Odbędzie Się Dn. 9 X 2020 O Godz. 15.00 W Formie Licytacji Online Za

51/2

odbędzie się dn. 9 X 2020 o godz. 15.00 w formie licytacji online za pośrednictwem platformy aukcyjnej OneBid https://onebid.pl/pl/aukcje/-/1396 Opracowanie:2 Piotr Wójtowicz i współpracownicy WARUNKI LICYTACJI 1. Ceny podane w katalogu są cenami wywołania. 2. Do ceny wylicytowanej antykwariat dolicza 10% opłaty organizacyjnej. 3. Prowadzący aukcję może wycofać pozycję przed rozpoczęciem licytacji bez podania przyczyny. 4. Do udziału w aukcji upoważnione są osoby oraz instytucje (w ich imieniu upoważnieni przedstawiciele), które zostały osobiście zarejestrowane w dniu i miejscu aukcji przez organizatora aukcji, lub złożyły zlecenie kupna w formie pisemnej, poprzez e-mail lub fax. 5. W celu rejestracji uczestnictwa osobistego w aukcji należy podać dane osobowe, dane adresowe oraz kon- taktowy numer telefonu. Przy rejestracji należy okazać dokument potwierdzający tożsamość rejestrującego się – dowód osobisty, prawo jazdy lub paszport. 6. W związku z nowelizacją ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z 2017 r. poz. 2187), osoba, która dokona zakupu (bądź pośredniczy w zakupie, w tym reprezentuje osoby prawne) obiektu za cenę powyżej 10.000 zł jest zobowiązana do podania dodatkowych danych osobowych (PESEL). 7. W zamówieniach pisemnych prosimy podać: numer pozycji, nazwisko autora, pierwsze słowo tytułu oraz najwyższą oferowaną cenę. W imieniu tych osób i instytucji w licytacji uczestniczy upoważniony przedstawiciel antykwariatu. 8. W przypadku otrzymania limitów na jednakową kwotę w stosunku do tej samej pozycji, o wyniku licytacji decyduje kolejność zgłoszeń. 9. Treść zamówień aukcyjnych traktowana jest poufnie. 10. Przerwy w trakcie aukcji są ustalane przez prowadzącego aukcję. Są one integralną częścią aukcji. 11. Organizatorzy nie ponoszą odpowiedzialności za realizację zamówień aukcyjnych złożonych w dniu aukcji. 12. Organizatorzy aukcji zastrzegają sobie prawo wykluczenia z aukcji osób, które nie wywiązują się z przyję- tych zobowiązań. 13. Nabywca może w terminie 10 dni od dnia aukcji odstąpić od umowy kupna w przypadku, gdy opis pozycji zamieszczony w katalogu w sposób znaczący odbiega od stanu faktycznego rzeczy. Sprawy sporne będą rozpatrywane przez Antykwariat Wójtowicz po dostarczeniu odpowiedniego uzasadnienia. 14. Zakupione pozycje wysyłamy pocztą: – dla instytucji płatność przelewem bankowym, – dla osób prywatnych za pobraniem pocztowym, jeśli nie ustalono inaczej. 15. Prosimy o przestrzeganie 7-dniowego terminu płatności od daty otrzymania rachunku za zakupione pozycje. Po tym terminie będą naliczane ustawowe odsetki. 16. Osoby odbierające pozycje osobiście zobowiązane są wykupić je w ciągu 7 dni od daty aukcji. Po tym terminie będą naliczane ustawowe odsetki. 17. Biblioteka Narodowa i Biblioteka Jagiellońska mają prawo pierwokupu po cenach wylicytowanych. 18. Organizator aukcji nie ponosi odpowiedzialności za ukryte wady fizyczne i prawne licytowanych pozycji. 19. Zamówienia pocztowe prosimy kierować na adres Antykwariatu Wójtowicz. 20. Zdjęcia każdej pozycji aukcyjnej zamieszczone na stronie www.antykwariat.wojtowicz.krakow.pl są równo- rzędnym elementem opisu zamieszczonego w katalogu. 21. Przystąpienie do aukcji jest równoznaczne z akceptacją ww. warunków aukcyjnych. 22. Wykorzystywanie opisów bibliograficznych oraz ilustracji zamieszczonych na stronie internetowej www.antykwariat.wojtowicz.krakow.pl jest możliwe wyłącznie po uzyskaniu zgody Antykwariatu Wójto- wicz. 23. Wyniki aukcji podlegają publikacji na stronie internetowej www.antykwariat.wojtowicz.krakow.pl w terminie trzech dni po dniu aukcji. Wyniki będą udostępnione na ww. stronie przez miesiąc od dnia publikacji. 24. Wywóz materiałów bibliotecznych za granicę reguluje ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 18 marca 2010 r. Antykwariat Wójtowicz s.c. ul. Szpitalna 19, 31-024 Kraków tel./fax 12 422 73 26 tel. 12 429 63 26 e-mail: [email protected] Konto bankowe: 58 1140 2017 0000 4402 0339 1307 Pieśni patriotyczne 3

Pieśni patriotyczne

606. DUMA o Hetmanie Rzewuskim. Z pieśni narodowej przełożona na fortepian przez Albina Korytyńskiego. Lwów (do 1865). Nakład i własność Autora. Zakład Litogr. C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 29,2 × 24 cm), s. 10 (tekst i nuty),okł. kolor. w litografii. Karty luzem, ślady zalania, rdzawe plamki na kartach, podklejenia, niew. naddarcia krawędzi, duży ubytek ostatniej karty, podklejony, odręczna numeracja kredką i ołówkiem na ostatniej stronie. Seweryn Rzewuski (1743–1811) – hetman polny koronny, generał major wojsk koron- nych, pisarz polityczny, mówca, poeta, dramatopisarz. 8039/68 50.00

Nr 606 Nr 607

607. FALL Maurycy – Wiarusy. Polonez na fortepian przez Maurycego Falla.Lwów (do 1915). Nakład i własność wydawcy G. Seyfarth. (ca. 31 × 24,7 cm), s. 4 (nuty), okł. w kolorze niebieskim. Niew. przybrudz., małe zaplamienie na ostatniej stronie, odręczny podpis na okł., poza tym stan dobry. 8039/85. 100.00

608. JESZCZE Polska nie zginęła. Jaśnie Wielmożnemu Augustowi Zawiszy Czarnemu i żo- nie Jego Honoracie z Zaleskich Dołęgów Zawiszynej. Polonez na fortepian przezAdama Wrońskiego. Kraków (do 1915). Nakładem księgarni i składu nut S. A. Krzyżanowskiego. (ca. 30 × 24,2 cm), s. 6 (nuty),okł. kolor. w litografii. Karty luzem, niew. przybrudz. i przebarwienia, poza tym stan dobry. Adam Wroński (1850/51 – –1915) – polski skrzypek, dyrygent, kompozytor, pedagog i działacz kultury muzycznej. 8039/66 (Ilustracja na s. 4) 100.00 4 Pieśni patriotyczne

Nr 608 Nr 609

609. LES Adieux a la Patrie. Polonaise celebre. Pour piano par le Prince Michel Ogiński. Kra- ków (przed 1915). Nakład i własność księgarni oraz składu nut S. A. Krzyżanowskiego. (ca. 33,7 × 26,9 cm), s. 4 (nuty), okł. w litografii. Przybrudz., rdzawe plamki na kartach, niew. naddarcia krawędzi, zagięcia, zażółcenie kart. Michał Kleofas Ogiński (1765–1833) – starolitewski, białoruski i polski kompozytor i teoretyk muzyki, pamiętnikarz, pisarz polityczny, podskarbi wielki litewski. 8039/89. 40.00

Nr 610 Nr 611

610. MARSZ Legionów. Słowa: J. Jejde. Muzyka: Szczerbiec. Kraków 1916. Nakład i własność Mieczysława Mroczka. Stich u. Druck der Waldheim-Eberle. (ca. 33,5 × 26,8 cm), s. 6 (teskt i nuty), okł. w litografii. Pieśni patriotyczne 5

Niew. przybrudz., naddarcia krawędzi i zagniecenia, środkowa karta luzem, poza tym stan dobry. Juliusz Jejde (1841–43 – 1908) – aktor, śpiewak, reżyser, dyrektor teatru. 8039/65. 80.00

611. WIENIEC ulubionych melodyj narodowych na skrzypce i fortepian. Ułożył Adam Wroński. Zeszyt III i na same skrzypce zeszyt III. Kraków b. r. Nakład i własność wydawcy T. Giesz- czykiewicz, dawniej A. Piwarski i Ska Księgarnia i skład nut. Zakł. Graf. Fr. Zieliński i Ska. (ca. 32 × 24,3 cm), s. 16; 8 (nuty), okł. w litografii. Niew. przybrudz. i naddarcia krawędzi okł., zażółcenie kart, poza tym stan dobry. Adam Wroń- ski (1850/51 – 1915) – polski skrzypek, dyrygent, kompozytor, pedagog i działacz kultury muzycznej. 8064/9/u 50.00

612. WROŃSKI Adam – Lutnia Polska. Część druga. Zbiór pieśni narodowych Polskich i Ukra- ińskich ułożył na fortepian (...). Op. 157. Kraków (do 1915). Nakład i własność księgarni oraz składu nut S. A. Krzyżanowskiego. (ca. 32,9 × 26,2 cm), s. 16 (nuty), okł. wielobarwna. Dedykowane bratance Wrońskiego, Franciszce Wrońskiej. Niew. otarcia okł. i przybrudz. kart, karty luzem, poza tym stan dobry. 8122/16. 200.00

Nr 612 Nr 613

613. WROŃSKI Adam – Lutnia Polska. Zbiór pieśni narodowych na fortepian. Ułożył (...). Op. 62. Kraków (do 1915). Nakład i własność ksiegarni oraz składu nut S. A. Krzyżanowskie- go. (ca. 33,7 × 26,3 cm), s. 18 (nuty), okł. wielobarwna. Otarcia okł., niew. przybrudz. i zażółcenie kart, karty luzem, na okł.ślady zalania, poza tym stan dobry. 8122/17. 200.00

614. WROŃSKI Adam – Podkóweczki, dajcie ognia ! Mazury na fortepian. Op. 128. Kraków (do 1915). Nakład i własność księgarni oraz składu nut S. A. Krzyzanowskiego. (34,5 × 25,5 cm), s. 5, [1], okł. oryg. w barwnej litografii. Wydawnicywo dedykowane „Wielmożnemu Panu Doktorowi Maksymilianowi Cersze”. Na okładce wizerunek tańczących par i grającej orkiestry, na pierwszym planie róże. Adam Wroń- 6 Stare melodie

ski (1850/51 – 1915) – polski skrzypek, dyrygent, kompozytor, pedagog i działacz kultury muzycznej. Ślady zabrudz. i zawilg. Całość po konserwacji. 8122/56 200.00

615. WROŃSKI Adam – Wieniec melodyi narodowych na fortepian. Kraków (do 1915). Nakład i własność księgarni muzycznej Antoniego Piwarskiego i Ski. (33 × 25,5 cm), s. 16 (nuty), okł. oryg. brosz. w barwnej litografii, sygn.: „K.S.W.”. Pieczęcie własn., ślady zabrudzeń i zawilg. Całość po konserwacji. Na okładce w górnej części wizerunek Wawelu, poniżej orszak weselny. Adam Wroński (1850/51 – 1915) – polski skrzypek, dyrygent, kompozytor, pedagog i działacz kultury muzycznej. 8122/5 200.00

Nr 614 Nr 615

Stare melodie

616. ADAMUS A.(ntoni) – Marocco. (Gatunek): One-Step. Varsovie, Cracovie 1920. Gebeth- ner i Wolff, G. Gebethner & Co. Lit. J. F. Konarzewski i I. Mękarski. Edycja II. (ca. 33,6 × 26,1 cm), s. 4 (nuty), okł. kolor. w litografii. Na okł. odręczny podpis z dat.: „8/X. 1994”, niew. przybrudz. i naddarcia krawędzi, niew. ubytek dolnej krawędzi grzbietu. 8039/18. 40.00

617. ALABASTRA. A Madame Maryla Pilawitz. (Gatunek): Fox Trot. Arr.: Jan Różewicz. Varsovie-Cracovie-Lublin-Łódź-Poznań (ca. 1920). Nakł. i własność. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski i J. Mękarski. (ca. 34 × 26 cm), s. 4 (nuty), okł. kolor. w litografii. Ślady niew. przybrudzeń marginesów okł. Podpis własność. Stan dobry. Jan Różewicz (1953– –2008), polonista, reżyser teatralny, dramaturg, scenarzysta, scenograf, poeta i prozaik. 8039/44. 40.00

618. ALDONA. Tango. Arr.: A. Gold. Varsovie (1920). Propriete de L’Editeur P. Rudzki. Lit. J. Konarzewski i J. Mękarski. (ca. 34 × 26 cm), s. 4 (nuty), okł. kolor. w litografii. Stare melodie 7

Ślady niew. zażółceń kart. Odręczne zapiski numeryczne. Stan dobry. Artur Gold (1897–1943), polski kompozytor, dyrygent i skrzypek pochodzenia żydowskiego, współtwórca popularnej w dwudziestoleciu międzywojennym orkiestry tanecznej, zamordowany w Treblince. 8039/45 40.00

Nr 616 Nr 617

619. BRZEZIŃSKI H. – Haszysz. (Gatunek): Walc-Boston. Warszawa (po 1920). F. Grąbczewski et. I. Rzepecki. (ca. 30,9 × 25 cm), s. 4 (nuty), okł. kolor. Przybrudz., zażółcenia i ślady zalania kart, naddarcia na zgięciu, odręczny podpis na okł. 8039/24 40.00

Nr 618 Nr 619 8 Stare melodie

620. CZARNE oczy. Tango. Słowa: Harryman. Muzyka: A. Gold. Wyd. 5. Warszawa-Kraków- Lublin-Łódź-Paryż-Poznań-Wilno-Zakopane 1929. Gebethner and Wolff, Warszawa. Lit. J. Konarzewski; Sztych W. Kościesza. (ca. 34 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Ślady niew. zażółceń kart, niew. przetarcia okł. Niew. zagięcia narożników. Stan dobry. Na ostatniej str.: „Ostatnie nowości taneczne.” Marian Hemar (1901–1972) – pseudonim „Harryman”, polski poeta, satyryk, komedipisarz, dramaturg, tłumacz poezji, autor tekstów piosenek. Artur Gold (1897–1943), polski kompozytor, dyrygent i skrzypek pochodzenia ży- dowskiego, współtwórca popularnej w dwudziestoleciu międzywojennym orkiestry tanecznej, zamordowany w Treblince. 8039/60 40.00

Nr 620 Nr 621

621. CZERWONE Róże. Z operetki „Przygoda w Grand Hotelu”. (Gatunek): tango. Tekst polski: Wojciech Dzieduszycki. Test oryginalny: A. Gruenewald i Beda. Muzyka: P. Abraham. Basel 1935, Lwów 1936. Doremi Musikverlag, Pro Arte. Lit. Piller-Naumann. (ca. 34,3 × 25,1 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Przybrudz., niew. zaplamienia kart, liczne ślady ołówka na okł. oraz ostatniej str. Ostatnia strona zawiera „Ostatnie nowości na sezon 1936”. Wojciech Dzieduszycki (1912–2008) – polski aktor, śpiewak, dyrygent, dziennikarz, autor tekstów kabaretowych, działacz kulturalny, recenzent muzyczny i teatralny oraz inżynier. Pal Abraham, później znany jako Paul Abraham (1892–1960) – wegierski kompozytor operetkowy. 8039/30. 40.00

622. CZY PANI mieszka sama? (Gatunek): Shimmy-Foxtrot. Słowa: Andrzej Włast (Willy). Mu- zyka: Z. Karasiński. Nowa popularna piosenka z teatru „Perskie Oko”. Warszawa, Riga 1925. Edition J. Altschuler, Warszawa. (ca. 34,1 × 26,2 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii sygn.: „Vertes”. Przybrudz., rdzawe plamki i niew. ślady zaplamienia kart, niew. naddarcia krawędzi, na okł. pieczęć własn. i zamazany odręczny podpis. Na ostatniej str.: „Ostatnie zagranicznie nowo - ści” i reklama. Andrzej Włast, (1895–1943), polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Zygmunt Karasiński (1898–1973), polski skrzypek, pianista, kompozytor, dyrygent, saksofonista, autor tekstów piosenek. Pionier jazzu w Polsce. 8039/7 40.00 Stare melodie 9

Nr 622 Nr 623

623. DZIEWCZĘ me, niepunktualność twa... Electric Girl. (Gatunek): Shimmy-Fox. Helm- burg-Holmes. Słowa: St. Ratold. Warszawa – Kijów 1922. Własność. wydawcy na Rzecz- pospolitą Polską L. Idzikowski. Copyright by Befa-Verlag Berlin. Lit. C. Witanowski. Sztych: K. Drzewicki. (ca. 34 × 26 cm), s. 6 (nuty i tekst), okł. kolor. w litografii. Ślady niew. rdzawych plamek i zażółceń kart. Pieczęć własność. Stan dobry. Stanisław Ratold (1893–1926), śpiewak, kabareciarz, pisał teksty piosenek. 8039/46 40.00 624. EXCENTRIC Girl. Dzieweczką miłą ja jestem wszak. Reponse a “Electric Girl”. (Gatunek): Shimmy-Fox. Słowa: J. J. Muzyka: Zugmunt Jakobi, OP. 7. Warszawa 1923. Leon Idzikow- ski. Copyright „Lira Polska”. Lit. J. F. Konarzewski i J. Mękarski w Warszawie. (33 × 26,2 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Przybrudz. i zaplamienia, niew. naddarcia krawędzi stron, poza tym stan dobry. 8039/51 40.00

Nr 624 Nr 625 10 Stare melodie

Nr 626 Nr 627

625. GDY ZOBACZYSZ ciotkę mą... (Gatunek): Shimmy-fox. Słowa: Andrzej Włast (Willy). Muzyka: R. Nelson. Varsovie, Riga; Leipzig-Berlin-Wien-Paris1925 . Edition Karl Brül; Nakł. i własność. na Rzeczpospolitą Polską J. Altschuler, Warszawa. Lit. Breitkopf & Hartel, Lipsk. (32,5 × 25,7 cm), s. 4 (tekst i nuty),okł. kolor. w litografiisygn.: „Herzio”. Ślady niew. zażółceń kart, niew. postrzępienie dolnego narożnika okł. Na okł. pieczęć własność. Stan dobry. Na ostatniej str.: „Ostanie zagranicznie nowości” i reklama. Andrzej Włast, właść. (1895–1943), polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek 8039/26 (Ilustracja na s. 9) 40.00

Nr 628 Nr 629 Stare melodie 11

626. GDZIE twoje serce? Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: A. Gold. Arr. H. Wars. Warszawa 1930. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski. Wyd. 6. Tango z rewji „Gwiazdy Warszawy” w teatrze „Morskie Oko”. (ca. 32,5 × 25,2 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Podklejenie grzbietu (wzmocnienie), ślady zażółcenia kart, zaplamienie ostatniej karty, poza tym stan dobry. Na ostatniej stronie „Ostatnie nowości taneczne”. Andrzej Włast (1895– –1943) – polski poeta pchodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Artur Gold (1897–1943) – polski kompozytor, dyrygent i skrzypek pochodzenia żydowskiego, współtwórca popularnej w dwudziestoleciu międzywojennym orkiestry tanecznej, zamordowany w Treblince. Henryk Wars (1902–1977) – polski kompozytor muzyki rozrywkowej żydow- skiego pochodzenia, aranżer, pionier jazzu w Polsce, pianista oraz dyrygent. 8039/23 40.00

627. JAK we śnie... (Gatunek): Valse Boston. Słowa: Andrzej Włast. Arr.: J. Kahan. Warszawa (po 1920). Nakład i własność wydawców Kuncewicz i Hofman. Lit. C. Witanowski, Warecka. (ca. 33,7 × 26,5 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii . Zażółcenie kart, niew. naddarcia krawędzi i przybrudz., poza tym stan dobry. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Jakub Kagan (1896–1942) – polski kompozytor pochodzenia żydowskiego, pianista, aranżer i muzyk jazzowy. 8039/6. 40.00

628. JAKGDYBY nigdy nic... (Gatunek): Tango. Słowa: Jerry. Muzyka: Fred Scher. Warszawa 1936. Wydawnictwo M. Arcta. Lit. C. Witanowski. (ca.) s. 33,6 × 25,3 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii, sygn.: „kotkowska – szwurcówna”. Niew. przybrudz., ślady zażółcenia kart, niew. naddarcia krawędzi, na okł. pieczęć własn., na ostatniej stronie slady ołówka, zawiera ona „Ostatnie nowości”. Jerzy Ryba (1909- po 1941) – pseudonim Jerry, polski scenarzysta i recenzent filmowy, autor tekstów piosenek. Fred Scher (1900–1968) – pianista, kompozytor, aranżer i dyrygent. 8039/1 40.00

629. JUŻ dziś nie płaczę. (Gatunek): Tango. Słowa: Walery Jastrzębiec. Muzyka: Zygmunt Wieh- ler. Wydanie 3. Teatr Rewji „Ananas” z repertuaru Hanki Runowieckiej. Warszawa 1923. Skład główny „Leon Idzikowski”. Copyright teatr „Ananas” w Warszawie. Lit. J. Konarzew- ski. (ca. 32,5 × 25,2 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w litografii, sygn.: „J. Hollak”. Podklejony grzbiet (wzmocnienie), ślady niew. zażółceń kart, poza tym stan dobry. Na ostatniej stronie reklama teatru „Ananas”. Zygmunt Wiehler (1890–1977) – polski kompozytor i dyrygent. Walery Jastrzębiec-Rudnicki (1888–1962) – polski autor, konferansjer, dyrektor kabaretów, działacz kulturalny i związkowy, z wykształcenia prawnik. 8039/47 40.00

630. JUŻ nigdy!... (Gatunek): Tango. Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: J. Petersburski. Arr. H. Wars. Warszawa 1930. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski. Wyd. 3. Wielki sukces Very Bo- browskiej w Teatrze „Morskie Oko”. (ca. 32,6 × 25,7 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Niew. otarcia okł., ślady zażółcenia kart, na okł. pieczęć własn. i odręczne podpisy, na drugiej stronie ślad kredki. Na ostatniej stronie „Ostatnie nowości taneczne”. Andrzej Włast (1895– –1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Jerzy Petersburski (1895–1979) – kompozytor muzyki popularnej, także do wielu znanych przebo- jów. Henryk Wars (1902–1977) – polski kompozytor muzyki rozrywkowej żydowskiego pochodzenia, aranżer, pionier jazzu w Polsce, pianista oraz dyrygent. 8039/8 (Ilustracja na s. 12) 40.00

631. KARASIŃSKI A.(dam Józef) – Piękne Ziemianki. (Gatunek): Walc. Warszawa (przed 1920). Gebethner i Wolff. Lit. W. Główczewski. (ca. 32,1 × 24,9 cm), s. 6 (nuty), okł. kolor. w litografii, sygn.: „Bogdan N.” 12 Stare melodie

Niew. otarcia i przybrudz., podklejenie grzbietu, odręczny napis na okł. Adam Józef Karasiński (1868–1920) – polski kompozytor, skrzypek i pianista, nazywany polskim królem walca, autor licznych tańców salonowych i ludowych. 8039/58. 40.00

632. KAŻDA piękność tańczy Shimmy. Shimmy z operetki „Bajadera”. (Gatunek): Shimmy. Sło- wa: Michalina Makowiecka-Rudzińska. Muzyka: Em. Kalman. Warszawa (po 1920). Na- kład i własność B. Rudzkiego. (ca. 31,7 × 25 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w kolorze brązowym. Ślady zażółcenia kart, podklejony grzbiet, poza tym stan dobry. Michalina Makowiecka-Ru- dzińska (1895–1973) – autorka tekstów, pieśniarka, tłumaczka librett operetkowych, pianistka, dyrektorka „Teatru Ziemi Kaszubskiej”. Emmerich (Imre) Kálmán (1882–1953)- węgier- ski kompozytor operetkowy, jedne z najwybitniejszych przedstawicieli operetki wiedeńskiej. 8039/21. 40.00

Nr 630 Nr 631

633. KRYSTA Józef – Czar miłości. (Le charme d’amour). Fantazya ułożona na fortepian przez Józefa Krysta. Lwów (ok. 1900). Główny skład w księgarni Seyfartha i Czajkowskiego. Lit. A. Przyszlak. (ca. 32,2 × 25,2 cm), s. 6 (nuty), okł. kolor. w litografii. Niew. zażółcenie i ślady korników na kartach, poza tym stan dobry. 8071/37 40.00

634. KSIĘŻNICZKA Czardasza. „Artystki, artystki, artystki w wariete...” Marsz. Muzyka: E. Kalman. (Poznań po 1945). Nakł. Poznańskiej Spółki Wydawniczej. (ca. 34 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. czarno-biała sygn.: KWK. Ślady niew. zażółceń kart. Niew. naddarcia marginesów kart. Stan dobry. Emmerich (Imre) Kálmán (1882–1953), węgierski kompozytor operetkowy. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli operetki wiedeńskiej. 8039/37 40.00

635. KSIĘŻNICZKA Czardasza. „Choć w świecie ładnych dziewcząt roje...” Duet i walc. Muzy- ka: E. Kalman. (Poznań po 1945). Nakł. Poznańskiej Spółki Wydawniczej. (ca. 34 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. czarno-biała sygn.: KWK. Ślady niew. przybrudzeń kart. Niew. naddarcia marginesów kart. Stan dobry. Emmerich (Imre) Kálmán (1882–1953), węgierski kompozytor operetkowy. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli operetki wiedeńskiej. 8039/38 40.00 Stare melodie 13

Nr 632 Nr 633

636. KSIĘŻNICZKA Czardasza. „My z jaskółek bierzmy wzór...” Walc. Muzyka: E. Kalman. (Poznań po 1945). Nakł. Poznańskiej Spółki Wydawniczej. (ca. 34 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. czarno-biała sygn.: KWK. Ślady niew. przybrudzeń kart. Niew. naddarcia marginesów kart. Stan dobry. Emmerich (Imre) Kálmán (1882–1953), węgierski kompozytor operetkowy. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli operetki wiedeńskiej. 8039/39 (Ilustracja na s. 14) 40.00

Nr 634 Nr 635

637. KSIĘŻNICZKA Czardasza. „Wszystkie zmysły mówią we mnie: Kochaj mnie...” Duet. Mu- zyka: E. Kalman. (Poznań po 1945). Nakł. Poznańskiej Spółki Wydawniczej. (ca. 34 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. czarno-biała sygn.: KWK. 14 Stare melodie

Ślady niew. przybrudzeń kart. Niew. naddarcia marginesów kart. Stan dobry. Emmerich (Imre) Kálmán (1882–1953), węgierski kompozytor operetkowy. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli operetki wiedeńskiej. 8039/40 40.00

Nr 636 Nr 637

638. KSIĘŻYC nad Tahiti. Pagan Love Song. Angielski tekst: Artur Freed. Słowa polskie: Oldlen. Muzyka: Nacio Herb Brown. Główna melodja z filmu dźwiękowego „Poganin” śpiewana przez Ramona Novarro. Warszawa, Riga 1930. Edition J. Altschuler. (ca. 33,9 × 26,4 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. Przybrudz., ślady ołówka na okł., niew. rdzawe plamki, slad zalania, na ostatniej stronie „Ostatnie nowości”. Julian Tuwim (1894–1953) – pseudonim Oldlen, polski poeta żydow- skiego pochodzenia, pisarz, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek. Nacio Herb Brown (1896–1964) – amerykański pisarz popularnych piosenek, partytur fil- mowych i muzyki teatralnej na Broadwayu. Artur Freed (1894–1973) – amerykański autor piosenek i producent filmowy. 8039/5 40.00

639. L’ATLANTIDE. (Gatunek): Tango. Słowa: Alina Butrymowicz. Muzyka: Juljusz Leo, Op. 10. Kraków 1923. Nakł. „Szczerbca”. (ca. 32,5 × 25,8 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. sygn. „S. J.” Niew. otarcia, naddarcia krawędzi i przybrudz. kart, grzbiet podklejany, na str. drugiej ślady kredki, na ostatniej pióra. 8039/27 40.00

640. LAMOTHE Georges – Le Premier Baiser. (Pierwszy pocałunek). Valse pour le Piano. War- szawa 1884. Skład nut i instrumentów muzycznych Gustawa Lewi. W lit. Mękarskiego. (ca. 32,8 × 25,7 cm), s. 12 (nuty), okł. kolor. w litografii. Karty luzem, zażółcenie i ślady kredek na kartach, niew. naddarcie karty 9–10, na okł. ślad zaplamenia i pieczęć własn., na ostatniej karcie reklama wydawcy. Georges Lamothe (1842– –1894) – francuski kompozytor, pianista, fisharmonista. 8071/36 40.00

641. LEWANDOWSKI A.(dam) – FATA morgana. (Gatunek): Valse Boston. Warszawa 1922. Nakł. F. Grąbczewskiego i I. Rzepeckiego. Skład gł.: I. Rzepecki. Lit. „A. Pański”, Piotrków. (ca. 33,2 × 25 cm), s. 4 (nuty), okł. kolor. w litografii, sygn.: „B. Nowak”. Stare melodie 15

Przybrudz., zaplamienia, niew. naddarcia krawędzi, na okł. pieczęć własn. Adam Lewandow- ski – kompozytor, aranżer, pianista, dyrygent, kierownik Towarzystwa Muzycznego w Kole. 8039/56. 40.00 642. MAHAGONNE. (Gatunek): Shimmy afrykańskie. Tekst polski: Willy. Muzyka: Krauss-Elka. Op. 50. Warszawa 1923. Nakład i własność na RP Gebethnera i Wolffa. Lit. J. F. Konarzewski i J. Mękarski w Warszawie. (ca. 33,2 × 26,3 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Przybrudz., naddarcia krawędzi, na okł. pieczęć własn., rdzawe plamki. Andrzej Włast (1895– –1943) – pseudonim artystyczny Willy, polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Leopold Krauss-Elka (1891–1964) – austriacki kompozytor. 8039/57. (Ilustracja na s. 16) 40.00

Nr 638 Nr 639

Nr 640 Nr 641 16 Stare melodie

Nr 642 Nr 643

Nr 644 Nr 645

643. MARX Emil – Trzy spojrzenia. Zbiór ulubionych Śpiewów z towarzyszeniem fortepianu. Słowa: Aleksander Kraushaar. Muzyka: Emil Marx. Warszawa (przed 1865). Nakładem J. Kaufmann. (Wilno, Orgelbrand; Kalisz H. Hurtig). Zakład Litogr. i Sztych Nut W. Otto Krak. Przedm. (ca. 31,2 × 24,8 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł.w litografii. Niew. przybrudz., zaplamienia, naddarcia krawędzi, na okł. ślad ołówka. Aleksander Kraushar (1843–1931) – polski adwokat, historyk, publicysta, poeta, działacz kulturalno-oświatowy. 8039/69 60.00

644. MIŁOŚĆ. (Gatunek): Blues. Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: Jerzy Petersburski. Blues śpie- wany w „Perskiem Oku” przez Nelę Herten. Warszawa 1927. Nakład Gebethnera i Wolf- Stare melodie 17

fa. Lit. J. F. Konarzewski i J. Mękarski. (ca. 32,7 × 25 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Zażółcenie kart, niew. przybrudz., pieczęć własn. na okł., podklejony grzbiet, na ostatniej stronie reklama nowości. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Jerzy Petersburski (1895–1979) – kompozytor muzyki popularnej, także do wielu znanych przebojów. 8039/14 40.00

645. NASZĄ jest noc! (Gatunek): Tango. Słowa: Oldlen (Julian Tuwim). Muzyka: Stefci Górskiej. Wyd. 2. Melodyjne tango z rewji „Maj za pasem” w teatrze „Qui pro Quo”. Warszawa 1930. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski. (ca. 34 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty),okł. kolor. w litografii, sygn. M. Walentynowicz. Ślady niew. zażółceń kart. Grzbiet podklejony (wzmocniony). Stan dobry. Na ostatniej str.: „Ostatnie nowości taneczne.” Stefania Górska (portret na okł.); (1907–1986), polska aktorka, piosenkarka, tancerka i kompozytorka. 8039/50. 40.00

646. NEAPOLITAŃSKIE piosenki. Sorrento. (A’Surrentina). Słowa polskie: W. Rapacki (syn). Warszawa (po 1920). Gebethner i Wolff; Wyd. Kasy Przezorności i Pomocy Warsz. Pomoc- ników Księgarskich. Lit. C. Witanowski. (ca. 33,3 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Zaplamienia, rdzawe plamki i niew. naddarcia krawędzi., na okł. pieczęć własn. i odręczny podpis, zagięcie górnych rogów. Ernesto De Curtis (1875–1937) – włoski kompozytor licznych pieśni neapolitańskich. Wincenty Rapacki (1865–1943) – polski aktor teatralny, filmowy oraz śpiewak, autor licznych tekstów, muzyki, piosenek i operetek, tłumacz librett operetkowych. 8039/31. 40.00

Nr 646 Nr 647

647. NIE odchodź odemnie... Słowa: A. Włast. Muzyka: A. Gold. Arr.: H. Wars. Wyd. 2. Przebój z rewji „Uśmiech Warszawy” w teatrze „Morskie Oko”. Warszawa 1930. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski w Warszawie. (ca. 32,6 × 25,3 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii, sygn.: „M. Walentynowicz”. Podklejenie grzbietu (wzmocnienie) oraz przedartych kart, ślady zażółcenia kart. Na ostatniej stronie „Ostatnie nowości taneczne”. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia 18 Stare melodie

żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Artur Gold (1897–1943) – polski kompozytor, dyrygent i skrzypek pochodzenia żydowskiego, współtwórca popularnej w dwudziestoleciu międzywojennym orkiestry tanecznej, zamordowany w Treblince. 8039/35. 40.00

Nr 648 Nr 649

648. NIETOPERZE. (Gatunek): tango. Słowa: Szer-Szenia. Muzyka: Fanny Gordon. Warszawa (po 1925). Skład główny Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski w Warszawie. Wyd. 3. Prze- bój sezonu z teatru „Wesoły wieczór”. (ca. 34,2 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w litografii, sygn.: „Walentynowicz”. Przybrudz., zaplamienia, niew. naddarcia krawędzi, ślady atramentu, na okł. pieczęć własn., na ostatniej stronie Najnowsze przeboje Fanny Gordon. Jan Brzechwa (1898–1966) – pseudonim Szer-Szeń, polski poeta pochodzenia żydowskiego, autor bajek i wierszy dla dzieci, sa- tyrycznych tekstów dla dorosłych, a także tłumacz literatury rosyjskiej. Fanny Gordon (1914– –1991) – polsko-rosyjska kompozytorka, tłumaczka, autorka tekstów, kompozytorka pierwszej polskiej operetki i wielu szlagierów. 8039/29. 40.00

649. ON NIE powróci... Nowe tango argentyńskie. Wielki sukces z rewji „Warszawa w kwiatach” z Teatru „Morskie Oko”. Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: Henryk Wars. Wyd. 2. Piosenka śpiewana przez St. Nowicką, E. Bodo, T. Olszę, ... w „Morskiem Oku”. Warszawa-Kraków- Lublin-Łódź-Paryż-Poznań-Wilno-Zakopane 1929. Gebethner and Wolff, Warszawa. Lit. J. Ko- narzewski; Sztych W. Kościesza. (ca. 34 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Ślady niew. zażółceń kart. Stan dobry. Na ostatniej str.: „Ostatnie nowości taneczne.” Andrzej Włast, właść. (1895–1943), polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek.; Henryk Wars, właść. Henryk Warszawski (1902–1977), polski kompozytor muzyki rozrywkowej żydowskiego pochodzenia, aranżer, pionier jazzu w Polsce, pianista oraz dyrygent. 8039/33 40.00

650. OSTATNI liść. (Einmal sagt man sich “Adieu”). (Gatunek): Tango. Słowa: Harryman. Mu- zyka: W. Schmidt-Gentner. Warszawa-Riga 1929. Edition J. Altschuler. (ca. 32,1 × 25,2 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. Stare melodie 19

Zagięcia, naddarcia, przybrudz. i zaplamienia na kartach, dokument w dwóch częściach, na ostatniej stronie „Ostatnie nowości”. Marian Hemar (1901–1972) – pseudonim „Harryman”, polski poeta, satyryk, komediopisarz, dramaturg, tłumacz poezji, autor tekstów piosenek. Willy Schmidt-Gentner (1894–1964) – jeden z najbardziej utytułowanych niemieckich kompozyto- rów muzyki filmowej w historii kina niemieckojęzycznego. 8039/17 40.00 651. OSTATNI raz! (Gatunek): Blues. Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: Artur Gold. Warszawa, Kraków, Lublin... 1929. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski. Melodyjny Blues z nowej rewji teatru „Morskie Oko”. (ca. 32,6 × 25 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Niew. naddarcia krawędzi oraz otacia i przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn., na ostatniej stronie „Ostatnie nowości taneczne”. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Artur Gold (1897–1943) – polski kompozytor, dyrygent i skrzypek pochodzenia żydowskiego, współtwórca popularnej w dwudziestoleciu międzywojenny, orkiestry tanecznej, zamordowany w Treblince. 8039/9 40.00 652. POCAŁUNEK kochanki. (Gatunek): Tango. Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: J. Kagan. War- szawa 1928. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski. Teatr „Morskie Oko”, rewja Tik-tak. (ca. 33,7 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii, sygn.: „M.Walentynowicz”. Niew. przybrudz., naddarcia i podklejenia krawędzi, odręczna notatka na okł. (dat. „8.X.1928 r., Lwów”), zażółcenie kart, na ostatniej stronie „Ostatnie nowości taneczne”. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Jakub Kagan (1896–1942) – polski kompozytor pochodzenia żydowskiego, pianista, aranżer i muzyk jazzowy. 8039/19. (Ilustracja na s. 20) 40.00

Nr 650 Nr 651

653. POD MOSTEM Warszawy. (Gatunek): Walc. Arr.: Jan Różewicz. Wydanie na fortepian. Wydanie do śpiewu i na fortepian. Warszawa-Kraków-Lublin-Łódź-Poznań-New York1920. Nakł. i własność. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski i J. Mękarski. (ca. 34 × 26 cm), s. 5 (nuty), okł. kolor. w litografii. Ślady niew. zażółceń kart i postrzępień dolnych narożników. Pieczęć i podpis własność. Stan dobry. Jan Różewicz (1953–2008), polonista, reżyser teatralny, dramaturg, scenarzysta, scenograf, poeta i prozaik. 8039/43. (Ilustracja na s. 20) 30.00 20 Stare melodie

Nr 652 Nr 653

Nr 654 Nr 655

654. PÓJDŹ za blaskiem księżyca. (Gatunek): Boston. Słowa polskie: Andrzej Włast. Muzyka: Robert Stolz, Op. 313. Warszawa 1923. Gebethner i Wolff. (ca. 33,9 × 27 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. kolor., sygn.: „Ortmann”. Naddarcia krawędzi kart (część podklejona), pieczęć własn. na okł., niew. przybrudz., środko- wa karta luzem. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Robert Elisabeth Stolz (1880–1975) – austriacki kompozytor i dyrygent, ostatni z „królów wiedeńskiego walca”. 8039/16. 40.00

655. PRZYJDŹ kochanku! (Gatunek): Tango-Serenata. Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: Artur Gold. Arr.: H. Wars. Warszawa 1929. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski. (ca. 32,6 × 25,1 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Stare melodie 21

Niew. przybrudz., na okł. odręczny podpis i pieczęć własn., na drugiej stronie ślad kredki, dokument w dwóch częściach, na ostatniej stronie „Ostatnie nowości taneczne”. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Artur Gold (1897–1943) – polski kompozytor, dyrygent i skrzypek pochodzenia ży- dowskiego, współtwórca popularnej w dwudziestoleciu międzywojennym orkiestry tanecznej, zamordowany w Treblince. Henryk Wars (1902–1977) – polski kompozytor muzyki rozrywkowej żydowskiego pochodzenia, aranżer, pionier jazzu w Polsce, pianista oraz dyrygent. 8039/4 40.00

656. RAPEE Erno, Pollack Lew – Charmaine! Słowa: Andrzej Włast. Najnowsza melodja z teatru „Morskie Oko”. Warszawa 1927. Edition J. Altschuler. (ca. 34 × 26,9 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w kolorze zielonym. Niew. przybrudz. i ślady zażółcenia kart, lekko postrzępione krawędzie, naddarcie wzdłuż zgięcia, pieczęć własn. na okł., na ostatniej stronie reklama Ostatnich nowości”. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Erno Rapee (1891–1945) – urodzony w Estonii amerykański dyrygent symfoniczny, jego kariera obejmowała zarówno muzykę klasyczna jak i popularną. Lew Pollack (1895–1946) – amerykański kompozytor piosenek i muzyk działający w latach 20. i 30. XX wieku. 8039/15. 40.00

657. RAZEM z Tobą. (Gatunek): tango. Słowa: Zbigniew Drabik. Muzyka: Włodzimierz Krajew- ski. Warszawa 1939. M. Arct, Zakł. Wyd. S.A. Druk i lit. H. Imielski. (ca. 34,2 × 26,2 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w litografii. Niew. przybrudz. kart, odręczna dedykacja na okł. Na ostatniej stronie „Ostatnie nowości” M. Arcta. Zbigniew Drabik (ok. 1907 – 1944) – pseudonim Ar-Gus, polski autor tekstów i kompozytor. 8039/53. 40.00

Nr 656 Nr 657

658. RAZEM z Tobą. (Gatunek): tango. Słowa: Zbigniew Drabik. Muzyka: Włodzimierz Krajew- ski. Warszawa 1939. M. Arct, Zakł. Wyd. S.A. Druk i lit. H. Imielski. (ca. 34,3 × 25,9 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w litografii. 22 Stare melodie

Niew. ślady ołówka i plamy atramentu na kartach, na okł. pieczęć własn., poza tym stan dobry. Na ostatniej stronie „Ostatnie nowości” M. Arcta. Zbigniew Drabik (ok. 1907 – 1944) – pseudonim Ar-Gus, polski autor tekstów i kompozytor. 8039/61. 40.00

659. REFLEXION. (Gatunek): Valse. Par: Jan Różewicz op. 68. Warszawa (po 1920). Nakł. i Własność Wydawców Kuncewicz i Hofman. (ca. 30,9 × 25 cm), s. 4 (nuty), okł. w kolorze czerwonym. Zażółcenie kart, przybrudz., ślady klejonego grzbietu, na okł. odręczny podpis, poza tym stan dobry. Jan Różewicz (1953–2008), polonista, reżyser teatralny, dramaturg, scenarzysta, scenograf, poeta i prozaik. 8039/25 40.00

Nr 658 Nr 659

Nr 660 Nr 661 Stare melodie 23

660. ROZSTANIE. (Gatunek): Tango. Słowa: Oldlen. Muzyka: S. Górska. Tango wykonywane w rewji pod tytułem „Nos do góry” w teatrze „Qui pro Quo”. Warszawa 1931. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski. (ca. 32,5 × 25,1 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w litografii, sygn.:” M. Walentynowicz”. Zażółcenie kart, podklejenie grzbietu (wzmocnienie), na ostatniej stronie „Ostatnie nowości taneczne”. Julian Tuwim (1894–1953) – pseudonim Oldlen, polski poeta żydowskiego pochodzenia, pisarz, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek. Stefania Górska (portret na okł.); (1907–1986), polska aktorka, piosenkarka, tancerka i kompozytorka. 8039/3. 40.00

661. SALOME. (Gatunek): Foxtrot-Orientale. Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: R. Stolz. Warsza- wa (po 1920). Nakład i własność wydawców Kuncewicz i Hofman. (ca. 31,7 × 25,2 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w kolorze zielonym. Zażółcenia kart, na okł. pieczęć własn. i ślady ołówka, podklejany grzbiet, niew. przybrudz. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Robert Elisabeth Stolz (1880–1975) – austriacki kompozytor i dyrygent, ostatni z „królów wiedeńskiego walca”. 8039/22. 40.00

662. SZKODA Twoich łez dziewczyno... (Gatunek): Tango. Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: A. Gold. Arr. H. Wars. Warszawa 1929. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski. Czarujące tango z rewji „Cała Warszawa” w teatrze „Morskie Oko”. (ca. 32,6 × 25 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii, sygn.: „J. Radlicz”. Nuty w dwóch częściach, niew. naddarcia krawędzi i ślady zażółcenia kart, na okł. pieczęć własn. i odręczny podpis, na ostatniej stronie „Ostatnie nowości taneczne”. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Artur Gold (1897–1943) – polski kompozytor, dyrygent i skrzypek pochodzenia żydow- skiego, współtwórca popularnej w dwudziestoleciu międzywojennym orkiestry tanecznej, zamordowany w Treblince. Henryk Wars (1902–1977) – polski kompozytor muzyki rozrywkowej żydowskiego pochodzenia, aranżer, pionier jazzu w Polsce, pianista oraz dyrygent. 8039/10 40.00

Nr 662 Nr 663 24 Stare melodie

Nr 664 Nr 665

663. ŚWIERZYŃSKI Michał – Cicha noc. Pieśń na dwa głosy. Kraków (ca. 1920). Nakład i wła- sność księgarni oraz składu nut S. A. Krzyżanowskiego. (ca. 33,2 × 26,3 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w kolorze niebieskim (grafika sygn.: „M. Filipkiewicz”. Niew. naddarcia krawędzi, niew. ślady zażółcenia kart, poza tym stan dobry. Michał Świe- rzyński (1868–1957) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog. 8039/42. (Ilustracja na s. 23) 40.00 664. TA BAŁAŁAJKA nieraz ostrzegała mnie... Pieśń rosyjska z operetki w trzech aktach „Or- łow”. Słowa: Juljan Tuwim. Muzyka: Bruno Granichstaedten. Warszawa, Wiedeń, Berlin 1925. Nakł i własność na Polskę B. Rudzkiego, nakład i własność na wszystkie kraje świata Edition Bristol A. G. Lit. J. F. Konarzewski i J. Mękarski w Warzawie. (ca. 33,6 × 26,4 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Niew. otarcia i przybrudz. kart, na okł. podkreślenie wskazujące zawartość i pieczęć własn. Julian Tuwim (1894–1953) – polski poeta żydowskiego pochodzenia, pisarz, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek. Bruno Granichstaedten (1879–1944) – austriacki kompozytor i librecista. 8039/32. 40.00

665. TO PRZECIE zwykła rzecz. (It’s a simple thing). (Gatunek): Tango.Słowa: W. Stępień. Muzyka: Z. Karasiński. B. m. wyd.(dwudziestolecie międzywojenne). B. Wyd. (ca. 35,1 × 26,2 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. czarno-biała. Niew. przybrudz., zagięcia i naddarcia krawędzi, niew. ślady zażółcenia kart, na okł. ślady ołówka. Wacław Stępień (1911–1993) – polski satyryk, autor rewii, komedii myzycznych i piosenek. Zygmunt Karasiński (1898–1973) – polski skrzypek, pianista, kompozytor, dyrygent, saksofonista, autor tekstów piosenek. Pioner jazzu w Polsce. 8039/59 40.00

666. TWE smutne oczy! (Gatunek): Tango. Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: J. Kagan. Warsza- wa 1928. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski. Wyd. 7. Tango z rewji „Perskiego Oka”. (ca. 33,9 × 26,7 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii, sygn.: „M. Walentynowicz”. Stan dobry. dręczny podpis i pieczęć własn. na okł., niew. przybrudz. i naddarcie górnej kra- wędzi, na ostatniej stronie „Ostatnie nowości taneczne”. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Jakub Kagan Stare melodie 25

(1896–1942) – polski kompozytor pochodzenia żydowskiego, pianista, aranżer i muzyk jazzowy. 8039/20 40.00 667. TWE smutne oczy! (Gatunek): Tango. Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: J. Kagan. Warszawa 1928. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski i J. Mękarski. Wyd. 7. Tango z rewji „Perskiego Oka”. (ca. 32,5 × 25,8 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii, sygn.: „M. Walentynowicz”. Dokument w dwóch częściach, naddarcia i ubytki, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na okł. odręczny podpis, na ostatniej stronie „Ostatnie nowości taneczne”. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Jakub Kagan (1896–1942) – polski kompozytor pochodzenia żydowskiego, pianista, aranżer i muzyk jazzowy. 8039/55 30.00

Nr 666 Nr 667

Nr 668 Nr 669 26 Stare melodie

668. UST Twych daj dziewczyno. (Gatunek): Shimmy-Onestep. Słowa: A. Krzet. Ar.: A. Müller. Lwów (ca. 1920). G. Seyfarth. (ca. 34 × 27 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor., sygn.: „v. Te- renchick. Zaplamienia kart, naddarcia krawędzi, na okł. pieczęć własn. Na ostatniej stronie pierwsze wersy 28 pieśni cygańskich. Artur Tadeusz Müller (1893–1960) – polski kompozytor, pianista dyrygent. 8039/54. (Ilustracja na s. 25) 40.00

669. WAMPIR. Walc do śpiewu. (Gatunek): walc. Słowa: W. Schlesinger. Muzyka: P. Kuczera. Tarnów 1922. Nakład Księgarni Zygmunta Jelenia. (ca. 33,3 × 25,5 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w kolorze zielonym. Na okł. odręczny podpis piórem i ołówkiem, naddarcia krawędzi, niew. ślady zażółcenia kart. 8039/41. (Ilustracja na s. 25) 40.00 670. WANDA. (Gatunek): Tango. Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: I. Petersburski i K. Englard. Nowe tango argentyńskie z teatru „Morskie Oko”. Warszawa 1928. Gebethner i Wolff. Lit. J. Konarzewski. (ca. 32,6 × 25,1 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii, sygn.: „M. Walentynowicz”. Ślady zażółcenia kart, niew. przybrudz. i naddarcia krawędzi, na ostatniej stronie „Ostatnie nowości taneczne”. Andrzej Włast (1895–1943) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Jerzy Petersburski (1895–1979) – kompozytor muzyki popularnej, także do wielu znanych przebojów. Kazimierz Englard (? – 1942) – pianista, harmonista, dyrygent, kompozytor, aranżer, uznawany za jednego z pionierów jazzu w Polsce. 8039/12 40.00

Nr 670 Nr 671

671. WE DWOJE... Słowa: A. Włast. Muzyka: A. Gold. Arr. H. Wars. Wyd. 2. Melodyjna piosenka z rewji: Parada Gwiazd w „Morskiem Oku”. Piękne tango z rewji ... Warszawa 1930. Copyright Gebethner and Wolff. Lit. J. Konarzewski. (ca. 34 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Ślady niew. zażółceń kart. Grzbiet podklejony (wzmocniony). Stan dobry. Na ostatniej str.: „Ostatnie nowości taneczne.” Andrzej Włast, właść. (1895–1943), polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek. Artur Gold (1897–1943), polski kompo- Stare melodie 27

zytor, dyrygent i skrzypek pochodzenia żydowskiego, współtwórca popularnej w dwudziestoleciu międzywojennym orkiestry tanecznej, zamordowany w Treblince. 8039/36 40.00

672. WESOŁA muza. Balerina. Słowa: J. St. Mar. Muzyka: Antoni Stembrowicz. Warszawa 1917. Wyd. I. Rzepeckiego. Lit. J. F. Konarzewski i J. Mękarski. (ca. 32,3 × 25,3 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Przybrudz. i nieliczne rdzawe plamki na kartach, ślady ołówka i pieczęć własn. na okł., podklejany grzbiet, pozostałości po naklejanym grzbiecie. Ostatnia strona zawiera reklamę. Marian Stanisław Mar (1844–1942) – pseudonim J. St. Mar, prozaik, poeta, dziennikarz, kierownik teatrzyków rewiowych, autor sceniczny. 8039/28. 40.00

Nr 672 Nr 673

673. WIOSNA! Wiosna! (Gatunek): Walse Boston. Słowa: Cz. Kaczmarczyk. Muzyka: A.T. Adam. (Warszawa po 1920). Br. Wyd. Lit. J. Konarzewski. (ca. 34 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Ślady niew. zażółceń kart. Stan dobry. 8039/49 40.00 674. WSPOMNIJ mnie! (Gatunek): Creola. Słowa: Marjan Hemar. Muzyka: Ripp. Tango Marji Modzelewskiej z „Artystów” w Teatrze Polskim. Warszawa 1929. Edition J. Altschuler. (ca. 33,8 × 26,2 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. Niew. przybrudz. i naddarcia, pieczęcie własn. na wszystkich stronach, na ostatniej stronie „Ostatnie nowości”. Marian Hemar (1901–1972) – pseudonim „Harryman”, polski poeta, satyryk, komediopisarz, dramaturg, tłumacz poezji, autor tekstów piosenek. Luigi Miaglia (1888–1962) – włoski prawnik, lepiej znany pod pseudonimem Ripp, jako pisarz i autor piosenek, czasopism muzycznych, a także skeczów radiowych. 8039/2 (Ilustracja na s. 28) 40.00 675. YOKOHAMA (Yaki – Daki – Yaki – Da!) (Gatunek): Fox-trot-One-Step. Słowa: St. Ratold. Warszawa (ca. 1920). Kuncewicz i Hofman. Księgarnia i skład nut. (ca. 32,3 × 25,3 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w kolorze czarnym i czerwonym. Przybrudz., zaplamienia kart, na okł. pieczęć własn. i niew. napis ołówkiem, niew. ubytek lewego dolnego roga. Stanisław Ratold (1893–1926) – piosenkarz kabaretowy i estradowy, autor tekstów. 8039/52. (Ilustracja na s. 28) 40.00 28 Stare melodie

Nr 674 Nr 675

676. ZAPOMNISZ o mnie. Nowe tango z Teatru „Morskie Oko”. Słowa: Andrzej Włast. Muzyka: Henryk Wars. Wyd. 7. Świetna kreacja p. St. Nowickiej w Teatrze „Morskie Oko”. Warszawa 1929. Gebethner and Wolff. (ca. 34 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty),okł. kolor. w litografii. Ślady niew. zażółceń kart. Niew. ubytek górnego narożnika k. przy zgięciu. Stan dobry. Okładkę wyk. M. Walentynowicz, polski rysownik, architekt, pisarz oraz prekursor komiksu w Polsce. Na ostatniej str.: „Ostanie nowości taneczne.” Andrzej Włast, właść. (1895–1943), polski poeta pochodzenia żydowskiego, librecista i autor ponad 2000 piosenek.; Henryk Wars, właść. Henryk Warszawski (1902–1977), polski kompozytor muzyki rozrywkowej żydowskiego pochodzenia, aranżer, pionier jazzu w Polsce, pianista oraz dyrygent. 8039/34 40.00

Nr 676 Nr 678 Stare melodie 29

677. (ŻELEŃSKI Władysław) Zbiór 13 utworów. 1. Marzenia dziewczyny. Mojej żonie Wandzie (...) z czeskiego z muzyką Władysława Żeleńskiego. Kraków (ok. 1880). Nakład i własność księgarni oraz składu nut S. A. Krzyżanowskiego. Musikaliendruckerei v. Jos. Eberle & C., Wien. (ca. 32,6 × 25,7 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Niew. zaplamienia i przybrudz., na okł. pieczęć własn. i podpis ołówkiem, okł. i ostatnia strona luzem. 2. Trzy pieśni. Pannie Karolinie Fryben (...) z towarzyszeniem fortepianu przez Władysława Żeleńskiego. Dzieło 19. No 1. Młoda zaswatana J. B. Zaleskiego. No 2. Jaskółka T. Lenarto- wicza. No 3. Łzy T. Lenartowicza. Warszawa 1898. Nakład i Własność Gebethnera i Wolffa. (ca. 34 × 26,9 cm), s. 10 (tekst i nuty), okł. w litografii. Niew. przybrudz., karty luzem, ślady ołówka na okł. i ostatniej stronie, poza tym stan dobry. Józef Bohdan Zaleski (1802–1886) – polski poeta okresu romantyzmu. Teofil Lenartowicz (1822–1893)- polski poeta romantyczny, etnograf, rzeźbiarz i konspirator.

Nr 677 3. Dwie pieśni. Jw. z hr. Potockch hr. Teresie Wodzickiej. (...) do słów Autora Jwara utworu Władysława Żeleńskiego. No 1. Na śnieżnym krzaku choiny. No 2. Robaczek kochał się w róży. Kraków (po 1865). Nakład i własność księgarni oraz składu nut S. A. Krzyżanow- skiego. (ca. 32,9 × 26,2 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Dedykowane hr. Teresie Wodzickiej zd. Potockiej. Ślady niew. zażółcenia kart, środkowe karty luzem, poza tym stan dobry. 4. Dwie pieśni do słów Bohdana Zaleskiego. 1. Spotkanie się nasze gdzieś daleko. 2. Zako- chana. Utworu Władysława Żeleńskiego. Kraków (ok. 1865). Nakład i własność Franciszka Grzybowskiego. Zakład Litogr. C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 32,6 × 25,7 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Karty luzem, zażółcenie, rdzawe plamki, naddarcia, podklejenia i przybrudz. kart, nieliczne notatki na s. 2, 3 i 5. 5. Pieśni Gabryelli. Podarunek. Z muzyką Władysława Żeleńskiego. Warszawa (po 1865). Nakład i własność Ferdynanda Hösick. (ca. 32,6 × 25,7 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. brosz. Karty luzem, zażółcenie, naddarcia i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczęć własn., śla- dy kredki i podkreślenie wskazujące zawartość. Narcyza Żmichowska, ps. Gabryella (1819– –1876) – powieściopisarka i poetka, uważana za jedną z prekursorek feminizmu w Polsce. 30 Stare melodie

6. Wieje wietrzyk w polu. Augustowi Kościelskiemu. Z teki Józefa Kościelskiego. Pieśni z muzyką Władysława Żeleńskiego. Warszawa (po 1865). Nakład Ferdynanda Hösick. Lith. de Engelmann et Mühlberg, Leipsic. (ca. 30,8 × 23,5 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Dedykowane Augustowi Kościelskiemu. Niew. przybrudz., pieczęcie własn. i podkreślenie wskazujące zawartość na okł., ubytek prawego górnego rogu okł., ostatnia karta luzem, przybrudz. i podklejenia kart. Józef Kościelski (1845–1911) – poeta, dramaturg, wielkopolski dzia- łacz polityczny, mecenas sztuki i filantrop. 7. Pieśni Gabryelli. Dziwne dziewczę. Z muzyką Władysława Żeleńskiego. Warszawa (po 1880). Nakład i własność Ferdynanda Hösick. (ca. 34 × 27 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. brosz. Przybrudz., rdzawe plamki i podkreślenie wskazujące zawartość na okł., niew. naddarcia kart, rdzawe plamki na ostatniej karcie. Na ostatniej stronie reklama wydawcy. 8. Pieśni Gabryelli. Niepodobieństwo. Z muzyką Władysława Żeleńskiego. Warszawa (do 1865). Nakład i własność Ferdynanda Hösick. (ca. 30,8 × 23,3 cm), s. 10 (tekst i nuty), okł. brosz. Dedykowane Narcyzie Żmichowskiej. Pieczęcie własn. na okł. i ostatniej stronie, podkreślenie wskazujące zawartość, środkowe karty luzem, podklejone ubytki kart, rdzawe plamki, zaplamienia, zażółcenia i naddarcia stron. 9. Pieśń Gabryelli. Dziwne dziewczę. Z muzyką Władysława Żeleńskiego.Warszawa (po 1865). Nakład i własność Ferdynanda Hösick. (ca. 33,9 × 27 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. brosz. Własność Maryli Wolskiej. Zażółcenie, niew. przybrudz., naddarcia i rdzawe plamki na karcie, na okł. odręczny podpis i pieczęć własn., ubytek dolnego rogu stron 3–8, na ostatniej stronie reklama wydawcy. Maryla Wolska (1873–1930) – poetka polska okresu Młodej Polski, two- rzyła pod pseudonimem Iwo Płomieńczyk. 10. Pieśni Gabryelli. Tęsknota. Z muzyką Władysława Żeleńskiego.Warszawa (po 1865). Nakład i własność Ferdynanda Hösick. (ca. 33,9 × 26,8 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. brosz. Własność Maryli Wolskiej i Adama Lubicz-Wolskiego. Środkowa karta luzem, zażółcenie, niew. przybrudz. i naddarcia kart, na okł. pieczęć własn., odręczne podpisy i podkreślenie wskazujące zawartość. 11. Róża dzika. Augustowi Kościelskiemu. Z teki Józefa Kościelskiego. Pieśni z muzyką Władysława Żeleńskiego. Warszawa (ok. 1880). Nakład Ferdynanda Hösick. Inst. Lith. de Engelmann et Mühlberg, Leipsic. (ca. 32,6 × 25,8 cm), s. 10 (tekst i nuty),okł. w litografii. Dedykowane Augustowi Kościelskiemu. Okł. i ostatnia karta luzem, zażółcenie, przybrudz., i rdzawe plamki na kartach. 12. Dwie piosnki. Do słów M. B. Antoniewicza utworu Władysława Żeleńskiego. I. Mój kwiatek. II. Posyłka. Warszawa (po 1880). Nakładem G. Sennewalda. (ca. 30,8 × 23,5 cm), s. 10 (tekst i nuty), okł. kolor. brosz. Dedykowane Pannie Fanny Kleber. Okł. luzem, zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczęć własn. i ubytek górnej krawędzi, na ostatniej stronie reklama wydawcy. Fanny Kleber (1846–1918) – śpiewaczka operowa. Mikołaj Bołoz Antoniewicz (1801/04 – 1885) – poeta, dramatopisarz, tłumacz i oficer kwalerii Wojsk Polskich w postaniu listopado- wym 1830–1831. 13. Deux Mazourkas. Pour le piano composees par Ladislas Żeleński.Dresde (po 1865). F. Ries. Varsovie: F. Hösick. New York: G. Schirmer. C. G. Röder seulp. Leipsie. (ca. 30,9 × 25,2 cm), s. 12 (nuty),okł. w litografii. Dedykowane Sophie Menter. Zażółcenie, niew. przebarwienia i rdzawe plamki na kartach, poza tym stan dobry. Sophie Menter (1846–1918) – niemiecka pianistka i kompozytorka. Wła- dysław Żeleński (1837–1921) – polski kompozytor, pedagog, organizator życia muzycznego. 8039/78 380.00 Pieśni, piosnki, arie i melodje 31

Pieśni, piosnki, arie i melodje

678. AURORA Polka. Für das Pianoforte von Johann Strauss. Warschau (po1865). R. Friedlein. W Lit. J. V. Fleck. (ca. 32 × 25,1 cm), s. 4 (nuty), okł. w litografii. Niew. przybrudz. i rdzawe plamki, podklejany grzbiet, poza tym stan dobry. Johann Strauss (1825–1899) – austriacki kompozytor, dyrygent i skrzypek. 8039/74. (Ilustracja na s. 28) 40.00

679. (CHĘCIŃSKI Jan Konstanty) Zbiór 13 utworów. 1. Lilja. Pieśni obce na Mezzo-Sopran z towarzyszeniem fortepianu w przekładzie polskim Jana Chęcińskiego. Szereg drugi. Muzyka: R. Schuman. Warszawa (po 1865). Nakładem Gustawa Sennewalda. Stich und Schnellpressen-Druck der Röder’schen Officin in Leipzig. (ca. 31,2 × 24,8 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Mocne naddarcie wzdłuż zgięcia, zażółcenie i rdzawe plamki na kartach, przybrudz. i podkre- ślenie wskazujące zawartość na okł., na ostatniej stronie reklama wydawcy. Robert Schumann (1810–1856) – niemiecki kompozytor i krytyk muzyczny, uznawany za jednego z najbardziej wpływowych twórców epoki romantyzmu. 2. Margarethe. Faust. „Gdy sie do ciebie uśmiechało życie”. Album śpiewów salonowych w przekładzie Jana Chęcińskiego. Warszawa (ok. 1865). Nakładem Ferdynanda Hösick. W lit. J. Mękarskiego. (ca. 31,8 × 25,2 cm), s. 6 (tekst i nuty),okł. w litografii. Rdzawe plamki, zażółcenie i niew. przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn. Charles-François Gounod (1818–1893) – francuski kompozytor operowy. Faust – opera do libretta Jules’a Bar- biera i Michela Carrego, luźno oparta na pierwszej części dramatu Johanna Wolfganga Go- ethego o tym samym tytule. 3. Litości nie chcę. (Core e core). Śpiew ludowy neapolitański. Pieśni obce na Mezzo-Sopran z towarzyszeniem fortepianu w przekładzie polskim Jana Chęcińskiego. Szereg drugi. War- szawa (ok. 1865). Nakładem Gustawa Sennewalda. Sztych i druk C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 30,8 × 25 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii.

Nr 679 32 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Zażółcenie kart, pieczęć własn. i podkreślenie wskazujące zawartość okł., poza tym stan dobry. Na ostatniej stronie reklama wydawcy. 4. Pieśni obce na Mezzo-Sopran. Z towarzyszeniem fortepianu w przekładzie polskim Jana Chęcińskiego. Szereg drugi. – Kwiat alpejski. Muzyka: J. B. Wekerlin. Warszawa (po 1880). Nakładem Gustawa Sen- newalda. Sztych i druk C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 31,3 × 24,9 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Mocne naddarcie wzdłuż zgięcia, podklejenia, niew. ubytki krawędzi, rdzawe plamki, ślady zalania i zażółcenie kart, na okł. ślady ołówka. – O Herz, lass ab zu zagen. Z tych walk wyjdź serce śmiało. Muzyka: H. Litolff. Warsza- wa b. r. Nakładem Gustawa Sennewalda. Sztych i druk C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 31,4 × 24,7 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Zażółcenie, ślady zalania, naddarcia i przybrudz. kart, odręczny podpis i pieczęć własn. na okł., mocne przybrudz. i ubytek prawego górnego rogu okł. Jean-Baptiste Weckerlin lub We- kerlin (1821–1910) – francuski kompozytor i wydawca muzyczny w Alzacji. Henry Charles Litolff (1818–1891) – angielski pianista, kompozytor i wydawca muzyczny. 5. Rodzinny dach. Pieśni obce na Mezzo-Soprano z towarzyszeniem fortepianu w przekładzie polskim Jana Chęcińskiego. Warszawa (po 1865). Nakładem Gustawa Sennewalda. Zakład Litogr. C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 32,6 × 26,2 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Ślady zalania, rdzawe plamki i niew. przybrudz. na kartach, mocne naddarcie wzdłuż zgięcia, na okł. odręczny podpis, pieczęć własn. i podkreślenie wskazujące zawartość. Loisa Puget (1810–1889) – francuska kompozytorka. 6. Mój świat gdzie ty. Vivre sans toi. Muzyka: F. Campana. Pieśni obce na mezzo sopran z towarzyszeniem fortepianu w przekładzie polskim Jana Chęcińskiego. Warszawa (ok. 1865). Nakładem Gustawa Sennewalda. Sztych i druk C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 32,6 × 25,8 cm), s. 8 (tekst i nuty),okł. w litografii. Zażółcenie, niew. przybrudz., ślady zaplamienia i rdzawe plamki na kartach, na okł. odręcz- ny podpis, niew. naddarcia, na ostatniej stronie reklama wydawcy. Fabio Campana (1819– 1882) – włoski kompozytor, reżyser operowy, dyrygent i nauczyciel śpiewu. 7. Święta Łucja (Santa Lucia). Śpiewka Neapolitańska. Pieśni obce na Mezzo Sopra- no z towarzyszeniem Fortepianu w przekładzie polskim Jana Chęcińskiego. Warszawa (ok. 1900). Nakładem G. Sennewalda. C. G. Röder, Leipzig. (ca. 33 × 26,1 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii . Zażółcenie, niew. przybrudz., i naddarcia kart, na okł. pieczęć własn. i podkreślenie wska - zujące zawartość. Gaetano Braga (1829–1907) – włoski wiolonczelista i kompozytor okresu romantyzmu. 8. Rodzinny dach . Pieśni obce na Mezzo-Soprano z towarzyszeniem fortepianu w przekładzie polskim Jana Chęcińskiego. Muzyka: L. Puget. Warszawa (po 1865) . Nakładem Gustawa Sennewalda. Zakład Litogr. C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 34 × 26,5 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii . Karty luzem, zażółcenie, zaplamienia, przybrudz. i naddarcia kart, na ostatniej stronie reklama wydawcy. Loisa Puget (1810–1889) – francuska kompozytorka. 9. Łza. Muzyka: Gustav Hölzel. Pieśni obce na Mezzo-Soprano. Z towarzyszeniem fortepianu w przekładzie polskim Jana Chęcińskiego. Warszawa (po 1865) . Nakładem Gustawa Sennewalda. Zakład Litogr. C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 30,9 × 24,4 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii . Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, podklejony grzbiet (wzmocnienie), na okł. niew. ślady atramentu, na ostatniej stronie reklama wydawcy. Gustav Hölzel (1813–1883) – austrowęgierski kompozytor i bas-baryton. Pieśni, piosnki, arie i melodje 33

10. Cicho śpij. Album śpiewów salonowych w przekładzie Jana Chęcińskiego. Muzyka: F. Abta. Warszawa (ok. 1865). Nakładem Ferdynanda Hösick. W Lit. W. Otto. (ca. 32,6 × 25,7 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, niew. przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na okł. zaklejenie odręcznego podpisu i podkreślenie wskazujące zawartość, ślady ołówka na kartach. Franz Abt (1819–1885) – niemiecki kompozytor i kapelmistrz, wolnomularz. 11. Canzonetta Napolitana. Album śpiewów salonowych w przekładzie Jana Chęcińskiego. Warszawa (ok. 1865). Nakładem Ferdynanda Hösick. W Lit. W. Otto. (ca. 32,7 × 25,8 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, niew. przybrudz. kart, podpodklejenie, na okł. pieczęć własn., poza tym stan dobry. 12. Dobranoc. Muzyka F. Kückena. Pieśni obce na Mezzo-Soprano z towarzyszeniem fortepianu w przekładzie polskim Jana Chęcińskiego. Warszawa (po 1865). Nakładem Gustawa Sennewalda. (ca. 31,7 × 24,2 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. kolor. brosz. Karty luzem, niew. zażółcenie, i przybrudz. kart, ślady ołówka na kartach, szczególnie na okł. Friedrich Wilhelm Kücken (1810–1882) – niemiecki kompozytor i dyrygent. 13. Pocałunek – Walc. Muzyka: L. Arditi. Pieśni obce na Mezzo-Soprano z towarzyszeniem fortepianu w przekładzie polskim Jana Chęcińskiego. Warszawa (po 1865). Nakładem Gu- stawa Sennewalda. Zakład Litogr. C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 30,8 × 24,6 cm), s. 12 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Karty luzem, zażółcenie, przybrudz., naddarcia, podklejenia i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczęć własn. i podkreślenie wskazujące zawartość. Luigi Arditi (1822–1903) – włoski kompozytor i dyrygent. Jan Konstanty Chęciński (1826–1874) – pisarz polski, aktor i reżyser teatrów warszawskich, autor wielu librett do utworów Stanisława Moniuszki oraz licznych tłumaczeń sztuk obcych. 8071/38 380.00 680. CHOJNACKI Henryk – Leć motylku leć! Polka na fortepian przez Henryka Chojnackiego. Warszawa (ok. 1850). Nakładem Juliana Müllera. (ca. 30,7 × 25,1 cm), s. 4 (nuty), okł. brosz., (oraz): – Mazurka par V. Iżycki. (ca. 30,7 × 25,1 cm), s. 8 (nuty). Zażółcenie, przybrudz., rdzawe plamki, ślady zalania i korników na kartach. Rzadkie. 8071/20 40.00

Nr 680 Nr 681 34 Pieśni, piosnki, arie i melodje

681. CHOPIN Fr.(yderyk) – Mazurkas. Wien (b. r.) Waldheim-Eberle A. G. 4, s. 4, 3–149, nuty, opr. ppł. z epoki. Brak k. tyt., otarcia i niew. przybrudz. opr., na okł. naklejka z napisem „Chopin. Mazurki.”, na przedniej wyklejce notatki ołówkiem oraz naklejony portret Chopina wg. litografii M. Wo- dzińskiego z 1936 r., na początku znajduje się „Nocturne N. 2. Op. 9 No. 2. Es.” Chopina, pie- częć własn. na pierwszej stronie, notatki ołówkiem na nutach, przybrudz., zażółcenia i rdzawe plamki na kartach. Książka zawiera 51 mazurków (Chopin napisał ich przeszło 58 w latach 1825–1849). (Ilustracja na s. 33) 80.00

Nr 682

682. (CHOPIN Fryderyk) Zbiór 3 utworów. 1. Trois Valses. Pour le Piano. Composees par Fred. Chopin. Op. 64. Leipzig (ok. 1861). Chez Breitkopf & Härtel. (32,1 × 25,6 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii. Przybrudz. kart, zapisy numeryczne na okł., środkowe karty luzem, notatki ołówkiem w nutach, exlibris na odwrocie okł. 2. Trois Valses Brillantes. Pour le Piano. Composees par Frederic Chopin. Leipzig (ok. 1858). Chez Breitkopf & Härtel. (32,4 × 25,6 cm), s. 10 (nuty), okł. brosz. Przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, pieczęc własn. i zapis numeryczny na okł., naddarcia i podklejenia kart, ślady zaplamienia na okł., środkowe karty luzem, exlibris na odwrocie okł. 3. Valse. Pour le Pianoforte. Composee par Fred. Chopin. Leipzig (ok. 1872). Chez Breitkopf & Härtel. (32,5 × 25,8 cm), s. 12 (nuty), okł. w litografii. Przybrudz., naddarcia, podklejenia i rdzawe plamki na kartach, pieczęć własn. i zapis numeryczny na okł., środkowe karty luzem, exlibris na odwrocie okł. Fryderyk Franciszek Cho- pin (1810–1849) – polski kompozytor i pianista, uważany za jednego z najwybitniejszych kompozytorów romantycznych, a także za jednego z najważniejszych polskich kompozytorów w historii. 300.00

683. (CZERNY Karol) Zbiór 3 utworów. 1. Bijoux theatrals. Ou nouvelle Collection des Tondeaux, Variations et Impromptus. Sur les motifs les plus favoris des nouveaux operas. Pour le Pianoforte seul composes par Charles Czerny. Vienne (ok. 1850). Chez Ant. Diabelli et Comp. (ca. 33 × 25,3 cm), s. 16 (nuty), okł. brosz. Pieśni, piosnki, arie i melodje 35

Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na ostatniej stronie ślady atramentu. 2. 100 Uebungsstücke. (Exercices pour les commencants). Für Pianoforte von Carl Czerny. Braunschweig (ok. 1900). Henry Litolff’s Verlag. (ca. 30,9 × 23,8 cm), s. 26 (nuty), okł. brosz. Niew. przybrudz. kart i okł., na okł. ślady pieczęci własn., karty luzem, poza tym stan dobry. 3. L’Etude de la Velocite. (Die Schule der Geläufigkeit). Ou guarante Exercices. Calcules a developper lagilite des doigts. Composes par Charles Czerny. Kieff, Kamieniec pod., et Żytomir (po 1865). Chez. Ant. Kocipiński. (ca. 34 × 26,8 cm), s. 20 (nuty), okł. w litografii. Karty luzem, zażółcenie, przybrudz., ślady zalania, naddarcia i rdzawe plamki na kartach, na ostatniej stronie podklejenia i reklama wydawcy. Karl Czerny (1791–1857) – austriacki pianista, kompozytor i nauczyciel pochodzenia czeskiego, znany najbardziej za swoje etiudy na fortepian, stanowiące podstawowy materiał pedagogiczny w kształceniu pianistów. 8039/82 60.00

684. DAMSE Józef – Sześć uwertur. Z melodram grywanych na scenie warszawskiej skomponowanych na orkiestrę na Pianoforte przerobionych przez Józefa Damse. Warszawa (przed 1850). Nakładem Autora. W Cynkografii Ig. Klukowskiego. (ca. 24,8 × 33,2 cm), s. 28 (nuty), okł. brosz. Przybrudz., niew. ślady zaplamienia i naddarcia okł., na licu naklejona kartka z drukowanym napisem „Skład muzyki Juliusza Wildta w Krakowie” oraz odręcznym ‚Damse sześć utworów’, przybrudz. kart, naddarcie i odręczny podpis na karcie tyt. Zawiera uwertury z Melodram: 30 lat czyli Życie Szulera; Ben Dawid; Bandyta; Kenilwort; Oblubienica z Lamermooru; Emi Thels. Józef Damse (1789–1852) – polski kompozytor, dyrygent, śpiewak i aktor, wolnomularz. 8071/16 (Ilustracja na s. 36) 40.00

Nr 683 Nr 685

685. DIETRICH Maurycy – Polka Elegante. Pour le Piano-forte dedice A Madame La Comtesse Elise Slizień par Maurice Dietrich. Varsovie (ok. 1865). Chez G. Sennewald. Lith. H. Hir- szel. W Sztycharni A. Płacheckiego. (ca. 31,9 × 25 cm), s. 6 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane hr. Elizie Slizień zd. Tyszkiewicz. Przybrudz., ślady zaplamień, rdzawe plamki na kartach, podklejenia, zagięcia. Maurycy Dietrich (1816–1887) – polski pianista i kompozytor pochodzenia niemieckiego. 8039/76. 40.00 36 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Nr 684

686. ECHO Muzyczne i Teatralne. – Do słowika. Piosnka. Muzyka: J. Kleczyński. Słowa: Z. Ka- pliński. – Romans. Józef Paukner. – Śpiew bez słów. (Dzieło pośmiertne). Juliusz Janotha. Dodatek od No 33. Warszawa 1884. Nakładem Redakcyi Echa Muzycznego i Teatralnego. W lit. Mękarskiego. (ca. 32,7 × 25,7 cm), s. 10 (tekst i nuty), okł. w litografii. Dedykowane Wmu Aleksandrowi Myszudze. Zażółcenie, niew. przybrudz. i podklejenia kart, karty luzem, poza tym stan dobry. Aleksander Myszuga (1853–1922) – ukraiński śpiewak operowy, tenor liryczny. Jan Kleczyński (1837–1895) – polski pianista, kompozytor, krytyk muzyczny. Józef Paukner (1847–1906) – kompozytor czeski. Juliusz Janotha (1819–1883) – polski pianista, kompozytor i pedagog. 8071/28 40.00

Nr 686 Nr 687 Pieśni, piosnki, arie i melodje 37

687. FALL Maurycy – Nad złotą Bosną. (An der gold’nen Bosna). Walce na fortepian. (Gatunek): Walc. Muzyka: Maurycy Fall, Op. 80. Lwów (po 1875). Nakł. Seyfartha i Czajkowskiego. Lith. a. Musikaliendruckerei, Wien. (ca. 31,6 × 25,3 cm), s. 12 nuty),okł. w litografii. Niew. przybrudz. i naddarcia krawędzi, okł. i ostatnia strona luzem, poza tym stan dobry. Maurycy Fall – c. k. kapelmistrz 9. płku piechoty Barona Packeni. 8039/85. 50.00

Nr 688 688. (GALL Jan) Zbiór 5 utworów. 1. Drei Lieder. Würde in rosigem Scheine Jugend mir blinken... Für eine Singstimme mit Begleitung des Pianoforte. Componirt von Jan Gall. Lemberg (ok. 1890). Jakubowski & Za- durowicz. Varsovie: Gebethner u. Wolff. Leipzig: Breitkopf & Härtel. Lit. v. F. M. Geidel, Leipzig. (ca. 34 × 27 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Przybrudz., pieczęć własn. i ślady ołówka na okł., niew. naddarcia i przybrudz. kart. Utwór „Gdybym był młodszy, dzieczyno” do słów Adama Asnyka i jemu dedykowane. Własność M. Wolskiej. Maryla Wolska (1873–1930) – poetka polska okresu Młodej Polski, tworzyła pod pseudonimem Iwo Płomieńczyk. 2. Gdybym był młodszy... Trzy Pieśni na jeden głos z towarzyszeniem fortepianu napisał Jan Gall. Słowa: Adam Asnyk. Lwów (po 1880). Jakubowski & Zadurowicz. Warszawa: Gebeth- ner & Wolff. (ca. 32,5 × 24,5 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. brosz. Dedykowane Adamowi Asnykowi. Zażółcenie, przybrudz., niew. naddarcia i rdzawe plamki na kartach, środkowe karty luzem, na okł. odręczne napisy, ślady kredki i podkreślenie wskazujące zawartość, niew. ubytek dolnej krawędzi ostatniej karty. Własność Jadwigi Wolskiej z Dołęgi. 3. Z jesieni. Trzy pieśni na jeden głos z tow. fortepianu. No 3. Es ist ein Schnitter, der heisst Tod (Jest sobie korsiarz). Napisał Jan Gall. Lemberg (koniec XIX w.). Jakubowski & Za- durowicz. Varsovie: Gebethner & Wolff, Leipzig: Breitkopf & Härtel. Stich und Druck von F. M. Geidel. (ca. 34 × 26,9 cm), s. 6 (teks i nuty), okł. w litografii. Dedykowane Stanisławowi Niewiadomskiemu. Środkowa karta luzem, zażółcenie, naddarcia, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na okł. ślady zaplamienia. Stanisław Karol Niewia- domski (1859–1936) – polski kompozytor, dyrygent, krytyk muzyczny i pedagog. 4. Z jesieni. Trzy pieśni na jeden głos z tow. fortepianu. No 2. Wenn Eines nur nicht so schwer... (O gdybym w niedoli tej...). Napisał Jan Gall. Lemberg (koniec XIX w.). Jakubow- ski & Zadurowicz. Varsovie: Gebethner & Wolff, Leipzig: Breitkopf & Härtel. Stich und Druck von F. M. Geidel. (ca. 34 × 27 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. 38 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Dedykowane Stanisławowi Niewiadomskiemu. Środkowa karta luzem, zażółcenie, naddarcia, niew. przybrudz. i rdzawe plamki na kartach. 5. Dziewczę z buzią jak malina. Śpiew z towarzyszeniem fortepianu napisał Jan Gall. Układ na fortepian przez F. Spindler’a. Słowa: H. Heinego, w tłumaczeniu M. Gawalewicza. War- szawa 1890. Nakład i własność Gebethnera i Wolffa. W lit. Mękarskiego. (ca. 32,7 × 25,7 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w litografii. Dedykowane P. Józefie Szlezygierównie. Dokument w dwóch częściach, zażółcenie, niew przybrudz. i zaplamienia kart, na okł. pieczęć własn. Józefa Szlezygier (1861–1947) – śpiewacz- ka operowa. Fritz Spindler (1817–1905) – niemiecki pianista i kompozytor. Jan Karol Gall (1856–1912) – polski kompozytor, dyrygent, pedagog i krytyk muzyczny, znany głównie jako autor pieśni solowych i chóralnych. 8071/54 150.00

Nr 689 Nr 690

689. (GOUNOD Charles-François) Zbiór 2 utworów. 1. Ballada. Raz od lubej pewien król. Faust. Opera w 5ciu aktach. No. 2. PP. Barbier i Caree. Muzyka: Karol Gounod. Słowa polskie: L. Matuszyński. Warszawa (ok. 1865). Nakładem G. Sennewalda. (ca. 32,6 × 25,5 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. brosz. Zażółcenie, rdzawe plamki i zaplamienia na kartach, naddarcia krawędzi, ślady ołówka i dłu- gopisu na stronie 3, pieczęć własn. na okł., karty luzem. 2. Melodja z duettu aktu 3go „Pozwól patrzeć na twe oblicze”. Faust. Opera w 5ciu aktach. No. 3. PP. Barbier i Caree. Muzyka: Karol Gounod. Słowa polskie: L. Matuszyński. Warsza- wa (po 1865). Nakładem G. Sennewalda. (ca. 32,7 × 25,8 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. brosz. Dokument w dwóch częściach, przybrudz., rdzawe plamki i pieczęć własn. na okł., zażółcenie i rdzawe plamki na kartach. Faust – opera do libretta Jules’a Barbiera i Michela Carrego, luźno oparta na pierwszej części dramatu Johanna Wolfganga Goethego o tym samym tytule. Leopold Matuszyński (1820–1893) – artysta i reżyser opery. Charles-François Gounod (1818–1893) – francuski kompozytor operowy. 8071/29 50.00

690. JARECKI Henryk – Dwie pieśni. – Życzenie. (Der Wunsch). Słowa: El...y. Muzyka: H. Jarecki, Op. 2 N 1. Lwów (ok. 1865). Nakł. Księgarni Seyfartha i Czajkowskiego. Pieśni, piosnki, arie i melodje 39

C.k. Zakład litograficzny i artystyczny G. Wegeleina w Wiedniu. (ca. 31,6 × 25 cm), s. 6 (teskt w j. pol. i j. niem., nuty), okł. w litografii. Mocne przybrudz., zażółcenie kart, podkreślenie na okł. wskazujące zawartość. – Sonet drugi. (Zweites Sonett). Słowa: Juliusz Słowacki. Muzyka: H. Jarecki, Op. 2. N 2. Lwów (ok. 1865). Nakł. Księgarni Seyfartha i Czajkowskiego. C.k. Zakład litograficzny i artystyczny G. Wegeleina w Wiedniu. (ca. 31,6 × 25 cm), s. 8 (teskt w j. pol. i j. niem., nuty), okł. w litografii. Niew. przybrudz., zagięcie, naddarcie wzdłuż dolnej części grzbietu, ślady zażółcenia kart, środkowe karty luzem, podkreślenie na okł. wskazujące zawartość. Adam Asnyk (1838–1897) – pseudonim „El...y”, polski poeta i dramatopisarz. Henryk Jarecki (1846–1918) – polski kom - pozytor, dyrygent i pedagog. 8039/11. 60.00

691. KANIA Emanuel – Dziewczę i gołąb. Wnej Pani Bronisławie Dowiakowskiej-Klimowicz. Walc do Śpiewu z towarzyszeniem Fortepianu skomponował Emanuel Kania. Warszawa (po 1865). Nakład Gustawa Sennewalda. Lith. Anst. v. C. G. Röder. (ca. 31,6 × 25 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Dedykowane Bronisławie Dowiakowskiej-Klimowicz. Środkowe karty luzem, okł. mocno poluźniona, rdzawe plamki, ślady zaplamienia i podklejenia kart, na okł. pieczęć własn. Na ostatniej stronie reklama wydawcy. Emanuel Kania (1827–1887) – polski kompozytor, pianista, organista i krytyk muzyczny. Bronisława Dowiakowska (1840–1910) – polska śpiewaczka operowa. 8071/10 40.00

Nr 691 Nr 692

692. KAŻYŃSKI Wiktor – Łza. Romans. Skarbiec Salonowych Śpiewów. Muzyka W. Każyń- skiego. Słowa Zen. Rappaporta. Warszawa (przed 1865). Nakładem K. Bernsteina. W Lit. J. V. Fleck. (ca. 30,4 × 24,6 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, przybrudz., ślady zalania i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczęć własn. i od- ręczny podpis, odręczna numeracja przy górnej krawędzi kart. Wiktor Każyński (1812–1867) – polski kompozytor, dyrygent, pianista i publicysta muzyczny. Zenon Rappaport (1833–1893) – dziennikarz, poeta komediopisarz. Bardzo rzadkie. 8071/23 40.00 40 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Nr 693

693. (KĄTSKI Apolinary, Antoni) Zbiór 5 utworów. 1. Wanda – Mazour. Compose pour le Violon et transcript pour piano par Apollinaire de Kontski. Varsovie (ok. 1855). Chez R. Friedlein. Stich und Druck der Röder’schen Officin in Leipzig. (ca. 32 × 25,1 cm), s. 12 (nuty), okł. w litografii. Własność Amelii Dahlen (odręczna notatka na okł.) Ślady zalania kart, zażółcenie, okł. i ostatnia strona luzem, niew. przybrudz., podklejony grzbiet. 2. Mazur Sielankowy. Skomponowany i ofiarowany Jaśnie Wielmożnemu Ignacemu Tur- kułł przez Apolinarego Kątskiego. Warszawa (ok. 1855). Nakładem R. Friedlein. Stich und Druck der Röder’schen Officin in Leipzig. (ca. 31,9 × 25,2 cm), s. 10, (nuty),okł. w litografii. Zawiera prywatną dedykację Ignacemu Turkułłowi. Ślady zalania kart, zażółcenie, okł. i ostatnia strona luzem, niew. przybrudz. Ignacy Turkułł (1797–1857) – nadzwyczajny radca stanu, minister sekretarz Królestwa Polskiego, senator, tajny radca. 3. Reveil du Lion – Erwachen des Löwen. Caprice heroique. Simplifie pour piano execute dans ses Concerts par Ant. de Kontski. Berlin (do 1865). Chez Ad. Mt. Schlesinger. Paris: chez l’Auteur. Londres: Ent. at Stat. Hall. (ca. 33,2 × 25,8 cm), s. 12 (nuty), okł. brosz. Karty luzem, niew. przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn., poza tym stan dobry. 4. Grande Fantaisie. Sur l’Opera de Verdi. Le Trovatore par Antoine de Kontski. Berlin & Posen (po 1846). Ed Bote & G. Bock. (ca. 32,3 × 25,3 cm), s. 32 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane Madame Alexandrine de Laschkewitch nee d’Adabasch. Zabrązowienie okł., ślady korników, przybrudz., podklejenia i rdzawe plamki na kartach, na okł. odręczna dedykacja. Giuseppe Verdi (1813–1901) – włoski kompozytor romantyczny, jeden z najwybitniejszych kompozytorów operowych w historii. 5. Grande Fantaisie. Sur l’Opera de Verdi. Le Trovatore par Antoine de Kontski. Berlin & Posen (po 1846). Ed Bote & G. Bock. (ca. 32 × 25,2 cm), s. 32 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane Madame Alexandrine de Laschkewitch nee d’Adabasch. Środkowe karty luzem, zażółcenie i niew. przybrudz. kart, na okł. naklejka, tłoczone pieczęcie własn. i fragment od- ręcznego podpisu. Antoni Kątski (1817–1899) – polski pianista i kompozytor. Apolinary Kątski (1824–1879) – polski skrzypek, kompozytor i pedagog muzyczny, założył Instytut Muzyczny w Warszawie. 8039/80. 300.00 Pieśni, piosnki, arie i melodje 41

694. (KOMOROWSKI Ignacy) Zbiór 3 utworów. 1. Chociaż to życie idzie po grudzie. Polonez. Śpiew z towarzyszeniem fortepianu. Sło- wa: W. Pola. Muzyka I. Komorowskiego. Warszawa (do 1865). Nakład R. Friedlein. Stich und Druck der Röder’schen Ifficin in Leipzig. (ca. 31,9 × 25,3 cm), s. 10 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, niew. przybrudz. i ślady zalania kart, na okł. pieczęć własn. i naddarcie dolnej krawędzi, na ostatniej stronie reklama wydawcy. Wincenty Pol (1807–1872) – polski poeta, geograf, kawaler Orderu Virtuti Militari. 2. Nie patrz na mnie. Lutnie. Arje i romanse do śpiewu z towarzyszeniem fortepianu. Warszawa (po 1865). Nakład Józefa Kaufmanna. Lit. Sztycharnia Nut J. Mękarskiego. (ca. 30,9 × 24,6 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, niew. przybrudz. i rdzawe plamki na kartach. 3. Wspomnienie Tryolet. Poezya A. Baranowskiego z muzyką J. Komorowskiego. Warsza- wa (do 1865). Nakład R. Friedlein. Lit.: J. V. Fleck. (ca. 31,9 × 25,2 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Niew. zażółcenie i przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn., ślady po ołówku na s. 5. Antoni Baranowski (1835–1902) – litewski duchowny rzymskokatolicki, poeta, językoznawca, biskup. Ignacy Marceli Komorowski (1824–1857) – polski kompozytor. 8071/5 70.00

Nr 694 Nr 695

695. LA CHAINE Continue de Dames. Zbiór ulubionych tańców na fortepian.Muzyka : P. Eibl.Warszawa (po 1865). Nakład Gebethnera i Wolffa. (ca. 31,9 × 25,2 cm), s. 10 (nuty), okł. brosz. Niew. zażółcenia i przybrudz. kart, rdzawe plamki na okł. i ostatniej stronie, pieczęć własn. i podkreślenie wskazujące zawartość na okł., środkowe karty luzem. 8071/19 40.00

696. LEMOCH Jan Nepomucen – Troisieme Fantaisie. Sur in air polonois pour le piano. Dedice a Mademoiselle la Princesse Helene Sanguszko. Par J. N. Lemoch. Cracovie (przed 1850). Chez. J. Wildt. (ca. 29,7 × 24,8 cm), s. 14 (nuty), okł. brosz. Dedykowane Helenie Sanguszko. Mocno podniszczone karty, na okł. odręczny podpis ołów- kiem, środkowe karty luzem. Helena Sanguszkówna (1836–1891) – polska księżniczka, dzia- 42 Pieśni, piosnki, arie i melodje

łaczka społeczna, filantropka, członek założyciel Towarzystwa Tatrzańskiego. Jan Nepomucen Lemoch (1810–1863) – działający w Krakowie czeski kompozytor. 8071/47 40.00

697. (LEWANDOWSKI Leopold Leon) Zbiór 3 utworów. 1. Fliege-Polka. (Francaise) przez L. Lewandowskiego. Grywana w Dolinie Szwajcarskiej przez orkiestrę H. Fliege oraz w Teatrze Rozmaitości przez L. Lewandowskiego. Warszawa (ok. 1865). Nakładem G. Sennewalda. Lit. Mękarski. (ca. 31,8 × 25,1 cm), s. 6 (nuty),okł. w litografii. Dedykowane Panu Hermanowi Fliege. Ślad zalania prawego górnego rogu, podklejenia i niew. przybrudz. kart, poza tym stan dobry. 2. Causerie. Tańce na fortepian L. Lewandowskiego. Grywane w Teatrze Rozmaitości i na koncertach w Resursie Obywatelskiej.Warszawa (ok. 1865). Nakładem G. Sennewalda. Ka- lisz: N. Wartski; Lublin: Arct. Lit. Mękarski. w Warszawie. (ca. 32 × 25,2 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane J. O. Xięciu Józefowi Sułkowskiemu. Zażółcenie, niew. przybrudz. i ślady zaplamienia kart, na okł. pieczęć własn. i podkreślenie wskazujące zawartość. Józef Sułkowski (1773–1798) – polski oficer, adiutant Napoleona, kawaler maltański i Virtuti Militari. 3. Une Bagatelle. Polka Mazurka. Pour le Piano par L. Lewandowski.Varsovie (po 1880). Chez J. Kaufmann. W lit. J. Mękarskiego. (ca. 31,9 × 25,1 cm), s. 4 (nuty),okł. w litografii. Dedykowane Luzie Naimskiej w Ołtarzewie. Zażółcenie, przybrudz., podklejenia i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczęć własn. Leopold Leon Lewandowski (1831–1896) – kompozytor muzyki ludowej i tanecznej o popularności europejskiej, skrzypek, dyrektor orkiestry, humorysta. 8071/8 80.00

Nr 696 Nr 697 698. LIPIŃSKI Karol – Rondo alla polacca. Sur un motif d’un chanson Polonaise pour le Violon avec accompagnement d’Orchestre ou de Pianoforte compose et dedie a M-le Marechal du Cercle de Human Florian de Różycki par Charles Lipiński. Leipzig (do 1865). Au Bureau de Musique de C. F. Peters. (ca. 32 × 24,7 cm), s. [56], (wszystkie karty rytowane), okł. brosz. Karty częściowo luzem, zażółcenie, przebarwienia, zaplamienia i rdzawe plamki na kartach. Zawiera nuty oraz akompaniamet dla wielu instrumentów do utworu. Karol Józef Lipiński (1790–1861) – polski skrzypek, kompozytor i pedagog. 8071/32 40.00 Pieśni, piosnki, arie i melodje 43

Nr 698 Nr 699

Nr 700 Nr 701

699. LISZT Ferenc – Polonaise. Pour le Piano par Fr. Liszt. Leipzig, Petersburg (ok. 1857). Chez Bartholf Senff; Chez A. Büttner. Stich und Druck der Paez’schen Officin in Leipzig. (ca. 31,4 × 25,5 cm), s. 20 (nuty), okł. w litografii. Niew. przybrudz. i przebarwienia kart, na okł. pieczęć własn. oraz odręczny podpis Juliana Malczewskiego z datą „1857”, rdzawe plamki na kartach. Ferenc Liszt (1811–1886) – węgier- ski kompozytor i pianista, jedna z najwybitniejszych postaci romantyzmu w muzyce, wybitny filozof, pisał eseje i artykuły, działał na arenie politycznej. 8039/88. 40.00 700. (LUBOMIRSKI Kazimierz) Zbiór 2 utworów. 1. Nie płacz dziewczę. Śpiew przez Kazimierza Lubomirskiego (Słowa K. Kucza). Warsza- wa (do 1865). Nakład R. Friedlein. Stich und Druck von C. G. Röder in Leipzig. (ca. 31,8 × 25,2 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. 44 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Dedykowane Julii z Matoszewskich Kucz. Zażółcenie, przybrudz. i ślady zalania kart, na ostatniej stronie reklama wydawcy. Karol Kucz (1815–1892) – polski dziennikarz, komediopisarz, urzędnik i wydawca prasowy. Rzadkie. 2. U nas inaczej. Fleurs Melodiques. Morceaux faciles sur des themes favoris. Pour le piano a quatre mains. Par R. Adolf. Varsovie 1891. Chez Gebethner & Wolff. Pospieszna lit. i sztych nut J. Mękarskiego. (ca. 34,3 × 27 cm), s. 6 (nuty), okł. w litografii. Środkowa karta luzem, zażółcenie, niew. przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczę- cie. Kazimierz Lubomirski (1813–1871) – kompozytor, autor wielu popularnych pieśni. 8071/3 50.00 701. LUBOWSKI Joseph – Fantaisie. Sur des themes Slaves. Composee pour le piano par Joseph Lubowski. Varsovie (do 1865). Chez Gustave Sennewald. Stich und Druck der Röder’schen Officin in Leipzig. (ca. 31,3 × 25 cm), s. 18 (nuty), okł. w litografii. Karty luzem, zażółcenie, rdzawe plamki i niew. przybrudz. kart. Na ostatniej stronie reklama wydawcy. Józef Lubowski (1824–1855) – polski pianista i kompozytor. 8071/24 (Ilustracja na s. 43) 40.00 702. (ŁODWIGOWSKI Edward Stefan) Zbiór 2 utworów. 1. Tańce nadwiślańskie. Puławski. 6 mazurów skomponowanych na fortepian przez E. S. Łodwigowskiego. Warszawa (ok. 1865). Nakładem i Drukiem Henryka Hirszel. W Lit. H. Hirszel. (ca. 32 × 25,1 cm), s. 4 (nuty), okł. w litografii. Ślady zaplamień, na okł. pieczęć własn. i podkreślenie kredką wskazujące zawartość, poza tym stan dobry. 2. Skarbiec melody polskich. Tresor des melodies polonaises. Zebrał i ułożył w łatwym stylu na Fortepian E. S. Łodwigowski. Zeszyt 1. Warszawa (ok. 1865). Nakład i Własność Gebethnera i Wolffa. (ca. 32 × 24,7 cm), s. 16 (nuty), okł. w litografii. Podkreślenie na okł. wskazujące zawartość, naddarcia, podklejenia, przybrudz. i ślady ołówka na kartach. Zawiera 24 melodie, m.in.: Pije Kuba do Jakóba; Wlazł kotek na płotek; Graj pa- stuszku graj; Serce nie sługa; Wyszła dziewczyna, wyszła jedyna; Gdybym ja była słoneczkiem na niebie. Edward Stefan Łodwigowski (1815–1895) – polski pianista i kompozytor. 8039/70. 60.00

Nr 702 Nr 703 Pieśni, piosnki, arie i melodje 45

703. (MADEJSKI Marceli) Zbiór 2 utworów. 1. Polonaise. Pour piano dediee Madame Eveline de Żebrowska par Marcel Madeyski. Vienne (do 1865). Leopol, chez Charles Wild. (Cracovie, J. Wildt; Varsovie, R. Friedlein). Lith. de la Cour Jmp. et Rle A. Grube. (ca. 34,2 × 26,2 cm), s. 8 (nuty),okł. w litografii. Dedykowane Ewelinie Żebrowskiej. Przybrudz., ślady zalania, rdzawe plamki, naddarcia kra- wędzi, środkowe karty luzem, na okł. ślady kredek, ubytek na ostatniej karcie. 2. Feuilles d’Album. Deux Mazurka’s. Pour le Piano par Marcel Madeyski. Vienne (ok. 1865). Chez C. A. Spina. Hambourg: Chez Aug. Cranz. Stich von F. Hahn, Wien. (ca. 32 × 25,5 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii, (oraz): – La Polka. Pour le piano par Marcel Madeyski. No. 1. Therese Polka, No. 2. Julie-Polka, No3. Revoir-Polka. Leopol, Cracovie, Stanislawow & Tarnow... (ok. 1865). Chez J. S. Jürgens. Lith de. L. Förster a Vienne. (ca. 32 × 25,5 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii, współopr. Zażółcenie i niew. przybrudz. kart, pieczęć własn. i odręczna dedykacja na drugiej okł., ślady ołówka na kartach. Marceli Ferdynand Madejski (1822–1886) – polski pianista i kompozytor, z zawodu adwokat. Wiele z jego kompozycji jest opartych na motywach polskich tańców narodowych, głównie poloneza i mazura. 8039/77. 50.00

Nr 704 Nr 705 704. (MASZYŃSKI Piotr) Zbiór 2 utworów. 1. Trzy piosnki ludowe. 1. Maciek. 2. Owczarek. 3. Jaś. Ulubione Pieśni z repertuaru Lutni na jeden głos Mezzo-Sopranowy z towarzyszeniem fortepianu przez Piotra Maszyńskiego. Słowa: Władysław Ślaski. Warszawa 1892. Nakład i własność wydawców Gebethner i Wolff. W lit. Mękarskiego. (ca. 33 × 26 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Niew. zażółcenie, naddarcia i przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn., środkowa karta luzem, na ostatniej stronie reklama. 2. Marzenie. Ulubione Pieśni z repertuaru Lutni na jeden głos Mezzo-Sopranowy z towarzyszeniem fortepianu przez Piotra Maszyńskiego. Słowa: M. Kotarbiński. Muzyka: Fr. Cho- pin.Warszawa 1891. Nakład i własność wydawców Gebethner i Wolff. W lit. Mękarskiego. (ca. 32,9 × 26 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł w litografii. Zażółcenie, przybrudz., ślady zaplamień i naddarcia kart, na okł. pieczęć własn., na ostatniej stronie reklama. Miłosz Kotarbiński (1854–1944) – polski malarz, spiewak, krytyk literacki, 46 Pieśni, piosnki, arie i melodje

poeta i kompozytor. Fryderyk Chopin (1810–1849) – polski kompozytor i pianista. Piotr Ma- szyński (1855–1934) – polski kompozytor, dyrygent( chórmistrz) i pedagog, tłumacz publikacji muzycznych z języka niemieckiego. 8071/9 50.00

705. MOJA Matka. Mia Madre! Album włoskie. Zbiór najulubieńszych śpiewów na głos mezzo Sopranowy z towarzyszeniem fortepianu z repertuaru Fr. Ciaffei. Przekład polski Jana Chęcińskiego. Muzyka: Lugi Luzzi. Warszawa (po 1870). Nakład Ferdynanda Hösick. (ca. 32,8 × 26,2 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. brosz., (oraz): – Dobranoc. Muzyka: F. Kücken. (Warszawa 1860). B. Wyd. (ca. 32,6 × 26,2 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. brosz. Brak okł. w drugim dokumencie, zażółcenie, niew. przybrudz., naddarcia i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczęć własn., odręczny podpis na okł. i s. 3 „Dobrejnocy”. Jan Konstanty Chęciński (1826–1874) – pisarz polski, aktor i reżyser teatrów warszawskich, autor wielu librett do utworów Stanisława Moniuszki oraz licznych tłumaczeń sztuk obcych. Luigi Luzzi (1824–1876) – kompozytor włoski. Francesco Ciaffei (1819–1894) – włoski tenor i nauczyciel głosu, w latach 70. XIX wieku nauczał w Polsce. Friedrich Wilhelm Kücken (1810–1882) – niemiecki kompozytor i dyrygent. 8071/4 (Ilustracja na s. 45) 40.00

Nr 706

706. (MONIUSZKO Stanisław) Zbiór 10 utworów (1). 1. Zosia. Śpiewnik domowy St. Moniuszky. Wilno (ok. 1865). Nakładem Józefa Zawadzkiego. Zakład Litogr. C. G. Rödera, Lipsku. (ca. 32,6 × 25,7 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, podklejenia i niew. przybrudz. kart, ślady ołówka przy nutach, na okł. pieczęć własn. i podkreślenie wskazujące zwartość. 2. Pieśń wieczorna. Piosnki Sielskie Władysława Syrokomli. (Z Kantaty: Rok w Pieśni). Muzyka: St. Moniuszki. Wilno (ok. 1865). Nakład Józefa Zawadzkiego. (ca. 34 × 27 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. brosz. Dedykowane Ludwikowi Kondratowiczowi. Przybrudz., rdzawe plamki, pieczęc własn. i od- ręczne napisy na okł., naddarcia krawędzi kart. Władysław Syrokomla, właść. Ludwik Włady- sław Franciszek Kondratowicz herbu Syrokomla (1823–1862) – polski poeta i tłumacz epoki romantyzmu, autor ironicznych wierszy stylizowanych na XVIII-wieczną sielankę oraz przy- śpiewek ludowych. Pieśni, piosnki, arie i melodje 47

3. Kozak. Tam na górze jawor stoi. Wybór piosnek polskich utworu Stanisława Moniuszki. Warszawa 1895. Nakład i własność Gebethnera i Wolffa. Lit. Mękarski. (ca. 34,1 × 26,7 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w litografii. Naddarcia krawędzi, rdzawe plamk, niew. przybrudz. i zażółcenia kart, na okł. pieczęć własn. i podkreślenie wskazujące zawartość. Na ostatniej stronie „Nowości do śpiewu”. 4. Piosnki Agatki. Niedziela. Kotek. Wybór piosnek polskich utworu Stanisława Moniuszki. Dwie piosnki z nowych wędrówek Oryginała J. Korzeniowskiego. Warszawa (ok. 1865). Nakład i własność Gebethnera i Wolffa. Stich und Druck von C. G. Röder in Leipzig. (ca. 30,8 × 25,1 cm), s. 10 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie i rdzawe plamki na kartach, niew. przybrudz., pieczęć własn. i podkreślenie wska- zujące zawartość na okł., poza tym stan dobry. Józef Korzeniowski (1797–1863) – polski poeta, powieściopisarz, nowelista i dramaturg 5. Halka. Uwertura. Opera w czterech Aktach. Słowa: Włodzimierz Wolski. Muzyka: Stanisław Moniuszko.Warszawa (po 1865). Nakład i własność Gebethnera i Wolffa. Lith. W. Grosse Moscou. (ca. 34,5 × 26,2 cm), s. 12 (nuty), okł. w litografii. Przybrudz., naddarcia i ślady zalania na kartach, na okł. pieczęcie własn., numeracja ołów- kiem i podkreślenie wskazujące zawartość, karty luzem. Włodzimierz Wolski (1824–1882) – polski poeta, powieściopisarz i tłumacz, librecista. 6. Dumka Zosi. Flis. Opera w jednym akcie. Słowa: Sta. Bogusławskiego. Muzyka: Stani- sława Moniuszki.Warszawa (ok. 1865). Nakładem Gustawa Sennewalda. Lit. J. V. Fleck. (ca. 30,8 × 25 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Rdzawe plamki, zażółcenie i niew. przybrudz. kart, na okł. podkreślenie wskazujące zawartość. Stanisław Bogusławski (1804–1870) – polski dziennikarz, aktor i komediopisarz. 7. Kontredanse. Z ulubionych tematów Opery Hrabina St. Moniuszki ułożone na fortepian przez Teodora Einert. Warszawa (ok. 1865). Nakładem G. Gebethnera i R. Wolffa. W Szty- charni Gebethnera i Wolffa. (ca. 31 × 24,5 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane Pannie Elżbiecie Moniuszko. Niew. przybrudz., rdzawe plamki, zaplamienia na kartach, na okł. odręczny podpis i numeracja. Teodor Einert (1828–1866) – polski kompozytor, organista i pedagog okresu romantyzmu. 8. Śpiew Hrabiny. Hrabina. Opera w trzech Aktach. Słowa: Włodzimierz Wolski. Muzyka: Stanisław Moniuszko.Warszawa (ok. 1865). Nakład G. Gebethnera i R. Wolffa. Zakład litograficzny Wł. Otto. (ca. 31,8 × 25,3 cm), s. 6 (tekst i nuty),okł. w litografii. Zażółcenie i niew. przybrudz. kart, ślady ołówka na stronie 5, podklejenia okł., podkreślenie na okł. wskazujące zawartość, poza tym stan dobry. 9. Six Polonaises. Du Prince Michel Ogiński transcrites pour le piano pat Stanislas Mo- niuszko. Vilna (ok. 1865). Chez Joseph Zawadzki. Stich und Druck der Röder’schen Officin in Leipzig. (ca. 32,1 × 25,5 cm), s. 24 (nuty), okł. w litografii. Karty częściowo luzem, zażółcenia, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, naddarcia krawę- dzi. Ferenc Liszt (1811–1886) – węgierski kompozytor i pianista, jedna z najwybitniejszych postaci romantyzmu w muzyce. Michał Kleofas Ogiński (1765–1833) – starolitewski, biało- ruski i polski kompozytor i teoretyk muzyki, pamiętnikarz, pisarz polityczny, podskarbi wielki litewski. 10. Soldatenlied. (Piosnka żołnierza). Herrn Kgl. Hofmusikdirector B. Bilse zugeeignet. Von Stanislas Moniuszko für Orchester oder Pianoforte bearbeitet von Siegmund Noskowski. Breslau (po 1865). Julius Hainauer. Lith. Anstr. C. G. Röder, Leipzig. (ca. 32,2 × 25,8 cm), s. 6 (nuty), okł. kolor. w litografii. Przybrudz., pieczęcie własn. i podkreślenie wskazujące zawartość na okł., zażółcenie i rdzawe plamki na kartach, podklejenia kart. Zygmunt Noskowski (1846–1909) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog. Wykształcił wielu znakomitych kompozytorów, m.in.: Karola Szymanow- 48 Pieśni, piosnki, arie i melodje

skiego, Ludomira Różyckiego, Wacława Lachmana. Stanisław Moniuszko (1819–1872) – polski kompozytor, dyrygent, pedagog, organista; autor ponad 268 pieśni, wielu oper, operetek, baletów i muzyki kościelnej. 8071/31 380.00 707. (MONIUSZKO Stanisław). Zbiór 12 utworów (2). 1. Aria „Pójdź! jeszcze jedno zostało ci dziecię”. Paria. Opera w trzech aktach. Słowa: Jan Chęciński. Muzyka: Stanisław Moniuszko. Warszawa (ok. 1865). Nakład i własność Gebe- thnera i Wolffa. (ca. 31,8 × 25 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. brosz. Dedykowane Henrykowi Toeplitz. Karty luzem, zażółcenia, przybrudz., podklejenia, naddarcia krawędzi kart, na okł. odręczny podpis i podkreślenie kredką wskazujące zawartość. Jan Konstanty Chęciński (1826–1874) – pisarz polski, aktor i reżyser teatrów warszawskich, autor wielu librett do utworów Stanisława Moniuszki oraz licznych tłumaczeń sztuk obcych. Hen- ryk Toeplitz (1822–1891) – warszawski kupiec, przemysłowiec, bankier, działacz społeczny i mecenas sztuki. 2. Recitativo i Dumka. Halka. Opera w czterech Aktach. Słowa: Włodzimierz Wolski. Mu- zyka: Stanisław Moniuszko.Warszawa (ok. 1880). Nakład i własność Gebethnera i Wolffa. (ca. 32,7 × 25,9 cm), s. 14 (tekst i nuty), okł. brosz. Środkowe karty luzem, ślady zażółcenia i niew. przybrudz. kart, liczne ślady ołówka na okł. i s. 3, podkreślenie kredką wskazujące zawartość. Włodzimierz Wolski (1824–1882) – polski poeta, powieściopisarz i tłumacz, librecista. 3. Wiosna. Stanisława Moniuszki z piątego śpiewnika domowego Piosnki Sielskie. Wilno (po 1865). Nakładem Józefa Zawadzkiego. (ca. 32,9 × 25,5 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. brosz. Nuty w dwóch częściach, zażółcenie, przebarwienia i niew. przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn., ślady ołówka, podkreślenie wskazujące zawartość i ubytek prawego górnego rogu. 4. O Matko moja! Stanisława Moniuszki z piątego śpiewnika domowego Piosnki Sielskie. Wilno b.r. Nakładem Józefa Zawadzkiego. (ca. 32,7 × 25,8 cm), s. 4 tekst i nuty), okł. brosz. Zażółcenie, niew. przybrudz., naddarcia i podklejenia kart, na okł. pieczęć własn. i podkre- ślenie wskazujące treść. Jan Prusinowski (1818–1892) – polski zesłaniec, prawnik i pisarz. 5. Deux Transcriptions. Cantilene militaire. Air de conge. Sur le Chateau mysterieux Opera de Stan. Moniuszko. Pour piano par Maurice Dietrich. Varsovie (ok. 1865). Chez Gebethner i Wolff. Inst. lith. C. G. Röder, Leipsic. (ca. 32,2 × 25,6 cm), s. [2], 8, [2] (nuty),okł. w litografii. Dedykowane Amelii Kleinmann. Zażółcenie, ślady korników, środkowe karty luzem, niew. przybrudz. okł., poza tym stan dobry. Maurycy Dietrich (1816–1887) – polski pianista i kompozytor pochodzenia niemieckiego. 6. Jawnuta. Sewerynowi Römerowi. (...) Operetka w 2ch aktach. Słowa: K. Brodzińskiego. Muzyka Stanisława Moniuszki. Piosenka z Wiesława. Warszawa (po 1860). Nakład i wła- sność C. Sennewalda. Zakład Litogr. C. G. Rödera. (ca. 30,9 × 24,5 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w litografii. Przybrudz., rdzawe plamki na kartach, naddarcia krawędzi, na okł. odręczna numeracja, na ostatniej stronie reklama wydawnictwa. – Sewerynowi Römerowi. (Ze śpiewnika drugiego). Moje bogactwa. Piosnka J. N. Jaśkow- skiego śpiewana w operetce Jawnuta. Muzyka Stanisława Moniuszki. Wilno (do 1860). Na- kładem Józefa Zawadzkiego. Zakład Litogr. C. G. Rödera, Lipsk. (ca. 30,8 × 24,5 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w litografii. Przybrudz., rdzawe plamki i zaplamienia na kartach, na okł. odręczna numeracja, naddarcia krawędzi. Kazimierz Brodziński (1791–1835) – polski poeta, historyk, teoretyk, i krytyk literacki, tłumacz, powszechnie uważany za najwybitniejszego twórcę preromantyzmu w Polsce. 7. Rybka. Stanisława Moniuszki z piątego śpiewnika domowego Piosnki Sielskie. Z Twar- dowskiego, Juljana Korsaka. Wilno (ok. 1865). Nakładem Józefa Zawadzkiego. Zakład Li- togr. C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 32,6 × 26 cm), s. 6 (tekst i nuty),okł. w litografii. Pieśni, piosnki, arie i melodje 49

Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, mocne naddarcia wzdłuż zgięcia, ślady zaplamienia, na okł. i s. 3 odręczne podpisy. Julian Korsak (1806/07–1855) – polski poeta i tłumacz, przedstawiciel romantyzmu krajowego. 8. Le Carillon. (Arya z kurantem). Muzyka: M. Dietrich. Melodies Polonaises de Stanislas Moniuszko transcrites et paraphrasees pour piano. Le chateau mysterieux. Druk L. Bilińskie- go, W. Maślankiewicza. Varsovie, Cracovie... (b. r.). Gebethner & Wolff, G. Gebethner & Co. ... (ca. 32,5 × 25 cm), s. 10 (nuty), okł. brosz. Karty luzem, naddarcia, rdzawe plamki i liczne ślady ołówka i kredki na kartach, niew. ślad zaplamienia. Na ostatniej stronie reklama wydawcy. 9. O Matko moja! Stanisława Moniuszki z piątego śpiewnika domowego Piosnki Sielskie. Słowa: J. Prusinowski. Wilno (po 1865). Nakładem Józefa Zawadzkiego. (ca. 32,5 × 25,5 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. brosz. Zażółcenie, niew. przybrudz., naddarcia i podklejenia kart, na okł. pieczęć własn., odręczne podpisy i podkreślenie wskazujące treść, karty luzem.

Nr 707

10. Recitativo i Dumka . Halka. Opera w czterech Aktach. Słowa: Włodzimierz Wolski. Mu- zyka: Stanisław Moniuszko. Warszawa 1891. Nakład i własność Gebethnera i Wolffa. Lith. W. Grosse Moscou. (ca. 32,6 × 25,7 cm), s. 14 (tekst i nuty), okł. w litografii. Środkowe karty luzem, niew. przybrudz., naddarcia i podklejenia kart, rdzawe plamki i ślady zaplamienia na kartach, liczne pieczęcie własn., na okł. podkreślenie wskazujące zawartość. Na ostatniej stronie reklama wydawcy. 11. Bukiet Melodyj. Z Opery „Halka” Stanisława Moniuszki. Ułożony na fortepian przez E. S. Łodwigowskiego. Warszawa (do 1865). Nakład i Własność Gustawa Gebethner i Spół- ki. Lipsk: W. Gerhard. Berlin: Ed Bote i Bock. Anstalt für Musikaliendruck (Carl Schulze) in Leipzig. (ca. 30,8 × 25,2 cm), s. 12 (nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, rdzawe plamki i ślady zaplamienia na kartach, poza tym stan dobry. Edward Stefan Łodwigowski (1815–1895) – polski pianista i kompozytor. 12. Recit i Aria . Halka. Opera w czterech Aktach. Muzyka: Stanisław Moniuszko. Moskwa 1882. Jurgienson. (ca. 31,8 × 25,4 cm), s. 12 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii . W języku rosyjskim. Zażółcenie, niew. przybrudz., podklejenia i naddarcia kart, liczne ślady ołówka na kartach, środkowe karty luzem. Na ostatniej stronie reklama wydawcy. Stanisław 50 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Moniuszko (1819–1872) – polski kompozytor, dyrygent, pedagog, organista; autor ponad 268 pieśni, wielu oper, operetek, baletów i muzyki kościelnej. 8071/21 380.00

708. (MONIUSZKO Stanisław). Zbiór 12 utworów (3). 1. Śpiew Hrabiny. Hrabina. Opera w trzech Aktach. Słowa: Włodzimierz Wolski. Muzyka: Stanisław Moniuszko. Warszawa 1898. Nakład i własnośc wydawców G. Gebethner i Wolff. Kraków: G. Gebethner i Spółka. (ca. 31,7 × 25,3 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł brosz. Zażółcenie, niew. przybrudz. kart, na okł. pieczęc własn., ślady ołówka i podkreślenie wska- zujące zawartość.

Nr 708

2. Bukiet Melodyj. Z Opery „Halka” Stanisława Moniuszki. Ułożony na fortepian przez E. S. Łodwigowskiego.Warszawa (do 1865). Nakład i Własność Gustawa Gebethner i Spółki. Lipsk: W. Gerhard. Berlin: Ed Bote i Bock. Anstalt für Musikaliendruck (Carl Schulze) in Leipzig. (ca. 30,9 × 25 cm), s. 16 (nuty), okł. w litografii. Przybrudz., ślady zaplamień i rdzawe plamki na kartach, naddarcia i podklejenia. Edward Stefan Łodwigowski (1815–1895) – polski pianista i kompozytor. 3. Szumią jodły na gór szczycie. A Monsieur Joseph Wieniawski. Romance sur l’Opera: Halka de St. Moniuszko variee pour le Piano par Jos. Nowakowski. Varsovie (po 1865). Chez Gustve Gebethner & Co. Leipsic: chez W. Gerhard. Lith. Fredr. Krätzschmer. (ca. 32,8 × 25,8 cm), s. 12 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane Józefowi Wieniawskiemu. Niew. przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na okł. odręczna dedykacja i ślad po wytłoczonej pieczęci własn., poza tym stan dobry. Przybrudz., ślady zaplamień i rdzawe plamki na kartach, naddarcia i podklejenia. Józef Nowakowski (1800–1865) – polski pianista, kompozytor i pedagog. Józef Wieniawski (1837–1912) – polski pianista, kompozytor, pedagog i dyrygent. 4. Wędrowna ptaszyna. Stanisława Moniuszki z piątego śpiewnika domowego Piosnki Siel- skie. Wilno (ok. 1880). Nakładem Józefa Zawadzkiego. (ca. 32,6 × 25,5 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. brosz. Zażółcenie, niew. przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na odwrocie okł. odręczny spis nut, na okł. pieczęć własn. Pieśni, piosnki, arie i melodje 51

5. Piosnka żołnierza. Drugi śpiewnik domowy St. Moniuszki. Wyd. drugie poprawne i po- mnożone. Z drammy: Piękna Kobieta. Słowa: J. Korzeniowski. (Wilno ok. 1880). Nakładem Józefa Zawadzkiego. (ca. 32,5 × 25,8 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, przybrudz., naddarcia i podklejenia kart, na okł. podkreślenie wskazujące za- wartość, na ostatniej stronie ślady ołówka. Józef Korzeniowski (1797–1863) – polski poeta, powieściopisarz, nowelista i dramaturg. 6. Znasz-li ten kraj? Czwarty śpiewnik domowy St. Moniuszki. Wilno (ok. 1880). Nakładem Józefa Zawadzkiego. Zakład Litogr. C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 34 × 26,8 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w litografii. Niew. przybrudz. i naddarcia krawędzi kart, ślady zalania dolnego rogu, na okł. odręczny podpis, slad ołówka i podkreślenie wskazujące zawartość. 7. Dwie zorze. Wybór piosnek polskich utworu Stanisława Moniuszki. Słowa: T. Lenarto- wicz. Warszawa (ok. 1880). Nakład i własność Gebethnera i Wolffa. Lit. C. Witanowski. (ca. 34 × 26,9 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Środkowa karta luzem, zażółcenie, niew. przybrudz. i naddarcia krawędzi kart, na okł. odręcz - ny podpis, poza tym stan dobry. Teofil Lenartowicz (1822–1893) – polski poeta romantyczny, etnograf, rzeźbiarz i konspirator. Własność Jadwigi Wolskiej z Dołęgi . 8. Bronia i Dzidzi. Romance et Scherzo de l’Opera Hrabina (la Comtesse) de St. Moniuszko. Pour le Piano par Emanuel Kania. Varsovie (do 1865). Chez G. Gebethner & Comp. Lith: et selp: W. Otto. (ca. 30,9 × 25,2 cm), s. 14 (nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na okł. odręczny podpis, poza tym stan dobry. Emanuel Kania (1827–1887) – polski kompozytor, pianista, organista i krytyk mu - zyczny. 9. Modlitwa Pańska. Muzyka kościelna Stanisława Moniuszki. Słowa: J. Moroz. Warszawa (ok. 1865). Nakład i własność Gebethnera i Wolffa. Sztych i druk C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 30,4 × 22,5 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Dedykowane Franciszkowi Cieślewskiemu. Zażółcenie, ślady zaplamienia, niew. przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, niew. naddarcia krawędzi, na okł. podkreślenie wskazujące zawar - tość. Stanisław Moniuszko (1819–1872) – polski kompozytor, dyrygent, pedagog, organista; autor ponad 268 pieśni, wielu oper, operetek, baletów i muzyki kościelnej. Franciszek Cieślew - ski (1841 – 1920) – śpiewak operowy. 10. Wiosna. Stanisława Moniuszki z piątego śpiewnika domowego Piosnki Sielskie. Wil- no (po 1880). Nakładem Józefa Zawadzkiego. Zakład Litogr. C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 31,2 × 25,1 cm), s. 4 (tekst i nuty),okł. w litografii. Sklejenie kart, zażółcenie, ślady zaplamienia i niew. przybrudz. na kartach, na okł. fragment pieczęci własn., numeracja ołówkiem i podkreślenie wskazujące zawartość. 11. Jawnuta. Uwertura. Sewerynowi Römerowi. Operetka w 2ch aktach. Muzyka Stani- sława Moniuszki. Warszawa (po 1865). Nakład i własność G. Sennewalda. Zakład Litogr. C. G. Rödera. (ca. 30,9 × 25,6 cm), s. 12 (nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, ślady ołówka na nutach, na ostatniej stronie reklama wydawcy. 12. Jawnuta. Pieśń Cyganów. Sewerynowi Römerowi. Operetka w 2chaktach. Muzyka Sta- nisława Moniuszki. Warszawa (do 1865). Nakład i własność G. Sennewalda. Zakład Litogr. C. G. Rödera. (ca. 30,8 × 25,2 cm), s. 16 (nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, ślady zalania krawędzi, naddarcia i podklejenia wzdłuż zgięcia. Stanisław Moniuszko (1819–1872) – polski kompozytor, dyrygent, pedagog, organista; autor ponad 268 pieśni, wielu oper, operetek, baletów i muzyki kościelnej. 8039/69 380.00 52 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Nr 709

709. (MOSZKOWSKI Maurycy) Zbiór 5 utworów. 1. Serenata. Aus Opus 15 von (...). Breslau (po 1880). Julius Hainauer. London: Augener & Co. Paris: V. Durdilly & Co. Lith. Anst. v. C. G. Röder, Leipzig. (ca. 32,2 × 25,8 cm), s. 6 (nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, przybrudz., podklejenia i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczęcie własn. i pod- kreślenie wskazujące zawartość. 2. Polnische Volkstänze. Für das Pianoforte frei bearbeitet von Moritz Moszkowski. Leipzig 1898. C. F. Peters. Lith. Anst. v C. G. Röder. (ca. 31,2 × 23,7 cm), s. 28 (nuty), okł. kolor. w litografii. Zażółcenie, ślady zaplamień, niew. naddarcia i przybrudz. kart, podpis własn. na kilku kartach, na okł. pieczęć własn., dokument w dwóch częściach. 3. Serenata. Aus Opus 15 von (...). Breslau (po 1865). Julius Hainauer. London: Augener & Co. Paris: V. Durdilly & Co. Stich und Druck von C. G. Röder, Leipzig. (ca. 31 × 25 cm), s. 6 (nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, ślady zalania i przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn. i podkreślenie wskazujące zawartość, nieliczne ślady ołówka przy nutach. 4. Serenata. Aus Opus 15 von (...). Breslau (ok. 1880). Julius Hainauer. London: Augener & Co. Paris: V. Durdilly & Co. Lith. Anst. v. C. G. Röder, Leipzig. (ca. 33 × 25,5 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Zażółcenie i rdzawe plamki na kartach, podklejenie kart, okł. lekko poluźniona, na okł. pie- częć własn., odręczna sygnatura i podkreślenie wskazujące zawartość, niew. ubytek górnej krawędzi okł. 5. Drei Klavierstücke in Tanzform. Von (...). Breslau (przed 1900). Julius Hainauer. Lith. Anst. v C. G. Röder, Leipzig. (ca. 33,9 × 27 cm), s. 20 (nuty), okł. w litografii. Zabrązowienie, niew. przybrudz. i naddarcia kart, nieliczne ślady ołówka na kartach, na okł. pieczęć własn. i niew. ślady zaplamień. Zawiera trzy utwory na fortepian. Maurycy Moszkowski (1854–1925) – niemiecko-polsko-żydowski pianista, kompozytor, pedagog. 8039/75. 100.00 710. (NAMYSŁOWSKI Karol) Zbiór 2 utworów. 1. „Hop ciuch”. Mazur. Utwory Muzyczne na fortepian grywane przez Orkiestrę Włościań- ską Karola Namysłowskiego. Warszawa 1893. Nakład i własność wydawców Gebethner i Wolff. Lit. Mękarski. (ca. 31,8 × 26,3 cm), s. 14 (tekst i nuty),okł. w litografii. Pieśni, piosnki, arie i melodje 53

Zażółcenie, przybrudz., podklejenia na kartach, naddarcia wzdłuż zgięcia, nieliczne ślady ołówka w tekście, na ostatniej karcie reklama. 2. „Fornal”. Mazur. Utwory Muzyczne na fortepian grywane przez Orkiestrę Włościańską Karola Namysłowskiego. Warszawa 1981. Nakład i własność wydawców Gebethner i Wolff. Lit. Mękarski. (ca. 31,8 × 26,2 cm), s. 12 (nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, przybrudz., niew. naddarcia i rdzawe plamki na kartach, okł. luzem, na ostatniej stronie reklama. Karol Namysłowski (1856–1925) – kompozytor, dyrygent, skrzypek, twórca Orkiestry Włościańskiej w Zamościu. 8071/2 60.00

711. (NOSKOWSKI Zygmunt) Zbiór 2 utworów. 1. Cracoviennes. Polnische Lieder und Tänze. Für das Pianoforte. Componirt von Siegmund Noskowski. Leipzig (po 1880). C. F. Kahnt. Stich und Druck von W. Benicke in Leipzig. (ca. 32,3 × 25,9 cm), s. 18 nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, niew. przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, część kart luzem, na okł. ślad pie- częci. Ferenc Liszt (1811–1886) – węgierski kompozytor i pianista, jedna z najwybitniejszych postaci romantyzmu w muzyce, wybitny filozof, pisał eseje i artykuły, działał na arenie politycznej. 2. Liwia Quintilla. Opera w 3ch aktach według dramatu Stanisława Rzętkowskiego. Sło- wa Ludomiła Germana. Przygrywka do aktu 3go. Kraków (po 1900). Nakład i własność S. A. Krzyżanowski. Stich der Musikaliendruckerei v. Jos. Eberle, Wien. (ca. 33,3 × 26,3 cm), s. 6 (nuty), okł. w litografii. Zażółcenie kart, na okł. podkreślenie wskazujące zawartość, poza tym stan b. dobry. Stanisław Rzętkowski (1843–1897) – dramatopisarz, poeta, nowelista, publicysta, tłumacz. Zygmunt Noskowski (1846–1909) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog. 8039/62 50.00

Nr 710 Nr 711 712. (NOWAKOWSKI Józef) Zbiór 4 utworów. 1. Gdybym się zmienił. Romans z towarzyszeniem fortepianu ofiarowany Pannie Zofii Koź- mian przez Józefa Nowakowskiego. Warszawa (ok. 1865). Nakład R. Friedlein. Zakład Lito- graficzny Wł. Otto. (ca. 33,2 × 26,3 cm), s. 6 (tekst i nuty),okł. w litografii. Dedykowanie Zofii Koźmian. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, środkowa karta luzem, naddarcie na zgięciu, na okł. pieczęć własn. i odręczny podpis. Zofia Przewłocka 54 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Nr 712

Goniewska z domu Koźmian (1818–1907) – działaczka społeczno-oświatowa, gorliwa patriotka, uczestnik powstania styczniowego. Własność Jadwigi Wolskiej z Dołegi. 2. Kalina. Śpiew Komorowskiego ułożył na sam fortepian Józef Nowakowski. Warszawa (do 1865). Nakładem Ferdynanda Hösick. Zakład Litograficzny Wł. Otto. (ca. 32 × 25,2 cm), s. 10 (nuty),okł. w litografii. Środkowe karty luzem, zażółcenie, naddarcia i przybrudz. kart, podklejenia rogów kart papie- rem zadrukowanym, na okł. ślad tłoczonej pieczęci własn. 3. Życzenia. Śpiew z towarzyszeniem Fortepianu. Słowa: M. Gosławskiego. Muzyka: Józef Nowakowski. Leizpig (ok. 1850). Nakład i własność Michała Glücksberg. Zakład Litogr. C. G. Rödera. (ca. 32,6 × 25,8 cm), s. 12 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, niew. przybrdz. i rdzawe plamki na kartach, ślady zaplamień. Wilhelm Troschel (1823–1887) – polski śpiewak, bas sceny warszawskiej, artysta operowy, nauczyciel śpiewu i kompozytor niemieckiego pochodzenia. Maurycy Gosławski (1802–1834) – polski poeta, uczestnik kampanii tureckiej, powstaniec listopadowy. 4. Ach! Tyś spóźnił się. Mazurek śpiewany przez Panią Reszke na Koncercie danym dla Starców z Góry Kalwarji. Kompozycyj J. Nowakowskiego. Warszawa (ok. 1865). Nakład R. Friedlein. (ca. 31,9 × 25,4 cm), s. 10 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, ślady zalania dolnej krawędzi, niew. naddarcia kart, środkowe karty luzem. Józef Nowakowski (1800–1865) – polski pianista, kompozytor i pedagog. Józefina Reszke-Kronenberg (1855–1891) – polska śpiewaczka (sopran). Józef Nowakowski (1800–1865) – polski pianista, kompozytor i pedagog. 8071/11 100.00

713. NOWAKOWSKI Józef – Gdybym się zmienił. Romans z towarzyszeniem fortepianu ofiarowany Pannie Zofii Koźmian przez Józefa Nowakowskiego. Warszawa (ok. 1865). Nakład R. Friedlein. Zakład Litograficzny Wł. Otto. (ca. 33,2 × 26,3 cm), s. 6 (tekst i nuty),okł. w litografii. Dedykowanie Zofii Koźmian. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, środkowa karta luzem, naddarcie na zgięciu, na okł. pieczęc własn. i odręczny podpis. Józef Nowakowski (1800–1865) – polski pianista, kompozytor i pedagog. Zofia Przewłocka Goniewska z domu Koźmian (1818–1907) – działaczka społeczno-oświatowa, gorliwa patriotka, uczestnik powstania styczniowego. Własność Jadwigi Wolskiej z Dołegi. 8071/11 40.00 Pieśni, piosnki, arie i melodje 55

714. OGIŃSKI Michał Kleofas – Polonaises. Pour Piano par Ogiński. Revues et doigtees par Louis Köhler. Braunschweig (ok. 1900). Henry Litolff’s Verlag. (ca. 31,2 × 23,7 cm), s. 36 (nuty), okł. brosz. Collection Litolff. No. 256. Niew. zażółcenie i przybrudz. okł., karty luzem, poza tym stan wewn. dobry. Zawiera 14 polo- nezów Ogińskiego. Michał Kleofas Ogiński (1765–1833) – starolitewski, białoruski i polski kompozytor i teoretyk muzyki, pamiętnikarz, pisarz polityczny, podskarbi wielki litewski. Lousi Köhler (1820–1886) – niemiecki kompozytor, dyrygent i nauczyciel gry na fortepianie. 8071/14 40.00

Nr 713 Nr 714

715. (PADEREWSKI Ignacy Jan) Zbiór 4 utworów. 1. Caprice. Humoeresques de Concert. A Madame Anette Essipoff-Leschetizky. I. Ca- hier (a l’antique). (Gatunek): Scarlatti. Muzyka: J. J. Paderewski, Op. 14. Berlin & Po- sen (po 1890). Ed. Bote & G. Bock. Stich und Druck der Röder’schen Officin in Leipzig. (ca. 30,6 × 24,9 cm), s. 8 (nuty), okł. kolor. w litografii. Okł. i ostatnia strona luzem, przybrudz., zaplamienia na grzbiecie, pieczęć własn. na okł., ślady ołówka w treści, niew. naddarcia krawędzi, na ostatniej stronie reklama wydawnictwa. 2. Krakowiak. Compositions de I. J. Paderewski. Berlin (ok. 1900). Ed. Bote & G. Bock. C. G. Röder, Leipzig. (ca. 34 × 26,9 cm), s. 6 (nuty), okł. kolor. w litografii. Zażółcenie, przybrudz. i naddarcia kart, na okł. pieczęć własn. i ślady ołówka, środkowa karta luzem, na ostatniej stronie reklama wydawcy. 3. Danses polonaises (Tańce polskie). Pour le Piano composees par J. J. Paderewski. Op 5. Berlin & Posen (po 1880). Ed. Bote & G. Bock. Lith. Anst. v. C. G. Röder, Leipzig. (ca. 32,4 × 25,8 cm), s. 12 (nuty), okł. kolor. w litografii. Zażółcenie kart, na okł. podpis ołówkiem i podklejenia dolnych rogów, mocne naddarcia po- zostałych kart, ubytek s. 5–8, karty luzem. 4. Miscellanea. Legende. Serie de morceaux pour Piano composee par J. J. Paderews- ki. Berlin & Posen (ok. 1900). Ed. Bote & G. Bock. Lith. Anst v. C. G. Röder, Leipzig. (ca. 32,3 × 25,8 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii. 56 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Dedykowane Madame Celine Scheurer Kästner. Karty luzem, zażółcenie, rdzawe plamki i niew. przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn. Ignacy Jan Paderewski (1860–1941) – polski pianista, kompozytor, działacz niepodległościowy, mąż stanu i polityk. 8039/84. 120.00

Nr 715

716. PIOTROWSKI Józef Kazimierz – Mazur Podrygacz. Na fortepian ułożony i ofiarowany Wej Józefie Rurawskiej przez Józefa Kazimierza Piotrowskiego. Warszawa (do 1865). Nakład R. Friedlein. W Litografii i Sztycharni K. Tyt. (ca. 32,1 × 24,7 cm), s. 4 (nuty),okł. w litografii. Dedykowane Józefie Rurawskiej. Zażółcenie, rdzawe plamki i niew, przybrudz. na kartach, niew. naddarcie wzdłuż zgięcia, na ostatniej stronie rysunek profilu twarzy ołówkiem. Józef Kazimierz Piotrowski (1817–1873) – polski kompozytor i organista. 8071/30 40.00

Nr 716 Nr 717 Pieśni, piosnki, arie i melodje 57

717. RADWAN August – Tęschnę dziewczę. Śpiew z towarzyszeniem Fortepianu. Słowa Ga- bryeli... Muzyka Augusta Radwana. Warszawa (po 1865). Nakładem G. Sennewalda. Zakład Litogr. C. G. Rödera, Lipsku. (ca. 31,7 × 24,1 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane Janowi Meller. Karty luzem, zażółcenie, niew. przybrudz. i podklejenia kart, na okł. niew. naddarcie, ślady ołówka i pieczęć własn., na ostatniej stronie reklama wydawcy. Au- gust Radwan (1867–1957) – polski pianista, wychowanek Teodora Leszetyckiego. Jan Meller (1824–1903) – dyrygent chóru, aktor. 8039/71 40.00

718. RAKOWSKI Antoni – Mazur Paryzki. Skomponowany przez Antoniego Rakowskiego. Wyd. drugie poprawne. Warszawa (ok. 1850). U Autora. Lit. J. Wróblewskiego. (ca. 32 × 25 cm), s. 4 (nuty), okł. w litografii. Z dedykacją autora. Ślady zalania i zażółcenia kart, podklejany grzbiet, niew. przybrudz. 8039/79. 50.00

Nr 718 Nr 720

719. (RELIGIJNE melodie) Zbiór 7 utworów. 1. Arya Stradelli z XVII wieku. Modlitwa z towarzyszeniem Fortepianu lyb Melodyko- nu, śpiewana przez Juliana Dobrskiego w Kościele OO. Reformatorów, w dniu uroczystego nabożeństwa. Warszawa (po 1865). Nakład G. Gebethnera i Wolffa. Sztych i druk Gebeth- nera i R. Wolffa. (ca. 32,7 × 25,8 cm), s. 10 (tekst i nuty),okł. w litografii. Karty luzem, przybrudz., rdzawe plamki, na okł. ślad pieczęci własn. i odręczny podpis, ślady zaplamienia. Alessandro Stradella (1639–1682) – włoski kompozytor operowy, odniósł sukces jako wolny kompozytor, piszący na zamówienie, współpracujący z poetami, pozostawił ponad 300 utworów różnych gatunków. Julian Dobrski (1811/12–1886) – polski tenor operowy. 2. La priere du Soir (Pieśń wieczorna). Pour Piano par Romuald Zientarski. Varsovie (po 1870). Chez J. Müller. W Lit. J. Müllera. (ca. 34,3 × 27,2 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii. Zażółcenie kart, naddarcia krawędzi, środkowe karty luzem, poza tym stan dobry. 3. Zdrowaś Maryja! Śpiew nabożny z towarzyszeniem Forte Pianu napisane dla młodych swych uczennic przez Antoniego Teichmanna. Warszawa (do 1865). G. Sennewald. W Lit. H. Hirszel. (ca. 31,8 × 25,3 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. 58 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Nr 719 Zażółcenie, przebarwienia i niew. przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn. poza tym stan dobry. Antoni Teichmann (1798–1877) – śpiewak (tenor), dyrygent, wiolonczelista, kompozytor i nauczyciel śpiewu. 4. Wspomnienia zmarłym poświęcone. Elegia. Ułożył na fortepian Józef Krysta. B. m. w. (ok. 1900). B. W. Lit. A Przyszlak, Lwów. (ca. 32,3 × 25,1 cm), s. 6 (nuty), okł. w litografii. Niew. przybrudz., podklejenia kart, środkowa karta luzem, niew. ślady korników, na okł. fragment pieczęci własn., poza tym stan dobry. 5. Melodie religieuse. Variee pour le Piano par R. Monczyński. Varsovie (ok. 1850). Chez A. Dzwonkowski et Comp. (ca. 34,8 × 26,7 cm), s. 12 (nuty), okł. brosz. Niew. przybrudz. kart, środkowe karty luzem, poza tym stan dobry. Józef Tadeusz Borzęcki (1793–1875) – pułkownik wojsk polskich, powstaniec listopadowy, działacz demokratyczny, wolnomularz. 6. Śpiew Religijny. Ułożony na fortepian przez Ludwika Grossmanna. Warszawa b. r. Nakład J. Kaufmann i Spółki. Zakład Litogra. Wł. Otto. (ca. 32,8 × 25,8 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii. Niew. przybrudz., zażółcenia i rdzawe plamki na kartach, poza tym stan dobry. Ludwik Gros- smann (1835–1915) – polski kompozytor, organizator życia muzycznego, dyrygent, pianista i organista. 7. Msza polska. Na chór mieszany lub na jeden głos z towarzyszeniem organów. Muzykę do słów wyróżnionych drugą nagrodą na konkursie Towarszystwa Muzycznego w Warsza- wie napisał Otton Mieczysław Żukowski. Kraków (po 1900). Nakład i własność Autora. Skład główny w księgarni T. Gieszczykiewicza. Sztych i druk Zakładów Graficznych „Styl”. (ca. 34,1 × 26,8 cm), s. 12 (tekst i nuty), okł. brosz. Dedykowane ks. dr Janowi Żukowskiemu, bratu kompozytora. Przybrudz. okł., zażółcenia kart, środkowe karty luzem, poza tym stan dobry. Otton Mieczysław Żukowski (1867–1942) – polski kompozytor. 8039/67. 200.00 720. ROHACZEK Ryszard – Jesienne Kwiateczki. Polka-Mazurka na Fortepian przez Ryszarda Rohaczka. Kraków (ok. 1880). Nakład i własność autora. Inst. Lith. de C. G. Röder, Leipzig. (ca. 33,3 × 25,7 cm), s. 4 (nuty), okł. w litografii. Dedykacja autora na okł. Niew. zażółcenie kart, naddarcie u góry wzdłuż zgięcia, poza tym stan dobry. 8071/34 (Ilustracja na s. 57) 40.00 Pieśni, piosnki, arie i melodje 59

721. ROMANZA „Sognai!” (Śniłem!) Euterpe. Zbiór ulubionych Aryi z Oper i Romansów Ob- cych. W przekładzie polskim zebranych staraniem Jana Quattriniego. Serya druga. Muzyka: A. Tessarin. Słowa polskie: J. Chodakowski. Warszawa (po 1865). Nakładem G. Sennewalda. (ca. 31,6 × 25 cm), s. 10 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, zaplamienia, rdzawe plamki, niew. naddarcia kart, środkowe karty luzem, na okł. podkreslenie wskazujące zawartość. Jan Ludwik Quattrini (1822–1893) – włoski dyrygent, flecista, śpiewak i pedagog. 8071/12 40.00

722. SIDOROWICZ Antoni – Na kwiatach śni czarnobrewa. Pieśń z towarzyszeniem fortepianu. Słowa Wł. hr. Tarnowskiego, muzyka Ant. Sidorowicza. Lwów (po 1865). Główny skład w księgarni Seyfartha i Czajkowskiego. Lit. J. Kostkiewicza. (ca. 31,5 × 24,9 cm), s. 10 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie kart, środkowe karty luzem, przybrudz., ślady zalania i długopisu oraz rdzawe plamki na okł. i ostatniej karcie. Władysław Tarnowski (1836–1878) – polski hrabia, pianista, kompozytor, poeta, dramaturg i tłumacz. 8071/33 40.00

Nr 721 Nr 722

723. SIGNIO Marian – Dwie kompozycye. Sny miłości. Walc melodyjny. Uczenicom Szkoły śpie- wu Pani Maryi Praun. Na fortepian przez Maryana Signio. Lwów (ok. 1880). Gubrynowicz i Schmidt. Musikaliendruckerei v. Jos. Eberle. (ca. 31,8 × 25,6 cm), s. 8 (nuty),okł. w litografii. Niew. przybrudz., podklejenia kart, środkowe karty luzem, niew. ubytek dolnego rogu s. 3–4. Marian Signio (1854-?) – kompozytor, nauczyciel śpiewu, dyrygent.Dochód przeznaczony dla dotkniętych powodzią w Galicji. 8071/25 (Ilustracja na s. 60) 40.00

724. SONNENFELD Adolf – Souvenir de Wilna. Polka pour le Pianoforte par Adolphe Sonnen- feld. Varsovie (ok. 1880). Chez Ladislas Banarski. (ca. 31,9 × 26,3 cm), s. 5 (nuty), okł. kolor. w litografii. Dedykowane Bolesławowi Łopacińskiemu. Zażółcenie, przybrudz. i podklejenia kart, na s. 4 odręczne notatki. Adolf Gustaw Sonnenfeld (1837–1914) – polski skrzypek, dyrygent i kompozytor, założyciel Orkiestry Warszawskiej. Bolesław Łopaciński (1832–1904) – historyk, kawaler maltański. Rzadkie. 8071/35 (Ilustracja na s. 60) 40.00 60 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Nr 723 Nr 724

Nr 725 Nr 726

725. STOJOWSKI Zygmunt – Polnische Idyllen. Für das Pianoforte von Sigismund Stojowski. Leipzig 1901. C. F. Peters. Lith. Anst. V. C. G. Röder. (ca. 31,1 × 23,8 cm), s. 24 (nuty), okł. kolor. w litografii. Dedykowane Eduardo Rislerowi. Niew. przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn., poza tym stan dobry. Zawiera 5 utworów. Zygmunt Stojowski (1870–1946) – polski pianista i kompozytor, mieszkający przez większość życia w USA. Joseph-Edouard Risler (1873–1929) – francuski pianista. 8071/6 40.00

726. STRAUSS Eduard – Herz an Herz. Polka-Mazur. Von Eduard Strauss. Warschau (ok. 1865). Verlag von Julian Müller. (ca. 32 × 25 cm), s. 6 (nuty), okł. brosz. Pieśni, piosnki, arie i melodje 61

Niew. przybrudz. okł., podklejenia kart, ślad odręcznego podpisu na okł., niew. ubytek gór- nej krawędzi na ostatniej stronie. Eduard Strauss (1835–1916) – austriacki kompozytor. Ra- zem z ojcem i braćmi tworzył muzyczną „dynastię” Straussów, kształtującą przez większość XIX wieku muzyczny świat Wiednia. 8071/7 40.00 727. (SZOPOWICZ Henryk) Zbiór 2 utworów. 1. Trois Mazourkas. Pour le Piano dediees a Monsieur le Prince C. Lubomirski. Par H. Szo- powicz. Op 7. Varsovie (ok. 1865). Gebethner i Wolff. Stich und Druck von C. G. Röder in Leipzig. (ca. 25,7 × 15,9 cm), s. 12 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane księciu C. Lubomirskiemu. Zażółcenie, przybrudz., naddarcia, podklejenia i rdzawe plamki na kartach, środkowe karty luzem, grzbiet wzmocniony niebieską tekturą. Kazimierz Lubomirski (1813–1871) – kompozytor, autor wielu popularnych pieśni. 2. Trzy piosnki. Z zakrojem mazura H. szopowicza. Przełożył na skrzypce z wtórem For- tepianu Roderyk Braun. Warszawa (po 1890). Nakład i własność G. Gebethnera i Wolffa. Lit. Mękarski. (ca. 33,8 × 27,2 cm), s. 4; 8 (nuty), okł. w litografii. Zażółcenie kart, przybrudz., ślady zalania i podklejenia okł., karty luzem, na okł. pieczęć własn. i notatki ołówkiem. Henryk Szopowicz (1814–1884) – lekarz, pianista, kompozytor. 8071/1 50.00 728. TEICHMANN Antoni – Listek Kalinowy. Do Ign. Komorowskiego od Anto: Teichman- na. Śpiew z towarzyszeniem Fortepianu. Warszawa (po 1865). Nakład G. Sennewalda. (ca. 32,6 × 25,7 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. brosz. Zażółcenie, niew. przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczęć własn. Antoni Teich- mann (1798–1877) – śpiewak (tenor), dyrygent, wiolonczelista, kompozytor i nauczyciel śpie- wu. Ignacy Marceli Komorowski (1824–1857) – polski kompozytor. 8071/26 40.00 729. TOMKOWICZ Henry – Enigme. Polka francaise composee pour le Piano par Henry Tom- kowicz. Cracovie (ok. 1865). Chez S. A. Krzyżanowski. Inst. Lith. de C. G. Röder a Leipsic. (ca. 32,7 × 25,8 cm), s. 6 (nuty), okł. w litografii. Niew. przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, niew. naddarcia dolnej krawędzi okł., poza tym stan dobry. 8071/16 (Ilustracja na s. 63) 40.00

Nr 727 Nr 728 62 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Nr 730

730. (TROSCHEL Wilhelm). Zbiór 8 utworów. 1. Bocian. Wmu Stanisławowi Moniuszko. Śpiew z towarzyszeniem Fortepianu przez Wilhel- ma Troschel. Warszawa (po 1865). Nakładem C. Sennewalda. Zakład Litogr. C. G. Rödera, Lipsk. (ca. 32,7 × 25,38 cm), s. 12 (tekst i nuty), okł. w litografii. Dedykowane Stanisławowi Moniuszko. Niew. przybrudz. i zaplamienia, na okł. pieczęć własn., niew. naddarcia krawędzi kart, podklejenia stron, na ostatniej stronie „Najnowsze nakłady muzyczne”. Stanisław Moniuszko (1819–1872) – polski kompozytor, dyrygent, pedagog, organista; autor ponad 268 pieśni, wielu oper, operetek, baletów i muzyki kościelnej. 2. Podobno kocham go. Mazurek do śpiewu z towarzyszeniem fortepianu ofiarowny swej uczennicy Wnej Bronisławie Podowskiej przez Wilhelma Troschel. Warszawa (po 1865). Nakładem C. Sennewalda. Stich und Druck der Röder’schen Officin in Leipzig. (ca. 32,8 × 25,8 cm), s. 12 (tekst i nuty), okł. w litografii. Dedykowane swej uczennicy Bronisławie Podowskiej. Niew. przybrudz., na okł. pieczęć własn., podklejenie grzbietu, środkowe karty luzem. 3. Violetta. „Romanza”. Przekład J. Chęcińskiego. Muzyka: Verdi. Zbiór ulubionych śpie- wów ułożonych na Mezzo-Sopran z ułatwionym towarzyszeniem Fortepianu przez Wilhelma Troschel. Warszawa (ok. 1880). Nakładem G. Sennewalda. Zakład Litogr. C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 31,8 × 25,5 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Okł. luzem, niew. przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na ostatniej stronie reklama wydawcy. Jan Konstanty Chęciński (1826–1874) – pisarz polski, aktor i reżyser teatrów warszawskich, autor wielu librett do utworów Stanisława Moniuszki oraz licznych tłumaczeń sztuk obcych. Giuseppe Verdi (1813–1901) – włoski kompozytor romantyczny, jeden z najwybitniejszych kompozytorów operowych w historii. 4. Odpust w Ploërmel. Muzyka: J. Meyerbeer. Przekład: J. Chęciński. Zbiór ulubionych śpiewów ułożonych na Mezzo-Sopran z ułatwionym towarzyszeniem Fortepianu przez Wil- helma Troschel. Warszawa (po 1850). Nakładem G. Sennewalda. Zakład Lithogr. C. G. Röde- ra w Lipsku. (ca. 30,7 × 25,2 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, ślady zaplamień, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, ślady korników, na okł. tłoczone pieczęcie własn., podklejenia i podkreślenie wskazujące zawartość, naddarcie okł. wzdłuż zgięcia. Giacomo Meyerbeer (1791–1864) – niemiecki kompozytor operowy, naj- ważniejszy twórca grand opery, wolnomularz. Pieśni, piosnki, arie i melodje 63

5. Lunatyczka. Muzyka: Bellini. Zbiór ulubionych śpiewów ułożonych na Mezzo-Sopran z ułatwionym towarzyszeniem Fortepianu przez Wilhelma Troschel. Warszawa (ok. 1880). Nakładem G. Sennewalda. Zakład Lithograficzny C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 32,6 × 25,6 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, niew. przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn. i podkreślenie wskazujące zawartość, podklejenie grzbietu, poza tym stan dobry. Na ostatniej stronie reklama wydawcy. Vincenzo Bellini (1801–1835) – włoski kompozytor operowy szkoły neapolitańskiej. 6. Pieśń ludowa Wenecka. Mojej córce Paulinie. „Coi pensieri malinconici”. Poezja Mirona. Muzyka Wilhelma Troschla.Warszawa (ok. 1880). Nakładem Gustawa Sennewald. Inst. Lith. de C. G. Röder, Leipsic. (ca. 32,7 × 25,9 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Dedykowane córce Troschla. Zażółcenie i niew. przybrudz. kart, podklejenie (wzmocnienie) grzbietu, na okł. pieczęć własn., poza tym stan dobry. 7. On kocha! Mazurek do śpiewu. Napisany i ofiarowany swojej uczennicy Wnej Apolo- nii Bożewskiej. Przez Wilhelma Troschel. Warszawa (do 1865). Nakładem G. Sennewald. W Lit. H. Hirszel. (ca. 31,8 × 25,2 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Przybrudz., ślady zalania i rdzawe plamki na kartach, niew. naddarcia krawędzi okł. 8. Żydówka. „Arya”. Zbiór ulubionych śpiewów ułożonych na Mezzo-Sopran z ułatwionym towarzyszeniem Fortepianu przez Wilhelma Troschel. (Muzyka): Halevy. Warszawa (po 1880). Nakładem G. Sennewalda. Zakład Lithogr. C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 32,6 × 26 cm), s. 10 (tekst i nuty),okł. w litografii. Zażółcenie, przybrudz., naddarcia i rdzawe plamki na kartach, środkowe karty luzem, na okł. odreczny podpis, pieczęć i podkreślenie wskazujące zawartość. Na ostatniej stronie reklama wydawcy. Wilhelm Troschel (1823–1887) – polski śpiewak, bas sceny warszawskiej, artysta operowy, nauczyciel śpiewu i kompozytor niemieckiego pochodzenia. Jacques Halevy (1799– –1862) – francuski kompozytor i wykładowca pochodzenia żydowskiego, twórca wielkich oper heroicznych o tematyce historycznej, fantastycznej i biblijnej. 8071/17 200.00

Nr 729 Nr 731

731. TYMOLSKI Fabian – Na peronie. Mazury. Tańce karnawałowe. Przez F. Tymolskiego. Lwów (po 1865). Nakładem księgarni Seyfartha i Czajkowskiego. C. k. Zakład litograficzny i artystyczny G. Wegeleina w Wiedniu. (ca. 32,6 × 25,9 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii. 64 Pieśni, piosnki, arie i melodje

Niew. zażółcenie i przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn. i podkreślenie wskazujące zawartość. Fabian Tymolski (1828–1885) – autor ok. 200 tańców (mazurków, polonezów, polek, marszów, krakowiaków, kołomyjek). 8071/18 40.00

732. (UKRAIŃSKIE melodie) Zbiór 7 utworów. 1. Dumka. Śpiew z towarzyszeniem Fortepianu. Słowa: H. Jabłoński. Muzyka: Kazimierz Kratzer. Warszawa (po 1865). Nakł. Gustawa Sennewalda. Zakład Litogr. C. G. Rödera w Lipsku. (ca. 29,5 × 21,8 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. kolor. w litografii. Środkowa karta luzem, niew. przybrudz. okł., pozostałości po podklejeniu grzbietu, na ostatniej stronie ślady ołówka i reklama wydawnictwa. Kazimierz Julian Kratzer (1844–1890) – polski kompozytor.

Nr 732

2. Czarne oczy. Dumka Tarasa Szewczenki. Muzyka: Dionizy Bąkowski. Kijów, Odessa (ok. 1880). Boleslas Koreywo. (ca. 29 × 22,5 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. brosz. W języku rosyjskim. Dokument w dwóch częściach, zażółcenie i ślady zaplamienia na kartach, notatki ołówkiem w tekście, na okł. odręczne napisy, na ostatniej stronie reklama wydawcy. Ta- ras Hryhorowycz Szewczenko (1814–1861) – ukraiński poeta narodowy, etnograf, folklorysta, malarz, przedstawiciel romantyzmu, a także działacz polityczny. 3. Schoumkas Ukrainiennes. IIIme. Pour le Piano par Michel Zawadzki. Edition nouvelle, revue et doigtee par A. Sturm. Wien (ok. 1880). Verlag, Josef Eberle. (ca. 34,3 × 26,8 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, niew. naddarcia krawędzi kart, środkowe karty luzem, pieczęć własn. na okł. Michał Zawadzki (1828–1887) – polski kompozytor, stworzył 42 szumki, oryginalne tańce ukraińskie. 4. Schoumkas Ukrainiennes. IIIme. Pour le Piano par Michel Zawadzki. Edition nouvelle, revue et doigtee par A. Sturm.Wien (po 1880). Verlag, Josef Eberle. (ca. 34,6 × 26,4 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, naddarcia i niew. przybrudz. kart, przybrudz., rdzawe plamki i pieczęć własn. na okł., środkowe karty luzem, ślady ołówka przy nutach. 5. Pożegnanie Ukrainy. Adieu a l’Ukraine. Piece de Salon. Pour le Piano par Ladislas Za- remba. Kieff 1890. Leon Idzikowski. Lit. Mękarski. (ca. 33 × 26 cm), s. 8 (nuty),okł. kolor. w litografii. Pieśni, piosnki, arie i melodje 65

Dedykowane Gustawowi Kaszyc. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, śla- dy ołówka przy nutach, środkowe karty luzem, na okł. pieczęć własn. Władysław Zaremba (1833–1902) – ukraiński kompozytor, pianista i pedagog. 6. Schoumka Ukrainienne. XIme. Pour le Piano. Wien (ok. 1900). Albert Jungmann & C. Lerch. F. M. Geidel, Leipzig. (ca. 32,3 × 25,1 cm), s. 12 (nuty),okł. kolor. w litografii. Niew. przybrudz. i ślady korników na kartach, na okł. pieczęć własn., poza tym stan dobry. 7. Souvenir d’Oukraine. Morceau Caracteristique pour Piano par Ig. F. Dobrzyński.Varso - vie (do 1865). Chez R. Friedlein. Lith. Anst v. C. G. Röder in Leipzig. (ca. 30,9 × 24,5 cm), s. 12 (nuty), okł. w litografii. Przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, podklejenie grzbietu, środkowe karty luzem, na okł. pieczęć własn., niew. zaplamienia oraz odręczny podpis i numeracja. Ignacy Feliks Dobrzyński (1807–1867) – polski kompozytor, dyrygent, pianista i pedagog. 8039/86 200.00

733. WIELHORSKI Józef – Mazurka pour le Piano. Dediee a Monsieur le Comte Stanisl. Alex- androwicz par le Cte. Jos. Wielhorski. Leipzig (do 1865). Chez Bartholf Senff. Varsovie: Chez G. Sennewald. St. Petersbourg: Chez A. Büttner. Stich und Druck der Röder’schen Officin in Leipzig. (ca. 31,5 × 25,6 cm), s. 12 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane hrabiemu Stanisławowi Aleksandrowiczowi. Z kolekcji Malczewskich. Na okł. odręczny podpis Matyldy Malczewskiej, przybrudz., przebarwienia, zaplamienia kart, niew. naddarcia krawędzi, środkowe karty luzem. Józef Wielhorski (1816–1892) – hrabia, polski pianista i kompozytor. Stanisław Aleksandrowicz (1817–1888) – członek Rady Stanu Królestwa Polskiego, hrabia, senator-kasztelan Królestwa Polskiego. 8071/40 40.00

Nr 733 Nr 734

734. (WIENIAWSKI Henryk, Józef) Zbiór 3 utworów. 1. Legende. Pour le Violon aver Accompagnement d’Orchestre on de Piano. Composee et dedice a sa femme nee Isabella Hampton par Henri Wieniawski. Leipzig, Moscou (ok. 1880). Fr. Kistner, P. Jurgenson. Stich und Druck von. C. G. Röder G. m. b. H., Leipzig. (ca. 34 × 27 cm), s. 12 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane Isabelli Hampton, żonie Wieniawskiego. Dokument częściowo luzem, zażółce- nia, niew. naddarcia kart, przybrudz., ślady zaplamienia i odręczny podpis na okł. 66 Pieśni, piosnki, arie i melodje

2. Zachwycenie (Extase). Przez Józefa Wieniawskiego. Walc z baletu Patrie przez E. Paladil- he.Warszawa 1887. Nakładem Redakcyi Echa Muzycz. Teatraln. i Artystycz. W lit. Mękar- skiego. (ca. 34,3 × 27 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, niew. naddarcia i przybrudz. kart, karty luzem, poza tym stan dobry. Emile Pal- adilhe (1844–1926) – francuski kompozytor późnego romantyzmu. 3. Valse de Concert. Pour le Piano composee par Joseph Wieniawski. Berlin & Posen (ok. 1865). Ed. Bote & G. Bock. (ca. 31,8 × 25,5 cm), s. 12 (nuty), okł. brosz. Dedykowane Antoine Marmontel, nauczycielowi Wieniawskiego. Niew. przybrudz. kart, poza tym stan b. dobry. Józef Wieniawski (1837–1912) – polski pianista i kompozytor. Henryk Wie- niawski (1835–1880) – polski kompozytor, skrzypek i pedagog, jeden z najwybitniejszych polskich skrzypków i kompozytorów w historii. 8071/50. 120.00

735. WOROBECKI Józef – 3 Mazury. Lwów (1865). Nakładem Księgarni Polskiej. (ca. 32,2 × 25,8 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii. Zawiera fragment dedykacji autora (?) (ucięta). Niew. przybrudz., środkowe karty luzem, ślady korników, niew. zażółcenie kart. 8039/73. 50.00

Nr 735 Nr 736

736. WSZELACZYŃSKI Władysław – Obawa. Trzy Mazurki do śpiewu z towarzyszeniem fortepianu napisał Władysław Wszelaczyński. Słowa: Teofil Nowosielski. Lwów (XIX/XX w.) K. S. Jakubowski. Warszawa: Gebethner & Wolff. F. M. Geidel, Litografia w Lipsku. (ca. 34 × 27 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Dedykowane Aleksandrowi Filippi-Myszudze. Środkowa karta luzem, zażółcenie i niew. przybrudz. kart, na okł. przybrudz. i pieczęć własn., na ostatniej stronie reklama wydawcy. Wła- dysław Wszelaczyński (1847–1896) – polski pianista, kompozytor i pedagog. Teofil Stanisław Nowosielski (1812–1888) – mecenas kulturalny, zachodnioeuropejski podróżnik, wszechstron- ny lingwista, tłumacz, pisarz. Aleksander Myszuga (1853–1922) – ukraiński śpiewak operowy, tenor liryczny. 8039/72 40.00

737. ZALOTNA-Polka. Wu Włodzimierzowi Perrol. Skomponowana na fortepian przez Karola Plater. Warszawa (do 1865). Nakładem G. Sennewalda. W Litog. J. V. Fleck. (ca. 31,8 × 25,1 cm), s. 6 (nuty), okł. w litografii. Pieśni, piosnki, arie i melodje 67

Dedykowane Włodzimierzowi Perrol. Niew. zażółcenie, przybrudz. i podklejenia kart, na okł. pieczęć własn. 8071/13 40.00

738. (ZARZYCKI Aleksander) Zbiór 2 utworów. 1. Nie będę cię zwała... Z motywów ludowych pięć pieśni na jeden głos. Z towarzyszeniem fortepjanu napisał Alexander Zarzycki. Słowa przez: El...y. Warszawa (po 1865). Nakła- dem Gustawa Sennewalda. Lith. Anst. c. C. G. Röder, Leipzig.(ca. 30,9 × 23,5 cm), s. 6 (tekst i nuty), okł. w litografii. Dokument w dwóch częściach, pieczęć na okł. i ubytek górnej krawędzi, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, podklejenia grzbietu, podkreślenie na okł. wskazujące zawartość, na ostatniej stronie „Najnowsze nakłady muzyczne” wydawnictwa. Adam Asnyk (1838–1897) – pseudonim „El...y”, polski poeta i dramatopisarz. Henryk Jarecki (1846–1918) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog. 2. Bez ciebie. Słowa: Jan Zacharjasiewicz. Muzyka: Alexander Zarzycki. Warszawa (po 1865). Nakład Gebethnera i Wolffa. (ca. 30,8 × 23,4 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. brosz. Zażółcenie, naddarcia, rdzawe plamki i ślady ołówka na kartach, środkowe karty luzem, na okł. pieczęć własn. i ubytek na górnej krawędzi. Aleksander Zarzycki (1834–1895) – polski pianista, kompozytor, dyrygent i pedagog. 8039/81. 60.00

739. ZBIÓR Krakowiaków. Ułożony na Fortepian przez Wincentego Richlinga. (Kraków ok. 1865). Nakład i własność Juliusza Wildta. (ca. 26,6 × 19 cm), s. 16 (nuty), okł. w litografii. Zawiera 23 utwory w całości oraz fragment kolejnego (z 26), m.in.: Na Wawel; Dalej chłopcy, dalej żywo; Przejechałem Kraków, Maków; Kochałbym cię szczerze; Dalej w pole; W mojim ogrodecku. Wincenty Wacław Richling-Bartoszewski (1841-1896) - organista, kompozytor i pedagog pochodzenia czeskiego działający w Krakowie. Ubytki okładki uzupełnione, brak ostatniej karty, ślady zawilg. Całość po konserwacji. 8071/41 (Ilustracja na s. 69) 40.00

Nr 737 Nr 738 68 Utwory muzyczne obce

Utwory muzyczne obce

740. BEETHOVEN Ludwig van – Beethoven-Album. 30 ausgewählte Lieder für eine Sing- stimme. Mit Begleitung des Pianoforte von L. van Beethoven. Revidirt von Franz Abt. Für tiefe Stimme. Braunschweig & New York (ok. 1900). Henry Litolff Verlag. 4, s. 64 (tekst i nuty), opr. pł. wydawn. Przybrudz., ślad zaplamienia i niew. przybrudz. opr., niew. przybrudz. kart, poza tym stan dobry. Ludwig van Beethoven (1770–1827) – kompozytor i pianista niemiecki, ostatni z tzw. klasyków wiedeńskich, a zarazem prekursor romantyzmu w muzyce, uznawany za jednego z największych twórców muzycznych wszech czasów. Franz Abt (1819–1885) – niemiecki kompozytor i kapelmistrz, wolnomularz. 120.00

Nr 740

741. BEETHOVEN Ludwig van – Cinquieme sinfonie. De (...). Arrangee Pour le Piano-forte a quatre mains. Leipsic (ok. 1809). Chez Breitkopf & Härtel. 8 (duża, podłużna), s. 61 (nuty), okł. brosz. oryg. Przybrudz., ślady zalania i rdzawe plamki na okł. i kartach, na okł. notatka ołówkiem i ślady pióra, otarcia grzbietu. Ludwig van Beethoven (1770–1827) – kompozytor i pianista niemiecki, ostatni z tzw. klasyków wiedeńskich, a zarazem prekursor romantyzmu w muzyce, uznawany za jednego z największych twórców muzycznych wszech czasów. 500.00

742. BEETHOVEN Ludwig van – Sonaten für Pianoforte und Violine. Von (...). Neue billige Zinn- stich-Ausgabe in 2 Bänden. 1ster Band. Clavierstimme (als Partitur gedruckt). Braunschweig (ok. 1850). Bei C. Weinholtz. 4, s. 243 (nuty), opr. ppł. wydawn. Otarcia opr., niew. przybrudz. i zażółcenie kart, notatki ołówkiem na k. tyt. Zawiera sonaty na fortepian i skrzypce (tom 1 z dwóch). Ludwig van Beethoven (1770–1827) – kompozytor i pianista niemiecki, ostatni z tzw. klasyków wiedeńskich, a zarazem prekursor romantyzmu w muzyce, uznawany za jednego z największych twórców muzycznych wszech czasów. 300.00 Utwory muzyczne obce 69

Nr 739 Nr 742

Nr 741

743. BEETHOVEN Ludwig van – Sonaten für Pianoforte. (Zbiór). 1. Drei Sonaten für das Pianoforte, Joseph Haydn gewidmet von (...). Op. 2. Nr. 3. C dur. Neu herausgegeben mit Bezeichnung des Zeitmasses und Fingersatzes von J. Moscheles. Stuttgart 1858. Stich, Druck und Verlag von Eduard Hallberger. 4, s. 23, [1] (nuty), (oraz): 2. Grosse Sonate für das Pianoforte von (...). Op. 7. Neu herausgegeben mit Bezeichnung des Zeitmasses und Fingersatzes von J. Moscheles. Stuttgart (1870). Stich, Druck und Verlag von Eduard Hallberger. 4, s. 23, [1] (nuty), (oraz): 3. Drei Sonaten für das Pianoforte von (...). Op. 10. Nr. 2. F dur. Neu herausgegeben mit Be- zeichnung des Zeitmasses und Fingersatzes von J. Moscheles. Stuttgart (1877). Stich, Druck und Verlag von Eduard Hallberger. 4, s. 15, [1] (nuty), (oraz): 4. Brak k. tyt. 4, s. 3–11, [1] (nuty), (oraz): 70 Utwory muzyczne obce

5. Grosse Sonate für das Pianoforte, dem Fürsten Lichnowsky gewidmet von (...). Op. 26. Neu herausgegeben mit Bezeichnung des Zeitmasses und Fingersatzes von J. Moscheles. Stuttgart (ok. 1860). Stich, Druck und Verlag von Eduard Hallberger. 4, s. 19, [1] (nuty), (oraz): 6. Zwei Sonaten (Sonata quasi una Fantasia) für das Pianoforte, der Fürstin von Liech- tenstein gewidmet von (...). Op. 27. Nr. 1. Es dur. Neu herausgegeben mit Bezeichnung des Zeitmasses und Fingersatzes von J. Moscheles. Stuttgart (1877). Stich, Druck und Verlag von Eduard Hallberger. 4, s. 15, [1] (nuty), (oraz): 7. Zwei Sonaten (Sonata quasi una Fantasia) für das Pianoforte, der Fürstin von Liech- tenstein gewidmet von (...). Op. 27. Nr. 2. Cis moll. Neu herausgegeben mit Bezeichnung des Zeitmasses und Fingersatzes von J. Moscheles. Stuttgart (ok. 1877). Stich, Druck und Verlag von Eduard Hallberger. 4, s. 15, [1] (nuty), (oraz): 8. Grosse Sonate (Pastorale) für das Pianoforte, Joseph Edlem von Sonnenfels gewidmet von (...). Op. 28. Neu herausgegeben mit Bezeichnung des Zeitmasses und Fingersatzes von J. Moscheles. Stuttgart (1858). Stich, Druck und Verlag von Eduard Hallberger. 4, s. 23, [1] (nuty), (oraz): 9. Drei Sonaten für das Pianoforte von (...). Op. 31. Nr. 2. D moll. Neu herausgegeben mit Bezeichnung des Zeitmasses und Fingersatzes von J. Moscheles. Stuttgart (1858). Stich, Druck und Verlag von Eduard Hallberger. 4, s. 19, [1] (nuty), (oraz): 10. Zwei leichte Sonaten für das Pianoforte von (...). Op. 31. Nr. 2. D moll. Neu herausgegeben mit Bezeichnung des Zeitmasses und Fingersatzes von J. Moscheles. Stuttgart (b. r.). Stich, Druck und Verlag von Eduard Hallberger. 4, s. 10 (nuty), współopr., opr. ppł. z epoki. Hallberger’s Pracht-Ausgabe der Classiker. Mocno podniszczona opr., brak grzbietu, ubytek dolnego rogu, zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, ślady zaplamienia opr. i kart, część kart luzem. Zawiera 10 sonat Beetho- vena. Ludwig van Beethoven (1770–1827) – kompozytor i pianista niemiecki, ostatni z tzw. klasyków wiedeńskich, a zarazem prekursor romantyzmu w muzyce, uznawany za jednego z największych twórców muzycznych wszech czasów. Isaac Ignaz Moscheles (1794–1870) – czeski kompozytor i wirtuoz fortepianu. Karl Alois, książę Lichnowski (1761–1814) – książę, szambelan na dworze austriackim, pamiętany ze względu na swoją znajomość z Mozartem i Beethovenem. Maria Josefa Sophie (1776–1848) – księżna Liechtensteinu. Joseph von Son- nenfels (1733–1817) – austriacki pisarz i prawnik, profesor Uniwersytetu Wiedeńskiego. 160.00 744. BEETHOVEN Ludwig van – Variations pour le Pianoforte. Composes et dedies a Son Ami Oliva. Par (...). Op. 76. Francfort (do 1865). Chez Fr. Ph. Dunst. (ca. 32,2 × 25,8 cm), s. 6 (nuty), okł. brosz. Przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, różowe przebarwienia krawędzi, na okł. zapiski numeryczne i naklejony fragment papieru z napisem: „Munster in der Instrumenten und Musikhan- dlung von M. Kneer”. Ludwig van Beethoven (1770–1827) – kompozytor i pianista niemiecki, ostatni z tzw. klasyków wiedeńskich, a zarazem prekursor romantyzmu w muzyce, uznawany za jednego z największych twórców muzycznych wszech czasów. 8122/4. 45.00

745. BEHR Francois – Spatz am Dach. Zwitscher-Polka. Für Pianoforte von (...). Braunschweig (po 1865). Max Kott. (ca. 33 × 26,3 cm), s. 8 (nuty), okł. brosz. Przybrudz. i zaplamienia kart, okł. i ostatnia karta luzem, na okł. pieczęć i podpis własn. Franz Behr (1837–1898) – płodny, aczkolwiek mało znany, teraz prawie zapomniany niemiecki kompozytor utworów na fortepian. 8122/3. 45.00

746. BELLINI Vincenzo – Norma. Lyrische Tragödie in zwey Acten. Gedichtet von Felice Ro- mani, übersetzt von Jos. R. v. Seyfried. Musik von V. Bellini. Wien (1835). Bei Ant. Diabelli & Comp. 8 (duża, podłużna), s. [2], 199 (tekst i nuty), opr. płsk. z epoki. Utwory muzyczne obce 71

Otarcia i niew. przybrudz. opr., odręczny podpis i ślad pieczęci własn. na k. tyt., rdzawe plamki na kartach., ślady zalania na części kart. Vincenzo Bellini (1801–1835) – włoski kompozytor operowy szkoły neapolitańskiej. Felice Romani (1788–1865) – włoski poeta, znany głównie dzięki współpracy z włoskimi kompozytorami operowymi, dla których pisał libretta. (Ilustracja na s. 72) 500.00

Nr 743 Nr 744

Nr 745 Nr 747

747. BERTINI Henri – Choix d’etudes progressives. Pour le Pianoforte par H. Bertini le jeune. Livre 7 i 8. Nouvelle Edition. Leipzig (ok. 1855). Chez C. F. W. Siegel. 4, s. 26; 27, nuty, okł. ppł. Otarcia, przybrudz, zagięcia i ubytki okł., ślad zaplamienia przedniej wyklejki, przybrudz., ślady ołówka i rdzawe plamki na kartach, pieczęć własn. na k. tyt. Henri Jerome Bertini (1798–1876) – francuski kompozytor i pianista. 150.00 72 Utwory muzyczne obce

Nr 746

748. BERTINI Henri – Methode complete et progressive de Piano. Dediee aux Professeurs par Henri Bertini jeune. Divisee en trois Suites. Mayence (ok. 1850). Chez Les Fils de B. Schott. 4, s. V, 71, nuty, portret kompozytora, opr. ppł. późniejsza, okł. brosz. zachowana. Niew. otarcia i przybrudz. opr., przybrudz., rdzawe plamki i ślady ołówka na kartach, poza tym stan dobry. Henri Jerome Bertini (1798–1876) – francuski kompozytor i pianista. 350.00

Nr 748 Nr 749

749. BOCCHERINI Luigi – Collection des Trios. Pour deux Violons et Basse et pour Violon, Alto et Basse. Composes par L. Boccherini. T. I – III. Paris (1824). Chez Janet et Cotelle. 4, s. [4], 19; 17; 5–17 (nuty), okł. brosz. późniejsze. Niew. przybrudz. okł., przebarwienia i rdzawe plamki na kartach, ślady zalania tomu na wio- lonczelę, brak kart 1–4 w ostatnim woluminie. Zawiera utwory Boccheriniego na skrzyp- Utwory muzyczne obce 73

ce pierwsze i drugie oraz wiolonczelę. Luigi Boccherini (1743–1805) – włoski kompozytor i wiolonczelista, dzięki któremu wiolonczela awansowała do rzędu instrumentów solowych, uważany za jednego z twórców kwartetu smyczkowego (obok Haydna). 140.00

750. CARULLI Gustavo, Lemoine Henry – Solfege. Pour voix de Soprano, avec Accompag. de Piano par Gustave Carulli et Henry Lemoine. Paris (1852). Chez Henry Lemoine. 4, s. [2], 89–191, nuty, opr. płsk. z epoki, złoc. napisy na licu. Otarcia i lekkie zagięcia opr., przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, ślad pieczęci własn. na k. tyt. Gustavo Carulli (1801–1876) – kompozytor, pianista, śpiewak, gitarzysta i nauczyciel muzyki. Henry Lemoine (1786–1854) – francuski wydawca muzyczny, kompozyto i nauczyciel gry na fortepianie. 200.00

Nr 750 Nr 751

751. CLEMENTI Muzio – Gradus ad parnassum. Oder die Kunst des Pianofortespieles durch 100 Beispiele gelehrt. In drei Theilen. Vollständige Ausgabe, revidirt von Dr. Fr. Chrysander. Mit Portrait in Stahlstich. Wolfenbüttel (ok. 1850). Druck und Verlag von L. Holle. 4, s. 252 (nuty), opr. ppł. wydawnicza. Niew. otarcia, przybrudz. i zgięcia opr., niew. przybrudz., przebarwienia i rdzawe plamki na kartach, na odwrocie karty z portretem notatki ołówkiem, poza tym stan wewn. dobry. Portret kompozytora w stalorycie na osobn. tabl. Muzio Clementi (1752–1832) – włoski pianista- -wirtuoz i kompozytor. 280.00

752. CRAMER Johann Baptist – Practische Pianoforte Schule. Oder deutliche Erklärung der An- fangsgründe der Musik. Regeln und Beispiele für Fingersetzung und Uebungsstücke in den vorzüglichsten Dur und Moll Tonarten von J. B. Cramer. Neueste umgearbeitet und vervoll- ständigste Ausgabe. Leipzig (ok. 1832). Bei Friedrich Hofmeister. Steindruck v. A. Kneisel. 4, s. 39, nuty, opr. płsk. z epoki. Otarcia i przybrudz. opr., ślady zalania, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach. Johann Baptist Cramer (1771–1858) – niemiecki pianista, kompozytor i wydawca muzyczny, przez większość życia działający w Anglii. (Ilustracja na s. 74) 120.00 74 Utwory muzyczne obce

Nr 752 Nr 753

753. (CZAJKOWSKI Piotr) Zbiór 3 utworów. 1. Romansy i piesni dla pienia z akompanimentom fortepiano P. Czajkowskago. No. 5. Mo- skwa, S. Peterburg 1881. Izdanie Jurgiensona. Warszawa u G. Sennewalda. (ca. 31,8 × 25,3 cm), s. 20 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, rdzawe plamki, ślady zaplamienia, naddarcia i podklejenia kart, na okł. podpis i pieczęć własn., na ostatniej stronie reklama wydawcy. 2. Romansy i piesni dla pienia z akompanimentom fortepiano P. Czajkowskago. No. 2. Moskwa, S. Peterburg 1881. Izdanie Jurgiensona. Warszawa u G. Sennewalda. (ca. 31,8 × 25,2 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenie, rdzawe plamki i niew. przybrudz. kart, na okł. zapiski numeryczne, środkowe karty luzem, na ostatniej stronie reklama wydawcy. 3. Romansy i piesni dla kontralto ili baritona z akompanimentom fortepiano P. Czajkow- skago. Moskwa, S. Peterburg 1884. Izdanie Jurgiensona. Warszawa u G. Sennewalda. (ca. 31,8 × 25,2 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. w litografii. Zażółcenia, ślady zalania i przybrudz. na kartach, na okł. pieczęć, podpisy, zapiski numeryczne i podkreślenia kredką. Piotr Czajkowski (1840–1893) – rosyjski kompozytor, jego twórczość wywarła silny wpływ na dalszy rozwój muzyki rosyjskiej. 8122/7. 60.00 754. DAS Reich der Töne. Bildnisse und Schilderungen berühmter Künstler und Künstlerinnen. Zweite Auflage.Dresden (1881). Wilhelm Streit Verlagshandlung. 4, s. [4], 24, IX osobn. tabl. z portretami, opr. pł., złoc. napisy na licu. Portrety chronione bibułką. Otarcia, przybrudz. i ślady zaplamienia opr., niew. przybrudz. kart, poza tym stan dobry. Zawiera życiorysy i portrety wielu artystów, m.in.: Giuseppe Ver- di, Johann Sebastian Bach, Joseph Haydn, Ludwig Spohr, Heinrich Wieniawski, Jenny Lind, Therese Tietjens. 60.00 755. GLUCK Chrtistoph Ritter – Alceste. Eine grosse ernsthafte Oper in 3 Acten. Musik von Ch. Ritter von Gluck. Nach der italienischen und französiscehn Partitur. Für’s Piano Forte bearbeitet von C. D. Stegmann. Bonn (1815). Bey N. Simrock. 8 (duża, podłużna), s. 159 (tekst i nuty), opr. karton. Otarcia opr., ubytek na grzbiecie, przybrudz., przebarwienia i przybrudz. kart, lekkie postrzę- pienie krawędzi kart. Christoph Willibald Ritter von Gluck (1714–1787) – niemiecki kompo- Utwory muzyczne obce 75

Nr 755 zytor okresu klasycyzmu. Carl David Stegmann (1751–1826) – niemiecki tenor, klawesynista, dyrygent i kompozytor. 300.00 756. GODEFREY Daniel – Les Gardes de la Reine. (The Guards-Waltz). Valse pour Piano par (...). Mayence (ok. 1865). Chez Les Fils de B. Schott. (ca. 31,9 × 25,5 cm), s. 10 (nuty), okł. brosz. Zażółcenie, niew. przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, poza tym stan dobry. Daniel God- frey (1831–1903) – kapelmistrz, kompozytor i aranżer kompozycji dla orkiestr wojskowych. 8122/8. 40.00 757. GRANADO Denis – Repertoire de l’Estudiantina Figaro. Par (...) pour pianoforte par T. Alan & Gothov-Grüneke. Wien (do 1965). Verlag von Th. Rättig. Stich der Musikaliendruckerei v. Jos. Eberle & Co. (ca. 31 × 25 cm), s. 12 (nuty),okł. kolor. w litografii. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, podklejenia i niew. naddarcia, karty luzem. 8122/1. (Ilustracja na s. 76) 45.00

Nr 754 Nr 756 76 Utwory muzyczne obce

Nr 757 Nr 760

758. HAYDN Joseph – Die Jahreszeiten. Klavierauszug. Leipzig (ok. 1850). Bey Breitkopf & Härtel. 4 (podłużna), s. [2], 176 (nuty), opr. karton. Mocne otarcia opr., ubytki na grzbiecie, przybrudz. wyklejek i kart, ślady zaplamienia na początkowych kartach, zażółcenie. Zawiera „Pory Roku” Haydna. Franz Joseph Haydn (1732–1809) – austriacki kompozytor klasycyzmu, najstarszy z tzw. trzech klasyków wiedeń- skich (obok Mozarta i Beethovena). 500.00

Nr 758

759. HAYDN Joseph – Symphonien. (Zbiór). Für das Pianoforte zu vier Händen gesetzt von Carl Klage. Magdeburg (ok. 1900). Heinrichshofen’schen Musikalien Handlung. 4 (podłużna), s. 27, [1]; 27, [1]; 23, [1]; 27, [1]; 23, [1]; 29 (nuty), opr. płsk. z epoki, złoc. napis na licu. Utwory muzyczne obce 77

Nr 759

Otarcia opr., rdzawe plamki, ślady zaplamienia i niew. przybrudz. na pojedynczych kartach, ostatnia karta mocno naddarta i przyklejona na wyklejki. Zawiera 6 symfonii Haydna. Joseph Haydn (1732–1809) – austriacki kompozytor klasycyzmu, najstarszy z tzw. trzech klasyków wiedeńskich (obok Mozarta i Beethovena). 350.00

760. HAYDN Joseph – Vollständige Sammlung der Quartette für zwei Violinen, Viola und Violon- cello. Von Joseph Haydn. Neue Ausgabe. Revidrit und mit Tempobezeichnung versehen von Carl Lipinski. Erster und Dritter Band (w 8 vol.). Dresden (ok. 1851). Bei Wilhelm Paul. Fr. Krätzschmer in Leipzig. 4, s. [4], 140; [2], 107; [2], 95; [2], 91; [2], 129; [2], 109; [2], 101; [2], 93, nuty, opr. płsk. z epoki. Otarcia opr., niew. przybrudz. i rdzawe plamki na wyklejkach i pojedynczych kartach, odręczny podpis na przednich wyklejkach, . Franz Joseph Haydn (1732–1809) – austriacki kompozytor klasycyzmu, najstarszy z tzw. trzech klasyków wiedeńskich (obok Mozarta i Beethovena). Karol Józef Lipiński (1790–1861) – polski skrzypek, kompozytor i pedagog. 400.00

Nr 761 78 Utwory muzyczne obce

761. HUMMEL Johann Nepomuk – Fantaisie. Pour le Piano-Forte par J. N. Hummel. Oeuvre 18. Vienne (ok. 1830). Chez Tobie Haslinger. 4 (podłużna), s. 30, nuty, okł. brosz. Musee Musical des Clavicinistes. Krawędzie kart postrzępione, ślady zaplamienia, naddarcia i rdzawe plamki na kartach, niew. przybrudz. Johann Nepomuk Hummel (1778–1837) – austriacki kompozytor, wolnomularz. (Iluatracja na s. 77) 60.00 762. HUMMEL Johann Nepomuk – Klavierschule. Ausführliche theoretisch-practische Anwei- sung zum Piano-Forte-Spiel, vom ersten Elementar-Unterrichte an, bis zur vollkommensten Ausbildung verfast, und Sr Majestät dem Kaiser von Russland Nicolaus I. in tiefester Unter- hänigkeit zugeeignet von J. N. Hummel. Original-Auflage.Wien 1828. Bei Tobias Haslinger. 4, s. 111, nuty, herby miast niemieckich na osobn. tabl., opr. płsk. z epoki. Dedykowane carowi Mikołajowi I. Otarcia i przybrudz. opr., ubytek na grzbiecie, odręczny podpis na przedniej wyklejce, przybrudz., niew. naddarcia i rdzawe plamki na kartach. Johann Nepomuk Hummel (1778–1837) – austriacki kompozytor, wolnomularz. Mikołaj I Romanow (1796–1855) – cesarz Imperium Rosyjskiego i m.in. wielki książę Finlandii. 260.00

Nr 762 Nr 763

763. KETTERER Eugene – Defile-Marche (De Kaschte). Transcription Militaire pour le piano par (...). Op. 220. Mayence (po 1880). Les fils de B. Schott. Stich und Druck von B. Schott’s Söhnen. (ca. 32,8 × 25,7 cm), s. 10 (nuty), okł. w litografii. Niew. zażółcenie i pojedyncze rdzawe plamki na kartach, niew. naddarcia krawędzi, poza tym stan dobry. Eugene Ketterer (1831–1870) – francuski kompozytor i pianista. 8122/2. 45.00 764. (KULLAK Theodor) Zbiór 12 utworów. 1. Paraphrases pour le Piano. Lez Motifs favoris des Opera: Lucrezia Borgia de C. Donizetti par Th. Kullak. Vienne (do 1865). Chez Pietro Mechetti. (ca. 31,7 × 25,4 cm), s. 12 (nuty), okł. brosz. Dedykowane Julie Schlieter (przyszłej zonie Kullaka). Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach. 2. Transcriptions. 10. Norma de Bellini. Pour le piano seul par Th. Kullak.Berlin (do 1865). Ad. Mt. Schlesinger. (ca. 31,4 × 25,3 cm), s. 8 (nuty), okł. brosz. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, ślady zaplamienia, na okł. podpis własn. Utwory muzyczne obce 79

Nr 764

3. Transcriptions ou Paraphrases pour le Piano. 5. Gemma di Vercy de Donizetti par Theodore Kullak. Berlin (do 1865). Ad. Mt. Schlesinger. (ca. 31,4 × 25,3 cm), s. 16 (nuty), okł. brosz. Zażółcenie, przybrudz., rdzawe plamki i ślady zalania na kartach, odręczny podpis własn. na okł. 4. Transcriptions faciles pour le Piano par Th. Kullak. L’Arrangement dedie aux Eleves par E. D. Wagner. 4. Finale de Lucrezia Borgia de Donizetti. Berlin (po 1846). Ad. Mt. Schlesin- ger. (ca. 32 × 25,8 cm), s. 10 (nuty), okł. brosz. Niew. zażółcenie, ślady zaplamień i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczęć własn. i od- ręczny podpis. 5. A Son Altesse Royale le Prince hereditaire de Würtemberg. Elfenreigen. La Danse des Sylphides. Piece de Salon pour le Piano composee par Theodore Kullak. Berlin (do 1865). Ad. Mt. Schlesinger. (ca. 32 × 25,8 cm), s. 12 (nuty), okł. brosz. Niew. zażółcenie, przybrudz., ślady zaplamienia i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczęcie własn. 6. Violen Klavierstücke von Th. Kullak. Op. 93. Leipzig (do 1865). Bei Breitkopf & Härtel. (ca. 31,4 × 25,3 cm), s. 10 (nuty), okł. brosz. Niew. przybrudz., naddarcia i ślady zaplamienia kart, na okł. odręczne inicjały i numeracja. 7. Deux paraphrases de Concert sur Ernani de Verdi. Pour Piano par Th. Kullak. Vienne (do 1857). Chez Pietro Mechetti. 12 (nuty), okł. brosz. Zażółcenie, rdzawe plamki i niew. przybrudz. kart, na okł. odręczny podpis i numeracja, środ- kowe karty luzem. 8. Le Prophete de G. Meyerbeer. Sept Transcriptions de Concert. Pour le Piano par Th. Kullak. Op. 60. No. III. Leipzig (do 1865). Breitkopf & Härtel. (ca. 31,8 × 25,8 cm), s. 12 (nuty), okł. brosz. Zażółcenie, przyburdz., rdzawe plamki i ślady zaplamienia na kartach, na okł. pieczęć własn., ślady ołówka wewn., ubytki i naddarcia krawędzi, okł. luzem. 9. Le Prophete de G. Meyerbeer. Sept Transcriptions de Concert. Pour le Piano par Th. Kullak. Op. 60. No. V. Leipzig (do 1865). Breitkopf & Härtel. (ca. 31,8 × 25,4 cm), s. 12 (nuty), okł. brosz. Niew. zażółcenie, naddarcia, przybrudz., ślady zaplamienia i rdzawe plamki na kartach, ślady ołówka wewn., okł. luzem. 80 Utwory muzyczne obce

10. Paraphrases pour le Piano. Lez Motifs favoris des Opera: J Puritani de V. Bellini par Th. Kullak. Vienne (do 1865). Chez Pietro Mechetti. (ca. 31,4 × 25,3 cm), s. 12 (nuty), okł. brosz. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na okł. podpis własn.: „Mathilde -Mal czewska”, okł. luzem. 11. Paraphrase du quatrieme acte de l’Opera: Dom Sebastien. Morceau de Concert pour le Piano dedie a Fr. Liszt par Th. Kullak.Vienne (do 1865). Chez Pietro Mechetti. (ca. 31,8 × 25,4 cm), s. 24 (nuty), okł. brosz. Dedykowane Fr. Lisztowi. Zażółcenie, przybrudz., naddarcia, ślady zalania i rdzawe plamki na kartach, środkowe karty luzem. 12. Transcriptions ou Paraphrases pour le Piano. 1. Elegie de Ernst par Theodore Kullak. Berlin (do 1865). Ad. Mt. Schlesinger. (ca. 31,6 × 25,4 cm), s. 8 (nuty), okł. brosz. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, niew. ślady zaplamienia, okł. luzem, na okł. podpis własn.: „Mathilde Malczewska”. Theodor Kullak (1818–1882) – niemiecki pianista, kompozytor i pedagog. Domenico Gaetano Maria Donizetti (1797–1848) – kompozytor włoski I poł. XIX w. Giacomo Meyerbeer (1791–1864) – niemiecki kompozytor operowy, naj- ważniejszy twórca grand opery, wolnomularz. Vincenzo Bellini (1801–1835) – włoski kompozytor operowy szkoły neapolitańskiej. 8122/13. 200.00

Nr 765

765. LABITZKY Joseph – Brandhofen-Walzer für’s Pianoforte. Der Hochgebornen Frau Anna Maria Baronin von Brandhofen, Gemahlin Sr. k. k. Hoheit des Erzherzogs Johann von Öster- reich in tiefster Ehrfurcht gewidmet von Jos. Labitzky. Prag (b. r.) Bei Joh. Hoffmann. 8 (duża, podłużna), s. 11, nuty, (oraz): – Leinate’s Klänge. Walzer für das Piano-Forte von Joseph Labitzki. (Prag ok. 1840). (J. Hoffmann). 8 (duża, podłużna), s. 11, nuty, współopr., opr. płsk. z epoki. Dedykowane Annie Marii, baronowej Brandhofen. Otarcia, zagięcia opr., ubytki na grzbiecie, opr. luzem, odręczny podpis na k. tyt., przybrudz. i rdzawe plamki na kartach. Joseph Labitzky (1802–1881) – czeski kompozytor, skrzypek i dyrygent. Anna Maria Josephine Plöchl (1804–1885) – żona austriackiego arcyksięcia Jana Habsburga, otrzymała tytuł baronowej von Brandhofen, a następnie hrabiny von Meran. 80.00 Utwory muzyczne obce 81

Nr 766 766. (LISZT Ferenc) Zbiór 10 utworów. 1. Marche de Rakoczy. Edition populaire pour Piano par Fr. Liszt. Leipzig (do 1865). Chez Fr. Kistner. (ca. 31,5 × 24 cm), s. 12 (nuty), (oraz): „O du mein holder Abendstern”. Recitativ u. Romanze aus der Oper: Tannhäuser von R. Wagner. Für das Pianoforte übertragen von Franz Liszt. Leipzig (do 1865). Fr. Kistner. (ca. 31,5 × 24 cm), s. 12 (tekst i nuty), współopr., okł. brosz. Dedykowane księciu Carlowi Alexandrowi. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, pieczęcie własn. na k. tyt., karty częściowo luzem. 2. Deux melodies russes. Arabesques pour le piano par F. Liszt. N. II. Hambourg (do 1865). Chez A. Cranz. (ca. 32,2 × 25,5 cm), s. 14 (nuty), okł. brosz. Zażółcenie, niew. przybrudz. i naddarcia kart, karty luzem. 3. Reminiscences des Puritains. Grande Fantaisie pour le piano. Dediee a Madame la Princesse Belgioso. Par F. Liszt. Maeynce et Anvers (do 1865). Chez les fils de B. Schott. (ca. 32,2 × 25 cm), s. 28 (nuty), okł. brosz. Dedykowane księżniczce Belgioso. Zażółcenie, przybrudz., podklejenia, ślady korników, rdzawe plamki i naddarcia kart, początkowe karty mocno poluźnione, na okł. odręczna dedykacja i pieczęć. 4. La Regata veneziana. Nocturne des Soirees musicales de Rossini. Transerites pour piano par F. Liszt. Arrange a 4 mains. Mayence (do 1865). Chez les fils de B. Schott. (ca. 32 × 25,5 cm), s. 12 nuty), okł. brosz. Przybrudz., niew. naddarcia kart, ślady ołówka wewn., na okł. podpis własn. 5. Deux melodies russes. Arabesques pour le piano par F. Liszt. N. I. Hambourg (do 1865). Chez A. Cranz. (ca. 32 × 25,4 cm), s. 10 (nuty), okł. brosz. Niew. zażółcenie, przybrudz. i naddarcia kart, na okł. pieczęć własn., okł. luzem. 6. A Madame la Comtesse Julie Samoyloff nee Comtesse de Phalen. Soirees Musicales de Rossini. Transcrites pour le piano par Francois Liszt. Mayence (do 1865). Chez les fils de B. Schott. (ca. 32 × 25,8 cm), s. 8 (nuty), okł. brosz. Dedykowane hrabinie Julie Samoyloff. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na okł. ślady pieczęci własn. i odręcznej parafki. 7. Soirees de Vienne. Valses-Caprices d’apres F. Schubert. Dedie a son ami S. Lowy. Par F. Liszt. Cahier 3. Vienne 1873. Chez C. A. Spina. Musikaliendruckerei v. Jos. Eberle & Co. (ca. 31,8 × 25,6 cm), s. 16 (nuty), okł. w litografii. 82 Utwory muzyczne obce

Zażółcenie, przybrudz., podklejenia i niew. naddarcia kart, karty luzem, na okł. pieczęć własn. 8. Soirees de Vienne. Valses-Caprices d’apres F. Schubert. Dedie a son ami S. Löwy. Par F. Liszt. Cahier 7. Vienne 1873. Chez C. A. Spina. Schnellpressen Druck v. Jos. Eberle & Co. (ca. 31,8 × 25,4 cm), s. 10 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane S. Löwy. Zażółcenie, przybrudz. i podklejenia kart, okł. luzem, na okł. pieczęć własn. 9. Soirees de Vienne. Valses-Caprices d’apres F. Schubert. Dedie a son ami S. Löwy. Par F. Liszt. Cahier 4. Vienne 1873. Chez C. A. Spina. Musikaliendruckerei v. Jos. Eberle & Co. (ca. 32,4 × 26,1 cm), s. 12 (nuty), okł. w litografii. Okł. luzem, zażółcenie, niew. przybrudz. i podklejenia kart, na okł. pieczęć własn. Ferenc Liszt (1811–1886) – węgierski kompozytor i pianista, jedna z najwybitniejszych postaci romantyzmu w muzyce, wybitny filozof, pisał eseje i artykuły, działał na arenie politycznej. Karl Alexander August Johann (1818–1901) – wielki książę Saksonii-Weimar-Eisenach, tytularny wielki książę Saksonii. Cristina Trivulzio di Belgiojoso (1808–1871) – włoska szlachcianka, księżniczka Belgiojoso, odegrała znaczącą rolę w walce Włoch o niezależność, znana również jako pisarka i dziennikarka. 8122/12. 280.00

Nr 767 Nr 768

767. LÖFFLER Richard – Die Lauterbacherin. Steirische Idylle für das Pianoforte von (...). Op. 41. Leipzig (po 1865). Verlag von F. E. C. Leuckhart (Constantin Sander). Lith Anst. v. C. G. Röder. (ca. 32,5 × 26,2 cm), s. 8 (nuty), okł. w litografii. Niew. zażółcenie i przybrudz. kart, ślady zalania dolnej krawędzi, karty luzem, poza tym stan dobry, na ostatniej stronie reklama wydawcy. 8122/5. 45.00

768. MENDELSSOHN – Bartholdy Felix – Lieder und Gesänge für eine Singstimme. Mit Begle- itung des Pianoforte von (...). Neue Ausgabe. Leipzig (1890). Breitkopf & Härtel. 4, s. [2], 117 (tekst i nuty), opr. pł. późniejsza, złoc. napisy na licu. Niew. otarcia opr., na okł. tłocz. imię i nazwisko właścicielki, zażółcenie kart, lekko postrzępio- na dolna krawędź przedniej wyklejki i k. tyt., poza tym stan wewn. dobry. Jakob Ludwig Felix Mendelssohn Bartholdy (1809–1847) – niemiecki kompozytor okresu romantyzmu. 100.00 Utwory muzyczne obce 83

Nr 769 Nr 770

769. MENDELSSOHN – Bartholdy Felix – Sämmtliche Werke. Lieder ohne Worte für Pianoforte solo. Herausgegeben von Theodor Kullak. Neu revidirte Ausgabe. Lith. Anst. v. C. G. Röder. Leipzig (b. r.). C. F. Peters. 4, s. 145, nuty, opr. pł., złoc. napisy i zdobienia na licu. Niew. otarcia opr., opr. odklejona niemal całkowicie odklejona od bloku książki, naddarcie przedniej wyklejki, odręczny podpis i pieczęć własn. na k. tyt., niew. przybrudz. i rdzawe plamki na części kart. Jakob Ludwig Felix Mendelssohn Bartholdy (1809–1847) – niemiecki kompozytor okresu romantyzmu. Theodor Kullak (1818–1882) – niemiecki pianista, kompozytor i pedagog. 100.00

770. MENDELSSOHN – Bartholdy Felix – Sämmtliche Werke. T. I – II. T. I. Lieder ohne Worte für Pianoforte solo / Compositionen für Pianoforte solo. T. II. Compositionen für Pianoforte solo / Concertes für Pianoforte solo. Mit Fingersatz versehen von Theodor Kullak. Lith. Anst. v. C. G. Röder. Leipzig (ok. 1850). C. F. Peters. 4, s. 145, 137; 140, 130, nuty, opr. pł., bogato zdobiona, złoc. napisy na grzbiecie i licu. Niew. otarcia opr., ubytek na grzbiecie t. I, pieczęć własn. na k. tyt., niew. przybrudz. wyklejek, poza tym stan wewn. dobry. Jakob Ludwig Felix Mendelssohn Bartholdy (1809–1847) – niemiecki kompozytor okresu romantyzmu. Theodor Kullak (1818–1882) – niemiecki pianista, kompozytor i pedagog. 160.00

771. (MOZART Wolfgang Amadeusz) Zbiór 2 utworów. 1. XV Sinfonien von W. A. Mozart für das Pianoforte zu zwei und vier Händen arrangirt von F. W. Markull. In zwei eleganten und billigen Ausgaben. Wolfenbüttel (po 1865). Druck und Verlag von L. Holle. (ca. 31,8 × 25,5 cm), s. 14 (nuty), okł. brosz. Zażółcenie i rdzawe plamki na kartach, ślad zalania na okł. 2. Ausgewählte Sonaten und andere Stücke für das Pianoforte von W. A. Mozart. Unter Mitwirkung von Immanuel Faisst und Ignaz Lachner. Bearbeitet und herausgegebn von Dr. Sigmund Lebert. Fantasie Nr. 24. C moll. Stuttgart 1878. Verlag der J. G. Cotta’schen Buchhandlung. (ca. 31,8 × 25,5 cm), s. 10 (nuty), okł. brosz. Zażółcenie i niew. przybrudz. kart, na okł. fragment pieczęci własn., poza tym stan dobry. Wol- fgang Amadeusz Mozart (1756–1791) – austriacki kompozytor i wirtuoz gry na instrumentach 84 Utwory muzyczne obce

klawiszowych, uznawany za jednego z najwybitniejszych i najważniejszych twórców w historii muzyki. 8122/10. 60.00

772. MOZART Wolfgang Amadeusz – Collection de Quintuors. Pour 2 Violons, 2 Violas et Violo- celle. T. I-V. Par (...). Edition nouvelle toute correcte. Leipzig (b. r.). Au Bureau de Musique de C. F. Peters. 4, k. [51]; [34]; [37]; [30]; [32] (nuty), opr. płsk. z epoki. Otarcia opr., na okł. naklejone fragmenty okł. brosz. oryg., zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, odręczny podpis na pierwszych kartach, ślady zalania tomu na drugie skrzypce. Tomy zawierają kwintety smyczkowe i są skierowane na różne instrumenty: dwoje skrzypiec, dwie altówki i wiolonczelę. Wolfgang Amadeusz Mozart (1756–1791) – austriacki kompozytor i wirtuoz gry na instrumentach klawiszowych, uznawany za jednego z najwybitniejszych i najważniejszych twórców w historii muzyki. 350.00

Nr 772

Nr 771 Nr 774 Utwory muzyczne obce 85

Nr 773 Nr 775

773. MOZART Wolfgang Amadeusz – Die Zauberflöte. Eine grosse Oper i zwey Aufzügen fürs Clavier oder Pianoforte von (...). Leipzig (ok. 1795). In Comission der Breitkopfischen Mu- sikhandlung. 4 (podłużna), k. [103] (nuty), opr. kart. Otarcia, zgięcia i przybrudz. opr., brak grzbietu, przybrudz., zaplamienia, ślady zawilgocenia i rdzawe plamki na kartach, na k. tyt. odręczna numeracja i ślady ołówka. Wolfgang Amadeusz Mozart (1756–1791) – austriacki kompozytor i wirtuoz gry na instrumentach klawiszowych, uznawany za jednego z najwybitniejszych i najważniejszych twórców w historii muzyki. 500.00

774. MÜLLER Adolf – Accordion-Schule. Oder: Vollständige Anleitung das Accordion in kurzer Zeit richtig spielen zu erlernen. Mit Übungen und Unterhaltungsstücken für alle Arten des Accordions verfasst von Adolph Müller, Kapellmeister. Wien (b. r.). Bei Ant. Diabelli und Comp. 8 (duża), s. 52, nuty, ilustr., okł. brosz. oryg. Przybrudz. okł., przetarcia grzbietu, blok książki poluźniony, rdzawe plamki na kartach. Pod- ręcznik do nauki gry na akordeonie. Adolf Müller, właść. Matthias Schmid (1801–1886) – austrowęgierski aktor i kompozytor. Bardzo rzadkie. 300.00

775. ONSLOW Georg – Zwölf Quartette. Violoncello. (Breslau b. r. Hans Haertel). (?) 4, k. [33] (nuty), opr. płsk., złoc. napisy na licu. Otarcia opr., na przedniej wyklejce exlibris „Exmusicis Hans Haertel”, niew. przybrudz. wyklejek i części kart, brak k. tyt., na pierwszej karcie pieczęć własn. Zawiera 12 kwartetów smyczkowych, z nutami dla wiolonczelisty. Andre George Louis Onslow (1784–1853) – francuski kompozytor. 80.00

776. (RUBINSTEIN Anton) Zbiór 2 utworów. 1. Le Bal. Fantaisie pour le Piano en dix numeros composee par Ant. Rubinstein. Berlin & Posen (do 1865). Ed. Bote & G. Bock. (ca. 34 × 26,8 cm), s. 20 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane księżniczce Zofii Nassau. Karty luzem, zażółcenie, przybrudz. i naddarcia kart. 2. Sechs Lieder für eine Singstimme mit Clavierbegleitung componirt und Herrn Julius Stoc- khausen zugeeignet von Anton Rubinstein. Op. 72. Leipzig (do 1865). Verlag von Bartholf Senff. Stich und Druck der Röder’schen Officin in Leipzig. (ca. 31,7 × 25,5 cm), s. 4 (tekst i nuty), okł. w litografii. 86 Utwory muzyczne obce

Dedykowane Juliusowi Stockhausenowi. Zażółcenie, niew. przybrudz. kart, poza tym stan dobry. Anton Grigoriewicz Rubinstein (1829–1894) – rosyjski pianista, kompozytor i dyrygent. Zofia Wilhelmina Marianna Henrietta (1836–1913) – królowa Szwecji i Norwegii. Julius Chri- stian Stockhausen (1826–1906) – niemiecki śpiewak i mistrz śpiewu. 8122/9. 60.00

Nr 776 Nr 777

777. SCHUBERT François – Compositions Originales. Pour Piano a quatre mains par (...). Vol. I. Leipzig (ok. 1870). C. F. Peters. Lith. v. C. G. Röder. 8 (duża, podłużna), s. 132 (nuty), (oraz): – Duos, Trios, Quartette, Quintetter, Octett und Symphonien von Franz Schubert für Pia- noforte zu vier Händen. Arrangirt von Hugo Ulrich. Leipzig (ok. 1870). C. F. Peters. Lith. v. C. G. Röder. 8 (duża, podłużna), s. 63 (nuty), opr. ppł. z epoki. Niew, otarcia opr., na przedniej wyklejce ślady ołówka, odręczny podpis na pierwszej k. tyt., pieczęć własn. na drugiej, niew. przyburdz. kart, poza tym stan wewn. dobry. François Schu- bert (1808–1878) – skrzypek i kompozytor. Hugo Ulrich (1827–1872) – niemiecki romantyczny kompozytor, pianista, pedagog muzyczny i aranżer. 80.00

Nr 779 Utwory muzyczne obce 87

Nr 778 Nr 780

778. SCHULHOFF Julius – Menuet aus Mozart’s Sinfonie. Für das Piano Forte frei übertragen von (...). Wien (do 1865). Bei F. Gläggt Kunst und Musikalienhandlung. Lith. Kunst A. des J. G. Grünwald. (ca. 34,5 × 26,3 cm), s. 10 (nuty),okł. w litografii. Przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, niew. naddarcia krawędzi kart, na okł. podkreślenie kredką, karty luzem. Julius Schulhoff (1825–1898) – czeski pianista i kompozytor żydowskiego pochodzenia, znany ze swoich utworów salonowych na fortepian. 8122/6. 45.00

779. SCHUMANN Robert – Quartette für 2 Violinen, Viola und Violoncell. Neue, kritisch durch- gesehene Ausgabe. Op. 41. T. I – IV. Braunschweig (1920). Henry Litolff’s Verlag. 4, s. 31, [1]; 28; 31, [1]; 28, nuty, opr. pł. ze złoc. napisami i zdobieniem na licu. Dedykowane Felixowi Mendelssohn-Barholdy’emu. Niew. otarcia opr., pęknięcia bloków książek, odręczny podpis na k. tyt., niew. zażółcenie kart. Robert Schumann (1810–1856) – niemiecki kompozytor i krytyk muzyczny, uznawany za jednego z najbardziej wpływowych twórców epoki romantyzmu. 160.00

780. SPOHR Louis – Violin Schule. Von (...). Mit Erleuternden Kupfertafeln. Original Ausgabe. Wien (1832). Bei Tobias Haslinger. 4, s. [2], 250, nuty,ilustr. w miedziorytach na osobn. tabl., opr. płsk. z epoki, złoc. inicjały na licu. Otarcia opr., niew. przybrudz., przebarwienia i rdzawe plamki na kartach. Louis Spohr (1784– –1859) – niemiecki kompozytor, skrzypek i dyrygent, określany mianem „zapomnianego mi- strza”, który miał być za życia podziwiany na równi z Beethovenem. 450.00

781. STRAUSS Johann – Lagunen-Walzer. Nach Motiven der komischen Oper. „Eine Nacht in Venedig”. Op. 411. Hamburg (ok. 1880). Verlag von Aug. Cranz. (ca. 32,8 × 25,7 cm), s. 12 (nuty), okł. brosz. Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczęć własn., naddarcia wzdłuż zgięcia, poza tym stan dobry. 8122/15. (Ilustracja na s. 88) 45.00

782. ULRICH Hugo – Ouverturen von W. A. Mozart. Für Pianoforte zu 4 Händen von (...). Leipzig & Berlin (b. r.). C. F. Peters. Lith. v. C. G. Röder. 8 (podłużna), s. 72 (nuty), opr. ppł. wydawn. 88 Utwory muzyczne obce

Otarcia i niew. pęknięcia opr., zażółcenie i niew. przybrudz. kart, poza tym stan wewn. dobry. Hugo Ulrich (1827–1872) – niemiecki romantyczny kompozytor, pianista, pedagog muzyczny i aranżer. Wolfgang Amadeusz Mozart (1756–1791) – austriacki kompozytor i wirtuoz gry na instrumentach klawiszowych, uznawany za jednego z najwybitniejszych i najważniejszych twórców w historii muzyki. 50.00

Nr 781 Nr 782 783. (VERDI Giuseppe) Zbiór 6 utworów. 1. Potpourri in Form einer Fantasie von Hector Ollivier. Leipzig & Berlin (ok. 1865). C. F. Peters. Lith. v. C. G. Röder. (ca. 29,6 × 22,8 cm), s. 24 (nuty), okł. brosz. Okł. i ostatnia karta luzem, przybrudz., zażółcenie i rdzawe plamki na kartach, na k. tyt. pieczęć własn. 2. La Traviata. Opera seria in tre Alti. Musica di G. Verdi. Paris (do 1865). Leon Escudier. (ca. 31,8 × 25,4 cm), s. 14 (tekst i nuty), (oraz): Scena ed Aria. Nell Opera La Traviata de Mo. Cav. Giuseppe Verdi. (ca. 31,8 × 25,4 cm), s. 8 (tekst i nuty), współopr., okł. brosz. Zażółcenie, rdzawe plamki i niew. przybrudz. kart, pieczęcie własn. na k. tyt., podpis własn. na okł., naddarcia kart. 3. La Traviata (Violetta). Oper in drei Akten von F. M. Piave. Musik von Joseph Verdi. Vollständiger Klavierauszug mit deutschen und italienischen Texte. 9. Scene und Duettino. Leipzig (do 1865). Friedrich Hofmeister. Druck von Breitkopf & Härtel. (ca. 31,8 × 25,5 cm), s. 97–102 (tekst i nuty), (oraz): La Traviata (Violetta). Oper in drei Akten von F. M. Piave. Musik von Joseph Verdi. Vollstän- diger Klavierauszug mit deutschen und italienischen Texte. 18. Scene und Duett. Leipzig (do 1865). Friedrich Hofmeister. Druck von Breitkopf & Härtel. (ca. 31,8 × 25,5 cm), s. 191–207 (tekst i nuty), współopr., okł. brosz. Niew. zażółcenie i przyburdz. kart, na k. tyt. pieczęcie własn. 4. Rigoletto. Oper von G. Verdi. Auswahl der beliebtesten Gesänge für Sopran oder Te- nor, für Alt oder Bariton mit Begleitung des Pianoforte. Wien (po 1865). Bei C. A. Spina. (ca. 31,7 × 25,5 cm), s. 8 (tekst i nuty), okł. brosz. Zażółcenie i przybrudz. kart, niew. ślady zaplamienia, naddarcia okł. wzdłuż zgięcia. 5. Der Troubadour. Il Trovatore. Oper von Joseph Verdi. Auswahl der beliebtesten Gesänge mit Begleitung des Pianoforte. Wien (po 1865). C. A. Spina. Lith u. Stein dr. v. A. Grube. (ca. 32,9 × 25,8 cm), s. 8 (tekst i nuty),okł. w litografii. Utwory muzyczne obce 89

Nr 783 Zażółcenie, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, środkowe karty luzem, niew. naddarcia kart. 6. Aida. Opera de Verdi. Fantaisie Brillante. Pour Piano par J. Leybach. Op. 158. Mayence (ok. 1865). Ches les Fils de B. Schott. (ca. 32,2 × 25,9 cm), s. 14 (nuty), okł. w litografii. Dedykowane Marie Therese de St. Jean. Zażółcenie, przybrudz., naddarcia, podklejenia i ślady korników na kartach, na okł. odręczna dedykacja, karty luzem. Giuseppe Verdi (1813– –1901) – włoski kompozytor romantyczny, jeden z najwybitniejszych kompozytorów operowych w historii. Franscesco Maria Piave (1810–1876) – włoski librecista znany głównie ze współ- pracy z Giuseppe Verdim. Ignace Xavier Joseph Leybach (1817–1891) – francuski pianista, organista, pedagog muzyczny i kompozytor salonowej muzyki fortepianowej. 8122/11. 160.00

Nr 784 Nr 785

784. VERDI Giuseppe – Ernani. Dramma lirico in quattro parti. Musica di (...). Riduzione per Pianoforte solo si L. Truzzi. Milano (1845). Tipografia musicale di Giovanni Ricordi. 4 (po- dłużna), s. 125 (nuty), opr. ppł. z epoki. 90 Utwory muzyczne obce

Otarcia opr., niew. przybrudz. i ślady zaplamień na kartach, rdzawe plamki na wyklejkach, na k. tyt. odręczny podpis ołówkiem. Giuseppe Verdi (1813–1901) – włoski kompozytor romantyczny, jeden z najwybitniejszych kompozytorów operowych w historii. 140.00

785. VERDI Giuseppe – Ernani. Opera seria in quattri atti. Musica di G. Verdi. Paris (1845). Bu- reau Central de Musique. 4, s. [2], 199, [1] (tekst i nuty), opr. płsk. wydawn. Otarcia opr., ślady ołówka i kredki na przedniej wyklejce, pieczęć własn. i odręczny podpis na k. tyt., ostatnia karta luzem, przybrudz. i rdzawe plamki na kartach. Giuseppe Verdi (1813– –1901) – włoski kompozytor romantyczny, jeden z najwybitniejszych kompozytorów operowych w historii. Pierwsze wydanie paryskie. (Ilustracja na s. 89) 360.00

Nr 786 Nr 787 786. VERDI Giuseppe – Il Trovatore. Dramma in quattro parti di Salvadore Cammarano. Posto in Musica dal Maestro (...). Riduzione per Pianoforte solo. Vienna (b. r.). C. A. Spina. Imp. Reg. Lith. di Corte di A. Grube. 4, s. 127 (nuty), opr. ppł. z epoki. Otarcia opr., na przedniej wyklejce ślad klejenia i pieczęcie własn, przebarwienia, rdzawe plamki i niew. przybrudz. kart. Zawiera Operę Verdiego Trubadur w czterech aktach na podstawie libretta Salvadore Cammarano. Giuseppe Verdi (1813–1901) – włoski kompozytor romantyczny, jeden z najwybitniejszych kompozytorów operowych w historii. 120.00

787. WEBER Carl Maria de – Sonates. Pour Piano. Leipzig & Berlin (ok. 1870). C. F. Peters. Lith. Anst. v. C. G. Röder. 4, s. 99 (nuty), opr. pł. późniejsza. Niew. otarcia opr., niew. przybrudz. wyklejek, poza tym stan wewn. dobry. Na opr. tłoczone imię i nazwisko właścicielki (?). Carl Maria von Weber (1786–1826) – niemiecki kompozytor, pianista, dyrygent, jeden z głównych reprezentantów okresu wczesnego romantyzmu w muzyce niemieckiej. 80.00

788. YRADIER J. – La Paloma. Mexikanisches Lied für das Pianoforte. Von (...). Prag (do 1865). J. Hoffmann. Stich und Druck v. F. Johne. (ca. 32,1 × 25,4 cm), s. 4 (nuty), okł. w litografii. Niew. przybrudz., zażółcenie i rdzawe plamki na kartach, na okł. pieczęć własn., na ostatniej stronie reklama wydawcy. Sebastian de Iradier y Salaverri (1809–1865) – baskijski kompozytor muzyki popularnej, znany głównie jako twórca habaner. 8122/14. 40.00 Inne 91

Inne

789. BEYER F.(erdynand) – Szkoła gry na fortepianie. Op. 101. Lwów (ok. 1910). G. Seyfarth. Sztych i druk Zakładów Graficznych „Styl” w Krakowie. 4, s. 86, nuty, (oraz): – Fred. Burgmüller – 25 leichte und fortschreitende Übungen. Mit Fingersatz versehen unter besonderer Rücksicht auf kleine Hände. Neu revidiert von H. Vetter. Wien, Lepizig (ok. 1900). Universal-Edition A. G. 4, s. 37, [1], nuty, współopr., opr. ppł. Otarcia i niew. przybrudz. opr., pieczęć własn. na wyklejkach, k. tyt. i w tekście, notatki ołów- kiem na kartach, poza tym stan wewn. dobry. Pierwszy tytuł w języku polskim i niemieckim, zawiera materiał instruktażowy. Drugi tytuł zawiera 25 łatwych i progresywnych ćwiczeń, ze szczególnym uwzględnieniem na małe dłonie. 45.00

Nr 788 Nr 789

790. BORZĘDOWSKI Krzysztof – 15 pieśni religijnych (sola, duety, chór męski). Zeszyt I. Kra- ków b. r. Nakładem i własność Autora. Skład główny w Księgarni T. Gieszczykiewicza. Sztych i druk Zakładów Graf. „styl” w Krakowie. 4, s. 31, nuty, okł. brosz. oryg. Niew. przybrudz. okł., wewn. stan b. dobry. Zawiera m.in.: O Salutaris Hostia; Gdy dłonie słabną w bezsilnej rozterce; Smutny klęczysz Jezu mój kochany; W porannej ciszy co szła od pól; O Stanisławie Patronie Ty nasz. (Ilustracja na s. 92) 40.00

791. (CZTERDZIEŚCI) 40 Pieśni Radzieckich. Pod red. Zofii Lissa. Warszawa 1950. Spółdziel- nia Wydawnicza Książka i Wiedza. 4, s. 110, nuty, opr. ppł. Niew. otarcia, prybrudz. i ślady zaplamienia na opr., rdzawe plamki na wyklejkach i pojedynczych kartach, poza tym stan wewn. dobry. Teksty w języku polskim i rosyjskim. Zofia Lissa (1908–1980) – polska muzykolog, profesor nauk humanistycznych. (Ilustracja na s. 92) 40.00

792. DROZD Jerzy – Wiązanka tańców śląskich. Wyd. 2. Okładkę projektował W. Świerczyński z Poznania. Wisła – Cieszyn 1947. Wydano nakładem Towarzystwa Teatrów i Muzyki Lu- 92 Inne

dowej. Oddział Śląski przy poparciu kuratorium Okręgu Szkolnego Śląskiego. 4, s. 24, nuty i ilustr., okł. brosz. Przybrudz. i niew. zaplamienia i odręczna numeracja na okł., pieczęć własn. na k. tyt., przybrudz. wyklejek, k. tyt. i ostatniej strony, poza tym stan wewnątrz dobry. Zawiera informacje o takich tańcach jak: Gąsior, Szpacyr-Polka, Diobołek, Siedmikroczek, Nie chcę cię znać, Koziorajka, Błogosławiony, Trojak, Kaczok i Grozik. 40.00

Nr 790 Nr 791

Nr 792 Nr 793 793. KONIOR Franciszek – Pieśni świeckie na 4 równe głosy (chór męski lub żeński). Zeszyt I–II. Kraków 1929–1930. Własność Autora, wszelkie prawa zastrzeżone. 8 (duża), s. 40; 32, nuty, okł. brosz. oryg. Uroczystości i obchody narodowe w pieśniach. Inne 93

Zeszyt I – wyd. 2, zeszyt II: pieśni oryginalne i opracowania. Niew. przybrudz. i przebarwienia okł., niew. naddarcia okł. z. I, zażółcenie ostatnich stron, poza tym stan wewn. dobry. Zawiera pieśni m.in.: Cichy domku; Hymn do mistrzów sztuki; Krakowiak; Polonez a-dur Chopina; Strachajło – marsz humorystyczny; Warszawianka; Ballada o Cyganie; Hymn do Królowej Korony Polskiej; Po nieszporach, przy niedzieli – chór wieśniaków z opery „Halka”. 60.00

Nr 794 Nr 796

794. KOZIETULSKI Czesław – Podolskie pieśni ludowe na chór mieszany a capella. Lwów 1935. Nakładem Towarzystwa Szkoły Ludowej z fundacji im. ś.p. Anieli z Konecznych Maćkowo- wej. 8 (duża), s. 24, nuty, okł. brosz. oryg. Przybrudz., naddarcia krawędzi i niew. zaplamienia okł. pieczęć własn. na okł., niew. przybrudz. pojedynczych kart, poza tym stan wewn. dobry. Zawiera m.in: Daj ty mi wody; Cóż ja temu winna; Z za morza gąska leciała; Oj tam pod drzewiną; Nie igraj koniku...; Już północ minęła. 40.00

Nr 795 94 Inne

795. MEYERBEER Giacomo – Le Prophete. Der Prophet. Opera en cinq Actes. Musique de (...). Arrangement pour le Piano a quatre mains. Leipzig (do 1883). Breitkopf & Härtel. 8 (podłuż- na), s. 291, nuty, opr. ppł., okł. oryg. brosz. naklejona na licu. Na k. tyt. dedykacja Juliana Malczewskiego i jego siostry Justyny Malczewskiej. Pęknięcia, niew. otarcia i przybrudz. opr., pieczęcie własn. na przedniej wyklejce i k. tyt., niew. przybrudz. pojedynczych kart, naddarcie przedniej wyklejki, zażółcenie kart. Giacomo Meyerbeer (1791–1864) – niemiecki kompozytor operowy, najważniejszy twórca grand opery, wolnomularz. Julian Malczewski (1820–1883) – generalny sekretarz Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego guberni radomskiej. (Ilustracja na s. 93) 100.00

796. MONIUSZKO St.(anisław) – Straszny dwór. Opera w czterech aktach z prologiem. Słowa: Jana Chęcińskiego. Partytura fortepianowa. Układ Piotra Maszyńskiego. Warszawa, Kraków 1892. Gebethner i Wolff; G. Gebethner i S-ka. 4, s. [4], 181, nuty, okł. brosz. wtórna. Dwie k. tyt – w j. francuskim i polskim. Okł. luzem, niew. przybrudz. i przebarwienia okł., na k. tyt. pieczęć własn., ślady niew. zażółcenia kart, poza tym stan wewn. dobry. Straszny dwór – polska opera w czterech aktach skomponowana przez Moniuszkę w latach 1861–1864. Posia- dając cechy romantyczne i komediowe zarazem, dzieło cechuje silne zabarwienie patriotyczne. Z powyższych powodów było jednocześnie popularne wśród polskiej publiczności i zakazane przez władze rosyjskie. Premiera polska przerodziła się w wielka manifestację patriotyczną. Prapremiera miała miejsce w 1865 r. Dzieło uważane jest za najlepszą operę Moniuszki i jed- nocześnie najlepszy tego typu utwór polski XIX wieku. (Ilustracja na s. 93) 70.00

Nr 797 Nr 798

797. MUZYK Wojskowy. Rok 1928. Dwutygodnik poświęcony kulturze muzycznej w Armji Pol- skiej. Popierany i polecony przez M. S. Wojsk. pismem z dnia 4-go sierpnia 1926 r. Założyciel i naczelny redaktor: Eugenjusz Dawidowicz. Grudziądz-Tuszewo 1928. Drukiem Zakładów Graficznych W. Kulerskiego. – Rok III. 1928. Nr 1 – 24 (1 stycznia – 15 grudnia). 4, s. 384 (każdy numer po 16 s.), liczne nuty i ilustr. w tekście, opr. ppł. Niew. otarcia opr., przebarwienia wyklejek, zażółcenie kart, rdzawe plamki na pojedynczych kartach, nr 11 błędnie zanumerowany jako 10, ulokowany między numerami 12 i 13, nr 22 mię- dzy 18 i 19. Muzyk Wojskowy – dwutygodnik, a od lipca 1929 r. miesięcznik poświęcony kul- Inne 95

turze muzycznej w Wojsku Polskim. Zawiera m.in.: Wiadomości urzędowe; Wiedza muzyczna; Kalendarzyk muzyczny; Wolne posady oraz artykuły, m.in.: Chopin jako twórca romantyzmu polskiego; Staropolskie kancjonały jako źródło pieśni wielogłosowej; Sztuka polska wśród obcych; Muzyka w XX. wieku. 140.00

798. NEDBAL Oskar, Stein Leo – Polenblut. Operette in drei Bildern von Leo Stein. Musik von Oskar Nedbal. Klavierauszug zu 2 Händen mit unterlegtem Text. Leipzig, Wien 1913. Lu- dwig Doblinger (Bernhard Herzmansky). Stich u. Druck der Waldheim-Eberle. 4, s. 81, nuty, okł. brosz. oryg. Niew. przybrudz. i zaplamienia, odręczna parafka na okł., mocne naddarcia krawędzi, okł. luzem, na k. tyt. dedykacja, zażółcenie kart, niew. ślady zaplamienia na kartach. Oskar Nedbal (1874–1930) – czeski kompozytor, dyrygent i altowiolista. Leo Stein (1861–1921) – dramaturg i librecista operetkowy. 45.00

Nr 799 Nr 800

799. NOSKOWSKI Zygmunt – Krótka i łatwa Szkółka na Fortepian dla dzieci i początkujących. Według szkoły Ludwika Köhlera’a z zastosowaniem Melodyi Polskich opracował i ułożył (...). Warszawa 1894. Nakład Ferdynanda Hösick’a. W drukarni i litogr. W. Grosse w Moskwie. 4, s. [2], 108, nuty, opr. ppł. z epoki. Otarcia i przybrudz. opr., współcz. naprawiany grzbiet, przybrudz. wyklejek, zaplamienia, rdzawe plamki, przebarwienia i przybrudz. na kartach. Zygmunt Noskowski (1846–1909) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog. Wykształcił wielu znakomitych kompozytorów, m.in. Karola Szymanowskiego, Mieczysława Karłowicza, Ludomira Różyckiego, Grzegorza Fitel- berga, Wacława Lachmana i Apolinarego Szelutę. 100.00

800. NOWAKOWSKI Józef – Methode de Piano. Szkoła na fortepian. Wydanie nowe, zupełnie poprawione i ćwiczeniami znakomitych autorów pomnożone. Dzieło przyjęte przez Instytut Muzyczny Warszawski. Warszawa (ok. 1880). Nakład i własność Gebethnera i Wolffa. Za- kład Litogr. C. G. Rödera w Leipzig. 4, s. [4], 104, nuty, opr. płsk. z epoki. Otarcia, przybrudz. i zaplamienia opr., tłoczona pieczęć własn. na k. tyt., przybrudz. i niew. przebarwienia na wyklejkach, k. tyt. i ostatniej stronie, poza tym stan wewn. dobry. Józef 96 Inne

Nowakowski (1800–1865) – polski pianista, kompozytor i pedagog. Książka w języku polskim i francuskim. 70.00

801. NOWOWIEJSKI Feliks – Stimmen der Presse über Aufführungen des neuen dramatischen Ora- toriums „Quo Vadis?”. Fulda 1909. Verlag von Aloys Maier. Königl. Hofmusikalienhandlung. 4, s. 16, [6], 239, nuty, portret Nowowiejskiego, opr. ppł. z naklejonym fragmentem okł. oryg. Tekst oratorium w j. niemieckim, angielskim i francuskim. Niew. otarcia i przybrudz. opr., przybrudz. i ślady zaplamień okł. oryg., pieczęć własn. na k. tyt., stan wewn. b. dobry. Feliks Nowowiejski (1877–1946) – polski kompozytor późnoromantyczny, dyrygent, pedagog, organista-wirtuoz, organizator życia muzycznego, szambelan papieski. 100.00

Nr 801 Nr 802

802. PASCHALSKI Konstanty, Płosajkiewicz Ludwik Teodor – Zbiór Pieśni Polskich. Na jedno lub troje skrzypiec dla seminarjów nauczycielskich. Z. I – II. Warszawa, Lublin... 1919. G. Gebethner i Spółka. 4, s. 15, [1]; 17–31, [1], nuty, okł. brosz. Karty niezszyte, niew. przybrudz. kart, pieczęcie własn. na okł. Zawiera m.in.: Boże, coś Pol- skę!; Przybieżeli do Betlejem; Wanda leży w naszej ziemi; Chłopek ci ja, chłopek; Tańcowała Magdalena; Stoi jawor zielony; Marsz strzelców. Ludwik Teodor Płosajkiewicz (1859–1926) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog muzyczny. 80.00 803. (PODRĘCZNIK muzyki na fortepian w rękopisie). Jeziernica 1876. 4 (podłużna), k. [77], opr. ppł. z epoki. Otarcia i niew. przybrudz. opr., grzbiet lekko poluźniony, rdzawe plamki i ślady zażółcenia kart, na drugiej stronie dedykacja. Książka poświęcona nieukom uczącym i dobrej woli uczą- cym się. Zawiera informacje ogólne na temat fortepianu i nut; Gammy i Arpeggia z krzyży- kami we wszystkich ich przejściach; Gammy Przeciwległe; Gammy i Arpeggia z Bemolami we wszystkich ich przejściach; Przejścia Gamm Minorowych i Arpeggij od swoich gamm pierwiastkowych. 120.00 804. REINFUSS St. – (Pieśni na chór męski). B. m., b. r. B. W. 4, s. 43, nuty, opr. pł. z epoki, złoc. napisy na licu. Otarcia i przybrudz. opr., brak k. tyt., ślady ołówka i pióra na przedniej wyklejce, naddarcia i podklejenia kart, niew. przybrudz. i zażółcenia kart. Zawiera Hymn „Veni Creator” (Przy- Inne 97

bądź Stwórco) – pochodzący z IX w. hymn do Ducha świętego. Zawiera m.in.: Słowiczku mój; Pije Kuba; Samotna limba; Hej tam w polu; Dumka z wianku; Uśnijże mi; Dziewczę z buzią jak malina. 70.00

Nr 803

805. RICHTER E.(rnst) F.(riedrich) – Zasady harmonji. Panu Apollinaremu Kątskiemu, Dyrekto- rowi Instytutu Muzycznego Warszawskiego. Przez (...). Z trzeciego wydania przełożył i doda- niem teoryi harmonicznej Weitzmana oraz chorałow polskich uzupełnił Jan Karłowicz. Dzieło przyjęte przez Instytut Muzyczny Warszawski. Wyd. 2. Warszawa 1875. Nakład Gebethnera i Wolffa. Litografia C. G. Roedera w Lipsku. 8 (duża), s. [2], IV, 228, nuty, opr. pł. współcz., okł. brosz. oryg. zachowana. Niew. otarcia opr., przybrudz. i rdzawe plamki na kartach, notatki i podkreślenia ołówkiem w tekście, na s. 53 pieczęć własn. Ernst Friedrich Richter (1808–1879) – niemiecki teoretyk muzyki. Apolinary Kątski (1824–1879) – polski skrzypek, kompozytor i pedagog muzyczny, w 1861 założył Instytut Muzyczny w Warszawie. Jan Karłowicz (1836–1903) – polski etnograf, muzykolog, językoznawca, folklorysta, członek Akademii Umiejętności. 140.00

Nr 804 Nr 805 98 Inne

806. RÓŻYCKI Aleksander – ABC. (Najnowsza) elementarna szkoła na fortepian . Zalecona przez Radę Pedagogiczną Warszawskiego Intytutu Muzycznego. Napisał (...). Warszawa 1908. Ge- bethner i Wolff. Stich und Druck von C. G. Röder. 4, s. 83, nuty, opr. ppł., okł. brosz. oryg. zachowana. Otarcia, przybrudz., ślady zaplamień i odręczna numeracja na opr., mocny ubytek grzbietu, brak s. 21–22, 35–38, 51–54, ślady kredek, ołówka i pióra na wyklejkach, zażółcenie i niew. przybrudz. kart, notatki ołówkiem przy nutach. Aleksander Różycki (1855–1914) – profesor Warszawskiego Instytutu Muzycznego. 45.00

Nr 806 Nr 807

807. RUDNICKI Maryan – Śpiewnik szkolny. Zawierający w I. części pieśni w kościele katolic- kim używane, ułożone na 4 mieszane głosy (z organem). W II. części jedno i dwugłosowe piosnki świeckie rozłożone na 4 klasy – w 6cio oddziałowych szkołach ludowych, oraz oko- licznościowe kantaty i powinszowania zebrał i ułożył (...). Część II. Piosnki świeckie. Kra- ków 1890. Nakładem Autora. Druk Wł. L. Anczyca i Spółki, pod zarządem Jana Gadowskiego. 8 (duża), s. [4], 166, [1], nuty, opr. pł. współcz. Niew. otarcia opr., przybrudz., rdzawe plamki i niew. naddarcia kart, ubytek k. 137–138, 145–146, 159–160, ślady ołówka w tekście. Maryan Rudnicki (1888–1944) – dyrygent, z wy- kształcenia pianista i kompozytor, autor ilustracji muz. do wielu sztuk. 50.00

808. STUDZIŃSKI Wincenty – Pieśni z towarzyszeniem fortepianu. Serya Pierwsza: Krako- wiaki. No 1 –10. Słowa: E. Wasilewski. Kraków (ok. 1854). Nakład i Własność Księgarni D. E. Friedleina. Stich und Druck von Breitkopf & Härtel in Leipzig. 4, s. [80], nuty, (oraz): – Paziowie królowej Marysieńki. Operetka komiczna w 2ch aktach. Słowa: Paweł Duniecki. Muzyka: Stanisław Duniecki. Kraków (ok. 1870). Nakładem Juliusza Wildta. Sztych i druk C. G. Rödera w Lipsku. 4, s. [24], nuty, współopr., opr. ppł. z epoki. Otarcia i niew. przybrudz. opr., na przedniej wyklejce pozostałości po naklejonym sreberku, przybrudz. na k. tytułowych i ostatnich stronach każdego utworu, odręczny podpis i ślad pie- częci własn. na pierwszej k. tyt., ślady zaplamień, podkreślenia na k. tytułowych wskazujące zawartość, na kartach drugiego utworu podklejenia oraz mocne zaplamienia atramentem. Wincenty Studziński (1815–1854) – skrzypek, kompozytor, dyrygent, pedagog. Edmund Wa- Inne 99

silewski (1814–1846) – polski poeta, nauczyciel, piewca Krakowa. Znany jako poeta Wolne- go Miasta Krakowa, uznawany za najwybitniejszego krakowskiego poetę przed Stanisławem Wyspiańskim. 100.00

Nr 808 Nr 809

809. SYGIETYŃSKI Tadeusz – Szesnaście piosenek Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca „Ma- zowsze”. Na głos i fortepian. Wydanie trzecie. Warszawa 1953. „Czytelnik”. 4, s. 46, [2], nuty, okł. brosz. oryg. Niew. przybrudz. okł., zażółcenie kart, poza tym stan dobry. Tadeusz Sygietyński (1896–1955) – polski kompozytor i dyrygent, pedagog muzyczny, założyciel Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze”. 50.00

Nr 810 Nr 811 100 Inne

810. SZOPSKI Feliks – Śpiewnik polski. Zbiór pieśni narodowych (z melodyami i akompania- mentem). Muzykę opracował (...). Teksty wybrał i przejrzał J. L. Część II. Teksty. Warszawa 1917. Nakładem Księgarni J. Lisowskiej. 4, s. 122, okł. brosz. wtórna. Fragment okł. brosz. oryg. naklejony na tekturę, przybrudz. i rdzawe plamki na okł., niew. ubytki na grzbiecie, okł. i pierwsze 3 strony luzem, zażółcenie i rdzawe plamki na kartach. Felicjan Szopski (1865–1939) – kompozytor, recenzent muzyczny i teatralny, profesor Wyższej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina. (Ilustracja na s. 99) 40.00

811. TROSCHEL Wilhelm – Szkoła Śpiewu na głos sopranowy i mezzo-sopranowy. Ułożona przez (...). Wydanie drugie pomnożone. Warszawa (ok. 1880). Nakład i Własność Gustawa Sennewald. 4, s. [2], 77, nuty, opr. ppł., okł. brosz. przednia zachowana. Książka w języku polskim, niemieckim i francuskim. Otarcia i niew. przybrudz. opr., współcz. naprawiany grzbiet, fragment naklejki z podpisem własn. na opr., niew. przybrudz., zażółcenia i przebarwienia wyklejek i kart, ślad zalania początkowych kart, okł. i dwie pierwsze karty po- luźnione. Wilhelm Troschel (1823–1887) – polski śpiewak, bas sceny warszawskiej, artysta operowy, nauczyciel śpiewu i kompozytor niemieckiego pochodzenia. (Ilustracja na s. 99) 80.00

Nr 812 Nr 814

812. WITKIEWICZOWA Marja – Elementarz muzyczny. Ułożyła (...). Wprawy rytmiczne do nauki czytania nut głosem Karola Studzińskiego. Zharmonizował Władysław Żeleński. Kraków 1894. Nakładem Autorki. Druk Wł. L. Anczyca i Spółki, pod zarządem Jana Gadowskiego. 8 (duża), s. 73, nuty, opr. pł. współcz. Niew. przybrudz. kart, na okł. pieczęć własn. oraz odręczna numeracja ołówkiem i piórem, ubytek s. 43–44, naddarcia pojedynczych kart. Maria Witkiewicz (1853–1931) – nauczycielka muzyki, żona Stanisława Witkiewicza, matka Stanisława Ignacego Witkiewicza. Władysław Żeleński (1837–1921) – polski kompozytor, pedagog, organizator życia muzycznego. (Ilustra- cja na s. 103) 60.00

813. (ZBIÓR 11 utworów). 1. Souvenir des Lontemporains. Trois Rondeaux brillans et fariles sur des motifs de notre tems. Pour le Piano seul par Charles Czerny. Dresde b. r. Chez Guillaume Paul. 8 (duża, podłużna), s. 8, nuty, (oraz): Inne 101

Nr 813

2. Lilienkränze. Drey Sonatinen für das Piano-Forte componirt von Anton Diabelli. Wien b. r. Ant. Diabelli und Comp. 8 (duża, podłużna), s. 12, nuty, (oraz): 3. Trois Sonates pour le Piano-Forte composees et dediees A Joseph Haydn par L. v. Beetho- ven. Leipzig b. r. Bureau de Musique de C. F. Peters. 8 (duża, podłużna), s. 18, nuty, (oraz): 4. Potpourii oder Zusammenstellung der beliebtesten Melodien von Joh. Strauss für das Pianoforte eingerichtet von G. W. Marks. Breslau b. r. Bei Carl Cranz. 8 (duża, podłużna), s. 14, nuty, (oraz): 5. Potpourii pour le Piano-Forte dapres des Themes favoris de l’Opera: Die beiden Schützen compose par A. Lortzing. Hambourg b. r. Chez A. Cranz. 8 (duża, podłużna), s. 12, nuty, (oraz): 6. Terpsichore’s Schwingen. Walzer für das Piano-Forte componirt von Josef Gung’l. Berlin und Breslau b. r. Ed. Bote & G. Bock. 8 (duża, podłużna), s. 10, nuty, (oraz): 7. Lieder und Gesänge mit Begleitung des Pianoforte in Musik gesetzt und Herrn Carl Beils freundschaftlichst zugeeignet von C. G. Reissiger. Zweite Auflage. Dresden b. r. Bei Wilhelm Paul. 8 (duża, podłużna), s. 12, nuty (oraz): 8. 6 leichte und fortschreitende Sonatinen fürs Piano-Forte von J. B. Cramer. Mit Benut- zung beliebter Themas von Bethoven, Haydn, Mozart, Rossini, Weber u.s.w. Eine Fortsetzung der berühmten Piano-Forte-Schule. Hamburg b. r. Bei A. Cranz. 8 (duża, podłużna), s. 24, nuty, (oraz): 9. Decameron Musical. Recueil de Compositions brillantes et faciles. Pour le Pianoforte seul par Charles Czerny. Leipzig b. r. Chez H. A. Probst. 8 (duża, podłużna), s. 8, nuty, (oraz): 10. 100 Cadenzen oder Vorspiele in allen Dur und Molltonarten, für das Pianoforte componirt von Ant. Diabelli. Wien b. r. Bei Ant. Diabelli u. Comp. Graben. 8 (duża, podłużna), s. 12, nuty, (oraz): 11. Cadenzen zu den Acht vorzüglichsten Clavier Concerten von W. A. Mozart componirt von Aug. Eberh. Müller. Leipzig b. r. Im Bureau de Musique von C. F. Peters. 8 (duża, po- dłuzna), s. 28, nuty, współopr., opr. ppł. Karty tyt. i zapisy nutowe odbite w stalorycie. Wszystkie karty Niew. otarcia i przybrudz. opr., na okł. naklejka z pustym miejscem na napis, przybrudz., przebarwienia, podklejenia, ślady zalania i rdzawe plamki na kartach, pieczęcie własn. na przedniej wyklejce. 300.00

814. ŻELEŃSKI Wł.(adysław), Roguski G.(ustaw) – Nauka harmonji oraz pierwszych zasad kom- pozycyi. Ułożona przez (...). Dzieło przyjęte przez Instytut Muzyczny Warszawski. Warszawa 1877. Nakład i własność Autorów. Skład główny w księgarni F. Hoesicka. 8 (duża), s. XVI, 288, nuty, opr. pł. współcz. Niew. otarcia opr., przybrudz., rdzawe plamki i zaplamienia kart, pieczęć własn., na k. tyt. i ostatniej stronie, ślady ołówka na pojedynczych kartach. Władysław Żeleński (1837–1921) – 102 Inne

polski kompozytor, pedagog, organizator życia muzycznego. Gustaw Roguski (1839–1921) – kompozytor i pianista. 120.00

815. ŻELEŃSKI Wł.(adysław), Roguski G.(ustaw) – Nauka harmonji oraz pierwszych zasad kom- pozycyi. Ułożona przez (...). Dzieło przyjęte przez Instytut Muzyczny Warszawski. Warszawa 1877. Nakład i własność Autorów. Skład główny w księgarni F. Hoesicka. 8 (duża), s. XVI, 288, nuty, opr. ppł. z epoki. Otarcia i niew. przybrudz. opr., odręczne podpisy, zaplamienia oraz kreślenia kredką na przedniej wyklejce, przybrudz. kart i wyklejek, rdzawe plamki i ślady zalania na kartach. Władysław Żeleński (1837–1921) – polski kompozytor, pedagog, organizator życia muzycznego. Gustaw Roguski (1839–1921) – kompozytor i pianista. 120.00

Nr telefonu

Nr 815 Nr 816

816. ŻUKOWSKI Otton Mieczysław – Dumki polskie na fortepian z podłożonym tekstem do śpiewu. Opracował (...). Wyd. VI. Zeszyt I. Część I. Kraków b. r. Skład główny w księgarni A. Piwarskiego i Ski. 4, s. 51, nuty, okł. brosz. oryg. Wydawnictwo pieśni polskich. Niew. przybrudz., przebarwienia i naddarcia okł., odręczny podpis na okł., zażółcenia kart, ślady ołówka na pojedynczych stronach, s. 23–30 luzem, poza tym stan dobry. Zawiera m.in.: Gdzież to jedziesz Jasiu; Góralu, czy ci nie żal; Mgła mi do oczu; Pod borem sosna gorzała; Tam gdzie się Wandy; Wiej wietrzyku ulubiony. Teksty m.in.: Karola Balińskiego, Teofila Le- nartowicza, Józefa Bohdana Zaleskiego, Włodzimierza Wolskiego, Edmunda Wasilewskiego, Adama Mickiewicza. Muzyka m.in.: Stanisława Moniuszki, Kazimierza Lubomirskiego, Fry- deryka Chopina, Kazimierza Kratzera. 40.00

Forma płatności i wysyłki □ – przelew □ – gotówka (pobranie) □ – odbiór osobisty Indeks 209 20202006 r.r.

97 października 20202006 r.r.

Nr telefonu

Forma płatności i wysyłki □ – przelew □ – gotówka (pobranie) □ – odbiór osobisty 210 Czasopisma