Johan Museeuw en Wilfried Peeters fietsen weer zonder rancune door het leven

WAT VOORAFGING In 2007 bekende dat hij op het einde van zijn actieve carrière als topwielren- ner naar verboden middelen had gegrepen. Na zijn openbare biecht voelde Museeuw zich ‘We enigszins in de steek gelaten, niet het minst door zijn gewezen kamergenoot Wilfried Peeters, met wie hij dikke vrienden was. hebben iets te weinig met elkaar gebeld’

Tien jaar deelden Johan Museeuw (51) en Wilfried Peeters (52) lief en leed en sliepen ze meer met elkaar dan met hun vrouwen. Toen werd er één op doping betrapt en kwam een beetje ruis op de broederband. ‘De media wilden een wig tussen ons drijven.’ Hans Vandeweghe

16 DeVerzoening. ► Johan Museeuw: “Ik wil wel nog over vroeger praten, maar niet meer alleen over het negatieve.’ © DIEGO FRANSSENS

zaterdag 24/12/2016 17 ‘Ik was beschadigd uit die doping- affaire gekomen en het was lastig om mij in een propere ploeg te handhaven. Nu ben ik blij dat ik niemand heb meegetrokken’ JOHAN MUSEEUW

ohan, ik heb je horloge nog, maar ik heb nu een andere aan.” Wilfried Peeters klinkt verontschuldigend als hij zijn pols toont. Tegen ondergetekende: “Ik ben gek op horloges en Johan heeft mij ooit een dure Breitling cadeau gedaan. We reden een koppeltijd- rit. Waar was dat nu weer, Johan?” Johan Museeuw: “Baden-Baden, de Breitling Cup.” Wilfried Peeters: “Ik had er toch moeten aan denken om het juiste horloge aan te doen.” Johan Museeuw glim- lacht minzaam. Er is hoegenaamd geen kilte als ze elkaar in het lieflijke Bazel treffen, halfweg rijkste is in je leven. Een vallingske is banaal, maar slagmeter. En de eerste gsm, jongens, dat was ook Nevele en Mol. Het horloge verraadt een hiërarchie ik heb wel een week niet kunnen sporten en dan een ontdekking.” die nooit meer zal verdwijnen – die van de kopman voel ik mij echt slecht.” Peeters: “Cipo.” en zijn luitenant-dienaar – maar deze ontmoeting Kwestie van het ijs te breken dat er amper ligt, Museeuw: “Ja, was de eerste die is ook al weer dertien jaar nadat de laatste van het beginnen we met een YouTube-filmpje uit hun een gsm had. Op training ging ineens de telefoon af. broederpaar is gestopt. wonderjaar 1996. Modest, een typetje gespeeld Hij greep in zijn achterzak, nam die telefoon, trok De tijden zijn veranderd en zo ook de hoofdrol- door Kurt Defrancq, is bij de Tourstart van 1996 in de antenne eruit en riep ‘prooontooo!’ Wij grote spelers. Peeters-de-wegkapitein is inmiddels een Den Bosch. Hij bezoekt de kamer van twee renners: ogen trekken.” gevierd ploegleider geworden in het team van Johan Museeuw en Wilfried Peeters. Hij verwon- Peeters: “Ik belde later naar huis en ik zei: ‘Moet . Museeuw-de-kampioen reist dert zich over de naakte vrouw die tussen hen in je horen wat ik heb gezien: Cipo belde met thuis Europa rond en fietst overal waar men hem vraagt. hangt (daar speciaal opgehangen), over de Playboys vanop de fiets, helemaal draadloos.” Soms heeft hij ook een mening over het werk van (daar speciaal gelegd), over de badkamer, over het Museeuw: “Dat was in 1993, ons eerste jaar zijn kompaan van weleer en soms valt dat niet toilet, over de koffer van Museeuw met Calvin samen in de ploeg. Een gsm was in België nog niet goed. Met de nadruk op soms, want terwijl de Klein-ondergoed. Ondertussen liggen de twee ren- te krijgen, maar kort daarna had je die wel al in wereld rondom hen dacht dat er ruzie was, dron- ners op hun bed en kijken geamuseerd toe. Luxemburg. Hup, wij tweeën naar Luxemburg om ken zij af en toe koffie met elkaar. Peeters: “Godverdomme jongens, kijk eens hoe zo’n ding te halen.” Dubbelinterviews sloegen ze af en waarom ze mager ik toen stond. Ik ben laatst nog eens op de Peeters: “We hadden wel een Luxemburgs adres dan voor deze krant toch gingen zitten, voor een fiets gesprongen toen we met de ploeg in Calpe nodig waar we die op inschreven, maar Patrick had gesprek over toen en nu, over wat er al die tijd goed waren. In mijn eentje, kwestie van geen vergelij- een vriend die daar woonde, een bloemenwinkel, en dan heel even fout ging, behoort tot het colloque kingspunten te hebben. (zucht) Jij bent veel minder en dat adres gaven wij op. We hadden toen een tijd- singulier. Laten we het erop houden dat het terug te veranderd dan ik, Johan. Fiets je nog veel?” lang allebei een 0352-nummer en zo’n grote voeren is op een gemeenschappelijk dieptepunt, Museeuw: “Ik ben ook veranderd, wat wil je, Motorola-gsm. Het eerste wat ik niet meer moet straks alweer tien jaar geleden. maar die vrouw aan de muur is wellicht nog het hebben als ik uit de koers weg ben, is die gsm. Dan Ze zijn ook nog eens beiden aangestoken door meest veranderd. (Alleen mannen aan tafel, dus kunnen ze mij niet meer bereiken.” een virus. De ene heeft het op de stembanden maar lachen.) Ik fiets nog drie keer per week, rustig. Het Museeuw: “Vergeet het. Je kunt niet meer zon- zal daarom niet minder spreken, de andere lag een hoeft allemaal niet meer. Weet je wat ik mij herin- der dat bakske.” week in de zetel en heeft geen fiets gezien. Het is ner van die tijd? Onze eerste laptop die we mee Johan Museeuw die terwijl hij de wijn kiest, van hadden op de kamer. Een Toshiba, zo groot en zo Jullie kamer was wel rommelig toen. wal steekt met een filosofische beschouwing. “Weet zwaar, dat weet ik nog. Dat moesten we hebben Peeters: “Daarin vonden we elkaar meteen. Aan het je wat ik heb geleerd? Dat gezondheid het belang- natuurlijk. We waren ook de eersten met een hart- eind van de Tour zat een halve koffer van mij bij

18 DeVerzoening. ‘Had ik Johan meer kunnen steunen? Misschien. Maar dacht je dat het makkelijk was voor mij? Ik had een droomjob en ik had die nodig’ WILFRIED PEETERS

© DIEGO FRANSSENS

Museeuw: (haalt de schouders op) “Ik reed graag en veel, soms hard, soms minder hard.” Peeters: “Johan, er waren geen vijf coureurs die jou konden volgen op training. Ik ben veel ster- ker geworden door met jou op te trekken. Hoe- veel bleven er naast jou rijden?” Museeuw: “Niet veel, maar als je een grote motor hebt, kun je meer. De kunst is om je lichaam te kennen en ik wist wat mijn motor aankon.”

Jullie zaten niet alleen een heel jaar op elkaars lip, jullie brachten ook nog eens de meeste hem en omgekeerd. Ik ben ooit met een linkse nummer of ik vond mijn sleutel niet meer en dan vakanties samen door. Hoe gek is dat niet? schoen van mij en een rechtse van hem thuisgeko- was Wilfried er om mij uit de nood te helpen. Peeters: “Er bestaat misschien een ander beeld van men.” “Op de fiets hadden we dezelfde ingesteldheid: hem, maar Johan is erg gemakkelijk. Hij vroeg wat Museeuw: “Er zat minimaal verschil op onze er moest worden gewerkt. Wij waren de eersten die ik zou doen en ik zei iets en hij antwoordde: oké. orde.” in december samen naar Calpe trokken om te trai- Skiën deden we in Livigno en hij ging mee. Wij kon- Peeters: “Maar dat was de schoonste tijd van nen en we huurden daar een penthouse voor een den het met elkaar vinden, de vrouwen hadden een mijn leven, veel beter dan wat ik nu meemaak. hele maand.” goeie band en de kinderen speelden samen. Toen ik in 1998 alleen naar de Tour moest omdat Peeters: “Paraiso Mar, het staat er nog. Het ging “Johan paste zich ook aan. Hij verdiende veel hij op zijn knie was gevallen in Roubaix, was ik een- eigenlijk anders. Johan vroeg wat ik ging doen. Ik meer dan ik, maar een goedkoper hotel was voor zaam. Ik lag toen wel met Stefano Zanini op de zei: ik ga naar Calpe om daar te trainen. En hij hem ook goed.” kamer en die heeft mij Italiaans geleerd.” weer: goed idee, ik ga mee.” Museeuw: “Ik vond het altijd best en ik vond het Museeuw: “Wij reden met Italianen in een Peeters: “In een penthouse met vier slaapka- ook wel makkelijk dat iemand de beslissingen nam. Italiaanse ploeg, maar eigenlijk spraken we in het mers. Ik dacht dat we toen zesduizend frank betaal- Ik herinner mij niet één keer dat we woorden heb- begin geen woord Italiaans.” den voor een maand, 150 euro. Als ik daar ben voor ben gehad. Niet over wat we wilden doen, niet over de begeleiding van een fietsvakantie en we rijden er geld, dat werd allemaal onder vrienden geregeld.” Waren jullie van in 1993 de beste vrienden? voorbij, kan ik het niet nalaten om daarover te Peeters: “Hij vond mij een een blagueur. (naar beginnen. Wij deden dat uit onszelf: je kon er veel Misschien omdat de hiërarchie bekend was. Museeuw) Dat is waar, toch? Ik stond er in het pelo- beter trainen, we werden met rust gelaten. Onze Museeuw was de afmaker, Peeters de aanbren- ton om bekend dat ik veel praatte en Johan zei niks, vrouwen waren er soms bij, soms niet. We namen ger en de wegkapitein. nog minder dan nu. Maar goed, Patrick Lefevere een verzorger mee, meestal Dirk Nachtergaele en Peeters: “Ik was één jaar beschermde renner, bij dacht dat ik hem kon helpen om in de klassiekers die kon gratis logeren. Hij nam dan wat vakantie en Telekom. Om koersen te winnen. Het werd mijn in de finale bij te staan en ik kwam bij de ploeg. Zijn ’s avonds masseerde hij ons. Elke dag deden wij slechtste jaar want ik kon niet met de druk om. De vaste slaapmaat was Dirk Demol maar die was onze kilometers.” eerste koers die Johan en ik samen reden, won hij meestal reserve en zo ben ik op de kamer van Peeters: “Het was echt trainen, elk dag weer. meteen en dat was mijn schuld. Ik wilde op kop rij- Johan beland.” is een keer meegekomen en na drie den om hem af te zetten in de sprint maar hij wilde Museeuw: “We zaten we meteen op dezelfde dagen was hij helemaal de nek af gereden. Maar niet. Hij voelde zich niet goed, zei hij. golflengte. We konden al eens lachen, trokken ons even later won hij wel een etappe in de Ronde van “Ik reed toch op kop, het kwam samen en ik niet te veel aan, we hadden allebei geen orde en we Middellandse Zee.” hoorde even later over de speakers dat Johan hadden dezelfde interesses. Bovendien zorgde hij Museeuw de sprint had gewonnen. Dat was een goed voor mij. Ik vergat soms gewoon het kamer- Waren jullie allebei trainingsbeesten? mooi begin.

zaterdag 24/12/2016 19 “Er was maar één wedstrijd waar ik een beetje teruggepakt en toen zat Johan nog fris. Andrea alleen nog over het negatieve. Ja, er was de mijn gang mocht gaan en waar ik mij goed voelde: Tafi begon te rijden samen Luca Bortolami en doping in onze tijd en ja, wie wilde presteren Parijs-Roubaix. Ik ben er tweede en derde gewor- Johan sprong mee. Ik ben nog elfde geëindigd. Op moest vroeg of laat op die trein springen. Maar ik den en ik had kunnen winnen. Ik koerste vaak het WK in Lugano zat ik ook in de ploeg maar in wil het vooral hebben over het positieve dat ik mee tot het eind en dat was een voordeel. Zo heb de tweede ronde ben ik gevallen. Ik wist dat Johan heb onthouden.” ik ook Gent-Wevelgem gewonnen in 1994. Ik goed was. Op training zat hij twintig hartslagen Peeters: “Die doping speelde zich af in de geest demarreer uit een groepje van elf, lager dan ik en normaal was dat maar tien. Toen van die tijd. Zoals het vroeger niet zo verkeerd springt mee, Johan blijft zitten en de rest ook. Ik dacht ik al dat hij een kans maakte.” was om met enkele glazen op in de auto te stap- heb toen de sprint gewonnen, maar slecht Museeuw: “Lugano was de perfecte race voor pen, om tegen 180 km per uur naar de zee te gesprint. Veel te veel zenuwen, typisch.” mij. Ik heb gereden zoals ik het aanvoelde en dat is vlammen, om in het zwart te werken… Dat kan Museeuw: “Jij was wel geen knecht. Een knecht de beste methode. Niet te veel nadenken, koersen allemaal niet meer, terecht, zoals doping ook niet rijdt mee in de koers tot een bepaald punt. Jij reed vanuit de buik.” meer kan.” gewoon mee tot diep in de finale. Dan ben je meer een super-luitenant. Je had minimaal één keer Jullie kinderen koersen tegen elkaar en lijken Ben je nooit bang geweest dat ze jou op de Roubaix moeten winnen.” iets minder getalenteerd dan hun vaders. beklaagdenbank wilden zetten om te boeten Peeters: “Ik weet het.” Museeuw: “Stefano rijdt bij de beloftenploeg van zoals Johan? Museeuw: “We zijn ook een paar keer samen Mathieu van der Poel. Hij wordt beter, en ik laat Peeters: “Ik heb gedaan wat ik moest doen en ik naar de aankomst gereden.” hem doen. Zolang hij er plezier in schept, moet heb van niks in mijn carrière spijt. En voor die Peeters: “Zo heb ik de Omloop der Vlaamse hij blijven rijden. Yannick is van een ander vent hier (wijst naar Museeuw) blijf ik het diepste Gewesten gewonnen. Ik mocht als eerste over de niveau.” respect koesteren. Had ik hem meer kunnen steu- meet.” Peeters: “Stefano en Yannick hebben veel con- nen? Misschien. Maar dacht je dat het makkelijk was voor mij? Ik had een Was jij een dankbare kopman? droomjob en ik had die Museeuw: “Wat is dankbaarheid? Dat zit soms in nodig want ik heb goed kleine dingen. Na mijn wereldtitel in Lugano verdiend maar ik ben kreeg ik een envelop met daarin postzegels. Ik niet binnen. We hadden wist dat Dirk Nachtergaele postzegels verzamelde ‘Ik vind het nog altijd misschien wat meer en ik heb die aan hem gegeven. Een kleine geste moeten bellen, maar dat maar hij was daar blij mee.” was al eerder vermin- Peeters: “Dat is beter dan geld geven, want als je spijtig dat wij niet meer derd. Eerst bel je vijf de volgende keer weer wint en je geeft geen geld, keer, dan drie keer, dan krijg je achterklap. Die raad heb ik kunnen samenwerken, nog één keer, je weet hoe ook gegeven. Het horloge dat ik van Johan heb dat gaat.” gekregen, is van een andere orde natuurlijk. Hij want mijn tijd samen Museeuw: “Mij heb- was mijn vriend en ik was een horlogefreak, maar ben ze opzij moeten zet- toen kon ik daar geen 2.500 euro aan besteden.” ten. Ze konden niet Museeuw: “Kopmanschap, dat heb je, of niet. met Johan was de anders en dat snap ik Wilfried had het talent om veel te winnen, maar ook. Ik was beschadigd hij was geen kopman omdat hij soms te zenuw- mooiste van mijn leven’ uit die affaire gekomen achtig was in de koers. Ik vraag mij nu bijvoor- en het was lastig om mij beeld af of (verhuisde van WILFRIED PEETERS in een propere ploeg te Quickstep naar AG2R, HV) die verantwoordelijk- handhaven. Toen was ik heid zal aankunnen. Het is soms makkelijker om ontgoocheld, maar ik vanuit de schaduw een finale te rijden dan als ze heb het leren begrijpen. weten dat het voor jou is. Bovendien: het besef dat tact, op de koers en via de sociale media uiteraard. We weten hoe het allemaal is gegaan. Ik heb ze jou in een zetel naar de aankomst brengen en Yannick is in het veld beter dan ik ooit. Hij rijdt getwijfeld, geef ik eerlijk toe, maar nu ben ik blij dat jij het moet afmaken, daar kan niet iedereen uiteraard bij Crelan-Vastgoedservice (Wilfried dat ik niemand heb meegetrokken.” mee om.” Peeters stond mee aan de wieg van die ploeg, HV) en Peeters: “Het is misschien een stommiteit hij was top als nieuweling en junior. Hij werd Je was een tijd geleden even in beeld bij BMC. geweest van mij als ploegleider dat ik Stijn in 2013 Belgisch, Europees en bijna wereldkampioen, Museeuw: “Dat klopt. heeft mij tij- heb laten doorrijden met . Daar is hij maar vorig jaar was het ineens veel minder. dens de uitreiking van de Kristallen Fiets nog beginnen te denken: ik kan het ook. En dan komt “Ik begeleid hem niet want als ik iets zeg, is het gezegd dat hij het jammer vond dat ons plan niet de entourage er nog eens bij die zegt: denk nu toch niet goed. ‘Ik ben Quickstep niet’, antwoordt is kunnen doorgaan. Ik vermoed dat het boven vooral aan jezelf.” hij als ik vind dat hij te weinig traint. Nu gaat het zijn hoofd is tegengehouden.” beter, nadat ik hem toch eens ferm heb toege- Peeters: “Wat moest je dan doen?” Het superjaar van jullie ploeg was toch vooral sproken. Onze kinderen zijn verwend. Heeft hij Museeuw: “De voorjaarsklassiekers, tactisch 1996. Jullie komen met drie van dezelfde ploeg een paar wielen of een kader nodig, dan zorgt pa adviseren, vooraf en in de auto. Zou ik het nu nog op de piste van Roubaix aan, Johan wint, en in met al zijn contacten daar wel voor.” doen? Ik weet het niet. Komt die vraag nog? Ik Lugano wordt hij wereldkampioen. betwijfel het. Maar ik ben 51 en inmiddels dertien Museeuw: (lacht) “We waren dat jaar vroeg weg in De idee leeft dat jullie ruzie hadden. jaar uit de koers weg. Uiteraard zie ik op tv dingen Roubaix, hè Wilfried?” Peeters: “Wij ruzie? Ik ben nooit kwaad geweest gebeuren waarvan ik denk: doe dat toch anders. Peeters: “Ík was vroeg weg ja, samen met op hem. Nooit. Ook niet als hij wat zei over de tac- De vraag is: zou ik dat in de auto ook kunnen? Dat Desbiens en Zabel en wie komt er achter mij aan, tiek van onze ploeg die soms mijn tactiek was. weet ik dus niet. met nog 150 kilometer te rijden: verdoeme, Johan Waarom? Omdat ik weet dat de media hem heb- “Bovendien heb ik sinds een paar jaar niet Museeuw. Patrick riep: dat kan niet, dat kan niet, ben misbruikt. Ze wilden een wig drijven tussen meer de drang om van alles te willen. Ik wil maar maar hij hier, trok zich daar niks van aan.” ons. Ik vind het nog altijd spijtig dat wij niet meer één ding: mij amuseren op de fiets, samen met Museeuw: “Ja maar, Erik Zabel was mee en dat kunnen samenwerken, want mijn tijd samen met andere mensen. Af en toe moet ik weleens aan de was geen gewone. Ik heb dan wel geen meter kop Johan was de mooiste van mijn leven.” spaarcenten zitten, maar dat is niet erg. Ik ben gedaan en jullie met drie wel.” Museeuw: “Ik heb vorig jaar besloten dat ik toch niet van plan om het allemaal mee te Peeters: “Tegen het Bos van Wallers werden we nog wel over vroeger wil praten, maar niet meer nemen.”

20 DeVerzoening.