Bik Bent Braam 2007-2008 Big Band Wo 19 September 2007 Brussels Jazz Orchestra Piccadilly Wo 3 Oktober 2007 Flat Earth Society Olv
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
2007-2008 BLAUWE ZAAL vr 29 februari 2008 Bik Bent Braam 2007-2008 Big Band wo 19 september 2007 BRUSSELS JAZZ ORCHESTRA PICCADILLY wo 3 oktober 2007 FLAT EARTH SoCIETY OLV. PETER VERMEERSCH ANSWER SoNGS zo 16 december 2007 NDR BIG BAND & ERIC WATSON vr 29 februari 2008 BIK BENT BRAAM EXTREMEN Big Band BIK BENT BRAAM extremen Angelo Verploegen trompet Eric Boeren cornet Wolter Wierbos trombone Pictogrammen DeSingel AUDIO gelieve uw GSM uit te schakelen Peter Haex tenortuba Carl Ludwig Hübsch tuba Jan Willem van der Ham altsax, fagot Bart van der Putten altsax, klarinet De inleidingen kan u achteraf beluisteren via www.desingel.be Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. Frans Vermeerssen tenorsax, baritonsax Peter van Bergen tenorsax, klarinet, basklarinet REAGEER Frank Gratkowski altsax, klarinet, basklarinet & WIN Michiel Braam piano Wilbert de Joode contrabas Op www.desingel.be kan u uw visie, opinie, commentaar, appreciatie, … betreffende het programma van deSingel met andere toeschouwers delen. Selecteer hiervoor voorstelling/ Michael Vatcher drums concert/tentoonstelling van uw keuze. Neemt u deel aan dit forum, dan maakt u meteen kans om tickets te winnen. Bij elk concert worden cd’s te koop aangeboden door ’t KLAverVIER, Kasteeldreef 6, Schilde, 03 384 29 70 > www.tklavervier.be foyer deSingel enkel open bij avondvoorstellingen in rode en/of blauwe zaal open vanaf 18.40 uur kleine koude of warme gerechten te bestellen vóór 19.20 uur broodjes tot net vóór aanvang van de voorstellingen en tijdens pauzes Hotel Ramada Plaza Antwerp (Desguinlei 94, achterzijde torengebouw ING) inleiding door Frederik Goossens, 19.15 uur, foyer > Restaurant HUGO’s at Ramada Plaza Antwerp begin 20.00 uur open van 18.30 tot 22.30 uur pauze omstreeks 20.45 uur > Gozo-bar einde omstreeks 21.50 open van 10 uur tot 1 uur, uitgebreide snacks tot 23 uur teksten programmaboekje Frederik Goossens deSingelaanbod: tweede drankje gratis bij afgifte van uw toegangsticket coördinatie programmaboekje deSingel Muzikanten stonden bloot aan en werden gebombardeerd door een constante VRIjhEID EN stroom aan allerlei muziekjes en de meest uiteenlopende muzikale invloeden. Ieder voor zich zocht zijn eigenzinnige weg doorheen een doolhof van stijlen BEWEEGLIJKHEID EN en genres. Tot zowat de jaren zestig volgde de jazz wat door sommigen als een dialectische ONTSNAppEN UIT EEN ontwikkeling is omschreven; swing was een reactie op de stroeve ritmiek van de vroege New Orleans jazz; bebop als vurige reactie op de valkuilen en de KARTONNEN DOOS formules van de steeds minder avontuurlijk wordende swing; cool als reactie Michiel Braam is een Nederlandse pianist die werd geboren op 17 mei 1964. tegen het onbezonnen geweld en de gretigheid van de eerste beboppers; hard Twee weken later was Eric Dolphy in Nederland voor een korte concertreeks, bop als reactie tegen het berekende intellectualisme van de cool… De meest waarvan de opnamen samen met Misha Mengelberg, Jacques Schols en Han recent ontwikkelde stijl was niet alleen de meest hedendaagse, maar stond ook Bennink terechtkwamen op de beruchte ‘Last Date’ lp. Later dat jaar zou Dolphy haaks op wat eraan voorafging. Vanaf de jaren tachtig werd elke stijl muzikaal in Berlijn overlijden. aanvaardbaar - niet alleen moderne of hedendaagse jazz, maar ook ‘traditionele’ Niet dat de twee voorvallen op een of andere vergezochte manier profetisch manieren van spelen, van hard bop tot swing, New Orleans jazz en zelfs vroegere met elkaar verbonden zouden zijn, maar net als Dolphy dat hem voordeed, zou elementen. Alle mogelijke muzikale middelen, niet alleen deze die tot dan met ook de jonge Michiel Braam zelfbewust én met respect voor wie hem voorging jazz werden geassocieerd, zijn bruikbaar. Iemand die onwillekeurig deze hele de jazztraditie naar zijn hand zetten en in zijn heel persoonlijke esthetiek attitude verpersoonlijkte, was de New Yorkse avangardist, altsaxofonist en inpassen. componist John Zorn: “musicians of my generation reject the idea that music is a hierarchy; the so-called more complex forms (the classics) above jazz, which Braam gaat op de piano tekeer als iemand die probeert te ontsnappen uit is in turn more complex and thus more elevated than the blues, which is itself een kartonnen doos. Veel moeite om niks soms, het gaat allemaal met het put above pop music…. Everything is on the same level! And everything should grootste gemak, maar het is wél zo leuk. En wanneer hij als een jack-in-the- be respected in the same way!” Speel je Turkse muziek, blues, jazz of klassiek? box tevoorschijn komt, vallen ook de citaten en de verwijzingen gretig uit de Iedereen en alles gelijk voor de wet! Er telt maar een criterium: vind ik het zélf lucht. Naar de atmosferische harmonieën van de pianist en componist Herbie leuk om spelen? Hoor ik het zelf graag? Nichols, bijvoorbeeld. Of naar de rijke akkoordenreeksen waarmee Erroll Garner een melodie in de rechterhand kon opsmukken. Of naar die typisch Hollandse Muzikanten en critici kozen eveneens kant in de discussie die een steeds tegendraadse speelsheid van Misha Mengelberg of Franky Douglas, die af dwingender wordende academisering van de jazz op de conservatoria uitlokte. en toe heel opzettelijk de boel in de war willen sturen. Alles gebracht in heel Was jazz nu gewoon een traditie van improvisatie die elk genre kon overstijgen theatrale gebaren die er ons aan doen herinneren dat jazz in de eerste plaats of was het de Klassiek Muziek van de Nieuwe Wereld, waarvan de principes en ook gewoon leuk kan en moet zijn. Dat durfde de generatie voor Braam al eens geschiedenis in steen stonden gebeiteld? De jonge trompettist uit New Orleans, over het hoofd te zien. Wynton Marsalis, was overtuigd van het laatste en werd het boegbeeld van een nieuwe Harlem Renaissance die de waarden waarmee hij de jazz associeerde Braam groeide op in Nijmegen en begon al heel vroeg te spelen in allerlei bandjes. terug in ere trachtte te herstellen. Hij luisterde naar de ‘larger than life’ symfonische rock op radio Veronica en Maar, zoals Kevin Whitehead in zijn excellente boek over de nieuwe Nederlandse was gek van de bombastische hardrock van de gitaargod Eddie Van Halen. jazz, ‘New Dutch Swing’, schrijft; Michiel Braam bracht midden de jaren tachtig Hij speelde akoestische basgitaar in een folkgroepje, waarvoor hij meteen met zijn 13-koppige Bik Bent Braam muzikanten samen die van beide kanten van ook de eerste compositie die hij zich nog kan herinneren schreef. ‘A Turkish het schisma leken te komen. Op die manier stelde hij een band samen die zowel Blues’ heette dat. De titel van het stuk alleen al, maar vooral hoe die meteen strak de arrangementen kon spelen als volledig loos gaan. In de trompetsectie belooft hoe de muziek zal klinken, toont al heel vroeg een voorliefde voor al wat van die allereerste BBB zat bijvoorbeeld de onstuimige en door Don Cherry ongewoon is, onverwacht en een tikkeltje excentriek. Braam houdt niet van beïnvloede Eric Boeren naast de conservatorium alumnus en door Wynton hokjesdenken en is steeds op zoek naar grotere artistieke vrijheid. “Ik ben een Marsalis beïnvloede Jarmo Hoogendijk (die later zou worden vervangen door kind van de zapcultuur. Dat betekent dat ik heel snel verveeld geraak. Als ik al Eric Vloeimans, een gepolijste postbopper in de stijl van Kenny Wheeler). kan voorspellen wat er gaat komen, dan haak ik af”, zegt hij zelf daarover. Het is zowat het credo van de hele jazzmuziek zoals dat zich in de jaren Braam speelde en speelt nog steeds in heel uiteenlopende bezettingen. Hij had tachtig, het moment van Braams muzikale volwassenwording, manifesteerde. zijn eigen dansorkest, waarvoor hij partijen voor de vier blazers schreef en zo volgens eigen zeggen “handig met akkoorden” werd. Hij speelde R&B covers met een kwartet en had een duo met de altsaxofonist Frank Nielander, waarmee hij allerlei standards speelde. Daarnaast speelde hij erg vaak cocktailpiano in de achtergrond van allerlei feestjes en partijen. Tegenwoordig heeft hij zijn eigen avontuurlijke pianotrio, BraamDeJoodeVatcher, neemt hij plaats achter de Wurlitzer 200A in het Wurli Trio, heeft een duo met saxofonist Paul Van Kemenade, trakteert ons op zijn versie van opera in ‘Nopera’, is er nog steeds de BBB en dan vergeet ik er nog een stuk of wat te vermelden. Maar zo gaat het tegenwoordig in de jazz: er zijn nu eenmaal meer groepen dan er muzikanten zijn. Op het conservatorium van Arnhem leerde destijds zijn leraar, de pianist Rob van den Broeck, hem de muziek van de pianist Herbie Nichols kennen, vol onconventionele en irrationele harmonieën die de oren echt doet spitsen en het verstand een versnelling hoger doen schakelen. Braam vond het raar waarom zijn medestudenten steeds naar de hedendaagse jazzgoden als voorbeeld grepen, terwijl ze de oudere jazzmuziek veronachtzaamden. Michiel luisterde naar de pioniers van de big band; naar Duke Ellington en naar Fletcher Henderson. Net als een aantal van zijn andere grote voorbeelden - Cecil Taylor, Lennie Tristano of Thelonious Monk - zet hij de jazztraditie naar zijn hand en maakt muziek met diepe wortels en met toppen die naar het ongekende reiken. Het is het precaire evenwicht tussen compositie en improvisatie dat jazzmuzikanten al sinds Jelly Roll Morton, over Duke Ellington en Charles Mingus bezighield dat ook centraal staat in de muziek van de Bik Bent Braam. Ellingtons composities zijn niet zijn persoonlijke eigendom, maar worden steeds zich toegeëigend door degenen die zijn muziek spelen. Ellingtons orkest was zijn workshop waarin hij, in onderling overleg met zijn musici, allerlei nieuwe zettingen uitprobeerde. De manier waarop zijn bandleden met de muziek omgingen werd een onontbeerlijk deel van de magische mix waaruit de muziek van Ellington Michiel Braam bestond. Een soortgelijke esthetiek vind je ook in de muziek van Charles Mingus, nog een groot voorbeeld voor Braam: “Mijn muziek draait niet om mezelf, maar om de muzikanten die ze spelen”.