Kyrkjeklokka 2 2016.Indd
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
Nr 2 - 2016 Kyrkjeblad for Hornindal, Innvik og Stryn prestegjeld 80. årgang Våre konfirmantar i Indre Nordfjord side 7 - 10 Konsert i Sagedammen, Ulvedal søndag 3. juli kl 1630 Helene Bøksle og Randabygd kyrkje St Hallvardsguttene 100 år i 2016 side 3 og 36 Gamle prestegarden i Innvik ramme rundt spennande kunstutstilling F.v: Kari Bergh og side 11 - 13 Magne V. Kristiansen 2 KYRKJEFERD av Vidar Bergset Eg høyrde gjennom svevnen at Nokre karar drog ut kyrkjebå- benken for å sjå forsamlinga, og mor ropte: -No må du kome deg tane frå nausta, og der låg dei og nokre som var urolege og fekk KYRKJEKLOKKA opp, for du veit vi skal til kyrkje! vogga på vatnet, Bergset-båten tilsnakk av foreldra sine. Der Eg var ikkje sein til å kome meg som heitte «Fram» og Sølv- var mykje å sjå på. Altertavla på beina og byrje å dra på meg bergsbåten som heitte «Rols». var forunderleg. Ho likna ikkje søndagskleda som mor hadde Det var spennande å stige om stort på dei bileta vi hadde på hengt over stolryggen fram- bord i båten og kjenne kor veggen heime. Men det likaste mafor senga. Far sat og bar- han flaut. Og båtane vart ofte var orgel-musikken. Eg livna til berte seg med såpeskum i halve fylte så det ikkje var ein plass når organisten spela «inntogs- andletet – og mor smurde niste til overs.. Vi ungane vart ofte marsjen», - (som vi kalla det), til kyrkjeferda. plasserte mellom ein roar og og dei milde tonane var vakre å esinga på båten, eller framme i høyre på, men det beste var når Tredje kvar søndag var det stamnen. Og så var båtane brått organisten sette på krafta så det gudsteneste i Utvik – som var i fart på den glitrande fjorden. dirra i veggene. Eg song med i vårt kyrkjesokn, og vår, sommar Denne dagen var fjorden still og salmane så godt eg kunne, og eg og haust var det fast kyrkje- blank, og eg syntest det var him- dikta visst til litt på både tonar tur for folk frå Fjella. Det var mel både over oss og under oss. og ord. Av presten si preike kanskje ikkje alle ungane som Det var som om vi var løyste frå skjøna eg ikkje alltid så mykje, var med til kyrkje heile tida, jorda og stemnde fram mellom men det var morosamt å sjå kor men eg var einebarn og kunne kvite skyer. Når vi hadde rodd levande han var på preikestolen ikkje setjast att heime når dei halve vegen var det vanleg å når han vart ivrig. andre for. Eg hadde ikkje noko byte roarar. Det var to nes inne imot det heller, for kyrkjeturen Etter kyrkjegangen gjekk dei i fjorden som glei frå kvarandre, var ei velkomen oppleving og fleste ned att til båtane og åt og då var vi halvvegs. Eg han hadde både spenning og even- nista si. Far og mor skulle alltid hugse at han gamle Steffå var tyr i seg. Men vi måtte fyrst stanse og prate med skyldfolk, med oss, og han var blind, men ned den hengebratte vegen til som der var ei mengd av, og eg han gjekk «berget» både opp sjøen – «berget» som fjellarane hala og drog i armen til mor og og ned utan særlege problem. kallar det. Om vinteren kunne ville ned att til nistepakka der Og no sa han: -No er de halv- der vere snø og is i berget, så då det var rundstykke med pølse vegs, - no må de byte! Og eg vart det ikkje så mange kyrkje- på. Når vi kom til lands heime undra meg over at han som var turar. Men denne dagen var ein ved nausta, vart det ofte kap- blind, kunne vete det. Seinare klår og strålande haustdag, og pgang for oss smågutane. Kven fortalde einkvan at han brukte å vi hadde ikkje gått så langt før kunne kome forast opp berget? telje åretaka. eg råka kameratar som også var Fleire år etterpå – under på kyrkjetur. Og som vanleg Fjellarane hadde faste plassar krigen – var det eit par kalde så vart foreldra sin fart for liten der dei drog båtane opp. Og vintrar då isen på fjorden låg for oss, og vi byrja å springe så rusla dei i småflokkar opp nesten ut til Tistam. Då gjekk vi ned den kronglete råsa. Den til kyrkja. Kyrkja var lys og fin, på isen til kyrkja, hugsar eg, og gjekk i store svingar, men vi og der var oftast mykje folk. eg trudde det skulle bli fort gjort kutta tvert av alle svingane og Klokkaren sat gjerne på plas- å gå til Utvik. Men det vart sprang så beint ned som det let sen sin når vi kom inn og var ein keisam veg som ingen ende seg gjere, sprang og hoppa så ein gammal mann med skjegg ville ta. Då lengta eg attende til gras og småstein fauk rundt oss og kalott. Vi var såpass ofte i barndomens kyrkjeturar, der vi og kom ned eit kvarters tid før kyrkja at eg somme tider kjende sigla mellom skyer under blå dei vaksne. Nede ved nausta var att folk, og såg at dei hadde an- himmel og gleda var stor og det alt samla ein liten folkeflokk dre klede på seg no enn sist eg forunderleg. ved steinbryggja, og fleire kom såg dei. Og der var både gamle til etter kvart. folk, og ungar som klatra opp i 3 Randabygd kyrkje 100 år av Reidar Sørland Randabygd kyrkje er 100 år i år vegutløysing, så robåten måtte bru- veret ikkje var godt. Dette heldt og soknerådet vil markere jubileet kast til kyrkjeferd. Færingen var fram også etter at kyrkja var reist. med eit heft e som truleg blir ferdig kvardagsbåten, men til kyrkjeferd Etter krigen blei det vanleg å KYRKJEKLOKKA til sal i september. Jubileumshøgti- måtte dei bruke stor båt, «fem- fylgje rutebåt til konfi rmantføre- da vil også bli med der. Vi inviterer keiping», og gjerne blei fl eire båtar buingane, men heilt til 1968 reiste Kyrkjeklokka sine lesarar med på rusta ut. Gravferd var ei utfordring konfi rmantane her i bygda til Utvik ein smakebit av heft et. med kiste i båten og kan hende eller Vereide. Første konfi rmasjon i med dårleg ver. Konfi rmantane Randabygd kyrkje var 3. mai 1968. Før 1916 sokna folket i Randa- rodde også enten det var Utvik Else Djuvstein har skildra korleis bygd/Hopland til kyrkjene i Utvik eller Ryssfj øra som var målet. ei kyrkjeferd kunne vere før 1916. og Vereide. Bygda hadde ikkje Vaksne var med, særleg dersom Dette fortel ho om på side 36. Basar i Fjellvarden av Sidsel Bergset Den 20. februar i år Hadde Fjelli delast ut til heldige vinnarar, er det vi kvart år av Bodvar og Håkon. misjonsforeining sin årlege basar ein fl okk av dei yngste som kappast Dei seier at dei blir godt mottekne for NMS Det norske misjons- om å springe rundt med vinstane. når dei kjem. selskap. Vi er ei lita foreining, men Frå september/oktober og fram til Dei siste åra har vi hatt eit popu- om vi ikkje er mange, tek vi det att mars/april har vi foreiningsmøte lært innslag på basaren. Det er på alderen. Difor har nok basaren som regel annakvar veke heime hos auksjon av litt spesielle ting, gjerne fått «nytt namn»: Bestemorbasa- kvarandre. Vi syng, har ei kort an- også gamle ting. Ottar har blitt vår ren! Eit heidersnamn! tykkjer vi. dakt og les frå Misjonstidende, - og faste auksjonarius; han meistrar No må det seiast at vi ikkje hadde spøta kjem fram! Kaffi pause høyrer jobben med glans. Den gode mat- klart å gjennomføre basaren utan med, og det vanlege er at vi har pausa med påsmurde skiver og ka- hjelp av yngre kreft er. Alle vi spør med nistepakke, slik at det ikkje ker er og populær, og som takk for om praktisk hjelp, svarar ja så sant skal bli for mykje å stelle i stand for maten går lodd- og åresalet ekstra dei kan. Det takkar vi hjarteleg den som har møtet. Foreinings- godt etterpå. Midt i programmet er for! Og at basaren vår er populær, medlemane sjølve gir basarvin- det alltid ei andakt, av og til med syner på frammøtet. Her kjem stane, noko vi arbeider med og har lysbilete eller fi lmar der misjonen minst tre generasjonar som tek i tankane heile året, men ein del får står i fokus. Toril Lange har vore lodd og kjøper årar. Mange tek på vi og av gåvmilde bygdefolk. God trufast andaktshaldar i mange år, seg å selje årar, og når vinstane skal hjelp til å gå med basarbøkene får men og andre har vore her når Toril har vore forhindra. Fjelli misjonsforeining hadde 140-årsjubileum i 2009. Vi fi nn namnet i protokollane til Ber- gen krins av NMS første gong i 1869. Og når vi veit at Det norske misjonsselskap vart stift a i 1842, er det imponerande. Om vi kan feire 150 årsjubileum i 2019, veit vi ik- kje. No gled vi oss over at basaren dette året var særs vellukka, og gåva på over 30 000 er sendt til Det norske misjonsselskap. Vi takkar bygdefolket og alle gode hjelparar for at de er så positive og støttar oss på alle vis. Tusen takk! Det velfylte gevinstbordet i Fjellvarden Foto Alv O. Bergset 4 Familiegudsteneste i Utvik Kyrkje Palmesøndag var det familie- Barnekor gjekk inn i prosesjon gudsteneste i Utvik kyrkje. Det med påskeliljer og underheldt var ei fin gudsteneste med utde- med flott song under gudstene- ling av 6 års bok til Elise Kår- sta.