Notes Du Mont Royal ←
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Notes du mont Royal www.notesdumontroyal.com 쐰 Cette œuvre est hébergée sur « No- tes du mont Royal » dans le cadre d’un exposé gratuit sur la littérature. SOURCE DES IMAGES Google Livres :12;à [ML-û. îc,l*, DIONYSII ILVONGINI qua: SUPERSUNT GRÆCE ET LATINE. nEcnnsuzn NOTASQUE SUAS ATQUE ANIMADVERSIONES ADJECIT JOANNES TOUPIUS. ACCEDUNT EMENDATIONES DAVIDIS RUHNKENII. EDITIO ALTERA. OXONII, E TYPOGRAPHEO ÇLARENDONIANO. M DCC LXX VIH. SERENISSIMO, ET CELSISSIMO GEORGIO. 277 r WALLIARUMIPRINCIPL g au GEORGII POTENTISSIMI MAGNÆ BRITANNIÆ FRANCIÆ FTIHBERNIÆ RÈGrs rune NATU MAXIMO, PRINCIPIJUVENTUTIs HUNC AUREofÙM DIONYSH LONGINI COMMENTARIUM ET EGREGIUM ANTIQUÆ CRITICES MONUMENTUM OMNI CULTU ET VENERATIONE D. D. D. JOANNES TOUPIUS’. I .IHI filin-I1 LECTORI ERUDITO s. Io NYSIUM Longînum, quem Cqfium vocant Photius et Suidas, tibi fiflo, mi Lcâor, non qualem volui, fed qualem potui. Efi enim non modo pafiîm deprava- tus, fed magnam partem mutilus. (Lune me- liores codices expeé’tandi. (kwd aut erit aut non. Veruntamen feci quod potui. Editiones principes confului: quarum Manutianam ipfe poffideo; Robortellianam autem ad me mifit vit ornatifiimus, atque harum literarum peti- tifiimus, Jacobus Harris, Sariiburienfis. (En: et variantes omnes leétiones, quas ex libris MSS. collegerant vîri eruditi, in concilium advocavi, inprimis leé’tiones MStorum Parif. et Elienfis, quorum hune non ira pridcm, cum Cantabrigiæ verfarer, diligenter infpexi, illius autem collationem Vofiianam dcbeo hu- i I manitati viri præfiantiflîmi, et qui hafce litteras in Academiâ Leidcnfi cum maxime ornat, Da- vidis Ruhnkenii 5 qui et Emendationes fuas in Longinum mecum benevolè admodum com- . 1* municavit. municavit. Qui et alteram ejufdem MSti collationem Parifiis ad me tranfmifit doftifiî- mus et ofliciofifiimus Larcherius, Pearcianâ longe accuratiorem, cujus ope Longinum non uno in loco refiituimus. Commentarius in Longinum, quem edflide-j: l runt Amfielædamenfes A. D. x7 33. et Francifco’ Porto adjudicarunt, ad Manutianam- editionem planè ef’c accommodatus, ita ut penè juraverim cum a Manutii manu .fuifl’e profeâum. F ran- cifco quidem Porto adfignaverim has 0b caufas: Primum laudat Æmilius Portus in Indice ad Xenoph. v. nœpâe’yaç parentis fui Commentarium in Longinum. Deinde auâor, quîcunque de- mum fuerit, plurium codicum MSS. mentio- nem facit in v.’Eve’gynpœ Seét. 32. cum Manutius, ut videtur, unum tantùm habuerit, BcIÎarionis fcilicet Adde quod dicat in Præfat. ad fuam editioncm Crifpinus, Longinum quafi re- divivum Venetiis curafic Portum, ubi Manutius ’ante annos quindccim edidcrat. I An dicen- dum igitur Manutium Longinum edidifle ita ut a Porto fuerat emendatus Pl Silet quidem Manutius; filet Portus; Res tamen ipfa cla- mat, vel Manutium commentarium iflum, quæ mea mea cf: fententia, exarafiè g vel faltem Longi- num ad mentcm Porti publicalïe. Sed, cujuf- cunque demum fœtus fuerit, fane quantivis pretii cit me liber, quippe qui nos doccat, (quod cl. Pearcium in Præfat. et in not. ad Soit. 13. v. ’mepa’mq. folicitum habuit) quas leâiones ex MSS. fuis, (nam unum atque al- terum habuit) et quas ex ingcnio hauferit vit doétifiimus. Ex. gr. ad Seét. 9. ita feribit: é Tëgpæm] M’e’Tpob erat in codicibus manufcriptis, si fed fenfus erat incommodus: quid enim cit fl Par émanât! que) 13L me; pâme; Repofui itaque sa rëepœG. i. e. metas, limites; hoc efi, litera, fl quæ funt maris quafi termini et metæ.” Et fic fane primus cdidit Manutius. Sic quoque ad Seâ. 13. u’1-:,.oCchî.az:q.] ’Eræxpaim; erat antea, et fcd nullo fenfu : nos de nofiro cmendavimus " hoc modo.” Et fic extat in editione Manutii. Deniqu’e ad 560:. 39. ita habet: tr ’Eye’gynlm] " Hoc verbum ipfe addidi, cum in iis codici- " bus, quos habui manufcriptos, defideraretur ; ttfeci tamen. hoc, nixus auétoritate ipfiufmet "Longini; nam paulo inferius fic legimus, 4169:» à) 1:12.95; 23x) 13; ây9’pœ7ré’iaeç Mena); Engi- " Mao pima.” Et fic quidem’ legitur in editione Manutianâ. Adeo ut omnes iftæ lcétiones, qui- 1- 2 bus bus a cæteris codicibus difcrepat Editio Manutii, non funt cenfendæ quafi meræ iftius hominis conjcé’turæ, fed alicujus MSti auétoritate nixœ, nifi ubi nos aliter in commentario fuo monucrit vir doétifiimus. Atque hinc etiam liquet MStum illum, quem ferè ubique expreflit Manutius, et Beffarionis vocat, omnino diverfum elfe ab ifto Veneto," quem contulit Tollius; mm in plurimis in diverfum abit, ut diligens Lcâor notabit. Imè fufpicor Manutium in feribendo Commentario utrumque codiccm ante oculos habuific; adeo ut jam novum quafi MStum naéti fumus, Beflarionis (cilicet, et nefcio au aliis præflantiorcm, cujus et auâoritatem in edendo Longinp non femel fumus focuti. At- que hæc nom-a fententia ef’r. meëm à"; 592m4. Ef’c autem ubi ita titubant et ineptiunt Li- brarii, ut ad ingenium, qmlccunquefi demum, Vnoftrum, et ad Longini morem atque indo- lem, erat confugiendum s in quo men in nob bis temperavimus, ut nullam fcrc hâtioan in textum admiferimus, nifi quæ fait .meridiano clarior effet et dilucidior, ita ut miss-quidam foret de .ejus veritate dubitare. * Porro Pana Rhetoras plerofque omnes veteres, atg que alios probatifiimas fcriptores ad partes vo- cavimus, Dionyfium Halicarnaffeum in primis, Plutarchùm, (kinâilianum, quas, ut antiquia- res taccam, diligenter legerat nafler, arque in I (accum verterat; id quad ex notis nafiris leâor eruditus animadverte-t. (hl-0d ad verfionem attinet, Latinam cl. Pearcii [ubneâendam cenfuimus g non quad . hæc vel illa verfio fatis placeat, fed mari fcilicet et confuetudini ferviendum, quæ in omni te daminatur. Interpretatianem autem Pearcii in- tegram et intaâam fubjcci; Ubicunque vero a mente aué’toris longius recefiifl’e videbatur, in notis fedula monuimus. Quin et nonnulla, quæ a nemine Interpretum erant intelleé’ra, nunc demum explicuimus et clarâ luce perfu- dimus. Ex. gr. Seét. 17. nagæAaÇScîmà rad" nysgyëv rêva n75 naîtrai peyæem. 366i. 3,2. irisa-«5925 n25 15v nommât o’ x4729 15v apode-:57 4931111300997 g; Hugo; 90,46; Seâ. 36. i054 dimi- [1203673 19 (p.903): nupævblotç àAÂyaq. 366:. 39. .IOau 7a 75; 9’2pr in flair Écpmm’. ---- Seau 4.3. ÎW 73:99 du ê7r’ sida; inégd ni leptm’filà alsaciepëv. Atque alia hujus generis complura, quæ Leétor eruditus eruditus me tacente notabit. Illud autem in- primis te monitum velim, nempe ubi legitur Seét. 14.. Kan) (à wâiul. quæ leétio Manutiana cit, fcribendum cum MS. Parifina’, 576x517 725v xœÇolLÊmv 2:3an madéfia, quad unicè verum, [cd ab editaribus nafiris minus perfpeâum: de quo Animadverfiones nof’rræ confulendæ funt. Denîque ne quid, quad Langini nomen præ- ferebat, deefïet, etiam et Fragmenta addidimus, magnas magnarum ædium reliquias 3 clignas profefta quæ hic exhibèrentur, et notulis nofiris illufirarentur. Dabam S. Martini, Sept. 6. 1777. DISSER- DISSERTATIO PHILOLOGICA DE VITA ET. SCRIPTIS LONGINI. AUCTORE PETRO JOANNE SCHARDAM, SPARBNDAMO-BATAVO. Lefia Die xxm. 015706173, M nec Lxx v1. in AMMÏÎO Literario Acad. Lugd. Bai. DISSERTATIO’P-HILQLOGICA: DE VITA ET 30111121413 L a N ont N I,- S. I. Uanquam bonæ literæ, et præclara in: Q genia feculo tertio una cum ipfo imperio Romano conciderunt, tamen, in tantâ etiam converfione rerum ac perturbatiane, fuit aliquis excellentium vit-arum proventus. Quo- mm lange principes numerantur inprimis duo 5 Longinus, cui vel meliara tempera perpaucos pares tulerunt, ac Porphyrius, c Longini difci- plinâ .profeétus, et ad magii’rri laudes, quand.- quam langa intervallo, proximè actcdens. Para phyrii vitam, fiudia, et feripta Lucas Home-,- nius, vir magnâ et recanditâ eruditione, tam accuratè enarravit,’ ut exemplum dederit talis biftoriæ bene fcribendæ. At Langini memoriæ qui pari et curâ et daét’rinæ copiâ confuleret, adhuc faimus repertum elle neminem. 041° magis convenit, eandem illi, aut etiam diligen- tiorem. fi fieri potefi, operam navare. ’ ’ a 2. ’ Longinus 4. D’IVSSÈRTATIO g. Il. Langinus in frante libri. n. "r. vacatur Dia- nyjiu: Longinus, a Photio Lex. MS. v. zépcpaz, Caflizr Longinur, a Suidâ v. AayyÏyoç, Langinur (Influx, cognomine præpafito gentili nominï. Qam nominum tranfpafitianem Græcis aut falis, aut maxime ufitatam dicit Reimarus in Vitâ Dion. Cafiii p. 1534. Sed multis exemplis pla- num fecit Dukerus ad F lor. Il. 2. r 1. Latines feriptares candem ratianem frequentare; cam- que argenteæ, quam vacant, ætatr mprrmls Vin- dicavit Lipfius ad Senec. de Tranq. an. 14.. Plenum igitur hominis nomen erat DÎDIIMÏÆ Cqfiu: Longinus. Græca Dionjfiz’ nomini, quad infans acceperat, Ramanum 64j? Langini ac- ceffit, five quad ipfe in familiæ Cafiiæ Longinæ clientclam receptus efi’et, five quad ejus majores par aliquem ex Cafiiis Longinis civitatem ac- cepifient. De quo mare Græcis barbarifque fre- quenti-fiimo videndus Hem. Cannegieterus de Nominib. cap. VI. Carte melior cit hæc ratio illâ Fabricianâ Bibl. Gr. T. IV. p. 4.35.- qua Longinum nepotem facit Caflii Langini apud Plutarch. Symp.IX. r. quamvis contextus fa- cilè daccat, illum Longinum, non Græcum, fcd unum quem e proceribus Romanis fui-fie. Et quoniam de Longini nomine dicere cœpimus, hoc quoque notandum videtur, cum nunquam fimpliciter Dianyfii, femcl Dionyfii Longini, bis terve. Cqfii Longini, plerumquc uno Longim’ A nomme PHILOLOGICA. 5 flamine laudari. (kan) obfervationem fi quia minutam et contemnendam dicat, is ferat, eam max nabis in graviaribus profuturam. 5.111. - (Q0 auna Longinus natus fit, nemo comme- moravit,’ fatis habentibus antiquis feriptoribus, rompus, qua fummam ingeniî gloriam attigif- (et, defignare. Photius Bibl. Cod. CCLXV. p. 14.70. bd Maudits Amivaç ïxpœfe. Georg. Syn- cellus Chron. p. 384. êcp’ a; (AôquzævE) (par) du- Ao’çparray lit-’ABHMÏW igayaypaîçov, à Amiral! talapoin]. Scd quid natalem diem annumve faire attinet, cum ætas ejus fatis certis et perfpicuis indiciis teneatur? Nam fi magifirum viginti annis dif- cipula Porphyria, qui A. C. 233. natus cit, grandiarem fuifïe ponamus, natalis ejus incidit A in A. C. 213. vixitque adeo Longinus fexaginta armas, quaniam certum ef’r, cum A.C.. 273. periiffe. Non minus incertus en: ejus locus na- talis. Abr. Sellerus Ant. Palmyr. p. 288. Pal... myrenum elfe (ufpicatur ;- Syrum vol Emifenum Gabriel de Petrâ, cui Holf’renius de Vitâ Par- phyr. cap. 5-.