C hamp d'A ction arvey . Barrett . Hube

21 MAART 95 Twintigste Eeuw C hamp d'Action

muzikale leiding Celso Antunes solisten Mireille Capelle, mezzo Alain Thai, contratenor en spreker

Programma

Jonathan Harvey (°T939) Soleil Noir/Chitra (creatie)

Richard Barrett (“ 1959) Another Heavenly Day

Pauze

Klaus Huber (°1 925) La Terre des Hommes

De in de pocket aangekondigde creatie 'OBAN' van Luc Brewaeys is vervangen door 'Another Heavenly Day' van Richard Barrett.

inleidend gesprek door Magda De Meester 19.15 uur . Foyer Rode Zaal aanvang concert om 20.00 uur pauze om 20.45 uur einde concert 21.45 uur ism. Ars Musica C hamp d'Action Champ d'Action

Champ d'Action in 1988 door Serge Verstockt opgericht, Gudrun Vercampt viool heeft sindsdien met zijn toegespitste programmakeuze een Nico Baltussen viool Jeroen Robbrecht altvioo l belangrijke plaats ingenomen als vertolker van nationale en Jaap Kruithof cello internationale creaties. Lode Leire co n trab a s Naast de vele werken die speciaal voor het ensemble zijn Janna Van Mechelen fluit geschreven, concentreert Champ d'Action zich op o.m. de Dirk Proost hob o werken van , John Cage, James Dillon, Brian Sabine Uytterhoeven klarinet Ferneyhough, Michael Finnissy, Gottfried Michael König, Jaan Bossier baskla rinet Jan Van Duffel hoorn Gyorgy Kurtag, Chris Newman, Takayuki Rai, , Frankie De Kuyffer tro m pet , James lenney, Alejandro Vinao, Ian­ Michel Tilquin tro m b o n e nis Xenakis, en Walter Zimmerman. Hiernaast bestaat ook Hugo Mathijssen bastuba een intense samenwerking met Vlaamse componisten zoals Kristina Van Damme piano Luc Brewaeys, Eric De Visscher, Frédéric D'Haene, Geert Tom Van Eygen gitaar Logghe en Serge Verstockt. De CD 'Quineunx' die Champ Setli Josel electrische gitaar harp d'Action in november 1994 uitbracht, bevat werken van deze Paola Larini Gregory Knowles cim b alo n componisten. Met Karei Goeyvaerts nam het ensemble de Peter Everaerts p ercussie CD 'Champ d'Action plays Karei Goeyvaerts' op. Eduardo Leandro p ercussie Champ d'Action werkt o.m. samen met deSingel (Antwer­ Wilbert Grootenboer p ercussie pen), Kaaitheater (Brussel) en Ars Musica (Brussel). In het kader van Antwerpen 93 realiseerde Champ d'Action vier concerten met Belgische en internationale creaties. Op uit­ nodiging van Gaudeamus en November Music maakte Champ d'Action een tournee door Nederland. Sindsdien kan het ensemble rekenen op een groeiende internationale be­ langstelling. Sinds 1993 is de Braziliaanse dirigent Celso Antunes vast verbonden aan Champ d'Action. Het ensemble werkt even­ eens samen met gastdirigenten als Michael Finnissy en Peter Rundel. Celso Antunes Mireille Capelle mezzosopraan

Celso Antunes studeerde zang en directie in zijn geboorte­ De Belgische mezzo-sopraan Mireille Capelle studeerde aan stad Sao Paulo waar hij zijn loopbaan als zanger, koorleider het Brusselse Conservatorium. Zij was tevens vast lid van het en dirigent begon. In 1988 kreeg hij een beurs van de ensemble van de Koninklijke Vlaamse en later van de Deutscher Akademischer Austauschdienst (DAAD) en be­ Opera voor Vlaanderen, waar zij belangrijke partijen zong kwaamde zich verder aan de Musikhochschule Köln. Hij zoals Eve (Meistersinger), Marie (Wozzeck), Salomé en Kun- volgde eveneens directiecursussen bij Helmut Rilling en John dry (Parsifal), Charlotte (Werther) en de componist in Ariad­ Elliot Gardiner. Sinds 1988 is Celso Antunes gastdirigent van ne auf Naxos. Daarnaast trad zij ook op in de opera's van de 'Camerata l'ukuda' in Brazilië. In 1991 richtte hij het Praag, Bratislava, Dresden, Mexico, Aken en Luik. Voor het Tippett-Ensemble op in Keulen. Met dit ensemble nam hij Festival van Vlaanderen werkte zij mee aan een aantal Paulo Chagass' ballet 'Sodoma' op. Celso Antunes leidt even­ barokprojecten onder leiding van Jos Van Immerseel met wie eens het Audienda-koor in Krefeld en het Kammerchor Mu- zij ook een tournee door Japan ondernam. Naast liedrecitals sica Mundi in Keulen. Bovendien is hij gastdirigent bij het en concerten behoren ook hedendaagse programma's tot 'Neues Rheinisches Kammerorchester'. Sinds 1993 werkt haar veelzijdige activiteiten. Celso Antunes als vast dirigent met Champ d'Action samen.

Alain Thai contratenor

Alain Thai werd geboren te Tours in 1962. Hij studeerde zang aan de conservatoria van Boulogne, Genève en Versailles. Hij vervolmaakte zich tijdens master classes bij Henri Lendroit, René Jacobs, James Bowman, Vera Rosza en Martin Isepp. In 1992 begon zijn samenwerking met Jean Claude Malgcarc. Naast recitals en werken van o.a. Handel (Brcckcs Passion) en Vivaldi (Montezuma) gaat zijn interesse ook uit naar hedendaagse muziek. Zo zonghij 'O comme Eau' van Claude Prey aan de Péniche Opéra, de creatie van de opera 'Candide' van Jean Marie Curti alsook 'La Terre des Hommes' en 'Plainte' van Klaus Huber in een tournee in Wenen, Groz, Zürich, Luzern en Genève. J onathan Harvey Soleil Noir/Chitra

Zoals de titel suggereert, is dit werk gebaseerd op de explo­ schoonheid ontvouwen. ratie van een dualiteit. Aan de ene kant is er Europa, met haar Deze technieken en kwaliteiten exploreerde Harvey sinds de fascinatie voor duisterheid, melancholie en gekheid. Ik las jaren 1969-70, toen hij studeerde aan de Princeton Univer­ Julia Kristeva's psycho-analytische studie over Gérard de sity. Op dat ogenblik was hij al een ervaren componist. Nervals 'El Desdichado' in haar beoek over melancholie, Geboren in Sutton Coldfield, Warwickshire, in 1939, ontdek­ Soleil Noir'. Het brengt verregaande inzichten in Nervals te hij de muziek als koorknaap in verschillende College­ ziekte, melancholie en zelfmoord. koren. Harvey volgde - op aanraden van Britten - privéles bij Aan de andere kant is er Indië met haar straling, naïviteit (er Erwin Stein en Hans Keiler en geraakte aldus vertrouwd met is nooit een Indische Freud geweest), haar nostalgie voor de de Schönberg-school. In de jaren zestig componeerde hij op goddelijke aanwezigheid en haar mysterieuze en uitnodigen­ een zeer vrije wijze en vertaalde hij zijn brede waaier van de diepzinnigheid. Chitra is het vrouwelijke karakter uit de muzikale en religieuze ervaringen in toonzettingen van mid­ Mahabharata waarover Tagore een betoverend stuk schreef. deleeuwse teksten, Milton, Kierkegaard en Virginia Woolf. Z'vaarte/lichtheid, kracht/verfijning, snel/langza.im, statig/ Veel van deze vroege muziek heeft Harvey later teruggetrok­ dansend: dit zijn enkele van de contrasten waarvan ik de ken. Haar belangrijkste functie was wellicht om een muzikale juxtapositie als twee aspecten van één bewustzijn exploreer. en metafysische toonspraak te ontwikkelen, die zijn muziek na het contact met Babbitt in Princeton verder zou verdiepen jonathan Harvey en expressiever maken. De aantoonbare invloed van Babbitt was van korte duur, maar Harvey betekende voor Harvey een bevestiging van Het is niet toevallig dat Jonathan Harvey in het bijzonder zijn muzikale weg, vooral wat vorm en harmonie betreft. gewaardeerd wordt voor zijn werk met electronische geluids­ Door de analyses van Schenker groeide het inzicht om grote bronnen: bijna al zijn werken - en niet enkel de electronische vormen te creëren. En tegelijkertijd realiseerde Harvey dat - zijn immers pogingen om voeling te krijgen met het godde­ een symmetrische harmonie, waarin harmonische intervallen lijke en om, doorheen de materie, het materiële te overstijgen gespiegeld worden rond een middelpunt, een niet-tonale tot in een spirituele dimensie. Deze overstijging wordt gerea­ samenhang kunnen garanderen, een vloeidende, continue liseerd in de overgang van de vertrouwde, aardse en precies muzikale stroom. gelocaliseerde instrumentale klank naar de onbekende en Belangrijke voorbeelden werden voor Harvey eveneens ge­ onvatbare electronische klank. Het hemelse laat zich in leverd door Stockhausen en Boulez. Harvey's studie 'The Harvey’s muziek ook voelen in het werken met extreme Music of Stockhausen' geeft aan wat hij van diens verregaan­ toonhoogten, dynamieken... Harvey beweegt zich als com­ de seriële ordening leerde en van het opbouwen van een ponist graag in de hoogten; maar zijn tuba-concerto 'Light­ werk uit melodische formules. Het nauwe contact met Bou­ ness and Weight' toont hem met dezelfde kracht aan het lez volgde even later, toen Harvey in het IRCAM werkte aan werk in het andere uiterste van het spectrum. Het transcen­ zijn werk voor tape 'Mortuos Plango, vivos voco' (1980) en dentale kan ook geïmiteerd worden door een snelle ritmische aan 'Bhakti' (1982). Het eerstvernoemde werk, gebaseerd op vibratie, door extatische dans of door trage melodieën die koormuziek en de klokken van de Winchester Cathedral, zich doorheen symmetrische harmonieën in een gewichtloze wordt alom geprezen als een schitterende verwezenlijking Richard Barrett

op het vlak van pure electronische muziek. In Bhakti daaren­ De Engelse componist Richard Barrett begon pas na zijn tegen, wil Harvey- net als in de trilogie 'Inner Light1 ( 1973-77) studies in de genetica te componeren. Tijdens de eerste jaren en 'Madonna of Winter and Spring' (1 986) - de echte en de van zijn compositorische bedrijvigheid (tot 1983) volgde hij imaginaire wereld laten samenvloeien. Dit laatste werk is privé-les bij de componist Peter Wiegold en in 1984 was hij opmerkelijk door het briljante orkestgebruik, dat ook ken­ aanwezig op de Darmstädter Ferienkurse. Hier maakte hij merkend is voor 'Persephone Dream' (1981), 'Whom Ye kennis met vooraanstaande avant-garde-componisten, zoals Adore' (1981) en 'Easter Orisons' (1983). Harvey's gevoel en Hans-Joachim Hespos. Verder werd voor timbre, zeer intens en nauwkeurig gedefinieerd, bracht hij, via Barlow en Xenakis, ook beïnvloed door de muzikale hem recent tot het exploreren van de mogelijkheden van ideeën van Karlheinz Stockhausen. Niet alleen Barretts vaak synthesisers, die hij combineert met klassieke instrumenten, serieel geïnspireerde schrijfwijze, maar ook het werken met zoals in 'Valley of Aosta' (1988) en 'From Silence' (1988). de 'Momenten'-techniek is hiervoor typerend. In 1986 won De toenadering tot het transcendentale betekent oo zich hij de Kranichsteiner Musikpreis, in 1989 de Gaudeamus- nochtans niet dat grote electronische middelen voorhanden prijs. In 1 986-88 nam hij opnieuw deel aan de Ferienkurse en moeten zijn. Ook Harvey's kamermuziekwerken zijn zeer van '89 tot '92 doceerde hij compositie aan de Middlesex overtuigend: zij omvatten ondermeer twee strijkkwartetten University. (1977 en 1988) en solowerken voor diverse instrumenten. De eerste uitvoering van een werk van Barrett vond plaats in Harvey schreef ook heel wat koorwerken, vaak in modale stijl december 1980, onder auspiciën van de Society for the en geschikt voor opvoering in een kerk. Het grootste is de Promotion of New Music. Sindsdien worden zijn werken met Paas-opera 'Passion and Resurrection' (1981), die de basis toenemende regelmaat uitgevoerd door Britse en Europese werd voor een televisie-film. Harvey schreef echter ook solisten, zoals Michael Finissy, Ensemble Modern, Barbara motetten en anthems en werken die, zoals 'The Path of Maurer en het Arditti kwartet. Verschillende van zijn werken Devotion (1983) en 'Forms of Emptiness' (1986) een spiritue­ werden via de radio uitgezonden en vertolkt op vooraan­ le boodschap willen uitdragen. staande nieuwe muziek-festivals. In 1933 verscheen een eerste CD met werk van Barrett, uitgevoerd door het Elision Paul Griffiths, 1990 Ensemble en geproduceerd door het label Etcetera. Tot zijn meest recente projecten behoren een werk voor cello-solo dat besteld werd door Frances-Marie Uitti, en een stuk voor elektro-akoestische tape in opdracht van het Arts Council van Groot-Brittanië. Enige tijd geleden begon hij samen met de auteur Alan Burns te werken aan een project van lange adem: Celebrations, een 'niet-opera' voor acht vocale en twaalf instrumentale uitvoerders en live elektronica. Naast zijn compositorische arbeid houdt Barrett zich ook bezig met vrije elektronica-improvisatie (voornamelijk in samenwerking met Paul Obermayer in het duo FURT) en met het schrijven van teksten; hij publiceerde artikels in tijdschrif- Klaus Huber La Terre des Hommes ten zoals Contact, Tempo en Contemporary Music Review. La Terre des Hommes is een opdrachtwerk voor het Parijse Barrett heeft een uitgesproken esthetische visie: voor hem is Ensemble InterContemporain. De titel van het werk werd het de luisteraar die de vorm aanbrengt in het werk, niet ontleend aan een tekst van . "De aarde die de zozeer de componist. Hij vindt dat zijn 'complexe' muziek te mensen bewonen is blootgesteld aan het gevaar van een vaak vanuit een musicologische analyse beoordeeld wordt in apocalyps, die het leven zal vernietigen" (Klaus Huber). Zal plaats vanuit de subjectieve luisterervaring. deze aarde nog bewoonbaar zijn? Zal er nog muziek klinken - een aardse en een menselijke muziek, zoals men zich in de Nathalie Haesbrouck oudheid een harmonie der sferen en van het menselijke bestaan (samenspel van lichaam en ziel) voorstelde? "Dit is niet de tijd voor surrealistische gedichten; zij zijn onmachtig tegenoverde militaire dictaturen. En wat is het nut Another Heavenly Day (1989-90) voor Es-klarinet, electri- van metaforen, als slavernij geen metafoor is en de dood ook sche gi'aar en contrabas komt uit de cyclus Fictions. In dit niet?" (). werk poogt Barrett instrumenten met zeer uiteenlopende De muziek draagt als een ware metaforische kunst, als kunst timbres met elkaar te verzoenen - iets wat onmogelijk blijkt zonder - in ideologische zin - verstaanbare boodschap in zich te zijn. Opvallend is het improvisatorisch karakter van deze een onoplosbare contractie. Zij kan noch de problemen van compositie. onze tijd ter sprake brengen, noch oplossen, maar ook niet zonder meer ontlopen. "Ik heb getracht om in het licht van deze toestand van tegenspraak en van de neurose, die daaruit volgt en alles in de ban houdt wanneer zulk een thema aangekaart wordt, te componeren." In deze contradictorische situatie staat de componist vooreen tweevoudige opgave: enerzijds schrijft hij muziek die zo zuiver mogelijk en absoluut is. Daarbij gaat het niet om een l'art pour l'art, maar om de zuiverheid van een spiegel, die de politiek-culturele toestand van onze maatschappij getrouw weerspiegelt. "In deze spiegel ontdekken we perspectieven, die een mogelijk medicijn zijn voor de ziekten van onze samenleving. Ik hoop dat deze ervaringen op zekere dag zullen bijdragen tot het ontstaan van een nieuwe maatschap­ pij." Anderzijds brengt de componist muziek tot stand die direct geëngageerd is, door de keuze van de teksten en de gestiek van de muzikale figuren. Toch gaat het bij deze tweeledigheid om twee aspecten van eenzelfde werkelijkheid. Centraal in 'La terre des Hommes' staat de figuur van Simone Weil. Filosofe van opleiding en beroep, heeft ze zich toege- legd op de geestelijke aspect van het leven en nam ze het in het woord 'tourner' af, waarbij het een contemplatieve anderzijds ook op voor de armen en rechtelozen van onze verdieping en de ervaring van ruimte creëert. Deze microto­ samenleving. In de moeilijke periode van de jaren dertig nen worden overigens ook in het vierde deel ingezet, dat met wilde ze haar leven een dubbele bestemming geven en zich fragmenten uit een gedicht van Weil opgebouwd wordt. geheel daarvoor opofferen. Tussen 1933 en 1 935 werkte ze In het derde deel verschijnen kwarttoonstructuren en ook als ongeschoolde fabriekarbeidster bij Renault, hoewel ze wanneer de luisteraar het bijzondere van deze intervallen niet niet meteen aanleg had voor deze complexe en repetitieve precies waarneemt, voelt hij toch aan dat de verschillende manuele arbeid. Simone Weil heeft onder deze omstandig­ delen van het werk niet aan één enkele homogene composi­ heden zeer geleden; in haar dagboek echter - waaruit Huber tiemethode onderworpen zijn. Een soort van spirituele evolu­ zijn tekstmateriaal put - beperkt ze zich ertoe om deze tie doortrekt de delen als een stralenbundel die zich opent. De werksituatie minutieus te beschrijven, zonder in aanklacht of inzet van de contratenor is richtinggevend: in het eerste deel ideologisch idioom te vervallen. spreekt hij, in het tweede zingt hij al enkele welomlijnde tonen, Muzikaal wordt dit deel geëvoceerd door vier instrumenten­ in het vierde treedt hij als evenwaardige Partnerin dialoog met groepen, die elk hun eigen ritmisch model volgen. Hieruit de mezzosopraan en in het slotdeel domineert hij de gehele ontstaat een uiterst complexe polyritmische textuur. De muzikale structuur. Simultaan worden de rustpunten in de dirigent kan slechts enkele referentiepunten aangeven. Hij muziek steeds frequenter, zodat een haast mystieke leegte handelt - net als de componist - als een voorman, die de zich op bepaalde plaatsen uitbreidt. Deze leegte tekent pro­ snelheid van het bandwerk aangeeft, zonder dat het hem lukt test aan tegen de onbarmhartige regelmaat van de machine- om allen in hetzelfde tempo te dwingen. In het begin van de wereld en tegen het fatale verloop van de vermeend gedeter­ compositie zijn enkele ritmes herkenbaar, die klinken als een mineerde geschiedenis van de mensheid. uit het ritme geraakte machine. Het vijfde deel baseert zich op twee teksten. De eerste is één Klaus Huber heeft welbewust slechts fragmenten uit de van de meest persoonlijke die Simone Weil ooit schreef. In teksten van Simone Weil gebruikt. Deze korte boodschap­ deze tekst stelt zij haar contradictorische houding tegenover pen werken als signalen in een muzikaal verloop, die de tekst het christelijke geloof. Door de keuze van de componist noch begeleidt, noch illustreert, maar in zich opneemt. De wordt de tekst nog raadselachtiger, alsof hij van een andere woorden worden zowel gesproken als gezongen, zodat ze wereld spreekt. Tot slot verheft zich een totaal andere poëti­ zowel als zakelijke inhoud als als muzikale boodschap begre­ sche stem, die van Ossip Mandelstam. Het onderscheid in pen kunnen worden. Enkele fragmenten worden zelfs door toon is voor 'La Terre des Hommes' wezenlijk. Hoewel Ossip de instrumentalisten zelf gereciteerd, zodat de tekst op drie Mandelstam net zoals Weil veel geleden heeft, blijft zijn niveau's wordt voorgedragen. De spreker brengt hem als een gedicht aan het leven gewijd. De verzen die op Huber de soort van - niet gezongen - cantus firmus. De musici brengen grootste indruk hebben gemaakt, zijn: voornamelijk de teksten die de arbeid beschrijven en de mezzosopraan belichaamt Simone Weil zelf en de wijze Besser spaltet mein Herz, dieses meine, waarop ze op het werk reageert. Auf zu Scherben von tiefblauem Klank. In het tweede deel van het werk vertrekt de muziek van (Beter versplintert mijn hart, het mijne tot scherven van meditatieve teksten, die de pijn verinnerlijken. Een korte diepblauwe klank) overgang, 'Retournement' genaamd, introduceert microtonen (derde tonen), die een trillerachtige tremoloklank vóórtbren­ "Ik kan aan het leven niet meer ontwennen," schrijft de dichter gen. De muziek schijnt te blijven staan de tekst breekt mitten en hij weigert de ''stekende laurier-doornenkroon." Eerder zou zijn hart tot scherven van diepblauwe klank versplinteren. L a Terre des Hommes Anders dan Simone Weil wil hij niet in de "duisternis van de lichamelijke arbeid verdwijnen", noch in een laatste hoogste zelfopoffering. Tegenover zulk een wens moet de muziek stom blijven. Klinken kan ze in de barstende "scherven van diepblauwe klank", die een gevoel van het hart uitdrukken. I-Journal d'usine De nu volgende teksten zijn vermoedelijk de beste leidraad voor een muziek, waarvan de onmiddellijk waarneembare R é cita n t : expressieve rijkdom slechts de keerzijde is van een uitgespro­ Les choses jouent le rôle des hommes. Les hommes jouent le ken overdachte componeerwijze. Het zou ongepast zijn de rôle des choses. 'methode' van de componist bloot te leggen, die zich slechts voor het analytische oor ontsluit. Doch bij een eerste beluiste­ Instrumentistes: ring wordt men gewaar dat deze muziek zich niet in haar Rondelles a presse à main - à presse légère...cosses... concrete aspecten uitput. Klaus Huber gebruikte in zijn com­ clinquants...plaquettes d'entrefer... marquer rivets...bon positorisch proces getallen van de derde macht, derdemachts- non coulé...560 rondelles en tout...plaques de serrage à la fysieke getallen, die misschien op metaforische wijze zijn cisaille...avec Jacquot...rivetage au grand balancier. betrachting belichten: de vluchtige wensen en intenties die de muziek uitdrukt, een belichaming en realiteit te verlenen. R é citan t: Qui sort de l'îlc ne tourne pas la tête. Klaus Stichweh Instrumentistes: Déflecteur du doigt mobile...avec Robert lise par Jacquot à cosses...fais mes cosses...recuis... Klaus Huber, geboren in 1925 in Bern, studeerde viool bij en compositie bij in Zürich en R é cita n t: later bij in Berlijn. Huber doceert viool aan het Transmutation de l'homme en ouvrier. conservatorium van Zürich, muziekgeschiedenis in Luzern, compositie en orkestratie in Basel. Simone (mezzo): Tussen 1973 en 1990 was Huber compositieleraar aan de Maux de tête vifs en me levant ... par malchance a côté de Staatliche Hochschule für Musik in Freiburg en leidde hij hel moi la chose tournante nu bruit infernal ... a midi à peine Institut für Neue Musik. Huber coördineerde ook de analyse- capable de manger, mais cela n'empêche pas la vitesse... cursus van de Gaudeamusstichting in Bilthoven en stichtte in 1969 de Internationale Komponistenseminars Boswil (Zwit­ Instrumentistes: serland), die hij tot in 1 980 sterk beïnvloedde. Als gastprofes- ...fais mes cosses, finis seulement à 3 3 heures 3/4...cosses les sor werkte Huber aan de McGill Universiteit in Montréal, aan mêmes, continue mêmes pièces...marquer rivets...recuis au de Accademia Chiagana in Sienna en aan het Conservatoire petit four...poignées à la cisaille Supérieur de Musique van Parijs.

Huber is lid van de Beierse Academie voor Schone Kunsten, R é cita n t: De Academie voor Kunsten van Berlijn en de Vrije Academie Les choses jouent le rôle des hommes. van Mannheim. Simone: Le retournement (transition) ...cossesfinies seulement a 11 heures 3/4...trèsfatigant a Ici longue, car In pédnle est très dure...mal au ventre...crainte S im o n e : de mal buter...ça va un peu mieux...mais bout des doigts tourn-n-n-non seulement que l'homme sache ce qu'il fait, sanglants mais qu’il perçoive l ’usage, que pour chacun son propre travail soit un objet de contemplation. Instrum entistes: 796 pièces jusqu'à 2 heures et quart ...manqué 4 heures...plaques de serrage à la cisaille...avec Jacquot jusqu 'à II - Sept fragments sur la pauvreté (à travers 21 3 heures et quart...gagné 13,50 F...bon non coulé...continue fenêtres) mêmes pièces jusqu'à 8 heures...mardi arrêt... Récitant et Simone: R é c i t a n t : Ce repliement sur le présent produit une sorte de stupeur L ’amour Peu probable qu'une vraie guérison puisse s'accomplir sans Simone: quelques actes de folie dans le genre des noces de Saint Mercredi matin...Le soir je me sens pour la première fois François avec la pauvreté. vraiment écrasée de fatigue...après-midi vifs maux de tête. Je suis horriblement énervée. Qui sort del'île ne tourne pas La déconsidération de l'argent la tête... Il faut que l'argent soit déconsidéré. Son prestige empêche non seulement que les âmes trouvent de la nourriture, mais Instrum entistes: aussi que dans l'état de famine oit elles se trouvent elles Rivetage de doigts de contact avec Léon jusqu'au soir. connaissent leur propre faim ... car il est trop facile Mercredi idem...Polissage des mêmes rondelles jusqu'au d'attribuer la souffrance au manque d'argent. soir...plaques de serrage à la cisaille avec Jacquot...796 pièces jusqu’à 4 heures et quart...Payé 1 F, 12%...gagné L'égalité 9,90 F...Planage au petit balancier de ces mêmes rondelles... Garder la monnaie comme comptable. L'éliminer comme Rivetage...encore rivets dans bandes...Machine démolie par juge et bourreau. Que jamais le manque d'argent soit une Ilion...douilles à poinçonner dans drageoir... Mais il man­ source de souffrance. Si quelqu 'un n ‘à pas d'argent quelque que des rivets...arrêt...Jeudi. Toute la journée: rivetage des chose ne colle pas. armatures. Vendredi. Finis rivetage...Machine démolie... La poésie R é c i t a n t : Il y a dans la pauvreté une poésie dont il n 'y a aucun antre Les hommes jouent le rôle des choses. équivalent. C'est la poésie qui émane de la chair vue dans la vérité de sa misère. Une condition d'une extrême beauté... S im o n e : est d'être presque absente Qui sort de l'île ne... La condition humaine: Il faut mettre les conditions humaines dans la catégorie des choses non mesurables... qu'il soit publiquement reconnu qu'un Et pourtant au fond de moi quelque chose, un point de moi- mineur, même, un ingénieur, un ministre ne soit pas plus ou moins l'un ne peut pas s'empêcher de penser en tremblant de peur que que l'autre. peut-être, malgré tout, il m'aime.

Le mensonge de la richesse: C'est le mensonge entériné dans la richesse qui tue la poésie. Epilogue C'est pourquoi les riches ont besoin d'avoir le luxe comme ersatz. C'est a cause du mensonge de la richesse que Saint Quand on frappe avec un marteau sur un choc reçu par la François n 'en a pas voulu. Il a cherché dans la pauvreté non large tête du chou passe tout entrer dans la pointe, sans que la douleur, mais la vérité et la beauté. rien s'en perde, quoiqu'elle ne soit qu'un point... La compassion: Aimer la poésie de la pauvreté n'est pas un obstacle à la ... douleur physique, détresse de l'ame et dégradation socia­ compassion pour les pauvres. Au contraire; car la compas­ le... La pointe est appliquée au centre même de l'âme... elle sion est à la racine de cette poésie. se trouve clouée sur le centre... de l'univers... à l'intersection... du croisement des branches de la Croix. La lumière montait, resplendissait, diminuait... De nou­ (Dans cet épilogue, le compositeur utilisera également des fragments, veau l'aurore montait. Parfois, il se taisait, tirait d ’un et particulièrement les vers 11-12, d'un poème d'Ossip Mandelstam, placard un pain,... nous le partagions. Ce pain avait vrai­ tiré des Cahiers de Voronèje.) ment le goût du pain, je n ’ai jamais plus retrouvé ce goût. Que faire égaré dans le ciel ? O vous qui êtes Il me versait du vin. Proches du ciel, daignez m'en avertir! Mais chez Dante, les neuf disques d'athlète Parfois, nous nous étendions sur le plancher... la douceur Ont moins de peine à retenir. du sommeil descendait sur moi... je me réveillais et je buvais la lumière du soleil. On ne peut pas me séparer de la vie. Elle rêve de mettre à mort et puis se fait câline ...I l ne m'enseigna rien... Pour que batte dans les orbites, dans les prunelles Et dans l'oreille l'inquiétude florentine. "Maintenant va-t'en." je tombai à genoux... je le suppliai de ne pas me chasser. Mais il me jeta dans l'escalier. Je le Non! Je ne veux pas sur mon front d'une couronne descendis sans rien savoir, le coeur comme en morceaux, je Faite de lauriers épineux. marchai dans les rues... je m’aperçus que je ne savais pas du Coupez plutôt, coupez mon coeur tout où se trouvait cette maison. En fins éclats de cloches bleues! je n 'ai jamais essayé de la retrouver. Et quand je vais mourir, ayant servi mon temps, Je comprenais qu'il était venu me chercher par erreur... Moi de tout temps l'ami de tout vivant sur terre, Retentira plus haut et plus intensément Je sais bien qu 'il ne m'aime pas. Comment pourrait il m 'aimer? L'éclio du ciel dans ma poitrine out entière. Ill - Réflexions sur la révolte Le silence (transition)

Simone et instrum entistes: "Entendre tous les bruits à travers le silence... Consumée par le chagrin de ne pouvoir obtenir une mission en France, Simone Weil tomba malade et fut hospitalisée en avril 1943. V - Prologue Elle mourut quatre mois plus tard. "Misérable qui ne comprends rien. Viens avec moi, je Le chagrin d'être si loin des lieux où on lutte et où on t'enseignerai souffre, aggravé par la solitude morale... La malheur répan­ des choses dont tu ne te doutes pas", je le suivis. du sur la surface du globe terrestre m'obsède et m'accable au point d'annuler mes facultés... Si on me garde dans cette "Agenouille-toi" "Je n'ai pas été baptisé" "l'ombré à gen­ île, je demanderai de disparaître dans l'obscurité du travail oux... avec amour comme devant le lieu où existe la vérité". physique. Il me fit sortir et monter jusqu'à une mansarde d'où l'on voyait par la fenêtre ouverte toute la ville... Il me fit asseoir. IV - La porte Nous étions seuls. Il parla.

Simone et contre tenor Ouvrez nous la porte... nous venons les vergers Ce n'était plus l'hiver. Ce n'était pas encore le printemps. Nous boirons leur eau froide... La longue route brûle Nous errons sans savoir

Nous voulons voir des fleurs. Ici In soif est sur nous. Attendant... souffrant... devant la porte S'il faut nous rompons cette porte avec nos coups. Nous pressons poussons...

...Langun attendre vainement elle est close Nous finons nos veux Nous la voyons toujours, le poids du temps nous accable.

Le porte en s'ouvrant laisse passer tant de silence.

Seul 'espace immense le vide la lumière ... lave les yeux... aveugles sous la poussière. Nog meer nieuwe muziek op

The Purple Cucumber - A Tribute to the Music of Frank Zappa BRTN Filharmonisch Orkest muzikale leiding Mark Foster met Bart Maris, trompet Robert 'Bobby' Martin, zang, saxofoon, keyboards Danny De Cort, gitaar Johan Vandendriessche, sax Andy Jacobson, keyboards Andy Treacey, drums Jake Newman, bas Trio Cucamonga Jenny Spanoghe, viool Marc Matthys, piano Rigo Messens, cello zondag 30 april 95

Danel Kwartet Luc Brewaeys Strijkkwartet nr 2 'Bowmore '(creatie) J. D erégnaucourt Strijkkwartet 'Les Tissages du Temps' K. Szymanovski Strijkkwartet nr 2, opus 56 Allain Gaussin Chakra donderdag 4 mei 95 deSingel bespreekbureau Desguinlei 25 . B-2018 Antwerpen . tel. 03/248 38 00 administratie Jan Van Rijswijcklaan 155 . B-2018 Antwerpen tel. 03/248 28 00 . fax 03/248 28 28

Met steun van de Vlaamse Gemeenschap, de Provincie Antwerpen, Agfa-Gevaert, Gemeentekrediet, Knack, De Morgen, Nationale Loterij, Tractebel