De Eerste Surinaamse Sportencyclopedie (1893-1988)
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
De eerste Surinaamse sportencyclopedie (1893-1988) Ricky W. Stutgard bron Ricky W. Stutgard, De eerste Surinaamse sportencyclopedie (1893-1988). Alberga, Paramaribo, 1990 Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/stut004eers01_01/colofon.php © 2011 dbnl / Ricky W. Stutgard 3 VOOR MIJN OUDERS Dit sportboek wordt opgedragen aan John en Silvie Stutgard, daar zij zich vele inspanningen hebben getroost om mij voor deze maatschappij positief te vormen. Ricky W. Stutgard, De eerste Surinaamse sportencyclopedie (1893-1988) 5 Voorwoord Liefde voor je vaderland begint met het kennnen van de eigen geschiedenis. Pas wanneer je weet op welke wijze land en volk zich hebben ontwikkeld en welke invloeden daarbij een rol hebben gespeeld, kan je begrip opbrengen voor alle inspanningen die personen en organisaties zich hebben getroost, om een beter Suriname te scheppen voor de eigen en komende generaties. En vanuit de historie kan een beeld worden gevormd over een gewenste toekomst. De toekomst hangt dus af van zowel het heden als het verleden. Net zoals de historie van land en volk de inspiratiebron is voor de verdere ontwikkeling, zo ook is kennis van de sportgeschiedenis, als onderdeel van onze historie, essentieel, voor het uitgroeien tot een natie, waarbinnen sport als vormende kracht centraal staat. Niet voor niets wordt de jeugd steeds aangemoedigd om in hun vrije tijd aan sport te doen. Niet voor niets dient de lichamelijke opvoeding en schoolsport onderdeel te zijn van het leerprogramma. Langs rekreatieve weg wordt gewerkt aan de vorming van Surinamers, die met uithoudings- en doorzettingsvermogen, in saamhorigheid nationale doelen nastreven. Ricky Stutgard, schrijver van de Eerste Surinaamse Sportencyclopedie 1893-1988, heeft het op zich genomen om de sporthistorie van Suriname vast te leggen vanaf 1893, toen in het kader van de oprichting van de ‘Vereniging voor Nationale Feesten te Paramaribo’, de eerste sportwedstrijden werden georganiseerd. Dit is een mijlpaal in de geschiedenis en geeft aan, dat toen reeds het nationaal belang van sport werd onderkend. Het eindpunt van de beschreven periode is 1988, het jaar waarin Anthony Nesty, tijdens de Olympische Spelen in Seoul, goud behaalde op de 100m vlinderslag. Ook deze gebeurtenis kan als een absolute mijlpaal in onze sporthistorie worden beschouwd, aangezien ons land toen wereldfaam verwierf op sportgebied. Op eigen initiatief en met grote vastberadenheid heeft de schrijver zijn vrije tijd besteed aan het verzamelen en op alfabetische volgorde vastleggen van een scala van informatie. Hij heeft niet alleen de diverse sporten beschreven, die in Suriname beoefend worden en personen die een belangrijke plaats innemen in onze sporthistorie, maar ook aandacht besteed aan de geschiedenis van de infrastruktuur, zowel de materiële, zoals de sportaccommodaties, als de immateriële en institutionele, zoals de sportorganisaties en sporttoernooien. Ricky W. Stutgard, De eerste Surinaamse sportencyclopedie (1893-1988) Deze elementen hebben het mogelijk gemaakt, dat aan de rij van helden uit onze geschiedenis ook sporthelden zijn toegevoegd, identificatiefiguren die onontbeerlijk zijn voor de verdere ontwikkeling van de Surinaamse jeugd. Ricky W. Stutgard, De eerste Surinaamse sportencyclopedie (1893-1988) 6 Ik wil daarom deze sportencyclopedie aan een ieder van harte aanbevelen en ik hoop dat ze, behalve in de grote bibliotheken, ook in alle schoolbibliotheken beschikbaar zal zijn als studieboek en naslagwerk voor jongeren, die inleidingen moeten voorbereiden en werkstukken moeten schrijven. Onze jeugd heeft behoefte aan deze informatie, van waaruit inzicht wordt verkregen voor het verdere werk, dat nu en in de toekomst zal moeten worden verricht. Tot slot spreek ik mijn waardering uit voor het lofwaardig initiatief van de heer Stutgard en voor de wijze waarop hij de zichzelf opgelegde taak heeft volbracht. Ook dank aan allen die zijn werk mede ondersteund hebben en zodoende de produktie van de encyclopedie mogelijk hebben gemaakt. Het streven moet erop gericht zijn om dit goede werk voort te zetten, in het belang van de sportontwikkeling in ons land en de ontwikkeling van de totale Surinaamse natie. Mireille E.M. Stolz Onderdirekteur Onderzoek, Informatie en Kadervorming Direktoraat Sport en Jeugdzaken Ricky W. Stutgard, De eerste Surinaamse sportencyclopedie (1893-1988) 7 A Abrahams, Sam; Abrahams, Sam; is de eerste wereldrecordhouder van Suriname. Sam Abrahams, die eerst evenwichtskunstenaar was, kreeg dit talent van zijn grootvader van moederskant, namelijk de heer Ed Miranda mee. Sam Abrahams (foto De Ware Tijd) Op zondag 27 november 1977 waagde de toen 15-jarige Sam het wereldrecord van de hoogste eenwielfiets op zijn naam te brengen. Het wereldrecord stond toen op 10,30m en Sam Abrahams moest met zijn 13,17m hoge éénwieler tenminste 5m fietsen om dit record te verbeteren. Hij legde een afstand van 6,20m af en werd zodoende de eerste Surinamer die een wereldrecord vestigde. Deze poging werd op het SOSIS-terrein gewaagd en de jury bestond uit Willebrod Axwijk, Hans Prade, R. Biervliet en Robert Ferrier. Op 6 maart 1980 verbeterde Sam zijn eigen wereldrecord tijdens de ‘Challenge the Guiness’ in Japan georganiseerd door op een 21m hoge éénwieler een afstand van 7,32m af te leggen. Sam en vader moesten voor deze poging naar Japan gaan. Japan betaalde alle kosten die met deze reis gemoeid gingen, maar de fiets werd staatsbezit van dit Aziatisch land. Aangetekend kan ook worden dat Sam Abrahams met vorengenoemde prestatie de eerste Surinamer werd die in het Guiness book of Records voorkwam. Ricky W. Stutgard, De eerste Surinaamse sportencyclopedie (1893-1988) In de tachtiger jaren vestigde Sam zich in de Verenigde Staten, alwaar hij op professionele basis de éénwielersport sport bedreef. In 1988 trouwde Sam met een Amerikaanse en de gehele trouwplechtigheid vond op éénwielerfietsen plaats. Vermeld kan worden dat beide fietsen in Suriname gefabriceerd werden door de vader van Sam; Carlo Abrahams, met medewerking van de Suralco. Carlo Abrahams was van huis uit werktuigbouwkundig ingenieur. Acrobatiek Acrobatiek (Gr.: akro-bateo, op de tenen lopend), het uitvoeren van bewegingskunststukken, waarbij de hoogste eisen worden gesteld aan lenigheid, kracht en reactievermogen. De bewegingsjuistheid en vooral het tot op onderdelen van seconden ‘timen’ van een beweging is bij de moeilijke en gevaarlijke acrobatische toeren een van de hoofdvoorwaarden. Men onderscheidt lucht- en parterre acrobatiek. Het oefenen begint op jeugdige leeftijd. Alleen bij sobere leefwijze en dagelijkse training is het mogelijk een hoog niveau te bereiken en te handhaven. Er zijn geen gegevens bekend waaruit schadelijke invloed van acrobatiek op de gezondheid valt af te leiden. Een grens tussen acrobatiek en kunstturnen is niet te trekken. De beoefening van de acrobatiek in China stamt af uit de jaren 200 vóór Christus. In 1969 waren archeologen in Jian, de provincie Shandong, met opgraven bezig toen zij in een graf een pottenbaksel aantroffen waarop een voorstelling werd gegeven van acrobaten en jongleerders. Bij nader onderzoek bleek dit voorwerp uit de Han-periode, twee eeuwen vóór Christus, afkomstig te zijn. Ricky W. Stutgard, De eerste Surinaamse sportencyclopedie (1893-1988) 8 Keizer Wu Di (157-87 vóór Christus) van de Han-dynastie had een groep acrobaten voor speciale gelegenheden, in het bijzonder voor het aangenaam bezig houden van buitenlandse gasten. Toen keizer Yang Di (569-618) van de Sui-dynastie een receptie gaf ter gelegenheid van het bezoek van de Turkse Khan liet hij 1000 acrobaten optreden. De acrobatiek bereikte zijn piek tijdens de Tang-periode en in de loop der eeuwen verspreidde de acrobatiek zich over de wereld. In China is acrobatiek erg populair en daar is deze tak van sport heden ten dage tot een kunst verheven. In augustus 1903 werd de eerste acrobatische club in Suriname opgericht. Oprichter was de heer J. Lobo, die zijn vereniging de naam gaf van Surinaamsche Acrobaten Club. De vereniging bestond uit een tiental jongens en ze had een tent aan de Gravenstraat op de hoek van de Anniestraat. Over deze vereniging is verder weinig bekend. Voor de verdere ontwikkeling van acrobatiek zie turnen. Aerosport: Aerosport: Op 17 februari 1961 werd de eerste vliegvereniging opgericht met als naam Aeroclub Suriname. Deze oprichting vond plaats onder voorzitterschap van Rein van Ommeren en de club telde toen 21 leden. Hoewel de vereniging bij de oprichting nog geen lesvliegtuig bezat, werd begonnen met het geven van theoretische lessen bestaande uit de volgende vakken: meteorologie, navigatie, motoren, instrumenten, aerodynamica en luchtvaartwetten. Door de Surinaamse Luchtvaartmaatschappij werd een Cessna 170 B, de Pz-TAC, aan de club verhuurd waarmee praktijklessen van start gingen. Tevens werden de onderhandelingen met de SLM betreffende het kopen van een vliegtuig voortgezet. Met medewerking van de betonfabriek de N.V. Bedrijven Exploitatie Maatschappij (BEM) en de Surinaamse Waterleiding Maatschappij (SWM) kon men beschikken over materialen waardoor de leden in hun vrije tijd begonnen met de bouw van een hangar op het vliegveld Zorg en Hoop voor hun vliegtuig. Toen de hangar gereed was kocht de Aeroclub haar eerste vliegtuig. Het was een Piper Super Club, met als registratie PZ-NAS, dat werd gekocht van de SLM en dat in september 1961 in het bezit kwam van de club. Op dit toestel werd er een gedeelte bij de aankoop betaald en de rest werd met medewerking van de toenmalige minister-president J.A.