plurimas tibi gratias ex animo referimus de egregiis amoris sensibus, quibus magni sane pretii volumen apud Nos deposuisti, quod secundum praecepta Concilii Vaticani II compositum,1 iure meritoque « Directo­ rium de Pastorali Ministerio Episcoporum » inscriptum est. Vere vehementerque admirati sumus sedulam curam sapientiamque, quibus hae paginae exaratae dispositaeque sunt, illa profecto refertae doctrina, quam ipsa Ecclesia, Evangelio semper fidelis, sive per magi­ sterium suum, sive per vocem et exempla complurium praestantiumque Sanctorum suorum — qui Pastores et ipsi exstiterunt vel Doctores in

8 Conf. X, 23; P.L. 32, 794.

1 Cfr. Decr. , 44. 152 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

rebus divinis humanisque versati — decursu tot saeculorum constantis traditionis suae disseminavit et sparsit, in commodum atque emolu­ mentum administrorum suorum, qui ad sacrum et arduum episcopatus officium sunt destinati. His praeterea in paginis vetus sapientia cum intellegentia atque experientia temporum nostrorum mire consociatur; hic etiam oculis longe in posterum prospicientibus imago exhibetur praesentium necessitatum et quasi vaticinium profertur de futuris postulatis peregrinantis Populi Dei. His itaque in paginis reperire valemus apte convenienter que expositam artem docendi hodiernam Ec­ clesiae Catholicae, quae cum caritate et observantia consulit institu­ tioni ac custodiae eorum ministrorum, quibus ex peculiari Dei voluntate concreditum est docendi, sanctificandi, regendique gregis Christi mu­ nus, Pastorum videlicet, uti sunt secundum exemplar et per Iesu Pasto­ ris gratiam. Prodeat igitur hoc prudens providumque « Directorium » ad universos Venerabiles, in episcopatu Fratres, tamquam documentum illius per­ magnae curae, qua haec Apostolica Sedes contendit recentis Concilii monita et consilia plene efficienterque exsequi; prodeat secumque af­ ferat non tam leges ac normas novorum multipliciumque officiorum, quam potius admonitiones atque cohortationes, quae efficiant ut gravia et difficilia munera episcopalis ministerii propria facilius expeditiusque impleantur; prodeat velut nuntius excerptus ex Fratrum vocibus, qui ad Fratres se convertunt, ut solacium, adiumentum, gaudium praebeant illius communionis collegialis, quae inter Apostolorum suc­ cessores — quibus postremum id Iesus Christus optavit ac mandavit tamquam testamentum suum, ut nempe unum essent — gignit animorum consensum, inceptorum conspirationem, aemulationem virtutum : brevi, coniunctionem atque cohaerentiam Mystici Corporis, quod membris varium est et multiplex, uno autem eodemque Spiritu animatum vivit. Prodeat denique a te ipso emissum, Venerabilis Frater Noster, qui huius « Directorii » compositionis primarias sustinuisti partes, atque perferat singulis suis spectatissimis lectoribus salutationem gratiae et pacis et laetitiae Servi Servorum Dei, Episcopi Urbis Romae. Haec vota Apostolica Benedictione peramanter in Domino com- munimus. Ex Aedibus Vaticanis, die xxn mensis Februarii, festo die Cathe­ drae Sancti Petri, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI Acta Pauli Pp. VI 153

NUNTIUS GRATULATORIUS

E.mo P. D. Iosepho S. R. E. Cardinali Ferretto, Paenitentiario Maiori, decem condenti lustra ex quo sacerdotio est auctus, recens autem vita functo.

Quamvis numquam intermitiendo religiosa mens teneatur obsequio, ut immoletur Deo sacrificium laudis,1 quia nullum tempus beneficiis caret caelestibus, tamen impensiore exsultatione gratiarum actiones agendae sunt Summo bonorum Auctori et Largitori, cum post longam iam emensam viam in scandendi montis apicem pervenimus, unde spectabundis oculis acceptorum donorum patentior magnitudo apparet. Hoc tibi, Venerabilis Frater Noster, ob fausti eventus recolendam memoriam auspicato continget, cum adventante mense Februario de­ cem a suscepto sacerdotio conditurus sis lustra. Accipe igitur vota, diligentiae plena, quibus tibi cuncta felicia, cuncta salutaria, cuncta prospera corporis et animi valetudini et pro­ fectui exoptamus. Decet autem salutaribus precationibus gratulationes interserí. Nam catholicae religionis studio incensus, ingenio acer, ingenuarum artium et antiquitatum amator et cultor, complura tibi commissa officia ex- plevisti. In Romana Curia praegravibus functus es muneribus, praesertim apud Sacram Congregationem pro Episcopis, ubi Substitutus ac dein Assessor fuisti, atque, sacro Cardinalium Collegio adscitus, Paeniten­ tiarii Maioris partes sustines. Quare occasionem nunc oblatam liben­ ter nanciscimur, ut de adiutrice opera apostolico ministerio adhibita gratiam tibi referamus. Huius tui memores meriti, nunc oramus pro te Deum, ut in te im­ pleat omnem voluntatem bonitatis et opus fidei in virtute;2 et tuaque omnia commendamus patrocinio Beatissimae Virginis a fiducia, in qua singulari observantia secure confidis, ut te, in exemplum sibi devotum, lumine arridentis vultus sospitet, protegat, exspectet. Haec imo e pectore ominati, tibi, Venerabilis Frater Noster, et universis, qui anniversarii natalis sacerdotii tui commemorandi utcum­ que erunt participes, Apostolicam Benedictionem volenti animo im­ pertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die xvni mensis Ianuarii, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

1 Cfr. Ps. 49, 14. 2 Cfr. II Thess, l, 11. 154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NUNTIUS RADIOTELEVISIFICUS

Australiae caeterisque Christifidelibus quadragesimum Conventum Eucha­ risticum ex omnibus nationibus Melburni celebrantibus. *

Dear sons and daughters of Australia, dearly beloved in Jesus Christ. On this final day of the International Eucharistie Congress, a day especially dedicated to peace in the world, we are happy to send our greetings to you f rom the Vatican. Though very many miles separate us at this moment, we are glad to be able to speak to you and to assure you that we have been praying with you and for you during these days of grace. Most especially we have prayed that the general thème of the Congress—" Love one another as I have loved you "—would become very real in your hearts, that you would see ever more clearly how you are loved by the Saviour and how, loving him in return, you must love one another. If these days have brought this grace, then they have been wonderful days indeed, days which have given glory to God, refreshment to your spirit and new substance to man's hope for peace in this world. If men were truly to pattern their love for each other upon Christ's love for them as shown in the Eucharist, where would there be room for hatred? Where could there be violence and social injustice? How could indignity, discrimination, and lack of respect possibly be part of men's lives? The pattern is clear enough : Jesus has loved us and continues to love us with a love that is complete, understanding, sacri- ficing, ennobling, a simple love which knows no bounds and sets no limits. We earnestly hope that the Eucharistie Congress has taught well the lesson of love. We hope that men and women the world over have seen and heard the challenge of the Congress, and that they will put it into practice in their lives, since this challenge carries within it the key to peace. We have said that peace is possible. Peace is possible because love is possible ; and we know that love is possible be- cause we have been given an example by the Eucharistie Lord. This then has been our wish for you, and for the world. We thank God for the many grâces given and we pray that he will r e ward all those who have cooperated in promoting the Congress and all those who have taken part in it. To all of you — beloved Australian people and all who have come from around the world to render homage to Jesus Christ — we gladly impart our Apostolic Blessing. In the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit.

* Die 25 mensis februarii a. 1973. Sacra Congregatio pro Episcopis 155

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

I PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. "VT, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 1 Februarii 1973. — Cathedrali Ecclesiae Ferentinae praefecit Exc. P. D. Humbertum Florenzani. die 16 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Fidolomensi R. D. Ceslaum Lewandowski, sacerdotem dioecesis Vladislaviensis, moderato­ rem spiritus seminarii eiusdem dioecesis quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioannis Zareba, Episcopi Vladislaviensis. die 19 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Nitriensi R. D. Ioannem Pasztor, e clero eiusdem dioecesis. — Cathedrali Ecclesiae Neosoliensi R. D. Iosephum Feranec, sa­ cerdotem eiusdem dioecesis. — Titulari episcopali Ecclesiae Decorianensi R. D. Iulium Gabris, e Clero Administrationis Apostolicae Tyrnaviensis, ipsumque consti­ tuit Administratorem Apostolicum seu Praelatum eiusdem Administra­ tionis Apostolicae Tyrnaviensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Octabiensi R. D. Iosephum Vrana, sacerdotem Archidioecesis Olomucensis, quem constituit Administra­ torem Apostolicum Sede vacante ad nutum Sanctae Sedis eiusdem Archidioecesis Olomucensis. die 2Jf Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Pagadianensi, noviter erectae, R. P. D. Iesum Tuquib, e clero dioecesis Tagbilaranae. die 26 Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Fortalexiensi Exc. P. D. Aloisium Lorscheider, hactenus Episcopum Angelopolitanum. — Titulari episcopali Ecclesiae Precausensi R. D. Rosalium Iose­ phum Castillo Lara, sodalem Societatis S. Francisci Salesii, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Iosephi Leonis Rojas Chaparro, Episcopi Truxillensis in Venetiola. 156 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

die 30 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Casensi in Numidia Rev.mum D. Radulfum López Mayorga, curionem Ecclesiae Cathedralis Ambatensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Candidi Rada Senosiain, Episcopum Guarandensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Rusticianensi R. D. Horatium Al­ bertum Bozzoli, adsessorem ecclesiasticum curiae metropolitanae Bonaë- rensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Emmanuelis Menéndez, Episcopi Foromartiniensis.

II RIPANAE

DECRETUM

De Concathedralis erectione

In dioecesi Ripana urbs vulgo San Benedetto del Tronto sive fide­ lium numero sive religionis operibus et incolarum industria prospera suscepit hac nostra aetate incrementa. Sacra autem Congregatio pro Episcopis, auditis locorum Ordina­ riis Episcopis quorum interest, vigore specialium facultatum a Summo Pontifice Paulo, Divina Providentia Pp. VI, sibi tributarum, templum in eadem urbe exstans, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis <( delia Marina » dicatum, ad dignitatem Concathedralis evehendum censuit cum vero id, perspectis illis adiunctis, magnopere deceat et in ani­ marum bonum cessurum merito videatur. Quapropter praesenti Sacrae Congregationis pro Episcopis decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, praefatum templum in urbe supra memorata exstans et Deo in honorem Beatae Mariae Virginis « della Marina » dicatum, ad dignitatem et fastigium ecclesiae concathedralis evehit, ita ut in eadem ecclesia cathedra episcopalis erigi possit et Episcopus Ripanus pro tempore, prout ipsi magis expedire videatur, solemnia quae maluerit ponti­ ficalia exercere queat. Ad haec omnia executioni mandanda Sacra Congregatio pro Epi­ scopis deputat Excmum P. D. Vincentium Radicioni, Episcopum Ripanum, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam IS acra Congregatio pro Episcopis 157 subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesia­ stica dignitate constitutum, facto ei onere mittendi quam primum ad banc Sacram Congregationem authenticum exemplar peractae execu- tionis actus. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die 11 Februarii 1973 in memoria Beatae Mariae Virginis de (( Lourdes ».

£ß CAROLUS Card. CONFALONIERI, Praefectus L.-ffî S. E8 Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis 158 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Oon Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 27 febbraio 1973. Il Rev.mo Mons. Dossena Luigi, Pro-Nunzio Apostolico in Corea. 28 » » Il Rev.mo Padre Hamer Jérôme, O.P., Segretario della Sacra Congregazione per la Dottrina della Fede. 6 marzo » L'E.mo Signor Card. Philippe Paolo, Prefetto della Sacra Congregazione per le Chiese Orientali. » » » L'E.mo Signor Card. Pignedoli Sergio, Presidente del Segretariato per i Non Cristiani. 21 » » L'E.mo Signor Card. Raimondi Luigi, Prefetto della Sacra Congregazione per le Cause dei Santi. » » » L'E.mo Signor Card. Paupini Giuseppe, Penitenziere Maggiore. » » » S. E. Mons. Romero Lema Maximino, Segretario della Sacra Congregazione per il Clero.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 28 febbraio 1973. Il Rev. Mons. Moeller Charles, Segretario del Segreta­ riato per l'Unione dei Cristiani. 21 marzo » S. E. Mons. Descamps Albert, Segretario della Pontifi­ cia Commissione Biblica. 26 » » Le LL.EE. i Signori Cardinali: Krol John Joseph, Arcivescovo di Philadelphia e Baggio Sebastia­ no, Prefetto della Sacra Congregazione per i Vescovi; le LL.EE. i Monsignori Ziadé Ignace, Arcivescovo di Beirut dei Maroniti, Zoa Jean, Arcivescovo di Yaounde, Philbin William, Ar­ civescovo di Down e Connor, Rusch Paulus, Vescovo di Innsbruck, Roca Cabanellas Miguel, Vescovo di Cartagena (Spagna), Heuschen Ioseph, Vescovo di Hasselt, Membri della Sa­ cra Congregazione per la Dottrina della Fede. » » » S. E. Mons. Mayer Augustin, Segretario della Sacra Congregazione per i Religiosi e gli Istituti Secolari, S. E. Mons. Descamps Albert, Se- Diarium Romanae Curiae 159

gretario della Pontificia Commissione Biblica, Mons. Delhaye Philippe, Segretario della Com­ missione Teologica, Consultori della Sacra Con­ gregazione per la Dottrina della Fede. 26 marzo 1973. S. E. il Signor Cardinale Poletti Ugo, Suo Vicario Ge­ nerale per la diocesi di Boma, Arciprete della Patriarcale Arcibasìlica Lateranense del San­ tissimo Salvatore.

ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha conferito : La Commenda dell'Ordine Piano : 24 novembre 1972. Al sig. Vetulani Adam (Krakow). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 28 settembre 1972. Al sig. Büchner Francesco (Freiburg im Breisgau). 23 novembre » Al sig. Prindiville Bernardo Francesco (Perth). 3 gennaio 1973. Al sig. Hofmann Carlo (Valencia). 3 febbraio » Al sig. Keller - Sarmiento Carlos O. (Argentina).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 21 ottobre 1972. Al sig. Cruciani Umberto (Milano). 28 novembre » Al sig. Granati Angelo (Roma).

La Commenda dell'ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 giugno 1972. Al sig. Taylor Cristoforo (Liverpool). 18 ottobre » Al sig. Sabani Eligio (Roma). 19 » » Al sig. Bassotto Camillo (Venezia). 21 » » Al sig. Aliverti Pierino (Milano). » » » Al sig. Annoni Eraldo (Milano). » » Al sig. Cassi Ramelli Antonio (Milano). » » » Al sig. Pincipi Geremia (Milano). » » » Al sig. Vergani Ottavio (Milano). 1 novembre » Al sig. Lorenzon Romano (Udine). » » Al sig. Terenzani Ezio (Udine). 9 » Al sig. Longo Giorgio (Venezia). 10 » » Al sig. Catoire Giulio (Arras). » » Al sig. Ferretti Pietro (Siena). 23 » » Al sig. Longoni Federico (Bergamo). 5 dicembre Al sig. Sella Arturo Benedetto (Albenga) 14 » » Al sig. Müller Gerardo (Fulda). 25 » » Al sig. Devriendt Cirillo (Arras). 31 » » Al sig. Aillot About Carlo (Abidjan). 23 gennaio 1973. Al sig. Hollenbach Giorgio (Turchia). 22 febbraio » Al sig. Secchi Albino (Arezzo). 160 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: é luglio 1972. Al sig. Burke Séan Giuseppe (San Antonio). » » » Al sig. Cárdenas Jesus Mauro (San Antonio). » » » Al sig. Cegelski Giovanni Giuseppe (San Antonio); » » » Al sig. Cordts Vernon Edoardo (San Antonio). » » » Al sig. Falbo Giacomo Giovanni (San Antonio). » » » Al sig. Guerra Enrico Alessio (San Antonio). » » » Al sig. O'Neill Francesco Edoardo (San Antonio). » » » Al sig. Stevenson Rufus Alfredo (San Antonio). » » » Al sig. Steves Sam Bell (San Antonio). » » » Al sig. Sullivan Cullen Francesco (San Antonio). » » » Al sig. Treviño Rogelio Salvador (San Antonio). » » » Al sig. Van De Walle Enrico Lenard (San Antonio). » » » Al sig. Volz Giorgio Alfredo (San Antonio). » » » Al sig. Watzlavick Augusto Giuseppe Alfredo (San An­ tonio). » » » Al sig. Welch Lee Giuseppe (San Antonio). 15 » » Al sig. Von Loevenich Ferdinando (Köln). 19 agosto » Al sig. de Bruin Giuseppe W. A. (Utrecht). » » » Al sig. de Mol Bastiano C. J. (Utrecht).

NECROLOGIO

27 febbraio 1973. Mons. Ribeiro de Santana Aitino, Vescovo di Beira. 28 » » Mons. Mu Hui-ching Thomas, Vescovo di Yangku. 7 marzo » Mons. Spence John S., Vescovo tit. di Aggersei. » » » Mons. Han Kong-ryel Peter, Arcivescovo di Kwang Ju. 8 » » L'E.mo Signor Card, de Arriba y Castro Benjamín, già Arcivescovo di Tarragona. 11 » » Mons. Fedders Edward L., Vescovo tit. di Antiochia al Meandro, Prelato di Juli. 17 » » L'E.mo Signor Card. Ferretto Giuseppe, del Titolo della Chiesa Suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto. 22 » » Mons. Bottino Francesco, Vescovo tit. di Sebaste di Palestina. 23 » » Mons. Kinsch Nicolas, già Arcivescovo di Kisangani. 26 » » Mons. Van den Bosch Alphonse Marie, Vescovo tit. di Tubusuptu. 29 » » Mons. Zemplén Gyorgy, Vescovo tit. di Arena. An. et vol. LXV 30 Aprilis 1973 N. 4

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

SACRA CONSISTORIA

CONSISTORIUM SECRETUM

Feria secunda, die v mensis martii anno MCMLXXIII, in Aula Consi­ storiali Palatii Apostolici Vaticani habitum est Consistorium Secretum, cuius acta ex ordine referuntur.

I - CAMERARIUS SACRI COLLEGII Reverendissimus Cardinalis Alfredus Ottaviani detulit ac reddidit perù]am Sacri Collegii S. R. E. Cardinalium Summo Pontifici, qui eam tradidit Rev.mo Cardinali Arcadio Mariae Larraona, pro hoc anno, ipsius Sacri Collegii S. R. E. Cardinalium Camerario.

II - SUMMI PONTIFICIS ALLOCUTIO ET NOVORUM CARDINALIUM CREATIO Venerabiles Fratres Nostri, Sanctae Romanae et Catho­ licae Ecclesiae Cardinales Episcopi, Presbyteri atque Diaconi, congregati hodie in nomine Domini ad hoc celebrandum Consistorium, mentes nostras intendamus oportet in ipsum venerandum coetum, quem vosmet efficitis, quemque nomine Sacri Cardinalium Collegii appellare consuevimus. Secundum historiam Ecclesiae et ius canonicum illud eius Membris munus mandatur, ex quo Summo Pontifici adsint ut praecipui con­

ti - A. A. S. 162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale siliarii et cooperatores, eum adiuvantes ad apostolicum offi­ cium regendae Ecclesiae implendum. Ita fit, ut iidem Cardi­ nales quasi Senatum constituant, qui Successori Petri assistit, quem apostolum Christus voluit esse « perpetuum ac visibile unitatis fidei et communionis principium et fundamentum ».x Quapropter hoc ipsum Sacrum Collegium quodammodo dici potest <( pars corporis nostri », ut in antiquis documentis eccle­ siasticis scriptum invenimus ;2 atque iam notam et nunc accu­ ratius definitam indolem induere potest eximii « Presbyterii » Romanae Ecclesiae, in medio quidem et in comparatione col­ legii Episcoporum, cuius amplissimam potestatem in hierar­ chica communione exercendam cum potestate Nostra ut Pa­ storis universalis Concilium Oecumenicum recens peractum dilucide exposuit. Quodsi hoc institutum ecclesiasticum, Presbyterium dici­ mus, ab eodem Concilio ut instrumentum ad implicatum mu­ nus pastorale Episcoporum adimplendum aperte memoratum est, id ipsum Nobis videtur modo certo atque recte disposito comprobare causam cur Nostrum et vestrum Sacrum Colle­ gium exsistat et variam eius et uniformem compositionem, quae ex libera et sola electione, quam perficit Romanus Pon­ tifex, oritur. Hoc etiam dignitatem confirmat, qua idem Sa­ crum Collegium ornatur et, quibus fruitur, praerogativas, quarum prima est, cum Apostolica Sedes vacat, electio suc­ cessoris Episcopi Urbis Romae atque adeo Romani Pontificis, altera vero eo pertinet ut vestras Ecclesias peculiari ratione repraesentetis. Hae enim per vosmet ipsos — quemadmodum tituli cardinales vobis attributi symbolice ostendunt — unita­ tem et « catholicitatem » Ecclesiae universalis originaliter et significanter participant, hic, ubi ex voluntate Christi eadem apparet ut « Mater et Caput ». Ne ergo admirationem moveat, quod Nos, exemplum Ioan­ nis XXIII, Decessoris Nostri recolendae memoriae, secuti, op­ portunum duximus, ut Sacri Cardinalium Collegii traditum numerum nonnihil augeremus in idem cooptando nova Mem­ bra, eaque dignissima, quorum nomina, vobis iam cognita,

1 Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 18. 2 Cfr. Wernz, II, 459. Acta Pauli Pp. VI 163 mox e tabulis publicis legemus. Cum enim Ecclesiae compages dilatata sit et incrementis amplificata, expedit ut, ad decorem et adiutorium non solum totius collegii Episcoporum sed etiam Nostrum, ipsi Patrum Cardinalium Collegio vigor ac- crescat. Hoc sane moti consilio, eiusdem Collegii Membra hodie sic adaugemus, ut numerum attingat, qui usque adhuc numquam est effectus. Verumtamen visum est Nobis normam statuere, quod ad Cardinales attinet, qui iure fruuntur Romanum Pon­ tificem eligendi; scilicet decernimus, ne numerus Purpurato­ rum Patrum facultate praeditorum illam electionem partici­ pandi centum viginti personas transgrediatur. Exoptamus prae­ terea, ut huiusmodi norma, probe perpensa, diutinam vim habeat utque in apostolico officio Successores Nostri eam velint servare. In indice Cardinalium, quem brevi, ut dictum est, profere­ ndis, non continentur hodie nomina Patriarcharum Ecclesia­ rum Orientalium. Hoc etiam propterea evenit, quod desiderio, a quibusdam ex ipsis significato, satisfacere voluimus. Nihilo­ minus, occasionem nanciscemur magis in dies utendi eorum consiliis, quae magni aestimamus, atque fraterna eorundem cooperatione; quin immo quaestionem nobiscum ponimus, num conveniat opportunitatem expendere eorum opera fruendi, quam ad electionem Summi Pontificis forsitan possint conferre. Item Nobiscum quaerimus, num expediat facultatem con­ siderare associandi Sacro Cardinalium Collegio, ad tanti pon­ deris munus, illos, quos Synodus Episcoporum, e totius orbis sacrorum Pastorum corpore veluti manans, elegit — iis non ex­ ceptis, qui a Romano Pontifice designantur — ut, in ipsam Syno­ dum repraesentantes, Consilium Secretariae Generalis eiusdem Synodi constituerent. Sed antequam nomina novorum Cardinalium recitemus, nolumus omittere quominus illos commemoremus Collegas ve­ stros, qui tempore proxime praeterito ex hac vita ad patriam migrarunt, sui desiderium et vitae exemplum, grata recorda­ tione dignum, relinquentes. Inter eos liceat Nobis meminisse nomina trium Cardinalium vita functorum, ad quos ipsa cogitatio Nostra pie et amanter advolat: Cardinalem dicimus Eugenium Tisserant, qui multos 164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

annos Decanum Sacri huius Collegii egit, virum non uno no­ mine bene meritum et illustrem, et a quo ordinationem episco­ palem accepimus ; Cardinalem Iosephum Pizzardo, qui impi­ gra navitate innotuit, et a quo ad ministerium huius Apostoli­ cae Sedis sumus adsciti; Cardinalem denique Angelum Del­ l'Acqua, qui fuit Noster Vicarius Generalis pro Romana Dioe­ cesi, et, cum sacrae peregrinationis causa Lapurdi commora- retur, elapso mense Augusto repentina morte abreptus est. Horum ceterorumque Cardinalium, qui de vita exierunt, gra­ tam memoriam retinemus iisque religiosa suffragia imper­ timus. Sed alia res eaque singularis est Nobis nunc vulganda : vo­ lumus enim vos revocare ad nuntium, quod in superiore Con­ sistorio, acto die vigesima octava mensis Aprilis anno mille­ simo nongentesimo sexagesimo nono, edidimus circa duo Mem­ bra in Sacrum Collegium cooptata, quorum nomina tunc « in pectore » reservavimus. Nunc vero primum illorum renuntiare gaudemus : Vene­ rabilem Fratrem Stephanum Trochta, Episcopum Litomeri- censem in Cecoslovachia. Hunc in Collegium vestrum adlegere statuimus non solum ut merita eiusdem Pastoris fidelis ani­ marumque studio incensi palam agnosceremus, sed etiam ut amoris affectum testaremur, quo inditam regionem illam, cuius ipse est filius, prosequimur quamque pluribus de causis caris­ simam Nobis habemus. Ne statim vero tunc eius nomen patefaceremus, retinuit Nos, quod Iosephus Cardinalis Beran, venerandus ille Praesul, adhuc vivebat, quamquam gravi morbo erat correptus, ex quo non post multum temporis mortuus est; qui quidem, etsi extra patriae fines degebat, titulum servabat praeclarae archidioe­ cesis Pragensis; retinuerunt Nos potissimum desiderium et spes, quae Sedes Apostolica neque tum deposuit neque deponit in praesenti, eo spectantia, ut interim conatus proficerent su­ scepti ad recte componendam condicionem Ecclesiae in Ceco­ slovachia et regimen canonicum dioecesium ibidem existen­ tium. Quoniam his diebus proxime praeteritis, per nominationem et ordinationem quattuor Episcoporum illius regionis, ad huius rei exitum, inchoatum quidem ideoque non absolutum, perve- Acta Pauli Pp. VI 165 nimiis — spe autem tenemur fore, ut optata Nostra mox pro­ gressione quadam ad effectum feliciter deducantur — laetantes hoc nuntium proferimus, quod, ut nihil dubitamus, laetitiam ac delectationem praebebit non modo catholicis sed etiam uni­ verso populo Cecoslovachiae. Alterum etiam in animo fuit eligere egregium Ecclesiae mi­ nistrum, qui de ea optime meruit fidelitate, diuturnis crucia- tibus et acerbitàtibus, quarum illa, id est fidelitas, erat origo; fuit ipse quasi signum et lumen huiusce fidelitatis tot Episco­ porum, sacerdotum, religiosorum, religiosarum et fidelium Ec­ clesiae Dacoromanae ritus Byzantini. Loquimur de Venerabili Fratre Iulio Hossu, Episcopo Claudiopolitano-Armenopolitano, qui die vicesima octava mensis Maii anno millesimo nongen­ tesimo septuagesimo e vita discessit. Hic autem, cum de proposito Nostro certior factus esset, Nos enixe rogavit, ne id exsequeremur, causas afferens, quae tantam dignitatem testabantur et virum ostendebant insigni exemplo sui ipsius prorsus immemorem, nec non Ecclesiae suae servitio modo animos commovente deditum, ut officio Nos ob­ stringi sentiremus optatis eius obsequendi saltem sic ut eius in Cardinalium Collegium cooptationem tunc non annuntia- remus. Nunc vero, cum is morte decesserit ex hominum conspectu, apud quos grata eius memoria ac triste desiderium adhuc vi­ gent, paene obligari Nos putamus, ut universa Ecclesia, ma­ xime Ecclesia Dacoromana, hanc voluntatem Nostram cogno­ scat, unde solacium capiat et animorum hauriat confirmatio­ nem, itemque intellegat quibus de causis idem propositum No­ strum non prius quam hodie enuntietur. Nunc autem recensere iuvat lectissimos Praesules, quos ob cuiusque promerita, dignos existimavimus, qui amplissimo Col­ legio vestro in hoc Sacro Consistorio aggregarentur :

Hi sunt:

ALBINUS LUCIANI, Patriarcha Venetiarum; ANTONIUS RIBEIRO, Patriarcha Lisbonensis; SERGIUS PIGNEDOLI, Archiepiscopus titulo Iconiensis; IACOBUS ROBERTUS KNOX, Archiepiscopus Melburnensis; ALOISIUS RAIMONDI, Archiepiscopus titulo Tarsensis; 166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

HUMBERTUS MOZZONI, Archiepiscopus titulo Sidetanus; AVELARIUS BRANDÄO VILELA, Archiepiscopus Sancti Salvato­ ris in Brasilia; IOSEPHUS CORDEIRO, Archiepiscopus Karachiensis; HANNIBAL MUÑOZ DUQUE, Archiepiscopus Bogotensis; BOLESLAUS KOMINEK, Archiepiscopus Vratislaviensis; PAULUS PHILIPPE, Archiepiscopus titulo Heracleopolitanus; PETRUS PALAZZINI, Archiepiscopus titulo Caesariensis in Cappadocia; ALOISIUS APONTE MARTÍNEZ, Archiepiscopus Sancti Ioannis Portoricensis; RADULFUS FRANCISCUS PRIMATESTA, Archiepiscopus Cordu­ bensis ; SALVATOR PAPPALARDO, Archiepiscopus Panormitanus; FERDINANDUS IOSEPHUS ANTONELLI, Archiepiscopus titulo Idi- crensis ; MARCELLUS GONZÁLEZ MARTÍN, Archiepiscopus Toletanus; LUDOVICUS IOANNES GUYOT, Archiepiscopus Tolosanus; HUGO POLETTI, Archiepiscopus titulo Aemoniensis seu Civi­ tatis novae; TIMOTHEUS MANNING, Archiepiscopus Angelorum in Cali­ fornia ; PAULUS YOSHIGORO TAGUCHI, Archiepiscopus Osakensis; MAURICIUS OTUNGA, Archiepiscopus Nairobiensis; IOSEPHUS SALAZAR LÓPEZ, Archiepiscopus Guadalaiarensis ; AEMILIUS BIAYENDA, Archiepiscopus Brazzapolitanus; HUMBERTUS S. MEDEIROS, Archiepiscopus Bostoniensis ; PAULUS EVARISTUS ARNS, Archiepiscopus Sancti Pauli in Brasilia; IACOBUS DARCY FREEMAN, Archiepiscopus Sydneyensis; NARCISSUS JUBANY ARNAU, Archiepiscopus Barcinonensis; HERMANNS VOLK, Episcopus Moguntinus; PIUS TAOFINU'U, Episcopus Apianus.

Itaque auctoritate Omnipotentis Dei, Sanctorum Apostolo­ rum Petri et Pauli ac Nostra creamus et sollemniter renuntia- mus Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinales, Praesules, quo­ rum nomina modo protulimus. Acta Pauli Pp. VI 167

Ex his ad ordinem Diaconorum pertineant :

SERGIUS PIGNEDOLI, ALOISIUS RAIMONDI, HUMBERTUS MOZZONI, PAULUS PHILIPPE, PETRUS PALAZZINI, FERDINANDUS IOSEPHUS ANTONELLI.

Ceteros vero pertinere volumus ad Ordinem Presbyterorum. Cum dispensationibus, derogationibus, et clausulis necessa­ riis et opportunis. In nomine Pa tris et Fi £B Iii et Spiritus £ß Sancti. Amen.

m - OPTIONES

Postea, Reverendissimus Cardinalis Carolus Journet, Diaconus S. Mariae in Porticu, optavit ad Ordinem Presbyterorum, Diaconia S. Mariae in Porticu, pro hac vice, in Titulum Presbyteralem evecta. Reverendissimus Cardinalis Aegidius Vagnozzi, Diaconus S. Io­ sephi ad Viam Triumphalem, optavit ad Ordinem Presbyterorum, Dia­ conia S. Iosephi ad viam Triumphalem, pro hac vice, in Titulum Pre­ sbyteralem evecta. Reverendissimus Dominus Cardinalis Paulus Bertoli, Diaconus S. Hieronymi a Caritate in via Monte Serrato, optavit ad Ordinem Presbyterorum. Ideoque, dimissa diaconia supra commemorata, ei Ti­ tulus S. Hieronymi Illyricorum est assignatus.

IV - PROVISIO ECCLESIARUM

Deinde, Beatissimus Pater sequentes proposuit Ecclesias : Metropolitanae Ecclesiae Vashingtonensi praefecit Exc. P. D. Vil­ lelmum V. Baum, hactenus Episcopum Campifontis-Capiti Girardeau- nensis. Metropolitanae Ecclesiae Brisbanensi Exc. P. D. Franciscum Rober­ tum Rush, hactenus Episcopum Rockhamptoniensem. Cathedraliis Ecclesiis Melphitensi, Rapollensi et Venusinde Exc. P. D. Iosephum Vairo, hactenus Archiepiscopum Acheruntinum. Cathedrali Ecclesiae Muranae Exc. P. D. Aurelium Sorrentino hac­ tenus Archiepiscopum Potentinum et Episcopum Marsicensem. 168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cathedrali Ecclesiae Cremonensi R. D. Iosephum Amari, Seminarii dioecesis Mantuanae moderatorem. Cathedrali Ecclesiae Savannensi R. D. Raimundum Valtherum Les­ sard, e dioecesi Fargensi, Sacrae Congregationis pro Episcopis Offi­ cialem. Titulari episcopali Ecclesiae Civitatis Ducalis R. D. Franciscum Franzi, Convicti Ecclesiastici dioecesis Novariensis moderatorem, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Aldonis Dei Monte, Episcopi No­ variensis. Titulari episcopali Ecclesiae Villanovensi R. D. Antonium F. Me­ stice, curionem Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo, in civitate vulgo « Poughkeepsie » archidioecesis Neo-Eboracensis, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Terendi Iacobi S. R. E. Cardinalis Cooke, Ar­ chiepiscopi Neo-Eboracensis. Titulari episcopali Ecclesiae Summensi R. D. Iacobum S. Rausch, e clero dioecesis S. Clodoaldi, Secretarium Generalem Conferentiae Episcopalis Foederatarum Septemtrionalis Americae Civitatum, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Georgii H. Speltz, Episcopi S. Clo­ doaldi.

Postea, Summus Pontifex Sacrorum Antistites a Se per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renuntiatos publicavit, videlicet :

ARCHIEPISCOPOS

Lisbonensem, Antonium Ribeiro, iam Episcopum Tigillavensem. Gabinum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Iaco­ bum Hayes, iam Archiepiscopum Cagayanum. Silensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Alber­ tum Rencoret Donoso, iam Archiepiscopum Portus Montt. Diahartanum, Leonem Soekata. Volsiniensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Hadrianum Djajasepoetra, iam Archiepiscopum Diakartanum. ñipontinum, Valentinum Vailati, iam Episcopum Sancti Severi. Changanacherrensem, Antonium Padiyara, iam Episcopum Oota- camundensem. Acta Pauli Pp. VI 169

Buxentinum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Michaelem Pusic, iam Archiepiscopum-Episcopum Pharensem. Ss.mae Assumptionis, Ismaëlem Blas Bolón Silvero, iam Episcopum Caacupensem. Zagrebiensem, Franciscum Kuharic, iam Episcopum Metensem. Mustitanum, Ecclesia pro hac vice ad Archiepiscopalem evecta, Io­ sephum Hannibalem Mena Porta, iam Archipeiscopum Ss.mae As­ sumptionis. Tharrensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Io­ sephum Uhaô, Pro-Nuntium Apostolicum in Republica Pakistana. Voncariensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Iosephum Urtasum, iam Archiepiscopum Avenionensem. Davaensëm, dioecesi ad archidioecesim evecta, Clodoveum Thi­ bault, iam Episcopum Davaênsem. Ferentiensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Iosephum Garcia et Goldáraz, iam Archiepiscopum Vallisoletanum. VallisoletanUm, Felicem Romero Menjibar, iam Episcopum Gien- nensem. Sancti Iacobi in Cuba, Petrum Meurice Estiu, iam Episcopum Te- glatensem in Numidia. Emeritensem Augustanum, Soterum Sanz Villalba, Nuntium Apo­ stolicum in Republica Chilensi. Ravardscirensem, Iosephum Oheikho, iam Archiepiscopum Amide- num Syrorum. Bostoniensem, Humbertum S. Medeiros, iam Episcopum Brownsvil- lensem. Hirinensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Ugo- nem Camozzo, iam Archiepiscopum Pisanum. Pulcheriopolitanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Bernardum Meis, iam Archiepiscopum-Episcopum Ludóvicanum. Cagayanum, Patricium Cronin, iam Episcopum Ubazensem et Prae­ latum Ozamisanum. Panormitanum, Salvatorem Pappalardo, iam Archiepiscopum Mile- siensem. 170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Amantianum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Eduardum Cassidy, Pro-Nuntium Apostolicum in Sinis. Loriensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Ioan­ nem Iosephum McEleney, iam Archiepiscopum Regiopolitanum in Ia- maica. Regiopolitanum in Iamaica, Samuelem Emmanuelem Carter, iam Episcopum Cenculianensem. Liberae Urbis et Boënsem, Ecclesia ad Metropolitanam noviter evecta, Thomam Iosephum Brosnahan, iam Episcopum eiusdem dioece­ seos. Tarraconensem, Iosephum Pont et Gol, iam Episcopum Segobricen- sem - Castellionensem. Acheruntinum, Iosephum Vairo, iam Episcopum Gravinensem et Montis Pelusii. Massiliensem, Rogerium Etchegaray, iam Episcopum Gemellensem in Numidia. Vibomensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Lucianum Angeloni, Pro-Nuntium Apostolicum in Zambia et in Malawi. Viminaciensem, Franciscum Brambilla, Pro-Nuntium Apostolicum in Tanzanica Republica. Curitibensem, Petrum Antonium Fedalto, iam Episcopum Castello- tatroportensem. Pisanum, Beneventum Matteucci, iam Episcopum Foropopuliensem. ~Verapolitanum, Iosephum Kelanthara. Aracaiuensem, Lucianum Iosephum Cabrai Duarte, iam Episcopum Gadiauf alensem. S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, Eugenium S. R. E. Cardinalem de Araújo Sales, iam Archiepiscopum S. Salvatoris in Brasilia. 8. Salvatoris in Brasilia^ Avelarium Brandâo Vilela, iam Archiepi­ scopum Teresianum. Dionysopolitanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Ioannem Rupp, iam Episcopum Monoecensem, Pro-Nuntium Apostoli­ cum in Iraq. Beroeensem, Dominicum Picchinenna, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi Acta Pauli Pp. YI 171

P. D. Vidonis Aloisii Bentivoglio, Archiepiscopi Catanensis, iam Ar­ chiepiscopum Consentinum.

Euancayensem, Eduardum Picher Pena, iam Episcopum Calien­ sem. Veleousdiensem, Eugenium Klein, iam Episcopum Bereinitanum, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Petri Martin, Archiepiscopi Nu- meani, necnon Administratorem Apostolicum « sede plena » archi­ dioeceseos Numeanae. Thubunensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Haraldum Villelmum Henry, iam Archiepiscopum Kvangiuensem. Kvangiuensem, Petrum Han Kong-ryel, iam Episcopum Ieoniu- nensem. Castri Maris, Raphaelem Pellecchia, iam Episcopum Arpinum. Risinitanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Reginaldum Iosephum Mariam Addazi, iam Archiepiscopum Tranen­ sem et Barolensem. Sydneyensem, Iacobum Darcy Freeman, iam Episcopum Armida- lensem. Cotonuensem, Christophorum Adimou, iam Episcopum Lokos- saënsem. Medelitanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Carolum Curis, Delegatum Apostolicum in Ceylon. Tauromentanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Eduardum Rovida, Nuntium Apostolicum in Republica Panamensi. Acridensem, Marium Schierano, Ordinarium Militum Italiae. Consentinum, Aeneam Seiis, iam Episcopum Caesariensem in Mau- retania. Vartanensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Ioannem Moretti, Pro-Nuntium Apostolicum in Thailandiae Regno ac Delegatum Apostolicum in Regionibus Laosiensi, Malacensi et Singa- porensi. Rossanensem, Antonium Cantisani. Nairooiensem, Mauricium Otunga, iam Archiepiscopum Polymar- tiensem. 172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Matritensem-Complutensem, Vincentium S. B. E. Cardinalem Enri­ que et Tarancón, iam Archiepiscopum Toletanum. Toletanum, Marcellum Gonzalez Martín, iam Archiepiscopum Bar­ cinonensem. Barcinonensem, Narcissum Jubany Arnau, iam Episcopum Gerun- densem. Pampilonensem, Iosephum Méndez Asensio, iam Episcopum Tira- sonensem. Bangalorensem, Packiam Arokiaswamy. Hyderabadensem, Saminini Arulappa. Gumanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Eduar­ dum Pecoraio, Nuntium Apostolicum in Melitensi Dicione.

Dublinensem, Dermot Ryan. Satrianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Augustinum Mayer, Sacrae Congregationis pro Religiosis et Institutis Saecularibus Secretarium. Foronovanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Iosephum Casoria, Sacrae Congregationis de Disciplina Sacramento­ rum Secretarium. Diocletianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Hannibalem Bugnini, Sacrae Congregationis pro Cultu Divino Secre­ tarium. Aquavivensem, Fridericum Limón, Coadiutorem c.i.s, venerabilis fratris Mariani Madriaga, Archiepiscopi Lingayensis-Dagupanensis. Massalubrensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Iacobum L. Sin, Coadiutorem c.i.s, venerabilis fratris Iosephi Mariae Cuenco, Archiepiscopi Iarensis. Babylonensem Latinorum, Ernestum Carolum Albertum Nyary. Corrientensem, Georgium Emmanuelem López, iam Episcopum Ausa- fanensem.

Sinus Albi, Georgium Mayer, iam Episcopum Sanctae Rosae in Argentina. Meraukensem, Iacobum Duivenvoorde. Acta Pauli Pp. VI 173

Velebusdiensem, Petrum Yariyok Jatau, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Ioannis MacCarthy, Archiepiscopi Kadunaènsis. Vratislaviensem, Boleslaum Kominek, iam Archiepiscopum Euchai- tenum. Arcis Gallicae, Mauritium Mariae-Sainte, iam Episcopum Siculi - bensem. Voncariensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Iosephum Ali Lebrún Moratinos, Coadiutorem c.i.s. E.mi P. D. Iosephi Humberti S. R. E. Cardinalis Quintero, Archiepiscopi Caracensis. Amalphitanum, Alfredum Vozzi, iam Episcopum Cavensem. Melitenensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Ner- ses Tayroyan, iam Archiepiscopum Babylonensem Armenorum. Castellanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Petrum Aloisium Sartorelli, iam Archiepiscopum Seminensem. Coadiutorem Exc.mi P. D. Mauritii Baudoux, Archiepiscopi Sancti Bonifacii, Antonium Hacault, Episcopum Mediensem. Cincinnatensem, Iosephum L. Bernardin, iam Episcopum Luguren- sem. Gruardensem-McLennanpolitanum, Henricum Legaré, iam Episco­ pum Labradorensem-Schefferpolitanum. Utinensem, Alfredum Battisti. Kuala Lumpurensem, dioecesi ad Metropolitanam evecta, Domini­ cum Vendargon, iam Episcopum eiusdem dioeceseos. Salapinum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, An­ dream Collini, iam Episcopum Adiacensem, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Ioannis Guyot, Archiepiscopi Tolosani. Salisburgensem, Carolum Berg. Caietanum, Aloisium Carli, iam Episcopum Signinum. Aquavivensem, Aloisium Rovigatti, iam Episcopum Segermitanum, Vicem Gerentem Urbis Vicariatus. Boianensem-Campobassensem, dioecesi ad archidioecesim evecta, Albertum Carinci, iam Episcopum eiusdem dioeceseos. Potentinum, dioecesi ad archidioecesim evecta, Aurelium Sorren­ tino, iam Episcopum eiusdem dioeceseos. 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Valariensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, An­ tonium Mabutas y Lloren, iam Episcopum Laoagensem, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Clodovei Thibault, Archiepiscopi Davaensis, qui iam successit. Mesembrianum, Lorim Franciscum Capovilla, iam Archiepiscopum Theatinum, Delegatum Pontificium Sanctuarii Lauretani et Praelatum ab Alma Domo Lauretana. Carpitanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Aloi­ sium Dossena, in Corea Pro-Nuntium.

EPISCOPOS

Mugensem, Iacobum Moynagh, iam Episcopum Calabarensem. C alabar ens em, Brian Davis Usanga, iam Episcopum Ubabensem. Bullensem, Fridericum Bonifatium Madersbacher, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Iosephi Calasanctii Rosenhammer, Vicarii Apostolici Chiquitosensis. Sullectinum, Iosephum Dalvit, iam Episcopum Sancti Matthaei. Labicanum, Antonium Bosco, Auxiliarem Exc.mi P. D. Vincentii M. Leonard, Episcopi Pittsburgensis. Zacatecensem, Paulum Rovaio Azcué. Vallipolitanum, Iosephum Melgoza Osorio. Lamsortensem, Michaelem Georgium Bowen, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Davidis Cashman, Episcopi Arundelliensis-Brichtelme- stunensis. Glonerdensem, Renatum Toussaint, iam Episcopum Idiofaënsem. Idiofaënsem, Eugenium Biletsi. Maturbensem, Alphonsum Streit, iam Episcopum Collis Mariae seu Mariannhillensem, nunc vita functum. Collis Mariae seu Mariannhillensem, Martinum Elmar Schmid. Kiayensem, Matthaeum Kia Yen-Wen. Dibrugarhensem, Robertum Kerketta. Themisonensem, Rudisendum Huesca, Auxiliarem Exc.mi P. D. Octaviani Márquez et Tóriz, Archiepiscopi Angelorum. Acta Pauli Pp. VI 175

Nonensem, Richardum Guizar Díaz, Auxiliarem Exc.mi P. D. Octa- viani Márquez et Tóriz, Archiepiscopi Angelorum. S. Georgii Terrae Novae, Richardum T. McGrath. Irenopolitanum in Isauria, Georgium Alapatt, iam Episcopum Tri­ churiensem. Trichuriensem, Iosephum Kundukulam. Iericoënsem, Ioannem Eliseum Maojica, iam Episcopum Balianen- sem. Cephaludensem, Calogerum Lauricella, iam Episcopum Salensem. Banarensem, noviter evecta dioecesi, nunc Varanasiensi nuncupata, Patricium D'Souza. Mutilensem et Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Iosephi Battaglia, Episcopi Faventini, Marinum Bergonzini, iam Episcopum Volater­ ranum. Bidensem, JSTormannum F. McParland, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi McGucken, Archiepiscopi S. Francisci in California. Banguelensem, noviter erecta dioecesi, Armandum Amaral dos Santos. BisuldÁnensem, Thaddaeum Baszkiewicz, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ignatii Tokarczuk, Episcopi Premisliensis Latinorum. Alamiliarensem, Antonium Adamiuk, Auxiliarem Exc.mi P. D. Francisci Jop, Episcopi Dauliensis atque eiusdem territorii Admini­ stratoris Apostolici. Dagnensem, Ceslaum Domin, Auxiliarem Exc.mi P. D. Herberti Bednorz, Episcopi Katovicensis. Yiterbiensem, Tuscaniensem et S. Martini ad Montem Giminum, Aloisium Boccadoro, Episcopum Montis Falisci et Ecclesiae Aquipen- diensis. Larinensem, Petrum Santoro, iam Episcopum Veliensem. Thermularum, Petrum Santoro, iam Episcopum Veliensem. Hadrumetinum, Michaelem Skvork, Auxiliarem Exc.mi P. D. Fran­ cisci Kuharic, Archiepiscopi Zagrebiensis. Balianensem, Iosephum Salae, Auxiliarem Exc.mi P. D. Francisci Kuharic Archiepiscopi Zagrebiensis. 176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Glientensem, Octavium Iosephum Calderón et Padilla, iam Episco­ pum Matagalpensem. Matagalpensem, Iulianum Barni, iam Episcopum Coracesiotanum et Praelatum Iuigalpensem. Taciamontanensem, Aloisium Boffet, Auxiliarem E.mi P. D. Alexan­ dri S. R. E. Cardinalis Renard, Archiepiscopi Lugdunensis. Allahabadensem, Alfredum Fernández, iam Episcopum Simlensem et Chandigarhensem. Trium Tabernarum, Iosephum Brendan Whelan, iam Episcopum Overriensem. Overriensem, Marcum Unegbu. Cheongiuensem, Nicholaum Jin-Suk Cheong. Mahengensem, Mkasium Kipengele, vita functum. Iamshedpurensem, Iosephum Rodericks. Flumenpiscensem, Salvatorem Schlaefer, Vicarium Apostolicum Bluefieldensem. Notensem, Salvatorem Mcolosi, iam Episcopum Liparensem. Yergensem, Angelum Calabretta, iam Episcopum Notensem. Sancti Severi, Angelum Criscito. Lucerinum, Angelum Criscito. Imae Telluris et Petrirostrensem, Simeonem Oualli. Mindoniensem-Ferrolensem, Michaelem Araujo Iglesias. Frequentinum, Faustum Vallainc, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ismae- lis Marii Castellano, Archiepiscopi Senensis, Administratoris Aposto­ lici dioecesium Clusinae et Pientinae, Collensis, Ilcinensis, Montis Politiani. Cissensem, Anastasium Hurtado y Robles, iam Episcopum Tepicen- sem. Grumentinum, Nicolaum Mondejar, Auxiliarem E.mi P. D. Iulii S. R. E. Cardinalis Rosales, Archiepiscopi Caebuani. Nasbineensem, Abraham Freschi, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Victoris De Zanche, Episcopi Concordiensis. Bleranum, Laurentium Glenn, iam Episcopum Crookstoniensem. Acta Pauli Pp. VI 177

Golumnatensem, Paulum Correa León, iam Episcopum Cucutensem. Misentensem, Gualterium Foery, iam Episcopum Syracusensem. Barbastrensem, Damianum Iguaeen Borau. Bamendanum, noviter erecta dioecesi, Paulum Verdzekov. Garolinapolitanum, Franciscum Spence, iam Episcopum Novensem. Megalopolitanum in Proconsulari, Germanium Schmitz Sauerborn, Auxiliarem E.mi P. D. Ioannis S. R. E. Cardinalis Landázuri Ricketts, Archiepiscopi Limani. Zamorensem in Mexico, Adulfum Hernández Hurtado, iam Episco­ pum Tapacolensem. Edmundstonensem, Fernandum Lacroix. Naraggaritanum, Iesu Clementem Alba Palacios, iam Episcopum Tehuantapecensem. Burutanum, Secundum Tagliabue, iam Episcopum Anglonensem- Tursiensem. Anglonensem-Tursiensem, Dinum Tomassini, iam Episcopum Iscla- num. Dianensem, Humbertum Lucianum Altomare, iam Episcopum Mu- ranum. Thunusudensem, Theodorum Ubeda Gramaje, Auxiliarem Exc.mi P. D. Francisci Planas Muntaner, Episcopi Ebusitani. Aucopolitanum, Reginaldum Ioannem Delargey, iam Episcopum Hirinensem. Nigrensem, Andream Creemers, iam Episcopum Bondoènsem, vita functum. Bondoènsem, Emmanuelem Marcellum Mbikanye. Acellensem, Petrum Chung Wang Ting, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Iacobi Buis, Episcopi Astypalaeensis, Vicarii Apostolici Kota- kinabaluensis. Lestronensem, Eugenium Moke, Auxiliarem E.mi P. D. Iosephi S. R. E. Cardinalis Malula, Archiepiscopi Kinshasani. Scampinum, Tharsicium Tshibangu, Auxiliarem E.mi P. D. Iosephi S. R. E. Cardinalis Malula, Archiepiscopi Kinshasani.

12 • A. A.. S. 178 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Zamensem Minorem, Gustavum Iosephum Bouve, iam Episcopum Kongoloënsem. Montis Albani, Rogerium Tort. Gumanum, Aloisium de Courrèges d'Ustou, iam Episcopum Montis Albani. M as sanum, Laurentium Vivaldo. Chachapoyasensem, Emmanuelem Prado Pérez Rosas. Trebulanum in Latio, Ioannem Pirastrum, iam Episcopum Eccle- siensem. Ecclesiensem, Ioannem Oogoni. Veliensem, Danielem Perrari, Auxiliarem Exc.mi P. D. Laurentii Gargiulo, Archiepiscopi Oaietani. Fargensem, Iustinum Driscoll. Metensem, Leonem Dworschak, iam Episcopum Fargensem. Misnensem, Gerardum Schaffran, iam Episcopum Semmeaensem. Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Felicis Bonomini, Episcopi Comen- sis, Teresium Ferraroni, Episcopum Gaurianensem. Novensem, Ioannem Kleineidam, Auxiliarem E.mi P. D. Alfredi S. R. E. Cardinalis Bengsch, Archiepiscopi-Episcopi Berolinensis. Cenculianensem, Laurentium Pullen Hardman, iam Episcopum Zombaënsem. Zombaënsem, Matthiam Chimóle. Kulnensem, Michaelem D'Rozar io. Portus Novi, Vincentium Mensah. Tolaënsem, Patricium Franciscum Sheehan. Capsensem, Laurentium Yapi, Auxiliarem Exc.mi P. D. Bernardi Yago, Archiepiscopi Abidianensis. Culusitanum, Ludovicum Vangeke, Auxiliarem Exc.mi P. D. Virgi­ ni Patricii Copas, Archiepiscopi Portus Moresbiensis. Altinensem, Liberum Tresoldi, Auxiliarem E.mi P. D. Ioannis S. R. E. Cardinalis Colombo, Archiepiscopi Mediolanensis. Mammillensem, Patricium 0'Boyle, iam Episcopum Alladensem. Alladensem, Thomam Me Donnell. Acta Pauli Pp. VI 179

Albanensem, Iulium Harle, Auxiliarem Exc.mi P. D. Gerardi Huyghe, Episcopi Atrebatensis. Thigensem, Georgium Moser, Auxiliarem Exc.mi P. D. Caroli Io­ sephi Leiprecht, Episcopi Eottenburgensis. Calatinum, Antonium Herre, Auxiliarem Exc.mi P. D. Caroli Iosephi Leiprecht, Episcopi Eottenburgensis. Simitthensem, Iosephum Mueller, iam Episcopum Siopolitanum. Siopolitanum, Franciscum H. Greteman, iam Episcopum Vissal- sensem. Saelesiensem, Gualterium Sullivan, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioan­ nis Iosephi Kussel, Episcopi Eichmondensis. Rosgrensem, Dominicum Conway, Auxiliarem Exc.mi P. D. Vincentii Hanly, Episcopi Elphinensis. Chunaviensem, Iosephum Brendan Houlihan, iam Episcopum Eldo- retensem. Eldoretensem, Ioannem Njenga. Pontipolitanum-Regalitanum, noviter erecta dioecesi, Antonium Hampden Dickson. Obbitanum, Henricum Derouet, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Andreae Pioger, Episcopi Sagiensis. Croensem, Evelium Ramos Díaz, Auxiliarem Ec.mi P. D. Francisci Richardi Oves Fernández, Archiepiscopi S. Christophori de Habana. Mullitanum, Eliam Yanes Alvarez, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ga­ bini Díaz Merchan, Archiepiscopi Ovetensis. Vissalsensem, Antoninum Catarella, iam Episcopum Platiensem. Thibuzatensem, Iacobum Connolly, iam Episcopum River or mensem. Riverormensem, Danielem Cronin, iam Episcopum Egnatiensem. Novoraniensem, Emmanuelem Guirao. Octavensem, Ignatium Cannavo, Auxiliarem Exc.mi P. D. Paschalis Bacile, Episcopi Iaciensis. Ubazensem, Eduardum Herrera Riera, iam Episcopum Guanaren- sem, Auxiliarem Exc.mi P. D. Crispuli Benítez Fonturvel, Archiepi­ scopi Barquisimetensis. 180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Nuorensem, Ioannem Melis Fois, iam Episcopum Ampuriensem et Templensem. Kenemaënsem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Ganda. Chipatensem, Medardum Iosephum Mazobwe. Btrumnitzensem, Iesum Aemilium Jaramillo Monsalve, Vicarium Apostolicum nuper evecti Vicariatus Apostolici Araucensis. Memphitanum in Tennesia, noviter erecta dioecesi, Carolum Dozier. Moglaenensem, Eduardum 0'Leary, Auxiliarem Exc.mi P. D. Petri Gerety, Episcopi Portlandensis. Morosbisdensem, Ioannem McGann, Auxiliarem Exc.mi P. D. Gual- terii Kellenberg, Episcopi Petropolitani. Vegeselitanum in Numidia, Fernandum Prego Casal. Chimaerensem, Franciscum Iosephum Maurer, Vicarium Aposto­ licum nuper evecti Vicariatus Apostolici Insularum S. Petri et Mi- quelonensis. Rhasensem, Octavium Nicolaum Derisi, Auxiliarem Exc.mi P. D. Antonii Iosephi Plaza, Archiepiscopi Platensis. Horaeensem, Marium Picchi, Auxiliarem Exc.mi P. D. Eugenii Peyrou, Episcopi Rivadaviae. Aquensem in Dacia, Tomislaum Jablanovié, Auxiliarem Exc.mi P. D. Smiljan Francisci öekada, Archiepiscopi Vrhbosnensis seu Seraiensis. Horreomargensem, Sbigniew Kraszewski, Auxiliarem E.mi P. D. Stephani S. R. E. Cardinalis Wyszyiiski, Archiepiscopi Varsaviensis. Platiensem, Sebastianum Rosso. Kottarensem, Marianum Arokiasamy. Vellorensem, Royappanum Anthonimuthu. Tiruchirapolitanum, Thomam Fernando, iam Episcopum Tutico- rensem. Germaniensem, Octavium Betancourt, Auxiliarem Exc.mi P. D. Botero Salazar, Archiepiscopi Medellensis. Urgellensem, Ioannem Marti Alanis. Auratopolitanum, Theodardum Leitz. Acta Pauli Pp. VI 181

Edistianensem, Paulum Zanic, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Petri Öule, Episcopi Mandetriensis-Dumnensis. Roterodamensem, Adrianum Simonis. Lausannensem, Genevensem et Friburgensem, Petrum Maniie, iam Episcopum Otriculanum. Mustitanum, Aldonem Dei Monte, Administratorem Apostolicum «sede plena » Aquensem. Mosae Traiectensem, Petrum Ioannem Moors, iam Episcopum Rure- mondensem. Glavinitzensem, Gabrielem Bullet, Auxiliarem Exc.mi P. D. Petri Mamie, Episcopi Lausannensis, Genevensis et Friburgensis.

Suacinensem, Carolum Koester, Auxiliarem E.mi P. D. Ioannis S. R. E. Cardinalis Carberry, Archiepiscopi S. Ludovici. Gaudinum, Franciscum Frétellière, Auxiliarem Exc.mi P. D. Marii Maziers, Archiepiscopi Burdigalensis. Nucerinum Paganorum, Iolandum Nuzzi, iam Episcopum Campa- niensem. Vinhensem, Petrum Mariam Nguyen Van JSang. Derthonensem, Ioannem Canestri, iam Episcopum Tenediensem. Civitatis Altamirensis, Emmanuelem Samaniego Barriga, iam Epi­ scopum Curensem. Ilheosensem, Valfridum Bernardum Tepe, iam Episcopum Thasbal- tensem. Sancti Ioannis, noviter erecta dioecesi, Iosephum Oliverium Bo- wers, iam Episcopum Accraënsem. Farafanganensem, Victorem Razafimahatratra.

Ootacamundensem, Packianum Arokiasamy. Kongoloënsem, Hieronymum Ndaye. Niombenum, Raimundum Mwanyika. Yijayapuramensem, Cornelium Elanjikal. Casilinum seu Marcellianensem, Raimundum Mantilla Duarte, Vi­ carium Apostolicum Sibundoyensem. 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Arsennaritanum, Benedictum Singh, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ri- chardi Lester Guilly, Episcopi Georgiopolitani. Egnatiensem, Michaelem Purugganan, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioannis Sison, Archiepiscopi Novae Segobiae. Aquensem, Ivonem Bescond, Auxiliarem Exc.mi P. D. Roberti Mal- bois, Episcopi Oorbiliensis. Celenensem, Henricum L'Heureux, Auxiliarem Exc.mi P. D. Joèlis Bellec, Episcopi Elnensis. Brigantiensem in Brasilia, Iosephum Lafayette Ferreira Alvares, iam Episcopum Carcabiensem. Laoagensem, Raphaelem Lim. Auzegerensem, Pium Awa, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Iulii Peeters, Episcopi Bueaensis. Fallabensem, Alexium Makozi, Auxiliarem Exc.mi P. D. Augusti Delisle, Episcopi Lokoiani. Ammoniacensem, Aloisium Mariam Blasium Maestu Ojanguren, Vi­ carium Apostolicum Sancti Raymundi. AMhugnitanum, Felicem Alaba Adeosin Job, Auxiliarem Exc.mi P. D. Richardi Finn, Episcopi Ibadanensis. Pergamenum, Ioannem Stock, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ambrosii Se- nyshyn, Archiepiscopi Philadelphiensis Ucrainorum, iam vita functum. Sancti Stephani, noviter erecta dioecesi, Paulum Mariam Rousset, iam Episcopum Utimmensem. Bosetanum, Alfonsum López Trujillo, Auxiliarem Exc.mi P. D. Han- nibalis Muñoz Duque, Archiepiscopi Carianensis, Coadiutoris c.i.s. Bogotensis. Aquaeflaviensem, Ruben Buitrago, Auxiliarem Exc.mi P. D. Han- nibalis Muñoz Duque, Archiepiscopi Carianensis, Coadiutoris c.i.s. Bogotensis. Casalensem, Carolum Cavalla. Ampuriensem et Templensem, Carolum Urru. Luganensem, Iosephum Martinoli, iam Episcopum Camplensem. Francopolitanum, noviter erecta dioecesi, Diogenem da Silva Matthes. Acta Pauli Pp. VI 183

Hierpinianensem, Constantinum Amstalden, Coadiutorem c.i.s, vene­ rabilis fratris Roderici Serra, Episcopi S. Caroli in Brasilia. Koluezensem, noviter erecta dioecesi, Victorem Petrum Keuppens, iam Episcopum Kaminaênsem. Kaminaënsem, Bartholomaeum Malunga, iam Episcopum Thubur- nicensem. Simlensem et Chandigarhensem, Gilbertum Rego. Hyderabadensem in Pakistan, Bonaventuram Patritium Paul. Gagnoaensem, Natalem Tékry. Agbiensem, Iacobum Mayr, Auxiliarem Exc.mi P. D. Eduardi Ma- cheiner, Archiepiscopi Salisburgensis. Arcadiopolitanum in Asia, Basilium Losten, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ambrosii Senyshyn, Archiepiscopi Philadelphiensis Ucrainorum. Nolanum, Guerinum Grimaldi, iam Episcopum Salapinum. Timminensem, Iacobum Landriault, iam Episcopum Hearstensem. Baretensem, Iesum Pia Gandía, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi Mariae García Lahiguera, Archiepiscopi Valentini. Arensem in Numidia, Iosephum Gea Escolano, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi Mariae García, Lahiguera, Archiepiscopi Valentini. Guanarensem, Angelum Adolfum Polachini, iam Episcopum Rusti- cianensem et Praelatum S. Ferdinandi Apurensis. lomnitensem, Ioannem Rodulfum Laise, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Caroli Caffarata, Episcopi S. Ludovici in Argentina. Ferentiensem in Etruria, Blasium a Fiuggi, Auxiliarem E.mi P. D. Angeli S. R. E. Cardinalis Dell'Acqua, in Urbe Vicarii. Brovnsvillensem, Ioannem I. Fitzpatrick, iam Episcopum Cenensem. Tianguensem, noviter erecta dioecesi, Timotheum a Canindé. Quiœadensem, noviter erecta dioecesi, Ioachimum Rufino do Rego. Rotariensem, Vincentium Harris, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Aloisii Reicher, Episcopi Austinensis. Raigarhensem-Ambikapurensem, Franciscum Ekka, iam Episcopum Ialpaiguriensem. Aganiensem, Felixbertum Comacho Flores, iam Episcopum Sta- gnensem. 184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ialpaiguriensem, Iacobum Toppo. Gastellominoritanum, Antonium de Hornedo Correa, Vicarium Apo­ stolicum nuper evecti Vicariatus Apostolici Sancti Francisci Xaverii. Cenculianensem, Raphaelem Lubaki, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Simonis N'Zita, Episcopi Matadiensis. Ghullitanum, Iosephum Ukpo, Auxiliarem Exc.mi P. D. Thomae McGettrick, Episcopi Ogogiaehsis. Trofimianensem, Aemilianum Madangeng, Auxiliarem Exc.mi P. D. Villelmi Brasseur, Episcopi Agathoniciani et Vicarii Apostolici Montani. Itabirensem, Marium Texeira Gurgel, iam Episcopum Sestensem. Bakeriensem, Thomam Connolly. Gissensem, Euricum Kräutler, Praelatum Xinguensem. Sanctae Mariae, Henricum Ferrari. Giennensem, Michaelem Peinado Peinado. Papantlensem, Sergium Obeso Rivera. Tehuantepecensem, Arturum Lona Reyes. Columnatensem, Franciscum Villalobos, Auxiliarem Exc.mi P. D. Aloisii Guizar Barragan, Episcopi Saltillensis. Maximianensem in Numidia, Iosephum Rozier, Auxiliarem Exc.mi P. D. Petri de la Chanonie, Episcopi Claramontani. Tepicensem, Adolfum Suárez Rivera. Arensem in Mauretania, Antóniu Sarto, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Ioannis Baptistae Costa, Episcopi Scilitani, Praelati Portus Veteris. Sancti Matthaei, Aldonem Gerna. Cdstellotatroportensem, Valentinum a Cologno, Praelatum S. Io­ sephi de Grajau. Peoriensem, Eduardum 0'Rourke. Vestphalenianum, Brunonem Maldaner, iam Episcopum Aquensem in Mauretania. Ereximensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Hoffman, iam Epi­ scopum Vestphalenianum. Acta Pauli Pp. VI 185

Crucis Altae, noviter erecta dioecesi, Walmor Battu Wichrowski, iam Episcopum Phelbesianum. Hipponensem, Albertum Decourtray, Auxiliarem Exc.mi P. D. An­ dreae Caroli de la Brousse, Episcopi Divionensis. Aquinatensem, Soranum et Pontiscurvi, Carolum Minchiatti, iam Episcopum Vartanensem. Britoniensem, Ioannem Brewer, Auxiliarem Exc.mi P. D. Villelmi Grasar, Episcopi Salopiensis. Sufaritanum, Ernestum Gutting, Auxiliarem Exc.mi P. D. Fride- rici Wetter, Episcopi Spirensis. Cucutensem, Petrum Rubiano Saenz. Sanctae Marthae, Xaverium Naranjo Villegas. V illare g ens em, Darium Castrillón Hoyos, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Malthasaris Alvarez Restrepo, Episcopi Pereirani. Bellomontensem, Guarinum Boudreaux, iam Episcopum Calynden- sem. Apollonidensem, Michaelem Mondésert, Auxiliarem Exc.mi P. D. Gabrielis Mariae Iosephi Matagrin, Episcopi Gratianopolitani. Macomadensem, Georgium Martínez Martínez, Auxiliarem E.mi P. D. Darii S. R. E. Cardinalis Miranda et Gómez, Archiepiscopi Mexicani. Lucknovensem, Caecilium D'Sa. Daltonganiensem, noviter erecta dioecesi, Georgium Saupin. Castabalensem, Patricium Ebosele Ekpu, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Patricii Iosephi Kelly, Episcopi Urbis Beninensis. Bocconiensem, Simonem Ignatium Pimenta, Auxiliarem E.mi P. D. Valeriani S. R. E. Cardinalis Gracias, Archiepiscopi Bombayensis. Masculitanum, Antonium Okogie, Auxiliarem Exc.mi P. D. Euge­ nii Me Coy, Episcopi Oyoènsis. Scebanatiensem, Florentinum Zabalza Iturri, Praelatum Labreanum. Maraguiensem, Iosephum Crowley, Auxiliarem Exc.mi P. D. Leonis Pursley, Episcopi Castrensis-Southbendensis. Tapacolensem, Bartholomaeum Carrasco, iam Episcopum Clater- nensem. 186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Kalamazuensem<3 noviter erecta dioecesi, Paulum Donovan. Gaylordensem, noviter erecta dioecesi, Edmundum Szoka. Caacupensem, Demetrium Ignatium Aquino. Adigratensem, Sebbatu Worku. Aquensem in Mauretania, Ioannem Orchampt, Auxiliarem Exc.mi P. D. Cypriani Tourel, Episcopi Montis Pessulani. Lilybaetanum, Nicolaum Cavanna, iam Episcopum Reatinum, Coa­ diutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Iacobi Cannonerò, Episcopi Astensis. Apamiensem, Leonem Soulier. Itapipocanum, Paulum Eduardum Andrade Ponte. 8. Hieronymi Terraebonae, Bernardum Hubert. Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Luciani Marcante, Episcopi Val- vensis et Sulmonensis, Franciscum Amadio, Episcopum Forconiensem. Titulanum in Proconsulari, Petrum Bach, Vicarium Apostolicum Savannakhetensem. Casanigrensem, Michaelem Patritium Fagum, Auxiliarem Exc.mi P. D. Villelmi Richardi Field, Episcopi Ondoënsis. Iuncensem, Ephraim Silas Obot, Auxiliarem Exc.mi P. D. Domi­ nici Ekandem, Episcopi de Ikot Ekpenet. Misenensem, Remigium Ragonesi, Auxiliarem E.mi P. D. Angeli S. R. E. Cardinalis Dell'Acqua, in Urbe Vicarii. Chanthaburiensem, Laurentium Thienchai Samanchit. Accraënsem, Dominicum Kodwo Andoh. Mansaënsem, Eliam Mutale. Mbuluensem, Nicodemum Basili Hhando. Octabensem, Petrum Wang-kei Lei, Auxiliarem Exc.mi P. D. Fran­ cisci Xaverii Chen-Ping Hsu, Episcopi Sciiamchiamensis. Badiensem, Simeonem Pereira, Auxiliarem Exc.mi P. D. Nicolai Hettinga, Episcopi Ravalpindensis. Legionensem, Aloisium-Mariam de Larrea et Legarreta. Metensem, Raymundum Lucker, Auxiliarem Exc.mi P. D. Leonis Binz, Archiepiscopi Paulopolitani et Minneapolitani. Acta Pauli Pp. VI 187

Genensem, Ioannem Roach, Auxiliarem Exc.mi P. D. Leonis Binz, Archiepiscopi Paulopolitani et Minneapolitani. Iunellensem, Franciscum Hurley, iam Episcopum Davligensem. Rivograndensem, noviter erecta dioecesi, Fridericum Didonet. Nicivensem, Abelem Alonsum Nuñez, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi Vásquez Diaz, Episcopi Usulensis et Praelati Boni Iesu de Piaui. Senogalliensem, Oddonem Fusi Pecci. Gemellensem in Byzacena, Robertum Pinarello de Almeida, iam Episcopum Ilheosensem, Auxiliarem Exc.mi P. D. Gabrielis Paolini Bueno Couto, Episcopi Iundiaiensis. Centumfocensem, Fernandum Prego Casal, iam Episcopum Vegese- litanum in Numidia. Viglevanensem, Marium Rossi. Gatabitanum, Gabrielem Lee Kap-Sou, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioannis Choi, Episcopi Pusanensis. Chunaviensem, Andream Bossuyt, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioan­ nis Mariae Maury, Archiepiscopi Remensis. Parmensem, Hamilcarem Pasini, iam Episcopum Zallatensem. Gemmensem, Osorium Villebaldo Stoffel, Praelatum Rondopolita- num.

Lyddensem, Marcellinum a Mediolano, Administratorem Aposto­ licum « sede vacante )) Praelaturae Carolinensis in Brasilia. Eucarpensem, Stephanum Cardoso de Avelar, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Aloisii Antonii Palha Teixeira, Praelati Marabensis. Zamorensem, Raymundum Buxarrais Ventura. Altavensem, Petrum Casaldaliga, Praelatum Sancti Felicis. Tutieorensem, Mathaliamuthu Ambrose. Paramariboënsem, Aloisium Zichem, iam Episcopum Fortisven- turae. NaJcurensem, Raphaelem Ndingi, iam Episcopum Machakosensem. Ludovicanum, Godefridum Mukenge. 188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Flenucletensem, Antonium Mayala, Coadiutorem ei.s. Exc.mi P. D. Petri Kimbondo, Archiepiscopi-Episcopi Kisantuensis. Claternensem, Richardum Vidal, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Emmanuelis Dei Rosario, Episcopi Malolosini. Gallaënsem, Aloisium Valle jos Santoni. Huarazensem, Pernandum Vargas Ruiz de Somocurcio. Grossetanum, Primum Gasbarri, iam Episcopum Thennesiensem. Paulalf onsanensem, noviter erecta dioecesi, Jackson Berenguer Pra­ do, iam Episcopum Fori S. Annae. Equialbensem, Hubertum Patricium 0'Connor. Korhongensem, noviter erecta dioecesi, Augustum Nogbou. Aurusulianensem, Patricium Punou-Ki-Hihifo Finau, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Ioannis Huberti Maeey Rodgers, Episcopi Tongani. Rucumensem, Patricium Chakaipa, Auxiliarem Exc.mi P. D. Fran­ cisci Gulielmi Markall, Archiepiscopi Salisburiensis. Alleghenensem, Georgium Leech, iam Episcopum Harrisburgensem. Lugmadensem, Thomam Winning, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi Scanlan, Archiepiscopi Glasguensis. Assidonensem, Dantem Bernini, Auxiliarem Exc.mi P. D. Raphae­ lis Macario, Episcopi Albanensis. Tasaccorensem, Bernardum Huhn. OMaJiomensem et Tulsensem, Ioannem Quinn, iam Episcopum Thisi- duensem. Teresianum, Iosephum Falcáo Freiré, iam Episcopum Limoëirensem. Garolinanum, noviter erecta dioecesi, Michaelem Begley. Sinnadensem in Mauretania, Antonium Soares Costa, Auxiliarem Exc.mi P. D. Mvaldi Monte, Archiepiscopi Natalensis. Breiensem, noviter erecta dioecesi, Alphonsum de Oliveira Lima. Bitectensem, Benedictum de Ulhoa Vieira, Auxiliarem Exc.mi P. D. Evaristi Arns, Archiepiscopi Sancti Pauli in Brasilia. Gedanensem, Lech Kaczmarech, iam Episcopum Aliensem. Iomnitensem, Henricum Fraehlich, Praelatum Diamanteae. Acta Pauli Pp. VI 189

Cajfenum, Efrem Basilium Krevei, Coadiutorem c.i.s. S. Ioannis Baptistae Curitibensis Ucrainorum. Saneti Maronis Detroitensis Pro Maronitis, noviter erecta Ecclesia, Franciscum Zayek, iam Episcopum Callinicensem Maronitarum. S. Ioannis Baptistae Curitibensis Ucrainorum, Ecclesia noviter erecta, Iosephum Martenetz, iam Episcopum Sodaiensem. Dominae Nostrae Libanensis, Ecclesia noviter erecta, Ioannem Chedid, iam Episcopum Arcenum. Dominae Nostrae Paradisi, Ecclesia noviter erecta, Eliam Coueter, iam Episcopum Tauitanum. Davligensem, Laurentium Riley, Auxiliarem Exc.mi P. D. Humberti S. Medeiros, Archiepiscopi Bostoniensis. Mactaritanum, Iosephum Maguire, Auxiliarem Exc.mi P. D. Hum­ berti S. Medeiros, Archiepiscopi Bostoniensis. Cordubensem, Iosephum Mariam Cirarda Lachiondo, iam Episcopum S antanderiensem. Santanderiensem, Ioannem Antonium Del Val Gallo, iam Episcopum Sanctae Iustae. Flaviobrigensem, Antonium Añoveros Ataún, iam Episcopum Gadi- censem et Septensem. Masuccabensem, Renatum Gracida, Auxiliarem Exc.mi P. D. Cole- mani Carroll, Archiepiscopi Miamensis. Providentiensem, Ludovicum Gelinau. Armidalensem, Henricum Iosephum Kennedy, iam Episcopum Simin- gitanum, Auxiliarem Exc.mi P. D. Patricii 0'Donnell, Archiepiscopi Brisbanensis. Iullundurensem, noviter evecta dioecesi, Symphorianum Thomam Keeprath. S.-Marci in Cuatimala, Prosperum Penados del Barrio, iam Episco­ pum Ammeniensem. Febianensem, Carolum Iosephum Ruiseco, Auxiliarem Exc.mi P. D. Germani Villa Gaviria, Archiepiscopi Barranquillensis. Garbensem, Ferdinandum Velásquez Lotero, Auxiliarem Exc.mi P. D. Michaelis Angeli Arce Vivas, Archiepiscopi Popayanensis. 190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Alfridi Obviar et Aranda, Episcopi Lucenensis, Iosephum Sánchez, Episcopum Lesvitanum. Burlingtonensem, Ioannem Marshall. Segobricensem-Castellionensem, Iosephum Mariam Cases Deordal. Castellanuwi in Numidia, Thomam Jung, Administratorem Aposto­ licum Banati. Laritanum, Michaelem Giordano, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi Palombella, Archiepiscopi Materanensis. Astigitanum, Antonium Jakab, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Aaronis Marton, Episcopi Albae Iuliensis. Uthinensem, Carolum Brand, Auxiliarem Exc.mi P. D. Aegidii Barthe, Episcopi Foroiuliensis-Tolonensis. Dionysianensem, Rodulfum Schmid, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi Stimpfle, Episcopi Augustani Vindelicorum. lubaltianensem, Manfredum Müller, Auxiliarem Exc.mi P. D. Io­ sephi Stimpfle, Episcopi Augustani Vindelicorum. Belalitanum, Henricum von Soden-Fraunhofen, Auxiliarem E.mi P. D. Iulii S. R. E. Cardinalis Döpfner, Archiepiscopi Monacensis et Frisingensis. Vageatensem, Franciscum Schwarzenböck, Auxiliarem E.mi P. D. Iulii S. R. E. Cardinalis Döpfner, Archiepiscopi Monacensis et Fri­ singensis. Thasbaltensem, Ioannem Gurda, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioannis Jaroszewicz, Episcopi Kielcensis. Nonceiensem, Ioannem Bernard, iam Episcopum Vicoturrensem. Caesariensem Philippi, Iosephum Pawathil, Auxiliarem Exc.mi P. D. Antonii Padiyara, Archiepiscopi Changanacherrensis. Novariensem, Aldonem Dei Monte, iam Episcopum Mustitanum. SebastopolitoMum in Armenia, Leontium Tchantayan, iam Episco­ pum Hispaniensem Armenorum. Buremondensem, Ioannem Baptistam Gijsen. Buxentinum, Desiderium Elsum Collino, Auxiliarem Exc.mi P. D. Villelmi Bolatti, Archiepiscopi Rosariensis. Bugubinum, Caesarem Pagani. Acta Pauli Pp. VI 191

Civitatis Castelli, Caesarem Pagani. Caesariensem in Mauretania, Iosephum Moizo, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Iosephi Dell'Omo, Episcopi Aquensis. Thisiduensem, Eduardum 0'Meara, Auxiliarem E.mi P. D. Ioannis, S. R. E. Cardinalis Carberry, Archiepiscopi S. Ludovici.

Camplensem, Celsum Pereira de Almeida, Auxiliarem Exc.mi P. D. Alani Mariae Du Noday, Episcopi Portus Nationalis. Cornubiensem, Iacobum McGuiness, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Eduardi Ellis, Episcopi Nottinghanensis. Elnensem, Henricum L'Heureux, iam Episcopum Celenensem. Coimbaturensem, Emmanuelem Visuvasam. Civitatis Reginae seu Queenstovnensem, Ioannem Rosner. Obbensem, Hervinum Hecht, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioannis Bokenfohr, Episcopi Kimberleyensis.

Pauzerensem, Iosephum Augustinum Ganuza García, Praelatum Buccae Taurinae. Armeniensem, Libardum Ramírez Gómez. Girensem Tarasii, Ladislaum Lekai, Administratorem Apostolicum Veszprimiensis. Basticensem, Carolum Alexandrum Klempa. Clypiensem, Arpad Fabian, Administratorem Apostolicum Saba- riensem. Bitabensem, Ladislaum Kàdàr, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ladislai Lekai, Episcopi Girensis Tarasii, Administratoris Apostolici Veszpri­ miensis. Bugellensem, Victorium Piola, iam Episcopum Atellanum.

Novae Lisbonae, Americum Henriques, iam Episcopum Lamacen- sem. Belopolitanum, Felicem Niza Ribeiro, iam Episcopum Tetiensem. Teriensem, Augustum Caesarem Alves Ferreira da Silva. Sadabandeiropolitanum, Euricum Dias Nogueira, iam Episcopum Cabralopolitanum. 192 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Beirensem, Altinum Ribeiro de Santana, iam Episcopum Sadaban- deiropolitanum. Elvensem, Raimundum Bouchet, Auxiliarem Exc.mi P. D. Caroli De Provenchères, Archiepiscopi Aquensis in Gallia. Bellicastrensem, Iosephum Gottardi, Auxiliarem Exc.mi P. D. Hen­ rici Laurentii Cabrera Urdangarin, Episcopi Mercedaniani. BirtJiensem, Carolum Mullin, Auxiliarem Exc.mi P. D. Edmundi Quaglia, Episcopi Fodinensis. Lokossaënsem, Robertum Sastre. Bagaiensem, Laurentium Puahea, Auxiliarem Exc.mi P. D. Mi­ chaelis Darmancier, Episcopi Vallisiensis et Futunensis. Pinhelensem, Alexandrum Merwin, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iose­ phi Eduardi Rudderham, Episcopi Cliftonensis. Gemellensem in Numidia, Ioannem Carolum Thomas, Auxiliarem Exc.mi P. D. Roberti Bézac, Episcopi Aturensis-Aquae Augustae. Algarensem, Franciscum Spanedda, Episcopum Bosanensem. Triventinum, Achillem Palmerini, Episcopum Aeserniensem et Ve- nafranum. Ihosiensem, Ioannem Vidonem Rakotondravahatra. Singidaënsem, noviter erecta dioecesi, Bernardum Mabula, iam Epi­ scopum Fidolomensem. Tamatavensem, Hieronymum Razafìndrazaka. Elotonensem, Michaelem Irizar Campos, Vicarium Apostolicum Yurimaguaensem. Umbriaticensem, Renatum Iosephum Rakotondrabe, Auxiliarem Exc.mi P. D. Michaelis Henrici Canonne, Episcopi Tulearensis. Gadiaufalensem, Rodulfum Quezada Toruno, Auxiliarem Exc.mi P. D. Constantini Christiani Luna, Episcopi Zacapensis. Selendetensem, Atilanum Vidal, Auxiliarem Exc.mi P. D. Villelmi Bolatti, Archiepiscopi Rosariensis. Caput Cillensem/ Ioannem Hubertum Macey Rodgers, iam Episco­ pum Tonganum. Bubicensem, Ansgarium Saier, Auxiliarem Exc.mi P. D. Hermanni Schaufele, Archiepiscopi Friburgensis. Acta Pauli Pp. VI 193

Sancti Miniati, Paulum Ghizzoni, iam Episcopum Thenitanum. Cannensem, Salvatorem Delogu, Auxiliarem E.mi P. D. Sebastiani S. R. E. Cardinalis Raggio, Archiepiscopi Calaritani. Maris Platensis, Eduardum Pironio, iam Episcopum Caeciritanum. Hinchensem, Ioannem Baptistam Décoste, iam Episcopum Sigui- tanum. Ieremiopolitanum, Carolum Eduardum Peters, iam Episcopum Ca- stellomedianitanum.

Ausafensem, Radulfum Vela Chiriboga, Auxiliarem Exc.mi P. D. Bernardini Echeverría Ruiz, Archiepiscopi Guayaquilensis. Gusmanopolitanum, noviter erecta dioecesi, Leonardum Viera Con­ treras, iam Episcopum Colimensem. Ioannopolitanum a Locutus, noviter erecta dioecesi, Xaverium Ñuño Guerrero, iam Archiepiscopum Garellensem, titulo Archiepiscopi « ad personam » servato. Marazanensium Regionum, Agapitum Simeoni, Auxiliarem Exc.mi P. D. Paschalis Venezia, Episcopi Abellinensis. Aucensem, Ferdinandum Rojas Ramírez, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Hyacinthi Vásquez Ochoa, Episcopi Espinalensis. Nur'sinum, Iulianum Agresti, Archiepiscopum Spoletanum. Sancti Pauli in Alberta, Raymundum Roy. Diaiapuraënsem, Hermanum Ferdinandum Mariam Münninghoff. Lilongvensem, Patricium Augustinum Kalilombe. Manonensem, Gerardum Kabwe. Portus Elizabethensis, Ioannem Patricium Murphy. Horreacoeliensem, Ambrogium Urna, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Francisci Oddonis De Wilde, Episcopi Isirensis-Niangaraënsis. Afufeniensem, Paulum Vieri Andreotti, Auxiliarem Exc.mi P. D. Francisci Benedicti Cialeo, Episcopi Lyallpurensis. Hiltensem, Casimirum Kluz, Auxiliarem Exc.mi P. D. Lech Kaczma- rek, Episcopi Gedanensis. Sancti Caroli in Venetiola, Medardum Luzardo Romero.

13 - A. A., S. 194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Absiritanum, Vincentium Guggenberger, Auxiliarem Exc.mi P. D. Rodulfi Graber, Episcopi Ratisbonensis. Arcis Rousset, Georgium Singha. Urcitanum, Philippum Salumeti, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioannis de Reeper, Episcopi Kisumuensis. Tahorentensem, Volfgangum Rolly, Auxiliarem Exc.mi P. D. Her- manni Volk, Episcopi Moguntini. Maronensem, Stanislaum Amadeum Kreutz, Auxiliarem Exc.mi P. D. Aloisii Lorscheider, Episcopi Angelopolitana Mutugennensem, Matthiam Schmidt, Auxiliarem Exc.mi P. D. Be­ nedicti Dominici Coscia, Episcopi Istaiensis. Menevensem, Langton Fox, iam Episcopum Maurensem. Aurusulianensem, Robertum Dávila Uzcátegui, Praelatum S. Ferdi- nandi Apurensis. Dodomaënsem, Matthiam Iosephum Isuja. Lamphuensem, Philippum Franciscum Smith, Vicarium Aposto­ licum Ioloënsem. Vannidensem, Celsum Guevarra, Auxiliarem Exc.mi P. D. Aemi­ liani Cinense, Episcopi Sancti Ferdinandi. Monoecensem, Edmundum Abele. Coslinensem-Golubreganwm, Ignatium Jez, iam Episcopum Alben- sem maritimum. Sedinensem-Caminensem, Georgium Stroba, iam Episcopum Ara- diensem. Gorzoviensem, Villelmum Pluta, iam Episcopum Leptimagnensem. Opoliensem, Franciscum Jop, iam Episcopum Dauliensem. Yarmiensem, Iosephum Drzazga, iam Episcopum Siniandenum. Lamacensem, Antonium de Castro Xavier Monteiro, iam Archiepi­ scopum Mitylenensem, titulo Archiepiscopi (( ad personam » servato. Pharaonensem, Florentinum de Andrade et Silva, iam Episcopum Heliosebastenum. Gonimbricensem, Ioannem Antonium da Silva Saraiva, iam Episco­ pum Funchalensem. Acta Pauli Pp. VI 195

Leiriensem, Albertum Oosimum do Amaral, iam Episcopum Taga- riensem. Petriculanum, Andream McDonald. Siccessitanum, Iacobum Sullivan, Auxiliarem Exc.mi P. D. Alexan­ dri Zaleski, Episcopi Lansingensis. Epagrensem, Iacobum Mahoney, Auxiliarem E.mi P. D. Terentii S. R. E. Cardinalis Cooke, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. Gaudisiensem, Nicolaum Cauchi, iam Episcopum a Vico Augusti. Zacatecensem, Raphaelem Muñoz Nuñez. Golimensem, Rogerum Sánchez González. Oeaniensem, Ignatium Gómez Aristizábal. Eleplensem, Cyrum Alfonsum Gómez Serrano, iam Episcopum Girar - dotensem, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Petri Iosephi Rivera Mejia, Episcopi Succursensis et Sancti Aegidii. Neivensem, noviter erecta dioecesi, Raphaelem Sarmiento Peralta, iam Episcopum Oeaniensem. Insulae Grandis, Ioannem Sullivan. Achyraënsem, Augustinum Van Aaken, Praelatum de Parania Superiore. Lokoianum, Alexium Makozi, iam Episcopum Fallabensem. AdoëMtiensem, noviter erecta dioecesi, nunc Ekitiensi nuncupata, Michaelem Patricium Olatunji Pagun, iam Episcopum Casanigrensem. Elephantariensem in Proconsulari, Petrum Ioannem Butelezi, Au­ xiliarem Exc.mi P. D. Hugonis Boyle, Episcopi Iohannesburgensis. Tigamibenensem, Patricium Kla Juwle, Vicarium Apostolicum Capi­ tis Palmensis. Georgiopolitanum, Benedictum Singh, iam Episcopum Arsennari- tanum. Tubernecensem, Albertum Iniesta Jiménez, Auxiliarem E.mi P. D. Vincentii S. R. E. Cardinalis Enrique et Tarancón, Archiepiscopi Ma- tritensis-Complutensis. Limisensem, Victorium Oliver Domingo, Auxiliarem E.mi P. D. Vincentii S. R. E. Cardinalis Enrique et Tarancón, Archiepiscopi Ma­ tritensis - C ompluten sis. 196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Tisilitanum,, Iosephum Emmanuelem Estepa Llaurens, Auxiliarem E.mi P. D. Vincentii S. R. E. Cardinalis Enrique et Tarancón, Archie­ piscopi Matritensis-Complutensis. Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Iosephi Heuschen, Episcopi Has- seletensis, Paulum Schruers, Episcopum Slebtensem. Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Renati Iosephi Piérard, Episcopi Catalaunensis, Lucianum Aemilium Bardonne, Episcopum Thimido- rum regionum. Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Rogerii Johan, Episcopi Agennen- sis, Sabinum Saint-Gaudens, Episcopum Lapdensem. Zamensem Minorem, Iosephum Mariam Setién Alberro, Auxiliarem Exc.mi P. D. Hyacinthi Argaya Goicoechea, Episcopi S. Sebastiani. Forconiensem, Paulum Lee, alias Ri Moun-Hi, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioannis Baptistae Bong-kil Sye, Archiepiscopi Taeguensis. Kentunghensem, Abraham Than, iam Episcopum Tortibulanum. ßarnensem, Iolandum Nuzzi, Episcopum Nucerinum Paganorum. Zamensem, Emmanuelem Salvador, Coadiutorem c.i.s. E.mi P. D. Iulii S. R. E. Cardinalis Rosales, Archiepiscopi Caebuani. Auximanum, Carolum Maccari, Archiepiscopum Anconitanum et Numanensem. Laudensem, Iulium Oggioni. Kilmorensem, Franciscum McKierman. Trecalitanum, Carolum Iosephum Henderson, Auxiliarem Exc.mi P. D. Cyrilli Cowderoy, Archiepiscopi Southvarcensis. Hieracensem-Locrensem, Franciscum Tortora, iam Episcopum Li- viadensem et Praelatum S. Luciae. Dumiensem, Emmanuelem Ferreira Cabrai, iam Episcopum Beiren- sem, Auxiliarem Exc.mi P. D. Francisci da Silva, Archiepiscopi Bra­ carensis. Ebroicensem, Ioannem Honoré. Lafayettensem, Gerardum Frey, iam Episcopum Savannensem. Tabaicarensem, Valerianum Zondaks, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iuliani Vaivods, Administratoris Nostri Rigensis et Liepaiensis. Puniensem, Iesum Calderón Barrueto, iam Episcopum Bevaniensem. Acta Pauli Pp. VI 197

Clivi Zamoerensis, Desiderium Elsum Collino, iam Episcopum Bu- xentinum. Maxitensem, Iosephum Howze, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi Brunini, Episcopi Natehetensis-Iaksoniensis. Valentinum in Venetiola, Aloisium Eduardum Henríquez Jiménez, iam Episcopum Lamdiensem. Cabralopolitanum, Aloisium Gonzaga Ferreira da Silva. Phelbesianum, Walmor Battú Wichrowski, iam Episcopum Crucis Altae. Crucis Altae, Nei Paulum Moretto. Arcis Portal, Serapium Bwemi Magamho, iam Episcopum Muzucen- sem in Proconsulari. de Louis Trichardt-Tzaneen, noviter evecta dioecesi, Ioannem Tho­ mam Durkin. Fallabensem, Rodulfum Akanlu, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Geraldi Bertrand, Episcopi Navrongensis. Zucchabaritanum, Ioannem Antonium Kelly, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi Roberti Knox, Archiepiscopi Melburnensis. Verronensem, Henricum Gerardum Perkins, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi Roberti Knox, Archiepiscopi Melburnensis. Temunianensem, Thomam Franciscum Little, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi Roberti Knox, Archiepiscopi Melburnensis. Thunigabensem, Iulium Babatunde Adelakun, Auxiliarem Exc.mi P. D. Eugenii McCoy, Episcopi Oyoënsis. Adanensem Armenorum, Iosephum Gennangi, iam Episcopum Ka- mecliensem Armenorum. Ammeniensem, Franciscum Favreau, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioan­ nis Pauli Mariae Vincent, Episcopi Baionensis. Cfrandfallensem, Alphonsum Penney. Saneti Ludovici Potosiensis, Ezechielem Perea Sánchez. Vassinassensem, Leonem Dixneuf, Auxiliarem E.mi P. D. Pauli S. R. E. Cardinalis Guyon, Archiepiscopi Rhedonensis. Quicensem, Iosephum Iulium Aguilar Garcia, iam Episcopum Bono­ niensem et Praelatum Escuintlensem. 198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Carianensem, Martialem Augustum Ramírez Ponce, iam Episcopum Guairiensem, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi Ali Lebrun Moratinos, Archiepiscopi Voncariensis, Coadiutoris c.i.s. Caracensis. Vazaritanum Diddensem, Gilbertum Valbuena, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi Abrahae Martínez Betancourt, Episcopi Tacambarensis. Loianum, Albertum Zambrano Palacios, iam Episcopum Casensem in Numidia, Vicarium Apostolicum Canelosensem. Tulsensem, Bernardum Ganter. Foropopuliensem, Ioannem Snyder, Auxiliarem Exc.mi P. D. Fran­ cisci Mugavero, Episcopi Bruklyniensis. Monteriensem, Samuelem Silverium Buitrago, iam Episcopum Aquae- novensem in Numidia. Iaffnensem, Iacobum Bastiampillai Deogupillai, iam Episcopum Mozotcoritanum. Badullanum, noviter erecta dioecesi, Leonem Nanayakkara, iam Epi­ scopum Kandiensem. Nahanum, noviter erecta dioecesi, Petrum Ioannem Baptistam Tha- damarum Ishigami. Mtuaranum, noviter evecta dioecesi, iam Abbatia Ndandaënsi, Mau­ rum Libaba. Malacensem-Giohorensem, noviter erecta dioecesi, Iacobum Chan. Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Ignatii Glennie, Episcopi Trinco- maliensis-Batticaloënsis, Leonem Rajendram Anthony, Episcopum Fis- sianensem. Tatiltensem, Ioannem Decimum Pellegrini, Vicarium Apostolicum Cuevensem. Thibuzabetensem, Eduardum Antonium Bösl, Vicarium Apostoli­ cum Niuflensem. Arsenrmritanum, Nicolaum Ravitarivao, Auxiliarem E.mi P. D. Hieronymi S. R. E. Cardinalis Rakotomalala, Archiepiscopi Tanana­ rivensis. Assavensem, Maginum Toreblanca, Auxiliarem Exc.mi P. D. Fran­ cisci Ferreira Arreóla, Episcopi Texcocensis. Surigensem, Michaelem Cinches. Acta Pauli Pp. VI 199

Buffalensem, Eduardum Head, iam Episcopum Ardstratensem. Fori S. Annae, Silverium de Albuquerque, iam Episcopum Caëti- tensem.

Rotariensem, Rainardum Lettmann, Auxiliarem Exc.mi P. D. Hen­ rici Tenhumberg, Episcopi Monasteriensis. Lugurensem, Maximum Georgium von Twickel, Auxiliarem Exc.mi P. D. Henrici Tenhumberg, Episcopi Monasteriensis.

Thapsitanum, Ludovicum Averkamp, Auxiliarem Exc.mi P. D. Hen­ rici Tenhumberg, Episcopi Monasteriensis. Fororaphaëliensem, Leonem Kruk.

Limoeirensem, Pompeium Bezerra Bessa.

Mevaniensem, Iosephum de Iesu Tirado Pedraza, iam Episcopum Civitatis Victoriensis, Auxiliarem Exc.mi P. D. Alfonsi Espino et Silva, Archiepiscopi Monterreyensis. Ieoniuensem, Augustinum Kim Jáe Deok. Casanigrensem, Herbertum Correa Yepes, Vicarium Apostolicum Bonaventurensem. Rosgrensem, Philippum Iacobum Antonium Kennedy, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi Villelmi Gleeson, Archiepiscopi Adelaidensis.

Leonensem in Nicaragua, Emmanuelem Salazar Espinosa, iam Epi­ scopum Civitatis Ducalis. Bononiensem, Paulum Antonium Vega, Praelatum Iuigalpensem. Caeciritanum, Haraldum Camillum Barotto, Auxiliarem Exc.mi P. D. Villelmi Bolatti, Archiepiscopi Bosariensis. Ferentinum, Humbertum Florenzani. Hearstensem, Rogerium Despatis, iam Episcopum Usinazensem. Sabbaritanum, Arcturum Krawczak, Auxiliarem E.mi P. D. Ioan­ nis S. R. E. Cardinalis Dearden, Archiepiscopi Detroitensis. Pomariensem, Iosephum Imesch, Auxiliarem E.mi P. D. Ioannis S. R. E. Cardinalis Dearden, Archiepiscopi Detroitensis. Interamnensem et Narniensem, Sanctum Bartholomaeum Quadri, iam Episcopum Villanovensem. 200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Girardotensem, Iesum Coronado Caro, iam Praefectum Apostolicum Ariariensem. Guastallensem, Gilbertum Baroni, Episcopum Regiensem in Aemilia. Fidolomensem, Celsum Lewandowski, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioan­ nis Zareba, Episcopi Vladislaviensis. Neosoliensem, Iosephum Feranec. Nitriensem, Ioannem Pasztor. Octabiensem, Iosephum Vrána, Administratorem Apostolicum Olo- mucensem. Decorianensem, Iulium Gábris, Administratorem Apostolicum seu Praelatum Administrationis Tyrnaviensis. Sanctae Rosae in Argentina, Adolfum Rochum Arana. Pagadianensem, Iesum Tuquib. Glavarensem, Danielem Perrari, iam Episcopum Veliensem. Gabinum, Georgium Rol, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Renati Kérautret, Episcopi Engolismensis.

PRAELATOS

luganensem, Benvenutum Solonem Tudtud, Episcopum Thimiden- sem. Iuigalpensem, Paulum Antonium Vega. Rondonopolitanum, Osorium Villibaldum Stoffel.

Praeterea Summus Pontifex Suum dixit assensum dedisse electio­ nibus canonice factis : — in Synodo Episcoporum Maronitarum: R. P. Iosephi Merchi, ad Cathedralem Ecclesiam Cahirensem Maronitarum ; — in Synodo Episcoporum Melchitarum: Exc.mi P. D. Sabae Youa- kim ad Archiepiscopalem Ecclesiam Petrensem et Philadelphiensem ; P. D. Dionysii Gaith ad Archiepiscopalem Ecclesiam Hemesenam Mel­ chitarum ; Exc.mi P. D. Ioannis Bassoul ad Archiepiscopalem Ecclesiam Mariamnensem; R. P. Eliae Mjmé ad titularem «pro hac vice » Ar­ chiepiscopalem Ecclesiam Palmyrenam Melchitarum cum munere Au­ xiliaris Exc.mi P. D. Maximi V Hakim, Patriarchae Antiocheni MeL Acta Pauli Pp. VI 201

chitarum ; Exc.mi P. D. Eftimii Youakim iam vita functi, ad titula­ rem Archiepiscopalem Ecclesiam Scythopolitanam ; — in Synodo Episcoporum Syrorum: R. D. Iosephi Iacobi Abiad ad Archiepiscopalem Ecclesiam Hemesenam Syrorum; R. D. Georgii Chelhot ad Archiepiscopalem Ecclesiam Damascenam Syrorum; R. D. Iosephi Mounayer ad titularem Episcopalem Ecclesiam Hierapolitanam in Syria cum munere Auxiliaris Exc.mi P. D. Ignatii Antonii Hayek, Patriarchae Antiocheni Syrorum; — in Synodo Episcoporum Chaldeorum: R. P. Samuelis Chauriz ad Archiepiscopalem Ecclesiam Ahvasiensem Chaldaeorum ; Exc.mi P. D. Thomae Bidawid ad titularem Archiepiscopalem Ecclesiam M- sibenam, cum munere Vicarii Patriarcalis Chaldaeorum in civitate Cahirensi ; — in Synodo Episcoporum Armenorum: R. D. Ioannis Kasparian ad Archiepiscopalem Ecclesiam Babylonensem Armenorum; R. P. Hemaiagh Ghedighian ad titularem Archiepiscopalem Ecclesiam Cher- sonesitanam in Zechia, cum munere Vicarii Ecclesiae Berytensis Ar­ menorum ; R. D. Vartan Tekeyan ad Cathedralem Ecclesiam Hisphaa- niensem Armenorum ; R. D. Gregorii Ayvazian ad Cathedralem Eccle­ siam Kamechliensem Armenorum ; R. D. Andreae Bedoglouyan ad titularem Episcopalem Ecclesiam Comanensem in Armenia, cum mu­ nere Auxiliaris Exc.mi P. D. Ignatii Petri XVI Batanian, Patriarchae Ciliciae Armenorum.

CONSISTORIUM UNICUM

Consistorio secreto absoluto, statim in eadem Aula habitum est Consistorium unicum (loco duorum Consistoriorum, publici et semi­ publici), cuius acta referuntur.

I - POSTULATIO PALLIORUM

Deinde personaliter sacrum Pallium postulaverunt: E.mus P. D. Amletus Ioannes Cicognani pro Ecclesia Suburbicaria Ostiensi; E.mus P. D. Cardinalis Eugenius De Araújo Sales pro Metropolitana Ecclesia S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. Per procuratorem vero postulatio Pallii, nomine novorum Patrum Cardinalium facta est, pro Patriarchali Ecclesia Lisbonensi; pro Me­ tropolitanis Ecclesiis : Bostoniensi, Panormitana, S. Pauli in Brasilia, 202 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

S. Salvatoris in Brasilia, Vratislaviensi, Toletana, Bogotensi, Brazza- politana, Sydneyensi, Nairobiensi atque pro Archiepiscopali Ecclesia Barcinonensi. Deinde personaliter sacrum Pallium postulaverunt : — pro Metropolitanis Ecclesiis : Sipontina, Exc. P. D. Valentinus Vailati; Acheruntino, Exc. P. D. Iosephus Vairo; Pisano,'Exc. P. D. Benvenutus Mattèucci; Tranensi et Barolensi, Exc. P. D. Iosephus Carata ; Consentina, Exc. P. D. Aeneas Selis ; Theatina, Exc. P. D. Vin­ centius Fagiolo ; Aquilana (per elevationem sedis), Exc. P. D. Constan­ tinus Stella; Anconitana (per elevationem sedis), Exc. P. D. Carolus Maccari; Oklahomensi (per elevationem sedis), Ioannes R. Quinn; Salisburgensi, Exc. P. D. Carolus Berg; — pro Archiepiscopalibus Ecclesiis : Rossanensi, Exc. P. D. Anto­ nius Cantisani; Amalphitana, Exc. P. D. Alfredus Vozzi; Boianensi- Campobassensi (per elevationem sedis), Exc. P. D. Albertus Carinci; Potentina (per elevationem sedis), Exc. P. D. Aurelius Sorrentino; — pro Episcopalibus Ecclesiis : Varmiensi (ex privilegio), Exc. P. D. Iosephus Drzazga; Anagnina (ex privilegio), Exc. P. D. Victo­ rius Ottaviani. Per procuratorem vero postulatio Pallii facta est pro Metropolitanis Ecclesiis : Diakartana; Zagrebiensi; St. Assumptionis; Avenionensi (per successionem) ; Vallisoletana; S. Iacobi in Cuba; Banguensi (per suc­ cessionem) ; Regiopolitana in lamaica; Cagayana; Liberae Urbis et Boënsi; Tarraconensi; Londrinensi; Curitibensi; Verapolitana; Ara- caiuensi; Torontina (per successionem) ; Conchensi in Aequatore (per successionem) ; Adelaidensi (per successionem) ; Huancayensi; Rangu- nensi (per successionem) ; Cotonuensi; Kvangiuensi; Teresiana; Ban­ galorensi; Hyderabadensi; Dublinensi; Numeana (per successionem); Corrientensi; Sinus Albi; Meraukensi; Moreliensi; Arcis Gallicae; Rivi Nigri (per successionem) ; Surrentina (per successionem) ; Perusina (per elevationem sedis) ; Èmeritensi in (per successionem) ; larensi (per successionem) ; Cincinnatemi; Gruardensi-McLennanpoli- tana; Davaënsi (per successionem) ; Utinensi; Kualalumpurensi (per elevationem sedis) ; Lucensi (per successionem) ; Lingayensi-Dagupa- nensi (per successionem) ; Vashingtonensi; Brisbanensi; Monctoniensi; Papeetensi (per successionem) ; —- pro Archiepiscopalibus Ecclesiis : Massiliensi; Matritensi; Baby­ lonensi Latinorum; Caietana. Acta Pauli Pp. VI 203

Interiecto haud magno spatio, in Audientiae Aula Summus Pontifex Paulus Pp. VI Biretum rubrum, « ornamentum Cardinalatus dignitatis insigne », novensilium Purpuratorum Patrum capiti sollemni ritu impo­ suit singulisque Titulum vel Diaconiam adsignavit, scilicet:

ALBINO LUCIANI, Titulum Sancti Marci.

ANTONIO RIBEIRO, Titulum Sancti Antonii Patavini de Urbe.

IACOBO ROBERTO KNOX, Titulum Sanctae Mariae in Vallicella.

A VELARIO BRANDIO VILELA, Titulum Sanctorum Bonifacii et Alexii.

IOSEPHO CORDEIRO, Titulum Sancti Andreae Apostoli de Hortis.

HANNIBALI MUÑOZ DUQUE, Titulum Sancti Bartolomaei in Insula.

BOLESLAO KOMINEK, Titulum Sanctae Crucis in via Flaminia.

ALOISIO APONTE MARTÍNEZ, Titulum Sanctae Mariae Matris Providentiae in Monte Viridi.

RADULFO FRANCISCO PRIMATESTA, Titulum Beatae Mariae Vir­ ginis Perdolentis ad forum Bonaerense.

SALVATORI PAPPALARDO, Titulum, « pro hac vice », Sanctae Mariae Odigitriae Siculorum.

MARCELLO GONZÁLEZ MARTÍN, Titulum Sancti Augustini.

ALOISIO IOANNI GUYOT, Titulum Sanctae Agnetis extra moenia.

HUGONI POLETTI, Titulum Sanctorum Ambrosii et Caroli ad viam Latam.

TIMOTHEO MANNTNG, Titulum Sanctae Luciae ad locum vulgo « Piazza d'Armi ».

PAULO YOSHIGORO TAGUCHI, Titulum Sanctae Mariae in Via.

MAURICIO OTUNGA, Titulum Sancti Gregorii Barbadici ad Aquas Salvias.

IOSEPHO SALAZAR LÓPEZ, Titulum Sanctae Emerentianae ad locum vulgo « Tor Fiorenza ». 204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

AEMILIO BIAYENDA, Titulum Sancti Marci in Agro Laurentino.

HUMBERTO S. MEDEIROS, Titulum Sanctae Susannae.

PAULO EVARISTO ARNS, Titulum Sancti Antonii Patavini in via Tusculana.

IACOBO DARCY EREEMAN, Titulum Sanctae Mariae Reginae Pacis ad litus Ostiense.

HERMANNO VOLK, Titulum Sanctorum Fabiani et Venantii ad locum vulgo « Villa, Fiorelli ».

Pio TAOFINU'U, Titulum Sancti Honuphrii in Ianiculo.

SERGIO PIGNEDOLI, Diaconiam Sancti Georgii in V elabro.

ALOISIO RAIMONDI, Diaconiam Sanctorum Blasii et Caroli ad Catinarios.

HUMBERTO MOZZONI, Diaconiam Sancti Eugenii Papae.

PAULO PHILIPPE, Diaconiam Sancti Pii V ad locum vulgo « Villa Carpegna ».

PETRO PALAZZINI, Diaconiam Sancti Petri Damiani ad Mon­ tes S. Pauli.

FERDINANDO IOSEPHO ANTONELLI, Diaconiam Sancti Sebastiani in Monte Palatino.

Antequam novensilibus Cardinalibus Biretum impositum est, E.mus Pater Albinus Luciani, primus e Purpuratis Patribus recens creatis, collegarum etiam nomine grati animi sensus aperuit Beatissimo Patri, qui postea hanc habuit Allocutionem :

Salute a voi, venerati Fratelli Nostri, che abbiamo teste chiamati a far parte del Sacro Collegio dei Cardinali! Salute a voi, sacerdoti e fedeli, venuti da tutto il mondo a far corona ai vostri Pastori ! Salute a voi, elette rappresentanze governative e civili di varie Nazioni, che con la vostra presenza dimostrate quale par­ tecipazione di letizia e di riconoscenza abbia suscitato nei vostri Paesi la nomina di eletti membri dei vostri Popoli, inseriti nel vetusto consesso dei collaboratori del Papa ! Acta Pauli Pp. VI 205

A tutti voi, che gremite quest'Aula delle Udienze, confe­ rendole un'atmosfera tutta particolare, che Ci riempie di am­ mirazione e di stupore, il Nostro cordiale aperto benvenuto! Siamo venuti con grande gioia a salutare qui i novelli Car­ dinali, che, qualche ora fa — come v'è stato annunciato dai Biglietti a voi consegnati dal Nostro Segretario di Stato — Noi abbiamo cooptato nel Sacro Collegio, durante il Concistoro Segreto. Abbiamo desiderato di non tardare il Nostro primo incontro con voi, chiamati d'ora in avanti a partecipare, a titolo più stretto e pieno di responsabilità, alla Nostra universale missione, al Nostro umile servizio di tutto il gregge affidatoci da Cristo.1 E questo primo incontro avviene non soltanto con voi, ma con i membri, tanto numerosi, delle vostre singole Chiese, con le Autorità religiose e civili, con i vostri familiari, che vi fanno corona in questo momento, per esprimervi la loro commozione e il loro affetto. La festosità distesa del momento non richiede certo un di­ scorso formale ; ma non vogliamo tuttavia esimerci dal cogliere il senso profondo che offre questa occasione, straordinaria nella vita della Chiesa contemporanea, e questa accolta pacifica e significativa di tutte le genti e di tutte le favelle, qui presso il Sepolcro di Pietro. E non abbiamo che da lasciar parlare la circostanza, che di per sé stessa è tanto eloquente. Lo spettacolo che voi, venerati Fratelli, offrite con le elette rappresentanze delle vostre Chiese è anzitutto quello della unità, della comunione che vive nella Chiesa, di cui la Chiesa è segno visibile nel mondo. Il fatto che i vostri fedeli vi abbiano seguiti fin qui, simboleggiando l'intera famiglia delle singole diocesi a voi affidate, dimostra com'esse vi siano unite, come vogliano vivere con voi questa tappa così onorifica e importante tanto della loro comunità ecclesiale quanto della vostra vita. Si rivive così quella koinonia, che nella primitiva Chiesa di Gerusalemme fondeva gli animi dei cristiani con gli Apostoli, ed era nutrita di Eucaristia, di preghiera, di amore fraterno : erant perseverantes in doctrina Apostolorum et communicatione fractionis panis et orationibus.2 Si rinnova l'antica disciplina, « nella quale — come ha detto il Vaticano II — i Vescovi di

1 Cfr. Io. 21, 15-17. 2 Act. 2. 42. 206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tutto il mondo comunicavano tra loro e col Vescovo di Roma nel vincolo dell'unità, della carità e della pace ».3 E si realizza visibilmente l'unità del Popolo di Dio, stretto con i propri Pastori, nella comunione della fede e dell'amore. Questo spet­ tacolo oggi voi offrite a Noi e a tutta la comunità credente, anzi a tutta l'umanità: come offrite altresì un quadro splen­ dido e commovente dell'universalità della Chiesa. Questa realtà noi troviamo oggi qui resa visibile, quasi tangibile. Vi sono le antiche Chiese, di veneranda tradizione che risale fino ai tempi apostolici o alle vicende più gloriose dell'antichità cristiana, il cui solo nome richiama illustri vi­ cende di storia religiosa e civile : ecco Palermo, Toledo, Tolosa e Magonza, dei primi secoli; ecco Lisbona e Barcellona — al cui Arcivescovo, impossibilitato ad essere fra noi oggi per mo­ tivi di salute, desideriamo far giungere i Nostri voti più cor­ diali — del quarto secolo; e poi Wrociaw e Venezia, il cui Pa­ triarcato, benché più recente, si gloria del nome di Marco evangelista e interprete di Pietro; accanto ad esse, ecco le Chiese del Nuovo Mondo, San Juan de Puerto Rico (1511), il cui Arcivescovo è venuto qui con la vecchia genitrice, madre di 18 figli; e poi Guadalajara nel Messico (1548), Sao Salvador de Bahia in Brasile (1551), Bogotá in Colombia (1564), Cor­ doba in Argentina (1570), Sao Paulo ancora in Brasile (1745); e poi, nel secolo scorso, Boston e Los Angeles, negli Stati Uniti d'America; e Osaka nel moderno e fascinoso Giappone; e Sydney e Melbourne, in Australia. Ma sono soprattutto le gio­ vani Chiese, nate dal contemporaneo sforzo missionario di tante energie nascoste, che, con questo Concistoro, vengono ad essere più largamente rappresentate : ecco il Pakistan, con l'Arcivescovo di Karachi, il Kenya con quello di Nairobi, il Congo col Presule di Brazzaville, e infine l'ampio e sperduto Pacifico, col Vescovo di quella isola di Apia, che visitammo nel corso del Nostro viaggio in Estremo Oriente e nel Pacifico di tre anni fa, vedendone da vicino la vitalità generosa, e da cui abbiamo mandato al mondo il Nostro appello per la colla­ borazione missionaria. Ë qui presente, pertanto, la Chiesa delle avanguardie, la Chiesa missionaria, « chiamata in ma-

3 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 22. Acta Pauli Pp. VI 207 niera più urgente a salvare e rinnovare ogni creatura, affinché tutte le cose siano instaurate in Cristo e gli uomini in Lui costituiscano una sola famiglia e un solo popolo di Dio ».4 E nei Pastori che qui vediamo, attorniati dai loro fedelissimi diocesani, giunti da tanto lontano, Noi abbiamo voluto ono­ rare tutti gli altri Pastori, tutti i sacerdoti autoctoni e gli ammirevoli missionari, tutti i fedeli di quei carissimi popoli, affinché brillasse più viva nel mondo la bellezza della loro missione, l'esempio della loro fede, l'ardore genuino della loro carità apostolica. Accanto a questi dobbiamo far menzione di quei Nostri collaboratori che, per lunghi anni, hanno portato alla Sede Apostolica, in un esemplare, fedele, nascosto servizio, il con­ tributo della loro esperienza e delle loro migliori energie: sono vite dedicate alla Chiesa, che tutto hanno dato, e ancora daranno, per la sua irradiazione nel mondo. Mentre ancora porgiamo il Nostro rispettoso omaggio alle autorità dei vostri singoli Paesi e Città, facciamo voti che questa pagina di storia, che oggi si scrive, torni a vantaggio della unità e della fraternità del mondo, e soprattutto a splen­ dore e a consolazione della Santa Chiesa. Conforti il Signore i propositi di questo giorno: e nel suo Nome, di cuore vi benediciamo, unitamente a quanti sono qui spiritualmente presenti, partecipi della nostra comune letizia.

Post meridiem Summus Pontifex in Basilica Vaticana, cum E.mis Cardinalibus, quibus in Aula Audientiae Biretum rubrum mane sol­ lemni ritu imposuerat, Sacrum concelebravit, hanc habens post lectum Evangelium Allocutionem :

Fratelli ! Solleviamo un istante il capo curvo su l'altare e grave per le parole penetranti e solenni, che la liturgia ci fa ascoltare, e guardiamoci intorno, guardiamo specialmente a voi Fratelli concelebranti. Lasciamo che un'onda di riverenza e di affezione

4 Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 1. 208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale corra sui nostri volti, commensali come ora siamo della mensa del Signore, e riflettiamo a quale titolo. Un vincolo originale, e profondamente ecclesiale, offre questo titolo: voi celebrate con noi ora questo santo Sacrifìcio, perché siete stati da noi chiamati a fare parte di quel sacro Collegio Cardinalizio che è storicamente definito non solo per la sua fondamentale e peculiare posizione canonica in questa Chiesa Romana, ma altresì per la sua funzione spirituale ed operativa a voi affi­ data, quella d'essere vicini alla nostra persona, di assistere e coadiuvare la missione che a noi da Cristo deriva, di guidare cioè pastoralmente il gregge di Lui, Cristo, la Chiesa, ora tanto cresciuta di estensione, di bisogni, di problemi. Grazie a voi, Fratelli, e pace a voi, che accogliendo il nostro invito, siete venuti, e subito vi disponete d'intorno alla nostra umile persona, pronti a condividerne « la sollecitudine di tutte le Chiese a servizio cioè ed a conforto di questa Sede Aposto­ lica e d'un altro ben più largo Collegio, quello Episcopale, e con esso di tutto il Popolo di Dio. Qui, su la tomba dell'Apo­ stolo Pietro, convalidiamo il comune proposito di rispondere insieme col cuore e con l'opera alla domanda incalzante del Signore, che sì, noi lo amiamo, lo ameremo, non ameremo che Lui, solo e per sempre, fino alla nostra dedizione totale : il sacro Collegio, con noi e con quanti lo compongono, dev'essere, in mezzo alla Chiesa, un focolare ardente di carità, luce ed amore, d'autorità e di servizio, di fedeltà al vangelo. Oh! esulti il nostro cuore, esulti il vostro, in questo incon­ tro dei nostri sguardi e dei nostri animi ! noi vorremmo riavere sulle nostre labbra i nomi delle vostre persone e ancor più quelli delle vostre Chiese, dei vostri rispettivi Popoli; che se il tempo ci concedesse di proferirli, sembrerebbe così a noi di far eco alla pagina degli Atti degli Apostoli, che ci dà la lista variopinta dei Popoli rappresentati all'avverarsi del pro­ digio della Pentecoste.2 Non dobbiamo noi godere come di festa neh" avvertire che le vostre singole Persone, novelli Car­ dinali, assurgono in questo momento a rappresentanti delle vostre Diocesi e delle vostre Nazioni? e non possiamo noi con-

1 2 Cor. 11, 28. 2 Cfr. Act. 2, 9, ss. Acta Pauli Pp. VI 209 fidarvi che cotesta pluralità geografica ed etnica è stata inten­ zionale nella scelta delle vostre persone, e più avrebbe voluto estendersi, se ne avesse avuto possibilità? Il genio della Chiesa non è forse la cattolicità? Vogliamo anche supporre che in questa stessa cerimonia voi, e coloro che vi assistono, anzi quanti hanno occhi limpidi per cogliere il senso di questo avvenimento, sappiano scorgere un segno di cattolicità, cioè di amore universale. Così ama la Chiesa Romana. Ma a questo punto, cioè al confronto, che ci si prospetta davanti, di questo fatto, di questo rito, compiuto nella Basi­ lica di S. Pietro, con il mondo che ci circonda, e in cui noi stessi viviamo, un problema sorge nel nostro spirito, e forse anche nel vostro, il problema che si chiede se noi siamo all'uni­ sono col nostro tempo, se vi è rapporto plausibile fra la Chiesa e il mondo, come tanto autorevolmente ci fu raccomandato dal recente Concilio ecumenico. Chi di noi si abbandona alla visione di questo tempio, ai ricordi, alle emozioni ch'esso suscita nell'animo, commosso dal rito suggestivo che stiamo celebrando, entra in uno stato di sogno, dimentica la realtà storica e profana, teatro della nostra vita presente, e si sente trasportato in un altro mondo, fuori dell'ora attuale. Ci sembra di arretrare nei secoli, o me­ glio di vivere fuori del tempo. Una questione, e questione grave, tiene vigilante la nostra coscienza; ed è questa: la Chiesa vive dentro, o fuori della storia? La Chiesa, con questi suoi incantesimi tradizionali, — perché tali ci sembrano forse i suoi riti, i suoi costumi, i suoi istituti presenti —, non ci rende forse estranei alla realtà della storia? non sarebbe essa stessa un anacronismo? e questa sua superstite fedeltà a conce­ zioni e a istituzioni d'altri tempi non ci distoglie dal movimento universale, innovatore del progresso, dell'attualità fuggente? Non ci rende timidi, e solo solleciti di conservare il passato e di frenare la corsa verso l'avvenire? Il problema esiste ; ed ha in questo istante una sua urgenza che potrebbe avere due contrarie ed entrambe false risposte : quella dell'immobilismo, o quella del relativismo. II rapporto fra Chiesa e storia non si fìssa ciecamente alle forme del pas­ sato, straniando la Chiesa dal flusso della storia che si evolge e che muta, che conquista sempre mirando a mete future e

14 - A. A. S. 210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale escatologiche, come non concede alia Chiesa di disperdere i tesori del suo cammino nel tempo, uno soprattutto, inaliena­ bile, la fede, per mettersi affannosamente al passo insensato di una società, che precipita la sua corsa non trovando altri­ menti alcuno equilibrio e alcuna pace : la rivoluzione è la sua meta, e con essa la perdita della libertà. La Chiesa, invece, ringraziamone Iddio, quand'è fedele a se stessa, ha il duplice e simultaneo carisma della fissità e della velocità, perché pos­ siede la Verità divina ed eterna, estratemporale ed ultratem­ porale, che, mentre la conserva nella sua vivente identità, la spinge a sempre continuo perfezionamento e rinnovamento. Cose da voi sapute. E cose da voi oggi vissute. Perché non è vero che le strutture costituzionali e le autentiche tradizioni collaudate dai secoli siano catene che inceppino il cammino della Chiesa nel tempo; esse ne sono insieme il sostegno e lo stimolo. Lo ricordiamo a voi, Fratelli Cardinali, a Voi Fratelli Vescovi e Sacerdoti e Diaconi, affinché non vi facciate vittime di voi stessi, cioè delle dignità e delle potestà, che la Chiesa vi conferisce, quasi fossero pesanti fardelli, che vi obbligano a difenderne il carattere a scapito della funzione, e quasi fos­ sero d'intralcio, per lo stile nobile e sacro, che esse impongono alla vostra vita raffigurata su quella di Cristo,3 agli ardimenti liberi e audaci d'un più valido apostolato. Non pensate giam­ mai d'essere fuori della vita vissuta, fuori della storia, per il fatto che le vostre persone e le vostre idee hanno una forma propria modellata sull'esperienza autorevole della Chiesa; pen­ sate piuttosto come voi, così compaginati con la Chiesa di Pie­ tro, siete all'avanguardia dei grandi movimenti, che trasci­ nano l'umanità verso i suoi evidenti e per essa così difficili destini, vogliamo dire l'unità, la fratellanza, la giustizia, la libertà nell'ordine, la dignità personale, il rispetto alla vita, il dominio della terra senza rimanervi impaniati, la cultura senza rimanervi smarriti... Ed ancora più; ci confidava, or non è molto, un alto esponente dello sviluppo industriale mo­ derno : « il mondo del lavoro, nel fondo della sua anima in­ quieta, avida e sofferente, oggi ha bisogno di trascendenza; ha bisogno di chi gliene dia l'annuncio e il segno vissuto nel

3 Cfr. 1 Cor. 4, 10; 1 Thes. 2, 14. Acta Pauli Pp. VI 211 proprio esempio ... Perché non glieli date, voi ministri di Cri­ sto? perché temete? non conoscete il fascino del vostro mes­ saggio e del vostro ministero? ».4 E quanto più convincente si fa questo discorso, quando pensiamo, come il Maestro ci ha insegnato, che tanto più efficace sarà la testimonianza, se con­ validata dall'insuccesso e dalla sofferenza! Ecco allora i pronostici delle buone, delle sante fortune per la causa del Vangelo e per l'incremento della Chiesa salire da questo rito nell'orizzonte dell'avvenire: quanti di voi sono oggi associati al nostro ministero pontificio con questo vincolo strettissimo e peculiarissimo del Cardinalato conforteranno tale ministero alla fermezza, al rinnovamento, alla fecondità e ne faranno proprio la testimonianza in questa Poma cattolica e fino ai confini della terra. Questo auguriamo, questo chiedia­ mo, nel nome di Cristo e nella veste di Pietro, tutti di cuore benedicendo.

Nous saluons spécialement les Autorités et les pèlerins des pays de langue française, ici rassemblés pour cette célébration vraiment ecclésiale, et Nous comptons sur les nouveaux Car­ dinaux qu'ils sont venus entourer, pour Nous aider dans notre mission. A tous, Nous donnons notre Bénédiction Apostolique.

We wish to extend our greetings to the représentatives and pilgrims of English-speaking nations. You have witnessed today the wonderful universality of the Catholic Church. May the memories of this historie occasion make you ever stronger in your faith and give you much Joy in the Lord Jesus Christ. We give to ail our Apostolic Blessing.

Unser herzlicher Gruss gilt in dieser Stunde den Priestern und Gläubigen aus dem Bistum Mainz, den Vertretern der staatlichen und städtischen Autoritäten. Alle sind hierher gekommen, um dieses freudige Ereignis mit Uns und ihrem Oberhirten zu feiern. Ihnen und allen Pilgern aus den Ländern deutscher Sprache Unser Apostolischer Segen.

A las Misiones officiales, a los queridos sacerdotes, reli­ giosos y fieles de lengua castellana, que vemos congregados

4 Cfr. Mt. 8, 26 ; Io. 15, 20. 212 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale en torno a los nuevos Cardenales, nuestro saludo gozoso de congratulación y el deseo de que este encuentro, ante la Tumba del Apóstol San Pedro, os aumente los vínculos de comunión en la misma fe, corroborada por una caridad profunda, y plasmada en un ardiente servicio a la Iglesia. Así lo invocamos del Señor, con Nuestra Bendición Apostólica.

Aos fiéis de lingua portuguesa, diremos: em tres palavras — alegría, pela vossa presença, congratulaçao, pelos vossos novos Cardeais e felicidades, para todos — levai deste encontró as lembranças do Papa, para as vossas patrias, as vossas terras e familias, com a nossa Bênçao.

Subinde Beatissimus Pater anulum tradidit E.mis Purpuratis Pa­ tribus recens creatis. * * *

Feria quinta, die xn mensis aprilis, in Aula Consistoriali Palatii Apostolici Vaticani, Summus Pontifex Paulus Pp. VI Biretum rubrum imposuit atque anulum tradidit E.mo Cardinali Stephano Trochta, Litomericensi Episcopo, eique Titulum, « pro hac vice », Sancti Ioannis Bosco in via Tusculana adsignavit. Antequam novensili Cardinali Biretum impositum est, ipse Emi­ nentissimus Trochta grati animi sensus Beatissimo Patri aperuit, qui postea hanc habuit Allocutionem :

Siamo assai lieti di ricevere cotesto cospicuo e distinto gruppo, venuto a far corona a Lei, Signor Cardinale, in una circostanza così importante e significativa della sua vita. Ve­ diamo con piacere che è qui rappresentata anche l'Autorità civile del suo Paese, a cui rivolgiamo il nostro deferente saluto. A tutti diciamo il nostro grazie ed il nostro benvenuto. Abbiamo ascoltato con animo commosso e attento il nobile indirizzo che Ella, Signor Cardinale, ha testé letto, nel quale ha effuso i sentimenti del suo cuore. E ne prendiamo volentieri lo spunto per esprimere a nostra volta quanto, in questo par­ ticolare momento di letizia, sentiamo sgorgarci nell'animo; come pegno di fiducia verso la sua persona; di benevolenza e di amore verso la comunità ecclesiale e civile della Cecoslo­ vacchia; e di speranza per un sereno domani. Acta Pauli Pp. VI 213

1. La sua elevazione alla dignità cardinalizia, da noi decisa — come annunciammo nel Concistoro Segreto del 5 marzo scorso — già fin dal 1969, è stata anzitutto un segno di fiducia per Lei, venerato e caro Signor Cardinale, per la sua persona. La Provvidenza Divina l'ha tratta da un'umile famiglia, dotata di integerrime virtù, per fare di Lei un Pastore del Popolo di Dio. Come guidate da un filo d'oro, le tappe della sua vita si sono succedute, dimostrando chiaramente il disegno di Dio su di Lei: rispondendo alla vocazione, Ella ha ubbidito alla voce del Signore con generosità assoluta, ponendo le sue forze al servizio della Chiesa; nella famiglia Salesiana, seguendo da vicino le orme di Don Bosco e di Don Rua, Ella ha trovato il significato della sua consacrazione a Dio, il quale La poneva, come i suoi Confratelli, al servizio dei più poveri, dei giovani, dei lavoratori. La Provvidenza L'ha inoltre formata alla severa e purificatrice scuola della sofferenza, dandoLe anche segni visibili di un'assistenza che ha del meraviglioso, e L'ha sem­ pre accompagnata, fino all'Episcopato, che Ella ha accettato con spirito di servizio in una situazione non priva di difficoltà. E in tutti questi anni, quella mano L'ha sostenuta e confor­ tata, maturando la sua personalità attraverso vicissitudini, che non hanno scalfito la sua disponibilità al dono di sé per i fratelli, e la sua fiducia nella Provvidenza Divina, alla cui azione Ella si è sempre abbandonata. 2. Questo riconoscimento dovuto alla sua persona, si estende peraltro al di là di essa per abbracciare la sua diletta Patria: e vuol essere perciò un segno di benevolenza e di amore verso la Cecoslovacchia, che è sempre tanto vicina al nostro cuore. Essa ha dato grandi figure di Santi, come Venceslao e Adal­ berto; ha avuto esemplari Vescovi e Cardinali, dei quali, ne siamo certi, Ella saprà essere degno continuatore. Con la dignità a Lei conferita abbiamo perciò voluto dimo­ strare il nostro affetto verso la comunità dei sacerdoti e dei fedeli della Cecoslovacchia : è tutta la Chiesa, nella sua Patria, che abbiamo inteso onorare, e che sentiamo presente in questo momento; ad essa vogliamo assicurare che partecipiamo alle sue gioie come alle sue pene, alle sue speranze come alle sue ansie, per confortarla e per incoraggiarla nel suo cammino di fedeltà a Cristo Signore. 214 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ma il nostro sguardo si allarga in cerchio più vasto : e per­ tanto vorremmo che, tornando a casa. Ella dicesse a tutti quanti, nella sua cara Patria, che il Papa è ad essi vicino, li ama e li apprezza, li stringe in un unico abbraccio spirituale come un padre verso i figli amatissimi: e tutti davvero, non soltanto i credenti, vorremmo che avessero quest'assicurazione. 3. Aggiungiamo, infine, una parola di speranza, sentimento che nasce strettamente congiunto alla benevolenza, e di cui la nomina del Vescovo di Litomerice al supremo Senato della Chiesa ha voluto essere un lietissimo auspicio. Noi confidiamo, cioè, che questo atto di distinzione della Santa Sede verso uno dei più eletti figli della sua nobile terra possa portare un serio contributo alla soluzione di quei problemi che la Chiesa ha il dovere di affrontare. Come bene sapete, si tratta soltanto di assicurare alla Chiesa la possibilità di svolgere convenientemente la sua missione, essenzialmente spirituale, che pur ridonda al bene totale della comunità. Come sottolineammo nel Concistoro del 5 marzo scorso, la nomina di quattro nuovi Vescovi ci è apparsa come un primo passo nel processo in corso « per avviare a normalità la situazione della Chiesa nella Repubblica cecoslovacca e il governo canonico di quelle diocesi » ; e così la pubblicazione della sua elevazione al Collegio dei Cardinali è stata come il coronamento degli iniziali e promettenti risultati di tanti pa­ zienti e prudenti sforzi. Sono segni di speranza che per noi, come certo anche per voi, è bello raccogliere, in pegno di un sereno e costruttivo avvenire. Con questi sentimenti, noi invochiamo le copiose grazie del Signore per il costante, ordinato progresso civile e sociale della sua Patria, mentre di gran cuore impartiamo a Lei, caro e venerato Signor Cardinale, a voi qui presenti ed a tutti i figli della Chiesa in Cecoslovacchia la nostra confortatrice Benedi­ zione Apostolica. Acta Pauli Pp. VI 215

LITTERAE APOSTOLICAE

E.mus P. D. Hugo Titulo Sanctorum Ambrosii et Caroli ad Viam Latam S. R. E. Presbyter Cardinalis Poletti Vicarius Generalis Summi Pontificis in Urbe eiusque suburbiis et districtu eligitur.

PAULUS PP. VI

Venerabilis Prater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Positum est in Romanorum Pontificum instituto, ut uni e Purpuratis Patribus munus committatur Vicarii Generalis, qui nempe vicaria sed ordinaria potestate almae Urbis Dioecesim regat. Quod quidem officium tuis humeris imponere statuimus, Venerabilis Prater Noster, quem modo in Cardinalium Collegium cooptavimus. Probe novimus quidem onus non leve esse, sed compertum habemus pastorale studium tuum, ad quod alia ornamenta animi accedunt; quod quidem ipse testatus es in hac Dioecesi, sive prius ut Vices Gerens, sive deinde, post obitum desideratissimi Cardinalis Angeli Dell'Acqua, ut Pro-Vicarius Gene­ ralis. Spes ergo Nos tenet fore, ut haec inclita Urbs, in qua est sedes Petri, te annitente, spiritualibus incrementis augeatur lucemque Chri­ sti quoquoversus latius effundat. Quare, motu proprio, certa scientia Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, officium praedictum tibi, per te vel per legitimos officiales tuos exercendum, cum omnibus et singulis privilegiis, facultatibus, praerogativis, immunitatibus, iuri­ bus, honoribus quoque et oneribus atque emolumentis, quibus alii in eadem hac Urbe eiusque suburbiis et districtu Vicarii in spiritualibus Generales Romanorum Pontificum, Decessorum Nostrorum, uti, frui potuerunt seu etiam debuerunt, harum Litterarum vi concedimus ac tribuimus. Te idcirco Nostrum Urbis, suburbiorum et districtus Vica­ rium in spiritualibus et Iudicem constituimus ac renuntiamus, curam, regimen, administrationem, liberumque praedicti muneris exercitium plenarie tibi committentes. Hinc Nos tibi, Venerabilis Frater Noster, mandamus, ut, vigore praesentium, quam primum per te vel per pro­ curatorem tuum possessionem seu quasi possessionem officii Vicariatus et illi adnexorum quorumlibet appréhendas ac retineas, officiumque ipsum Vicariatus eadem forma, qua decessores tui illud exercuerunt vel exercere potuerunt ac debuerunt, similiter exerceas, ceteraque omnia et singula ad officium huiusmodi ex iuris praescripto vel usu et con- 216 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

suetudine spectantia facias, geras, ordines, exsequaris. Te igitur, Ve­ nerabilis Frater Noster, rogamus, ut, regiminis et administrationis huiusmodi onus prompta animi devotione suscipiens, munus ipsum secundum datam tibi a Domino prudentiam sic exerceas, ut exinde fructus, quos speramus, proveniant ac divinae retributionis praemium consequi merearis. Dilectis autem filiis Nostris tum e clero tum e populo huius Almae Urbis praecipimus, ut te ea, quae par est, cum reverentia recipiant, tibi faveant, praesto sint ac pareant. Contrariis quibusvis non obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vi mensis Martii, anno MCMLXXiii, Pontificatus Nostri decimo.

EPISTULA

Ad Exc.mum P. D. Aloisium Lorscheider, Angelopolitanum Episcopum, Conferentiae Episcoporum Brasiliae Praesidem, cum annuum ea in Natione Fraternitati Conciliandae Coeptum initium habuit.

Na perspectiva da Páscoa do Senhor, vai iniciar-se a Companha da Fraternidade - 1973. Com eia, como de há dez anos a esta parte, pro­ cura-se animar cristâmente a Quaresma nesse dileto País, interpelando os fiéis brasileiros, para que, a sua aprofundada conversáo, par um maior empenhamento na oraçâo e na penitencia, desabroche em gene­ rosa solidariedade, interesse apostólico e gestos concretos de caridade. Que o Deus da paz a todos torne aptos, com toda a especie de bem, para cumprirem a sua vontade, por Jesus Cristo, ao qual seja dada gloria !1 (( O egoísmo escraviza, o amor liberta » : foi o tema bem escolhido, para o diálogo, a reflexâo e as preces dos fìlhos da Igreja, empenhados, com o firn de bem e para edificaçâo dos irmâos, na vivencia e teste- munho do Misterio Pascal, ou do sumo amor de Deus para com os homens, concretizado em Cristo, Redentor e Salvador. Amor que liberta : realidade, promessa e esperança, na primeira Páscoa, vivida pelo Povo eleito, durante e após dura provoçâo. Eia o marca e o faz renitente ao apelo divino para o diálogo amoroso,

1 Cfr. Hebr. 13, 20-21. Acta Pauli Pp. VI 217 traduzido em vida. E Moisés tem de lhe explicar : « Nao temáis, pois Deus veio para vos provar... para que nao pequéis ».2 Sim, o pecado : ele é mau uso e perda da autentica liberdate, frente a Deus e aos outros. De facto, « foi para que fôssemos livres, que nos libertou Cristo »,3 hörnern perfeito e sem pecado. Com a sua vida, morte e ressurreiçâo, Ele veio inaugurar a Nova Lei, ou « lei da liberdade », cujo código enuncia com simplicidade, confirma e aperfeiçoa, com o « mandamento novo » : « O Senhor, nosso Deus, é o único Senhor ; ama-o, portante, com toda a tua alma, com toda a tua mente e com todas as tuas forças... E ama ao próximo, como a ti mesmo ». Este amor «vale mais do que todos os holocaustos e sacrificios » ; e quem o vive <( näo está longe do Reino de Deus » ;4 para nele entrar, falta-lhe apenas aceitar e observar o « mandamento novo » — amar, corno Cristo nos amou e amou a inteira familia humana. Para tanto, Eie « näo procurou o que lhe era agradável »,5 porque o egoísmo escraviza ; mas, tendo amado, amou até ao ultimo sinal : dar a vida por aqueles a quem amava. E assim o amor que liberta. E foi na base déste amor que Ele estabeleceu o seu Reino, destinado, segundo o designio divino, a desenvolcer-se cada dia, até á consumaçâo final, em todas as suas dimensöes : graça, justiça, solidariedade fraterna e paz. E isso, pelo poder de Deus e pelo poder comunicado aos seus discípulos, assumidos doravante corno « istrumentos de redençao uni­ versal » : (( Eu deixo-vos o exemplo, para que, como Eu fiz, vos façais também ».6 Grandioso e belo é, pois, o programa traçado pela Campanha da Fraternidade - 1973 ; mas, ao mesmo tempo, exigente : abnegar-se a si mesmo, porque o egoísmo escraviza ; e, com santidade de vida, atuar o amor que liberta, em si e no pròprio ambiente, de maos dadas com todos os irmâos de boa-vontade, de modo paciente, benigno, desin- teressado, corajoso e positivo. Programa para todos, sem exceçâo, ele faz um apelo particular á generosidade dos jovens brasileiros : que todos saibam, portanto,

2 Ex. 20, 20. 3 Gal. 5, 1. 4 Cfr. Aie. 12, 29-34. 5 Rom., 15, ii. 6 Jo. 13, 15. 218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale responder-lhe, ao afirmar a propria fé no Misterio Pascal, com nm amor como o de Cristo. Este amor encerra o germe da integral verdade humana, que torna livres os que a seguem a lhes proporciona as alegrias da comunhâo no triunfo da Ressurreiçâo com Cristo. Oxolá sejam estes os sentimentos que suscite e os frutos que faça brotar, em todos os comprometidos e interpelados, a Campanha da Fraternidade ; é o que instantemente pedimos a Deus, ao conceder aos Veneráveis Irmâos Bispos e a todos os amados filhos da dileta Naçâo brasileira, a nossa Bênçâo Apostólica. Vaticano, 2 de Fevereiro de 1973.

PAULUS PP. VI Acta Secretariae Statu« 219

ACTA SECRETARIAE STATUS

NOTIFICATIO

Institutum cui nomen « Pontificia Opera di Assistenza » in Italia a suis muneribus cessavisse declaratur.

Sua Santità Paolo VI nell'Udienza del 24 Aprile 1973, concessa al sottoscritto Cardinale Segretario di Stato, ha ordinato che — in se­ guito alla istituzione della (( Caritas Italiana », che è l'ente dell'Epi­ scopato Italiano per le attività assistenziali — la Pontificia Opera di Assistenza in Italia, istituita in data 15 Giugno 1953, sia da conside­ rarsi soppressa a tutti gli effetti.

Dal Vaticano, 24 Aprile 1973.

G. Card. VILLOT 220 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA COMMISSIONUM

PONTIFICIA COMMISSIO DECRETIS CONCILII VATICANI II INTERPRETANDIS

Responsa ad proposita dubia

Patres Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vaticani II inter­ pretandis, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, respon­ dendum esse censuerunt ut infra :

I (de poena excommunicationis l.s. declaranda)

D. - Utrum vigore facultatis n. 13 Rescripti Pontificii Cum admotae, diei 6 mensis novembris anni 1964, Moderator Supremus Congregatio­ nis clericalis iuris pontificii uti valeat facultate ponendi actus iuris­ dictionis pro regimine et disciplina interna ad declarandam excommuni­ cationem latae sententiae in proprios subditos, qui delictum commi­ serint, quod in sacris canonibus describitur et illa poena punitur.

R. - Affirmative.

II (de cessatione post quinquennium a commisso munere)

D. - 1) Utrum in norma, de qua in n. 2 § 5 Constitutionis Aposto­ licae Regimini Ecclesiae universae, praeter Praefectos, Membra et Secretarios Sacrarum Congregationum, comprehendantur quoque Prae­ fecti, Praesides vel aequiparati, Propraesides et Vicepraesides, Membra et Praelati Superiores caeterorum Dicasteriorum et Coetuum seu Ordi­ num collegialium Romanae Curiae (ut Tribunalia, Secretariatus, Officia, Commissiones et Comitatus permanentes) ; Pont. Commissio Decretis Concilii Vat. II interpretandis 221

2) Utrum cessatio post quinquennium a commisso munere Consul­ torum Dicasteriorum, de qua in n. 5 § 1 eiusdem Constitutionis Apo­ stolicae Regimini Ecclesiae universae, respiciat quoque Consultores caeterorum Coetuum seu Ordinum Romanae Curiae, necnon Votan­ tes, Referendarios, Consulentes, Commissarios et Peritos Dicasterio­ rum et Coetuum seu Ordinum, de quibus dictum est.

R. - Affirmative ad utrumque, exceptis tamen Coetibus seu Ordi­ nibus Romanae Curiae qui lege propria hac in re regantur (hoc est nominatim Sacra Romana Rota, Camera Apostolica et Collegium Pro- tonotariorum Apostolicorum de numero participantium) necnon, ob peculiarem sui naturam, Secretaria Status seu Papalis, quae ad nutum est Summi Pontificis.

Ss.mus Dominus Noster Paulus Pp. VI in Audientia die 18 aprilis 1973 infrascripto impertita supradictas decisiones ratas habuit, adpro­ bavit et publicari iussit.

PERICLES Card. FELICI, Praeses 222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 31 marzo 1973. Le Loro Eccellenze Rev.me i Monsignori : Etchegary Ro­ ger, Arcivescovo di Marsiglia; Bernardin Jo­ seph, Arcivescovo di Cincinnati; Dwyer George Patrick, Arcivescovo di Birmingham; Po- gaènik Joze, Arcivescovo di Ljubljana; Lors­ cheider Aloisio, Arcivescovo di Fortaleza; Baroni Gilberto, Vescovo di Reggio Emilia, Membri della Sacra Congregazione per i Ve­ scovi. » » » S. E. Mons. Romero de Lema Maximino, Segretario della S. Congregazione per il Clero; P. Hamer Jé­ rôme O.P., Segretario della S. Congregazione per la Dottrina della Fede, Consultori della Sacra Congregazione per i Vescovi. » » » Gli E.mi Signori Cardinali: Muñoz Duque Aníbal; Pa­ lazzini Pietro; Otunga Maurice; Volk Her­ mann, Membri della Sacra Congregazione per la Disciplina dei Sacramenti. » » » S. E. Mons. Casoria Giuseppe, Segretario della S. Con­ gregazione per le Cause dei Santi; P. Trapè Agostino, O.S.A. ; P. Dezza Paolo, S.I., Con­ sultori della Sacra Congregazione per la Di­ sciplina dei Sacramenti. » » » Gli E.mi Signori Cardinali: Conway William; Rosales Julio; Wojtyla Karol; Baggio Sebastiano; Pignedoli Sergio; Ribeiro Antonio; Medeiros Humberto S. ; Primatesta Raul Francisco ; le Loro Eccellenze Rev.me Baum William W., Arcivescovo di Washington; Daem Jules Vic­ tor, Vescovo di Antwerpen; Picado Tre jos Ignacio, Vescovo tit. di Acque Albe di Mauri­ tania; Salac Josip, Vescovo tit. di Baliana; Brewer John, Vescovo tit. di Britonia, Mem­ bri della Sacra Congregazione per l'Educazione Cattolica. Diarium Romanae Curiae 223

31 marzo 1973. S. E. Mons. Villa Gaviria Germán, Arcivescovo di Bar- ranquilla; D. Medina Jorge; D. Restrepo Die­ go; P. Gutiérrez Anastasio, C.M.F.; P. Luv­ ten Norbert, O.P. ; P. Latourelle René, S.I. ; P. Sánchez Vega Miguel, S.M. ; Suor Hermann Claire, F.d.C; Sig. Lazzati Giuseppe; Sig. Agazzi Aldo, Consultori della Sacra Congrega­ zione per l'Educazione Cattolica. » » » Gli E.mi Signori Cardinali: Wyszyúski Stefan; Mozzoni Umberto; Palazzini Pietro; Pappalardo Sal­ vatore; gli Eccellentissimi Monsignori : Senyshyn Am brozij, Metropolita di Philadelphia degli Ucraini; Worku Sebhatu, Eparca di Adigrat; Dudick Michael Joseph, Eparca di Passaic dei Ruteni; Stratiew Metodij Dimitrov, Ve­ scovo tit. di Dioclezianopoli di Tracia; Sta­ rnati Giovanni, Amministratore Apostolico dell'Eparchia di Lungro; Nyary Ernest Char­ les Albert, Arcivescovo di Bagdad dei Latini, Membri della Sacra Congregazione per le Chiese Orientali. » » » S. E. Mons. Doumith Michel, Vescovo di Sarba; Mons. Moeller Charles, Segretario del Segretariato per l'Unione dei Cristiani; Mons. Marusyn Miroslav Stefan; Mons. Joubeir Antoine; Mons. Virgulin Stefano; Mons. Hirka Jan, Ordinario dell'Eparchia di Presov; P. Zuzek Ivan, S.I.; P. de S. José Miguel Angel, S.C.; P. Caloyeras Dominique, O.P. ; D. Lanne Em­ manuel, O.S.B.; P. Chimy Jeronim, dei Basi­ liani di S. Giosafat; P. Asghedom Samuel, O.C. ; P. Dumont Christophe, O.P., Consul­ tori della Sacra Congregazione per le Chiese Orientali. » » » Mons. Sauget Joseph Marie; Rev. Eman Ghebre Mariam, dell'Eparchia di Asmara; P. Macomber Wil­ liam, S.I. ; D. Raquez Olivier, O.S.B. ; P. van De Paverd Frans, O.S.A. ; P. Wawryk My- chajlo, dei Basiliani di S. Giosafat, Consultori della Commissione Speciale per la Liturgia nella Sacra Congregazione per le Chiese Orien­ tan. 224 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NECROLOGIO

31 marzo 1973. Mons. Filippini Francesco Venanzio, Vescovo tit. di Ti­ nisa di Numidia. 2 aprile » L'E.mo Signor Cardinale Lefebvre, già Arcivescovo di Bourges. 7 » » Mons. McQuaid John Charles, già Arcivescovo di Du­ blino. » » » Mons de Sá Leào y Seabra Pompeu, Vescovo di Malanje. 13 » » Mons. Anglim Mario Roberto Emett, Vescovo tit. di Ga- guari, Prelato di Coari. 16 » » Mons. Moussess Curiacos, Vescovo di Amadiyah dei Caldei. 27 » » Mons. Rayappa Peter Francis, Vescovo tit. di Arabisso. 28 » » Mons. Zaplana Bellizza Alfonso, Vescovo di Tacna. 29 » » Mons. Ferrari Erico, Vescovo di Santa Maria. An. et vol. LXV 31 Maii 1973 N. 5

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I MARUANAE-MOKOLENSIS

Praefectura Apostolica Maruana-Mokolensis ad gradum dioecesis evehitur.

PAULUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui Sanctissimi Numinis consilio universae Ecclesiae gubernandae praepositi sumus Petri successores, in hac sane re curas Nostras omnes defigimus studiumque omne consumimus, ut videlicet divina Christi religio et fides, quam Apostoli per universum terrarum orbem praedi- carunt, Patres illustrarunt, maiores Nostri Romani Pontifices ut pu- pillam oculorum tuiti sunt, fines usque proferat inter gentes ac laetis- simae messis more ac modo fructus amplissimos redderet. Quam ob rem, cum Praefectura Apostolica Maruana-Mokolensis haud parva su- scepisset incrementa, maioraque suscipere posse videretur si in formam dioecesis redigeretur, atque simul bene fieri existimavimus, si id age- remus, hanc etiam ob causam, ut Patribus ibi laborantibus et merita laus tribueretur, et animus adderetur ad novos labores. Quae cum ita sint, venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione praepositis sententiam

15 - A. A. S. 226 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rogatis ; item venerabili Fratre audito Ioanne Jadot, Archiepiscopo titulo Zuritano atque in Camerunensi Re publica Pro-Nuntio, Aposto­ lica Nostra auctoritate Praefecturam Apostolicam Maruanam-Mokolen- sem in dioecesis formam redigimus, eodem nomine iisdemque finibus, factis nempe iuribus quae ad dioeceses pertinent. Quam profecto dioe­ cesim metropolitanae Sedi Yaundensi subicimus suffraganeae, simul constituentes, ut Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione sit obnoxia. Sedem episcopalem in urbe Maruana statuimus, cum iuri­ bus et oneribus propriis. Indulgemus praeterea ut Canonicorum loco Consultores dioecesanos ad tempus deligantur, qui Episcopo consilio et opera assint. Cetera autem, administratio dioecesis, iura et onera cleri ac populi, similia, iure Canonico temperentur. Ultimum mandamus, ut has litteras Nostras venerabilis Frater Ioannes Jadot, cuius mentionem fecimus, ad rem adducat, actaeque rei documenta exaret atque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittat, facta facultate alium virum legandi ad hanc rem, si visum fuerit. Ceterum hanc constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiosae serventur atque igitur vim suam obtineant. Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

£B ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. Rossi S. B. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmirenus, Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £g Plumbi

In Secr. Status tal., n. 281262. Acta Pauli Pp. VI 227

II YAGUANAE

Praefectura Apostolica Yaguana in Camerunensi Republica ad gradum dioecesis evehitur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ut apostolicum Nostrum postulat Magistri ac Pastoris officium, ap­ tiore nempe in dies ratione Christi evangelio proferendo consulendi, cen­ suimus iam esse praefecturam apostolicam Yaguanam ad dioecesis digni­ tatem attollendam. Id enim non solum requirunt pastorales ibi locorum suscepti labores rerumque religiosarum feliciter capta incrementa, verum etiam quae maiora in posterum fieri praevidentur. De sententia igitur Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione, audito quid hoc super negotio sentiret Venerabilis Frater Ioannes Jadot, Archiepisco­ pus titulo Zuritanus atque in Camerunensi Republica Apostolicus Pro- Nuntius, summa Nostra potestate praefecturam apostolicam Yaguanam ad gradum dioecesis attollimus, eodem nomine iisdemque finibus, factis nempe iuribus quae ad dioeceses pertinent. Quam profecto Sedi metro­ politanae Yaundensi subicimus suffraganeam, simul statuentes ut Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione sit obnoxia. Sedem episco­ palem in urbe Yaguana statuimus, cum iuribus et oneribus propriis. Indulgemus praeterea ut Canonicorum loco consultores dioecesani ad tempus deligantur, qui Episcopo consilio et opera assint. Cetera autem, administratio dioecesis, iura et onera cleri ac populi, similia, iure Ca­ nonico temperentur. Mandamus etiam ut has Litteras Nostras Venera­ bilis Frater Ioannes Jadot, cuius mentionem fecimus, ad rem adducat, vel ab eo delegatus sacerdos, actaeque rei documenta exaret atque sin­ ceris exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione cito mittat. Ceterum hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse 228 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

£B ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. Rossi S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Secr. Status tab., n. 231261.

III TELLICHERRIENSIS (MANANTODDYENSIS)

Quibusdam detractis territoriis ab Eparchia Tellicherriensi, nova consti­ tuitur, nomine « Manantoddyensis ».

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quanta gloria Ecclesiae Orientales usquequaque floruerunt ac flo­ reant, tum felix sanctorum Patrum abundantia et sanctitas ostendit, tum concilia, omnium celeberrima, ex universa christiana re publica ibi acta, in quibus praecipua sanctissimae religionis nostrae capita definita sunt, tum ubique constituta coenobia, ad virtutem colendam moresque conformandos aptissima, cetera. Quae sane causa est, cur haec Romana et Apostolica Sedes et summa semper admiratione ad easdem respexerit, et, quantum maxime potuit, earum rebus ac neces­ sitatibus providere studuerit. Cum igitur Sacrae Congregationi pro Ecclesiis Orientalibus visum fuerit e territorio Eparchiae Tellicher- riensis, nimis patentis, novam condi Eparchiam, Nos re bene conside- Acta Pauli Pp. VI 229 rata, haec quae sequuntur, decernimus atque iubemus. Ab Eparchia Tellicherriensi civiles districtus detrahimus, quibus sunt nomina vul- garia : Nord Wyanad, Sud Wyanad, Shimoga, Chigmagalur, Hassan, Mandya, Mysore, Nilgiris, iisque novam Eparchiam constituimus, cuius erit appellatio Manantoddyensis, ab urbe regionis principe Manan- toddy. Huius Ecclesiae Sedem atque Episcopi domicilium in hac eadem urbe ponimus, cathedramque docendae doctrinae in templo praecipuo loci, quod nempe iuribus debitis insignimus. Tum Eparchiam prae­ terea, tum eius Eparchum metropolitanae Sedi Ernakulamensi eiusque Metropolitae subicimus suffraganeos. Ad cetera quod attinet, scilicet regimen atque administrationem Eparchiae, iura cleri et populi, simi­ lia, id servandum statuimus, quod ius Orientale praescribit. Ceterum hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus No­ stri decimo.

Pro S. Congr. pro Eccl. Orient. Praefecto IOANNES Card. VILLOT £& MARIUS BRINI Secretarius Status Archiep. tit. Algizen., a Secretis

EDUARDUS MARTÍNEZ Adsessor

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £& Plumbi In Secr. Status tab., n. 230713.

LITTERAE APOSTOLICAE

I Liviae Pietrantoni, quae et Soror Augustina, beatorum honores decer­ nuntur.

Sacrarum Litterarum voces, quae ab adorando Filii Dei ore prodie­ runt : « Estote ergo perfecti, sicut et pater vester caelestis perfectus est » (Matth. 5, 48) ; item aliae : « Qui fidelis est in minori, et in 230 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale maiori fidelis est » (Luc. 16, 10), paene summam exhibent tum vitae tum etiam pietatis famulae Dei Augustinae, Sororis a Caritate. Cuius profecto virtutem praestantem et admirabilem iudicio Nostro con^ firmare consilium est, atque universae populi Dei multitudini ad imitandum proponere. Tam sancta enim femina, nullis ambagibus, mira constantia ad Deum, principium suum, usquequaque contendit, per­ fectione et absolutione optimi in omnibus rebus. Quod sane, quasi palaestra recte agendi, intentum ad virtutem animum ita instruxit at­ que comparavit, ut ferro tandem lacessita pia Soror neque amore vitae repugnaret, et fuso aeque sanguine opprimeretur. Beata Dei famula « Pozzaliae », qui est regionis Sabinae pagus, in lucem edita est, die xxvn, mense martio, anno MDCCCLXIV, Fran­ cisco Pietrantoni et Catharina Costantini parentibus, de undecim fra­ tribus secunda. Eodem autem die, quo nata, fuit sacra Baptismi aqua abluta, Liviae, Ulpiae, Candidae nominibus impositis. Maiorum, paren­ tum insignis pietas," ac divini reverentia cultus. Amplius autem quattuor annos nata, chrismatis sacramento firmata est ; quae etiam litterarios ludos, seu scholas, frequentavit pulcherrimo fructu, saepe abesse invita cogebatur, ut absentis forte matris vice fungeretur, domum administraret. Catechismi diligentissima fuit, quem et longe facile memoriae mandabat, et aequales docebat, maxime fraterculos ; quin, cum hora religiosae institutionis propinquabat, Livia eundi desiderio flagrabat. Cum autem secundum aut tertium decimum annum ageret, ut tum mos erat, sacrosanctum Christi Corpus primum suscepit, idque eximia pietate. Interim avi sui, senescentis, et patris, saepius aegrotantis, curam sustinebat cara ac iucunda filia, aut agros petebat, suis operam datura, ceterisque officiis fungebatur, quae multa fratrum cohors et ruris opera poscerent. Erat, cum tantus esset agendarum rerum et laborum cumulus, sive domesticorum sive externorum, ut Livia palle- sceret et extenuata languescere!, nulla prorsus querela. Erat etiam, cum ob singularem eius operam tum ipsa tum sociae ab opere ante tempus cessare possent, ut una simul rebus divinis assisterent : semper enim ei multo iucundissimum fuit et Dei templa frequentare, et divinas canere laudes, et preces fundere. Adulescente autem aetate, cum sibi firmiter proposuisset uni Deo omni cum castitate servire, delatas condiciones omnino recusavit. Quia tamen incertum et obscurum qua via, in qua religione, quibus subsidiis, idcirco sermonem hac de re cum nullo communicabat. Acta Pauli Pp. VI 231

At caelorum Pater haesitanti affuit, ope cuiusdam viri religiosi, Sodalis a Misericordia, matris ipsius consanguinei. Qui cum studiosam puellam audisset, curam tantam negotii suscepit, ut Livia, omnibus quae impedimento essent superatis, tandem Instituto Sororum a Caritate, quas a S. Ioanna Antida Thouret cognominant, Romae exciperetur, anno videlicet MDCCCLXXXVI, mense martio. In initio vero consilio tam acquievit, ut parentibus constanter scriberet se eo vitae instituto, quod cepisset, esse beatissimam, et cotidie Deo gratias persolvere, quod ad id vocasset. Ante autem inceptum noviciatum, interroganti magistro pietatis quo consilio Institutum ingressa esset, respondit candida iuvenis se ea mente venisse, ut sancta fieret. Quae habitu religiosarum suo tempore induto acceptoque nomine Augustinae sane plurimum in virtute pro­ fecit. Diceres eam cum veste novum hominem induisse, in iustitia et sanctitate veritatis creatum (cf. Eph. 4, 24) ; quae et molestias et in­ commoda aequo animo caperet, et officia egregie tueretur, et dignitati religiosae condicionis serviret. Eo interim spatio, quod inter noviciatum et religiosa vota interce­ dit, partes ei datae, ut Romae, in valetudinario a Sancto Spiritu, aegris assiderei. Neque ibi tum rerum religiosarum status quietus et placatus. Etenim post annum MDCCCLXX, quo anno cives Ecclesiae hostiles rerum summam Romae habuerant, res in peius verterant omnisque in valetu­ dinariis vel species alendae aut excitandae fidei in animis fuerat inhibita. In tam iniqua temporum fortuna Dei famula prudentiae atque caritatis praesidia sibi comparavit. Atque initio puerulis curandis praeposita, tanto amore officia exhibuit, ut innocentes matrem dice­ rent. In ea vero re, sane quam profuit usus quem magnum in domo sua consecuta erat, atque adhibita semper cum fratribus lenitas et aequa­ bilitas. Brevi autem est Augustina in alios aegrotorum ordines translata, quibus eadem prorsus alacritate inserviit. Gravi tum ac pernicioso morbo correpta, beatae Mariae Virginis beneficio convaluit; quam ob rem, novum ei graviusque officium datum est, ut tabe laborantibus assiderei, tunc primum in valetudinario a S. Spiritu exceptis; cuius rei laetitia etiam in vultum erupit. Interim die xxix mensis septembris, anno MDCCCXCIII^ voti reli­ gione se obstrinxit ; quae causa fuit, ut ceu hostia Deo sacra, studia sua in Deum proximumque accenderet. « Sum Christi sponsa, exclamabat eo die, cui soli placere volo, vel impendio vitae ». 232 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quanta autem virtute, fortitudine, robore ibi opus esset, ubi moro­ sissimi quique homines, indociles, corpore et animo fracti iacerent, id soli Deo notum et illis, qui praesentes, testes ac spectatores fuerunt. Augustina ergo, iustitiae et lucis armis induta ad beati Pauli verba (cf. Rom. 6, 13; 13, 12), probris, conviens, maledictis, minis, ingestis interdum manibus, aequitatem, gratiam, benevolentiam interponere. Cum tamen et ipsa in eundem phthisis morbum implicita esset, cumque minae ac terrores a quibusdam aegrotis iam saepius iactarentur, suscep­ tum est consilium ab iis qui rei praesidebant, sedis eius alio transferen­ dae. In qua re tamen Dei famula haud facile acquievit ; sed sui prodiga : « Mater, inquit antistitae suae, iam me patere infectis huius modi adhuc servire unam ; si enim aliam huc, mei loco, suffeceris, timendum, ne et ipsa morbo eodem infestari incipiat, atque idcirco non una, sed duae victimae simus ». Itaque, facta potestate, in gradu stetit. Ceterum, die xin novembris, anno MDCCCXCIV, coorta procella est. Quidam enim aegrotus, cum in eam opinionem venisset falso, eam in illum delationis libellum composuisse, tamquam sicarius audacissimus inermem aggressus, septies cultro percussam oppressif. Quae, cum vix : « Maria, auxiliare ! » admurmurasset, nullo pro vita certamine, sereno ore de medio decessit. Augustinae vita non miraculis aut operibus nitet egregiis, sed plane communis fuit, quin etiam umbratilis, qualis solet esse obscurae puel­ lae, Sororis, nosocomae vita. Atqui .singularis et egregius fuit amor, et perfectio, et religio, et fides, quibuscum usitata cotidianae vitae opera intexebat. Hinc igitur, qua erat animi simplicitate ac sinceritate, culpas omne genus studiose vitabat ; hinc, qua erat erga Deum caritate, incre­ dibili desiderio tenebatur sui donandi, quod eius agendi rationem totam afficeret, quodque ceu vivax ignis et avidus, in flammae speciem glisceret. Qua studio mota, iam tum, cum domi suae esset, aiebat : « Ego au­ tem eam religionem ingrediar, in qua nihil umquam habeam requie­ tis, neque die, neque noctu; via enim quae ducit ad beatam aeterni­ tatem, aspera. In quam qui contendere velit, nullum totius est iter, quam Iesu Christi patientis ». Desiderium autem hoc, quo alios sibi in omnibus anteponebat et sibi uni damna et incommoda potius servabat, maxime in assistendo aegrotis nituit; quos, ut mos fuit omnium sanctorum iudicare, veris­ sima Christi membra reputabat. Nempe horum sputa et sanguinem tergere, et officiis fungi ingratis suum esse ducebat, etiam tum, cum Acta Pauli Pp. VI 233 muneris alius hoc esset. Frequenter totam noctem ad aegrotorum cu­ stodiam pro ceteris vigilabat, ut hi plus quietis caperent. Itaque caritas amplissime atque honestissime triumphabat, ut pro­ positum erat Instituto suo atque tritum illud significabat : « Solus Deus » ! Augustum vero caritatis templum fides spesque fulciebant. Fides videlicet, qua non solum verbis et promissis Dei auctoritatem tribue­ bat, sed etiam praesentem illum et auctorem in omnibus seu rebus seu eventibus percipiebat, praecipue in egentibus, secundum Evangelii pla­ cita (cf. Matth. 25, 40). Spes deinde, quam varii vitae casus, loca, tem­ pora manifesto patefaciebant. Quod enim tam crebro de caeli beatitu­ dine elocuta fuerit, id arguit studia et consilia sua cuncta, humanis omnibus posthabitis, eo semper spectasse, ubi animus Deo perpetuo frueretur. Ceterum facile efficitur eius generis vitam, gloriae Dei procurandae unice deditam, atque proximi bono mirifice mancipatam, nonnisi fide sanctissima, et spe bona, et caritate perpetua niti potuisse iisque ali. Ad eius autem pietatem quod attinet, ea quidem in omnibus elu­ cebat, maxime vero in precibus; quibus fundendis adhuc puerula ita instabat, ut interdum in serum noctis et ad lucem usque extraheret, genibus flexis, ad lectuli sui pedes. Cum vero ruri esset, ubi poterat, a reliquis omnibus paulum decedebat, ut apud se commode precaretur. Quin etiam puellas, laboris socias, ad idem invitabat. Nonnumquam, cum a communi opere cessatum esset, exemplo et gratia comitatum redeuntium, et in his viros, inducebat, ut una Deo preces admoverent. Postquam vero professa est Instituti sui religionem, nulla aut quie­ tem aut otium iucundiora putabat, quam quae sibi daret coram SS. sacra­ mento altaris. Eucharistia erat ei panis et amor. Christi Redemptoris passionem sancte colebat, potissimum pio Viae Crucis exercitio, ut dicunt. Prae­ ter Christi et beatissimae Virginis Mariae, Sanctorum etiam nomina et patrocinia ingenue invocabat : S. Ioseph, nempe, S. Aloisii Gon­ zagae, S. Vincentii a Paulo, aliorum. Castitas praeterea, temperantia, prudentia, paupertas, aequitas animi, summa. Cum homicidae furor in Augustinam efferbuit, sane hic ignorabat se inscium ad lucernam, quae semper latuisset, super candelabrum collocandam profuturum. Ceterum sollemnia ipsa funeris honestissima 234 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale evincunt unam fuisse omnium opinionem : Sororem Augustinam iam Sanctorum degere vitam, aeterna luce beatam. Increbrescente autem famulae Dei fama sanctimoniae, quam Deus miraculis etiam visus est comprobare, Causa de Beatorum caelitum honoribus ei decernendis est acta; atque post ordinarios, ut appellant, processus tum in Romana, annis MDCCCCXXXVi-MDCCCCXXxrx, tum in Tiburtina dioecesi, annis MDCCCCXXXVI-MDCCCCXXXVIII, habitos, Com­ missio introductionis Causae, apud Sacram Rituum Congregationem instituendae, die xiv mensis decembris, anno MDCCCCXLV, a Pio XII, Decessore Nostro fel. rec, est obsignata. Apostolicis deinde inquisitionibus absolutis, de virtutibus theolo­ galibus et cardinalibus venerabilis Augustinae est disceptatum; quas, omnibus perspectis et expensis, a famula Dei heroum in modum cultas esse Nos Ipsi, lato decreto die xix mensis septembris, anno MDCCCCLXVIII, ediximus. Exercita deinde quaestione de miraculis, quae eiusdem famulae Dei nomine invocato, a Deo ferebantur patrata, omnique re in suetis comitiis diligenter exquisita, Nos die xxn mensis iunii, hoc anno, de duobus pronuntiavimus constare. Deinde diem statuimus, quo ad sollemnem beatificationem deveni­ atur, videlicet xn huius ipsius mensis et anni. Quo feliciter orto, sacra in Petriano templo facientes coram amplissimo Patrum Cardi­ nalium atque Episcoporum coetu, Romanae praeterea Curiae Officia­ libus, Sodalibus Instituti Sororum a Caritate quam plurimis, ac fre­ quentissimo undique venientium christianorum congressu, precibus accedendum esse censuimus Sacrae Congregationis pro Causis Sanc­ torum, ac tam ab omnibus exspectata verba pronuntiavimus, quae sequuntur : « Nos, vota multorum Fratrum Nostrorum Episcoporum, totius Congregationis Sororum a Caritate S. Ioannae Antidae Thouret pluriumque christifidelium explentes; Sacrae Congre­ gationis pro Causis Sanctorum praehabito consulto; matura interposita deliberatione et superna luce pie implorata, vi et auctoritate Nostra apostolica venerabilem servam Dei Augu­ stinam Pietrantoni, Sororem Congregationis praedictae Soro­ rum a Caritate, in album Beatorum ascribimus, facultatem facientes, ut eius festum die eius natali xin mensis novembris, in locis et modis iure statutis, quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ». Acta Pauli Pp. VI 235

Postquam vero novam Beatam precatione propria invocavimus, eius­ dem laudes sermone celebravimus, exempla sancta cunctis ad meditan­ dum proposuimus. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effica­ citati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo eorum exemplis et locis, sive typis im­ pressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint sub­ scripta, eadem omnino habenda erit fides, quae his haberetur, si osten­ deretur. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn men­ sis novembris, anno MDCCCCLXXII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI Loco £& Sigilli In Cane. Ap. tab., vol. II, n. !,.

II In insula Cypro Nuntiatura Apostolica constituitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Id semper fuit huius Apostolicae Sedis proprium : cum omnibus populis atque nationibus vinculis con­ iunctionis et amicitiae coniungi. Hoc autem non solum natura sua et indole facere consuevit, cum Ecclesia a pacis aeternae Rege nata et orta sit, sed hac de causa praeterea, quod pax et concordia inter Eccle­ siam et gentes constituta tum sacri Evangelii propagatione obsecun- dat, in quam rem sunt apostoli missi et Ecclesia condita, tum civium prosperità ti ac felicitati favet, quorum ingenia acuit, industriam auget, mores ad leges aeternas conformat. His de rebus bene fieri visum est, si etiam in insula Cypro Nuntiatura Apostolica constitueretur, in qua insula eae sunt condiciones rerum, ut non solum et commoda comparari posse spes sit, quae innuimus, sed etiam sanctiores cum fratribus ab Ecclesia separatis necessitudines fieri praevideantur, quod quantum utilitatis afferre possit nemo non videt. Placet ergo in insula Cypro 236 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Nuntiaturam Apostolicam condi atque constitui, cum iuribus et one­ ribus quae huiusmodi legationum sunt propria. Contrariis nihil ob­ stantibus. Ceterum, volumus ut haec quae mandavimus sive nunc sive in posterum valeant suosque effectus habeant. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xin mensis Februarii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA, S. R. E. Cancellarius Loco -jJB Sigilli In Apost. Cane, tab., vol II, n. 39.

III

Nuntiatura Apostolica in Bangladesa constituitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Catholica Ecclesia, Christo, pacis Rege, nata, quae naturale habet concordiam gignere gentibus, id sem­ per sanctum ac sollemne duxit cum omnibus populis amicitiae iungere foedus resque communes cum illis ita componere, ut simul magna sibi propagandae religionis facultas fieret, simul cives maioris pro­ gressionis commoditates perciperent; ad quam rem profecto unus om­ nium consensus, religiosae videlicet atque civilis potestatis, quam multum conferat, nemo non videt. Cum ergo iam Sacrae Congrega­ tioni pro Gentium Evangelizatione, seu de Propaganda Fide, publicis ab Apostolica Sede cum Bangladesa initis rationibus, utile visum sit ibi loci Nuntiaturam Apostolicam condere, Nos, eo potissimum con­ silio, ut vita catholica, disciplina, industria augeantur, Sacrae Con­ gregationis sententiam probantes, praesentibus litteris in nobili Ban- gladesana Re publica Nuntiaturam Apostolicam auctoritate Nostra constituimus, cuius sedem in urbe Dacca ponimus, factis iuribus debitis. Ceterum volumus, ut hae litterae Nostrae, sive nunc sive in posterum ratae habeantur, suosque effectus promereant. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die II men­ sis Martii, anno Domini MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, a publicis Ecclesiae negotiis Loco £& Sigilli In Secr. Status tab., n. 23181,5 Acta Pauli Pp. VI 237

IV Nuntiatura Apostolica in Australia conditur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Quoniam universae Ecclesiae regen­ dae sunt Nobis cum Romano Pontificatu impositae partes, omni idcirco diligentia studemus, ut ea proposita et consilia exsequamur, quae ad maiorem christiani populi, immo universi humani generis procurandam utilitatem conducant. Libenti igitur animo ac spei pienissimo senten­ tiam accipiendam esse censuimus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione, quae proposuit ut Nuntiatura Apostolica in Australia conderetur. Non dubitamus enim quin artior inter Sanctam Sedem et Foederatas Australiae Civitates excitata necessitudo catholicae rei pro­ vehendae maxime ibi locorum faveat. Quae cum ita sint, Nos, certa scientia ac matura deliberatione, harum Litterarum vi Nuntiaturam Apostolicam in Australia constituimus eidemque omnia et singula defe­ rimus iura, privilegia, honores et praerogativas, quae huiusmodi Lega- tionum sunt propria. Decernimus praeterea ut conditae Nuntiaturae sedes in urbe Australiae principe, vulgo Canberra, ponatur. Quae vero per praesentes Litteras statuimus firma sint omnino nunc et in posterum, vimque suam habeant, contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die v men­ sis Martii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, a publicis Ecclesiae negotiis

Loco © Sigilli In Secr. Status tab., n. 2kW0.

V Beata Maria Virgo Perdolens patrona Congregationis Passionis Iesu Christi declaratur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Quam ardens usque fuerit fratrum sodaliumque Congregationis Passionis Iesu Christi in Sanctissimam Dei Matrem religio, studium quam adsiduum ad eiusdem inter chri- 238 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale stianos fideles proferendam pietatem, sive sancti Conditoris ipsius vita sanctaeque actiones significanter produnt, sive quae eius filii per de­ cursum temporis multa ac praeclara aggressi sunt et perfecerunt opera. Quapropter, libentissimo Nos animo cedendum esse censuimus votis et precibus fratrum illorum omnium, petentium videlicet ut Beata Virgo Maria Perdolens praecipua apud Deum Congregationis suae Patrona confirmaretur. De sententia igitur Sacrae Congregationis pro Cultu Di­ vino, deque Nostrae Apostolicae potestatis plenitudine, harum Littera­ rum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem Perdolen­ tem praecipuam apud Deum Patronam totius Congregationis Passionis Iesu Christi confirmamus, seu iterum constituimus ac renuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae talibus Patro­ nis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Ceterum volu­ mus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suosque effectus sive nunc sive in posterum habeant. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die VIII men­ sis Martii, anno Domini MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, a publicis Ecclesiae negotiis

Loco £& Sigilli

In Secr. Status tab., n. 280690.

EPISTULAE

I Ad E.mum P. D. Villelmum S. R. E. Cardinalem Conway, Archiepiscopum Armachanum, Episcopalis Conferentiae Hiberniae Praesidem, pecunia adsistentiae socialis causa constituta.

The décision of the Irish to establish a special Fund to be known as " Trocaire ", for works of social assistance especially in developing countries, is a most worthy initiative. On the ève of its inauguration we are pleased to teli you how highly we regard the undertaking, coming as it does at a time when we are making an appeal to the entire Church to be sentive and responsive to the needs of mankind. Acta Pauli Pp. VI 239

By instituting this Fund, the Irish Church is giving further ex­ pression to that concern which, according to the Gospel, Christians must have for their brothers and sisters in need. It is by no means the first time that your people have demonstrated such concern : on several recent occasions they have shown themselves most generous in relief works. Every year, moreover, they willingly contribute in various ways to the missions. But it will indeed be most praiseworthy if while continuing their commitment to the missions and without lessening in any way their much needed support for the works of the Propagation of the Faith, the Catholics of Ir eland can also maintain a new agency that has funds readily available for a variety of other human needs. In this way their desire to render loving service will become all the more operative. Furthermore since it is the nature of all social organizations to exercise a formative influence upon the community which créâtes them, Trocaire can be valuable not only because of its material contribution towards human betterment, but also because of the spiritual influence it can have upon the Irish people themselves, and especially upon the younger generation, by fostering ever greater good will and love towards others. The law of Christian maturity demands that we lose ourselves in concern for others. One must not wait until ali problems at home are solved before beginning to address oneself to those of the neighbour. In fact an awareness of the immensity of the tasks and problems of progress which face humanity as a whole can stir individuáis to work more seriously for progress in their own society. We pray for the success of this courageous enterprise undertaken in the name of Jesus Christ. May it serve both as an inspiration to your people and as an example to others of that fraternity and so- lidarity which is especially necessary at this time. May it be indeed an effective expression of the Christian vir tues of justice, compassion and love. To you, to your brother , and to ali associated in the founding and support of Trocaire we cordially impart our Apostolic Blessing. From the Vatican, 3 March 1973.

PAULUS PP. VI 240 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II Ad Rev.mum P. D. Vincentium Minciacchi, Congregationis S. Ioseph Moderatorem Generalem, centesimo expleto anno ex quo Institutum a S. Leonardo Murialdo conditum est.

PAULUS PP. VI

Dilecte Fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — « Facere et tacere » : ad haec verba S. Leonardus Murialdo, Congregationis, cui praees, inclitus Conditor, vitam suam composuisse cognoscitur, haec filiis suis, operis sui sociis et charismatis heredibus, quasi exi­ mium documentum reliquit, exemplo edoctus S. Ioseph, castissimi Sponsi Mariae, quippe qui fuisset « vir iustus, alienus a strepitu, sed opere alacer, divinae voluntatis fidelis exsecutor )).* Haec legiferi patris sententia, qua caritas actuosa et humilitas silens significantur, Congregationi ipsi per hos centum annos visa est obversari estque cum laude asseverandum hanc fideliter annisam esse, ut tam salubre mandatum exsequeretur. Itaque tibi, dilecte fili, et cunctis sodalibus tuis expletum saeculum, ex quo S. Leonardus, cui quidem Nosmet ipsi Beatorum Sanctorumque Caelitum honores lae­ tanter decrevimus, Institutum vestrum Augustae Taurinorum con didit, tenuem surculum in campo Ecclesiae deponens, qui in nobilem arborem Dei beneficio excrevit, ex animo gratulamur. Etenim, post illum ortum paene occultum, paulatim variae domus in Italia et in urbe Iadere sunt constitutae, dum ipse vir Dei vitam agebat. Studio deinde eius in munere regendae Congregationis successorum haec ipsa in alias regiones, praesertim in Americam Meridianam, in Hispaniam et in Foederatas Americae Septemtrionalis Civitates est feliciter pro­ pagata; nec praetermittendum huc pertinere etiam plagam, ubi mis­ sionale opus eadem impigre exerceat. Id animadvertendum censemus istius Congregationis fuisse et esse, ex S. Leonardi voluntate, proprium et peculiare, ut humilibus populi ordinibus, caritate Christi urgente, penitus deserviat; atque eo quod pueros et adulescentes natos e vulgo instituat, foveat, adiuvet, atque impensas curas praesertim opificibus adhibeat, Matris Ecclesiae sol­ licitudinem de iis, qui operi sunt dediti, luculenter testari. Cui quidem

1 Cfr. Litt. Apost. Vos estis, 3 Nov. 1963: A.A.S. 55 (1963), p. 1002. Acta Pauli Pp. VI 241 rei plurimum tribuimus, siquidem maxime est dolendum, quod tot homines minus fortunati et labore victum quaeritantes alieni sunt ab eadem Ecclesia, cuius, Salvatoris exemplo, est potissimum «evange­ lizare pauperibus ».2 In his ergo sollemnibus, quae id, quod S. Leonardus ante centum annos non sine magno labore effecit, egregie confirmare videntur, hic spiritualiter inter vos praesens adest : pater filios admonet, ne umquam eo contendere desistant, ut sanctimoniam quasi primum negotium omnibus viribus expetant. « Sanctificamini, idque facite cito » ! His ipsis verbis, quibus ille suos est olim allocutus, eos nunc non desinit adhortari. Ad hoc praeceptum si sodales Congregationis istius vitam totam conforment, locum, quem divina Providentia iis in Corpore Mystico Ecclesiae assignavit, ad veram huius utilitatem et incrementum, reapse obtinent; tunc caritas, tamquam vis mundum transformans, apud eos viget; tunc opera perficiuntur, quae fortasse sunt minus aspectabilia, sed arcana pollent fecunditate. Ecclesia vobis fidit : non dubitamus, quin hac saeculari memoria adducamini, ut in posterum quoque ea, quae apud vos sunt egregia, servetis atque etiam « aemulemini charismata meliora».3 Haec habuimus, quae, hac laeta data opportunitate, scriberemus. Tibi denique, dilecte fili, et universis sodalibus Congregationis S. Io­ seph, Benedictionem Apostolicam, caelestis roboris et solacii auspicem, volentes impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die iv mensis Martii, anno MCMLXXiii, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

III

Ad Exc.mum P. D. Franciscum Tomasek, Administratorem Apostolicum Pragensem, millesimo exacto anno ex quo ea Ecclesia condita est. Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quam­ vis religiosum animum semper oporteat beneficia praedicare divina, ut laudando eo accepta referantur dona, ubi habuerint principium,

2 Cfr. Lc. 4, 18. 3 Cfr. 1 Cor. 12, 31.

16 - A. A. S. 242 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale instantior tamen est causa Deo gratias agendi, cum Ecclesiae ipsae certis temporibus sollemniore ritu ortus sui recolunt memoriam. Quod sane pertinet ad inditam Pragensem Ecclesiam, propterea quod mox mille transactos annos, te auspice, Venerabilis Prater, çommemorabit, ex quo a Decessore Nostro Benedicto VI f. r., anno scilicet DCCCCLXXIII, condita est. Paterno caritatis affectu, quo vos complectimur, vehementer, move­ mur, ut in gaudii vestri partem veniamus, eo quidem consilio, ut per hanc Epistulam vox Nostra tamquam praesens vobis gratulabunda resonet, vosque in fide et sanctis susceptis propositis roboret atque confirmet. Ecclesiasticorum annalium memoriam replicantibus prorsus patet, quam providus ac salutifer fuerit conditae istius sedis eventus, Christi Evangelio atque rei civili ipsi summopere profuturus. Siquidem — quod sane vestrae imperiturae vertitur laudi — pretiosa illa spiritualis here­ ditas, quae Slavorum gentibus a Sanctis Cyrillo et Methodio tradita est, non solum apud vos sacra fuit, verum etiam praeclaris auctibus floruit sive intra, sive extra ecclesiasticae istius dicionis fines. Consi­ lium sane Nobis non est Pragensis archidioecesis glorias in recorda­ tionem nunc revocare, cum eae alte in animis vestris insideant. Memi­ nisse tamen iuvat pulcherrimos sanctitudinis flores ex Ecclesia vestra editos, S. Adalbertum in primis dicimus et S. Ioannem Nepomucenum ; studiorum civilisque cultus incrementa feliciter apud vos, Ecclesia auspice, suscepta ; firmissima catholicae fidelitatis atque obsequii erga Apostolicam Sedem testimonia per omne tempus istic exhibita, etiam inter graviora rerum discrimina ; denique longam insignium sollertium- que Pastorum seriem, quorum intrepida fides et invicta animi fortitudo non minus universam Ecclesiam, quam patriam vestram nitido adhuc lumine illustrant. Habetis, igitur, cur Summo Deo, a quo bona cuncta procedunt, im­ mortales referatis gratias; habetis, cur nascentis Ecclesiae vestrae pri­ mordia commoto ac religiosissimo animo recensentes, christianae fidei propositum fortiter insistatis, eiusque salutaria praecepta in moribus et institutis, sive singulorum, sive familiarum, sive societatis, profitea­ mini. Fides, enim, (( sperandarum substantia rerum, argumentum non apparentium dum ore profertur, in actionem etiam vitae sese extendat oportet, ut egregie scribit S. Augustinus : « Non solum vox tua sonet

1 Hebr. lì, Ì. Acta Pauli Pp. VI 243 laudes Dei, sed opera tua concordent cum voce tua- Cum voce canta ve­ ris, silebis aliquando : vita sic canta, ut numquam sileas )).2 Quare multum cupientes, ut, supernae gratiae munere, ex statis celebritatibus opimam bonis fructibus colligatis messem, enixas Deo preces admovemus, ut, patrum vestrorum hereditate sancte servata, Ecclesia vestra pleniore vitae ubertate floreat. Hinc incitamentum haurite ad christianae renovationis opus perficiendum, a Concilio Vati­ cano II inchoatum, in quod laudabiliter incumbitis ; sensus fraternitatis inter vos emergat; stabilior firmetur ecclesiasticae disciplinae robur; crescant sacerdotii candidatorum numerus et virtus ; morum sanctitas exornet domesticos convictus ; magis magisque solidentur arcta vincula, quae vos cum Petri Cathedra coniungunt. Qua profecto agendi ratione, et vestrorum maiorum exempla imitabimini et vestra Ecclesia novam aetatem, priore plane dignam, feliciter ingredietur. Propitia vobis adsit Beatissima Virgo Maria, quam in templis (( Svatá Hora » et « Starà Boleslav » tamquam vestrarum gentium pal­ ladium columenque impense colitis, et in qua sita fiducia numquam in vacuum cecidit; adsint caelestes Patroni S. Venceslaus et S. Ioannes Nepomucenus, ut supernis semper solaciis abundetis « instructi in cari­ tate et in omnes divitias plenitudinis intellectus, in agnitionem mysterii Dei Patris et Christi Iesu ».3 Quarum gratiarum auspicium Apostolicam Benedictionem tibi, Ve­ nerabilis Frater, universis archidioecesis sacerdotibus, religiosis viris, sanctimonialibus cunctoque dilectissimo christiano populo peramanter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x mensis Aprilis, anno MCMLXXin, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

2 Enarr. in Ps. 146, 2. 5 Col. 2. 2. 244 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

HOMILIA

In Patriarchali Archibasilica Lateranensi habita, feria quinta « in Cena Domini », Beatissimo Patre Sacrum pontificali ritu peragente. *

Fratelli, Siate i benvenuti a questa cerimonia del Giovedì Santo, alla quale sentiamo di dovere tutti assistere con totale adesione. Il fatto stesso che la celebriamo in questa basilica, cuore della Chiesa cattolica, e che siamo volutamente insieme, tutti penetrati del senso interiore della solennità del rito, e avidi di congiungere in noi stessi la parteci­ pazione alla comprensione di ciò che stiamo facendo, ci mette alla ri­ cerca, quasi ansiosa, fervorosa certamente, del suo significato. Diremo molto brevemente, concentrando la nostra attenzione su alcune parole di Gesù, l'ospite protagonista di quell'ultima cena. Che per Lui fosse l'ultima lo disse Egli stesso,1 e lo fece comprendere lungo tutti i discorsi di quella intima e mestissima riunione conviviale, mo­ tivata dalla celebrazione della pasqua rituale ebraica,2 la quale cul­ minò, come sappiamo, nelle misteriose parole dell'istituzione della santissima Eucaristia, concluse con quelle precettive ed esse stesse istitutive d'un altro sacramento, l'Ordine sacro, generatore ministe­ riale dell'Eucaristia medesima : « Questo fate in memoria di me )),3 Egli disse. È in virtù di queste parole che noi questa sera siamo qui riuniti. Sono parole testamentarie. Saranno vere ed efficaci fino all'ul­ tima sua venuta, al termine del presente ordine temporale, alla fine dei secoli : donec veniat, fino a quando Egli, Gesù, non abbia a ritornare, dichiara S. Paolo. È dunque l'atto memoriale per eccellenza che noi ricordiamo e ripetiamo in questo momento, adempiendo il precetto che lo rende perenne durante lo svolgimento della storia ; è la presenza del Signore che accompagna il cammino della sua Chiesa nel tempo, nel « mistero della fede », il quale suppone la presenza reale di Gesù nell'involucro sacramentale, ed esige un'intelligenza obbediente, una accoglienza di fede da parte nostra, l'omaggio amoroso d'una nostra qualificata memoria.

* Die 19 mensis aprilis a. 1973. 1 Lc. 22, 15-16. 2 Cf. Io. 16, 5-7; etc. 3 Lc. 22, 19; 1 Cor. 11, 24-25. Acta Pauli Pp. VI 245

Questo sforzo di memoria è essenziale alla nostra celebrazione. La prodigiosa facoltà della memoria è posta in esercizio come stimolo della nostra capacità recettiva dell'Eucaristia. Essa influisce su chi la riceve per virtù propria , ma la sua azione è orientata all'esercizio del nostro ricordo, cioè all'accoglienza di Cristo ricevuto e pensato dentro di noi, alla sua permanenza personale, viva e reale dentro di noi, ma insieme concettuale e rispecchiata nella nostra mente, nella nostra psicologia, nel nostro cuore, secondo l'attitudine nostra ad assimilarlo, ad accettarlo, ad amarlo, a coincidere, per così dire, con lui : donec formetur Christus in vobis, fino a che Cristo si formi in voi, dice S. Paolo.4 Una intenzione fondamentale di permanenza domina il mistero dell'Eucaristia; di permanenza cioè di Gesù fra noi oltre il limite abissale della sua passione e della morte, di permanenza vera, ma sotto lo schermo sacramentale, che mentre toglie a noi la gioia della sua visione sensibile, offre a noi la sicurezza della sua effettiva presenza, ed insieme l'altro inestimabile vantaggio della sua indefinita e univoca moltiplicabilità, nei tempi e nei luoghi, quanto occorra per saziare la fame di coloro che rimarranno nella sua fede e nel suo amore. Rimanere è l'intenzione sacramentale dell'Eucaristia, cioè riguardo a Gesù ; rima­ nere è l'intenzione morale, cioè riguardo a noi, ai quali Gesù vuol essere per tutto il nostro pellegrinaggio nel tempo il viatico, il compagno, l'ali­ mento : dobbiamo rimanere così nella sua dilezione. Vedete a suffragio di questa affermazione, quante volte la parola « rimanere » è ripetuta nei discorsi di Gesù in quell'ultima cena.5 Perciò un dovere, Fratelli, dobbiamo ravvivare nei nostri animi, quello di (( ricordare )) Gesù, com'Egli ha voluto esserlo; ed ecco che da questo nostro specifico memoriale sgorga con impetuosa, cioè amorosa abbondanza il nostro culto eucaristico, al quale la Chiesa, con indefessa premura, ci invita e ci esorta. Poi, sempre limitando la nostra ricerca al significato essenziale di quel convito pasquale, con cui Cristo volle congedarsi dai suoi discepoli, noi non potremo preterire il trapasso dalla figura dell'agnello alla realtà della vittima vera per la nostra Pasqua, ch'è Cristo medesimo immolato,6 trapasso operato con la istituzione dell'Eucaristia, che nella figura del pane e del vino, rappresenta e rinnova in modo incruento il

• Gal. 4, 19. 5 Of. specialmente Io. 15. 6 Cf. 1 Cor. 5, 7. 246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sacrificio redentore di Gesù. Come discorrere in questo troppo breve momento di così alta e drammatica teologia? beati noi se alla deficienza del nostro discorso e ancor più del nostro pensiero, supplisce, dopo l'atto di fede a cui abbiamo accennato, supplisce l'amore. L'Eucaristia è il punto privilegiato dell'incontro dell'amore di Cristo verso di noi; un amore che si rende disponibile per ciascuno di noi, un amore che si fa agnello sacrificale e cibo per la nostra fame di vita, un amore che si esprime nella forma e nella misura della sua specifica e più alta ed esclusiva autenticità, cioè un amore che tutto si dona : dilexit me — dice l'Apostolo — et tradidit semetipsum pro me, amò me e sacrificò se stesso per me ;7 e dell'incontro del nostro povero e vacillante amore per Lui, che a tanta sua incalzante carità trova finalmente l'ardire di superare ogni timidezza, ogni debolezza e di rispondere con Pietro : « Signore ... Tu sai che io ti amo ! ».8 L'amore avrà la fortuna di penetrare in qualche suo mistico intuito e con qualche sua anticipata pienezza 9 nel mistero di carità, che oltrepassa ogni intelligenza, il mistero del sacrificio eu­ caristico, e d'inabissarvi se stesso partecipando a quell'umile, incom­ mensurabile rito, ch'è la nostra santa Messa. Fratelli, non vi diciamo di più. Ma non concluderemo queste balbet­ tanti parole senza confidarvi che un'altra ne teniamo nel cuore, desunta anche essa da quelle indimenticabili della Cena del Signore, ed è questa : « Io vi do il comandamento nuovo : amatevi gli uni con gli altri, come Io ho amato voi ».10 QuelP« Io » è Gesù, il Cristo, nostro Signore ; quel « voi », sono gli Apostoli, sono tutti i fedeli che hanno creduto a Lui, <( secondo la loro parola » ;11 siamo noi, Chiesa Romana e Chiesa Catto­ lica, noi, figli della terra e del secolo, che oggi, Giovedì Santo, dob­ biamo tutti sentirci folgorati dall'amore crocifisso ed eucaristico di Cristo; e dobbiamo ancora tanto imparare ad amarci gli uni gli altri, secondo il suo esempio e il suo precetto.

7 Gal. 2, 20; Eph. 5, 2; 5, 25. 8 Io. 21, 15-17. 9 Cf. Eph. 3, 17, 19. 10 Io. 13, 34; 15, 12. " Io. 17, 20. Acta Pauli Pp. VI 247

ALLOCUTIONES

I

E.mis Patribus et Exc.mis Praesulibus e Consilio Secretariae generalis Synodi Episcoporum, qui Conventui Romae habito interfuerunt. *

Venerabiles Fratres,

Gaudemus sane de conspectu vestro, qui per temporis intervalla iam Nobis solet praeberi, vobisque salutem ex animo dicimus, qui per aliquot dies in opus incubuistis, ad vitam universae Ecclesiae pertinens. Disceptationes enim vestrae ad apparandum proximum Coetum Synodi Episcoporum spectabant, quae ut institutum ecclesiale feliciter invale­ scit, utpote cum certis temporibus, ac quidem secundum optatum mul­ tarum Conferentiarum episcopalium, singulis trienniis sit celebranda, ut praevidetur; sed hac de re sententia Sodalium proximi Synodi Coetus iterum poscetur. Eiusdem Synodi vigor etiam perspicitur quodam modo ex ipsis gravibus argumentis ei propositis ad tractandum. Argumentum profecto, quod in proximo Synodi Conventu expende- tur, est ex hoc genere : agetur enim de evangelizatione mundi nostrae aetatis. Non est dubium, Venerabiles Fratres, quin saepe hominum con­ victus et conversatio hodie saeculo sint conformia et a religione aliena. Est ergo sedulo ponderandum, quomodo normae, sapientiae plenae, quae in Constitutione Gaudium et spes et in Decreto Ad gentes divinitus Con­ cilii Vaticani Secundi continentur, nunc post decem fere annos in humanam vitam translatae sint vel transferantur oporteat. Item disceptandum erit de methodis ad rem aptis, de earum com­ paratione de earumque coniunctione et nexu. Ut breviter dicamus, sol­ licite ac sollerter cogitandum erit, quae sit vis Evangelii, quod homini­ bus nostrorum temporum annuntiamus, et quomodo eos reapse valeat transformare. Quibus dictis, quaedam proferenda esse videntur de iis, quae signi­ ficavimus, cum Patres Cardinales die quinta huius mensis Martii in Secreto Consistorio alloqueremur : perpendi scilicet recognitionem — no­ strae aetati congruentem — legum de electione Romani Pontificis lata-

* Die 24 mensis martii a. 1973. 248 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rum. Quod quidem studium nondum est absolutum, cum hoc negotium multam postulet prudentiam propter res historicas et iuridicas, quas secum fert. Itaque etiam coram vobis quaestionem ponimus, in Consistorio illo allatam, circa opportunitatem associandi Membris Sacri Collegii Car­ dinalium, qui ius habent Conclave ingrediendi ut electores Romani Pon­ tificis, Sodales Consilii Secretariae Generalis Synodi Episcoporum, dummodo hi, cum idem Conclave celebratur, munere suo actu fun­ gantur et octogesimo aetatis anno sint minores. Ut notum est, quindecim Membra istius Consilii vestri — e quibus duodecim ab omnibus Sodalibus Synodi libere eliguntur, tres a Roma­ no Pontifice nominantur — officium suum gerunt usque ad subsequen­ tem Synodi Coetum Generalem, ac quidem, quo accuratius rem decla- remus, donec ab eodem Pontifice electi confirmentur ac tres secundum Synodi ordinem ab eo nominentur. Hos ergo, si quod proponitur ad effectum deducetur, idoneos volumus ad participandam electionem Summi Pontificis quam forte tempore muneris eorum fieri contingat ; id est, hoc iure tantummodo fruentur, si eorum designatio, qua fiunt Membra Consilii Secretariae Generalis Synodi Episcoporum, pontificia auctoritate explicite ac nominatim approbata fuerit. Hoc consilium Nostrum, quod iam diu agitamus quodque Nobis con­ sentaneum esse videtur historiae Sacri Cardinalium Collegii et cum desi­ deriis, post recens Concilium Oecumenicum Vaticanum vario modo enuntiatis, congruere, duplex commodum inferre putamus : etenim Sacro Collegio associarentur, in Romani Pontificis electione, viri eccle­ siastici, qui, peculiaribus animi dotibus ornati, partes agunt Synodi Episcoporum, et qui coetum efficiunt, cuius sodales crebro mutantur. Quae res si ita eveniet, Secretarius Generalis Synodi Episcoporum, qui non est membrum Consilii istius, Conclave ingredietur ut Secreta­ rius Adiunctus, in hoc negotio, Secretario Sacri Collegii. Item, cum a nonnullis minus probetur eos, qui praecelsum munus patriarchale obeant, aggregari Sacro Cardinalium Collegio, quod est institutum Romanum atque Latinum, perpenditur, an conveniat Vene­ rabilibus Patriarchis Ecclesiarum Orientalium, cum hac Apostolica Sede communionem habentium, parem participationem electionis Ro­ mani Pontificis proponere, qui, ut nemo ignorat, non est solum Pa­ triarcha Ecclesiae Latinae, verum etiam ut successor Petri, caput totius Ecclesiae et, iuxta sententiam Concilii Vaticani Secundi, unitatis tum Episcoporum tum fidelium multitudinis perpetuum ac visibile princi- Acta Pauli Pp. VI 249 pium et fundamentum.1 Praedicti vero Patriarchae, si casus ferat, elec­ tionem huiusmodi solummodo participare poterunt, si, legitime electi, a Summo Pontifice communionem explicite acceperint. Haec habuimus, quae ad vos, Venerabiles Fratres, diceremus, egre­ giam existimationem et fraternam dilectionem Nostram vobis testantes. Vota autem, quae pro vobis suscipimus, confirmet Apostolica Benedictio, quam vobis et gregibus vestris amanter impertimus.

Alia fine di questo gradito e cordiale incontro amiamo esprimervi un particolare ringraziamento per la vostra apprezzata collaborazione e rivolgervi un fervido augurio per il vostro ritorno nelle rispettive sedi e per una felice e profìcua ripresa del vostro ministero pastorale. Desideriamo anche che portiate il Nostro saluto beneaugurante ai vostri sacerdoti e fedeli.

II

Ad Excellentissimum Virum Faisal Al Saleh Al Mutawa, Nationis « Ku­ wait » appellatae primum cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris testes tradentem. *

Mr Ambassador, It gives us great pleasure to welcome you and to receive the Letters of Credence by which His Highness the Emir of Kuwait ac- credits you as Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary of the State of Kuwait to the Holy See. The formality of the moment does not prevent us from telling you why we find the establishment of diplomatie relations between your country and the Holy See a source of satisfaction. We regard it as an important sign of the times in which we live and we consider our meeting today as an example of the growing communication, un- derstanding and mutual esteem which is drawing men of every race, héritage and tradition closer together. This spirit of openness and universality is indeed of source of great hope for the future. It is because mutual esteem and respect must find their expression

1 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 23.

* Die 21 mensis martii a. 1973. 250 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in practical collaboration that we can truly regard the establishment of relations as a step along the path to I>rotherhood, peace and justice in the world. It is the resolute desire of the Holy See to collaborate according to its possibilities for the achievement of these goals, and in this connection we thank Your Excellency for your complimentary remarks regarding the efforts of the Holy See to promote these essential values. At the local level, we can assure you that the Catholic Church in Kuwait will continue to work for the betterment of ail, and we express the hope that the Church in your country will ever enjoy the freedom granted to it for the fulfilment of its religious and educational work. Finally we ask you to convey our greetings to His Highness the Emir of Kuwait, together with our sincere good wishes that the people of Kuwait may continue to progress in tranquillity and peace. While we invoke every divine favour upon the people of your land, we would assure Your Excellency of every assistance on our part for the happy fulfilment of your duties as Ambassador.

III Ad Excellentissimum Virum Gustavum Heinemann, Reipublicae Foede­ ratae Germaniae Praesidem. *

Hochgeehrter Herr Bundespräsident! Wir entbieten Ihnen wie den Persönlichkeiten Ihrer Begleitung Unseren ehrerbietigen Gruss und danken Ihnen für die Worte, die Sie, auch im Namen der Bundesrepublik Deutschland, an Uns gerichtet haben. Ihr Besuch ist, wie Sie hervorgehoben haben, ein erneuter Beweis der freundschaftlichen Beziehungen, die die Bundesrepublik Deutsch­ land und den Heiligen Stuhl seit langem verbinden. Diese auch vertraglich bestätigten Beziehungen gründen sich auf gegenseitige Wertschätzung und lang erprobtes harmonisches Zusammenwirken im nationalen und internationalen Bereich. Unser herzlicher Gruss gilt in dieser Stunde Ihrer Heimat, die Wir vor Jahren besucht haben. Mit Freude denken Wir an die schöne deut-

* Die 26 mensis martii a. 1973. Acta Pauli Pp. TI 251 sehe Landschaft zurück, an die Städte mit den altehrwürdigen Domen und Kirchen, an die arbeitsamen und zielstrebigen Menschen. Wir möchten hier aber auch die deutschen Universitäten und Hoch­ schulen erwähnen, die Ihrem Volk einen ehrenvollen Platz in der Kultur- und Geistesgeschichte der Menschheit einräumen und einen wesentlichen Beitrag für Europa, ja für die Welt leisten. Gleichermassen verdient der wirtschaftliche und technische Fortschritt Ihres Landes Unsere aufrichtige Bewunderung. Es ist Unser Wunsch, dass die geistige Entwicklung mit der techni­ schen Schritt halte ! Die Geschichte aller Jahrhunderte lehrt den Men­ schen, dass das wahre Wohl eines Volkes, seine berechtigten politischen, wirtschaftlichen und kulturellen Bestrebungen notwendig auf sittlicher Grundlage aufbauen müssen. Es sind jene von Unserem Vorgänger Papst Johannes dem Dreiundzwanzigsten in seiner Enzyklika « Pacem in terris » aufgezeigten Prinzipien der Wahrheit, der Gerechtigkeit, der Liebe und der Freiheit.1 Auf dieser Grundlage sind auch die Voraussetzungen für einen wahren, menschenwürdigen und dauerhaften Frieden gegeben. Wir setzen deshalb grosse Hoffnung in das deutsche Volk und hegen die Zuversicht, dass es einen wertvollen und wichtigen Beitrag zur Er­ haltung des Friedens in Europa und in der Welt leisten werde. In diesem Zusammenhang möchten Wir einen weiteren Gedanken, der Uns sehr am Herzen liegt, hervorheben. Die weitaus grössere Zahl der Bundesbürger bekennt sich zu den christlichen Konfessionen. Diese Tatsache wird der Staat nicht unbeachtet lassen dürfen. Denn wenn wir auch heute in einer pluralistisch geformten und orientierten Gesellschaft leben, so bleiben doch die sittlichen Grundsätze bestehen, die Gott in die Natur des Menschen hineingelegt hat, in erster Linie die Würde und Rechte jeder menschlichen Person. Wir geben dem Wunsche Ausdruck, auch die jungen Menschen in Deutschland möchten sich stets nach diesen Grundsätzen richten. Die Jugend, der Unsere besondere Zuneigung und Unser besonderes Veständ- nis gilt, steht der Kirche und dem heutigen Staatsgefüge oft sehr kritisch gegenüber. Sie sieht hier oft nur eine Summe von Vorschriften und Verboten, ein Festhalten an veralteten Konzeptionen. Sie sucht nach neuen Wegen, mit der Begeisterung und dem selbstlosen Einsatz, deren nur sie fähig ist. Die Gefahr ist gross, dass sie ihre Kraft ver-

1 Vgl. A.A.S. 55 (1963), S. 257-304. 252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale geudet, dass sie Scheinzielen nachjagt. Es muss deshalb Aufgabe aller sein, den jungen Menschen Werte vor Augen zu stellen, für die sich der Einsatz lohnt. Wir möchten Ihnen, hochgeehrter Herr Bundespräsident, auch ein Wort der Anerkennung aussprechen für die grosse Hilfe, die die deut­ sche Bevölkerung schon seit Jahren in echt christlicher Bruderliebe für die aufstrebenden Länder der Dritten Welt leistet. Wir danken auch für alle Massnahmen zugunsten der vielen tausend Gastarbeiter, die in Deutschland leben und arbeiten. Auch für sie gilt das Wort, unter das Wir einen der vergangenen Weltfriedenstage gestellt haben : (( Jeder Mensch ist mein Bruder » ! Es möge Uns gestattet sein, Ihnen, hochgeehrter Herr Bundesprä­ sident, und Ihrer Frau Gemahlin sowie dem Herrn Aussenminister mit Gattin und dem Herrn Botschafter beim Heiligen Stuhl zum Abschluss dieser Begegnung nochmals Unsere aufrichtige Hochschätzung zu bekunden. In der Zuversicht, dass Ihrem Lande weiterhin Frieden und Wohlstand erhalten bleiben, erflehen Wir Ihnen und der Regierung der Bundesrepublik Deutschland sowie dem von Uns hochgeschätzten deutschen Volk von Herzen Gottes bleibenden Schutz und Segen.

NUNTIUS RADIOTELEVISIFICAS

Universis Urbis et Orbis Christifidelibus cunctisque hominibus, die Pa­ schatis Resurrectionis Domini nostri Iesu Christi, antequam ex externo Petrianae Basilicae podio Beatissimus Pater Apostolicam impertiit Be­ nedictionem. *

Fratelli, Figli, Uomini tutti, Il nostro annuncio di Pasqua, quest'anno millenovecentosettantatre, giungerebbe a fatica alle nostre labbra, giungerebbe a stento alle vostre orecchie, se la verità, la realtà del fatto sconvolgente non venisse in nostro soccorso, e ci obbligasse a ripresentarci al mondo e a ripetere, con la primitiva sicurezza, temprata anzi dai nuovi conflitti d'una critica corrosiva, l'antico inaudito messaggio, l'inverosimile ma vittoriosa

* Die 22 mensis aprilis a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 253 testimonianza : è risorto, sì, Gesù il Cristo è risorto, risorto da morte, dalla nostra morte fatale e orrenda, e ha inaugurato una nuova vita, la nostra stessa vita, ma rifusa in una metamorfosi soprannaturale, dominata dalle celesti energie dello Spirito.1 Sì, Fratelli. Veramente Cristo è risorto. E questo annuale ricorrente messaggio è la forza del nostro augurio pasquale, per voi che qui ci ascoltate, per i popoli diffusi su tutta la terra, che attendono se ancora il fatidico annuncio giunge ancora da Pietro, sicuro. È risorto ; e noi cediamo a Lui stesso, a Cristo, la parola che a noi tutti ripete il beatissimo saluto : (( La pace sia con voi ».2 Vada il nostro augurio pasquale di pace, a tutti diretto, partico­ larmente là dove pace ancora non esiste, e dove essa è più incerta e pericolante ! La nostra voce vibra secondo le presenti segnalazioni del cuore! Vada perciò l'augurio all'Indocina, per così lungo tempo oggetto dell'attenzione e delle trepidazioni del mondo. Le speranze d'una fine dell'annoso conflitto, solo di recente accese, sono tuttora esposte ai venti contrari di un'incerta situazione che le rendono fragili e vacil­ lanti. Vada l'augurio alla terra dove nacque, insegnò, sofferse, morì e risorse il Signore Gesù ! Là, dove il suo saluto di pace è risuonato tante volte, e di dove esso si è esteso per tutta la terra, insieme al suo messaggio di amore e di giustizia, là purtroppo dove ancora la pace non regna. Pace auguriamo parimente alle dilette popolazioni dell'Irlanda del Nord ! L'intollerabile e doloroso stato di cose che colà disgraziata­ mente si prolunga, contro le aspirazioni e la volontà della più gran parte delle popolazioni stesse, suona offesa, oltre che all'umanità, al nome cristiano. Taccia la voce della violenza, e parli invece quella della saggezza e della buona volontà; e possano le recenti note e autorevoli proposte offrire base favorevole ad uno sforzo congiunto, che apra il cammino ad una vera riconciliazione nella giustizia e nella carità. Il nostro sguardo spazia nel mondo e vede tanti altri focolai di contese e situazioni di ingiustizia che provocano reazioni e rivolte.

1 Cf. 1 Cor. 15. 2 Io. 20, 19 e 26. 254 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Giunga anche là il nostro augurio e la nostra esortazione, con la preghiera nostra e la cooperazione di tutti gli uomini amanti della pace. A tutti gli operatori di pace, il nostro incoraggiamento e la nostra benedizione! E insieme la sicurezza delle preghiere dell'intera Chiesa, stretta attorno a Cristo suo Salvatore, vincitore dell'odio e della morte, Re di amore e di pace. Ed a quanti sono impazienti di veder realizzato nel mondo ciò che ad essi sembra giusto e benefico noi desideriamo ripetere : Non è con la violenza che si opera il bene! Tanto meno può stabilirsi un giusto ordine umano correndo le vie dell'ingiustizia ! Solo l'amore, forte, gene­ roso, tenace, ma insieme paziente e rispettoso delle leggi della giusti­ zia e dei diritti di tutti, può assicurare ai popoli e alla umanità un avvenire migliore. Ma la pace pasquale non circoscrive il suo intervento a questi punti dolenti dell'umanità. Essa è così gonfia di speranza e di gioia, che, venendo a noi dal cuore di Cristo risorto, dilaga e si effonde su tutta la terra, su tutti gli uomini. Essa incontra ben altri fenomeni che quelli ora accennati. Incontra tentativi già molto avanzati per rispondere al bisogno che il mondo sempre più, a suo onore, manifèsta d'un ordine universale, ove ogni popolo trovi la sua originale espressione di vivere nel concerto unitario del mutuo rispetto, anzi nella collaborazione fraterna, che dia sempre all'umanità la possibilità di sperare e di amare; e Cristo, la Vita risorta, saluta ed accoglie, corrobora e finalizza questo universale e gigantesco sforzo di unità e di pace. Ancor più la sua pace gioiosa, sorvolando le folle delle nuove gene­ razioni, incontra l'oceano immenso della gioventù, che cresce e che sale ; e cerca la via, e cerca la verità, e cerca la vita, verso cui muovere i suoi passi incerti ed inquieti, ma pieni di vivacità. Sì, giovani del nuovo tempo ; Cristo viene a voi incontro col suo lieto saluto pasquale : pace a voi ! pace e sapienza, pace e autenticità umana e sovrumana, pace e pienezza nella gioia di vivere e di amare; così Egli a voi si rivolge perché è pronto a svelarvi il significato delle cose e della vita; e così Egli vi attende alla sua scuola divina e alla sua mensa di carità. E pace a tutti i fratelli cristiani ancora da noi separati, perché l'unità si faccia in Cristo nel più felice incontro. E a tutti, a ciascuno il beatificante saluto della pace pasquale ; a voi, che soffrite, a voi che siete soli e cercate conforto; a voi, che Acta Pauli Pp. VI 255

nascondete nel cuore la silenziósa, ma crudele disperazione dell'indif­ ferenza, dello scetticismo; a voi, che intravedete la vetta della gran­ dezza umana, il sacrificio per amare e servire, e ignorare quando e per chi consumarlo : Cristo risorto, col trofeo della sua Croce, viene anche verso di voi, e, come a tutti, vi tende le braccia, e vi attrae, con il suo saluto : Pace anche a voi ! Sono Io ; non abbiate timore.3 Ed affinché questo saluto vivificante di Gesù risorto sia davvero messaggero di pace, di letizia, di vita, ecco a tutti la nostra Apostolica Benedizione. Deinde Beatissimus Pater lingua italica, gallica, anglica, germanica, hispanica, lusitana, graeca, polona, russica, sinensi et vietnamensi cunctis qui Eum audiebant, felicia omina pronuntiavit.

NUNTII SCRIPTO DATI

I Episcopis Civitatum Foederatarum Americae Septemtrionalis, annua, qua­ dragesimali tempore, ea in Natione stipe collecta.

Düring the season of Lent it is your practice to address an appeal to the Catholics of the United States in order to encourage them to contribute generously to the agency which provides aid and assistance for needy people around the world. In view of the immense work of charity that has been accomplished by this agency in the past and continues to be carried out in the présent, how could we not associate ourseif with you in this appeal? We have already addressed a message to the universal Church inviting all Catholics to a spirit of generous sacrifice in this holy season. But the great sufferings of which our times are the sad witness urge us to speak without ceasing and at every possible op- portunity on behalf of the so often voiceless afflicted and destitute people of today's world. And indeed, is not constant concern for the alleviation of suffering, where ver it is found, a task incumbent upon our apostolic office? The New Testament provides numerous examples of the Apostles' insistence that the followers of the Lord must be compassionate towards all in need and assist them even materially.1

3 Cf. Mr. 6, 50.

1 B. g. 2 Cor 9, 13; / Jn 3:17; Jas 2:20. 256 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

In our recent message, dear brothers, we emphasized that the giving of fìnancial assistance must he based upon motives provided by faith. In this context it is helpful to recali one of the lessons contained in our Lord's answer to the messengers of John the Baptist, when they asked him : " Are you ' He who is to come ' or do we look for another? " Jesus said to them : " Go back and report to John what you hear and see : the blind recover their sight, cripples walk, lepers are cured, the deaf hear, dead men are raised to life, and the poor have the good news preached to them ".2 By these words our Lord taught us that bringing salvation to mankind involves not only man's spirit but his body as well. Imitation of the Lord must always in vol ve concern for both the spiritual and material well-being of mankind. We know how much your people have done already. The spiritual treasure of grace and salvation which they have received has over- flowed into a great generosity on behalf of the needy. But much stili remains to be done. - We are confident that your people will continue to be generous, so that suffering everywhere may be alleviated ; we are confident that their contributions will always be a sign of their gratitude to the Father for the great love he has shown through the death and Résurrection of his êon Jesus Christ. Invoking upon all of you the grace of God our Father, the peace of our Savior and the joy of fellowship in the Holy Spirit, we cordially impart to the Church in the United States our special Apostolic Blessing. From the Vatican, March 7, 1973.

PAULUS PP. VI

II

Universis Christifidelibus cunctoque Clero, ob diem celebrandum eccle­ siasticis iuvandis vocationibus per totum terrarum orbem dicatum. La Giornata Mondiale di preghiere per le vocazioni è giunta alla sua decima celebrazione. Ancora una volta abbiamo la gioia, e sentiamo la responsabilità, di rivolgerci a tutti voi, figli dilettissimi, in questo giorno benedetto che cade a metà percorso del tempo pasquale, nella Acta Pauli Pp. VI 257 luce di Cristo risorto e nell'attesa della Pentecoste. Diciamo a voi, venerabili Fratelli nell'Episcopato, a voi sacerdoti e diaconi, a voi religiosi e religiose, a voi membri di Istituti Secolari, a voi missionari in ogni terra, a voi genitori ed educatori credenti, e a voi, soprattutto, giovani carissimi, che state cercando le strade del vostro avvenire. La nostra voce forse vi raggiunge durante l'assemblea liturgica, nel momento più intimo e profondo della comune partecipazione al mistero eucaristico, dove Cristo è presente tra voi nel suo Sacrifìcio e nell'an­ della sua Parola.1 Vorremmo dunque prendere ispirazione dal Vangelo, affinché sia Lui che vi parla, mentre noi vi parliamo. Lo facciamo seguendo il nostro rito romano, certi però che i dilettissimi figli appartenenti ad altri riti troveranno eguale ispirazione meditando la Parola del Signore secondo le venerande tradizioni delle loro Chiese. Quale ricchezza di insegnamenti ci è offerta dalla indimenticabile pagina evangelica, che ci presenta la figura del buon pastore, anzi, del vero pastore, dell'unico pastore ! La figura del Signore Gesù che offre la sua vita — e liberamente la offre — per le sue pecore ; che le conosce, e da esse è conosciuto ; che pensa a quelle che non sono ancora del suo ovile, e che pure deve condurre, e che ascolteranno la sua voce, e diven­ teranno un solo gregge e un solo pastore.2 Ma da tanta ricchezza di pensieri vorremmo sceglierne uno solo, che sia come il tema e il ricordo della decima Giornata Mondiale. Questo: Io offro la mia vita ... ma la offro da me stesso.3 È impressio­ nante vedere come il nostro Vangelo ritorna ed insiste su questo punto : generosità piena nel donarsi, in perfetta libertà. Quale lezione, figli carissimi, quale esempio! Come voi sapete, la « vocazione », nel senso completo che noi cri­ stiani riconosciamo a questa parola, è un mistero grande di fede. È infatti Dio Padre, Creatore e Signore del cielo e della terra, che chiama ogni cosa all'esistenza, ogni creatura vivente alla vita, ogni essere spi­ rituale alla conoscenza e all'amore di Lui. E chiama anche l'uomo a collaborare con Lui per dominare e completare la creazione : U hai fatto poco meno degli angeli, di gloria e di onore lo hai coronato: gli hai dato potere sulle opere delle tue mani.* È Gesù Salvatore che chiama tutti al

1 Of. Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 7. 2 Gv. 10, 11-18. 3 L. c. 17 s. 4 Sal. 8, 6s.; cf. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, nn. 12 e 67.

17 - A. A. S. 258 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

suo Regno : Venite a me, voi tutti ...,5 e chiama alcuni a partecipare più direttamente alla sua missione di salvezza : Seguitemi, vi farò diventare pescatori di uomini.6 È lo Spirito del Padre e di Gesù, che continua a far risonare nell'intimo di ciascuno le chiamate più personali : « lo Spirito Santo che, distribuendo a ciascuno i suoi doni come vuole,"1 dispensa pure tra i fedeli di ogni ordine grazie speciali, con le quali li rende adatti e pronti ad assumersi varie opere e uffici per il rinnova­ mento e la più ampia edificazione della Chiesa, poiché a ciascuno è data una manifestazione particolare dello Spirito per l'utilità comune x>.8 Tutto, dunque, il Signore ha affidato a voi, tutto ha deposto nelle vostre mani : le cose che riguardano questo mondo, e quelle che riguar­ dano l'edificazione della sua Chiesa e l'annuncio del suo Vangelo di salvezza universale. Ora una cosa è necessaria : che a tanta generosità di Dio nell'offrire, corrisponda la vostra generosità nel collaborare. Come ha fatto, per primo, Cristo : Io offro la mia vita ...9 È un invito alla generosità, che vi riguarda tutti, quale che sia la scelta che avete compiuta o che vorrete compiere, perché è dal mistero stesso del vostro Battesimo che giunge incessante la chiamata ad una vita cristiana piena, nella fede e nelle opere : Siate perfetti come è perfetto il Padre vostro celeste^.10 È un invito alla generosità, che riguarda, in modo speciale, voi che avete scelto una consacrazione a servizio della Chiesa, in forza di una singolare chiamata. E ora questa chiamata vi segue, vi incalza, perché la vostra risposta sia ogni giorno migliore del giorno che è passato : In questo è glorificato il Padre mio : che portiate molto frutto.11 Dovete dare molto, perché molto vi è stato dato. Se vi diciamo questo, è anche perché sappiamo che i giovani guardano a voi. È infine un invito alla generosità che rivolgiamo, con particolare affetto, a voi giovani, che non avete ancora compiuto una scelta definitiva. Molte sono le chiamate, molte le strade che si aprono davanti a voi, anche nel servizio alla Chiesa, Popolo di Dio. Ve ne hanno parlato. Le conoscete. Saranno chiamate senza risposta? Strade deserte? Di chi e di che cosa avete paura? Voi siete generosi : siate generosi anche in questo.

5 Mt. 11, 28. 6 Me. 1, 17. 7 1 Cor. 12, 11. 8 1 Cor. 12, 7; Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 12. 9 L. c. 10 Mt. 5, 48. 11 Io. 15, 8. Acta Pauli Pp. 17 259

Nulla sembra poter resistere a Dio che chiama : Chi può infatti resistere al suo volere? 12 Eppure non è così. Dio si ferma con rispetto di fronte alla libertà dei suoi figli, che ha creato liberi. La sua chia­ mata, ogni chiamata, riveste dunque la forza e la dolcezza di un invito, che nulla perde della sua divina potenza e nulla toglie alla vostra libertà. Voi siete liberi : dunque, decidete. Come ha fatto, per primo, Cristo : la mia vita la offro da me stesso.13 Diciamo a tutti voi, figli dilettissimi, giovani e meno giovani : non permettete che persone o idee o avvenimenti riescano a bloccare le vostre scelte e le vostre decisioni. Perchè fermarvi ed attendere? Intanto l'imma­ gine di questo mondo si trasforma rapidamente. Altre schiere di uomini arrivano su questa terra. Il Vangelo deve essere annunciato a tutti. Ai poveri di ieri si aggiungeranno quelli di domani. Ci sono e ci saranno gli affamati, gli assetati, i carcerati, i malati nel corpo e nello spirito. Essi vi attendono : in essi vi attende Cristo.14 C'è lavoro per tutti. C'è un posto anche per voi. Che il Signore vi benedica in questo giorno di meditazione e di preghiera. Vi benedica nella vostra generosità e nella vostra libertà. Renda più grande la vostra generosità e liberi la vostra libertà da ogni ostacolo che la possa trattenere. E come pegno vi giunga, piena di affetto, la nostra Apostolica Bene dizione. Dal Vaticano, 10 marzo 1973, decimo del nostro Pontificato.

PAULUS PP. VI

12 Rm. 9, 19. 13 L. c. 14 Of. Mt. 25, 35 ss. 260 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

I PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 6 Martii 1973. — Titulari episcopali Ecclesiae Zertensi praefecit R. D. Iacobum Kavanagh, sacerdotem archidioecesis Dublinensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Dermot I. Ryan, Archiepiscopi Dublinensis. die IJf Martii. — Archiabbatiae nullius S. Martini in Monte Panno­ niae R. P. D. Andream Iosephum Szennay, O.S.B. die 16 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Culmensi Exc. P. D. Bernar­ dum Czaplinski, hactenus Episcopum tit. Paustinopolitanum. die 21 Martii. — Titulari pro hac vice Archiepiscopali Ecclesiae Aemoniensi Exc. P. D. Maximinum Romero Lema, hactenus Episcopum Abulensem. die 25 Martii. — Archiepiscopali Ecclesiae Lucensi Exc. P. D. Iulianum Agresti, hactenus Archiepiscopum Spoletanum atque Epi­ scopum Nursinum. die 12 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Thuccensi in Numi­ dia R. P. Fridericum Richter Fernández-Prada, sodalem Ordinis Fratrum Minorum, quem deputavit Auxiliarem P. D. Herasmi Hi­ ño josa Hurtado, Archiepiscopi Piurensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Curensi seu S. Anthimi R. D. Augustum Beuzeville Ferro, vices cancellarii agentem Curiae metro­ politanae Limanae, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Ioannis S.R.E. Cardinalis Landázuri Ricketts, Archiepiscopi Limani. die 13 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Itumbierensi R. D. Iose­ phum de Lima, curionem paroeciae S. Godehardi in civitate et dioe­ cesi Luceatina. Sacra Congregatio pro Episcopis 261

— Titulari episcopali Ecclesiae Vallispostanae R. P. Constanti- num Iosephum Luers, ex Ordine Fratrum Minorum, quem constituit Praelatum et Pastorem Praelaturae Obidensis. die 17 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Calaritanae, Exc. P. D. Iosephum Bonfilioli, hactenus Archiepiscopum Syracusanum. die 25 Aprilis. — Titulari « pro hac vice » archiepiscopali Eccle­ siae Equiliensi Exc. P. D. Miltonium Correa Pereira, hactenus Epi­ scopum Garanhunensem, quem constituit Coadiutorem cum iure suc­ cessionis Exc.mi P. D. Ioannis de Sousa Lima, Archiepiscopi Ma- naënsis. — Cathedrali Ecclesiae Barretensi, noviter erectae, R. P. Iosephum de Matos Pereira, e Congregatione Missionariorum Filiorum Imma­ culati Cordis B. M. V. die 27 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Facatativensi Exc. P. D. Ferdinandum Velázquez Lotero, hactenus Episcopum titularem Gar- bensem.

II AQUIPENDIENSIS, BALNEOREGIENSIS, CIVITATIS PLEBIS, URBEVETANAE

DECRETUM

De mutatione finium dioecesium

Quo facilius christiani gregis fidelium spirituali bono consuleretur fieretque sacrorum Antistitum fructuosior labor, nuper ab Apostolica Sede expostulatum est ut Ecclesiarum Aquipendiensis, Balneoregiensis, Civitatis Plebis et Urbevetanae fines aliquantulum immutarentur aptiusque disponerentur. Sacra autem Congregatio pro Episcopis, auditis hoc super negotio locorum Ordinariis, quorum id interesset, ac rata huiusmodi immuta­ tiones in bonum animarum vere cessuras, vigore specialium faculta­ tum sibi a Summo Pontifice Paulo, Divina Providentia Pp. VI, tri­ butarum, porrectas preces accipiendas esse censuit. Quapropter praesenti Sacrae Congregationi pro Episcopis decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit : 1) pars municipii Aquipendii, quae Trevinano vulgato nomine 262 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale appellatur, a dioecesi Civitatis Plebis separetur et dioecesi Aquipen- diensi adnectatur; 2) pars municipii Aquipendii, vulgo Torre Alfina appellata, a dioecesi Urbevetana distrahatur et dioecesi Aquipendiensi ascribatur; 3) partes municipii Urbiventi, quae vulgo Tordimonte et Sant'Egi­ dio cognominantur, a dioecesi Balneoregiensi disiungantur et dioecesi Urbevetanae uniantur. Decernit quoque eadem Sacra Congregatio ut, una cum territorio ecclesiae, adnectantur oratoria, domus et coemeteria paroecialia, piae fundationes et quaecumque alia ecclesiastica bona quomodocumque ad paroecias vel ecclesias illorum territoriorum spectantia. Documenta et acta, singulas de quibus agitur paroecias respicientia, a curia a qua ad curiam dioecesis, cui paroeciae aggregandae sunt, transmittantur. Ad clerum vero quod attinet, simul ac praesens decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes dioecesi illi censeantur adscripti in cuius territorio beneficium aut officium legitime detinent; ceteri autem cle­ rici dioecesi illi incardinati maneant, in cuius territorio legitimum habent domicilium. Utriusque tamen dioecesis Episcopis Ordinariis fas erit — ob congruas rationes — collatis consiliis cum sacerdotibus et clericis quorum interest, aliter eorum incardinationem disponere. Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio pro Episcopis deputat Exc.mum Ferdinandum Lambruschini, Archiepiscopum Perusinum atque Administratorem Apostolicum Civitatis Plebis, eidem necessarias et opportunas tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito ad eandem Sacram Congregationem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die 24 martii 1973.

SEBASTIANUS Card. RAGGIO, Praefectus L. © S. i£ Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis Sacra Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus 263

SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS

AIMERENSIS-IAIPURENSIS ET SAGARENSIS

DECRETUM De mutatione finium

De bono animarum solliciti Exc.mus P. D. Leo D'Mello, Episcopus Aimerensis et Iaipurensis, et Rev.mus P. Clemens Thottungal, Exar- chus Apostolicus Sagarensis, concordi voto postulaverunt, ut distric­ tus civilis, cui nomen est Guna, qui quidem dioecesi latinae Aimerensi- Iaipurensi pertinet, Exarchatui Apostolico Sagarensi, ritus malaba- rensis, assignetur, ita ut ecclesiastici fines cum propria Statuum civi­ lium circumscriptione aptius convenirent. Attento favorabili voto Exc.mi P. D. Ioannis Gordon, Archiepiscopi tit. Mcopolitani ad Nestum, Apostolici in India Pro-Nuntii, annuente ac favente Sacra Congregatione pro Gentium Evangelizatione, haec Sacra Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus, vigore facultatum sibi a Summo Pontifice Paulo Pp. VI tributarum, praesenti decreto — perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuis­ sent —, districtum civilem, qui Guna appellatur, a dioecesi Aimerensi- Iaipurensi separat et Exarchatui Apostolico Sagarensi adscribit. Ad haec perficienda Sacra Congregatio memoratum P. D. Ioannem Gordon deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, cum onere, quamprimum, authen­ ticum exemplar actus peractae executionis remittendi, sive ad hanc Sacram Congregationem, sive ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus, die 2 mensis Aprilis anno 1973.

PAULUS Card. PHILIPPE, Praefectus

£B Marius Brini, Archiep. tit. Algizen., a Secretis 264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM

INSTRUCTIO DE COMMUNIONE SACRAMENTALI QUIBUSDAM IN ADIUNCTIS FACILIORE REDDENDA

Immensae caritatis testamentum, quod Christus Dominus Eccle­ siae sponsae suae reliquit, ineffabile nempe Eucharistiae donum, quod est omnium maximum, postulat ut tantum mysterium altius in dies agnoscatur eiusque virtus salutifera uberius participetur. Qua­ propter Ecclesia, pietatis fovendae causa erga Eucharistiam, quae christiani cultus est caput et centrum, non semel pastorali studio ac sollicitudine permota idoneas edidit leges opportunaque documenta. Nova autem temporum adiuncta ampliorem aditum, salva semper summa quae tanto sacramento debetur reverentia *, ad s. Commu­ nionem postulare videntur, ut fideles, fructus sacrificii Missae copio­ sius participando, se Deo et Ecclesiae hominumque bono promptius et operosius devoveant. In primis providendum est ne, deficiente copia ministrorum s. Com-

1 Cfr. Conc. Trid., Sess. IS, Decretum de SS. Eucharistiae Sacramento, cap. 7; Denz. 880 (1646-1647): «Si non decet ad sacras ullas functiones quempiam accedere nisi sancte, certe, quo magis sanctitas et divinitas caelestis huius sacramenti viro christiano comperta est, eo diligentius cavere ille debet, ne absque magna reverentia et sanctitate ad id percipiendum accedat, praesertim cum illa plena formidinis verba apud Apostolum legamus: Qui manducat et bibit indigne, iudicium sibi manducat et bibit non diiudicans corpus Domini (1 Cor. 11, 29). Quare communicare volenti revo­ candum est in memoriam eius praeceptum: Probet autem seipsum homo (1 Cor. 11, 28). Ecclesiastica autem consuetudo declarat, eam probationem necessariam esse, ut nullus sibi conscius peccati mortalis, quantumvis sibi contritus videatur, absque praemissa sacramen­ tali confessione ad sacram Eucharistiam accedere debeat. Quod a Christianis omnibus, etiam ab iis sacerdotibus, quibus ex officio incubuerit celebrare, haec sancta Synodus perpetuo servandum esse decrevit, modo non desit illis copia confessoris. Quod si ne­ cessitate urgente sacerdos absque praevia confessione celebraverit, quam primum confiteatur». S. Congr. Concilii, Decr. Sacra Tridentina Synodus, 20 Dec. 1905: A.S.S. 38 (1905-1906), pp. 400-406; S. Congr. pro Doctrina Fidei, Normae pastorales circa abso­ lutionem sacramentalem generali modo impertiendam, 31 iulii 1972, Norma I: A.A.S. 64 (1972), p. 511. Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum 265 niunionis, receptio aut impossibilis aut difficilis evadat; deinde ne infirmi lege ieiunii, quam servare non possint, licet eadem iam untis­ sima sit, a tanto animi solamine seu a s. Communione recipienda pro­ hibeantur. Tandem convenire videtur quibusdam in adiunctis fidelibus id petentibus permitti, ut altera vice eadem die sacramentalem Com­ munionem rite percipiant. Ideo quarundam Conferentiarum Episcopalium votis exceptis, se­ quentes eduntur normae : 1. de ministris extraordinariis s. Communionis distribuendae; 2. de ampliore facultate bis eadem die communicandi; 3. de ieiunii eucharistici mitigatione pro infirmis et senibus ; 4. de pietate ac reverentia erga SS.mum Sacramentum quoties Panis eucharisticus in fidelis manu deponitur.

1. DE MINISTRIS EXTRAORDINARIIS S. COMMUNIONIS DISTRIBUENDAE

Rerum adiuncta, in quibus ministrorum s. Communionis distribuen­ dae copiam deficere animadvertitur, varia sunt : — infra Missam, ob magnum populi concursum vel peculiarem ce­ lebrantis difficultatem ; — extra Missam, cum ob dissita loca difficile est sacras Species afferre, praesertim ad modum Viatici, infirmis in periculo mortis con­ stitutis, vel cum ipse infirmorum numerus, praesertim in nosocomiis vel similibus institutis, plures ministros postulat. Ne ergo fideles, qui in statu gratiae ac recta piaque mente sacrum convivium parti­ cipare cupiunt, hoc sacramentali adiutorio solacioque careant, Sum­ mo Pontifici opportunum visum est extraordinarios constituere mini­ stros, qui sibi aliisque fidelibus s. Communionem praebere valeant, certis his definitisque condicionibus : I. Ordinarii locorum facultate gaudent qua personae idoneae, nomina­ tim selectae uti ministro extraordinario, valeant permittere, ad actum vel ad tempus, vel, necessitate cogente, stabili quoque modo, sive seipsam pane caelesti cibare, sive hunc aliis fidelibus porrigere et aegro­ tis domi degentibus afferre, quoties : a) sacerdos, diaconus et acolythus desint; 266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

b) iidem s. Communionem administrare impediuntur propter aliud pastorale ministerium, adversam valetudinem ac provectam ae­ tatem ; c) fideles s. Communionem petentes tot sint ut Missae celebra­ tio vel Eucharistiae extra Missam distributio nimis protrahantur. II. Iidem Ordinarii locorum facultate fruuntur permittendi sin­ gulis sacerdotibus sacra munera exercentibus ut deputare valeant personam idoneam, quae in casibus verae necessitatis, ad actum, s. Communionem distribuat.

III. Praedicti Ordinarii locorum has facultates delegare possunt Episcopis Auxiliaribus, Vicariis Episcopalibus et Delegatis Episco­ palibus. IV. Persona idonea, de qua in nn. I et II, designabitur iuxta ordi­ nem, mutabilem tamen de prudenti Ordinarii loci iudicio, ex quo recen­ sentur lector, seminarii maioris alumnus, religiosus, religiosa, catechi­ sta, christifidelis : vir vel mulier.

V. In oratoriis Communitatum religiosarum utriusque sexus mu­ nus distribuendi s. Communionem in adiunctis, de quibus supra sub n. I, recte committi potest Superiori sacro ordine carenti vel Antistitae aut eorum vicariis. VI. Persona idonea ad s. Communionem administrandam ab Ordi­ nario loci nominatim selecta, et persona, de qua sub n. II, a sacerdote facultatem habente deputata, expedit, si tempus adest, ut mandatum accipiant iuxta ritum huic Instructioni adiunctum 2 ; distributionem autem s. Communionis peragat iuxta liturgicas normas.

Cum hae facultates tantummodo in bonum spirituale fidelium et pro casibus verae necessitatis concessae sint, meminerint sacerdotes per eas se non eximi a munere fidelibus legitime petentibus divinam Eucha­ ristiam distribuendi et praesertim aegrotis afferendi ac porrigendi. Christifidelis, minister extraordinarius s. Communionis, rite in­ structus, vita christiana, fide moribusque commendetur oportet. Se huic magno muneri non imparem esse contendat, pietatem colat erga Ss.mam Eucharistiam et exemplum se praebeat ceteris fidelibus devotione ac reverentia erga augustissimum altaris Sacramentum. Nemo seligatur cuius designatio fidelium admirationem excitare possit.

2 Qui ritus adiunctus continetur in editione typica seorsum impressa. Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum 267

2. DE AMPLIORE FACULTATE BIS EADEM DIE COMMUNICANDI

Secundum disciplinam nunc vigentem, fideles ad s. Communionem eadem die altera vice accedere possunt : — vespere sabbati vel diei praecedentis festum de praecepto, Missae audiendae obligationem implere cupientes, etsi mane iam communica­ verunt 3 ; — in secunda Missa Dominicae Paschae et in una ex Missis quae die Nativitatis Domini celebrantur, etsi in Missa Vigiliae Paschalis et in Missa in nocte Nativitatis Domini communicaverunt4 ; — item in Missa vespertina feriae V in Cena Domini, etsi in Missa Chrismatis pariter communicaverunt5. Cum vero alia, praeter ea quae recensita sunt, eiusdem generis adiuncta habeantur alteram Communionem suadentia, pressius hic determinandae sunt rationes novae facultatis, quae conceditur. Norma, quam providentissima Mater Ecclesia e saeculari consuetu­ dine induxit et in legem canonicam recepit, vi cuius fidelibus ad sacram mensam accedere licet semel tantum in die, integra manet neque per­ mittitur ut ex sola devotione neglegatur. Cuidam inconsiderato desi­ derio Communionem iterandi opponi debet eo maiorem esse vim sacra­ menti, qua virtutes fidei, caritatis ceteraeque alantur, roborentur, exprimantur, quo devotius quis ad sacram mensam accedat6. Oportet enim fideles a celebratione liturgica ad opera caritatis, pietatis et apostolatus transire ut « moribus et vita teneant quod fide et sacramento perceperunt »7.

3 Cfr. Congr. Rituum, Instr. Eucharisticum mysterium, 25 maii 1967, n. 28: A.A.S. 59 (1967), p. 557. « Cfr. Ibid., I. c. 5 Cfr. Ibid., I. c.; S. Congr. Rituum, Instr. Inter Oecumenici, 26 sept. 1964, n. 60: A.A.S. 56 (1964), p. 891; Instr. Tres abhinc annos, 4 maii 1967, n. 14: A.A.S. 59 (1967), p. 445. 6 Cfr. S. Thomas, Summa Theol. III, q. 79, a. 7 ad 3 et a. 8 ad 1. 7 S. Congr. Rituum, Instr. Eucharisticum mysterium, 25 maii 1967, n. 13: A.A.S. 59 (1967), p. 549. 268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Speciales tamen circumstantiae contingere possunt in quibus fideles, qui eadem die s. Communionem iam receperunt, vel etiam sacerdotes qui iam Missam litaverunt, alicui communitariae celebrationi inter­ sint. Iisdem licebit s. Communionem altera vice recipere bis in adiunctis : 1. in iis Missis ritualibus in quibus Sacramenta Baptismatis, Confirmationis, Unctionis infirmorum, Sacrorum Ordinum et Matri­ monii administrantur et in Missa in qua Prima Communio distribui­ tur 8 ; 2. in Missis consecrationis Ecclesiae vel Altaris, professionis religiosae, collationis « missionis canonicae » ; 3. in sequentibus Missis defunctorum: exsequiali, post acceptum mortis nuntium, in ultima defuncti sepultura, in prima anniversaria die; 4. in Missa principali celebrata in Ecclesia cathedrali vel pa­ roeciali in sollemnitate SS. Corporis et Sanguinis Christi ac die visi­ tationis pastoralis; in Missa a Superiore maiore religioso occasione data canonicae visitationis, peculiarium conventuum vel Capitulorum celebrata ; t

5. in Missa principali conventus eucharistici vel marialis, inter­ nationalis aut nationalis, regionalis aut dioecesani ;

6. in Missa principali alicuius conventus, sacrae peregrinationis vel praedicationis quae dicitur popularis;

7. in administratione Viatici, in qua Communio distribui potest familiaribus et amicis infirmi coram adstantibus.

8. Ordinariis locorum fas est, praeterquam in casibus supra me­ moratis, concedere ad actum facultatem s. Communionem bis eadem die recipiendi, quoties iteratam susceptionem ab iisdem Ordinariis, propter vere peculiaria adiuncta, ad normam huius Instructionis, le­ gitimam esse comprobetur.

8 Cfr. Missale Romanum, Institutio generalis Missalis Romani, n. 329 a, ed. typ. 1970, p. 90. Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum 269

3. DE IEIUNII EUCHARISTICI MITIGATIONE PRO INFIRMIS ET SENIBUS

Manet imprimis firmum statutumque nullo ieiunii praecepto te­ neri fidelem, cui urgente mortis periculo Viaticum ministratur9. Vigere item pergit concessio iam a Pio XII data, qua « infirmi, quamvis non decumbant, potum non alcoholicum et medicinas, sive liquidas sive solidas, ante Missae celebrationem et Eucharistiae receptionem sine temporis limite sumere possunt » 10. Quoad cibos et potus rationem nutrimenti habentes, veneranda est traditio ex qua Eucharistia « ante omnem cibum », ut ait Tertul­ lianus n, sumenda erat, ita ut cibi sacramentalis excellentia signi­ ficaretur. Ad sacramenti dignitatem agnoscendam et gaudium excitandum de Domino adveniente, ante sumptionem s. Communionis tempus si­ lentii et recollectionis opportune inducitur. In infirmis autem suffi­ ciens pietatis ac obsequii signum erit si per aliquod breve tempus ad tantum mysterium animum intendant. Tempus ieiunii eucharistici seu abstinentiae a cibo vel potu alcoholico redigitur ad quartam circiter horae partem pro :

1. infirmis in valetudinariis vel domibus degentibus, etiamsi non decumbant; 2. fidelibus aetate provectioribus, sive ob senectutem domi deti­ neantur, sive gerontocomium incolant ; 3. sacerdotibus infirmis, etsi non decumbunt, vel aetate pro­ vectis, sive sint Missam celebraturi sive s. Communionem recepturi; á. personis curae infirmorum vel senum addictis eorumque pro­ pinquis una cum illis s. Synaxim recipere cupientibus, quoties sine incommodo ieiunium unius horae observare non possint.

9 Cfr. CIC, can. 858 § 1. 10 Litterae Apostolicae motu proprio datae Sacram Communionem, 19 martii 1957, n. 4: A.A.S. 49 (1957), p. 178. 11 Ad uxorem, 2, 5: PL 1, 1408. 270 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

4.

DE PIETATE AO REVERENTIA ERGA SS.MUM SACRAMENTUM QUOTIES PANIS EUCHARISTICUS IN FIDELIS MANU DEPONITUR

Inde ab Instructione « Memoriale Domini », tres abhinc annos edita, quaedam Conferentiae Episcopales facultatem a Sede Apo­ stolica impetrarunt permittendi ut ministri s. Communionis distri­ buendae eucharisticas Species in manibus fidelium ponerent. Ut eadem Instructio meminit, « praescripta Ecclesiae Patrumque docu­ menta copiose testantur maximam reverentiam summamque pruden­ tiam erga sacram Eucharistiam adhibitam »12 et adhibendam esse. Praesertim ergo in hoc communicandi modo quaedam adamussim atten­ denda sunt, quae experientia ipsa suadentur. Assidua diligentia ac studium habeantur, speciatim quoad frag­ menta quae forsitan ex hostiis deciderint, quod attinet sive ad mini­ strum sive ad fidelem quoties sacra Species in manu communicantis ponitur. * Ad usum s. Communionis in manu fidelium accedat necesse est opportuna institutio seu catechesis de doctrina catholica, quae respi­ cit tum realem ac permanentem Christi praesentiam sub Speciebus eucharisticis tum debitam reverentiam erga hoc Sacramentum 13.

Christifideles doceri oportet Iesum Christum Dominum esse et Salvatorem eique sub Speciebus sacramentalibus praesenti eundem deberi latriae seu adorationis cultum, qui Deo tribuendus est. Admo­ nebuntur deinde fideles, ne post convivium Eucharisticum sinceram et consentaneam praetermittant gratiarum actionem, quae uniuscuius­ que viribus, statui, occupationibus congruat14.

12 S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Memoriale Domini, 29 maii 1969: A.A.S. 61 (1969), p. 542, quae adhuc vigere pergit. 13 Cfr. Conc. Vat. II, Const. de Sacra Liturgia, Sacrosanctum Concilium, n. 7: A.A.S. 56 (1964), pp. 100-101; S. Congr. Rituum, Instr. Eucharisticum mysterium, 25 maii 1967, n. 9: A.A.S. 59 (1967), p. 547; S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Memoriale Domini, in qua legitur: «... quodvis praecaveatur periculum, ne reverentiae defectus vel falsae de SS.ma Eucharistia opiniones irrepant in animos»: A.A.S. 61 (1969), p. 545. 14 Paulus VI, Alloc, ad Membra Consilii Eucharisticis ex omnibus Nationibus con­ ventibus moderandis habita: A.A.S. 64 (1972), p. 287. Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 271

Ut denique accessus ad hanc mensam caelestem dignus omnino et frugifer sit, ita illustranda sunt fidelibus bona eius atque fructus tam pro singulis quam pro societate ut familiaris habitudo maximam ostendat reverentiam, intimum foveat amorem erga Patremfamilias (( panem cotidianum » nobis praestantem 15 et ad vivam ducat coniunc­ tionem cum Christo, cuius communicamur sanguini et carni 16.

Hanc Instructionem Summus Pontifex Paulus VI approbare et auctoritate sua confirmare dignatus est et publici iuris fieri iussit decernens ut a die, quo edita esset, vigere inciperet.

Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis de disciplina Sacra­ mentorum, die 29 mensis Ianuarii anni MCMLXXIII.

A. Card. S AMORE, Praefectus £8 I. Casoria, a Secretis

SACRA CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE SEU DE PROPAGANDA FIDE

i PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Gentium Evangeliza­ tione seu de Propaganda Fide, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 18 Decembris 1972. — Metropolitanae Ecclesiae Bangkokensi praefecit R. D. Michaelem Michai Kitbunchu, e clero saeculari locali, seminarii minoris rectorem. — Cathedrali Ecclesiae Indorensi R. P. Georgium Anathil, e So­ cietate Verbi Divini, rectorem minoris seminarii in civitate vulgo Palda siti. die 29 Ianuarii 197S. — Cathedrali Ecclesiae Maruanae-Mokolensi,

15 Cfr. Lc. 11, 3. » Cfr. Hebr, 2, 14. 272 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nuper evectae dioecesi, R. P. Iacobum Iosephum Franciscum De Ber- non, e Congregatione Missionariorum Oblatorum B. M. V. Immacu­ latae, hactenus Praefectum Apostolicum eiusdem territorii. — Cathedrali Ecclesiae Yaguanae, nuper evectae dioecesi, R. P. Ludovicum Charpenet, Missionariorum Oblatorum B. M. V. Immacu­ latae Congregationis sodalem, hactenus Praefectum Apostolicum eius­ dem territorii. — Titulari episcopali Ecclesiae Lupercianensi R. D. Thomam Nkuissi, sacerdotem indigenam, Cancellarium episcopalis Curiae Nkong- sambensis, quem constituit Administratorem Apostolicum « Sede va­ cante » et (( ad nutum Sanctae Sedis )) Nkongsambensis dioecesis. die 1 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Rarotonganae Exc. P. D. Ioannem Hubertum Macey Rodgers, hactenus Episcopum titularem Caput Cillensem. — Cathedrali Ecclesiae Malangensi R. P. Franciscum Xaverium Sudar tanto Hadisumarto, e Ordine Fratrum B. Mariae V. de Monte Carmelo, Priorem Carmelitarum Provinciae Indonesianae. — Cathedrali Ecclesiae Taiohaënae R. P. Hervé-Mariam Dionysium Le Cléac'h, Congregationis Sacrorum Cordium Iesu et Mariae sodalem, hactenus eiusdem dioecesis Administratorem Apostolicum. — Cathedrali Ecclesiae Sunyaniensi, noviter erectae dioecesi, R. P. D. Iacobum Kwadwo Owusu, e clero saeculari autochthone, Praelatum honorarium Sanctitatis Suae, necnon militum Cappellanum. die 17 Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Pondicheriensi et Cudda- lorensi Exc. P. D. Venmani S. Selvanather, hactenus Episcopum Sa- lemensem. — Cathedrali Ecclesiae Rutengensi R. P. Vitalem Djebarus, e So­ cietate Verbi Divini, hactenus Administratorem Apostolicum eiusdem dioecesis.

II NOMINATIONES

Decretis ut infra datis, Sacra Congregatio pro Gentium Evange­ lizatione seu de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit : die 26 Ianuarii 1973. — R. P. Bernardum M. Ngawiliau, e Congre­ gatione Sancti Spiritus, Administratorem Apostolicum Administratio­ nis Apostolicae Zanzibarensis et Pembaënsis. — Exc. P. D. Vergilium Patricium Copas, Archiepiscopum Portus Moresbiensis, Administratorem Apostolicum « sede vacante » dioecesis Bereinitanae. die 16 Februarii. — R. P. Armidum Gasparini, Congregationis Filio­ rum S. Cordis Iesu sodalem, Administratorem Apostolicum Praefec­ turae Apostolicae Avasanae. Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 273

die 19 Februarii. — E. P. Gerardum Boulanger, socium Congrega­ tionis Missionariorum Oblatorum B. V. M. Immaculatae, Administra­ torem Apostolicum « sede vacante » et « ad nutum Sanctae Sedis » La- bradorensis-Schefferpolitanae dioeceseos. die 22 Februarii. — Exc. P. D. Eliam Mutale, Episcopum Mansaën- sem, Administratorem Apostolicum a sede vacante » archidioecesis Ka- samaënsis. die 1 Martii. — Exc. P. D. Orestem Marengo, Episcopum Arsacali- tanum, Administratorem Apostolicum

III GITEGAENSIS - MUYINGANAE

DECRETUM De finium mutatione

Quo facilius et efficacius dominici gregis saluti eiusque regimini consuli possit, Exc.mi ac Rev.mi Ordinarii archidioecesis Gitegaënsis et dioecesis Muyinganae, novam eamque aptiorem inter easdem cir­ cumscriptiones ecclesiasticas finium definitionem nuper ab Apostolica Sede expostulaverunt. Quapropter, Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando, praehabito favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Domini Gulielmi Carew, Archiepiscopi titulo Teldensis et Apostolici in Burundi Nuntii, ratum huiusmodi immutationes in bonum animarum cessuras, vigore specia­ lium facultatum sibi a SS.mo Domino Nostro Paulo Divina Providen­ tia Papa VI tributarum, oblatas preces accipiendas esse censuit ac inter memoratas circumscriptiones ecclesiasticas, fines constituendos esse decernit: « Le diocèse de Muyinga cédera à l'archidiocèse de Gitega ses trois paroisses situées en province civile de Gitega, à savoir : les paroisses de Bugenyuzi, Kar usi et Gitaramuka ». Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando in perpetuam rei memoriam praesens decretum confici iussit et expediri. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die 13 mensis Aprilis a. D. 1973. AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus L. © S- £8 D. S. Lourdusamy, a Secretis

18 - A. A. S. 274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO

i DECRETUM

De cantibus in Missa quae lingua latina celebratur novo ordine dispo­ nendis.

Thesaurum cantus gregoriani, quem traditio usque ad nostram aeta­ tem transmisit, sancte esse servandum et opportune adhibendum Con­ cilium Vaticanum II in Constitutione de sacra Liturgia (nn. 114 et 117) expresse declaravit. Ut haec ergo norma ad effectum deduceretur, praesertim post editos novos libros liturgicos, secundum mentem eiusdem Concilii Vaticani instauratos, Sacra haec Congregatio pro Cultu Divino opportunum duxit quaedam indicare, quibus Graduale Romanum novae rerum condicioni accommodaretur et nullus textus deperderetur thesauri authentici cantus gregoriani. Statuit proinde Sacra haec 'Congregatio, de mandato Summi Pon­ tificis Pauli VI, ut, qui celebrationem eucharisticam lingua Latina peragunt, in disponendis cantibus ad illam pertinentibus novam hanc ordinationem sequantur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 24 iunii 1972, in Nativitate sancti Ioannis Baptistae.

ARTURUS Card. TABERA, Praefectus rjj, H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen., a Secretis

II DECRETUM

Ritus institutionis Lectorum et Acolythorum, admissionis inter candidatos ad Diaconatum et Presbyteratum, nec non sacri caelibatus amplectendi, eduntur.

Ministeriorum disciplina a Summo Pontifice Paulo VI instaurata per Litteras Apostolicas Ministeria quaedam, die 15 augusti 1972 Motu Sacra Congregatio pro Cultu Divino 275 proprio datas, ac normis ad sacrum Diaconatus ordinem sive transeun­ tis sive permanentis spectantibus, eodem die statutis per Apostolicas Litteras Ad pascendum, Sacra Congregatio pro Cultu Divino ritus ap­ paravit de institutione Lectorum et Acolythorum, de admissione inter candidatos ad Diaconatum et Presbyteratum, necnon de sacro caelibatu amplectendo. Huiusmodi ritus Summus Pontifex Paulus VI auctoritate Sua ap­ probavit evulgarique iussit, ita ut a die 1 ianuarii 1973 lingua latina adhibeantur, lingua autem vernacula a die quem Conferentiae Episco­ pales pro sua dicione statuerint, postquam translationes in linguas populares approbaverat confirmationemque ab Apostolica Sede obti­ nuerint. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 3 decem­ bris 1972, in memoria sancti Francisci Xavier.

ARTURUS Card. TARERA, Praefectus

£ß H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen., a Secretis

III DECRETUM

Ordo Unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae, editur.

Infirmis cum Ecclesia adhibet curas, Christo ipsi deservit in Cor­ poris mystici membris dolentibus, atque, exemplum Domini Iesu secuta, qui (( pertransivit benefaciendo et sanando omnes » (Act 10, 38), eius mandato aegros curandi (cfr. Me 16, 18) oboedit. Quam quidem sollicitudinem Ecclesia ostendit non solum adversa valetudine laborantes invisendo, sed etiam allevando per sacramentum Unctionis, et Eucharistiae sacramento sive per tempus, quo morbo tenentur, sive cum in mortis periculo versantur reficiendo, ac denique pro iis preces fundendo, quibus eosdem, praesertim in ultimo vitae discrimine positos, Deo commendat. Ut autem sacramenti Unctionis significatio apertior redderetur magisque perspicua, Concilium Vaticanum II haec statuit : « Unctio­ num numerus pro opportunitate accommodetur, et orationes ad ritum Unctionis infirmorum pertinentes ita recognoscantur, ut respondeant 276 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale variis condicionibus infirmorum, qui Sacramentum suscipiunt »,* prae- cepitque, ut conficeretur Ordo continuus secundum quem Unctio aegro­ to conferretur post confessionem et ante receptionem Viatici.2 Summus igitur Pontifex Paulus VI novam formulam sacramen­ talem Unctionis per Constitutionem Apostolicam Sacram Unctionem infirmorum die 30 novembris 1972 editam statuit, necnon Ordinem Unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae approbavit, quem Sacra Congregatio pro Cultu Divino apparavit et nunc emittit, eius editionem typicam esse declarans, ut is pro titulis huc spectantibus, qui in Rituali Romano usque adhuc vigente exstant, substitueretur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 7 decem­ bris 1972.

ARTURUS Card. TABERA, Praefectus

£8 H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen., a Secretis

IV NORMAE CIRCA PATRONOS CONSTITUENDOS ET IMAGINES B. M. VIRGINIS CORONANDAS

I

De Patronis constituendis

1. Patronus, liturgica acceptione, Beata Maria Virgo, Sanctus vel Beatus intellegitur, qui ob antiquam traditionem vel legitimam consti­ tutionem ut protector seu apud Deum advocatus celebratur.

2. Patronus distinguitur a Titulo vel Titulari alicuius ecclesiae, congregationis, communitatis, etsi Titulus patronatum aliquomodo expostulat.

3. Patroni habentur : a) locorum (scilicet nationis, regionis, dioecesis, civitatis, oppidi vel pagi, paroeciae) ;

1 Conc. Vat. II, Const. Sacrosanctum Concilium, n. 75: A.A.S. 56 (1964), p. 119. 2 Cf. ibid., n. 74: I. c. Sacra Congregatio pro Cultu Divino 277

b) familiarum religiosarum; c) personarum moralium, sodalitatum, institutorum, coetuum sive ecclesiasticorum sive laicorum.

ELECTIO PATRONI

4. Patroni eligi possunt Beata Maria Virgo, sub aliquo titulo in sacra liturgia accepto, Angeli et Sancti. Beati nequeunt eligi Patroni absque peculiari Apostolicae Sedis indulto.1 Semper exclu­ duntur divinae Personae.2

5. Patronus unus tantum sit. Licet duos vel plures Sanctos Pa­ tronos eligere, si iidem Sancti una simul in Calendario inscribantur. Ob peculiares rationes, alius Patronus, tamquam secundarius, quan­ doque additus est. In posterum, unus tantum Patronus de more habeatur.

6. Patroni locorum eligendi sunt a clero et a fidelibus seu ab illis, qui sub protectione Patroni ponentur. Patroni familiarum religiosarum, personarum moralium, sodalita­ tum, institutorum, coetuum, eligendi sunt ab iis, ad quos spectat, seu a membris familiam religiosam, personam moralem, sodalitatem, insti­ tutum, coetum efficientibus.3 Electio facienda est sive per consultationes seu suffragia sive per petitiones seu subscriptiones.

APPROBATIO PATRONI

7. Electio Patroni approbanda est competenti auctoritati ecclesia­ sticae, id est : Episcopus pro dioecesi, Conferentia Episcoporum pro provincia ecclesiastica, regione, vel natione, Capitulum provinciale pro provincia religiosa, Capitulum generale pro universa familia religiosa. Pro personis moralibus, sodalitatibus, institutis, coetibus in diversis orbis partibus exstantibus, res proponatur Sanctae Sedi.

1 Cf. CIC, can. 1278. 2 Cf. S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Calendaria particularia, 24 iunii 1970, n. 28:A.A.S. 62 (1970), pp. 651-663. 3 Cf. S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Calendaria particularia, n. 30. 278 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CONFIRMATIO PATRONI

8. Electio et approbatio Patroni confirmandae sunt a Sacra Congre­ gatione pro Cultu Divino.4

Ad confirmationem obtinendam, mittenda sunt ad eandem Congre­ gationem documenta, quae sequuntur : a) petitio auctoritatis localis, sive ecclesiasticae sive, pro oppor­ tunitate et possibilitate, civilis; b) acta, postulationes, subscriptiones, quae electionem comitantur eamque manifestant necnon relatio, in qua rationes exponuntur ob quas electio facta est; c) testimonium de approbata electione ex parte competentis aucto­ ritatis ecclesiasticae.

9- Confirmatio conceditur per Decretum praedictae Congregationis et, quoad Patronos amplioris dicionis, etiam per Litteras Apostolicas in forma Brevis expediendas.

10. Sicubi cultus et pietas erga Patronum iam constitutum vel ab immemorabili acceptum, decursu temporis exstincta sunt, aut de eodem Sancto nil certum cognoscitur, minime impeditur quin, re mature perpensa, novus constituatur Patronus, servatis iis quae supra statuta sunt.5

CELEBRATIO LITURGICA PATRONI

11. Celebratio liturgica competit solummodo Patronis rite constitu­ tis vel ex immemorabili traditione acceptis. Ceteris vero, qui Patroni sensu latiore dicuntur, merae pietatis causa propositi, nullum com­ petit peculiare ius liturgicum.6

12. Celebratio Patroni loci vel oppidi vel civitatis, personae mora­ lis, sodalitatis, instituti, coetus, peragitur gradu sollemnitatis. Quae sollemnitas gaudet praecedentia super omnia festa in Calendario gene­ rali vel particulari inscripta et super dominicas temporis Nativitatis et (( per annum ».

4 Cf. iMd., n. 30. s Cf. ibid., n. 33. 6 Cf. ibid., n. 29. Sacra Congregatio pro Cultu Divino 279

Celebratio Patroni dioecesis, provinciae, regionis, nationis aut amplioris territorii et provinciae religiosae peragitur gradu festi.7 Ra­ tionibus tamen pastoralibus suadentibus, v. gr. quando Patronus magnum momentum habuit in historia cuiusdam regionis aut valde colitur a fidelibus, festum Patroni fieri potest sollemnitas.8 Patronus loci aut amplioris dicionis celebrari debet etiam a reli­ giosis 9 et ab iis qui Calendario proprio gaudent.

13. Familiae religiosae gradu sollemnitatis per se peragere possunt tantum celebrationem aut Patroni aut Tituli aut Fundatoris inter Sanctos relati. Attamen, peculiaribus in adiunctis petere possunt, ut ex his duae sollemnitates habeantur.

14. Patroni secundarii olim constituti celebrentur gradu memoriae obligatoriae.10

15. Patroni olim constituti propter peculiares circumstantias histo­ ricas, itemque Patroni olim propter extraordinaria adiuncta, v. gr. pestem, bellum, aliamve calamitatem vel propter cultum specialem nunc remissum, electi, in posterum uti Patroni amplius ne colantur.11

Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 19 martii 1973, in sollemnitate Sancti Ioseph, Sponsi Beatae Mariae Virginis.

ARTURUS Card. TABERA, Praefectus

£g H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen., a Secretis

1 Cf. Normae universales de anno liturgico et de Calendario, n. 59. 8 Cf. S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Calendaria particularia, n. S. 9 Cf. Normae universales de anno liturgico et de Calendario, n. 52c; S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Calendaria particularia, n. 16d. 10 Cf. S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Calendaria particularia, nn. 9, 12. » Cf. ibid., n. 32. 280 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II De Coronatione Imaginis Beatae Mariae Virginis

Pluries decursu temporis factum est ut populus christianus, filiali devotione permotus, ardenter peteret et obtineret coronationem alicuius Imaginis B. Mariae Virginis. Nam « Maria, per gratiam Dei post Filium prae omnibus angelis et hominibus exaltata, utpote sanctissima Dei Mater, quae mysteriis Christi interfuit, speciali cultu ab Ecclesia merito honoratur )).* Illius consuetudinis testimonium permanet ritus in Pontificali Romano usitatus. Ad coronationem peragendam, Sacra Congregatio pro Cultu Divino, de mandato Summi Pontificis, normas quae sequuntur in posterum servandas statuit.

1. Solae Imagines B. Mariae Virginis sive pictae sive exculptae coronari possunt. Excluduntur Imagines alicuius Sancti vel Beati. Si B. Maria Virgo repraesentatur una cum Salvatore nostro Iesu Christo, ambo coronari debent.

2. Imagines coronandae excellant oportet veneratione ex parte populi christiani, ita ut ritus coronationis vota et pietatem eiusdem populi erga Matrem Domini reapse ostendat.

3. Ritus coronationis Imaginis, quae aliquo in loco colitur, generatim peragendus est ab Episcopo illius loci iuxta ordinem cele­ brationis, qui in Pontificali Romano continetur. Corona, quae adhibetur ad coronationem, sit affabre confecta atque simul splendeat nobili simplicitate veraque arte.

4. Ad coronationem alicuius Imaginis (( nomine et auctoritate Summi Pontificis » exsequendam, quae fit per Delegatum Pontificium, requiritur ut Imago vere magni momenti in Ecclesia vel in aliqua natione vel regione aestimetur. Ad huiusmodi coronationem obtinendam mittenda sunt, tempore opportuno, ad Sacram Congregationem pro Cultu Divino haec documenta : a) petitio Episcopi, vel Conferentiae Episcoporum (si Imago coro- nanda gaudet veneratione in dioecesi vel regione vel natione);

1 Conc. Oecum. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 66. Sacra Congregatio pro Cultu Divino 281

ö) brevis conspectus historicus Imaginis coronandae necnon devo­ tionis popularis erga eandem Imaginem; c) acta, postulationes, subscriptiones sive ecclesiastica sive civilia, quae petitionem comitantur quaeque vota populi christiani de hac re manifestant.

5. Facultas coronandi conceditur per Decretum praedictae Con­ gregationis ac per Litteras Apostolicas in forma Brevis expediendas.

Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 25 martii 1973, in Annuntiatione Domini.

ARTURUS Card. TABERA, Praefectus

83 H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen., a Secretis 282 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Sabato 24 Marzo 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden­ ziali, Sua Eccellenza il Signor FAISAL AL SALEH AL MUTAWA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Kuwait.

Lunedì 26 Marzo 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in Visita Ufficiale Sua Eccellenza il Dottor GUSTAV W. HEI­ NEMANN, Presidente della Repubblica Federale di Germania.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : \ Membri della Sacra Congregazione per la Evangelizza­ zione dei Popoli: 31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali: Baggio Sebastiano; Seper Franjo ; König Franz ; Renard Alexandre Charles ; Ber­ teli Paolo; Pignedoli Sergio; Knox James Robert; Raimondi Luigi; Cordeiro Joseph; González Martín Marcelo ; — gli Ecc.mi Monsignori : Arinze Francis, Arcivescovo di Onitsha; Sangarè Lue Auguste, Arcivescovo di Ba­ mako; Nsubuga Emmanuel, Arcivescovo di Kampala; Margeot Jean, Vescovo di Port-Louis; Shirayanagi Peter Seiicki, Arcivescovo di Tokyo; D'Rosario Hu­ bert, Arcivescovo di Sh illong-Gauhati; Nguyen Kim Dien Philippe, Arcivescovo di Hué; Chen-Ping-Hsu Francis Xavier, Vescovo di Hong Kong ; Carter Samuel Emmanuel, Arcivescovo di Kingston; Spence Francis John, Arcivescovo di Charlottetown ; Texeira Gurgel Mario, Vescovo di Itabira; Correa Yepes Heriberto, Vicario Apostolico di Buenaventura; Morstabilini Luigi, Vescovo di Brescia; Collini André, Coadiutore dell'Arcivescovo di Toulouse; De Cocq Cornelius Ma­ ria, già Vescovo di Rarotonga; Diarium Romanae Curiae 283

— il Rev. P. Degrijse Omer, CL CM., Direttore delle PP. 00. MM. in Belgio; — S. E. Mons. Gazza Giovanni, Superiore generale della Pia Società di S. Francesco Saverio per le Missioni Estere; Fr. Buttimer Charles Henry, Superiore gene­ rale dei Fratelli delle Scuole Cristiane.

Consultori della Sacra Congregazione per la Evangelizza­ zione dei Popoli: 31 marzo 1973. gli Ecc.mi Monsignori : Ramanantoanina Gilbert, Ar­ civescovo di Fianarantsoa ; Zoa Jean, Arcivescovo di Yaounde; Lesambo Ndamwize, Vescovo di Inongo; Sangu James, Vescovo di Mbeya; Corripio Ahumada Ernesto, Arcivescovo di Antequera; Limón Federico, Arcivescovo di Lingayen-Dagupan ; Cheng Paul, Ve­ scovo di Tainan ; Geise Paternus Nicholas, Vescovo di Bogor; Chung Wan Ting Peter, Vicario Apostolico di Kota Kinabalu ; De Provenchères Charles, Arcivescovo di Aix-en-Provence ; Conway Dominio Joseph, Vescovo di Elphin; Laszlo Stefan, Vescovo di Eisenstadt; Lopes De Moura Agostinho Joaquim, Vescovo di Por­ talegre-Castelo Branco; Pollio Gaetano, Arcivescovo di Salerno; Verschuren Paul, Vescovo di Helsinki; Finau Patelisio Punou-Ki-Hihifo, Vescovo di Tonga; — i Rev.di Monsignori : Moeller Charles, Segretario del Segretariato per l'Unione dei Cristiani; Filhatsch Franz ; — i Rev.di Padri : Lanfry Jacques, P. B. ; Lopez-Gay Jesus, S.I. ; — la Rev.da Dufault M. Alma, delle Francescane Mis­ sionarie di Maria; — il Sig. Andriamahanina Prosper; — la Sig.ra Dougherty Norbert.

Memori della Sacra Congregazione per i Religiosi e gli Istituti Secolari: 31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali: Höffner Joseph; Manning Timothy; Mozzoni Umberto; Primatesta Raúl Fran­ cesco ; Philippe Paul ; Antonelli Ferdinando Giuseppe ; — gli Ecc.mi Monsignori : Compagnone Romolo Enrico, Vescovo di Terracina-Latina, Sezze e Priverno; Lorscheider Aloisio, Arcivescovo di Fortaleza; Vil- net Jean, Vescovo di Saint-Die; Simonis Adrien J., Vescovo di Rotterdam; Kuo Joseph, Arcivescovo tit. di Salamina. 284 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Consultori delia Sacra Congregazione per i Religiosi e gli Istituti Secolari: 31 marzo 1973. per la Sezione Istituti Religiosi: Mons. Huot Dorio Maria, dei Monfortani; P. O'Reilìy Michael, degli Oblati di Maria Immacolata; P. Scuneo Aurelio, dei Carmelitani Scalzi; Don Texeira Decio, dei Salesiani; P. Esser Gaetano, dei Frati Minori; P. Sanna Am­ brogio, dei Frati Minori Conventuali; P. Bonucchi Cherubino, dei Frati Cappuccini; P. Brasò Gabriel, dei Benedettini Sublacensi; P. Beyer Jean B., della Compagnia di Gesù; P. Said Mark, dei Domenicani; P. Trapé Agostino, degli Agostiniani; Madre Antoine De Padoue, delle Suore della Carità di S. Vincenzo de' Paoli; Madre McLeod Teresa d'Avila, delle Suore Domenicane del SS.mo Rosario di Sinsinawa; Madre Chagnon Jeannette, delle Suore della Presentazione di Maria; — per la Sezione Istituti Secolari: Rev.do Canivez Jean (Francia) ; Dott. Brasca Giuseppe (Italia) ; Sig.na Au­ badi Teresa (Spagna); Sig.na Denzel Adelinde (Ger­ mania) ; Sig.na Eranci Ippolita (Italia) ; Sig.na Gol- steyn Antoinette (Olanda); Sig.na Metge Jeanne (Fran­ cia).

Il Santo Padre Paolo VI ha istituito una Commissione temporanea di studio circa la funzione della donna nella società e nella Chiesa. Per tale Commissione, Sua Santità ha nominato :

Presidente : S. E. R. Mons. Bartoletti Enrico, Arcivescovo tit. di Mindo.

Membri : Sig.ra Bahincinthie Eugenie (Costa d'Avorio) Sig.ra Graber-Duvernay Maria Teresa (Francia) Sig.na Bellosillo Pilar (Spagna) Sig.ra Rodríguez Dulcinea (India) Suor McLeod Teresa d'Avila O.P. (Stati Uniti) Sig.na Vendrick Maria H. C. (Olanda) Sig.na Goldie Rosemary (Australia) Sig.ra Colini Lombardi Pia (Italia) Sig.na Pinheiro Maria Vitoria (Portogallo) Sig.na Cheloman Deborah (Stati Uniti) Sig.ra Lessa Marina (Brasile) Suor Herrmann Claire, F.d.C. (Francia) Sig.ra Pyne Mary (Gran Bretagna) Diarium Romanae Curiae 285

Sig.na Seger Emma, dell'Istituto Secolare delle Sorelle di Maria di Schoenstatt (Germania) Sig.ra Delva Claire (Belgio) Mons. Biffi. Franco (Svizzera) Mons. Noè Virgilio (Italia) Mons. Magnoni Antonio (Italia) Mons. Csertö Sándor (Ungheria) Prof. Petroncelli Mario (Italia) Dott. Carriquiry Guzman (Uruguay) P. Le Guillou Marie-Joseph, O.P. (Francia) P. de la Potterie Ignace, S.I. (Belgio) P. Hamel Edouard, S.I. (Canada) Dott. Narducci Angelo (Italia)

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha conferito : II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 9 ottobre 1972. Al sig. Ion Pietro Giovanni Agostino ('s-Hertogen- bosch). » » Al sig. 18 » Al sig. » Al sig. n Lammeren Teodoro Giovanni Guglielmo ('s-Hertogenbosch). » Al sig. 19 » Al sig. » » » Al sig. 30 » » Al sig. » » » Al sig. » » » Al sig. » Al sig. » » Al sig. » » Al sig. 1 novembre Al sig. » » Al sig. » » Al sig. » » » Al sig. 10 » Al sig. » Al sig. » Al sig. » Al sig. » » Al sig. . (Hartford). Al sig. E. (Hartford; » » Al sig. . (Hartford). » » Al sig. (Hartford). » » » Al sig. 286 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

10 novembre 1972. Al sig. Politis Alberto F. (Hartford). » Al sig. Sullivan Giovanni A. (Hartford). 14 Al sig. Chiesa Luciano (Alba). » Al sig. Fisher Claude (Northampton). 23 Al sig. La Mache Paolo (Lyon). » Al sig. Bianchi Barriviera Lino (Roma). 28 Al sig. Muis Endrigo Antonio G. M. ('s-Hertogenbosch). » Al sig. Taminiau Teodoro ('s-Hertogenbosch). Al sig. Van-Asten Enrico Guglielmo C.G.M. ('s-Herto­ genbosch). 5 dicembre » Al sig. Guiraud Pietro (Annecy). » » » Al sig. Lyathaud Antonino (Lyon). 14 » » Al sig. Burns Francesco (Glasgow). 20 » » Al sig. Migliorini Angelo (Roma). 29 » » Al sig. Veliath Giuseppe (Verapoly). 15 gennaio 1973. Al sig. Calcagnini Donald P. (Hartford).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 12 maggio 1972. Al sig. Dun-Ruttonjec (Hong-Kong).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 12 maggio 1972. Al sig. Cheung Dominic (Hong-Kong). 10 agosto » Al sig. Marciano Giuseppe (Roma). 17 » » Al sig. Finken Michele (Paderborn). 9 ottobre » Al sig. Viscera Pietro (Pesaro). 21 » Al sig. Roveda Bruno (Milano). » » Al sig. Zanoni Guido (Milano). 30 » » Al sig. Garagnani Adolfo (Comacchio). 1 novembre Al sig. Pagani Giancarlo (Udine). » » » Al sig. Ria Luciano (Udine). 10 » » Al sig. D'Andrea Alberto (Siena). 15 » » Al sig. Peters Ferdinando (Hasselt). » » » Al sig. Desirat Emilio (Mechelen-Brussel). 24 » » Al sig. Gibertini Carlo (Modena). » » » Al sig. Vecchi Alberto (Modena). » » » Al sig. Violi Franco (Modena). 25 » » Al sig. Cavazzoni Francesco (Reggio Emilia). 28 » » Al sig. Gironi Roberto (Roma). 5 dicembre » Al sig. Burri Mario (Chieti). » » Al sig. Faruk Haznedar (Istanbul dei Latini). » » Al sig. Leonardi Ercole (Istanbul dei Latini) 13 » » Al sig. Santarelli Ernesto (Roma). 14 » » Al sig. Kundraditz Guglielmo (Innsbruck). 20 » » Al sig. Barlattini Mario (Roma). » » » Al sig. Bozzini Emilio (Roma). 25 » Al sig. Coppini Gino (Prato). » » Al sig. Zanello Osvaldo (Sao Mateus). Diarium Romanae Curiae 287

e o gennaio 1973. Al sig. Basti Gaetano (Lanciano). » » » Al sig. Di Leve Luigi (Lanciano). » » Al sig. Fiore Giacomo (Lanciano). » » Al sig. Mazzuccone Donato (Lanciano). » » Al sig. Poeta Gino (Lanciano). » » Al sig. Moricca Carmelo (Mileto). 15 » Al sig. Barcelloni Corte Vincenzo (Feltre e Belluno) » » » Al sig. Langlois Roberto (Port Viia). 21 » » Al sig. Andreotti Gino (Roma). 22 » » Al sig. Marsilli Carlo (Trieste).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 24 marzo 1972. Al sig. Tracy Guglielmo Giacomo Daniele (Bunbury). luglio » Al sig. Blüggel Walter (Köln). » » » Al sig. Goergen Antonio (Köln). » » Al sig. Valder Erico (Köln). 9 ottobre » Al sig. Cocjin Giuseppe (Jaro). » » » Al sig. Ledesma Zafiro (Jaro). » » » Al sig. Mártires Demostene (Jaro). » » » Al sig. Salazar Antonio (Jaro). » » Al sig. Van Engeland Endrigo Martino Maria ('s-Her­ togenbosch). 18 » » Al sig. Van Drunen Cornelio Giovanni ('s-Hertogenbosch). » » Al sig. Weckx Pietro Adriano Maria ('s-Hertogenbosch). » » » Al sig. Durighello Ferdinando (Verona). 19 » Al sig. Fischer Francesco (Einsenstadt). » » » Al sig. Fuchs Giorgio (Einsenstadt). » Al sig. Beyns Leonardo (Mechelen-Brussel). » » » Al sig. Ladanyi Otmar (Sankt Pölten). 21 » » Al sig. Martegani Orlando (Milano). » » » Al sig. Monti Giuseppe (Milano). 30 » » Al sig. Nuyens Giacomo (Haarlem). » » Al sig. Rijser Giovanni Ermanno Maria (Haarlem). » » Al sig. Van Oostrum Giacomo (Utrecht). 1 novembre » Al sig. De Stefano Marcello (Udine). » » » Al sig. Russo Cesare (Udine). » » » Al sig. Bergamini Giuseppe (Udine). 10 » » Al sig. Pilotti Giuseppe (Alessandria). » » » Al sig. Sciutto Andrea (Alessandria). » » » Al sig. Angelillo Pietro (Bari). » » Al sig. Basile Luigi (Bari). » » » Al sig. Teleli Guglielmo (Köln). » » » Al sig. Fabbri Filippo (Pesaro). 14 » » Al sig. Malforti Gino (Pescia). » » Al sig. Hermens Guglielmo Antonio ('s-Hertogenbosch). 24 » Al sig. Bertuzzi Giordano (Modena). » » » Al sig. Ghelfi Zoboli Giuseppe (Modena). 25 » Al sig. Fucili Giovanni (Reggio Emilia). 288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

28 novembre 1972. Al sig. Ernest Paolo (Lyallpur). » » » Al sig. Caponi Alberto (Roma). » » Al sig. Gruythuysen Pietro Mattia Paolo (Roermond). » » » Al sig. Maassen Giovanni Lamberto (Roermond). h » Al sig. Wolfs Matteo Giuseppe Antonio (Roermond). Ol dicembre » Al sig. Carboni Mario (Trieste e Capodistria). » » » Al sig. Cerniani Giorgio (Trieste e Capodistria). » » Al sig. Latin Nicolò (Trieste e Capodistria). 14 » » Al sig. Pili Giuseppe (Innsbruck). » » » Al sig. Hoffmann Giuseppe (Innsbruck). » » » Al sig. Huber Giuseppe (Innsbruck). » » » Al sig. Juen Max (Innsbruck). » » » Al sig. Kaspar Otto (Innsbruck). » » » Al sig. Tschiderer Erwin (Innsbruck). 20 » » Al sig. Macchi Francesco Luigi (Albano). » » » Al sig. Scoccianti Aldigerio (Camerino). » » » Al sig. Teodori Antonio (Nocera e Gualdo). 25 » » Al sig. Vogel Max (Luxembourg).

Ol gennaio 1973. Al sig. Carlini Cesare (Roma). » » » Al sig. Pompili Alfonso (Roma). 28 » » Al sig. Mancuso Salvatore (Segni). 2 febbraio » Al sig. Mercuri Donato (Roma).

NECROLOGIO

2 maggio 1973. Mons. Heston Edward, Arcivescovo tit. di Numida. » » » Mons. Rabbani Joseph, Arcivescovo tit. di Nacolia. 6 » Mons. Guercilena Ferdinando, già Vescovo di Kengtung. 7 » » E.mo Signor Cardinale Larraona Arcadio Maria, del Titolo del S. Cuore di Maria Vergine a Piazza Euclide. 8 » Mons. Hascher José, Vescovo tit. di Elie. 15 » » Mons. Baratta Raffaele, già Arcivescovo di Perugia. 16 Mons. La Brie Napoléon-Alexandre, già Vescovo di Hau- terive. 19 » » Mons. Rodrigo Ruesca Lino, Vescovo di Huesca. 21 » Mons. O'Callaghan Eugene, già Vescovo di Clogher. 23 » » Mons. Chen-Ping Hsu Francis, Vescovo di Hong-Kong. » » Mons. Flannelly Joseph F., Vescovo tit. di Metelis. An. et vol. LXV 30 lumi 1973 N. 6

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I BADULLENSIS

Dioecesis Badullensis in vulgo « Sri Lanka » territorio conditur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum ob suscepta in Kandiensi dioecesi religiosarum rerum incre­ menta iam posset, detractis quibusdam territoriis, nova excitari sedes cathedralis, aptius videlicet propiusque christianorum coetibus guber- nandis, opportunum Nobis visum est sententiam Sacrae Congregatio­ nis pro Gentium Evangelizatione accipere de huiusmodi negotio ibi loci perficiendo. Antea igitur rogato Venerabili Fratre Carolo Curis, Archiepiscopo titulo Medelitano et Apostolico in regione vulgo « Sri Lanka )) Delegato, itemque auditis quorum interesset sacris Ordina­ riis, sequentia decernimus ac iubemus. A dioecesi Kandiensi partem meridionalem et occidentalem, scilicet totam provinciam vulgo Uva Province, separamus eademque novam dioecesim constituimus, Badul- lensem ab eiusdem appellationis urbe cognominandam, atque metropo­ litanae Sedi Columbensi in Taprobane suffraganeam facimus, cum iuri­ bus et oneribus congruis. Statuimus praeterea ut Episcopi sedes in

19 - A. A. S. 290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eadem urbe Badulla ponatur, episcopalis vero magisterii cathedra in potiore inibi exstante sacra aede, quae cathedrale templum habebitur; utque pro Canonicis consultores ecclesiastici deligantur ad normam iuris canonici, qui Episcopo consilia et opera assint. Cetera iure com­ muni temperentur. Haec quae praescripsimus ad effectum adducat Venerabilis Frater Carolus Curis quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos, ad Sacramque Congregationem pro Gentium Evangelizatione congrua documenta perfectae rei mittat, de more signata sigilloque impressa. Ceterum hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Datum Romae, apud S. Petrum, die duo de vicesimo mensis Decem­ bris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pon­ tificatus Nostri decimo.

ALOISIUS Card. TRAGLIA, 8. R. E. Cancellarius

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £g Plumbi In Secr. Status tab., n. 282356.

II SÜNYANIENSIS

Dioecesis Sunyaniensis in Ghanensi Republica conditur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Africa tellus, tot ingeniis illustris, tot martyribus insignis, tot virorum sanctitate nobilis, semper quidem ad se animos cogitationem- qué Romanorum Pontificum decessorum Nostrorum convertit. In ea enim sive antiquis Ecclesiae temporibus, sive recentiore aetate chri­ stiana religio non solum floruit, quasi in agro nobilissimae fertilitatis, Acta Pauli Pp. VI 291 sed et altissimis defixa radicibus, incrementa maiora promittit. Quam ob rem, cum venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione praepositi, re qua opus esset consideratione reputata, post venerabilis Fratris Amelii Poggi rogatam sententiam, Archiepiscopi titulo Cercinitani eiusdemque in Africa Media et Occidentali Apostolici Delegati, in eam sententiam discesserint, ut in Ghana Republica nova excitaretur dioecesis, Nos ea quae sequuntur decernimus atque statuimus. A dioecesi Kumasiensi territorium regionis, cui nomen vulgo Brong Ahafo, separamus, idem­ que in novae dioecesis formam redigimus, Sunyaniensis appellandae ab urbe principe Sunyani; idque ea lege, ut nova Ecclesia sit metropoli­ tanae Sedi Litoris Capitis subiecta tamquam suffraganea atque pergat obnoxia esse Sacrae Congregationi Fidei Propagandae. Episcopus autem sedem suae auctoritatis in urbe Sunyani ponet, cathedram vero in templo Christo Regi dicato collocabit, factis nempe iuribus datis honoribus, quae sacris aedibus cathedralibus fieri solent. Indulgemus insuper, ut si ad praesens Canonicorum Collegium condi nequeat, eorum loco Con­ sultores dioecesani deligantur, qui Episcopo consilio et opera assint. Cetera ad iuris normam temperentur. Quae vero per has Litteras iussi­ mus, venerabilis Frater Amelius Poggi, cuius mentionem fecimus, ad exitum deduci curabit, vel quem ipse legaverit, factis necessariis facul­ tatibus. Hanc autem constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus No­ stri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Eduardus Martínez Adsessor Iosephus Massimi, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco SB Plumbi In Secr. Status tab., n. 231675. 292 Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale

III TURANAE

Dioecesis Tur r„a in India constituitur.

PAULUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM Romani Pontifices maiores Nostri, item et Nos, singulari semper et voluntate et benevolentia ad Indorum gentem respeximus. Quod quidem non solum ob eius humanitatis excellentiam et praestantiam factum est, verum etiam eo consilio et spe fore, ut aliquando summi Dei beneficio populus ille nobilis, christiana fide suscepta, frequentissimi agminis instar, catholicae Ecclesiae septa ingrederetur. Quam ob rem, cum Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione in eam sententiam abierit, ut in India nova dioecesis excitaretur, Nos venerabili Fratre Ioanne Gordon ante rogato, Archiepiscopo titulo Nicopolitano ad Ne- stum eodemque in India Pro-Nuntio Apostolico, haec statuimus. Ab archidioecesi Shillongensi-Gauhatina occidentalem partem distra- himus, seu civilem districtum, ut dicunt, « Garo Hills », atque plagam australem fluminis « Brahmaputra » in districtu Goalpara sitam ; quo territorio novam dioecesim constituimus, ab urbe praecipua regionis Turanam appellandam. Limites inter hanc circumscriptionem ecclesia­ sticam atque archidioecesim Shillongensem-Gauhatinam iidem erunt atque civilium territoriorum vulgo « Garo Hills » ; ad meridiem vero atque occasum solis, dioecesium Dacchensis ac Dinaipurensis. Condita Ecclesia praeterea erit Sedi metropolitanae Shillongensi-Gauhatinae suffraganea. Cathedram episcopalem in templo principi urbis Tura col­ locari statuimus, in qua sacer Praesul sedem atque domicilium habebit. Qui ad tempus pro Canonicis Consultores dioecesanos eliget, ipsum con­ silio et opera iuvaturos.,Ad cetera quod attinet, iure communi temperen­ tur. Quae vero per has Litteras iussimus, venerabilis Frater Ioannes Gordon ad exitum adducet, vel quem ipse legaverit, factis ad id neces­ sariis facultatibus. Rebus autem actis, documenta exarentur atque sin­ ceris exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione cito mittantur. Ceterum, hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et Acta Pauli Pp. VI 293 fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant^ Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno Do­ mini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Eduardus Martínez Adsessor

© Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyren., Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi In Secr. Status tab., n. 2S2192.

IV RUYIGIENSIS

In regione Burundi nova dioecesis conditur « Ruyigiensis » appellanda, detractis ab archidioecesi Gitegaënsi et a dioecesi Bururiensi nonnullis territoriis. PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ex quo Christus, adorandus Dei Filius, apostolos suos misit in mun­ dum universum omnes populos evangelicam legem docturos ad aeternam salutem, ex eo sane nullum fuit umquam , Deces­ sorum Nostrorum, itemque Nostrum, aut acrius studium, aut constan­ ter voluntas, quam ut propagandae religionis apud nationes facultas apta fieret, tum nempe ubique terrarum dioeceses constituendo, tum con­ ditas sapientibus prudentibusque viris concredendo. Quam ob rem, cum Patribus Cardinalibus Sacrae Congregationi pro Gentium Evangeliza­ tione praepositis visum sit in Burundi novam constituere dioecesim, Nos, venerabili Fratre Villelmo Carew sententiam rogato, Archiepiscopo titulo Teldensi eodemque in Burundensi Republica Apostolico Nuntio, summa Nostra auctoritate haec decernimus atque iubemus. Ab archidioe­ cesi Gitegaënsi territorium civilis provinciae Ruyigiensis separamus; similiterque a dioecesi Bururiensi paroeciam vulgo « Mpinga )) detra- 294 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale himus ; quibus terris novam dioecesim condimus ab urbe principe Ruyi- giensem cognominandam atque metropolitanae Sedi Gitegaënsi suffra- ganeam constituendam. Sedes episcopalis Episcopique domicilium in urbe eadem Ruyigi collocabitur, cathedra tradendae doctrinae in tem­ plo eiusdem urbis praecipuo posita, factis nempe huic iuribus talium sacrarum aedium propriis. Pro rerum autem adiunctis concedimus, ut Canonicorum loco Consultores dioecesanos ad tempus deligantur, qui suo Praesuli tum consilio tum opera assint. Ceterum has litteras No­ stras venerabilis Frater Villelmus Carew, cuius mentionem fecimus, ad exitum adduci curabit vel quem ipse delegaverit, factis scilicet debitis facultatibus. Re vero acta, idem documenta exarari iubebit, sincerisque exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione cito mittet. Has vero litteras nunc et in posterum ratas esse statuimus suosque effectus habere, contrariis non obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertio decimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Eduardus Martínez Adsessor © Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyren., Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost. hoco £8 Plumbi In Secr. Status tab., n. 2827M.

LITTERAE APOSTOLICAE I Sanctus Ioannes Baptista patronus urbis Nictheroni confirmatur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Nictheroyenses cives in Sanctum Ioannem Baptistam peculiari pietatis studio, quemadmodum ad Nos est allatum, feruntur ; cuius honori parva olim sacra aedes, deinde ecclesia est condita, quae etiam cathedralis templi honore est aucta. Hoc igitur Acta Pauli Pp. VI 295 religionis fervore ducti, urbis moderatores, instituta, clerus, fideles eundem Praecursorem Domini, virum sanctitate excellentissimum, qui vita et morte Redemptionis opus est testificatus, supernum Patro­ num suum elegerunt. Itaque Venerabilis Frater Antonius De Almeida Moraes, Archiepiscopus Mctheroyensis, Nos rogavit, ut hanc electio­ nem ratam haberemus. Nos autem, probe fore confisi, ut ex hoc patro­ cinio ampla copia spiritualium fructuum oriretur, eiusmodi preces libenti animo admisimus. Quapropter, e Sacrae Congregationis pro Cultu Divino consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi per­ petuumque in modum, Sanctum Ioannem Baptistam caelestem apud Deum Patronum urbis Mctheroyensis confirmamus seu iterum consti­ tuimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis litur­ gicis, quae sanctis locorum patronis rite competunt. Contrariis qui­ busvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes prae­ sentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac per­ manere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari conti­ gerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x mensis Martii, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco ¡83 Sigilli In Secr. Status tab., n. 232760.

II

Templo S. Ioannis Baptistae, quod est in urbe Telde, in dioecesi Cana- riensi, titulus Basilicae Minoris defertur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Qui in beatissimi Petri locum beni­ gno Dei consilio successimus, in omnibus sane, quae sive cogitamus sive agimus, eo studia Nostra spectant, ut nullius rei, praeterquam maioris christiani populi commodi rationem habeamus, seu hoc magnum 296 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale est seu parvum. Et Nobis enim sicut et illi Apostolorum principi munus officiumque impositum est sanctae Christi plebis per hoc mare vitae ad aeternas tranquillitatis oras regendae, atque ad iter illud ei maximae facultatis comparandae. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Antonius Infantes Florido, Episcopus Canariensis, suo ipsius nomine atque cleri ac populi totius dioecesis id a Nobis petierit, ut templum quod est in urbe Telde beato Ioanni Baptistae sacrum titulo Basilicae Minoris decorar emus, Nos, tum tanti Praesulis optatum respicientes, tum templi ipsius antiquitatem ac maiestatem, tum deni­ que insignem populi pietatem, quae vivax ibidem alitur, scilicet ea probantes quae Sacra Congregatio pro Cultu Divino hac de re decre­ verit, factis a Nobis facultatibus, admotis precibus aeque concedimus.

Placet ergo templum S. Ioannis Baptistae, cuius mentio facta est, âd gradum et dignitatem Basilicae Minoris tolli, omnibus cum iuribus atque liturgicis concessionibus rite competentibus, servatis nempe iis, quae iuxta decretum « de Titulo Basilicae Minoris », die vi mensis Iunii, anno MDCCCCLXVHI factum, servanda sunt. Ceterum éa quae iussimus volumus ut rata atque firma sint, sive nunc sive in posterum, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi mensis Aprilis, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco £B Sigilli In Secr. Status tab., n. 232546.

III S. Thomas Aquinas praecipuus dioecesis eiusdem Patronus confirmatur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Cum Sanctus Thomas Aquinas, totius Ecclesiae lucidissimum sidus iure merito ea in terra praecipuo cultu et honore iam diutissime habeatur quae illum et genuit et aluit, censuit Venerabilis Frater Carolus Minchiatti, Episcopus Aquinaten- sis, Soranus et Pontiscurvi, votis accedendum esse utriusque cleri pre­ sbyterorum ac fidelium suarum dioecesium, petentium ut sanctum illum Ecclesiae doctorem principem declararet urbis ac dioecesis Aquiná- tensis patronum. Quod ille sacer Praesul, fore confisus ut haud parum Acta Pauli Pp. VI 297

huiusmodi nominatio curae suae episcopali concreditis christianis prod­ esset, auctoritate ordinaria fecit. Nos autem, de sententia Sacrae Con­ gregationis pro Cultu Divino, quae rite acta sunt summa et apostolica qua pollemus potestate, probamus et confirmamus, videlicet decernentes ut, pro Sancto Constantio Episcopo, qui fuit hactenus, Sanctus Thomas de Aquino, Ecclesiae doctor, praecipuus apud Deum habeatur urbis ac dioecesis Aquinatensis Patronus, cum iuribus et privilegiis liturgicis congruis; utque praeterea eiusdem sancti Patroni sollemnia die eius natali, septimo mensis Martii, in Aqu^natensi dioecesi, nec non in Sorana et Pontiscurvi, quotannis celebretur. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Ceterum volumus ut haec omnia rata ac firma sint, sive nunc sive in posterum. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv men­ sis Aprilis, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status Loco £B Sigilli In Secr. Status tab., n. 281988.

IV S. Martinus de Porres Patronus confoederationis Hispanicae «Sindi­ cato nacional de Actividades diversas» confirmatur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Quandoquidem homines impari semper certamine atque iniusta contentione cum adversis rebus decer - tant, et contra casus, quibus hominum vita subiecta est, tam fracto et infirmo sunt animo, idcirco innatum est illis et insitum fragilitatem naturae suae firmissimis caelestium praesidiis munimentisque firmare. Quod Ecclesia catholica non modo reprobari non censet, verum et complexa est, cum implorata Sanctorum tutela et fidem alat, et pieta­ tem augeat, et ad imitandum eos, quos invocamus, adstimulet. Quam ob rem, cum Hispanica confoederatio populari lingua « Sindicato na­ cional de Actividades diversas » S. Martinum de Porres patronum suum elegerit, idque Conferentia Episcoporum eiusdem nationis die decima mensis Martii hoc anno probaverit; cumque venerabilis Frater Noster Vincentius Enrique et Tarancón, S. R. E. Cardinalis idemque Archie­ piscopus Matritensis et Praeses Conferentiae episcopalis, petierit ut 298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale electionem atque adprobationem hanc confirmaremus, ad normam In­ structionis « De calendariis particularibus atque Officiorum et Missa­ rum Propriis recognoscendis », n. 30, Nos simul volentes tam venera­ bili Fratri concedere enixe roganti, simul rati posse id ad pietatis incre­ mentum cedere, libenti quidem animo acta Sacrae Congregationis pro Cultu Divino hac de re rata habemus atque probamus. Placet ergo S. Martinum de Porres caelestem Patronum confoederationis Hispanicae « Sindicato nacional de Actividades diversas » esse, hoc praeterea sta­ tuentes, ut liturgica celebratio Patroni a Sodalibus eiusdem confoede­ rationis gradu sollemnitatis agi possit. Contrariis minime obstantibus. Ceterum volumus ut haec quae statuimus sive nunc sive in posterum vim suam habeant effectusque proprios. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv men­ sis Aprilis, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco S Sigilli In Secr. Status tab., n. 2S2U8.

V Templum S. Viti, in urbe dioecesis Aquisgranensis vulgo Mönchenglad­ bach, titulo Basilicae Minoris decoratur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Illustris illa sive antiquitate sive mirae artis structura sacra aedes Sancti Viti, quae, in urbe Mönchen­ gladbach exstans, in finibus nempe Aquisgranensis dioecesis, memoria Sancti Alberti Magni, Episcopi et Ecclesiae Doctoris qui eam dicavit, iure merito celebratur, ad quam praeterea frequentes christifidelium coetus pie adeunt diligentissimi religionis cultores, digna omnino est quam optato Basilicae Minoris titulo honestemus. Id enim ut praesta- remus, suo quidem suique cleri ac populi universi nomine, enixe petiit Venerabilis Frater Ioannes Pohlschneider, Episcopus Aquisgranensis. Quibus votis et precibus Nos sane accedendum esse aestimavimus, fore plane confisi ut, huiusmodi sacro illi templo collata dignitate, aptius quoque supernae fidelium omnium utilitati inserviremus. De sententia igitur Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, certa scientia ac matura deliberatione deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litte- Acta Pauli Pp. VI 299 rarum, vi perpetuumque in modum templum Deo dicatum in honorem Sancti Viti, quod diximus, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae sacris aedibus hoc nomine insignibus rite competunt, servatis tamen iis quae, iuxta decretum <( De titulo Basilicae Minoris », die vi mensis Iunii, anno MCMLXVIII evulgatum, servanda sunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Cete­ rum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suosque effectus sive nunc sive in posterum habeant. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv men­ sis Aprilis, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco >B Sigilli In Secr. Status tab., n. 282481.

DECLARATIO COMMUNIS

A Summo Pontifice Paulo Pp. VI et a S. S. Shenouda III, Patriarcha Sedis Sancti Marci Alexandriae, subscripta.

Paul VI, of Rome and of the Catholic Church, and Shenouda III, Pope of Alexandria and Patriarch of the See of St. Mark, give thanks in the Holy Spirit to God that, after the great event of the return of relies of St. Mark to Egypt, relations have further developed between the Churches of Rome and Alexandria so that they have now been able to meet personally together. At the end of their meetings and conversations they wish to state together the following : We have met in the desire to deepen the relations between our Churches and to find concrete ways to overeóme the obstacles in the way of our real coopération in the service of our Lord Jesus Christ who has given us the ministry of reconciliation, to reconcile the world to Himself.1 In accordance with our apostolic traditions transmitted to our Churches and preserved therein, and in conformity with the early three ecumenical Councils, we confess one faith in the One Triune God, the divinity of the Only Begotten Son of God, the Second Person of

1 2 Cor. 5:18-20. 300 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale the Holy Trinity, the Word of God, the effulgence of His glory and the express image of His substance, who for us was incarnate, assum- ing for Himself a real body with a rational soul, and who shared with us our humanity but without sin. We confess that our Lord and God and Saviour and King of us all, Jesus Christ, is perfect God with respect to His divinity, perfect man with respect to His humanity. In Him His divinity is united with His humanity in a real, perfect union without mingling, without commixtion, without confusion, with­ out altération, without division, without séparation. His divinity did not separate f rom His humanity for an instant, not for the twinkling of an eye. He who is God eternai and invisible became visible in the flesh, and took upon Himself the form of a servant. In Him are pre- served ali the properties of the divinity and ali the properties of the humanity, together in a real, perfect, indivisible and inseparable union. The divine life is given to us and is nourished in us through the seven sacraments of Christ in His Church : Baptism, Chrism (Con­ firmation), Holy Eucharist, Penance, Anointing of the Sick, Matrimony and . We venerate the Virgin Mary, Mother of the True Light, and we confess that she is ever Virgin, the God-bearer. She intercedes for us, and, as the Theotokos, excels in her dignity all angelic hosts. We have, to a large degree, the same understanding of the Church, founded upon the Apostles, and of the important role of ecumenical and locai Councils. Our spirituality is well and profoundly expressed in our rituals and in the Liturgy of the Mass which comprises the centre of pur public prayer and the culmination of our incorporation into Christ in His Church. We keep the fasts and feasts of our faith. We venerate the relies of the saints and ask the intercession of the angels and of the saints, the living and the departed. These compose a cloud of witnesses in the Church. They and we look in hope for the Second Coming of our Lord when His glory will be revealed to judge the living and the dead. We humbly recognize that our Churches are not able to give more perfect witness to this new life in Christ because of existing divisions which have behind them centuries of difficult his tory. In fact, since the year 451 A.D., theological différences, nourished and widened by non- theological factors, have sprung up. These différences cannot be ig- nored. In spite of them, however, we are rediscovering ourselves as Churches with a common inheritance and are reaching out with de- Acta Pauli Pp. VI 301 termination and confidence in the Lord to achieve the fullness and perfection of that unity which is His gift. As an aid to accomplishing this task, we are setting up a joint commission representing our Churches, whose function will he to guide common study in the fìelds of Church tradition, patristics, liturgy, theology, history and practical problems, so that by coopération in common we may seek to résolve, in a spirit of mutual respect, the différences existing between our Churches and be able to proclaim together the Gospel in ways which correspond to the authentic message of the Lord and to the needs and hopes of today's world. At the same time we express our gratitude and encouragement to other groups of Catholic and Orthodox sholars and pastor s who devote their efforts to common activity in these and related fìelds. With sincerity and urgency we recali that true charity, rooted in total fidelity to the one Lord Jesus Christ and in mutual respect for each one's traditions, is an essential élément of this search for perfect communion. In the name of this charity, we reject all forms of proselytism, in the sense of acts by which persons seek to disturb each other's com- munities by recruiting new members from each óther through methods, or because of attitudes of mind, which are opposed to the exigencies of Christian love or to what should characterize the relationships between Churches. Let it cease, where it may exist. Catholics and Orthodox should strive to deepen charity and cultívate mutual consultation, reflection and coopération in the social and intellectual fìelds and should humble themselves before God, supplicating Him who, as He has begun this work in us, will bring it to fruition. As we rejoice in the Lord who has granted us the blessings of this meeting, our thoughts reach out to the thousands of suffering and homeless Palestinian people. We deplore any misuse of religious ar­ guments for politicai purposes in this area. We earnestly desire and look for a just solution for the Middle East crisis so that true peace with justice should prevail, especially in that land which was hallowed by the preaching, death and résurrection of our Lord and Saviour Jesus Christ, and by the life of the Blessed Virgin Mary, whom we venerate together as the Theotokos. May God, the giver of all good gifts, hear our prayers, and bless our endeavours. From the Vatican, 10 May 1973. 302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULAE I Ad E.mum P. D. Ioannem S. R. E. Cardinalem Colombo, Mediolanensem Archiepiscopum, centenaria redeunte memoria Alexandri Manzoni obitus.

Signor Cardinale, Apprendiamo dalla sua lettera che la Città di Milano sta per cele­ brare, in maniera degna delle sue tradizioni di spiritualità e di cultura, il 1° Centenario della morte di Alessandro Manzoni. Nel compiacerci di cuore per questo avvenimento, che raccoglierà l'adesione di perso­ nalità e di studiosi italiani ed esteri, desideriamo in qualche modo partecipare a quanto è stato predisposto per onorare noi pure l'insigne Uomo, che ha dato alla fede cattolica una così alta testimonianza con la convinzione vissuta del credente e col sommo magistero letterario dell'incomparabile artista. Il Manzoni si trovò in un momento decisivo della storia : di fronte alla ideologia dell'illuminismo razionalistico, Egli prospettò, con (( La morale cattolica », una visione teologica della vita umana e affermò l'inscindibilità del fatto morale da quello dottrinale; di fronte al laicismo della rivoluzione sostenne, con accenti squisitamente religiosi negli « Inni sacri » specialmente, i valori del culto cattolico e la com­ mossa partecipazione del popolo alle festività liturgiche; in mezzo al dramma umano delle guerre di allora celebrò il soccorso della fede con le sue composizioni liriche sul risorgimento italiano e sul declino napo­ leonico. Le sue tragedie portarono sulla scena le vicende dei condottieri e la storia franco-longobarda, penetrandole del respiro di umanissimi sentimenti e inserendole nel quadro più vasto di un'esperienza vitale, dove accanto ai grandi anche ai semplici è assegnato un posto degno di rispetto e di umana pietà. Egli pertanto sentì che la letteratura è strettamente congiunta alla vita e la vita alla verità religiosa, e che non si può dare una risposta al segreto dell'arte se prima non sia intuita la risposta al senso della vita. Per questo volle riproporre, nella visione di un tempo storico quale è il Seicento, i ricorrenti problemi che l'uomo incontra nelle sue diverse età. I « Promessi Sposi », che sono il naturale sbocco di questa cristiana meditazione sull'esistenza, vivono in uno spazio sociale e spirituale senza confini, non circoscritto alle terre, pur così suggestive, a specchio del lago di Como, e generazioni di uomini, ormai da più decenni, si sono Acta Pauli Pp. VI 303 soffermate su quelle pagine, e vi hanno trovato riflesso un aspetto della loro propria vita, o, diciamo meglio, la risposta animata a tanti loro problemi. Per la città di Milano, che sempre noi ricordiamo con partecipe affetto, quei personaggi sembrano di casa : essi conservano una fisiono­ mia simbolica che ha preso il carattere dei luoghi, e nonostante la metamorfosi indotta dai nuovi tempi, essi posseggono ancora un accento che si adatta mirabilmente al cielo e al lavoro della città e delle cam­ pagne lombarde. In questa rappresentazione, tutti i personaggi di scena assurgono a figure tipiche di perenne eloquenza; ed Ella può ben comprendere come sia per noi motivo di vera commozione il ricordo del Cardinale Federigo Borromeo, che lasciò nell'Arcidiocesi ambrosiana, tanto legata al veneratissimo San Carlo, fondazioni e memorie giunte vive sino a noi. Un Padre Cristoforo che si pone a contrastare con i potenti e che, a prima vista, sembra l'uomo scon­ fìtto, i protagonisti che devono lasciare il paesello, dopo l'addio ai monti, in cerca di rifugio in un mondo sconosciuto, e tutto l'insieme dei fatti tra la carestia, i disordini e la peste, sono continui richiami a situazioni storiche passate, ma non trascorse, diremmo col Manzoni, e che si ripetono nella storia dei popoli, anche di recente. Guardare più in alto per trovare i legami della vita umana con un disegno della Provvidenza è un dovere trasparente dalle pagine sem­ plici e sublimi dell'immortale romanzo, dovere che ciascuno ha verso se stesso e verso il prossimo, proprio in ordine alla legge di Dio e ai precetti della carità. Questo, a noi pare, è il grandissimo merito che ha avuto il Manzoni, riproponendo, con la pacata suggestività del­ l'arte, il significato più profondo della umana esistenza. Se volessimo rievocare le cose innumerevoli che lo scrittore ha voluto dire, non dovremmo passare sotto silenzio le circostanze, quasi marginali, e spesso inosservate, che sono la lezione segreta e persistente del Man­ zoni più intimo; si pensi, ad esempio, alla predica di Padre Felice al lazzaretto : c'è in quella invocazione alle Beatitudini del Vangelo un cristianesimo puro e semplice, una verità sofferta tra una popolazione di derelitti e di consacrati alla morte ; quando la Croce s'inalbera e ha inizio la processione, ci vien fatto di pensare a questo cammino del mondo e dell'età presente, che ha bisogno, per avanzare, che la Croce apra il cammino e sia sempre di guida. Nel Manzoni, a noi sembra, non esistono zone morte, né pagine di ripiego. Ci sembra di scorgere, nel gran teatro del mondo che là si riflette, un richiamo 304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

continuo e insistente alle leggi umane, alle leggi divine, a quelle infine della Chiesa, per cui, coerentemente, lo Scrittore stesso confidò al P. Cesari : « Colla Chiesa voglio sentire, esplicitamente dove conosco le sue decisioni, implicitamente dove non le conosco: sono e voglio essere colla Chiesa fin dove lo so, fin dove veggo e oltre ». In tale luce, la conclusione del romanzo è, effettivamente, il succo di tutta la storia : i dolori vengono e vanno ; così le sofferenze si suc­ cedono negli individui, nelle famiglie e nei popoli, ma la fiducia in Dio raddolcisce tante pene e « le rende utili per una vita migliore ». Al termine della « Pentecoste », il più ispirato dei suoi Inni, il Poeta si sofferma a guardare la fede che brilla nello sguardo di chi muore, sperando : così ci par di vedere il Manzoni nelle giornate ultime della sua vita, accanto alla sua cara Chiesa di San Fedele. Il romanzo è una «consolazione per l'umanità », e così lo giudicò il Verdi, che celebrò degnamente il transito del grande artista con la « Messa da Requiem ». Crediamo che di questa consolazione anche la società odierna abbia un sincero bisogno. Si discuteva tanto, nell'età manzoniana, del terzo stato : lo Scrittore lo pose al centro dei « Pro­ messi Sposi », e mostrò un interesse singolarissimo per la vita degli umili, che sembrano destinati a restar fuori dalla storia, mentre per la loro fede e la loro sanità morale ne sono la base e il fermento. In questo Centenario, in cui gli studiosi più qualificati interverranno con nuove esegesi, sembra perciò opportuno che sia stabilito un contatto tra la dottrina dei critici ed il popolo, quello per primo pastoralmente affidato alle Sue sollecite cure. Le iniziative prese in tale circostanza, dalle Autorità civiche come dall'Arcidiocesi, ne sono un segno con­ solante. Il Manzoni tornerà così tra la sua gente ambrosiana, che lo conobbe e lo amò in ogni tempo, e che prosegue a vedere in Lui, con affettuosa stima, l'uomo, lo scrittore, il cristiano. Auspichiamo altresì che l'oc­ casione celebrativa ne richiami e riproponga più universalmente il messaggio consolatore, il quale indica nella fitta e confusa trama degli eventi umani l'azione segreta, di cui dicevamo, della Provvidenza di Dio, la quale tutto guida, alla fine, per il bene dei suoi figli. Con questi voti a Lei e alle Autorità che promuovono le solenni celebrazioni nella diletta Arcidiocesi, giunga l'augurale saluto della nostra Benedizione Apostolica. Dal Vaticano, 14 aprile 1973. PAULUS PP. VI Acta Pauli Pp. VI 305

II Ad Exc.mum P. D. Caietanum Pollio, Salernitanum Archiepiscopum, nono expleto saeculo a provectione Sancti Gregorii VII ad Petri sedem.

(( Sancta et universalis mater nostra, Romana scilicet ecclesia )),' S. Gregorium VII, virum praeclarissimum et sanctimonia vitae et fortitudine animi et studio libertatis iustitiaeque, merito celebrat, cuius a provectione ad Sedem Petri nonum saeculum expletur. Ille, quem, cum viveret, et etiam postea, alii valde sunt admirati, alii in- fensissime impugnaverunt, nunc, mente ad ipsum post tantum tem­ poris spatium et post assiduas historicorum investigationes redeunte, aequiore luce splendescit. Recte igitur Salerni, ubi exsul e terrenae vitae certamine ad pla- cidam aulam caelestem migravit et in cuius urbis ecclesia cathedrali egregio conditus est sepulcro, sollemnia eius honori proximo mense Maio agentur. Quorum Nos participes esse volumus per hasce saltem Litteras, quibus, si tanti Decessoris Nostri personam non omni ex parte datur considerare, nihilominus quaedam iuvat attingere. Hildebrandus — ita enim, ut notum est, appellabatur, antequam ad supremum Pontificatum eveheretur — a teneris fere annis singu­ lari necessitudine cum Sede Apostolica coniungebatur ; etenim, in Palatio Lateranensi eruditus, mature Romanis Pontificibus operam dedit, veluti Gregorio VI, quem in exsilium est secutus, Clementi II, Sancto Leoni IX, Victori II, Stephano IX, potissimum vero Nicolao II et Alexandro II. Quorum non raro legationibus est functus, propter eximias mentis animique dotes ad munus ac dignitatem archidiaconi Sanctae Romanae Ecclesiae ascitus. Illo quidem spiritu erat penitus imbutus, qui eo contendebat, ut Ecclesia, « mater et magistra »,2 « non haberet maculam aut rugam aut aliquid huiusmodi, sed ut esset sancta et immaculata ».3 Quae quidem « in via peregrinans vocatur a Christo ad hanc reformationem qua ipsa, qua humanum institutum, perpetuo indiget » ;4 illa tamen aetate salutare eiusmodi opus singularem in modum expetebatur, siqui-

' Registrum V, 10, p. 361. 2 S. Greg. VII, Ep. 64; PL 148, 710 - St. Petrus Damiani, Ep. 1, 20; PL 144, 243. 3 Cfr. Eph. 5, 27. 4 Conc. Vat. II, Decr. de Oecumenismo Unitatis redintegratio, n. 5.

20 - A. A. S. 306 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dem malis gravissimis eadem Ecclesia affligebatur, praesertim simonia et Mcolaismo et illa consuetudine, ex qua civilis potestas negotiis ecclesiasticis se interponebat. Cum igitur Apostolicae Sedi multos annos alacer deserviisset, Hil­ debrandus die XXII mensis Aprilis anno MLXXIII, populo acclamante et plaudente, electus est supremus Ecclesiae Antistes. Quo in amplis­ simo munere constitutus, quasi gigas viam percurrit, ea, quae viginti amplius annos annisus erat patrare, omnium virium contentione per­ ficere studens : scilicet labem simoniacam auferre, sacrum cleri caeli­ batum restituere, libertatem electionis Romani Pontificis aliorumque Praesulum in tuto collocare, in officiis et beneficiis ecclesiasticis con­ ferendis iura auctoritatis hierarchicae vindicare, doctrinam catholicam ab erroribus servare immunem. Ei etiam cordi fuit, ut unitas inter Ecclesiam Orientalem et Romanam redintegraretur. Fide ardens, Salvatorem, cuius vices in terris gerebat, mystica pietate amabat, quemadmodum potissimum ex eius epistulis patefit. Cum in vita duae tantum viae paterent, altera Christi, altera diaboli, priorem prorsus ferendam docebat atque continenter de ipso Redemp­ tore reddendum testimonium; praeterea caritatem impellere, ut in mundo ac quidem in omni statu et officiorum ordine pro populo Dei decertaretur. Ecclesiam, matrem totius christianitatis, impensissimo colebat, cuius Maria Virgo esset nobilis patrona, maternae dilectionis affectu sollicita, asserens etiam « beatum Petrum, apostolorum prin­ cipem, esse omnium christianorum patrem, et primum post Christum pastorem ».5 Itaque non immerito eiusdem Pontificis demortui hoc elogium ver- sibus concinnatum in Gesta Roberti Wiscardi est insertum : (( Vir venerabilis hoc in tempore papa Salerni / Gregorius moritur, quem nec persona nec auri / Umquam flexit amor ; iustum servare rigorem / Semper proposuit... / Solator moesti, lucis via, doctor honesti, / Legibus arcebat túmidos, humilesque fovebat / ... Atque salutiferi spargendo semina verbi, / Numquam cessavit populum revocare fide­ lem / A vitiis ad eos quibus itur ad aethera mores ; / Vitaque doctrinae non discordare solebat )).6 Inclitus hic vivendi magister adhuc quodammodo loquitur et in

5 Ep. 64; PL 148, 710. 6 Lib. V, 255ss.; Mon. Germ. Hist., Script IX, pp. 295-296. Acta Pauli Pp. VI 307 his praesertim sollemnibus ac turbatis hisce temporibus — perdifficili aetate et ipsum pro Christo laboravisse constat — monet, ut clariorem plenioremque conscientiam Ecclesiae, sacramenti salutis, omnes con- sequamur, maxime post celebratum Concilium Vaticanum Secundum, quod eius naturam et munus universale pressius et significantius declaravit. Idem Sanctus Pontifex clerum ac fideles cohortari vide­ tur, ut Magisterio Ecclesiae inhaereant, cui ex divina institutione officium creditum est Fidei depositum fideliter custodiendi et infalli­ biliter proponendi. Integritas morum, ut iam significatum est, una e magnis curis fuit, quibus eximius hic Pastor urebatur ; in hunc ergo sacri caelibatus acerrimum propugnatorem intueantur ii, qui ad sacerdotium conten­ dunt, et presbyteri, memores eundem caelibatum « aptissime congruere cum suscepto proposito sese Christo eiusque Ecclesiae devovendi )).7 In mundo quidem viventes, sed non huic saeculo conformes,8 illas colere et exercere studeant virtutes, quas tantum postulat munus, ut sit Deo gratum et populo utile. Fideles quoque e laicorum ordine salubriter incitantur, ut, Sancti huius Caelitis documentis obsecuti, mundum christiano spiritu im­ buere atque, in media humana consortione, Christi testes esse nitantur.9 Deum igitur enixe rogantes, ut statuta sollemnia ad eiusmodi spi­ ritualem renovationem efficiendam feliciter conferant, tibi, Venera­ bilis Frater, Praesulibus, qui iis intererunt, necnon clero, religiosis, fidelibus, tuae curae commissis, Benedictionem Apostolicam, caelestis roboris pignus, amanti animo impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die xxn mensis Aprilis, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

7 Litt. Enc. Sacerdotalis Caelibatus, 35; A.A.S. 59 (1907), p. 671. 8 Cfr. Rom. 12, 2. 9 Cfr. Conc. Vat. II, Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 43. 308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III Ad clarissimum Virum Marcolinum Candau, Instituti Internationalis com- pendiariis litteris v.d. OMS Moderatorem Generalem, quinto et vicesimo volvente anno ex quo Institutum conditum est.

Monsieur le Directeur Général, A plusieurs reprises, notamment en février 1966 lors de la visite que vous nous fîtes au Vatican, et en 1968 à l'occasion du vingtième Anniversaire de l'Organisation Mondiale de la Santé, Nous vous avons exprimé l'estime et l'intérêt avec lesquels Nous suivons les activités de celle-ci. En ce vingt-cinquième Anniversaire de l'entrée en vigueur de sa Constitution, Nous tenons à associer nos hommages et nos vœux à ceux qui lui parviennent de tous les secteurs de la Communauté Internationale. C'est une fonction capitale que celle qui échoit à l'Organisation Mondiale de la Santé dans l'effort concerté de la famille des Nations Unies et des Institutions Spécialisées en vue du développement inté­ gral de l'humanité, — (( de tout homme et de tous les hommes », — pour reprendre la formule qui Nous a servi de fil conducteur dans Notre Encyclique (( Populorum Progressio » sur le développement des peuples. L'article premier de votre Constitution vous assigne comme but «d'amener tous les peuples au niveau de santé le plus élevé pos­ sible » ; d'assurer l'exercice pour tout être humain de ce droit fonda­ mental, « la possession du meilleur état de santé qu'il est capable d'atteindre», comme dit le Préambule de cette même Constitution. Veiller à la santé de l'homme, l'améliorer, prévenir les défaillances, y pourvoir le cas échéant, n'est-ce pas se trouver voué au service du premier don du Créateur à l'homme : la vie? cette vie, source de joie lorsqu'elle jaillit, départ d'un destin chaque fois unique et, malgré les apparences, toujours admirable, puisqu'elle est appelée à s'épa­ nouir en une félicité sans fin ! C'est pourquoi les professions adon­ nées à la santé des corps exercent une tâche haute et redoutable et constituent une des plus nobles vocations au service de l'homme. Sans doute, le travail propre de l'Organisation Mondiale de la Santé con­ cerne la santé publique : vous abordez les problèmes de la vie humaine, de sa promotion et de sa protection, en données d'administration sani­ taire, de formation et de recherches, d'epidemiologie et d'assainisse- Acta Pauli Pp. VI 309

ment, de mesures prophylactiques à vaste échelle. Mais vous êtes bien conscients de n'être jamais qu'au service d'individus dont la vie, ou en tout cas sa « qualité » comme on dit aujourd'hui, dépend souvent de vos démarches, de vos activités et de vos décisions. Le prix et le res­ pect de la vie individuelle aux yeux de l'Organisation Mondiale de la Santé, ne l'illustrerait-on pas à juste titre par la place qu'elle fait dans ses programmes à ces (( marginaux » de la société que sont les retardés, les handicapés, les victimes de la pharmacodépendance et tant d'autres? Vous parliez, Monsieur le Directeur Général, dans l'Avant-Propos du livre édité par l'Organisation au terme de sa seconde Décennie d'existence, du « sens de la valeur irremplaçable de toute vie humaine » ; c'est ce sens qui, après vingt-cinq ans d'exis­ tence, doit valoir à une Organisation comme celle que vous dirigez, la gratitude de beaucoup, l'estime de tous. En un moment où le dé­ chaînement de violences sur tant de points du globe d'une part; où d'autre part le vertige auquel se trouve souvent livrée la société con­ temporaine et qui obscurcit les vraies valeurs, semblent faire si bon marché de la vie, de toute vie, dès son origine et jusqu'à son déclin, c'est notre souhait le plus fervent en ce vingt-cinquième Anniversaire, que l'Organisation Mondiale de la Santé à qui la Communauté Inter­ nationale a confié la conservation et la promotion de la santé des hommes, maintienne en toutes les occasions le primat de la vie et garde à l'humanité la contribution intégrale d'une authentique déontologie à son égard. Nous n'ignorons pas, Monsieur le Directeur Général, qu'au cours de cette Assemblée, vous vous apprêtez à remettre à d'autres mains une Direction Générale qui vous a identifié pour vingt ans avec l'Orga­ nisation. Aussi, voudrions-Nous, en terminant, formuler à votre inten­ tion et à celle de celui qui sera appelé à vous succéder, nos vœux les plus fervents que Nous accompagnons pour toute l'Organisation et pour vos personnes de Notre Prière au Seigneur, afin qu'il bénisse l'œuvre commencée il y a vingt-cinq ans. Du Vatican, le 30 avril 1973.

PAULUS PP. VI 310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV Ad Rev.mum P. D. Iosephum Sielski, Congregationis Clericorum Regula- rium Marianorum sub titulo Immaculatae Conceptionis B. Virginis Mariae Moderatorem Generalem, ob tertium volventem saeculum ex quo Institutum in Polonia conditum est.

Grata exspectataque occurrit Congregationi, cui praees, sacrae celebrationis festaeque laetitiae occasio, siquidem mox tertium revol- vetur saeculum, ex quo Famulus Dei Stanislaus Papczynski religio­ sum istud institutum in Polonia provide condidit, cuius esset cultum Deiparae Virginis ab origine Immaculatae provehere, animas pia­ culari igni addictas spiritualibus subsidiis adiuvare, apostolica ope­ rositate iis consulere, qui in maxima necessitate, ad religionem quod spectat, versarentur. Inter haec sollemnia praeteritum tempus sine dubio respicietis et imprimis patres illos memorabitis, quorum virtutibus et opera Fami­ lia est illustrata et aucta : praedictum videlicet conditorem vestrum et magistrum, deinde Servum Dei Casimirum Wyszynski, qui illius proposita circa Congregationem est persecutus, ac denique Famulum Dei Gregorium Matulewicz seu Matulaitis, qui eam prope exstinctam servavit, nova ratione disposuit, felicibus locupletavit incrementis. Hic vir eximius, quem vos ut renovatorem instituti vestri, quod ex Ordine in Congregationem votis simplicibus astrictam, Sede Apostolica probante, mutavit, colitis, postmodum electus est Episcopus Vilnensis. Si autem plura aspera, lugenda, difficilia in horum trium saeculorum recordatione mentes vestras subeunt, tamen est, cur gaudeatis Deoque humiliter gratias agatis, quod Familiam religiosam vestram, quae, ut olim ita et nunc, sodales comprehendit e Polonia aliisque regionibus Europae orientalis vel ex iis, qui inde demigraverant, ortos, providen­ tiae suae amplis muneribus cumulavit. Quod quidem gaudium in his sollemnibus ex animo participantes faustaque omina proferentes, unde sacros Pastores vestros haud alienos esse novimus, confirmare vos cupimus ad spiritualem hereditatem praestantium illorum, quos supra memoravimus, virorum tuendam no­ voque vigore frugiferam reddendam, idque luce affulgente Concilii Vati­ cani Secundi et subsequentium documentorum a Magisterio Ecclesiae de vita religiosa editorum. Acta Pauli Pp. VI 311

Etenim « arctiore via ad sanctitatem tendentes »,* Ecclesiae eiusque mysterio peculiarem in modum coniungimini ;2 ac singulare testimo­ nium vobis est reddendum mundum transfigurará non posse sine spiritu beatitudinum.3 Non desciscentes a spiritu primigenio instituti vestri, annitamini, ut plurimum studii ad cultum Beatae Mariae Virginis Immaculatae conferatis, memores eius « vitam omnium esse disciplinam )), praeser­ tim religiosorum.4 Animabus, quae post terrenam hanc peregrinationem adhuc purificantur, spiritualia auxilia afferentes, simul homines edo- ceatis se hic non habere manentem civitatem sed futuram sibi esse inquirendam.5 Itaque conversatio vere spiritualis et religiosa vires vobis suppeditabit ad illum apostolatum obeundum, fructibus sane uberem, qui Familiae vestrae est commissus. Sic profecto eritis lapides vivi in aedificio Ecclesiae, quae «non ad aliud nata ... est, nisi ut, regno Christi ubique terrarum dilatando, universos homines salutaris re­ demptionis participes efficiat )).6 Deum enixe deprecantes, ut haec optato contingant, ac paternam caritatem, qua istam Congregationem complectimur, declarantes, tibi, dilecte fili, cunctisque sodalibus tuae moderationi et curae concreditis, necnon omnibus, qui sollemnibus ob hanc anniversariam memoriam indictis intererunt, Apostolicam Benedictionem, caelestis roboris et solacii auspicem, libenter impertimus.

Ex Aedibus Vaticanis, die VIII mensis Maii, anno MCMLXXIII, Pon­ tificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

1 Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 13. 2 Cfr. ibid., 44. 3 Cfr. ibid., 31. 4 Cfr. Conc. Vat. II, Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 25. S. Ambros. De Virginitate, II, 2, 15. 5 Cfr. Hebr. 13, 14. 6 Pius XI, Litt. Enc. Rerum Ecclesiae; A.A.S. 18 (1926), p. 65. Cfr. Conc. Vat. II, Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 1. 312 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V Ad Excellentissimum Virum Ioannem Leone, Reipublicae Italicae Prae­ sidem, universali Iubilaeo in annum MCMLXXV indicto.

Signor Presidente,

Abbiamo Ponore di darLe notizia ufficiale che abbiamo testé stabi­ lito di indire la solenne celebrazione del Giubileo Maggiore per Panno 1975. Si rinnoverà pertanto, a Dio piacendo, la antica tradizione, che si è affacciata alla storia sotto il pontificato del Nostro Predecessore Bonifacio VIII, nel 1300, in seguito al vasto movimento di folle con­ venute a Roma per pregare sulle tombe degli Apostoli Pietro e Paolo, e che, con alterne vicende, si è tramandata fino all'epoca nostra, con suggestiva e significativa continuità secolare. Di conseguenza, come si prevede, verranno più numerosi i pellegrini, con la fede degli antichi « romei )) — mirabilmente descritta, nell'italiche lettere, dai versi di Dante — per ripercorrere il cammino penitenziale delle vetuste Basi­ liche Maggiori dell'Urbe, e per ritemprare la loro fede cristiana. Nell'informarLa di questo avvenimento, che tocca tanto da vicino la nobile Nazione italiana, e in particolare la città di Roma, Noi amiamo esprimerLe la Nostra certezza che il Popolo italiano, a Noi carissimo, saprà degnamente accogliere i fratelli di ogni provenienza, offrendo ad essi, con la connaturata gentilezza ed ospitalità, l'aiuto servizievole e l'esempio della sua civile ed operosa dignità. Ci auguriamo inoltre che l'afflusso straordinario di tante genti, porti ad esso Popolo occasione non di disagio, bensì di letizia e di edificazione. E desideriamo infine porgere fin d'ora il Nostro vivo e cordiale ringraziamento per quanto le degnissime Autorità e la popolazione italiane vorranno disporre e compiere in vista della prossima occasione, che non mancherà certo, come fermamente confidiamo, di produrre frutti di comune soddisfazione, non solo per l'incremento della sanità dei costumi, per cui è espressamente istituito l'Anno Santo,1 ma anche per l'incremento della fratellanza e della mutua conoscenza fra i popoli, per la pace universale, e per il bene dell'umana famiglia.

1 Cf. Const. Ap. Infinita Dei misericordia, 29 maggio 1924; A.A.S. 16 (1924), p. 209. Acta Pauli Pp. VI 313

Con tali voti siamo lieti di invocare su di Lei, Signor Presidente, su tutti i diversi Organi dello Stato e sull'intera Nazione italiana la costante benedizione del Signore. Dal Vaticano, 9 maggio 1973, decimo del Nostro Pontificato.

PAULUS PP. VI

NUNTIUS GRATULATORIUS

E.mo P. D. Francisco S. R. E. Cardinali Dearden, Archiepiscopo Detroi- tensi, quinque condenti lustra a suscepta ordinatione episcopali. Quamvis in te, Venerabilis Frater Noster, saepius memorem ani­ mum habeamus, candida notanda gemma, quae nunc instat, occasio prorsus facit, ut ad te intentior advolet cogitatio Nostra. Laeti enim laetum nuntium accepimus proxime fore, ut quinque plena celebres lustra, ex quo, consecratus Episcopus, tu adscitus es primoribus et magistris populi sancti Dei. Benevolentiae caritas, qua te complectimur, sane poscit et exigit, ut tibi natalicia huiusmodi peragenti adsimus bene ominantibus votis, quibus a fonte et principio bonorum, a quo omne donum perfectum descendit, quaecumque sunt salutaria, candida, bonae valetudini et profectui in virtute consentanea, impetramus. Deo sane accepta referre debemus omnia nostra, et ob ea ipsum laudare secundum illud sacri Psaltae : « Laudate nomen Domini, lau­ date, servi, Dominum » ;1 potissimum vero gratias agere ei debes tu, quem, episcopali dignitate suscepta, cum Iesu Christo Pontifice aeterno configurandum, Dominus unxit, ut medereris contritis corde et prae­ dicans captivis indulgentiam, Evangelii inenarrabilem eam, quae supe­ rat omnem sensum, pacem.2 Hoc in praesens a te quam maxime fieri oportet, dum, longa emetiens temporis spatia, quae in sacro ministerio decurristi, rectae conscientiae impleto officio probe frui potes. Enimvero in dioecesi Pittsburgensi ac postea in Detroitensi Archidioecesi, moderationi tuae traditis, pastoralia munera studiose obiisti. Romanae vero Purpurae decore exornatus, magis magisque virum 1 Ps. 134, 1. 2 Is. 61, 1; Phil. 4, 7. 314 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale strenuum te praebere studeas, quem labor non frangit; atque catholici dogmatis et legis custos, Oecumenici Concilii Vaticani II placita et decreta ad effectum plane deducens, fac ut in sentiendo et agendo cum optimis Antistitibus aemuleris; atque adeo praemia praemiis coronae tuae adnectes. Quod autem hactenus fecisti, sacerdotibus, quos tuum gaudium tuum- que sertum reputas, diligentiores usque fac impendas curas, ut ii, sanc­ tissimae religionis causae adstricti, eandem caritatem habentes, unani­ mes 3 ad consummationem sanctorum in opus ministerii, in aedificatio­ nem corporis Christi adspirent,4 semper firmi in fide, in opere efficaces, concordiae amatores, amicitiae sanctae cultores. Ita ii erunt adiutores gaudii tui,5 quo Deus omni spe te repleat multos porro per annos. Beatissima Virgo Maria, Mater Ecclesiae, Apostolorum Regina, cuius patrocinio te tuaque committimus, benignum praestet auditum Nostris optatis et votis, quae pro te nunc fundimus. Haec salutariter precati, tibi, Venerabilis Frater Noster, ac per te Auxiliaribus Antistitibus tuis, et cunctis Christi gregis ovibus, modera­ mini tuo concreditis, Apostolicam Benedictionem peramanter imper­ timus. Ex Aedibus Vaticanis, die xvin mensis Aprilis, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I Ad Sanctitatem Suam Shenouda III, Patriarcham Sedis Sancti Marci Ale­ xandriae. *

Dear Brother in Christ, The words you have addressed to us have been particularly moving ones. We are truly happy to welcome Your Holiness to our home. From the day of your élévation to your position as Father and Head

3 Cfr. Phil. 2, 2. 4 Cfr. Eph. 4, 12. 5 Cfr. 2 Cor. 1, 23.

Die 5 mensis maii a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 315 of the Coptic Orthodox Church, God has granted us the grace to maintain fréquent relations through letters and through the ministry of our représentatives. ìsow we have this opportunità to meet face to face. It is a solemn moment and a joyful one. It is also a joy for us to greet the distinguished members of your délégation and through them the entire community of the Coptic Ortho­ dox Church. In his goodness, God has been wisely and patiently following out the plan of his grace for us. We meet at a time when Christians are asking themselves about the meaning of the faith they profess and the mission they have to the world. You come to this ancient See of Rome, hearing with you the traditions of the ancient See of Alexandria, of its apostles, its martyrs, its doctors, its holy monks and the vast army of its people, who have given witness to their faith in periods of joy and in periods of great darkness. It is our hope that through our discussions and prayer we may make a significant contribution towards under standing each other better, thus making it possible to help Christians find valid answers to the questions they are asking them­ selves today. We realize that God is presenting us with a great challenge. We do not expect to overeóme immediately the difficulties that fifteen centuries of history have created for us. But we do hope to be able to set out upon a way which will lead to our overcoming these difficulties. For our part, we approach these meetings in a spirit of great confidence. We are confident that our Churches are determined to reach out to each other in an effort to carry out better the mission God has entrusted to us. We stri ve to be faithful servants of the tradition which has been handed on to us from the Apostles through the Fathers and great spiritual leaders of this Church. But that tradition is a living one. The efforts at renewal which are going on in the Catholic Church and in the Coptic Church give testimony to this. We are confident therefore that our meetings during these days will strengthen the bonds of brotherly love between us and between our people. May God enlighten us and guide us and grant us new insights as we strive together to see how we may attain that full unity of the Spirit in the bond of peace which Christ asks of us and which is his gif t. 316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II In Basilica Vaticana habita cum Sacrum adstante Pontifice Maximo cele­ braretur, sedecies centenaria pientissimi obitus Sancti Athanasii redeunte memoria. *

(( Questo è un giorno stabilito dal Signore : esultiamo e ralle­ griamoci per esso ». Noi volentieri ripetiamo questa acclamazione liturgica motivata dalla festività della Pasqua in questa presente occasione, nella quale la presenza del Patriarca Shenouda III, — ono­ rato lui stesso del titolo di « Papa » della venerata e antichissima Chiesa copta, avente il suo centro ad Alessandria d'Egitto, — solleva nel nostro animo una commozione profonda. Ecco qui il Capo d'una Chiesa, tuttora da noi ufficialmente separata e da secoli assente dalla celebrazione d'una comunitaria preghiera con questa Chiesa romana, ma Capo, diciamo, d'una Chiesa, la quale fa ascendere la sua origine a quell'Evangelista Marco, che San Pietro chiama suo figlio,1 e la quale ebbe in Sant'Atanasio, di cui oggi noi celebriamo il XVI centenario della beata morte, l'assertore invitto della nostra comune fede nicena, fede cioè nella divinità di nostro Signore Gesù Cristo, proclamata da Simone, figlio di Giona, per divino intuito, e perciò tramutato da Cristo stesso nell'immobile Pietro, e da lui posto a fondamento di tutta la Chiesa; egli è qui, è qui apposta e spontaneamente venuto per riannodare il vincolo della carità,2 felice presagio di quella per­ fetta unità dello spirito,3 che dopo il recente Concilio ecumenico vati­ cano secondo, noi andiamo umilmente, ma sinceramente cercando di ricomporre; è qui, con noi, con questa grande assemblea di fedeli, sulla tomba dell'Apostolo Pietro... oh! come non dovremmo noi esultare, e invitare voi tutti, figli di questa Chiesa romana e cattolica, a benedire con noi il Signore in questo giorno straordinario? Non avvertiamo noi che il volume della storia della Chiesa, nel quale la mano misteriosa del Signore principalmente guida le mani degli uomini a scrivervi « nova et vetera »,4 apre davanti a noi pagine antiche di secoli, e altre ancora candide ne distende davanti a noi, pronte a

* Die 6 mensis maii a. 1973. 1 1 Pet. 5, 13. 2 Of. Col. 3, 14. 3 Cf. Eph. 4, 3. 4 Cf. Mt. 13, 52. Acta Pauli Pp. VI 317 registrare avvenimenti, Dio voglia !, migliori, i fasti cioè dèlia Provvi­ denza misericordiosa di Dio nelle vicende della Chiesa ancora pelle­ grina nel tempo? Come non saluteremo noi questo venerabile e grande Fratello lontano, oggi a noi tanto vicino, nostro visitatore, nostro ospite, oggi qui, presso il nostro altare e unito alla nostra pontificale preghiera? e con lui il copioso e rappresentativo suo nobilissimo seguito? La lettura del Santo Vangelo 5 che noi abbiamo ora ascoltata, ci invita a riflettere sul tema fondamentale della nostra fede, il tema della risurrezione del Signore nostro Gesù. Non dice forse San Paolo : <( Se tu confessi con la tua voce il Signore Gesù, e nel tuo cuore hai fede che Dio lo ha risuscitato da morte, sarai salvo »?6 E la narra­ zione evangelica della S. Messa, che stiamo celebrando, sembra pro­ prio che voglia attestarci la realtà del fatto della risurrezione di Cristo, realtà oggettiva, storica, comprovata perfino dall'esperienza diretta e tangibile dei sensi, anche se appartenente ad un ordine soprannaturale, e voglia stimolarci a derivare subito dall'osservazione di questa inau­ dita realtà la nostra irrefrenabile e vivacissima fede, quale quella di Tommaso, l'uomo positivo della critica, del dubbio, della verifica, con le sue parole ancora sonanti : « Signore mio ! e Dio mio ! ».7 E com'è propizia questa odierna riflessione liturgica celebrando la gloriosa memoria, come dicevamo, di S. Atanasio, fiero ed impavido assertore della fede! S. Atanasio è padre e dottore della Chiesa univer­ sale e merita perciò il nostro comune ricordo. Il ricordo migliore di un Santo, che ha dato un contributo straordi­ nario alla vita della Chiesa in un momento decisivo della sua storia, allorché gli eretici negavano la stessa consostanziale divinità del Verbo e quindi di Cristo, ci sembra quello di riflettere sull'eredità che ci ha lasciato : la testimonianza di fede nella sua vita e nel suo pensiero. Quando riflettiamo sulla sua vicenda umana, incontriamo un cre­ dente solidamente fondato sulla fede evangelica, e convinto assertore e difensore della verità, pronto a subire ogni calunnia, persecuzione, violenza. Dei suoi quarantacinque anni di episcopato una ventina li trascorse in ripetuti esili; e questa stessa nostra città di Roma lo ospitò, essendo Papa Giulio,8 per tre anni durante il suo secondo esilio, che lo colpì dall'aprile del 339 all'ottobre del 346.

5 Le. 24, 35-48. 6 Rom. 10, 9. 7 Io. 20, 28. 4 337-352. 318 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sempre dappertutto e di fronte a tutti, a potenti ed erranti, professò la fede nella divinità di Gesù Cristo, vero Dio e vero uomo, tanto che la tradizione liturgica orientale lo definisce « colonna della vera fede )),9 mentre la Chiesa cattolica lo annovera tra i dottori della Chiesa. Egli fu infatti un uomo di Chiesa; pastore vigile e attento, dedicò l'intera vita al suo esclusivo servizio : non solo al servizio della sua Chiesa di Alessandria, ma della Chiesa intera, portando dovunque il calore della sua fede, l'esempio edificante della sua vita intransigente­ mente coerente, il richiamo alla preghiera appresa tra i monaci del deserto, presso cui si dovette più volte rifugiare. La divinità di Cristo è il nucleo centrale della predicazione di S. Ata­ nasio di fronte agli uomini del suo tempo, tentati dalla crisi ariana. La definizione del primo Concilio ecumenico di Mcea,10 secondo cui Gesù Cristo è figlio di Dio, della stessa sostanza del Padre, Dio vero da Dio vero, costituisce il punto di riferimento costante della sua dottrina. Solo se si accetta questo insegnamento si può parlare di redenzione, di sal­ vezza, di ristabilimento della comunione tra uomo e Dio. Solo il Verbo di Dio redime perfettamente; senza l'incarnazione, l'uomo rimarrebbe nello stato di natura corrotta, da cui la stessa penitenza non potrebbe liberarlo.11 Liberato da Cristo dalla corruzione, salvato dalla morte, l'uomo rinasce a nuova vita e riacquista la primitiva immagine di Dio, secondo cui era stato creato sin dall'inizio e che il peccato aveva corrotto. « Il Verbo di Dio — afferma S. Atanasio — è venuto lui stesso affinché, essendo lui immagine del Padre, possa nuovamente creare l'uomo ad immagine di Dio ».12 S. Atanasio evolve questa teologia, incentrandola sulla partecipa­ zione dell'uomo redento alla vita stessa di Dio, mediante il battesimo e la vita sacramentale, giungendo ad affermare con ardita espressione che il Verbo di Dio « si è fatto uomo perché noi fossimo divinizzati )).13 Questa (( nuova creazione )) comporta la restituzione di ciò che il peccato aveva compromesso : la conoscenza di Dio e un radicale cam­ biamento di costumi. Gesù Cristo ci rivela e ci rende conoscibile il Padre : « Il Verbo

9 Apolytikion del 2 maggio. 10 325. 11 Cf. De Incarnatione, PC 25, 144, 119. 12 De Incarnatione, ibidem. 13 De Incarnatione, ibidem. Acta Pauli Pp. VI 319

di Dio si è reso visibile con nn corpo perché noi potessimo farci una idea del Padre invisibile ».14 Da questa nuova conoscenza di Dio consegue l'esigenza di rinno­ vamento morale, che S. Atanasio richiama fortemente : « Chi vuole comprendere il discorso attorno a Dio, deve nel suo modo di vivere purificarsi, rendersi simile ai Santi con la somiglianza delle proprie azioni, affinché unito a loro con la condotta della propria vita, possa comprendere ciò che loro è stato rivelato da Dio )).15 Siamo così portati al centro dell'avvenimento cristiano : la reden­ zione per opera di Gesù Cristo, il radicale rinnovamento dell'uomo con la sua restaurazione ad immagine e somiglianza di Dio, la rista­ bilita comunione di vita tra l'uomo e Dio, che si esprime anche in un profondo cambiamento etico. È questo il sublime messaggio, che anche a noi indirizza oggi S. Atanasio il Grande : essere forti nella fede e coerenti nella pratica della vita cristiana, anche a costo di gravi sacrifìci; sta a noi acco­ glierlo questo messaggio, meditarlo, approfondirlo e realizzarlo nella nostra vita. Per le preghiere di S. Atanasio, Padre e Dottore della Chiesa, ci conceda Iddio di poter degnamente confessare, anche noi nel nostro tempo, che Gesù Cristo è il Signore e il Salvatore del mondo.

III In Petriana Basilica ad Sanctitatem Suam Shenouda III, Patriarcham Sedis Sancti Marci Alexandriae. *

Fratello in Cristo carissimo, È con gioia che estendiamo a Lei il nostro cordiale saluto nel Signore e il nostro benvenuto in questa grande Basilica, dedicata all'apostolo Pietro, che fino alla morte ha dato testimonianza della sua fede ardente nel Figlio incarnato di Dio Gesù Cristo e che, con San Paolo, noi veneriamo come fondatore della Chiesa di Roma. Salutiamo anche i vescovi vostri fratelli, il clero ed i laici, distinti rappresentanti dell'intera comunità della Chiesa copto-ortodossa. Sa-

14 De Incarnatione, ibidem. 15 De Incarnatione, ibidem.

* Die 6 mensis maii a. 1973. 320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lutiamo inoltre i due venerabili vescovi della Chiesa etiopica, che sono degna parte della vostra delegazione. Siano i benvenuti nella nostra casa e nei nostri cuori. Non è solo in nome nostro che stiamo parlando. Intorno a noi ci sono i nostri fratelli dell'episcopato cattolico, e migliaia di sacerdoti e laici, riuniti qui alla tomba dell'apostolo per onorare un altro grande testimone di fede, Atanasio di Alessandria. In questo giorno solenne la Chiesa di Roma saluta la Chiesa di Alessandria con gesto fraterno di amore e di pace. Più di milleseicento anni fa il grande Sant'Atanasio fu ricevuto dal nostro predecessore Giulio I, il quale vedeva in lui un sostenitore di quella fede, che stava per essere compromessa ed anche negata da gente più forte di lui nel potere politico, ma più debole nella fede e nella comprensione. La Chiesa di Roma lo appoggiava fermamente. Egli, a sua volta, riconosceva nella Chiesa dell'occidente una sicura identità di fede, anche se vi erano alcune diversità sia di vocabolario, sia nel modo teologico di approfondire il mistero di Dio Trino. Il suo successore Pietro trovava una simile accoglienza ed appoggio fraterno dal nostro predecessore Damaso. Mezzo secolo dopo le Chiese di Ales­ sandria e di Roma, nelle persone dei loro vescovi Cirillo e Celestino, ancora una volta apparivano come un raggio di luce, quando la fede nel Dio uomo, Gesù Cristo, fu oscurata da coloro che rifiutavano di rendere alla santa Madre di Dio il titolo glorioso di « Theotokos ». Questi sono i nostri grandi Padri, dottori di fede e pastori di uomini. Umilmente consci delle nostre debolezze, chiediamo le loro inter­ cessioni, affinché ci sia data la forza di rimanere fedeli alla vocazione, alla quale Dio ci ha chiamati. Veramente Dio ci ha chiamati a cose grandi. In modo particolare vuole che noi apportiamo al mondo il suo dono di fede, di riconcilia­ zione e di pace. Gli uomini, alienati da lui e fra loro stessi, devono essere riconciliati per mezzo del nostro umile ministero. Prima di tutto, tuttavia, dobbiamo domandarci fino a qual punto possiamo fare questo, se noi cristiani non siamo riconciliati fra noi. La questione è importante per noi. Per grazia di Dio noi, insieme con voi, condividiamo la fede nel Dio Uno, Padre, Figlio e Spirito Santo. In Gesù Cristo professiamo il Figlio di Dio incarnato, che per noi e la nostra salvezza è nato dalla Vergine Maria, ha sofferto, è morto ed è risorto. Incorporati in Lui nel battesimo, condividiamo la sua vita divina nei sacramenti della sua Chiesa; condividiamo le tradi- Acta Pauli Pp. VI 321 zioni apostoliche, trasmesseci dai nostri Padri comuni; la nostra vita liturgica, teologica, spirituale e devozionale è nutrita dalle stesse fonti, anche se si esprimono in diverse forme legittime. Siamo in par­ ticolare consci che i principi della vita spirituale provenienti dai grandi Padri del deserto egiziano, a partire da Sant'Antonio, hanno influito su tutto il mondo cristiano. Nondimeno con umiltà e con dolore dobbiamo riconoscere che nella storia delle nostre Chiese vi sono state aspre dispute sulle for­ móle dottrinali, dispute che hanno offuscato l'accordo sostanziale sulla realtà che le parole volevano esprimere. Metodi estranei al Van­ gelo di Cristo talora sono stati usati da alcuni per imporre quel Vangelo. Ragioni di carattere culturale, politico, oltre che teologico sono state usate per giustificare ed anche per approfondire una divisione, che non avrebbe dovuto mai esistere. Non possiamo ignorare questa triste eredità. Riconosciamo che dobbiamo fare molto per superare i suoi effetti nefasti. Siamo tuttavia decisi ad impedire che questa triste eredità continui ad influire sui nostri rapporti. Stiamo costatando un nuovo fenomeno, di cui il nostro incontro di oggi dà una testimonianza eloquente. Nella mutua fedeltà al nostro stesso Signore stiamo riscoprendo i molteplici legami che ancora ci uniscono. In risposta all'invito fraterno rivoltogli dal nostro venerato pre­ decessore Giovanni XXIII, il vostro predecessore di felice memoria Kyrillos VI ha mandato osservatori a tutte le sessioni del Concilio Vaticano II. Questi osservatori hanno potuto costatare gli sforzi com­ piuti da quella grande assemblea per promuovere la riforma e l'aggior­ namento nella Chiesa cattolica. Siamo lieti di salutare due di essi che sono ritornati oggi con voi in questa Basilica, come vescovi della vostra Chiesa. Nel 1968 partecipavamo insieme alla gioia del ritorno di reliquie dell'evangelista San Marco da Venezia alla venerabile Chiesa di Ales­ sandria. Nel 1969 abbiamo avuto il piacere di accogliere un numeroso pelle­ grinaggio, composto dal clero e dai laici della Chiesa copto-ortodossa; più di recente una nostra delegazione speciale ha assistito alla introniz­ zazione solenne di Vostra Santità come Padre e Capo della vostra Chiesa. Noi riconosciamo, in questi eventi, i segni di Dio. Questo è il momento favorevole che il Signore ci accorda; condividiamo con Vostra Santità la risoluzione di approfittarne, con la piena consape-

21 - A. A. S. 322 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale volezza che esistano ancora ostacoli di ordine teologico, psicologico ed istituzionale da superare. Non li neghiamo, ma ci rifiutiamo di averne paura. Una volta il mondo cristiano, sconvolto da dissensi e da scismi, ha potuto finalmente riconoscere nella fede, predicata insie­ me da Damaso di Roma e da Pietro di Alessandria, la fede cattolica genuina. Con fiducia nella grazia di Dio e muovendoci nel suo spirito, ten­ teremo di superare gli ostacoli esistenti, affinché le nostre Chiese pos­ sano ancora una volta dare una testimonianza comune più perfetta, al mondo che ha tanto bisogno di Lui. Venerabile Fratello, ci siamo incontrati in questa solenne e felice occasione, in cui la Chiesa di Roma celebra il sedicesimo centenario della morte di Sant'Atanasio, vescovo di Alessandria. Egli è stato un uomo di fede costante, di ottimistica speranza e di cuore generoso ed aperto anche per i suoi oppositori. Perché egli era costante nella sua fede, poteva sperare contro la speranza. E dopo un amaro esilio, quando Dio gli permise di ritornare al suo gregge, egli aprì il suo cuore a tutti gli uomini, sempre cercando quella riconciliazione e quella pace, che sono i doni di Dio nel suo Figlio incarnato. Che Atanasio, il nostro Padre comune, interceda affinché possiamo essere più fedeli servi di Dio nella sua Chiesa, e pastori più efficaci di coloro per i quali Cristo ci ha dato la missione di spezzare il pane del suo Corpo e della sua Parola.

IV Christifidelibus in Basilica Vaticana coram admissis Beatissimus Pater nuntiat Se universale Iubilaeum in annum MCMLXXV indicturum. *

Vogliamo oggi dare a voi una notizia, che crediamo importante per la vita spirituale della Chiesa; ed è questa. Dopo aver pregato e pensato, noi abbiamo deliberato di celebrare nel prossimo 1975 l'Anno Santo, secondo la scadenza venticinquennale fissata dal nostro prede­ cessore Paolo II, con la Bolla pontifìcia « Ineffabilis Providentia » del 17 aprile 1470. L'Anno Santo, che si chiama, nel linguaggio canonico, Giubileo, consisteva nella tradizione biblica dell'Antico Testamento in un anno di vita pubblica speciale, con l'astensione dal lavoro nor-

* Die 9 mensis maii a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 323 male, col ripristino della distribuzione originaria della proprietà terriera e con la remissione dei debiti in corso e la liberazione degli schiavi ebrei.1 Nella storia della Chiesa, come si sa, il Giubileo fu isti­ tuito da Bonifacio VIII, ma con scopi puramente spirituali, nel 1300; e consìsteva in un pellegrinaggio penitenziale alle tombe degli Apo­ stoli Pietro e Paolo ; vi partecipò anche Dante, che ne descrive la mol­ titudine circolante in Roma ;2 poi, al Giubileo del 1500, si aggiunse l'apertura delle Porte Sante delle basiliche da visitare, non solo per facilitarvi l'afflusso dei penitenti, ma anche per simboleggiare il più facile accesso alla misericordia divina con l'acquisto dell'indulgenza giubilare. Ci siamo domandati se una simile tradizione meriti d'essere man­ tenuta nel tempo nostro, tanto diverso dai tempi passati, e tanto condizionato, da un lato, dallo stile religioso impresso dal recente Concilio alla vita ecclesiale, e, dall'altro, dal disinteresse pratico di tanta parte del mondo moderno verso espressioni rituali d'altri secoli; e ci siamo subito convinti che la celebrazione dell'Anno Santo, non solo può innestarsi nella coerente linea spirituale del Concilio stesso, alla quale preme a noi di dare fedele svolgimento, ma può benissimo corrispondere e contribuire altresì allo sforzo indefesso e amoroso che la Chiesa rivolge ai bisogni morali della nostra età, all'interpretazione delle sue profonde aspirazioni, ed anche alla onesta condiscendenza verso certe forme delle sue espressioni esteriori preferite. È necessario a questo molteplice scopo mettere in evidenza la concezione essenziale dell'Anno Santo, ch'è il rinnovamento interiore dell'uomo : dell'uomo che pensa, e pensando ha smarrito la certezza nella Verità; dell'uomo Che lavora, e lavorando ha avvertito d'essersi tanto estroflesso da non possedere più abbastanza il proprio personale colloquio; dell'uomo che gode e si diverte e tanto fruisce dei mezzi eccitanti una sua gaudente esperienza da sentirsene presto annoiato e deluso. Bisogna rifare l'uomo dal di dentro. È ciò che il Vangelo chiama conversione, chiama penitenza, chiama metanoia. È il pro­ cesso di autorinascita, semplice come un atto di lucida e coraggiosa coscienza, e complesso come un lungo tirocinio pedagogico riformatore. È un momento di grazia, che di solito non si ottiene se non a capo chino. E noi pensiamo di non errare scoprendo nell'uomo d'oggi una profonda

1 Cf. Lev. 25, 8 ss. 2 Cf. Inf. 18, 28-33. 324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

insoddisfazione, una sazietà nnita ad un'insufficienza, una infelicità esasperata dalle false ricette di felicità dalle quali è intossicato, uno stupore di non saper godere dei mille godimenti che la civiltà gli offre in abbondanza. Cioè egli ha bisogno di un rinnovamento interiore, quale il Concilio ha auspicato. Ora, a questo rinnovamento personale, interiore, e quindi, sotto certi aspetti, anche esteriore, tende precisamente l'Anno Santo, questa terapia, facile e straordinaria insieme, che dovrebbe portare il benessere spirituale ad ogni coscienza, e di riflesso, in qualche misura almeno, alla mentalità sociale. Questa l'idea generale del prossimo Anno Santo, polarizzata in un'altra idea centrale particolare e rivolta alla pratica : la riconciliazione. Il termine « riconciliazione » richiama il concetto opposto di rottura. Quale rottura dovremmo aggiustare per raggiungere quella riconci­ liazione, ch'è condizione dell'auspicato rinnovamento giubilare? Quale rottura? Ma non basta forse porre questa parola programmatica di ricon­ ciliazione per accorgerci che la nostra vita è turbata da troppe rotture, da troppe disarmonie, da troppi disordini per poter godere dei doni della vita personale e collettiva secondo la loro ideale finalità? Abbiamo innanzi tutto bisogno di ristabilire rapporti autentici, vitali e felici con Dio, d'essere riconciliati, nell'umiltà e nell'amore, con Lui, affinché da questa prima, costituzionale armonia tutto il mondo della nostra esperienza esprima una esigenza ed acquisti una virtù di riconciliazione, nella carità e nella giustizia con gli uomini, ai quali subito riconosciamo il titolo innovatore di fratelli. Eccetera : la ricon­ ciliazione si svolge su altri piani vastissimi e realissimi : la stessa comunità ecclesiale, la società, la politica, l'ecumenismo, la pace ... L'Anno Santo, se Dio ci concederà di celebrarlo, avrà molte cose da spiegarci al riguardo. Limitiamoci ora ad anticipare un rilievo importante circa la strut­ tura del prossimo Anno Santo, il quale, secondo la secolare consue­ tudine, ha in Roma il suo punto focale e l'avrà ancora, ma con questa novità. Le condizioni prescritte per acquistare particolari frutti spi­ rituali saranno questa volta anticipate e accordate alle Chiese locali, affinché tutta la Chiesa sparsa sulla terra possa incominciare subito a godere di questa grande occasione di rinnovamento e di riconciliazione, e meglio prepararne così il momento culminante e conclusivo che si cele­ brerà a Roma nell'anno 1975, il quale conferirà al classico pellegrinaggio alle tombe degli Apostoli, per coloro che lo possono e lo vogliono com- Acta Pauli Pp. VI 325 piere, il suo consueto significato. E questo importante e salutare movimento spirituale e penitenziale, che interessa tutta la Chiesa e che sarà accompagnato dalla elargizione di speciali indulgenze, avrà inizio nella prossima festa di Pentecoste, 10 giugno. Nei precedenti Anni Santi l'estensione di essi avveniva dopo le celebrazioni romane; ora invece le precederà. Ognuno può comprendere come in questa inno­ vazione vi sia anche un'intenzione di onorare con più evidente ed efficace comunione le Chiese locali, membra vive dell'unica ed universale Chiesa di Cristo. Basti così, per ora. Ma, a Dio piacendo, avremo in proposito molte altre cose da dire. Sia con voi tutti la nostra Apostolica Benedizione.

V

Moderatoribus e singulis nationibus et Membris summorum Consiliorum Pont. Operum Missionalium, Romae annuum Coetum habentibus. *

Cher Monsieur le Cardinal, Vénérés Frères et Fils,

Vous devinez la joie que Nous éprouvons chaque année à vous rece­ voir à l'occasion de l'Assemblée plénière des Conseils Supérieurs des Œuvres Pontificales Missionnaires. Sachez lire notre intérêt et notre encouragement bien au delà de nos brèves paroles : l'évangélisation des peuples demeure au premier plan de notre mission apostolique. N'est-il pas significatif que ce thème ait été retenu pour le prochain Synode des Evêques? Mais toute l'œuvre missionnaire serait bien fragile si l'esprit missionnaire s'émoussait, si la générosité s'essouflait dans le peuple de Dieu, chez les prêtres, religieux, laïcs. Or vous contribuez grandement à soutenir cette vitalité missionnaire de l'Eglise comme Directeurs nationaux ou Conseillers romains de l'Œuvre de la Propagation de la Foi, de l'Œuvre de Saint-Pierre Apôtre, de l'Union Pontificale Mis­ sionnaire. De même le bilan des subsides recuellis puis répartis par vos soins en 1972, aux quatre coins du monde, s'avère impressionnant et réconfortant. Nous vous en félicitons. Les commémoraisons mission­ naires de l'an dernier Nous ont permis à plusieurs reprises de souligner le mérite et la nécessité de votre travail. C'est d'abord une question d'esprit. Dimanche prochain, le Christ

* Die 11 mensis maii a. 1973. 326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nous sera présenté dans la liturgie comme le Bon Pasteur, soucieux, avec un amour extrême, de chacune des brebis qui le suivent, soucieux aussi de celles qui ne sont pas de ce bercail, donnant sa vie pour ras­ sembler autour du Père les enfants de Dieu dispersés et leur procurer en abondance une Vie qu'ils ne peuvent tirer d'eux-mêmes. Voilà où il faut puiser notre conviction et notre méthode. Autrement l'esprit missionnaire ne résiste pas aux remises en question ni aux graves difficultés que notre temps ne lui ménage pas. Pire encore, il se déforme au gré de perspectives purement humanitaires. Mais cette foi nous fait un devoir d'être réaliste et de prendre des mesures pratiques, de se donner des instruments adéquats, pour faire face à l'immensité du champ missionnaire et à ses multiples aspects : théologie de la mission, animation pastorale, formation des prêtres, des séminaristes, des religieux, des religieuses, des novices, des caté­ chistes... Pour mieux cerner ce travail, les différentes Œuvres que vous représentez, nées d'initiatives diverses, constituent autant de secteurs dont les axes de préoccupation, de réflexion et d'activité sont à la fois nécessaires et complémentaires. Nous saluons avec une chaleur toute particulière autour de notre proche collaborateur le cher Cardinal Rossi, Monseigneur Gantin et Monseigneur Lourdusamy, chargés l'un et l'autre de suivre ces différents secteurs et d'assurer leur coordination au niveau du Conseil Suprême. Toute cette activité diversifiée, que vous promouvez au sein de vos pays respectifs et selon la ligne de l'Œuvre pontificale pour laquelle vous travaillez, a besoin de trouver aussi son juste agencement avec notre Congrégation pour l'évangélisation des peuples, comme avec les diocèses. C'est avec joie que Nous voyons en effet les Eglises locales décidées à prendre la part active qui leur revient dans l'œuvre univer­ selle d'évangélisation. Et la Congrégation elle-même, dans la conclusion de son Assemblée plénière d'avril 1971, précisait justement que c'était une tâche primordiale pour elle de continuer à stimuler, soutenir et encourager la vie et le fonctionnement des Conférences episcopales, et d'institutionaliser ses rapports avec leur Commission pour les missions. C'est dans ce contexte que se situe aujourd'hui le service eminent que les (Euvres pontificales sont appelées à rendre, avec leur dynamisme propre, en union étroite avec la Congrégation chargée d'harmoniser la pastorale d'ensemble. De cette conjugaison d'efforts, Nous attendons les meilleurs fruits. Et Nous souhaitons qu'elle trouve une assise juri­ dique dans les nouveaux statuts qui s'élaborent. Acta Pauli Pp. VI 327

A cette croissance cohérente de l'Eglise, nous avons tous l'honneur de participer, chacun à notre place. Ainsi, comme le disait l'Apôtre Paul : « Par la pratique d'une charité sincère, nous grandirons de toute manière en nous élevant vers Celui qui est la tête, le Christ, dont le corps tout entier, grâce à tous les ligaments qui le desservent, tire cohé­ sion et unité, et par l'activité assignée à chacun de ses organes, opère sa croissance propre pour s'édifier lui-même dans la charité »-1 Que le Christ ressuscité vous donne à chacun, comme à toutes les âmes généreuses que vous représentez, sa lumière et sa force. Et que notre Bénédiction Apostolique vous accompagne.

VI Ad sacrarum virginum Maiores Antistitas, quae e tota Italia Conventui Romae habito interfuerunt. *

È una parentesi per noi lieta e ristoratrice, questa di oggi, in cui, accogliendo ben volentieri il vostro invito, riceviamo voi, Superiore Maggiori d'Italia, che avete partecipato all'Assemblea generale elettiva del Consiglio di Presidenza e del Consiglio Centrale dell'Unione. Salu­ tiamo le Madri elette, e quelle che hanno terminato il loro ufficio : e a voi tutte, come alle consorelle che qui rappresentate, diamo il Nostro benvenuto. Ci fa piacere soffermarci, anche se brevemente, tra voi, per­ ché ci portate davanti agli occhi l'immagine delle schiere di Religiose italiane che, su tutti i fronti — insegnamento, sostegno al ministero sacer­ dotale, cooperazione missionaria, opere di misericordia corporali e spi­ rituali, eccetera — offrono alla Chiesa un aiuto insostituibile, e alla comunità dei fratelli una continua lezione di bontà, di disinteresse, di abnegazione. Di questa « testimonianza evangelica », data con intatto fervore, noi vi ringraziamo ; e vi rivolgiamo una parola di consolazione : abbiate fiducia! In questo momento, in cui molto vien messo in discussione, nel­ l'intento peraltro lodevole di riscoprire e di seguire la propria « iden­ tità », in conformità col Vangelo e con le origini di ciascun Istituto

1 Ep. 4, 15-16.

* Die 12 mensis maii a. 1973. 328 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Religioso, vi è bisogno di una certezza superiore, cbe guidi e illumini questo sforzo di assoluta autenticità. Ebbene, sì, abbiate fiducia ! 1) Fiducia nella scelta della vocazione religiosa, che avete fatta con piena libertà e in serena rispondenza alla grazia di Dio, dando il signi­ ficato più alto e profondo alla vita cristiana. Che cos'è infatti la vita religiosa se non l'aver portato alle sue estreme conseguenze — morte al peccato e alle sue radici, consacrazione a Dio, unione a Cristo risorto — le consegne del Battesimo? Se non l'aver portato a totale maturazione i germi ricevuti in quel decisivo incontro sacramentale con la Trinità che ci ama e che ci salva? È questo l'insegnamento antico che il recente Concilio ha richiamato, quando ha detto che, nella vita religiosa, ogni fedele, « per poter raccogliere più copioso il frutto della grazia batte­ simale, con la professione dei consigli evangelici nella Chiesa intende liberarsi dagli impedimenti, che potrebbero distoglierlo dal fervore della carità e dalla perfezione del culto divino, e si consacra più intimamente al servizio di Dio ».* Voi pertanto, con la fedeltà al Vangelo, preso alla lettera, indicate che le realtà che contano, quelle che permarranno al di là del contingente fluire del tempo, sono quelle spirituali. La vita religiosa è segno e pre­ senza della realtà escatologica del Regno di Dio. In questa luce acquista pieno significato la vostra vita di consacrate, nelle sue forme, nei suoi impegni essenziali rappresentati dai tre voti, nel suo stile forte, lieto, sacrificato, amorevole, accogliente, guidato dall'unico pensiero del­ l'amore di Dio e dei fratelli, specie dei più abbandonati, come nel suo accrescimento spirituale, alimentato alle fonti cristalline della pre­ ghiera e dell'unione con Dio, del silenzio e della contemplazione, spe­ cialmente dell'Eucaristia e della vita liturgica, secondo i punti che abbiamo sviluppato nella Esortazione Apostolica « Evangelica testi­ ficatio )) ; vi invitiamo a meditarla sempre di più, perché dettata unica­ mente dal desiderio di facilitare quel rinnovamento della vita religiosa, che è stato fra i frutti più cospicui del Concilio Vaticano II. 2) Abbiate poi fiducia nella « Madre Chiesa », che per prima ha dato a voi la sua piena fiducia. Voi avete un particolare rapporto di amore verso la Chiesa, come lo avete per Maria. Il mistero di Maria e quello della Chiesa sono strettamente congiunti, e si illuminano l'uno con l'altro: «la Chiesa ... diventa anch'essa madre, poiché con la predica-

1 Const. dogai, de Ecclesia Lumen gentium, n. 44. Acta Pauli Pp. VI 329 zione e il battesimo genera a una vita nuova e immortale figliuoli con­ cepiti ad opera dello Spirito Santo e nati da Dio. Essa pure è vergine, che custodisce integra e pura la fede data allo Sposo, e ad imitazione della Madre del suo Signore, con la virtù dello Spirito Santo, conserva verginalmente integra la fede, solida la speranza, sincera la carità ».2 Voi, che siete così intimamente legate a queste realtà, che misterio­ samente si devono riprodurre e continuare nelle vostre vite consacrate, dovete perciò sentirvi sempre mosse da un particolare amore verso la Chiesa. Il fervore degli studi ecclesiologici, alla luce dell'insegnamento conciliare, e, soprattutto, il ripensamento personale nella vita di ora­ zione, devono stimolare in tutte le Religiose una nuova stima, un nuovo abbandono, una nuova fiducia nella Chiesa; e animare tutti gli Istituti a cercare nuovi servizi, sempre più aperti e disponibili, perché essa giunga ovunque nel mondo, per il quale è stabilita sacramento del­ l'amore, con cui Dio incontra l'umanità in Cristo, e la salva in ogni epoca, in ogni latitudine. 3) E infine abbiate fiducia anche nel nostro tempo, così pieno di aspirazioni e di tensioni, di grandezze e di miserie, di bisogni e di speranze. La Costituzione conciliare Gaudium et Spes le ha messe in luce in una sintesi puntuale, che deve essere presente a quanti, nella Chiesa, vogliono essere al servizio delle necessità del mondo. La vostra vocazione vi pone in un rapporto singolare col mondo, di cui conoscete tante sofferenze e tante piaghe, ma anche tante ricchezze segrete, nell'avanzare delle nuove generazioni, nella fedeltà delle fami­ glie, nei sacrifìci dei lavoratori, nelle pene degli ammalati e degli anziani. Davanti a loro voi dovete essere degli « indicatori di direzione ». E avete, in questo, una grande responsabilità. La gente vi guarda, e giudica se la vostra fedeltà al Vangelo è genuina e sincera. Per essi dovete essere nel mondo il segno che il Vangelo è vivo, che il Regno di Dio è in mezzo a noi.3 Mossi da tale sollecitudine, vi abbiamo richia­ mate a questo impegno di testimonianza nella menzionata Esortazione, quando abbiamo scritto che (( questo mondo, oggi più che mai, ha biso­ gno di vedere in voi uomini e donne, che hanno creduto alla Parola del Signore, alla sua Risurrezione ed alla vita eterna, fino al punto di impegnare la loro vita terrena per testimoniare la realtà di questo amore, che si offre a tutti gli uomini ... Questa grazia non è per l'uomo

2 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 64. 3 Cf. Le. 17, 21. 330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale d'oggi come un soffio vivificante venuto dall'infinito, come una libera­ zione di sé, nella prospettiva di una gioia eterna e assoluta? )).4 Ecco : in questo triplice invito alla fiducia, noi auspichiamo al­ l'Unione un rinnovato sforzo affinché tali consegne siano vissute con crescente consapevolezza da tutte le Religiose italiane. Lo esige lo stato della vita consacrata; lo richiede il dovere dell'ora, quando una grande fiammata di luce e di grazia sta per passare sulle Chiese locali, in preparazione all'Anno Santo. Siate in prima linea nel lavoro di riconciliazione e di rinnovamento interiore, come di revisione della propria vita sociale, che noi attendiamo da tutti i fedeli di buona volontà. La prossima Pentecoste sarà l'inizio di una novella effusione dello Spirito su tutta la Chiesa : preparatevi, e aiutate capillarmente le varie categorie di persone, a cui si dirige il vostro ministero, a comprendere quest'ora di grazia, e ad assecondarla. Noi vi ringraziamo fin d'ora, mentre, in pegno della particolare protezione della Vergine Santa, modello incomparabile di donazione totale, impartiamo di cuore a voi e alle Consorelle dei vostri Istituti, la particolare Benedizione Apostolica.

VII Ad summos Moderatores Institutorum Religiosorum, annitente Sacra Con­ gregatione pro Religiosis et Institutis Saecularibus, Romae Coetum haben­ tes. *

Venerabiles Fratres ac dilecti -filii, Ex animo salutem vobis impertimus, qui, annitente Sacra Congre­ gatione pro Religiosis et Institutis Saecularibus et praeeunte digno eius Cardinali Praefecto, conventum agitis, de non levis ponderis argu­ mentis, quae ad vitam Deo consecratam pertinent, disserentes. Cum vos hic conspicimus Moderatores Generales tot Familiarum religiosarum, quarum sodales in toto degunt orbe terrarum, cumque opera vestra mente consideramus, quae item in cunctas mundi partes pervaserunt, conventui isti vestro et huic congressioni nostrae momen­ tum quoddam ecclesiale tribuatur oportet. Ante duos annos, ut probe nostis, Adhortationem Apostolicam edi-

4 N. 53; A.A.S. 63 (1971), p. 524.

* Die 25 mensis maii a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 331

dimus, a verbis « Evangelica testificatio » incipientem, qua religiosa instituta commonuimus de vita secundum Concilii Vaticani Secundi praeceptiones renovanda. Nunc vero, sermonem illum veluti confir­ mantes et persequentes, nonnulla volumus proferre, quae paterna, qua premimur, sollicitudo de iisdem institutis vestris suadere videtur. Concilium Vaticanum Secundum indolem charismaticam vitae reli­ giosae declaravit, asserens consilia evangelica esse « donum divinum, quod Ecclesia a Domino suo accepit )).* Quo dono seu charismate, ex ipsius eius natura, religiosi (( Ecclesiae eiusque mysterio speciali modo coniunguntur ».2 Unde consequitur, ut illi intimo et arctissimo nexu ex Ecclesiae auctoritate pendeant, quae regulas eorundem authentice approbat, profitentium vota suscipit, ipsam professionem ad status canonici dignitatem erigit,3 et eos participes reddit muneris sui salvifici implendi ; nam religiosorum ad sanctitatem adipiscendam nisus in omnium hominum utilitatem et spiritualem fructum pertinent : ii enim, ((cum ... suiipsius donatio ab Ecclesia suscepta sit, eius etiam servitio sese sciant addictos )).4 Spiritus Sanctus, largitor charismatum simulque Ecclesiae animator, efficit, ut inspiratio charismatica et com­ pago iuridica Ecclesiae apte inter se conveniant, eo vel magis quod, ut idem Concilium Vaticanum Secundum docuit, pastorum est de cha­ rismatum (( germana natura et ordinato exercitio iudicium ferre, non quidem ut Spiritum exstinguant sed ut omnia probent et quod bonum est teneant ».5 In hoc ipso coetu iuvat Nos iterum dicere Ecclesiam non posse carere religiosis, id est testibus amoris, quo Christus homines prosequitur quique naturam prorsus transcendit, neque mundum posse sine sui detrimento his luminibus privari.6 Hac de causa eadem Ecclesia iis egregiam testatur existimationem, constanti eos complectitur dilectione nec desinit iis adesse eosque (( dirigere in semitam rectam ».7 Illa autem multum exspectat a religiosis, per quos oportet « augeatur venusta ipsius perfectio et sanctimonia, quae nonnisi Iesu Christi imi-

1 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 43. 2 Ibid., n. 44. 3 Ibid., n. 45. 4 Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 5. s Cfr. 1 Thess. 5, 12.19.21 - Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 3. 6 Cfr. Ev. test., 3. 7 Cfr. Ps. 26, 11. 332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tatio et mystica cum eo coniunctio praebere possunt )).8 Ecclesia reli­ giosos per Concilii Oecumenici magisterium, quod est gravissimae aucto­ ritatis, ad renovationem praesertim spiritualem vocavit. Scimus non paucos annisos esse et anniti, ut magnae huic exspectationi respon­ deant, est tamen fatendum nonnullos clare sonantem vocem illam non audivisse vel minus recte esse interprétâtes. Quapropter sinite Nos denuo commonefacere vos officii praedictae renovationis spiritualis, cui (( etiam in operibus externis promovendis primae partes sunt tribuendae».9 E fontibus gratiae baptismalis et charismatis, quod est cuiusque instituti vestri proprium, novas oportet lymphas educatis, quibus vita Deo consecrata optatam virium copiam sumat. Sed ad peculiarem quendam eventum ecclesialem Nobis liceat nunc transire, quem etiam religiosorum non paulum interesse merito cen­ semus. Etenim, ut notum est vobis, universale Iubilaeum nuntiavimus, prius in Ecclesiis localibus, deinde in hac Urbe celebrandum. Cui cum proposita sit interior renovatio, quae et conversio, metanoia, paeni­ tentia appellatur, Ecclesia adiutrici operae religiosorum multum con­ fidit. Itaque vestrum erit, dilecti Moderatores Generales, curare, ut Familiae, quibus praeestis, eiusdem Iubilaei incepta secundent et pro­ vehant, praecipue cum sacra Hierarchia cooperantes, adeo ut illa reno­ vatio animorum efficiatur, ex qua non solum vita privata cuiusque sed et publici mores christianis praeceptis conformentur. Religiosi vero ipsi hoc sacrum tempus habeant occasionem, divi­ nitus sibi oblatam, de suo vivendi cursu et forma recogitandi ; id est impelli se sentiant, ut conversationem suam comparent cum iis, quae Concilium Vaticanum Secundum et Apostolica Adhortatio « Evange­ lica testificatio » postulant ab ipsis, utque videant, an necessitatibus hodiernis occurrant et Salvatorem in humana consortione quasi evi­ denter reddant praesentem. Ut autem hoc testimonium religiosorum reapse sit efficax et ampli­ ficetur, haec imprimis animadvertenda sunt seu potius in memoriam revocanda : Non desistimus vim et necessitatem orationis extollere, sine qua intimam veramque Dei cognitionem gustare non possumus10 neque

8 Cfr. Alloc, ad Patres Conc. d. 29 sept. 1963 habita; A.A.S. 55 (1963), p. 851. 9 Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 2 e. 10 Cfr. Ev. test., 43. Acta Pauli Pp. VI 333 viribus pollemus ad iter perfectionis percurrendum. Concilio docente, momentum et utilitas precationis, quae a communitate fit, recte ac merito praedicantur. Sed praeter hanc colenda est etiam oratio pri­ vata, qua cuiusque vigor spiritualis servatur et augetur et quae ad precationem communem, praesertim liturgicam, animos salubriter dispo­ nit et ab hac ipsa alimoniam et incrementum potest accipere. Asseverari autem licet religiosos, quorum vita spiritualis floreat et pro aliis sit fecunda, esse religiosos « orantes », eos autem, qui quoad hanc vitam languescant aut ipsum statum suum misere relin­ quant, fere semper segnes esse in facienda precatione. Qua de causa verum exstat omnino «fidelitatem... orationi servatam aut eius ne- glectionem esse veluti paradigma vigoris aut occasus vitae religio­ sae »." Christus vos ad perfectiorem sui sequelam ideoque ad crucem por- tandam vocavit; haec enim a condicione vestra nequit seiungi. Sit autem haec crux non solum singulare quoddam instrumentum ani­ mos purificans et eximia apostolatus forma, sed etiam manifesta com­ probatio amoris, non deprimens sed erigens. « Nonne arcana quaedam coniunctionis necessitudo inter renuntiationem atque laetitiam inter­ cedit... inter disciplinam atque spiritualem laetitiam»?12 Denique vita communis est unum ex elementis potioribus reno­ vandae vitae religiosae. Oportet relegere, immo lectitare, et crebro regustare locos illos sane pulcherrimos Decreti Perfectae caritatis/3 ubi de hac communi vita non mera legis praecepta traduntur, sed pars eius theologica, spiritualis, ecclesialis, apostolica, humana prae­ clare explanatur. Haud leve igitur officium vobis, dilecti filii, est impositum annitendi, ut illae vivendi condiciones in domibus vestris instituantur, quae « aptae sint ad spiritualem profectum cuiusque sodalis fovendum ».14 Haec fraternitas vere evangelica est etiam firmum praesidium soda­ lium, eorum praesertim, qui forte animo sunt fracti, qui in discri­ mine versantur, qui aegritudine vel senio affliguntur. Cum hodie plurima in dubium vocentur, etiam vita religiosa non paucis est obnoxia difficultatibus, ut vosmet ipsi cotidiano usu com-

11 Ev. test., 42. 12 Ev. test., 29. 13 N. 15. 14 Ev. test., 39. 334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pertum habetis. Sunt ergo, qui anxie quaerant, quomodo illa futuris annis sit progressura, utrum felicior an deterior sors eius praevidea­ tur. Ad haec quod pertinet, multi ex vobis etiam anguntur penuria vel carentia candidatorum vel lugenda sodalium defectione. Haec autem sors futura in cuiusque instituti fidelitate posita est, qua voca­ tionem suam sequatur, id est quatenus consecrationem, qua Deo est devota, vivendo exprimat. Maxime exemplum conversationis, quae gaudio spiritali et inconcussa voluntate Deo et fratribus serviendi commendetur, candidatos nostris quoque temporibus allicit. Adule­ scentes enim huius aetatis, cum Deo se devovent, plerumque (( totum pro toto dare » 15 intendunt, ideoque illis institutis libentius se addi- cunt, in quibus viget et floret illud « genus vitae virginalis et pau­ peris, quod sibi elegit Christus Dominus, quodque Mater Eius Virgo amplexa est )).16 Liceat ergo paterno huic alloquio finem imponere verbis Sancti Augustini, qui et ipse fuit vitae religiosae praestantissimus fautor atque laudator : « Vos autem, fratres, exhortamur in Domino ut pro­ positum vestrum custodiatis, et usque in finem perseveretis : ac si quam operam vestram mater Ecclesia desideraverit, nec elatione avida suscipiatis, nec blandiente desidia respuatis; sed miti corde obtem- peretis Deo, cum mansuetudine portantes eum qui vos regit, qui dirigit mites in iudicio, qui docet mansuetos vias suas )).17 Vota denique facientes, ut hic conventus vester prosperos salutares­ que exitus habeat, vobis et sodalibus, curae vestrae commissis, Bene­ dictionem Apostolicam, certissimae dilectionis Nostrae testem, volentes largimur.

15 Cfr. Imit. Christi, III, 37, 13. 16 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 46. 17 Ps. 24, 9 - Ep. 48, 2; PL 33, 188. Acta Pauli Pp. VI 335

NUNTIUS SCRIPTO DATUS

Universis Christifidelibus et bonae voluntatis hominibus, die recurrente recto instrumentorum communicationis socialis usui provehendo per totum terrarum orbem dicato.

Venerable Brothers, Bear sons and daughters, and nien of good will every where,

Today, for the seventh time, we celebrate the animal World Com­ munications Day. We invite ail of you to refiect with us on the thème chosen for this year's célébration : u The Mass Media and the Af­ firmation and Promotion of Spiritual Values For centuries man has been seeking what is true and good and beautiful. Through this search he has been striving to reach the Ab solute and to express a relationship with his Creator, often through sacrifice and prayer. He has hoped for a life beyond this life, and the hope for immortality has infiueneed his attitudes and behaviour in this world. With varying degrees of success his quest has likewise been for justice and freedom, for fraternal solidarity and brotherly love. Man has longed for peace within his heart, in his family and in his community. These and the other spiritual values of mankind are a héritage that is passed on by each succeeding generation, one that is the common treasure of all. This héritage is, however, in a special way the responsibility of Christians. For the Gospel of Christ has confirmed these spiritual values and has extended their meaning and application. Christ himself, by his living, dying and rising from the dead, has given added significance to the life of every man. ^He has inspired men to even higher goals and made them conscious of the fact that they are called and really are the sons of God, sharing in the fellowship of his Holy Spirit.1 Indeed the Church has received the mission, of affirming the spiritual values of the complete Christian message. Christ the Lord has chal- lenged the Church to take this message to the ends of the earth.2 His

1 Cf. 1 Jn 3:1; 2 Cor 13:14. 2 Cf. Acts 1:8; Mt 28:19. 336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Apostles were to preach the love of God and man, forgiveness and reconciliation, and to proclaim a message of peace. They were to go out and be concerned about the sick and the oppressed and like their Master bring the uplifting Gospel to the poor.3 Enlightened by God's guidance, and uniquely rich in human expérience, the Church knows and proclaims that the true advancement of man, the true progress of peoples, can be realized only when the spiritual values which answer their highest aspirations receive due emphasis. And so the Church throughout the ages has communicated these values and promoted initiatives for the development of peoples, initiatives aimed at embracing every man and the whole man.4 The Church must then continue to affirm ali the values of a truly human life, showing at the same time that our hearts are restless until they rest in God. Christians of every age have given witness by their lives and often by their death to the spiritual values which they hold as children of God destined for eternai life. The great Martyrs have found successors in every culture to testify with them to the values that make life worth living and show the true meaning of death. By a happy coincidence, this World Communications Day is also the feast of Saint Charles Lwanga and his Companions. They were certain of the spiritual values in which they believed and their willingness to die for their convictions shows how deeply spiritual values can be rooted. These sons of Africa are now held in honour by the entire world precisely because they affirmed spiritual values. Every Christian of every age, like these courageous saints, is bound to give the witness of his good example and to show reasons for the hope within him.5 It has always been thus. One of the greatest blessings of our age, however, is the advance of technology and the great progress made in social communications. Now as never before spiritual values can be affirmed and spread from one end of the earth to the other. The marvellous providence of God has reserved this wonder for our age. Men of good will are disturbed to see how these social com­ munications are so often used to contradict or corrupt the fundamental values of human life and produce discord and evil.6 The abuses and the

3 Cf. Luhe 4:18. 4 Cf. Populorum Progressio, 14. 5 Cf. 1 Peter 3:15. 6 Communio et Progressio, 9. Acta Pauli Pp. VI 337 harm they cause are well known. The spread of false idéologies and excessive préoccupation with mere material progress frequently detrae t from concern for true wisdom and lasting values. But what we are asking for today is positive action on the part of ali Catholics and especially those engaged in the mass media, to diffuse in ali their fullness the values of Christ's life-giving message and to make the world ring with their conviction, with the voice of their belief and with the Word of God. This is indeed an important vocation and a great service to the world. And we appeal likewise for a full measure of partnership with all brother Christians and with ali men of good will in every land to affìrm effectively the common principies upon which the dignity of man dépends. We are asking ali those engaged in social communications to teli the story of the sacrifice and dedication that exists in the world, to make known the good that abounds, and the dynamism, enthusiasm and selflessness of so many, especially among the young. We know that there are numerous " Media Men " of good will who burn with the desire and détermination to turn their " lifeless instruments " 7 to the benefit of their fellowmen. We ask them ali to renew their résolve to transform the mass media into burning torches and powerful beacons illuminating the path to the only true happiness. The world needs the affirmation of spiritual values as seen in their concrete expression. To reach this goal those who are able to use social communications in ali their expressions must do so. The language of image and print, of light, music and sound must help to convey the message of goodness, beauty and truth. !£he press, the radio, television, the cinema, the théâtre and advertising must be utilized to the full in this mission of conveying a meaningful message to the world. As the mass media affirm and promote the spiritual values of an ever- striving humanity, they help to prepare for the day when there will be a new création, in which the Fatherhood of God will be universally acknowledged and brotherhood, justice and peace will prevail. And so with the challenge that we offer goes the expression of our gratitude to all men of good will who endeavour to make this contribution. In this regard we wish to express our deep appréciation to ali the radio and television stations as well as to the press which présent the news about the Church and the Holy See and their essential mission of affirming and promoting spiritual values. In a special way we thank our own sons

7 Cf. Communio et Progressio, 72.

22 - A. A. S. 338 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale and daughters of the Catholic Church who through a more effective use of the mass media and through a greater dedication to this apostolate collaborate with us in spreading the Gospel.8 For the success of the great programme based on the thème of this World Communications Day — "the Mass Media and the Affirmation and Promotion of Spiritual Values " — we invoke the assistance of the Word made Flesh, and in his name we impart our Apostolic Blessing. From the Vatican, 1 May 1973.

PAULUS PP. VI

8 Cf. Phil 1:5. Sacra Congregatio pro Episcopis 339

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 11 Aprilis 1978. — Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Henrici Vion, Episcopi Pictaviensis, constituit Exc. P. D. Iose­ phum Rozier, Episcopum tit. Maximianensem in Numidia. die 13 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Compostellanae prae­ fecit Exc. P. D. Angelum Suquia Goicoechea, hactenus Episcopum Malacitanum. — Cathedrali Ecclesiae Maioricensi Exc. P. D. Theodorum Ubeda Gramaje, hactenus Episcopum tit. Thunausudensem. — Cathedrali Ecclesiae Conchensi Exc. P. D. Iosephum Guerra Campos, hactenus Episcopum tit. Mutiensem. — Cathedrali Ecclesiae Malacitanae Exc. P. D. Raimundum Buxar- rais Ventura, hactenus Episcopum Zamorensem. — Cathedrali Ecclesiae Tirasonensi R. D. Franciscum Alvarez Mar­ tínez, Archidiaconum Capituli Metropolitani Ovetensis. die 6 Iunii. — Titulari « pro hac vice » archiepiscopali Ecclesiae Numidensi R. D. Marium Pium Gaspari, e clero archidioecesis Bono­ niensis, Antistitem Urbanum, Subsecretarium Consilii pro Publicis Ecclesiae Negotiis, quem deputavit Delegatum Apostolicum in Repu­ blica Mexicana. 340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO

LITTERAE CIRCULARES

ad Conferentiarum Episcopalium Praesides de Precibus eucharisticis

1. Eucharistiae participationem fidelibus conscie, pie et actuose prae­ standam 1 potissimum assequi contendit sacrae Liturgiae instauratio, praesertim vero Missalis Romani recognitio, iuxta Concilii Vaticani II praecepta recens effecta.2 Huiusmodi autem Missalis Romani auctoritate Papae Pauli VI promulgati nota propria certe est habenda copia textuum inter quos seligendi haud raro datur facultas, tum quoad lectiones e Sacra Scriptura depromptas, tum quoad cantus, preces et acclamationes universae communitati fidelium proferendas, tum quoad ipsas ora­ tiones praesidentiales, Prece eucharistica minime excepta, cuius tres novi textus, praeter Canonem Romanum venerabilis traditionis, in usum sunt recepti.3

2. Ratio propter quam huiusmodi ampla varietas textuum prae­ betur, et finis ad quem innovatio formularum tendit, indolis pasto­ ralis sunt : nempe ut unitati et varietati precationis liturgicae consu­ latur. Eosdem enim textus adhibendo in Missali Romano propositos, variae communitates christianae quae ad Eucharistiam celebrandam in unum conveniunt, et se unam Ecclesiam eadem fide eademque ora­ tione precantem efficere sentiunt, et congrua simul facultate gaudent — praesertim cum sermo vernaculus adhibetur — ex qua idem myste­ rium Christi multis modis nuntietur et singuli fideles facilius corda ad Dominum in oratione et gratiarum actione elevent4 necnon maiore fructu spiritali celebrationes participent.

1 Cf. Conc. Vat. II, Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 48: A.A.S. 56 (1984), p. 113. 2 Cf. Paulus VI, Const. Apostolica Missale Romanum, 3 aprilis 1969: A.A.S. 61 (1969), pp. 217-222. 3 Cf. ibid., p. 219. 4 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 54. Sacra Congregatio pro Cultu Divino 341

3. Novum Missale Romanum, aliquibus annis post eius promulga­ tionem iam elapsis, nondum ubique plene in celebrationem cum populo induci potuit, quia ingens opus versionis in linguas vernaculas apud plurimas nationes aliquod spatium temporis requirit.5 Insuper copia augendi efficacitatem pastoralem celebrationis saepius ignoratur neque, in ordinanda Missa, ad commune bonum spirituale coetus satis atten­ ditur.6

4. Interim tamen apud non paucos desiderium exortum est celebra­ tionem eucharisticam ulterius aptandi per novarum formularum com­ positionem, non exceptis novis Precibus eucharisticis. Dicunt enim electionem inter orationes praesidentiales ipsasque quattuor Preces eucharisticas hodierni Ordinis Missae multimodis postulatis diverso­ rum coetuum, regionum, populorum adhuc plene non satisfacere. Ideo pluries ab hac Sacra Congregatione petitum est ut approbarentur, aut facultas daretur ex qua possent approbari, et in usum reciperentur novi textus tum orationum tum Precum eucharisticarum, iuxta rationem sentiendi et modum loquendi nostrae aetatis exarati. Insuper non pauci auctores diversarum linguarum et nationum, proxime praeteritis annis, Preces eucharisticas ab ipsis studiorum causa compositas publici iuris fecerunt. Frequenter etiam accidit ut sacer­ dotes, non obstantibus praescripto Concilii Vaticani II7 et vetitis Epi­ scoporum, textibus privatim concinnatis in celebrationibus utantur.

5. His attentis, haec Sacra Congregatio, de mandato Summi Ponti­ ficis et peritis adhibitis ex variis orbis regionibus, diligenter studuit quaestioni de novis Precibus eucharisticis componendis aut de facul­ tate Conferentiis Episcopalibus tribuenda eas approbandi, una cum quaestionibus adnexis eorumque consectariis. Eiusmodi autem studii conclusiones Patribus huius Dicasterii in plenario coetu congregatis, necnon iudicio aliarum Sacrarum Congregationum, ad quas res per­ tinet, ac tandem Summo Pontifici sunt propositae. Omnibus denique mature perpensis, visum est hoc tempore non convenire ut Conferen­ tiis Episcopalibus facultas generalis concedatur exarandi aut appro-

5 Quoad principia secundum quae versiones fieri debent, cf. Consilium ad exse­ quendam Const. de s. Liturgia, Instruction sur la traduction des textes liturgiques pour la célébration avec le peuple, 25 ianuarii 1960: Notitiae 5 (1969), pp. 3-12. 6 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 313. 7 Cf. Conc. Vat. II, Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 22, par. 3: A.A.S. 56 (1964), p. 106. 342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bandi novas Preces eucharisticas. E contra, opportunius visum est monere ut amplior catechesis urgeatur circa Precis eucharisticae naturam et rem ;8 quae enim culmen est celebrationis, culmen quoque profundioris catecheseos esse debet. Itemque necessarium esse videtur, ut amplior institutio tradatur de possibilitatibus, quae sacerdotibus praebentur ad plenam participationem fidelium excitandam, adhibitis normis quas vigentes leges liturgicae inferunt formulisque quas Mis­ sale Romanum exhibet.

6. Quapropter quattuor nunc manent Preces eucharisticae, eae nempe quae in Missali Romano instaurato continentur, nullamque aliam sine venia Apostolicae Sedis compositam vel ab ipsa non appro­ batam adhiberi licet. Conferentiae autem Episcopales singulique Epi­ scopi enixe rogantur ut, congruis rationibus adhibitis, sacerdotes sa­ pienter adducant ad unam disciplinam Ecclesiae Romanae servandam ; quod bono ipsius Ecclesiae et celebrationis liturgicae rectae ordina­ tioni favebit. Ius moderandi rem tanti momenti, cuius modi est disciplina Pre­ cum eucharisticarum, Apostolica Sedes, pastorali unitatis amore im­ pulsa, sibi reservat. In unitate ritus Romani legitimas postulationes considerare non renuet, et petitiones a Conferentiis Episcopalibus sibi allatas ad novam Precem eucharisticam peculiaribus in adiunctis forte exarandam et in liturgiam inducendam benigne perpendet ; normas vero singulis in casibus servandas proponet.

7. Hac decisione significata, utile videtur nonnullas proponere con­ siderationes quae eius sensum et exsecutionem magis perspicuam et faci­ lem reddere possunt. Ex his aliae naturam et momentum respiciunt Precis eucharisticae in traditione liturgica, praesertim Romana; aliae autem ea quae fieri possunt ad celebrationem singulis coetibus accom­ modandam, textu Precis eucharisticae nullatenus mutato.

S. Prex eucharistica quae natura sua est quasi « culmen totius celebrationis », est « prex gratiarum actionis et sanctificationis », eoque tendit, « ut tota congregatio fidelium se cum Christo coniungat in con­ fessione magnalium Dei et in oblatione sacrificii ».9 Quae quidem prex

8 Cf. Benno Card. Gut, Epist, ad Praesides Conferentiarum Episcopalium, 2 iu­ nii 1968: Notitiae 4 (1968) pp. 146-148; Indications pour faciliter la catéchèse des •anaphores de la Messe, ibid., pp. 148-155. 9 Institutio generalis Missalis Romani, n. 54. Sacra Congregatio pro Cultu Divino 343 a sacerdote ministeriali profertur, qui interpretatur et vocem divinam, quae ad populum dirigitur, et vocem populi, qui ad Deum animos ele­ vat. Ea igitur sola insonare debet, dum coetus ad sacram liturgiam celebrandam congregatus religiose silentium servat. In ea ergo, super indolem catecheticam, quae notas peculiares ali­ cuius celebrationis in luce ponere contendit, praevalet indoles gratiarum actionis pro universo mysterio salutis aut pro eius ratione particulari quae, secundum diversitatem diei, festi, temporis vel ritus, in actione liturgica celebratur.10 Hac de causa, ut Eucharistiam participantes melius Deo gratias agerent eumque benedicerent, iam in Missalis Romani instauratione (( aucta est copia Praefationum, vel ex antiquiore Romanae Ecclesiae traditione sumptarum, vel nunc primum compositarum, quibus et pecu­ liares partes mysterii salutis clarius patefierent, et plura uberioraque gratias agendi argumenta praeberentur Hac eadem de causa, sacerdos qui Eucharistiae praesidet facultate pollet Precem eucharisticam brevi monitione introducendi,12 qua eius­ dem gratiarum actionis argumenta fidelibus proponat, eorum coetui hic et nunc magis accommodata, ita ut communitas persentiat propriam vitam cum historia salutis coniunctam esse et maiora emolumenta ex Eucharistiae celebratione capiat.

9. Item, quod attinet ad finem quo Prex eucharistica spectat, et ad eius compagem seu structuram, secundarius est habendus aspectus qui petitionis seu intercessionis dicitur. In liturgia instaurata hic aspectus explicatur praesertim in oratione universali qua, forma magis libera et circumstantiis aptata, supplicationes pro Ecclesia universisque homi­ nibus eorumque necessitatibus exprimuntur ; attamen novi libri liturgici varias etiam intercessionis formulas exhibent, singulis Precibus euchari­ sticis iuxta uniuscuiusque structuram inserendas, in peculiaribus cele­ brationibus, imprimis vero in Missis ritualibus.13 Hoc modo, et ratio

10 Cf. ibid., n. 55 a. 11 Paulus VI, Const. Apostolica Missale Romanum, 3 aprilis 1969: A.A.S. 61 (1969), p. 219. 12 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 11. 13 Quoad Precem eucharisticam I seu Canonem Romanum praeter facultatem intro­ ducendi nomina in Memento (N.N.), cf. Memento peculiare pro patrinis in Missis ini­ tiationis christianae adultorum et formulas Hanc igitur a Missa Vigiliae paschalis usque ad dominicam II Paschae, in Missis pro baptizandis vel neophytis adultis, pro confirmatis, pro ordinatis, pro sponsis, pro professis, pro virginibus consecratis; quoad 344 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale habetur certae ac definitae alicuius celebrationis et significatur hanc precationem offerri in communione cum tota Ecclesia.14

10. Praeter variationes supra recensitas, quae eo contendunt ut gratiarum actio et intercessiones propius arctiusque cum celebratione conectantur, traditio Eomana peculiares quoque aliquas formulas continet in praecipuis sollemnitatibus anni liturgici « infra actionem » adhibendas, quo apertior fiat memoria mysterii Domini quod celebratur.15 Ex his patefit proprium esse eiusdem traditionis et immutabilitatem textus magni facere et opportunas variationes non excludere. Si enim fideles eundem textum pluries percipiendo facilius quodammodo cum sacerdote celebrante in oratione sociantur, illius textus aliquae, sed numero paucae, variationes gratae et utiles evadunt, eo quoa attentio­ nem excitant, pietatem movent et orationem peculiari quodam colore ornant. - Neque obstat quominus Conferentiae Episcopales pro sua regione, Episcopus quoad Proprium dioeceseos vel auctoritas competens quoad Proprium familiae religiosae, quod attinet ad elementa supra (nn. 8-10) memorata quae variari possunt, idem provideant et inde confirma­ tionem Apostolicae Sedis petant.

11. Momentum ecclesiale in celebratione eucharistica quam pluri­ mum aestimandum est. Dum enim in Eucharistiae celebratione (( re­ praesentatur et efficitur unitas fidelium, qui unum corpus in Christo constituunt »,16 « Missae celebratio in se ipsa est iam professio fidei in qua Ecclesia tota se ipsam agnoscit et exprimit ».17 Quae omnia egregie apparent in ipsa Prece eucharistica, in qua non persona aliqua privata vel communitas localis tantummodo, sed « una et unica Ec­ clesia catholica », exsistens in quibusvis Ecclesiis particularibus,18 sese ad Deum dirigit.

Preces eucharisticas II, III et IV cf. Embolismos pro neophytis adultis, professis et virginibus consecratis. 14 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 55 g. 15 Cf. Communicantes propria in Nativitate Domini et per octavam, in Epiphania Domini, a Missa Vigiliae paschalis usque ad dominicam II Paschae, in Ascensione Domini, in dominica Pentecostes. 16 Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 3: A.A.S. 57 (1965), p. 6. 17 Secretariatus ad Christianorum unitatem fovendam, Instructio In quibus rerum circumstantiis, 1 iunii 1972, n. 2b: A.A.S. 64 (1972), p. 520. 18 Cf. Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 23: A.A.S. 57 (1965), p. 27. Sacra Congregatio pro Cultu Divino 345

Ubi vero Preces eucharisticae sine ulla approbatione auctoritatis competentis Ecclesiae adhibentur, haud raro inter sacerdotes et in ipsis communitatibus inquietudines et dissensiones oriuntur, dum e contra Eucharistia debet esse (( signum unitatis » et (( vinculum cari­ tatis )).19 Non pauci enim conqueruntur de nimis subiectiva indole illorum textuum. Re quidem vera qui celebrationem participant ius habent quo fiat, ne Prex eucharistica, quam « Amen » finali quasi ratam habent, permisceatur aut omnino perfundatur personali pro­ pensione animi illius qui eam scripsit vel profert. Hinc necessitas infertur eos tantummodo textus Precis euchari­ sticae adhibendi, qui, a legitima Ecclesiae auctoritate approbati, sen­ sum ecclesialem clarius et plenius manifestent.

12. Accuratior tamen aptatio celebrationis ad diversitatem coe­ tuum et adiunctorum, atque plenior notae catecheticae expressio quae in Prece eucharistica, ob eius naturam, non semper neque convenienter fieri potest, facienda erit in illis actionis liturgicae partibus et formulis, quae variationem admittunt vel exigunt.

13. Primo quidem in memoriam eorum qui celebrationes praeparant iisque praesunt revocatur facultas, per Institutionem generalem Mis­ salis Romani concessa,20 eligendi quibusdam in casibus formularia Mis­ sae necnon textus diversarum partium Missae, cuius modi sunt lectio­ nes, orationes, cantus, ita ut (( necessitatibus et praeparationi animi et ingenio participantium apte, quantum fieri potest », respondeant.21 Ne­ que oblitterari fas est alia documenta post editam praefatam Institutio­ nem generalem promulgata ulteriores normas et indicationes pro cele­ brationibus vividis et ad necessitates pastorales aptatis praebere.22

14. Inter ea vero quae pleniori accommodationi prosunt quaeque in facultate sunt singulorum celebrantium, memorare expedit monitiones, homiliam, orationem universalem.

19 Augustinus, In Ioannis Evangelium Tractatus 26, 13: CCL 36, 266; cf. Conc Vat. II, Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 47: A.A.S. 56 (1964), p. 113. 20 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, nn. 314-324. 21 Ibid., n. 313. 22 Cf. S. Congr. pro Cultu Divino, Instructio Actio pastoralis, 15 maii 1969: A.A.S 61 (1969), pp. 806-811; Instructio Memoriale Domini, 29 maii 1969: A.A.S. 61 (1969), pp. 541-547; Instructio Sacramentali Communione, 29 iunii 1970: A.A.S. 62 (1970), pp. 664-667. 346 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Primo quidem monitiones, quibus fideles ad penitius intellegendum sensum actionis sacrae vel aliquarum eius partium, et ad eas vero ipsa­ rum spiritu participandas adducuntur. Ex his monitionibus illae sin­ gulare momentum habent quas Institutio generalis Missalis Eomani ipsi sacerdoti conficiendas et proferendas committit, ut introducat fideles in Missam diei, antequam celebratio inchoetur; in liturgiam verbi, ante lectiones; in Precem eucharisticam, ante praefationem; necnon universam actionem sacram, ante dimissionem, concludat.23 Sed et illae magni faciendae sunt quae in ipso Ordine Missae pro qui­ busdam ritibus, veluti ante actum paenitentialem vel ante orationem dominicam, proponuntur. Natura sua hae monitiones non exigunt ut omnino ad verbum proferantur forma qua in Missali exhibentur ; unde expedire poterit, saltem in aliquibus casibus, veris communitatis con­ dicionibus aliquatenus eas aptare. At in omnibus monitionibus propo­ nendis servetur earum indoles peculiaris, ne in sermonem vel homiliam transmutentur ; curetur de brevitate et vitetur verbositas, quae taedio afficeret participantes.

15. Praeter monitiones memoranda est homilia quae « pars ipsius liturgiae »24 est et qua verbum Dei in coetu liturgico proclamatum pro communitate praesenti et iuxta eius capacitatem et vitae rationem, attentis celebrationis adiunctis, explanatur.

16. Denique magni facienda est oratio universalis qua communitas verbo Dei explanato et recepto quodammodo respondet. Ad eius effica­ citatem procurandam, curetur ut in petitiones quae pro variis totius mundi necessitatibus proferuntur coetui congregato consentaneae eva­ dant, illa sapienti libertate in iis componendis adhibita, quae huius precationis naturae respondet.

17. Sane celebratio, ut sit communitaria et viva, praeter selectionem partium, requirit ut praeses aliique munus peculiare implentes dili­ genter perpendant diversa genera communicandi per verba cum ipsa congregatione, ex quibus sunt lectio, homilia, monitio, introductio et his similia.25 In orationibus, praesertim Prece eucharistica, proferendis, sacerdos

23 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 11. 24 Conc. Vat. II, Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 52: A.A.S. 56 (1964), P- 114. 25 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 18. Sacra Congregatio pro Cultu Divino 347 devitet ex una parte modum siccum omnique varietate carentem legendi, ex altera parte modum nimis subiectivum et patheticum dicendi et agendi. Ut praeses actionis, legendo aut cantando aut agendo sedula cura iuvet participantes ut veram communitatem efficiant quae celebrat et vivit memoriale Domini.

18. Ad pleniorem insuper vim verborum et maiorem fructum spi­ ritalem obtinendum semper attendatur, ut est in votis multorum, sacrum silentium quod statis temporibus, ut actionis liturgicae pars, servari debet,26 ut singuli, pro natura et momento quo inducitur, vel ad seipsos convertantur, vel ea quae audierint breviter meditentur, vel in corde suo Deum laudent et orent.27

19. His omnibus perspectis, exoptare et sperare licet fore ut ani­ marum pastores potius quam novitatibus quoad textus et ritus in sacras actiones inducendis, sedula cura incumbant fidelibus docendis, ut hi indolem, structuram, elementa celebrationis, praesertim vero Precis eucharisticae, melius intellegant et ipsam celebrationem plenius semper et magis conscie participent. Vis enim et efficacitas sacrae liturgiae non unice in novitate et varietate elementorum consistit, sed in profundiore communione mysterii salutis quod in actione liturgica praesens efficitur et operatur. Hac ratione tantummodo fideles valent, in una fide profi­ tenda unaque oratione ad Deum fundenda, salutem suam consequi et cum fratribus suis communicare. Ea ergo quae his Litteris circularibus, ab hac Sacra Congregatione apparatis, continentur, Summus Pontifex Paulus VI, die 18 aprilis 1973 approbavit et confirmavit easdemque Litteras publici iuris fieri iussit.

Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 27 apri­ lis 1973.

ARTURUS Card. TABERA Praefectus

® H. Bugnini Archiep. tit. Diocletianen. a Secretis

26 Of. Conc. Vat. II, Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 30: A.A.S. 56 (1964), p. 108; S. Congr. Rituum, Instructio , 5 martii 1967, n. 17: A.A.S. 59 (1967), p. 305. 27 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 23. 348 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citatio edictalis

ROMANA Nullitatis matrimonii (Costi Liliana - Ciolini Elio)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Ciolini Elii, in causa de qua supra conventi, eundem citamus ad comparendum in H. S. T. Vicariatus Urbis (Roma, Palazzo Apostolico dei Laterano, Piazza S. Giovanni in Laterano, 6), aut per se, aut per procuratorem legitime constitutum, die 22 Septembris 1973, hora 9, pro dubii conte­ statione nullitatis matrimonii de quo agitur. Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque, notitiam habentes actualis commorationis praedicti Elii Ciolini, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur.

Albanus Milioni, Iudex Instructor

Ex Aedibus H. S. T. die 11 iunii 1973.

Angelus Caravella, V. Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Elio Ciolini, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vica­ riat de Rome (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6 - Roma), le 22 septembre 1973, à 9 heures, pour concorder le dout ci-dessous rapporté : Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit M. Elio Ciolini, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 349

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Oon Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 23 maggio 1973. S. E. Mons. Rocco Carmine, Arcivescovo tit. di Giusti- nianopoli di Galazia, Nunzio Apostolico in Brasile. » » » S. E. Mons. Jadot Jean, Arcivescovo tit. di Zuri, Dele­ gato Apostolico negli Stati Uniti d'America. 28 » » S. E. Mons. Laghi Pio, Arcivescovo tit. di Mauriana, Pro-Nunzio Apostolico nella Repubblica di Cipro. 6 giugno » S. E. Mons. Torpigliani Bruno, Arcivescovo tit. di Mal- liana, Nunzio Apostolico nelle Isole Filippine. » » » Il Rev.mo Mons. Gaspari Mario Pio, Delegato Apostolico nel Messico.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : Membri della Pontificia Commissione per la Revisione del Codice di Diritto Canonico: 31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali: Trochta Stepán; Philippe Paul; Palazzini Pietro; Jubani Arnau Narciso.

Consultori della Pontifìcia Commissione per la Revisione del Codice di Diritto Canonico: 31 marzo 1973. gli Ecc.mi Monsignori : Benelli Giovanni, Arcivescovo tit. di Tusuro; Carli Luigi, Arcivescovo di Gaeta; Maloney David M., Vescovo di Wichita; Casoria Giu­ seppe, Arcivescovo tit. di Vescovio; Mayer Augustin, Arcivescovo tit. di Satriano; — il Rev.mo P. Hamer Jerome, O.P. ; — i Rev.di: Prof. Connolly Thomas; Maida Adam; — il Sig. Plöchl Wilhelm.

Membro della Pontificia Commissione per le Comunica­ zioni Sociali: 31 marzo 1973. PE.mo Sig. Cardinale Ribeiro Antonio. 350 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Consultori della Pontificia Commissione per le Comuni­ cazioni Sociali: 31 marzo 1973. S. E. Mons. Pangrazio Andrea, Arcivescovo-Vescovo di Porto e Santa Rufina; — i Rev.di Monsignori: Ohiavazza Carlo; Fitzgibbon Edmund; Irigoyen Jesús; Jarque y Jutglar Ioan; Bernard Jean; — i Rev.di: Benedict Ruf us; Berthier René; Fihey Jean; Hasbún Raúl; Luchia-Puig Agustin; Mukwaya Jo­ seph; Orszulik Alojzy; Schaetzler Wilhelm; Bamber­ ger Stephan, S.I. ; Eilers Franz Josef, S.V.D. ; Maz- loum Joseph, O.F.M.; — i Sigg. : Dwyer John; Kawanaka Tasuhiro; Kouwen- hoven Henk ; Kraemer Konrad ; Mac Luhan Marshall ; Manzini Raimondo ; Meerts Louis ; Miles Board David ; — la Rev.da Suor Balla Ignazia, F.S.P. ; — la Sig.na Bernizon Eguren Teresa. 21 maggio 1973. Il Rev.mo Mons. Bovone Alberto, Sottosegretario della Sacra Congregazione per la Dottrina della Fede. 28 » » Il Prof. Santoro-Passarelli Francesco; l'Ing. Rodino di Miglione Marcello; la Prof. Badaloni Maria, Mem­ bri della Consulta dello Stato della Città del Vaticano. Il Sig. McDevitt John W., Membro onorario della Con­ sulta dello Stato della Città del Vaticano. 6 giugno » Il Sig. Avv. Spagnoletti Luigi, Membro del Collegio degli Avvocati del Sacro Concistoro. 11 » » Il Rev.do Mons. Mester István, Capo dell'Ufficio I della Sacra Congregazione per il Clero.

Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo VI ha nominato : Assistente al Soglio Pontificio: 3 febbraio 1973. S. E. Mons. Carraro Giuseppe, Vescovo di Verona.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre ha nominato : Protonotari Apostolici soprannumerari: 9 ottobre 1972. Mons. Babulik Francesco C. (Nagoya). 9 novembre » Mons. Blanco Giuseppe Stefano (Jujuy). 23 » » Mons. Cremata Carlo (La Piata). 25 marzo 1973. Mons. Sitzia Elvio (Cagliari).

Prelati d'onore di Sua Santità: 20 dicembre 1972. Mons. Colleran Giacomo (Achonry). 3 gennaio 1973. Mons. Sheeran Tommaso (Ardagh). Diarium Romanae Curiae 351

17 gennaio 1973. Mons. Mouton Burton Carlo (Lafayette). 27 » » Mons. Bauderer Giovanni (Wien). 16 febbraio » Mons. Silba Antonio (Ascoli Satriano). » » » Mons. Occhionegrelli Antonio (Cerignola). » » » Mons. Vitulli Franco (Cerignola). 19 » » Mons. Cenarruzabeitia Giuliano (San Luis). 2 marzo » Mons. Caiazza Giuseppe (Cava dei Tirreni). » » » Mons. Ambrosanio Antonio (Napoli). » » » Mons. Pritz Giuseppe (Sankt Pölten). 11 » » Mons. Lucchesi Giovanni (Faenza). » » » Mons. Mazzotti Mario (Ravenna). 25 » » Mons. Casu Salvatore (Cagliari). » » » Mons. Faraone Antonio (Cagliari). » » Mons. Manno Enrico (Cagliari). » » Mons. Tiddia Piergiuliano (Cagliari). 13 aprile Mons. De Andrea Giovanni (Ivrea).

Cappellani di Sua Santità: 30 ottobre 1972. Mons. Lahart Giacomo Francesco (Leeds). 28 novembre » Mons. Wiesner Francesco (Münster). 13 dicembre » Mons. Van Houten Bernardo Giovanni (Rotterdam). 14 » » Mons. Fleckenstein Francesco (Regensburg). » » » Mons. Mai Paolo (Regensburg). » » » Mons. Bianchi Ezio (San Nicolás de los Arroyos). » » » Mons. Mancuso Roberto (San Nicolás de los Arroyos). 3 gennaio 1973. Mons. Faughnan Giacomo (Ardagh). 15 » Mons. Dunne Giovanni Tommaso (Leeds). » » Mons. Quaglietti Pietro (Norcia). 27 » Mons. Bertin Giovanni (Trieste). 2 febbraio Mons. Colafrancesco Giovanni Battista (Aquino-Sora- Pontecorvo). » » Mons. Paetz Giulio (Poznan). » » Mons. Montanaro Sante (Roma). 12 » Mons. Galimberti Dino (Città della Pieve). 16 » Mons. D'Alessandro Filippo (Ascoli Satriano). 25 » Mons. Cabana Viia Giuseppe (Barcelona di Venezuela). 25 marzo Mons. Cara Giovanni (Cagliari). » » Mons. Fozzi Elio (Cagliari). » » Mons. Monni Pietro (Cagliari). » » Mons. Pala Giovanni Francesco (Cagliari). » Mons. Pisano Mario (Cagliari). » » Mons. Piseddu Antioco (Cagliari). » » Mons. Tagliaferri Antonio (Cagliari). 29 » Mons. Whalen Giuseppe M. (Alientown).

Gentiluomo di Sua Santità, 25 marzo 1973. Sig. De Magistris Paolo (Cagliari). 352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ONORIFICENZE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha conferito : II Collare dell'Ordine Piano: 21 marzo 1973. A S. E. Dr. Heinemann Gustavo (Repubblica Federale di Germania).

La Gran Croce dell'Ordine Piano: 21 marzo 1973. A S. E. Scheel Gualtiero (Repubblica Federale di Ger­ mania) . » » » A S. E. Böker Alessandro (Repubblica Federale di Ger­ mania) .

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 21 marzo 1973. A S. E. Spangerberg Teodorico (Repubblica Federale di Germania).

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 14 febbraio 1973. Al sig. Le Clerq Pietro E. ('s-Hertogenbosch). 21 marzo » Al sig. Caspari Federico (Repubblica Federale di Ger­ mania). » » » Al sig. Graf Podewils Massimiliano (Repubblica Fede­ rale di Germania).

NECROLOGIO

2 giugno 1973. Mons. Petit John Edward, già Vescovo di Menevia. 12 » » Mons. Tavares Paulo José, Vescovo di Macau. A.n. et vol. LXV 31 Iulii 1973 N. 7

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

EPISTULAE I Ad Rev.mum P. D. Constantinum Koser, ministrum generalem Ordinis Fratrum Minorum, ob Capitulum Generale eiusdem Ordinis Matriti cele­ brandum.

Quoniam proxime Capitulum Generale Ordinis Fratrum Minorum Matriti celebrabitur, expedire arbitramur, ut per hasce Litteras veluti vox Nostra animos confirmans, exhortans, dirigens, ad coetum istum atque etiam ad universos eiusdem Franciscalis Familiae sodales per­ tingat. Qui quidem conventus est « quasi synodus generalis, quae ex omni parte mundi sub una forma vivendi convenit ideoque eventus est, ad vitam tam late diffusi instituti magnum habens momentum. Ad vos ergo illam, qua urgemur, « sollicitudinem omnium Ecclesiarum »2 merito volumus pertinere. Quae Concilium Vaticanum Secundum de renovanda religiosorum conversatione graviter salubriterque docuit, et quae Nosmet ipsi, illius normis ducti, Adhortatione Apostolica a verbis Evangelica testificatio incipiente proposuimus, non videntur Nobis hic iteranda, cum per­ suasum habeamus vos eiusmodi praeceptiones obsequenter accepisse operamque dedisse et etiamnum dare, ut pro viribus eas in vitae usum transferatis. Hoc sentientibus libet Nobis confirmare ea, quae post

1 Cfr. Th. a Celano, Vita secunda Sancti Francisci, n. 192: Analecta Franciscana, X, ad Claras Aquas 1926; 941, p. 240. 2 Cfr. % Cor. 11, 28.

23 - A. A. S. 354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

celebratum Asisii superius Capitulum Generale ad eius membra sumus locuti, scilicet Ecclesiae honori esse istius Ordinis per orbem terrarum propagationem, exempla vitae eius evangelicae, apostolatum magnani­ miter susceptum.3 Volumus autem vobiscum quaestionem ponere, quod sit munus, quae sit vocatio Familiae vestrae hac ipsa aetate, eo consilio ut ad illam responsionem vos perducamus, quam Ecclesia exspectat. Haec enim nunc, id est pertürbatis tempòribus nostris, quam maxime optat atque sollerter annititur, ut instituta religiosa « secundum spiritum funda­ torum crescant atque floreant ».4 Sit ergo — ut olim evenisse traditur — iam in ipso initio sessionum vestrarum quasi praesens apud vos Sanctus Franciscus, legifer pater, stans ad ostium capituli et singulis universis benedicens : in eum respicite !5 Quod vero mater Ecclesia a vobis postulat — et ante actis temporibus semper postulabat — id hac una sententia continetur : « sequimini vesti­ gia Christi ».6 Nonne in hac sequela consistit mirabilis vivendi doctrina et exemplum, quae Sanctus Franciscus vobis praebet, qui, « omnis sin­ gularitatis et iactantiae specie relegata »,7 Christo totum se dedidit et in monte Alvernia huius rei veluti culmen est assecutus, ita ut cum Sancto Apostolo Paulo dicere posset: « Mihi autem absit gloriari, nisi in cruce Domini nostri Iesu Christi, per quem mihi mundus crucifixus est et ego mundo »? 8 Itaque « inspicite, et facite secundum exemplar quod vobis in monte monstratum est » !9 Vita vestra quo verior imago fiet Salvatoris, virginis, pauperis, oboedientis, eo magis salutem ab eo patratam testabitur animisque impertiet. Haec veritas primaria, ut in rerum cursu accidere solet, variis modis interdum obnubilatur. Quotiescumque — ut ex historia Ordinis vestri, plura saecula complectente, experiundo novistis — vita Franciscalis ab hac semita declinabat, conversum est in detrimentum quod cunctis esse debuerat in exemplum.10 Verumtamen id, quod Sanctus Bonaven-

3 Cfr. A.A.S. 59 (1967), p. 782. 4 Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 45. 5 Cfr. S. Bonaventura, Legenda maior S. Francisci, IV, 10: Analecta Franciscana op. mem., p. 576. 6 Cfr. 1 Pt. 2, 21. 7 Cfr. Th. a Celano, op. mem., n. 144, p. 213. 8 Oal. 6, 14. 9 Cfr. Ex. 25, 40. 10 Cfr. S. Bonaventura, Opuse. XIX, Epist. 2, n. 1: Opera omnia, Ad Claras Aquas, VIII, p. 470. Acta Pauli Pp. VI 355 tura universe dicit, scilicet veritatem posse ad tempus prosterni, opor­ tere tamen, quod resurgat,11 ad domesticas res gestas vestras potest feliciter referri. Est ergo vehementer exoptandum, ut hoc principium etiam his temporibus, quatenus opus est, vim totam obtineat, sive in mentis habitu et agendi ratione, sive in declarationibus et propositis vestris, sive in legibus renovandis. Sed fidelitas in sequela Christi servanda aliam necessario postulat: fidelitatem erga Ecclesiam. Inter utramque ea ratio intercedit, ut altera ex altera possit dignosci. Hac de causa Sanctus Franciscus, « fide catholica integer totus », fratribus suis praecepit, ut reverenda vestigia sanctae Romanae Ecclesiae complecterentur, quae, quavis difficultate suborta, caritatis et pacis vincula inter illos est tutata.12 Ita factum est, ut Franciscalis vita et actio quasi flumen evaserit, quod laetificat civitatem Dei : 13 satis est commemorare de singularibus consiliis perspicaciter initis, de vulgi evangelizatione, de operibus socialibus et caritativis, de vi illa alliciente, quae fines instituti vestri transgreditur. Est ergo sensus et famulatus Ecclesiae vocatio vestra primigenia atque nativa. Haec vero vitiaretur et violaretur, si eam haberetis solum eventum quendam temporis praeteriti. Contra, oportet sit semper « in actu », id est nunc Deo obsequi debetis, « quid vocat vos »,14 officia et onera sunt vobis suscipienda, quae nunc Ecclesia poscit a vobis. Hac ipsa aetate magnus animus postulatur, maxime quod attinet ad veritatem enuntiandam. Nonne hic et illic sunt, qui « volunt con ver­ tere Evangelium Christi »? 15 Item, prementibus non paucis, quibuscum vita agitur, hominibus, persuasio quaedam inducitur, ex qua obtempe­ ratio rectae fidei et honestae operationis diligentia non amplius con­ ferre dicuntur ad communionem ecclesialem promovendam, sed liber­ tati — quam male interpretantur — obniti. Cum igitur res ita se habeant, unusquisque Frater Minor sentiat se — sic probe confidimus — (( in defensionem Evangelii positum esse ».16 Nemo ex ista Familia illecebris favoris popularis, tam fluxi et evanidi, irretiri se patiatur, nemo pavide sequatur illam, quae in morem venit, inclinationem saeculo se con­ formandi.

11 Cfr. Commentar, in Evang. Luc. 21, n. 23: Opera omnia, ibid., VII, p. 528. 12 Cfr. Th. a Celano, op. mem., nn. 8 et 24, pp. 135 et 145. 13 Cfr,. Ps. 45, o. 14 1 Thess. 5, 24. 15 Gal. 1, T. 16 Cfr. Phil. 1, 16. 356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quodsi omnes baptismate regenerati « fidem quam a Deo per Eecle siam acceperunt coram hominibus profiteri tenentur »,17 hoc officio vos multo arctius devincimini, quibus hoc communiter implendum manda­ tum Sanctus Franciscus dedit : « Obedite voci Filii Dei ... quoniam ideo misit vos in universo mundo, ut verbo et opere detis testimonium voci eius )).18 Exardescat igitur studium vestrum propagandi « Evangelii pacis »,19 quod quidem fieri nequit nisi « veritas Evangelii permanet apud vos ».20 Sine dubio persuasum est vobis hunc faustum nuntium diffundi (( non ... in sermone tantum, sed et in virtute et in Spiritu Sancto et in pleni­ tudine multa )).21 Quapropter, praeclara maiorum vestrorum exempla intuentes, oportet in mundo praesentes adsitis suavitate illa, quae efficit, ut intima ratio inter Christum et Ecclesiam exsistens palam manifestetur, siquidem haec Redemptoris opus visibile reddit, applicat et continuat. Huic communitati ecclesiali viri ex vobis praesto sint, qui, congruentibus animi mentisque dotibus praediti, populum pasto­ rali studio suique exemplo adducant ad sequendum Christum pauperem, ac quidem in fide Spiritus Sancti. Homines a vobis non petunt, ut cum saeculo ambigue consentiatis, cum poscant, ut sibi vitae vestrae celsitatem commonstretis, quam intuentes de viis suis incipiant dubitare et civitatem futuram inquirant.22 Homines enim etiamnum absolutum quiddam, naturam transcendens, in animi penetralibus expetunt; etiamnum rebus universis, quae per Christum sunt reconciliatae23 ac de Deo loquuntur, adduci possunt ad eum. Disciplinae autem spirituali vestrae Sanctus Franciscus hanc notam peculiarem indidit, qua ostenderetur mundum hoc modo transfi­ gurai, ut labor appellari posset gratia et mors etiam soror. Itaque, Evangelium annuntiantes, primas partes tribuite doctrinae, quae in sermone de Beatitudinibus continetur, et secundum quam paupertas vertitur in divitias, fletus in gaudium, humilitas in exalta- tionem.24 Sic profecto licet humana infirmitas et malitia non desint, bonum affirmate et promovete, ut in omnibus et apud omnes tandem

17 Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 11. 18 Epist, ad Capitulum: Opuscula, Ad Claras Aquas 1904, p. 100. 19 Eph. 6, 15. 20 Oal. 2, 5. 21 Cfr. 1 Thess. 1, 5. 22 Cfr. Hebr. 13, 14. 23 Cfr. Hebr. 1, 19 ss. 24 Cfr. Luc. 6, 20-23. Acta Pauli Pp. VI 357 primum locum obtineat, et spes effulgeat saeculi futuri, quae est Christi discipulorum propria et peculiares.25 Estote ergo in mundo huius spei custodes! Dilecti nobis Fratres Minores ! (( Tamquam filiis diximus, dilata- mini et vos » !26 Libenter audite, quae Ecclesia a vobis exspectat, libenter eius optata implete, secundum formam vocationis vestrae vosmet ipsos sanctificantes et ad Regnum Christi in animis roboran­ dum et ad omnes plagas dilatandum laborantes.27 Deo enixas preces adhibentes, ut Capitulo Generali vestro propitius adsit idque prosperos exitus habeat, tibi, dilecte fili, cunctisque Ordi­ nis istius sodalibus Benedictionem Apostolicam, paternae benevolentiae Nostrae testem, amanter impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die xxvi mensis Maii, anno MCMLXXHI, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

II

Ad E.mum P. D. Maximilianum S. R. E. Cardinalem de Fürstenberg ob indictum universale maximumque iubilaeum in annum MCMLXXV. Signor Cardinale,

Iniziandosi ufficialmente domenica 10 giugno p.v., solennità di Pentecoste, in tutte le Chiese del mondo, quel vasto movimento di rin­ novamento spirituale, che avrà il suo culmine a Roma nel 1975, vogliamo esporre brevemente a Lei, Signor Cardinale, che Noi abbiamo preposto al Comitato Centrale per l'Anno Santo, quali siano gli obiettivi a cui miriamo con tale iniziativa, quale spirito vorremmo regnasse in coloro che risponderanno al nostro invito, e quali frutti speriamo se ne possano raccogliere con la grazia dello Spirito Santo, nel cui nome e alla cui luce ci mettiamo ora in cammino. Come abbiamo dichiarato fin dal nostro primo annunzio, il 9 maggio U.S., col Giubileo Noi ci proponiamo il rinnovamento dell'uomo e la sua riconciliazione con Dio, che avvengono anzitutto a livello di profon­ dità, nel sacrario interiore, dove la coscienza è chiamata a operare la sua

25 Cfr. 1 Thess. 4, 13. 26 Cfr. 2 Cor. 6, 13. 27 Cfr. Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 45. 358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale conversione, o « metanoia », mediante la fede e la penitenza,1 e a ten­ dere alla pienezza della carità. Dio stesso, infinitamente misericordioso, dopo aver redento il mondo mediante Gesù Cristo suo Figlio, chiama tutti gli uomini, nessuno escluso, a partecipare ai frutti della redenzione 2 e interviene col suo Santo Spirito per operare in essi la salvezza.3 La Chiesa è convinta che solo da questa operazione interiore può derivare anche la riconciliazione tra gli uomini, come dimensione sociale del nuovo patto di alleanza, che deve abbracciare tutti i settori e i livelli della vita, nei rapporti tra gli individui, le famiglie, i gruppi, le cate­ gorie, le nazioni ; per divenire, in quanto è possibile alla fragilità del­ l'uomo e alla imperfezione delle istituzioni terrene, fermento di pace e di unità universale. Essa, perciò, s'impegna a far sì che la forza della redenzione operata da Cristo rinsaldi nei fedeli, nelle diocesi, nelle parrocchie, nelle comu­ nità religiose e negli altri centri di vita cristiana e di apostolato, come anche nelle Chiese finora da noi separate, i vincoli della fede e della carità nel Sangue di Cristo.4 La Pentecoste della grazia potrà così di­ ventare anche la Pentecoste della nuova fraternità. Questo è lo spirito che Noi speriamo di veder fiorire in tutta la cele­ brazione dell'Anno Santo. Pertanto, Noi auspichiamo che sia riscoperto il valore delle pratiche penitenziali, come segno e via della grazia, e impegno per l'intimo rin­ novamento che riceve la sua piena efficacia nel Sacramento della Peni­ tenza, da usare e amministrare secondo le disposizioni della Chiesa, per una ripresa individuale e comunitaria del cammino sulla via della salvezza.5 A Noi sembra che l'espressione, l'occasione e quasi la sintesi di que­ ste pratiche, le quali avranno il loro coronamento nella celebrazione eucaristica, possa essere il Pellegrinaggio, che nella tradizione autentica dell'ascetica cristiana, è stato sempre effettuato per motivi di pietà e di espiazione. Ancora oggi esso può ispirarsi a tali moventi, sia quando avvenga nelle forme più simili a quelle degli antichi romei, sia quando impieghi i moderni mezzi di comunicazione.

1 Cfr. Me. 1, 15. 2 Cfr. 1 Tim. 2, 4. 3 Cfr. Rom. 8, 10 ss. 4 Cfr. Col. i, 20. 5 Cfr. Atti 10, 17. Acta Pauli Pp. VI 359

È necessario però che il Pellegrino sia accompagnato, oltre che dalla preghiera e dalla penitenza, anche dall'esercizio della carità fraterna, che è chiara dimostrazione dell'amore di Dio,6 e deve esprimersi, da parte dei singoli fedeli, delle loro associazioni, delle comunità e istitu­ zioni ecclesiali, in opere di misericordia spirituale e corporale, in favore dei fratelli più bisognosi. Così l'Anno Santo dilaterà veramente gli spazi della carità della Chiesa, e sarà foriero di un rinnovamento e di una riconciliazione di dimensioni universali. Perché queste finalità siano raggiunte più facilmente, facciamo voti che la pratica del Pellegrinaggio sia realizzata in tutte le Chiese locali, nelle Cattedrali o nei Santuari, diocesani e nazionali, quasi tappe inter­ medie per convergere infine, nel 1975, a Roma, centro visibile della Chiesa universale. Qui le rappresentanze delle Chiese locali conclude­ ranno il cammino del rinnovamento e della riconciliazione, venereranno le tombe degli Apostoli, rinnoveranno la loro adesione alla Chiesa di Pietro, e Noi, a Dio piacendo, avremo la gioia di riceverle a braccia aperte e insieme con loro renderemo testimonianza all'unità della Chiesa nella fede e nella carità. È Nostro ardente desiderio, che in questo cammino verso le (( fonti della salvezza »,7 si associno, nelle forme a loro possibili, ai Nostri figli pienamente uniti alla Chiesa di Pietro, anche gli altri seguaci di Cristo e tutti coloro che, su vie diverse e apparentemente lontane, cercano con retta coscienza e buona volontà l'unico Dio.8 I programmi concreti del Pellegrinaggio e di altre pratiche, dirette a favorire il rinnovamento e la riconciliazione, saranno certo indicati per le Chiese locali dalle Conferenze Episcopali, tenuto conto sia della mentalità e delle costumanze dei luoghi, sia delle vere finalità dell'Anno Santo, che abbiamo or ora illustrato. Da parte Nostra domandiamo ai pellegrini che, dopo d'aver pregato secondo le intenzioni Nostre e di tutto il Collegio Episcopale, partecipino, localmente, a una solenne funzione comunitaria, o facciano una sosta di riflessione dinnanzi al Signore, concludendola con la recita o col canto del Pater e del Credo, e con una invocazione alla Vergine Santissima. Quasi in risposta a queste manifestazioni semplici e sincere me-

6 Cfr. 1 Gv. 4, 20, 21 ; 3, 14. 7 Cfr. Is. 12, 0. 8 Cfr. Atti 17, 27. 360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale diante le quali i fedeli, nelle Chiese locali, attueranno una reale con­ versione e professeranno di voler permanere e rafforzarsi nella carità verso Dio e verso i fratelli, Noi, come umili ministri di Cristo Reden­ tore, concederemo, nelle debite forme, il dono dell'Indulgenza. Di tale dono beneficeranno anche quei Nostri figli che, non potendo parteci­ pare al Pellegrinaggio perché impediti da malattia o da altra grave causa, vi si uniranno spiritualmente con l'offerta delle loro orazioni e delle loro sofferenze. Con l'Anno Santo la Chiesa, esercitando il « ministero della ricon­ ciliazione )),9 offre occasioni privilegiate, richiami speciali, perché tutti coloro che saranno raggiunti dalla sua parola e, più ancora, come è nei Nostri voti e nelle Nostre preghiere più ardenti, dal tocco interno e ineffabile della grazia, abbiano a partecipare alla gioia cristiana, frutto delle virtù salvifiche del Redentore. Concludiamo questa lettera con l'esprimere le speranze che ripo­ niamo nella celebrazione del prossimo Anno Santo. Esse sono, lo ripe­ tiamo, il rinnovamento e la riconciliazione come fatti interiori e come attuazioni di unità, di fraternità, di pace che si espandono, dagli animi rinnovati e riconciliati in Cristo, in tutta la Chiesa, e verso tutta la società umana, sulle vie della carità, il cui frutto è la giustizia, la bontà, il perdono reciproco, il dono di sé e dei propri beni per i fratelli. In una parola, Noi speriamo e auspichiamo che un rinnovato senso cristiano della vita affini gli animi e si diffonda ampiamente nel mondo, per la comune salvezza. Ecco, Signor Cardinale, quanto volevamo farLe conoscere in questa vigilia di un importante periodo della storia della Chiesa nei nostri giorni, di cui sarà simbolo, a suo tempo, l'apertura della Porta Santa, e quanto La preghiamo di comunicare ai Nostri Fratelli nell'Episco­ pato, mentre benediciamo Lei e tutti coloro ai quali giungerà il Nostro appello, con la più ampia effusione del Nostro cuore di padre e di umile servo dei servi di Dio. Dal Palazzo Apostolico Vaticano, il 31 maggio 1973, Festa dell'Ascen­ sione di Nostro Signore, decimo anno del Nostro Pontificato.

PAULUS PP. VI

9 Cfr. 2 Cor. 5, 18. Acta Pauli Pp. VI 361

III Ad E.mum P. D. Hugonem S. R. E. Cardinalem Poletti, vicaria potestate Urbis Antistitem, cum sollemnis ritus in Lateranensi Archibasilica cele­ bratur ut Iubilaeum maximum in annum MCMLXXV indictum fructus afferat salubérrimos.

Signor Cardinale, La solenne celebrazione liturgica, che avrà luogo domenica prossima in S. Giovanni in Laterano, Ci sollecita a far Le giungere la Nostra parola per essere spiritualmente vicini alla Comunità della Chiesa di Roma, Nostra sede episcopale, nel momento in cui in tutte le diocesi del mondo cattolico prende avvio quel moto di interiore rinnovamento, che culminerà nell'Anno Santo del 1975. Penseremmo di mancare al Nostro dovere verso questa porzione eletta del gregge di Cristo, se non rivolgessimo a Lei, che Ci rappre­ senta e coadiuva in tale funzione, e, per suo tramite, al Clero ed ai fedeli dell'Urbe un invito di particolare urgenza, perché l'evento, al quale ci si sta preparando, abbia una piena accettazione e una profonda maturazione a livello personale e comunitario. Pine primario dell'Anno Santo vuol essere — come abbiamo già avuto occasione di annunciare — la riconciliazione degli uomini con Dio e tra di loro, da attuare nello spirito genuino della penitenza cristiana, che è riforma di se stessi, abbandono del peccato, conversione al bene. È questo, certo, un obiettivo permanente nell'azione apostolica della Chiesa, ma l'insistervi, il richiamarlo e il proporlo con più lucida inci­ sività è una rispondenza ad un maggiore e più avvertito bisogno del nostro tempo e della nostra società, inserita ormai in un complesso e irreversibile processo di trasformazione, che può avere ed ha anzi, talvolta, pericolose ripercussioni sul piano religioso e morale. Anche l'Anno Santo, del resto, può sembrare un avvenimento abi­ tuale per la sua periodicità, consacrata ormai da una consuetudine plurisecolare ; ma pure tale cadenza venticinquennale è scelta sapiente, è senso di tempestività, è aderenza alle necessità delle generazioni che si succedono e si rinnovano. Se, dunque, antica e connaturata alla missione ecclesiale è questa offerta di spirituale purificazione, nuova e originale e fresca di energie e di propositi dev'essere, da parte dei singoli fedeli e d'ogni singola Comunità, l'accettazione della stessa 362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale offerta per avere accesso ai tesori della pace, della grazia e della vita divina. In questo moto dinamico la Chiesa di Roma non può non esser la prima : lo esige la sua posizione « unica » nel contesto della Chiesa di Cristo ; lo vogliono le altre Chiese, che a lei guardano come ad esempio e guida; lo suggerisce la tradizione stessa dei precedenti Anni Santi, che l'han vista non solo ricettiva e ospitale verso i pellegrini, ma salda nella fede e coerente nel suo comportamento religioso. Mentre Ella presiederà, a Nostro nome, la concelebrazione nella Basilica Lateranense, « omnium totius orbis Ecclesiarum mater et caput », Ci piace pensare che nel medesimo giorno, sacro allo Spirito Santo, tante altre assemblee liturgiche si terranno nelle Chiese Catte­ drali sotto la presidenza dei rispettivi Pastori. Sarà come il preludio della « diaconia della riconciliazione », che essi — come insegna l'Apo­ stolo — son sempre tenuti a prestare perché sono ambasciatori di Cristo,1 ma che ora li spinge ad un impegno pastorale ancor più gene­ roso. Sarà uno spettacolo molteplice ed insieme armonico in vista dell'evento giubilare, che dovrà, sì, manifestare, ma anche rinsaldare, mediante il rinnovamento interiore, l'unità invisibile e reale di tutta la Chiesa. Sarà un coro di preghiera che si leverà a Dio, perché infonda il suo Spirito nei cuori degli uomini e li apra alla grazia che discende dall'alto. Noi vogliamo essere spiritualmente presenti nella comune implora­ zione di queste assemblee ecclesiali, ma in codesta Basilica lo saremo ad un titolo del tutto speciale. Invochiamo fin d'ora su di Lei, signor Cardinale, sul Vicegerente e sui Vescovi Ausiliari, sui membri del Comitato diocesano per l'Anno Santo, la protezione del Signore, perché confermi e fecondi le iniziative pastorali che saranno promosse nel­ l'Urbe, ed avvaloriamo l'espressione del Nostro incoraggiamento e della Nostra fiducia con la Benedizione Apostolica, che estendiamo ben volen­ tieri ai sacerdoti, religiosi e fedeli che converranno presso la Nostra Cattedrale. Dal Vaticano, 8 Giugno dell'anno 1973, decimo del Nostro Ponti­ ficato. PAULUS PP. VI

1 Cfr. 2 Cor. 5, 19-20. Acta Pauli Pp. VI 363

IV Ad E.mum P. D. Leonem Iosephum S. R. E. Cardinalem Suenens, Me- chliniensem-Bruxellensem Archiepiscopum, quem Missum Extraordina­ rium deligit, ut in urbe Augusta Vindelicorum celebritatibus praesideat, millesimo expleto anno e pientissimo obitu Sancti Udalrici eiusdem civi­ tatis Episcopi.

Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Augusta Vindelicorum, urbs antiquitate spectabilis, rebus gestis insi­ gnis, artis operibus praeclara, eo etiam, ac quidem haud modice, com­ mendatur, quod Sancti Udalrici, Episcopi, pastorali studio fuit erudita, vitae exemplis illustrata, sepulcro nobilis effecta. Quem Ioannes XV, Decessor Noster, Sanctorum Caelitum honoribus auxit, decernens (( me­ moriam illius ... affectu piissimo, et devotione fidelissima venerandam )).* Ibidem mox festae celebritates agentur propter millesimum expletum annum ab incliti huius sacrorum Antistitis obitu, cuius apostolica navitas non solum in commodum et profectum vertit dioecesis Augu­ stanae Vindelicorum, sed etiam est latius pervagata. Recte ergo Vene­ rabilis Frater Iosephus Stimpfle, istius sedis Episcopus, Patres Car­ dinales aliosque Praesules ex Europae regionibus ad haec sollemnia vocavit. His autem, quae, eodem Pastore annitente, sedulo apparantur, hoc argumentum est propositum : « Crux victorialis ». Etenim Sancti Udal­ rici mens et vita intellegi possunt solum affulgente luce huius crucis victricis ; cuius signo ipse in campo ad Licum Fluvium patente victo­ riam est adeptus, quae maximi momenti esset ad rem christianam in Europa servandam provehendamque. Eodem signo ductus, vir hic eximius per multorum annorum cursum dioecesi suae curas saluberrimas impendit, siquidem vires inde hausit, ut iniuste repugnantibus obniteretur, Apostolicae Sedi ac beati Petri successoribus fidelitate haereret inconcussa, longa itinera, nulli par- cens labori, gregis sui causa susciperet, verbum Dei assidue dissemi- naret, erudiret indoctos, primoribus esset optimorum auctor consiliorum. Aetate, qua Sanctus Udalricus vixit, quamvis tempus nobis fuisse videatur bona spe plenum et quasi quoddam ver christianitatis, tamen difficultates non leves et quaestiones arduae exstiterunt. Non solum

1 Bullar. Ampi. Coll., t. I, Romae 1739, p. 288. 364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

enim agebatur de integre custodiendo deposito fidei ac de clericorum tuenda disciplina, sed etiam acriter certandum erat pro libertate eccle­ siastica et, hac de causa, cum civili potestate conflictandum. Verumta­ men ille, nihil haesitans spemque totam in sancta collocans cruce, haec verba ad se potuit referre : « In hoc signo vinces », et « haec est victoria quae vincit mundum, fides nostra ».2 Nos quidem vitam degimus tempore, quod multi malum esse arbi­ trantur, cum tot graves quaestiones ponantur, res sint incertae, neces­ sitates increscant. Praesertim illa vitae ratio, quae, materialismo infecta, non raro hodie viget, Ecclesiae damna affert haud levia. Qui, cum haec intuentur, franguntur seseque abiciunt, noverint a Sancto Udalrico sibi petendum esse exemplum et, hoc praefulgente, viam explicandam vitamque gubernandam. « In cruce salus » ! Crux non est lignum mortis vel desperationis imago, sed arbor vitae et spei. Forti ergo animo nos cruci Christi addicamus neque eam a con­ versatione humana deesse patiamur. Cum Christo coniuncti eiusque crucem portantes, ardua et aspera toleremus, fore confisi, ut resur­ rectionis dies, nesciens occasum, tandem illucescat. Nec solum questiones ac difficultates, quibus Ecclesia nunc pre­ mitur, aspiciamus, sed mentes etiam convertamus ad novam orientem formam spiritualem, ad voluntatum conspirationem, terrarum orbem complectentem, quae impellit, ut tot necessitatibus corporum et ani­ marum efficaciter occurratur. Agnoscamus etiam nisus illos, quibus homines, praesertim iuniores, veritatem exquirunt, atque studium dogmata fidei perspiciendi et Christianorum unitatem restituendi. Itaque crucis vi et sapientia roborati, mentes erigamus, Ecclesiam aedificemus, salubria incepta iteremus, superemus res adversas, sacri­ ficia toleremus offeramusque, preces fundamus. Qua in re eum con­ tueamur, qui dixit : « confidite, ego vici mundum » ;3 nam « omnia pos­ sumus in eo qui nos confortât ».4 Agamus ergo, ne terror incidat nobis, ne labemus, verborum memo­ res quibus Christus resuscitatus discipulos castellum Emmaus petentes est allocutus : « Nonne haec oportuit pati Christum et ita intrare in gloriam suam »? 5 Sunt etiam haec attendenda : (( Non est servus maior

2 1 Io. 5, 4. 3 Io. 16, 33. 4 Cfr. Phil. 4, 13. 5 Luc. 24, 26. Acta Pauli Pp. VI 365 domino suo. Si me persecuti sunt, et vos persequentur ».6 Vitae ergo Christi quodam modo consortes, aevum oportet transigamus, summa cum fidelitate erga eius Ecclesiam, quae quidem ad tempus potest tur­ bari, sed adversus quam « portae inferi non praevalebunt ».7 Crux est manetque victrix ! Hunc nuntium Sanctus Udalricus huic saeculo affert. Cuius honori indictis sollemnibus maius pondus tribuere cupientes, te, Venerabilis Prater Noster, Missum Extraordinarium Nostrum constituimus ac renuntiamus, tibique committimus, ut Nostram in iis geras personam coetibusque praesideas, pro certo habentes egregiam te operam esse daturum, ut animi per sacrum hoc tempus ad religionem in vitae usum traducendam exardescant. Deum denique impensis precibus rogantes, ut haec optato contingant, tibi, ceteris Patribus Cardinalibus, praedictae Augustanae Ecclesiae Pastori eiusque Episcopis Auxiliaribus, sacrorum Antistitibus, Magi­ stratibus, clero, fidelibus, qui celebritatibus intererunt, Benedictionem Apostolicam, superni roboris auspicem Nostraeque benevolentiae testem, volentes impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x mensis Iunii, in sol­ lemnitate Pentecostes, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

PAULUS PP. VI

NUNTIUS GRATULATORIOS

Ad E.mum P. D. Iacobum S. R. E. Cardinalem Violardo, decem a suscepta ordinatione sacerdotali implentem lustra. Nuntium quidem accepimus, qui auditu fuit Nobis iucundus, tibi, Venerabilis Frater Noster, fausti diei semper a te cultam, mox honora- bilius recolendam, hoc mense Iunio recursare memoriam. Etenim sacratissimo Apostolis Petro et Paulo dicato festo tibi a suscepta sacerdotali ordinatione decem completa decurrent lustra. Pro benevolentia, quam tibi crebris manifestavimus indiciis, quam­ que apertius nunc pandere cupimus, gratum sane ducimus bene pre­ cantis humanitatis Nostrae officium, ut piis celebritatibus tuis prae- 6 Io. 15, 20. 7 Matth. 16, 18. 366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sentes aliquo modo adsimus, easque religiosae laetitiae maiore r ore et nitore adspergamus. Cuius sollemnis tui recordationis ut Nos participes efficiamur, haec praecipua est causa, quod tu, Sacrae Romanae Purpurae honestatus dignitate, Apostolici Nostri ministerii es adiutor, et abs te praesertim iuris disciplinis egregie erudito expensius dandam petimus sapientiam iudiciorum et operae alacritatem. Hoc tibi Apostolicae Sedis utilitatibus addicto pie, strenue, sollerter agendi est et erit meritorum fertilis messis. Divitias bonitatis suae tibi ubertim largiatur caelestis pietatis digna- tio, ut tibi promptior revirescat in Ecclesiae famulatu operandi omni munere probanda voluntas. Ex quo tibi cum sacro Psalte licebit reli­ gioso mentis obsequio concinere : «Robur meum tibi psallam, quia, Deus, praesidium meum es, Deus meus misericordia mea »-1 Haec salutariter precati, tibi, Venerabilis Frater Noster, et per te universis anniversario eucharistico sacro tuo interfuturis Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die xxiu mensis Iunii, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I Ad E.mum P. D. Narcissum Jubani Arnau, Barcinonensem Archiepiscopum, in Bireti rubri impositione et anuli traditione. *

Con fraterno gozo le damos la bienvenida, Señor Cardenal, al ver cumplidos hoy los deseos, que expresamos en el Consistorio del cinco de marzo pasado, de poder encontrarlo pronto y ya restablecido en su salud. Su elevación a la dignidad cardenalicia, de la que le entregamos las insignias en esta ceremonia tan íntima, es una demostración de cordial

1 Ps 58, 18.

* Die 7 mensis iunii a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 367 aprecio y afecto por Usted, que se ha distinguido como celoso pastor y fiel servidor de la Iglesia. Por eso tenemos puesta una gran confianza en la generosa colaboración que nos prestará siempre como Miembro del Colegio Cardenalicio, en nuestra misión de servicio a la Iglesia universal. Pero además, nuestro reconocimiento a su persona se extiende tam­ bién a su Archidiócesis de Barcelona y a los queridísimos hijos catalanes y españoles todos. Es Usted el Pastor de una de las Diócesis más importantes del mundo por el número de fieles, y por la tradición y la vitalidad de su fe. Está constituida a la vez por una gran Ciudad y por una constelación de Ciudades que, pensando en el presente y en el futuro, podemos consi­ derar como característico campo de encuentro entre la fe y la técnica, la perspectiva cristiana y el progreso humano, la justicia y el adelanto económico, el amor de hermanos y la masificación social. Tenemos especial confianza en Usted y también en la fidelidad cris­ tiana y en el dinamismo eclesial de la Archidiócesis barcelonesa, espe­ rando que sabrán ir encontrando los caminos nuevos de presencia evangé­ lica que el mundo busca. Por eso a los Obispos Auxiliares, Sacerdotes y Fieles que le acompañan, y en ellos a toda la Archidiócesis de Barcelona, queremos expresar nuestro paternal aprecio y afecto. Los mismos sen­ timientos extendemos a la Diócesis de Gerona que, habiéndole querido tanto como Obispo y Administrador Apostólico, no podía menos de estar hoy aquí representada. En su persona, Señor Cardenal, expresamos nuestra particular bene­ volencia a todos nuestros hijos de Cataluña y de España entera : lléve­ les Usted nuestro saludo que brota del corazón y quiere ser una palabra de ánimo, de cariño y de paz, a la vez que un estímulo para una constante renovación cristiana en todos los campos de la vida. Mientras invocamos sobre Usted, Señor Cardenal, la continua asis­ tencia divina en el cumplimiento de su alta misión pastoral, así como sobre los venerables Hermanos en el Episcopado que le acompañan, nos complacemos en impartir de corazón a todos los presentes nuestra paternal Bendición Apostólica. 368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II E.mo Patri Dhammayana Mahathera, in Laotiano regno Buddhae secta- torum Summo Patriarcha. *

Vénérable Patriarche, La visite que vous avez bien voulu Nous faire, en compagnie de personnalités distinguées de la Sangha et du gouvernement laotien, et votre agréable présence ici dans notre maison Nous remplissent le cœur de joie et de reconnaissance. Aussi soyez remerciés pour la sympathie et l'estime qui vous ont amenés à entreprendre un voyage aussi long pour Nous rendre visite. Que la paix et l'amour du Christ, dont Nous sommes l'humble représentant sur terre, soient avec vous et vous gardent, ainsi que vos dignes gouvernants et le cher et aimable peuple laotien. Nous savons que les douloureux événements de ces dernières années vous ont imposé de longues et pénibles souffrances auxquelles notre cœur de Père n'a pas été insensible. Mais Nous sommes resté en même temps dans l'admiration en voyant la dignité et la force d'âme avec lesquelles vous les affrontez. Soyez assurés que votre volonté de paix et de progrès social coïncide avec la nôtre; c'est la raison pour laquelle Nous n'avons jamais rien négligé de ce qui est en notre pouvoir pour que se lève enfin une aurore de paix sur l'Indochine entière, pour que le dialogue et la bonne volonté d'entente se substituent à la violence des armes et des oppositions. Vous êtes, au sein de votre peuple, le dépositaire du patrimoine reli­ gieux et civil du Bouddhisme. Vous rendez un vivant témoignage de son esprit dans votre nation. Or, l'Eglise Catholique considère avec estime et respect ses richesses spirituelles ; elle s'en reconnaît solidaire sous bien des aspects et désire collaborer avec vous, en tant qu'hommes religieux, pour la réalisation de la paix véritable et du salut de l'homme. « Paix » et (( salut )) sont deux idéaux profondément enracinés dans l'Evangile de Jésus-Christ, que Nous avons mission d'annoncer, comme aussi, à certains égards, dans la tradition bouddhiste que vous suivez; ils nous renvoient l'un et l'autre à l'Eternel, au Supraterrestre (lokut- tara), et requièrent de l'homme une attitude de détachement, de libéra

* Die 8 mensis iunii a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 369

tion intérieure, de vérité, de justice et de bienveillance comme condition indispensable pour parvenir à la vraie paix et au salut. Puissent un dialogue toujours plus amical et une collaboration tou­ jours plus étroite régner entre les traditions antiques que vous repré­ sentez et l'Eglise Catholique. Celle-ci est présente et active aussi dans votre pays ; bien que faible encore et d'une présence presque symbolique, elle y partage cependant en tout vos souffrances comme vos espérances, ne visant à rien d'autre qu'à aimer et servir, suivant en cela l'exemple de son Maître et Fondateur, « venu Lui aussi pour servir et pour donner sa vie pour les autres )).' En vous remerciant de la courtoisie de votre visite comme aussi des nobles sentiments que vous Nous avez exprimés, je souhaite que votre séjour à Rome et en Italie soit pour vous, Vénérable Patriarche, riche de joies et d'expériences; que votre rencontre avec notre Secrétariat soit l'occasion d'une plus profonde connaissance et collaboration réci­ proques et que le « mérite » et les fatigues de votre voyage portent des fruits pour un avenir meilleur. C'est en formant ces vœux que nous invoquons sur votre vénérable personne et sur votre chère nation, les plus abondantes bénédictions d'En-Haut.

III

Ad Excellentissimum Virum Abdelmalek Bergaoui, Tunetanae Reipublicae liberis cum mandatis Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti mune­ ris testes tradentem. *

Monsieur V Ambassadeur,

Nous remercions Votre Excellence des aimables paroles qu'elle vient de Nous adresser, et Nous sommes heureux de vous dire combien Nous sommes sensible à l'hommage délicat et aux nobles propos que vous exprimez, au moment où vous inaugurez votre haute fonction d'Ambas­ sadeur de la République tunisienne près le Saint-Siège. Nous agréons aussi avec une particulière satisfaction les sentiments cordiaux de Son Excellence Monsieur le Président Habib Bourguiba,

1 Matt. 20, 28.

* Die 31 mensis iunii a. 1973.

24 - A. A. S.. 370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dont vous vous êtes fait l'interprète, et Nous vous confions le soin de lui renouveler dès maintenant les vœux que Nous formons pour sa per­ sonne comme pour le peuple tunisien qui Nous est cher. Nous savons les efforts que déploient la République de Tunisie et ses dirigeants pour faire prévaloir l'idéal de paix dans la justice que vous avez si justement souligné. A cette œuvre de concorde, la communauté chrétienne de votre pays se préoccupe de coopérer pleinement. Comme Nous le rappelions en recevant votre prédécesseur, le premier Ambassa­ deur de Tunisie près le Saint-Siège, l'expression authentique de la foi chrétienne conduit, dans une estime sincère et une volonté de dialogue, à contribuer de manière désintéressée, conformément à l'enseignement de l'Evangile, à la promotion culturelle et spirituelle de tous. Quand il s'agit de bâtir une civilisation, le respect des valeurs morales et de la dignité humaine, auxquelles vous vous êtes référé, ont une place de choix. La poursuite du progrès social dans la justice et la concorde réclame, à notre époque, un autre souci chez ceux qui assurent la lourde tâche de gouverner leur propre pays. Les rapports de plus en plus étroits entre les peuples imposent l'obligation d'unir les efforts de tous pour assurer la paix et la stabilité de la communauté mondiale. C'est un objectif toujours à reprendre, même s'il semble parfois se heurter à des difficultés insurmontables. Nous pensons qu'avec la grâce de Dieu et la bonne volonté des hommes, la paix est possible. Elle doit être le fruit de négociations qui tiennent compte des droits des personnes, des minorités et des peuples. Et Nous sommes heureux que votre Gouverne­ ment manifeste son intérêt pour cette voie de la sagesse et ne craigne pas de s'en inspirer dans son action diplomatique. Nous espérons que, grâce à la contribution de Votre Excellence, les bons rapports inaugurés entre la République tunisienne et le Saint-Siège se développeront pour le plus grand bien de tous. Nous formons les meilleurs vœux pour l'accomplissement de la mission qui vous est aujour­ d'hui confiée et Nous implorons de grand cœur sur votre personne, sur les vôtres et sur tout le peuple tunisien, l'assistance du Dieu tout- puissant. Acta Pauli Pp. VI 371

IV In Aede Sixtina habita, Beatissimo Patre sacrum concelebrante, ad E.mos Cardinales et Exc.mos Praesules ex Italico Episcopali Coetu, qui decimo generali Conventui Romae interfuerunt. *

Venerati e diletti Confratelli! Prima di proseguire nella celebrazione del sacro rito la norma stessa che lo regge ci obbliga ad una pausa di riflessione sul fatto che qui ci riunisce, sull'atto che stiamo compiendo, sul confronto della nostra singola vita con le parole evangeliche, testé ascoltate, sulla somma di questioni e di doveri a cui è impegnato il nostro ministero episcopale. Riflessione per ogni verso straripante, ma che ora cerchiamo di conte­ nere nei limiti delle immediate finalità, che hanno dato occasione a questo incontro spirituale. Due a noi sembrano essere queste finalità. La prima, — perché tacerla? — è la vostra intenzione, veramente pia e fraterna, di ricordare il decennio, che si compie in questi giorni, del nostro Pontificato; l'altra è la riunione dell'Assemblea generale dell'Episcopato Italiano, la quale prende inizio appunto da questa straordinaria concelebra­ zione. Quanto alla prima finalità, voi lo indovinate, venerati fratelli, noi avremmo preferito ch'essa passasse inosservata, o almeno senza alcun segno di particolare interesse da parte vostra. Voi ci obbligate a ripen­ sare non solo davanti al Signore alle responsabilità conturbanti del nostro apostolico ufficio, ma altresì davanti a voi stessi, verso i quali ci sentiamo, per ogni riguardo, debitori ed inferiori ad ogni nostro dovere di esempio, di guida e di servizio, e tanto bisognosi della vostra indul­ genza e della vostra collaborazione. Ma dal momento che il silenzio è rotto sopra questa decennale ricorrenza, non taceremo noi stessi la nostra viva e fraterna riconoscenza per il modo sacerdotale con cui avete voluto ricordare con noi la data decennale del nostro ministero apostolico, pregando insieme, anzi effondendo insieme, mediante l'of­ ferta di questo sacrificio eucaristico, la carità che a Cristo ci unisce, e che ci rende fratelli nel solidale impegno pastorale verso il Popolo di Dio. Siate tutti ringraziati per cotesta bontà e per cotesta pietà, e voglia il Signore stesso, intorno al quale ci stringiamo per celebrare i suoi

* Die 11 mensis iunii a. 1973. 372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale misteri e per implorare la sua misericordia, rimunerare un atto di tanta cortesia verso l'umile nostra persona, e di tanta fiducia nella incomparabile missione a noi affidata nella sua Chiesa, da sostenere e da edificare, con primaria e universale sollecitudine, nella unità della fede e dell'amore, ispirante e suffragante lo Spirito Santo. Quanto poi alla seconda finalità, ottenere una speciale assistenza divina sulla prossima vostra decima assemblea generale, vi diremo, venerati fratelli, che noi per primi ci sentiamo interessati al suo conseguimento. Un'assemblea come la vostra, cospicua per il numero dei suoi componenti, per la dignità delle sue persone, per il fervore dei suoi propositi, per la complessità dei suoi problemi, per la sofferenza delle sue difficoltà, ed anche per i vincoli canonici che ad essa ci uni­ scono, riempie il nostro animo di intensa commozione e di vivissima attenzione. Siate innanzi tutto salutati, ognuno personalmente, e quanti voi siete, collegialmente. Al vostro presidente e fratello nostro carissimo, il signor cardinale Antonio Poma, che alle gravi cure pastorali della sua arcidiocesi, la storica e amatissima Bologna, aggiunge, per nostro man­ dato e vostro consenso, le molteplici e responsabili attività presidenziali della Conferenza Episcopale Italiana, esprimiamo la nostra devota acco­ glienza e la nostra cordiale e solidale collaborazione. Abbiamo il nuovo segretario della Conferenza medesima, monsignor Enrico Bartoletti, pari­ mente da salutare in questo primo incontro comunitario nell'esercizio delle sue funzioni ; la sua presenza ci ricorda la riconoscenza e la stima, che noi dobbiamo al suo valente predecessore, monsignor Andrea Pan- grazio ; e ci fa pensare alla pronta generosità, con cui mons. Bartoletti, lasciando la sede eletta di Lucca, ha assunto, con la saggezza e l'ala­ crità che tutti conoscono, l'ufficio non semplice, né lieve della Segre­ teria della vostra Conferenza. Grazie e incoraggiamento anche a lui, ai confratelli che hanno accettato di far parte delle varie commissioni della Conferenza e a quanti vi prestano opera, favore e fiducia. Noi non intendiamo in questo momento entrare nel merito o nel commento dei vostri prossimi lavori. Vi basti in questa sede sapere che noi li abbiamo presenti durante quest'ora di preghiera, nei loro pro­ grammi, i quali sembrano a noi bene studiati ed elaborati e promettenti felici risultati : come abbiamo presenti i primi saggi della vostra nuova attività liturgica e catechistica ; e, come lo sono a noi, ci compiacciamo di rilevare che sono a voi presenti i temi di comune e continuo inte­ resse, come i Consigli presbiterali e pastorali, come le vocazioni sacer- Acta Pauli Pp. VI 373 dotali, la formazione liturgica dei fedeli, il canto sacro del popolo, le associazioni cattoliche ; come l'assistenza al mondo del lavoro, la diffu­ sione della stampa cattolica; come lo studio dei grandi temi program­ matici circa i problemi della Famiglia, l'Evangelizzazione e Sacra­ menti, la Pastorale dell'iniziazione cristiana, eccetera. Tutto dice il vostro zelo e dice l'intelligenza dei bisogni spirituali e morali del nostro tempo. Noi fin d'ora benediciamo i vostri lavori. Ci piace piuttosto in questo momento cogliere alcuni aspetti spiri­ tuali di cotesta attività, aspetti che confortano la nostra presente meditazione e danno stimolo alla nostra azione sacrificale. Il primo aspetto dell'attività della Conferenza Episcopale Italiana siete voi stessi, cari e venerati confratelli. È la vostra presenza, è la vostra assemblea. È l'affermazione ordinata e progressiva dell'Epi­ scopato Italiano, come corpo coscientemente, fraternamente unito ed operante, consapevole della sua responsabilità collettiva, disposto a sommare le proprie forze per un lavoro programmato ed organico, e convinto di poter non solo conservare, ma stimolare altresì in ciascun Vescovo la sua personalità ecclesiale, la sua relativa autonomia, il suo spirito d'iniziativa locale, la sua originale derivazione apostolica. È la celebrazione della collegialità, che ci riporta all'ammirazione teo­ logica e all'attuazione pratica della ecclesiologia, che il recente Concilio ha messo in migliore evidenza, senza nulla derogare alla sua costitu­ zione unitaria, quale lo stesso antico Cipriano aveva delineato.1 L'isti­ tuzione delle Conferenze Episcopali, dove ancora non esistevano, è grande merito del Concilio ed è grande progresso non soltanto organiz­ zativo e canonico della Chiesa, ma istituzionale e mistico, che deve accrescere la nostra fiducia e la nostra affezione verso la Chiesa e la sua meravigliosa compagine. Non indarno ciascuno di noi potrà soffer­ marsi in cuor suo a contemplare con gaudio interiore il fenomeno umano e spirituale d'un'assemblea come la vostra, vera espressione di fraternità, di unità, di carità, dove la presenza di Cristo, immancabile fra coloro che sono congregati nel suo nome,2 ci dà l'ineffabile conforto della nostra missione e del nostro destino. Ne abbiamo bisogno, venerati fratelli, perché mentre la Chiesa dispiega le sue tende nella storia contemporanea, quasi a segno della sua perenne vitalità, anzi della sua capacità ad effondersi in sempre

1 Cfr. de Unit. Eccl., PL, 4, 515. 2 Cfr. Mt. 18, 20. 374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nuova giovinezza, nuove difficoltà assediano la sua esistenza nel mondo contemporaneo. È questo un altro aspetto, che ci sembra scorgere nel­ l'esercizio della vostra attività pastorale. Il buon Pastore, cioè il Vescovo e chi con lui condivide il suo ministero, oggi, non è affatto nella con­ dizione arcadica e serena, che quel suo titolo sembra assicurargli. Tutto oggi è messo in questione; tutto è tensione, tutto è pressione. Ditelo voi : è facile oggi fare il Vescovo? Diciamo il Vescovo, che guida il suo gregge, aprendogli il cammino buono, non quello che riduce il proprio dovere a seguire il suo vagare secondo il vento che tira,3 il Vescovo vigilante, maestro, educatore, rettore, santifìcatore ; il Vescovo, che si sente, dentro e fuori della Chiesa, stimolato a dare alla sua vita uno stile, una virtù secondo il Vangelo ; il Vescovo, che guarda e conosce il mondo nel suo aggressivo processo di secolarizzazione, che spoglia l'uomo non solo delle sue esteriori vestigia di costume cristiano, ma che lo corrode altresì in ogni superstite certezza morale e religiosa, e lo lascia, secondo un'equivoca terminologia di moda, « libero » come un cieco di andare dove vuole. Dov'è più nel figlio del secolo il senso di Dio, il fermo criterio discriminante fra il bene ed il male? ed anche nell'alunno e nel maestro di certe nostre scuole, dov'è la sicurezza di un'ermeneutica garante del contenuto autentico e stabile della rivela­ zione; dov'è la fiducia istituzionale per il messaggio evangelico nel­ l'autorità dottrinale e direttiva della Chiesa? Custos, quid de nocte?, domanderemo a noi stessi con la parola del Profeta : 4 come vanno le cose? La vostra stessa presenza, venerati Fratelli, provoca la denuncia delle avverse condizioni della mentalità moderna nei riguardi del Van­ gelo, mentalità penetrata per tante vie anche nella psicologia delle nostre popolazioni; e ci lascia intravvedere l'amarezza e la sterilità di tante vostre fatiche pastorali, così che spingendo la diagnosi della vita moderna rispetto alla vocazione cristiana tradizionale nella nostra gente dovremmo registrare risultati negativi, già allo stato attuale e tanto più a quello potenziale, dolorosamente impressionante. Il vento della metamorfosi sociale non sembra spirare in nostro favore. Quante statistiche stringono il cuore ! Quanti fenomeni culturali e sociali, che sembrano ostili e irreversibili, ci darebbero la cattiva esperienza della sfiducia senza rimedio, se, da un lato, la nostra fiducia si appoggiasse sulle nostre povere forze umane, e dall'altro non avessimo a nostro con-

3 Cfr. Eph. 4, 14. 4 Is. 21, 11. Acta Pauli Pp. VI 375 forto, anche umano, una quantità di sintomi positivi derivanti da quello stesso mondo moderno donde hanno origine le nostre angustie, i quali ci accusano di poca fede, se non ne sappiamo scorgere la presenza, la fecondità e spesso la tacita implorazione dell'insostituibile opera nostra. La fiducia, che in altra occasione, in omaggio alla specifica nostra mis­ sione di « confermare i nostri fratelli »,5 vi abbiamo raccomandata come coefficiente indispensabile del nostro ministero, l'annunciamo ancora, più che come augurio, come dovere, dovere della fiducia; ma questa volta vi aggiungeremo un complemento, anch'esso indispensabile per l'efficacia dello stesso nostro ministero episcopale, complemento che noi già ammiriamo commossi nella vostra attività di pastori : lo spirito di sacrifìcio, che compenetra quello di amore e di servizio : « il buon pa­ store offre la vita sua per il suo gregge ».6 Non turbetur cor vestrum, neque formidet, ci ha detto il Maestro Gesù nella pagina evangelica testé da noi ascoltata. Procureremo di ricordarla, svolgendo i paragrafi dei nostri programmi; ed ancor più sperimentando la drammatica e perenne dialettica del nostro essere nel mondo, ma non del mondo.7 L'inizio dell'Anno Santo, ieri dappertutto localmente inaugurato, ci offre appunto questa prospettiva di rinnova­ mento e di riconciliazione, nella sofferenza e nella speranza, nello sforzo sofferto e nell'ottimismo fin da ora goduto, nella intelligenza dell'econo­ mia della salvezza, fondata sulla fecondità del grano che si dissolve per dare il suo frutto moltiplicato, sulla croce cioè e sulla risurrezione di di Cristo ; e di noi con Lui.

V Ad Excellentissimum Virum Reide Wiles, Liberianae Reipublicae cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras concrediti muneris fidem facientes tradidit. *

Mr Ambassador, It is a pleasure for us to receive you today and to accept the Letters of Credence appointing you as Ambassador Extraordinary and Pieni- potentiary of the Republic of Liberia to the Holy See. We extend to

5 Lc. 22, 32. 6 Cfr. Io. 10, 11. 7 Cfr. Io. 17.

* Die 15 mensis iunii a. 1973. 376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

you a cordial welcome, and thank you for conveying the greetings and good wishes of your esteemed President, His Excellency Dr. William R. Tolbert, Jr. These sentiments we warmly reciprocate. As you have so rightly said, we live in a world in which distances have been reduced to insignificans by the marvellous achievements of modern science. The peoples of all nations have been brought closer together than has ever before been possible. To match this conquest of distances we have to strive to attain that harmony of thought and intent which alone can ensure that the new contacts and com­ munications will contribute to the true progress of the human race in a world governed by the ideáis of peace and justice. We therefore gladly avail ourself of the occasion to confirm the desire of the Holy See to continue to contribute as far as possible both to the spiritual well-being and integrai development of your country, and to offer its assistance in furthering the programmes to which you have alluded. In off ering this coopération the Catholic Church is guided solely by the command given to her by her Founder, Jesus Christ, namely to bring all men to the knowledge of their true destiny and to help them to attain it. We are pleased that this aim is fully appreciated and shared by the Government of the Republic of Liberia and by its people. As we reiterate our welcome, we would ask you to assure the Au- thorities of your country that we keep them in our prayers, invoking upon them and those whom they serve the abundant blessings of Almighty God. We assure Your Excellency that the Holy See is ever at your disposai to aid you in your task, and we extend our personal good wishes for the happy and successful accomplishment of your mission.

VI Ad Excellentissimum Virum Sangoulé Lamisana, Reipublicae v. d. « Haute Volta » Praesidem. *

Monsieur le Président, La rencontre de ce jour, dont le caractère solennel entend traduire le prix qui y est attaché de notre part et de la vôtre, donne aussi l'occa­ sion de dire la joie que Nous éprouvons à recevoir Votre Excellence.

* Die 18 mensis iunii a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 377

Vous montrez, Monsieur le Président, une grande ouverture d'esprit, un souci de respecter les aspirations et les requêtes légitimes d'où qu'elles viennent, une préoccupation constante pour les problèmes vitaux du développement et de la paix. Qu'il Nous soit encore permis, à travers votre personne, de saluer tous les habitants de votre pays. Nous pensons souvent à eux, à leur courage pour dominer les vicissitudes géographiques, à leur ardeur pour la grande entreprise de l'amélioration des conditions de vie, à leur lutte pour faire accéder votre pays à une plus grande prospérité. Nous pensons également à la diversité des ethnies auxquelles ils appar­ tiennent; elle pourrait devenir, plus qu'un problème parfois délicat à résoudre, une qualité de civilisation incomparable, un des éléments de cette harmonie humaine qui fait la grandeur d'un Etat. Nous pensons enfin à l'esprit vraiment religieux qu'on remarque dans votre peuple et plus spécialement à la jeune communauté catholique, animée par le Cardinal Zoungrana, premier Cardinal de l'Afrique de l'Ouest. Béné­ ficiant de tolérance et de liberté, le dynamisme de cette communauté peut être donné en exemple à bien des chrétiens. Sans aucun doute, par votre visite, c'est bien la Haute-Volta tout entière qui emplit notre cœur. Vers elle se tournent notre affection et notre sollicitude pastorale. Au-delà d'elle, Nous pouvons regarder le vaste continent africain, plein de promesses, chargé d'espérances, que Nous sommes allé une fois bénir et encourager à Kampala. Comment alors ne pas rappeler, face à cet horizon, les lignes de conduite que l'Eglise se propose de suivre pour servir l'homme et tout l'homme? Si sa fonction première est d'ordre spirituel, elle ne saurait se désintéresser de la promotion de la personne ni de la transformation de son cadre de vie. Elle s'efforce donc de contribuer à la construction d'un monde meilleur, dans la certitude que celle-ci fait partie intégrante du plan divin. Elle est ainsi amenée à soutenir parfois tel ou tel projet d'ordre temporel ; elle essaye d'œuvrer toujours en faveur de la justice sociale; elle voit en outre, dans une participation loyale à l'effort de scolarisation ou d'éducation permanente, un objectif eminent pour les capacités dont elle dispose. Mais la tâche dont le Saint-Siège, au nom de l'Eglise, doit aussi s'acquitter, dans la mesure de ses possibilités, est d'attirer l'attention des pouvoirs publics et de réveiller la conscience des chrétiens de tous les pays, lorsque se pose dans le monde l'un de ces problèmes angoissants et souvent imprévisibles qu'il faut résoudre immédiatement, avec tous 378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

les moyens à portée, si Pon vent assurer la survie des populations. A cet égard, la terrible catastrophe de la sécheresse qui sévit en Afrique de l'Ouest et qui Nous émeut si fortement, ne doit laisser personne indiffé­ rent. Elle demande que soient trouvées des ressources considérables, que tout soit fait pour permettre la distribution des secours, qu'enfin des études à plus long terme soient réalisées sur la manière de déjouer à l'avenir les conséquences néfastes d'un semblable fléau. Aussitôt informé de l'ampleur des dégâts, Nous avons lancé de vibrants appels pour y faire face. Tout dernièrement encore, Nous avons invité notre Cardinal Secrétaire d'Etat, qui se trouve être en même temps le Président du Conseil pontifical « Cor Unum », à coordonner de façon prompte et effi­ cace les initiatives des organisations catholiques d'assistance, afin de rendre plus rapide et pleinement adaptée leur intervention pour adoucir les souffrances de tant de victimes innocentes. Nous souhaitons de tout cœur que ceci contribue, dans le concert de la solidarité mondiale, à répondre au moins aux nécessités les plus urgentes et à ranimer l'espé­ rance. En terminant cette allocution de bienvenue, Nous disons notre certi­ tude de voir se resserrer encore la compréhension et les liens d'amitié entre la Haute-Volta et le Saint-Siège. S'il fallait en apporter une preuve, l'on pourrait avancer la toute récente décision commune d'éta­ blir des relations diplomatiques, instrument de dialogue qui se révélera sûrement d'un grand profit. Dans cette assurance, Nous appelons de grand cœur sur Votre Excellence, sur les hautes personnalités qui L'accompagnent, ainsi que sur la noble nation voltaïque, l'abondance des bénédictions du Dieu Tout-Puissant.

VII Membris e Consilio Familiae tuendae, Romae primum coetum habentibus. *

Cher et vénéré Monsieur le Cardinal, Vénérables Frères, Chers Fils et Filles, C'est pour nous une grande joie de rencontrer, à l'occasion de sa première assemblée plénière, le Comité pour la famille que Nous avons institué au début de cette année. Vous êtes venus pour nous confirmer votre adhésion et votre collaboration et Nous tenons à vous en remercier.

* Die 20 mensis iunii a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 379

Dans le domaine où vous Nous apportez votre aide, des problèmes nom­ breux et urgents se font jour. Aussi Nous nous félicitons de voir comment, dès ses premiers échanges, votre Comité a relevé la nécessité d'orienter son travail vers la recherche des réalités permanentes qui sont consti­ tutives de la famille, afin de mettre en valeur ce qui lui est essentiel dans l'ordre de la nature comme dans celui de la grâce. Lorsqu'elle souligne sans se lasser la valeur particulière et eminente de l'institution familiale, l'Eglise prend en fait concrètement la défense de la vie humaine dans toute son ampleur et dans sa conception la plus élevée. En voulant déterminer son sens et ses besoins essentiels, nous nous trouvons dans un de ces domaines où la signification profonde de la nature humaine ne peut se découvrir qu'à la lumière de la révélation. De toutes les institutions humaines, le mariage est peut-être celle qui permet le mieux de saisir la pensée du Dieu créateur et la manière dont il appelle l'homme à coopérer à son œuvre. De là découle l'aspect sacral qui appartient au mariage. De là dé­ coule aussi sa véritable structure qui comporte l'exclusivité et la pérennité de l'union qui le constitue. Dans cette foi mutuelle qui est celle des époux, dans leur responsabilité commune envers leurs enfants qu'ils ont la charge d'accueillir, d'éduquer et de conduire à l'âge adulte, les foyers chrétiens trouvent une participation mystérieuse mais réelle à l'action par laquelle le Christ s'unit à son Eglise et la fait grandir. C'est dire la dignité du sacrement de mariage qui devient le signe de cette union et la source de toutes les grâces dont les époux ont besoin. Engendrée par l'amour, la société constituée par la famille se conserve et se renforce grâce à l'amour mutuel de ses membres. Ainsi, qu'il s'agisse de la croissance psychologique et morale de l'enfant, ou de l'épanouissement du couple dans l'amour conjugal et l'exercice de ses responsabilités propres, la cellule familiale est au service d'une vie pleinement humaine; et elle est au point de départ d'une vie sociale équilibrée dans laquelle le respect de soi est inséparable du respect d'autrui. Ces quelques paroles suffisent à mettre en lumière le but du Comité que Nous avons fondé. Le Concile avait déjà relevé combien les désé­ quilibres du monde moderne pesaient lourdement sur l'institution familiale.1 Les risques qu'elle court, vous ne l'ignorez pas, vont chaque

1 Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 8. 380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale jour s'accentuant, encore augmentés trop souvent par une utilisation des ressources de la science en dehors des exigences morales chré­ tiennes. Face à ces difficultés et en vue de promouvoir une pastorale familiale adaptée, la tâche confiée au Comité s'avère d'une importance capitale. Il appartient tout d'abord à celui-ci de cerner et d'étudier les problèmes actuels dans toute leur ampleur, en observant attentivement les divers visages que prend l'institution familiale selon les cultures et les civilisations, avec ses valeurs et ses déficiences. Cette analyse objective doit aussi lui permettre d'être un lieu privilégié d'échange et de confrontation, d'où pourront résulter à la fois un approfondisse­ ment des questions doctrinales et pastorales qui se posent aujourd'hui, et une concertation visant à favoriser une action pastorale efficace. Nous savons le travail déjà accompli en ce sens et nous vous en félicitons. L'importance des réalités en cause suffit à stimuler vos efforts. Est-il besoin de vous encourager, devant la gravité de certaines situa­ tions, à poursuivre vos recherches à un rythme soutenu, en union avec les autres organismes de la Curie romaine? La prochaine « Année de la Population », en 1974, vous donnera l'occasion de faire la preuve de votre efficience. Le Comité pourra ainsi offrir une précieuse collabora­ tion aux Pasteurs, et à toutes les Organisations catholiques qui sont particulièrement engagées dans l'étude de ces problèmes. Les graves sujets que Nous venons d'évoquer nous tiennent à cceur : il y va d'une de ces réalités fondamentales dont dépend, pour une grande part, la conception même de l'existence et de son rapport avec Dieu. C'est pourquoi nous prions l'Esprit Saint de vous accorder en abondance la lumière et la force nécessaires pour accomplir cette oeuvre d'Eglise et de civilisation humaine. Nous tenons à remercier Monsieur le Cardinal Eoy qui, malgré les lourdes responsabilités qui sont les siennes par ailleurs, a voulu présider personnellement cette première et importante assemblée. Nous remer­ cions aussi celui qui, en son absence, assume immédiatement la respon­ sabilité du Comité, c'est-à-dire Monseigneur Gagnon, premier Vice-Pré­ sident, et tous ceux, du laïcat et du clergé, qui collaborent avec lui d'une manière plus directe au sein du « groupe de coordination ». A vous tous, enfin, Membres et Consulteurs du Comité, réunis pour cette première assemblée plénière, Nous exprimons notre gratitude pour votre apport si apprécié et nous vous donnons de grand cœur, en gage de l'assistance divine pour vos travaux, notre affectueuse Bénédiction Apostolique. Acta Pauli Pp. VI 381

VIII Eminentissimis Sacri Collegii Cardinalium Patribus, Summo Pontifici die Eius nominali felicia ac fausta ominantibus. *

Siamo assai grati a Lei, Signor Cardinale Decano, come a tutto il Sacro Collegio, per questo gesto di affetto verso la Nostra persona, in prossimità del nostro onomastico e nell'anniversario della nostra ele­ zione alla Cattedra di Pietro. La ringraziamo altresì per le nobili parole che ha avuto la bontà di rivolgerci in questa occasione, richiamandosi con troppa benevolenza a ciò che abbiamo fatto in questi dieci anni del nostro Pontificato. Avremmo preferito che questa data passasse sotto silenzio. Se sempre abbiamo presente la parola del Salmo, tanto più quest'anno ne sentiamo il dovere e la forza liberatrice : Non nobis, Domine, non nobis, sed Nomini tuo da gloriam! 1 Solo la gloria del suo Nome abbiamo cercato; solo la diffusione del suo Eegno, il progresso della sua Chiesa, la trasmissione della sua Parola, la proclamazione della sua verità e della sua Pace. Ci affidiamo totalmente alla mise­ ricordia del Signore; e chiediamo a voi, che più da vicino partecipate ai programmi, alle ansie e alle speranze del nostro pontificato, di aiu­ tarci con le vostre preghiere. In questo incontro di fratelli, non vogliamo tuttavia fermarci al ricordo del passato ; guardiamo piuttosto all'avvenire : a quanto la Chiesa è chiamata a compiere nel futuro che si apre ai nostri occhi. Il traguardo che abbiamo raggiunto ci stimola a pensare a ciò che la Chiesa e il mondo si attendono da noi ; e i formidabili problemi che ci pone « il ministero della riconciliazione »2 in questo particolare mo­ mento, aperto sull'ultimo quarto di secolo, in tanto li possiamo affron­ tare in quanto, crediamo, abbiam lavorato, in completa fedeltà al Con­ cilio Vaticano II. Se qualcosa si è potuto fare, col concorso di tutte le magnifiche energie nella Chiesa e nel mondo, ciò è stato soltanto una premessa, una preparazione per un nuovo incremento, per un nuovo periodo, in cui compiere un balzo in avanti, in assoluta docilità allo Spirito Santo, per realizzare i disegni di Dio sulla umanità. L'insegnamento del Concilio è lungi dall'essere diventato realtà vivente per molti, che pur ad esso si richiamano; perciò la piena ade-

* Die 22 mensis iunii a. 1973. 1 Ps. 113, 1. 2 Cfr. 2 Cor. 5, 18. 382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sione all'insegnamento conciliare continua ad essere il programma che vogliamo perseguire con umile fermezza in questa nuova tappa. Ed esso vuol condurre propriamente a instaurare stabilmente uno stile e una sostanza di vita, di cui le prescrizioni, i programmi e le intuizioni conciliari diventino movente continuo e connaturato, luce perenne, sti­ molo consapevole per quel vero rinnovamento^ a cui pensava il nostro predecessore Giovanni XXIII nell'indire il Concilio, e di cui la celebra­ zione del prossimo Anno Santo ha fatto proprio programma. Con la riforma liturgica sono state introdotte e sostenute ferma­ mente le indicazioni della Costituzione Sacrosanctum Concilium, mol­ tiplicando con spirito pastorale i provvedimenti, affinché, secondo il voto dei Padri, « l'ordinamento dei testi e dei riti fosse condotto in modo che le sante realtà, da essi significate, fossero espresse più chia­ ramente, il popolo cristiano potesse capirne per quanto è possibile il senso, e parteciparvi con una celebrazione piena, attiva e comunitaria.3 Tale movimento ci ha condotto al nuovo Messale e alla Liturgia delle Ore, oltre alle altre rilevanti revisioni e innovazioni nei riti. Ma tutto ciò non è che un'introduzione : quello a cui dobbiamo mirare noi Pastori della Chiesa, senza dirci mai soddisfattile che i nostri sforzi in campo liturgico debbono aiutare l'uomo contemporaneo a veracemente pregare ; debbono insegnargli il contatto vivo e personale del suo essere con colui che di quest'essere è fonte e principio, con colui che è il Padre nostro, e, con Cristo, ci ha dato la salvezza, nello Spirito Santo. A nulla servi­ rebbe la riforma liturgica se non aumentassero nella Chiesa i veri adora­ tori del Padre in spirito e verità,4 consapevoli della loro dignità di mem­ bra di Cristo, che è presente in modo eminente nella comunità di culto e offre con noi il suo sacrificio a Dio.5 Il mondo non si salva oggi senza la preghiera. Tanto più è vivo questo bisogno di interiore rinnovamento, quanto più ci rendiamo conto di vivere in un mondo, come oggi si dice, seco­ larizzato, chiuso in se stesso e nella sua autosufficienza, che non postula Dio, e dice di non avere né sentir bisogno di lui, pago delle proprie affermazioni e lacerato dalle proprie nevrosi. A questo mondo si rivolge il Vangelo : ma dobbiamo chiederci con quale efficàcia, con quale inci-

3 Cfr. ib., 21. 4 Cfr. lo. 4, 23. 5 Cfr. Joseph G. Jungmann, De praesentia Domini in communitate cultus, in Acta Congressus Internationalis de Theologia Concilii Vaticani II, Città del Vaticano, 1968, p. 298. Acta Pauli Pp. VI 383 si vita, con quale mordente noi rispondiamo a questo compito, quasi sovrumano. I nostri metodi pastorali forse non si adattano sempre alle esigenze dell'uomo contemporaneo, che pure ha fame di Dio e nostalgia della sua casa, senza sapere od osare di riconoscerlo. Le nostre parole lo lasciano forse indifferente. I sistemi di un tempo, rispondenti alle necessità di un diverso contesto sociologico, non fanno più altrettanta presa su di una società e mentalità, profondamente mutate. Ora, l'ag­ giornamento dei metodi pastorali è stato uno degli scopi del Vaticano II, e noi non abbiamo mancato di richiamarne continuamente la necessità nel nostro magistero : ma se vogliamo fare un franco e sereno esame di coscienza, non possiamo dire che quell'aggiornamento abbia ancora pie­ namente conseguito quegli obbiettivi, a cui sono stati chiamati i Ve­ scovi,6 i sacerdoti7 e il laicato.8 Le condizioni della società in cui viviamo ci obbligano perciò tutti a rivedere i metodi, a cercare con ogni mezzo di studiare come portare all'uomo moderno il messaggio cristiano, nel quale, soltanto, egli può trovare la risposta ai suoi interrogativi e la forza per il suo impegno di solidarietà umana : per questo abbiamo chiesto ai Nostri fratelli nell'episcopato di studiare insieme, nel pros­ simo Sinodo dei Vescovi, l'evangelizzazione nel mondo contemporaneo: è un modo per richiamare e per rispondere alle consegne conciliari, che tutti ci interpellano per la nostra totale fedeltà al dovere di ministri di Cristo e di dispensatori dei misteri di Dio.9 In tal modo, pensiamo, si potrà continuare in quello sforzo, che tanto ci sta a cuore, di contri­ buire alla sintesi felice di (( nova et vetera », di tradizione e di riforma, di conservare e aggiornare il patrimonio della fede affinché la sua intan­ gibile ricchezza sia presentata in modo convincente agli uomini del tempo nostro. È perciò evidente che lo sforzo di adeguamento alle nuove esigenze non si può compiere a prezzo di un travisamento dell'immutabile mes­ saggio della Rivelazione, del sacro deposito che dobbiamo custodire, evitando profanus vocum novitates.10 Abbiamo assistito dopo il Con­ cilio, come continuazione e integrazione della magnifica tradizione pre­ cedente, al fiorire di una ricca ecclesiologia, che, accanto alla cristo­ logia, ha approfondito le verità proposte dai documenti conciliari. Non

6 Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 17. 7 Decr. de Presbyt. ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 13. 8 Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, nn. 6, S, 14. 9 Cfr. 1 Cor. 4, 1. 10 Cfr. 1 Tim. 6, 20. 384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sempre questo processo è andato di pari passo col sano senso critico, col criterio pastorale, con la ricerca disinteressata e con la probità scientifica necessaria nei momenti di grande travaglio. Di qui il duplice dovere, di riaffermare l'eterna e intangibile verità pur nel contesto cam­ biato della ricerca, del progresso scientifico, della facilità degli scambi e delle divulgazioni, e di esprimere nella sua validità transtemporale, adattandola al linguaggio moderno e alla sensibilità nuova la ricchezza antica e perenne del messaggio della salvezza. I nostri documenti, la introduzione di nuove istituzioni come la Commissione Teologica inter­ nazionale, hanno cercato di rispondere a questa urgente necessità; ma occorre guardare avanti, per convalidare la integrità di tutta la dot­ trina, senza nessuna mutevolezza corriva alle mode caduche, nelle forme del linguaggio nuovo, al quale, a sua volta, non si pongono preclusioni se non quelle della assoluta fedeltà alla Rivelazione e al Magistero infal­ libile della Chiesa, del rispetto del sensus fidelium e della edificazione nella carità. Noi ci attendiamo tanto dalla collaborazione leale e costrut­ tiva dei teologi di oggi per contribuire all'accostamento del Vangelo alla cultura moderna, com'è avvenuto in altri secoli cruciali nella sto­ ria della Chiesa. Da questa intesa deve continuare su scala sempre più vasta il dialogo con tutti gli uomini, che è stato il programma del nostro Pontificato enunciato nella nostra prima Enciclica Ecclesiam suam e portato finora avanti nel nome del Signore, sia all'interno della Chiesa, sia nei con­ tatti col mondo — non credente, non cristiano, non cattolico — per l'instaurazione di rapporti umani, basati sulla collaborazione reciproca, sulla sincerità costruttiva, sulla mitezza, sulla prudenza. Il mondo guarda alla Chiesa, ed essa deve avere la capacità, la preparazione, e i metodi adatti per instaurare e portare avanti il colloquio che conduce all'annuncio del Vangelo di Cristo. Tale impegno nella evangelizzazione deve infondere maggiore fiducia anche al nostro dilettissimo clero diocesano e regolare, prezioso colla­ boratore dei Vescovi, chiamato, per mandato specifico e insostituibile del sacerdozio ministeriale, ad essere tra i fedeli il tramite della gra­ zia di Cristo, a spezzare il pane del suo Corpo sacramentale e della sua Parola, a continuare la sua Presenza. I sacerdoti hanno attraversato e tuttora, qua e là, attraversano un periodo di disagio, di pena, di disorientamento, proprio perché si rendono ben conto che i mezzi pasto­ rali sono spesso inadeguati alle istanze di oggi. Dobbiamo compiere un nuovo sforzo per aiutarli a superare questo momento, e soddisfare al- Acta Pauli Pp. VI 385 l'obbligo che ha la Chiesa di andare incontro, ai vari ministeri, di faci­ litarli in tutti i modi, di offrire loro i mezzi efficaci per tale esercizio. Il Concilio ha fatto obbligo ai Vescovi di dedicare particolari cure ai propri sacerdoti : 11 e in questa linea occorre che il clero si sappia sempre più amato, seguito, ascoltato, messo a parte della azione pasto­ rale, e sia peraltro aiutato ad avvalorare sempre più i metodi pastorali, che hanno pur sempre funzione di strumento, con l'unica realtà che conta, con la preghiera e l'unione con Dio, « l'anima di ogni apostolato» , ottenuta con la vissuta pietà eucaristica e mariana, e con la consuetu­ dine, assidua e fervorosa, con la Parola di Dio.12 Per quest'opera di evangelizzazione della Chiesa nel mondo noi vo­ gliamo essere in primo luogo al fianco dei nostri fratelli nell'episcopato, per agevolare il loro ministero. Le ansie e le sollecitudini pastorali dei Vescovi sono anche le nostre ; e se abbiamo introdotto le note modifica­ zioni nella nostra benemerita Curia Romana, ciò non è stato che per rendere sempre più stretti e fecondi il contatto e la collaborazione col corpo dei Vescovi, che Spiritus Sanctus posuit ... regere Ecclesiam Dei, quam adquisivit sanguine suo.13 Uniti con essi, come Pietro con gli Apostoli, noi guardiamo alle possibilità stupende che si aprono all'azione pastorale della Chiesa nel mondo. Ad esso si schiude un campo sterminato, per coltivare il quale tutte le forze valide debbono essere tese con instancabile generosità e vigile comprensione dei segni dei tempi. Vi sarebbe e v'è da tremare, se non ci soccorressero le virtù teologali della fede e della speranza in Dio. Vi sono nel mondo oltre tre miliardi e mezzo di uomini, di nostri fratelli, verso i quali il Signore ci comanda di andare a predicare il Vangelo : 14 eppure, in confronto con essi, noi siamo una piccola mino­ ranza, il pusillus grex/5 che tuttavia nella sua piccolezza deve trovare non la giustificazione a rinunciataria acquiescenza, bensì l'umiltà e l'ardire per la sua obbedienza al comando missionario di Cristo. A tale proposito, ci rivolgiamo con grande speranza al laicato cat­ tolico e soprattutto ai giovani, ai quali vanno le nostre vive simpatie e il nostro affetto paterno. A dispetto di apparenze contrastanti e di atteggiamenti esibizionistici o contestatori, noi abbiamo fiducia nei gio-

11 Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 16. 12 Cfr. 1 Tim. 4, 16. 13 Act. 20, 28. 14 Mt. 28, 19. 15 Lc. 12, 32.

25 - A. A. S. 386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vani. Ad essi, che talora cercano vie nuove di impegno personale, vor­ remmo ripetere la frase inquietante del Vangelo : Quid hic statis tota die otiosi?.16 La loro sete di assoluto non può essere placata dai surro­ gati di ideologie o di esperienze pratiche aberranti. No, i giovani hanno in sé la capacità, l'ingegno, l'inventiva, la fantasia, la forza, lo spirito di dedizione e di sacrificio, per poter dare il loro contributo alla sal­ vezza dei fratelli : Ite et vos in vineam meam.11 Il Concilio Vaticano II ha chiamato il laicato e la gioventù all'opera dell'evangelizzazione.18 Ci rallegriamo di veder attuate queste direttive da un numero crescente di comunità, mentre auspichiamo per il futuro che tale azione sia più vasta di quanto non è stata finora. A ciò dovremo guardare, affinché l'azione evangelizzatrice trovi i suoi volenterosi operai in tutti gli strati della vita ecclesiale. Più fatti e meno parole : è l'invito che facciamo a quanti oggi ci ascoltano. Altrettanto sia detto sull'attività caritativa della Chiesa nel mondo, oggi chiamata a essere presente su frontiere smisurate per aiutare tutti coloro che soffrono. Una magnifica fioritura di iniziative e di opere ci dice col linguaggio consolante della realtà che i figli della Chiesa vivono col cuore aperto a tutte le tragedie del mondo. I nostri appelli non sono rimasti inascoltati. I numerosi organismi di carità, esi­ stenti nei vari Paesi, compiono uno sforzo commovente. E nel coordinare le comuni iniziative e renderle perciò più utili e tempestive, non per sostituirsi ad esse, il Pontificio Consiglio Cor Unum, trova la sua natura e finalità. Esso permette di poter prevedere per il futuro che l'azione caritativa della Chiesa sarà sempre più efficace : a tale sintonia di azione e di generosità noi invitiamo tutti i nostri figli, anzi tutti gli uomini di buona volontà, perché si venga incontro alle tragiche e drammatiche richieste di aiuto — quelle, ad esempio, che in questi giorni ci giungono dall'Africa — per manifestare la vitalità e la credi­ bilità della propria fede, e lo sforzo congiunto per il progresso civile dei popoli. (( Lo sviluppo è il nuovo nome della pace », abbiamo scritto a con­ clusione dell'Enciclica Populorum progressio, n. 87; e questo nome è l'equivalente della carità. La Chiesa è chiamata a favorire la pace e il progresso, nell'amore che nasce dal Cuore di Cristo ; essa ben sa che è

16 Mt. 20, 6. 17 Ib. 20, 7. 18 Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, nn. 15, 21; Decr. de apo­ stolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, nn. 12, 22. Acta Pauli Pp. VI 387 al Cristo, nascosto nel più piccolo dei fratelli, che vanno tutte le pur oscure e umili attenzioni rivolte a chi ha fame, a chi ha sete, a chi è privo di vestito e di casa, e chi è malato e prigioniero ;19 a chi è senza istruzione e senza dignità, agli umiliati, agli oppressi, agli emarginati per pregiudizi etnici o razziali. Poiché la Chiesa sa che il giudizio finale verterà sulla carità e sulla giustizia, essa, da sempre, è al servizio degli uomini suoi figli e fratelli : cerca di favorire con ogni suo mezzo la pace, lo sviluppo dei popoli meno fortunati, meno provvisti economicamente, lottando con pazienza e con speranza, nella mansuetudine del Cristo, per l'avvento di tempi migliori. Essa agisce come il lievito nella pasta, facendo prendere sempre più coscienza, all'umanità, di questa necessa­ ria solidarietà interpersonale. Come abbiamo scritto nella già citata Enciclica, « l'ora dell'azione è già suonata : la sopravvivenza di tanti bambini innocenti, l'accesso a una condizione umana di tante famiglie sventurate, la pace nel mondo, l'avvenire della civiltà sono in gioco. A tutti gli uomini e a tutti i popoli di assumersi la loro responsabilità ».20 Su questa strada la Chiesa è al fianco di quanti si prendono disinteressa­ tamente a cuore le sorti dell'umanità. In tale contesto, pur rivolgendosi questo nostro discorso piuttosto agli aspetti interni della vita ecclesiale, vorremmo qui far un cenno fugace alle relazioni ufficiali che la Sede Apostolica intrattiene con molti degli Stati nei quali si organizza la comunità dei popoli : alla loro motiva­ zione profonda, cioè, e alle loro caratteristiche. Dall'anno nel quale assumemmo l'ufficio pontificale ad oggi, il numero di tali Stati è andato gradualmente aumentando, sino a giungere poco meno che a raddoppiarsi. Ed è da rilevare che i Paesi che si sono così aggiunti a quelli già legati alla Santa Sede da rapporti diplomatici, di antica tradizione cattolica per la maggior parte, sono invece per lo più di civiltà non occidentale e non cristiana. A rispondere affermativamente alla proposta di allacciare sempre più numerosi rapporti di tal genere Ci induce, non soltanto la cortesia o le motivazioni spesso generosamente lusinghiere addotte da chi ne prende cortesemente l'iniziativa; tanto meno un desiderio di afferma­ zione umana, o la tentazione di intrometterci in un campo alieno alla missione della Chiesa e della Sede Apostolica ; ma la consapevolezza,

19 Cfr. Mt. 25, 34-36. 20 Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 80. 388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

appunto, di un dovere — o almeno di un titolo — che a quest'ultima spetta proprio per la sua vocazione spirituale e religiosa. Sembra a noi, infatti, che popoli così diversi, i quali non possono certo da noi attendersi appoggio d'ordine politico o aiuti di valore materiale, chiedano però alla Sede di Pietro qualcosa che questa può, né deve rifiutarsi di dare, e che forse Essa sola è in grado di dare con tanta indiscussa chiarezza e con l'autorità che le viene dalla sua storia, non meno che dalla sua natura : un afflato, cioè, un orientamento, un'ispirazione morale che tutti, confusamente talvolta, sentono dover animare e guidare la vita delle Nazioni e i loro vicendevoli rapporti. Il che la Santa Sede fa, non solo proclamando princìpi, ma parteci­ pando, anche come membro di pieno diritto, ancorché con caratteristiche del tutto particolari alla vita della comunità internazionale e condivi­ dendone, nel modo che le si addice, i concreti problemi e le responsa­ bilità. Senza andarne alla ricerca, la Santa Sede non respinge, di norma, anzi è lieta di accettare l'invito ad un rapporto nel quale Essa vede un mezzo di servizio, congeniale alle sue possibilità e alle sue funzioni. Rapporto che Essa vuole, per parte sua, fiducioso e leale ; rispettoso della sovranità e dei diritti di tutti gli Stati, ma libero nell'espressione del suo giudizio per la salvaguardia dei diritti e della vita della Chiesa, così come per il riconoscimento delle prerogative della persona umana, ed il rispetto di ogni legittima esigenza dello spirito e dell'ordine morale ; rapporto tale pertanto da consentire una valida collaborazione al servizio dei grandi interessi comuni a tutti gli Stati e alla intera comunità dei popoli. È questo lo spirito che ha guidato la Santa Sede nella sua azione di pace. Non crediamo di poterci limitare ad appoggiare, in questo campo, iniziative altrui : che, del resto, se buone noi incoraggiamo, benediciamo, e che sul nostro appoggio volonteroso sempre possono contare. Riteniamo nostro dovere farci com'è possibile, attivi promotori di pace e di pacifi­ cazione, là, soprattutto, dove manchi, o venga meno, o sia insufficiente l'opera di altri : non per sostituirci ai più diretti responsabili, ma perché consapevoli che nessuno più di noi ne ha responsabilità davanti a Dio. Non ci tratterranno su questa strada, né la coscienza della modestia dei nostri mezzi, né lo scoramento per la scarsezza dei risultati o per gli ostacoli tenacemente insorgenti. Ma ci sosterrà il pensiero del dovere com­ piuto; e la fiducia che la pace, possibile benché difficile, conquisterà finalmente le menti e le volontà degli uomini. Acta Pauli Pp. VI 389

Questa consapevolezza ha indotto la Sede Apostolica, proprio in questi giorni, ad accogliere positivamente l'invito a prender parte alla Conferenza per la sicurezza e la cooperazione in Europa che si aprirà ad Helsinki agli inizi del prossimo luglio : iniziativa che interessa non l'Europa soltanto ma, per ciò che questa significa, l'intera famiglia delle Nazioni. La partecipazione della Santa Sede, discreta, senza dubbio, come è richiesto dalla sua stessa condizione, vuol esprimere incoraggiamento all'ardua impresa e sottolineare l'importanza premi­ nente dei fattori morali e di diritto fra le condizioni che possono assi­ curarne la felice riuscita. Ciò si collega, a nostro avviso, benché su un piano distinto, a quel campo vastissimo di azione pastorale, educativa, missionaria, sociale e internazionale, che la Chiesa è chiamata a compiere per la santifi­ cazione dei suoi membri, per la salvezza spirituale del mondo e per il progresso dei popoli ; tutte le forze valide debbono sentirsi impegnate. Un nuovo fremito di vita e di generosità, un nuovo slancio di fede e di opere deve pervadere l'intera comunità ecclesiale per i traguardi che le si aprono dinanzi. Dobbiamo avere coscienza che un'ora particolare batte al quadrante della storia del mondo. E tutti, uniti nell'amore, e mossi da profonda concordia di intenti, dobbiamo saperci chiamati a collaborare all'opera che Dio vuole da ciascuno di noi, per la gloria del suo Nome, per l'avvento del suo Regno. La Chiesa, uscita dal Concilio col volto rinnovato, se è stata a volte turbata dagli opposti schiera­ menti, porta in sé nuovi semi di vitalità, che fanno bene sperare per una vigorosa fioritura di santità e di opere, nella grazia di Dio. Non sono le divisioni, le incomprensioni, i sospetti reciproci che favoriscono l'opera della Chiesa nel momento presente ; essi, invece la intralciano e la para­ lizzano. La confusione dottrinale e l'indisciplina fanno impallidire dal volto della Chiesa la sua fulgida bellezza di Sposa di Cristo, e ne intor­ bidano i contorni davanti agli occhi sereni dei fedeli e di quanti ad essa guardano come alla città posta sul monte 21 come al Vessillo levato sulle Nazioni.22 Non così, non così si può offrire al mondo di oggi, minato all'interno da ideologie e da prassi contrarie non solo al Vangelo ma alla stessa dignità umana, quell'esempio di cui esso ha bisogno, mo­ strandogli le virtù evangeliche della povertà, dell'umiltà, della purezza, della pazienza, della carità, dell'eroismo. Di qui la necessità di un

21 Cfr. Mt. 5, 14. 22 Cfr. Is. 5, 26. 390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rilancio vigoroso dello spirito evangelico, che noi amiamo vedere nell'ini­ ziativa dell'Anno Santo : movimento di purificazione, di riconciliazione^ di santità interiore e di solidarietà fraterna,. che culminerà a Roma nel prossimo 1975, e che già si sta attuando in tutte le Chiese locali, a partire dalla scorsa Pentecoste. Un profondo rinnovamento spirituale deve animare i cristiani, far sentire loro il dovere di essere il sale della terra, la luce del mondo.23 La Chiesa ! Quale dono ci ha fatto il Signore con la sua Chiesa ! « È umile e maestosa. Professa di integrare ogni cultura e di assumere in sé ogni valore, e vuol essere nel medesimo tempo il focolare dei piccoli, dei poveri, della moltitudine semplice e miserabile. Non cessa un istante ... di contemplare Colui che è insieme il Crocifisso e il Risorto, l'uomo del dolore e il Signore della gloria — il Vinto dal Mondo e il Salvatore del Mondo ».24 La Chiesa! È questo l'anelito profondo di tutta la nostra vita, il sospiro incessante, intrecciato di passione e di preghiera, di questi anni di Pontificato, da quando il Signore ha voluto affidarci la cura degli agnelli e delle pecore, in pegno di un amore misterioso di cui scopri­ remo il filo segreto solo in Cielo, e che a nostra volta ci obbliga giorno per giorno a una risposta d'amore : Tu sois, quia amo te.25 Questo amore per Cristo e per la Chiesa ci ha spinti a conservarne e a garan­ tirne in questi anni l'unità, la piena concordia. La grazia di Dio ci ha dato aiuto : ma dobbiamo far di tutto, insieme con i Fratelli nell'epi­ scopato, con i sacerdoti, con i laici, affinché questa unità, che è frutto consolantissimo e segno di riconoscimento per il mondo,26 rimanga, si raffermi, ingigantisca. È il comando estremo del Cristo, dall'altare dell'ultima Cena : Ut omnes unum sint!27 Ut sint consummati in unum.2* Tale comando, come continuerà a muovere e a sorreggere con la franca collaborazione dei nostri fratelli separati, l'azione ecumenica finora svolta con tanta speranza e con sicuro progresso, così deve sostenere il cammino della Chiesa, alla quale abbiamo dato il cuore e la vita. Ad essa il nostro comune amore, i nostri pensieri, il nostro servizio, per-

23 Mi. 5, 13-14. 24 H. De Lubac, Meditazione sulla Chiesa, in La Teologia dopo il Vaticano II, Brescia 1867, p. 327. 25 Io. 21, 15-17. 26 Cfr. Io. 17, 21-23. 27 Io. 17, 21. 28 Ib. 17, 23. Acta Pauli Pp. VI 391 che è il disegno visibile dell'amore di Dio per l'umanità, il sacramento della salvezza: Madre dei Santi, immagine / della città superna; / del Sangue incorruttibile / conservatrice eterna ... / campo di quei che spe­ rano, f Chiesa del Dio vivente!.29 Sono parole profonde di un genio della letteratura, di cui celebriamo in questo 1973 il centenario della morte, Alessandro Manzoni. Ma, per esprimere il nostro amore alla Chiesa, diremo, con un genio della santità, che anche quest'anno ab­ biamo commemorato, Suor Teresa di Gesù Bambino : Io amo la Chiesa, mia madre!30 Tutti ci rafforzi in questo amore, la Vergine Santissima, Madre della Chiesa, a cui affidiamo con trepida speranza il Nostro servizio pontificale e tutti voi, fratelli e figli carissimi. E per tutti confortarci nei comuni propositi di fedeltà, scendano le benedizioni divine, delle quali la Nostra vuol essere pegno e riflesso : in Nomine Patris, et Filii et Spiritus Sancti !

IX

In Aede Sixtina habita bonarum artium cultoribus ob inauguranda reli­ giosa Artis opera huius aetatis apud Vaticanum Museum collecta. *

Signori! Voi vedete, questa apertura d'una nuova Collezione d'Arte reli­ giosa moderna in Vaticano assume subito l'aspetto d'una cerimo­ nia sacra : pregando, cantando, noi varchiamo le soglie di questo ultimo reparto dei Musei Vaticani, or ora allestito per raccogliere opere d'arte, che il genio espressivo del nostro tempo ha prodotto non certo pensando alla loro presente collocazione, e nemmeno intendendo, per la maggior parte almeno di esse, di destinarle precisamente al culto religioso ufficiale. Pensate intanto : i nostri passi muovono da questa Cappella Sistina, luogo, se altro mai fu, dove l'Arte religiosa diede saggio della sua potenza, dispiegando nelle sue immagini quel concerto di grandezza ideale e di bellezza estetica, che ancora forma e formerà, finché i secoli

29 A. Manzoni, Inni Sacri, La Pentecoste. 30 Cfr. Manuscrits autobiographiques de sainte Thérèse de l'Enfant Jésus, Lisieux 1957, p. 229.

* Die 23 mensis iunii a. 1973. 392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ne rispetteranno la pur caduca materia, uno degli incantesimi più suggestivi e stimolanti dell'umana civiltà. Muovono dalla Cappella Sistina, non solo per l'ubicazione della nuova Galleria, localmente contigua alla Cappella Sistina medesima, ma perché l'idea d'onorare arte ed artisti di questa nostra età, che al soggetto religioso hanno rivolto opera libera e degna, sorse appunto, come ognuno sa, proprio in questo esaltante cenacolo, durante una memorabile cerimonia, sotto la martellante interrogativa questione : l'Arte religiosa è frutto d'altra e ormai sorpassata stagione dello spirito umano, ovvero è e può esserlo anche di questa nostra moderna stagione, ove la radice religiosa sembra aver perduto tanto della sua magica virtù ispiratrice? Formulando que­ sta domanda noi sceglievamo, fino da quel primo momento generatore, il criterio direttivo, che poi ha presieduto alla composizione della colle­ zione, che ora stiamo per inaugurare ; e cioè : noi ora intendiamo occu­ parci delle espressioni artistiche, dalle quali tacitamente traspare, o palesemente si afferma un riferimento, un'intenzione, un soggetto reli­ gioso, liberamente concepito dall'Artista, e lasciamo da parte di pro­ posito le opere, che pur dall'Arte prendono nome e ispirazione, ma che decisamente sacre si chiamano, perché destinate e qualificate per il culto sacro. Ebbene, chiedevamo allora collettivamente a noi stessi : esiste oggi, proprio nel quadro della nostra vissuta esperienza, un'Arte religiosa, attuale, moderna, figlia del nostro tempo e gemella dell'Arte profana, che ancora assilla ed incanta l'occhio, ed anche lo spirito dell'uomo del nostro secolo? Vi era sì, un'improvvisa risposta rassicurante e positiva, ma non priva di dubbio e di mortificazione, dovendosi restringere tale risposta a qualche caso e a qualche nome, ben degno del suffragio della stima comune, quasi che si trattasse di casi e di nomi isolati, e sotto certi aspetti, velati da qualche timidezza, schiva di confrontarsi con le superbe tradizioni del passato, ovvero con le più qualificate affermazioni dell'Arte contemporanea. Sì, dicevamo allora; ancor oggi abbiamo Artisti capaci di misurarsi con le pretese dei soggetti religiosi, e abbiamo opere d'Arte religiosa, anche se non propriamente sacra, che fanno a buon diritto parlare di sé ; ma Artisti ed opere di tal genere dove sono? Quanti e quan­ te sono? E la Chiesa, sempre legittima arbitra di giudicare quanto alla sua religione si riferisce, che cosa ne pensa? Che cosa ne dice? Due feno­ meni balenarono allora, non senza provocare un certo disagio, ai nostri spiriti ; primo : la Chiesa fu maestra di Arte, e cultrice nel passato e con­ servatrice del passato ; la sua grande tradizione s'è poi rallentata e quasi Acta Pauli Pp. VI 393

isterilita ; dov'è, ad esempio, in questo domicilio delle sue glorie artistiche dei secoli andati un posto per noi moderni? La Chiesa avrebbe solo musei, gelosi custodi dei lavori degli antichi artisti, solo perciò superbi e magnifici cimiteri, da offrire alla nostra ammirazione e alla nostra imitazione? La Chiesa s'è fermata alla storia ormai spenta dei tempi trascorsi? E secondo : se una cittadinanza nei nobili recinti della Chiesa ufficiale anche per i figli dell'Arte del nostro secolo potesse venire in discussione, non sarebbe negativa la risposta? Noi, dicono questi figli, quasi tuttora estranei a queste stanze privilegiate, abbiamo fatto molto cammino, allontanandoci dai sentieri, che soli sembrano condurre a que­ ste porte : i sentieri della perfezione classica, i sentieri dove la bellezza estetica, dove la dignità intuitiva della forma, dove un pensiero chiaro, sia pure drammatico e romantico, si pronuncia ; i sentieri rivolti all'al­ trui immediata comprensione, non sono più, in un certo senso almeno, i nostri sentieri ; non entreremo dunque noi mai più in questo regno del Bello, che solo al vederlo conquide, del Vero che solo dall'occhio esperto della fede ha la sua beata attenzione, del Buono, che solo ragioni tra­ scendenti e universali possono sostenere? La filosofia dell'Arte per noi, si pensava, non ha più a sua guida alcuna lampada valida. E allora? E allora, ci siamo chiesti noi custodi di questo giardino terrestre dell'Arte religiosa, quali vostri titoli, quali vostri valori potrebbero tut­ tora giustificare l'ammissione entro queste soglie? Ecco la risposta offerta da questa nuova collezione, la quale, aprendo le porte ad opere mo­ derne di arte religiosa, intende porre in evidenza alcuni canoni della concezione della Chiesa in ordine all'arte religiosa stessa; sarebbe lungo parlarne; vi accenniamo appena, non foss'altro per giustificare noi stessi di fronte a questa novità. Innanzi tutto, non è vero che solo alcuni determinati criteri dell'Arte dei tempi passati abbiano qui libero ed esclusivo ingresso; secondo, non è vero, a noi sembra, che i criteri direttivi dell'arte contemporanea siano segnati soltanto dall'impronta della follia, della passionalità, dell'astrattismo puramente cerebrale e arbitrario ; sì, l'Artista moderno è soggettivo, cerca più in se stesso, che fuori di sé i motivi dell'opera sua, ma proprio per questo è spesso emi­ nentemente umano, è altamente apprezzabile. Molti Artisti hanno sosti­ tuito la psicologia all'estetica ; questa è certamente un'evoluzione, spesso pericolosa e sconcertante, ma più spesso si fa idonea a penetrare nel santuario dello spirito e ad essere da noi, alunni e maestri di Spirito, maggiormente apprezzata. In ogni caso, cotesta Arte, che nasce più dal di dentro che dal di fuori, è documento che non solo ci interessa, ma ci 394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

obbliga a conoscerla; vogliamo dire, a leggervi dentro l'anima dell'Arti­ sta, anzi l'anima contemporanea, di cni egli, sciente o no, si fa interprete e specchio sensibile. Diciamo di più : anche in cotesta anima, quella del­ l'uomo spontaneamente religioso (perché religiosi siamo tutti, metafisica­ mente, in qualche misura), si dispiega talora qualche voce estremamente originale, alcune volte con virgineo candore, altre volte con straordinario vigore. Cioè diciamo apertamente : esiste ancora, esiste anche in questo nostro arido mondo secolarizzato, e talvolta perfino guasto di profana­ zioni oscene e blasfeme, una capacità prodigiosa (ecco la meraviglia che andiamo cercando!) di esprimere, oltre l'umano autentico, il reli­ gioso, il divino, il cristiano. Chi riflette a queste nostre ragioni, forse più pastorali, che filoso­ fiche ed estetiche, vorrà accogliere, noi speriamo, con riverenza e con simpatia l'iniziativa, che oggi inauguriamo, umili e fieri che ciò avvenga in questa nostra Casa, dove l'Arte, la grande Arte, ha avuto e conserva i suoi più insigni documenti, ma dove essa certo non disdegna, in virtù della parentela religiosa, d'avere accanto come nuova sorella, l'Arte contemporanea. Ebbene, la Galleria, che noi oggi offriamo allo sguardo curioso o critico del pubblico, ha per ora una pretesa dominante, quella d'essere documentaria. Documentaria, ancor più che dell'Arte, dell'Artista moderno, il quale è Profeta e Poeta, a suo modo, dell'uomo d'oggi, della sua mentalità, della società moderna ; e se la presente documen­ tazione artistica nostra ci attesta che i valori religiosi vi sono libera­ mente e felicemente espressi, noi siamo felici e pieni di speranza. Porse non tutti i visitatori condivideranno egualmente la nostra felicità, ma tutti la speranza, sì. Perché nasce spontaneo e convalidato l'auspi­ cio che da questa prima rassegna d'Arte religiosa moderna, posta ac­ canto, se non a confronto, con lo sfoggio circostante dei capolavori vaticani, scaturisca una novella tradizione artistica, e si avvalori nei cuori degli Artisti la convinzione che la Chiesa cattolica è tuttora e sempre loro estimatrice, fautrice e protettrice ; e che onorando le opere qui esposte, ella attende sull'amplissimo orizzonte del mondo odierno la fioritura di una primavera nuova dell'Arte religiosa postconciliare. Noi sentiamo il dovere di ringraziare tutti coloro che hanno favo­ rito questa iniziativa ; e primi lo siano gli Artisti, specialmente quelli che generosamente hanno offerto opere loro alla nascente collezione, e quelli che ne hanno agevolato la raccolta. E poi ringraziamo quelli che in possesso di quadri o di oggetti d'arte qui esposti ce ne hanno fatto Acta Pauli Pp. VI 395

munifico dono, come quanti hanno contribuito con offerte, con aiuti e prestazioni di vario genere all'esito dell'impresa. Basti dire ch'essa giunge a compimento, senza che ne sia stato gravato il già difficile bilancio della Santa Sede, né tanto meno il peculio destinato alle opere buone. In particolare la nostra riconoscenza si rivolge ai promotori della impresa medesima, come gli operatori ausiliari : sacrifici perso­ nali, viaggi, ricerche, studi, esperimenti, preparativi, fatiche e lavoro senza risparmio meritano il nostro plauso e la nostra gratitudine. Confidiamo che ciò sia anche da parte vostra. Salutiamo infine con animo grato e riverente le Personalità, le quali hanno accolto l'invito a partecipare a questa apertura della Col­ lezione; la loro presenza, mentre compensa le laboriose cure dei pro­ motori, costituisce un collaudo prezioso all'opera compiuta. Grazie di cuore anche da parte nostra personale. E nella fiducia che il Signore voglia tutto accogliere come omaggio a Lui reso, passiamo insieme alla visita inaugurale della Collezione d'Arte religiosa moderna, che si apre davanti a noi. 396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI

DECLARATIO

circa Catholicam Doctrinam de Ecclesia contra nonnullos errores hodier­ nos tuendam.

Mysterium Ecclesiae, a Concilio Vaticano II nova luce illustratum, iterum iterumque considerationi subiectum est in pluribus theologo­ rum editis scriptis. Ex quibus haud pauca profecto iuvarunt ad illud mysterium magis intellegendum; sed quaedam sermone ambiguo aut etiam erroneo doctrinam catholicam obscuraverunt, ac nonnunquam eo usque processerunt, ut etiam in rebus fundamentalibus fidei catho­ licae repugnarent. Cum igitur opus fuit, non defuerunt plurium nationum Episcopi qui, pro suo officio « depositum fidei purum et integrum servandi )) suoque munere « Evangelium indesinenter annuntiandi »,1 declaratio­ nibus inter se affinibus, christifideles suae curae commissos a periculo errandi defenderent. Ac praeterea, secundus Synodi Episcoporum Ge­ neralis Coetus, de sacerdotio ministeriali tractans, aliqua doctrinae capita haud levis ponderis, ad constitutionem Ecclesiae quod attinet, exposuit. Sacra pariter Congregatio pro Doctrina Fidei, cuius officium est (( doctrinam de fide et moribus in universo orbe catholico tutari »,2 nonnullas veritates ad mysterium Ecclesiae pertinentes et hodie nega- tas aut in periculum adductas, vestigia in primis sequens utriusque Concilii Vaticani, colligere atque declarare intendit.

1 DE UNICA CHRISTI ECCLESIA

Unica est Ecclesia, « quam Salvator noster, post resurrectionem suam Petro pascendam tradidit (cf. Io. 21, 17), eique ac ceteris Apo-

1 Paulus VI, Adhort. apost. Quinque iam anni, A.A.S. 63 (1971), p. 99. 2 Paulus VI, Const. apost. Regimini Ecclesiae universae, A.A.S. 59 (1967), p. 897. Sacra Congregatio pro doctrina Fidei 397 stolis diffundendam et regendam commisit (cf. Mt. 18, 18 ss.) et in per­ petuum ut columnam et firmamentum veritatis erexit (cf. 1 Tim. 3,15) » ; atque haec Christi Ecclesia, « in hoc mundo ut societas constituta et ordinata, subsistit in Ecclesia catholica, a Successore Petri et Episco­ pis in eius communione gubernata )).3 Haec Concilii Vaticani II decla­ ratio illustratur eiusdem Concilii verbis, secundum quae « per solam ... catholicam Christi Ecclesiam, quae generale auxilium salutis est, omnis salutarium mediorum plenitudo attingi potest »,4 atque eadem catho­ lica Ecclesia « omni a Deo revelata veritate et omnibus mediis gratiae ditata est )),5 quibus Christus suam communitatem messianicam pollere voluit. Quod non impedit, quominus eadem Ecclesia, in hac sua ter­ rena peregrinatione, « in proprio sinu peccatores complectens, sancta simul et semper purificanda » sit,6 et quominus (( extra eius compagi­ nem », nominatim in Ecclesiis vel communitatibus ecclesialibus, quae imperfecta communione cum Ecclesia catholica coniunguntur, « ele­ menta plura sanctificationis et veritatis inveniantur, quae ut dona Ecclesiae Christi propria, ad unitatem catholicam impellunt ».7 Quae cum ita sint, « necessarium est catholicos cum gaudio agno­ scere et aestimare bona vere christiana, a communi patrimonio pro­ manantia, quae apud fratres a nobis seiunctos inveniuntur »,8 atque studiosos esse redintegrandae unitatis inter universos christianos, com­ muni conatu purificationis atque renovationis,9 ut voluntas Christi adimpleatur et christianorum divisio desinat officere Evangelio per orbem proclamando.10 Confiteri tamen iidem catholici debent se divi­ nae misericordiae dono ad illam Ecclesiam pertinere, quam Christus condidit et quae a successoribus Petri ceterorumque Apostolorum di­ rigitur, penes quos integra ac viva perstat primigenia communitatis apostolicae institutio atque doctrina, perenne eiusdem Ecclesiae veri-

3 Conc. Vat. II: Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 8; Constitutiones Decreta Declarationes, editio Secretariae Generalis, Typis Polyglottis Vaticanis, 1966, p. 104 s. 4 Conc. Vat. II: Decr. de Oecumenismo Unitatis redintegratio, n. 3; Const. Decr. Decl., p. 250. 5 Ibid., n. 4; Const. Decr. Decl., n. 252. 6 Conc. Vat. II: Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 8; Const. Decr. Decl., p. 106. 7 Ibid.; Const. Decr. Decl., p. 105. 8 Conc. Vat. II: Decr. de Oecumenismo Unitatis redintegratio, n. 4; Const. Decr. Decl., p. 253. 9 Cf. ibid., n. 6-8; Const. Decr. Decl., pp. 255-258. 10 Cf. ibid., n. 1; Const. Decr. Decl., p. 243. 398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tatis et sanctitatis patrimonium.11 Quare christifidelibus sibi fingere ñon licet Ecclesiam Christi nihil aliud esse quam summam quamdam — divisam quidem, sed adhuc aliqualiter unam —- Ecclesiarum et com­ munitatum ecclesialium ; ac minime iis liberum est tenere Christi Ec­ clesiam hodie iam nullibi vere subsistere, ita ut nonnisi finis existi­ manda sit, quem omnes Ecclesiae et communitates quaerere debeant.

2 DE INFALLIBILITATE ECCLESIAE UNIVERSAE

(( Quae Deus ad salutem cunctarum gentium revelaverat, eadem be­ nignissime disposuit ut in aevum integre permanerent ».12 Quapropter Ecclesiae commisit thesaurum verbi Dei, in quo servando, scrutando atque vitae applicando Pastores et plebs sancta conspirant.13 Ipse igitur omnimode infallibilis Deus Populum suum novum, qui est Ecclesia, dignatus est participata quadam infallibilitate donare, quae intra limites continetur rerum fidei et morum, quaeque valet cum universus ille populus aliquod caput doctrinae, ad eas res pertinens, indubitanter tenet; quae demum iugiter pendet e sapienti providentia et unctione gratiae Sancti Spiritus, qui Ecclesiam usque ad gloriosum Domini eius adventum, in omnem inducit veritatem.14 De hac Populi Dei infallibilitate Concilium Vaticanum II declarat : « Universitas fidelium, qui unctionem habent a Sancto (cf. 1 Io. 2, 20 et 27), in credendo falli nequit, atque hanc suam peculiarem proprietatem me­ diante supernaturali sensu fidei totius populi manifestat, cum "ab Episcopis usque ad extremos laicos fideles " (S. Augustinus, De Praed. Sanet. 14, 27) universalem suum consensum de rebus fidei et morum exhibet ».15 Sanctus autem Spiritus Populum Dei illuminat et auxilio suo iuvat, prout est corpus Christi hierarchica communione unitum. Quod Con­ cilium Vaticanum II indicat addendo verbis suis modo allatis : « Illo enim sensu fidei, qui a Spiritu veritatis excitatur et sustentatur, Po-

11 Cf. Paulus VI, Litt. encycl. Ecclesiam suam, A.A.S. 56 (1964), p. 629. 12 Conc. Vat. II: Const. dogm. de divina Revelatione Dei verbum, n. 7; Const. Decr. Decl., p. 428. 13 Cf. ibid., n. 10; Const. Decr. Decl., p. 431. 14 Cf. ibid., n. 8; Const. Decr. Decl., p. 430. 15 Conc. Vat. II: Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 12; Const. Decr. Decl., p. 113 s. Sacra Congregatio pro doctrina Fidei 399 pulus Dei sub ductu Sacri Magisterii cui fideliter obsequens, iam non verbum hominum, sed vere accipit verbum Dei (cf. 1 Thess. 2, 13), " semel traditae sanctis fidei " (lud. 3) indefectibiliter adhaeret, recto iudicio in eam profundius penetrat eamque in vita plenius applicat ».16 Profecto christifideles, muneris prophetici Christi suo modo partici­ pes,17 multifarie ad id operam conferunt, ut intellegentia fidei in Ec­ clesia incrementum capiat. « Crescit enim — ita ait Concilium Vatica­ num II — tam rerum quam verborum traditorum perceptio, tum ex contemplatione et studio credentium, qui ea conferunt in corde suo (cf. Lc. 2, 19 et 51), tum ex intima rerum spiritualium quam experiun­ tur intelligentia, tum ex praeconio eorum qui cum episcopatus suc­ cessione charisma veritatis certum acceperunt ».18 Ac Summus Ponti­ fex Paulus VI animadvertit Ecclesiae Pastores suum « testimonium » proferre « positum et infixum in sancta Traditione sacrisque Bibliis atque totius Populi Dei vita alitum ».19 Sed ad solos hos Pastores, Petri ceterorumque Apostolorum suc­ cessores, ex divina institutione pertinet authentice, id est auctoritate Christi diversis modis participata, docere fideles; quibus satis habere non licet eos audire velut doctrinae catholicae peritos, sed qui iis nomine Christi docentibus obsequi debent adhaesione congrua men­ surae auctoritatis, qua pollent et qua uti intendunt.20 Ideo Concilium Vaticanum II, vestigia Concilii Vaticani I persequens, docuit Christum in Petro instituisse (( perpetuum ac visibile unitatis fidei et commu­ nionis principium et fundamentum » :21 ac Summus Pontifex Paulus VI asseruit : « Magisterium Episcoporum credentibus signum est ac via qua verbum Dei recipiant atque agnoscant v.22 Quantumvis igitur Sa­ crum Magisterium ex contemplatione, vita et investigatione fidelium fructus percipiat, eius munus non reducitur ad sanciendum eorum iam expressum consensum; quin potius, in verbo Dei scripto vel tradito

16 Ibid.; Const. Decr. Decl., p. 114. 17 Cf. ibid., n. 35; Const. Decr. Decl., p.. 157. 18 Conc. Vat. II: Const. dogm. de divina Revelatione Dei Verbum, n. 8; Const. Decr. Decl., p. 430. 19 Paulus VI, Adhort. apost. Quinque iam anni, A.A.S. 63 (1971), p. 99. 20 Cf. Conc. Vat. II: Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 25; Const. Decr. Decl., p. 138 s. 21 Ibid., n. 18; Const. Decr. Decl., p. 124 s. Cf. Conc. Vat. I: Const. dogm. Pastor aeternus, Prologus; Conciliorum Oecumenicorum Decretaì, ed. Istituto per le Scienze Religiose di Bologna, Herder, 1973, p. 812 (Denz.-Schön. 3051). 22 Paulus VI, Adhort. apost. Quinque iam anni, A.A.S. 63 (1971), p. 100. 400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

interpretando et explicando, illum consensum etiam praevenire et requirere potest.23 Ipse demum Populus Dei, ne, in uno corpore Do­ mini sui, unius fidei communionem deperdat (cf. Eph. 4, 4 et 5), in­ terventu et auxilio Magisterii tum maxime indiget, cum in eius sinu circa doctrinam credendam aut tenendam dissensiones oriuntur et manant.

3 DE INFALLIBILITATE MAGISTERII ECCLESIAE

Iesus Christus autem Magisterium Pastorum, quibus munus com­ misit docendi Evangelium universo Populo suo totique familiae huma­ nae, congruo infallibilitatis charismate circa res fidei et morum in­ structum esse voluit. Quod, cum non procedat ex novis revelationibus, quibus Successor Petri Collegiumque Episcoporum fruantur,24 ipsos non eximit a cura perscrutandi, aptis mediis adhibitis, divinae revelatio­ nis thesaurum in Sacris Litteris, quibus veritas incorrupte docetur, quam Deus salutis nostrae causa conscribi voluit,25 atque in viva, quae est ab Apostolis, Traditione.26 In munere autem suo adimplendo, Ec­ clesiae Pastores assistentia Spiritus Sancti gaudent, quae apicem suum attingit, quando Populum Dei tali modo erudiunt, ut, ex pro­ missionibus Christi in Petro ceterisque Apostolis datis, doctrinam necessario immunem ab errore tradant. Quod quidem evenit, cum Episcopi per orbem dispersi, sed in com­ munione cum Successore Petri docentes, in unam sententiam tamquam definitive tenendam conveniunt.27 Quod manifestius etiam habetur, et quando Episcopi actu collegiali — sicut in Conciliis Oecumenicis — una cum visibili eorum Capite, doctrinam tenendam definiunt,28 et

23 Cf. Conc. Vat. I: Const. dogm. Pastor aeternus, cap. 4; Conc. Oec. Decr.3, p. 815 s. (Denz.-Sctiön. 3069, 3074). Cf. etiam Decr. S. Congr. S. Off. Lamentabili, n. 6, A.S.S. 40 (1907), p. 471 (Denz.-Schön. 3406). 24 Conc. Vat. I: Const. dogm. Pastor aeternus, cap. 4; Conc. Oec. Decr.3, p. 816 (Denz.-Schön. 3070). Cf. Conc. Vat. II: Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 25, et Const. dogm. de divina Revelatione Dei Verbum, n. 4; Const. Decr. Decl., p. 141 et 426. 25 Cf. Conc. Vat. II: Const. dogm. de divina Revelatione Dei Verbum, n. il; Const. Decr. Decl., p. 434. 26 Cf. ibid., n. 9 s.; Const. Decr. Decl., pp. 430-432. 27 Cf. Conc. Vat. II: Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 25; Const. Decr. Decl., p. 139. 28 Cf. ibid., n. 25 et 22; Const. Decr. Decl., pp. 139 et 133. Sacra Congregatio pro doctrina Fidei 401

quando Romanus Pontifex « ex cathedra loquitur, id est, cum omnium christianorum Pastoris et Doctoris munere fungens, pro suprema sua apostolica auctoritate doctrinam de fide vel moribus ab universa Eccle­ sia tenendam definit w.29 Secundum autem catholicam doctrinam, infallibilitas Magisterii Ecclesiae non solum ad fidei depositum se extendit, sed etiam ad ea, sine quibus hoc depositum rite nequit custodiri et exponi.30 Extensio vero illius infallibilitatis ad ipsum fidei depositum, est veritas quam Ecclesia inde ab initiis pro comperto habuit in promissionibus Christi esse revelatam. Qua nixum veritate, Concilium Vaticanum I materiam fidei catholicae definivit : « Fide divina et catholica ea omnia credenda sunt, quae in verbo Dei scripto vel tradito continentur et ab Ecclesia sive sollemni iudicio, sive ordinario et universali magisterio tamquam divinitus revelata credenda proponuntur )).31 Ea ergo fidei catholicae obiecta — quae dogmatum nomine nuncupantur — necessario sunt et quovis tempore fuerunt incommutabilis norma, sicut pro fide, ita etiam pro scientia theologica.

4

DE DONO INFALLIBILITATIS ECCLESIAE NON EXTENUANDO

Ex iis quae dicta sunt de extensione et condicionibus infallibili­ tatis Populi Dei ac Magisterii Ecclesiae, consequitur nequaquam chri­ stifidelibus fas esse agnoscere in Ecclesia fundamentalem tantum, ut quidam contendunt, in vero permanentiam, quae componi possit cum erroribus passim diffusis in sententiis, quas Ecclesiae Magisterium de­ finitive tenendas docet, aut in Populi Dei indubitanti consensu de rebus fidei et morum. Verum quidem est fide salutari homines sese con vertere ad Deum,32 qui in Iesu Christo Filio suo se revelat ; sed perperam quis inde inferat Ecclesiae dogmata, quae alia mysteria exprimunt, parvi fieri aut etiam

29 Conc. Vat. I: Const. dogm. Pastor aeternus, cap. 4; Conc. Oec. Decr.3, p. 816 (Denz.-Schön. 3074). Cf. Conc. Vat. II: ibid., n. 25; Const. Decr. Decl., pp. 139-141. 30 Cf. Conc. Vat. II: Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 25; Const. Decr. Decl., p. 139. 31 Conc. Vat. I: Const. dogm. Dei Filius, cap. 3; Conc. Oec. Decr?, p. 807 (Denz.- Schön. 3011). Cf. C.I.C., can. 1323, § 1 et 1325, § 2. 32 Cf. Conc. Trid. Sess. 6: Decr. de Iustificatione, cap. 6; Conc. Oec. Decr.1, p. 672 (Denz.-Schön. 1526); cf. etiam Conc. Vat. II: Const. dogm. de divina Revelatione Dei Verbum, n. 5; Const. Decr. Decl., p. 426.

26 - A. A.. S. 402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

negari posse. Quinimmo conversio ad Deum, quam fide praestare debe­ mus, oboeditio quaedam est (cf. Rom. 16, 26), quae aptetur oportet naturae Revelationis divinae eiusque exigentiis. Haec autem Revelatio in toto ordine salutis enarrat, et christianorum moribus applicandum docet, mysterium Dei, qui Filium suum misit in mundum (cf. 1 Io. 4, 14) ; ac praeterea ipsa postulat, ut, plenum intellectus et voluntatis obsequium Deo revelanti praestantes,33 bono nuntio salutis assentiamur prout a Pastoribus Ecclesiae infallibiliter docetur. Christifideles igitur per fidem sese convertunt, sicut oportet, ad Deum in Christo sese reve- lantem, cum adhaerent ipsi in tota fidei catholicae doctrina. Exsistit profecto ordo ac veluti hierarchia dogmatum Ecclesiae, cum diversus sit eorum nexus cum fundamento fidei.34 Haec autem hierar­ chia significat quaedam ex dogmatibus inniti aliis tamquam principa­ lioribus iisdemque illuminari. Omnia autem dogmata, quippe quae revelata sint, eadem fide divina credenda sunt.35

5 DE NOTIONE INFALLIBILITATIS ECCLESIAE NON CORRUMPENDA

Transmissio Revelationis divinae ab Ecclesia in difficultates varii generis incurrit. Hae autem oriuntur ex eo, quod arcana Dei mysteria (( suapte natura intellectum humanum sic excedunt, ut etiam revela­ tione tradita et fide suscepta, ipsius tamen fidei velamine contecta et quasi caligine obvoluta maneant )) ;36 atque etiam ex historica expri­ mendae Revelationis condicione. Ad hanc historicam condicionem quod attinet, initio observandum est sensum, quem enuntiationes fidei continent, partim pendere e lin­ guae adhibitae vi significandi certo quodam tempore certisque rerum adiunctis. Praeterea, nonnumquam contingit, ut veritas aliqua dog­ matica primum modo incompleto, non falso tamen, exprimatur, ac

33 Cf. Conc. Vat. I: Const. de Fide Catholica Dei Filius, cap. 3; Conc. Oec. Decr?, p. 807 (Denz.-Schön. 3008); cf etiam Conc. Vat. II: Const. dogm. de Divina Revelatione Dei Verbum, n. 5; Const. Decr. Decl., p. 426. 34 Cf. Conc. Vat. II: Decr. de Oecumenismo Unitatis redintegratio, n. 11; Const. Decr. Decl., p. 260. 35 Réflexions et suggestions concernant le dialogue œcuménique, IV, 4 b. in Secré­ tariat pour l'Unité des Chrétiens: Service d'information, n. 12 (déc. 1970, IV) p. 7 s.; Reflections and Suggestions Concerning Ecumenical Dialogue, IV, 4 b, in The Secré­ tariat for Promoting Christian Unity: Information Service, n. 12 (Dec. 1970, IV), p. 8. 36 Conc. Vat. I: Const. dogm. Dei Filius, cap. 4; Conc. Oec. Decr?, p. S08 (Denz.-Schön. 3016). Sacra Congregatio pro doctrina Fidei 403

postea, in ampliore contextu fidei aut humanarum cognitionum consi­ derata, plenius et perfectius significetur. Deinde, Ecclesia novis suis enuntiationibus, ea quae in Sacra Scriptura aut in praeteritis Tradi­ tionis expressionibus iam aliquomodo continentur, confirmare aut dilucidare intendit, sed simul de certis quaestionibus solvendis erro- ribusve removendis cogitare solet; quarum omnium rerum ratio ha­ benda est, ut illae enuntiationes recte explanentur. Denique, etsi veri­ tates, quas Ecclesia suis formulis dogmaticis reapse docere intendit, a mutabilibus alicuius temporis cogitationibus distinguuntur et sine iis exprimi possunt, nihilominus interdum fieri potest, ut illae veri­ tates etiam a Sacro Magisterio proferantur verbis, quae huiusmodi co­ gitationum vestigia secumferant. His consideratis, dicendum est formulas dogmaticas Magisterii Ec­ clesiae veritatem revelatam ab initio apte communicasse et, manentes easdem, eam in perpetuum communicaturas esse recte interpretanti- bus ipsas.37 Exinde tamen non consequitur singulas earum pari ra­ tione ad id efficiendum aptas fuisse aut aptas mansuras esse. Qua de causa theologi accurate circumscribere satagunt intentionem do­ cendi, quam diversae illae formulae reapse continent, atque hac opera sua vivo Magisterio Ecclesiae, cui subduntur, conspicuum praestant auxilium. Eadem insuper de causa fieri solet, ut antiquae formulae dogmaticae et aliae iis veluti proximae, in consueto Ecclesiae usu, vivae ac frugiferae permaneant, ita tamen ut iis opportune novae ex­ positiones enuntiationesque adiungantur, quae congenitum illarum sensum custodiant et illustrent. Porro aliquando etiam factum est, ut in consueto illo Ecclesiae usu, quaedam ex illis formulis cederent novis dicendi modis qui, a Sacro Magisterio propositi vel approbati, eundem sensum clarius pleniusve exhibebant. Ipse autem sensus formularum dogmaticarum semper verus ac se­ cum constans in Ecclesia manet, etiam cum magis dilucidatur et ple­ nius intellegitur. Christifideles ergo se avertant oportet ab opinione se­ cundum quam : primum quidem formulae dogmaticae (aut quaedam earum genera) non possint significare determinate veritatem, sed tan­ tum eius commutabiles approximationes, ipsam quodammodo defor­ mantes seu alterantes; deinde eaedem formulae veritatem indetermi-

37 Cf. Pius IX, Breve Eximiam tuam, A.S.S. 8 (1874-75), p. 447 (Denz.-Schön. 2831); Paulus VI, Litt. encycl. Mysterium fidei, A.A.S. 57 (1965), p. 757 s., et L'Oriente cristiano nella luce di immortali Concili, in Insegnamenti di Paolo VI, vol. 5, Tip. Poligl. Vatic, p. 412 s. 404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nate tantum significent iugiter quaerendam per supradictas approxi­ mationes. Qui talem opinionem amplectantur, relativismum dogma­ ticum non effugiunt et infallibilitatis Ecclesiae conceptum corrum­ punt, qui ad veritatem determinate docendam et tenendam refertur. Dissidet certe huiusmodi opinio a declarationibus Concilii Vati­ cani I, quod, etsi conscium progressus Ecclesiae in cognoscenda veritate revelata,38 nihilominus docuit r « Sacrorum ... dogmatum is sensus perpetuo est retinendus quem semel declaravit sancta mater Ecclesia, nec umquam ab eo sensu, altioris intelligentiae specie et no­ mine, recedendum » ;39 et quod sententiam damnavit iuxta quam fieri posset (( ut dogmatibus ab Ecclesia propositis aliquando secundum pro­ gressum scientiae sensus tribuendus sit alius ab eo quem intellexit et intellegit Ecclesia w.40 Dubium non est quin, iuxta illos Concilii textus, sensus dogmatum, quem Ecclesia declarat, determinatus et irrefor­ mabilis sit. Discrepat quoque praefata opinio ab iis quae, cum inauguraret Concilium Vaticanum II, Summus Pontifex Ioannes XXIII de doctrina christiana enuntiavit : « Oportet ut haec doctrina certa et immuta­ bilis, cui fidele obsequium est praestandum, ea ratione pervestigetur et exponatur, quam tempora postulant nostra. Est enim aliud depo­ situm fidei, seu veritates quae doctrina veneranda continentur, aliud modus quo eaedem enuntiantur, eodem tamen sensu eademque sen­ tentia )).41 Cum Successor Petri hic loquatur de doctrina christiana certa et immutabili, de deposito fidei quod idem sit ac veritates in hac doctrina contentae, de his veritatibus denique eodem sensu ser­ vandis, liquet eum agnoscere sensum dogmatum nobis dignoscibilem, verum et immutabilem. Novitas autem quam ipse, pro temporum nostrorum necessitate, commendat, pertinet tantum ad modos perve­ stigandi, exponendi et enuntiandi illam doctrinam cum eius perma­ nenti sensu. Haud dissimili modo Summus Pontifex Paulus VI Eccle­ siae Pastores exhortans declaravit : « Nunc autem acriter anniti debe­ mus ut doctrina fidei plenitudinem suae significationis suique ponderis servet, licet ea ratione enuntietur, quae mentes et corda hominum, quibus traditur, contingat ».42

38 Cf. Conc. Vat. I: Const. Dei Filius, cap. 4; Conc. Oec. Decr.3, p. 809 (Denz.- Schön. 3020). 39 Ibid. 40 Ibid., can. 3; Conc. Oec. Decr.3, p 811 (Denz.-Schön. 3043). 41 Ioannes XXIII, Alloc, in Concilii Vaticani inauguratione, A.A.S. 54 (1962), p. 792. Cf. Conc. Vat. II: Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 62; Const. Decr. Decl., p. 780. 42 Paulus VI, Adhort. apost. Quinque iam anni, A.A.S. 63 (1971), p. 100 s. Sacra Congregatio pro doctrina Fidei 405

6 DE ECCLESIA CUM SACERDOTIO CHRISTI CONSOCIATA

Christus Dominus, novi et aeterni foederis Pontifex, populum quem suo sanguine acquisivit, cum perfecto suo sacerdotio (cf. Hebr. 7, 20-22 et 26-28 ; — 10, 14 et 21) consociare et configurare voluit. Donavit ergo Ecclesiam suam participatione sacerdotii sui, nempe sacerdotio communi fidelium et sacerdotio ministeriali seu hierarchico, quae, etsi non tantum gradu sed essentia differunt, mutuo tamen in Ecclesiae communione ordinantur.43 Commune fidelium sacerdotium, quod iure etiam regale appellatur (cf. 1 Petr. 2, 9 ; Apoc. 1, 6 ; — 5, 9 s.), quia per ipsum christifideles, ut membra populi messianici, cum Rege suo caelesti coniunguntur, con­ fertur sacramento baptismi. Hoc sacramento fideles « in Ecclesia in­ corporati, ad cultum religionis christianae ... deputantur », per signum inamissibile, characterem appellatum, et ipsi (( in filios Dei regenerati, fidem quam a Deo per Ecclesiam acceperunt, coram hominibus profi­ teri tenentur w.44 Qui igitur baptismo sunt renati, « vi regalis sui sa­ cerdotii, in oblationem Eucharistiae concurrunt, illudque in sacramen­ tis suscipiendis, in oratione et gratiarum actione, testimonio vitae sanctae, abnegatione et actuosa caritate exercent ».45 Praeterea Christus, Ecclesiae, sui mystici corporis Caput, ministros sui sacerdotii, qui personam eius in Ecclesia gererent,46 constituit Apo­ stolos suos et, per eos, successores eorum Episcopos, qui susceptum hoc sanctum ministerium, subordinato gradu, Presbyteris quoque legi­ time tradiderunt.47 Sic in Ecclesia orta est apostolica sacerdotii mini­ sterialis successio ad gloriam Dei et in servitium Populi eius totiusque familiae humanae ad Deum convertendae. Hoc sacerdotio Episcopi et Presbyteri « quodam modo in sinu Po-

43 Cf. Conc. Vat. II: Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 10; Const. Decr. Decl., p. 110. 44 Ibid., n. 11; Const. Decr. Decl., p. 111. 45 Ibid., n. 10; Const. Decr. Decl., p. 111. 46 Cf. Pius XI, Litt. encycl. Ad catholici sacerdotii, A.A.S. 28 (1936), p. 10 (Denz.- Schön. 3755). Cf. Conc. Vat. II: Const. dogm. Lumen gentium, n. 10, et Decr. de Presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 2; Const. Decr. Decl., p. 110 s., p. 622 s. 47 Cf. Conc. Vat. II: Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 28; Const. Decr. Decl., n. 145. 406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale puli Dei segregantur, non tamen ut separentur, sive ab eo, sive a quo­ vis homine, sed ut totaliter consecrentur operi ad quod Dominus eos assumit w,48 operi nempe sanctificandi, docendi et regendi, cuius exer­ citium hierarchica communione pressius determinatur.49 In hoc mul­ tiformi opere indolem principii et fundamenti habet non intermissa praedicatio Evangelii,50 indolem vero culminis et fontis totius vitae christianae, sacrificium eucharisticum,51 quod sacerdotes, personam Christi Capitis gerentes, ipsius et membrorum eius corporis mystici nomine,52 in Spiritu Sancto offerunt Deo Patri; quodque sacra cena integratur, qua christifideles, unum Christi corpus participantes, unum corpus omnes efficiuntur (cf. 1 Cor. 10, 16 s.). Ecclesia magis magisque scrutata est indolem sacerdotii ministe­ rialis, quod, ab aetate apostolica stabili modo sacro ritu collatum, in conspectu est (cf. 1 Tim. 4, 14; 2 Tim. 1, 6). Assistente igitur Spiritu Sancto, ipsa clarius in dies perspexit Deum ei significare voluisse hunc ritum non tantum conferre sacerdotibus augmentum gratiae ad ecclesiastica munia sancte obeunda, sed etiam inamissibilem Christi obsignationem, seu characterem, quo ad sua munera deputarentur, idonea potestate ditati, e suprema Christi potestate derivata. Perma­ nens autem existentia huius characteris, cuius naturam theologi ali­ ter atque aliter explicant, a Concilio Florentino tradita est53 et a Concilio Tridentino in duobus decretis confirmata.54 Recens vero Con­ cilium Vaticanum II non semel eam memoravit,55 et secundus Gene­ ralis Coetus Synodi Episcoporum iure notavit ad doctrinam fidei per­ tinere existentiam characteris sacerdotalis per totam vitam perma-

48 Conc. Vat. II: Decr. de Presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 3; Const. Decr. Decl., p. 625. 49 Cf. Conc. Vat. II: Const. dogm. Lumen gentium, nn. 24, 27 s.; Const. Decr. Decl., pp. 137, 143-149. 50 Conc. Vat. II: Decr. de Presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 4; Const. Decr. Decl., p. 627. 51 Cf. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 11; Const. Decr. Decl., p. 111 s. Cf. etiam Conc. Trid. Sess. 22: Doctrina de Missae Sacrificio, cap. 1 et 2; Conc. Oec. Decr.*, pp. 732-734 (Denz.-Schön. 1739-1743). 52 Cf. Paulus VI, Sollemnis Professio fidei, n. 24, A.A.S. 60 (1968), p. 442. 53 Conc. Flor.: Bulla unionis Armenorum Exsultate Deo; Conc. Oec. Decr.3, p. 546 (Denz.-Schön. 1313). 54 Conc. Trid.: Decr. de Sacramentis, can. 9 et Decr. de Sacramento ordinis, cap. 4 et can. 4; Conc. Oec. Decr.3, pp. 685, 742, 744 (Denz.-Schön. 1609, 1767, 1774). ss Cf. Conc., Vat. II: Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 21, et Decr. de Presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 2; Const. Decr. Decl.. pp. 130, 622 s. ¡Sacra Congregatio pro doctrina Fidei 407 nentis.56 Haec stabilis characteris sacerdotalis existentia a fidelibus agnoscenda est atque ad ipsam attendere oportet, ut recte iudicetur de natura sacerdotalis ministerii et de congruis eius exercitii modis. Sacrae autem Traditioni et pluribus Magisterii documentis inhae­ rens, Concilium Vaticanum II de potestate, quae sacerdotii ministe­ rialis est propria, haec docuit : « Si quilibet credentes baptizare potest, sacerdotis tamen est aedificationem Corporis sacrificio eucharistico perficere » f1 atque : « Idem vero Dominus, inter fideles, ut in unum coalescerent corpus in quo "omnia membra non eundem actum ha­ bent " (Rom. 12, 4), quosdam instituit ministros qui, in societate fide­ lium, sacra Ordinis potestate pollerent Sacrificium offerendi et pec­ cata remittendi )).58 Haud dissimili modo secundus Generalis Coetus Synodi Episcoporum iure asseruit solum sacerdotem valere personam Christi agere ad praesidendum sacrificali convivio idque perficiendum, in quo Populus Dei oblationi Christi consociatur.59 Praetermissis nunc quaestionibus de singulorum sacramentorum ministris, e Sacrae Tra­ ditionis et Sacri Magisterii testificatione constat christifideles qui, ordinatione sacerdotali non suscepta, proprio ausu munus sibi sumant eucharistiam conficiendi, id non solum prorsus illicite, sed etiam in­ valide tentare. Huiusmodi autem abusus, sicubi irrepserint, a Pasto­ ribus Ecclesiae reprimendos esse patet.

* * *

Praesens Declaratio neque spectavit neque spectare debebat, ut in­ vestigatione de fundamentis nostrae fidei comprobaret divinam Reve-

s* Cf. Documenta Synodi Episcoporum: /. De sacerdotio ministeriali, pars prima, n. 5, A.A.S. 63 (1971), p. 907. 57 Conc. Vat. II: Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 17; Const. Decr. Decl., p. 123. 58 Conc. Vat. II: Decr. de Presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 2; Const. Decr. Decl., p. 621 s. Cf. etiam: 1) Innocentius III, Epistola Eius exemplo cum Professione fidei Walden- sibus imposita, PL, vol. 215, col. 1510 (Denz.-Schön. 794); 2) Conc. Lat. IV: Const. 1: De Fide catholica; Conc. Oec. Decr?, p. 230 (Denz.-Schön. 802), locus citatus de sacra­ mento altaris legendus est cum contextu sequenti de sacramento baptismi; 3) Conc. Flor.: Bulla unionis Armenorum Exsultate Deo; Conc. Oec. Decr?, p. 546 (Denz.- Schön. 1321), locus citatus de ministro Eucharistiae conferendus est cum locis vicinis de ministris aliorum sacramentorum; 4) Conc. Trid. Sess. 23: Decr. de Sacramento ordinis, cap. 4; Conc. Oec. Decr?, p. 742 s. (Denz.-Schön. 1767, 4469); 5) Pius XII, Litt. encycl. Mediator Dei, A.A.S. 39 (1947), pp. 552-556 (Denz.-Schön. 3849-3852). 59 Documenta Synodi Episcoporum: /. De Sacerdotio ministeriali, pars prima, n. 4, A.A.S. 63 (1971), p. 906. 408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lationem commissam esse Ecclesiae, per quam deinceps incorrupte in mundo servaretur. Sed hoc dogma, a quo fides catholica exordium sumit, in memoriam revocatum est una cum aliis veritatibus ad myste­ rium Ecclesiae pertinentibus, ut in hodierna mentium perturbatione clare appareat quaenam sit fides doctrinaque christifidelibus amplec­ tenda. Sacra Congregatio pro Doctrina Fidei gaudet quod magno studio theologi mysterium Ecclesiae magis magisque explorant. Agnoscit quo­ que eos in opera sua pluries incidere in quaestiones, quae tantum inqui­ sitionibus sese mutuo complentibus variisque tentaminibus et coniectu­ ris dilucidari possint. Attamen iusta theologorum libertas contineri semper debet verbo Dei, prout in Ecclesia fideliter servatum et expo­ situm est et a vivo Magisterio Pastorum, imprimisque Pastoris uni­ versi Populi Dei, docetur et explicatur.60 Eadem Sacra Congregatio praesentem Declarationem concredit dili­ genti curae Sacrorum Antistitum eorumque omnium, qui officium qua­ dam ratione participant tutandi patrimonium veritatis, a Christo et Apostolis commissum Ecclesiae. Ipsa tandem suam Declarationem fiden­ ter dirigit ad christifideles ac speciatim, propter grave munus quo in Ecclesia funguntur, ad sacerdotes et ad theologos, ut omnes in fide sint unanimes et cum Ecclesia sincere sentiant.

Declarationem hanc circa catholicam doctrinam de Ecclesia contra nonnullos errores hodiernos tuendam Summus Pontifex Paulus div. Prov. Pp. VI, in Audientia concessa infrascripto Praefecto Sacrae Con­ gregationis pro Doctrina Fidei, die 11 mensis maii a. 1973, ratam habuit, confirmavit atque evulgari iussit.

Datum Romae, ex aedibus S. Congr. pro Doctrina Fidei, die xxiv mensis iunii, in festo Sancti Ioannis Baptistae, a. D. MCMLXXIII.

FRANCISCUS Card. SEPER Praefectus ffc Hieronymus Hamer Archiepiscopus tit. Lorensis a Secretis

60 Cf. Synodus Episcoporum (1967), Relatio Commissionis Synodalis constitutae ad examen ulterius peragendum circa opiniones periculosas et atheismum, II, 4: De theo­ logorum opera et responsabilitate, Typis Polyglottis Vaticanis, 1967, p. 11 (L'Osservatore Romano, 30-31 oct. 1967, p. 3). Sacra Congregatio pro Episcopis 409

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 12 Aprilis 1973. — Cathedrali Ecclesiae Palensi praefecit Exc. P. D. Ciprianum Urgel Villahermosa, hactenus Episcopum Calbayoga- num. die 25 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Thunusudensi R. P. D. Concordium Sarte, e clero archidioecesis Cacerensis, curionem ad Sanctam Mariam Magdalenam in oppido vulgo Bula, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Theopisti Alberto, Archiepiscopi Cacerensis. die 27 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Sancti Germani, Exc. P. D. Iosephum Aegidium Ouellet, hactenus Episcopum Gaspesiensem. die 10 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Alexandrinae Exc. P. D. Lau­ rentium P. Graves, hactenus Episcopum titularem Vinensem. die 12 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Hospitensi R. D. Thad­ daeum Iosephum Zawistowski, sacerdotem dioecesis Lomzensis, mode­ ratorem seminarii dioecesani, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Nicolai Sasinowski, Episcopi Lomzensis. die 16 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Cadurcensi R. D. Iosephum Rabine, Canonicum Capituli Cathedralis Nannetensis. die 12 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Umuaramensi, noviter erectae, R. D. Iosephum Mariam Maimone, e Societate Apostolatus Catholici, consultorem generalem eiusdem Societatis. die 14 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Procopiensi, noviter erectae, Exc. P. D. Iosephum Ioachim Gonçalves, hactenus Episcopum titula­ rem Tanitanum. — Titulari episcopali Ecclesiae Aquaenovensi in Numidia R. D. Albanum Bortoletto Cavallin, directorem spiritus seminarii maioris Curitibensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Petri Antonii Fedalto, Archiepiscopi Curitibensis. 410 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM

SACRA CONGREGATIO PRO CLERICIS

DECLARATIO

de praemittendo sacramento Poenitentiae primae puerorum Communioni.

Sanctus Pontifex Pius X, Decreto « Quam Singulari » diei 8 Au­ gusti 1910 (A.A.S., pp. 577-583), praescripto canonis XXI Concilii Late­ ranensis IV innixus, statuit ut pueri, iam a discretionis aetate, sacra­ menta Poenitentiae et Eucharistiae reciperent. Quod praeceptum, per universam Ecclesiam in praxim deductum, plurimos vitae christianae et perfectionis spiritualis fructus attulit et etiam nunc affert. « Addendum » vero Directorii Catechistici Generalis a Sacra Con­ gregatione pro Clericis die 11 Aprilis 1971 promulgati (A.A.S. 1972, pp. 97-176) consuetudinem praemittendi primae puerorum Communioni his verbis firmat : « Omnibus perpensis, prae oculis habita praxi communi et generali cui per se derogari nequit sine Sedis Apostolicae beneplacito, auditis Conferentiis Episcopalibus, eadem Sancta Sedes expedire iudicat ut vigens in Ecclesia consuetudo praemittendi Confessionem primae Communioni servetur» (n. 5). Idem documentum consideravit quasdam novas praxes alicubi intro­ ductas primum accessum ad Eucharistiam permittentes absque Poeni­ tentiae sacramenti susceptione, sinens tantum ut illa experimenta ad tempus quidem protrahi possent « sermone cum Sede Apostolica prius habito atque cum eadem Sede... animo uno» (ibidem). Re attente considerata ac prae oculis habitis Episcoporum optatis, Sacrae Congregationes de Disciplina Sacramentorum et pro Clericis, praesenti hoc documento, adprobante Summo Pontifice Paulo VI, de­ clarant huiusmodi experimentis, iam duobus transactis annis, finem imponendam esse una cum conclusione anni scholaris 1972-1973, ac proinde obtemperandum ubicumque et ab omnibus Decreto « Quam Singulari ». Datum Romae, die 24 Maii 1973.

ANTONIUS Card. S AMORE, Praefectus IOHANNES Card. WRIGHT, Praefectus Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 411

SACRA CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE SEU DE PROPAGANDA FIDE

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Gentium Evangeliza­ tione seu de Propaganda Fide, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 29 Ianuarii 1973. — Cathedrali Ecclesiae Kohimaënsi-Impha- lensi, noviter erectae dioecesi, praefecit R. P. Abraham Alamgimatta- thil, Societatis Sancti Ioannis Bosco sodalem, Dibrugarhensis dioece­ seos Vicarium Generalem. die 23 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Egugensi Exc. P. D. Antonium Hubertum Thijssen Administratorem Apostolicum (( ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Denpasarensis, hactenus Epi­ scopum Larantukanum. die 1 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Abakalikiensi, nuper erectae dioecesi, Exc. P. D. Thomam McGettrick, hactenus Episcopum Ogo- giaensem. — Cathedrali Ecclesiae Ogogiaensi Exc. P. D. Iosephum Ukpo, hactenus Episcopum titularem Chullitanum. — Cathedrali Ecclesiae Caiennensi R. P. Franciscum Morvan, Con­ gregationis Sancti Spiritus sodalem. die 13 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Lagosensi Exc. P. D. Antonium Okogie, hactenus Episcopum titularem Masculitanum. — Cathedrali Ecclesiae Oyoënsi Exc. P. D. Iulium Adelakun, hacte­ nus Episcopum titularem Thunigabensem. — Cathedrali Ecclesiae Ruyigiensi, noviter erectae dioecesi, R. D. Ioachimum Ruhuna, e clero saeculari autochthone, rectorem maioris Seminarii Buiumburaënsis. die 17 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Buakensi R. D. Vitalem Ko- menan Yao, e clero saeculari dioecesis Buakensis eiusdem Seminarii maioris professorem. 412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

— Cathedrali Ecclesiae Kandiensi R. D. Appasinghe Paulum Perera, nuper Vicarium Episcopalem necnon et curionem Sanctae Mariae in Ba- dullana civitate. — Titulari episcopali Ecclesiae Cuiculitanae R. D. Gabrielem Gonsun Ganaka, sacerdotem saecularem autochthonem, Secretariatus Episco­ patus nigeriani directorem, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioannis I. Reddington, Episcopi Iosensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Masculitanae R. D. Franciscum Kofi Anani Lodonu, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Antonii Ko- nings, Episcopi Ketaënsis. die lJf Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Mahengensi R. D. Patricium Iteka, e clero saeculari, eiusdem dioecesis Vicarium Capitularem. — Titulari episcopali Ecclesiae Arenensi R. P. Rogerum Aemilium Aubry, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, quem deputavit Vi­ carium Apostolicum Reyesensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Castulonensi R. P. Henricum Bar- tolucci, Congregationis Filiorum S. Cordis Iesu sodalem, quem depu­ tavit Vicarium Apostolicum Esmeraldensem.

NOMINATIONES

Decretis ut infra datis, Sacra Congregatio pro Gentium Evangeli­ zatione seu de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit :

die 18 Aprilis 1973. — R. D. Iosephum Gasi, e clero saeculari au- tochthone, Administratorem Apostolicum « ad nutum Sanctae Sedis » Praefecturae Apostolicae Mopoiensis. die 7 Maii. — R. P. Danielem Martinum Spraggon, Societatis Mis­ sionariorum S. Ioseph de Mill Hill sodalem, Praefectum Apostolicum de Insulis Falkland seu Malvinis. die 25 Maii. — R. P. Iosephum Albertum Llaguno, Societatis Iesu, Administratorem Apostolicum « ad nutum Sanctae Sedis » Vicariatus Apostolici Tarahumarensis. die 15 Iunii. — Exc. P. D. Eugenium Kabanga, Archiepiscopum Lubumbashiensem, Administratorem Apostolicum « sede vacante » dioe­ cesis SaJcaniensis. Tribunal Vicariatus Urbis 413

ACTA TRIBUNALIUM

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citatio edictalis

ROMANA Nullitatis matrimonii (Tramo - Matuglia)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Ivankae Ma­ tuglia in causa de qua supra conventae, eandem citamus ad comparen­ dum, in sede Tribunalis Vicariatus Urbis (Roma, Piazza S. Giovanni in Laterano, 6), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 30 octobris 1973, hora 12, pro concordatione sequentis dubii :

An constet de matrimonii nullitate in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque, notitiam habentes actualis commorationis praedictae dominae Ivankae Matuglia, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur.

Philippus Giannini, V. Off. Iudex Instructor

Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 5 mensis iulii a. 1973.

Franciscus Maggi, V. Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Ivanka Matuglia, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vica­ riat de Rome (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6 - Roma), le 30 octobre 1973, à 12 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté : Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Ivanka Matuglia, devront, dans la mesure du pos­ sible, l'avertir de la présente citation. 414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Lunedì 11 Giugno 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden­ ziali, Sua Eccellenza il Signor ABDELMALEK BERGAOUI, Amba­ sciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica di Tunisia.

Venerdì 15 Giugno 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor REIDE WILES, Ambascia­ tore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica di Li­ beria.

Lunedì 18 Giugno 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in Visita Ufficiale Sua Eccellenza SANGOULÉ LAMIZANA, Presidente della Repubblica dell'Alto Volta.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 30 giugno 1973. S. E. Mons. Storero Luciano, Arcivescovo tit. di Tigim- ma, Pro-Nunzio Apostolico nelle Repubbliche del Camerun e del Gabon, e Delegato Aposto­ lico nella Repubblica della Guinea Equatoriale. 2 luglio » S. E. Mons. Antonetti Lorenzo, Arcivescovo tit. di Ro- selle, Pro-Nunzio Apostolico nella Repubblica dello Zaire. 4 » » S. E. Mons. Paro Gino, Arcivescovo tit. di Torcello, Pro-Nunzio Apostolico in Australia. 11 » » S. E. Mons. Mees Joseph, Arcivescovo tit. di Ieper, Nunzio Apostolico in Paraguay. li » » S. E. Mons. Graveiii Giovanni, Arcivescovo tit. di Suas, Nunzio Apostolico nella Repubblica Domini­ cana. Diarium Romanae Curiae 415

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : Membri del Supremo Tribunale della Segnatura Apo­ stolica : 31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali: Bertoli Paolo; Mozzoni Umberto; Palazzini Pietro.

Votante del Supremo Tribunale della Segnatura Apo­ stolica: — il Rev. P. Varalta Zaccaria, O.F.M. Cap.

Membri del Segretariato per i Non Cristiani: 31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali: Yoshigoro Taguchi Paul; Darcy Freeman James; — gli Ecc.mi Monsignori : D'Souza Patrick, Vescovo di Varanasi ;Mudartha Baptist, Vescovo di Jhansi; Col- man Gomis Oswald Thomas, Vescovo tit. di Mulia; Carretto Peter M., Vescovo di Surat Thani; Lokuang Stanislaus, Arcivescovo di Taipeh; Dalmais Paul, Arcivescovo di Fort-Lamy; Wakefìeld Baum Wil­ liam, Arcivescovo di Washington ; Tshibangu Thar- cisse, Vescovo tit. di Scampa; Teissier Henri, Ve­ scovo di Oran ; Collini André, Arcivescovo tit. di Salpi ; Teixeira Gurgel Mario, Vescovo di Itabira. Consultori del Segretariato per i Non Cristiani: 31 marzo 1973. P. Chiocchetta Pietro, F.S.C.I. ; D. Dirven Peter; P. Jomier Jacques, O.P.; P. Lelong Michel, P.B.; P. Mwya Paul, S.I.; P. Fitzgerald Michael, P.B. ; P. Borrmans Maurice, P.B. ; P. Roest Orollius Ary, S.I. ; P. Gómez Nogales Salvador, S.I. ; P. Shih Ioseph S.I.; P. Sirieda Giovanni, S.D.S.; P. Zago Marcello, O.M.I. ; D. Nambiaparambil Albert; D. Ama- lorpavadass D. Simon; D. de Smet Richard; D. Diouf Leon; P. Arboleda José Raphael, S.I. ; P. Shorter Ayl­ ward, P. B. ; D. Sanon Anselme; D. Mulago Vincent; Sig. Botto Oscar ; Sig. Oberhammer Gerhard ; sig. Grottanelli Vinigio ; Sig.ra Scalabrino Borasani G. ; Sig.na Siauve Suzanne.

Membri del Segretariato per l'Unione dei Cristiani: 31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali : Philippe Paul ; Pignedoli Sergio; Volk Hermann; — gli Ecc.mi Monsignori : Bartoletti Enrico, Arcivescovo già di Lucca; Yago Bernard, Arcivescovo di Abidjan; Soekata Leo, Arcivescovo di Djakarta; Teixeira Gur­ gel Mario, Vescovo di Itabira; Brendan Daly Cathal, 416 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Vescovo di Ardagh ; Trabalzini Dino, V escovo di Rieti ; Miziolek Wladyslaw, Vescovo tit. di Presidio. Consultori del Segretariato per VUnione dei Cristiani: 31 marzo 1973. S. E. Mons. Gantin Bernardin, Segretario della Sacra Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli; S. E. Mons. Muga vero Francis J., Vescovo di Brooklyn; S. E. Mons. Braun Johannes Georg, Vescovo tit. di Puzia di Bizacena; Mons. Mahowald Bichard; D. Coughlin Peter; D. Hotchkin John; D. Stranski Thomas ; D. Marins José; D. Desseaux Jacques; D. Stewart Richard; D. Scheele Werner Paul; D. Salachas Dimitri; P. Mweng Char­ les, S.I.; P. Dognin Paul, O.P. ; P. Tucci Roberto, S.I. ; P. De Vries Wilhelm, S.I.; P. Kempf Frie­ drich, S.I. ; P. de la Potterie Ignace, S.I. ; P. O'Connell Patrick, S.I.; P. Le Deault Roger, C.S.Sp. ; P. Bo- nadio Jean de la Croix; P. van Asdonk Godfrey, S.M.M.

Membri della Pontifìcia Commissione per l'interpreta­ zione dei Decreti del Concilio Vaticano II: 31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali: Tabera Araoz Arturo; Wright John Joseph; Palazzini Pietro; gli Ecc.mi Monsignori : Lourdusamy D. Simon, Arci­ vescovo già di Bangalore; Sabattani Aurelio, Arcive­ scovo tit. di Giustiniana Prima; Oasoria Giuseppe, Arcivescovo tit. di Vescovio.

10 luglio 1973. il Rev.mo Mons. Rossano Pietro, Segretario del Se­ gretariato per i Non Cristiani; 16 » » S. E. Mons. Enrici Domenico, Arcivescovo tit. di Ancusa, Delegato per le Rappresentanze Pon­ tificie.

NECROLOGIO 21 giugno 1973. Mons. Guffens Joseph, Vescovo tit. di Germaniciana. 27 » » Mons. Dixneuf Léon, Vescovo tit. di Vassinassa. 28 » » Mons. Ménard Jean Ernest, Vescovo di Rodez. 29 » Mons. Vos Jan, Vescovo tit. di Cnido. 10 luglio » Mons. García y Goldáraz José, già Arcivescovo di Va lladolid. 11 » » E.mo Signor Cardinale Zerba Cesare, del Titolo di No- stra Signora del Sacro Cuore in Piazza Na vona. 13 Mons. O'Connor William Patrick, già Vescovo di Ma dison. An. et rol. LXV 31 Augusti 1973 N. 8

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I KOHIMAENSIS - IMPHALENSIS

Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Dibrugarhensi nova conditur Sedes nomine « Kohimaënsis - Imphalensis ».

PAULUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Christi iussum : « Euntes in mundum universum, praedicate evange­ lium omni creaturae » cetera (Marc. 16, 15), etsi stimulis haud mollibus eos excitat omnes, qui sanctorum Apostolorum dignitatem participant, acrius tamen Nos impellit et urget, qui, beatissimi Petri successores, iidemque Ecclesiae sanctae naviculae gubernatores, cum eodem Christi Apostolo et auctoritatem, et potestatem, et sollicitudines societatis chri­ stianae universae administrandae communicamus. Quam ob rem, cum Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione visum sit in India novam constituere dioecesim, Nos id rati haud parum prodesse fidei christianae ibi loci propagandae, post venerabilem Fratrem auditum Ioannem Gordon, Archiepiscopum titulo Nicopolitanum ad Nestum, eundemque in India Pro-Nuntium, atque Ordinarium cuius interesset, re bene reputata, haec statuimus. A dioecesi Dibrugarhensi eam partem

27 - A. A. S. 418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

detrahimus quae civiles districtus, quos dicunt, Nagaland et Manipur complectitur; quo territorio novam dioecesim constituimus, Kohimaën- sem-Imphalensem appellandam ab eius territorii civitatibus principibus. Eius autem limites iidem erunt atque duorum districtuum e quibus coalescit ; fines, qui sequuntur : ad septemtrionem, regio Nagaland, ut civili lege determinatur; ad orientem solem, Mandalayensis archidioe­ cesis; ab ortu solis ad occidentem, Ecclesia Silcharina; ad occidentem vero, regio Tezpurensis dioecesis. Nova Ecclesia praeterea subiecta erit tamquam suffraganea metropolitanae Sedi Shillongensi-Gauhatinae ; eius cathedra in urbe Kohima erit, in templo nempe eius praecipuo. Statuimus etiam ut Canonicorum loco Consultores dioecesani deli­ gantur, qui Episcopo assint consilio, opera. Cetera iure Canonico tem­ perentur. Quae autem his Litteris iussimus, venerabilis Frater Ioannes Gordon ad exitum deducet, vel quem ipse legaverit, factis necessariis facultatibus. Re vero acta, documenta exarentur, atque sinceris exem­ plis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione cito mittantur. Ultimum, volumus, ut hae Litterae Nostrae sive nunc sive in poste­ rum vim suam habeant rataeque habeantur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. Rossi S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus

Rodomons Galligani pro Apostolicae Cancellariae Regente

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Ioannes Coppa, Proton. Apost. s.n. Loco © Plumbi

In Secr. Status tab., n. 281157. Acta Pauli Pp. VI 419

II ABAKALIKIENSIS

Detracta quadam parte a dioecesi Ogogiaensi, nova dioecesis constitui­ tur, « Ahakalikiensis » nomine.

PAULUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Inter tot acerbitates, quae animo Nostro sollicitudines afferunt haud minimas, id Nobis, sanctae Christi plebis rectori, magno est solacio : cognoscere nempe de perpetua atque constanti fidei nostrae progres­ sione apud varios terrae populos, qua et christiana religio feliciter propagatur, et lux divina terris redditur, et salus, per Christi dolores et cruciatus redimendis hominibus parta, cum ipsis communicatur. Quam ob rem, cum id etiam in Nigeriae regione factum sit, atque igitur S. Congregatio pro Gentium Evangelizatione, audito venerabili Fratre Amelio Poggi, Archiepiscopo titulo Cercinitano atque in Africa Media et Occidentali Apostolico Delegato, in eam opinionem venerit, ut detracto aliquo territorio ab Ecclesia Ogogiaensi novam dioecesim conderet, Nos, negotio bene reputato, haec statuimus atque censemus. A dioecesi Ogogiaensi eam partem separamus, quae ad foederatas civitates Nigeriae pertinet, quaeque populari lingua East Central State cognominatur, cum eaque dioecesim novam constituimus, ab urbe eius praecipua Abalcalikiensem appellandam atque metropolitanae Sedi Onitshaënsi subiciendam tamquam suffraganeam. Conditae Ecclesiae Sedem atque Episcopi domicilium in eadem urbe Abakaliki collocamus, cathedramque in templo eius principe poni statuimus, S. Teresiae a Iesu Infante sacro, factis nempe iuribus talium templorum propriis. Item decernimus, ut si Canonicorum collegium condi nequeat, eorum loco Consultores dioecesani deligantur, ad tempus, qui Episcopo con­ silio, opera assint. Cetera ad iuris communis normam omnino tempe­ rentur. Hae autem Litterae Nostrae ad exitum deducantur a Venerabili Fratre Amelio Poggi, cuius mentio incidit, vel ab eo quem ipse delega­ verit, factis ad rem facultatibus necessariis. Qui vero negotium confe- cerit, documenta exaranda curet, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione cito mittat. 420 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ceterum volumus, ut hae Litterae sive nunc sive in posterum vim suam habeant, item et effectus, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT AGNELLUS Card. Rossi Secretarius Status S. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus Eduardus Martínez Adsessor Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Secr. Status tab., n. 234572.

III BARRETENSIS

Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Iaboticaballensi nova quae­ dam conditur, nomine « Barretensis ».

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Adsiduum studium ad id pro apostolico officio Nostro conferentes, ut salutifera Christi lex et latius et aptius in hominum cognitionem perferatur inque eorum mentibus stabiliatur, iis libenter obsecundamus inceptis, quae catholicarum rerum incremento inservire censeamus. De sententia igitur sive venerabilis Fratris Humberti Mozzoni, olim Ar­ chiepiscopi titulo Sidetani et in Brasilia Apostolici Nuntii, sive Sacrae Congregationis pro Episcopis, precibus accendendum esse statuimus Ve­ nerabilis Fratris Iosephi Verani, Episcopi Iaboticaballensis, qui, audita Conferentia Episcopali Brasiliana, ab Apostolica Sede petiit, ut certis e sua dioecesi detractis territoriis alia constitueretur, ac sequentia decernenda. A dioecesi Iaboticaballensi territoria separamus munici- piorum, vulgo Barretos, Olimpia, Guaira, Miguelópolis, Morro Agudo, Colina, Ipuä, Severínia, Cajobí, Guarací, Jaborandí, Colombia iisque dioecesim constituimus, Barretensem appellandam iisdemque terminan- dam finibus ac municipia, quae diximus. Novae dioecesis sedes episco­ palis in urbe vulgo Barretos erit, episcopalis vero magisterii cathedra Acta Pauli Pp. VI 421

in templo curiali ibidem exstante, Spiritui Sancto dicato, cui cathe­ dralium sacrarum aedium iura tribuimus. Episcopo autem, praeterquam iura damus, obligationes etiam congruas imponimus, Episcoporum pro­ prias. Mandamus praeterea ut eadem dioecesis suffraganea sit metropoli­ tanae Sedi Rivi Nigri, sic ut Episcopus eiusdem Metropolitae ; ut Cano­ nicorum collegium condatur, ad normas per alias Apostolicas Litteras edendas, utque interea consultores dioecesani deligantur, Episcopum iuvaturi ; ut mensam episcopalem, quae dicitur, Curiae emolumenta constituant, a fidelibus sponte oblatae pecuniae, bona dioecesi Barre- tensi obvenientia ad normam canonis 1500 Codicis Iuris Canonici ; ut seminarium struatur, servatis praescriptis iuris communis, normis Decreti Concilii Vaticani II « Optatam totius » peculiaribusque regu­ lis Sacrae Congregationis pro Institutione Catholica, utque iuvenes qui animi virtutibus ingeniique acie praestent Romam mittantur, in Ponti­ ficium Collegium Pianum Brasilianum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi ; ut quod dioecesis regimen spectat, administratio­ nem, vicarii capitularis electionem, fidelium iura et onera, aliaque id genus praescripta Iuris Canonici serventur diligenter; ut, dioecesi rite constituta, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur addicti in cuius territorio beneficium vel officium habeant, ceteri autem clerici semina- riique tirones ei, in qua legitime degant ; ut denique acta et documenta novam dioecesim spectantia, ad eius Curiam mittantur, in tabulario custodienda. Haec quae praescripsimus ad effectum adducat qui ­ tiaturam Apostolicam in Brasilia regit, vel ab eo delegatus sacerdos ; qui vero negotium perfecerit sueta documenta exaret et ad Sacram Con­ gregationem pro Episcopis mittat, de more signata sigilloque impressa. Hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus eiusque decreta religiose servari vimque suam habere. Datum Romae, apud S. Petrum, die quartodecimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT SEBASTIANUS Card. BAGGIO Secretarius Status S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Eduardus Martínez Adsessor Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Secr. Status tab., n. 235187. 422 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV UMU AR AMENSIS

Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Campi Moranensis, nova con­ ditur nomine « Umuaramensis ».

PAULUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Apostolico officio, quod Nobis divinitus commissum est, perquam diligenter fungi studentes, in id peculiari sedulitate incumbimus, ut, ad aptius fidelium necessitatibus consulendum, novas in Ecclesia dioe­ ceses quandoque constituamus. Petenti ideo Venerabili Fratri Eliseo Simoes Mendes, Episcopo Campi Moranensis, qui hoc super negotio Conferentiam Episcopalem Brasilianam audivit, ut e dismembrata dioe­ cesi sua alia excitaretur, accedendum esse censuimus atque, de sententia sive Sacrae Congregationis pro Episcopis sive Venerabilis Fratris Nostri Humberti S.R.E. Cardinalis Mozzoni, olim in Brasilia Apostolici Nun­ tii, sequentia decernimus. Summa Nostra potestate a dioecesi Campi Moranensis territoria municipiorum separamus, quae vulgo appellantur Altönia, Alto Piriquí, Cianorte, Cidade Gaucha, Cruzeiro de Oeste, Guaporema, Icaraíma, Indianópolis, Iporá, Japurá, Maria Helena, Nova Olimpia, Pérola, Rondón, Sao Tomé, Tapejara, Tapira, Tunéiras de Oeste, Umuarama et Xanbrê, iisque novam dioecesim condimus, Umuaramensem appellandam iisdemque terminandam finibus ac simul sumpta municipia quae diximus lege civili terminan tur. Statuimus praeterea ut novae dioecesis sedes in urbe Umuarama sit, templum vero cathedrale sacra aedes ibidem extans atque Sancto Spiritui dicata, habeatur, cum iustis iuribus ; ut suffraganea sit metropolitanae Sedi Londrinensi, itemque Episcopus sacro eiusdem Ecclesiae Metropolitae; ut in eadem Canonicorum collegium, per alias tamen sub plumbo Litte­ ras, condatur, utque interea consultores dioecesanos Episcopus deligat, ad normam iuris communis; ut mensa episcopalis constituatur Curiae emolumentis, fidelium sponte oblatis pecuniis atque bonorum parte, quae ei iuxta canonem 1500 C.I.C. obvenient ; ut ad seminarii aedificationem quod attinet, praescripta iuris canonici serventur, prae oculis habitis normis decreti « Optatam totius » Concilii Vaticani II, atque peculiares Acta Pauli Pp. VI 423 regulae Sacrae Congregationis pro Institutione Catholica, eiusdemque alumni sive virtute sive ingenii acie praestantes Romam mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Brasilianum, philosophicis theologi- cisque disciplinis imbuendi; ut ad regimen et administrationem quod spectat, Vicarii Capitularis electionem, fidelium iura et onera, alia id genus sacri canones serventur ; ut simul ac dioecesis IJmuaramensis rite constituta sit, eo ipso sacerdotes Sedi illi censeantur addicti, in cuius territorio beneficium vel officium habeant ; ceteri vero clerici seminariique tirones ei, in qua legitime degant; ut denique acta et documenta quae eiusdem dioecesis clericos, fideles et bona temporalia respiciant, in eius Curiam mittantur, in tabulario religiose custodienda. Haec quae praescripsimus ut ad effectum adducantur ille curet qui exsecutionis tempore Nuntiaturam Apostolicam in Brasilia regit, vel ab eo delegatus sacerdos ; qui autem negotium perfecerit congrua docu­ menta ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittat, de more signata sigilloque impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse vo­ lumus, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto et vicesimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT SEBASTIANUS Card. BAGGIO

Secretarius Status S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Eduardus Martínez Adsessor © Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost.

Loco Plumbi

In Secret. Status tab., n. 2S8102. 424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V PROCOPIENSIS

Quibusdam detractis territoriis a dioecesi Iacarezinhoënsi nova alia conditur, nomine « Procopiensis ».

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Votis et precibus concedere cupientes Venerabilis Fratris Petri Fi- lipak, Episcopi Iacarezinhoënsis, qui, post auditam Conferentiam Episcopalem Brasilianam, ab Apostolica Sede petiit, ut e perampla sua alia excitaretur dioecesis, Nos, de sententia sive Venerabilis Fratris Nostri Humberti S. R. E. Cardinalis Mozzoni, olim in Brasilia Apo­ stolici Nuntii, sive Sacrae Congregationis Pro Episcopis, apostolica Nostra potestate haec, quae sequuntur decernimus et iubemus. A dioe­ cesi Iacarezinhoënsi territoria separamus municipiorum, quae vulgo appellantur Assai, Congonhinhas, Cornelio Procopio, Curiuva, Jatai- zinho, Leópoli, Nova Fatima, Nova América da Colina, Rancho Alegre, Santa Cecilia do Pavâo, Santa Mariana, Santo Antonio do Paraíso, Sao Geronimo do Amoreiral, Sapopema, Sertaneja et Urai, iisque novam dioecesim constituimus Proeopiensem appellandam iisdemque terminan- dam finibus ac municipia, quae diximus, per legem civilem terminantur. Mandamus praeterea ut Episcopi sedes in urbe vulgo Cornelio Procopio ponatur, magisterii vero episcopalis cathedra in templo ibidem exstante, Christo Regi dicato, quod cathedrale habebitur, cum iustis iuribus, sic ut Episcopo obligationes imponimus, eius officii proprias ; ut suffraganea sit metropolitanae Sedi Londrinensi, itemque Episcopus eiusdem Sedis Metropolitae ; ut Canonicorum collegium condatur, per alias tamen sub plumbo Litteras, intereaque consultores dioecesanos ad normam iuris deligantur ; mensam episcopalem constituant Curiae emolumenta, a fide­ libus sponte oblata pecunia bonorumque pars conditae dioecesi obveniens ad normam canonis 1500 C.I.C. ; ut ad seminarii erectionem alumnorum- que educationem quod attinet serventur normae iuris communis atque Sacrae Congregationis pro Institutione Catholica, prae oculis habito decreto Concilii Vaticani II « Optatam totius », iuvenesque qui sive animi Acta Pauli Pp. VI 425 virtutibus sive ingenii acie praestent Romam mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Brasilianum, philosophicis theologicisque discipli­ nis imbuendi ; ut ad dioecesis regimen et administrationem quod spectat, Vicarii Capitularis electionem, fidelium iura et onera, quae sacri canones praescribunt ad amussim serventur; ut, his Litteris ad effectum ad­ ductis, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur addicti, in cuius territorio beneficium vel officium habeant ; ceteri vero clerici seminariique tirones ei, in qua legitime degant; ut acta denique et documenta dioecesim Procopiensem respicientia, ad eius Curiam mittantur, in tabulario reli­ giose custodienda. Haec quae praescripsimus ad effectum adducat qui tempore exsecutionis Apostolicam Nuntiaturam in Brasilia regat, vel ab eo delegatus sacerdos; qui vero negotium perfecerit congrua docu­ menta exaret et ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittat, de more signata sigilloque impressa. Hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volu­ mus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam habeant. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto et vicesimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT SEBASTIANUS Card. BAGGIO Secretarius Status S. Congr. pro Episcopis Praefectus

Eduardus Martínez Adsessor

ffi Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost.

Loco © Plumbi

In Secret. Status tab., n. 288265 426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

LITTERAE APOSTOLICAE

I Templo Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae in archidioecesi Ovetensi titulus Basilicae Minoris defertur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Qui in beatissimi Petri locum beni­ gno Dei consilio successimus, in omnibus sane quae sive cogitamus sive agimus, eo studia Nostra spectant, ut nullius rei, praeter maius chri­ stiani populi commodum, rationem habeamus. Quam ob rem, cum vene­ rabilis Frater Gabinius Díaz Merchán, Archiepiscopus Ovetensis, suo ipsius nomine atque cleri ac populi totius archidioecesis id a Nobis petierit, ut templum paroeciale Beatae Mariae Virgini sacrum titulo Basilicae Minoris decoraremus, Nos, tum tanti Praesulis optatum respicientes, tum templi ipsius antiquitatem ac maiestatem, tum deni­ que insignem populi pietatem, quae vivax ibidem alitur, scilicet ea probantes quae Sacra Congregatio pro Cultu Divino hac de re decre­ verit, factis a Nobis facultatibus, admotis precibus aeque concedimus. Placet ergo templum Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae, cuius mentio facta est, ad gradum et dignitatem Basilicae Minoris tolli, omnibus cum iuribus atque liturgicis concessionibus rite compe­ tentibus, servatis nempe iis, quae iuxta decretum « de Titulo Basilicae Minoris », die vi mensis Iunii, anno MCMLXVIII factum, servanda sunt. Ceterum ea quae iussimus volumus ut rata atque firma sint, sive nunc sive in posterum, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXV mensis Aprilis, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco £B Sigilli

In Secr. Status tab., n. 282482. Acta Pauli Pp. VI 427

II Templum S. Zenonis, in dioecesi Veronensi, ad gradum et dignitatem Basilicae Minoris evehitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Venerabilis Frater Iosephus Car- raro, Veronensis dioecesis Antistes, de sua Ecclesia sollicitus, sic ut Patrem frequentissimi gregis addecet, a Nobis petiit, idque suo suorumque tum cleri tum populi nomine, ut S. Zenonis templum, in sua dioecesi sanctissimum, ad gradum et dignitatem Basilicae Minoris eveheremus. De templo, enim, agitur antiquitate venerabili, arte et maiestate admirabili, monumentis omne genus insigni, fama egregio- rum virorum celeberrimo. Accedit quod flamma pietatis, a Sancto illo Ecclesiae Veronensis patre excitata, et crevit per saecula, et, nostra adhuc aetate, viva splendescit. Quae cum ita sint, Nos, quibus sollemne semper fuit quidquid in Dei gloriam Sanctorumque honorem cederet curare, certa spe augendae populi pietatis, ea quae Sacra Congregatio pro Cultu Divino hac in re statuerit libenti animo probantes, Vero­ nensis Pastoris precibus concedimus. Quam ob rem, placet templum paroeciale et abbatiale S. Zenoni dicatum in dioecesi Veronensi titulo ac dignitate Basilicae Minoris honestari, factis iuribus atque liturgicis concessionibus talium aedium sacrarum propriis, servatis tamen iis quae servanda sunt, iuxta Decretum « De titulo Basilicae Minoris », die vi mensis Iunii anno MDCCCCLXVIII factum. Ceterum volumus, ut hae Litterae Nostrae sive nunc sive in posterum efficaces sint, contra­ riis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xvi mensis Maii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco ££ Sigilli

In Secr. Status tab., n. 234588. 428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III Templum paroeciale S. Annae in urbe Kodén in dioecesi Siedlcensi, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Tum Romani Pontifices, maiores Nostri, per saecula, tum etiam Nos, qui Dei consilio et voluntate Ec­ clesiae sanctae, seu ((chiaritati)) (S. Ignatius, Ad Rom., Prol.), prae- sidemus, nobilissimum Poloniae populum singulari semper amore et studio prosecuti sumus; quod sane poscebant tum fides huius gentis sancta et incorrupta, tum perpetua erga Romanam Ecclesiam cultus et reverentia, tum denique summa in Deum in eiusque Sanctos pietas, quae christifidelium animos nullo non tempore imbuit. Quam ob rem, cum Venerabilis Frater Ioannes Mazur, Episcopus Siedlcensis, seu Podla- chiensis, ab hac Apostolica Sede suo clerique populique nomine id petiisset, ut templum S. Annae in pago vulgo Kodén, qui est in sua circumscriptione, ad dignitatem Basilicae Minoris tolleretur, Nos, ra­ tione habita tum sacri Antistitis, qui poposcit, tum templi, antiquitate, arte, religione in Deum, pietate in castissimum Christi Matrem insignis, bene fieri censuimus, si admotis precibus concederemus. Eo ergo pro­ bantes, quae Sacra Congregatio pro Cultu Divino, factis a Nobis facul­ tatibus, statuit, quam libenter templum Beatae Annae, in urbe Kodén, titulo ac dignitate Basilicae Minoris honestamus, cum omnibus iuribus atque liturgicis concessionibus rite competentibus, servatis tamen iis quae iuxta decretum « De titulo Basilicae Minoris », die vi mensis Iunii, anno MDCCCCLXVIII, factum, servanda sunt. Ceterum quae per has Litteras iussimus, sive nunc sive in posterum firma erunt, suosque effectus habebunt. Contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xix mensis Maii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco £B Sigilli

In Secr. Status tab., n. 237077. Acta Pauli Pp. VI 429

IV Collegio Slovenico in Urbe Pontificii nomen tribuitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Maternas curas in sacra seminaria similesque pietatis ac doctrinae sedes Ecclesia intendit, quippe quibus spes eius non paulum contineatur. Cuius modi domibus praesertim haec alma Urbs honestatur, ut alumni, e variis orbis catholici regionibus oriundi, in ipso veluti Ecclesiae centro instituantur. Quarum in numero est Collegium Slovenicum, impigro labore et benef actor um liberalitate anno MCMLX conditum. Cupiens vero hoc opus, Apostolicae Sedis mu­ nere, magis ornare et augere et Petrianae Cathedrae arctius devincire, Venerabilis Frater Iosephus Pogacnik, Archiepiscopus Labacensis, no­ mine Episcoporum Sloveniae, Nos rogavit, ut iis aedibus nomen Pon­ tificii Collegii benigne tribueremus. Quibus precibus libenter admissis, hisce Litteris Nostraque auctoritate, certa scientia ac matura delibe­ ratione Nostra Collegium Slovenicum, in hac Urbe extans, Pontificium edicimus idemque omnibus honoribus et privilegiis, quae huiusmodi titulo respondent afficimus. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque effectus plenos et integros sor­ tiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xix mensis Iunii, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco £B Sigilli

In Secret. Status tab., n. 235999. 430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V

In Nova Zelandia Apostolica Nuntiatura constituitur, Sede in urbe vulgo Wellington posita.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Qui in beatissimi Petri locum ad hoc suffecti sumus, ut quantum maxime posset, susceptam causam christiani populi regendi tuer emus, id semper et consilio et prospicien- tia Nostra curavimus, ut cum omnibus gentibus communes necessitu­ dines constitueremus. Amicitia enim sancte comparata, et assiduus inter Apostolicam Sedem et nationes usus, et arctius coniunctionis vinculum, quantum pacis, et prosperitatis, et concordiae quantaque progressionis semina tum societati civili tum ipsi Ecclesiae inferant, nemo non videt. Quam ob rem, volentes amicitiam confirmare, quae huic beati Petri Sedi cum Civitate Novae Zelandiae iam pridem esset, bene fieri censuimus, si in eadem Republica Nuntiaturam Apostolicam, Delegationis loco, con­ stitueremus. Qua de causa, re bene considerata, auctoritate Nostra Apo­ stolicam Nuntiaturam in Nova Zelandia condimus, Sede in urbe Velling- tonio collocata, factis nempe talis instituti iuribus impositis obliga­ tionibus; id simul statuentes, ut Delegatio Apostolica quae in eadem urbe est, in posterum Delegatio Apostolica Oceani Pacifici cognomi- netur. Quae autem per has Litteras Nostras iussimus sive nunc sive in posterum rata habeantur suosque effectus promereant. Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xx men­ sis Iunii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco © Sigilli in Secret. Status tab., n. 227618. Acta Pauli Pp. VI 431

EPISTULAE

I Rev.mo P. D. Constanti Bouchaud, Presbyterorum a S. Sulpitio summo moderatori, Capitulo generali eiusdem Societatis celebrato.

Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quae ad Nos scripsisti de consultis et propositis Societatis, cui praees, Presbytero­ rum a S. Sulpitio, postquam Capitulum Generale celebratum est, quod, affulgente lumine decretorum a Concilio Vaticano Secundo latorum, vitam ipsius novis viribus studuit augere ad novasque necessitates accom­ modare, ea fuerunt Nobis laetitiae causa et spem confirmarunt circa opus summi momenti, quod in sacerdotali institutione versatur. Institutum vestrum Ioannes Iacobus Olier, vir praestantissimus, saeculo xvn, difficilibus quidem temporibus excitavit, ut, secundum mentem Patrum Concilii Tridentini, sacerdotii candidatos in semina­ riis recte formaret ; videlicet ut imprimis educatores, specialibus mentis animique dotibus ornati, componerentur ad tanti ponderis negotium. Etenim si, ut Concilium Vaticanum Secundum asseveravit, seminarium est (( cor dioecesis », opus Presbyterorum a S. Sulpitio ad ipsum cor Ecclesiae pertinet. Societas ergo, felicibus aucta incrementis et in nonnullas nationes propagata, optime meruit et actionem suam salu­ tarem per sacerdotes, quos instituerat, magnopere amplificavit. Ea autem munera sua exsequitur hac aetate, qua sacerdotium mini­ steriale aliaque bona religionis non raro in dubitationem vocantur et auctoritati probatisque institutis nonnumquam repugnatur. Noverint ergo Presbyteri a S. Sulpitio his ipsis temporibus se esse debere testes sacerdotii Iesu Christi et hoc spiritu imbuendos sibi sacrorum alumnos. Ex eodem sacerdotio derivandae sunt virtutes, quas colant oportet ii, qui in sortem Domini sunt vocati. In quibus memoranda videtur oboe­ dientia, supernaturali ratione accepta; ad hanc enim quod attinet, recogitentur verba, quae in Ratione Fundamentali Institutionis sacer­ dotalis, anno 1970 edita, continentur: «Ad Moderatores ... spectat iu­ venes ad veram maturamque oboedientiam instituere, Christo confisos, qui oboedientiam a suis quidem quaesivit, sed prius sese exemplar eiusdem virtutis exhibuit, idemque gratia sua semetipsum in nobis oboedientiae principium fecit »-1

1 A.A.S. 62 (1970), p. 355. 432 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Verumtamen in oboedientia tota seminarii communitas, sive mode­ ratores, qui auctoritatem suam, caritate serviente felices, oportet exer­ ceant, sive alumni, Dei voluntatem exquirere debet atque implere. Omnes igitur circa eam conscientiae officio tenentur, quamvis in diversis gradibus sint constituti. Curandum etiam erit, ut haec oboedientia, plena et sincera, Ecclesiae visibili capiti et proprio Episcopo a can­ didatis praestetur, « ut per sacerdotium fiant eius fidi cooperatores ».2 Conitendum est quoque, ut alumni sibi penitus persuasum habeant sacrum caelibatum peculiare esse donum Dei, cum sacerdotio ministe­ riali in Ecclesia ritus Romani coniunctum, eumque sibi esse libere nul­ laque condicione interposita eligendum. Hoc vero donum supernum nequit custodiri nisi vita vere spirituali, precatione, privata et liturgica, ac Sacramentorum usu, necnon prudentia suique voluntaria abnegatione. Quod ad Sacramentorum usum pertinet, est maxime commendanda SS. Eucharistia, qua auctor gratiae ipse continetur atque recipitur. Ad quod divinum Sacramentum proxime ordinatur sacerdotium, siquidem presbyter est, virtute superna, illius generator ac distributor. Pietas etiam erga Deiparam Mariam, quae cum sacerdotio tot habet necessitudines, maximam affert utilitatem « paedagogicam ». Si enim recte intellegitur et exercetur, voluntatem promptam reddit ad ea implenda, quae officium, utpote manifestatio voluntatis divinae, impor­ tat, adigit ad Christum imitandum, singulare confert patrocinium il­ lius, quae praedicata est « gratia plena ». Novimus quidem vos huic institutioni spirituali primas partes me­ rito tribuere, ut vocatio, in qua interventus divinus deprehenditur — hunc etiam per totius vitae cursum fieri contingit — maturescat et fructus uberes edat. Quodsi alumni seminarii cum praepositis unam quasi communitatem oportet efficiant,3 tamen singuli candidati habeant, secundum Instituti vestri normas et consuetudines, suum spiritus mode­ ratorem . Sed etiam doctrinae pabulum a vobis est alumnis sacrorum porri- gendum : qua ex parte iuvat id in lumine ponere, quod cordi est vobis, scilicet ut magister imprimis amorem veritatis animis inculcet neque umquam obliviscatur se esse debere candidatis testem fidei et institu- torem ad fidem. Itaque magistris in seminario haec duo erunt atten-

2 Cfr. Inst. Fundam., ibid. 3 Cfr. Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. 5. Acta Pauli Pp. VI 433 denda : et fidelitas servenda doctrinae revelatae, cuius quidem inter­ pretatio authentica est penes Ecclesiae Magisterium, et mens patens quaestionibus, quae in hoc mundo, qui continenter mutatur, agitantur. Ad Magisterium quod attinet, liceat iterare ea, quae olim ad sodales Conventus spectantis ad theologiam Concilii Vaticani Secundi diximus, siquidem non raro arcta illa ratio inter Theologiam et Magisterium extenuatur : « illud maximi momenti est, quod magisterio et Theologiae communis est radix scilicet divina Revelatio, quae per Spiritum Sanctum Catholicae Ecclesiae tradita est, in eaque asservatur. Etenim probe nostis Ecclesiam, cum a Conditore suo mandatum accepisset nuntiandi Evangelium omnibus gentibus, ad huiusmodi munus rite explendum constitutam esse fidissimam veritatis magistram et charismate indefecti- bilis veritatis vigere ».4 Presbyter autem omnibus numeris non est perfectus, cum seminarium post emensa studiorum curricula relinquit, sed ei auxilia praebeantur oportet per vitae sacerdotalis decursum, ita ut doctrinam valeat amplius et penitius pervestigare et studium vitae spiritualis et pastoralis reno­ vare. Gaudemus sane, quod vobis propositum est, ut ad hanc rem curas intendatis et ut nonnulli ex vobis speciali ratione ad eiusmodi rem agendam praeparentur. Quod quidem postulationibus Concilii Vaticani Secundi plane respondet.5 Cum igitur virtutes e Christi sacerdotio manantes iis, qui curae vestrae sunt commissi, ingerere earumque mentes doctrina excolere studetis, fidem profitemini in munus Ecclesiae eademque illos infiammare satagitis. Huius profecto fidei luce collustretur oportet opus insti­ tutionis, ut vere sit efficax animosque accendat. Simul vero persuasum sit vobis, quamvis difficultatibus quibusdam in praesenti laboretis, Institutum vestrum his ipsis temporibus nihil momenti, nihil utilitatis, nihil necessitatis amisisse. Qui servi fideles Ecclesiae fuistis superioribus saeculis, scitote hanc peculiare ministe­ rium vestrum etiamnum tanti facere, ut eo se nullatenus privari posse arbitre tur. Flagrantia ergo proferimus vota, ut Societas vestra a S. Sulpitio spiritum primigenium inconcusse servet, eius sodalium voluntates, quemadmodum ante actis aetatibus evenit, ita et nunc inter se conglu- tinentur, id est caritate compaginentur, itemque ne desinat exemplum

4 A.A.S. 58 (1966), pp. 890-891. 5 Cfr. Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. 22.

28 - A. A. S. 434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

praebere puritatis quoad doctrinam, quo sacrorum alumnis et admi­ nistris salubriter praefulsit atque praefulget. Declarantes igitur Nos multum confidere charismati Societatis Sul- pitianae, quod operetur et vigeat et sic in bonum ac profectum Eccle­ siae vertat, tibi, dilecte fili, et sodalibus tuis universis Benedictionem Apostolicam, superni auxilii et roboris auspicem Nostraeque benevo­ lentiae ac dilectionis testem, libenter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vi mensis Iulii, anno MCMLXXiii, Pontificatus Nostri undecimo.

PAULUS PP. VI

II

Ad Rev.mum P. D. Iosephum Zambernardi, Congregationis Vallis Um- brosae O.S.B. Abbatem generalem, novies impleto saeculo e pientissimo obitu S. Ioannis Gualberti, eiusdem monastici Instituti Patris Legiferi. Alacre studium, quo tu, dilecte Fili, ceterique sodales tui incensi estis ad celebrandum post novies impletum saeculum obitum S. Ioannis Gualberti, monastici istius Instituti Patris Legiferi, libenter quidem novimus, ac stata sollemnia aliquo modo per hasce Litteras cupimus participare. Non potest enim non esse Nobis gratissimum saecularem hanc me­ moriam celebrari, quippe quae eiusmodi sit, ut non solum sancti huius viri imago veluti ante oculos opportune ponatur, sed etiam ut eius recordatio ad religionis studium incitandum fovendumque plurimum valeat. Siquidem difficillimis ipse temporibus vixit, nempe aetate qua « Simoniaca et Nicolaitarum haereses per Tusciam et pene per totam Italiam ... Ecclesiam catholicam in locis plerisque foedabant )>.* Ad quas plagas ab Ecclesia removendas strenue adlaborans, S. Ioannes Gualber­ tus sponsae Christi defensorem fortissimum se praestitit; immo ex eo­ rum virorum numero fuit, quibus potissimum tribuendum est, si Eccle­ sia saeculo xi ingressa est viam ad collapsam cleri erigendam disci­ plinam et ad interiorem suam restaurationem perficiendam. Hoc ipse praesertim effecit, inditam vestram instituendo Valium- brosanam familiam. Superno Dei instinctu permotus atque etiam hor- tanti Camaldulensium monachorum Priori obsecutus, sibi proposuit « novum institutum » condere, ut monastica disciplina in pristinum

1 Attho, S. Ioliannis Gualberti vita, PL 146, 671. Acta Pauli Pp. VI 435 splendorem restitueretur secundum regulam Sancti Benedicti ;2 ac revera- qui primi hanc « novam conversionem » elegerunt, statim eam veluti uberrimum evangelicae perfectionis fontem experti sunt, qui postea quasi quoddam novae vitae fermentum in Ecclesia evasit. Quoniam vero primi­ genius benedictinae familiae spiritus celebratissimo illo effatu continea­ tur (( ora et labora », mirum non est, si S. Gualbertus non solum preca­ tioni, divinarum Scripturarum studio, sacrae liturgiae, caritatis operi­ bus sed etiam manuum labori magnum tribueret momentum. Qua in re S. Gualberti suboles per saeculorum decursum egregia sibi comparavit promerita, praesertim agrorum silvarumque culturam promovendo ; iure merito igitur Legifer Pater vester a Decessore Nostro Pio XII f. r. dignus habitus est, qui publicorum silvarum custodum in Italia caelestis Patronus declararetur.3 At umbratilis vita, quam sanctus hic vir sibi suisque sodalibus quae­ sivit in solitudine ac silentio silvarum Appenninorum montium, quo melius Deo vacare possent, non intellegenda est ut quoddam mundi effugium vel aliqua spiritus recreatio, quae mentem averterei ab officiis erga Ecclesiam atque hominum societatem implendis. Revera, quamvis monachus, ipse Ecclesiae vitam plene ac verissime participavit, atque una cum suis sodalibus primas partes egit inter gravissimas vicissitu­ dines, quibus ob supra memoratas causas Florentina Ecclesia praesertim affligebatur. E Vallumbrosana sede, veluti ab excelsa specula, immensas attendebat Ecclesiae necessitates, atque intellegebat renovationem, quae tunc optimi cuiusque in optatis erat, ante omnia clerum attingere debere, ut Ecclesia vere Christi sponsam sese ostenderet sine macula et sine ruga. Quas igitur curas habuit in monastica disciplina instauranda, easdem adhibuit cleri moribus reformandis, vitam inculcando commu­ nem et absolutam evangelicam paupertatem, dum ipse interea « tantam circa omnes ecclesiasticos gradus reverentiam semper habuit, ut nullate­ nus aliquando potuerit cogi nec etiam hostiarius fieri ».4 Quare Vallis Umbrosa, ubi Ioannes Gualbertus pro Sanctae Matris Ecclesiae causa usque ad extremum vitae suae pernobile certamen certa­ vit, fide intrepida nullisque victus difficultatibus, quasi spiritualis re­ novationis pharus evasit, cuius lux animos ad celsiora nitentes adhuc illuminare non desinit. Optimo igitur consilio statuisti, dilecte Fili, ut haec omnia ante

2 Cfr. Andreas Strumensis, Vita S. Iohannis Gualberti, MGH, Script. XXX, 2, p. 1082. 3 Cfr. A.A.S. 43 (1951), pp. 458-459. 4 Andreas Strumensis, Vita S. Iohannis Gualberti, MGH, Script. XXX, 2, p. 1082. 436 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale oculos confratrum tuorum et sacerdotum, immo etiam fidelium cuncto­ rum proponerentur. Quamvis sanctus hic vir temporibus longe remotis et caliginosis degerit, tamen eius spiritualis nuntius haud alienus putan­ dus est ab hac aetate. Scilicet non minus quam illius temporibus, Eccle­ sia hodie strenuis indiget praeconibus, qui, intrepida fidelitate ornati atque ardua quaeque perpeti parati, hominibus nostrae aetatis praecla­ rum germanumque testimonium reddant christianae vocationis suae. Ac praesertim vos, qui eius religiosae vitae formam amplexi estis, in eius imaginem respiciatis oportet, cum Ecclesia hodie maxime optet atque sollerter annitatur, ut religiosae familiae crescant et floreant redeundo « ad omnis vitae christianae fontes primigeniamque insti­ tutorum inspirationem et aptationem ipsorum ad mutatas temporum condiciones ».5 Ita feliciter eveniet, ut vos, haud secus ac ceteri religio­ sorum institutorum sodales, ad incrementum opusque, quod instat, Ec­ clesiae renovandae singulariter conferatis, secundum peculiare voca­ tionis vestrae charisma. Haec ex imo pectore ominati, vobis omnibus, ac praesertim tibi, dilecte Fili, Apostolicam Benedictionem, superni constantisque auxilii conciliatricem peramanter dilargimur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x mensis Iulii, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I Ad Excellentissimum Virum Soebagio Soerianingrat, Indonesianae Rei­ publicae liberis cum mandatis Legatum, Summo Pontifici Litteras con­ crediti muneris testes tradentem. *

Mr Ambassador, It gives us great pleasure to receive the Letters accrediting you as Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary of the Republic of Indonesia to the Holy See. We welcome you here as the worthy re­ présentative of your Government and people and we wish to assure you of ali the deep affection and regard we have for your country.

s Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 2. * Die 5 mensis iulii a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 437

As you have mentioned, last year we had the pleasure of receiving a State Visit from His Excellency General Soeharto, President of Indo­ nesia, who thus honoured us by repaying the visit which we ourself had the good fortune to make to your country in 1970. This exchange of visits has, we believe, contributed greatly to a deeper understanding and friendship between your nation and the Holy See, and we cherish the most positive memories of these significant occasions. Today we are pleased to accept and reciprocate once again the greetings and good wishes of President Soeharto. You have kindly referred to our mission as a « holy task ». The Church is indeed always présent to serve : this is the (( holy task » that God has laid upon our Shoulders. The Catholic Church is always seeking to find a true expression in each nation's culture and religious spirit; only thus can her works of service be fully beneficiai. This is how we wish to see the Church in Indonesia, and it is in this spirit that we shall continue in our efforts and to the extent of our possibilities to contribute to the integrai development of your people. In this regard ~we rely especially on the generous and selfless dedication of Indonesian and missionary clergy and religious. We greatly appreciate that distinctive feature of your programme of development which insists that spiritual growth must go hand in hand with economie and social progress. This conviction surely has its roots in the prevailing faith of your people in the One Supreme God. We would add how happy we are that there is in Indonesia a spirit of interreligious harmony that contributes so much to the good relations between the Church and State and among peoples of différent religious creeds. We likewise wish to mention how pleased we are to see Indonesia take her share of responsibility in supporting the recently established peace in Vietnam. This is a manifestation of her commitment to the cause of world peace and an indication of the peaceful relations she enjoys with other countries; moreover it shows her readiness to con­ tribute to the well-being of her Asian neighbours. Finally, upon ali the Authorities of your country and upon its beloved people we cordially invoke the choicest favours of the Almighty, praying that every citizen may enjoy to the full the blessings of human dignity and brotherhood under God. To you personally we extend our good wishes for the happy and fruitful accomplishment of your mission. 438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II Ad Excellentissimum Virum Reid Willie Katenga-Kaunda, Malawianae Reipublicae apud Sedem Apostolicam cum auctoritate Legatum, qui Sum­ mo Pontifici Litteras concrediti muneris fidem facientes tradidit. *

Mr Ambassador, It gives us pleasure to welcome you today and to receive the Letters accrediting you as Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary of the Republic of Malawi. We thank you for your kind words, and would ask you to reciprocate the cordial greetings of your President, His Excellency Dr Hastings Kamuzu Banda. You have affirmed your Intention of working to strengthen the ties already existing between the Republic of Malawi and the Holy See, and you may be assured that this aim is fully shared. You have likewise spoken of your country's development programme and of the efforts being made to combat ignorance, poverty, disease and the other ob­ stacles that must be overeóme if the well-being, both spiritual and material, of all Citizens is to be ensured. We appreciate the acknow- ledgment given to the Church's contribution to this work, and we avail ourseif of the occasion to reiterate the Holy See's firm intention to continue to collaborate, as far as it is able, in the furthering of these worthy aims. The Church's mission is a spiritual one, and the Church has ever been aware that spiritual development and the full flowering of human potential can scarcely be attained unless the basic requirements for a peaceful and prosperous existence are first secured. Such are the motives that impel us to devote our énergies to the pursuit of peace and justice in ali parts of the world. The support of your President for our efforts in this sphère is deeply appreciated. Invoking upon the Authorities and the beloved people of the Republic of Malawi abundant divine blessings, we express to you personally our cordial good wishes for the happy and successful ac- complishment of your mission.

* Die 14 mensis iulii a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 439

NUNTIUS

Universis sacris Praesulibus et catholicis Christifidelibus, die rei mis­ sionali provehendae per totum Orbem dicato recurrente.

La solennità di Pentecoste Ci ha sempre offerto l'occasione di indiriz­ zare ai Pastori ed ai fedeli il nostro Messaggio per la Giornata Missio­ naria Mondiale, nella convinzione che tale data fosse quant'altre mai significativa e propizia per richiamare l'attenzione sul problema della predicazione del Vangelo, che è missione essenziale e primaria della Chiesa. Pensavamo, infatti, e pensiamo che, nel giorno sacro allo Spi­ rito Santo, fossero più disposti ed aperti i cuori e le menti ad accogliere il suo soffio divino, che solo suscita ed alimenta il fervore missionario. E se in quello stesso giorno è stato dato inizio nelle Chiese locali al movimento spirituale dell'Anno Santo, che culminerà a Roma nell'Anno Santo 1975, ciò non distoglie il nostro pensiero dalla causa missionaria, che non è né avulsa né estranea alla finalità di quell'importante evento religioso. Il tema del rinnovamento e della riconciliazione degli uomini con Dio e tra di loro dovrà fin d'ora polarizzare l'interesse, la riflessione e le iniziative sia delle Chiese di antica tradizione cristiana, sia delle Chiese giovani esistenti nei Paesi di missione : sarà esso materia di comune ricerca, sarà indirizzo convergente, sarà come la traccia coordinatrice ed unificatrice di energie e di propositi. Il rinnovamento comprende di certo il rinnovamento dello spirito missionario della Chiesa, e, del resto, la meta ultima e finalistica della sua azione evangelizzatrice non è forse la riconciliazione? E non è la riconciliazione l'aspetto saliente che configura e definisce e rivela l'avvenuta « conversione »? Diciamo con­ versione non già nel senso desueto ed improprio di un'estrinseca e trion­ falistica conquista o di un superficiale proselitismo, ma in quello auten­ ticamente evangelico dell'orientamento dell'anima verso Dio, sotto la spinta della fede che in lui vede il vertice di tutta la realtà e l'autore dell'ordine morale e, più ancora, per la forza della carità che lo rico­ nosce Padre amoroso e misericordioso. Questo Messaggio per la Giornata Missionaria si colloca, dunque, in esatta prospettiva con l'avviata celebrazione del Giubileo, e Noi vo­ gliamo sperare che quanti lo ascolteranno, proprio intuendo tale fonda- 440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mentale consonanza tematica, sapranno condividere le nostre ansie e corrispondere, secondo le loro concrete possibilità, all'invito che esso contiene.

C'è, infatti, quest'anno un argomento particolare che Ci sta molto a cuore e richiama, ad un titolo speciale, la nostra sollecitudine di Pastore della Chiesa, perché nasce dalla costatazione di un fenomeno doloroso, che è da qualche tempo sotto gli occhi di tutti. Intendiamo il diminuito numero delle vocazioni missionarie, che si verifica proprio nel momento in cui più necessario è l'apporto di forze nelle nostre mis­ sioni. È superfluo ricorrere ora al linguaggio delle cifre e delle statisti­ che, né vogliamo tentare dei calcoli comparativi o interpretativi. Ci basta la scoperta del fatto, per valutare il significato ed i pericoli di questa carenza di « personale » in un settore vitale per lo sviluppo della fede e per la crescita della Chiesa. Ci basta la realtà del dato, per farCi ripetere, con senso di profonda trepidazione, la parola di Cristo Salvatore : Messis quidem multa, operarii autem pauci.1 Non mancano certamente le ragioni di ordine storico e sociologico che spiegano questa carenza; qualcuno dirà che è la crisi religiosa del mondo secolarizzato, che è la critica sistematica di certi valori spiri­ tuali, che è la contestazione di certi metodi, usati in passato, che hanno determinato il grave fenomeno. Diminuiscono un po' dappertutto i Sa­ cerdoti, e non meraviglia, quindi, che diminuiscano anche i Missionari ed i loro collaboratori. Si tratta allora di un'eclissi di fede o di un esau­ rimento dell'annuncio evangelico? Non sarebbe un sano atteggiamento intristire nella denuncia dei fatti negativi, per dispensarsi, poi, dal­ l'azione personale e dall'impegno responsabile. La carenza deve esser, piuttosto, motivo per riflettere, per stimolare alla generosità, per rin­ novare all'intera comunità ecclesiale l'appello del Cristo a pregare il padrone della messe, perché mandi operai nella sua messe.2

C'è un'espressione del Concilio Vaticano II che ci illumina in pro­ posito e ci aiuta a considerare quali siano i nostri doveri in ordine alle Missioni : (( La Chiesa, per essere in grado di offrire a tutti il mistero della salvezza e la vita apportata da Dio, deve inserirsi in tutti i rag­ gruppamenti umani con lo stesso movimento — eodem motu — con cui Cristo stesso, mediante la sua Incarnazione, si legò a quel determinato

1 Mt. 9, 37-38; cfr. Lc. 10, 2. 2 Ibid. Acta Pauli Pp. VI 441 ambiente socio-culturale degli uomini, in mezzo ai quali Egli visse ».3 Anche in questo Gesù è il nostro Maestro, indicandoci quale dev'esser la via perché la missione sia efficace e feconda : quella del contatto di­ retto, dell'affinità psicologica, della consuetudine di vita con le popola­ zioni a cui è portato l'annuncio del suo Vangelo. Bisogna riconoscere che, dall'inizio dell'era cristiana fino ad oggi, i Missionari hanno compiuto sforzi ammirevoli, predicando il Vangelo secondo la mentalità ed il linguaggio degli uomini, ai quali erano man­ dati. Essi han posto le fondamenta su cui poggiano l'esistenza e l'indi­ pendenza delle Chiese giovani, di cui Noi stessi abbiamo ammirato l'originale e consolante vitalità durante i nostri viaggi in Africa, in Asia ed in Oceania. Ma oggi, sotto l'incalzare di tante trasformazioni sociali e culturali, sono molti i Missionari che si domandano con cuore angosciato : « Quale sarà lo sviluppo dell'opera, da noi cominciata? ». Certo, il seme evan­ gelico ha fruttificato e, in rapporto al passato, son più numerosi i Mis­ sionari indigeni che proclamano il Vangelo, ma ancora per tanto tempo i Paesi africani e asiatici avranno bisogno di vocazioni, cioè di Sa­ cerdoti, di Suore e di laici per soddisfare alle esigenze dell'evangelizza­ zione. Sentiamo tuttora tanti Vescovi che ripetono l'invito : « Venite, voi Missionari, venite dai vostri nei nostri Paesi ad aiutarci ! ». L'aumento proporzionale degli indigeni che compiono il mandato missionario si intreccia, così, con la diminuzione in assoluto dei Missio­ nari di origine europea, americana e canadese che si decidono a lasciare il loro Paese. Si aggiunge il fatto, anch'esso inquietante, del limite di età, perché la metà del personale di origine straniera è già avanzata negli anni, mentre son pochi i giovani che prendono il loro posto. Che cosa si deve fare in questa situazione? Vogliamo richiamare, an­ zitutto, i termini del problema : c'è il personale autoctono, il quale è chiamato ad assumere un ruolo crescente nell'evangelizzazione della pro­ pria gente ; c'è il personale originario di altre Chiese che, animato da sincero spirito di servizio, deve continuare nel suo impegno missionario. Non è soltanto questione di equilibrio : la causa comune del Regno di Dio associa strettamente l'una e l'altra schiera dei messaggeri evangelici per una collaborazione sempre necessaria e indubbiamente fruttuosa. Non diciamo, perciò, un semplice rapporto di « forze di lavoro », ma, piuttosto, la loro armonica coordinazione che è anche, dev'essere, anzi,

3 Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 10. 442 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale esemplare espressione della comunione ecclesiale. Per questo, Noi rin­ noviamo ai Nostri Fratelli nell'Episcopato l'urgente invito a conside­ rare se le diocesi non possano e non debbano favorire l'invio di Sacer­ doti, in modo che il loro numero sia meglio distribuito nelle diverse Chiese. È, questa, un'opera di programmazione pastorale che ormai si impone, al di là dei limiti nazionali o regionali, ed avrà il suo riflesso nel futuro ordinamento canonico.

Ma lo stesso appello rivolgiamo, altresì, in favore delle vocazioni indigene, perché esse abbiano una formazione adeguata e non siano mai spente o soffocate per ragioni di ordine economico o ambientale. Nes­ suna vocazione deve andare perduta, nessuna deve restare nell'incertezza, nessuna deve mancare di maturazione per difetto di mezzi ! Tocchiamo, qui, un altro aspetto del problema. Le Chiese giovani, per la maggior parte, condividono la condizione di povertà e di precarietà economica degli uomini e dei popoli, tra i quali compiono la loro missione. Sorge, così, per tutti i cristiani il dovere di aiutare e di render giustizia ai Sacerdoti, ai Religiosi, alle Religiose ed ai fratelli ed ai catechisti che lavorano, senza mezzi o con mezzi scarsissimi, per il bene dei loro con­ nazionali. Già nell'Enciclica Populorum Progressio abbiamo detto che lo sviluppo è il nuovo nome della pace.4 Ora non si deve dimenticare che, nell'impresa gigantesca per lo sviluppo sociale ed economico dei popoli nuovi, son proprio i Missionari tra i primi collaboratori e assi­ stenti, perché meglio conoscono i bisogni dei propri concittadini, ed in­ scrivono anche questo servizio nel loro mandato missionario. Sono essi che, nella misura degli aiuti che ricevono, accolgono i malati negli ospedali, dirigono le scuole, promuovono, per tanta parte, lo sviluppo spesso faticoso della loro gente. Prendersi cura della formazione del personale indigeno significa, dunque, servire la causa evangelica ed in­ sieme la causa del progresso e della pace.

Se abbiamo, finora, delineato il quadro delle necessità più urgenti, dobbiamo pure ricordare, perché sia completa l'analisi e sereno il giu­ dizio, gli elementi che fondano la nostra fiducia. C'è sempre Dio dietro i nostri sforzi, perché sua è la causa del Vangelo : tutta la nostra fi­ ducia è in Lui, e soprattutto per il lavoro apostolico sufficientia nostra

4 N. 76-77. Acta Pauli Pp. VI 443 ex Deo est.5 Ma ci piace, altresì, richiamare quanto di positivo già si intravede nell'orizzonte della Chiesa missionaria. Pensiamo, anzitutto, con vivo compiacimento a tanti giovani dei vecchi Paesi che si recano, sia pure ad tempus, nelle parrocchie e nei posti di missione, dove offrono una magnifica espressione della loro per­ sonalità e raccolgono esperienze preziose : lì conoscono senza schermi deformanti i problemi veri e concreti dello sviluppo, lì esercitano le loro capacità creatrici, mentre apportano alle popolazioni indigene utili contributi in campo organizzativo, culturale e sociale. Pensiamo, poi, ai Sacerdoti, regolari e secolari, che dalle diocesi o dalle sedi dei loro Istituti si portano nei Paesi dell'America Latina e dell'Africa, stabilendo e sviluppando singolari rapporti di « gemel­ laggio » tra i luoghi di origine ed i luoghi di missione : dietro di loro ci sono le antiche Chiese e parrocchie, che ne sostengono il lavoro ed aiutano, con impegno diretto, le loro iniziative apostoliche e caritative. Pensiamo, infine, ai contatti, a livello ecumenico, dei missionari cattolici con i missionari di altre Comunità ecclesiali : ispirati alla carità evan­ gelica, questi contatti, specialmente nel campo dell'assistenza sanitaria e civile, come in quello della cultura e dello sviluppo, servono a can­ cellare la cattiva impressione delle residue divisioni della famiglia cristiana e ad accelerare — speriamo — la ricomposizione di quell'unità, a cui tendono gli uni e gli altri per una univoca e convincente testimo­ nianza di fede. Era necessario, era giusto dire anche questo, perché il doloroso fe­ nomeno, che è stato oggetto del presente Messaggio, fosse conveniente­ mente inquadrato e non offuscasse la visione della realtà missionaria.

La Giornata Missionaria, che si celebrerà nel prossimo ottobre, deve avere un effetto stimolante e salutare, come un colpo d'ala che ridesti nel cuore dei fedeli il dinamismo missionario, che è elemento imma­ nente della nostra fede. Questo rinnovato spirito missionario non solo porterà ad offrire a Dio preghiere ed opere di penitenza, ma farà sboc­ ciare nuove vocazioni con l'afflusso di quegli aiuti, di cui le Missioni han bisogno.6 Ma ancora una volta, a conclusione delle nostre considerazioni, tor­ niamo a raccomandare le Pontificie Opere Missionarie, come istituzioni

5 Cfr. 2 Cor. 3, 4-6. 6 Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 36. 444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale che, al servizio del Papa e dei Vescovi, favoriscono le fraterne relazioni tra le Chiese locali e sono particolarmente adatte per accrescere lo spirito missionario di tutto il Popolo di Dio. Lo scopo principale di tali Opere è appunto la formazione della coscienza missionaria 7 e, se son dette pontificie, non è perché siano distaccate dal quadro diocesano, ma perché la Chiesa locale, grazie al loro servizio, possa meglio espli­ care la sua funzione nell'insieme della Chiesa missionaria. Se ora sot­ tolineiamo la loro importanza, è per rispondere alle dichiarazioni del Concilio, che ad esse ha assegnato una posizione di più rilevante respon­ sabilità. Esortiamo, perciò, tutti i cristiani a sostenerle ed a seguirne il lavoro, che è veramente universale, mentre sollecitiamo i Vescovi e i Sacerdoti a promuoverle nelle rispettive Chiese e parrocchie, dando ad esse la necessaria articolazione.

Benedica il Signore la Giornata Missionaria, in favore della quale rivolgiamo questo insistente appello. Vogliamo metterla sotto la speciale protezione di S. Teresa del Bambin Gesù, della quale celebriamo il centenario della nascita, e la collochiamo nelle prospettive pastorali del nuovo Anno Santo. Per la Chiesa non è ancora passata l'ora della missione, anzi per molti popoli essa comincia proprio adesso. Valgono, nell'ora attuale della Chiesa, le parole sapienti del nostro Predecessore Pio XI di v. m. : Nihil actum, si quid agendum. Nulla è fatto, se tante, troppe cose restano ancora da fare !

Dal Vaticano, nella solennità degli Apostoli Pietro e Paolo, 29 Giu­ gno dell'anno 1973, undicesimo del nostro Pontificato.

PAULUS PP. VI

7 Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad Gentes divinitus, n. 38. Sacra Congregatio pro Episcopis 445

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

i PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 8 Iunii 1973. — Titulari episcopali Ecclesiae Veliensi praefecit R. D. Antonium Mazza, e clero dioecesis Bobiensis, Secretarium Gene­ ralem primarii coetus Anno Sacro apparando. die 1// Iunii. — Titulari « pro hac vice )) archiepiscopali Ecclesiae Loriensi, R. P. Hieronymum Hamer, sodalem Ordinis Praedicatorum, a Secretis Sacrae Congregationis pro Doctrina Fidei. die 14 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Germanicianensi R. D. Marcum Renatum Revelo Contreras, curionem paroeciae vulgo (( S. José de la Montana », in urbe S. Salvatoris in America, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Beniamini Barrera y Reyes, Episcopi S. Annae.

II GORLICENSIS

DECRETUM De erectione templi pro-cathedralis

Gorlicensi Administratione Apostolica nuper erecta, Exc.mus P. D. Bernardus Huhn, Episcopus tit. Tasaccorensis et Administrator Aposto­ licus Gorlicensis, ab Apostolica Sede expostulavit ut templum Deo in honorem S. Iacobi Apostoli in urbe Gorlicensi exstans, ad dignitatem et fastigium ecclesiae pro-cathedralis eveheretur. Porro Summus Pontifex Paulus, Divina Providentia PP. VI, probe existimans id in divini cultus splendorem et in animarum bonum cessu- rum esse, porrectis precibus annuendum censuit. 446 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quapropter praesenti decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, praefatum templum urbis Gorlicensis Deo in honorem S. Iacobi Apostoli dicatum, Apostolica Auctoritate in pro- cathedralem erigit, eidemque Sacrae Aedi insignia et privilegia tribuit quibus cathedrales ecclesiae iure communi fruuntur; atque ibi cathe­ dram episcopalem statuit. Capitulum vero canonicorum, quum per aliud decretum conditum fuerit, officia divina ad normam iuris ibidem persolvet. Ad haec perficienda Sanctitas Sua E.mum P. D. Alfredum S. E. E. Cardinalem Bengsch, Archiepiscopum-Episcopum Berolinensem, depu­ tat eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdele­ gandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica di­ gnitate constitutum, onere imposito ad Sacram Congregationem pro Episcopis authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die 7 Aprilis, anno 1973.

SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus L. © S. ffi Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis

SACRA CONGREGATIO PRO INSTITUTIONE CATHOLICA

DECRETUM Universitas Catholica Campinensis in Brasilia Pontificio titulo decoratur.

Catholica Studiorum universitas Campinensis in Brasilia, quae per longum annorum decursum bonum egregium que nomen, sive in scien­ tiis excolendis sive in Ecclesiae civium que consortii incremento pro­ vehendo, penes catholicos coetus merito sibi comparavit, secundum probatum institutumque morem digna aestimatur, quae Pontificio titulo decoretur. Cum itaque perillustris haec Catholica Studiorum Universitas — die VIII mensis Septembris a. D. MCMLVI ad normam can. 1376 C.I.C. erecta — decem et sex iam annos humanarum artium ac disciplinarum Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 447 promovere sui officii duxerit ita ut revera christianae sapientiae domi­ cilium facta sit, nihil magis congruum videtur, nihil dignius, quam ut illa hoc iuris officium sibi tribuendum putet. Quapropter, attentis rerum temporumque adiunctis, Sacra haec Congregatio pro Institutione Catholica, precibus Rev.mi D.ni Antonii Mariae Alves de Siqueira, Archiepiscopi Campinensis, Magni illius Universitatis Cancellarii, benigne indulgens, potestate a Paulo div. Prov. Pp. VI sibi peculiariter collata, CATHOLICAM STUDIORUM UNI­ VERSITATEM CAMPINENSEM IN BRASILIA PONTIFICIO TITULO hoc Decreto exornat atque denotat, omnibus ipsi agnitis tributisque iuribus, hono­ ribus atque officiis, quibus studiorum Universitates hoc auctae titulo fruuntur vel frui poterunt, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis, die VIII mensis Septembris anno Domini MCMLXXII.

GABRIEL M. Card. GARRONE, Praefectus

® Iosephus Schroffer, Archiep. tit. Voltura., a Secretis

SACRA CONGREGATIO PRO CAUSIS SANCTORUM

I MARIANOPOLITANA

Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Rosae Durocher, funda­ tricis Congregationis Sororum a SS. Nominibus Iesu et Mariae in Canadia.

SUPER DUBIO

An introducenda sit eius Causa

« Illarum Virginum quae, accensis lampadibus, exierunt obviam Sponso et intraverunt cum eo ad nuptias, sublimem gloriam condignis honoribus in terris celebrari decet, ut ... luctanti cum saeculi tenta- 448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tionibus infirmitati nostrae adiutorii caelestis opem atque praesidium a Sponso iugiter impetrare dignentur )) (Benedictus XIV, De Causis lib. I, append. IV). Harum Virginum numero, quae prudentiae vigilantisque caritatis laude commendantur, Soror Maria Rosa Durocher, cuius beatificationis causae introducenda proponitur, iure merito accensenda videtur. Famula Dei in pago v. d. St. Antoine-sur-Richelieu, dioecesis Ma- rianopolitanae in Canadiensi dicione, die 6 Octobris a. 1811 honestis parentibus Olivario et Genovefa Durocher orta est, eadem die baptismi gratia regenerata et Melaniae nomine appellata est. Sub optima matris disciplina educata, christianis moribus ac pietate a teneris usque annis enituit, simulque sincerum castitatis cultum ex animo fovere visa est. Humilis ac pudica, eloquio gravis, in agendo prudens, orandi studiosissima, caritatis operibus iugiter intenta, quae Dei sunt quae­ rere et exsequi unice studuit. Quam quidem vitae rationem, progre­ diente aetate constanter tenuit inter adversa saepe adiuncta quae, ob incertam praesertim valetudinem, a religiosa vita citius, prout in animo erat, amplectenda, eam arcebant. Per duodecim fere annos fratri suo sacerdoti, in apostolatus operibus in bonum paroeciae pro­ movendis, valido fuit auxilio : quo tempore, pietatis exercitiis instan­ ter vacans, beatae Mariae Virgini perpetuo se devovit, privatim reli­ giosis votis sese obstringens, atque primam piam consociationem Ma- rianam in Canadia condendam curavit. Voti tandem compos facta, a. 1843, cum secundum supra trigesimum annum attigisset, in pago cui nomen vernaculum Longueil, Mariano- politano Episcopo adprobante, fundamenta iecit Congregationis So­ rorum a SS. Nominibus Iesu et Mariae, puellarum curae et institutioni potissimum deditae, in qua die 8 Decembris a. 1844 religiosam pro­ fessionem emisit, Mariae Rosae assumpto nomine. Quam Congregatio­ nem, ab eodem Ordinario in superiorissam designata, prudenter ac sapienter gubernavit usque ad diem 6 Octobris a. 1849, quo praema­ tura at piissima iustorum morte actuosam vitam, vix triginta octo annorum aetate, consummavit, magnum sui desiderium reliquens gra- tamque memoriam. Non solum enim sollerti opere et actione, tum per seipsam tum per religiosum Institutum a se conditum, de christiana puellarum educatione egregie merita est, sed et praeclaro virtutum exem­ plo, Christi bonus odor effecta (cfr. 2 Cor., 2, 15), singularis sancti­ tatis fama ad nostros usque dies continuatam assecuta est, prout iugi Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 449 populi veneratione necnon caelestibus gratiis eius intercessionis obten­ tis, uti fertur, evincitur. Itaque Ordinarii Processus apud curiam Marianopolitanam annis 1927-1929, instructi fuere, quibus et amplissima Disquisitio critica, opera ac studio Officii Historici sacrae huius Congregationis pro Causis Sanctorum, tum ad praefatam sanctitatis famam plenius pro­ bandam tum ad universam Famulae Dei vitam et gesta penitius ad documentorum fidem illustrandam accessit. Inter eximias vero virtutes, quibus Famulae Dei vita ornatur, vi- vidiore quadam luce fervens eius pietas praesertim in augustissimum Eucharistiae sacramentum, flagrans caritas cum apostolico zelo con­ iuncta ad divinam gloriam et animarum salutem promovendam splen­ dere videntur, item profunda humilitas docilisque oboedientia cum fi­ deli regularum Instituti observantia, sincerus paupertatis et abnegatio­ nis spiritus, singularis quoque animi fortitudo in arduis aggrediendis adversisque sustinendis. Quod autem humilis Dei Famula ad initia fere civilis Canadiensis regionis historiae, inter difficiliora temporum locorumque adiuncta, tam praeclaros sanctitatis operisque apostolici fructus edidit, id profecto admirandae Christi Ecclesiae fecunditatis testimonium est; quod et spem adauget uberiora exspectari posse fidei religionisque incrementa, si eiusdem Famulae Dei virtutes summo per­ fectionis gradu exercitas fuisse in posterum disceptationes iure peragen­ dae demonstraverint. Servatis ergo de iure servandis, die 22 mensis Februarii a. 1933 S. Rituum Congregatio, probante Pio Papa XI, decretum edidit nihil obstare ex parte scriptorum Servae Dei quominus in Causa ipsa ad ulteriora procederetur. Hinc instante Rev. P. Angelo Mitri, Congre­ gationis Missionariorum Oblatorum B. M. V. Immaculatae atque po­ stulatore legitime constituto, attentis quoque plurimis litteris Cardina­ lium, Archiepiscoporum et Episcoporum necnon Moderatorum religioso­ rum ordinum et institutorum piarumque societatum, studiorum univer­ sitatum ac civilium auctoritatum praepositorum, qui omnes Summum Ecclesiae Pontificem rogarunt ut Causa haec apud Sanctam Sedem institueretur, habitus est die 2 Maii a. 1972 Congressus Peculiaris, in quo huius Sacrae Congregationis Praelati Patresque Consultores di- sceptarunt super dubio an Causa Servae Dei introducenda esset. Quod quidem iterum, die 11 mensis Iulii anni eiusdem, expensum est in Con­ gregatione Peculiari, ponente seu relatore Causae E.mo ac Rev.mo Domino Gabriele Maria Cardinali Garrone. Et Patres Cardinales, omni-

29 - A. A. S. 450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bus mature perpensis, affirmantes responderunt Causam Servae Dei Mariae Rosae Durocher esse introducendam, si Summo Pontifici pla­ cuisset. Super quibus omnibus facta, die 7 mensis Octobris a. 1972, Paulo Papae VI relatione per subscriptum Cardinalem, Sanctitas Sua sen­ tentiam S. Congregationis pro Causis Sanctorum ratam habuit et confirmavit. Datum Romae, die 7 Octobris a. D. 1972.

PAULUS Card. BERTOLI, Praefectus L. © S.

© F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis

II ALEXANDRINA STATIELLORUM Beatificationis et canonizationis Servae Dei Teresiae Grillo Vid. Michel, fundatricis Parvarum Sororum a Divina Providentia.

SUPER DUBIO

An introducenda sit eius Causa

Eas inter regiones, in quibus saeculo xix Ecclesia Christi multos egregiae sanctitatis fructus collegit, eminet Pedemontana. Ibi enim eodem fere tempore vixerunt Sanctus Iosephus Benedictus Cottolengo, Sanctus Ioannes Bosco, Sancta Maria Mazzarello et Sanctus Dominicus Savio, Beati quoque complures et Venerabiles necnon Servi Dei, veluti Aloisius Orione, quorum Causae beatificationis vel canonizationis apud hanc Sacram Congregationem in praesentiarum aguntur. Eandem pa­ triam sortita est et Serva Dei Teresia Grillo Michel, de cuius Causa introducenda nuper disceptatum est. Ea ortum habuit die 25 mensis Septembris anno 1855 in pago, cui vulgare nomen Spinetta Marengo, intra fines dioeceseos Alexandrinae Statiellorum, parentibus Iosepho Grillo medico et Antonia Parvopassu ; insequenti autem die sacramento baptismatis Ecclesiae Sanctae incor­ porata est. Pietatem et timorem Domini, quae in sinu familiae fiorebant, cito sibi comparavit, ita ut matrem saepe ac libenter ecclesiam frequen- Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 451 tantem sequens, ferventi religione coeperit elucere. Cum undecimum agens annum patre orbata esset, virginibus Deo sacris in Collegio a Gratiis Laude Pompeia tradita est, ut et vitam in Christo roboraret et humanam institutionem reciperet. Die 21 mensis Iunii a. 1868 primum ad eucharisticam mensam accessit, et exinde sacrosanctum Christi corpus saepe suscipere consueverat. Absoluto curriculo institutionis et educationis, quod lectam adule- scentulam deceret, die 2 Augusti a. 1877 probo et integerrimo nupsit viro, Ioanni Michel, militum duci, qui ampliorem in militia dignitatem adep­ tus est. Ipsi christianam familiam constituerunt in qua religio, evange­ licae virtutes et observantia praeceptorum Ecclesiae vigebant. Quat­ tuordecim annis in felici conubio, prole tamen carente, transactis, Ioannes Michel maritus die 13 Iunii a. 1891 improviso e vivis sublatus est. Famula Dei, vidua tristis ac desolata in urbem Alexandriam venit, quaerens animae suae solacium, ibique orationibus ac piis operibus vacans, et internam vocem, qua ad opera misericordiae exer­ cenda vocabatur, persentiens, de prudentum virorum consilio, toto corde, tota anima totisque viribus, omnibus bonis suis temporalibus, non quidem paucis, in iuvamen pauperum renuntians, totam se dedit puellis indigentibus ac feminis aetate provectis ac derelictis, quae alibi refugium invenire non poterant, sublevandis. Cuius rei gratia domum emit idoneam in eaque communitatem ex puellis derelictis primisque so- ciabus constantem formavit. Itaque, facultate obtenta ab Episcopo celebrandae et asservandae Eucharistiae in eodem domo, fundamenta futurae Congregationis anno 1893 iecit. Die vero 8 mensis Maii a. 1899 Congregationem condidit Parvarum Sororum a Divina Providentia, eo consilio ne quod coepisset ministerium pro pauperibus periret. Alias deinde domos exstruxit extra Alexandrinae Statiellorum dioe­ ceseos fines; tandem ab Episcopo Marianae vocata, in Brasiliam per­ rexit ibique plures communitates fundavit, quod et in Republica Argentina fecit. Magna constantia propriam Congregationem dilatare et firmare studuit, quapropter non solum innumera itinera per Italiam aggressa est, sed etiam sexties ab anno 1901 ad annum 1928 Americae Meridio­ nalis oras petivit. Graves angustias et magnas superavit difficulta­ tes in amplificanda Congregatione, in orphanis colligendis, in infirmis curandis. In quibus omnibus peragendis non parvum spirituale auxi­ lium ei praestitit Servus Dei Aloisius Orione, conscientiae eius mo­ derator. 452 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Congregationem igitur, cuius prima exstitit Antistita Generalis, Famula Dei adeo firmavit ut anno 1935 Decretum laudis, quod vo­ cant, ab Apostolica Sede mereretur. Constitutiones quoque pro suis Sororibus exaravit quas, ulterius recognitas, eadem Sedes Apostolica a. 1942 approbavit. Tandem meritis plena, die 25 mensis Ianua­ rii a. 1944, aetatis suae octogesimo nono, piissime in Domino requievit. Cum vero sanctitatis fama, qua etiam viva ornabatur, apud Christi­ fideles plurium nationum magis in dies cresceret, de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis Causa agi coepta est. Instructi itaque sunt processus ordinaria auctoritate annis 1953-1959 in Curia episcopali Alexandrina Statiellorum, quibus accesserunt litterae, per quas plures Patres Cardinales, Archiepiscopi et Episcopi Italiae, Brasiliae et Argen­ tinae, Moderatores et Moderatrices Generales ordinum et congregatio­ num Religiosorum adprecati sunt Summum Pontificem ut Causa beati­ ficationis Servae Dei apud Sanctam Sedem institueretur. Sacra vero Rituum Congregatio die 6 Iulii a. 1963 super scriptis Famulae Dei tri­ butis decretum edidit. Instante denique Rev. Domino Ioanne Pirani, Congregationis Parvi Operis Divinae Providentiae, huius Causae Postulatore, habitus est die 16 mensis Maii a. 1972 Congressus peculiaris S. Congregationis pro Causis Sanctorum, quem secuta est die 14 Novembris eodem anno Congregatio peculiaris Patrum Cardinalium, in qua E.mus ac Rev.mus Dominus Silvius Cardinalis Oddi, Causae Ponens, dubium discutiendum propo­ suit : An introducenda sit Causa beatificationis in casu et ad effectum de quo agitur, deque ea rettulit. Et iidem Patres Cardinales, omnibus perpensis, suffragium tulerunt affirmativum, nempe Causam introducen­ dam, si Summo Pontifici placuisset. Quibus de rebus facta Paulo Papae VI die subscripto relatione, Sancti­ tas Sua sententiam Patrum Cardinalium ratam habuit et confirmavit. Datum Romae, die 16 Decembris a. D. 1972.

PAULUS Card. BBRTOLI, Praefectus L. © S. © F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 453

III CORDUBENSIS IN ARGENTINA

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Iosephi Leonis Torres, Sa­ cerdotis professi ordinis B. Mariae de Mercede, fundatoris Sororum ab Infante Iesu e tertio ordine de Mercede.

SUPER DUBIO

An introducenda sit eius Causa

Latissimae feracesque Americae regiones non longe postquam chri­ stiana fides ad earum oras appulit, flores fructusque sanctitatis ferre ceperunt. Qui virtutum flos ad nostram usque aetatem perseverat. Servus Dei Iosephus Leo Torres in pago Luyaba, Provinciae Cor­ dubensis in Republica Argentina, natus est die 18 Martii anno 1819. Paulo post Deo et Ecclesiae sacramento baptismatis renatus, anno 1860 die festo Transfigurationis Domini sacramentum Chrismatis recepit. Quaenam fides ac pietas in eius familia viguerint, ex eo conici potest quod prius duae Famuli Dei sorores vitam religiosam amplexae fuerant, deinde anno 1863 cum decimum quintum aetatis annum ageret, ipse in Ordinem B. Mariae V. de Mercede admitti postulavit. Et quidem, inter adspirantes cooptatus, et studiorum gymnasialium curriculum emensus, in Novitiatum die 30 Octobris anni 1867 receptus est. Hoc probationis tempore indubia fidelitatis et perseverantiae signa praebuit, nam cum crudelissimus morbus, cholera dictus, urbem Cordubam conflictaret, et ipsa domus novitiatus in publicum valetudinarium conversa esset, Servus Dei, ceteris fugientibus in ea permansit. Inde meruit die festo Omnium Sanctorum anni 1868 prima vota emittere coram P. Commen­ datore Ordinis. Ordinis itaque de Mercede sodalis factus, studiis philosophicis ac theologicis operam dedit. Anno 1872 inter clericos receptus, insequenti anno primum diaconus, dein sacerdos ordinatus est. Quam opinionem de iuvene presbytero Superiores Ordinis de Mercede habuerint ex eo patet quod sequenti anno eum Magistrum Novitiorum elegerunt et post tres tantum annos Magister Generalis eum Vicarium Provincialem totius Argentinae nominavit. Exinde Famulus Dei toto corde ac viribus se restaurandae religiosae disciplinae dedit, canonicam visitationem communitatum peragens, lit­ teras circulares mittens, monita et praecepta suis fratribus tradens. 454 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Eius scripta ad regimen spectantia prudentiam, caritatem, fidelitatem erga spiritum religiosum necnon firmitatem animi in abusibus corrigen­ dis patefaciunt. Circa quod animadvertendum est tunc temporis in illa Provincia, ob plures, etiam externas, circumstantias, disciplinam reli­ giosam in gravi discrimine positam esse. Hinc Servus Dei non parum adlaborare debuit ut observantiam votorum et constitutionum ad pristi­ num fervorem revocaret. Munere Provincialis magno plausu Superio­ rum et sodalium functus est, quippe qui sexies ad idem officium sit ascitus. Labores autem quos in Ecclesiae servitium et Ordinis sui ut Superior sustinuit, minime obstabant, quominus simul ministerium sacerdotale, praesertim praedicationis ac confessionum, exerceret. Ad puellas et adulescentulas divina humanaque scientia imbuendas et ad optimos mores rectamque vivendi rationem formandas, die 1 Octo­ bris anno 1887 Servus Dei Congregationem Sororum a Iesu Infante e Tertio Ordine de Mercede condidit, habitu Ordinis coram Archiepi­ scopo Cordubensi decem devotas feminas induens. Ab illa die, ut Director, bonum spirituale et materiale huius Congregationis indefesso animo promovit, quam Magister Generalis inter Instituta ad Ordinem pertinentia adnumeravit. Servus Dei ad Sorores spirituales exhortatio­ nes, atque haud pauca monita et praecepta ad regimen et disciplinam spectantia misit, tandem pro eis Constitutiones exaravit. Eius opera Congregatio Sororum varias Reipublicae Argentinae et Uruguayanae regiones, adhuc eo vivente, diffundebatur. Et tanto spirituali vigore ac soliditate eandem Congregationem relinquit, ut anno 1931 Sedes Apostolica earum Institutum decreto laudaverit. Tandem post vitam in laboribus et sollicitudinibus regiminis trans­ actam, indefatigatus ac sollers operarius, cum octogesimum primum aetatis annum ageret, spiritum Deo reddidit die 15 Decembris anno 1930. Sanctitatis fama, qua etiam vivens fulgebat, in dies percrebrescente, Processus ordinaria potestate super eadem sanctimoniae fama illiusque scriptis et cultu publico eidem non praestito instructi sunt in Curia Cordubensi in Argentina annis 1957-1959 atque ad Sacram Rituum Congregationem transmissi. Postulatoriae etiam litterae Summo Pon­ tifici adhibitae sunt, quibus Patres Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi plures, virique tam ecclesiastica quam civili dignitate insignes, efflagi- tabant ut causa beatificationis Servi Dei introduceretur. Sacra vero Rituum Congregatio die 27 mense Ianuario anno 1962 scriptis eiusdem Servi Dei perpensis, nihil obstare decrevit quominus ad ulteriora procederetur. Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 455

Instante demum Rev. P. Aloisio Aquatias a S. Corde, Postulatore Generali Ordinis B. Mariae Virginis de Mercede, habitus est die 21 Iunii anni 1972 Congressus peculiaris S. Congregationis pro Causis Sanctorum, quem secuta est Congregatio peculiaris die 4 Novembris 1972, in qua E.mus Cardinalis Arturus Tabera Araoz, loco ac vice Cardinalis Ferdinandi Cento, Causae Ponentis, dubium proposuit discu­ tiendum : an introducenda sit causa beatificationis, in casu et ad ef­ fectum de quo agitur, et de ea rettulit. Patres autem Cardinales, qui convenerant, omnibus coram Domino mature perpensis, suffragium tulerunt affirmativum, causam videlicet introducendam esse, si Summo Pontifici placuisset. Et subsignata die, referente de praemissis omnibus infrascripto Car­ dinali, Paulus Papa VI hanc sententiam ratam habuit et confirmavit. Datum Romae, die 16 Decembris a. D. 1972.

PAULUS Card. BBRTOLI, Praefectus L. © S.

© E. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis

IV LAUDENSIS Beatificationis et canonizationis Servi Dei Petri Dominici Trabattoni, Sa­ cerdotis saecularis fundatoris Domus Divinae Providentiae in pago v. « Maleo ». SUPER DUBIO

An introducenda sit eius Causa

Sacramento ordinis Christo configurati, sacerdotes peculiari tenen­ tur officio illam perfectionem acquirendi, quam omnes Christifideles persequi debent. Illi enim, gratia sacerdotali consecrati, non solum viva Aeterni Sacerdotis instrumenta fiunt in bonum fratrum, sed etiam, dummodo docibiles sint Spiritui Christi qui eos vivificat, in vita spiritus firmantur (Cf. Conc. Vat. II, Presbyterorum Ordinis, n. 12). Itaque mirum non est Ecclesiam, Christi Sponsam, non solum plurimos pios sacerdotes sed etiam non paucos clara virtutum laude ornatos suscitare. Inter quos recensendus est Servus Dei Petrus Dominicus Trabattoni. 456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Famulus Dei natus est Sebini, dioecesis Brixiensis intra fines, die 26 Februarii anno 1848, prope eiusdem nominis lacum, tertius e septem filiis a Caietano et Teresia Bersani Dossena generalis, ac post tres dies sacramento baptismi Ecclesiae renatus. Pater proprio labore uxorem et filios nutriebat. Pietas tamen et morum integritas parentum paucitatem opum longe superabant, quapropter filii in convictu amoris et serenitatis animorum pleno crescebant. Cum vero Petrus Dominicus septimum aetatis annum ageret, fere eodem tempore, primum patre, dein matre orbatus est et in domum avorum receptus. Prima institutione peracta, adulescens operam locavit in quadam aromatum taberna. Sed iam tunc et pietate augescebat et intimo corde ad sacerdotium se vocatum sentiebat, unde scholae publicae ab avo traditus studia litterarum persecutus est, donec sexdecim annos natus in seminarium Laúdense ingressus est ac vestem clericalem in­ duit. Disciplinae seminarii amanter se subiciens, tanta assiduitate vir­ tutibus et scientiarum studiis vacavit, ut iam sequenti anno meruerit tonsuram recipere. Die 21 Augusti anni 1870, vigintiduos vix annos natus, presbyter ordinatus est et exinde, gratia sacerdotali roboratus, se totum in servi­ tium Ecclesiae impendit. Primum enim ecclesiae ruralis Sancti Francisci prope oppidum Maleo nominatus, non solum cultui fovendo divino ac spirituali fidelium curae institit, sed etiam zelo gloriae Dei impulsus Evangelium Domini extra dioecesis fines praedicare coepit, in quibus laboribus apostolicis interdum Servum Dei Vincentium Grossi socium habuit. Parochus pagi v. Maleo ac Vicarius foraneus renuntia­ tus, die 29 Septembris anno 1884, muneris possessionem cepit ac dein­ ceps novo vigore ministerio sacerdotali et saluti animarum procurandae operam dedit. Mira pietate coniunctionem cum Deo colebat non solum cum in persona Christi Eucharisticum sacrificium litabat, vel Ecclesiae nomine Divinum Officium persolvebat, sed etiam in quotidiana oratione mentali et in ipso ministerio cor in Deum elevans. Mortificationis et paenitentiae clara exempla dabat, sed praesertim pastoralis zeli in verbo Dei praedicando, in confessionibus fidelium assidue audiendis, in visitandis infirmis, in pueris catechesi imbuendis. Peculiarem curam adhibebat iis qui ad exteras regiones, paupertate coacti, migrabant. Aliquas pias associationes instituit, quas inter Consociationem Filia­ rum B. Mariae Virginis, necnon Collationes Sancti Vincentii a Paulo, simulque in puerorum institutionem amplum Oratorium exstruxit et apparavit. Ita effecit, ut fideles quos in servitio Dei tepidos vel erga Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 457

Ecclesiam non recte dispositos invenerat, paulatim ad vitam christia­ nam et ad amorem Ecclesiae converteret. Quem ad finem haud parum contulit illa sollicitudo, qua pius paro­ chus de precaria et infirma condicione oeconomica fidelium urgebatur. Vocem Leonis Papae XIII audiens, qui in Litteris Encyclicis quae a verbis incipiunt Berum Novarum, dignitatem laboris et iura opificum proclamaverat, Servus Dei voluit non solum effectus iniustitiae operi­ bus caritatis lenire, sed etiam eadem caritate impulsus pro iuribus eorum viriliter pugnare, qui duro gravique labore propriam quidem fa­ miliam sustentabant sed ad progressum totius societatis aliorumque opes cumulandas efficaciter cooperabantur. Societates agricolarum instituit et mulierum, quae in opifìcio stamina netebant, ut consociati validius propria iura propugnare valerent. Similiter mensam pecuniae instituit in auxilium agricolarum, una cum consociatione pro opera­ riis ; tandem Domum Divinae Providentiae erexit in quam senes dere­ licti fraterno amore reciperentur. In his omnibus condendis et mode­ randis magna fortitudine adversa riis restitit qui vel sacerdotem nole­ bant de bono opificum sollicitum, vel eius opera in unam vel alteram partem trahere conabantur. Dum vero pro bono materiali fidelium la­ borabat, impensius Evangelium Christi praedicabat, fideles ad amo­ rem Dei et caelestium bonorum hortando et proprio vitae exemplo prae­ dicationem confirmando. Notitia eius vitae et inceptorum extra fines dioecesis Laudensis dif­ fusa est, ita ut anno 1916 inter Praelatos domesticos a Romano Ponti­ fice adnumerari mereretur. Senio et labore confectus Kalendis Februa­ rii anno 1929 munere parochi se abdicavit, quo per quadraginta annos in eadem paroecia perfunctus erat, et se in Domum Divinae Providen­ tiae a se ipso conditam recepit. Tandem, sequenti anno 1930, die 14 Septembris, postquam Deo et Ecclesiae sexaginta annos ut sacerdos ferventi pietate clarisque operibus servierat, spiritum exhalavit. Cuius mors omnes fideles summo maerore affecit, qui magna frequentia ei parentarunt. Sanctitatis fama, qua vivens fruebatur, post eius obitum clarius erupit, confirmata gratiis quae eius intercessione obtentae dicebantur. Itaque Processus Informativus Ordinarius super eadem fama sanctita­ tis in Curia Laudensi instructus est a die 23 Octobris anni 1957 ad diem 8 Octobris anni 1958. Quibus inquisitionibus Romam delatis, Sacra Rituum Congregatio, scriptis Servi Dei perpensis, ut ad ulteriora pro­ cedi posset die 21 Octobris anni 1965 edixit. Quapropter, instante Rev. 458 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

P. Theodore- Zamalloa, O. Ss.mae Trinitatis et huius Causae Postulatore, die 12 Iulii 1972 habitus est peculiaris Congressus S. Congregationis pro Causis Sanctorum, quem secuta est Congregatio peculiaris die 14 No­ vembris a. 1972, in qua E.mus Cardinalis Silvius Oddi, Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit discutiendum : An introducenda sit Causa beatificationis, in casu et ad effectum de quo agitur, et de ea rettulit. E.mi Patres Cardinales, qui aderant, omnibus mature per­ pensis, affirmative responderunt, seu Causam introducendam esse, si Summo Pontifici placuisset. Quibus de rebus facta demum subscripto die Summo Pontifici Paulo Papae VI relatione per infrascriptum Cardinalem, Sanctitas Sua sententiam Patrum Cardinalium ratam habuit et confirmavit. Datum Romae, die 16 Decembris a. D. 1972.

PAULUS Card. BERTOLI, Praefectus L. © S.

© F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis

V NEAPOLITANA Beatificationis et canonizationis Servi Dei Iosephi Moscati, Viri laici medici atque professoris in Neapolitano Athenaeo.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iusti­ tia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.

Concilium Vaticanum II laicorum partes « in missione Ecclesiae proprias et omnino necessarias » agnoscens et dilaudans, eosdem « ad impensiorem et latiorem apostolatum », prout hodiernae condiciones poscunt, exercendum, enixe adhortatur, cum « suas partes in mis­ sione populi Dei » explentes, (( ad rerum temporalium ordinem spiritu evangelico perfundendum ac perficiendum » valde efficaciterque con­ ferre possint (Decr. Apostolicam Actuositatem, nn. 1 et 2). Profecto, haud pauci recentiore aetate exstiterunt viri laici, seien- Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 459 tia ac religione praestantes, qui Oecumenici Concilii monita et vota quodammodo praevenientes, vitae sanctimonia aliisque rebus praeclare gestis, insigne Christi testimonium mundo perhibuerunt, tum ad christiani populi aedificationem tum ad spiritualem civilis societatis provectionem. Quos inter, Iosephum Moscati, medicinae scientia et arte clarissi­ mum, vividiore quadam luce splendere conspicimus, prout ex iis, quae dicentur patebit. Natus est Dei Servus in urbe Benevento die 25 Iulii anno 1880, atque, in sacro baptismi fonte die 31 Iulii regeneratus, parentibus morum honestate ac religione conspicuis Francisco Moscati et Rosa De Luca, qui novem quos genuerant filios in via Domini optime edu- carunt. Acris ingenii puer, sicut animi suavitate ita et spectatissimis mo­ ribus ac pietate ornatus cunctis videbatur. Catecheticae enim interesse institutioni, instanter orationi vacare, obsequiosam parentibus reddere vicem, sedulam studiis impendere operam, verae vitae addiscere mo­ dos, pauperes egenosque piis caritatis fovere subsidiis : haec eius fuit, adolescente aetate, constans vitae regula ac norma. Lycei studiorum emenso curriculo, Neapolitano Athenaeo, artem medicam excolendi causa, nomen dedit ; atque, cum doctoris lauream summa cum laude anno 1903 esset assecutus, in eiusdem pernobilis artis exercitatione per quinque ferme lustra, quoad vixit, nobile inge­ nium viresque insumpsit, magnam de se excultorum hominum admira­ tionem excitans gratamque populi memoriam. Postquam autem celebri Neapolitano nosocomio, quod degli Incura­ bili nuncupatur, medicus primarius est praefectus, cotidianam et inde­ fessam operam in infirmis cuiusvis generis pauperioribus praesertim vel in domibus privatis curandis numquam intermisit, quos sollicita caritate tamquam amicus et pater complectebatur, fidei etiam rudimen­ tis imbuebat, optimis consiliis et adhortationibus fovebat, devios ad meliorem frugem revocare, bonos in christianae vitae propositis firmare satagens. Quae omnia non terreni lucri aut emolumenti, sed certi ac definiti apostolatus gratia Servus Dei constanter persecutus est, de corporali haud minus ac spirituali proximorum salute sollicitus, ut dum corporibus mederetur, animos etiam sauciatos vitiis vel vitae angoribus exacerbatos peramanter curaret et erigeret. Insuper, qua eximia pollebat humanarum disciplinarum scientia ac peritia, Neapolitano studiorum Universitatem tum egregio cathe- 460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale drae magisterio inde ab anno 1911 et per subsequentes sexdecim vitae annos, tum scientificis de re medica et tberapeutica pervestiga­ tionibus, tum libris ac dissertationibus haud minus triginta, alta re­ rum intuitione conspicuis validisque ad artis salutaris progressum adiumentum praebentibus ideoque, meritis laude cumulatis, egregie illustravit. In his omnibus Dei Servus alacrem coniungens cum religiosa pietate navitatem, spiritu vere a caducis rebus ac cupiditatibus penitus abstractus, vitam duxit absconditam cum Christo (cf. Col. 3, 3), ac Dei gloriam fratrumque suorum salutem unice intendit. Quod autem per­ fectam eiusmodi vitae christianae rationem Iosephus Moscati in sae­ culari condicione inierit constanterque tenuerit, inter mundi pericula ac tentationes plane innumera, in iis temporum locorumque adiunctis quae apertae fidei pietatisque professioni haud levi impedimento erant, id profecto amplioris laudis et admirationis argumentum est. Servus Dei ad actuosissimae vitae finem immaturae, veluti repentina morte, Neapoli die 12 Aprilis anno 1927 adductus est, dum visitandis curandisque infirmis, ut cotidie ei moris erat, peramanter intenderet. Nec tamen improvidus ad extremum vitae terminum accessisse dicendus est, qui in universa vita sua Deum summe dilexit, divinae voluntati fidelissime inhaerens, eoque ipso mane, ut suavissimus ac cotidianus usus inde ab adolescentia fuerat, Eucharistico pane devotissime refectus ac roboratus. Itaque Servus Dei, qui propriam missionem inter saecularia munera et officia accuratissime explevit, atque in Dei amore proximorumque servitio constantissime perseveravit, genuinam ac praefulgidam prae­ fert hominis Dei imaginem, huic nostrae aetati apprime congruentem et aptam, iis praesertim qui inter saeculares curas vitam agere debent, praeclarum exsistens exemplum bonorum operum « in scientia, in lon- ganimitate, in suavitate, in caritate non ficta, in virtute Dei per arma iustitiae » (cf. Tit. 2, 7; 2 Cor. 6, 6-7). Sanctitatis fama, qua Servus Dei vivens fruebatur, magis post eius obitum increvit, adeo ut, quadriennio vix elapso, Ordinariae Inquisi­ tiones apud Neapolitanam Curiam a. 1931 inchoatae fuerint, ac deinde, Commissione Introductionis Causae die 6 Martii a. 1949 signata, Aposto­ licus Processus super virtutibus annis 1950-1952 rite adornatus. Eiusmodi virtutes tum theologicas tum cardinales aliasque iis ad­ nexas, pro eius vitae statu ac condicione, supra communem aliorum christifidelium modum, qui heroicus dicitur, Servum Dei continenter Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 461 exercuisse, testes omnes nno ore praedicant ; quod et unanimi voto feli­ citer comprobatum est tum in Peculiari Praelatorum ac Patrum Con­ sultorum Congressu die 7 mensis Novembris a. 1972 habito, cum in Congregatione Plenaria Patrum Cardinalium die 19 Decembris eodem anno celebrata, Causae ponente seu relatore Rev.mo Pericle Cardinali Felici. Summus autem Pontifex Paulus VI, cui praedicta omnia relata sunt, sententiam Sacrae Congregationis pro Causis Sanctorum ratam habuit et confirmavit iussitque decretum super Servi Dei virtutibus heroicis conscribi. Hoc denique die Sanctitas Sua, accitis Cardinalibus infrascripto Praefecto et , Causae ponente, meque Antistite a se­ cretis aliisque vocari solitis, iisque adstantibus, sollemniter edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de Cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitu­ dine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei Iosephi Moscati, medici atque professoris in Neapolitano Athenaeo, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta huius S. Congrega­ tionis referri mandavit. Datum Romae, die 10 Maii a. D. 1973.

ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus L. & S. 83 Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis

VI ROMANA

Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Teresiae Zonfrilli, Sororis professae congregationis Filiarum a Domina Nostra ad montem Calvariae. SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iusti­ tia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.

Perplurimos Christi asseclas sanctitatis viam in humilitate et sim­ plicitate cordis tereré hoc nostro volvente saeculo edocuit Sancta Te- 462 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale resia a Iesu Infante, dictum Salvatoris eorum in mentem revocans : (( Nisi efficiamini sicut parvuli, non intrabitis in regnum caelorum » (Mt. 18, 3). Quos inter humilis se nobis offert sodalis Congregationis Filiarum Dominae Nostrae ad Montem Calvariae, Soror Maria Teresia Zonfrilli, quae et nomine assumpto et tota vitae ratione sanctae vir­ ginis Lexoviensis vestigia sectari sibi proposuit. Ipsa, in Italica urbe episcopali Ponte Curvo, die 5 mensis Februarii anno 1899 nata est e Caietano et Teresia Zonfrilli, novem liberorum parentibus, fortunis sat bonis ditatis vitaeque probitate ac religione commendatis. Baptismi lavacro die a nativitate tertio Deo renata, no­ men accepit Mariae Franciscae. Sub matris disciplina ad pietatem optime informata, puella sex annorum Sororibus Dominae Nostrae ad Montem Calvariae in eodem loco commorantibus litterarum elementis imbuenda traditur; apud quas docilem, oboedientem, sedulam, mode­ stam caritateque plenam se praebuit. Cum octavum ageret aetatis an­ num, Christi Corpus primo suscepit. Schola sexta, ea tempestate po­ strema curriculi litterarii, rite absoluta, suendi et acu pingendi artem didicit. Matri adiumento fuit ad domus negotia, vel ingrata, expedienda, fratribus natu minoribus sedulam curam et custodiam adhibendo. Vivaci praedita indole, se prompte coërcebat ita ut, divina auxiliante gratia, hilarem se ostenderet semper, comem, patientem, humilem. Ad saeculi amores eiusque pompas numquam deflexit, cultu semper modesto ornata, illas tantum sibi aequales amicitia devinciebat quae virtute essent prae­ stantes. Quotidianas fundere preces numquam omittebat ; quinimmo, sin­ gulari iam tum pietate fulgens, singulis diebus ecclesiam adibat ut Mis­ sae sacrificium participaret et eucharistico se reficeret pane, vel ut Christum sub sacramenti speciebus latentem adoraret et de eius nostrae salutis causa perpessis doloribus meditaretur. Paenitentiae sacramen­ tum octavo quoque die obibat, conscientiae moderatorum praeceptis ap­ prime parens. In tradenda pueris christiana doctrina parocho erat auxi­ lio, cumque loci sanctimonialibus arctam servavit consuetudinem, ipsa­ rum apostolicae navitatis socia. Honestas semel et iterum oblatas sibi nuptias praefracte refugii, ut uni Deo placeret ac serviret. Quae, dum in saeculo viveret, se totam Deo permittebat, religiosae vitae desiderium iampridem versaverat animo; sed hoc consilium suum nemini palam fecit, ne praepropera manifestatione ipsi rei detrimentum pararet. Cum undevicesimum aetatis annum complevisset, divinam vo­ cationem suis demum patefecit ; qui vero fere omnes, imprimis pater et matertera, nihil reliquerunt intentatum ut eam a sancto proposito remo- Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 463 verent. Sed incassum ; nam ipsa, parentum consensu tandem obtento, die 23 mensis Novembris a. 1918 Romam petiit ut Congregationi Filiarum Dominae Nostrae ad Calvariae Montem nomen daret, inter cuius sodales soror eius natu maior adscripta erat. Probationis tempore transacto, Serva Dei religionis habitum, nomine Mariae Teresiae imposito, die 23 mensis Martii a. 1920 induit; atque tirocinio emenso, die 30 mensis Novembris a. 1921 votis paupertatis, castimoniae et oboedientiae Christo Domino se obligavit, quae anno 1933 mense Maio in perpetuum renovavit. Post emissam professionem, Su­ periorissae oboediens voluntati, scholam magistris instituendis adiit, ut ludi magistrae diploma assequeretur, sed paucis mensibus post aegro­ tare coepit et studia intermittere coacta est. Sanitatis recuperandae causa ad varias sui Instituti domos missa et varia hic illic officia adim­ plens : puellis adsistebat, quas ad Deum attrahere satagebat et ad vir­ tutis exercitium assidue alliciebat ; in nosocomio Viterbiensi velut ange­ lus consolationis aegrotis aderat; mox tabernae medicamentariae ad­ dicta, Oeconomae generali suae Familiae ut adiutrix attributa, orphanis regendis addicta ; ubique ancillam Dei fidelissimum se praebuit et reli­ giosae perfectionis exemplar. Deo intima unione coniuncta et orationis spiritu in seipsa semper collecta erat. Erga Ss. Trinitatem nec non Eucharistiae Sacramentum admodum flagrans pietate, divinae voluntati peramanter adimplendae se peculiari voto adstrinxit. Deiparam Virginem filiali cultu prosecuta, rosarii marialis preces fundere in deliciis habebat. Caelesti Patri veluti filia fiducialiter se committebat atque in Iesum Infantem et Christi Passionem ferventi devotione ferebatur. Ecclesiae catholicae ex animo dedita, pro illius necessitatibus, imprimis pro sacerdotibus atque pro religiosis vocationibus Deo continenter supplicabat; illiusque Summum Pontificem et administros obsequio peculiari colebat. In sodales sorores caritatem sedulo exercebat. Micuit praesertim in ipsa regularis discipli­ nae assidua observantia atque talis vitae communis amor ut a quavis singularitate longe refugeret. Eluxere autem Servae Dei virtutes splen- didiores in perferendis diutinis infirmitatibus acutisque doloribus, qui­ bus per plures annos ad mortem usque cruciabatur. Etenim, vota temporaria vix nuncuparat et studiorum curriculum inierat, cum ab his exercendis ob labef acta tam salutem desistere coacta est. Post varias, quas diximus, commorationes valetudinis causa susceptas, Romam anno 1927 revocata est, ubi, ut a gastrica ptosi curaretur chirurgicae sectioni subiecta fuit, sed frustra. Quapropter in infirmorum sede Domus pri- 464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mariae Instituti ab anno 1930 ad annum usque 1934 lecto degens, veluti amoris victimam Deo se offerens, invicta patientia, nulla prorsus que­ rela, tum corporis dolores tum quarundam sodalium, quin et superiorum, haud rectam aestimationem morbi silens et amans toleravit. In huiusmodi virtutum fulgore perseverans, die tandem 20 mensis Ianuarii a. 1934, aetatis suae trigesimo quinto, morientium recreata sacramentis, animam placidissime Deo reddidit. Quamvis in vita huius Famulae Dei singulares desint res gestae atque insolita et extraordinaria desiderentur facta, quae hominum mentem stupore percellant, ipsa tamen christianas virtutes eum coluit in modum ut heroica praeditae sint qualitate tum ob fidelem et continuatam divi­ norum praeceptorum custodiam, tum ob perfectam eorum omnium, quae proprii muneris essent, observantiam. Quapropter praeclarum se prae­ bet ipsa adulescentulas et iuvenibus, ac potissimum virginibus Deo sa­ cris, exemplar imitandum, nuntiumque christifidelibus omnibus ac testimonium affert arctae cum Deo unionis filialisqne in caelestem Patrem fiduciae, quibus etiam aegritudines ac dolores non solum immu­ tata patientia, verum etiam hilari vultu laetoque animo perferantur eaeque salutarem efficiant apostolatum. Sanctitatis fama, qua tum apud sodales sui Instituti tum apud exter­ nos vivens gaudebat, in dies percrebrescente, quam Deus miris rebus visus est confirmare, Causa de beatorum Caelitum honoribus Famulae Dei decernendis coepta est agi. Instructis itaque processibus, quos ordinarios vocabant, inde ab anno 1940 apud Urbis Vicariatum, qui post annos quattuor absoluti sunt. Rogatorialis quoque processus in loco natali Servae Dei, Ponte Curvo, adornatus est ; qui omnes ad S. Ri­ tuum Congregationem delati fuerunt. Servatis itaque de iure servandis, post decretum super scriptis die 2 Ianuarii a. 1949, Servae Dei causam apud Apostolicam Sedem esse introducendam Pius Papa XII die 19 mensis Novembris a. 1957 edixit. Apostolicis subinde processibus super virtutibus in specie constructis iisque validis agnitis, quaestio apud S. Congregationem pro Causis Sanctorum super iisdem virtutibus theologalibus et cardinalibus Servae Dei agitata est, primum in Congressu Peculiari die 18 mensis Aprilis a. 1972, deinde eodem anno die 4 Iulii mensis in Plenaria Patrum Cardi­ nalium Congregatione, in qua Rev.mus Cardinalis Pericles Felici, Cau­ sae Ponens seu Relator, sequens dubium discutiendum proposuit : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tempe- Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 465 rantia et Fortitudine, earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Rev.mi Patres Cardinales, S. Congregationi pro Causis Sanctorum praepositi, omnes affirmando responderunt. De hisce omnibus facta, die 7 mensis Octobris anno eodem 1972, Summo Pontifici Paulo VI relatione, Sanctitas Sua sententiam eiusdem Sacrae Congregationis ratam habuit et confirmavit iussitque decretum apparari super heroicis virtutibus Servae Dei. Et hodierno tandem die idem Summus Pontifex ad se accivit subscrip­ tum Cardinalem necnon Cardinalem Periclem Felici, Causae Ponentem, meque Antistitem a secretis ceterosque vocari solitos, eisque adstantibus praesens decretum confirmavit et promulgavit edicens : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Mariae Teresiae Zonfrilli, Sororis Congregationis Filiarum a Domina Nostra ad Montem Calvariae, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta S. Congregationis pro Causis Sanctorum referri mandavit. Datum Romae, die 10 Maii a. D. 1973.

ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus L. © S. © Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis

VII ROMANA SEU ALBANENSIS

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Ioannis Merlini, Moderatoris Generalis Congregationis Missionariorum Pretiosissimi Sanguinis D.N.I.C.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.

Erit sanguis agni vobis in signum. Hanc sententiam, de libro Exodi (12, 13) depromptam, qua Sanguis Christi per imaginem egregie si­ gnificatur, Servus Dei Ioannes Merlini, tertius moderator generalis

30 - A. A. S. 466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Congregationis Missionariorum Pretiosissimi Sanguinis, perinde ac legifer pater et magister eius, S. Gaspar Del Bufalo, libenter usur- pabat. Quae quidem sententia quasi in vexillo erat inscripta eorundem, qui contra mala aetatis suae pugnabant. Sub signo Sanguinis Christi Famulus Dei vitam transegit, conatus animose suscepit ad perfectio­ nem consequendam, mirabilem operositatem apostolicam exercuit. Ioannes Merlini intra fines Civitatis Pontificiae, post infractam Napoleonis potentiam, vitam duxit et sedulo naviterque fecit. Tem­ poribus vero illis seditiones exoriebantur, opinationes minus rectae, sed animum allicientes, serpebant, praedatores grassabantur in Latio inferiore, Italicae unitatis componendae studia et incepta fervebant. Tot ac tam asperi motus afferebant difficultates non leves vitae Eccle­ siae in Italia, efficientes, ut religio et mores populi imminuerentur. Servus Dei, una cum Sanctis, qui illa aetate fuerunt, multum contulit, ut christiana vita refloresceret et civitas Dei defenderetur. Affuit Summo Pontifici, supremum eius ministerium precibus, consilio, actione suffulciendo. Qui cum eruditione et doctrina floreret, fide penitus esset imbutus, necessitates temporis pernosceret, prospiceret futurum, perfectam quan­ dam imaginem missionarii, ad rationem Fundatoris conformati, prae se ferebat. Multiformi deditus apostolatui, non solum illud veluti pa­ trimonium religiosum et civile prudenter restituit, sed et sagacem se praebuit in aedificando, siquidem et opera pietatis caritatisque excitavit et, per totius fere vitae cursum, id maxime est persecutus, ut certo stabilique modo disponeret, solidaret, incrementis augeret instituta a S. Gaspare condita : Missionariorum et Adoratricum Pre­ tiosissimi Sanguinis. Ioannes Merlini, tertius e tredecim filiis, natus est Spoleti die 28 mensis Augusti anno 1795, ex Aloisio et Antonia Claudi Arcangeli, qui christianis praefulgebant virtutibus. Postero vero die per baptismi lavacrum renatus est Deo. Ad instituendum pietate animum praesertim sodalibus Oratorii S. Philippi Nerii est usus magistris. In quorum schola didicit praefervidam compescere indolem ac Deo servire cum libertate atque laetitia. Ad capessendum sacerdotium propensus, anno 1809 vestem induit clericorum. Parentes autem eum noluerunt esse seminarii alumnum, sed statuerunt, ut pontificium obiret gymnasium, quod tum potissimum commendabatur et docentium eruditione et studiorum gravitate. Ibi puer enituit acri ingenio, diligentia bonisque moribus. Tempus honesto otio destinatum in catechesi tradenda adulescentibus Sacra Congregatio pro Causis Sanetorum 467 et pauperibus insumpsit. Die demum 19 mensis Decembris anno 1818 sacerdos inauguratus, postridie in ecclesia S. Philippi Nerii primum hostia divina litavit, multitudine fidelium astante, qui eius virtutem zelumque admirabantur. Postquam annum et dimidium in ministerio dioecesis ut sacer ora­ tor et iuventutis spiritualis curator est impigre versatus, in pagum S. Felicis a Iano, prope Spoletum, se contulit, fama S. Gasparis ad­ ductus, ut ibi ad spirituales exercitationes, illo moderante, incumberet. Hac congressione vita eius est prorsus mutata : etenim die 15 Augusti anno 1820 Missionariis Pretiosissimi Sanguinis se aggregavit, apud quos moderationi sancti conditoris se commisit, non paucos inde fructus percepturus. Etenim maiorem assecutus est spiritus libertatem et rectius ac iustius de hominibus et rebus valuit aestimare, quippe qui ad seve­ ritatem esset proclivior ; imprimis vero adiumentum accepit ad superan­ dum impedimentum, quo ei in via perfectionis maxime obstabat : ira­ cundiam, in quam erat praeceps ingenio. Vitam igitur magistri in se referre annisus, eo progressus est, ut lenitas ipsa esse videretur et a Fundatore Congregationi tamquam exemplum proponeretur. Ioannes Merlini veri nominis missionarius, dotibus naturalibus et supernaturalibus affatim ornatus, paulatim evasit, qui testimonium mandati divini credibile redderet ; elucebat in eo vita interior impensa, absoluta morum integritas, sapientia, mens aequabilis et constans, animus pronus ad genuina bona humana fovenda, artibus non exceptis. Callens enim architecturam, ecclesias ac domos Congregationis suae ipse delineavit; et dum aedificium aliquod exstruebatur, opificibus libenter se adiungebat, de laboribus eorum cognoscens et, opportunitate tem­ poris oblata, de rebus spiritualibus serens sermonem. Ex quo Fundatorem convenit, eius animae vita aliam etiam lucem aliamque alimoniam hauriebat ex mediatione mysterii primarii salutis nostrae, quod Sanguine Christi continetur. Ut S. Gaspar, et ipse hunc habuit supremam amoris divini significationem, fontem omnis purifica­ tionis et veniae, cunctorum remedium maiorum, pignus vitae aeternae. Hic amor eius in Sanguinem Christi in celebrando Sacrificio Euchari­ stico effulgebat, quod animo ferventi semper immolabat. Testis quidam haec de eo dixit : « Satis est eum Missam celebrantem videre, ut Sanctus prorsus existimetur ». Sacris praedicationibus et scriptis editis huius salutiferi Sanguinis effectus est apostolus. Eius quidem opera et studio evenit, ut festum Sanguinis D. N. I. C. in Calendarium Ee- 468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

clesiae universae induceretur; quod a Pio IX, Caietae exsulante, die 10 Augusti anno 1849 impetravit. Vita eius interior etiam amore erga Deiparam Virginem nutriebatur. Quae pietas erat solida ac tenera, sed aliena ab inani animi mollitia, ut qui esset vir firmus et constanti praeditus voluntate. Eius laudes et misericordiae munera praedicabat, eius frequentabat sanctuaria, ex quibus duorum aedificandorum rationem ipse delineando instituit. Neque eius animo defuit obsequium in Summum Pontificem, pro quo preces ad Deum fundebat et fundere iubebat, exemplo motus S. Gaspa­ ris, qui Supremi Ecclesiae Pastoris causa exsilium et carcerem susti- nuerat. Consueverat ipse dicere : (( si quis a Papa stat, errat numquam ». Omni ergo, quo poterat, modo temporibus illis perdifficilibus Pium IX studuit consolari, qui vicissim magna eum prosequebatur dilectione. Mutua vero opera inter S. Gasparem et Servum Dei diuturna fuit atque frugifera. Ille enim, postquam hunc quibusdam Missionariorum communitatibus praeposuit, secretarium generalem nominavit et, prae­ sertim postremo vitae tempore, eius adiutorio magis magisque est usus. Ei regulam dictavit, quae anno 1841 a Gregorio XVI fuit approbata. S. Gaspar, Ioannis praestabilem vitam interiorem et peritiam in moderandis animabus agnoscens, anno 1824 B. Mariam De Mattias, Fundatricem Adoratricum Pretiosissimi Sanguinis, dirigendam in viam perfectionis ei concredidit. Servus autem Dei diligens ac sollers magister eiusdem fuit, donec anno 1866 ipsa Romae de vita decessit. Instituto etiam eius, anno 1834 condito, curas adhibuit regulasque conscripsit, (( articulis primariis » usus, quos S. Gaspar ipse composuerat. Hic Servo Dei etiam illos, qui futuri essent missionarii, instituendos com­ misit. Fide certa dives et promptus, spe viva erectus, caritate, limitum nescia, incensus, verus hic missionarius 50 fere annos Italiam mediam, a regione Flaminia usque ad Campaniam perlustravit, populum sacris missionibus erudiens, sacerdotes, religiosos et laicos spiritualibus exer­ citationibus salubriter corroborans aliusque generis praedicationibus promovens pietatem ; e quibus fructus percepti sunt uberes. Tam prosperi autem exitus profìciscebantur a coniunctione cum Deo, quae ex eius vultu et verbis apparebat. Oratione, paenitentia, studio ad eiusmodi opera se composuit ; in dicendo doctrina firma sociabatur rari exempli simplicitati, ita ut ab omnibus, etiam humillimis, ipse intel­ legeretur. Mira fuit benignitate erga peccatores, ac singulariter capax Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 469 ad tollendas discordias et ad odia restinguenda ; quapropter « angelus pacis » passim appellabatur. Praedicationi vero iunxit colloquia in confessionum sede et extra, quippe qui ut moderator conscientiae plurimum expeteretur. Normas quoque, sapientiae plenas, confessariis suae Congregationis reliquit. Summa cum prudentia per 25 annos eidem praefuit Congregationi, quam spiritali et apostolico vigore provexit. Quo in munere gerendo vebementissimum amorem in pauperes osten­ dit, statuens, ut caritas, sive spiritualis sive materialis, in omnibus communitatibus coleretur, et ut hae essent quasi missiones continuae in populo. Sed et ipse fuit studiosissimus paupertatis, qui, cum morere­ tur, vestes suas omnes inter egenos distribuisset. Cum igitur uni Deo solisque animabus dixisset, Romae adverso casu in extremum discrimen est adductus. Cum enim in vigilia Nativitatis Domini anno 1872 ad ecclesiam S. Andreae Apostoli de Hortis se conferret, curru quodam est obtritus. Sacramentis Ecclesiae refectus et Benedictione Summi Pontificis recreatus, die 12 mensis Ianuarii anno 1873 e vita migravit. Pius IX, obitus nuntio accepto, ad astantes dixit : « Audistis Ioan­ nem Merlini, moderatorem generalem Missionariorum Pretiosissimi Sanguinis, esse demortuum. Fuit praeclarus Servus Dei; sane magnum damnum capimus ex amissione huiusmodi hominum, qui tantum valent apud Deum ». Hoc praeconium Summi Pontificis temporum decursu non est exte- nuatum, sed adhuc vim suam obtinet totam. Ioannes sacerdotibus, qui nunc sunt, exemplo praelucet germani sacrorum administri, utpote qui fidelis fuerit Christo eiusque Ecclesiae, vitam interiorem duxerit eximiam, amore animarum arserit. Populo vero Dei universo, saepe turbato rebusque diffidenti, fontem demonstrat spei causamque victo­ riae, id est Sanguinem Christi, haec veluti iterans verba Sacrae Scriptu­ rae : Et ipsi vicerunt (draconem) propter sanguinem Agni (Apoc. 12,11). Septem annis ab eius morte exactis, instructus est Processus Ordi­ narius Albani, qui ab anno 1880 ad annum 1883 est actus, et 1905 iuris publici factus. Causae autem introductio die 26 mensis Ianuarii anno 1927 est obsignata. Apostolicis deinde Processibus Romae, Arimini, Barii institutis, de­ cretum de eorum iuridica vi die 28 Iunii anno 1957 est editum. De dubio vero, An constet de virtutibus, de quo supra, die 7 Iulii anno 1971 in peculiari Congressu Sacrae Congregationis pro Causis Sanctorum est 470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale disceptatum, ac die 9 Maii anno 1972 in Congregatione plenaria Patrum Cardinalium, referente Eev.mo Cardinali Aloisio Traglia loco et vice Cardinalis Pauli Giobbe, Causae Ponentis. Die autem 22 subsequentis mensis Iunii Summus Pontifex Paulus VI sententiam affirmantem Congregationis plenariae Patrum Cardinalium confirmavit, mandans, ut decretum de hac re conficeretur. Hoc denique die Sanctitas Sua, accitis Cardinalibus infrascripto Praefecto et Aloisio Traglia, Causae relatore, meque a secretis ceterisque vocari solitis, eisque adstantibus edixit : Constare de virtutibus theo­ logalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earum­ que adnexis, in gradu heroico, Servi Dei Ioannis Merlini, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta huius Congrega­ tionis referri mandavit. Datum Romae, die 10 Maii a. D. 1973.

ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus

L. & S.

© Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis

VIII VICENSIS

Beatificationis et canonizationis Servae Dei Paulae Delpuig a S. Aloisio, moderatricis generalis Sororum Carmelitarum a Caritate.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iusti­ tia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.

Cum caritas, iuxta Apostolum, sit vinculum perfectionis (Col. 3, 14) et plenitudo legis (Rom. 13, 10), verus Christi discipulus caritate signa­ tur cum in Deum tum in proximum (cf. CONC. VAT. II, Lumen Gen­ tium, n. 42). Id luculenter apparet in humili virgine Paula Delpuig a S. Aloisio, Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 471 quae, ad artiorem Christi sequelam in Instituto Carmelitarum a Cari­ tate vocata, amorem erga Deum usque ad unionem cum eo in mystica contemplatione cum multiplici navitate caritativa erga proximum mire sociavit, ita ut inter se apte convenirent tempora orationi et paeniten­ tiae in solitudine dicata et tempora externis operibus destinata, uno in Deum et in proximum impellente amore. Nata est Dei Famula die 3 mensis Februarii a. 1811 in oppido Mal- grat de Mor, intra Gerundensis fines dioeceseos in Hispania, parentibus Ioanne Delpuig et Matrona Gelabert, non bonorum copia sed vitae probitate et christiana pietate conspicuis. Eodem nativitatis die, sacro baptismatis lavacro regenerata est Deo, impositis Paulae Magdalenae nominibus. Indole cum esset miti et docili, a parentibus morum honestatem, diligentiam in rebus domesticis conficiendis, ac praesertim christianam pietatem, facile didicit. Caelestium meditationi rerum adhuc puellula mira spiritus dulcedine instabat et quos in se experiebatur religionis sensus, suis quoque fratribus aliisque aequalibus ingerere conabatur, timorem Dei, bonos mores et catechesim docendo, atque verbo et exemplo adducere ut Dei templum assidue frequentantes, Missam et devotionis exercitia participarent. Chrismatis sacramentum die 6 mensis Maii a. 1820 recepit ; et subse­ quenti anno ad sacram mensam accedens, caelesti dape primum re­ fecta est, indeque magis in dies in virtutibus excolendis progredie- batur. In impensioris signum amoris erga Deum, puella duodecim annorum virginitatis votum edidit. De parochi consilio quasdam sibi sociavit puellas ad cultum in B. V. Mariam de Monte Carmelo pro­ vehendum et ad pauperes puellas educandas infirmosque iuvandos. Hinc nihil mirum si religiosae vitae fovebat in se desiderium ut plenius Deo et propter Deum proximis vitam consecraret. Qua de causa se Barcinonem contulit ubi, dum locata apud honestam fami­ liam opera dotem sibi apparabat postulantibus Religionem requisitam, varia frequentabat mulierum Instituta, ut cuinam daret nomen aptius dignoscere valeret. Tres iam egerat ibi annos, cum ecce die quadam Pau­ lae nostrae per urbis vias obviam occurrit Sancta Ioachima de Vedruna, fundatrix Congregationis Sororum Carmelitarum a Caritate, quae Famulam Dei proprio nomine, antea sibi ignoto, appellans, eidem si­ gnificavit Dei esse voluntatem ut recens ab ipsa conditum Institutum ingrederetur. De Dei placitis ita certior facta, ac superatis, quae 472 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale obstabant, difficultatibus, praedictam Congregationem die 18 mensis Decembris anno 1830, Vici, undeviginti annos nata amplexata est. Noviciatus tempore sodales anteibat pietate, oboedientia, spiritu paupertatis, laboris et paenitentiae. Probationis tempore duodeviginti mensium feliciter exacto, religiosam professionem emisit tribus nun­ cupatis votis atque ibidem servitio domus addicta decem annos per­ mansit. Multiplices, quibus gravabatur, labores sollerter perficiebat. Animam in Deum iugi oratione, cui nocturnis quoque horis vacabat, et humilitatis, subiectionis et voluntariae corporis eastigationis ope­ ribus erigebat. Graves insectationes resque adversas invicto hilarique animo perferebat, Deo ipsam etiam mirum in modum, uti ferunt, auxiliante. Eiusdem deinde domus Antistitae munus magna prudentia et diligentia tredecim annos exercuit, eximia omnibus praebens since­ rae exempla pietatis et actuosae caritatis. Veluti mater amore subdi­ tas prosequebatur incolasque hospitii ; collapsam in eo hospitio disci­ plinam restituit, rectum ordinem induxit, pacem et concordiam stabi­ livit pluresque peccatores ad bonam frugem convertit. Ipsa Congre­ gationis conditrix summi eam faciebat eiusque consilio et opera in no­ vis domibus excitandis et in gubernando Instituto libenter utebatur. Immo, cum videret sibi deficere vires, voluit ut Famula Dei vices suas in regimine universae Congregationis Sororum gereret. Tandem die 28 mensis Augusti a. 1854, sancta fundatrice e vivis erepta, Paula Del­ puig Antistita generalis designata est, quo in officio auctoritate Pii Papae IX anno 1866 confirmata usque ad obitum perstitit. Quo munere ac potestate egregie functa est. Nullo pepercit labori nullique studio pro ipsius Instituti incremento. Velut altera fundatrix, centum amplius religiosas domos noviter erexit, varias iam exstan­ tes consolidavit et definitivam legum Instituti approbationem ab Apo­ stolica Sede impetravit. Summa instabat cura ut sodales apte formaren­ tur, solida pietate imbutae et regularis observantiae amantes atque ad caritatis exercitia et opera promptae parataeque. Ad quod adipiscen­ dum frequentes instituebat domorum omnium visitationem atque tum verbo tum scriptis spirituales filias adhortabatur ut sanctam servarent conversationem pietate et regularis vitae observatione suffultam atque iuvenibus educandis aegrotisque pauperibus curandis caritativa na­ vitate spectabilem. Cum praeclara multa gessisset per triginta duos supremi sui regi­ minis annos, gravi tandem pulmonum morbo correpta, persentiens se morti iam proximam, Ecclesiae extremis sacramentis piissime receptis, Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 473

Sorores adstantes fervide adhortata est, ut Cor Iesu sacratissimum devote colerent, regularem sancte custodirent disciplinam atque in Dei gloriam animarumque salutem aeternam alacres allaborarent. Perlec­ tis ipsius rogatu septem a Christo Domino cruci affixo prolatis verbis, omnibus benedicens placidissime obdormivit in Domino, die 23 Ia­ nuarii mensis anno 1889, aetatis suae septuagesimo octavo. Eius cor­ pus, quod per triduum fidelium reverentiae mansit expositum, iustis funebribus sollemniter in cathedrali ecclesia persolutis, magno comi­ tante hominum concursu, sepultum fuit in urbis coemeterio. Post sep­ tem autem a sepultura annos translatum fuit in cryptam sacelli Domus principis Congregationis Carmelitidum a Caritate. Humili licet genere nata, litterarum fere expers et valetudine minus commoda semper usa, Famula Dei Paula Delpuig veram et dignam se praebuit aemulam Sanctae Ioachimae de Vedruna, cuius prius di- scipula exstitit, cuique deinde in supremo Instituti regimine successit. Diceres requievisse super eam sanctae fundatricis spiritum, quemadmo­ dum « requievit spiritus Eliae super Eliseum » (7/ Reg. 2, 15). Ipsa namque moderante secundum spiritum Fundatricis, Institutum crevit admodum et floruit interius exteriusque. Firma ipsius fide, intima constantique pietate, sui ipsius suorum­ que sensum ac cupiditatum laeta semper refrenatione, spiritu pauper­ tatis insigni profundaque humilitate, spectata in proximum caritate, quae a Dei amore proficiscebatur, immutata fortitudine spe animoque impleta, Serva Dei validum praeclarumque praebet exemplum cuiusli­ bet nostra quoque aetate Instituti sodalibus, « qui Deum prae omnibus quaerentes, contemplationem, qua Eum mente et corde adhaereant, cum amore apostolico, quo operi Redemptoris associari Regnumque Dei dilatare nitantur, coniungant oportet » (CONC. VAT. II, Decr. Perfectae Caritatis, n. 5). Sanctitatis fama, qua vivens quoque Serva Dei honestata fuerat, post eius obitum percrebrescens in dies, caelestibus signis visa est confirmari. Quapropter constructio ordinaria auctoritate in Curia Vi- censi processibus, Causa beatificationis introducta est apud Aposto­ licam Sedem die 13 mensis Aprilis anno 1932. Post instructum deinde annis 1931-1935 apostolicum processum, de virtutibus in specie di­ sceptatum est apud hanc S. Congregationem pro Causis Sanctorum et quidem primum in Congressu Peculiari die 2 Martii anno 1971 ha­ bito, deinde die 20 mensis Iunii a. 1972 in Congregatione Plenaria, in qua Rev.mi Patres Cardinales, relatore Arturo Cardinali Tabera Araoz 474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale loco et vice Cardinalis Pauli Giobbe, Causae Ponentis, attentis quo­ que peculiaribus dilucidationibus ab Officio Historico concinnatis, cen­ suerunt et edixerunt Servam Dei cunctas christianas virtutes heroicum in modum excoluisse. Quae omnia Summo Pontifici Paulo VI Cardinalis Paulus Bertoli, S. Congregationis pro Causis Sanctorum tunc Praefectus, die 22 eiusdem mensis Iunii a. 1972 rettulit. Et Sanctitas Sua sententiam Patrum Cardinalium ratam habuit et confirmavit iussitque decretum apparari super Servae Dei heroicis virtutibus. Quod cum factum esset, idem Summus Pontifex, accitis subscripto Cardinali Praefecto meque Antistite a secretis aliisque vocari solitis, iisque adstantibus, sollemniter edixit : Constare de virtutibus theologa­ libus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earum­ que adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Paulae Delpuig a S. Aloisio, Moderatricis generalis Sororum Carmelitarum a Caritate, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta huius S. Congrega­ tionis referri praecepit. Datum Romae, die 10 Maii a. D. 1973.

ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus L. & S. © Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis Diarium Romanae Curiae 475

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Giovedì, 5 Luglio 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden­ ziali, Sua Eccellenza il Signor SOEBAGIO SOERIANTNGRAT, Amba­ sciatore Straordinario e Plenipotenziario di Indonesia.

Sabato, 14 Luglio 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor RAID WILLIE KATENGA- KAUNDA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Malawi.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 17 luglio 1973. S. E. Mons. Heim Bruno, Arcivescovo tit. di Xanto, Delegato Apostolico in Gran Bretagna. 1 agosto » Il Rev.mo Mons. Fumo Carlo, Nunzio Apostolico nel Perù. 3 » » S. E. Mons. Glorieux Achille, Arcivescovo tit. di Bever- ley, Pro Nunzio Apostolico nella Repubblica Araba d'Egitto. » « » Il Rev.mo Mons. Laigueglia Giuseppe, Nunzio Apostolico in Bolivia. 9 » » Il Rev.mo Mons. Farano Vincenzo, Pro Nunzio Aposto­ lico in Indonesia.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : Membri della Sacra Congregazione per il Clero: 31 marzo 1973. — gli E.mi Signori Cardinali: Brandâo Vilela Avelar; Guyot Louis Jean; Poletti Ugo; Biayenda Emile; — gli Ecc.mi Monsignori : Fernandes Bijos Gerald, Arcivescovo di Londrina ; Bar­ toletti Enrico, Arcivescovo già di Lucca; Maloney 476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

David M., Vescovo di Wichita; Vonderach Johannes, Vescovo di Chur ; Hengsbach Franz, Vescovo di Essen ; Calderón José Gabriel, Vescovo di Cartago; Do Ama­ rai Alberto Cosme, Vescovo di Leiria.

Consultori della Sacra Congregazione per il Clero: Per l'Ufficio I : 31 marzo 1973. Mons. Badini Ginseppe; Mons. Bonicelli Gaetano; Mons. Mercep Vladimir; Mons. Mörsdorf Klaus; D. Foresi Pasquale; D. Bussi Natale; D. Canciani Mario; P. Beyer Jean, S.I.; P. Galot Jean, S.I.; D. Ledere Gustave; P. Rambaldi Giuseppe; Per l'Ufficio II : S. E. Mons. Dei Monte Aldo, Vescovo di Novara; S. E. Mons. Orchampt Jean, Vescovo titolare di Acque di Mauritania; S. E. Mons. Agresti Giuliano, Arcivescovo di Lucca; Mons. Gherardini Brunero; D. Várela Antonio Rouco; D. Guillocheau Victor; P. Mondin Giovanni Battista; D. Neuhseuser Burck- hard, O.S.B.; P. Weissgerber Stanislaus, S.I.; P. Zal- ba Marcelino, S.I.; P. Auman Jordan, O.P.; P. Ube- da Purkis Manuel, O.P.; Sig.a Badaloni Maria; Per rufficio III: Mons. Di Felice Angelo; D. Pinero Carion José M.; Sig. Boitani Edoardo; Sig. Verrotti di Pianella Alberto.

Membri del Segretariato per i non Credenti: 31 marzo 1973. — gli E.mi Signori Cardinali: Trochta Stepan; Kominek Boleslaw; Arns Paulo Evaristo ; — gli Ecc.mi Monsignori: Khoury Joseph, Arcivescovo di Tiro dei Maroniti; Kabanga Eugène, Arcivescovo di Lubumbashi; Mat- teucci Benvenuto, Arcivescovo di Pisa; Mudartha Baptist, Vescovo di Jhansi; Palenzuela Velásquez Antonio, Vescovo di Segovia; Pezeril Daniel, Vescovo tit. di Reperi; Alexander Mervyn Alban, Vescovo tit. di Pinhel; López Trujillo Alfonso, Vescovo tit. di Boseta; Butelezi Peter John, Vescovo tit. di Elefan- taria di Proconsolare; Skvorc Mijo, Vescovo tit. di Adrumeto; Cullinane John Neil, Vescovo tit. di Flu menzer; Hacault Antoine, Vescovo tit. di Media; Claver Francisco F., Vescovo tit. di Naziona, Prelato di Malaybalay. Diarium Romanae Curiae all

Consultori del Segretariato per i non Credenti: 31 marzo 1973. Mons. Diouf Leon; Mons. Extross Ivan; D. Majka Joseph; D. Dick Ignace; D. Ngoyagoye Evariste; D. Rode Franc; P. Brungs Robert, S.I.; J. Gómez Oaffarena José, S.I. ; P. Hasche Renato; P. Lonergan Bernard, S.I.; P. Rubianes Eduardo, S.I.; P. San Juan Vicente, S.I.; Sig. Biser Eugen; Sig. Casper Berhard; Sig. Deegan Geoffrey; Sig. Gaudry Har- mel; Sig. Harper Harold; Sig. Hemmerle Klaus; Sig. McLellan David; Sig. Ojo Gabriel; Sig. Seybold Michael.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato: 1 luglio 1973. L'E.mo Signor Cardinale Raggio Sebastiano, Prefetto della Sacra Congregazione per i Vescovi, Mem­ bro della Commissione Cardinalizia per i Pon­ tifici Santuari di Pompei e Loreto. » » » S. E. Mons. Romero Lema Maximino, Segretario della Sacra Congregazione per il Clero, Segreta­ rio della Commissione Cardinalizia per i Pon­ tifici Santuari di Pompei e Loreto. 26 » » S. E. il Signor Cardinale Volk Hermann, Vescovo di Mainz, Membro della Sacra Congregazione per la Dottrina della Fede. 27 » » Il Rev.mo Mons. Cheli Giovanni, Osservatore Perma­ nente della Santa Sede presso l'Organizzazione delle Nazioni Unite. 28 » » Il Rev.mo Mons. Silvestrini Achille, Sotto-Segretario del Consiglio per gli Affari Pubblici della Chiesa.

Il Santo Padre Paolo VI ha destinato al Consiglio per gli Affari Pubblici della Chiesa, in qualità di Nunzio Apostolico con incarichi speciali, 1 agosto 1973. S. E. Mons. Poggi Luigi, Arcivescovo tit. di Foronto- niana, sinora Nunzio Apostolico nel Perù.

ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha conferito : La Commenda con Placca dell'Ordine Piano: 5 dicembre 1972. Al sig. Von Twickel Rodolfo (Münster). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 21 marzo 1973. Al sig. Simon Klaus (Repubblica Federale di Germania). » » » Al sig. Schaad Dieter (Repubblica Federale di Germania). 478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 14 febbraio 1973. Al sig. Olarizio Venanzio (Roma). 11 marzo Al sig. Arseni Silvio (Roma). » » » Al sig. Casciani Averaldo (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 17 agosto 1972. Al sig. Richards Roberto (Westminster). 30 ottobre » Al sig. Piombini Giuseppe (Firenze). 5 dicembre » Al sig. Hardy Paolo (Antwerpen). » » » Al sig. Libbrecht Lodovico (Brugge). 13 » » Al sig. O'Brien Roberto (Arundel and Brighton). » » Al sig. Munst Giuseppe (Rottenburg). 5 gennaio 1973. Al sig. Zajicek Erwin (Wien). 2 febbraio » Al sig. Scalfari Carlo (Teramo ed Atri). 5 » » Al sig. Brunetti Paolo (Perugia). 6 » » Al sig. Dellenda Antonio (Athenai). 16 » Al sig. Della Rotta Ottemi (Milano). 19 » Al sig. Delgado Padilla Giovanni (Cali). 25 » » Al sig. Vagarmi Cesare (Colle Val D'Elsa). 21 marzo » Al sig. Popitz Peter (Repubblica Federale di Germania.) » » » Al sig. Deubner Otfried R. (Repubblica Federale di Ger­ mania) . » » Al sig. Geese Heinz (Repubblica Federale di Germania) » » » Al sig. Vogt Ernest (Repubblica Federale di Germania) 25 » » Al sig. Corda Domenico (Cagliari). » » » Al sig. Solinas Giovanni (Cagliari). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 25 marzo 1973. Al sig. Bodio Achille (Italia). » » » Al sig. Monti Giovanni (Italia). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 10 novembre 1972. Al sig. Painblanc Ferdinando (Antwerpen). » » » Al sig. Rombouts Luigi (Antwerpen). » » » Al sig. Van Den Bogaert Modesto (Antwerpen). 5 dicembre » Al sig. Compernolle Enrico (Brugge). 5 gennaio 1973. Al sig. Kuijlaars Arnoldo Giovanni ('s-Hertogenbosch) 15 » » Al sig. De Béthune Giovanni (Brugge). » » » Al sig. Vandeputte Gabriele (Brugge). 12 febbraio Al sig. Cols Antonio (Antwerpen). 24 » Al sig. Masao Kubota (Giappone). 21 marzo » Al sig. Schneider Lothar (Repubblica Federale di Ger mania). » Al sig. Poggel Günter (Repubblica Federale di Germa- nia). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 2 marzo 1973. Al sig. Addario Tommaso (Roma). 21 » » Al sig. Hofmann Harald (Repubblica Federale di Ger­ mania) . Diarium Romanae Curiae 479

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 22 gennaio 1973. Al sig. Bellatore Angelo (Casale Monferrato). 24 » » Al sig. Thaller Francesco (Graz-Seckau). )) Al sig. Cingoli Nicola (Teramo). 27 » Al sig. Hann Ludovico (Augsburg). » » » Al sig. Kraff Carlo (Ausburg). 28 » » Al sig. Giannone Sergio (Veìletri). 6 febbraio Al sig. Barbier Giuseppe (Liège). » » Al sig. Felicetti Donato (Roma). 12 » Al sig. D'Agostino Tommaso (Matera). » » Al sig. Plasmati Emmanuele (Matera). » » » Al sig. Sarra Vincenzo (Matera). 19 » Al sig. Di Battista Tommaso (Conversano). » Al sig. Carnevale Aldo (Milano). » Al sig. Di Giuseppe Antonio (Roma). 25 » Al sig. Trinci Raffaele (Roma). Al sig. Mayer Rodolfo (Italia). » Al sig. Pandolfelli Paolo (Italia). 2 marzo » Al sig. Garoldini Pietro (Vicenza). 2] » Al sig. Borowsky Peter (Repubblica Federale di Ger mania). » » Al sig. Gruner Werner (Repubblica Federale di Germa » » Al sig. Munz Hermann (Repubblica Federale di Germa­ nia). » » Al sig. Schmid Walter (Repubblica Federale di Germa­ nia) . » » » Al sig. Schmidt-Dornedden Horst (Repubblica Federale di Germania). Al sig. Von Pachelbel-Gehag Rüdiger (Repubblica Fede­ rale di Germania).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 12 luglio 1972. Al sig. Dubon Quintanal Guglielmo Augusto (Guatemala) » » Al sig. Padilla y Padilla Carlo (Guatemala). 10 novembre » Al sig. Struye de Swielande Giovanni (Antwerpen). » » » Al sig. Van Den Bogaert Giacomo (Antwerpen). 23 » » Al sig. Schmitz Giovanni Pietro (Trier).

Ol dicembre » Al sig. Cosyns Stefano (Antwerpen). 13 » » Al sig. De Goede Endrigo Giovanni (Utrecht). 20 » Al sig. Stevens Cornelio Enrico Teodoro (Rotterdam). 5 gennaio 1973. Al sig. Valeriani Renzo (Albano). » » » Al sig. Vermaat Pietro Nicola Giovanni (Rotterdam). » » » Al sig. Zeilinger Luigi (Wien). 15 » » Al sig. Caridi Bruno (Reggio Calabria). » » » Al sig. Clementi Benito (Reggio Calabria). » » Al sig. Panuccio Alberto (Reggio Calabria). 24 » Al sig. Minutillo Carlo (Graz-Seckau). 480 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

24 gennaio 1973. Al sig. Jochem Paolo (Speyer). 6 febbraio » Al sig. Giardini Pasquale (Città della Pieve). 12 » » Al sig. Rott Walter (Innsbruck). 19 » » Al sig. Tabanelli Crispino (Faenza). » » » Al sig. Mannocchi Bruno (Massa Marittima). » » » Al sig. Marchetti Mario Gaetano (Massa Marittima). » » » Al sig. Serena Umberto (Massa Marittima). » » » Al sig. Waldner Antonio (Nepi e Sutri). » » » Al sig. Di Luccia Pompeo (Roma). » » » Al sig. Böhm Giovanni (Sankt Pölten). 25 » » Al sig. Casoli Luciano (Chieti). » » » Al sig. Patricelli Sergio (Roma). 11 marzo » Al sig. Marchioni Oreste (Camerino). 21 » » Al sig. Stackfleth Otto (Repubblica Federale di Germa nia). » » » Al sig. Hoven Karl (Repubblica Federale di Germania). » » » Al sig. Mantwitz Aldred (Repubblica Federale di Ger­ mania). » » » Al sig. Eickenbrock Bernhard (Repubblica Federale dì Germania). » » » Al sig. Hafner Thomas (Repubblica Federale di Germa­ nia). » » » ÀI sig. Maier Josef (Repubblica Federale di Germania).

NECROLOGIO

22 luglio 1973. Mons. Borge y Castrino Carlos de la Trinidad, Vescovo tit. di Lappa. 24 » » Mons. Bilgeri Joseph Aurelian, Vescovo di Eshowe. 25 » » Mons. Willinger Aloysius Joseph, Vescovo tit. di Tiguala. 2 agosto » Mons. Harrington Michael Alphonsus, Vescovo di Kam­ loops. » » » Mons. Souto Vizoso José, già Vescovo di Palencia. 6 » » Mons. Bonhomme Joseph, Vescovo tit. di Tulana. 9 » » Mons. Bäuerlein Stjepan, Vescovo di Djakovo i Srijem. 10 » » Mons. Marafìni Giuseppe, Vescovo di Veroli-Frosinone. 14 » » Mons. Minihan Jeremiah Francis, Vescovo tit. di Pafo. » » » Mons. Nowicki Jan, Vescovo tit. di Pupiana. 18 » » Mons. Cowley Leonard P., Vescovo tit. di Pertusa. » » » Mons. Kla Juwle Patrick, Vescovo tit. di Tigamibena. 24 » » Mons. Zuccarino Pietro, Vescovo di Bobbio. 27 » » Mons. Nicodemo Enrico, Arcivescovo di Bari. » » » Mons. Budelacci Biagio, Vescovo tit. di Nissa. » » » Mons. Sola y Farrell Matías, Vescovo tit. di Colofone. 29 » » Mons. Borie Vladimiro, Vescovo di Punta Arenas. An. et vol. LXV 30 Septembris 1973 N. 9

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE

Pontificium Athenaeum Salesianum Studiorum Universitatis titulo et ho­ nore decoratur.

PAULUS PP. VI

Magisterium vitae, quo animi, praesertim iuniorum, et christianis virtutibus excolerentur et perpolirentur doctrinis, Societas S. Francisci Salesii quasi praeclaram hereditatem a S. Ioanne Bosco, conditore suo ac legifero patre, accepit ac per temporum cursum sedulo exercere nisa est et amplificare, neque in praesenti id agere desinit. Nam egregius ille Christi sacerdos ad quemdam traditur scripsisse: « Studium et pietas ve­ rum te reddent Salesianum ».1 Ipse enim, « gravissimum educationis momentum in vita hominis eiusque influxum semper maiorem in socia­ lem huius aetatis progressum »2 praesentiens, ita suorum munus anno MDCCCLXXIV in prooemio Constitutionum Societatis Salesianae effinxit: « Catholicae religionis ministris persuasum semper fuit in adulescentulis instituendis maximam esse sollicitudinem adhibendam. Etenim iuventute malis aut bonis moribus imbuta, bona aut mala ipsa hominum societas fiet. Ipse Christus Dominus huius rei veritatis nobis clarum exemplum suppeditavit praesertim cum parvulis ad se advocatis divinis manibus

1 Cfr. B. Ceria, Memorie Biografiche del Beato D. Bosco, Torino 1934, XV, p. 28. 2 Conc. Vat. II, Decl. de educatione christiana Gravissimum educationis, n. 1.

31 - A. A. S. 482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale benediceret, atque clamaret; 1 sinite parvulos venire ad me '. Nostris vero temporibus longe maior urget necessitas ».3 Sodales vero Societatis Salesianae mirum illud a Sancto Fundatore et patre traditum artis educandi charisma pie receperunt non modo quasi quoddam sacrum depositum custodiendum, sed etiam tamquam uberri- mum germen fideliter excolendum. Quod quidem altiora et diligentiora studia superiore et organica, ut aiunt, institutione exercenda deposcit, quibus omnia, quae in fontibus continentur, et catholico sermone metho- doque scientifica explicentur et novis postulatis apte respondeatur. Propterea, tanti parentis vestigia secutus, B. Michael Bua, proximus eiusdem in regenda Societate successor, cui non ita pridem Beatorum Caelitum honores Nosmet decrevimus, mature, id est anno MCMIV, Ful- gitii in Salassis, quem pagum Foglizzo Canavese vulgo appellant, prope Augustam Taurinorum Institutum Theologicum Internationale a S. Mi­ chaele condidit, quod esset Salesianis sodalibus primaria domus stu­ diorum. Cui annis MCMXII et MCMXIV a Sede Apostolica est concessa fa­ cultas alumnos ad gradus academicos Baccalaureatus et Licentiae in sacra theologia promovendi. Praeter hanc sedem studiorum theologicorum, anno MOMXXIII in ipsam urbem Augustam Taurinorum, nomine indito S. Ioannis Bosco, translatant, etiam Institutum philosophicum scholasti­ cos Salesianos excipiebat. Denique anno MCMXL hoc doctrinarum domicilium, eiusdem Aposto­ licae Sedis auctoritate, ad dignitatem Pontificii Athenaei, ad Salesianos discipulos pertinentis, est provectum, quod Facultates theologiae, philo­ sophiae, iuris canonici complecteretur. Quod cum laetis esset auctum incrementis — iuvat potissimum memo­ rare Institutum disciplinarum paedagogicarum, omnibus patens, eidem accrevisse — anno MCMLXV, Augusta Taurinorum relicta, in aedibus per- magnis, ornatis, instructis Bomae est feliciter collocatum. Huic Athenaeo Nosmet ipsi, optatum Ioannis XXIII, Decessoris Nostri rec. mem., ad effectum deducentes, Pontificium Institutum Al­ tioris Latinitatis commisimus ac deinde addidimus, quo responderetur « ei, qua Ecclesia angitur, sollicitudini inter clericos studia Latinitatis promovendi eiusque magistros instituendi ».4 Utroque eiusmodi Instituto, Paedagogico scilicet, quo « ars artium » a Salesianis, quasi domestico usu

3 A. Amadei, Memorie Biografiche di S. Giovanni Bosco, Torino 1939, X, p. 896. 4 Alloc, ad Salesianos sodales in Pont. Athenaeo eorum habita 29 oct. 1966: A.A.S. 5S (1966), pp. 1164-1165. Acta Pauli Pp. VI 483

in ipsam assuetis, docetur quodque hac aetate florere cognoscitur, et La­ tinitatis schola, quae, nonnullis difficultatibus pro huius saeculi moribus circumsaepta, ad exoptatum profectum niti videtur, eidem magno disci­ plinarum domicilio Salesiano peculiaris indoles et commendatio inter con- similes Romanos doctrinarum sedes accedunt. Cuius quidem Athenaei Facultates omni sollertia et industria praesta- runt operam ad illam studiorum superiorum promovendam renovationem ac progressionem, quam Sacra Congregatio pro Institutione Catholica, attentis auspiciis ac praeceptis Concilii Vaticani II, diligenter efficiendam ac provehendam constituit. Nec praetereundum hoc esse videtur, quod ad eius vitalitatem perti­ net: praeter scilicet quinque Romae erectas Facultates, in numerum con­ ferri etiam Sacrae Theologiae sectionem, quam dicunt, Augustae Taurino­ rum conditam, Pontificiam Facultatem Disciplinarum Educationis a Filia­ bus Mariae Auxiliatricis in eadem urbe Augusta Taurinorum institutam atque cum Pontificio Athenaeo Salesiano consociatam, decem deinde Sa- lesianorum Instituta ad theologieos cursus peragendos destinata, sacrae theologiae Facultati ipsius Athenaei « affiliata », et in variis Europae, Asiie et Americae regionibus distributa; atque fore spes est ut et alia proxime his annumerentur. Pontificium igitur Athenaeum Salesianum efficacem vitam exercet et naviter operatur in toto fere terrarum orbe ea mente, ut viis et ratio­ nibus, quae proprie ad Studiorum Universitatum magisteria spectent, doctrinis iam quadamtenus formatorem institutionem promoveat iuxta peculiarem illum sancti Fundatoris spiritum, qui « systemate praeventivo », quod vocant, explicatur, quique germanam suam naturam et vim ex Evangelio non sine divino consilio haurit. Denique recens Speciale Salesianorum Capitulum Generale decrevit, ut Pontificium Athenaeum Salesianum, pastoralibus obtemperando Con­ cilii Vaticani II praeceptis, singulari ratione sibi proprium haberet doc­ trinas, ad apostolatum maxime pertinentes, penitus pervestigare et col­ lustrare, instante spectata necessitate iuventutem christiane instituendi, necnon postulationibus attentis hanc institutionem scientifice fulciendi, ita ut fructuosus dialogus cum mundo hodierno instaurari possit. Cum ergo religiosa ista Familia de optimis studiis bene meruerit et spes effulgeat fore, ut, novo sibi Pontificiae benignitatis munere collato, novas utilitates ea in hac regione Ecclesiae et humanae afferat consor­ tioni, Nos motu proprio et Apostolica auctoritate decernimus atque pro­ nuntiamus Pontificium Athenaeum Salesianum, legitime erectum atque 484 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale iisdem S. Ioannis Bosco filiis creditum, nunc et in posterum PONTDZJCIAM STUDIORUM UNIVERSITATEM SALESIANAM esse nuncupandum; pariterque praecipimus, ut nova haec appellatio in Statuta et leges Athenaei, quod usque adhuc dicebatur, inducatur, quae quidem vi sua pergunt valere. Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris motu proprio datis decreta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus, contrariis quibusvis nihil obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, in festo Beatae Mariae Virgi­ nis Auxiliatricis, die xxiv mensis Maii, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo. PAULUS PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I PALAYAMKOTTAIENSIS

Detractis nonnullis territoriis ab archidioecesi Maduraiensi, nova dioecesis constituitur, « Palayamkottaiensis » cognominanda.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Romani Pontifices, Decessores Nostri, Nosque Ipsi, universae Eccle­ siae praesidentes, ad nobilissimam Indorum Nationem aequissimis oculis usquequaque respeximus: semper enim spes animum subiit fore ut non solum ibi sermo Dei curreret et clarificaretur (cfr. 2 Thess. 3,1), sed etiam ut populus ille frequentissimus, antiquitate et cultu sapientiae illustris, tandem aliquando ad christianam religionem Dei munere aggregaretur; e qua re sane tum ipsi Deo amplissima gloria manaret, tum Ecclesiae ingentis causa laetitiae oreretur. Quam ob rem, cum venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi pro Gentium Evangeli­ zatione praepositi bene fieri censuerint, si divisa archidioecesi Madura­ iensi nova Ecclesia excitaretur, Nos, auditis sive venerabili Fratre Ioanne Gordon, Archiepiscopo titulo Nicopolitano ad Nestum, et in India Pro- nuntio, sive Ordinario cuius interesset, haec, quae sequuntur, decernimus Acta Pauli Pp. VI 485

et constituimus. Ab archidioecesi Maduraiensi partem meridionalem detrahimus in novaeque dioecesis formam redigimus, cuius nomen erit Palayamlcottaiensis, ab urbe loci principe, cathedra in praecipuo templo huius ipsius urbis collocata, in qua urbe Episcopus sedem suam collo- cabit. Fines inter conditam dioecesim atque Ecclesiam Maduraiensem iidem erunt atque civilis territorii populari lingua « Tirunelvelli » cogno­ minati, firmis manentibus ceteris limitibus. Novam dioecesim praeterea > suffraganeam facimus Sedi Maduraiensi, cuius sacro Praesuli Episcopus Palayamkottaiensis ad normam canonum obnoxius erit. Postremo Praesul, cui constituta Ecclesia gubernanda obtigerit, dioecesanos Consultores eliget iuxta leges ecclesiasticas, usque dum Canonicorum Collegium con­ datur. Cetera, sive nempe iura cleri atque populi eorumque onera, sive electio Vicarii Capitularis, Sede vacante, similia, iure Canonico tempe­ rentur. Quae vero per has Litteras decrevimus venerabilis Frater Ioannes Gordon ad exitum deducet, vel quem ipse delegaverit, factis ad id neces­ sariis facultatibus. Re vero acta, documenta exarentur eorumque sincera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittantur. Hanc autem constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo septimo, mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT AGNELLUS Card. Rossi Secretarius Status S. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus

Eugenius Sevi, Proton. Apost. Ioannes Coppa, Proton. Apost. s.n. Eduardus Martínez Adsessor

Loco £g Plumbi

In Secr. Status tab., n. 241098. 486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II SANCTI MAEONIS SYDNEYENSIS

Eparchia S. Maronis Sydneyensis in Australia pro fidelibus ritus antio­ cheni Maronitarum constituitur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Illo fretis Concilii Vaticani II decreto, quod Orientalium Ecclesiarum causam agit (cfr. Orient. Eeel., n. 4), ut videlicet eundem ritum profiten­ tibus fidelibus peculiari ratione usque provideretur, visum est Nobis sententiae esse accedendum Sacrae Congregationis pro Ecclesiis Orien­ talibus de nova, ad Maronitarum coetus aptius fovendos, in Australiae finibus constituenda eparchia. Referente igitur Venerabili Fratre Nostro S. R. E. Cardinali Praefecto S. Congregationis, quam diximus, quid hoc super negotio sentirent sive Patriarcha Antiochenus Maronitarum, sive Conferentia Episcopalis Australiana, sive denique Delegatus Apostolicus inibi residens, apostolica potestate Nostra sequentia decernimus ac iube­ mus. Eparchiam seu dioecesim pro fidelibus Maronitis ritus antiocheni in Australia constituimus, cuius appellatio erit Sancti Maronis Sydne­ yensis. Eadem recto Apostolicae Sedi subiciatur, firma declaratione Sacrae Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus de rationibus habendis cum Patriarchatu, die xxv mensis Martii edicta, anno MOMLXX; epar­ chialis sedes in urbe Sydneyo sit, in qua domicilium sacer Praesul ponet, itemque templum cathedrale habeatur sacra aedes eadem in urbe exstans, Sancto Maroni sacra. Eparchiales praeterea consultores Eparchus de­ ligat, qui ei consilio et subsidio assint; mensamque constituat bonis ad eparchiam pertinentibus, paroeciarum tributis a fldelibusque sponte oblatis pecuniis. Ceterum eparchiae Sancti Maronis eiusque sacri Prae­ sulis iura et officia a Litteris Apostolicis « Cleri Sanctitati », quae de ri­ tibus orientalibus et de personis agunt, a canone 392 ad 526 sumi decer­ nimus, servatis insuper decretis Sacrosancti Concilii Vaticani II cete­ risque Apostolicae Sedis praescriptis. Haec autem quae praescripsimus ad effectum de more adducantur atque effecti negotii congrua documenta ad S. Congregationem pro Ecclesiis Orientalibus mittantur, rite signata sigilloque impressa. Acta Pauli Pp. VI 487

Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus, contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die quinto et vicesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri undecimo.

IOANNES Card. VILLOT PAULUS Card. PHILIPPE Secretarius Status S. Congr. pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus

Iosephus Massimi, Proton. Apost. Ioannes Coppa, Proton. Apost, s.n. Eduardus Martínez

Adsessor

Loco £B Plumbi In Secr. Status tab., n. 239082.

III ISSELEUKUANAE

Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Urbis Beninensis alia conditur, nomine « Isseleukuana ».

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui pastoris ac patris Ecclesiae universae divinitus partes suscepimus, nihil in eo munere gerendo officii, nihil diligentiae non adhibemus, quo aptiorem in modum christifidelium coetibus subveniamus, novis etiam, si oporteat, conditis ubique terrarum dioecesibus. Quapropter Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione sententiae accedendum esse censuimus, quae, post auditum Venerabilem Fratrem Amelium Poggi, Archiepiscopum titulo Cercinitanum et in Africa Media et Occidentali Apostolicum Delegatum, proposuit ut nova in Nigeriae partibus dioecesis conderetur. Apostolica igitur Nostra potestate a dioecesi Urbis Beni­ nensis territorium civilium districtuum separamus, quibus vulgo Asaba et Ika est appellatio, iisque dioecesim constituimus, IsseleuJcuanam appel­ landam. Ea autem, quae Sacrae Congregationi pro Gentium Evange­ lizatione perget esse obnoxia, suffraganea erit metropolitanae Sedi La­ gosensi, Episcopi sedem in urbe vulgo Issele-Uku habebit atque episco- 488 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale palis magisterii cathedram in sacra aede, eadem in urbe exstante, Sancto Paulo Apostolo sacra, quae templum cathedrale dehinc erit, cum iuribus congruis. Mandamus praeterea ut, Canonicorum loco, consultores dioece­ sani ad tempus eligantur, ad normam iuris canonici. Haec autem quae praescripsimus ad effectum adducat Venerabilis Frater Amelius Poggi, quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos, effectique negotii sueta do­ cumenta exaranda curet, de more signata sigilloque impressa, quae ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione mittat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus, contrariis quibuslibet non ostantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die quinto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri unde­ cimo.

IOANNES Card. VILLOT AGNELLUS Card. Rossi Secretarius Status S. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus

B Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyren., Proton. Apost. Iosephus Del Ton, Proton. Apost.

Eduardus Martínez Adsessor

Loco £g Plumbi In Secr. Status tab., n. 238777

LITTERAE APOSTOLICAE

I Templum Dominae Nostrae de Sri Lanka ad Basilicae Minoris dignitatem evehitur. PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Quandoquidem est Beatissima Virgo Maria vera Christi Mater, hoc est Unigeniti Filii Dei parens, qui est in sinu Patris (Io. 1,18), quin etiam quodammodo et hominum (cfr. Io. 19, 27), quorum necessitatibus sollicita inservit (cfr. Io. 2, 3 sqq.), idcirco ubi­ cumque locorum sancta Christi religio innotuit, ibi etiam castissima e Acta Pauli Pp. VI 489 matris Eius pietas pectora imbuit et officium et diligens cultus ei tributa sunt. Quod non modo Ecclesia catholica recte fieri censuit, sed eam reli­ gionem coluit auxit, cum quicquid honoris, dignitatis, laudis in matrem confluat, id in divini Filii gloriam feliciter cedat. Quam ob rem, cum ve­ nerabilis Frater Thomas Beniaminus Cooray, Archiepiscopus Colum­ bensis in Taprobane, datis Litteris, suo clerique populique suae circum­ scriptionis nomine id ab Apostolica Sede postulaverit, ut templum Do­ minae Nostrae « de Sri Lanka » dicatum et apud « Tewatta », in . Oo- lumbensi archidioecesi situm, ad Basilicae Minoris dignitatem eveheretur: id enim poscere tum templi ipsius magnificentia et nobilitas, tum pietas fidelium egregia et liberalitas, tum denique Sacrae Congregationis de Propaganda Fide curae assiduae, cetera, Nos, rati tum Deo, tum Eius Matri honori rem vertere posse, ea quae a Sacra Congregatione pro Cultu Divino de hoc negotio statuta sunt, aequo animo probamus ac rata habe­ mus. Placet ergo templum Dominae Nostrae « de Sri Lanka » ad digni­ tatem Basilicae Minoris tolli, factis iuribus atque liturgicis concessionibus rite competentibus, servatis vero quae per Decretum « De titulo Basi­ licae Minoris » iussa sunt, die vi Iunii, anno MDCOCOLXVIII, editum. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus, con­ trariis nihil obstantibus. Datum Eomae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xxii mensis Augusti, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco £B Sigilli In Secr. Status tab., n. 2^1666.

II Templum Matritense Iesu Nazareno dicatum ad Basilicae Minoris gradum attollitur. PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Morem tuentes Apostolicae huius et Bomanae Sedis, peculiare putamus Nostrum esse munus eas praecipue sacras aedes congruo honoris titulo decorare, quae vel structura vel mira arte pictis sculptisque operibus vel apostolica sive sacerdotum sive laici ordinis fidelium actuositate insignes aliis antecellunt. In quibus cum sit merito accensendum paroeciale templum, quod Matriti, in Hispaniarum 490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale urbe principe, Iesu Nazareno sacrum exstat; cumque dilectus Filius Ro- sarius Franciscus Pasquale, Procurator Generalis ordinis Fratrum Mino­ rum Capuccinorum, paroeciae illius cleri fideliumque nomine, enixe po­ stulaverit ut ea sacra aedes ad Basilicae Minoris dignitatem evehere- tur, libenti Nos animo huiusmodi precibus accedendum esse putavimus; spe enim optima ducti sumus ut eo in templo divina Iesu Christi celebrata exempla magis in dies splendeant christianorumque fidelium coetus ad eadem imitanda trahantur. De sententia igitur Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, ha­ rum Litterarum vi perpetuumque in modum templum paroeciale Ma­ tritense Iesu Nazareno sacrum vulgo de Medinaceli ad titulum ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et pri­ vilegiis liturgicis, quae templis hoc nomine insignibus rite competunt; servatis tamen iis, quae iuxta decretum «De titulo Basilicae Minoris», die vi mensis Iunii, anno MCMLXVIII, datum, servanda sunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suosque effectus sive nunc sive in posterum habeant. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Septembris, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco SS Sigilli In Secr. Status tab., n. 239155.

III

Templum SS. Salvatoris dioecesis Iuiuyensis, in Argentina, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Siquis animo reputet nomen Sal­ vatoris a Deo ipso adorando Filio suo per Angelum impositum esse (cfr. Lc. 2, 1 sqq.); nihilque profecto mortalibus nasci profuturum fuisse, nisi etiam redempti essent (cfr. Praec. Paschale)', neque « aliud nomen esse sub caelo datum hominibus, in quo oporteat nos salvos fieri » (cfr. Act. 4, 12), is facile intelleget cur nomen illud semper Christi sequacibus dulce fuerit, et cur templorum maiestate, imaginum decore, signorum perpe- Acta Palili Pp. VI 491 tuitate, Ecclesia duce, tantopere honoraverint, ac vel urbibus et natio­ nibus imposuerint. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Iosephus M. Medina, Episcopus Iuiuyensis, suo suorumque tum fidelium tum cleri nomine, ab hac Apostolica Sede petierit, ut cathedrale templum SS. Sal­ vatori in eadem urbe dicatum, Basilicae Minoris titulo cohonestaretur, Nos ratione habita sive Praesulis, qui poposcit, sive ipsius templi, ob maiestatem, artem, religionem, historiae casus venerabilis, bene fieri censuimus, si admotae expostulationi concederemus, ea nempe spe, ut aucto sacrae aedis honore, etiam pietas cresceret, ceu alita flamma. Placet ergo templum SS. Salvatoris, cuius mentionem fecimus, titulo Basilicae Minoris insigniri, factis iuribus omnibus atque liturgicis concessionibus quae huiusmodi templis propria sunt, iisque servatis, quae iuxta Decre­ tum « De titulo Basilicae Minoris », die vi mensis Iunii factum, anno MDCCCCLXVIII, servanda sunt. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus, contrariis nihil obstantibus. Datum Bomae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die i mensis Septembris, anno Domini MOMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco £& Sigilli In Secr. Status tab., n. 23915',.

ALLOCUTIONES

I

Ad Excellentissimum Virum Antonium Borges Leal Castello Branco Filho, Foederatarum Brasiliae Civitatum cum auctoritate Legatum, Summo Pon­ tifici Litteras commissi muneris testes tradentem. *

Monsieur V Ambassadeur, Votre Excellence vient de Nous exprimer les sentiments élevés qui L'inspirent au seuil de sa mission d'Ambassadeur extraordinaire et plé­ nipotentiaire du Brésil près le Saint-Siège. Nous l'en remercions vivement, ainsi que Son Excellence le Général Emilio Garrastazu Medici, Président de la République, dont Elle Nous a transmis les nobles souhaits.

* Die 2S mensis augusti a. 1973. 492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

En termes généreux, vous avez évoqué les aspirations à la justice, à la paix, à la liberté et au progrès que partagent vos chers compatriotes. Oui, votre pays constitue une grande nation, dont l'importance dans le concert des peuples est de plus en plus manifeste. Les catholiques bré­ siliens, pour leur part, occupent une place de choix dans l'Eglise univer­ selle, par le nombre de leurs baptisés, de leurs évêques, comme par les ressources de leur profond sentiment religieux qu'ils sont appelés à faire fructifier. Nous suivons avec une affection particulière les efforts méri­ toires de ces fils et de ces frères pour approfondir leur propre foi et en réaliser les exigences familiales, professionnelles et civiques. Nous sommes aux côtés de leurs Pasteurs, des prêtres, religieux, religieuses et laïcs qui collaborent avec eux, pour confirmer leur espérance: épanouir tous les dons spirituels et humains que Dieu à déposés dans votre Peuple, à l'hon­ neur de celui-ci et au service de l'Eglise entière. Votre pays, disiez-vous, travaille avec décision pour le progrès, le bien-être, l'élévation du niveau de vie et de l'éducation. Nous savons en effet les vastes transformations qui y sont entreprises pour augmenter la production agricole et industrielle, aménager votre immense territoire, satisfaire la faim d'instruction. L'Eglise comprend la nécessité de pro­ mouvoir de telles initiatives. Elle encourage ses fils à y œuvrer hardiment, avec désintéressement, dans le souci de voir les diverses catégories de citoyens participer aux responsabilités et aux fruits de cette expansion. Car, lorsqu'on parle de développement, le progrès social importe autant que la croissance économique.1 Le bien commun lui-même ne saurait être atteint que dans la mesure où sont garantis les divers droits et devoirs de la personne humaine, dont notre Prédécesseur Jean XXIII dressait un tableau saisissant, voilà juste dix ans, dans l'Encyclique Pacem in terris. En dehors de la justice et du respect de la dignité de tous les hom­ mes sans distinction, comme Votre Excellence le soulignait, il n'y aurait point de paix durable, point non plus de progrès authentique. La vitalité chrétienne des croyants, leur piété inséparable de la charité, apparaissent dès lors comme une contribution capitale pour la recherche des solutions profondément humaines et pour la mise en place d'une véritable frater­ nité selon les normes évangéliques. Nous ne doutons pas que votre pays, aux traditions chrétiennes, n'accède à cette qualité d'humanisme dont notre monde a si grand besoin. Tels sont les vœux cordiaux que Nous formons pour votre Peuple

1 Cf. Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 34. Acta Pauli Pp. VI 493 et ses gouvernants, dans le respect de leur compétence, en les assurant de l'assistance spirituelle qui est en notre pouvoir pour éclairer et fortifier la conscience des chrétiens et des hommes de bonne volonté. A vous- même, Monsieur l'Ambassadeur, Nous souhaitons, auprès du Siège Aposto­ lique, une mission heureuse et bénéfique. De grand cœur, Nous implorons sur Votre Excellence, sur toutes les populations du Brésil et sur les diri­ geants de ce cher pays, les Bénédictions du Très-Haut.

II Instituti Iuris Internationalis sodalibus Romae Coetum habentibus. *

Monsieur le Président, CJiers Messieurs,

Nous apprécions vivement la visite que vous Nous réservez ce matin, au cours de la Session qui réunit en ce moment à Rome les Membres et Associés de l'Institut de droit international. Notre Prédécesseur Be­ noît XV, qui avait tant souffert des horreurs de la première guerre mon­ diale, avait déjà salué votre Institut avec satisfaction, comme une con­ tribution de choix à un ordre international plus juste et plus stable. De­ vant une telle Académie de juristes, dont la compétence et l'expérience sont reconnues au forum international, Nous sommes heureux, à notre tour, d'exprimer notre estime et nos encouragements. Oui, le travail que vous accomplissez est bien digne de susciter l'éloge et l'intérêt de tous ceux qui prennent à cœur les droits des personnes physiques et mo­ rales, des communautés nationales, et leur harmonie avec le bien commun universel. Et vous savez que le Saint-Siège, dans sa mission spirituelle, se sent étroitement solidaire d'une œuvre qui importe si grandement à l'établissement et au développement de la justice et de la paix dans la famille humaine. Votre illustre Président l'a du reste rappelé, lors de l'ouverture de votre session, en de nobles paroles que Nous avons lues avec grand plaisir et dont Nous le remercions vivement. Vous fêtez précisément le centenaire de votre Institut. Le bilan que vous avez pu établir à cette occasion, et dont Nous avons pris connais­ sance avec attention, ne laisse pas d'être impressionnant. Certes, vos débats et les résolutions qui en sont le fruit n'ont pas toujours reçu la

* Die 10 mensis septembris a. 1973. 494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale consécration du droit positif et encore moins sans doute leur application dans les mœurs internationales, car cela dépasse votre pouvoir. Mais, de session en session aux quatre coins du monde, votre labeur patient et hautement spécialisé a grandement contribué, Nous n'en doutons pas, à mûrir bien des questions de droit international, soit public, soit privé; il a suscité de fécondes confrontations et préparé les esprits à élaborer, à ratifier des instruments juridiques qui ont fait progresser la justice. Nous pourrions évoquer, par exemple, tout ce qui touche aux droits de l'homme, particulièrement ceux des apatrides, des réfugiés, des popu­ lations civiles en temps de guerre: qu'il suffise de citer le fameux manuel d'Oxford rédigé dès 1880, qui énumère les principes humanitaires à res­ pecter en tout conflit et qui a donné une des premières impulsions à l'éla­ boration d'un thème toujours plus complexe et très actuel. Nous pensons par ailleurs à tout ce que vous avez fait pour la protection du patrimoine commun des mers, aujourd'hui de l'espace. Plutôt que d'en dresser la liste, Nous préférons souligner ce qui caractérise l'ensemble de votre travail auquel Nous rendons hommage. Car c'est une œuvre ardue qui vous échoit. D'une part, vous devez vous attacher'fermement aux droits fondamentaux des personnes et au bien commun qui les garantit, à cet idéal de justice qui correspond à la conscience juridique d'un monde civilisé et qui, pour Nous, repose sur un droit naturel inspiré par le Créateur, sur 1'« ordre naturel de justice » comme se plaisait à dire notre Prédécesseur Pie XII. Et en même temps, vous devez être réalistes, en un sens même pragmatistes: les principes doivent pouvoir trouver dès maintenant, dans le monde tel qu'il est, une application concrète, efficace, et donc se référer à des systèmes juridiques différents, obtenir si possible l'assentiment des Etats, bien que la force obligatoire des règles du droit ait par elle-même une vigueur qui ne sau­ rait dépendre de ceux-ci. Yous vous trouvez aussi en face de données nouvelles, imprévues, comme ces actes de violence qui se multiplient dangereusement. C'est dire les qualités dont il vous faut faire preuve: ténacité, collaboration, souplesse, prudence, et par dessus tout une invin­ cible confiance dans le sens du droit, pour inscrire toujours davantage celui-ci dans les rapports entre les hommes et entre les peuples. Demeurez- en bien convaincus: plus le droit semble oublié, voire méprisé, plus de­ viennent évidentes sa grandeur, son absolue nécessité pour la vie en com­ mun ordonnée de la société. Une autre caractéristique qui Nous est très chère, c'est l'universalité du droit que vous cherchez à mettre en œuvre. Une Eglise « catholique » Acta Pauli Pp. VI 495 y demeure évidemment très sensible. Cet esprit d'universalité Nous sem­ ble inspirer votre activité dans les deux secteurs où elle se déploie, au bénéfice du droit privé comme du droit public. Vu les multiples échanges d'aujourd'hui, il apparaît en effet indispensable de pouvoir dirimer les conflits qui surgissent entre les divers systèmes du droit privé, chargés de réglementer les contrats entre les personnes physiques ou entre les personnes morales. En respectant les lois nationales qui codifient ce droit selon le génie et les coutumes de chaque peuple, la justice demande de promouvoir une certaine unification, ou du moins de dégager des critères susceptibles d'être admis par tous. A plus forte raison, le droit public ne saurait rester sourd à un certain nombre d'exigences qui dépassent le bien et les intérêts de chaque Etat: il existe un bien commun universel, c'est de plus en plus manifeste. Et seul un droit international peut en fixer les normes. Pie XII soulignait déjà à ce propos: « Chaque Etat est inséré dans l'ordre du droit international et par là dans l'ordre du droit naturel qui soutient et couronne le tout... Chaque Etat est immédiatement sujet du droit international».1 Et plus récemment le Concile Vatican II notait ce qui vous est familier: « Le bien commun, c'est-à-dire cet ensemble de con­ ditions sociales qui permettent, tant aux groupes qu'à chacun de leurs membres, d'atteindre leur perfection d'une façon plus totale et plus aisée, prend aujourd'hui une extension de plus en plus universelle, et par suite recouvre des droits et des devoirs qui concernent tout le genre humain. Tout groupe doit tenir compte... du bien commun de l'ensemble de la famille humaine ».2 On pense évidemment à la sauvegarde d'un patri­ moine commun à toute l'humanité et l'écologie nous en fera prendre de plus en plus conscience. Mais l'ordre des choses restant subordonné à l'ordre des personnes,3 le bien commun universel ne vise pas moins la garantie des droits imprescriptibles de la personne humaine et des con­ ditions générales de leur exercice. Il y va d'ailleurs de la paix interna­ tionale, et Nous sommes heureux de lire dans une résolution de votre Institut, à la Session de Lausanne de 1947: « Un ordre juridique efficace entre Etats est inséparable du respect de la personne humaine dans l'ordre interne de chaque Etat ». C'est votre honneur de contribuer à l'élabora­ tion d'un droit public international, et d'ouvrir ainsi la voie à des mesures

1 Discours à des juristes italiens, 6-12-1953, cf. A.A.8. 45 (1953), p. 796. 2 Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 26 § 1. 3 Cfr. ibid., n. 26 § 3. 496 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale qui en permettront l'application sous forme de traités, pactes, accords, conventions ou tout autre instrument juridique adéquat. Certes ce droit public international demeure encore aujourd'hui vul­ nérable et précaire, car il ne trouve pas, au niveau universel, une auto­ rité publique analogue à celle qui garantit le bien commun de chaque Etat. C'est ce qui amenait Jean XXIII, dans l'encyclique «Pacem in terris » dont nous célébrons le dixième anniversaire, à appeler de ses vœux la constitution d'une autorité publique de compétence universelle, en même temps bien sûr qu'un progrès moral des consciences. Une telle autorité devrait être reconnue par tous et jouir d'une puissance efficace susceptible d'assurer à tous la sécurité, le respect de la justice et la ga­ rantie des droits.4 Il s'agit là d'un projet délicat, qui semble dépasser les perspectives immédiates et les possibilités concrètes d'aujourd'hui, mais dans lequel l'humanité voit de plus en plus un idéal à poursuivre. Nous- même, Nous encourageons, vous le savez, les instances suprêmes inter­ nationales qui en sont les premières esquisses et qui Nous apparaissent comme le chemin obligé de la civilisation moderne et de la paix mondiale. Mais c'est un problème qui, tout en demeurant posé par vos recherches juridiques et peut-être sous-jacent à vos vœux, ne rentre pas directement dans le cadre de votre pouvoir et de votre compétence. A juste titre par contre, votre session va vous permettre d'étudier l'avenir du droit public international. Pour l'heure, il s'agit, semble-t-il, d'aménager pas à pas, avec l'assentiment des parties en cause et par l'entremise des nombreuses organisations internationales auxquelles elles adhèrent, ces multiples garanties qui limitent les atteintes au droit des gens et sauvegardent, promeuvent le bien commun universel. En même temps, vous contribuez à fortifier une conscience du droit international, qui trouve un écho non négligeable dans l'opinion publique. Votre noble Académie, chers Messieurs, rassemble des experts d'hori­ zons culturels et spirituels très différents. Et cependant, une passion commune vous habite: celle de rechercher, dans tous les domaines, des solutions de raison, de justice, d'impartialité; celle de promouvoir un règlement pacifique des conflits, de bannir les solutions de force, en vous référant aux droits fondamentaux inscrits dans la nature et la conscience de l'homme, à ses devoirs aussi et aux nécessités du bien commun uni­ versel. Une telle recherche désintéressée rejoint, pour sa part, le dessein de Dieu sur l'humanité, qui est un dessein de justice et de paix. Elle

4 Cfr. Const. past. de EccL in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 82 § 1. Acta Pauli Pp. VI 497 rejoint le souci de l'Eglise qui précisait en son Assemblée pleniore de Vatican II: « L'ordre (dont la société a besoin) doit sans cesse se déve­ lopper, avoir pour base la vérité, s'édifier dans la justice, et être vivifié par l'amour: il doit trouver dans la liberté un equilibre toujours plus humain ».5 Aussi prions-Nous le Seigneur d'inspirer toujours davantage votre travail et de le faire fructifier au bénéfice de tous vos frères. Sur vos personnes et ceux qui vous sont chers, Nous implorons de grand cœur ses Bénédictions.

III Iis, qui interfuerunt conventui Instituti rei aeronauticae civili internatio­ nali accurandae. *

Monsieur le Secrétaire général, chers Messieurs, C'est bien volontiers que Nous avons accueilli le désir de cette ren­ contre que vous avez manifesté au nom des participants à la Session extraordinaire de l'Organisation de l'Aviation Civile Internationale et à la Conférence diplomatique internationale de droit aérien. Vos paroles, Monsieur le Secrétaire général, indiquent bien l'enjeu du débat humain qui retient toute notre attention. Certes, de par sa nature tout à fait particulière, le Saint-Siège semble­ rait moins concerné, pour lui-même, par les dispositions pratiques que vous élaborez pour les Etats, sur la répression de la capture illicite d'aéro­ nefs. Nous vous remercions d'autant plus de l'avoir invité à vos travaux, comme observateur à l'Assemblée générale et plénipotentiaire à la table de la Conférence. Vous êtes bien convaincus, en effet, qu'étaient en péril le bien de l'homme, non seulement les droits des personnes innocentes — droits qui à nos yeux demeurent toujours inviolables —, mais aussi ce qu'on peut appeler le bien commun international: la sécurité que tous les passagers de l'aviation civile internationale sont en droit d'attendre d'un tel service, aujourd'hui capital pour les relations internationales, la possi­ bilité aussi d'arriver à la paix par des moyens qui excluent la violence. Or, vous savez comment ces objectifs de justice et de paix, de droit in­ ternational, rencontrent, à leur niveau le plus élevé, le message de l'Eglise catholique, et combien ils tiennent à cœur au Saint-Siège. Vous n'attendez pas de Nous que Nous entrions ce matin dans la com­ plexité des travaux que vous avez tenu à mener constamment sur les deux

5 Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 26 § 3.

* Die 19 mensis septembris a. 1973.

32 - A. A. S. 498 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale plans complémentaires. Les termes sont difficiles à définir, les processus difficiles à mettre en œuvre. Cette recherche des instruments juridiques les plus adéquats, c'est-à-dire les plus justes et les plus efficaces, compte tenu de l'adhésion, effective et de l'engagement assuré des participants, aura été, au cours de ce mois, une tâche de patience. Mais Nous pensons utile de réaffirmer ici les principes de droit international qui, dans la cons­ cience d'un monde civilisé et à plus forte raison dans la conscience chré­ tienne, devraient toujours inspirer les solutions techniques. Et d'abord, Nous déplorons, Nous condamnons la violence. C'est pour Nous une aberration d'y recourir de façon générale, mais spéciale­ ment lorsqu'il s'agit de cette forme spécifique de violence que certains appellent terrorisme international et piraterie aérienne. Dans ces excès se trouvent en effet impliquées des personnes étrangères au conflit que l'on veut exacerber, comme peuvent l'être des femmes et des enfants. Ils compromettent la sécurité des transports internationaux, augmentent les ruines et les ressentiments. Ils ralentissent la marche vers la paix. «Comme d'autres faits, ajoutions-Nous le 13 septembre 1970, que le monde civilisé tout entier condamne aujourd'hui — séquestrations de créatures innocentes, tortures de prisonniers politiques, trafics clandestins et lucra­ tifs de la drogue... —, ces actes énormes de piraterie, d'injustes repré­ sailles et d'inadmissible chantage ne devraient plus jamais se reproduire ».1 Dieu merci, du reste, la réprobation, non seulement d'individus, mais aussi, de multiples collectivités, semble de plus en plus nette et unanime. Nous voulons y voir une sagesse prometteuse, celle qui cherche d'autres voies plus conformes à la raison et à la justice. Puisse être aussi unanime la recherche des causes de semblables aber-" rations! «C'est un problème grave et urgent, disions-Nous au début de cette année aux membres du Corps diplomatique accrédité près le Saint- Siège, qu'il appartient à tous les partenaires de résoudre ensemble, par une loyale approche, sans omettre d'attirer aussi l'attention sur les causes de ce phénomène, ses modes et ses mobiles ».2 Ceux-ci peuvent être bien lamentables et recouvrir des intérêts très particuliers. Ils peuvent aussi être suscités par la misère, la frustration, le désespoir qui résultent de con­ ditions estimées intolérables au point de vue social, politique et économi­ que: ainsi éclate une révolte, anarchique ou organisée, que l'on espère fructueuse dans ses résultats immédiats ou au moins dans l'opinion publi­ que internationale. Tous les pays du monde doivent reconnaître éventuelle­ ment de telles causes, pour y porter remède avant qu'elles ne dégénèrent en violence: bien fragile serait la lutte contre le terrorisme sans cette prise

1 Cfr. L'Osservatore Romano, 14-15 septembre 1970. 2 A.A.S. 65 (1973), pp. 39-40. Acta Pauli Pp. VI 499 de conscience, et sans la volonté tenace d'en éloigner les raisons, autant que faire se peut, et par des voies appropriées qui n'aggravent pas l'in­ justice. Cependant, Nous le déclarons avec netteté, de telles causes ne sau­ raient justifier le recours à la violence exercée sur les aéronefs civils, sur 1 eurs pilotes et leurs passagers. Non, la fin ne justifie pas les moyens, en ce domaine comme dans les autres. C'est particulièrement évident lors­ qu'on met en œuvre des moyens si injustes et si dangereux pour l'ensem­ ble de la navigation aérienne. Ce grave problème ne saurait non plus pas­ ser du domaine civil au domaine politique. Nous voulons dire se laisser grever de considérations politiques partielles. Ou alors, il faut envisager la politique au sens le plus élevé, celui de la sauvegarde du bien commun international, garanti par des Conventions ou par des accords interna­ tionaux, si possible multilatéraux, à défaut d'une autorité publique in­ ternationale. Nous formons le vœu que tous les membres de la communauté internationale en viennent à ratifier de tels accords, dans la conviction qu'il y va aussi, finalement, de leur propre intérêt. Est-ce rêver de penser que l'humanité est capable de se hausser à une telle conscience, avec le secours du Très-Haut qui inspire ce vœu au cœur de tout être humain digne de ce nom? Nous ne le croyons pas. C'est ce que Nous appelions dans notre message pour la Journée mondiale de la paix, le premier jan­ vier 1973, « une loi sévère et pacifique pour régir les rapports internatio­ naux ». N'êtes-vous pas fondamentalement à la recherche d'une telle loi? L'Eglise, pour sa part, n'aura de cesse qu'elle ne forme la conscience de tous ses fils, qu'elle n'invite tous les hommes de bonne volonté à pro­ mouvoir cette sécurité, à protéger les droits humains universels, à les défendre courageusement, à réaliser une justice pour tous, pour les vic­ times innocentes comme pour les populations injustement opprimées. Tout homme à droit au respect de sa dignité inviolable, tout homme est frère. La violence est un langage inhumain pour résoudre les conflits hu­ mains. La règle d'or demeure la raison et l'amour. Voilà le dessein du Créateur. Sans cet apport d'ordre moral, les instruments juridiques les plus perfectionnés risquent un jour ou l'autre d'être tournés et inopérants. C'est dans ce sentiment que Nous encourageons aussi, avec une particu­ lière admiration, les instances qualifiées comme les vôtres, qui mettent en œuvre la solidarité internationale en ce domaine particulièrement im­ portant et vulnérable. Votre responsabilité est grande, grande aussi celle des Gouvernements. De tout cœur Nous implorons sur votre entreprise l'Esprit de justice et de paix du Très-Haut. 500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI

DECRETUM De sepultura ecclesiastica

Patres Sacrae Congregationis pro Doctrina Fidei in Plenariis Comi­ tiis dierum 14-15 novembris 1972 de sepultura ecclesiastica decreve­ runt: ne prohibeantur exsequiae peccatoribus manifestis, si ante mortem aliqua signa dederint poenitentiae et absit publicum aliorum fidelium scandalum. Sanctissimus Dominus Noster Paulus Pp. VI in Audientia die 17 no­ vembris 1972 infrascripto Praefecto impertita praedictam Patrum decisio­ nem, abrogando quatenus opus est can. 1240 par. 1 et contrariis qui­ buslibet non obstantibus, ratam habuit, approbavit et publicari iussit. Romae, die 20 Septembris 1973.

FRANCISCUS Card. SEPER Praefectus £B Hieronymus Hamer Archiepiscopus tit. Lorensis a Secretis Sacra Congregatio pro Episcopis 501

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

i PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, suc­ cessivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae se­ quuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum: die 22 Maii 1973. — Cathedrali Ecclesiae Salutiarum praefecit Exc. P. D. Antonium Fustella, hactenus Episcopum titularem Sebanensem. die 30 Maii. — Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Iulii Bianconi, Episcopi Tarquiniensis et Centumcellarum, constituit Exc. P. D. Philippum Franceschi, Episcopum titularem Sillitanum. die 1 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Fanensi praefecit Exc. P. D. Constantium Micci, hactenus Episcopum titularem Maiucensem, qui simul constitutus est Episcopus Forosemproniensis. — Cathedrali Ecclesiae Forosemproniensi Exc. P. D. Constantium Micci, hactenus Episcopum titularem Maiucensem, qui simul constitutus est Episcopus Fanensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Usinazensi Exc. P. D. Victorium Cecchi, hactenus Episcopum Forosemproniensem, quem deputavit Auxi­ liarem Exc.mi P. D. Ersilii Tonini, Episcopi Maceratensis et Tolentini ac Administratoris Apostolici Cingulani, Recinetensis, Treiensis. die 2 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Aquilanae Exc. P. D. Ca­ rolum Martini, hactenus Archiepiscopum titularem Abaritanum. die 20 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Nigrensi Exc. P. D. Emmanuelem Romano, Vicarium Generalem archidioecesis Montis Re­ galis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Conradi Mingo, archie­ piscopi eiusdem archidioecesis. die 4 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Idicrensi R. D. Georgium Weinhold, sacerdotem dioecesis Misnensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Gerardi Schaffran, Episcopi Misnensis. die 7 Iulii. — Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Nor- berti Perini, Archiepiscopi Firmani, constituit Exc. P. D. Cletum Bel­ lucci, Episcopum titularem Melzitanum atque Administratorem Aposto­ licum « sede plena » illius archidioecesis. — Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Aloisi Caroli Bor­ romeo, Episcopi Pisaurensis, Exc. P. D. Caietanum Michetti, Episcopum 502 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

titularem Ieronopolitanum in Cilicia atque Administratorem Apostolicum « sede plena » illius dioecesis. die 11 Iulii. — Cathedralibus Ecclesiis Nicotriensi et Tropiensi prae­ fecit Exc. P. D. Vincentium De Chiara, Episcopum Miletensem. die 13 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Eemensi Exc. P. D. Iaco­ bum Eugenium Aloisium Ménager, hactenus Episcopum Meldensem. die 20 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Druensi R. D. Carolum Ebert, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Hugonis Aufderbeck, Episcopi titularis Arceni, Administratoris Apostolici territoriorum vulgo Erfurt et Meiningen. — Titulari episcopali Ecclesiae Vegeselitanae in Numidia E. P. Moacyr Grechi, sodalem Ordinis Servorum Mariae, Praelatum Acrensem et Pu- ruensem. die 1 Augusti. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae Aba- ritanae R. D. Carolum Fumo, e clero dioecesis Eporediensis, Antistitem Urbanum, quem deputavit Nuntium Apostolicum in Republica Peru­ viana. die 3 Augusti. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae Ae- liensi R. D. Iosephum Laigueglia, e clero dioecesis Ventimiliensis, Antisti­ tem Urbanum, quem deputavit Nuntium Apostolicum in Bolivia. die 4 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Compsanae et Cathe­ dralibus Ecclesiis S. Angeli de Lombardis et Bisaciensi Exc. P. D. Gasto- nem Mojaisky-Perrelli, Archiepiscopum-Episcopum Nuscanum. — Cathedrali Ecclesiae Campaniensi Exc. P. D. Caietanum Pollio, Archiepiscopum Salernitanum. — Titulari episcopali Ecclesiae Sebargensi R. D. Mauricium Gaidon, superiorem seminarii maioris dioecesis Divionensis, quem deputavit Au­ xiliarem Exc.mi P. D. Marci Lallier, Archiepiscopi Bisuntini. die 7 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Segermitanae R. D. Ioannem Cadilhac, presbyterum dioecesis Montis Albani, curionem op­ pidi, quod Castelsarassin cognominant, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Eugenii Polge, Archiepiscopi Avenionensis. die 18 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Bovensi Exc. P. D. Ioannem Eerro, Archiepiscopum Rheginensem. die 27 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Zabensi R. D. Ser- gium Valech Aldunate, canonicum Capituli metropolitani et Vicarium Generalem Sancti Iacobi in Chile, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Radulfi S. R. E. Cardinalis Suva Henríquez, archiepiscopi Sancti Iacobi in Chile. Sacra Congregatio pro Episcopis 503

II CAMPANIENSIS - POTENTINAE - MUEANAE

DECRETUM

De mutatione finium dioecesium

Quo aptius Christifidelium spirituali bono consuleretur, Exc.mi Patres Domini Caietanus Pollio, Administrator Apostolicus dioecesis Campaniensis, et Aurelius Sorrentino, Archiepiscopus Potentinus et Epi­ scopus Muranus, ab Apostolica Sede enixe expostulaverunt ut limites quibus in praesens memoratae dioeceses circumscribuntur aliquantulum immutarentur, ita quidem ut ecclesiastici fines cum illis civilium regio­ num deinde convenirent. Sacra Congregatio pro Episcopis, omnibus rite perpensis, ac rata huiusmodi immutationum rationes bene probari, vigore specialium fa­ cultatum sibi a Summo Pontifice Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter praesenti decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent :

1. a dioecesi Campaniensi separat territoria paroeciarum : Sacri Cordis Iesu et S. Michaelis ad municipium vulgo S. Angelo Le Fratte pertinentium, S. Petri Apostoli in municipio vulgo Satriano di Luca­ nia extantis, S. Nicolai Barensis municipii vulgo Savoia di Luca­ nia, atque S. Nicolai Myrensis in municipio vulgo Vietri di Potenza constitutae, eademque perpetuo adnectit archidioecesi Potentinae;

2. a dioecesi Murana distrahit territoria paroeciarum S. Petri Apostoli in municipio Ricigliano et B. M. V. a Sacratissimo Rosario municipii Romagnano al Monte, illaque dioecesi Campaniensi attribuit. Decernit quoque eadem Sacra Congregatio ut, una cum territorio paroeciarum, adnectantur oratoria, domus et coemeteria paroecialia, piae fundationes et quaecumque alia ecclesiastica bona quomodocumque ad paroecias vel ecclesias illorum territoriorum spectantia. Mandat insuper ut documenta et acta, singulas de quibus agitur paroecias respicientia, a Curia a qua ad Curiam dioecesis cui paroeciae aggregandae sunt, transmittantur. Ad clerum vero quod attinet, simul ac praesens decretum ad effectum 504 Acta Apostolicae Sedis -. Commentarium Officiale deductum fuerit, sacerdotes dioecesi illi censeantur adscripti in cuius territorio beneficium aut officium legitime detinent, ceteri autem clerici dioecesi illi incardinati maneant, in cuius territorio legitimum habent domicilium. Utriusque tamen dioecesis Episcopis Ordinariis fas erit — ob congruas rationes — collatis consiliis cum sacerdotibus et clericis quorum interest, aliter de eorum incardinatione disponere. Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio pro Episcopis deputat Exc.mum Caietanum Pollio, Archiepiscopum Salernitanum atque Ad­ ministratorem Apostolicum Campaniensem, eidem necessarias et oppor­ tunas tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito ad eandem Sacram Congregationem quam primum mittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die 31 maii 1973.

SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus

L. œ s.

© Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis

III

CIVITATIS CASTELLANAE HORTANAE ET GALLESINAE ATQUE BALNEOREGIENSIS DECRETUM

De finium immutatione Quo efficacius animarum sibi commissarum curae consuli possent Exc.mi PP. DD. Aloisius Boccadoro, Episcopus Viterbiensis, Tusca- nensis, Faliscodunensis et Aquipendiensis necnon Administrator Apo­ stolicus Balneoregiensis, atque Robertus Massimiliani, Episcopus Civi­ tatis Castellanae Hortanus et Gallesinus ut aptior inter Balneore- giensem et Hortanam dioeceses finium terminatio fieret ab Apostolica Sede postulavere. Sacra Congregatio pro Episcopis, huiusmodi immutationem rata spirituali dominici gregis utiliori regimini profuturam, vigore facul- Sacra Congregatio pro Episcopis 505 tatum sibi a Summo Pontifice Paulo Divina Providentia Pp. VI tribu­ tarum, concordia utriuslibet Episcopi Ordinarii optata admittenda esse censuit. Quapropter, suppleto quatenus opus sit eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, a dioecesi Balneoregiensi omne territorium separat quod lege civili ad municipium vulgo Soriano nel Cimino pertinet idque dioecesi Hortanae perpetuo adscribit. Una cum territorio adnectantur ecclesiae, oratoria, coemeteria paroecialia, piae fundationes et quaelibet alia ecclesiastica bona ad eadem ecclesias et oratoria quomodocumque spectantia, si quae ibi sint. Documenta et acta ecclesias, bona, incolas memorati territorii respi­ cientia a Curia Balneoregiensi ad Curiam Hortanam transmittantur. Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio pro Episcopis deputat Exc.mum, quem supra memoravimus, Robertum Massimiliani, oppor­ tunas et necessarias eidem tribuens facultates, etiam delegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate con­ stitutum, onere pariter imposito authenticum exemplar actus peractae exsecutionis ad eandem sacram Congregationem mittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die prima mensis Iulii, anno MCMLXXIII.

SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus

L. « S.

Godefridus Mariani, Subsecretarius

IV CLUSINAE ET PIENTINAE-CIVITATIS PLEBIS DECRETUM

De finium immutatione

De animarum profectu apprime sollicita, quaecumque pastorale ministerium rectius componendum poscit perlibenter Apostolica Sedes iisdem favere satagit. Quapropter cum Exc.mus P. D. Marius Castellano, Archiepiscopus Senensis et Administrator Apostolicus Clusinus et Pientinus, postu- 506 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

laverit, atque Exc.mus P. D. Ferdinandus Lambruschini, Archiepi­ scopus Perusinus et Administrator Apostolicus Civitatis Plebis, po­ stulationi consenserit, ut paroeciae vulgo San Lazzaro alle Piazze et Gamporsevoli in finibus municipii civilis vulgo Getona in Etruria regione exsistentes, ad dioecesim tamen Civitatis Plebis, Umbrae regionis, pertinentes, in iurisdictionem transferantur Episcopi Ordi­ narii Clusensis et Pientini, Sacra Congregatio pro Episcopis, vigore facultatum a Summo Pontifice Paulo Divina Providentia Pp. VI sibi tributarum, re mature perpensa, memoratas paroecias San Lazzaro alle Piazze et Gamporsevoli a dioecesi Civitatis Plebis separat et finitimae dioecesi Clusensi et Pientinae perpetuo adscribit, mutatis hac ratione utriusque dioecesis limitibus. Simul cum territorio paroeciarum, ecclesiae adnectuntur, oratoria, domus, piae fundationes et quaelibet alia bona ad paroecias spectantia. Documenta et acta easdem paroecias et bona respicientia a Curia Civitatis Plebis ad Curiam Clusinam et Pientinam transmittantur. Archiepiscopis Ordinariis, quatenus Administratoribus Apostolicis, fas erit de praesentis earundem paroeciarum curionis incardinatione et ministerio disponere. Ad haec perficienda Sacra Congregatio pro Episcopis quem supra memoravimus Exc.mum Marium Castellano deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quam primum mittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die 16 mensis Iulii anno 1973.

SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus

L. © S.

Godefridus Mariani, Subsecretarius Sacra Congregatio pro Episcopis 507

V BONONIENSIS, FLOBENTINAE ET MUTILENSIS

DECRETUM Mutilensis Ecclesia regioni ecclesiasticae Romandiolae adnectitur

Concilii Oecumenici Vaticani II aptiorem dioecesium et ecclesiastica­ rum provinciarum compositionem suadentis votis obsecundans, Exc.mus P. D. Marinus Bergonzini, Episcopus Mutilensis, ab Apostolica Sede postulavit, ut Mutilensis Ecclesia regioni ecclesiasticae Romandiolae ad­ necteretur. Mutilensis enim dioecesis in Romandiolam regionem fere integre patet; apostolatus exigentiae atque sociales rationes eidem regioni consentaneae censentur, ideo unitas organica evidentior efficitur. Summus Pontifex PAULUS, Divina Providentia Pp. VI, praehabito favorabili voto Em.morum Patrum quorum interest, Hermenegildi S. R. E. Cardinalis Florit, Archiepiscopi Florentini et Antonii S. R. E. Cardinalis Poma, Archiepiscopi Bononiensis, de consilio infrascripti Cardinalis Sa­ crae Congregationis pro Episcopis Praefecti, ratus huiusmodi immuta­ tione apostolatus rationes efficentiores reddi, exhibitas preces excipiendas censuit. Quapropter, praesenti Decreto, dioecesim Mutilensem suffraganeam constituit Metropolitanae Ecclesiae Bononiensis et proinde a metropo­ litico iure subtrahit Archiepiscopi Fiorentini; regioni ecclesiasticae Ro- mendiolae ascribit ita ut Mutilensi Episcopo ius sit Conferentiae Episco­ pali Romandiolae interesse. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die 8 mensis Septembris anno 1973.

SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus L. & S. £8 Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis 508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE SEU DE PROPAGANDA FIDE i INDONESIAE

DECRETUM De mutatione nominum aliquarum Archidioecesium et Dioecesium

Cum propositum sit ut denominationes aliquarum Archidioecesium et Dioecesium in Indonesia permutar entur, Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, audita Episcopali Conferentia Indonesiana, nec­ non obtento favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Domini Iosephi Mees, Archiepiscopi titulo Yprensis atque tunc Apostolici in Indonesia Pro Nuntii, vigore facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI concessarum, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, quae sequuntur decernit : 1) ut Metropolitana Ecclesia hucusque Diakarta nuncupata, deinceps a civitate vulgo Jakarta, Giakartana denominetur ; item eius­ dem loci Ordinarius titulo ornetur Giakartano; 2) ut Metropolitana Ecclesia hucusque Makassarensis nuncupata, deinceps a civitate vulgo Ujung Pandang, Ugiungpandangana deno­ minetur; item eiusdem loci Ordinarius titulo ornetur Ugiungpandan- gano; 3) ut Cathedralis Ecclesia hucusque Bandiarmesinensis nuncu­ pata, deinceps a civitate vulgo Banjarmasin, Bangiarmasina denomi­ netur; item eiusdem loci Ordinarius titulo ornetur Bangiarmasino ; 4) ut Cathedralis Ecclesia hucusque Surabaiensis nuncupata, deinceps a civitate vulgo Surabaya, Surabayana denominetur; item eiusdem loci Ordinarius titulo ornetur Surabayano; 5) ut Cathedralis Ecclesia hucusque de Tandiung-Karang nuncu­ pata, deinceps a civitate vulgo Tanjungkarang, Tangiungkarangana dominetur; item eiusdem loci Ordinarius titulo ornetur Tangiungka- rangano; 6) ut Cathedralis Ecclesia hucusque Diaiapuraënsis nuncupata, deinceps a civitate vulgo Jayapura, Giayapurana denominetur; item eiusdem loci Ordinarius titulo ornetur Giayapurano. Sacra Congregatio pro G-entium Evangelizatione 509

Ad haec perficienda, Sacrum hoc Dicasterium deputat Exc.mum ac Rev.mum Dominum Vincentium Farano, Archiepiscopum titulo Cluen- tensem, nuper Apostolicum in Indonesia Pro Nuntium nominatum; idcirco hisce super omnibus praesens edidit Decretum. Datum Romae, ex Aedibus eiusdem Sacrae Congregationis, die vice­ sima secunda mensis Augusti anno Domini 1973.

AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus

ffî D. S. Lourdusamy, a Secretis

II NYERIENSIS - MERUENSIS

DECRETUM De mutatione finium

Quo facilius et^efficacius aeternae dominici gregis saluti eiusque regi­ mini consuli possit, Exc.mi ac Rev.mi Ordinarii Conferentiae Episcopalis Kenyaensis novam eamque aptiorem inter dioeceses Nyeriensem. et Me- ruensem finium definitionem nuper ab Apostolica Sede expostulaverant. Quapropter Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, ac­ cepto favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Domini Petri Aloisii Sartorelli, Archiepiscopi titulo Castellani atque Apostolici in Kenya Pro Nuntii, item­ que consensu Exc.morum Ordinariorum, quorum interest, prae oculis habito, re mature perpensa, vigore facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, oblatis precibus obsecundare censuit ac inter circumscriptiones ecclesiasticas Nyeriensem et Meruensem, hos, qui sequuntur, fines constituendos esse decernit: « That part of the territory of the civil District of Meru, which now belongs to the Diocèse of Nyeri and in which the town of Timau is located, shall be separated from the aforementioned diocèse so as to belong hence- forth to the Diocèse of Meru, except for the area nearer to Nanyuki and lying west of the river Oltulili, which shall remain in the Diocèse of Nyeri ». Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando in perpetuam rei memoriam praesens Decretum confici et expediri iussit. DatumjRomae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evan­ gelizatione seu de_Propaganda Eide, die 31 mensis Augusti a. D. 1973.

AGNELLUS, Card. Rossi, Praefectus

& D. S. Lourdusamy, a Secretis 510 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO PRO CAUSIS SANCTORUM

I SANCTI HYACINTHI

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Ludovici Zephyrini Moreau, Episcopi S. Hyacinthi.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tem­ perantia, Fortitudine, earumque adnexis in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.

« Gregis Christi Pastores imprimis oportet ut ad imaginem summi et aeterni Sacerdotis, Pastoris et Episcopi animarum nostrarum, sancte et alacriter, humiliter et fortiter exsequantur ministerium suum, quod ita adimpletum, etiam pro eis erit praecelsum sanctificationis medium. Ad plenitudinem sacerdotii electi, sacramentali gratia donantur, ut orando, sacrificando et praedicando, per omnem formam episcopalis curae et servitii, perfectum pastoralis caritatis munus exerceant, ani­ mam suam pro ovibus ponere ne timeant et forma facti gregis (cfr. 1 Pt. 5, 3), Ecclesiam etiam exemplo suo ad maiorem in dies sanctitatem pro­ moveant » (Const. Lumen Gentium, n. 41). Quam compendiosam et pulchram Concilii Vaticani Secundi ima­ ginem episcoporum, quos « Spiritus Sanctus posuit regere Ecclesiam Dei » (Act. 20, 28), dilucide expressam invenimus et in Servo Dei Ludo­ vico Zephyrino Moreau, Episcopo Sancti Hyacinthi in Canadia. Quod ut pateat, satis erit de eius vita rebusque gestis breviter exponere. Qui in oppido quod Béçancour vulgo nuncupant, in finibus tunc archidioeceseos Quebecensis, nunc vero dioeceseos Nicoletanae sito, ortum habuit Calendis Aprilibus anno 1824, e tredecim fratribus quin­ tus, eodemque nativitatis die sacris Baptismi aquis membrum Eccle­ siae Christi est effectus. Parentes ei fuerunt Aloisius Zephyrinus Mo- reau et Maria Margarita Champoux, humiles quidem progenie ruriculae, sed fide ac pietate in Deum praestantes. Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 511

Duodecim annos natus, litterarum primordiis absolutis, ad prima humaniora studia exercenda commissus est cuidam claro eiusdem op­ pidi magistro, loci parocho hospitium adulescentulo praebente La- tinique sermonis eumdem docente rudimenta. Ea quidem tempestate, pius, bonus et modestus ad Eucharisticum Convivium primo accessit. Mense autem Septembri anno 1839, Mcoletanum seminarium ingressus est, ubi, inter diligentiores primus, humanitatis studia perfecit anno 1844 et tunc sacerdotalis vitae capessendae desiderium et consilium aperuit. Quapropter die 10 mensis Maii eodem anno clericorum induit vestem tonsuraque est auctus. Tum vicennis dignus est inventus qui Seminarii magistrum disciplinae versuum condendorum valetudine af­ fectum suppleret atque insequenti autumno humaniorum litterarum praecepta alumnis traderet. Atvero, simul alios docens, simul suis in­ cumbens theologicis studiis, labore adeo defaticatus est, ut mense No­ vembri a. 1845 Seminarium relinquere coactus sit. Ad natalem igitur locum valetudinis reficiendae causa remeavit, sed quia ad sacerdotium vehementissime pervenire cupiebat, sub parochi ductu sacrae theolo­ giae studiis vacavit. Et insequenti anno 1846, mense Septembri, se Que- becum contulit licentiam ab archiepiscopo petiturus ut, talari servata veste, studia extra Seminarii saepta, cum nondum ad salutem esset plene reductus, exercere et persequi valeret. Ordinarius vero, visa im- becilliore corporis valetudine, Famulum Dei adhortatus est ut, talari deposita veste, ad paternam rediret domum. Quod responsum animum Servi Dei non perturbavit neque spem ei eripuit ; ideoque sub eiusdem mensis Septembris finem petiit obtinuitque ab episcopo Marianopolitano ut in eiusdem dioeceseos clerum cooptaretur. Porro, episcopus coadiu­ tor, Ioannes Carolus Prince, Dei Servum ipsis episcopalibus aedibus hospitem excepit atque, qua erat doctrina et eruditione clarus, cotidie eidem aderat in studiis perficiendis; cumque eum in sacra doctrina reperisset sat instructum, die 19 mensis Decembris eodem anno 1846 ad presbyteratum ordinem promovit. Christi minister effectus, anno 1847 caerimoniarum magister ec­ clesiae cathedralis atque cappellanus designatus est ; spiritualis quoque cura pauperum Conventus a Providentia atque moderatoris officium Communitatis a Bono Pastore ei concredita sunt fuitque Cancellariae curiae dioecesanae praepositus. Hisce in muneribus obeundis optimas animi mentisque dotes exhibuit floruitque omni virtutum genere, ita ut iam tum h onus dominus Moreau vulgo appellaretur. Contigit autem ut anno 1852 nova conderetur dioecesis in Cana- 512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dia a S. Hyacintho nuncupata, ad quam regendam ascitus est Coadiutor ipse Marianopolitanus; qui Servum Dei, quem olim sacerdotio insigni - verat, sibi Secretarium adlegit et secum ad novae dioeceseos Cancella­ riam moderandam duxit. Praeter Cancellariae negotia expedienda, cu- rionis minoris adimplebat munus apud varia Sororum Instituta et apud civile nosocomium; deinde bis (annis nempe 1854-1860 et 1869-1875) parochum ecclesiae cathedralis egit. Fuit quoque multarum Religiosa­ rum, utpote pius, prudens et firmus, conscientiae moderator exquisitus. Anno 1869 membrum et secretarius dioecesani Consilii recens conditi renuntiatus est, necnon dioeceseos Vicarius generalis. Dioecesim univer­ sam pluries, vel sede vacante vel episcopo per longius tempus absente, moderatus est. Vita functo tertio dioeceseos episcopo, mense quidem Iulio a. 1875, Servus Dei quinto, uti Vicarius Capitularis, dioecesim administravit. Clarius tunc innotuit quanta ipse apud omnes, clericos et laicos, gau­ deret aestimatione, adeo ut eum sibi exoptarent episcopum, quando­ quidem dotibus omnibus animique ornamentis praeditum scirent tanto obeundo muneri necessariis. Sacrorum quoque Canadiae Antistites egre­ gium de eo ad Summum Pontificem miserunt testimonium. Pius IX ardentibus eiusmodi votis annuens, Ludovicum Zephyrinum Moreau dignum habuit quem ad episcopalem dignitatem eveheret daretque dioecesi Sancti Hyacinthi Praesulem. Itaque die 16 mensis Ianuarii a. 1876, omnium plausu et gratulatione, episcopus fuit ordinatus. Cum autem novisset Famulus Dei se posse nihil nisi supernae opis auxilio fretum, Apostoli sententiam Omnia possum in eo qui me con­ fortât (Phil. 4, 13) sibi ut insigne altissimi muneris sumpsit, quo spiri­ tualis vitae suae et pastoralis operis peculiares notas exprimere inten- debat, plenam videlicet in Deo fiduciam, humilitatem, constantem in suscipiendis adimplendisque officiis voluntatem. Porro, cum creditam sibi dioecesim optime cognosceret, statim mo­ liri coepit, ut bonus pastor, ea opera quibus dioecesis nova caperet bonorum spiritualium et temporalium incrementa. Quae autem ut efficaciora essent, Servus Dei cor unum et animam unam (cf. Act. 4, 32) cum dioecesano clero esse voluit. Hinc, ab initio fere episcopatus, cathedrale capitulum, presbyterii instar, instituit, ut consociatis viri­ bus dioecesim regeret. Presbyteros appellare solebat suos adiutores, cooperatores, consiliarios, fratres, amicos. Quapropter eos peculiari complectebatur et prosequebatur caritate ; eos libenter audiebat et con­ sulebat. Sategit quoque artius sibi devincire sacerdotes celebratione Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 513 decem synodorum dioecesanarum crebrisque pastoralibus visitationibus annuisque collationibus et conventibus, quorum disceptanda argumenta ab iisdem appararentur. Condiciones quoque materiales cleri curabat, ut necessaria ad vitam honeste et digne ducendam subsidia a fidelibus procurarentur. Sollicitus etiam fuit erga sacerdotes aetate provectos, aegrotos et inválidos eorumque honestae sustentationi consuluit. Col­ legialem cum Canadiae episcopis unionem studiose servavit provexitque ; sapientibus consiliis et stimulationibus in spiritu fraternae caritatis iisdem praesto fuit, prudentemque se praebuit in negotiis politicae ac scholasticae indolis conciliatorem. Sentire cum Ecclesia constans et perpetua fuit eius voluntas; hinc arcte cum Summo Pontifice coniunctus, operam dabat ut eius magiste­ rii documenta a clero et a fidelibus statim cognoscerentur utque amor et fidelitas erga Christi in terris Vicarium et erga Apostolicam Sedem altas in animis radices agerent et firmarentur. Sollertem intendit curam in vocationes sacerdotales fovendas. Pa­ roecias plures erexit aliarumque aptius fines definivit; cathedrale quo­ que templum exaedificavit. Cunctam dioecesim per impervia itinera caelique asperitates sacra visitatione crebrius peragravit. Pari studio ac diligentia necessitatibus et rationibus religiosarum familiarum in dioecesi exstantium consulebat. Veluti pater invigilabat ut ibidem praescripta disciplina servaretur. Ad Christifidelium autem spirituale bonum eorumque religionem augendam et ad caritatis opera exercenda varias pias consociationes instituit, aliaeque iam exstantes ut florerent magnopere procuravit. Ut pueri et adulescentes ab omni in fide moribusque contaminatione prae- servarentur totum se impendit. Quem in finem Congregationem So­ rorum a S. Ioseph die 12 mensis Septembris a. 1877 condidit. Sororum quoque Institutum a S. Martha fundavit die 21 Novembris a. 1890, ut in seminariis, episcopus et in educationis iuventae domibus servitium praestarent. Scholas omne genus, etiam ad commercii scientias et leges condiscendas, excitavit et sustinuit. Ad hoc varias religiosas Congrega­ tiones in dioecesim accivit. Prosperitati quoque materiali gregis sibi concrediti studuit, sa­ cerdotibus praecipiendo ut fideles ad socialem et oeconomicum pro­ gressum efficaciter cohor taren tur. Pauperes eximia caritate proseque- batur ; huic Opus Conferentiarum S. Vincentii a Paulo in urbem S. Hya­ cinthi inductum est. Sciens probe episcopos pastorali munere constitui aliorum perfecto-

33 - A. A. S. 514 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale res ideoque officio teneri procurandi, ut et Angelicus Doctor memo­ rat, subditorum salutem (cf. 8. Theol. II-II, p. 185, a. 5), Famulo Dei persuasissimum erat grave ac praecipuum onus sibi incumbere gregem suum ad christianam perfectionem perducendi. Quapropter imprimis sacerdotes crebrius adhortabatur, ut ad illam sanctitatem semper ni- terentur qua, non solum Dei voluntatem implerent (cf. Mt. 5, 48 et 1 Thess. 4, 3), verum etiam et ipsi aptiora in dies instrumenta in Populi Dei sanctificationem et servitium evaderent. Alia inter sanctificationis subsidia inde ab initio episcopali munere religionem in Ss.mum Iesu Cor, quod et ipse summopere colebat, studiose ostendit omnibusque valde commendavit; inde episcopus 8. Cordis appellatus est. Memor sane erat Servus Dei se prae ceteris teneri obligatione sanctitatis exemplum cuncto sibi commisso gregi praebendi. Omnibus igitur nervis et viribus contendit ut, gratia Dei opitulante, sanctita­ tem in caritate, humilitate vitaeque simplicitate assequeretur. Re quidem vera testes uno affirmant ore Famulum Dei episcopum factum per- mansisse qualem antea fuisset, humilem, simplicem in tota vivendi agendique ratione, a pecunia rebusque mundanis alienum, frugalem ; eumdem usum esse minimo episcopii cubiculo, quolibet superfluo ornatu ac supellectile experti. Dictus quoque est Famulus Dei maioris tempo­ ris partem in oratione, in studio doctrinae sacrae et in clero et fide­ libus excipiendis et audiendis consumpsisse, dioecesimque magis pie­ tate quam imperio gubernasse. Nec tandem praetereundae innumerae, viginti ferme milia, litterae et epistulae ad presbyteros, religiosos et laicos datae, quae praeclarum spiritualis vitae ac disciplinae atque apostolicae operositatis exstant monumentum Servi Dei eiusque intima imago. Postremis autem vitae annis, ingravescente corporis incommoda infirmitate, Dei Servus petiit a Summo Pontifice obtinuitque episco­ pum coadiutorem, ac quidem Rev.mum Dominum Maximum Decelles. Die demum 24 mensis maii a. 1901, extremis Ecclesiae sacramentis munitus, defletus ac desideratus uti Canadensium sacrorum Antistitum decus et gloria, placide obdormivit in Domino, aetatis suae septimo su­ pra septuagesimum anno, sacerdotii sui quinquagesimo quarto, atque episcopatus quinto supra vicesimum. Exsequiae sollemniores, adstante ingenti episcoporum, presbyterorum ac fidelium multitudine, peractae sunt. Servum Dei Ludovicum Zephyrinum Moreau reliquisse dicas tum sacerdotalis vitae tum pastoralis sollicitudinis exemplar, quod Oecu- Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 515

menici Concilii Vaticani Secundi documenta penitius describunt atque pro bac nostra exoptant aetate praebendum. Sanctitatis fama, qua vivus fuit decoratus, post Servi Dei obitum non deferbuit, immo in dies magis succrevit sive ob virtutum, quibus inclaruerat, fulgorem, sive ob gratias eius invocato nomine a Deo con­ cessas. Hinc factum est ut de Beatorum Caelitum honoribus eidem de­ cernendis Causa agi coepta sit. Canonicis igitur annis 1929-1934 ordi­ naria auctoritate instructis, processibus, Pius Papa XII commissionem introductionis Causae die 27 mensis Iunii a. 1952 propria signavit manu. Adornati sunt deinde annis 1953-1955, apostolica potestate processus, quorum iuridica vis per decretum S. Rituum Congregationis diei 31 Ia­ nuarii mensis a. 1959 agnita est. Servatis itaque omnibus de iure servandis, instituta est apud S. Congregationem pro Causis Sanctorum disceptatio super virtutibus theologalibus et cardinalibus eisque adnexis Servi Dei, et quidem pri­ mum in Congressu Peculiari die 6 mensis Octobris a. 1970 habito ; deinde, praemissis peculiaribus dilucidationibus ab Officio Historico eiusdem Sacrae Congregationis concinnatis, celebratus est die 31 Oc­ tobris anno 1972 Coetus Plenarius Patrum Cardinalium qui, omnibus perspectis et perpensis, cunctis suffragiis censuerunt Servum Dei he- roum in modum omnes christianas exercuisse virtutes. Facta postmodum, die 16 mense Decembri eodem anno, Summo Pon­ tifici Paulo VI per Rev.mum Cardinalem Paulum Bertoli, tunc huic Congregationi Praefectum, de praemissis omnibus relatione, eadem Sanctitas Sua sententiam affirmantem Coetus Plenarii Patrum Cardi­ nalium ratam habens, ut decretum de hac re conficeretur mandavit. Hodierno tandem die accitis ad se Rev.mis Cardinalibus infra scripto, huius Congregationis Praefecto, et Carolo Gonfalonieri, Cau­ sae ipsius Ponente seu Relatore, meque subscripto Antistite a secretis, aliisque vocari solitis, eisque adstantibus edixit : Constare de virtu­ tibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proxi­ mum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, For­ titudine, earumque adnexis, in gradu heroico Servi Dei Ludovici Zephy- rini Moreau, Episcopi Sancti Hyacinthi, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta S. Congregatio­ nis pro Causis Sanctorum inseri mandavit. Datum Romae, die 10 mensis Maii a. D. 1973.

ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus L. © S.. © Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis 516 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II GRANATENSIS

Beatificationis et canonizationis Servi Dei, Andreae Manjon y Manjon, sacerdotis, fundatoris Scholarum ab « Ave Maria » appellatarum.

SUPER DUBIO An introducenda sit eius Causa

Cum Sancta Mater Ecclesia, ad mandatum implendum a divino suo Conditore acceptum, mysterium nempe salutis omnibus hominibus nun­ tiandi et omnia instaurandi in Christo, integram hominis vitam etiam terrenam quatenus cum vocatione caelesti res connexas curare debeat, in educationis progressu atque amplificatione partes suas habet (cfr. Conc. Vatic. II, Gravissimum educationis, prooemium). Unde Spiritus Sanctus innumeros sacerdotes, religiosos et laicos in ipsa Ecclesia su­ scitat, qui evangelico se devovendi studio in praecellens educationis et scholarum cuiusvis generis et gradus munus incumbant. Immo non pauci, ob merita sua, in historia doctrinae et methodorum paedagogi- earum egregium locum obtinent. Inter hos iure recensendus est Servus Dei Andreas Manjon y Manjon. Servus Dei ortum habuit, die 30 Novembris anno 1846, in pago Sargentes de la Lora, dioeceseos Burgensis in Hispania, et eadem die Ecclesiae Dei aggregatus est sacramento baptismi. Iuxta morem loci nomen Apostoli Andreae ei impositum est, in cuius festo bis natus fuerat, nempe societati civili et Ecclesiae. Eius parentes agricolae erant, pietate et animorum bonitate a civibus valde dilecti. Anno 1850 An­ dreas, puer quattuor annorum, sacramentum Confirmationis recepit. Prius ad ludum litterarium in vico patrio ventitabat, dein ad gym- nasium in loco Polientes (Santander) non procul a patrio pago. Sed iam tunc, pietate parentum et bonis animi dotibus bene dispositus, vocem Domini Iesu audivit se ad sacerdotium ministeriale vocantis, quapropter Seminarium Burgense adivit ubi, ut alumnus externus, prius litteris latinis, dein studiis philosophicis et Sacrae Theologiae vacaret. Ibi per septem annos permansit donec anno 1868 Seminarium ob civilium rerum perturbationem clausum est. Lyceum publicum, dein studiorum Universitatem Vallisoletanam frequentavit tituloque causi­ dici insignitus est. Sed tunc temporis, prius rei publicae perturbatione Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 517

impeditus, deinde ad studia civilia attractus, quodammodo illam in sacerdotium inclinationem amisit quam puerili aetate expertus fuerat. In eadem Universitate Vallisoletana, Servus Dei, cum vigesimum octavum aetatis annum ageret, inter magistros est adnumeratus, quo munere Matriti, Compostellae et tandem Granatae ad obitum usque functus est, Historiam docens ecclesiasticam, Theologiam moralem ac praesertim utrumque Ius, canonicum scilicet et civile. Scientiarum autem studium amorem eius erga Ecclesiam non mi­ nuit, sed ansam ei praebuit ut hunc amorem ac devotionem clarius pa- tefaceret. Etenim, cum adhuc studiis vacaret, coetibus laicorum catho­ licorum nomen dedit et in eis strenue pro fide et Ecclesia laborare coepit ita ut odium hostium Ecclesiae sibi conflaret. Iterum ac vehe­ mentius vocem Domini audiens se ad sacerdotium vocantis, humiliter ab Archiepiscopo Granatensi petivit et obtinuit ut inter clericos ipsum cooptaret ; die igitur 19 Iunii anni 1886 Servus Dei cum quadragesimum annum ageret, Presbyter ordinatus est, eodemque anno inter canonicos abbatiae Sacri Montis est adnumeratus. Iam prius, dum Granatae ut laicus moraretur, operibus caritatis erga pauperes sollertissime vacabat; sacerdos vero factus, miseri­ cordia motus erga illos pauperes errantes qui hamaxobii seu hispanico sermone (( gitanos » vocantur, anno 1888 ludum pro eis instituit quo pueri litterarum et christianae fidei rudimenta docerentur. Ita primum ex illis ludis erexit eum qui postea nomen Scholarum ab « Ave Maria » acceperunt. In eas scholas ad primum institutionis gradum ordinatas, pueri puellaeque pauperes congregantur ut non solum notiones rerum discant easque memoriae tradant, sed etiam propriis actionibus et in­ ceptis, in ludis praesertim, personales qualitates evolvant et exercitiis physicis corpora roborent. Quapropter, fere semper, dum caeli status id ferunt, pueri extra aulas in horto manent. Quae omnia catechesi christiana perficiuntur vel potius animantur. Ne vero hae scholae, mi­ rum in modum diffusae, magistris carerent, Servus Dei Athenaeum quoddam Granatae condidit ad institutionem magistrorum, qui et fide catholica et principiis paedagogicis ab ipso Famulo Dei definitis im­ buerentur. Quorum non pauci mentem et spiritum Servi Dei in ipsas scholas transfuderunt e publicis auctoritatibus Hispanicis pendentes. Plura etiam scripta exaravit quae vel ad fidei defensionem, vel ad insti­ tutionem puerorum, vel ad magistrorum praeparationem spectant. In his vero variis generibus ministerii sacerdotalis et apostolatus, Servus Dei flagranti amore Dei et fratrum urgebatur ita ut Deum, cuius 518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale servitio deditus erat, saepissime in oratione quaereret. Paupertatem evangelicam coluit, pauper inter pauperes factus. Prudentiam eius ac fortitudinem mira propagatio scholarum ab « Ave Maria » declarat. Tandem die 10 Iulii anni 1923, meritis insignis atque vivido affectu puerorum et pauperum circumdatus, obdormivit in Domino. Sanctitatis fama qua vivens fruebatur, post eius obitum amplius diffusa est. Unde, instantibus eius sociis ac discipulis, mense Iulio anni 1936, seu tertio decimo vix anno post Servi Dei obitum elapso, Proces­ sus Ordinarius beatificationis construi coeptus est in Curia archiepi­ scopali Granatensi. Qui paulo post interruptus ob civile bellum, anno 1918 resumptus est ac die 9 Februarii anni 1951 absolutus. Quibus in­ quisitionibus ad Sanctam Sedem delatis riteque excussis, die 20 Iulii anni 1960 Sacra Rituum Congregatio decretum edidit statuens nihil obstare ex capite scriptorum Famuli Dei quominus ad ulteriora procedi posset. Quapropter, servatis omnibus de iure servandis, die 5 Decembris anni 1972 habitus est Congressus peculiaris Sacrae Congregationis pro Causis Sanctorum, quem secuta est Congregatio peculiaris Cardinalium, die 30 Ianuarii anni 1973, in qua E.mus Arturus Cardinalis Tabera Araoz, Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit discutiendum : An introducenda sit Causa beatificationis, in casu et ad effectum de quo agitur, deque ea rettulit. Et E.mi Patres Cardinales, qui aderant, omnibus mature perpensis, affirmative responderunt, seu Causam in­ troducendam esse, si Summo Pontifici placuisset. Quibus de rebus facta Paulo Papae VI fideli relatione, Sanctitas Sua sententiam Patrum Cardinalium ratam habuit et confirmavit. Datum Romae, die 21 Maii a. D. 1973.

ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus L. © S. © Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis Diarium Romanae Curiae 519

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Martedì 28 Agosto 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Sig. ANTONIO BORGES LEAL CA­ STELLO BRANCO EILHO, Ambasciatore Straordinario e Plenipo­ tenziario del Brasile.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato: 13 settembre 1973. L'E.mo Signor Cardinale Tabera Araoz Arturo, Prefetto della Sacra Congregazione per i Religiosi e gli Istituti Secolari. 26 » » S. E. Mons. Poggi Amelio, Arcivescovo tit. di Cercina, Pro Nunzio Apostolico nella Repubblica Araba Siriana.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI lia nominato : 26 giugno 1973. S. E. il Signor Cardinale Philippe Paul, Membro della Sacra Congregazione per VEvangelizzazione dei Popoli. 30 agosto » Il Rev.mo Mons. Rogers Gerard Marie, Consultore della Sacra Congregazione per la disciplina dei Sa­ cramenti. » » » Il Rev.mo Mons. Frutaz Pietro Amato, Segretario del Pontificio Comitato di Scienze storiche. » » » Il Rev.mo Mons. Saxer Victor, Rettore del Pont. Istituto di Archeologia Cristiana; il Rev.mo Mons. Corish Patrick; il Rev. Prof. Zerbi Piero; il Rev. Prof. P. Hallinger Kassius, O.S.B. ; il Prof. Marrou Henri Irénée, Membri del Pon­ tificio Comitato di Scienze Storiche.

24 settembre » Consultori della Pontificia Commissione per la Revisione del Codice di Diritto Canonico Orientale: S. E. Mons. Brini Mario, Arciv. tit. di Algiza; S. E. Mons. Raï Pierre, Arciv. tit. di Edessa di 520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Osroene per i Melchiti; S. E. Mons. Tekeyan Vartan, Arciv. di Ispahan degli Armeni; S. E. Mons. Khoraiche Antoine, Vescovo di Saida dei Maroniti; S. E. Mons. Donmith Michael, Vescovo di Sarba dei Maroniti; S. E. Mons. Gabared Amadouni, Vescovo tit. di Amatunte di Cipro; S. E. Mons. Sapelak Andrea, Ve­ scovo tit. di Sebastopoli di Tracia; S. E. Mons. Delly Emmanuel-Karim, Arcivescovo tit. di Kaskar dei Caldei; S. E. Mons. Her- but Joachim, Vescovo di Skopje-Prizren ; S. E. Mons. Mounayer Eustache Ioseph, Vescovo tit. di Gerapoli di Siria; S. E. Mons. Tzadua Paulo, Vescovo tit. di Abila di Palestina; Rev.mo Mons. Raad Ignace; Rev.mo Chorep. Chamye Moubarak; Rev.mo Chorep. Daoud Moussa; Rev.mo Proto Archimandrita We- lykyj Atanasio, dei Basiliani di S. Giosafat; Rev.do P. Letayf Raphael, Sup. Gen. del­ l'Ordine Antoniano Maronita; Rev.do Archi­ mandrita Abou-Mokh François, dell'Ordine Basiliano del SS.mo Salvatore; Rev.do Archi­ mandrita Eldarov Georgij, O. F. M. Conv. ; Rev.do Archimandrita Hage Athanase, del­ l'Ordine Basiliano Chouerita; Rev.do Archi­ mandrita Jarawan Elias; Rev.do Archiman­ drita Mahlouf Lucien; Rev.do Archimandrita Minisci Teodoro, dell'Ordine Basiliano Italiano di Grottaf errata ; Rev. Mons. Bentia Stefano; Rev. Mons. De Clercq Charles; Rev. Mons. Eid Emilio; Rev. Mons. Havouri Georges; Rev. Mons. Joubeir Antonio; Rev. Mons. Makhlouf Rizkallah ; Rev. Mons. Marusyn Myroslav ; Rev. Mons. Metz René; Rev. Mons. El-Hayek Elias; Rev. Mons. Nerses Setian; Rev. Mons. Prader Ioseph; Rev. Mons. Tautu Luigi; Rev. Mons. Vanchipurackal Kurian; Rev. Danylak Roman; Rev. Fahmy Tadros; Rev. Ferrari Giuseppe; Rev. Hollos Janos; Rev. Koika- kudy Joseph; Rev. Malak Hanna; Rev. Padi- njaremannil Kuriakose; Rev. Parampath Kn- riakose; Rev. Pataki Andrew; Rev. Salachas Dimitrios; Rev. Sarraf Joussef; Rev. Seman Jan; Rev. Senetsky Robert; Rev. Sinai An­ drew; Rev. Stefanos Gabriel; Rev. Vada- kumcherry Joseph; Rev. P. Asghedom Sa­ muel, S. Ord. Cist. ; Rev. P. Caloyeras Do­ minique, O. P. ; Rev. P. Dejaifve Georges, S. I. ; Rev. P. Dumont Christophe, O. P. ; Diarium Romanae Curiae 521

Rev. P. Malancheruvil Cyril, O. I. O. ; Rev. P. Masson Jacques, S. I. ; Rev. P. Mudryj Sofro- nio, O. S. B. M.; Rev. P. Nedungatt Georges, S. I.; Rev. P. Podipara Placido, O. M. I.; Rev. P. Pujol Clemente, S.I. ; Rev. P. Éezác Jan, S. I. ; Rev. P. Siegle Bernard, T. O. R. ; Rev. P. Tocanel Pietro, O. F. M. Conv.; Sig. Plochl Willibald. 25 settembre 1973. Il Rev.mo Mons. Deskur André-Marie, Presidente della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali. » » » Il Rev.do P. Panciroli Romeo, F.S.C.I., Segretario della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali. » » » Il Rev.do P. Hoffmann Karlheinz, S.I., Sotto-Segretario della Pontificia Commissione per le Comuni­ cazioni Sociali. » » » Il Rev.mo P. Tucci Roberto, S.I., Direttore Generale- Delegato della Radio Vaticana. » » » Il Rev.mo P. Maffeo Sabino, S.I., Direttore Tecnico della Radio Vaticana. » » ;> Il Rev.mo P. Stefanizzi Antonio, S.I., Consulente Tecnico della Pontificia Commissione per le Comuni­ cazioni Sociali. » » » Il Rev.do Don El-Hachem Mounged, Officiale Delegato della Filmoteca Vaticana presso la Pontifìcia Commissione per le Comunicazioni Sociali.

Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo VI ha nominato : Assistente al Soglio Pontifìcio: 23 giugno 1973. S. E. Mons. Burié Viktor, Arcivescovo di Rijeka-Senj.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : Protonotari Apostolici soprannumerari: 19 marzo 1973. Mons. Siyam Giorgio (Nkongsamba). 16 aprile » Mons. Hughes Tommaso Giovanni (Clifton). » » » Mons. Langella Rocco (Sarno). 7 giugno » Mons. Martínez Sánchez Gaetano (Pinar del Río).

Prelati d'onore di Sua Santità: 30 ottobre 1972. Mons. Mauaki Sanualio Gennaro (Wallis e Fntuna). 19 dicembre » Mons. Byrne Laserian (Fresno). » » » Mons. Meyer Gilberto (Fresno). 29 » » Mons. Pijnappels Peter A. (Saginaw). 522 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

3 gennaio 1973. Mons. Horstkemper Gerardo Stefano (Paderborn) 15 » Mons. Madsen Cletus (Davenport). 21 » Mons. Cox James F. (New York). » » Mons. Finnerty Edward G. (New York). » » Mons. Keogh Giovanni P. (New York). Mons. McCormack Tommaso J. (New York). » » Mons. Santulin Giuseppe (New York). » » » Mons. Sullivan Harold J. (New York). 25 febbraio Mons. Berg Ermanno (Mainz). 2 marzo » Mons. Papa Giovanni (Andria). » » Mons. Crisan Traiano (Oluj-Gherla). 17 Mons. Toomey Kevin (Melbourne). » » » Mons. Walsh Brian (Melbourne). 29 Mons. Galea Rapa Giuseppe (Gozo). 30 » Mons. De Girolamo Carmine (Salerno). » » Mons. Giudice Gaetano (Salerno). » Mons. Vigorita Mariano (Salerno). 6 aprile » Mons. Roucairol Giuseppe (Montpellier). 11 Mons. Bolzan Carlo (Vittorio Veneto). 12 » » Mons. Kessels Giovanni (Essen). » Mons. Küppers Leonardo (Essen). » Mons. Bonfìgli Casimiro (Luni-La Spezia). » Mons. Morachioli Romano (Luni-La Spezia). » » Mons. Kalale Giovanni (Lusaka). Mons. Chirivella Tullio (Valencia in Venezuela). » » Mons. Rodríguez Alfredo (Valencia in Venezuela). 11 maggio Mons. Varanda José (Coimbra). 19 » » Mons. Giannini Filippo (Roma). 7 giugno » Mons. Patrone Stefano (Genova). 15 » » Mons. Giannecchini Mario (Lucca). 6 agosto Mons. Kada Ludovico (Esztergom). 26 » » Mons. Cacciavillan Agostino (Vicenza).

Cappellani di Sua Santità:

3 gennaio 1973. Mons. Anda Giuseppe (Paderborn). » Mons. Lenz Hubert (Paderborn). » » Mons. Schmitdinger Giovanni (Paderborn). 15 Mons. Kluge Gerardo (Paderborn). 21 » Mons. Velia Desmond J. (New York). 19 febbraio Mons. Hermann Rodolfo (Freiburg im Breisgau). » » Mons. Müller Agostino (Freiburg im Breisgau). 25 » Mons. Hainzl Giovanni (Linz). 2 marzo Mons. Alcini Angelo (Todi). » » Mons. Checcobelli Cesare (Todi). » » Mons. Serafini Antonio (Todi). 11 » Mons. Rinaldini Domenico (Cagli e Pergola). 29 » Mons. Rehne Giuseppe (Essen). » Mons. Maioli Luigi (Urbanía). Diarium Romanae Curiae 523

29 marzo 1973. Mons. Mancini Giovanni (Urbanía). » » » Mons. Montanari Franco (Urbino). 30 Mons. Pirone Giovanni (Salerno). » » Mons. Saggese Giuseppe (Salerno). 5 aprile Mons. Dzudzewicz Boleslao (Pinsk).

11 Mons. Nicosia Vito (Catania).

» » Mons. Alessandri Carlo (Lucca). » » Mons. Parisio Aldo (Susa). 12 » Mons. Chiaradia Giovanni (Luni-La Spezia). » » Mons. Gallo Bernardo (Luni-La Spezia). » » Mons. Ricchetti Cesare (Luni-La Spezia). » Mons. Esaa Lucio (Valencia in Venezuela). 28 » Mons. Lorusso Domenico (Taranto). 8 maggio Mons. Bucko Adalberto (Nitra). 19 » Mons. Carletti Luigi (Roma). » » Mons. De Angelis Alessandro (Roma).

» Mons. Del Vescovo Dandolo (Roma).

» Mons. Di Liegro Luigi (Roma).

» Mons. Dioletta Franco (Roma). Mons. Forconi Franco (Roma). » Mons. Gregnanin Antonio (Roma). » » Mons. Guerra Roberto (Roma). » Mons. Manzetti Azelio (Roma). Mons. Marrese Raffaele (Roma). » Mons. Ratti Pierino (Roma). Mons. Settepani Aldo (Roma). » » Mons. Tamantini Mario (Roma). » Mons. Tucci Filippo (Roma). 23 Mons. Bressan Luigi (Trento). 28 Mons. Bertagna Bruno (Piacenza). 13 giugno Mons. Gierse Enrico (Paderborn). 27 Mons. Blanco Prieto Félix (León).

ONORIFICENZE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha conferito :

II Collare dell'Ordine Piano: 12 giugno 1973. A S. E. Gen. Sangoulé Lamizana (Repubblica dell'Alto Volta).

La Gran Croce dell'Ordine Piano: 5 maggio 1973. A S. E. Wasfy Salah Eddine Mohamed (Repubblica Araba d'Egitto). 12 giugno » A S. E. Dr. Conombo Joseph (Repubblica dell'Alto Volta). 524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

21 giugno 1973. A S. E. De Estrada Santiago (Argentina). » » » A S. E. Logroño Batlle Alvaro (Repubblica Dominicana). » » » A S. E. Flores Venancio (Uruguay). » » » A S. E. Rojas G-aldames René (Cile). » » » A S. E. Phiri Amock Israel (Zambia). » » » A S. E. Amichia Joseph (Costa d'Avorio). » » » A S. E. the Air Chief Marshai Sing Ar jan (India). » » » A S. E. Ferreyros Balta José Carlos (Perù).

La Cran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 25 marzo 1973. Al sig. François Michele Maria (Belgio). » » » Al sig. Van Bellinghen Carlo (Belgio). 2 maggio » Al sig. Neguib Ibrahim (Repubblica Araba d'Egitto). 12 giugno » A S. E. Garango Tiémoko Marc (Repubblica dell'Alto Volta). » » » A S. E. Dakoure Antoine (Repubblica dell'Alto Volta). » » » A S. E. Tientaraboum Félix (Repubblica dell'Alto Volta). 21 » » A S. E. Chetwode Crawley Desmond John (Gran Bre­ tagna).

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 12 giugno 1973. A S. E. Nana Grégoire (Repubblica dell'Alto Volta). » » » A S. E. Ilboudo Pierre (Repubblica dell'Alto Volta).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha conferito : La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 25 marzo 1973. Al sig. Genicot Leopoldo (Belgio). 29 » » Al sig. Allinger-Csollich Teodoro (Innsbruck). » » )) Al sig. Haslinger Alfredo (Wien). » » » Al sig. Lehne Federico (Wien). 2 maggio » Al sig. Abdel Nour Amin (Repubblica Araba d'Egitto). 11 » » Al sig. Conte Guido (L'Aquila). 28 » » Al sig. De Zulueta y Dato Edoardo (Spagna). 15 giugno » Al sig. Verbist Andrea (Belgio).

La Commenda con Placca dell' Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 12 giugno 1973. Al sig. Sekone François (Repubblica dell'Alto Volta). » » » Al sig. Konate Abdoulaye (Repubblica dell'Alto Volta). » » » Al sig. Cap. Salembere Kouaka (Repubblica dell'Alto Volta).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 20 febbraio 1973. Al sig. Cavazzi Vincenzo (Roma). 25 marzo » Al sig. Collin Ferdinando (Belgio). Diarium Romanae Curiae 525

29 marzo 1973. Al sig. Liberotti Giacomo (L'Aquila). 17 aprile » Al sig. Machat Armando (Nanterre). 26 » Al sig. Brezzi Paolo (Roma).

Ol maggio Al sig. Colauti Dante (Roma). » » » Al sig. Orisanti Mario (Roma). 11 » Al sig. Pighi Giovanni Battista (Verona).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 13 dicembre 1972. Al sig. Penati Pier Luigi (Tortona). 12 febbraio 1973. Al sig. Rohr Enrico (Mainz). 17 marzo » Al sig. Sweeney Justice Oharies (Melbourne). 25 » » Al sig. D'Haenens Albert (Belgio). 5 aprile » Al sig. Roccioletti Arduino (Chieti). 12 Al sig. Natali Angelo Edoardo (Mechelen-Brussel). 16 » » Al sig. Guerin-Saumade Giovanni Maria (Paris). 25 » » Al sig. Gini Angelo (Como). » » Al sig. Gervesie Pietro (Lyon). 26 » » Al sig. Boracchia Franco (Luni-La Spezia). 28 » » Al sig. Gallo Salvatore (Agrigento).

O í maggio Al sig. Coppini Eithel (Roma). » » Al sig. De Marsico Alfonso (Roma). » » Al sig. Gencarelli Angelo (Roma). » » Al sig. Lo Voi Carmelo (Roma). 11 » » Al sig. Brachini Zino (Grosseto). 16 » » Al sig. Zofrea Aldo (Roma). 8 giugno » Al sig. Avallone Luigi (Velletri). 12 » Al sig. Ilboudo Jean-Baptiste (Repubblica dell'Alto Volta). » Al sig. Diabre Paolo (Repubblica dell'Alto Volta).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 5 gennaio 1973. Al sig. Jebaily Giorgio (Saint Maron of Detroit). 22 » » Al sig. De Kok Gerardo Lorenzo (Breda). 6 febbraio Al sig. Verbraak Guglielmo Pietro ('s-Hertogenbosch). 12 » Al sig. Burghart Francesco (Wien). » » » Al sig. Reiter Lodovico (Wien). 19 » Al sig. Conzon Giovanni (Roma). 28 marzo » Al sig. O'Neil Giovanni (Washington). 29 » Al sig. Raymakers Giuseppe M. T. ('s-Hertogenbosch). » » Al sig. Schreven Giovanni Pietro ('s-Hertogenbosch). » Al sig. Oostveen Antonio Ermanno Pietro (Utrecht). 12 aprile » Al sig. de Koning Pietro Enrico ('s-Hertogenbosch). » » Al sig. Erkens Endrigo Carlo Giovanni (Utrecht). 17 » » Al sig. De Marescaux Giuseppe (Versailles). 26 » » Al sig. Bellotti Carlo (Luni-La Spezia). » » » Al sig. Bottiglioni Ezio (Luni-La Spezia). » » » Al sig. Peroni Nello M. (Luni-La Spezia). 526 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

5 maggio 1973. Al sig. Ciocci Anton Giulio (Roma). » » Al sig. Rosati Riccardo (Roma). 8 Al sig. Tranquilli Antonio (Roma). 16 » » Al sig. Rautureau Andrea (La Rochelle). 29 Al sig. Arcieri Vincenzo (Roma). 30 » » Al sig. Malagò Umberto (Ferrara).

Ol giugno » Al sig. Cascarin Francesco (Lyon). » » Al sig. Lapierre Mario (Lyon). 14 » » Al sig. Sette Luciano (L'Aquila). 15 » » Al sig. Romeo Bartolomeo Carlo (L'Aquila).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 12 giugno 1973. Al sig. Ouedraogo Philippe (Repubblica dell'Alto Volta) » » Al sig. Some Sogbe Simon (Repubblica dell'Alto Volta)

La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 12 aprile 1973. Al sig. Strumendo Primo Giovanni (Roma). » » » Al sig. Troisi Antonio (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 27 luglio 1972. Al sig. Krampe Willi (Paderborn). 12 febbraio 1973. Al sig. Popper de Podhragy (Wien). » » » Al sig. Steigel Curzio (Wien). 28 marzo » Al s'.g. Bonapace Renzo (Roma). » » » Al sig. Lucarelli Gastone (Roma). 29 » » Al sig. Martoriati Mario (Roma). » » Al sig. Ottaviani Giovanni (Verona). » » » Al sig. Ploier-Niederschck Edoardo (Wien). 2 aprile » Al sig. Ra vicino Adamo (Alessandria). 12 » Al sig. de la Serna de la Laguna Terminos Eric (Meche len-Brussel). » » Al sig. Ciocci Fazio (Nocera e Gualdo Tadino). 25 Al sig. Palma Antonio (Como). 26 Al sig. Apicella Mario (Latina). » Al sig. Piccini Ugo (Luni-La Spezia). » » » Al sig. Brancaleone Marcello (Roma). 28 » Al sig. Frangiamore Alfonso (Agrigento). » » » Al sig. Occell Giuseppe (Mondovì). 2 maggio » Al sig. Fahmy Awad Kamel (Repubblica Araba d'Egitto). Al sig. Fahmy Selim Kamel (Repubblica Araba d'Egitto). » » Al sig. Ayoub Adly (Repubblica Araba d'Egitto). » Al sig. Faltas Charles (Repubblica Araba d'Egitto). » » Al sig. Nour Kamal Abdel (Repubblica Araba d'Egitto). » Al sig. Abdalla Georges (Repubblica Araba d'Egitto). 16 » Al sig. Oelker Carlo (San Sepolcro). Diarium Romanae Curiae 527

30 maggio 1973. Al sig. Fiorini Gioacchino (Comacchio). » Al sig. Elmi Guelfo (Ferrara). » Al sig. Veroni Giacomo (Ferrara).

II Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 5 gennaio 1973. Al sig. Capponi Giovanni (Arezzo). » Al sig. Malhame Fred (Saint Maron of Detroit). 22 » » Al sig. Kamphuys Simone Giovanni G. M. (Haarlem). 12 febbraio » Al sig. Busch Augusto (Essen). 25 » » Al sig. Lammerts Lamberto Ermanno Ignazio (Grò ningen). 2 marzo » Al sig. Manders Endrigo Carlo Pietro (Rotterdam). » » » Al sig. Gatti Ermanno (Todi). 11 » » Al sig. Remeyn Giacomo (Groningen). » » » Al sig. Groen Giovanni Cornelio (Haarlem). » » Al sig. Hartemink Adolfo Adriano (Haarlem). » Al sig. Laane Cornelio Maria (Haarlem). 28 Al sig. Falcucci Giuliano (Roma). 29 Al sig. Celant Giovanni (Concordia-Pordenone). » Al sig. Zadro Mario (Concordia-Pordenone). Al sig. Xuereb Giovanni (Gozo). Al sig. Zammit Paolo (Gozo). » » Al sig. Siepi Angelo (Pesaro). » Al sig. Stacchiotti Alvaro (Recanati). » » Al sig. Di Bari Savino (Roma). » » » Al sig. Eggenhuizen Carlo Anna Antonio ('s-Hertogen­ bosch) . » Al sig. Van-Den-Dobbelsteen Pietro Giuseppe ('s-Herto­ genbosch). » Al sig. Harzing Guglielmo A. M. (Utrecht). 12 aprile » Al sig. Jongstra Pietro (Breda). » Al sig. Panisi Abro (Guastalla). » » Al sig. Van den Campinter Corrado Francesco Uberto (Roermond). Al sig. Ciocci Domenico (Senigallia). » » Al sig. Schulten Giovanni Bernardo (Utrecht). » » » Al sig. Marcoaldi Luigi (Viterbo). 16 Al sig. Denis Giovanni (Paris). 26 » » Al sig. Battisti Cesare (Luni-La Spezia). » » Al sig. Zanardi Armando (Luni-La Spezia). 28 » Al sig. Sarcuto Salvatore (Agrigento).

U T maggio Al sig. Delplanque Marcel (Mechelen-Brussel). 21 » » Al sig. Bartoccini Secondo (Fossombrone). 23 » Al sig. Bellanti Francesco Paolo (Foligno). » » » Al sig. Montenovo Franco (Foligno). 8 giugno » Al sig. Gottardo Luigi (Velletri). 12 Al sig. Mifsud Silvio Corrado (La Valletta). 15 » » Al sig. Sansone Romolo (L'Aquila). 528 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NECROLOGIO

24 agosto 1973. Mons. Hickey David Francis, Vescovo tit. di Cabasa. 31 » » Mons. Errázuriz Gandarillas Ismael, Vescovo tit. di Dru- siliana. 3 settembre » E.mo Signor Cardinale Santos Rufino J., Arcivescovo di Manila. 5 » » Mons. Nguyen-van Hien Simon Hoa, Vescovo di Dalat. 8 » » Mons. Babana Joseph, Vescovo di Zaku. 16 » » E.mo Signor Cardinale Heard William Theodore, del Titolo di S. Teodoro. 18 » » Mons. Poncet Alexandre, Vescovo tit. di Basilinopoli. 19 » » Mons. Vehr Urban John, già Arcivescovo di Denver. An. et vol. LXV 31 Octobris 1973 N. 10

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE

Sacra aedes Dominae Nostrae a Salute, in urbe Bangalore, in India, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Quanta pietate quantaque religione christianus populus per longam aetatum seriem Mariam, Christi Matrem eandemque caeli Reginam, sit prosecutus, tum alia multa ostendunt, tum praesertim tituli qui, tamquam laudis insignia, tam augustissimae Matri impositi sunt. In quibus sane cognomen « Dominae Nostrae a salute )) in quod Bangalorensis sacra plebs, in India, iamdiu Virginis Mariae suae pietatis ornamenta congessit, haud minimum est, quippe cum hac humana et aeterna hominum sorte conexum, ad quam procu­ randam Christi, Redemptoris Nostri, cruciatus et mors spectaverunt. Qua re, cum venerabilis Frater Packiam Arokiaswamy, Archiepiscopus Bangalorensis, suo suorumque cleri et fidelium nomine, Nobis preces adhibuisset, ut templum « Dominae Nostrae a salute », seu, ut popu­ lus dicere consuevit, « Annai Arockiamarie », quod est in sua archi­ dioecesi, ad dignitatem Basilicae Minoris eveheretur, Nos, considerato templum illud esse ob antiquitatem, maiestatem, artem venerabile, castaeque pietatis erga Virginem fontem, bene fieri censuimus, si tanti Antistitis precibus concederemus, atque Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione curas quodammodo rependeremus. Iis ergo quae Sacra Congregatio pro Cultu Divino egit probatis, placet Nobis templum « Dominae Nostrae a salute », in Bangalorensi archidioecesi

34 - A. A. S. 530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale situm, titulo atque honore Basilicae Minoris decorari, cum iuribus et concessionibus quae per Decretum « De titulo Basilicae Minoris », die vi factum, anno MDCCCCLXVIII, describuntur, certa spe fore, ut datus honor sive Dei laudi cedat atque Beatissimae Virginis Gloriae, sive christianam religionem amplificet. Ceterum hae Litterae Nostrae nunc et in posterum vim habere decernimus, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xxvi men­ sis Septembris, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco £B Sigilli

In Secret. Status tab., n. 242529.

EPISTULA

Ad Exc.mum P. D. Ioannem E. Taylor, Holmiensem Episcopum, sexto evoluto saeculo ab obitu S. Birgittae.

Flos aquilonis, sancta Birgitta, cuius ab obitu sextum saeculum expletum hoc abiit anno, merito praedicatur meritoque fideles exci­ tantur, ut in eius spiritualem pulchritudinem, dum sollemnis eiusdem Caelitis memoria recolitur, novo quasi impetu acti animos intendant. Lectissimae mulieri duplex patria erat : Suetia, ubi inito saeculo xiv in lucem est edita, et Roma, ubi viginti fere annos transegit et, ex Hierosolymitana peregrinatione reversa, ad aeternam Ierusalem die XXIII mensis Iulii anno MCCCLXXIII caelo matura migravit. In regione illa septentrionali, ad quam, hac oblata occasione, mens religiosa studiosius convertitur, ecclesiastica vita tum temporis vigebat, maxime eo quod monachi Cistercienses et post eos Ordines Mendican­ tium pietatem populo accommodam invexerant. Ad quam fovendam etiam sacrae peregrinationes multum valebant, in quas christiani erant valde proclives. Cum ergo Scandinaviae incolae loca sacra, in dissitis etiam orbis partibus posita, pie, alacriter, audacter adibant, quasi quandam commutationem divitiarum spiritualium, alios in Christo fra­ tres contingendo, faciebant sentiebantque vivacius unitatem corporis Ecclesiae. Birgitta, divini Sponsi praeventa amore, in eiusmodi rerum statu Acta Pauli Pp. VI 531 adolevit. Quamvis Deo virginitatem devovere affectaret, tamen, patris voluntati obsecuta, Ulfoni Gudmarsson, viro egregio, nupsit. Matris- familias autem exemplum praebuit mirabile : marito christiani amoris vinculo unanimem se praestans, liberos, quorum octo genuit, sollerter educavit, scilicet non solum patriae cives esse voluit recte institutos, sed etiam filios ac servos Dei. Inde factum est, ut religiosae vocationis germina in prole florescerent, immo altera filia, cui nomen Catharina, ad sanctitatis culmen, gratia divina operante, pertingeret. Est etiam mentio inicienda de effusa eius caritate erga membra Christi, egestate aliisque aerumnis divexata. Postquam maritus, sacra peregrinatione ad Compostellanum S. Ia­ cobi sacrarium cum uxore peracta, in Ordinis Cisterciensis monaste­ rium se recepit — ubi non multo tempore post diem obiit supremum — Birgitta, rebus domus suae ordinatis, vitae asceticae se prorsus dedidit et ascensiones suas in Deum disposuit, a quo mysticis donis est affatim locupletata. Dum in recessu prope monasterium, quo Ulfo, vir eius, confugerat, duos annos commorabatur, proposuit, Christo afflante, novum Ordinem, a Sanctissimo Salvatore nuncupatum, in honorem almae Virginis Deiparae Mariae condere, cuius monasteria gemina erant, quatenus virorum et mulierum rebus divinis vacantium aedes, inter se seiunctae, unam veluti communitatem, in Dei nomine congre­ gatane., efììciebant. Prima eius Ordinis, cuius Regulam Urbanus V, Decessor Noster, anno MCCCLXX approbavit, coenobium fuit, cui appel­ latio Vadstena. Est quidem laetandum, quod religiosa ista Familia, quae tempo­ ribus illis, quibus vestis una Ecclesiae misere discindebatur, paene interiit, hoc saeculo ineunte, ad mulieres Deo consecratas quod attinet, refloruit et in Urbe, ad Campum flor um, ubi legifera mater olim degerat, domicilium constituit. Quod Institutum ut laetis proficiat in­ crementis, in hac S. Birgittae commemoratione vehementer optamus. Celebrantur etiam merito opera, quae « Revelationes » inscribuntur quibusque eius gratiae mysticae perhibentur; sunt autem monumenta, ob ubertatem sacrae doctrinae commendata, in quibus et cultus huma­ nitatis Christi, eius Passionis, Beatae Mariae Virginis, S. Ioseph, An­ gelorum perhibetur. Quae ad scripta spiritualia et ad artem religiosam saeculi XV et xvi magnam vim habuerunt. Latius vero circumspiciens, S. Birgitta, velut altera Catharina Se­ nensis, Ecclesiae et Apostolicae Sedi, difficili aetate illa, sedulas ma- gnasque curas adhibuit. Renovationem eiusdem Ecclesiae, matris uni- 532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale versalis, quae, ut ait Concilium Vaticanum II, «in via peregrinans vocatur a Christo ad ... perennem reformationem qua ipsa qua huma­ num terrenumque institutum, perpetuo indiget » 1 ut filia devotissima expetivit, Clementem VI, Avenione morantem, tamquam (( mulier for­ tis » rogavit, ut Romam rediret, sacrum Iubilaeum in annum MCCCL indicendum promovit. Haec ergo, quae vita et actione nobilem patriam suam septentrio­ nalem et Petri Sedem in una Ecclesia tam praeclare salubriter que coniunxit, caelitus quasi confirmat magnánimos conatus eorum, qui nunc, post diuturnum ac lugendum discidium, ad unitatem christiano­ rum redintegrandam incumbunt. Quod quidem Bonifatius IX, Decessor Noster, olim quodammodo praenuntiasse videtur, cum in Apostolicis Litteris, die VII mensis Octobris anno MCCCLXXXXI sub plumbo datis, asseruit se « bonae memoriae Beatam Birgittam » Sanctam esse decla­ rare (( ad fidei et Ecclesiae unionem ».2 Iuvat etiam memorare hanc singularis exempli mulierem, quamvis esset Deo penitus dedita, tamen a natione sua non fuisse alienam, quin immo, christiano patriae amore ductam, eius vero profectui studuisse. Ipsa eius prosapia per centum fere annos Suetiae reges praebuit, populi bono et sociali iustitiae intentos, in quibus et S. Ericus fuit. Quamquam domesticis curis detinebatur, tamen S. Birgitta saepius officiorum magistram in aula egit et regi Magno Erici seu Erikson eius­ que uxori quasi mater sollicita adfuit. Quibus Biblia sacra, in Sueti- cum sermonem conversa, muneri dedit. His et praedictis scriptis ea etiam locum obtinet in historia litterarum patriae suae. Splendescat ergo hoc lumen, acceptum etiam iis, qui catholicae com­ munionis non sunt participes ; sit haec eximia mulier deprecatrix apud Deum, ut Ecclesiae pacis et unitatis munera benigne concedat; hac animis obversante, Christifideles Suetiae et finitimarum regionum septentrionalium noverint eum, qui Ecclesiae catholicae praesit, in supremo ministerio apostolico versantem, egregiam existimationem fra- ternumque amorem sibi testari ; haec, quae olim fuit peregrina piissima, accendat animos eorum, qui proximo sacro Anno hanc Urbem peten t, ita sane ut paenitentia vitaeque interioris studio renovationem spiri­ tualem perficiant, quae non solum singulis prodest, sed etiam in utili­ tatem Ecclesiae necnon civilis societatis redundat.

1 Decr. de Oecumenismo unitatis redintegratio, n. 6. 2 Bullarium Priv. ac Dipl. Rom. Pont., III, Romae 1741, p. 391. Acta Pauli Pp. VI 533

Haec habuimus, quae sexto revoluto saeculo a morte S. Birgittae ad te scriberemus. Tibi denique et fidelibus curae tuae commissis Benedic­ tionem Apostolicam spiritualis roboris et gaudii auspicem, amanti animo impertimus ; quam etiam ad Abbatissam Generalem et Sorores a S. Birgitta seu Ordinis Sanctissimi Salvatoris volumus pertinere. Ex Aedibus Vaticanis, die xix mensis Septembris, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

PAULUS PP. VI

NUNTIUS GRATULATORIUS

E.mo P. D. Iulio S. R. E. Cardinali Döpfner, Monacensi et Frisingensi Archiepiscopo, quinque condenti lustra a suscepta ordinatione episcopali. Optabilem profecto atque memorabilem sane episcopalis tuae vitae et operae metam prosperrime mox tu, Venerabilis Frater Noster, contin- ges novamque laetandi magnopere simul et gloriandi Archidioecesi Mo­ nacensi et Frisingensi adferes causam. Nos autem, quibus scilicet cordi est et catholicae ubique religionis prosperitas et sacrorum Antistitum dignitas, cum a communi plurimorum gratulatione declarataque in te laetitia neutiquam alieni esse cupiamus, per hasce Litteras Nostras praeclarum illum eventum et diem, qui sollemni quidem ritu istic com- memorabitur, decore consentaneo et laudationis studiosae ornatu cohonestare gestimus atque commendare. Viginti namque et quinque anni — industriae sollertis ac sacrae navitatis pieni — tibi iam effluxerunt, ex quo, iuvenis modo sacerdos Herbipolensis, providentis Dei consilio Episcopus Ecclesiae eius creatus es, eamque continuo pastoralis operis rationem ingressus quae citius effecit ut, trifariam in ministerio episcopali versatus, singularem inter sacros nationis tuae pastores locum obtineres atque eam tibi interea existimationem conciliares quae tantum abest ut paulatim exolescat ut contra magis adcrescat in dies. Tres, inquimus, Catholicorum commu­ nitates, tantis rerum accisarum ruinis conflictatae, in temet ipso feli­ citer dispexerunt et reppererunt consolatorem asperitatum, intrepidum impigrumque salutis restitutorem ac sedulum verae fidei propugna- torem. Nihil propterea dubitamus quin praeter eum, cui in praesentia temperas, ceteri quoque greges hoc tempore te magna benevolentia com­ plectantur, studio prosequantur, efferant laudibus. 534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Te videlicet primus recepit Antistitem gratus Herbipolensis grex, quem cum tectis careret aliisque malis conflictaretur, confirmasti non solum ad reiiciendas domos, sed etiam ad aedificandam domum spiri­ tualem, id est Ecclesiam, cuique providere non cessavisti novensiles sacerdotes ac solidae religionis adiumenta. Te deinde carus suscepit Berolinensis populus, cuius ad pergraves vitae incommoditates, fami­ liarum partitiones, convictus necessitates levandas aliquantum et le­ niendas tam opibus atque instrumentis humanis adgressus es quam praesidio fidei et ductus tui firmamento. Te denique duodecim annos officio tenet Archidioecesis Monacensis et Frisingensis, quam quidem novimus te diligenter studere praeceptis et institutis Concilii Vaticani Secundi informare atque iam donavisse consiliis sacerdotum et laicorum, novis paroeciis, renovato educationis religiosae impetu, liturgiae sacrae studio. Quae universa cum catholico populo et clero istius regionis cedunt in salutis emolumentum, tum tibi sine dubitatione in meritum. His demum multiplicibus inceptis pastoralibus tuis ipsi Fratres in episcopatu Germanico veluti cumulum attulerunt — aliudque umeris tuis permagni ponderis imposuerunt onus —, cum te Praesidem Episco­ porum conventus semel et iterum delegerunt, eoque suam sollertiae tuae ac ducendi facultatis fiduciam aperte comprobaverunt. Nec minus illuc decus tibi et officium accessit, postquam magno consensu ipsemet prae­ fectus es Communi Synodo Dioecesium Reipublicae Foederatae Germa­ niae. Explorata autem Nos et penitus perspecta cum ipsi haec omnia ha­ beamus, plures esse causas arbitramur cur una cum dilectissimo illo populo, et Fratribus in Episcopatu, sacerdotibus et amicis tuis ex animo vere tibi gratulemur hunc episcopalis officii tui faustum natalem. Superest tantum ut te, ad fideliorem usque et studiosiorem sacri mune­ ris perfunctionem fraterne cohortati, Deum ipsum, pastorum columen atque praesidium, obtestemur ut te in statione tua diutissime conservet, vires mentis corporisque necessarias suppeditet, probatissima quaeque consilia praesens secundet, atque cor tuum et animum in famulatu Ecclesiae semper laetificet. Quas omnes gratias tibi largissime impetret Apostolica Nostra Benedictio, quam tibi toto ex pectore impertimur. Ex Aedibus Vaticanis, die xxv mensis Septembris, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

PAULUS PP. VI Acta Pauli Pp. VI 535

ALLOCUTIONES

I Sodalibus habita Primarii Consilii Italicae Actionis Catholicae. *

È una vera gioia, oggi, la nostra, ricevere a questa Udienza voi, Delegati dell'Azione Cattolica Italiana, insieme con la Presidenza Nazionale. Benvenuti, venerati fratelli e figli carissimi; la vostra pre­ senza ci è particolarmente gradita, perché voi rappresentate davanti ai nostri occhi tutte le diocesi e le associazioni d'Italia, e siete la con­ ferma visibile della vitalità, dell'efficienza, della consolante realtà che è ancora l'Azione Cattolica Italiana. Questa Assemblea Generale, a cui siete venuti numerosi, si può ben considerare come un consuntivo dell'esperimento del vostro recente Statuto, un banco di prova della sua validità, un esame di questi tre anni di attività rinnovata e rivivi­ ficata, per paragonarne insieme i risultati e i frutti, e per prendere nuovo slancio. Allora, approfittiamo di una occasione così propizia, per chiedervi con tutto il nostro affetto di padre : come va la nostra Azione Cattolica? Qual è stata l'incidenza, nella sua vita, dello Statuto tanto ben prepa­ rato a suo tempo, approvato dai Vescovi italiani e da noi confermato « ad experimentum »? Vorremmo che questo incontro odierno col Papa, e del Papa con voi, facilitasse un colloquio franco e aperto su la natura e la finalità dell'Azione Cattolica, qual è stata nuovamente proposta all'attenzione di tutti gli iscritti dal recente Statuto. Vi diremo, anzi, che abbiamo voluto rileggerlo attentamente in questa circostanza : e ci siamo detti con profonda soddisfazione che, se la nostra Azione Cattolica rimane fedele al programma da esso tracciato, non può non vivere la propria identità, non può non continuare a rispondere alla fiducia che la Santa Sede, ormai da più di cent'anni, in essa ripone. Le indicazioni, che lo Statuto contiene nella sua sobria formula­ zione, sono talmente importanti che abbiam ritenuto di trarne per voi come un decalogo, che vogliamo lasciare alla riflessione vostra e del­ l'intera Azione Cattolica come ricordo di questa Assemblea. Ve ne pro­ poniamo i punti senza intento sistematico, ma così come ne abbiamo raccolto ispirazione dalla lettura del testo. 1. E anzitutto la natura e lo scopo dell'Azione Cattolica : la sua

* Die 22 mensis septembris a. 1973. 536 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale missione è la missione stessa della Chiesa. Come dice lo Statuto, l'Azione Cattolica si impegna « per la realizzazione del fine generale apostolico della Chiesa ».* E questo era già stato sottolineato nella Premessa allo Statuto stesso : « Ciò che caratterizza l'Azione Cattolica è infatti l'as­ sumere, come propria finalità essenziale, non questo o quel campo di apostolato, ma il fine stesso apostolico della Chiesa nella sua globalità ». Niente meno ! Quale ampio orizzonte, dunque, viene aperto alla vostra matura coscienza di cattolici generosi ! L'aiuto che vi si chiede non è delimitato da nessun confine o obbiettivo particolaristico, ma è im­ menso come la stessa missione apostolica della Chiesa, nella sua glo­ balità. E lo Statuto ne fa chiaro programma nei suoi primi quattro paragrafi.2 Ora se PAzione Cattolica si misura col metro della missione univer­ sale della Chiesa, bisognerà dunque conoscere la Chiesa ; bisognerà ap­ profondire debitamente tutta l'ecclesiologia che il Concilio Vaticano II ha tracciato con mano maestra, e quale noi non cessiamo di sondare e di illustrare ai fedeli, come precipua responsabilità del nostro magistero. E, sappiamo, la Chiesa è segno e « universale sacramento della sal­ vezza » ;3 essa, « nel dare aiuto al mondo e nel ricevere molto da esso, a questo soltanto mira : che venga il Regno di Dio e si realizzi la salvezza dell'intera umanità » ;4 e questa sua missione è quella stessa di Cristo, sviluppata nel corso dei secoli.5 Pertanto, l'Azione Catto­ lica, inserita in questa universale ansia di far conoscere la carità di Cristo, in modo da essere riempiti di tutta la pienezza di Dio,6 ha davanti a sé un compito straordinariamente alto, che il Concilio ha così sintetizzato, come il primo dei contrassegni delle varie forme di apostolato di Azione Cattolica : « l'evangelizzazione e la santificazione degli uomini e la formazione cristiana della loro coscienza, in modo da impregnare dello spirito evangelico le varie comunità e i vari am­ bienti )).7

1 N. 1. 2 Nn. 1-4. 3 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 48; cfr. Decr. de activ. mission. Eccle­ siae Ad gentes divinitus, n. l, n. 5; Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gau­ dium et spes, n. 45. 4 Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 45. 5 Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 5; Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 8. 6 Cfr. Eph. 3, 19. 7 Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, n. 20. Acta Pauli Pp. VI 537

Questa destinazione apostolica suppone pertanto una continua ac­ quisizione della genuina ecclesiologia conciliare; ma soprattutto esige un primato assoluto della vita interiore, come ancora diremo. 2. Al servizio della Chiesa locale. Però questa collaborazione po­ trebbe anche rimanere nel vago, nella sfera delle buone intenzioni, se non trovasse concreta e stimolante applicazione nella realtà quo­ tidiana : il che significa che PAzione Cattolica è e deve essere al (( ser­ vizio nella Chiesa locale ».8 Poco varrebbe guardare oltre gli oceani, se si lasciassero languire le strutture in cui la Chiesa prende forma intorno a noi. Per questo lo Statuto parla chiaramente del contributo che l'Azione Cattolica è chiamata a offrire « agli organismi pastorali della diocesi », e del servizio che presta <( agli organismi pastorali parrocchiali, regionali e nazionali ».9 Ciò vorrà dire essere concreta­ mente a disposizione delle necessità e delle esigenze vive della Chiesa d'oggi in Italia; vorrà dire contribuire volonterosamente ad avvalorare e a rinnovare le istituzioni comunitarie ecclesiali, evitando pericolose spinte centrifughe, secondo il programma assai particolareggiato e pre­ ciso, che il Decreto sull'Apostolato dei laici ha tracciato per l'azione in favore delle comunità ecclesiali,10 e particolarmente della parrocchia : questa, vi è detto, « offre un luminoso esempio di apostolato comunitario, fondendo insieme tutte le differenze umane che vi si trovano e inseren­ dole nella universalità della Chiesa. Si abituino, i laici, ad agire, nella parrocchia, in intima unione con i loro sacerdoti; apportino alla comu­ nità della Chiesa i propri problemi e quelli del mondo ... ; diano secondo le proprie possibilità il loro contributo a ogni iniziativa apostolica e missionaria della propria famiglia ecclesiastica »." 3. Spirito di comunione. Lo Statuto parla inoltre della collabora­ zione che l'Azione Cattolica deve dare allé « diverse associazioni, opere e gruppi di apostolato cattolico » 12 nonché « all'attività delle organiz­ zazioni internazionali cattoliche »." Ê evidente che il servizio alla Chiesa locale, non che precludere, accresce invece e rende più consape­ vole la sensibilità e l'impegno verso i problemi della Chiesa universale, sul cui vasto ritmo pulsante il vero membro dell'Azione Cattolica si

8 Cfr. Statuto, n. 6. 9 Ib. 10 Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, n. 10. 11 Ib. 12 N. 7. 13 N. 8. 538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pone volonterosamente al passo. Nulla è da dimenticare di quanto forma nel mondo il tessuto connettivo della presenza dell'apostolato laicale : se ciò è sempre stato un dovere imprescindibile del cristiano impegnato, lo è specialmente oggi, quando la ricchezza e la celerità dei mezzi di comunicazione sociale favoriscono al massimo la reciproca conoscenza e presentano in tutta la loro urgenza i problemi pastorali e sociali di carattere universale. Questa partecipazione alle esigenze di tutto il fronte dell'apostolato mette in luce quel carattere comunitario dell'Azione Cattolica, che è anch'esso, secondo il Concilio, una sua nota caratteristica : « i laici agiscono uniti a guisa di corpo organico affin­ ché sia meglio espressa la comunità delle Chiese e l'apostolato riesca efficace ».14 È questo il modo di vivere, oggi, quella (( comunanza fra­ terna », quella koinonia 15 che fu alle origini il segno più evidente della Chiesa, e che deve far riconoscere i cristiani generosi nelle mutazioni e nelle contraddizioni del mondo di oggi. 4. Collaborazione con la Gerarchia. Non vogliamo insistere su questo punto essenziale costitutivo dell'Azione Cattolica, tanto esso è noto. Senza la collaborazione con la Gerarchia ecclesiastica non si dà Azione Cattolica : il Concilio Vaticano II è stato esplicito su questo punto quando ha richiesto sia la collaborazione con la Gerarchia, sia la supe­ riore guida di questa come note caratteristiche perché vi sia Azione Cattolica.16 Bene fa perciò lo Statuto a ribadire il principio fino dal numero 1; e, nel darne la definizione al num. 5, esso traccia un vero programma di vita, inquadrato in una visione profondamente teologica e pastorale : (( L'Azione Cattolica Italiana, per realizzare il proprio servizio alla costruzione e missione del Popolo di Dio, collabora diret­ tamente con la Gerarchia, posta dal Signore a reggere la Chiesa, in un rapporto di piena comunione e fiducia. Accoglie con aperta dispo­ nibilità la sua guida e le offre con responsabile iniziativa il proprio or­ ganico e sistematico contributo per l'unica pastorale della Chiesa. Col­ labora alla crescita della comunione fra laici, clero e Vescovi ». Non diciamo altro: ma pare a noi che si possa aggiungere che cotesta collaborazione con la Gerarchia ecclesiastica si rende meglio visibile e operante nella presenza, in mezzo a voi, dell'Assistente Eccle­ siastico. Lo Statuto ne traccia esaurientemente la fisionomia e il posto

14 Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, n. 20. 15 Act. 2, 42. 16 Cfr. Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, n. 20, b, d. Acta Patili Pp. VI 539 entro la vita dell'Associazione d'Azione Cattolica, come di colui che contribuisce « ad alimentare la vita spirituale ed il senso apostolico e a promuoverne Punita ».17 E così è davvero ; ciascuno di noi ha il ricordo particolare di uno o più Sacerdoti, che, lieti e generosi, umili e silen­ ziosi e prudenti, pieni di zelo e di pietà, hanno lasciato un'orma inde­ lebile nell'anima di generazioni di giovani, di uomini e di donne da essi formati. Siano benedetti quei preti! Vogliamo profittare anche di questa occasione per esortare i nostri amatissimi Sacerdoti, quelli gio­ vani specialmente, ad apprezzare quanto merita, nel suo valore eccle­ siologico e sociale, la formula pedagogica ed apostolica dell'Azione Cattolica, che la Chiesa ancora oggi offre al loro ministero, e a dedicarvi con grande fiducia e con genio sacerdotale le loro assidue sollecitudini pastorali. Ricordiamo poi che il Concilio Vaticano II ha richiesto una grande cura nella scelta dei sacerdoti assistenti, che siano « dotati delle qualità necessarie, e convenientemente formati per aiutare i laici » ;18 ha sot­ tolineato giustamente che essi, « una volta ricevuta la missione della Gerarchia, la rappresentano nella loro azione pastorale )> ;19 e ne ha tracciato il ritratto ideale per il compito, eminentemente formativo e spirituale, che essi hanno in seno alle Associazioni. Di fatto, se l'Azione Cattolica ha una finalità eminentemente formativa, la presenza e l'opera del Sacerdote, opportunamente distinta nella propria sfera di com­ petenza, è da ritenere insostituibile per un'attività che richiede la natura, la consacrazione, la dedizione, l'arte pastorale e pedagogica di un'esistenza sacerdotale. Se quest'azione dovrà essere rispettosa dell'autonomia dei compiti demandati ai laici, essa non potrà peraltro esserne messa come ai margini quasi che l'associazione laicale ne sia indipendente, perché soltanto la mutua collaborazione del sacerdote e dei laici, che si integra a vicenda ed ha bisogno Puna dell'altra, assi­ curerà all'Azione Cattolica la sua vera fisionomia e la sua fecondità. 5. Teologia del laicato. Come abbiamo richiesto un inserimento nella ecclesiologia del Concilio Vaticano II, così pensiamo che non si possa dare vera Azione Cattolica senza un adeguato approfondimento della natura e della posizione del laico nella Chiesa : diciamo pure, senza una conoscenza compiuta della teologia del laicato, richiesta dal tempo nostro. La lettura dello Statuto scopre grandi ricchezze in

17 N. 10. 18 Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, n. 25. 19 Ib. 540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

questa direzione, che sarebbero incomprensibili senza questa neces­ saria conoscenza teologica. Còsi avviene quando si parla dell'impegno dei laici a formarsi all'apostolato « nella loro specifica condizione di vita w,20 a collaborare « alla missione della Chiesa secondo il modo loro proprio portando la loro esperienza ed assumendo la loro respon­ sabilità nella vita dell'Associazione )) ;21 a « testimoniare nella loro vita l'unione con Cristo e ad informare allo spirito cristiano le scelte da loro compiute, con propria personale responsabilità, nell'ambito delle realtà temporali » ;22 eccetera. Queste parole rivelano tutta la ricca tematica della teologia del laicato, quale il Concilio l'ha dispensata a piene mani, chiarendo in modo eloquente la fisionomia del laico fedele nella Chiesa come fer­ mento per la santificazione del mondo, come apostolo del regno di Dio, nello spirito delle beatitudini, per elevare anche le cose temporali come possibili mezzi di salvezza e per indirizzarle al disegno del regno di Dio. L'attività dell'Azione Cattolica non può più essere routinière dopo il capo IV della Costituzione Lumen gentium, che ha definito la posizione dei laici nella Chiesa, ed ha tratto dai postulati del Batte­ simo e della Cresima, le indicazioni per la loro dignità e azione sacer­ dotale, profetica e regale. Peraltro il Concilio ha distinto bene, nel Decreto sull'apostolato dei laici, il laicato cattolico e l'Azione Catto­ lica, la quale unisce più strettamente i laici all'apostolato gerarchico e rende più prezioso il loro contributo alla diffusione del regno di Cristo, in virtù delle quattro note caratteristiche, che secondo il Decreto Apostolicam Actuositatem 23 devono coesistere insieme perché l'azione laicale diventi vera Azione Cattolica. Dimenticare quelle note — che già abbiamo via via citato — vorrebbe dire esporre l'Azione Cattolica a perdere la sua identità. 6. Responsabilità del laicato. Allora diremo: Noblesse oblige. Se tale e tanta è la grandezza del laico nella Chiesa — e del laico impe­ gnato nell'Azione Cattolica — a lui spetterà una responsabilità co­ stante nel realizzare con coerenza e con perseveranza le consegne del Concilio, così egregiamente richiamate nello Statuto. Occorrerà perciò spendersi generosamente al servizio degli ideali propri dell'Azione Cattolica, nell'appoggio franco e fattivo alla sua

20 N. 3. 21 Ib. 22 Ib. 25 N. 20. Acta Pauli Pp. VI 541 scelta religiosa e pastorale, nonché nel coerente impegno temporale, distinguendo doverosamente tra quanto è compito dei singoli laici, e laici cristiani, e quanto è doveroso e possibile all'Associazione di Azione Cattolica in quanto tale; tutto ciò per evitare il pericolo del disimpegno, sia che questo assuma le forme di una certa indifferenza di fronte ai doveri sociali, paga soltanto di adempiere quietamente i propri obblighi religiosi personali, sia che esso disimpegno diventi un liberismo incoerente, di fronte alle precise responsabilità e scelte tem­ porali. Voi siete pertanto chiamati a contribuire alla realizzazione piena e comunitaria delle finalità proprie dell'Associazione, in quanto Azione Cattolica. Ma v'è di più, carissimi figli. La Chiesa stessa vi dà fiducia; la Chiesa vi chiama. Non è poco ciò ch'ella attende da voi ! Non vi richiede solo una vaga presenza, una testimonianza nebulosa, o un impegno a parole : ella vi affida se stessa e il suo avvenire ! L'Azione Cattolica, infatti, è chiamata dal Concilio a collaborare « per piantare la Chiesa e per lo sviluppo della comunità cristiana » insieme con altri tipi specifici di ministero — sacerdoti, diaconi, catechisti, Religiosi e Religiose — « che, suscitati nell'ambito stesso dei fedeli da una voca­ zione divina, debbono essere da tutti promossi e rispettati con cura premurosa ».24 Quale impegno è dunque questo ! Per una collaborazione così alta, preziosa, che vi associa intima­ mente, ovunque voi siate, alla natura e alla vocazione apostolica e missionaria della Chiesa, è pertanto necessaria una solida prepara­ zione interiore affinché l'Azione Cattolica mantenga la sua « ispira­ zione spirituale-religiosa », come l'abbiamo definita nella nostra let­ tera del 10 ottobre 1969 per l'approvazione dello Statuto. Così abbiamo visto con grande soddisfazione che l'art. 13 dello Statuto presenta il dovere di contribuire alla realizzazione delle finalità dell'Associazione (( con la preghiera e con il sacrificio, con lo studio e con l'azione ». Sono quattro cardini, che certo non han fatto il loro tempo, e sui quali concludiamo il nostro decalogo. 7. Valore della preghiera. Essa è (( l'anima di ogni apostolato », e perciò, se mancasse, l'Azione Cattolica verrebbe a essere privata della sua spina dorsale. Abbiate pertanto una solida vita liturgica e sacra­ mentale, incentrata sulla pietà eucaristica e sulla assidua partecipa­ zione alla Messa. Ma non dimenticate altresì le forme tradizionali,

24 Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 15. 542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale che tanti frutti hanno dato per la formazione dei ceti dirigenti e delle schiere dei soci di Azione Cattolica : esercizi e ritiri spirituali, ore di adorazione, Rosario quotidiano per esprimere la propria limpida e virile devozione mariana. 8. Necessità del sacrificio: in un momento in cui la mentalità per­ missiva ed edonistica sembra aver infiacchito le volontà con l'esalta­ zione dell'istinto e del capriccio, occorre richiamare l'impegno co­ mune — e specialmente dei giovani, tanto generosi per natura — al significato del sacrifìcio come valore formativo della persona umana. L'Azione Cattolica Italiana ha avuto in passato grande merito nel formare come una mentalità e una scuola di forti volontà, temprate nel dominio di sé; ha insegnato un amore al sacrifìcio che non ha nulla a che vedere con i pur alti postulati di certe filosofìe antiche e moderne, e di nobilissime religioni non cristiane, ma che si comprende solo alla luce della Croce, nell'applicazione del paolino adimpleo ea quae desunt passionum Christi:25 vale a dire, in un amore ardente e silenzioso, dolce e appassionato a Cristo crocefisso, che ci ha redenti nel suo dono d'amore. 9. Importanza dello studio, perché oggi, come ieri, l'apostolato è difficile, è contrastato, suppone convinzioni profonde e durature : e le convinzioni non si improvvisano, né si affidano alla labile carica del sentimento, ma esigono una solida preparazione della mente insieme con l'allenamento della volontà. Sono sempre le nostre care Associa­ zioni di Azione Cattolica un centro di irradiazione mediante la cultura religiosa? i corsi di teologia per i laici? le varie iniziative per l'ag­ gancio con le culture odierne? Studiano i nostri cari iscritti? Studiano la Parola di Dio nell'Antico e nel Nuovo Testamento, specie il Vangelo e le lettere di San Paolo? i documenti conciliari? gli atti del magistero pontifìcio ed episcopale? Siate sempre all'altezza dei tempi, per esser pronti a dar ragione della vostra fede a chi ve lo domandi.26 10. Infine, Vazione: che è il vostro appellativo per antonomasia, e sgorga incoercibile dalla ricchezza interiore, alimentata dalle fonti spirituali che vi abbiamo finora descritte. L'azione vi chiama a dare la testimonianza a Cristo nell'impegno apostolico e temporale, « con propria personale responsabilità )).27 Lo Statuto, ispirandosi al Conci-

25 Col. 1, 24. 26 Cfr. 1 Pt. 3, 15. 27 N. 3. Acta Pauli Pp. VI 543 lio, vi ha dischiuso tutto il campo delle realtà temporali, in cui, come laici, potete e dovete essere presenti ; ha sottolineato con un particolare punto la collaborazione allo sviluppo della famiglia : 28 e voi sapete quanto ciò ci stia a cuore, che proprio recentemente abbiamo istituito un apposito Comitato per la famiglia. E così dicasi per tutti gli altri settori della vita moderna, dalla professione alla scuola, al lavoro, al tempo libero, ai mezzi di comunicazione sociale. I talenti, a voi affidati dal Signore, aspettano di essere trafficati : non nascondeteli ! Vi è bisogno di anime generose, che sappiano agire gioiosamente per il Regno di Dio ! Siate sempre fra queste! È il nostro augurio, carissimi Delegati dell'Azione Cattolica Ita­ liana! Vi abbiamo tracciato, con la semplicità e l'effusione del nostro affetto, un piano di riflessione e di lavoro, traendolo dalla natura e dalle norme della vostra Associazione. Siamo certi che vi sarà di ispi­ razione e di stimolo per il periodo di attività che si apre ora alla vostra buona volontà. Il Signore sia con voi, ad aiutarvi, a sostenervi, a darvi la sua gioia e la sua forza : gaudium Domini sit fortitudo vestra! 29 E ora la nostra Benedizione a voi e all'intera Azione Cattolica Italiana.

II

Ad Excellentissimum Virum Polys Modinos, Cypricae Civitatis primum cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris testes tradentem. *

Monsieur V Ambassadeur, Nous remercions Votre Excellence des sentiments élevés qu'Elle vient d'exprimer en Nous présentant ses lettres de créance. Nous y sommes d'autant plus sensible que c'est la première fois que l'Ile de Chypre se trouve ainsi représentée, par un Ambassadeur, auprès de ce Siège Apostolique. Soyez assuré de notre cordiale bienvenue. Par delà votre personne, Nous saluons respectueusement Sa Béati­ tude l'Archevêque Makarios, Président de la République, qui assume, depuis l'indépendance de votre cher pays, la lourde charge de la magis-

28 N. 9. 29 Cfr. 2 Esdr. 8, 10.

* Die 24 mensis septembris a. 1973. 544 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale trature suprême au service de tous les Cypriotes. Et Nous accueillons, avec une grande sympathie et des vœux confiants, ces relations diplo­ matiques que son Gouvernement a voulu établir avec le Saint-Siège. Dans ce contexte, Nous espérons renforcer notre contribution spéci­ fique au respect des droits de l'homme, à la justice, à la paix, au pro­ grès spirituel, sachant le prix que vos compatriotes attachent à ces idéaux si nécessaires pour leur pays et pour l'ensemble des peuples. Le message de Votre Excellence Nous permet d'évoquer le passé prestigieux et parfois tourmenté de votre patrie, la symbiose des mul­ tiples civilisations qui l'ont marquée de leurs empreintes, le courage dont elle a dû faire preuve pour garder son originalité et trouver les voies pacifiques de la vie commune, les richesses de tous ordres dont elle demeure justement fière : ces valeurs humaines suscitent aussi notre estime et notre joie. Vous comprendrez que Nous sommes particulière­ ment sensible à l'une d'entre elles : la vitalité chrétienne qui n'a cessé de se déployer chez vous, depuis le jour béni où le grand Apôtre saint Paul y apporta la lumière de l'Evangile : c'était sa première étape au sortir d'Antioche. Près du lieu où il termina sa course missionnaire, Nous recommandons à son intercession ces vénérables communautés chrétiennes qui lui tenaient tant à cœur. Nous formons des vœux fer­ vents pour la Communauté catholique, qui Nous est spécialement chère, pour tous nos frères dans la foi qui sont à Chypre, avec lesquels Nous souhaitons que puisse se réaliser la pleine communion voulue par Notre Seigneur, et pour tous ceux qui partagent notre croyance dans le Dieu tout-puissant. A vous-même, Monsieur l'Ambassadeur, Nous souhaitons une fruc­ tueuse mission auprès du Saint-Siège, pour le bien de l'ensemble de vos compatriotes, et la poursuite de la paix en ce creuset méditerranéen où Chypre occupe une place de choix. De tout cœur, Nous implorons sur votre personne, sur ceux qui vous sont chers, sur tous les habitants de votre pays et sur ses gouvernants, les bénédictions abondantes du Très- Haut. Acta Pauli Pp. VI 545

III

Ad Excellentissimum Virum Paulum Farrugia, Melitensis Civitatis apud Sedem Apostolicam cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras crediti muneris testes tradentem. *

Signor Ambasciatore, Desideriamo manifestarLe la nostra cordiale gratitudine per le nobili parole che Ella ha voluto testé indirizzarci nel presentare le Lettere ufficiali che L'accreditano quale Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario dello Stato di Malta presso la Santa ßede. Nelle cortesi espressioni rivolte alla nostra persona, nei suoi ac­ centi di piena adesione alla missione di pace della Santa Sede, come pure nei suoi riferimenti ai vincoli di secolare fedeltà che uniscono Malta con il centro della Cattolicità, noi abbiamo percepito l'eco dei sentimenti del carissimo popolo Maltese, e il suo fermo proposito di sviluppare sempre più, attraverso l'opera di Vostra Eccellenza, i cor­ diali rapporti esistenti tra Malta e la Santa Sede : rapporti che — come Ella dichiarava con espressione molto significativa e felice — vanno ben oltre alla semplice formalità di uno scambio di Ambasciatori. Questo clima di cordialità e di mutua fiducia che si è ormai così felicemente instaurato, non dovrebbe meravigliare, se si ricorda l'im­ portanza che per molti secoli Malta ebbe per la difesa della civiltà cristiana, e se si riflette all'influsso così profondo che l'insegnamento dell'Evangelo ha avuto nella vita e nelle istituzioni del suo popolo. Del resto le belle realizzazioni in campo educativo, caritativo, pastorale, missionario nelle quali tuttora si manifesta la fede cattolica della vostra gente, sono là a testimoniare con l'eloquenza dei fatti la fiorente vita­ lità della Chiesa Maltese. Ciò costituisce per noi motivo di sincera gioia. Ed è anche, ci sembra, garanzia per un avvenire di pace e di vero progresso per la vostra Isola. La Chiesa, infatti, facendo penetrare sempre più lo spirito del messaggio evangelico nei costumi di un popolo e negli ordinamenti civili, non può che rafforzare, tra i figli di una stessa patria, l'unione fraterna, la mutua collaborazione, e la stima di quei valori spirituali

* Die 1 mensis octobris a. 1973.

35 - A. A,. S. 546 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale che nella società sono alla base della tranquillità pubblica e di ogni progresso morale e sociale. Sappiamo, Signor Ambasciatore, — e le sue parole ce ne hanno dato chiara conferma — che la sua Nazione intende offrire una fattiva collaborazione al grande e universale problema della pace. In questo nobile sforzo, sappia, Signor Ambasciatore, che Malta troverà nella Santa Sede valido appoggio e piena comprensione ; come pure possiamo assicurarla della nostra costante benevolenza verso tutti quegli sforzi che il Paese, sotto la guida dei suoi Governanti, sta compiendo, pur in mezzo ad immancabili difficoltà, per un ordinato sviluppo, mediante l'attuazione di un'autentica giustizia sociale. Con questi sentimenti noi siamo lieti di darLe oggi il nostro più cordiale benvenuto; e mentre formuliamo voti per il fruttuoso compi­ mento della sua alta missione, di gran cuore impartiamo a Lei e alla sua cara Patria la nostra propiziatrice Apostolica Benedizione.

IV

Ad Sodales Ordinis Sancti Benedicti in Alma Urbe congregatos ad discep­ tandum de ratione experiendi Deum in vita monastica. *

Dilectissimi Nobis sodales Ordinis Sancti Benedicti,

Ex animo vos salutamus, qui, totum Ordinem Sancti Benedicti veluti repraesentantes, vos contulistis huc — ut verbis sancti Cypriani utamur — « ad Petri cathedram atque ad ecclesiam principalem, unde unitas sacerdotalis exorta est »,* atque Nosmet voluistis invisere, qui eidem beato Petro, longa Pontificum serie interposita, in apostolico ministerio successimus. Salutem etiam impertimus Prioribus, hic prae­ sentibus, monasteriorum, quae fere omnia in Africa et America Latina, ut appellant, sunt sita; quibus in regionibus laudanda cum alacritate operi missionali vires impenditis, scilicet « ditissimam traditionem Or­ dinis vestri ibi implantare satagitis ».2 Salvere insuper iubemus, egregiam simul existimationem testantes, observatores, qui, licet catholicae communionis non sint perfecte parti-

* Die 1 mensis octobris a. 1973. 1 Ep. 12, 14; PL 3, 844-845. 2 Cfr. Conc. Vat. II, Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 18. Acta Pauli Pp. VI 547 cipes, tamen sancti Benedicti vestigia in monastico instituto sectari nituntur. Adsunt denique, quas paterne excipimus, nonnullae antistitae monasteriorum et moderatrices generales Congregationum, quae eius­ dem Patriarchae spiritum sequuntur ex eiusque nomine appellantur. Novimus vos conventum in praesenti agere, cui hoc non levis pon­ deris argumentum est propositum : de ratione experiendi Deum in vita monastica ; quod quidem varias veluti facies habet, quatenus considera­ tur secundum doctrinam biblicam, secundum sacram Liturgiam, secun­ dum historiam, secundum horum temporum condiciones et necessitates. Probamus sane hoc argumentum, siquidem perturbata hac aetate nostra prorsus redeundum est ad magnas et primarias cogitationes, quae ipsam existentiam humanam respiciunt. Periculum est enim hodie, ut homines sacrum a mente sua atque a se gerendi modo amoveant ac Deo, saltem in ipso vitae usu, se carere posse praesumant. Qua saeculari ratione interdum etiam aliquatenus infici possunt ii, qui divino se mancipaverunt servitio et ministerio se addixerunt pastorali. Vos autem qua monachi ipso aspectu, habitu ac vitae genere vestro declaratis vel declaretis oportet, vos esse homines eiusmodi, qui non in rebus fluxis et vanis huius mundi consistant, sed qui illum toto corde exquirant, qui est Absolutus : Deum solum dicimus, Deum summum bonum, Deum aeternum. Effulget hic profecto ante mentis oculos ger­ mana notio religionis, qua homo se penitus sentit ordinari ad Deum, creatorem, gubernatorem, ultimum finem auctoremque salutis, cui in­ ternum atque externum exhibeat cultum. Haec ergo religio hominem totum complectitur ac pleno officio Deo se devovendi devincit. Itaque vos, qui « optimam partem eligistis )),3 utpote quorum « prae­ cipuum officium sit divinae Maiestati humile simul ac nobile servitium praestare intra saepta monasterii »,4 praecellentem vim vitae interioris asseveratis, obnitentes saeculari illi inclinationi, qua mortales moven­ tur, ut a suo veluti centro discedant et ad exteriora se effundant. Curae igitur sit vobis, ut religiosi sitis, qui singulari prorsus titulo sic dicantur, quatenus ad Deum, cui consiliorum evangelicorum professione estis addicti, ascendere studetis contemplativa vivendi ratione, quam cotidiano nisu teneatis. Hoc ipso modo Dei neglegentiam et profanum vitae cursum, quae mundum horum temporum pera­ gantur, recusans.

3 Cfr. Luc. 10, 42. 4 Cfr. Conc. Vat. II, Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 9. 548 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ex iis, quae breviter exposuimus, iam excellentia precationis Deo adhibendae elucet. Omnes quidem Ecclesiae filii, ut probe nostis, Patrem oportet adorent « in spiritu et veritate » ;5 cum vero in mundo huius aetatis orationi tot parentur insidiae, tot impendeant pericula, vobis, in felicior e statu positis, peculiare officium concredatur studium et operam conferendi, ut Ecclesia reapse appareat velut Ecclesia orans. Compertum habemus, quanto cum studio in hoc conventu rem litur­ gicam inquisiveritis. Laetamur sane de diligentia vestra ac de vehe­ menti desiderio faciendi, ut venerabilis traditio vestra vigeat apud vos atque servetur, quae partem essentialem efficit vitae spiritualis vestrae, et quae saeculorum decursu semper incremento fuit ipsius Ecclesiae vitae. Novimus etiam quadam anxietate vos affici circa vim vitalem, altam significationem et utilitates, quae ex renovatione liturgica, a vobis peracta, ortae sint; ad quam anxietatem adiungitur timor, ne eaedem utilitates non recte ac merito agnoscantur, eo vel magis quod diversae animorum inclinationes in magna Familia sancti Benedicti apparuerint circa ordinem in Liturgia Horarum observandum : scilicet utrum eundem ordinem in variis monasteriis vestris oporteat esse uni­ formem aut peculiarem. Quae quidem quaestio non levis est ponderis, sive quoad constantem traditionem vestram historicam et spiritualem, sive quoad conexionem vestram monasticam, quae non amplius una tantum sacrae Liturgiae forma confirmaretur, sed pluribus ac diversis vocibus exprimeretur, ita ut in laudibus divinis celebrandis non amplius essetis « una voce dicentes ». De hac igitur quaestione recogitandum erit ea sane ratione, quae omnia complectatur, iuxta vota a vobis prolata, antequam oppor­ tunae normae, praecepti vim habentes, statuantur. Verumtamen affirmare cupimus fore, ut difficultates obortae ita perpendantur, ut ütilitatum iam allatarum debita ratio ducatur, dum communi nisu contenditis huic mundo, qui saecularem mentis habitum induit, testimonium orationis ferventis ac vividae praebere. Certos igi­ tur vos reddentes de paterna sollicitudine Nostra circa bonum commu­ nitatum monasticarum vestrarum, asseveramus Nos attente esse con- sideraturos exitus et fructus operae a vobis in hac re positae, atque sapientiam consuetam, quacum huic rei incumbitis, iam nunc Nos magni aestimare fatemur. Sed non solum officium liturgicae precationis, cuius momentum

5 Cfr. Io. 4, 23. Acta Pauli Pp. VI 549 sane permagnum est, sed etiam privatae est vobis implendum; de qua re Concilium Vaticanum Secundum egregie monuit ;6 atque ipse sanctus Benedictus in Regula de ea agere perhibetur in capite, quod « De reve­ rentia orationis » inscribitur : « Domino Deo universorum cum omni humilitate et puritatis devotione supplicandum est ».7 Hortamenta legiferi patris vestri nequaquam aliena sunt ab hac aetate, qua res celeriter progrediuntur atque mutantur. Ut olim ita et nunc est vobis constituenda (( dominici schola servitii » ;8 id est mona­ steria vestra ita sint disposita oportet, ut homines, qui eo ingrediuntur, discant Deo servire et hoc famulatu se continenter exerceant. Hoc vero servitium imprimis comprehendit cultum divinum, quo virtus religionis ad effectum deducitur, quam supra significavimus, atque sanctifica­ tionem. Ad cultum quod attinet, peculiare quiddam libet in luce collocare : dum sacram Liturgiam assidue pieque, ut addecet, colitis, suavissima illa vox cantantis Ecclesiae exsonet neque umquam cesset in sacris aedibus vestris. Etenim etiam homines, qui nunc sunt, percipiunt inef- fabilem vim, animos elevantem, quae inest in cantu, qui sensum adora­ tionis, laudis, paenitentiae, deprecationis leni modulamine interpretatur. Quod vero ad sanctificationem spectat, perpendenda est haec sancti Augustini sententia : « non solum vox tua sonet laudes Dei, sed opera tua concordent cum voce tua ».9 Quamvis abstracti sitis a saeculo, ut Domino vacetis, tamen-« segre­ gati estis in Evangelium Dei )).10 E monasteriis igitur vestris arcana illa fecunditas apostolica, de qua Concilium loquitur,11 in eandem Ec­ clesiam hominumque societatem dimanet. In iis fermentum comparetur, quod efficiat, ut mundus, divina operante virtute, renovetur. Praeterea haec sanctificatio non solum animi vitam respicit, sed illa etiam, quae agitis in regione cultus ingenii, quatenus, ut exempla proferamus, peculiaribus studiis rei liturgicae, biblicae, historicae ad communem fructum incumbitis aut labori insistitis, ei potissimum, qui manibus fit. Quo quidem — hoc liceat addere — hominibus, qui pau­ pertate aliisque aerumnis vexantur, subvenire potestis, servatis, ut

6 Cfr. Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 12. 7 Cap. 20. - Cfr. P. Delatte, Commentaire sur la Règle de Saint Benoît, Paris, p. 217. 8 Reg., prol. 9 Enarr. in Ps. 166, 2; PL 37, 1899. 10 Cfr. Rom. 1, 1. 11 Cfr. Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 7. 550 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

patet, monasticae conversationis institutis. Hoc menti Patrum Concilii congruit, qui religiosos ita sunt adhortati : « conferant ad egenorum sustentationem, quos omnes in visceribus Christi diligant Non solum denique vita cuiusque vestrum sed et vita communis tota, quae vos dulci vinculo caritatis coniungat, hac sanctificationis nota commendetur : per communiter enim vivendi societatem, quae in Deum dirigitur, unusquisque adiuvetur ad dominicum praestandum servitium, impellatur ad operandum pro fratribus, a periculis defendatur. Ita profecto mundo testimonium exhibebitis sanctitatis Ecclesiae. Est denique huiusmodi communitas quasi quidam novitiatus, quo religiosi per vitae cursum ad diem sempiternum praeparantur. Non immerito ergo sanctus Benedictus inter instrumenta bonorum operum hoc recensuit : (( Vitam aeternam omni concupiscentia spirituali desi­ derare )).13 Horum omnium exemplum praebeat et ad haec excitet fratres, suae curae commissos, Abbas. Quamquam regendi munus his tempo­ ribus difficilius est redditum, tamen is, qui « Christi ... agere vices in monasterio creditur )),14 omni ope annitatur, ut vigor vitae spiri­ tualis et monasticae disciplinae firmetur, augeatur, et si opus est, restituatur. Eo etiam Abbas iugiter contendat, ut coniunctionem cum Magisterio Ecclesiae integram servet quasi canalem, per quem aqua viva ipsi et sodalibus, quibus praeest, derivatur. Haec habuimus, quae amanti animo ad vos diceremus, nec dubi­ tamus, quin operam daturi sitis, ut Ordo vester ad aedificationem Ecclesiae spiritualibus viribus, his etiam temporibus, ad cuius neces­ sitates prudenter sese accommodet, polleat. Ad quod incitet vos etiam indictus Annus Sacer, quem, ut scitis, esse volumus tempus renova­ tionis interioris. Denique, veluti pignus caelestium munerum et testimonium certae dilectionis Nostrae, Benedictionem Apostolicam vobis, qui adestis, et cunctis familiarum vestrarum sodalibus in Domino impertimus.

12 Cfr. Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. IS; Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 42. 13 Reg., cap. 4. 14 Reg., cap. 2. Acta Pauli Pp. VI 551

V

Ad Excellentissimum Virum Sami Droubi, Reipublicae Arabae Syriacae liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit lega­ tionis fidem facientes. *

Monsieur l'Ambassadeur, L'hommage que vous venez de rendre au Saint-Siège, la confiance que vous témoignez à son égard au nom du peuple syrien, Nous touchent profondément. Avec nos remerciements, Nous présentons à Votre Ex­ cellence nos souhaits de cordiale bienvenue. Nous accueillons avec gratitude les hommages de Son Excellence Monsieur le Président de la République Arabe Syrienne, dont vous vous êtes fait l'interprète en Nous remettant ces Lettres de créance. La place que vous prenez aujourd'hui dans la lignée des Ambassa­ deurs de votre pays témoigne de la volonté de votre gouvernement et du peuple syrien d'entretenir et de renforcer avec le Saint-Siège une col­ laboration sincère et fructueuse, pour développer et mettre en oeuvre les idéaux les plus élevés de justice, de paix et de fraternité. Nous ne doutons pas que votre haute mission ne contribue à servir ce noble dessein. Parmi ces valeurs humaines, inséparables à nos yeux d'une attitude spirituelle, Votre Excellence a tenu à souligner l'esprit universaliste. C'est bien là en effet un caractère essentiel du message dont l'Eglise catholique est porteuse. Si aucun peuple ne peut être exclu de la famille spirituelle de ceux qu'embrasse la miséricorde de Dieu, aucun non plus ne peut être exclu de la famille humaine : chacun doit pouvoir y être reconnu, faire valoir ses droits inviolables à l'existence, à la vie, à la dignité de ses membres, sans oublier ses obligations envers les autres partenaires. Malheureusement, cette œuvre de raison et de justice, seule voie d'une fraternité durable, est très souvent bafouée. Aucun homme digne de ce nom, aucun croyant surtout, aucune nation non plus, ne saurait se désintéresser de situations qui pèsent si lourdement sur beaucoup de populations civiles et mettent en péril le bien commun de l'humanité. Il faut amener chacun à considérer dans tout homme un frère, former les consciences à ce devoir capital, obtenir le consensus de la plus large

* Die 4 mensis octobris a. 1973. 552 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale opinion publique, chercher sans relâche les concertations et les instru­ ments juridiques garantissant la justice pour tous. C'est sur ce terrain, Votre Excellence le sait, que nous déployons notre mission d'amour, de paix et de fraternité, et nous le faisons avec une ferveur renouvelée au bénéfice de ce Moyen-Orient qui nous est cher à tant de titres. Dans cet esprit, nous sommes très attentif aux espoirs et aux souffrances de vos peuples dont vous vous êtes fait l'écho en notre présence. Nous pensons avec une affection particulière aux communautés catholiques de Syrie, heureux de les voir partager la culture et les aspirations de leurs compatriotes, dans la fidélité à leur Eglise, à leur foi et à tout ce qui en permet l'expression. Nous saluons cordialement leurs frères chrétiens qui ont aussi à cœur de vivre les exigences évangé- liques. Nous exprimons pareillement notre estime à tous les croyants soucieux de rechercher la volonté du Dieu juste et miséricordieux. Sur tout le peuple syrien et sur ses dirigeants, et d'abord sur vous-même, Monsieur l'Ambassadeur, qui les représenterez auprès de Nous, Nous implorons les Bénédictions du Tout-Puissant, afin qu'il les conduise, les protège et les accompagne sur les chemins de la justice et de la paix.

VI

Sodalibus e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, qui generali Coetui religiosae suae communitatis interfuerunt. *

Dilecti filii, Salutem vobis ex animo impertimus, qui, in Capitulo Generali Con­ gregationis vestrae Sanctissimi Kedemptoris congregati, magni mo­ menti negotia tractatis ad vitam ipsam Familiae vestrae pertinentia; nominatim vero salvere iubemus novum Superiorem Generalem, cui munus et onus commissum est eandem Congregationem vestram inter difficultates nec paucas nec leves huius aetatis regendi et « in pascuis virentibus » collocandi.1 Capitulum Generale est praeclara opportunitas — quae singulis Institutis praebetur — recogitandi de vera sua natura, de fine sibi proposito atque officio in Ecclesia implendo, et deliberationes capiendi,

* Die 5 mensis octobris a. 1973. 1 Cfr. Ps. 22, 2. Acta Pauli Pp. VI 553 quae salutarem vim habeant ad ipsam sodalium vitam. Non enim Capituli Generalis munus absolvitur electionibus faciendis legibusque condendis, sed id oportet totius corporis vigorem spiritualem et aposto­ licum promoveat.2 Quapropter in huiusmodi conventu tota Familia coram Deo colligitur, ut audiat vocem Dei et renovationi suae consu­ lat, quae — quemadmodum pro tota Ecclesia — « essentialiter in aucta fidelitate erga vocationem eius consistit ».3 Congregatio vestra a Sancto Alfonso, Doctore piissimo, instituta est, ut membra ipsius se sanctificarent assidua et accurata imitatione Christi necnon actioni apostolicae insistèrent, potissimum extraordinariam cu­ ram animarum exercendo, et sic etiam animas maxime derelictas salu­ briter contingerent. Dilecti filii, vos estis servi Dei, propria quidem et principali huius vocis significatione; etenim «per vota Deo summe dilecto estis man­ cipati », ut Concilium Vaticanum Secundum docet ;4 mancipari autem in lingua Latina idem valet ac in alterius dominium et proprietatem transferri. Vos oportet sitis imitatores Christi, quemadmodum eadem universalis Synodus cunctos religiosos monuit,5 quasi confirmans et in ampliore luce ponens voluntatem legiferi patris vestri. Eo ergo est con- tendendum, ut vita cuiusque vestrum in unitate quadam componatur et Christus cotidie quaeratur corde sincero atque magnanimo. Cotidie oportet Christum induere, quod est principium et finis et compages totius conversationis vestrae, quod attinet sive ad singulos sive ad com­ munitates vestras. Ita profecto Christum praesentem redditis in mundo, qui ab eo, Redemptore suo, persaepe est prorsus alienus. Itaque ii, qui vos vident, qui vobiscum loquuntur et agunt, arcanam quandam vim sentiant a Salvatore exeuntem. Sic etiam sanctitatem Ecclesiae mundo common - stratis, qui sanctimoniam filiorum eius potissimum expetit. Hic autem cotidianus nisus, quo Christo configuremini, est vita, quae ex caritate et cum caritate ducitur. Religiosi enim hac « impulsi... magis magisque vivunt Christo et corpori Eius quod est Ecclesia )).6 Ve­ rumtamen amor, qui vere proprieque dicitur, non est ad tempus, non astringitur condicionibus, in difficultatibus non tepescit, finem non novit.

2 Cfr. Litt. Apost. Ecclesiae Sanctae motu proprio datae, I, 2. 3 Cfr. Conc. Vat. II, Decr. de Oecumenismo Unitatis redintegratio, n. 6. 4 Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 44. 5 Cfr. Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 2 a. 6 Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 1. 554 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Merito ergo Concilium Vaticanum Secundum hanc cuique religioso ad­ hortationem de fidelitate servanda adhibuit: ((Unusquisque ... ad pro­ fessionem consiliorum vocatus sedulo curet, ut in quam vocationem a Deo vocatus est, in ea permaneat atque magis excellât ».7 Vita, qua quis Deo indiviso corde se devovet, efficitur instrumentum amoris Dei erga homines. Quemadmodum Deus (( sic dilexit mundum, ut Filium suum unigenitum daret »,8 ita et religiosus, qui plenitudinem vocationis suae assequi nititur, quasi quoddam donum redditur, ipsi mundo impertitum. Apostolatus enim, qui precatione assidua, liturgica et privata, ascetica navitate et virtutum exercitatione vivificatur, vitam divinam in homines transfundit et est verum servitium fratrum in Christo. Dilecti Nobis sodales Congregationis Sanctissimi Redemptoris : vos qui Ecclesiam iam illustrastis sanctimonia quorundam sodalium vestro­ rum, ex quibus libet memorare Sanctos Alfonsum Mariam de' Liguori, conditorem vestrum, Clementem Mariam Hofbauer, Gerardum Majella, Beatum Ioannem Nepomucenum Neumann, operositate apostolica vestra tot animis lucem attulistis gratiae divinae, huius Capituli Generalis oblata occasione, quasi nova impulsione acti, in egregio perseverate pro­ posito, et, si opus est, vires resumite et conatus geminate, ut a vobis, ut olim, ita et nunc et in posterum quam maximas accipiat utilitates. Ad haec omnia paterne vos confirmantes, Benedictionem Apostolicam vobis, qui adestis, et cunctis sodalibus vestris, amanter largimur.

VII

Ad Excellentissimum Virum Lloyd Thomson, Summo Pontifici crediti muneris testes tradentem Litteras, quibus ab Australiae Praeside apud Sedem Apostolicam primus cum auctoritate Legatus constituitur. *

M r Ambassador, It is with great pleasure that we welcome Your Excellency and receive the Letters accrediting you as the first Ambassador of Australia to the Holy See.

7 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 47. 8 Io. 3, 16.

* Die 8 mensis octobris a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 555

The establishment of diplomatie relations between your country and the Holy See is a source of satisfaction to us. A new and important Channel of communication is opened up on matters of common interest both within and beyond your frontiers. These officiai links reflect the shared conviction that men must work together in the spiritual as well as in the politicai and economie Order if justice, peace and genuine progress are to be achieved. Your Excellency pointed out that in recent years Australia has increased the number of her diplomatie relations with other States. We cannot but welcome this as a manifestation of your country's desire to contribute towards greater understanding among ali men. The Holy See for its part is fully conscious of the role it is increasingly called upon to fulfìl in matters touching the spiritual interests of mankind and especially the promotion of peace at all levéis. It is only by strengthening understanding and coopération that we can hope to achieve this common task successfully. This moment recalls to our mind very pleasant memories of the visit which we paid to your country in 1970. We remember with pro- found gratitude the warm welcome which was then extended to us. May we ask you, Mr Ambassador, to convey to the civil authorities of Australia the expression of our cordial esteem. Be assured that we invoke God's abundant blessings upon the beloved Australian people. To Your Excellency we extend our heartfelt good wishes for the successful aecomplishment of your mission.

VIII

Membris Commissionis Theologicae Internationalis quintum plenarium Coetum habentibus. *

Venerabiles Fratres ac dilecti filii, sodales Commissionis Theologicae Internationalis,

Postremam dum sessionem plenariam huius primi quinquennii cele­ bratis, Nos una vobiscum Deo gratias agimus de muneribus luminis et sapientiae, quae hoc temporis spatio vobis est elargitus : gratiam etiam

* Die 11 mensis octobris a. 1973. 556 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vobismet ipsis habemus pro opere, ad quod incubuistis quodque prop­ terea gravius fuit quia exempla antecedentia deerant ideoque necessaria vobis erat quasi quaedam initiatio, cum labore non levi sed firma voluntate coniuncta. Deus vobis pro hac re benedicat. Commissio Theologica condita est, ut Apostolicae Sedi cooperaretur — praeter alia iam exsistentia insti­ tuta — in implendo officio eius ad doctrinam pertinente. Hac ipsa de causa eam saepe (( Nostram » Commissionem Theologicam appellavimus. Eadem autem non minus cum votis congruit primae Synodi Episco­ porum ; quocirca partes primarias obtinet in Ecclesia docente, siquidem ab hac est constituta ab eaque fovetur constanti cum spe. Hoc profecto modo nova forma sociae operae, plenior quam ante actis temporibus fuit, inducta est inter studiosos theologiae, methodos scientificas et technicas, ut aiunt, servantes, atque ipsum Magisterium Pontificium. Ita etiam scholis theologicis, quae sunt in quinque con­ tinentibus, facultas praebetur suam doctrinam ratione legitima seu, uti dicunt, officiali proponendi. Haec satis sint ad asserendum, quantopere de hoc laetemur, et ad confirmandam vobis benevolentiam, qua prosecuti sumus atque prose­ quimur vos ipsos et opus vestrum a tempore, id est ab anno millesimo nongentesimo sexagesimo nono, quo Commissionem Theologicam insti­ tuimus. Peculiari ratione spem Nostram et fiduciam vobis sumus testati, cum die sexta mensis Octobris eodem anno Nos adiistis, quo quidem tempore Romam convenistis ad primam agendam sessionem plenariam. Tunc enim exercitium officiorum vobis commisimus, quae novo hoc Instituto vobis sunt demandata.1 1. Fatemur sane nunc iisdem animi sensibus Nos moveri, addentes gratam mentem et egregiam existimationem Nos convertere ad sodalem, qui hoc tempore diem obit supremum, et ad eos, qui alia de causa membra Commissionis vestrae esse desierunt. Sed eo quod nunc circa Successorem beati Petri estis congregati, facere non possumus quin de natura Commissionis et de futura eius sorte, quam praesagire licet, breviter dicamus. 2. Iuvat imprimis animadvertere voluntate Ecclesiae deserviendi ducta esse membra Commissionis in opere ab omnibus simul praestando

1 Cfr. A.A.S. 61 (1969), p. 713. Acta Pauli Pp. VI 557 eo consilio ut « methodus laboris » efficeretur idonea et apta ad exci­ tandam et confirmandam navitatem unius cuiusque. Est etiam, cur laetemur de felici operositatis exitu, ad quem Com­ missio his quinque annis pervenit. Satis est in memoriam revocare auxilium, quod ea Synodo Episcoporum anni millesimi nongentesimi septuagesimi primi attulit, cum de accuratius describenda et propo­ nenda doctrina circa sacerdotium ministeriale ageretur, necnon recor­ dari perutilis operae, quam contulit ad varias quaestiones summi momenti illustrandas et enodandas. 3. Ex his, quae paucis verbis significavimus, spes firma concipitur fore, ut eiusdem Commissionis muneris functio adhuc magis magisque perficiatur eiusque ministerium ecclesiale manifestius in dies evadat. Videtur autem Nobis imprimis amplius aptiusque expeti posse et adhiberi navitas Commissionis istius, praesertim eo quod nonnullae earum rerum, quas peregit (quemadmodum ex parte quidem iam factum est), una cum conclusionibus sessionum evulgentur : labores enim ipsius si Ecclesiae doctrinae congruere horumque temporum necessitatibus utiles esse putantur, honorandi sunt et propagandi. Itaque iidem labores quasi exeant oportet ex coetu, arctioribus finibus circumscripto, qui eos absolvit, ut cultores sacrarum disciplinarum excitent, omnibusque discipulis Domini viam aperiant ad gaudium et pacem in fide.2 Eiusmodi studia praeterea possunt, si casus fert, praeclarum auxi­ lium peritorum praebere Sacrae Congregationi pro Doctrina Fidei, quae hodierne rerum statu cogitur, ac quidem modo semper acrius urgente, munus implere, quo debet « doctrinam de fide et moribus in universo catholico orbe tutari ».3 4. Expedit etiam asseverare omnes theologos, quasi lege muneris sui, participare, licet diversis gradibus auctoritatis, officium, quod Pasto­ rum Ecclesiae circa hanc rem est proprium : scilicet officium, quo fidem fructificare faciant erroresque gregi suo impendentes vigilanter arceant.4 Officium autem Pastorum, maxime quidem Iesu Christi in terris Vicarii, authentico Magisterio, cuius origo est divina, exercetur; hoc enim certo charismate veritatis praeditum est, quod cum aliis commu-

2 Cfr. Rom. 15, 13. 3 Pauli VI, Const. Ap. Regimini Ecclesiae universae: A.A.S. 59 (1967), p. 897. 4 Cfr. Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 25. 558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nicari nequit et pro quo nullum aliud potest substitui.5 Sed hanc ob rem ii non eximuntur onere subsidia apta exquirendi, quibus divinam Revelationem indagent.6 Authenticum igitur eorum Magisterium etiam « technico » adiumento indiget theologorum, qui, leges methodi sibi propriae observantes, faciant, ut iudicium Ecclesiae facilius matu­ rescat.7 5. Quod attinet ad quorundam, qui theologicis studiis dediti sunt, inclinationem hodiernam — in quam studiose animum intendimus — expedire videtur, ut de aliqua re paterne et humane moneamus eosdem, qui hanc disciplinam difficilem sed mentes accendentem colunt, quam exemplo Patrum Ecclesiae Orientalis definire possumus ut « divinam theologiam » : scilicet ne, secundum historicam methodum inquirentes, indagationem speculativam neglegant, in quam rem haec apte cadunt verba : « oportet unum facere et aliud non omittere » ; neque peculiarem quandam partem pervestigantes, obliviscantur universitatem totamque amplitudinem doctrinae capitum, quarum ratio habenda est in rerum divinarum scientia comparanda magisque expolienda. 6. Quibus dictis, oportet magni aestimemus, dilaudemus, confirmemus ea, quae in hoc ministerio ecclesiali estis operati. Conspectus vester Nobis est solacio, utpote qui sciamus, quantopere Ecclesia indigeat doctrina theologica solida, sana, his temporibus apta; neque oblivi- scimur theologos oportere persuasos esse vocationis suae, ex qua esse debeant discipuli fideles et apostoli fidei, intra fines Revelationis et eorum omnium, quae Ecclesiae Magisterium expresse et cum auctori­ tate doceat. Hanc viam tenens, Commissio Theologica erit, ut probe confidimus, cunctis theologis quasi ductrix in officii tam gravis perfunc­ tione. Sine dubio hoc praestitutum sibi munus implebit, si in opere suo exsequendo obtutum suum defiget in « Apostolo et Pontifice confessionis nostrae Iesu » ;8 si pluralismus, quem dicunt, sententiarum, quas eius­ dem Commissionis membra defendunt, nedum noceat unitati fidei (quatenus imminuat illam rationem obiectivam, univocam, concordem, quam intellectus fidei oportet habeat, quod quidem proprium est fidei catholicae), si, dicimus, idem pluralismus reapse erit vis impellens ad ampliorem et penitius perspiciendum intellectum eiusdem fidei, qui sem-

5 Cfr. Conc. Vat. II, Const. dogm. de Divina Revelatione Dei Verbum, n. 8, 10. 6 Cfr. Conc. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 25. 7 Cfr. Conc. Vat. II, Const. dogm. de Divina Revelatione Dei Verbum, n. 12. 8 Cfr. Hebr. 3, 1. Acta Pauli Pp. VI 559

per ad Evangelium refertur, ab Apostolis annuntiatum,9 et servatum integrum et continenter vivum ab iis, quos illi reliquerunt successores, iisdem suum ipsorum locum magisterii tradentes.10 Exoptamus ergo, ut Commissio Theologica id agat, ut praesentia sua in Ecclesia, potius quam prospero eventu, commendetur vi sua et gra­ vitate : scilicet ut sit praesentia « signi » muneris salvifici, quod etiam theologis, sacram doctrinam inquirentibus, pro ipsorum competit parte. Haec, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, sunt vota Nostra, quae Benedictione Apostolica libenter confirmamus.

9 Cfr. Gal. 1, 8. 10 Cfr. Conc. Vat. II, Const. dogm. de Divina Revelatione Dei Verbum, n. 7. 560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 22 Iunii 1973. — Cathedrali Ecclesiae Columbensi praefecit Exc. P. D. Eduardum Herrmann, hactenus Episcopum titularem Lamzel- lensem. die 2 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Edmontonensi Exc. P. D. Iosephum N. MacNeil, hactenus Episcopum Sancti Ioannis Canadensis. die 9 Augusti. — Archiepiscopali Ecclesiae Spoletanae Rev.mum P. D. Ottorinum Petrum Alberti, e clero dioecesis Nuorensis, qui simul constitutus est Episcopus Nursinus. — Cathedrali Ecclesiae Nursinae Rev.mum P. D. Ottorinum Pe­ trum Alberti, e clero dioecesis Nuorensis, qui simul constitutus est Archiepiscopus Spoletanus. die 22 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Zamboangensi Exc. P. D. Franciscum Cruces, hactenus Episcopum Ilaganensem. — Metropolitanae Ecclesiae Lipensi Exc. P. D. Richardum Vidal, hactenus Episcopum titularem Claternensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Zabaënsi R. P. D. Cyrillum Almario, e clero archidioecesis Lipensis, quem deputavit Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Emmanuelis Dei Rosario, Episcopi Malolosini. die 1 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Gerundensi R. D. Iacobum Camprodón Rovira, Vicarium Episcopalem dioecesis Vicensis. — Cathedrali Ecclesiae Gadicensi et Septensi Exc. P. D. Antonium Dorado Soto, hactenus Episcopum Guadicensem. die 10 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Hamiltonensi, Exc. P. D. Paulum F. Reding, hactenus Episcopum titularem Liberaliensem. die 2k Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Reginatensi R. P. D. Carolum Halpin, Officialem Curiae Archiepiscopalis Vinnipegensis. Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 561

die 25 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Malaniensi Exc. P. D. Eduardum Andream Muaca, hactenus Episcopum titularem Insulensem. die 27 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Thahracensi R. D. Antonium Augustinum Marochi, curionem paroeciae vulgo nuncupatae «.is. S. de Fatima », quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Geraldi Fernandes Bijos, Archiepiscopi Londrinensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Munatianensi Exc. P. D. Iosephum Dalvit, Episcopum olim Sancti Matthaei, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioannis Rezende Costa, Archiepiscopi Bellohorizontini. die 2 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Guairensi Exc. P. D. Franci­ scum de Guruceaga Iturriza, hactenus Episcopum Margaritensem. die 5 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Tacnensi Rev.mum. P. D. Ansgarium Rolandum Cantuarias Pastor, Vicarium Generalem dioe­ cesis Huachensis. — Cathedrali Ecclesiae Icensi R. P. Vidonem Breña López, sodalem Ordinis Fratrum Praedicatorum.

SACRA CONGREGATIO

PRO CAUSIS SANCTORUM

i CREMONENSIS SEU LAUDENSIS

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Vincentii Grossi, Parochi loci « Vicobellignano », fundatoris Instituti Filiarum Oratorii.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iusti­ tia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.

Presbyteri, (( munus Christi Pastoris et Capitis pro sua parte aucto­ ritatis exercentes, familiam Dei, ut fraternitatem in unum animatam, colligunt et per Christum in Spiritu ad Deum Patrem adducunt. In medio gregis Eum in spiritu et veritate adorant. In verbo demum et

36 - A. A. S. 562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

doctrina laborant, credentes quod in lege Domini meditantes legerint, docentes quod crediderint, imitantes quod docuerint » (Lumen gen­ tium, n. 28). Nullo non tempore, etiam recentiore nostra aetate, fuerunt in Ec­ clesia presbyteri, qui hanc a Concilio Vaticano II egregie delineatam sacerdotis novae Legis imaginem, integerrima sua vita ac fecunda actione, veluti expressam referrent nobisque vivide repraesentarent. Quibus, ex iis dumtaxat qui saeculo xix vertente vel praesentis sae­ culi initiis populo Dei praesidio et adiumento exstiterunt, Vincen­ tius Grossi, Cremonensis dioecesis sacerdos et parochus, iure ac me­ rito accensendus venit. Natus est Vincentius probis piisque parentibus Balthasare Grossi et Magdalena Capellini, septem fratrum paenultimus, die 9 Martii anno 1845 in oppido Pizzighettone, dicionis Cremonensis, eodemque die Baptismi fonte regenera tus. Puer bonam sortitus indolem atque vitae primordiis in timore Domini educatus, Confirmationis gratia novennis roboratus est et, biennio post, ad eucharisticam dapem primum ad­ missus, dum, etiam prima progrediente aetate, sapientiae quoque ac pietatis manifesta praebere coepisset indicia cum certa ad Deum resque divinas propensione. In iuventutis flore, divinae obsecundans vocationi et difficultatibus haud paucis, quae a proposito amplectendo, ob rei potissimum familiaris inopiam, eum praepediebat, feliciter superatis, Cremonense seminarium a. 1866 ingressus est, in quo religiosa pie­ tate, disciplinae laude sollertique in studiis diligentia ceteris exemplo fuit. Sacerdos Cremonae die 22 Maii a. 1869 ordinatus, mox pastorali­ bus obeundis ministeriis deputatus fuit, vicarii coadiutoris primo in variis dioecesis paroeciis, parochi deinde muneri ab anno 1873 ac per subsequens decennium in vico Regona, tandem ab anno 1883 ad an­ num 1917, quoad vixit, in oppido Yieotellignano. In tam diuturno pasto­ rali ministerio Servus Dei, « habens fidem et bonam conscientiam » atque (( ad omne opus bonum instructus » (1 Tim. 1,19 ; et 2 Tim. 3,17), alacrem et indefessam pro spirituali paroecianorum bono impendit operam, praeclara apostolici zeli ac sacerdotalium virtutum relinquens exempla. Quae enim Vincentii sacerdotis fuissent ornamenta virtutum, insi­ gnis ille Cremonensis episcopus Ieremias Bonomelli his verbis, dum Servum Dei ad praefatam regendam paroeciam anno 1882 invitaret, Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 563 veluti adumbravit : « Paroecia haec, loca ista parochos postulant apo­ stolico zelo repletos, magna caritate summaque prudentia ornatos ac doctrina praestantes, non suis commodis sed animarum utilitati ser­ vientes : quae quidem in te animi ornamenta perspicio, nec res me fallet, prouti probe confido. Vade itaque in nomine Domini : spero equidem, decem annorum spatio, te posse depressam paroeciam valide erigere erroresque radicitus evellere. Haec tibi concredita opera, hic labor ». Nec spe episcopus est destitutus. Nam vir Dei perdifficilem illam paroeciam per 34 circiter annos vigilantissime administrans optimis renovavit institutis, exemit abusibus, erroribus expurgavit, fe- citque ut, evulsis vepribus, christianis moribus ac restauratae pieta­ tis vigore refloresceret. At inter praeclara Servi Dei opera, peculiari mentione dignum ha­ betur Institutum Filiarum Oratorii anno 1885 ab eo conditum aptisque legibus instructum, cui potissimum propositum est, secundum S. Phi­ lippi Nerii spiritum atque exemplum, operam christianae iuventutis educationi peramanter impendere eamque ad pietatis exercitia necnon ad sacramentorum usum, catechetica praesertim in paroeciis ac scholis instructione, suaviter et firmiter allicere. Servum Dei Vincentium in virtutibus exercendis tum theologalibus cum cardinalibus aliisque adnexis, iis praesertim quae sacerdotali vi­ tae ac pastorali ministerio apprime congruentes habentur, heroicum attigisse gradum, testes uno ore praedicarunt. Praebuit speciem diu­ turnae sacerdotalis vitae in paroecialibus ministeriis per decem fere lustra alacriter impensae. Sed et perspicua, in eius spirituali figura, conspicitur « continuata illa innocentia per integrum vitae cursum ... », quae « una cum exacta observantia praeceptorum et consiliorum — iuxta Magistri Benedicti XIV doctrinam — arduitatem constituunt et consi­ derantibus admirationem ingerunt » (De Servorum Dei Beatificatione et Beatorum Canonizatione, lib. III, c. 23, n. 4). Re quidem vera, tabulis undequaque perpensis, omnino constat Vincentium Grossi praeclaris virtutibus sacerdotalibus et pastorali­ bus ornatum fuisse, dum eius heroicae virtutis habitus atque summum desiderium christianae assequendi perfectionis apicem, etiam ex actibus communis vitae sed sublimiore modo peractis facile dignoscuntur. Vir fuit eximiae fidei, quod satis elucet non solum ex assidua precandi con­ suetudine ac supernaturali operandi spiritu rerumque sacrarum cura ac singulari quo ferebatur pietatis ardore erga Eucharistiae sacr amen- 564 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tum, Deiparam Virginem aliosque beatos Caelites, sed etiam ex ma­ gna diligentia ac zelo in rudibus puerisque catechizandis, in verbi Dei assidua praedicatione, in dissidentibus quoque fratribus sua prudentia ac dexteritate ad catholicam fidem recte disponendis. Mira eius in Deum caritas eluxit ex eo quod omnimode praesertim divinae voluntati tum in prosperis cum in adversis adhaesit, iugiterque conatus est arctiorem cum Deo assequendi amoris et amicitiae coniunctionem. Cari­ tas vero erga proximum in diuturno ac fidelissimo paroeciali ministerio egregie resplenduit, dum « forma factus gregis ex animo » (1 Petr. 5, 3), vires et opes in fratrum servitium, ad obitum usque, libenter alacriter­ que impendit, maxime in egenorum ac infirmorum necessitatibus subve- niendis, in pueris ac iuvenibus catechismo instruendis, aliisque pro­ movendis christianae caritatis operibus : quae quidem praecipua ratio et finis fuerunt condendi religiosarum Sororum institutum. Nec minus eiusdem prudentia refulsit, una cum virtute fortitudinis, sive in prae­ fatae Congregationis moderamine in spiritu sapientiae ac lenitatis, sive praesertim in perarduo regimine utriusque paroeciae vel factionibus laniatae vel erroribus aut abusibus enervatae. Sed et paupertatis atque abnegationis spiritu vitaeque austeritate, necnon plena erga Sum­ mum Pontificem propriumque Ordinarium submissione et oboedientia, praeclaro omnibus extitit exemplo. Item animi mansuetudinem cum continua quadam hilaritate et iucunditate coniungens, quam et reli­ giosis Sororibus enixe commendabat, multorum fiduciam facile sibi conciliabat ut omnes Christo lucrifaceret. Humilitatem vero adeo coluit, ut eius veluti peculiaris nota inter virtutes a testibus praedicaretur.

Assiduis tandem curis pro suo grege consumptus, Ecclesiaeque sa­ cramentis devotissime susceptis, Servus Dei piam iustorum mortem oppe- tiit die 7 Novembris anno 1917, annos natus duos supra septuaginta. Fama sanctitatis Servi Dei post obitum magis in dies inclarescens aditum aperuit inquisitionibus informativis super ea conficiendis in episcopali Curia Laudensi anno 1947. Quibus expletis et Romam ad S. Rituum Congregationem transmissis, eiusdem Servi Dei scriptis di­ ligenter revisis, editum est decretum die 23 Decembris anno 1952 nihil obstare quominus ad ulteriora procederetur. Hinc servatis de iure ser­ vandis, Pius Papa XII commissionem introductionis Causae die 2 men­ sis Aprilis a. 1954 propria ipsius manu obsignavit. Instructis deinde pro­ cessibus apostolicis annis 1955-1958 in ecclesiasticis Curiis Laudensi et Cremonensi super virtutibus in specie, editoque die 9 Novembris a. 1959 Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 565 decreto super omnium processuum validitate iuridica, quaestio agitata est apud tunc S. Rituum Congregationem et quidem in Coetu Anteprae- paratorio, quem vocabant, die 6 mensis Maii a. 1969 celebrato super vir­ tutibus Servi Dei theologalibus et cardinalibus iisque adnexis. Quae quidem disceptatio, iuxta normas S. Congregationis pro Causis Sanc­ torum interea institutae, resumpta est die 21 Novembris anno 1972 in Congressu Peculiari, quem subsecuta est Plenaria Patrum Cardinalium Congregatio diei 27 mensis Martii anni huius 1973, Rev.mo Cardinali Carolo Confalonieri Causae Ponente seu Relatore, omnesque affirma­ tive responderunt, Famulum nempe Dei Vincentium Grossi christia­ nas virtutes heroum in modum exercuisse. Summus autem Pontifex Paulus VI, cui praedicta omnia die 13 insequentis mensis Aprilis per Rev.mum Cardinalem Aloisium Rai­ mondi, huius Congregationis Praefectum, relata sunt, sententiam Pa­ trum Cardinalium ratam habens, decretum conscribi mandavit super Servi Dei heroicis virtutibus. Hoc denique die idem Summus Pontifex, accitis Cardinalibus in­ frascripto Praefecto et Carolo Confalonieri, Causae Ponente, meque An­ tistite a Secretis aliisque vocari solitis, iisque adstantibus edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide., Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei Vincentii Grossi, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta S. Congregationis pro Causis Sanctorum inseri mandavit. Datum Romae, die 10 mensis Maii a. D. 1973.

ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus

Ii. © S.

® Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis 566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II RUREMUNDENSIS

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Arnoldi Janssen, Sacerdotis fundatoris Societatis Verbi Divini necnon duarum Congregationum Mis­ sionalis Servarum Spiritus Sancti et Servarum Spiritus Sancti ab Ado­ ratione Perpetua.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earumque adiunctis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.

« Messis quidem multa, operarii autem pauci: rogate ergo Dominum messis ut mittat operarios in messem suam » (Mt. 9, 37-38; Lc. 10, 2). Hoc ipsum Famulo Dei Arnoldo Janssen erat propositum, ut pro vinea Domini, id est pro exteris missionibus, et preces funderet et viros ac mulieres institueret, qui ibi operarentur. Natus die 5 mensis Novembris anno 1837 in oppido Goch, intra Mona­ steriensis dioecesis fines, Famulus Dei die sequenti sacri bapti­ smatis aqua est ablutus eique inditum nomen Arnoldi. Studiorum curriculum in seminario episcopali loci Gaesdonck emensus, mathe- maticae et disciplinis naturalibus prius, Episcopo probante, operam dedit, deinde sacrae theologiae Monasterii. Qua in urbe, die 15 Augu­ sti anno 1861 auctus est sacerdotio. Cui ab episcopo munus mandatum est magistri in schola superiore artibus exercendis, quae paulo antea in oppido Bocholt condita erat. Ab anno 1865 ad Apostolatum Precum animum applicabat, cuius pro dioecesi Monasteriensi factus est moderator. Sic lucra Christi et pro­ fectum Ecclesiae impensiore in dies voluntate quaerebat. Stipem quoque colligebat pro missionibus Africae centralis atque pecuniam conquirebat ad Missam perpetuam cotidie celebrandam Fuldae ad S. Bonifatii sepulchrum pro restituenda unitate fratrum a catholica communione seiunctorum, ut et ipsi pervenirent « ad illam plenitudi­ nem unitatis, quam Iesus Christus vult » (Conc. Vat. II, Decr. Uni­ tatis redintegratio, 1, 4). Mense Octobri anno 1873, postquam duodecim annos docuit, com­ mentarium periodicum, populo aptum et ad exteras pertinentem mis- Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 567

siones, edidit, ut de re missionali accurata afferret nuntia et preces pro missionibus deposceret, cum sibi persuasum haberet eum, qui pro his oraret, etiam paratum esse ad easdem iuvandas. Re quidem vera omnes fideles « officio tenentur ad Eius (Christi) Corporis expansio­ nem et dilatationem cooperandi » (Decr. Ad gentes divinitus, 1, 36). Re mature perpensa, onus suscepit in Neerlandia seminarium mis­ sionale condendi, quod prope fines Germaniae situm erat, siquidem illa aetate, propter leges Ecclesiae catholicae infensas, eiusmodi do­ mus in Germania constitui non potuit. Itaque, die 8 mensis Septem­ bris anno 1875, Summo Pontifice benedicente, seminarium missionale in loco Steyl est erectum pro Germania, Neerlandia, Austria. Quamvis Famulus Dei in admittendis candidatis destrictius se gereret statim­ que eos arceret, qui minus idonei esse viderentur, tamen numerus eorumdem candidatorum continenter augescebat. Ab omnibus autem spiritum orationis postulabat, qui humilitate et moribus integris com­ probantur. Praeterea laborem exigebat assiduum et congruentem, qui inde perciperetur, fructum, animum ad oboediendum promptissimum, vitae rationem simplicem et spiritu paupertatis evangelicae innixam, quo quis etiam asperrima tolerare non dubitaret; illam scil. spiritua­ lem formationem quam nostra aetate Concilium Vaticanum II expo­ stulat (cfr. Optatam totius, 6 et 9; Ad Gentes, 25). Anno demum 1885 sacerdotes et fratrum laicorum coetum, quem interea constituerat, in Congregationem missionalem congregavit, cui nomen Societas Verbi Divini. Haec ipsa anno 1901, eius vero Consti­ tutiones anno 1905 a Sede Apostolica sunt approbatae. Primos missionarios anno 1879 in Sinas misit, anno vero 1892 item primos Evangelii praecones in Togum, 1896 in Novam Guineam, 1905 ad homines nigri coloris Americae Septentrionalis, 1906 in Iaponiam, 1908 ad autochthones Paraquarianos. Ab anno 1889 sacerdotes et fra­ tres paroeciis, scholis et seminariis Americae Meridionalis auxilio esse iussit, ubi scilicet exiguus esset numerus sacerdotum; quos anno 1889 in Argentinam misit, 1893 in Aequatoriam, 1895 in Brasiliam, 1900 in Chiliam. Paulo antequam morte abriperetur, ut sacrorum administri etiam in Insulas Philippinas se conferrent curavit. Presbyteris autem permulti fratres laici et sorores se adiungebant. Re enim diu praepa­ rata, anno 1889 Congregationem sororum missionalium condidit, quae Servae Spiritus Sancti appellantur. Anno 1896 partem sororum, arctio- ris clausurae legibus astrictarum, quae perpetuae adorationi incumbe­ rent, instituit; quae quidem pars anno 1917 Congregatio est 568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale facta. Praeterea complures domos missionales in Germania et Austria, necnon collegium Romae condidit; anno 1908 primas eiusmodi aedes in Foederatis Civitatibus Americae Septentrionalis erexit. Quoniam in cunctas partes orbis terrarum missionarios emittebat, Famulus Dei omni ope annitebatur, ut sermones et culturae formae exterarum gentium serio et ad altioris doctrinae rationem perve­ stigarentur. Qui futuri erant missionarii varios modos vitae socialis eiusque significationem, quod ad vitam spiritualem alicuius populi atti­ net, discebant, vestigia veritatis divinae detegere studentes in religione populorum, qui doctrinae salvificae Christi nondum compotes erant. Ita­ que, cum disciplinam ethnologicam, sociologicam, historiam religio­ num induxisset Famulus Dei magnopere contulit ad eorum, qui futuri erant missionarii, institutionem novasque vias apostolatui missionali Ecclesiae aperuit, veluti anticipando novissimi Concilii postulata (cfr. Ad Gentes, 26 et 34; Lumen gentium, 16). Ut in hoc campo, ita in provincia apostolatus, qui scriptis edendis exercetur, vir fuit in posterum prospiciens. Ad quod opus fratres com­ posuit, eos sive artibus technicis sive re mercatoria instituens, et pro sua parte efficiens, ut nova quaedam imago eiusmodi fratris laici for- maretur. Hi dena et dena milia laicorum quodam ordine disposue- runt, qui in centenis et centenis milibus familiarum commentarios periodicos propagarent et sic animos in rem missionalem exacuerent. Hoc profecto modo Servus Dei multitudinem hominum comparavit, qui pro missionibus orarent iisque opitularentur, utpote qui urgerentur conscienti actuosaque responsabilitate in missionali Ecclesiae opere adiuvando, quemadmodum et nostris temporibus ut Populus Dei agat Concilium Vat. II monet (cfr. Apostolicam Actuositatem, 3, 10, 33). Dum igitur veri nominis progressioni favebat, Famulus Dei simul Ecclesiam amore ardenti et sincero prosequebatur, quem a fide hau­ riebat inconcussa. Deus, Christus, Ecclesia, gratia, sacramenta, An­ geli, Sancti veritates ipsi erant certae ac definitae, quibuscum indesi- nens ei erat consuetudo et usus. Cum singulis horarum quadrantibus campana insonabat, animum ad preces fundendas colligebat. « Vivat Deus unus et trinus in cordibus nostris » : hoc eius effatum usitatius ; ac Societatem, quam primum condidit, Verbo Divino Incarnato sacram esse voluit. Oculi eius micabant, quotiescumque de amore Dei perso­ nali, id est de Spiritu Sancto, loquebatur, cui Congregationem mulie­ rum, a se constitutam, dicavit. Hac assidua cum Deo coniunctione factum est, ut Famulus Dei, quamvis in vita sua rerum exitus singu- Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 569 lares prorsus consequeretur, tamen modestiam semper et simplicitatem servaret, quippe qui sibi persuasum haberet se non esse nisi Domini instrumentum. In opere suo regendo eo semper contendebat, ut iustus esset et aequus, principium illud ut certam normam secutus : « audiatur et altera pars ». In rebus necessariis et primariis severam se praebuit, in secun­ dariis autem opinionis, quam quisque habebat, rationem ducebat, quippe qui esset pacis amantissimus et benevolentiae plenus. Etiam cum quaestiones perarduae erant dissolvendae, semper virum se prae­ stitit ingenio probo sinceraque fide, a quavis callida ambiguitate ab- h or r entern. Hortationes suas non solum sodalibus humilibus ac tenuibus adhi­ bere solebat, sed etiam in altiore loco constitutis : verumtamen in monendo alios semper reverebatur, affectum amoris veri et supernatu­ ralis ostendens. Nec dubitabat consilia exquirere sodalium iuniorum eosque suos creare consultores. In omnibus vero difficultatibus eo imprimis spectabat, ut voluntati Dei se conformaret eiusque se pro­ videntiae committeret ; atque per triginta annos exemplo suo sodalibus significavit non expedire, ut externae actioni se penitus dederent, sed iterum iterumque precationi et coniunctioni cum Deo esse insisten­ dum, qua in re robur et auxilia divina pro laboribus suis invenirent. Cum mortis eius indicia animadverterentur, opus ab ipso conditum erat eiusmodi, ut quotannis quinquaginta fere sacerdotes ac totidem fratres et sorores apostolatui missionali ab eo suppeditarentur, scili­ cet homines verbo et exemplo eiusdem instructi, quibus fundamentum cuiusvis actionis apostolicae esset vita interior et coniunctio intima cum Deo. Summa autem sodalium trium Congregationum quas Dei Famulus condidit est hodie plus quam decem milia. Septuagesimum aetatis annum paulum egressus, mortem sereno animo oppetiit. Postquam enim duobus mensibus aegrotavit, servus fidelis, qui regni Dei propagationi se totum impenderat, die 15 mensis Ianuarii anno 1909 in gaudium Domini sui intravit. Sanctitatis fama, qua Dei Famulus vivens quoque condecoratus erat, post obitum non deferbuit, imo aucta est eamque Deus caelestibus signis visus est confirmare. Quam ob rem factum est ut Causa de Bea­ torum Caelitum honoribus eidem decernendis ageretur. Vix igitur acto­ ribus licuit, processus ordinaria auctoritate Ruremundensi in Curia et per rogatorias in Curiis Romana, Vindobonensi, Bonaerensi, Chica­ giensi et Ienchowfuensi instructi Romamque transmissi sunt. Scriptis 570 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale deinde Servi Dei recognitis, S. Rituum Congregatio die 22 Novembris anno 1939 decrevit nihil obstare quominus ad ulteriora procederetur, atque, servatis de iure servandis, auctoritate Pii Papae XII Causa bea­ tificationis die 10 Iulii a. 1942 introducta est. Adornatis deinde pro­ cessibus apostolicis super virtutibus et miraculis in specie editoque, die 15 Octobris a. 1954, decreto super omnium processuum validitate, quaestio agitata est apud Sacram tunc Rituum Congregationem et quidem in Coetu Antepraeparatoria, quem vocabant, die 6 mensis Iunii anno 1967 super virtutibus Servi Dei theologalibus et cardina­ libus iisque adnexis. Quo autem ad ulteriora procedi posset, Officium Historicum Sacrae huius Congregationis pro Causis Sanctorum, in­ terea conditae, amplam inquisitionem historicam in Servi Dei vitam et circa quasdam quaestiones a Patribus Consultoribus excitatas concinnavit annoque 1971 publici iuris fecit. Hinc disceptatio super virtutibus resumpta est die 10 mensis Octobris anno 1972 in Con­ gressu Peculiari, quem subsecuta est Congregatio Plenaria Patrum Cardinalium die 28 Novembris eodem anno celebrata, Rev.mo Cardi­ nali Causae Ponente seu Relatore, et omnes affirmative responderunt, Famulum nempe Dei christianarum virtutum culmen attigisse. Summus autem Pontifex Paulus VI, cui praedicta omnia die 16 mensis Decembris superioris anni 1972 per Rev.mum Cardinalem Pau­ lum Bertoli tunc Praefectum huius Congregationis relata sunt, senten­ tiam Patrum Cardinalium ratam habens, iussit decretum super heroicis virtutibus Servi Dei conscribi. Hoc denique die idem Summus Pontifex, accitis Cardinalibus infrascripto Praefecto et Agnelo Rossi, Causae Ponente, meque Anti­ stite a secretis aliisque vocari solitis, iisque adstantibus edixit : Con­ stare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Forti­ tudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei Arnoldi Janssen, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta huius Congre­ gationis referri mandavit. Datum Romae, die 10 Maii a. D. 1973.

ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus L. © S. ffi Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis Diarium Romanae Curiae 571

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Lunedì 24 Settembre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor POLYS MODINOS, primo Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Cipro.

Lunedì 1 Ottobre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden­ ziali, Sua Eccellenza il Dott. PAOLO FARRUGIA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Malta.

Giovedì 4 Ottobre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden­ ziali, Sua Eccellenza il Signor SAMI DROUBI, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica Araba Si­ riana.

Lunedì 8 Ottobre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden­ ziali, Sua Eccellenza il Signor LLOYD THOMSON, primo Amba­ sciatore Straordinario e Plenipotenziario d'Australia.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 2 ottobre 1973. S. E. Mons. Prigione Girolamo, Arcivescovo tit. di Lau- riaco, Delegato Apostolico per VAfrica Centro- Occidentale. 5 » » S. E. Mons. Etteldorf Raymond, Arcivescovo tit. di Tindari, Pro-Nunzio Apostolico in Nuova Ze­ landa. » » » Il Rev.mo Mons. Clementi Mariano, Prelato Uditore del Tribunale della Sacra Romana Rota. «

572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 5 ottobre 1973. Gli E.mi Signori Cardinali Baggio Sebastiano, Prefetto della Sacra Congregazione per i Vescovi, e Tabera Araoz Arturo, Prefetto della Sacra Congregazione per i Religiosi e gli Istituti Secolari, Membri dell'Amministrazione del Pa­ trimonio della Sede Apostolica. 10 » » Il Rev.do Mons. Jacqueline Bernard, Sotto-Segretario del Segretariato per i Non Credenti.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : Protonotari Apostolici soprannumerari:

16 aprile 1973. Mons. Markham Tommaso H. (Sacramento). 28 » » Mons. O'Donnell William Emmett (Saint Paul and Min­ neapolis). 19 giugno » Mons. Stumpe Giovanni Ermanno (Köln). 21 Mons. Spatuzza Domenico (Lacedonia). 27 » Mons. Laguna Justo Oscar (San Isidro). 3 agosto » Mons. Pellegrini Astutillo (Grosseto).

Prelati d'onore di Sua Santità: 29 dicembre 1972. Mons. Villabona Luis E. (Barranquilla). 28 aprile 1973. Mons. Cristiano Nicol Konrad (Bamberg). » » » Mons. Berntson Terranee Wilfred (Saint Paul and Min­ neapolis). » » » Mons. Boxleitner John Jerome (Saint Paul and Min­ neapolis). » » Mons. Fleming Francis Joseph (Saint Paul and Min­ neapolis). » » » Mons. Koscielniak Paul Lawrance (Saint Paul and Min­ neapolis). » » » Mons. Moudrj Richard Paul (Saint Paul and Min­ neapolis). » Mons. Quinn Jerome Donald (Saint Paul and Min­ neapolis). 16 maggio » Mons. Krautwurst Giuseppe (Wroclaw). 21 » » Mons. Zell Martin (Freiburg im Breisgau). » » » Mons. Vobbe Heinrich (Köln). » » Mons. Vennemann Joseph (Münster). » » Mons. Nealon Giuseppe (Steubenville). 30 » Mons. Deissler Alfonso (Freiburg im Breisgau). » » » Mons. Knauber Adolfo (Freiburg im Breisgau). Diarium Romanae Cunae 573

30 maggio 1973. Mons. Stiefvater Luigi (Freiburg im Breisgau). 7 giugno » Mons. Fehily Tommaso (Motherwell). » » » Mons. De Sanctis Benedetto (Roma). 8 » » Mons. Abberton Tommaso (Leeds). 21 » » Mons. De Michele Giuseppe (Ariano Irpino). » » Mons. Paglia Rocco (Ariano Irpino). » » » Mons. Rizzo Angelo (Ariano Irpino). » Mons. Tedeschi Vincenzo (Lacedonia). 27 agosto Mons. De Magistris Luigi (Cagliari).

Cappellani di Sua Santità:

28 dicembre 1972. Mons. Sistig Giovanni (Aachen). 12 febbraio 1973. Mons. Henrichs Bernardo Leo Martin (Köln). » » » Mons. Jacquemain Giuseppe Giovanni (Köln). 21 » » Mons. Purdy William (Nottingham). 29 marzo » Mons. Derda Benno (Köln). 5 aprile » Mons. Küpper Gerardo Filippo (Köln). » » » Mons. Nafíah Giovanni (Saint Maron of Detroit). » Mons. Alvárez Germano (Solóla). 12 Mons. Balsamo Vincenzo (San Marco e Bisignano). » » » Mons. Campise Francesco (San Marco e Bisignano) » » Mons. Longobucco Luigi (San Marco e Bisignano). » » Mons. Tocci Settimio (San Marco e Bisignano). » » » Mons. Vadigno Francesco (San Marco e Bisignano) 11 maggio » Mons. Peter Helmut Giovanni (Sankt Pölten). 16 » » Mons. Krapp Giovanni (Gualeguaychú). » » » Mons. HeinçLrichs Guglielmo Giuseppe (Köln). » » » Mons. Pees Peter (Köln). » » » Mons. Schorn Federico Giuseppe (Köln). 21 » » Mons. Faber Hans (Essen). » » » Mons. Grave Franz (Essen). » » » Mons. Jenne Giuseppe (Essen). » » Mons. Ley Giovanni (Essen). » » Mons. Peltzer Eberardo (Essen). » » Mons. Heinrichs Carlo (Köln). » » » Mons. Kopf Francesco Rodolfo (Wien). » » » Mons. Krammer Mattia (Wien). 29 » » Mons. Hagel Giuseppe (Rottenburg). » » » Mons. Kner Antonio (Rottenburg). » » » Mons. Müller Max (Rottenburg). 30 » Mons. De Giorgi Salvatore (Lecce). 8 giugno » Mons. Parrini Ugo (Firenze). 12 » » Mons. Ungrad Konrad (Praha). 15 » » Mons. Fortino Francesco (Lungro). 21 » » Mons. Staffiere Rocco (Lacedonia). 12 luglio » Mons. Mattiazzo Antonio (Padova). 31 agosto » Mons. Balzarini Attilio (Bobbio). » » » Mons. Lavezzoli Mario (Bobbio). 574 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

31 agosto 1973. Mons. Mariani Angelo (Bobbio). » » » Mons. Marini Martino (Bobbio). » » » Mons. Traversone Gerolamo (Bobbio).

Gentiluomo di sua Santità: 18 giugno 1973. Sig. Maccolini Alberto (Firenze).

ONORIFICENZE

Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo VI ha conferito : La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 25 giugno 1973. Al sig. De Block Antonio Leone (Rotterdam).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha conferito : La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 9 luglio 1973. Al sig. Simon Jacques (Francia).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 11 maggio 1973. Al sig. Pighi Giovanni Battista (Verona).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 24 gennaio 1973. Al sig. Tacke Carlo H. W. (Köln). 28 » Al sig. Becker Theo (Köln). » » » Al sig. Jentgens Enrico (Köln). » » » Al sig. Movers Ferdinando (Köln). 5 aprile » Al sig. Dowe Wilhelm (Köln). 23 maggio Al sig. Huber Antonio (Rottenburg). » » » Al sig. Leber Ludovico (Rottenburg). » » Al sig. Thuma Roberto (Rottenburg). 30 » » Al sig. De Lencastro Giuseppe (Braga) 7 luglio Al sig. Marzotto Arnaldo (Barra do Pirai-Volta Re- donda). 10 » » Al sig. Girardi Luigi (Padova). » » » Al sig. Van-den-Heuvel Nicolao Enrico L. ('s-Hertogen- bosch). 11 » » Al sig. Hadot Daniel (Francia). » )) » Al sig. Caporali Aldo (Roma). 18 Al sig. Lo Giudice Gino (Roma). » » Al sig. Teewen Francesco Giuseppe P. M. ('s-Hertogen bosch). 22 )) » Al sig. Poncin Jeann (Haarlem).

c o agosto Al sig. Vivarelli Nino (Grosseto). Diarium Romanae Curiae 575

II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 3 gennaio 1973. Al sig. Müller Giuseppe (Köln). 28 » Al sig. Dahmen Karl (Köln). ii marzo » Al sig. Okaaa Francesco Tommaso (Osaka). 5 aprile » Al sig. Schröer Francesco Giuseppe (Köln). 16 » » Al sig. Caselli Vincenzo M. (Sacramento). » » » Al sig. Desmond M. Luigi (Sacramento). » » » Al sig. Forbes Allan Edward (Sacramento). » » Al sig. Murphy Giovanni (Sacramento). 7 giugno Al sig. Fester Stanley (Cardio). » » » Al sig. Caruso Elio (Roma). 12 » » Al sig. Battersby Giovanni Filippo (Middlesbrough). 10 luglio Al sig. Weeber Leonardo Adriano (Rotterdam). » » » Al sig. Van Dijk Francesco ('s-Hertogenbosch).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 21 maggio 1973. Al sig. Nowak Alberto (Wien). » » » Al sig. Giesrigl Carlo (Wien).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 29 marzo 1973. Al sig. Simon Claudio Luigi (Namur). 21 maggio » Al sig. Amashaufer Giovanni (Wien). » » » Al sig. Bischof Francesco (Wien). » » » Al sig. Martinek Giovanni (Wien). » » Al sig. Westphalen Ferdinando (Wien). 23 » Al sig. Hundhausen Carlo (Essen). 30 » Al sig. Baier Federico (Freiburg im Breisgau). 4 giugno Al sig. Mertens Pietro Giuseppe Giovanni (Utrecht). 7 Al sig. Sattler Ulderico (Eisenstadt). 12 » » Al sig. Van Noort Giovanni Gerardo Enrico (Rotterdam) 10 luglio Al sig. Loevendie Enrico Guglielmo ('s-Hertogenbosch) 18 Al sig. Moschini Danilo (New York). » » » Al sig. Sacconi Pasquale (Roma).

c o agosto » Al sig. Iannotta Lorenzo (Roma). 17 settembre » Al sig. Zocco Giuseppe (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 5 dicembre 1972. Al sig. Schmitz Guglielmo (Aachen). 20 » » Al sig. Weichsel Hugo (Köln). 28 gennaio 1973. Al sig. Wessel Stefano (Köln). 6 febbraio » Al sig. Delheid Francesco (Aachen). 5 aprile » Al sig. Meulendijks Giuseppe (Antwerpen). » » » Al sig. Mongkhom Vangtan Luca (Ratchaburi). 21 maggio » Al sig. Galler Giovanni (Wien). » » » Al sig. Kellermann Ernesto (Wien). » » » Al sig. Mayer Carlo (Wien). 576 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

21 maggio 1973. Al sig. Schwarz Amando (Wien). 23 » » Al sig. Dini Adamo (Roma). 12 giugno » Al sig. Mol Marcello Giovanni Maria (Roermond). » » » Al sig. Van Well Endrigo Federico Lamberto ('s-Herto­ genbosch). » » » Al sig. Van Dijk Teodoro Gerardo (Utrecht). 10 luglio » Al sig. Gimondo Giuseppe (Padova). » » » Al sig. Kok Teodoro ('s-Hertogenbosch). 15 » » Al sig. Andrade Keller José Ernesto (Zacapa). 18 » » Al sig. Lopez Edmondo (Roma).

NECROLOGIO

30 settembre 1973. Mons. Buteler Alfonso Maria, Arcivescovo di Mendoza. » » » Mons. Derouineau Alexander, Arcivescovo di Kunming. 8 ottobre » Mons. Murphy Henry, Vescovo di Limerick. 14 » » Mons. Dos Santos Armando Amarai, Vescovo di Benguela. 15 » » Mons. Rolland Claude, Vescovo di Antsirabe. An. et vol. LXV 30 Novembris 1973 N. 11

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano •— Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE

Normae quaedam statuuntur ad processus matrimoniales apud Ecclesias Orientales expeditius absolvendos.

PAULUS PP. VI

CUM MATRIMONIALIUM causarum numerus nostris temporibus magis in dies augeatur, Nos, sanctitatem germanamque naturam sacri vinculi matrimonii tueri ac simul spirituale fidelium bonum fovere intenden­ tes, Apostolicis Litteris die 28 mensis Martii anno 1971 motu proprio datis, quibus index (( Causas matrimoniales », iam consuluimus causis matrimonialibus in Ecclesia Latina expeditius solvendis. Nunc autem, cum Nobis sollicitudo omnium Ecclesiarum divinitus concredita sit, ut pastoralis caritas Ecclesiae pari modo in Ecclesiis Orientalibus eniteat, auditis Sacra Congregatione pro Ecclesiis Orien­ talibus, Venerabilibus Fratribus Nostris Patriarchis et plerisque loco­ rum Hierarchis, de ecclesiasticis Tribunalibus apud Ecclesias Orien­ tales componendis deque processu iudiciario matrimoniali simpliciore forma ordinando normas quasdam statuendas esse decrevimus. Ad hunc igitur finem, firmis manentibus reliquis iuris canonici orientalis vigentis praescriptionibus in Litteris Apostolicis (( Sollici­ tudinem Nostram » a Decessore Nostro Pio PP. XII die 6 Ianuarii .1950 sancitis, Nos, praesentibus hisce Litteris, motu proprio ac de certa scientia, auctoritate Nostra Apostolica has, quae sequuntur, normas pro Ecclesiis Orientalibus ubique terrarum, decernimus et statuimus.

37 - A. A. ñ. 578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DE FORO COMPETENTI

I. Causae matrimoniales baptizatorum iure proprio ad iudicem ecclesiasticum spectant.

II. Firmis, ubi vigeant, Statutis Personalibus, causae de effectibus matrimonii mere civilibus, si principaliter agantur, pertinent ad civi­ lem magistratum, sed si incidenter et accessorie, possunt etiam a iudice ecclesiastico ex propria auctoritate cognosci ac definiri.

III. Omnes causas matrimoniales, ad eos spectantes, de quibus in Litteris Apostolicis (( Sollicitudinem Nostram », can. 15, n. 1, illa Congregatio vel Tribunal aut specialis Commissio exclusive cognoscit, cui eas Summus Pontifex in singulis casibus commiserit.

IV. § 1. In ceteris causis nullitatis matrimonii competens est r a) Tribunal loci in quo matrimonium celebratum est, vel b) Tribunal loci in quo pars conventa commorationem non preca­ riam habeat, quae ex aliquo ecclesiastico documento vel alio legitimo modo probari possit, vel c) Tribunal loci in quo de facto colligendae sint pleraeque depo­ sitiones seu probationes, dummodo accedat consensus tum Ordinarii loci commorationis habitualis partis conventae, tum Ordinarii loci et praesidis Tribunalis aditi.

:§ 2. Si casus accidat de quo in praecedenti § 1, c), Tribunal, ante­ quam causam admittat, exquirat a parte conventa, num quid excipien­ dum habeat contra forum aditum a parte actrice.

§ 3. Mutatis substantialiter circumstantiis aut locorum aut perso­ narum de quibus in § 1, instantia ante conclusionem in causa potest transferri in casibus particularibus de uno ad aliud Tribunal aeque competens, si accedat consensus partium et utriusque Tribunalis.

DE CONSTITUTIONE TRIBUNALIUM

V. § 1. Si in Tribunali primi et secundi gradus collegium trium iudicum clericorum efformari nequeat, Patriarcha vel Archiepiscopus Maior audita Synodo permanenti, facultate instruitur permittendi in praedictis gradibus constitutionem collegii ex duobus clericis et uno viro laico ; extra patriarchatus vel archiepiscopatus, eadem facultate Acta Pauli Pp. VI 579

gaudet Metropolita auditis duobus, ordine praecedentiae, prioribus provinciae episcopis ; in aliis casibus recurratur ad Sedem Apostolicam.

§ 2. In primo gradu, cum nec per aggregationem viri laici collegium de quo in § 1 efformari possit, singulis in casibus causae nullitatis matrimonii clerico tamquam iudici unico per easdem auctoritates et eodem modo ac in § 1 demandari possunt. Qui iudex procedere debet iuxta canones 227-452 et 468-500 Litt. Apost. « Sollicitudinem No­ stram », et, ubi fieri possit, assessorem et auditorem in iudicio sibi asciscat.

VI. Ad munus assessoris et auditoris in Tribunalibus cuiusvis gradus viri laici possunt vocari ; munus autem notarii sive viri sive mulieres suscipere possunt.

VII. Laici ad huiusmodi munera assumendi fulgeant catholica fide et bonis moribus ac simul iuris canonici scientia. Cum autem agitur de munere iudicis viro laico conferendo, de quo in n. V, § 1, ii praefe­ rantur qui etiam consuetudinem fori habeant.

DE APPELLATIONIBUS

VIII. § 1. A prima sententia, matrimonii nullitatem declarante, vinculi defensor ad superius Tribunal provocare tenetur intra legiti­ mum tempus : quod si facere neglegat, auctoritate praesidis vel iudicis unici compellendus est.

§ 2. Apud Tribunal secundae instantiae vinculi defensor suas ani­ madversiones exhibeat ut dicat utrum contra decisionem latam in primo gradu aliquid opponendum habeat necne. Contra quas animadversiones collegium, si opportunum censuerit, partium earumve patronorum animadversiones exquirat.

§ 3. Visa sententia et perpensis animadversionibus defensoris vinculi necnon, si exquisitae et datae fuerint, partium earumve patronorum, collegium suo decreto vel decisionem primi gradus ratam habet, vel ad ordinarium examen secundi gradus causam admittit. In priore casu, nemine recurrente, ius est coniugibus, qui alioquin non impe­ diantur, decem diebus a decreti publicatione elapsis, novas nuptias contrahere. 580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IX. § 1. Adversus decretum collegii, sententiam primi gradus ratam habens, defensor vinculi vel pars, quae se gravatam putet, ius habent recurrendi, intra decem dies a die publicationis decreti, ad superius Tribunal, sed tantummodo prolatis novis et gravibus argumentis, quae tamen praesto sint. Huiusmodi argumenta debent exhiberi Tri­ bunali tertii gradus intra mensem ab interposito recursu.

§ 2. Defensor vinculi tertii gradus, audito praeside Tribunalis, potest a recursu recedere ; quo in casu Tribunal declarat litem finitam. Si autem pars recurrat, Tribunal, perpensis argumentis allatis, intra mensem ab interposito recursu vel recursum reicit per decretum, vel causam admittit ad ordinarium tertii gradus examen.

DE REGULIS IN CASIBUS SPECIALIBUS

X. Cum ex certo et authentico documento, quod nulli contradictioni vel exceptioni obnoxium sit, constiterit de exsistentia impedimenti dirimentis, simulque pari certitudine, ex certo et authentico docu­ mento vel etiam alio legitimo modo habita, patuerit dispensationem super his impedimentis datam non esse, hisce in casibus, praetermissis sollemnitatibus in iure recensitis, poterit Hierarcha citatis partibus et interveniente defensore vinculi, matrimonii nullitatem declarare.

XI. Item sub iisdem clausulis et eodem modo de quibus in n. X, Hierarcha matrimonii nullitatem declarare tunc etiam poterit, cum causa, instituta est ex defectu formae canonicae vel ex defectu validi mandati procuratoris.

XII. Adversus hanc declarationem defensor vinculi, si prudenter existimaverit impedimenta aut defectus, de quibus in nn. X et XI, non esse certa aut dispensationem super eisdem probabiliter intercessisse, provocare tenetur ad iudicem secundae instantiae, ad quem acta trans­ mittenda sunt, quique scripto monendus est agi de casu speciali.

XIII. Iudex alterius instantiae, cum solo interventu defensoris vinculi, decernet eodem modo, de quo in n. X, utrum sententia sit confirmanda, an potius procedendum in causa sit ad ordinarium tramitem iuris : quo in casu eam remittit ad Tribunal primae instantiae. Acta Pauli Pp. VI 581

NORMAE TEMPORARIAE

1. Die quo praesentes Litterae Apostolicae vigere incipient, causa matrimonialis, quae, post primam sententiam matrimonii nullitatem declarantem, apud superius Tribunal ex appellatione legitima prose­ quitur, interim suspendatur.

2. Vinculi defensor Tribunalis secundae instantiae animadversio­ nes suas exhibeat super omnia, quae sive decisionem latam in primo gradu respiciunt, sive actis in altero gradu eo usque expletis conti­ nentur, ut dicat utrum contra decisionem latam in primo gradu aliquid opponendum habeat necne. Contra quas animadversiones collegium, si opportunum censuerit, partium earumve patronorum animadver­ siones exquirat.

3. Perpensis animadversionibus defensoris vinculi necnon, si exqui­ sitae et datae fuerint, partium earumve patronorum et visa sententia primi gradus, collegium suo decreto vel decisionem primi gradus ratam habet, vel causam in ordinario examine secundi gradus prose­ quendam esse decernit. In priore casu, nemine recurrente, ius est coniugibus, qui alioquin non impediantur, decem diebus a decreti pu­ blicatione elapsis, novas contrahendi nuptias. In altero vero casu instantia prosequenda erit usque ad definitivam sententiam.

Supra statutae normae valebunt donec disciplina canonica orien­ talis iuxta Decreta et ad mentem Concilii Oecumenici Vaticani II organice recognoscatur. Quae igitur a Nobis hisce Litteris motu proprio datis decreta sunt, ea omnia rata ac firma esse volumus, contrariis quibuscumque, etiam specialissima mentione dignis, minime obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die 8 mensis Septembris, in festo Nativitatis B. Mariae Virginis, anno 1973, Pontificatus No­ stri undecimo.

PAULUS PP. VI 582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I MANGOCIENSIS

Praefectura Apostolica Arcis Iohnstonensis ad gradum dioecesis attollitur, nomine « Mangociensis ».

PAULUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum Nostrum apostolicum sit munus, in quod summo studio sum- maque animi contentione incumbimus, Ecclesiae catholicae prolationi ad ultimas terrae regiones consulere, iisque favere inceptis, quae ad evangelicam Christi legem cunctis gentibus noscendam aptius condu­ cant, Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione sententiae accedendum esse censuimus : ea enim, post auditum Venerabilem Fra­ trem Lucianum Angeloni, Archiepiscopum titulo Vibonensem et in Malawi Apostolicum Pro-Nuntium, statuit ut praefectura apostolica Arcis Iohnstonensis in dioecesibus annumeraretur. Nos igitur, aesti­ mantes id nonnisi maxima cum catholicarum rerum utilitate fieri itemque in laudem cedere sacri Evangelii praeconibus operose ibi laborantibus, suprema Nostra potestate ea quae sequuntur decerni­ mus ac iubemus. Praefecturam apostolicam Arcis Iohnstonensis ad dignitatem dioecesis evehimus, Mangociensis ab urbe principe appel- landae, quam metropolitanae Sedi Blantyrensi suffraganeam faci­ mus. Decernimus praeterea ut Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione pergat esse obnoxia ; ut episcopalis sedes in urbe Man- gochi sit episcopalisque magisterii cathedra in templo Sancti Augu­ stini, ibidem exstante; ut denique, pro Canonicorum collegio, consul­ tores dioecesani deligantur, Episcopo consilio et auxilio iuvaturi. Ce­ tera ad normas iuris communis temperentur. Haec denique quae prae­ scripsimus ad effectum adducat Venerabilis Frater Lucianus Ange­ loni, quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero negotium perfecerit, congrua documenta ad Sacram Congregationem pro Gen­ tium Evangelizatione mittat, de more signata sigilloque impressa. Acta Pauli Pp. VI 583

Has autem Litteras sive nunc sive in posterum ratas esse volumus, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Septem­ bris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pon­ tificatus Nostri undecimo.

IOANNES Card. VILLOT AGNELLUS Card. Rossi Secretarius Status S. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus Eduardus Martínez Adsessor

Iosephus Del Ton, Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Secret. Status tab., n. 2J/8946.

II MINNAËNSIS

Praefectura Apostolica Minnaënsis ad gradum dioecesis evehitur iisdem nomine et finibus.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Prophetiae de regno caelorum, quibus Christus, Dei Filius, providit ut illud, quasi granum sinapis, quod in immensum creverit, recepta- culum omnibus hominibus esset futurum (cfr. Matth. 13, 31 sqq.), aut etiam, ad fermenti similitudinem (cfr. ib. 33), totam hominum massam sua virtute pervaderet, quam apte Ecclesiae sanctae incrementa adum­ brare videntur, quae humilibus quidem initiis iam per totum orbem terrarum divina largiente gratia diffusa est. Cui sane fidei nostrae progressioni, semper intentis, visum est Nobis bene fieri, si Praefectu­ ram Apostolicam Minnaènsem, in qua christiana res prospere pro­ cederet, in dioecesis formam redigeremus : per hoc enim sacris Christi praeconibus ibidem allaborantibus digna laus tribuetur, et animus ad novos labores addetur, et christiana fides ibi loci, spes est, adole- 584 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale scet. Qua re, audito Venerabili Fratre Amelio Poggi, Archiepiscopo titulo Cercinitano eodemque in Africa Media et Occidentali Apostolico Delegato, de sententia Sacrae Congregationis pro Gentium Evangeli­ zatione, Apostolica Nostra potestate, haec statuimus atque iubemus. Apostolicam Praefecturam Minnasnsem in Nigeria, ad gradum et dignitatem dioecesis tollimus, eodem nomine iisdemque finibus, quam profecto Kadunaënsi metropolitanae Sedi suffraganeam facimus, atque iurisdictioni Sacrae Congregationis Pro Gentium Evangelizatione ob­ noxiam. Eius urbs caput Minna erit, cathedra in templo S. Michaelis Archangeli collocata, in eadem urbe. Ad Canonicorum Collegium quod attinet constituendum, si ad praesens id fieri nequeat, Consultores dioecesani condantur, qui Episcopum consilio et opera iuvent. Cetera, electio Vicarii Capitularis, Sede vacante, iure cleri atque populi, similia, iure Canonico temperentur. Has vero Litteras Nostras Venerabilis Fra­ ter Amelius Poggi ad exitum deducat, vel quem ipse legaverit, factis ad id necessariis facultatibus. Re vero acta, documenta exarentur, atque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evan­ gelizatione cito mittantur. Has vero Litteras sive nunc sive in posterum ratas esse volumus, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Septem­ bris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pon­ tificatus Nostri undecimo.

IOANNES Card. VILLOT AGNELLUS Card. Rossi Secretarius Status S. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus

Eduardus Martínez Adsessor © Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyren., Proton. Apost. Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco Cß Plumbi In Secret. Status tab., n. 243886. Acta Pauli Pp. VI 585

LITTERAE APOSTOLICAE

Templum B. M. V. in pago Sejny, in dioecesi Lomzensi, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Suave Beatae Mariae Virginis mysterium, quo Christi Mater, concepto castissime aeterni Patris Filio, instinctu Spiritus Sancti Elisabeth cognatam suam adiit in montana Redemptoris gratiam allatura, tum in se est miraculo, ob prodigia quae utriusque matris sanctitatem produnt, tum etiam beatissimae illius humilisque Virginis caritatem ostendit, qua nulla maior est aut vivacior in mortalibus. Quae sane causa est, cur iam a primaevae Ecclesiae temporibus Christi asseclae, sanctissimae atque communis Matris quasi progenies, ea quae in beata visitatione gesta sunt, et coluerint summa pietate et monumentis omne genus honoraverint. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Nicolaus Sasinowski, Episco­ pus Lomzensis, suo atque cleri populique suae circumscriptionis no­ mine id prece a Nobis petierit, ut templum paroeciale situm in pago Sejny, in sua dioecesi, atque Beatae Mariae titulo Visitationis ad honorem et dignitatem Basilicae Minoris eveheretur, Nos, re, qua opus esset consideratione reputata, tam egregio Antistiti ac nobili populo annuendum esse arbitrati sumus. Sacra enim illa aedes non solum est antiqua religione insignis, et arte, et Sanctorum memoriis, sed est etiam spectatae pietatis fons et opportunum alendae fidei subsidium. Quae cum ita sint, probatis quae Sacra Congregatio pro Cultu Di­ vino statuerit esse facienda, Apostolica Nostra auctoritate aequo animo petitis concedimus, atque idcirco templum B. M. V. a Visitatione, cuius mentionem fecimus, titulo ac dignitate Basilicae Minoris ho- nestamus, factis iuribus atque concessionibus quae per decretum « De titulo Basilicae Minoris », die sexto interpositum, anno MDCCCCLXVIII, describuntur, salvis iis quae ibi iubentur. Ceterum, hae Litterae No­ strae ratae erunt sive nunc sive in posterum, contrariis nihil impe­ dientibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxvi mensis Septembris, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status Loco jji Sigilli In Secret. Status tab., n. 242511. 586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULAE

I Ad E.mum P. D. Alfredum S. R. E. Cardinalem Bengsch, Berolinensem Episcopum, duobus saeculis expletis a consecratione cathedralis ecclesiae, S. Hedvigi sacrae.

Berolinensis dioecesis, cui sollerter praeesse cognoscens, merito de ecclesia cathedrali, sanctae Hedvigi sacra, gloriatur, a cuius consecra­ tione mox duo saecula explebuntur ; cuius memoriae causa sollemnia, te praeeunte, ibi agentur. Quod templum, opere nobile, cunabulorum loco habetur, siquidem, eo exstructa, communitas catholica, ista in urbe degens, paroecialia iura est olim adepta. Crescente vero fidelium numero, anno MCMXXX dioecesis Berolinensis est condita ideoque idem templum ecclesiae cathedralis donatum honore. Verumtamen anno MCMXLIII, dum per totum fere orbem terrarum bellum desaeviebat, hoc vitae catholicae veluti centrum misere disiec- tum est ac paene eversum. Postquam ab armis discessum est, amor, mortem superans, restituit, quod deletum erat, et fecit, ut ex ruinis, quas humana discordia acervaverat, domus orationis et pacis resurgeret. In his ergo sollemnibus dilecti Nobis filii istius dioecesis habent, cur magnitudinem doni fidei, cuius haec princeps ecclesia est quasi visibilis sedes, altius considerent, in animis penitius imprimant, in vitae usum transferre diligentius studeant. Unusquisque enim impel­ litur, ut hoc modo ipse veluti templum Dei evadat; de qua re sanctus Augustinus, populum die dedicationis ecclesiae allocutus, his monuit verbis : « Quod igitur hic factum corporaliter videmus in parietibus, spiritaliter fiat in mentibus ; et quod hic perfectum cernimus in lapi- dibus et lignis, hoc aedificante Dei gratia, perficiatur in corporibus vestris x».1 Praeterea haec aula Dei, circa quam tota dioecesis Berolinensis quodammodo congregatur, hac oblata occasione efficit, ut Ecclesia particularis, cuius momentum Concilium Vaticanum Secundum in sua posuit luce, mentibus vivacius obversetur. Est ergo cunctis anniten­ dum, ut haec vigeat et sic in ea quasi praesentem esse sentiatur ipsam Ecclesiam unam, sanctam, catholicam.

1 Sermo 336; PL 38, 1475. Acta Pauli Pp. VI 587

Istud denique templum cogitationem ac desiderium ingerit beatis­ simae illius sedis caelestis, ubi ii, qui per huius vitae tempus fideliter fortiterque in christiano agone certaverunt, praemio fruuntur sempi­ terno et inenarrabili. Ad hanc <( domum non manufactam ))2 si animi saepius convertuntur et si ad eius rationem tota conversatio compo­ nitur, vita christiana efflorescit, scilicet feliciter contingit, ut homines sint (( fide formati, spe solidati, caritate compacti ».3 Haec visum est Nobis spectabile istud pietatis monumentum hor­ tari ; cuius causa decreta sollemnia mente participantes, tibi, Vene­ rabilis Frater Noster, Episcopo Auxiliari tuo, sacerdotibus, fidelibus, pastorali curae tuae concreditis, et universis, qui commune hoc gau­ dium spirituale participabunt, Benedictionem Apostolicam, certae di­ lectionis Nostrae testem, amanter in Domino impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die ix mensis Septembris, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

PAULUS PP. VI

II

Exc.mo P. D. Dominico Yoshimatsu Noguchi, Hiroshimaënsi Episcopo, cum decem conderentur lustra ex quo territorium illud ecclesiasticum in Vicariatum Apostolicum erectum est. Ad urbem, quae Hiroshima appellatur, cum mens convertitur, adhuc maestitia affici solet, quod ante XXVIII annos eam pyroboli atomici primum verberarunt, quibus displosis effectum est, ut tot hominum mortes, tot ruinae essent lugendae. Nunc vero de alia memoria laetandi occurrit opportunitas, siquidem mox decem condentur lustra ex quo istud territorium ecclesiasticum ut Vicariatus Apostolicus erectum est, qui anno MCMLIX in dioecesim excrevit. Est quidem ad Nos allatum te salubri consilio statuisse, ut huius eventus recordatio ad religionem potissimum pertineret atque adeo in singulis paroeciis piae fierent celebritates, per quas Annus sacer in ista Ecclesia particulari et excellentior proposito ac modo cele­ braretur. Quod quidem inceptum sane probamus, cupientes Deumque enixe rogantes, ut praedicta sollemnia ad fidem augendam christia- namque conversationem confirmandam plurimum valeant.

2 2 Cor. 5, 1. 3 S. Aug. Sermo 337; PL 38, 1476. 588 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cum de Hiroshimaënsi calamitate recogitamus, mentem subit opta- tissimum bonum pacis, cui in ista urbe egregium monumentum est positum. Quamvis paci multae parentur insidiae, non levia eam cir- cumsaepiant impedimenta, immo gravia ei impendeant pericula, tamen pro apostolico munere Nostro non desinimus eam extollere, eam sua­ dere atque, quibus viribus possumus, provehere. Recte autem studium pacis cum iis, ad quae praedictus Annus sacer spectat, congruit : etenim ad veram pacem consequendam inter homines singulos et gentes, opus est imprimis « metanoia » et reno­ vatione spirituali, secundum illud Apostoli: «edocti estis... deponere vos secundum pristinam conversationem veterem hominem ... renovari autem spiritu mentis vestrae et induere novum hominem, qui secun­ dum Deum creatus est in iustitia et sanctitate veritatis »-1 Dilecti Nobis filii istius dioecesis Hiroshimaënsis, huius memoriae recolendae fausta oblata occasione, sine dubio preces geminabunt, ut verae pacis veluti aurora, Dei munere hominumque bona voluntate praeditorum cooperante diligentia, tandem exsurgat. Vota denique facimus, ut eadem portio Dominici gregis laetis fo­ veatur incrementis magisque in dies spiritualibus viribus polleat. Quae omnia confirmet Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater, clero ac fidelibus, curae tuae commissis, amanti animo im­ pertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die xv mensis Octobris, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

PAULUS PP. VI

III

Ad E.mum P. D. Carolum S. R. E. Cardinalem Gonfalonieri quem Missum Extraordinarium eligit, ut celebritatibus praesideat ob inaugurandas aedes « Altioris Centri studiis pastoralibus exercendis ». Merito laetatur Archidioecesis Mediolanensis, Nobis sane carissima, de restitutis aedibus, quae Seminarii Maximi sedes erant, donec hoc, anno MCMXXX, in novum et amplissimum aedificium, in loco Vene- gono positum, transferretur. Vetustum illud Seminarium non uno no­ mine est venerandum : etenim Sanctus Carolus Borromaeus, delibe-

1 Eph. 4, 21-24. Acta Pauli Pp. VI 589

rationes Concilii Tridentini ad effectum adducens, id condidit, ut insti­ tutioni iuvenis cleri recte salubriterque consuleret et sic bonum spi­ rituale fidelium sibi commissorum promoveret. Ipse et venustam por- ticum quadrilateram erexit, Fridericus autem Cardinalis Borromaeus, eius in munere successor, portam, egregie confectam, adiunxit. Sed tempus, quo labente consumi solet quidquid est ab hominibus factum, aliaeque causae, praesertim calamitas belli, quod ante pauca decennia per orbem terrarum desaeviit, effecerunt, ut istae aedes usui, quem Sanctus conditor statuerat, non amplius aptae essent, immo dila- berentur atque fatiscerent. Cum nosmet ipsi Ecclesiam Ambrosianam regeremus, in animum induximus tam praeclarum aedificium ad pristinum revocare splen­ dorem ; verumtamen, ad beati Petri sedem evectis non datum est Nobis eiusmodi exsequi opus. Quod quidem, magno cum gaudio Nostro, Ioan­ nes Cardinalis Colombo, Archiepiscopus Mediolanensis, cui, hac etiam oblata occasione, fraternam dilectionem Nostram testamur, non parvo labore, modo praecellenti perfecit. Splendet ergo nunc iterum hoc monumentum estque iis rebus omnibus instructum, quae horum tem­ porum condicionibus postulantur. Usus autem, cui refecta haec domus destinatur, non ita alienus est ab illo, quem Sanctus Carolus olim constituerat : etenim sedes est « Altioris Centri studiis pastoralibus exercendis » ; quod quidem com­ plectitur Institutum Pastorale regionis Langobardicae pro sacrorum administris, religiosis, laicis, et alia duo Instituta, alterum, in quo altiore ratione scientiae religiosae tradantur, alterum pro Educatoribus. Vota igitur facimus, ut hoc pastoralium studiorum domicilium, novis Ecclesiae necessitatibus patens simulque sanae traditionis catho­ licae utilitates servans, quasi fons evadat, unde plurima bona in Ar­ chidioecesim Mediolanensem et etiam extra eius fines emanent. Volentes autem sollemnibus, quae proxime ob inaugurandum hoc opus fient, amanti quidem animo sed etiam per Ecclesiae Cardinalem, Nostram personam gerentem, interesse, te, Venerabilis Frater Noster, Missum Extraordinarium Nostrum eligimus et renuntiamus, munus tibi mandantes festae celebritati statutae nomine Nostro praesidendi, nec dubitamus, quin pro mentis dotibus, quibus ornaris, et pro pasto­ rali studio, quo praeditus esse cognoscens, creditum officium sis fru­ gifere impleturus. Peculiari modo te rogamus, ut Archidioecesi Mediolanensi, cuius suavis apud Nos viget memoria, salutem nunties Nostram, amorem 590 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale declares sincerum, quo eam prosequi non desinimus, ac spem enunties fore, ut restitutae aedes istae quasi signum evadant illius renovationis spiritualis, quae indicto Sacro Anno est ut finis proposita. Tibi demum, Venerabilis Prater Noster, Ioanni Cardinali Colombo, quem supra memoravimus, Praesulibus, Magistratibus, sacerdotibus, fidelibus, qui praedicta sollemnia participabunt, Benedictionem Apo­ stolicam, superni auxilii auspicem Nostraeque benevolentiae testem, libenter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxvn mensis Octobris, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I Iis qui interfuerunt Coetui e tota Europa Romae habito de pastorali Migra­ torum cura. *

Monsieur le Cardinal, Chers Frères dans VEpiscopat, Chers Fils,

Votre visite et les paroles qui viennent d'être prononcées Nous rem­ plissent de gravité et d'espérance. A travers vos personnes, Nous rejoi­ gnons la foule immense des migrants. Ne parle-t-on pas d'environ douze millions pour la seule Europe occidentale? Et si les travailleurs manuels constituent la grande majorité, Nous ne saurions oublier tous les réfugiés pour raisons politiques ou religieuses, les étudiants, les techniciens, le personnel des organismes internationaux. Mais votre présence témoigne aussi du travail accompli dans vos pays respectifs par tant d'équipes nationales, régionales, diocésaines ou autres, au service des populations déracinées. Nous mesurons combien ce travail est délicat, obscur, souvent incompris. Nous espérons avec vous que ce Congrès de Rome fera encore avancer, de manière audacieuse et réaliste, la pastorale de l'Emigration. Nous n'avons pas besoin de multiplier, dans cet entretien, les références aux documents qui de- meurent la charte d'une authentique présence d'Eglise au monde des

* Die 17 mensis octobris a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 591 migrants. Vous avez médité, commenté, diffusé « Pastoralis Migrato­ rum Cura », (( Apostolicae Caritatis », « Populorum Progressio », « Octogésima Adveniens ». C'est une étape nécessaire, et Nous vous en félicitons. Elle appelle des réalisations concrètes, que Nous vous invitons à poursuivre et que Nous voudrions stimuler de toutes nos forces. C'est un fait : dans les pays d'Europe les plus industrialisés, la migration des travailleurs a pris des proportions gigantesques. Tel d'entre eux n'a-t-il pas jusqu'à 28 pour cent d'immigrés dans sa popu­ lation ouvrière? Cette situation crée de tels problèmes que certains se posent la question : ne vaudrait-il pas mieux exporter des usines plutôt que d'importer des hommes? Encore faudrait-il que de telles implantations aient le souci constant d'une réelle promotion des tra­ vailleurs du lieu. En tous cas, les conditions du phénomène migratoire actuel, qui se prolongera sans doute demain sous une forme ou sous une autre, demandent une réforme. Si les Eglises locales n'ont pas à se substituer aux gouvernements en place, qui ont leur propre respon­ sabilité face à cette sorte de nomadisme moderne, elles ont une part spécifique à apporter à la solution des graves problèmes qu'il ne cesse d'engendrer. Sans renoncer à leur personnalité propre, ces Eglises locales sont appelées à vivre de plus en plus leur vocation universelle. Nous aimerions que la réflexion sur la signification de la migration, et plus largement de la mobilité, soit approfondie et nourrisse davan­ tage l'action pastorale de l'Eglise contemporaine. Nous encourageons d'abord les Eglises affectées par l'exode de leurs populations, à développer, rajeunir, créer si besoin est, des ser­ vices pastoraux de préparation et d'accompagnement des travailleurs et de leurs familles. Il existe parfois des disproportions surprenantes entre les chiffres donnés pour telle ou telle ethnie et les chiffres de missionnaires, laïcs, religieuses, consacrés à leur évangélisation. Les diocèses d'origine n'ont-ils pas à réviser encore l'emploi de leurs effectifs apostoliques et de leurs ressources matérielles pour les diriger vers les points stratégiques, avant qu'il ne soit trop tard? A la mobi­ lité contemporaine doit répondre la mobilité pastorale de l'Eglise. D'autre part, Nous invitons de nouveau les Eglises d'accueil à coopérer humblement et loyalement aux divers besoins pastoraux des immigrés. Un travail, souvent admirable, est réalisé. Bien des ouvriers évangéliques cependant pourraient être appelés, préparés et envoyés à ces nouvelles moissons. Le premier accueil et les premiers temps 592 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

d'accompagnement sont tellement importants pour l'insertion, momen­ tanée ou définitive, des groupes ethniques ! Il demeure très difficile aux habitants des pays qui s'estiment évolués de se faire pauvres avec les pauvres, d'apprendre à les regarder, à les écouter, à recevoir d'eux. C'est pourtant cette attitude fondamentale qui permettra aux personnes et aux communautés migrantes d'être elles-mêmes, de s'exprimer, de comprendre leurs problèmes d'insertion, de prendre confiance en elles- mêmes pour les résoudre progressivement. Les méthodes purement directives ou démagogiques sont à proscrire définitivement. Nous lan­ çons aussi un appel tout spécial aux responsables spirituels des diver­ ses ethnies et au clergé local pour qu'ils collaborent davantage. Cette unité des pasteurs est absolument indispensable à l'unité de chaque communauté migrante et des communautés entre elles. Nous espérons toujours que cette solidarité, sainement éduquée, hâtera, pour sa part, la venue d'un véritable statut des travailleurs migrants. Ce statut, pouvant connaître des variantes d'une nation à l'autre, garantirait les droits des migrants au respect de leur person­ nalité propre, à la sécurité du travail, à la formation professionnelle, à la vie en famille, à la scolarisation adaptée des enfants, à la pré­ voyance sociale, à la liberté d'expression et d'association. Comme on l'a dit justement : les pays industrialisés appellent ou acceptent une main-d'œuvre à bon marché, mais ce sont des hommes qu'ils reçoivent, des hommes qui ont une tête et un coeur. N'oublions pas que le Christ s'est identifié à l'étranger : « J'étais un étranger, et vous m'avez accueilli »-1 Toute cette coopération à l'authentique développement des migrants est dans la droit ligne de l'Evangile de justice et de paix. Mais Nous nous empressons d'ajouter que les hommes ont également besoin de vie spirituelle. D'ailleurs les immigrés sont presque tous porteurs de valeurs religieuses. Critiquer trop rapidement ou ignorer systémati­ quement ce donné religieux, sous prétexte qu'il n'est pas suffisamment vécu, est un manquement grave au respect et à la confiance; qui plus est : la porte ouverte à l'indifférentisme ou à la déchristianisation. Nous supplions instamment tous les responsables de la vie religieuse des migrants de faire converger avec beaucoup de patience les coutu­ mes religieuses traditionnelles et les engagements qui expriment une foi vivante. Il s'agit, en somme, d'aider les migrants à mûrir leur

1 Mt. 25, 35. Acta Pauli Pp. VI 593 propre foi. Si les Eglises de départ et les Eglises d'accueil intensifient leur dialogue loyal et confiant, mettent davantage en commun leurs ressources humaines et matérielles, nous verrons encore la Lumière du Seigneur briller au dessus des Nations. Ensemble, chers Frères et chers Fils, gardons la sérénité et l'espé­ rance. A travers le phénomène migratoire, très préoccupant certes, ne peut-on pas dire que Dieu nous invite à abattre les barrières du racisme, à faire éclater les égoïsmes économiques et politiques? Les communautés chrétiennes qui craignent de perdre leur homogénéité ne devraient-elles pas voir dans la migration un appel pressant à édifier de vraies communautés, plus mûres et plus œcuméniques, où la reconnaissance de l'autre, le partage avec l'autre devienne la règle de vie? A de telles relations, ne pourrait-on pas proposer comme idéal les paroles si brèves et si denses de l'Evangile de l'Apôtre Jean, des­ tinées d'abord à caractériser la communion du Père et du Fils, dans l'Esprit : (( Tout ce qui est à moi est à toi, et tout ce qui est à toi est à moi »? 2 Voilà ce que nous avons eu grande joie à partager avec vous. Et c'est dans ces sentiments que Nous vous accordons, ainsi qu'à l'im­ mense famille des migrants si présente à notre cœur, la Bénédiction Apostolique.

II Ad Excellentissimum Virum Paulum Tremblay, Canadensis Nationis libe­ ris cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit lega­ tionis fidem facientes. *

Monsieur V Ambassadeur,

Nous remercions vivement Votre Excellence des paroles généreuses qu'Elle vient de Nous adresser au moment où Elle prend officiellement ses fonctions d'Ambassadeur auprès du Saint-Siège, Nous agréons avec plaisir les vœux que vous formez pour notre Pontificat, en votre nom comme au nom du Gouvernement fédéral et du Peuple canadien. Veuillez être auprès d'eux l'interprète de notre gratitude et des souhaits fervents qui surgissent, dans notre cœur et

2 Jn. 17, 10.

* Die 20 mensis octobris a. 1973.

38 - A. A. S. 594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

notre prière, pour le bonheur, la prospérité et le rayonnement de ce grand pays du Commonwealth. En des termes qui ont retenu toute notre attention, Votre Excel­ lence a eu la bonté d'évoquer quelques lignes de force de notre action sur la scène internationale. Ces objectifs doivent d'ailleurs rejoindre ceux de tout peuple civilisé, à plus forte raison de ceux dont la tra­ dition chrétienne désigne en tout homme un frère. Et Nous savons que le Canada apporte volontiers son concours aux initiatives géné­ reuses de paix et de développement, à travers le monde. Comment ne pas œuvrer en effet pour un désarmement progressif et contrôlé, quand l'humanité reste sous la menace d'une accumula­ tion des engins les plus meurtriers? Comment ne pas tenter d'empêcher les peuples de recourir à la violence pour des différends que des tracta­ tions pacifiques devraient toujours régler, selon la raison et la justice, sans verser le sang, sans accumuler les ruines, sans augmenter le gas­ pillage? Mais il faut aller plus loin, envisager les causes profondes de beaucoup de conflits et de tensions au sein de la grande famille humaine : la violation de droits fondamentaux, le mépris de certaines minorités, le sort immérité dans lequel on maintient des pays dont le développement est difficile. Le climat général de sécurité ne peut s'établir sans le souci constant d'une plus grande justice pour tous : il appartient à chacun de la promouvoir, tout en renforçant le crédit et l'efficacité d'une autorité publique internationale. Sur ce chemin, le Saint-Siège, au nom de l'Eglise catholique tout entière, met l'accent sur deux perspectives que Votre Excellence a très heureusement soulignées : le souci d'universalité qui, au-dessus des parties et des blocs, cherche la juste place de chacun dans le concert des nations ; et celui d'un humanisme plénier, selon lequel le dévelop­ pement économique et même culturel apparaît radicalement insuffisant sans le progrès social et l'épanouissement spirituel. Dans cette perspective, le Saint-Siège apprécie les efforts réalistes que poursuit le Canada pour faire face aux problèmes de notre épo­ que : intégration sociale de toutes les populations jointe au respect de leur particularité; équitable participation aux responsabilités du bien commun de l'ensemble et aux bienfaits du progrès; souci des moins favorisés; recherche de la qualité de la vie et des relations hu­ maines au-delà du bien-être matériel; éducation aux exigences de la liberté ; approfondissement des raisons de vivre et de l'espérance. N'est- ce pas en envisageant lucidement ces questions et en entreprenant cou- Acta Pauli Pp. VI 595 rageusement de les résoudre chez lui, qu'un pays se met en mesure d'apporter son concours à leur solution internationale? L'Eglise catholique, pour sa part, veut y contribuer selon sa mis­ sion spirituelle, en alertant, en formant, en encourageant les conscien­ ces. Elle s'adresse d'abord à ses fidèles, mais étend volontiers son dia­ logue aux autres : chrétiens, croyants et hommes de bonne volonté. En cette occasion solennelle, Nous saluons avec une affection parti­ culière nos Frères et Fils de la communauté catholique du Canada : Nous apprécions leur volonté de s'enraciner toujours plus profondé­ ment dans la foi, et suivons avec intérêt leur recherche pastorale. Nous exprimons aussi notre amitié à leurs compatriotes qui partagent leur foi chrétienne. Et Nous assurons de notre estime comme de notre collaboration, tous ceux qui travaillent à promouvoir le bien plénier de leurs frères humains. Sur eux, sur tout le Peuple canadien et sur ses dirigeants, Nous implorons les Bénédictions abondantes du Dieu Sauveur. Et pour vous-même, Monsieur l'Ambassadeur, Nous ajoutons les vœux cordiaux que nous formons pour votre nouvelle mission auprès du Saint-Siège.

III Iis qui interfuerunt annuo plenario Coetui habito a Pontificio Consilio instrumentis Communicationis Socialis praeposito. *

Messieurs les Cardinaux, Chers Frères et chers Fils,

Aux travaux intenses, au programme déjà chargé de votre Congré­ gation plénière, vous avez voulu ajouter cette démarche filiale à laquelle Nous sommes très sensible. Nous sommes heureux de cette occasion qui Nous est donnée de prendre un contact, à la fois simple et chaleu­ reux, avec ceux qui ont une responsabilité de premier rang pour pro­ mouvoir les Communications sociales dans l'Eglise, et aussi pour aider l'Eglise à remplir sa mission au regard du phénomène des mass media dans le monde. Nous saluons d'abord les Cardinaux, Evêques et autres Membres de notre Commission pontificale, responsables des orientations de son travail, avec son nouveau Président, Monseigneur André Deskur, et

* Die 20 mensis octobris a. 1973. 596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

l'équipe chargée d'assurer les tâches permanentes. Nous rencontrons avec plaisir les nombreux Consulteurs, que Nous avons appelés à col­ laborer avec eux, d'horizons très divers, ayant chacun son expérience particulière. Nous souhaitons une cordiale bienvenue aux Directeurs des Agences catholiques de Presse, dont le rôle est capital pour l'infor­ mation quotidienne du monde : et de même aux responsables des trois grandes Organisations catholiques pour la presse, la radio et télévision et le cinéma, à qui échoit un service d'Eglise qualifié, selon les normes de leurs statuts rénovés. Votre Assemblée, au grand complet et passa­ blement renouvelée, ne nous fait pas pour autant oublier le cher Mon­ seigneur Edward Heston, rappelé à Dieu en pleine activité. A vous tous, Nous exprimons nos vœux cordiaux, nos encourage­ ments fervents. Et derrière vous, Nous évoquons tous ceux qui, au niveau diocésain, national, continental, ont compris l'importance actuelle des mass media, et s'y emploient avec cœur et compétence. C'est de ces multiples centres nerveux que la Commission pontificale tire en grande partie sa vitalité. A elle, il revient d'assurer au moins trois fonctions : celle de coordonner, de mettre en communication l'essentiel des besoins et des expériences ; celle d'assurer une réflexion plus profonde; celle enfin de donner l'éveil, l'impulsion, le soutien qui sont nécessaires lorsque cette pastorale connaît de lourds handicaps. Les vingt-cinq années d'existence de la Commission pontificale vous permettent d'envisager ce travail avec réalisme, avec dynamisme. Et le dixième anniversaire du Décret conciliaire (( Inter Mirifica » est un rappel opportun du vaste programme qui vous est confié. Nous avons suffisamment parlé, à maintes occasions, de la déonto­ logie de la presse, de la radio, de la télévision, du cinéma, du spectacle, de la publicité, pour ne pas y revenir ce matin, d'autant plus qu'il s'agit là de secteurs spécialisés qui méritent chacun une considération particulière. De façon globale, Nous vous rappelons seulement ce triple rôle qu'il faut assurer au cœur de l'Eglise et auquel les Communica­ tions sociales doivent largement coopérer : communion fraternelle, service de la vérité, témoignage de l'Evangile. Oui, n'oublions jamais les premiers mots de l'Instruction pastorale qui est comme votre charte: ((Communion et progrès». Les mass media doivent permettre aux hommes d'approfondir leurs relations, de se mieux découvrir et respecter, de se communiquer les richesses de leur esprit et de leur cœur, d'entrer dans un dialogue vrai et fécond. Comme Nous le souhaitons pour l'ensemble de la société ! Comme Acta Pauli Pp. VI 597

Nous le souhaitons d'abord pour l'Eglise elle-même au seuil de cette Année Sainte de réconciliation à laquelle, Nous l'espérons bien, les moyens de Communication sociale sauront donner tout l'écho qu'elle mérite ! Beaucoup de langues se parlent dans l'Eglise : puissent-elles être comme celles de la Pentecôte, des chemins de vie et d'unité, et non pas comme celles de Babel ! Les artisans des Communications sociales sont appelés à satisfaire le droit à l'information. C'est un service magnifique, mais exigeant, car nos contemporains attendent à juste titre une information précise, honnête, cohérente, complète, comme le dit votre Instruction.1 Ce ser­ vice rencontre aujourd'hui les obstacles que vous savez, qui ne tiennent pas seulement à nos moyens limités, mais parfois aussi à des passions qui colorent une présentation ou opèrent plus ou moins consciemment un choix. Dans ce climat, les chrétiens devraient toujours être au premier rang de ceux qui cherchent inlassablement tous les éléments objectifs de la vérité et qui les proposent avec respect, en les situant dans leur contexte. Enfin, avons-nous suffisamment saisi l'importance des mass media pour le témoignage que l'Eglise a pour mission d'offrir au monde? Certes, le film, l'émission de radio ou de télévision, le journal ont chacun leur langage propre, dont il faut respecter l'originalité et les règles d'expression ; et l'ensemble de l'Eglise n'a sans doute pas encore suffisamment étudié et mis en œuvre ces puissants moyens : nous en sommes souvent à une utilisation trop superficielle. Mais de toute façon les chrétiens ne doivent pas craindre d'y donner d'abord un témoignage explicite de leur propre foi, de leur idéal, de leur exigen­ ce, de leur espérance. Le thème du prochain Synode nous rappelle l'urgence de cette évangélisation. Dans un monde qui cherche sa voie au milieu d'incertitudes ou d'ambiguïté, une parole forte et claire est attendue. Aux artisans des mass media, de saisir ces témoignages en faveur du beau, du juste, du vrai. Et un mot, chers amis, vous Nous êtes étroitement associés dans notre ministère de héraut de la Parole de Dieu, de témoin de la charité du Christ. Le canal des Communications sociales constitue désormais une voie nécessaire et féconde. Que l'Esprit Saint vous éclaire et vous fortifie dans cette œuvre capitale ! Avec notre affectueuse Bénédiction Apostolique.

1 N. 34. 598 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV Sodalibus e Congregatione Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, qui generali Coetui religiosae suae communitatis interfuerunt. *

Amadísimos Misioneros Hijos del Inmaculado Corazón de María:

Os expresamos nuestra viva complacencia por esta visita que nos hacéis apenas culminadas las sesiones de vuestro Capítulo General. Auguramos que sea fecundo el trabajo que habéis realizado durante estos días. Hacemos votos para que el abnegado servicio del Superior General y de los demás miembros elegidos para formar parte de su Consejo, sea eficaz y saludable a los fines de vuestra Familia religiosa. No podemos pasar por alto una circunstancia, particularmente iluminadora, que hace más atractivo este gozoso encuentro : ayer hemos celebrado la fiesta litúrgica de San Antonio María Claret. Vosotros mismos habéis manifestado con tal motivo el deseo de visitar al Sucesor de Pedro. Os agradecemos este gesto de adhesión, en el que descubrimos un testimonio de exquisita afinidad espiritual con vuestro padre fundador. ¿Cómo no recordar ante sus hijos la entra­ ñable devoción que sentía hacia el Vicario de Cristo? Y ¿cómo no vene­ rar su memoria ante su elocuente y conmovedora profesión de fe de la infalibilidad pontificia en el Concilio Vaticano I? Todo ello nos obliga a abriros confiadamente nuestro ánimo agradecido, para que lo sepáis en perfecta sintonía de sentimientos religiosos con el vuestro. Estamos seguro de que, durante estos días de retiro capitular, la presencia protectora y orientadora de San Antonio María se ha hecho más intensa y exigente entre vosotros. Y nos place adivinar también que a la hora de señalar las líneas de renovación habéis tenido como punto fijo de referencia la fidelidad más genuina a los orígenes de vuestro Instituto y a las enseñanzas sobre la vida de consagración que el Concilio Vaticano II propuso y Nos mismo repetidamente hemos inculcado. Permitidnos saborear con qué pureza de rasgos ca­ racterísticos se ofrecía a la contemplación de San Antonio María la imagen del claretiano. Lo leíamos ayer en el Oficio de Lectura : (( Yo me digo a mí mismo : un Hijo del Inmaculado Corazón de María es un hombre que arde en caridad y que abrasa por donde pasa .... Nada

* Die 25 mensis octobris a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 599 le arredra; se goza en las privaciones, aborda los trabajos, se com­ place en las calumnias y se alegra en los tormentos. No piensa sino cómo seguirá e imitará a Jesucristo, en trabajar, sufrir y en procurar siempre y únicamente la mayor gloria de Dios y la salvación de las almas )).* Ved ahí, proyectado hacia vosotros, todo un programa de santidad, fundado en la renuncia valiente de sí mismo, fruto de su fecunda vitalidad evangélica. Os señala claramente, con expresiones de neto dinamismo paulino, el bien a que debe aspirar vuestra vida personal y comunitaria : el seguimiento y la imitación de Cristo a impulsos de una caridad siempre operante. Si a este programa de vida interior añadimos el culto particula­ rísimo que os inculcó a la Virgen María, junto con la dedicación pri­ mordial al ministerio de la Palabra, tenemos el cuadro completo de la vocación a la espiritualidad claretiana. Esos mismos y no otros fueron los móviles que dieron vida y sentido al incontenible celo mi­ sionero del hijo de Sallent. Y no fue otro el sello de austeridad reli­ giosa que se impuso a sí mismo para hacer su propio ministerio más fidedigno y más conforme a las exigencias de la llamada divina. Anun­ ciar la Buena Nueva hasta gastarse en sacrificio por el bien de los hermanos, enseñar a los hombres el lenguaje siempre nuevo de la caridad, caracterizaron su desbordante tarea de pastor como Arzo­ bispo de Santiago de Cuba. Podríamos decir muy bien de éí, como del Apóstol de las Gentes, que su fibra de (( heraldo y maestro en la fe y en la verdad »2 no sufrió mengua alguna en medio de las dificultades. Al contrario, sus afanes pastorales, su inquietud misionera hallaron modo de expresarse con­ tinuamente en nuevas iniciativas ministeriales, dentro y fuera de la madre patria, inspiradas y alimentadas por una conciencia de ser­ vicio fiel a la Iglesia. Amadísimos hijos : apreciad este vuestro patrimonio espiritual ; no escatiméis desvelos en cuidar sus raíces, si de veras queréis ser un árbol siempre florido y joven, capaz de adaptarse al medio am­ biente, a las exigencias cambiables de los tiempos, para seguir dando frutos maduros a la Iglesia, como ha dado en el pasado y sigue dando en la actualidad, a través de sus hijos más preclaros.

1 El celo, c. I, BAC 188 (1959), p. 777. 2 Cfr. 1 Tim. 2, 7. 600 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiate

En el Capítulo que acabáis de celebrar habeis podido convenceros de que sois portadores de unos valores que no envejecen, porque son parte selecta de la herencia y de la vocación universal de la Iglesia. La misma comunidad cristiana os pide fidelidad y discreción, gene­ rosidad y desprendimiento para aceptaros y reconoceros como signo viviente y solidario de sus aspiraciones humanas y espirituales. No queremos alargarnos más. Al confiaros estas reflexiones, quere­ mos alentaros en vuestros anhelos de santidad con nuestras plegarias al Inmaculado Corazón de María para que, con la ayuda de su mater­ nal intercesión, seáis ejemplares hijos de la Iglesia. Como confirmación de estos deseos y como testimonio de particular benevolencia impar­ timos de corazón a vosotros y a toda la Familia claretiana la Bendi­ ción Apostólica.

V

Ad Excellentissimum Virum Vergilium Octavium Tevoedjre, Dahomeyen- sis Reipublicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras com­ missi muneris testes tradentem. *

Monsieur l'Ambassadeur, Par cette cérémonie officielle débute aujourd'hui votre mission de Représentant du Dahomey auprès du Saint-Siège. Nos premières paroles seront pour vous souhaiter la bienvenue. Nous sommes heureux de vous accueillir. Nous apprécions la conception que vous avez de votre tâche, et vous assurons que vous rencontrerez ici l'écoute et la com­ préhension indispensables à son bon accomplissement. Vous apportez avec vous les salutations de Monsieur le Président de la République et les vœux du Gouvernement du Dahomey. La cour­ toisie de ces hautes Autorités est pour Nous une raison supplémentaire d'espérer un renforcement des liens unissant le Saint-Siège à votre pays. A ces rapports déjà confiants s'ajoute l'affection particulière que Nous portons aux Dahoméens. Vous pourrez en témoigner auprès de Son Excellence le Lieutenant-Colonel Mathieu Kerekou qui vous a mandaté, en lui transmettant l'expression de notre gratitude pour les souhaits dont vous êtes l'interprète. Votre aimable allocution, Monsieur l'Ambassadeur, s'attachait à relever, parmi les efforts de l'Eglise catholique, ceux qui trouvaient

* Die 8 mensis novembris a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 601

selon vous le plus d'écho au Dahomey. Vous citiez notamment les diverses interventions que Nous avons cru devoir faire depuis le début de notre Pontificat, en faveur du développement et de l'établissement progressif d'une plus grande justice économique et sociale. Vous avez touché là un thème qui Nous tient spécialement à cœur, car la possi­ bilité d'accroître ses biens, la façon de les répartir et de répartir res­ ponsabilités et travail, ont une grave répercussion sur toute la vie humaine ; elles ne doivent pas devenir une source de discriminations entre les peuples ni entre les classes sociales. En ce domaine, notre mission évangélique Nous oblige à parler, à rappeler sans cesse aux dirigeants et même aux simples citoyens, chrétiens ou non, la clair­ voyance et la générosité qui font la grandeur d'une nation : d'une part utiliser réellement pour le bonheur de l'ensemble de ses habitants toutes les ressources dont elle dispose, et d'autre part établir une sorte de partage, mieux encore aider chaque Etat à se doter lui-même des conditions de son propre essor. Nous affirmons aussi, devant les multiples tensions assombrissant l'horizon, qu'il est urgent de trouver des solutions durables en cas de crise ouverte, dans le respect d'une Autorité internationale, mais qu'il est préférable encore, et combien plus efficace, de rechercher les véritables causes de ces conflits, pour en juguler à temps les effets possibles. Et puisque l'occasion en est ici donnée, Nous soutenons qu'au-delà de cette motivation simplement réaliste doit prendre corps peu à peu une autre conviction : tous les hommes sont frères ; ce que commande l'intérêt véritable acquiert en cette maxime, si chère aux chrétiens, une force nouvelle. Nous avons relevé également dans vos propos l'hommage rendu à l'action bénéfique des missionnaires zélés et courageux, qui se donnent sans compter depuis de longues années au service du Dahomey et de ses habitants. Nous sommes très sensible à ce témoignage de Votre Excellence. La semence évangélique a germé dans un terrain préparé. Aujourd'hui, si la collaboration de ces apôtres reste très utile, si leur générosité trouve abondamment à s'employer dans la poursuite de nombreuses tâches éducatives, sociales et évangélisatrices, ainsi que dans la mise en valeur des richesses ancestrales de l'âme africaine, l'Eglise a pris un nouveau visage au Dahomey. Vous avez salué l'avè­ nement d'un épiscopat et d'un clergé autochtones, prenant en charge les communautés chrétiennes locales. Nous attachons également une grande importance à l'épanouissement d'un laïcat conscient de ses devoirs, et à l'éveil déjà sensible de vocations religieuses ou catéchis- 602 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tiques. C'est le signe d'une Eglise vivante, où les divers ministères sont assumés de plus en plus par les habitants du pays. Ainsi se réalise l'un des objectifs primordiaux que s'est fixés notre Congrégation pour l'Evangélisation des Peuples, dont vous avez évoqué l'un des princi­ paux responsables en la personne de Monseigneur . C'est dire que Nous envisageons avec confiance la vitalité religieuse des catholiques du Dahomey, et leur participation fructueuse à l'effort de tous leurs compatriotes pour le plus grand bien du pays. Laissez-Nous terminer, Monsieur l'Ambassadeur, en vous offrant nos vœux les plus fervents pour votre mission, et en appelant en abondance les bienfaits du Très-Haut sur votre personne, sur votre noble pays et ses dirigeants. Que tous les Dahoméens, en ce jour, se sentent particulièrement chers à notre cœur ! Nous leur redisons, à travers vous, notre estime et notre affection.

ACTA SECRETARIAE STATUS

RESCRIPTUM EX AUDIENTIA

De opportunitate transferendi competentiam circa causas inconsumma­ tionis matrimonii ad unam tantum Sacram Congregationem.

Exorta quaestione de opportunitate transferendi compe­ tentiam circa causas inconsummationis matrimonii ad unam tantum Sacram Congregationem, E.mi Cardinales SS. Congre­ gationibus pro Doctrina Fidei et pro Disciplina Sacramentorum praepositi, Beatissimo Patri proposuerunt ut, ad mentem n. 56, § 1 Constitutionis Apostolicae ((Regimini Ecclesiae Univer­ sae », in posterum Sacra Congregatio pro Disciplina Sacramen­ torum cognosceret etiam de causis inconsummationis, in quibus una pars non est baptizata. SS.mus Dominus Noster Paulus Pp. VI, in Audientia in­ frascripto Cardinali Secretario Status concessa die XIV mensis Iulii hoc anno, supra memoratum votum ratum habuit, adpro­ bavit et publicari iussit. Ex Aedibus Vaticanis, die XV mensis Iulii, anno MCMLXXIII. I. Card. VILLOT a Secretis Status Sacra Congregatio pro Episcopis 603

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

I PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 2 Octobris 1973. — Cathedrali Ecclesiae Guairensi praefecit Exc. P. D. Franciscum de Guruceaga Iturriza, hactenus Episcopum Mar- garitensem. die 6 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae a Vico Augusti

Rev.mum Pt D. Iulium Salimei, e clero romano, quem deputavit De­ legatum E.mi Cardinalis Vicarii Urbis ad officia et totius dioecesis pastorales actiones coniunctim ordinanda. die 10 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Buxentinae R. P. Iosephum Mariam Márquez Bernal, sodalem Congregationis Missio­ nariorum Filiorum Immaculati Cordis B. M. V., quem constituit Prae­ latum Humahuaeensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Gaguaritanae R. P. Didacum Gu­ tiérrez Pedraza, sodalem Ordinis S. Augustini, quem constituit Prae­ latum Cafayatensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Simitthensi Exc. P. D. Antonium Sahagún López, hactenus Episcopum Linarinum, quem deputavit Auxi­ liarem E.mi P. D. Iosephi S. R. E. Cardinalis Salazar López, Archie­ piscopi Guadalaiarensis. die 22 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Nobensi Rev. D. Eduardum Koaik, Vicarium episcopalem in archidioecesi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Eugenii Cardinalis de Araújo Sales, Archiepiscopi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. die 3 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Illicitanae R. D. 604 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Iosephum Freiré de Oliveira Neto, e dioecesi Mossorensi, quem depu­ tavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Gentilis Diniz Barreto, Episcopi Mos- sorensis. die IS Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Thinisensi in Numidia R. D. Marium Revollo Bravo, vicarium episcopalem in ar­ chidioecesi Bogotensi, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Hanni- balis S. R. E. Cardinalis Muñoz Duque, Archiepiscopi Bogotensis.

II IOANNOPOLITANAE A LACUBUS

DECRETUM

De mutatione nominis curialis dioeceseos

Constitutione Apostolica « Qui omnium christifidelium », diei 25 martii 1972, dioecesis « Ioannopolitana a Lacubus » erecta fuit, cuius princeps civitas ubi cathedra Episcopi surgit commune loci sermone ((San Juan de los Lagos» vel simpliciter «San Juan» appellatur. Quapropter Exc.mus P. D. Franciscus Xaverius Ñuño Guerrero, Ar­ chiepiscopus-Episcopus Ioannopolitanus a Lacubus, ab Apostolica Sede expostulavit ut in nomine de Curia claris verbis Sanctus Ioannes de­ clararetur. His precibus libenter annuens Sacra Congregatio pro Episcopis, vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, praesenti decreto statuit ut Ioanno­ politana a Lacubus dioecesis posthac « Sancti Ioannis a Lacubus » no­ minetur, idque novum sit nomen de Curia. Quibus super rebus praesens edit Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die 25 mensis Septembris anno 1973.

SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus L. © S. © Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis Sacra Congregatio pro Episcopis 605

III COLIMENSIS - GUSMANOPOLITANAE

DECRETUM

De finium mutatione

Concrediti gregis spirituali bono apprime studentes, Exc.mi PP. DD. Rogelius Sánchez González, Episcopus Colimensis, et Leonardus Viera Contreras, Episcopus Gusmanopolitanus, audita Conferentia Episcopali Mexicana, unanimi consensu, ab Apostolica Sede expostu­ laverant ut ecclesiastici fines circumscriptionum sibi concreditarum aliquantulum immutarentur et ita aptius disponerentur. Sacra Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto Exc.mi P. D. Marii Pii Gaspari, Archiepiscopi titularis Numidensis, in Re­ publica Mexicana Delegati Apostolici, rata petitam immutationem aeternae animarum saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Paulo, Divina Providentia Pp. VI, tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse haben­ tium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto a dioecesi Colimensi distrahit integrum territorium paroeciae vulgo Santa María del Oro nuncupatae, intra fines civilis municipii cui nomen Manuel M. Diéguez exstans, illudque dioecesi Gusmanopolitanae adnectit. Quamobrem documenta et acta memorati territorii clericos, fideles et bona temporalia respicientia a Curiae Colimensis tabulario ad Curiae Gusmanopolitanae archivum, quam primum, transmittantur. Ad clerum quod attinet, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi adscripti censeantur in cuius territorio ecclesiasticum beneficium aut oificium detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur in cuius territorio legitimum habent domi­ cilium. Ad haec perficienda Sacra Congregatio pro Episcopis praefatum Exc.mum P. D. Marium Pium Gaspari deputat, necessarias et oppor­ tunas eidem tribuens facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, 606 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale onere imposito ad eandem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die 5 mensis Novembris anno 1973.

SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus

L. © S. © Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis

SACRA CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE SEU DE PROPAGANDA FIDE

i PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Gentium Evangeliza­ tione seu de Propaganda Fide, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo ÍPastore dignatus est providere, nimirum : die 17 Maii 1973. — Cathedrali Ecclesiae Palayamkottaiensi, no­ viter erectae dioecesi, praefecit R. D. Savarinathen Iruthayaraj, dioe­ ceseos Ootacamundensis Vicarium Capitularem. — Titulari episcopali Ecclesiae Lamzellensi R. D. Ioannem Mariam Compaorè, sacerdotem indigenam, Vicarium Generalem archidioece­ seos Uagaduguensis, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Pauli S. R. E. Cardinalis Zoungrana, Archiepiscopi Uagaduguensis. die 5 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Nunensi R. D. P. Zephyrinum Toè, e clero saeculari autochthone, eiusdem dioecesis Vicarium Ge­ neralem. — Cathedrali Ecclesiae Gibraltariensi R. D. P. Eduardum Rapallo Vicarium Capitularem Gibraltariensis dioecesis. Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 607

— Cathedrali Ecclesiae Isseleukuanae, noviter erectae dioecesi, R. D. Antonium Gbuji, e clero saeculari Urbis Beninensis dioecesis. — Titulari episcopali Ecclesiae Molicunzensi R. P. Thomam Ro­ mero Gross, ex Ordine Fratrum Praedicatorum, eorumque in Repu­ blica Aequatoriana Superiorem Provincialem, quem deputavit Vica­ rium Apostolicum Canelosensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Tubusuptitanae R. D. Armandum Trindade, sacerdotem archidioecesis Karachiensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Felicissimi A. Raeymaeckers, Episcopi La- horensis. die 9 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Machakosensi R, D. Urbanum Kioko, curionem in Machakosensi civitate. die 7 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Ugiungpandanganae R. D. Theodorum Lumanauw, dioecesis Ketapangensis sacerdotem, adiutorem Conferentiae Episcopalis Indonesianae secretariatus. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Cluentensi, R. D. Vincentium Farano, e clero saeculari Tranensi, Antistitem Urbanum, quem deputavit Pro Nuntium in Republica Indonesiana. — Cathedrali Ecclesiae Gulielmopolitanae R. D. Gulielmum Mi­ chaelem Ellis, e clero dioecesano, curionem Sanctae Mariae Dominae Nostrae paroeciae in oppido vulgo Coromoto nuncupato. die 17 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Kasamaënsi Exc. P. D. Eliam Mutale, hactenus Episcopum Mansaënsem. — Cathedrali Ecclesiae Bururiensi R. D. Bernardum Bududira, e clero eiusdem dioeceseos necnon et Vicarium Generalem. — Cathedrali Ecclesiae Minnaënsi, noviter evectae dioecesi, R. D. Christophorum Abba, sacerdotem archidioecesis Kadunaènsis, direc­ torem spiritus seminarii minoris. — Cathedrali Ecclesiae Krishnagarensi, R. P. Matthaeum Baroi, indigenam sacerdotem, Sancti Francisci Salesii Societatis sodalem, eiusdem dioeceseos Administratorem Apostolicum. — Cathedrali Ecclesiae Mangociensi, nuper evectae dioecesi, R. P. Alexandrum Assolari, Societatis Mariae Montfortanae, hucusque Prae tectum Apostolicum Arcis Iohnstonensis. die 19 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tanaramusensi Exc. P. D. Ioannem A. Choi, hactenus Episcopum Pusanensem. die 25 Octobris. — Metropolitanae Ecclesiae Kvangiuensi Exc. P. D. Victorinum Kong-Hi Youn, hactenus Episcopum Suvonensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Ardcarnensi R. D. Eduardum Be- 608 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

dam Clancy, e clero archidioecesis Sydneyensis, professorem Sacrae Scripturae in seminario maiori de Manly, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis Freeman, Archiepiscopi Syd­ neyensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Congensi R. D. Davidem Cremin, e clero archidioecesis Sydneyensis, patrimonii Basilicae Metropolitanae curatorem, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis Freeman, Archiepiscopi Sydneyensis.

II NOMINATIONES

Decretis ut infra datis, Sacra Congregatio pro Gentium Evange­ lizatione seu de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit : die 25 Maii 1913. — R. P. Lambertum van den Boorn, Societatis Mariae Montfortanae sodalem, Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Sintangensis. die 14 Septembris. — R. P. Electorem Jaramillo Duque, socium S. Francisci Salesii Societatis, Praefectum Apostolicum Ariariensis Apostolicae Praefecturae. die 17 Septembris. — R. P. Edmundum Iosephum Fitzgibbon, e societate Sancti Patricii pro Missionibus ad Exteros, Administrato­ rem Apostolicum « sede vacante » dioeceseos Portus Harcurlensis. die 18 Octobris. — Exc. P. D. Gilbertum Ramanantoanina, Archie­ piscopum Fianarantsoaënsem, Administratorem Apostolicum

III NYERIENSIS - MELITENSIS

DECRETUM De finium mutatione

Cum ad bonum animarum provehendum expostulatum sit ut ea pars districtus civilis, vulgo « Isiolo », usque adhuc ad dioecesim Nyerien- sem pertinens, a memorata dioecesi abstrahatur et dioecesi Meruensi uniatur, Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, accepto favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Domini Petri Aloisii Sartorelli, Ar­ chiepiscopi titulo Castellani atque Apostolici in Kenya Pro-Nuntii, Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 609 itemque consensu Exc.morum Ordinariorum, quorum interest, prae oculis habito, putans huiusmodi immutationem in bonum animarum cessuram esse, vigore specialium facultatum sibi a SS.mo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, oblatis precibus obsecundare censuit. Qua de re haec Sacra Congregatio statuit ut territorium supra memoratum a dioecesi Nyeriensi separetur atque dioecesi Meruensi adscribatur, praesensque ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die 22 mensis Septembris, a. D. 1973. AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus * D. S. Lourdusamy, a Secretis

IV ARCIS LAMY - NDJAMENANA

DECRETUM De mutatione nominis

Cum Exc.mus ac Rev.mus Dominus Paulus Dalmais, Archiepisco­ pus Arcis Lamy, proposuisset ut praesens denominatio suae archidioe­ cesis ita permutaretur ut deinde Ndjamenana nuncuparetur, iuxta novum nomen civitatis vulgo N'Djaména ubi sedes archiepiscopalis exstat, Sacra haec Congregatio pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, re mature perpensa auditoque favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Domini Marii Tagliaferri, Archiepiscopi titulo Formiani et Apostolici in Ciad Delegati, optatis praelaudati Ordinarii inhae- rendum esse censuit. Itaque eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a SS.mo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI concessarum, supra- memoratam propositionem adprobavit ac praesens ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die 15 mensis Octobris a. D. 1973. AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus €B D. S. Lourdusamy, a Secretis

39 - A. A. S. 610 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO

DECRETUM

Ritus qui inscribuntur « De sacra communione et de cultu mysterii eucha­ ristici extra Missam » vulgantur editione quae typica declaratur.

Eucharistiae sacramentum, tamquam spiritalem fidelium alimo­ niam et aeternae vitae pignus, Christus Ecclesiae, dilectae sponsae suae, concredidit, quod ipsa cum fide et caritate iugiter accipit. Celebratio Eucharistiae in Missae sacrificio vere est origo et finis cultus, qui eidem extra Missam exhibetur. Sacrae vero species post Missam propterea praecipue asservantur, ut fideles, qui Missae inte­ resse non possunt, praesertim infirmi et aetate provecti, per commu­ nionem sacramentalem Christo eiusque sacrificio, quod in Missa im­ molatur, uniantur. Conservatio sacrarum specierum, quae ob communionis susceptio­ nem fieri consuevit, induxit morem hoc sacramentum adorandi eique cultum latriae, qui Deo debetur, tribuendi. Qui quidem adorationis cultus valida firmaque ratione nititur. Quin immo quaedam eius for­ mae publicae et communitariae ab ipsa Ecclesia sunt institutae. Ritu igitur Missae instaurato et, per Instructionem Eucharisticum mysterium, die 25 mensis maii anno 1967 editam, normis propositis « de practica ordinatione cultus huic sacramento etiam post Missam debiti deque eiusdem compositione cum recta ordinatione sacrificii Missae ad mentem praescriptionum Concilii Vaticani II et aliorum hac de re Apostolicae Sedis documentorum Sacra Congregatio pro Cultu Divino ritus, qui inscribuntur De sacra communione et de cultu mysterii eucharistici extra Missam, recognovit. Qui quidem, a Paulo Pp. VI approbati, nunc vulgantur hac edi­ tione, quae typica declaratur, ut loco rituum in Rituali Romano nunc exstantium assumantur et statim adhiberi possint lingua Latina, lin­ gua autem vernacula a die, quem Conferentiae Episcopales pro sua dicione statuerint, postquam interpretationem popularem confecerint confirmationemque ab Apostolica Sede obtinuerint. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 21 Iunii 1973, in sollemnitate Corporis et Sanguinis Christi.

ARTURUS Card. TABERA, Praefectus © H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen., a Secretis

1 S. Congr. Rituum, Instr. Eucharisticum mysterium, n. 3g: A.A.S. 59 (1967), p. 543.

1 Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 611

SACRA CONGREGATIO

PRO CAUSIS SANCTORUM

BURDIGALEN, SEU VICTORIEN.

Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Guilelmi Iosephi Chaminade, fundatoris Societatis Mariae (Marianistarum) et Instituti Filiarum Mariae Immaculatae.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iusti­ tia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu he­ roico, in casu et ad effectum de quo agitur.

B. Mariae Virginis in oeconomia gratiae maternitas (( indesinenter perdurat, inde a consensu quem in Annuntiatione fideliter praebuit, quemque sub cruce incunctanter sustinuit, usque ad perpetuam om­ nium electorum consummationem. In caelis enim assumpta salutife­ rum hoc munus non deposuit, sed multiplici intercessione sua pergit in aeternae salutis donis nobis conciliandis. Materna sua caritate de fratribus Filii sui adhuc peregrinantibus in periculis et angustiis ver­ santibus curat donec ad felicem patriam perducantur » (Const. Lumen Gentium, n. 62). Suavis huius doctrinae, quam labentibus saeculis Ecclesia incunc­ tanter exposuit, Concilium autem Vaticanum II apertius declaravit, adsertor egregius, inter alios, fuit Servus Dei Guilelmus Iosephus Chaminade, Societatis Mariae, seu Marianistarum, necnon Instituti Filiarum Mariae Immaculatae fundator, eximiis virtutibus operibus­ que pro Dei gloria in animarum salutem exantlatis merito clarus. Natus in oppido Périgueux in Gallia die 8 Aprilis anno 1761, pa­ rentibus piissimis qui tredecim genuerant filios, atque Guilelmus ad baptismi fontem appellatus, Iosephi nomen in sacramento Confirma­ tionis ob enixam in beatissimum Virginis Mariae Sponsum devotionem sibi addidit. Humaniorum studiorum viam adulescens ingressus, prima sentire coepit sacrae vocationis germina, ita quidem ut, quintum deci­ mum annum vix agens, privatis religionis votis sese Deo dicaverit, et brevi post consociationi a sancto Carolo nuncupatae nomen dederit, in qua per tria ferme lustra variis caritatis operibus se impendit. Magistri primum ac procuratoris munere in seminario Burdiga- lensi functus, ad presbyteratus ordinem circa a. 1785 promotus est. 612 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Mox, exorta in Gallia rerum publicarum perturbatione, civilem, quae dicebatur, cleri constitutionem, aliquot etiam in hunc finem vulgatis opusculis, aperte refutavit, atque impium iusiurandum cle­ ricis impositum forti animo detrectans, hic illic inter aerumnas ac difficultates fere innumeras in ipsoque interdum vitae discrimine, ad annum usque 1795 versari cogitur. Mox nova, post brevem intermissio- nem, exsurgente cleri insectatione, Caesaraugustana Hispaniae ur­ bem, se recepit, ibique haud paucos sacrorum alumnos e Gallia pariter exsules ope ac consilio fovit, atque caelesti illustratione, prout ipse narrat, ad aram B. Mariae Virginis « a Columna » recreatus fuit. In patriam a. 1800 reversus, atque missionarius apostolicus renun­ tiatus, Bazensem dioecesim, vicaria potestate, ad biennium sapienter administravit. Interim Famulae Dei Mariae Teresiae de Lamourous in condenda Congregatione Sororum a Misericordia eiusque apparan­ dis Statutis adiutricem praestitit operam. Haud ita post, apostolica incepta alacri persequens animo, Maria- nam consociationem excitavit, quae scilicet esset veluti « militia sancta nomine Mariae progrediens ad inferni potestates debellandas, sub eius­ dem Immaculatae Virginis, cui datum est serpentis caput conterere, ductu et patrocinio ». In eius nempe consociationis sinu actuosam prae primis laicorum participationem in variis apostolatus operibus, cum facultate etiam privatis sese votis Deo obstringendi, efficaciter exsti- mulavit, Institutorum saecularium veluti praecursor, quae hodie in Ecclesia efflorescunt, merito habitus. Praeterea ex praefata Mariana consociatione, aliquot coadiuvantibus sociis, religiosam veri nominis familiam a. 1817 sibi adscivit, quae Societas Mariae nuncupatur, ex clericis laicisque pariter coalescens, cui et aptissima in apostolicum finem Statuta providit, a Sede Apostolica deinde probata, cum alte­ rum pro feminis religiosum Institutum, quod Filiarum Mariae Imma­ culatae dicitur, a. 1816 item condidisset. Sic strenuus Christi athleta, Deiparae Immaculatae ope suffultus, varii generis excitatis sodaliciis, multorum ex diversis hominum ordi­ nibus vires atque opera consociavit, quae ad tuendam et amplifican- dam Ecclesiam simulque civilem societatem in Christo restaurandam valide alacriterque conferrent, catechetica praesertim populi instruc­ tione, iuvenum ad bonas disciplinas informatione, pauperum adiu­ mento, infirmorumque cura, christianorum opificum tutela ac patro­ cinio, optimorum item librorum editione ac diffusione. Sane longae- vum vitae cursum actuosissime in haec impendens, numquam Servus Dei sibi quievit, nulli pepercit labori, quo graviora rei christianae illata damna pro viribus repararet, devios in salutis semitam revo­ caret, obfuscatas erroribus mentes sanae doctrinae principiis imbue- ret, id unice animo contendens ut Christi Ecclesia veluti signum in salutem gentium clariore in dies luce coruscare!. Inter haec Vir Dei, christianae perfectionis viam alacri percur- Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 613 rens pede, praeclaris animum exornavit virtutibus, quas omnes admi­ rati sunt et admirantur. Intrepida eius fides in primis refulsit cum, saeviente in Gallia religiosa persecutione, inter pericula sane innu­ mera atque acerbas exsilii aerumnas, inconcussam servavit Christo et Ecclesiae fidelitatem, ac deinde profligandis erroribus vel abusibus exstirpandis strenuam et constantem impendit operam. Flagrans quo­ que fuit eius zelus pro Dei gloria, quo, apostolicam traducens vitam, Ecclesiae servitio proximorumque utilitati per sexaginta annos et ultra in dioecesibus Petrocoricensi ac Burdigalensi totum se devovit, varias idoneasque apostolatus formas tempestive invexit ac promovit, sanam doctrinam sinceramque pietatem inter christianum populum alere atque fovere numquam destitit. Fervens item Servi Dei pietas ; assiduo praesertim Eucharistici mysterii cultu, necnon filiali erga Im­ maculatam Virginem devotione singulariter enituit, quam et validis- simum praesidium in assequendum perfectionis apicem habuit, et peculiarem alumnis suis veluti tesseram reliquit. Invicta vero animi fortitudo tum potissimum innotuit cum, senec- tae iam attingens limen aetatis, inaudito probationis experimento, Deo sic disponente, subiectus fuit. Nam ingravescentibus naturae incommodis, spiritus quoque angores et deceptiones, ob quorumdam etiam sodalium diffidentiam ac simultatem, acerbaeque omnis generis accessere tribulationes, quae Dei Servum velut aurum in cubano exqui­ site probarent. Tot vero tantisque aerumnis pressus, sibique soli fere relictus, at bonae conscientiae testimonio necnon inconcussa in Deum fiducia suffultus, admiranda edidit patientiae, tolerantiae, magnani­ mitatis atque humilitatis documenta. Tandem viribus non animo fractus, in fraterna suorum reconciliata societate, Burdigalae die 22 Ianuarii a. 1850, fere nonagenarius, pie quievit in Domino. Sanctitatis fama Servi Dei, qua vivens fruebatur, magis post eius obitum increvit, adeo ut, cum Actoribus demum licuit, canonicae in­ quisitiones apud Curias ecclesiasticas Burdigalensem in Gallia et Victo- riensem in Hispania anno 1909 inchoatae fuerint atque anno 1912 abso­ lutae ; rogatoriales quoque processus instructi sunt in Curiis Auxitana et Parisiensi; qui processus omnes absoluti Romam sunt transmissi. Cum ex scriptorum Servi Dei capite nihil inventum sit quominus ad ulteriora procedi posset, Causa ipsa introducta est, probante Bene­ dicto Papa XV, die 8 mensis Maii anno 1918. Hinc apostolici processus super virtutibus in specie adornati sunt annis 1920-1923 in Curia archiepiscopali Burdigalensi. Omnium processuum agnita iuridica vi per decretum S. Rituum Congregationis die 22 Iunii a. 1926 datum, quaestio apud eandem Sacram Congregationem agitari coepta est super virtutibus theologa­ libus et cardinalibus eiusdem Famuli Dei, et quidem primum, die 21 Iulii a. 1931, in Coetu antepraeparatorio, quem dicebant; deinde 614 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in Coetu praeparatorio diei 14 Maii a. 1935, et iterum praeparatorio diei 24 Novembris a. 1936, in quo, ut ad ulteriora procederetur, expe- titum fuit ut Causae acta comparentur et Votum historicum-theolo- gicum ex officio concinnaretur. Cui condicioni satis est factum ampla Inquisitione Historica ex officio concinnata ab huius Sacrae Congre­ gationis Officio Historico-Hagiographico anno 1970 publici iuris facta. Hinc disceptatio super virtutibus Servi Dei resumpta est die 6 men­ sis Februarii anni huius 1973 in Congressu Peculiari, quem subsecuta est Congregatio Plenaria Patrum Cardinalium die 5 Iunii mensis eodem anno celebrata, Rev.mo Cardinali Aloisio Traglia, Causae Ponente seu Relatore, et omnes affirmative responderunt, videlicet Servum Dei christianas virtutes in gradu heroico exercuisse. Summus autem Pontifex Paulus VI, cui praedicta omnia die 23 Augusti a. 1973 per subscriptum Cardinalem relata sunt, senten­ tiam Patrum Cardinalium ratam habens, iussit ut decretum super virtutibus heroicis Servi Dei conficeretur. Quod cum factum esset, idem Summus Pontifex hoc die ad Vati­ canas Aedes Reverendissimos Cardinales arcessivit infrascriptum Prae­ fectum et Aloisium Traglia, Causae Relatorem, meque insimul sub­ scriptum a Secretis, aliosque vocari solitos, atque iis adstantibus sol­ lemniter edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Pru­ dentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, Servi Dei Gulielmi Iosephi Chaminade, in gradu heroico, in casu et ad effec­ tum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in Acta Sacrae Congre­ gationis pro Causis Sanctorum referri mandavit. Datum Romae, die 18 Octobris a. D. 1973.

ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus

L. © S.

© Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis Baerà Paenitentiaria Apostolica 615

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA

DECRETUM Statuitur opus requisitum ad lucrandum « Donum indulgentiae » in variis ecclesiis localibus Anni Sacri occasione.

E.mus Cardinalis Praeses Consilii Primarii Anno Sacro cele­ brando, ab hac Sacra Paenitentiaria Apostolica postulavit, ut statue­ retur opus requisitum ad lucrandum « donum Indulgentiae )), quod Beatissimus Pater pollicitus est ad spiritum confirmandum reconci­ liationis et renovationis, quae huius Anni Sacri sunt propriae. Sacra Paenitentiaria, de mandato Summi Pontificis, haec conce­ dit, ut nempe a die Dominica prima Adventus huius anni usque ad diem, quo Annus Sacer hic Romae sollemniter inaugurabitur, christi­ fideles variarum Ecclesiarum localium lucrari possint : 1) Indulgentiam Plenariam, temporibus a Conferentiis Episco­ palibus statuendis, si sacram peregrinationem susceperint ad cathe­ drale templum, vel ad alias sacras aedes a loci Ordinario designatas, in quibus sollemnis celebratio communitaria habeatur ; 2) Indulgentiam Plenariam, item temporibus a Conferentiis Epi­ scopalibus statuendis, si in coetus congregati (v. gr. familiares, scho­ larum alumni, iisdem artibus vel muneribus addicti, piarum conso­ ciationum sodales) templum cathedrale, vel alias sacras aedes a loci Ordinario designatas, visitaverint ibique animo piis considerationibus intento constiterint per congruum temporis spatium, concludendum recitatione vel cantu Orationis Dominicae et Symboli Apostolorum, et invocatione Beatissimae Virginis Mariae ; 3) Indulgentiam Plenariam, si, morbo vel alia gravi causa impe­ diti, spiritualiter piae peregrinationi se adiunxerint, preces suas suos­ que dolores Deo offerentes. Quod autem attinet ad Romanam Dioecesim, quam sane addecet hac in re exemplo et incitamento esse ceteris communitatibus ecclesia­ libus, eadem Sacra Paenitentiaria decernit ut tempora ac modi lucrandi praedictam Indulgentiam Plenariam ab E.mo Cardinali Vicario in Urbe Generali statuantur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Sacra Paenitentiaria Apostolica, die 24 mensis Septembris 1973.

IOSEPHUS Card. PAUPINI, Paenitentiarius Maior Ioannes Sessolo, Regens 616 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SECRETARIATUUM

SECRETARIATUS AD CHRISTIANORUM UNITATEM FOVENDAM

COMMUNICATIO

Quoad interpretationem Instructionis de peculiaribus casibus admittendi alios Christianos ad communionem eucharisticam in Ecclesia Catholica, die 1 mensis Iunii 1972 editae.

Nota su alcune interpretazioni della (( Istruzione sui casi particolari di ammissione di altri cristiani alla comunione eucaristica nella Chiesa Cattolica ». 1) Dopo la pubblicazione della « Istruzione sui casi particolari di ammissione di altri cristiani alla comunione eucaristica nella Chiesa Cattolica )) del Io giugno 1972, sono state date varie interpretazioni, di cui alcune si scostano dal dettato e dallo spirito del documento. Per evitare che simili interpretazioni inesatte e le loro conseguenze si pro­ paghino, crediamo di rendere utile servizio richiamando alla memoria alcuni elementi. 2) Con quella Istruzione, di carattere pastorale, il Segretariato per l'unione dei cristiani in nessun modo ha inteso mutare le norme stabilite dal decreto conciliare sull'Ecumenismo e precisate nel Diret­ torio Ecumenico. Si è voluto spiegare che la disciplina vigente emana dalle esigenze della fede e perciò mantiene tutto il suo vigore. 3) I principi fondamentali dell'Istruzione sono : a) Vi è un legame indissolubile fra il mistero della Chiesa e il mistero dell'Eucaristia, o tra la comunione ecclesiale e la comunione eucaristica; per se stessa la celebrazione dell'Eucaristia significa la pienezza della professione della fede e della comunione ecclesiale.1 b) L'Eucaristia per i battezzati è un nutrimento spirituale il quale fa sì che essi vivano della vita stessa di Cristo, vengano incorporati

1 Cfr. Instructio, n. 2, a, b, c. Secretariatus ad Christianorum unitatem fovendam 617

più profondamente in lui e partecipino più intensamente a tutta l'eco­ nomia del suo mistero.2

4) All'interno della piena comunione di fede, la comunione euca­ ristica è l'espressione di questa comunione e quindi dell'unità dei fedeli e, nello stesso tempo, il mezzo che mantiene e rinforza questa unità. Invece praticata in comune da persone che non sono in piena co­ munione ecclesiale tra loro, la comunione eucaristica non può essere l'espressione della piena unità che l'Eucaristia per natura sua significa e che in tal caso non esiste ; perciò tale pratica della comunione non può considerarsi un mezzo da usare per condurre alla piena comunione ecclesiale.

5) Tuttavia tanto il Direttorio Ecumenico quanto l'Istruzione sulla base di ciò che era già stato detto dal Decreto conciliare sull'Ecume­ nismo ammettono la possibilità di eccezioni in quanto l'Eucaristia è un nutrimento spirituale necessario per la vita cristiana.

6) All'Ordinario del''luogo spetta di esaminare questi casi di ecce­ zione e prendere le decisioni concrete. L'Istruzione3 ricorda che il Direttorio Ecumenico4 conferisce facoltà all'autorità episcopale per stabilire se si verificano o meno le condizioni richieste per determinare questi rari casi. Questa facoltà di esame e decisione dell'autorità episcopale è rego­ lata dal criterio stabilito dal Direttorio Ecumenico 5 e precisato dal­ l'Istruzione.6 Secondo questa Istruzione, (( l'ammissione alla comunione eucaristica cattolica riguarda in casi particolari soltanto quei cristiani che manifestano una fede conforme a quella della Chiesa circa questo Sacramento e sentono un vero bisogno spirituale del nutrimento euca­ ristico, ma che non possono fare ricorso al ministro della propria comunione ecclesiale per un periodo prolungato di tempo e quindi spon­ taneamente domandano questo sacramento, vi sono convenientemente preparati, ed hanno una condotta degna di un cristiano».7 Questo criterio va osservato nella totalità delle condizioni richieste.

2 Cfr. Instructio, n. 3. 3 N. 6. 4 N. 55. 5 N. 55. 6 N. 4 b. 7 N. 4 b. 618 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Non è quindi lecito ignorare nessuna di esse nel contesto di un esame oggettivo e pastoralmente responsabile. È anche da notare che l'Istruzione parla di casi particolari che vanno perciò esaminati singolarmente. Non si può quindi emanare una norma generale che faccia del caso eccezionale una categoria, né legi­ ferare sulla epikeia facendo di questa una norma generale. I vescovi possono tuttavia determinare per le varie rispettive situa­ zioni le esigenze in cui si applichino le eccezioni, cioè i casi partico­ lari, e determinare il modo per verificare se tutte le condizioni richie­ ste sono realizzate in un caso particolare. Quando si tratta di casi particolari che si ripresentano con maggiore frequenza in una deter­ minata regione, secondo un modello che si ripete, le Conferenze epi­ scopali possono emanare delle norme per assicurare che in ogni caso particolare si verifichino tutte le condizioni. Normalmente, però, spet­ terà all'Ordinario del luogo giudicare tali casi.

7) Perché altri cristiani possano essere ammessi all'Eucaristia nella Chiesa cattolica, l'Istruzione esige che essi manifestino una fede con­ forme a quella della Chiesa cattolica circa questo sacramento. Questa fede non si limita soltanto all'affermazione della « presenza reale » nell'Eucaristia, ma implica la dottrina circa l'Eucaristia come insegna la Chiesa cattolica.

8) È da notare che l'Istruzione richiama8 alla memoria il fatto che il Direttorio Ecumenico 9 prevede per gli Orientali non in piena comunione con la Chiesa cattolica norme distinte da quelle che riguar­ dano gli altri cristiani.10 Per esempio : a) agli Orientali in quanto appartenenti a comunità la cui fede nell'Eucaristia è conforme a quella della Chiesa cattolica, in occasione della loro ammissione all'Eucaristia, non sarà domandata una dichia­ razione personale di fede in questo sacramento : questa fede, in un ortodosso, si suppone ; o) avendo le Chiese ortodosse veri sacramenti e soprattutto, in virtù della successione apostolica, il sacerdozio e l'Eucaristia, nelle concessioni di comunicare nei sacramenti si avverte di tener conto della legittima reciprocità ;11

5 N. 5. » Nn. 39-54. 10 Nn. 55-63. II N. 43. Secretariatus ad Christianorum unitatem fovendam 619

G) infine la giusta causa per consigliare la comunicazione nei sacramenti è ben più estensiva.12

9) La questione della reciprocità si pone unicamente nel contesto di quelle Chiese che hanno conservato la sostanza dell'Eucaristia, il sacramento dell'Ordine e la successione apostolica. Di conseguenza il fedele cattolico non può chiedere l'Eucaristia « se non a un ministro che abbia validamente ricevuto il sacramento dell'Ordine ».13

10) Il desiderio della partecipazione comune all'Eucaristia esprime in fondo il desiderio stesso della perfetta unità ecclesiale di tutti i cri­ stiani così come Cristo l'ha voluta.

11 dialogo interconfessionale sulla teologia dell'Eucaristia (come sacramento e sacrificio), sulla teologia del ministero e della Chiesa prosegue, nell'ambito del movimento ecumenico, il suo cammino, ap­ poggiandosi alle promesse e la preghiera del Signore, nella luce della fede, stimolato ed animato dalla carità, diffusa nei nostri cuori per mezzo dello Spirito Santo, che ci fu dato. Noi esprimiamo la speranza che il movimento ecumenico ci conduca ad una comune professione di fede fra cristiani e ci permetta così di poter celebrare nell'unità eccle­ siale l'Eucaristia adempiendo le parole : <( Perché c'è un solo pane, un solo corpo siamo noi)).14

Questa nota è stata approvata dal Santo Padre, il quale ne ha autorizzato la pubblicazione.

IT Ottobre 1973.

Card. GIOVANNI WILLEBRANDS, Presidente

Charles Moeller, Segretario

12 N. 44. 13 Direttorio Ecumenico, n. 55. 14 1 Cor. 10, 17. 620 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA COMMISSIONUM

PONTIFICIA COMMISSIO DECRETIS CONCILII VATICANI II INTERPRETANDIS

Responsa ad proposita dubia

Patres Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vaticani II in­ terpretandis, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, re­ spondendum esse censuerunt ut infra :

(De appellationibus in causis matrimonialibus)

D. - 1) Utrum ad normam n. VIII § 3 Litterarum Apostolicarum Causas Matrimoniales diei 28 martii 1971 Tribunal secundae instan­ tiae per decretum decisionem primi gradus nullitatem matrimonii de­ clarantem ratam habere possit, si tum vinculi defensor, tum pars, quae pro matrimonii validitate stat, appellationem interponunt.

R. - Affirmative.

2) Utrum Tribunal tertii gradus causam per decretum definire possit, si instantia primi gradus matrimonii nullitatem declaraverit, alterius vero gradus instantia contra matrimonii nullitatem, ex eodem capite, sententiam dederit. R. - Negative.

Ss.mus Dominus Noster Paulus Pp. VI in Audientia die 31 octo­ bris 1973 infrascripto impertita supradictas decisiones ratas habuit, adprobavit et publicari iussit.

PERICLES Card. FELICI, Praeses Diarium Romanae Curiae 621

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Sabato 20 Ottobre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor PAUL TREMBLAY, Amba­ sciatore Straordinario e Plenipotenziario del Canada.

Giovedì 8 Novembre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor VIRCILE-OCTAVE TEVOE- DJRE, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Da­ homey.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo VI ha nominato :

8 novembre 1973. S. E. Mons. Gerada Emmanuele, Nunzio Apostolico in Guatemala e in El Salvador.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :

16 ottobre 1973. S. E. Mons. Gagnon Edouard, già Vescovo di Saint Paul in Alberta, Presidente del Comitato per la Famiglia. 25 » » Il Rev.do P. Tucci Roberto, S.I., Direttore generale de­

legato della Radio Vaticana, t Consultore della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali. 3 novembre » Gli E.mi Signori Cardinali Pignedoli Sergio e Mozzoni Umberto, Membri della Sacra Congregazione per le Cause dei Santi. »' » » S. E. Rev.ma il Signor Cardinale Philippe Paul, Membro della Pontificia Commissione per la Revisione del Codice di Diritto Canonico Orientale. 5 » » Il Rev.mo P. Stano Gaetano, O.F.M. Conv., Sotto-Promo­ tore Generale della Fede presso la Sacra Con­ gregazione per le Cause dei Santi. » ». » S. E. Mons. Fox Langton, Vescovo di Mene via, Membro del Segretariato per l'Unione dei Cristiani. 622 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : Prótonoiarìo Apostolico soprannumerario: 12 aprile 1973. Mons. Chojecki Antonio (Siedlce).

Prelati d'onore di Sua Santità: 12 aprile 1973. Mons. Barbasiewicz Edmondo (Siedlce). 8 giugno Mons. Rodríguez Alfredo B. (Manila). 23 luglio Mons. Thary Jean-Jacques (Paris). 14 settembre Mons. Gómez Hoyos Rafael (Bogotá). » » » Mons. Encinozo Niño Gesù Maria (La Guaira). » » Mons. Hubrich Teodoro (Magdeburgo). » » Mons. Gsoedl Massimiliano (Regensburg). 22 Mons. Simoni Gastone (Fiesole).

Cappellani di Sua Santità: 5 aprile 1973. Mons. Fort Carlo (München und Freising). » » Mons. Petralia Francesco (Piazza Armerina). 12 » Mons. Domanski Stanislao (Siedlce). » Mons. Druzba Wenceslao (Siedlce). » Mons. Narojek Bronislao (Siedlce). » » Mons. Oziemblo Zdzislaum Casimiro (Siedlce). Mons. Siekierko Giovanni (Siedlce). » » » Mons. Sledziewski Vladislao (Siedlce). 12 giugno Mons. Habbert Albrecht (Paderborn). 18 luglio » Mons. Chowaniec Ernest (Leopoli dei Latini). » » » Mons. Kaczorowski Juliusz (Leopoli dei Latini). » » » Mons. Bernardi Guerrino (Padova). » Mons. Pizzolotto Francesco (Padova). » » Mons. Maglia Carlo (Termoli). 21 Mons. Gajecki Walerian (Vilna). 23 » » Mons. Bingler Theodor (Freiburg im Breisgau). » » Mons. Fauler Max (Freiburg im Breisgau).

C O agosto » Mons. Grafi Otto (Freiburg im Breisgau). » » Mons. Ohlhäuser Federico (Freiburg im Breisgau) 27 » Mons. Marchetto Agostino (Vicenza). 12 settembre » Mons. Calabro Raffaele (Otranto). » » Mons. Franco Antonio (Télese). 14 Mons. Cherubini Noè (Gubbio). » » Mons. Sciullo Antonio (Monte Cassino). Mons. Fochtner Ruperto (Regensburg). » » » Mons. Possel Alfonso (Regensburg). » Mons. Rauh Massimiliano (Regensburg). Mons. Di demente Nicola (Vasto). » Mons. Provolo Dario (Vasto). 22 » Mons. Francini Vittorio (Fiesole). 25 » Mons. Moscardi Antonio (Ascoli Piceno). » » Mons. Pascale Antonio (Teggiano). Diarium Romanae Curiae 623

3 ottobre 1973. Mons. Peccheneda Vincenzo (Teggiano). 11 » » Mons. Calcagnini Vito (Montefeltro). » » » Mons. Lizambri Venusto (Montefeltro). » » » Mons. Onofri Teodoro (Montefeltro). » » » Mons. Panzera Domenico (Reggio Calabria).

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha conferito : La Commenda con Placca dell'Ordine Piano: 27 ottobre 1973. Al sig. Dell'Amore Giordano (Milano).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 23 settembre 1973. Al sig. De Wolff Metternich Franz (Limburg). 8 ottobre » Al sig. Sellioglu Turan (Turchia). 27 » » Al sig. Reggiori Ferdinando (Milano).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 22 settembre 1973. Al sig. Svidercoschi Felice Alberto (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 18 settembre 1973. Al sig. Bouladoux Maurice (Pontoise) 8 ottobre » Al sig. Cerri Francesco (Marsi). » » Al sig. Rampa Sergio (Marsi). » » Al sig. Sambenedetto Luigi (Marsi). » Al sig. Sansone Dante (Marsi). 27 » Al sig. Gutiérrez Giovanni (Milano). » » Al sig. Terrosi Ferdinando (Milano). » » Al sig. Torno Felice (Milano). » » » Al sig. Zuccari Lorenzo (Milano). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:

5 aprile 1973. Al sig. Kurza Antonio (München und Freising). 1.8 settembre » Al sig. Grant Eoin (Dublin). 19 » » Al sig. Laillet Marcel (Annecy). 22 » » Al sig. Beuzon Pierre (Fréjus-Toulon). 8 ottobre » Al sig. Vigliotti Andrea (Roma).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 5 aprile 1973. Al sig. Feneberg Ermanno (München und Freising). 11 settembre » Al sig. Bianco Ulrico (Italia). » » » Al sig. Santucci Ennio (Italia). 624 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 7 luglio 1973. Al sig. Moller-Christensen Pietro Guglielmo (Köbenhavn) 11 settembre » Al sig. Pantosti Giulio (Italia). » » x- Al sig. Viale Giacomo (Italia). 18 » Al sig. Cantagallo Fiora vante (Penne-Pescara). 19 » » Al sig. Maffei Giovanni Leonardo (Napoli). 22 )) Al sig. Sulpizzi Ugo (Roma). 25 » Al sig. Di Nardo Aldo (Roma).

0 ottobre » Al sig. Turner Adrian G. L. (Gran Bretagna). » » Al sig. Silvuni Sergio (Roma). 26 » Al sig. De Miranda Roberto (Brescia). » Al sig. Peroni Paolo (Brescia). » » » Al sig. Capriccioli Giuseppe (Roma). » Al sig. Forti Giuseppe (Roma).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:

5 aprile 1973. Al sig. Krausen Edgard (München und Freising). » » Al sig. Trigona Vincenzo (Piazza Armerina). 23 luglio » Al sig. Merkert Enrich (Freiburg im Breisgau). 11 settembre » Al sig. Gassirà Antonio (Italia). Al sig. Nicchi Mario (Italia). » Al sig. Santin Benedetto (Italia). 18 » Al sig. Anastasi Vittorio (Malta). » Al sig. Gauci Amato Joe (Malta). » Al sig. Lucini Luigi (Marseille). Al sig. Mantesso Zelindo (Marseille). » )) » Al sig. Pinori Bruno (Marseille). 22 » Al sig. Walsh Michael (Salford). 25 » » Al sig. Messina Enzo (Roma). 8 ottobre » Al sig. Dreossi Giuseppe (Udine). 26 » Al sig. Clerici Carlo (Brescia). » » Al sig. Lanni Claudio (Frascati).

NECROLOGIO

21 ottobre 1973. Mons. Ward James, Vescovo tit. di Sita. 24 » Mons. Stella Costantino, già Arcivescovo di L'Aquila. 26 » Mons. Borgatti José, Vescovo di Viedma. 31 » Mons. Cassaigne Jean, Vescovo tit. di Gadara. 4 novembre » Mons. Doyle Francis John, Vescovo tit. di Árd Carna. 6 » Mons. Alapatt George, già Vescovo di Trichur. 11 » Mons. Gill Thomas Edward, Vescovo tit. di Lambesi. 14 » Mons. Zarranz y Pueyo Juan Pedro, Vescovo di Plasencia. 17 » Mons. Hostin Daniel, Vescovo di Lages. 18 » E.mo Signor Cardinale McKeefry Thomas Peter, Arcive­ scovo di Wellington. An. et vol. LXV 30 Decembris 1973 N. 12

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE

I Mutantur sedes Nuntiaturae Apostolicae Litoris Eburnei et Daho- meianae.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Quantum prosperitatis tum civili societati tum catholicae ipsi Ecclesiae inferant arctius inter Nationes et Apostolicam Sedem coniuncta vincula, vel aptius dispositae Lega- tionum Apostolicarum sedes et territoria, earum iurisdictioni subiecta, perspicuum sane clarumque est omnibus. Quapropter, cum visum esset efficacius aptiusque consulere Ecclesiae regimini atque incremento in quibusdam Africae Occidentalis Nationibus, haec quae sequuntur apo­ stolica potestate Nostra statuimus. Sedes Nuntiaturae Apostolicae in Litore Eburneo, quae adhuc in urbe Senegaliensis Reipublicae capite, quae est Dacaria, exstitit, Abidiani dehinc erit, in urbe nempe Lito­ ris Eburnei principe; in quam etiam sedes Nuntiaturae Apostolicae Dahomeianae, item in urbe Dacaria antea posita, transferatur. Cense­ mus praeterea ut Pro-Nuntius Apostolicus in Rebuspublicis Litoris Eburnei et Dahomeiana officio quoque fungatur Delegati Apostolici in Rebuspublicis Togana et Guineana, quae deinceps a iurisdictione separabuntur Delegationis Apostolicae olim in Africa Occidentali ap-

40 - A. A. S. 626 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pellatae. Ceterum hae Litterae Nostrae nunc et in posterum vim habere decernimus, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Maii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco £8 Sigilli In Secret. Status tab., n. 248145.

II In Africa Occidentali Nova Apostolica Delegatio constituitur « in Togo et Guinea » cognominata, cui duae hae regiones subiciuntur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Qui benignissima Dei voluntate in beati Petri locum successimus, verba sancta eidem Apostolo facta ex- pendentes atque responsum ab illo Christi discípulo interroganti Ma­ gistro redditum (cfr. Io. 21, 15-17), facere non possumus quin, ad principis Apostolorum similitudinem, in pascendo populo christiano curas Nostras et diligentiam, et labores omnes collocemus : quorum si nulli parcamus, fore plane confidimus, ut, gratia Dei opitulante, laetae messis manipulos in summi Numinis gloriam animorumque salutem colligamus. Quam ob rem, reputantibus Nobis quam immutatae sint in Africae Occidentalis regionibus condiciones Ecclesiae, bene fieri visum est, si ibi loci in populorum commodum atque in fidei nostrae incrementum novam Delegationem Apostolicam constitueremus. Quare, audito venerabili Fratre Nostro S. R. E. Cardinali Sacrae Congre­ gationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Prae­ fecto, auctoritate Nostra Apostolica aliam Delegationem Apostolicam in Africa Occidentali condimus, cui erit cognominatio « in Togo et Guinea » a quaque pendent regiones vulgo Togo et Guinée appellatae, hucusque ambitu Delegationis Apostolicae Africae Occidentalis con­ tentae. Sedem autem eius in urbe vulgari vocabulo Abidjan distincta, cui omnia iura facimus huiusmodi Sedium propria. Contrariis nihil obstantibus. Acta Pauli Pp. VI 627

Ceterum volumus, ut hae Litterae Nostrae sive nunc sive in po­ sterum firmae sint, suosque effectus habeant. Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xxi mensis Maii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco £8 Sigilli

In Secret. Status tab., n. 246023.

III E Delegatione Apostolica « Africae Occidentalis » nova constituitur De­ legatio Apostolica « in Mali et Mauretania » cognominata.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Ex quo divino consilio in vertice sacerdotalis potestatis constituti sumus, patres multarum gentium (cfr. Gen. 17, 5), id unum studium, ea una sollicitudo est Nobis, quo modo nempe sancta Christi religio atque catholica fides, sine qua (( nullus salvus esse potest )) (Simbol. Äthan.) magis atque magis propagentur. Urget enim Christi iussum : « Euntes ergo in mundum universum, praedicate Evangelium omni creaturae » (Marc. 16, 15) ; item et aliae eius voces « Ego elegi vos et posui vos ut eatis et fructum afferatis » (Io. 15, 16). Quam ob rem cum in Africa Occidentali post conditam Delegationem Apostolicam « Africae Occidentalis » iam res multum immutatae sint, ipsa rerum condicio poscere videtur, ut aptiore modo circumscriptiones disponantur. Qua re, consilio petito a venerabili Fratre Nostro S. R. E. Cardinali Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefecto, Apostolica auctoritate Nostra ea lege res disponimus, ut Delegatio Apostolica (( Africae Occidentalis » alio sumpto nomine « Delegatio Apostolica in Mali et Mauretania » appelletur, cui nempe regiones Mali et Mauretania addicantur ad Sacram Congregationem pro Gen­ tium Evangelizatione pertinentes, cuiusque Sedes in urbe Dacaria ponatur, in qua hactenus fuit. 628 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ceterum censemus ut hae Litterae Nostrae sive nunc sive in poste­ rum vim habeant, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xxi mensis Maii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco © Sigilli In Secret. Status tab., n. 246022.

IV Delegatio Apostolica in Africa Media et Occidentali deinceps « Dele­ gatio Apostolica in Nigeria et Ghana » cognominabitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Verba Christi sancta : « Euntes ergo in mundum universum, praedicate Evangelium omni creaturae » (Marc. 16, 15), quibus Apostolos suos iussit partam salutem omni­ bus pronuntiare mortalibus, id sane poscunt et expetunt, ut qui divino consilio tum fidelibus omnibus praesidemus, tum amplissimo succes­ sorum Apostolorum coetui praesumus, ea illis auxilia atque subsidia comparemus, quibus propagandae, augendae, confirmandae fidei nostrae facultatem maiorem faciamus. Quae sane causa est, cur Ioannes XXIII, Pontifex Maximus atque proximus Decessor Noster, Delegationem Apostolicam in Africa Media et Occidentali constituerit. Nunc autem, cum immutatae ibi loci condiciones aliam postularent rerum dispo­ sitionem, bene fieri visum est, si eiusdem Delegationis nomen, in aliud, idque aptius, converteretur. Quae cum ita sint, consilio petito a venerabili Fratre Nostro S. R. E. Cardinali Praefecto Sacrae Con­ gregationis pro Gentium Evangelizatione seu De Propaganda Fide, placet appellationem Delegationis Apostolicae in Africa Media et Occidentali ita immutare, ut deinceps « Delegatio Apostolica in Ni­ geria et Ghana )) cognominetnr, cui quas modo nominavimus duae nationes addicantur, ad Sacram Congregationem pro Gentium Evan­ gelizatione pertinentes, Sede insuper in eadem urbe Lagos collocata, in qua adhuc fuit. Acta Pauli Pp. VI 629

Ceterum, volumus, ut hae Litterae sive nunc sive in posterum effi­ caces sint, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die x mensis Octobris, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco © Sigilli

In Secret. Status tab., n. 24&024.

V Templum Sanctis Martyribus Sisinio, Martyrio et Alexandro in loco vulgari lingua « Sanzeno » cognominato, in archidioecesi Tridentina, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Sanctorum memorias et reliquias, maxime martyrum, esse honorandas atque venerandas, mater Sancto­ rum Ecclesia tum Conciliorum monumentis tradidit, tum etiam coti­ diana disciplina et usu docet. Nobilissimos enim hos filios egregiosque Christi asseclas, qui ceteros omnes virtute, prudentia, constantia antecesserint, non modo amicos Dei fuisse (cfr. Ps. 13S, 17) summa eorum fides et religio demonstrat, verum etiam posse nos tantae inte­ gritatis exemplo ad probitatem trahere et incitare, nemini profecto non patet. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Alexander M. Got- tardi, Archiepiscopus Tridentinus, suo suorumque fidelium omnisque cleri nomine id a Nobis petierit, ut templum Sanctis Martyribus Sisi­ nio, Martyrio atque Alexandro dicatum in loco « Sanzeno » situm, in archidioecesi Tridentina, titulo Basilicae Minoris decoraretur, bene fieri censuimus, si precibus admotis concederemus : est enim sacra illa aedes antiquitate venerabilis, arte insignis, memoriis Sancto­ rum praeclara, et, quod maius est, religione florens, cum illam fre­ quentia populi agmina petant, pietatis augendae aut alendae gratia. Qua re, iis probatis, quae Sacra Congregatio pro Cultu Divino fa­ cienda esse duxerit, cui facultatem rei gerendae dedimus, Apostolica Nostra potestate templum SS. Martyrum Sisinii, Martyrii et Ale- 630 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale xandri, cuius mentionem fecimus, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, cum iuribus atque liturgicis concessionibus rite compe­ tentibus, servatis iis, quae iuxta Decretum « De titulo Basilicae Mi­ noris », die sexto mensis Iunii, anno millesimo nongentesimo sexa­ gesimo octavo factum servanda sunt. Ceterum volumus, ut hae Litterae Nostrae sive nunc sive in po­ sterum religiose serventur, vim que suam habeant, contrariis nihil obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xvi mensis Novembris, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status

Loco © Sigilli

In Secret. Status tab., n. 246856. Acta Pauli Pp. VI 631

CONVENTIO

INTER SANCTAM SEDEM ET RHENANIAM-PALATINATUM de scholis catholicis

ACCORDO VERTRAG

fra la Santa Sede ed il Land Renania- zwischen dem Heiligen Stuhl und dem Palatinato circa questioni concernenti Land Rheinland-Pfalz über Fragen des ]a scuola ed il perfezionamento dei Schulwesens und der Lehrerfort- und maestri. -Weiterbildung.

La Santa Sede, Der Heilige Stuhl, rappresentata dal suo Plenipotenziario vertreten durch dessen Bevollmächtigten, Monsignor Corrado Baùle, Arcivescovo den Herrn Apostolischen Nuntius in titolare di Antiochia di Pisidia, Nunzio Deutschland, Corrado Bafile, Titular- Apostolico in Germania, erzbischof von Antiochien in Pisidien,

e und il Land Renania-Palatinato, das Land Rheinland-Pfalz, rappresentato dal Signor Dr. Helmut vertreten durch den Herrn Minister­ Kohl, Presidente dei Ministri, präsidenten Dr. Helmut Kohl, guidati dal desiderio di mantenere e sind, geleitet von dem Wunsch, die be­ promuovere le amichevoli relazioni stehenden freundschaftlichen Beziehun­ esistenti tra la Chiesa Cattolica ed il gen zwischen der Katholischen Kirche Land, in riconoscimento del fatto che und dem Land aufrechtzuerhalten und secondo la modifica della Costituzione zu fördern, in Anerkennung der Tat­ del Land Renania-Palatinato in data 8 sache, daß nach der Änderung der Ver­ luglio 1970 le Grundschulen, Hauptschu­ fassung für Rheinland-Pfalz vom 8. Juli len e Sonderschulen pubbliche sono di­ 1970 die öffentlichen Grund-, Haupt- ventate scuole simultanee cristiane e che und Sonderschulen christliche Gemein­ le provvidenze in favore delle scuole schaftsschulen geworden sind und die private da parte statale sono state sotto­ staatliche Förderung der Privatschulen poste a nuovo ordinamento, neu geordnet wurde, übereingekommen, hanno convenuto di adeguare a tale die im Land Rheinland-Pfalz in Gel­ nuova situazione le norme concordatarie tung stehenden konkordatären Bestim­ in vigore nel Land Renania-Palatinato, mungen dieser Entwicklung anzupassen. e concludono a tal fine il seguente Zu diesem Zweck schließen sie den fol­ Accordo. genden Vertrag: 632 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Articolo 1 Artikel 1

Alla Chiesa Cattolica resta garantito il Der Katholischen Kirche bleibt das diritto di istituire e gestire scuole pri­ Recht gewährleistet, Privatschulen ein­ vate. Le scuole private cattoliche sono zurichten und zu betreiben. Die katho­ equiparate in rango alle scuole pub­ lischen Privatschulen sind den öffent­ bliche. lichen Schulen im Range gleichgestellt.

Articolo 2 Artikel 2

Nell'ambito delle generali provvidenze Das Land Rheinland-Pfalz wird im in favore delle scuole private il Land Rahmen der allgemeinen Förderung der Renania-Palatinato accorderà il suo Privatschulen den Schulen katholischer aiuto alle scuole di enti gestori cattolici. Träger seine Hilfe angedeihen lassen.

Articolo 3 Artikel 3

Le scuole private cattoliche, che a norma Katholische Privatschulen, die nach delle prescrizioni statali siano ricono­ Maßgabe der staatlichen Vorschriften sciute dallo Stato come aventi funzione staatlich anerkannte Ersatzschulen sind, di scuola pubblica (Ersatzschulen), ope­ auf gemeinnütziger Grundlage arbeiten rino su base di pubblica utilità e siano und das öffentliche Schulwesen des Lan­ di sgravio per l'organizzazione scolasti­ des entlasten, werden auf Antrag des ca del Land, a richiesta dell'ente gestore Schulträgers durch öffentliche Finanz­ vengono favorite mediante sovvenzioni hilfe (Art. 4—9) sowie durch die Zu­ della pubblica finanza (art. 4—9), come weisung staatlicher Lehrkräfte (Art. 10) pure mediante l'assegnazione di perso­ gefördert. nale insegnante statale (art. 10).

Articolo 4 Artikel 4

Il Land concede contributi per le spese Das Land gewährt Beiträge zu den di personale; i contributi si computano Personalkosten; die Beiträge bemessen secondo la media delle somme spese per sich nach dem durchschnittlichen Auf­ i maestri ed il personale insegnante wand für vergleichbare Lehrer und ausiliario, aventi un analogo stato giuri­ Lehrhilfskräfte an einer entsprechenden dico, di una corrispondente scuola öffentlichen Schule. pubblica. Articolo 5 Artikel 5

Il Land concede all'ente gestore un Das Land gewährt dem Schulträger supplemento per una congrua previ­ einen Zuschlag für eine nach staatlichen denza per la vecchiaia ed i superstiti in Grundsätzen angemessene Alters- und Acta Pauli Pp. VI 633 favore degli insegnanti e del personale Hinterbliebenen Versorgung in Höhe der insegnante ausiliario in conformità ai tatsächlichen Aufwendungen, jedoch criteri statali, pari alle spese all'uopo höchstens bis zu einem Gesamtbetrag sostenute, tuttavia non oltre un ammon­ von 25 vom Hundert der nach Artikel 4 tare complessivo pari al 25 per cento für hauptberuflich beschäftigte Lehrer dei contributi concessi a norma dell'art. gewährten Beiträge. 4 per gli insegnanti impegnati per oltre la metà del tempo lavorativo.

Articolo 6 Artikel 6

Come contributo per le altre spese cor­ Als Beitrag zu den laufenden Sach- renti (propriamente ¡su den laufenden kosten erhält der Schulträger einen Be­ Sachkosten) l'ente gestore riceve un trag von mindestens 10 vom Hundert importo pari ad almeno il 10 per cento des Personalaufwandes. Wird sich das delle spese di personale. Qualora il Verhältnis von Sach- und Personal- rapporto tra le spese di personale e le kosten erheblich verändern, so werden altre spese correnti si modifichi notevol­ die Vertragschließenden sich über die mente, le Parti contraenti si accorde­ Festlegung eines anderen Vomhundert­ ranno per un'altra quota percentuale. satzes einigen.

Articolo 7 Artikel 7

Sulle spese di lavori, approvati dall'Au­ Zu den Aufwendungen für schulauf- torità scolastica, per nuova costruzione, sichtlich genehmigte Neu-, Um- und trasformazione ed ampliamento di edi­ Erweiterungsbauten von Schulgebäuden fici e di impianti scolastici, come pure und Schulanlagen sowie deren Erstein­ per le spese di primo arredamento, richtung erhält der Schulträger einen l'ente gestore riceve un contributo. Beitrag Dieser beträgt : Questo ammonta

1. all' 80 per cento delle spese di 1. bei Grund-, Haupt-, Sonder- und costruzione per le Grundschulen, Sonderberufsschulen 80 vom Hun­ Hauptschulen, Sonderschulen e Son­ dert, derberuf sschulen ;

2. al 50 per cento delle spese di 2. bei den nicht unter Nummer 1 ge­ costruzione per le scuole di forma­ nannten allgemeinbildenden Schulen zione generale non nominate al nu­ 50 vom Hundert der Baukosten. mero 1.

Articolo 8 Artikel 8

Il Land rimborsa in congrua misura le Für den Besuch einer Grund-, Haupt­ spese per il necessario trasporto degli oder Sonderschule erstattet das Land die 634 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale alunni che frequentano una Grundschule, angemessenen Kosten einer notwendigen Hauptschule o Sonderschule. Beförderung der Schüler.

Articolo 9 Artikel 9

Agli alunni di scuole private cattoliche Das Land gewährt den Schülern von il Land concede gratuitamente i sussidi katholischen Privatschulen in gleichem didattici nella stessa misura che agli Umfang Lernmittelfreiheit wie den alunni di corrispondenti scuole pub­ Schülern entsprechender öffentlicher bliche. Schulen.

Articolo 10 Artikel 10

Su richiesta dell'ente gestore e d'accordo Die zuständige Schulaufsichtsbehörde des con esso la competente Autorità sco­ Landes weist auf Antrag des Schulträ­ lastica del Land assegna maestri statali gers in dessen Einvernehmen Grund-, per il servizio di Grundschulen, Haupt­ Haupt-, Sonder- und Sonderberufsschu­ schulen, Sonderschulen e Sonderberufs­ len staatliche Lehrer unter Fortzahlung schulen, continuando a corrispondere der Dienstbezüge zur Dienstleistung zu. ai medesimi il trattamento economico. Die Zuweisung bedarf der Zustimmung L'assegnazione necessita del consenso des Lehrers. dell'insegnante.

Insegnanti statali possono essere asse­ Für die sonstigen allgemeinbildenden gnati per le altre scuole private catto­ katholischen Privatschulen können staat­ liche di formazione generale; per il resto liche Lehrer zugewiesen werden; im vale in modo analogo il comma 1. übrigen gilt Absatz 1 entsprechend.

Articolo 11 Artikel 11

Il Land garantisce alla Chiesa l'erezione Das Land gewährleistet die Errichtung ed il funzionamento di un Istituto per und den Betrieb eines Lehrerfort- und il perfezionamento dei maestri. Tale -Weiterbildungswerkes in kirchlicher Istituto è in linea di principio equipara­ Trägerschaft. Dieses ist entsprechenden to nel rango ad analoghi Istituti statali. staatlichen Einrichtungen grandsätzlich Esso riceve dalla pubblica finanza una im Range gleichgestellt. Es erhält eine sovvenzione in congrua misura. angemessene öffentliche Finanzhilfe.

Articolo 12 Artikel 12

Se in futuro sorgesse qualche divergenza Sollte sich in Zukunft wegen der Aus­ a motivo dell'interpretazione o della legung oder der praktischen Anwen­ pratica applicazione di queste norme, o dung dieser Regelungen eine Meinungs­ se in futuro nuovi criteri pedagogici verschiedenheit ergeben, oder sollten in dovessero richiedere modifiche strutturali Zukunft neue pädagogische Erkenntnisse Acta Pauli Pp. VI 635 nell'ambito della scuola, la Santa Sede strukturelle Änderungen auf dem Gebiet e il Land Renania-Palatinato procede­ des Schulwesens erforderlich machen, so ranno di comune intesa ad una solu­ werden der Heilige Stuhl und das Land zione amichevole. Rheinland-Pfalz im gemeinsamen Ein­ vernehmen eine freundschaftliche Lö­ sung herbeiführen.

Articolo 13 Artikel 13

Il presente Accordo, i cui testi italiano e Dieser Vertrag, dessen italienischer und tedesco fanno ugualmente fede, dovrà deutscher Text gleiche Kraft haben, be­ essere ratificato. Gli Istrumenti della darf der Ratifikation. Die Ratifikations­ ratifica verranno scambiati in Bonn- urkunden werden in Bonn - Bad Godes­ Bad Godesberg. Esso entrerà in vigore berg ausgetauscht. Er tritt mit dem Tage il giorno dello scambio di detti Istru­ des Austausches in Kraft. menti.

In fede di che il presente Accordo è Zu TJrkund dessen ist dieser Vertrag in stato sottoscritto in doppio originale. doppelter Urschrift unterzeichnet wor­ den.

Magonza, 15 maggio 1973 Mainz, den 15. Mai 1973

CORRADO BAFILE HELMUT KOHL Nunzio Apostolico Ministerpräsident

PROTOCOLLO FINALE SCHLUSSPROTOKOLL

Nell'atto di sottoscrivere l'Accordo oggi Bei der Unterzeichnung des am heutigen concluso fra la Santa Sede ed il Land Tag geschlossenen Vertrages zwischen Renania-Palatinato, sono state fatte le dem Heiligen Stuhl und dem Land seguenti concordi dichiarazioni che costi­ Rheinland-Pfalz sind folgende überein­ tuiscono parte integrante dell'Accordo stimmende Erklärungen abgegeben wor­ stesso : den, die einen integrierenden Bestand­ teil des Vertrages bilden :

Circa l'Art. 2: Zu Artikel 2:

Il concetto "ente gestore cattolico", adi­ Der in Artikel 2 verwendete Begriff bito all'art. 2, comprende la Chiesa "katholischer Träger" umfaßt die Ka- 636 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Cattolica e le sue organizzazioni, come tholische Kirche, ihre Organisationen so­ pure le associazioni cattoliche canonica­ wie katholische Vereinigungen, die kir­ mente riconosciute come enti gestori di chenrechtlich als Schulträger anerkannt scuole. werden.

Circa l'Art. 3: Zu Artikel 3 :

Ad una scuola autorizzata come Ersatz­ Einer staatlich genehmigten Ersatzschule, schule, la quale dia garanzia di soddi­ die die Gewähr bietet, daß sie dauernd sfare in modo stabile alle esigenze im die an entsprechende öffentliche Schulen poste alle corrispondenti scuole pub­ gestellten Anforderungen erfüllt, wird bliche, viene concessa, dietro richiesta auf Antrag des Schulträgers die Eigen­ dell'ente gestore, la qualifica di Ersatz­ schaft einer staatlich anerkannten Er­ schule riconosciuta dallo Stato. Questa satzschule verliehen. Die Verleihung concessione presuppone che la scuola setzt voraus, daß die Schule den für soddisfi ai criteri di articolazione in öffentliche Schulen verbindlichen Glie­ classi obbligatori per le scuole pubbliche; derungsgrundsätzen genügt; bei Schulen, per le scuole che sono collegate con un die mit einem Heim oder einer Tages­ convitto o un semiconvitto, possono es­ stätte verbunden sind, können Ausnah­ sere ammesse eccezioni. Qualora il Land men zugelassen werden. Beabsichtigt das intenda modificare detti criteri vigenti Land, die für öffentliche Schulen gelten­ per le scuole pubbliche, informerà a den Gliederungsgrundsätze zu ändern, tempo gli enti gestori di scuole e adot­ so wird es die Schulträger rechtzeitig terà una conveniente soluzione transi­ hierüber unterrichten und eine angemes­ toria. sene Übergangsregelung treffen.

Nelle scuole sovvenzionate con contri­ Der Schulträger wird an den durch öf­ buti della pubblica finanza l'ente gesto­ fentliche Finanzhilfen geförderten Schu­ re non esigerà tasse scolastiche. len kein Schulgeld erheben. Uno sgravio per l'organizzazione sco­ Eine Entlastung des öffentlichen Schul­ lastica pubblica del Land s'intende come wesens des Landes wird angenommen, dato, quando i responsabili dell'educa­ wenn die Erziehungsberechtigten von zione di almeno il 50 per cento degli mindestens 50 vom Hundert der Schüler alunni hanno il domicilio nel Land Re­ ihren Wohnsitz im Lande Rheinland- nania-Palatinato e la scuola si impegna Pfalz haben und die Schule sich ver­ ad accettare, nei limiti dei posti disponi­ pflichtet, im Rahmen ihrer räumlichen bili, ogni alunno, i cui responsabili Möglichkeiten jeden Schüler aufzuneh­ dell'educazione abitino nel distretto del­ men, dessen Erziehungsberechtigte im la scuola, e che adempia alle condizioni Einzugsgebiet der Schule wohnen und di accettazione della scuola di cui trat­ der die Aufnahmebedingungen für diese tasi. In particolari casi di eccezione uno Schule erfüllt. In besonderen Ausnahme­ sgravio può essere riconosciuto anche se fällen kann eine Entlastung auch aner­ la percentuale minima non venga rag­ kannt werden, wenn der Mindestpro­ giunta; ciò non vale per le Sonderschu- zentsatz nicht erreicht wird; dies gilt Acta Pauli Pp. VI 637

len e Sonderberujsschulen, che sono col­ nicht für Sonder- und Sonderberufs­ legate con un convitto. schulen, die mit einem Heim verbunden sind.

Nell'interesse di un ordinato funziona­ Die Gewährung öffentlicher Finanzhilfe mento della scuola la concessione di sov­ setzt im Interesse eines geordneten venzioni da parte della pubblica finan­ Schulbetriebes voraus, daß bei der Er­ za presuppone che al momento dell'ere­ richtung einer privaten Grund- oder zione di una Grundschule o di una Hauptschule als Bekenntnisschule der Hauptschule come scuola confessionale Besuch einer öffentlichen Grund- oder privata sia possibile la frequenza senza Hauptschule, die in ihrer Gliederung eccessivo incomodo di una pubblica den gesetzlichen Anforderungen ent­ Grundschule, o rispettivamente Haupt­ spricht, in zumutbarer Weise möglich schule, che nella sua articolazione in ist. Bei der Beurteilung der Zumutbar- classi risponda alle esigenze stabilite keit sind unter anderem Länge und Be­ dalla legge. Nel giudicare su questo schaffenheit des Schulweges sowie die punto bisogna tener conto, tra l'altro, Verkehrs Verhältnisse und die für die della lunghezza e della natura del per­ Beförderung der Schüler zur Verfügung corso per raggiungere la scuola come stehenden Verkehrsmittel zu berücksich­ pure delle condizioni di traffico e dei tigen. mezzi di trasporto a disposizione degli scolari.

Le sovvenzioni da parte della pubblica Die öffentliche Finanzhilfe für Grund-, finanza per Grundschulen, Hauptschulen Haupt- und Sonderschulen, die die Vor­ e Sonderschulen, che adempiano ai pre­ aussetzungen gemäß Absatz 1 Satz 2 supposti di cui al comma 1 periodo 2 ed und der Absätze 2 bis 4 erfüllen, wird ai commi 2—4, vengono concesse su auf Antrag schon vom Zeitpunkt der richiesta sin dal momento della autoriz­ staatlichen Genehmigung an gewährt, zazione statale, quando si possa legitti­ wenn die Annahme gerechtfertigt ist, mamente supporre che la scuola otterrà daß die Schule innerhalb einer angemes­ il riconoscimento statale entro un con­ senen Frist staatlich anerkannt wird. gruo termine.

Le scuole cattoliche private, cui non Katholische Privatschulen, denen keine vengono concesse sovvenzioni da parte öffentliche Finanzhilfe gewährt wird, della pubblica finanza, possono, su ri­ können auf Antrag Zuschüsse nach Maß­ chiesta, ottenere sussidi a norma del bi­ gabe des Haushaltsplanes des Landes lancio del Land. erhalten.

Circa l'Art. 4: Zu Artikel 4: La media delle spese viene computata Der durchschnittliche Aufwand wird wie come segue : folgt errechnet : Per ogni insegnante assunto con l'auto- Für jeden mit schulaufsichtlicher Geneh- 638 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rizzazione dell'Autorità scolastica del migung des Landes beschäftigten Lehrer Land viene concesso un contributo pari wird ein Beitrag in Höhe des Durch­ allo stipendio medio o al compenso schnittsgehaltes oder der Durchschnitts­ medio di un insegnante di corrispon­ vergütung eines vergleichbaren Lehrers dente scuola pubblica, il quale abbia un an einer entsprechenden öffentlichen analogo stato giuridico. Il contributo Schule gewährt. Der Beitrag wird nach viene concesso in base allo stipendio einem Durchschnittsgehalt gewährt, medio, se nell'insegnante si verificano i wenn der Lehrer die beamtenrechtlichen presupposti giuridici di un insegnante in Voraussetzungen als Lehrer im öffent­ pubblico servizio ed è Beamter dell'ente lichen Dienst erfüllt und Beamter des gestore della scuola, o se il suo rapporto Schulträgers ist oder sein Anstellungs­ d'impiego è regolato mediante applica­ verhältnis unter Anwendung der für zione dei criteri vigenti per Beamte del Landesbeamte gültigen Grundsätze ge­ Land, o se egli esercita l'insegnamento regelt ist oder er als Mitglied einer reli­ quale membro di una comunità religio­ giösen Gemeinschaft den Lehrerberuf sa. In tutti gli altri casi di impiego per ausübt. In allen übrigen Fällen haupt­ almeno la metà del tempo lavorativo, il beruflicher Beschäftigung wird der Bei­ contributo viene concesso secondo il trag nach einer Durchschnittsvergütung compenso medio. Qualora l'insegnante, gewährt. Ist der Lehrer nach staatlichen a norma dei criteri statali, non sia pie­ Grundsätzen nicht voll beschäftigt, wird namente occupato, viene concesso, in im Falle einer hauptberuflichen Beschäf­ caso di impiego per almeno la metà del tigung ein entsprechender Anteil des tempo lavorativo, una corrispondente Durchschnittsgehaltes oder der Durch­ quota dello stipendio medio o del com­ schnittsvergütung, im Falle einer neben­ penso medio; in caso di impiego che beruflichen Beschäftigung die Vergütung non raggiunga la metà del tempo lavo­ für nebenberufliche Tätigkeit eines ver­ rativo, viene concesso il compenso per gleichbaren Lehrers an einer entspre­ un'attività dello stesso genere, svolta da chenden öffentlichen Schule gewährt. un insegnante di corrispondente scuola Beiträge werden nur für so viele Lehrer pubblica, il quale abbia un analogo gewährt, wie nach staatlichen Grundsät­ stato giuridico. I contributi vengono zen zur Deckung des Unterrichtssolls concessi soltanto per il numero di inse­ einer vergleichbaren öffentlichen Schule gnanti che si richiede, secondo i criteri erforderlich sind; zugewiesene Lehrer statali, per il complesso di ore d'inse­ sind anzurechnen. gnamento normalmente previsto in una paragonabile scuola pubblica; in tale numero vanno computati gli insegnanti assegnati.

Per il personale insegnante ausiliario Für Lehrhilfskräfte gilt Absatz 1 ent­ vale in modo analogo il comma 1, in sprechend mit der Maßgabe, daß Bei­ maniera che i contributi vengano con­ träge nur für so viele Lehrhilfskräfte cessi soltanto per il numero di persone gewährt werden, wie den vergleichbaren che in media si trova a disposizione di öffentlichen Schulen durchschnittlich zur paragonabili scuole pubbliche. Verfügung stehen. Acta Pauli Pp. VI 639

Circa l'Art. 5: Zu Artikel 5 :

Secondo i criteri statali, conveniente Eine nach staatlichen Grundsätzen ange­ previdenza per la vecchiaia ed i super­ messene Alters- und Hinterbliebenen­ stiti è la seguente : per gli insegnanti ed versorgung ist bei Lehrern und Lehr­ il personale insegnante ausiliario, per i hilfskräften, für die ein Durchschnitts­ quali viene concesso uno stipendio me­ gehalt gewährt wird, die Versorgung dio, è la previdenza corrispondente alle entsprechend den für Landesbeamte gel­ norme in vigore per gli impiegati del tenden Vorschriften, wenn für sie keine Land, se per essi non esiste l'obbligo di Versicherungspflicht in der gesetzlichen assicurazione di rendita vitalizia a nor­ Rentenversicherung besteht oder sie ma di legge, o se essi ne sono dispensati; hiervon befreit sind, in den übrigen negli altri casi è la previdenza cor­ Fällen die Versorgung entsprechend den rispondente all'assicurazione di rendita Vorschriften der gesetzlichen Renten­ vitalizia prescritta dalla legge, con l'ag­ versicherung zuzüglich einer Zusatzver­ giunta di un supplemento di previdenza sorgung nach den für Angestellte im secondo le norme in vigore per gli An­ Landesdienst geltenden Bestimmungen. gestellte a servizio del Land.

Qualora per un maestro impegnato per Werden für einen hauptberuflichen Leh­ almeno la metà del tempo lavorativo, il rer, der als Mitglied einer religiösen Ge­ quale eserciti l'insegnamento come mem­ meinschaft den Lehrerberuf ausübt, tat­ bro di una comunità religiosa, non ven­ sächliche Aufwendungen für die Versor­ gano fatte valere spese effettive di pre­ gung im Sinne des Artikels 5 nicht gel­ videnza di cui all'art. 5, viene concesso tend gemacht, so wird auf Antrag im su richiesta, nel quadro dell'ammontare Rahmen des Gesamtbetrags nach Arti­ complessivo secondo l'art. 5, un supple­ kel 5 ein Zuschlag in Höhe von 10 vom mento pari al 10 per cento dell'am­ Hundert des auf ihn nach Artikel 4 ent­ montare che gli spetta secondo l'art. 4. fallenden Betrages gewährt.

Circa l'Art. 6: Zu Artikel 6:

Per spese di personale nel senso di Personalaufwand im Sinne dieser Vor­ questa norma s'intende l'ammontare schrift ist der sich nach Artikel 4 erge­ complessivo che risulta in base all'art. 4 bende Gesamtbetrag zuzüglich der Per­ con l'aggiunta delle spese di personale sonalkosten des Landes für zugewiesene sostenute dal Land per gli insegnanti da Lehrer. Dabei wird für jeden zur vollen esso assegnati. Come base viene posto, Dienstleistung zugewiesenen Lehrer das per ogni insegnante assegnato a pieno Durchschnittsgehalt oder die Durch­ servizio, lo stipendio medio o rispettiva­ schnittsvergütung, sonst ein entsprechen­ mente il compenso medio; negli altri der Anteil zugrunde gelegt. casi, una quota corrispondente. 640 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Circa l'Art. 7 : Zu Artikel 7:

Nell'ordine di urgenza tali progetti In ihrer Dringlichkeit nehmen die Bau­ ottengono il medesimo rango che ana­ maßnahmen den gleichen Bang wie ent­ loghi progetti per scuole pubbliche. sprechende Vorhaben für öffentliche Schulen ein.

Nelle spese di costruzione non sono Zu den Baukosten gehören nicht die Ko­ comprese le spese per l'acquisto del ter­ sten des Baugrundstückes und seiner Er­ reno e le spese per la sistemazione ur­ schließung. banistica di esso.

Se nel territorio assegnato ad una pub­ Wird im Gebiet einer öffentlichen blica Grundschule, Hauptschule o Volks­ Grund-, Haupt- oder Volksschule eine schule viene eretta una Grundschule o private Grund- oder Hauptschule errich­ Hauptschule privata, l'ente gestore cat­ tet, so kann der katholische Schulträger tolico può richiedere che i locali sco­ verlangen, daß der durch die Errichtung lastici resi liberi in conseguenza della der katholischen Privatschule freigewor­ istituzione della scuola privata cattolica dene Schulraum gegen angemessene Ko­ siano messi a disposizione dietro con­ stenerstattung bereitgestellt wird, wenn veniente indennizzo, se ciò giova ad die Bereitstellung dem ordnungsgemäs­ un ordinato funzionamento della scuola sen Betrieb der privaten Schule dient privata ed il funzionamento della scuo­ und der Betrieb der verbleibenden öf­ la pubblica, che permanga, non ne rice­ fentlichen Schule nicht beeinträchtigt ve danno. wird.

Circa l'Art. 8: Zu Artikel 8 :

Presupposto per il rimborso delle spese Voraussetzung für die Erstattung der di trasporto per la frequenza di una Beförderungskosten beim Besuch einer Grundschule o di una Hauptschule è che Grund- oder Hauptschule ist, daß die la scuola privata cattolica si trovi nel katholische Privatschule im Schulbezirk distretto scolastico della scuola pubblica der für die Schüler zuständigen öffent­ che gli alunni dovrebbero frequentare o lichen Schule oder in einem angrenzen­ in uno confinante. Inoltre, se la scuola den Schulbezirk liegt. Liegt die Schule si trova in un Comune con più distretti in einer Gemeinde mit mehreren Schul­ scolastici, il rimborso può aver luogo bezirken, so können darüber hinaus die per il trasporto degli scolari provenienti Kosten für die Beförderung der Schüler da tutti i distretti del Comune. Per le aus allen Schulbezirken dieser Gemeinde Sonderschulen il rimborso presuppone übernommen werden. Bei Sonderschulen che la lunghezza del percorso per rag­ setzt die Erstattung voraus, daß die giungere la scuola sia paragonabile a Länge des Schulweges mit dem Schulweg quello per raggiungere una Sonderschule für öffentliche Sonderschulen vergleich­ pubblica. Per la frequenza di altre scuo- bar ist. Beim Besuch sonstiger allgemein- Acta Pauli Pp. VI 641 le di formazione generale o di forma­ bildender oder berufsbildender Schulen zione professionale le spese di trasporto werden die Beförderungskosten in sinn­ vengono rimborsate applicando analo­ gemäßer Anwendung der für entspre­ gamente le norme in vigore per cor­ chende öffentliche Schulen geltenden Re­ rispondenti scuole pubbliche, tuttavia gelungen erstattet, jedoch nur bis zu den soltanto fino all'ammontare delle spese Kosten, die beim Besuch einer solchen che risulterebbero dalla frequenza della öffentlichen Schule entstehen würden. scuola pubblica.

Circa l'Art. 10 : Zu Artikel 10:

I maestri statali vengono assegnati in Staatliche Lehrer werden höchstens in numero non superiore a quello che in einer Anzahl zugewiesen, wie sie zur media è a disposizione per il complesso Deckung des Unterrichtssolls einer ver­ di ore d'insegnamento normalmente pre­ gleichbaren öffentlichen Schule durch­ visto in una paragonabile scuola pub­ schnittlich zur Verfügung steht. Der blica. L'ente gestore può richiedere che Schulträger kann verlangen, daß die Zu­ l'assegnazione venga revocata, se il weisung wieder aufgehoben wird, wenn maestro non si trova più in armonia con der Lehrer mit dem besonderen Erzie- il particolare fine educativo e formativo hungs- und Bildungsziel der Schule nicht della scuola. mehr übereinstimmt.

Circa l'Art. 11: Zu Artikel 11:

La concessione di sovvenzioni da parte Die Gewährung öffentlicher Finanzhilfe della pubblica finanza presuppone che setzt voraus, daß das Lehrerfort- und l'Istituto per il perfezionamento dei -Weiterbildungswerk den Anforderungen maestri risponda alle esigenze cui deb­ genügt, die an entsprechende staatliche bono soddisfare corrispondenti Istituti Einrichtungen gestellt werden. Für die statali. Per le sovvenzioni da parte del­ öffentliche Finanzhilfe gelten die Arti­ la pubblica finanza valgono analoga­ kel 4, 5, 6 sowie 7 Satz 1 und Satz 2 mente gli articoli 4, 5, 6 nonché 7 pe­ Nr. 2 dieses Vertrages sinngemäß; sie riodo 1 e periodo 2 N. 2 di questo Ac­ wird unter Berücksichtigung des für eine cordo; esse vengono computate tenendo entsprechende staatliche Einrichtung an­ conto delle spese che si convengono ad gemessenen Aufwands bemessen. Bei der un corrispondente Istituto statale. Gewährung öffentlicher Finanzhilfe für Quanto alla concessione di sovvenzioni das kirchliche Fort- und Weiterbildungs- da parte della pubblica finanza per werk sind nur solche Kosten zuschuß­ l'Istituto ecclesiastico per il perfeziona­ fähig, die durch die Fort- und Weiter­ mento dei maestri, sono suscettibili di bildung von Lehrern entstehen, die an sovvenzione solo le spese attinenti al Schulen des Landes tätig sind. Das Land perfezionamento dei maestri che insegni­ wird seinen Lehrern den Besuch des no in scuole site nel Land. 11 Land ren­ kirchlichen Fort- und Weiterbildungs- derà possibile ai suoi maestri la fre­ werkes in gleicher Weise ermöglichen quenza dell'Istituto ecclesiastico per il wie den Besuch entsprechender staat-

41 - A. A. S. 642 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale perfezionamento dei maestri nello stesso licher Einrichtungen und die dort erwor­ modo che renderà loro possibile la fre­ benen Qualifikationsnachweise anerken­ quenza dei corrispondenti Istituti stata­ nen. li, e riconoscerà le prove di qualifica­ zione ottenute in detto Istituto.

Magonza, 15 maggio 1973 Mainz, den 15. Mai 1973

CORRADO BAFILE HELMUT KOHL Nunzio Apostolico Ministerpräsident

Conventione inter Apostolicam Sedem et Rhenaniam-Palatinatum rata habita, die XII mensis Novembris anno MDCCCCLXXIII Ratihabitionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, i. e. a die XII Novembris anno MDCCCCLXXIII, huiusmodi Conventio inter Apostolicam Sedem et Rhenaniam- Palatinatum icta vigere coepit, ad normam articuli XIII eiusdem Pactionis. Acta Pauli Pp. VI 643

CONVENTIO

INTER SANCTAM SEDEM ET SAXONIAM INFERIOREM qua nonnullae immutationes inducuntur in Concordatum die XXVI Februarii anno MCMLXV initum

ACCORDO VERTRAG tra la Santa Sede e il Land Niedersach­ zwischen dem Heiligen Stuhle und dem sen a modifica del Concordato del 26 Lande Niedersachsen zur Änderung des febbraio 1965. Konkordats vom 26. Februar 1965.

Fra Zwischen la Santa Sede, dem Heiligen Stuhle, rappresentata dal Suo Plenipotenziario, vertreten durch dessen Bevollmächtigten, Mons. Corrado Bafile, Arcivescovo tito­ den Herrn Apostolischen Nuntius in lare di Antiochia di Pisidia, Nunzio Deutschland, Corrado Bafile, Titular - Apostolico in Germania, erzbischof von Antiochien in Pisidien,

ed und il Land Niedersachsen, dem Lande Niedersachsen, rappresentato dal Signor Alfred Kubel, vertreten durch den Ministerpräsidenten, Presidente dei Ministri, Herrn Alfred Kubel, viene concluso il presente Accordo. wird nachstehender Vertrag geschlossen :

Le Alte Parti contraenti, al fine di ade­ Zur Anpassung an Erfordernisse auf guare alcune disposizioni del Concor­ dem Gebiete der Lehrerbildung und des dato, da esse sottoscritto il 26 febbraio Schulwesens sind die Hohen Vertrags­ 1965, ad esigenze manifestatesi nell'am­ partner über folgende Änderungen und bito della formazione dei maestri ed in Ergänzungen des von ihnen am 26. Fe­ quello della scuola, hanno convenuto di bruar 1965 unterzeichneten Konkordats apportare al Concordato stesso le se­ übereingekommen : guenti modifiche ed aggiunte: 644 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1. L'articolo 5 comma 2 riceve la for­ 1. Artikel 5 Absatz 2 erhält folgende mulazione seguente : Fassung :

In entrambe le sedi dell'Università An der Universität Osnabrück wird di Osnabrück — ossia Osnabrück e an deren beiden Standorten — Os­ Vechta — sarà resa possibile la for­ nabrück und Vechta — die Ausbil­ mazione di insegnanti della Reli­ dung von Lehrern aller Schulstufen gione cattolica per le scuole di ogni für katholische Religion ermöglicht grado. Al fine di assicurare una ade­ werden. Um ein entsprechendes guata possibilità di insegnamento e Lehrangebot zu gewährleisten und di promuovere la ricerca scientifica, zur Pflege wissenschaftlicher For­ viene istituito in comune per en­ schung wird ein für beide Standorte trambe le sedi un Dipartimento di gemeinsamer Fachbereich für katho­ Teologia cattolica e Pedagogia reli­ lische Theologie und Religionspäd­ giosa. Questo Dipartimento verrà agogik eingerichtet. Dieser wird in dotato convenientemente nella misu­ dem für Fachbereiche in Niedersach­ ra in uso per i Dipartimenti univer­ sen üblichen Umfang angemessen sitari nel Niedersachsen : di tale ausgestattet; dazu gehören sechs dotazione faranno parte sei posti di Professuren und drei weitere Stellen professore e tre altri posti di inse­ für beamtete Lehrkräfte im Hoch­ gnante impiegato (beamteter) nel schullehrerrang. Auf die Besetzung rango di docente di Alta Scuola. dieser Professuren und Stellen finden Per la nomina a questi posti di pro­ Artikel 5 Abs. 1 und sinngemäß fessore e di docente si applicano § 3 der Anlage zum Konkordat An­ l'articolo 5 comma 1 del Concordato wendung. Dies gilt auch für andere ed analogamente il § 3 dell'Allegato in der Lehre tätige Angehörige des di esso. Ciò vale anche per gli altri Fachbereichs. membri del Dipartimento che eser­ citano l'insegnamento.

2. L'articolo 6 viene modificato come 2. Artikel 6 wird wie folgt geändert : segue : a) Il comma 1 riceve la formulazione a) Absatz 1 erhält folgende Fassung : seguente :

U Land garantisce la conservazione Das Land gewährleistet die Beibe­ e la nuova erezione di scuole confes­ haltung und Neuerrichtung von ka­ sionali cattoliche nell'ambito del­ tholischen Bekenntnisschulen im Pri- l'istruzione primaria (dalla Ia alla 4a marbereich (Schul Jahrgänge 1—4) ; classe) ; tale ambito include anche le dieser umfaßt auch Vorklassen. Be- Acta Pauli Pp. VI 645

classi preparatorie. Le scuole confes­ kenntnisschulen können grundsätz­ sionali di regola possono essere unite lich nur mit gleichen Schulen zusam­ soltanto con scuole dello stesso ge­ mengefaßt werden ; entsprechendes nere; altrettanto vale per scuole che, gilt für Schulen, die als einzige essendo le uniche scuole esistenti nel­ Schule im Bereich eines Schulträgers l'ambito di un ente scolastico, hanno einen weit überwiegenden Anteil una grandissima maggioranza di katholischer Schüler haben. alunni cattolici. h) Viene introdotto il seguente nuovo b) Folgender neuer Absatz 3 wird ein­ comma 3 ; gefügt :

Il Land garantisce inoltre l'erezione, Darüber hinaus gewährleistet das la conservazione ed il mantenimento Land Errichtung, Beibehaltung und di Orientierungsstufen e di Haupt- Unterhaltung von Orientierungsstu­ schulen in gestione ecclesiastica a fen und Hauptschulen in Träger­ norma degli accordi conclùsi al ri­ schaft der katholischen Kirche nach guardo tra la Santa Sede ed il Land. Maßgabe der zwischen dem Heiligen Stuhle und dem Lande hierüber ge­ troffenen Vereinbarungen. c) L'attuale comma 3 diventa comma 4. c) Der bisherige Absatz 3 wird Ab­ satz 4.

3. L'articolo 19 comma 2 riceve la for­ 3. Artikel 19 Absatz 2 erhält folgende mulazione seguente : Fassung :

Le Parti contraenti si riservano il Die Vertragsschließenden behalten diritto di richiedere trattative — in sich das Recht vor, bei wesentlicher caso di mutamento sostanziale nel­ Änderung der derzeitigen Struktur l'attuale struttura della formazione der Lehrerbildung oder des öffent­ dei maestri o dell'ordinamento sco­ lichen Schulwesens Verhandlungen lastico pubblico — in vista di un über eine dem Geist dieses Vertrages adattamento delle norme della pre­ entsprechende Anpassung seiner Be­ sente Convenzione secondo lo spirito stimmungen zu begehren. di essa.

4. II § 4 dell'Allegato al Concordato è 4. § 4 der Anlage zum Konkordat wird abrogato. aufgehoben.

Il presente Accordo, il cui testo italiano Dieser Vertrag, dessen italienischer und e tedesco fanno egualmente fede, dovrà deutscher Text gleiche Kraft haben, soll 646 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale essere ratificato e gli Istrumenti di rati­ ratifiziert und die Ratifikationsurkun­ fica dovranno essere scambiati al più den sollen möglichst bald in Bonn - Bad presto in Bonn - Bad Godesberg. Esso Godesberg ausgetauscht werden. Er tritt entrerà in vigore il giorno dello scam­ mit dem Tage ihres Austausches in bio di detti Istrumenti. Kraft.

In fede di che è stato sottoscritto il pre­ Zu Urkund dessen wurde dieser Vertrag sente Accordo in doppio originale. in doppelter Urschrift unterzeichnet.

Hannover, 21 maggio 1973 Hannover, am 21. Mai 1973

Corrado Bafile, Nunzio Apostolico

Alfred Kübel, Niedersächsischer Ministerpräsident

Conventione inter Apostolicam Sedem et Saxoniam Inferiorem rata habita, die XXX mensis Novembris anno MDCCCCLXXIII Ratihabitionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, i. e. a die XXX mensis Novembris anno MDCCCCLXXIII, huiusmodi Conventio inter Apostolicam Sedem et Sa­ xoniam Inferiorem icta vigere coepit, ad normam articuli IV eiusdem Pactionis. Acta Pauli Pp. VI 647

EPISTULA

Ad E.mum P. D. Ioannem S. R. E. Cardinalem Colombo, sexto et decimo ineunte saeculo ex quo Sanctus Ambrosius, Mediolanensis Episcopus nec non Ecclesiae Doctor, ad episcopalem dignitatem evectus est.

Gratissima a noi è giunta la notizia, che Ella, Signor Cardinale, ci ha cortesemente comunicata, essere sua intenzione, assecondata dalle istituzioni culturali milanesi, dal clero e dal popolo, di voler ricordare e celebrare il XVI centenario dell'ordinazione episcopale, avvenuta il 7 dicembre 374, di Sant'Ambrogio, il celebre Vescovo milanese e Dottore della Chiesa universale. Godiamo moltissimo di tale proposito, quasi fosse da noi pure concepito, sempre assorti come siamo dal commovente ricordo d'aver noi avuto, dal 1955 al 1963, l'esaltante e opprimente ventura di sedere, centoventinovesimo e minimo successore, sulla medesima cattedra episcopale di quel gran­ de Pastore. Avremmo voluto maggiormente onorare, sia con l'umile ossequio della nostra parola, sia con la filiale imitazione del nostro esempio, quell'incomparabile Predecessore; esulta perciò l'animo no­ stro nell'attesa della degna commemorazione, che auspice ed autore Lei, Signor Cardinale, Milano dilettissima si appresta a tributare al suo Santo Patrono; e già fin d'ora noi esprimiamo il voto che la rie­ vocazione di quella elettissima figura sia pari al merito che a tanto uomo deve la storia, deve la Chiesa e deve l'assillo della nostra spiri­ tualità contemporanea. Egli non appartiene solo al passato, appartiene al presente; egli è ben degno di essere tuttora con noi, con la sua Milano specialmente, come incomparabile educatore e maestro, e come tipo esemplare e permanente della sua Chiesa, e perciò chiamata ambrosiana, e gloria caratteristica del Popolo, che del suo nome, della sua scuola, della sua fama porta ancor oggi l'impronta. A chi si limitasse a fissare lo sguardo sull'immagine sua, quale ci è rappresentata nel mosaico, presumibilmente fedele, della Cappella di San Vittore in Ciel d'Oro, contigua alla basilica dedicata appunto a Sant'Ambrogio in Milano, potrebbe sfuggire la dimensione morale del grande Vescovo, stentando forse a riconoscere l'Uomo e il Santo ch'Egli è; infatti il personaggio vi appare smunto e modesto, senza alcuna vigoria fisica e senza alcuna apparente maestà; uomo, si direbbe, timido e debole, impari a funzioni di magistero e di governo; 648 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a vederlo così raffigurato, sembra facile credergli quando egli, il predicatore instancabile, accusa la sua voce fiacca e malsicura. Ma poi, solo a conoscerla un po', la sua figura s'innalza nobile e forte, e si aderge poderosa, campione della sua stirpe, di sangue e di genio veramente romana; figura che cammina tranquilla, quale quella d'un capo, nella storia d'un'età difforme ed inquieta, e che si commisura impavida e saggia nel confronto con i potenti del suo tempo; figura circonfusa dalla fama di vasto sapere, in cui si fondono i tesori del pensiero antico e dell'arte classica con quelli, per lui attuali, per noi perenni, dei Dottori cristiani erompenti nella cultura del quarto secolo ; figura subito esaltata dalla raffinata e soave eloquenza e dall'insonne attività, che finalmente rivela in lui il prestigio dell'alta scuola del magistrato civile, e subito manifesta, quasi ad essa connaturato e, quasi ne fosse per virtù nativa versatile interprete, il più semplice, il più grave, il più sacro stile pastorale. Così. S. Ambrogio sta dinanzi al suo secolo, e sta ancora dinanzi a noi, diritto nella sua vera statura, quella del Vescovo. Per chi sa, è detto molto, è detto assai. Ma resta ancora ben altro da dire su S. Ambrogio. Su la sua per­ sona che, secondo la testimonianza del suo più grande discepolo, S. Ago­ stino, pare diffondesse d'intorno a sé un fascino particolare, quello di farsi ascoltare, quello di farsi amare. Fu il suo carisma. E la sua finis­ sima sensibilità umana, espressa negli affetti fraterni più intensi e più dolci, nella compassione verso il dolore, nell'emozione verso il mistero della morte, e poi nel culto ch'egli ebbe per il canto e per la poesia, per il dialogo popolare e per l'eloquenza dal profondo respiro, per l'ammirazione descrittiva ed incantevole della natura, ha lasciato nella vita e negli scritti di lui echi tuttora squillanti. E che cosa dire dell'opera sua che, nella veste del maestro, ci lascia vedere l'ese­ geta, il moralista, il teologo, il mistico, sempre intento a cogliere nel­ l'analisi del testo biblico un senso allegorico e trascendente, che dalla visione onnipresente di Cristo sembra attingere la sua luce e la sua beatitudine. Troppo, sì, ancora rimarrebbe da dire, anche solo per indicare le linee schematiche di questa grande e complessa figura. Ma l'imminente e sinfonica commemorazione, a noi annunciata, dell'anno ambrosiano, saprà certamente, come ne dà promessa il programma, tutto degnamente rievocare su S. Ambrogio; e noi auguriamo che non solo la Chiesa locale milanese ne abbia edificazione e conforto, ma tutta la Chiesa cattolica, quasi in spirituale preparazione alla auspicata reviviscenza religiosa del- Acta Pauli Pp. VI 649 l'Anno Santo, successivo a quello Ambrosiano, ne possa trarre stimolo e godimento ; anzi noi facciamo voti che anche il mondo a noi circostante, profano, così detto, ina per tanti titoli accessibile ai carismi dello Spirito, felicemente sì apra alle sempre vive lezioni di quel tanto maestro. Ci sia consentito concludere questi nostri auspici ricordando la ri­ corrente menzione che S. Ambrogio propone della Chiesa nella sua mistica e concreta realtà; e ripetendo le notissime, ma densissime sue parole, sintesi e conferma della sua comunione con questa nostra sede apostolica : <( Ubi Petrus, ibi Ecclesia; ubi Ecclesia nulla mors, sed vita aeterna »-1 E con questo illuminante accenno si abbia, caro e venerato Signor Cardinale, per la sua persona, per il suo ministero, e per tutta la gloriosa e fedele Chiesa Ambrosiana, la nostra Apostolica Benedizione. Dal Vaticano, 3 Dicembre 1973.

PAULUS PP. VI

NUNTIUS GRATULATORIUS

Ad E.mum P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Wyszynski, Gnesnensem et Varsaviensem Archiepiscopum, quinque condentem lustra a suscepta ordinatione episcopali. Attentius ad te mens convertitur Nostra, cum in eo sit ut vicesimum quintum expleas annum, ex quo, a sede Lublinensi translatus, Eccle­ siam Gnesnensem et Varsaviensem, quae in tua persona coniunguntur, regendam suscepisti. Apertum sane est, quanta cum diligentia pastorali, quanto cum studio te devovendi, quanto cum zelo apostolico creditum tibi munus, inter res secundas et adversas, sis exsecutus. Quodsi meritorum verus aestimator et remunerator est unus Deus, tamen virtutis et operae tuae laudes etiam hominum egregiam existimationem ac reverentiam tibi concilia ver unt. Peculiari modo libet memorare te salubri consilio annisum esse, ut oves tibi commissas doctrinae pabulo nutrires, cuius quidem rei maximum momentum ad servandam fovendamque vitam christianam non est quin videat, secundum illud Apostoli : « fides ex auditu, auditus

1 En. in Ps. XL; PL 14, 1134. 650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

autem per verbum Christi y>.1 Nec praeterire volumus te, inter alias officii pastoralis sollicitudines, assiduas curas impendisse viris et mu­ lieribus Deo consecratis ; cum enim mundus, his praesertim temporibus, id tantum, quod est germanum seu authenticum, soleat probare, reli­ giosis omni ope curandum est, ut hac indole genuina conversatio ipso­ rum refulgeat et sic Ecclesiae sanctitatem, quae est argumentum om­ nium firmissimum, commonstrent. Persuasum igitur tibi habens testificationem catholicae veritatis im­ primis fieri vivendo, contendisti, ut mores gregis cum fide congruerent ; sic enim officium conscientiae cuiusque impletur et Regnum Dei ampli­ ficatur, quemadmodum Concilium Vaticanum Secundum monuit : « sciant omnes, primum ac potissimum suum debitum pro fidei diffu­ sione esse, vitam christianam profunde vivere ».2 Verum etiam aliarum Ecclesiarum sollicitum te exhibuisti, ut sa­ crum Pastorem decet ;3 quocirca factum est, ut religiosi eventus, quos in Polonia fieri contingebat, saepe ad te ut fautorem adiutoremque referrentur. Nec facere possumus quin cum laude agnoscamus te sincero animo et inconcussa fidelitate haesisse et haerere huic Apostolicae Sedi et Petri Successori, qui « est unitatis tum episcoporum tum fidelium multitudinis, perpetuum ac visibile principium et fundamentum )).4 Huic multiplici navitati pastorali ipsi Fratres in Episcopatu patriae tuae veluti cumulum attulerunt, aliudque umeris tuis onus imposue­ runt, cum te Praesidem coetus Episcoporum Poloniae esse voluissent, eoque sollertiae tuae ac moderandi facultatis fiduciam comprobassent. Cum haec omnia mente consideramus, plures sane causas esse arbi­ tramur, cur una cum sacrorum Antistitibus, sacerdotibus et populo, tibi concredito, ex animo tibi gratulemur hoc episcopalis officii abs te impleti spatium. Denique Deum, pastorum praesidium et praemium, enixis precibus rogamus, ut te adhuc diu sospitet, vires mentis et corporis necessarias tibi suppeditet, consilia tua secundet teque in ministerio obeundo suavi solacio iucundet. Quae vota Nostra confirmet Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater Noster, amantissime in Domino imper­ timus. Ex Aedibus Vaticanis, die xxn mensis Octobris, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo. PAULUS PP. VI 1 Rom. 10, 17. 2 Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 36. 3 Cfr. Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 6. 4 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 23. Acta Pauli Pp. VI 651

ALLOCUTIONES

I Ad Excellentissimum Virum Cornelium Berkhouver, Europaei publici legibus ferendis coetus praesidem. *

Monsieur le Président, La courtoisie de votre visite et la teneur des paroles que vous venez de Nous adresser trouvent en Nous un écho particulier. Avec vos col­ lègues désignés pour le Parlement européen, vous êtes porteur d'espoirs qui, hier assez diffus, se précisent et cherchent une application réaliste pour le bien de l'ensemble des Communautés européennes. L'étude des problèmes soumis à votre examen, l'attention vigilante et le contrôle que vous exercez sur les orientations et les décisions des instances res­ ponsables, ainsi que les recommandations que vous été appelés à leur faire, contribuent à aplanir les voies politiques, économiques et juri­ diques de la construction de l'Europe. L'évolution des situations à l'intérieur des pays européens, et aussi les graves événements de la scène internationale viennent mettre à l'épreuve et en même temps stimuler la solidarité communautaire, en montrant sa nécessité. C'est une oeuvre de patience, comme vous le soulignez, une œuvre qui doit unir audace et réalisme. Elle se déroule pour vous au plan politique, à la recherche d'accords stables, voire de structures nouvelles, mais elle a comme arrière-plan un réseau d'échanges de toute sorte, à tous les niveaux, et, plus profondément, un rapprochement des esprits et des coeurs. Nous pensons avec vous que la jeunesse de l'Europe aspire à ce rapprochement, répudiant les barrières dont elle ne comprend plus le sens. Il lui faut aussi saisir le prix d'une telle construction unificatrice : celle-ci doit harmoniser les richesses particulières et les responsabilités intermédiaires en vue du bien commun supérieur. C'est trop peu dire que votre travail suscite notre estime. Vous savez l'intérêt profond que le Saint-Siège porte depuis longtemps à la progression d'une Europe unie. Et vous devinez la double raison qui nous incite à ce soutien moral. D'abord, Nous prenons à cœur le bien des populations qui sont concernées et qui Nous sont si proches à bien des titres. Or, c'est

* Die 9 mensis novembris a. 1973. 652 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

notre conviction : une collaboration s'impose entre elles pour leur permettre de faire face, de manière efficace, et donc concertée, aux graves problèmes économiques et sociaux, aux problèmes humains que leur posent le progrès technique, les échanges commerciaux, l'emploi, la migration, l'évolution culturelle, les conditions d'éducation. Dans cette énumération, n'ayons garde d'oublier tout ce qui dégrade pro­ fondément les mœurs des individus et des familles : il y va de l'âme d'un peuple. En un mot, il s'agit de rendre plus équitables, plus humaines, au sens d'un humanisme plénier, les conditions de vie de tous et de chacun, sans aucune discrimination. Une solidarité dans la recherche, dans le travail, dans l'aménagement de la législation, dans les réalisations, s'avère donc nécessaire, pour ne laisser aucun partenaire démuni devant la gigantesque mutation affectant tous les peuples, à plus forte raison les peuples voisins, qui ont tant de racines communes et de liens communs. Une deuxième raison se greffe sur celle-là, et Nous rend particuliè­ rement chère la solidarité européenne, à Nous qui portons une mission universelle. Vous avez noté vous-même que notre regard se porte plus volontiers au-delà de l'Europe, vers les pays en voie de développement. Pourtant, l'Europe reste au cœur de nos préoccupations, de notre estime, de notre confiance. En effet, les peuples qui n'adhèrent pas directement aux Communautés, spécialement ceux des autres conti­ nents, ont souvent les yeux fixés sur les pays européens. Pas seulement pour éprouver, ni même pour discuter la façon dont ils défendent solidairement leurs intérêts, mais pour juger les valeurs dont s'inspire leur action : sens de l'homme, respect de ses droits, importance accor­ dée à sa responsabilité, à sa liberté et à ses devoirs, souci de sa desti­ née spirituelle et de ses exigences éthiques, préoccupation de la paix universelle, équité dans les relations internationales, promotion et respect d'une Autorité internationale, ouverture aux autres peuples, solidarité loyale avec eux, entraide effective dans un esprit de service, tout ce qui correspond à la foi et à la civilisation qui ont marqué les pays européens. Et ces valeurs devraient susciter des initiatives comme celles que vous avez évoquées. Nous avons le ferme espoir que l'Europe, un jour unifiée, ne décevra pas l'attente de l'humanité. En vous confiant ce souhait, qui est aussi un encouragement, Nous invoquons de grand cœur sur vos travaux l'assistance du Seigneur, et Nous formulons devant Lui les meilleurs vœux pour vous-même, Monsieur le Président, et pour les personnes qui vous accompagnent. Acta Pauli Pp. VI 653

II Iis qui conventui « Biduum Latinum » appellato, Romae habito, inter­ fuerunt. *

Venerabilis Frater Noster ac dilecti filii. Fatemur sane iucundum Nobis esse conspectum vestrum, quippe cum quodam modo humanitatis cultum repraesentetis, qui est gloria Romae seu Romanitatis atque etiam — hoc addere liceat — Ecclesiae. Novimus vos brevem conventum, quem « Biduum Latinum » appel­ latis, celebrare duplicem ob causam : ad commemorandum vicesimum annum expletum, ex quo Commentarii, qui Latinitas inscribuntur, edi coepti sunt, et ad tractandum de usu linguae Latinae huiusque sermonis tradendi aptiore ratione. Gratulamur profecto viris, Nobis carissimis, qui his edendis Commen­ tariis — qui in eiusmodi scriptionibus periodicis locum obtinent non obscurum — sunt praepositi, quod nobili ausu et labore efficiunt, ut haec vox Latina e colle Vaticano exsonet atque in orbem terrarum feratur. Eventus rei spem, quae ante viginti annos concepta est, cum de edendis iisdem Commentariis ageretur — ut Nosmet ipsi probe meminimus — non fefellit. Pergite ergo hoc opus, et Commentarios reddite instrumen­ tum efficax et utile ad confirmanda et provehenda studia Latinitatis. Usus autem Romani sermonis eiusdemque docendi methodus sunt argumentum grave et opportunum, quod magistrorum ac discipulo­ rum interest necnon eorum, quibus sors linguae Latinae cordi est hac aetate, quae potius rebus technicis et artibus quaestuosis favet quam litteris. Est autem usus summi momenti, ut sermo Latinus — ut, ceterum, quaelibet lingua — in hominum consuetudine, quamvis arctio­ ribus finibus circumscriptus, adhuc vigeat et magis magisque polleat. Etenim, usu ablato, lingua ipsa est prorsus mortua putanda, et ad rem redigitur, cui solum pauci docti operam navant. Libenter in me­ moriam revocamus sermonem illum Latinum vividum et uberem, quo enituit Venerabilis Frater Noster Pericles Cardinalis Felici — quem hic praesentem ex animo salutamus, cuiusque verba elegantia et ob­ sequii plena cum animi delectatione audivimus — dum munere Secre­ tarii Concilii Vaticani Secundi fungebatur. Sine dubio, ratio linguae

Die 10 mensis novembris a. 1973. 654 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Latinae docendae diligenter est perpendenda; potest enim fastidium adulescentium animis ingerere aut eos allicere. Fortasse novae viae erunt exquirendae, ut iuventus, cuius propensiones hodie sunt valde mutatae, ad Romani sermonis amorem traducatur. Itaque Latinitatis studia vobis non sunt tantum umbratilis quae­ dam exercitatio, iucunda quidem et suavis et quieta — subit mentem Horatianus versus : « Beatus ille, qui procul negotiis » 1 — sed eadem studia ad vitam ipsam vultis pertinere. Cui rei documento est hoc Biduum Latinum, quod alacres agitis. Inter quod et sextum decimum Certamen celebratur, cui praeter Latinitatis cultores peritissimus, qui praemio sunt digni habiti, etiam adulescentes primum intersunt, recitatione alicuius carminis vel exempli prosae orationis certantes. Peropportune demum sedes eiusdem conventus vestri est haec alma Urbs, quae est fons humanitatis Latinae et quodam modo communis patria nostra, ut Rutilius Namatianus animo infiammato exclamat : (( Fecisti patriam diversis gentibus unam ».2 Quae quidem unitas chri­ stiana religione, ut novistis, immensum est aucta et confirmata. Optimis ergo ominibus incepta vestra prosecuti, vobis singulis uni­ versis, qui adestis, et necessariis vestris, qui absunt, Benedictionem Apostolicam, certae dilectionis Nostrae et egregiae existimationis testimonium, volentes impertimus.

III Ad Excellentissimum Virum Adolfum Binagana, Reipublicae Burundensis cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris testes tradentem. *

Monsieur V Ambassadeur, Les sentiments élevés qui vous animent au seuil de votre mission auprès du Saint-Siège suscitent en Nous-même une vive satisfaction. En Vous remerciant de cet hommage chaleureux, Nous vous souhai­ tons une cordiale bienvenue et espérons vous voir réaliser ici le noble programme que vous formulez : établir, dans un dialogue franc et

1 Epod. 2, 1. 2 De reditu suo, I, 63.

* Die 15 mensis novembris a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 655 permanent, une collaboration plus étroite avec le Saint-Siège et la République du Burundi. Oui, le bien de votre pays Nous tient très à cœur. Le bien spirituel d'abord : comment oublier la florissante communauté chrétienne burun- daise, qui a fêté récemment le soixante-quinzième anniversaire de l'éta­ blissement de l'Eglise catholique? Elle a connu une progression des plus rapides, et une ferveur religieuse qui est venue imprégner la richesse de la sensibilité et de la sagesse ancestrales. La foi et la piété sont inséparables de la recherche de la justice, de la paix, de la charité. L'Eglise du Burundi veut travailler au bonheur et à l'épanouissement plénier de tous les Burundais, et Nous sommes aussi à ses côtés dans ce projet humain. La première condition, Votre Excellence l'a soulignée, c'est la concorde et l'amitié entre toutes les populations. Nous Nous réjouissons avec vous de savoir que le pays a retrouvé la paix. Comme vos évoques, Nous avons en effet éprouvé une vive émotion devant les événements qui ont troublé si profondé­ ment la vie de vos compatriotes. Nous avons tenu à offrir notre secours, spirituel et matériel, à toutes les victimes, et à proposer notre contri­ bution au rétablissement de la paix, par tous les moyens dont Nous disposions. L'espérance est revenue avec le calme : il faut maintenant que les plaies se cicatrisent. Nous avons le ferme espoir que les efforts déployés de toute part y parviendront. L'unité tant désirée ne peut être cimentée que dans l'amour, dans l'accueil confiant et le pardon, dans le respect de la dignité de toutes les personnes et de toutes les ethnies, dans une volonté de coopération où chacun puisse éprouver la fierté d'être Burundais et de travailler selon ses capacités au progrès commun, favorisé par la concorde avec les autres nations. Telle est la prière fervente que Nous élevons vers le Seigneur. Nos vœux s'adressent au Président de la République, que Nous remercions de son amabilité, et à ceux qui portent avec lui la responsabilité du bien de l'ensemble des citoyens ; ils vont aussi à tous les fils de ce noble pays qui nous est si cher. Sur tous, et sur vous-même, Monsieur l'Am­ bassadeur, Nous implorons les bienfaits du Dieu d'amour et de paix. 656 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV Delegatis et Observatoribus qui interfuerunt Coetui XVII Romae habito a Consilio v. d. «Food and Agriculture Organization» (F.A.O.). *

Monsieur le Directeur général, Ohers Messieurs, Nous sommes heureux de saluer d'abord Monsieur le Directeur gé­ néral de l'Organisation des Nations Unies pour l'Alimentation et l'Agriculture, avec ses collaborateurs. Nous les remercions de l'aimable visite qu'ils Nous rendent, au cours des travaux de cette dix-septième Session de la Conférence générale. Us savent l'estime profonde dans laquelle Nous tenons leurs efforts tenaces contre la faim. Oui, cette œuvre solidaire de recherche, de confrontation, de prévision, d'orga­ nisation, d'entraide, étendue à tout l'univers, cherchant à faire face aux grands projets à longue échéance ainsi qu'aux difficultés subites, comme celle qu'a connue récemment l'Afrique, mérite nos félicitations et nos encouragements, par le fait qu'elle est au service de la vie de tous les hommes. Nous aimons également prendre contact avec les Délégations des Etats membres de la FAO qui participent à cette Session. Cette ren­ contre, jointe à l'étude de leurs travaux, Nous permet à Nous aussi de renouveler notre attention aux problèmes de l'humanité qui attend de la terre les moyens de se nourrir convenablement, ainsi qu'un dévelop­ pement économique harmonieux et facteur de progrès. Ces paroles veulent simplement leur manifester combien Nous prenons à cœur leurs travaux, leurs espoirs et les espoirs des peuples qu'ils représentent. Nous sommes tous invités à élargir nos perspectives, à aller audacieu- sement de l'avant, pour répondre aux besoins accrus du monde, sans laisser s'accumuler un périlleux retard. En la présente Assemblée, vous êtes appelés, chers Messieurs, à prendre des décisions concernant les orientations de la politique inté­ rieure de la FAO, pour fixer, selon les critères qui en découlent, son programme ordinaire pour les années 1974-1975 ; il s'agit de réaliser concrètement sur le terrain les Programmes relatifs aux divers conti­ nents, la campagne contre la faim et aussi le Programme alimentaire mondial, en accord avec les Nations Unies. Vos décisions doivent éga-

* Die 16 mensis novembris a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 657

lement préciser les orientations de la politique internationale en matière d'agriculture et d'alimentation, selon les exigences du moment présent. De fait, la situation mondiale aux plans agricole et alimentaire, telle qu'elle ressort des rapports récemment préparés par la PAO, Nous paraît particulièrement grave. Quiconque prend à cœur le sort de l'humanité ne peut s'empêcher d'être préoccupé par la diminution globale, au cours de l'année 1972, de la production agricole et alimen­ taire à l'échelon mondial. Les réserves mondiales de blé, en parti­ culier, apparaissent tellement réduites que le niveau minimum de sécurité alimentaire dans le monde serait dangereusement menacé si des crises de production venaient à se manifester, pour diverses raisons, dans l'avenir immédiat. Bien souvent, hélas, en face de ces constatations et de ces prévi­ sions préoccupantes, les Organisations internationales ne trouvent pas l'appui réel ni le soutien ouvert qu'elles seraient en droit d'at­ tendre, alors qu'elles agissent continuellement par solidarité univer­ selle. Il y a là un contraste entre l'attente grandissante des pays en voie de développement et l'absence d'un engagement suffisamment complet et large de la part des pays riches. Nous saisissons l'occasion pour exprimer cette impression pénible que Nous avons ressentie : les récentes statistiques démontrent que l'aide publique globale apportée par les pays riches est en diminution. On n'a pas encore atteint la contribution d'au moins un pour cent du revenu que chaque pays devrait donner, selon son degré de dévelop­ pement, au titre d'une aide effective aux pays en voie de croissance. Pourtant, le Programme des Nations Unies pour la première et la deuxième décennie du développement s'est référé à plusieurs reprises à ce pourcentage. Et Nous-même, il y aura bientôt dix ans, Nous y faisions allusion durant notre voyage en Inde. Voici venu le moment de rendre plus vigoureux et d'élargir le mouvement de solidarité entre les peuples du monde entier. Devant l'acuité de la situation actuelle, il faut renouveler la volonté politique d'entraide mondiale. Qu'il Nous soit donc permis de lancer aujour­ d'hui un appel pressant à la solidarité, destiné aux responsables, mais aussi à la conscience de tous les hommes de bonne volonté. Certes, ce n'est pas notre mission de suggérer les solutions techni­ ques ou les choix politiques concrets, en Nous substituant à l'action responsable des Etats membres de votre Organisation. Mais il Nous appartient de parler en faveur de tous les peuples, pour le bien de

42 - A. A. S. 658 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tous les hommes, sans aucune discrimination et sans aucun calcul terrestre. Nous demandons encore une fois, au nom de l'humanité, que les gouvernants, par l'intermédiaire de leurs représentants autorisés, et même déjà au cours de cette conférence de la FAO, montrent qu'ils ne se laissent pas enfermer dans la perspective trop restreinte des seuls intérêts de leur nation ou des résultats immédiats d'entreprises poli­ tiques particulières; qu'ils parviennent à des décisions qui les obligent à collaborer davantage au plan international pour que soient assurés le développement économique et le progrès de la société ; ils auront constamment en ce domaine une attention toute spéciale pour les pays en voie de développement. Nous savons que l'économie et les finances de pays même hautement développés traversent actuellement une période complexe et difficile. Cela ne Nous dispense pas toutefois de les inviter avec insistance à surmonter les tentations d'isolement, de protectionisme ou de rapports directs qui feraient peser leur propre puissance sur des pays plus faibles et plus exposés. Dans le même sens, Nous nous adressons aussi à l'opinion publique mondiale et à la conscience des peuples les plus riches en ressources, en technologie et en énergies humaines. Ceux-ci doivent prendre en con­ sidération, non seulement les besoins de leur propre pays, mais aussi ceux des autres, et donc soutenir des choix politiques, exiger des actions concrètes qui visent, dans l'harmonie d'une entente fraternelle, le bien de tous les hommes. Nous souhaitons que les travaux de cette session de la Conférence de la FAO ouvrent des perspectives d'une solidarité effective qui per­ mette de passer de la solution des secours d'urgence à un système plus élaboré de sécurité alimentaire. A la récente (( Opération de la zone sahélienne », Nous avons donné de grand cœur notre appui, accueillant aussi plusieurs demandes, la vôtre, Monsieur le Directeur général, celle des Eglises locales, celle de personnes ou d'organismes soucieux de faire face à l'urgence et à l'ampleur de cette détresse humaine. Nous avons alors appelé les peuples et les gouvernants à une collaboration rapide et généreuse. Par ailleurs, Nous avons veillé à une présence active des organismes du Saint-Siège, en particulier de notre Conseil Cor Unum, des Organi­ sations Internationales Catholiques et des institutions des Eglises locales. Acta Pauli Pp. VI 659

Mais Nous sommes profondément convaincu que des tâches bien plus vastes que celle d'un secours occasionnel se présentent à l'horizon pour la Communauté internationale, et en particulier pour les Orga­ nisations Inter gouvernementales, afin d'établir des projets à longue échéance, dans de larges perspectives d'action mondiale multilatérale. Nous souhaitons que la volonté politique des Etats soit capable de s'orienter vers un instrument international qui comporte un réel en­ gagement, qui les amène à dépasser les formes de don généreux, mais occasionnel et variable. Ainsi pourrait-on en arriver à des formes d'engagement permanent dans la justice, répondant à la fois aux devoirs des peuples, en fonction de leur prospérité, et aux besoins des pays moins favorisés ; ainsi serait constitué un système mondial de sécurité alimentaire. Comme toutes les Organisations internationales de la famille des Nations Unies, vous regardez, pensons-Nous, vers la période de cette deuxième décennie où il faudra examiner attentivement dans quelle mesure et comment la Communauté internationale est en train de rejoindre les buts qu'elle s'est fixés, pour satisfaire les nécessités les plus impérieuses des populations du monde et les attentes les plus légitimes d'un progrès garanti à tous, en surmontant les déséquilibres et les discriminations. Ne pourrait-on pas souhaiter aussi qu'une plus grande attention soit accordée aux possibilités d'instaurer une situa­ tion de justice grâce à des rapports et à des programmes multilatéraux, garantis par des Organisations Intergouvernementales? Ainsi, Nous renouvelons notre appel, avec toute l'espérance qu'il permet, afin que, surmontant les difficultés toujours renaissantes et les faux prestiges nationaux, on prenne des décisions de nature à favoriser une juste politique mondiale de l'agriculture et de l'ali­ mentation, au service des besoins urgents et des intérêts effectifs de l'humanité. Cela fait partie de cet humanisme plénier que Nous avons si souvent appelé de nos vœux et qui comporte le développement in­ tégral de tout l'homme et de tous les hommes.1 Fort de cette espérance, Nous prions Dieu, le Père de tous les hommes, de vous assister dans vos travaux et d'inspirer ceux que vous représentez, afin que soient utilisées au mieux les étonnantes possi­ bilités de solidarité que le Seigneur donne aux hommes de notre temps.

1 Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 42. 660 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V Ad sacrarum virginum Maiores Antistitas, quae ex omnibus nationibus interfuerunt Conventui Romae habito. *

Chères Filles, Cette rencontre avec les Supérieures Générales des religieuses Nous procure une grande joie. Au-delà de vos personnes, Nous entrevoyons cette immense foule de vos Sœurs, qui vivent humblement, au jour le jour, leur vie consacrée dont elles ont fait l'offrande au Seigneur. Nous saluons les Instituts anciens, et aussi ceux qui ont surgi récemment dans les nouvelles chrétientés et qui constituent déjà un signe de leur maturité. C'est pour Nous, pour l'Eglise, une profonde source d'espérance. Nous nous réjouissons de cet échange qui a pu s'instaurer au cours des travaux que vient de tenir l'Assemblée générale de votre Union internationale : échange entre vous, et avec notre Dicastère pour les Religieux. Quelle chance de pouvoir ainsi s'entraider, en esprit catholique, d'un pôle à l'autre du monde, et de sentir devant la richesse de vos diverses expériences, ou même devant vos difficul­ tés, ce même élan vers le Christ, ce même amour de l'Eglise, ce même souci de participer à l'évangélisation. Nous souhaitons également que la présente session entre les Supérieures générales résidant à Rome contribue à éclairer votre chemin et à raffermir votre dynamisme. Pour nous, qui aimerions plutôt dialoguer avec chacune d'entre vous, Nous ne pouvons ce matin développer toutes les exigences du renouveau auquel vos Instituts sont appelés, selon les lignes tracées par les documents du Concile ou du Saint-Siège, et les orientations de notre Dicastère. Ce renouveau prend une tonalité particulière au seuil de l'Année Sainte. Car, évidemment, cette Année Sainte vous concerne au premier chef. Il ne s'agit plus ici de P« aggiornamento » de vos structures, mais du profond renouveau intérieur, qui est déjà amorcé et qu'il faut intensifier afin qu'il atteigne vraiment chacune de vos personnes et chacune de vos communautés. C'est cet esprit que Nous soulignons ce matin. Vos communautés connaissent aujourd'hui de merveilleux renou­ veaux, et parfois aussi de sombres difficultés. Parmi celles-ci, qu'il

* Die 19 mensis novembris a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 661 suffise d'évoquer le manque de vocations en certains pays, la charge très lourde d'œuvres que vous n'arrivez plus à assurer, la tension entre générations ou entre tempéraments devant les réformes en cours, le départ affligeant d'un certain nombre de Sœurs. Devant ces problèmes, il en est qui mettent en cause la « forme de vie religieuse », le que celle-ci a revêtu dans l'Eglise. Nul doute que bien des formules sont possibles, selon le charisme des fondateurs, les tempéraments des peuples, les besoins des Eglises. Mais il y a dans la vie religieuse, vous le savez, des éléments essentiels qui correspondent à des traits évangéliques, et permettent au cœur de l'Eglise un témoignage irrem­ plaçable : la chasteté, l'obéissance, la pauvreté, la vie fraternelle dans une communauté, avec ce qu'entraînent nécessairement ces exigences dans la forme concrète de la vie. Ne craignons pas d'y maintenir un style religieux authentique : c'est à ce prix que la vie religieuse trou­ vera son dynamisme et sa force. Il existe notamment un aspect austère, disons même un aspect ascétique, dont la vie religieuse, pas plus aujourd'hui qu'hier, ne sau­ rait faire l'économie. Ouvrez l'Evangile; vous devez pouvoir dire avec saint Pierre : « Voici que nous avons tout quitté pour te suivre »-1 Consultez saint Paul : « Ne vous modelez pas sur le monde présent ».2 Regardez ces fondateurs qui ont apporté un sang neuf à l'Eglise : ils l'ont fait dans la vigueur, dans la rigueur. Une contrainte librement consentie, désirée même, a permis à leur amour de jaillir très haut, à leur apostolat d'embrasser très large. Oui, il ne faut pas craindre de le dire, la vie religieuse est difficile. En elle se révèle plus explici­ tement le combat que saint Paul assigne à tout chrétiens.3 En ce sens, c'est une erreur de vouloir laïciser la vie religieuse elle-même : non pas de rendre les religieuses plus proches des personnes ou des pro­ blèmes humains — ce qui est évidemment souhaitable —, mais de laisser s'introduire dans leur propre vie les facilités de ce monde. Bien sûr, une telle ascèse n'est concevable, n'est viable qu'en fonction de la richesse intérieure qui demeure le but. Voilà ce qu'il faut également conserver et faire croître. Et quel est le secret de cette richesse, de cet élan, de cette patience à toute épreuve? Vous le savez, c'est le lien qui vous unit au Christ. Il s'appuie sur votre disponibilité totale : « Nous t'avons suivi ». Il se nourrit de l'amour fidèle : « Toi

1 Mt. 19, 27. 2 Rm. 12, 2. 3 Cfr. 1 Cor. 9, 24-27. 662 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale qui sais tout, tu sais bien que je t'aime ».4 Il s'exprime dans une recherche d'imitation parfaite, selon le chemin qu'il a tracé aux disciples. Bien plus, il permet de dire en toute vérité, avec saint Paul : « Pour moi, la vie c'est le Christ ».5 De même qu'on spécifie le mariage, non pas par la profession du mari ou de la femme, mais par l'amour exclusif, fidèle, procréateur de l'époux et de l'épouse, de même le critère et la force de la vie religieuse ne résident pas dans l'activité sociale ou apostolique, si bénéfique soit-elle, mais dans la consécration totale au Seigneur. Certaines faiblesses dans vos com­ munautés ne viendraient-elles pas, foncièrement, du relâchement de cet amour et de la vie intérieure qu'il comporte? Enfin, votre place privilégiée dans l'Eglise requiert un rapport confiant avec la Hiérarchie : celle-ci demeure juge de l'authenticité de votre vie religieuse, et propose à votre générosité les services que réclame aujourd'hui le bien des âmes, en respectant la vocation pro­ pre de chaque Institut et en vous aidant à la vivre. Notre Congrégation pour les Religieux n'a pas d'autre but : vous aider à épanouir cette vocation. Nous-même, dans l'objectif que Nous proposons à tous les fidèles pour l'Année Sainte, Nous comptons avec la plus ferme espé­ rance sur votre fidélité, sur votre sens de l'Eglise, sur votre générosité. Ayez confiance, chères Filles. Le Christ qui vous a appelées ne manquera pas de vous soutenir. A quelques jours de la fête de la Pré­ sentation de Marie au Temple, Nous vous invitons, Nous invitons toutes vos Sœurs, à renouveler au Seigneur, avec la Vierge, la joyeuse offrande de votre vie. Avec notre affectueuse Bénédiction Apostolique.

VI Ad Excellentissimum Virum Owson Paulum Gabites, primum apud Sedem Apostolicam Reipublicae Novae Zelandiae cum auctoritate Legatum; qui Summo Pontifici Litteras concrediti muneris fidem facientes tradidit. *

Mr Ambassador, We thank you very much for the kind words and the serious reflections and considérations with which you have presented the Letters accrediting yon as the first Ambassador of New Zealand to the

4 Jn. 21, 17. 5 Ph. 1, 21.

* Die 29 mensis novembris a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 663

Holy See. We fully share the satisfaction yon have expressed at the inauguration of diplomatie relations, and like yourself we enter upon them deeply aware of the mutual respect and esteem of which they are the indication. It affords us pleasure that you should recali the journey of peace which in 1970 took us as far as the South Pacific. By making that journey we manifested, among other things, the immense importance which we attach to that whole région in the context of an emerging and increasingly interdependent world community. We regret that our itinerary did not permit us to visit your country with its young and dynamic people and its vigorous Catholic population. Re- calling at this time a great figure in the Church and a staunch citizen of New Zealand, we evoke with révérence the memory of the late Cardinal McKeefry, beloved by us and by those he served. We appreciate what you have said in récognition of the Holy See's active participation in the promotion of development and peace among peoples. Your Excellency has likewise spoken of the objectives which unite your Government and the Holy See in a common search for peace through the improvement of economie and social conditions, through disarmament and the defence of the environment. In this regard we esteem the ideali sm which inspires New Zealand and the valid contributions it continues to make. On its part, the Holy See, in the measure permitted by its nature and mission, willingly seeks to contribute to the solutions of the grave problems affecting the weif are and securi ty of mankind. Finally, Mr Ambassador, we express the hope that your task of representing your country to the Holy See will be rewarding for yourself and beneficiai to all. We would ask you to convey our warm greetings and respectful good wishes to the civil authorities and ali the people of New Zealand, upon whom we invoke abundant divine blessings and favours. 664 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VII Ad Excellentissimum Virum Taha Carim, Turcarum Reipublicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tradentem. *

Monsieur l'Ambassadeur, Accueillant Votre Excellence comme Ambassadeur extraordinaire et plénipotentiaire de la République de Turquie près le Saint-Siège, Nous La remercions des paroles élevées qu'Elle vient de Nous adresser. Nous remercions aussi Son Excellence Monsieur Pahri S. Korüturk, Président de la République, dont vous Nous avez transmis les souhaits. Vous avez rappelé dans quel esprit la République turque conçoit l'orientation du dynamisme national. Favoriser l'évolution économique et le progrès social tout en sauvegardant les valeurs culturelles héritées d'un long passé, voilà qui requiert prudence et courage. Votre pays, cependant, ne veut pas borner ses efforts à la recherche d'un progrès limité par ses propres frontières. Conscient du devoir de collaborer au bien de la communauté internationale tout entière, il veut lui apporter sa contribution à l'essentiel, la Paix. De ce double effort, n'est-il pas permis de voir un symbole dans l'œuvre gigantesque récemment inau­ gurée qui, unissant les deux rives du Bosphore, concrétise en quelque sorte l'union toujours plus profonde à promouvoir entre deux continents? Le cinquantième anniversaire de la fondation de la République que le peuple turc vient de célébrer a voulu essentiellement marquer un jalon de cette marche en avant, et l'Envoyé spécial du Saint-Siège a pu renou­ veler à votre nation, en cette occasion solennelle, le témoignage de notre estime et de notre sympathie. Cher au cœur de tous les chrétiens par ses souvenirs des premiers siècles de l'Eglise et en particulier de l'apôtre saint Paul, votre pays l'est pour Nous à un titre particulier depuis la visite trop brève, mais si chère à notre mémoire, au cours de laquelle Nous avons eu la joie de connaître de plus près votre peuple. Les chrétiens de Turquie qui, avec leurs concitoyens musulmans, ont en commun la croyance au Dieu unique qui dirige la destinée des peuples, continueront à colla-

* Die 6 mensis decembris a. 1973. Acta Pauli Pp. VI 665

borer, suivant les enseignements de leur foi, au développement de leur pays au plan familial, professionnel et civique. Nous formons donc aujourd'hui les vœux les plus cordiaux pour votre peuple et ses gouvernants. A vous-même, Monsieur l'Ambassadeur, Nous souhaitons une mission heureuse et bénéfique auprès du Siège Apostolique et Nous implorons sur votre pays et tous ceux qui se dévouent à sa prospérité, les Bénédictions du Tout-Puissant.

NUNTII SCRIPTO DATI

I Ad E.mum P. D. Paulum S. R. E. Cardinalem Philippe, Sacrae Congre­ gationis pro Ecclesiis Orientalibus Praefectum, tercentesimo quinqua­ gesimo anno revoluto a S. Iosaphat obitu.

« Quasi pharus in vita refulsit irradians et ut bonus pastor vitam suam profudit pro ovibus suis ». His verbis Liturgiae Byzantinae-Sla- vicae Sanctus Iosaphat merito celebratur praeconio, a cuius obitu ter- centesimus quinquagesimus annus revolutus mox sollemniter agetur. Quem eventum attingere volumus, exemplum quodammodo secuti Pii XI, Decessoris Nostri rec. mem., cui, recurrente tercentesimo illius « prae­ clarissimi martyrii » natali, admodum placuit « tanti viri memoriam renovare », Encyclicis Litteris, quae a verbis « Ecclesiam Dei » inci­ piunt, die XII mensis Novembris anno MCMXXIII editis.1 Ioannes Kuncevic, cui monacho facto nomen Iosaphat, circiter an­ num MDLxxx in urbe Vladimiria intra fines regionis Volhyniae, quem­ admodum appellatur, natus est e parentibus mercaturae deditis, qui Ecclesiae metropolitanae Kioviensi erant obnoxii ac quidem solum in communione imperfecta cum Ecclesia Catholica constituti. Iam puer, Liturgiae amore incensus, sacris assidue intererat, prae­ sertim Vilnae, quo se contulerat, ut in paterna arte amplius exerce- retur. Simul vero discidium Ecclesiarum expertus est ibi, sed etiam spem fore, ut unitas restitueretur. Re quidem vera anno MDXCV metro­ polita Kioviensis ceterique episcopi territorii ipsius ad Clementem VIII, Decessorem Nostrum, epistulam dederunt, in qua haec verba, memoratu

1 A.A.S. 15 (1923), pp. 573 ss. 666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale digna, conscripserunt : « ad unionem quae antea inter Orientalem et Occidentalem Ecclesiam viguit, inque Florentina Synodo ab antecesso­ ribus nostris constituta est, accedere decrevimus )).2 Cui rei postquam Summus Pontifex est assensus, anno MDXCVIII Synodus in urbe Brest celebrata fuit, a qua unio illa legitime rata habita est ac promulgata. Sed propter alias causas postea subortas optatus effectus non prorsus evenit. Ioannes Kuncevic, Brestensi huic deliberationi obsecutus, ideoque Ca­ tholicae Ecclesiae membrum effectus, de vita Deo secundum Sancti Basilii instituta consecranda cogitavit. Itaque in Vilnense monaste­ rium a SS. Trinitate se abdidit; scilicet optimam partem elegit,3 idque totum apprehendere et perficere studuit, quod eiusmodi conver­ sationis proprium esse a Sancto Theodoro Studita perhibetur : « Mo­ nachus enim est, qui in unum contuetur Deum, unius Dei cupidus est, uni est addictus Deo, unum colere satagit Deum ».4 Tam excellens vitae forma, quae in Iosaphat elucebat, valuit ad novum vigorem spiritualem coenobio illi ingerendum et ad novos alli­ ciendos candidatos. Qui, anno MDCIX sacerdotio auctus, ad vitam, precationi et paeni­ tentiae deditam, munus addidit praedicatoris et confessoris. Postquam monasterio loci Byten et sanctuario Zirovicensi ut hegumenus breve tempus salubriter praefuit, Vilnense illud coenobium ut archimandrita regendum suscepit, in locum suffectus Iosephi Rutskij, qui ad metropo­ litanam sedem Kioviensem provectus est. Cuius viri conatus circa refor­ mationem monasteriorum Iosaphat diligenter secundavit, et actuose in­ terfuit capitulo anno MDCXVII ab eodem metropolita coacto, quo Congre­ gatio monastica a SS. Trinitate, quinque monasteria complectens, est constituta. Quo coetu peracto, studium pietatis alienaeque salutis, quo ipse ardebat, in ampliorem campum excurrere coepit. Etenim creatus est Coadiutor cum iure successionis Antistitis Polocensis, senio et aegri­ tudine laborantis. Haud quidem neglegens arctiorem vitam Deo consecratam in mo­ nasteriis suae dioecesis promovere, curas summas clero saeculari impendit : cui provehendo operam dedit sive quoad rem spiritualem, synodis pro eo indictis, « Regula sacerdotum » a se conscripta aliisque aptis subsidiis praebitis, sive quoad rem intellectualem, cultum inge-

2 A. Theiner, Vetera Monumenta Poloniae et Lithuaniae, III, p. 237. 3 Cfr. Luc. 10, 41. 4 Parva catechesis, ed B. Auvray, Paris 1S91, pp. 141-142. Acta, Pauli Pp. VI 667 nii incrementis augendo, sive quoad rem socialem, rationibus vitae eorum consulendo. Haec navitas pastoralis indefatigati Praesulis pro­ speros exitus paulatim assequebatur. Verumtamen, in tota regione illa graves simultates inter fautores unionis cum Sede Romana eiusque impugnatores sunt exortae. Quae — res est sane lugenda — eo progressae sunt, ut Iosaphat, cum in urbe Vitepsco commoraretur, ut sacerdotes et populum sibi fideles horta- retur et confirmaret, pastor sollicitus et sollers, crudeliter sit necatus. Cui eximio viro Pius IX, item Decessor Noster, anno MDCCCLXVII Sanc­ torum Caelitum honores decrevit. Sacrae exuviae Sancti Iosaphat, inter tot vicissitudines, quae in regionibus, ubi ille natus est et gloriosa occubuit morte, acciderunt, e cathedrali templo Polocensi Vindobonam pervenerunt, unde altero bello, quod per orbem terrarum desaeviit, in Urbem Vaticanam sunt translatae. Eae die xxii mensis Novembris anno MCMLXIII — ex optatis Ioannis XXIII, proximi Nostri in supremo ministerio apostolico De­ cessoris, qui ita adhuc vivens statuerat — in Petriana Basilica sub ara Sancti Basilii conditae sunt, ita ut praecellens hic catholicae communionis assertor quasi a beato Petro, cuius Sedi inconcusse haeserat, et a legifero patre suo ac vitae monasticae orientalis magistro nec post mortem dissociaretur. Habent ergo in hac Sancti Iosaphat commemoratione filii non solum Ecclesiae Occidentalis, sed etiam — ac quidem potissimum — Ecclesiarum Orientalium Catholicarum, in quem intueantur, a quo exempla sumant vitae vere religiosae et spiritualis vigoris. Earundem Ecclesiarum Orientalium communitates, quarum multae, extra patriae fines versantes, in toto fere orbe terrarum sunt diffusae, arctius coniungi se sen tient cum catholicae unitatis centro, quod ipsis sedulas curas impendit propria sacra Hierarchia instituta vel aliis opportunis ad­ hibitis modis. Ad hoc quod attinet, libet memorare Pontificia Semi­ naria, Maius et Minus, Romae pro Ucrainis condita, et e nomine Sancti Iosaphat appellata. Peculiariter Episcopi et sacerdotes pasto­ ralis studii specimen sequantur, quod hic Cáeles praebuit. Religiosi ac religiosae virtutis iter ab eo sibi commonstratum aspiciant; ex quibus recensere iuvat Ordinem Basilianum Sancti Iosaphat, mona­ chos Studitas, sodales ritus Byzantini-Slavici ex Ordine Fratrum Minorum, e Societate Iesu, e Congregationibus Clericorum Regula­ rium Marianorum sub titulo Immaculatae Conceptionis B.mae Virgi­ nis Mariae, Sanctissimi Redemptoris, e Societate S. Francisci Salesii, 668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

necnon plures Familias mulierum, quae, Deo consecratae, ad eundem pertinent ritum. Quodsi lamentabile discidium illud Ecclesiarum olim effecit, ut nefario ausu sicarii sanguis Sancti Iosaphat manaret, fiducialiter Deum rogamus — volumusque, ut maxime praedicti filii Nostri ex Ecclesiis Orientalibus Nobiscum orent — ut idem sanguis ferax sit pacis et consensionis, ac tandem inter utrasque « fraterna collabo­ ratio ... in spiritu caritatis et secluso omni spiritu contentiosae aemu­ lationis crescat », quemadmodum Concilium Vaticanum Secundum exoptavit.5 Haec habuimus, quae in recolenda morte huius praeclarissimi Pa­ storis, ante CCCL annos interfecti, ad te, Venerabilis Frater Noster, ad Praesules, sacerdotes, religiosas necnon fideles praesertim Eccle­ siarum Orientalium, animo amanti et sollicito scriberemus. Tibi de­ mum et cunctis, quos diximus, Benedictionem Apostolicam, caelestis roboris et solacii auspicem, volentes impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xvi mensis Octobris, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.

PAULUS PP. VI

II

Ad universos homines, praesertim Christifideles, calendis ianuariis diem fovendae paci per totum terrarum orbem dicatum celebraturus. Ascoltatemi ancora, uomini giunti alle soglie del nuovo anno 1974. Ascoltatemi ancora : sono davanti a voi in atto di umile supplica, energica supplica. Naturalmente, voi lo intuite, io voglio ancora parlarvi della Pace. Sì, della Pace. Forse voi pensate di conoscere tutto a riguardo della Pace; se ne è già parlato tanto, da tutti. Forse questo nome invadente provoca un senso di sazietà, di noia, fors'anche di timore ch'esso nasconda nel fascino della sua parola una magia illusoria, un nominalismo ormai abusato e retorico, e perfino un incantesimo peri­ coloso. La storia presente, caratterizzata da feroci episodi di conflitti internazionali, da implacabili lotte di classe, da esplosioni di libertà rivoluzionarie, da repressioni dei diritti e delle libertà fondamentali

s Decr. de Oecumenismo unitatis redintegratio, n. 18. Acta Pauli Pp. VI 669 dell'uomo, e da improvvisi sintomi di precarietà economica mondiale, sembra demolire, come fosse la statua d'un idolo, l'idea trionfante della Pace. Al nominalismo vacuo e imbelle ch'essa sembra assumere nell'esperienza politica e ideologica di quest'ultimo tempo, ora di nuovo si preferisce il realismo dei fatti e degli interessi, e si ripensa al­ l'uomo come all'eterno insolubile problema d'un auto-conflitto vivente; l'uomo è così; un essere che porta nel cuore il destino della lotta fraterna. Al confronto di questo crudo rinascente realismo noi proponiamo non un nominalismo, sconfitto da nuove e prepotenti esperienze, ma un invitto idealismo, quello della Pace, destinato a progressiva affer­ mazione. Credete, uomini fratelli, uomini di buona volontà, uomini saggi, uomini sofferenti, alla nostra ripetuta umile voce, al nostro grido instancabile. La Pace è l'ideale della umanità. La Pace è necessaria. La Pace è doverosa. La Pace è vantaggiosa. Non è un'idea illogica e fissa, la nostra; non è una ossessione, una illusione. È una certezza; sì, una speranza; ha per sé l'avvenire della civiltà, il destino del mondo; sì, la Pace. Noi siamo così convinti che essa, la Pace, è il traguardo dell'uma­ nità in via di coscienza di sé e di sviluppo civile sulla faccia della terra, che oggi, per l'anno nuovo e per gli anni futuri, noi osiamo proclamare come già abbiamo fatto l'anno scorso : la Pace è pos­ sibile. Perché, in fondo, ciò che compromette la solidità della Pace e lo svolgimento della storia in suo favore, è la segreta e scettica con­ vinzione che essa sia praticamente impossibile. Bellissimo concetto, si pensa senza dirlo, ottima sintesi delle umane aspirazioni ; ma sogno poetico, utopia fallace. Una droga inebriante, ma debilitante. Ancora risorge negli spiriti, come una logica inevitabile : ciò che conta è la forza; l'uomo ridurrà al più il complesso delle forze all'equilibrio del loro contrasto; ma dalla forza non può prescindere l'umana orga­ nizzazione. Noi dobbiamo soffermarci un istante su questa obiezione capitale per risolvere un possibile equivoco, quello che confonde la Pace con la debolezza, non solo fìsica, ma morale, con la rinuncia al vero diritto e alla equa giustizia, con la fuga dal rischio e dal sacrificio, con la rassegnazione pavida e succube all'altrui prepotenza, e perciò acquiescente alla propria schiavitù. Non è questa la Pace autentica. 670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

La repressione non è la Pace. L'ignavia non è la Pace. L'assetto puramente esteriore e imposto dalla paura non è la Pace. La recente celebrazione del XXV Anniversario della Dichiarazione dei Diritti dell'Uomo ci ricorda che la Pace vera deve essere fondata sul senso dell'intangibile dignità della persona umana, dalla quale scaturiscono inviolabili diritti e rispettivi doveri. È pur vero che la Pace accetterà di obbedire alla legge giusta e all'autorità legittima, ma non sarà mai aliena dalla ragione del bene comune e dalla morale libertà umana. La Pace potrà arrivare anche a gravi rinunce, nella gara del prestigio, nella corsa agli arma­ menti, nell'oblio delle offese, nella remissione dei debiti; arriverà perfino alla generosità del perdono e della riconciliazione; ma non mai per servile mercato dell'umana dignità, non mai per tutela del proprio egoistico interesse a danno dell'altrui legittimo interesse; non mai per viltà; essa non sarà mai senza la fame e la sete della giustizia; non dimenticherà mai la fatica che occorre spendere per difendere i deboli, per soccorrere i poveri, per promuovere la causa degli umili ; essa non tradirà mai per vivere le ragioni superiori della vita.1 Non pertanto la Pace dev'essere considerata un'utopia. La cer­ tezza della Pace non consiste soltanto nell'essere, ma altresì nel di­ venire. Come la vita dell'uomo, essa è dinamica. Il suo regno si estende ancora e principalmente nel campo deontologico. Cioè nella sfera dei doveri. La Pace si deve non solo mantenere, ma produrre. La Pace è, e dev'essere perciò in fase di continua e progressiva affer­ mazione. Anzi noi diremo : la Pace è possibile, solo se è considerata doverosa. Non basta nemmeno che essa sia stabilita sulla convinzione, di solito giustissima, ch'essa è vantaggiosa. Essa deve entrare nella coscienza degli uomini come una suprema finalità etica, come una necessità morale, una aváyxrj (ananche), derivante dalla esigenza intrin­ seca della convivenza umana. Questa scoperta, perché tale è nel processo positivo della nostra razionalità, c'insegna alcuni principi dai quali non dovremo deflet­ tere mai più. E dapprima ci illumina sulla natura primigenia della Pace : essa è innanzi tutto un'idea. Essa è un assioma interiore, un tesoro dello spirito. La Pace deve germinare da una concezione fon­ damentale e spirituale dell'umanità : l'umanità dev'essere pacifica,

1 Cfr. Io. 12, 25. Acta Pauli Pp. VI 671 cioè unita, coerente in se stessa, solidale nella profondità del suo essere. La mancanza di questa radicale concezione è stata, ed è tuttora, l'origine profonda delle disgrazie, che hanno devastato la storia. Concepire la lotta fra gli uomini, come esigenza strutturale della società, non costituisce soltanto un errore ottico-filosofico, ma un delitto potenziale e permanente contro l'umanità. La civiltà deve finalmente redimersi dall'antica, superstite e sempre operante falla­ cia : homo homini lupus. Essa funziona da Caino in poi. L'uomo d'oggi deve avere il coraggio morale e profetico di affrancarsi da questa nativa ferocia, e arrivare alla conclusione, ch'è appunto l'idea della Pace, come essenzialmente naturale, necessaria, doverosa, e per­ ciò possibile. Bisogna pensare d'ora in poi l'umanità, la storia, il lavoro, la politica, la cultura, il progresso in funzione della Pace. Ma che vale questa idea, spirituale, soggettiva, interiore e perso­ nale; che vale così disarmata, così distante dalle vicende vissute, efficaci e formidabili della nostra storia? Noi dobbiamo purtroppo registrare, a mano a mano che la tragica esperienza dell'ultima guerra mondiale tramonta nella sfera dei ricordi, una recrudescenza di spirito contenzioso fra le Nazioni e nella dialettica politica della società; oggi il potenziale di guerra e di lotta è molto cresciuto, non diminuito, al confronto di quello di cui disponeva l'umanità prima del­ le guerre mondiali. Non vedete, ci può obiettare un osservatore qual­ siasi, che il mondo va verso conflitti, ancora più terribili e orrendi di quelli di ieri? Non vedete la scarsa efficacia della propaganda pa­ cifista e la non sufficiente incidenza delle istituzioni internazionali, sorte durante la convalescenza del mondo insanguinato e estenuato dalle guerre mondiali? Dove va il mondo? non si prepara ancora a più catastrofici ed esecrabili conflitti? Ahimé! noi dovremmo ammu­ tolire dinanzi a così incalzanti e spietati ragionamenti, come dinanzi ad un disperato destino! Ma no! Siamo anche noi ciechi? siamo ingenui? No, uomini Fratelli ! noi siamo sicuri che la nostra causa, quella della Pace, dovrà prevalere. Primo, perché essa, nonostante le follie della con­ traria politica, l'idea della Pace è ormai vittoriosa nel pensiero di tutti gli uomini responsabili. Noi abbiamo fiducia nella loro moderna sapienza, nella loro energica abilità : nessun Capo di Popolo può oggi volere la guerra; tutti aspirano alla Pace generale del mondo. È grande cosa! noi osiamo scongiurarli a non smentire mai più il loro, anzi il comune programma di Pace ! 672 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Secondo. Sono le idee, ancor più ed ancor prima degli interessi particolari, che guidano il mondo, nonostante le apparenze contrarie. Se l'idea della Pace guadagnerà effettivamente il cuore degli uomini, la Pace sarà salva; anzi essa salverà gli uomini. È superfluo che in questo nostro discorso noi spendiamo parole per dimostrare la po­ tenza odierna dell'idea diventata pensiero del Popolo, cioè dell'opinio­ ne pubblica; essa oggi è la regina che di fatto governa i Popoli; il suo imponderabile influsso li forma e li guida; e sono poi i Popoli, cioè l'opinione pubblica operante che governa i governanti. In gran parte almeno è così. Terzo punto, allora. Se l'opinione pubblica assurge a coeficiente determinante il destino dei Popoli, il destino della Pace dipende anche da ciascuno di noi. Perché ciascuno di noi fa parte del corpo civile operante con sistema democratico, che, in varia forma ed in diffe­ rente misura, caratterizza oggi la vita delle Nazioni modernamente organizzate. Questo noi volevamo dire : la Pace è possibile, se ciascuno di noi la vuole; se ciascuno di noi ama la Pace, educa e forma la propria mentalità alla Pace, difende la Pace, lavora per la Pace. Ciascuno di noi deve ascoltare nella propria coscienza il doveroso ap­ pello : La Pace dipende anche da te. Certamente l'influsso individuale sull'opinione pubblica non può essere che infinitesimale; ma non mai vano. La Pace vive delle adesioni, sia pure singole ed anonime, che le persone le danno. E tutti sappiamo come si forma e si pronuncia il fenomeno dell'opinione pubblica : un'affermazione seria e forte è facilmente diffusa. L'affer­ mazione della Pace da individuale deve diventare collettiva e comu­ nitaria; deve diventare affermazione di Popolo e della Comunità dei Popoli ; convinzione, ideologia, azione ; deve aspirare a penetrare il pensiero e l'attività delle nuove generazioni e invadere il mondo, la politica, l'economia, la pedagogia, l'avvenire, la civiltà. Non per istinto di paura e di fuga, ma per impulso creativo della storia nuova e della costruzione nuova del mondo; non per ignavia e per egoismo, ma per vigore morale e per accresciuto amore all'umanità. La Pace è coraggio, è sapienza, è dovere; e alla fine è per di più interesse e felicità. Tanto noi osiamo dire a voi, uomini Fratelli; a voi, uomini di questo mondo, se avete in mano, per qualche titolo, il timone del mondo ; uomini di comando, uomini di cultura, uomini d'affari : Acta Pauli Pp. VI 673

occorre imprimere alla vostra azione un indirizzo robusto e sagace, verso la Pace; essa ha bisogno di voi. Se voi volete, potete! La Pace dipende anche e specialmente da voi.

* * «•

Noi riserveremo per di più ai nostri Confratelli di fede e di carità una parola anche più fiduciosa e più pressante : non abbiamo noi forse possibilità nostre, originali e sovrumane, con cui concorrere con i promotori di Pace, a rendere valida l'opera loro, l'opera co­ mune, affinché Cristo con loro, secondo la beatitudine del Vangelo, tutti ci qualifichi quali figli di Dio?2 non possiamo noi predicare la Pace, innanzi tutto, nelle coscienze? e chi più di noi è tenuto ad essere con la parola e con l'esempio maestro di pace? come poi potremo noi suffragare l'opera della Pace, nella quale la causalità umana assurge al suo più alto livello, se non mediante l'inseri­ mento nella causalità divina, disponibile all'invocazione delle nostre preghiere? e saremo insensibili all'eredità di pace, che Cristo, solo Cristo, ha lasciato a noi, viventi in un mondo che perfetta non la sa dare, la sua pace trascendente e ineffabile? non possiamo forse proprio noi riempire la implorazione della Pace di quell'umile e amoroso vigore, al quale non resiste la divina misericordia? 3 È me­ raviglioso : la Pace è possibile, e anche da noi per Cristo, nostra Pace,4 essa dipende. Ne sia pegno la nostra pacificatrice Apostolica Benedizione. Dal Vaticano, 8 Dicembre 1973.

PAULUS PP. VI

III Ad Excellentissimum Virum Leopoldum Bénites, XXVIII generalis coe­ tus Nationum Coniunctarum Praesidem, XXV expleto anno a declara­ tione universali quoad iura hominum edita. Poussé par la conscience de notre mission qui est de rendre présent, vivant et actuel le message de salut proclamé par le Christ, Nous n'avons pas manqué, au cours de notre Pontificat, de donner

2 Cfr. Mt. 5, 9. 3 Cfr. Mt. 7, 7ss.; Io. 14, 27. 4 Eph. 2, 4.

43 - A. A. S. 674 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale maintes fois l'assurance de notre adhésion morale aux activités des Nations Unies en faveur de la justice, de la paix et du développe­ ment de tous les peuples. Alors que cette eminente Assemblée internationale s'apprête à commémorer le XXVe anniversaire de la Déclaration universelle des Droits de l'Homme, Nous voulons une fois encore saisir l'occasion d'exprimer notre grande confiance, en même temps que notre ferme accord, en ce qui concerne l'engagement constant de l'Organisation des Nations Unies pour la promotion toujours plus précise, plus auto­ risée et plus efficace, du respect des droits fondamentaux de l'homme. Comme Nous l'affirmions dans une autre circonstance, la Décla­ ration des Droits de l'Homme « demeure à nos yeux l'un des plus beaux titres de gloire » de votre Organisation,1 spécialement quand on pense à l'importance qui lui est dévolue comme chemin certain vers la paix. En réalité, la paix et le droit sont deux biens en relation directe et réciproque de cause et d'effet : il ne peut exister de paix véritable là où il n'y a point respect, défense et promotion des Droits de l'Homme. Si une telle promotion des droits de la personne humaine conduit à la paix, en même temps la paix en favo­ rise la réalisation. Nous ne pouvons donc demeurer indifférent devant l'urgence de construire une communauté de vie humaine qui garantisse partout à l'individu, aux groupes et particulièrement aux minorités, le droit à la vie, à la dignité personnelle et sociale, au développement dans un milieu protégé et amélioré, et à l'équitable répartition des ri­ chesses de la nature et des fruits de la civilisation. « L'Eglise, avant tout soucieuse des droits de Dieu — disions- Nous l'an dernier au Secrétaire général Monsieur Kurt Waldheim — ne pourra jamais se désintéresser des droits de l'homme, créé à l'image et à la ressemblance de son Créateur. Elle se sent blessée lorsque les droits de l'homme, quel qu'il soit, et où que ce soit, sont méconnus et violés ».2 C'est pourquoi le Saint-Siège donne son plein appui moral à l'idéal commun contenu dans la Déclaration universelle comme aussi

1 Message pour le XXVe anniversaire de l'Organisation des Nations Unies, A.A.S. 62 (1970), p. 684. 2 A.A.S. 64 (1972), p. 215. Acta Pauli Pp. VI 675

à l'approfondissement progressif des Droits de l'Homme qui y sont exprimés. Les droits de l'homme sont fondés sur la dignité reconnue de tous les êtres humains, sur leur égalité et leur fraternité. Le devoir de respecter ces droits est un devoir de caractère universel. La promo­ tion de ces droits est un facteur de paix ; leur violation est une cause de tensions et de troubles, même au plan international. Si les Etats ont intérêt à coopérer dans les domaines de l'éco­ nomie, de la science, de la technologie, de l'écologie, ils l'ont encore plus à collaborer — et la Charte de l'Organisation des Nations Unies les y engage expressément — pour protéger et promouvoir les droits de l'homme. On objecte parfois que cette collaboration de tous les Etats pour promouvoir les droits de l'homme constitue une ingérence dans les affaires internes. Mais n'est-il pas vrai que le plus sûr moyen, pour un Etat, d'éviter des immixtions de l'extérieur, c'est précisément de reconnaître et d'assurer lui-même sur les territoires de sa juridic­ tion le respect des droits et des libertés fondamentales? Sans vouloir entrer dans le détail de chacune des formules de la célèbre Déclaration, mais en considérant l'élévation de son inspi­ ration et l'ensemble de sa rédaction, Nous pouvons dire qu'elle demeure l'expression d'une conscience plus mûre et plus précise des droits de la personne humaine. Elle continue à représenter le fondement sûr de la reconnaissance pour chaque homme d'un droit de cité honorable dans la communauté des peuples. Mais il serait vraiment déplorable pour l'humanité qu'une pro­ clamation aussi solennelle se réduise à una vaine reconnaissance de valeurs ou à un principe doctrinal abstrait, sans recevoir une application concrète et toujours plus cohérente dans le monde con­ temporain, comme vous le releviez justement en assumant la prési­ dence de cette Assemblée. Nous savons bien qu'en ce qui concerne les pouvoirs publics, cette application ne va pas sans difficultés; mais il est nécessaire de mettre en même temps tout en oeuvre pour assurer le respect et la promotion de ces droits, de la part de ceux qui ont le pouvoir et le devoir de le faire, et, en même temps, pour développer toujours davantage, dans les populations, la conscience des droits et des li­ bertés fondamentales de l'homme. Il faut faire appel à la collabora­ tion de chacun afin que ces principes soient respectés « par tous, 676 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale partout, et pour tous ».3 Est-il vraiment possible, sans grave péril pour la paix et l'harmonie des peuples, de demeurer insensible face à tant de violations graves et souvent systématiques des Droits de l'Homme, si clairement proclamés dans la Déclaration comme uni­ versels, inviolables et inaliénables? Nous ne pouvons cacher nos graves préoccupations devant la per­ sistance ou l'aggravation de situations que Nous déplorons grandement, telles que, par exemple, la discrimination raciale ou ethnique, les obstacles à l'autodétermination des peuples, les violations répétées du droit sacré de la liberté religieuse sous ses divers aspects et l'absence d'une entente internationale qui le soutienne et en précise les consé­ quences, la répression de la liberté d'exprimer les opinions saines, les traitements inhumains envers les prisonniers, l'élimination violente et systématique des adversaires politiques, les autres formes de vio­ lence, et les attentats à la vie humaine, particulièrement dans le sein maternel. A toutes les victimes silencieuses de l'injustice, Nous prêtons notre voix pour protester et supplier. Mais il ne suffit pas de dénoncer, souvent d'ailleurs trop tard et de façon inefficace : il faut aussi analyser les causes profondes de ces situations et s'engager réso­ lument à les affronter et à les résoudre correctement. Il est encourageant, cependant, de noter combien les hommes de notre temps se montrent sensibles aux valeurs fondamentales conte­ nues dans la Déclaration universelle. La multiplication des dénoncia­ tions et des revendications n'est-elle pas en effet symptôme significatif de cette sensibilité croissante face à la multiplication des atteintes aux libertés inaliénables de l'homme et des collectivités? Avec un grand intérêt et une vive satisfaction Nous avons appris que l'Assemblée générale tiendra, à l'occasion du XXVe anniversaire de la Déclaration universelle, une session spéciale au cours de laquelle sera proclamée la Décennie de la lutte contre le racisme et la discri­ mination raciale. Cette entreprise, éminemment humaine, trouvera en­ core une fois côte à côte le Saint-Siège et les Nations Unies — bien qu'à des plans divers et avec des moyens différents — dans un effort commun pour défendre et protéger la liberté et la dignité de chaque homme et de chaque groupe, sans aucune distinction de race, de couleur, de langue, de religion ou de condition sociale.

3 Message à la Conférence de Téhéran pour le XX« anniversaire de la Déclaration des Droits de l'homme, A.A.S. 60 (1968), p. 285. Acta Pauli Pp. VI 677

Nous voulons souligner aussi en ce Message la valeur et l'importance des autres documents déjà approuvés par les Nations Unies et concer­ nant les droits de l'homme. Inspirés par l'esprit et les principes de la Déclaration universelle des Droits de l'Homme, ils représentent un pas en avant dans la promotion et la protection concrète de plusieurs de ces droits dont ils veulent garantir l'application soigneuse et fidèle. Leur ratification en assurera l'efficacité au plan national et internatio­ nal. Le Saint-Siège, pour sa part, y donne son adhésion morale et offre son appui aux aspirations louables et légitimes qui les inspirent. Si les droits fondamentaux de l'homme représentent un bien com­ mun de toute l'humanité en marche vers la conquête de la paix, il est nécessaire que tous les hommes, prenant toujours mieux conscience de cette réalité, sachent bien qu'en ce domaine parler de droits, c'est aussi énoncer des devoirs. Nous renouvelons nos vœux à votre noble et haute Assemblée, con­ fiant qu'elle continuera inlassablement à promouvoir entre les nations le respect et l'application des principes solennellement énoncés dans la Déclaration universelle, dans un effort sincère pour transformer la famille humaine en une communauté mondiale fraternelle, dans la­ quelle tous les fils des hommes pourront mener une vie digne de celle de fils de Dieu. Du Vatican, le 10 Décembre 1973.

PAULUS PP. VI 678 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI

DECLARATIO

De tuenda Sacramenti Paenitentiae dignitate

Sacra Congregatio pro Doctrina Fidei, vigore specialis potestatis sibi a Suprema Ecclesiae Auctoritate tributae, decernendo declarat eos ab hac die incurrere in excommunicationem latae sententiae nemini reservatam, qui, cum contemptu Sacramenti Paenitentiae, sacramen­ tales confessiones, veras aut fictas, quovis technico instrumento adhi­ bito captant vel imprimunt vel hoc modo cognitas evulgant, necnon omnes, qui eidem rei formaliter cooperantur, firmo praescripto cano­ num 889, 890, 2369.

Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis pro Doctrina Fidei die XXIII mensis martii, a. D. MCMLXXIII.

Fr. HIERONYMUS HAMER, O. P., a Secretis Sacra Congregatio pro Episcopis 679

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 8 Septembris 1973. — Metropolitanae Ecclesiae Syracusanae praefecit Exc. P. D. Calogerum Lauricella, hactenus Episcopum Ce- phaludensem. die 22 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Gaspesiensi R. P. D. Ber- trandum Blanchet, e clero dioecesis Sanctae Annae Pocatierensis. — Cathedrali Ecclesiae Campifontis-Capitis Girardeaunensis R. P. D. Bernardum F. Law, Vicarium Generalem dioecesis Natchetensis- Iacksoniensis. die 10 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Marsorum Exc. P. D. Victorium Ottaviani, hactenus Episcopum Alatrinum et Anagninum. — Titulari episcopali Ecclesiae Tigillavensi R. P. D. Iosephum Marek, Vicarium Generalem archidioecesis Vratislaviensis, quem de­ putavit Auxiliarem E.mi P. D. Boleslai S. R. E. Cardinalis Kominek, Archiepiscopi Vratislaviensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Insulae Viridis Exc. P. D. Altivum Pacheco Ribeiro, hactenus Episcopum Arassuahyensem, quem depu­ tavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Gerardi Mariae de Moráis Penido, Ar­ chiepiscopi Iudiciforensis. die 20 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tunigabensi R. P. Paulum Socha, Congregationis Missionis sodalem, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Gulielmi Pluta, Episcopi Gorzoviensis. die 21 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tulanensi Exc. P. D. Salvatorem De Giorgi, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Alberici Semeraro, Episcopi Urritani. die 26 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Sebanensi R. D. Maurilium Georgium Quintal de Gouveia, canonicum cathedralis Ec­ clesiae Funchalensis, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Antonii S. R. E. Cardinalis Ribeiro, Patriarchae Lisbonensis. die 29 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Mutiensi R. D. Raphaelem Bellido Caro, presbyterum Archidioecesis Hispalensis, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Iosephi M., S. R. E. Cardi­ nalis Bueno et Monreal, Archiepiscopi Hispalensis. — Cathedrali Ecclesiae Ruynensi-Norandensi, noviter erectae, R. P. D. Ioannem-Vidonem Hamelin, e clero dioecesis Trifluvianensis in Canada. 680 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

— Cathedrali Ecclesiae Gravelburgensi R. P. D. Natalem DeJa- quis, Cancellarium archidioecesis Sancti Bonifacii. die 1 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Cephaludensi Exc. P. D. Salvatorem Cassisa. die 7 Decembris. — Praelaturae Saltensi in Mexico R. P. Fran­ ciscum Medina Ramírez, sodalem Ordinis Fratrum Discalceatorum B. Mariae V. de Monte Carmelo, hactenus Administratorem Aposto­ licum ad nutum S. Sedis eiusdem Praelaturae, cui contulit titulum vacantis episcopalis Ecclesiae Sestensis. — Praelaturae Chetumalensi R. P. Georgium Bernal Vargas, e Congregatione Legionariorum Christi, hactenus Administratorem Apo­ stolicum ad nutum S. Sedis eiusdem Praelaturae, cui contulit titulum vacantis episcopalis Ecclesiae Velefitanae. die 21 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Angelopolitanae Exc. P. D. Stanislaum Amadeum Kreutz, hactenus Episcopum tit. Maro- nanensem.

SACRA CONGREGATIO

PRO CAUSIS SANCTORUM

VALENTINA

Canonizationis Beatae Teresiae a Iesu Jornet Ibars, virginis, fundatricis Congregationis Parvarum Sororum Senum Derelictorum.

SUPER DUBIO

An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur.

Christi urgente caritate, Dei Famula Teresia a Iesu Jornet Ibars Congregationem instituit Sororum, quarum esset solacium atque adiu­ mentum inopihus derelictisque senibus afferre. Nata in Hispania die 9 Ianuarii a. 1843, et sanctitatis fama condecorata ad superos evolavit die 26 mensis Augusti anno 1897, quam, servatis de iure servandis, Pius Papa XII die 27 mense Aprili anno 1958 in Beatorum Caelitum numerum rettulit. Ex illo tempore Populus Dei, praecipue vero senes derelicti Parvaeque Sorores, legiferae Matris filiae, gratias Deo Optimo Maximo hanc ob rem referre non destiterunt magnaque cum fiducia Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 681 auxilium tantae Matris in necessitatibus suis implorarunt. Unde factum est ut novis Beata coruscare coeperit gratiis rebusque miris, eadem intercedente, a Deo patratis. Hinc, instantibus actoribus, Ioannes Papa XXIII Causam canonizationis eiusdem Beatae die 25 Novembris anno 1959 resumi mandavit. Porro, inter varias gratias, duae selectae sunt sanationes, quae veri miraculi notas prae se ferre videbantur atque huic Foro ad co­ gnoscendum propositae ad Beatae canonizationem obtinendam. Quarum sanationum prior contigit domino Eliae Elún Vives, in urbe Caravaca intra fines dioecesis Carthaginensis in Hispania nato ibidemque domicilium habenti. Qui, cum sexagesimum quintum aetatis annum ageret, primigena hernia inguinali affectus, in Caravacense no­ socomium est deductus media fere nocte diei 27 mensis Iunii anno 1966. Peracta ibi statim chirurgica sectione, reperta est trium ansarum intestinalium ob herniae incarcerationem necrosis. Cum vero gravis­ simus supervenisset collapsus, medica actio in finem perduci haud potuit; quare abdominalis paries illico fuit clausa, ansis necrosi affec­ tis minime ablatis. Tum aegrotus suo tristi derelictus est statui a medicis, infausta prorsus edita quoad vitam prognosi. Imploratum est tunc Beatae Teresiae Jornet Ibars patrocinium, eius sacris reliquiis aegroto impositis. Et adfuit de caelo Beata. Mane enim, hora tertia die 28 Iunii, syndrome mutari coepta est, ita ut a praeagonico statu ad bonam valetudinem aegrotus transierit, atque post non multas dies propriis officiis adimplendis par fuerit. Praeter naturae vires et ordinem hanc sanationem evenisse meden­ tes, periti ex officio et ab inspectione nec non testes uno ore fassi sunt. Altera vero prodigiosa sanatione fruitus est dominus Emmanuel Torres Esteve, Liriae in finibus archidioecesis Valentinae in Hispania ortus, 48 annorum opifex ferrarius. Is, inde ab aetate 24 annorum ex stomacho laborans, die 19 mensis Maii anno 1966 anterioris partis antri pylorici perforatione fuit correptus, ideoque nulla interposita mora chirurgicam sectionem est passus. Reperta autem dura aspera- que plaga, chirurgus malignam neoplasiam suspicatus est. Quapropter, sublato fragmento biopsiae peragendae causa, ipsemet sectionem resar- sit aegrotumque domum reverti iussit. Post fere duos menses, altera est peracta aegroti sectio chirurgica, sed malignus tumor, cum peni­ tus descendisset in pancreas et vias biliares, extirpari non poterat. Cum prius accitos consanguineos de casus gravitate monuisset, me­ dicus aegroti abdomen clausit eumque morti proximum dixit et dimisit. Duas autem post hebdomadas transactas, praeter omnium exspectatio­ nem Emmanuel Torres Esteve plene convaluit et haud multo post ad 682 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gravissimus suos rediit labores, omnibus quidem sanationem tribuen- tibus Beatae Teresiae, cuius auxilium implorari iam coeptum erat statim ante alteram cbirurgicam sectionem. Ultra naturae vires et leges contigisse hanc quoque sanationem a cura medici, periti ex officio atque ab inspectione necnon testes inducti unanimiter affirmarunt. Super utraque sanatione apostolici processus adornati sunt, et qui­ dem super priore in Curia Carthaginensi in Hispania mense Iulio a. 1967, super altera in Curia Valentina a die 12 Aprilis ad diem 2 Maii a. 1969 ; earundem autem inquisitionum iuridica validitas agnita est decreto huius S. Congregationis die 20 Ianuarii a. 1970 edito. Collegium autem Medicum huius ipsius Congregationis utriusque sanationis indolem et adiuncta scientifico et diligentissimo examine inquisivit atque utramque praeter naturae ordinem viresque evenisse edixit die 1 Decembris anno 1971. Quibus peractis, quaestio iudicio huius Sacrae Congregationis su­ biecta est. Exquisitis igitur trium Consultorum votis pro rei veritate, habitus est, die 18 Ianuarii a. 1973, Congressus Peculiaris, quem secuta est, die 13 Februarii eodem anno, Congregatio Plenaria in Vaticanis Aedibus adunata, in qua Rev.mus Cardinalis Arturus Tabera Araoz, Causae Ponens seu Relator, sequens dubium ad discutiendum propo­ suit : An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apo­ stolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Et omnes, qui aderant, Cardinales affirmativum suffragium dederunt. Certior factus de hisce omnibus, Beatissimus Pater, Paulus Papa VI, sententiam S. Congregationis pro Causis Sanctorum ratam habens, mandavit ut decretum super duabus miris sanationibus appararetur. Hodierno autem die idem Summus Pontifex, accitis Cardinalibus infrascripto Praefecto atque supra dicto Ponente seu Causae Relatore, meque a Secretis ceterisque vocari solitis, eisque adstantibus praesens decretum confirmavit et promulgavit edicens : Constare de duobus mi­ raculis, Beata Teresia a Iesu J omet Ibars intercedente, a Deo patratis, videlicet: instantaneae perfectaeque sanationis cum domini Eliae Elun Vives, herniam inguinalem deferentis, a necrosi amarum intestinalem, tum domini Emmanuelis Torres Esteve a maligno tumore afficiente alveum pyloricum, adiunctum pancreas et fellis canalibus. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta S. Congregatio­ nis pro Causis Sanctorum referri mandavit. Datum Romae, die 18 Octobris a. D. 1973.

ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus L. ffi S. B Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis Diarium, Romanae Curiae 683

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Giovedì 15 Novembre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione del­ le Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor ADOLPHE BINAGANA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Burundi.

Giovedì 29 Novembre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor OWSON PAUL GABITES, primo Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Nuova Zelanda.

Giovedì 6 Dicembre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ri­ cevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor TAHA CARIM, Ambascia­ tore Straordinario e Plenipotenziario di Turchia.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato: 20 dicembre 1973. S. E. Mons. Wüstenberg Bruno, Arcivescovo tit. di Tiro, Pro-Nunzio Apostolico in Costa d'Avorio e Delegato Apostolico in Togo e Guinea. 29 » » S. E. Mons. Wüstenberg Bruno, Arcivescovo tit. di Tiro, Pro-Nunzio Apostolico nella Repubblica del Dahomey.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 15 novembre 1973. Il Rev.do Mons. Kada Ludovico, Sotto-Segretario del Pon­ tificio Consiglio «.Cor Unum».

Membri del Pontifìcio Consiglio « Cor Unum », « ad triennium ». 15 novembre 1973. S. E. il Signor Cardinale Duval Léon-Etienne, Arcive­ scovo di Alger; 684 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

15 novembre 1973. S. E. il Signor Cardinale Cordeiro Joseph, Arcivescovo di Karachi; » » » S. E. Mons. Almeida Merino Adalberto, Arcivescovo di Chihuahua; » » s. E. Mons. Gleeson James William, Arcivescovo di Adelaide ; » s. E. Mons. Etchegaray Roger, Arcivescovo di Mar­ seille ; » s. E. Mons. Byrne Leo Christopher, Arcivescovo tit. di Plestia ; » » s. E. Mons. Santos Ascarza José Manuel, Vescovo di Valdivia ; » » » s. E. Mons. Sangu James, Vescovo di Mbeya; s. E. Mons. Agre Bernard, Vescovo di Man;

» w. » E. Mons. Lamayen Julio Xaverio, Prelato Ordinario d'Infanta ; » » s. E. Mons. Groblicki Julian, Vescovo tit. di Filadelfia di Arabia; » s. E. Mons. López Trujillo Alfonso, Vescovo tit. di Boseta ; » » » s. E. Mons. Swanstrom Edward E., Vescovo tit. di Arba; » » s. E. Mons. Gazza Giovanni, Vescovo tit. di Circesio; Il Rev.do Mons. Dossing Gottfried; » Il Rev.do Mons. Wath Karl; » Il Rev.do Mons. Rodhain Jean; Il Rev.do Mons. Kempeneers Joseph; Il Rev.do Mons. Guardone Emilio; » Il sig Champagne Jacques; Il sig. D'Souza Avertanus; » » Il sig. Masip Juan Antonio; » » » Il sig. Norris James; » Il sig. Vanistendael Auguste; Il sig. Jacob Henri; » » Il Conte von Balestrem Karl Wolgang; » Il sig. Lizano Faith Eduardo; » Il sig. Park Hee Sup; » Il sig. Rakotomaria Etienne; » Il sig. Rangatin Chisian; » » La Rev. Sr. Bonn Elfriede; » La Rev. Sr. Pinto Correa Maria Helena; » La sig.na Van Massenhove G. ; La sigp .na Makinde Angelina Ugona.

Consultori dei Pontificio Consiglio «.Cor Unum)). 15 novembre 1973. S. E. Mons. Zupi Saverio, Arcivescovo tit. di Serra; » » » Il Rev.do Mons. Moeller Charles; » » » Il Rev.do Mons. Bodet Henri; Diarium Romanae Curiae 685

15 novembre 1973. Il Rev.do Mons. Harnett Joseph; » » » Il Rev.do P. Herpels Joseph; » » » Il sig. Carriquiry Guzman; » » » Il sig. Charles Noel; » » » Il sig. Souria Robert; » » » Il sig. Specht Georg; » » » La sig.na Fabre Jacqueline.

19 novembre 1973. S. E. il Signor Cardinale Baggio Sebastiano, Prefetto della Sacra Congregazione dei Vescovi, Mem­ oro della Pontificia Commissione per la Revi­ sione dei Codice di Diritto Canonico. » » » S. E. Mons. Romero de Lema Maximino, Segretario della Sacra Congregazione per il Clero; il Rev.do P. Lesage Germain, O.M.I., Consultori della Pontificia Commissione per la Revisione del Codice di Diritto Canonico. » » » S. E. Mons. Hurley Mark Joseph, Vescovo di Santa Rosa in California, Membro del Segretariato per i non credenti. » » » Il Rev.do P. Vélez Correa Jaime, S.I., Consultore del Segretariato per i non credenti. 14 dicembre » S. E. Mons. Boccadoro Luigi, Vescovo di Viterbo e Tu- scania, Membro della Sacra Congregazione per l'Educazione Cattolica. 17 » » S. E. Mons. Mamie Pierre, Vescovo di Lausanne, Ge­ nève e Fribourg, Membro del Segretariato per l'Unione dei Cristiani. 21 » » La sig.ra Chong Myriam (Singapore), Membro del Ponti­ ficio Consiglio «.Cor Unum». 29 » » S. E. Mons. Zanini Lino, Arcivescovo tit. di Adriano- poli di Emimonto, Delegato della Reverenda Fabbrica di San Pietro.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : Protonotari Apostolici soprannumerari: 12 giugno 1973. Mons. Achter Martino (Augsburg). 15 ottobre » Mons. Fedeli Antonio (Perugia).

Prelati d'onore di Sua Santità: 7 giugno 1973. Mons. Bensen Giulio Michele (Oakland). » » » Mons. Degner Leone A., (Oakland). » » » Mons. Hackel Carlo Rodolfo (Oakland). » » » Mons. Moran Bernardo Giacomo (Oakland). » » » Mons. O'Brien Patrizio Giuseppe (Oakland). 686 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

7 giugno 1973. Mons. Stack Patrizio Giuseppe (Oakland). » » » Mons. Walsh Martino Eugenio (Oakland). 12 » » Mons. Götz Giovanni (Augsburg). » » » Mons. Hirschvogel Giuseppe (Augsburg). » » » Mons. Weckbach Otto (Augsburg). 25 » » Mons. Flaherty Giovanni Francesco (Camden). » » » Mons. Flanagan Giovanni Gerardo (Oamden). » » » Mons. Long Carlo A. (Camden). » » » Mons. Madden Patrizio Giuseppe (Camden). » » » Mons. Pesce Antonio (Camden). » » » Mons. Regan William Antonio (Camden). » » » Mons. Stoerlein Giuseppe G. (Camden). 7 luglio » Mons. Bill Ronald Carmen (Syracuse). » » » Mons. Culkin Francesco Giovanni (Syracuse). » » » Mons. Eckermann Carlo Enrico (Syracuse). » » » Mons. Festa Guido Antonio (Syracuse). » » » Mons. Giblin Lorenzo Eugenio (Syracuse). » » » Mons. Lavin Roberto Francesco (Syracuse). » » » Mons. Madden Giovanni Ruggero (Syracuse). » » » Mons. Sheedy Francesco Carlo (Syracuse). 14 settembre » Mons. Alamilla Arteaga Gennaro (Tampico). 22 » » Mons. Clark Eugene James (Scranton). » » » Mons. Deuel Donald Anthony (Scranton). » » » Mons. Fleming William James (Scranton). » » » Mons. Gajewski Chester Anthony (Scranton). » » » Mons. Gilgallon Joseph Patrick (Scranton). » » » Mons. Bolger William (San Diego). » » » Mons. Cooney Michael F. (San Diego). » » » Mons. Lawlor Timothy F. (San Diego). » » » Mons. McGinley James A. (San Diego). » » » Mons. McNelis Hugh (San Diego). » » » Mons. Topping Joseph (San Diego). 24 » » Mons. Bruder Giacomo I. (Philadelphia). » » » Mons. Busco Giovanni (Philadelphia). » » » Mons. Clemins Francesco J. (Philadelphia). » » » Mons. Dougherty Giacomo S. (Philadelphia). » » » Mons. Flatiey Edoardo J. (Philadelphia). » » » Mons. Gallen Carlo V. (Philadelphia). » » » Mons. Higgins Francesco A. (Philadelphia). » » » Mons. Honorowski Giuseppe R. (Philadelphia). » » » Mons. Howard Giacomo J. (Philadelphia). » » » Mons. Larkin Giovanni C. (Philadelphia). » » » Mons. Leonard Tommaso J. (Philadelphia). » » » Mons. McDevitt Andrea J. (Philadelphia). » » » Mons. McDonough Giacomo T. (Philadelphia). » » » Mons. McElroy Francesco J. (Philadelphia). » » » Mons. McGrath Giacomo (Philadelphia). » » » Mons. McMullin Giuseppe A. (Philadelphia). » » » Mons. Meehan Giacomo H. (Philadelphia). Diarium Romanae Curiae 687

21 settembre 1973. Mons. Pryor Tommaso P. (Philadelphia). » » » Mons. Sculte Francesco B. (Philadelphia). » » » Mons. Teller Raimondo J. (Philadelphia). » » » Mons. Wahl Francesco X. (Philadelphia). » » » Mons. Waldron Giuseppe F. (Philadelphia). » » » Mons. Walmsley Giacomo T. (Philadelphia). » Mons. Wierzalis Giacomo T. (Philadelphia). 3 ottobre Mons. Di Matteo Nicola (Teramo ed Atri). 15 » » Mons. Giommini Giulio (Perugia). 20 » » Mons. Einaudi Giulio (Saluzzo). 30 novembre » Mons. Rotunno Nicola (Tricarico). Cappellani di Sua Santità. 12 giugno 1973. Mons. Wohlfrom Paolo (Augsburg). 25 » » Mons. Downing Giuseppe C. (Oamden). » » » Mons. Herron Giuseppe P. (Oamden). 22 settembre » Mons. Bilski Eugene George (Scranton). » Mons. Louis John Henry (Scranton). » » » Mons. Me Andre ws Donald Arthur (Scranton). » » » Mons. Siconolfi Oostantine Vito (Scranton). » » » Mons. Zazzera Charles Joseph (Scranton). 25 » » Mons. Spath Emil (Freiburg im Breisgau). 15 ottobre » Mons. Bromuri Elio (Perugia). » » » Mons. Calzoni Marino (Perugia). » » » Mons. Castellini Igeo (Perugia). » » » Mons. Picchi Giovanni (Perugia). » » » Mons. Valigi Annibale (Perugia). » » » Mons. Vicarelli Gino (Perugia). » » » Mons. Tinarelli Luciano (Perugia). 31 » » Mons. Mora Pablo (Arecibo). » » » Mons. Torres José (Arecibo). 20 novembre » Mons. Coughlan Peter (Shrewsbury).

Gentiluomo di Sua Santità, 24 maggio 1973. Sig. Dunn Jacob O. (Boston).

ONORIFICENZE Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo VI ha conferito: La Gran Croce dell'Ordine dì san Silvestro Papa: 15 settembre 1973. Al sig. Choonhavan Chatichai {Thailandia).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 16 maggio 1973. Al sig. Gillard Erasme F. J. (Mechelen-Brussel). » » » Al sig. Livin Pierre (Mechelen-Brussel). » » » AI sig. Valschaerts Jean (Mechelen-Brussel). 688 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

9 luglio 1973. Al sig. Vanhoucke Giorgio (Gent). 18 » » Al sig. Russo Davide (Sorrento). 9 agosto . » Al sig. Caballero Wenceslao (San Isidro). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 7 giugno 1973. Al sig. Dugan David J. (Oakland). » » » Al sig. Heafey Edwin A. (Oakland). » » Al sig. Louisell David (Oakland). » Al sig. Madigan Frank (Oakland). » » Al sig. McGuin William (Oakland). » » Al sig. Stili Steve (Oakland). 14 settembre » Al sig. Van Susante Agostino Giovanni Maria ('s-Her- togenbosch). 18 Al sig. Pennings Guglielmo Giovanni ('s-Hertogenbosch). » » Al sig. Van de Ven Guglielmo Adriano M. ('s-Hertogen­ bosch). » » » Al sig. Strategier Giovanni Ermanno (Utrecht). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 18 settembre 1973. Al sig. Monzino Guido (Como). » » » Al sig. Thul Ewald Johann (Trier). 26 ottobre » Al sig. Pietrelli Carlo (Rimini). » Al sig. Caravella Domenico (Roma).

NECROLOGIO

22 ottobre 1973. Mons. Hernández Gallegos Antonio, Vescovo di Tabasco. 25 novembre » Mons. Nicolini Giuseppe Placido Maria, Vescovo di Assisi. 29 » » Mons. Gobbi Aldo, Amministratore Apostolico di Imola. 7 dicembre » Mons. Collins Thomas Patrick, Vescovo tit. di Sufetula. 13 » » E.mo Signor Cardinale Beltrami Giuseppe, del Titolo di S. Maria Liberatrice al Monte Testaccio. » » » Mons. Yerema y Camarena Manuel Jerónimo, già Vescovo di Huejutla. » » » Mons. Kurz Biagio Sigibaldo, Vescovo tit. di Terenuti. 14 » » Mons. Neuhäusler Johannes Baptist, Vescovo tit. di Ca- lidone. 17 » » E.mo Signor Cardinale Cicognani Amleto Giovanni, De­ cano del Sacro Collegio e Segretario di Stato Emerito. 26 » » Mons. Hettinga Nicholas, Vescovo di Rawalpindi. An. et vol. LXV 31 Decembris 1973 N. 13

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

I

INDEX GENERALIS ACTORUM

(AN. ET VOL. LXV)

I - ACTA PAULI PP. VI ALLOCUTIONES, 19, 27, 30, 35, 41, 72, 74, 76, 85, 89, 93, 95, 247, 249, 250, 314, 316, 319, 322, 325, 327, 330, SACRA CONSISTORIA, 161. 366, 368, 369, 371, 375, 376, 378, 381, 391, 436, 438, 491, 493, 497, LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO 535, 543, 545, 546, 551, 552, 554, DATAE, 113, 481, 577. 555, 590, 593, 595, 598, 600, 651, 653, 654, 656, 660, 662, 664. CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 5, 116, 118, 120, 121, 123, 125, 126, 128, NUNTII RADIOTELEVISIFICI, 154, 252. 130, 131, 133, 134, 136, 137, 138, 139, 141, 142, 143, 144, 146, 147, 225, 227, 228, 289, 290, 292, 293, NUNTII RADIOPHONICI, 42. 417, 419, 420, 422, 424, 484, 486, 487, 582, 583. NUNTII SCRIPTO DATI, 255, 256, 335, 439, 665, 668, 673. LITTERAE APOSTOLICAE, 148, 215, 229, 235, 236, 237, 294, 295, 296, 297, 298, 426, 427, 428, 429, 430, 488, 489, 490, 529, 585, 625, 626, 627, II - ACTA 628, 629. SECRETARIAE STATUS

CONVENTIONES, 631, 643. Notificatio, 219. Rescriptum ex Audientia, 602. DECLARATIO COMMUNIS, 299.

EPISTULAE, 10, 12, 65, 68, 149, 151, 216, 238, 240, 241, 302, 305, 308, III - ACTA 310, 312, 353, 357, 361, 363, 431, SS. CONGREGATIONUM 434, 530, 586, 587, 588, 647. SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA NUNTII GRATULATORII, 16, 17, 71, 153, FIDEI : 313, 365, 533, 649. Declarationes, 396, 678. HOMILIA, 244. Decretum, 500.

44 - A. A. S. 690 Index generalis actorum

SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS : SACRA CONGREGATIO PRO INSTITUTIONE CATHOLICA : Decreta, 156, 261, 445, 503, 504, 505, 507, 604, 605. Decretum, 446. Provisiones Ecclesiarum, 45, 104, 155, 260, 339, 409, 445, 501, 560, IV - ACTA TRIBUNALIUM 603, 679. SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA : SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS : Decretum, 615. Decretum, 263. TRIBUNAL VICARIATUS URBIS :

SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA Citationes edictales, 58, 348, 413. SACRAMENTORUM : Instructio, 264. V - ACTA SECRETARIATUUM Declaratio, 410. SECRETARIATUS AD CHRISTIANORUM UNI­ TATEM FOVENDAM : SACRA CONGREGATIO PRO CLERICIS: Declaratio, 410. Communicatio, 616.

SACRA CONGREGATIO PRO GENTIUM VI - ACTA COMMISSIONUM EVANGELIZATIONE SEU DE PROPAGAN­ DA FIDE: PONTIFICIA COMMISSIO DECRETIS CON­ Decreta, 105, 106, 107, 273, 508, CILII VATICANI II INTERPRETANDIS : 509, 608, 609. Responsa ad proposita dubia, 59, Provisiones Ecclesiarum^ 46, 271, 220, 620. 411, 606. Nominationes, 48, 272, 412, 608. DIARIUM ROMANAE CURIAE Audientiae sollemniores, 60, 111, SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO : 282, 475, 519, 571, 621, 683. Decreta, 274, 275, 276, 280, 610. Litterae Circulares, 340. SECRETARIA STATUS : Nominationes/ 60, 111, 158, 222, SACRA CONGREGATIO PRO CAUSIS SANC­ 282, 349, 414, 475, 519, 571, 621, TORUM : 683. Decreta, 49, 52, 55, 108, 447, 450, Necrologia, 64, 112, 160, 224, 453, 455, 458, 461, 465, 470, 510, 288, 352, 416, 480, 528, 576, 624, 516, 561, 566, 611, 680. 688.

* Ad maius inquirentium commodum haec ponitur distincta recensio:

Officiales renuntiati: in Consilio pro Publicis Ecclesiae Negotiis, 477; in S. C. pro Doctrina Fidei, 158, 159, 350, 477; in S. C. pro Episcopis, 111, 222; in S. C. pro Eccle­ siis Orientalibus, 158, 233; in S. C. de Disciplina Sacramentorum, 111, 112, 222, 519; in S. C. pro Clericis, 158, 350, 475, 476; in S. C. pro Religiosis et Institutis Saecularibus, 283, 284, 619; in S. C. pro Gentium Evangelizatione, 111, 112, 282, 283, 519; in S. C. pro Causis Sanctorum, 111, 158, 621; in S. C. pro Institutione Catholica, 222, 223, 685; in S. Paenitentiaria Apostolica, 158; in Supremo Signaturae Apostolicae Tribunali, 415; in S. Romana Rota, 571; in Secretariatu ad Christianorum unitatem fovendam, 158, 415, 416, 621, 685; in Secretariatu pro non Christianis, 158, 415, 416; in Secretariatu pro non credentibus, 476, 477, 572, 685; in Pont. Consilio C.I.C. recognoscendo, 349, 685; in Pont. Index generalis actorum 691

Consilio C.I.C. Orientali recognoscendo, 519, 621 ; in Pont. Consilio Decretis Concilii Vaticani II interpretandis, 416; in Pont. Comm. de Instrumentis Communicationis So­ cialis, 61, 349, 350, 521, 621; in Pont. Consilio «Cor Unum» de humana et christiana progressione fovenda, 683 ; 684, 685; in Consilio Familiae Tuendae, 60, 61, 621; in Pont. Commissione Biblica, 158; in Pont. Consilio pro neo-Vulgata, 112; in Pont. Consilio de Scientiis Historicis, 519; in studiosorum Coetu muneri investigando mulieris in societate et in Ecclesia, 284, 285; in Commissione Patrum Cardinalium Pontificiis sacellis Pom­ peiano et Lauretano praefeeta, 477 ; in Administratione Patrimonii Sedis Apostolicae, 572; in Sacro Consistorio, 61, 350; in Fabrica S. Petri, 685; in Nuntiaturis Apostolicis, 111, 158, 349, 414, 416, 475, 477, 519, 571, 621, 683; Observator apud O.N.U., 477; in Civitate Vaticana, 350, 521. Episcopi adsistentes Solio: 62, 350, 521. Protonotarii Apostolici supra numerum: 62, 350, 521, 572, 622, 685. Praelati honoris: 62, 350, 521, 572, 622, 685. Cappellani S. S.: 63, 351, 522, 573, 622, 687. Honorati viri Summo Pontifici Astantes: 351, 574, 687. Ex Ordine Piano: Collare, 352, 523; Gran Croce, 352, 523; Commenda con placca, 477, 623; Commenda, 159. Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croce, ci. civ., 112, 352, 524; Commenda con placca, ci. civ., 159, 477, 524, 574, 623; Commenda con placca, cl. mil., 524; Placca, ci. civ., 159, 478, 524, 574, 623; Commenda, ci. civ., 159, 478, 525, 574, 623, 687; Commenda, cl. mil., 478; Cavalierato, ci. civ., 160, 285, 478, 525, 575, 623, 688. Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croce, 112, 352, 524, 574, 687; Commenda con placca, 286, 478, 526, 575, 623; Placca, 526; Commenda, 286, 479, 526, 575, 624, 688; Cava­ lierato, 287, 479, 527, 575, 624. 692 Index documentorum chronologico ordine digestus

II

INDEX DOCUMENTORUM

CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS

I - ACTA PAULI PP. VI

I - SACRA CONSISTORIA PAG. 1973 Mart. 5 Consistorium secretum: I. Camerarius Sacri Collegii 161 II. Summi Pontificis Allocutio et novorum Cardinalium creatio 161 III. Optiones 167 IV. Provisio Ecclesiarum 167 » » » Consistorium unicum (Publicum et semipublicum) : I. Postulatio palliorum 201 II. Summi Pontificis Allocutio in Bireti rubri impositione 204 III. Summi Pontificis Allocutio in ritu concelebrationis et anuli traditione 207 IV. Summi Pontificis Allocutio in Bireti rubri impositione et anuli traditione E.mo Cardinali Stephano Trochta . 212

II - LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE

1973 Febr. 27 Quo aptius. - Munera Cancellariae Apostolicae in Secretariam Status seu Papalem transferuntur 113 » Maii 24 Magisterium vitae. - Pontificium Athenaeum Salesianum Studio­ rum Universitatis titulo et honore decoratur 481 » Sept. 8 Cum matrimonialium. - Normae quaedam statuuntur ad pro­ cessus matrimoniales apud Ecclesias Orientales expeditius absolvendos 577

III - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

1969 Maii 29 LAGOSENSIS (Ijebuodensis). Ecclesiarum omnium. - Quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Lagosensi, nova con­ ditur dioecesis « Ijebuodensis » nomine 116 1972 Oct. 7 ANTEQUERENSIS (Huautlensis). Ad bonum animorum. - Quibus­ dam detractis territoriis ab archidioecesi Antequerensi, in Mexico, nova conditur praelatura, nomine Huautlensis . . 118 » Nov. 16 DE LOUIS TRICHARDT (De Louis Trichardt-Tzaneen). Christi iussum. - Praefectura apostolica de Louis Trichardt ad gra­ dum dioecesis evehitur nomine De Louis Trichardt-Tzaneen 120 » » 28 GORZOVIENSIS. Cathedralia Collegia. - In dioecesi Gorzoviensi Canonicorum Collegium constituitur 121 » » 30 Sacram Unctionem Infirmorum. - De Sacramento Unctionis Infirmorum 5 Index documentorum chronologico ordine digestus 693

PAG. 1972 Dec. 13 OKLAHOMENSIS ET TULSENSIS ET ALIARUM. De sanctae. - Quibus­ dam territoriis dioecesis Oklahomensis et Tulsensis nova alia conditur, Tulsensis nomine. Provincia praeterea ecclesia­ stica Oklahomensis constituitur 123 » » 18 KAGOSHIMAENSIS (Nahanae). laconica Terra. - Territoriis non­ nullis a dioecesi Kagoshimaensi detractis, nova quaedam dioecesis conditur, Nahana nomine 125 » » » KUALALUMPtFRENSIS - MALACENSIS - GlOHORENSIS - SlNGAPORENSIS. Spe certa. - In Malaysia occidentali nova provincia eccle­ siastica conditur; in Republica Singapore archidioecesis Sin- gaporensis Sedi Apostolicae recto subicitur 126 » » » NDANDAËNSIS (Mtuaranae). Cum omnibus. - Abbatia nullius Ndandaënsis ad gradum dioecesis evehitur, indito nomine Mtuarana 128 » » » BADULLENSIS. Cum ob suscepta. - Dioecesis Badullensis in vulgo « Sri Lanka » territorio conditur 289 1973 Ian. 29 MARUANAE-MOKOLENSIS. Qui Sanctissimi. - Praefectura Aposto­ lica Maruana-Mokolensis ad gradum dioecesis evehitur . 225 » » » YAGUANAE. Ut apostolicum. - Praefectura Apostolica Yaguana in Camerunensi Republica ad gradum dioecesis evehitur . . 227 » » » KOHIMAËNSIS - IMPHALENSIS. Christi iussum. - Detractis quibus­ dam territoriis a dioecesi Dibrugarhensi nova conditur Sedes nomine « Kohimaënsis - Imphalensis » 417 » Febr. 11 BOIANENSIS - CAMPOBASSENSIS. Pontificalis Nostri. - Cathedralis Ecclesia Boianensis - Campobassensis ad archiepiscopalis gradum evehitur 130 » » » POTENTINAE. Cum Italicas. - Cathedralis Ecclesia Potentina ad archiepiscopalis gradum evehitur 131 » » » URBIS. Purpuratis Patribus. - Curiale templum S. Antonii Pata­ vini in via Tuseulana titulo cardinalicio ditatur . . . 133 » » » URBIS. Ab antiquis. - Titulus cardinalicius presbyteralis S. Eme- rentianae ad Turrim « Fiorenza » in Urbe constituitur . . 134 » » » URBIS. Ecclesiae Sanctae. - Templum SS. Fabiani et Venantii in Urbe ad dignitatem tituli presbyteralis cardinalicii evehitur 136 » » » URBIS. Cum ob proxime. - Templum S. Gregorii Barbadici ad Aquas Salvias titulo cardinalicio ornatur 137 » » » URBIS. Quandoquidem auctis. - Titulus cardinalicius S. Luciae ad locum « Piazza d'Armi » in Urbe constituitur . . . 138 » » » URBIS. Cum pro auctis. - Titulus cardinalicius presbyteralis S. Marci in Agro Laurentino in Urbe constituitur . . . 139 » » » URBIS. Cliscentibus fere. - Templum S. Mariae Matris Providen­ tiae in Monte Viridi, in Urbe, ad dignitatem tituli presby­ teralis cardinalicii evehitur 141 » » » URBIS. Hac nostra aetate. - Titulus cardinalicius S. Mariae Re­ ginae Pacis ad litus Ostiense constituitur 142 » » » URBIS. Romana templa. - Templum Sanctae Mariae Odigitriae Siculorum in Urbe constituitur diaconia 143 » » » URBIS Augescentibus in dies. - Diaconia S. Petri Damiani ad Montes S. Pauli constituitur 144 » » » URBIS. Siquidem peculiaria. - Diaconia Sancti Pii V ad villam vulgo « Carpegna » in Urbe constituitur 146 » » » URBIS. Auctis pro Ecclesiae. - Templum S. Sebastiani in Monte Palatino ad dignitatem diaconiae evehitur 147 » Mart. 1 TELLICHERRIENSIS (Manantoddyensis). Quanta gloria. - Quibus­ dam detractis territoriis ab Eparchia Tellicherriensi, nova constituitur, nomine «Manantoddyensis» 228 » » » SUNYANIENSIS. Africa tellus. - Dioecesis Sunyaniensis in Gha- nensi Republica conditur 290 694 Index documentorum chronologico ordine digestus

PAG. 1973 Mart. 1 TURANAE. Romani Pontifices. - Dioecesis Turana in India consti­ tuitur 292 » » » ABAKALIKIENSIS. Inter tot. - Detracta quadam parte a dioecesi Ogogiaensi, nova dioecesis constituitur, «Abakalikiensis» nomine 419 » Apr. 13 RUYIGIENSIS. Ex quo Christus. - In regione Burundi nova dioe­ cesis conditur « Ruyigiensis » appellanda, detractis ab archi­ dioecesi Gitegaënsi et a dioecesi Bururiensi nonnullis terri­ toriis 293 » » 14 BARRETENSIS. Adsiduum studium. - Detractis quibusdam terri­ toriis a dioecesi Iaboticaballensi nova quaedam conditur, nomine « Barretensis » 420 » Maii 17 PALAYAMKOTTAIENSIS. Romani Pontifices. - Detractis nonnullis territoriis ab archidioecesi Maduraiensi, nova dioecesis con­ stituitur, « Palayamkottaiensis » cognominanda .... 484 » » 26 UMUARAMENSIS. Apostolico officio. - Detractis quibusdam terri­ toriis a dioecesi Campi Moranensis, nova conditur nomine « Umuaramensis » 422 » » » PROCOPIENSIS. Votis et precibus. - Quibusdam detractis territoriis a dioecesi Iacarezinhoënsi nova alia conditur, nomine «Pro­ copiensis » 424 » Iun. 25 SANCTI MARONIS SYDNEYENSIS. Illo fretis. - Eparchia S. Maronis Sydneyensis in Australia pro fidelibus ritus antiocheni Ma­ ronitarum constituitur 486 » Iul. 5 ISSELEUICUANAE. Qui pastoris. - Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Urbis Beninensis alia conditur, nomine « Isse- leukuana » 487 » Sept. 17 MANGOCIENSIS. Cum Nostrum. - Praefectura Apostolica Arcis Iohnstonensis ad gradum dioecesis attollitur, nomine « Man­ gociensis » 582 » » » MINNAËNSIS. Prophetiae de regno. - Praefectura Apostolica Min- naënsis ad gradum dioecesis evehitur iisdem nomine et finibus 583

IV - LITTERAE APOSTOLICAE

1972 Nov. 12 Sacrarum Litterarum. - Liviae Pietrantoni, quae et Soror Augu- stina, beatorum honores decernuntur 229 » Dec. 9 Quandoquidem mortalium. - S. Gabriel Archangelus patronus tabellariae rei declaratur 14S 1973 Febr. 13 Id semper fuit. - In insula Cypro Nuntiatura Apostolica consti­ tuitur 235 » Mart. 2 Catholica Ecclesia. - Nuntiatura Apostolica in Bangladesa con­ stituitur 236 » » 5 Quoniam universae. - Nuntiatura Apostolica in Australia conditur 237 » » 6 Positum est. - E.mus P. D. Hugo Titulo Sanctorum Ambrosii et Caroli ad Viam Latam S. R. E. Presbyter Cardinalis Poletti Vicarius Generalis Summi Pontificis in Urbe eiusque subur­ biis et districtu eligitur 215 » » 8 Quam ardens. - Beata Maria Virgo Perdolens patrona Congre­ gationis Passionis Iesu Christi declaratur 237 » » 10 Nichteroyenses cives. - Sanctus Ioannes Baptista patronus urbis Nictheroni confirmatur 294 » Apr. 6 Qui in beatissimi. - Templo S. Ioannis Baptistae, quod est in urbe Telde, in dioecesi Canariensi, titulus Basilicae Minoris defertur 295 » » 25 Cum Sanctus Thomas. - S. Thomas Aquinas praecipuus dioecesis eiusdem Patronus confirmatur 296 » » » Quandoquidem homines. - S. Martinus de Porres Patronus con- Index documentorum chronologico ordine digestus 695

PAG. foederationis Hispanicae « Sindicato nacional de Actividades diversas» confirmatur 297 1973 Apr. 25 Illustra illa. - Templum S. Viti, in urbe dioecesis Aquisgranensis vulgo Mönchengladbach, titulo Basilicae Minoris decoratur 298 » » » Qui in beatissimi. - Templo Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae in archidioecesi Ovetensi titulus Basilicae Mi­ noris defertur . . 426 » Maii 1 Quantum prosperitatis. - Mutantur sedes Nuntiaturae Aposto­ licae Litoris Eburnei et Dahomeianae 625 » » 16 Venerabilis Frater. - Templum S. Zenonis, in dioecesi Veronensi, ad gradum et dignitatem Basilicae Minoris evehitur . . 427 » » 19 Tum Romani. - Templum paroeciale S. Annae in urbe Kodén in dioecesi Siedlcensi, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur 428 » » 21 Qui benignissima. - In Africa Occidentali Nova Apostolica Dele­ gatio constituitur « in Togo et Guinea » cognominata, cui duae hae regiones subiciuntur 626 » » » Ex quo divino. - E Delegatione Apostolica « Africae Occidenta­ lis » nova constituitur Delegatio Apostolica « in Mali et Mau­ retania » cognominata 627 » Iun. 19 Maternas curas. - Collegio Slovenico in Urbe Pontificii nomen tribuitur 429 » » 20 Qui in beatissimi. - In Nova Zelandia Apostolica Nuntiatura con­ stituitur, Sede in urbe vulgo Wellington posita .... 430 » Aug. 22 Quandoquidem est. - Templum Dominae Nostrae de Sri Lanka ad Basilicae Minoris dignitatem evehitur 488 » Sept. 1 Morem tuentes. - Templum Matritense Iesu Nazareno dicatum ad Basilicae Minoris gradum attollitur 489 » » » Siquis animo. - Templum SS. Salvatoris dioecesis Iuiuyensis, in Argentina, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur . . 490 » » 9 Berolinensis dioecesis. - Ad E.mum P. D. Alfredum S. R. E. Cardinalem Bengsch, Berolinensem Episcopum, duobus sae­ culis expletis a consecratione cathedralis ecclesiae, S. Hed­ vigi sacrae 586 » » 26 Quanta pietate. - Sacra aedes Dominae Nostrae a Salute, in urbe Bangalore, in India, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur 529 » » » Suave Beatae Mariae. - Templum B. M. V. in pago Sejny, in dioecesi Lomzensi, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur 585 » Oct. 10 Verba Christi. - Delegatio Apostolica in Africa Media et Occi­ dentali deinceps « Delegatio Apostolica in Nigeria et Ghana » cognominabitur 628 » » 15 Ad urbem. - Exc.mo P. D. Dominico Yoshimatsu Noguchi, Hiro- shimaënsi Episcopo, cum decem conderentur lustra ex quo territorium illud ecclesiasticum in Vicariatum Apostolicum erectum est 587 » » 27 Merito laetatur. - Ad E.mum P. D. Carolum S. R. E. Cardinalem Confalonieri quem Missum Extraordinarium eligit, ut cele­ britatibus praesideat ob inaugurandas aedes « Altioris Centri studiis pastoralibus exercendis» 5S8 » Nov. 16 Sanctorum memorias. - Templum Sanctis Martyribus Sisinio, Martyrio et Alexandro dicatum in loco vulgari lingua « San­ zeno» cognominato, in archidioecesi Tridentina, ad digni­ tatem Basilicae Minoris evehitur 629 696 Index documentorum chronologico ordine digestus

V - CONVENTIONES PAG. 1973 Maii 15 Inter Sanctam Sedem et Rhenaniam-Palatinatum de scholis catholicis 631 » » 21 Inter Sanctam Sedem et Saxoniam Inferiorem qua nonnullae im­ mutationes inducuntur in Concordatum die xxvi februarii anno MCMLXV initum 643

VI - DECLARATIO COMMUNIS

1973 Maii 10 A Summo Pontifice Paulo Pp. VI et a S. S. Shenouda III, Pa­ triarcha Sedis Sancti Marci Alexandriae, subscripta . . 299

VII - EPISTULAE

1972 Dec. 15 Nuntius sane. - Exc.mo P. D. Stanislao Lokuang, Archiepiscopo Taipehensi, ob Eucharisticum Conventum e tota Formosa insula Taipehae celebrandum . 10 1973 Ian. 2 En cette année. - Ad Exc.mum P. D. Ioannem Badé, Baiocensem et Lexoviensem episcopum, prima centenaria redeunte me­ moria ab ortu Sanctae Theresiae a Iesu Infante .... 12 » » 20 Aprestase. - Ad Exc.mum P. D. Aloisium Lorscheider, Angelopo- litanum Episcopum, Conferentiae Episcoporum Brasiliae Praesidem, eiusdem Conferentiae coacto Coetu .... 65 » » 23 « Caeli enarrami ». - E.mo P. D. Stephano S. R. E. Cardinali Wyszynski, Gnesnensi et Varsaviensi Archiepiscopo, quin­ quies centenaria redeunte memoria ab ortu Nicolai Copernici 149 » » 25 Melbumi, in urie. - Ad E.mum P. D. Laurentium Iosephum S. R. E. Cardinalem Shehan, Baltimorensem Archiepisco­ pum, quem mittit ad Eucharisticum Conventum, ex omnibus nationibus Melburni in Australia habendum, ut celebritatibus praesideat 68 » Febr. 2 Na perspectiva. - Ad Exc.mum P. D. Aloisium Lorscheider, Angelopolitanum Episcopum, Conferentiae Episcoporum Bra­ siliae Praesidem, cum annuum ea in Natione Fraternitati Conciliandae Coeptum initium habuit 216 » » 22 Plurimas tibi gratias. - E.mo P. D. Carolo S. R. E. Cardinali Confalonieri, Sacrae Congregationis pro Episcopis Praefecto, edito volumine quod «Directorium de Pastorali Ministerio Episcoporum » inscribitur 151 » Mart. 3 The décision. - Ad E.mum P. D. Villelmum S. R. E. Cardinalem Conway, Archiepiscopum Armachanum, Episcopalis Confe­ rentiae Hiberniae Praesidem, pecunia adsistentiae socialis causa constituta 238 » » 4 «Facere et tacere». - Ad Rev.mum P. D. Vincentium Minciac- chi, Congregationis S. Ioseph Moderatorem Generalem, cen­ tesimo expleto anno ex quo Institutum a S. Leonardo Murialdo conditum est 240 » Apr. 10 Quamvis religiosum. - Ad Exc.mum P. D. Franciscum To- masek, Administratorem Apostolicum Pragensem, millesimo exacto anno ex quo ea Ecclesia condita est 241 » » 14 Apprendiamo. - Ad E.mum P. D. Ioannem S. R. E. Cardinalem Colombo, Mediolanensem Archiepiscopum, centenaria re­ deunte memoria Alexandri Manzoni obitus 302 » » 22 Sancta et universalis. - Ad Exc.mum P. D. Caietanum Pollio, Salernitanum Archiepiscopum, nono expleto saeculo a pro­ vectione Sancti Gregorii VII ad Petri sedem 305 » » 30 A plusieurs reprises. - Ad clarissimum Virum Marcolinum Can- Index documentorum chronologico ordine digestus 697

PAG. dau, Instituti Internationalis compendiariis litteris v. d. OMS Moderatorem Generalem, quinto et vicesimo volvente anno ex quo Institutum conditum est ". . 308 1973 Maii 8 Grata expeetatague. - Ad Rev.mum P. D. Iosephum Sielski, Congregationis Clericorum Regularium Marianorum sub ti­ tulo Immaculatae Conceptionis B. Virginis Mariae Mode­ ratorem Generalem, ob tertium volventem saeculum ex quo Institutum in Polonia conditum est 310 » » 9 Abbiamo l'onore. - Ad Excellentissimum Virum Ioannem Leone, Reipublicae Italicae Praesidem, universali Iubilaeo in annum MCMLXXV indicto 312 » » 26 Quoniam proxime. - Ad Rev.mum P. D. Constatinum Koser, ministrum generalem Ordinis Fratrum Minorum, ob Capi­ tulum generale eiusdem Ordinis Matriti celebrandum . . 353 » » 31 Iniziandosi ufficialmente. - Ad E.mum P. D. Maximilianum S. R. E. Cardinalem de Fürstenberg ob indictum universale maximumque iubilaeum in annum MCMLXXV 357 » Iun. 8 La solenne celebrazione. - Ad E.mum P. D. Hugonem S. R. E. Cardinalem Poletti, vicaria potestate Urbis Antistitem, cum sollemnis ritus in Lateranensi Archibasilica celebratur ut Iu­ bilaeum maximum in annum MCMLXXV indictum fructus afferat salubérrimos 361 » » 10 Augusta Vindelicorum. - Ad E.mum P. D. Leonem Iosephum S. R. E. Cardinalem Suenens, Mechliniensem-Bruxellensem Archiepiscopum, quem Missum Extraordinarium deligit, ut in urbe Augusta Vindelicorum celebritatibus praesideat, millesimo expleto anno e pientissimo obitu Sancti Udalrici eiusdem civitatis Episcopi 363 » Iul. 6 Quae ad Nos. - Rev.mo P. D. Constanti Bouchaud, Presbytero­ rum a S. Sulpitio summo moderatori, Capitulo generali eius­ dem Societatis celebrato 431 » » 10 Alacre studium. - Ad Rev.mum P. D. Iosephum Zambernardi, Congregationis Vallis Umbrosae O.S.B. Abbatem generalem, novies impleto saeculo e pientissimo obitu S. Ioannis Gual­ berti, eiusdem monastici Instituti Patris Legiferi . . . 434 » Sept. 19 Flos aguilonis. - Ad Exc.mum P. D. Ioannem E. Taylor, Hol- miensem Episcopum, sexto evoluto saeculo ab obitu S. Bir­ gittae 530 » Dec. 3 Gratissima a noi. - Ad E.mum P. D. Ioannem S. R. E. Cardina­ lem Colombo, sexto et decimo ineunte saeculo ex quo Sanctus Ambrosius, Mediolanensis Episcopus nec non Ec­ clesiae Doctor, ad episcopalem dignitatem evectus est . . 647

VIII - NUNTII GRATULATOMI

1972 Dec. 9 Ad E.mum P. D. Laurentium Iosephum S. R. E. Cardinalem Shehan, Baltimorensem Archiepiscopum, quinquagesimo ex­ acto anno ex quo sacerdotio est auctus 16 » » 18 Ad E.mum P. D. Patricium Aloisium S. R. E. Cardinalem O'Boyle, Vashingtonensem Archiepiscopum, quinque conden- tem lustra a suscepta ordinatione episcopali 17 » » 30 Ad E.mum P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Sidarouss Coptorum Alexandrinum Patriarcham, quinque condentem lustra ab episcopali ordinatione suscepta ...... 71 1973 Ian. 18 E.mo P. D. Iosepho S. R. E. Cardinali Ferretto, Paenitentiario Maiori, decem condenti lustra ex quo sacerdotio est auctus, recens autem vita functo 153 » Apr. 18 E.mo P. D. Francisco S. R. E. Cardinali Dearden, Archiepi- 698 Index documentorum chronologico ordine digestus

PAG. scopo Detroitensi, quinque condenti lustra a suscepta or­ dinatione episcopali 313 1973 Iun. 23 Ad E.mum P. D. Iacobum S. R. E. Cardinalem Violardo, decem a suscepta ordinatione sacerdotali implentem lustra . . 365 » Sept. 25 E.mo P. D. Iulio S. R. E. Cardinali Döpfner, Monacensi et Frisingensi Archiepiscopo, quinque condenti lustra a su­ scepta ordinatione episcopali 533 » Oct. 22 Ad E.mum P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Wyszynski, Gnesnensem et Varsaviensem Archiepiscopum, quinque con- dentem lustra a suscepta ordinatione episcopali .... 649

IX - HOMILIA

1973 Apr. 19 In Patriarchali Archibasilica Lateranensi habita, feria quinta «in Cena Domini», Beatissimo Patre Sacrum pontificali ritu peragente 244

X - ALLOCUTIONES

1972 Dec. 22 Ad E.mos Patres Cardinales, ad Romanae Curiae Pontificalisque Domus Praelatos, per E.mum Sacri Collegii Decanum Sum­ mo Pontifici felicia ac fausta ominatos, Nativitatis Domini nostri Iesu Christi festo recurrente 19 » » 25 Cuniculariis habita, nocte Nativitatis Domini, a Beatissimo Patre ad montis Soractis radices sacrum peragente 27 1973 Ian. 6 In Vaticana Basilica habita, in festo Epiphaniae Domini, cum e variis longinquis regionibus sacrorum alumni a Beatissimo Patre sacerdotio, sollemni ritu, initiati sunt 30 » » 11 Ad Excellentissimus Viros e Legatorum Coetu apud Sedem Apo­ stolicam novo ineunte anno Beatissimo Patri felicia ac fausta ominatos 35 » » 13 Ad Excellentissimum Virum Ato Abate Agede, Aethiòpiei Im­ perii apud Sedem Apostolicam liberis cum mandatis Lega­ tum, qui Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tradidit 41 » » 15 Romanae Civitatis Magistro et Administratorum Coetui, novo ineunte anno Beatissimo Patri fausta ominantibus ... 72 » » 18 Ad Excellentissimum Virum Arturum Morgan Morales, Pana­ mensis Reipublicae cum auctoritate Legatum, Summo Pon­ tifici Litteras commissi muneris testes tradentem ... 74 » » 24 Sociis habita e Sodalitate v. d. «Associazione della Stampa Estera in Italia», die festo recurrente S. Francisci Salesii diurnariorum Patroni 76 » » 25 In sacra aede S. Mariae in Vallicella habita, cum sollemnis ri­ tus celebraretur ad Christianorum unitatem implorandam . 85 » Febr. 2 In festo Praesentationis Domini, cum cerei, more antiquitus tra­ dito, Beatissimo Patri oblati sunt 89 » » 5 Ad Excellentissimum Virum Ioannem Paulum de Lojendio, cum auctoritate Legatum ab Hispanica Natione ad Sedem Apo- ! stolicam missum, qui Summo Pontifici Litteras demandati ! muneris testes tradidit 93 » » 8 Ad praelatos auditores et officiales tribunalis Sacrae Romanae Rotae, a Beatissimo Patre novo litibus iudicandis ineunte anno coram admissos 95 » Mart. 24 E.mis Patribus et Exc.mis Praesulibus e Consilio Secretariae generalis Synodi Episcoporum, qui Conventui Romae habito interfuerunt 247 Index documentorum chronologico ordine digestus 699

PAG. 1973 Mart. 24 Ad Excellentissimum Virum Faisal Al Salen Al Mutawa, Natio­ nis «Kuwait» appellatae primum cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris testes tradentem 249 » » 26 Ad Excellentissimum Virum Gustavum Heinemann, Reipublicae Foederatae Germaniae Praesidem 250 » Maii 5 Ad Sanctitatem Suam Shenouda III, Patriarcham Sedis Sancti Marci Alexandriae 314 » » 6 In Basilica Vaticana habita cum Sacrum adstante Pontifice Ma­ ximo celebraretur, sedecies centenaria pientissimi obitus Sancti Athanasii redeunte memoria 316 » » » In Petriana Basilica ad Sanctitatem Suam Shenouda III, Pa­ triarcham Sedis Sancti Marci Alexandriae 319 » » 9 Christifidelibus in Basilica Vaticana coram admissis Beatissimus Pater nuntiat Se universale Iubilaeum in annum MCMLXXV indicturum 322 » » 11 Moderatoribus e singulis nationibus et Membris summorum Con­ siliorum Pont. Operum Missionalium, Romae annuum Coe­ tum habentibus 325 » » 12 Ad sacrarum virginum Maiores Antistitas, quae e tota Italia Conventui Romae habito interfuerunt 327 » » 25 Ad summos Moderatores Institutorum Religiosorum, annitente Sacra Congregatione pro Religiosis et Institutis Saecula­ ribus, Romae Coetum habentes 330 » Iun. 7 Ad E.mum P. D. Narcissum Jubani Arnau, Barcinonensem Archiepiscopum, in Bireti rubri impositione et anuli traditione 366 » » 8 E.mo Patri Dhammayana Mahathera, in Laotiano regno Bud- dhae sectatorum Summo Patriarcha 368 » » 11 Ad Excellentissimum Virum Abdelmalek Bergaoui, Tunetanae Reipublicae liberis cum mandatis Legatum, Summo Pon­ tifici Litteras concrediti muneris testes tradentem . . . 369 » » » In Aede Sixtina habita, Beatissimo Patre sacrum concelebrante, ad E.mos Cardinales et Exc.mos Praesules ex Italico Epi­ scopali Coetu, qui decimo generali Conventui Romae in­ terfuerunt 371 » » 15 Ad Excellentissimum Virum Reide Wiles, Liberianae Reipublicae cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras con­ crediti muneris fidem facientes tradidit 375 », » 18 Ad Excellentissimum Virum Sangoulé Lamisana, Reipublicae v.d. «Haute Volta» Praesidem 376 » » 20 Membris e Consilio Familiae tuendae, Romae primum coetum habentibus 378 » » 22 Eminentissimis Sacri Collegii Cardinalium Patribus, Summo Pontifici die Eius nominali felicia ac fausta ominantibus . 381 » » 23 In Aede Sixtina habita bonarum artium cultoribus ob inaugu­ randa religiosa Artis opera huius aetatis apud Vaticanum Museum collecta 391 » Iul. 5 Ad Excellentissimum Virum Soebagio Soerianingrat, Indone­ siane Reipublicae liberis cum mandatis Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris testes tradentem . . 436 » » 14 Ad Excellentissimum Virum Reid Willie Katenga-Kaunda, Ma- lawianae Reipublicae apud Sedem Apostolicam cum aucto­ ritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras concrediti muneris fidem facientes tradidit 438 » Aug. 28 Ad Excellentissimum Virum Antonium Borges Leal Castello Branco Filho, Foederatarum Brasiliae Civitatum cum aucto­ ritate Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tradentem 491 » Sept. 10 Instituti Iuris Internationalis sodalibus Romae Coetum haben­ tibus 493 700 Index documentorum chronologico ordine digestus

PAG. 1973 Sept. 19 Iis, qui interfuerunt conventui Instituti rei aeronauticae civili internationali accurandae 497 » » 22 Sodalibus habita Primarii Consilii Italicae Actionis Catholicae . 535 » » 24 Ad Excellentissimum Virum Polys Modinos, Cypricae Civitatis primum cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras conerediti muneris testes tradentem 543 » Oct. 1 Ad Excellentissimum Virum Paulum Farrugia, Melitensis Civi­ tatis apud Sedem Apostolicam cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras crediti muneris testes tradentem . 545 » » » Ad Sodales Ordinis Sancti Benedicti in Alma Urbe congregatos ad disceptandum de ratione experiendi Deum in vita mona­ stica 546 » » 4 Ad Excellentissimum Virum Sami Droubi, Reipublicae Arabae Syriacae liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pon­ tifici Litteras tradidit legationis fidem facientes .... 551 » » 5 Sodalibus e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, qui generali Coetui religiosae suae communitatis interfuerunt .... 552 » » 8 Ad Excellentissimum Virum Lloyd Thomson, Summo Pontifici crediti muneris testes tradentem Litteras, quibus ab Austra­ liae Praeside apud Sedem Apostolicam primus cum aucto­ ritate Legatus constituitur 554 » » 11 Membris Commissionis Theologicae Internationalis quintum ple­ narium Coetum habentibus 555 » » 17 Iis qui interfuerunt Coetui e tota Europa Romae habito de pastorali Migratorum cura 590 » » 20 Ad Excellentissimum Virum Paulum Tremblay, Canadensis Na­ tionis liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit legationis fidem facientes 593 » » » Iis qui interfuerunt annuo plenario Coetui habito a Pontificio Consilio instrumentis Communicationis Socialis praeposito . 595 » » 25 Sodalibus e Congregatione Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, qui generali Coetui religiosae suae communitatis interfuerunt 598 » Nov. 8 Ad Excellentissimum Virum Vergilium Octavium Tevoedjre, Dahomeyensis Reipublicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tradentem . . 60O » » 9 Ad Excellentissimum Virum Cornelium Berkhouver, Europaei publici legibus ferendis coetus praesidem 651 » » 10 Iis qui conventui «Biduum Latinum » appellato, Romae habito, interfuerunt 653 » » 15 Ad Excellentissimum Virum Adolfum Binagana, Reipublicae Bu- rundensis cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litte­ ras concrediti muneris testes tradentem 654 » » 16 Delegatis et Observatoribus qui interfuerunt Coetui XVII Romae habito a Consilio v. d. « Food and Agriculture Organization » (F.A.O.) 656 » » 19 Ad sacrarum virginum Maiores Antistitas, quae ex omnibus na­ tionibus interfuerunt Conventui Romae habito .... 660 » » 29 Ad Excellentissimum Virum Owson Paulum Gabites, primum apud Sedem Apostolicam Reipublicae Novae Zelandiae cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras concrediti muneris fidem facientes tradidit 662 » Dec. 6 Ad Excellentissimum Virum Taha Carim, Turcarum Reipublicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras com­ missi muneris testes tradentem . 664 Index documentorum chronologico ordine digestus 701

XI - NUNTII RADIOTELEVISIFICI PAG. 1973 Febr. 25 Australiae caeterisque Christifidelibus quadragesimum Conven­ tum Eucharisticum ex omnibus nationibus Melburni cele­ brantibus 154 » Apr. 22 Universis Urbis et Orbis Christifidelibus cunctisque hominibus, die Paschatis Resurrectionis Domini nostri Iesu Christi, antequam ex externo Petrianae Basilicae podio Beatissimus Pater Apostolicam impertiit Benedictionem 252

XII - NUNTII RADIOPHONICI 1972 Dec. 25 Universis Christifidelibus, die festo Nativitatis Domini nostri Iesu Christi, antequam ex externo Basilicae Vaticanae podio Urbi et Orbi Beatissimus Pater Apostolicam imper­ tiit Benedictionem 42

XIII - NUNTII SCRIPTO DATI 1973 Mart. 7 Episcopis Civitatum Foederatarum Americae Septemtrionalis, annua, quadragesimali tempore, ea in Natione stipe collecta 255 » » 10 Universis Christifidelibus cunctoque Clero, ob diem celebrandum ecclesiasticis iuvandis vocationibus per totum terrarum orbem dicatum 256 » Maii 1 Universis Christifidelibus et bonae voluntatis hominibus, die re­ currente recto instrumentorum communicationis socialis usui provehendo per totum terrarum orbem dicato 335 » Iun. 29 Universis sacris Praesulibus et catholicis Christifidelibus, die rei missionali provehendae per totum Orbem dicato recurrente . 439 » Oct. 16 Ad E.mum P. D. Paulum S. R. E. Cardinalem Philippe, Sacrae Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus Praefectum, tercen­ tesimo quinquagesimo anno revoluto a S. Iosaphat obitu . 665 » Dec. 8 Ad universos homines, praesertim Christifideles, calendis ianua­ riis diem fovendae paci per totum terrarum orbem dicatum celebraturos 668 » » 10 Ad Excellentissimum Virum Leopoldum Bénites, XXVIII gene­ ralis coetus Nationum Coniunctarum Praesidem, xxv expleto anno a declaratione universali quoad iura hominum edita . 673

II - ACTA SECRETARIAE STATUS

1973 Apr. 24 Notificatio. - Institutum cui nomen «Pontificia Opera di Assi­ stenza» in Italia, a suis muneribus cessavisse declaratur . 219 » Iul. 15 Rescriptum ex audientia. - De opportunitate transferendi com­ petentiam circa causas inconsummationis matrimonii ad unam tantum Sacram Congregationem 602

III - ACTA SS. CONGREGATIONUM

I - SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI 1973 Mart. 23 Declaratio. - De tuenda Sacramenti Paenitentiae dignitate . . 678 » Maii 11 Declaratio circa Catholicam Doctrinam de Ecclesia contra non­ nullos errores hodiernos tuendam 396 » Sept. 20 Decretum de sepultura ecclesiastica 500 702 Index documentorum chronologico ordine digestus

II - SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS PAG

1973 Febr. 11 RIPANAE. - Decretum de Concathedralis erectione ..... 156 » Mart. 24 AQUIPENDIENSIS, BALNEOREGIENSIS, CIVITATIS PLEBIS, URBEVETANAE. - Decretum de mutatione finium dioecesium 261 » Apr. 7 GORLICENSIS. - Decretum de erectione templi pro-cathedralis . 445 » Maii 31 CAMPANIENSIS - POTENTINAE - MURANAE. - Decretum de mutatione finium dioecesium 503 » Iul. 1 CIVITATIS CASTELLANAE HORTANAE ET GALLESINAE ATQUE BALNEORE­ GIENSIS. - Decretum de finium immutatione 504 » » 16 CLUSINAE ET PIENTINAE - CIVITATIS PLEBIS. - Decretum de finium immutatione 505 » Sept. 8 BONONIENSIS, FLOBENTINAE ET MUTILENSIS. - Decretum. - Muti- lensis Ecclesia regioni ecclesiasticae Romandiolae adnectitur 507 » » 25 IOANNOPOLITANAE A LACUBUS. - Decretum de mutatione nominis curialis dioeceseos . 604 » Nov. 5 COLIMENSIS - GUSMANOPOLITANAE. - Decretum de finium mutatione 605

III - SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS

1973 Apr. 2 AIMERENSIS - IAIPURENSIS ET SAGARENSIS. - Decretum de muta­ tione finium 263

IV - SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM

1973 Ian. 29 Instructio de communione sacramentali quibusdam in adiunc­ tis faciliore reddenda 264

V - SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM SACRA CONGREGATIO PRO CLERICIS

1973 Maii 24 Declaratio de praemittendo sacramento Poenitentiae primae puerorum Communioni 410

VI - SACRA CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE SEU DE PROPAGANDA FIDE

1973 Ian. 12 RUMBEKENSIS - VAVENSIS - MOPOIENSIS - IUBAËNSIS. - Decretum de finium mutatione 105 » » » NYERIENSIS - MERUENSIS - MACHAKOSENSIS. - Decretum de mutatione finium 10(5 » » 19 PUSANENSIS - MASANENSIS. - Decretum de mutatione finium . . 107 » Apr. 13 GITEGAËNSIS - MUYINGANAE. - Decretum de finium mutatione . . 273 » Aug. 22 INDONESIAE. - Decretum de mutatione nominum aliquarum Archi- dioecesium et Dioecesium 508 » » 31 NYERIENSIS - MERUENSIS. - Decretum de mutatione finium . . . 509 » Sept. 22 NYERIENSIS - MERUENSIS. - Decretum de finium mutatione . . . 608 » Oct. 15 ARCIS LAMY - NDJAMENANA. - Decretum de mutatione nominis . . 609

VII - SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO

1972 Iun. 24 Decretum. - De cantibus in Missa quae lingua latina celebra­ tur novo ordine disponendis 274 » Dec. 3 Decretum. - Ritus institutionis Lectorum et Acolythorum, ad­ missionis inter candidatos ad Diaconatum et Presbyteratum, nec non sacri caelibatus amplectendi, eduntur .... 274 » » 7 Decretum. - Ordo Unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae, editur 275 Index documentorum chronologico ordine digestus 703

PAG. 1973 Mart. 25 Normae circa patronos constituendos et imagines B. M. Vir­ ginis coronandas 276 De Patronis constituendis 276 De Coronatione Imaginis B. M. Virginis 280 » Apr. 27 Litterae circulares ad Conferentiarum Episcopalium Praesides de Precibus eucharisticis 340 » Iun. 21 Decretum. - Ritus qui inscribuntur «De sacra communione et de cultu mysterii eucharistici extra Missam» vulgantur editione quae typica declaratur 610

VIII - SACRA CONGREGATIO PRO CAUSIS SANCTORUM

1972 Maii 4 CARACENSIS. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione Servi Dei Iosephi Gregorii Hernández Cisneros, viri laici professoris Athenaei Caracensis 49 » » » NEAPOLITANA. - Decretum introductionis Causae pro beatifica­ tione Servae Dei Mariae Christinae ab Immaculata (in saec. Adelaidis Brando), fundatricis Congregationis Sororum Vic­ timarum expiatricum a Sacramentato Iesu 52 » Oct. 7 MAIORICENSIS. - Decretum introductionis Causae pro beatifi­ catione Servae Dei Caietanae Albertae Giménez, funda­ tricis Congregationis Sororum a puritate B. M. Virginis 55 » » » MARIANOPOLITANA. - Decretum introductionis Causae pro beati­ ficatione et canonizatione Servae Dei Mariae Rosae Duro­ cher, fundatricis Congregationis Sororum a SS. Nominibus Iesu et Mariae in Canadia 447 » Dec. 16 ALEXANDRINA STATIELLORUM. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione et canonizatione Servae Dei Teresiae Grillo Vid. Michel, fundatricis Parvarum Sororum a Di­ vina Providentia 450 » » » CORDUBENSIS IN ARGENTINA. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione et canonizatione Servi Dei Iosephi Leonis Torres, Sacerdotis professi ordinis B. Mariae de Mercede, fundatoris Sororum ab Infante Iesu e tertio ordine de Mercede 453 » » » LAUDENSIS. - Decretum introductionis Causae pro beatifica­ tione et canonizatione Servi Dei Petri Dominici Trabattoni, Sacerdotis saecularis fundatoris Domus Divinae Providen­ tiae in pago v. «Maleo» . 455 1973 Febr. 1 SYDNEYENSIS. - Decretum introductionis causae pro beatifica­ tione Servae Dei Mariae a Cruce Mekillop, fundatricis Con­ gregationis Australianae Sororum S. Ioseph a SS.mo Corde Iesu .108 » Maii 10 NEAPOLIIANA. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servi Dei Iosephi Moscati, Viri laici medici atque professoris in Neapolitano Athenaeo ...... 458 » » » ROMANA. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servae Dei Mariae Teresiae Zonfrilli, Sororis professae congregationis Filiarum a Domina Nostra ad montem Calvariae . . . 461 » » » ROMANA SEU ALBANENSIS. - Decretum de virtutibus pro beatifica­ tione Servi Dei Ioannis Merlini, Moderatoris Generalis Con­ gregationis Missionariorum Pretiosissimi Sanguinis D.N.I.C. 465 » » » VICENSIS. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servae Dei Paulae Delpuig a S. Aloisio, moderatricis generalis Sororum Carmelitarum a Caritate 470 » » » SANCTI HYACINTHI. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servi Dei Ludovici Zephyrini Moreau, Episcopi S. Hyacinthi 510 » » » CREMONENSIS SEU LAUDENSIS. - Decretum de virtutibus pro beati- 704 Index documentorum chronologico ordine digestus

PAG. ficatione Servi Dei Vincentii Grossi, Paroclii loci « Vieobelli- gnano», fundatoris Instituti Filiarum Oratorii .... 561 1973 Maii 10 RUREMUNDENSIS. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servi Dei Arnoldi Janssen, Sacerdotis fundatoris Societatis Verbi Divini necnon duarum Congregationum Missionalis Servarum Spiritus Sancti et Servarum Spiritus Sancti ab Adoratione Perpetua 566 » » 21 GRANATENSIS. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione Servi Dei Andreae Manjon y Manjon, Sacerdotis fundatoris Scholarum ab « Ave Maria » appellatarum 516 •» Oct. 18 BURDIGALEN, SEU VICTORIEN. - Decretum de virtutibus pro beati­ ficatione Servi Dei Guilelmi Iosephi Chaminade, fundatoris Societatis Mariae (Marianistarum) et Instituti Filiarum Mariae Immaculatae 611 » » » VALENTINA. - Decretum de miraculis pro canonizatione Beatae Teresiae a Iesu Jornet Ibars, virginis, fundatricis Congre­ gationis Parvarum Sororum Senum Derelictörum .... 680

IX - SACRA CONGREGATIO PRO INSTITUTIONE CATHOLICA 1972 Sept. 8 Decretum. - Universitas Catholica Campinensis in Brasilia Pon­ tificio titulo decoratur 446

IV - ACTA TRIBUNALIUM

I - SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA 1973 Sept. 24 Decretum. - Statuitur opus requisitum ad lucrandum « Donum indulgentiae» in variis ecclesiis localibus Anni Sacri occasione 615

II - TRIBUNAL VICARIATUS URBIS Citationes edictales: Ii >73 i M n. 4 CALARITANA SEU ROMANA. - Nullitatis matrimonii (De Sole-North) 58 » Iun. 11 ROMANA. - Nullitatis matrimonii (Costi-Ciolini) 348 » Iul. 5 ROMANA. - Nullitatis matrimonii (Tramo-Matuglia) .... 413

V - ACTA SECRETARIATUUM

SECRETARIATUS AD CHRISTIANORUM UNITATEM FOVENDAM 1973 Oct. 17 Communicatio quoad interpretationem Instructionis de peculia­ ribus casibus admittendi alios Christianos ad communio­ nem eucharisticam in Ecclesia Catholica, die 1 mensis Iu­ nii 1972 editae 616

VI - ACTA COMMISSIONUM

PONTIFICIA COMMISSIO DECRETIS CONCILII VATICANI II INTERPRETANDIS 1973 Ian. 8 Responsum ad propositum dubium 59 » Apr. 18 Responsa ad proposita dubia 220 ¿) Oct. 31 Responsa ad proposita dubia 620 Index nominum personarum 705

m

INDICES NOMINUN

I - INDEX NOMINUM PERSONARUM

(OMITTUNTUR NOMINA ACTIS subscripta)

A Alvarez G., 573. Armbruster G., 63. Alvárez Martínez F., 339. Arns Card. P. E., 166, 188, 204, 476. Abba C, 607. Alvarez Restrepo M., 185. Arokiasamy M., 180. Abberton T., 573. Al ves Ferreira da Silva A. Arokiaswamy P., 172, 181, Abdalla G., 526. C, 191. Abdelmalek Bergaoui, 369, Amadio F., 186. 529. 414. Amalorpavadass D. S., 415. Arseni S., 478. Abdel Nour A., 524. Amaral dos Santos A., 175. Arulappa S., 172. Abele E., 194. Amari I., 168. Asghedom S., 223, 520. Abiad I. I., 201. Amasbaufer G., 575. Assolari A., 607. Abou-Mokh F., 520. Ambrosanio A., 351. Athanasius (S.), 316, 320. Abramski S., 63. Ambrosius (S.), 647. Ato Abate Agede, 41, 60. Achter M., 685. Amichia J., 524. Aubach T., 284. Adalbertus (S.), 213, 242. Amstalden C, 183. Aubry R. A., 412. Adamiuk A., 175. Anastasi V., 624. Auda G., 522. Addario T., 478. Anathil G., 271. Aufderbeck H., 502. Addazi R. I. M., 171. Andoh D. K., 186. Augustina, Suor (B.), 229. Auman J., 476. Adelakun I., 47, 411. Andrade Keller J. E., 576. A vallone L., 525. Adimou C, 171. Andrade Ponte P. E., 186. Averkamp L., 45, 199. Agazzi A., 223. Andreotti G., 287. Awa P., 182. Agré B., 684. Andriamahanina P., 283. Ayoub A., 526. Agresti I., 193, 260, 476. Angelino P., 287. Ayvazian G., 201. Aguilar García I. I., 197. Angeloni L., 170. Ahr G., 60. + Anglim M. R. E., 224. Aillot About C, 159. Arnioni E., 159. B Akanlu R., 47, 197. Añoveros Ataun A., 189. Al W. G., 285. Anthonimuthu R., 180. t Babana J., 528. Alamgimattathil A., 411. Anthony L. R., 48, 198. Babatunde Adelakun I., Alamilla Arteaga G., 686. Antoine de Padoue (Ma­ 197. Alapatt G., 175, 624. dre), 284. Babulik F., 350. Alba Palacios I. C, 177. Antonelli Card. F. I., 166, Bach P., 186. Alberti O. P., 560. 204, 2S3. Bachelet V., 60. Alberto y Valderrama T., Antonetti L., 414. Bacile P., 179. 409. Apicella M., 526. Badaloni M., 350, 476. Albinger G., 63. Aponte Martínez Card. A., Bade I., 12. Alcini A., 522. 166, 203. Badini G., 476. Alessandri C, 523. Appasinghe P. P., 412. Baggio Card. S., Ili, 158, Alexander M. A., 476. Aquino D. L, 186. 193, 222, 282, 477, 572, Aliverti P., 159. Arana A. R., 105, 200. 685. Allendorff G., 63. Araujo Iglesias M., 176. Bahincinthie E., 60, 284. Allinger-Csollicb T., 524. Arboleda J. R., 415. Baier F., 575. Almario C, 560. Arce Vivas M. A., 189. Balla I., 350. Almeida Merino A., 684. Arcieri V., 526. Balsamo V., 573. Alozipan G. A., 62. Argaya Goicoechea H., 196. Balzarini A., 573. Altomare H. L., 177. Arinze F., 282. Bamberger S., 350.

45 - A. A. S. 706 Index nominum personarum

t Baratta R., 288. Bergonzini M., 175, 507. Bolatti V., 104, 190, 192, Barbasiewicz E., 622. Berkhouver C., 651. 199. Barbier G., 479. Bernal Vargas G., 680. Böiger W., 686. Bareelloni Corte V., 287. Bernardi G., 622. Bolzan C, 522. Bardonne L. A., 196. Bernard I., 190. Bonadio I., 416. Barlattini M., 286. Bernard J., 350. Bonapace R., 526. Barni I., 176. Bernardin I. L., 173, 222. Bonfigli C, 522. Baroi M., 607. Bernini D., 188. Bonfilioli I., 261. Baroni G., 105, 200, 222. Bernizon Eguren T., 350. Bong-Kil Sye I. B., 196. Barotto H. C, 104, 199. Berntson Terranee W., 572. f Bonhomme J., 480. Barrera y Reyes B., 445. Bertin G., 351. Bonicelli G., 476. Bartbe A., 190. Bertoli Card. P., 167, 282, Bonomini F., 178. Bartoccini S., 527. 415. Bonucchi C, 284. Bartoletti E., 284, 415, 475. Boracchia F., 525. Bertrand G., 47, 197. Bartolucci H., 412. f Borgatti J., 624. Bertagna B., 523. Basile L., 287. * Borge y Castrino C, 480. Berthier R., 350. Basili Hhando N., 186. Borges Leal Castello Bran­ Bassotto C, 159. Bertuzzi G., 287. co Filho A., 491, 519. Bassoul I., 200. Bescond I., 182. Betancourt O., 180. f Borie V., 480. Basti G., 287. Borowsky P., 479. Beuzeville Ferro A., 260. Bastiampillai Deogupillai Borrmans M., 415. Beuzon P., 023. I., 47, 198. Borromeo A. C, 501. Beyer J. B., 284, 476. Baszkiewicz T., 175. Bortoletto Cavallin A., 409. Beyns L., 287. Batanian I. P. XVI (Pa­ Bosco A., 174. triarcha), 201. Bézac R., 192. Bosco (Don), 213. Bezerra Bessa P., 46, 199. Battaglia I., 175. Bösl E. A., 48, 198. Bianchi E., 351. Battersby G. F., 575. Bossuyt A., 187. Bianchi Barriviera L., 286. Battisti A., 173. Bottiglieri Martino R., 61. Bianco U., 623. Battisti C, 527. Bottiglioni E., 525. Bianconi I., 501. Battìi Wiehrowski W., 185, f Bottino F., 160. 197. Biayenda Card. A., 166, Botto O., 415. 204, 475. Bauderer G., 351. Bouchaud C, 431. Baudoux M., 173. Bidawid T., 201. Bouehet R., 192. t Bäuerlein S., 480. Bieluch G. C, 285. Boudreäux G., 185. Baum V. V., 167, 222. Bierster L. N., 62. Bouladoux M., 623. Becker G. M. U., 62. Biffi F., 285. Boulanger G., 273. Becker T., 574. Biletsi E., 174. Boutìn G. R., 285. Bednorz H., 175. f Bilgeri .1. A., 480. Bouve G. I., 178. Bedoglouyan A., 201. Bill R. C, 686. Bovone A., 61, 350. Begley M., 188. Bilski E. G., 687. Bowen M. G., 174. Bellanti F. P., 527. Binagana A., 654, 683. Bowers I. O., 181. Bella tore A., 479. Bingler T., 622. Boxleitner J. J., 572. Bellec J., 182. Binz L., 186, 187. Boyle H., 195. Bellido Caro R., 679. Birgitta (S.), 530. Bozzini E., 286. Bellosillo P., 284. Bischof F., 575. Bozzoli H. A., 156. Bellotti C, 525. Biser E., 477. Brachini Z., 525. Bellucci C, 501. Blanchet B., 679. Brambilla F., 170. t Beltrami Card. G., 688. Blanco G. S., 350. Brancaleone M., 526. Benedict R., 350. Blanco Prieto F., 523. Brand C, 190. Benelli G., 349. Blüggel W., 287. Brandäo Vilela Card. A., Bengsch Card. A., 178, 586. Boccaccio P., 112. 166, 170, 203, 475. Bénites L., 673. Boccadoro A., 175, 504. Brando Adelaide (S. D.), Benítez Fonturvel C, 179. Boccadoro L., 685. 52. Bensen G. M., 685. Bodet H., 61, 684. Brasca G., 284. Bentia S., 520. Bodio A., 478. Brasò G., 284. Bentivoglio V. A., 171. Boffet A., 176. Brasseur V., 184. Beran Card I., 164. Böhm G., 480. Braun J. G., 416. Berenguer Prado J., 188. Bohn E., 684. Breña López V., 561. Berg C, 45, 173, 202. Boitani E., 476. Brendan Daly C, 415. Berg E., 522. Bokenfohr I., 191. Brennan K. J., 285. Bergamini G., 287. Böker A., 352. Bressan A., 107. Index nominum personarum 707

Bressan L., 523. Calderón Barrueto I., 196. Cassi Ramelli A., 159. Brewer I., 185, 222. Calderón et Padilla O. I., Cassidy E., 111, 170. Brezzi P., 525. 176. Cassisa S., 680. Brini M., 519. Callaman F., 63. Castellano I. M., 176, 505. Bromuri B., 687. Calón P. G. A., 285. Castellini I., 687. Brosnahan T. I., 170. Caloyeras D., 223, 520. Castillo Lara R. L, 155. Bruder G. I., 686. Calvaresi C, 62. Castrillón Hoyos D., 185. Brunetti P., 478. Calzoni M., 687. Casu S., 351. Brungs R., 477. Camozzo U., 169. Catarella A., 179. Brunini I., 197. Campise F., 573. Catoire G., 159. Buchner F., 159. Camprodón Rovira I., 560. Cattani G., 112. Bucko A., 523. Canciani M., 476. Cauchi N., 195. f Budelacci B., 480. Candau M., 308. Cavalla C, 182. Bududira B., 607. Canestri I., 181. Cavallaro Vedaldi E., 60. Bueno Couto G. P., 187. Canindé (a) T., 183. Cavanna N., 186. Bueno et Monreal Card. Cani vez J., 284. Cavazzi V., 524. I., 679. Cannavo I., 179. Cavazzoni F., 286. Ceballos D., 63. Bugnini H., 172. Canonne M. H., 192. Cecchi V., 501. Buis I., 177. Cannonerò I., 186. Cegeslki G. G., 160. Buitrago R., 1S2. Cantagallo F., 624. Öekada S. F., 180. Buitrago S. S., 198. Cantuarias Pastor A. R., Celant G., 527. Bullet G., 181. 561. Burghart F., 525. Celata P. L., 63. Cantisani A., 171, 202. Cenarruzabeitia G., 351. Burié V., 521. Caponi A., 288. Burke S. G., 160. i- Cento Card. F., 64. Caporali A., 574. Cerniani G., 288. Bums F., 286. Capovilla L. F., 174. Burri M., 286. Cerri F., 623. Capponi G., 527. Chagnon J., 284. Busch A., 527. Capriccioli G., 624. Busco G., 686. Chakaipa P., 46, 188. Cara G., 351. Chakiamury G., 63. Bussi N., 476. Carata I., 202. f Buteler A. M., 576. Chaminade (S. D.), G. L, Caravella D., 688. 611. Butelezi P. I., 195, 476. Carberry Card. I., 181. Büth L., 63. Carboni M., 288. Champagne J., 684. Buttimer O. H., 283. Cárdenas J. M., 160. Chamye M., 520. Buxarrais Ventura R., 187, Cardoso de A velar S., 187. Chan L, 48, 198. 339. Caridi B., 479. Charles N., 685. Bwemi Magambo S., 47, Carinci A., 130, 173, 202. Charpenet L., 272. 197. Carli A., 46, 173. Chauriz S., 201. Byrne L., 521. Carli L., 349. Checcobelli C, 522. Byrne L. C, 684. Carletti L., 523. Chedid L, 189. Carlini C, 288. Cheikho L, 169. Carnevali A., 479. Chelhot G., 201. C Carraro G., 350, 427. Cheli G., 477. Caballa F., 62. Carrasco B., 185. Cheloman D., 284. Caballero W., 688. Carretto P. M., 415. f Chen-Ping Hsu F. X., 186, Cabana Viia G., 351. Carriquiy G., 285, 685. 282, 288. Cabrai Duarte L. I., 170. Carrol C, 189. Cheng P., 283. Cabrera Urdangarin H. L., Carter S. E., 170, 282. Cherubini N., 622. 192. Caruso E., 575. Chetwode Crawley D. J., Casaldaliga P., 187. Cacciavillan A., 522. 524. Cascarin F., 526. Cadilhac I., 502. Cheung D., 286. Casciani A., 478. Caffarata C, 183. Chiaradia G., 523. Caselli V. M., 575. Caggiano P., 63. Chiavazza C, 350. Cases Deordaí I. M., 190. Caiazza G., 351. Chiesa L., 286. Cashman D., 174. Cain G., 62. Chimóle M., 178. Casoli L., 480. Calabresi U., 105. Chimy J., 223. Casoria G., 111, 172, 222, Calabretta A., 176. Chiocchetta P., 415. Calabro R., 622. 349, 416. Chirivella T.> 522. Calcagnini D. P., 286. Caspari F., 352. Chiù R., 63. Calcagnini V., 623. Casper B., 477. Choi L, 187, 607. Calderón J. G., 476. t Cassaigne .T., 624. Chojecki A., 622. 708 Index nominum personarum

Chong M., 685. Coppini E., 525. Daoud M., 520. Choonhavan C, 687. Coppini G., 286. Darcy Freeman J., 415. Chowaniec E,, 622. Corda D., 478. Darmancier M., 192. Chullikal A., 60. Cordeiro Card. L, 166, 203, da Silva F., 196. Chung Wang Ting P., 177, 282, 684. da Silva Matthes D., 182. 283. Cordts V. E., 160. da Silva Sarai va I. A., 194. Cialeo F. B., 193. Corish P., 519. Dávila Uzcátegui R., 194. Cicaloni A., 63. Coronado Caro I. M., 105, f de Aguirre J. C, 64. Cicognani Card. A. I., 201, 200. De Albuquerque S., 46,199. 688. Correa León P., 177. de Andrade y Silva F., f Cicuttini L., 112. Correa Pereira M., 261. 194. Cinches M., 104, 198. Correa Yepes H., 199, 282. De Andrea G., 351. Cinense A., 194. Corripio Ahumada E., 118, De Angelis A., 523. Cingoli N., 479. 283. de Araújo Sales Card. E., Ciocci A. 6., 56. Coscia B. D., 194. 170, 201, 603. Ciocci D., 527. Costa I. B., 184. Dearden Card. L, 104, 199, Ciocci F., 526. Cosyns S., 479. 313. Cirarda Lachiondo J., 61, Coueter E., 189. f de Arriba y Castro Card. 189. Coughlan P., 687. B., 160. Clancy E. B., 607, 608. Coughlin P., 416. De Bernon I. I. F., 272. Clarizio V., 478. Cowderoy C, 196. De Béthune G., 478. Clark E. J., 686. t Cowley L. P., 480. De Block A. L., 574. Cia ver F. F., 476. Cox J. F., 522. de Bruin G. W. A., 160. Clementi B., 479. Cozzi M. V., 285. de Castro Xavier Monteiro Clementi M., 571. Creemers A., 177. A., 194. Clemins F. J., 686. Cremata C, 350. De Chiara V., 502. Clerici C, 624. Cremin D., 608. De Clercq C, 520.. Cloherty G. K., 63. Crisan T., 522. De Cocq C. M., 282. Cocjin G., 287. Crisanti M., 525. Décoste I. B., 193. Cogoni I., 178. Criscito A., 176. de Courrèges d'Ustou A., Colafrancesco G. B., 351. Cristiano N. K., 572. 178. Colauti D., 525. Cronin D., 179. Decourtray A., 185, Colini Lombardi P., 284. Cronin P., 169. Deegan G., 477. Colleran G., 350. Crowley I., 185. De Estrada S., 524. Collin F., 524. Cruces F., 560. de Fürstenberg Card. M., Collini A., 45, 173, 282, 415. Cruciani U., 159. 357. Collino D. E., 190, 197. Csertö S., 285. De Giorgi S., 573, 679. i- Collins T. P., 688. Cuenco I. M., 172. De Girolamo C, 522. Colman Gomis O. T., 415. Öule P., 181. Degner L. A., 685. Cologno (a) V., 184. Culkin F. G., 686. De Goede E. G., 479. Colombo Card. I., 178, 302, Cullinane J. N., 476. Degrijse O., 283. Cunningham A., 63. 647. de Guruceaga Iturriza F., Cunningham G., 285. Cols A., 478. 561, 603. Curis C, 171. Compagnone E. E., 283. de Hornedo Correa A., 184. Curtin G., 62. Compaorè I. M., 606. Deissler A., 572. Cyrillus et Metodius (SS.), Compernolle E., 478. Dejaifve G., 520. 242. Gonfalonieri Card. C, 151, De Kok G. L., 525. 588. de Koning P. E., 525. Connolly I., 179. Czapliñski B., 260. de la Brousse A. C, 185. Connolly T., 184, 349. de la Chanonie P., 184. Connolly W. J., 285. D de la Potterie L, 285, 416. Conombo J., 523. Delaquis N., 680. Constantius (S.), 297. Daem .T. V., 222. Delargey R. I., 177. Conte G., 524. D'Agostino T., 479. de Larrea et Legarreta Conway D., 179, 283. Dahmen K., 575. A-M., 186. Conway Card. W., 222,238. Dakoure A., 524. de la Serna de la Laguna Conzon G., 525. D'Alessandro F., 351. Terminos E., 526. Cooke Card. T. I., 168, 195. Dalmais P., 415, 609. De Lencastro G., 574. Cooney M. F., 686. Dalton S., 285. Delgado Padilla G., 478- Copas V. P., 178, 272. Dalvit I., 174, 561. Delhaye P., 159. Copernlcus N., 149. D'Andrea A., 286. Delheid F., 575. Danylak B., 520. Index nominum personarum 709 de Lima L, 260. De Vries W., 416. Drzazga L, 194, 202. Delisle A., 182. De Wilde F. O., 193. D'Sa C, 185. Dell'Acqua Card. A., 164, De Wolff Metternich F., D'Souza A., 684. 183, 186, 215. 623. D'Souza P., 175, 415. Dell'Amore G., 623. De Zanche V., 176. Dubon Quintanal G. A., 479. Della Rotta O., 478. De Zulueta y Dato E., 524. Dudick M. J., 223. Dellenda A., 478. Dezza P., 222. Dufault M. A., 283. Dei Monte A., 181, 190, D'Haenens A., 525. Duffy F., 63. 476. Dhammayana Mahathera, Duffy Q., 60. Dell'Omo L, 191. 368. Dugan D. J., 688. Duivenvoorde L, 172. Delly E. K., 520. Diabre P., 525. Dumont C, 223, 520. Delogu S., 193. Dias Nogueira E., 191. Dun-Ruttonjec, 286. de Lojendio I. P., 93, 111. Díaz Merchan G., 179, 426. Dunn J. O., 687. Delplanque M., 527. Di Bari S., 527. Dunne G. T., 351. Delpuig a S. Aloisio P. Di Battista T., 479. Du Noday A. M., 191. (S. D.), 470. Dick I., 477. Dei Rosario E., 188, 560. Durighello F., 287. Di Clemente N., 622. Durkin I. T., 47, 197. Delva C, 285. Didonet F., 187. Del Val Gallo I. A., 189. Durocher M. R. (S. D.), Di Felice A., 476. 447. Del Vescovo D., 523. Di Giuseppe A., 479. De Magistris L., 573. Di Leve L., 287. Duval Card. L.-E., 683. De Magistris P., 351. Di Liegro L., 523. Dworschak L., 178. De Marescaux G., 525. Di Luccia P., 480. Dwyer G. P., 222. De Marsico A., 525. Di Matteo N., 687. Dwyer J., 350. De Matos Pereira L, 261. Di Nardo A., 624. Dzudzewicz B., 523. Démets A., 62. Dini A., 576. De Michele G., 573. Diniz Barreto G., 604. E De Miranda R., 624. Dioletta F., 523. de Mol B. C. J., 160. Diouf L., 415, 477. Ebert C, 502. de Moráis Penido G. M., Dirven P., 415. Echeverría Ruiz B., 193. 679. Dixneuf L., 45, 197, 416. Eckermann C. E., 686. de Oliveira Lima A., 188. Djajasepoetra H., 168. Eggenhuizen C. A. A., 527. Denis G., 527. Djebarus V., 272. Eickenbrock B., 480. Denzel A., 284. D'Mello L., 263. Eid E., 520. De Provenchères C, 192, do Amaral A. C, 195, 476. Eilers F. J., 350. 283. i Dodds P., 64. Einaudi G., 687. Derda B., 573. Dognin P., 416. Ekandem D., 186. de Reeper L, 194. Domanski S., 622. Ekka F., 183. De Riedmatten H., 61. Domin C, 175. Ekpu P. E., 185. Derisi O. N., 180. Donovan P., 186. Elannjikal C, 181. Derouet H., 179. Döpfner Card. I., 190, 533. Eldarov G., 520. f Derouineau A., 576. Dorado Soto A., 560. El-Hachem M., 521. f de Sá Leäo y Seabra P., f Dos Santos A. A., 576. El-Hayek E., 520. 224. Dossena A., 174. Ellis E., 191. De Sanctis B., 573. Dossena I., 158. Ellis G. M., 607. Descamps A., 158. Dossing G., 684. Elmi G., 527. Desirat E., 286. Dougherty G. S., 686. t Elwell C, 112. de S. José M. A., 223. Dougherty N., 283. Eman G. M., 223. Deskur A. M., 521. Doumith M., 223, 520. Encinozo N. G. M., 622. de Smet R., 415. Dousse M., 60. Engels E., 62. Desmond M. L., 575. Dowe W., 574. Enrici D., 416. De Sole, 58. Downey L. V., 62. Enrique et Tarancón Card. de Sousa Lima I., 261. Downing G., 687. V., 172, 195, 196. Despatie R. A., 104. f Doyle F. J., 624. Eranci L, 284. Despatis R., 199. Dozier C, 180. Erkens E. C. G., 525. Desseaux J., 416. Dreossi G., 624. Ermecke G., 62. De Stefano M., 287. Driscoll L, 178. Ernest J., 288. Deubner O. R., 478. D'Rosario H., 282. f Errázuriz Gandarillas L, Deuel D. A., 686. D'Rozario M., 178. 528. de Ulhôa Vieira B., 188. Droubi Sami, 551, 571. Esaa L., 523. Devriendt C, 159. Druzba W., 622. Espino y Silva A., 46, 199. 710 Index nominum personarum

Estepa Llaurens I. E., 196. Fester S., 575. Fuahea L., 192. Estiu P. M., 169. Festing E., 63. Fuchs G., 287. Esser G., 284. Fiedler H., 62. Fucili G., 287. Etchegaray R., 170, 222, Field V. R., 186. Furno C, 475, 502. 684. Fihey J., 350. Fusi Pecci O., 187. Etteldorf R., 571. Filhatsch F., 283. Fustella A., 501. Extross I., 477. t Filippini F. V., 224. Fili G., 288. Finau Punou-Ki-Hihifo P., G F 188, 283. Gabared A., 520. Faber H., 573. Finken M., 286. Gabriel Archangelus (S.), Fàbiàn A., 191. Finn R., 182. 148. Fabbri F., 287. Finnerty E. G., 522. Gabris I., 155, 200. Fabre J., 685. Fiore G., 287. Gagnon E., 60, 621. Fagiolo V., 202. Fiorelli L., 61. Gaidon M., 502. Fagum M. P., 186. Fiorini G., 527. Gaith D., 200. Fahmy Awad K., 526. Fisher C, 286. Gajecki W., 622. Fahmy ,Selim K., 526. Fischer F., 287. Gajewski C. A., 6S6. Fahmy T., 520. Fitzgerald M., 415. Galea Rapa G., 522. Faisal Al Salen Al Mutawa, Fitzgibbon E., 350, 608. Galichon A., 60. 249, 282. Fitzpatrick I. I., 183. Galimberti D., 351. Falbo G. G., 160. Fiuggi (a) B., 183. Gallen C. V., 686. Falcáo Freiré I., 188. Flanagan G. G., 686. Galler G., 575. Falcucci G., 527. f Flannelly J. F., 288. Gallo B., 523. Faltas O., 526. Flatley E. J., 686. Gallo S., 525. Farano V., 475, 607. Flaherty G. F., 686. Galot J., 476. Faraone A., 351. Fleckenstein F., 351. Ganda I.,' 180. Farrugia P., 545, 571. Fleming F. J., 572. Ganter B., 198. Faruk Haznedar, 286. Fleming W. J., 686. Gantin B., 111, 416. Faughnan G., 351. Florenzani H., 155, 199. Ganuza García I. A., 191. Fauler M., 622. Flores F. C, 183. Garagnani A., 286. Favreau F., 197. Flores V., 524. Garango Tiémoko M., 524. Fedalto P. A., 170, 409. Florit Card. H., 507. t García y Goldáraz .T., 169, t Fedders E. L., 160. Fochtner R., 622. 416. Foery G., 177. Fedeli A., 685. f García Lahiguera I. M., Fehily T., 573. Forbes Allan E., 575. Forconi F., 523. 183. Felieetti D., 479. f García Martínez F., 112. Feneberg E., 623. Foresi P., 476. Fort C, 622. Gargiulo L., 178. Feranec I., 155, 200. Garoldini P., 479. Fernandes Bijos G., 475, Forti G., 624. Fortini F., 573. Garrigues A., 93. 561. Fox L., 194, 621. Gasbarri P., 188. Fernández A., 176. Fozzi E., 351. Gasi I., 412. Fernández F., 64. Fraehlich H., 188. Gaspari M. P., 339, 349. Fernández-Prada F. R., 260. Fraghi S., 62. Gasparini A., 272. Fernando T., 180. Franceschi P., 501. Gassirà A., 624. Ferrari D., 178, 200. Francini V., 622. Gatti E., 527. f Ferrari E., 224. Franciscus Salesius (S.), Gauci A. .T., 624. Ferrari G., 520. Gaudry H., 477. Ferrari H., 184. 76. Gazza G., 283, 684. Ferraroni T., 178. Franco A., 622. Gbuji A., 607. Ferreira Alvares I. L., 182. François M. M., 524. Gea Escolano I., 183. Ferreira Arreóla F., 45,198. Frangiamore A., 526. Geese H., 478. Ferreira Cabrai E., 196. Franzi F., 168. Geise P. N., 283. Ferreira da Silva A. G., Freeman Card. I. D., 166, Gelinau L., 189. 197. 171, 204, 608. Gencarelli A., 525. Ferretti P., 159. Freiré de Oliveira Neto Genicot L., 524. f Ferretto Gard. G., 153, I., 604. Gennangi I., 197. 160. Freschi A., 176. Gerada E., 621. Ferreyros Balta J. C, 524. Frétellière F., 181. Gerety P., 180. Ferro I., 502. Frey G., 196. Gergen E. V., 62. Festa G. A., 686. Frutaz P. A., 519. Gerna A., 184. Index nominum personarum 711

Gervesie P., 525. Grasar V., 185. Hamel E., 285. Gb.edigb.ian H., 201. Grave F., 573. Hamelin I-V., 679. Ghelfi Zoboli G., 287. Graveiii G., 414. Hamer J. 158, 222, 349, Gherardini B., 476. Graves L. P., 409. 445. Ghizzoni P., 193. Grechi M., 502. Hammerl G., 63. Giacchi O., 61. Gregnanin A., 523. Hampden Dickson A., 179. Giannecehini M., 522. Gregorius VII (S.), 305. f Han Kong-ryel P., 160, Giannini F., 522. Greteman F. H., 179. 171. Giannone S., 479. Grillo Michel T. (S. D.), Hanly V., 179. Giardini P., 480. 450. Hann L., 479. Gibertini C., 286. Grimaldi G., 183. Hanraets G. M., 285. Giblin B. E., 686. Grimm F., 63. Hardy P., 478. Gierse E., 523. Groblicki J., 684. Harle I., 179. Giesrigl C, 575. Groen G. C, 527. Harnett J., 685. Gijsen I. B., 190. Gross H., 112. Harper H., 477. Guardone E., 684. Grossi V. (S. D.), 561. f Harrington M., 480. Gilgallon J. P., 686. Grottanelli V., 415. Harris V., 183 t Gill T. E., 624. Gruner W., 479. Hartemink A. A., 527. Gillard E. F. J., 687. Gruythuysen P. M. P., 288. Harzing G. A. M., 527. Giménez C. A. (S. D.), 55. Gsoedl M., 622. Hasbún R., 350. Gimondo G., 576. t Guercilena F., 288. Hasche R., 477. Gini A., 525. Guerin-Saumade G. M., t Hascher J., 288. Giommini G., 687. 525. Hanslik E., 63. Giordano M., 190. Guerra E. A., 160. Haslinger A., 524. Girardi L., 574. Guerra R., 523. f Hász S., 64. Gironi R., 286. Guerra Campos I., 339. Hävers G., 63. Giudice G., 522.. Guevarra C, 194. Havouri G., 520. Gleeson I. V., 199, 684. t Guffens J., 416. Hayek I. A., 201. Glenn L., 176. Guggenberger V., 193. Hayes I., 168. Glennie I., 48, 198. Guillocheau V., 476. Head E., 104, 199. Glorieux A., 475. Guilly R. L., 182. Heafey E. A., 688. Glynn P., 63. Guirao E., 179. f Healy Farmer J., 112. f Gobbi A., 688. Guiraud P., 286. ï Heard Card. W. T., 528. Goergen A., 287. Guizar Barragan A., 184. Hecht H., 191. Goldie R., 284. Guizar Díaz R., 175. Heggelbacher O., 62. Golsteyn A., 284. Gurda I., 190. Heim B., 475. Gómez Aristizábal I., 195. Gutiérrez A., 223. Heindrichs G. G., 573. Gómez Caffarena J., 477. Gutiérrez G., 623. Heinemann G. (Praeses), Gómez Hoyos R., 622. Gutiérrez Pedraza D., 603. 250, 282, 352. Gómez Nogales S., 415. Gutting E., 185. Heinrichs C, 573. Gómez Serrano O. A., 195. Guyon Card. P., 197. Hemmerle K., 477. Gonçalves I. I., 409. Guyot Card. L. I., 45, 166, Henderson C. I., 196. Gonsun Ganaka G., 412. 173, 203, 475. Henebry G. F., 285. González Martín Gard. M., Hengsbach F., 476. 166, 172, 203, 282. Henrichs B. L. M., 573. H Gospos P., 63. Henriques A., 191. Gottardi A. M., 629. Henriquez Jiménez A. E., Gottardi I., 192. Habbert A., 622. 197. Gottardi L., 527. Hacault A., 173, 476. Henry H. V., 171. Götz G., 686. Hackel C. R., 685. Herbut J., 520. Gouyon Card. P., 45. Hadot D., 574. Hermann C, 223. Graber R., 194. Haelg A. V., 129. Hermann R., 522. Graber-Duvernay M. T., Hafner T., 480. Hermens G. A., 287. 284. Hage A., 520. Hagel G., 573. Hernández Cisneros I. G. Gracias Card. V., 185. Hailé Selassié (Imperator), (S. D.), 49. Gracida R., 189. 41. I Hernández - Gallegos A., Graf Podewils M., 352. Hainzl G., 522. 688. Graff O., 622. Hakim Maximos V (Pa­ Hernández Hurtado A., Grama je T. U., 177. triarcha), 200. 177. Granati A., 159. Hallinger K., 519. Herpels J., 685. Grant E., 623. Halpin C, 560. Herré A., 179. 712 Inde® nominum personarum

Herrera Riera E., 179. Irigoyen J., 350. Kelanthara I., 170. Herrmann C, 284. Irizar Campos M., 192. Kellenberg G., 180. Herrmann E., 560. Irizarry R., 62. Keller-Sarmiento C. O., Herron G. P., 687. Iruthayaraj S., 606. 159. t Heston E., 288. Ishigami P. B., 47. Kellermann E., 575. Hettinga N., 186, 688. Isuja M. I., 194. Kelly I. A., 47, 197. Heuschen I., 158, 196. Iteka P., 412. Kelly P. I., 185. t Hickey D. P., 528. Kempem E., 63. Higgins F. A., 686. J Kempeneers J., 684. Hinojosa Hurtado H., 260. Kempf F., 416. Hirka J., 223. Jacob H., 684. Kenedo A., 62. Hirschvogel G., 686. Jacqueline B., 572. Kennedy G. E., 285. Hofmann O., 159. Jacquemain G. G., 573. Kennedy H. I., 189. Hofmann H., 478. Jakab A., 190. Kennedy P. I. A., 199. Hoff man I., 184. Janssen (S. D.) A., 566. Keogh G. P., 522. Hoffmann G., 288. Jaramillo Duque H., 608. Kérautret R., 200. Hoffmann K., 521. Jaramillo Monsalve I. A., Kerketta R., 174. Höffner Card. J., 283. 180. Kessels G., 522. Hollenbach G., 159. Jadot J., 349. Keuppens V. P., 183. Hollos J., 520. Jarawan E., 520. Khoraiche A., 520. Honoré I., 196. Jaroszewicz I., 190. Khoury J., 476. Honorowski G. R., 686. Jarque y Jutglar I., 350. Kia Yen-Wen M., 174. Horstkemper G. S., 522. Jebaily G., 525. Kilinski G., 63. Hossu I., 165. Jenne G., 573. Kim Jae Deok A., 199. t Hostin D., 624. Jentgens E., 574. Kimbondo P., 188. Hotchkin J., 416. Jez I., 194. f Kinsch N., 160. Houlihan I. B. ,179. Jin-Suk Cheong N., 176. Kioko U., 607. Hoven K., 480. Job F. A. A., 182. Kipengele N., 176. Howard G. J., 686. Jochem P., 480. Kla Juwle P., 195, 480. Howze I., 197. Johan R., 196. Klein E., 171. Huber A., 574. Jomier J., 415. Kleineidam I., 178. Huber G., 288. Jongstra P., 527. Klempa C. A., 191. Hubert B., 186. Jop F., 175, 194. Kluge G.„ 522. Hubrich T., 622. Joubeir A., 223, 520. Kluz C, 193. Huesca R., 174. Jubany Arnau Card. N., Knauber A., 572. Hughes T. G., 521. 166, 172, 349, 366. Kner A., 573. Huhn B., 188, 445. Juen M., 288. Knox Card. I. R., 47, 165, Hundhausen O., 575. Jung T., 190. 197, 203, 282. Huot D. M., 284. Koaik E., 603. Hurley F., 187. Koester C, 181. Hurley M. J., 685. K Kofi Anani Lodonu F., 412. Hurtado y Robles A., 176. Koikakudy J., 520. Huyghe G., 179. Kabanga E., 412, 476. Kabwe G., 193. Kok T., 576. Kaczmarech L., 188, 193. Komenan Yao V., 411. Kominek Card. B., 166, I Kaczorowski J., 622. Kada L., 522, 683. 173, 203, 476, 679. Iannotta L., 575. Kàdàr L., 191. Konate A., 524. Idris Talog D., 285. Kalale G., 522. Kong-Hi Youn V., 607. Iguacen Borau D., 177. Kalilombe P. A., 193. König Card. F., 149, 282. Ilboudo J.-B., 525. Kaminski L., 62. Konings A., 412. Ilboudo P., 524. Kamphuys S. G. G. M., Kopf F. R., 573. Imesch I. L., 104, 199. 527. Koscielniak P. L., 572. Imperati G., 64. Kaniampurath S., 64. Koser C, 353. Iniesta Jiménez A., 195. Kaspar O., 288. Kouwenhoven H., 350. Innocenti A., III. Kaspar ian I., 201. f Kovács S., 64. Ioannes Baptista (S.), 294, Katenga-Kaunda Reid Wil- Kraemer K., 350. 295. lie, 438, 475. Kraff C, 479. Ioannes Gualberti (S.), 434. Kavanagh I., 260. Kriekenbeek F., 62. Ioannes Nepomucenus (S.), Kawanaka T., 350. Krajewski F., 63. 242, 243. Keegan P., 60. Krammer M., 573. Iosaphat (S.), 665. Keeprath g. T., 189. Krampe W., 526. Index nominum personarum 713

Krapp G., 573. Lavin R. F., 686. Longoni F., 159. Kraszewski S., 180. Law B. F., 679. Loosen M. G., 63. Krausen E., 624. Lawlor T. F., 686. Lopes De Moura A. J., 283. Kräutler E., 184. Lazzati G., 223. López E., 576. Krautwurst G., 572. Leber L., 574. López G. E., 172. Krawczak A. H., 104, 199. Lebrún Mora tinos I. A., López-Gay J., 283. Kreutz S. A., 194, 680. 173, 198. López Mayorga R., 156. Krevei E. B., 189. Le Cléac'h H.-M. D., 272. López Trujillo A., 182, 476, Krol Cara. J. J., 158. Ledere G., 476. 684. Kruk L., 46, 199. Le Clerq P. E., 352. Lorenzon R., 159. Kuharic F., 169, 175. Le Deault R., 416. Loria G., 64. Kuijlaars A. G., 478. Ledesma Z., 287. Lorscheider A., 65, 155, Kundraditz G., 286. Lee P., 196. 194, 216, 222, 283. Kundukulam I., 175. Leech G., 188. Lorusso D., 523. Kuo J., 283. Lee Kap-Sou G., 187. Losten B., 183. Küpper G. F., 573. t Lefebvre Card. J., 224. Louis J. H., 687. Küppers L., 522. Legaré H., 47, 173. Louisen D., 688. t Kurz B. S., 688. Le Guillou M. J., 285. Lourdusamy S. D., 111, Kurza A., 623. Lehne F., 524. 416. Kwadwo Owusu I., 272. Leiprecht CL, 179. Lo Voi C, 525. Leitch T., 62. Lubaki R., 184. Leitz T., 180. Lucarelli G., 526. L Lekai L., 191. Lucchesi G., 351. Lelong M., 415. Luchia-Puig A., 350. Laane O. M., 527. Lentocha G. V., 62. Luciani Card. A., 165, 203, Labelle L., 61. Lenz H., 522. 204. Laboy Lamberty L., 285. Leonard T. J., 686. Lucini L., 624. t La Brie N.-A., 288. Leonard V. M., 174. Lucker R., 186. Lacroix F., 177. Leonardi E., 286. Luers C. L, 261. Ladanyi O., 287. Leone I. (Praeses), 312. Lumanauw T., 607. Laghi P., 349. Lesage G., 685. Luna C. C., 192. Laguna J. O., 572. Lesambo N., 283. Luyten N., 223. Lahart G. F., 351. Lessa M., 284. Luzardo Romero M., 193. Laigueglia G., 475, 502. Lessard R. V., 168. Lyathaud A., 286. Laise I. B., 183. Lessenich P., 63. Laillet M., 623. Letayf R., 520. Lallier M., 502. Lettmann R., 45, 199. M La Mache P., 286. Lewandowski C, 155, 2O0. Lamayen J. X., 684. Ley G., 573. Maassen G. L., 288. Lambruschini F., 262, 506. Mabula B., 192. Lammerts L. E. L, 527. L'Heureux H., 182, 191. Mabutas y Lloren A., 174. Lanctot O., 60. Libaba M., 48, 198. Macario R., 188. Landázuri Biehetts Card. Libbrecht L., 478. Macear i C, 196, 202. L, 177, 260. Liberotti G., 525. MacCarthy L, 173. Landriault L, 183. t Liénart Card. A., 112. Macchi F. L., 288. Lanfry J., 283. Lim R., 182. Macciò M., 64. Langella R., 521. Limón F., 172, 283. Maccolini A., 574. Langlois B,., 287. Little T. F., 47, 197. Macey Rodgers I. H., 188, Lanne E., 223. Livin P., 687. 192, 272. Lanni C, 624. Lizambri V., 623. Machat A., 525. f Lanzo E. L., 64. Lizano Faith E., 684. Macheiner E., 183. Lapierre M., 526. Llaguno I. A., 412. Mackey G., 62. Larkin G. C, 686. Lloyd T., 554, 571. Mac Luhan M., 350. Larraona Card. A. M.,161, Loevendie E. G., 575. MacNeil L N., 560. 288. Lo Giudice G., 574. Macomber W., 223. Lasfargues G., 285. Logroño Battie A., 524. Madangeng A., 184. Laszlo S., 283. Lokuang S., 10, 415. Madden G. R., 686. Latin N., 288. Lona Reyes A., 184. Madden P. G., 686. Latourelle R., 223. Lonergan B., 477. Madersbacher F. B., 174. t Latusek P., 112. Long C. A., 686. Ma digan F., 688. Lauricella C, 175, 679. Longo G., 159. Madriaga M., 172. Lavezzoli M., 573. Longobucco L., 573. Madsen C, 522. 714 Index nominum personarum

Maestu Ojanguren A. M. Mariani G., 61. Mayr I., 183. B., 182. Marie-Sainte M., 46, 173. Maziers M., 181. Maffei G. L., 624. Mariani A., 574. Mazloum J., 350. Maffeo S., 521. Marini M., 574. Mazobwe M. I., 180. Maglia G., 622. Marinozzi C. D., 48. Mazur I., 428. Magnoni A., 60, 285. Marins J., 416. Mazza A., 445. Maguire I., 189. Markall F. V., 46, 188. Mazzotti M., 351. Mahlouf L., 520. Markham T. H., 572. Mazzuccone D., 287. Mahoney I., 195. Marochi A. A., 561. Mbikanye E. M., 177. Mahony G. P., 63. Márquez Bernal I. M., 603. McAndrews D. A., 687. Mahowäld R., 416. Márquez et Tóriz O., 174, McCormack T. J., 522. Mai P., 351. 175. McCoy E., 47, 185, 197. Maida A., 349. Marrese R., 523. McDevitt A. J., 686. Maier J., 480. Marrou H. I., 519. McDevitt J. W., 350. Maimone I. M., 409. Marshall I., 190. McDonald A., 195. Maioli L., 522. Marsilli C, 287. Me Donnell T., 178. Majka J., 477. Martegani O., 287. McDonough G. T., 686. Makhlouf R., 520. Martelli G., 112. McEleney I., 170. Makinde A. U., 684. Martenetz I., 189. McElroy F. J., 686. Makozi A., 182, 195. Martí Alanis I., 180. McFarland N. F., 175. Malagò U., 526. Martin P., 171. McGann I., 180. Malak H., 520. Martin T., (S.), 12. McGettrick T., 184, 411. Malaneheruvil C, 521. Martinek G., 575. McGinley J. A., 686. Malbois R., 182. Martínez Betancourt I. A., McGrath G., 686. Maldaner B., 184. 198. McGrath R. T., 175. Malforti G., 287. Martínez Martínez G., 185. McGucken I., 175. Malhame F., 527. Martínez Sánchez G., 521. McGuin W., 688. Mallet .7., 112. Martini C, 501. McGuiness I., 191. Maloney D. M., 349, 475. Martino C, 60. f McKeefry Card. T. P., Malula Card. I., 177. Martinoli I., 182. 624. Malunga B., 183. Martinus de Porres (S.), McKierman F., 196. Mamie P., 181, 685. 297. McKillop Maria a Cruce Mancini G., 523. Mártires D., 287. (S. D.), 108. Mancuso R., 351. Marton A., 190. McLellan D., 477. Mancuso S., 288. Martoriati M., 526. McLeod T., 284. Manders E. C. P., 527. Marusyn M. S., 223, 520. McMullin G. A., 686. Manjon y Manjon A. (S. Marzotto A., 574. McNelis H., 686. D.), 516. Masao Kubota, 478. f McQuaid J. C, 224. Manning Card. T., 166,203, Masip J. A., 684. Medeiros Card. H. S., 166, 283. Massa A., 64. 169, 189, 204, 222. Manno E., 351. Massimiliani R., 504. Medina J., 223. Mannocchi B., 480. Masson J., 521. Mediolano (a) M., 187. Mantesso Z., 624. Matagrin G. M. I., 185. Meerts L., 350. Mantilla Duarte R., 181. Mathaliamuthu A., 187. Mees I., 414. Mantwitz A., 480. Matteueci B., 170, 202,476. f Ménard J. E., 416. Manzetti A., 523. Mattiazzo A., 573. Medina Ramírez F., 680. Manzini R., 350. Matulaitis (Matulewicz) G., Meehan G. H., 686. Manzoni A., 302. 310. Meijer G. G., 285. Maojica I. E., 175. Matulewicz (Matulaitis) G., Melgoza Osorio I., 174. i Marafini G., 480. 310. Meus Fois L, 180. Marcante L., 186. Mauaki Sanualio G., 521. Meis B., 169. Marchetti M. G., 480. Maurer F. I., 180. Mena Porta I. H., 169. Marchetto A., 622. Maury I. M., 187. Ménager I. E. A., 502. Marchioni O., 480. Mavely A., 64. Méndez Asensio I., 172. Marciano G., 286. May J. L., 61. f Mendonça Monteiro A., Marcoaldi L., 527. Mayala A., 188. 64. Marek I., 679. Mayer A., 158, 172, 349. Menéndez E., 156. Marengo O., 273. Mayer C, 575. Menjibar F. R., 169. Margéot G., 62, 282. Mayer G., 172. Mensah V., 178. Maria Christina ab Imma­ Mayer R., 479. Mercep V., 476. culata (S. D.), 52. Maynard R. R., 285. Merchi I., 200. Index nominum personarum 715

Mercuri D., 288. Mörsdorf K., 476. Nedungatt G., 521. Merkert E., 624. Morstabilini L., 282. Neguib I., 524. Merlini I. (S. D.), 465. Morvan F., 411. Nerses S., 520. Mertens P. G. G., 575. Moscardi A., 622. f Neuhäusler J. B., 688. Merwin A., 192. Moscati I. (S. D.), 458. Neuhseuser B., 476. Messina E., 624. Moschini D., 575. Ngawiliau B. M., 272. Mester I., 350. Moser G., 179. Ngoyagoye E., 477. Mestice A. F., 168. Moudry R. P., 572. Nguyen Kim Dien P., 282. Metge J.,' 284. Mounayer I., 201, 520. f Nguyen-van Hien S. H., Metz R., 520. f Mousses C, 224. 528. Meulendijks G., 575. Mouton Burton C, 351. Nguyen Van Nang P. M., Meyer G., 521. Movers F., 574. 181. Micci C, 501. Moynagh I., 174. Nicchi M., 624. Michai Kitbunchu M., 271. Mozzoni Card. H., 166,204, f Nicodemo E., 480. Michetti C., 501. 223, 283, 415, 621. f Nicolini G. P. M., 688. Mifsud S. O., 527. Muaca E. A., 561. Nicolosi S., 176. Migliorini A., 286. Mudartha B., 415, 476. Nicosia V., 523. f Mignani G., 64. Mudryj S., 521. Nijmé E., 200. Miles Board D., 350. Mueller I., 179. t Niu Hui-ching T., 160. Milillo G., 285. Muga vero F., 198, 416. Niza Ribeiro F., 191. Minchiatti C, 185. Muis E. A. G. M., 286. Njenga I., 179. Minciacchi V., 240. Mukenge G., 187. Nkuissi T., 272. Mingo G., 501. Mukwaya J., 350. Noè V., 61, 285. f Minihan J. F., 480. Mulago V., 415. Nogbou A., 188. Minisci T., 520. Müller A., 522. Xorris J., 684. Minutino O., 479. Müller Gerardo, 159. North H. S., 58. Miranda et Gómez Card. Müller Giuseppe, 575. Noser A. A., 62. D., 185. Müller Manfredus, 190. Nour Kamal A., 526. Miziolek W., 416. Müller Max, 573. Nowak A., 575. Modinos Polys, 543, 571. Mullin C, 192. v Nowieki J., 480. Moeller C, 158, 223, 283, Münninghoff H. F. M.,193. Nsubuga E., 282. 684. Muñoz Duque Card. H., Nufíez A. A., 187. Ñuño Guerrero F. X., 193, Moizo I., 191. 166, 182, 203, 222, 604. 604. Mojaisky-Perrelli G., 502. Muñoz Nuñez R., 195. Moke E., 177. Munst G., 478. Nuyens G., 287. Mol M. G. M., 576. Munz H., 479. Nuzzi I., 181, 196. Moller-Christensen P. G., Muriaido L. (S.), 240. Nyary E. C. A., 172, 223. 624. Murphy G., 575. N'Zita S., 184. Monde jar N., 176. Murphy G. M., 285. t Murphy H., 576. Mondésert M., 185. O Mondin G. B., 476. Murphy H. E., 285. Mongkhom Vangtan L., Murphy I. P., 193. O'Brien R., 478. 575. Musaka V., 62. O'Brien P. G., 685. Monni P., 351. Mutale E., 186, 273, 607. O'Boyle Card. P. A., 17. Montanari F., 523. Mwanyika R., 181. O'Boyle P., 178. Montanaro S., 351. Mweng C, 416. Obot E. S., 186. Monte N., 188. Mwya P., 415. Obeso Rivera S., 184. Montenovo F., 527. Oberhammer G., 415. Monti G., 287, 478. N Obviar et Aranda A., 190. Monzino G., 688. f O'Callaghan E., 288. Moors P. 1., 181. Naffah G., 573. Occell G., 526. Mora P., 687. Nambiaparambil A., 415. Ocehionegrelli A., 351. Morachioli R., 522. Nana G., 524. O'Connell P., 416. Moran B. G., 685. Nanayakkara L., 47, 198. O'Connor H. P., 188. Moran G., 63. Naranjo Villegas X., 185. f O'Connor W. P., 416. Moreau L. Z. (S. D.), 510. Narducci A., 285. O'Donnell P., 189. Moreira Ne ves L., 61. Narojek B., 622. O'Donnel W. E., 572. Moretti I., 171. Natali A. E., 525. Oelker C, 526. Moretto N. P., 197. Ndaye H., 181. f O'Flanagan D., 64. Morgan Morales A., 74,111. Ndingi R., 187. Oggioni I., 196. Moricca C, 287. Nealon G., 572. Ohlhäuser F., 622. 716 Index nominum personarum

Ojo Gr., 477. Panuceio A., 479. Picchi G., 687. Okada F. T., 575. Papa G., 522. Picchi M., 180. Okogie A., 185, 411. Papczynski S., 310. Picchinenna D., 170. f Olalia A., 64. Pappalardo Card. S., 166, Piccini U., 526. Olatunji Fagun M. P., 195. 169, 203, 223. Picher Pena E., 171. Olçomendy M., 127. Parampath K., 520. Piérard R. I., 196. O'Leary E., 180. Parcon P., 63. Pietrantoni L. (B.), 229. Oliver Domingo V., 195. Parisio A., 523. Pietrelli C, 688. O'Meara E., 191. Park Hee Sup, 684. Pighi G. B., 525, 574. O'Neil F. E., 160. Paro G., 414 Pignedoli Card. S., 158, O'Neil G., 525. Parrini U., 573. 165, 204, 222, 282, 415, Onitsna, 282. Pascale A., 622. 621. Onofri T., 623. Pasini H., 1S7. Pijnappels P. A., 521. Oostveen A. E. P., 525. Pasztor I., 155, 200. Pilotti G., 287. Orchampt I., 186, 476. Pataki A., 520 . Pimenta S. I., 185. t O'Reilly M., 112. Patricelli S., 480. Pinarello de Almeida R., O'Reilly M., 284. Patrone S., 522. 187. O'Rourke B. T., 63. Paul B. P., 183. Pinero Carion J. M., 476. O'Rourke E., 184. Paupini Card. G., 158. Pinheiro M. V., 284. Orszulik A., 350. Pavan P., 61. Pinori B., 624. Ottaviani Card. A., 161. Pawathil I., 190. Pinto Correa M. H., 684. Ottaviani G., 526. Peccheneda V., 623. Pinto Gómez J. M., 61. Ottaviani V., 45, 202, 679. Pecoraio E., 172. Pioger A., 179. Otunga Card. M., 166, 171, Pees P., 573. Piola V., 191. 203, 222. Peeters I., 182. Piombini G., 478. Oualli S., 176. Peinado Peinado M., 184. Pirastrum I., 178. Ouedraogo P., 526. Pellecchia R., 171. Pirone G., 523. Ouellet I. A., 409. Pellegrini A., 572. Pironio E., 193. Overbaugh L., 62. Pellegrini I. D., 48, 198. Pisano M., 351. Oves Fernández F. R., 179. Peltzer E., 578. Piseddu A., 351. Owson P. G., 662, 683. Penados del Barrio P., 189. Piuzzo S., 285. Oziemblo Z. C, 622. Penati P. L., 525. Pizzardo Card. I., 164. Penney A., 197. Pizzolotto F., 622. P Pennings G. G., 688. Pizzoni E., 62. Perea Sánchez E., 197. Pía Gandía I., 183. Pacheco Ribeiro A., 679. Pereira de Almeida C, 191. Planas Muntaner F., 177. Padilla y Padilla C, 479. Pereira S., 1S6. Plasmati E., 479. Padinjaremannil K., 520. Pérez E., 63. Plaza A. I., 180. Padiyara A., 168, 190. Peric M., 63. Plöchl W., 349, 521. Paetz G., 351. Perini N., 501. Ploier-Niederschck E., 526. Pagani C, 190, 191. Perkins H. G., 47, 197. Pluta G., 679. Pagani G., 286. Peroni N. M., 525. Pluta V., 121, 122, 194. Paglia R., 573. Peroni P., 624. Podipara P., 521. Painblanc F., 478. Pesce A., 686. Poeta G., 287. Pala G. F., 351. Peter H. G., 573. Pogaenik J., 222, 429. Poggel G., 478. Palazzini Card. P., 166, Peters C. E., 193. Poggi A., 519. 204, 222, 223, 349, 415, Peters F., 286. Poggi I,., 477. 416. t Petit J. E., 352. Pohlschneider I., 298. Palha Teixeira A. A., 187. Petralia F., 622. Polachini A. A., 183. Palenzuela Velásquez A., Petroncelli M., 61, 285. Poletti Card. U., 159, 166, 476. Peyrou E., 180. Palma A., 526. Pezeril D., 476. 203, 215, 361, 475. Palmer ini A., 192. Philbin W., 158. Polge E., 502. Palombella I., 190. Philippe Card. P., 158,166, Politis A. F., 286. Panciroli R., 521. Pollio C, 305, 502, 503. Pandolfelli P., 479. 204, 283, 349, 415, 519, Pollio G., 283. Pangrazio A., 350. 621, 665. Poma Card. A., 507. Panisi A., 527. Phiri Amock I., 524. Pompili A., 288. Panken T. I., 285. Piamonte A., 63. f Poncet A., 528. Pansera D., 623. Piana Agostinetti G., 61. Poncin .T., 574. Pantosti G., 624. Picado Trejos I., 222. Pont et Gol, 170. Index nominum personarum 717

Popan F., 63. Rampa S., 623. Rodríguez A. B., 622. Popitz P., 478. Rangatin C, 684. Rodríguez D., 284. Popper de Podhragy, 526. Rapallo E., 606. Roest Crollius A., 415. Possei A., 622 . Raquez O., 223. Rogers G. M., 519. Prader I., 520. Ratti P., 523. Rohr E., 525. Prado Pérez Rosas E., 178. Rauh M., 622. Rojas Chaparro I. L., 155. Prego Casal P., 180,187. Rausch I. S., 168. Rojas Galdames R., 524. Prigione G., 571. Rautureau A., 526. Rojas Ramírez F., 193. Primatestar Card. R. F., t Rauzi O,., 112. Rol G., 200. 166, 203, 222, 283. Ravicino A., 526. t Rolland C, 576. Principi G., 159. Ravitarivao N., 48, 198. Rolón Silvero I. B., 169. Prindiville B. F., 159. Raymakers G. M. T., 525. RoUy V., 194. Pritz G., 351. Razafimahatratra V., 181. Romano E., 501. Pro volo D., 622. Razafindrazaka H., 192. Rombouts L., 478. Pryor T. P., 687. Rebora A., 64. Romeo B. C, 526. Pujol C, 521. Reddington I. I., 412. Romero de Lema M., 158, Pullen Hardman L., 178. Reding P. F., 560. 222, 260, 477, 685. Purdy W., 573. Rehne G., 522. Romero Gross T., 607. Pursley L., 185. Regan W. A., 686. Rosales Card. I., 176, 196, Purugganan M., 182. Peggiori F., 623. 222. Pusic M., 169. Reghezza G., 112. Rosati R., 526. Pyne M., 284. Rego G., 183. Rosenhammer I. C, 174. Reicher A., 183. Rosenthal G. B., 62. Reide Wiles, 375, 414. Rosner L, 191. Q Reinwald G., 62. Rossano P., 112, 416. Quadri S. B., 105, 199. Reiter L., 525. Rossi M., 187. Quaglia E., 192. Remeyn G., 527. Rosso S., 180. Quaglietti P., 351. Renard Card. A., 176, 282. Rott W., 480. Quezada Toruno R., 192. Rencoret Donoso A., 168. Rotunno N., 687. Quinn I. R., 188, 202. Rendina G., 63. Roucairol G., 522. Quinn J. D., 572. Rendu C, 61. Rousset P. M., 182. Quintal de Gouveia M. G., Rendu E., 61. Rovaio Azcué P., 174. 679. Restrepo D., 223. Roveda B., 286. Revelo Contreras M. R., Quintero Card. I. H., 173. Rovida E., 171. 445. Rovigatti A., 105, 112, 173. Revollo Bravo M., 604. Roy Card. M., 60. R Rezaè J., 521. Roy R., 193. Rozier L, 184, 339. Raad I., 520. Rezende Costa I., 561. Rua (Don), 213. t Raballand G. A. F., 64. Ria L., 286. Rubianes E., 477. f Rabbani J., 288. Ribeiro Card. A., 165, 168, Rubiano Saenz P., 185. Rabine I., 409. 203, 222, 349, 679. Rudderham I. E., 192. Rada Senosiain C, 156. f Ribeiro de Santana A., Rufino do Rego I., 183. Radicioni V., 156. 160, 192. Ruhuna L, 411. Raeymaeckers F. A., 607. Ricchetti C, 52?.. Ruiseco C. L, 189. Ragonesi R., 186. Richards R., 478. Rupp L, 170. Raï P., 519. Rijser G. E. M., 2S7. Rush F. R., 167. t Raiappa P. F., 224. Riley L., 189. Rusch P., 158. Raimondi Card. L., 158, Ri Moun-Hi, 196. Russell I. L, 179. 165, 204, 282. Rinaldini D., 522. Russo C, 287. Rakotomalala Card. H., 48, Rivera Mejia P. I., 195. Russo D., 688. 198. Rizzo A., 573. f Russo I. A., 112. Rakotomaria E., 684. Roach I., 187. Ryan D., Í72, 260. Rakotondrabe R. I., 192. Roca Cabanellas M., 158. Rakotondra vaha tra I. V., Roccioletti A., 525. 192. Rocco C, 349. S Ramanantoanina G., 283, Rode F., 477. 608. Rodericks I., 176. Saba ni E., 159. Rambaldi G., 476. Rodhain J., 684. Sabattani A., 416. Ramírez Gómez L., 191. Rodino di Miglione M., 350. Sacconi P., 575. Ramírez Ponce M. A., 198. f Rodrigo Ruesca L., 288. Saggese G., 523. Ramos Díaz E., 179. Rodríguez A., 522. Sahagún López A., 603. 718 Index nominum personarum

Said M., 284. Schaetzler W., 350. Siauve S., 415. - Saier A., 192. Schaffran G., 178, 501. Siconolfi C. V., 687. Saint-Gaudens S., 196. Schaufele H., 192. Sidarouss Card. S., 71. Salac I., 175, 222. Scheel G., 352. Siegle B., 521. Salachas D., 416, 520. Scheele Werner P., 416. Siekierko G., 622. Salamina, 283. Schierano M., 171. Sielski L, 310. Salazar A., 287. Schlaefer S., 176. Siepi A., 527. Salazar B., 180. Schmid M. E., 174. Silba A., 351. Salazar Espinosa Ë., 104, Schmid R., 190. Silva Henriquez Card. R., 199. Schmid W., 479. 502. Salazar López Card. L, 166, Schmidt M., 194. Silvestrini A., 477. 203, 603. Schmidt-Dornedden H., 479. Silvuni S., 624. Salembere K., 524. Schmitdinger G., 522. Simeoni A., 193. Salimei L, 603. Schmitz G., 575. Simon C. L., 575. Sallé L., 61. Schmitz G. P., 479. Simon J., 574. Salumeti P., 194. Schmitz Sauerborn G., 177. Simon K., 477. Salvador E., 104, 196. Schneider L., 478. Simoni G., 622. Samaniego Barriga E., 181. Schorn F. G., 573. Simonis A., 181, 283. Sambenedetto L., 623. Schraaf C, 62. Sin I. L., 172. Sehramm H. G., 63. Sánchez L, 190. Sinai A., 520. Sehreven G. P., 525. Sánchez González R., 195, Sing A., 524. Schröer F. G., 575. Singh B., 182, 195. 605. Schruers P., 196. Singha G., 194. Sánchez Vega M., 223. Schulten G. B., 527. Sirieda G., 415. Sangarè L. A., 282. Schwarz A., 576. Sisón I., 182. Sangoulé Lamisana (Prae­ Schwarzenböck F., 190. ses), 376, 523. Sciullo A., 622. Sistig G., 573. Sangu J., 283, 684. Sciutto A., 287. Sitzia E., 350. San Juan V,, 477. Scoccianti A., 288. Siyam G., 521. Sanna A., 284. Sculte F. B., 687. Skvorc M., 476. Sanon A., 415. Scuneo A., 284. Skvork M., 175. Sansone D., 623. Secchi A., 159. Sledziewski V., 622. Sansone R., 527. Seger E., 285. Smith P. F., 194. Santarelli E., 286. Seif riz A., 112. Snyder I., 198. Santin B., 624. Sekone F., 524. Soeha P., 679. Santoro P., 175. Selis A., 171, 202. Soebagio Soerianingrat, Santoro-Passarelli F., 350. Sella A. B., 159. 436, 475. f Santos Card. R. J., 528. Sellioglu T., 623. Soekata L., 168, 415. Santos Asearza J. M., 684. Selvanather V. S., 272. f Sola y Farrell M., 480. Santucci E., 623. Seman J., 520. Solinas G., 478. Santulin G., 522. Semeraro A., 679. f Solis Fernández J. V., Sanz Villalba S., 169. Senetsky R., 520. 64. Sapelak A., 520. Senyshyn A., 182, 183, 223. Some Sogbe S., 526. Sarcuto S., 527. Seper Card. F., 282. Sonein P., 285. Sarmiento Peralta R., 195. Serafini A., 522. Songy D. G., 63. Sarra V., 479. Sereni U., 480. Sorrentino A., 132, 167,173, Sarraf J., 520. Serra R., 183. 202, 503. Sarte C, 409. Setién Alberro I. M., 196. Soulier L., 186. Sarto A., 184. Sette L., 526. Souria R., 685. Sartorelli P. A., 106, 173. Settepani A., 523. t Souto Vizoso J., 480. Sasinowski N., 409. Seybold M., 477. Spanedda F., 192. Sastre R., 192. Sheedy F. C, 686. Spangerberg T., 352. Sattler U., 575. Sheehan P. F., 178. Spagnoletti L., 350. Sauget J. M., 223. Sheeran T., 350. Spath E., 687. Saupin G., 185. Shehan Card. L. I., 16, Spatuzza D., 572. Saxer V., 519. 69. Specht G., 685. Scalabrino Borasani G., Speltz G. H., 168. 415. Shenouda III (Patriarcha), Spence F., 177, 282. Scalfari C, 478. 299, 314, 319. t Spence John S., 160. Scalzotto T., 61. Shih I., 415. Spizzo G., 285. Scania n I., 188. Shirayanagi P. S., 282. Spraggon D. M., 412. Schaad D., 477. Shorter Aylward, 415. Staechiotti A., 527. Index nominum personarum 719

Stack P. G.," 686. Tassini F., 63. Toppo I., 184. Stackfleth O., 480. Tautu L., 520. Torebianca M., 198. Staffiere R., 573. Tavares P. J., 352. Torno F., 623. Starnati G., 223. Taylor G., 159. Torpigliani B., 349. Stano G., 621. Taylor I. E., 530. Torreblanca M., 45. Stare G., 63. Tayroyan N., 173. Torres I. L., 453. Stefanizzi A., 521. Tchantayan L., 190. Torres J., 687. Stefanos G., 520. Tedeschi V., 573. f Torrini A., 64. Steigel C, 526. Teewen F. G. P. M., 574. Tort R., 178. Stella G., 202, 624. Teissier H., 415. Tortora F., 196. Stevens C. E. T., 479. Teixeira D., 284. Tourel C., 186. Stevenson R. A., 160. Teixeira Gurgel M., 184, Toussaint R., 174. Steves S. B., 160. 282, 415. Trabalzali D., 416. Stewart R., 416. Tekeyan V., 201, 520. Trabattoni P. D. (S. D.), Stiefvater L., 573. Tékry N., 183. 455. Still S., 688. Teleli G., 287. Tracy G. G. D., 287. Stimpfle I., 190. Teller R. J., 687. Tranquilli A., 526. Stock I., 182. Tenhumberg H., 45, 46, 61, Trapè A., 222, 284. Stoerlein G. G., 686. 199. Traversone G., 574. Stoffel O. V., 187, 200. Teodori A., 288. Tremblay P., 593, 621. Stonehill T., 63. Tepe B. T., 181. Tresoldi L., 178. Storero L., 414. Terenzani E., 159. Treviño R. S., 160. Stranski T., 416. Teresia a Iesu Jornet Ibars Trigona V., 624. Strategier G. E., 688. (B.), 680. Trinci R., 479- Stratiew M. D., 223. Terrosi F., 623. Trindade A., 607. Trochta Card. S., 164, 212, Streit A., 174. Tevoedjre V. O., 600, 621. Stroba G., 194. Thadamarum Ishigami P. 349, 476. Strumendo P. G., 526. I. B., 198. Troisi A., 526. Strye de Swielande G., 479. Thaller F., 479. Tschiderer E., 288. Stumpe G. E., 572. Than A., 196. Tshibangu T., 177, 415. Suárez Rivera A., 184. f Tubino Mongilardi F. M., Thary J.-J., 622. Sudartanto Hadisumarto 112. Then A., 46. P. X., 272. Tucci F., 523. Theresia a Iesu Infante Suenens Card. L. I., 363. Tucci R., 416, 521, 621. (S.), 12. Sullivan C. F., 160. Tudtud B. S., 200. Sullivan G., 179. Theurer W., 61. Tuquib I., 155, 200. Sullivan G. A., 286. Thibault C., 169, 174. Turner A. G. L., 624. Sullivan H. J., 522. Thienchai Samanchit L., Tzadua P., 520. Sullivan I., 195. 186. Thijssen A. H., 48, 411. Sulpizzi U., 624. U Suquia Goicoechea A., 339. Thomas Aquinas (S.), 296, Svidercoschi F. A., 623. 297. Ubeda Gramaje T., 339. Swanstrom E. E., 684. Thomas I. C., 192. Ubeda Purkis M., 476. Sweeney J. C., 525. Thottungal C., 263. Udalricus (S.), 363. Szelazek S., 63. Thul E. J., 688. Uhaö I., 169. Szennay I., 260. Thuma R., 574. Ukpo I., 184, 411. Szoka E., 186. Tiddia P., 351. Urna A., 193. Tientaraboum F., 524. Unegbu M., 176. Tinarelli L., 687. Ungrad K., 573. T Tirado Pedraza I. de I., Urgel Villahermosa O., 409. 46, 199. Urru C., 182. Tabanelli C, 480. Tisserant Card. E., 163. Urtasum I., 169. Tabera Araoz Card. A., Tocanel P., 521. Usanga B. D., 174. 416, 519, 572. Tocci S., 573. Tacke C. H. W., 574. Toé Z., 606. V Tagliabue S., 177. Tokarczuk I., 175. Tagliaferri A., 351. Tomasek F., 241. Vadakumcherry J., 520. Taha Carim, 664, 683. Tomassini D., 177. Vadigno F., 573. Tamantini M., 523. Tomko J., 61. Vagar ini C, 478. Taminiau T., 286. Tonini E., 501. Vagnozzi Card. A., 167. Taofinu'u Card. P., 166, Toomey K., 522. Vailati V., 168, 202. 204. Topping J., 686. Vairo I., 167, 170, 202. 720 Index nominum personarum

Vaivods I., 196. Velia D. J., 522. W Valbuena G., 198. Venceslaus (S.), 213, 243. Valder E., 287. Vendargon D., 47, 127, 173. Wahl F. X., 687. Valech Aldunate S., 502. Vendrick M. H. C, 284. Wakefield Baum W., 415. Valeriani R., 479. Venezia P., 193. Waldner A., 480. Valigi A., 687. Vennemann J., 572. Waldron G. F., 687. Vallarne F., 176. Verbist A., 524. Walmsley G. T., 687. Valle jos Santoni A., 188. Verbraak G. P., 525. Walsh B., 522. Valschaerts J., 687. Verdzekov P., 177. Walsh M., 624. Van Aachen A., 195. Vergani O., 159. Walsh M. E., 686. van Asdonk G., 416. Vermaat P. N. G., 479. Wang-kei Lei P., 186. Van-Ästen R. G. O. G. M., Veroni G., 527. t Ward J., 624. 286. Verrotti di Pianella A., 476. Wasfy Salan E. M., 523. Van Bellinghen C, 524. Verschuren P., 283. Wath K., 684. Vanchipurackal K., 520. Verzini G., 63. Watzlavick A. G. A., 160. Van Den Bogaert G., 479. Vetulani A., 159. Wawryk M., 223. Van Den Bogaert M., 478. Vetuli L., 63. Weckbach O., 686. van den Boom L., 608. Viale G., 624. Weekx P. A. M., 287. j Van den Bosch A. M., Vicarelli G., 687. Weeber L. A., 575. 160. Victory C, 61. Weichsel H., 575. Van den Campinter CF. Vidal A., 192. Weinhold G., 501. U., 527. Vidal R., 188, 560. Weissgerber S., 476. Van-Den-Dobbelsteen P. G., Vieira-Alvernaz E., 63. Welch L. G., 160. 527. Viera Contreras L., 193, Welykyj A., 520. Van-den-Heuvel N. E. L., 605. Werner M. E., 62. 574. Vieri Andreotti P., 193. Wessel S., 575. van De Paverd F., 223. Vigliotti A., 623. Westphalen F., 575. Vandeputte G., 478. Vigorita M., 522. Wetter F., 185. Von de Ven G. A. M., 688. Villabona L. E., 572. Whalen G. M., 351. Van De Walle E. L., 160. Villa Gaviria G., 189, 223. Whelan I. B., 176. Van Dijk F., 575. Villalobos F., 184. Wierzalis G. T., 687. Van Dijk T. G., 576. Vilnet J., 283. Wiesner F., 351. Van Drunen O. G., 287. Vincent I. P. M., 197. Wilkinson L. B., 285. Van Engeland E. M. M., Violardo Card. L, 365. i Willinger A. J., 480. 287. Violi F., 286. Winning T., 188. Vangeke L., 178. Vion H., 339. Wohlfrom P., 687. Vanhoucke G., 688. Virgulin S., 112, 223. Woityla Card. K., 222. Van Houten B. G., 351. Viscera P., 286. Wolfs M. G. A., 288. Vanistendael A., 684. Visser J., 60. Worku S., 186, 223. Van Lammeren T. G. G., Visuvasam E., 191. Wright Card. J. J., 416. 285. Vitulli F., 351. Wüstenberg B., 683. Van Massenhove G., 684. Vivaldo L., 178. Wyszynski C. (S. D.), 310. Van Melckebeke O., 62. Vivarelli N., 574. Wyszynski Card. S., 149, Van Noort G. G. E., 575. Vobbe H., 572. 180, 223, 649. Van Oostrum G., 287. Vogel M., 288. Van Susante A. G. M., 688. Vogt E., 478. Van Well E. F. L., 576. Volk Card. H., 166, 194, Varalta Z., 415. X 204, 222, 415, 477. Varanda .T., 522. Volz G. A., 160. Várela A. R., 476. Xuereb G., 527. von Balestrem K. W., 684. Vargas Ruiz de Somocurcio Vonderach J., 476. F., 188. Von Loevenich F., 160. Vásquez Díaz I., 187. Y Von Pachelbel-Gehag R., Vásquez Ochoa H., 193. Vecchi A., 286. 479. Yago B., 178, 415. Vega P. A., 104, 199, 200. von Soden-Fraunhofen H., Yanes Alvarez E., 179. f Vehr U. G., 528. 190. Yapi L., 178. Vela Chiriboga R., 193. Von Twickel M. G., 45, 199. Yariyok Jatau P., 173. Velásquez Lotero F., 189, Von Twickel R., 477. f Yerema y Camarena M. 261. t Vos J., 416. J., 688. Vélez Correa J., 685. Vozzi A., 173, 202. Yoshigoro Taguchi Card. Veliath G., 286. Vrána I., 155, 200. P., 166, 203, 415. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 721

Yoshimatsu Noguchi D., Zanardi A., 527. Zerbi P., 519. 587. Zanello O., 286. Ziadé I., 158. Youakim E., 201. Zanic P., 181. Zicbem A., 187. Youakim S., 200. Zanini L., 685. Zielinski O., 63. Zanoni G., 286. Zoa J., 158, 283. t Zaplana Bellizza A., 224. f Zucchetta A. S., 64. Zareba L, 155, 200. Zoceo G., 575. Zabalza Itùrri F., 185. fZarranz y Pueyo J. P., Zofrea A., 525. Zadro M., 527. 624. Zondaks V., 196. Zago M., 415. Zawistowski T. I., 409. Zonfrilli M. T. (S. D.), Zajicek E., 478. Zayek F., 189. 461. Zalba M., 476. Zazzera O. J., 687. Zoungrana Card. P., 606. Zaleski A., 195. Zeilinger L., 479. Zticcari L., 623. Zambernardi I., 434. Zell M., 572. f Zuccarino P., 480. Zambrano Palacios A., 198. t Zemplén G., 160. Zupi S., 684. Zammit P., 527. t Zerba Card. C, 416. Zuzek L, 223.

II - INDEX NOMINUM DIOECESIUM VICARIATUUM, ETC |

Ahvasien. Chaldaeorum, Antiochen. Melchitarum, 201. 200. Abakalikien., 411, 419. Aimeren.-Iaipuren., 263. Antiochen. Syrorum, 201. Ab Alma Domo Lauretana, Aix-en-Provence, 283. Antwerpen., 222. 174. Alamiliaren., 175. Apamien., 186. Abaritan., 501, 502. Alatrin., 45, 679. Apia, 206. Abellinen., 193. Albae Iulien., 190. Apian., 166. Abidianen., 178. Albanen., 188, 465. Apolloniden., 185. Abidianum, 625, 626. Alben, maritimus, 194. Aquae Augustae, 192. Absiritan., 194. Alexandrin., 409. Aquaeflavien., 182. Abthugnitan., 182. Alexandrin. Statelliorum, Aquaenoven. in Numidia, Abulen., 260. 450. 198, 409. Accraën., 181, 186. Algaren., 192. Aquaviven., 105, 172, 173. Acellen., 177. Alien., 188. Aquen., 181, 182, 191. Acheruntin., 132, 167, 170, Alladen., 178. Aquen. in Dacia, 180. 202. Allahabaden., 176. Aquen. in Gallia, 192. Achyraën., 195. Alleghenen., 188. Aquen. in Mauretania, 184, Acque Albe di Mauritania, Alta ven., 187. 186. 222. Altinen., 178. Aquilan., 202, 501. Acren, et Puruen., 502. Amadiyah dei Caldei, 224. Aquinaten., 185, 296, 297. Acriden., 171. Amalphitan., 173, 202. Aquipendien., 175, 261, 504. Adanen. Armenorum, 197. Amantian., 170. Aquisgranen., 298. Adelaiden., 199, 202. Americae Septemtrionalis Araba Syriaca (Resp.), 551, Adiacen., 45, 173. Foederatae Civitates, 255. 571. Adigrat, 223. Amiden. Syrorum, 169. Arabisso, 224. Adigraten., 186. Ammenien., 189, 197. Aracaiuen., 170, 202. Adoëkitien., 195. Ammoniacen., 182. Aradien., 194. Aelien., 502. Ampurien., ISO, 182. Ararien., 608. Aemonien. seu Civitatis No­ Anagnin., 45, 202, 679. Arassuahyen., 679. vae, 166, 260. Anconitan., 196, 202. Araucen., 180. Aesernien., 192. Angelopolitana 65, 155, 194, Arbanen., 179. Aethiopicum (Imperium), 216, 680. Arcadiopolitan in Asia, 183. 41, 60. Angelorum, 174, 175. Arcen., 189, 502. Afufenien., 193. Angelorum in California, Arcis Gallicae, 46, 173, 202. Aganien., 183. 166. Arcis Iohnstonen., 582,607. Agathonieian., 184. Anglonen., 177. Arcis Lamy, 609. Agbien., 183. Antequera, 283. Arcis Portal, 47, 197. Agennen., 196. Antequeren., 118. Arcis Rousset, 194.

46 - A. A. S. 722 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

Ardcarnen., 607. Bamako, 282. Bostonien., 166, 169, 189, Ardstraten., 104, 199. Bamendan., 177. 201. Aren, in Mauritania, 184. Bañaren., 175. Bourges, 224. Aren, in Numidia, 183. Banati, 190. Boven., 502. Arenen., 412. Bandiarmesinen., 508. Bracaren., 196. Arianen., 105, 200. Bangaloren., 172, 202, 529. Brasilia, 216. Armaehan., 238. Bangiarmasin., 508. Brasiliae Foederates Civi­ Armenien., 191. Bangkoken., 271. tates, 491, 519. Armenopolitan., 165. Bangladesh (Resp.), 111, Brazzapolitan., 166, 202. Armidalen., 171, 189. 236. Brazzaville, 206. Arpin., 171. Banguelen., 175. Breien., 188. Arsacalitan., 273. Banguen., 202. Brescia, 282. Arsennaritan., 48, 182, 195, Baranquilla, 223. Brigantien. in Brasilia, 182. 198. Barbastren., 177. Brisbanen., 167, 189, 202. Arundellien - Brichtelme- Barcellona, 206. Britonia, 222. stunen., 174. Barcinonen., 166, 172, 202, Britonien., 185. Astigitan., 190. 366. Brovnsvillen., 169, 183. Astypalaeen., 177. Bareten., 183. Bruklynien., 198. Asmara, 223. Barolen., 171, 202. Buaken., 411. Assaven., 45, 198. Barquisimeten., 179. Buccae Taurinae, 191. Assidonen., 188. Barranquillen., 189. Bueaën., 182. Ästen., 186. Barreten., 261, 420. Buenaventura, 282. Atellan., 191. Basticen., 191. Buffalen., 104, 199. Atrebaten., 179. Beiren., 192, 196. Bugellen., 191. Aturen., 192. Belalitan., 190. Buiumburaën., 411. Aucen., 193. Bellicastren., 192. Bullen., 174. Aucopolitan., 177. Bellohorizontin., 561. Burdigalen., 181, 611. Augusta Vindelicorum, 363. Bellomonten., 185. Burlingtonen., 190. Augustan. Vindelicorum, Belopolitan., 191. Burundensis (Resp.), 654, 190. Beneventan., 130. 683. Auratopolitan., 180. Bereinitan., 171, 272. Bururien., 293, 607. Aurusulianen., 188, 194. Beroeen., 170. Burutan., 177. Ausafanen., 172. Berolinen., 178, 586. Buxentin., 169, 190, 197, Ausafen., 193. Beryten. Armenorum, 201. 603. Austinen., 183. Bevanien., 196. Australia, 154, 237, 554, 571. Biden., 175. C Auximan., 196. Birmingham, 222. Caacupen., 169, 186. Auzegeren., 182. Birthen., 192. Cabralopolitan., 191, 197. Avasan., 272. Bisacien., 502. Caceren., 409. Avenionen., 169, 202, 502. Bisuldinen., 175. Cadurcen., 409. A Vico Augusti, 603. Bisuntin., 502. Caebuan., 176, 196. Bitecten., 188. Caeciritan., 104, 193, 199. Blantyren., 582. B Caesarien. in Cappadocia, Bleran., 176. 166. Babylonen. Armenorum, Bluefielden., 176. Caesarien. in Mauretania, Bocconien., 185. 173, 201. 171, 191. Bogor, 283. Babylonen. Latinorum, 172, Caesarien. Philippi, 190. Bogotá, 206. 202. Caëtiten., 46, 199. Badien., 186. Bogoten., 166, 182, 202, 604. Cafayaten., 603. Badullan., 47, 198. Boianen., 130, 173, 202. Caffen., 189. Badullen., 289. Bolivia, 502. Cagayan., 168, 169, 202. Bagaien., 192. Bombayen., 185. Cahiren. Maronitarum, 200. Bagdad Latinorum, 223. Bonaëren., 105. Caiennen., 411. Baianen., 129. Bonaventuren., 199. Caietan., 46, 173, 178, 202. Baiocen., 12. Boni Iesu de Piaui, 187. Calabaren., 174. Baionen., 197. Bononien., 197, 199, 507. Calaritan., 58, 193, 261. Bakerien., 184. Bononien. (tit.), 104. Calatin., 179. Baliana, 222. Bondoën., 177. Calbayogan., 409. Balianen., 175. Bosanen., 192. Callaën., 171, 188. Balneoregien., 261, 504. Bosetan., 182. Callinicen. Maronitarum, Baltimoren., 16, 68. Boston, 206. 189. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 723

Calynden., 185. Chimaeren., 180. Cosentin., 171. Camerunensis (Resp.), 277. Chipaten., 180. Coslinen-Colubregan., 194. Campanien., 181, 502, 503. Chiquitosen., 174. Cotonuen., 171, 202. Campiiontis - Capiti Girar- Chullitan., 184, 411. Cremonen., 168, 561. deaunen., 167, 679. Chunavien., 179, 187. Croen., 179. Campi Moränen., 422. Ciliciae Armenorum, 201. Crookstonien., 176. Campinen., 446. Cincinnati, 222. Crucis Altae, 185, 197. Camplen., "182, 191. Cincinnaten., 173, 202. Cucuten., 177, 185. Campobassen., 130,173, 202. Cingulan., 501. Cueven., 48, 198. Canadensis (Natio), 593, Cissen., 176, 184. Cuiculitan., 412. 621. Civitatis Altamiren., 181. Culmen., 260. Canberra, 237. Civitatis Castellanae, 504. Culusitan., 178. Canarien., 295, 296. Civitatis Castelli, 191. Cuman., 172, 178. Canelosen., 198, 607. Civitatis Ducalis, 104, 168, Curen., 181, 260. Cannen., 193. 199. Curitiben., 170, 202, 409. Capitis Palmensis, 195. Civitatis Plebis, 261, 262, Cyprica (Resp.), 543, 571. Capsen., 178. 505, 506. Cyprus (insula), 235. Caput Cillen., 192, 272. Civitatis Reginae seu Caracen., 49, 173, 198. Queenstovnen., 191. Careabien., 182. Civitatis Victorien., 46,199. D Carianen., 182, 198. Claramontan., 184. Carolinan., 188. Claternen., 185, 188, 560. Dacaria, 625, 627. Carolinapolitan., 177. Claudiopolitan., 165. Dacca, 236. Carolinen, in Brasilia, 187. Clavaren., 200. Dacchen., 292. Carpitan., 174. dienten., 175. Dagnen., 175. Casen, in Numidia, 156, Clif tonen., 192. Dahomeiana (Resp.), 600, 198. Clivi Zamoeren., 197. 621, 625, 683. Castabalen., 185. Clonerden., 174. Dahomeyensis (Resp.). Casalen., 182. Cluenten., 607. V. Dahomeiana. Casanigren., 186, 195, 199. Clusin., 176. Daltonganien., 185. Casilin. seu Marcellianen., Clusin. et Pientin., 505. Damascen. Syrorum, 201. 181. Clypien., 191. Daressalaamen., 129. Castellan., 173. Coari, 224. Daulien., 175, 194. Castellan. in Numidia, 190. Coimbaturen., 191. Davaën., 169, 174, 202. Castellomedianitan., 193. Colimen., 193, 195, 605. Davligen., 187, 189. Castellominoritan., 184. Collen., 176. Decorianen., 155, 200. Castello tatroporten., 170, Collis Mariae seu Mariann- de Insulis Falkland seu 184. hillen., 174. Malvinis, 412. Castri Maris, 171. Columben., 560. Denpasaren., 48, 411. Castulonen., 412. Columben. in Ceylon, 289. Derthonen., 181. Catabitan., 187. Columnaten., 177, 184. de Tandiung-Karang, 508. Catalaunen., 196. Comanen. in Armenia, 201. Detroiten., 104, 199. Catanen., 171. Comen., 178. Dibrugarhen., 174, 417. Caven., 173. Compluten., 172, 195, 196. Diaiapuraën., 193, 508. Cecoslovacchia, 212, 213. Compostellan., 339. Diakartan., 168, 202, 508. Celenen., 182, 191. Compsan., 502. Diamanteae, 188. Cenculianen., 170, 178, 184. Conchen., 339. Dainen., 177. Cenen., 183, 187. Conchen, in Aequatore, 202. Dinaipuren., 292. Centumcellarum, 501. Concordien., 176. Diocletianen., 172. Centumfocen., 187. Congen., 608. Dioclezianopoli di Tracia, Cephaluden., 175, 679, 680. Conimbricen., 194. 223. Ceramen., 187. Consentin., 202. Dionysianen., 190. Ceylon, 171. Coptorum Alexandrin., 71. Dionysopolitan., 170. Chachapoyasen., 178. Coracesiotan., 176. Divionen., 185. Changanacherren., 168, 190. Corbilien., 182. Dodomaën., 194. Chanthaburien., 186. Córdoba, 206. Dominae Nostrae Libanen- Charlottetown, 282. Corduben., 166, 189. sis, 189. Cheongiuen., 176. Corduben. in Argentina, 453. Dominae Nostrae Paradisi, Chersonitan. in Zechia, 201. Corea, 158, 174. 189. Chetumalen., 680. Cornubien., 191. Druen., 502. Chilensis (Resp.), 169. Corrienten., 172, 202. Dublinen., 172, 202, 260. 724 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

Dublino, 224. Flenucleten., 188. Gnesnen., 149, 649. Dumien., 196. Florentin., 507. Gorlicen., 445. Dumnen., 181. Flumenpiscen., 176. Gorzovien., 121, 194, 679. Forconien., 186, 196. Guadalaiaren., 166, 603. E Fodinen., 192. Guadalajara, 206. Foris S. Annae, 46, 188,199. Guadicen., 560. Ebroicen., 196. Formosa, 10. Guairen., 198, 561, 603. Ebusitan., 177. Foroiulien.-Tolonen., 190. Guanaren., 179, 183. Ecclesien., 178. Foromartinien., 156. Guaranden., 156. Edistianen., 181. Foronovan., 172. Guastallen., 105, 200. Edmontonen., 560. Foropopulien., 170, 198. Guayaquilen., 193. Edmundstonen., 177. Fororaphaëlien., 46, 199. Guineana (Resp.), 625, 626, Egnatien., 179, 182. Forosempronien., 501. 683. Egugen., 411. Fortalexien., 155. Gulielmopolitan., 607. Eisenstadt, 283. Fortaleza, 222, 283. Gusmanopolitan., 183, 605. Ekitien., 195. Fortisventurae, 187. Granaten., 516. Eldoreten., 179. Francopolitan., 182. Grandfallen., 197. Eleplen., 195. Frequentia, 176. Gratianopolitan., 185. Elephantarien. in Procon­ Friburgen., 181, 192. Gravelburgen., 680. sulari, 195. Frisingen., 190, 533. Gravinen., 170. Einen., 182, 191. Funchalen., 194, 679. Grossetan., 188. Elotonen., 192. Gruarden. - McLennanpoli- Elphinen., 179, 283. tan., 47, 173, 202. Elven., 192. G Grumentin., 176. Emeriten. Augustan., 169. Emeri ten. in Venezuela, Gabin., 168, 200. 202. Gadiaufalen., 170, 192. H Engolismen., 200. Gadicen., 189. Epagren., 195. Gadicen. et Septen., 560. Hadrumetin., 175. Equialben., 188. Gagnoaën., 183. Hamiltonen., 560. Equilien., 261. Gaguari, 224. Harrisburgen., 188. Ereximen., 184. Gaguaritan., 603. Hasseleten., 196. Erfurt, 502. Gallesin., 504. Hearsten., 104, 183, 199. Ernakulamen., 229. Garanhunen., 261. Heliosebasten., 194. Escuintlen., 197. Garben., 189, 261. Helsinki, 283. Esmeralden., 412. Garellen., 193. Hemesen. Melchitarum, 200. Espinalen., 193. Gaspesien., 409, 679. Hemesen. Syrorum, 201. Eucarpen., 187. Gaudin., 181. Heracleopolitan., 166. Euchaiten., 173. Gaudisien., 195. Hieracen.-Locren., 196. Eugubin., 190. Gaurianen., 178. Hierapolitan. in Syria, 201. Gaylorden., 186. Hierpinianen., 183. Gedanen., 188, 193. Hilten., 193. F Gemellen. in Byzacena, 187. Hinchen., 193. Pacatativen., 261. Gemellen. in Numidia, 170, Hipponen., 185. lialiscodunen., 504. 192. Hirinen., 169, 177. Fallaben., 47, 182, 195, Geneven., 181. Hiroshimaën., 587. 197. Georgiopolitan., 182, 195. Hispalen., 679. Fanen., 501. Germania (Resp.), 250, 282. Hispania, 93, 111. Farafanganen., 181. Germanicianen., 445. Hispanien. Armenorum, 190. Fargen., 178. Germanien., 180. Hisphaanien. Armenorum, Faustinopolitan., 260. Gerunden., 172, 560. 201. Faventin., 175. Ghana, 628. Holmien., 530. Febianen., 189. Giakartan., 508. Hong Kong, 282. Ferentien., 169. Giayapuran., 508. Horaeen., 180. Ferentien. in Etruria, 183. Gibraltarien., 606. Horreacoelien., 193. Ferentin., 155, 199. Giennen., 169, 184. Horreomargen., 180. Ferrolen., 176. Giohoren., 126. Hortan., 504. Fianarantsoaën., 283, 608 Girardoten., 105, 195, 200. Hosannen., 48. Fidolomen., 155, 192, 200. Giren. Tarasii, 191. Hospiten., 409. Firman., 501. Gitegaën., 273, 293, 294. Huachen., 561. Fissianen., 48, 198. Glasguen., 188. Huancayen., 171, 202. Flaviobrigen., 189. Glavinitzen., 181. Huarazen., 188. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 725

Huautlen., 118. Itapipocan., 186. Lahoren., 607. Hué, 282. Itumbieren., 260. Lamacen., 191, 194. Humahuacen., 603. Iubaën., 105. Lamdien., 197. Hyderabaden., 172, 202. Iubaltianen., 190. Lamphuen., 194. Hyderabaden. in Pakistan, Iudicii oren., 679. Lansingen., 195. 183. Iuigalpen., 104, 176, 199, Lamsorten., 174. 200. Lamzellen., 560, 606. Laoagen., 174, 182. I Iuiuyen., 490. Iuncen., 186. Laos (Regnum), 171, 368. Iaboticaballen., 420. Iundiaien., 187. Lapden., 196. Iacarezinhoën., 424. Iunellen., 187. Larantukan., 48, 411. Iaeien., 179. Iullunduren., 189. Larinen., 175. Iaffnen., 47, 198. Laritan., 190. Ialpaigurien., 183, 184. K Lauden., 196, 455, 561. Iamshedpuren., 176. Lausannen., 181. Kadunaën., 173, 584. Iaren., 172, 202. Legionen., 186. Kagoshimaen., 125. Ibadanen., 182. Leirien., 195. Kalamazuen., 186. leen., 561. Leonen, in Nicaragua, 104, Kameclien. Armenorum, Iconien., 165. 199. Idicren., 166, 501. 197, 201. Leptimagnen., 194. Idiofaën., 174. Kaminaën., 183. Lestronen., 177. Ieoniunen., 171, 199. Kampala, 282. Lesvitan., 190. Ieremiopolitan., 193. Kandien., 47, 198, 289, 412. Lexovien., 12. Iericoën., 175. Karachi, 206. Liberae Urbis et Boen., 170. Ieronopolitan. in Cilicia, Karachien., 166. 202. Kasamaën., 273, 607. Liberalien., 560. 502. Katovicen., 175. Liberiana (Resp.), 375, 414. Ihosien., 192. Kenemaën., 180. Liepaien., 196. Ijebuoden., 116. Kentunghen., 46, 196. Lilongven., 193. Ikot Ekpenet (de), 186. Ketaën., 412. Lilybaetan., 186. Ilaganen., 560. Kiayen., 174. Lilybaetan., 186. Ilcinen., 176. Kielcen., 190. Liman., 177, 260. Ilheosen., 181, 187. Kilmoren., 196. Linusen., 195. Iliganen., 200. Kimberleyen., 191. Limoëiren., 46, 188, 199. Illicitan., 603. Kinshasan., 177. Linar in., 603. Imae Telluris, 176. Kisantuen., 188. Lingayen.-Dagupanen., 172, Indonesia, 508. Kisumuen., 194. Indonesiana (Resp.), 436, Kohimaën-Imphalen., 411, 202, 283. Liparen., 176. 475, 607. 417, 418. Lipen., 560. Indoren., 271. Koluezen., 183. Lisbona, 206. Inongo, 283. Kongoloën., 178, 181. Lisbonen., 165, 168, 201, Insulae Grandis, 195. Korhongen., 188. 679. Insulae Viridis, 679. Kotakinabaluen., 177, 283. Insularum Sancti Petri et Kottaren., 180. Litomericen., 164, 212. Miquelonen., 180. Krishnagaren., 607. Litoris Capitis, 291. Insulen., 561. Kuala Lumpuren., 47, 126, Litus Eburneum (Resp.), Interamnen., 105, 199. 173, 202. 625, 683. Ioannopolitan. a Lacubus, Kulnen., 178. Liviaden., 196. 193, 604. Kumasien., 291. Ljubljana, 222. Iohannesburgen., 195. Kuwait (natio), 249, 282. Loian., 198. Ioloën., 194. Kvangiuen., 171, 202, 607. Lokoian., 182, 195. Iomniten., 183, 188. Lokossaën., 171, 192. losen., 412. Lomzen., 409, 585. Iraq, 170. L Londrinen., 202, 422, 424, Irenopolitan. in Isauria, Labacen., 429. 561. 175. Labican., 174. Lorien., 170, 445. Isclan., 177. Labradoren - Schefferpoli- Los Angeles, 206. Isiren., 193. tan., 47, 173, 273. Louis Trichardt (de), 120. Isseleukuan., 487, 607. Labrean., 185. Louis Trichardt-Tzaneen., Istaien., 194. Lafayetten., 196. 47, 120, 197. Itabiren., 184, 282. Lagosen., 116, 117, 411, 487. Lubumbashien., 412. Italia, 76. Lagos, 628. Luceatin., 260. 726 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

Lucen., 202, 260. Maruana, 226. Molicunzen., 607. Lucenen., 190. Maruan.-Mokolen., 225, 226, Monacen., 190, 533. Lucerin., 176. 271. Monasterien., 45, 46, 199. Lucknoven., 185. Masanen., 107. Monotonien., 202. Ludovican., 169, 187. Masculitan., 185, 411, 412. Monoecen., 170, 194. Luganen., 182. Massalubren., 172. Montan., 184. Lugdunen., 176. Massan., 178. Monterien., 198. Lugmaden., 188. Massilien., 170, 202. Monterreyen., 46, 199. Luguren., 45, 173, 199. Masuccaben., 189. Montis Albani, 178. Lungro, 223. Matadien., 184. Montis Falisci, 175. Lupercianen., 272. Matagalpen., 176. Montis Pelusii, 170. Lyallpuren., 193. Materanen., 190. Montis Pessulani, 186. Lldden., 187. Matriten., 172, 195, 196, 202. Montis Potitiani, 176. Matritum, 353, 489. Montis Regalis, 501. Maturben., 174. Mopoien., 105, 412. M Mauren., 194. Morelien., 202. Maceraten. et Tolentin., Mauretania, 627. Morosbisden., 180. 501. Maximianen, in Numidia, Mosae Traiecten., 181. Mossoren., 604. Machakosen., 106, 187, 607. 184, 339. Mozotcoritan., 47, 198. Macomaden., 185. Maxiten., 197. Mtuaran., 48, 128, 198. Mactaritan., 189. Mbeya, 283. Mugen., 174. Magonza, 206. Mbuluen., 186. Mullitan., 179. Mahengen., 176, 412. Mechlinien.-Bruxellen., 363. Munatianen., 561. Maduraien., 484, 485. Medelitan., 171. Muran., 167, 177, 503. Maioricen., 55, 339. Medellen., 180. Mustitan., 169, 181, 190. Maiucen., 501. Medien., 173. Mutien., 339, 679. Makassaren., 508. Mediolanen., 178, 302, 647. Mutilen., 175, 507. Malacen.-Giohoren., 48, 126, Megalopolitan. in Procon­ Mutugennen., 194. 198. sulari, 177. Muyingan., 273. Meiningen., 502. Malacen.-Singaporen., 126. Muzucen. in Proconsulari, Melbourne, 206. Malacensis (Regio), 171. 47, 197. Malacitan., 339. Melburnen., 47, 165, 197. Malangen., 272. Melburnium, 68, 154. Malanien., 561. Melden., 502. N Malanje, 224. Meliten., 173. Malawi, 170. Melitensis (Civitas), 172, Nagasakien., 125. Malawiana (Resp.), 438, 545, 571. Nahan., 47, 125, 198. 475. Melphiten., 167. Nairobi, 206. Mali, 627. Melzitan., 501. Nairobien., 166, 171, 202. Malolosin., 188, 560. Memphitan. in Tennesia, Nakuren., 187. Mammillen., 178. 180. Nanneten., 409. Manaën., 261. Mene ven., 194. Naraggaritan., 177. Mananiaren., 608. Merauken., 172, 202. Narnien., 105, 199. Manantoddyen., 228, 229. Mercedanian., 192. Nasbincen., 176. Mandetrien., 181. Meruen., 106, 509, 608, 609. Natalen., 188. Mangocien., 582, 607. Mesembrian., 174. Natcheten.-Iaksonien., 197. Manonen., 193. Meten., 169, 178, 186. Navrongen., 47, 197. Mansaën., 186, 273, 607. Mevanien., 46, 199. Ndandaën., 48, 128, 198. Maraben., 187. Mexican., 185. Ndjamenan., 609. Maraguien., 185. Mexicana (Resp.), 339. Neapolitan., 52, 458. Marazanensium Regionum, Miamen., 189. Neiven., 195. 193. Mileten., 502. Neo-Bboracen., 168, 195. Margariten., 561, 603. Mindo, 284. Neosolien., 155, 200. Mariamnen., 200. Mindonien., 176. Niangaraën., 193. Marianopolitan., 447. Minnaën., 583, 584, 607. Niciven., 187. Maris Platen., 193. Misenen., 186. Nicotrien. et Tropien., 502. Maronanen., 680. Misenten., 177. Nictberonum, 294. Maronen., 194. Misnen., 178, 501. Nictheroyen., 295. Marsicen., 167. Mitylen., 194. Nigeria, 628. Marsiglia, 222. Moglaenen., 180. Nigren., 177, 501. Marsorum, 679. Moguntin., 166, 194. Niomben., 181. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 727

Nisiben., 201. Palen., 409. Potentin., 131, 167, 173, 202, Nitrien., 155, 200. Palermo, 206. 503. Niuflen., 48, 198. Palmyren. Melchitarum, Pragen., 164, 241, 242. Nkongsamben., 272. 200. Praetor ien., 120. Noben., 603. Pampilonen., 172. Precausen., 155. Nolan., 183. Panamensis (Resp.), 74, Premislien. Latinorum, 175. Nonceien.,' .190. 111, 171. Presov, 223. Nonen., 175. Panormitan., 166, 169, 201. Proeopien., 409, 424. Noten., 176. Papantlen., 184. Providentien., 189. Nottingbanen., 191. Papeeten., 202. Pulcheriopolitan., 169. Nova Zelandia, 430, 662, Paramariboën., 187. Punien., 196. 683. Parania Superiore (de), 195. Pusanen., 107, 187, 607. Novae Lisbonae, 191. Pannen., 187. Novae Segobiae, 182. Passaic dei Ruteni, 223. Q Novarien., 168, 190. Paulalf onsanen., 188. Noven., 177, 178. Paulopolitan. et Minneapo- Quicen., 197. Quixaden., 183. Novoranien., 179. litan., 186, 187. Nucerin. Paganorum, .181, Pauzeren., 191. 196. Peorien., 184. R Numanen., 196. Pereiran., 185. Raigarhen. - Ambikapuren., Numean., 171, 202. Pergamen., 182. 183. Numiden., 339. Perusin., 202, 262, 506. Rangunen., 202. Nunen., 606. Peruviana (Resp.), 502. Rapollen., 167. Nuoren., 180. Petren. et Philadelphien., Rarotongan., 272, 282. Nursin., 193, 260, 560. 200. Ratisbonen., 194. Ñuscan., 502. Petrieulan., 195. Ravalpinden., 186. Nyerien., 106, 509, 608, 609. Petrirostren., 176. Ravardsciren., 169. Petropolitan., 180. Reatin., 186. Pharaonen., 194. Recineten., 501. O Pharen., 169. Regalitan., 179. Phelbesian., 185, 197. Reggio Emilia, 222. Obben., 191. Philadelphien. ucrainorum, Regien, in Aemilia, 105, 200. Obbitan., 179. 182, 183, 223. Reginaten., 560. Obiden., 261. Pictavien., 339. Regiopolitan. in Iamaica, Ocanien., 195. Pientin., 176. 170, 202, 282. Octaben., 186. Pinangen., 48, 127. Remen., 187, 502. Octabien., 155, 200. Pinhelen., 192. Reyesen., 412. Octaven., 179. Pisan., 169, 170, 202. Rhasen., 180. Ogogiaen., 184, 411. Pisauren., 501. Rhedonen., 45, 197. Oklahomen., 123, 188, 202. Pittsburgen., 174. Rheginen., 502. Olomucen., 155, 200. Piuren., 260. Rhenania-Palatinatum, 631. Ondoën., 186. Platen., 180. Richmonden., 179. Onitshaën., 419. Platien., 179, 180. Rigen., 196. Ootacamunden., 168, 181. Polymartien., 171. Ripan., 156. Opolien., 194. Pomarien., 104, 199. Risitan., 171. Osaka, 206. Pondicherien. et Ouddalo- Rivadaviae, 180. Osaken., 166. ren., 272. Riverormen., 179. Ostien., 201. Pontipolitan., 179. Rivi Nigri, 202, 421. Otriculan., 181. Pontiscurvi, 185, 296, 297. Rivogranden., 187. Overrien., ,176. Popayanen., 189. Rockhamptonien., 167. Oveten., 179, 339, 426. Portalegre-Castelo Branco, Roma, 72, 159, 247, 325, 327, Oyoën., 47, 185, 197, 411. 283, 330, 357, 361, 371, 378, Ozamisan., 169. Portlanden., 180. 493, 590, 653, 656, 660. Port-Louis, 282. Roman., 58, 133, 134, 136, Portus Elizabethen., 193. 137, 138, 139, 141, 142, P Portus Harcurten., 608 143, 144, 146, 147, 348, Portus Montt, 168. 413, 461, 465. Pagadianen., 155, 200. Portus Moresbien., 178, 272. Romandiola, 507. Pakistana (Resp.), 169. Portus Nationalis, 191. Rondopolitan., 187, 200. Palayamkottaien., 484, 485, Portus Novi, 178. Rosarien., 104, 190, 192, 606. Portus Veteris, 184. 199. 728 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

Rosgren., 179, 199. Sancti Ferdinandi Apuren., San Juan de Puerto Rico, Rossanen., .171, 202. 183, 194. 206. Rotarien., 45, 188, 199. Sancti Francisci in Califor­ Santanderien., 189. Roterodamen., 181, 283. nia, 175. Sao Paulo, 206. Rottenburgen., 179. Sancti Francisci Xaverii, Säo Salvador de Bahía, Rubicen., 192. 184. 206. Rueumen., 46, 188. Sancti Georgii Terrae No­ Sarba, 223. Rumbeken., 105. vae, 175. Sarnen., 196. Ruremonden., 181,190, 566. Saneti Germani, 409. Satrianen., 172. Rusticianen., 156, 183. Sancti Hieronymi Terrae- Savannakheten., 186. Rutengen., 272. bonae, 186. Savannen., 168, 196. Ruyigien., 293, 411. Sancti Hyacinthi, 510. Saxonia Inferior, 643. Ruynen.-Noranden., 679. Sancti Iacobi in Chile, 502. Scampin., 177. Sancti Iacobi in Cuba, 169, Scebanatien., 185. 202. Sciiamchiamen., 186. Sancti Ioannis, 181. S Scilitan., 184. Sancti Ioannis a Lacubus, Scythopolitan., 201. 604. Sabarien., 191. Sebanen., 501, 679. Sancti Ioannis Baptistae Sabbaritan., 199. Sebargen., 502. Curitibensis ucrainorum, Sadabandeiropolitan., 191, Sebastopolitan. in Arme­ 189. 192. nia, 190. Sancti Ioannis Canaden., Saelesien., 179. Sedinen.-Caminen., 194. 560. Segermitan., 105, 173, 502. Sagaren., 263. Sancti Ioannis Portoricen., Segobricen. - Castellionen., Sagien., 179. 166. 170, 190. Saint-Dié, 283. Sancti Iosephi de Grajau, Saint Paul in Alberta, 623. 184. Sejny, 585. Sakanien., 412. Sancti Ludovici, 181, 191. Selendeten., 192. Salamina, 283. Sancti Ludovici in Argen­ Seminen., 173. Salapin., 45, 173, 183. tina, 183. Semmeaen., 178. Salemen., 272. Sancti Ludovici Potosien., Senegaliensis (Resp.), 625. Salen., 175. 197. Señen., 176, 505. Salernitan., 283, 305, 502. Sancti Marci Alexandriae, Senogallien., 187. Salisburgen., 45, 173, 183, 299, 314, 319. Septen., 189. 202. Sancti Marci in Guatimala, Seraien., 180. Salisburien., 46, 188. 189. Sesten., 184, 680. Salopien., 185. Sancti Maronis Detroiten­ Sezze e Pr i verno, 283. Salten, in Mexico, 680. sis Pro Maronitis, 189. Shillongen. - Gauhatin., 282, Saltillen., 184. Sancti Maronis Sydneyen., 292, 418. Salutiarum, 501. 486. Sibundoyen., 181. Sanctae Annae, 445. Sancti Martini ad Montem Siccessitan., 195. Sanctae Annae Pocatieren., Ciminum, 175. Sicilibben., 46, 173. 679. Sancti Martini in Monte Sidetan., 166. Sanctae Iustae, 189. Pannoniae, 260. Siedlcen., 428. Sanctae Luciae, 196. Sancti Matthaei, 174, 184, Signin., 46, 173. Sanctae Mariae, 184, 224. 561. Siguitan., 193. Sanctae Marthae, 185. Sancti Miniati, 193. Silen., 168. Sanctae Rosae in Argenti­ Sancti Pauli in Alberta, Sillitan., 501. na, 105, 172, 200. 193. Simingitan., 189. Sancti Angeli de Lombar­ Sancti Pauli in Brasilia, Simitthen. 179, 603. dis, 502. 166, 188, 201. Simien, et Chandigarhen., Sancti Anthimi, 260. Sancti Petri, 46. 176, 183. Sancti Bonifacii, 173. Sancti Raymundi, 182. Singaporen., 126. Sancti Caroli in Brasilia, Sancti Sebastiani, 196. Singaporensis (Regio), 171. 183. Sancti Sebastiani Fluminis Singidaën., 192. Sancti Caroli in Venetiola, Ianuarii, 170, 201, 603. Sinianden., 194. 193. Sancti Salvatoris in Brasi­ Sinnaden, in Mauretania, Sancti Christophori de Ha­ lia, 166, 170, 202. 188. bana, 179. Sancti Severi, 168, 176. Sipontin., 168, 202. Sancti Clodoaldi, 168. Sancti Stephani, 182. Sintangen., 608. Sancti Felicis, 187. Sanctissimae Assumptionis, Sinus Albi, 172, 202. Sancti Ferdinandi, 194. . 169, 202. Siopolitan., 179. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 729

Sitaben., 191. Tehuantapecen., 177, 184. Trium Tabernarum, 176. Siebten., 196. Tellicberrien., 22S, 229. Triventin., 192. Sodaien., 189. Templen., 180, 182. Trofimianen., 184. Soractes, 27. Temunianen., 47, 197. Truxillen. in Venetiola, 155. Soran., 185, 296, 297. Tenedien., 1S1. Tubernecen., 195. Soutbvarcen., 196. Tepicen., 176, 184. Tubusuptitan., 607. Spiren., 185. Teresian., 170, 18S, 202. Tulanen., 679. Spoletan., 193, 260, 560. Terien., 191. Tulearen., 192. Sri Lanka, 488. Terracina-Latina, 283. Tulsen., 123, 188, 198. Stagnen., 183. Tetien., 191. Tunetana (Resp.), 369, 414. Strumnitzen., 180. Texcocen., 45, 198. Tunigaben., 679. Suaeinen., 181. Thabracen., 561. Turan., 273. Subbaritan., 104. Thailandia, 171. Turana, 292. Succursen. et Sancti Aegi- Thapsitan., 45, 199. Turcarum (Resp.), 664, 683. dii, 195. Tharren., 169. Tursien., 177. Sufaritan., 185. Thasbalten., 181, 190. Tuscanen., 175, 504. Sullectin., 174. Theatin., 174, 202. Tuticoren., 180, 187. Sulmonen., 186. Themisonen., 174. Tyrnavien., 155, 200. Summen., 368. Thenitan., 193. Sunyanien., 272 , 290. Thennesien., 188. Surabaien., 508. Thermularum, 175. Surabayan., 508. TMbuzabeten., 48, 198. U Surigen., 104, 198. Thibuzaten., 179. Surrentin., 202. Thigen., 179. Uagaduguen., 606. Suvonen., 607. Thimiden., 200. Ubaben., 174. Sydney, 206. Thimidorum Regiorum, 196. Ubazen., 169, 179. Sydneyen., 108, 166, 171, Thinisen. in Numidia, 604. Ugiungpandangan., 508, 607. 202, 608. Thisiduen., 188, 191. Umbriaticen., 192. Syracusan., 261, 679. Thubunen., 171. Tlmuaramen., 409, 422. Syracusen., 177. Thuburnieen., 183. Urbevetan., 261. Thuccen. in Numidia, 260. Urbis Beninen., 185, 487. Thunigaben., 47, 197, 411. Urcitan., 194. Thunusuden., 177, 339, 409. T Urgellen., 180. Tianguen., 183. Urritan., 679. Tigamibenen., 195. Usinazen., 104, 199, 501. Tabaicaren., 196. Tigillaven., 168, 679. Taborenten., 194. Usulen., 187. Timminen., 183. Uthinen., 190. Tacambaren., 198. Tinisa di Numidia, 224. Taciamontanen., 176. Utimmen., 182. Tirasonen., 172, 339. Utinen., 173, 202. Tacna, 224. Tiruchirapolitan., 180. Tacnen., 561. Tisilitan., 196. Taeguen., 196. Titulan, in Proconsulari, Tagarien., 195. 186. Tainan, 283. V Taiohaën., 272. Togana (Resp.), 625, 626, Taipehen., 10. 6S3. Vageaten., 190. Tamataven., 192. Tokyo, 282. Valarien., 174. Tananariven., 48, 198. Toledo, 206. Valentin., 183, 680. Tanaramusen., 607. Toletan., 166, 172, 202. Valentin, in Venetiola, 197. Tangiungkarangan., 508. Tolosa, 206. Vallipolitan., 174. Tanitan., 409. Tolosan., 45, 166, 173, 282. Vallisien. et Futunen., 192. Tapacolen., 177, 185. Tongan., 188, 192, 283. Vallisoletan., 169, 202. Tauitan., 189. Torontin., 202. Vallispostan., 261. Tauromentan., 171. Tortibulan., 46, 196. Vaivén., 186. Tanzanica (Resp.), 170. Tranen., 171, 202. Vanniden., 194. Tarabumaren., 412. Trebulan. in Latio, 178. Varanasien., 175. Tarcminien., 501. Trecalitan., 196. Varmien., 194, 202. Tarraconen., 170, 202. Treien., 501. Varsavien., 149, 180, 649. Tarsen., 165. Trichurien., 175. Vartanen., 171, 185. Tasaccoren., 188, 445. Tridentin., 629. Vashingtonen., 17, 167, 202. Tatilten., 48, 198. Trincomalien. - Battiea- Vassinassen., 45, 197. Teglaten. in Numidia, 169. loaën., 48, 198. Vaven., 105.

47 - A. A. S. 730 Index nominum religionum

Vayne Castren.-Southben- Villanoven., 105, 168, 199. Y den., 185. Villaregen., 185. Vazaritan. Didden., 198. Viminacien., 170. Taguan., 227, 272. Vegeselitan. in Numidia, Vinen., 409. Yaguana, 227. Yaounde, 283. 180, 187, 502. Vinnen., 181. Yaunden., 226, 227. Velebusdien., 171, 173. Vinnipegen., 560. Yolaen., 178. Velefitan., 680. Vissalsen., 179. Yurimaguaen., 192. Velien., 175, 178, 200, 445. Viterbien., 175, 504. Vellingtonium, 430. Vladislavien., 155, 200. Velloren., 180. Volta Superior (Resp.), 376, Z Venafran., 192. 414. Zabaën., 560. Venetiarum, 165. Volaterran., 175. Zaben., 502. Venezia, 206. Volsinien., 168. Zacapen., 192. Venusin., 167. Voncarien., 169, 173, 198. Zacatecen., 174, 195. Verapolitan., 170, 202. Vratislavien., 166, 173, 202, Zagrebien., 169, 175, 202. Vergen., 176. 679. Zallaten., 187. Veronen., 427. Vrhbosnen., 180. Zambia, 170. Verronen., 47, 197. Zamboangen., 560. Vestphalenian., 184. Zamen. Minor, 178, 196. Veszprimien., 191. W Zamoren., 187, 339. Vibomen., 170. Washington, 222. Zamoren. in Mexico, 177. Vicen., 470, 560. Wroclaw, 206. Zanzibaren. et Pembaën., Vico Augusti (a), 195. 272. Vicoturren., 190. Zarnen., 104, 196. Victorien., 611. X Zerten., 260. Viglevanen., 187. Zombaën., 178. Vijayapuramen., 181. Xinguen., 184. Zucchabaritan., 47, 197.

III - INDEX NOMINUM RELIGIONUM

Virorum : Ordo S. Benedicti, 546. rorum a Divina Provi­ Congregatio Sanctissimi Re­ dentia, 450. Congregatio Passionis Iesu demptoris, 552. Congregatio Sororum a Ie­ Christi, 237. Societas Verbi Divini, 566. su Infante e Tertio Or­ Congregatio S. Ioseph, 240. Congregatio Missionario­ dine de Mercede, 453. Congregatio Clericorum Re­ rum Filiorum Immacu­ Congregatio Filiarum a Do­ gularium Marianorum lati Cordis B. M. V., mina Nostra ad montem sub titulo Immaculatae 598. Calvariae, 461. Conceptionis B. M. V., Societas Mariae (Mariani- Congregatio Sororum Car­ 310. stae), 611. melitarum a Caritate, Ordo Fratrum Minorum, 470. 353. Mulierum : Institutum Filiarum Ora­ Societas Presbyterorum a Congregatio Sororum Victi­ torii, 561. S. Sulpitio, 431. marum Expiatricum a Congregatio Missionalis Congregatio Vallis Umbro- Sacramentato Iesu, 52. Servarum Spiritus Sanc­ sae Ordinis S. Benedic­ Congregatio Sororum a pu­ ti, 566. ti, 434. ritate B. M. V., 55. Congregatio Servarum Spi­ Ordo Beatae Mariae de Congregatio Australiana ritus Sancti ab Adoratio­ Mercede, 453. Sororum S. Ioseph a ne Perpetua, 566. Congregatio Missionario­ SS.mo Corde Iesu, 108. Institutum Filiarum Ma­ rum Pretiosissimi San­ Congregatio Sororum a SS. riae Immaculatae, 611. guinis D. N. I. C, 465. Nominibus Iesu et Ma­ Congregatio Parvarum So­ Societas S. Francisci Sale­ riae, 447. rorum Senum Derelicto- sii, 481. Congregatio Parvarum So­ rum, 680. Index rerum analyticus 731

IV

INDEX RERUM ANALYTICUS

A Ato Abate Agede, Aethiopia Imperii apud Sedem Apostolicam liberis cum manda­ Abbatia nullius: tis Legatus, B. P. Litteras commissi — in dioecesim evecta: Ndandaënsis, 128. muneris testes tradit, 41.

Abdelmalek Bergaoui, Tunetanae Reipu­ Augusta Vindelicorum. Celebritatibus ob blicae liberis cum mandatis Legatus, millesimum expletum annum e pientis­ B. P. Litteras concrediti muneris testes simo obitu S. Udalrici eiusdem civi­ tradit, 369. tatis episcopi praesidet card. Leo Iose­ phus Suenens, Mechliniensis-Bruxellen­ Acolythi. Ritus institutionis Acolythorum sis archiepiscopus, B. P. Missus Extraor­ editur, 274. dinarius, 363. Augustina (soror). Actio Catholica Italica. B. P. alloquitur V. Petrantoni Livia. sodales Primarii Consilii Italicae Actio- • nis Catholicae coram admissos, 535. B Adsistentia socialis. B. P. epistulam mittit archiepiscopo Armachano, card. Villel­ Bade Ioannes, Baiocensis et Lexoviensis mo Conway, Episcopalis Conferentiae episcopus. Ei B. P. scribit prima cente­ Hiberniae praesidi, adsistentiae socia­ naria redeunte memoria ab ortu S. The­ lis causa pecunia constituta (vulgo resiae a Iesu Infante, 12. «Trocaire»), 238. Basilicae Minores declarantur templa: Ambrosius (S.). Sexto et decimo ineunte S. Ioannis Baptistae in urbe Telde, in saeculo ex quo ipse ad episcopalem di­ dioecesi Canariensi, 295; S. Viti, in gnitatem evectus est, B. P. epistulam urbe dioecesis Aquisgranensis vulgo scribit card. Ioanni Colombo, Mediola­ Mönchengladbach, 298; Beatae Mariae nensi archiepiscopo, 647. Virginis in Caelum Assumptae in archi­ dioecesi Ovetensi, 426; S. Zenonis in Americae Septemtrionalis Foederatae Civi­ dioecesi Veronensi, 427; S. Annae in tates. B. P. nuntium mittit episcopis, - urbe Kodén, in dioecesi Siedlcensi, 428; annua, quadragesimali tempore, ea in Dominae Nostrae de Sri Lanka in Co- Natione stipe collecta, 255. lumbensi archidioecesi, 488; paroeciale Matritense, Iesu Nazareno dicatum, Annus Sacer. 489; SS. Salvatoris dioecesis Iuiuyen- V. Iubilaeum universale. sis, 49Ü; Dominae Nostrae a Salute, in urbe Bangalore, 52.9; Beatae Mariae Antistites Maiores. Virginis, in pago Sejny, in dioecesi V. Religiosae. Lomzensi, 585; Sanctorum martyrum Sisinii, Martyrii et Alexandri in loco Artis religiosa opera. In Aede Sixtina B. P. vulgari lingua « Sanzeno » cognominato, bonarum artium cultores coram admis­ in archidioecesi Tridentina, 629. sos alloquitur ob inauguranda religiosa Artis opera huius aetatis apud Vatica­ Bengsch Card. Alfredus, Berolinensis epi­ num Museum collecta, 391. scopus. Illi B. P. epistulam mittit duo- 732 Index rerum analyticus

bus saeculis expletis a consecratione Centenariae commemorationes : cathedralis ecclesiae, S. Hedvigi sacrae, — prima centenaria redeunte memoria ab 586. ortu S. Theresiae a Iesu Infante, 12; — centesimo expleto anno ex quo Congre­ Bénites Leopoldus, XXVIII generalis coe­ gatio S. Ioseph a S. Leonardo Murial­ tus Nationum Coniunctarum praeses. do condita est, 240; Nuntium a B. P. accipit xxv expleto — millesimo exacto anno ex quo Pragensis anno a declaratione universali quoad Ecclesia condita est, 241; iura hominum edita, 673. — quinquies centenaria redeunte memo­ ria ab ortu Nicolai Copernici, 149; Berkhouver Cornelius, Europaei publici le­ — prima centenaria redeunte memoria gibus ferendis coetus praeses. Beatissi­ Alexandri Manzoni obitus, 302; mum Patrem invisit et ab Eo comiter — nono expleto saeculo a provectione excipitur ac salutatur, 651. S. Gregorii VII ad Petri sedem, 305; — tertio volvente saeculo ex quo Congre­ Binagana Adolfus, Reipublicae Burunden- gatio Clericorum Regularium Mariano- sis cum auctoritate Legatus, B. P. Lit­ rum sub titulo Immaculatae Conceptio­ teras concrediti muneris testes tradit, nis B. M. V. condita est in Polonia, 310; 654. — millesimo expleto anno e pientissimo obitu S. Uldarici, 363; Birgitta (S.). Sexto evoluto saeculo ab — novies impleto saeculo e pientissimo obi­ eius obitu, B. P. epistulam mittit Exc.mo tu S. Ioannis Gualberti, Congregationis Ioanni Taylor, Holmiensi episcopo, 530. Vallis Umbrosae Ordinis S. Benedicti patris legiferi, 434; Borges Leal Castello Branco Filho Anto­ — sexto evoluto saeculo ab obitu S. Bir­ nius, Foederatarum Brasiliae Civitatum gittae, 530; cum auctoritate Legatus, B. P. Litte­ — duobus saeculis expletis a consecratio­ ras commissi muneris testes tradit, 491. ne cathedralis ecclesiae Berolinensis, 586. Bouchaud Constans, Presbyterorum a — sexto et decimo ineunte saeculo ex quo S. Sulpitio summus moderator. Illi B. S. Ambrosius, Mediolanensis episcopus P. epistulam mittit, capitulo generali nec non Ecclesiae doctor, ad episcopa­ eiusdem Societatis celebrato, 431. lem dignitatem evectus est, 647; —- tercentesimo quinquagesimo anno revo­ Brando Adelaidis. luto a S. Iosaphat obitu, 665. V. Maria Christina ab Immaculata. Chaminade Guilelmus Iosephus (S. D.), fundator Societatis Mariae (Marianista- rum) et Instituti Filiarum Mariae Im­ c maculatae. Decretum de virtutibus pro illius beatificatione, 611. Campinensis in Brasilia Catholica Studio­ rum Universitas. Pontificio titulo deco­ ratur, 446. Collegium Sacrum Cardinalium. B. P. diem celebranti nominalem, felicia ac fausta Cancellaria Apostolica. Eius munera trans­ ominatur, 381. feruntur in Secretariam Status seu Pa­ palem, 113. Collegium Slovenicum in Urbe. Nomen Pon­ tificii ei tribuitur, 429. Candau Marcolinus, Instituti Internatio­ nalis compendiaras litteris v. d. O. M. S. moderator generalis. Illi B. P. epi­ Colombo Card. Ioannes, Mediolanensis ar­ stulam mittit quinto et vicesimo vol­ chiepiscopus. Illi B. P. epistulam mit­ vente anno ex quo Institutum conditum tit, centenaria redeunte memoria Ale­ est, 308. xandri Manzoni obitus, 302; rursus ei scribit sexto et decimo ineunte saeculo Cathedralia Collegia. Canonicorum colle­ ex quo S. Ambrosius, Mediolanensis gium constituitur in dioecesi Gorzovien- episcopus nec non Ecclesiae doctor, ad si, 121. episcopalem dignitatem evectus est, 647. Index rerum analyticus 733

Commissio Theologica Internationalis. Murialdo conditum est, B. P. nuntium Quintum plenarium coetum habet. B. P. mittit P. Vincentio Minciacchi, eiusdem coram admittit illius membra, 555. congregationis moderatori generali, 240.

Communicatio Secretariatus ad Christia­ Congregatio Sanctissimi Redemptoris. B. norum unitatem fovendam quoad inter­ P. coram admissos sodales alloquitur pretationem Instructionis de peculiari­ qui generali coetui religiosae suae com­ bus casibus admittendi alios Christia­ munitatis interfuerunt, 552. nos ad communionem eucharisticam in Ecclesia Catholica, die 1 mensis Iunii Congregatio Vallis L mbrosae Ordinis S. Be­ 1972 editae, 616. nedicti. Novies impleto saeculo e pientis- V. Normae. simo obitu S. Ioannis Gualberti, eius­ dem monastici Instituti patris legiferi, Communicationis socialis instrumenta. B. B. P. epistulam scribit P. Iosepho Zam- P. nuntius, ob celebrandum diem recto bernardi, abbati generali, 434. horum instrumentorum usui provehen­ do per totum terrarum orbem dicatum, 335. Consilium Familiae tuendae. Primum coe­ tum Romae habet eiusdemque membra B. P. coram admittit et alloquitur, 378. Concathedralis erigitur in urbe vulgo « San Benedetto del Tronto» in dioecesi Ri­ pana, 156. Consilium Pontificium Instrumentis Com­ municationis Socialis praepositum. An­ Confalonieri Card. Carolus, S. Congrega­ nuum plenarium coetum habet. B. P. tionis pro Episcopis Praefectus. Illi B. membra et consultores coram admittit P. epistulam mittit, edito volumine quod et alloquitur, 595. « Directorium de Pastorali Ministerio Episcoporum» inscribitur, 151; denuo Consistoria Sacra: ei scribit ut Mediolani celebritatibus — Consistorium secretum, 161 ss. praesideat ob inaugurandas aedes «Al­ — Consistorium unicum (publicum et se- tioris Centri studiis pastoralibus exer­ mipublicum), 201 ss. cendis », 588. Conventiones : Conferentia Episcoporum Brasiliae. B. P. — inter Sanctam Sedem et Rhenaniam- epistulam mittit Exc.mo Aloisio Lor­ Palatinatum de scholis catholicis, 631; scheider, Angelopolitano episcopo, Con­ — inter Sanctam Sedem et Saxoniam In­ ferentiae Episcoporum Brasiliae prae­ feriorem qua nonnullae immutationes sidi, eiusdem Conferentiae coacto coetu, inducuntur in Concordatum die xxvi 65. Februarii anno mcmt,xv initum, 643. Conferentia Italicoritm Episcoporum, Ro­ mae conventum generalem habet et B. Conventus : P. praesules alloquitur, 371. — Romae habitus, cui interfuerunt e tota Italia maiores antistitae, 327 ; — generalis, Romae habitus, a summis Congregatio Clericorum Regularium Maria- moderatoribus Institutorum Religioso­ norum sub titulo Immaculatae Concep­ rum, annitente Sacra Congregatione tionis B.M.V. B. P. epistulam mittit ad pro Religiosis et Institutis Saeculari­ moderatorem generalem, P. Iosephum bus, 330; Sielski, ob tertium volventem saeculum — decimus generalis, Romae habitus, a ex quo Institutum in Polonia conditum Conferentia Italicorum Episcoporum, est, 310. 371; — primus, Romae habitus, a Consilio Fa­ Congregatio Missionariorum Filiorum Im­ miliae tuendae, 378; maculati Cordis B.M.V. Sodales, qui — Romae habitus ab Instituto Iuris In­ generali Coetui religiosae suae commu­ ternationalis, 493; nitatis interfuerunt, B. P. coram ad­ — Romae habitus ab Instituto rei aero­ mittit et alloquitur, 598. nautica e civili internationali accuran- dae, 497; Congregatio S. Ioseph. Centesimo expleto — quintus plenarius Commissionis Theo­ anno ex quo Institutum a S. Leonardo logicae Internationalis, 555; 734 Index rerum analyticus

— e tota Europa Romae habitus de pasto­ — S. Congregationis de Disciplina Sacra­ rali Migratorum cura, 590. mentorum et S. Congregationis pro — «Biduum Latinum» appellatus, vicesi­ Clericis de praemittendo sacramento mo expleto anno, ex quo Commentarii, Paenitentiae primae puerorum Commu­ qui « Latinitas » inscribuntur, edi coepti nioni, 410; sunt, 653; — S. Congregationis pro Doctrina Fidei de — septimus et decimus, Romae habitus, tuenda Sacramenti Paenitentiae digni­ a Consilio v. d. «Food and Agriculture tate, 678. Organisation» (F.A.O.), 656; V. Normae. — Romae habitus, cui interfuerunt ex om­ nibus nationibus maiores antistitae, 660. de Furstenberg Card. Maximilianus. B. P. illi epistulam mittit ob indictum univer- Conway Card. Villelmus, archiepiscopus versale maximumque iubilaeum in an­ Armachanus, Episcopalis Conferentiae num MCMLXXV, 357. Hiberniae praeses. Illi B. P. epistulam mittit, adsistentiae socialis causa pe­ Delegationes Apostolicae : cunia constituta (vulgo «Trocaire»), 238. — in Africa Occidentali costituuntur : in Togo et Guinea, 626; Copernicus Nicolaus. Quinquies centenaria — e delegatione Apostolica Africae Occi­ redeunte memoria ab eius ortu, B. P. dentalis, nova constituitur in Mali et nuntium mittit E.mo Card. Stephano Mauretania, 627; Wyszynski, Gnesnensi et Varsaviensi — quarum nomen mutatur: Delegatio Apo­ archiepiscopo, 149. stolica in Africa Media et Occidentali deinceps « in Nigeria et Ghana » cogno- Curia Romana: minabitur, 62S. — Nativitatis D. N. I. Ch. festo adven­ tante, B. P. felicia ac fausta ominatur, de Lojendio Ioannes Paulus, cum auctori­ 19; tate Legatus ab Hispanica Natione ad — responsum ad propositum dubium de Sedem Apostolicam missus, B. P. Lit­ cessatione post quinquennium a commis­ teras demandati muneris testes tradit, so munere, 220; 93. — munera Cancellariae Apostolicae in Se­ cretariam Status transferuntur, 113; Delpuig Paula a S. Aloisio (S. D.), mode­ — de opportunitate transferendi compe­ ratrix generalis Sororum Carmelitarum tentiam circa causas inconsummationis a Caritate. Decretum de virtutibus pro matrimonii ad unam tantum Sacram illius beatificatione, 470. Congregationem (Rescriptum ex audien­ tia), 602. Dhammayana Mahatliera, in Laotiano re­ gno Buddhae sectatorum Summus Pa­ triarcha, Beatissimum Patrem invisit et ab Eo comiter excipitur ac salutatur, D 368. Dearden Card. Franciscus, Detroitensis archiepiscopus. Illi B. P. gratulationes Diaconi. Ritus admissionis inter candida­ ac vota profert, quinque condenti lu­ tos ad diaconatum editur, 274. stra a suscepta ordinatione episcopali, 313. Diaconiae constituuntur templa: S. Petri Damiani ad Montes S. Pauli, 144 ; Declaratio communis, Pauli Papae VI et S. Pii V ad villam vulgo « Carpegna » Shenoudae III Patriarchae Sedis S. Mar­ in Urbe. 146; S. Sebastiani in Monte ci Alexandriae, mutuis fovendis ratio­ Palatino, 147. nibus inter Catholicam Romanam et Alexandrinam Ecclesiam subscribitur, Dioeceses : 299. — noviter erectae: Ijebuodensis, 116; De Louis Trichardt-Tzaneen, 120; Tulsensis, Declarationes : 123; Nahana, 125; Malacensis Giohoren- — S. Congregationis pro Doctrina Fidei sis, 127; Mtuarana, 128; Maruana-Moko­ circa Catholicam Doctrinam de Ecclesia lensis, 225, 226; Yaguana, 227; Badul- contra nonnullos errores hodiernos tuen­ lensis, 289; Sunyaniensis, 291; Tura- dam, 396; na, 292; Ruyigiensis, 293; Kohimaën- Index rerum analyticus 735

sis-Imphalensis, 417; Abakalikiensis, 504; Hortana, 504; Gallesina, 504; Bal- 419; Barretensis, 420; Umuaramensis, neoregiensis, 504; Clusina, 505; Pienti­ 422 ; Proeopiensis, 424 ; Palayamkottaien- na, 505; Civitatis Plebis, 505; Nyeren­ sis, 4S4; Isseleukuana, 487; Mangocien­ sis, 509; Meruensis, 509; Colimensis, sis, 582; Minnaënsis, 583. 605 ; Gusmanopolitana, 605. — metropolitanae effectae: Kualalumpu- — quarum nomen mutatur: Diakartana, rensis, 127. in posterum Giakartana appellabitur, — ad archiepiscopalis gradum evectae: 50S; Makassarensis, deinde Agiungpan- P>oianensis-Campobassensis, 130; Poten­ dangana nuneupabitur, 508; Bandiar- tina, 131. mesinensis, in posterum Bangiarmasina cognominabitur, 508; Surabaiensis, dein­ — dismembratae: Lagosensis, 116; Ante- de Surabayana appellabitur, 508; de querensis, 118; Oklahomensis et Tulsen­ Tandiung-Karang, in posterum Tan- sis, 123; Kagoshimaensis, 125; Kandien- giungkarangana nominabitur, 508; Dia- sis, 289; Kumasiensis, 291; Shillongen- iapuraënsis, deinde Giayapurana nun­ sis-Gauhatina, 292; Gitegaënsis, 293; eupabitur, 508. Ioannopolitana a Lacu- Dibrugarhensis, 417; Ogogiaensis, 419; bus, in posterum Sancti Ioannis a La- Iaboticaballensis, 420 ; Campi Moranen- cubus appellabitur, 604; Arcis Lamy, sis, 422; Iacarezinhoënsis, 424; Madu­ deinde Ndjamenana nominabitur, 609. ra iensis, 484; Urbis Beninensis, 487. — ad aliam provinciam ecclesiasticam Directorium de Pastorali Ministerio Epi­ translatae: Pinangensis, 127; Mutilen- scoporum. Edito volumine B. P. epi­ sis, 507. stulam mittit E.mo Card. Carolo Con­ — Apostolicae Sedi directe subiectae: Sin- falonieri, Sacrae Congregationis pro gaporensis, 127. Episcopis Praefecto, 151. — suffraganeae: Ijebuodensis, metrop. La- gosensi, 117 ; de Louis Trichardt-Tzaneen, Doctrina Catholica. Declaratio S. Congre­ metrop. Praetoriensi, 120; Tulsensis, gationis pro Doctrina Fidei circa Ca­ metrop. Oklahomensi, 124; Nahana, me­ tholicam Doctrinam de Ecclesia contra trop. Nagasakiensi, 125; Pinangensis, nonnullos errores hodiernos tuendam, metrop. Kualalumpurensi, 127 ; Malacen- 396. sis-Giohorensis, metrop. Kualalumpuren­ si, 127; Mtuarana, metrop. Daressa- Döpfner Card. Iulius, Monacensis et Fri­ laamensi, 129; Maruana-Mokolensis, me­ singensis archiepiscopus. B. P. omina tropolitanae Yaundensi, 226; Yagua­ profert illi, quinque condenti lustra a na, metrop. Yaundensi, 227; Badullen­ suscepta ordinatione episcopali, 533. sis, metrop. Columbensi in Taprobane, 289; Sunyaniensis, metrop. Litoris Ca­ Durocher Maria Rosa (S. D.), fundatrix pitis, 291; Turana, metrop. Shillongen- Congregationis Sororum a SS. Nomini­ si-Gauhatinae, 292; Ruyigiensis, metrop. bus Iesu et Mariae. Decretum introduc­ Gitegaënsi, 294; Kohimaënsis-Imphalen- tionis Causae pro illius beatificatione, sis, metrop. Shillongensi-Gauhatinae, 447. 418; Abakalikiensis, metrop. Onitshaën- si, 419; Barretensis, metrop. Rivi Ni­ gri, 421; Umuaramensis, metrop. Lon- drinensi, 422; Proeopiensis, metrop. E Londrinensi, 424 ; Palayamkottaiensis, metrop. Maduraiensi, 485; Isseleukuana, Eparchiae : metrop. Lagosensi, 487; Mutilensis, me­ — noviter erectae: Manantoddyensis, 229; trop. Bononiensi, 507; Mangociensis, S. Maronis Sydneyensis, 486. metrop. Blantyrensi, 582; Minnaënsis, — Apostolicae Sedi directe subiectae: metrop. Kadunaënsi, 584. S. Maronis Sydneyensis, 486. — quarum fines mutantur: Nyerensis, 106, — dismembratae: Tellicherriensis, 228. 107, 608; Meruensis, 106, 107, 608; Ma- chakosensis, 106, 107 ; Pusanensis, 107 ; Epiphaniae Domini festum. In Vaticana Masanensis, 107; Aquipendiensis, 261; Basilica e variis longinquis regionibus Balneoregiensis, 261; Civitatis Plebis, sacrorum alumni a B. P. sacerdotio, 261; Urbevetana, 261; Aimerensis-Iaipu- sollemni ritu, initiati sunt, 30. rensis, 263; Gitegaënsis, 273; Muyinga- na, 273; Campaniensis, 503; Potentina, Eucharistia (SS.ma). B. P. nuntius radio- 503; Murana, 503; Civitatis Castellarne, televisificis Australiae ceterisque Chri- 736 Index rerum analyticus

stifidelibus quadragesimum Conventum Ferretto Card. Iosephus, Paenitentiarius Eucharisticum ex omnibus nationibus Maior. B. P. omina profert illi, decem Melburni celebrantibus, 154; perenne condenti lustra ex quo sacerdotio est Domini Iesu Christi memoriale, de quo auctus, 153. loquitur B. P. in homilia habita feria quinta maioris hebdomadae, 244; in­ structio de communione sacramentali quibusdam in adiunctis faciliore red­ G denda, 264; litterae circulares Sacrae Gabites Owson Paulus, primus apud Se­ Congregationis pro Cultu Divino ad dem Apostolicam Reipublicae Novae Ze­ Conferentiarum Episcopalium Praesides landiae cum auctoritate Legatus, B. P. de Precibus eucharisticis, 340; declara­ Litteras concrediti muneris fidem fa­ tio S. Congregationis de Disciplina Sa­ cientes tradit, 662. cramentorum atque S. Congregationis pro Clericis de praemittendo Sacra­ mento Paenitentiae primae puerorum Germaniae Respublica Foederata. Reipu­ Communioni, 410; ritus qui inscribun­ blicae Foederatae Germaniae Praeses, tur « De sacra communione et de cultu Gustavus Heinemann, Beatissimum Pa­ mysterii eucharistici extra Missam» trem invisit et ab Eo comiter excipitur vulgantur editione quae typica declara­ ac salutatur, 250. tur, 610; communicatio Secretariatus ad Christianorum unitatem fovendam Giménez Caietana Alberta (S. D.), funda­ quoad interpretationem Instructionis de trix Congregationis Sororum a purita­ peculiaribus casibus admittendi alios te B. M. V. Decretum de introducenda Christianos ad communionem euchari­ Causa pro illius beatificatione, 55. sticam in Ecclesia Catholica, die 1 mensis Iunii 1972 editae, 616. Gregorius VII (S.). Nono expleto saeculo ab eius provectione ad Petri sedem, Eucharistici Congressus : B. P. epistulam mittit Exc.mo Caietano — e tota Formosa insula Taipehae cele­ Pollio, Salernitano archiepiscopo, 305. brandus, 10; — Melburni in Australia, ex omnibus na­ Grillo Theresia, vid. Michel (S. D.), fun­ tionibus habendus, 68. datrix Parvarum Sororum a Divina Providentia. Decretum introductionis Exarchatus : Causae pro illius beatificatione, 450. — quorum fines mutantur: Sagarensis, 263. Grossi Vincentius (S. D.), parochus loci « Vicobellignano », fundator Instituti Fi­ Excommunicatio latae sententiae. Respon­ liarum Oratorii. Decretum de virtuti­ sum ad propositum dubium de poena bus pro illius beatificatione, 561. excommunicationis 1. s. declaranda, 220.

H

F Heinemann Gustavus, Reipublicae Foede­ ratae Germaniae Praeses. Beatissimum Faisal Al Saleh Al Mutawa, Nationis Patrem invisit et ab Eo comiter exci­ «Kuwait» appellatae primus cum auc­ pitur ac salutatur, 250. toritate Legatus, B. P. Litteras con­ crediti muneris testes tradit, 249. Hernández Cisneros Iosephus Gregorius (S. D.), vir laicus professor Athenaei F.A.O. (Food and Agriculture Organiza­ Caracensis. Decretum de introducenda tion). B. P. alloquitur coram admissos Causa pro illius beatificatione, 49. delegatos et observatores qui coetui XVII, Romae habito, interfuerunt, 656. Hiroshima. B. P. epistulam mittit Exc.mo Dominico Yoshimatsu Noguchi, episcopo Farrugia Paulus, Melitensis Civitatis apud Hiroshimaënsi cum decem conderentur Sedem Apostolicam cum auctoritate Le­ lustra ex quo territorium illud ecclesia­ gatus, B. P. Litteras crediti muneris sticum in Vicariatum Apostolicum erec­ testes tradit, 545. tum est, 587. Index rerum analyticus 737

Homilia. In Patriarchali Archibasilica La­ ram admissis B. P. nuntiat Se univer­ teranensi habita, feria quinta «in Cena sale Iubilaeum in annum MCMLXXV in- Domini», Beatissimo Patre Sacrum dieturum, 322; B. P. epistulam mittit Pontificali ritu peragente, 244. card. Maximiliano de Furstenberg ob indictum universale maximumque iubi­ laeum in annum MCMLXXV, 357; card. I Hugoni Poletti, vicaria potestate Urbis Antistiti, B. P. nuntium mittit cum Indulgentia. Statuitur a Sacra Paeniten­ sollemnis ritus in Lateranensi Archi­ tiaria Apostolica opus requisitum ad lu­ basilica celebratur ut Iubilaeum ma­ crandum «Donum indulgentiae» in va­ ximum in annum MCMLXXV indictum riis ecclesiis localibus Anni Sacri oc­ fructus afferat salubérrimos, 361 ; statui­ casione, 615. tur a Sacra Paenitentiaria Apostolica V. 'Normae. opus requisitum ad lucrandum «Donum indulgentiae» in variis ecclesiis locali­ Infirmi. Ritus essentialis Sacramenti Unc­ bus Anni Sacri occasione, 615. tionis Infirmorum statuitur ac decla­ ratur, 5; approbatur «Ordo unctionis Iura hominum. XXV expleto anno a decla­ infirmorum eorumque pastoralis curae» ratione universali quoad iura hominum a S. Congregatione pro Cultu Divino edita, B. P. nuntium mittit Leopoldo recognitus, 9; ordo Unctionis infirmo- Bénites, XXVIII generalis coetus Natio­ morum eorumque pastoralis curae, edi­ num Coniunctarum praesidi, 673. tur, 275.

Institutum Iuris Internationalis. Romae coetum habet et B. P. coram admittit J et alloquitur illius membra, 493. Janssen Arnoldus, sacerdos, fundator So­ cietatis Verbi Divini necnon duarum Institutum «.Pontificia Opera di Assisten­ Congregationum Missionalis Servarum za» in Italia, a suis muneribus cessa- Spiritus Sancti et Servarum Spiritus visse declaratur, 219. Sancti ab Adoratione Perpetua. Decre­ tum de virtutibus pro illius beatifica­ Institutum rei aeronauticae civili interna­ tione, 566. tionali accurandae. B. P. coram admit­ tit et alloquitur eius membra, Romae Jubany Arnau Card. Narcissus, Barcino­ coetum habentia, 497. nensis archiepiscopus. Illi B. P. biretum rubrum imponit atque anulum tradit, Instructio S. Congregationis de Disciplina 366. Sacramentorum circa communionem sa­ cramentalem quibusdam in adiunctis faciliorem reddendam, 264. K V. Normae. Katenga-Kaunda Reid Willie, Malawianae Reipublicae apud Sedem Apostolicam Ioannes Gualberti (S.). Novies impleto cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras saeculo ab eius pientissimo obitu, B. concrediti muneris fidem facientes tra­ P. epistulam scribit P. Iosepho Zam- dit, 438. bernardi, congregationis Vallis Umbro- sae Ordinis S. Benedicti abbati gene­ rali, 434. Koser Constantinus, minister generalis Or­ dinis Fratrum Minorum. Illi B. P. epi­ Iosaphat (S.). Tercentesimo quinquage­ stulam mittit ob capitulum generale simo anno revoluto ab eius obitu, B. eiusdem Ordinis Matriti celebrandum, P. nuntium mittit card. Paulo Philippe, 353. Sacrae Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus Praefecto, 665. L

Iubilaeum universale. B. P. epistulam mit­ «Latinitas». Vicesimo anno expleto ex quo tit Ioanni Leone, Italicae Reipublicae Commentarii qui «Latinitas» inscri­ praesidi, universali Iubilaeo indicto, 312 ; buntur edi coepti sunt, B. P. coram Christifidelibus in Basilica Vaticana co­ admittit et alloquitur eos qui conven- 738 Index rerum analyticus

tui «Biduum Latinum» appellato, Ro­ Congregationis Sororum Victimarum mae habito, interfuerunt, 653. Expiatrieum a Sacramentato Iesu. De­ cretum de introducenda Causa pro illius Lectores. Ritus institutionis editur, 274. beatificatione, 52.

Legatorum coetus apud Sedem Apostoli­ Maria Virgo (B.). Normae circa imagines cam. Novo ineunte anno B. P. felicia ac B. M. V. coronandas, 276. fausta ominatur, 49. V. Patroni caelestes.

Leone Ioannes, Reipublicae Italicae Prae­ Matrimonium. Responsum ad propositum ses. Illi B. P. epistulam mittit, univer­ dubium de iure accusandi matrimonium, sali Iubilaeo in annum MCMLXXV in­ 59; normae quaedam statuuntur ad dicto, 312. processus matrimoniales apud Ecclesias Orientales expeditius absolvendos, 577; Litterae circulares S. Congregationis pro de opportunitate transferendi compe­ Cultu Divino ad Conferentiarum Epi­ tentiam circa causas inconsummationis scopalium Praesides de Precibus eucha­ matrimonii ad unam tantum Sacram risticis, 340. Congregationem, 602; responsa ad pro­ V. Normae. posita dubia circa appellationes in cau­ sis matrimonialibus, 620. fjloyd Thomson, B. P. crediti muneris te­ stes tradit Litteras, quibus ab Austra­ McKillop Maria Helena. liae Praeside apud Sedem Apostolicam V. Maria a Cruce McKillop. primus cum auctoritate Legatus consti­ tuitur, 554. Mediolanum. Celebritatibus ob inauguran- das aedes «Altioris Centri studiis pa­ Lokuang Stanislaus, Thaipehensis archie­ storalibus exercendis», praesidet card. piscopus. Ei B. P. scribit ob Euchari­ Carolus Confalonieri, B. P. Missus Ex­ sticum Conventum e tota Formosa in­ traordinarius, 588. sula Taipehae celebrandum, 10.

Lorscheider Aloisius, Angelopolitana Epi­ Melbumium. Celebritatibus Eucharistici scopus, Conferentiae Episcoporum Brasi­ Coetus ex omnibus nationibus habendi, liae Praeses. Illi B. P. nuntium mit­ praesidet card. Laurentius Iosephus tit eiusdem Conferentiae coacto coetu, Shehan, Baltimorensis archiepiscopus, 65; item cum annuum in Brasilia Fra­ B. P. Legatus, 68; B. P. nuntius radio- ternitati Conciliandae Coeptum initium televisificus Australiae ceterisque Chri­ habuit, 216. stifidelibus Conventum Eucharisticum ex omnibus nationibus celebrantibus, 154. M Merlini Ioannes (S. D.), moderator gene­ M an jon y Manjon Andreas (S. D.), sacer­ ralis Congregationis Missionariorum dos, fundator Scholarum ab «Ave Ma­ Pretiosissimi Sanguinis D. N. I. C. De­ ria » appellatarum. Decretum de in­ cretum de virtutibus pro illius beatifica­ troducenda Causa pro illius beatificatio­ tione, 465. ne, 516. Migrati. B. P. coram admissos alloquitur .Manzoni Alexander. Centenaria redeunte eos qui interfuerunt coetui e tota Eu­ memoria eius obitus, B. P. epistulam ropa habito de pastorali migratorum mittit card. Ioanni Colombo, Mediola­ cura, 590. nensi archiepiscopo, 302. Minciacchi Vincentius, Congregationis San­ Maria a Cruce McKillop (S. D.), funda­ cti Ioseph moderator generalis. Ei B. P. trix Congregationis Australianae Soro­ scribit centesimo expleto anno ex quo rum S. Ioseph a SS.mo Corde Iesu. De­ Institutum a S. Leonardo Murialdo con­ cretum de introducenda Causa pro illius ditum est, 240. beatificatione, 108. Missa. Normae de cantibus novo ordine Maria Christina ab Immaculata (in saec. disponendis in Missa quae lingua latina Adelaidis Brando) (S. D.), fundatrix celebratur, 274; litterae circulares Sa- Index rerum analyticus 739

erae Congregationis pro Cultu Divino Normae: ad Conferentiarum Episcopalium Prae­ — a S. Congregatione pro Episcopis edi­ sides de Precibus eucharisticis, 340; ri­ tae de pastorali ministerio episcoporum, tus qui inscribuntur «De sacra com­ 151; munione et de cultu mysterii euchari­ — a S. Congregatione de Disciplina Sacra­ stici extra Missam» vulgantur editione mentorum editae de communione sacra­ quae typica declaratur, 610. mentali quibusdam in adiunctis faci­ liore reddenda, 264; Missionalia Pontificia Opera. Moderatores — a S. Congregatione pro Cultu Divino illorum Operum, Romae, annuum coe­ editae de cantibus in Missa quae lin­ tum habentes, B. P. coram admittit, gua latina celebratur novo ordine dis­ 325. ponendis, 174; de ritu institutionis Lec­ torum et Acolythorum, admissionis inter Missiones catholicae. In Vaticana Basilica candidatos ad Diaconatum et Presbyte­ e variis longinquis regionibus sacrorum ratum, nec non sacri caelibatus amplec­ alumni a B. P. sacerdotio, sollemni tendi, 274; de Ordine Unctionis infirmo­ ritu, initiati sunt, 30; B. P. nuntium rum eorumque pastorali cura, 275; circa mittit ob diem celebrandum, per totum Patronos constituendos et imagines B. orbem catholicum rei missionali prove­ M. V. coronandas, 276; de Precibus hendae dicatum, 439. eucharisticis, 340; — a S. Congregatione pro Doctrina Fidei editae circa Catholicam Doctrinam de Moreau Ludovicus Zephyrinus (S. D.), Ecclesia contra nonnullos errores ho­ S. Hyacinthi episcopus. Decretum de diernos tuendam, 396; , virtutibus pro illius beatificatione, 510. — a S. Congregatione de Disciplina Sacra­ mentorum atque S. Congregatione pro Morgan Morales Arturus, Panamensis Rei­ Clericis de praemittendo sacramento publicae cum auctoritate Legatus, Sum­ Poenitentiae primae puerorum Commu­ mo Pontifici Litteras commissi muneris nioni, 410; testes tradit, 74. — a S. Congregatione pro Doctrina Fi­ dei de sepultura ecclesiastica, 500; Moscati Iosephus (S. D.), vir laicus me­ — apostolicae statutae ad processus matri­ dicus atque professor in Neapolitano moniales apud Ecclesias Orientales ex­ Athenaeo. Decretum de virtutibus pro peditius absolvendos, 577; illius beatificatione, 458. — a S. Congregatione pro Cultu Divino editae quoad ritus «De sacra commu­ Museum Vaticanum. In Aede Sixtina B. P. nione et de cultu mysterii eucharistici bonarum artium cultores coram admis­ extra Missam» qui vulgantur editione sos alloquitur ob inauguranda religiosa quae typica declaratur, 610; artis opera huius aetatis apud Vatica­ — a Sacra Paenitentiaria Apostolica edi­ num Museum collecta, 391. tae circa opus requisitum ad lucrandum «Donum indulgentiae» in variis eccle­ siis localibus Anni Sacri occasione, 615; N — a Secretariatu ad Christianorum unita­ tem fovendam quoad interpretationem Nationes Coniunctae. XXV expleto anno a Instructionis de peculiaribus casibus declaratione universali quoad iura ho­ admittendi alios Christianos ad com­ minum edita, B. P. nuntium mittit Leo­ munionem eucharisticam in Ecclesia poldo Bénites, XXVIII generalis coetus Catholica, die 1 mensis Iunii 1972 edi­ Nationum Coniunctarum praesidi, 673. tae, 616; — a S. Congregatione pro Doctrina Fidei Nativitatis D. N. I. Ch. festum. Nocte Nati­ de tuenda Sacramenti Paenitentiae di­ vitatis Domini, B. P. sacrum peragens gnitate, 678. ad montis Soractis radices, canicula­ rios alloquitur, 27 ; B. P. omina et be­ Notificatio Secretariae Status seu Papa­ nedictio Romanis civibus et universis lis. Institutum cui nomen «Pontificia Christifidelibus, hunc diem celebranti­ Opera di Assistenza» in Italia, a suis bus, 42. muneribus cessavisse declaratur, 219. 740 Index rerum analyticus

'Nuntiaturae Apostolicae: Pascha Resurrectionis D. N. I.. Ch. Bea­ — constituuntur: in insula Cypro, 235; in tissimi Patris omina ac benedictio Chri­ Bangladesa, 236; in Australia, 237; in stifidelibus Urbis et Orbis eo festo die Nova Zelandia, 430; qui nuntium spei atque gaudii affert, — mutantur sedes: Litoris Eburnei, 625; 253. Dahomeiana, 625. Patroni caelestes: — declarantur: Beata Maria Virgo Per- O dolens, Congregationis Passionis Iesu Christi, 237; S. Gabriel Archangelus, ta- O'Boyle Card. Patricius Aloisius, Vashing­ bellariae rei, 148; tonensis archiepiscopus. Illi quinque — confirmantur: S. Ioannes Baptista, ur­ condenti lustra a suscepta ordinatione bis Nictheroni; S. Thomas Aquinus, episcopali, B. P. vota ac salutares ad- praecipuus patronus dioecesis Aquina- precationes profert, 17. tensis, 296; S. Martinus de Porres, con­ foederationis Hispanicae « Sindicato na­ Oecumenismus. In sacra romana aede S. cional de Actividades diversas», 297; Mariae in Vallicella B. P. praesentes — Normae circa Patronos constituendos, alloquitur cum sollemnis ritus celebra­ 276. tur ad Christianorum unitatem implo- randam, 85. Paulus Pp. VI. Diem celebrans nomina­ lem, Sacri Collegii fausta excipiens O.M.B. (Organisation Mondiale de la San­ omina, de praesenti Ecclesiae Christi té). Quinto et vicesimo volvente anno condicione disserit, 381. ex quo Institutum conditum est, B. P. epistulam mittit Marcolino Candau eius­ dem Instituti moderatori generali, 308. Pax. Beatissimi Patris nuntius ad univer­ sos homines, praesertim Christifideles, calendis ianuariis diem fovendae paci Ordo Fratrum Minorum. B. P. epistulam per totum terrarum orbem dicatum ce­ mittit P. Constantino Koser, ministro lebraturus, 668. generali Ordinis Fratrum Minorum ob capitulum generale eiusdem Ordinis Ma- Petrantoni Livia (S. D.). Recensio illius triti celebrandum, 353. vitae, 230ss.; Beata renuntiatur, 234. Ordo Sancti Benedicti. Sodales eiusdem, in Alma Urbe congregatos ad discep­ Philippe Card. Paulus, Sacrae Congrega­ tandum de ratione experiendi Deum in tionis pro Ecclesiis Orientalibus prae­ vita monastica, B. P. coram admittit fectus. Illi B. P. nuntium mittit ter­ et alloquitur, 546. centesimo quinquagesimo anno revolu­ to a S. Iosaphat obitu, 665. Orientales Ecclesiae. Normae quaedam statuuntur ad processus matrimoniales Potetti Card. Hugo, titulo Sanctorum Am­ expeditius absolvendos, 577. brosii et Caroli ad Viam Latam. Eligi­ tur Vicarius Generalis B. P. in Urbe eiusque suburbiis et districtu, 215; B. P. illi epistulam mittit cum sollemnis P ritus in Lateranensi Archibasilica cele­ bratur ut Iubilaeum maximum in an­ Paenitentiae Sacramentum : num MCMLXXV indictum fructus afferat — Declaratio S. Congregationis de Discipli­ salubérrimos, 361. na Sacramentorum atque S. Congrega­ tionis pro Clericis de praemittendo Sa- Pollio Caietanus, Salernitanus archiepi­ mento Paenitentiae primae puerorum scopus. Illi B. P. epistulam mittit, nono Communioni, 410. expleto saeculo a provectione S. Grego­ V. Normae. rii VII ad Petri sedem, 305. — Declaratio S. Congregationis pro Doc­ trina Fidei de tuenda Sacramenti di­ gnitate, 678. Polys Modinos, Cypricae Civitatis primus V. Normae. cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras concrediti muneris testes tradit, 543. Index rerum analyticus 741

Praefecturae Apostolicae: Religiosi. Responsum ad propositum du­ — quarum fines mutantur: Mopoiensis, bium de poena excommunicationis l.s. 105, 106; declaranda, 220. — in dioecesim evectae: Maruana-Moko­ lensis, 225, 226; Yaguana, 227; de Louis Rescriptum ex audientia. De opportunitate Trichardt, 120; Arcis Iohnstonensis, 582; transferendi competentiam circa causas Minnaënsis, 583; inconsummationis matrimonii ad unam tantum Sacram Congregationem, 602. Praelaturae: — noviter erectae: Huautlensis, 118. Responsa ad proposita dubia: — suffraganeae: Huautlensis, metropoli­ — de iure accusandi matrimonium, 59; tanae Antequerensi, 118; — de poena excommunicationis 1. s. decla­ randa, 220; Pragensis Ecclesia. Millesimo exacto anno — de cessatione post quinquennium a com­ ex quo ea Ecclesia condita est, B. P. misso munere, 220; epistulam mittit Exc.mo Francisco To- — de appellationibus in causis matrimo­ masek, Pragensi Administratori Apo­ nialibus, 620. stolico, 241. Romanae Civitatis magister et administra­ Presbyteri. Ritus admissionis inter candi­ torum coetus. Novo ineunte anno B. P. datos ad Presbyteratum editur, 274. fausta ominantur, 72.

Pro-Cathedralis ecclesia. Erigitur templum Romandiola (ecclesiastica regio). Eidem ad­ Deo in honorem S. Iacobi Apostoli in nectitur Mutilensis Ecclesia, 507. urbe Gorlicensi exstans, 445. Rota 8. Romana. Provinciae ecclesiasticae: V. Tribunal 8. Romanae Rotae. — noviter constitutae: Oklahomensis, 123; Kualalumpurensis, 127. S

Sacra Congregatio pro Disciplina Sacra­ Q mentorum. In posterum cognoscit etiam de causis inconsummationis matrimonii, Quadragesimale tempus. B. P. nuntium in quibus una pars non est baptizata, mittit praesulibus Civitatum Foedera­ 602. tarum Americae Septemtrionalis, ea in Natione stipe collecta, 255. Sacrae Virgines. In festo Praesentationis Domini, cum cerei, more antiquitus tra­ dito, B. P. oblati sunt, Summus Pontifex R sacras virgines alloquitur in basilica vaticana, 89. Raide Wiles, Liberianae Reipublicae cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras con­ Sami Droubi, Reipublicae Arabae Syriacae crediti muneris fidem facientes tradit, liberis cum mandatis Legatus, B. P. Lit­ 375. teras tradit legationis fidem facientes, 551. Religiosa Instituta. Summos moderatores Institutorum Religiosorum, annitente Sa­ Sangoulé Lamisana, Reipublicae v. d. cra Congregatione pro Religiosis et In­ « Haute Volta » Praeses. Beatissimum stitutis Saecularibus, Romae coetum Patrem invisit et ab Eo comiter exci­ habentes, B. P. coram admittit, 330. pitur ac salutatur, 376.

Religiosae. Maiores antistitas, Romae, e Secretaria Status seu Papalis. Munera tota Italia coetum habentes, B. P. co­ Cancellariae Apostolicae in Secretariam ram admittit et alloquitur, 327; denuo Status transferuntur, 113. maiores antistitas, quae ex omnibus nationibus conventui, Romae habito, Sepultura ecclesiastica. Decretum S. Con­ interfuerunt, 660. gregationis pro Doctrina Fidei, 500. V. Normae. 742 Indem rerum analyticus

SheJian Card. Laurentius Iosephus, Balti­ sta Vindelicorum celebritatibus praesi­ morensis archiepiscopus. B. P. omina deat, millesimo expleto anno e pien- profert illi, decem condenti lustra ex tissimo obitu Sancti Udalrici eiusdem quo sacerdotio auctus est, 16; ei B. P. civitatis Episcopi, 363. epistulam mittit ut celebritatibus prae­ sideat Eucharistici Coetus, ex omnibus Synodus Episcoporum. E.mos Patres et nationibus Melburni in Australia ha­ Exc.mos Praesules e Consilio Secreta­ bendi, 68. riae generalis, Romae coetum haben­ tes, B. P. coram admittit et alloquitur, Shenouda III, Patriarcha Sedis S. Marci 247. Alexandriae. — Subscribit cum B. P. communem decla­ rationem, mutuis fovendis rationibus T inter Catholicam Romanam et Alexan- drinam Ecclesiam, 299; Taha Carim, Turcarum Reipublicae cum — a B. P. comiter excipitur, 314; auctoritate Legatus, B. P. Litteras com­ — in Basilica Vaticana a B. P. salutatur, missi muneris testes tradit, 664. sedecies centenaria pientissimi obitus S. Athanasii redeunte memoria, 316, Taylor Ioannes, Holmiensis episcopus. Illi 319. B. P. epistulam mittit, sexto evoluto saeculo ab obitu S. Birgittae, 530. Sidarouss Card. Stephanus, Coptorum Alexandrinus Patriarcha. Illi, quinque condenti lustra ab episcopali ordina­ Tevoedjre Vergilius Octavius, Dahome- tione suscepta, B. P. gratulationes pro­ yensis Reipublicae cum auctoritate Le­ fert ac vota, 71. gatus, B. P. Litteras commissi muneris testes tradit, 600. Sielshi Iosephus, Congregationis Clerico­ rum Regularium Marianorum sub titu­ Theresia a Iesu Infante (S.). Prima cen­ lo Immaculatae Conceptionis B. M. V. tenaria redeunte memoria ab eius ortu, moderator generalis. Illi B. P. epistu­ B. P. epistulam mittit Exc.mo Ioanni lam mittit ob tertium volventem sae­ Badé, Baiocensi et Lexoviensi episcopo, culum ex quo Institutum in Polonia con­ 12. ditum est, 310. Theresia a Iesu Jornet Ibars (B.), virgo, fundatrix Congregationis Parvarum So­ Societas Presbyterorum a S. Sulpitio. Ca­ rorum Senum Derelictorum. Decretum pitulo generali eiusdem Societatis cele­ brato, B. P. epistulam scribit P. Con­ de miraculis pro illius canonizatione, stanti Bouchaud, moderatori summo 680. Instituti, 431. Titulis cardinaliciis ditantur templa: S. An­ tonii Patavini in via Tusculana, 136; Societas S. Francisci Salesii. Pontificium S. Emerentianae ad Turrim «Fioren­ Athenaeum Salesianum Studiorum Uni­ za», 136; SS. Fabiani et Venantii in versitatis titulo et honore decoratur, Urbe, 136; S. Gregorii Barbadici ad 481. Aquas Salvias, 137 ; S. Luciae ad locum «Piazza d'Armi» in Urbe, 138; S. Mar­ Sodalitas v. d. « Associatione della Stampa ci in Agro Laurentino in Urbe, 139; Estera in Italia ». Eius membra, die S. Mariae Matris Providentiae in Mon­ festo recurrente S. Francisci Salesii, te Viridi, in Urbe, 141; S. Mariae Re­ diurnariorum Patroni, B. P. coram ginae Pacis ad litus Ostiense, 142; admittit et alloquitur, 76. S. Mariae Odigitriae Siculorum in Urbe, 143; S. Petri Damiani ad Mon­ Soebagio Soerianingrat, Indonesianae Rei­ tes S. Pauli, 144; S. Pii V ad villam publicae liberis eum mandatis Legatus, vulgo «Carpegna» in Urbe, 146; S. Se­ B. P. Litteras concrediti muneris testes bastiani in Monte Palatino, 147. tradit, 436. Tornasele Franciscus, Administrator Apo­ Suenens Card. Leo Iosephus, archiepisco­ stolicus Pragensis. Ei B. P. nuntium pus Mechliniensis-Bruxellensis. Illi B. mittit, millesimo exacto anno ex quo P. epistulam scribit ut in urbe Augu­ Pragensis Ecclesia condita est, 241. Index rerum analyticus 743

Torres Iosephus Leo (S. D.), sacerdos pro­ V fessus Ordinis Beatae Mariae de Mer­ cede, fundator Sororum ab Infante Iesu Vicariatus Apostolici: e tertio Ordine de Mercede, 453. Decre­ — quorum fines mutantur: Rumbekensis, tum introductionis Causae pro illius 105, 106; Iubaënsis, 105, 106; Vavensis, beatificatione, 453. 105, 106.

Trabattoni Petrus Dominicus (S. D.), sa­ Violardo Gard. Iacobus. Illi decem a su­ cerdos saecularis fundator Domus Di­ scepta ordinatione sacerdotali implenti vinae Providentiae in pago v. « Maleo ». lustra, B. P. gratulationes profert ac Decretum introductionis Causae pro il­ vota, 365. lius beatificatione, 455. Vocationes ecclesiasticae. B. P. nuntius ob diem celebrandum vocationibus iuvandis Tremblay Paulus, Canadensis Nationis li­ per totum catholicum orbem dicatum, beris cum mandatis Legatus, B. P. Lit­ 257. teras tradit legationis fidem facientes, 593. W Tribunal 8. Romanae Rotae. Praelatos au­ ditores, officiales et advocatos, novo li­ Wyszynski Card. Stephanus, Gnesnensis tibus iudicandis ineunte anno, B. P. et Varsaviensis archiepiscopus. Illi B. coram admittit et alloquitur, 202. P. epistulam scribit quinquies cente­ naria redeunte memoria ab ortu Nicolai « Trocaire ». Copernici, 149; rursus ei nuntium mit­ V. Adsistentia socialis. tit, quinque condenti lustra a suscepta ordinatione episcopali, 649.

U Y Udalricus (S.), Millesimo expleto anno e Yoshimatsu Noguchi Dominicus, Hiroshi- pientissimo eius obitu, B. P. epistulam maënsis episcopus. Illi B. P. nuntium mittit card. Leoni Iosepho Suenens, mittit cum decem conderentur lustra Mechliniensi-Bruxellensi archiepiscopo ex quo illud territorium ecclesiasticum ut celebritatibus praesideat in urbe Au­ in Vicariatum Apostolicum erectum est, gusta Vindelicorum, 363. 287.

Unctio Infirmorum (Sacramentum). Ritus z essentialis Sacramenti Unctionis Infir­ morum statuitur ac declaratur, 6; Ap­ Zambemardi Iosephus, Congregationis Val­ probatur «Ordo unctionis infirmorum lis Umbrosae Ordinis S. Benedicti ab­ eorumque pastoralis curae» a S. Con­ bas generalis. Illi B. P. epistulam mit­ gregatione pro Cultu Divino recogni­ tit, novies impleto saeculo e pientis- tus^; Ordo Unctionis infirmorum eorum­ tissimo obitu S. Ioannis Gualberti, eius­ que pastoralis curae, editur, 275. dem monastici Instituti patris legiferi, 434. Universitates 8tudiorum : — Catholica Campinensis in Brasilia pon­ Zonfrilli Maria Teresia (S. D.), soror pro­ tificio titulo decoratur, 446. fessa Congregationis Filiarum a Domi­ — Pontificium Athenaeum Salesianum Stu­ na Nostra ad montem Calvariae. De­ diorum Universitatis titulo et honore cretum de virtutibus pro illius beatifi­ decoratur, 481. catione, 461. ADDENDA ET CORRIGENDA

in vol. LXV (1973) Commentarii ACTA APOSTOLICAE SEDIS

pag. 522, linea tricésima quarta, loco mons. Anda; legatur mons. Auda. pag. 629 linea nona, post nomen Alexandro, addatur verbum dicatum.

SEXAGESIMUM QUINTUM VOLUMEN COMMENTARII OFFICIALIS « ACTA APOSTOLICAE SEDIS » ABSOLVITUR DIE XXXI M. DECEMBRIS A. MCMLXXIII TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS Anno XLIV Gitta del Vaticano, martedì, 19 giugno 1973 Num. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS

SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO

DELLA CITTA DEL VATICANO

Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno X

N. XCIII - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli per commemorare il quinto centenario della nascita di Nicolò Copernico.

19 giugno 197S

LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO

Vista la legge 24 giugno 1969, n. LI ; Visti gli art. 2 e 20 lett. o n. 5 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II;

ORDINA

Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di quattro franco­ bolli per commemorare il quinto centenario della nascita di Nicolò Copernico, da valere per il pagamento delle tasse relative alle cor­ rispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in calcografìa ad un colore su carta bianca, hanno le seguenti caratte­ ristiche : 18 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

dimensioni : mm. 30 x 40, compresa la dentellatura, formato ver­ ticale ; valori : L. 20, L. 50, L. 100, L. 130 ; soggetti : i valori da L. 20 e da L. 100 riproducono una veduta della città di Thorn, tratta da un originale in possesso dell'Accademia delle Belle Arti di Vienna; i valori da L. 50 e da L. 130 riproducono un ritratto di Copernico in età matura, tratto da un dipinto conservato presso la Biblioteca Nazionale Austriaca; i quattro valori recano, in alto, la leggenda in lingua latina (( NICOLAUS COPERNICUS TORUNUM 1473 », che è disposta al centro su due righe nei valori da L. 20 e da L. 100, e a destra su tre righe nei valori da L. 50 e da L. 130; sotto al soggetto, tutti i francobolli recano la dicitura (( POSTE VATICANE », seguita dalla indicazione dei rispettivi valori in cifre arabiche. Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validità illimitata agli effetti postali, dalla data di entrata in vigore della pre­ sente ordinanza. La tiratura è di 1.400.000 serie complete. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.

Città del Vaticano, diciannove giugno millenovecentosettantatre.

GIOVANNI Card. VILLOT, Presidente

SERGIO Card. GUERRI, Pro Presidente

LUIGI Card. TRAGLIA

MASSIMILIANO Card, DE FURSTENBERG

GIOVANNI GIUSEPPE Card. WRIGHT

GIUSEPPE Card. PAUPINI

GIACOMO Card. VIOLARDO

Anno XLIV Città del Vaticano, lunedì, 15 ottobre 1973 Num. 7 ACTA APOSTOLICAE SEDIS

SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI

DELLO STATO

DELLA CITTA DEL VATICANO

Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno XI

N. XCV - Decreto della Pontificia Commissione per Io Stato della Città del Vaticano con il quale è promulgato il Regolamento interno della Direzione delle Ville Pontificie.

15 ottobre 1978

LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO

Visto il Regolamento per l'Azienda autonoma delle Ville Pontifìcie di Castel Gandolfo ed annessi, 5 dicembre 1932, N. XXXIV; Vista la legge sul governo dello Stato della Città del Vaticano, 24 giugno 1969, N. LI; Ha emanato il presente decreto, con il quale è promulgato il

REGOLAMENTO INTERNO

DELLA DIREZIONE DELLE VILLE PONTIFICIE

Il Palazzo Pontifìcio, le Ville Barberini e Cybo, nonché tutte le proprietà della Santa Sede, annessi e dipendenze, siti nei Comuni di Castel Gandolfo e di Albano Laziale, dipendono dalla Pontifìcia Com- 26 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento missione per lo Stato della Città del Vaticano, che li amministra attraverso la Direzione delle Ville Pontifìcie, secondo le modalità stabilite dal presente Regolamento.

Art. 1. - La Direzione delle Ville Pontifìcie provvede alla manu­ tenzione e all'amministrazione del Palazzo Pontificio, delle Ville Bar­ berini e Cybo, e delle proprietà della Santa Sede, annessi e dipendenze, site nei Comuni di Castel Gandolfo e di Albano Laziale, come dall'alle­ gato (( A » unito al presente Regolamento. La Direzione esercita i propri compiti nell'ambito e con l'osser­ vanza delle direttive impartite dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano.

TITOLO I

Del Direttore e delle sue attribuzioni

Art. 2. - Alla Direzione è preposto un Direttore, nominato dal Sommo Pontefice. Il Direttore ha la responsabilità, secondo le direttive impartite dalla Pontifìcia Commissione, della gestione tecnica ed amministra­ tiva dei vari servizi, della conservazione del patrimonio affidato alla sua custodia, della esecuzione di quanto è necessario alla manuten­ zione di tale patrimonio, della cura dei giardini e dell'incremento della produzione agricola della fattoria; egli, per compiere atti che esorbitino dall'amministrazione ordinaria, dovrà ottenere la preven­ tiva autorizzazione dalla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. Il Direttore deve richiedere l'intervento degli Uffici e dei Servizi del Governatorato ogni volta che si rendano necessari atti legali od amministrativi o lavori di carattere straordinario. A lui è delegata la rappresentanza della Santa Sede nei consorzi di utenza delle acque di Palazzolo e del lago di Albano, per tutto quanto si riferisce all'ordinaria amministrazione. A lui è, altresì, delegata dalla Pontificia Commissione la stipu­ lazione dei contratti di locazione riguardanti gli immobili affidati all'amministrazione della Direzione delle Ville Pontificie di Castel Gandolfo, sentito il parere dell' Ufficio legale del Governatorato. Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 27

In armonia con le disposizioni impartite dalla Pontificia Commis­ sione per lo Stato della Città del Vaticano, il Direttore ha la respon­ sabilità dell'accesso alle Ville dei visitatori e delle persone comunque estranee al personale addetto ai servizi. Il Direttore, in conformità alle disposizioni dettate dalla Pontificia Commissione, cura l'osservanza delle norme relative al personale ed alle famiglie di questo, autorizzate dalla Pontifìcia Commissione ad abitare nell'interno delle Ville.

TITOLO II

Dei Servizi dipendenti dalla Direzione

Art. 3. - Segreteria. La Segreteria è retta dal Segretario di Direzione, che opera in conformità alle direttive impartite dal Direttore ed ha la responsa­ bilità del normale funzionamento dei servizi della Direzione, per quanto riguarda le questioni di ordine amministrativo e disciplinare. Egli cura la corrispondenza e custodisce l'inventario dei beni mo­ bili e l'archivio della Direzione. Provvede, in conformità alle direttive del Direttore, alla conta­ bilità ordinaria della Direzione e agli adempimenti di carattere sta­ tistico, economico e contabile, nonché a tutti gli atti che comportano movimenti di cassa. Da lui dipende l'utilizzazione del personale addetto alla Segreteria. Il Segretario supplisce il Direttore, in caso di assenza o impedi­ mento di questi, in tutti gli atti relativi alla ordinaria amministra­ zione. Il Segretario deve essere munito di laurea in una disciplina con­ facente alle sue attribuzioni.

Art. 4. - Servizio giardini ed agrario. Il Servizio giardini ed agrario è retto da un Capo Servizio che, in osservanza alle direttive impartite dal Direttore, ha la responsa­ bilità della coltivazione e manutenzione dei giardini, delle serre, del patrimonio arboreo delle Ville e degli annessi esterni, nonché delle colture, delle piantagioni e degli allevamenti del bestiame. Egli provvede, altresì, sempre in conformità alle Direttive del 28 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

Direttore, alla raccolta, lavorazione e vendita dei prodotti floricoli, agricoli, zootecnici e derivati. Da Ini dipendono la disciplina e l'utilizzazione del personale ad­ detto ai giardini e alla fattoria. Il Capo del Servizio giardini ed agrario deve essere munito di titolo di studio adeguato alle mansioni che dovrà svolgere.

Art 5. - Servizio tecnico. Il servizio tecnico è retto da un Capo Servizio che, in osservanza alle direttive impartite dal Direttore, ha la responsabilità della buona conservazione degli immobili, nonché della piena efficienza e funzio­ nalità degli impianti idraulici, elettrici, termici e telefonici (escluso quanto di competenza del Servizio dei telefoni del Governatorato), e comunque di tutte le installazioni meccaniche esistenti negli immobili affidati alla cura della Direzione, nei giardini e nella fattoria. Il Capo del Servizio ha anche la responsabilità dell'autoparco delle Ville, compresa la manutenzione dei macchinari agricoli. In conformità alle direttive del Direttore cura la realizzazione dei servizi speciali che la Direzione deve assicurare durante il periodo di permanenza del Sommo Pontefice a Castel Gandolfo. Da lui dipende la disciplina e l'utilizzazione del personale addetto alla custodia degli ingressi del Palazzo Pontificio e delle Ville, alla autorimessa, alla falegnameria, alle apparecchiature elettriche ed alla manutenzione degli impianti elettrici e idraulici, nonché di quello ad­ detto alla edilizia, alla pulizia, manutenzione, custodia e sorveglianza dei palazzi e di tutto quanto in essi contenuto. Il Capo del Servizio tecnico deve essere munito di titolo di studio adeguato alle mansioni che dovrà svolgere.

TITOLO III Gestione ed amministrazione

Art. 6. - Il Direttore ha in consegna tutti gli immobili, le strade, le costruzioni, i manufatti, i giardini, le piantagioni ed i marmi. Egli tiene un inventario del mobilio, degli arredi e degli oggetti d'arte, collocati nei Palazzi e nelle Ville Pontifìcie, nonché di tutti i macchinari, utensili, ecc., in dotazione ai vari servizi. Il Direttore è, altresì, responsabile della tenuta dei libri contabili. Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 29

Art. 7. - Bilancio e contabilità.

La direzione delle Ville Pontifìcie redige nn suo bilancio preventivo che deve essere presentato dal Direttore, entro il 31 ottobre di ogni anno, alla Segreteria Generale per la elaborazione da parte della Ragio­ neria Centrale del bilancio del Governatorato che dovrà essere approvato dalla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. Con le stesse modalità entro il 28 febbraio deve essere presentato il bilancio consuntivo. Jusb Direzione, peraltro, presenta mensilmente all'ufficio della Ragio­ neria Centrale la prima nota ed il movimento di cassa e provvede a versare l'eccedenza.

TITOLO IV Organico del personale

Art. 8. - Il personale è assunto dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano secondo le modalità di cui al Regola­ mento generale per il personale di ruolo dipendente dallo Stato della Città del Vaticano, in data Io luglio 1969, N. LII, ed alle modifiche ad esso apportate col Decreto JST. LXXXVII, in data 28 novembre 1972. L'organico del personale di ruolo è riportato nelle distinte carriere e nelle rispettive classi, in conformità al Regolamento ed alle modifiche di cui al primo comma del presente articolo.

TITOLO V Orario, prestazioni straordinarie, ferie

Art. 9. - Il personale osserva di norma l'orario settimanale stabi­ lito dalla normativa di cui all'articolo 8, primo comma, del presente Regolamento. In considerazione della esigenza di predisporre servizi speciali du­ rante la permanenza del Sommo Pontefice a Castel Gandolfo e di assi­ curare turni particolari, stagionali o festivi, la Direzione potrà fissare orari e turni speciali per i servizi le cui necessità lo richiedano.

Art. 10. - I servizi che comportino prestazioni straordinarie con obbligo di presenza eccedenti le sette ore giornaliere e con carattere di 30 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

continuità verranno compensati in misura da stabilirsi caso per caso, previa approvazione della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano.

Art. 11. - Il periodo di godimento delle ferie annuali, in deroga a quanto stabilito dall'articolo 59 del Regolamento Generale per il perso­ nale di ruolo dipendente dallo Stato della Città del Vaticano in data 1° luglio 1969, IST. LU, decorre dal Io gennaio ed ba termine con il 31 dicembre.

Art. 12. - Per quanto non è previsto nel presente Regolamento si applicano le norme del Regolamento Generale per il personale di ruolo dipendente dallo Stato della Città del Vaticano, in data Io luglio 1969, N. LU, e le modifiche ad esso apportate col decreto N. LXXXVII, in data 28 novembre 1972.

Il presente Regolamento abroga il « Regolamento per l'Azienda Autonoma delle Ville Pontifìcie di Castel Gandolfo » del 5 dicembre 1932, N. XXXIV, ed entrerà in vigore il giorno stesso della sua pub­ blicazione.

Città del Vaticano, quindici ottobre millenovecentosettantatre.

GIOVANNI Card. VILLOT, Presidente SERGIO Card. GUERRI, Pro Presidente LUIGI Card. TRAGLIA MASSIMILIANO Card, DE FURSTENBERG GIOVANNI GIUSEPPE Card. WRIGHT GIUSEPPE Card. PAUPINI GIACOMO Card. VIOLARDO Allegato A

PROPRIETÀ DELLA SANTA SEDE IN CASTEL GANDOLFO E ALBANO LAZIALE

EXTRATERRITORIAL! :

1. Complesso delle Ville Pontificie di Castel Gandolfo, costituito dal Palazzo Apostolico con adiacenze e pertinenze, dal Giardino del Moro, dal Palazzo e dalla Villa ex Barberini, dalla Villa Cybo e dall'oliveto ex Baccelli. 2. Casa popolare Benedetto XV, situata nel territorio di Villa Cybo. 3. Casa in Castel Gandolfo, via delle Scuole Pie, n. 2 e 7. 4. Casa popolare S. Pio X in Castel Gandolfo, via Prati, n. 1. 5. Chiesa di S. Tommaso da Villanova e annessa casa parrocchiale sulla piazza della Libertà in Castel Gandolfo, con ampi locali al piano terreno. 6. Portico dei Pellegrini in Castel Gandolfo, piazza della Libertà. 7. Stabile in Castel Gandolfo, via Massimo d'Azeglio con locali al pianterreno ai numeri 4, 5, 6, 7, 11 ed al piano superiore cinema parrocchiale e locali per le attività giovanili cattoliche. 8. Casa delle Maestre Pie Filippini e scuola elementare femminile nella Villa Cybo. 9. Palazzo Cybo in via S. Giovanni Battista de la Salle. 10. Stabile sulle sponde del lago di Albano con impianto di sollevamento delle acque, con terreno annesso e striscia di terreno della larghezza di m. 4 che va dal detto terreno, attraverso il bosco Comunale, sino al serbatoio sito nella villa ex Barberini. 11. Palazzetto sito in Albano Laziale, piazza L. Sabatini, n. 1, desti­ nato alle opere parrocchiali. 12. Conventi delle Suore Clarisse e delle Monache Basiliane, siti in Albano Laziale, piazza L. Sabatini, numeri 2, 3, 4, 5, 6 e via Cairoli, n. 43. 13. Piano viabile e pertinenze della strada di Sant'Antonio (adibita a pubblico passaggio). 32 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

NON EXTRATERRITORIAL! : 14. Casa in Castel Gandolfo. via C. Rosselli, numeri 19, 21, 23. 15. Tre grandi vani sulla piazza del Fontanile a Castel Gandolfo. 16. Stabile in Castel Gandolfo, via Garibaldi, numeri 8, 10, 12, 14. 17. Stabile in via Garibaldi, n. 16 (ex villa Brazzà) in Castel Gan­ dolfo. 18. Oratorio Salesiano in Castel Gandolfo, via del Fosso, con abita­ zione del custode e terreno annesso di circa mq. 1000. 19. Abitazione e cantina in via del Fosso. 20. Villa Pax in Castel Gandolfo, via del Palazzo Pontificio, n. 3 e parco annesso di circa 2 ettari. 21. Villino ex Costantini in Castel Gandolfo, via del Palazzo Pon­ tificio, n. 1 e terreno annesso. 22. Villino ex Di Stefano, sito in Castel Gandolfo, viale Pio XI, con annesso giardino. 23. Abitazione in Castel Gandolfo, via C. Battisti, n. 17. 24. Piccolo stabile in Castel Gandolfo, piazza C. Battisti, nn. 22 e 23 (escluso piano terreno). 25. Scuola Pontifìcia Paolo VI in località Ibernesi, con annesso giar­ dino. 26. Complesso della Villa degli Ibernesi, con parco annesso. 27. Pineta adiacente al Giardino del Moro in Castel Gandolfo, tra la via Card. Merry del Val e via del Palazzo Pontificio. 28. Piano viabile e pertinenze stradali della Strada Statale 216 Ma­ remmana 3° tra il km. 25,040 e il km. 26,800 (Galleria di Sotto) e tra il km. 23,900 e il km. 24,450 (via di Marino). Il piano viabile è in uso all'ANAS ed accatastato alla stessa. 29. Piano viabile e pertinenze stradali della (( Galleria di Sopra ». Il piano viabile è in uso alla Provincia ed accatastato alla stessa. 30. Piano viabile e pertinenze stradali della Strada dell'Ercolano. In uso al Comune di Castel Gandolfo e accatastato allo stesso. 31. Relitti stradali, già sede viaria dell'antica strada Alessandrina. 32. Piccoli appezzamenti di terreno antistanti il Palazzo Barberini e prospicienti il lago. 33. Piccolo terreno annesso alla Casa popolare S. Pio X in Castel Gandolfo. Anno XLIV Città del Vaticano, giovedì 15 novembre 1973 Num. 8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS

SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI

DELLO STATO

DELLA CITTA DEL VATICANO alii Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno XI

N. XCVI - Legge che autorizza la coniazione ed emissione di monete per l'anno 1973.

15 novembre 1973

PAOLO PP. VI

Di Nostro moto proprio e certa scienza, con la pienezza della Nostra sovrana autorità; Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI; Vista la legge 30 dicembre 1959, n. XI, con cui sono determinate nuove caratteristiche per le monete vaticane; Vista la Convenzione monetaria sottoscritta il 9 agosto 1971 nella Città del Vaticano tra lo Stato della Città del Vaticano e Vitalia; Abbiamo ordinato e ordiniamo quanto appresso, da osservarsi come legge dello Stato;

Art. 1. - È autorizzata la coniazione e la emissione di monete metal­ liche del valore nominale di L. 1, L. 2, L. 5, L. 10, L. 20, L. 50, L. 100, L. 500, aventi le caratteristiche tecniche di cui all'articolo 2 della legge 30 dicembre 1959, n. XI. 34 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

Art. 2. - Le caratteristiche artistiche delle monete di cui all'arti­ colo 1 sono le seguenti :

nel diritto :

lo stemma del Regnante Pontefice, con intorno la scritta : * PAULUS * VI * P. M. * A. XI * MCMLXXIII * ;

nel rovescio : per le monete da L. 500 : il soggetto è rappresentato da una spiga e un grappolo d'uva;

per le monete da L. 100 : il soggetto è rappresentato da una colomba che stringe col becco un ramoscello dì olivo;

per le monete da L. 50 : il soggetto è rappresentato da un ramo di olivo con foglie e frutti;

per le monete da L. 20 : il soggetto è rappresentato da un cervo che si disseta ad una fonte;

per le monete da L. 10 : il soggetto è rappresentato da un pesce ;

per le monete da L. 5 : il soggetto è rappresentato da un pellicano in atto di imboccare i piccoli; per le monete da L. 2: il soggetto è rappresentato da un agnello; per le monete da L. 1 : il soggetto è rappresentato da rami di palma ; tutte le monete recano intorno al soggetto la scritta : CITTÀ DEL VATICANO e in basso l'indicazione del valore. Le parole della dicitura sono intervallate da asterischi.

Le monete da L. 100, L. 50, L. 2, hanno il bordo circolare esterno godronato; le monete da L. 20, L. 10, L. 5, L. 1, hanno il bordo cir­ colare esterno liscio; la moneta da L. 500 reca, sul bordo circolare esterno, la scritta in rilievo: IN • NOMINE • DOMINI +++. Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 35

Art. 3. - Le monete di cui agli articoli precedenti saranno emesse nei quantitativi di cui appresso :

Monete da L. 1 pezzi 132.000 pari a L. 132.000 Monete da L. 2 pezzi 132.000 pari a L. 264.000 Monete da L. 5 pezzi 132.000 pari a L. 660.000 Monete da L. 10 pezzi 170.000 pari a L. 1.700.000 Monete da L. 20 pezzi 210.000 pari a L. 4.200.000 Monete da L. 50 pezzi 750.000 pari a L. 37.500.000 Monete da L. 100 pezzi 830.440 pari a L. 83.044.000 Monete da L. 500 pezzi 145.000 pari a L. 72.500.000

L. 200.000.000

Art. 4. - La presente legge entrerà in vigore il giorno della sua pubblicazione.

Comandiamo che l'originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sia depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano, e che il testo corrispondente sia pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae Sedis, mandando a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare.

Data dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano il quindici novembre millenovecentosettantatre, anno XI del Nostro Pontificato.

PAOLO PP. VI

Anno XLÎV Città del Vaticano, martedì 27 novembre 1973 Num. 9 ACTA APOSTOLICAE SEDIS

SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E

DELLO STATO

DELLA CITTA DEL VATICANO

Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno XI

N". XCVII - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli per commemorare l'ottavo centenario della morte del Patriarca Armeno S. Narsete Shnorali.

#7 novembre 1973

LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO

Vista la legge 24 giugno 1969, n. LI ; Visti gli art. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II;

ORDINA

Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di tre francobolli per commemorare l'ottavo centenario della morte del Patriarca Armeno S. Narsete Shnorali, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in calcografìa con fondo in offset di diverso colore per ciascun valore su carta bianca patinata, hanno le seguenti caratteristiche : 38 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

dimensioni: mm. 30x40, compresa la dentellatura, formato ver­ ticale ; valori : L. 25, L. 90, L. 180 ; soggetti : il valore da L. 25 riproduce la chiesa di S. Hripsime, vergine romana martirizzata in Armenia, come indica la duplice scritta in lingua latina e armena; il valore da L. 90 riproduce un caratteristico khatchkar armeno, stele in pietra con la raffigurazione della Croce, e la dicitura « segno di vittoria » scritta in lingua armena ; il valore da L. 180 raffigura il Santo Patriarca, come indica la scritta in lingua armena, nell'aspetto che viene tramandato dalla tra­ dizione miniaturistica armena; i tre francobolli recano, in alto, la leggenda in lingua latina « s. NEUSES SHNORALI 1102-1173 » e l'indicazione dei rispettivi valori in cifre arabiche, in basso la dicitura « POSTE VATICANE ». Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno vali­ dità illimitata agli effetti postali, dalla data di entrata in vigore della presente ordinanza. La tiratura è di 1.350.000 serie complete. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.

Città del Vaticano, ventisette novembre millenovecentosettantatre.

GIOVANNI Card. VILLOT, Presidente

SERGIO Card. GUERRI, Pro Presidente

LUIGI Card. TRAGLIA

MASSIMILIANO Card, DE FURSTENBERG

GIOVANNI GIUSEPPE Card. WRIGHT

GIUSEPPE Card. PAUPINI

GIACOMO Card. VIOLARDO