20 lat Tarnowskiego Centrum Kultury Kulturalny Tarnów Kulturalny Tarnów Kulturalny Tarnów 20 lat Tarnowskiego Centrum Tarnów 2012 Kultury Kulturalny Tarnów 20 lat Tarnowskiego Centrum Kultury Tarnów 2012 Redakcja Jerzy Armata Autorzy tekstów Jerzy Armata, Tomasz Kapturkiewicz Współpraca Joanna Chludzińska, Marcin Dąbek, Anna Grygiel, Mirosława Idler, Artur Janus, Jarosław Kajmowicz, Zbigniew Krużel, Sebastian Szafarz, Maria Wardyń Wspomnienia Marcin Dąbek, Anna Grygiel, Mirosława Idler, Artur Janus, Jarosław Kajmowicz, Zbigniew Krużel, Grażyna Nowak, Krzysztof Nowak, Elżbieta Pazera, Witold Pazera, Marcin Sobczyk, Sebastian Szafarz, Maria Wardyń Fotografie Archiwum Tarnowskiego Centrum Kultury, Stanisław Janik, Jakub Kaszuba, Beata Motuk, Marcin Sobczyk, Rafał Sosin, Michał Stańczyk, Paweł Topolski Tłumaczenie na język angielski Marcin Zaród Korekta Maria Armata Projekt graficzny, DTP Rafał Sosin Druk Drukarnia Skleniarz, Kraków ISBN 978-83-934955-1-1 Spis treści Słowo wstępne 6 Foreword 7 Jubileusz 8 Jubilee 9 Krótka historia budynku – Rynek 5 25 Krótka historia Tarnowskiego Centrum Kultury 27 Inwestycje w TCK (1992-2012) 31 Mamy się czym pochwalić – wywiad z Tomaszem Kapturkiewiczem, dyrektorem Tarnowskiego Centrum Kultury 33 Dobre kino 49 Dobra muzyka 69 Dobry czas 119 Zakończenie 147 Pracownicy Tarnowskiego Centrum Kultury (1992-2012) 151 Słowo wstępne Tomasz Kapturkiewicz iszę te słowa w imieniu własnym i tych wszystkich, którzy pracowali i pracują Dyrektor Tarnowskiego Centrum Kultury Pnadal w Tarnowskim Centrum Kultury, w imieniu ludzi zarządzających naszym miastem 20 lat temu, których starania i osobiste zaangażowanie umożliwiły utwo- rzenie tej instytucji. Piszę w imieniu poprzedniego Dyrektora Zbigniewa Guzika, który kierował tą placówką przez 13 lat, i tych, którzy jeszcze w Tarnowskim Ośrodku Kul- tury z siedzibą przy ul. Krakowskiej 11 przygotowywali się do wprowadzenia TCK na Rynek. To z myślą o Was powstała ta książka. Nie po to, by uczynić z Was bohaterów, którymi i tak jesteście, ale po to, by móc Wam dać do ręki prezent, którym dzielić się będziecie z tarnowską publicznością. Publiczność ta stała się naszym największym sukcesem – należy się jej prezent. Przypomnijmy sobie wszyscy, jak było, zobaczmy, jak jest, i spróbujmy zamarzyć, jak mogłoby jeszcze być, bo czas przyniesie kolejne jubileusze, bo nowe pokolenia napiszą nowe książki o starych dziejach, czyli czasach, w których obecnie przyszło nam żyć. Piszę te słowa, żeby móc wyrazić swój podziw dla zaangażowania i pasji wielu ludzi, którym to miejsce zwane Tarnowskim Centrum Kultury nigdy nie było obojęt- ne. Chylę czoła przed tarnowską publicznością, która wybrała i wybiera nas na nowo, licznie odpowiadając na nasze zaproszenia. Składam wszystkim serdeczne podziękowania i proszę o pochylenie się nad tą książką. Może odnajdą w niej Państwo tak jak ja czas swojego dzieciństwa, młodości – wspaniałych, niezapomnianych chwil. 6 Foreword am writing these words on behalf of myself as well as all those who used to work Tomasz Kapturkiewicz Director and those who still work at the Tarnów Culture Centre, also on behalf of those I of the Tarnów Cultural Centre who managed our city affairs twenty years ago and whose personal commitment and efforts made it possible to create our institution. I am writing on behalf of the previous Director – Mr Zbigniew Guzik, who managed our Centre for thirteen years – and on behalf of those at the Tarnowski Ośrodek Kultury (Tarnów Centre for Culture) with its headquarters at 11 Krakowska Street, who were preparing the operation of moving TCK to Tarnów’s Market Square. This book was created with all of you in mind. And its intention is not to make heroes out of you, as you already are heroes, but to present you a gift which you will be able to share with the Tarnów’s audience. It is the members of this very audience who have become our greatest success and who, consequently, do deserve a present. We will recall the former times, see the Centre as it is now, and then try to dream how it could be in the future, as the time will bring us further jubilees, future generations will write books about the old times, i.e. the times in which we have the privilege to live. I am writing these words to express my admiration for the commitment and passion of the people who have always cared about the Tarnow Culture Centre. I am bowing my head before a Tarnów audience, who have chosen and are still choosing us anew, with numerous attendances of the events to which we invite them. I would like to thank all of you again and encourage you to peruse this book. Perhaps inside it you will find the a reminder of your childhood and adolescence – brilliant and unforgettable moments, the very things which I was able to find in it. 7 Tomasz Kapturkiewicz Jubileusz Jubileusz Tomasz Kapturkiewicz iedy myślę o dwudziestoleciu Tarnowskiego Centrum Kultury, to przychodzą mi Dyrektor Tarnowskiego Centrum Kultury Kdo głowy słowa dwóch piosenek. Mamy po dwadzieścia lat. Własną miłość, własny świat. Prywatne chmury i szklane góry. Kilka ważnych słów i prawd, Żagle, w których zawsze wiatr. A w oczach tylko blask. To piosenka śpiewana przez Halinę Benedyk, której słowa bardzo pasują do stanu naszego ducha, chociaż ten wiek przekroczyliśmy raczej na początku naszej kariery zawodowej. Większość z nas rozpoczynała tu pracę, mając mniej więcej tyle lat – a dzisiaj? Cóż, cytując fragment drugiej piosenki z repertuaru Kabaretu Starszych Panów: I znaleźliśmy się w wieku trudna rada, że się człowiek przestał dobrze zapowiadać, ale za to z drugiej strony cieszy się, że się również przestał zapowiadać źle cieszymy się, że mamy już własną, silnie identyfikowaną markę, cudowną publiczność i niezłą prasę. I choć już szron na głowie, już nie to zdrowie, a w sercu ciągle maj. 8 Tomasz Kapturkiewicz Jubilee Jubilee hen I think about the twentieth jubilee of the Tarnów Cultre Centre, the lyrics of Tomasz Kapturkiewicz Director two songs come into my mind. W of the Tarnów Cultural Centre Mamy po dwadzieścia lat, [We are twenty years old] własną miłość, własny świat, [We have our own love and our own world] prywatne chmury i szklane góry, [Private clouds and glass mountains] kilka ważnych słów i prawd, [A few import words and truths] żagle, w których zawsze wiatr, [Sails, always full of wind] a w oczach tylko blask. [And only the shine in our eyes] The lyrics of this song by Halina Benedyk suit our spirit, even though we got past the age she describes sometime at the beginning of our professional careers. Most of us started working at the Centre as young people – and what about today? Well, let us quote the words of another song, from the repertoire of the Two Elderly Gentlemen Cabaret: I znaleźliśmy się w wieku, trudna rada, [And so, tough luck, we are at the age] że się człowiek przestał dobrze zapowiadać, [When a man has stopped to bode well] ale za to z drugiej strony cieszy się, [But, on the other hand, he’s glad] że się również przestał zapowiadać źle. [That he has stopped to bode badly too] We enjoy our own, well-identified brand, excellent audience and quite good reviews. And, to quote yet another song „Even though our heads have turned gray, and the health has gone bad, there’s still summer in our hearts.” The twentieth jubilee of the Tarnow Culture Centre came to us as a surprise. We 9 Tomasz Kapturkiewicz Jubileusz 20 lat działalności TCK spadło na nas trochę znienacka. Jeszcze pamiętamy poprzednie, skromniejsze jubileusze – a ten tu, proszę, jaki dorodny. Jaki będzie ten jubileusz? Taki jak czas, który upłynął na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie dóbr kultury – te słowa jak mantrę powtarzam moim kolegom i koleżankom, to słowa modlitwy każdego animatora, menedżera kultury. To był dobry czas. Czas do- brego kina, dobrej muzyki, cudownych miejsc, gdzie to wszystko się stawało, i ludzi, z którymi się pracowało ramię w ramię, biurko w biurko, mikrofon w mikrofon. Tyle tych atrybutów animatora kultury… Dostaliśmy od losu prezent w postaci miejskiej instytucji kultury, decyzją radnych otrzymaliśmy nową siedzibę, kino i amfiteatr. Ten dziwny trójczłonowy twór zamknięto w trzech słowach, trzech literkach: TCK. Na początku walczyliśmy o naszą tożsamość, a kiedy wszystko układało się po na- szej myśli, chcieliśmy podtrzymać dobrą passę, utrwalać markę. Często mówiliśmy o sobie „firma”, „w firmie”, „do firmy”, to takie nietypowe dla kultury słowo, ale my chcieliśmy być firmowi, rozpoznawalni, charakterystyczni, niepowtarzalni. Ile z tego nam się udało? To już nie nam oceniać, ale sądząc po liczbie odwiedzin i – co tu kryć – liczbie sprzedanych biletów, odnieśliśmy sukces. Największym sukcesem jest jednak to, że każdego dnia przygotowujemy kolejne – to wszystkie nasze większe i mniejsze imprezy, które składają się na całość. To festiwale i małe spotkania, kam- panie reklamowe i zapowiedzi ze sceny, to ludzie od imprez i kadra drugiego planu. To długie rozmowy o tym, czym jesteśmy, kim chcielibyśmy być – oceny naszych poczynań, opinie naszych gości. To proces, który trwa od lat, w którym zachodzą dynamiczne zmiany wprowadzane z myślą o starym i nowym pokoleniu miłośników kultury. Warto przypomnieć, że to proces, bo tak łatwo przyzwyczaić się do lepszego standardu, a przecież 20 lat temu zupełnie inaczej wyglądała nasza praca… Ona była także wielkim prezentem dla nas samych – praca, do której przychodzi się z rado- ścią, praca, która stała się naszym drugim domem, i ludzie, którzy stali się wielką tecekową rodziną. Dwadzieścia lat od naszego wprowadzenia się na Rynek pod nr 5 tak wiele się wydarzyło. Sam budynek tzw. kamienicy Ratajewiczowskiej przeszedł gruntowny remont wszystkich pomieszczeń, dachu, nabrał rumieńców, przybierając nowy kolor elewacji. Stał się naszą dumą i chlubą, o którą zahaczają turyści, którą podziwiają także tarnowianie. Dzisiaj wiadomo, że to tu jest magiczna piwnica ze sceną, na której wystąpiły naj- większe gwiazdy polskiego – i nie tylko polskiego – jazzu, gdzie narodziły się kultowe imprezy, takie jak Zaduszki Dżemowe, Rockowe O!Płateczki, Szkoła Muzyków Rocko- wych. Piwnica stała się także mekką środowisk twórczych tego miasta mających swo- je artystyczne aspiracje.