INHOUDSOPGAVE 1 Ligging, Grenzen En Omvang 2 2
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
INHOUDSOPGAVE PAGINA 1 Ligging, grenzen en omvang 2 2 Landschappelijke structuur 3 3 Infrastructuur 6 4 Nederzettingen 8 5 Bevolking 11 6 Middelen van bestaan 12 7 Sociale en culturele voorzieningen 15 8 Ontwikkeling 1850-1940 17 Bronnen 20 Bijlagen 24 HET OVERSTICHT Zwolle, december 1988. 1 Ligging, grenzen en omvang De plattelandsgemeente Nieuwleusen ligt in het noorden van Salland. Het bestuurlijke en administratieve centrum van de gemeente is het dorp Nieuwleusen, dat een samenvoegsel is van de tot 1971 zelfstandig bestaande dorpen Den Hulst en Nieuwleusen. Verder bestaat de gemeente uit de plattelandskernen De Meele en Ruitenveen en de buurten met verspreide bebouwing Westerveen, Ruitenveen, De Meele, De Ruiten, Oosterhulst en Oosterveen (kaart 1). De gemeente Nieuwleusen is op 1 juli 1811 ontstaan. Van de gemeente Dalfsen (het voormalige schoutambt Dalfsen) werd toen het noordelijke gedeelte afgescheiden en met enige andere gebieden samengevoegd tot de nieuwe gemeente Nieuwleusen. De andere gebieden waren de buurschappen Ruitenhuizen/De Route en Ruitenveen, alsmede een klein gebied met zes huizen, dat voordien tot Staphorst behoorde. De genoemde buurschappen behoorden, nadat ze respectievelijk waren afgescheiden van Zwolle en Zwollerkerspel, sinds de eerste helft van april 1811 tot het schoutambt Dalfsen. Op 1 januari 1987 had de gemeente een oppervlakte van 39,54 km2, waarvan 0,28 km2 binnenwater breder dan zes meter. Het aantal inwoners bedroeg op die datum 8.200. De totale woningvoorraad was toen 2.547, dat wil zeggen een woningdichtheid van 65 per km2 land. Ter vergelijking: de woningdichtheid van Salland bedroeg op 1 januari 1987 58 en die van Overijssel 105 woningen per km2. 2 Landschappelijke structuur 2.1. Geologie (kaart 2) Het landschap van Nieuwleusen valt geologisch gezien uiteen in twee delen. Het grootste gedeelte van het gemeentelijke grondgebied ten oosten van de autosnelweg Zwolle-Meppel bestaat uit pleistocene dekzanden, die voordat men een aanvang had gemaakt met de ontginning (rond 1630) bedekt waren met een laag hoogveen. De lager gelegen gebieden ten westen van de autosnelweg bestaan daarentegen uit laagveen op dekzand. 2.2. Bodemgesteldheid en landschap Overeenkomstig de geologische opbouw van het grondgebied van de gemeente Nieuwleusen kan met betrekking tot de bodemgesteldheid ook een tweedeling worden aangebracht. Ten oosten van de spoorlijn van Zwolle naar-Meppel liggen de lage kalkarme zandgronden, die onderling verschillen wat betreft hun bodemvruchtbaarheid. Ten westen ervan liggen de niet uitgeveende laagveengronden. Het landschap van Nieuwleusen heeft een sterk open karakter. Enkele kleinschalige, hoofdzakelijk lijnvormige bospercelen zijn de enige vormen van hoogopgaande begroeiing. Het gebied ten westen van de spoorlijn heeft grotendeels een blokverkaveling met verspreide bebouwing op de kavels. In het gebied ten oosten ervan is de agrarische bebouwing hoofdzakelijk geconcentreerd langs enkele van oost naar west lopende wegen. Ook hier bevinden de boerderijen zich op de kavels. In het centrale deel van dit gebied domineert de blokverkaveling. Bebouwing komt er slechts een waterloopje dat door de sporadisch voor. participanten tussen 1630 en 1635 is gegraven als turfafvoerkanaal, Het landschap van Nieuwleusen de kringsloot (tegenwoordig in de omstreeks 1850 kende een nog veel gemeente Dalfsen) en de duidelijkere tweedeling. Het Nieuwleusenerdijk (nu West- en westelijke deel van de gemeente Oosteinde geheten) langs het behoorde tot het gebied van het eertijdse turfafvoerkanaal de heide-ontginningslandschap; het Grote Hermelijn de belangrijkste landschap van het oostelijke deel waren. De eerste ontginningen behoorde tot het veenkoloniale vonden hoofdzakelijk plaats in het type "Ruitenveen-Nieuwleusen". gebied rond Nieuwleusen (dorp) en Twee uitgevoerde ruilverkavelingen langs de Nieuwleusenerdijk tussen hebben vrijwel het gehele De Stouwe en Ruitenveen. oospronkelijke ontginningslandschap herschapen Aan het einde van de achttiende tot dat wat het nu is: een vrij eeuw ontwierp Gerrit Willem van uniform landschap. Marie, één van de burgemeesters van Zwolle, een plan om de 2.3. Bodembeheer en ontginningen veengronden ten oosten van (kaart 3) Hasselt, op grotere schaal dan Door de ontginningsactiviteiten voordien het geval was geweest, te van de mars in de loop van de tijd ontginnen. De plannen van hem het eertijdse laagveen- en werden uitgevoerd door Willem Jan moeraslandschap van Nieuwleusen baron van Dedem tot den Berg, die genodelleerd tot een op en top ten behoeve van de ontginningen en cultuurlandschap. de afvoer van turf tussen 1809 en 1845 de Dedemsvaart van Hasselt Al in de vijftiende eeuw werd er " tot Gramsbergen liet graven, in het grondgebied van de huidige inclusief de nodige wijken en gemeente Nieuwleusen door sloten. De Dedemsvaart volgde de ingezetenen van de stad Zwolle Beentjesgraven van Hasselt tot Den veen afgegraven ten behoeve van de Hulst. Een en ander had tot gevolg brandstofvoorziening. Toen in 1631 dat in 1850 het grootste deel van door een vijftal notabelen, "De het gebied ten oosten van de Participanten", een maatschappij spoorlijn Zwolle-Meppel in cultuur ter ontginning van de wildernis was gebracht. Het gebied ten van de marke Leusen werd westen ervan bestond nog uit opgericht, kreeg het ontginnen van heidevelden en enkele de woeste gronden een meer kampontginningen. Evenredig met de georganiseerd karakter. De. toename van de bevolking nam na ontginningsmaatschappij kreeg de 1850 de oppervlakte cultuurgrond naam Luessener Compagnie. toe met als gevolg dat rond 1900 in de gemeente Nieuwleusen alle De eerste ontginningswerkzaamheden woeste gronden waren omgezet in van de nieuwe maatschappij wei- en bouwlanden. bestonden uit het graven van kanalen en het aanleggen van Een belangrijke factor voor de wegen, waarvan de Beentjesgraven, toename van het areaal cultuurgrond door ontginningen van De afwateringsproblemen die woeste gebieden na 1850 was de ontstonden als gevolg van het ontbinding van de marken. De dempen van een groot deel van de boeren kregen beschikking over Dedemsvaart ten behoeve van de eigen stukken grond in de woeste aanleg van de weg Lichtmis- gebieden, waardoor de individuele Balkbrug werden opgelost door het ontginningen sterk werden graven van afwateringsvaarten gestimuleerd. De marke Leusen werd langs deze nieuwe verbinding. In in 1850 ontbonden, de marke het gebied ten oosten van de Rozengaarde in 1859. Het jaar van genoemde spoorlijn nemen de sloot ontbinding van de marke Rute is langs de Buldersweg en de genoemde onbekend. afwateringsvaarten, een flink deel van het af te voeren overtollige 2.4. Waterbeheersing water voor hun rekening. In het Het succes waarmee men de westen wordt Nieuwleusen begrensd ontginningen van de woeste door de Steenwetering, die daar gebieden ter hand kon nemen, was voor de afwatering zorgt. in de eerste plaats afhankelijk van de kwaliteit van de waterbeheersing. Waren het in eerste instantie particulieren, die het initiatief tot het uitvoeren van de noodzakelijke waterstaatkundige werken namen, later werd hun taak overgenomen door de in 1896 opgerichte waterschappen De Ruiten en Veenekampen en Beoosten het Lichtmiskanaal. De werkzaamhedeti van de nieuwe openbare lichamen bestonden echter niet meer zo zeer uit het aanleggen en onderhouden van waterwerken ten behoeve van ontginningsprojecten, alswel uit het afvoeren van het overtollige water in de weide- en akkerbouwgebieden. In 1930 ressorteerde het grondgebied van Nieuwleusen onder de waterschappen (dijkdistricten) Hasselt en Zwartsluis en de Noorder Vechtdijken. Tegenwoordig valt Nieuwleusen in waterstaatkundig opzicht onder het waterschap De Noorder Vechtdijken en voor een klein deel onder het waterschap Benoorden de Dedemsvaart. 3 Infrastructuur (kaart 4) 3.1. Waterwegen Met uitzondering van het Lichtmiskanaal, dat op aandringen van de stad Zwolle tussen 1830 en 1835 werd gegraven om van Zwolle een doorvoerhaven voor de turf uit onder andere de Nieuwleusener venen te maken, waren alle andere kanalen in de gemeente Nieuwleusen gegraven met een tweeledig doel: ontginnen van de woeste gronden en afvoeren van de gewonnen turf. Met name de Dedemsvaart is zeer belangrijk geweest als scheepvaartroute voor het vervoeren van turf en later voor de aan- en afvoer van landbouw- en industrieprodukten. Ten behoeve van de kruising van scheepvaartverkeer en het verkeer over land- en spoorwegen was de Dedemsvaart uitgerust met een aantal sluizen en ophaalbruggen evenals een draaibrug voor de kruising met de genoemde spoorlijn. Ondanks verbredingen van de vaart in de loop der tijd en vernieuwing van de beschoeiing in 1960 heeft de Dedemsvaart het onderspit moeten delven in de concurrentiestrijd met het wegvervoer. In 1968 is de Dedemsvaart, voor zover die binnen de grenzen van de gemeente Nieuwleusen liep, ten behoeve van de aanleg van de provinciale weg Lichtmis-Balkbrug gedempt. Het Lichtmiskanaal, waaraan in 1900 op de grens van de gemeente nog tol werd geheven, was al in 1921 bij de sluis te Berkum voor de scheepvaart gesloten. 3.2. Wegen De belangrijkste wegen, die in ' 1850 de gemeente Nieuwleusen ontsloten, waren de twee oost- westverbindingen Hasselt- Lichtmis-Balkbrug langs de Dedemsvaart en de Buiten- en gebied ten oosten van de spoorlijn Nieuwleusenerdijk, die via de heeft zich na 1940 eveneens een Tolweg langs de Hermelijn of verdichting en Tolgracht aansluiting gaf op de kwaliteitsverbetering voorgedaan. weg Zwolle-Meppel langs het Hier betreft het een kleine Lichtmiskanaal.