DOCSLIB.ORG

Müsveddemiz Hazır

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
Müsveddemiz Hazır HABERLER‹ Raşit Gürdilek Müsveddemiz Hazır Yaşamımızın şifresini çözmek zı genlerin patentini Son aylara kadar bu için yıllardır kıyasıya yarışan iki ku- alarak bunları ilaç genlerin sayısı 80-100 ruluş tarihi bir kararla aralarındaki re- firmalarına satma 000 arasında tahmin kabete son vererek 26 Haziran günü planları, ağır eleşti- edilirken, bazı kro- insan gen haritasının ilk "müsvedde- rilere hedef oluyor- mozomlar üzerinde sini" açıkladılar. 3 milyardan fazla du. tamamlanan çalışma- baz çiftinin yüzde 85’inin diziliş Araştırmacılar, lar, bu sayının yarıya örüntüsünü içeren haritayla ilgili ilk müsveddenin, in- kadar inebileceğini gös- açıklama, rakip kuruluşların liderle- san gen haritasının terdi. rini sağına ve soluna yerleştirerek ba- %97’sini kapsadığını ve Dolayısıyla araştırmacılar, baz sın toplantısı düzenleyen ABD Baş- şifrenin, yani 3 milyarı aş- dizilimlerinin belirlenmesini, kanı Bill Clinton tarafından yapıldı. kın genin yüzde 85’inin dizi- insanlık abecesinin "harfleri- Çeşitli ülkelerin resmi araştırma ku- liş biçiminin güvenli bir bi- nin" bulunması biçiminde yo- ruluşlarının oluşturduğu ve başkanlı- çimde saptandığını belirti- rumluyorlar. Şimdi iş, "sözcük- ğını Dr. Francis Collins’in yaptığı İn- yorlar. Ancak bu müsvedde, lerin" ve "tümcelerin" belirlenme- san Genom Projesi adlı uluslararası doğruluğu dört kez sınanmış sine kaldı. Bunun için genlerin ta- bir bilim konsosiyumuyla, Dr. Craig dizilimlerden oluşuyor. Doğru- nınması, ürettikleri proteinlerin Venter adlı araştırmacının sahibi ol- luğu 10 kez sınanmış, %100 belirlenmesi ve bunların işlevleri- duğu Celera Genomics firması ara- güvenli haritanınsa 2003 nin anlaşılması gerekiyor. Bununsa sındaki rekabet, son aylarda karşılık- yılında hazır olması on yıllar alacağı sanılıyor. lı suçlamalara dönüşmüştü. Uluslara- bekleniyor. Gene de insan gen haritasının rası konsorsiyum, vardığı sonuçları Her insan hücre- sağladığı potansiyel, daha şimdi- hemen İnternet aracılığıyla kamuya sinde yaklaşık iki met- den büyük umutlar vaat ediyor. açıklarken, daha ileri teknolojiyle ça- re toplam uzunlukta ve Bu potansiyel en güçlü bir bi- lışan ve ipi daha önce göğüsleme id- bükülü bir ip merdiven gö- çimde tıp alanını ilgilendiriyor. diası taşıyan Celera Genomics’in ba- rünümündeki ikili DNA sarma- Genlerimizin işlevlerinin İnsan Genom lı üzerindeki bu baz dizilimleri, belirlenmesi, bazı kalıtsal Projesi yöneticisi 23 kromozom çifti üzerine sarıl- hastalıkların, bunlara yol Francis Collins mış durumda bulunan ve boyu- açan genlerin "kesilip (sağda), Celera’nın muz, rengimiz, bedenimizdeki çıkartılmasıyla" gideril- sahibi Craig Venter (altta) kılcal damarların örüntüsü, hangi mesi gündemde. Ayrıca hastalıklara eğilimli olduğumuz şimdiye kadar tedavisi gibi akla gelebilecek tüm özellikleri- olanaksız görülen birçok has- mizi belirleyen genleri oluşturuyor. talık da, insanlık için sorun olmaktan Bu genler, kodladıkları proteinler çıkabilecek. Çözülen gen şifresinin aracılığıyla bu özelliklerimizi belirli- sağlayacağı önemli bir yarar da, her yor ve işlevlerini sağlıyor. Ancak insanın özelliğine göre farklı farklı DNA baz dizilimlerinin büyük ölçü- üretilebilecek, böylelikle zararlı yan de belirlenmiş olmasına karşılık, bu etkileri ortadan kaldıracak ilaçların genlerin sayısı konusunda bilim ufukta görülmesi. adamları arasında görüş birliği yok. www.bbc.com, 26 Haziran 2000 6 Bilim ve Teknik Uzayda Şeker Evrende başka canlılar bulunma- ların çevresinde oluşmalarından çok sı olasılığı, gökbilimcilerin Samanyo- önce bu bulutlarda ortaya çıktığının lu’nun merkezi yakınlarında bir şe- bir göstergesi. Yıldızlararası bulutlar- ker molekülü bulmalarıyla yeni bir daki koşulların, bazı durumlarda boyut kazandı. Şeker, yaşam için ge- Dünya’nın oluşumundan rekli karmaşık organik moleküllerin hemen sonraki atmosfer başlıca yapıtaşlarından biri. koşullarını andırabileceği- Keşfi yapan, ABD Ulusal Bilim ni düşünen bilim adamları Vakfı’nın, Arizona eyaletindeki Kitt var. Bazı bilim adamlarına Peak gözlemevinde 12 metrelik rad- göreyse yaşam, yeryüzüne yoteleskopla çalışan gökbilimciler. Güneş’i oluşturan gaz ve Ekip, 8 atomdan oluşan glikolalde- toz diskinin uzak bölgele- hid adlı şeker molekülünü, Dün- rinden Dünya’ya kuyruk- Araştırmacılar, daha ya’dan 26 000 ışık yılı uzaklıkta, Sa- luyıldızlarca taşınmış ola- önce bu tür bulutlarda manyolu’nun merkezi yakınlarında- bilir. 120 değişik molekül belirlemişler. ki dev bir gaz bulutunun içinde bul- Karbon, oksijen ve hidrojenden Ancak bunların hepsi, glikolaldehid- duğunu açıkladı. Ekipte yer alan, yapılı 8 atomlu bir molekül olan gli- den daha küçük. Bu molekülün keş- NASA Goddard Uzay Uçuş Merkezi kolaldehid, başka moleküllerle birle- fiyse, yıldızlararası gaz bulutları gibi araştırmacılarından Jan M. Hollis’e şerek glükoz ve riboz gibi daha kar- Dünya atmosferiyle karşılaştırılama- göre, yeni yıldızlar oluşturan bir gaz maşık şeker moleküllerini oluştura- yacak kadar seyrek olan ortamlarda bulutunun içinde şeker molekülleri- biliyor. Riboz, RNA ve DNA gibi ya- bile karmaşık moleküllerin oluşabi- nin bulunması, yaşamın öncülleri- şamın genetik şifresini taşıyan nük- leceğini gösteriyor. nin, gezegenlerin yeni doğan yıldız- leik asitlerin temel yapıtaşı. NASA basın bülteni, 15 Haziran 2000 Küresel Kümeler Gezegen Sevmiyor ve ekibinin taradığı hedef, Samanyo- olan ve ancak ömrünü tamamlamış lu’nu çevreleyen küresel yıldız kü- yıldızlarca uzaya saçılan elementle- melerinden 47 Tucanae. Yaklaşık 1 rin görece bol bulunması gerekiyor. milyon yıldız içeren bir topak. Araş- Çünkü gezegenleri oluşturan yapı- tırmacılar, 34,000 yıldızı gözleyip ön- taşları, bu elementlerden ve karışım- lerinden geçen bir gezegenin ışığın- larından meydana gelen toz ve buz da yol açacağı küçük bir azalmayı zerreciklerinin birikip birleşmesiyle aramışlar. Geçen yıl gökbilimciler ortaya çıkıyor. Küresel kümeler, ve aynı yöntemi kullanarak Güneş ya- bu arada 47 Tucanae ise, bu element- kınlarındaki bir yıldızın çevresinde ler bakımından oldukça fakir. Örne- 3.5 günde bir dönen dev bir gaz ge- ğin bu kümede demirin hidrojene zegen keşfetmişlerdi. Aslında Jüpi- olan oranı, Güneş’tekinin yalnızca ter’den büyük bu gaz devlerinin, beşte biri. Güneş çevresindeki yıldızların çev- Gezegenlerin oluşumunu engel- Hemen hergün Güneş sisteminin resinde oldukça bol bulunduğu anla- leyen ikinci bir öğe olarak da, küre- yanında yöresinde yeni bir gezegen şılıyor. Gökbilimciler Güneş yakınla- sel kümelerin yoğun yapısı gösterili- keşfedilmesini kanıksamış olmalıyız rındaki yıldızların yaklaşık %1’inin yor. 47 Tucanae içindeki yıldız yo- ki, Amerikan Astronomi Derneği’nin çevresinde çok yakın yörüngelerde ğunluğu, Güneş çevresine kıyasla 1 geçen ay yapılan toplantısında geze- dönen "sıcak Jüpiterler" bulunduğu- milyon kat daha fazla. Bu durumda genlerin nerede "bulunmadığı" ko- nu düşünüyorlar. Aynı oranın geçerli yıldızların birbirlerinin yakından nusunda bir araştırma daha çok ilgi olması halinde, Gilliland ve ekibinin, geçmeleri, kütleçekim etkisiyle ge- çekti. inceledikleri küresel kümede de bir zegenleri yörüngelerinden çıkararark Araştırmayı yürüten, Baltimo- gezegenin varlığına işaret edebile- boşluğa fırlatabiliyor. Ayrıca bu kü- re’daki Uzay Teleskop Bilimi Ensti- cek 15-20 kadar ışık azaltma etkisi melerde yıldızların çarpışarak birleş- tüsü’nden gökbilimci Ronald Gilli- görülmesi gerekiyordu. meleri de, bazı gökbilimcilere göre land başkanlığındaki yaklaşık 25 ge- Araştırmacılar, bu gezegen eksik- sanılandan çok daha sık gerçekleşen zegen avcısı ve kuramcı. Kullandık- liğini öncelikle kümenin kimyasal olaylar. Bu tür olayların, özellikle kü- ları araç da öyle sıradan bir şey değil; yapısına bağlıyorlar. Gezegen oluş- melerin daha da yoğun merkezlerin- Hubble Uzay Teleskopu’nun ta ken- ması için yıldızları oluşturan gaz bu- de gezegenler için ölüm anlamına disi. Hem de 8.3 gün süreyle araştır- lutlarında, karbon, oksijen, demir gi- geldiği açık. macıların emrine verilmiş. Gilliland bi, hidrojen ve helyumdan daha ağır Science, 23 Haziran Temmuz 2000 7 NASA Mars İçin Roket Geliştiriyor NASA’nın, Mars’a yolculuk süre- gaz iyonlaştırılarak plazma haline ge- hücrede iyon siklotron rezonans ısıt- sini yarı yarıya azaltarak önümüzdeki tiriliyor. Bir yükseltici işlevi gören ması yöntemiyle enerji kazandırılı- on yıl içinde gezegenlere insanlı merkezdeki hücrede plazma daha da yor. Bu süreçte radyo dalgaları, bir uçuş devrini açacak bir roket geliştir- ısıtılıyor. Arka hücreyse akışkanın mikrodalga fırında olduğu gibi ener- mek için ticari bir firmayla anlaşma- enerjisini yönlendiril- jilerini plazmaya akta- ya vardığı açıklandı. NASA’nın Ho- miş bir akıma çeviren rıyorlar. Arka hücre- uston’daki Johnson Uzay Merke- manyetik bir hortum deyse plazma mıkna- zi’yle MSE Teknoloji Uygulamaları görevi yapıyor. Plazma, tıslarca dışarıya fırlatı- Şirketi arasında imzalanan anlaşma, çok yüksek sıcaklıklar- larak araca itki sağlanı- bir plazma roketinin geliştirilmesini da atomların elektron- yor. Roketin önemli bir öngörüyor. larının bazılarını (ya da özelliği, itkinin değiş- Değişken Spesifik Atımlı Man- tümünü) yitirmeleri so- ken olabilmesi. Böyle- yetoplazma Roketi (VASIMR) adlı nucu oluşan maddenin likle araç, Mars’a yol- proje, astronotların zararlı radyasyo- özel bir biçimi. Plazma culuğunun ilk yarısın- na daha kısa süreyle maruz kalmala- iyi bir elektrik ileticisi olduğundan, da sürekli ivmelenecek, ikinci yarı- rını, ayrıca kemik ve kas erimesine mıknatıslarca tutulup yönlendirilebi- daysa yavaşlayacak. yol açan kütleçekimsiz ortamda yaşa- liyor ve hızlandırılabiliyor. Düzenek
Load more

Recommended publications
  • Ray Emission from the Globular Cluster 47 Tucanae (Research Note)
    A&A 499, 273–277 (2009) Astronomy DOI: 10.1051/0004-6361/200811564 & c ESO 2009 Astrophysics HESS upper limit on the very high energy γ-ray emission from the globular cluster 47 Tucanae (Research Note) F. Aharonian1,2, A. G. Akhperjanian3,G.Anton4, U. Barres de Almeida5,, A. R. Bazer-Bachi6, Y. Becherini7, B. Behera8, K. Bernlöhr1,9, C. Boisson10, A. Bochow1, V. Borrel6,I.Braun1,E.Brion11, J. Brucker4,P.Brun11, R. Bühler1,T.Bulik12, I. Büsching13, T. Boutelier14,P.M.Chadwick5, A. Charbonnier15,R.C.G.Chaves1, A. Cheesebrough5, L.-M. Chounet16,A.C.Clapson1, G. Coignet17, M. Dalton9,M.K.Daniel5,I.D.Davids18,13, B. Degrange16,C.Deil1, H. J. Dickinson5, A. Djannati-Ataï7, W. Domainko1, L. O’C. Drury2, F. Dubois17, G. Dubus14, J. Dyks12, M. Dyrda19,K.Egberts1, D. Emmanoulopoulos8, P. Espigat7, C. Farnier20, F. Feinstein20, A. Fiasson20, A. Förster1, G. Fontaine16,M.Füßling9,S.Gabici2,Y.A.Gallant20,L.Gérard7, B. Giebels16, J. F. Glicenstein11, B. Glück4,P.Goret11, D. Hauser8, M. Hauser8,S.Heinz4, G. Heinzelmann21,G.Henri14,G.Hermann1,J.A.Hinton22, A. Hoffmann23, W. Hofmann1, M. Holleran13, S. Hoppe1,D.Horns21, A. Jacholkowska15, O. C. de Jager13, I. Jung4, K. Katarzynski´ 24,U.Katz4, S. Kaufmann8, E. Kendziorra23, M. Kerschhaggl9, D. Khangulyan1, B. Khélifi16,D. Keogh5,Nu.Komin11, K. Kosack1,G.Lamanna17,J.-P.Lenain10, T. Lohse9, V. Marandon7, J. M. Martin10, O. Martineau-Huynh15 , A. Marcowith20, D. Maurin15,T.J.L.McComb5,M.C.Medina10, R. Moderski12, E. Moulin11, M. Naumann-Godo16, M. de Naurois15, D. Nedbal25, D.
    [Show full text]
  • Adrienne M. Cool CURRICULUM VITAE Department
    Adrienne M. Cool CURRICULUM VITAE Department of Physics and Astronomy San Francisco State University Tel: (415)338-6450 1600 Holloway Avenue Fax: (415)338-2178 San Francisco, CA 94132 E-mail: [email protected] Education Ph.D. Astronomy, Harvard University (1994) M.S. Electrical Engineering, Columbia University (1986) B.S. Physics, Yale University (1984) Employment 2006–present Professor, Department of Physics and Astronomy San Francisco State University 2000–06 Associate Professor, Department of Physics and Astronomy San Francisco State University 1996–00 Assistant Professor, Department of Physics and Astronomy San Francisco State University 1993–96 Postdoctoral Researcher, Department of Astronomy University of California, Berkeley 1988–93 Research Assistant, Department of Astronomy Harvard University 1988–90 Teaching Assistant, Department of Astronomy Harvard University 1987 Research Assistant, Astrophysics Laboratory Columbia University 1986 Teaching Assistant, Department of Electrical Engineering Columbia University 1985 Research Assistant, Department of Electrical Engineering Columbia University 1984 Private instructor in mathematics and physics 1981–84 Technical Assistant, Department of Nuclear Medicine Mount Sinai Medical Center, New York City Honors and Awards • Image of globular star cluster Omega Centauri chosen for Hubble Heritage web site (2008) • Affirmative Action Award, San Francisco State University (2005) • Image of globular star cluster NGC 6397 chosen for Hubble Heritage web site (2003) • Presidential Award for Professional Development of Probationary Faculty, San Francisco State University (2000) 1 • Outstanding Contributions to Teaching Certificate, San Francisco State University (1997) • Fellow, NASA Graduate Student Researchers Program (1992-93) • Harvard Merit Fellowship (1990) • Danforth Center Certificate for Teaching Excellence, Harvard University (1989) • Amelia Earhart Fellowship Award, Zonta International Foundation (1989, 1990) • Teaching Assistant/Scholar Award, Columbia University, Dept.
    [Show full text]
  • Report of Contributions
    Mapping the X-ray Sky with SRG: First Results from eROSITA and ART-XC Report of Contributions https://events.mpe.mpg.de/e/SRG2020 Mapping the X- … / Report of Contributions eROSITA discovery of a new AGN … Contribution ID : 4 Type : Oral Presentation eROSITA discovery of a new AGN state in 1H0707-495 Tuesday, 17 March 2020 17:45 (15) One of the most prominent AGNs, the ultrasoft Narrow-Line Seyfert 1 Galaxy 1H0707-495, has been observed with eROSITA as one of the first CAL/PV observations on October 13, 2019 for about 60.000 seconds. 1H 0707-495 is a highly variable AGN, with a complex, steep X-ray spectrum, which has been the subject of intense study with XMM-Newton in the past. 1H0707-495 entered an historical low hard flux state, first detected with eROSITA, never seen before in the 20 years of XMM-Newton observations. In addition ultra-soft emission with a variability factor of about 100 has been detected for the first time in the eROSITA light curves. We discuss fast spectral transitions between the cool and a hot phase of the accretion flow in the very strong GR regime as a physical model for 1H0707-495, and provide tests on previously discussed models. Presenter status Senior eROSITA consortium member Primary author(s) : Prof. BOLLER, Thomas (MPE); Prof. NANDRA, Kirpal (MPE Garching); Dr LIU, Teng (MPE Garching); MERLONI, Andrea; Dr DAUSER, Thomas (FAU Nürnberg); Dr RAU, Arne (MPE Garching); Dr BUCHNER, Johannes (MPE); Dr FREYBERG, Michael (MPE) Presenter(s) : Prof. BOLLER, Thomas (MPE) Session Classification : AGN physics, variability, clustering October 3, 2021 Page 1 Mapping the X- … / Report of Contributions X-ray emission from warm-hot int … Contribution ID : 9 Type : Poster X-ray emission from warm-hot intergalactic medium: the role of resonantly scattered cosmic X-ray background We revisit calculations of the X-ray emission from warm-hot intergalactic medium (WHIM) with particular focus on contribution from the resonantly scattered cosmic X-ray background (CXB).
    [Show full text]
  • Research Investigates the Brightest Star of 47 Tucanae 10 August 2021, by Tomasz Nowakowski
    Research investigates the brightest star of 47 Tucanae 10 August 2021, by Tomasz Nowakowski The brightest star of 47 Tuc at both ultraviolet and optical wavelengths is the so-called "Bright Star" (BS). It is a blue giant star of spectral type B8 III with an effective temperature of some 11,000 K. Moreover, the Bright Star is a post-asymptotic giant branch (post-AGB) star that is moving across the color-magnitude diagram toward the tip of the white- dwarf cooling sequence. Although many studies of the bright star have been conducted, its chemical composition is still poorly understood. Given that the Bright Star represents a unique window into the chemistry of 47 Tuc, a team of astronomers led by William V. Dixon of the Space Telescope Science Institute in Baltimore, Globular cluster 47 Tucanae. Credit: NASA, ESA, and Maryland, investigated this star using the Far the Hubble Heritage (STScI/AURA)-ESA/Hubble Ultraviolet Spectroscopic Explorer (FUSE), the Collaboration. Hubble Space Telescope (HST) and the Magellan Telescope. The observations allowed the team to determine Astronomers have inspected the brightest star of a photospheric abundances of 26 elements of the globular cluster known as 47 Tucanae (other bright star. The data show that the intermediate- designation NGC 104). Results of the study, mass elements generally scale with iron, while the published August 3 on arXiv.org, provide important heaviest elements have roughly solar abundances. insights into the properties and chemical It was found that the star has a relatively low composition of this star, what could improve our carbon to nitrogen ratio, what suggests that it understanding of the cluster's nature.
    [Show full text]
  • Nd AAS Meeting Abstracts
    nd AAS Meeting Abstracts 101 – Kavli Foundation Lectureship: The Outreach Kepler Mission: Exoplanets and Astrophysics Search for Habitable Worlds 200 – SPD Harvey Prize Lecture: Modeling 301 – Bridging Laboratory and Astrophysics: 102 – Bridging Laboratory and Astrophysics: Solar Eruptions: Where Do We Stand? Planetary Atoms 201 – Astronomy Education & Public 302 – Extrasolar Planets & Tools 103 – Cosmology and Associated Topics Outreach 303 – Outer Limits of the Milky Way III: 104 – University of Arizona Astronomy Club 202 – Bridging Laboratory and Astrophysics: Mapping Galactic Structure in Stars and Dust 105 – WIYN Observatory - Building on the Dust and Ices 304 – Stars, Cool Dwarfs, and Brown Dwarfs Past, Looking to the Future: Groundbreaking 203 – Outer Limits of the Milky Way I: 305 – Recent Advances in Our Understanding Science and Education Overview and Theories of Galactic Structure of Star Formation 106 – SPD Hale Prize Lecture: Twisting and 204 – WIYN Observatory - Building on the 308 – Bridging Laboratory and Astrophysics: Writhing with George Ellery Hale Past, Looking to the Future: Partnerships Nuclear 108 – Astronomy Education: Where Are We 205 – The Atacama Large 309 – Galaxies and AGN II Now and Where Are We Going? Millimeter/submillimeter Array: A New 310 – Young Stellar Objects, Star Formation 109 – Bridging Laboratory and Astrophysics: Window on the Universe and Star Clusters Molecules 208 – Galaxies and AGN I 311 – Curiosity on Mars: The Latest Results 110 – Interstellar Medium, Dust, Etc. 209 – Supernovae and Neutron
    [Show full text]
  • Diapositiva 1
    Componentes del Universo • Estrellas • Galaxias Componentes del • Constelaciones Universo Estrellas Estrellas Masas de gases de hidrógeno y En su interior hay helio, que emiten luz. reacciones nucleares (hidrógeno se Se encuentran a temperaturas muy transforma en helio). elevadas. Más hidrógeno es más joven. Más helio llega a su muerte. Estrellas Diagrama Hertzsprung-Russel Diagrama de Hertzsprung-Russel (diagrama H-R) Agrupa estrellas según su luminosidad visual. Tipo espectral corresponde a sus longitudes de ondas que emiten y su temperatura. Las estrellas con mayor masa son las que tienen mayor luminosidad, como las azules, las gigantes rojas y las supergigantes. Las estrellas viven en un 90% de sus vidas en la secuencia principal. 1 Diagrama Hertzsprung-Russel Estrellas Estrellas Estrellas Características físicas de las estrellas es la Magnitud: Magnitud Aparente: cantidad de luz Magnitud Absoluta: es la que tendrían todas si estuvieran a que se recibe de un objeto. la misma distancia de la Tierra. En condiciones atmosféricas favorables el ojo humano es capaz de distinguir hasta 6.000 estrellas. El brillo aparente no es igual al brillo real. Un objeto extremadamente brillante puede aparecer absolutamente débil, si está lejos. Estrellas Estrellas Magnitud estelar (brillo) Magnitud estelar (brillo) Sistema de medida Más brillantes: magnitudes negativas. Cada magnitud es 2,512 veces más brillante que la siguiente. Magnitud 1 es 100 veces más brillante que una magnitud 6. 20 estrellas de magnitud = ó > 1. Más débil magnitud de 23. 2 Estrellas Estrellas Escala de magnitudes aparentes Mag. Estelar Objeto -26,8 Sol -12,6 Luna llena -4,4 Brillo máximo de Venus La estrella más cercana a la Tierra -2,8 Brillo máximo de Marte es Próxima Centauri.
    [Show full text]
  • The White Dwarf Cooling Sequence of 47 Tucanae
    A&A 571, A56 (2014) Astronomy DOI: 10.1051/0004-6361/201424652 & c ESO 2014 Astrophysics The white dwarf cooling sequence of 47 Tucanae Enrique García-Berro1,2, Santiago Torres1,2,LeandroG.Althaus3,4, and Marcelo M. Miller Bertolami4,5, 1 Departament de Física Aplicada, Universitat Politècnica de Catalunya, c/Esteve Terrades 5, 08860 Castelldefels, Spain e-mail: [email protected] 2 Institute for Space Studies of Catalonia, c/Gran Capita 2–4, Edif. Nexus 104, 08034 Barcelona, Spain 3 Facultad de Ciencias Astronómicas y Geofísicas, Universidad Nacional de La Plata, Paseo del Bosque s/n, 1900 La Plata, Argentina 4 Instituto de Astrofísica de La Plata, UNLP-CONICET, Paseo del Bosque s/n, 1900 La Plata, Argentina 5 Max-Planck-Institut für Astrophysik, Karl-Schwarzschild-Strasse 1, 85748 Garching, Germany Received 22 July 2014 / Accepted 1 October 2014 ABSTRACT Context. 47 Tucanae is one of the most interesting, well-observed, and theoretically studied globular clusters. This allows us to determine the reliability of our understanding of white dwarf cooling sequences, to compare different methods of determining its age, and to assess other important characteristics, such as its star formation history. Aims. Here we present a population synthesis study of the cooling sequence of the globular cluster 47 Tucanae. In particular, we study the distribution of effective temperatures, the shape of the color−magnitude diagram, and the corresponding magnitude and color distributions. Methods. To do this, we used an up-to-date population synthesis code based on Monte Carlo techniques that incorporates the most recent and reliable cooling sequences and an accurate modeling of the observational biases.
    [Show full text]
  • Deep Hstphotometry of Ngc 6388: Age and Horizontal Branch Luminosity * Peterb
    Source of Acquisition NASA Goddard Space Flight Center APJ LETTERS,DRAFT V5, FEBRUARY6,2006 Preprint typeset using BTg style emulateapj v. 12/14/05 DEEP HSTPHOTOMETRY OF NGC 6388: AGE AND HORIZONTAL BRANCH LUMINOSITY * PETERB. STETSON"* Dominion Astrophysical Observatory, Herzberg Institute of Astrophysics, National Research Council, 5071 West Saanich Road, Victoria, BC V9E 2E7, Canada; e-mail: [email protected] M. CATELAN Pontificia Universidad Cat6lica de Chile, Departamento de Astronomla y Astrofisica, Av. Vicuiia Mackenna 4860, 782-0436 Macul, Santiago, Chile; e-mail: [email protected] BARTONJ. PRITZL Macatester College, I600 Grand Avenue, Saint Paul, MN 55105; e-mail: [email protected] HORACEA. SMITH Dept. of Physics and Astronomy, Michigan State University, East Lansing, MI 48824; e-mail: [email protected] KARENKINEMUCHI Dept. of Physics and Astronomy, University of Wyoming, Laramie, WY 82071; e-mail: [email protected] ANDREWC. LAYDEN Department of Physics and Astronomy, Bowling Green State University, 104 Overman Hall, Bowling Green, OH 43403; e-rnail. [email protected] ALLENV. SWEIGART NASA Goddard Space Flight Center, Exploration of the Universe Division, Code 667, Greenbelt, MD 20771; e-mail: [email protected] AND R. M. RICH Division of Astronomy, Department of Physics and Astronomy, UCLA, Los Angeies, CA 90095; e-mail: [email protected] ApJ Letters, draft v5, February 6,2006 ABSTRACT We present the first deep color-magnitude diagram (CMD) of the Galactic globular cluster NGC 6388, ob- tained with the Hubble Space Telescope, that is able to reach the main-sequence turnoff point of the cluster. From a detailed comparison between the cluster CMD and that of 47 Tucanae (NGC 104), we find that the bulk of the stars in these two clusters have nearly the same age and chemical composition.
    [Show full text]
  • Identification of Luminous White Dwarf Candidates in the Globular Clusters M13 and M22 Using Hst Acs Photometric Data
    Publications of the Korean Astronomical Society pISSN: 1225-1534 30: 265 ∼ 266, 2015 September eISSN: 2287-6936 c 2015. The Korean Astronomical Society. All rights reserved. http://dx.doi.org/10.5303/PKAS.2015.30.2.265 IDENTIFICATION OF LUMINOUS WHITE DWARF CANDIDATES IN THE GLOBULAR CLUSTERS M13 AND M22 USING HST ACS PHOTOMETRIC DATA Dong-Hwan Cho1, Tae Seog Yoony1, Sang-Gak Lee2,3, and Hyun-Il Sung4 1Department of Astronomy and Atmospheric Sciences, Kyungpook National University, Daegu 702-701, Korea 2Astronomy Program, Department of Physics and Astronomy, Seoul National University, Seoul 151-742, Korea 3National Youth Space Center, Goheung, Jeonnam 548-951, Korea 4Korea Astronomy and Space Science Institute, 776 Daedeok-daero, Yuseong-gu, Daejeon 305-348, Korea E-mail: [email protected] (Received November 30, 2014; Reviced May 31, 2015; Aaccepted June 30, 2015) ABSTRACT A search for luminous white dwarfs (WDs) in several nearby Galactic globular clusters (GCs) was carried out using the deep and homogeneous photometric catalog of Galactic GCs taken with the ACS/WFC aboard the Hubble Space Telescope (HST) by Sarajedini et al. and Anderson et al.. It resulted in the identification of luminous WD candidates in the GCs M13 (NGC 6205) and M22 (NGC 6656). The purpose of the present study is to identify luminous WDs in the deep and homogeneous V versus V − I color-magnitude diagrams (CMDs) of several nearby Galactic GCs taken with the ACS/WFC aboard the HST. Using photometric data for the GCs M13 and M22 that are now in the public domain, the V versus V − I CMDs of the GCs M13 and M22 were constructed.
    [Show full text]
  • Caldwell Catalogue - Wikipedia, the Free Encyclopedia
    Caldwell catalogue - Wikipedia, the free encyclopedia Log in / create account Article Discussion Read Edit View history Caldwell catalogue From Wikipedia, the free encyclopedia Main page Contents The Caldwell Catalogue is an astronomical catalog of 109 bright star clusters, nebulae, and galaxies for observation by amateur astronomers. The list was compiled Featured content by Sir Patrick Caldwell-Moore, better known as Patrick Moore, as a complement to the Messier Catalogue. Current events The Messier Catalogue is used frequently by amateur astronomers as a list of interesting deep-sky objects for observations, but Moore noted that the list did not include Random article many of the sky's brightest deep-sky objects, including the Hyades, the Double Cluster (NGC 869 and NGC 884), and NGC 253. Moreover, Moore observed that the Donate to Wikipedia Messier Catalogue, which was compiled based on observations in the Northern Hemisphere, excluded bright deep-sky objects visible in the Southern Hemisphere such [1][2] Interaction as Omega Centauri, Centaurus A, the Jewel Box, and 47 Tucanae. He quickly compiled a list of 109 objects (to match the number of objects in the Messier [3] Help Catalogue) and published it in Sky & Telescope in December 1995. About Wikipedia Since its publication, the catalogue has grown in popularity and usage within the amateur astronomical community. Small compilation errors in the original 1995 version Community portal of the list have since been corrected. Unusually, Moore used one of his surnames to name the list, and the catalogue adopts "C" numbers to rename objects with more Recent changes common designations.[4] Contact Wikipedia As stated above, the list was compiled from objects already identified by professional astronomers and commonly observed by amateur astronomers.
    [Show full text]
  • 108 Afocal Procedure, 105 Age of Globular Clusters, 25, 28–29 O
    Index Index Achromats, 70, 73, 79 Apochromats (APO), 70, Averted vision Adhafera, 44 73, 79 technique, 96, 98, Adobe Photoshop Aquarius, 43, 99 112 (software), 108 Aquila, 10, 36, 45, 65 Afocal procedure, 105 Arches cluster, 23 B1620-26, 37 Age Archinal, Brent, 63, 64, Barkhatova (Bar) of globular clusters, 89, 195 catalogue, 196 25, 28–29 Arcturus, 43 Barlow lens, 78–79, 110 of open clusters, Aricebo radio telescope, Barnard’s Galaxy, 49 15–16 33 Basel (Bas) catalogue, 196 of star complexes, 41 Aries, 45 Bayer classification of stellar associations, Arp 2, 51 system, 93 39, 41–42 Arp catalogue, 197 Be16, 63 of the universe, 28 Arp-Madore (AM)-1, 33 Beehive Cluster, 13, 60, Aldebaran, 43 Arp-Madore (AM)-2, 148 Alessi, 22, 61 48, 65 Bergeron 1, 22 Alessi catalogue, 196 Arp-Madore (AM) Bergeron, J., 22 Algenubi, 44 catalogue, 197 Berkeley 11, 124f, 125 Algieba, 44 Asterisms, 43–45, Berkeley 17, 15 Algol (Demon Star), 65, 94 Berkeley 19, 130 21 Astronomy (magazine), Berkeley 29, 18 Alnilam, 5–6 89 Berkeley 42, 171–173 Alnitak, 5–6 Astronomy Now Berkeley (Be) catalogue, Alpha Centauri, 25 (magazine), 89 196 Alpha Orionis, 93 Astrophotography, 94, Beta Pictoris, 42 Alpha Persei, 40 101, 102–103 Beta Piscium, 44 Altair, 44 Astroplanner (software), Betelgeuse, 93 Alterf, 44 90 Big Bang, 5, 29 Altitude-Azimuth Astro-Snap (software), Big Dipper, 19, 43 (Alt-Az) mount, 107 Binary millisecond 75–76 AstroStack (software), pulsars, 30 Andromeda Galaxy, 36, 108 Binary stars, 8, 52 39, 41, 48, 52, 61 AstroVideo (software), in globular clusters, ANR 1947
    [Show full text]
  • THE SKY TONIGHT Romans About Two Thousand Years Ago
    - Southern Birds JULY HuRAE SKY GUIDE Most constellations visible in the northern sky in Dunedin were named by the Greeks and THE SKY TONIGHT Romans about two thousand years ago. These constellations are predominantly tied to myths and legends that explained how the stars were Moon Landing Anniversary put in the sky. The constellations in the southern The 20th of July this year marks fifty years sky, however, are not visible in the northern since humans first walked on the moon. hemisphere and so were not seen by Europeans The Apollo 11 mission was manned by three until the 15th and 16th centuries. These astronauts: Neil Armstrong, Buzz Aldrin, and constellations were given more practical names Michael Collins. They flew for four days after related to the journeys of the explorers, rather launch before reaching the moon’s orbit. than being based on any mythological stories. Neil Armstrong and Buzz Aldrin piloted the lunar module to the surface of the moon and In the late 1500s, the Dutch embarked on many collected 47.5kg of lunar material before trade voyages around Africa and the East Indies. returning to the command module and Navigation on these trips proved to be quite heading home. What’s truly amazing is that this difficult, as there were no accurate maps of the was accomplished with a computer the size of southern skies. Petrus Plancius was a mapmaker a car, with less processing power than today’s who commissioned a pilot, Pieter Keyser, to pocket calculators. record the position of the stars in the southern skies.
    [Show full text]