architectuur theater dans muziek

theAteRStudIo Beel lAAG

Follow the Sound 2012 T +32 (0)3 248 28 28 www.deSInGel.Be deSguinlei 25 / B-2018 AnTWeRPen

WORd FAn VAn deSingel OP FACeBooKAmuz ZA 20 OKT 2012 deSingel is een kunstinstelling van de Vlaamse gemeenschap en geniet de steun van hoofdsponsor mediasponsorsdeSingel DO 25, VR 26, ZA 27 OKT 2012

organisatie Follow the Sound vzw ism. deSingel “Follow the sound and we’ll all be in the same room” Ornette Coleman

Follow The Sound is de voortzetting van het historische Free Music festival, gesticht in 1973 door Fred Van Hove en de Werkgroep Improviserende Musici (W.I.M.). Dit is jaar XXXIX, aflevering XXXVIII. WORDT VERVOLGD

Welkom op Follow The Sound, jaargang nummer 39. Ik geef u graag het antwoord: afspraak in de hersft van 2013, op naar jaar- gang nummer 40. Het is voor u, liefhebber, vast geen nieuws dat het organiseren van een festival als Follow The Sound in deze rare 21ste eeuw er niet eenvoudiger Noteer nu alvast 14 augustus 2013, de datum waarop het in 1973 allemaal op wordt. begon. Dan organiseren we bij wijze van proloog in hartje Antwerpen een feestelijke happening met een openingsconcert van internationaal for- Maar net daarom wordt het ook interessanter en spannender, net daarom maat. staat er meer op het spel en wordt de inzet groter. Dus: wordt vervolgd. Ja, we blijven meer dan ooit bouwen aan een festival dat per definitie haaks staat op de verstrooiingscultuur van de muziekbusiness en de Voor Follow The Sound, entertainmentsector. Rob Leurentop

Ja, we blijven meer dan ooit kansen geven aan nieuwe en minder bekende artistieke ontwikkelingen.

En ja, daarmee gaan we in tegen bepaalde opvattingen die steeds meer opgang maken ten aanzien van kunst en cultuur, publiek en cijfertjes - ook in kringen die beter kunnen weten.

Ook dit jaar presenteert Follow The Sound een gevarieerde internationale rolbezetting met grootmeesters (Braxton, Hemingway, McPhee) en groot aankomend talent van hier (Badenhorst, Vandeweyer, Verheyen) broe- derlijk naast en met elkaar. Met Othin Spake en Dans Dans houden we de lijnen open naar de experimentele rock.

We nodigen u ook uit om een kijkje te komen nemen in de creatieve keu- ken: u bent welkom bij de open repetities van Sanne Van Hek op donder- dag tussen 16 en 18 uur, en bij de Instant Composing Workshop op zondag vanaf 14 uur waarin Kris Defoort jonge muzikanten klaarstoomt voor de Follow The Sounds van de toekomst.

Met de voorstelling van ‘Dubtapes’ kan het Jens Maurits Orchestra hun muziek & film productie nog verder verfijnen voor hun JazzLab tour vol- gend jaar door het hele land trekt.

Liefhebbers, muzikanten en pers uit binnen- en buitenland stelden ons de afgelopen maanden de vraag: komt er nog een Follow The Sound nu de vaste subsidie voor de volgende jaren wegvalt? Els Vandeweyer za 20 okt 2012 / 20 uur / amuz Els Vandeweyer is telg uit een Diestse muzikantenfamilie. Tijdens haar mu- ziekstudies hield ze zich vooral bezig met hedendaagse gecomponeerde Dubbelconcert muziek, maar ze ontdekte dat veel van die muziek vooral op improvisatie wil lijken, zonder het te zijn. Daarom besliste ze op een bepaald moment Els Vandeweyer Solo om voor ‘the real thing’ te gaan, de totale improvisatie. In het verlengde Anthony Braxton Solo van die keuze verhuisde ze naar Berlijn, waar ze een belangrijke speler in Els Vandeweyer vibrafoon de befaamde lokale improvisatiescène is geworden. Voor haar solocon- Anthony Braxton altsax certen benut Els Vandeweyer een uitgebreid arsenaal aan technieken waarbij ze de vibrafoon soms op geheel eigen wijze prepareert.

Anthony Braxton In het curriculum van Anthony Braxton (° 1945) was het solowerk een katalysator. Hij vertelt graag de anekdote van zijn eerste soloconcert met volledig geïmproviseerde muziek in 1967, geciteerd door Graham Lock in ‘Mixtery, A festschrift for Antony Braxton’ (1995): “Ik beeldde me in dat ik zou opkomen en een uur lang zou spelen op basis van invallen van het moment. Maar na tien minuten waren al mijn ideeën opgebruikt en begon ik mezelf te herhalen. Ik dacht: ‘Oh my god, en ik moet nog vijftig minuten volmaken!’ Later dacht ik: ‘Hmm, ik moet zorgen dat dit nooit meer ge- beurt.’ De volgende vraag was dus hoe ik moest verdergaan.” De oplossing lag in het herdefiniëren van een idee waar hij al een jaar mee bezig was. Geïnspireerd door het pianowerk van Karlheinz Stockhausen, Fats Waller en Arnold Schönberg (een typische Braxton spreidstand) wil- de Braxton een taal ontwikkelen voor solo piano. Alleen begreep hij al snel dat zijn eigen pianistieke mogelijkheden te beperkt waren voor die taak, zijn instrument was immers de altsax. Een jaar later, in de herfst van 1968 nam hij de solo ‘For Alto’ op, een plaat die in 1973 op Delmark zou verschij- nen en die het begin inluidde van een trend bij blazers voor solowerk. Braxton ontwikkelde een taal die haaks stond op de traditionele jazz en die gebaseerd was op het creatief gebruik van ‘seperating elements’, zeg maar sonore bouwstenen. Hij definieerde zijn intussen bekende twaalf ‘language types’, allemaal voorzien van een grafische component die weergeeft hoe Braxton de klank ‘ziet’. Daarbovenop maakte hij een lijst van zowat honderd ‘sound classifications’ (zoals Accelerating Sounds, Buzzing Sounds, Gurgle Sounds, enzovoort), ook allemaal voorzien van web een symbool. Dat leidde tot een uitgebreid vocabularium waaruit kon ge- www.youtube.com/watch?v=7GWqwVTQNik put worden voor het vormgeven van een improvisatie, een proces dat hij ‘conceptual grafting’ noemde. In plaats van zich te baseren op melodische audio thema’s of akkoordenschema’s, bouwde Braxton zijn composities dus op Anthony Braxton, Wesleyan (12 Altosolos) 1992 (Hat Art) aan de hand van één of meerdere ‘language types’ en klankbouwstenen. Anthony Braxton, Solo (Wesleyan) 2005 (New Braxton House) Hoe die bouwstenen worden gebruikt, is een beslissing die de uitvoerder op het moment zelf moet nemen. Dat biedt een grote scala aan mogelijk- gelieve uw gsm uit te schakelen heden. In de jaren zeventig maakte Braxton verschillende solo-opnamen, maar in de jaren tachtig verschoof zijn focus vooral naar het werk met het kwartet met Marilyn Crispell, Gerry Hemingway en Mark Dresser en later naar zijn operaproject Trillium. Wel werden voor Stil Editions opnamen gemaakt in een kerkje in Parijs tijdens de zomer van 1985. Die opnamen moeten veertien elpees vullen, maar ze zijn nog steeds niet uitgegeven behalve de standard ‘You Go to My Head’ (te vinden op de cd ‘Stil - 25th Anniversary’ uit 1997). De ontwikkeling van zijn eigen muziektaal is dus bij het solowerk begon- nen, maar in de jaren negentig ontstond er een omgekeerde beweging. Braxton is toen veel van de technieken en strategieën die in het kwartet en elders werden ontwikkeld, ook in zijn solowerk gaan introduceren. Net zoals in het kwartet begon hij in zijn solo’s te werken met ‘collages’ van twee of meer ‘identity regions’ of composities. Zo bouwde hij composi- ties op aan de hand van andere composities. Bovendien begon hij ook te ‘spreken’ in zijn saxofoon en ‘slap tongue’ technieken te gebruiken, in lijn met zijn groeiende interesse in wat hij noemt ‘the poetic space’. De cd ‘Wesleyan (12 Altosolos) 1992’ is zowat het visitekaartje van deze periode. Op die cd is ook te horen dat hij in elk soloprogramma graag één of meer- dere jazz standards of stukken van Monk, Coltrane of Parker opneemt. Dat laatste is om aan te geven dat zijn werk niet bedoeld is als negatie van de jazzgeschiedenis, maar als een uitbreiding ervan. In de jaren negentig is Braxtons muziek sterk geëvolueerd en zijn rituele aspecten en meta-realiteiten op de voorgrond gekomen. Hij ontwikkelde nieuwe concepten als Ghost Trance Musics (geïnspireerd door trance- muziek van de Noord-Amerikaanse indianen, het soefisme en Afrikaanse voodoo), Falling Rivers Musics (‘Paintings as Scores’ naar analogie met John Cage), Diamond Curtain Wall (inbreng van het SuperCollidor pro- gramma) en Echo Echo Mirrorhouse Music (inbreng van iPod technologie). De aandacht voor het solowerk verdween op de achtergrond. In 2005 speelde hij twee avonden solo in Gasthof Heidelberg in Loppem (twee jaar later verschenen op vier cd’s). In hetzelfde jaar nam hij ook nog een soloplaat op die pas recent verscheen (‘Solo (Wesleyan) 2005’). Een op- name van zijn tot dusver laatste soloconcert in Finland (2006) is te vinden op Youtube (zie link hieronder). Het concert in Amuz is dus een uitzonderlijke gebeurtenis. De laatste jaren heeft Braxton niet of nauwelijks solo gespeeld, hoewel het solowerk in feite de initiële motor was achter zijn hele oeuvre.

Anthony Braxton © Hans Peter Schaefer do 25, vr 26, za 27 oktober 2012 / deSingel

ieder concert in deSingel duurt 45’ à 50’ (uitzondering The Dubtapes op vr 26 okt om 21 u, duurt 75’) vooraf en tussen de concerten door zijn de blauwe foyer en Grand Café deSingel geopend bij elk concert worden cd’s te koop aangeboden door INSTANTjazz Online Musicstore, Tony Verstraete, Grote Markt 19, 1500 Halle [email protected] . www.instantjazz.com verder is er een gespecialiseerde selectie vinylplaten, aangeboden door Mark Wouters donderdag 25 oktober 2012 deSingel 20 uur / Muziekstudio Robin Verheyen Solo Robin Verheyen sopraansax 21 uur / Theaterstudio Sanne Van Hek Network of Stoppages Sanne van Hek trompet David Kweksilber rieten Bo van der Werf baritonsax Tjeerd Oostendorp tuba Gilbert Nouno electronics Benoît Delbecq piano Fanny Lasfargues bas Lander Gyselinck drums 22 uur / Muziekstudio Agusti Fernandez solo Agusti Fernandez piano 23 uur / Theaterstudio Gerry Hemingway Riptide Quintet Oscar Noriega klarinetten Ellery Eskelin tenorsax Terrence McManus gitaren Kermit Driscoll elektrische en akoestische bas Gerry Hemingway drums vrijdag 26 oktober 2012 deSingel 20 uur / Muziekstudio Adasiewicz/Van Hove/Vandeweyer Anthony Braxton, Composition #187 © Synthesis Music Jason Adasiewicz vibrafoon Fred Van Hove piano Els Vandeweyer vibrafoon 21 uur / Theaterstudio zaterdag 27 oktober 2012 deSingel Jens Maurits Orchestra 14 uur / Theaterstudio The Dubtapes Kris Defoort Instant Composing Workshop Daan MIlius video Niels Van Heertum euphonium Gregor Siedl tenorsax Benjamin Sauzereau elektrische gitaar Dorian Dumont piano 16 uur / Muziekstudio Joris Lindemans contrabas Jens Bouttery drums, compositie Solo’s, duo’s & trio’s met Jason Adasiewicz, Robin Verheyen, Joachim Badenhorst, Agusti Fernandez, Els Vandeweyer, Joe 22.30 uur / Muziekstudio McPhee & more Joe McPhee Tenor Joe McPhee rieten 18 uur / Theaterstudio Instant Composing Workshop # 1 23.30 uur / Theaterstudio Christine Abdelnour Split Second 21 uur / Theaterstudio Christine Abdelnour sax Ryan Kernoa gitaren Instant Composing Workshop # 2 24.30 uur / Muziekstudio 23 uur / Theaterstudio Dans Dans Othin Spake & Guests Bert Dockx gitaren Fred Lyenn Jacques bas Steven Cassiers drums Mauro Pawlowski gitaren Jozef Dumoulin keyboards Teun Verbruggen drums, percussie, electronics do 25 okt 2012 / 20 uur / muziekstudio Robin Verheyen Solo Robin Verheyen sopraansax

Oktober 2012 is een belangrijke maand voor Robin Verheyen. Terwijl hij in Antwerpen solo speelt, gaat hij in New York over de tongen. In de befaam- de club Jazz Standard heeft hij kort daarvoor immers zijn cd met het New York Quartet (Ralph Alessi, Thomas Morgan, Jeff Davis) officieel voorge- steld. De club blokletterde enthousiast: “Catch this rising star tonight”. De jonge Belgische saxofonist (geboren in 1983, dus nog geen 30) voelt zich kiplekker de stad van zijn dromen, waar hij nu al zes jaar woont. Verheyen wisselt normaal tussen tenor- en sopraansax, maar solo beperkt hij zich tot de sopraansax, in de voetsporen van Evan Parker en Steve Lacy. “Parker en Lacy zijn voorbeelden, net zoals Roscoe Mitchell. Maar ik probeer wel om van hun materiaal af te blijven. Een solo perfor- mance is iets heel speciaals. Ik tracht altijd veel ruimte te laten, stiltes, space. Zo goed als alles is geïmproviseerd, al is het me wel al overkomen dat ik halfweg Body and Soul inzet. Wie zich heel goed concentreert, kan dan misschien een melodie herkennen.”

web www.robinverheyen.be www.youtube.com/watch?v=yat4oW6EHHQ audio Robin Verheyen New York Quartet, Trinity (52creations)

Robin Verheyen © Patrick Van Vlerken do 25 okt 2012 / 21 uur / theaterstudio do 25 okt 2012 / 22 uur / muziekstudio Sanne van Hek Agustí Fernández Solo Network of Stoppages Agustí Fernández piano Sanne van Hek trompet David Kweksilber rieten Bo van der Werf baritonsax Tjeerd Oostendorp tuba Gilbert Nouno electronics Benoît Delbecq piano Fanny Lasfargues bas Lander Gyselinck De Spaanse pianist Agustí Fernández (58) is een heel aparte componist drums en improvisator. De ene keer klinkt hij heel streng, dan weer genereus. Zijn werk is soms lyrisch, soms statig, soms verzengend of vlijmscherp. Een uitstekende introductie tot zijn werk is de cd ‘Some other place’ met con- Op de vraag of ze haar muziek tot de jazz rekent, antwoordt trompettiste trabassist Barry Guy. Het duo wilde muziek maken die hen zo ver mogelijk Sanne van Hek (33): “Mijn persoonlijke definitie (van jazz) is misschien dan bracht, die zonder angst of terughoudendheid de extremen opzocht. Bij toch wel djingdjingeding muziek, met bepaalde septiemakkoorden erop beluistering blijkt snel dat het niet alleen om wrede extremen gaat, maar en een redelijk standaard vorm met solo’s etcetera.” Voor alle duidelijk- ook om uiterst lieflijke. Je wordt heen en weer geslingerd tussen romanti- heid: ze heeft niets met dat soort jazz, ze luistert er niet naar en ze speelt sche liefdedansen en hevige twisten, lyrische ballades en duizelingwek- het niet. Wat haar interesseert is openheid (alles kan) en het creëren van kende improvisaties. een eigen universum met een eigen logica. In dat opzicht bewondert ze Fernández (Palma de Mallorca, 1954) raakte als jonge pianist gefascineerd Morton Feldman, hoe die zijn eigen wereld heeft geconstrueerd, scherpe door het werk van Cecil Taylor en ging studeren bij componist Iannis keuzes maakt en die consequent doortrekt. Xenakis. Hij maakte nadien vooral in eigen land naam als componist van Zelf heeft ze een bochtig parcours achter de rug. Ze leerde eerst klarinet theater-, televisie- en filmmuziek, maar bouwde ook internationaal een spelen, liet dat vallen voor basgitaar en contrabas en dropte die weer reputatie op als improvisator met musici als Tom Cora, William Parker, voor trompet, intussen toch al dertien jaar haar uitverkoren instrument. Lawrence Butch Morris, Derek Bailey, Peter Kowald, Marilyn Crispell, Lê Met dat instrument is ze op avontuur gegaan in creatieve milieus in België, Quan Ninh, Mat Maneri en Evan Parker. Zijn trio Aurora met Barry Guy en Nederland, Frankrijk, Canada en Duitsland. In 2010 werd ze Improviser in drummer Ramón López behoort tot de best bewaarde geheimen van de Residence van het festival van Moers. Van die gelegenheid maakte ze ge- hedendaagse muziek. bruik om haar eigen band Network of Stoppages in de steigers te zetten, Op Follow The Sound plukt Fernández gedeeltelijk uit zijn project ‘El la- intussen uitgegroeid tot een octet. berint de la memòria’, geïnspireerd door herinneringen aan 20ste-eeuwse Spaanse componisten zoals Albéniz, Mompou, De Falla en Santos.

web www.agustifernandez.com www.youtube.com/watch?v=6v963lk3G4s www.youtube.com/watch?v=WsuFWd786G8 web audio www.youtube.com/watch?v=SvQNO_EeyVg Agustí Fernández, El laberint de la memòria (Mbari) audio Agustí Fernández / Barry Guy / Ramón López, Morning Glory + Live in The Black Napkins, The Black Napkins (Rat records) New York (Maya Recordings) Fabrizio Cassol, Pitié (Cypres) Barry Guy & Agustí Fernández, Some other place (Maya Recordings) do 25 okt 2012 / 23 uur / theaterstudio Gerry Hemingway Riptide Quintet Oscar Noriega klarinetten Ellery Eskelin tenorsax Terrence McManus gitaren Kermit Driscoll elektrische en akoestische bas Gerry Hemingway drums

In een interview in Downbeat Magazine zegt Gerry Hemingway dat hij pas vrij recent tot het inzicht is gekomen hoeveel belang hij hecht aan toon- hoogte in zijn percussiespel. “Natuurlijk luister ik altijd naar ritme en me- lodieën, maar meer nog luister ik naar de toonhoogtes en frequenties die iedereen speelt. Het is vanuit dat perspectief dat ik mijn eigen spel afstem en relateer. Dat lijkt eigenaardig, want de drums hebben een beperkte toonhoogteproductie, maar zo zie ik het niet. Ik kan een heel arsenaal toonhoogtes neerzetten met mijn handen, met buizen of andere hulpmid- delen, met verschillende drumsticks of door de druk te variëren.” Klankkleuren spelen dan ook een belangrijke rol in al zijn werk. Hij is vandaag actiever dan ooit, ondanks het feit dat hij er een halftijdse baan bij heeft als lesgever in percussie, improvisatie en compositie aan de Hochschule Luzern in Zwitserland. De kwintetformule loopt als een rode draad doorheen zijn carrière, van het opmerkelijke ‘Outerbridge Crossing’ (opgenomen in 1985) tot het vorig jaar verschenen ‘Riptide’. Hemingways kwintetten balanceren altijd subtiel op de grens tussen compositie en improvisatie (waarbij het niet altijd duidelijk is in welke modus de groep zich bevindt). Daarnaast is het een spel van klankkleuren, zoals de con- trasterende timbres van saxofonist Eskelin en klarinettist Noriega en de aparte gitaarsound van Terrence McManus. Hoewel soms doorwrocht en complex, toch klinkt de muziek altijd onmiskenbaar vrolijk. Gerry Hemingway Riptide Quintet

web www.gerryhemingway.com www.youtube.com/watch?v=TiVY3YUP8tg audio Gerry Hemingway Quintet, Riptide (Clean Feed) vr 26 okt 2012 / 20 uur / muziekstudio vr 26 okt 2012 / 21 uur / theaterstudio Adasiewicz - Van Hove - Jens Maurits Orchestra Vandeweyer The Dubtapes Jason Adasiewicz vibrafoon Fred Van Hove piano Els Vandeweyer Daan Milius video Niels Van Heertum euphonium Gregor Siedl tenor- vibrafoon sax Benjamin Sauzereau elektrische gitaar Dorian Dumont piano Joris Lindemans contrabas Jens Bouttery drums, compositie Josse De Pauw coaching en dramaturgie

Vibrafoon en piano gaan van nature heel goed samen, liet Fred Van Hove The Dubtapes is het afstudeerproject dat drummer en componist Jens zich ontvallen naar aanleiding van zijn optreden op Jazz Middelheim 2011. Bouttery in 2011 maakte aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel, in De vibrafoon waar hij het over had was die van Els Vandeweyer. Als vol- samenwerking met filmmaker Daan Milius. Bouttery en Milius interview- bloed improvisator werd zij de gedroomde muzikale partner van den voor dit project zes bevlogen kunstenaars (Han Bennink, Josse de Van Hove, die als geen ander verknocht is aan het geriskeerde spel van Pauw, Beatrijs Lauwaert, Harmen De Hoop, Edward Perraud en Gijs Milius) duiken en zwemmen. “Je kiest niet de melodieën die je gaat spelen, je over hun kunst, doeleinden, persoonlijke utopieën en voldoeningen. De in- kiest de muzikanten met wie je wil werken,” zegt Van Hove in de film terviews worden geprojecteerd en live van muziek voorzien door het Jens ‘Soldier of the Road’, het pakkende portret van Peter Brötzmann. Maurits Orchestra. Dat gebeurt met een uiterste precisie, inspelend op de Vibrafoon en piano gaan goed samen? Waarom dan niet eens proberen er muzikaliteit van het gesproken woord en gebruik makend van het vocabu- een tweede vibrafoon aan toe te voegen? De keuze viel op Jason larium van hedendaagse jazz, pop en andere muziekvormen. Adasiewicz (35), de man uit Chicago die samenwerkte met Mike Reed, Naar aanleiding van de masterproef zei Kris Defoort over dit project: “The Harris Eisenstadt, Fred Lonberg-Holm, Rob Mazurek, Ken Vandermark en - Dubtapes maakte een grote indruk op me. Het getuigt van durf, originali- jawel - Peter Brötzmann. In al die contexten toont Adasiewicz dat hij geen teit en muzikale klasse zowel op gebied van improvisatie, compositie als simpele beeldenstormer is, maar een fijnbesnaard communicator met een orchestratie en projectie. Een authentieke artiest in wording waar we nog groot expressief palet. veel van zullen horen en zien. Een zeldzaam talent dat zonder twijfel alle mogelijke ondersteuning verdient!”

web www.youtube.com/watch?v=DHIpIACymAU www.youtube.com/watch?v=olDfLNmtK2E vimeo.com/44956533 audio web Jason Adasiewicz’s Sun Rooms, Spacer (Delmark) www.jensmauritsorchestra.com Fred Van Hove, Piano Solo (FMP) www.youtube.com/watch?v=bqPpH7cmLAQ vr 26 okt 2012 / 22.30 uur / muziekstudio Joe McPhee Tenor Joe McPhee rieten

Joe McPhee (72) wordt beschouwd als een van de origineelste en fijn- gevoeligste saxofonisten ter wereld. Nochtans is hij pas op latere leeftijd saxofoon beginnen spelen. Zijn eerste instrument was de trompet, waar- mee hij in verschillende schoolorkesten en militaire bands (onder meer voor de Amerikaanse troepen in Duitsland) aantrad. De saxofoon pikte hij pas op in 1968, toen hij gefascineerd raakte door het werk van John Coltrane, Ornette Coleman en Albert Ayler. Op dat moment koos hij voor een professionele loopbaan in de muziek en leerde meteen nog ventiel- trombone en piano spelen. Zijn carrière kreeg een boost toen de Zwitser Werner Uehlinger in 1975 speciaal voor het documenteren van McPhee’s muziek Hat Hut oprichtte, intussen een legendarisch label. Stilistisch leunt de saxofonist McPhee enigszins aan bij Albert Ayler. Hij heeft een gelijkaardige zangerige toon, diepgeworteld in de Black Church, maar hij speelt intiemer en bedachtzamer. Zijn techniek is buitengewoon, zeker voor een autodidact, zijn frasering is complex en intrigerend. Hij kan als geen ander een pakkend verhaal vertellen, geheel in het teken van het motto dat op zijn website prijkt: “Our songs are meant for singing, dancing, celebrating life.” Sinds kort verdiept McPhee zich weer in het materiaal dat ten grondslag lag aan wellicht zijn meest spraakmakende plaat, ‘Tenor’ (HatHut, 1979).

web www.joemcphee.com www.youtube.com/watch?v=NV6_JYvQPS8 audio Joe McPhee & Ingebrigt Haker Flaten, Brooklyn DNA (Clean Feed)

Joe McPhee vr 26 okt 2012 / 23.30 uur / theaterstudio vr 26 okt 2012 / 24.30 uur / muziekstudio Christine Abdelnour Dans Dans Split Second Bert Dockx gitaren Fred Lyenn Jacques bas Steven Cassiers drums Christine Abdelnour sax Ryan Kernoa gitaren Wim Lots live drawings

Christine Abdelnour (34) beschouwt haar altsax niet zozeer als een Het trio Dans Dans kreeg al eens het etiket ‘garagejazz’ opgeplakt, wat muziekinstrument, dan wel als een kunstobject met sonore kwaliteiten. erop duidt dat ze zich ergens tussen rock en jazz bevinden en in elk geval “Ik bekijk de saxofoon niet echt vanuit muziekhistorisch standpunt,” zei in het wat ruigere segment. Op hun titelloze debuutplaat brengen ze ze eens in The National. “Het is voor mij gewoon een expressiemedium. bewerkingen van klassiekers van Sonny Rollins, Thelonious Monk, Nick Ik ben meer geïnteresseerd in en leun veel dichter aan bij de geschiede- Drake en Sun Ra, naast eigen werk. Ongeacht het materiaal zorgen ze nis van de hedendaagse kunst – abstracte schilderkunst of installaties, bijna altijd voor een steady beat. Het ritme krijgt onderweg wel eens een werken in de ruimte en met de tijd. Ik voel me geen muzikante. Ik zie klank flink pak slaag, maar het trio draagt zorg voor een volgehouden groove. eerder als beeldend materiaal.” Het optreden wordt visueel gekruid door Wim Lots, die de grooves en Abdelnour (geboren in Parijs als Christine Sehnaoui, uit Libanese ouders) improvisaties ondersteunt, onderbreekt of muteert aan de hand van live is dan ook een autodidacte op altsax. In 1997 is ze beginnen te experi- drawings. Het wordt dus net geen dansbare uitsmijter van de tweede dag menteren. Sindsdien heeft ze een heel arsenaal aan technieken ontwik- van Follow The Sound. keld met ongehoorde effecten. Ze werkt met onorthodoxe embouchures die nog veel verder gaan dan wat in avant-garde jazz gemeengoed is geworden. Ze speelt met microtonaliteiten en kleine klankmodulaties. Ze vervormt de klank van haar instrument met plastic voorwerpen. Ze speelt ook sterk met de echo van de ruimte waarin ze optreedt. Op Follow The Sound presenteert ze haar duo Split Second met gitarist Ryan Kernoa.

web www.youtube.com/watch?v=XvRwJA92LUs web www.youtube.com/watch?v=mWkAb9q9A74 www.youtube.com/watch?v=r4Hpt3C_t1o audio audio Abdelnour Jones Neumann, As:Is (Olofbright) Dans Dans, Dans Dans (eigen beheer) za 27 okt 2012 / theaterstudio open voor publiek vanaf 14 uur, performances om 18 en 21 uur Kris Defoort Instant Composing Workshop Lucas Calluwaerts viool (Artesis Hogeschool klassiek) Maarten Meukens compositie (Artesis Hogeschool klassiek) Hans Vercauteren compositie (Artesis Hogeschool klassiek) Jan Debel piano (Artesis Hogeschool klassiek) Annemie Osbourne cello (Conservatorium Brussel klassiek) Seppe Gebruers piano (Artesis Hogeschool jazz) Niels Van Heertum tuba (Artesis Hogeschool jazz) Nathan Wouters bas Jacob Warmenbol drums Ruben Machtelinckx gitaar Sarah Klenes zang Erik Bogaerts sax Kris Defoort coaching

Pianist, componist en docent improvisatie Kris Defoort (53) verzamelt twaalf jonge muzikanten – waarvan een groot deel studenten – voor een intensieve workshop die leidt tot twee toonmomenten op de slotdag van Follow The Sound. De groep komt vooraf twee zondagen achter geslo- ten deuren samen en houdt op de bewuste slotdag nog een afsluitende workshop die open staat voor het publiek. Een week voor de eerste bijeenkomst vatte Defoort de uitdaging als volgt samen: “Ik heb zelf niets vastgelegd: de mensen mogen eventueel compositorisch materiaal meebrengen, maar voor het overige moeten ze alle opties openhouden. Ikzelf speel een rol als coach, bijna producer. Het zijn studenten en jonge muzikanten, maar ze zijn lang niet onervaren, ze hebben allemaal al een bepaald niveau. Ik probeer hen te begeleiden in hun improvisatiepraktijk. De improvisatie waar we hier over hebben is geen ondoordachte impro- visatie. Daarom noem ik het liever Instant Composing, want dat is het eigenlijk: componeren op het moment zelf. Als individu moet je bijvoor- beeld goed beseffen wat het effect is van je improvisatie op het akoes- tisch resultaat in zijn geheel. De improviserende muzikanten moet zich ook bewust zijn van de vorm die ze neerzetten, ze moeten weten wat vooraf ging en welke tijd en opties nog voor ze liggen. Als ze in een performance zitten, moeten ze in het hoofd het overzicht bewaren over die hele tijd- spanne van een uur, onderweg zo weinig mogelijk tijd verliezen en telkens snel ‘to the point’ komen. Op de toonmomenten zal er zonder twijfel solo, in duo, in trio of in grote groep worden gemusiceerd, maar dat weten we op dit moment nog niet, dat groeit organisch.”

ism. Koninklijk Conservatorium Antwerpen van de Artesis Hogeschool Kris Defoort © Kurt Van der Elst za 27 okt 2012 / muziekstudio za 27 okt 2012 / 23 uur / theaterstudio vanaf 16 uur Othin Spake & Tim Vanhamel Solo, Duo & Trio Sessions Mauro Pawlowski gitaren Jozef Dumoulin keyboards Teun Jason Adasiewicz vibrafoon Robin Verheyen sax Joachim Verbruggen drums, percussie, electronics Tim Vanhamel gitaar, stem Badenhorst rieten Agustí Fernández piano Els Vandeweyer vibrafoon Joe McPhee rieten e.a. Er is een daglichtversie en een nachtlichtversie van Teun Verbruggen. De daglichtversie speelt drums bij Jef Neve en Flat Earth Society. De nacht- lichtversie is druk bezig met zijn eigen label Rat Records en improviseert in de meest uiteenlopende groepen, waaronder het trio Othin Spake Vanaf 16 uur komen verschillende muzikanten die op Follow The Sound (met Jozef Dumoulin en Mauro Pawlowski), het pianotrio Too Noisy Fish van de partij zijn, samen in de Muziekstudio om er in diverse kleine bezet- (met Kristof Roseeuw en Peter Vandenberghe), het VVG Trio (met Bruno tingen te improviseren. Er is vooraf geen strikt programma vastgelegd, de Vansina en Gulli Gudmundsson), het kwartet GOWK (met Yannick Peeters, musici leggen zelf de puzzel: solo, in duo, trio, …. Een beetje analoog aan de Joachim Badenhorst en Christian Mendoza) en Rackham (een heterogene befaamde Company improvisatiesessies die gitarist Derek Bailey tussen mix onder leiding van Toine Thys). 1977 en 1994 organiseerde. Othin Spake begon in 2005 als een experiment en dat is het anno 2012 In het kader van deze Sessions brengt Joachim Badenhorst om 19 uur een nog altijd. Niets moet, alles mag bij Othin Spake. Het is een combinatie van korte soloset. Badenhorst (31) is een van de bedrijvigste Belgische muzi- rock, noise en freejazz met weinig houvast voor muzikanten en luisteraars. kanten van zijn generatie en is actief in de meest uiteenlopende muzikale De klank is meestal donker en metaalachtig, de structuur ondoorzichtig, milieus, gaande van potige jazz en improvisatie (Han Bennink Trio) tot bijna chaotisch. Vervreemding lijkt het doel. Geen wonder dat Othin Spake hypnotiserende magie (Mogil). In al die contexten is hij als persoonlijkheid het best is als het de confrontatie aangaat met gastmuzikanten zoals sterk aanwezig en blijft zijn geluid herkenbaar, een combinatie van een Trevor Dunn, Shelley Burgon, Fred Van Hove, Andrew d’Angelo, Andrew subtiel ruwe klank met een fluwelen melodische elegantie. Recent heeft Claes, Magic Malik en Bruno Vansina. hij van het solowerk zijn topprioriteit gemaakt. Begin november brengt hij Voor Follow The Sound nodigt Othin Spake zanger-gitarist-songwriter-DJ bij het Gentse label Smeraldina Rima een soloplaat uit op vinyl. Tim Vanhamel uit, beter bekend uit pop- en rockmiddens (Evil Superstars, dEUS, Millionaire) maar steeds te vinden voor atypische en extreme ne- venprojecten.

web www.teunverbruggen.com www.abconcerts.be/nl/abtv/p/detail/othin-spake audio Othin Spake & Guests, The Nethack Dictionary (Sub Rosa - vinyl) binnenkort in deSingel jazz Lucian Ban piano Ralph Alessi trompet Tony Malaby tenorsax Mat Maneri altviool Albrecht Maurer viool Mark Helias contrabas Gerald Cleaver drums Badal Roy tablas, percussie Enescu Re-Imagined

George Enescu’s oeuvre is doordrongen van ‘doina’, Roemeense blues met Turkse invloeden. Lucian Ban hertaalt deze muziek in een New Yorkse downtown jazzdimensie, reminiscent aan de betere Ellington- en Mingusorchestraties. Met Indiase tablas, strijkers en een jazzcombo met blazers vormen zij een uitzonderlijk jazz-octet. Aria, sonate, symfonie, orkestwerk en kamermuziekstuk worden met een onstuitbaar engagement door de muzikanten tot in de kleinste instrumentale details uitgewerkt. En die zijn niet onbelangrijk in Enescu’s complexe en rijke muziek: oude kerktoonsoorten, glinsterende akkoorden, melodieën met een folkloristische snit, een veelvoud aan gesmoorde kleuren en Oosterse modi. Zoals Enescu gebruikt ook Ban gedifferentieerde klankkleuren à la Schönbergs ‘Klangfarbenmelodie’. ‘Enescu Re-Imagined’ is muziek van zeer hoog niveau die getuigt van een verbluffende dramatische kracht en durf. do 8 nov 2012 blauwe zaal / 20 uur € 22 basis € 18 -25/65+ € 8 -19 jaar inleiding Hugo De Craen 19.15 uur / blauwe foyer met de steun van het Roemeens Cultureel Instituut Brussel architectuur theater dans muziek

theAteRStudIo Beel lAAG

Follow the Sound is een festival gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en geniet de steun van

T +32 (0)3 248 28 28 www.deSInGel.Be deSguinlei 25 / B-2018 AnTWeRPen

WORd FAn VAn deSingel OP FACeBooK

deSingel is een kunstinstelling van de Vlaamse gemeenschap en geniet de steun van

hoofdsponsor mediasponsors