Sinis; Sive, Poeticarum Fabularum Delectus [Microform]
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
e, //- i.j. Class Book University of Chicago Library BERLIN COLLECTION Martin A. Ryerson H. H. KoHLSAAT Byron L. Smith Chas. L. Hutchinson C. R. Crane H. A. RusT Cyrus H. McCormick A. A. Sprague C. J. Singer 8INIS SIVE POBTICAEVM PAEVLMVM DELECTVS. SINI8 SIVE POETICARVM MBVLAR DELECTVS LOCORVM CONTROyERSORVM EXPLICATiONE GONPECIT KOBEKTVS VX^ER. SVMPTIEVS OEPHANOTROPHEl IIALENSIS. MDCCCLXVL * l /1i b Jerlin OolleotlOti 1035756 FRIDERICO AVa ECK8TEIN PBOPESSORI LIPSIENSI » MAVRICIO SEYFFERT PEOFESSORI BEEOLINENSI AMICIS SVAVISSIMIS OLIM COLLEGIS CONIVN CTISSIMIS R. y. mihi ier denos multwm dilecte per annos Arteque et officiis cognite uterque ionis: Quum largas fundatis opes nostrumque iuvetis, Tu Cicerone dato, Tu Xenophonte , decus, En vicibus seris ego tenuia munera reddo, Qualia fert duro Vandalis ora solo. Sic quoque mi faciles animo vos dicite miti: Haec certe studiis haec , pietate placent. Cap. I. 1. 1/e Sinidis Pityocamptae fabula quam aecuratissima testiimi inter- rogatione explicaturo exordiendum videtur esse a PE,OPEE.TII loco, qui quamvis multorum interpretum consilia operamque expertus nondum satis aut explanatus est aut purgatus. Le- gitur autem is loeus in hunc modum III. 21 (lY. 22), 33 sqq.: Penthea non saevae venantur in arbore Bacchae N^ec solvit Danaas subdita cerva rates Cornua nec valuit curvare in pelice luno Aut faciem turpi dedecorare bove Arboreasque cruces Sinis et non hospita Grraiis Saxa et eurvatas in sua fata trabes. „Supplendum, inquit Lachmannus p. 324, ex praecedentibus habere vel adhibere," cui et alii assensi sunt et Bachius Ecl. Lat. Eleg. p. 178. et Hertzbergius Quaestt. Prop. II. 6, 16. p. 132 et ipse Hauptius. Quod consilium non inutile modo esse, sed a vero disiunctissimum et illo loco alienissimum et multa et magna argumenta sunt quibus doceam et evincam. Ac primum quidem funditus eiicienda est illa sententia, quae Sinidis saevitiam et his verbis: Arboreasque cruces et illis: curvatas in sua fata trabes describi censet. TJt enim verum sit, quod quum omnes sumerent, nemo tamen aut diligentius enarravit aut exemplorum simiKtudine appro- bavit, arboreas cruces recte a Propertio memorari eius, de quo Diodorus IV. 59. p. 303, 93 hoc prodidit: ovTog yag dvo TtLTvg y.df.mTcov Y.al TtQog enaTeQav tov sva ^qa- %iova TtQogdsai-isvcov acpvco Tccg TTiTvg rj^pist, diortEQ tcov Gcof.i(XTcov did TTjv §iav aTtoffTtcojiievcov avvi^aivs Tovg aTvxovvTag fierd /.leyccXr^g Tif.icoQiag TsXsvTav, PausaniasII. 1, 4: drt' avTCov drjaag dcfrjxsv av Td SlvdQa avco (piQsad^at' iv~ tcov TtiTvcov dsd-ivTa xavd^a s-AaTeQa tov in' avTjj sJlyiS Sinis, 1 2 Caput I. y.al aX?J TOv d6a/i(ov fit]d^ exiQcoae elxovTog, afirpoTeQcod^ev e/viarjg ^iaKo/Lif.voi) dieaTtaTo o dedeptvog, Scholiasta Pind. Isthm. p. 514: divdga VMf-inTcov, eiTa avvdeaficov eig TavTa Toig TraQiovTag ad-QOcog arpielg Ta divdQa ovtco die- cp^eiQev (conf. Arrhian, Epict. III. 26: eyiTeivag eavTOv cog oi eaTavQco(.ievoi. Reiff. in Artemidor. I. 76. p. 286. et quos locos infra 3. p. 11 de Andromedae vinculis afferemus): quo iam pacto ferri defendique posse dices aut verba arboreas cruces et curvatas trabes illa ne eo quidem discrimine temperata ac distincta, quod cernimus apud Senecam Hippoh 1223: „Pinus coacto Yertice attingens humum Coelo remissum findat in ge- minas trabes" (de quo quidem loco quaeremus in cap. III.), aut rem non modo supervacanea atque inutili opera in altero versu subiunctam, sed praepostero brdine coUocatam — nam trabes hquet curvatas fuisse non in dupHGem arcum (Coripp. Laud. lust. IV. 55: „B,oboribus flexis teretes curvaverat ar- cus''), sed in istas, si diis placet,. cruces — ? quave arte tue- beris eandem niemoriam ita discerptam sparsamque, ut utrin- que ex parte illa: non hospita saxa suspensa foediore pen- deat sorte, quam qua ipse Sinis olim a Theseo interemptus esse fertur, „arboreasque cruces Sinis et non hospita Graiis Saxa et curvatas in sua fata trabes?" Nec hoe, quod postremo loco attulimus, quamvis eandem regionem sce- leribus Scironis et Pityocamptae infestam fuisse Strabo scribat (Barth. in Stat. Theb. I. 333. p. 104), non sensit intolerabile esse Hertzbei*gius graviterque Comm. p. 382 increpuit: „quo- modo quis inter medias cruces et trabes Sinidis inculcata haec Scironis saxa eoncoquat non modo praedicato suo unde pen- deant et subiecto quo regantur carentia, sed quae aliud etiam Bubiectum aliudque praedicatum atque proxima membra sibi postulant, haud equidem perspicio; non nobis tam dura sunt ilia" (qui quod addidit: „si tamen interim vulgata acquiescen- dum sit, saxa inhospita fauces Isihmi interpretor, in quibus IlLTVoyMfiTtTv^g ille praetereuntibus insidias struebat," id non iam nostram requirit animadversionem). Idem sensisse videtur Hauptius, qui editionis suae p. 331 illos versus in eundem modum atque Ciofanus in Ovid. Met. VIII. 440. p. 502 et Ber- Caput I. 3 nartius in Stat. Theb. XII. 576. p. 530. C. et, ut videtur, Merkelius in Ovid. Ib. 405. p. 438 descripsit: „arboreasque cruces Sinis, et^non hospita Grais saxa, et curvatas in sua fata trabes." Scilicet hoc deerat, ut quae communi nescio cuius verbi vinculo docti homines viderentur sibi commodissime ea iam non sed adstrinxisse , modo relaxarentur, dissepirentur et tamquam disparia seiungerentur. Quamquam hoc ipsum omnium maxime mirum est permixtis vocibus omnes tueri vocem aliquam, quam nemo adhuc extitit, qui plane aperteque expressam proferret et aptam et necessariam probaret ac sub- rogaret; nam sive Lachmannum sequeris sive Hertzbergium nimirum hanc expediendi viam ingressum Quaestt. L d. : „e verbis antecedentibus curvare et dedecorare simplicissima verbi transitivi vis repetenda esth. e. vel habendi vel faciendi," illas partes liquet parum inter se congmere ad perspicuitatem, nisi forte quis et concinnitatem et veritatem putat constare his: „]S"on hic adhibuit Sinis arboreas cruces aut inhospita saxa habuit et incoluit aut adversus se ipsum — neque enim illis G-raiorum nimirum disclusorum fatis recte acquieseitur — adhibuit curvatas trabes" vel hisce: „non hic Sinis-Jfecit arboreas cruees aut saxa reddidit inhospita aut curvatas in suum ipsius letum trabes effecit." Q,uid vero mentionem curvatarum in Sinidis fata arborum id est poenae a laudatis- simo scelerum vindice et ultore exactae quam beile et scite inchoatam arbitremur esse in eo loco, qui ipsis malis, quibus olim Graecia laborasse fertur, recensendis deberetur? Accedit, quod saxa fuisse inhospita Graecis inutiliter atque adeo inepte dicuntur, nisi si omissis facinoribus, quibus Isthmus infamis fuit, a Propertio significari sumas Taurorum immanita- tem Grraios advenas pro victimis caedere solitorum. Sed quid plura argumenter in re evidenti? Namque ipse Propertius sententiarum ordinem ostendit certum ac deformatum hunc: Eomana terra nuUi umquam noxae commoda fuit. Hinc.pro- cul absunt cerastae et marina monstra; hic nuUa manent vesti- gia Audromedae pro matre punitae, hic nuUae Thyesteae coenae nec bic Meleager et Pentheus materno scelere absumpti aut Iphigenia a patre mOrti destinata; nec his pelicis figuram 1 * 4 Caput I. luno in vaccam mutare valuit; hic tu facillime iubes Grae- cos et Scironias rupes ') et Isthmiacas pinos suas sibi babere: in hac igitur pulcherrima sede tibi, Tulle, honos petendus est: sinis — non hospita G-rais ,Saxa et curvatas in sua fata trabes, TJt iam certum ratumque sit, quod propositi formae consenta- neum esse intellexeramus : dici a poeta trabes in Graeco- rum fata curvatas (conf. Ovid. East. III. 546: Dido — Arserat exstructis in sua fata rogis, ac Nemesian. Laud. Herc. 43: angues miseroque furore In sua fata tument. Valer. Placc. IV. 597: Linque gravem fluvium et miseris sua fata colonis. ac Cir. v. 464 : Praeterit abruptas Scironis protinus arces Infestumque suis dirae testudinis exit Spelaeum multoque cruentas hospite cautes). TJt autem apertissima res tot doctorum aciem fugeret, factum est insolentia verbi sinere, quod in ea sententia, in qua sav cum ab aliis tum a Plu- tarcho Apophthegm. Lacon. p. 238. Vol YIII: ^^Tjvaliov a§i- ovvTOJV, OTS TtaQedioy.av t6 aarv, 2a[.iov avrolg f.i6vov saffaL positum esse norunt Wyttenbachius in p. 233. D. Ani- madvv. p. 1194. Schaeferus in Soph. Oed. Col. 367. p. 37 sq. L. Dindorfius Steph. Thes. III. p. 15. A. add. Schol. Hom. II, 11, 724. p. 90, 6: TO^a sa^ivra avrtp {0iloxT}jr7]) V7r6 '^HqaxXeovg fCTa- (conf Anth. Pal. III. ]4, 3. p. 63: d^7]Qal ds ^o^qccv Kal vo7g BTcl yq aiaas vdv baUog. ISTonn. XI. 346. p. 316, 4: ov% eva fiovvov saaaco KdjTQOv sti tioovTa lsksif.if.ievov Io%s- aLQrj. V. 433. p. 166, 4: yaf.iaiysveag de yvvaly,ag KaXXsixpag eTSQOLOLv — l^SavaTrjv eTto^rjaa. Philostr. Imag. II.22.p. 90,25: — 1) Yerba nonliospita saxain eadem sede posita inveniuntur apud Claudianum Bell. Get. 218: „Sardoosque habitare sinus et inlios- pita Cyrni Saxa parant ," ubi quae cernitur codicum diversitas : Cypri, consilio nostro in Proverb. ea egregie suflfragatur — Vatic. Append. II. 30. p. 286: Md^iuos TiiGTSVxf-elg Kvnqov y.ul ZaqS(o reparandi nominis Kvovor. Quod quidem consilium proposuimus in Muetzelli Dium. IX. (1855) p. 217 id consequuti, ut Ciceroni Or. pro Sext. Vni. 19 baec redderentur: „ut illo supercilio Maximus ille vinci videre- tur" sive mavis: Maximus ipse vel ipso supercilio. Gaput I. 5 avov — xat yiaraXuTtSL yqatpet rov ^vraiov amov rfj yfj), enim a latinis scriptoribus receptiun invenio. Apiid Virgilium legimns Aen. IV. 619: Tympana vos buxusque vocant Berecyntia matris Idaeae. Sinite arma viris et cedite ferro, quae expressa esse a Claudiano in Eutrop. I. 277: habeas pro Marte Cybeben: Hauca Celaenaeos ad tympana disce furores — Arma relinque viris (ut Qvid. Met. XII. 476: Bella relinque viris. Burmann. in Grat. Cyneg. 126. p. 107) nec Virgilii interpretes comper- tum habuerunt nec Burmannus in Claudian. 292 sq. Kec alie-. num est adiungere eiusdem Virgilii verba Aen. X. 598: „Vir Troiane, sine hanc animam et miserere precantis," ubi Servius p. 581: „sine permitte, relinque, patere, avyyto- Lat. QTjffov. Quibus locis nec Wernsdorfius intendit Poet. Min. VI. p. 385, quum de Ofilii Sergiani Eleg. de Pul. 17: „Si sineret natura mihi, quo verterer in te" explican- de dum esset nec Meyerus confessus ille p.