Jak Łomżyńscy Imigranci Stawali Się Obywatelami Amerykańskimi?
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
Opracował: Tadeusz Trepanowski Jak łomżyńscy imigranci stawali się obywatelami amerykańskimi? Łomża, wrzesień – październik 2020 r. Naturalizacja Termin naturalizacja (fr. naturalisation) – oznacza nadanie cudzoziemcowi obywatelstwa państwa, na terytorium którego się osiedlił. Naturalizacja najczęściej dotyczy imigrantów przybywających z 1 przyczyn ekonomicznych, ale także uchodźców uciekających ze swojego kraju w obawie przed prześladowaniem oraz współmałżonków w związku, w którym jedna ze stron jest cudzoziemcem. Naturalizacja jest dobrowolna, a proces naturalizacyjny wszczynany jest na wniosek osoby zainteresowanej uzyskaniem obywatelstwa. Aby stać się obywatelem amerykańskim, należy wyrazić gotowość złożenia przysięgi lojalności wobec Stanów Zjednoczonych. Konieczne jest wyrzeczenie się swojej lojalności wobec jakiegokolwiek innego kraju. Trzeba zgodzić się popierać i bronić Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Stając się obywatelem trzeba przyjąć wszystkie obowiązki związane z byciem Amerykaninem. W zamian zyskuje się prawa i przywileje obywatelstwa. Koniec XIX wieku, był okresem masowej migracji, kiedy ponad 26 milionów przybyszów, w tym 2,5 miliona żydowskich imigrantów z Europy Wschodniej, przybyło do Stanów Zjednoczonych. W tej ogromnej masie imigrantów było wiele osób, które wyemigrowały z ziemi łomżyńskiej. Tam pracowali, dorabiali się, założyli rodziny i tam rodziły się ich dzieci. Dlatego czymś zupełnie naturalnym był fakt, iż wielu z nich dążyło do tego, by stać się obywatelami amerykańskim i uczynić tę od dawna „amerykańską” rzeczywistością w pełni namacalną oraz sformalizowaną pod względem prawnym. Jednak stanie się Amerykaninem było czymś więcej niż tylko wypełnieniem wniosku i otrzymaniem oficjalnego dokumentu. Przed uzyskaniem oficjalnego obywatelstwa wymagany był wcześniejszy, wieloletni okres adaptacji do nowej kultury i to właśnie te lata doświadczeń a nie wypowiedziane słowa przysięgi pozwoliły im stać się Amerykanami. Obywatelstwo było wymagane do posiadania ziemi, pełnienia funkcji publicznych lub głosowania. Dlatego wielu imigrantów zdecydowało się poddać procesowi naturalizacji. W 1891 roku Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił akt prawny, na mocy którego utworzone zostało Biuro Imigracyjne. Był to jeden z pierwszych kroków podjętych w celu całkowitej nacjonalizacji procesu imigracyjnego i pozwalający na ściślejszą kontrolę nad tym kto dostanie się do kraju. W następnym roku otwarto Stację Imigracyjną na Ellis Island, przez którą do 1954 przechodziły miliony imigrantów. Rok 1906 był kolejnym rokiem, w którym Amerykanie wprowadzili duże zmiany w reformie imigracyjnej. Jednym z wielu aktów prawnych, które administracja prezydenta Roosevelt przekazała narodowi amerykańskiemu, była Ustawa o naturalizacji zatwierdzona 29 czerwca 1906 roku. Jej tytuł wskazuje konkretnie na cel przepisów zawartych na kolejnych stronach dokumentu. Chodziło o ustanowienie agencji rządowej imigracji i naturalizacji z ujednoliceniem sposobu przyjmowania i naturalizacji imigrantów w całych Stanach Zjednoczonych. Wszystkie sądy musiały stosować standardowe formularze deklaracji intencji, petycji o naturalizację i zaświadczenia o naturalizacji, które zawierają wiele informacji o wartości genealogicznej. 2 Utworzone Biuro ds. Imigracji i Naturalizacji, później przekształciło się w Urząd ds. Imigracji i Naturalizacji (INS). Ustawa z 29 czerwca 1906 roku dotyczyła tylko osób o białym kolorze skóry i zawierała następujące regulacje: 1. Zatwierdzono nową nazwę agencji, „Bureau of Immigration and Naturalization” i wyznaczono Sekretarza Handlu i Pracy na stanowisko dyrektora kontrolnego. Zgodnie z postanowieniami ustawy wszyscy obcy po wjeździe do USA musieli się zarejestrować, a imigrant miał otrzymać zaświadczenie o rejestracji. 2. Wyznaczono jurysdykcje sądów, które zostały wyposażone w niezbędne formularze mające być użyte w procesie naturalizacji. 3. Warunki uzyskania obywatelstwa określono w następujący sposób: a) wnioskodawca, który osiągnął wiek co najmniej 18 lat i mieszka na terenie Stanów Zjednoczonych minimum 5 lat, składa pod przysięgą oświadczenie przed sekretarzem sądu, że w dobrej wierze zamierza zostać obywatelem Stanów Zjednoczonych. W związku z tym na zawsze zrzeka się wszelkiej lojalność wobec jakiejkolwiek obcej potęgi. Było to tzw. „oświadczenie woli”. b) przyjęto, że w ciągu minimum 2 do 7 lat po złożeniu deklaracji, imigrant musi własnoręcznie złożyć petycję o naturalizację, podając: pełne imię i nazwisko, adres, zawód, miejsce i datę urodzenia, miejsce pochodzenia imigracji, nazwę portu, z którego przybył, nazwę statku, na którym płynął, miejsce i datę przybycia do USA, oraz nazwa sądu, w którym złożył deklarację woli, a także, w przypadku małżeństwa, nazwisko żony i dzieci. Musi zaprzeczyć, że jest anarchistą i poligamistą. Punkt ten miał prawdopodobnie związek z uprzedzeniem do Mormonów, którzy byli uważani za niewiernych i nielojalnych wobec kraju z powodu ich praktyki poligamii. c) imigrant musi wyrazić zamiar zostania obywatelem USA i zrzec się na zawsze lojalności wobec jakiejkolwiek innej potęgi zagranicznej. Musi ujawnić wszelkie odmowy przyznania obywatelstwa wydane przez jakikolwiek sąd w USA, podać przyczynę odmowy oraz udowodnić, że przyczyna ta już nie istnieje. Wniosek z oświadczeniami należy złożyć w sądzie okręgowym właściwym do miejsca zamieszkania. d) wnioskodawca musi złożyć oświadczenie w sądzie pod przysięgą, że popiera Konstytucję USA i absolutnie zrzeka się wszelkiej lojalności w stosunku do obcej potęgi, musi wymienić z nazwy tę konkretną obcą potęgę oraz zadeklarować swoje poparcie i obronę Konstytucji USA przed wszystkimi wrogami zagranicznymi i krajowymi. 3 e) Sąd musi być przekonany, że wnioskodawca zamieszkuje w USA przez co najmniej pięć nieprzerwanych lat i zachowuje się jak osoba o dobrym charakterze moralnym, odzwierciedlająca zasady Konstytucji. Dwóch wiarygodnych świadków, obywateli amerykańskich, musi złożyć oświadczenie, w którym deklarują osobistą znajomość wnioskodawcy od co najmniej pięciu nieprzerwanych lat, oraz poświadczyć, że jego dobry charakter moralny i kwalifikacje są właściwe by zostać obywatelem Stanów Zjednoczonych. Uznaje się, że dana osoba nie posiada „dobrego charakteru moralnego”, jeżeli popełni jakieś przestępstwo w ciągu pięciu lat przed złożeniem wniosku o naturalizacje lub jeśli złoży nieprawdziwe oświadczenia podczas rozmowy naturalizacyjnej. Jeśli Wnioskodawca posiada tytuł szlachecki musi się go zrzec. f) Jeśli po złożeniu oświadczenia woli, wnioskodawca umrze przed uzyskaniem obywatelstwa, zgodnie z przepisami niniejszej ustawy jego wdowa i dzieci mogą zostać naturalizowane. 4. Po złożeniu wniosku, urzędnik sądowy ogłosi publicznie ostateczną rozprawę i zapewni wezwania do stawienia się świadkom. 5. Terminy rozpraw o naturalizację są ustalane przez sąd po 90 dniach od chwili złożenia wniosku i nie mogą się odbyć trzydzieści dni przed wyborami powszechnymi. 6. Zabronione jest naturalizowanie poligamistów i anarchistów. 7. Zabronione jest naturalizowanie osób, które nie mówią po angielsku, z wyjątkiem osób fizycznie niezdolnych. 8. Ostateczna rozprawa odbędzie się na posiedzeniu jawnym. 9. Wyjątki od wymogu pięcioletniego pobytu wymagają zeznania dwóch świadków. 10. USA ma prawo przesłuchać wnioskodawcę i wszystkich świadków oraz przedstawić dowody i świadków dotyczące jakiegokolwiek sprzeciwu wobec naturalizacji. 11. Ustawa przedstawia obowiązki i czas nakładany na urzędnika sądowego w zakresie składania, powielania i wydawania wymaganej dokumentacji, a także określa kary za niewypełnienie obowiązku. Przepisy dotyczące naturalizacji ciągle ulegały modyfikacjom. Wprowadzono szereg zmian wymienionych poniżej. Od 1907 roku małżeństwo określało narodowość kobiety. Kobiety urodzone jako obywatelki USA straciły obywatelstwo, jeśli wyszły za obcego. Po 1911 roku wprowadzono uzyskanie certyfikatu legalnego przybycia poprzez sprawdzanie listy pasażerów statku. 4 Od 1855 do 1922 roku zamężne kobiety otrzymywały obywatelstwo za pośrednictwem swoich mężów i nie musiały składać osobnych dokumentów. Ustawą z 22 września 1922 r. wprowadzono zmianę, na mocy której kobiety nie mogły zostać obywatelami z tytułu małżeństwa z obywatelem, i wszystkie kobiety, niezależnie od stanu cywilnego, składały petycję o obywatelstwo osobno. W 1924 r. Ustawa Reeda Johnsona narzuciła kontyngent dla imigrantów z Europy Wschodniej i Południowej, powodując drastyczny spadek napływu żydowskich imigrantów wraz z innymi grupami etnicznymi. Naturalizację członków sił zbrojnych USA Ustawa z 1918 roku przewidywała, że każdy cudzoziemiec służący w służbie wojskowej i morskiej podczas I wojny światowej może złożyć swoją petycję o naturalizację bez składania deklaracji intencji i bez dowodu wymagał pięcioletniego pobytu w USA (ci żołnierze byli naturalizowani na stanowiskach wojskowych lub pobliskich sądach, a nie w ich legalnych rezydencjach). Przepisy uchwalone w 1919, 1926, 1940 i 1952 r. kontynuowały różne przepisy dotyczące preferencyjnego traktowania weteranów. Naturalizacja cudzoziemskich żołnierzy odbywała się na podstawie określonych przepisów dotyczących obywatelstwa, które ułatwiają naturalizację członków sił zbrojnych USA. Przepisy te (ustawa z 9 maja 1918 r.) zniosły obowiązek deklaracji intencji i zniosły lub ograniczyły wymóg stałego pobytu. Tak więc wielu żołnierzy złożyło petycje i tego samego dnia zostało naturalizowanych. Przyspieszona naturalizacja żołnierzy mogła zostać przeprowadzona albo w sądzie federalnym, stanowym lub lokalnym właściwym dla bazy wojskowej żołnierza,