Sylwetki
łowa piosenki „Luney Tune” (auto- tak! Alice Cooper – w rzeczywistości Vin- Impreza nazywa się „Rock Meets Classic”, rzy Alice Cooper i Bruce Dunaway) cent Damon Furnier, urodzony czwarte- a oprócz Coopera wśród wykonawców bio- doskonale określają stylistyczną go lutego 1948 roku w Detroit – jest świet- rących w niej udział znaleźli się: Midge Ure Smanierę jednej z największych gwiazd ame- nym wokalistą, a towarzyszący mu zespół (poprzednio w Ultravox), Joe Lynn Turner rykańskiego rocka. naprawdę potrafi grać. Już sama muzyka (Rainbow) oraz Kim Wilde. Oprawę instru- Bo choć gilotyna, krzesło elektryczne, jest więc atrakcją. Żeby jednak odpo- mentalną zapewniają orkiestry Mat Sinner siekiery czy inne narzędzia, pojawiające się wiednio zilustrować makabryczne teksty Band i Bohemian Symphony Orchestra na scenie w czasie koncertów Alice Coope- piosenek, inna oprawa byłaby nie na miej- z Pragi. ra, wyglądają groźnie, to nikomu krzywdy scu. A czy to wszystko żart? Tak, i to żart A to nie koniec atrakcji, jakie w tym nie robią. Podobnie nie należy się bać kosz- wysokiej próby – wypracowany, efektow- roku przygotował dla fanów mistrz hor- marnych, często ociekających krwią lalek, nie zrealizowany i pasujący do stylistycz- ror-rocka. Zespół Motley Crue zaprosił wijących się ogromnych węży i innych re- nej konwencji jak idealnie dobrane ręka- Coopera do udziału w swej pożegnalnej kwizytów. wiczki. trasie. Wokalista nagrywa też kolejną Właśnie nadarza się okazja, żeby przypo- płytę – tym razem z przebojami innych Aktywność mnieć sylwetkę artysty, a to za sprawą cy- gwiazd. Czy zatem wszystko to konieczne? Czy klicznego tournée, w czasie którego muzycy Sporo, jak na artystę o blisko 50-letnim muzyka nie obroni się sama? Z pewnością rockowi występują z orkiestrą symfoniczną. stażu.
Grzegorz Walenda
„Czy to wszystko naprawdę, czy to wszystko konieczne, czy to tylko żart?”
licelice ooperooper AArockrock zz dreszczykiemdreszczykiemCC
Hi•Fi i Muzyka 3/14 71 Sylwetki
Początki O zdarzeniu, które dało mu początek, dziś są chętnie słuchane. A utwór tytuło- W początkach kariery Vincenta Furniera krążą legendy. W czasie jednego z wystę- wy to po prostu majstersztyk, ze słynnym nie było nic szczególnego. Jak wielu innych pów Cooper rzucił nad publiczność żywą Donovanem na wokalu. Lider błyszczał młodych muzyków w latach 60. XX wieku, kurę, sadząc – jak później twierdził – że ptak wokalnie i szokował wymyślnymi stroja- był zafascynowany rockiem, folkiem oraz poleci. Kura jednak spadła na publiczność mi, a wprawni muzycy po mistrzowsku innymi stylami, w których tworzyła ów- i została przez nią rozszarpana. Informacja mu akompaniowali. Duże zasługi w osią- czesna młodzież. Chciał błyszczeć na sce- obiegła prasę, zwiększając zainteresowanie gnięciu znakomitego efektu, choć bardziej nie i realizował to marzenie w kapeli The występami zespołu. Cooper był na szczy- w studiu niż na scenie, miał, współpra- Earwigs, która dość nieudolnie próbowała cie. Jeszcze bardziej rozsławił go świetny cujący z grupą na stałe, producent Bob naśladować Beatlesów. Gdy zespół wygrał album „Billion Dollar Babies” (1973). Już Ezrin. konkurs talentów, jego członkowie postano- sama okładka, przypominająca olbrzymią Sale koncertowe, w których zespół wy- wili naprawdę nauczyć się grać i odtąd już portmonetkę, przyciągała uwagę. Zdjęcia stępował, pękały w szwach. Wieści o ma- samodzielnie muzykowali pod nazwą The niemowlęcia na stosie banknotów i Coope- kabrach dziejących się na scenie wzmac- Spiders (a później The Nazz). Czerpali wte- ra z wężem dodawały pikantnego smaczku. niały zainteresowanie. Zatrudniono na- dy nie tylko z twórczości „chłopców z Liver- Fotografie muzyków, w tym jedna, na której wet zawodowego magika do obsługi nie- poolu”, ale także ze stylu The Rolling Stones, szykują karabiny do strzału, zostały przycię- których rekwizytów, w tym słynnej gilo- The Who, The Doors oraz innych sław tam- te tak, aby można je było łatwo odczepić od tyny. tego okresu. Docenił ich sam Frank Zappa okładki i włożyć do prawdziwego portfela Tournée zespołu w 1973 roku pobi- i zaprosił na kilka sesji do swojego studia. lub oprawić. Był to świetny prezent dla każ- ło rekord kasowy, należący wcześniej do Pierwsze płyty nowej grupy o dźwięcznej, dego fana. To nie jedyny tego typu pomysł Stonesów. Grupa przygotowała też utwór choć dziś już nikt nie pamięta, skąd wziętej, w dyskografii Coopera – niektóre egzem- otwierający film „Człowiek ze złotym pisto- nazwie Alice Cooper nie cieszyły się spe- plarze albumu „School’s Out” sprzedawano letem” o przygodach słynnego agenta 007. cjalnym wzięciem. Rozgłos zdobył dopiero z damskimi majtkami! Ostatecznie wybrano inną piosenkę (w wy-
przebój „I’m Eighteen”. Piosenka pochodzi- konaniu Lulu), ale już sam fakt, że kompo- ła z wydanego w 1971 roku, trzeciego w do- zycja zespołu mogła się znaleźć na ścieżce robku, longplaya „Love It To Death”. Zespół, dźwiękowej kolejnego Bonda, świadczył oprócz błazeńsko ubranego i uszminkowa- o jego wysokim statusie. nego w czarne sińce wokół oczu Furniera, tworzyli: Glen Buxton (gitara prowadząca), Solo Michael Bruce (gitara rytmiczna), Dennis Od płyty „Muscle of Love” skład oso- Dunaway (bas) i Neal Smith (perkusja). Ale nie tylko atrakcyjna okładka sta- bowy grupy zaczął się zmieniać. W końcu nowiła o wartości „Billion Dollar Babies”. Furnier, już oficjalnie jako Alice Cooper, Sława Również zawarte na nim nagrania były nagrał swój pierwszy album solowy – Popularność przyszła wraz z wydaniem wyjątkowe. Bo i czasy były burzliwe. Afe- „Welcome To My Nightmare”. Tu także nie albumu „School’s Out” (1972). Tytułowe na- ra Watergate, wojna w Wietnamie, kryzys brakowało hitów, z „Only Women Bleed” granie długo nie schodziło z list przebojów. energetyczny, wreszcie kontrowersje wo- na czele. Właśnie ta ballada potwierdziła, Do dziś jest zresztą często przypominane, kół filmu „Głębokie gardło”… Nie brako- że Cooper nie tylko radzi sobie z kompo- nie tylko w radiu czy w klubach, ale również wało tematów do piosenek. Grupa Alice zycjami, które może w charakterystycz- w filmach (m.in. „Krzyk”, „Uczniowska ba- Cooper wykorzystała je wszystkie, two- ny dla siebie sposób wykrzyczeć, ale też langa” i „Rock ‘n’ Roll High School”). Dla rząc album, jakich mało. Nic dziwnego, sprawnie interpretuje utwory melancho- grupy rozpoczęły się złote lata, a szalony, że trafił na pierwsze miejsca list bestsel- lijne. makabryczny show z Furnierem – występu- lerów po obu stronach Atlantyku. Prze- Kolejnym przykładem jego talentu jest jącym już pod nazwiskiem Alice Cooper – boje „Generation Landslide”, „Elected”, bardzo dobry album „From the Inside”. święcił triumfy. a zwłaszcza „No More Mr. Nice Guy” do Ale zanim o zawartości krążka, słowo
72 Hi•Fi i Muzyka 3/14 Sylwetki
o okolicznościach, w któ- cze raz w 1983 roku, na albumu pod tym samym tytułem sprzed rych powstawał. krążku „DaDa”. Lata 80. 36 lat. Nowa edycja nie powtórzyła ko- Po sukcesie „Welcome i 90. XX wieku przyniosły mercyjnego sukcesu poprzednika, ale To My Nightmare” Cooper osiem płyt, ale właściwie trudno porównywać nakłady – kompak- stopniowo pogrążał się tylko „Trash” (1989), ze ty nie sprzedają się dziś tak jak winylowe w nałogu alkoholowym. światowym hitem „Poison”, longplaye w latach 70. W końcu trafił na odwyk. zdobył uznanie krytyków Najważniejsze, że artysta wciąż jest Płyta „From the Inside” i melomanów (drugie miej- z nami. Stwierdził nawet, że skoro starszy jest wspomnieniem oso- sce na brytyjskiej liście best- od niego Jagger wciąż śpiewa, to na pewno bistej traumy, jakiej mu- sellerów). Pomógł znany nie zerwie ze sceną przed wokalistą Sto- zyk doświadczył w za- producent, Desmond Child. nesów. Oby dotrzymał słowa. Szczęśliwcy kładzie, w którym leczył Album był nawet nomino- widzieli go u nas w ubiegłym roku. Czy się z uzależnienia. Album wany do Grammy. i w tym przyjedzie do Polski, nie wiado- opowiada o jego prze- Na scenie Cooper wciąż mo. Podobno materiał na nową płytę – tę życiach słowami stałego zaskakuje nowymi pomy- z „coverami” – już przygotował; premie- współpracownika Eltona słami inscenizacyjnymi. rę zaplanowano na wiosnę. Tymczasem Johna – Berniego Taupina. Bywa nawet ostrzejszy niż rusza trasa symfoniczna oraz ta z Motley Ten ostatni swoimi teksta- na początku kariery. Crue. mi świetnie wkomponował W czasie trasy promują- Ponadto Cooper zapisał się na oce- się w artystyczną manie- cej „Raise Your Fist and aniczne tournée pod nazwą „Rock Le- rę Coopera. Pisze o sek- Yell” w Niemczech ka- gends Cruise” w dniach 19-23 lutego 2015. sownej pielęgniarce, zakocha- zano mu usunąć pewne Statek „Liberty Of The Seas” wyrusza nych mordercach, o córce, elementy przedstawie- z Fort Lauderdale na Florydzie, a oprócz która zabiła matkę siekierą nia, gdyż wydawały się naszego bohatera na pokładzie zagrają i szaleńcach, którzy pod- zbyt obsceniczne. Cooper m.in. The Doobie Brothers, Blue Oyster palili kościół. Ale wśród był wtedy pod wpływem Cult, Uriah Heep i Edgar Winter z zespo- ostrych rytmów od czasu cyklu filmów „Piątek 13” łem. do czasu pojawiają się i „Koszmar z ulicy Wią- No proszę, a dopiero co Cooper zakoń- fantastyczne ballady, jak zów”, więc wiedział, czym czył w Las Vegas trasę „Raise the Dead”. ta o marzeniach bohate- straszyć. Zresztą, nie tyl- Taki pracowity. Tylko pogratulować! u ra, żeby po makabrycz- ko na scenie przeraża nych przeżyciach na od- i bulwersuje. Wystąpił też wyku wreszcie wrócić do w kilku ekranowych hor- domu. Cooper zastanawia rorach – makabrycznych, Podstawowa dyskografia: się, jak przyjmie go uko- choć niekiedy z ak- Pretties for You (1969) chana. Utwór był hitem centami komediowy- Easy Action (1970) i warto do niego wrócić, po- mi („Mroczne cienie”, Love it to Death (1971) dobnie jak do całej zawarto- „Koszmar” i „Mon- Killer (1971) ści „From The Inside”. Właśnie ster Dog”). Jako aktor School’s Out (1972) ukazało się wznowienie na nie odniósł wprawdzie Billion Dollar Babies (1973) czarnym krążku. To świetny sukcesu, ale krytycy Muscle of Love (1973) album, choć trochę niedo- docenili jego muzycz- Welcome to My Nightmare (1975) ceniony. Warto dodać, ne osiągnięcia i w 2011 Alice Cooper Goes to Hell (1976) że również w jego war- roku wprowadzili do Lace and Whiskey (1977) stwie instrumentalnej aż „Rockandrollowej Izby From the Inside (1978) się roiło od atrakcji. Pły- Sławy” („Rock and Roll Flush the Fashion (1980) tę wyprodukował słynny Hall Of Fame”). Special Forces (1981) David Foster, a wśród mu- Zipper Catches Skin (1982) zyków towarzyszących po- Współczesność DaDa (1983) jawili się członkowie grupy Poza sceną piosenkarz Constrictor (1986) Toto, Rick Nielsen z Cheap pasjonuje się golfem. Raise Your Fist and Yell (1987) Trick oraz Jim Keltner. Koncentruje się na Trash (1989) Jednak Coopera więk- małej białej piłeczce Hey Stoopid (1991) szość fanów kojarzy z moc- i zdarza mu się zajmo- The Last Temptation (1994) niejszym materiałem, toteż wać wysokie miejsca Brutal Planet (2000) do takiego piosenkarz po- w turniejach. Dragontown (2001) wrócił na kolejnych płytach. Ostatnią płytą Coo- The Eyes of Alice Cooper (2003) Gorszych, niestety, choć na- pera jest „Welcome 2 Dirty Diamonds (2005) dal trzymających poziom. My Nightmare” z 2011 Along Came a Spider (2008) Konwencja albumu tema- roku. Krążek stanowi Welcome 2 My Nightmare (2011) tycznego pojawiła się jesz- tematyczną kontynuację
Hi•Fi i Muzyka 3/14 73