IS DIT HET BEELD VOOR DE SCHUTBLADEN? damesOVER ENtassen Tekst en illustraties

Eerste druk, 2020 Mylo Freeman

Tekst en tekeningen © 2020 Mylo Freeman Vormgeving: Villa Grafica Uitgegeven door Uitgeverij Rubinstein Prinseneiland 43 1013 LL Amsterdam [email protected]

ISBN 9789047628309 / NUR 452

Alle rechten voorbehouden www.mylofreeman.com www.rubinstein.nl - VOOR MIJN OMA, DE EERSTE DAME IN MIJN LEVEN.

Motto Nooit wijkt hij van haar zijde. Hij heeft alles in zich wat zij nodig heeft. Liefdevol zal ze hem strelen en in een onbewaakt moment zijn geur opsnuiven. En toch zal ze hem na verloop van tijd weer inruilen voor een ander. De dame en haar handtas. INHOUDSOPGAVE DE DAME EN HAAR TAS. De vorm vertelt ons iets over hoe ze De handtas graag gezien wordt, de inhoud over wie ze als feministische werkelijk is. metafoor! e geschiedenis van de handtas gaat, voor zover we kunnen zien terug tot de Egyptische hiëroglyfen, waarbij er buidels van stof rondom het middel werden geknoopt. Vanaf de 14e D eeuw zien we vrouwen op schilderijen vooral met gordels, ook wel Eind 19e eeuw ontstond door het aanleggen van spoorwegen het chatelaines genoemd, waaraan allerlei gebruiksvoorwerpen werden fenomeen handbagage. Deze veranderde geleidelijk in het model gehangen zoals schaartjes, mesjes en vingerhoedjes. Mannen handtas dat we nu kennen. De handtas is inmiddels behalve een droegen beugeltassen aan een gordel om geld en andere belangrijke gebruiksvoorwerp een belangrijk mode-item en statussymbool zaken met zich mee te dragen. Door ze mooi te versieren met geworden. borduurwerk of leerbewerking kon je de buitenwereld ook nog eens De waarde van de tas is niet meer af te lezen aan het verfijnde je status laten zien. borduurwerk, maar de merknaam die erop staat.

Dit veranderde met de uitvinding van de binnenzak voor de man aan Vrouwen hebben tegenwoordig een tas voor elk onderdeel van het eind van de 16e eeuw. Vanaf dat moment werd de tas een typisch hun leven. Het uitgaanstasje, de boodschappentas, de luiertas, ‘vrouwending’. In de 17e en 18e eeuw droegen vrouwen zulke wijde laptoptas…Voor een aantal vrouwen in dit boek was de tas bepalend kleren dat de buidels ook wel onder de kleding werden gedragen. en haalde hen hierdoor uit een rolbevestigende positie. Voor Het waren een soort losse zakken die langs de dijen hingen. Ze anderen bleef het simpelweg een dagelijks gebruiksvoorwerp. kregen de bijnaam , afgeleid van ‘ridicule’ (‘belachelijk’). Het idee dat je onder je kleding zakken met spulletjes droeg als De vrouwen die ik heb gekozen om te portretteren in dit boek zijn aanvulling op ondergoed vond men een belachelijk idee. totaal verschillend. Iedere vrouw heeft een unieke eigenschap die mij persoonlijk aanspreekt en inspireert. Het is zoals kunstenaar Aan het eind van de 18e eeuw veranderde het modebeeld - de Grayson Perry zegt : ‘Identity is co-created.’ De knipoog van Anna taille kwam hoger en het silhouet werd slanker. Dus geen ruimte Piaggi, een vleugje zelfvertrouwen van Chanel of de dromen van meer voor de dijzakken. De reticule werd nu aan een koord of Josephine Baker? Kies ze zorgvuldig uit, stop ze in je tas en om kettinkje aan de hand gedragen, letterlijk als een handtasje dus. Oprah Winfrey te citeren: ‘Live your best life!’ Dit werd aanvankelijk ook nog als enigszins vulgair gezien, want poeder, parfum en visitekaartjes in een tasje zomaar in het zicht van iedereen, dat stond toch eigenlijk gelijk aan het optillen van je rokken in het openbaar! Mylo Freeman Keizerin ‘Maak 1835-1908 China sterk!’ Cixi oor keizerin Cixi was een bruidsmand zoals deze nooit weggelegd. Deze traditionele gevlochten bamboe mand Vmet verschillende lagen, werd op de huwelijksdag aan het bruidspaar overhandigd, gevuld met eten en cadeautjes.

Als meisje van eenvoudige komaf werd Cixi op haar twaalfde(!) aangewezen als concubine, een officiële minnares van de keizer. Als een van de weinige vrouwen aan het hof kon zij lezen en schrijven, hetgeen haar veel kennis opleverde over staatszaken waarmee ze de keizer geregeld hielp. Ook als enige schonk Cixi hem een zoon, waardoor ze een hogere status en nog meer invloed verkreeg. Na de dood van de keizer kreeg ze het zelfs voor elkaar om haar vijfjarige zoon op de troon te zetten en als keizerin in zijn naam te regeren.

Cixi opende de deur voor China naar het Westen. Ze promootte onderwijs voor vrouwen en gooide eeuwenlange tradities, zoals het afbinden van vrouwenvoeten, overboord. En zo loodste keizerin Cixi het oude China de moderne tijd in.

ICONISCHE TAS: Traditionele bruidsmand Dit Bulgari-avondtasje droeg ze bij zich de avond dat haar affaire met Aristoteles Onassis door de pers werd vastgelegd. Een groot schandaal, want ze waren allebei getrouwd met een ander, maar de zonnebril die erin zat had ze in ieder geval niet meer nodig om zich Maria achter te verstoppen…

(1923-1977 Callas ‘Ik heb e opera La Callas laat nog op zich wachten, maar alle elementen voor de dramatische aktes liggen er. Maria Callas het geld Dwerd geboren als dochter van een zeer dominante moeder niet nodig, die eigenlijk liever een zoon had gehad en al haar eigen ambities op Maria projecteerde. Maria’s talent werd duidelijk toen ze drie jaar oud was, en vanaf dat moment gebruikte haar moeder haar om het schat. gezin van een inkomen te voorzien. Ik werk De dertienjarige Maria werd geweigerd aan het conservatorium voor de in Athene, maar ze kon wel terecht bij het minder prestigieuze Grieks nationaal conservatorium. Het mollige meisje met brilletje kunst!’ groeide daar dankzij een enorm doorzettingsvermogen uit tot een fenomenale dramatische sopraan.

Binnen tien jaar verwierf ze de bijnaam ‘La Divina’ (‘de goddelijke’) dankzij haar unieke stem en acteerprestaties. Haar stemgeluid ging volgens sommigen achteruit toen ze besloot af te vallen en zo’n veertig kilo verloor. Of dat gewichtsverlies misschien ook kwam door het verdriet over het verlies van haar grote liefde Aristoteles Onassis, die haar inruilde voor Jackie Kennedy, zullen we nooit weten. Zeker is wel dat haar stem mensen tot aan de dag van vandaag weet te ontroeren.

ICONISCHE TAS: Popart-tas van Dan Sproul Sibylle van ‘Ik hou 1512-1554 |van het Kleve hart et borduren werd in de 16e eeuw tot een ware kunst verheven. Dames uit de hogere klassen droegen buidels van de Hzoals deze als accessoire, rijk versierd met goud- en zilverdraad. Van degelijk opgevoede meisjes uit de hogere klasse werd verwacht dat ze bedreven waren met naald en draad. Verder liefste.’ leerden ze lezen en kregen hooguit een beetje wiskunde, maar borduren stond toch echt het hoogst aangeschreven.

Dat was waarschijnlijk ook de opleiding van de adellijke Sibylle, die net als alle vrouwen van goede stand al jong werd uitgehuwelijkt, zo rond haar veertiende. Net als haar zus Anne, die korte tijd getrouwd was met Hendrik de Achtste, trouwde Sibylle met een vorst: prins Jan Frederik van Saxen. Uit hun brieven blijkt dat ze een zeer intieme en hechte relatie hadden, een zeldzaamheid in een tijd waarin huwelijken vooral om zakelijke redenen gesloten werden.

Haar man werd lange tijd gevangen gehouden en gedurende die tijd bestuurde zij het land. Tussen het borduren door schreef ze hem dagelijks een brief, waaruit overduidelijk haar leiderschap en intelligentie naar voren komen. Borduren en besturen bleken voor Sybille prima samen te gaan!

ICONISCHE TAS: Geborduurd buideltje Jackie O. (1929-1994) ackie Bouvier studeerde Franse literatuur en Amerikaanse geschiedenis. Ook al zouden deze studies niet direct tot een Jeigen carrière leiden, ze kwamen zeker van pas als first lady van de VS. Tragisch genoeg werd ze in haar leven tweemaal weduwe. Op haar 34e van John F. ‘Jack’ Kennedy in 1963 en op 46-jarige leeftijd van Aristoteles Onassis.

Toen haar kinderen groter werden werkte ze als ze uitgever bij Viking Press en zette zich in voor verschillende goede doelen. Ze bleef ook na haar rol als first lady voor velen een stijlicoon en een inspiratie voor verschillende modwemerken, waaronder Gucci. Daar vindt de ‘Jackie’ ook zijn oorsprong. De tas is ontworpen in de jaren vijftig en werd toen nog onder de naam Constance verkocht. Maar toen Jackie O. verliefd werd op de tas en hem vaak ging dragen werd de tas omgedoopt tot de ‘Jackie’. Een tijdloos ontwerp gericht op de welgestelde, werkende vrouw.

Een ander iconisch ontwerp van Gucci is de in 1947 ontworpen Bamboo . Het bamboe handvat kwam voort uit pure ‘Vóór alles noodzaak omdat er zo kort na de oorlog maar weinig materialen verkrijgbaar waren. ben ik een vrouw.’

ICONISCHE TAS: De ‘Jackie’ en Gucci Bamboo Bag ‘Ik zeg maar zo, leef elke Paris

dag alsof je (1981) jarig bent!’ Hilton aris Hilton, socialite en influencer avant la lettre mag dan als achterkleindochter van de hotelmagnaat William Hilton Pmet een gouden lepel in haar mond geboren zijn, achterover leunen is niet echt haar stijl.

Ze vult haar tijd met zingen, acteren, dj’en en heeft diverse kleding- en sieradenlijnen. Zelf ontwierp ze ooit een tassenlijn met als embleem een gouden chihuahua erop! Paris is namelijk de trotse bezitter van wel twintig chihuahua’s, die mogen rondrennen in hun eigen villa met vloerverwarming en airconditioning. Haar lieveling Tinkerbell is niet meer, maar Paris heeft inmiddels weer een nieuwe chihuahua van zo’n 8000 dollar aangeschaft om haar tasje te vullen!

De ‘gewone’ New Yorkse hond moet het met minder luxe doen. Ze mogen niet meer mee de metro in, tenzij ze worden vervoerd in een tas. Maar daar heeft de vindingrijke New Yorkse hondenbezitter gelukkig een oplossing voor gevonden!

ICONISCHE TAS: IKEA-tas Diana ‘Het oog

Vreeland(1903-1989) moet

oit had Diana het idee om handtassen af te schaffen en kunnen vrouwen een meer mannelijk uiterlijk aan te meten. Terug Onaar de broekzak, was haar idee! Maar het feit dat de tas dwalen.’ zo’n krachtig modestatement is, deed haar uiteindelijk toch van gedachten veranderen.

Diana was modevisionair, columniste en moderedacteur van o.a. Vogue en Harper’s Bazaar. Ze groeide op in Parijs in een rijk gezin en verhuisde aan het eind van de Eerste Wereldoorlog naar Amerika. Ze was een vrouw met een uitzonderlijke blik en gevoel voor stijl. ‘Geef mensen wat ze nog niet kennen’, was een gevleugelde uitspraak van haar.

In 1980 maakte ze het boek Allure, met daarin een verzameling foto’s en essays over mode en kunst. In dit boek bundelde zij al haar favoriete foto’s, met onderwerpen uiteenlopend van Marilyn Monroe verkleed als geisha tot een foto van een cosmetische ooglift.

Deze tas is afkomstig uit Marc Jacobs collectie Allure, die hij in 2015 als eerbetoon aan Diana Vreeland presenteerde.

ICONISCHE TAS: Allure van Marc Jacobs ‘Mode Miuccia is een (1949) directe Prada taal.’ imespeler, politicologe, lid van de communistische partij en voorvechtster van vrouwenrechten: Miuccia Prada is Meen vrouw met veel talenten. Maar in 1978 koos ze ervoor om het familiebedrijf over te nemen, dat zich specialiseerde in luxe leren tassen. Miuccia’s eerste ontwerpen uit 1985 waren een groot succes: een lijn van zwarte nylon handtassen en rugzakken. Het eenvoudige ontwerp viel op in de periode dat de glitter en glamour van merken als Gucci en Versace de norm was. Prada zocht naar iets anders, minder klassiek en minder damesachtig. En zo is de stoere rugtas, ironisch genoeg, inmiddels toch ook een klassieker geworden!

In de loop der jaren heeft Miuccia het merk Prada uitgebreid met kleding en parfums en een miljardenimperium opgebouwd. Daarbij is ze ook een verwoed kunst­ verzamelaar. Een samenwerking met kunstenaar Damien Hirst, die bekend werd met zijn installaties van opgezette dieren, lag dan ook voor de hand.

ICONISCHE TAS:

Insecten gemaakt Prada + Damien Hirst van kralen! Entomology bag Michelle

(geboortedatum onbekend) Elie ‘Het leven is ichelle is van Haïtiaans-Amerikaanse afkomst en begon haar carrière als model en sieradenontwerpster. Samen te kort om Mmet haar man, de grafisch ontwerper Mike Meiré, ontwerpt ze onder de naam Prim accessoires, waaronder een serie saai gekleed tassen gemaakt van hout met een gouden beugel. te gaan.’ Ze verzamelt kleding als kunstwerken, zonder rekening te houden met trends. Voor haar is kleding vooral een levenshouding, een ideologie. Ze is dan ook een opvallende frontrow-verschijning bij de avant-garde ontwerpers. Zo is ze ook een muze voor modeontwerper Lamine Kouyaté, afkomstig uit Mali. Met zijn merk Xuly Bët, dat hij begin jaren 90 oprichtte, was hij eigenlijk zijn tijd ver vooruit. Voor zijn ontwerpen liet hij zich inspireren door zijn Afrikaanse roots. In Afrika wordt veel gerecycled en dat gegeven gebruikte hij voor onder andere tassen van gerecycled plastic, lang voordat dit onderwerp actueel werd.

ICONISCHE TAS: Recycled van Xuly Bët ‘Vrouw zijn (1981) betekent Palesa in staat zijn om alle uitdagingen te Mokubung alesa Mokubung is een Zuid-Afrikaanse modeontwerper. In overwinnen.’ 2004 richtte ze haar eigen label op: Mantsho, dat ‘Black is Pbeautiful’ betekent. Om alle ins en outs van het vak onder de knie te krijgen, besloot ze terug te gaan naar school. In 2014 studeerde ze af aan de modeacademie en ging ze aan de slag om haar bedrijf te laten groeien.

In 2019 was ze de eerste Afrikaanse ontwerper die een samen­ werkingsverband aanging met het Zweedse bedrijf H&M. Palesa had ruime ervaring met het ontwerpen van outfits voor de rode loper en prêt-à-porter-collecties, maar tassen waren nieuw voor haar. Ze ging de uitdaging graag aan en ontwierp een collectie met prints die voor haar de ziel van Afrika vertegenwoordigen. Om precies te zijn de moderne Afrikaanse vrouw: sterk en ondernemend, net als Palesa!

ICONISCHE TAS: Mantsho x H&M-collectie Judith

(1921-2018) ‘Ik vind Leiber dat alles wat we doen udith werd als jong joods meisje in 1938 door haar vader naar Londen gestuurd om daar scheikunde te studeren. Vlak voor de speelsheid in JTweede Wereldoorlog keerde ze terug naar Boedapest, waar ze in de leer ging bij een familiebedrijf dat tassen maakte. Daar leerde zich zou moeten ze alles wat er bij tassen maken komt kijken: leer snijden, patronen maken en stikken. Zo werd ze als eerste vrouw toegelaten tot het hebben.’ Hongaarse tassenmakersgilde.

Haar Joodse familie wist op wonderbaarlijke wijze uit de handen van de nazi’s te blijven, doordat haar vader, die bij een bank werkte, een speciale pas kon krijgen. Hierdoor kon de familie in een speciaal voor Zwitserse burgers gereserveerd huis in Boedapest blijven wonen.

In 1947 verhuisde Judith met haar man naar Amerika en begon daar een lijn met tasjes bedekt met Swarovski-kristallen in alle vormen die je maar kunt bedenken. De peperdure tasjes verschenen in de vorm van varkentjes, cupcakes, pinguïns, noem maar op. De tasjes zijn inmiddels een geliefd verzamelobject en werden gedragen door beroemdheden en presidentsvrouwen. Een perfect uitgaanstasje en verzamelobject voor de vrouw die alles al heeft!

ICONISCHE TAS: Swarovski- avondtasje ‘Er is niet slechts één manier om een Laverne vrouw te zijn.’ Cox (1972) averne werd geboren als meisje in een jongenslichaam. In haar jeugd werd ze zo erg gepest en dat ze zelfs een Lzelfmoordpoging deed. Pas na haar transitie kwam Laverne tot bloei. Ze studeerde zang en dans, en de rol van Sophie in de tv-serie Orange is The New Black maakte haar wereldberoemd. Deze roem gebruikt ze nu als activiste om meer begrip en acceptatie voor transgenders te creëren.

Haar boodschap draagt ze ook uit in haar stijlkeuzes. Zo droeg ze op de uitreiking van de Emmy Awards in 2019 een regenboogclutch van ontwerpster Edie Parker met daarop de tekst: ‘8 October, Title VII, Supreme Court’. Op die datum zou een LGBTQ-zaak behandeld worden in het Hooggerechtshof van de VS. ‘Title VII’ verwijst naar de wet tegen discriminatie op de werkvloer op basis van geslacht. De regering-Trump wilde die wet terugdraaien, waarmee discriminatie van transgenders in feite legaal zou worden.

ICONISCHE TAS: Custom clutch van Edie Parker (1955) ‘Hello Kitty Yuko is niet alleen maar een Yamaguchi ontwerp, het is een verhaal.’ et eerste product waarop Hello Kitty stond was een klein plastic portemonneetje, bedoeld als merchandise Hspeelgoedje naar aanleiding van een educatieve anime- serie. Het is nu bijna niet meer voor te stellen, maar in de jaren zeventig dreigde de poezelige Kitty een zachte dood te sterven. De Japanse economie was er slecht aan toe en de producten werden nauwelijks meer verkocht.

Vanaf 1980 echter wist ontwerpster Yuko Yamaguchi het merk weer nieuw leven in te blazen door rond Hello Kitty een wereld te scheppen met nog meer personages en een eigen verhaal. Het plastic portemonneetje waar alles mee begon is inmiddels uitgegroeid tot een merchandise-imperium van zo’n slordige acht miljard per jaar!

Wat weinig mensen weten: Hello Kitty is eigenlijk geen poes maar een meisje. Hoewel het merk zich eerst richtte op kinderen, is dat allang niet meer zo. Hello Kitty-tasjes worden met liefde door zowel kleine als grote meisjes gedragen!

ICONISCHE TAS: Hello Kitty-tasje Prinses ‘Een goede opleiding Aina/Sarah maakt een meisje Forbes onafhankelijk.’ Bonetta (1843-1880)

e kleine Sarah werd geboren als prinses Aina van de Yoruba- stam in Nigeria. Maar een afschuwelijke gebeurtenis Dveranderde haar jonge leven. Nadat haar ouders, broers en zusjes waren vermoord tijdens een inval van een naburige stam, werd de kleine Aina gevangengenomen. Als zevenjarig meisje belandde ze als slaaf aan het hof van koning Ghezo.

Haar noodlot zou bezegeld zijn, ware het niet dat de Engelse kapitein Frederick E. Forbes de kleine Aina kon redden door haar mee te nemen naar Engeland als ‘cadeau’ voor koningin Victoria. Forbes gaf haar een nieuwe naam: Sarah Forbes Bonetta, naar zijn schip de HMS Bonetta. Ze groeide op als peetdochter van de koningin. Het meisje bleek al snel zeer begaafd: meertalig, muzikaal en zeer intelligent. Maar echt vrij werd ze niet in haar nieuwe thuisland. Alles wat ze in haar leven toegewezen kreeg, van haar geborduurde tasje tot haar toekomstige echtgenoot, werd uiteindelijk bepaald door koningin Victoria.

Vanwege gezondheidsproblemen verliet Sarah het koude Engeland en keerde terug naar Nigeria, waar ze een meisjes­ school oprichtte en lesgaf. Zo bleek voor deze ontheemde prinses haar intelligentie toch haar meest waardevolle bezit.

ICONISCHE TAS: Reticule Ysabel Goffaert (1405-1464)

n de tijd waarin Ysabel leefde, ging men ervan uit dat liefde ‘Liefde is te koop was. De meeste huwelijken die gesloten werden in de Ihogere kringen waren verstandshuwelijken. Of dit ook voor Ysabel gold weten we niet, maar de kans is groot dat ze niet alleen uit daar waar de liefde trouwde met Rogier van der Weyden, een van de belangrijkste geldbuidel 15e-eeuwse schilders. Hoe zou haar dag eruit hebben gezien? Waarschijnlijk stond zij hangt.’ haar man bij in zijn werk. Als model, maar zeker ook als hoofd van het huishouden. Ysabel genoot een hoge status als vrouw van een schilder die in zijn tijd al beroemd was. De rijke, laatmiddeleeuwse vrouw droeg haar tas met benodigdheden samen met haar sleutels aan een lang koord, ook wel een chatelaine genoemd. Geldbuidels werden vooral door mannen gedragen. Maar op het portret dat Rogier van der Weyden van zijn vrouw maakte lijkt er ook een geldbuidel aan haar rokken te hangen.

Leonardo Da Vinci (1452-1519), een tijdgenoot van Ysabel, ontwierp deze tas, die destijds nooit werd uitgevoerd. Onlangs besloot het tassenmerk Gherardini naar aanleiding van de tekeningen van Da Vinci de tas alsnog uit te voeren, met verrassend eigentijds resultaat!

ICONISCHE TAS:

Chatelaine (geboortedatum onbekend) ‘Ik probeer Lynn altijd vooropgezette Yeager meningen op te blazen.’ ynn was altijd al dol op mode en hoewel ze aanvankelijk politieke economie wilde gaan studeren besteedde ze Lhaar hele studiebeurs aan kleding en werd ze uiteindelijk modejournalist. Ze schrijft met een genadeloze pen en veel humor voor tijdschriften als Vogue en New York Magazine, waarbij ze zo eerlijk en integer mogelijk over de mode-industrie bericht.

Haar kenmerkende silhouet van vele laagjes over elkaar baseerde ze naar eigen zeggen op dat van een kleuter in een tutu. Voor haar is mode een pure expressievorm waarmee ze kleur geeft aan de wereld om haar heen, maar ze slaat ook net zo lief een modeshow over om in plaats daarvan te gaan shoppen in antiekwinkels – ze is een fanatieke verzamelaar van antieke sieraden en poppen!

Bij zo’n eigenzinnige vrouw past geen confectietas. Deze custom made tas is van Goyard, waarvan de geschiedenis teruggaat tot de 18e eeuw, toen het koffers maakte voor de aristocratie. Tegenwoordig zijn ze vooral bekend om hun gepersonaliseerde tassen, zoals die voor Lynn Yeager. Zo verenigt dit merk haar liefde voor oud en nieuw in één accessoire!

ICONISCHE TAS: custom made tas van Goyard Coco Chanel (1883-1971) oco zat bepaald niet om een goeie quote verlegen! Een eigengereide dame die voor een revolutie binnen de mode Czorgde, door vrouwen een nieuwe jongensachtige stijl aan te meten: chique en nonchalant, maar altijd stijlvol.

Haar beroemde tas uit 1955, de 2.55, is vernoemd naar de datum waarop Chanel de tas ontwierp. Ze was dol op paardensport en baseerde het doorgestikte patroon op een zadeldekje. Het schouderkettinkje was een vernieuwend ontwerp, want tot die tijd werden tassen vooral in de hand gedragen. Voor Chanel was dit een ‘feministische’ tas, want een moderne vrouw wil toch zeker haar handen vrij hebben voor een glas en een sigaret!? Binnenin de tas zit een kleine rits met een verborgen vakje. Het verhaal gaat dat Coco een plekje nodig had voor haar geheime liefdesbrieven…

Het beroemde logo met de dubbele C’s werd door haar opvolger Karl Lagerfeld bedacht. Ook Karl had altijd zijn woordje klaar: ‘De toekomst behoort toe aan je fantasie!’ En hoewel Karl en Coco er niet meer zijn, is de iconische Chanel-tas niet meer weg te denken uit de kast van de dame met een serieuze tassenverslaving.

ICONISCHE TAS: ‘Ik maak geen mode, ik bén mode.’ Chanel classic flap bag Isabella ‘Als je geen lipstick draagt, (1958-2007) kan ik niet met Blow je praten.’ sabella werd geboren in een aristocratische familie. Haar leven laat zich lezen als een hartverscheurende roman. Haar jonge Ibroertje verdronk in het zwembad en haar vader, die aanvankelijk verdacht werd van de moord op de minnaar van haar moeder, pleegde uiteindelijk zelfmoord.

Hoewel ze zelf niet zozeer creatief talent had, had ze er wel een neus voor. Via haar man, advocaat en kunsthandelaar Detmar Blow, ontmoette ze de hoofdredacteur van Vogue, Anna Wintour. Blow werd vervolgens haar assistente. Ze was bevriend met hoedenontwerper Philip Treacy, en door zijn ontwerpen te dragen gaf ze hem meer bekendheid als ontwerper, terwijl ze haar eigen rol als excentrieke en stijlvolle muze versterkte. Zo gaf ze ook haar grote ‘ontdekking’ Alexander McQueen een opstapje. Op zijn afstudeershow kocht ze zijn hele collectie op, waardoor zijn naam in de modewereld meteen gevestigd was.

McQueen kun je met gemak een kunstenaar noemen. Of het nu kleding of tassen zijn, in zijn ontwerpen is altijd zijn signatuur duidelijk te herkennen. Wellicht dat ze daarom tot elkaar Weliswaar met een duistere kant. Helaas gold dit voor allebei, zowel Isabella als Alexander pleegden uiteindelijk zelfmoord.

ICONISCHE TAS: Ringenclutch van Alexander Mcqueen ‘Meer is meer en Iris minder (1921) is saai.’ Apfel

en Barbie naar jou gemodelleerd, wie droomt daar nu niet van? Het overkwam Iris op 96- jarige leeftijd. En terecht, Ewant net als de eeuwig jonge pop is deze stijlvolle dame is nog steeds actief en eigenzinnig.

Haar bijzondere, excentrieke stijl begon met de verre reizen die ze samen met haar man maakte. Voor hun textielbedrijf reisden ze de hele wereld over en namen tapijten, kleding en sieraden mee, waarmee ze als interieurontwerpers onder andere het Witte Huis decoreerden. Iris wist de niet-westerse kleding die ze van haar reizen meenam op haar geheel eigen, uitbundige wijze te dragen en verwierf daarmee meer en meer bekendheid. Met haar kenmerkende grote ronde bril, felrode lippen en een heerlijke overdaad aan sieraden is ze dan ook een heus stijlicoon te noemen.

Onlangs ontwierp ze haar eigen tassenlijn Extinctions (‘uitgestorven’). De naam verwijst naar een gesprekje dat ze met haar zakenpartner Lisa Nunziata had. Bij hun hun eerste ontmoeting zei Nunziata dat zij de laatste van een uitstervend ras was. ‘Als jij de laatste van je soort bent, dan ben ik al uitgestorven,’ antwoordde Iris. Een van de ontwerpen is toepasselijk genoeg in de vorm van een dodo.

Eén ding is zeker: met haar flamboyante stijl blijft Iris Apfel onsterfelijk.

ICONISCHE TAS: Extinctions ‘Mode betekent Anna voor mij (1931-2012) humor en Piaggi spel. Ik

peelsheid kenmerkte bij uitstek het uiterlijk van Anna. Blauw kapsel, een klein hoedje schuin op haar hoofd, groene verenboa bedenk mijn Sen een laktasje met luipaardmotief: bij Anna Piaggi klopte het allemaal. Zo prijkte ze dan ook vijftig jaar lang als modejournalist voor eigen regels.’ de Italiaanse Vogue op de voorste rij bij coutureshows. Vaak met haar zo geliefde plastic pantertasje op schoot.

Een kledingkast waar menig dame haar vingers bij zou aflikken. Maar liefst 2865 jurken, 399 jasjes, 923 hoeden en 265 paar schoenen! Ze mixte vintage met hedendaagse mode en leek zo uit de pagina’s van een sprookjesboek gestapt. Haar kennis van kunstgeschiedenis, haar liefde voor het theater en haar eigen unieke gevoel voor stijl kon zij inzetten bij haar werk voor Vogue.

Leer en bont kunnen tegenwoordig gelukkig heel mooi nagemaakt worden. Voor de panter waarvan deze tas in de jaren vijftig gemaakt werd in Zimbabwe kwam dat verbod helaas te laat…

ICONISCHE TAS: Louis Vuittonn (dat is het tasje dat Anna zelf vasthoudt) li-Docious! xpi-A Fragilistic-E Super-Cali- Mary (1934) Poppins

ary Poppins is de enige fictieve dame in dit boek, maar ze hoort hier zeker thuis. Ze is immers onlosmakelijk Mverbonden met haar iconische tas. Een montere, ietwat strenge nanny die we allemaal maar wat graag als oppas gehad zouden hebben. Haar outfit mag dan eenvoudig zijn, haar grote fluwelen reistas is dat allerminst. Want hebben we hier nu eigenlijk te doen met een nanny of een toverfee? Mary Poppins tilt alles wat ze nodig heeft uit haar tas, of het nu een kapstok of een kamerplant betreft. Alles past er blijkbaar in. De echte tas die Julie Andrews droeg in de Disneyfilm uit 1964 werd zo’n tien jaar geleden geveild voor ruim 100.00 dollar!

De carpet bag ofwel tapijt-tas was populair in de 19e eeuw. Het was niet alleen een handig, maar ook een duurzaam ontwerp. Een oud tapijt met gaten erin kon opgeknipt en vermaakt worde en zo een tweede leven krijgen als reistas!

‘Alles is mogelijk, ICONISCHE TAS: zelfs het Carpet bag met onmogelijke.’ eindeloze inhoud Nellie

Bly (1864-1922) ‘Als je je energie op de juiste ellie was een journalist met een volstrekt eigen en vernieuwende aanpak op haar vakgebied. Zelfs op piepjonge manier gebruikt, Nleeftijd weigerde ze voor de krant typische ‘vrouwenrubrieken’ over mode en tuinieren te schrijven. Ze wilde het veld in en besloot kun je alles zich undercover op te laten nemen in een krankzinnigengesticht. Haar artikelen, later gebundeld in het boek Ten Days in a Mad-House sloegen in als een bom. De erbarmelijke omstandigheden waarin de bereiken.’ patiënten zich bevonden waren een schok voor de buitenwereld.

Op zoek naar nieuwe avonturen om over te schrijven ondernam ze daarna een wereldreis – niet in 80, maar in 72 dagen! In tegenstelling tot dames van gegoede stand die meestal overvolle hutkoffers met zich meenamen, die ze uiteraard niet zelf hoefden te dragen, nam Nellie slechts 1 tas mee. Ze vertrok op 14 november 1889 van het stoomschip de Augustus Victoria met de jurk die ze aanhad, een overjas, een stapel ondergoed, toiletartikelen en natuurlijk niet te vergeten haar pen in een handzame tapijttas. En op 25 januari 1890 lukte het haar binnen de tijd terug te keren!

ICONISCHE TAS: Carpet bag ‘Het eerste wat een maiko leert is om andere vrouwen vriendelijk te behandelen.’ Maiko’s Shino, Mamefuji en Marika

aiko is behalve een voornaam ook een benaming voor een leerling- geisha. Japanse meisjes beginnen aan de vijfjarige opleiding tot Mgezelschapsdame als ze tussen de vijftien en twintig jaar oud zijn. Maiko’s leren onder meer dansen, muziek maken en kalligrafie. Geisha is overigens niet zomaar een beroep – in Japan zijn populaire geisha’s net zo beroemd als popsterren!

De kleding en haardracht van een mail verschilt aanzienlijk van die van een volleerde geisha: Kleurrijker en lieflijker. Iedere week moet ze naar de kapper om haar gecompliceerde haarstijl bij te houden. Maar zodra ze het geisha-diploma heeft behaald is dat voorbij. Daarna mag de pruik op!

In de kinchaku, de mooie bamboe tas die de maiko’s bij zich hebben, zitten spulletjes die de meeste westerse vrouwen ook bij zich hebben, zoals zakdoekjes, een kammetje, en make-up. Maar ook nog iets extra’s: een originele Japanse waaier! ICONISCHE TAS: Kinchaku Infanta Margarita ‘Kleine Engel’ Teresa (1651-1673)

rinses Margarita Teresa was de lieveling van haar vader, koning Philip IV, en het hele Spaanse hof. Ongetwijfeld ook daarom liet haar vader Pzoveel portretten van haar maken. De mooiste zijn zonder twijfel gemaakt door hofschilder Diego Velázquez.

Margarita was dol op zoetigheid. En aangezien er in haar tijd nog geen tandartsen bestonden, was tandbederf een veelvoorkomend probleem. Ze kon toch niet buiten haar snoepjes en verstopte die voor haar artsen. Wie weet had ze in haar tasje behalve haar bijbeltje toch stiekem ook een paar snoepjes verstopt.

In die tijd pronkten adellijke dames graag met mooi geborduurde tasjes. Margarita zal het borduren vast ook als onderdeel van haar opvoeding als hooggeplaatst meisje geleerd hebben. Haar jeugd zou in ieder geval snel eindigen: op vijftienjarige leeftijd werd ze gedwongen te trouwen met een oom die veel ouder was dan zij. Ze werd daarmee keizerin van het Heilige Roomse Rijk, maar veel heet het huwelijk haar niet gebracht. Ze stierf op 21-jarige leeftijd, nadat ze vier kinderen had gekregen en een aantal miskramen had gehad.

ICONISCHE TAS: Geborduurd tasje Sophia (1934) Loren e vijftiger jaren markeren de opkomst van de Italiaanse filmindustrie. De films werden goedkoop gemaakt en Dbrachten vele sterren voort, waaronder de oogverblindende Sophia Loren. Sophia deed op vijftienjarige leeftijd mee aan een schoonheidswedstrijd, die ze onbegrijpelijk genoeg verloor. Het weerhield haar er gelukkig niet van een indrukwekkende filmcarrière op te bouwen.

De tassen die Sophia en andere sterren destijds droegen in de film en op de rode loper werden zo populair dat dat het begin kenmerkte van de handgemaakte, peperdure merktas van topkwaliteit leer met het label ‘made in Italy’. Sophia werd vaak gesignaleerd met een ‘Alles wat je tas van haar landgenoot . In 2009 ontwierp hij een tas voor zijn oude vriendin en trouwe klant en noemde die, met een kleine variatie op ziet heb ik te haar naam, de Sofia! danken aan spaghetti.’ ICONISCHE TAS: de Sofia van Salvatore Ferragamo ‘Om onze Josephine dromen waar (1906-1975) te maken ls twaalfjarig zwart meisje, straatarm en dakloos, verdiende moeten we Josephine wat geld door op straat te dansen voor Avoorbijgangers. Op 21-jarige leeftijd danste ze nog steeds, wakker maar dan op Broadway, in het kostuum dat haar beroemd maakte: een bananenrokje. In 1937 echter keerde ze het racistische Amerika de rug toe en verhuisde naar Frankrijk. worden.’

Ze werd een van de best betaalde entertainers in Europa, adopteerde twaalf kinderen van over de hele wereld en liep naast Martin Luther King in de beroemde Civil Rights-mars naar Washington.

Een indrukwekkende staat van dienst. Maar wat niet iedereen weet is dat zij tijdens de Tweede Wereldoorlog als spion werkte voor het Franse verzet. In haar tas verstopte ze geheime boodschappen, verwerkt in de bladmuziek van haar orkest! Hiervoor ontving ze na de oorlog meerdere onderscheidingen, waaronder de hoogste Franse onderscheiding, het Ridderkruis van het Legioen van Eer.

De Tweede Wereldoorlog was natuurlijk een tijd waarin weinig verkrijgbaar was en dat gold ook voor leer om tassen van te maken. Maar met een eenvoudig patroon konden vrouwen op deze manier toch nog een leuk stoffen tasje voor zichzelf in elkaar zetten.

ICONISCHE TAS: XXX ‘Ik vecht iedere dag tegen pijn en angst, de enige manier om mijn ziekte te verlichten is om kunst te maken.’ Yayoi (1929) Kusama ayoi Kusama is een wereldberoemde kunstenares, vooral bekend om haar werken met stippen. Als kind leed ze al Yaan hallucinaties, die haar nooit meer hebben verlaten. Ze beschrijft haar eerste hallucinatie als een fijnmazig net dat zich opeens over een landschap wierp waardoor alles om haar heen opeens uit stippen leek te bestaan. De nietsontziende tegenwerking van haar moeder, die telkens haar tekeningen en schilderijen weggooide kon haar niet tegenhouden. Schilderen is niks voor een keurig meisje, vond ze, maar desondanks won Yayoi op haar elfde een prijs met een pompoenschilderij en ging ze later toch met toestemming van haar ouders naar de kunstacademie in Tokyo.

Op 28-jarige leeftijd verhuisde ze naar Amerika. Ondanks de bittere armoede en terugkerende mentale problemen werkte ze non- stop aan haar kunst. Ze keerde in 1973 terug naar Japan, waar ze regelmatig opgenomen werd in het psychiatrisch ziekenhuis waar ze nog steeds verblijft. Het stippenpatroon bleef een leidraad in Yayoi’s werk en vertegenwoordigt voor haar beweging en een weg naar de eeuwigheid. Yayoi Kusama, die nog iedere dag in haar atelier werkt, is inmiddels zo ongeveer de meest beroemde levende kunstenares.

Marc Jacobs ontwierp voor Louis Vuitton een tassenlijn op haar werk geïnspireerd. De speelse en energieke patronen passen perfect bij de tassencollectie en zijn een prachtige ode aan haar werk.

ICONISCHE TAS: Marc Jacobs voor Louis Vuitton Helena (1872-1965) Rubinstein

e werd als Chaja geboren in een eenvoudig joods gezin in Hongarije en verhuisde op 32 jarige leeftijd, voordat ze Zuitgehuwelijkt kon worden aan een oude weduwnaar, naar Australië.

Daar opende ze een winkel met zalfjes en cosmetica en veranderde haar naam in Helena. Ze was de uitvinder van de dag- en nachtcrème, een slim marketingconcept, want het verdubbelde uiteraard de omzet! Niet alleen de zalfjes, maar ook het opzetten van schoonheidssalons maakten haar tot een rijke vrouw. Ze verhuisde in 1908 naar Londen, trouwde met een Amerikaan en verhuisde na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog naar Amerika. Daar zette ze uiteindelijk in zo’n beetje iedere grote stad in Amerika een keten van schoonheidssalons op.

De watervaste mascara, de crèmes tegen huidveroudering, standaard een lippenstift in onze tas; we hebben het allemaal aan Helena te danken. En in haar eigen tasje uit 1910 zat behalve een visitekaartje en een lippenstift vast ook wat kleingeld. Helena Rubinstein bouwde met haar feilloze zakeninstinct een indrukwekkend imperium op en werd een van de rijkste vrouwen ter wereld.

‘Hard werken haalt de ICONISCHE TAS: rimpels uit de XXX geest en ziel.’ ‘Laten we onszelf niet al te serieus nemen. Niemand van Queen (1926) ons heeft de wijsheid in pacht.’ Elizabeth II lizabeth en haar tas vormen een onafscheidelijk paar. Haar eerste tas, de zwarte Traviata van het merk Launer, kreeg Eze van haar moeder. Inmiddels heeft ze in totaal zo’n 200 Launers, in alle denkbare kleuren. Maar de Traviata is haar favoriet! Ook de tassen van haar moeder heeft ze altijd bewaard. Zelf bestelt ze er zo’n vijf per jaar met zo nodig kleine aanpassingen. Belangrijk voor haar is een iets langer hengsel, zodat de tas niet in haar kleding verstrikt raakt en zodat ze altijd in staat is ongestoord handen te schudden.

Haar tas dient niet alleen als middel om haar bril en zakdoekjes in te vervoeren. Het is ook een subtiele manier om haar staf te seinen dat ze klaar is met een langdradig gesprek. Dat doet ze door haar tas van de linker naar haar rechterarm te verplaatsen. Wanneer ze haar tas tijdens een diner op tafel zet weet haar personeel dat ze binnen vijf minuten wil vertrekken!

Launer liet aanvankelijk alleen de Traviata tassen in het zwart, bruin en donkerblauw maken. Dit ontwerp dat de koningin zo populair maakte, wordt pas sinds 2011 in meerdere kleuren uitgevoerd. Het is uiteraard hun bestseller!

ICONISCHE TAS: Traviata van Launer Lady Di (1961-1997)

adat haar huwelijk met prins Charles was gestrand, genoot Diana Spencer, beter bekend als Lady Di, volop van haar Nvrijheid en het uitgaansleven. In haar dagelijks werk zette ze zich niet alleen in voor aids-organisaties, maar ook voor instanties die mensen met geestelijke problemen hielpen.

De jacht op haar door de paparazzi werd er helaas niet minder om en overal waar ze ging, stond de pers haar op te wachten. Ook al had ze de pers soms nodig voor haar liefdadigheidswerk, de honger naar details uit haar persoonlijke leven leek na haar scheiding van prins Charles niet te stillen. Om gênante foto’s te voorkomen wanneer ze uit een auto stapte, zorgde Diana er altijd voor dat ze een clutch bij zich had die ze voor haar boezem kon houden.

De clutches op deze pagina zijn ontworpen door Anya Hindmarch. Het merk is nog altijd een trouwe leverancier aan het hof, zij het nu aan Diana’s schoondochter Kate Middleton.

ICONISCHE TAS: Clutch van Anya Hindmarch ‘Mensen denken dat uiteindelijk een man de enige oplossing is. Eigenlijk is een bevredigende baan beter voor mij.’ ‘Elke keer Anna (1905-1961) wanneer je gefotografeerd May wordt, verlies je een stukje van je ziel.’ Wong

nna May werd geboren in Los Angeles en droomde als klein meisje al van een carrière als filmster. Ze spijbelde regelmatig Avan school om audities te doen in de studio’s van Hollywood. Haar droom kwam uit, maar vanwege haar Aziatische uiterlijk kreeg ze vaak alleen stereotype rollen als Oosterse, mysterieuze verleidster die begeerd wordt door de blanke held.

Hoewel ze een begenadigd actrice was kon ze zich zelfs in Europa niet ontworstelen aan dergelijke vooroordelen. De echt interessante rollen met een Aziatisch personage gingen nota bene naar witte actrices die vervolgens Aziatisch geschminkt werden!

Zowel de clutch in Anna Mae’s hand als de clutch op deze pagina hebben een Oosters karakter. Anna Mae Wong was trots op haar Aziatische roots en zou daar vrede gehad mee hebben. Ze zijn beide schitterend in hun eigenheid. En dat was eigenlijk alles wat Anna ambieerde.

ICONISCHE TAS: Pochette Elsa (1890-1973) Schiaparelli ‘Durf anders te zijn!’

lsa werd als kind door haar moeder behandeld als lelijk eendje en zocht tevergeefs naar manieren om zich toch Emooi te voelen. Zo strooide ze ooit toen ze zeven jaar oud was bloemenzaadjes in haar ogen, neus en oren in de hoop tot een prachtige bloem uit te bloeien!

Haar verlangen naar schoonheid uitte zich later in haar gedurfde ontwerpen die zich kenmerkten door een ongebreidelde fantasie. Daarbij inspireerden haar vriendschap met diverse surrealistische kunstenaars haar enorm. De bekendste ontwerpen van haar zijn in samenwerking gemaakt met Salvador Dalí, zoals de schoen- en de kreefthoed. Hoewel haar creaties eigenzinnig en uniek waren, kwam er na de Tweede Wereldoorlog toch een einde aan haar mode-imperium. Haar grote concurrenten Coco Chanel en Dior namen het stokje van haar over, met een meer ingetogen, moderne stijl voor de nieuwe tijd.

Maar sinds enkele jaren is Schiaparelli weer helemaal terug: in 2006 werd haar modehuis nieuw leven ingeblazen, en inmiddels gaat het bedrijf onder artistieke leiding van Daniel Roseberry door als Maison Schiaparelli. De eigenzinnige ontwerpen van Schiaparelli hebben de tand des tijds doorstaan en vormen nog steeds een bron van inspiratie voor een nieuwe generatie ontwerpers.

ICONISCHE TAS: Metalen hand clutch en satijnen tasje Jane

(1946) Birkin ane zat toevallig in het vliegtuig naast Jean-Louis Dumas, de CEO van Hermès, toen haar veel te vol gepakte mand omviel Jen al haar spulletjes op de grond rolden. Wat zij nodig had, ‘Wie wil bedacht Jean-Louis ter plekke, was natuurlijk een flinke tas met heel veel vakjes! Het Franse modehuis Hermès stortte zich op het er nu een ontwerp en gaf de tas haar naam. makkelijk De Birkin is al jarenlang een felbegeerd item onder welgestelde modeliefhebbers, die maar al te graag achter aansluiten op een wachtlijst van ongeveer een jaar. Waarschijnlijk een marketingstunt leven? want het kost gemiddeld slechts twee dagen om de tas te maken. Jane gebruikt in tegenstelling tot veel invloedrijke dames, maar Saai!’ één tas tegelijk en zodra die versleten is gaat deze naar de veiling voor een goed doel. De duurste tas ging ooit weg voor een lief sommetje van $ 221.844! Jane dreigde ooit haar naam aan de tas te onttrekken mits de krokodillen die het leer voor de tas leveren niet beter behandeld zouden worden, hetgeen inmiddels uiteraard is gebeurd.

En toch… Jane’s lievelingstas blijft misschien nog steeds gewoon dat ouderwetse mandje waarmee ze vroeger zo vaak werd gefotografeerd!

ICONISCHE TAS: van Hermès Hester (1958) ‘Mijn tassen zijn net kleine van schatkamertjes.’ Eeghen

oen ze een tijd lang niet in staat was om te lopen omdat ze moest herstellen van een voetblessure, bracht Hester haar Ttijd door met handenarbeid. Een bakje met stukjes leer redde haar van de verveling en bracht haar op het spoor van haar uiteindelijke passie: het ontwerpen van tassen! Het maken van een tas maakt haar gelukkig. Zoals ze zelf zegt: ‘Het is alsof al je zintuigen openstaan. Hoofd en handen vloeien samen en maken iets unieks.’

Geometrische vormen, felle kleurcombinaties en mooie leersoorten maken haar werk heel herkenbaar. Wanneer je een tas van Hester opent, ontvouwt zich aan de binnenkant een ontwerp dat aan origami doet denken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat haar tassen over de hele wereld in zowel winkels als musea te vinden zijn.

ICONISCHE TAS: eigen ontwerpen ‘Een goedgeklede vrouw kan, ook al heeft ze geen cent te makken, de wereld veroveren.’ Louise (1906-1985) Brooks et haar korte bob en sluike jurken is Louise Brooks een typisch stijlicoon van de flapper girls uit de jaren twintig. MMede dankzij haar films werd de bob een rage onder vrouwen. Een typisch jarentwintig handtasje met een zilveren frame, geborduurd met kraaltjes maakte de look helemaal af. Clutches in die tijd ook wel pochettes genoemd, werden onder de arm gedragen en maakten voor het eerst deel uit van de perfecte outfit. Frivool en onconventioneel!

Deze beschrijving past ook zeker bij Louise Brooks. Haar opstandige karakter werd wellicht deels veroorzaakt doordat ze op jonge leeftijd misbruikt werd. Ze werd ontdekt als danseres op Broadway en had korte tijd een verhouding met Charlie Chaplin. Louise ging acteren in films en werd al snel een ster. In 1928 speelde ze in de controversiële film Pandora’s Box de rol van Lulu, waarin ze enkele lesbische scenes speelt. Ondanks alle roem en de films die ze maakte bleef ze een rebel. Nadat ze ruzie had gekregen met de studiobazen van Paramount films ging ze op haar 32e met pensioen, waarna het helaas snel bergafwaarts ging met haar. Het boek dat ze schreef over haar tijd als filmster, Lulu in Hollywood, schetst een ontluisterend portret van een actrice in de jaren twintig.

ICONISCHE TAS: pochette Halima (1997) Aden at kun je eigenlijk meenemen in een tas als vluchteling? Helaas weten Halima Aden en Omar Munie, beide Wvluchtelingen, hierop waarschijnlijk het antwoord. Halima werd geboren in een vluchtelingenkamp in Kakuma in Kenia. Op haar zesde verhuisde ze naar de Verenigde Staten, waar ze enkele jaren later ontdekt werd bij een missverkiezing. Ze droeg tijdens die verkiezing een hoofdoek en boerkini, en dat was voor het eerst in de geschiedenis. Daarna nam haar carrière een vlucht, maar wel onder haar voorwaarden: ze poseert alleen op foto’s met hoofddoek, vraagt om een afgescheiden kledingruimte en gebruikt slechts vrouwelijke make-up artiesten. Inmiddels is ze bekend als hét topmodel met een hoofddoek en prijkt ze op vele covers zoals de Vogue en Sports Illustrated.

Halima en Omar ontmoetten elkaar in het kader van de campagne ‘Omarm diversiteit’. Tassenontwerper Omar Munie maakt armbandjes die zijn gemaakt van reddingsvesten, gedragen door bootvluchtelingen.

De opbrengsten komen ten goede aan nieuwe vluchtelingen, door hen te helpen aan een betere kans op een goede toekomst.

ICONISCHE TAS: de Mondriaan-tas ‘Iedereen heeft recht op representatie.’ van Omar Munie ‘Als deze

wereld je (1799-1847) geen plek Mary aanbiedt, creëer hem Anning

dan zelf.’ aar mand en hondje Tray waren Mary’s vaste metgezellen op haar dagelijkse zoektocht. HZe werd geboren in Dorset, Engeland, als dochter van een arme timmerman. Mary spendeerde veel tijd aan het zoeken van fossielen om ze aan toeristen te kunnen verkopen. Ze was autodidact, maar kon zonder opleiding haar vondsten heel goed beschrijven en archiveren. Zelfs zo goed dat deze uiteindelijk ook een inspiratie vormden voor de evolutietheorie van Darwin. Op veel erkenning hoefde ze echter niet te rekenen. De wetenschappelijke wereld was nu eenmaal mannenwereld.

Wel kreeg ze aan het eind van haar leven een kleine toelage om haar werk voort te kunnen zetten. Pas 163 jaar later kwam ze op de lijst van meest invloedrijke vouwen in de geschiedenis van de wetenschap te staan.

ICONISCHE TAS: rieten mandje ‘Ik ben helemaal Grayson niet vrouwelijk. Nooit Perry (1960) geweest.’

unstenaar, travestiet, schrijver en liefhebber van teddyberen. Grayson Perry werd beroemd vanwege zijn geweldige vazen Ken tapijten met vaak navrante afbeeldingen. Hij nam in 2003 de Turnerprize in ontvangst als zijn alter ego Claire. Het fenomeen mannelijkheid (dus ook vrouwelijkheid!) en identiteit spelen een grote rol in zijn werk. Met zijn vazen en wandtapijten geeft hij zowel commentaar op de kunstwereld als op de moderne maatschappij. Zijn jeugd was op z’n minst ongelukkig te noemen. Bij gebrek aan moederlijke bescherming en een vaderfiguur wist Grayson troost te vinden bij zijn teddybeer Alan Measles. Op veel van zijn vazen en tapijten, maar ook op zijn zelfgemaakte tasjes ontbreekt zijn oude geliefde teddybeer niet.

ICONISCHE TAS: XXX ‘Koop minder, kies goed en bewaar het zorgvuldig.’ Vivienne (1941) Westwood ivienne werd bekend als partner van Malcolm McLaren (manager van de Sexpistols), met wie ze samen een boetiek Vgenaamd Sex runde, met punkkleding, veiligheidsspelden, gescheurde kleren, hanenkammen en vooral veel zwarte oogschaduw! De anarchistische stijl veroorzaakte een revolutie in de modewereld, maar Vivienne Westwood wilde hier niet te lang bij stil staan.

Na de punkbeweging vond ze zichzelf opnieuw uit door punk te combineren met patronen en technieken die gebruikt werden voor historische kostuums. Haar ‘punkature’, een combinatie van punk en couture, maakte haar tot een van de meest opvallende Engelse ontwerpers. Vivienne werkt nu al weer 32 jaar samen met haar man Andreas Kronthaler die haar zowel creatief als zakelijk bijstaat.

Het politieke engagement heeft Vivienne nooit verlaten. Haar oproep om minder te consumeren vormt natuurlijk wel een dilemma. Hoe kun je een groot commercieel miljoenenbedrijf te rijmen met duurzame idealen?

ICONISCHE TAS: Vivienne Westwood (Het logo van de ‘orb’ betekent voor haar het meenemen van traditie naar de toekomst.) Michelle

(1944) Lamy

et haar Algerijnse afkomst, getatoeëerde handen (ze is een fanatiek bokser!) en gouden tanden past Michelle eigenlijk Min geen enkel hokje. Ze is de excentrieke echtgenote, entrepreneur en zakenpartner van ontwerper Rick Owens. Maar zelf is ze ook kledingontwerper, restaurateur, filmproducent en performancekunstenaar.

Het is een bijzonder paar; zij vertrouwt volledig op haar gevoel en instinct, terwijl Rick Owens zichzelf pragmatisch en conservatief noemt. Maar het werkt. Zij inspireert hem en zijn collectie, die hij zelf ‘glunge’ noemt (glamour en grunge): donker, dramatisch en met een vleugje humor.

Op de laatste show van Rick Owens verscheen Michele met een tas in de vorm van zijn hoofd. En op de vraag of het nu echt een tas was of alleen een replica van zijn hoofd, maakte ze hem open en toonde haar telefoon en sigaretten. Geen twijfel mogelijk, het ging hier om een tas! ‘Ik heb mijn ICONISCHE TAS: angsten al clutch van lang geleden krokodillenleer van uitgespuugd.’ Rick Owens ‘Emancipatie is: zelf aan het stuur zitten van je leven.’ Koningin

Máxima (1971) odekoningin Máxima, kunnen we haar ook wel noemen. Haar vele outfits en natuurlijk ook bijbehorende Maccessoires worden vaak breed uitgemeten in de pers. Maar daarbij wordt haar werk als pleitbezorger voor microkrediet en de ontwikkeling en onafhankelijkheid van vrouwen in de derde wereld, zeker niet vergeten.

Een van haar favoriete tassenontwerpers is de Argentijnse ontwerper Peter Kent. Zijn Baulito is een twintig jaar oud ontwerp, handgemaakt en van de beste, soepelste leersoort. Onlangs heeft hij de tas omgedoopt tot ‘Baulito Amsterdam’, als ode aan koningin Maxima!

ICONISCHE TAS: Baulito van Peter Kent ‘Kleding (1974) gaat over je Kate comfortabel en zelfverzekerd Moss voelen.’ en rockchick van 1 meter 65! Ze is het gezicht van Zadig& Voltaire, dit rebelse model dat op veertienjarige leeftijd op Eeen vliegveld ontdekt werd. Inmiddels is ze een van de rijkste vrouwen van Engeland en voorlopig nog lang niet aan het einde van haar carrière.

Ze heeft een eigen gevoel voor stijl: nonchalant, eenvoudig en toch chique. Ze ontwierp ooit verschillende tassenlijnen voor het merk Longchamp. En onlangs in samenwerking met creatief directeur Cecilia Bönström van Zadig&Voltaire ontwierp Kate een collectie tassen voor het merk.

Haar uitstraling varieert van onschuldig meisje tot femme fatale. Haar imago van feesten, drugs, drank en ‘bad boys’ zet het merk graag in voor hun jonge doelgroep!

ICONISCHE TAS: Zadig&Voltaire ‘Als je wat geld hebt verdiend, besteed Jin het dan aan reizen, (1967) ga de wereld in. Je zult beter Xing weten wie an Chinees legerofficier tot transgender talkshowhost! Als je wilt kind stond ze uren in de regen in de hoop dat een donderslag Vhaar jongenslichaam in dat van een meisje zou veranderen. zijn.’ Jin Xing diende als officier in het leger en begon daar als jonge jongen al aan een dansopleiding. Ze vormde uiteindelijk (weliswaar nog als man) haar eigen dansgezelschap en rond haar dertigste maakte ze haar transitie. Ze verscheen op tv in jury’s van danscompetities, adopteerde drie kinderen en kreeg uiteindelijk haar eigen talkshow. Een opmerkelijke levensloop, zeker voor het in sommige opzichten conservatieve China.

De tas die Jin Xing draagt, is van het merk Burberry. Het merk werd opgericht in 1856 en specialiseerde zich in regenkleding gemaakt van een destijds nieuwe waterafstotende stof genaamd gabardine.

Het Engelse merk timmert nu flink aan de weg om China te veroveren. Gericht op de nieuwe rijke Chinezen bedachten ze een hedendaags concept. Een hypermoderne winkel met een ‘selfie-wand’, waar de klant wordt uitgenodigd om selfies te maken en op social media te zetten. Een slimme zet in een land waarin miljarden worden omgezet in de mode- industrie. De Burberry-tassen zijn inmiddels ook letterlijk ‘made in China’.

ICONISCHE TAS: XXX Martha (1941) Reeves and the Vandellas

artha Reeves begon als secretaresse bij Motown, maar viel al snel in als achtergrondzangeres bij Marvin Gaye. Samen Mmet twee andere zangeressen vormde zij uiteindelijk de groep Martha and the Vandellas. Met hits als Dancing in the Street en Like a Heatwave stonden ze hoog in de hitlijsten. Zwarte Amerikanen lieten zich meer en meer horen – het was ook de tijd van de burgerrechtenbeweging onder leiding van Martin Luther King en Malcolm X.

Motown-baas Berry Gordy bedacht een nieuw, chique en stijlvol imago voor zijn vocale groepen. De dames droegen outfits die vooral aan filmsterren deden denken. Ze waren gericht op op een wit publiek en dit bleek een effectieve strategie. Zo braken groepen zoals The Supremes en dus ook Martha and the Vandellas door op de hitlijsten.

De vijftiger jaren markeerde de opkomst van diverse plastic en kunststoffen om tassen van te maken. Deze ontwikkeling zette door in de zestiger jaren en materialen zoals nylon en pvc veilig gebruikt konden worden om tassen van te fabriceren. De productie werd goedkoper waardoor meer vrouwen zich een mooie tas konden veroorloven. Simpel en sophisticated!

ICONISCHE TAS: ‘Een lied moet je passen XXX als een maatpak.’ ‘We raden iedere band aan regelmatig in therapie te gaan.’ Salt’n (opgericht in 1986) Pepa en baanbrekend damestrio binnen de hiphopwereld. Plezier, mode en vrouwelijkheid kenmerken de groep. Maar ook hun Esterk onafhankelijke imago sloeg aan bij veel meisjes en jonge vrouwen. Ze leerden elkaar kennen tijdens hun studie verpleging begin jaren tachtig. Hun expliciete nummers zoals Let’s Talk About Sex en Push it waren enorme hits. Zelf konden ze wel lachen om een nummer als Push it, dat gaat over doorzettingsvermogen, maar ook verwees naar het persen tijdens een bevalling!

Hun specifieke outfits, de typische ‘urban look’, werden ontworpen door onder anderen Dapper Dan. Uitgesloten door bedrijven vanwege zijn huidskleur begon hij met het printen van stoffen en ontwikkelde een manier om zelf prints op leer te drukken. Destijds gebruikte hij de logo’s van bekende merken illegaal en werd daarom gedwongen zijn bedrijf te sluiten.

Duidelijk is dat veel modemerken op hun beurt invloeden hebben gebruikt van de zwarte ‘urban cultuur’ die Dapper Dan ook vertegenwoordigde. Het voelt dan ook als niet meer dan rechtvaardig dat Dapper Dan, nu in samenwerking met Gucci, weer helemaal terug is. Hetzelfde geldt voor Salt’n Pepa, want de dames besloten onlangs weer op wereldtournee te gaan!

ICONISCHE TAS: ‘Het is geen “bag”, Sarah (1965) het is een baguette!’ Jessica Parker ctrice Sarah Jessica Parker werd vooral bekend als Carrie Bradshaw uit de hitserie Sex and the City. De show uit de Ajaren negentig was toonaangevend in zowel de onderwerpen die aan bod kwamen als de modetrends.

De tas verwierf in deze serie ook zijn roem. Een klein, gestroomlijnd ontwerp dat bij iedere gelegenheid paste. Meer dan duizend variaties zijn er ontworpen, maar altijd met hetzelfde basismodel, dat als een stokbrood keurig onder de oksel gedragen kan worden. De tas heeft inmiddels een heuse cultstatus bereikt. Fendi was destijds nog een vrij onbekend merk, maar leende de tas graag uit voor de serie. Het bleek een perfecte match. Het jaar dat de show uitkwam werden er meteen meer dan 100.000 verkocht!

ICONISCHE TAS: Baguette van Fendi Grace geen geboortedatum? Jones e is een ongekend popfenomeen , volstrekt authentiek en extravagant. Dansend boven op een tafel in Le Sept, één van Zde meest beroemde gay clubs van Parijs in de jaren zeventig en tachtig, werd ze ontdekt. Hoe passend voor deze, overigens nog steeds actieve disco queen, actrice en songwriter!

Als muze van Andy Warhol was ze vaak samen met hem te zien in Studio 54. Later ook van stylist en partner Jean-Paul Goude die haar een androgyn imago gaf en een wereldster van haar maakte. Voor sommigen ook een punt van kritiek, de objectiverende blik van een witte man op het lichaam van een zwarte vrouw. Niettemin blijft Grace een inspiratie voor vele vrouwelijke artiesten, van Madonna tot Lady Gaga. Met haar bereik van vier octaven heeft zij onder andere Slave to the Rhythm en La Vie en Rose tot een paar van haar klassieke hits gemaakt.

Het kenmerkende discotasje is bezaaid met glitters en heeft een kort polshengsel zodat er tot diep in de nacht ongestoord mee gedanst kon worden.

ICONISCHE TAS: discotasje ‘Het leven is er niet om jezelf te vinden, maar jezelf te creëeren.’ ‘Mannen beginnen een oorlog, vrouwen winnen ze.’ Queen (1533-1603) Elizabeth I lizabeth I, ook wel de Virgin Queen genoemd, bleef haar hele leven ongehuwd. Deze koningin voelde zich getrouwd met Ehaar volk en zat bepaald niet op een echtgenoot te wachten. Zelf mocht ze zich graag laten portretteren in de meest weelderige gewaden bedekt met juwelen en parels.

Echter, in 1574 vaardigde ze een wet uit op luxegoederen, dit om te voorkomen dat de lagere klassen zich nog uitbundig konden uitdossen. Zo creëerde ze niet alleen een duidelijke scheiding tussen de gewone burger en de hoge adel, maar ook een manier om de Engelse economie te stimuleren, aangezien de meeste luxe goederen geïmporteerd werden.

Elizabeth I zat veertig jaar op de troon en overleefde niet alleen talloze complotten, maar ook de pokken, een potentieel dodelijke ziekte. Met de sweet bag dacht men zich in die tijd te kunnen beschermen tegen dergelijke ziektes. Ze werden gevuld met kruiden en bloemblaadjes en vooral onder de kleding gedragen. Beschermen tegen ziektes deden ze uiteraard niet, hooguit tegen nare luchtjes…

ICONISCHE TAS: Sweet bag (of ‘sweetebag’) ‘Er bestaat (1755-1793) niets nieuws, Marie behalve dat wat is vergeten.’ Antoinette

en goeie pr-vrouw had haar wellicht van de guillotine kunnen redden. Affaires en achterklap zorgden er echter tijdens de EFranse Revolutie voor dat Marie Antoinette eindigde op het schavot en er tot op heden een slecht imago aan haar kleeft. Verwend, arrogant, niet empathisch. Op het bericht dat haar volk zelfs geen brood meer had om te eten, zou ze hebben geantwoord: ‘Laat ze dan maar cake eten.’ Een uitspraak die ze waarschijnlijk nooit heeft gedaan, maar waar ze toch een harteloos imago aan over hield.

Verwend was ze zeker, maar uit brieven aan haar familie in Oostenrijk blijkt ook een heel andere vrouw: betrokken en warm. Een brieventasje als deze had zij dan ook zeker kunnen gebruiken. Niet in de laatste plaats voor de brieven aan haar geheime liefde, de Zweedse graaf Axel von Fersen. Door middel van infrarood scans die onlangs gemaakt werden van een aantal van haar bewaarde brieven kwamen de hartstochtelijke passages gericht aan de graaf aan het licht!

ICONISCHE TAS: brieventas (1988) Rihanna ‘Het moment dat ihanna, afkomstig uit Barbados, werd ontdekt tijdens een je leert van jezelf talentenjacht op haar school en mag zich inmiddels de Rbestverkopende vrouwelijke artiest noemen. Ze heeft een te houden wil langs reeks hits en zo’n slordige 600 miljoen dollar op de bank. Haar kleding en make-uplijn Fenty zijn minstens zo succesvol als haar muziek. je nooit meer Zoals de titel een van haar grootste hits verandert alles wat ze iemand aanraakt in diamonds. Waar ze ook gaat of staat, overal is ze te zien met een designertas aan haar arm. Of het nu mini-Chaneltasje is of een Balenciaga fanny pack. anders

Ze is een trendsetter mede dankzij haar uitgesproken visie op het zijn.’ gebied van inclusiviteit en diversiteit binnen de modewereld en deelt haar collecties via Instagram. Een nieuwe ontwikkeling op modegebied, waarmee Rihanna Rihanna, met haar ruim dertien miljoen volgers, laat zien dat een succesvol modemerk runnen niet alleen voor traditionele modeontwerpers is weggelegd.

De Jaquemus-tassen zijn ook populair bij wereldsterren zoals Rihanna. Het feit dat zij regelmatig op Instagram verschijnt met zijn tasjes heeft het merk uiteraard geen windeieren gelegd.

ICONISCHE TAS: Klein en fijn Mylo Geboortedatum onbekend Freeman ylo Freeman is de auteur en illustrator van dit boek en van ‘Ik ga nooit vele prentenboeken. Ze is dol op tassen en alles wat met Mmode te maken heeft! Het idee om een boek te maken over handtassen kwam toen ze voor de zoveelste keer verliefd werd zonder tas op een nieuwe handtas. Haar laatste verovering is een handtas van naar buiten.’ Phillip Lim speciaal ontworpen voor Target. Over dames en tassen moest een boek worden waarin tassen ge­ koppeld worden aan beroemde en minder beroemde, maar altijd inspirerende vrouwen uit het heden en verleden.

Wat gaat er eigenlijk mee in haar tas? Dat zijn vooral een hoop ‘VHGD-spulletjes’. Spulletjes voor-het-geval-dat… En natuurlijk altijd een notitieboekje en een pen om aantekeningen te maken, zoals voor dit boek!

Met dank aan:

het Letterenfonds Imke Panhuijzen

ICONISCHE TAS: (momenteel) Philip Lim voor Target

IS DIT HET BEELD VOOR DE SCHUTBLADEN?