Sylwetki Był liderem grupy CCR, a teraz występuje samodzielnie. Niedawno w Polsce przypomniał zarówno utwory własne, jak i przeboje innych artystów, wykonywane na festiwalu Woodstock. Nie bez przyczyny. Od słynnej imprezy minęło w sierpniu 50 lat. Grzegorz Walenda John Fogerty fot. Grzegorz Walenda więc grali głównie ich kompozycje. Mie- li też na koncie kilka singli z piosenka- mi autorstwa Johna Fogerty i jego brata – nie tylko CCR Toma, który dołączył do składu i grał na gitarze rytmicznej. CCR gitarzysta, wokalista i główny kompozy- Po ukończeniu szkoły muzykowali ra- Pod akronimem CCR kryje się kali- tor repertuaru. zem jeszcze kilka lat, ale w końcu każdy fornijska grupa Creedence Clearwater Przygodę z muzyką rozpoczął w roku poszedł w swoją stronę. Ponownie spo- Revival. Zespół działał pod różnymi 1959, jako 14-latek (ur. 28 maja 1945). tkali się w 1967 roku, kiedy John zakoń- nazwami od wczesnych lat 60. XX wie- Wraz ze szkolnymi kolegami – basistą czył służbę wojskową i wrócił do cywila. ku. Jako Creedence Clearwater Revival Stuartem Cookiem i perkusistą Dou- Wtedy powstała grupa Creedence Clear- zadebiutował w styczniu 1968. Przed giem Cliffordem – założył amatorski water Revival. festiwalem Woodstock ukazały się dwa zespół Blue Velvets, przemianowany Pochodzenie nazwy jest złożone. albumy. Pierwszy, sygnowany jedynie później na The Golliwogs. Chłopcy byli Pierwszy człon pochodzi od imienia nazwą zespołu, i drugi, „Bayou Coun- wówczas pod wpływem prekursorów przyjaciela Toma, Creedence’a Newballa. try”. Liderem grupy był John Fogerty – rocka, jak Little Richard i Bo Diddley, „Clearwater” to slogan z reklamy piwa 84 Hi•Fi i Muzyka 9/19 Sylwetki Olympia, warzonego na owej „czystej wtedy piętnaste miejsce na liście singlo- scenę wyszedł Jimi Hendrix i dał dwu- wodzie”, natomiast „revival”, czyli „reak- wych bestsellerów w USA. godzinny koncert. Przed estradą pozo- tywacja” odnosiło się do odrodzenia gru- stało już wtedy niewiele ponad 40 tysięcy py w dawnym składzie. Woodstock widzów, ale chyba żaden nie żałował John Fogerty ponownie objął funk- Woodstock odbywał się pod gołym spotkania z geniuszem gitary. Ten zapre- cję lidera. Był idealnym kandydatem do niebem, na należącym do Maksa Yasgura zentował 15 utworów, w tym obrazobur- tej roli – dysponował mocnym głosem polu uprawnym, położonym w okolicach czą wersję amerykańskiego hymnu oraz i świetnie grał na gitarze. Zajmował się miasteczka Bethel w stanie Nowy Jork. „Hey Joe” na finał. też produkcją muzyczną. Magazyn „Rol- Mało kto przypuszczał wtedy, że okaże Creedence Clearwater Revival wy- ling Stone” umieścił go na 72. miejscu się jednym z najistotniejszych wydarzeń stąpili w niedzielę nad ranem, zaraz po listy stu najlepszych piosenkarzy i na w historii muzyki. Niektórzy popular- Greatful Dead. Ci ostatni robili między 40. pozycji zestawienia najbardziej uzdol- ni wtedy artyści, mimo otrzymania za- utworami zaskakująco dużo przerw, co nionych gitarzystów. proszeń, zrezygnowali z uczestnictwa. mogło mieć związek z działaniem środ- Fogerty ma też smykałkę do układania Z różnych powodów. Jedni obawiali się, ków halucynogennych. chwytliwych piosenek. Wiele jego kom- że grozi im występ w strugach deszczu, „Kiedy wyszedłem na scenę o 2:30, zo- pozycji (przede wszystkim „Proud Mary”, inni nie potrafili się w porę zorganizo- baczyłem przed sobą tłum ludzi – wspo- „Bad Moon Rising”, „Green River” i „For- wać lub mieli już zaplanowane jakieś mina Fogerty. – Wyglądali jak ja, tyle że tunate Son”) stało się światowymi prze- zobowiązania. Nie zagrała np. odnoszą- niektórzy nie mieli na sobie ubrań i prze- bojami, chętnie wykonywanymi przez ca sukcesy grupa Jethro Tull. „Nie lubię ważnie spali. Zagraliśmy kilka szybkich innych artystów. „Proud Mary”, traktująca hippisów i nie zależało mi na oglądaniu kawałków, żeby ich rozruszać, po czym o tytułowym statku, trafiła w 2004 roku gołych kobiet” – uzasadnił odmowę Ian wszystkich pozdrowiłem. W odpowiedzi na listę 500 najlepszych piosenek wszech Anderson. Umieszczeni na plakatach siedzący w oddali widz błysnął płomie- czasów „Rolling Stone”. Do rozsławienia z programem koncertów The Moody niem zapalniczki i krzyknął: ‘Jesteśmy utworu przyczyniła się Tina Turner, która Blues także ostatecznie nie przyjechali. z tobą, John!’”. po raz pierwszy nagrała go ze swoim mę- Wybrali zaplanowany na ten sam week- Na Woodstock grupa zaprezentowa- żem Ikiem w 1970 roku, a później wielo- end występ w Paryżu. Zaproszenia od- ła 11 piosenek, zaczynając od „Born on krotnie wykonywała na scenie. rzucili również Frank Zappa, Bob Dylan, the Bayou” z albumu „Bayou Country”, fot. Grzegorz Walenda O ile na fonograficzny debiut CCR Led Zeppelin, Procol Harum i Free. Nie a kończąc dynamiczną wersją „Suzie Q”. trafiły piosenki różnych autorów (m.in. było Beatlesów. Sądzono, że Lennon od- Koncert nie ukazał się jednak na najsłyn- pierwszy hit zespołu, „Suzie Q”, napisany mówił, bo organizatorzy nie życzyli sobie niejszym, trzypłytowym albumie z zapi- przez Dale’a Hawkinsa), o tyle na drugim występu Yoko Ono. Według opinii in- sem występów w Bethel – tym z przy- longplayu tylko jedna nie wyszła spod nych, Lennonowi po prostu nie udało się tuloną parą na okładce, noszącym tytuł pióra lidera. Podobnie na „Green River”, zebrać pozostałych członków zespołu. „Woodstock: Music from the Original trzecim w dyskografii zespołu. Tytułowa Mimo to w piątek 15 sierpnia 1969 Soundtrack and More” (1970). CCR nie „Zielona rzeka” to nazwa syropu, doda- roku około 400000 fanów zebrało się są też obecni w dokumentalnym filmie wanego do wody sodowej w ulicznym w szczerym polu, aby przez cztery dni w reżyserii Michaela Wadleigha, będą- saturatorze, do którego Fogerty chodził oglądać koncerty blisko czterdziestu wy- cym relacją z imprezy. Na marginesie w dzieciństwie, żeby ugasić pragnienie. konawców, m.in. The Who, Santany, Ten warto wspomnieć, że przy kosztach pro- Premiera albumu (3.08.1969) niemal Years After, The Band, Joe Cockera, Janis dukcji 600 tysięcy USD w samych tylko zbiegła się z terminem festiwalu Wood- Joplin, Johnny’ego Wintera i Jimi Hen- Stanach obraz osiągnął przychody prze- stock. Kiedy więc muzycy weszli na sce- driksa. kraczające 50 mln USD. nę, mieli już na koncie kilka przebojów. Występy trwały do poniedziałku 18 Dopiero z okazji 40-lecia festiwalu, Kompozycja „Green River” zajmowała sierpnia, kiedy to o godz. 9.00 rano na czyli w 2009 roku, na DVD ukazała się Hi•Fi i Muzyka 9/19 85 Sylwetki rozszerzona wersja dokumentu. Relację Nosiła tytuł „The Blue Ridge Rangers”, pełnić. Chodziło o kwotę w granicach uzupełniono o dodatkowe 39 minut, a jej okładka przedstawiała rysunkowe 20-30 mln dolarów. Lang dwoił się dzięki czemu zmieściły się występy jesz- sylwetki pięciu muzyków. Na tej podsta- i troił, by doprowadzić wydarzenie do cze kilku wykonawców, w tym CCR, gra- wie można było przypuszczać, że nagrał skutku. Pod marką „Woodstock 50” pró- jących „Born on the Bayou”, „Keep on ją zespół o tej nazwie, tymczasem wszyst- bował nawet wprowadzić na rynek, do- Chooglin’” i „I’ve Put a Spell On You”. kie partie, zarówno instrumentalne, jak puszczoną do obrotu, odmianę konopi Po festiwalu grupa działała jeszcze i wokalne, samodzielnie zarejestrował indyjskich, ale napotkał na przeszkody przez trzy lata. Rozwiązała się w 1972 Fogerty. Album dotarł do 47. miejsca prawne. roku, ale do tego czasu nagrała siedem amerykańskiej listy bestsellerów, a pio- albumów studyjnych. senki „Jambalaya” i „Hearts of Stone” W Dolinie Charlotty W 1993 roku CCR przyjęto do Roc- stały się przebojami. Na szczęście, w Polsce mieliśmy okazję kandrollowej Izby Sławy, a w czasie Kolejne płyty przyniosły powrót do przypomnieć sobie czasy Woodstock i po uroczystości muzyków zapowiedział utworów autorskich. Jedynie w 2009 raz pierwszy zobaczyć na scenie jednego Bruce Springsteen. „To nie tylko wspa- roku, nagrywając longlpay „The Blue z uczestników tamtego wydarzenia. John niała muzyka. To doskonała muzyka Ridge Rangers Rides Again”, Fogerty Fogerty wystąpił na 13. edycji „Festiwalu taneczna i klubowa. Pod koniec lat sie- po raz drugi sięgnął po nie swoje kom- Legend Rocka” w Dolinie Charlotty. demdziesiątych siedziałem w pubie, pozycje. Przy okazji zaprosił do współ- Przy mikrofonie stanął, jak zwykle, we w którym jakiś zespół z trudem wykony- pracy kilkunastu sidemanów. Wreszcie, flanelowej koszuli i z nieodłączną gita- wał jedną z moich piosenek. Natomiast w 2013 roku, ukazał się ostatni jak dotąd, rą. Występ zaczął od hitu „Born on the zaraz później z łatwością zagrał jeden dziewiąty w solowym dorobku krążek Bayou”, a zaraz po nim zagrał „Green z ich hitów. To mnie wkurzyło! Stoję tu byłego lidera CCR, tym razem z nagra- River”. Popularne piosenki sprawiły, że nadal zazdrosny o siłę tej muzyki i jej nymi na nowo piosenkami z repertuaru część publiczności wstała z ławek i ruszy- prostotę.” grupy. Do tego z udziałem licznych gości. ła przed scenę; niektórzy tańczyli. Zapa- Później Springsteen zażartował na te- Z Fogertym wystąpili m.in. Kid Rock, nowała radosna atmosfera letniej zabawy mat lidera grupy: „Nie można mówić Bob Seger, Keith Urban, a także Foo pod gołym niebem. Nie zabrakło utworu o Creedence i nie wspomnieć o Johnie Fighters. „Suzie Q” z repertuaru Dale’a Hawkinsa. Fogertym. Przede wszystkim dlatego, że Kompozycję coverowali m.in. The Rol- był ojcem flanelowej koszuli”. Rzeczywi- Woodstock 50 ling Stones, Johnny Rivers, a nawet Bob- ście, Fogerty na scenie i w trakcie wy- Woodstock 50 – tak miał się nazywać by McFerrin. Jednak to wersja Creedence wiadów zwykle nosił flanelowe koszule