Sterrenbeeld: Eenhoorn Gratis Epub, Ebook
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
STERRENBEELD: EENHOORN GRATIS Auteur: Sylvia van Driessche Aantal pagina's: 67 pagina's Verschijningsdatum: 2015-03-31 Uitgever: Agora, Uitgeverscentrum EAN: 9789089315007 Taal: nl Link: Download hier Het sterrenbeeld Monoceros – Eenhoorn Het sterrenbeeld Monoceros is een sterrenbeeld aan de noordelijke horizon. Monoceros werd in de 17 de eeuw geïntroduceerd door de Nederlandse cartograaf Petrus Plancius op aangeven van waarnemingen van Nederlandse zeilers. Monoceros is een zwak sterrenbeeld, de helderste sterren zijn van de vierde magnitude maar desondanks bevat het wel verschillende bekende sterren zoals de ster van Plaskett, V Monocerotis en de veranderlijke sterren S Monocerotis en R Monocerotis. Ook bevat het sterrenbeeld verschillende mooie deep sky objecten. Twee meteorenzwermen hebben hun radiant in het sterrenbeeld liggen: de december-Monoceriden en de Alpha-Monoceriden. Monoceros verscheen in als Monoceros Unicornis op een sterrenglobe van Petrus Plancius. Het sterrenbeeld moest de leegte tussen de sterrenbeelden Orion en Hydra opvullen Plancius introduceerde de Eenhoorn omdat het mythologische beest ook voorkomt in het Oude Testament van de Bijbel. Omdat het sterrenbeeld in de klassieke oudheid nog niet bestond zijn er geen mythes geassocieerd met het sterrenbeeld. Monoceros — uit de Uranographia van Hevelius ca. This tag does not indicate the copyright status of the attached work. A normal copyright tag is still required. See Commons:Licensing for more information. Alpha Monocerotis — α Monocerotis Alpha Monocerotis heeft een helderheid van magnitude 4,0 en bevindt zich op een afstand van ongeveer lichtjaar van de Zon. Gamma Monocerotis — γ Monocerotis Gamma Monocerotis heeft een helderheid van magnitude 4,0 en bevindt zich op een afstand van lichtjaar van de Zon. Het is een meervoudig stersysteem. Delta Monocerotis — delta Monocerotis Delta Monocerotis heeft een visuele helderheid van magnitude 4,2 en bevindt zich op een afstand van ongeveer lichtjaar van de Zon. Zeta Monocerotis — ζ Monocerotis Zeta Monocerotis heeft een visuele helderheid van magnitude 4,4 en bevindt zich op een afstand van lichtjaar. Epsilon Monocerotis — ε Monocerotis Epsilon Monocerotis bevindt zich op een afstand van ongeveer lichtjaar van de Zon. Het is een dubbelster met een helderheid van magnitude 4,3. De hoofdcomponent heeft een helderheid van magnitude 4,4 en de begeleider heeft een visuele helderheid van magnitude 6,7. De hoofdcomponent draait met een snelheid van kilometer per seconde zeer snel om zijn as. De twee sterren draaien met een periode van jaar om elkaar heen en ze staan ongeveer Astronomische Eenheden van elkaar vandaan. Epsilon Monocerotis bevindt zich net ten westen van de beroemde Rosetta nevel. De ster heeft een helderheid van Ook 13 Monocerotis kan gebruikt worden als wegwijzer naar de Rosetta nevel. De ster is omringd door een zwakke reflectienevel die een doornsnede heeft van ongeveer 10 lichtjaar. Beta Monocerotis — β Monocerotis Beta Monocerotis is een drievoudige ster. Het systeem heeft een gezamenlijke visuele helderheid van magnitude 3,7 en bevindt zich op een afstand van ongeveer lichtjaar van de Zon. Alle drie de componenten zijn zogenoemde Be-sterren. Dit zijn sterren met een circumstellaire schijf. In het beeldveld bevindt zich ook nog een ster van de de magnitude maar deze behoort niet tot het Beta Monocerotis systeem. De drie sterren lijken heel erg veel op elkaar. Ze behoren alle drie tot spectraalklasse B en hebben een oppervlaktetemperatuur van ± Alle drie de sterren draaien ook hele snel om hun as: , respectievelijk kilometer per seconde en alle drie de sterren hebben een circumstellaire schijf om hun evenaar. S Monocerotis S Monocerotis is een zware, veranderlijke spectroscopische dubbelster. De beide sterren draaien met een periode van 25 jaar om elkaar heen. De ster bevindt zich op een afstand van ongeveer lichtjaar van de Zon. De ster heeft een helderheid die varieert tussen magnitude 4,2 en 4,6. S Monocerotis bevindt zich in de open sterrenhoop met de naam De Kerstboom in NGC en wordt omhuld door de nevel Sharpless en dit geheel bevindt zich net ten noorden van de Konus nevel. De ster van Plaskett is een spectroscopische dubbelster die is vernoemd naar de Canadese astronoom John Plaskett die de ster in ontdekte. De dubbelster heeft een gezamenlijk visuele helderheid van magnitude 6,1 en bevindt zich op een afstand van ongeveer lichtjaar van de Zon. Het systeem bestaat uit twee sterren van spectraalklasse O. Het is een van de zwaarste dubbelstersystemen die we kennen met een totale massa van zonsmassa. De beide sterren draaien met een periode van 14,4 dagen om elkaar heen. De zwakste ster draait met een snelheid van kilometer per seconde om zijn as. Door die hoge snelheid stulpt de ster aan de evenaar behoorlijk uit. T Tauri-sterren zijn jonge sterren die nog niet op de hoofdreeks zij aangekomen. Ze worden voornamelijk in de buurt van moleculaire wolken gevonden. De helderheid van de ster varieert tussen magnitude 10 en 12; de ster bevindt zich op een afstand van ongeveer lichtjaar en heeft een gemiddelde helerheid van magnitude 10,4. R Monocerotis bevindt zich in Hubble Veranderlijke Nevel. Dit is een diffuse reflectie nevel die door de ster is gemaakt. R Monocerotis heeft een kleinere zwakke begeleider. De ster heeft een massa van ongeveer 10 zonsmassa en is Het is tevens een dubbelster met een visuele helderheid en een helderheid van magnitude 11,2. De begeleider heeft een visuele helderheid van magnitude 14,2. De helderste ster werd in ontdekt door de Amerikaanse astronoom Elmore Ross met behulp van een 40 inch refractor. In ontdekte de Nederlands-Amerikaanse natuurkundige en astronoom Dirk Reuyl met behulp van een 26 inch refractor de begeleider. Corot-7 Corot-7 heeft een visuele helderheid van 11,7. De ster bevindt zich op een afstand van lichtjaar van de Zon. Deze planeet draait in 0,85 dagen om de ster heen. Mogelijk is er ook nog een derde planeet aanwezig maar die is nog niet bevestigd. De ster is al in een middelgrote telescoop zichtbaar. In werd er een zogenoemde hete Jupiter ontdekt in een baan om de ster. De planeet draait in een gebonden rotatie om de ster heen. V Monocerotis V Monocerotis is een rode superreus en een bekende veranderlijke ster. De ster heeft een visuele helderheid van magnitude 15,7 en bevindt zich op een afstand van De ster werd in ontdekt tijdens een uitbarsting. De ster werd toen gedurende enkele weken flink helderder. De oorzaak van deze explosie is onbekend. De ster nam fors in omvang toe maar blies niet zijn buitenste lagen weg zoals normaal is bij een supernova explosie. De temperatuur en de helderheid van de ster namen toe maar de omvang van de ster nam af. Op dit moment heeft de ster een helderheid van Messier 50 bevindt zich op lichtjaar van de Aarde en heeft een doorsnede van ongeveer 20 lichtjaar. De kern wordt geschat op 10 lichtjaar groot. M50 bestaat uit ongeveer sterren die echter deels met fotometrie zijn bepaald. De open sterrenhoop is tot miljoen jaar oud. M50 is helder en relatief groot en daarom gemakkelijk te herkennen. Echter, M50 is niet gemakkelijk te vinden omdat het sterrenbeeld Monoceros bestaat uit lichtzwakke sterren. Zoek de ster Sirius op Alpha Canis Majoris. Ongeveer een handbreedte richting noordoosten staat de ster Procyon Alpha Canis Minoris. Monoceros bevindt zich tussen deze twee sterren in. Gebruik het zoekkaartje om M50 te kunnen vinden. M50 is zichtbaar in verrekijkers of de zoeker van je telescoop. In een telescoop zelf komt M50 pas goed tot zijn recht en zijn de afzonderlijke kleuren van de sterren goed te zien. Vanwege de helderheid en de hoge concentratie aan sterren is M50 ook bij lichtvervuilde omstandigheden of bij storend maanlicht nog goed te vinden. M50 is vermoedelijk in ontdekt door Cassini en onafhankelijk van hem herontdekt door Charles Messier in de nacht van 5 april Messier noteerde: een groep van kleine sterren, boven de rechterheup van de Eenhoorn, boven de ster Theta van het oor van Canis Major. Messier ontdekte de open sterrenhoop toen hij de komeet van bestudeerde. Hij tekende de positie van de sterrenhoop in op de kaart van de komeet. Later bestudeerde William Herschel ook nog M Het was zoon John die de kleuren van de sterren noemde toen hij het object opnam in de NGC-catalogus. NGC wordt ook wel de Kerstboom-sterrenhoop genoemd. Deze open sterrenhoop heeft een conisch vorm en bestaat uit blauw-witte sterren die gebed liggen in een zwakke wolk van gas en stof waarin zich nog steeds nieuwe sterren vormen. Bezitters van een telescoop met een doorsnede van 25 cm of meer kunnen onder hele goede omstandigheden wellicht een glimp opvangen van de donkere Konus-nevel aan het uiteinde van de sterrenhoop. Visueel is de Konus-nevel erg zwak maar fotografisch toont de nevel zijn ware gedaante. Sommigen hebben de vorm van de nevel omschreven als het silhouet van Jezus die een klein kind vast houdt…. De open sterrenhoop heeft een helderheid van magnitude 4. In een verrekijker is de open sterrenhoop goed zichtbaar. Het is verrassend dat Messier de open sterrenhoop niet heeft opgenomen in zijn catalogus. Sterrenbeeld: eenhoorn JavaScript lijkt uitgeschakeld te zijn in uw browser. U moet JavaScript in uw browser hebben ingeschakeld om de functionaliteit van de website te gebruiken. Het sterrenbeeld Eenhoorn bevindt zich ten zuiden van de hemelequator en is relatief onopvallend. De eenhoorn profiteert echter van de heldere baan van de Melkweg, die hem doorkruist. Dankzij de vele nevels en andere bijzondere objecten is de Eenhoorn een interessant object voor astronomen. Vorm en positie: De Eenhoorn bevindt zich ten oosten van de opvallende Orion en ten noorden van een heldere ster uit het sterrenbeeld Grote Hond. Het sterrenbeeld Eenhoorn bevat twee sterren met een grootte van klasse 4, maar ook interessante objecten uit de Melkweg.